သူမ (ရှီ) (စ/ဆုံး)

 သူမ (ရှီ) (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မောင်ကျော်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

" သော်..မေမေ့ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး လီး တောင်နေတာမလား...ဟင်း "

ထမင်းစားနေရင်း.မျိုချ၍မရတော့ပဲ ထမင်းနင်သွားသည်။ သော်ဇင် ဘာမှပြန်မပြောမိပဲ ဝင်းမာကိုပြူးကြည့်နေမိပြီး လက်ထဲမှာထမင်းလုပ်တန်းလန်း။

တိုးတိုးပြောတယ်ဆိုပေမယ့် နားထဲမှာ ဗုံးကွဲသံလားထင်မိသည်။ မေမေကပန်းကန်တွေဆေးရင်း ကြားသွားလေသလား.မကြားဘူးလေလားတော့ မသိ။ ဖင်ကြီးကရမ်းခါလှုပ်နေတာကိုတော့မြင်နေရသည်။

" ရွှတ်..ကြားသွားမယ်လေကွာ..မဟုတ်တာ.."

" ခ်ခ်..လိုးချင်တာကလဲပြာလို့..ညံ့တာကလဲ ချာလို့..ဒီပုံမျိုးဆိုပလာတာ မပြောနဲ့ ပေါက်စီတောင်ကိုင်ရမှာမဟုတ်ဘူး..သတ္တိလဲမရှိပဲနဲ့.."

" အာ..တိုးတိုးပါဆိုမှ..လီးလိုမှပဲ.."

" ခ်ခ်...အဲလီးကြီးမြောင်းထဲသွားလွှင့်ပစ်လိုက်..လုပ်လဲမလုပ်ရဲပဲနဲ့.."

သော်ဇင်ထမင်းဝိုင်းမှ ထ,ပြေးတော့ဝင်းမာ တစိခိခိရယ်ပြီးကျန်ခဲ့သည်။ သော်ဇင် မရှိတော့မှမေမေ့ကိုမယောင်မလည်လေးကြည့်မိတော့ ကြိတ်ပြုံးလေးပြုံးနေသလားလို့ ဝင်းမာထင်မိသည်။ ပါးစုံလေးနှစ်ဖက်က စုံ့တုံ့တုံ့ မို့ပါ။

တကယ်တော့ သော်ဇင်နှင့်ဝင်းမာ တို့မောင်နှစ်မ လိုးနေကြတာကြာပါပြီ။သော်ဇင် ငယ်ကတည်းက ဝင်းမာကိုလိုးခဲ့တာဆိုပေမယ့်..ဆယ့်ခြောက်နှစ်သားလောက်မှာ ဝင်းမာ အိမ်ထောင်ကျ ခဲ့ပြီးသူတို့ဝေးခဲ့ကြသည်။ငါးနှစ်လောက်ကြာမှ သူ့ယောကျ်ား မယားငယ်ယူလို့အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာခဲ့သည်။

ဟိုလူက ခဏခဏ လာခေါ်ပေမယ့်ပြန်မလိုက်။ဘယ်လိုက်မလဲ.ဝင်းမာက အိမ်ရော ခြံရော စီးပွားရေးဆိုင်ရာပစ္စည်းပိုင်ဆိုင်မှုတွေမှာရော အကုန်လုံး သူ့နာမည်နဲ့အပိုင်ကိုင်ထားပြီးပြီဟိုလူ ရှုပ်ချင်သလိုရှုပ်..လုပ်ချင်သလိုလုပ်..။ ဝင်းမာက ငယ်သေးသည်။ခုမှအသက်နှစ်ဆယ့်လေး။ ကိုအောင်ဟိန်းကသူ့ထက် အသက်တော်တော်ကြီးသည်..လေးဆယ့်နှစ်လား လေးဆယ့်သုံးလားမမှတ်မိ။ဝင်းမာ ဆယ်တန်းအောင်တဲ့နှစ်မှာလက်ထပ်ခဲ့ကြသည်။

ဝင်းမာရဲ့ အလှကိုစိတ်မချလို့ကျောင်းဆက်မတက်ခိုင်း။ ကျောင်းဆက်မတက်ရဘူး ဆိုတော့ဝင်းမာက ပိုင်ဆိုင်မှုအားလုံးကို သူ့နာမည်ပေါက် ပြောင်းခိုင်းသည်..။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အဲဒီကတည်းက မေတ္တာသဘောမသက်ရောက်တဲ့ လူမှုရေးနယ်ပယ်သဘောထဲမရည်ရွယ်ပဲရောက်သွားခဲ့ကြသည်။

ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ..ကိုအောင်ဟိန်းကသူ့ဆိုင်ကကောင်မလေးတွေနှင့် ခပ်ရှုပ်ရှုပ်တွေလုပ်လာတော့ လေးငါးခါသည်းခံခဲ့ပြီး...မနှစ်ကတော့ဆင်းချလာခဲ့လိုက်သည်။ ကလေးမရတော့..အလှကမကျတဲ့အပြင်ပိုပြီးတောင့်..ပိုပြီးကား.ပိုပြီးထွားနေတာမို့ကိုအောင်ဟိန်း လီးကိုင်ပြီးဒုက္ခရောက်ကျန်ခဲ့သည်။

ဝင်းမာ ကိုယ်လုံးလှတယ် ဆိုတာက မေမေ့အမွေတွေပါ။ အဖေကတော့ ညိုတိုတို .တောင့်တောင့်..အရပ်က ပုလိုက်သေး..။ အမေက အသားတွေဝင်းပြီးစိုနေသည်။ အရပ်အမောင်းအလည်းငါးပေငါးလက်မ။ ငယ်ကတည်းကျောင်းမှာပြေးခုန်ပစ်ချံပီယံ..ဘော်လီဘောလက်ရွေးစင်။အားကစားမှန်သမျှအကုန်လုပ်သည်။

ဒါနဲ့ပဲ အဖေနှင့်ညားခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီးမွေးလာတဲ့ကလေးတွေက အမေနဲ့တူကုန်ကြပြန်သည်။ သော်ဇင်ဆိုအရပ်က မော့ကြည့်ရသည်..။ ငါးပေကိုးလက်မနီးပါး။ဝင်းမာကလည်းအမေ့ကိုယ်ပွားလို့ပြော၍ရလာပြီ။ ကိုအောင်ဟိန်းအိမ်ကဆင်းလာတဲ့ည အေးအေးဆေးဆေးစကားလေးပြောဖို့ သော်ဇင့်အခန်းကိုသွားတော့ အငမ်းမရမွတ်သိပ်စွာနမ်းခြင်းခံလိုက်ရသည်။

နို့အုံကြီးတွေ..ဖင်ကြီးတွေများ ပယ်ပယ်နယ်နယ်အကိုင်အဆုပ်ခံလိုက်ရသည်။ ဝင်းမာဒီလိုအကိုင်မခံရတာကြာပြီမို့ အခန်းထဲလာခါစ ဘာစိတ်မှမရှိခဲ့ပေမယ့်လည်း အခန်းထဲရောက်ပြီးခဏလေးနဲ့ စောက်ရည်တွေစိမ့်ကာ သော်ဇင့်လီးကြီးကိုပွတ်စမ်းမိခဲ့ရသည်။

သော့်ဇင့်လီးကြီးက ငယ်စဉ်နဲ့မတူတော့ပဲ တုတ်တုတ်ခဲခဲ.ရှည်လျားလျားကြီးဖြစ်နေတာတွေ့ရတော့ အံ့ဩ. ခဲ့မိပြီး ဟုန်းကနဲတနှာတွေကြွခဲ့ရတာ ဟန်မဆောင်နိုင်ခဲ့တဲ့အထိ။သူတို့နောက်ဆုံးလိုးခဲ့ကြစဉ်က သော်ဇင်ဆယ့်ခြောက်နှစ်ပဲရှိသေးသည်။

လီးကဒီလောက်မကြီးသေး..ကိုအောင်ဟိန်းလီးလောက်တော့ရှိပြီ။ခုတော့..သူ့လီးကြီးကဝင်းမာလက်နဲ့မဆန့်တော့..တုတ်ခဲတင်းမာ နေတာများကိုအောင်ဟိန်းဘယ်လိုမှလိုက်လိုမမီနိုင်တော့မှန်း စိတ်ကအလိုလိုသိပြီး အိမ်ပြန်ဖို့စိတ်မကူးတော့တာ ဒီနေ့အထိ။

ဒီလိုနဲ့သော်ဇင့်ကိုအရိပ်လိုကြည့်နေခဲ့တာကြာပြီသော်ဇင် အမေ့ကိုကြည့်နေတဲ့အကြည့်တွေက ရိုးရိုးထက်ပိုနေသလားလို့ထင်နေမိသည်။ ဒီနေ့..ထမင်းစားရင်းတိုးတိုးမေးကြည့်တော့ သော်ဇင်ထ,ပြေးပါလေရောဟုတ်နေလို့ပြေးတာပဲဖြစ်မည်..ခ်ခ်

မေမေ့ကိုကြည့်ရတာလည်း တစ်မျိုး။အလှအပတွေ အထူးတလည်ပြင်မထားပေမယ့် အဝတ်အစားတွေက နုနုလေးရွရွလေးတွေမှရွေးဝတ်လာသလိုလို။ အိမ်နေရင်းဆိုတော တီရှပ်တွေ..ဗွီရှိပ်တွေယူရှိပ် တွေဝတ်တာ မဆန်းလှပေမယ့်နို့လုံးထွားထွားကြီးတွေကိုအချိန်ပြည့်ပြနေတာတော့ လွန်ပြီထင်သည်။

လီးပါတဲ့လူဆိုလို ဒီအိမ်မှာနှစ်ယောက်ထဲရှိသည်။ ဖေဖေနဲ့သော်သော် ပေါ့ ခ်ခ်။ ဖေဖေ ကခြောက်ဆယ်ကျော်စပြုပြီဆိုပေမယ့် လီးတောင်ဖို့ဒီလောက်ကြီးမြှူဆွယ်နေစရာမလိုပါ။ သူတို့က ခုမှလိုးလာတာလဲမဟုတ်.အရာရာ နားလည်မှုရှိပြီးသားတွေ အရိပ်ပြလျင်အကောင်မြင်ပြီးသားမို့ ဒါတွေဝတ်ပြနေစရာမလိုတော့ပါ။ဒါဆိုသော်ဇင့်ကိုဝတ်ပြတာပဲဖြစ်မည်....ညဆယ်နာရီထိုးတော့မည်။

သော်ဇင်ခြေသံမကြားအောင်ဖွဖွနင်းပြီးဝင်းမာအခန်းကိုလာခဲ့သည်။ အခန့်တံခါးကိုအသာတွန်းဖွင့်တော့ ဝင်းမာကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လိုလို အိပ်နေပြီးခြေထောက်တစ်ဖက်ကဆန့်လျက်..တစ်ဖက်ကဒူးကွေးလျက်။လည်တိုင်လေးစောင်းနေပြီးမျက်နှာကတံခါးဖက်လှည့်နေသည်။ ကုတင်နားအသာကပ်သွားတဲ့အထိမျက်စေ့တွေကပွင့်မလာပါ။ ဂါဝန်တိုနံ့နံ့ကပေါင်ရင်းထိလန်တက်နေတော့ပင်တီခရမ်းရောင်လေးအောက်မှစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကြီးကိုရေးတေးတေးမြင်ရသည်။ ပင်တီကလည်းခရမ်းရောင်..စောက်မွေးတွေကလည်းမဲနက်နက် ဆိုတော့စောက်ပတ်နခမ်းသားတွေကိုထင်ထင်ရှားရှားမမြင်ရ။

ကုတင်ဘေးမှာရပ်ပြီးခါးကိုကိုင်းကာစောက်ဖုတ်ကိုအသာမျဉ်းမျဉ်းလေးနမ်းလိုက်တော့ ဝင်းမာလည်ချောင်းသံတိုးတိုးညည်းပြီးပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်လုံး အလိုလိုကားသွားသည်။ စောက်ဖုတ်ကိုနမ်းနေတာမို့ဝင်းမာနှုတ်ခမ်းလေးတွန့်ပြီးပြုံးသွားတာကိုမမြင်လိုက်မိပါ။

သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကိုအသာအယာဖြည်လျှော့ပြီးကုတင်ဘေးမှာပဲကွင်းလုံးကျွတ်ပုံချလိုက်သည်။ အိပ်ပျော်နေသည့်မိန်းမတစ်ယောက်ကိုလိုးဖူးချင်နေတာကြာပြီ။ စောက်ဖုတ်ကိုနမ်းနေရင်းလက်တစ်ဖက်ကပင်တီကိုအသာဆွဲချွတ်တော့ဖင်လုံးကြီးကြွတက်လာသည်။ အင်...အိပ်ပျော်နေတာမှမဟုတ်ပဲ...စောက်ဖုတ်ကမျက်နှာခွာပြီးမော့ကြည့်လိုက်တော့မျက်လုံးဇွတ်မှိတ်ပြီးပြုံးနေတာတွေ့သည်။

သူအညာမိသွားပြီ..နားနားကိုနှုတ်ခမ်းကပ်ပြီးတိုးတိုးပဲဆဲပစ်လိုက်သည်..

" ခွေးမ..ငါလိုးမ..စောက်ပတ်ပြဲမ "

" ခ်ခ်..ငါ့စောက်ပတ်ခိုးနမ်းတယ် ခ်ခ်..သူခိုး..စောက်ပတ်သူခိုး..ခ်ခ် "

နှစ်ယောက်သားတစ်ခိခိရယ်ပြီးသော်ဇင် ဝင်းမာ၏နှုတ်ခမ်းတွေကိုအငမ်းမရစုပ်ယူသည်။ ဝင်းမာ လျှာကလေးထိုးထည့်ပေးတော့မျဉ်းမျဉ်းကလေးစုပ်ယူပြီးလက်တွေကနို့အုံကြီးကိုအုပ်ကိုင်ဆုပ်နယ်သည်။လင်ရတာငါးနှစ်ကြာခဲ့ပေမယ့် အပျိုတုန်းကနဲ့ဘာမှမကွာ..တင်းမာဆဲပြည့်ဖြိုးဆဲ..။

သူ့ယောကျ်ားက သိပ်စားခဲ့စို့ခဲ့ပုံမပေါ်ပါ။ စိတ်ထဲမှာအားမရတော့ဂါဝန်ကိုလှန်ပြီးဘရာကိုဖြုတ်သည်။ ဝင်းမာလက်မအားလို့ကူမဖြုတ်ပေး..လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးစိတ်ကြိုက်ဆော့နေသည်။ ခါးလေးတော့ကော့ပေးပါသည်။ နို့လုံကြီးတွေပေါ်လာတော့နို့ကြီးတစ်လုံးကိုပါးစပ်ထဲအားရပါးရသွင်းပြီးတအားစို့ပစ်သည်။ နို့အကြိတ်တောင်ကောင်းကောင်းမကျေချင်သေး..ခဲတဲတဲလေးကျန်နေသေး၍ရှေ့သွားတွေနှင့်လျှာ တို့ပူးပေါင်းပြီးကိုက်စုပ်သည်။နို့သီးခေါင်းကိူတအားစို့စုပ်မိတာမို့ဝင်းမာဖင်ကြီးအိပ်ယာပေါ်ကကော့တက်လာသည်။

ပါးစပ်ကလည်းတစ်အင်းအင်း..တစ်အားအား..လည်ချောင်းသံတွေအဆက်မပြတ်။ စောက်ရည်တွေကရွှဲနေပြီ။သော်ဇင့်လီးကြီးကိုင်မိလိုက်တုန်းကတည်းကစောက်ရည်ကစိုထွက်နေပြီ။ ဝင်းမာလက်တစ်ဖက်ကသော်ဇင့်ခေါင်းကိုဆွဲဖက်ပြီးသူ့နို့လုံးကြီးထဲမျက်နှာကိုဆွဲအပ်ထား တအား ပြီးပွတ်ချေပစ်မိသည်။

ခြေထောက်တွေကလေထဲမှာ ပျံဝဲနေပြီးအငြိမ်နေ၍မရတော့ပါ။ သော်ဇင့်ဖက်ကိုသူ့ကိုယ်ကြီးလှည့်ပြီးခြေထောက်တွေကားယားနဲ့လှမ်းခွပြီးဆွဲတော့သော်ဇင်ကုတင်ပေါ်ရောက်သွားသည်။

ဝင်းမာပေါင်ကြားအားလျားမှောက် စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်သူ့လီးကိုအမြောင်းလိုက်တင်ပြီးဖိပွတ်တော့ ဝင်းမာဖင်ကြီးကော့ကော့ထိုးပြီးပြန်ပွတ်သည်။

ကြာကြာသည်းမခံနိုင်ပါ ဝင်းမာဖင်ကြီးသလောက် နှာအလွန်ကြီးသည်။သော်ဇင့်လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးသူ့စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းဒစ်ကြီးဖြင့်ပွတ်ဆွဲနေပြီးစောက်စေ့ကိုဖိဖိပွတ်သည်။

" သော်ရယ်..ထိုးထည့်စမ်းပါဟယ်..သော့်လီးကြီးနဲ့မှမမစောက်ခေါင်းကပြည့်တာ..လုပ်ကွာ...လိုးပေး "

" ဖင်အရင်လိုးမယ်လေကွာ..ဖင်လဲ ပွင့်နေပြီပဲ.."

" အာ...စောက်ပတ်ထဲအရင်လိုးပေး ဖင်လဲလိုးပေး..ခ်ခ်.လီးနှစ်ချောင်းရှိရင် ကောင်းမှာပဲ..လိုးကွာ လိုးကွာ.အင့်.."

ပြောပြောဆိုဆို ဝင်းမာပက်လက်လှန်ကာပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်ဆွဲတင်ပေးလိုက်၍ သော်ဇင်သူ့ဖင်ကြီးတွေကိုပေါင်ရင်းတွင်တေ့ကာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

သိပ်အထိုင်မကျသေး၍ဖင်ဆုံနှစ်လုံးကိုလက်ဖြင့်ဆွဲပြီးနေရာပြင်တော့ဝင်းမာကအလိုက်သိစွာဖင်ရွှေ့ပေးပြီးလီးကိုဆွဲကာစောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့ပေးသည်။

" ထိုးထည့်ကွာ..ဒီလီးမျိုးကြီးနဲ့အစိမ်းလိုက်ကိုအလိုးခံပစ်ချင်တာ.."

သော်ဇင် ဝင်းမာ၏လည်တိုင်ကိုလက်နှစ်ဖက်ယှက်ဆွဲအားယူပြီးဖုန်းကနဲလီးအဆုံးဆောင့်လိုးထည့်တော့ဝင်းမာမျက်ဖြူဆိုက်သွားသည်။စိတ်ကရှိပေမယ့်စောက်ပတ်ကမခံနိုင်...စောက်ပတ်ကခံနိုင်ပေမယ့် သားအိမ်ကထောက်နေပြီ။

ရင်ထဲတစ်ဆို့ တစ်ဆို့ဖြစ်လာတော့ ဖင်တွန့်ပြီးရုန်းမိသည်။

" အို့ အိ..အိ..ရတယ်..ဖိလိုး..ဖိလိုးဖြည်းဖြည်းချင်းဖိလိုး..ဆုံးပလား.အိ "

သော်ဇင်သူ့ခေါင်းကိုဆွဲမ,ထားပေမယ့်ဆီးခုံခိင်းကပ်နေသလိုဖြစ်နေလို့စောက်ပတ်ထဲလီးကြီးဝင်နေတာကိုမမြင်ရ။ဝင်းမာ ဆီးခုံနှစ်ခုကြားလက်ကလေးထိုးသွင်းပြီးလက်ညှိုးနှင့်လက်ခလယ်ဟ,ကာလီးအဆုံးဝင် မဝင်စမ်းကြည့်သည်။

ဝင်းမာ သော်ဇင့်လည်တိုင်ကိုလှမ်းဆွဲဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေအငမ်းမရနမ်းစုပ်ခါဖင်ကြီးကော့မြှင့်တက်လာတာတော်တော်နဲ့ပြန်မကျနိုင်။သော်ဇင်ကလည်းဆက်ခါဆက်ခါ မရပ်မနားညှောင့်လိုးပေးသည်။စောက်ရည်တွေဗွက်ပေါက်အောင်ထွက်ပြီးဇိဇိဇက်ဇက်အသံတွေထွက်လာသည်။

အသံထွက်လေလေ ကော့လေလေ..ကော့လေလေ ဖိညှောင့်လိုးလေလေ...ဝင်းမာ သားအိမ်အောင့်တာတွေပျောက်ပြီးကောင်းတဲ့ဖက်ကိုလည်သွားသည်။

ပြွတ်ဖွတ်စွတ် ဖုန်း.ဖောင်း.ပြွတ်ပြွတ်စွတ် ဖောင်း.အင့်..ဖွတ်ဘွတ် ဖောင်း..ဆောင့်သာဆောင့်.အာ့..အမေတို့အိပ်ပျော်လောက်ပြီ..အသေဆောင့်.အာ့..ဘွတ် ဖောင်း ဖောင်း..ကောင်းထာ..

ဒေါ်ဝင်းဝင်း အိပ်မပျော်သေးတော့ကပ်လျက်အခန်းကဝင်းမာတို့လိုးနေသံကိုအတိုင်းသားကြားနေရသည်။လီးကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးထည့်သည့်အသံ..စောက်ခေါင်းထဲကလီးထွက်လာသည့်အသံတို့ကို အိမ်ထောင်သည်မို့ကောင်းကောင်းခွဲခြားသိနိုင်သည်။ သူတို့မောင်နှစ်မ လိုးနေကြတာအခုမှမဟုတ်ပါ။ဒေါ်ဝင်းဝင်းသိလျက်နှင့်မသိဟန်ဆောင်ပြီးနေခဲ့တာကြာပါပြီ။ဝင်းမာလင်မယူခင်ကိုးတန်းနှစ်လောက်ကတည်းကခိုးပြီးလိုးနေကြတာကိုဒေါ်ဝင်းဝင်းမိခဲ့ဖူးသည်။

အဲဒီတုန်းကတော့သော်ဇင်ကအိမ်တောင်ဖက်က ဂိုဒေါင်လိုလို တဲလိုလိုအဆောက်အဦမှာအထပ်ခိုးနဲ့နေတာမို့ ဝင်းမာအိမ်ထဲကပျောက်နေရင် သွားရှာကြည့်လိုက်သူတို့လိုးနေတာကိုအမြဲတွေ့ရသည်။သားနဲ့သမီးဆိုတော့လဲ ဆုံးမပေမယ့် ခဏပဲနားထောင်ပြီးပြန်ခိုးလိုးကြပြန်သည်။

ဒီလိုနဲ့ဝင်းမာဆယ်တန်းဖြေပြီးစ,ပန်းတိမ်ဆရာ.ရွှေဆိုင်ပိုင်ရှင် အောင်ဟိန်းဆိုတဲ့လူက မိသားဖသားပီပီလာတောင်းရမ်းတာမို့မျက်စေ့မှိတ်ပြီးပေးစားပစ်လိုက်ရသည်။

မောင်နဲ့နှစ်မ ဗိုက်ကြီးသွားလျင်ခက်ရချည်ရဲ့..ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ပေးစားလိုက်ရတာမို့စိတ်ကသိပ်မသန့်ပေမယ့်ဟိုနွားကဘာမှမသိ။အိုးကြီးကြီး ဒင်ကြီးကြီးသမီးဖြစ်သူကိုဇွတ်အတင်းဖိလိုးပြီးကျေနပ်နေတယ်ထင်ပါရဲ့..ဘာသံမှထွက်မလာတော့ရင်အေးခဲ့ရသည်။

အဲ...ပြဿနာရှာတာက သော်ဇင်..။သူ့အစ်မကိုလင်ပေးစားလိုက်တော့..အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ သူ့ညီမလေးကိုကြံပြန်သည်။ဝေသီ ကဆယ့်နှစ်နှစ်ကျော်ခါစ..အပျိုတောင်မဖြစ်သေး။သူအိပ်တဲ့တဲကိုကွယ်ပြီး အိမ်သာကျင်းတူးရင်းခေါ်လိုးပါလေရော..။

သူ့ညီမကလဲ ခံချင်ချင်နှစ်ခါမညှိရ။တော်ပါသေးရဲ့..ချက်ချင်းသိပြီးလိုက်သွားလို့ လီးမဝင်ခင်လေးဖမ်းမိခဲ့သည်။လီးဝင်သွားလျင်တော့မစဉ်းစားရဲ..။ ဒါနဲ့ပဲ ဝေသီ့ကို အစ်မတို့ရှိတဲ့မြို့ကိုပို့ပြီးခွဲထားလိုက်ရသည်။ကိုယ်တော်ချောကမအေ့ကိုရန်ရှာချင်နေလို့မနည်းရှောင်ခဲ့ရတာလူမသိ။စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့စောက်ပတ်အစားရှာပေးရမယ်ဆိုပါလား..ခက်ပဲခက်ရချည်ရဲ့။သူ့စပ်ဖြီးဖြီးကြီးကကြောက်စရာ။

အဲဒီတုန်းကတော့သူကဆယ့်ခြောက်နှစ်ကျော်ကျော်လေးရှိသေးတာမို့ထိန်းရသိမ်းရခက်ခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းတော့ဒီလောက်ကြီးမဆိုးတော့ပါ။အားကစားတွေလုပ်ခိုင်း..စာတွေကျက်ခိုင်း.ထိန်းလိုက်တော့လဲမဆိုးပါ။အဖက် အကိုင် အတေ့ တွေတော့တော်တော်ခံလိုက်ရသည်။မအေ လဲမရှောင်..တော်တော်တောင်တဲ့လီး..။ဒါပေမယ့် မသိဟန်ဆောင်ပြီး ပညာရှိရှိရှောင်လင်လုပ်ခဲ့သည်။ခံချင်လာလျင်လဲကိုမာဒင်လီးပြေးဆွဲလိုက်ရုံပါပဲ။

လွန်ခဲ့တဲ့နှစ် ဝါမဝင်မီလေး သမီးကသူ့လင်အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာသတဲ့.အိမ်ပေါ်ပြန်ရောက်လာသည်။ဒီတစ်ခါတော့သော်ဇင်ကသူ့ညီမဝေသီ့အခန်းမှာနေတာမို့ ရောက်ရောက်ချင်းညက ဝေမာအလိုးသွားခံတာသိလိုက်သည်။

နောက်ပိုင်းတော့..လင်မယားလို့နာမည်မတပ်ရုံပဲကျန်တော့တယ်ထင်ပါရဲ့..လိုးလိုက်ကြတာ နေ့မရှောင် ညမရှောင်..။အဖေနှင့်အမေရှေ့တောင်မောင်နဲ့နှစ်မချစ်ကြသလိုလိုနဲ့ အနမ်းအကိုင်မရှောင်ချင်။

ခုတော့ ကိုမာဒင်ကလည်းနာမည်ပဲကျန်တော့သည်။မမာနိုင်တာအတော်လေးကြာသွားပြီ။တစ်ပတ် တစ်ချီလေးလိုးပေးနိုင်ခဲ့သေးလို့တော်ပါသေးရဲ့ထင်ခဲ့ပေမယ့်..ခုတော့နှစ်ပတ်လောက်နေလို့မှတစ်ချီမလိုး။ဆေးအမျိုးမျိုးရှာပေးခဲ့တာလဲ မိန်းမသားတန်မဲ့မရှက်နိုင်ခဲ့။အရင်ကဆေးအမျိုးမျိုးစည်းကမ်းမဲ့သုံးခဲ့စားခဲ့လိမ်းခဲ့တဲ့အကျိုးတွေများလားလို့မရေမရာ တွေးပြီးဖြေဖျောက်လို့ရပေမယ့်လူကနေနိုင်ပြီးစောက်ပတ်ကမနေနိုင်ပါ။

..........................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

ကိုမာဒင်ကဒေါ်ဝေဝေထက်အသက်ကအများကြီးပိုကြီးသည်။ဒေါ်ဝေဝေကျောင်းသူဘဝအားကစားမျိုးစုံဆော့တော့ကိုမာဒင် ကာယနည်းပြဆရာ။အဲဒိကတည်းကဟိုကိုင်ဒီထိနဲ့ရိတိတိဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ဆယ်တန်းလဲဖြေပြီးရော..အလိုးခံလဲထိရော။

အောင်စာရင်းမထွက်ခင် ညားလိုက်ကြတော့ဒေါ်ဝေဝေကဆယ့်ခွန်နှစ်နှစ်..ကိုမာဒင်ကသုံးဆယ့်တစ်။ဆယ့်လေးနှစ်ကြီးများတောင်ကွာသည်။ဒေါ်ဝေဝေဆိုတာအခုမှအသက်လေးဆယ့်သုံးနှစ်ပဲရှိသေးကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်းတောင့်...သွေးသားကလည်းကောင်း.သွေးတောင်မဆုံးသေး.စောက်ပတ်ကတအားရွသည်။

ဟော...တွေးကောင်းကောင်းနဲ့အတွေးလွန်သွားတာ သော်ဇင်တစ်ချီပြီးသွားပြီထင်ပါရဲ့..အော်သံ ညည်းသံ လူးလွန့်သံတွေကြားရသည်။

" အား ဟား..လီးရည်တွေ မျိုချလိုက်တာလားဟင်..အား..စုပ်လိုက်တာ..အာ့ကျွတ်ကျွတ်..."

" ဟူး....အားလုံးမျိုချပစ်တာပေါ့..အဟင်း..အဟင်း..တစ်စက်မှအလွတ်မခံနိုင်ပါဘူး..နင့်လီးရည်မျိုရလေလေ နင့်ကိုချစ်လေလေ.နင်လိုချင်တာအကုန်လုံးပေးချင်လေလေပဲ..ခ်ခ်.."

" ဒါနဲ့များ မြောင်းထဲသွားလွှင့်ပစ်ဆို.ဟင်း...တကယ်လွှင့်ပစ်လိုက်လို့ "

" ခ်ခ်..လဂါးကျောဒါဘာ မောင်လေးကလဲ..ခ်ခ်..တခြားမြောင်းထဲကိုတော့မလွှင့်ပစ်နဲ့...ဟိုဖက်အခန်းကအမေ့ပေါင်ကြားမှာမြောင်းအရှည်ကြီးရှိတယ်...အဲမြောင်းကြီးထဲထိုးလွှင့်ပစ်..ခ်ခ် "

ဒေါ်ဝေဝေ နားထဲတိုးတိုးသာကြားရပေမယ့် ရင်ထဲမှာတော့ ပီပီသသ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ကြီးကြားလိုက်ရသလိုရင်တွေဖိုပြီးစောက်ဖုတ်ကိုအုပ်ခါကိုင်မိသွားသည်။

လန့်ထာ သမီးရယ်....သူ့လီးကြီးကပွတ်ဆွဲပေးလို့လဲ မာတင်းမလာ..ဆုပ်နယ်ပြီးဂွင်းတိုက်ပေးလို့လဲမထနိုင်သေး...စုပ်ယက်အာငွေ့ပေးလို့လဲ မတောင်လာ..တစ်နာရီနီးနီးကြာတော့ဒေါ်ဝေဝေ ဒေါသတွေဖြစ်လာသည်။သနားပေမယ့်မတတ်နိုင်..

" ကဲ..ကိုပျော့ဒင်...ကျွန်မတော့စိတ်ရော လက်ရော စောက်ပတ်ရောလျှော့ပါပြီ..အားလဲလျှော့လိုက်ပါတော့..စောက်ပတ်ကြီးလဲ လျှာပူ အာပူ လက်ပူမိပြီးရောင်လာတော့မယ်..တော်တော့..."

" ဟူး....ဝေဝေရာ..ကိုယ်လဲညှစ်ပြီး ကျိုးစားတာပါပဲ..ခဏလေးပဲစိတ်လာတယ်ကွာ..စိတ်လဲတော်တော်ညစ်သွားပါပြီ..ဘဝဆုံးပြီထင်ပါရဲ့ကွာ..."

ဒီလိုနဲ့ပဲ မိုးလင်းသွားခဲ့သည်။တစ်ညမဟုတ်..ညပေါင်းများစွာ..။ကိုမာဒင့်စိတ်ထဲ..ဝေဝေ့အလှ..ဝေဝေ့ခန္ဓာကိုယ်..ဝေဝေ့ နို့အုံကြီးတွေနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးတွေကိုမမြင်ရဲ မမြင်ချင်တော့။မြင်ရမှာကိုပဲကြောက်တောင်ကြောက်လာပြီ။စိတ်သွားရာ ကိုယ်မပါနိုင်တော့..ဝေဝေ့ကိုသနားမိသည်။

သူ့ခမျှာ ကလေးသုံးယောက်မွေးထားပြီးပေမယ့်..တောင့်ဆဲ တင်းဆဲ မာနေဆဲ.ပါ။ဗိုက်ခွဲမွေးခဲ့ရတာတွေ ချည့်မို့စောက်ဖုတ်ကအပျိုစောက်ဖုတ်..အပျိုစောက်ခေါင်း..။ဗိုက်ကြောပြတ်တာလေးနဲနဲရေးရေးရှိပြီးခါးတစ်ဝိုက်မှာအဆီနဲနဲစုချင်တာကလွဲလို့..ကျန်တာအပျိုအတိုင်း။

လိုးလို့ကလည်း အလွန့်အလွန်အင်မတန့်အင်မတန်ကောင်းပါသည်။စောက်ခေါင်းကျဉ်းပါတယ်ဆိုပါမှ နှာကလည်းအလွန့်အလွန်ထန်.အပေးကအင်မတန်ကောင်းအခုတော့..ဒါတွေအားလုံးသူ့ကိုခြောက်လှန့်နေကြပြီ။ဝေဝေ့လိုအင်ဆန္ဒတွေပြည့်စုံသွားအောင်..သူဘယ်လိုလုပ်ပေးရမယ်မသိ။ဇီဝက ရှိစေချင်ပါသည်။

ဒေါ်ဝေဝေအိမ်မှာနေရင်းတီရှပ်တွေလည်ဟိုက်ဘလောက်စ်တွေဝတ်ပြီးနို့အုံကြီးဖွင့်ပြနေတာနဲနဲကြာသွားပြီ။တကယ်တော့ သော်ဇင်ကလည်းလိုးချင်နေတာအမှန်ပါ။အမေ့နို့ကြီးတွေက ဘယ်သားဘယ်သမီးမှအစို့မခံခဲ့ရတော့နို့ပျဉ်းတွဲကျနေတာမဟုတ်။

လုံးထစ်ပြီးကျွဲကောသီးကြီးနှစ်လုံးလိုမို့မို့ဖောင်းဖောင်း မာမာအိအိ..ကြွတက်နေသည်။ဝင်းမာလင်ယူပြီးဝေသီလေးကိုကြီးကြီးတို့ဆီပို့လိုက်တော့လီးတောင်တိုင်းအမေ့ကိုဂျီတိုက်ပြီးနို့ဆွဲခဲ့တာသတိရသည်။အဲဒီကတည်းကမာမာတင်းတင်း..အိအိနှစ်နှစ်မို့အစ်မနဲ့ညီမကိုတောင်မေ့ထားနိုင်ခဲ့သည်။

ခုလဲ ဘာမှအချိန်မကွာသေး..ငါးနှစ်ပေါ့။မာတုန်း အိတုန်းပဲလား သိချင်သည်။ဝင်းမာကလည်းလည်လွန်းသည်..အမေ့နို့ကြီးတွေအမေ့ဖင်ကြီးတွေကြည့်ပြီးလီးတောင်နေတာကိုအမိဖမ်းနိုင်သည်။မလွယ်...ဖမ်းတာကတစ်ယောက်..လာငြိတာကတစ်ယောက်..။ဒေါ်ဝေဝေ စိတ်တွေများသွားသည်။

ကိုမာဒင်ကပညာရေးမှူးရုံးကိုပြောင်းသွားတာမို့ ပင်စင်ယူခါနီးမှာသူ့ရုံးကကောင်လေး အခုတစ်လောအိမ်ကိုအဝင်အထွက်များလာသည်။ကောင်လေးကအသက်သုံးဆယ်လောက်တော့ရှိပါပြီ..အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ကိုမာဒင်ကိုလာတွေ့ရာကအစပြုလို့ ဒေါ်ဝေဝေရဲ့အရွယ်.အလှတွေ..နို့အုံကြီး ဖင်လုံးကြီးတွေမြင်ပြီးမမ..မမ နဲ့အိမ်ကိုအရောက်များလာပါတော့သည်။

ဒေါ်ဝေဝေကလည်းဆာနေတာဆိုတော့..အထိအကိုင်လေးပဲခံရခံရအပူးခံချင်နေသည်။ဝင်းမာနှင့်သော်ဇင်သာအလစ်ပေးရင် ကုန်းများကုန်းလေမလားမသိ။

" သော်..ဘယ်လိုလဲ..ဒို့တော့ အဖေငယ်ငယ်လေးရတော့မယ်ထင်တယ် "

" ငါလိုး...စိတ်တိုအောင်မလုပ်နဲ့နော် လီးနဲ့ချွတ်ပေါက်ပစ်မှာ.."

" အပြောမလုပ်နဲ့ဟဲ့..နင့်အမေကရွနေတာ..နင်မလိုးရဲရင်တော့ လစ်ဖို့သာပြင်ထား..မမကိုချည့်ပဲလိုးမနေနဲ့.."

သော်ဇင် သူ့အစ်မကိုထားခဲ့ပြီးအမေ့ဆီထွက်လာခဲ့သည်။အမေက မီးဖိုထဲမှာဘာတွေလုပ်နေတယ်တော့မသိ..သူ့ကောင်လေးကထမင်းစားပွဲမှာထိုင်နေတာတွေ့ရသည်။ဒါ သူထိုင်စရာနေရာလား..ဧည့်သည်ကဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပေါ့။

မပြောမဆို သူ့အမေကိုအနောက်ကဖက်ပြီးနမ်းပစ်လိုက်တော့အမေလန့်သွားတာမျက်နှာတောင်သွေးဆုတ်သွားသည်။သူ့စိတ်ထဲ သူ့ကောင်လေးကနမ်းလိုက်တယ်လို့များထင်သွားသလားတော့မသိ။သော်ဇင်မှန်းသိသွားတော့မှမျက်နှာကသွေးရောင်ပြန်လျမ်းပြီးတက်လာသည်။

မိန်းမသားပီပီချက်ချင်းသတိထားမိလိုက်တာကသူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကြားမှာသော်ဇင့်လီးမာမာကြီးထောက်နေသည်။ဒီအတိုင်းသာဖယ်လိုက်လို့တော့ဖြင့်ဧည့်သည်ရှေ့မှာသားအမိအရှက်တွေကွဲတော့မည်..သူ့လီးကရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီး..ဟိုလူကသတိမပြုမိပဲနေမည်မဟုတ်။လေသံတိုးတိုးဖြင့်သာပြောလိုက်မိသည်..

" ဖက်ထား..ကပ်ဖိထား သား..ဟင့်သူ့လီးကြီးကအမေ့ကို ထောက်နေတာ ဖင်ကြားထဲရောက်အောင်ထည့်ထားပေး..ဧည့်သည်မရိပ်မိစေနဲ့.."

ပြီးမှအသံကျယ်ကျယ်ပြောရင်းဖင်လုံးတွေကိုလူးခါလှည့်ခါနေရာပြင်ပေးသည်။

" သားကကွာ..မေမေ့ကိုချွဲပြန်ပြီ..ကလေးလဲမဟုတ်တော့ပဲနဲ့..လိုချင်ရင်နမ်းဦး..အမေ့ကိုထပ်နမ်းဦး ခ်ခ်.."

သော်ဇင်သူ့အမေကိုတရွှတ်ရွှတ်နမ်းရင်းနို့လုံးကြီးတွေကိုနယ်တော့ဒေါ်ဝေဝေ ဖင်တွေလူးနေသည်။

" ခ်ခ်..ပေးမယ်..ပေးမယ်..ခဏနေဦး..ပေးမယ်..ဧည့်သည်ရှိနေတယ်လေကွာ..သားကခဏစောင့်..ခ်ခ်.ကိုမျိုးရေမမသားကအဲလိုပဲ..နောက်မှပဲတွေ့ကြတာပေါ့နော်..ဒီမှာသားကဆိုးနေလို့ ခ်ခ်နောက်မှပဲလာတော့နော် "

" ရတယ်မမဝေ..ကျွန်တော့်ကိုခွင့်ပြုပါဦးနော်..နောက်မှလာတော့မယ် "

ဧည့်သည်ပြန်သွားပေမယ့်သောဇင်ကနယ်တုန်း..နမ်းတုန်း..ဒီတစ်ခါတော့ပါးကိုမနမ်း..နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်ပြန်လှည့်ပြီးစုပ်နမ်းပစ်သည်။

.............................................

 အခန်း ( ၃ )

" အွတ်.အု..အာ့ လွှတ်တော့လေ..လွှတ်တော့လေ..အားဟာ့..ဧည့်သည်မရှိတော့ဘူးလေ..လွှတ်တော့လေကွာ.အု..အား..ဟာ့..ဟင်း သူ့လီးကြီးကအကြီးကြီးအာ..လွှတ်ပါတော့ဆို...

အာ့ အာ့..ဟင့်စောက်ဖုတ်ကြီးမကိုင်နဲ့လေ..အားဟာ့သားလေး..သော်သော်..အာ လက်ကြီးဝင်သွားပြီကွာ..လွှတ်..လွှတ် အမေပြောဦးမယ်လွှတ်..."

ဒေါ်ဝေဝေနှုတ်ခမ်းကိုအနမ်းခံရတော့ ခဏလေးမိန်းမူးသွားပြီးလျှာကလေးထိုးထည့်ပေးသည်။ပြီးမှသတိရပြီးပြန်ထုတ်ခါအတင်းရုန်းသည်။ဖင်ကြားအမြောင်းလိုက်ဖြစ်နေသည့် လီးကြီးကြောင့်အနေရကြပ်လွန်းသဖြင့်ဆွဲဖယ်တော့ လက်ထဲမှာစီးစီးပိုးပိုးမို့မလွှတ်ချင်တော့သဖြင့် ဆုပ်ထားလိုက်ရင်းရုန်းသည်။

လီးကိုင်မိလိုက်တော့ရုန်းချင်စိတ်တွေပျောက်သွားပေမယ့် ကိုယ်တော်ချောက စောက်ဖုတ်ကြီးပိတ်နှိုက်တော့ရွတက်လာပြီးလူးခါသွားသည့် အရှိန်ဖြင့်ဆက်ပြီးရုန်းဟန်ဆောင်ရပြန်သည်။စောက်ခေါင်းထဲလက်ညှိုးကြီးဝင်သွားတော့ အားလုံးကိုမေ့သွားပြီးစောက်ရည်ကစစ်ကနဲစိမ့်သွားသည်။

ခဏနေမှ မဖြစ်သေးဘူး..သားအမိကြီးဟဲ့ ဟုအတွေးပေါ်လာပြီးချီတုံချတုံဖြစ်ကာဇွတ်အတင်းမျက်နှာချင်း ဆိုင်သည်။စောစောကသော်ဇင့်ကိုမြှူခဲ့ပေမယ့် ကိုမျိုးဆိုတဲ့ကိုမာဒင့်တပည့်ကကြားဝင်လာတော့..သားအမိချင်းအလိုးခံရမှာနည်းနည်းလေးတုန်လှုပ်သွားသည်။

" ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲသားရဲ့..အမေလေ..သားရဲ့အမေလေ..အမေအရင်းကြီးပါသားရဲ့..ဒီခန္ဓာကိုယ် ဒီလီးကြီးတွေက အမေ့သွေးသားတွေပါ သားရဲ့ "

" သား အမေ့ကိုချစ်တယ်..အမေ့ကိုအဆုံးအရှုံးမခံနိုင်ဘူး..သားဘယ်သူ့ကိုမှမပေးနိုင်ဘူးအမေ..သားအမေ့ကိုချစ်တယ်.."

" ချစ်တာနဲ့ လိုးတော့မှာလားသားရဲ့အမေလဲသားကိုချစ်တာပဲ..အမေမှသားကိုမလိုးချင်တာ "

" ဟွန့် မလိုးချင်ဘူးတဲ့..လီးကိုင်ထားတာတောင်လွှတ်မပေးပဲနဲ့..စောက်ရည်တွေလဲ ရွှဲလို့..".

" ခ်ခ်..ဒါက အဲ..ဒါက စောက်ပတ်ရွတာဟဲ့..သားကိုအလိုးခံဖို့မဟုတ်ဘူး..လင် ဆိုရင်တော့အလိုးခံမှာ..ခ်ခ် "

" အာ..မလိမ့်တစ်ပတ်မလုပ်နဲ့နော်လင်လို့သဘောထားပေး..ဒါအမေ့လင်ပဲ...သော်ဇင်ကအမေ့လင်ပဲ..."

" သားက အမေ့ကို တကယ်ချစ်တာလား..သားရဲ့မယားလို့သဘောထားနိုင်လို့လား.."

" ချစ်တယ်.တကယ်ချစ်တယ်.ဒါသားရဲ့မယားပဲ..ဝေဝေဟာသော်ဇင်ရဲ့မယားပဲ...သော်ဇင်လိုးတဲ့မယားပဲ.."

" ဟွန့်..သူ့လီးကြီးကအကြီးကြီး..သူများက ကျဉ်းကျဉ်းလေး..ကြောက်တယ်ခံရဲဘူး..ကြောက်တယ် အို..အို..သားဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း.အခန်းထဲသွား..အခန်းထဲသွား..မေမေ့ကိုအခန်းထဲပွေ့....သွား..."

သော်ဇင်သူ့အခန်းထဲဒေါ်ဝေဝေကို ပွေ့ချီသွားတော့ ဝင်းမာကလျှာထုတ်ပြီးလက်ကွင်းထိုးပြသည်။ဒေါ်ဝေဝေ ရှက်မျက်စောင်းထိုးပစ်တော့....

" မောင်လေးရေ..အပျိုစောက်ပတ်ကြီးပြဲအောင်လိုးပစ်..အပျိုဖင်ကြီးကွဲထွက်သွားအောင်လိုးပစ်..မမအပြင်ကကင်းစောင့်ပေးထားမယ်..စိတ်ချလက်ချဇိမ်ယူပြီးလိုး..."

" ဟွန့်..သားနော်..မောင်နော်..သူပြောသလိုတော့မလိုးနဲ့နော်..ကောင်းအောင်လိုး..ငြိမ့်ငြိမ့်လေးလိုး..တစ်ချက်တစ်ချက်မှဆောင့်လိုးပေးနော် ဟင့် "

ဒေါ်ဝေဝေ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လေးရောက်သွားပြီဆိုကတည်းကထမီကြီးဆွဲပင့်ပြီးပေါင်နှစ်လုံးဆွဲမြှင့်ခါ စောက်ဖုတ်ကြီးဖော်ထားပေးလိုက်ပြီးပြီ။သော်ဇင်ကသူ့နံဘေးမှာရပ်ပြီးပုဆိုးကိုကွင်းလုံးပုံချွတ်ချလိုက်တော့ လီးကြီးကသူ့မျက်နှာရှေ့မှာဝဲနေသည်။ရဲရဲပြောင်ပြောင် လထစ်ကြီးကိုမြင်လိုက်ရတော့ရင်ထဲမှာလှိုက်ဖိုသွားပြီးပါးစပ်ကအလိုလိုဟ,သွားသည်။

ဆက်ပြီးကြည့်လိုက်ပြန်တော့သွေးကြောတွေအပြိုင်းအပြိုင်းထောင်ထ,နေတဲလီးချောင်းကြီး..ဂွေးဥကြီးတွေကလည်းတွဲရရွဲ.အသဲယားလွန်းလို့လီးကြီးကိုဆုပ်ဆွဲပြီးပါးစပ်ထဲသွင်းပစ်လိုက်မိသည်။လီးဒစ်ကြီးကိုငုံစုပ်ပြီးလျှာလေးနှင့်ပွတ်ဝိုက်ရစ်ပတ်ကစားကာ လီးချောင်းကြီးကိုလက်တစ်ဖက်ကဂွင်းတိုက်ပေးတော့ သော်ဇင်ကကော့ပြီးထိုးကာပါးစပ်ကိုလိုးပေးသည်။

အားရပါးရစုပ်ဆွဲပစ် ညှစ်ဆွဲပစ်တာ ဖင်တွေပါတုန်ခါရမ်းသွားပြီးစောက်ပတ်ကိုညှစ်ထားမိလွန်းလို့စောက်ရည်တောင်စစ်ကနဲစိမ့်သွားသည်။ဂွေးဥတွေကလည်းနုနုအိအိနဲ့ ကိုင်လို့ပွတ်လို့ကောင်းလိုက်ပါဘိ.စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဂွေးဥတွေပါ ပါးစပ်ထဲထည့်ကာလျှာနဲ့စုပ်ဆွဲပစ်မိသည်။

လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲ ဝင်အောင်သွင်းပေမယ့်မရ။လည်ချောင်းထဲအထိနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းသွင်းပစ်တော့မျက်လုံးတွေပြာပြီးမျက်ရည်တွေတောင်ကျသည်။အသက်ရှူလို့တောင်မရ..သီးသွားလို့နှာရည်တွေရော သွားရည်တွေရောထွက်လာရသည်။ဒါနဲ့ပဲ စိတ်လျှော့ခါဝင်သလောက်သာသွင်းပြီးအားရပါးရစုပ်ရင်းခေါင်းတစ်လှုပ်လှုပ်လည်တစ်ခါခါ ဆက်ကာဆက်ကာလီးတစ်ချောင်းလုံးကိုလျှောထိုးပစ်လိုက်သည်။

သော်ဇင်ကလည်း သူ့အမေခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်ကိုင်ထားပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့လီးရည်တွေတစ်ဖျောဖျောထွက်သွားရသည်။ပထမတစ်ချက်နည်းနည်းလေးတွန့်သွားပေမယ့် နောက်ပိုင်းတော့ပါးစပ်ကိုလုံးဝမဟ,တော့ပဲ ထွက်သမျှလီးရည်အကုန် စုပ်ယူမျိုချပစ်သည်။လီးရည်တွေမထွက်တော့ပေမယ့် လီးကြီးကပါးစပ်ထဲမှာမာနေဆဲ..လီးမာမာကြီးမို့လဒစ်ကြီးကိုစုပ်လိုက် ရစ်လိုက် ဆော့ပေးရတာ တင်းရင်းပြီးအရသာအပြည့်နဲ့တနှာစိတ်ကိုနှိုးဆွပြန်သည်။

" အာ့..မောင်..အိ..ဝင်တယ်မောင်အင့်..ဝင်တယ်..ကြီးလိုက်တာကွာ နင့်နေတာပဲ..အင်း..အင်း..အု..ဝင်တယ်အာ့..နဲနဲအောင့်တယ်နော်မောင်.အာ့အင့် အင့် အင်း..ရတယ် ရတယ်..အာ့အားဟား...အား...ဝူး..ဖူးဟူးဟူး...အဆုံးထိဝင်သွားပြီလားဟင်..အာ့ အာ့အား.ဟား...ဟား..အား..."

လီးကြီးကအရှည်ကြီးပဲကွယ်..တုတ်လဲတုတ်..ရှည်လဲရှည် ဒီလောက်တော့ခံရလိမ့်မယ်ဆိုတာ ဝေခန့်မှန်းပြီးသားပါ။ရင်ခေါင်း ရင်ညွန့်အထိအောင့်သွားတာပဲ သိလား..။ခ်ခ်..လီးကြီးများရင်ညွန့်ထဲထိထိုးဖောက်ဝင်လာတာလားလို့တောင်ထင်လိုက်မိသေးတယ်။အောင့်လိုက်တာလဲလေ..မျက်ရည်တောင်ဝဲတယ်။

ဒါပေမယ့်အောင့်တယ် ဆိုတာကလဲ ခဏလေးပါပဲဘာမှသိပ်မကြာခင်အောင့်တဲ့ဒဏ်အလိုလိုပျောက်သွားပြီး အဲဒီသားအိမ်ခေါင်းကိုထိုးထိပိနေတဲ့အရသာက ကောင်းနေပြန်ရော..။တကယ်ကောင်းတာပါ။တစ်သက်လုံး ကိုမာဒင်လိုးလာခဲ့တာအဲဒီလိုအရသာမျိုးရှိမှန်းတောင်မသိခဲ့ဘူး။အခုကိုယ့်သားကကိုယ့်ပြန်လိုးပေးတော့မှပဲထိထိမိမိ သိရတော့တယ်။သူ့အရသာ ကလေ..တစ်မျိုးပဲသိလား..။

အချိန်အကြာကြီးဖိလိုးထားပေးရင် မအောင့်ပဲကောင်းတာ...အဲ.နဲနဲလေးကွာသွားအောင်ဆွဲထုတ်ပြီး ဘုန်းဆိုဆောင့်လိုးရင်အောင့်ပြီးမှကောင်းတာ..အဲလိုနဲနဲကွာတယ်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်..ကောင်းတာတော့ကောင်းတာပါပဲ။အောင့်ပြီးကောင်းရတာလဲကြိုက်ပါတယ်။ခ်ခ်..စောက်ပတ်ထဲလီးထည့်ထားပေးရင် ကြိုက်တာပါပဲလို့ပြောရမလားတောင်မှမသိတော့ပါဘူး။

အဲဒီထက်ပိုကောင်းတာရှိသေးတယ်။ဘာလဲ..ဆိုတော့ ငါ့စောက်ပတ်ကိုလိုးနေတာ ငါမွေးထားတဲ့ငါ့သားပါလား လို့သိနေရတဲ့အသိနဲ့အတူတကွဖြစ်လာရတဲ့ ပိုချစ် ပိုမြတ်နိုး ပိုတွယ်တာ ပိုအားကိုးလာမိတဲ့ တစ်သွေးတည်းတစ်သားတည်းတွယ်တာနှောင်ဖွဲ့မိတဲ့ခံစားချက်အရသာက အကောင်းဆုံးအရသာပဲပေါ့။

လိုးတဲ့ ဆောင့်တဲ့အရသာအမျိုးမျိုးကိုဘယ်လိုပဲပေးနိုင်ပေးနိုင်..သွေးသားချင်းလိုးရတဲ့ခံစားမှုအရသာကိုတော့ သွေးသားချင်းမှပဲပေးနိုင်မှာပေါ့နော်..။တစ်စိမ်းဆိုဘယ်တစ်စိမ်းကမှပေးမျှလို့မခံစားစေနိုင်ပါဘူး။အမေနဲ့သား..လိုးရတဲ့အရသာလဲဒီလိုပဲပေါ့..။ဒီသားတစ်ယောက်ထဲကသာပေးနိုင်တဲ့အရသာလေ..။တစ်လောကလုံးမှာသူကလွဲရင်ဘယ်သူမှမပေးနိုင်တဲ့အရသာထူးပါပဲ။

တစ်ငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ခံစားရင်း စောက်ပတ်နဲ့လီးအရသာကကြားကဖြတ်ဝင်လာတော့ တစ်လောကလုံးကိုတကယ်မေ့ပါတယ်ရှင်..။လီးကလဲကြီးအလိုးကလဲသန်..သက်လုံကလဲကောင်းကိုယ့်သားအရင်းလဲဖြစ်နေတော့ ဒီဘဝလူဖြစ်ရကျိုးနပ်လိုက်တာ လို့အားရပါးရဟစ်အော်ခံစားပစ်လိုက်ချင်တာ စိတ်ထဲထိန်းမရဘူးသိလား။သူ့မျက်နှာကိုလဲကြည့်လို့ကိုမဝနိုင်ဘူး..ကြည့်လေ ချစ်လေ..ကြည့်လေ ချစ်လေ.အောင်မလေးစောက်ပတ်ကြီးကလဲ ကောင်းလေပါလားရှင်..။

သူကလဲ တအားလိုးတာသိလား။လီးကကြီးပါတယ်ဆိုမှ မအေ့ကိုမညှာမတာ တစ်ဖုန်းဖုန်း တစ်ဝုန်းဝုန်းဆောင့်လိုးတာ..ကော့ပေးလိုက် ပစ်ကျလိုက်..ကော့ပေးလိုက် ပစ်ကျလိုက်နဲ့ ဘယ်နှစ်ကြိမ်ဘယ်နှစ်လီဆောင့်လိုးခံနေရလဲဆိုတာမှတ်တောင်မမှတ်မိတော့ဘူး ခ်ခ်။

လီးကြီးကစောက်ပတ်ထဲမှာပြည့်နေတော့တစ်ချက်တစ်လေ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးစောက်ခေါင်းအပြင်ထိဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်လိုးတဲ့အခါများ..ဖွကနဲ ဖွကနဲ လေသံတွေတောင်စောက်ခေါင်းထဲကလျှံထွက်ရတယ် ဟီဟိ။

သူက သူ့အစ်မနဲ့နေ့တိုင်းလိုးနေတဲ့အပြင်..ကျွန်မကလဲမလိုးခင်ကတစ်ချီပြီးအောင်လီးစုပ်ထားပေးတာဆိုတော့ဘယ်လိုပဲလိုးလိုး မပြီးသွားနိုင်ဘူးလေ။ကျွန်မစိတ်တိုင်းကျအလိုးခံရတာပဲပေါ့..။အနဲဆုံးတစ်နာရီခွဲ နှစ်နာရီလောက်ကြာတဲ့ထိလိုးနိုင်တယ်။

ကျွန်မတို့မိန်းမဆိုတာကလဲပြောလျင်ယုံချင်မှယုံလိမ့်မယ်..အလိုးသာကျွမ်းလို့ကတော့ တစ်ညလုံးမကလို့နှစ်ညလောက်ဆက်လိုးလဲ ပန်းပန်လျက်ပါ ပဲ။တကယ်ပြောတာ..အလိုးတတ်လို့တော့ဖြင့် လီးမချွတ်ပဲ နှစ်ညဆက်လိုး..ခံနိုင်မယ့်မိန်းမချည့်ပဲ။မျှောလိုက် ကြမ်းလိုက် နမ်းလိုက် နှူးလိုက် ဖင်ပဲကုန်းရကုန်းရ..ကင်းမြီးကောက်ပဲထောင်ပေးရပေးရ..ခေါင်းပေါ်တက်နင်းပြီးလိုးလဲ ခံမှာပဲ။လိုးတဲ့လူအပေါ်ပဲမူတည်တာပါ။

ကျွန်မသားကလဲ အလိုးကောင်း သက်လုံကောင်း ဆိုတော့ စောက်ပတ်ကလဲခံလို့ကောင်း နှလုံးသားကလဲခံစားချက်တွေကကောင်း...အဲဒီအခိုက်အတန့်ဟာဖြင့်လူ့ဘဝရဲ့အထိုက်တန်ဆုံးအချိန်တွေပဲဖြစ်ခဲ့ရတယ်ဆိုတာစွဲမြဲစွာမှတ်တမ်းတင်ထားမိပါတယ်ရှင်....

တအားကောင်းတယ် သားရယ် လိုးလိုး..လိုးစမ်းပါ..အင့်..လိုးပစ်..ဆောင့်ဟင့်..ဆောင့်..ဆောင့်သာလိုးပစ်..ကောင်းလိုက်တာကွယ်..ကောင်းတယ်မောင်ရယ်...ဘွတ်..ပြွတ် စွတ် ဖုန်း..ဆောင့်တာနော်..ဖုန်း..ဟင့်..စွတ်စွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဖောင်း..ဖောင်း..အာ့..သူသွက်သွက်ကြီးဆောင့်လိုးလာလို့ကျွန်မအတွေ့အကြုံအရ သူသိပ်ခံစားမှုကောင်းနေပြီဆိုတာ အာရုံကသိလိုက်ပြီလေ.။

သူ့လီးကြီးကိုအချိန်ပြည့်ဖင်ပေါက်ပိတ်အောင်ညှစ်ပြီးစုပ်ဆွဲထားပေးလိုက်တယ်။စောက်ရည်တွေကရွှဲနေတော့လီးကြီးကရုန်းထွက်သွားတာပါပဲ။ဒါပေမယ့်အဲဒါကအားယူတာလေ..။နောက်တစ်ချက် ဖောင်းဖောင်းဖောင်းဖောင်းနဲ့ဆက်လိုးလာတာပါပဲ။

နောက်ဆုံးတစ်ချက်အဝေးကြီးကနေ ဘောင်း...ဆိုဆောင့်လိုးပြီးဆီးခုံနှစ်ခုဖိကပ်ရင်း သူ့လီးရေတွေ ဗျန်းကနဲ ဗျန်းကနဲ စောက်ပတ်ထဲပန်းထဲ့လာတာပဲပေါ့။အောင်မယ်လေး..များလိုက်တဲ့လီးရေတွေ....စောက်ပတ်ကစုပ်လို့တောင်မနိုင်တော့ ပြန်ထွက်ကုန်တာနှမျှောစရာကြီးပါလားရှင်....။

...........................................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

လူ့ဘဝကြီးကတော်တော်ဆန်းတယ်ဆိုတာကိုအကြွင်းမရှိလက်ခံမိပါသည်။လာပါ လာပါဆိုတော့လဲသူ...မလာပါနဲ့မလာပါနဲ့..လုံးဝမလာပါနဲ့ဆိုတာကလဲသူပါပဲ...။တစ်ခါတစ်လေ အခန်းတံခါးအလုံပိတ် တစ်ယောက်ထဲပဲ အိပ်နေပစ်ချင်မိတော့သည်။

အော်..ကိုအောင်ဟိန်းနဲ့မမဝင်းမာတို့ကိုပြောတာပါ....နေ့လည်ဆိုအမေ..ညဆိုအစ်မ လိုးလို့မှအားမရသေး..သုံးလေးလလောက်ကြာတော့ကိုအောင်ဟိန်းကမိဖစုံရာများခေါ်လာပြီးတောင်းပန်ပါသည်။ဘာများအထူးပြောစရာရှိမှာပါလဲ...သူတို့လင်မယားရှေ့ရေး နောက်ရေး အကုန်တွေးတော့မမဝင်းမာ ပြန်လိုက်သွားရတော့တာပဲပေါ့..။

ရင်ကွဲနာလည်းကျခွင့်မရှိ..လွမ်းတေးလည်းသီလို့မရ..လီးတောင်ရင်းသာကျန်ခဲ့ရပါသည်။ချက်ချင်းကြီးခွဲသွားလေတော့ ညရောက်တိုင်းဟာတာတာ။အဖေနဲ့ အတူအိပ်နေတဲ့အမေ့ကို သွားနှိုးပြီးလေးငါးခါတော့လိုးပစ်မိသေးသည်။ဒါပေမယ့်ဒီထက်ပိုလို့မသင့်တော်..။တစ်နေ့လည်လုံးအမေနဲ့လိုးနေရပါလျက် ညပါထပ်ဆွဲလျင်တော့ သားလူမိုက်ချစ်လို့မိုက်ခဲ့တယ် လို့အဖေကဆိုတော့မည်။မဖြစ်။

ကဲဗျာ...ကြည့်တော့..။လေးငါးရက်လောက်ဆွေးနေတုန်း နွေကျောင်းပိတ်ရက်ရောက်ပြီး ဝေသီကပြန်လာပါလေရော..။သွားတုန်းကဆယ့်နှစ်နှစ်..ပြန်လာတော့ ဆယ့်ခုနနှစ်..။နတ်သမီးလေးကိုယ်ထင်လာပြလေသလားလို့တောင်မှထင်မိသည်။

" ကိုကိုရေ..ကိုကို...ကိုကိုသော် "

ခြံအဝင်ပေါက်ကတည်းကအော်လာတာ အိမ်ထဲရောက်တဲ့အထိအော်တုန်း။သူလဲ သူ့အမေလိုပဲ..တော်တော်အော်ချင်သည်ထင်ပါရဲ့။အခန်းထဲကကပျာကယာအထွက်မှာ ဝုန်းကနဲခုန်တက်ပြီးဖက်နမ်းခံလိုက်ရတာ တော်တော်ရှက်သွားမိသည်။ဟုတ်တယ်လေ..သူကခုန်အတက်မှာကိုယ်ကနောက်အဆုတ်..ကပျာကယာဝတ်လာတဲ့ပုဆိုးကိုပြန်နင်းမိပြီးပုဆိုးကကွင်းလုံးကျွတ်။လက်တစ်ဖက်နဲ့လိုက်ဖမ်းလို့လဲမမိတော့ပါ။

လက်တစ်ဖက်ကတော့ကိုယ့်လည်တိုင်ကိုဖက် ကိုယ့်ခါးပေါ်ခြေထောက်နှစ်ဖက်ခွတက်နေသည့်ကောင်မလေးရဲ့ခါးကိုဖက်ထားရတာမို့မလှုပ်ရှားနိုင်ပါ။ကိုယ့်ရှေ့တည့်တည့်မှာက ကြီးကြီးရယ်..ကြီးကြီးရဲ့စတုတ္ထသမီးမမရီရယ်..အမေရယ်..ရယ်လိုက်ကြတာမှခွက်ထိုးခွက်လန်။မမရီကမျက်နှာလေးလက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ပြီးလက်ချောင်းတွေကြားကချောင်းကြည့်သည်။

အမေကမနေနိုင်လွန်းလို့ပုဆိုးကောက်ဆည်းပေးပြီးသူ့အစ်မနှင့်သူ့တူမ မမြင်အောင်လီးကိုဆွဲညှစ်သွားသေးသည်။ကဲ..ဘယ်လိုဖြစ်ကြမလဲ..ဖြစ်ချင်သလိုသာဖြစ်လိုက်ကြပေတော့..ကိုယ်လဲဘာမှမလုပ်ရပဲနဲ့..ဆွေမျိုးရင်းချာမို့သာကြီးကြီးလို့ခေါ်ပြီးလေးစားခင်တွယ်ရပေမယ့် အသက်ကလေးဆယ့်ခြောက်လောက်ရှိသေး။

ညီအစ်မအရင်းဆိုတော့ဘော်ဒီကလဲအမေနဲ့ထပ်တူ။ဖင်ကြီးကပိုတောင်ကားချင်သေး..ခါးတော့နဲနဲပိုတုတ်မည်။နို့ကြီးတွေကတော့အိကျနေသည်။ခန့်တာတော့အလွန်ခန့်။ခန့်ခန့်ကြီးနဲ့ကုန်းနေကြတာတွေကအများသား..ရယ်မောရာမှမျက်နှာပိုးသပ်တော့နှာခေါင်းတွေကနီရဲရဲ..မျက်လုံးတွေကရီဝေဝေ..။မမရီ ကိုတော့အထူးပြောစရာ လိုမည်မထင်ပါ။

အပျိုကြီးပါပဲ..သော်ဇင်ထက်လေးနှစ်ပိုပိုလောက်တော့အသက်ကြီးပါလိမ့်မည်။ကျောင်းဆရာမ။တော်ပါပြီ..သူတို့အကြောင်း။သူတို့ကိုလိုးရတဲ့အကြောင်းတွေပြောရလျင်ဇာတ်ကြောင်းတွေရှည်လို့မပြောတော့ပါ။လိုးတာတော့လိုးခဲ့ပါသည်။ကျောင်းပိတ်ရက်ရှည်ဆိုတော့တော်တော်ကြာအောင်လိုးခဲ့ပါသည်။

သူတို့တွေရှိနေစဉ်တုန်းကတော့ညီမလေးဝေသီခမျှာသနားစရာပါ။သော်ဇင့်အနားကပ်ချင်ရှာပေမယ့်ခဏလေးတောင်လွတ်လပ်စွာအရိပ်ခိုခွင့်မရခဲ့။သူတို့လည်းကားပေါ်တက်သွားရော..

" ကိုကို..ကျားကစားမယ် "

" အာကွာ..ဘာလုပ်ရမှာလဲ..ဟိုဟာကစားမယ်ကွာ..လင်မယားလုပ်တမ်း "

" အွန်း..ကစားမှာနော်..တကယ်မလုပ်ဘူးနော်.."

" အင်းပါ..မိန်းမရေ..အိပ်စို့ "

" အာ..ကိုကိုကလဲ..ရေအရင်ချိုးမှာလား..ထမင်းအရင်စားမှာလားမောင်လေးတော့မေးရဦးမယ်လေကွာ..ချက်ချင်းကြီးအိပ်စို့ဆိုတော့..ခ်ခ် "

" လင်မယားလေ ညီမလေးကလဲ..အိပ်ယာထဲမှာမှလင်မယားလုပ်လို့ရမှာပေါ့...လာ အိပ်ယာပေါ်...".

ကုတင်ပေါ်ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ..နို့ကြီးတွေအားရပါးရအဆွဲခံရတော့တာပါပဲ။နို့တွေကအိုးမှုတ်ခွက်လေးမှောက်တင်ထားသလို စူစူမို့မို့ မာမာတင်းတင်းနို့အကြိတ်တွေဆိုလဲ ခဲတစ်နေတာပဲ..နို့သီးခေါင်းလေးကလက်သူကြွယ်ထိပ်ဖျားလောက်..မာမာတောက်တောက်နဲ့နို့အုံအပြင်ဖက်ကိုခေါင်းပြူထွက်နေတာခါတိုင်းတော့နို့အုံသားထဲမြုပ်နေတာပါ။

အခုမှထောင်တက်နေတာဘာသဘောလဲတော့မသိဘူးပေါ့နော်။ပြီးတော့လေ.နို့စက်ဝန်းညိုညိုလေးမှာလဲ ကြက်သီးဖုလေးတွေဖျဉ်းဖျဉ်းထနေကြတာ ကြောက်လို့လားမသိပါဘူး။အဲဒါတွေအားလုံးကုတင်ပေါ်လဲရောက်ရော..လှိမ့်နယ်ခံရင်းအခြေပျက်သွားရော...နို့သီးခေါင်းလေးတွေများဆိုလှိမ့်ခံရတာနဲ့ လူးခံရတာနဲ့ ဆွဲခံရတာနဲ့စို့ခံရတာနဲ့..ခ်ခ် နို့ရုပ်တောင်မပေါ်တော့ပါဘူး။

နို့အုံ နို့လုံးတွေလဲပြားကပ်ကျေမွသွားမလားထင်ရအောင်အဆွဲအနယ်ခံရတယ်။ကစားတာတဲ့...ခ်ခ်..စောက်ပတ်ထဲကိုသူ့လီးကြီးမတရားထည့်လိုးတာများကစားတာတဲ့....ဟင့်...

အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်။ 

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။