ကျွန်တော် နဲ့ မထား (စ/ဆုံး)

 ကျွန်တော် နဲ့ မထား  (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ။

ကျနော့်အိမ်က လုံးချင်း တိုက်အိမ်လေးပါ။ တော်တော်လေးလည်း ကျယ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူကသိပ်မရှိ။ အဖေရယ် အမေရယ် ကျနော်ရယ် ကျနော့်အမေရဲ့ တပည့် မထားရယ် အိမ်ဖော် အဒေါ်ကြီး ဒေါ်တင်ရယ် စုစုပေါင်းမှ ၅ယောက်ထဲပါ။ 

ခြံစောင့် လင်မယားတော့ ရှိတယ်။ ကိုထွန်းခင်တို့ လင်မယားလေ။ ခြံထောင့်မှာ သပ်သပ် အိမ်ဆောက်ပီး နေပါတယ်။ နေ့ဘက်ဆို အဖေကလည်း သူ့ရုံးကိုသွား အမေနဲ့ မထားနဲ့လည်း ရွှေဆိုင်သွား ကျနော်လဲ ကျောင်းသွားပေါ့။ အိမ်မှာ အရမ်းပျင်းဖို့ ကောင်းပါတယ်။ 

ကျောင်းက ပြန်ရောက်ရင် အခန်းထဲအောင်းပီး ဂိမ်းဆော့၊ တီဗွီကြည့်၊ စာလုပ်၊ ဒီလောက်ပါပဲ။ တစ်ခါတစ်လေ အောကားကြည့်ပေါ့။ ကြည့်ပီး ဖီလင်တက်လာရင် သိတယ်မလား ထုံးစံအတိုင်း ထုတာပေါ့။ 

ပထမဆုံး ပြောမှာက မထားရဲ့ အကြောင်းပေါ့ဗျာ။ မထားဆိုတာ ကျနော့်အမေရဲ့ တပည့်လေ ငယ်ငယ်ထဲက မွေးစားထားတယ် ပြောတာပဲ။ ကျနော်မမွေးခင် ထဲကပေါ့။ မထားရဲ့ အသက်က ကျနော့ထက် ၁၀ နှစ်လောက် ကြီးတယ်။ မထားကို အမေက မွေးစားထားတာ ဆိုပေမဲ့ ကျနော်နဲ့ မောင်နှမလိုတော့ မနေဘူး။ 

သူငယ်ချင်း လိုပါပဲ။ ငယ်ငယ်တုန်းကဆို မှတ်မိသေးတယ်၊ လူလစ်ရင် ကျနော့်လီးကို လက်နဲ့လိုက်ဆွဲလို့ ထွက်ပြေးရသေးတယ်။ မိရင် ညှစ်တယ်။ နောက်ပိုင်း ကျနော်လဲ ဘယ်ရမလဲ သူ့နိ့ကို လက်နဲ့ ပြန်ဆွဲတာပေါ့။ 

ခုနည်းနည်း အရွယ်လေး ရောက်လာတော့မှ သိပ်မစတော့တာ။ သူက အပျိူကြီး လုပ်မယ်တဲ့ဗျာ။ ယောက်ကျား မယူဘူးတဲ့။ ဘာစိတ်ကူးလဲတော့ မသိဘူး။ မထားက အသားဖြူဖြူ၊ နဲနဲဝတယ်။ အရပ်မြင့်တယ်။ တိုတိုပြောရင် ထောင်ထောင် မောင်းမောင်းပေါ့။ 

သူ့ကို အမေက တော်တော် ယုံပါတယ်။ အမေ အရမ်းစိတ်ချရတဲ့ လူပေါ့ဗျာ။ ရုပ်က အချောကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ မထားက ကြည့်ပျော်ရူ့ပျော် ရှိပါတယ်။ စီးပွားရေးနဲ့ ပက်သက်ရင် မထားက တကယ်တော်ပါတယ်။ လုပ်ငန်းနဲ့ ပက်သက်ပီး စီမံခန့်ခွဲတာတွေ ဘာတွေဆိုရင် လုံးဝအကွက်စေ့ ထောင့်စေ့နေတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်ကတော့ မထားက ဒါဆို ဟိုဟာပဲ။ အဲ့လို လုပ်လိုက်ရမှ ကျေနပ်တာ။ 

အမေက သူ့ကို အရမ်းယုံတော့ ကျနော့် မျက်စိထဲမှာ ခပ်နောက်နောက် ဖြစ်နေတာပေါ့။ ကျောင်းပိတ်ရက် အတွင်းမှာပဲ ဘယ်လလဲတော့ မမှတ်မိတော့ဘူး။ အမေ့ မိတ်ဆွေတယောက် မင်္ဂလာဆောင်တဲ့ဗျာ။ မန်းလေးမှာတဲ့။ အဲ့ဒါ အမေက ရန်ကုန်မှာ အလုပ်တွေ ရှိတယ်ဆိုပီး မထားကို သွားခိုင်းတယ်။

မထားက သူတယောက်ထဲဆို မသွားရဲဘူးတဲ့၊ ကျနော့ကိုပါ ခေါ်သွားမယ်တဲ့။ ကျနော်လဲ ထုံးစံအတိုင်း ငြင်းတာပေါ့။ မလိုက်ချင်ဘူး ဘာညာပေါ့လေ။ အမေက ဘာအလုပ်ရှိလို့လဲ မေးရော ဖြေစရာ အဖြေက မရှိဘူး။ ကျောင်းကလဲ ပိတ်ရက် ဖြစ်နေတယ်လေ။ နောက်ဆုံး အမေက မိန်းကလေး တယောက်ထဲ ခရီးဝေးလွတ်လို့ မကောင်းဘူး သားရယ် လိုက်သွားဆိုပီး ပြောတော့မှ လိုက်သွား လိုက်ရတယ်။ 

နောက်နေ့မနက် လေယာဉ်နဲ့ ရန်ကုန်ကနေ မန်းလေး ရောက်လာတာပေါ့။ မန်းလေး ရောက်ရောက်ချင်း အမေ့မိတ်ဆွေ အိမ်ကိုရောက်တယ်။ အဲ့ဒီ့မှာ ကျနော့်ရင်ထဲကို တိုးဝင်လာတဲ့ နတ်သမီးလေးနဲ့ တွေ့တာပဲဗျာ။ နောက် စုံစမ်းကြည့်တော့ အမေ့မိတ်ဆွေရဲ့ သမီးတဲ့ဗျာ။ အခု မင်္ဂလာဆောင်တာ သူ့အကိုတဲ့။ တော်တော် လှတယ်ဗျာ။ မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိတာ ဒါမျိူးလား မသိဘူး။ မျက်လုံးထဲကကို မထွက်တော့ဘူး။ 

အဲ့ဒီ့အိမ်မှာပဲ တည်းတာဆိုတော့ သူ့ကို နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ရဖို့ ချောင်းနေတာပေါ့ဗျာ။ ကံကောင်းစွာနဲ့ ည၈နာရီ လောက်မှာပဲ ဝရန်တာမှာ သူထွက်ရပ်နေတာ တွေ့တော့ ကျနော်လဲ လမ်းလျောက် သလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ သူအနား ရောက်သွားတယ်။ နောက် သူ့ကို စကားစ ပြောတာပေါ့။ ညဘက် ဒီမှာ ပူတယ်နော်လို့။ သူက ကျွန်တော့ဘက် လှည့်ကြည့်ပီး အင်းတဲ့။ နောက် ဘာညာကွိကွ တော်ကီ ပွားကြည့်တာပေါ့။ သူ့နာမည်က လွင်မာတဲ့။ ပြင်ဦးလွင်မှာ ဘောဒါတက် နေတာတဲ့။ ခုမှ ၁၀တန်းတဲ့။ 

ဒီနေ့ သူ့အကို မင်္ဂလာဆောင်ရှိလို့ မန်းလေးခဏ ပြန်လာတာတဲ့။ မင်္ဂလာဆောင် ပီးရင် ပြင်ဦးလွင် ပြန်သွားရမှာတဲ့။ ကျနော်ကလဲ ကျနော့် အကြောင်းတွေ၊ ရန်ကုန်က အကြောင်းတွေ ဘာ၊ညာပေါ့။ သူ စိတ်ဝင်စား လောက်တဲ့ အကြောင်းတွေ ရွီးလိုက်တာ သူနဲ့ကျနော် တော်တော်လေး ခင်သွားပါတယ်။ နောက်ကျနေပီတဲ့ သူ သွားအိပ်တော့မယ်တဲ့။ ကျနော်ကလဲ ရန်ကုန်ရောက်ရင် အိမ်လာလည်လေလို့ ပြောတော့ သူက လာခဲ့မယ်တဲ့။ 

အော် အိပ်ရမဲ့အခန်း အကြောင်း ပြောရဦးမယ်။ အဲ့ဒီ့ အိမ်ရှင်က အားနာတဲ့ ပုံစံနဲ့ ကျနော်နဲ့ မထားကို သားတို့ မောင်နှမ ၁ခန်းထဲ အိပ်လို့ ရမလားတဲ့။ ဧည့်သည်တွေ များနေတော့ အခန်းစီစဉ်ပေးဖို့ အဆင်မပြေတဲ့ ပုံပါပဲ။ ကျနော်က ဘာမှမပြော ရသေးခင် မထားက ရပါတယ်တဲ့…။ အဆင်ပြေသလို စီစဉ်ပါတဲ့။ သောက်ပလုတ်တုတ်။ ဒီညသူနဲ့ တူတူအိပ် ရတော့မယ်။ ထမင်းစားသောက် အိမ်ရှင်တွေနဲ့ စကားပြောပီး ကျနော်တို့ အိပ်ရမဲ့ အခန်းထဲကို သွားကြပါတယ်။

ဟာ…… ကုတင် ၁လုံးပဲရှိတယ်။ မထားနဲ့ကျွန်တော် ၁ခါမှ ဒီလို မအိပ်ဖူးဘူးလေ။ နဲနဲတော့ ရင်ခုန်တာပေါ့။ မထားကို ကျနော်က မထား အိမ်မှာဆို နေ့တိုင်း ပင်ပန်းတယ်မလား။ ကျနော်တို့ ဒီကို ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် ပြင်ဦးလွင် သွားကြမလား ဆိုတော့ မထားက အမေ ဆူလိမ့်မယ်တဲ့။ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ရတာ သွားချင်တဲ့ ပုံတော့ပေါ်တယ်။ အမေဆူမှာ ကြောက်လို့နဲ့ တူတယ်။ 

ကျနော်က အမေ့ကို ဖုန်းဆက်ပီး ပြောမယ်လေ၊ မထားလဲ ပြောပေါ့။ ၂ ယောက်လုံး သွားချင်တယ် ဆိုရင်တော့ အမေ ခွင့်ပြုမှာပါ ဆိုတော့ သူခဏ တွေဝေသွားပီး။ မသွားချင်ပါဘူး ဟာတဲ့၊ ရန်ကုန်မှာ အလုပ်တွေ ရှိသေးတယ်တဲ့။ ကျနော်လဲ အမျိုးမျိုး ပြောပါတယ်။ မရဘူး။ ဇွတ်ငြင်းနေတယ်။ ဘာကြောင့်လဲမသိ၊ အပျိုကြီးတွေများ တခါတခါ တော်တော် ဇီဇာကြောင်တာပဲ။ 

ကျွန်တော်လဲ ဘယ်လိုမှ ပြောမရတော့ နဲနဲဘူသွားတဲ့ပုံနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ဝင်အိပ်လိုက်ပါတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ မထားက ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ပီး ကျနော့ကို သွားမယ်ဆိုရင် အမစကား နားထောင်ရမယ်တဲ့။ အံမယ် ဒါမျိုးကတိဆိုရင် ၁၀ခါပေးတာပေါ့။ ပီးရင် ကိုယ်လုပ်ချင်သလို လုပ်တာပဲလေ။ ဟိဟိ…။ နောက်တော့ မထားက အိပ်တော့တဲ့။ မီးပိတ်လိုက်တဲ့ ။ ကျနော်လဲ မီးပိတ်ပီး အဲကွန်းကို အအေးဆုံး တင်လိုက်ပါတယ်။ ကျနော်က အအေးကြိုက်တဲ့ လူလေ။ မထားက ဘာလို့ အဲယားကွန်းကို အဆုံးထိ တင်တာလဲတဲ့။ အရမ်းအေးတယ်တဲ့။ ကျနော်ကလဲ အမချမ်းရင် ကျနော် ဖက်ထားပေးမှာ ပေါ့လို့။ အပျိူကြီး ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ဘူး ၊ငြိမ်သွားတယ်။ မအိပ်ခင် ဟိုစကားပြော ဒီစကားပြောနဲ့ပေါ့။ 

နောက် ၁၅မိနစ်လောက် ကြာတော့ ချမ်းလာပီကွာ။ အဲယားကွန်းကို နဲနဲပြန်လျှော့တဲ့။ ကျနော်လဲ မထားနားကပ်ပီး မထားကို ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ မထားလဲ ဘာမှ ပြန်မပြောပါဘူး။ မထားကို ဖက်လိုက်မိတဲ့ အချိန်ကစပီး ကျွန်တော့ရင်ထဲမှာ အသိတခု ဝင်ရောက် လာပါတယ်။ ငါ သူစိမ်း မိန်းကလေး တယောက်နဲ့ အိပ်ယာတခုထဲပေါ်မှာ တူတူအိပ် နေရတာပဲ ဆိုပီးတော့ပေါ့။ အဲ့လို အသိဝင် လာတာနဲ့ ကျနော့လီးက မတ်ပီး တောင်လာတာ သတိထား မိလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ ပြဿနာ တက်မှာစိုးလို့ မထားကို ဖက်နေရာကနေ လက်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်တော့ မထားက ဖက်ထားလေတဲ့။ ဒီမှာ ချမ်းတယ်တဲ့။ အောက်မှာ လီးတောင်နေတာ သူမှမသိပဲ။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျနော်လဲ မထားကို ဆက်ဖက်ထား လိုက်တယ်။

မထားရဲ့ မျက်နှာလေးက ကျွန်တော်ဘက်ကို လှည့်လာတာနဲ့ မထားရဲ့ ပါးလေးကို ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ်။ မထားက အံသြသွားတဲ့ ပုံစံနဲ့ ဘာလို့ နမ်းတာလဲတဲ့။ ရန်တွေ့တဲ့ ပုံစံမျိူးပေါ့။ ကျနော်လဲ ချစ်လို့ နမ်းတာလို့။ အပျိူကြီးမမ ရင်ခုန်ပီး ရှက်သွားလား မသိဘူး။ ဟိုဘက်ကို တခါထဲ ပြန်လှည့်သွားရော။ ကျနော် နှလုံးက တော်တော်ကို တုန်နေတာဗျာ။ ဖွဲ့နွဲ့ပီး ပြောရရင် ရင်ခုန်တာပေါ့။ မထားက ဒီဘက် ပြန်လှည့်ပီး အိပ်တော့တဲ့။ ကျနော်က အိပ်လို့ မပျော်ဘူး အိပ်ယာပြောင်းလို့ နဲ့တူတယ်လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ 

ကျနော် မထားကို သွေးတိုးစမ်းတဲ့ အနေနဲ့ မထားကို ဖက်ထားတဲ့ လက်ကို အောက်နဲနဲ လျှော့ချပီး မထားရဲ့ ဗိုက်သားလေးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးကြည့်ပါတယ်။ အရမ်းလဲ မလုပ်ရဲဘူးလေ။ ပြဿနာတက်မှာ စိုးလို့။ မထားက ဘာမှပြန် မပြောတော့ အခြေအနေ နဲနဲကောင်းတယ် ထင်တယ် ထမိန်ကြားထဲကို လက်လျှိူဝင်ပီး မထားဗိုက်ကို ပွတ်ပေးကြည့်ပါတယ်။ အဲ့…… တွေ့ပီ… အပေါက်လေး… မထားရဲ့ ချက်လေးပါ။ မထားရဲ့ ချက်လေးကို စမ်းကြည့်ရင်း မထားတော့ အိပ်ပျော်သွားပီ ထင်ပီး မထားလို့ အသံ ခပ်အုပ်အုပ် လေးနဲ့ ခေါ်လိုက်တော့ မထားက ဘာလဲတဲ့။ ပြန်ထူးတော့ ကျနော်လဲ လန့်သွားတာပေါ့။ ဘာပြန်ပြောရမလဲ မသိဖြစ်သွားတယ်။ 

နောက်မှ မထားရဲ့ ချက်ကလေးကို လက်နဲ့ စမ်းထားတာ သတိရတော့ ကျနော်က အမချက်ပေါ်မှာ ကျနော့လက်မှတ် ထိုးပေးလိုက်မယ်၊ ပိုက်ဆံထုတ်လို့ ရတာပေါ့ဆိုတော့။ မထားက အူတူတူ ဖြစ်သွားပြီး ဘာလဲတဲ့။ ကျနော်က ချက်ပေါ်မှာ လက်မှတ်ထိုးတော့ ချက်လက်မှတ်ပေါ့လို့ ပြောပီး ကျနော်ပဲ အရင်ရီလိုက်ပါတယ်။ မထားလဲ လိုက်ရီပီး နင့်ယောက်ခမ ဘဏ်မှာပဲ ထုတ်လို့ရမှာတဲ့။ ကျနော်လဲ သူပြောတာကို အလိုက်သင့် လိုက်ရီ ပေးလိုက်ပါတယ်။ 

ကျနော်စိတ်ထဲမှာ သိလိုက်တာတော့ တော်တော် အခြေအနေ ကောင်းနေပီလို့ ထင်မိပါတယ်။ ကျနော့်လီးကလဲ တော်တော့်ကို တောင်နေတာလေ။ မထားရဲ့ဘေးမှာ အိပ်နေတာဆိုတော့ မထားပေါင်ကို သွားထောက်မိ နေတာပေါ့။ မထားလဲ သိလားတော့ မသိဘူး။ ကျနော့်လက်က မထားရဲ့ ချက်အောက်ကို နဲနဲဆက် ဆင်းကြည့်တော့ မထားက ကျနော့်လက်ကို အမြန်ဖမ်းကိုင် လိုက်ပါတယ်။ ပီးတော့ ကျနော့ဘက်ကို လှည့်လိုက်ပီး ဘာလုပ်ဖို့လဲတဲ့။

ကျနော်လဲ ဒီအခြေအနေရောက်မှ မထူးတော့ဘူး ထပ်စွန်းစား ကြည့်တာပေါ့လို့ ဆုံးဖြတ်ပီး အမရဲ့ ဟိုဟာကို ကိုင်ကြည့်ချင်လို့ လို့ပြောလိုက်တာပေါ့။ မထားက မကိုင်ရဘူးတဲ့ ၊အိပ်တော့တဲ့။ ကျနော်ကလဲ မထားနဲ့ ကျနော်နဲ့ ၂ယောက်ထဲပဲ သိတာပဲ။ ဘယ်သူမှ သိတာမှ မဟုတ်တာ ခဏလေးပဲ ကိုင်ကြည့်ချင်လို့ ဆိုတော့ မထားက မကိုင်ရဘူးတဲ့။ ရှက်စရာကြီးတဲ့။ ကျနော်က အော်… မထားက ရှက်နေတာလား၊ ဒါဆို မထား အိပ်ပျော်သွားတဲ့ အချိန်ကြမှ ခဏလေး ကိုင်ကြည့်မယ်နော်လို့ ပြောတော့ မထားက လူဆိုးလေးတဲ့၊ ပြောလို့လဲ မရဘူးတဲ့။ ငါဒီည မအိပ်တော့ဘူးတဲ့။ ကျနော်လဲ ပြန်ပီးတော့ မထားကို ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ မအိပ်ဘူးလို့။ မထားအိပ်မဲ့ အချိန်ထိ စောင့်မယ်လို့။ 

အဲ့လိုပြော ပီးတော့ ၂ယောက်သား တိတ်ဆိတ် သွားပါတယ်။ စကားလည်း ဆက်မပြော ဖြစ်တော့ဘူး ၁၅မိနစ်လောက်နေတော့ မထားကို အကဲခတ်မိတာ အိပ်ချင်နေတဲ့ပုံပဲ။ နောက် ၁၀မိနစ်လောက်နေတာ့ မထားလို့ တိုးတိုးလေး ခေါလိုက်တယ်။ မထားက ပြန်မထူးဘူး။ 

အိပ်ပီးထင်တယ် ဆိုပီး မထားရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ကိုင်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ မထား တချက်တွန့်သွားတယ်။ ကျနော်က လန့်သွားတာပေါ့။ မထား နိူးသွားတာလားလို့။ နိူးတော့ မနိူးသေးဘူး။ မထားရဲ့ အဖုတ်လေးကို ထမိန်းအပေါ် ကနေပဲ ပွတ်ပေးနေတယ်။ ကြားဖူးသလောက် အပျိူတွေ ဆောက်ဖုတ်မှာ အမွှေးတွေ ပေါက်ကြတယ်တဲ့။ မထားကျတော့ အမွှေးမပေါက်တဲ့ ပုံပဲ။ ထမိန်ပေါ်က ကိုင်ကြည့်တော့ အဖုတ်က ချောနေတယ်။ သေချာသိအောင် ထမိန်ကို တခါထဲ လှန်လိုက်ပီး မထားရဲ့ ဆောက်ဖုတ်လေးကို ကိုင်ကြည့်တော့မှ အမွှေးက မပေါက်ဖူးနဲ့ တူတယ်။ ပြောင်နေတယ်။ ချောနေတာက မထားရဲ့ အဖုတ်ကြား ထဲကနေ ချွဲကျိကျိ အရည်တွေ ထွက်နေလို့ ချောနေတာ။ 

အော်… ကျနော် သိသွားပီ။ မထား မအိပ်သေးဘူး အိပ်ချက်ယောင် ဆောင်နေတာလေ။ မထား မအိပ်မှန်း သိတာနဲ့ မထားရဲ့ ထမိန်းကို ကွင်းလုံးချွတ် လိုက်ပါတယ်။ အောက်ခံလေးကိုလဲ မရရအောင် ဆွဲပီးချွတ်လိုက်ပါတယ်။ မထားလား။ မနိူးတော့ဘူးလေ။ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတဲ့သူ မဟုတ်လား။ မထားရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ပီး အောကားတွေ ထဲကလို ဘာဂျာမှုတ် ပစ်လိုက်ချင်တာ။ ဒါပေမဲ့ နဲနဲရှိန်နေသလို ဖြစ်နေတယ်။

မထားရဲ့ အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျီ ရော ဘော်လီပါ မရရအောင် ခက်ခက်ခဲခဲ ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ မထား တယောက်တော့ လုံးဝကို မိမွေးတိုင်း ပကတိ အနေအထား ဖြစ်သွားပီလေ။ မထားရဲ့ လုံးဝိုင်းနေတဲ့ နို့သီးခေါင်း လေးတွေကို နိ့ဆာနေတဲ့ ကလေးတယောက်လိုမျိူး ကောင်းကောင်းကြီး စုတ်လိုက်။ 

နို့သီးခေါင်း လေးတွေကို ချေလိုက်နဲ့။ နို့အုံတခုလုံးကို နယ်လိုက် လုပ်ပေးတော့ မထားစီကနေ ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော် စိတ်ထဲမှာ ပိုရဲတင်းလာ သလိုမျိူးပဲ။ အောက်ဆင်းပီး မထားရဲ့ အမွှေးမပေါက်တဲ့ ဆောက်ဖုတ် ပြောင်ပြောင် ကြီးမှာတော့ အရည်တွေ ကျနေတာ ရေတံခွန်ကနေ ရေတွေစီးကြ နေတဲ့အတိုင်းပဲ။ ကျနော်လဲ ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်တော့ကွာ ဆိုပီး မထားရဲ့ အဖုတ်လေးကို ဘာဂျာမှုတ်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ 

မထားရဲ့ စောက်စိလေးကို အရင်စစုတ်ဖို့ စောက်စိလေးကို လိုက်ရှာတာ ဟိုးအထဲ ရောက်နေတယ်။ မထားက နဲနဲဝတော့ စောက်ဖုတ် အသားတွေက ပြည့်နေတော့ စောက်စိလေးက အထဲရောက် နေတာပေါ့။ မထားရဲ့ စောက်စိလေးကို စစုတ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေတဲ့မထား ဖင်ပါကော့တက် သွားပါတယ်။ 

လျှာဖျားလေးနဲ့ စောက်စိလေးကို ပွတ်ကစားတော့ မထား လုံးဝဟန်ဆောင်လို့ မရတော့ပါဘူး။ မထားရဲ့ ညည်းသံတွေကလဲ တစစ ကျယ်လာပါတယ်။ ကျနော် မထားရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ၁၅မိနစ်လောက် အားရပါးရ ဘာဂျာပေးလိုက်တာ မထားက စကားပြောလာပါတယ်။ေ မောင်လေး တော်ပီတဲ့၊ ကျနော့်ကို တားလို့ မရမှန်းသိတော့ ဒီနေ့တော်တော့ လေကွာတဲ့။ သူများ အိပ်ယာပေါ်မှာ အရည်တွေ ပေကုန်ပီတဲ့။ သူတို့ သိသွားလိမ့်မယ်တဲ့။ 

နောက်နေ့ ပြင်ဦးလွင် သွားမှပဲ ဆက်လုပ်တဲ့။ လိမ်မာတယ်နော်တဲ့။ ကျနော်ကလဲ သူပြောတာ မှန်တာကြောင့် ပြင်ဦးလွင်ရောက်ရင် တကယ်နော် လို့ဆိုတော့ မထားက ကတိတဲ့။ မထားတော့ ကျနော်လျှာနဲ့ အစွမ်းပြလိုက်တာ တော်တော် ကြွေသွားတယ် ထင်တယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျနော်လဲ မထားဘေးမှာ ပြန်လှဲအိပ် လိုက်တာပေါ့။ ပီးတော့ မထားကို ကျနော့်ဟာလေး ကိုင်ကြည့်ပါလား ဆိုတော့ မထားက ဟာ မကိုင်ချင်ဘူးတဲ့။ သူ့လက်ကလေး တွေကိုယူပီး ကျနော့်လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တော့ သူကကိုင်ကြည့်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သံချောင်းကြီး ကြနေတာပဲတဲ့။ မာမာတောင့်တောင့်ကြီးတဲ့။

အဲ့ဒါနဲ့ ကျနော်လဲ မထားရဲ့ စောက်ဖုတ် အပေါက်လေးကို လက်နဲ့ကိုင် ပီးတော့ ဒီအချောင်းကြီးနဲ့ ဒီအပေါက် လေးထဲကို ဆန့်ပါ့မလား ဆိုတော့ မထားက ပေါက်ကရတွေတဲ့။ သွားအိပ်တော့တဲ့။ ဒီတခါတော့ မထားစကားကို နာထောင်လိုက်ပါမယ်။ အိပ်ပီဗျာ။ 

နောက်နေ့မနက် ကျနော်အိပ်ယာက ထတာ နဲနဲနောက်ကျ သွားတယ်။ ၈နာရီခ္ွဲလောက်မှ နိူးတယ်။ မထား ကျနော့်ကို လာနိုးတယ်။ အိပ်ပုတ်လေး ထတော့တဲ့။ ကျနော်ကလဲ နိူးနိူးချင်း မထားရဲ့ လက်ကလေးကို ဖမ်းဆွဲပီး ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲကို မထားရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ဆွဲပွေ့ပြီး ချစ်လားလို့ မေးလိုက်တော့ မထားက ဘာမှပြန် မပြောဘူး။ ကျနော်လဲ မထား နှတ်ခမ်းလေးကို အားရပါးရ နမ်းလိုက်တယ်။ မထားက သွားလဲ မတိုက်ရသေးဘူး။ အာပုတ်ကြီးနဲ့။ ညစ်ပတ်တယ်တဲ့။ 

အဲ့ဒါနဲ့ ကျနော်က ရွံလို့လားဆိုတော့ ၊မထားက မရွံပါဘူးတဲ့။ ဘာဖြစ်လို့လဲလို့ ကျနော်ကမေးတော့ နားနားမှာကပ်ပီး တိုးတိုးလေး ပြောတယ်၊ ချစ်လို့တဲ့။ မနက် ရေမိုးချိူး breakfast စားပီး အမေ့ဆီကို ဖုံးဆက်တယ်။ ၂ယောက်လုံး ပြင်ဦးလွင် သွားချင်တယ် ဆိုတာနဲ့ သဘောကောင်းတဲ့ ချစ်မေမေက ခွင့်ပြုတယ်လေ၊ အကြာကြီးတော့ မနေနဲ့တဲ့။ ၄ရက် ၅ရက်လောက်ပဲ နေတဲ့။ ဒီနေ့နေ့လည် ဧည့်ခံပွဲ ပီးတာနဲ အဆင်သင့်ထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်ထားကြတယ်။ ကျနော်ရော မထားရော ညားခါစ လင်မယားတွေ လိုပါပဲ တယောက်နဲ့ တယောက် အကြင်နာတွေ ပြိုင်လို့ပေါ့။ လောကကြီး ကလဲနော် တော်တော် လှည့်စားတတ်တာပဲ။ မနေ့ကပဲ သူငယ်ချင်းလို ၊မောင်နှမလို နေကြတာ။ 

ဒီနေ့တော့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်လို့။ မင်္ဂလာပွဲသွားပီ လက်ဖွဲ့ပေးတယ်။ စားစရာ သောက်စရာတွေ မြန်မြန်စားသောက်ပီး မန်းလေးကနေ ပြင်ဦးလွင်ကို ထွက်လာခဲ့ ကြပါတယ်။ van ကားလေးနဲ့။ ကားမောင်းတဲ့ ဦးလေးကြီးကလဲ လေယဉ်မြန်မောင်းတဲ့ သင်တန်းတေ ဘာတွေတတ်ထားလား မသိဘူး။ မောင်းတာ တော်တော်မြန်တယ် ခဏလေးနဲ့ ပြင်ဦးလွင် ရောက်လာခဲ့တယ်။ ဟိုတယ် ကောင်းကောင်းတခုမှာ ၂ယောက်ခန်း တခန်းယူလိုက်ပီး အခန်းထဲ ဝင်ခါနီးမှ မထားက ကျနော့ကို တိုးတိုးလေး ပြောတယ်။ ကြောက်တယ်တဲ့။ ဘယ်သူ့ကို ကြောက်တာလဲ ၊မေးတော့ ကျနော့်ကိုတဲ့။ ကျနော်လဲ မမထားကလေ ကိုယ်လုံးကိုမှ အားမနာဘူး၊ ကျနော့်ထက် ၂ဆလောက် ဝတာကို ကျနော့်ကို ဘာကြောက် နေတာလဲ ဆိုပီး ဖြေသိမ့်ပေးလိုက်တယ်။

နောက် ၂ယောက်လုံး ရေမိုးချိူးပီး အနွေးထည်တွေ၊ ဆွယ်တာတွေ သွားဝယ်ကြတယ် မထား နဲနဲစိတ်ပျော် သွားပုံရတယ်။ ဟိုတယ် ပြန်ရောက်တော့ ညရနာရီ ထိုးခါနီးပီ။ ကျနော်တို့လဲ စောစောစီးစီး ထမင်းသွားစား လိုက်ကြတယ်။ မထားပျော်အောင် သူစားချင်တဲ့ဟာတွေဘဲ မှာကျွေးတယ်လေ။ 

တရောက်နဲ့တရောက် ခွံ့ကျွေးကြတာ အရမ်းပျော်ခဲ့ ကြပါတယ်။ စားသောက်ပီး ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တော့ ည၈နာရီထိုးပီ။ မထားက အဝတ်အစားတွေ လဲနေတယ်။ ကျနော်တော့ ဘာမှလဲ မနေတော့ဘူး။ အရမ်းလဲ အေးနေတာကို စောင်ခြုံနေလိုက်တယ်။ မထားက အဝတ်အစား လဲပီးတော့ ကျနော့်ကို တယောက်ထဲ ကွေးနေတယ်ပေါ့။ ဟိုဘက်တိုး အမလဲ အရမ်းချမ်းတယ်တဲ့။ 

အဲ့ဒါနဲ့ ဂွမ်းစောင်အထူ ကြီးထဲမှာ ၂ယောက်လုံးကွေးပီး TV ကလာတဲ့ ကိုးရီးယားကားကို ကြည့်နေတယ်။ မထားကတော့ ကိုးရီးယားကား ကြည့်နေတာပေါ့။ ကျနော်ကတော့ မထားကို ဘယ်လိုစရမလဲ ချောင်းနေတာ။ မထားက ကျနော်ချောင်းနေတာ သိလို့ပဲလား အေးလို့တမင် အုပ်ထားတာလား တော့မသိဘူး။ သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ကလေးတွေနဲ့ အုတ်ထားတယ်။ 

ခဏနေတော့ သူ့လက်ဖယ်တာနဲ့ အသာလေး သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို ကျွန်တော် အုတ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ ကျနော့်ဆီ ဘေးစောင်းတချက် လှည့်ကြည့်တော့ ကျနော်လဲ အရှက်ပြေ ရီပြပီး ချမ်းတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူက TV ဆက်ကြည့် နေပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ သူ့ဆောက်ဖုတ်လေးကို လက်ကလေးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်ရင်း မထားကို နားထဲမှာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ်။ ချစ်ချင်တယ်လို့။ မထားက ကျနော့်ကို ချစ်ပေါ့တဲ့။ 

ဘယ်သူက တားနေလို့လဲတဲ့။ စောင်ကိုခွာပီး မထားရဲ့ ထမိန်းကို လှန်လိုက်တယ်။ မထားတော့ ဒီညအလိုးခံရမှာ သိလို့လား မသိဘူး။ အောက်ခံတောင် မဝတ်ထားဘူး ခုနက လက်နဲ့ကလိထားလို့ မထားစောက်ဖုတ်လေးမှာ အရည်လေးတွေ စို့နေပီလေ။ 

မနေ့က မှောင်မှောင်မဲမဲထဲမှာ မထားရဲ့ ဆောက်ဖုတ်လေးကို မမြင်ရဘူး။ ဒီနေ့ မီးချောင်းအလင်းရောင် အောက်မှာဆိုတော့ မထား စောက်ဖုတ်လေးက ဖူးပီးဝင်းမှဲ့နေတဲ့ အသီးတလုံး အတိုင်းပါပဲ။ အလင်ရောင် ထဲမှာဆိုတော့ မထား ရှက်နေတယ်။ ကျနော်တော့ မထားစောက်ဖုတ်ကို မနေ့ကလိုမျိူး ဘာဂျာကောင်းကောင်း ဆွဲပေးလိုက်တာ ခနနေတော့ မထားက တော်တော့ကွာ၊ တော်တော့တဲ့။

ကျနော်လဲ ပိုကောင်းအောင် လျှာဖျားလေးနဲ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားထိ ဆွဲလျှက်ပေးလိုက်တာ ဆောက်ဖုတ်ထဲကနေ မီးတောင်ထိပ်က ချော်ရည်ပူတွေ ပန်းထွက်သလိုမျိူး မြင်မကောင်းအောင် ပန်းထွက်လာလိုက်တာ ကျနော့်မျက်နှာတွေ ပေကုန်တယ်။ မျက်နှာတွေပါ ပေကုန်တော့ မထားက ကျွန်တော့ကို တော်တော် အားနာသွားတယ်နဲ့ တူတယ်။ ကျနော်ကတော့ အမြန် ရေချိူးခန်း ပြေးပီး မျက်နှာကို သေချာဆေး လိုက်ရတယ်။ 

ပီးတော့ မထားဆီ ပြန်လာတော့ ဆောရီး မောင်လေးရာတဲ့၊ ဘယ်လိုမှထိန်းလို့ မရတော့လို့တဲ့။ တောင်းပန်ပါတယ် နော်တဲ့။ ကျနော်ကလဲ တကယ်တောင်းပန်ချင်ရင် ကျနော့်ကိုလဲ ခုနကလို ပါစပ်နဲ့ လုပ်ပေးဆိုတော့ သူကမလုပ် တတ်ဘူးတဲ့။ အဲ့ဒါဆို မမပါးစပ်ဟ ဆိုတာနဲ့ သူ့ပါစပ်ကို ဟပေးပါတယ်။ 

ကျနော်က ဘောင်းဘီချွတ်ပီး သူ့ပါစပ်ထဲကို လီးထိုးထဲ့တယ်။ လုံးဝ မငြင်းရှာပါဘူး။ မမ ရေခဲချောင်း စုတ်သလို စုတ်ပေးလေ။ ကျနော်လဲ မထားရဲ့ပါးစပ်ကို ကောင်းကောင်းလိုး ပေးလိုက်တာ အရမ်းဖီးဖြစ်ပီး ရှေ့ပြေးအရည်ကြည် လေးတွေ ထွက်လာတဲ့ အထိပါပဲ။ မထားက ဘာတွေလဲတဲ့ ငံကျိကျိနဲ့တဲ့။ ကျနော်က အချစ်ရည်တွေလို့။ တော်ပီ မစုတ်နဲ့တော့လို့ ဆိုပီး မထားရဲ့ ပေါင်၂လုံး ကြားမှာဝင်ထိုင်ပီး မထားရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကျနော့်လီးနဲ့ လျှောတိုက်ပီး ပွတ်ပေးနေတော့ မထား မျက်လုံးလေးက မှေးစင်းသွားတယ်။ 

မထားရဲ့ ပေါင်တုတ်တုတ် လေးတွေကို အားကုန်ဖြဲပီး မထားရဲ့ အဖုတ်လေးထဲကို လီးဒစ်မြုပ်ယုံလောက် သွင်းကြည့်တယ်။ မမ နာလားဆိုတော့ သူက့ နဲနဲနာတယ်တဲ့။ နောက်လက်တဆစ်လောက် သွင်းလိုက်တော့ ထပ်သွင်းလို့ မရတော့ဘူး။ 

တခုခု ထောက်နေသလို မျိူးပဲ၊ ကျနော်လဲ ဘာလုပ်ရမှန်းလဲ မသိတာနဲ့ မထားကိုပဲ မေးလိုက်တယ်။ မမထား ထပ်သွင်းလို့ မရတော့ ဘူးလားလို့။ မထားက အားနဲနဲထဲ့ပီး ဆောင့်လိုက်တဲ့ မျက်လုံးမှိတ်ပီး မှိန်းနေရာကနေ ပြန်ဖြေတယ်။ ကျနော်လဲ ဆောက်ဖုတ်ဝကို သေချာချိန်ပီး အားကုန်တချက် ဆောင့်လိုက်တာ မထားခင်မျာ အံကို တင်းတင်းကြိတ်ပီး ၊မျက်နှာကလေး တခါထဲ ရဲသွားတာပဲ။

သူများတွေကြားမှာ စိုးလို့ထင်တယ် အသံတချက်မှ မထွက်ဘူး။ ကျနော်လီးတန် အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့မှ နာလိုက်တာ မောင်လေရယ်တဲ့ ကျနော်လဲ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လေး ဆောင့်ပေးနေတယ်။ ၅မိနစ်လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ မမ ဘယ်လိုနေသေးလဲလို့ မေးတော့ ဘာမှပြန် မဖြေတော့ဘူး။ လုံးဝ ဇိမ်တွေ့သွားပီ နဲ့တူတယ်။ တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်လိုး နေရင်းကနေ မြန်မြန်ဆောင့်တော့ မမထား ကောင်းနေတဲ့ ပုံပါပဲ။ 

သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို တချက် ငုတ်ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော် လန့်သွားတယ်။ သွေးတွေ အများကြီးပဲ။ မမထား သွေးတွေ ထွက်နေတယ် သိလားဆိုတော့၊ သိတယ်တဲ့။ အမရဲ့ အပျိူရည်ကို မောင်လေးကို ပေးလိုက်ရလို့ ကျေနပ်တယ်တဲ့။ ခပ်မှန်မှန်လေး ဆောင့်ပေးနေရာကနေ မြန်မြန်လေး ဆောင့်ပေးလိုက်တာ မိနစ်၂၀လောက် ကြာတော့ သူရောကျနော်ရော ပြိုင်တူ ပီးကြပါတယ်။ ၂ယောက်လုံး ပီးတော့ ကျနော်က မေးလိုက်တယ် မမထား။ ကျနော့ကို ချစ်လားဆိုတော့ အရမ်းချစ်တယ်တဲ့။ 

ဒါဆို ခဏလေးနော်ဆိုပီး ကျနော်တစ်ရူးယူပီး မထားအဖုတ်မှာ ပေနေတဲ့ သွေးတွေရော သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ အရည်တွေရော။ ကျနော့်လီးက ထွက်တဲ့ အရည်တွေရော ကြင်နာယုယစွာ သုတ်ပေး လိုက်ပါတယ်။ မထား အဖုတ်က နီးရဲပီး ရောင်ကိုင်း နေသလိုလိုပါပဲ။ အဲ့ဒီ့ညက ၂နာရီခွဲထိ လိုးကြပါတယ်။ ၆ ချီလောက် ရှိမယ်။ နောက်နေ့တွေကြတော့ ထမင်းစားချိန် ကလွဲပီး တချိန်းလုံး ဆွဲကြတာ။ ပြင်ဦးလွင်ရောက်ပီး ဘယ်မှ မသွားဖြစ်ပါ။ 

တည်းခိုခန်းမှာ တနေကုန် တညလုံး မမထားနှင့် ၂ယောက်ထဲ ကြားဖူးသမျှ လိုးနည်းပေါင်းစုံကို စမ်းလိုက် အသစ်ထွင်လိုက်နဲ့။ မမထားတော့ ကျနော်လုပ်သမျှ အကုန်လုံး ခံရှာပါတယ်။ ပြင်ဦးလွင်မှာ ၅ရက်နေခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီ့ ၅ရက်မှာ မမထားနဲ့ နေ့တိုင်းလိုးခဲ့ပါတယ်။ 

ရန်ကုန် ပြန်ရောက်တော့ မထားက ထုံးစံအတိုင်း မိုးလင်းတာနဲ့ ဆိုင်သွား မိုးချူပ်မှ ပြန်ရောက်တော့ တွေ့ချိန် နည်းသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့်လျှာစွမ်းကို ကြွေနေတဲ့ မထားတော့ ညဘက်လူတွေ အားလုံးအိပ်ပီ ဆိုရင်တော့ ကျနော့်အခန်းထဲ ရောက်ရောက်လာပီး အလိုးခံတယ်လေ။ နေ့တိုင်းတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ၁ ပတ်မှာ ၃ရက်လောက်တော့ ကျနော့်ဆီ ရောက်လာတတ်ပါတယ်။

ပြီးပါပြီ။