မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၄ )

မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၄ )

ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

"ဂွတ်မောနင်း စုလေး"

"မောနင်း ဒက်။ ဒီနေရာမှာတော့ မိုက်ကရိုဖုံးတွေ ကင်မရာတွေ မရှိလောက်တော့ပါဘူးနော် ခစ်ခစ်"

သူမ ဒက်ဒီက သူမကို စုလေး လို့ ခေါ်လိုက်တာကို ပြန်ပြီး နောက်လိုက်ရင်း ချစ်စရာ တခစ်ခစ် ရီလိုက်တယ်။ 

"သိပါတယ်ကွာ ဒါပေမဲ့ သမီးလို့ မခေါ်ချင်တော့ဘူးလေ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် စုလေး လို့ပဲ တသက်လုံးခေါ်ချင် တော့တယ်"

"ဟွန့် အပိုတွေပါ။ ဒက်အကြောင်း မသိဘူးများ ထင်လို့လား၊ ဒီလောက် ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် စော်ဗွေတယ် ဆိုတာ ဌာန တခုလုံးက အတင်းပြောနေကြတာကို"

"ဟင် ဟုတ်လား ဒက်ဒီ တောင်မသိပါဘူး"

"လူက ကိုယ့်အတင်း သူများ ပြောတာ ကိုယ်သိပါ့မလားလို့ အဟီး ဒက် ကလည်း ထောက်လှမ်းရေး က ဗိုလ်မှုး ဖြစ်ပြီး အ လိုက်တာ အဟိ"

"အာ့တွေ ထားလိုက်ပါကွာ၊ လူကွယ်ရာ ကျရင်တော့ စု လေး လို့ ခေါ်မှာပဲ၊ စု ကို ချစ်တယ်ကွာ"

"ဟွန့် အခု မှ ချစ်သွားတာလား၊ အရင်တုန်းက မချစ်ဘူး လား အဲဒါဆို"

"အရင်ကတည်း က ချစ်တာပေါ့ကွာ ၊ အခု ဟာ က အချစ်တမျိုးနဲ့လေ၊ တွေ့ဘူးလား ဒက် ရဲ့ ညီလေးတောင် မှ ဟုတ်တယ်လို့ ပြောနေတာ"

သီဟ က ပြောရင်း က သူ့လီးကြီးကို ကော့ကာ မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေး နေရာသို့ လှမ်းမှန်းပြီး ထိုးပွတ်လိုက်ရာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မာလာ့ စောက်စေ့လေး နေရာသို့ ဒစ်ထိပ်ဖူး ဖြင့် တည့်ထိုးမိသွားသဖြင့် မာလာ ခမြာ ရှီး ကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။

"သူများ ကျတော့ စု လေး ဘာညာနဲ့ သူ့ကိုယ်သူ ကျတော့ ဒက် တဲ့၊ စုက ကျ ဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲလို့"

"စု စိတ်ထဲမှာ ဖီးလာသလို ခေါ်လေကွာ အာ့ဆိုရင်လည်း"

"အင်း အာ့ ဆိုရင် ကိုကို ခေါ်ရင်ကောင်းမလား မောင်ခေါ်ရင် ကောင်းမလား၊ အချစ်ကြီး လို့ ခေါ်ရင်ကောင်းမလား ခစ်ခစ်"

"ကြိုက်သလို ခေါ် စု က အချစ်ကြီး လို့ ခေါ်ရင် ဒက်က လည်း ချစ်လေး လို့ ခေါ်မယ် အဟဲ"

"စု လို့ မခေါ်ပါနဲ့ အာ့တာ သမီး နာမည်မှ မဟုတ်တာကြီးကို"

"ဒါပေမဲ့ ဒက်နဲ့ ပထမဆုံး ဖြစ်တဲ့ အချိန်မှာ ယူထားတဲ့ နာမည်လေ အာ့ကြောင့် စု လို့ ခေါ်တာ မကြိုက်ရင်လည်း အချစ် လို့ပဲ ခေါ်မယ်"

"ကဲကဲ ကြိုက်သလို ခေါ်တော့ အချစ်ကြီးရယ် ခစ်ခစ်"

"ဘာလို့ အချစ်ကြီးလဲ"

"သူ့ဟာကြီး က ကြီးတာကိုးလို့၊ သူများဟာလေးထဲ ကို တခါထဲ အတင်းပဲ သွား"

"အမယ် သွားလည်း ဆိုသေးတယ် အောက်မှာလဲ စိုနေပြီ"

"ဒက်နော် ဟွန်းတခါထဲ ဘာမှန်းမသိဘူး သူများကို"

သီဟ လီးကြီးမှာ မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေး မှ စီးကျလာသော အရည်ကြည့်လို့ စိုလာသည်ကို ခံစားရသဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်ရာ မာလာ မှာ ရှက်သွေးဖြန်းသွားပြီး သီဟ ရင်ဘတ်ကြီးကို ထုရိုက်လေသည်။ သီဟကလည်း မာလာ ရှက်သွားမှန်းသိသဖြင့် အသာ ငုံ့ပြီး မာလာ့ နူတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ မာလာက လည်း ရမက်ပြင်းပြင်းလေး ဖြင့် ပြန်လည် နမ်းစုပ်လေသည်။ထိုအချိန် အောက်ပိုင်းမှ လည်း မာလာ့ ပေါင်လုံးတွေက သီဟ ပေါင်ပေါ် ခွလာလေရာ သီဟ လီးကြီးက မာလာ့ စောက်ဖုတ်အဝ လေးကို တန်းတန်းမတ်မတ် ထိုးမိတော့သည်။ 

သီဟ က ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးကြီးကို နှစ်ကာ ထိုးသွင်းရင်း စပြီး လိုးလေသည်။ ညတုန်းက အေးလည်း အေး မှောင်လည်း မှောင်နေသဖြင့် ဘာမှ မမြင်ရသော်လည်း အခုတော့ နေပွင့်လာပြီမို့ သီဟ က မာလာ့ ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးနေရင်းက စလိပင်းဘက် က ဇစ်ကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲဖြုတ်လိုက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့် လိုး လို့ ရသွားကြသည်။ သီဟ က ဒူးထောက်ရင်း သူ့အောက်မှ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်လေး ဖြစ်နေသော မာလာ့ ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေရာ အပျို မလေး မာလာအဖို့ ထူးခြားသော အရသာတွေကို ခံစား နေရလေသည်။ မကြာခင်မှာ ပင် မာလာ တယောက် သီဟ ပုခုံးတွေကို အတင်းဆွဲဖက်ကာ ၊

"အားးးးး အချစ်ကြီးးးးးး ရယ် ..အိုးးးးးး ကောင်းးးးး ကောင်းးးး လိုက်တာ..."

ဟု အော်ဟစ်ရင်း ပြီးသွားလေသည်။ သီဟ မှာလည်း အခု မှ အရှိန်ရလာတာ ဆိုတော့ မာလာ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး နောက်ထပ် အချက် နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ လရည်များ ထွက်ကာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရတော့သည်။ 

နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ အမောဖြေ နားနေလိုက်ကြသည်။ ခနနေတော့ ဗိုက်ဆာလာကြသဖြင့် ထကာ ငါးဖမ်းဖို့ ပြင်ကြလေသည်။ ထိုကျွန်းကလေး မှာ လူမရောက်သူမရောက်သော နေရာ ဖြစ်သဖြင့် ငါးများ မှာ လည်း  အန္တရယ် ဆိုတာ မသိ၊ ကျောက်ဆောင်ကြားထဲ ဝင်လာကြသဖြင့် သူတို့ မှာ အထွက်လမ်းကို ပိတ်ဆို့ကာ ဖမ်းရုံပင်။ ခနလေး ဖြင့် ငါးအလတ်စား နှစ်ကောင် သုံးကောင်ရလေရာ တုတ်တံ သီ မီးကင်ကာ စားကြလေသည်။ မာလာက စားသောက်ပြီး သွားလို့ ဘိုက်ပြည့်သွားတော့ သီဟ မှာ ဘီကီနီလေး နှင့် မာလာ့ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ပြန်ထလာပြန်သည်။ သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တော့ လီးကြီးမှာ ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာလေသည်။

"ဟယ်တော့ အချစ်ကြီး လီးက လည်း တချိန်လုံး တောင်နေတာပါလား၊ မာမီ တော့ တချိန်လုံး ခံနေရမှာပဲနော် ခစ်ခစ်"

"အင်း အခု က တော့ လက်ရှိမယားလေး က ခံရမှာပဲလေ"

"ဟင် ဘယ်မှာ လဲ လက်ရှိမယားလေးက"

မာလာ မှာ သူမကို ပြောမှန်းသိသော်လည်း နောက်ချင်သဖြင့် သူမ အနောက်ဖက် ဘေးဘီသို့ လှည့်ပတ်ရှာသလို ကြည့်ရင်း စပ်ဖြည်းဖြည်း ဖြင့် ပြောလိုက်လေသည်။ သီဟက မာလာ့လက်ကို ဆွဲကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ မာလာ့ ကိုယ်လေးကို သွင်းလိုက်ပြီး၊ 

"ဒီမှာ လေ ကို့ မယားလေးက အတူတူအိပ်၊ အတူတူစား၊ အတူတူလိုးနေတဲ့ မယားလေးလေ"

"ဒါဆို အချစ်ကြီးက မယားလေး ရဲ့ လင်ကြီးလား ၊ အာ့တာ ဆို လင်ကြီးအတွက် ခလေး မွေးပေးရမှာပေါ့"

ထိုအခါကျမှ သီဟ တယောက် ရုတ်တရက် လန့်ဖြန့် သွားသည်။ 

"ဟင် ဟုတ်သား ပဲ အခုမှ သတိရတယ်၊ ဟိုဟို"

"ခစ်ခစ် ဘာမှ စိတ်ပူ မနေနဲ့ ယောက်ျား၊ ဒီ မယားလေးက စစ်ဆင်ရေး ထွက်မယ် ဆိုကတည်းက လိုရ မယ်ရ ဒစ်ပို ထိုးလာခဲ့တာ၊ အခု ကလေး လိုချင်ရင်တောင် မရနိုင်သေးဘူး ဟင်းဟင်း"

"တော်ပါသေးရဲ့ကွာ"

နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့ရင်း အဝတ်အစား များ ချွတ်ပြစ်လိုက်ကြသည်။ သီဟ က မာလာ့ နူတ်ခမ်း မျက်နှာ အနှံ့ ကို နမ်းရှုံ့ ပေးရင်းမှ နို့ကလေး များကို လည်း နမ်းကာ နို့သီးခေါင်းလေး များကို တဖက်စီ စို့ပေးလေသည်။ 

ယောက်ျား တယောက် အထိအတွေ့ကို ခုမှ သာ ကျကျ နန ခံဖူးသော မာလာ တယောက် အလူးအလိမ့်ကို ခံစားနေရပြီး ပိပိလေး မှာ လည်း စိုရွှဲနေရလေသည်။ သီဟ က မာလာ့ ဘိုက်သား ချပ်ချပ်လေးကို နမ်းရှုံ့လာပြီးတော့ ဆီးခုံလေးကို ပါ နမ်းလာရာ မာလာ တယောက် ဘာလာမည်ကို သိသဖြင့် ရင်ကလေးခုံကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ရင်း စောင့်စားနေမိလေသည်။ သူမ အနေဖြင့် ခေတ်မှီသော မိန်းမပျို လေးမို့ ဘာဂျာ ဆိုသည်မှာ ဘာမှန်းသိပြီး ဖြစ်သော်လည်း တခါမှ မခံစားဘူးသဖြင့် ရင် တဲ တဒုန်းဒုန်းခုံကာ စောင့်စားနေမိသည်။

"အား....ရှီး....ကျွတ်စ်...ကျွတ်စ်..."

သီဟ လျှာစွတ်စိုစိုကြီးက မာလာ့ အစေ့လေးကို ထိခပ်ထိုးဆွ ပြီး မာလာ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေကို ရက်ပေးတော့ မာလာ ခမျာ ကော့ပျံ သွားရသည်။ သီဟ က သူ့နူတ်ခမ်းဖြင့် မာလာ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေကို ဆွဲစုပ်လိုက်၊ စောက်စေ့လေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်လုပ်ပေးတော့ မာလာ့ လက်တွေက သီဟ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ ဖင်လေးကို အတင်းကော့ပေးရှာသည်။ သီဟက သူ့ပါးစပ်ဖြင့်စောက်စေ့လေးကို စုပ်ပေးရင်း လက်တချောင်းက မာလာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းဆွပေးနေတော့ မာလာမှာ ဖင်ကြီးစကောဝိုင်းသလို ဝိုင်းလှုပ်ရင်းက အသံလေး တွေထွက်ကာ ငြီးငြူနေရတော့သည်။ 

"အိုးယောက်ျားရယ်...သူများ ကို သတ်နေတာလား ဟာ... လိုးပါတော့...အခုတော့ လိုးပေးပါတော့...အီးးးး"

သီဟ လည်း ဆက်မလုပ်ပေးနိုင်တော့ သူ့လီးကြီးလည်း ပေါက်ထွက်တော့မတတ်မာနေလေပြီမဟုတ်လား။

....................................................................................................................

အခန်း ( ၉ )

သီဟ မှာ မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ မျက်နှာအပ်ထားရာမှ ထထိုင်လိုက်သည်။ အခု လို နေ့ အလင်းရောင်မှာ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဖြူစွတ်သော အသားအရည်၊ ချောမွှေ့လှပလှသည့် မျက်နှာလေး၊ အမို့အဖောင်း အကွေ့အကောက်တွေ ဖြင့် အရမ်းကို ဆက်ဆီ ကျလှသည့် မာလာ့ကို ကြည့်မဝ ဖြစ်နေရသည်။ မာလာ့ မျက်နှာလေး မှာ ရမက်သွေးကြွနေသဖြင့် ပန်းနုရောင်လေး သန်းနေသည်။ 

"စု လေး လေးဘက်ကုန်းပေးကွာ ဒီတခါ ဒေါ့ကီ ဆွဲရအောင်"

မာလာ မှာ သူမ ကိုယ်တိုင် လက်တွေ့က တခါမှ မလုပ်ဖူးသော်လည်း အခေါ်အဝေါ်တွေ ပုံစံတွေက တော့ ခေတ်သမီးပျို ပီပီ ဗီဒီယိုထဲကြည့်ထားပြီးသား မို့ သိပ်အပို ပြောစရာ မလိုပါ။ ပက်လက်လေး လှဲနေရာမှ ထလိုက်ကာ သီဟ ရှေ့တွင် လေးဘက်ထောက်ကုန်းရင်း တံတောင်လေးကို ကွေးကာ ဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်သည်။

သီဟ မှာ သူမ ဖင်နှစ်လုံးကြား ပေါင်ခွဆံမှ ပြူးထွက်လာသည့် စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးကို ကုံးပြီး ရက်မိပြန်ပါသည်။ အနောက်ဖက်မှ ရက်နေတာမို့ သူ့မျက်စေ့တည့်တည့် က ခရေပွင့် နီညို လေး ကလည်း သူ့ကို ဆွဲဆောင်နေပြန်ပါသည်။ သူ့လက်တဖက်တချက်ဖြင့် မာလာ့ ဖင်နှစ်လုံးကို အသာ ဆွဲဖြဲလိုက်ညီ့း သူ့လျှာကြီးဖြင့် မာလာ့ ခရေပွင့်လေးကို ရက်လိုက်တော့ မာလာ့ ဖင်ကြီး ပိုကော့တက်လာသည်။

"အား..အီးးးးးးး "

သီဟ လက်ခလည်ဖြင့် အရည်ရွမ်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီး ကို တချက်နှစ်ချက် ကရိုင်းလိုက်ပြီး မာလာ့ ဖင်ပေါက်ကလေးကို စောက်ရည်တို့ ဖြင့် စိုရွဲစေလေသည်။ မာလာ့ ဖင်ပေါက်ကို ဆက်ပြီး ဖီးပေးချင်သေးသော်လည်း မိမိ လီးကြီးမှာ မခံမရပ်နိုင်အောင် တင်းမာလာသည်မို့ သီဟ အနောက်ဖက်မှ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို မာလာ့ စောက်ဖုတ်ဝတွင် ချိန်ကာ ဖိထိုးလိုက်လေသည်။

"ဖျစ်...ဗျိ...စွတ်"

"အ...အိုး အချစ်ရယ်....အီးးးးး ထိလိုက်တာ "

စေးပိုင်လှသော မာလာ့ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အထိအတွေ့ က ကောင်းလှသည်မို့ သီဟ မာလာ့ ခါးကလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ရင်း အားကုန်ဆောင့်နေမိတော့သည်။ မာလာ့ အဖုတ်လေးမှာ လည်းအခုတော့ သီဟ လီးကြီးကို ခံနိုင်သွားပြီမို့ နာတာထက် အရသာက ပိုပြီး ခံစားနေရလေသည်။သီဟ လည်း တချက်တချက် သူ့လီးကြီး မာလာ့စောက်ဖုတ်လေး ထဲမှ ထွက်လာလိုက် ဝင်သွားလိုက် ဖြစ်နေသည်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်းက မာလာ့ ဖင်ပေါက်ကလေးကို ဆွချင်စိတ်ဖြစ်လာပြန်သည်။ 

မာလာ့ဖင်ကြားသို့ သူ့တံတွေးကို ထွေးချလိုက်ရာ ဖင်ပေါက်ဝသို့ တံတွေးများ သွားအိုင်လေသည်။ သီဟ ကသူ့လက်မ လေး ဖြင့် ထိုးထိုးထည့်ပြီး ဆွပေးလေရာ မာလာ တယောက် ခနလေး ဖြင့် တချီ ပြီးသွားလေတော့သည်။ သီဟ မှာ လည်း မာလာ ပြီးသွားမှန်းသိလိုက်သဖြင့် ခပ်မြန်မြန် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး အချက် နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်လိုးပြီး မာလာ့ စောက်ဖုတ်လည်း လရည်များ ပန်းထည့်ကာ ပြီးလိုက်ရပြန်တော့သည်။ 

နောက်ပိုင်းတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ညအိပ်လျှင် အဝတ်အစား များ မဝတ်တော့ပဲ စလိပင်းဘက်ထဲတွင် ဝင်အိပ်ကြသည်။ တည ကို ညဦး၊ ညလည်၊ မိုးလင်း သုံးခါတော့ ပုံမှန်လိုးဖြစ်လေသည်။ နေ့ခင်းပိုင်းတွင် သီဟ က မာလာ့ တကိုယ်လုံး ကို ရက်ပေးခြင်း၊ စောက်ဖုတ် ဖင်ပေါက် အကုန် သေခြာ ရက်ပေးကာ ပြုစုခြင်း၊ မာလာကလည်း သီဟ လီးကြီးကို စုပ်ပေးခြင်း ဘောပါ စုပ်ပေးခြင်း၊ သီဟ ဖင်ပေါက်ကို လည်း ရက်ပေးခြင်း စသဖြင့် ဟန်နီးမွန်း ထွက်သည့် လင်မယား အသစ်တစုံတွဲ ကဲ့သို့ နေနေကြလေသည်။ 

နှစ်ပတ်ခန့် အကြာ တနေ့တွင် သူတို့ နေ့စဉ် စမ်းစမ်းနေသော ရေဒီယို မှ အသံတခု ကြားရလေသည်။ လျို့ဝှက်ကုဒ်ဖြစ်သဖြင့် သီဟ က ပြန်လှန် ဆက်သွယ်လေသည်။ သူတို့ကို ရှာနေသော ဒရုန်း မှ ရေဒီယို စစ်ဂနယ် ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ ဆီမှ စစ်ဂနယ် ပြန်ရသွားသဖြင့် ဒရုန်းမှ သူတို့ ရှိနေသော နေရာကို ဂျီပီအက်စ်ဖြင့် အတိအကျ လမ်းညွှန်ပေးလိုက်သဖြင့် ထောက်လှမ်းရေးမှ ရဟတ်ယာဉ် ဖြင့် လာရောက် ခေါ်ဆောင် သွားတော့သည်။ 

သီဟရဲကျော် က သူတို့ နှစ်ယောက် ကျွန်းပေါ် သောင်တင်နေသည့် အချိန် ၌  သူ့စိတ်ထဲ တွင် တွက်ချက်နေသည့် အချက်များ ရှိသည်။ ပထမဆုံး အချက်မှာ အပြင်ညာ ဆိုသည်မှာ အင်းစက် ကို ပျော်မွှေ့တတ်သူ ဖြစ်ပြီး တော်ရုံလူကို မယုံတတ်သည့် လူစား လည်းဖြစ်သည်။ နောက်ပြီ။ 

အပြင်ညာ က ဟော်တယ် စားသောက်ဆိုင်မှာ ချိန်းထားသည်ဆိုသော်လည်း တနည်းနည်း ဖြင့် သူ့ကို တနေရာသို့ ပထုတ်သွားမည်ဆိုတာကို မိမိ တို့လို ထောက်လှမ်းရေးပါးဝ နေသူတွေပင် တွက်ထားပြီးသား ကိုယ့်တပ်က စီမံကိန်း ချသူတွေက မသိစရာ အကြောင်းမရှိ။ ဒါဆိုရင် ဘာလို့ ဒီလောက် အသက်အန္တရာယ်များတဲ့ ခရီးစဉ် ကို ဘာလို့ အတွေ့အကြုံ နုသေးတဲ့ မာလာ့ကို ထည့်လိုက်ရတာလဲ၊ မာလာ့ကို တခုခု ဖြစ်မှာကို အဖေ ဖြစ်သူက စိုးရိမ်မယ် ဆိုတာကို ရော ထည့်မတွက်ကြဘူးလား။ 

သီဟ တဖြည်းဖြည်း နှင့် သဘောပေါက်လာခဲ့သည်။ အပြင်ညာ က သူတို့ ရှေ့မှာ အဲလို မျိုး ဖြစ်အောင် ဖန်တီးမည်ဆိုသည်ကို သူတို့ သိပြီးသား ဖြစ်မည်။ ထိုအခါ အတွေ့အကြုံလည်း နု၊ ဆက်ခ် ကိစ္စ မှာလည်း အပျိုစင်သာ ဖြစ်သော မာလာ အနေဖြင့် ဖီးတက်လာပြီး သူ့ကို ရောင်ရမ်း ကာ ဒက်ဒီ လို့ ခေါ်မိမည် မှာ သေခြာသလောက်ကို ရှိလေသည်။ ခေါ်ခဲ့ပါက လည်း သီဟ က အသက်ဘေး က ကင်းဝေးအောင် ဟန်ဆက်ဆောင် သွားမည်ဖြစ်ကြောင်းကို လည်း တွက်ပြီးသား။ ထိုအခါ သူ့ရှေ့မှာ တောင် သားအဖ လိုးနေကြသည့် သူတွေ ဆိုတော့ ဘယ်လို မှ အစိုးရဖက် မှ မဖြစ်နိုင်ဟု တွက်မိကာ ယုံကြည်သွားလိမ့်မည်။ သူတို့ လိုချင်သည့် ကွန်တက်တွေလည်း ရမည်ဆိုတာ တွက်ထားခဲ့လိမ့်မည်။ 

သို့သော် သူတို့ အတိအကျ ဂျီပီအက်စ် ဖြင့် သူတို့ နေရာက်ု စစ်ဂနယ် ရိုက်ထားလျှက် နှင့် ၂ပတ်တိတိ ကြာမှ ရောက်လာသော ဒရုန်း တို့က ရော ဘာသဘောလဲ။ သူဌာနချူပ် ရောက်လျှင် သူ့တပ်မှုး နှင့် အချီအတင် ပြန် ပြောရတော့မည့် အကြောင်းများကို အသေးစိတ် တွေးနေမိတော့သည်။

.....................................................................................................................

သီဟ တို့ သားအဖ ရုံးချူပ်ရောက် တော့ မနက် ကိုးနာရီ၊ သူတို့ ကို တပ်မှုးမှ ရက်အကန့် အသတ် မရှိ နား၊ သူ့ကို တော့ သတင်းပို့ ဟု ဆိုထားသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ဒေါက်တာ နှင်းဖြူ ရဲကျော် နှင့် သူရရဲကျော် တို့က ဆေးရုံ သွားနေကြပြီ မို့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိခြေ။ သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်မှာ ရေနွေး ဖြင့် စိတ်ကြိုက်ချိုးမိုးပြီးတော့ ကားမောင်း ထွက်လာခဲ့ကာ သားအဖ နှစ်ယောက် ကုလားထမင်းဆိုင် သွားစားလိုက်ကြသည်။. ပြီးတော့ မှ အိမ်ပြန်လာကြသည်။ အိမ်ထဲ အဝင်တွင်၊ မာလာက၊

"ယောက်ျား၊ မယားကြီး အိမ်ရောက်ပြီ ဆိုတော့ ဒီမယားလေးကို မေ့ပြီပါ့နော်"

ဟု ပြောလေသည်။ သီဟ က၊

"အို ဘယ်မေ့ မှာလည်း အချစ်ရာ အခု ညနေ သူတို့ ပြန်မလာချင် ချစ်လို့ ရသေးတယ်လေ"

"အို မကောင်းဘူး ထင်တယ်နော် မတော်တဆ မိသွားရင် အချစ်ကြီး တို့ အိမ်ထောင် ပြိုကွဲမယ် လေ အချစ်ကြီးလည်း ပြဿနာတွေ မိုးမီးလောင်ကုန်မယ်"

"တို့ သတိထားကြရင်တော့ ရပါတယ်ကွာ၊ လာပါ ကြာတယ် သွားချစ်ကြရအောင်"

သီဟ က မာလာ့ လက်ကလေးကို ဆွဲကာ သူမ အခန်းဆီသို့ ခေါ်လာခဲ့လေသည်။ နောက်တော့ မာလာ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ချစ်သလင်း ခေါ်ကြတော့သည်။ ကျွန်းပေါ်မှာ တုန်းက နှင့် မတူ အိစက်သော မွေ့ယာ အမွေးနံသာ များနှင့် ဆိုတော့ သူတို့ အတွက် အရသာ မှာ တမျိုးထူးကဲ နေပြီး နားလိုက် ဆော်လိုက် သုံးချီလောက် ဆက်တိုက် ဆော်လိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့မှ သီဟလည်း ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ကာ ရေပြန်ချိုး ပြီး အိပ်ယာပေါ် တက်လှဲ အိပ်လိုက်တော့လေသည်။ 

သူ့လီး ကြီးမှာ နွေးထွေး စိုစွတ်သောအထိအတွေ့ နှင့် စုပ်ပေးနေသော ခံစားမှုတို့ကြောင့် သီဟ အိပ်ပျော်နေရာမှ နိုးလာသည်။ သီဟ မှာ နှစ်ပတ်လောက်အထိ စလိပင်းဘက်တွင် ကျပ်ကျပ်သတ်သတ်လေး မာလာ နှင့် ထွေးဖက် အိပ်ခဲ့ရသည်မို့ အခု အိပ်ယာက နိုးတော့ တမျိုးဖြစ်နေရသည်။ 

နောက်တော့ သူ အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ ဆိုတာကို သတိရလိုက်သည်။ မျက်စေ့ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့မိန်းမ၊ နှင်းဖြူ။ ညအိပ်ရာဝင်ထွန်း မီးလုံး ပြာပြာလေး အောက်မှာ ညဝတ်အင်္ကျီပန်းရောင်ပါးပါးကလေး နှင့် နှင်းဖြူ က သူ့လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးနေသည်။ သီဟ လက်တွေက နှင်းဖြူ ခေါင်းကလေးကို ရောက်သွားပြီး ဆံပင်တွေကိ ပွတ်သတ်ပေးနေလိုက်သည်။ နှင်းဖြူ စုပ်ပေးသည့် တက္ကနစ် မှာ ကောင်းလှ သဖြင့် လီး အတွင်း ဆီးလမ်းကြောင်းမှ ပင် စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ခံစား နေရသည်။ မာလာ မှာ သူ့လီးကိုသာ စုပ်ဖူးသည့် အပျို မလေး ဖြစ်သဖြင့် နှင်းဖြူ လို မကျွမ်းကျင် သော်လည်း တမျိုးလေး ကောင်းနေခဲ့သည်။ 

သို့သော်လည်း အခု မှ လီးစုပ် ကောင်းကောင်းကျွမ်းကျင်သူ မိမိ ကို စုပ်ပေးနေကြ ဖီလင်ကို ပြန်ခံစားရတော့ အရသာ ပိုကောင်းနေသလို ထင်မိသည်။ နေ့ခင်းက မာလာ့ ကို သုံးချီလိုးထားတာတောင် လီးက ပြန်တောင်လာနေသည်။ ကြာကြာတော့ မခံနိုင်၊ တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားအုံးမည်။ ပုံမှန်ဆိုလျှင် နှင်းဖြူ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားတာတောင်မှ သီဟ က နှင်းဖြူကို လိုးနိုင်သေးသည်။ အခုတော့ သူ့ကိုယ်သူ မသေခြာ၊ နေ့လည်က မာလာ့ ကို လိုးထားတဲ့ သုံးချီက လည်း မီးကုန်ယမ်းကုန်။ သူတို့ ဘယ်တော့ မှ အခွင့်အရေး ပြန်ရမည်ဆိုတာ မသေခြာလို့ အသေဝုန်းထားတာ၊ ဆိုတော့ သူနည်းနည်းတော့ ပြိုင်းနေပြီ။ တော်ကြာ နှင်းဖြူ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားကာ စောက်ဖုတ် မလိုးနိုင်ခဲ့လျှင် သူမ မသင်္ကာ ဖြစ်နေုအုန်းမည်။ သီဟ ညဏ်ကူမှ ရမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။

"အား အချစ်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ၊ လာပါအုန်း မတွေ့ရတာ ကြာလို့ ချစ်ကို တအားချစ်ချင်နေပြီ"

ဟု ပြောကာ နှင်းဖြူ ဂျိုင်းအောက်မှ လက်လျိုမကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ဆွဲတင်လိုက်သည်။ မာလာ ၏ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် အားကစား ကိုယ်လုံးလေး မှာ မာဆယ်တွေ ဖြင့် တင်းရင်း နေသဖြင့် သူခံစားခဲ့ရသော အရသာ မှာ နှင်းဖြူ နှင့် ကျတော့ အနည်းငယ် ခြားနားနေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ 

နှင်းဖြူ မှာ ယခု ဆို အသက်လေးဆယ့်ငါးလောက် ရှိပြီ ဖြစ်သဖြင့် ပုံမှန် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ် ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက် သဖြင့် နုနယ်သေးသော်လည်း မာလာ့ လို မိန်းမပျိုလေး တွေ နှင့်တော့ မတူနိုင်တော့ခြေ။ သို့သော် မာလာ့ထက်တော့ အစစ အရာရာ မှာ ပိုဖွံ့ဖြိုးလေသည်။ နို့ကြီးများမှာ ခလေး နှစ်ယောက် အမေ မို့ ကြီးထွားပြီး အနည်းငယ်တော့ အိအိလေး ရှိသည်။ ဖင်လုံး ကြီးများမှာ လည်း လုံး ကြွ နေပြီး ခါးသေးသဖြင့် ကားစွင့်နေကာ တွံတေး အိုးကြီးပမာ ရှိလေသည်။ နှတ်ခမ်းထူထူ တွေက လည်း ရမက် ထန်သည့်ပုံ ပေါက်အောင် ခပ်ထော်ထော်လေး ရှိလေသည်။ 

ဒေါက်တာ နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ဆေးရုံမှ ပြန်လာပြီးတော့ သူမ တို့ အိပ်ခန်းထဲ တွင် အိပ်ပျော်နေသော သီဟ ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မာလာ့ အခန်းကို သွားကြည့်လိုက်တော့ အခန်းတံခါးသော့ခပ်ထားတာ တွေ့ရတော့ မာလာလည်း အိပ်ပျော်နေပြီမှန်း သိလိုက်ရသည်။ မနေ့က ထိ တံခါးမှာ သော့ခပ်မထားတာ သူမ သိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သီဟ တို့ ခရီးပန်းလာတာ အိပ်ပါစေတော့ဟု ဆိုတာ သားတော်မောင် သူရ နှင့် ညစာ အတူစားပြီး တီဗီ ခနထိုင်ကြည့်ပြီးတော့မှ အိပ်ယာဝင်လာခဲ့လေသည်။ 

ထိုအချိန်တွင် သီဟ ပုဆိုးမှာလန်တက်နေပြီး လီးကြီးကို တွေလိုက်ရတော့ သူမ ငတ်ပြတ်နေသည်မှာ ကြာသော အစာ မို့ စောက်ဖုတ်လေး ယားလာရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ညဝတ်အင်္ကျီကို အမြန်လဲ ကာ ကုတင်ပေါ်တက် သီဟ လီးကြီးကို ကုံးစုပ်တော့တာ ဖြစ်သည်။ ယခု သီဟက သူမ ကိုယ်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတော့ သူမ ကလည်း ပြန်တုန့်ပြန်နမ်းစုပ်လိုက်လေသည်။ 

"ပြွတ်စ်...အင်း..."

"အင်း... ဖြူ လည်း လွမ်းတာပေါ့လို့ တခါထဲ ရှမ်းပြည်ဘက် သွားတယ် ဆိုပြီး ဖုံးမဆက် မက်ဆေ့မပို့နဲ့၊ သားအဖ နှစ်ယောက်စလုံး ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲလို့၊ ကိုကို့ တပ်မှုး မေးကြည့်တော့ ဆက်သွယ်ရေး ဧရိယာ အပြင်ဘက်ရောက်နေလို့ပါတဲ့၊ ခါထဲ ဒီခေတ်ကြီးထဲမှာ အဲလို နေရာရော ရှိလို့လား"

"အာ ရှိတာပေါ့ ဖြူရယ် ဆက်သွယ်ရေး ဘယ်လို ပဲ တိုးတက်တိုးတက်နေ ဘလိုင်းစပေါ့ ဆိုတာ ရှိတယ်လေကွာ"

"အာ့....ရှီးး"

သီဟ က စကားပြောရင်း လက်က နှင်းဖြူ ပေါင်ကြား ဝင်ကာ  စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင် ဖြစ်ချေရင်းက လက်ခလည်ဖြင့် ထိုးကာ မွှေပေးလိုက်သဖြင့် နှင်းဖြူ အသံလေး ထွက် ငြီးငြူရရှာသည်။ နှစ်ဖြူ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း အရည်တွေ ရွဲနေပြီမို့ သီဟ လည်း အချိန်မဆွဲတော့ပါ။ နှင်းဖြူကိုယ်ကို သူ့အပေါ်ခွခိုင်းလိုက်ပြီး နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်ဝ တွင် သူ့လီးကြီးကို တေ့ပေးလိုက်လေသည်။ နှင်းဖြူကလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချ လိုက်ရာ လီးကြီးမှာ စွတ်ကနဲ တိုးဝင်သွားတော့သည်။ 

"ဖြွတ်...စွိ..ဖတ်.."

"အ...အီး..."

နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်မှာ လီး မဝင်ရတာ ကြပြီမို့ နည်းနည်းတောင် စေးကျပ်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ စောက်ရည်တွေက ရွဲနေသဖြင့်သာ လျှောလျှောရှုရှု ဝင်သွားရသည်။ နောက်တော့ သီဟက နှင်းဖြူ ၏ ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးတွေကို အောက်မှ စုပ်ပေးနေချိန်တွင် နှင်းဖြူက သူမ ဖင်ကြီးကို မြှောက်ကာ မြှောက်ကာ ဖြင့် သီဟ အပေါ် မှ မြင်းစီးသလို လိုးပေးနေတော့သည်။ နှင်းဖြူ မှာ လည်း ငတ်နေတာ ကြာပြီမို့ သူမ စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်လာသော သီဟ လီးကြီးမှာ သူမ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အသားနုနု တို့ကို ပွတ်တိုက်လိုက်လိုင်း တုံခါသွားအောင် အရသာ ရှိနေရလေသည်။ 

သီဟ မှာလည်း မာလာ၏ တင်းတင်းရင်းရင်း ပေါက်စီလောက် နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်စို့နေရသည်မှာ နှစ်ပတ်လောက်ရှိပြီမို့ ယခုလို ကျွဲကော်သီး ဆိုက် နို့ကြီး နှင့် လက်ညိုးလုံးခန့်တုတ်ပြီး လက်မဝက်ခန့် ရှည်သည့် နို့သီးခေါင်း တွေကို စို့နေရသည်မှာ အပြောင်းအလဲ အသစ်အဆန်းပြန်ဖြစ်နေလေသည်။ 

နှင်းဖြူမှာ ခနလေး ဖြင့် ပင် တချီပြီးသွားကာ သီဟအပေါ် မှောက်ရက် ထပ်ချလျှက်နားနေလိုက်သည်။ သီဟက တော့ အခု မှ အရှိန်ရလာသည်ဖြစ်သဖြင့် နှင်းဖြူကိုယ်လုံးကို ဘေးသို့ လှဲချလိုက်ရင်း အိပ်ယာပေါ် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ကုံးစေကာ အနောက်မှ ဒူးထောက်ထရင်း ခွေးလိုး လိုးပစ်မိတော့သည်။

တရုပ်မ စစ်စစ် ဖြစ်သဖြင့် ဝင်းမွတ်ဖွေးဖြူနေသော ပေါင်လုံး ကြီးများ နှင့် ဖွံ့ွထားလှသည့် ဖင်လုံးကြီး များ ကို ထောင်ပေးထားသည့် နှင်းဖြူ နှင့် အနောက်မှ ဒူးထောက်ကာ အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့် ဆောင့်လိုးနေသည့် သီဟ တို့ နှစ်ယောက်မှာ သူတို့ ၏အနည်းငယ်ဟနေသော အိပ်ခန်းတံခါး အဝ မှ မျက်လုံးတစုံ ကချောင်းကြည့်နေသည်ကိုတော့ ဘယ်လို မှ သတိမထားမိနိုင်ကြပါခြေ။

.......................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၀ )

နောက်တနေ့ မနက်၊ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် သူ တပ်မှုး အခန်းထဲက တပ်မှုး၏ မဟော်ဂနီ စာပွဲအကြီးကြီး ရှေ့ ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ခပ်မတ်မတ်ထိုင်ရင်း သူ့တပ်မှုး ပြောနေသည်ကို အာရုံစိုက်ကာ နားထောင်နေလေသည်။

" ဗိုလ်မှုးတို့က အင်တာနေရှင်နယ် ရေပြင်မှာ ဆိုပေမဲ့ ထိုင်း ပိုင်နက် နဲ့ အရမ်းနီးနေတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ရဟတ်ယဉ်တွေ ဝင်လာတာနဲ့ သူတို့က မေးခွန်းထုတ်တော့မယ်။ ထိုင်း ထောက်လှမ်းရေးထဲက အတွင်းက ချစား နေတာတွေ ရှိတယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ ဖက်က ယုံကြည်ရတဲ့ သတင်းတွေ ရှိတယ်။ အဲတော့ အပြင်ညာ့ လူတွေနဲ့ သူ့ကွန်တက်တွေ က လက်စားချေ မလိုက်နိုင်အောင် ဗိုလ်မှုး နဲ့ အပြင်ညာတို့ ပင်လယ်မှာ ပျောက်သွားတယ် ဆိုရင် ဇာတ်လမ်းက ပြတ်သွားပြီလေ၊ အာ့ကြောင့် ကျွန်တော်တို့ ဖက်က အသာငြိမ်နေတာပါ။ ဗိုလိမှုး တို့ ယူသွားတဲ့ ဂျီပီအက်စ်ကို ခြေရာခံပြီး ဆက်တလိုက် ကနေကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်းတကျွန်းပေါ်မှာ ရောက်နေတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ဗိုလ်မှုးလည်း စီမံချက်အပြီး အနားယူပါစေ ဆိုပြီး ထားပေးလိုက်တာပါ"

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်က သူ့ကို အဓိပါ္ပယ်ပါပါ နှင့် ပြုံးပြရင်းက ပြောနေသော တပ်မှုးကို ကြည့်နေရင်းက အတွေး နယ်ချဲ့နေမိသည်။ ဒီခွေးမသား အပြုံးက ငါတို့ ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာကိုတောင် သိနေပုံပဲ၊ ဟု တွေးရင်းက ချက်ချင်း အတွေးတခု ပွင့်သွားသည်။ တပ်မှုးသမီး ပပဝတီမိုးခေါင် ကို မျက်စေ့ထဲ ပြေးမြင်မိလိုက်သည်။ ပပဝတီမိုးခေါင်မှာ သူ့တပ်မှုး ၏ သမီး ဖြစ်ပြီး ဆရာဝန်ဗိုလ်မှုး တယောက်လည်း ဖြစ်လေသည်။ 

သူမ ယောက်ျား မှာ ဌာနကြီးတခု မှ ညွှန်ချူပ်ဖြစ်ပြီး သူတို့ မှာ ကလေး ငယ်တွေ ပင်ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ တပ်မှုး နိုင်ငံခြား ခရီးစဉ် သွားတိုင်း သူ၏ သမီးမှာ သူ့ ဆရာဝန်၊ ဘော်ဒီဂတ် ပုံစံ ဖြင့် အမြဲ ပါလေ့ ရှိပြီး ၊ မျက်နှာမှာ အရမ်းချောရုံ မက ဘော်ဒီမှာ လည်း ဆက်ဆီ ဖြစ်လှပေရာ မြင်သူ ယောက်ျား ၊ တပ်သား တပ်ဗိုလ်၊ လူပျို လူအို အကုန် သွားရည်တမြားမြား ဖြင့် ဖြစ်ရသည်။ သိုရာတွင် တပ်မှုး သမီးတော်မို့ မည်သူမှ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မျက်လုံးမော်မကြည့်ရဲသော်လည်း စိတ်ကူးထဲ မှာတော့ ပုံစံ မျိုးစုံ ဖြင့် လိုးဘူးကြမှာပဲ ဖြစ်သည်။ 

တချို့သော ခရီးစဉ်တို့မှာ သီဟ ကိုယ်တိုင်လည်း တပ်မှုးလုံခြုံရေးအတွက် လိုက်ခဲ့ရဘူးသည်ဖြစ်ရာ၊ ဟော်တယ်ခန်းများတွင် ပပဝတီမှာ အမြဲတမ်း တပ်မှုး အခန်း နှင် ကပ်ရက်တွင် နေခွင့်ရပြီး ညဘက် တခါတရံ တပ်မှုး အတွက် ကျန်းမာရေးစစ်ဆေးခြင်း၊ တပ်မှုး ခေါင်းကိုက် ခေါင်းမှုး၊ ဘိုက်နာ စသည်တို့ အတွက် ဆိုလျှင် ပပဝတီက ပင် စစ်ဆေးပေးရခြင်း၊ စသည်တို့ကြောင့် ပပဝတီ တယောက်သာ တပ်မှုးအခန်းတွင်းသို့ တံခါးမရှိ ဒါးမရှိ ဝင်ထွက်ခွင့် ရခြင်း၊ တခါတရံ တချိုက ဟော်တယ်တို့ တွင် အခန်းခြင်းဆက်သည့် တံခါး ရှိသော ကပ်ရက် အခန်းတို့ တွင် တည်းခိုးခြင်း စသည်တို့ ကို အခု မှ သီဟ မှာ ပြန်သတိထားမိလေသည်။ 

ယခင်တုန်းက တော့ သီဟ စိတ်ထဲ မှာ သူတို့ နှစ်ယောက် သားအဖ မို့ မည်သို့ မျှ စိတ်ကူး အဆန်း ဖြင့် မတွေးမိသော်လည်း မိမိ နှင့် သမီးမာလာ တို့ အဖြစ်အပျက် ပြီးတော့ မိမိ ၏ အတွေးအခေါ် တို့ လည်း ပြောင်းသွားခဲ့ခြေပြီ။ အရာရာကို အမြင်သစ်ဖြင့် မြင်လာသဖြင့် အခုတော့ တပ်မှုး နှင့် သူ့သမီး ပပဝတီ တို့ ဘာဖြစ်နိုင်သည် ဆိုတာကို သဘောပေါက်လာခဲ့လေသည်။ 

တပ်မှုးဗိုလ်မှုးချူပ်မိုးခေါင် က ဗိုလ်မူးသီဟ မျက်နှာပေါ်မှ အပြောင်းအလဲ တို့ကို သတိထားကြည့်နေရင်းက ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ဘာပြောမလဲ ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟ က နောက်ဆုံးတော့ တချက်ပြုံးလိုက်ကာ၊

"ဟုတ်ကဲ့ တပ်မှုး၊ သဘောပေါက်ပါပြီ။ အစစ အရာရာ အတွက် တပ်မှုးကို အထူး ကျေးဇူး တင်ရှိပါတယ်တပ်မှုး"

"ရပါတယ် ဗိုလ်မှုးရာ ကျွန်တော်တို့ တွေက တိုင်းပြည်နဲ့ လူမျိုးအတွက် အလုပ်လုပ်နေကြတာပဲဟာ၊ တယောက်အရေးကိစ္စလည်း တယောက် ကူညီကြရမှာပေါ့"

"ဟုတ်ကဲ့ တပ်မှုး လည်း အကူအညီလိုရင် အချိန်မရွေးပြောပါခင်ဗျ၊ အခုတော့ ခွင့်ပြုပါအုံး"

"အေးအေး သွားသွား၊ အခု စီမံချက်မှာ ဗိုလ်မှုးစွမ်းဆောင်ခဲ့တာ အလွန်တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်ပါဘူး၊ ဗိုလ်မှုးကောင်းကောင်းနားဖို့ သင့်ပါတယ်။ ဗိုလ်မှုးရော ဗိုလ်ကြီးမာလာရဲကျော် ပါ နောက်ထပ် နှစ်ပတ်လောက်နားလိုက်ပါအုံး။ နောက် ရုံးပြန်တက်မှ ပဲ ကျွန်တော် ဆုချီးမြှင့်တဲ့ အခန်းအနားလုပ်ပါမယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူး ပါ တပ်မှုး"

........................................................................................................................................

ဗိုလ်မှုးသီဟ ရုံးခန်းအပြင်ရောက်တော့ မာလာ့ ရုံးမှဖုံးကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ တပ်မှုးက သူ့ ကို နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ခြင်သည်ဟု ဆိုသဖြင့် သူတယောက်ထည်းလာခဲ့ရသည်ဖြစ်ရာ မာလာက သူမ ပုံမှန် ရုံးခန်းသို့ ဟန်မပျက် အလုပ်သွားဆင်းနေသည်ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ တပ်မှုးက သူတို့ ကို ခွင့် နှစ်ပတ်ထပ်ပေးလိုက်သည် ဆိုသည့် သတင်းကို မာလာအား လှမ်းပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ 

သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်မှာ ပြန်ဆုံကြလေသည်။ နေ့လည်စာကို နှစ်ဦး အတူ စားသောက်ကြပြီး နောက် မာလာ့ အခန်းသို့ ရောက်သွားလေသည်။ မာလာ့ ကုတင်ပေါ်တွင် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ လှဲလျှောင်းရင်း နူတ်ခမ်းခြင်းစုပ်နမ်းဖြစ်ကြသည်။ 

သီဟ က တပ်မှုး နှင့် သူ့သမီးတို့ လည်း ဖြစ်နေကြဖို့ များကြောင်း သူ့သီအိုရီကို မာလာ့အား ရှင်းပြလေရာ၊ မာလာက ချက်ချင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ 

"အင်း ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ မီးကတော့ တပ်မှုးကို ကျေးဇူးတင်တယ်၊ သူ့ကြောင့် အာ့ကောင်ကြီး ပေးတဲ့ အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားခွင့်ရသွားတာ ခစ်ခစ်"

မာလာ က ပြောရင်းဆိုရင်း သီဟ  မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ သူမကိုယ်လေးကို လျှောဆင်းကာ သီဟ ပေါင်ပေါ် တတောင်လေး ထောက်ပြီး လီးကြီးကို သူမ နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ကစ်စ်ပေးလိုက်သည်။ နူတ်ခမ်းလှလှလေးက သီဟလီးကြီးကို ငုံကာ စုပ်ပေးနေသည့် အချိန်မှာတော့ သီဟ တယောက် စည်းဇိမ် ကောင်းကောင်းတွေကနေလေပြီ။ 

မာလာက လီးကြီးကို ငုံ့စုပ်နေရင်းက သူမ ကိုယ်လုံးလေးကို တပတ်လှည့်လိုက်တော့ သူမ စောက်ဖုတ်က သီဟ မျက်နှာပေါ် တည့်တည့် မိုးနေလေသည်။ သီဟ က မာလာဘာလိုချင်မှန်းသိသဖြင့် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲချကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရက်ပေးလိုက်လေသည်။ သူ့လက်တဖက်က လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ကစားပေးရင်းက နောက်လက်တဖက် က လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် မာလာ့ ခရေပွင့်လေးကို ပွတ်ကာ ဆော့ပေးနေလိုက်သည်။ 

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>