Saturday, January 6, 2024

သမီးရဲ့ဦး (စ/ဆုံး)

သမီးရဲ့ဦး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ကျမရဲ့ဘဝမှာ ဒီနှစ်ဟာအပြောင်းအလဲတွေ အများဆုံးဖြစ်လာတာမို့ ဘဝတသက်တာလုံး မေ့လို့မရတဲ့ နှစ်တနှစ်အဖြစ် မှတ်တမ်းတင်ရပါတော့မယ်ရှင်၊ ဒီနှစ်ထဲမှာ အထက်တန်းကျောင်းသူအဖြစ် ကိုးတန်းမှာတက်ရတဲ့ အပြင် သူငယ်တန်းကစ နေလာရတဲ့ အလယ်တန်းကျောင်းကနေ အထက်တန်းကျောင်းကို စပြောင်းခဲ့ရတာ ကျမရဲ့ပထမဆုံး အပြောင်းအလဲပါပဲရှင်။

နောက် ဒီနှစ်ထဲမှာဘဲ ကျမဟာ မိန်းကလေးတို့ သဘာဝ ဓမ္မတာရာသီသွေး စတင်ပေါ်လာပါတယ်။

သိသိသာသာကြီး ပြောင်းလဲခဲ့တာကတော့ ကျမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်းဆိုင်ရာနဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာတို့ဘဲ ဖြစ်ပါတယ်ရှင်။

ဓမ္မတာရာသီသွေး မပေါ်မီက အသင့်အတင့်ဖွံ့ ဖြိုးလာခဲ့တဲ့ ကျမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ဓမ္မတာရာသီသွေးပေါ်ပြီး ၃ လ ၄ လ အတွင်းမှာ သိသိသာသာ ဖွံ့ ဖြိုးလာပြီး တကယ့်မိန်းမကြီးတယောက် အသွင်အပြင်ကို စတင်ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။

ခန္ဓာကိုယ်ဖွံ ဖြိုးလာတာနဲ့ အမျှ ကျမရဲ့စိတ်ဓာတ်ရေးရာမှာလဲ ဟိုတုန်းကနဲ့ မတူတော့ဘဲ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်တွေ မြင်ရင်ကြီးသည် ဖြစ်စေ ရွယ်တူ ဖြစ်စေ ရှက်သလိုရွံ့သလိုနဲ့ ရင်ထဲမှာဖိုပြီး အို ဘယ်လိုပြောရမယ်မှန်းမသိအောင် စိတ်လှုပ်ရှားတတ်လာပါပြီရှင်။

သြော် ငါဟာအပျိုပေါက်ဆိုတဲ့ အရွယ်ကို လပိုင်းလောက်ကလေးဘဲ ဖြတ်သန်းပြီး အလျင်အမြန် အပျိုကြီးဖားဖား ဖြစ်လာပါပြီကော ရယ်လို့ ပီတိတောင် ဖြစ်မိပါတယ်ရှင်။

သင်္ကြန်တွင်းမှာ မွေးဖွားလာခဲ့သူမို့ ကျမကို ဆွေမျိုးမိတ်သင်္ဂဟ အားလုံးက တရင်းတနှီး အတာ  မိတာ လို့ ချစ်စနိုးခေါ်ကြပါတယ်၊

" မိတာရေ လာမဲ့သင်္ကြန်မှာ လမ်းထိပ်က ပိတောက်ပျိုဖြူမဏ္ဍပ်မှာ ရေကစားဖို့ တို့လမ်းထဲကအပျိုတွေ စာရင်းကောက်ရာမှာ မိတာကိုလဲ ရွေးထည့်သွားတယ်ကွယ်"

တနေ့က ကျမရေကူးကန်က ပြန်အရောက်မှာ မေ့မေ့ညီမ ကျမတို့နဲ့ အတူနေတဲ့ ဒေါ်လေးက ဆီးကြိုပြောလိုက်တော့ ကျမရင်ထဲမှ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီးအရမ်းဝမ်းသာသွားမိပါတယ်၊

ဒီလိုနဲ့ဒီနှစ်အတာသင်္ကြန်မှာ ကျမဟာ လမ်းထဲကတခြားအပျိုတွေနဲ့အတူ လမ်းထိပ်မှာတူညီဝတ်စုံ ဝတ်ပြီး ရေပက်ကစားခွင့်ရရှိခဲ့ပါတယ်၊ သင်္ကြန်ရက်အတွင်း ရေပက်ခံကားတွေပေါ်က။ ဘဲတွေ ကျမရဲ့ ရေစိုနေတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်ကို စူးစူးစိုက်စိုက်အကြည့်ခံရတာတွေ လမ်းထဲက ကာလသား ကြီးကြီးငယ်ငယ်တွေရဲ့အရေးပေးခံရတာတွေ။ အို အဲဒါတွေကို ကျမရင်မှာ တလှပ်လှပ်ရင်ဖို ပြီးစိတ်ကစားလှုပ်ရှားခဲ့ရတာတွေကိုတော့ ကျမအကျယ်ချဲ့ ပြောပြမနေတော့ပါဘူးရှင်။

သင်္ကြန်အကျနေ့ဟာ ကျမရဲ့တဆယ်ငါးနှစ်မြောက်မွေးနေ့မို့ ကျမတို့အိမ်မှာ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲနဲ့ ဆွမ်းကျွေးပြီးမွေးနေ့ အခမ်းအနားကလေးတစ်ခုလုပ် ဖြစ်ပါတယ်၊ အဲဒီမွေးနေ့ပွဲမှာ စကားစပ်မိကြပြီး သင်္ကြန် ပြီးရင် သန်လျင်ဘက်က ရွာလေးတရွာမှာ အခြေချနေထိုင်တဲ့ ကျမဒေါ်လေးရဲ့ယောင်္ကျားဘက်က ဆွေမျိုးအိမ်ကို သုံးရက်လောက် နားနားနေနေ အပန်းဖြေခရီးထွက်ရအောင် တိုင်ပင်ကြတော့ ဖေဖေနဲ့မေမေက မလိုက် ဖြစ်ကြဘဲဒေါ်လေးတို့ လင်မယားနဲ့ကျမသာ သွားကြဖို့ စီစဉ် လိုက်ကြပါတယ်ရှင်။

သင်္ကြန်အပြီး နှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့မှာ ကျမတို့ တူအရီးသုံးယောက် သန်လျင်ဘက်ကို ထွက်ခဲ့ကြပါတယ်။နေ့လည်ဘက်မှာသန်လျင်ရောက်ပေမယ့် ဈေးထဲဝင်။ ဝယ်စရာရှိတာဝယ်။ ဘုရားဖူးနဲ့မို ညနေစောင်းမှာဘဲကျမတို့စတည်းချမဲ့ ရွာလေးကိုရောက်သွားကြပါတယ်။ တောရွာသဘာဝအလျောက် တိတ်ဆိတ် အေးချမ်းပြီး လျှပ်စစ်မီးမရှိတာမို့ လရောင်ရွှမ်းပတဲ့ ညရဲ့ အလှအပကို ကြည်ကြည်နူးနူးခံစားကြရပါတယ်။

ကျမ တို့သွားလည်ပတ်တဲ့ အိမ်ကလေးဟာ အတန်အတင့် ကျယ်ဝန်းပေမယ့်  တောရွာဓလေ့ အတိုင်း အိပ်ခင်းအိပ်ယာ အပိုသူတို့မှာ မရှိကြပါဘူးရှင်။ ဒါကြောင့် ရန်ကုန်ကလာလည်ကြတဲ့ ကျမတို့ တူအရီး သုံးယောက်ဟာ ခြင်ထောင်တလုံးထဲမှာဘဲ အတူတူအိပ်ကြရပါတယ်။

ကျမဟာ သင်္ကြန်ရောက်တုန်းက ရေကစားထားလို့ ပင်ပမ်းနေတာ တကြောင်း။ နေ့လည်က ဈေးထဲနဲ့ ဘုရားပေါ်လျှောက်သွားခဲ့ရတာ တကြောင်းတို့ကြောင့် လရောင်ရွှမ်းပပြီးတိတ်ဆိတ်အေးချမ်းလှတဲ့ တောရွာ ရဲ့အလှအပ သဘာဝကို သိပ်မကြည်နူးနိုင်တော့ဘဲ ညရှစ်နာရီခွဲလောက်မှာ တချိုးထဲ အိပ်မောကျသွားရပါတယ်ရှင်။

အိပ်ယာပြောင်းတာနဲ့ စောစော အိပ်ပျော်မိတာကြောင့်ထင်ပါရဲ့၊ တစ်ရေးမနိုးဖူးတဲ့ ကျမဟာ မနိုးစဖူး နိုးခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီလို တရေးနိုးခဲ့လို့လဲ ကျမအရွယ် ဘယ်မိန်းကလေးမှ မတွေ့ဖူးမမြင်ဘူးတာမျိုး ကျမအနီးကပ်တွေ့ မြင်ခဲ့ရတာပေါ့ရှင်။

ဗြုန်းကနဲကျမနိုးနိုးချင်း မျက်လုံးဖွင့်မကြည့် ဖြစ်ပါဘူးရှင်။ ကျမရဲ့ညာဘက်ဘေးက အသက်ရှုသံ ခပ် ပြင်းပြင်းကို ကြားရတော့ ပထမ ထိတ်ကနဲ လန့်သွားမိပါသေးတယ်၊ နောက်မှ အော် ငါရောက်နေတာ ရန်ကုန်က ငါ့အိပ်ယာထဲမှ မဟုတ်တာ။ ဘေးမှာ ဒေါ်လေးတို့ ရှိနေပါလားရယ်လို့ အသိတရားဝင်လာမှ စိတ်သက်သာရာ ရပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့် ညဦးပိုင်းတုန်းက မခံစားမကြည်နူးလိုက်ရတဲ့ လရောင်ရွှန်းရွှန်းဝေနဲ့ ညရဲ့အလှအပကို ကြည့်ချင် မြင်ချင်စိတ် ပေါ်ပေါက်လာတယ်၊ မျက်စေ့ကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မှာ လရောင်ဟာ ကျမတို့ တူအရီးတွေအိပ်နေတဲ့ အိပ်ယာထဲအထိ ဖြာကျနေတာမို့ ကျမရဲ့ညာဘက်ဘေးရှိဒေါ်လေး ကိုလည်းမျက်စေ့စွေပြီ းတစ်ချက်ကြည့်မိလိုက်ပါတယ်ရှင်။

" အို ကိုကလဲမကဲနဲ့ကွယ်၊ ဘေးမှာ မိတာရှိနေတယ်ဆိုတာများ သတိထားစမ်းပါအုံး"

" ချစ်ကလဲကွား မိတာက ကလေးဘဲဟာကို ခုတောင် အိပ်မောကျနေတာဘဲဟာ၊ ဘယ်လိုသိနိုင်မှာလဲ၊ နောက်ပြီးသင်္ကြန်တွင်းကြီးမို့ ရှောင်ပါဆိုလို့လဲ ရှောင်နေခဲ့ရတာ သုံးရက်ကြီးများတောင်"

" သူ့ပြောလိုက်ရင် ဒီလိုချည်းပဲ၊ ဆင်ခြေ ဆင်လက်တွေနဲ့ ရှေ့နေပီသနေလိုက်တာ၊ အို ကြည့်ပါလား ပြောရင်းကို ကဲလာပြန်ပြီ၊ အို ဟင့် ယားတတ်တယ် ကိုရယ် တော် တော်ပါတော့ နော်"

ကျမရင်ထဲမှာ မီးရထားဆယ်စင်းလောက် ပြိုင်တူခုတ်မောင်းသွားသလို ဖိုလှိုက်ပြီး မောသွားပါတယ်၊ ဒုက္ခပါပဲ၊ ဘယ်လိုမှ ရှောင်တိမ်းလို့ မရတော့ပါလား၊ မျက်စေ့တွေကို အတင်းပြန်မှိတ်ထားပေမယ့် နားက တော့ သူတို့ပြောဆိုနေကြတာတွေကို ကြားမြဲကြားနေရပါတယ်။

" ကိုရယ် ဟိုဘက်နည်းနည်းတိုးပါဦး၊ တော်တော်ကြာ မိတာကို သွားထိမိလို့ သူ့ကို လှုပ်နှိုးလိုက်သလို ဖြစ်သွားပါဦးမယ်"

နှိုးစရာ မလိုပါဘူး ဒေါ်လေးရယ်၊ မိတာနိုးနေပြီးသာပါလို့ ကျမစိတ်ထဲက ကျိတ်ပြောလိုက်ပါတယ်၊ နောက်ခဏကြာတော့ ကျမရဲ့ညာဘက်ကအသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းတွေနဲ့ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာတာကို ကျမမျက်စေ့ဖွင့်မကြည့်ဘဲ အလိုလိုသိလာပါတော့တယ်ရှင်။

ရှက်ကြောက်တဲ့ စိတ်တွေမွှန်ထူပြီး မျက်စေ့ကို မှိတ်ထားမိပေမယ့် ခုတော့ ကျမမနေနိုင်တော့ပါဘူး၊ မျက်စေ့ကိုမှေးပြီးခိုးကြည့်မိလိုက်မိပါပြီ။

အို ကျမ မြင်ရပါပြီ၊ ဒေါ်လေးဟာ အပေါ်ပိုင်းမှာဝတ်ထားတဲ့ ဘရာစီယာက လွဲလို့ တကိုယ်လုံးဗလာ ကျင်း နေသလို ဦးဦးဟာလဲ စွပ်ကျယ် ချိုင်းပြတ်ကလေးကလွဲလို့ အဝတ်အစား ဗလာနတ္ထိပါလား၊ ဒေါ်လေးက ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ကားကားနဲ့ ဒူးခေါင်းကိုခပ်ကြွကြွ လေးလုပ်ထားပါတယ်၊ ဦးဦးကတော့ဒေါ်လေးရဲ့ ကားနေတဲ့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကြားမှာ ဝင် ပြီး အပေါ်မှမှောက်ရက်သား လှုပ်လှုပ်ရွရွ မြင်နေရပေမယ့် သူတို့ နှစ်ယောက် ဘာစကားမှ ထပ်မပြောကြတော့ပါဘူး။

ကျမ မကြည့်ရဲသလို ဖြစ်လာတာမို့ မျက်စေ့ကို ပြန် မှိတ်ထားလိုက် ပြန်ပါတယ်ရှင်၊ စကားပြောသံ မကြားရတော့ပေမယ့် အသက်ရှုသံပြင်းသံတွေနဲ့ အတူ ဖွတ် ဖွတ် စွတ်စွတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေပါ ကျမကြားနေရတာမို့ မျက်စေ့ဖွင့်မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်အောင်ဖြစ်လာပြန်တယ်၊ ဒါကြောင့် ကျမကိုယ်ကို နည်းနည်း လူးလွန့်လိုက်ပြီး နေရာပြင်လိုက်ပါတယ်၊ ဒါမှမျက်စေ့ရှေ့မှာကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်သာမယ် မဟုတ်ပါလားရှင်။

ကျမဒေါ်လေးဘက်ကို ခပ်စောင်းစောင်း လှည့်လိုက်ပါတယ်။ လက်ကိုလဲ နဖူးပေါ်တင်ပြီး မျက်စေ့ကိုရုတ်တရက် မမြင်သာအောင် အကာအကွယ် လုပ်လိုက်ပါတယ်၊ အပျိုဖော်ဝင်စအရွယ်နဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် အပေါ်စိတ်ကစားကာစအရွယ် ကစပြီး စိတ်မှန်းနဲ့ မကြာမကြာရုပ်လုံးဖော်ကြည့်မိတဲ့ ယောကျာ်းနဲ့မိန်းမ ကာမဆက်ဆံမှု ပြုကြပုံကို အနီးကပ်ရှင်းရှင်းဘွင်းဘွင်းကြီးကို ကျမမြင်နေတွေ့နေရပြီကောရှင်၊ ကျမတကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေဖျန်းကနဲဖျန်းကနဲထလာပြီး အသက်ရှူသံကပါ သူတို့နဲ့အတူ ပြင်းထန်လာတာကို သတိထားမိလို့ ပါးစပ်ကိုဟပြီး အသံမထွက်အောင် အသက်ကို ခိုးရှူနေရပါတော့တယ်ရှင်။

ဦးဦးဟာ ဒေါ်လေးရဲ့အပေါ်ကနေ ခပ် မြန် မြန်လှုပ်ရှားလိုက် တခါတခါ နှေးသွားလိုက် တခါတလေ လုံးဝ လှုပ်ရှားမှုမရှိတော့ပဲ ဒေါ်လေးရဲ့ ဘရာစီယာအပေါ်ဘက် ပင့်တင်ထားလို့ ပြူထွက်နေတဲ့ ရင်သားလုံးလုံး ဝန်းဝန်းဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ် ပြန်ညာပြန်ကုန်းကုန်းစို့လိုက်နဲ့ တော်တော်အလုပ်များ နေရှာပါတယ်။

ကျမလဲ ရောင်ရမ်းပြီး ဒေါ်လေးလောက်မဖွံ ဖြိုးသေးပေမယ့် ကျမရဲ့အသက်နဲ့မမျှအာင် ဖွံ့ ဖြိုးစ ပြုနေတဲ့ကျမရဲ့ရင်သားနှစ်မွှာကို ဖြတ်ကနဲလက်နဲ့ ကာထားလိုက်မိပါတယ်၊ အဲဒီတော့မှဘဲ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေတဲ့ ကျမရဲ့ရင်ခုန်သံကို ကျမအံ့သြစွာ သတိထားမိပါတော့တယ်ရှင်။

တဆက်ထဲမှာပဲ ကျမရဲ့ ပေါင်ခံကြားထဲက စိုထိုင်းထိုင်း စီးကပ်ကပ် ဖြစ်လာတာမို့ ပထမတော့ လစဉ် လတိုင်းလိုပဲ ရာသီသွေးလာတာပါဘဲရယ်လို့ အောက်မေ့လိုက်မိပေမယ့် သင်္ကြန်အကြိုနေ့ မတိုင်မှီ တရက်ကတည်းက အဲဒီကိစ္စပြီးစီးခဲ့တာကို သတိရမိလို့ ကျမရဲ့ပေါင် ခြံကြားထဲကို လက်နဲ့အသာနှိုက်စမ်း ကြည့်လိုက်တော့ကျမရဲ့ ဟိုဟာ က စိမ့်ထွက် နေတဲ့ခပ်ချွဲချွဲအရည်တွေကြောင့်စိုထိုင်းစေးကပ်လာ တာဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရပါတယ်ရှင်။

အမှန်ကို ဝန်ခံရရင်တော့ အဲဒီတဒင်္ဂမှာ ကျမဟာ ဒေါ်လေးနေရာမျိုးမှာ ကျမကိုယ်တိုင်ဝင်ပြီး ကာမအရသာကို ခံစားကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေက တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုမှ ကြုံလဲမကြုံနိုင် ကြုံအောင်ဖန်တီး ယူဖို့လဲမလွယ်ကူလှတာမို့ သက်ပြင်း ကိုသာကြိတ်ချလိုက်ရပါတယ်ရှင်။

ဒေါ်လေးတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်ကတော့ ကာမအမှောင်ဖုံးနေလို့လားတော့ မသိ၊ အခုခါမှာ ကျမရှိနေတယ်ရယ် လို့တောင်သတိမပြုမိကြတော့ဘူး ထင်ပါရဲ၊့ မီးကုန်ယမ်းကုန်ကို ကြဲနေကြပါတော့တယ်၊ ဦးဦးဟာအရင်ထက်ပို သွက်ပိုကြမ်းလာသလိုဒေါ်လေးကလည်း အောက်ကနေ တဟင်းဟင်း အသံ ထွက်နေရင်း ကသူ့ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ကော့ကော့ပေးနေပါတယ်၊ ကျမစိတ်ထင် ငါးမိနစ်လောက် အဲဒီလိုကြမ်းကြ ရမ်းကြပြီး သက် ပြင်းချသံတွေနဲ့ အတူ ထပ်လျှက်သားငြိမ်ကျသွားကြပါတော့တယ်ရှင်။

ကျမလဲမိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် ဆက်တိုက်ကြီး ကြားနေမြင်နေရတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အသက်ရူ ပြင်း သံတွေ တဖွတ်ဖွတ် တစွတ်စွတ် အသံတွေရော လှုပ်ရှားမှုတွေရော မမြင်ရမကြား ရတော့တာ မို့ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာကြီးဖြစ် ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ကျန်ခဲ့ပါတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်လောက်ကြတော့ ဦးဦးဟာ သူအိပ်တဲ့ဘက်ဆီကို ဒေါ်လေးရဲ့အပေါ်ပိုင်ကနေ လှိမ့်ဆင်းလိုက်ပြီး ဒေါ်လေးကလဲ သူ့ယောင်္ကျားဘက်လှည့်လို့ တယေက်နဲ့တယောက် ဖက်ထားကြရင်းနဲ့ တဖြည်းဖြည်း အသက်ရူသံတွေ ပြန်မှန်သွားကြပြီး မောမောနဲ့အိပ်ပျော်သွားကြပါတော့တယ်ရှင်။

အဲဒီတော့မှ ကျမဟာထမီကြားထဲကို လက်လျှိုသွင်းပြီးကျမရဲ့အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်အဖုတ်လေးကို စိတ်တိုင်း ကျ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ကြည့် မိပါတော့တယ်၊ ဆီးခုံမောက်မောက်ကလေးပေါ်မှာ မွှေးညှင်းနုနုလေးတွေ၊ အဲဒီရဲ့ အောက်ဖက်အကွဲကြောင်း တလျှောက်လက်ချောင်း ကလေးတွေနဲ့တောက်လျှောက်ပွတ်ဆွဲကြည့် တဲ့အခါ ချွဲကျိကျိအရည်လေးစိမ့်ထွက်နေတုန်းပဲ ဆိုတာကိုသတိ ပြုမိလိုက်ပါတယ်။

အကွဲကြောင်းလေးရဲ့ထိတ်နားမှာရှိတဲ့ ခပ်မြောင်းမြောင်းအသားနုလေးဟာ ပင်ကိုယ်ထက် မာပြီး ကြွတက်နေတာ စမ်းမိလို့ကျမ ကြက် သီးတွေ ဖျန်းဖျန်းထလာ ပြီးပါးစပ်ကတောင် ဟင်းဟင်းဟင်း လို့ မြည်လို့သွားမိပါတယ်၊ ကောင်းလိုက်တာရှင်၊ ဘယ်လိုပြောရမယ်မှန်းတောင်မသိဘူး၊ အခါမှဒီလိုမလုပ်ဖူးလို့ဒီအရ သာမျိုး ဒီတစ်ခါ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်ခံစားရတာပါဘဲရှင်။

နောက်တော့ ကျမ လက်ညှိုးလေးကို စိုစိမ့်စိမ့်ဖြစ်နေတဲ့ ကျမရဲ့အဖုတ်ဝကို ဖြည်းဖြည်း မရဲတရဲထိုး သွင်းကြည့်မိတော ကျမရဲ့လက်ညှိုးလေးဟာ ကျမရဲ့အဖုတ်လေးထဲကို အသာလေးလျောကနဲ ဝင်သွားပါတယ်။

နာလဲမနာကျင် အရသာကလဲ တမျိုးကောင်တာမို့ ကျမလက်ညှိုးကို အဖုတ်ထဲသွင်းလိုက်ထုတ် လိုက် နဲ့ တော်တော်ကြာကြာ လုပ်နေမိပါတယ်ရှင်၊ လက်ညှိုးနဲ့တောင် ခုလောက်ကောင်းနေရင် ယောင်္ကျားလေးဟိုဥစ္စာနဲ့ဆိုရင်၊ အို..ကျမရှက်လဲရှက်မိပါရဲ့၊ ကျမ ကျမလေ တကယ် ကိုခုချက် ချင်း ဆန့် ကျင်ဘက်လိင်နဲ့ နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ စခန်းသွားပစ်လိုက်ချင်ပါတော့တယ်ရှင်၊ ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ ကျမလဲလက်ညောင်းလာပြီ မို့အရည်ချွဲချွဲတွေပေနေတဲ့ ကျမရဲ့လက်ညှိုးလေး ကိုကျမရဲ့ထမီနဲ့ပဲသုတ်လိုက်ပြီးနားလိုက်ပါတယ်။

အဲဒီညက မိုးသာစင်စင်လင်းသွာရော မျက်စေ့ကို အတင်းမှိတ် ပြီးအိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစားပေမယ့် နောက်ထပ်အိပ်လို့မရတော့ပါဘူး၊ လင်းအားကြီးလောက်မှ ခဏမှေးကနဲ ဖြစ်သွားလို့ ဒေါ်လေးတို့ အိပ်ယာထဖို့ အင်္ကျီတွေလုံချည်တွေ ပြန်ဝတ် နေကြစဉ်မှာပင် ကျမပြန်နိုးလာပါတယ်၊ ကျမဆက်အိပ်ပျော်နေ ဟန်ဆောင် ပြီး သူတို့ထွက်သွားပြီး အတော်ကြာမှအိပ်ယာကထခဲ့ပါတယ်ရှင်။

အိပ်ယာကထလာခဲ့ပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာကို မလုံမလဲရှက်ရွံရွံ ဖြစ်နေမိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် အို.. ညတုန်းကကိစ္စ ငါသိတာ သူတို့မှမသိတာဘဲ၊ ဘာရှက်နေရမှာလဲလို့ အားတင်းပြီး နေလိုက်ပေမယ့် ကောက်ညှင်းပေါင်း ဝိုင်းထိုင်စားကြတဲ့ နေရာရောက်တော့ ကျမ သူတို့နှစ်ယောက်ကို မကြည့်ရဲသေးတာမို့ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ အတော်သတိထားပြီး ကျမမျက်စေ့ကစားလိုက်တဲ့အခါ ပထမဆုံးလှမ်းကြည့် မိလိုက်တာကတော့ ပုဆိုးပါးပါးဝတ်ထားပြီးခွေးခြေပုလေးပေါ်မှာ ပေါင်ကားထိုင်နေတဲ့ ဦးဦးရဲ့ပေါင်းကြားထဲကိုပါဘဲရှင်။

ဦးဦးရဲ့ပေါင် ခြံကြားထဲက ခပ်လုံးလုံးခပ်မြောင်းမြောင်းဖောင်းကြွလေး ဖြစ်နေတဲ့နေရာဟာဖြင့် ညတုန်းက ကျမဒေါ်လေးရဲ့ အဖုတ်ကိုအားရပါးရ ဆောင့်ကာညှောင့်ကာ လုပ်ခဲ့တဲ့ ဦးဦးရဲ့လီးရှိတဲ့နေရာပဲရယ် လို့တွေးမိလိုက်တော့ ကျမရင်ထဲမှာ ညကလိုဘဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာရင်းမောသလိုလို ပင်ပမ်းနွမ်းလျသွားသလိုလို၊ အို တမျိုးကြီးခံစားလိုက်ရပါတော့ တယ်ရှင်။

" ဟဲ မိတာ ဘာငိုင်နေတာလဲ၊ စားလေ ကောက်ညှင်းပေါင်းကြိုက်လှချည်ရဲ့ဆို"

" မ မငိုင်ပါဘူးဒေါ်လေးရဲ့သမီးရင် ပြည့်သလို ဖြစ်နေလို့ပါ"

" အို ရင် ပြည့်နေတယ် ဟုတ်လား မှန်းဖျားများဖျားနေပြီးလားကွာ"

ပြောပြောဆိုဆို ဦးဦးဟာ ကျမရဲ့နဖူးကို လက်ဝါးနဲ့ လာစမ်းလိုက်ပါတယ်၊ ခါတိုင်းလဲ ဒီလိုပဲ ဖျားတယ် နာတယ်ဆိုရင် ယုယကြင် နာနေကျဖြစ်ပေမယ့် အခုအခါမှာတော့ သူ့လက်ဝါးကြီး ကျမနဖူးပေါ်လာစမ်းတာကို ရှက်ကြောက်မိသလိုလို သာယာသလိုနဲ့ ရင်ထဲမှာ ဖိုလှိုက်သွားတာကြောင့်

" ဟာဗျာ။ ဦးဦးကလဲ သမီးဘာမှမဖြစ်ပါဘူး၊ သင်္ကြန်တုန်းကပင်ပန်းထားလို့ပါ"

လို့ မလုံမလဲပြောရင်းခဏလေးဖြစ် ဖြစ်ရှောင်ထွက်လာခဲ့မိပါတယ်ရှင်၊ ဒီမှာသုံးရက်လုံးလုံး ခုလိုပဲ နေသွားကြမှာမို့ နောက်ထပ်နေရဦးမယ့် နှစ်ရက်မှာလဲ မနေ့ကညလိုပဲ တစ် ခြင်တောင်ထဲ အတူ အိပ်ကြရမယ့် အရေးကိုတွေးပြီး ကျမဘဝင်မကျဖြစ်လာပါတယ်၊ ဒါကြောင့် မနက်စာထမင်းမစားမီမှာဘဲ ရန်ကုန် ပြန်ကြရအောင် ကျမအကြောင်းပြချက် တစ်ခုရအောင်ရှာရပါတော့တယ်။

ကျောင်းမဖွင့်မီ အင်္ဂလိပ်စာကျူရှင်တက်ထားချင်တဲ့အကြောင်း၊ ခုခေတ်ကျူရှင်တွေက နာမည် ကြီးတွေမို့လို့ စာရင်းစောစောသွင်းမှနေရာကောင်းရမှာမို့ ဒီနေပဲပြန်ကြရအောင် အတင်းအကြပ်ပူဆာတာမို့ ကျမကို ချစ်လဲချစ် အလိုလဲလိုက်ကြတဲ့အတွက် အဆင်ပြေသွားပါတယ်ရှင်။

မနက်စာထမင်းစားအပြီး နေလယ်တစ်နာရီခေါက်နဲ ကျမတို့တူအရီးသုံးယောက် ရန်ကုန်ကိုပြန်ခဲ့ကြပါတယ်၊

ကျမမှာတော့ ပြန်သာပြန်ခဲ့ရတယ်၊ ညတုန်းက မြင်ရတွေ့ရတာမျိုးကို နောက်ထပ်တွေ့လဲ တွေ့ချင်။ မကြည့် လဲမကြည့်ရဲသမို့ ဇွတ်ဖန်တီးလိုက်ပေမယ့် ဒီလိုအခွင်းအရေးမျိုး နောက်ထပ်မတွေ့ရမမြင်ရ တော့မှာတွေးပြီး နောင်တရသလိုလိုတောင် ဖြစ်မိပါတယ်ရှင်။

ရန်ကုန် ပြန်ရောက်တဲ့ ညဟာဖြင့် ကျမအဖို့ နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေတော့တာပဲဆိုတာ ပြောပြဖို့လိုမယ်မထင်တော့ပါဘူးရှင်၊ ကိုယ့်အခန်းနဲ့ကိုယ်မို့ တယောက်ထည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိပေမယ့် သုံးထပ်သားတချပ်သာခြားတဲ့ ဟိုဘက်ခန်းကဒေါ်လေးတို့ လင်မယားရဲ့အသံကိုပဲ နားစွင့်နေမိပါတော့တယ်၊ သူတို့နှစ်ယောက် အခန်းမီးဖွင့်ထားပေမယ့် ဘာသံမှမကြားရလို့ ကျမ တော်တော်မရိုးမရွ ဖြစ်မိပါတယ်ရှင်၊ ထုံးစံအတိုင်း စာအုပ်တစ်အုပ်စီနဲ့ နှပ်နေကြတယ်ထင်ပါရဲ့။

အဲဒီ ညကတော့ အသံဗလံလေး နည်းနည်းပါးပါးကြားရဖို့ အရေး ကျမ ညဆယ်နှစ့်နာရီကျော်ထိမီး မှိတ်ပြီး ညအိပ်မီးလုံးမှိန်မှိန်လေး နားအောက်မှာ မျက်စေ့ကိုဖွင့် နားကိုစွင့်နေရပါတယ်ရှင်၊ ပင်ပန်း လိုက်တာနော်၊ ပင်ပန်းရကျိုးနပ်တယ်လို့ပြောရပါတယ်၊ တစ်နာရီနီးပါးမျှကျတော့ သူတို့ မီးပိတ်သံကြား ရပါတယ်။

ကျမ အခန်းလိုပဲ ညအိပ်မီးလုံးမှိန်မှိန်လေးတော့ ထွန်းထားမှာပေါ့လေ၊ ကျမအိပ်ယာထဲကနေပြီး သုံးထပ်သား နံရံနားကို ကပ်ပြီး အသက်တောင် ရဲရဲမရူရဲဘဲ နားစွင့်နေမိပါတယ်၊ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး၊ ရှူး ရှဲ အင်းဟင်းဟင်း ဆိုတဲ့ အသံခပ်တိုးတိုးမြှင်းမြှင်းကိုကြားရစပြုလာပါတယ်ရှင်။

" အို ကိုကလဲ အလုပ်ပါနဲ့ကွာ၊ မကောင်းပါဘူး ချစ်ကို ငရဲ မပေးပါနဲ့"

" ချစ်ကလဲကွာ ဒီကိစ္စမျိုးမှာ ငရဲဆိုတာ မရှိပါဘူး၊ ဒီတခါထဲပါ၊ စမ်းကြည့်ရအောင်နော်"

" စာအုပ်တွေကြည့်ကြည့်ပြီး သူများတွေလုပ်တိုင်း အို ကို ကိုမကောင်းဘူးကွာ"

လေသံသဲ့သဲ့နဲ့ ပြောနေကြတဲ့ ဘာအဓိပ္ပါယ်မှန်း မသိရတဲ့ စကားတွေကို ကျမ ကြားနေရပါတယ်၊
ဘာကြောင့် ငရဲကြီးမှာလဲသူများတွေဘာလုပ်လို့လဲ၊ အို ကျမစဉ်းစားကြည့်လို့မရပါဘူးရှင်။

" ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း အို ကို မ မလုပ်။ အ အာ အာ အို အင်းရှီး ရှီး ဟင်း ဟင်း "

" ပလပ်ပလပ် ပလွတ်ပလပ်"

" အင်း ဟင်း ရှီး အီး ဟား ပြွတ် ပလွတ် အား"

" အို ကိုရယ်ဘယ် လိုလုပ်နေတာလဲ၊ ချစ် ချစ်လေ အို အို အားအား ကောင်း ကောင်း လိုက်တာ ကိုရယ်"

ကျမ ဘယ်လိုမှ တွေးကြည့်လို့မရပါဘူးရှင်၊ မလုပ်ပါနဲ့လဲ ပြောတယ်၊ ငရဲကြီးမှာစိုးတယ်လဲ ပြောတယ်။ အခုတော့ ကောင်းလိုက်တာကိုရယ်တဲ့၊ ဘာတွေလဲ ဘာတွေ မလုပ်စေချင်တာလဲ၊ ဘာကြောင်းလဲ။

မနေ့ညကလိုဟာမျိုးဆိုရင်တော့ ဒေါ်လေးငြင်းမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါဖြင့် ဘာလဲ ဘာကြောင့်ငရဲကိစ္စပြော တာလဲ၊ အို ကျမ ဦးနှောက်စားသွားပါပြီရှင်။

" ကဲ ချစ်ရယ် ပို လွတ်လပ်သွားအောင် အားလုံးချွတ်လိုက်ကွာ ကိုလဲချွတ်မယ်"

ဟော သူတို့ ချွတ်ကုန်ကြပြီ၊း အို ကျမကြည့်ချင်လိုက်တာ၊ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုမှ မြင်ရမှာမဟုတ်လို့ သုံးထပ်သားနံရံကိုသာ ကျမနားရွက်အတင်းကပ်ပြီး စူးစိုက်နားသောတ ဆင်နေရပါတော့တယ်ရှင်။

" ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုရယ်၊ အား ကျွတ်ကျွတ် ကြည့် သူသိပ်ကဲတာပဲ"

" အို ချစ်ကလဲကွာ မနေ့ညက ဘေးမှာမိတာ ရှိနေလို့ စိတ်ထင်တိုင်း မကြမ်းခဲ့ရဘူး၊ ဒီညတော့ မထိန်းထားနိုင်တော့ဘူးကွာ"

" အင် အင့် ဟင်း ဟင်း ဟင်း အင်း စွပ် ပြွတ် ပလွတ် ဖွတ် စွတ် ဖတ် အား ရှီး အင်း ဟင်း"

ကျမ နားထောင်နေရင်းမနေ့ညက မြင်ကွင်းကိုမျက်စိထဲမှာ ပြန်ပေါ်လာပါတယ်ရှင်၊ ဒီညတော့ ကျမလဲအခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်နေတာမို့ကျမရဲ့ထမီကို ကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်ချလိုက်ပြီး စိုစိမ့်စိမ့် ဖြစ်နေတဲ့ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ကောင်းကောင်း ကလိနေမိပါတော့တယ်ရှင်၊ အကွဲကြောင်းထိပ်အမြှောင်းမြှောင်းအသားတက်က ပိုပြီး မောက်လာမာလာတာနဲ့ အမျှ အဲဒီ အမြောင်းလေးကို ဖိ ပြီးပွတ်ဆွဲမိလေ အရသာ ပိုကောင်းလေမို့ ကျမစောက်ဖုတ်လေးရဲ့အကွဲကြောင်းထိပ် နားက အဲဒီဟာလေးကိုပဲ ပွတ်ဖိကလိနေမိပါတော့တယ်။

နောက်တော့ကျမရဲ့လက်ညှိုးကို အရည်ချွဲ တွေစိမ့်နေတဲ့ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ချွတ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်း ကလက်ညှိုးကို အားမရတော့တာမို့ လက်မနဲ့သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေမိပါတယ်ရှင်။

" အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာကိုရယ်ဆောင့် ဆောင့်စမ်းပါ၊ နာနာလေးဆောင့်စမ်းပါ၊ အား ဟင်း ဟင်း ရှီး ရှီး ဟင်း"

" အင့် အင့် အီး ဖွတ် ပြွတ် စွတ် ပလွတ် ပြွတ် ဖတ် ဖတ် ဖွတ်"

တဘက်ခန်းကို နားစွင့်လိုက်ပြန်တော့ သူတို့တော်တော်ကိုခရီးရောက်နေပြီထင်ပါရဲ့။

" ကို "

" ဟင်"

" မောလားဟင်လို့"

" မောတော့မောတာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် မမောဘူး"

အလဲ့ ဦးဦးက သီချင်းတွေဘာတွေတောင် ဆိုလို့၊ သူတို့ကိစ္စဝိစ္စတော့  ပြီးသွားကြပြီနဲ့တူတယ်၊ ကျမလဲဘဲဒီညအဖို့ ဒီလောက်နဲ့ပဲ ရပ်နားပြီး ကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချထားတဲ့ ထမီကို ကောက်ဝတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ပြန်လှဲလိုက်ပါတော့တယ်၊ ကျမ ရင်တွေခုန်နှလုံးတွေခုန် ပြီး ကာမအရသာကို ဒင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားကြည့်ချင်တဲ့ အာသီသတွေပြင်းထန်သထက် ပြင်းထန်လာပါတော့တယ်ရှင်။

အိပ်လိုမရသေးတဲ့ အတူတူ ကျမ တောင်စဉ်ရေမရ လျှောက်တွေးနေမိပါတယ်၊ ရည်းစားထားပြီး ရည်းစားနဲ့ချိန်းတွေ့ရရင် ကောင်းမလား၊ ရည်းစားထားပြီတဲ့၊ ချိန်းတွေ့ပါပြီတဲ့၊ သူက အစပျိုးရဲ့ပါမလား။

သူက အစမပျိုးရင် ကိုယ်ကအစပျိုးရဲပါ့မလား၊ ဒီလိုဆိုရင်လဲ ဒီကောင်မလေး တော်တော်နှာဗူးထတယ်လို့များထင်သွားလေမလား၊ အို တွေးကြည့်တာနဲ့တောင်ကျမရှက်လှပါပြီရှင်။

မိတာ နင်ငယ်ပါသေးတယ်၊ ဒါတွေ စိတ်မကူးသင့်တဲ့ အရွယ်မှာဘာဖြစ်လို့ ဒါတွေစိတ်ကူးနေတာလဲ၊ မြင်ရတွေ့ရရင်လဲ တော်ရောပေါ့၊ တခြားမိန်းကလေးတွေ နင့်အရွယ်မှာ နင့်လိုတောင်မြင်ဘူးကြတာ မဟုတ်ဘူး၊ အို မြင်းဖူးတွေ့ဖူးလို့လဲ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ခံစားကြည့်ချင်မိတာပေါ့၊ဒါအပြစ်လား၊ ကျမတယောက်ထဲ အတွေးဝင်္ကပါထဲ နစ်မျှောမိပါတော့တယ်။

အင်းလေ ကိုယ်တိုင်ပဲခံစားရတောင်မှ အခွင့်ကြုံတိုင်းမြင်နေရတွေ့နေရရင် အခုလိုပဲကိုယ်ဘာသာ လက်နဲ့ဖြေသိပ်လို့ရတာပေါ့၊ အဲ အခွင့်ကြုံတိုင်းမြင်ရတွေ့ရအောင် ကြံစမ်း ကြံကြည့်စမ်း မိတာ၊ အဲ ဟုတ်ပီ အိုကေ မနက်ဖြန် လုပ်ငန်းစမယ်။

ကျမ အကြံကောင်းဉာဏ်ကောင်း တချက်ရလိုက်တာမို့ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ပြုံးမိပါတယ်၊ စိတ်ဒုံးဒုံးချပြီး အိပ်တော့မယ်ဆိုကာမှ စောစောပိုင်းက ကျမတဏှာကြွ ပြီးထွက်ထားတဲ့ အရည်ချွဲကျိကျိတွေက အဖုတ်နဲ့ဖင်ကြားမှာစီးကပ်ပြီး မနေတတ်အောင် ဖြစ်လာတာကြောင့် အိမ်သာတက်ရင်း ဆေးကြောသုတ်သင်လိုက်ရပါသေးတယ်ရှင်။

နောက်တနေ့မနက် အိပ်ယာထ မုန့်စားပြီးတာနဲ့ ကျမလုပ်ငန်းစပါတော့တယ်၊ ကျမရဲ့လုပ်ငန်းက ရိုးရိုးလေးပါ၊ ကွန်ပါဘူးထဲက သံချွန်နဲ့ ကျမရွေးချယ်ထားတဲ့ သုံးထပ်သား နံရံ နှစ်နေရာလောက်ကိုဖေါက်တဲ့လုပ်ငန်းပါ၊ အပေါက်သိပ်မကျဉ်းအောင် ရုတ်တရက်မမြင်သာနိုင်လောက်တဲ့ အကျယ်ကို မှန်းပြီး ဖေါက်တာမို့ သိပ်တော့ မလွယ်ကူလှပါဘူးရှင်။

ဖေါက်ပြီးတဲ့ အပေါက်ကလေးတွေကို ရုတ်တရက်မမြင်သာအောင် သုံးထပ်သားနံရံ အရောင်နဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်တူတဲ့ ဗလာစာအုပ်အဖုံးက ကပ်ပြားလေးတွေနဲ့ သေသေချာချာ အံဝင်ခွင်ကျပြန်ပိတ်ထားရပါသေးတယ်၊ ကျမအလိုရှိတဲ့အခါမှာ အဲဒီ အပိတ်ကလေးကို ခေတ္တဖြုတ်ပြီး အသုံးပြုလို့ရအောင်ပါ၊ ဖေါက်လိုက်တဲ့အပေါက်နှစ်ပေါက်ကလဲ ကုတင်ပေါ်ကိုရော စာကြည့်စားပွဲအထိပါ လှမ်းမြင်နိုင်တဲ့အခြေအနေအထိအောင် မြင်ပါတယ်ရှင်။

ကျမရဲ့လုပ်ငန်းကို သိုသိုသိပ်သိပ် အောင်အောင် မြင် မြင်လုပ်ပြီးတဲ့နောက် ရေမိုးချိုးသနပ်ခါးလိမ်း အဝတ်အစားလဲလှယ်ပြီး ကျူရှင်တက်ဖို့ ကျောင်းသွားအပ်ပါတယ်၊ ကျူရှင်ကိုဒေါ်လေးကိုယ်တိုင်လိုက်ပို့ ပေးပါတယ်။

အဲဒီနေ့က ကျမ ကျူရှင်စတက်ပေမယ့် စာသင်ရတာ ခါတိုင်းလို စိတ်မပါခဲ့ပါဘူး၊ မြန်မြန်ကျူရှင်ဆင်း မြန်မြန်ပြန်ရောက်၊မြန်မြန်ရောက် မြန်မြန်မိုးချုပ်စေချင်လှပါပြီ၊ ကျူရှင်ကျောင်းဆင်းလို့အိမ် ပြန်ရောက်တော့ မနက်စာထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ညကျရင်အိပ်ရေးပျက်အုံးမှာမို့ အိပ်ရေး ပျက်ခံနိုင်အောင်ကျမအခန်းထဲဝင် ပြီးတနေ့ခင်းလုံးအိပ်ပစ်လိုက်ပါတယ်၊ ညနေ ၅ နာရီနီးပါးမှ ကျမအိပ်ရေးဝပြီးနိုးလာပါတယ်။ ဒါမှလဲဒီညအိပ်ရေးအပျက်ခံ ပြီးကျကျနနချောင်းကြည့်နိုင်မယ်မဟုတ်ပါလားရှင်။

ကျမမျှော်လင့်တောင့်တနေတဲ့ ညအချိန်ရောက်လာပါပြီ၊ ခါတိုင်းညတွေလို တီဗွီမကြည့်တော့ဘဲ ဒီနေ့ညကျူရှင်စတက်တဲ့နေ့မို့ ကျောင်းစာတွေ စကျက်တော့မယ်၊ မနက်လဲ ကျုရှင်စောစောသွားရမှာမို့ စောစောအိပ်မယ်လို့ ဖေဖေ၊မေမေနဲ့ဒေါ်လေးတို့လင်မယား အားလုံးကြားအောင်ကြေငြာခဲ့ရပါသေးတယ်။ 

သူတို့စိတ်ထဲမှာတော့ တယ်တော်တဲ့ သူ့သမီးလေးပါလားပေါ့လေ၊ ကျမအခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ခါတိုင်းလိုပဲ အင်္ကျီချွတ်ဘရာဇီယာကိုပါချွတ်၊ ဘလောက်စ်ပါးပါးပွပွဝတ်ပြီးထမီပါ လဲပြီးတာနဲ့ ကုတင်ပေါ်ပစ်လှဲ ပြီး ဒီည မြင်ရတွေ့ရတော့မယ့် မြင့်ကွင်းအတွက် ကြိုတင် မြင်ယောင်ရင်း အနားယူနေမိလိုက်ပါသေးတယ်၊ ပြီးမှ ဒီနေ့သင်လိုက်တဲ့ အင်္ဂလိပ်မီးနင်းစာလုံးတွေကို ကျတ်မှတ် ပြီးတော့တာနဲ့ ရှစ်နာရီခွဲလောက်မှာ စာကြည့်မီးကိုပိတ်၊ ညအိပ်မီးလုံးကိုဖွင့်ပြီးအိပ်ယာထဲမှာ လှဲလျောင်းရင်း ဒေါ်လေးတို့လင်မယားအလာကိုစိတ်ရှည်လက်ရှည်စောင့်ဆိုင်းနေပါတယ်၊ညကိုးနာရီခွဲလောက်မှသူတို့အခန်းထဲဝင်လာကြပါတယ်၊

ဟော မိတာလေးတောင် အိပ်နေပြီဆိုတဲ့ ဒေါ်လေးအသံကိုလဲကြားရော ကျမလည်း အိပ်ယာထဲက လူးလိမ့်ထရင်းကျမဖေါက်ထားတဲ့ အပေါက်ကလေးကနေ ကျမရဲ့လုပ်ငန်းစတင်ပါတော့တယ်၊ ဟောတော့ သူတို့အဝတ်အစားလဲတာကလည်းတမျိုးပါလား၊ ဝတ်ထားတဲ့အဝတ်တွေအားလုံးချွတ်ပစ် လိုက်ရုံပါလား။

ကျမ ဂရုတစိုက်ကြည့်မိသူကတော့ ဦးဦးကလွဲလို့ ဘယ်သူများရှိအုံးမှာလဲရှင်၊ အမွှေးလိမ်ကောက်
ကောက်တွေဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ ဆီးစပ်နဲ့ အောက်ဖက်မှာ တန်းလန်းတန်းလန်းကြီးနဲ့ ဟိုရမ်းဒီရမ်းလှုပ်ရှားနေတဲ့ဦးဦးရဲ့လီးကြီးကိုပဲ ကျမဂရုစိုက်ကြည့်နေမိပါတယ်ရှင်။

ကျမကြည့်နေစဉ်မှာဘဲ ဦးဦးဟာ အဝတ်ဗလာနတ္ထိ ဖြစ်နေပြီးဖြစ်တဲ့ ဒေါ်လေးကို လှမ်းဖက်လိုက် ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ရင် းရင်ချင်းကပ်လိုက်ပါတယ်၊ ပြီးတော့မှ ကုတင်ပေါ်ကိုနှစ်ယောက်သားဖက်ရက်သား ပစ်လှဲလိုက်ကြပါတယ်။

" ကွယ် သူကဲတာပဲ ဟိုဘက်ခန်းမှာ ကောင်မလေးအိပ်မှ ပျော်သေးရဲ့လား မသိဘူး၊ သိပ်မကဲပါနဲ့ဦး "

" အို သူတက်လာတာကြာပါပြီပဲ၊ ခုလောက်ဆို အိပ်မောကျနေရောပါ့ကွာ"

ဟော ဦးဦးဟာ ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်လေးနဖူးပြင်ကနေစပြီး နမ်းလာလိုက်တာ၊ ပါးပြင်၊ လည်တိုင်၊ ရင်ညွန့်၊ ဟော ဒေါ်လေးရဲ့နို့အုံ ဖြူဖြူလုံးလုံးဝန်းဝန်းကြီးကို ကလေးလေးလို ကုန်းကုန်းပြီး ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့နေပါလား၊ ဟာသူ့နှာခေါင်းကြီးက ဗိုက်သားပေါ် ရောက်သွားပြန် ပီ။ အို ဟင် သူ ဒေါ် ဒေါ်လေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုပါနမ်းနေပါရော့လား၊ ဟာ နမ်းရုံတင်မဟုတ်ဘူးအို သူ့လျှာကြီးနဲ့ လျှက်နေတာပါလား။

" အို အို ကိုကလဲ လုပ်ပြန်ပြီ ဒုက္ခပါပဲ "

ဒေါ်လေးကငြင်းလိုလိုနဲ့ သူ့ပေါင်ကြီးတွေကိုတော့ ကားကားပေးနေပါလား၊

" ပလပ် ပလပ် ပလွတ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ် အားရှီး ဟင်းဟင်း ရှီးရှီး အင်းဟင်းဟင်း"

အော် မနေ့ညက ဒေါ်လေးပြောတဲ့ ငရဲကြီးမယ်ဆိုတာ ဒါကို ပြောနေတာကိုး၊ အို ဒေါ်လေးက တ
ဟင်းဟင်းနဲ့ သူ့ခါးကို ကော့ပေးနေပါလား၊ အင်း ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူး။ ငါလဲ စောက်ပတ်ကို လျှာနဲ့ အယက်ခံကြည့်ချင်လိုက်တာ။ အို ကောင်းလို့သာ ဒေါ်လေးဖီလင်တက်နေတာဖြစ်မှာပေါ့နော်။

ဟာ သူထ ထိုင်ပြီး အို ခုတော့လဲ သူလီးကြီးကစောစောကလို မဟုတ်တော့ပါလား၊ စောစောတုန်းကတော့ ပျော့ပျော့ကြီး ဟိုရမ်းဒီရမ်းနဲ့၊ အခုကျတော့ ကြီးလဲကြီး ထောင်လဲထောင်လာပါလား၊ သူ့ပါးစပ်က တံထွေးတွေ များလား။ ဟောသူ့လီးကြီးကို ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းအထက်အောက်အပြန်အလှန်ပွတ်ဆွဲနေပြန်ပြီ။

" အို ကိုရယ် သွင်းမှဖြင့်သွင်းလိုက်ပါတော့၊ အိုကြည့်ပါလားလို့ ယားတယ်ရှင်"

ဦးဦးကတော့ စကားပြန်မပြောဘဲ သူ့လုပ်ငန်းသူ ဆက်လုပ်နေပါတယ်၊ ဟော သွင်း သွင်းပြီ ၊ဟာ ဝင်သွားပြီ၊ အို ကျမသူတို့ကိုကြည့်နေပေမယ့် စောစောကလို သူတို့ပစ္စည်းတွေကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်မတွေ့ရတော့ပါဘူး၊ အဝတ်ဗလာခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု လှုပ်ရှားနေကြတာကိုပဲဆက်တိုက် မြင်နေရပါတယ်၊ ဒေါ်လေးက ကော့ပေးလိုက်ဦးဦးကအပေါ်ကနေ ဆောင့်သွင်းလိုက်နဲ့ပေါ့။

" ဖွတ်ဖွတ် ပြွတ် စွပ်စွပ်အင်း အားအား ဟင်းဟင်း ရှီးအား ဟင်းဟင်း ဟင်းဟင်း"

ဟော ပိုမြန်လာပြန်ပြီ အသံတွေကလဲ ပိုမြည်လာလား၊ ကျမစောက်ပတ်လေးထဲက ထုံးစံအတိုင်း နှာရည်လိုအရည်ချွဲလေးတွေ စိမ့်ထွက်လာပါပြီရှင်၊ ကျမဒီတခါတော့ ကျမစောက်ပတ်လေးထဲကိုလက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးပြီး သွင်းကြည့်လိုက်တာ သွင်းလို့ရတာနဲ့ ကိုယ့်လက်နဲ့ ကိုယ်စခန်းသွားနေမိပါတယ်ရှင်။

ဒီညလဲ ဒီလောက်နဲ့ပဲ ကျေနပ် လိုက်ရပါတော့တယ်ရှင်၊ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ စောက်ပတ်နဲ့လီးတန်းလန်းစွပ်လျှက်နဲ့ပဲ နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီး ဇိမ်ယူနေကြပါတယ်၊ ကျမစိတ်ထဲမှာ ဒေါ် လေးကိုတောင်မနာလိုချင်သလိုလို ဖြစ်မိပါတယ်၊ ဘာဖြစ် လို့လဲဆိုတော့ ကျမကိုယ်တိုင်ဒေါ်လေးနေရာဝင်ပြီး ကိုယ်တိုင်အလိုးခံကြည့်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်လာလို့ပါဘဲရှင်။

အဲဒီညက နောက်ထပ် ဘယ်နှစ်ပွဲနွှဲကြသေးလဲဆိုတာတော့ ကျမမသိတော့ပါဘူး၊ ကျမမှာတော့ ခုလိုချောင်းကြည့်ရတာလေးကို မကျေနပ်နိုင်တော့ပါဘူး၊ ကိုယ်တိုင်ခံစားကြည့်ချင်စိတ် လွှမ်းမိုးလာကာ သူတို့နှစ်ယောက်ဖက် ပြီးအနားယူ ငြိမ်သက်နေစဉ်မှာပဲ ကျမ ကုတင်ပေါ်ကျမ ပြန်တက် ပြီးအရည်ရွဲနေတဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကလေးကိုထမီနဲ့ပဲ သုတ်လိုက်ပြီးအမြင်အကြားသာမက လက်တွေ့ကိုယ်တိုင်အလိုးခံနိုင်ဖို့အရေး အတွေးနယ်ချဲ့မိပါတော့တယ်ရှင်။

တွေးသာတွေးနေရတယ်၊ ဘာအကြံအစည်မှရမလာလို့ တစ်နှစ်သုံးလေး စိတ်ထဲက ရည်တွက်ရင်း ၆ဝဝကျော်လောက်မှာ ကျမမျက်စိမှေးစင်းလာပြီးအိပ်ပျော် သွားပါတော့တယ်ရှင်။

နောက်နေ့ကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဒေါ်လေးတို့နှစ်ယောက်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရာမှာ ကျမရှက် ကျမ ရှက်စိတ်ရှက်သွေးတွေ ဝင်လာသမို့ စာကြိုးစားဟန်ဆောင်တဲ့ အနေနဲ့ ကျူရှင်ကပြန်ရောက် ပြီးထမင်းစားပြီးတာနဲ့ကျမအခန်းထဲဝင် စာကျက်၊ နောက်ပြီး ညကျအိပ်ပျက်ခံနိုင်အောင်နေ့လည်ကထဲက အိပ်ရေးဝအောင်အိပ်စတဲ့အလုပ်တွေကို နောက်နေ့တွေလဲ အကျင့်ရသွားအောင် ကျမလုပ်နေမိပါတယ်။

ညနေ ကျမအိပ်ယာနိုးထပြီး ထမီရင်လျားနဲ့ ရေချိုးဖို့ဆင်းလာတော့ ဒေါ်လေးဟာ မျက်စေ့ပျက် မျက်နှာ ပျက်နဲ့ တယ်လီဖုံးကို ပြန်ချလိုက်တာတွေ့ရပါတယ်၊ သူ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဗိုက်တွေအရမ်းအောင့် ပြီးအရေးပေါ်ဆေးရုံကို လိုက်သွားဖိုပြင်ဆင်ပြီး ဦးဦးပြန်လာရင်ဆေးရုံသွားတဲ့အကြောင်း အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းမို့ ဒီညဆေးရုံမှာစောင့်အိပ်ပေးရမယ့်အကြောင်း မှာကြားပြီးဆေးရုံကိုကမန်းကတန်းလိုက်သွားပါတော့တယ်။

ကျမစိတ်ထဲမှာတော့သွားပါပြီ၊ ငါဒီညတော့ ချောင်းကြည့်လိုမြင်ရဖို့မပြောနဲ့ ဟိုညတုန်ကလို အသံလေးလောက်တောင်ကြားရမှာ မဟုတ်တော့ဘူးဆို ပြီး စိတ်ပျက်သွားမိပါတယ်ရှင်။

ညနေ လေးနာရီခွဲလောက်မှာ ဦးဦးပြန်ရောက်လာလို့ အကျိုးအကြောင်းပြောပြတော့ သူ့မိန်းမဖို့ကော်ဖီ၊ဓါတ်ဗူးရယ်၊ အိပ်ချင်ပြေဖတ်စရာ စာအုပ်နဲ့ အနွေးထည်တွေလဲပို့ရင်း လူနာမေးဖို့ပါ ဆေးရုံကို လိုက်သွားမယ်ဆိုတော့ ကျမလဲဦးဦးနဲ့အတူဆေးရုံကိုလိုက်သွားခဲ့ပါတယ်၊ အသွားတုန်းကတော့ ဒေါ်လေးအတွက် ယူလာတဲ့ ပစ္စည်းတွေကိုရှေ့ခန်းမှာတင်လိုက်တာမို့ ကျမနောက်ခန်းကပဲ စီးသွားခဲ့ရပါတယ်ရှင်။

ဆေးရုံကအပြန်မှာတော့ဦးဦးဟာကျမပခုံးကိုဖက် ပြီးဆေးရုံပေါ်က ဆင်းလာခဲ့ကြပါတယ်၊ ခါတိုင်းလဲ ဒီလိုပဲ တခါတလေကျမပခုံးလေးကိုဖက် ပြီးသွားလာနေကြပါ၊ ဒါပေမယ့် အခုအခါမှာတော့ ကျမရင်ထဲအသဲထဲမှာ လှိုက်ကနဲဖိုသွားပြီး ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာပါတယ်ရှင်၊ ရှက်သလိုကြည်နူးသလိုနဲ့ ကျမစိတ်ထဲမှာ သာယာလာမိပါတယ်၊ ဟင်း ကျမရင်ထဲမှာ ဗလောင်ဆူနေတာကိုသူကတော့ ဘာမှမသိရှာပါဘူးရှင်။

အိမ်အပြန်ခရီးမှာတော့ ကျမကားရှေ့ခန်းထိုင်လာပါတယ်၊ ဘောဂီယာမို့ တမင်ပဲ ဂီယာတံဘက်ခပ်ရောက်ရောက်ထိုင်တတယ်ဆိုရင်ပဲ ဂီယာပြောင်းတိုင်းဦးဦးရဲ့လက်တဖက်ကကျမပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးကို ရှပ်တိုက်ပွတ်ပေးလိုက်သလိုခံစားရတာမို့ စိတ်ထဲမှာသာယာကြည်နူးနေတုန်းမှာဘဲ။

" မိတာ ဟိုဘက်နဲနဲတိုးစမ်း။ဂီယာထိုးရတာမလွတ်မလပ်နဲ့"

ဦးဦးလှမ်းပြောလိုက်လို့ကျမမလုံမလဲနဲ့နေရာရွေ့ထိုင်လိုက်ရပါတယ်ရှင်။

အော် ကျမသာစိတ်တွေဖေါက်ပြန် ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမိပေမယ့် သူကတော့ ကျမကို ကလေးတစ်ယောက်လိုဘဲသဘောထားပါလား၊ ကျမနဲနဲဒေါကန်သွားမိပါတယ်၊ ဘယ်နှယ့်ရှင်ဒီအရွယ်ရောက်နေပြီးဘဲဟာ၊ ကျမခလေးမဟုတ်တော့ဘူး၊ မိန်းမပြီသလာပြီဆိုတာ အစွမ်းအစပြချင်စိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ် ပေါက်လာပါတယ်ရှင်။

အင်း အလျဉ်းသင့်ရင်တော့ သူငါ့ကို တက်မက်စိတ် ဖြစ်လာအောင်လုပ်ကို လုပ်ပစ်လိုက်ဦးမယ် လို့ စိတ်ထဲမှာ တေးထားလိုက်ပါတယ်၊ အိမ် ပြန်ရောက်လို့မကြာမီဘဲ သူကို့ ကျမအစွမ်းနည်းနည်းစပြလိုက်ပါတယ်၊ ကားပေါ်ကအဆင်းမှာသူ့လက်မောင်း တဖက်ကိုယီးလေးခိုဆွဲပီးဆိုးနွဲ့သလိုပုံစံမျိုးနဲ့

" ဦး သမီးကို ဒီညအင်္ဂလိပ်စာနဲနဲ ပြပေးပါ။ "

လို့ပြောရင်း ကျမရင်သားမို့မို့အိအိလေးနဲ့သူ့လက်မောင်းကြီးကို ထိကပ်အောင် တမင်လုပ်လိုက်ပါတယ်၊ အို သူ့မျက်လုံးတွေကလေအဲဒီတဒင်္ဂမှာ ရုတ်တရက်ရွှန်းလက်ခါ ကျမကိုတစ်ချက်စိုက်ကြည့် ပြီးမှ

" နင့် ဒေါ်လေးပြန်လာမှ ပြခိုင် းမိတာ၊ ဦးဦးဒီညအမှုတွဲတွေဖတ် ပြီးလျှောက်လဲချက် ရေးစရာရှိတယ်"

သူတမင်ရှောင်တာဖြစ်မှာပါလို့ ကျမစိတ်ထဲတွေးမိပေမယ့် သူ့အကြောင်းပြချက်က ဟုတ်နေတော့ ကျမက

" ဟုတ်ကဲ့ဦး "

လို့ကလွဲလို့ထပ်ချွဲလို့မရတော့ပါဘူးရှင်။

အင်း ကျမအစွမ်းအစတော့ တစ်ချက် ပြလိုက်ရပြီမို့ ကျမနဲနဲကျေနပ်သွားပါတယ်ရှင်၊ညစာစားပြီးတော့လဲတခါကျမသူ့ကိုဆွလိုက်ပါသေးတယ်၊တီဗွီကြည့်နေတဲ့သူ့ရင်ခွင်ထဲ ကျမဗြုန်းကနဲဆိုခပ်တည်တည်နဲ့ထိုင်ပစ်လိုက်မိတယ်လေ၊ ကျမအထိအတွေ့နဲ့ကိုသိလိုက်ရပါတယ်၊သူပေါင် ကြားထဲက လီးကြီးဟာတဖြည်းဖြည်းမာလာပြီး ကျမတင်ပါးမှ ာလာထောက်နေမိတာကိုရော၊ နောက်ပြီးသူ့ရင်ဘတ်ကြီးကိုကျမ မှီထားတာမို့ သူလေရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်နေတာကိုလဲ ကျမသိ လိုက် ပြန်တာပါပဲ။

အို ကျမလဲတမျိုးကြီးဖြစ်လာရတဲ့အပြင် သူ့ကိုဒုက္ခပေးသလို ဖြစ်နေမှာစိုးလို့နေရာ ပြောင်းထိုင်ယင်း သူ့မျက်နှာကို တစေ့တစောင်း လှမ်းအကဲခတ်ကြည့်လိုက်တော့ လည်ပင်းဇလုတ်ကြီးငြိမ့်ကနဲ ငြိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားအောင်တံထွေးမြိုချပြီး ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲ သက် ပြင်းရှည်ကြီးတွေချလိုက် တာကိုမမြင်မိအောင် မင်လိုက်ရပါတယ်ရှင်၊ ဟင်း သူတော့ ငါ့ကိုဖီလင်တက်သွားပြီ။ကဲ ဒီလောက်ဆိုရင်မိတာအစွမ်းအစကို သိရောပေါ့လို့ စိတ်ထဲက ကြိတ်ပြော လိုက်မိပါတယ်ရှင်။

ဦးဦးဟာ ဒေါ်လေးမရှိလို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် ကျမပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်နေတာကို ရှောင်ရှားလို့လား မသိ၊ ရှစ်နာရီမထိုးမှီ အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းကိုတက်သွားပါတော့တယ်ရှင်၊ကျမကတော့ဒီညချောင်းကြည့်ဖို့မရှိတဲ့ အတူတူတီဗွီပြီးအောင်ကြည့် ပြီးမှ ကျမအခန်းကျမပြန်တက်လာခဲ့ပါတယ်။

အခန်ထဲရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်းထမီလဲ၊ဘရာဇီယာရောအင်္ကျီပါချွတ် ပြီးဘလောက်စ်ပွပွပါးပါး ချောင်ချောင်ချိချိကိုလဲလှယ်ရင် းဒီညမတွေ့ရမမြင်ရတော့တာကို တွေးမိ ပြီးစိတ်ထဲမှာ ခိုးလိုးခုလုကြီးကို ဖြစ်သွားမိပါတော့တယ်ရှင်။

ကျမစာကျက်ချင်စိတ်မရှိလို့ အိပ်တော့မယ်ဆို ပြီးစာကြည့်မီးကိုပိတ် ညအိပ်မီးလုံးလေးကိုထွန်း လိုက်ရင်းကနေ ဦးဦး တယောက်ထဲ ဘာလုပ်နေပါလိမ့်။ အိပ်ပြီလားသိချင်လာတာမို့ ကျမလက်စွဲတော်အပေါက်က လေးကနေချောင်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါ..

အို ကျမ ပထမဆုံးမြင်လိုက်ရတာကတော့ စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှာ ဖွင့်ရက်သားထောင်ထားတဲ့ စာအုပ်တစ်အုပ်ပါပဲ။

စာအုပ်ထဲမှာကတေ ာ့နိုင်ငံခြားသူဖြူဖြူဖွေးဖွေးတောင့်တောင့်ကြီးတွေနဲ့ အသားနီ စပ်စပ်အသားမဲမဲ နိုင်ငံခြားသားကပ္ပလီကြီးတွေအားလုံးဟာအဝတ်မပါဗလာနတ္ထိပေါ့။ ရောင်စုံစာအုပ်လဲ ဖြစ်ပြန်ပုံ တွေကလဲအကြီးတွေမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးတွေထဲမှာ လီးကြီးတွေ တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေတာတို့ သုံးပုံတစ်ပုံလောက်သွင်းထားတာတို့ကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီးမြင်နေရပါတယ်ရှင်။

အဲ ဓါတ်ပုံထဲက လူသားတွေကငြိမ်နေပေမယ့် ကုတင်ပေါ်က လူသားကတော့ လှုပ်ရှားနေပါတယ်၊ လက်တဖက်က စီးကရက်မီးညှိပြီးကိုင်ထားပေမယ့် ကျန်လက်တဖက်ကတော့ ငှက်ပျောသီးကြီးကြီးတစ်လုံးထောင်ထားသလို တောင်မတ်နေတဲ့ သူလီးကြီးကို ကိုင်ပြီးအထက်အောက်ပွတ်သပ်နေပါတယ်ရှင်။

အရင်က ဦးဦးရဲ့လီးကြီးကို မြင်ခဲ့ရပေမယ့် အခုလောက်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမမြင်လိုက်ရတာမို့ အခါအ ခွင့်သင့်တုန်းမှာ ကျမအံ့သြစိတ်နဲ့ စူးစိုက်ကြည့်နေမိပါတော့တယ်ရှင်။

ကျမစိတ်တွေခုန်ပြီး နှလုံးတုန်လာပါတယ်၊ အသက်ရှူပြင်းလာသလို ကျမစောက်ပတ်လေးထဲမှာလဲ စိုစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လာပါတယ်ရှင်၊ အမှန်ကိုဝန်ခံရရင်ကျမအခု မြင်နေရတဲ့ သူ့လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံကြည့်ချင်စိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာပါတယ်၊အလိုးခံကြည့်ချင်ပေမယ့်အခွင့်အရေးကလဲမရသမို့ ထုံးစံအတိုင်းလက်နဲ့ပဲအလိုးခံရပါတယ်ရှင်။

ဒီတစ်ခါတော့ အရင်ညတုန်းကလို မဟုတ်ဘဲ ကျမရဲ့မျက်စေ့ရှေ့မှာထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကိုလှမ်းမြင်နေရတာမို့ ကျမခါတိုင်းထက်ပို ပီးစိတ်လှုပ်ရှားနေမိပါတယ်ရှင်၊တံထွေး ခဏခဏမြိုမိတာမို့အာခေါင်တောင်ခြောက်လာပါတယ်။

မျက်စေ့ရှေ့ကတဆတ်ဆတ်တုန် ပြီးထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီကိုး ကျမတဝကြီး စိုက်ကြည့် လိုက်နေမိပါတယ်။

သူ့လက်က ပိုမြန်လာပြီးတဲ့နောက် ဖြူပြစ်ပြစ်အရည် တွေပန်းထွက်လာပြီး ဦးဦးဟာငြိမ်သက်သွားပါတယ်၊ နောက်စာကြည့်မီးကို လှမ်းပိတ် ညအိပ်မီးလုံး ထွန်းပြီး စီးကရက်သာဆက်သောက်နေတော့တာ မို့ကျမလဲ အောက်ထပ်ဆင်းရေသောက်ဆီးသွားရင်အရည်တွေပေနေတဲ့ လက်ကို သေသေချာချာ ဆေးကြောပြီးအပေါ်ပြန်တက်အခန်းထဲဝင်မီးပိတ်ပြီး ကိုတင်ပေါ်လှမ်းတက်အိပ်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်ပါတယ်။

ဒီညမြင်ကွင်းကလဲ ကျမစိတ်ကို ဂယောက်ဂယက် ဖြစ်တေတာမို့ ကျမတော်တော်နဲ့ အိပ်လို့မပျော်ပါဘူးရှင်၊ ကုတင်ပေါ်ကို ပြစ်လှဲလိုက်မိတာမို့ ထမီကလဲလျော့တိလျော့ရဲ ဘရာဇီယာမပါဘဲ ဘလောက်ပါးပါးပွပွလေးဝတ်ထားတာမို့ ကျမရဲ့ဖုထစ်လုံးကြွနေတဲ့ရင်သားနှစ် မွှာဟာလဲရင်ခုံသံနဲ့အပြိုင်တုန်ရီလှုပ်ရှားလျက်ရှိနေပါတော့တယ်ရှင်။

ကုတင်ပေါ်ပစ်လှဲပြီး မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာမျက်စေ့ကိုပိတ်ပြီး အိပ်ပျော်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် စောစောကမြင်ထားမိတဲ့ ဦးဦးရဲ့လီးကြီးဟာကျမမျက်စေ့ထဲက ခုချိန်ထိမထွက်သေးပါဘူးရှင်၊တဏှာရာဂပိုးတွေထကြွ သောင်းကျန်းလို့လားမသိ၊ကျမ ရုတ်တရက်အိပ်မပျော်နိုင် ဖြစ်နေပါတယ်ရှင်။

နာရီ ပြန်တစ်ချက်ထိုးအထိ နာရီသံကျမကြားနေရပါသေးတယ်။ နောက်တော့ ဘယ်အချိန်က ကျမမှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားတယ်ဆိုတာ သတိမထားမိလိုက်တော့ပါဘူး။
............................................

နောက်တနေ့ညနေဆေးရုံကအပြန်မှာတော့ တစ်ညကနေနှစ်ညအထိ သူ့မိန်းမနဲ့ခွဲအိပ်ရမှာမို့လားမသိ၊ ဦးဦးဟာမရွှင်မပြ ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျမစိတ်ထင်တော့ ဦးဦးဟာ ဟိုစာအုပ်တွေကြည့်ပြီး အာသာဖြေနေရတာကိုမကျေနပ်နိုင်ဘူးနဲ့တူတယ်။ ဟုတ်မှာပေါ့လေ ဘယ်တူနိုင်ပါ့မလဲ၊

ဒေါ်လေးမရှိလဲ သမီးရှိသားပဲဦးရယ် တစ်ကြိမ်တစ်ခါလောက်သမီးကို လိုးပေးပါလားရှင်ရယ်လို့ စိတ်ထဲကဘဲကြိတ်ပြောလိုက်မိပါတယ်၊ ကျမမှာမိန်းမသားလဲ ဖြစ်ပြန်၊ ငယ်ရွယ်သူအပျိုပေါက်ကလေးလဲ ဖြစ်ပြန်ဆိုတော့ မနေ့ညကအိပ်မက်ထဲကလိုကျမအခန်းထဲသူတကယ်တန်းရောက်အောင်ဝင်လာဖို့ကိုလဲဘယ်လိုမှမကြံတတ် ဖြစ်နေရပါတယ်ရှင်။

အင်း ဘယ်လိုမှ မကြံတတ်တဲ့အတူတူတော့ မနေ့ညကလိုသူ့လီးကြီးကို ချောင်းကြည့်ပြီး ကိုယ်ဖါသာ လက်နဲ့ကလိပြီးအာသာဆန္ဒကို ဖြေဖျောက်ရတော့မှာပေါ့ရှင်။

ညနေစာမစားမှီ ကျမအမှတ်မထင်တဘက်ခန်းကို ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ဦးဦးဟာအရက်ပုလင်းကိုစားပွဲပေါ်မှာတင် ပြီးဖန်ခွက်တစ်ခွက်နဲ့ အရက်ထည့်သောက်ရင်းအနားယူတာတွေ့ရပါတယ်၊ ခါတိုင်းဆိုရင်အပြင်မှာတစ်ခါတလေ သောက်သောက်လာခဲ့ပေမယ့် ဒီတစ်ခါတော့အိမ်မှာဒေါ်လေးလဲမရှိ ပျင်းလဲပျင်းလို့နဲ့တူပါတယ်၊ အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ တစ်ယောက်ထဲခွက်ပုန်းကြိတ်နေလေရဲ့။

ကျမလဲ အဲဒီညကတီဗွီတောင်မကြည့် ဖြစ်တော့ပဲ စောစောစီးစီးပဲ ကျမအခန်းထဲဝင် ပြီးကျောင်းစာကိုကျက်နေမိပါတယ်၊ အိပ်လို့မရသေးတဲ့အတူတူအကျိုးရှိအောင် စာကျက်လိုက်ဦးမယ်ဆိုတဲ့ အကြံနဲ့ပေါ့လေ၊ဒါပေမယ့်  အင်္ဂလိပ်စာ စကားလုံးငါးလုံးကို အရကျက်လိုက်ဦးဦးအခန်းကိုတစ်ခါချောင်းကြည့် လိုက်နဲ့သုံးဆယ်ငါးလုံးကျက် ပြီးချိန်ကျတော့ ကျမစိတ်မရှည်နိုင်တော့ဘူးရှင်။ ခုချိန်ထိ သူဟာထမင်းလဲ ဆင်းမစားဘဲ အရက်ကိုတခွက် ပြီးတခွက်သောက်နေတော့တာကိုး။

အင်း ဒီညတော့ဘာမှ မြင်ရတော့မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးဆိုပြီး ကျမအိပ်ယာဝင်ဖို့ဆုံးဖြတ် လိုက်ပါတယ်။

ထုံးစံအတိုင်း အိပ်ယာမဝင်မှီ အောက်ဆင်းသွားလိုက် အိမ်သာတက် ဆေးကြောသုတ် သင် ပြီး နောက်ထပ်ချောင်းတောင်မကြည့်တော့ပဲအိပ်ယာထဲဝင်လှဲလိုက်မိပါတယ်ရှင်။

ညစဉ်ညတိုင်း လေးညလုံးလုံး တစ်မျိုးမဟုတ် အမျိုးမျိုးမြင်တွေ့ခဲ့ရပြီး ဒီညမှာတော့ဘာမှ မမြင်ရ မတွေ့ရ မကြားရတာမို့ ရင်ထဲမှာဟာတာတာတောင် ဖြစ်နေမိပါတယ်၊ ဧပြီလနောက်ဆုံးပတ်မို့ ရာသီဥတုကလဲ အိုက်စပ်စပ် ရှိလှပါတယ်၊ ဒါကြောင့် ကျမဖေဖေရှပ်အင်္ကျီလက်တို ပွပွကြီးတစ်ထည်သာ ဝတ်ထားပြီး လွတ်လပ်စွာ အိပ်နိုင်ဖို့အရေး ထမီတောင်ချွတ်ပြီးကုတင်ခြေရင်းမှာလွှားထားမိပါတယ်၊ ဖေဖေရှပ် အင်္ကျီဟာ ကျမတင်ပါးကျော်ကျော် အထိဖုံးအောင်ရှည်ပေမယ့် အိပ်ယာထဲမှာလှဲရင်း ဟိုလူးဒီလှိမ့်နဲ့မို ကျမရဲ့အောက်ပိုင်းတခုလုံးတော့ဗလာကျင်းနေတာပေါ့ရှင်။

ကျမဟာဒီညအဖို့တော့ ကျမမြင်ချင်ကြားချင်နေတာတွေ ဘာမှ မြင်ရကြားရတွေ့ရမှာ မဟုတ်လို့ စိတ်ဒုံးဒုံးချပြီးမျက်စေ့ကိုစုံမှိတ်ခါ အိပ်ပျော်ဖို့ ခါတိုင်းလို တစ်ထောင်နှစ်ထောင်စသည် ဖြင့်ရေတွက်ရင်း ကြိုးစားနေမိပါတယ်ရှင်။

တစ်ထောင့်ငါးရာလဲ ရောက်တော့ ကျမ ကုတင် သိမ့်ကနဲတုန်ခါသွားတာကို သိထားမိလို့ အိပ်ပျော်လုဆဲဆဲမျက်လုံးကို မှေးစင်းလျှက်ကဘဲစူးစိုက်ကြည့်မိလိုက်တော့ အလို ဘုရား ဘုရား ဦးဦးဟာ ကျမကုတင်ပေါ်မှာတင်ပါးလွှဲထိုင်ပြီးကျမကို စူးစူးစိုက်ကြည့်နေပါပေါ့လား။

ဒီညတော့ အိပ်မက်မက်တာ မဟုတ်တာ သေချာပါပြီ။ ကျမ အိပ်လို့မှမပျော်သေးတာကိုးရှင့်၊ ကျမ ရင်ခုန်စပြုလာပါတယ် ဦးဦးဟာ ညားကာစ သူ့မိန်းမနဲ့ သင်္ကြန်တွင်းတုန်းကလဲ အခွင့်အရေးမရ၊ အခုမှ နှစ်ညလားဘဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်အခွင့်အရေးရပြီး အခုတခါ မနေ့ညကနဲ့ ဒီနေ့ညပါတယောက်ထဲ ဖြစ်နေတော့ အရက် တွေတခွက် ပြီးတခွက်သောက်ရင်းကဖီလင်တွေသိပ်တက်လာလို့အရဲစွန့် ပြီး ကျမအခန်းထဲခိုးကြောင် ခိုးဝှက်ဝင်လာတာဖြစ်မှာပေါ့ရှင်။

ဦးဦးကတာ့ကျမအိပ်ပျော်နေလောက် ပြီးထင်နေမှာပေါ့၊ ကျမအိပ်မပျော်သေးတာရယ်။ ထမီမဝတ်ဘဲအိပ်နေမိတာရယ်က ကျမဘာလုပ်ရမှန်းမသိလောက်အောင် တွေဝေသွားစေပါတယ်ရှင်။

အောက်ပိုင်းတခုလုံးမှ ာဗလာကျင်းနေတာကိုတော့အခုအချိန်မှာ ဘယ်လိုမှပြုပြင်လို့မရတော့ပါဘူး၊ရှင်လူးလွန့်ယင်းဝါးကနဲသန်းပြီး ထထိုင်လိုက်ရကောင်းမလား။ အိုဒါဆိုသူလန့်ဖြန့်ပြီးပြန်ထွက်ပြေးသွားရရှာမှာပေါ့၊ ကျမမှာသူ့ကိုလဲ ပြန်မသွားစေချင် ဖင်တွေ အဖုတ်တွေပေါ်နေတဲ့ ကျမရဲခန္ဓာကိုယ်လဲ သူ့မျက်စေ့ရှေ့မှာ ရှက်နေပြန်နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိအောင်ယောင်ချာချာဖြစ်ရင်းရင်ထဲအသဲထဲမှာတ ဆတ်ဆတ်ခုန် ပြီးဗလောင်ဆူနေစဉ်မှာဘဲ..

ဟောတော့ သူ့မျက်နှာကြီးက ကျမ မျက်နှာနားကိုကပ်လာပြီး ကျမပါးပြင်နှစ်ဘက်ကို အသာအယာလေးဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းကြရင်းသူ့လုပ်ငန်းကို အစပျိုးလိုက်ပါပြီ၊ကျမမှာသူ့ပါးစပ်က အရက်နံကြောင့်အသက် အောင့်ပြီးငြိမ်နေလိုက်ရပေမယ့် သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီး ကျမနှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးပေါ်ဖိကပ်လိုက်ရင်းစုပ် နမ်းလိုက်တဲ့အခါမှာ တော့အူတွေအသဲတွေပြောင်းပြန်လှန်စပ်လိုက်သလိုရင်တလှပ်လှပ်ဖို ပြီး အသက်ရှူမဝအောင်ကိုဖြစ်လာပါတယ်ရှင်။

ကျမအင်မတန်ခံစားကြည့်ချင်တဲ့ ကာမအရသာကိုပေးဖြစ်အောင်ပေးပါရှင်ရယ်လို့တောင် စိတ်ထဲကကြိတပြောမိပါတယ်၊ ဟာ သူ သူ ကျမနှုတ်ခမ်းအစုံကိုနမ်းကြူနေရာကနေ ဆတ်ကနဲကုတင်ဘေးမှ မတ်တပ်ရပ်ရင်း သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်ရှင်။

ပေါင်ရင်းကြားမှာသူ့လီးဟာထောင်မတ်ပြီးပုတ် သင်ညိုလိုခေါင်းတငြိမ့် ငြိမ့် ဖြစ်နေပါတယ်၊ အို သူ့လက်နဲ့သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး ကျမကိုစူးစိုက်ကြည့် နေပြန်ပါပြီ။ 

ဟော ကျကျမလက်တဘက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့လီးကြီးနဲ့ထိအောင် လုပ်နေပါပေါ့လား၊ အိပ်ပျော်နေဟန် ဆက်ဆောင်ရကောင်းမလား။ နိုးလာတဲ့ပုံသဏ္ဌန်မျိုးပြလိုက်ရရင် လဲကျမ အတောင့်တကြီးတောင့်တနေရတဲ့ ကာမအရသာထူးကြီးလက်လွတ်သွားမှကို စိုးရိမ်မိ ပြန်တာမို့ ကျမငြိမ်လက်စနဲ့ ငြိမ်နေ လိုက်ပါတယ်ရှင်။

အို သူ သူ့ဖာသာလက်နဲ့ဖြေဖျောက်ရင်း ကိစ္စပြီးအောင်လုပ်တော့မလို့နဲ့တူတယ်၊ ကျမလက်ကို လွှတ်ပြီးသူ့လက်ထဲက လီးကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ရင်းရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်နေပါတယ်ရှင်၊ ကျမရုတ်တရက် စိတ်ပျက် ပြီးလူးလွန့်ရင်းသူ့ကိုကျောပေးလှည့်မိပါတယ်၊ အခုအခါမှာတော့သူဟာကျမရဲ့စောက်ပတ်ကို မမြင်ရတော့ဘဲ တင်ပါးကိုသာမြင်ရတော့တာမို့ ကုတင်ပေါ် သိမ့်ကနဲ ပြန်ထိုင်လိုက်တာကို ကျမသိလိုက်ရပါတယ်။

နောက်တော့ ကျမပေါင်လုံးတွေကို ပွတ်သပ်ရင်း ကျမတင်ပါးတွေကိုပါ တစတစ နယ်ကျူးလာပါတယ်။ ဒါတင်မကသေးဘဲ ရှပ်အင်္ကျီပွပွကြီးကို ဘရာဇီယာမခံဘဲ ဝတ်ထားလို့အလွယ်အကူ ရှာဖွေဆုတ်ကိုင်တွေ့ရှိတဲ့ ကျမရဲ့ လုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်း နို့လေးနှစ်လုံး ကိုလဲ သူ့လက်ကြီးတွေနယ်ကျူးရင်းနဲ့ တဖြည်းဖြည်းကျမကို ပက်လက်လှန်အိပ်တဲ့ပုသဏ္ဌာန်ပြန်ဖြစ်အောင်လုပ်နေပြန်ပါတယ်ရှင်။

ကျမလုံးလုံးလျားလျားပက်လက် ဖြစ်ရော ဦးဦးဟာကျမရဲ့ခြေဖျားနှစ်ဖက်ကိုအသာအယာဆွဲ ဖြဲ ပြီးတဖြည်းဖြည်းကားသွားအောင်ချဲ့နေပြန်ပါတယ်၊ နောက်တော့ ကျမပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲသူရွှေ့ထိုင်ပြီး ရှပ်အကျီပွပွကြီးရဲ့ကြယ်သီးအားလုံးကို တလုံးချင်းဖြုတ်နေပြန်ပါတယ်၊ ကြယ်သီးအားလုံးဖြုတ်ပီးတဲ့အခါမှာတော့ ကျမဟာ အင်္ကျီလက်လျှိုထားပေမယ့်တကိုယ်လုံးအဝတ်ဗလာမိမွေတိုင်းဖမွေးတိုင် ဖြစ်သွားပါတော့တယ်ရှင်။

သူ့ရဲ့လှုပ်ရှားနေတဲ့ လက်တွေဟာ ဇယ်စက်သလိုတခုပြီး တခုလှုပ်ရှားနေပေမယ့် တုန်တုန်ရီရီနဲ့မို့ သူ့ ခမျာမဝံ့မရဲအကဲစမ်းသလို စမ်းတဝါးဝါး လှုပ်ရှားနေတဲ့ပုံရပါတယ်၊ကျမကိုယ်တိုင်လဲခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးစက် ပြီးအဖျားတက်သလိုချမ်းသလိုလို ဖြစ်လာပါတယ်ရှင်၊နောက်တော့ ကျမငြိမ်နေတာရယ်၊ ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်တဲ့အခါ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန် နေတာရယ်ကိုသတိ ပြုမိ ပြီး ဒီကောင်မလေးအိပ်မပျော်ဘဲ ငါလုပ်သမျှ ဖီလင်တက်နေတာဘဲရယ်လို့ သဘောပေါက်သွားလို့လားမသိ။ သူ့ရဲ့ဆန္ဒတွေပို ပြင်းထန်လာပြီးကျမရဲ့စောက်ပတ်ကလေးကိုပါ လက်နဲ့ ပွတ်သပ်လာပြန်ပါတယ်။

ဆီးခုံဆီးစပ်မှာ ခပ်ရေးရေးလေးပေါက်နေတဲ့ မွှေညှင်းးနုနုလေးတွေကို ဘယ် ပြန်ညာပြန်ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်ပါတယ်ရှင်၊ ကျမတကိုယ်လုံးမသိမသာတဆတ်ဆတ်တုန်စပြုလာပါတယ်၊ ဟော သူပိုကဲလာပြန်ပါပြီ၊ ရှပ်အင်္ကျီအောက်နားစလေးကိုထပ် ပြီးလှန်တင်လိုက်ပါတယ်၊ အို ကျမရဲ့အပျိုစစ်စစ်စောက်ပတ် နုနုထွတ်ထွတ်လေးကိုသူ သူ တောက်ပရွှန်းလဲ့တဲ့ မျက်လုံးအစုံ ဝင်းဝင်း တောက်အောင် စိုက်ကြည့်နေပြန်ပါပြီ၊ အို ကျမ ရှက် ရှက်လိုက်တာရှင်။

အား ကဲသထက်ကဲလာပြန်ပြီ၊ ကျမစောက်ပတ်ကလေးရဲ့အကွဲကြောင်းတလျှောက်ကို သူ့လက် ကြီးနဲ့မထိတထိအပြန်အလှန်ပွတ်ဆွဲနေပြန်ပြီ၊ အော်ဦး ရယ်သမီးမနေနိုင်အောင်ဘယ်လိုများလုပ်နေ တာလဲရယ်လို့ ပါးစပ်ကယောင်ပြီး အသံမထွက်မိအောင် အတော်သိထားနေရပါတယ်ရှင်၊ အို သူ့အသက်ရှုသံကြီးကလဲပင်းလှချည်လားကြောက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကလဲ၊ အို သူ့မျက်နှာကြီးက ကျမမျက်နှာအနားကိုကပ်လာပြန်ပါပြီ၊ အရက်စော်ကလဲနံဟောင်နေတာဘဲ ဒုက္ခပါပဲရှင်။

ဟော ပါးချင်းလာကပ်ပြန်တယ်၊ အို ကျမလည်ပင်းတဝိုက်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့လိုက်ပြီးဖိကပ် နမ်းစုတ်နေပါပြီ။

ယားကျိကျိနဲ့မို့ ကျမဆတ်ကနဲ တချက်တွန့်သွားမိပါသေးတယ်၊ လည်ပင်းသားပေါ်က သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံဟာအခုတဖြည်းဖြည်းနယ်ချဲ့လာလိုက်တာရင်ညွန့်ကနေ ကျမရဲ့အပျိုစင်နို့အုံလေးလုံး လုံးဝန်းဝန်းလေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်လျှာနဲ့ ယက်လိုက်နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေးကိုကုန်းစို့လိုက် ပေါ့ရှင်၊ အောက်ပိုင်းမှာလဲသူ့လက်တဖက်က ကျမစောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက်ကို ညင်သာစွာ မနားမနေ ပွတ်သပ်ပေးနေလေရဲ့။ 

ဟော တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူမျက်နှာကြီးက ကျမဗိုက်သားဖြူဖြူ ဖွေးဖွေးပေါ်ရောက်လာပါပြီ၊ အို ကျမလေစိတ်ထဲမှာ ကျေလဲကျေနပ်၊ ကြောက်လဲကြောက် နဲ့ဒွိဟဖြစ် ပြီးဆက်လက်လိုက်လျောရကောင်းမလား၊ အတင်းရုန်းကန် ငြင်းဆန် အော်ဟစ် လိုက်ရကောင်းမလားနဲ့ တွေးနေတုန်းမှာပဲ သူ့လျှာကြီးကကျမစောက်ပတ်ကလေးပေါ်မှာအခန့်သားနေရာယူလိုက်ပြီး အကွဲကြောင်းတောက်လျှောက် ဖင်ကြားစအိုဝက နေအထက်ပိုင်းဆီးခုံနားအထိ မနေမနားဆက်တိုက်လျှက်ရှိနေပါပြီရှင်။

အဲဒီလိုသူ့လျှာကြီးနဲ့ကျမစောက်ပတ်လေးကို ဖိကာပွတ်ဆွဲပြီး တပြွတ်ပြွတ်တပြပ်ပြပ်လျက် နေတော့တာမို့ကျမမှာ အကြောပေါင်းတစ်ထောင် စိမ့်အောင်ဘယ်လိုဟာမျိုးနဲ့မှ နှိုင်းယှဉ်ပြောပြလို့မရအောင် အတွေ့ထူးလှတဲ့ အရသာကို ကျမ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြီးကို ခံစားလိုက်ရပါပြီရှင်။ရင်ထဲမှာဖိုလှိုက်ပြီး မောပန်းသလို ဖြစ်လာတာမို့။

ကျမရဲ့အသက်ရှူသံဟာတ ဖြည်းဖြည်းပြင်းထန်လာပါတော့တယ်၊ သူဟာစိတ်တိုင်းကျ ကျမရဲ့စောက်ပတ်လေးကို အားရပါးရ လျက်နေရာက အသားနုလေးရှိတဲ့နေရာကို လျှာဖျားနဲ့ခပ်ဖိဖိလေးအထက်အောက်နဲ့ဘယ်ပန်ညာပြန် တို့ထိကစားနေပြန်ပါတယ်ရှင်၊ ကျမဟာတကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ရီ လာပြီးအသက်ရှူမဝသလိုလို မောသလိုလို ဖြစ်လာရင်းအလိုအ လျောက်ပါးစပ်က အဟင်းဟင်းဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းသံလိုအသံမျိုးတွေ တိုးတိုးညင်ညင်ထွက်မည်လာ ပါတော့တယ်ရှင်။

အောင်မယ်လေး မနေ့ညကအိပ်မက်ထဲကလိုတသွေမသိမ်းပါပဲလား၊ အို အို သူ သူပိုကဲနေ ပြန်ပါပြီ၊ အကွဲကြောင်းထိပ်နားကအသားနုလေးကိုသူ့လျှာကြီးနဲ့ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲထိုးလိုက်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးနှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ဆွဲလိုက်လုပ်နေပါတယ်ရှင်။

" အား ဟင်းဟင်း ဟင်းဟင်း ရှီးရှီး အင်း ဟင်းဟင်း ဟား အား"

ကျမအသံတောင်ဘယ်လိုမှ ထိန်းထားလို့မရတော့ပါဘူးရှင်၊ အလိုလို နှုတ်ဖျားကအသံတွေထွက်လာပြန်ပါတယ်၊ အား ကောင်းလိုက်တာရှင်၊ ဘယ်လိုအရသာမျိုးနဲ့မှ နှိုင်းယှဉ်လို့ မရတာမို့ ဘယ်လောက် ကောင်းကြောင်းကိုတော့ ကျမ ရေရေလည်လည်ပြောမပြတတ်တော့ပါဘူး၊ အရင်တုန်းက ကျမလက်နဲ့ကျမဖာသာပွတ်ကလိမိတာတောင် အရမ်းကောင်းခဲ့သေးတာ၊ အခုအခါကမှာသူ့လျှာကြီးနဲ့ကလိချင်တိုင်းကလိနေတော့။ 

" အား "

အခုတော့ ကျမ မသိမသာကျောကို ကော့ကော့ပြီး ကျမစောက်ပတ်နဲ့သူ့လျှာကိုပိုပြီး ထိထိမိမိ ဖိကပ်မိအောင် တုံ့ပြန်နေမိပါပြီရှင်၊ အသားနုလေးကိုခပ်ဖိဖိထိုးလိုက်အကွဲကြောင်း တလျှောက်လျှာနဲ့ လျှက်လိုက်လုပ်နေရင်း ကထုံးစံအတိုင်း ကျမစောက်ပတ်လေးထဲက ချွဲကျိကျိအရည် တွေစိမ့်ထွက်လာပြီမို့ သူ့လျှာကြီးက ကျမစောက်ပတ်လေးရဲ့စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကိုပါ တစတစ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လို့လာပါတယ်ရှင်။

ကျမရင်ထဲမှာတစ်စို့ကြီးအသက်ကိုအားစိုက်ရှူနေရတာမို့ အသက်ရှူသံတွေပိုမို ပြင်းလာပါတယ်၊ သူ့လျှာကြီးကတော့ ကျမစအိုဝနားကနေ အသားနုလေးထိပ်ကလေးအထိ အပြန်အလှန်ပွတ်ဆွဲလျက်အသားနုလေးနေရာရောက်ရင် သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနှစ်ဘက်နဲ့ညှပ်ညှပ်ပြီးဆွဲလိုက်နဲ့အစွမ်း ကုန်သောင်းကျန်းနေပါတော့တယ်ရှင်။

ကျမဖင်ကြားတလျှောက်မှာ ခုဆိုရင်သူ့ပါးစပ်က တံထွေးတွေရော ကျမစောက်ပတ်ထဲက ထွက်လာတဲ့အရည်တွေရော ရောနှောနှောပြီးယိုစီးကျလာပါပြီ။ ဟော သူတမျိုး ကဲလာပြန်ပါပြီ၊သူ့လက်ချောင်း ကြီးနဲ့ကျမစောက်ပတ် အဝကိုကလိရင်းမွှေနေပြန်ပါပြီ၊

" ရှီး အား အင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း "

ကျမနIတ်ဖျားက ကတုန်ကရီနဲ့ အသံတွေတားမနိုင်ဆီးမရ ထွက်လာပါတယ်၊ကျမလက်နှစ်ဘက်တော့ မွေ့ယာခင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးအားမလိုအားမရဆွဲဆုတ်ကိုင်ထားပါတယ်ရှင်။

ဟော သူ သူ ကျမပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲမှာငုတ်တုတ်ကြီးထထိုင်လိုက်ပါပြီ၊အို သူ့လီးကြီးကလဲ
ပုတ်သင်ညိုတကောင်လို ခေါင်းတဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ငြိမ့် ငြိမ့်တာနဲ့မာန်ဖီနေပါပေါ့လား၊ဟာ သူ့မာန်ဖီနေတဲ့လီးကြီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ကျမစောက်ပတ်အကွဲကြောင်း အလျှောက်ကိုလက်နဲ့ ပွတ်ပွတ်ဖိဆွဲနေပြန်ပါပြီရှင်။

အား လား လား ကျမအခုမှ ကြောက်စိတ်ပေါ်လာပါတယ်၊ ဒီလီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းတော့မလို့လား၊ ဟောတော့ မဟုတ်ဘူးမဟုတ်သေးပါဘူး၊ကျမစောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးကြီးကို ထိုးမသွင်းသေးပါဘူးရှင်။ သူ့လီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ်လေးနဲ့ထိကပ်စေပြီးကျမကိုယ်ပေါ်ကို မထိမိအောင်ထောက်လျှက် နှစ်ဘက်ခွဲ ထောက်ရင်း သူ့မျက်နှာကြီးကို ကျမနို့နှ စ်လုံးပေါ်ရောက်လာပါတယ်၊ ခုလိုပူအိုက်တဲရာသီ မှာညအိပ်ယာဝင်တိုင်း ဘရာဇီယာမပါဘဲ အင်္ကျီပါးပါးပွပွကြီးတွေသာ ရွေးဝတ်တဲ့အပြင် ဒီညမှာတော့ ရှပ်အင်္ကျီပွပွကြီးဝတ်ထားမိပြီး သူကိုယ်တိုင်ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ထားတာမို့ ကျမရင်နှစ်မွှာဟာ ညအိပ်မီးလုံးရောင်မှိန်မှိန်လေးအောက်မှာပင် ဖြစ်ပေမယ့် အထင်းသားအရှင်းသားပေါ်ပေါ်လွင်လွင် မြင်နေရပါ တယ်ရှင်။ 

သူဟာ ကျမရဲ့တင်းတင်းရင်းရင်း လုံးလုံးမို့မို့လေးလှနေတဲ့ နို့လေးနှစ်လုံးကို သူ့ပါးပြင်နဲ့ဘယ် ပြန်ညာပြန်ပွတ်သပ်နေပြန်ပါတယ်ရှင်။

အပေါ်ပိုင်းမှာ ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးကို အခုလို ပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေသလို အောက်ပိုင်းမှာလဲ သူ့လီးကြီးဟာ ကျမစောက်ပတ်ကလေးကိုဖိကပ်ထားလိုက်၊ ပေါင်းခြံကြားနှစ်ဘက်နဲ့ဆီးခုံကိုပါတစ်ချက်တစ် ချက်သွား သွားထောက်လိုက်နဲ့ စိတ်ရှိသလောက်ကျမကို နှိုးဆွနေပြန်ပါပြီရှင်။

ကျမ ရင်ထဲမှာတော့ မီးရထားအစင်းတစ်ရာလောက် ပိုင်တူခုတ်မောင်းနေသလို တဒိန်းဒိန်းနဲ့ရင်တလှပ်လှပ် ဖြစ်လာရပါတယ်၊ဟော သူ သူ ကျမနို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေးနှစ်ခုကို တစ်ခုပြီးတစ်ခုဘယ် ပြန်ညာပြန် ကုန်းကုန်း

စို့နေပြန်ပါပြီကောရှင်။

" အင်း ဟင်း ဟင်း"

သူဟာကျမနို့ကိုစို့ရုံတင်မဟုတ်ဘူ၊း သူ့ လျှာကြီးနဲ့ နို့သီးခေါင်းတဝိုက်ကို ကွေကာဝိုက်ကာ ထိတို့ဝှေ့ရမ်းလျက်နေပြန်တယ်ရှင်၊ ကျမဖင်ကြားထဲမှာလဲအရည်တွေရွှဲတာမှ မွေ့ယာခင်းကိုတောင်စိုကုန်ပါပြီ၊ သူ့လီးကြီးကျမစောက်ပတ်နဲ့ မထိတထိဖြစ်နေတာမို့ ကျမခါးသိမ်သိမ်နွဲ့နွဲ့လေးကို မသိမသာကော့ကော့ ပြီးဆန္ဒပိုကဲလာမိ ပြန် ပါပြီရှင်။

အဲဒီအဖြစ်ကို သူသတိထားမိသွားတယ်တူပါရဲ့၊ကျမစောက်ပတ်အဝနားမှာ ထိလိုက်ကွာလိုက်ဟိုထောက်လိုက်ဒီထောက်လိုက်နဲ့ မာန်ဖီနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင် ပြီးကျမစောက် ပတ်အသားနုလေး ကိုခပ်ဖိဖိလေး ထိုးလိုက်၊အဲဒီရဲ့အောက်နားကျမလက်နဲ့ ကျမဖာသာထိုးသွင်းဖူးတဲ့ အရည်ချွဲချွဲတွေစိမ့်ထွက်နေကျနေရာကိုသူ့လီးထိပ်ကြီးနဲ့ ခပ်ဆဆလေးထိုးကြည့်လိုက်နဲ့သွေးတိုးစမ်း နေပါပြီရှင်။

နောက်တော့ သူ့လီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ်လေးရဲ့အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် လီးထိပ်နဲ့ ဖိဖိ ပြီး ပွတ်ဆွဲနေပြန်ပါရော၊ အဲဒီကမှတဆင့် ကျမ စောက်ပတ်အဝလေးနားရောက်တော့ ဆတ်ကနဲ ခပ်ဖိဖိလေးထိုးသွင်းလိုက်တာကြောင့် ဗြစ် ကနဲဆိုတဲ့အသံနှင့်အတူ

" အမေ အား လား လား ရှီး နာတယ် ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း"

ကျမယောင် ပြီးနှုတ်ဖျားကထွက် သွားမိပါတယ်၊ အဲဒါကို ကြိုသိထားလို့ထင်ပါရဲ့ ဦးဦးဟာလက်တစ်ဖက်နဲ့ကျမပါးစပ်ကို ဖြတ်ကနဲလာ ပိတ်တာကြောင့် အသံကျယ်ကျယ်တော့ ထွက်ပေါ်မလာပါဘူးရှင်၊ အမယ်လေး နာလိုက်တာရှင်။

ဘယ်လို နာနည်းမျိုးနာတယ်ဆိုတာဘယ်လို ပြောရမှန်တောင် မသိတော့ပါဘူးရှင်။

" ဟင့်အင်း"

" ဟင့်အင်း"

လို့ပြောတဲ့ကြားက ဆတ်ကနဲထိုးသွင်းလိုက်လို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကလေး ဝင်သွားသမျှ သူ့လီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ် ထဲကနေ ကျွတ်ထွက်မသွားအောင် သူဟာကျမကိုယ်ပေါ်မှာခပ်ဖွဖွခပ်ဆဆ ရှိနေရက်က ကျမမျက်နှာနားကို သူ့မျက်နှာကြီးက ထမ်မံ အုပ်မိုးလာပြန်ပါတယ်ရှင်။

လက်တဖက်က ကျမရဲ့နို့အုံနှစ်လုံးကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန်ပွတ်သပ် ဆော့ကစားနေရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးကို ကျမနှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးပေါ်ဖိကပ် ပြီးအငမ်းမရ စုပ်နမ်းနေပြန်ပါတယ်ရှင်။

သူ့လီးကြီးရဲ့အချို့တဝက်အစိတ်အပိုင်းက အခုအချိန်အခါမှာ ကျမစောက်ပတ်ကလေးထဲသွင်းဝင် နေမိ ပြီး နို့အုံနှစ်လုံးကိုလဲ ပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေပြန်ဆိုတော့ ကျမဘယ်လိုမှ အိပ်ပျော်ဟန်ဆောင်မနေနိုင်တော့ဘဲ သူ့အနမ်းကြမ်းကို သိသိသာသာကြီးကိုပဲ တုန်ပြန်လိုက်မိပါပြီရှင်။

အံ့သြစရာကောင်းတာက စောစောက နာကျင်တာတွေ ဘယ်ပျောက်သွားမှန်းမသိအောင် ပျောက်ကွယ်သွားတာကိုပါဘဲရှင်။

ဦးဦးဟာ သူ့လီးကြီး ကျမစောက်ပတ်ထဲ သွင်းဝင်မိသမျှလေးကိုပဲ ပြန်လဲဆွဲမနှုတ်၊ဆက်လဲထိုးမသွင်းသေးဘဲ ကျမနှုတ်ခမ်းသားအစုံကိုနမ်းလိုက် ပါးပြင်နုနုလေးကိုဘယ် ပြန်ညာပြန်နှာခေါင်းသရမ်းလိုက်၊ လုံးဝန်းမို့မောက် ပြီးနီတာရဲနို့သီးခေါင်းလေးတွေ ပြူထွက်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ရင်သားအစုံကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ဆော့ကစားလိုက်၊ ပါးစပ်နဲ့ ကုန်းကုန်းငုံခဲလိုက်နဲ့ကျမရင်ထဲ အသဲထဲမှာမချင့်မရဲ ဖြစ်လာအောင်တမင်းလုပ်နေရော့သလား မသိပါဘူးရှင်။ကျမစိတ်တွေမရိုးမရွ ဖြစ်သထက် ဖြစ်လာပါတယ်ရှင်။

ဒါကြောင့် အခုအခါမှာတော့ ကျမဟာ သွင်းဝင်လက်စဖြစ်တဲ့ သူ့လီးကြီးများ ကျမစောက်ပတ်လေးထဲ ပိုဝင်သလောက်ဝင်အောင် မသိမသာခါးသိမ်သိမ်လေးကိုနွဲ့ကာနွဲ့ကာ ကော့ကော့ပေးနေမိပါပြီရှင်။

သူကလဲကျမအထာကိုသိသွားလို့ထင်ပါရဲ့၊အခုတော့နဲနဲလေးဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဖိသွင်းလိုက်လုပ်ရင်းနဲ့ အရှိန်ယူစပြုနေပါပြီ၊ လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ခပ်ဖြေးဖြေး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေရင်းက နေတခါထပ်ပြီး ခပ်ဖိဖိလေး ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ပါတယ်၊ကျမမှာတော့ နာကျင်တဲ့ ဝေဒနာရောကောင်းတဲ့ အရသာရောနှစ်ခုရောနေလို့ တမျိုးကြီးဖြစ်သွားတာမို့ယောင်ရမ်းပြီးသူ့ရင်ပတ်ကြီးကို ကျမလက်နှစ်ဘက်နဲ့ဆီးတွန်းထားလိုက်မိပါတယ်ရှင်။

ခုအချိန်အထိ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ စကားတလုံးမှ မပြောဖြစ်ကြပေမယ့်  နှစ်ယောက်စလုံးဟာ ကာမအရသာကို အပြည့်အဝခံစားချင်နေကြတာတော့ ဘယ်သူမှ လိမ်လို့မရတဲ့အချက်ပါဘဲ၊သူ့လီးကြီးဟာတဖြည်းဖြည်းနဲ့ စောက်ပတ်ထဲ ပိုမိုဝင်လာတာမို့အနာအကျင်လဲသက်သာအောင် သူလဲပိုပြီးမြန်အောင်ညှောင့်နိုင်အောင်လို့ ကျမပေါင်ကို ကားနိုင်သမျှကားပြီးခါးနွဲ့နွဲ့လေးကိုလဲအချက်ကျကျကော့ကော့ ပြီးသူ့လီးကြီးကိုကျမစောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်အသွင်းမှာ ပိုမိုအဆင်ပြေအောင် လိုက်လျောလိုက်မိသား ဖြစ်နေပါတော့တယ်ရှင်။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူဟာ သူ့လီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲက နဲနဲဆွဲထုတ်လိုက် များများဆောင့်သွင်းလိုက်လုပ်နေရင်းက ကျမရဲ့မွှေးညှင်းနုနုလေးတွေ ပေါက်စပြုနေတဲ့ဆီးစပ်နဲ့ သူ့အမွှေး လိမ်လိမ်တွန့်တွန့်ကောက်ကောက်ကြီးတွေဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ ဆီးစပ်တို့ ထိမိတဲ့အခါကျတော့ ကျမဗိုက်ထဲမှာနဲနဲ အောင့်သလို ဖြစ်လာပါတယ်ရှင်၊ ကျမဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ဘဲ နှုတ်ဖျားကအလိုလို၊

" အား အား ရှီး ဦး ဦး ရယ် နာ နာလိုက်တာဖြေးဖြေးလုပ်ပါ ရှင်"

" အို ခဏလေးပါ ကလေးရယ် ခဏလေးနာတာ နဲနဲသီးခံပြီး အောင့်ခံလိုက်စမ်းပါနော်၊ နောက်တော့ မနာတော့ပါဘူးကွယ်နော် နော်"

" ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း နာတယ် ဦးရယ်၊ တော် တော်ပါတော့ရှင် ရှိခိုးပါရဲ့၊သမီးတောင်ပန်ပါရစေ၊ ဟိုဗိုက်ထဲကအတွင်းထဲကိုနာလို့ပါရှင် အား လား လား ရှီး"

" ကဲပါသမီးရယ် ဦးခဏရပ်ထားမယ်၊ သမီးသားအိမ်ဝကို သွားထောက်မိ ထိမိလို့ဖြစ်မှာပါ ခဏနေ အနာသက်သာသွားမှာပါ"

" ဟင့် အင်း ဟင့်အင်း မသိဘူး မသိဘူး၊ တော်တော့၊ တော်ပါတော့ရှင်၊ ကျမအော်လိုက်မယ်နော်
"

" အော် ကလေးရယ်ခုလောက်ထိ ဖြစ်မိ ပြီးမှအော်ရတယ်လို့ရော ညည်းအဖေအမေကဘာထင်မလဲ"

" ဦးအခန်းထဲပြန်သွားလိုက်ရင် ညည်းဘာကြောင့် အော်တယ်ဆိုတာ ဘယ်လိုဖြေရှင်းမလဲ ကဲ"

ကျမတို့နှစ်ယောက် စကားအပြန်အလှန်ပြောရင်းနဲ့ ဦးဦးဟာသူ့လက်ကိုအအားမထားဘဲ ကျမရင်သားကိုကုန်းနမ်းလိုက်လုပ်ရင်းက အောက်ပိုင်းကလဲ သူ့လီးကြီးတဖြည်းဖြည်း ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ သွင်းစပြုလာပြန်တာမို့ ကျမလဲပါးစပ်ကသာ ဟန်လုပ် ငြင်းနေပေမယ့် သူပြောသလိုဗိုက်ထဲက နာကျင်မှုဝေဒနာမရှိတော့တဲ့ကာမအရသာကို ပိုမိုခံစားလာရတာကြောင့် ရှေ့နေပီပီ အမှုကနေဘယ်လိုရုန်းထွက်ရမယ်ဆိုတာ အပိုင်တွက်ပြီးသားဟာဘဲ။

" ဟင်းဒီကအိပ်ပျော်နေတုံးသူဘဲအတင်းအဓမ္မကြံပြီးတော့"

" အိုကွာ သမီးကလဲညည်းအပြစ်တင်ရင်လဲခံရတော့မှာပေါ့ကွာ"

" ဖွတ် ဖွတ် ပြွတ် စွက် ဖတ် စွတ်"

အခုအခါမှာတော့ ကျမစောက်ပတ်ထဲ သူ့လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေရာမှ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲကတွက်နေကျ အရည်ချွဲတွေကြောင့်သူ့လီးကြီးကျမစောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်လိုက်ညှောင့်လိုက်တိုင်း အသံဗလံတွေတောင် မည်ထွက်လာပါပြီရှင်။

အရှိန်ရလာလို့ထင်ပါရဲ့၊ဦးဦးဟာ သူလီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်လုနီးပါးဆွဲနှုတ်လိုက်၊သူ့ဆီးစပ်ကို ထိကပ်သွားအောင် ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်နဲ့ အားရပါးရကြီးကျမကိုတက်လိုးနေပါတော့တယ်ရှင်၊ ကျမလဲ အခုတော့နာကျင်မှုဝေဒနာလုံးလုံးမရှိတော့ဘဲ သိပ်ကိုကောင်းတဲ့ အရသာတွေ့လာပြီမို့သူဆောင့်ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်တိုင်း ကျမ ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုကော့ကော့ပေးရင်းနဲ့ဦးဦးနဲ့ကျမဟာနှစ်ယောက်သားတက်ညီလက်ညီကာမသုခပန်းတိုင်ကြီးဆီကို အပြင်အထန် ချီတက်နေကြပါ တော့တယ်ရှင်။

" မိတာ ကလေး"

" သမီး မိတာလေး"

" ဟင်း"

" ကောင်းလားဟင်"

" အို ဦးကလဲဘာမှန်းလဲမသိဘူး၊ မသိဘူး သွား"

" အော် ကလေးရယ် ခုမှတော့ ရှက်မနေပါနဲ့တောကွယ်၊ မင်းစောက်ပတ်လေးကို ဦးလီးနဲ့တက်လိုး နေပြီဘဲဟာ"

" ဟာဗျာ ဦးမကောင်းဘူးဗျာ ဘာတွေရှောက်ပြောနေလဲ မသိဘူးဗျာ မသိဘူး"

" ဟောဗျာ တကယ်တန်းအလုပ် ဖြစ်နေကြပြီဘဲ၊ ဘာတွေရှက်နေရသေးတာလဲ မိတာရဲ့ ပြောစမ်းပါဦး"

" အို မသိဘူး မသိဘူး"

ကျမရှက်လွန်းလို့ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကျမမျက်နှာကို ဖုံးအုပ်ရင်းခေါင်းတခါခါဖြစ်နေရပါတယ်၊ အောက်ပိုင်းမှာတော့ သူ့လီးနဲ့ကျမစောက်ပတ်သွင်းရက်သား တန်းလန်းကြီးပါဘဲရှင်၊ ကျမဟာ ကိုယ်တိုင်အလိုးခံနေရပြီးဖြစ်ပေမယ့် ခုလိုတော့ စကားလုံးမျိုးတွေကိုတော့နားထောင်နိုင်စွမ်းပြန်ပြောနိုင်စွမ်းမရှိသေးပါဘူး။

" ဖွတ် ပြွတ် ဖလွတ် ပြွတ် ဖတ် ဖတ်"

ကျမဟာ အခုအခါမှာတော့ သူ့အောက်ကနေ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဖြဲကားပြီး ဒူးနှစ်ဘက်ကိုလဲမကြွတကြွလေးလုပ်ထားရတာမို့ တကြောင်းစောစောက သူပြောတာတွေကို  ရှက်မိတာကတစ်ကြောင်းတို့ကြောင့် မျက်စေ့ကိုစုံမှိတ်ထားမိပါတယ်ရှင်။

" ဖတ် ဖတ် ပြွတ် ဖလွတ် ဖွတ် ဖတ် အား အင်း ဟင်းဟင်း ရှီး ရှီး ဟင်းဟင်း အိုး အား ပြွတ် ဖလွတ် ဖတ်"

" ဟင်းဟင်း ရှီး အား အိုး ဟင်းဟင်း အား အား"

အချက်ကျကျကျ မခါးလေးကို ကော့ပေးနေမိတာကြောင့် ထင်ပါရဲ့၊ သူဟာကျမခါးလေးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဆွဲမပြီး ကျမပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာထိုင်ပြီး ကျမစောက်ပတ်လေးကို သူ့လီးကြီးနဲ့အားရပါးရဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးနေပါတော့တယ်ရှင်။

" ဖွတ် ပြွတ် ဖတ် ဖတ် အား အင်း ဟင်းဟင်း ရှီးရှီး ဟင်းဟင်း အား"

ကျမ ဘယ်လို ပြောရမယ်မှန်းမသိတဲ့ ကာမသုခ အရသာထူးကြီးကို အခုကျမမြိန်မြိန်ကြီးခံစားနေရပါ ပြီကောရှင်။

သူအနားယူချင်လို့ထင်ပါရဲ့၊ သူ့လီးမာတောင့်တောင့်ကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲတဆုံးဖိသွင်းပြီးဆီးစပ်ချင်းထိကပ်သွားတဲ့ အထိ စိမ်ထားလိုက်ပြီး ကျမကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက်သားရောက်လာပြီး ကျမနှုတ် ခမ်းသားပါးပါးလေးကို အကြာကြီး ဖိကပ်စုပ်နမ်းပြီးမှ ပါးပြင်နှစ်ဘက်ကို တရှိုက်မတ်မတ် နမ်းကြူလိုက် ပြန်ပါသည်။

နောက်ပြီး ကျမ နားရွက်ဖျားလေးတွေကို မနာမကျင်အောင် ငုံခဲလိုက်ပြီးမှပါးချင်းကပ် ပြီးတိုးတိုးညင်းညင်းလေး

" ကောင်းလားဟင် "

လို့မေးပြန်တာကြောင့်

" အို မသိဘူးသွား"

ကျမတို့နှစ်ယောက် လီးနဲ့စောက်ပတ်စွပ်ရက်သား တိုးတိုးညင်ညင် စကားပြောရင်း အပန်းဖြေကြပါတယ်၊ အခု အခါမှာတော့ ကျမမှာ ရှက်စိတ်တွေဘယ်ရောက်ကုန်မှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူးရှင်၊ အင်းလေ ကျမပေါင် ဖြဲဒူးကားပြီးအလိုးခံနေပြီ ဖြစ်တာမို့ ဒီထက်ပို ပြီးဘာများ ရှက်စရာရှိပါသေးလဲရှင်။

" ကဲ ကလေးကြီးရေ လုပ်ငန်းပြန်စလိုက်ရအောင်"

" အို ဦးကလဲဗျာ အင့်အင့်ဟင်း"

ပြောပြောဆိုဆို ဦးဦးဟာ သူ့ရဲ့မြွေဟောက်ပါးပြင်းထောင်သလို မာန်ဖီနေတဲ့လီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲလိုးနေပါတော့တယ်ရှင်။

" အား ရှီး ဟင်းဟင်း ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်၊ သမီးမနာတော့ပါဘူး၊ ဆောင့် ဆောင့်စမ်းပါ အားရပါးရဆောင့်လိုးလိုက်ပါရှီး"

စောစောက သူမေးတုန်းကရှက်သလိုလိုနဲ့စကားမပြန်ဖြစ်တဲ့ ကျမဟာ အခုလို သူက အားရပါးရ ဆက်တိုက်ကြီး ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တော့ နှုတ်ဖျားက အလိုအလျောက် ဒီစကားတွေထွက် သွားမိပါတယ်ရှင်။

ကျမ စောက်ခေါင်းထဲကထွက်လာတဲ့ အရည်တွေဟာလဲ အခုအခါမှာ ဖင်ကြားထဲစီးရုံမျှမက မွေ့ယာခင်းတွေကိုပါစိုစွတ် ပြီးတင်ပါးတွေအထိ ပေကျံအောင် ဖြစ်သွားပါတယ်၊

သူဟာ တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်ညှောင့်ချက်တွေ သွက်သထက်သွက်လာပြီး အသက်ရှူသံတွေလဲ မြန်သထက် မြန်လာပါတယ်ရှင်၊ ကျမမှာတော့သူသွက်လေ ခံရတာပိုအရသာရှိလေမို့ ခါးလေးကိုသာ အချက်ကျကျကော့ကော့ပေးနေမိပါတယ်။

အဲ အဲဒီနောက်ကျမှ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်တက်လာပြီးအသက်ရှူ ပြင်းလာရာကနေ

" ဟင်းဟင်း အား အင်း ရှီး ရှီး အား အိုး ကောင်း ကောင်း ဆောင့်အား ဆောင့်ပါ အား ဟင်းဟင်း"

သူဟာ အချက်သုံးဆယ်ကျော်လောက် မနားမနေ သူ့လီးကြီးကို ကျမစောက်ပတ်လေးထဲ အားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့ အခါမှာ နောက်ဆုံး သူ့လီးကြီးကျမစောက်ပတ်ထဲမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွား
ပြီး ကျမစောက်ခေါင်းထဲမှ ာနွေးကနဲနွေးကနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ အခါမှာတော့ ကျမကိုယ်တိုင်လဲ လက်ဖျားခြေဖျားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး အကြောပေါင်းသိန်းသန်းမကစိမ့်နေအောင် စိမ့်သွားပြီးသူ့ကြောပြင်ကြီးကို ကျမလက်နှစ်ဘက်နဲ့အင်အားရှိသမျှတအားကြီး လှမ်းဖက်လိုက်မိပါတော့တယ်ရှင်။

သူ့လီးကြီးကျမစောက်ပတ်ထဲမှာ ဆတ်ကနဲတုန်တုန် ပြီးနွေးကနဲနွေးကနဲ ဖြစ်သွားတာနဲ့အတူကျမစောက်ခေါင်းထဲက အကြောအချဥ် တွေဟာ သူ့လီးကိုဆွဲယူစုပ် မြိုပစ်လိုက်သလိုမျိုးဖြစ်သွားတဲ့အပြင် ကျမစောက်ခေါင်းထဲကနေ လျှံကျပြီး ဖင်ကြားတလျှောက် တစိမ့်စိမ့် ယိုစီးကျသွားပါတော့တယ်ရှင်။



ပြီးပါပြီ။


ဘဝဇာတ်ခုံ (စ/ဆုံး)

ဘဝဇာတ်ခုံ (စ/ဆုံး)

ဇာတ်လမ်း - ပေါက်ကျော်မ 

အခု အခြေအနေကျမှတော့ ပြောချင်တာ ပြောကြပါစေတော့ ဘယ်သူမပြု မိမိမှုဆိုတဲ့ စကားကို ကျမလက်ခံရတော့မှာပါ။ ကိုတိုးနဲ့ကျမ အိမ်ထောင်ကျပြီး တစ်နှစ်တောင် မပြည့်သေးဘူး။ ကိုတိုးကလည်း ပညာမစုံ၊အလုပ်က မရှိနဲ့ ဦးကုလားကြီးဆီက ဆိုက္ကားကို နေ့စားယူနင်းတဲ့ အချိန်ကနေ ဇာတ်လမ်းကို စရမှာ...ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ကိုတိုးနဲ့ကျမ မိဘတွေလက်ထဲမှာ နေခဲ့ကြစဉ်က မပူမပင် မကြောင့်မကျ နေခဲ့ကြရတာကိုး။ အသက်ကလေးတွေ (၁၇-၁၈)နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ ဘဝကို ဟုတ်တိပတ်တိ ကြိုးစားတည်ဆောက်မယ်လို့ ထင်တစ်လုံးနဲ့ ယူခဲ့ကြတဲ့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝက အဲဒီ ဆိုက္ကားနင်းရာက စတာကိုး။

ပြောခဲ့ပြီးပါပြီ။ ခုအခြေအနေကျမှတော့ ပြောချင်တာ ပြောကြပါစေတော့။ ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ ကျမ အပြစ်မတင်တော့ပါဘူး။ ဝိပါတ်ကြမ္မာဆိုတဲ့ သံသရာဝဋ်ကြွေးဆိုတာကြီးလည်း ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် ထည့်မပြောချင်ဘူး။ အဓိကကတော့ ကိုယ်စောက်သုံးမကျလို့ ဒီလိုဖြစ်ခဲ့ရတာလို့ပဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ် အပြစ်တင်မိတာပါပဲ..။

ကိုတိုး ဆိုက္ကားယူနင်းတဲ့ ဆိုက္ကားအုံနာ ကိုကုလားကြီးမှာက ဆိုက္ကား လေးစီးတောင် ရှိတာကိုး။ သူက ငွေတိုးလည်းပေး၊ အပြောအဆိုကလည်း ချိုတော့ ဆိုက္ကားသမားတိုင်း သူနဲ့ မကင်းနိုင်ကြဘူး။ ကိုတိုးက ကျမထက် ( ၁ ) နှစ်တောင် ငယ်သေးတာ။ ဘာမှ စဉ်းစားတာလဲ မဟုတ်ဘူးလေ။ ကိုတိုးမိဘတွေဘက်က ကြည့်ရင်လဲ သူ့သားကို ပညာတစ်ပိုင်းတစ်စနဲ့ ဘဝပျက်အောင်လုပ်တယ် ပဉ္ဇင်းတောင် မတက်ရသေးတဲ့ ကောင်လေးကို ယူလို့ သာသနာဖျက်မဆိုတဲ့ ဂုဏ်ထူးလဲ ပေးလိုက်ကြပါသေးတယ်..ရှင်....

သူတို့သားက ဇွတ်အတင်း ကျမကို ဟိုဒင်းလုပ်တာတော့ သူတို့ မသိဘူးလေ။ အဲဒါလည်း ကိုတိုးကို မြှောက်ပေးတဲ့ မြသန်းတို့ ကျော်စိန်တို့ အုပ်စု လုပ်လို့ဖြစ်သွားတာ။ အနည်းဆုံး (၁၀) တန်းအောင်မှ ယူမယ်လို့ ကျမ တို့နှစ်ယောက်လုံး ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပါ။ ခုမှ ကိုးတန်းနဲ့ ဘာမှလုပ်လို့ မရသေးဘူးဆိုတာလဲ ကျမတို့ သိထားတာပါပဲ။

အဲဒီနေ့ကလဲ ခါတိုင်းလိုပဲလေ၊ ကျောင်းလွှတ်လို့ အိမ်ပြန် ရေမိုးချိုးပြီး ကျူရှင်ပြန်အထွက်မှာ ကျော်စိန်နဲ့ မြသန်းကျူရှင်ရှေ့ကို ရောက်လာတယ်..။

“ ကိုတိုးကို လာရှာတာ..” တဲ့။

ကိုတိုးနဲ့ ကျမ တစ်မနက်လုံး ကျောင်းမှာ အတူရှိနေသားပဲ။ ကျူရှင်လာရင်လဲ ကျမနဲ့ တွေ့ရမှာပေါ့။ ခုတော့ ကျူရှင်မှာလဲ ကိုတိုးကို မတွေ့ဘူး ကိုတိုးဘယ်သွားလဲ ဆိုတဲ့ ပုစ္ဆာကို မြသန်းနဲ့ ကျော်စိန် ထွင်တာ အလကား။

ကျမရယ် ကျော်စိန်ရယ် မြသန်းရယ် ကျူရှင်ရှေ့က ကုက္ကိုပင်အောက်မှာ စကားရပ်ပြောနေတုန်း အသက် (၉) နှစ်လောက် ခလေးတစ်ယောက် စာလာပေးတယ်။ ဘယ်သူပေးခိုင်းတာလဲလို့ မမေးရသေးခင် ချာတိတ်က ပြေးထွက်သွားတယ်။

မ….

ကျော်စိန်တို့ အိမ်မှာ ကိုယ်စောင့်နေတယ်…အမြန်လိုက်လာပါ..

ကိုတိုး… တဲ့။

“ ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး…”

“ ဟ…. ငါ့အိမ်ရောက်နေတယ် ဆိုပါလား…ဒီကောင် ဘာပြဿနာတွေများ တက်နေလို့ ပါလိမ့်..”

ကျော်စိန်က ဟန်ပါပါနဲ့ ဖောထည့်နေတာ ကျမ မသိဘူး..။

“ ဒါဆို…နင်တို့အိမ်ကို လိုက်ရအောင်..”

ဆိုပြီး သုံးယောက်သား ကျော်စိန်တို့အိမ်ကို ရောက်လာတယ်။ ကျော်စိန်တို့ အိမ်ရောက်တော့ ကိုတိုး အရက်တွေမူးလို့။

* * * * * * *

ရင်တွေက တလှပ်လှပ်နဲ့ မောဟိုက်နေသည်မို့ အသက်ရှူသံတွေက ပြင်းနေတယ်။ ကျမလဲ တစ်ခါမှ ဒီလိုယောက်ျားတစ်ယောက် ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွပြီး နို့ကြီးတွေကို ကိုင်တွယ်ဆုတ်ညှစ်တာမျိုး ခံဖူးတာမှ မဟုတ်တာ။ စိတ်တွေ ကသောင်းကနင်း ဖြစ်နေတယ်။ မတော်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလည်း ကျမ သိနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုတိုး အဲဒီလို ထမီလေးကို လှန်ပြီး စောက်ပတ်ကို ပွတ်လိုက်တာနဲ့ ကျမ အာရုံတွေဟာ ပေါ့ပြီး မှုံဝါးကုန်တယ်။

စောက်ပတ်ကို လာထိတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေရဲ့ အထိအတွေ့တွေက ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှာရှိတဲ့ အသွေးအသားနဲ့ အကြောအချဉ်တွေကို တဖြင်းဖြင်း ထောင်ထကုန်အောင် ပြန့်နှံ့ခံစား လိုက်ရတော့ ကျမ လက်နှစ်ဖက်ကကိုတိုးကျောပြင်ကြီးကို ဖက်မိလျက်သား ဖြစ်သွားရော။ မီးဆိုတာ မလောင်ခင်က တားမှဆိုတဲ့ သမရိုးကျ ရှေးစကားဟာ သိပ်မှန်တယ် သိလား။ လောင်ပြီဆိုရင်တော့ ဟိုကိုသတ်ရင် ဒီကတောက်၊ ဒီကိုသတ်ရင် ဟိုကလောင်နဲ့ ဗျာများပြီး လူမောလာတာပဲ။ အမြဲတမ်း ကြုံကြတယ်မို့လား။ ကျမ အဖြစ်လည်း ဒီလိုပဲ။

ကိုတိုးကို ကျမ ချစ်တယ်။ ချစ်တဲ့ အချစ်ကို သရုပ်ခွဲတတ်တဲ့ အချစ်ဗေဒ ပညာရှိတွေ ဆိုရင်တော့ ကျမအချစ်ကို သိချင်သိမယ်။ ကျမ ကိုယ်တိုင်ကတော့ မသိဘူး။ ကိုတိုးကို ချစ်တယ်၊ အဲဒါပဲ သိတာ။ ဒါကြောင့် ကိုတိုးက ကျမနို့ကြီးကို ပင့်ကိုင်ပြီး ဆူကြွတင်းထောင်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာလေးနဲ့ ကလိနေတာလဲ ကျမ ငြိမ်ခံနေမိတယ်။

ကိုတိုး လိုးချင်နေတယ် ဆိုတာလဲ ကျမ သိတယ်။ တောင်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးက ကျမ ပေါင်တစ်ဖက်ကို မာမာတင်းတင်းကြီး ထောက်မိနေတဲ့ဟာကိုး။

“ ချစ်တယ်….မ..ရယ်….သိပ်ချစ်တယ်…”

ကျောထဲ စိမ့်သွားအောင် သူ့ကတုံကရီ အသံကြီး ကြားလေ ကျမက ငါတော့ အဖြုတ်ခံရတော့မယ် ဆိုတာသေချာနေပြီလို့ သိလာလေပဲ။ ဒါပေမယ့် ကိုတိုးကို ကျမမငြင်းရက်ဘူး။ နင်ပဲငဆ မပြောရက်ဘူး။ သဘာဝအားဖြင့်လည်း ယောက်ျားဆိုတာ လိုးမယ်၊ မိန်းမဆိုတာ အလိုးခံရမယ်၊ ဒါ ဘယ်တော့မှ ပြင်လို့မရနိုင်တော့တဲ့ ပုံသေနည်း။

လူ့သဘာဝ ဖြစ်စဉ်ကြီးမို့လား။ နောက်ပြီး ကျမ နှာခေါင်းက နီတယ်။ ယောင်ယောင်လေး လုံးပြီးပွတယ်။ အင်္ဂဝိဇ္ဇာနည်းအရတော့ ကျမကို နှာထန်တယ်လို့ ပြောချင်ပြောကြမှာပဲ။

ထန်လား မထန်လား ကိုယ်ကိုတိုင် အဲဒီလို ကြုံကြည့်ကြစမ်းပါ ဟင်း။ ခံချင်တဲ့ စိတ်က ရာခိုင်နှုန်း မပိုဘူးဆိုရင် ပါးအရိုက်ခံမယ်။ အခုဟာက တစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်က လိုးဘို့ ကြံစည်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ ဘဝတစ်လျှောက်လုံးမှာ ကိုယ်နဲ့ လက်တွဲမယ်လို့ အိမ်ထောင်ဘက်အဖြစ် ရွေးထားတဲ့ ချစ်သူ၊ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်က လိုးဘို့ ကြံစည်နေတာလေ။

ရှင်.. မသာယာပဲ နေမလား။ အော်ဘို့ စဉ်းစားလား ကုတ်ဖဲ့ထုရိုက်ဖို့ စိတ်ကူးသလား၊ ဝေး လိုက်တာ။ ချစ်သူအဖြစ် လက်ခံရွေးချယ်ပြီးပြီ ဆိုကတည်းက ဒီလူ့အလိုးကို ခံတော့မယ်လို့ ယတိပြတ် ဆုံးဖြတ်ပြီးမှ လက်ခံခဲ့ကြတာပဲ မို့လား။ ကိုတိုးကို ကျမ ချစ်တာ အဲဒါလဲ ပါတယ်။ ဒါ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံတာပါ။ ကိုတိုးက အောက်ပိုင်းတောင့်တယ်။ ဘောသမားဆိုတော့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက တုတ်ခဲနေတာ။

ကျောင်းက ဘောလုံးကွင်းမှာ ကိုတိုး ဘောလုံးကန်တိုင်း ကျမ အမြဲတွေ့နေရတယ်။ ကျမ ကိုတိုးကို ချစ်တာအဲဒီ အောက်ပိုင်း တောင့်တာလဲ ပါချင်တယ် ထင်ပါရဲ့ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီတိုအောက်က လုံးထစ်ဖူးတုတ်နေတဲ့ အမြောင်းလိုက် သူ့ပစ္စည်းကြီးကိုလည်း အမှတ်မထင် ကျမ တွေ့ဘူးခဲ့တယ်။

ကိုတိုး ကျမကို စကားလိုက်ပြီးပြောတော့ ကျမရင်တွေ ပန်းတွေတုံနေတဲ့ကြားက အဲဒီဟာတွေကို လှစ်ကနဲပြန်ပြီး မြင်ယောင်မိနေခဲ့တယ်။ အခု ကိုတိုးနဲ့ ကျမ စီစဉ်စိတ်ကူးထားတဲ့ အချိန်ကာလထက်စောပြီး တွေ့ကြ ဖြစ်ကြတာပဲ ရှိတာမဟုတ်လား။ ဒီလိုမျိုး လိုးဖြစ်ဖို့က တစ်နေ့မဟုတ် တစ်နေ့ ကြုံလာမှာ။

လူတွေကတော့ ပြောမှာပေါ့လေ။ အေးမကိုက ထတာ၊ ယားတာလို့၊ မတတ်နိုင်ဘူး။ ဒီလို နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ကြီးမှာတော့ ကျမ ထမိတာပဲ။ ယားမိတာပဲ။ မဆိုင်ပါဘူးလေ။ ကိုယ့်စောက်ပတ်နဲ့ ကိုယ်ခံတာ ဘယ်သူ့စောက်ပတ်မှ ငှားပြီး ခံတာမဟုတ်ဖူး။ အို အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ပဲ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ အဝတ်အစားတွေ တစ်စမှ မရှိတော့ဘူး။ ကျမလေ ရှက်လဲ ရှက် သာယာတာကလဲ မလွန်ဆန်ချင်။ စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးမွှေနေတဲ့ ကိုတိုးလက် ကြီးကိုတောင် ကျမ အပေါ်ကအုပ်ကိုင်ပြီး ဇွတ်ကနဲ စောက်ပတ်ထဲကို ခပ်နာနာလေး ဆောင့်ပစ်လိုက်မိတယ်။

မှတ်ကရော…။

* * * * * * *

မူးတာကတော့ မူးတာပဲ။ ဒါပေမယ့် ငတိုးရယ် မူးလို့ မင်းဒီလို မဟားဒယား ကြံတာလားလို့ မမေးနဲ့ လုံးဝပဲ။မူးတာနဲ့ မပတ်သက်ဖူးဗျ။ တစ်ချို့ ရုပ်ရှင်တွေ ဝတ္ထုတွေထဲမှာ မူးသွားလို့ ညီမနဲ့ အစ်မနဲ့ မှားပြီး လိုးမိတာတို့၊ယောက္ခမနဲ့ မိန်းမနဲ့ မှားပြီး လိုးမိတာတို့ ကြည့်ဖူးမြင်ဖူးတယ်။ ကိုယ်မကြုံဖူးတော့ ဟုတ်လိမ့်မယ်လို့ပဲ ထင်ခဲ့တာဗျာ။

မဆိုင်ဘူးဗျာ။ လုံးဝ မပတ်သက်ဖူး။

ကျုပ်ကိုယ်တွေ့နဲ့ ယှဉ်ပြီး ပြောတာနော်။ တခြားသူတွေအတွက်တော့ မသိဘူး။ နေ့လည်က ကျော်စိန်တိုက်တာ တစ်လုံးနဲ့ တစ်ပိုင်းဗျာ။ ဒီကောင်တွေ အေးမကို သွားပင့်နေတုန်း ကျုပ်တစ်ယောက်ထဲ ထပ်ဖြုတ်တာအနည်းဆုံး တစ်စိပ်။ ကျုပ်တစ်ခါမှ သောက်ဖူးတာ မဟုတ်တော့ ရွဲတော့တာပဲ။ ကျော်စိန်က အောကား တစ်ကား ငှားလာပြီး မြသန်းယူလာတဲ့ ဦးကုလားကြီးစက်နဲ့ ဖွင့်ကြည့်ကြတယ်။

ကားကလဲ မိုက်သလား မမေးနဲ့။ ဆော်တွေကလဲ အမှန်အကန်ချည်းပဲ။ စောက်ဖုတ်ကြီးတွေဆိုတာလဲတကယ် လိုးချင်စရာကြီးတွေ။ ကစ်တဲ့ ဘဲတွေရဲ့ ဒုတ်ကြီးတွေကလည်း တကယ့် ကမ္ဘာ့စံချိန်ချည်းပဲ။ စောက်ပတ်ထဲ စိုက်စိုက်ထည့်လိုက်တဲ့ မြင်ကွင်းကို အနီးကပ်ရိုက်ပြထားတာ။ အားပါး ရိုက်ချက်က ပြင်းသလား မမေးနဲ့ဗျို့ လီးထိပ်က အရေတွေကို စို့ထွက်လာအောင် ဖီလ်လာတာ။

ကျုပ် အဲဒီလို ဖီးလ်တွေ လာနေတုန်း ကျော်စိန်က ကျုပ်ရည်းစား အေးမကို လိမ်ပြီးခေါ်လာမယ်။ မင်းရအောင်ဖြုတ် ဆိုတော့ ဘာလဲ။ ကျုပ်က ဘာကောင်မို့လဲ၊ အစကတည်းက ဒီ အိုးကောင်းကောင်းနဲ့ ဆော်လေးကို ကစ်ချင်လို့ကို ဖန်ထားတာ၊ ကျုပ် အတည်လဲ ယူမှာပါ။ ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့ အေးမ က ချောတယ် တောင့်တယ်၊မာနလေးလဲ ရှိတယ်ဆိုတော့ တော်ရုံ ဘဲတွေ ဘယ်သူမှ မကပ်ရဲဘူး။

ကျုပ်တစ်ယောက်ပဲ အရဲစွန့်ပြီး ဖန်တာ၊ ဆော်လေးကလဲ လည်ပြီးသား။ ကျုပ်ကို ကျတယ်ဗျ။ ဟဲဟဲ ဒါပေမယ့် ဆော်က နပ်တယ်။ နှစ်ယောက်ချင်းချိန်းလို့ ဆယ်ခါ တစ်ခါ လာခဲတယ်။ လာလို့တွေ့ရင်လဲ ဖက်တာ နမ်းတာလောက်ပဲ ပါမစ်ရတာ။ ကျော်စိန်တို့ မြသန်းတို့လိုပဲ ကျုပ်လဲ ဆော်ကစ်ဖူးချင်တာပေါ့။ ဟိုကောင်တွေကလဲ မြှောက်ပေးတယ်။ ဒါနဲ့ အေးမကို ကျော်စိန်တို့ အိမ်အရောက် ဖန်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲမှာ ကျုပ်ကြမ်းတာ။

စစချင်းတော့ ကုတင်တိုင်နဲ့ နဖူးနဲ့ရိုက်ပြီး ကျုပ်နဖူး ကွဲရောဗျို့ ဒါပေမယ့် အဲဒီလို ကွဲတာကပဲ ခပ်ကောင်းကောင်းဗျ။ ကျုပ်ခေါင်းထဲ အရက်နဲ့ ရောမူးနေတဲ့ အမူးက ပျောက်ချင်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် မူးနေတဲ့ ဒီဇိုင်းက တော့ ဖျောက်ပစ်လို့ မဖြစ်ဖူးမို့လား။ မတော်လို့ ဆော်က မကြည်ရင် မူးတဲ့ ဒီဇိုင်းနဲ့ တောင်းပန်ရမှာ ကျုပ်သိနေတယ်ဗျ။

မူးတာက တခြား၊ အကြားအမြင် နဲနဲဝေဝါးတာပဲ ရှိတယ်။ နို့နဲ့ စောက်ပတ်ကိုတော့ ကျုပ် ခွဲခြားပြီး ဘာလို့ သိနေလဲလို့။ ဟို ရုပ်ရှင်ထဲက ကောင်တွေလို မူးလို့ ဘာမှန်းမသိလို့ လိုးမိတယ်ဆိုရင် ဂျိုင်းကြားကို စောက်ပတ်အမှတ်နဲ့ လိုးပေါ့။ ဒါမှ ဘာမှန်းမသိဘူးဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်း ကပီပြင်မှာ၊ အခုဟာက မူးတယ်။ ဘာမှန်း မသိဘူး။ စောက်ပတ်အပေါက်ကိုတော့ ဝင်အောင် လိုးနိုင်တယ်။ အလကား သနားတယ် ကျုပ်ကတော့ သိတယ်။

မူးလဲမူးတယ် တစ်ခုပဲရှိတယ် စောက်ပတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ ကိုင်တာ လက် ဖနောင့်နဲ့ ထိတယ်။ နို့သီးခေါင်းကိုစုပ်တာ မေးစေ့နဲ့ ဖိမိတယ်။ အဲဒီလောက် အလွဲအချော်ပဲ ဖြစ်တယ်ဆိုတာ သိတယ်။ ဒါကြောင့် မူးတော့ မူးတာပဲ။

ချာချာကြီးလည်နေအောင်ကို မူးတာ။ ဒါကြောင့် ငတိုးရယ် မင်းဟာက မူးလို့များ ဒီလို မဟားဒယားကြီး ကြံတာလားလို့ မမေးနဲ့။ အဲဒါတော့ လုံးဝပဲ။ မူးတာ မူးတာပဲ။ ဆော်လေးကို လိုးချင်လို့ကို အရက်သောက်ပြီး စောင့်နေတာ။

ပြီးတော့လည်း ကျုပ်က အပျော်ကြံတာမှ မဟုတ်တာပဲ။ အေးမကို ကျုပ် အတည်ယူမှာ။ အေးမ စောက်ပတ်ကြီးကို တွေ့မှ ကျုပ် လေ…..။

အေးမနဲ့ ကွဲသွားမှာကို အသကုန် စိုးရိမ်သွားတယ်။ အေးမ တစ်ကိုယ်လုံး လက်တစ်ဝါးစာမျှသော အဝတ်စလေးမျှပင် မရှိတော့ချေ။ အလားတူပင် ကိုတိုး၌လည်း အပေါ်ဝတ် စွပ်ကျယ် ချိုင်းပြတ်လေးသာရှိပြီး လုံချည်ကကုတင်အောက် ရောက်နေလေပြီ။ မြင်ကွင်းက နေ့ခင်းက သူတို့ ကြည့်သော အောကားထဲက စတိုင်နဲ့ တစ်ထပ်တည်း။ တစ်ထေရာထဲ။

ကိုတိုးက အေးမခြေနှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကားလေး ဆွဲဖြဲကာ မုဆိုးဒူးထောက် ဝင်ထိုင်သည်။ အေးမကခေါင်းကို ချာကနဲ စောင်းပစ်လိုက်ကာ မျက်နှာလေးကို လက်ဝါးလေးဖြင့် အုပ်ထားလိုက်ရှာသည်။ နို့အုံကြီးတွေကသူမခန္ဓာကိုယ် တစ်ချက်လူးလွန့်လေတိုင်း တုံကနဲ တုံကနဲ လှုပ်ခါသွား၏။ ဖြူဝင်းအိစက်သော နို့အုံကြီးအောက်ရင်ညွန့်သားဖွေးဖွေးလေးနားမှ ရင်ခေါင်းချိုင့်ဝှမ်းလေးက ဖောက်ကနဲ ဖောက်ကနဲ ခုန်နေသည်ကို အတိုင်းသားတွေ့နေရသည်။

ကိုတိုးက ရီဝေဝေ မျက်လုံးများဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ စောက်မွှေးဘုတ်စုလေးကခြောက်သွေ့ပွယောင်းကာ ချစ်စဖွယ်လေး ရှုပ်ထွေးနေသည်။ စောက်မွှေးနုနု နီကျင်ကျင်လေးများက ကြေးနီရောင်အဖျားဆွတ်ကာ ကြည်လဲ့ပြီး အရောင်တောက်ကာ အရင်းပိုင်း အမွှေးနုမှာမူ အနက်ရောင် အမှောင်နုနုဘက်သို့ လုစပြုနေပြီဖြစ်၏။

အသက် (၂၀) ကျော်သွားလျှင် စောက်မွှေးလေးများ ကြမ်းထော်လာတော့မည့် လက္ခဏာဖြစ်ပေသည်။ကိုတိုးက စောက်ပတ်ကို ငေးကြည့်နေမှန်း အေးမ သိသောအခါ လက်တစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်လေးကို မလုံမလဲလေးကာကွယ်ဖုံးအုပ် လိုက်ရှာသည်။ အေးမ စောက်ပတ်ကြီးကို လက်နှင့် ဖုံးအုပ်လိုက်ခါမှ ကိုတိုးက သတိဝင်လာသလိုဖြင့် အေးမလက်ကို ဆွဲဖယ်ကာ စောက်ပတ်အကွဲကြားသို့ သူ့လီးထိပ်ဖူး လုံးချောကြီးကို တေ့ကာ ခပ်နစ်နစ် ထိုးစိုက်သွားပြီး အောက်ဖက်သို့ ခွဲချလိုက်လေသည်။

“ အ…အဟင့်…အိုး..အိုး…ကျွတ်……”

အေးမ ခန္ဓာကိုယ်လေးက ဓါတ်လိုက်သွားသကဲ့သို့ ကျင်တက်သွား၏။ ကြီးမားပြင်းထန်သော လီးတံကြီး၏စွမ်းပကားကို အံ့မခန်း ခံစားထိတွေ့လိုက်ရခြင်း ဖြစ်၏။ အသည်းထဲ အေးကနဲ ဖြစ်သွားကာ ပါးစပ်ကလေး ဟလိုက်ပြီး မျက်စေ့နှစ်လုံးအပေါ်သို့ လက်မောင်းကလေး ကန့်လန့်ဖြတ်တင်ကာ တအားဖိပြီး တဆတ်ဆတ်တုံနေရှာသည်။

ကိုတိုး လီးထိပ်ကြီးက အေးမ စောက်ပတ် နှစ်ခြမ်းအကြား၌ ဒစ်မြုပ်ရုံလေးမျှသာ ဝင်လိုက်ရသေးသော်လည်းလီးတန်မှတဆင့် ကိုတိုးခန္ဓာကိုယ် အနှံ့အပြားသို့ ကာမအရသာကို ခန္ဓာကိုယ်က အာသာဆန္ဒ ပြီးပြည့်ဝစွာ ကိုတိုးက ရှေ့တဆင့်တိုးပြီး အေးမ ပေါင်တံကြီးများကို အထက်သို့ ပင့်ကာ ဗွီဒီယိုထဲက ယိုးဒယားမလေးများ ပုံစံအတိုင်းဒူးထောင်ပေါင်ကား ပစ်လိုက်သည်။

ထိုအခါကျမှ အေးမ၏ လက်ဝဲ ဒူးဆစ်အောက်နား၌ ခြောက်လက်မခန့် ရှည်လျားသော ဒါဏ်ရာကြီးတစ်ခုကိုအမာရွတ်အဖြစ် တွေ့ရ၏။ ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင် နတ်သွင်လူလား ခွဲခြားမတတ်နိုင်အောင် လှပပါပေသည်ဟု ကိုတိုးစိတ်ထဲ၌ ထင်ထားခဲ့သော အေးမ၏ အတွင်း အမာရွတ်တစ်ခုကို ပထမဦးဆုံး စတင်တွေ့ရှိလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။

အမာရွတ်ကို တွေ့ရခြင်းသည် ပြဿနာမဟုတ်။ အမာရွတ်သာမက ပွေးကွက်ကြီး အရေတရွှဲရွှဲ တွေ့လည်းထိုအချိန်၌ ကိုတိုးမှုလိမ့်မည် မဟုတ်ပါ။ ကူးကာမှ ကူးစေတော့ တစ်ချီလောက် ပြီးအောင်တော့ လိုးမည်သာဖြစ်သည်။

ကိုတိုး အောက်ဘက်ဆီသို့ ရွေးလျားလာသော လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးက စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကို လှုပ်ရှားဖောင်းကြွသွားစေပြီး လီးထိုးမိသော လမ်းကြောင်းတစ်လျှောက် ဖောင်းသွားပြီး ကျန်နေရာများက ပုံမှန် အနေအထားသို့ ကျဆင်း ကျန်ရစ်ကြသည်။ စောက်ပတ်အဝ၌ လီးက အပေါက်ကျွံသကဲ့သို့ ဇတ်ကနဲ နိမ့်ကျွံဆင်းသွားလေသည်။

“ ဗြစ်….ဗြစ်….အမေ့… ”

လီးဒစ်ကြီး စောက်ပတ်ထဲသို့ ကျွံဝင်သွားသည်နှင့် အေးမ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်သွားကာ အမေ့ ဟုလန့်အော်လိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်လုံးက လျင်မြန်စွာဖြင့် ကိုတိုးရင်ဘတ်ကို အင့်ကနဲ နေအောင် လှမ်းကန်လိုက်မိလေသည်။ ဒစ်ခေါင်းကြီးက အလုံးထွားသဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဇတ်ကနဲ ဝင်ရာ၌ ဖြေးဖြေးညင်ညင် ဝင်သွားခြင်း မဟုတ်လေရာ အေးမ လန့်သွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။

စောက်ပေါက်ထဲသို့ ဒစ်ကြီး မြုပ်ဝင်သွားသည်နှင့် ကိုတိုးလီးကြီးက ဖြင်းဖြင်း…ဖြင်းဖြင်းနှင့် အကြောတွေတင်းကာ တဖြေးဖြေး မာတောင်ကာ သံချောင်းကြီး တစ်ချောင်းအလား ကြီးထွားလျက် ဒေါင်ဒေါင်မြည်သွား၏။

ကိုတိုး လက်နှစ်ဖက်က အေးမ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကိုင်ထားကာ ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲလျက် ဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့တိုးတိုးပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖိသွင်းပေးလိုက်လေသည်။

“ ပြစ်….တစ်…ထစ်…..ပြွတ်…ဘွပ်………”

“ ဟ….အား…..ကျွတ်…ကျွတ်..ကျွတ်……..”

အေးမ မျက်လုံးထဲ မီးဝင်းဝင်းတောက်သွားကာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ကျင်ကနဲ စိမ့်တက်သွား၏။ ဖင်စအိုအထိ ဝင်လာသော ထိုခံစားမှုက စောက်ခေါင်းထဲရှိ လီးတန်ကြီးကို ရန်တွေ့လိုသဖြင့် စောက်စိကလေးက ခေါင်းလေး တထောင်ထောင် ဖြစ်သွားလေသည်။

“ ကြပ်….ကြပ်တယ်…ကိုတိုးရဲ့….အ…..”

အေးမ အသံက ငိုသံရှက်သံလေးဖြင့် အစ်တစ်တစ် ရှတတလေး ဖြစ်နေရှာသည်။ ထောက်ထားသော ကိုတိုးရင်ဘတ်မှ လက်အစုံက နို့ကြီးနှစ်ဖက်ကို ကုတ်ကတ်တွယ်ထား၏။ သာမန်အချိန်များ၌ ယင်းသို့ ဆုတ်ကိုင်ကုတ်တွယ်ခြင်းကြောင့် အသားထဲသို့ လက်သည်းရှည်လေးများ စိုက်ဝင်နေသည်ဖြစ်ရာ အလွန်တရာ နာကျင်မိမည်ဖြစ်သော်လည်း ယခုမူ ထူးထူးခြားခြား ကိုတိုး၌ နာကျင်မှု မဖြစ်မိ။

နာကျင်မှု မဖြစ်ရုံမျှမက အေးမ သူ့ကို စွန်ကုတ် ကုတ်ထားသည်ကိုပင် လုံးဝ သတိမထားမိပေ။ ကွေးညွှတ်သွားသော သူ့လီးကြီးကိုသာ ဖြူဖွေးပြဲအာနေသော အေးမ စောက်ပတ်ကြီးထဲ ဖြောင့်ဖြောင့် တန်းတန်း ဝင်စေရန် ဂရုစိုက်၍ ထိုးသိပ်လိုးသွင်း နေမိလေသည်။

“ ကို….ကိုတိုး….ကြပ်တယ်လို့ ဟာ… နင်ကလဲ….”

အေးမ မျက်ရည်တွေဝဲနေသည်။ နှုတ်ခမ်လေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုံကာ ပါးသားလေးများ လှုပ်ရှားနေ၏။

“ တအောင့် နာတာပါဟ….”

ကိုတိုး နှစ်သိမ့်ပုံက ရှည်လျားလွန်း၏။ ဒါပဲဖြစ်သည်။ သူ အရေးတကြီး ဂရုစိုက်နေသည်က သူ့လီးမဲမဲတုတ်တုတ်ကြီး အေးမ စောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးဝင်ရေးပင်ဖြစ်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲရှိ အသားနုလေးများက လီးထိပ်ကြီးကို ပိတ်ဆို့ တားဆီးကြ၏။ လီးတန်ကြီးတစ်ဝက်ကျော်လာ၏။ နုနယ်သော စောက်ပတ်အသား နုလေးများလန်ကုန်သည်။

ဒစ်ခေါင်းကြီးက အလုံးထွားသဖြင့် အပေါက်ထဲသို့ ဝင်ရာ၌ ညင်သာစွာ ဝင်သွားခြင်း မဟုတ်သဖြင့် အတားအဆီး အနှောင့်အယှက် ရှိရမည့် လီးလမ်းကြောင်းပေါ်၌ အေးမ၏ အပျိုမှေးက မားမားမတ်မတ်ရပ်ကာ လီးထိပ်ကြီး တိုးဝင်လာရာ၌ ကာကွယ် လိုက်သည်။ ကိုတိုးလီးက အပျိုမှေးကို စွတ်တိုးသည် တင်းခံသွား၏။

“ အ….နာတယ်…နာတယ်….အား…….”

ဆတ်ဆတ်ခါသွားသော ခံစားမှုဝေဒနာကြောင့် အေးမက ကိုတိုးရင်ဘတ်ကို ဘယ်တွန်း ညာတွန်း အမျိုးမျိုးတွန်းလိုက်သော်လည်း လီးတန်ကြီးက အရှိန်မသတ်။ အပျိုမှေး ပါးပါးကို ဇွတ်တိုးကာဝင်သည်။ ပို၍ တင်းသွားပြန်၏။

“ အား….အ….ဟ….အမေ့ …အမေရေ….နာတယ်….အမေရဲ့… ပြွတ်…ပြစ်…ပြစ်.. ဘွပ်…ဖောက်…”

အပျိုမှေးက အံကလေးကြိတ်တင်းရင်း နောက်သို့ လုံးဝဆုတ်မပေးပဲ အစုတ်အပြဲ ခံကာ တာဝန်ကျေပွန်စွာထမ်းဆောင်ရင်း ကျဆုံးသွားသည်။ အေးမရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သည်။ နာကျင်ခြင်းက လှစ်ကနဲပေါ်ပြီး ဖျတ်ကနဲ ပျောက်သွားသည်။

“ ဟင့်…..အင်း အင်း…..ရှီး….အား….ကျွတ်ကျွတ်…ကျွတ်…..”

နှာခေါင်းနီမလေး အေးမ အရသာတွေ့ပြီး ကောင်းသလား ဘာကောင်းသလဲ မမေးနဲ့ ဟွန်း။ ဝက်သား စားလို့ အီတာ၊ မလိုင်စားလို့ ဆိမ့်တာ သကြားစားလို့ ချိုတာနဲ့ ဘာမှ မပတ်သက်။ လုံးဝ…လုံးဝ မဆိုင်..။ အီ..ဆိမ့်…ချို ..သွားသည့်အရသာ…။ ကာမအရသာ… အလိုးခံရတဲ့ အရသာ..အရသာ…။

“ ကိုတိုး…ဖြေးဖြေးဟာ…နာတယ်…”

“ နာသေးလို့လား…အေးမရဲ့…”

“ အင်း…..”

“ အဆုံးဝင်နေပြီ..ထပ်ထည့်ရင် ဂွေးစိကြီးပါ ဝင်ရုံပဲ ရှိတော့တယ်…ဟ..”

“ နင်နော်… ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေမှန်း မသိဘူး…”

အေးမ ကိုတိုးကို မျက်လုံးလေး မှေးကြည့်ရင်းမှ မကျေမနပ် မျက်နှာလေးဖြင့် မျက်စောင်းထိုးရင်း ပြော၏။ သူ့စကားက ရှက်စရာကြီး ဖြစ်သော်လည်း နားထောင်ကောင်း၏။

“ နင့် စောက်ပတ်ကြီးက အပြင်ကသာ ကြီးတာနော်… အထဲက တော်တော်ကြပ်တာ…လီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ထားသလိုပဲ…”

ကိုတိုးက ထိုကဲ့သို့ မြိန်ရေယှက်ရေကြီး ပြောပြန်တော့ အေးမ ရှက်ရှက်နှင့် ဘာမှ ပြန်မပြောတတ်။ တစ်ဖက်သို့ မျက်နှာလေး ကို စောင်းပစ်လိုက်ရ၏။ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်လေးများ၌ အပြုံးစလေးများ မသိမသာ ကပ်ငြိနေသည်။

“ ပြွတ်….ပြစ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ပြစ်……”

“ အာ…အား…..အ……အမေ့….”

စပြီ…ကိုတိုးက ယောက်ျားတို့ အကြော အစိုင်အခဲများ လှုပ်ရှားမှုအတိုင်း တသွေမတိမ်း စတင်လှုပ်ရှားသည်။ ဖင်ကြီးကို နောက်ဆုတ်၏။ လီးတန်ကြီးက အရေအရွှဲသားနဲ့ ထွက်လာ၏။ ဒစ်မဆုံးခင် ဖင်ကြီးကို ပြန်ဆောင့်ကာ နင့်ကနဲ နေအောင် ဆောင့်ချသည်။ လီးတန်ကြီး အဆုံးအထိ ဆတ်ခနဲ တိုးဝင်သွား၏။

“ ပြွတ်…ပြစ်….အ….အား…..”

“ ပြွတ်….ပြစ်….ပြွတ်…အင့်….ပြွတ်…အင့်..အ…..အ..”

“ ပြွတ်…. ပြွတ်…. ပြွတ်…….”

“ အင့်….အင့်….အ…အား…..အ…….အင့်…”

“ အား….အမေရေ့…အမေ့…အား…အား….”

အေးမအသံလေး မသိမသာ ကျယ်လောင်သွား၏။ ကိုတိုး ဖင်ကြီးက အပ်ချုပ်စက်မှ အပ်ခေါင်းနှင့် နင်လား ငါလား လျင်မြန်စွာ အတက်အဆင်း လုပ်ရင်း လုပ်ရင်း အေးမ နို့ကြီးနှစ်လုံးပေါ်သို့ မျက်နှာကြီးကို မှောက်ချလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးက ဆတ်ဆတ်ခါ သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်။ အေးမ လက်နှစ်ဖက်က ကိုတိုး ကျောကုန်းကို ဖက်ထားသည်။ ကျစ်နေအောင် ဖက်ထားရင်း ဖင်ကြီးကို လိမ်လိုက် စောင်းလိုက် ကော့လိုက် ဝိုက်လိုက် လုပ်သည်။ ဘာမှ ဘာမှ မသိကြတော့။ လုံးဝ မသိကြတော့။

“ ပြွတ်…ဘွပ်..ပြွတ်…စွပ်…ဖွတ်…ပြွတ်……”

“ အား…အား….အမေ့….အ…အမေရေ….အောင်မလေး…လေး….”

အေးမ ခြေဖဝါးများ ကိုတိုး၏ ဖင်သားကြီးပေါ်သို့ ဖိကပ်လာပြီး ပွတ်ပေးသည်။ ခြေဖဝါးကြမ်းကြမ်း အထိအတွေ့က ကိုတိုးဖင်မှတဆင့် အကြောများထဲသို့ စိမ့်ဝင်ကာ လီးတန်ကြီးကို သံမဏိချောင်းကြီးအလား မာသထက်မာသွားစေသည်။ ကိုတိုးဆောင့်အားတွေ ပိုကြမ်းသွားသည်။ မီးပွင့်မတတ် ဖိဆောင့်ရင်း ညှောင့်ရင်း လီးထိပ်မှ လရေများ ပန်းထွက်ကုန်သည်။

“ အား….ကိုတိုး…..အား….အား……”

အေးမ တွေ့ကရာ အကုန်ဆွဲရင်း ကိုတိုးနာမည်ကို တစ်ချက်ခေါ်လိုက်သေးသည်။ စောက်ရေများ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ ကိုတိုး အရှိန်မသေသေး။ ဆောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်း တဖြေးဖြေး တဖြေးဖြေး အရှိန်ကျဆင်းလာသည်။ပတ်ဝန်းကျင်သည် မုန်တိုင်းစဲသွားသော ပင်လယ်ပြင်အလား လုံးဝ ဆိတ်ငြိမ်ကာ အသက်ရှူသံ မျှင်းမျှင်းလေးများသာ ရှိတော့၏။

* * * * *

ကျမနဲ့ ကိုတိုး ဖြစ်ခဲ့တာ သိပြီနော်...

အခု ကျမတို့ကို နှစ်ဖက်မိဘတွေက ပညာမစုံခင် ခိုးပြေးရမလားဆိုပြီး ကျဉ်ထားလိုက်ကြပြီလေ။ ဒါ ပြဿနာမဟုတ်ပါဘူး။ ကိုကျော်စိန့် အိမ်မှာပဲ နေရင်းနဲ့ ကိုတိုးက ကိုကုလားကြီးဆီက ဆိုက္ကား နေ့စားယူနင်းတယ်။ အဲဒီမှာကျမတို့ ဘဝကို ကားလိပ်ဖွင့်ရမှာ။ ကိုတိုးက ကျမကို သိပ်ချစ်သလို ကျမကလဲ ကိုတိုးမရှိရင် မနေတတ်တော့ဘူး။

ဟို ခလေးစကားပဲ ပြောပြော ပြောရရင် အမြဲ လိုးချင်နေကြတာ။ ကိုတိုးက အမြဲတမ်း လိုးနေချင်သလို ကျမကလည်း အမြဲတမ်း ခံနေချင်တာပါပဲ။

“ ချစ်… နိုးပြီလား.. ဟင်..”

“ အင်း… မျက်စိတွေ စပ်နေတယ်.. ညက သိပ်များသွားတဲ့ဟာကို… အဟင့်… သူ သုံးချီတောင် ပြီးတယ်..ဟုတ်တယ်မို့လား.. မှန်မှန်ပြောနော်..”

“ ဟာ…အေးမကလဲ… နှစ်ချီထဲပါ…ဖင်ကုန်းပြီး လိုးတဲ့ အချီက အတော်ကြာတာ..”

“ ဟင်…အေးမက သုံးခါတောင် ထွက်ကုန်တာဟင့်…”

“ အေးမ… ခံနိုင်တယ် နော်..”

“ အဲဒါ ကိုတိုးကို ချစ်လို့ပေါ့...”

“ နေ့လည်ခင်း ထမင်းစားပြန်လာရင်.. ကစ်ရအောင်နော်…”

“ နေ့ခင်းကြီး…..”

“ နေ့ခင်း ကြည့်ပြီး လိုးရတာ ပိုကောင်းတာ..”

“ ဟင့်…ရှက်စရာ…အဟင့်..ဟင့်…သွား…”

“ လင်မယား ဖြစ်နေပြီ…ရှက်တုံး…သူ့ စောက်ပတ်ကြီးကို ဒီက မမြင်ချင်မှ အဆုံး…”

“ သူ့လီးကြီးကိုလဲ ..ဒီက မမြင်ချင်မှ အဆုံးပါနော်…”

နံနက် (၅) နာရီလောက်ပဲ ရှိအုံးမည် ထင်သည်။ လင်မယားနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ခွထားကာ ရင်ချင်းအပ်ဖက်ထားရင်း တိုးတိုးလေးတွေ ပြောနေမိကြ၏။

“ ပြောရင်း လီးက တောင်လာပြန်ပြီ…”

“ စောစောစီးစီး မလုပ်နဲ့တော့ကွယ်….”

“ ဟာ…လီးက အချိန်သိတာမှ မဟုတ်တာ..ထမီချွတ်ကွာ…”

“ ဟာကွာ…လုပ်ပြီး ကိုတိုးကလဲ…ညကလဲ ဆယ့်တစ်နာရီခွဲပြီးမှ အိပ်ရတယ့်ဟာကို…တော်တော့…”

“ ဘာလဲ… ညားတာဖြင့် မကြာသေးဘူး… မခံချင်တော့ဘူးလား..”

“ သူ … အားယုတ်မှာ စိုးလို့ ပြောနေတာကို… ”

“ ယုတ်ယုတ်….ဖယ်..ဒီလက်က ဖယ်လေ…ပေါင်ကို ထောင်ထား…”

အေးမက ကိုတိုးအလိုကျ တစောင်းအိပ် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ အပေါ်ဖက်ပေါင်ကို ထောင်ပေးလိုက်ရ၏။ ကိုတိုးက ထိုပေါင်ကြားသို့ သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ထိုးသွင်းကာ တောင့်တင်းနေသော မာကြောတင်းပြောင်နေသည့် လီးတန်ကြီးကို စိုစိစိ ဖြစ်နေဆဲ အေးမ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ဇွတ်ကနဲ မြည်အောင် ကော့ထိုးကာ လိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ ဖက်ထားစမ်း….”

အေးမ ကိုတိုးအမိန့်အတိုင်း ကိုတိုးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ရင်း ဖင်ကြီးကိုရှေ့သို့ ထိုးကော့၍ တိုးကပ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်မွှေးနှင့် လမွှေးက ရောနှောပေါင်းစပ်ကာ ယားကျိကျိ အရသာကို ခံစားလိုက်ရသည်။

နွေးထွေးအီစိမ့်သော အရသာက စောက်ပတ်နှင့်လီးမှ နှစ်ယောက်စလုံး၏ ခန္ဓာကိုယ်ရှိ အကြောများထဲသို့ တစိမ့်စိမ့်ပျံ့နှံ့ ဝင်ရောက်လျက်ရှိ၏။ လီးနှင့် စောက်ပတ်ကို လိုးထားရင်း အေးမ နှာသီးဖျားလေးကို ကိုတိုးက နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ညှပ်ကစားသည်။

အေးမက အားကျမခံ ကိုတိုးနှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ တလှုပ်လှုပ်တရွရွ အဝတ်ချင်းပွတ်သံ အသက်ရှူသံလေးများက တစ်ဖက်ခန်းရှိ ကျော်စိန့်ထံ ရောက်၏။ ကျော်စိန် ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုံနေသည်။ လည်ချောင်းတွေ ပူလောင် ခြောက်ကပ်လာသည်။ အသက်ရှူလို့လဲ မဝ။

“ ကိုတိုး…..”

“ အင်….ဘာလဲ….အေးမ..”

“ ဟိုလေ…. ကိုတိုးတို့ ယောက်ျားတွေက ဘာလို့ ဟို မိန်းမတွေကို ဖင်ကုန်းပြီး လိုးတာလဲ…ဟင်..”

“ ပုံစံအမျိုးမျိုး လုပ်ကြည့်တာပေါ့.. အေးမရဲ့… အေးမက ကုန်းတာ ကြိုက်လား.. ပက်လက်ခံရတာ ကြိုက်လားဟင်…”

“ အင်…. မပြောတတ်ဘူး… ဟိုဒင်းထဲကို ကိုတိုးဟာကြီး ဝင်သွားရင် ကောင်းသွားတာပဲ… ကိုတိုး ရှေ့နဲနဲတိုးပေး.. ဒီမှာ ကျွတ်သွားအုံးမယ်…”

စကားပြောရင်းမှ အေးမက သူမဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့ ကော့ထိုးရင်း ကိုတိုးဖင်ကြီးကိုပါဆွဲ၍ လီးတန်ကြီး အဆုံးဖိသိပ်သွင်းကာ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းနှင့် တင်းတင်းကြီး ညှပ်ပေးထားလိုက်၏။

“ မနေ့က … ညနေပိုင်း ကိုတိုးပြန်လာပြီး .. လိုးသေးတယ်မို့လား…”

“ အင်းလေ… အေးမ ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်းပြီးကာစ ဆိုတော့ ဖီးက အရမ်းတက်လာတာပဲ… မိုက်တယ်…”

ကိုတိုးက စကားပြောရင်း အေးမ ခါးလေးကို ဖက်ခါ ဆတ်ခနဲ တစ်ချက် ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်သည်..။

“ အင်း…. အေးမက ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံနေတာ.. မို့လား.. အဲဒါ ကိုကျော်စိန်ကြီး အခန်းဘက်က လူတစ်ယောက် ချောင်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် သိလား…”

“ ဟင်…ဘာလို့ ကိုတိုးကို မပြောတာလဲ…”

“ ဟုတ်လား မဟုတ်လားမှ မသေချာတာ… အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတုံး ထရံနားကို သွားကြည့်တော့ ဟုတ်တယ်… ထရံကို ချိုးပြီး အပေါက်ဖောက်ထားတာ တွေ့ရတယ်..”

“ ကျော်စိန်ကတော့ မချောင်းပါဘူး…”

“ ကိုမြသန်းလဲ ဒီမှ မလာတာ ကြာပြီဟာကို…အ……”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ…ဟင်…”

“ ကိုတိုး ဟာကြီးက အထဲမှာ ဘာနဲ့ သွားထိုးမိလဲ မသိဘူး… ထုတ်ကနဲ ကျင်သလိုလို အောင့်သလိုလို…နဲ့ကျွတ်…..”

“ စောက်ခေါင်းအဆုံးထိ ရောက်သွားလို့ ထင်တယ်..”

ကိုတိုးက ပြောပြောဆိုဆို လီးကို မချွတ်ပဲ အေးမ ကိုယ်ပေါ်သို့ လှိမ့်တက်ပြီး ဖိညှောင့်လေး ညှောင့်နေလိုက်၏။

“ အဲဒါနဲ့… ထွက်ကုန်အုန်းမယ်…”

“ ထွက်အောင် …လိုးနေတဲ့ဟာကို…..”

“ တော်…တော်ကြာ ဆိုက္ကား ထွက်ရတော့မှာ ဒူးတွေဘာတွေ ချောင်နေမှာစိုးလို့ ပြောတာ…”

“ ကျွတ်…. ဘာမှ မဆိုင်ဘူး…. အ… အား…… ကောင်းလာပြီ… ရှီး… ဖင်မြှောက်လိုက်စမ်း… မြှောက်….အင့်… အင့်….အင်း……ကွာ….”

“ အို့…..ကိုတိုး…အို့..အိုး….ကိုတိုးရယ်….ရှီး….အား….ရှီး….အ…အေးမလဲ ထွက်ချင်လာပြီ… အို့ အိုး….အီး….အ…..ဆောင့်ပေးပါအုံး…နောက်ထပ် လေးငါးဆယ်ချက်လောက်… အို..အို….အိုး…….အီး….အ…”

တစ်ဖက်ခန်းမှ အိပ်မပျော်ပဲ နိုးနေပြီဖြစ်သော ကျော်စိန်အဖို့မှာတော့ ရောဂါ။ ဒီလင်မယား လုပ်နေတာနဲ့စောစောစီးစီး ဂွင်းထုရမလို ဖြစ်နေသည်။ အိမ်လေးကလည်း သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ခင်းထရံကာ တိုင်က မဓမ တိုင်။ နဲနဲ လှုပ်သည်နှင့် ယိမ်းထိုးချင်သည်။ ရိုးရိုး လမ်းလျှောက်လျှင်ပင် အိမ်လေးက လှုပ်လီ လှုပ်လဲ့ ဖြစ်ချင်သည်။

သူတို့ လင်မယား သောင်းကျန်းနေသဖြင့် အိမ်ကလေးက သိသိသာသာ လှုပ်ရမ်းလျှက် ရှိသည်။ တော်သေး၏။ ကျော်စိန့်အမေ အသက် (၆၀) ခန့် အဖွားကြီး က သူ့သား သူငယ်ချင်း မိန်းမခိုးလာသည် ဆိုသည်နှင့် တရားစခန်းမှာ အလိုက်သိစွာ တရားဝင်လိုက်သည်။ ကျော်စိန်တစ်ယောက်သာ ကွိုင်ပူနေရသည်။ နေ့လည်း နေ့မို့…

ညလဲ ညမို့… သူတို့ဥစ္စာက လူလစ်သည်နှင့် ဖြုတ်ကြသည်။ စုပ်ကြသည်။ ကြာတော့ ကျော်စိန် ညစ်လာသည်။

“ ဆော်လေးက … အတော်ထန်တာပဲ…မြသန်းရ…”

“ ထင်တယ်လေ…. မင်းကောင်း ငတိုး ဖြိုနိုင်ရဲ့လား…”

“ ကိုင်တယ်…ကိုင်တယ်… ဟိုကောင်ကလဲ ဒို့ထင်ထားတာထက်တောင် ကစ်နိုင်တယ်.. မင်းကြည့်ကွာ…မနက်ငါးနာရီလဲ ကစ်တယ်.. ထမင်းစားပြန်လာလဲ စားသောက်ပြီး ကစ်တယ်…၊ တစ်ရေးတစ်မော အိပ်ပြီးမှ ဆိုက္ကားထွက်တာ…ငါ့လူ… ဒီကောင့် စည်းစိမ်မျိုးကလည်း ရှားတော့ အရှားသားကွ…”

“ ညားခါစ မို့ပါကွာ…. တော်ကြာ ညီးစော် နံလာမှာ…ပါ..”

မြသန်းက ရေနွေးကြမ်းအိုးကို လှမ်းဆွဲရင်း ပြောလိုက်၏။ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်အတွင်းမှ ကက်ဆက် ခပ်စုပ်စုပ် အသံက ဖွင့်တော့ ဖွင့်နေ၏။ အခွေတွန့်သံလိုလို လိပ်သံလိုလို မပီမသ ဖြစ်နေပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ထိုင်နေရာ ဗန်ဒါပင်အောက် ထိုင်ခုံပုလေးအထိ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ရောက်မလာနိုင်ချေ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရုပ်ရှင်ရုံဆီမှ အသံကသာ တစ်ချက်တစ်ချက် ဟိန်းထွက်လာသည်။ ဆိုက္ကားဂိတ်၌ ဆိုက္ကားတွေ နေခြောက်လှမ်းထားသည်။

“ မထင်နဲ့ကွ… ငတိုးက .. ရေစိမ်ပြီး လိုးနိုင်တယ်…..မင်း…”

“ သနားတယ်… မင်းကောင် လောက်များတော့ ကွာ…ဟင်း….. ”

“ ဟာ… မဟုတ်ဘူး… ငါက အတူနေတဲ့ကောင် မြသန်းရဲ့… မင်းကွာ… ဆော်လေး ဇီးကပ်နေပြီ ကဲ…

ဆော်လဲ တင်ကြီး အိနေတဲ့ ကောင်မ.. အခု လျှောချင်နေပြီ… တွေ့လား… နို့ကြီးတွေကတော့ အက်တက်လာတာပဲ”

“ အေးကွ… ဆော်လေးက အခုမှ ပိုပြီး ပြည့်လာသလိုပဲ…”

“ ခလေး မွေးပြီးရင်.. လျှောသွားမှာပါ…”

“ ခွေးမသား…. စွတ်ကစ်နေလို့… ခလေးပါ ပျက်ကျနေလို့... ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေအုံးမယ်..”

“ မင်းက..ကြားထဲက ပူမနေစမ်းပါနဲ့…လီးလိုပဲ…”

မြသန်းက ဆိုက္ကားဂိတ်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဆိုက္ကားသမားများကို ငွေတိုးချေးစားသော ကိုကုလားကြီးကို တွေ့လိုက်ရာ ဇက်ပုသွားလျက် ခပ်အုပ်အုပ် ပြောသည်။

“ ကိုကုလားကြီး လာနေပြီကွ.. ငါ မနေ့က နေ့သွင်း မပေးရသေးဘူး.. လစ်မှ…”

“ ကျွတ်… ထိုင်နေစမ်းပါ မင်းဆီ လာတာ မှုတ်ပါဘူးကွ ကွမ်းယာဆိုင်က ကုလားမကို လာဖန်နေတာကွ…”

“ ဟေ… ဟုတ်လား… အခြေအနေကရော…”

မြသန်းက စိတ်ဝင်တစား ရှေ့သို့ ကိုယ်ကိုကိုင်း၍ ပြောသည်။

“ ဟာ… မင်းကလဲ.. ကလယ်မက ဖင်နဲ့ စားနေတာ မင်းသိသားနဲ့.. တစ်ချီလောက် ပေးလိုက်ရင် မင်း ကိုကုလား ငိုင်ဆင်းသွားမှာ..”

“ ဟုတ်တယ်… ကလယ်မ ဖင်က ဖူးတင်းနေတာပဲ ကွ…”

“ ဒါတောင်.. ဟို ဓါတ်ဆီ မှောင်ခိုလုပ်နေတဲ့ ငထွေး သိတယ်မို့လား.. အေး… အဲဒီကောင် ဖြုတ် ဖြုတ်နေတာ ကြာလှပြီ ကွ… ဒီကောင်က ဂေါ်လီနဲ့ လေကွာ..”

“ ဟေ..ဟုတ်လား.. ငထွေးကလေ..”

“ ခြောက်လုံး..ခြောက်လုံး..မေးလွဲ ထည့်ထားတာ..”

“ အားပါးပါး… ကလယ်မ ဒါကြောင့် စွဲနေတာကို…”

“ မင်းက ကလယ်မ တစ်ခါမှ မချဖူးဘူး လား … မြသန်း..”

“ သူများတွေ ရတယ်လို့တော့ ပြောတာပဲ… ငါတော့ တစ်ခါမှ မဖန်ဖူးသေးဘူး ကွ တကယ် ရလို့လား..”

“ သွားပြီ… သွားပြီ… မြသန်း … မြသန်းရယ်… မင်းကို ငါအထင်ကြီးထားတာ အလကား…ပဲ… ကလယ်မက ဖင်ကို အိုးကောင်းလို့သာ လူတွေ အထင်ကြီးနေတာကွ… ပွနေပြီ သိလား… ဗွက်ထနေပြီ… မှတ်ထား… မင်း မယုံရင် အေးမောင်တို့ကို မေးကြည့်… ငါဖြုတ်တာ မိုးအလင်းဖြုတ်တာ..ဘယ်နှစ်ချီလဲ မမေးနဲ့.. မနက်လေးနာရီ ဘတ်စ်ကားတွေ ဂိတ်လာထိုးမှ ငါပြန်လွှတ်လိုက်တာ… ဟောဒီ တိုင်ကီဘာ ရုံထဲမှာ အပီအပြင် ကိုင်တာ…”

“ ဟား….မြန်လှချည်လား.. ကျော်စိန်ရယ်..”

“ ကိုကုလားကြီးက အထာမနပ်ပဲ လာကပ်နေပြန်ပြီ နာအုံးမယ်… ကြည့်နေ မဝင်းကြည်အိမ်ကို ရောက်နေတဲ့ မော်လမြိုင်က အသစ်ကလေး ရှစ်ဆယ်ပေးပြီး ကစ်တာက စိတ်ချရအုံးမယ်..”

ကျော်စိန်နဲ့ မြသန်း ဟိုရောက်ဒီရောက် စကားတွေ ပြောနေစဉ် ကိုတိုး ဆိုက္ကားနင်းလျက် အေးမက စီးကာရုပ်ရှင်ရုံလမ်းထဲမှ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ကို ကျော်၍ ဆိုက္ကားဂိတ်သို့ နင်းသွား၏။ ကိုကုလားကြီးနှင့် စကားပြောနေကြသည်ကိုလဲ တွေ့ရ၏။

“ အေးမက ဈေးရောင်းချင်လို့တဲ့ ကျော်စိန်ရာ ကိုကုလားကြီးဆီက နေ့ပြန်တိုးနဲ့ ငွေ (၂၀၀) ဆွဲလာခဲ့တယ် ”

“ အေးလေ ခလေး မရှိခင် စုထားဆောင်းထား နိုင်ရင်တော့ ကောင်းတာပေါ့ ငတိုးရာ အေးမက ဘာရောင်းမှာလဲ ”

“ အသုတ်စုံလေး ရောင်းမလားလို့… အစ်ကိုကျော်စိန်ရဲ့…”

“ ဒို့ဂိတ်မှာဆိုရင်.. တော့ နင် ကြွေးကျမှာနော်… မလာနဲ့..”

“ ကျော်စိန် ပြောတာ ဟုတ်တယ်… ဟ အေးမရဲ့ ဒို့ဂိတ်က ကောင်တွေက အလကားရရင် ရေတောင် အသေသောက်တာ… မူလတန်းကျောင်းမှာသာ သွားရောင်း..”

“ အင်းပါ… ကျောင်းဈေးပဲ ရောင်းမှာပါ…”

“ကျောင်းဈေးကျတော့ ခလေးတွေ ရောင်းရတဲ့ဥစ္စာ အပြင်မှာ အသုတ်တစ်ပွဲ ရှစ်ကျပ် တစ်ဆယ် ရောင်းလို့ရပေမယ့် ခလေးတွေကို ကျတော့ တစ်ပွဲမှ (၅) ကျပ်ဆိုတာ အလွန်ဆုံးပဲ..”

ကိုယ်ကလည်း ကျောင်းဈေးကလွဲပြီး ဒီပြင်နေရာတွေ မသွားရဲ၊ ဖြစ်ပုံက အဲဒါနဲ့ ပေကပ်ရောင်းရင်း ရောင်းရင်းအရင်းက ပြုတ်ရော၊ တစ်နေ့ တစ်ဆယ် သွားသွင်းနေရတဲ့ ဦးကုလားကြီးနဲ့ကလဲ မျက်မှန်းတန်းပြီး ခင်နေပြီဆိုတော့ ကိုတိုး မသိအောင် နောက်ထပ် (၂၀၀) ထပ်ဆွဲလိုက်၊ ရောင်းလိုက်နဲ့ စားတဲ့အထဲ ဝင်တာပေါ့၊ ကြာတော့ အတိုးနဲ့ အရင်းနဲ့ ဦးကုလားကြီးကို ပေးစရာ ကြွေးက ခြောက်ရာ ကျော်သွားရော။

“ မောင်တိုး သိရင် .. မကောင်းဘူး ခလေးမရဲ့…”

“ ဟာ… ကိုတိုးကို အသိမပေးပါနဲ့.. အရာကြီးရယ်.. ကိုတိုးက ကျမ ဈေးရောင်းတာကို နဂိုထဲက သိပ်သဘောကျတာ မဟုတ်ဘူး..၊ ကျမ ကြံဖန် ဆပ်ပါ့မယ်…”

ဦးကုလားကြီး ဆိုတာက အစကတည်းက ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံထွင်တာကိုး၊ ကုလားမှ ကုလားစစ်စစ်၊ ကိုမြသန်းတို့ ပြောတော့ သူ့ကုလားမျိုးရိုးက ဇာတ်နိမ့်တဲ့ အစားထဲက ဆိုလား၊ ကလယ်လား ကလယ်ချီး ဆိုလား၊ပြောတော့ ပြောတယ်။ သိပ်ယုတ်မာတာ။

“ အတိုးလေး အရင်ဆပ်.. ဆပ်သွားပေါ့.. မှုတ်ဖူးလား… အရာကြီးနော်.. အာရမ်း စိတ်ခေါင်း ရှိတယ်..အရင်းထားလိုက်ပါ.. မောင်တိုးသိတယ်နော်…ကောင်မလေးနဲ့ ကွဲမယ်..”

“ အံမာလေး အရာကြီးရယ် ကိုတိုး ကျမကို ဘယ်တော့မှ မကွဲရဲဘူး ရှင့် သိလား အဟင်း နိုင်ကွက်ရှိတယ်နိုင်ကွက်..ဟင်း ဟင်း…”

ကျမက ရယ်စရာ မောစရာ သဘောမျိုး ပြောပေမယ့် အရာကြီး မျက်နှာက ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးကို တစ်တစ်ခွခွကြီး စိုက်ကြည့်ရင်း…

“ အားပါး.. ပါး…. ကောင်မလေး.. ပြောတယ်နော်…. နိုင်းကွက်…နာသိတယ်..ဟား..ဟာ…တိတ်ကောင်းမယ်ရှိတယ်..”

ကျမ ရုတ်တရက် ကြောင်သွားတယ် အရာကြီး ပါးစပ်ရဲတာပေါ့ စားနေကျ ကြောင်ဖားကြီးမှန်း ကျမမှ မသိတာ။ နောက်တစ်လလောက်မှာ အတိုး (၃၀၀) လောက်ပေးရမှာကို ကျမလက်ထဲ တစ်ရာလောက်ပဲ ရှိတာနဲ့ သူ့အိမ်ကို ကိုတိုးအလစ်မှာ သွားပြီး တောင်းပန်ရတယ်။ အဲ အဲဒီမှာ ကျမဘဝ ရေစုန်မျောတော့တာပဲ။

“ နင် စဉ်းစားလေ ကောင်မလေး တရားနော်…ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ..နင် တဘောတူတယ်နော်… ငါပြောမယ်..”

“ ပြောပါ အရာကြီးရယ်… ကိုတိုး မသိရင် ပြီးတာပါဘဲ…”

“ အတိုး အရင်းပေါင်း ခုနစ်ရာ..ရှစ်ဆယ် ရှိပြီးနော်…ငါ တစ်ပြားမှ မယူတော့ဘူး… နင် ခဏလေး ငါ့အခန်းထဲလိုက်ခဲ့ပါ…ခဏလေး…တဘောပေါက်တယ်နော်…”

ကျမ ရင်တွေ ပူကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ကုလားကြီးကိုလည်း ရွံလိုက် နှလုံးနာလိုက်တာလေ ချီးနဲ့တောင် ငုံထွေးချင်ပါရဲ့။

“ ရှင်…ကျမကို ဘယ်လို အစားအောင်းမေ့လို့လဲ…အဖိုးကြီး… ရှင်…ရပ်ကွက်လူကြီးအိမ် သွားချင်သလား…အချုပ်ထဲ ဝင်ချင်သလား… ဟင်…စောက်ကုလား…လူပါးဝလို့…”

ကျမ အသားတွေ ဆတ်ဆတ်တုန်အောင် ဒေါသတွေဖြစ်ရင်း ကုလားကြီးကို ရစရာမရှိအောင် ဆဲပစ်မိတယ်။

“ ရားတယ်… ကောင်မလေး…နင် ပြန်ပြီး စဉ်းစားပါ..ကုလားနော်…စိတ်ကောင်းကောင်းထားတယ်.. ကြားကြားတွားတယ် နော်…အတိုးများများလာမယ်..ဟဲဟဲ…”

ကျမ ကိုတိုး မရောက်ခင် အိမ်အရင်ပြန်ပြီး ငိုချလိုက်မိတယ်။ ယောက်ျားမသိအောင် အိမ်ထောင်ကို တစ်ဖက်တစ်လမ်းက ကူညီနိုင်ဖို့ ကျမရည်ရွယ်ချက်တွေ ရေတိုက်စားခံရတဲ့ ကမ်းပါးလိုပဲ ပဲ့ပဲ့ပြီး ပြိုကျကုန်တယ်။ နေ့လည်ထမင်းစားချိန် ကိုတိုး ဆိုက္ကား ပြန်ဝင်လာတယ်။ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့ ထမင်းစား ရေချိုးပြီး နှပ်တယ်။

“ အေးမ… ဈေး မရောင်းတော့ဘူးလား… အရင်း ပြုတ်ပြန်ပြီလား…”

“ အင်း…”

ကျမ လေးတိလေးကန်ကြီး အင်း လိုက်မိတယ်။ ကိုတိုး ပင်ပင်ပန်းပန်း ရှာဖွေနေရတာကို ကျမ စိတ်မကောင်းဘူး။

“ ဦးကုလားကြီးဆီက ထပ်ဆွဲကြည့်ပါလား…ရပါတယ်..”

ကိုတိုးက ကျမပခုံးလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ဖွဖွလေး စုပ်ရင်း လျှာကြီးနဲ့ ကလိလိုက်တယ်။ ပြီးမှ….

“ ကိုယ်တောင်မှ ဆိုက္ကား ဘောတွေလဲဖို့ သုံးရာလောက် ထပ်ဆွဲလိုက်ရသေးတယ်..”

ဒိန်းခနဲ ကျမခေါင်းကို မိုးကြိုးပစ်သလို ခံစားရတယ်။ ကိုတိုးကတော့ နေ့လည်စာလို့ သူ့ဖာသာသူ အမည်ပေးထားတဲ့ အချိန်ရောက်ပြီမို့ ကျမကို ခြင်ထောင်ထဲ ဆွဲသွင်းတယ်။ ကျမက ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချရင်း ခြင်ထောင်လေးထဲ ဖွင့်ဝင်လိုက်တယ်။ ခေါင်းအုံးပေါ်ကို ခေါင်းလေးချ ပက်လက်လေးလှန် အင်္ကျီချွတ် ဘော်လီချွတ်။ ကိုတိုးဟာ ကျမ နို့ကြီးတွေကို တဆုတ်တခဲကြီး နယ်ရင်း…

“ နို့နှစ်လုံးကြားကို လီးထည့်ပြီး တစ်ချီလောက်လုပ်တာ ဘယ်လို အရသာ ရှိလဲ မသိဘူးနော်…”

“ ဘာအရသာ ရှိမှာလဲ..ကိုတိုးရယ်…အလကား ရိုးရိုးပဲ လုပ်စမ်းပါ…နင်ကလဲ..”

ကျမက စိတ်မပါ့တပါနဲ့ သူ့ကို ပြောလိုက်မိပေမယ့် ကျမ စိတ်ကတော့ ကုလားကြီးက ကြွေးတွေ လျှော်ပစ်မယ် သူ့အလိုးခံဘို့ ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြီးကို နားထဲ ကြားနေမိတယ်။ ကိုတိုးက ထမီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ခြင်ထောင်ဘေးမှာ ကပ်ပုံလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့အဝတ်အစားတွေလဲ ချွတ်နေတယ်။

ကျမနဲ့ ကိုတိုး လိုးဖို့အတွက် ပြင်ဆင်နေချိန်မှာ ကိုကျော်စိန် အိမ်ပေါ်တက်လာသံ ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျမက ကမန်းကတန်း ထမီလေးကို လှမ်းဆွဲပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ် အသာဆွဲတင်ရင်း အခန်းဝကို လှမ်းကြည့်မိတယ်။

ခြင်ထောင်က ပါးပါးလေးဆိုတော့ အကုန် မြင်နေရတာ ရှက်စရာကြီးပေါ့။

“ ငတိုးရေ… မင်း ဆိုက္ကား တာရာလဲရအုံးမယ်တဲ့..ကွ… စပယ်ယာဘီးက အံထွက်သွားပြန်ပြီတဲ့...”

ကိုကျော်စိန်က အခန်းဝကနေ တစ်ချက် ခေါင်းပြူကြည့်ပြီးမှ အပြင်ကနေ ပြောသည်။ အေးမက ကိုတိုးကိုကြည့်၏။

“ အေး…ဟုတ်တယ်… ငါ မြသန်းကို လဲခိုင်းပြီးပြီ..မင်းဆိုက္ကားကရော..ဆိုင်မှာပဲလား..”

ကိုတိုးကတော့ အေးမ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်ပြီး လီးတန်ကြီးကို အေးမ စောက်ဖုတ်အဝထဲကိုတေ့ပြီး အေးမ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲရင်း ပြောနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အေးမ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်၍ မျက်စိကို မှိတ်ပစ်လိုက်ရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခြင်ထောင်အမိုးနှင့် ထိအောင် ကော့ထောင်ပေးလိုက်လေသည်။

“ ဗြစ်…ဘွပ်….”

“ အ…..ကိုတိုး…အရမ်းမြည်တာပဲ….”

ကိုကျော်စိန်က အပြင်မှာ တချပ်ချပ်နဲ့ မီခြစ် ခြစ်နေရင်း…

“ မင်းပြီးရင် ခဏ သွားလိုက်အုံးလေ… ”

“ အေးပါ…အခုမှ ..စ ကာစ ရှိသေးတာ…ဟဲဟဲ… ”

“ အိုး….. ကိုတိုးကလဲ..စောက်ရှက်ကို မရှိဘူး….”

“ အ…ဟ….ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်လိုးတာ..ရှက်ရမှာလား…အင်း….အင်း….”

ကိုတိုးက ကျော်စိန်ကို အော်ပြောလိုက် အေးမကို တိုးတိုးပြောလိုက်နှင့် ပြောရင်း လက်ကောက်ဝတ်နီးပါးခန့်တုတ်ခဲနေသော ဒစ်ပြဲ လီးတန်ကြီးကို အေးမ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ဇိကနဲ ဇိကနဲ ဆောင့်လိုး သွင်းလိုက်လေတော့သည်။


ပြီးပါပြီ။


မမရဲ့မောင်လေး (စ/ဆုံး)

မမရဲ့မောင်လေး (စ/ဆုံး)

ဇာတ်လမ်း - မန္တလာ မောင်မောင်တုတ် 

“ မမအေး…..မမအေး…..”

၁၈ နှစ် ၁၉ နှစ်ခန့်ရှိ အသားဖြူဖြူ လူရည်ချောလေးမောင်မောင် အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ အပြေးအလွှားတက်လာရင်း နှုတ်မှတကြော်ကြော် အော်ခေါ်လိုက်သည်။

“ ဟဲ့…သေနာလေး….ဘာဖြစ်လို့ဒီလောက်အော်ကြီး ဟစ်ကျယ်လုပ်နေရတာလဲ .…..ငမောင်…..”

အခန်းတစ်ခုထဲမှ အသားညိုညို အသက် ၂၅ နှစ်ခန့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်း လှပသူလေး တစ်ယောက် ထဘီရင်လျားခါ လက်မှဘီးတစ်ချောင်းကိုကိုင်ပြီး ခေါင်းဖြီးရင်းထွက်လာသည်။ အေးအေးမော်သည် မောင်မောင်နှင့်မောင်နှမဝမ်းကွဲတော်စပ်ပြီး တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ မောင်မောင်သည် တောမှနေ၍ မြို့ကျောင်းလာနေခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုလည်း ကိုးတန်းအောင်စာရင်း ထွက်သည့်အချိန်ဖြစ်ပြီး စာမေးပွဲအောင်သဖြင့် ဝမ်းသာအားရစွာ အိမ်သို့ပြန်လာခြင်းပင်။

“ ကျနော် စာမေးပွဲအောင်တယ်ဗျ…ဟားဟား….”

“ ဟဲ့….ဟဲ့….ငမောင်….နင်ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်…..”

“ ဟားဟား….ပျော်လွန်းလို့ခင်မျာ……ဝမ်းသာလွန်းလို့ ကိုယ့်အမကိုယ်ဖက်တာဘဲဟာ……..”

မောင်မောင်သည် ဝမ်းသာအားရစွာဖြင့် ပါးစပ်မှ တတွတ်တွတ်ပြောဆိုရင်း အေးအေးမော်ကို ပွေ့ဖက်မွှေ့ရမ်းလိုက်သဖြင့် အေးအေးမော်ခမျာ ကုတင်ပေါ်သို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပက်လက်လန် လဲကျသွားရရှာသတည်။ ထဘီမှာ လည်း လျော့၍ နေမထိလေမထိသဖြင့် ဝင်းဝါနေတဲ့ ရွှေရင်အစုံပါ ပေါ်သွားရရှာသည်။

“ အိုး…..ငမောင်…..နင်တော်တော်မြူး…ဒီမှာ လုံချည်တောင်ကျွတ်ကုန်ပြီဟဲ့….”

ယင်းကဲ့သို့ အေးအေးမော်က ပြောလိုက်သဖြင့် မောင်မောင်သည် လူးလဲထလိုက်ပြီး ပြေလျောနေသောသူမရဲ့ ထဘီကိုအပေါ်သို့ ပြန်လည်ဆွဲတင်ပေးလိုက်ရာမှ ဝင်းဝါမို့မောက်နေတဲ့ ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုးကို ဆုပ်ကိုင်မိသားဖြစ်သွားသည်။

“ ဟဲ့…..အို……ငမောင်……”

“ ကန်တော့… မမအေး… ကန်တော့ပါ… ကျနော်… ပျော်လွန်းလို့ ကယောင်ကတမ်း ဖြစ်သွားတယ်…မမရယ်….”

ပါးစပ်ကသာ ယင်းကဲ့သို့ပြောနေပေမဲ့ ဆုပ်ကိုင်မိတဲ့နို့ကိုတော့ မဖယ်ရှားမိဘဲ ရောရောင်ဆုပ်ကိုင်နေဆဲ ပင်နူးညံ့အိထွေးသော အထိအတွေ့ကလူကို သွေးတိုးမြန်စေသလို ဓာတ်မတည့်သော ဖိုမသဘာဝမို့ အေးအေးမော်ခမျာ ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ တကိုယ်လုံးတုန်အောင် ကြက်သီးထသွားမိသလို ရုန်းကန်ဖယ်ရှားရမည့်အစား မောင်မောင်ရဲ့လက်ပေါ်မှနေ၍ မိမိရဲ့လက်တွေကို အုပ်ကိုင်နေမိလိုက်သည်။

မောင်မောင်ကလည်း အမှတ်မထင် ဆုပ်ကိုင်ထားမိတဲ့ အေးအေးမော်ရဲ့ ပြည့်ဖြိုးဖေါင်းကားနေတဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ် ဆော့ကစားနေမိပြန်သည်။ တကိုယ်လုံးမှလည်း သွေးစီးချောင်းတလျှောက် ဖြတ်သန်းစီးဆင်းနေသည်မို့ အတွေ့အထိအပေါ် သာယာလာကာ မိန်းမောတွေဝေနေတဲ့ အေးအေးမော်ရဲ့ ဖူးဖူးရွရွ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အင်္ဂလိပ်ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားထဲက မင်းသား၊ မင်းသမီး နှုတ်ခမ်းစုပ်သလို ဖိကပ် နမ်းရှိုက် စုပ်ယူလိုက်မိ သည်အထိ အသိတရားတို့ဟာ ဝေဝါးကုန်ကျသည်။

အေးအေးမော်မှာလည်း မောင်နှမဝမ်းကွဲခြင်း မသင့်တော်ဘူးဆိုတဲ့ အသိတရားတွေ လက်လွတ်ပြီး မောင်မောင်ရဲ့ ကျောပြင်ကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်လိုက်မိသည်အထိ အတွေ့နောက်ကို လိုက်ပါသွားမိရရှာသည်။နှစ်ဦးစလုံးသည် မထင်မှတ်ဘဲ မရည်ရွယ်ပါဘဲနှင့် လွတ်လပ်သော ဆိပ်ကွယ်ရာတွင် လောက၏ အဆုံးစွန်သော ခရီးတစ်ခုကို ဖြစ်သန်းကျဖို့ တာစူနေရာယူမိလိုက်ကြ၏။ 

အေးအေးမော်သည် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ တစ်ဦးပင် ဖြစ်သော်လည်း နောက်ဆုံးနှစ် တက်နေချိန်အထိ ချစ်သူရည်းစား မထားဖူးသူ၊ ဆံပင်ဂုတ်ဝဲတွေ ကြားထဲမှ ဖနောင့်အထိ ရှည်လျားလှတဲ့ သူမရဲ့ဆံပင်ကို ဘီးစပါတ်ကြီး တကားကားနဲ့ ရှိနေဆဲ ….မျက်နှာဝိုင်းသရောင်ရှိပြီး မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းကောင်း နှာတံပေါ်ပေါ် အရပ်ကမနိမ့်မမြင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က တောင့်တင်းပြည့်ဖြိုးလွန်း၏။ မို့မောက်လုံးဝန်းနေတဲ့ ရွှေရင်စုံ သေးသွယ်သောခါး စွင့်ကားရမ်းခါနေတဲ့တင် မြင်ရသူပုရိသများ ပြစ်မှားချင်စရာ ကောင်းလှသည်။

မောင်မောင်ဆိုသည်ကလည်း ၁၄-၁၅ နှစ်၊ မူလတန်းကျောင်းသား ဘဝကထဲက အတူနေအတူအိပ်နေလာသူ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ မဖြစ်ခင် အထက်တန်းကျောင်းသူ ဘဝကျမှ တ ကုတင်စီခွဲအိပ်ကျပေမဲ့ အခန်းကတော့ တစ်ခန်းထဲပင် ယခင်ကတော့ ဘယ်လိုမှ မဖေါက်ပြားကြ ရေတောင်မှ နှစ်ယောက်အတူ ချိုးတဲ့အခါချိုး ဆံပင်ကို ဖြီးသင်ပေးခဲ့ရတာ အကြိမ်ကြိမ်ပင် ကနေ့တော့ မထင်မှတ်တာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြီ အေးအေးမော် စောစောက တယောက်ထဲ ရေချိုးနေရင်း မိမိရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က အသားဆိုင်တွေ ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်မိပြီး မတောင်းတစဖူးတစိမ်း တရံယောကျ်ားနဲ့ ကာမခရီးကို လျှောက်လှမ်းချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ်လာသည် အထိဖီးလ်တွေ အရမ်းတက်လာမိ၏။

မောင်မောင်ဆိုသည်ကလည်း လက်တွေ့သာ မလိုးဖူးသေးပေမဲ့ အရပ်ထဲမှ ညမီးကင်းစောင့်ရင်း လူပျိုကြီးကို ထွန်းမောင်ရဲ့ လက်တွေ့ပို့ချချက်တွေ နားရည်ဝနေသလို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တခါတခါ ဖူးလ်ကားတွေ ကြည့်ရင်းက မြင်တွေ့ထားသမျှ မျက်စေ့ထဲ စွဲမှတ်နေသူဖြစ်သည်။

ယခုလည်းကြည့် အေးအေးမော်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ပါးတွေကိုစုပ်နမ်းပြီး သူမရဲ့ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုး တဘက်ကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံခဲ၍ ကလေးများနို့စို့သလို တပြွတ်ပြွတ် အသံထွက်အောင်စို့၍ ကျန်နို့တဘက်ကိုလက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ဆုပ်ချေ ပေးနေသလို မာခဲနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်မနဲ့လက်ညှိုးကြားမှညှပ်ပြီး ပွတ်နေလိုက်လေ၏။

“ ဟင်း….ဟင်း…..အား……ဟင့်…..ဟင့်……”

အေးအေးမော်ရဲ့ နှုတ်ဖျားမှ မပီဝိုးတဝါး ငြီးငြူသံတစ်ရပ်ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ နို့ကို သူ့ရဲ့အာနွေးနွေးကြီးနဲ့ငုံခဲပြီး ကလေးတွေလို တပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တော့ ကျမလေ ခါးလေးကော့သွားပြီး တကိုယ်လုံးတုံသွားရတယ်..နောက်ပြီး ဘယ်လိုဖော်ပြရမှန်း မသိတဲ့ ခံစားမှုတစ်မျိုးကလည်း အသဲတွေ ကလီဇာတွေ ပြုတ်ထွက်လုမတတ် ခံစားမိရတယ်……

နို့သီးခေါင်းလေးကို ပွတ်ချေလိုက်တဲ့အခါမှာ တကယ်ပါဘဲ တကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားပြီး ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲက စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး အရေတွေကျကုန်ပြီရှင့် ဟောကြည့် ဘယ်အချိန်ကချွတ်ပစ်လိုက်မှန်းမသိဘူး ..ခါးမှာထဘီမရှိတော့ဘူး ပြည့်ဖြိုးတင်းမာနေတဲ့ ကျမရဲ့ပေါင်တွင်းသားတွေကို သူ့လက်တဘက်က ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်နေပြန်တယ်………

“ ဟင်း……အင်း…….ဟင့်…..”

ယား ယားလိုက်တာရှင် ဘယ်လိုနေရမှန်း မသိတော့ဘူး ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထကုန်တယ် ခြေဖျားလက်ဖျားတွေလည်း တဆတ်ဆတ်တုံပြီး ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာကြီး သူမရဲ့ပေါင်တွင်းသားတွေကို ပွတ်သပ်နေရာမှ မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်းနဲ့ အလယ်မှာ အကွဲကြောင်းရာလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ အထက်အောက်ပွတ်သပ်ပေးရင်းမှ စောက်ခေါင်း တွင်းကို လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးမွှေပေးလိုက်ပြန်တော့ သူမပေါင်နှစ်ခေါင်းဘေးသို့ ကားသွားလေတော့သည်။

“ အား…ဟား…..အင့်….ဟင့်…….”

“ စွိ….စွိ…..စွတ်…..စွတ်…….”

မပီဝိုးတဝါးအသံလေးတွေထွက်လာသည် အခုနေတော့ ဘေးချင်းယှဉ်နေရာမှ မောင်မောင်သည် သူမ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်သည် အလိုက်သင့် ကားနေတဲ့ သူမရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်တွေ့ကြပြီး အဝတ်မဲ့အသားနှစ်ခု ပူနွေးစွာ ထိကပ်မိလိုက်ကြသည်။

“ ဟင်း…..ဟင်း……အီး..ဟင့်……”

မောင်မောင်ရဲ့နှုတ်မှ အမည်မဖော် စွမ်းနိုင်သော ငြီးငြူသံတစ်ရပ် ပြုလိုက်မိသည်။ မောင်မောင် သူမရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်၏။ သူ၏လိင်တန်မှာလည်း တဆတ်ဆတ်တုံကာ လိုးချင်စိတ်နှင့်မာထန်ပြီးထွားလျှက်ရှိ၏။ သူ၏လီးကြီးမှာ အေးအေးမော်ရဲ့ စောက်ဖုတ်အထက်နားမှာ အလျားလိုက် မေးတင်ဖိကပ်ထားရာ မာထန်ကြီးထွားနေတဲ့ လီးက အေးအေးမော်ရဲ့ ဗိုက်သားကိုထောက်မိနေရာ ပူနွေးသော အထိအတွေ့တစ်ရပ်ကို ခံစားမိသည်။

တဖြည်းဖြည်း လူးလွန့်နေသော အေးအေးမော်ရဲ့ မျက်နှာလေးမှာ ရမ္မက်သွေးကြောင့် ရဲရဲတွတ်နီကာ ချွေးစီးလေးများဖြင့် ပြောင်လက်၍နေ၏။ နက်မှောင်သော ဆံစလေးများကလည်း သူမ၏မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေးကို တချို့တဝက် ဖုံးအုပ်လျှက်ရှိရာ မကြာခဏ လက်ဖျားဖြင့် ဖယ်ရှားနေရရှာ၏။ နက်မှောင်သော မျက်တောင် ကော့ကော့ကြီးများက အရည်လဲ့နေသော မျက်လုံးကို တဖျတ်ဖျတ် ရိုက်ခတ်ဖုံးအုပ် စေပြန်သည်။ ရုန်းကန် ဖယ်ရှားငြင်းဆန်ရမည့်အစား သူမ၏လက်များက မောင်မောင်ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေ ဆွဲဖက်လျှက်ရှိနေပြန်သည်။

ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေ ဆွဲဖက်လျှက် ရှိနေပြန်သည်။ မောင်မောင်မှာလည်း ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်လာပြီး ဖြစ်သမို့အေးအေးမော်ရဲ့ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် အလျားလိုက်မှောက်နေရာမှ ဖင်ကြီးကို တဖြေးဖြေးကြွလာ၏။ ထိုအခါ လီးထိပ်ကြီးက အေးအေးမော်၏ ဆီးခုံပေါ်မှနေ၍ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း အတိုင်း တဖြေးဖြေးလျော့ကျဆင်းလာသည်။ အဲဒီတဒင်္ဂအတွင်းမှာ ပွတ်တိုက်မှု၏ အရသာမှာ မတွေ့ဘူးသော မမေ့နိုင်စွမ်းသော အထိအတွေ့ကို ပူထူရှိန်ဖိန်းပြီး သိမ့်သိမ့်လှုပ်ခါ လာကြသည်။

“……..ဟင်း…..ဟင်း……..ဟင်း……ဟင်း…….”

ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာ ယမ်းခါလူးလှိမ့်ရင်း ကာမ၏အလျက်ဓာတ် စိမ့်ဝင်စီးဆင်းမှုဒဏ်ကို အေးအေးမော် အလူးအလဲခံစားနေရသဖြင့် တဟင်းဟင်းငြီးငြူလိုက်မိရ၏ စောက်ခေါင်းဝကို ပူနွေးသော မောင်မောင်၏ လီးထိပ်အထိအတွေ့ကြောင့် သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဘေးသို့အစွမ်းကုန် ကားလိုက်မိသည်။ ပြလွတ်ကနဲ အသားခြင်း ပွတ် တိုက်သံ တိုးတိုးလေး ထွက်လာပြီး လီးထိပ်က အေးအေးမော်ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲ ကျွံကျသွား၏။ မောင်မောင် စအိုထဲ ကပါ ဖျင်းကနဲလှိုက်တက်သွားရသလို အေးအေးမော်မှာလဲ စောက်ခေါင်းတလျှောက် သိမ့်ကနဲ ကျင်သွားရသည်။

“ ပလပ်….ပြွတ်….ဗြစ်…ဗြစ်……အ……အား…..အ……”

အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ထွားလွန်းတဲ့ မောင်မောင်ရဲ့ လီးကြီးဟာ တစ်ခါမှ အလိုးမခံဘူး သေးသော အပျိုစင် အေးအေးမော်ရဲ့ စောက်ပတ်ကလေးမှာ လီးအရင်းထိဖိကပ် လိုးဆောင့်မှုကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး သုံးလေးခါ ခံလိုက်ရသဖြင့် ပြည့်သိပ်ကြပ်တည်းစွာ ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာတဲ့ လီးကြီးဒဏ်ကို မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ခါ ပါးစပ်မှအားကနဲ အော်လိုက်သလို လက်နှစ်ဖက်ကလဲ မောင်မောင်ရဲ့ ရင်ပတ်ကို လှမ်းတွန်းလိုက်မိသည်အထိ နာကျင်လွန်းလှ၏။

နာကျင်လွန်းလှ၏။ မောင်မောင်သည် သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကို ဖယ်ရှားပစ်လိုက်ပြီး သူမ၏ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်နမ်းလိုက်ပြီး လက်များကလည်း သူမ၏နို့ကြီးတွေကို နယ်ဖတ်ဆုတ်ချေပေးနေလိုက်သည်။ အေးအေးမော်ခမျာ နာကျင်ခံကောင်းဖြစ်လာသမို့ ရုန်းကန်ဖယ်ရှားခြင်း မပြုတော့ဘဲ မောင်မောင်၏ အပွတ်အသပ်များကြောင့် ငြိမ်သက်သွားရ၏။ မောင်မောင်သည် သူ၏လီးကို ဒစ်ဖျားကျန်ရုံအသာဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အသာအယာ ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။

“ အင်း…..ဟင်း…ဟင်း…..အားရှီး…..ကျွတ်….ကျွတ်……”

“ နာလို့လား မမအေးရယ်……”

“ အောင့်တောင့်တောင့်ကြီးနဲ့…..အနေရခက်တယ်……ငမောင်ရယ်……..”

“ ဒီလိုဆို ကျွန်တော်ပြန်ချွတ် လိုက်မယ်နော်…..မမအေး….”

“ အိုး….အခုမှတော့….မထူးတော့ပါဘူး….ငမောင်ရယ်……မြန်မြန်သာလုပ်… အင့်…အ…….အား……”

လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်ကလေးထဲမှ ပြည့်ကျပ်နေသည် အထိအတွေ့က အေးအေးမော်အဖို့ ထူးဆန်းသော အရသာတစ်မျိုးကို ဖြစ်စေလေသည်မို့ လီးကို ပြန်ချွတ်သွားမှာကိုပင် မလိုလားတော့ တခါဖူးမျှမခံစားဘူးသော အပျိုဘဝ တခါမှမလိုးဘူးသေးသော လူပျိုရိုင်းလေးတို့ နှစ်ဦးလိုးပွဲကတော့ သွက်လက်မြန်ဆန်လာကြပေပြီ။

အပေါ်မှ မောင်မောင်ကလည်း နသိုးကြိုးပြတ် လိုးဆောင့်နေသလို အောက်မှ အေးအေးမော် ကလည်းပြင်းထန်သော ရမ္မက်နဲ့အတူ မောင်မောင်ရဲ့ ခါးကို ခြေနှစ်ချောင်း ချိတ်ဆွဲဖိချနေသလို ဖင်ကြီးကိုလည်း ပင့်မြှောက်ပေးလိုက်မိသည် အထိပင်…….

“ စွပ်…..စွတ်……ဒုတ်……..ဒုတ်………”

“ အင့်….အ……အား…..အီး…..အင့်……အား…..ကျွတ်…..ကျွတ်…….”

ပထမဆုံး အလိုးခံရသော အတွေ့အကြုံမို့ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး လေထဲမြောက်ကြွလွင့်မျော နေသလို အားကုန်အဆောင့်ခံ လိုက်ရတိုင်း အေးအေးမော် အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး တကိုယ်လုံး သွက်သွက်ခါသွားကာ မျက်လုံးထဲ မီးဝင်းဝင်းတောက်သလို ပြိုးပြက်ဝင်းလက်သွားပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းမှာ ကောင်းမွန်သော အရသာကို ခံစားနေရပြန်သည်။

စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား လေးများမှလည်း မောင်မောင်၏ အရွယ်နဲ့မမျှကြီးထွား သန်မာနေတဲ့ လီးကြီး ကြောင့်ဖြတ်ကနဲ ကွဲသွားပြီး ကျိန်းကျိန်းကြီး ခံစားရပြီး ပေါင်တွင်းကြောလေးများ ပြတ်တောက်ကုန်သလားမှတ်ရသည်။

လီးကြီးကလည်း ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုံတုံသွားပြီး တင်းကနဲနေအောင် အပျိုမှေးပါးကို အောင်မြင်စွာ ထိုးခွဲလိုက်သည်မို့ထင် အရည်များဖြင့် ပြောင်တင်းစွာ ပေါ်လာပြန်သည်။

“ စွတ်…..စွတ်…..အင့်…..ဟင့်…….”

ထုတ်ခြင်းခပ် စူးဝင်နေသော ငုတ်တစ်ချောင်းကို ဆွဲနှုတ်ခြင်းခံလိုက်ရသည့်နှယ် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးနှင့်တကွ ဖင်ကြီးပါ မြောက်တက်ကြွကြွပြီး ပါသွားရပြီးမှ အင့်ကနဲ လီးကြီး အဆုံးထိဝင်ထိုး ခွဲလာချိန်တွင် အီးကနဲ အော်မိရပြန်သည်။

အသားလတ်လတ် မောင်မောင်မျက်နှာက ကာမသွေးတို့ဆူကြွ လျှမ်းဝေနေသလို အေးအေးမော်ရဲ့မျက်ဝန်းမှာလည်း ဝင်းဝင်းလက်ကာ တောက်ပနေသည်။ အေးအေးမော် ခံလို့ကောင်းနေသည် မှန်သော်လည်းဆီးစပ်တစ်ဝိုက် စပ်ဖျင်းနာကျင်သော ဝေဒနာကြီး ပူးတွဲခံစားနေရသည်မို့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား လေးများကို ဆွဲညှစ်ထားလိုက် မိပြန်သည်။

မောင်မောင်၏ လက်အစုံကလည်း ကာမခလုတ်ဖြစ်သော နို့သီးလေးများကို ဆော့ကစား နေပြန်သည်။ အုံလိုက် ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လိုက် နယ်ဖက်လိုက် လုပ်နေသဖြင့်လည်း အေးအေးမော် အာရုံကြောများက ခံချင်စိတ် ကာမဆန္ဒများကို တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့ ဖြန့်ကျက်လို့ နေပြီမို့ စုဆွဲချိတ်ထားသော ခြေနှစ်ချောင်းကို ကုတင်ပေါ် ပြန်တင် ပြီး ပေါင်ကိုအစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးလိုက်ရပြန်သည်။

ပါးစပ်မှလည်း တဟင်းဟင်းငြီးသော အသံလေးကို ပြုနေမိပြန်လေသည်။ မောင်မောင် ပက်လက်လှေကြီးထိုး လိုးနေရာမှ ကုံးထ၍ သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမကာ မိမိ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ ပုခုံးနှစ်ဖက်အောက် လက်လျှိုသွင်းပြီး အားပါးတရ ဆွဲကိုင်ခါအားဖြင့် ဖိဆောင့်ချလိုက်ပြန်သည်။

“ ဗြစ်….. ဗြစ်……အား…..”

ကြီးထွား ရှည်လျားလွန်းတဲ့ မောင်မောင်ရဲ့ လီးထိပ်က ကျမရဲ့သားအိမ် လာဆောင့်မိလို့ ကျမတစ်ကိုယ်လုံးတုံတက်သွားရသလို အသဲတွေများ ပြုတ်ထွက်ကုန်လုမတတ် အထိခံစားမှုက တမျိုးထူးကဲ လွန်လှပါတယ်ရှင်...သူလေ တော်တော်လည်တယ် မိန်းမတစ်ယောက် ကာမနှိုးဆွ တက်ကြွနေချိန်ကို သိလားမသိဘူး မရိုးမရွလေး ခါးကော့တတ်မိသည်နှင့် ပူနွေးမာကျောတဲ့ လီးကြီးအဆုံး ဖိလိုးလိုက်ပြန်သည်။

“ အား…..ဟင့်…..အီး….ကျွတ်….ကျွတ်……”

ပြင်းထန်လွန်းတဲ့ ဆောင့်ချက်တိုင်း ကျမအသဲခိုက် ဘဝင်လှိုက်အောင် ကောင်းလှချည်မို့ အသံထွက်အောင် ငြီးငြူလိုက်မိရပြန်သည်။ စောက်ရေတွေ စိုစိုစွတ်စွတ်ကြားမှ လီးကြီးကလျှောကနဲ တိုးဝင်လာလို့ ကျမခံလို့ကောင်းလာတယ်.. ဒါကြောင့်လည်း ကျမ မောင်မောင်ရဲ့ခါးကို ရဲရဲတင်းတင်း ကြီးဖက်ခါဆွဲချရင်း အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကို ကြွခါကြွခါ ပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်မိတယ်…

“ အားဟား….ရှီး…ကျွတ်….ကျွတ်…..ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာ…..မောင်……..မောင်လေးရယ်……”

အေးအေးမော်ရဲ့ တက်ကြွသောအပြုအမူ အပြောအဆို ကြောင့်လားမသိ မောင်မောင်သည် သူမ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကိုင်လှုပ်ရမ်းပြီး သေးသွယ်တဲ့ခါးကို စုံဆွဲကာ အပေါ်မှနေ၍ အားကုန်ပစ်ပစ်ဆောင့် ချလိုက်ပြန်သည်။

ငယ်ရွယ်သူ ဖြစ်လို့မို့လည်း ရိုက်ချက်များကလည်း မြန်ဆန်သလောက် ပြင်းထန်လွန်းလှ၏။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုးသွင်း နေသဖြင့် အေးအေးမော်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ သွေးချေဥများပမာ ပင် အကြိမ်ကြိမ် အဖန်ဖန်လိုးဆောင့်မိကြပြီးနောက် အေးအေးမော်ရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှ ကျင်တက်ဆိမ့်အီလာပြီး သေးပေါက်ချင်သလိုလိုကြီးဖြစ်လာ၍ ညှစ်ထုတ်ပစ်လိုက်မိသည်။

ကျင်တက်လာသဖြင့် အေးအေးမော်၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အားကုန်ဆွဲပြီး အပေါ်မှနေ၍ ဖိဆောင့်ချလိုက်ပြီးအေးအေးမော်ရဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ သုတ်ရည်များကို ပြင်းထန်သော အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲ ပန်းသွင်းလိုက်လေရာ အေးအေးမော်၏ သားအိမ်အတွင်းတွင် ပူကနဲ ပူကနဲ ခံစားလိုက်ရကာ တကိုယ်လုံးနုံးချိကာ အားအင်ကုန်ခမ်း သွားသလို နှစ်ဦးသား ပျော့ခွေသွား ကြလေသည်။

ယခုတော့ ကာမရဲ့အရသာကို နှစ်ဦးသားကျေနပ်နှစ်သက်စွာ ခံစားလိုက်ကြရချေပြီ၊ အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုမဲနက်တောက်ပြောင်နေတဲ့ အေးအေးမော်ရဲ့ ဆံပင်တွေပေါ်မှ မိန်းမောတွေဝေနေကြ၏။ သူမ၏ရွှမ်းစိုတောက်ပြောင်နေတဲ့ မျက်နက်ဝန်းမှာ လည်းကျေနပ်အားရစွာ ဝင်းလက်နေသလိုအသက်ရှုသံလေးများ ပြင်းထန်နေကြသည်။

ခဏမျှ အမောပြေလောက်ချိန်မှာတော့ မောင်မောင်သည် ခေါင်းထောင်ထ၍ ချွေးစေးလေးများဖြင့် လှချင်တိုင်း လှနေသော အေးအေးမော်ရဲ့ မျက်နှာကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီးနောက်………

“ ချစ်……ချစ်တယ်……မမအေးရယ်…….”

“ အို….မောင်…မောင်ရယ်….မောင်လေးရယ်…..မမအေးလဲ မင်းလိုပါဘဲကွယ်… ကနေ့အတွေ့အကြုံဟာ….တစ်သက်စွဲနေမဲ့ အချစ်တွေပါဘဲကွယ်…..”

သင့်၏ မသင့်၏ မတွေးတောမိကြပါဘဲ နှစ်ယောက်သား ကာမရဲ့ဆားငံရေကို တဝကြီး သောက်ပစ်လိုက်ရသဖြင့် သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေဆိုသလို နှစ်ယောက်သား၏ သွေးတိုးနှုန်းတို့ဟာ ပူနွေး၍ရင်များလှိုက်ဖိုလာကြရပြန်သည်။ ဆရာ့ ဆရာကြီးများရဲ့ သင်ကြားပို့ချချက် သင်ခန်းစာတွေကို လက်တွေ့အသုံးချဖို့ ကြံစည်နေသူကတော့ မောင်မောင်ရယ်ပါဘဲ ……

“ ဟာ…ဟ….ဟုတ်လှချည်လား…မောင်မောင်…ငါတောင်မှ အားကျလာတယ်.. တကယ်ဘဲကွာ…ငါ့ကောင်က……”

“ ကျွန်တော် လိမ်မပြောတတ်မှန်း ခင်များသိပါတယ်… ကိုထွန်းရာ….”

“ အေးပါ….ငါကလိမ်ပြောတယ်လို့ မဆိုလိုပါဘူး မင်းအဖြစ်က အံ့သြစရာ ကောင်းလွန်းလို့ ဟေ့ ချီးမှဘဲ ”

“ ဟဲ..ဟဲ…ကျွန်တော်လည်း ခင်များရဲ့ သင်ကြားပို့ချချက်တွေကို အကွက်ဝင်လာတုံး ဖမ်းပြီး ဖြုတ်လိုက်တာဗျာ့……”

“ဟီးဟီး…ကြားရတာ….အဆီတထပ်….အသားတထပ် ပါလားဟေ့….မောင်မောင်.”

အသက် (၃၀) အရွယ် အရပ်မနိမ့်မမြင့် ခန္ဓာကိုယ် တောင့်တောင့်တင်းတင်း သန်မာသော ကိုထွန်းလွင်နှင့်မောင်မောင်တို့ နှစ်ယောက် ဈေးထိပ်က လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်းရင်း မနက်ခင်းပိုင်းက မောင်မောင်နဲ့ အေးအေးမော်တို့ လိုးပွဲအတွေ့အကြုံကို ပြန်လည်ရှင်းလင်းပွဲလေး လုပ်နေကြလေသည်။

ကိုထွန်းလွင် ဆိုသူကလည်း အရပ်ထဲမှာတော့ ကာလသားခေါင်း သဘောမျိုး ဖြစ်နေ၍ လူပျိုလေးတိုင်းကသူ့ကိုချစ်ကြောက်ရိုသေ လေးစားကြသည်။ သူကလဲ လူပျိုလေးတွေရဲ့ သဘော အလို အထာတွေကို ကျွမ်းပြီးသားမို့ စာပေဝါသနာပါသူကို စာပေအကြောင်း ဆော်အကြောင်း ဝါသနာပါသူကို ဆော်ကိုဘယ်လိုလိုက်ပြီး ကြည်ရင်ဘယ်လိုဖိုက်ရတယ် စသည့်နည်းနာ နိဿယကို ပြောဆိုသင်ကြားပေးနေသူဖြစ်သည်။

သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မိန်းမများကို ထည်လည်းတွဲပြီး ဖိုက်နေကြ၊ ဖြုတ်နေကြ ရှင်းရှင်းဆိုရပါမူ စားနေကြကြောင်ဖားကြီးပင် ဖြစ်တော့သည်။ အဲဒီနေ့ရဲ့ နောက်ပိုင်းမှာတော့ မောင်မောင်နဲ့ အေးအေးမော်လူလစ်ရင်လစ်သလို ကာမစားပွဲကြီးကို မြိန်ယှက်စွာ စားသောက်နေကြသည်။

ရပ်ကွက်တွင်း လမ်းကြားထိပ် တအိမ်ကျော် နှစ်ထိပ်အိမ်မြင့်ပေါ်က ချစ်ဗြူဟာခင်းနေကြတဲ့ မောင်မောင်တို့ရဲ့အဖြစ်တွေကို ချောင်းမြောင်းနေသူကတော့ ကျွန်ပ်တို့ရဲ့ ဇာတ်လိုက်ကျော်ကြီး ကိုထွန်းလွင်ပင် တဖက်အိမ်ကနေ နီယွန်ကင်မရာကို ဇွန်းမှန်ဘီလူးပြောင်းတပ်ပြီး မှတ်တမ်းတင်နေလေရဲ့ လောကမှာ မထင်မှတ်တာတွေ ဖြစ်တတ် တယ်ဆိုတာ ကိုယ်တွေ့ကြုံကြရမှာ ဓမ္မတာပင်ဖြစ်သည်။

ထွန်းလွင်နှမ ခင်မြင့် ၁၈-၁၉ နှစ်အရွယ် လုံးကြီးပေါက်လှ တနည်းပုံဖော်ရရင် ရုပ်ရှင်မင်းသမီး တင်တင်နွဲ့ငယ်စဉ်က ပုံသဏ္ဍာန်မျိုး ပြည့်ဖြိုးတောင့်တင်းလှပသူ ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုး ဗိုက်သားချပ်ချပ် စွင့်ကားရမ်းခါနေတဲ့ တင်ပါးအဖျားသွယ် အရင်းတုတ် ပြည့်တင်းနေတဲ့ ပေါင်တန်ရှည် အရပ်အမောင်းက သာမာန် မိန်းမတွေထက် လက်နှစ်လုံးလောက်မြင့်သူဆိုတော့ ရွှေဘိုမင်းကြိုက်ဆိုတဲ့ မယားထဲကပါဘဲ လက်လုပ်လက်စား လူတန်းစားထဲကပေမဲ့ သူမရဲ့အသားအရည်ဟာ ဝါးဝင်းအိစက် လွန်းလှဘိ .. 

ပြီးခဲ့တဲ့ တပါတ်ကျော်ကျော် လောက်ကဘဲ ရပ်ကွက်ထဲက မောင်မောင်တို့နဲ့ အပြိုင်ပိုးနေတဲ့ သန်းလွင်နဲ့ လက်ထပ်ပြီး သန်းလွင်ရဲ့အဖေ၊ အမေအိမ်ကို လိုက်နေရသူ။ သန်းလွင်တို့ရဲ့ အိမ်ဟာ ရပ်ကွက်အလယ်ဝင်းကျယ်ကျယ်ကြီးထဲက အိမ်ကလေးတွေရဲ့ အနောက်ဘက် အစွန်ဆုံး နှစ်ထပ်အိမ်၊ အဲဒီတစ်ဝင်းလုံးရဲ့ အညစ်အကြေးစွန့်မှုနေရာကလည်း သန်းလွင်တို့ရဲ့ အိမ်နောက်ဖေး ဆယ်ပေပတ်လည် တစ်နေရာသာသာ အိမ်သာလေးငါးလုံး တန်းစီနေသည်။

သန်းလွင်တို့ရဲ့ အိမ်ရှေ့တည့်တည့်မှာတော့ ကိုယ့်ဝင်းကိုယ်ခြံနဲ့ မောင်မောင်တို့အိမ် အဲဒီအိမ်ကလည်းဝင်းပြည့်အိမ်ပြည့် ဆောက်ထားတယ် အိမ်သာတက်ရင် နောက်ဖေးခြံတံခါးဖွင့်ပြီး သန်းလွင်တို့ရဲ့ အိမ်နောက်ဖေးကို ထွက်လာရစမြဲ ဒီမှာတင် ဇာတ်လမ်းတစ်ခုက မထင်မှတ်ဘဲ စတယ်လို့ဆိုရတော့မှာပေါ့ သန်းလွင်တို့ လင်မယားဟာ အိမ်အောက်ထပ်မှာ ကုတင်ကြီးကြီးတစ်လုံးနဲ့ အိပ်ကြရသည်။ အောက်ထပ်ဆိုပေမဲ့ အလုံအခြုံကာရံထားသည်မဟုတ် သုံးဖက်သာ ကာရံထားပြီး ရှေ့မျက်နှာစာက ဟာလာဟင်းလင်း ဖွင့်ထားသည့် အိမ်။

တစ်ည အိမ်ထောင်ကျပြီး တပါတ်ပြည့်တဲ့နေ့မှာ တရပ်ကွက်ကျော်က မီးလောင်သဖြင့် ရပ်ကွက်တွင်းလူငယ်မှန်သမျှ မီးကင်းစောင့်နေကြရတဲ့အချိန် မီးကင်း၌လူများသည့်အခါ ထုံးစံအတိုင်း မောင်မောင်တို့လူငယ် တသိုက်ဖဲရိုက်ကြသည် သန်းလွင် ဖဲရှုံးသဖြင့် မောင်မောင်ဆီကို သူ့အိမ်ကအင်္ကျီချွတ်ပေါင်ပြီး ဖဲရိုက်နေသည်ကို ဘေးမှနေ၍ မောင်မောင် ခဏတဖြုတ်ရပ်ကြည့်နေတယ်..

စွပ်ကျယ်တစ်ထည်သာ ဝတ်ထားတဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို သန်းလွင်ရဲ့အင်္ကျီကို ထပ်ဝတ်လိုက်တယ်။ အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ ည ၁၁ နာရီကျော်နေပြီ။ မောင်မောင်နဲ့ လူငယ်သုံးယောက် ကင်းလှည့်သွားမည်ဟုဆိုကာ ထွက်လာကြပြီး ရပ်ကွက်ကို တပါတ်ပါတ် ကင်းလှည့်ကြသည်။

ကင်းလှည့်ပြီးအပြန်မှာတော့ မောင်မောင်အိမ်သာ တက်ချင်လာသဖြင့် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ဝင်းတံခါး ဖွင့်ပြန်ပိတ်ခါ အိမ်ဘေးမှနေ၍ သွားခဲ့ပြီး နောက်ဘေးဝင်းတံခါးကို အသာအယာဖွင့်ပြီး အိမ်သာတက်သည်။

အိမ်သာကအဆင်း သန်းလွင်ရဲ့အိမ်ရှေ့ဘက် ကြည့်လိုက်တော့ မပီဝိုးတဝါး ထွန်းထားတဲ့ မှန်အိမ်ရဲ့အလင်းရောင်အောက် ခြင်ထောင်အတွင်းမှာ အိပ်နေတဲ့ ခင်မြင်ရဲ့သဏ္ဍာန်ကို ရေးရေးလေး မြင်တွေ့နေရသည်။

နွေရာသီ ပူအိုက်သော ကာလမို့ထင်ပါရဲ့ ခင်မြင့်ဟာ ဘော်လီအင်္ကျီ လေးသာဝတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေ၏။အိုက်စပ်ပူလောင်နေသဖြင့် လူးလွန့်ရင်းနှင့် ခါးကထမီဟာလည်း ပေါင်ရင်းထိကို လန်တက်နေသည်။သတိရလို့ကြည့်လိုက်တော့ မိမိကိုယ်သည် ခင်မြင့်၏ကုတင်ဘေး တွင် မတ်တပ်ရပ်လျှက်သား ရှိနေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။

အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ လူပျိုသိုးလေးတစ်ယောက်နှယ် ရင်တခုလုံး တုန်ရီနေသလို ဒူးများကလည်း မနိင်ချင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ ညွတ်ခွေကျလာသဖြင့် ကုတင်ကိုအားပြု လိုက်မိ၏။ သိမ့်ကနဲ ကုတင်လှုပ်သွားသဖြင့် ခြင်ထောင်အတွင်းမှ ခင်မြင့်သည်……….

“ ကိုလွင်လား…..လာလေ…ဘာပြုလို့ ကုတင်ဘေးမှာ ရပ်နေတာလဲ …”

ဆိုတဲ့ ခင်မြင့်ရဲ့ အိပ်ချင်မူးတူး ခေါ်သံကြောင့် မောင်မောင်တစ်ယောက် ညှိ့ချက်မိသလို ဆတ်ကနဲ ကုတင်ပေါ်က ခြင်ထောင်ထဲကို ရောက်သွားရသလို လူဟာလည်း တဆတ်ဆတ် တုံနေရသည့် အဖြစ်……။

“ ကိုလွင်…ဘာဖြစ်နေတာလည်း.. တလှုပ်လှုပ်နဲ့….”

လို့ပြောဆိုပြီး မောင်မောင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို သူမဘက်ဆွဲလိုက်သည်။ ဒိတ်ကနဲ ရင်အစုံဟာ အပြင်ကို ပြုတ်ထွက်သွားပလားဟုပင် ထင်မှတ်လိုက်ရသည်။

နွေးထွေးနူးညံ့သော ခင်မြင့်ရဲ့ လက်အစုံနဲ့ အဖက်ခံလိုက်ရတော့ မောင်မောင်တို့ သွေးဆူလာပြီး အေးအေးမော်နဲ့ ဖိုက်ဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံက သူ့ကိုတွန်းအားပေးနေ သည်မို့ မောင်မောင်ရဲ့ လက်တွေဟာ ခင်မြင့်ရဲ့နောက်ကျောကို သိုင်းယှက်ဖက်တွယ် လိုက်ပြီး နီထွေးစွတ်စိုနေတဲ့ ခင်မြင့်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်သည်။

“ ဟင်း…ဟင်း….ဟင်း…..”

ပူနွေးချိုမြိန်သော အနမ်းစကြောင့်ပင် ခင်မြင့်သည်လည်း အချစ်သွေးတို့ ထကြွလာချေပြီ။ မောင်မောင်သည် နောက်ကျောမှနေ၍ ခင်မြင့်ရဲ့ဘော်လီ အင်္ကျီချိတ်တွေကို ဆွဲဖြုတ်ကာ ချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး ဆွဲပါကိုင်ပါများသဖြင့် ဖေါင်းကားပြည့်ဖြိုး လုံးမောက်နေတဲ့ ခင်မြင့်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ၏လက်များဖြင့် အသာအယာအုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်ပေးခါ မတ်တောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းကြားမှာ ဖိကြိတ်ပွတ်ချေလိုက်တော့…..

“ အာ့…အင်း…..ဟင်း….အို…ကိုလွင်….အင့်…..”

ခင်မြင့်ခါးလေး ကော့တက်ရင်းက မပွင့်တပွင့် ငြီးငြူမှုပြုလိုက်၏။ မောင်မောင်ရဲ့ လက်အစုံကလည်း သူမရဲ့ပေါင်တွင်းသားတဝိုက်ကို ကတုံကရင်ကြီးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေး၏။ ဖူးဖူးရွရွ အဖုတ်ကလေး တဝိုက်မှာတော့ စောက်မွှေးတွေက ထိုးထိုးထောင်ထောင်မို့ မောင်မောင်ဆုပ်ဆွဲလိုက်သည်။

“ အိုး…..နာလိုက်တာ….ကိုလွင်ရယ်……တအားဆုပ်ဆွဲတာကိုး……ဟွန်း….”

ခင်မြင့် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေရင်းမှ မပွင့်တပွင့် တိုးတိုးလေး ကြိတ်၍ပြောလိုက်၏။ ဘယ်အချိန်ကချွတ်ချလိုက်မှန်းမသိ မောင်မောင်ခါးတွင် ပုဆိုးမရှိတော့ သူ့ပေါင်တွင်းပိုင်း ပေါင်သားများနှင့် ခင်မြင့်၏ အိစက်ကြီးမားသော ပေါင်လုံးကြီးများ နွေးထွေးစွာ ထိတွေ့မိကြ၏။ ဝိုးတဝါးအလင်းရောင်အောက် ခြင်ထောင်အတွင်း မှာတော့ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနှင့် အဝတ်များလှုပ်ရှားသံ များကိုသာ ကြားနေပြီး နှစ်ဦးစလုံး စကားပြောသံ တိတ်နေကြ၏။ ခင်မြင့်၏ တသွေးတမွေး ကိုယ်လုံးလေးကို မောင်မောင်ပွတ်သပ် နှိုးဆွနေသည်ကို ခင်မြင့် ယားယံစွာ ခံစားရင်းတွန့်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လိမ်ကော့တက်သွားရရှာပြန်သည်။

“ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိဘူး….ခါထဲမှ….”

မောဟိုက်တုံရီသံဖြင့် ခင်မြင့်ရဲ့အသံလေးများက မောင်မောင့်ရင်ကို လှုပ်ခတ်သွား စေသည်။ ဖိုမ အထိအတွေ့ကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တုံတုံလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ကိုယ်တွယ်စမ်းသပ် နေမိကြပြန်၏။ မောင်မောင် လက်တဖက်က ခင်မြင့်၏ ဖေါင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ကလေးကို စမ်းပြီး အကွဲကြောင်းအလိုက် ထက်အောက်ပွတ်သပ် ပေးမိသလို……..

ခင်မြင့်၏ လက်တစ်ဖက်ကလည်း မောင်မောင်၏ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်ပေးသဖြင့် ပူနွေးနှုးညံ့သောအထိအတွေ့လေးများကြောင့် လီးကြီးမှာလည်း တဖြေးဖြေးတင်းမာလာပြီး ထောင်ထလာလေသည်။ မောင်မောင်သည်အရွယ်နှင့် မမျှသောလီးကြီးက ခင်မြင့်လက်ထဲဝယ် ပြည့်ဖြိုးတင်းမာကာ လက်တဆုပ်စာလောက် ကြီးထွားလွန်းလှ၏။

ခင်မြင့်သည် သန်းလွင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျသည့် တပတ်ကျော်ကျော်အတွင်းမှာ ညစဉ်ထိတွေ့ လိုးခံဖူးပြီးသန်းလွင်ရဲ့လီးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်ကိုင်ခဲ့ဖူးပေမယ့် ယခုလောက် မကြီးထွားဟု စိတ်ထဲမှ ထင်မှတ်မိလိုက်ပေမယ့်ကာမရဲ့ လောင်မြိုက်မှုကြောင့် စဉ်းစား တွေးခေါ်မှုခွန်အားများမှာ ယုတ်လျော့နည်းပါး စေလေသည်။

တက်ကြွလှုပ်ရှားမှုတွေက ခင်မြင့်ကို ချုုပ်ကိုင်လွှမ်းမိုးလျက်ရှိ၏။တခုဘဲ ခင်မြင့်စိတ် ထဲမှာ စနိုးစနောင့်ဖြစ်မိသည်။သန်းလွင်၏ ချွေးနံ့သည် အနည်းငယ်စူးလှ၏။ ယခု အမှောင်ထဲ၌မိမိကို အားပါးတရကြီးဖက်ပွေ့ပွတ်သပ်နေသော အနံ့ကတမျိုး တခါတရံ ချွေးနံ့က စူးရှသလိုရှိပြီး တစ်ခါတရံ မွှေးမွှေးလေးချိုအီနေပြန်သည်ကိုတော့ ခင်မြင့် တဒင်္ဂ စဉ်းစားမိလိုက်သလိုရှိသည်။

“ ကို…..ကိုလွင်…..”

ခင်မြင့် ကြီးထွားသန်မာသော လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း တိုးညှင်းစွာခေါ်ကြည့်၏။ တုံ့ပြန်သံထွက်မလာဘဲပြင်းထန်သော အသက်ရှုသံနှင့်အတူ နှာခေါင်းမှ ပူနွေးသော သက်ပြန်လေက ခင်မြင့်၏ မျက်နှာကို ရိုက်ခတ်လာသည်။ တဆက်ထဲမှာဘဲ လက်တွေက မိမိရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးနှိုက်ကလိပေးနေသလို လုံးကျစ်မာခဲနေတဲ့နို့တွေကိုလည်းတဘက်စီ တလှဲ့စီစို့ပေးခြင်းကို ခံစားလိုက်ရပြန်တော့ ခင်မြင့် မတူသော ဖိုမ ဆိုသော အထိအတွေ့တွေကခင်မြင့်အား ရစ်ပတ်ချုပ်နှောင်လာသဖြင့် ရုန်းထွက်နိုင်စွမ်းတွေ လွင့်မျောကုန်ပြီဖြစ်သည်။

မောင်မောင်ကလည်း တလုံးတပါဒမျှ ပြောဆိုမနေတော့ဘဲ သူမကိုအပျိုဘဝထဲက ပိုးပန်းပြီးစိတ်မှန်းနဲ့ ဂွင်း တိုက်ခဲ့ရပေါင်းများလှပြီမို့ ယခုလက်တွေ့ အပိုင်နှိပ်ရန်ကိုသာ စိတ်စောစွာ ပြုမူနေလေရာ ဘာဆိုဘာမှအပိုပြော မနေတော့ ဆရာဆရာ့ကြီးတွေရဲ့ သင်ကြားပို့ချချက်တွေ၏ သင်ခန်းစွာတွေကို နံပါတ်စဉ်အလိုက် ကာမရဲ့သော့ချက်များကိုသာ တွင်တွင်ကြီး ဖွင့်လှစ်ဖို့ ကြိုးစားနေ လေတော့သည်။

“ ဟင်း....ဟင်း…အီး….အား…..ယားတယ်……အဟင့်…ဟင့်…..”

တုံရီလှိုက်ဖိုသော အသံတိုးညှင်းစွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ခင်မြင့် ဂနာမငြိမ်တော့ ပေါင်တွေကို ချဲလိုက်စုလိုက်နဲ့ ရာဂသွေးတွေ ဆူကုန်ပြီဖြစ်သည်။ သူမရဲ့စောက်ဖုတ် အတွင်းသားနံရံများကလည်း တလှုပ်လှုပ်၊ တရွရွနဲ့အရည်ကြည်များ ရွှဲရွှဲစိုစေပြန်၏။ မောင်မောင်သည် သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကြား ဒူးထောက်၍ အနေတော်ဖြစ်အောင်နေရာယူလိုက်ပြီး ခင်မြင့်၏ ပြည့်ဖြိုးအိစက်နေသော ပေါင်နှစ်ဖက်ဆွဲကားမြှောက်ပင့်၍ သူ့ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။

ပူနွေးသော လီးထိပ်၏ အထိအတွေ့က ခင်မြင့်၏ စောက်ခေါင်းဝမှတဆင့် တကိုယ်လုံး သို့ပျံ့နှံ့စီးဆင်းစေသည်မို့ မချင့်မရဲသော ဝေဒနာတစ်ရပ် ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။ လီးကို စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့ထောက်ပြီး ဂျိုင်းအောက်သို့လက်လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက် အားပြုကိုင်လိုက်သည် ပြီး နွေးထွေးအိစိုသော ခင်မြင့်၏နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲဖိကပ်ပြီးသူ၏လီးကို ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်…..ဗြစ်….အာ…..အီး….ဗြစ်…..စွပ်…….”

“ အား…အ….မလေး…..ကျွတ်…ကျွတ်…….”

လီးကြီးဝင်သွားပုံက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပင် စောက်စိထိပ်လေးကို ထိုးဖိပြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဖိဖိပြီးထိုးဝင်သွားခြင်းဖြစ်ရာ ဆီးခုံတစ်ခုလုံး ထူပူ၍ ကျင်တက်သွား၏။ ပြည့်သိပ်ကြပ်သိပ်နေသော အထိအတွေ့ကြောင့်ခင်မြင့်မှာ ချွေးလေးများပင် ပျံလာသည်။ ကျယ်လောင်သော အသံဖြင့်လည်း မငြီးတွားရဲ အပေါ်ထပ်မှာအိပ်နေကြသော သန်းလွင် အဖေ၊ အမေတို့ နိုးသွားမှာစိုးသဖြင့် အံကြိတ်ခါ အသားလေးများ တဆတ်ဆတ် တုံသည်အထိမာန်တင်း၍ ခံလိုက်ရသည်။

“ ဗြစ်…ဗြစ်……ပလပ်….ပြွတ်…ပြွတ်…..ဒုတ်….အား…အ……”

တင်းတင်းမာမာကြီး တိုးဝင်နေသော လီးကြီးက တဖြေးဖြေး နစ်ဝင်နေရာမှ ရုတ်တရက် ဗြစ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲအသံတွေနဲ့အတူ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား သားအိမ်ဝအထိ စူးစူးနစ်နစ်ကြီး ဝင်ရောက်လာသဖြင့် ခင်မြင့် အလန့်တကြား “ အား..” ဟု အံကြိတ်၍ အော်ဟစ်လိုက်မိရင်း…….

မောင်မောင်၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီး၍တွန်းထားလိုက်ရသည်။ တပါတ်ကျော်ကျော် အလိုးခံထားဖူးသည့်စောက်ဖုတ်က ခုချိန်ထိကျိန်းနေဆဲ ကျပ်နေဆဲမို့ မောင်မောင်၏ စံချိန်မှီကြီးထွား ရှည်လျားလွန်းသော လီးကြီးဒဏ်ကို အလူးအလဲ ခံစားနေရသည်။ တွန်းထားသော လက်နှစ်ဖက်မှာ တဆတ်ဆတ်တုံနေသည်။ တဟင်းဟင်းနဲ့ မာန်ထနေသော မောင်မောင် အရှိန်ကိုမလျော့ဘဲ ဖိ၍လိုးလိုက်ပြန်သည်။

“ အာ့… အား…. အို့.. အို့.. ကျွတ်…. ကျွတ်… အမလေး…. နာ…. နာတယ်… အို… ကိုလွင်…. ရယ်…..ဒီကနေ့မှ… ကိုလွင့်လီးက…. အကြီး…. ကြီး… ဖြစ်နေပါလား…. ကိုလွင်ရယ်… ရှီး….ကျွတ်…အ…….”

“ ပြွတ်….စွတ်….စွတ်….စွိ…..ထုတ်….အာ့….အမ့လေး….တော်…..တော်ပြီ……အင့်….အား…..နာတယ်…..နာ….တယ်……ကျွတ်….ကျွတ်……..”

နာကျင်စူးရှစွာ ပြောဆိုလာသော ခင်မြင့်ရဲ့ တိုးလျှိုးတောင်းပန်သံကြောင့် မောင်မောင်က အလိုးအညှောင့်ကိုရပ်ပြီး ရုန်းကန်ဖယ်ရှားနေသော ခင်မြင့်ရဲ့ လက်အစုံကို ဖယ်ရှားခါ တဆတ်ဆတ်တုံနေသော သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်ငုံခဲ စုပ်ယူလိုက်ပြီး သူမရဲ့နို့တွေကို ဖွဖွလေးပွတ်လိုက် တင်းကနဲနေအောင် ဆုတ်ချေနယ်ဖတ်လိုက် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ချမ်းကို ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်ရာ ခဏကြာတော့ ခင်မြင့်ရုန်းကန် ဖယ်ရှားခြင်းများ ငြိမ်သက်သွားသလို ပေါင်နှစ်လုံးကလည်း ယမ်းခါနေလေတော့၏။

အရင်းထိ နစ်ဝင်နေသောလီးကြီး အသာအယာ ချွတ်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးများ လီးကိုငုံခဲ၍ စုပုံပါလာလေသည်။ နောက်ထပ်အသာလေး ဖိကြိပ်၍သွင်းလိုက်သည်။ ခင်မြင့်တစ်ချက်မျှ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရင်းမှ ခြင်ထောင်ကြိုးကလည်း ပြုတ်ကျလို့ထွေးနေသည်ကို မောင်မောင် လက်တဖက်က ဖယ်ရှားရင်း ဆက်၍လိုးလိုက်သည်။ သွက်လက်သော ဆောင့်ချက် ရိုက်ချက်များဖြင့် အဆက်မပြတ်ဆက်၍ လိုးနေရာမှ ခင်ပြင်းပြင်း ဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့်……

“ အီး…ဟီး…ဟင်း..အ..အား…ကွဲသွားပြီ…ထင်တယ်…အာ့…အား…အမလေး….ကျွတ်….ကျွတ်……အ…”

စောက်ပတ်ကလေး ကွဲသွားသဖြင့် စောက်ဖုတ်မှာ အနည်းငယ် ကျယ်သွားသလိုရှိပြီး ကြီးမားသောလီးကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်း သားအိမ်ကို ထိထိထိမိမိကြီး ပွတ်တိုက်လိုးသွင်းမိ ပြန်လေရာ ခင်မြင့်နားဖျားခြေဖျားလေးများ ပူနွေးသွားပြီး တဖျင်းဖျင်းဖြင့် နာကျင်ခံကောင်း ဖြစ်လာတော့သည်။ အောက်မှနေ၍ ဖင်ကိုပင့်မြှောက် ကော့ထောင်ပေးလာသည်။

“ အား…ရှိ…..ကျွတ်….ကျွတ်…..ဆောင့်…ဆော့င်…..အင့်….အ….ဒုတ်…..ဘွတ်..”

အသံတွေက ကျယ်လိုက်တာ ကိုလွင်ရယ် ခင်မြင့်၏ အားမလိုအားမရသံနှင့် အလိုမကျဟန် စွက်ဖက်သောစကားသံတစ်ရပ် မောင်မောင်နားမှာ တိုးညှင်းစွာ ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ အမှောင်တွင်း၌ ကြီးမားသောအပူလှိုင်းကာမမီး လောင်မြိုက်ခြင်းကို ခံစားနေကြသော ခင်မြင့်နှင့် မောင်မောင်တို့နှစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖက်တွယ်ရင်း လိုးနေကြပြန်သည်မှာ တဖြေးဖြေး အမြင့်ဆုံး အခြေအနေသို့ ဆိုက်ရောက်သွားလေသည်။

“ ဟင့်….ဟင့်……အင့်…..အိုး…အိုး…..ရှီး….ကျွတ်…..ကျွတ်……”

“ စွတ်…စွတ်….ဗျီ…..ဒုတ်…ဒုတ်…..”

“ အား…အား….ကောင်း….ကောင်းလာပြီ……ဆောင့်….ဆောင့်….အင့်…….ကိုလွင်……ခင်မြင့်…..ပြီး…..ပြီး… တော့မယ်……အား….ထွက်….ထွက်ကုန်ပြီ…”

ခင်မြင့် တရှီးရှီး တကျွတ်ကျွတ် ငြီးတွားပြီးနောက် မောင်မောင်၏ နောက်ကျောကို တွဲဖက်ရမ်းခါရင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သုတ်ရည်များ ပစ်ကနဲနေအောင် ပေါင်တွင်းကျောတွေ တောင့်တင်း၍ ညှစ်ထုတ်ပစ်လိုက် ရင်းမှ ငြိမ်ကျသွားရလေသည်။

ထိုစဉ်မှာဘဲ မောင်မောင်ကလည်း စီးပိုင်ပိုင်ကြီး လိုး၍ကောင်းသော ခင်မြင့်၏ စောက်ပတ်ညှစ်အားကြောင့် သူ့လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရင်းမှ ခင်မြင့်၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချပြီး ဖင်ကိုဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ညှောင့်ရင်းမှ အရသာထူးကို ခံစားရင်း မှိန်းကျသွားလေသည်။ နှစ်ယောက်သား တင်းကြပ်စွာဖက်တွယ် နမ်းရှိုက်အမောဖြေရင်းမှ ခဏအကြာမှာ မတိုးလွန်းမကျယ်လွန်း နှစ်ကိုယ်ကြား လေသံဖြင့် ခင်မြင့်၏နှုတ်ဖျားမှ မောလျတုံရီလှိုက်ဖိုသံဖြင့်……..

“ ဒီနေ့ညလို အဖြစ်မျိုးကို တစ်သက်လုံး မေ့လို့ရနိုင်တော့မှာ မဟုတ်တော့ဘူး…. မောင်မောင်…….”

ဒိတ်ကနဲ ထိတ်လန့်အံ့သြကာ ရုတ်ချည်းပင် သူမပေါ်မှ မှောက်လျှက်မှေးနေသော မောင်မောင် ခေါင်းနပန်းကြီးကာ ဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်၍ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးဘေး တစ်ဖက်ကို တတောင်ဖြင့်ထောက်၍ အံ့သြသောအမူအရာဖြင့် ခင်မြင့်အား ကြည့်ရင်း….

“ နင်……နင်….ခင်…ခင်မြင့်….ငါ့ကို…..မှတ်….မှတ်မိသွား…….”

“ အင်း..”

“ အစကတော့ နင်မှန်းမသိဘူး ငါ့စောက်ဖုတ်ထဲ နင့်လီးကြီးဝင်သွားတော့ ငါ့ယောကျ်ားလီးက ဒီလောက်လည်းမကြီး ရှည်လည်းမရှည်တော့ ငါ့သံသယစိတ်ကို ကြီးထွားလာတယ်ဟ ပြုတ်ကျလာတဲ့ ခြင်ထောင်ကို နင်ဖယ်ပစ်လိုက်တဲ့အခါ မှန်အိမ်က အလင်းရောင်လေးနဲ့ ငါအားစိုက်ကြည့် လိုက်တော့ ငါ့ယောကျာ်းမဟုတ်ဘဲ နင်ဆိုတာ ငါသေသေချာချာကြီး သိလိုက်ရတယ်…”

“ ဒါဆိုလည်း….ခင်မြင့်ရယ်…..အဲဒီအချိန်ထဲက ရုန်းကန်ဖယ်ရှားပစ်လိုက်ပေါ့….”

“ အင်း… ခက်တော့ခက်သားဟ… မောင်မောင်ရ… မိန်းမသားဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါဘဲ ကြိုက်ချင်ကြိုက် မကြိုက်ချင်နေ ချစ်တာမချစ်တာ အသာထား စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးဝင်သွားပြီဆိုရင်တော့ စောက်ပတ်က လီးကို မထွေးချင်မအံချင်ဘူး ဖြစ်နေပြန်ရော.… စောက်ဖုတ်က.. လီးကြီးကို…. ဖြစ်ညှစ်ဆုတ်ထားပြီး…..စောက်ပတ်ကွဲပြဲသည်အထိ အလိုးခံချင်ကြတော့တာပါဘဲဟာ….ဒါပေမဲ့…….”

“ ဘာဒါပေမဲ့လည်း ” ခင်မြင့်ရဲ့ မိန်းမဘဝ ဒဿနကို တမေ့တမော နားစိုက်ထောင်ရင်းမှ ခင်မြင့်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြန်လည်မေးခွန်း ထုတ်လိုက်မိသည်။

“ ဒါပေမဲ့ဆိုတာ မိန်းမတိုင်းတော့မဟုတ်ဘူး…. မောင်မောင်…. ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့…. နင်နဲ့ငါတို့ နှစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အခြေအနေနဲ့ အချိန်ကလည်း နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အားပေးအုံးမှ ကဲပါလေ…ဒါတွေပြောနေလို့ ဆုံးမှာ မဟုတ်တော့ဘူး… နောက်တခါလုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့ဟာ… နင့်အသပ်အနယ်… အရှိုက်တွေက ငါ့စိတ်တွေကို မူမမှန်အောင် ဖြစ်ကုန်ပြီ… နောက်ပြီး ငါ့ယောကျ်ား ပြန်လာရင်လည်း ပြဿနာ……”

“ နင့်…. ယောကျ်ားသန်းလွင်…. ကင်းတဲမှာ ဖဲရိုက်နေပြီဟ… ဖဲချပ်ကိုင်နေရရင် မနက်လင်းအောင် ထိုင်ရာကမထ စတမ်းဆိုတဲ့… အစားထဲကဘဲဆိုတာ နင်လည်းသိသားနဲ့ဟာ… ဒီကောင်… မနက်မိုးထိန်ထိန်လင်းမှပြန်လာမယ်ဆိုတာ… သေချာပေါက်ဘဲ ..”

“အင်း… ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်ဟ…. မောင်မောင်ရ…. သူက…. သူ့အဖေအတိုင်းဘဲ ဖဲဆိုအသေရိုက်တာ…… အိုးပစ်အိမ်ပစ်… ခုလည်းကြည့်လေ…. သူ့မယားကို ဒီ့ပြင်လူ တက်လိုးနေပြီ…. ငါတခုတော့ တောင်းပန်ပါရစေ ဟာ……”

“ ဘာကိုလည်း…..ခင်မြင့်…..”

“ အခုည ဖြစ်တဲ့ကိစ္စကို လူမသိပါစေနဲ့ဟာ….နောက်ပြီးငါ့ကိုလည်း အထင်မသေးပါနဲ့လို့…..”

“ အော်… ဒါက… စိတ်ချစမ်းပါ…. ခင်မြင့်ရာ…. ဒါမျိုးက လူသိလို့ဖြစ်တာမှမဟုတ်တာ..…. နင့်ကိုလည်းငါအထင်မသေးပါဘူးဟာ….အရင်ထဲကနင့်ကိုငါချစ်ခဲ့တာဟ…အခုမှ”

“ ကဲပါဟယ်… စကားတွေ ပြောမနေပါနဲ့တော့… ငါ… ငါ… မနေနိုင်တော့ပြန်ဘူးဟ… လိုးမှာဖြင့်… လိုးလိုက်စမ်းပါဟာ…..”

“ အေး… ငါကလည်း… လိုးဖို့အသင့်ဘဲ ..ဒီတစ်ခါ တမျိုးပြောင်းလိုးမယ် နင်လေးဘက်ကုန်းပေးဟာ…”

မောင်မောင်ရဲ့ စကားအဆုံးမှာတော့ လီးကိုဖွဖွရွရွ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေတဲ့ ခင်မြင့် လူးလဲထကာ ကုတင်ပေါ်၌ လေးဘက်ကုန်း ပေးလိုက်၏။ သူမ၏ကြီးမား ပြည့်ဖြိုးလှတဲ့ နို့နှစ်လုံးဟာ ရမ်းခါ၍နေသည်။ မောင်မောင်သူမရဲ့ ခါးပေါ်ကိုလက်နဲ့ ဖိလိုက်တော့ ခါးလေးကော့ ဖင်လေးအောက်ပြစ်သွားကာ အရည်များဖြင့် စိုရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးဟာ လက်တစ်ဆုပ်စာမှ ပြူးပြူးကြီးနောက်သို့ ပြူးထွက်လာသည်ကို မီးရောင်ဖြင့် ဝိုးတဝါးမြင်တွေ့ လိုက်ရသည်။

မောင်မောင် ဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှ ခင်မြင့်၏ ဖင်စုံကြီးရဲ့နောက်ကနေ မြင်းထိုင် အနေအထား မကုန်းမကွဖြင့် နေရာယူပြင်ဆင်လိုက်၏။ သူ၏ကြီးမား ရှည်လျားနေတဲ့ လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ အကွဲကြောင်းလေးအထက်အောက် ဘယ်ညာကို လီးထိပ်ဖြင့် လူးလှိမ့်ပွတ်သပ် ဆွဲယူလိုက်၏။

“ အ….အင့် …ကျွတ် ကျွတ် .ဒုက္ခပါဘဲ လုပ်မှာသာလုပ်စမ်းပါဟာ… နင်အဲသလိုကြီး မထိတထိမလုပ်စမ်းပါနဲ့…ငါ …မနေတတ်ဘူးဟ……”

သက်တူရွယ်တူ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ ရဲတင်းပွင့်လင်းစွာ ခင်မြင့်ပြောဆိုလိုက်သည်နှင့် မောင်မောင်ကလည်း လီးကြီးကိုသူမ၏ စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့ထောက်၍ သေးကျင်နေသည့် ခင်မြင့်၏ခါးလေးကို စုံကိုင်စွဲကာ မဟားတယားဖိသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးချက်ဆောင့်ချက်မှန်မှန်လေးဖြင့် လိုးဆောင့်နေပြန်ရာ ခင်မြင့်မှာအသဲစွဲအောင် ကောင်းနေသမို့ စောက်ခေါင်းထဲက သုတ်ရည်များ အဆမတန်ပန်းထုတ်လိုက်မိရပြန်သည်။ လီးကြီးကလည်း ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်လိုးနေရာ တဘွတ်ဘွတ်အသံများ မြည်ဟီးရရှာ၏။

“ ဟိတ်…အသံတွေသိပ်မမြည်စေနဲ့…ဟ…..”

“ ထိန်းတော့…ထိန်းလုပ်တာဘဲဟ……နင့်စောက်ဖုတ်က… အရည်တွေတအားထွက်တာကိုး စကားကိုအပြန်အလှန် ပြောဆိုနေရင်းမှ မောင်မောင်သည်တွဲလဲကျရမ်းခါနေတဲ့ ခင်မြင့်ရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်စွဲယူ ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ချေလိုက်၏။

“ အား….ဟင်း…ဟင်း……အား…..တမျိုးကြီးဘဲ မောင်မောင် ငါ….အားမရဘူး ဆောင့်…ဟာ….နာနာလေး…”

မောင်မောင်ကလည်း ဖိုးကျိုင်းတုန်ဖြစ်သွားကာ ဆွဲကိုင်ဆုတ်ချေနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လွှတ်လိုက်ပြီးသူမရဲ့ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် ဆွဲကိုင်အားပြုပြီး အသားကုန်ပစ်ပစ် ဆောင့်ပါလေပြီ……

“ အင့်…..အင့်……စွတ်…..စွတ်… ဘွတ်…..အင့်…ဟီး… ကျွတ်…..ကျွတ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်……ဘူ…ဘွတ်…”

ဒုတိယအချီမို့ စောက်ခေါင်းကလည်း ကျပ်အရည်တွေကလည်း ရွှမ်းစိုနေသည်မှာ လေအဝင်များပြီးလီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း အီးပေါက်သံကဲ့သို့ လေသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။ လိုးနေကျသန်းလွင်၏ လီးမဟုတ်ဘဲ တစိမ်းလီးတချောင်း အဝင်ခံရပြီမို့ အသစ်အဆန်းတမျိုးလိုပင် အီ ဆိမ့်အောင် ကောင်းသွားရသူကတော့ ခင့်မြင့်ပင် ဖြစ်၏။ ခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းစိုက်အားပြုပြီး လက်နောက်ပြန်ဖြင့် မမှီမကမ်းမောင်မောင်ရဲ့ပေါင် တွေကို

ဆွဲကိုင် အားပြုဖိကပ်သလို သူမ၏ဖင်ကြီးကိုလည်း နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးကာ အလိုးခံလိုက်မိလေသည်။

“ ပြွတ်… ပြွတ်……စွတ်…..စွတ်… ဗြွတ်…..ဗြစ်……”

ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ အားပါပြီး ပြင်းထန်လွန်းလှသည်။ ခင်မြင့်ဖင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ လှိုင်းထ၍ တုံတုံသွားသလိုနို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်း ဘယ်ညာရမ်းခါ၍ပင်နေ၏။ နှစ်ဦးစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကြပြီး အသက်ရှုသံများ ပြင်းထန်နေ၏။ မောင်မောင်ကလည်း သူမ၏တင်ပဆုံကို လက်ဖြင့် တဖျန်းဖျန်းရိုက်ကာ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် လိုးဆောင့်နေလေ၏။

“ ဗြစ်….ဗြစ်…..စွတ်….စွတ်……ဘွတ်…..အ…အား…အ…..အ……ဟင်းဟင်း….”

ခင်မြင့် မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းသွားပြီး သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သုတ်ရည်များကို ပြစ်ကနဲပန်းထုတ်ရင်း ငြိမ်သက်သွားသည်နှင့် မရှေးမနှောင်းမှာပင် လေးငါးဆယ်ချက် ဖိဆောင့်လိုးလိုက်ရင်းမှ မောင်မောင်တင်ပါးများ ခွက်ဝင်သွားအောင် လီးထိပ်မှသုတ်ရည်များကို ခင်မြင့်၏ စောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ရင်းမှပင် နှစ်ဦးသားကုတင်ပေါ်မှောက်ရက် အနေအထားဖြင့် မိန်းမော၍ သွားလေတော့သည်။

“ ဟေ့ကောင်…..မောင်မောင်…..”

“ ဟာ….ကိုထွန်းလွင်…”

အိမ်ထဲမှ ခေါင်းစုတ်ဖွားနှင့် ထွက်လာသော မောင်မောင်အား အသံများကပ်၍ ခေါ်လိုက်သော ထွန်းလွင်၏စကားသံကြောင့် အလန့်တကြား ခေါင်းမော့၍ တုံ့ပြန်ထူးလိုက်ရမိသည်။

“ ညှော်တွေများနေပြီ ထင်တယ်….”

“ ဗျာ….ဘာ…ညှော်မိရမှာလဲ...”

“ စောက်ဖုတ်ညှော်….စောက်ဖုတ်…..”

“ ခင်များကတော့ လုပ်ပြီ…..မဟုတ်ကဟုတ်က……”

“ ငါသိပါတယ်….မောင်မောင်ရာ…..မနေ့ညက တညလုံး….ငါ့ညီမခင်မြင့်နဲ့ မင်းတညလုံး ဖိုက်ကြတာ…..”

“ အိုး….ခင်…ခင်….ခင်များ….”

မောင်မောင် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာ နောက်သို့ ခြေတလှမ်း ဆုတ်လိုက်မိရင်းမှ စကားကို ထစ်ငေါ့စွာ ပြောဆိုရေရွတ် လိုက်မိရသည်။

“ မကြောက်ပါနဲ့… မောင်မောင်ရာ….. မင်းကိုငါ ဘာမှမလုပ်ပါဘူး….. စိတ်ချနေစမ်းပါ…”

“ အင်း… တော်ပါသေးရဲ့ဗျာ…. နို့မို့ဆို…. ခင်များရဲ့ ပွဲသိမ်းလက်သီးချက် မိလောက်ပြီမှတ်တာ…..”

“ မိန်းမနဲ့ ယောကျာ်းဆိုတာ ထိမိရင် မီးပွင့်တယ်ဆိုတာ ဓမ္မတာပါဘဲကွာ… သူလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားပြီးဆိုတော့… အင်း…. ငါကတော့ ပြဿနာ မရှာပါဘူးကွာ… မင်း သန်းလွင်ကိုတော့ ဂရုစိုက်ကွာ…တော်ကြာ မယားထိ ဓားကြည့်ဆိုတာ ဖြစ်နေဦးမယ်….”

“ ဟုတ်ကဲ့…ပါ….ကိုထွန်းလွင်…ရာ…..”


ပြီးပါပြီ။