မိဂျမ်း အပိုင်း ( ၉ )
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
ဘုံခုနှစ်ဆင့် ရေးသည်။
ဘာလိုလိုနဲ့ မောင်တို့အိမ်ရောက်တာ ၂ လပြည့်တော့မှာပါ။မောင်ကတော့ အိမ်ပြန်ဖို့ပြောပြီး အဝတ်စားတွေ ဖြည်းဖြည်းချင်း သယ်နေတာပေါ့။ကျမကိုလည်း သုံးလေးရက် နေပြီး ပြန်ဖို့ ပြောထားတာပဲ။ကျမ အတွက်က မောင်တို့အိမ်က နတ်စည်းစိမ်ပေါ့ရှင်။ကျမရဲ့ ကာမစည်းစိမ်တွေက မောင်ကိုယ်တိုင် လမ်းဖေါက်ပေးခဲ့တာပဲလေ။မောင်ဆေးခန်း သွားတာနဲ့ ကိုမျိုးနဲ့လိုးလိုက် ကိုတင်ထွန်းနဲ့လိုးလိုက်ပေါ့နော့်။ကိုတင်ထွန်းက ကျမ စကားအတိုင်းလိုက်နာပေမယ့် ကိုမျိုးက မရဘူးရှင့်။အတင်းရဲလိုက်တာလည်း လွန်ပါရောပဲ။
မနေ့ညကကို မောင်အိပ်တော့ ကိုမျိုးအခန်းတံခါး လာခေါက်တော့တာပဲ။အခန်းဝလေးမှာပဲ သူ့စိတ်ကြိုက် လိုးသွားတာ။ကျမကလည်း အလိုလိုက်မိတာတွေ ရှိပါတယ်လေ။မောင်တို့နဲ့ မနက်စာ စားချိန်တိုင်း ကိုမျိုးက ဧည့်ခန်းဝကနေ မသိမသာ အချက်ပြတတ်တာ။ကိုမျိုးအချက်ပြပြီး ခဏနေဆို ကျမလည်း မယောင်မလည်နဲ့ ဧည့်ခန်းက ထွက်ပြီး ရှာတတ်နေတာပေါ့။
နေရာတွေက အများကြီးတော့မဟုတ်ပါဘူး ရေချိုးခန်း မီးဖိုချောင် အိမ်နောက်ဖေးပေါက်နားက စတိုခန်း အဲလိုနေရာတွေမှာ ကိုမျိုးကို တွေ့တတ်ပါတယ်။လူချင်းကပ်တာနဲ့ ဘာမှမပြောပဲ ကျမထမိန်လှန်ပြီး စောက်ပတ်ကို ယက်တော့တာပဲ။ကျမလည်း သူယက်ပြီးတာနဲ့ ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးကြီးကို အားရပါးရ စုက်ပေးတတ်တာပဲလေ။ပြီးတဲ့အထိ မရောက်ပေမယ့် မနက်ပိုင်း အာသာပြေပေါ့ရှင်။
နောက်ပိုင်း မောင်တို့အိမ်အတွက် ၁ပတ်စာဈေးဝယ်ထွက်တော့ ကျမကိုပါ ဒေါ်ထွေးနဲ့ အတူလိုက်ဖို့ပြောတော့တာပဲ။လိုက်သွားတိုင်း အိမ်အတွက် ၁ပတ်စာဆိုတော့ ဒေါ်ထွေးဈေးပတ်ရင် ၁နာရီခွဲကျော်ကျော်လောက် ကြာတတ်တာပေါ့နော့။ကားပက်ကင်ထိုးပြီး ဒေါ်ထွေးကားပေါ်က ဆင်းတာနဲ့ ကားမှန်တွေအလုံပိတ်ပြီး ကားရှေ့ခန်းကနေ ကျမရှိတဲ့ နောက်ခန်း ကူးလာတော့တာပဲ။
ဈေးကြီးဆိုတော့ ကားဘေး လူတွေ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ ရှိတာပေါ့ရှင်။ကိုမျိုးက နောက်ခန်းရောက်တာနဲ့ ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းလိပ်တင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကျကျနနလေး ယက်တော့တာပဲ။ကျမဖြင့် ကားဘေး လူလာတိုင်း ရင်တွေတုန်ရင်း စောင်ပတ်အယက်ခံနေရတာပေါ့။စိတ်ထဲလည်း လူမြင်သွားမလား စိုးရိမ်စိတ်လေးနဲ့ စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းနေရတော့တာပဲရှင်။ အသစ်အဆန်းခံစားမူ့ အမျိုးမျိုးပေးတတ်တဲ့ ကိုမျိုးလေ။
မနေ့ည ကတော့ အခန်းဝလိုးရင်း ဒီနေ့ အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ပို့ပေးမယ်လို့ ပြောလို့ ကျမလည်း မောင်ဆေးခန်း မြန်မြန်သွားဖို့ ဆုတောင်းနေမိတာ။မောင်ဆေးခန်းသွားပြီး မကြာပါဘူး မောင့်အမေကို ကိုမျိုး ချိန်းဝိုင်းပို့ပေးပြီး ပြန်ရောက်လာတာပေါ့။
....................................................................................................
ကျမလည်း ဆံပင်ကို ခွဲစည်းထားရင်း ဂါဝန်အဖြူ အပါးလေးဝတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲက စောင့်နေမိတာ။သိပ်မကြာပါဘူး တံခါး ၂ ချက် ခေါက်ပြီး ကိုမျိုးဝင်လာတာပါပဲ။ရောက်တာနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ကုတင်ပေါ်မှေးနေတဲ့ ကျမကို ဆွဲလှန်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ယက်တော့တာ။အဖုတ်အယက်ခံရင်း ကျမလည်း ဂါဝန်ကို ချွတ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ကျမ ဂါဝန်ချွတ်ပြီးတော့ ကိုမျိုးလည်း သူ့အဝတ်စားတွေ အကုန်ချွတ်တော့တာပဲ။
ကုတင် ကန်လန့်ဖျက် ပက်လက်အိပ်ရင်း ကျမကို ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အပေါ်က ခွခိုင်းနေတာ။ကျမလည်း ကိုမျိုးစိတ်တိုင်းကျ လိုက်လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေတုန်း ကိုမျိုးဆီက အသံထွက်လာတော့ ကျမ အံအောသွားရတာပေါ့။
" ကိုတင်ထွန်း ရောက်ရင်လည်း ဝင်ခဲ့လေဗျာ "
" ဟင် "
ကျမလည်း ရုတ်တရက်မို့ ကိုမိုးမျက်နာ ခွထားရာက ဘေးဘက် လိမ့်ချပစ်လိုက်တာ။မရဘူးရှင့် ကိုမျိုးက ကျမခါးကို သူ့လက်နဲ့ဆွဲကပ်ထားတာ။
" ရှက်မနေပါနဲ့ မမလေးရ … ကိုတင်တွန်းနဲ့ မမလေးတို့ လိုးတာ ကျနော်သိပြီးသားတွေပါ "
" ရှင် … ကိုတင်ထွန်းက ပြောတာလား "
မထူးဘူးလေ ကိုမျိူးက သိနေမှတော့ ကျမလည်း ဗြောင်ဖွင့် မေးလိုက်တာပေါ့။
" မဟုတ်ပါဘူး တရက်က မမလေးကို လာလိုးမလို့ … ကြည့်လိုက်တော့ ကိုတင်ထွန်းက အရင်ရောက်ပြီး လိုးနေတာပါ "
အော်…ကျမ ကိုတင်ထွန်းကို စောက်ပတ်ခေါ်ယက်ခိုင်းတဲ့နေ့ကတည်းက ကိုမျိုး သိနေခဲ့တာကိုး။ကျမ တွေးနေတုန်း ကိုမျိုးမျက်နှာပေါ်ခွထားတဲ့ ကျမ ဖင်ဝလေးနွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရတာရှင်။အားပါးပါး…စောက်ပတ် အယက်ခံရင်း ဖင်ပေါက်လေးပါ ယက်ခံရတဲ့ အရသာက ဖေါ်ပြဖို့တောင် စကားလုံးရှာမတွေ့ပါဘူး။ကိုမျိုးခေါင်းက ကုတင်စွန်းမှာဆိုတော့ ခွထားတဲ့ ကျမဖင်က ကိုတင်ထွန်းကို မြူသလိုဖြစ်နေမှာပေါ့လေ။
ကိုမျိုးလီးကို ခပ်ပျင်းပျင်း တချက်ဆွဲစုပ်ပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုတင်ထွန်းက ကုတင်ဘေး ဒူးထောက်ရင်း ကျမဖင်သားကြီးတွေကိုင်ပြီး ဖင်ဝထဲ လျှာဖျားထိုးထည့်ပြီး ကလိနေတာပဲ။ကျမပေါင်ဂွအောက်က ကိုမျိုးကလည်း ပက်လက်အနေထားနဲ့ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လျှာအပြားလိုက်ပွတ်ဆွဲလိုက် အစိလေးကို စုပ်လိုက်နဲ့ပေါ့။
ကိုမျိုး စောက်စိလေးစုပ်တဲ့အချိန်နဲ့ ကိုတင်ထွန်းက ကျမဖင်ဝထဲလျှာထိပ်လေးထိုးထည့်တဲ့အချိန် ဆုံလိုက်ရင် အူတွေအသဲတွေ ပြောင်းပြန်လှန်သွားသလိုပါပဲရှင်။ခဏလေးပဲ စောက်ရည်တွေ ကိုမျိုးမျက်နှာပေါ် ပန်းချပစ်လိုက်မိတာပေါ့။ကိုမျိုးက ကျမစောက်ရည်တွေ နှာခေါင်းထဲဝင်လို့ မွန်းပြီး ခဏရပ်ပေမယ့် ကိုတင်ထွန်ကတော့ ဖင်ဝလေးကို နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်သလို တေ့စုပ်နေတော့တာပဲ။
" အားးးး းးးးး … သေပါပြီ ……… အမလေးးး … ခဏ ရပ်ကျပါဦးရှင် "
ကျမ ဘယ်လိုမှကို မခံစားနိုင်တော့တာပါ။စုပ်လက်စ ကိုမျိုးလီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး တောင်းပန်ယူရတာပေါ့ရှင်။ခဏပဲနားလိုက်ရတာပါ…ကိုမျိုးက ကုတင်ပေါ်ပဲ လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး ကျမနောက်က နေရာယူရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေပါပြီ။လိုးနေရင်း ကိုမျိုးက ကိုတင်ထွန်းကို ကျမရှေ့ရပ်ခိုင်းလိုက်တော့…ထောင်မှတ်နေတဲ့ကိုတင်ထွန်းပေါင်ကြားက လီးတုတ်ကြီးက ကျမ ပါးစပ်နားဝဲနေတာပေါ့။ စိုက်ကြည့်နေတုန်း ကိုတင်ထွန်းက ဟနေတဲ့ကျမပါးစပ်လေးထဲ လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်တာ။
" အု … ဖလု … အွပ် … အွပ် "
လှုပ်မရအောင် ကိုတင်ထွန်းက ကျမခေါင်းကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးတောတာပဲ။နောက်က ကိုမျိုးက ပစ်လိုးတိုင်း ကျမကိုယ်လုံးက ရှေ့စိုက်သွားတော့ ကိုတင်ထွန်း လီးတုတ်ကြီးက ပါးစပ်ထဲအပြည့် အာခေါင်ထိ လာလာထောက်မိနေတာ။ကျမ ပါးစပ်က သွားရည်တွေကျလာပြီး မျက်လုံးတွေလဲ ပြာလာတော့တာပဲ။ကိုမျိုးနဲ့ ကိုတင်ထွန်းက ရပ်မပေးတော့ပါဘူး။ကိုမျိုးပြီးကာနီးကျ နေရာချင် ချိန်းလိုးပြီး ကျမပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်နေတာ။ပါးစပ်ထဲ တဖျောဖျော ဝင်လာတဲ့ လရည်တွေ မြန်မြန်မျိုချပစ်နေရတာပေါ့။
နောက်က ကိုတင်ထွန်းကလည်း ကျမပါးစပ်ထဲ ကိုမျိုးလရည်တွေ ပန်းနေတာမြင်တော့ ချက်ချင်း မီးပွင့် မတတ် ဆွဲလိုးတော့တာ။ကုတင်ပေါ်လည်း ကျမ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနှစ်နေတော့တာပဲ။ကိုတင်ထွန်း ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာရင်း နောက်ဆုံးတချက်စောင့်အပြီးမှာ ကျမဖင်နဲ့သူ့လမွှေးအုံ ဖိကပ်ရင်း ကျမစောက်ခေါင်းထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်နေတာပေါ့ရှင်။
ကျမ လည်း မျက်ရည်တွေ လက်ခုံနဲ့ သုတ်ပြီး အသက်ဖြေးဖြေးရှုရင်း အနားယူနေရတာ။အမောပြေတာနဲ့ ကျမကို ကုတင်စောင်းမှာထိုင်ခိုင်းပြီး ကိုမျိုးနဲ့ကိုတင်ထွန်းက ကြမ်းပြင်ပေါ်မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကျမဘေးတဖက်တချက်ဆီကနေ သူတို့လီးကြီးတွေ ကျမ ပါးစပ်နား တေ့နေကြတာ။ပုံစံမတူတဲ့လီးနှစ်ချောင်း ပထမဆုံးအကြိမ် အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတာပါ။
" ကြည့်နေတော့မလား မမလေးရဲ့ စုပ်ပေးဦးလေ "
ကိုမျိုးက လက်ရဲဇက်ရဲဆိုတော့ ပြောပြီးတာနဲ့ ကျမပါးစပ်ထဲ ဒစ်ကြီးစသွင်းတော့တာပေါ့။ကိုမျိုးလီးက ကိုတင်ထွန်းလီးထက်ရှည်တာက အနီးကပ်ကျ သိသာပါတယ်။လီးက အရင်းကနေအဖျားထိ လုံးပတ်ညီပြီး ဒစ်ကြီးက မဝိုင်းပဲ လေးထောင့်ပုံစံ ရှည်မျောမျောလေးပါ။ကိုမျိုးလီး စုပ်ပေးနေတုန်း ကိုတင်ထွန်းက မစောင့်နိုင်ဘူးနေမှာ ကျမပါးတဖက်ကို လီးထိပ်နဲ့ထိုးပြီး တဟင်းဟင်း ညည်းနေတာ။
ကိုမျိုးလီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး ညာဖက်လက်နဲ့ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ဘယ်လက်နဲ့ ကိုတင်ထွန်းလီးကို အရင်းကနေ အုပ်ကိုင်ပြီး ဒစ်ကြီးကို ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။လက်ထဲခပ်ပြည့်ပြည့်မို့ ကိုတင်ထွန်းလီးကြီး တုတ်တာက အားရမိတယ်။လချီးနံ့ထောင်းထနေတဲ့ လီးကြီးက လီးအရည်ပြားတလျှောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေပြီး ဒစ်ကြီးက မှိုပွင့်လို ကားထွက်နေတာ ပါးစပ်ထဲ မနည်းထဲ့စုပ်ပေးရတာပေါ့။လီးနှစ်ချောင်းကို တချောင်းပြီးတချောင်းပြောင်းစုပ်ရင်း လီးကြီးတွေက ကျမတံတွေးတွေနဲ့ တင်းပြောင်ပြီး မာထင်လာပါပြီ။ကိုမျိုးလီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်ပြီး ပါးစပ်ကအထုတ် ကိုမျိုးဆီက စကားသံထွက်ပေါ်လာတာရှင်။
" မမလေး … လီးစုပ်တာ ရပ်လိုက်ဦးနော် … ကိုတင်ထွန်း ခင်ဗျား ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လှဲဗျာ … မမလေး အပေါ်က လိုးပါစေ "
ကိုတင်ထွန်းကလည်း ကိုမျိုးစကားအဆုံး ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ပက်လက်အနေထားနဲ့ သူ့လီးတုတ်ကြီးကို ထောင်ပေးထားတာရှင့်။ကျမလည်း ကိုတင်ထွန်းအပေါ်တက်ခွကို လီးထိပ်နဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်လေး ချိန်ပြီး ဖိချပစ်တာ။စောက်ရည်စို့နေပေမယ့် လီးကတုတ်တော့ ခပ်စီးစီးလေး ဗျစ်ကနဲ့ ဝင်လာတာပေါ့။လီးကြီးက ဖြည်းဖြည်းဝင်တာတောင် ထိထိမိမိနဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေချိတ်ဆွဲသွားတာ အီစိမ့်နေအောင်ကောင်းလိုက်တာရှင်။
ကျမပုခုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး မျက်နာချင်းအပ်တော့ ကိုတင်ပါးစပ်က ဆေးလိပ်နံ့ခပ်ပျင်းပျင်းလေးက ကျမနှာခေါင်းထဲ ဝင်လာပါရောပဲ။နှုတ်ခမ်းလာစုပ်တော့ အသက်အောင့်ထားလိုက်ရတာပေါ့။ကျမလည်း ဒူးကွေးလျက်လေးနဲ့ ဖင်ကို အပေါ်ပြန်ကြွပြီး ဒုတိယအကြိမ် ပြန်ဖိကြည့်တာ…တကယ်ကို ခပ်စီးစီးလေး လီးအရသာခံစားမိနေတာ။
ကိုတင်ထွန်းက မလှုပ်သေးပါဘူး ကျမပါသာပဲ ဖင်ကို လိုသလိုမြောက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေတာပါ။ကုတင်ပေါ်တက်တဲ့ခြေသံကြားပြီး ခဏကြာတော့ ကျမဖင်ဝထဲ လျှာနွေးနွေးလေး ထိကပ်လာပါပြီ။လှည့်ကြည့်စရာကို မလိုတာ ကိုမျိုးပေါ့ … ဖင်ဝလေးကို လျှာအပြားလိုက် အထက်အောက်ယက်ပြီး လျှာထိပ်လေးထိုးသွင်းတတ်တာ သူ့အကျင့်လေ။ဒီတခါ ကျမ ခံစားမူ့ မြင့်တက်လာတာက စောက်ခေါင်းထဲ လီးမြုပ်ထားရင်း ဖင်ဝအယက်ခံနေရလို့ပေါ့ရှင်။
" အားလားလားးး … ရှီး ရှီးးးးး "
ကျမလည်း တကိုယ်လုံးတုန်သွားပြီး ၁၀ချက်လောက် ကိုတင်ထွန်းလီးကို ဖိဆောင့်ပစ်မိတာ။
" ရှီးးး … ဘွတ် ဘွတ် …… အ …… အားဟားးး …… ဗျစ် ဖွပ် ဖွပ် "
ကောင်းလိုက်တာရှင် ဘယ်လိုအရသာလဲဆိုတာ ပြောပြဖို့ ခက်ပါတယ်။ဒါပေမယ့် ကျမ ကြာကြာ အရသာ မခံလိုက်ရပါဘူး နတ်ပြည်ကနေ ရုတ်တရက် ငရဲပြည်ရောက်သွားခဲ့ရတာပါ။ဖင်ဝလေးထဲ ကိုမျိုးလီးကြီးဝင်လာတဲ့အချိန် ကျမ တကိုယ်လုံးသပ်လျိုထားသလို ခံစားလိုက်ရတော့တာပဲ။စောက်ခေါင်းထဲ ကိုတင်ထွန်းလီးကြီးက အပြည့်နေရာယူနေတုန်း ဖင်ပေါက်ထဲ ကိုမျိုးလီးကြီးက တစ်စို့ကြီး ဝင်လာတော့ ကျမ တကယ်မခံနိုင်တော့ပါဘူး။
" အမလေးးး … သေပါပြီ … ကိုမျိုးရယ် … ပြန်ထုတ်ပေးပါ … တစ်ယောက်ပြီးမှ တယောက်လိုးကြပါ့လားရှင့် … အားးး အဟင့် ဟင့် "
" ခဏလေးပါ မမလေးရာ … နောက်ကျ လီးနှစ်ချောင်း အရသာ တွေ့လာမှာပါ "
" ဟင့်အင် … အားးးး … မ … မ … မရလို့ပါရှင် … အမလေးးး "
ကျမလည်း ဖင်ကို ရှေ့တိုးရင် လီးတွေကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် မရဘူးရှင့်။ကိုမျိုးက ပါးပါးနပ်နပ် နဲ့ ကျမခါးကို ဆွဲထားတာ တဆက်ထဲ ကိုတင်ထွန်းကိုပါ ချုက်ထားဖို့ သတိပေးလိုက်သေးတာ။ကိုတင်ထွန်းပေါ် ဒူးကွေးခွပြီး ရင်ဘတ်ချင်းအပ်ထားတဲ့ကျမကို ကိုတင်ထွန်းက ကျောကုန်းသိုင်းဖက်ရင်း ချုပ်လိုက်ပါပြီ။ကျမ ဘယ်လိုမှ လှုပ်မရတော့ပါဘူး။
ဖင်ရော အဖုတ်ရော နာလိုက်တာရှင်။ဒီလို တပြိုင်ထဲ လိုးခံရလိမ့်မယ်လို့ ကျမ ထင်မထားမိပါဘူး။တစ်ယောက်ပြီးမှ တစ်ယောက်လိုးမယ်လို့ပဲ တွေးထားမိတာပါ။ကိုတင်ထွန်းကလည်း ကျမမျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့နေတာ ကြည့်ရင်း အောက်ကနေ ပင့်လိုးနေပါပြီ။ကိုတင်ထွန်းလီး စောက်ပတ်ထဲဝင်လာလို့ ဖင်ကော့မိတဲ့ချိန် ကိုမျိုးက ဖင်ပေါက်ကို ဖိလိုးတာရှင့်။
" ဘွတ် … ဖလွပ် … အမလေး … အ အ … ဗျစ် ဗျစ် …… ကယ်ကြပါဦးရှင် … အမလေး မောင်ရေ … မောင့်မိန်းမ ကို လာကြည့်ပါဦးးး … အားးး အားးး သေပါပြီ …… ကျမတောင်းပန်ပါတယ် လီးတွေ ပြန်ထုတ်ပေးကြပါ … အီးဟီးးး ဟီးးးး "
" အာ … ဖေလိုးမ … နားညီးတာကွာ … ကိုတင်ထွန်း ခပ်ပြင်းပြင်း ပင့်လိုးစမ်းဗျာ … အင့် အင့် … "
ကိုမျိုးက ဇိမ်ပျက်တဲ့ပုံစံနဲ့ ကျမကိုဆဲဆိုပြီး တရကြမ်း လိုးတော့တာပဲရှင်။ကျမ အော်ဟစ်နေပုံကို ကြည့်ရင်း ကိုတင်ထွန်းကလည်း တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အောက်ကနေ ပင့်လိုးနေတော့ အဖုတ်ရော ဖင်ရော ပူထူပြီး ကျိန်းစပ်လာရတာ။မျက်လုံးတွေ ဝေဝါးလာပြီး အသိစိတ်တွေပါ လွတ်ကုန်တော့တာ။
နားထဲ တချက်တချက် ကိုမျိုးနဲ့ ကိုတင်ထွန်းတို့ရဲ့ အံကြိတ်သံတွေ ကြားနေရင်း မှောင်အတိ ကျသွားခဲ့ရပါပြီ။ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ အပေါ်ရောက်သွားလိုက် အောက်ပြန်ကျလာလိုက် … တခါတခါ လှိုင်းလုံးတွေရိုက်ခတ်လာသလို တရှိန်းရှိန်းနဲ့ အရာအားလုံး မှုံဝါးဝါး ခံစားမူ့တွေနဲ့ပေါ့။ နွေးကနဲ့ ပူကနဲ့ ခံစားမိမှ မျက်လုံးကို အားယူဖွင့်ကြည့်တော့ လီးနှစ်ချောင်းထိပ်ဝ အပေါက်လေးထဲက လရည်ပျစ်ပျစ်တွေ ကျမမျက်နှာတပြင်လုံး ပန်းချနေကြတာရှင်။
" ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကွာ လိုးရတာ စီးပိုင်နေတာ … အင့် အင့် … "
" စောက်ပတ်တင် မဟုတ်ပါဘူး ဖင်ကြီးကလည်း ကျပ်ထုပ်နေတာ ကိုမျိုးရေ … အားဟားးး … လိုးရတာ မဝသေးပါဘူးဗျာ … သေသွားမဆိုးလို့ … အင့် "
နှစ်ယောက်သား စကားပြောရင်း ကျမမျက်နှာကို လရည်တွေနဲ့ ဝိုင်းပန်းနေကြတာ။ပြန်ပြောဖို့ အားတောင် မရှိတော့ပါဘူးရှင်။တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို မလှုပ်နိုင်တော့တာပါ။ကျမ သတိလစ်နေတဲ့ အချိန် ဘယ်လောက်များ လိုးထားကြလည်း မသိပါဘူး စောက်ပတ်လည်း ကျိန်းနေပြီး ဖင်ဝလည်း စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ ခံစားနေရတာ။
လရည်တွေ ကုန်အောင်ပန်းပြီးမှ ကျမ မျက်နာကို လီးတွေနဲ့ တဘတ်ဘတ်ရိုက်ပြီး ကိုမျိုးနဲ့ကိုတင်ထွန်း အခန်းထဲက ထွက်သွားကြတော့တာပဲ။ကျမလည်း မျက်ခွံတွေ လေးလံလာပြီး တဖြည်းဖြည်း စိတ်လျော့ချလိုက်ပါပြီ။ညနေပိုင်း မောင်ပြန်လာပြီး မျက်နှာပေါ်က ခြောက်နေတဲ့ လရည်တွေ ရေဝတ်လေးနဲ့ သုတ်ပေးမှ ကျမလည်း လန့်နိုးခဲ့ရတာပေါ့။ကျမကိုယ်ပေါ်မှာလည်း အဝတ်စားတစ်စုံ ဝတ်ပေးထားတာပါ။
" ဟင် … မောင် "
" ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း မိန်းမရယ် … အဖုတ်လည်း နီရဲယောင်ကိုင်းနေတာ ဖင်ပေါက်လည်းစူထွက်ပြီး အနားစလေးတွေကွဲထွက်ကုန်ပြီ "
" ကိုမျိုးနဲ့ကိုတင်ထွန်း ဝိုင်းလိုးသွားတာ မောင်ရယ် … အဟင့် ဟင့် ဟင့် "
" ဟေ "
............................................................................................................
အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ အထိ စိတ်နဲ့လူ မကပ်သေးဘူး ဖင်ရော အဖုတ်ရော နာနေတာရှင်။ ၅ ရက်လောက်နေမှ သက်သာတာပါ။ ၂ လလောက်နေတော့ ဖြိုးသူလည်း နယ်မြို့လေးတစ်မြို့ပြောင်းသွားပါပြီ။ဖြိုးသူ မသွားခင် ၅ကြိမ်လောက် မောင်မသိအောင် ခိုးပြီး အလိုးခံလိုက်သေးတယ်။မောင်က သူတို့အိမ်ကပြန်ရောက်ပြီးကတည်းက ကျမကို အရင်လို ဘယ်သူနဲ့မှ မတိုက်တွန်းတော့ပါဘူး။
ကိုမျိုးနဲ့ကိုတင်ထွန်း ဝိုင်းလိုးပြီးကတည်းက ကျမအပေါ်သနားသွားတာလား သူ့ကိုယ်သူ နောင်တရသွားတာလားတော့ ဝေခွဲမရပါဘူး။မောင်နဲ့လည်း ပုံမှန်လိုးဖြစ်ပါတယ်။ဒါပေမယ့် မောင်ရော ကျမရော ခံစားမှု့က အေးစက်သွားခဲ့ရတာပါ။ပြက်သနာ တခုက မောင့်ကို ဆေးခန်း ကူပေးရင်း ယောင်္ကျားလူနာတွေလာရင် လီးနေရာတွေ ကျမ သတိလက်လွတ် ငေးကြည့်နေမိတော့တာပဲ။မောင်က ရိပ်မိတော့ ကျမကို ဆေးခန်းတွင် ကူမလုပ်ဖို့ပြောပြီး အသက် ၅၀ ကျော် လူကြီးတစ်ယောက်ကို ဆေးခန်းအကူခေါ်ထားလိုက်တာပဲ။ညတော့ မအိပ်ခိုင်းတော့ဘူး မနက်လာ ညပြန်ပေါ့။
" သမီးရေ … ဦးစံကို ရေနွေးလေးပေးပါဦး "
ကျမ ဟင်းချက်နေတဲ့ချိန် နောက်ကျောဘက်က အသံကြားလိုက်ရတာနဲ့ လှည့်ကြည်တော … ဦးစံ က စတီးဇလုံ အလတ်စားတစ်လုံးကိုင်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လာနေတာ။မောင်ခေါ်ထားတဲ့ လူကြီးပေါ့ နာမည်အရင်းက ဦးစံမြင့် လိပ်စာတော့ မောင်မပြောပြတော့ ကျမလည်းထွေထူး မေးမနေပါဘူး။မျက်နှာလေးထောင်နဲ့ အရပ်မနိမ့်မမြင့် အသားတော့မဲတယ်။မနက်လင်းတာနဲ့ စက်ဘီးလေးနဲ့ရောက်လာပြီး ညပိုင်းဆေးခန်းပိတ်မှပြန်တာပါ။
" ဟုတ် … ဦးစံ ခဏစောင့် သမီး ရေနွေးတည်လိုက်မယ်နော် "
ကျမလည်း ရေနွေးတည်တဲ့ အိုးလေး ရေ တဖလားထည့် ပလပ်ထိုးပြီး ဟင်းဆက်ချက်နေလိုက်တာ။ဂျလောက်ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ မီးနီလေး လင်းမှ ပလပ်ဖြုပ်ပြီး စတီးဇလုံထဲ ရေနွေးတဝက်ကျော်ကျော်ထည့်ပြီး ဦးစံ လှမ်းခေါ်လိုက်တာ။
" ဦးစံ ရပြီ နော် "
ဦစံ ကျမဆီလျှောက်လာတော့ ပုဆိုးကြားက ဖေါင်းထွက်နေတဲ့အရာကို လက်နဲ့ကွယ်ထားတာ။ရေနွေးဇလုံကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ယူတော့ အောက်ကထောင်ထွက်နေတော့တာပဲ။ကျမက အိပ်ယာထပြီဆို ညဝတ်မလဲပဲ မီးဖိုချောင်ဝင်နေကြပါ။အထက်ရော အောက်ရော အတွင်းခံမပါပဲ အင်္ကျီလက်တကိုင်းစကပ်တွဲလျက်လေးက ဒူးထိတော့ ဖုံးတာပေါ့။မီးဖိုချောင်ထဲ ဖွင့်ထားတဲ့ ဖန်ချောင်းအလင်းရောင်ကြောင့် ကျမ ကောက်ကြောင်းတွေ နောက်ကကြည့်ရင်း ဦးစံလည်း စိတ်ထလာတာနေမှာ။အဲဒီနေ့ကတော့ ကျမစိတ်က ပုံမှန်ပါပဲ အသက်ရွယ်ကွာခြားမှု့ကြောင့်လည်း ဖြစ်မှာပေါ့။
ကျမစိတ်တွေ ထကြွလာခဲ့ရတာက မှတ်မှတ်ရရ နေ့ခင်းဘက် လက်ဖက်သုပ်ရင်း ဆေးခန်းထဲ ဝင်ပို့မိတာ နေ့ခင်းအိပ်ချင်ပြေလေးပေါ့။ကျမဆေးခန်းထဲ ရောက်တော့ ဦးစံက ခုံတစ်လုံးပေါ်ဒူးတစ်ဖက်ထောင်ပြီး သတင်းစာဖတ်နေတာရှင်။ပုဆိုးက အောက်စလွတ်ပြီး ပေါင်ကြားက လီးကြီးက ပုဆိုးအောက်နားစကနေ အပြင်ထွက်နေတာ။အံအောမှင်သက်မိရပါတယ်။မထင်မှတ်လောက်အောင် လီးကြီးက မဲမဲတုတ်တုတ်ကြီး မောင့်တိုအိမ်က ခြံစောင့် ကိုတင်ထွန်းကို မျက်လုံးထဲ ပြန်မြင်လာမိတော့တာပဲ။
" ဦးစံ လက်ဖက်သုပ် စားဦး … မောင်ရော မရှိဘူးလား "
" အော် … အေးအေး သမီး … ဆေးရုံက အရေးတကြီး ဖုန်းဆက်လို့ ဆရာထွက်သွားတာ … ဆေးခန်းခဏ ပိတ်ခိုင်းလို့ ဦးစံလည်း ဆေးခန်းတံခါးပိတ်ပြီး သတင်းစာ ဖတ်နေတာ "
ကျမ အသံကြားမှာ ခုံပေါ်တင်ထားတဲ့ ဒူးတဖက်ကို အောက်ချပြီး ထရပ်လိုက်တာ။ခုံတစ်လုံးပေါ်တင်ပေးရင်း ခုံပုလေးနှစ်လုံး ဘေးချပြီး ဦးစံနဲ့ကျမ လက်ဖက်သုပ် စားနေကြတာပေါ့။စားရင်း ဦးစံ မျက်လုံးတွေက ကျမ ပေါင်ကြားထဲရောက်ရောက်နေတာ။ဒူးဖုန်းစကပ်ဆိုပေမယ့် ခုံပုလေးပေါ်ထိုင်လိုက်တော့ စကပ်အောက်နားစက ဒူးခေါင်းပေါ်တင်ပြီး ပေါင်အတွင်းသားတွေ ပေါ်နေမှာလေ။
လက်ဖက်သုပ်ကုန်တော့ မောင်ပြန်ရောက်လာတာနဲ့ ကျမလည်း လက်ဖက်ပန်းကန်လေး ယူပြီး ဆေးခန်းထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တာပါပဲ။ညပိုင်းကျ မောင်က ဘာမှ မမေးတာနဲ့မို့ ကျမလည်း ပြောမပြတော့ပါဘူး။ဆေးခန်းပိတ်ရက်ကျ မနက်စာစားပြီး ကုတင်ပေါ် လင်မယားနှစ်ယောက်လှဲနေရင်း မောင့်ဆီက မထင်မှတ်တဲ့ စကားလုံးတွေ ကြားလိုက်ရတော့တာပဲ။ဒီလိုစကားတွေ မကြားရတာ ၆လကျော်ကျော်လောက် ရှိနေပြီလေ။
" မိန်းမ "
" ရှင် … မောင် "
" ဟိုလေ … နေ့လည်ကျ … ဦးစံ လာလိမ့်မယ် "
" အွန် … ဆေးခန်း ပိတ်ရက်လေ မောင်ရဲ့ "
" ဒီလိုကွာ မိန်းမကလည်း … မောင့်စိတ်တွေ အရင်လို ပြန်ဖြစ်နေလို့ မနေ့ကတည်းက ဦးစံကို အကူညီတောင်းလိုက်တာ "
" ဟမ် "
" ဦးစံက အသက်လည်းကြီးပြီ ပြီးတော့ မောင့်ဆီမှာ အလုပ်လုပ်နေတော့ တခြားလျှောက်ပြောမှာတွေလည်း မပူရဘူး ပြောလည်း သူအသက်ရွယ်နဲ့ဆို ဘယ်သူ့ကမှ ယုံမှာ မဟုတ်ပါဘူး…ပြီးတော့ ဒီတခါ မောင်က အနီးကပ်ကြည့်ချင်တာ "
" မောင်ရယ် ဦးစံက အသက်ကြီးပါပြီ လုပ်နိုင်ပါ့မလား "
" လုပ်နိုင်သလောက်ပေါ့ မိန်းမကလည်း သဘောတူတယ်မလား "
မောင်က ပြောရင်း ပက်လက်လှဲနေတဲ့ ကျမပေါ် ဘေးတိုက်ခွပြီး ပေါင်ရင်းကို သူ့လီးနဲ့ထိုးနေတော့တာ။ဒီလိုပြောရုံနဲ့ကို စိတ်ကြွနေပုံပါပဲ။ကျမကတော့ ဦးစံ အသက်အရွယ်ကြောင့် စိတ်သိပ်မပါပါဘူး။
" ကောင်းပြီလေ … မောင်ပြန်စတာနော် ပြီးမှ ကျမကို အပြစ်မပြောရဘူး "
" အေးပါ မိန်းမရယ် "
သူ့ဆန္ဒလိုက်လျောပေးလို့ ဝမ်းသာပျော်ရွှင်နေရင်း ကျမပါးတဖက်ကို တပြွတ်ပြွတ် နမ်းနေတော့တာ။မောင့်ရှေ့မှာတင် သူစိမ်းယောင်္ကျားကို အလိုးခံရမယ် ဆိုတော့ ကျမလည်း တွေးရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေးတော့ ဖြစ်မိတာပေါ့။ခါတိုင်းဆို ကျမကို စီစဉ်ပေးပြီး တနေရာကနေပဲ ချောင်းတာလေ။မောင်တို့အိမ်ရောက်တော့ ကျမက ကိုမျိုးနဲ့ကိုတင်ထွန်းကို မောင်မသိအောင် အလိုးခံတာတွေက မောင့်အတွက် စိတ်ကျေနပ်မှု့ အပြည့်ဝမရတာနေမှာ။
ခဏအကြာ အောက်ထပ်ဆင်းပြီး ရေအတူချိုးတော့ နှစ်ယောက်သား တုံးလုံးချွတ်ချိုးရင်းမောင်ကိုယ်တိုင် ဦးစံလိုးမယ့် ကျမစောက်ပတ်ကို သေချာ ပွတ်သတ် ဆေးပေးနေတာရှင်။ကျကျနန တကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးပြီးမှ ရေပြန်ချိုးကြတာ။ကျမက မောင့်လီးကို ဆပ်ပြာတိုက်မယ်လုပ်တော့ မောင်က လက်မခံပါဘူး သူပါသာပဲ ခပ်မြန်မြန်တိုက်ရင်း ရေချိုးပစ်တာပဲ။
အိမ်အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ မောင်ကိုယ်တိုင် လုပ်မပေးတာ ကြာပီဖြစ်တဲ့ ကျမဆံပင်တွေကို ရေခြောက်အောင် ဒွိုင်ယာမှုတ်ပေးနေပြန်ရော။မှန်တင်ခုံရှေ့မို့ မှန်ထဲပေါ်နေတဲ့ ကျမ နို့အုံကြီးတွေ ကြည့်ရင်း ဦးစံတော့ ငါ့မိန်းမ မြင်တာနဲ့ တန်းထလာမှာ သေချာတယ် ပြောရင်း ဆံပင်တွေဒွိုင်ယာမှုတ်လိုက် လက်နဲ့ခါပေးလိုက်နဲ့ တက်ကြွနေတာ။ဆံပင်တွေခြောက်တော့ ချိုင်းနှစ်ဖက်ကို ရေမွှေးဆွတ်ပြီး မောင်ကိုယ်တိုင်ရွေးပေးတဲ့ အစိမ်းရောင် လက်တကိုင်းအင်္ကျီအပါးလေးဝတ်လိုက်ထားလိုက်ပါတယ်။
အင်္ကျီလေးက ခါးနားလေးကျုံ့ထားပြီး ပေါင်လယ်ထိရှည်တော့ အောက်ပိုင်း ဘာမ ထပ်မဝတ်ခိုင်းဘူး။အတွင်းခံတွေ မပါတော့ ကျမနို့သီးခေါင်းလေးတွေက အင်္ကျီထဲကနေ ဖုထွက်နေတာပေါ့။အင်္ကျီအောက်နားစ ခပ်ဝဲဝဲလေးက ပေါင်လယ်ထိဖုံးပေမယ့် ကော့ထွက်နေတဲ့ကျမဖင်သားကြီးတွေကြောင့် အသားကပ်ပုံစံလေး ဖြစ်သွားရတာ။
အားလုံးပြီးစီးတော့မှ မောင်နဲ့ကျမ ကုတင်ပေါ်ခြေတွဲလောင်း ချရင်း စကားပြောနေကြတော့ သူဘေးနားရှိလည်း အာရုံမစိုက်ဖို့ မရှက်ဖို့ မှာနေတာ။မောင်မျက်နှာလေးက ဝင်းလက်နေပြီး သူ့ဆန္ဒတွေပြည့်တော့မှာမို့ ပျော်ပြီးရင်းပျော်နေပုံပေါ့။မောင်နဲ့ကျမ စကားပြောနေတုန်း အခန်းတံခါးခေါက်သံကြားလိုက်ရပါပြီရှင်။
" ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် … ဆ ရာ ကျနော် … ရောက် ပါ ပြီ "
ဦးစံ အသံက ပျက်တောင်းပျက်တောင်းနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံပဲ။အလုပ်ရှင်ရဲ့ မိန်းမကို လိုးရမယ်ဆိုတော့ သူလည်း စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်နေမှာပေါ့ … ကျမလည်း ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ပဲ မောင့်ရှေ့မှာ အလိုးခံရတော့မှာမို့ မျက်နှာပူနေမိတယ်။
" ဝင် လာ ခဲ့လေ … ဦး စံ "
မောင်လည်း အသံတွေ မသိမသာလေး တုန်နေတာပါ။တခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ ဦးစံ ဝင်လာတော့ ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ဘူးရှင့် ဆံပင်ခပ်တိုတိုညှပ်ပြီး နူတ်ခမ်းမွှေး မုတ်ဆိတ်မွှေးတွေ ရိတ်ထားရင်း အင်္ကျီ လက်တိုအဖြူနဲ့ ကချင်ပုဆိုးအစိမ်းကွက်လေး ဝတ်လာတာ။ဘာပြောပြော ခါတိုင်းထက်တော့ ကြည့်ကောင်းနေတာပေါ့ရှင်။
" ဦးစံ လာဗျာ … ဒီဘေးထိုင်လိုက် "
မောင်က ကျမဘေးထိုင်ခိုင်းနေပါပြီ။ဦးစံ ဘေးနားထိုင်ရုံနဲ့ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကျမခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာတော့တာပဲ။မောင့် လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း မောင့်မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်မိတယ်။မောင်လည်း ဘာဆက်ပြောရမှန်း မသိပဲ လည်ချောင်းရှင်းသလို တဟမ်းဟမ်း လုပ်နေတာပဲ။ဦးစံဘက် မသိမသာလေး ခိုးကြည့်တော့ သူ့လက်နှစ်ဖက်ပွတ်ရင်း ခေါင်းငုံ့ထားတာပေါ့။
မောင်က ရုတ်တရက် ထပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲက တခါတရံသောက်တတ်တဲ့ ရွှမ်ပုလင်းအဖုံးဖွင့်ရင်း ဖန်ခွက်ထဲ လက်နှစ်ဆစ်လောက်ငှဲ့နေတာ။ပြီးမှ ရေဗူးတစ်ဗူးယူပြီး ဖန်ခွက်အပြည့် ရေရောပြီး တခါတည်း မော့သောက်ပစ်တော့တာပဲ။နောက်တခွက် ထပ်ငှဲ့ပြီး ကျမနဲ့ဦးစံ ထိုင်နေတဲ့ ကုတင်နားပြန်လျှောက်လာရင်း ဦးစံကို သောက်ခိုင်းပြန်ရောပဲ။အရက်သောက်ပြီး ခဏကြာတော့ ပြောရဲဆိုရဲရှိလာတဲ့မောင်က စပြီး သူ့ဖြစ်ချင်တာတွေ ပြောတော့တာပေါ့ရှင်။
" ဦးစံ "
" ဗျာ … ဆရာ "
" ခင်ဗျား ပုဆိုး ချွတ်ဗျာ "
" ဟုတ် ဟုတ် "
ဦးစံက ကျမဘေးထိုင်နေရင်း ထရပ်ပြီး ခါးပုံစဖြည်ရင်း ပုဆိုးကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ချွတ်ချလိုက်တာပေါ့။ကျမက ဘေးတိုက်မို့ ဦးစံရဲ့ လီးကို မမြင်ရပါဘူး ပေါင်သားကြီးတွေက ကြွက်သားအမြှောင်းလိုက်ထနေတာပဲ မြင်ရတာ။မောင်က ဦးစံရှေ့ မတ်တပ် ရပ်လျက်အနေထားမို့ ဦးစံဟာကြီးကို အနီးကပ်မြင်ရပုံပါပဲ မောင်မျက်မှာ မယုံကြည်နိုင်တဲ့ခံစားမှု့မျိုးနဲ့ မျက်လုံးကြီးပြူးထွက်နေတာရှင့်။
" ဟာ … ခင်ဗျား ဆေးထိုးထားတာလား ဦးစံ "
" မထိုးပါဘူး ဆရာရယ် ကျနော် အဲဒါမျိုးတွေ နားမလည်ပါဘူး "
ကျမ … ဦးစံနဲ့မောင်တို့ စကားတွေကြောင့် ဦးစံဟာကြီးကို ကြည့်ချင်ပေမယ့် မောင့်ရှေ့မို့ စိတ်ကို မနည်း ထိန်းနေရတာ။ဦးစံရဲ့ ဒစ်ကြီးကိုတော့ မောင်ဆေးရုံ အရေးပေါ်သွားတဲ့နေ့က ခဏမြင်ဘူးလိုက်ပါတယ်။လီးတစ်ချောင်းလုံးကိုတော့ မမြင်လိုက်ရပါဘူး။
" ဦးစံ … ကျနော့်မိန်းမဘက် လှည့်ပြလိုက်ဗျာ "
ဒီတခါတော့ ဦးစံက တုံ့ဆိုင်းတာမျိုး မရှိတော့ပါဘူး မောင့်စကားဆုံးတာနဲ့ ကျမဘက် လှည့်ပြနေတာ။
" အိုရ် "
ကျမ တကယ်ကို မှင်သက်နေမိတာရှင်။ငြိမ်နေတာတောင် ကိုတင်ထွန်းတောင်သလောက် တုတ်နေတာ ခပ်ညိုညိုလီးကြီးပေါ့ လမွှေးအုံကြီးအောက်ကနေ ငိုက်ဆင်းနေတာ အရှည်က ၅ လက်မကျော်တယ်။ထလာတဲ့အချိန်ဆို ၈လက်မလောက် အသာလေးပဲလေ။ကျမလည်း လီး ၅ ချောင်းလောက် စုပ်ဖူးထားတော့ မှန်းတတ်တာပေါ့ရှင်။ကျမ ဦးစံ လီးကြီး စိုက်ကြည့်နေတာ မောင်ဘေးနား ပြန်ထိုင်တာတောင် သတိမထားမိလိုက်ပါဘူး။မောင့်ဆီက စကားသံကြားမှ သတိပြန်ကပ်လာတာ။
" မိန်းမ … ကြိုက်လား … အတုတ်ကြီးပဲနော် … ကိုတင်ထွန်းနဲ့ ဘယ်သူပိုလည်း "
မောင်ကတော့ အရက် ၂ ပက်လောက်သောက်ထားတာမို့ အာသွက်ရှာသွက် ဖြစ်နေတော့တာပဲ။ကျမ ပြောပြထားလို့ မောင်တို့အိမ်က ခြံစောင့်ကိုတင်ထွန်းလီး တုတ်တာကို မှတ်ထားတဲ့ပုံပါ။
" ဦးစံက ပိုတုတ်တယ် မောင်ရဲ့ "
ကျမ ဦးစံ လီးကြီးဆီက မျက်လုံးမခွာနိုင်ပဲ မောင့်ကို ပြန်ပြောလိုက်တာပါ။
" မိန်းမ စုပ်ချင်စုပ်လေ … မောင်ခွင့်ပြုပါတယ် "
ဒီစကား အတွက်တော့ မောင့်ကို ကျေးဇူးတင်လိုက်တာရှင်။အမှန်တိုင်းဝန်ခံရရင် ဦးစံ လီးကြီးမြင်ကတည်းက ကျမ စုပ်ပေးချင်နေတာပါ။ဟန်ဆောင်မနေတော့ပါဘူး ဦးစံခါးကို ဆွဲပြီး ကျမမျက်နား ကပ်ရင်း ငိုက်ကျနေတဲ့ လီးကြီးကို ဒစ်ဖူးကစပြီး လီးအရင်းနား လမွှေးအုံကြားထဲထိ လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးလိုက်တာပေါ့။လီးအရင်းကနေ အောက်ပြန်ဆင်းတော့ ဦးစံဆီက ညည်းသံလေး ထွက်လာတော့တာပဲ။
အထက်အောက် ၁၀ကြိမ်လောက်ယက်ပေးတော့ လီးကြီးက အပေါ်ထောင်လာပြီး ဆန့်ထွက်လာတာ လက်နဲ့အုပ်ကိုင်တော့ ကျမထင်တဲ့အတိုင်း ၈လက်မခွဲလောက်ရှိနေတာပေါ့။အတုတ်ကလည်း ကျမ လက်ခလယ်နဲ့လက်မ မထိဘူးရှင့်။စိတ်ထဲ တမျိုးလေးဖြစ်မိတာက မောင့်ရှေ့မှာ သူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးမိတာကိုပဲ။
မောင်လည်း သူ့မိန်းမက သူစိမ်းယောင်္ကျားလီးကို စုပ်တာမြင်တော့ ဘယ်လိုခံစားနေမလည်း တွေးရင် မောင့်ဘက် လှည့်ကြည့်မိလိုက်တာ။မောင်က ကျေနပ်အားရတဲ့ပုံပါပဲရှင် ညာဖက်လက်နဲ့ ပုဆိုးအပြင်ကနေ သူ့လီးသူ ကိုင်စွနေတာလေ။ကျမ ဦးစံလီးကို အားရအောင် မစုပ်ရပါဘူး ခဏကြာတော့ မောင်က အသံတုန်တုန်ရီရီနဲ့ ဦးစံကို ကျမ တက်လိုးခိုင်းတော့တာပဲ။
" ဦးစံ … ကျနော့် မိန်းမကို လိုး ပေး တော့ ဗျာ "
ကျမလည်း မောင့်ဆန္ဒအတိုင်း ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လှဲရင်း ပေါင်လေးနှစ်ချောင်း ဖြဲပေးလိုက်တယ်။မောင်က ကျမဘယ်ဖက်ဘေး ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ပေါင်လယ်ဖုံးနေတဲ့ အင်္ကျီအောက်နားစကို ဗိုက်ပေါ်ဆွဲလှန်ပေးနေတာပေါ့။ဦးစံက ကျမပေါင်ကြားနေရာတုန်း မောင်က ကျမစောက်ပတ်လေးကို ကုန်းယက်ပေးပြန်ရော။မောင့်ကို အံအောပြီးရင်းအံအော မိရပါတယ်။
သူများလိုးဖို့အတွက် ကိုယ့်မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးနေတာလေ။စိတ်ထဲ သနားစိတ်လေးဝင်ရင်း အရင်ထက် ပိုချစ်မိသွားရသလိုပဲ။စောက်ခေါင်းထဲ အရည်အိုင်လာမှ ဦးစံကို လိုးဖို့ အချက်ပြနေတာ။ဦးစံဒစ်ဖူးစမြုပ်ကတည်းက စောက်ခေါင်းတခုလုံးပြည့်နေလို့ ကျမ မောင့်လက်ကို လှမ်းဆွဲမိတော့တာပဲ။တကယ်လည်း လိုးရော ကျမ ရင်ဘတ်တွေ ကော့တက်ပြီး အော်လိုက်မိတာ။
" အ … ဖြည်း ဖြည်း နော် … ဦးစံ "
" ရရဲ့လား … မိန်းမ "
" နဲနဲ ကျပ်နေတာ မောင်ရယ် "
မောင်စိတ်ပူမဆိုးလို့ နဲနဲကျပ်တာပြောလိုက်ပေမယ့် … စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်သားတွေ လိပ်ဝင်နေတာ မောင်မြင်ရမှာပါလေ။မောင့်က လက်တဖက်နဲ့ ဦးစံလီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးအရင်းထိ မဝင်အောင် တားပေးနေတော့ ကျမ နာကျင်တာ သက်သာနေရတာပေါ့။ဦးစံ ဖိလိုးတိုင်း မောင့်လက်ကခံနေတော့ လီးအရင်းထိ မဝင်တော့ပါဘူး။မောင်က ဘေးကနေ ဦးစံလီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကျမအင်္ကျီလှန်တင်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေ တဖက်ပြီး တဖက်စို့ပေးပါသေးတယ်ရှင်။
တဖြည်းဖြည်း ဦးစံလီးကြီးရဲ့ အရသာကို ခံစားမိပါပြီ။စောက်ခေါင်းထဲ ချိတ်ဆွဲနေတဲ့ ဒစ်ကြီးကလည်း ခံရတာ အားရလိုက်ရှင်။ပေါင်တွေ မသိမသာ ထပ်ဖြဲရင်း ဦးစံလီးအရင်းကိုကိုင်ထားတဲ့ မောင့်လက်ကို ဖယ်ဖို့ ပြောမိလိုက်တာပေါ့။
မောင့်လက်ဖယ်တာနဲ့ ဦးစံလည်း ကျမ ခံနိုင်လာတာကို ရိပ်မိပုံပဲ ပုံမှန်လေး ၅ ခါလောက်လိုးလိုက် လီးအရင်းထိ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုးလိုက်ပဲ။မောင်က စောက်ပတ်ထဲဝင်ထွက်နေတဲ့ ဦးစံလီးကြီးကြည့်လိုက် ကျမမျက်နာလေး ကြည့်လိုက်နဲ့ စိတ်ထဲ အားရနေပုံပါရှင်။စံချိန်မှီလီးကြီးရဲ့ လိုးချက်တွေကို အံကြိတ်ခံနေတဲ့ ကျမကို နို့သီးခေါင်းလေး စို့လိုက် ပါးလေးနမ်းလိုက်နဲ့ အားပေးနေတဲ့ မောင့်ကို ကျမလည်း ပြန်ကြည့်နေမိလိုက်တယ်။
" အဆင်ပြေပြီ မလား မိန်းမ "
" အင်း မောင် … ခံလို့ ကောင်းလာပြီ "
မောင့်မေးတာ ဖြေရင်း မောင့်မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်တော့ မချိတင်ကဲ ခံစားမှု့ကနေ လွတ်မြောက်ပြီး ကာမအရသာခံနေတဲ့ ကျမကို ပြုံးပြနေတော့တာ။မောင့်မျက်နှာမှာ ကျမပေါ် အားနာမှု့ ကျေးဇူးတင်မှု့လေးတွေ ထင်ဟပ်နေတာပေါ့ရှင်။ကျမလည်း မောင့်ကို ဒီ့ထက် ခံစားမှု့ပိုကောင်းအောင် ပြန်ပေးချင်နေပါပြီ။ဦးစံလည်း မနားတမ်းလိုးနေတော့ လိုးအားလျော့လာတာပေါ့ အသက်အရွှယ်ကြောင့်ထင်တယ်။ကျမ မောင့်အတွက် ဦးဆောင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီ။
" ဦးစံ … ခဏ ရပ်ပြီး … သမီးနေရာ လာလှဲလိုက် "
နေရာချင်းချိန်းပြီး ပက်လက်လှဲနေတဲ့ ဦးစံပေါင်ကြား ကျမ ဒူထောက်နေရာယူလိုက်တာပါ။ဦးစံပေါင်ကြားက ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ရင်း ဘေးနားထိုင်နေတဲ့ မောင့်ကို လှမ်းပြောလိုက်တယ်။
" မောင် … မောင့်မိန်းမ က အခု … သူများ လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်တော့မှာ သေချာကြည့် "
မောင်မျက်နှာလေး ချက်ချင်း ခံစားမှု့တွေ မြင့်လာတာပေါ့ရှင့်။ဦးစံလီးကြီးကို အရင်းကနေ အဖျားထိ ယက်ရင်း မောင့်ဘက်ကို မျက်လုံးဆွေကြည့်လိုက်တာ။ဦးစံရဲ့ လီးအရည်ပြားတလျှောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လီးညိုကြီးကို အားရပါးစုပ်ပြီးမှ ပါးစပ်က ထုတ်လိုက်တော့ တဇပ်ဇပ်တုန်နေတော့တာပဲ။ကျမလည်း လီးစုပ်ရတာ ဝပြီမို့ ဦးစံခါးပေါ်ခွပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ဦးစံချိုင်းကြားထဲထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကို အပေါ်မြှောက်ပစ်လိုက်တာပေါ့။ကျမလုပ်သမျှကို မလွတ်တမ်းလိုက်ကြည့်နေတဲ့ မောင်းဘက် လှည့်ရင်း…
" မောင် … ဦးစံလီးကြီးကို မိန်းမစောက်ပတ်လေးထဲ တေ့ပေးပါဦး "
မောင်က လက်တဖက်နဲ့သူ့လီးစွရင်း ကျလက်တဖက်က ထောင်မတ်နေတဲ့ဦးစံလီးကို ကိုင်ပြီး ကျမ စောက်ခေါင်းဝလေးနဲ့ တေ့ပေးလိုက်တာပဲ။ဦးစံလီးကြီးကို ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ဖိချပစ်တော့ အဖုတ်ထဲ လီးကြီးတရစ်ချစ်ဝင်သွားတာကို အနီးကပ်ကြည့်နေတဲ့ မောင်မျက်နှာက အားရကျေနပ်ရင်း ခံစားမှု့အပြည့်နဲ့ပေါ့ရှင်။မောင်ကြည့်နေမှန်း သိလို့ ကျမလည်း ဖင်ကိုကော့ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး အချက် ၄၀ လောက် မနားတမ်း ဆောင့်ပြလိုက်တာ။ဦးစံလက်နှစ်ဖက်က ကျမနို့အုံတွေကို ညှစ်ပြီး တဟင်းဟင်းညည်းရင်း မောင်လည်း သူ့လီးကို ခပ်မြန်မြန် ဂွင်းတိုက်နေတော့တာပေါ့။
" မောင် … မတ်တပ်ရပ်လိုက် "
ကျမ စကားသံဆုံးတော့ မောင်က ချက်ချင်းပဲ သူ့လီးကို ဂွင်းထုမပြတ် ထရပ်လိုက်တာပါ။ကျမနားလေး တိုးခိုင်းပြီးတော့ မောင့်လက်တွေဖယ်ရင်း ကျမကိုယ်တိုင်ပဲ လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ဦးစံလီးကြီးကို အရင်းထိကပ်ရင်း ကျမခါးလေးပဲ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကစားနေတော့တာ။အပေါ်ကခွလိုးရင်း မောင့်ကို ဂွင်းထုပေးရတာ အံဝင်ဂွင်ကျ မဖြစ်လို့လေ။မောင်က သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ဦးပေါ်ခွလိုးရင်း သူ့လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေတဲ့ ကျမ မျက်နာလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်နေတော့တာပဲ။
ဦးစံလည်း ယောင်္ကျားဖြစ်သူကိုဂွင်းထုရင်းသူလီးကြီး နှဲ့ကစားနေတဲ့ကျမကို အားမလို အားမရ ဖြစ်လာတာနဲ့တူတယ်။ကျမဖင်ကိုမြှောက်ပြီး အောက်ကနေ ပင့်လိုးတော့တာ။အချက် ၃၀ လောက်ကျ စောက်ခေါင်းထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်ပွတ်ဆွဲနေတဲ့ ဦစံလီးကြီးရဲ့ အရသာက လွန်ဆန်လို့မရတော့ပါဘူး။မောင့်ကိုဂွင်းတိုက်ပေးနေတဲ့ လက်ကို လွတ်ပြီး လက်နှစ်ဖက်လုံး ဦးစံ ရင်ဘက်ပေါ်ထောက်ရင်း လီးကြီးဝင်အလာကို အပေါ်ကနေ ပြန်ဆောင့်ချမိပါတယ်။
" အားးးးး … ကောင်း … ကောင်း … ကောင်းလိုက်တာ ဦးစံရယ် … ဟုတ်တယ် … အ … အ … အဲလိုလေး လိုးပေး … အားပါးပါးးးး … မောင့်ရှေ့မှာ တင်… သူ့မိန်းမ စောက်ပတ်ကို ကွဲထွက်အောင် လိုးပြလိုက် … အားးး ရှီးးး … မောင် … ကြည့်ကြည့် … မောင့်မိန်းမကို သူများ ပင့်လိုးနေတာ … လီးကြီးကလည်း အတုတ်ကြီးပဲ … အမလေး … ခံလို့ ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် "
ကျမ စကားမဆုံးခင် မောင်က မတ်တပ်ရပ် ဂွင်းတိုက်ရင်း လရည်တွေပန်းထွတ်လာတာ။ဦးစံနဲ့ ကျမ က ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားကြတာပေါ့။ပြီးတာနဲ့ ကျမက ဘေးလိမ့်ချတော့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက ဦးစံလီးကြီးကျွတ်ထွက်သွားပြီး စောက်ခေါင်းထဲက တဘူဘူ တဗွီဗွီ နဲ့ လေတွေ အန်နေတော့တာ။မောင်ကလည်း ကျမဘေး လှဲအိပ်တော့ ကျမက ခလယ်ထဲ အိပ်သလို ဖြစ်သွားတာပေါ့။
အနားယူနေတုန်း ပေါင်ကြားလေးနွေးကနဲ့ ဖြစ်လာလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မောင့်ပေါ့ … ဦးစံ လရည်တွေရော ကျမစောက်ရည်တွေရော ပွနေတဲ့ ကျမစောက်ပတ်လေးကို တပြက်ပြက်နဲ့ ကုန်းယက်နေတာ။ရမ္မက်စိတ် မကုန်သေးတဲ့ပုံစံနဲ့ပါ။ကျမလည်း ကာမစိတ်တွေ ပြန်ကြွလာရင်း လက်ထောက်ပြီးထထိုင်လိုက်တာ။ကိုယ်တစောင်းလှည့်ပြီး မောင့်ကို အဖုတ်ယက်ခိုင်းရင် ဦးစံ ဗိုက်ပေါ်ကပ်နေတဲ့ လီးကြီးဆွဲစုပ်လိုက်တာပေါ့။
ဦးစံလည်း မခေပါဘူး ခဏလေးနဲ့ ပြန်ထလာတာပဲရှင်။နောက်ပိုင်း ညနေထိ ဦးစံမပြန်မချင်း နားလိုက်လိုးလိုက်ပေါ့။မောင်က တအားကို တက်ကြွပြီး ပုံစံအမျိုးမျိူး နဲ့ ဦးစံကို လိုးခိုင်နေတာ။ဦးစံလီးကြီးကို မောင်ကိုယ်တိုင် ကိုင်ထည့်ရင်း တခါတခါ ဦးစံခဏနားရင် ကျမစောက်ပတ်လေးကို ယက်ပေးသေးတာရှင်။ညနေ ၅ နာရီလောက်မှ လိုးတာရပ်ပြီး ဦးစံကို ပြန်ခိုင်းလိုက်တာ။
ကျမလည်း စောက်ရည် တဗြန်းဗြန်း ပန်းရင်း မျော့ကျန်ခဲ့တာ။ညစာကို မောင်ကိုယ်တိုင် သွားဝယ်ပြီး နေ့လည်စာနဲ့ညစာ ပေါင်းစားလိုက်ကြတာပေါ့။အိပ်ရာဝင်တော့ ကျမကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း အရင်ကထက် ပိုချစ်လာကြောင်း တဖွဖွပြောရင်း နှစ်ယောက်သား နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားခဲ့တာပါ။
နောက်ရက်တွေကျ မောင်မသိအောင် ကျမ ဦးစံကို အလိုးခံနေမိတော့တာပါပဲရှင်။ကျမ ရေချိုးချိန်ဆို ဦးစံက မယောင်မလည်နဲ့ ရောက်လာပြီး ရေချိုးခန်းထဲ လိုးသွားတတ်တာ။နေခင်း ထမင်းဟင်း ချက်ချိန်ဆိုလည်း မောင်လစ်တာနဲ့ လီးစုပ်ခိုင်းလိုက် အဖုတ်လာယက်လိုက်ပေါ့။
ကြာလာတော့ ကျမနဲ့ဦးစံ လည်း အတင်းရဲလာပြီး မောင် လူနာကြည့်ချိန်တွေပါ မရှောင်ပဲ ဆေးခန်းနောက်ဖေးတံခါးဝမှာ ကျမက အမှိုက်လှည်းရင်း ဦးစံဝင်လာတာနဲ့ အချိန်ရသလောက် လီးကြီးကို စုပ်ပေးတတ်တာ။ဦးစံကလည်း တခါတခါ ဆေးခန်းပိတ်ပြီး မောင်ရေချိုးချိန်ဆို မပြန်သေးပဲ ကျမကို မီးဖိုချောင်ထဲ ခေါ်လိုးတော့တာရှင်။ဦးစံနဲ့ ဇပ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်နေတဲ့ကျမ တဖြည်းဖြည်း အပြင်ထွက်ပြီး ရှာတတ်လာပါပြီ။
အပြင်လောက မှာလည်း ကျမကို ဆီးကြိုနေသူတွေက အများကြီးပါနော့။အပြင်ထွက်တာ စိတ်လာတဲ့ကျမကို မောင်လည်း ဘာမ မပြောသာပါဘူး။ကျမဘက်ကလည်း မောင့်အကြိုက် အစွမ်းကုန် လိုက်လျောပေးခဲ့တာလေ။တရက်က လှေကားကွေ့လေးမှာ ဦးစံနဲ့ကျမ မတ်တပ်ရက်လျက်လေး မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးနေတာ မောင်မြင်ပေမယ့် မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီးလှည့်ထွက်သွားတာ ကျမ သိလိုက်ပါတယ်။
....................................................................................................................
မနက်ခင်းအလင်း ကျေးငှက်အော်သံလေးနဲ့အတူ နေရောင်ခြည်နွေးနွေးလေး ပေါ်လာချိန် ဒေါက်တာသက်ပိုင်တစ်ယောက် ဆေးခန်းတံခါးလေး ကိုယ်တိုင်ထဖွင့်နေပါပြီ။မနက်အိပ်ယာထတော့ ဘေးနား စမ်းကြည့်ပေမယ့် ဇနီးဖြစ်သူ မတွေ့ရပေ။အောက်ထပ်မှ ဟင်းနံ့များ ရနေသဖြင့် ထူးထူးခြားခြား မနက်အစောရီး ထမင်းဟင်းချက်နေသဖြင့် စဉ်းစားနေမိသေးသည်။ခဏ ပြန်မှေးကာ နေရောင်ထွက်လာမှ အောက်ဆင်းလာရာ ရေချိုးခန်းအတွင်းမှ ရေသံများကြားနေရသည်။
ဆေးခန်းအကူ ဦးစံအား အလုပ်ထုတ်လိုက်သဖြင့် သူကိုယ်တိုင် ဆေးခန်းအဖွင့်အပိတ် လုပ်လာသည်မှာ ၃ လကျော်လောက်ရှိလေသည်။ဆေးခန်း တံခါးဖွင့်ပြီး ဆေးခန်းရှေ့ ခုံလေးပေါ်တွင် သတင်းစာ တစ်ဆောင်ဖတ်နေရာ တန်ဖိုးကြီး ဇိမ်ခံကားအနက်ရောင် တစ်စင်း ဆေးခန်းရှေ့ ထိုးရပ်လာတော့သည်။ကားပေါ်မှာ ဥပဓိရုပ်ကောင်းကောင်း အသားဖြူဖြူ လူကြီးတစ်ယောက် အနောက်တိုင်းဝတ်စုံးဖြင့် နေကာမျက်မှန်အမဲကြီးတပ်ကာ ဆင်းလာနေသည်။မြင်ဖူးသလိုရှိနေသောကြောင့် ကြည့်နေရာ မျက်မှန်ချွတ်လိုက်မှ သေချာသိလိုက်ရသည်။ဆေးရုံအုပ်ကြီး ဒေါက်တာ ဦးခန့်ကြည်ပါ။
" ဟာ … ဆရာ … ကျနော့်ဆီလာတာလား "
" မဟုတ်ဖူးမောင်ရဲ့ … ကျမနဲ့ပြင်ဦးလွင် သွားမလို့ ဦးခန့်က လာခေါ်တာ … ထမင်းဟင်းတွေ ညမနက်စာ ချက်ထားခဲ့တာ … မျှော်မနေနဲ့ဦးနော် … ညနေမှပြန်ဆင်းလာပြီး လမ်းမှာဝင်စားမှာ ညပိုင်းလောက်မှာ ကျမ ပြန်ရောက်မယ် "
မတ်တပ်ရပ် နုတ်ဆက်နေတုန်း နောက်ကျောဘက်မှ ဇနီးဖြစ်သူ စကားသံကြောင့် ဒေါက်တာသက်ပိုင်တစ်ယောက် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားရသည်။သူ့ဘေးမှ ကပ်ဖြတ်သွားသော ဇနီးဖြစ်သူ၏ ထမိန်စကပ်အောက်မှ ဖင်သားကြီးများအားကြည့်ရင် ငေးကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
အိမ်ထောင်ကျကတည်းက အေးအေးဆေးဆေး နေတတ်သော ဇနီးဖြစ်သူအား သူ၏ ရမ္မက်စိတ်များကြောင့် ကာမလမ်းကြောင်းပေါ် ဇွတ်အတင်းမောင်းနှင်ခဲ့ရာ နောက်ပိုင်း ဇနီးဖြစ်သူ၏ ကာမဆန္ဒများအား မထိန်းနိုင်တော့ပေ။တဖြည်းဖြည်း ထွက်ခွာသွားသော အနက်ရောင်ကားလေးအား ငေးကြည့်ရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့တော့သည်။
စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
ဘုံခုနှစ်ဆင့်
ပြီးပါပြီ။
