အဲ့ဒီနေ့က ကျောင်းမသွားဖြစ်ခဲ့ပါ (စ/ဆုံး)

  အဲ့ဒီနေ့က ကျောင်းမသွားဖြစ်ခဲ့ပါ (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - ဘုံခုနှစ်ဆင့်

ကျောင်းသွားခါနီး ကျောင်းဝတ်စုံလေးဝတ်ပီး မှန်တင်ခုံရှေ့ မှာ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ အိမ်ထောက်ကျခဲ့ပီးသား ဆိုပေမယ့် လှဆဲပဆဲ ယု ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်ပီး ကျေနပ်မိတယ်။ ဒီနေ့ မေမေ က အစောကြီးကတည်းက ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ထွက်သွားသည်မို့ အိမ်မှာ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ အိမ်ထောင်ကွဲပီးကတည်းက မေမေရယ် ယုရယ် နှစ်ယောက်သား အတူတူနေတဲ့အိမ်လေးပေါ့။ 

ရူးရူးမိုက်မိုက်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုခဲ့ပေမယ့် သဘောထားခြင်း ဆီနဲ့ရေလို ကွာခြားမှုကြောင့် အိမ်ထောင်သက်တမ်း ကြာကြာမခံခဲ့။ အတိတ်ကိုပြန်မတွေးချင်တော့သည်မို့ သက်ပြင်တစ်ချက်ချလိုက်ရင်း ဆံထုံးလေးကို သေချာပြင်ဆင်လိုက်သည်။

ကြိမ်ဆွဲခြင်းတောင်းလေးထဲ လိုအပ်တာတွေ ဖြည့်ပီး စောနေသေးသည်မို့ အခန်းထဲ အဝတ်တွေ ခန သိမ်းလိုက်နေလိုက်တုန်း အိမ်ရှေ့တံခါးခေါက်သံကြားသည်မို့ သွားဖွင့်လိုက်မိတယ်။ 

( အော်… ကိုကြီး တစ်ယောက်ထဲလား မမ မပါဘူးလား ) 

ယုအမရဲ့ ယောင်္ကျား ကိုစိုး ပေါ့။ 

( မပါဘူး ညီမလေး အမေ့အတွက် အားဆေးတွေလာပို့တာ ယုကျောင်းသွားတော့မလို့လား အမေတို့ရော)

( ဟုတ်… စောသေးလို့ အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာ ထိုင်ဦးလေ ကိုကြီး အမေတို့ အစောကြီးကတည်းက ဘုန်းကြီးကျောင်းထွက်သွားကြတယ် )

ကိုစိုးက အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်ပီး မျက်လုံးတွေက ယုတစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံးကြည့်ရင်း

( ယုက အရင်ထက်တောင် ပိုပိုလှလာတယ်နော် ကျောင်းဆရာမဝတ်စုံလေးနဲ့ အရမ်းလိုက်တယ် ချစ်ဘို့ကောင်းတယ် ) 

ကိုစိုးက ဆေးထုပ်တွေပေးရင်းပြောသည်။လည်ကတုံးရှပ်အကျီလက်ရှည်နဲ့ ပုဆိုးကိုသပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်ထား တဲ့ကိုစိုးကလဲ တကယ်ကို ခန့်ပါတယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ယု အိမ်ထောင်မကျခင် မမ နဲ့ ကိုစိုးအိမ်ထောင်မပြုခင်က ကိုစိုးကို ကြိတ်ကြွေခဲ့ဖူးတာ။မမနဲ့ ကိုစိုးယူတော့ ယု စိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့ရသေးသည်။ ယု အိမ်ထောင်ကျပီး အဆင်မပြေတော့လဲ ကိုစိုးက ကူညီခဲ့သည်။ အိမ်ထောင်ကွဲတော့လဲ ကိုစိုးက နှစ်သိမ့်ပေးခဲ့လို့ ကျေနပ်မိခဲ့သည်။ 

( မမ က ပိုချစ်စရာကောင်းတာ မဟုတ်ဘူးလား )

( ယုက ပိုလှတာပေါ့ သူ့ကိုသွားမပြောနဲ့နော် )

( ဟွန်းးး နော် ) 

ယုက နှာခေါင်းလေးတွန့် နုတ်ခမ်းလေးတွန့်ကာ မျက်စောင်းလေးထိုးပြလိုက်သည်။ 

( ထိုင်ဦးလေ ကိုကြီး ယု ကော်ဖီဖျော်လိုက်မယ်လေ ဘာစားပီးလဲ ) 

( ယု ကျောင်းနောက်ကျနေပါ့မယ်နော် )

( ရတယ်ကိုကြီး ဒီမနက်ပိုင်း ယုအတန်းချိန်လဲ မပါဘူး စောလဲစောသေးလို့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာ )

ယုလဲ ကော်ဖီဖျော်ဘို့ မီးဖိုခန်းဆီသွားလိုက်တယ်။ယုနောက်ကို ကိုစိုးလိုက်လာပီး ကော်ဖီဖျော်နေတာကို မီးဖိုအခန်းဝကနေ ကိုစိုးကကြည့်နေခဲ့တယ်။ အဖြူရောင်ခါးတို ရင်ဖုံးလေးနဲ့ တင်းကြပ်နေအောင်စည်းထားတဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမိန်အောက်က တင်းကားထွက်နေတဲ့ ယုရဲ့တင်ပါးတွေကို ကြည့်နေခဲ့တယ်။ 

ခယ်မ မို့စည်းစောင့်နေခဲ့ပေမယ့် ယုရဲ့ အလှတွေက ကိုစိုးကို ဖမ်းစားနေတယ်။ အိမ်ထောင်သက်ခနလေးနဲ့ ကွဲကွာခဲ့တာမို့ တင်ပါးတွေက တင်းတင်းရင်းရင်းရှိနေဆဲ။ ကျောင်စိမ်းထမိန်ကို တင်းကြပ်နေအောင် စည်းနှောင်ထားသည်မို့ အောက်ခံဘောင်းဘီမျှောကြိုးရာလေးက တင်ပါးမှာ အထင်သားပေါ်နေတယ်။ 

ကိုယ်ခန္ဓာလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း ခါးတိုအကျီနဲ့ထမိန်ကြားက ဖြူဝင်းဝင်း ခါးသားလေးတွေပေါ်ပေါ်လာတာက ချစ်စရာကောင်းနေသည်။

ယုရဲ့ နောက်ပိုင်းကို ကိုစိုးကြည့်နေမှန်း ယု ရိပ်မိသည်မို့ ကော်ဖီဖျော်တာကို အချိန်ဆွဲပီး ဖျော်နေမိသည်။ ကော်ဖီဖျော်ပီး လှည့်ထွက်လာတော့ ကိုစိုးက ယုကိုစူးစိုက်ပီးကြည့်နေသည်မို့ အကြည့်ချင်းဆုံမိသည်။ တော်တော်ကြာအောင် အကြည့်စုံနေမိပီး ယုက ပြုံးပြလိုက်ကာ 

( ရော့ကိုစိုး ကော်ဖီသောက်ဦး ) 

ကော်ဖီခွက်ကိုလှမ်းယူရင်း ယုလက်ကိုပါ ကိုင်လိုက်သေးသည်။ တစ်အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့အသိရယ် ယောင်္ကျားနဲ့မိန်းမ လက်ချင်းတို့ထိမိလိုက်သည်က ယုအတွက် ဓါတ်လိုက်သလို တုန်ရင်နေမိတယ်။

( ယု … ) 

( ရှင်… ကိုကြီး ) 

( ယု က တကယ်လှတယ် )

( ဟုတ်… ) 

( ယု အိမ်ထောင် ထပ်ပြုဦးမှာလား )

 ( အို ကိုကြီးကလဲ မပြုပါဘူး ဘာလို့လဲ) 

( အော်…ယု အလှတွေ နောက်တစ်ယောက်လက်ထဲမှာ ပျက်ဆီးကုန်မှာ နှမျောမိလို့ပါ )

 ( ဟွန်းးးး ကိုကြီးကလဲ ယုက အကြာကြီးတော့ လှနေမှာမ မဟုတ်တာ ကဲပါ လာပါကိုကြီးရဲ့ ထိုင်ပါဦး မျက်လုံးတွေလဲ ကျွတ်ထွက်ကုန်ဦးမယ် ) 

ယုနဲ့ကိုစိုး ကော်ဖီအတူတူထိုင်သောက်ရင်း စကားတွေပြောဖြစ်သည်။ ကိုစိုးကတော့ ယုကိုပဲ စိတ်ကြည့်နေသည်။

( အော်.. ကိုကြီး လာတုန်း အကူအညီတောင်းရဦးမယ် အခန်းထဲက သေတ္တာလေးနေရာရွှေ့ချင်နေတာ တစ်ယောက်ထဲ မနိုင်လို့ ကူပေးပါလား ) 

( အော်.. ရပါတယ် ယုရဲ့ ဒါလောက်များ ) 

ယုအခန်းထဲကို ကိုစိုးလိုက်လာတယ်။ သန်ရှင်းရေးလုပ်ပီးကာစမို့ ယုအခန်းလေးက သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေပေမယ့် အဝတ်လှမ်းစင်ပေါ်မှ ယု အောက်ခံတွေက မသိမ်းထားရသေး။ အတွင်းခံပန်တီတွေနဲ့ ဘော်လီတွေ စီရီနေသည်။ အောက်ခံပန်တီတွေက အနက်ရောင်တွေချည်းပဲများတယ်။

ကိုစိုးက သေတ္တာကို မရွှေ့ပေးလိုက်ပီး ယုဘက်လှည့်ကာ 

( ယုက အနက်ရောင်ကြိုက်တယ်ထင်တယ်နော် ) 

( ရှင်.. ကိုကြီး ဘာလို့ ) 

( အော်.. အောက်ခံတွေ အကုန်အနက်ရောင်တွေချည်းပဲမို့လို့လေ အခုရော အနက်ရောင်ပဲ ဝတ်ထားတာလား ) ( အာ အောက်ခံဘောင်းဘီပဲ အနက်ရောင်ပါ အပေါ်က ဘော်လီအဖြူလေ ကျောင်းသွားရမယ့်ဟာကို အယ်… ဘာတွေ လျောက်ပြောမိပါလိမ့် ) 

ယု ရှက်ပီး ခေါင်းငုံလိုက်မိသည်။

ကိုစိုးက ယုနားကို တိုးကပ်သွားကာ ယုရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့စုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း 

(ယုက အသားဖြူတော့ အနက်ရောင် အောက်ခံလေးနဲ့ အရမ်းလိုက်မှာပဲနော် )

 (အို ကိုကြီးကလဲ ဘာတွေ လျောက်ပြောနေတာလဲ ) 

ယုခေါင်းငုံ့ထားလိုက်မိသည်။ 

( ယု….ကိုကြီးလေ… ယုကို….. ) 

တုန်ရင်စွာပြောသည်။ ခေါင်းမော့လာတဲ့ ယုရဲ့ ပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်သည် ။

( အို…ကိုကြီး… ) 

( ကိုကြီး စိတ်တွေ မထိန်နိုင်တော့ဘူးကွာ ယုရဲ့အလှတွေကို ….)

 ယုကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ ယုလဲ အလိုက်သင့်ပါသွားသည် ။

( ကိုကြီးကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ယုကို ချစ်တယ်ကွာ ) ကိုစိုးရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာယုပါးလေး အပ်ထားလိုက်မိသည်။ ကိုစိုးရင်ခုန်သံတွေကိုကြားနေရသည်။ မှားလားမှန်လား ယုမသိချင်တော့။ ဟိုးအရင်ကတည်းက ကိုစိုးရင်ခွင်ထဲမှာ နေချင်ခဲ့မိတာလေ 

( ယု ကျောင်းနောက်ကျလို့ရလားဟင်… ) 

ရင်ခွင်ထဲမှ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်

 (ဟိုးးးအရင်ကတည်းက ယုကို ကျောင်းဝတ်စုံလေးနဲ့ အခုလို ဖက်ထားချင်ခဲ့တာ ခနခနပဲ ) 

တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ထားသည်မို့ ကိုစိုးရဲ့လိင်တံကြီးက ယု ဘိုက်သားကိုလာထောက်နေသည်။ကိုစိုးလက်တွေက ယုတင်ပါးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးနေသည်မို့ ကြက်သီးပင်ထမိသည်

 ( ချစ်တယ် ယုရယ် …) 

တင်ပါးတွေကိုပွတ်ရင်း ယုနုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းတယ်။ ကိုစိုးရဲ့လျာနဲ့ယုရဲ့လျာ နှစ်ခု ရစ်သပ်မိလိုက်သည်။ ဒီလိုနေ့ရောက်ဘို့ခနခန ရင်ခုန်စောင့်ဆိုင်းနေမိတာကို ကိုကြီးကိုပြောပြချင်သေးသည်။ ယု တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကြား ကို လက်နှိုက်ပီး ပွတ်နေသည်။ ကိုစိုးရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်း ဖက်ထားမိသည်။ 

ယုဘိုက်သားနဲ့ ကိုစိုးရဲ့ လိင်တံကြီးကို ဖိကပ်ထားမိသည် ။

( ယု…. ကိုကြီးကို ခွင့်ပြုတော့နော် ကိုကြီး မနေနိုင်တော့ဘူး )

 အနမ်းကိုခနခွာက ကိုစိုးက ပြောသည်။ အိမ်ထောင်သည်တွေမို့ ဘာကိုဆိုလိုသည်ကို ရှင်းပြစရာပင်မလိုပေ။ ကိုစိုးရဲ့လက်က ယုရဲ့ကျောင်းစိမ်းထမိန် အထက်ဆင်စလေးကိုဆွဲကာ ဖြေချလိုက်သည်။ ထမိန်လေး ခြေရင်းကို ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားသည်။ ထို့ပြင်ကိုစိုးက သူ့ပုဆိုးကိုပါ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ 

လုံးဝန်းတင်းခဲနေသာ တင်ပါးတွေကို မနိုင်ဝန်ထမ်းထားသည့် အောက်ခံပန်တီ အနက်ရောင်လေးပေါ်မှာ တင်ပါးတွေကို ကိုစိုးလက်နှစ်ဘက်ဖြစ် ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ ကိုစိုးရဲ့လိင်တံကြီးကလဲ သူ့အောက်ခံ ဘောင်းဘီအောက်မှ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းတိုးထွက်နေသည်။

ယုနဲ့ကိုစိုးအောက်ပိုင်းမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး တွေသာ ကျန်တော့သည်။ နုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းလိုက် ပါးတွေကိုနမ်းလိုက် လည်ပင်းဂုတ်သားတွေကို နမ်းလိုက် နဲ့ ကိုစိုး အလုပ်ရှုပ်နေသည်။

ကျမ အဖုတ်ထဲမှာတော့ ချွဲကျိကျိဖြစ်နေပီ။ ယုတင်ပါးတွေကိုလဲ ကိုစိုးက ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နယ်နေတယ်။ အတွင်းခံပန်တီမျော့ကြိုးထဲကို ကိုစိုးလက်တွေ ထိုးဝင်လာပီး ယုတင်ပါး အသားစိုင်နေကိုစုပ်နယ်တယ်။ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားထဲလက်ထိုးထည့်ကာ အမြှောင်းလိုက်ပွတ်ဆွဲပြန်တယ်။ 

အတော်ကြာနမ်းရှုပ်ပွတ်သပ်ပီးနောက် ကိုစိုးက ယုကို ကုတင်ပေါ်မှာလှဲစေလိုက်သည်။ ယုနဲ့ကိုစိုး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးတွေဖြင့်ကြည့်မိကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အသက်ရှူသံတွေလဲ တစ်ယောက်နားတစ်ယောက်ကြားနေရသည်။

(ချစ်တယ် ယုရယ်….. ) 

ကိုစိုးက ယုရဲ့ အောက်ခံပန်တီလေးကို မျှော့ကြိုးမှ ဆွဲကာ အောက်သို့ချွတ်ချလိုက်သည်။ တုတ်ခိုင်ဖြူဖွေးလှတဲ့ ပေါင်တံနှစ်ခုကြားမှာ မဲနက်နေတဲ့ အမွှေးအုံခပ်ထူထူက ပေါ်လွင်နေသည်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ပေါင်တံမှာ သွေးကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေပင် ပေါ်လွင်နေသေးသည်။

ကိုစိုးက အဖုတ်ကို အရင်လှမ်းမကိုင်။ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို လက်ဖြင့်ဖွဖွပွတ်သည်။ ထို့နောက် အဖုတ်မွှေးလေးများကို ပွတ်သပ်သည်။ ပီးနောက် သူ့ရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်သည်။ 

ကိုစိုးလီးတံကြီး ငေါက်ကနဲထွက်လာသည်။ လုံးပတ်တုတ်သလို ရှည်လဲရှည်သည်။ ကိုစိုးလီးမှာ အမွှေးသိပ်မရှိ ရိတ်ထားသည်မှာ မကြာသေးသလို။ လီးတံအရှည်မှာ တစ်ထွာသာသာလောက်ရှိမည်။ကိုစိုးလီးတံကြီးကိုကြည့်ပီး ယု တံတွေးမျိုချမိသည်။ ပက်လက်လှန်ထားသည့် ယုဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ယုရဲ့ အဖုတ်အမွှေးလေးတွေကို ပွတ်သပ်ကစားနေရင်း 

( ယု… ကိုင်ကြည့်လေ ) 

ယု ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပီး ကိုစိုးလီးတံကို လက်ဖဝါးနဲ့သာသာဖွဖွ ကိုင်လိုက်သည်။ အရမ်းကိုမာတောင့်နေပီး ဒစ်ဖျားမှာ အရည်စိုစိုလေးတွေထွက်နေသည်။ ယုလက်ဖဝါးနဲ့ အပြည့်ပင်ဖြစ်သည်။ 

လက်နဲ့စုပ်ကိုင်ကာ လီးအရည်ပြားကို အောက်သို့ဆွဲချလိုက်တော့ ဒစ်ခေါင်းက သိသိသာသာပေါ်ထွက်လာသည်။ အောက်ဆွဲချလိုက် အပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ဖြင့် သာသာဖွဖွလေး လုပ်ပေးလိုက်တော့ လီးတံကြီး တဆတ်ဆတ်တုန်လာတာသတိပြုမိလိုက်သည်။

( ယု ပေါင်တံလေးတွေက လှလိုက်တာကွာ ဖြူဖွေးနေတာပဲ )

 ပြောလဲပြော ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို နုတ်ခမ်းနဲ့ ကုန်းနမ်းကာစုပ်သည်။ ပေါင်မှာရှိတဲ့ မွှေးညှင်းလေးတွေ ထောင်ထသွားရသည်။ ယုရဲ့ ပေါင်တွင်းသား နေရာအနှံ့ကို ကိုစိုးက လျာနဲ့လိုက်ယက်သည်။ စုပ်သည်။ တကယ်လဲ ယုရဲ့ ပေါင်သားလေးတွေက ဖွေးဥပီး နမ်းချင်စရာကောင်းသည်မို့ ကိုစိုး သေသေချာချာ ကို ယက်လိုက် နမ်းလိုက် လုပ်နေမိသည်။ 

ထို့နောက် ကိုစိုးက ယုပေါင်ကြားသို့ နေရာယူလိုက်သည်မို့ ကိုစိုးလီးတံကို ယု လွှတ်ပေးလိုက်ရသည်။ ယုပေါင်နှစ်ချောင်ကို ကိုစိုးလက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဘေးသို့ ဆွဲကားလိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ဘက်ကားသွားသည်မို့ ယုအဖုတ်လေးက အမွှေးထူထူတွေအောက်မှ ခပ်အာအာ လေး ပေါ်လွင်လာသည်။ အရည်တွေစိုကာ ပြောင်လက်နေသည်။

အစိထိပ်လေးကို အတိုင်းသားမြင်နေရသလို ခပ်အာအာ ဖြစ်နေသဖြင့် စောက်ခေါင်းသား နီရဲရဲလေးကိုပါမြင်နေရသည်။ စောက်ပတ်နုတ်ခမ်းသားလေးတွေ က ရှိတယ်ဆိုယုံလောက်သာ ။ ပြဲလန်နေခြင်းမျိုးမရှိ။ယု စောက်ပတ်ကို သေချာစွာကြည့်ရင်း အစိထိပ်လေးကို လက်မနဲ့ချေလိုက်သည်။ ယု တစ်ယောက် ဓါတ်လိုက်သလိုမျိုး ကိုယ်လုံးလေး ခါထွက်သွားသည် ။

( အားးး ကိုကှီးးးးး ) 

ယု အော်ညည်းမိသည့်အခါ ကိုစိုးက အစိကို ပိုပွတ်သည်။ အရည်တွေ အရမ်းစိုလာလေသည်။ ထို့နောက် အဖုတ်နုတ်ခမ်းသားနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ ကိုစိုးဘာလုပ်တော့မည်ကို ယုသိနေသည်။ ပေါင်ကို ပိုမိုကားပေးမိလိုက်သည်။

ကိုစိုးက ယု စောက်စိပေါ်သို့ ပါးစပ်ဖြင့်အုပ်ကာ စုပ်လိုက်တော့သည်။

 (ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် )

 ( အားးး အမလေးးးကိုကြီးရယ် အားးးရှီးးးး )

( ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် )

 ( အားးး ဘယလှိုကှီးလဲ အားးး ကိုကှီး အားးးး )

ယုလဲ တင်ပါးကိုမြှောက်ကာ အဖုတ်ကို ကော့ပေးရင်း ကိုစိုခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကိုဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ လိင်မဆက်ဆံရသည်မှာ ကြာပီမို့ထင် အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ တအားထွက်လာရသည်။ ကိုစိုးက လျာကို ခပ်ဆတ်ဆတ် လုပ်ရင်း ယက်သည်။ စောက်ပတ်ကြီး အမြုံလိုက်ကိုစိုး ပါးစပ်ထဲ ပါသွားသည်ပင်ထင်မိသည်။ 

အားး ကိုကြီးရယ် အ အ အ အ အားးး ကျွတ်ကျွတ် ) 

ကမှ ကျောင်းသွားမှာမို့ ရေချိုး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားသည်မို့ ယု အဖုတ်က အနံ့အသက်ကင်းကာ သန့်ရှင်းနေသည်။ ကိုစိုးလဲ ခယ်မဖြစ်သူရဲ့ အဖုတ်ကို အားရပါးရယက်သည်။ 

ဟိုး အရင်ကတည်းက ခယ်မ ဖြစ်သူကို လုပ်ချင်နေခဲ့တာ ကြာပီ။ ခယ်မဖြစ်သူ ယုရဲ့ ဖင်တွေ ရင်တွေ ကို ခနခန ခိုးကြည့်မိသည်။ ခယ်မဖြစ်သူ အိမ်ထောင်ကွဲပီးကတည်းက အစစအရာရာ ကူညီပေးနေသည်မှာ စေတနာလဲ ပါသလို ခယ်မကို ဝိုက်ချင်နေသည်လဲပါသည်။

တခါတလေ မိန်းမနှင့်လိုးနေရင်းမှ ခယ်မ ကိုလိုးနေသည်ဟုပင်စိတ်ထဲ တွေးကာ လိုးခဲ့တာ ခနခနပင်ဖြစ်သည်။ အခုတော့ ခယ်မဖြစ်သူကို အပိုင်ရလေပီ။ ခယ်မဖြစ်သူ ယုရဲ့ တင်ပါးတွေကို ကိုင်ချင်နေသည်မှာကြာပီ။ အဖုတ်ကို နှိုက်ကြည့်ချင်နေသည်မှာကြာပီဖြစ်ပေသည်။ ဒီနေ့တော့ စည်းတွေကျော်ကာ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရပီမို့ ယုရဲ့ အဖုတ်ကို ကိုင်ယုံတင်မက သေချာယက်ပေးနေဖြစ်သည် 

( ပလက် ပလက် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပလက် )

 ( အားးကိုကြီး အားးး ကောင်းလိုက်တာ အားးးရှီးးးး အမလေးးးး )

ယုရဲ့ ညည်းညူသံကြားရလေ စိတ်တွေ ပိုထပီး ပိုယက်မိလေဖြစ်နေသည်။ အစိထိပ်ကို လျာဖျာလေးနဲ့ယက်လိုက် စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲထိုးထည့်လိုက်လုပ်သည်။ စောက်ပတ်နုတ်ခမ်းသား သေးသေးလေးကို နုတ်ခမ်းဖြင့် တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင်ဆွဲစုပ်မိသည်။ 

ဆီးခုံပေါ်မှ အဖုတ်မွှေးတွေကိုပါ နမ်းရှိုက်ဖြစ်သည်။ အရင်ကတည်းက တွေးနေခဲ့ဖူးသည်။ ခယ်မလေးဖြစ်သူက အသားဖြူတယ် အဖုတ်မွှေးထူထူ လေးရှိနိုင်တယ်လို့တွေးခဲ့ဖူးသည်။တကယ်ပင် ခယ်မဖြစ်သူ ယုရဲ့ အဖုတ်မွှေးတွေက ခပ်ထူထူ လေးတွေ့လိုက်ရသည်မို့သဘောကျမိသည်။

 ( ပြွတ် ပြွတ် ပလက် ပလက် ပြွတ် ပြွတ် )

 ( အားးး အ အ ရှီးးး အားး ကိုကြီးးး အားးး မရတော့ဘူး ယုကိုလုပ်ပါတော့ အားးမနေတတ်တော့ဘူး ကိုကြီး လိုးပေးတော့နော် လိုးတော့နော် ကိုကြီး အားးးး ) 

တကယ်ပင် ယုမနေတတ်တော့သည်မို့ ပြောချလိုက်တော့သည်။ ဆက်ယက်နေရင် ခံနိုင်တော့မည်မဟုတ်။ စိတ်တွေ အရမ်းထကြွနေချိန်တွင် လီးတံကြီး ထိုးသွင်းရမှ အာသာပြေတော့မည်ဖြစ်သည်။ ကိုစိုးကို အတင်းဆွဲတင်လိုက်သည်။ 

ကိုစိုးလဲ ယု အရမ်းလိုချင်သည့်အချိန်ရောက်ပီမို့ လီးတံကြီးကို လက်ဖြင် တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းထုကာ နေရာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒစ်ဖျားဖြင့် ယု စောက်စိကို လေးငါးဆယ်ချက်လောက်ပွတ်လိုက်သည်။

 ( အ အ အားးးကိုကှီးရယှ အားးး ) 

( ဘွတ် …ပလွတ် ) 

( အားးးးရှီးးး ဝင်သွားပီယု )

 (အားးကောင်းတယ်ကိုကြီးရယ် ) ကိုစိုးကျောပြင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်ထားမိသည်။ လီးတံကြီးက ယုအဖုတ်ထဲ တရစ်ရစ် တိုးဝင်လာသည်။

ယုရော ကိုစိုရော အပေါ်အကျီတွေ မချွတ်ထားရသေးပေ။ ယု အကျီကတော့ ခါးတိုရင်ဖုံးမို့ အနှောက်အယှက်မရှိပေမယ့် ကိုစိုးရဲ့ ရှပ်အကျီက ဆီးခုံနဲ့ မလွတ်မလပ်ဖြစ်နေသည်မို့ ယုကပင်ကိုစိုးအကျီ ကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ပေးကာ ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်သည်။

လီးတံကြီးက အဖုတ်အတွင်းသို့ အဆုံးထိနစ်ဝင်သွားပီ။ ကိုစိုးက ခါးရိုက်ကာ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် စလုပ်တော့သည် ။

( ဖွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ) 

( အ အ အ အ ရှီးးး အ အမလေးးး )

 ( ကောင်းလားယု ကိုကြီး လုပ်တာကောင်းရဲ့လား )

 ( ကောင်းတယ် အားးး အ အ ကိုကြီး အားးးကောင်းတယ်ကွာ ) 

အဖုတ်ထဲကို လီးတံကြီး တဇွိဇွိ ဝင်ထွက်နေသည်။ ယုလဲ ပေါင်ကို အတတ်နိုင်ဆုံးကားကာ အဖုတ်ကို ကော့ပေးထားမိသည်။ အလိုးမခံရတာကြာတာလဲဖြစ် ချစ်ရသူ ခဲအိုကြီး လိုးနေတာလဲ ဖြစ်သည်မို့ ကာမရမ္မက်တွေ ထန်နေရသည်။ 

မခံစားရတာ ကြာပီဖြစ်တဲ့အတွက် အရမ်းကို ကောင်းလွန်းနေသည်။ ကိုစိုးအနေနဲ့လဲ ခယ်မ ဖြစ်သူကိုလိုးနေရသည်မို့ စိတ်ခံစားမှု တမူထူးခြားနေသည်။

(ဇွိ ဇွိ ဇွပ် ဇွပ် ဘွတ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ် )

ဆီးခုံနှစ်ခုရိုက်သံရော အဖုတ်ထဲလီးဝင်သံရောကြားနေရသည်။ ကိုစိုးက ယုမျက်နှာကို အပေါ်မှ မိုးကြည့်ရင်း လီးတံနဲ့စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။ 

ယုရဲ့မျက်နှာက တဏှာအခိုးအငွေ့တွေကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ လီးတံကို အဆုံးထိ ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင် ယုတစ်ယောက် ပါးစပ်လေးဟ ပီး တအားအား အော်နေသည်ကိုက စိတ်ထစရာပင်။ ယုရဲ့ စောက်ပတ် စောက်ခေါင်းသားကြွက်သားတွေက ကိုစိုးလီးကို ဆွဲညှစ်ပေးနေတာ ခံစားသိမိနေသည်။

 ခယ်မလေး သူ့လီးနဲ့ စိတ်တအားပါနေသည်ကို သိရလို့ ကိုစိုးလဲ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးနေမိသည်။

 ( ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် )

( အ အ အ အားးး ကောင်းတယ် ဆောင့်ပါကိုကြီး ယု ကောင်းတယ် အားးး အမလေးး ) 

( အင့် အင့် အင့် အားးကောင်းလိုက်တာ ယု စောက်ပတ်ကို ကိုကြီးလိုးနေပီနော် ကိုကြီးလီးကောင်းလား ) 

( အင်းး အားး ကောင်းတယ်ကိုကြီး အားးး တအားဆောင့်ပေး အားးး )

 ( ဖွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ) ( ဇွိ ဇွပ် ဇွိ ဇွပ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ) ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးနေကြသည်မှာ နှစ်ယောက်သားချွေးစေးတွေပင် ပျံလာသည်။

အသက်ရှူသံတွေလဲ ပြင်းထန်နေရသည် ( ယု ဖင်ကုန်းပေးပါလား ယုဖင်ကိုကြည့်ပီး လိုးချင်တယ်နော် ) ( ဟုတ် ကိုကြီး ) ကိုစိုးလဲ ယုအဖုတ်ထဲမှ လီးတံကို ဆွဲနုတ်လိုက်သည်။

 ( ဘွတ်…ပလွတ် ) 

စောက်ပတ်ထဲ အရည်တွေနဲ့ ဟာတာတာ ဖြစ်သွားသည်။ ယု စောက်ပတ်ကိုကြည့်လိုက်တော့ စောစောကထက် ပိုပီအာနေတယ် စောက်စိကလဲ ပိုထောင်နေသလိုဖြစ်နေတယ်။ စောက်ဖုတ်တဝိုက်မှာတော့ အရည်တွေစိုရွဲနေလေသည်။ ယုလဲ လေးဘက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ 

ဖင်ကုန်းလိုက်တော့ လုံးဝန်းဖြူဖွေးလှတဲ့ယုရဲ့ တင်ပါးတွေက ပိုပီး ကားထွက်လာသည်။ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားက ညိုတိုတိုစအိုပေါက်လေး ကလဲ အသည်းယားစရာကောင်းလှသည်။ ဒီဖင်ကြီးကို ခနခန ခိုးကြည့်နေခဲ့ရတာ အခုတော့ သူ့ရှေ့မှာ ဖင်ကုန်းထားလေပီ။

လှလိုက်တဲ့ဖင် တောင့်လိုက်တဲ့ဖင်။ တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ထို့နောက် တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကြားလီးအမြှောင်းလိုက်ထည့်ကာ ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ စအိုပေါက်ကို လီးနဲ့ပွတ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေသည်။

 ( ယုရယ် လှလိုက်တာကွာ ယုဖင်က အရမ်းလှတာပဲ အားးး) 

( အားးး ကိုကြီးရယ် လိုးပါတော့ကွာ မနေတတ်တော့ဘူး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ )

 ( လိုးမယ်နော် ယုဖင်ကို အမြဲ စိတ်ထဲ မှန်းနေရတာ တအားလိုးမယ်နော် ညီမလေး )

 ( အင်းးကိုကြီး စိတ်ကြိုက်လိုးပါတော့နော် ) 

ကိုစိုးလဲ ယုစောက်ပတ်အဝမှာ လီးတေ့လိုက်ပီး ပလွတ်ခနဲ တစ်ချက်ထဲ အဆုံးထိုးသွင်းလိုက်သည်။

 ( အားးးးရှီးးးးကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးရယ် ) 

လီးတံကို ပြန်ဆွဲမနုတ်သေးပဲ အဆုံးထိ ဖိထားလိုက်ကာ စအိုပေါက်ကို လက်ခလယ်ထိုးထည့်လိုက်သည်။

 ( အားးး ကိုကှီးးးး အ ) 

ခယ်မလေး တင်ပါးကြီး တွန့်ခါသွားသည်။ လက်ခလယ်ကို စအိုပေါက်ထဲမှာ ကစားပေးလိုက်သည်။

 ( အားးးကိုကြီး ) 

လက်ခလယ်ကို တော်တော်ကြာအောင် ကစားပီးမှ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကို အထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက်သည်။ (အားးး ရှီးးး ကောင်းတယ်ကိုကြီးရယ် ချစ်တယ် အားးးး ) 

ဖင်ပေါက်ထဲမှ လက်ချောင်းကို ပြန်ဆွဲနုတ်ကာ ယုရဲ့ ခါးစပ်နေရာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မိမိရရ ကိုင်ပီး တဖန်းဖန်း မြည်အောင် ဆောင့်လိုးလိုက်သည် ။

( ဖန်း ဖန်း ဖန်း ဖန်းးးး ) 

တင်ပါးကြီးတွေ ရေလှိုင်းသဖွယ် တုန်ခါနေသည်မှာ ကြည့်လို့ကောင်းနေသည်။

( အင့် အင့် အင့် အားးး ယုဖင်ကြီးကို ကြိုက်လိုက်တာကွာ အင့် အင့် အင့် )

 ( ဖန်း ဖန်း ဖန်းးး ) 

( ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ် ) 

( အားးး အ အ အ ကောင်းတယ်ကိုကြီး ဆောင့် အားး ထိလိုက်တာကွာ အားးချစ်တယ် အားးး )

 ယုလဲ စိတ်တွေ ထကြွကာ လေးဘက်ကုန်းရင်းက တင်ပါးကြီးတွေကို နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးနေမိသည်။

 ( ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ) 

( အားး ဟုတ်တယ် အဲ့လို ပြန်ဆောင့်ပေး ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ် အားးး ) 

( ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ် ) 

ကိုစိုးလီးတံထိပ်က ယုရဲ့ သားအိမ်ခေါင်းကိုပါ လာလာထောက်မိသည်။ ယုက တင်ပါးနဲ့ ပြန်အဆောင့် ကိုစိုးက လီးထိုးအသွင်းနဲ့ စည်းချက်မှန်လှသည်။ 

လီးတံကြီး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို ကိုစိုးငုံ့ကြည့်ရင်းလိုးနေသည်။ လီးတံကြီး ပြန်ဆွဲနုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်နုတ်ခမ်းသားတွေက လီးတံနဲ့ ကပ်ပါလာသည်ကို တွေ့နေရသည်။ လီးတံနဲ့ အဖုတ်မှာ စောက်ရည်တွေ တော်တော်ရွှဲလာသည်။

( ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ် )

 ( အားး ကောင်းတယ် ကိုကြီး အားး တအားဆောင့်လိုးပေး ) 

လိုးလိုက်တိုင်း လှိုင်းထ နေသည့် တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။

 ( အားးးယုရယ် လှလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးကွာ အင့် အင့် အင့် ) 

( ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ဖတ် ) 

( အင့် အင့် အင့် အားးး ညီမလေးကို လိုးနေပီနော် အားးး ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီး အင့် အင့် ) 

( အ အ အားး ကောင်းတယ်ကိုကြီး အားးး ) 

( ဒီဖင်ကြီးကို လိုးချင်နေတာကြာပီ အင့် အင့် အင့် )

 ( အားးး လိုးကွာ လိုးးး မညှာနဲ့ကိုကြီး တအားလိုးပေး )

 ( ညီမလေး ယု ဖင်ကြီးနဲ့ ပြန်ဆောင့်ပေးစမ်းပါ အရမ်းကြိုက်တယ် ) 

( အင်းးးး အင့်အင့် အင့် အင့် ကောင်းလားကိုကြီး ) 

( ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ) 

( အားး ကြိုက်တယ်ကိုကြီး ) 

(ကောင်းလား ညီမလေး … အင့်အင့် ညီမလေး ကိုကြီးနဲ့ခံချင်နေတာကြာနေပီမလား ) 

( အင်းးး ကောင်းတယ် ဟုတ်တယ် ခံချင်နေတာကြာပီ အားးး ကိုကြီးလဲ လိုးချင်နေတာ ကြာပီမလားးး ယု ဖင်ကို ခိုးခိုးကြည့်နေတာ သိတယ် အားးး လိုးးးး ) 

( အင်းးးး ဟုတ်တယ် အင့်အင့် ယု ဖင်ကိုကြည့်ရတာ စိတ်တအားထလို့ အင့်ကွာ အင့်အင့် ) 

ယုတင်ပါးကြီးနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ တအားစုပ်နယ်ရင်း ဆောင့်လိုးနေသည်။ 

( ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ် ) 

( ဇွိ ဇွပ် ဇွိ ဇွပ် ဇွိ ဇွပ် ) 

( ဖန်း ဖန်း ဖန်း ဖန်း ) 

တခန်းလုံးလိုးသံတွေ ဆူညံနေလေသည်။ ဘယ်နှစ်ချက်တောင် ဆောင့်လိုးနေမိသည်ကို မရေတွက်နိုင်တော့။ လိုးချက်တွေကလဲ ထိမိလှသည်။

နှစ်ယောက်သား ကာမ အရသာ ကောင်းကောင်းခံစားမိနေသည်။ ကိုစိုး ဆောင့်လိုးရင်း နဲနဲ မောဟိုက်လာသဖြင့် လီးတံကို ဆွဲနုတ်လိုက်သည်။ ယုရဲ့ စောက်ရည်တွေ လီးတံမှာ ပေပွနေသည်။ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထနေသည့် လီးတံကြီးမှာ ယုရဲ့စောက်ရည်တွေဖြင့် ပြောင်လက်ချောမွတ်နေသည်။

 (ကိုကြီး မောသွားလား ) 

( အင်းးး ရတယ် ဆက်လိုးပေးမယ် )

ယုက ဖင်ကုန်းထားရာမှ ကိုစိုးဘက်ကိုလှည့်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ မျက်နှာမှာ ချွေးစေးလေးတွေ ပျံနေသည်။ အသက်ရှူသံလဲ ပြင်းနေသည်။ အပေါ်ပိုင်း ရင်ဖုံးအကျီအဖြူလေးမှာ မို့လိုက်ရှိုက်လိုက်နဲ့ အသက်ပြင်းပြင်းရှူ နေလေသည်။ 

ကိုစိုးက မွေ့ယာပေါ် ထင်ထိုင်ချလိုက်ရင်း လီးတံကိုကိုင်ကာ ပြန်မကျသွားစေရန် ဂွင်းတိုက်နေသည်။ ကိုစိုးရဲ့ လီးကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို ယုလက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်ပီး 

( ညီမလေး နမ်းပေးမယ်နော် ) 

အလိုက်သိတတ်တဲ့ယုကို ကိုစိုးသဘောကျသွားမိသည်။ ကိုစိုး လက်ကို လီးတံပေါ်မှ ဖယ်လိုက်ပီး ယုလက်ဖြင့် တစ်ချက်နှစ်ချက်ပွတ်သပ်လိုက်ပီး ဒစ်ဖျားကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ယုရဲ့ နွေးထွေးလှတဲ့ အာခံတွင်းအရသာကို ခံစားမိလိုက်သည်။

ထို့နောက် ဒစ်ထိပ်ဖူးကို ရစ်သပ်လိုက်သည့် ယုရဲ့ လျာနွေးနွေးလေးရဲ့အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။ ယုက ဒစ်ထိပ်ဖျားကိုလျာနဲ့မွှေထိုးပေးသည်။ ယုပါးစပ်ထဲမှာတော့ ယုရဲ့သုတ်ရည်ရော ကိုစိုးရဲ့လရေအရသာရော ခါးသက်သက်လို အရသာ ခံစားလိုက်ရသည်။ လီးအရင်းထိ ငုံပီး စုပ်လိုက်သည်။

( ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် )

 ( အားး ကောင်းလိုက်တာ ယုရယ် ) 

ယုရဲ့ ဆံထုံးလေးကို ကိုစိုးက ဖြေချပေးလိုက်သည်။ ဆံနွယ်တွေကို လက်ဖြင့်ထိုးဖွရင်း ခေါင်းကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။ လီးတံကို လက်နဲ့ကိုင်ကာ သေချာ စုပ်ပေးနေသော ယုကို ကြည့်မိသည်။ ပါးလေး ပိန်လိုက် ဖောင်းလိုက်နဲ့ ဒစ်ဖျားကိုယက်လိုက် တစ်ချောင်းလုံးစုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။

 ( စုပ်လို့ကောင်းလား ယု ) 

မျက်လုံးလေး လှန်ကြည့်ကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ ပါးစပ်ထဲမှ လီးတံကို မချွတ်ပေ။ ယု လီးစုပ်နေသည်မှာ အရမ်းကြမ်းကြမ်းကြီးမဟုတ် ချောချောမွေ့မွေ့နဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုရှိသည်။

လီးတံတလျောက် စိုစွတ်အောင်လုပ်ပီး စုပ်ပေးနေခြင်းမျိုးဖြစ်သည်။ တာဝန်ကျေ စုပ်ပေးနေခြင်းမျိုးမဟုတ်ပဲ ကိုစိုး အရသာခံလို့ကောင်းအောင် စုပ်ပေးနေခြင်းမျိုးဖြစ်သည်။ ပါးစပ်ထဲ အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးပီးစုပ်ယုံတင်မဟုတ် လျာက လီးတံကို ရစ်ပတ် ကစားပေးရင်းစုပ်နေလေသည် ။

( အားးး ကောင်းလိုက်တာယုရယ် လုပ်တတ်လိုက်တာ အားးးအီးးးး ) 

( ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ) 

( အားးး ကောင်းလိုက်တာ ယုရယ် အားးရှီးးး အားးး ကောင်းတယ် )

 ယုရဲ့စုပ်ချက်တွေက အဖုတ်ထဲလိုးရတာထက်ပင်ကောင်းနေလေသည်။

ချောမွေ့နေတဲ့လီးကို နုတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဖိကာ အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးနေသလို အတွင်းမှ လျာကလဲ ကစားပေးနေတော့ ကိုစိုး အရမ်းကောင်း လီးထိပ်ဖျားမှာ ကျင်တက်လာသည်။ ယုခေါင်းကို ကိုင်ပီး အဖုတ်ထဲလိုးသလို လီးတံဖြင့် ညှောင့်လိုးနေရင်းမှ 

( အ အ အားးးရှီးးးကောင်းတယ် ယု အားးညီမလေးးအ အားးး ထွက်….ထွက်ကုန်ပီ အားးအမလေးးး )

ဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်တော့သည်မို့ ယုပါးစပ်အတွင်း မှာပင် လရေပျစ်ခဲခဲတွေကို ပန်းထုတ်မိလိုက်တော့သည် ။ လီးတံကို ယုပါးစပ်အတွင်းမှာ ငြိမ်သက်စွာ ထားရင်း လရေတွေ ကုန်ဆုံးသွားသည် အထိ ပန်းထုတ်နေမိသည်။ ယု လည်ချောင်းအတွင်းထိ လရေတွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်နေသည်။

( ဂလု …အွတ် အွတ် …. ) 

ယု လဲ လရေတွေကို မျိုချမိလိုက်သည်။ လီးတံကြီး တဆက်ဆက်တုန်နေရာမှ ငြိမ်ကျသွားသည်။ ယုလဲ လီးတံကိုပါးစပ်ထဲမှ ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။

( ဆောရီးနော် ညီမလေး ကိုကြီး မထိန်းနိုင်တော့လို့ ) 

လရေတွေကို အကုန်မျိုချရင်း 

( ဟုတ် ရပါတယ်ကိုကြီး ယုလဲ ကြိုက်တယ် ) 

နုတ်ခမ်းကို လျာနဲ့သပ်ရင်း မေးစေ့မှာ ပေနေတဲ့ အရည်တွေကို လက်ချောင်းလေးများဖြင့်သပ်ယူကာ စုပ်လိုက်သေးသည်။

(ချစ်လိုက်တာယုရယ် …) 

ယုကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲယူရင်း နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလိုက်သည်။ 

(ယုရော ပီးရဲ့လား ကိုကြီး တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်သွားလား )

( ပီးပါတယ်ကိုကြီး ခုနက ကုံးပီး လိုးနေထဲက ယု ပီးနေတာ ကိုကြီးပီးအောင် ဆက်နေပေးနေတာလေ ယု ပျော်တယ်သိလား ခနနော် ကိုကြီး )

ကုတင်ဘေးစားပွဲပေါ်မှ ဟမ်းဖုန်းလေးလှမ်းယူကာ နံပါတ်တွေနှိပ်လိုက်ပီး 

( ဟလို … ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမကြီး ယု ဒီနေ့ နေမကောင်းဖြစ်နေလို့ ခွင့်လှမ်းတိုင်တာပါဆရာမကြီး ဟုတ်… ဟုတ်ကဲ့ … ယု အတန်းချိန်က နေ့လည်မှ နှစ်ချိန်ထဲပါ ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာမကြီးနောက်ရက်တွေ အစားပြန်ဝင်ပေးလိုက်ပါ့မယ်ရှင် )

ဟမ်းဖုန်းလေး ပြန်ချထားလိုက်ပီး 

( ယု…ဒီနေ့ ကျောင်းမသွားတော့ဘူး ကိုကြီး ) 

 ပြီးပါပြီ။

လူပျိုကြီးသာ ပြောတယ် (စ/ဆုံး)

 လူပျိုကြီးသာ ပြောတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

မနက် မိုးလင်းသည်နှင့် ကားဒရိုက်ဘာ လူပျိုကြီး ကိုကျော်စိန်က ရောက်နှင့်နေပြီး နွယ်နီ နှင့် နွယ်နီ အန်တီ မာလာခိုင်တို့ တူဝရီးကို ဈေးသို့ ပို့ပေးရသည်..။ ဈေးတွင် စားသောက်ဝယ်ခြမ်းပြီး ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသူ နွယ်နီအား ကျူရှင်သို့ ဝင်ပို့ခဲ့ပြီး မာလာခိုင်ကို အိမ်သို့ပြန်ပို့ပေးရသည်..။ နွယ်နီအဖေက သူမရှိတုန်း တာဝန်များကျေပွန်စွာလုပ်ရန်သေချာမှာသွားသည်။ ကားပေါ်မှ နွယ်နီ ဆင်းသွားသည်နှင့် မာလာခိုင်တစ်ယောက် ရှေ့ခန်းသို့ ပြောင်း၍ ထိုင်သည်..။ မွှေးကြိုင်သော ရနံ့လေးများက ကိုကျော်စိန်အား တိုက်ရိုက်ထိတွေ့လာသည်..။

 မာလာခိုင်၏ တောင့်တင်းတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တန်ကြီးများက လုံးတစ်နေပြီး ၊ အင်္ကျီထဲမှ တိုးထွက်တော့မယောင် နို့အုံကြီးများက ကိုကျော်စိန်၏ မျက်စိရှေ့ဝယ် အလှပြနေသလို ဖြစ်နေသည်..။ စကားမရှိ စကားရှာ၍ ပြောရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် စိုက်စိုက်ကြည့်လိုက်သော မာလာခိုင်၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများက ကိုကျော်စိန်တစ်ယောက် ဘရိတ်ကို နင်းလိုက်မိသည်အထိ စိတ်တွေ ဂယောက်ဂယက်ဖြစ်စေသည်..။

အိမ်ပြန်အရောက် ကားကို ခြံဝင်းထဲ ကွေ့ဝင်လိုက်တော့ ပန်းရံများ ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ ကားဝင်လာတာ မြင်ရသည်နှင့် ခင်အေးက ပေါ်တီကို အောက်သို့ ခပ်သုတ်သုတ် ထလာသည်..။ ကားရပ်လိုက်သည်နှင့် မာလာခိုင်က ဈေးခြင်းတောင်း ဆွဲ၍ ကားပေါ်မှ ဆင်းကာ အိမ်သော့ကို ဖွင့် ဝင်သွားသည်..။

မာလာခိုင်က အဝတ်လဲတာ အိပ်ခန်းထဲတွင် မဟုတ်ပဲ မီးဖိုထဲတွင် ဖြစ်နေသည်ကို ကိုကျော်စိန် မစဉ်းစားတတ်…။ လက်တစ်ကမ်း အကွာတွင် မြင်တွေ့နေရသော မာလာခိုင်၏ ရင်သားအိအိများ အလှတွင်သာ စွဲငြိနေသည်..။ ဗြုံးခနဲ ကိုကျော်စိန်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ အံအားသင့်သွားလို့လား မပြောတတ်..။ ထမီကို ခုချိန်ထိ ရင်လျား မဝတ်သေး..။ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်၍ ကြောင်ကြည့်နေပြီးမှ မာလာခိုင်က မျက်လွှာချကာ ထမီကို ဝတ်ရန် ဖြန့်လိုက်သည်..။ အောက်ဖက်ကို လျှောကျသွားသော ထမီ အပေါ်နားစက နို့နှစ်လုံး လှစ်ဟပြလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်.. ။

“ အို….အာ့….မလုပ်နဲ့….မလုပ်နဲ့……အား….ကို….ကိုကျော်စိန်ကြီးနော်…အိုအို…မလုပ်နဲ့…နော် မလုပ်နဲ့…လို့..” 

အိမ်တွင် သူတို့နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိသည်ဟူသော အသိနှင့် မာလာခိုင်၏ အကျင့်စရိုက်ကို သိထားသော ကိုကျော်စိန်က မာလာခိုင်၏ ခါးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အားယူဆွဲပွေ့ရင်း နို့တစ်ဖက်ကို ငုံံ့၍ စုပ်လိုက်သည်..။ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်သွားသော မာလာခိုင်က အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့် နှုတ်မှ တားနေသော်လည်း ကိုကျော်စိန်က အရေးမစိုက်တော့ပါ..။ မာလာခိုင်ကလည်း အသည်းအသန် ရုန်းကန်ခြင်း မပြု..။ ကျန်နို့တစ်ဖက်အား ကိုကျော်စိန်က လက်ဖြင့် ညှစ်၍ နယ်သည်..။ တင်းနေသော နို့အုံလုံးလုံးကြီးတွေက ကိုင်ရတာ အရသာ တွေ့လှသည်..။ ထမီစကို ကိုင်ထားသော သူမလက်နှစ်ဖက်က တဖြည်းဖြည်း အောက်ဖက်သို့ နိမ့်ဆင်းလာသည်..။

“ အိုရှင်….တော်ပါတော့….တော်ပြီ…ကျမကို လွှတ်ပါ….တော့….ရှင်….” 

မျက်နှာလေး မော့ရင် ပြောနေသော မာလာခိုင်၏ မျက်နှာလေးမှာ ပြုံးယောင်သမ်းရင်း နီမြန်းနေသည်ကိုတော့ ကိုကျော်စိန် မမြင်..။ နို့ကိုသာ သဲကြီးမဲကြီး စို့နေသည်..။ တစ်လုံးပြီးတော့ နောက်တစ်လုံးကို ပြောင်း၍ စို့ပြန်သည်..။ 

“ အို…..မလုပ်နဲ့…..တော်ပါတော့…ဆို….ဟင့်…ကျွတ်….အ………အား….” 

မတ်တတ်ရပ်နေသော မာလာခိုင်၏ ဒူးဆစ်လေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်..။ ညွှတ်၍ ကျချင်လာသည်..။ လူပျိုကြီးသာ ပြောရတယ်…၊ နို့စို့တာက ပညာသားပါလှသည်..။ နို့သီးကို တအားငုံစုပ်ရင်း လျှာထိပ်နှင့် များ ကော်ကော်ထိုးလိုက်တာ မာလာခိုင် ရင်ခေါင်းထဲအထိ ကြပ်ကြပ်သွားရသည်..။ မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ထားသော မာလာခိုင်၏ လက်ထဲမှ ထမီစက လွတ်ကျချင်လာသည်..။ တဖြေးဖြေး လျှောကျသွားသော ထမီစကြောင့် လစ်ဟာသွားသော သူမ၏ ကျောပြင် ပြည့်ပြည့်လေးကို ခါးတွင် ဖက်ထားသည့် ကိုကျော်စိန်၏ လက်များက ရွေ့လျား လျှောတိုက်၍ ပွတ်သပ်ပေးသည်..။ ပြျွတ်ခနဲ မြည်သံနှင့် အတူ ကိုကျော်စိန်က နို့ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ တပြိုင်နက်ထဲမှာပင် သူ၏ လက်များကိုလည်း မာလာခိုင်၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဖယ်လိုက်သည်..။

အဟင်း…..ဆိုတဲ့ သက်ပြင်းချသံလေးကို ပြုလျက် မာလာခိုင်တစ်ယောက် ထမီ စွန်တောင်ဆွဲလျက်သား အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသည်..။ သူမ၏ နောက်ကျောမှ လျှောကျနေသော ထမီက အိပ်ခန်းထဲသို့ ခပ်သွက်သွက် ပြေးဝင်သွားသော မာလာခိုင်၏ တသိမ့်သိမ့် တုန်ခါသွားသည့် တင်သားအိအိကြီးများကို အတိုင်းသားနီးပါး လှစ်ဖော်၍ နေသည် သူမ၏ နောက်ဖက်မှ ကိုကျော်စိန် လိုက်လာသည်..။ 

အိပ်ခန်းထဲ အရောက် မာလာခိုင်က ကုတင်ပေါ်က အိပ်ယာထက်သို့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကို ဝုန်းခနဲ ပင် လှဲ၍ အချ အနားသို့ ရောက်လာသော ကိုကျော်စိန်က သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်ကို ငုံ့၍ ဖက်ရင်း ကုတင်စောင်းသို့ ဒူးထောက်ကာ တက်လိုက်သည်..။ မာလာခိုင် ဘာစကားမှ မဆိုတော့…၊ မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ထားရင်း မျက်လုံးများ အပေါ်၌ သူမ၏ လက်ဖျံတစ်ဖက်ကို ကန့်လန့်ဖြတ်၍ တင်ထားလိုက်သည်..။ တရှူရှူး တရှဲရှဲဖြင့် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်နေသော ကိုကျော်စိန်က သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲထောင်၍ ထမီကို ခါးသို့ လှန်တင်လိုက်သည်..။ မာလာခိုင်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ရှိသော တစ်ထည်တည်းသော ထမီလေးမှာ ခါးနှင့် ဝမ်းဗိုက်ပေါ်တွင် ပုံလျက်သား …။ 

သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ဖွေးဖွေးနု၍ တင်းရင်း ဝင်းမွှတ်နေသည်..။ ကိုကျော်စိန်က ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး တံတွေးကို တစ်ချက်မျိုချရင်း ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်သည်..။တန်းမတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ထိပ်ကြီးနီရဲကာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်..။ တင်ထားသော လက်အောက်မှ မျက်လုံးကို ခပ်မှေးမှေးလေး ဖွင့်ကာ ကြည့်နေသော မာလာခိုင် စအိုလေးကိုပင် တစ်ချက် ရှုံ့လိုက်မိသည်..။ လီးထိပ်ဝလေးမှ အရည်ကြည်လေးတွေပင် စိမ့်၍ ထွက်နေသည်..။ ကိုကျော်စိန်က သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကိုင်၍ ဒူးထောက်လျက် ရှေ့သို့ တိုးလိုက်သည်..။ မာလာခိုင် ခိုးကြည့်နေသော မျက်လုံးများကို ပြန်၍ မှိတ်ချလိုက်သည်..။

“ ကိုကျော်စိန်…ကိုကျော်စိန်…..ဗျို့….ကိုကျော်စိန်…..” 

အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်လိုက်သော ခင်အေး၏ အသံ..။ နှစ်ယောက်စလုံး ဆတ်ခနဲ တုန်သွားကြသည်..။ 

“ ကိုကျော်စိန်…ကိုကျော်စိန်….” 

ခေါ်သံက ဧည့်ခန်းထဲသို့ပင် ရောက်၍ လာသည်..။ ကိုကျော်စိန် ကမန်းကတန်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ပုဆိုးကို ပြင်ဝတ်ရင်း အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက် မာလာခိုင်၏ ထံမှ တောက်ခေါက်လိုက်သံကိုတော့ ရှေ့သို့ အာရုံရောက်နေသော ကိုကျော်စိန် မကြားလိုက်ရပေ..။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ရပ်နေသော ခင်အေးနှင့် ကိုကျော်စိန် မျက်နှာချင်း ဆိုင်မိသည်..။ 

“ ဘာလဲ…..ကိုခင်အေး…ဒီမှာ အိမ်သာတက်နေတာ…..” 

“ ဟဲ…….ဟဲ ကိုကျော်စိန်ကို ကြည့်၍ ခင်အေး ရယ်လိုက်သည်..။ ပြီးမှ….

“ ဘိလပ်မြေ မရောက်သေးဘူး…အဲဒါ ပေးပါဦး…..”

 “ ဟင်……” 

ခက်ပြီ….ဘိလပ်မြေဆိုင်၏ ဖုန်းနံပါတ်အား ကိုကျော်စိန် မသိ..၊ နွယ်နီလှိုင်သာ သိသည်..။ ဆိုင်သို့ ကားဖြင့် အရောက်သွား၍ ပြောရုံသာ ရှိသည်..။ ပုဆိုးထဲမှ လီးကလည်း တောင်နေတာမှ တဆတ်ဆတ် ခါနေသည်..။ဘိလပ်မြေ မရောက်၍ ပန်းရံသမားများ ပြန်သွားရတာကို အစ်ကိုကြီး ပြန်လာ၍ သိသွားလျင် ကိုကျော်စိန် ဆက်၍ မတွေးတော့…။ လက်ပတ်နာရီကို မြှောက်၍ ကြည့်သည်..။ မနက် ၈ နာရီခွဲပြီ..။ ကိုကျော်စိန် ခေါင်းနပန်း ကြီးသွားသည်..။ ၉ နာရီခွဲကို နွယ်နီလှိုင်အား သွား၍ ခေါ်ရအုံးမည်..။ သူ မာလာခိုင်နှင့် တွေ့ဖို့ မလွယ်တော့..။ ဘိလပ်မြေဆိုင် ရောက်ပြီးသည်နှင့် ခုချက်ချင်း ပို့ရန်ပြော၍ နွယ်နီလှိုင်ကို တစ်ခါတည်း တန်း၍ သွားခေါ်ရန်သာ ရှိတော့သည်..။ 

“ ဟင်း………ခုပဲ ကျုပ်သွားလိုက်မယ်….” 

“ ဟဲ..ဟဲ……..” 

တဟဲဟဲ ရယ်၍ ရယ်ကြဲကြဲ လုပ်နေသော ခင်အေးကို နားမလည်နိုင်စွာဖြင့် တချက် ခေါင်းငဲ့၍ ကြည့်ပြီး နှစ်ယောက်သား အတူတူပင် အိမ်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်..။ မာလာခိုင်တစ်ယောက် သည်းမခံနိုင်လောက်အောင် စိတ်ညစ်သွားမိရသည်..။ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်သွားသော ကိုကျော်စိန်၏ ကျောပြင်ကို လှမ်းကြည့်ရင်း တောက်တစ်ချက် ခေါက်လိုက်မိသည်..။ သူမ စိတ်ထဲမှာ အလိုးခံချင်သည့် စိတ်ဆန္ဒတွေက ထိန်းမရအောင် ဖြစ်ပေါ်လို့နေသည်..။ အတော်ပင် ခံစားရခက်နေသည်..။

မာကျောသော အရာဝတ္ထု တစ်ခုခုကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးထည့်ချင်နေသည်..။ အိပ်ယာထက်တွင် လူးလှိမ့်ရင်း ခါးတွင် ပတ်၍ ပုံနေသော ထမီကို စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်..။ မာလာခိုင်၏ လက်တစ်ဖက်က ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ရောက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကို စမ်းလိုက်သည်..။ အမွှေးထူထူဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက နဲနဲနောနော မဟုတ်..။ အဆမတန် ခုံးထနေသည်..။ ရွှဲနစ်အောင် ထွက်နေသော စောက်ရည်များကိုလည်း စိုခနဲ စမ်းမိလိုက်သည်..။ 

လက်မထိပ်လေးနှင့် စောက်စေ့ကလေးကို ပွတ်ရင်း လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးထည့်ရန် ပြင်လိုက်သည်..။ ဒီလို လုပ်လို့မဖြစ်..။ အပျိုဖြစ်ကထဲက သူမ၏ စိတ်ဆန္ဒကို ဘယ်သောအခါမှ လက်ဖြင့် မဖြေဖျောက်ခဲ့…။ သိမ်းသွင်း၍ လီးအစစ်ဖြင့်သာ ဆန္ဒဖြည့်ခဲ့သည်ချည်း ဖြစ်သည်..။ မာလာခိုင် စောက်ဖုတ်ပေါ်မှ လက်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး…သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်..။ ထိုအခိုက် ပူနွေးမာကျောသော အရာတစ်ခုက သူမ၏ ပေါင်ရင်းဘေးဖက်သို့ လာ၍ ထိတွေ့သည်..။ ဖြတ်ခနဲ ဖြစ်သွားရင်း မာလာခိုင် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်..။ 

“ ဟင်…ရှင်…….ရှင်…” 

မာလာခိုင် အံ့သြထိတ်လန့်စွာဖြင့် ထထိုင်မိမတတ် ဖြစ်သွားသည်..။ သူတွေ့လိုက်ရသည်က ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ပန်းရံဆရာ ခင်အေးပင် ဖြစ်သည်..။အလုပ်ကြမ်း သမားပီပီ သန်မာကျစ်လျစ် ဖုထစ်သော ခင်အေး၏ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို တွေ့လိုက်သော မာလာခိုင်အား တဒင်္ဂ ငြိမ်သက်သွားစေသည်..။ 

“ မင်းလေး…..သိပ်ပြီး အလိုးခံချင်နေတယ် မဟုတ်လား…မင်း မကြုံဖူးသေးတဲ့ အရသာမျိုး ခံစားရအောင် ကိုယ်လုပ်ပေးပါ့မယ်…၊ ကိုယ့်လီးကြီးကို ကြည့်ပါအုံး……” 

လူပုံနှင့် မလိုက်အောင် ငြင်သာသည့် စကားသံအဆုံး စိတ်ညှို့ခံထားရသူပမာ မာလာခိုင်၏ အကြည့်က ခင်အေး၏ လီးကြီးဆီသို့ ရောက်၍ သွားသည်..။ ပြူးနေသည့် ဂေါ်လီကြီး ငါးလုံး လီးပေါ်တွင် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် နှစ်လုံး အောက်တွင် တစ်လုံး ၊ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင် တလုံးစီ..။ ပြဲလန်တန်းမတ်နေသော လီးကြီးကို ခင်အေးက တဆတ်ဆတ် လုပ်ပြသည်..။ စိုက်ကြည့်နေသော မာလာခိုင်တစ်ယောက် ခါးလေးကော့တက်မတတ် စအိုဝကို ရှုံ့ရှုံ့သွင်းမိနေရင်း စောက်ရည်ကြည်တွေ ထပ်၍ စိမ့်ထွက်လာသည်..။ 

ခင်အေး ငုံ့၍ မာလာခိုင်၏ ကိုယ်လုံးကို ပွေ့၍ မယူလိုက်သည်..။ ခင်အေး လက်ထဲ စွေ့ခနဲ ပါသွားသော မာလာခိုင်က ခင်အေး ကိုကြည်နူးစွာဖြင့် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေး ကြည့်လိုက်သည်..။ မိန်းမများသည် သူတို့၏ ကိုယ်ခန္ဓာအား ယောကျ်ားက နိုင်နိုင်နင်းနင်း ချီမပွေ့ယူတာကို ကြည်နူးလိုလားစွာ ခံချင်ကြသည်ချည်း ဖြစ်သည်..။ ခင်အေးက မာလာခိုင်အား ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်၍ တင်လိုက်သည်..။ ကုတင်စောင်း လိုးနည်းဖြင့် လိုးတော့မည်ကို သိလိုက်သော မာလာခိုင်က သူမ၏ တင်သားကားကားကြီးကို ကုတင်စောင်းတွင် အသားကျအောင် ပြုပြင်နေရာယူရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်း ကို ကားလိုက်သည်..။

သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို မက်မောစွာ ကြည့်ရင်း ခင်အေး ရှေ့သို့ တိုးလာကာ စိုရွှဲနေသော စောက်ပတ်ဝသို့ သူ့လီးဒစ်ကြီးကို မြုပ်အောင် ထိုး၍ အသွင်း မာလာခိုင်က တွဲလောင်းချထားသော ခြေနှစ်ချောင်းကို မယူ၍ ကုတင်စောင်းတွင် ဖနောင့်နှင့် နင်း ပေါင်ကိုကားကာ သူမ၏ တင်ပါးကြီးကို အစွမ်းကုန် ကော့၍ ကော့၍ အောက်မှ ပင့်ကာ ကော့ထိုးပစ်လိုက်သည် 

“ ပြွတ်….ဗြစ်……..ဖြစ်……..ပြွတ်……” 

“ အား……ဟင်း…” 

ခံချင်လွန်းနေသော မာလာခိုင်က အောက်မှ ကော့၍ ပင့်တင်ကာ ခြောက်ခါ ခုနစ်ခါလောက် လိုးလိုက်ပြီးတော့မှ တဒင်္ဂ စိတ်ကျေနပ်သွားပုံဖြင့် ခင်အေးကို မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်.။ ပြီးတော့ တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တတ်ရပ်နေသော ခင်အေး၏ ခါးကို လှမ်းချိတ်ကာ ဆွဲယူလိုက်သည်..။ မာလာခိုင်က အောက်မှ ပင့်၍ လိုးအပြီး တင်ပါးကြီးကို မွေ့ယာပေါ်ပြန်၍ အချ တဝက်သာသာ ကျွတ်၍ ထွက်နေသော လီးကြီးကို ခင်အေးက မာလာခိုင် သူ့ကို ခြေထောက်ဖြင့် ချိတ်၍အဆွဲ လီးကိုပါ တပါတည်း လိုက်လိုးသွင်းသည်..။

“ အ…အ…..အ…အား….ဟင်း ဟင်း…..” 

မာလာခိုင် ရင်ဘတ်လေး ကော့ ခေါင်းလေးမော့၍ တက်သွားသည်..။ လီးကိုသွင်းတာက ဖြေးဖြေးလေး..။ ဒါပေမယ့် ဂေါ်လီငါးလုံး၏ ဒဏ်က မသေးလှ..။ ပြီး လီးကြီးကလည်း သံချောင်းကြီးအလား မာကျောလွန်းလှသည်..။ စောစောက ရမ္မက်ဇောကြောင့်သာ အာသာငမ်းငမ်း ဖြင့် ပင့်လိုးခဲ့ပေမယ့် အထိုက်အလျောက် ကျေနပ်သွားရသော်လည်း ခုလို ထိထိမိမိ မရှိလှ..။ အပျိုလည်း မဟုတ် ၊ ယောက်ျားတော်တော်များများနှင့် ကြုံခဲ့ဖူးသူ ဖြစ်လင့်ကစား မာလာခိုင်မှာ အပျိုစင်လေးပမာ တစ်ကိုယ်လုံး အသားတွေ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ် တုန်နေပြီး သွင်းလိုက်သော လီးက တဆုံးဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးလောက်အလို ခင်အေးက အားဖြင့် ဆောင့်၍ တဆုံးသွင်းချလိုက်သည်..။ 

“ ဗြစ်…ဖွတ်…..အ…အမလေး….အ…..ဟင်းဟင်း….လုပ် လုပ်….ဆက်ဆောင့်..” 

လီးအပေါ်ဖက် အရင်းနားရှိ ဂေါ်လီကြီးက ထောင်တက်နေသော စောက်စေ့ကလေးကို အားဖြင့် ဆောင့်ကာ စောက်ပတ်အတွင်းနားသို့ ဖိသိပ်လိုက်သည်..။ ကော့ခနဲ ဖြစ်သွားရပြီး တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်ကာ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ခင်အေး၏ လက်မောင်းတွေကို မမှီမကမ်း လှမ်း၍ ဆွဲဆုတ်လိုက်မိသည်..။

ဒီလို နုနယ်ချောမော လှပလွန်းသော မိန်းမမျိုးကို မလိုးဖူးသေးသော ခင်အေးကလည်း မညှာတော့ပါ…။ မာလာခိုင်၏ ဖွေးနုသော နို့နှစ်လုံးကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးနှင့် ဆွဲကိုင် ဖျစ်ညှစ်၍ စိတ်ရှိတိုင်း ဆောင့်လိုးပါတော့သည်..။ 

“ ပြွတ်….ပလွတ်……..ဘွတ်….အား……အမလေး..အစ်ကိုရဲ့…အမလေး…လေး..ဟင်း…… ကောင်းလှချည်လား….နော်……အင်း ” 

တအားဆောင့်နေသည့်ကြားမှ အားမရနိုင်ဖြစ်လာရသော မာလာခိုင်က သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ခင်အေး၏ ခါးမှ ဖယ်၍ မိုးပေါ်သို့ထောင်လိုက်သည်..။

 “ ပြွတ်…ဖွတ်…..ဟင်း…..အိ….အ……” 

မာလာခိုင်၏ ထောင်ထားသော ခြေနှစ်ဖက်က ရမ်းခါ၍ နေသည်..။ မာလာခိုင် မျက်လုံး မပွင့်တော့.။ ခင်အေး၏ ဆောင့်ချက်တွေက လျှော့မသွားသည့် အပြင် ပို၍ ပြင်းထန်သွက်လက်လာသည်..။ မကြာလှသော အချိန်တွင်တော့…… 

“ ပြွတ်……..ပလွတ်..ပြွတ်……..ဖွတ်……ဖတ်…..” 

“ အား…အ…….အမလေး..အို….အမလေး. ..လေး.အား…..ပြီး .ကောင်း……အင့်…” 

မာလာခိုင်၏ တင်သားကြီး ကုတင်စောင်းမှ လွတ်ထွက်သွားသည်အထိ ကော့၍ ကော့၍ တက်လာပြီး အရေတွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်..။ ခင်အေးလည်း မကြာခင် ကိုကျော်စိန် ပြန်လာတော့မည် ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ နောက်ရက်တွေလည်း ရှိသေးတာပဲ ဟု တွေးကာ စိတ်ကိုလျှော့ကာ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ရင်း ရှေ့သို့ငုံ့၍ မာလာခိုင်ကို ကြုံးပြီး ဖက်ထားလိုက်ပါတော့သည်..။

“ အန်တီလေး…..နေကောင်းရဲ့လား……” 

ငွေစက္ကူ တစ်ထပ်ကို ကိုင်၍ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာသော နွယ်နီက မီးဖိုခန်းဝင်ပေါက်နားတွင် ရပ်လျက် ခန္ဓာကိုယ် လေးပင်စွာဖြင့် မလှုပ်ချင်လှုပ်ချင် လှုပ်ရှား ချက်ပြုတ်နေသော မာလာခိုင်ကို မေးလိုက်သည်..။ 

“ ကောင်းပါတယ်….နွယ်နီရဲ့…ညက အိပ်ရေးပျက်လို့ နုံးနေလို့ပါ….” 

ဖြေမိဖြေရာ ဖြေလိုက်သည်..။ 

“ အင်း…” 

ရပ်နေရာမှ နွယ်နီ လှည့်ထွက်မည် အလုပ်…မာလာခိုင်၏ အသံက ထပ်၍ ထွက်ပေါ်လာပြန်သည် အော်…ဒါနဲ့……နွယ်နီ..ညကျရင် တို့မိန်းမသားနှစ်ယောက်ထဲ အဲဒါ ဦးကျော်စိန်ကြီးကို လာအိပ်ခိုင်းရင် ကောင်းမလားလို့….” 

“ ကောင်းသားပဲ…အန်တီလေးရဲ့…နွယ်နီ ပြောလိုက်ပါ့မယ်….” 

လှည့်ထွက်လာသော နွယ်နီ ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ဂျာနယ်ဖတ်နေသော ဦးကျော်စိန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။

“ ဦးလေး..“ 

“ ဟေ…..” 

“ ဒီမှာ…ပန်းရံဆရာကို ကြိုပေးထားဖို့ ငွေ သုံးသောင်း..”

 “ အော်……အေးအေး..သမီး….” 

ငွေကိုလှမ်းယူရင်း ကိုကျော်စိန်၏ မျက်လုံးအစုံက အိမ်နေရင်း စကပ်တိုလေးဖြင့် လှချင်တိုင်း လှနေသော နွယ်နီ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ခပ်ရဲရဲ ကြည့်လိုက်သည်..။ မနက်က မာလာခိုင်နှင့် အစပျိုးခဲ့သော ကိစ္စက ကိုကျော်စိန်အား အတော် ဒုက္ခ ပေးနေသည်..။ လီးက ကျတယ်ကို မရှိ…။ 

“ နောက်ပြီး…အန်တီလေးက ပြောတယ်….ဦးလေးကို ညကျရင် အိမ်မှာ လာအိပ်ပေးပါတဲ့…”

 “ အင်း….အိပ်ပေးမယ်……….” 

ကိုကျော်စိန် စိတ်ထဲ ပျော်သွားသည်..။ 

“ ဒါနဲ့…နွယ်နီ…မာလာခိုင်ကို ဦးလေး လိုက်ပို့ပေးရမှာလား….”

 “ ခါတိုင်းတော့….သူအိမ်ပြန်ရင် သူ့ဖာသာ မောင်းသွားတာပဲ…ညနေ သူပြန်လာမှ ကားကို ပြန်ယူလာမှာပေါ့…ပြီးတော့ နွယ်နီလဲ ဘယ်မှ သွားစရာ မရှိတော့ပါဘူး….” 

ကိုကျော်စိန် တစ်နေကုန် အားလပ်သွားပြီ…။ ပြောပြီးသည်နှင့် လှည့်ထွက်သွားသော နွယ်နီ စိတ်ထဲ…. 

“ ဒီနေ့….ဒီလူကြီး အကြည့်က ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး ” 

ဟုတွေးပြီး…နှုတ်ခမ်းလေး စူလိုက်မိသည်..။ ရေချိုး ထမင်းစားပြီး မာလာခိုင် ကားကိုယူ၍ သူမအိမ်သို့ ပြန်သွားချေပြီ..။ ဦးကျော်စိန်က အိမ်ရှေ့တိုက် ပန်းခြံအောက်တွင် ရှိသော ခုံတန်းလျားပေါ်၌ အိပ်နေသည်..။ အိပ်ယာပေါ် လှဲ၍ မဂ္ဂဇင်း ဖတ်နေသော နွယ်နီ တစ်ယောက် သူငယ်ချင်းထံ ဖုန်းဆက်ရန်း သတိရသဖြင့် စာအုပ်ကို ပိတ်၍ ထထိုင်လိုက်သည်..။

ထိုအခါ အိမ်ဘေး ပန်းခြုံဘေးမှ လှုပ်ခနဲ တွေ့၍ လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်..။ 

“ အို……..” 

နွယ်နီ အသက်ရှူရပ်မလောက် ဖြစ်ရင်း မျက်လုံးလေး ဝိုင်းသွားရသည်..။ ပြီးတော့ မြင်ရသောအရာကို တစိုက်မတ်မတ် ကြည့်ရင်း ဖြေးညှင်းစွာ ထ၍ မှန်တံခါးများ ပိတ်ထားသည့် ပြူတင်းပေါက်နားသို့ တိုးကပ်လာသည်..။ သူမ မြင်နေရသည်က ဧရာမ ယောက်ျားတန်ဆာကြီး ….၊ ထိပ်ကြီးက နီရဲ ပြဲလန်နေပြီး လီးကြီးအပေါ်ပတ်လည်တွင် အဖုအဖုကြီးတွေ သီးထနေသည်..။ လီးကြီးက သာမန်အနေအထား မဟုတ်ပဲ ထောင်မတ်နေတာမှ….ရှေ့တည့်တည့်သို့ တန်းတန်းကြီး….။ ကြည့်နေသော နွယ်နီ တစ်ကိုယ်လုံး နွမ်းနယ်သလိုဖြစ်လာပြီး တုန်တုန်ရင်ရင် ဖြစ်၍လာသည်..။ 

“ ကြည့်ရတာ…ဟို ခင်အေး ဆိုတဲ့ လူကြီးပဲ….တော်သေးတယ်…လူကြီးမျက်နှာက ပန်းရုံနဲ့ ကွယ်နေလို့ ငါ့ကို မမြင်ရဘူး…” 

ကြည့်ရင်း နွယ်နီ၏ မိန်းမအင်္ဂါလေးထဲမှ တစ်မျိုးတစ်မည် ခံစား၍ လာရလေသည်..။ 

“ ငါ…..ဘာဖြစ်တာလဲ မသိဘူး…” 

အရှက်တရား…၊ မိန်းမသား အိန္ဒြေဖြင့် ဖိသိပ်ထားခဲ့သော သူမ၏ သွေးသားတို့က ကာမဆန္ဒတို့ တွန်းကန်ပွင့်ထွက်လာကြလေပြီ…။ ပြဲလန်၍ အစွမ်းကုန် တောင်မတ်နေသော လီးကြီးက အငြိမ်မနေ..၊ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ လှုပ်၍အသွား နွယ်နီ အသက်ရှူများပင် ကြပ်လာပြီး ရင်ထဲတွင် နင့်ခနဲ နင့်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရသည်..။

“ စောစောက ငါအိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲပြီး စာဖတ်နေတုန်း ပေါင်ကိုထောင်ပြီး ချိတ်ထားသော့ စကပ်က ခါးပေါ် လန်ကျပြီး အောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှ မရှိဘူး..၊ သူ…ငါ့ကို လာချောင်းကြည့်ပြီး ငါ့ဟာလေးကို တွေ့ပြီး ဒီလို ဖြစ်နေတာများလား အို….အို…..” 

နွယ်နီ သိမ့်သိမ့်တုန်သွားရပြန်သည်..။ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှလည်း ဘာတွေမှန်းမသိ… ညှစ်ထုတ်လိုက်မိသလို…။ နဂိုကမှ ပြဲနေသည့်လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်၍ ထပ်ကာ ဖြဲချနေသည်..။ နွယ်နီ မနေနိုင်တော့..။ စကပ်လေးအောက်သို့ လက်လျှိုလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကလေးကို ကိုင်စမ်းလိုက်မိသည်..။ သူမက အိမ်မှာနေရင်းမို့ ဘာအောက်ခံကိုမှ မဝတ်တတ်…။ 

“ ဟင်….” 

သူမ စောက်ဖုတ်လေး တစ်ခုလုံး အံ့သြလောက်အောင် ခုံးထ မာကျောနေပြီး အရည်တွေကလည်း အတော်များများပင် စိုရွှဲနေအောင် ထွက်ကျနေသည်..။ အရည်တွေကလည်း လက်နဲ့ ထိမိလိုက်တော့ ချွဲကျိစေးထန်း နေ သည်..။ လီးပြဲကြီးကို ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နှင့်ဖိဖိပြီး လေးငါးချက်လောက် ပွတ်တိုက်ပစ်လိုက်သည်..။ 

“ အို….အိုး….အမေ့……” 

အိုး……ကောင်းလှချည်လား…….၊ အရသာ ရှိလိုက်တာပါလား..။ စိတ်ထဲ နဲနဲ ကျေနပ်သွားသည်..။ 

“ ဟင်…ကျွတ်…..” 

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေသော ဟိုလူကြီး ထိုင်နေရာမှ အထ သူမနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိပြီး လူကြီးက ပြုံးပြ၍ လှည့်ထွက်သွားသည်..။

“ ငါ့နှယ်…..နော်……သေသာ သေလိုက်ချင်တာပဲ…..” 

တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူသွားသော နွယ်နီ တစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်သို့ ဝုန်းခနဲ ပစ်လှဲချလိုက်မိလေတော့သည်..။ -မှောက်လျက် အိပ်နေလို့လဲ ခံစားချက် ဝေဒနာက မပျောက်..။ ပက်လက်လှန် အိပ်တော့လည်း ဝေဒနာက မထူခြား..။ နွယ်နီ စိတ်ညစ်မိသည်..။ တစ်ကိုယ်လုံး နေမထိ ထိုင်မသာဖြင့် စိတ်ထဲတွင် တစ်ခုခု လိုနေသလို ပင် ဖြစ်နေရသည်..။ စိတ်ကူးတစ်ခုရ၍ နွယ်နီ လှဲနေရာမှ ထ၍ သူမ၏ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီး ဒက်ဒီတို့ အိပ်ခန်းကို ဖွင့်၍ ဝင်လိုက်သည်..။ 

ပြီးတော့ ဒက်ဒီ စားပွဲအံဆွဲများတွင် ဟိုရှာဒီရှာလုပ်ရင်း စီဒီခွေ တစ်ချပ်ကို ဆွဲယူ၍ စက်တွင်ထည့်ကာ ကြည့်လိုက်သည်..။ အခွေက အပြာကား .။ ဒီအခွေ ရှိတယ်ဆိုတာ အရင်က ဒက်ဒီတို့အခန်း ရှင်းပေးရင်း တွေ့လို့ စမ်းကြည့်ပြီးပြီ..။ ကောင်းလိုက်သည့် ဇာတ်ကား..။ ဇာတ်လမ်းလည်း ဆုံးရော နွယ်နီ စောက်ဖုတ်လေးလဲ ရွှဲနစ်လို့နေသည်.။ ပြီးတော့ ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာကလည်း မသက်သာသည့်အပြင် မီးလောင်ရာ လေပင့် ပိုလို့တောင် ဆိုးလာသည်..။

နွယ်နီ အခွေကို သူ့ နေရာသူ ပြန်ထားရင်း စားပွဲပေါ်တွင် ဝီစကီ ပုလင်း ရေသန့်ဗူးနှင့် ဖန်ခွက်တို့ အဆင်သင့် တွေ့လိုက်သည်..။ မူးမူး နှင့် အိပ်ပျော်သွားရင် ကောင်းမည်ဟု တွေးမိကာ ဝီစကီ နှစ်ပက်နီးနီး လောက်ထည့်၍ ရေနှင့် ရောပြီး သောက်ပစ်လိုက်သည်..။ နွယ်နီ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ အူရိုင်းလေး ဖြစ်၍ အရက်ရှိန် အတော်တက်လာသည်..။

သူမ ကိုယ်ပေါ်ရှိ အဝတ်အစား အားလုံးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူမ၏ ဗလာကျင်းနေသော ကိုယ်လုံးကို မှန်ရှေ့တွင် လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို ကွ၍ ကားပြီး ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်..။ အို….သူမ စောက်ဖုတ်လေးမှ အရည်လေးတွေ အောက်သို့ အမျှင်လေးတွေတန်းကာ တွဲလောင်းလေး ထွက်ကျလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ သူမ ဆူဝေနေသော သွေးသားဆန္ဒကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရတော့ပါ..။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုကို လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ဖိ၍ ဟလိုက်သည်..။ နီရဲနေသော စောက်ခေါင်းဝလေးတွင် မန်ကျည်းစေ့လောက်ရှိသော စောက်စေ့ကလေးက ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေး ဖြစ်နေသည်ကို မှန်ထဲတွင် အတိုင်းသား တွေ့မြင်လိုက်ရသည်..။ 

ထိုခဏတွင် နွယ်နီ၏ စိတ်အာရုံတွင် စောစောပိုင်းက သူမတွေ့မြင်ခဲ့ရသော လီးပြဲကြီးကို သတိရမိသွားပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ စိတ်မှန်းဖြင့် လီးကြီးကို မြင်ယောင်ကာ စောက်ပတ်ဝလေးကို လက်ချောင်းထိပ်လေးများဖြင့် လှည့်ပွတ်ပေးနေမိသည်..။ အို….အရသာ….ရှိလှပေမယ့်…..အားမရချင်…။ ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ….။ နွယ်နီ မှန်ရှေ့မှ လှည့်ထွက်ခဲ့ပြီး ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်လိုက်သည်…။ နွယ်နီသည် နဂိုက ထကြွနေသော ရမ္မက်စိတ်ကို လက်ဖြင့် ဖြေဖျောက်ရင်း အပြာကားကို ကြည့်ခဲ့ပြီး အရက်ကိုပါ သောက်လိုက်မိလေတော့ သူမ၏ ရာဂစိတ်တွေက အဆမတန်ပင် ထကြွလာရုံမက အရှက်တရားပင် မရှိတော့သလောက် နီးနီး ဖြစ်လို့နေပါပြီ..။ 

“ ဟင်း…ဟင်း..အင့်….အင်း….” 

ပွတ်ရင်း စောက်စေ့ကလေးကို ထိမိတော့ ကျင်ဆိမ့်တက်သွားသည်..။ ဒီတော့ စောက်စေ့ကို ဖိ၍ ပွတ်သည်..။စောက်ခေါင်းထဲကို တစုံတခု ထိုးထည့်ချင်သော စိတ်တွေကလည်း ပြင်းပြထက်သန်လို့ လာရသည်..။ မှိတ်ထားသော မျက်လုံးထဲတွင်တော့ သူမတွေ့ခဲ့သည့် လီးကြီးကို အာရုံ မပြတ်ပေ..။ 

“ အင်း..ဟင်း..ဟင်း…..ရှီး……အ….” 

“ ကျွီ..” 

အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်သွားသံ ကြားသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အထဲကို လှမ်းဝင်လာသော ကိုကျော်စိန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ တစ်နေ့လုံး မငြိမ်းနိုင်တဲ့မီး အရက်ပါ ထပ်သောက်လာလိုက်တော့ ကိုကျော်စိန်တစ်ယောက် ရဲဝံ့၍ နေပါပြီ..။ အိပ်ခန်းထဲမှ ငြီးသံ သဲ့သဲ့ ကြားရ၍ တံခါးကို ဟကြည့်လိုက်ရာ နွယ်နီတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ကိုကျော်စိန် ချက်ချင်းပင် အခန်းထဲသို့ လှစ်ခနဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တော့သည်..။ 

“ ဟင်…….ဦးလေး…….” 

နွယ်နီ မျက်လုံးလေးတွေ ဝိုင်းသွားရစဉ် ကိုကျော်စိန်က အခန်းထဲ အရောက် မတ်တတ်ရပ်၍ ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်သည်..။ 

“ အို….” 

တန်းမတ်နေသော အကြောပြိုင်းပြိုင်းဖြင့် လီးတန်မဲမဲကြီးက ပြဲလန်၍တော့ မနေ ..။ စောစောက လီးကြီးထက်တော့ ကြီးသည်..။ ရှည်သည်..။ ကိုကျော်စိန်က အသားဖြူပေမယ့် လီးကြီးက မဲမဲကြီး..။ ကိုကျော်စိန် ရှေ့သို့ လှမ်းလိုက်ရင်း သူ့အင်္ကျီကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်..။

ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားပေပြီ..။ နွယ်နီ လူးလဲထလိုက်ပြီး သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်စောင်းတွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်သည်..။ ရှေ့သို့ လှမ်းလာသော ကိုကျော်စိန် သူမနှင့် လက်တစ်ကမ်း အကွာသို့ ရောက်လာသည်..။ 

“ နေ…နေအုံး…..ဦးလေး…..” 

ကိုကျော်စိန် ရပ်လိုက်သည်..။ နွယ်နီက အိပ်ယာပေါ်တွင်ပင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က နောက်သို့ ပြန်၍ ထောက်ကာ လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း စောက်ပတ်ထဲ လက်ခလယ် ထိုးထည့်ကာ ကလိသည်..။ 

“ ဟို….ဦးလေးဟာ ကြီးကို….ဖြဲ…..ဖြဲလိုက်…..” 

ကိုကျော်စိန့်လီးက ထိပ်ဝပေါ်ရုံသာ ရှိသော လီးငုံမျိုး ဖြစ်သည်.။ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော လီးကို ကိုကျော်စိန်က လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိပ်ဖျားမှ အရည်ပြားကို ဒစ်ကြီးပေါ်အောင် ဆွဲလှန်ချလိုက်တော့ စိုက်ကြည့်နေသော နွယ်နီ၏ လက်ခလယ်က စောက်ပတ်ထဲသို့ ပို၍ ပြင်းပြင်းထန်ထန် မြန်မြန်ဆန်ဆန် ဖြင့် အသွင်းအထုတ် လုပ်လာသည်..။

“ အင်း…ဟင်း…….အင့်….အင်း” 

အနီးကပ် တွေ့နေရသော ကိုကျော်စိန် မနေနိုင်တော့ နွယ်နီလေး…..သမီး စောက်ပတ်လေးထဲ ဦးလေး လီးကြီး ထည့်လိုက်ရင် ဒီထက် ပိုကောင်းမှာ ..သမီးရဲ့.” 

“ ထည့်….ထည့်လေ….လာ..လာ….” 

နွယ်နီက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲခေါ်သည်..။ ရှေ့သို့ တိုးကပ်လာပြီး ကိုကျော်စိန်က ကုတင်ပေါ်မှ နွယ်နီကို ကုတင်စောင်းတွင် ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲစေပြီး သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးတဖက်စီ တွင်တင်ကာ လီးထိပ်ကို စိုရွှဲနေသော စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့ကပ်လိုက်သည်..။ 

“ သွင်း……သွင်း တော့ လေ……” 

“ ဗြစ်….ဗြစ်……ဖွတ်……အီး…အား…..အမေ့….အီး….” 

စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သော ကိုကျော်စိန်က လီးကို အဆုံးဝင်အောင် တစ်ချက်တည်းဆောင့်၍ သွင်းချလိုက်သည်..။ နွယ်နီတစ်ယောက် ကော့တက်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာသည်..။ ကိုကျော်စိန် ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်..။ မဆန့်မပြဲဖြင့် လီးကြီးတဆုံးဝင်နေသော စောက်ပတ်လေး အဝမှ သွေးစီးကြောင်းလေး တွေ့လိုက်ရသည်..။ လက်လှမ်း၍ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေပေးလိုက်သည်..။

“ လုပ်…..လုပ်လေ…ဦးလေးရ…..အ..အမလေး..လေး….”

“ နွယ်နီလေး….အင်း..ကောင်းလား..” သွေးထွက်နေမှန်း သိ၍ နာကျင်မှု သက်သာအောင် အဆောင့်ရပ်ပြီး နို့တွေကို ကလိပေးနေရာမှ မေးလိုက်သည်.။အင်းဟင်း…..လုပ်….လုပ်..နာနာလေး…ကောင်းတယ်……..ဆောင့်ပေးပါ….အား… အင့်…..အမေ့…….တအားဆောင့်ပေးပါ…..” 

“ အ…အား…..ဆောင့်စမ်းပါ…ဦးလေးရဲ့ ..ဘာလဲ..အားမရှိဘူးလား….ကျွတ်…ကျွတ်….အင့်..ဟင့်…” 

ကိုကျော်စိန် သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို ဖိညှစ်ဆွဲကိုင်ပြီး အသားကုန် ဆောင့်လိုးပါတော့သည်..။ 

“ ဗြစ်……..ဘွတ်……ပလွတ်…….ဖွတ်…..ဗြစ်……အား…….အင်း……အင့်…အ..အမေ့ အား.အိ…..အ…..” 

နွယ်နီ ခါးလေး ကော့တက်ကာ ခေါင်လေး ဘယ်ညာရမ်းခါရင်း တစ်ချီ ပြီးသွားသည်..။ မပြီးသေးသော ကိုကျော်စိန်က အရှိန်ကို လျှော့၍ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ပေးသည်..။ နွယ်နီ အာသာပြေသေးပုံမရ..။ စောက်ပတ်ထဲမှ တလှုပ်လှုပ် တရွရွဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်ပေးနေသလို ..။ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ပေးနေရာမှ ခဏအကြာ နောက်တစ်ချီအတွက် အပြီးလိုးရန် အိုင်ထွန်းရွှဲနစ်နေပြီး ချော်ချွတ်ချွတ် ဖြစ်နေသော အရည်များကို သုတ်ပေးရန် ရည်ရွယ်၍ ကိုကျော်စိန် လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်သည်..။

“ အိုး….မထုတ်…..မထုတ်နဲ့လေ…လုပ်….လုပ်…လုပ်လေ… ဦးလေးကလဲ..ကျွတ်..ပြောလိုက်ရတာနော်…..ဟင့်ဟင့်…..” 

“ လိုးပါ့မယ်..နွယ်နီရဲ့…တော်ကြာ နွယ်နီလေးကသာ နာတယ် တော်ပြီ မပြောနဲ့…”

“ အံမာ….ဦးလေးကလား…နွယ်နီ ခံနိုင်အောင် ခံမယ်….စိန်လိုက်..လေ….ဦးလေး တစ်ညလုံး လိုးပေးမလား..ဦးလေး အားကုန်သာ လုပ်…ကွဲချင် ကွဲသွားပလေ့စေ…ဦးလေးဟာကြီးသာ မထုတ်ပစ်နဲ့….နွယ်နီ အောင့်ပြီး ခံနိုင်အောင် ခံမယ်…..” 

နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်ကြကာ ဒစ်ပေါ်သည်အထိ အပြင်သို့ရောက်နေသော လီးကြီးကို ဗြစ်ခနဲ တဆုံး ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ နွယ်နီလေးမှာ အင့်ခနဲ အသံလေးထွက်ကာ ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းလေးချ၍ မျက်လုံးလေး နှစ်လုံးကို မှိတ်ချလိုက်ပါလေတော့သတည်း….။ 

ပြီးပါပြီ။