ဘီလူးမောင်တင် အပိုင်း (၂)

ဘီလူးမောင်တင် အပိုင်း (၂)

ဘီလူးမောင်တင် ရေးသည်။

{အင်းစက်၊ကပ်ကိုး}

အခန်း (၅)

တော်တော်ကြာအောင် ခင်မောင်ကျော်က မသူဇာကို အားရပါးရ စိတ်ကြိုက် နမ်းယက်ပြီး မောကာ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လဲကျသွားသည်၊ ဒီတော့မှ မသူဇာလည်း လှဲအိပ်နေရာမှ ထထိုင်ပြီး ပြေလျှော့နေသည့် သူ့ဆံပင်ကို ပြင်စည်းလိုက်သည်။ ခင်မောင်ကျော်မှာ ပက်လက်လဲရင်း လီးက မတ်မတ်ထောင်နေသည်။ မသူဇာ,က သူဘာလုပ်ရမည်ကို သိသည့်အလား နားသယ်နားတွင် ကျနေသေးသည့် ဆံပင်ကို နားရွက်နောက် လှမ်းသပ်တင်ရင်း ခေါင်းငုံ့ကာ လီးထပ်ဖူးကို လှမ်းငုံကာ စုတ်လိုက်သည်။ လက်က တွဲလောင်းကျနေသည့် ဂွေးဥကို လှမ်းကိုင်ကာ ဆုတ်ကိုင်ကစားလိုက်သည်။

လက်က ဂွေးဥကို ညှစ်ရင်း ပါးစပ်က လီးကို တစ်ဆုံးနီးပါး ထိုးသွင်းကာ ခပ်ပြင်းပြင်း စုတ်ဆွဲလိုက်သည်မို့ ခင်မောင်ကျော်ပါးစပ်က အီးကနဲ အသံနှင့်အတူ တင်ပါးပါ ကြွတက်လာသည်။ မသူဇာက အလျှော့မပေးပဲ ခင်မောင်ကျော် ဖြစ်နေပုံကို မျက်လုံးဒေါင်ကပ် ကြည့်ရင်း ဂွေးဥကို စောစောကထက် နည်းနည်းပြင်းအောင် ထပ်ညှစ်ကစားကာ လီးကို နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိညှပ်ပြီး အတင်းဆွဲစုတ်လိုက်သည်မို့ ခင်မောင်ကျော်မှာ တအီးအီးနှင့် အသံထွက်ရင်း အိပ်ယာကို တင်းတင်းဆုတ်ကာ တင်ပါးက ကော့သထက် ကော့လာသည်။ ဒီတော့မှ မသူဇာက လီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးသလို ပါးစပ်နှင့် တင်းတင်းညှပ်ထားရင်း ခေါင်းကို ငုံကာ ငုံကာနှင့် အာခေါင်ထဲထိရောက်အောင် ကစားနေသည်မို့ အချွဲသလိပ်များ ထွက်လာကာ လီးချောင်းအတိုင်းပင် စီးကျလာသည်။ ခင်မောင်ကျော်မှာ တအီးအီးနှင့် အသံထွက်ရင်း တင်ပါးမှာ ကြွတက်လာလိုက် ပြန်ကျလိုက်နှင့် အရသာကို မချိမဆန့်ပင် ခံစားနေရသည်။ အတော်ကြာအောင် လုပ်ပေးပြီးတော့မှ ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး

" အရသာရှိလိုက်တာ မောင်ကျော်ရယ်၊ မမ အောင့်ထားရတာကြာပြီ"

ပြောလဲပြော ပါးစပ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာသည့် လီးကို လက်ဖြင့်ဆုတ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ လီးမှာ အာခေါင်ထဲမှ ထွက်လာသည့် တံတွေး အချွဲများနှင့် စိုရွှဲနေသည်မို့ ချောကာ အရှိန်ဖြင့် လက်က ဆီးခုံနှင့် ရိုက်မိပြီး တဖတ်ဖတ် အသံများ ထွက်နေလေသည်။

" မမ ဒီမှာ ဒီမှာ"

ဂွင်းတိုက်ပေးနေတုန်း ဘယ်အချိန်က အိပ်ယာဘေးကပ်လျှက် စားပွဲအံဇွဲထဲမှ နှိုက်ယူလိုက်မှန်း မသိ၊ ခင်မောင်ကျော်က ဆရာဝန်သုံး အပါးစား ရာဘာလက်အိပ်တစ်ခုနှင့် အဆီညှစ်ဆေးတောင့်ကို လှမ်းပေးသည်။ မသူဇာက လှမ်းယူလိုက်တော့ ခင်မောင်ကျော်က သူ့ခြေနှစ်ဘက်ကို မြှောက်ကာ ခြေကျင်းဝတ် နှစ်ဘက်ကို သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဆွဲလိုက်သည်မို့ ဖင်က ကြွတက်လာသည်။ မသူဇာက ခင်မောင်ကျော်အောက်ဘက် ရွှေ့ထိုင်ကာ ဆရာဝန်များသုံးသည့် ရော်ဘာလက်အိပ် ခပ်ကျပ်ကျပ်ကို သူ့လက်တစ်ဖက်မှာ စွပ်ရင်း အဆီဗူးထဲမှ အဆီဖြင့် လက်ချောင်းကို လူးလိုက်သလို ဖင်ဝတွင်လည်း အနည်းငယ် သုတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် လက်အိပ်မစွပ်ထားသည့် လက်ဖြင့် လီးကို ကိုင်ကာ ညင်ညင်သာသာ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း လက်အိပ်စွပ်ထားသည့် လက်ခလည်ဖြင့် ဖင်ဝကို အသာပွတ်ကစားပေးပြီး လက်ချောင်းက ဖင်ပေါက်ထဲ တဖြေးဖြေး ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

" အီး . . . . . ."

အီးကနဲ အသံရှည်ထွက်ကာ ခင်မောင်ကျော် မျက်လုံးမှေးကာ ညိမ်ကျသွားသည်။ မသူဇာက သူ့လက်ခလည်ကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းကာ မွှေကစားပေးနေသလို နောက်လက်တစ်ဖက်ကလည်း လီးကို အဆက်မပြတ် ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ ထိုမျှမကသေး ပါးစပ်ဖြင့် လီးကို ငုံ့စုတ်လိုက်လို ဖင်ထဲသွင်းထားသည့် လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် အတွင်းမှ ထိနေသည့် ခပ်ပျော့ပျော့ အရာကို ဖိဖိကစားပေးသည်၊

" အီး... အိုး... မမ... အင်း... အင်း... မမ... မမ... အား... ဇိမ်ပဲကွာ"

အတော်ကြာအောင် ဇိမ်ခံနေပြီးမှ

" အား... မမ...မမ... တက်လိုး.. တက်လိုး... လိုးတော့ လိုးတော့ ကောင်းနေပြီ ကောင်းနေပြီ"

ဒီတော့မှ မသူဇာလည်း ခင်မောင်ကျော်ပေါ် တက်ခွကာ လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်နှင့် ကိုင်တေ့ကာ ဖိချလိုက်သည်။ အတွေ့အကြုံ ရင့်နေသည်မို့ လီးက ရှောရှောရှုရှုပင် အဆုံးထိ တန်းဝင်သွားတော့သည်။ နောက်တော့ ကိုယ်ကို မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြင့် ဖိကာ ဖိကာ လိုးတော့သည်။ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မသူဇာမှာ ဆောင့်အားကျလာပြီး မောလာသည်မို့

" မောင်ကျော် မင်း တစ်လှည့်လိုးကွာ၊ မမ မောပြီး မနိုင်တော့ဘူး"

" အင်း ကုန်းပေး၊ နောက်ကလိုးမယ်"

" အာကွာ ဒီနေ့ ဖင်မလိုးနဲ့ မမ စောက်ဖုတ်ပဲ ကောင်းကောင်းခံချင်တာ၊ ဖင်ခံရတာ အရသာမရှိဘူး"

" ကျနော်က ဖင်လိုးတာ ပိုကြိုက်တာ မမရ၊ ကျပ်ပြီး စေးနေတာ"

" မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ကျော်ရာ၊ ဖင်ခံရတာ မမမှာ နာတာကလွဲပြီး အရသာမရှိဘူး၊ မမ ဒီနေ့ စိတ်ထနေလို့ စောက်ပတ်ပဲ အရသာရှိရှိ ခံချင်နေတာ၊ ကျပ်နေအောင် ပက်လက်အိပ်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်း စုပြီး ထောင်ထားပေးမယ်၊ ဟုတ်ပလား၊ စေးစေးလေး ဖြစ်နေမှာ၊ မမ အလိုးမခံတာ ကြာပြီလေ၊ မင်းအကြိုက် ကျပ်နေမှာ၊ မောင်ကျော် စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လိုး နော် နော်"

" အင်း အင်း နောက်တစ်ပတ် မမ လာရင်တော့ ဖင်ပဲလိုးမှာနော်"

" အင်းပါ အင်းပါ နောက်တစ်ပတ် မင်းသဘော၊ လာပါ လိုးပါတော့"

ပြာပြောဆိုဆို မသူဇာက ပက်လက်အိပ်ကာ သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို စုကာ ထောင်ပေးလိုက်သည်၊ ခင်မောင်ကျော်လည်း ကုန်းထကာ မသူဇာနောက် ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း သူ့လီးကို ပြူထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် တဖတ်ဖတ်နှင့် အသံထွက်အောင် အားပါပါနှင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

" အား... အား... အား... အား... အရသာရှိလိုက်တာ အား... အား... အား"

ဆောင့်ချက်တိုင်းကို တအားအားအော်ကာ ခံရင်း နှစ်ယောက်သား ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားကြတော့သည်။

```````````````````````````````````````````````````

အခန်း (၆)

ဦးမင်းညို ဖြစ်လာသည့် မောင်မင်းညိုမှာ အညာဘက်မှ ဖြစ်ပြီး ဆယ်တန်းအောင်တော့ ရန်ကုန်သို့ အရဲစွန့်ကာ တစ်ဦးတည်း ပြောင်းလာပြီး ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သည့် အိမ်တွင် ကပ်နေရင်း ကိုယ့်ဒူးကိုယ်ချွန် ကြိုးစားနေသူ ဖြစ်သည်။ ကံကောင်းချင်တော့ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးခါစ မောင်မင်းညိုမှာ အစိုးရရုံးခွဲတစ်ခုတွင် အငယ်တန်းစာရေး အလုပ်ရလေသည်။ အလုပ်စဝင်တော့ လူပျိုပေါက်၊ နဂိုကလည်း ရိုးသူမို့ လူ့ဘဝအကြောင်း ဘာမှမသိပေ၊ သူတို့ခေတ်က ခုခေတ်လို လိင်ဆက်ဆံမှု့ကိစ္စ တော်ရုံမသိ၊ လီးတောင်သည်ကိုပင် သေးပေါက်ချင်လို့ဟု ထင်နေသေးသည်ဟု တင်စားပြောလို့ပင် ရသည်။ 

ထိုအချိန်မှာ သူတို့ရုံးမှ စာရေးမ တင်တင်မူနှင့် ဆုံစည်းရသည်။ ထိုအချိန်က တင်တင်မူလည်း ဦးမင်းညိုနှင့် မရှေးမနှောင်းပင် အလုပ်ဝင်သည့် အငယ်တန်း စာရေးဖြစ်သည်။ သို့သော် တင်တင်မူက အငယ်တန်းစာရေး အလုပ်ကို ပျင်းလို့ ဝင်လုပ်ခြင်းသာ ဖြစ်ပြီး သူ့ယောက်ကျားက သင်္ဘောသား ဖြစ်သည်။ သင်္ဘောသားတို့၏ ထုံးစံအတိုင်း တစ်နှစ်လျှင် ဆယ်လလောက်က ပင်လယ်ပြင်ပေါ်တွင် နေရပြီး တင်တင်မူမှာ တစ်ယောက်ထည်း ဖြစ်နေသည်။

တင်တင်မူကား မောင်မင်းညိုထက် ငါးနှစ်လောက် အသက်ကြီးကာ အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ တနှစ်ကျော်ကျော်လောက်ပင် ရှိအုံးမည်။ အိမ်ထောင်ကျခါစက တင်တင်မူ ယောက်ကျားမှာ ခြောက်လမျှ အလုပ်နားက ချစ်စ ခင်စ ကြင်နာစ မယားနှင့် အတူနေသော်လည်း အချိန်တန်တော့ သင်္ဘောသားပီပီ မယားကို ထားခဲ့ကာ အလုပ်ပြန်ထွက်သွားရသည်။ တင်တင်မူ ယောက်ကျားမှာ လိင်ဆက်ဆံမှု့ကို ကောင်းကောင်းသိသဖြင့် အတူနေသည့် ခြောက်လအတွင်း သူ့မိန်းမ တင်တင်မူကို နည်းမျိုးစုံဖြင့် ဆက်ဆံသဖြင့် တင်တင်မူမှာ လိင်ကိစ္စကို ကြိုက်နှစ်ကာ ယောက်ကျား မရှိသည့် အချိန်တွင် တမ်းတနေမိသည်။

ဖြစ်ချင်တော သူတို့ရုံးမှ လူပျိုပေါက်လေး မောင်မင်ညိုကို အသစ်ခန့်လိုက်လေသည်။ တင်တင်မူတို့ရုံးတွင် လူသိပ်မရှိလှပေ၊ ယောက်ကျားဆိုလို့ မန်နေဂျာ အဖိုးကြီး တစ်ယောက်သာ ရှိသည်၊ ကျန်သူတွေကလည်း လုပ်သက်ရင့်နေသည့် အသက် လေးဆယ်ကျော် ငါးဆယ်ကျော် အဖွားကြီးတွေက များသည်။ လုပ်သက်ရင့်သည့် အဖွားကြီးတစ်ယောက် ပင်စင်ယူသွားတော့ တင်တင်မူကား နောက်ဆုံး ခန့်ထားသည့် အငယ်တန်းစာရေးဖြစ်ပြီး မောင်မင်းညိုမှာ တင်တင်မူ ခန့်ပြီးမှ ရောက်လာသည့် နောက်တိုးခန့်သည့် အငယ်တန်း စာရေးဖြစ်သည်။ မကြာခင် အချိန်အတွင်းမှာပင် အရွယ်ချင်း သိပ်မကွာသည့် တင်တင်မူနှင့် မောင်မင်းညိုမှာ ရင်းနှီးသွားပြီး ရိုးသားလှသည့် မောင်မင်းညိုကို စိတ်ဆာနေသည့် တင်တင်မူက သူ့ဆန္ဒဖြည့်ရန် သားကောင်အဖြစ် အပိုင်ကိုင်တော့သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ မောင်မင်းညို နေသည့်နေရာနှင့် တင်တင်မူ နေသည့်နေရာမှာ ဘတ်စ်ကား တစ်လိုင်းတည်း ကျသည်မို့ ဘတ်စ်ကား အတူစီးကာ ပြန်ရင်း ရုံးဆင်းချိန် လူကျပ်သည့် ဘတ်စ်စကားပေါ်တွင် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ပူးကပ်ရင်း ပိုရင်းနှီးလာသည်။

တစ်နေ့ ရုံးဆင်းတော့ တင်တင်မူက အကြံဖြင့် သူ့အိမ်မှ ရေကန် ရေယိုနေသည်ကို လာကြည့်ပေးရန် အကူအညီတောင်းသဖြင့် ရုံးကအပြန် တင်တင်းမူ အိမ်သို့ ပါသွားတော့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ တင်တင်မူမှာ မောင်မင်းညိုကို အိမ်ရှေ့တွင် ခဏထိုင်ခိုင်းထားပြီး သူက အခန်းထဲဝင်ကာ မြူဆွယ်ရန် ပြင်ဆင်တော့သည်။ အဆင်သင့် ဖြစ်သည်နှင့် အခန်းထဲမှ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

" မောင်လေးရေ မောင်လေး၊ ခဏ အခန်းထဲလာပါအုံး"

မောင်မင်းညိုက အခန်းထဲဝင်လာတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲနေသည့် တင်တင်မူကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တင်တင်မူက မောင်မင်းညိုကို တွေ့သည်နှင့် လေသံတိုးတိုးနှင့်

" မောင်လေးကို ရေကန်လာကြည့်ခိုင်းမှပဲ ဘာဖြစ်လဲ မသိပါဘူး၊ လူက မောလာလို့၊ ခဏ လှဲနေတာ၊ ဘတ်စ်ကားကလဲကျပ်၊ ပြီးတော့ ဒီနေ့ အလုပ်မှာလဲ စာရင်းသွင်းတာ နည်းနည်းများသွားလို့ ထင်တယ်၊ ဒီလိုပဲ မမက ပင်ပန်းလာရင် အဲလိုဖြစ်တတ်တယ်"

" မမ နေမကောင်းဘူးလား"

" နေကတော့ ကောင်းပါတယ်၊ တစ်ခါတစ်ခါ ဒီလိုပဲ အားမရှိသလို၊ ရင်တွေ တလှပ်လှပ်နဲ့ မောသလိုလို ဖြစ်ပြီး အကြောတွေလဲ တင်းနေတယ်"

" ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ မမ၊ နှိပ်ပေးရမလား"

မောင်မင်းညိုက သဘောရိုးဖြင့် ပြောသော်လည်၊ တင်တင်မူက သူဆင်သည့် အကွက်ထဲ ဝင်လာသည်မို့

" အေး အေး မောင်လေး၊ လာ လာ မမနား လာထိုင်ပြီး နှိပ်ပေးပါလား"

မောင်မင်းညိုမှာ ပက်လက်လှဲနေသည့် တင်တင်မူနား ဝင်ထိုင်လိုက်သည်နှင့်

" မမ ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး တင်းနေတာကတော့ ရင်သားတွေလဲ တအားတင်းနေတာ၊ ရင်သားတွေကို ဖွဖွလေး နှိပ်ပေးပါလား"

တင်တင်မူက သူ့ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ သူ့လက်ဖြင့် ဖွဖွကိုင်ကာ ဆုတ်နယ်ပြရင်း ပြောသည်။ ထို့နောက် မောင်မင်းညိုလက်ကို ဆွဲကာ သူ့ရင်သားပေါ် တင်လိုက်တော့ ခပ်ပါးပါး အင်္ကျီအောက်မှာ အတွင်းမှ အခုအခံ မပါသည့် ရင်သားအိအိကို ကိုင်မိသည်မို့ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသည့် အထိအတွေ့ကြောင့် မောင်မင်းညိုမှာ ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ပဲ နှုတ်က ဆွံ့အသွားပြီး လူလဲ စိတ်ညို့ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်ကာ တင်တင်မူ ပြောသည့်အတိုင်း တသွေမတိမ်း လိုက်လုပ်နေမိသည်။

" ရပါတယ် မောင်လေး၊ ရဲရဲသာကိုင် ကိုယ့်အစ်မ,ပဲဟာကို"

" အိုး အိုး မောင်လေး လက်က ထိတယ်၊ အ အ တအားမညှစ်နဲ့ မောင်လေး ရင်သားက နုတယ်၊ လက်နဲ့ အုပ်အုပ်ပြီး ဖွဖွလေးပဲချေ"

" အင်း အင်း ထိတယ် မောင်လေး၊ ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ် အဲလို အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး ချေတာလဲ ထိတယ်၊ မောင်လေးက ကောင်းကောင်းနှိပ်တတ်တယ်"

" လာ လာ လက်က အင်္ကျီအောက်က လျိုလိုက်၊ အင်္ကျီပေါ်က အနှိပ်ခံရတာ သိပ်မထိသလိုပဲ"

" အိုး မောင်လေးရယ် အောက်ကချည်းပဲ မပင့်နဲ့လေ၊ အပေါ်ဘက်ကပါ လုပ်လေ၊ တစ်အုံလုံး လှည့်ပတ် လုပ်လေ"

" အင်း အင်း အဲ့လို အဲ့လို၊ နို့သီးလေးလဲ လက်ညိုးလေးနဲ့ ပွတ်ကစား၊ တွေ့လား တွေ့လား နို့သီးက တင်းပြီးမာနေတာ၊ အဲဒါ အကြောတက်နေတာ အိုး အိုး အင်း အင်း ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ"

" အိုကွာ အင်္ကျီကြီးနဲ့ မလွတ်မလပ်၊ မမအင်္ကျီ လှန်ချွတ်လိုက်၊ ဒါမှ မောင်လေး ကောင်းကောင်း နှိပ်လို့ရမှာ"

" တွေ့လား နို့သီးခေါင်းကလဲ တင်းပြီး မာနေတာ၊ အဲဒါလေးကို လက်ချောင်လေးနဲ့ ဖွဖွလေး ချေပေးအုံး"

" အင်း အင်း ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် အဲလို အဲလို၊ အင်း အင်း ထိတယ် မောင်လေး၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ မောင်လေးက အရမ်းတော်တာပဲ"

" မောင်လေး လက်နဲ့ဆို မမ နို့သီးလေး နာသလိုလိုပဲ၊ သူက အရမ်းနုတာ၊ ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး လျှာနဲ့ ချေပေးပါလား၊ နော် မောင်လေး၊ မောင်လေး လုပ်ပေးတာ အရမ်းထိလို့"

" အော် တွန့်မနေနဲ့လေ၊ ကိုယ့်အစ်မပဲဟာကို၊ နို့စို့သလိုလေး စို့ပြီးလုပ်ရင် ရပါတယ်"

" အိုး အိုး အဲဒါမှ ထိတာ၊ အိုး အိုး ကောင်းလိုက်တာ၊ အင်း အင်း စို့ စို့၊ စို့လဲစို့၊ လျှာနဲ့လဲထိုး၊ အင်း အင်း၊ လက်ကလဲ စောစာကလို အုံကိုကိုင်ထားလေ၊ တော်လိုက်တာ မောင်လေးရာ မောင်လေးက အရမ်းလုပ်တတ်တယ်၊ အင်း အင်း ဟိုဘက်ရော ဒီဘက်ရော တစ်လှည့်စီ စို့"

" ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရာ၊ တင်းနေတာတွေ တစ်ခါတည်း ပျော့ဆင်းသွားသလိုပဲ၊ အင်း အင်း အင်း အင်း လုပ် လုပ်၊ အဲလိုလေး အဲလိုလေး မောင်လေးက တော်တယ်ကွာ"

" ရပြီ၊ ရပြီ၊ ရပြီ ထင်တယ် မောင်လေး၊ ရင်သားကတော့ အကြော တော်တော်လျှော့သွားပြီ၊ ပေါင်ကြားက တင်းနေတာ၊ ဒီနေရာလေးရော ဖိပေးပါအုံး"

" ဟဲ့ ဟဲ့ အတင်းမဖိနဲ့လေ၊ ဒီလိုလေး ပွတ်သလိုလို လုပ်"

" အင်း အင်း ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ဒီလို ဒီလို"

" အိုကွာ မင်းလက်က ထမီကြီးပေါ်က မဟုတ်သေးပါဘူး၊ မမ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်လေ၊ ရတယ်၊ ရတယ် မောင်လေး မရှက်နဲ့၊ ကိုယ့်အစ်မပဲ ရဲရဲသာလုပ်"

" အင်း အင်း ကောင်းတယ်၊ အဲလို အဲလို၊ တွေ့လား မောင်လေးတွေ့လား အရည်တွေ စိုလာတာ၊ အဲဒါ မောင်လေး လုပ်ပေးတာ ကောင်းလို့၊ တော်ကြာကျရင် တင်းနေတဲ့ အကြောတွေ လျှော့သွားတော့မှာ၊ အဲလို အဲလို အဲဒါမှ ထိတယ်၊ အေး အေး အဲဒီကြားထဲ အဲဒီကြားထဲ လက်ချောင်းနဲ့ ပွတ်"

" တွေ့လား တွေ့လား အဲဒီ အဖုလေးက တင်းနေတာ၊ သူက နို့သီးထက်တောင် နုသေးတာ မောင်လေး၊ ဖြေးဖြေးနော်၊ အရမ်းကြမ်းလို့ မရဘူး"

" အာ မရဘူးထင်တယ် လက်ကြီးနဲ့ အသားက နုနုလေး၊ မောင်လေး ရွံတတ်လား၊ မရွံတတ်ရင် လျှာနဲ့မှ ပိုကောင်းမယ် မောင်လေး"

" အရည်တွေစိုနေပေမဲ့ မမဟာ မညစ်ပတ်ပါဘူးကွာ၊ နမ်းကြည့်လေ၊ အရမ်းကြီး နံစော်မနေပါဘူးကွ"

" ကဲ တွေ့လား မနံဘူးမို့လား၊ အရသာသိရင် မောင်လေးတောင် ကြိုက်သွားအုံးမယ်"

" ဒါမှ ငါ့မောင်လေးကွ၊ မမ နက်ဖြန်ကျ မောင်လေးအတွက် ဟင်းကောင်းကောင်းနဲ့ ထမင်းဘူး ထည့်လာပေးမယ်၊ ကဲ ကဲ ဒီနေရာ ကောင်းကောင်း လျှာနဲ့ထိုးပြီး အကြောလျှော့ပေး၊ မမတင်းနေတာတွေ ပြေတော့မှာ"

" အိုး အိုး အင်း အင်း အဲလို အဲလို အိုး အိုး အား အား ပြေတော့မယ် ပြေတော့မယ်"

" အင်း အင်း ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် အဲ့နေရာ အဲ့နေရာ၊ မမ ပြေတော့မယ် အိုး အိုး"

" အိုး ပြေပြီ ပြေပြီး လုပ် လုပ် မရပ်နဲ့ မရပ်နဲ့အုံး၊ အား ဟား ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရာ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပူပြီး အကြောတွေကို ပြေသွားတာပဲ"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် မောင်လေးလဲ မမကို အကြောဖြေပေးရလို့ အကြောတွေ တင်းနေပြီ ထင်တယ်"

" မရှက်ပါနဲ့ လာ ဒီနား မမ ကိုင်ကြည့်မယ်၊ ဟုတ်တာပေါ့ အကြောကြီးကို တင်းလို့"

" ကဲ ကဲ လုံချည်ချွတ်လိုက်ပြီး မမ ကိုယ်ပေါ်ခွ၊ လာ လာ ဒီနား ဗိုက်ပေါ်ခွ၊ အိုကွာ မင်းအင်္ကျီလဲ ချွတ်လိုက်တော့"

" ဟဲ့ ဟဲ ဗိုက်ပေါ် မထိုင်ချနဲ့လေ၊ ဖွဖွလေးထိုင် မမကို ထိရုံခွထား"

" ကြည့်စမ်းပါအုံး မောင်လေး အကြောကြီးက တင်းပြီး ထောင်နေတာ၊ အကြီးကြီးပဲ"

" အိုး အရွယ်နဲ့တောင် မလိုက်ဘူး၊ ကြီးလိုက်တာ၊ အားရစရာကြီး"

" လာ လာ မမ နို့ကြား၊ ဒီလိုလေး ကစားလေ"

" အိုကွယ် ကြည့်စမ်းပါအုံး၊ ဒီလိုဖြဲလိုက်ရင် ဒစ်ကြီးကို ကားနေတာဘဲ၊ အမလေး ကြည့်ရတာ ကြောက်တောင်ကြောက်တယ်၊ အသဲယားစရာကြီး"

" လာ လာ ရှေ့နား နည်းနည်းတိုး၊ သည်ဒစ်ကားကားကြီးကို မမ စုတ်ပေးမယ်၊ မောင်လေးနော် တလွဲမထင်နဲ့ မမက ကိုယ့်မောင်လေးမို့လို့ သိလား"

" မမ ဒီလို ကစားပေးတာ ကြိုက်လား မောင်လေး၊ ဒါမျိုးကစားမှ တင်းနေတာတွေ လျှော့သွားမှာ၊ မောင်လေး ကိုယ့်ဖာသာ ဒီလို မကစားဘူးလား"

" အို မောင်လေးက အရမ်းရိုးတာကိုး၊ ကဲ နောက်ဆို အကြောတင်းနေရင် မမဆီလာခဲ့ သိလား"

" အို အို မောင်လေး မအောင့်ထားနဲ့ အရည်တွေ ပန်းချင်လာရင် ပန်းထည့်လိုက် ပန်းထည့်လိုက်"

" အဲ့ အဲ့ ပန်းပြီ ပန်းပြီ၊ အို့ အို့ အများကြီးပဲ၊ ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း ရပ်ကို မရပ်တော့ဘူး၊ မမ တစ်ကိုယ်လုံးတော့ ရွှဲကုန်ပါပြီ"

" အမလေးတော် အခုမှပဲ ရပ်တော့တယ်၊ ဟူး... မောင်လေးတော့ မော မမော မသိဘူး၊ မောင်လေးပန်းတာကြည့်ပြီး မမတောင် မောတယ်"

" ရတယ် ရတယ် မောပလေ့စေ၊ မမက အဲလို မောင်လေးအရည်တွေ ပေနေတာကို ကြိုက်တာ၊ နောက်ဆိုလဲ အဲဒီအရည်တွေ မမကိုယ်ပေါ်ပဲပန်း၊ ပန်းချင်တဲ့နေရာသာ ပန်းထည့်လိုက် သိလား"

" တွေ့လား တွေ့လား မမ အဲဒီ အရည်တွေနဲ့ နို့ကို လူးလိုက်တာ၊ အဲဒါအကြောဖြေလိမ်းဆေးပေါ့၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

" မောင်လေး ဒီည မမဆီမှာပဲ အိပ်တော့၊ ညကျရင် မောင်လေးကို မမ အတွင်းကြောတွေ တင်းနေတာ ထပ်လျှော့ခိုင်းအုံးမလို့၊ အတွင်းကြောဆိုတာ မောင်လေးသိလား"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် မောင်လေးကလဲ၊ အတွင်းကြောကို မောင်လေး အကြောကြီးနဲ့ ထိုးလျှော့မှ ရမှာကွ၊ ညကျမှ မမ ပြပေးမယ်၊ ခုတော့ ခဏ နားလိုက်၊ မမ,လဲ ခဏ နားအုံမယ်၊ မင်း အကြောကြီး ကြည့်ပြီး မောလွန်းလို့"

`````````````````````````````````````````````

အခန်း (၇)

တင်တင်မူမှာ ခက်ခက်ခဲခဲ မဆွယ်လိုက်ရပဲ သူလိုချင်သည့် ဆန္ဒများ ပြည့်သည့်အပြင် မောင်မင်းညို၏ ထွားကြိုင်းလှသည့် လီးကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်မို့ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်ကာ ပျော်ရွှင်နေလေသည်။ မောင်မင်းညိုမှာလည်း တင်တင်မူ၏ အထိအတွေ့ကို သာယာကာ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသော်လည်း တင်တင်မူ ပြောသည့် အကြောလျှော့ခြင်းကို နားလည်လိုက်သည်။ မောင်မင်းညိုမှာ တစ်ချီပြီးသွားသော်လည်း နှစ်ယောက်သားမှာ အဝတ်အစား ပြန်မဝတ်ဖြစ်သေးပဲ တင်တင်မူနားတွင် အသားချင်းထိအောင် လှဲနေသည့်အပြင် တင်တင်မူ လက်ကလည်း မောင်မင်းညိုကို ဟိုပွတ်ဒီပွတ်နှင့် ဆွနေသလို ဖြစ်နေသည်မို့ ချက်ခြင်းဆိုသလိုပင် လီးက ပြန်တောင်လာသည်။

" ဟော့တော့ မောင်လေး အကြောကြီးတွေ တင်းလာပြန်ပြီ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

လက်က မောင်မင်းညိုကို ဗိုက်သားကို ပွတ်ကစားနေရာမှ ရုတ်တရက် ပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာပြီး အသကုန် ကုန်းရုန်းထနေသည့် မောင်မင်းညိုလီးကို ထိမိလိုက်သည့် အချိန်မှာတော့ တအံ့တသြပင် ပြောလိုက်မိသည်။

" မောင်လေးက သန်လိုက်တာ၊ ကြည့်စမ်း၊ ချက်ခြင်းပဲ ပြန်တင်းလာလိုက်တာ"

ပြောလဲပြော လက်က တောင်နေသည့် လီးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို ဖွဖွလေး ပွတ်ကစားရင်း

" အဲလိုမျိုးမှ မမက ကြိုက်တာ၊ ခုတင်းနေတုန်း တစ်ခါထဲ မမ အတွင်းကြောကို လျှော့ပေးတော့၊ မမလဲ မနေနိုင်တော့ပြန်ဘူး၊ အကြောတွေ အရမ်းတက်လာပြန်ပြီ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

" မောင်လေး ထလေ၊ မမအတွင်းကြော လျှော့ပေးပါဆို"

မောင်မင်းညိုက လှဲအိပ်နေရာမှ ငုတ်တုတ်ထထိုင်လိုက်တော့ တင်တင်မူက ဒူးနှစ်ဘက်ကို ကွေးကာ ထောင်ပေးရင်း

" လာ လာ မမ နောက်က ထိုင်လိုက်၊ ဟဲ့ ဟဲ့ တင်ပလ္လင်ခွေ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဒူးထောက်ပြီး ထိုင်မှ မင်းအကြောကြီးက မမ,ကို ထိုးလျှော့လို့ ရမှာပေါ့"

" အေး အေး အဲလိုပြောတာ၊ မောင်လေးက တော်တယ်၊ တစ်ခါထဲ သိတယ်၊ လာလာ ရှေ့နားတိုး၊ ဒီမှာ ဒီမှာ မမလက်နဲ့ ကိုင်လို့မှီအောင် တိုး"

" တိုးပါ ကပ်နေအောင်တိုး၊ မမခြေထောက်ကို ကိုင်ပြီး ဖိချလိုက်လေ၊ အေး အေး အဲ့လို၊ တွေ့လား မောင်လေးအကြောကြီး မမဟာနဲ့ တန်းနေတာ အဲလိုမှ အတွင်းကြော ထိုးလျှော့လို့ ကောင်းတာ"

" မင်းအကြောကြီးကလဲကွာ အရွယ်နဲ့တောင် မလိုက်ဘူး၊ ကြီးပြီးရှည်လိုက်တာ၊ မမတောင် ကြောက်လာပြီ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

ကြောက်သည်ဟု ပြောသော်လည်း တင်တင်မူက သဘောကျပြီး မောင်မင်းညိုလီးကို ကိုင်ကာ ဖြဲချထားသည့် သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှ ဟနေသည့် စောက်ဖုတ်နှင့် တေ့ကာ ပွတ်ဆွဲနေသည်။

" တွေ့လား တွေ့လား အဲလိုလေး အရင်ပွတ်ဆွဲကစား၊ အဲဒါ အကြောမလျှော့ခင် နှုးတာ၊ အဲလို နှုးမှ မမအတွင်းက တင်းနေတာတွေ ကြွတက်လာမှာ၊ အဲလို တက်လာပြီးမှ မောင်လေး အကြောကြီးနဲ့ ထိုးထိုးပြီး လျှော့ရမှာ"

" အင်း အင်း ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ၊ ဖိ ဖိပြီး ပွတ်ဆွဲ၊ မင်းဟာကြီးက ရှည်တော့ အရသာရှိလိုက်တာ အင်း အင်း အင်း အင်း ဖိ ဖိဆွဲ၊ ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် အဲလို လွှဆွဲသလို"

" ဟဲ့ ဟဲ့ အရမ်းလဲ မဖိနဲ့ ဝင်သွားအုံးမယ်၊ မမက အဲလိုလေး အရသာ အရင်ခံချင်နေတာ၊ အား အား ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရာ၊ ဒီညတော့ တစ်ညလုံး မောင်လေးနဲ့ အကြောလျှော့ရမယ်၊ မမအကြောတွေ တက်နေတာ ကြာလှပြီ မောင်လေးရဲ့"

" အင်း အင်း အင်း အင်း ရပြီ ရပြီ ဝင်ချင်ဝင်ပစေတော့၊ ဖိဆွဲ၊ ဖိဆွဲ၊ အပေါက်နဲ့ တည့်ရင် ဝင်သွားလိမ့်မယ်"

" အိုး အိုး ဝင်ပြီ ဝင်ပြီ၊ ဟုတ်တယ်မို့လား မောင်လေး၊ ဝင်နေတယ်မို့လား၊ တအားကြီး မထိုးထည့်လိုက်နဲ့အုံး၊ မမက အကြောမလျှော့တာ ကြာတော့ အလေ့ကျင့် ပြတ်နေတာ၊ အဲလိုလေးပဲ တဖြေးဖြေးသွင်း"

" အသွင်းချည်း မလုပ်နဲ့လေ၊ နည်းနည်းဆွဲထုတ်လိုက် နည်းနည်းထိုးထည့်လိုက် လုပ်၊ ဟဲ့ ဟဲ့ အကုန်မထုတ်နဲ့လေ၊ ပြန်သွင်း ပြန်သွင်း"

" အေး အေး ဟုတ်ပြီ၊ အဲလို အဲလို၊ ပြန်သွင်းရင် နည်းနည်းလေး ပိုသွင်း သိလား၊ ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း မောင်လေးက လုပ်တတ်လိုက်တာ၊ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း မောင်လေးရာ မမ စိတ်တွေ အရမ်းဖြစ်လာပြီနော်၊ အကြောတွေက အတွင်းမှာ အရမ်းကြွနေတာ၊ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း"

" အား အာ အဆုံးထိရောက်တော့မလား၊ မမ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ အဆုံးထိ ထိုးချလိုက်တော့ မနေနိုင်တော့ဘူး"

" အား... ကောင်းလိုက်တာ၊ ခဏလေး ခဏလေး၊ ဖိထိုးထား ဖိထိုးထား၊ မလျှော့နဲ့၊ မမ နေလို့ကောင်းနေလို့"

" အေး အေး အဲလို ဖိထိုးထားပြီး ဖင်ကို လှုတ်ပေး၊ ဆီးခုံချင်း ပွတ်ဆွဲသလိုလေကွာ၊ ဖိဖိပြီး ပွတ်ဆွဲလေ၊ အား ထိတယ် ထိတယ်၊ မောင်လေးရာ သိလား၊ မမအတွင်းကြောနဲ့ မောင်လေးအကြောကြီးနဲ့ တိုက်နေတာလေ၊ မောင်လေး ခံစားရလား"

" အေး အေး အဲဒါ အဲဒါ၊ အဲဒါ မမအတွင်းကြော၊ မှတ်ထားနော် မောင်လေး၊ အကြောလျှော့ရင် အဲဒါကို ထိအောင် ထိုးထိုးပြီး လျှော့မှ၊ အား အား ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ အကြောက တင်းနေတာ မောင်လေးထိုးလိုက်တာ ထုတ် ထုတ် ထုတ် ထုတ်နဲ့တောင် မြည်တယ်"

" အား အား မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ဆောင့်ထိုးမှ ရတော့မယ်နဲ့ တူတယ်၊ နည်းနည်းလေး ဆွဲထုတ်ပြီး မမအတွင်းကြောကို ထိအောင် ဆောင့်ချ"

" အား... ဖူး... ကျင်ထွက်သွားတာပဲ၊ ကောင်းချက် ထပ်ဆောင့် ထပ်ဆောင့်... အား... ဖူး... အား... ဖူး... အား... ဖူး... အား... ဖူး..."

" အိုး အိုး ပြီးသွားပလား မောင်လေး၊ မမ ခံလို့တောင် မဝသေးဘူးကွာ၊ နောက်ဆို အကြာကြီး လုပ်နိုင်အောင် အရည်မထွက်အောင် ထိမ်းထား သိလား၊ အရသာက အရည်မထွက်ခင်မှာ ကောင်းတာ"

" လာ လာ မမကိုယ်ပေါ် အိပ်ချလိုက်၊ မမ အမောပြေအောင် ဖက်ထားပေးမယ်"

ထိုအချိန်မှ စ၍ မောင်မင်းညိုလဲ မိန်းမတွေကို အကြောလျှော့ပေးတတ်လာကာ အတွေ့မှာ သာယာလာပြီး တင်တင်မူ ခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးမိတော့သည်။ မောင်မင်းညိုမှာ ဒီကိစ္စ ပါရမီထူးသူမို့ မကြာခင်မှာပင် အကြောလျှော့နည်း ပေါင်းစုံကို သိလာသလို သုတ်ကိုလည်း တင်တင်မူပြောသလို ကောင်းကောင်း ထိမ်းနိုင်လာကာ တော်ရုံလူ မလုပ်နိုင်သည့် သုတ်ကို အချိန်ကြာကြာ ထိမ်းနိုင်ပြီး လိုချင်သည့် အချိန်မှ စိတ်လျှော့ကာ ထုတ်တတ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် တင်တင်မူမှာ မောင်မင်းညို သုတ်ထိမ်းကောင်းမှု့ကြောင့် ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ အမြဲခံစားရသည်။

```````````````````````````````````````````````````

အခန်း (၈)

တင်တင်မူမှာ မောင်မင်းညိုဆီမှ ကောင်းကောင်းစားနေရနေသည်ကို ကြွားချင်သည်မို့ သူ့နှင့် အရင်းနှီးဆုံး ဝင်းပပ ဆိုသည့် သင်္ဘောသား မယားတစ်ယောက်အား တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောပြမိသည်။ ဝင်းပပကလည်း သူ့ယောက်ကျား သင်္ဘောတက်သွားလျှင် တစ်ယောက်ထဲ ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာကို တင်တင်မူနှင့် နှစ်ယောက်သား ပြောနေကြမို့ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် အတွင်းသိ သိနေကြသည်။ ထို့ကြောင့် တင်တင်မူကလည်း ခုလို မောင်မင်းညိုနှင့် ဆန္ဒပြည့်နေသည်ကို မနေနိုင်ပဲ ဝင်းပပကို အသေးစိတ် ဖောက်သည်ချမိတော့သည်။ ထို့ကြောင့် ဝင်းပပလည်း တင်တင်မူ အပြောကောင်းသည်က တစ်ကြောင်း၊ မောင်မင်းညို၏ တစ်ကောင်ကြွက် ဘဝနှင့် နောက်ကြောင်း အေးသည်ဟု ယုံကြည်သည်က တစ်ကြောင်းမို့ သူလဲ မောင်မင်းညိုနှင့် စမ်းမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်ပြီး တင်တင်မူက မောင်မင်းညိုကို သူ့သူငယ်ချင်း ဝင်းပပ အိမ်မှ ရေကန် ရေစိမ့်နေသည်ကို သွားကြည့်ပေးရန် ဟူသည့် အကြောင်းပြချက်ဖြင့် လွှတ်လိုက်တော့သည်။

" ကျနော်ကို မမ မတင်တင်မူက လွှတ်လိုက်တာပါ၊ အစ်မတို့အိမ်က ရေကန် ရေစိမ့်နေတယ်ဆိုလို့"

" အော် အေးအေး၊ မူမူ့ မောင်လေး မောင်မင်းညို ဆိုလာလား၊ လာလာ ဝင်လေ"

" ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ"

" အေး အေး အိမ်ရှေ့ ခဏထိုင်အုံး၊ ခဏကြာမှ ရေကန်ကို ကြည့်တာပေါ့၊ ခုပဲ အစ်မက ရေချိုးပြီးလို့ ရေတွေစိုနေတာ ဆိုတော့ ရေစိမ့်တာ မသိသာဘူး၊ နဲနဲခြောက်သွားမှ ဘယ်က စိမ့်နေတယ်ဆိုတာ ကြည့်လိုက်လေ"

" ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် အစ်မ"

ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်ရင်း ဝင်းပပက မောင်မင်းညိုကို အကဲခတ်ကြည့်မိသည်၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလဲ တောင့်တင်းကာ အသားအရည်နှင့် ရုပ်ရည်ကလဲ သန့်သန့်ပြန့်မို့ မောင်မင်းညိုပုံစံ ကြည့်လို့ ကောင်းသည်မို့ ဝင်းပပ စိတ်ထဲမှ မဆိုးဟု ကောက်ချက်ချမိသည်။ အလာပသလာပ ခဏမျှ ပြောပြီး ဝင်းပပက ထကာ အိမ်ခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ တင်တင်မူက သူနှင့် မောင်မင်းညို ဖြစ်သည့်ကိစ္စကို အသေးစိတ် ပြောပြထားသည်မို့ ဝင်းပပကလည်း တင်တင်မူလိုပင် ဟန်ဆောင်တော့သည်။ အခန်းထဲရောက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တွင် လှဲကာ အပြင်မှ မောင်မင်းညိုကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

" မောင်မင်းညိုရေ၊ မမဆီ ခဏ လာပါအုံး"

" ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ"

အခန်းဝ ရောက်သည်နှင့် အိပ်ယာပေါ်တွင် လှဲနေသည့် ဝင်းပပ,ကို မြင်လိုက်သည်မို့ မောင်မင်းညို ခဏမျှ ကြောင်သွားကာ အခန်းဝတွင် ရပ်နေမိသည်။

" လာလေ၊ ဝင်လာ မောင်လေး၊ ရေချိုးမှားလို့လား မသိဘူး၊ မင်းနဲ့ စကားပြောရင်း မမ အကြောနည်းနည်းတက်နေလို့ ခဏလှဲနေတာ၊ မင်း အကြောလျှော့တတ်ရင် မမကို နည်းနည်းလောက် အကြောလျှော့ပေးပါလား"

မောင်မင်းညိုလည်း ဝင်းပပ လေသံနှင့် အပြောကြောင့်

" ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် အစ်မ"

ပြောရင်း အနားကပ်လာကာ ဝင်းပပ အနားဝင်ထိုင်ရင်း " ဟို ဟို အကြောက ဘယ်နားက တက်နေတာလဲ အစ်မ"

" ရင်သားတွေ တင်းပြီး နေရထိုင်ရတာ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေလို့ မောင်လေးရေ၊ ကြည့်ပေးပါအုံး"

" ဟုတ်"

ဒီတော့မှ မောင်မင်းညိုလည်း ဝင်းပပ၏ အကြောတက် ရောဂါကို ရိပ်မိသွားလေသည်။ တင်တင်မူနှင့် ဝင်းပပမှာ သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးဖြစ်မှန်း သူသိသဖြင့် သူ တင်တင်မူကို အကြောလျှော့ပေးသည့် အကြောင်း ဝင်းပပကို ပြောထားတာ ဖြစ်မည်ဟု သဘောပေါက်ကာ ပက်လက်လှဲနေသည့် ဝင်းပပ ရင်သားအစုံကို ဖွဖွလေး လှမ်းကိုင်ကာ အသာချေ ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် မောင်မင်းညိုမှာ တင်တင်မူမှလွဲ၍ တခြားသူစိမ်းမိန်းမနှင့် တစ်ခါမျှ မကြုံဖူးသည်မို့ ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လားဟု စိုးရိမ်မှု့ဖြင့် ရုတ်တရက် လက်က မရဲချေ၊ ဝင်းပပကလည်း မောင်မင်းညို လက်မရဲသည်ကို ရိပ်မိလိုက်သည်မို့

" မောင်လေး မမကို အားမနာနဲ့နော် မင်းသဘောကျ အကြောသာလျှော့ပေး၊ မင်းအကြောလျှော့ ကောင်းတယ်ဆိုတာ မူမူပြောထားလို့ မမက သိပြီးသား" ဟု ပြောရင်း မျက်စိကို အသာမှိတ်ကာ မှိန်းနေတော့သည်။ ထိုအချိန်ကျမှ ဝင်းပပ၏ ဆိုလိုရင်းကို သေချာနားလည်ကာ နို့အုံကို အသာချေပေးနေရာမှ အင်္ကျီကို လှန်တင်ကာ နို့သီးကို ကုန်းစို့တော့သည်။

" အေး အေး အဲလိုမှပေါ့၊ မင်းအကြောလျှော့တဲ့ ပညာတွေ အစွမ်းကုန်ပြကွာ၊ အား ကျွတ်စ် ကျွတ် ကောင်းလိုက်တာ၊ လုပ် လုပ် မင်းစိတ်ကြိုက်လုပ်"

အကြောလျှော့ခိုင်းသည်ကို သဘောပေါက်သွားသည်မို့ မောင်မင်းညိုလဲ စိတ်ကြိုက် အကြောလျှော့ပေးတော့သည်။ ထန်နေသည့် ဝင်းပပလည်း မောင်မင်းညို လုပ်သမျှ သဘောအကျကြီး ကျနေတော့သည်။

" အိုကွာ အိုကွာ မောင်လေး မောင်လေး၊ ဘယ်လိုကြီး လာယက်နေတာလဲကွာ၊ အိုကွာ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း"

ဝင်ပပလည်း မောင်မင်းညို စောက်ဖုတ်ကို ယက်သည်ကို မနေနိုင်တော့သလို အိပ်ယာခင်းကို တင်းတင်းဆုတ်ကာ တင်ပါးကို ကော့ကာ ကော့ကာနှင့် အရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားရင်း ညည်းတွားနေလေသည်။

" ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရာ၊ ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ အဲ့ဒါလေးကို စုတ် စုတ်၊ အား အား အား အား ကောင်းလိုက်တာ မနေနိုင်တော့ဘူး လိုးတော့ လိုးတော့"

" ရတယ် ရတယ်၊ ကြမ်းလဲရတယ်၊ မမ,ခံနိုင်တယ်၊ မမက ကြမ်းလေကြိုက်လေပဲ ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်"

" မောင်လေး ကြမ်းကြမ်းသာလုပ်၊ လေးဘက်ကုန်းပေးရမလား၊ မောင်လေး လိုချင်သလိုပြော၊ အားမနာနဲ့၊ မမက မောင်လေး ဘာလုပ်လုပ် အသင့် အိုး အိုး အား အား အာ လ လာ လာ... ကောင်းလိုက်တာနော်၊ အရသာရှိလိုက်တာ ကျွစ် ကျွစ် ကျွစ် ကျွစ်"

မောင်မင်းညိုမှာ ဝင်းပပ ကျေနပ်လောက်သည်အထိ အကြောလျှော့ပေးမှု့ကြောင့် သဘော အကျကြီးကျကာ ငွေပေါသူပီပီ မောင်မင်းညိုကို မုန့်ဘိုးပင် ပေးလိုက်ပြီး သူအကြောတက်တိုင်း ခေါ်လိုက်မည်ဟု မှာလိုက်သေးသည်။

အဲဒီနောက်မှာတော့ အပေါင်းအသင်းဆန့်သည့် တင်တင်မူမှာ သူနှင့် ပွင့်လင်းရင်းနှီးသည့် သင်္ဘောသား မယားများကို သူ့မွေးစားမောင်လေး မောင်မင်းညိုအကြောင်း တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောပြပြီး လိုချင်နေသည့် မိန်းမများကို မောင်မင်းညိုနှင့် လွှတ်ပေးကာ ဆန္ဒဖြည့်ရန် အကူအညီ ပေးတော့သည်။ ထို့အတွက် မောင်မင်းညိုမှာ ငွေပေါသည့် သင်္ဘောသား မယားများထံမှ မုံ့ဖိုး ကောင်းကောင်းရတော့သည်။ အကြောတင်းနေသည့် အမျိုးသမီးများကလည်း မောင်မင်းညို၏ ကြီးမားလှသည့် လီးနှင့် လျှာအစွမ်းကို ကြိုက်ကြသည့်အတွက် မောင်မင်းညိုနှင့် တစ်ကြိမ်ကြုံပြီးသည်နှင့် လက်မလွှတ်နိုင်ကြတော့ပေ။

`````````````````````````````````

အခန်း (၉)

" မောင်လေး နက်ဖြန် မမ မိတ်ဆွေတစ်ယောက် အကြောလျှော့ချင်လို့တဲ့"

" ဘယ်သူလဲ မမ၊ ဟိုတစ်ခါကလို ဆိုရင်တော့ မဖြစ်ဘူးနော်၊ အဲဒီတစ်ယောက်က အသက်ကလဲကြီး၊ အသားအရည်ကလဲ မွဲခြောက်ခြောက်နဲ့၊ အဲလိုမျိုးဆို ကျနော်လဲ မလုပ်ချင်ဘူး"

" အင်းပါ၊ အင်းပါ၊ မမသိပါတယ်၊ ခုတစ်ယောက်က ငယ်ငယ်ချောချောလေး၊ သူ့နာမည်က အင်ကြင်းတဲ့၊ အသက်က မမထက်တောင် နည်းနည်းငယ်သေးတယ်၊ ရုပ်ရည်ရော၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရော၊ အသားအရည်ရော ဘာမှပြောစရာကို မရှိဘူး၊ သန့်ပြန့်နေတာပဲ၊ ဒီတစ်ခါတော့ စိတ်ချ၊ အဲဒါ စကားစပ်မိပြီး သူ အကြောတွေ အရမ်းတက်နေလို့တဲ့၊ မောင်လေး ကူညီပေးလိုက်ပါအုံး"

" အင်း ဒါဆိုရင်တော့ ရပါတယ်၊ သူ့ဆီသွားရမှာလား"

" ဟင်အင်း၊ သူက မမဆီလာမှာ သူ့အိမ်မှာက ယောက်ခမ ရှိနေလို့ မရဘူး၊ မောင်လေး ကူညီမယ်ဆို မနက်ဖြန် သူနဲ့ ချိမ်းလိုက်မယ်"

" အင်း"

" ဒီတစ်ယောက်ကိုတော့ မုံ့ဖိုး ကောင်းကောင်းပေးဘို့ ပြောထားတယ်၊ သူကပြောတယ်၊ အကြော ကောင်းကောင်း လျှော့ရင် ပေးမှာပေါ့တဲ့၊ သူလဲ ထောတယ်၊ မင်းသာ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ကောင်းကောင်းလုပ်ပေးလိုက်"

" အင်းပါ၊ မမပြောသလို ချောချောလှလှလေးဆို စိတ်ပါတာပေါ့၊ မုံ့ဖိုးကောင်းကောင်းတော့ လိုတယ် မမရ၊ ကျနော်က မမလို တိုက်ခန်း တစ်ခန်းလောက် ဝယ်ချင်နေတာ၊ ရုံးအောက်ဆိုဒ်က သိပ်မကောင်းတော့ အဲဒီ မုံ့ဖိုးနဲ့ ပေါင်းပြီး စုဝယ်ရမှာ"

" အေးပါ မမသိပါတယ်၊ ငွေမြန်မြန်ပြည့်အောင် ဒေါ်တင်မေချစ်ကြီးကို လက်ခံလိုက်ပါလား"

" အာ မမကလဲ သူက ဝ ကလဲ ဝ၊ အသက်ကလဲ ကြီးသေး"

" ဟဲ့ သိပ်မကြီးသေးပါဘူး၊ မမထက်ကြီးရင် သုံးလေးနှစ်ပေါ့၊ ဝ,တယ်ဆိုပေမဲ့ အရမ်းကြီး မဝပါဘူး၊ ပြီးတော့ လူကလဲ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး၊ အသားအရည်လဲ လှတယ်၊ ဟိုအဖွားကြီးနဲ့စာရင် အဆတစ်ရာလောက် သာပါတယ်၊ ပြီးတော့ သူက မုဆိုးမနော်၊ အန္တရာယ်လဲ ကင်းတယ်၊ မောင်လေးသာ ကောင်းကောင်း အကြောလျှော့ ပေးလိုက်ရင်၊ ဒေါ်တင်မေချစ်ကြီးဆီက ထွက်လာမဲ့ မုံ့ဖိုး၊ သူက မျိုးနဲ့ ရိုးနဲ့ ချမ်းသာတာ၊ ခုကျောက်တွေလုပ်နေတာ၊ ကျောက်အောင်ရင် မင်းအတွက် မုံ့ဖိုးက မမထက်သာတဲ့ အိမ်တောင်ဝယ်လို့ရမှာ သိလား"

" မမကလဲ"

" ဟဲ့ ငါတကယ်ပြောနေတာ၊ ဘာမှဂျေးမများနေနဲ့၊ သူလဲ မိန်းမပဲ၊ ရှိတဲ့ပစ္စည်းက အတူတူပဲ၊ စမ်းကြည့်လိုက်"

" အင်းပါ"

" အင်းပါ လုပ်မနေနဲ့၊ ကဲ အခု မမကို တစ်ချီလောက် လုပ်ပေးအုံး၊ မောင်လေး လုပ်တာ ကောင်းလွန်းလို့ မမလဲ မနေနိုင်တာ၊ ဒါကြောင့် မင်းနဲ့တွေ့တဲ့ မိန်းမတွေ စွဲတာ"

" မမကလဲ"

" မမကလဲ လုပ်မနေနဲ့၊ မောင်လေးသိထားဖို့က စွဲတာ မစွဲတာက ခု ဒီဆန္ဒဖြည့်တဲ့ ကိစ္စသက်သက်ဘဲလို့မှတ်၊ အချိန်တန် သူတို့လမ်း သူတို့သွား၊ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွား ဖြစ်ပစေ၊ မမလဲ မမယောက်ကျား ပြန်လာရင် မောင်လေးနဲ့ သူစိမ်းဘဲ၊ သိလား၊ ဒါတွေက လျို့ဝှက်ချက်၊ လျှောက်ပြောနေလို့ မရဘူး"

" သိပါတယ် မမကလဲ"

" သိပေမဲ့ ပြောထားရတယ်အေ၊ မောင်လေးက ငယ်သေးတော့ ကြိုက်တဲ့ မိန်းမနဲ့ ကြုံရင် စွဲသွားမှာ စိုးရတယ်၊ ခု လိုးခဲ့သမျှ ဘယ်မိန်းမကို စွဲနေလဲ မှန်းမှန်ပြောနော်"

" ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး မမကို စွဲနေတာပေါ့"

" ဟွန့် ပုံစံကိုက၊ ဘာစွဲလဲ၊ လီးမလည်အောင် လျှောက်လိုးနေတာ၊ မမက ခံချင်တာတောင် မနည်းခေါ်ယူရတယ်"

" ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး မမကလဲ"

" အေး အဲ့လိုပဲ လူတိုင်းကို သဘောထား၊ သိလား၊ ဒါနဲ့ ဒီလီးကြီးက ဘာလို့ ခုထိ မတောင်သေးတာလဲ၊ တစ်ချီလောက် လုပ်ပေးပါအုံးဆို"

" မမကလဲ လာမယ်လေ၊ စကားပြောနေတဲ့ဟာကို"

" ကဲပါ လုပ်ပါ၊ မမ အတွင်းကြောတွေ တက်နေပါတယ်ဆိုမှ"

" အင်းပါ၊ အော် မမ နှစ်ဆယ့်သုံးကို သုံးကြိမ်ဆို ဘယ်လောက်လဲ"

" ခြောက်ဆယ့်ကိုးလေ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" ခြောက်ဆယ့်ကိုးဆိုတာ ဒီလိုလား"

ပြောပြောဆိုဆို မောင်မင်းညိုက တင်တင်မူကိုယ်ပေါ် ပြောင်းပြန် တက်ခွလိုက်သည်နှင့်

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

တင်တင်မူထံမှ သဘောကျသလို ရယ်သံ ထွက်လာလေတော့သည်။

```````````````````````````````````````````

အခန်း (၁၀)

" ဟော အင်ကြင်း လာ လာ၊ မောင်လေးက စောင့်နေတာတောင် ကြာပြီ"

အပြင်မှ လူခေါ်ခေါင်းလောင်း တီးသံကြောင့် တင်တင်မူက တံခါးထဖွင့်ပေးရင်း အင်ကြင်းကို မြင်တော့ ပြောလိုက်သည်။

" ဟုတ်တယ် မမမူ၊ ထွက်လာခါနီးမှ ယောက္ခမကြီးက ခိုင်းနေလို့ နည်းနည်း နောက်ကျသွားတာ"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဟုတ်တယ်၊ ယောက္ခမနဲ့ နေရင် ဒီလိုပဲ၊ ဒါကြောင့် မမမူ မနေတာ၊ ကိုယ့်အိမ်နဲ့ ကိုယ်ဆိုတော့ ကိုယ်လုပ်ချင်တာ ကိုယ်လုပ်ပဲ"

" အဲဒါပေါ့၊ အင်ကြင်းလဲ မမမူလိုပဲ ကိုယ့်ဖာသာ နေချင်တာ၊ ဒါပေမဲ့ မဖြစ်သေးဘူး မမမူရေ့၊ ချစ်ချစ်ကြီးက သူ သင်္ဘောလိုက်နေတုန်း သူ့အမေနဲ့ နေမှ စိတ်ချမယ်တဲ့၊ အင်ကြင်းတစ်ယောက်ထဲ စိတ်မချဘူးတဲ့၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ယောက်ကျားဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ အဲဒါ စိတ်မချတာမဟုတ်ဘူးတော်ရေ့၊ သဝန်တိုတာ၊ ရေဆေးလိုက်ရင် ပြောင်သွားတဲ့ ဟာကို၊ သူတို့ကျ သရမ်းချင်တိုင်း သရမ်းနေပြီး"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

အင်ကြင်းက ရယ်ရင်း လွတ်နေသည့် မောင်မင်းညိုဘေး ရဲရဲတင်းတင်းပင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

" ကဲ မောင်လေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးရမယ်၊ ဒါ မမသူငယ်ချင်း အင်ကြင်းလေ၊ အင်ကြင်း ဒါ မမမူရဲ့ မွေးစားမောင်လေး မောင်မင်းညိုတဲ့ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

" အမယ် မောင်လေးက လူချောပဲ၊ မမမူ ညွှန်းတာတောင် လိုနေပြီ"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် မမမူ မောင်လေးက ချောလဲချော၊ ထွားလဲထွား၊ အကြောလျှော့တာလဲကောင်း၊ ပြောရင် ကြွားတယ်ထင်မယ်၊ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပဲ လက်တွေ့စမ်း၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ မောင်လေး အင်ကြင်းကို အားမနာနဲ့ သိလား၊ ရဲရဲတင်းတင်း ဆက်ဆံ၊ အင်ကြင်းကလဲ မောင်လေးကို လိုတာပြောလိုက်၊ မောင်လေးက အကုန်ရတယ်"

" ဟင် မမမူက ဘယ်သွားမလို့လဲ"

" အလှူတစ်ခု သွားမလို့၊ မသွားမဖြစ်လို့ သွားရမှာ၊ တစ်နာရီ၊ တစ်နာရီခွဲလောက်တော့ ကြာမယ် ထင်တယ်၊ အင်ကြင်းတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေ၊ အားမနာနဲ့ ခစ် ခစ် ခစ် "

" ရတယ် မမမူ၊ အေးဆေးသွား၊ အင်ကြင်း ညနေမှပြန်မှာ၊ လောပြီး ပြန်မလာနဲ့ ခစ် ခစ် ခစ် "

" ပြန်လာမှာ၊ နင်တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့ရတာ စိတ်မချဘူး၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

အင်္ကျီအဝတ်အစား အသင့်လဲပြီးသားမို့ တင်တင်မူက ရယ်ပြောပြောရင်း ထွက်သွားသည်။ မောင်မင်းညိုက တံခါးထပိတ်ပြီး ပြန်လာတော့ အင်ကြင်းရှေ့ ရပ်ကာ ငုံကြည့်ရင်း

" မမက အရမ်းလှတာပဲ"

အင်ကြင်းက မော့ကြည့်ကာ ပါးစပ်ကို လက်နှင့်ပိတ်ကာ တခစ်ခစ်ရယ်သည်။ ရယ်ရင်း

" အမယ် မောင်လေးက အလာကြီးပါလား"

မောင်မင်းညိုက အင်ကြင်းလက်ကို ဆွဲပြီး ထူလိုက်တော့ အင်ကြင်းက အလိုက်သင့် ထရပ်လိုက်သည်နှင့် စွေ့ကနဲ ပွေ့ယူလိုက်သည်။

" အို့ မောင်လေး၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

ရုတ်တရက် လန့်သွားပေမဲ့ အလိုက်သင့် လက်က လည်တိုင်ကို လှမ်းဖက်ကာ ရယ်ပြန်သည်။ မောင်မင်းညိုမှာ အင်ကြင်းကို ပွေ့ချီကာ အခန်းထဲ ခေါ်သွားတော့သည်။ အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ချီထားရာမှ အသာချကာ အင်ကြင်း အင်္ကျီကြယ်သီးကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်သည်။ အင်ကြင်းက ဘာမှ မပြောပဲ မောင်မင်းညို လုပ်သမျှ ရယ်ရင်းသာ ငြိမ်ခံနေသည်။ ထိုကိစ္စအတွက် လာခြင်းဖြစ်သဖြင့် မောင်မင်းညို လုပ်ရပ်အပေါ် တွန့်တိုခြင်းမရှိ၊ အပေါ်အင်္ကျီ ကျွတ်သွားတော့ မောင်မင်းညိုက အင်ကြင်းကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ကာ ပခုံး၊ လက်မောင်းနှင့် ရင်ညွန့်ကို လက်ဖြင့် ခပ်ဖွဖွ လျှောက်ပွတ်ကစားတော့ အင်ကြင်းဆီမှ ရယ်သံက တဖြေးဖြေးတိုးကာ တိတ်သွားတော့သည်။

လက်ဖြင့် အသာအယာပွတ်ရင်း ပခုံးမှ ဘရာစီယာကြိုးကို လက်ညိုးဖြင့်ထိုးကာ လျောချလိုက်သည်။ အင်ကြင်း လက်ကလဲ အလိုလိုပင် မောင်မင်းညို အင်္ကျီကြယ်သီးကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ မောင်မင်းညိုကလဲ အင်ကြင်း ဘရာစီယာချိတ်ကို ဖြုတ်ကာ ချွတ်ချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ခန္ဓာကိုယ် တစ်ယောက်ကြည့်ကာ လက်ဖြင့် အသာအယာ ပွတ်ကစားနေသည်။ မောင်မင်းညိုလက်က အင်ကြင်း နို့အုံကို အသာကိုင်ကာ နို့သီးကို လက်ချောင်းဖြင့် ညှပ်ကစားသည်။

တဖြေးဖြေးနှင့် အင်ကြင်းဆီမှ အသက်ရှူသံ ခပ်ပြင်းပြင်းနှင့် ညည်းသံသဲ့သဲ့ ထွက်လာလေသည်။ ခဏကြာတော့ မောင်မင်းညိုက အင်ကြင်း ခါးကို ဆွဲဖက်ပြီး မော့လာသည် အင်ကြင်း နှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် တေ့ကာ ခပ်ဖွဖွ စုတ်နမ်းရင်းက လျှာဖြင့် ထိုးလိုက်သည်။ အင်ကြင်းကလဲ အလိုက်သင့် ပါးစပ်ဟပေးကာ သူ့လျှာဖြင့် ပြန်ကစားသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အလိုက်သိသိ အပြန်အလှန် အပေးအယူမျှကာ တစ်ယောက်အလို တစ်ယောက် အတွန့်အဆုတ်မရှိ ဖြည့်ဆည်းပေးနေကြသည်။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း တပြွတ်ပြွတ် နမ်းလိုက်၊ ပါးစပ်ဟကာ လျှာချင်း အပြန်အလှန် စုတ်လိုက်နှင့် တအင်းအင်း ညည်းသံ ခပ်တိုးတိုး ထွက်ကာ ဖီလင်တက်နေကြသည်။ 

လက်က တစ်ယောက်ကိုယ် တစ်ယောက် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ကစားရင်း ဆွဲချွတ်လိုက်သည်မို့ ဝတ်ထားသည့် လုံချည်နှင့် ထမီလဲ ကျွတ်ကျကုန်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီများသာ ကျန်တော့သည်။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် နမ်းရင်း တဖြေးဖြေး တိုးလာကာ ကုတင်နားကပ်မိတော့ အင်ကြင်းက ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်ရင်း သူ့ရှေ့မတ်တတ်ရပ်နေသည့် မောင်မင်းညိုကို မော့ကြည့်ရင်း လက်က အလိုလို လီးကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ ကိုင်လိုက်မိသည်။ တင်းနေသည့် လီးက အရမ်းမမာသေးသော်လည်း ဆုတ်ကြည့်လိုက်တော့ လက်နှင့်မဆန့်၊ ဘောင်းဘီပေါ်မှ လီးကို ပွတ်ကစားရင်း မောင်မင်းညိုကို အရည်လဲ့နေသည့် မျက်လုံးအစုံနှင့် မော်ကြည့်သည်။ 

အင်ကြင်းမှာ ခုလို စိတ်တိုင်းကျ ချစ်ပွဲမဝင်ရသည်မှာ အတော်ကြာပြီမို့ အရမ်းထန်နေသလို မောင်မင်းညို၏ ရုပ်ရည်နှင့် အချိုးအဆစ်က သူ့ဆန္ဒကို ပိုမိုပြင်းပြသလို ဖြစ်နေသည်။ အင်ကြင်း၏ စိတ်ထဲတွင် မောင်မင်းညိုမှာ မိုးပေါ်မှ နတ်သားတစ်ပါး သူ့ဆန္ဒကို လာရောက် ဖြည့်ဆီးပေးနေသလို ဖြစ်နေသည်။ လီးကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ ဖွဖွလေး ပွတ်ကစားရင်း စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့သလို မတ်တပ်ရပ်နေသည့် မောင်မင်းညိုကို အနားဆွဲလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီအောက်မှာ အမြှောင်းလိုက် အရာထင်နေသည့် လီးကို နမ်းရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် ပွတ်ကစားသည်။ လီးကို ပွတ်ကစားရင်း လက်တစ်ဖက်က ဘောင်းဘီသားရည်ကြိုးစကို အနည်းငယ် အောက်ဆွဲချလိုက်ပြီး သားရည်ကြိုးဝ ခေါင်းပြူထွက်လာသည့် လီးထိပ်ကို အသာနမ်းလိုက်သည်။

လီးနံ့သင်းသင်းက အင်ကြင်းစိတ်ကို ပိုမိုထကြွသွားစေတာမို့ နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းလိုက် ပါးစပ်ဖြင့် နမ်းလိုက် လုပ်နေရာမှ လီးထိပ်ကို ပါးစပ်ဖြင့် အသာငုံလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကို တဖြေးဖြေး ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မောင်မင်းညိုလီးမှာ သားရည်ရှည်သူမို့ လီးက တင်းပြီး မာနေသော်လည်း သားရည်က ဒစ်ကို ဖုံးနေသေးသည်၊ ဘောင်းဘီကို အောက်သို့ဆွဲချရင်း ပါးစပ်က လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် စုတ်လိုက်ပြီးမှ ပါးစပ်မှ ထုတ်ကာ သေချာကြည့်သည်။ မောင်မင်းညိုမှာ ဆီးစပ်မှ အမွေးကို ပြောင်စင်အောင် ရိပ်ထားသဖြင့် ထွားကြိုင်းသည့် လီးက နဂိုထက်ပင် ပိုရှည်နေသယောင်ယောင် ဖြစ်နေတော့သည်။ 

လီးက တင်းပြီး မာနေသော်လည်း အစွမ်းကုန်မတောင်သေးပေ၊ အရမ်းမတောင်သေးသည့် အချိန်မှာတောင် ကြီးမားလှသဖြင့်အင်ကြင်း ပါးစပ်မှ အို မောင်လေးဟာက အကြီးကြီးပဲ ဟု အလိုလို အသံထွက်သွားသည်။ မြှောက်ကိုင်ထားသည့် အင်ကြင်း လက်မှ လွတ်သွားသည်နှင့် လီးက မသိမသာ အောက်သို့ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားသည်။ လီးကို ဆွဲပွတ်ကစားရင်း သားရည်ကို အသာဆွဲချလိုက်သည်နှင့် ကားနေသည့် ဒစ်ကြီးက သားရည်အောက်မှ ပြူထွက်လာသည်မို့ အိုး အိုး အမလေး ကြောက်စရာကြီး ဟု အသံထွက်သွားပြီးမှ တခစ်ခစ်နှင့် ရယ်သံထွက်လာပြီး ကားနေသည့် ဒစ်ကို မကြည့်ရဲတော့သလို ပါးစပ်နှင့် ငုံကာ မောင်မင်းညိုကို မော်ကြည့်လိုက်သည်။ 

ဒစ်ကို ထိထိမိမိ အစုတ်ခံလိုက်ရသည်မို့ မောင်မင်းညိုမှာ အရသာတွေ့သွားကာ အားကနဲ ခပ်တိုးတိုး အသံတစ်ချက်ထွက်ရင်း ခေါင်းက မော့တက်သွားသည်။ သူ့လုပ်ရပ်ကြောင့် မောင်မင်းညို အရသာ တွေ့သွားသည်ကို သိသည်နှင့် အင်ကြင်းမှာ ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပင် ဒစ်ကို စုတ်ပေးတော့သည်။ ပါးစပ်ကလဲ အဆက်မပြတ်စုတ်၊ လက်ကလဲ ပါးစပ်ထဲ မဝင်သည့် အပိုင်းကို ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်၊ ဂွေးဥကို ဆုတ်ကစားလိုက်ဖြင့် စိတ်ထင်တိုင်း လုပ်နေတော့ မောင်မင်းညိုလီးက တင်းနေရာ တောင်လာတော့သည်။ ဖြတ်ကနဲ တစ်ချက် ပါးစပ်က လွတ်သွားတော့ လီးက အောက်စိုက်မကျတော့ ဖြတ်ကနဲ အပေါ်သို့ ထောင်တက်သွားသည်။

သူလုပ်ပေးလို့ လီးက တင်းပြီး တောင်လာသည်ကို သဘောကျသလို အင်ကြင်းက တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း လီးကို သူ့မျက်နှာနှင့် အတင်းတိုးကပ်ပြီး တစ်ချောင်းလုံးကို အပြန်အလှန် လျှာနှင့်ယက်လိုက်၊ ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုတ်လိုက်၊ လက်နှင့် အားရပါးရ ဂွင်းထုပေးလိုက်၊ တွဲလောင်းကျနေသည့် ဂွေးစိနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ နမ်းလိုက် ပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်၊ အမွေးပြောင်အောင် ရိပ်ထားသည့် ဆီးခုံကိုပါ မကျန် ယက်လိုက် နမ်းလိုက်ဖြင့် စိတ်ထင်သလို အမျိုးမျိုး လုပ်လေတော့သည်။ အင်ကြင်းက အမျိုးမျိုး လုပ်ပေးနေသော်လည်း မောင်မင်းညိုမှာ အရသာသာ ခံနေပြီး သုတ်ကို ထိမ်းနိုင်သဖြင့် အရည်မထွက်အောင် ထိမ်းထားလေသည်။ 

ထို့ကြောင့် အင်ကြင်းက လုပ်ပေးနေရင်း ဖီးလ်တက်သထက် တက်လာတော့သည်။ အင်ကြင်းလုပ်ပေးသမျှ အတော်ကြာကြာ ခံပြီးတော့မှ မောင်မင်းညိုက သူ့အလှည့်ရောက်ပြီ ဆိုသည့်သဘောနှင့် အတင်းတိုးကပ်ပြီး ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေသည့် အင်ကြင်းကို ပက်လက်တွန်းလှဲလိုက်ကာ သူ့ကိုယ်ဖြင့် အုပ်မိုး၍ စောစောက သူ့လီးကို အားရပါးရ စုတ်နေသည့် နှုတ်ခမ်းကို စနမ်းတော့သည်။

```````````````````````````````````````````````

အပိုင်း (၃) ဆက်ရန် >>>>>>