Thursday, June 25, 2020

ကာမ စောင်းကြိုး တီးခတ်နိုးတော့ အပိုင်း ( ၂ )

ကာမ စောင်းကြိုး တီးခတ်နိုးတော့ အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

" ကိုအောင် … ၃ ရက်စာ ဝက်သား ထောင်းကြော် ထားခဲ့တယ် … ကြောင်အိမ်ထဲမှာ "

" အေးပါ … ရွာ လက်ဆောင် ပေးမယ့် … မုန့်တွေ အကုန်ပါရဲ့လား  … သေချာ ကြည့်ဦး "

" ညကတည်းက … ထည့်ပြီးသားပါ … ဇင်မာ သွားတုန်း … အရက်တွေ တအား မသောက်နဲ့ဦး "

" ကိုအောင့် အတွက် … စိတ်ပူမနေနဲ့ … စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့် သွား "

ကျောင်းပြန်ဖွင့်ရန် ၂ပတ်သာ လိုတော့သဖြင့် ဇင်မာ တယောက် မွေးရပ်မြေရှိ မိဘများထံ ပို့ထားသော ကလေး ၂ ယောက်အား ပြန်ခေါ်ဖို့ မနက်အစောကြီး ထကာ စီစဉ်နေရသည်။ ၂ ညအိပ် ၃ ရက် ခရီးမို့ လင်ဖြစ်သူ အတွက် ဟင်းစီစဉ် ပေးထားခဲ့သည်။ သွားကာနီး လင်မယား ၂ ယောက် စကားပြောရင်း အထုတ်အပိုးများ အိမ်ရှေ့ သည်လာလိုက်၏။

" ကိုအောင် … ၆နာရီ ခွဲပြီ … လိုက်ပို့တော့ … ကားက ၇ ခွဲ ထွက်မှာ "

" အေးအေး … ပစ္စည်းတွေ စုံရင် သွားစို့ "

ဆိုင်ကယ် ရှေ့တွင် လက်ဆောင်ပေးမည့် မုန့်များ ပါသော ကြိမ်ခြင်းအား ညှပ်ကာ ဇင်မာမှာ အဝတ် အိတ်အား ပွေ့ရင်း ဆိုင်ကယ်နောက်မှ ထိုင်လိုက် လာခဲ့သည်။ 

၇ နာရီခန့် ကားဂိတ် ရောက်ကာ လင်ဖြစ်သူ ပြန်သွားသည်နှင့် ကြိမ်ခြင်းနှင့် အဝတ် အိတ် ဆွဲကာ ကားပေါ်တက်လာ လိုက်တော့၏။ နေ့တဝက်ခန့် ကားစီးလာရာ မြို့ငယ်လေး တခုသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ ကားပေါ်မှ ဆင်းသည်နှင့် နာမည် ခေါ်သံကြားသဖြင့် လှမ်းကြည့်ရာ  ဝေယံအား တွေ့လိုက်ရ၏။ 

" မဇင်မာ "

" ဟင် … ဝေယံ "

" ကျနော် … လာကြိုတာပါ "

ရွာသို့ တဆင့်သွားရမည် ဖြစ်သဖြင့် ဆိုင်ကယ် တက္ကစီ ငှားဖို့ စဉ်းစားနေစဉ် အဆင်ပြေ သွားတော့သည်။

" အော် … ကျေးဇူးပဲ ဟာ "

ကလေး ၂ ယောက် အမေ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော် လည်း ဖုန်းထဲ ဗွီဒီယို ကောလ်ဖြင့် ခဏတိုင်း အလိုးခံ ခဲ့သော ဝေယံအား လူချင်းတွေ့ရာ ဇင်မာ တယောက် ရင်ခုန်နေရ၏။ 

" ဟင် … ဒါက ဘယ်မောင်းနေတာလဲ … ဝေယံ "

မြို့ငယ်လေး အနောက်ဖက် ရွာဘက် သွားသော လမ်းအား မမောင်းပဲ မြို့လေးထဲ ဦးတည်နေသဖြင့် ဝေယံအား ဇင်မာ လှမ်းမေးနေသည်။

" နေ့လည် … ၁နာရီ ကျော်နေပြီ … မြို့ထဲ ထမင်းစားပြီးမှ … ရွာပြန်မယ်လေ "

" ဟင် … ရွာရောက်မှ စားလည်း ရသားနဲ့ … အပြန် မှောင်နေလိမ့်မယ် "

" မပူပါနဲ့ … မဇင်မာရာ … ရွာဘက်က လမ်းပြင်ပြီးပြီ … ၁ နာရီလောက်ပဲ မောင်းရင် ရောက်ပြီ … အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး "

ဇင်မာ လည်း တကူးတက လာကြိုပေးသော ဝေယံအား အားနာသဖြင့် ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ပေ။ မြို့ထဲ မထင်မရှား တည်းခိုးခန်း လေးထဲ ရောက်လာစဉ်  ၂ နာထိုးလုနေပြီ ဗိုက်လည်း အမှန်တကယ် ဆာလာရ၏။ ဝေယံမှာ ထမင်းဟင်း မှာရင်း ကောင်တာသို့ ထသွားကာ စကားပြောပြီး ခဏအကြာ ပြန်ရောက်လာသည်။

" မဇင်မာ … အောက်ထပ်က လူရှုပ်တယ် … အပေါ်ထပ် အခန်းယူလိုက်ပြီ … အပေါ်မှာ နားရင်း ထမင်း အေးဆေးစားပေါ့ "

၂ ယောက်သား လှေကားအတိုင်း တက်လာပြီး အပေါ်ထပ် အရောက် ရယ်မောသံများ ညည်းသံများ အခန်းငယ် လေးများထဲမှ ထွက်ပေါ်လာ၏။ ဝေယံမှာ ကြိမ်ခြင်း အားဆွဲကာ ရှေ့မှ လျှောက်သွားရင်း ထောင်စွန်း အိပ်ခန်းနား အရောက် ရပ်ကာ အခန်းသော့ ဖွင့်လိုက်ပြန် သည်။

" လာ … မဇင်မာ … ဒီအခန်းပဲ … စားသောက်  ခဏနားပြီးမှ … ရွာပြန်ရအောင် "

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဇင်မာ တယောက် ကုတင်လွတ် တလုံး ဘေးနား မှန်တင်ခုံ အသေး တလုံးနှင့် စားပွဲခုံ ဘေးနား ခင်းထားသော ခုံပုလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ဝေယံမှာ မုန့်များ ထည့်ထားသော ကြိမ်ခြင်းအား မှန်တက်ခုံ ရှေ့ ချကာ ပြတင်းတံခါး ဖွင့်ရင်း လိုက်ကာအား တံခါးပေါက် တဖက်အား ဆွဲကပ်နေ၏။ ဇင်မာလည်း လက်ထဲ ဆွဲထားသော အဝတ်အိတ်အား ကြိမ်ခြင်းတောင်း ဘေးနား ကပ်ချကာ စားပွဲခုံ ဘေးရှိ ခုံပုလေးပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

" အိုက်ရင် … ပန်ကာ ဖွင့်လိုက်မယ် … မဇင်မာ "

" အင်း … နဲနဲ လောင်နေတာ … ဖွင့်လိုက် "

ဝေယံအား ပြန်ဖြေရင်း အခန်းလေးထဲ မျက်လုံး ကစားကြည့်နေစဉ် ဇင်မာ့ ကိုယ်လုံးအား ဝေယံ တယောက် ပန်ကာ ဖွင့်ရင်း စိုက်ကြည့်နေ၏။ 

ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အပါးလေးအောက် ဘောလီ အညိုရောင်လေး ထင်းနေကာ နို့အုံ၂ဖက်မှာ မို့မောက် ထွက်နေသည်။ ပေါင်တန် ၂ဖက် စိထိုင်ထားရာ ထိုင်ခုံပုလေးပေါ် ဖင်သားဆိုင်ကြီး အိကား ကျနေ ပြန်၏။ ဝေယံ  ကြည့်ရင်း ပုဆိုးထဲမှ လီးမှာ ခုံးထ လာခဲ့သည်။

" ဒေါက် … ဒေါက် ……… ထမင်း လာပို့တာပါ ခင်ဗျာ "

အခန်းတံခါး ခေါက်သံနှင့် အတူ ထမင်းဟင်းများ လာပို့သဖြင့် ဇင်မာ့ ဖင်ကြီးအား ကြည့်နေရာမှ အကြည့်ခွာကာ တံခါးသွားဖွင့် ပေးလိုက်၏။ ထမင်းဟင်း ရောက်လာသည်နှင့် ၂ ယောက်သား အတူစားရင်း ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားပြောနေ မိသည်။ ထမင်းစားပြီး သည်နှင့် ဝေယံမှာ အိပ်ခန်း တံခါးအား ပိတ်ပြီး ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်လိုက်၏။

" မဇင်မာ … ဒီပေါ်လာလေ … တလမ်းလုံး ကားစီးလာတော့ ညှောင်းနေမှာပေါ့ … လာလှဲလိုက် "

" အာ … ဝေယံနော် … ဘာတွေ လုပ်မလို့လဲ "

ကုတင်ပေါ် ဇင်မာ ထိုင်လိုက်သည်နှင့် ဝေယံမှာ ညာလက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ရင်း မျက်နှာ အနံ့ နမ်းပစ် လိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ဘယ်လက်မှ နို့အုံ ၂ ဖက် အား ညှစ်ချေပေးနေ၏။

" မဇင်မာကို … အပြင်မှာ … ခုလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် …  တွေ့ချင်နေတာ … ကြာပြီဗျာ … ကျနော် မဇင်မာဆီ လာတုန်းက … လမ်းဘေး အအေးဆိုင်မို့ … စိတ်မနဲ့ ထိန်းနေရတာ "

ဝေယံမှာ စကားပြောရင်း နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ကာ ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ပြန်သည်။ ဇင်မာ တယောက်  ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြင့် ရုန်းကြည့်နေ၏။

" ဟို  ဟို … ငါက … အိမ်ထောင်သည်လေ … တကယ်တော့ … မဖြစ်သင့်ဘူး … ဝေယံ ရဲ့ "

" ဖုန်းထဲ … အမြဲလိုးနေကြလေ … မဇင်မာ "

" အာကွာ … အဲတာ … ဟန်ဆောင်တာလေ … အို့ …… မ  ……… မ ……… မလုပ်နဲ့ …… အွန့် ………… ပြွတ်  ပြွတ်   ပြွတ် "

ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ စကား မဆုံးလိုက်ပေ နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်ပြီး တေ့စုပ်ကာ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဆွဲဖြုတ် လိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အပေါ်မှ မိုးပြီး ခွထားရင်း ဘောလီအား အလယ်မှ ဆွဲချရာ နို့အုံ ၂ ဖက်မှာ ဘော်လီရှေ့ခြမ်းနှင့်  ပင့်တင်ထားသလို ဖြစ်ရာ နိုသီးခေါင်း နီညိုလေး ၂ ခု ထွက်ပေါ် လာတော့၏။ 

နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ထားရာမှ နို့အုံတဖက်အား ညှစ်ချေရင်း နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးအား ပြောင်းစို့ရာ ဇင်မာ့ မျက်နှာလေး မော့တက်နေသည်။

" အ ……… အ …………… မလုပ်ပါနဲ့ ……………………… ဝေယံရယ် …………… ရှီးးးးးးးး …………… ကျွတ် "

ဝေယံ တယောက် ဇင်မာ၏  ညည်းသံ တိုးတိုးလေး ကြောင့် ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှာ လာရ၏။ ဖုန်းထဲ အကြိမ်ကြိမ် စို့ခဲ့ရသော နို့သီးခေါင်းလေး များအား တဖက်ပြီး တဖက် အားရပါးရ ဆွဲစို့ ပစ်သည်။

နို့စို့ရင်း ကိုယ်တစောင်း ပြင်ပြီး ခွကာ ခါးပေါ်ရှိ ထမိန်အား ဖြည်ရင်း ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချလိုက်ပြန်၏။ တဆက်ထဲ ဇင်မာ့ ပေါင်ကြားလေးထဲ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အပြင်မှ အဖုတ်လေးအား ပွတ်သပ် ပေးသည်။

" လှလိုက်တာ … မဇင်မာရယ် "

" အိုး ……… မကြည့်နဲ့လေ … ဝေယံ "

ဇင်မာ တယောက် သူမ စောက်ဖုတ်အား ဖုန်းထဲမှ အကြိမ်ကြိမ် ပြခဲ့သော်လည်း လက်တွေ့ အခြေနေတွင် ရှက်စိတ်များ ဝင်ရောက်လာကာ မျက်နှာလေး ရဲတက် နေ၏။ 

ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် ၂ ဖက်အား စိထားသော်လည်း ဝေယံ လက်ချောင်းလေး များမှာ ထိထိမိမိ ဖိချေ ပွတ်ပေး နေသဖြင့် တဖြည်းဖြည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးမှာ စောက်ရည်များ စိုရွှဲလာ ရသည်။ သူစိမ်းယောင်္ကျား တယောက်၏ အထိအတွေ့ အောက် မျောပါသွားရင်း ထမိန်နှင့်အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အား ချွတ်ခံရစဉ် ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြွပေး နေမိ၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဆီးခုံးမှတဆင့် စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းသား ဘေးနား ထိစပ် ပေါက်ရောက် နေသော စောက်မွှေးလေးများ ပေါ်ထွက်လာသည်။

ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး တရှိန်းရှိန်းဖြင့် မျက်စိမှိတ် ညည်းရင်း အဖုတ်လေးအား ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်တခု ထိကပ် လာသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်မိ၏။ 

သူမ ပေါင်ကြားထဲ ဝေယံမှာ ဒူးထောက် နေရာ ယူရင်း စောက်မွှေးအုံအောက် ဖောင်းကြွလာ သော အဖုတ်အား ထိထိမိမိလေး ကုန်းယက်ပေး နေ၏။ ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား ရသလောက် စိထား သော်လည်း ဝေယံမှာ လက်ဖြင့် ဖြဲကာ အဖုတ် အထက်အောက် ဖိဆွဲကာ အစိလေးအား ဆွဲစုပ် ပစ်သည်။

" အ ………… အမေ့ "

ရုတ်တရက် ဇင်မာ့ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာကာ ဝေယံ လျှာဖျားထိပ်၌ လေထဲ ကော့ပျံ နေတော့၏။ ဝေယံမှာလည်း ယက်လို့ အားမရနိုင်အောင် ဖြစ်နေရပြန်သည်။ 

စောက်စိ လေးအား လက်မနှင့် ဖိချေလိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းကာ မွှေလိုက်ဖြင့် အဖုတ်မျက်နှာပြင်အား  အောက်မှ အပေါ်သို့ ပင့်ယက်ကာ နည်းမျိုးစုံဖြင့် ဖိယက် နေ၏။ ဇင်မာ့ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်လာပြီး ခြေဖျား ထောက်ကာ ခါးကော့ရင်း စောက်ရည်များ ထောင်းပန်း လာရသည်။

" အားးးးး ………………… အမလေးးးးး ……………… အ …………………… အ …………… ဝေ ယံ ရယ် …………… ငါ ………………… ငါ …………………… ငါ …………… မ ထိန်း  နိုင်   တော့    ဘူးးးး ………… အဟင့်   ဟင့် ……………… ထွက်   ပြီ …………… အ ……………… အားးးး    အားးးးး      အားးးးးးးး "

ဇင်မာ တယောက် လေပေါ် ခါးကော့ကာ ဝေယံ မျက်နှာအား စောက်ဖုတ်ဖြင့် ဆွဲကပ်ရင်း ပေါင်တန် ၂ ဖက် တဆက်ဆက် တုန်ခါနေ၏။ ဇင်မာ့ ဖင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်ကျလာကာ အသက် မျှင်းရှုရင်း အမောဖြေချိန် ဝေယံမှာ အဝတ်စားများ ထချွတ်ရင်း ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနှင့် ခေါင်းရင်းဘက် လျှောက်လာပြီး ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်သည်။

" မဇင်မာ … အင်္ကျ ီတွေ ချွတ်ရအောင်နော် "

ဇင်မာ ငြင်းနိုင်စွမ်းမရှိ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီ ချွတ်ရာ ခန္ဓာကိုယ်အား ဘယ်ညာစောင်းရင်း အလိုက်သင့် အချွတ် ခံလိုက်တော့၏။ အမောပြေသည်နှင့် နူတ်ခမ်းပေါ် မေးတင်ပေးသော လီးအား ကြည့်ကာ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းစက် လာပြန်သည်။ 

လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင့် လီးထက် ကြီးမား တုတ်ခိုင်သော လီးကြီးမှာ ဂေါ်လီများ နှင့်မို့ ထိတ်လန့် နေမိပြန်၏။ ဖုန်းထဲ ခဏတိုင်း မြင်ဖူးသော်လည်း ဒီလောက် ကြီးလိမ့်မယ်ဟု ထင်မထားခဲ့ပေ။ နပ်(စ်)မ တယောက်မို့ လူနာပေါင်းစုံ၏ လီးအား မြင်ဖူး သော်လည်း ဒီလိုလီးမျိုး ပထမဆုံး အကြိမ်သာ လက်တွေ့မြင်ဖူးရ၏။

လင်တော်မောင့် လီးအား စိတ်တအား ကြွချိန် စုပ်ပေးဖူး သဖြင့်် နူတ်ခမ်းပေါ် ကန့်လန့်တင်နေသော ဒစ်အား လျှာဖြင့် လိပ်ယူကာ ပါးစပ်ထဲ သွင်းပြီး ဆွဲစုပ် ပေးမိသည်။ဒစ်ကြီးကားထွက်နေသဖြင့် ဇင်မာ့ ပါးစပ်လေးထဲ ပြည့်ကျပ် နေ၏။

" အ ……… ကျွတ် ကျွတ် "

ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုးလေးအား လျှာဖြင့်သပ်ကာ ဆွဲစုပ်နေသဖြင့် ဝေယံ ခေါင်းလေး ယမ်းကာ စုပ်သပ် နေရရှာသည်။ လီးထိပ် အပေါက်လေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးမိချိန် တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားကာ ဇင်မာ့ ခေါင်းအား လက်၂ဖက်ဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲလှဲ့ကာ ဆက်ကနဲ့ ဆွဲလိုးပစ်၏။ 

လင်ဖြစ်သူ လီးထက် တုတ်ကာ ဂေါ်လီများ ပါသဖြင့် လီးကြီးမှာ အဆုံးထိမဝင်ပဲ တဝက် ကျော်ကျော် လောက်သာ ဝင်ပြီး တစ်နေပြန်သည်။ ဇင်မာ တယောက် ခေါင်းအား နောက်ဆုတ်ရာ ဝေယံမှာ အလွတ် မပေးခဲ့ပေ။ လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ပြန်ထုတ်ကာ ဇင်မာ  အသက်ရှုပြီးချိန် အရင်းထိ ဆွဲလိုးတော့သည်။

အာခေါင်ထဲထိ ဝင်သွားကာ ဇင်မာ့ နူတ်ခမ်းနှင့် ဝေယံ ဆီးခုံး ကပ်သွားရသည်။ လည်ပင်းကြောများ ထောင်ကာ မျက်လုံးများပင် ပြူးထွက် လာသည်အထိ စောင့်လိုးပြီးမှ  ပြန်ထုတ်ပေးလိုက်၏။ လီးကျွတ်ထွက် သွားသည်နှင့် ဇင်မာ တဟွတ်ဟွတ် သီးကာ မျက်ရည်များ စီးကျ လာတော့သည်။

" လိုးတော့မယ်နော် … မဇင်မာ "

ဝေယံမှာ စကားဆုံးသည်နှင့် ထရပ်ကာ ဇင်မာ့ ပေါင်ကြား နေရာပြန်ယူလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲ  လီးထိပ်တေ့ကာ ဖိလိုးပစ်၏။ 

" အား ……………… အ ……………………… နာတာ ……………… ဝေယံရယ် …………………… အားးးးးးး ……………………… အားးးးးးး "

ဝေယံ လီးကြီးမှာ တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းသဖြင့် ကလေး ၂ ယောက် ထွက်ထားသော ဇင်မာ့ အဖုတ်ထဲ ပြည့်ကျပ် နေရ၏။ လီးစဝင်သည်နှင့် အော်နေမိသည်။ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ မျက်နှာလေးအား ကြည့်ကာ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပစ်၏။

" အား …………………… အား ……………………  အား ……………… အမလေးးးးး  …………… ကြပ်ထုတ်နေတာ …………………… တအားနာတယ် ……………… ဖြည်း ဖြည်း လိုးပါ ဟာ "

ဆောင့်ချက်များမှာ အားပါသဖြင့် ဇင်မာ တယောက် နာကျင် နေရသည်။ ခဏအကြာ ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ ကုတင်တိုင် များပါ ရမ်းခါနေသည်။ 

ဝေယံ လီးတဆုံး ဆောင့်ချ လိုက်တိုင်း ဇင်မာ အသက်ရှု မှားလာကာ အသဲခိုက်အောင် ခံစားနေရသည်။ လီး အရည်ပြား အတွင်းမှ ဂေါ်လီ များကြောင့် နာလည်းနာ ကောင်းလည်ကောင်း နေပြန်သည်။ 

" အာ …………………… ဟာ ………………………… အမလေးးးး ……………… အ ……………… အားးးးး …………………… အဟင့် ……………… အင့် …………… ကျွတ် ………………… ရှီးးးးးးး ……………… အ   အ "

ခေါင်းလေး မော့တက်လာကာ ခါးကော့ပေးရင်း ကာမ အရသာလေး ထိထိမိမိ ခံစားနေမိ၏။ ထိုချိန် ဝေယံမှာ လီးအား ဆွဲထုတ်ရင်း စောက်ဖုတ်အား ကုန်းယက် လိုက်သည်။

" ဟာ ……  ဝေယံရယ် "

ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ အစိလေး ဆွဲစုပ်ပြီး လီးဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုးပြန်၏။

" အားဟား ……………  အ ……………… ရှီးးးးး …………… လိုး  လိုး ……………… ဝေယံ ………… ငါခံနိုင်ပြီ ဟ "

အချက် ၄၀ ခန့် မနားတမ်း ဖိလိုးရင်း ဇင်မာ တယောက် ကော့ပျံကာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက် လာသည်။ တဆက်ထဲ ဇင်မာ့ ဘေးနား ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန် ပက်လက်လှဲချ လိုက်၏။ ဇင်မာ အလိုက်တသိလေး နှင့် ဝေယံ ကိုယ်လုံးပေါ် ခွကာ စောက်ဖုတ်နှင့် မျက်နှာအား ချိန်ပွတ်ပစ်၏။ 

ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန် အနေထားမို့ သူမ မျက်နှာရှေ့ တင်းမတ် နေသော ဝေယံလီးအား တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်ပေး လိုက်ပြန်သည်။ ပါးစပ်ညောင်းလာသည် အထိ မထုတ်ပဲ လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးရင်း လရည်များ ပန်းထွက်လာစဉ် တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် မျိုချပစ်တော့၏။

မိနစ် ၂၀ ခန့်သာ နားလိုက်ရသည်။ ဝေယံမှာ လရည်များ ပေကပ်နေသော စောက်ပတ်အား ပြန်ယက်ကာ လေးဖက် ကုန်းခိုင်းနေ၏။ ဇင်မာ တယောက် အစွမ်းကုန် လိုက်လျော နေရသည်။ နို့၂လုံး ကုတင်နှင့် ကပ်နေအောင် ရှေ့ကိုယ်လုံးအား မှောက်ကာ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေး လိုက်၏။ 

ဝေယံမှာ ဇင်မာ ဖင်ကြီးနောက် နေရာ ယူကာ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ဆွဲလိုးပစ်သည်။ လေးဖက် ကုန်းထား သဖြင့် လီးအရင်းထိ ပစ်ဆောင့်ရာ လီးထိပ်မှ သားအိမ်ဝ လေးအား လာထောက်နေ၏။ စောက်ဖုတ် တအုံလုံး ကျင်တက်လာကာ အနည်းငယ် နာကျင်ပေမဲ့ ရပ်ချင်စိတ် မရှိတော့ပေ။ အသံထွက် ညည်းကာ ဖင်ကြီးအား ရသလောက် မြှောက်ပေး နေမိပြန်သည်။

" အား …………… အိ ……………………  အင့် …………………အိုး ………………… အို့ ………………… လိုးကွာ ………………… အင်းဟင်း ……………… ဟုတ်တယ် ………………… နာနာလေး လိုး …………… ဝေယံ ………………အိုး …………………… အိုး ………………… အိုးးးးးးးးးးးး "

ဇင်မာ့ စကား ဆုံးသည်နှင့် ဝေယံမှာ  မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ 

" အင့် ……………… ဗျစ် …………………… ဗျစ် ………………… ရှီးးးးးးး …………… ဘွတ် ……… အားဟား …………………… ကောင်း လိုက် တာ …………… မဇင်မာရယ် …… အထဲက ………… လီးကို ……… ညှစ်ပေးနေတာလား ………………… အင့် …………… အင့် ……………… ဇွိ …………… ဗြိ ……… ဘွတ်     ဘွတ်     ဖွပ် "

နှစ်ယောက်သား စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် အားရကျေနပ် စွာ ညည်းရင်း လိုးနေကြ၏။ ဇင်မာ၏ အိမ်ထောင် သက်တမ်း တလျှောက် တခါမှ ဒီလောက်မနာဖူး အလိုးမခံဖူး ခဲ့ပေ။ 

ဖင်ကြီးကော့ကာ နောက်ပြန် ပစ်ဆောင့်တိုင်း ဝေယံ လီးကြီး အရှိန်နှင့် ဝင်လာရာ လီးအရည်ပြားပေါ်မှ ဂေါ်လီ အဖုလေးများမှာ အဖုတ်အတွင်းသားများ ချိတ်ဆွဲပေးရင်း လီးထိပ်မှ သားအိမ်ဝ ဒုတ်ကနဲ့ လာဆောင့်နေသည်။ စောက်ရည်များ သေးပန်းသလို ထောင်ပန်းရင်း စကားပင် မပြောနိုင်တော့ ခေါင်းလေး လန်ပြီး အသက် လုရှုရင်း လီးအား အဖုတ် အတွင်းသား နှင့် ညှစ်ပေးထား၏။ 

ဝေယံမှာလည်း  မနားတမ်း လိုးရင်း နောက်ဆုံး တချက် ပစ်ဆောင့်ကာ ဇင်မာ့ စောက်ခေါင်းထဲ လရည်များ ပြည့်လျှံနေအောင် ပန်းထုတ် ပစ်တော့သည်။ လရည်များ ကုန်စင်သည်နှင့် လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ လရည်များ လျှံထွက်နေသော ဇင်မာ့ စောက်ပတ်အား ဒုတိယ ပြောင်စင်အောင် လျက်ပေးပြန်၏။

" အာကွာ ………………… အ ………………… ရှီးးးးး ………………… ရှီးးးးး ……………… အင့်အင့် "

လျှာထိပ်လေးနှင် စောက်ခေါင်းထဲ မွှေရင်း အကျိအချွဲ များအား ဆွဲစုပ်ပေးရာ ဇင်မာ တယောက် ဝေယံ မျက်နာအား အဖုတ်ဖြင့် ဆွဲပွတ်ရင်း လက်ကျန် စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ် နေရသည်။ ဂေါ်လီ ဒဏ်ကြောင့် စောက်ပတ်တခုလုံး ကျိန်းစပ်နာကျင် နေသော်လည်း  မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့ထူးမို့ အားရ ကျေနပ် မိနေတော့၏။ အချိန် ဘယ်လောက် ကြာသွားသည် မသိ ညှီစို့စို့ အနံ့နှင့် အတူ နူတ်ခမ်းဝအား လီးထိပ် လာထိသဖြင့် အလိုက် သိစွာ ပြန်စုပ် ပေးနေလိုက်သည်။ 

လီးတန် တလျှောက် ပြောင်စင်အောင် စုပ်ပေးပြီးသည်နှင့် တွဲလောင်းကျနေ သော လဥ ၂ လုံးပါ တစ်လှည့်စီ ဆွဲစုပ်ပစ်၏။ နာရီဝက်ခန့် နားပြီး အဝတ်စားများ ပြန်ဝတ်ကာ ၂ ယောက်သား တည်းခိုခန်းလေးမှ ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ပြန်ထွက်လာပြီး ရွာဘက် ပြန်သော လမ်းလေးဆီ ဦးတည်လိုက် တော့သည်။

............................................................................................................

ရွာမှ ကလေး ၂ ယောက်အား ပြန်ခေါ်ကာ မြို့ပေါ်ပြန်လာ ခဲ့၏။ အိမ်ရောက်သည်နှင့် ကလေး ၂ ယောက် ခရီးပန်းပြီး အိပ်သွားသည်နှင့် အောင်အောင် တယောက် ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပေ။

" ဇင်မာ "

" ရှင် … ကိုအောင် "

" ရွာကို … ကလေးတွေ ပြန်ခေါ်တော့ … ဝေယံနဲ့ … မတွေ့ကြဖူးလား "

" အမ် ……………………… တွေ့ ………… တွေ့ ………………………… တွေ့ ပါ  တယ် "

" တွေ့ရင်လည်း … ဘာတွေ ဖြစ်ကြသေးလဲ … ပြောပြ "

" အာ ……… ကိုအောင် ကလည်း … ခုမှ ပြန်ရောက်တာကို ………… ညကြမှ ပြောပြမယ်လေ " 

ဇင်မာ တယောက် မျက်နှာ အနည်းငယ် ပျက်ကာ ပြောလိုက်သဖြင့် အောင်အောင် သဘောပေါက် သွားသည်။ သူထင်သလို မယားဖြစ်သူနှင့် ဝေယံတို့ လိုးခဲ့ကြပုံ ရ၏။ 

" ခုပြောပါ … ဇင်မာရဲ့ … သိချင်လှပြီ "

မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ နားတိုးကပ်ကာ ခါးလေးဖက်ရင်း ပါးပြင်အား နမ်းပြီး ပြောခိုင်းနေပြန်သည်။ အမှန် တကယ်လည်း ဝေယံလီးကြီး မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ခဲ့ သည်ကို ကြားချင်နေမိ၏။

" ဟာ … ကလေးတွေ ရှိတယ်လေ … ကိုအောင် … မကဲနဲ့ကွာ "

" ဇင်မာ ကလည်းကွာ … အရင်လည်း ဒီလိုပဲ … လုပ်နေကြလေ … ခုမ ဘာဖြစ်နေတာလဲ … ဘာလဲ … ဝေယံ လိုးလွတ်လိုက်လို့ … ဒီရောက်တော့ စိတ်မပါ တော့တာလား "

အောင်အောင့် စကားကြောင့် ဇင်မာ သိသိသာသာ လေး မျက်နှာပြက်ကာ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာ ရသည်။ ရွာသို့  ၂ ညအိပ် ၃ ရက်ခရီး ကလေးများ သွားခေါ်ရာ ပထမရက်မှာပင် ရွာနှင့် အနီးဆုံး မြို့ငယ်လေးရှိ တည်းခိုခန်း တခုတွင် မျော့နေအောင် အလိုးခံခဲ့ရသည်။ 

နောက်ရက် နေ့ခင်းပိုင်းတွင်လည်း ဝေယံမှာ ဇင်မာ့အား ရွာထဲမှ သူ့အိမ်အလည်ခေါ်ရင်း တနေကုန်လိုးကာ ညနေပိုင်းမှ ပြန်ပို့ပေးခဲ့၏။

( ၂ ) ရက်ဆက်တိုက် အလိုး ခံခဲ့ရပြီး ပြန်ခါနီး ကားဂိတ်သို့ လိုက်ပို့ရာ ကလေး ၂ ယောက်အား ကားပေါ်တင်ပြီး သည်နှင့် အနီးနားရှိ လက်ဖက်ရည် ဆိုင် အိမ်သာထဲ ဇွတ်ခေါ် လိုးလိုက်သေး၏။ လင်တော်မောင် စကားကြောင့် အနေရ ခက်လာ မိသည်။

" ခရီးပန်းလာလိုပါ … ကိုအောင်ကလည်း …… ညကြမှ … လုပ်နော် "

ဇင်မာ တယောက် စကားပြောရင်း ပြန်နမ်းကာ သူမလက်ချောင်း လေးများနှင့် လင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ပွတ်သပ်လိုက်၏။ လက်ထဲ လီးတန် မာလာသည်နှင့် အနမ်းမပျက်ပဲ ဂွင်းထု ပေးလိုက်ရသည်။ ခုချိန် သူမ စောက်ဖုတ်မှာ ဝေယံ လီးမှ ဂေါ်လီဒဏ်ကြောင့် ကျိန်းစပ် နေ၏။ 

" အားးးးး ………………… ဇင်မာ ……………………အားးးးးး ………………… အ …………………… ကောင်းတယ် …………………… အား "

အောင်အောင်မှာ ၃ ရက်ခန့် မလိုးရသည်မို့ ကြာကြာ တောင့်မခံနိုင်တော့ပေ။ မယားဖြစ်သူ လက်ထဲ ခုံပေါ်ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထုတ် ပစ်လိုက်ရ၏။ 

တရေးနိုး ထလိုးနေမလားဟု ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် အိပ်ခဲ့ရ တော့သည်။ မနက်လင်းသည်နှင့် ထမင်းချက်နေစဉ် မီးဖိုခန်းထဲ ပန်းကန်စင်ပေါ် လက်ထောက်ကာ တချီ အလိုးခံလိုက် ရ၏။ နေ့လည်ပိုင်း ကလေးများ အပြင်ထွက်ဆော့ချိန်တွင် အိပ်ခန်းထဲ နောက်တချီ ခေါ်လိုးခံရ ပြန်သည်။

ညပိုင်း စားသောက် ပြီးသည်နှင့် ဇင်မာတယောက် တီဗွီကြည့်ရင်း ၁၀နာရီခွဲ လောက်တွင် ကလေး ၂ ယောက် အား သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ သိပ်ပေးနေသည်။ ကလေးများ အိပ်ပျော် သည်နှင့် သူမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာရာ လင်တော်မောင်မှာ ဝေယံနှင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များအား မရမက မေးနေပြန်၏။

ဇင်မာလည်း ဖုံးဖုံးဖိဖိ ထိန်းပြောရင်း လင်ဖြစ်သူမှာ စိတ်မဆိုးသည်အပြင် ခါတိုင်းထက် ကာမစိတ် တက်ကြွနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ၂ ယောက်သား တုံးလုံး ချွတ်ကာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးနေကြ၏။ခဏအကြာတွင် သူမအား ထိထိမိမိနှင့် အားထည့် လိုးနေသဖြင့် လိုးချက်တွေအတိုင်း ကြိတ်ညည်းနေရ သည်။ ခါတိုင်းနှင့် မတူပဲ ဆောင့်ချက်များမှာ ပြင်းထန် အားပါ လှ၏။

" အား…………… ရှီးးးးးးး ……………… ကိုအောင်ရယ် ……………………… ကောင်းလိုက်တာ ……………… အားးးး   အားးးးးး "

ပထမ အချီတွင် အောင်အောင်မှာ တရစပ် လိုးပြီး ဇင်မာ့ အဖုတ်လေးထဲ လရည်များပန်းထုတ် ပစ်သည်။ ဇင်မာလည်း မနက်ရော နေ့ရော ညရော အလိုးခံသလို ဖြစ်ကာ ပင်ပန်းပြီး ခွေကာကျသွားရ၏။ အောင်အောင် မှာ လီးအား မချွတ်သေးပဲ ဇင်မာ့ ဆံပင်လေးအား ထိုးဖွ ပေးနေပြန်သည်။

" ဇင်မာ ……… ကိုအောင် …  မေးမလို့ … မှန်မှန်ဖြေ "

" ဝေယံက … ဘယ်၂ခါလောက် လိုးလိုက်တာလဲ "

" အာ … ကိုအောင် ကလည်း … ဒါပဲ မေးနေတော့တာ "

နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ ပြောလိုက်သေ ဇင်မာ့ အမူယာ လေးကြောင့် အောင်အောင် တယောက် မချင့်မရဲ ဖြစ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ် ပစ်လိုက်၏။ 

" ပြောလေ … ဇင်မာ "

မေးရင်း မယားဖြစ်သူ နို့သီးခေါင်းလေး ၂ ဖက်အား ပြောင်းစို့ လိုက်ပြန်သည်။ နို့အုံများမှာ တင်းတင်း ရင်းရင်း ရှိမနေတော့ပဲ အနည်းငယ် ပျော့တွဲနေ၏။ ဘယ်ဖက် နို့သီးခေါင်း တဖက်အား စို့ရင့် လက်တဖက်က ညာဘက် နို့သီးခေါင်းအား ချေပေးလိုက်သည်။ ဇင်မာ့ အဖုတ်လေး ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်ကာ လီးအား ညှစ်ပေးနေမိပြန်သည်။

ကာမစိတ်များ ပြန်ကြွလာပြီး အပေါ်မှ မိုးခွထားသော လင်တော်မောင့် ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထား လိုက်၏။ အောင်အောင်မှာ အဖုတ်ထဲ မချွတ်ပဲ စိမ်ထား သော လီးအား ညှောင့်ရင်း ပြန်မာလာသည်နှင့် ဒုတိယ အချီ ထပ်လိုး လိုက်တော့သည်။

.........................................................................................................

တဖြည်းဖြည်း အောင်အောင့် ရာဂစိတ်က ပြင်းထန် လာသဖြင့် ဇင်မာ မျက်လုံး ပြူးနေရ၏။ အိမ်ထောင် သက်တမ်း ရင့်လာသည်မို့ ဇင်မာ တယောက် လင်တော်မောင့် အကြောင်း မွေးထားတဲ့ မိခင်ထက် ပိုသိနေသည်။ 

လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်၏ ပါးစပ်ဖျားမှ ထွက်လာသော စကားလုံးများ အမူအယာက အစ ဘာလဲ ဆိုတာ ပါးစပ်ဟလိုက် သည်နှင့် အူဘယ်နှစ်ခွေ ရှိသည် အထိ မြင်တတ် လာ၏။ ရွာမှ ပြန်ရောက်ပြီး လင်မယား ၂ ယောက် ပုံမှန် လိုးနေရာမှ ၁လခန့် အကြာ ဝေယံ ဘက်မှ သူမအား တွေ့ချင်ကြောင်း ပြောလာပြန်သည်။

" ဇင်မာကလည်း … အိမ်ခေါ်တွေ့ပါ့လား "

" ဟမ် … ကိုအောင် … တကယ် ပြောနေတာလား "

အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာအား အိမ်ခေါ် တွေ့ရန် တိုက်တွန်းနေ၏။

" တကယ်ပေါ့ … ဇင်မာရယ် … ကိုအောင်တို့ အိမ်ထောင်ရေး …… မထိခိုက် စေရပါဘူး "

......................................................................................................

၁ ပတ်ခန့် အကြာ ဇင်မာလည်း ဝေယံအား အပြင် မတွေ့ တော့ပဲ အိမ်သို့ ခေါ်တွေ့လိုက်၏။ ပြတင်း ပေါက်မှ တိုးဝင်လာသော လေနုအေးလေးကြောင့် အခန်းတစ်ခုလုံး အေးနေသည်။ 

ဇင်မာ တယောက် ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် အခန်းထဲ ကုတင်စောင်းပေါ် ထိုင်လိုက်၏။ အိစက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ကားထွက်လာ၏။ လင်ဖြစ်သူ ဆန္ဒ အလျောက် လိုက်လျောနေရင်း သူမကိုယ်တိုင် စိတ်ပါနေရ သည်။

" ဝေယံ … သောက်ကွာ "

" ဟုတ် … ကိုအောင် "

မျက်နှာချင်းဆိုင် စာပွဲခုံပေါ်တွင်  လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင် နှင့်အတူ ဝေယံပါ အရက် အတူ သောက်နေကြ၏။ ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ် ဇင်မာ တယောက် အတွေးပေါင်းစုံဖြင် ရင်ခုန်နေရသည်။ 

နာရီဝက်ခန့် စားသောက်ပြီးသည်နှင့် ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ နားလျှောက်လာကာ မျက်နှာအား ပေါက်ဂွထဲ ဆွဲကပ် လိုက်၏။ ရုတ်တရက်မို့ အောင်အောင် တယောက် အံအော မှင်သက်ကာ သောက်လက်စ အရက်ခွက် အား စားပွဲခုံပေါ် ပြန်ချရင်း ကြည့်နေရှာသည်။

" မဇင်မာ "

" ဘာလဲ  … ဝေယံ "

" လီး … အရင် … စုပ်ပေးနော် "

ဇင်မာ့ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်အား ခိုးကြည့်စဉ် ဝေယံမှာ ပုဆိုးအား ခါးပုံစ ဖြည်၍ ခြေရင်း ပုံချလိုက်၏။

" အို့ ………… ဝု …………… ဖလူးးး "

လင်ဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း မျက်နှာပြန်လှည့်စဉ် ပါးစပ်နား ကားထွက်နေသော ဒစ်ကြီးအား မြင်လိုက်ရ သဖြင့် ပါးစပ်လေး ဟကာ ကြည့်နေမိသည်။ ရွာသို့ ကလေး ၂ ယောက်အား ကျောင်းတက်ရန် ပြန်ခေါ်စဉ် ကော့ပျံနေအောင် လိုးထားသော လီးမှာ မျက်နှာရှေ့ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေ၏။

ကြာကြာ မကြည့်လိုက်ရ ပေ ဟနေသော နူတ်ခမ်းလေးထဲ ဒစ်ကြီး ဝင်ရောက် လာတော့သည်။ ရုတ်တရက် ထိတ်လန့်ကာ ခေါင်း နောက်ဆုတ် ရှောင်ရာ ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ ဆံနွယ်များ အား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးတဆုံး ပစ်လိုး လိုက်၏။ အောင်အောင် မှာ မယားဖြစ်သူ ပါးစပ်အား ဝေယံမှ မညှာမတာ လိုးနေရာ သနားစိတ် တဝက် ကာမစိတ် တဝက်ဖြင့် မလွတ်တမ်း စိုက်ကြည့် နေမိသည်။

ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ နူတ်ခမ်းထောင့်မှာ သွားရည် အချွဲများ စီးကျ လာမှ လီးအား ထုတ်ပေး လိုက်၏။ အောင်အောင် မနေနိုင်တော့ ထိုက်နေသော ခုံမှ ထရပ်ကာ ကုတင်နား လျှောက်လာရင်း မယားဖြစ်သူ ဘေးနား ကပ်ထိုင်ပြီး ခါးလေး ဖက်ကာ နှစ်သိမ့် နေသည်။

" ရလား … ဇင်မာ "

" အင်း ……… အဟွတ်  ဟွတ် "

ဇင်မာတယောက် လင်ဖြစ်သူအား ပြန်ဖြေရင်း တဟွတ် ဟွတ် သီးနေသေး၏။ အသက်မျှင်းရှုကာ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သွားရည် အကျိအချွဲများအား လက်ခုံဖြင့် သုတ်စဉ် အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ ပါးစပ်လေးအား ပြောင်စင်အောင် ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်သည်။

" ခဏဗျာ … ကိုအောင် "

ဝေယံမှာ ပြောပြီးသည်နှင့် ဇင်မာ့အား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်း လိုက်တော့သည်။ ကိုယ်တိုင်လည်း အပေါ်အင်္ကျီအား ချွတ်ကာ ကိုလုံးတီး အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်ပြန်၏။ အောင်အောင်မှ မယားဖြစ်သူ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက် တင်းမတ် နေသော ဝေယံ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ကြည့်ကာ စိတ်ကြွနေမိသည်။ 

မကြာခင် ဂေါ်လီများနှင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက် နေတော့မည်။ တွေးမိရုံဖြင့် လီးက တဆက်ဆက် တင်းမာလာခဲ့၏။ သို့သော် အောင်အောင် တွက်ဆ ထားသည့် အတိုင်း ဖြစ်မလာသေးပေ။

ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ မျက်နှာအား လီးဖြင့် ပွတ်သပ်ကာ ကိုယ်ပေါ်ရှိ အင်္ကျီကြယ်သီးများအား တလုံးချင်း ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ အောင်အောင်လည်း ဘေးမှ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ အင်္ကျီအား ကူချွတ်ပေးနေရှာ၏။ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း ဗလာ ဖြစ်သွားသည်နှင့် လီးအား ဇင်မာ့ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်ကာ့ထမိန်အား အောင်အောင့် ချွတ်ခိုင်း လိုက်ပြန်သည်။ 

ထမိန် ဆွဲချွတ်ရာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးသာ ကျန်တော့၏။  အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ထပ်ချွတ်ပစ်ရာ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် ၂ ဖက်ကြားမှ အမွှေးများ ဖုံးအုပ် ထားသော စောက်ပတ်အုံမှာ ဖေါင်းကား ထွက်ပေါ်လာ၏။ ဇင်မာ့ တယောက် အောင်အောင် နှင့် ဝေယံရှေ့ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ခန္ဓာ ကိုယ်ပေါ် အဝတ်စားကင်းမဲ့ သွားတော့သည်။အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ၏ ဖြူဖွေးနေသော ကိုယ်လုံးပေါ်မှ ဘယ်ဘက် နိူ့အုံအား ဘေးနားမှ ကုန်းစို့လိုက်ချိန် ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ ပါးစပ်လေးအား ခပ်ဖွဖွ လိုးပေးနေ၏။ 

ခဏ အကြာ လီးအား ထုတ်ကာ ကိုယ်လုံးတီး အနေထားဖြင့် ဇင်မာ့ ညာဘက်ဘေး ဒူးထောက် ထိုင်ပြီး ဆီးခုံးပေါ်မှ အမွှေးများအား ခပ်ဖွဖွ ဆွဲပေး ပြန်သည်။ ပေါင်ကြားထဲ လက်ခလယ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးရာ ဇင်မာ တယောက် အကနဲ့ ညည်းရင်း ပေါင်တန် ၂ ဖက် တုန်ခါနေ၏။ လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်မှ နို့သီးခေါင်းလေး စို့ပေးချိန် ဝေယံမှာ စောက်ဖုတ်အား ဖိချေနေသဖြင့် အဖုတ်နှုူတ်ခမ်းသား တဝိုက် အရည်များစိမ့် ထွက်လာတော့၏။

လင်တော်မောင်၏ ခေါင်းအား နို့အုံနှင့် တင်းနေအောင် ဆွဲကပ်ထားရင်း ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား ဖြဲပေး နေမိသည်။ ထိုချိန် ဝေယံမှာ အဖုတ်အား ဖိပွတ်ပေး နေရာမှ ဇင်မာ့ ဗိုက်ပေါ် တက်ခွကာ လွတ်နေသော နို့သီးခေါင်း တဖက် အား လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်သပ် ပေးနေပြန်၏။

လင်ဖြစ်သူ ဘယ်ဘက်နို့သီး ခေါင်းလေး စို့ပေးစဉ် ဝေယံမှာ ညာဘက် နို့သီးခေါင်း အား ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေသဖြင့် ဇင်မာတယေက် ကာမ စိတ်များ ထိန်းမရအောင် ထကြွာလာကာ တကိုယ်လုံး တဆက်ဆက် တုန်လာရှာသည်။ 

" ကိုအောင် … မဇင်မာ ခါးအောက် …… တခုခု …… ခုထားပေးလိုက် "

ဝေယံ ပြောသည့်အတိုင်း အောင်အောင်မှာ နို့သီးခေါင်း စို့နေရာမှ ထရပ်ကာ မယားဖြစ်သူ ခါးလေး ဘေးနား ဒူးတုတ်ထိုင်ပြီး ခါးအောက် ခေါင်းအုံး ၂ လုံး ဆင့်ကာ ခုပေးလိုက်ပြန်သည်။ 

ဇင်မာတယောက် ပက်လက် အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား ကားပေးရာ ပေါင်ကြားထဲရှိ စောက်ပတ် အုံကြီး ပြူးထွက် လာတော့၏။ ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ ဗိုက်ပေါ်မှ ထရပ်ကာ ပေါင်ကြားထဲ  ဒူးထောက် နေရာယူပြီး ပေါင်တန် ၂ဖက် အား ဆွဲမြှောက်ကွေးရင်း စောက်ဖုတ်အား လက်ဝါးဖြင့် တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ချလိုက်သည်။ 

" ဖြန်း ……… အ …………… ဖြန်း  ဖြန်း …………… အားးးး ……………… အမလေးးးး ……………… အဟင့်  ဟင့် ………… သေပါပြီ "

ဇင်မာမှာ စောက်ဖုတ်အား လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်ခံရတိုင်း သေးထွက်မတတ် ခံစားရကာ စိတ်ထဲ ထပ်ခါထပ်ခါ အရိုက်ခံ ချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေ၏။ 

၁၀ နှစ်လောက် လိုးလာသော လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင် မသိသေးသည့် ဇင်မာ၏ ကာမ ခံစားမှု့အား ဝေယံတယောက် ထုတ်ဖေါ် ပြသနေ သည်။ ရွာတွင် ဖင်ကွဲအောင် လိုးပေးကတည်းက နာကျင်မှု့နှင့် ဒွန်တွဲ ပေါ်လာသော ကာမ အရသာ အား ဇင်မာ နှစ်ချိုက် တတ်သည်ကို သိရှိနေသည်။အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေး ဖေါင်းကြွလာကာ သေးများ ပန်းထွက်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ သနားနေမိပြန်သည်။ သို့သော် မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ ခံနိုင်သ၍ မတားပဲ လွတ်ထား လိုက်၏။

" ဖြန်း  ……… ဖြန်းးးး ………… အားးးးး ……………… ဖြန်းးး  ဖြန်းးးး ………………… အ ………… အမလေးးးး …………………… အားးးး   အားးးး "

"  နာလို့လား … မဇင်မာရယ် ………… ဖြန်းးးးးးးး  ……………… အင့် ……………… ဖြန်းးးး  ဖြန်းးးး "

" အင်းးးးးး …………… အမလေးးးး …………… သေပြီ   သေပြီ ………… နာတယ် "

" ကောင်းပြီလေ ………… နာရင်  ………… တော်ကြစို့ "

" အို့ …………… ဟို ………  ဟို ……………  ရပ်မပစ်ပါ နဲ့ ………… ထပ် ရိုက် ပေးပါ ………… အဟင့်  ဟင့် "

လင်တော်မောင် အောင်အောင် ရှေ့ မရှက်နိုင်တော့ သူမ စောက်ဖုတ်အား ကော့ကာ ဝေယံအား ရိုက်ခိုင်း နေပြန်သည်။

" တအား ယွနေပြီ စောက်ဖုတ်က …… အလိုး ခံချင်ပြီလား "

" ဟာ …………… အင်း …………  အင်း ……… ခံမယ် … ခံမှာပါ "

"  ဖြန်း ဖြန်း …………… အင့် …………… ဖြန်း "

ဝေယံမှာ ၅ချက်၆ချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ရိုက်ပေးကာ ထရပ်လိုက်၏။ ဇင်မာ့ ခေါင်းရင်းဘက် လျှောက်လာပြီး မျက်နှာပေါ် ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန်ခွကာ ပါးစပ်ထဲ လီးအား ထိုးထည့်ပစ်သည်။ 

လီးအရင်းထိ သွင်းထားရင်း ခါးညွတ်ကာ ဘယ်လက်မှ ထောက်ထားပြီး ညာလက်မှ ဇင်မာ့ ပေါင်ဂွမှ စောက်ဖုတ်အား တဖြန်းဖြန်း ပစ်ရိုက် လိုက်ပြန်၏။ ဇင်မာ ကိုယ်လုံး လေး တဆက်ဆက် တုန်လာကာ ကော့ပျံရင်း သေးများ ပန်းထွက်နေရှာသည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးသွင်း ထားသဖြင့် တဝုဝုနဲ့သာ အသံထွက် ပေါ်နေ၏။

" ဝေယံ ……… ဟို  ………  ဟို ………… ရ ပါ့  မလား "

ထိုချိန် အောင်အောင် လီးမှာ မခံမရပ် နိုင်အောင် တင်းမာ လာပြီး မယားဖြစ်သူ မျက်နှာအား ကြည့်ရာ ဇင်မာ တယောက် မျက်ဖြူလန်မတတ် ခံစားနေရ သဖြင့် မနေနိုင်တော့ပဲ ဝေယံအား မေးလိုက် တော့သည်။

" ဟားးးး ……… ကိုအောင် ……  ခင်ဗျား စိုးရိမ် နေလား ……… မဇင်မာ က ………… ဒီလောက်နဲ့ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးဗျ "

ဝေယံမှာ အောင်အောင့် အား ပြန်ဖြေပြီးသည်နှင့် ပေါင်တဖက် ကြွကာ ဇင်မာ့ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ် လိုက်သည်။

" ပြွတ် ………… ပလွပ် "

" အာ ……… ဘာလို့ ထုတ်တာလဲ …… ဝေယံရဲ့ ……… ပြန်ထည့်ကွာ "

ဇင်မာ တယောက် သူမပါးစပ်ထဲမှ လီးဆွဲထုတ်သွား သဖြင့် ဝေယံအား ရန်လုပ်ကာ ကျွတ်ထွက်သွားသော လီးအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်နေပြန်သည်။ အောင်အောင် အံအော နေမိသည်။ 

ပါးစပ်အား လီးဖြင့်လိုး၍ စောက်ဖုတ်အား တဖြန်းဖြန်း အရိုက်ခံနေရသော မယားဖြစ်သူ၏ ကာမစိတ်အား နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေရ၏။ ဒီလောက်ကြီး ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေသည် ကို အိမ်ထောင်သက် ၁၀အတွင်း ၁ ကြိမ်သာ မြင်ဖူး သေးသည်။

" ကိုအောင်က …… ပြောနေလို့ပါ …… မဇင်မာရဲ့ "

" ကိုအောင်ကလေ …… စကား တအား ပေါတာပဲ …… လာလာ …… ဇင်မာ့ စောက်ပတ် ယက်နေလိုက် …… ဝေယံ ……… ပါးစပ်ကို လိုးရင်း နို့တွေ …… ပြောင်းရိုက် ဟာ "

စကားဆုံးသည်နှင့် ဝေယံမှာ ပါးစပ်အား ပြန်ခွလိုးကာ နိုအုံ ၂ ဖက်အား ခပ်ကြမ်းကြမ်း ညှစ်ချေရင်း လက်ဝါးဖြင့် တဖြန်းဖြန်း ပစ်ရိုက်ပြန်သည်။ အောင်အောင်လည်း မယားဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင် စိတ်ပါနေသဖြင့် ဘာမှ မပြောပဲ သေးရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်အား ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ယက်ပေး နေတော့သည်။

" အု ………… ဝု ……………… ပလောက် ……… ဇွိဇွိ …………… ဝု  ဝု …………… ဖလူးးး "

ဇင်မာမှာ ပါးစပ်အား အလိုးခံရင်း နိုအုံများ ကျိန်းစပ် လာအောင် အရိုက်ခံနေရစဉ် လင်ဖြစ်သူမှာ စောက်ဖုတ် ယက်ပေးနေသဖြင့် ကာမ အရသာ ၂ ခု ဒွန်တွဲ ခံစား နေရပြန်၏။ မျက်နှာ နီမြန်းလာကာ မျက်ရည်များပါ စီးကျ လာတော့သည်။

" အားဟားးး ……… ပါးစပ်ထဲ ……… ပြီးတော့မယ် …… လိုးတော့မယ် ဗျာ "

ဝေယံ တယောက် တကယ်လည်း လီးတန် တလျှောက် ကျင်စိမ့် နေရ၏။ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ထရပ်ပြီး ဇင်မာ့ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ် ယက်နေသော အောင်အောင့်အား ဘေးကပ်ခိုင်း လိုက်သည်။ ပေါင်တန်အား ဆွဲမြှောက်ကာ ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ရင်း လီးထိပ်ဖြင့် ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်အုံအား ၅ ချက်လောက် ရိုက်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးတဆုံး ပစ်လိုးလိုက် ၏။

" အ ………………  အဟင့် …………… နာလိုက်တာကွာ …………… သားအိမ်ဝ ………… လာစောင့် နေတာ "

ဇင်မာ့ ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ခါသွားရသည်။ ဝေယံမှာ ဆက်မလိုးသေးပဲ ခဏ ရပ်ကာ ပြီးမှ တချက်ချင်း ဆွဲလိုး ပေးနေပြန်၏။ မျက်လုံးလေး စင်းကျလာကာ အစပိုင်း နာကျင်မှု့များ ပျောက်ပြီး လီးအရသာ စတင် ခံစားမိလာသည်။ လင်ဖြစ်သူ လီးထက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းပြီး ဂေါ်လီများ ပါသဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းကျပ်နေကာ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအား ဂေါ်လီဖုလေးများမှ ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် အသဲ ခိုက်အောင် ကောင်းနေရ၏။

" အိုး ………… ဝေယံရယ် ……………… အားးးးးးး …………………………  ရှီး ……………… ကျွတ် …………………… အား ……………… အိုး ………………အဟင့် ဟင့် "

ဇင်မာ့ အသံလေး အိပ်ခန်းထဲ ခပ်ကျယ်ကျယ် လေး ထွက်ပေါ်နေသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ အိပ်ယာခင်းအား လက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်းလေး ခါရမ်း နေ၏။ အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ တချက်တချက် လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင့် အား ခိုးကြည့်ပြန်သည်။ 

" အာ ………………… ဝေယံ …………… ဝေယံ …………… အ …………………… အင့် …

………  အဟင့် ………… အ ………………အားးးးးးး 

ဝေယံ လီးဆွဲထုတ်ကာ ခဏ နားလိုက်စဉ် အောင်အောင် မှာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် အသက်မျှင်းရှုနေသော မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား ကုန်းယက် ပေးလိုက်ပြန်သည်။ 

ပူပူနွေးနွေး အလိုးခံထားရသော မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ၏ အဖုတ်လေးမှာ ပြန်မစိသေးပဲ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား ရဲရဲလေးအား မြင်နေရ၏။ စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်နေရာ ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျနေသည်။

" ရှီးးးး …………… ပလပ် ပလပ် ……… ပြွတ်စ် ……… ပလပ် ………… ဇင်မာ့ အဖုတ်ထဲ ……  အရည်တွေ ရွဲနေတာ …………… အများကြီးပဲ ကွာ "

" အင်း ……… ခုလေးတင် ……… ဝေယံ လိုးထားလေ … ဇင်မာ့ စောက်ရည်တွေ  ……… ကိုအောင် ကြိုက်တယ်မလား ……… အ ………… အ ………… ယက် ယက် ………… ကောင်းလိုက်တာ …… ပြန်ယား လာပြန်ပြီ ………… အီး …………… ရှီးးးးးး ………… အ   အ    အားးးး "

လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်အား စောက်ဖုတ်ကို ကော့ပေးကာ ဘေးနား အနားယူနေသော ဝေယံအား ခေါင်းစောင်း ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

" ဝေယံ … ဇင်မာ့ နား လာလေ "

ဇင်မာ့ စကားကြောင့် ဝေယံလည်း ပက်လက် လှဲနေရာမှ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဇင်မာ့ မျက်နှာနား လီးအား ကပ်ပေး လိုက်တော့သည်။ မျက်နှာနား ကပ်လာသော ဝေယံ လီးအား ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဒစ်ဖူးအား ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် …………… ပလွပ် …………… အ ……………… အ ………………  အားးးးး ………… ရှီးးးးးး ………… ရပြီ ………… ရပြီ ………… ကိုအောင် ……… မယက်နဲ့တော့နော် …………… ဇင်မာ …………… တအားယားနေပြီ "

၁၀ မိနစ်ခန့် အကြာတွင် ဝေယံ လီးအား စုပ်ပေးရင်း ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ လင်တော်မောင် စောက်ပတ် ယက်ပေးနေသည်ကို ရပ်ခိုင်း လိုက်တော့သည်။

" ဝေယံ …… ပက်လက်လှန် ပေးကွာ … ဇင်မာ …… အပေါ်က ……… လုပ်မယ် "

တဆက်ထဲ ဝေယံအား ပြောပြီး ထထိုင်ရာ ဝေယံမှာ ပက်လက် လှဲချရင်း လီးအား ၅ ချက်ခန့် ဂွင်းထုကာ ထောင်ပေး ထားလိုက်၏။ ဇင်မာ တယောက် ကာမ အရှိန်ကြောင့် အရှက်ကုန်ကာ လင်ဖြစ်သူရှေ့ သူစိမ်း ယောင်္ကျား၏ လီးပေါ် ခွထိုင် ပစ်သည်။သူမ ဖင်ကြီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိချရင်း လီးအဝင် အထွက် အဆင် ပြေအောင် ထိန်းလိုးနေ၏။ ဝေယံ ရင်ဘတ်ပေါ် လက် ၂ ဖက် ထောက်ပြီး ခါးအားနှင့် ဖင်ကြီးအား မြှောက်ကာ လီးအရင်းထိ ကပ်အောင် ဖိလိုးရင်း လင်တော်မောင်အား လှည့်ကြည့် ပြန်သည်။

အောင်အောင့် မျက်လုံးများ အရောင်တောက်နေကာ အားရကျေနပ်သည့် အမူယာများ ဖြစ်ပေါ်နေ၏။ မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝေယံ၏ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသည်ကို အနီးကပ် မြင်နေရသည်။ ပိုအားရသည်မှာ ဝေယံ လီးကြီးမှာ သူ့၏ လီးထက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းနေကာ ဂေါ်လီများ ပါရှိနေ၏။

ကြည့်နေရင်း ဇင်မာ၏ ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ တအအ တအိအိ ဖြင့် ညည်းသံများ ထွက်ပေါ် လာသည်။ ဖင်ကြီးကော့ကာ လင်ဖြစ်သူ အား ကြည့်ရင်း သူစိမ်းယောင်္ကျား လီးပေါ် အားရပါးရ ဆောင့်ပြနေသည်မို့ အောင်အောင် တယောက် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် သူကိုယ်တိုင် လိုးရသည်ထက် ခံစားမှု့က အားကောင်း နေရသည်။

ဇင်မာ မှာလည်း ဘေးနား ထိုင်နေသော လင်တော်မောင့် မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း သူစိမ်း ယောင်္ကျား လီးအား ခွလိုး နေရသဖြင့် ကာမ အရသာ ထူးကဲနေ၏။ လင်ဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း ဆောင့်ချ နေရာမှ အကြည့်လွဲကာ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာ ရမ်းပြီး စိတ်ကြိုက် ထိန်းလိုးနေပြန်သည်။ 

တချက်တချက် အောက်မှ ပင့်ဆောင့် ပေးသဖြင့် လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ ဆောင့်မိကာ လင်ဖြစ်သူရှေ့မို့ အိကနဲ့ ခပ်တိုးတိုးလေး အံကြိတ် ညည်းနေမိ၏။တဖြည်းဖြည်း ဇင်မာ့ ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ နို့အုံ ၂ဖက်မှာ ခေါင်းလေးနဲ့အတူ ရမ်းခါနေတော့သည်။အောင်အောင်တယောက် မယားဖြစ်သူမှာ လင်ဖြစ်သူရှေ့ သူစိမ်းယောင်္ကျားအား စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ခွလိုး နေသော မယားဖြစ်သူအား မလွတ်တမ်း စူးစိုက် ကြည့်နေမိ၏။

" အားးးးး ………… မဇင်မာ ရယ် ……… ကောင်းလိုက်တာ ဗျာ ………… ဆောင့် ဆောင့် …… ကျနော့် လီးကို ……… အားရတယ် မဟုတ်လား "

" အင်း ……… အားရတယ် ………… အင့် …………… ဘွတ်   ……… ဘွတ်  ……………   ဘွတ် ………… ကြိုက်တယ် ……… ဝေယံရဲ့ …………… အ ………………… အားးးး     အားးးးးး      အားးးးးးးးး "

" ရှီးးးးးး ……………… အားဟား …………… ကောင်းလိုက်တာ …………………… မဇင်မာရယ် ……… ကလေး အမေသာ ပြောတာ …………… ကျနော့် အတွက်က ………… အပျို တယောက်ကို …… လိုးရတဲ့ အတိုင်းပဲ "

" အာကွာ …………… ဝေယံ လီးကြီးက …………… တုတ်တာကိုး ………………… အင့် …………… ဗျစ် …………………… ဖွပ်  ဖွပ် ……………… ဘွတ် "

ဝေယံ မှာ ရွာကတည်းက ဇင်မာ၏ ကာမစိတ်အား သိရှိနေသည်မို့ ရမ္မက်စိတ်များ ပိုမို ထကြွလာစေရန် သေချာ ပြောပေးနေသည်။ ဇင်မာလည်း လင်ဖြစ်သူ လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးအား အပေါ်မှ ဆောင့်လိုးလို့ မဝနိုင်အောင် ဖြစ်နေမိ၏။ 

" ဆောင့် ဆောင့် …… မဇင်မာ ယောင်္ကျားလည်း …… စိတ်ကြွနေပြီ … ဟိုမယ် …… ကြည့်ရင်း ……… ဂွင်းထု နေပြီ ………… အင့်  အင့် "

ဝေယံမှာ စကားပြောရင်း အပေါ်မှ တက်ဆောင့် ပေးသော ဇင်မာ့ ခေါင်းလေး မော့တက် သွားအောင် အောက်မှ ကော့လိုး ပေးနေသည်။

" အင်း ……  သူဟာသူ ……… ဂွင်းတိုက် နေပါစေ  … ဝေယံရယ် …  ဒီနေ့  ………… သူ့ကို …… ပေးမလိုးဘူး "

" ဒါဆို …… ကျနော် … တနေကုန် လိုးရမှာပေါ့ … ဗျစ် ………… ဘွတ် ………… ဇွိ ဇွိ ………… အင့် ……… ဗျစ် ……… ဖွပ် ………… ဘွတ် ဘွတ် "

"  အာ ………… ဟုတ်တယ် ………… အောက်က ပင့်လိုးပေး ………… ဝေယံ …………… အ …… အားးးး …………… ကောင်း ……………… ကောင်း ……………… ကောင်းတယ်ကွာ ……… ငါ့ယောင်္ကျား လိုးတာ …… ၁၀နှစ်လောက် ခံလာတာ …… ဒီလောက် မကောင်းဖူး သေးဘူး "

ဇင်မာ တယောက် ဘေးနား လင်ဖြစ်သူ ကြည့်နေ သည်ကို အားမနာနိုင်တော့ပဲ ဝေယံ မေးသမျှ စိတ်ထဲ ရှိသလို ပြန်ဖြေ နေမိသည်။ ကာမသွေး ဆူပွက် စေသော ဝေယံ စကားလုံး များအောက် မျောပါကာ ကုတင်တိုင်များ ခါးယမ်းလာအောင် စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် ဆောင့်လိုး နေတော့၏။ 

အောင်အောင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ ရမ္မက်သွေးများ ထိန်းမရ သိန်းမရ ပေါက်ကွဲ နေသည်ကို ကြည့်ရင်း အံကြိတ်ကာ ဂွင်းထုနေတော့သည်။ ၁၀ နှစ်လုံး လိုးပေးခဲ့သော မယားဖြစ်သူမှာ သူစိမ်း ယောင်္ကျား လီးအား တက်မက်စွာ ခွလိုးပေးနေသည်ကို အနီးကပ် ကြည့်ရင်း ကာမ အရသာများ ထူးကဲစွာ ခံစားလာရ၏။

" အ ……………… အားးးး ………… ဇင်မာ …………… ပြီးချင်ပြီ ……………… အ ………… အ …………… နာနာ လေး ………… ပင့်လိုးပေး …………… ဝေယံ "

" ပုံစံ ………… ပြောင်းဦးမလား ……… မဇင်မာ "

" ဟင့်အင် …………… မရ တော့ ဘူး ………… ဝေယံရဲ့ ………………… ပင်လိုးပေးပါဆို ………… အင်း …………… ဟုတ်တယ် …………… အင့် ဟာ ………… ဗျစ်   …………… ဘွတ် …………… ဟုတ်တယ် ………အဲလို ………… ပင့်ပြီး ပြန်ဆောင့် …………… အား.... ကောင်းလိုက်တာ ………… နာနာလေး ………… ဆောင့်ပါ ……………… ပြီးတော့မှာ ………… အဟင့်  ဟင့် "

ဝေယံ ကိုယ်တိုင် ဇင်မာ၏ တောင်းဆိုမှု့ကြောင့် လီးတချောင်းလုံး အီစိမ့် လာရသည်။ ဇင်မာ့ ဖင်ကြီး ဖိအချ အောက်မှ အားထည့် ပင့်လိုးပေးနေ မိ၏။

" အ …………… အ …………… အား …………… ပြီးပြီ ………… ဇင်မာ ပြီးပြီ ………… အားးးး    ရှီးးးးးး ………………… အ …………  အားးးးး ……………ကောင်းလိုက်တာ "

ဇင်မာ အဆောင့်မပျက်ပေ ဝေယံလီးအား အရင်းထိ ကပ်အောင် ဖိဆောင့်ရင်း စောက်ရည်များ ဒုတိယ အကြိမ် ပန်းထုတ်နေ၏။ 

ဝေယံလည်း လီးတချောင်းလုံး နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ အံကြိတ် ပင့်လိုးရင်း ၁၀ ချက်ပင် မပြည့်တော့ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထွက် လာတော့သည်။ ဇင်မာ့ အဖုတ်ထဲ လရည်များ ပြည့်လျှံလာကာ ပြန်အမ် ထွက်စဉ် ဝေယံ လဥများပေါ် စီးကျ နေ၏။အောင်အောင်မှာလည်း ဘေးမှ ကြည့်ကာ ဂွင်းထုရင်း ၂ ချီဆက်တိုက် ပြီးခဲ့ရသည်။ ဝေယံ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘေးနားလှဲကာ မှေးနေသော မယားဖြစ်သူ ခေါင်းရင်းနား တိုးကပ် ထိုင်ကာ ခပ်တိုးတိုး မေးကြည့်လိုက်၏။

" ဇင်မာ "

" ရှင် … ကိုအောင် "

လင်ဖြစ်သူ အသံ ကြားသဖြင့် မှိတ်ထားသော မျက်လုံး လေး အားယူဖွင့်ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။

" ကောင်းလား "

" အင်း …… ကောင်းတယ် "

အသံ တိုးတိုးလေးဖြင့် လင်မယား ၂ ယောက် စကားပြော နေကြ၏။

" ဇင်မာ … ဘယ်လို ခံစားရလည်း …… ပြောပြ ပါလား "

" အမ် …… ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ် ……… သူစိမ်း ယောင်္ကျားနဲ့ …… ရှေ့ခေါ် လိုးခိုင်းပြီးမှ … လာမေး နေသေးတာလား "

လင်မယား ၂ယောက် စကားပြောနေစဉ် ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ ဘေးနား တိုးကပ် လာပြန်သည်။ လင်ဖြစ်သူနှင့် စကားပြောရင်း လက်တစ်ဖက်မှာ ဝေယံ လီးပေါ် ရောက်သွားပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်၏။ 

" ဟင် … ဇင်မာက … မနားတော့ ဘူးလား "

" မနားချင်သေးဘူး … ကိုအောင်ရဲ့ … ဖြစ်နိုင်ရင် … ဝေယံ လီးကြီးကို … ဒီနေ့ တရက်လုံး … ဇင်မာ့ အဖုတ်ထဲ … စိမ်ထားချင်တာ "

ဇင်မာ တယောက် လင်တော်မောင်အား မျက်ဝန်း ရွဲကြီးဖြင့် ကြည့် ပြောရင်း ထထိုင်ကာ သူမ လက်ထဲ တင်းမာစ ပြုနေသော ဝေယံ လီးအား ကုန်းစုပ် နေတော့သည်။


 ပြီးပါပြီ ။


Cbမှာ လာရောက်ပြောပြပေးသော ဇတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေ များအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

( မောင်ခြိမ့် )



ကာမ စောင်းကြိုး တီးခတ်နိုးတော့ အပိုင်း ( ၁ )

ကာမ စောင်းကြိုး တီးခတ်နိုးတော့ အပိုင်း ( ၁ )

မောင်ခြိမ့်  ရေးသည်။

" ကိုအောင် … ကိုအောင် … ထဦး "

အိပ်ကောင်းနေစဉ် ဇနီးဖြစ်သူ ဇင်မာ အသံကြောင့် လန့်နိုးလာသည်။

" ဒီနေ့ … ဥပုဒ်နေလေ … ဇင်မာ ကလည်း "

" ဟုတ်ပါတယ် … ဦးစံမောင်က… သူ့ဆိုင်ကယ် နိုးမရလို့ … ကြည့်ပေးပါဦးတဲ့ … ရပ်ကွက်ကထိန် အတွက် … ဘုန်းကြီးကျောင်း … သွားရမှာမို့ … ထပါ … ကိုအောင်ရာ "

" မထချင်သေးဘူး … ခဏနေမှ လာလို့ … ပြောလိုက် … ဇင်မာ "

" ကိုအောင် ကလည်း … ခဏ ကြည့်ပေးလိုက်ပါ … ဘုန်းကြီးကျောင်း သွားရမှာ … ပြောနေတာ "

" ကဲ … ခဏစောင့်လို့ ပြောလိုက် … ကိုအောင်… မျက်နှာ သစ်လိုက်ဦးမယ် "

အောင်အောင် စကားဆုံးသည်နှင့် ဇင်မာမှာ အိပ်ခန်းထဲမှ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။ လှည့်ထွက် သွားသော ဇင်မာ၏ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြည့်ကာ အောင်အောင် တယောက် အိပ်ယာ ထလိုက်၏။ 

အိမ်ထောင်သက် ၁၀နှစ် ကျော်အတွင်း နေ့ည မပြတ် လိုးလာခဲ့သော မယားဖြစ်သူ နို့အုံမှာ အနည်းငယ် တွဲနေသော်လည်း ဖင်ကြီးမှာ ကျမသွားပဲ ကော့ထွက် ဝိုင်းစက် နေသည်။ တွေးလက်စ အတွေးအား ဖြတ်တောက်ရင်း မျက်နှာသစ် ကာ အိမ်ရှေ့ ထွက်လာ ခဲ့လိုက်၏။

" ကိုအောင် … ဇင်မာ … ထမင်းကြော် ပြင်ထားလိုက်မယ် … ဆိုင်ကယ်ပြင်ပြီး … တခါထဲ စားနော် "

" အေးပါ "

အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်း အဖြတ် မယားဖြစ်သူမှ လှမ်းပြောနေ သဖြင့် ပြန်ဖြေနေ၏။ ပေ ၄၀ ၊ ပေ ၅၀ အိမ်ဝန်းအတွင်း ရှေ့ ၁၀ ပေ အား ဆိုင်ကယ် ဝပ်ရှော့ဆိုင်လေး ဆောက်ထားပြီး နောက်ပိုင်းအား ဝန်းပြည့်ခြံပြည့်  ၂ ထပ်အိမ် နံကပ်တိုက်လေး ဆောက်လုပ်ထားသည်။ 

ရပ်ကွက်လူကြီး ဦစံမောင် ဆိုင်ကယ်အား ပြင်ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာရာ ဧည့်ခန်း ထမင်းစားပွဲခုံတွင် ထိုင်နေသော မယားဖြစ်သူ အား တွေ့လိုက်ရ၏။

" ပြီးပြီလား … ကိုအောင် … ထမင်းကြော် ပူတုန်း စားလိုက် "

အောင်အောင်မှာ ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်လာပြီး လက်မှ ဆီချေးများအား ဆပ်ပြာဖြင့် ပြောင်စင် အောင် ပွတ်တိုက် ဆေးကြောကာ ထမင်းကြော် စားနေလိုက် သည်။

" ဇင်မာရော စားပြီးပြီလား … ဒီနေ့ ဆေးရုံ … သွားရဦးမှာလား "

" ပြီးပြီ   … ကိုအောင် … ထမင်းကြော် ပြီးပြီးချင်း … စားထားလိုက်တာ … ဒီနေ့ … ဇင်မာက … နှိုက်ဂျူတီလေ … ကိုအောင် "

ဇင်မာမှာ နပ်(စ်)မ တယောက်အဖြစ် အိမ်ထောင် ကျပြီး ကတည်းက ဤနယ်မြို့လေးနှင့် မနီးမဝေး ရွာမှ လာရောက်၍ တာဝန် ထမ်းဆောင် နေ၏။အောင်အောင့် မိဘဘက်မှ အမွေရသော ဒီရပ်ကွက်လေးထဲရှိ နံကပ်တိုက်လေး၌ ပြောင်းရွေ့ နေထိုင် ခဲ့သည်။ 

အသက်  ၃၃ နှစ်ထဲ ရောက်ရှိလာကာ အိမ်ထောင် သက်တမ်း ၁၀နှစ်အတွင်း ကလေး ၂ ယောက် မွေးပြီးသည် အထိ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကျ မသွားပေ။ မျက်နှာသွယ်ကာ အသားရည် ဝင်းဝါပြီး ခါးအောက် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ကော့ထွက်နေရင်း ယောကျာ်းတိုင်း လည်ပြန်ငေးယူ ရတုန်းပင်။ အောင်အောင်မှာ အသက် ၄၀ နား ကပ်လာ သော်လည်း မယားချောအား ချစ်လို့ လိုးလို့ မဝနိုင် ဖြစ်နေရသည်။ 

" ဇင်မာရေ … ဘာလုပ်နေတာလဲ … ထမင်းကြော် စားပြီးပြီ … ကော်ဖီ ဖျော်လေ "

အောင်အောင် တယောက် ပါးစပ်က ပြောရင်း အိမ်နောက်ဖေးဘက် လျှောက်လာ ခဲ့၏။

" ရေချိုးမလို့ … ကိုအောင်ရေ … ပြီးရင် … အိမ်အတွက် လိုအပ်တာလေးတွေ … ဝယ်ဖို့ … ဈေးသွားရဦးမယ် … ကော်ဖီထုပ်ရော နို့ဆီရော … မီးဖိုခန်းက … ကြောင်အိမ် ထဲမှာ … ရေနွေးက တည်ပြီးသား … ဖျော်သောက် လိုက်တော့နော် "

လင်ဖြစ်သူအား လှမ်းပြောရင်း အိပ်ခန်းထဲမှ ထမိန် ရင်လျားလေးဖြင့် ထွက်လာကာ ရေချိူးခန်းထဲ ဝင်လာ ခဲ့သည်။ ကလေး ၂ယောက်အား နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်တိုင်း ရွာမှ သူမ မိဘများထံ ပို့ထား သဖြင့် လင်မယား ၂ ယောက်ထဲ ရှိသည့်အိမ်မို့ ရေချိုးခန်း တံခါးအား စေ့ရုံစေ့ထားပြီး ထမိန်အား ခြေရင်း ပုံချလိုက်၏။ 

ဘော်လီမပါသဖြင့် နို့အုံဖွေးဖွေး ၂ ဖက် အိကျလာစဉ်  လက်၂ ဖက်နှင့် ပင့်ကိုင်ရင်း မနက်က အဖြစ်ပျက်အား ပြန်တွေး နေမိသည်။ မနက်ပိုင်း ထမင်းကြော်နေစဉ် အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်သံကြား ဖြင့် ထွက်ကြည့်ရာ ရပ်ကွက် လူကြီး ဦးစံမောင် ဖြစ်နေ၏။

" အော် … ဦးစံမောင်ပါလား "

" အေး … ဇင်မာ … အောင်အောင် မနိုးသေးဘူးလား … ငါ ဘုန်းကြီးကျောင်း သွားရမှာမို့ဟာ … ဆိုင်ကယ်က ဘာဖြစ်မှန်း မသိဘူး … အဲဒါ … အောင်အောင့် နိုးပေးပါဦး "

ဇင်မာ အိမ်ဝန်း တံခါးအဖွင့် ဦးစံမောင်မှာ ဆိုင်ကယ်၏ ဘယ်ဘက်ဘေး ဒူးတဖက် ထောင်ထိုင်ရင်း ရှင်းပြ နေသည်။ ဇင်မာမှာ ညဝတ်အင်္ကျီ လက်တကိုင်းလေး နှင့် ဒူးဖုံးစကပ် တွဲလျက်လေး ဝတ်ထားလျက်မို့ လမ်းလျှောက် လိုက်တိုင်း နို့အုံများနှင့် ဖင်ကြီးမှာ တုန်ခါနေ၏။ ဦးစံမောင်မှာ ဇင်မာ အိမ်ထဲမှ ထွက်လာ ကတည်းက အနားရောက်သည်အထိ မလွတ်တမ်း ခိုးကြည့်ရင်း တံတွေးမြိုချနေရသည်။ 

ဇင်မာ အနား ရောက်မှ ဦးစံမောင်က ဒူးတဖက် ထောင်ကာ ထိုင်ချရင်း ဆိုင်ကယ် ငုံကြည့်နေ၏။ ပုဆိုး အောက်နားစ က ဒူးခေါင်းပေါ် တင်နေကာ ဦးစံမောင် ပေါင်ကြားမှ လမွှေးအုံကြီးအောက် စိုက်ကျနေသော လီးအား ဇင်မာ အတိုင်းသား မြင်လိုက်ရသည်။

" က်ြီ … က်ြိ "

" အာ … လန့်လိုက်တာ … ကိုအောင် ရယ် …

အသံမပေး … ဘာမပေးနဲ့ "

အတွေးလွန်နေစဉ် ရေချိုးခန်း တံခါးပွင့်ကာ လင်တော် မောင် ဝင်လာသဖြင့် အတွေးစ ပျက်သွားရ၏။

" ကြည့်နေတာ ကြာပြီ … ဇင်မာက နို့တွေကိုင် ပြီး … ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလည်း "

" အိုရ် … ကိုအောင် ကလည်း … ဘာမှ မတွေးပါဘူးနော် … ရေချိုးမလို့ပါ "

" ချိုးချိုး မြန်မြန် … ဈေးပြန်ရင် … ကိုအောင် တို့ … တနေကုန် … နှပ်ရအောင် "

" အင်းပါ "

ခဏအကြာ ဇင်မာ တယောက် ရေချိုးပြီးစီးကာ ဈေးသို့ ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ထွက်သွားတော့၏။ မယားဖြစ်သူ ထွက်သွားသည်နှင့် အောင်အောင်မှာ ရေချိုးခန်းထဲမှ အဖြစ်ပျက် အား ပြန်တွေးနေမိ၏။ 

ဇင်မာမှာ ရွာမှ သူငယ်ချင်း ဝေယံနဲ့များ လိုင်းပေါ်ချက်ရင်း လိုးခဲ့ပုံများအား ပြန်တွေး နေသလားဟု တွေးနေမိ၏။ ၁ နာရီခန့် အကြာ ဇင်မာ ဈေးမှ အိမ်ပြန်ရောက်လာပြီး မီးဖိုခန်းထဲ သားငါး ဟင်းသီး ဟင်းရွတ်များ သိမ်းဆည်းကာ အိပ်ခန်း ထဲ ဝင်လာခဲ့ သည်။ အိပ်ခန်းထဲ ပက်လက်လှန် မှေးနေသော လင်ဖြစ်သူ ဘေးနား ဝင်လှဲလိုက်၏။

" ဇင်မာ … ကိုအောင် သိချင်တာ … တခုလောက် မေးချင်လို့ … မှန်မှန် ဖြေပေးနော် "

ဇင်မာ လှဲချလိုက်သည်နှင့် စိုးမင်းမှာ ရုတ်တရက် လှမ်းပြောလိုက်သည်။

" မေးလေ … ကိုအောင် "

" ဒီလိုကွာ … ကိုအောင် တို့ ယောင်္ကျားတွေ … စိတ်ကြွလာလို့ ဂွင်းထုရင် … မိန်းမ … တစ်ယောက်ယောက်ကို … မှန်းပြီးထု ကြတာ "

" အယ် "

" ဇင်မာတို့ မိန်းခလေးတွေရော … စိတ်ကြွလာချိန်

စောက်ပတ်ကိုပွတ်ရင် … ယောင်္ကျား တစ်ယောက် ယောက် ကို မှန်းပြီးပွတ် ကြတာလား … အဲ့ဒါသိချင်လို့ "

" အာ …  သူတို့ ကြိုက်တဲ့သူ … မှန်းမှာပေါ့ … ကိုအောင် ရဲ့ "

" အင်း … ဇင်မာရော … စိတ်ထန်နေချိန် …  ဘယ်သူ့ကိုမှန်းလဲ … ပြောပြပါလား … မရှက်နဲ့နော် 

ကိုအောင်  … စိတ်မဆိုးဘူး … တစ်ကယ်သိချင်လို့ပါ "

" အင် … ကလေး ၂ယောက် … ရပြီးမှ ဘာတွေမေးနေတာလဲ … ကိုအောင် ရယ် "

" ပြောပါ … ဇင်မာရာ … သိချင် လို့ပါကွာ "

အောင်အောင် စကားပြောရင်း ပက်လက်လှဲနေသော မယားဖြစ်သူ ဘက် ကိုယ်တစောင်း လှည့်ကာ ပေါင်ဂွ လေးထဲမှ စောက်ပတ် အုံလေးအား ထမိန်အပြင်မှ လက်ဝါးဖြင့် ဖိချေလိုက်တော့သည်။

" အ ……………… ရှီးးးးးး ……………  ကိုအောင် မေးလို့ ပြောပြမှာနော် … ပြီးရင် … စိတ်မဆိုး ရဘူး "

" စိတ်မဆိုးပါဘူး … ဇင်မာ ရယ်… ပြောပြ …  ကတိပေးတယ် "

" ဇင်မာက … ဝေယံ ကို … မှန်းတာ ကိုအောင် "

" ဟင် … ဇင်မာတို့ … ရွာက … ဝေယံ လား "

" ဇွိဇွိ … ဗျစ် … ပလွပ်ပလွပ် "

စကားပြောရင်း အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ထမိန်အောက်နား စအား ဗိုက်ပေါ် ဆွဲတင်ကာ အရည်အိုင်နေသော စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ်ထည့်ကာ အထုတ် အသွင်း လုပ်ပေးလိုက်ပြန်၏။

" ပြောလေ … ဘယ်လို မှန်းဖြစ်တာလဲ "

" အ ……………… အားးးး ……………………………… ရှီးးးး …………………… ကိုအောင် ရယ် … လိုးမှာဖြင့် လိုးလေ "

" လိုးမှာပါ … ဇင်မာ ရာ … မလိုးခင် … ဇင်မာ့ … အကြောင်းလေး …  နားထောင်ချင်တာပါ "

အောင်အောင် တယောက် ရင်တွေ တစ်ဒိုင်းဒိုင်း ခုန်ကာ အသက်ရှုသံ များပင် ပြင်းထန်လာရ၏။ မယားဖြစ်သူ မှာ သူစိမ်း ယောင်္ကျားအား မှန်းပြီး အလိုးခံသည့် အကြောင်း ကို သိချင် နေတော့သည်။ လက်ကို ခပ်မြန်မြန် အထုတ် သွင်း လုပ်ရင်း ပါးစပ်ကလဲ တတွတ်တွတ် မေးနေရှာ၏။

" ခုလိုးတော့လေ … ဇင်မာ … ကိုအောင် လိုးတာ … ခံချင် နေပြီ "

" အင်းပါ …… ဘာလို့ ဝေယံ …  လိုးပေးတာ ခံချင်တာလဲ … ပြောလေ … ဇင်မာ "

" အ  …………………… အ …………… အဲဒါ ……… ကိုအောင့် ကြောင့်လေ ………… ရှီးးးးး ……… အဟင့် ဟင့် "

အောင်အောင်မှာ လက်ခလယ်အား မွှေရင်း လက်မဖြင့် ခေါင်းထောင် နေသော အစိလေးအား ဖိချေလိုက်ရာ  ဇင်မာ တယောက် ပက်လက် အနေထားမှ ဖင်ကြီး ကြွတက် လာတော့သည်။ 

" ပြောပါ ဇင်မာရယ် …… ကိုအောင် ကြားချင်လှပြီ "

" အားးးး ……………… အအ …………… ပြော …………………… ပြော ……………… ပြောပီးရင် ……………… လိုးပေးနော် "

အောင်အောင် စိတ်ကြွလာရ၏။ မယားဖြစ်သူ ၏ တိတ်တခိုး ကာမစိတ်လေးအား သိခွင့်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ လည်တိုင် ဖွေးဖွေးလေးအား ဆွဲစုပ်သည်နှင့် ဇင်မာ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များကာ လက်ခလယ် အား ညှစ်နေရှာ၏။ 

" ကိုအောင် … ဖေ့ဘုတ် အကောင့်ကနေ … ဇင်မာ့ ဟန်ဆောင်ပြီး … စကားတွေ ပြောတာလေ … ၂လ လောက်နေတော့ … ဝေယံက  … ဆေးရုံ လာတွေ့ရှာတယ် "

" အော် "

" နောက်တော့ … ကိုအောင် ချက်ထားတာတွေကို … ဇင်မာ ပြောတယ် ထင်ပြီး … ဟို လေ … ဟိုဟာ "

" ဟမ် …… ပြောလေ ……… ရဲ ရဲ ပြော ပါ … ဇင်မာ ရယ် "

" ဟို  ဟို ……… ဇင်မာ့ ဟာကို …… ပြခိုင်းတော့တာ "

" အင်း …… ဆေးရုံမှာပဲလား "

" မဟုတ်ဖူး … ကိုအောင် … ဇင်မာ … ဆေးရုံက ဂျူတီ … ပြီးလို့ အိမ်ပြန်တော့ … အအေးဆိုင် တဆိုင်ကို … ဇွတ်ခေါ်သွားတာ … လမ်းဘေး … သစ်ပင်အုပ်တွေ … ရှိတဲ့ ဆိုင်လေးပါ … သစ်ပင်တွေ ကြားထဲ … ၂ယေက်တွဲ … ထိုင်လို့ ရတဲ့ …… ခုံလေးတွေနဲ့လေ "

" အင်း …… ဆက်ပြော "

" ဝေယံနဲ့ အတူထိုင်ပြီး … အအေး မှာတော့ ခပ်လှမ်းလှမ်း မှာလည်း …… အတွဲလေးတွေ …… ထိုင်နေကြတာ … ဝေယံက … ဇင်မာ့ကို ဖက်ရင်း နက်ဖန် ရွာပြန်မယ့် အကြောင်း အရင်ပြောတယ် … တဆက်ထဲ ဇင်မာ့ ပေါင်ကြားကို နိူက်တော့တာပဲ "

" ဟာ … တကယ် "

" အင်းလေ … ကိုအောင် ကြောင့် …… ဇင်မာလည်း ဘုမသိ ဘမသိ …… အနိူက်ခံလိုက် ရတယ် "

အောင်အောင် မနေနိုင်တော့ မယားဖြစ်သူ ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ကာ အပေါ်မှ ခွကာ လီးအား အဖုတ်ထဲ ဖိသွင်း ပစ်သည်။

" အာ … လိုး  လိုး …………… လိုး ဖြစ် ကြ လား ……………… ဇင်မာ "

" မ လိုး ဖြစ် ပေ မယ် …… "

ရုတ်တရက် စကားပြောရင်း ရပ်လိုက်သော ဇင်မာ ကြောင့် အောင်အောင့် စိတ်ထဲ မချင့်မရဲ ဖြစ်သွားရပြန်သည်။

" ဆက်ပြော လေ  "

" သူ့လီးကို …… စုပ် ခိုင်း တာ … ကိုအောင်ရဲ့ "

" ဟင် … အအေးဆိုင် ထိုင်ခုံ ပေါ်မှာလား … အင့် …………… ဘွတ် ………… ဗျစ် …………… ဖွပ်    ဘွတ် ဘွတ် "

အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ တယောက် သူစိမ်း ယောင်္ကျား လီးအား စုပ်ပေးခဲ့သည်ကို မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်လာကာ စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ဖြစ်လာပြီး အပေါ်မှ မနားတမ်း ခွလိုးတော့၏။

" အားးးး ……………… အ …………………… အ ……………… အင်း …………… ဟုတ်တယ် ……… ကိုအောင်ရဲ့ ……………… ထိုင်ခုံက သစ်ပင် ကွယ်နေတော့ ……… ဘယ်သူ့မှ မမြင်ရဘူး ……  ဇင်မာလည်း … ဝေယံလီးကို  ဖုန်းထဲပဲ မြင်ဖူးတာလေ … အသားဖွေးတော့ … လီးအရည်ပြားပါ ဖွေးပြီး … ဒစ်ကြီး ကားထွက်နေတာ … ဒီကြားထဲ လီးပေါ်က … ဂေါ်လီတွေက … ဖုဖေါင်းနေတော့ … မြင်တာနဲ့ … ကြက်သီးတွေ ……… တဖြန်းဖြန်း ထလာရင်း အာခေါင်တွေ …  ခြောက်လာတယ် "

" အင်း … အဲဒါနဲ့ …… ဇင်မာက စုပ်ပေး လိုက်တာလား "

"  ကြည့်နေတုန်း … ဝေယံက … အဖုတ်နိူက်နေတဲ့ လက်နဲ့ … ဇင်မာ့  ခေါင်းကို ဆွဲနိမ့်ပြီး … လီးထိပ်နဲ့ တေ့ပေး လိုက်တာ … ဇင်မာလည်း မနေနိုင် တော့တာပါ … လီးကြီးက …… ကိုအောင့်ထက် တုတ်တယ် … 

လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး …  ဒစ်ကို ဆွဲစုပ်လိုက် ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုးလေးကို … လျှာထိပ်လေးနဲ့ ထိုးလိုက်နဲ့ … စုပ်ပေး နေမိတာ … မကြာပါဘူး … ဇင်မာ့ ပါးစပ်ထဲ လီးကြီး တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ … လရည်တွေ ပန်းထုတ် နေတာပေါ့ "

" အ  ……………………… အားးးးး ………………………… ဘွတ်   ဘွတ်   ဘွတ် ………………… ကောင်းလိုက်တာ ………………… ဇင်မာရယ် ………………… ရှီးးးးး ………… ရှီးးးးးးးး …………… ထွက်   ထွက် ………… ထွက်ပြီ ဟာ "

ဇင်မာ့ စကားဆုံးသည်နှင့် အောင်အောင် တယောက် ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး ဆက်ကနဲ့ တောင့်တင်း လာကာ တဘွတ်ဘွတ် လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထွက် ကုန်သည်။

ကုတင်ပေါ် ပက်လက် အနေထားနှင့် အလိုးခံနေသော ဇင်မာလည်း အဖုတ်ထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားသည်နှင့် အောင်အောင့် လီးအား အဖုတ်အတွင်းသား များဖြင့် ညှစ်ပေးကာ စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာရ၏။

.........................................................................

ညပိုင်း စားသောက် ပြီးသည်နှင့် လင်မယား ၂ ယောက် အိပ်ယာဝင်စဉ် အောင်အောင်မှာ ဇင်မာ့ ဖေ့ဘုတ် အကောင့်အား ဖွင့်ကာ လျှောက်ကြည့်နေသည်။ 

မက်ဆေဂျာ တခုလုံး တချွင်ချွင်နှင့် စာများဝင်လာ သော်လည်း ဖေါက်မဖတ်ပဲ တစုံ တယောက်အား ကြိတ်မျှော်နေမိ၏။ ည ၁၀နာရီ လောက် ဝေယံ အကောင့်လေး မီးစိမ်းလာပြီး မကြာခင် မက်ဆေဂျာသို့ စကားလာပြောသဖြင့် မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ အား ဖုန်းပေးပြီး ဘေးမှ ကြည့်နေတော့သည်။

" ဇင်မာ … ဝေယံ လာပြီ … ရော့  ရော့ "

ဇင်မာလည်း ပက်လက်အနေထားဖြင့် ဖုန်းအား ကြည့်ကာ စကားပြန်ပြော နေ၏။

" မဇင်မာ … ခင်ဗျား ယောင်္ကျား အိပ်ပြီလား "

" အင်း … ဘေးနားမှာ … အိပ်နေပြီ "

" ချက်လို့ ရလား … ကျနော် … လီးတောင်နေလို့ … ဂွင်းထု ချင်တာ "

ဝေယံစာ ဖတ်ပြီးသည်နှင့် ဇင်မာ တယောက် ဘေးမှ အတူ လိုက်ဖတ်နေသော လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင့် အား မေးဆက် မေးလိုက်ပြန်သည်။ အောင်အောင် ခေါင်းညိတ် ပြသဖြင့် ဇင်မာလည်း စာပြန်ပို့လိုက်၏။

" အင်း … ထုလေ … ဝေယံ "

" မဇင်မာ …… စောက်ဖုတ်ကို ပြပေးနော် … ဗွီဒီယို ကောလ် ………… ခေါ်လိုက်မယ် "

ဝေယံစာအား ဖတ်ပြီး အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ဘေးမှ ခွာကာ ကုတင်အစွန်းမှ ကိုယ်တစောင်း အနေထားဖြင့် ဆက်ကြည့်နေသည်။

" ဝေယံ … နင့်ဟာကြီး …… တအား ထနေပါလား "

ဗွီဒီယိုကောလ်မှ တဆင့် ဝေယံလီးကြီး ဖုန်စခွင်ပေါ် မြင်လိုက်ရချိန် ဇင်မာတယောက် ပက်လက် အနေ ထားဖြင့် စူးစိုက် ကြည့်ကာ စကားစပြောတော့သည်။

" အင်း …… ဟိုတခါ  မြို့လာတွေ့တုန်းက … မဇင်မာ စုပ်ပေးတာ … သတိရ လိုက်တာဗျာ … မဇင်မာ စောက်ဖုတ်ကို … အနီးကပ် ရိုက်ပြပါဦး ……… ရှီးးးးးး ………………… အားးးးး "

ဝေယံကလည်း တဖက်မှ ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ဖုန်းအား ပေါင်ဂွနား တိုးကပ်ကာ ဇင်မာမြင်အောင် လီးအား ပွတ်သပ်ပြရင်း စကားပြန်ပြော နေ၏။

" အင်း … ခဏ လေးနော် "

ဘေးမှ ကြည့်ရင်း စကားသံများ အတိုင်းသား ကြားနေရသော အောင်အောင်မှာ သူ့ကိုယ်လုံး ဖုန်းထဲ မပေါ်စေရန် သတိထား တိုးကပ်ရင်း မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ပေးလိုက် ပြန်သည်။ ညအိပ်ခါနီးမို့ ဇင်မာ့ ပေါင်ကြားတွင် အတွင်းခံမရှိပေ။ ဝေယံ မြင်သာအောင် ဖုန်းအား အောက်ရွေ့ရင်း စောက်ဖုတ်အား ရိုက်ပြလိုက်၏။

" အားးးး ………  ရှီးးးးးးးးး ……………… လှ လိုက် တာ ……………… မဇင်မာ ရယ် ………… စောက်ပတ် ဖြဲပြ ပါဦး …… ဟင်း "

ဇင်မာ တယောက် ဝေယံခိုင်းတဲ့ အတိုင်း အကုန် လုပ်ပြပေးရင်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားရသည်။

" နို့ကြီးတွေ ကလည်း … လှလိုက်တာဗျာ … နောက်တခါ တွေ့ရင် …… နို့တွေပါ  စို့မယ် ……… အားးးး ……………………… ရှီးးးးးး "

၁၀မိနစ်လောက် ဇင်မာ့အား ပုံစံ အမျိုးမျိုး ပြခိုင်းကာ ဂွင်းထု ပြီးသည်နှင့် နှုတ်ဆက်ပြီး ဝေယံ အကောင့်လေး မီးပိတ်သွားတော့၏။ ဝေယံ ပြီးသွား ပေမယ့် တန်းလန်း ကျန်နေရစ်သော ဇင်မာ တယောက် ကုတင်စွန်း၌ ထိုင်ကာ ဂွင်းထုနေသော လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်ဆီ လေးဖက်ထောက် တိုးကပ် သွားတော့သည်။ 

ဘာစကားမှ မပြောတော့ပဲ အောင်အောင်အား ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် ခိုင်းကာ အပေါ်မှ ခွလိုးတော့သည်။ ကာမစိတ် တက်နေသည်မို့ ကုတင်တိုင်များ ခါရမ်း နေအောင် ဆောင့်ချပစ်၏။ လင်တော်မောင်အား ခွလိုး နေသော်လည်း စိတ်ထဲ ဝေယံလီးကြီးအား မှန်းကာ မနားတမ်း ဆောင့်လိုး နေသည်။ 

အချက် ၇၀ ခန့် တရစပ် ဆောင့်ကာ ဖင်ကြောများ ရှုံ့လာပြီး စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် ပစ်တော့၏။ အောင်အောင် လည်း လီးတန် တလျှောက် နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ လရည် များ ညှစ်ထုတ် လိုက်ရသည်။

" အားးးး  အားးးး …………… ကောင်းလိုက်တာ ………… ကိုအောင်ရယ် ………… အင့်   အင့် ……………… အားးးး …………………… ရှီးးးးးးး "

စောက်ရည်ပန်းထုတ်ရင်း အောင်အောင် ရင်ဘတ်အား တဘုံးဘုံး ထုကာ ဘေးနား လှဲချလိုက်သည်။ ဇင်မာ မှေးနေချိန် အောင်အောင် တယောက် လွန်ခဲ့သော ၈လခန့်မှ အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်စဉ်းစား နေမိ၏။အိမ်ထောင် သက်တမ်း ကြာလာသည်နှင့် ကာမ စိတ်များ အေးစက် သွားရာ မယားဖြစ်သူအား ဖေ့ဘုတ် အကောင့် တခု ဖွင့်ပေးရင်း သူ့ဖုန်းထဲ ထည့်ကာ မက်ဆေဂျာအား ခိုးခိုး ကြည့်တတ်သည်။

 ၂ လ ခန့်အကြာ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ၏  ရွာမှ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ဝေယံအား တွေ့ရာ ဇင်မာ အဖြစ် ဟန်ဆောင် ဆက်ဆံလိုက်၏။ တဖြည်းဖြည်း အိမ်ထောင်ရေး သုခ မပြည့်စုံတော့ကြောင်း ဘာညာ ရင်ဖွင့်ကာ စမ်းကြည့်လိုက်သည်။

" မဇင်မာ … ယောင်္ကျားက … ပွေရှုပ်လို့လား "

" မရှုပ်ပါဘူး … သူက လူကောင်းပါ … ဒါပေမယ့် …… ဟို ဟို …… "

" အော် … ကျနော် သဘောပေါက်ပြီ …… မလုပ်နိုင် တော့တာ မလား "

" အင်း … ဘယ်လိုပြောရမလည်း … ဒီကိစ္စက ပြောရင် ရှက်စရာပါ "

" မရှက်ပါနဲ့ …… မဇင်မာရယ် … ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောပါဗျာ … ကျနော် ကူညီနိုင်တာဆို … ကူညီမှာပေါ့ "

အောင်အောင် ထင်သည့်အတိုင်း ဝေယံဘက်မှလည်း ပြန်လည် တုံ့ပြန်လာ၏။

" ဒါပဲနော် … ယောင်္ကျား ပြန်လာနေပြီ … လိုင်းပိတ်တော့မယ် "

" ဟာ … မဇင်မာ …… ခဏ … ညကြ … မဇင်မာ ယောင်္ကျား အိပ်တဲ့ချိန် …… လိုင်းတက်ခဲ့နော် "

အောင်အောင် တယောက် စိတ်ထဲ အားရကျေနပ်ကာ ဖုန်းပိတ်လိုက်တော့သည်။ ၁လခန့် မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ ဟန်ဆောင်ကာ စကားပြောရင်း ထိကပါး ရိကပါးဖြင့် ကာမ လမ်းကြောင်းလေး ဖွင့်လာခဲ့၏။ 

ဝေယံဘက်မှ သိသိသာသာ ပြောင်းလဲလာသည်နှင့် မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့အား ရှင်းပြလိုက်တော့သည်။ ဇင်မာမှာ ဖေ့ဘုတ် ဝါသနာ မပါသဖြင့် လုံးလုံး ဖွင့်မကြည့်ဖြစ်ပေ။ လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင့် စကားများအား အံအော နေမိ၏။

" ဟာကွာ … ကိုအောင်ကလည်း … ဘာတွေ လျှောက်လုပ် နေတာလဲ "

" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး … တကယ် ဖြစ်တာမှ မဟုတ်တာ "

" ဟမ် …… တကယ် ဖြစ်လာရင် … ဘယ်လို လုပ်မလည်း … ကိုအောင်နဲ့ ဇင်မာတင် မဟုတ်ဖူး … ကလေး ၂ ယောက် ရှိသေးတယ်လေ "

" အဲလောက်ထိ တွေးပူမနေပါနဲ့ … ဇင်မာကလည်း … လိုင်းပေါ်တင်ပဲ … အာသာ ပြေရုံပေါ့ "

" ကျွတ် … ကိုအောင် ရယ် "

" လုပ်ပါ ဇင်မာ ကလည်း … စကားပြောရုံပဲလေ "

နေ့တိုင်း တဂျီဂျီ ပူဆာနေသဖြင့် ဇင်မာ တယောက် ညတိုင်း ဝေယံနှင့် စကား ပြောဖြစ်ကြရင်း တဖြည်းဖြည်း မလွတ်တလွတ် စကားလေးများ ပါလာခဲ့ရသည်။ နောက်ပိုင်း ဝေယံ၏ တောင်းဆို မှု့ကြောင့် ဇင်မာ တယောက် အဖုတ်ပုံအား ဓတ်ပုံ ရိုက်ပို့ လိုက်မိသည်။ 

လင်ဖြစ်သူကလည်း ခွင့်ပြုထားသဖြင့် ညတိုင်း ကလေး၂ယောက် အိပ်ပျော်သည်နှင့် သူမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ ဝေယံနှင့် သူဟာ ကိုယ်ကြည့် ကိုယ်ဟာ သူကြည့် ကာမအရသာ အသစ်လေး ရရှိနေ၏။ လင်တော်မောင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာသည်နှင့် မက်ဆေဂျာမှ ပြောထားသော စကားများ အပြန်အလှန် ပို့ထားသော ပုံများ ဖွင့်ကြည့်ကာ ၂ယောက်သား ပြင်းပြင်း ထန်ထန် လိုးခဲ့ကြသည်။ 

တခါတရံ ဝေယံမှာ ဇင်မာ့အား စောက်ဖုတ်အား ပွတ်ပြခိုင်းရင်း ဂွင်းထု ပြပြန်၏။  ဇင်မာတယောက် စောက်ဖုတ်အား အနေထား အမျိုးမျိုးဖြင့် ဗွီဒီယိုကောလ် ခေါ်ကာ လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်ရှေ့ ဝေယံအား ပွတ်သပ် ပြပေးနေသည်။

" ဘာတွေ … စဉ်းစားနေတာလဲ "

ရုတ်တရက် ဘေးနားမှ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ စကားသံ ကြောင့် အောင်အောင် တယောက် အတွေးစများ ပြတ်တောက်သွားရ၏။

" ဘာရယ် … မဟုတ်ပါဘူး … ကလေးတွေ ကျောင်းဖွင့်တော့မှာမို့ … ဒီတခေါက် ဇင်မာ ရွာပြန်ရင် … ဝေယံနဲ့ တွေ့ကြတော့မှာ "

" အာ … ကိုအောင်ကလည်း … ဇင်မာ အဆုံးထိတော့ … မလိုက်လျောပါဘူးနော် … ဟွန့် "

ပြောမယ့်သာ ပြောရသည် လင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဝေယံ၏ ဂေါ်လီများနှင့် လီးကြီး မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင် လာကာ ဇင်မာတယောက် အဖုတ်ထဲ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ပြန်ယား လာရသည်။ လင်တော်မောင့် လီးအား စွပေးရင်း ဒုတိယ အချီ လိုးခိုင်းလိုက်၏။ အောင်အောင်လည်း မယားဖြစ်သူ စိတ်တိုင်းကျ ကြိုးစား လိုးပေးကာ ဒုတိယ အကြိမ် အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွား တော့သည်။


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>



သိင်္ဂီဇော် (စ/ဆုံး)

သိင်္ဂီဇော် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

 "ဟင်း ဘဲကြီးရူပါက ပုံမလာပါဘူးကွာ''

ပျိုမြစ်နုနယ် (၁၆) နှစ်အရွယ်ရှိ သိင်္ဂီဇော် က သို့ကလို ရည်ရွယ်၍ ဆိုလိုက် ခြင်းပါ။ သစ်ရွက်လှုပ်တာကိုဘဲ မျက်ရည်စက်လက်ကြွေသော အရွယ်ပေမို့ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်ယောင်္ကျား တို့ကို စူးစမ်းနေတာ အပြစ်မဆိုသာချေ။ ကိုယ်တော်ချောကတော့ ခပ်တည်တည် မှန်မှန်ကြီးကိုယ့်လိုရာကို မြန်းနေချေ၏။ 

"ကြည့်ပါလား သစ်ကုလားအုပ်ကြီးလိုဘဲ ခြေတစ်လှမ်း လှမ်းတိုင်း ခေါင်းက လှုပ်တုတ်တုတ်နဲ့ ခစ်ခစ် ''

သို့စဉ်မှာပင် ဆဌမအာရုံလေလာဘာလားမသိ ။ အဲဒီလူအရှည်ကြီးက သူမ တို့ထိုင်ရာ ၀ရန်တာဆီ ခေါင်းလှည့်လာသည်။ အဲ …..စူးရှအေးစက်သော မျက်လုံးအစုံက သိင်္ဂီဇော် တို့ သူငယ်ချင်း ၃ ယောက်ကို ရေခဲရေပက်ဖျန်းခံရသလိုတောင် ထင်သွားစေသည်။ တော်ပါသေးရဲ့… သူ့ခရီးကိုသူဆက်သွားလို့။ 

"ကြောက်စရာကြီးဟယ် …..''

" အေးတော့ … လူဆိုးကြီးလားမသိဘူး''

" ဖြစ်နိုင်တယ် . လူသတ်သမားတောင် ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာ''

မိန်းခလေးတို့သဘာဝ ….. ပြီးတော့ မလိုအပ်ဘဲအာချောင်ချင်တဲ့ ကမ္ဘာ့အဆင့်အမြင့်ဆုံးသတ္တဝါ ။လူသားသဘာဝအားဖြင့် ကိုအရှည်ကြီးကို လူဆိုးစာရင်းတွင်သွင်းလိုက်လေသည်။ သူတို့လေးတွေက အသက်ရွယ်တူ အတန်းတွေတူကြတော့ ဝါသနာတူတွေမို့ တွဲမိကြသည်။ အဓိက အချက်မှာ သူတို့လေးတွေတွင် ရည်းစားမရှိကြခြင်းပင်။ သို့ကြောင့် ရည်းစား အရသာကို မြည်းစမ်းကြည့်ချင်ကြသည်။ ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်အသိမပေး။

"ဟယ် ဟိုအတွဲကိုကြည့်စမ်း လိုက်တယ်နော် ''

"ဟင့်အင်း ငါတော့မကြိုက်ဘူး  ဘဲကြီးကဝက်ခြံဗြစ်ထူနဲ့  မျက်မှန်ကတပ်ထားသေး ''

ဒီပုံစံနဲ့ အတော်ကြာအောင် ဝေဖန်လေကန်ရင်းနဲ့ ထိုင်ကြသည်။ သီတာနဲ့ ချိုဇင် ကပြန်သွားပြီး သိင်္ဂီဇော် (ဤနေရာမှစ၍ သိင်္ဂီဇော် ကို အိမ်အခေါ် ဇော်ဇော်ဟူ၍သာ ခေါ်ကြပါစို့။) ခြံထဲပြန်မဝင်သေးဘဲ လမ်းမဘက်သို့ကြည့်နေတုံးမှာ စောစောကလူကြီးပြန်ရောက်လာတာတွေ့လိုက်ရသည်။ သူမရင်တွေဒိန်းကနဲတုန်သွားမိပေမဲ့ လူကြီးကတော့ ခေါင်းငိုက်စိုက်နှင့်လျှောက်လှမ်း လာသည်။ 

အနီးကပ်ကြည့်မှ သူ့မျက်နှာသည် မျက်လုံးတို့နှင့် ဆန့်ကျင်စွာ အိုမင်းရင့်ရော် ဟန်ပေါ်နေ၏။ သောကရိပ်တို့ထင်ဟပ်နေသည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သူမရှေ့ အရောက်တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ကိုစိတ်ဝင်တစားကြည့်နေ တဲ့ဇော်ဇော့် မျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး သူ့လမ်းသူဆက်လျှောက်သွားလေသည်။

"ဟင် …. ရုပ်ကြီးကုက ခပ်တည်တည်နဲ့ …. တလောကလုံး သူ့လုပ်စာစားတယ်များထင်နေလား မသိဘူး''

မြင့်မားတဲ့ အရပ်အမောင်းနဲ့ လိုက်ဖက်ညီစွာ သားသားနားနားလှမ်းနေတဲ့ သူ့ကို ဇော်ဇော်ငြိုငြင်စွာနဲ့ … 

"သစ်ကုလားအုပ်ကြီး သစ်ကုလားအုပ်ကြီး ခစ်ခစ်''

" ဟဲ့ဘယ်မလဲ … သစ်ကုလားအုပ်က …''

ဘယ်အချိန်ကရောက်နေလဲမသိတဲ့ ဇော်ဇော့် အမေက ဟိုသည်ကြည့်လိုက်ရင်း နားမလည်စွာ မေးခွန်း ထုတ်လိုက်ချေ၏။ ဇော်ဇော်ခမျာ အရူးမ ထင်ခံရမှာစိုး၏။ 

"အလာကားပါ မေမေရာ … ဟိုကျောင်းစာ ပြန်နွေးနေတာပါ''

"ဟင်း … ညည်းကတော့ မလွယ်ဘူး''

ညနေဆည်းဆာအောက်မှာ ပွင့်ဖူးစသမီးနဲ့ ငွားငွားစွင့်စွင့် အစွမ်းကုန်ပွင့်အာနေတဲ့အမေတို့ အလှ ချင်းပြိုင်နေသည်။ လမ်းသွားလမ်းလာတို့က တစေ့တစောင်းတစ်မျိုး ပြောင်ပြောင်တစ်ဖုံ ကြည့်ရှု လို့သွားကြသည်။

"ကဲ … အထဲဝင်စို့သမီး … မေမေလဲတစ်နေကုန်ဆိုင်ထိုင်ရတာပင်ပန်းလှပြီ … နားချင်တယ်''

ဒေါ်ဝင်းမော်ဟာ ဗိုလ်ချုပ်စျေးရှိ ရတနာဆိုင်မှာထိုင်ပါသည်။ ကူဖော်လောင်ဖက်မရှိသူမို့ သူများတကာထက်ပိုပင်ပန်း၏။ ယောကျာင်္းဖြစ်သူ ကိုထွန်းထွန်းဆုံးသွားကတည်းက သမီးကိုကြည့်ကာ ဖြေသိမ့်ရင်း ကိုယ့်ဘဝကိုယ်ကျောင်းနေခဲ့သည်။ နောက်အိမ်ထောင်ပြုရန် ပြောင်ပြောင်တစ်မျိုးသွယ်ဝိုက်၍တနည်း လမ်းကြောင်းလာပေမဲ့ ခေါင်းခါခဲ့သည်။ 

မုဆိုးမဘဝမပြောနဲ့ လင်ရှိတုန်းကတောင်သိရက်နဲ့ လိုက်တဲ့ယောင်္ကျား တွေ အတော်များသား။ သို့သော် အမျိုးမြင့်သူပီပီ လင်သားကိုသစ္စာမဖောက်ခဲ့။ လင်သေပြီးတော့လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သစ္စာမ ဖောက်ခဲ့။ တည်တည် တံ့တံ့နဲ့ ကိုယ့်ဘဝကိုယ်ရုန်းနေခဲ့သည်။ တခါတခါသားအမိနှစ်ယောက်တည်း နေရတာ အားငယ်သား။ ဗာဟီရလုပ်သော အိမ်ဖော်တို့က ညနေဆိုပြန်ကြပြီး ခြံလေးထဲမှာရှိတဲ့ နှစ်ထပ်တိုက်လေးမှာ တိတ်ဆိတ်လို့ ပြီးတော့နေတာကလဲကြည့် … ဘောက်ထော်ပြည်သာယာမှာ အရာရာသည်တိတ်ဆိတ်လို့ တမလွန်လောကကဲ့သို့ တခါတရံထင် ရသည်။

သမီးရဲ့ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကိုဖက်တော့ မအေကိုခေါင်းမှီပြီးလိုက်လာပုံဟာကြည်နူးစရာပင်ဒီလိုနဲ့ဘဲ တစ်ညတာပုံမှန်ကုန်သွားလေသည်။ ဇော်ဇော် ကိုနှိုးပြီး ..

"မေမေ ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ သွားပြီ'' 

ကျောင်းပိတ်ထားတာမို့ အိပ်ချင်သလောက် အိပ်လို့နေသည်။ 

"မေမေ မနက်စာ ချက်ပြုတ်ထားခဲ့ပြီ''

သွားတိုက်ဆေးနဲ့ သွားပွတ်တံကိုင်ရင်း ၀ရန်တာကနေငေးကြည့်နေမိသည်။ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးဖြတ် မောင်းသွားသည်။ လေအဟုန်ကြောင့်မျက်နှာကြီးမှာ ရှုံ့မဲ့ကာဆိုင်ကယ်ကို မောင်းနေသည်။ ဘယ်ကလူကြီးလဲမသိဘူး။ အရပ်ရှည်ရှည်ကတော်ရုံလူမရှိနိုင်သည့်ဒေါင်မျိုး … အရပ်နဲ့လိုက်အောင်ဘော်ဒီကကောင်းပါသည်။ အထူးခြားဆုံး ကြမ်းတမ်းရက်စက်မှုကို ဖုံးကွယ်မထားနိုင်တဲ့ တိရိစ္ဆာန်လို မျက်လုံးများ အေးစက် စူးရှလှသည်။ သူ့လှုပ်ရှားမှုက ငြင်သာပျော့ပြောင်းသည်။ ကျားသစ်တစ်ကောင်အလား။

အဲဒီနေ့မှစ၍ ဇော်ဇော်တစ်ယောက် အဲဒီလူကြီးကို နေ့တိုင်းတွေ့နေရသည်။ လူကြီးကတော့ ခပ်တည်တည်ပင် သူမကိုဖုတ်လေသည့်ငပိ ရှိသည်ပင်မထင်နောက်ပိုင်းတော့ သူ့သွားလာမှုအချိန် ဇယားတွေ ဇော်ဇော်အလွတ်ရနေပြီ။ နဲနဲနောက်ကျရင်မျှော်နေမိသည်။ဘာရယ်လို့မဟုတ် အေးစက် ပြီး လူမဆန်သည့်သွင်ပြင်ကြောင့်စိတ်ဝင်စားမိခြင်းပါ။ ပြီးတော့ အမြဲတမ်းတစ်ယောက်တည်း။

သည်နေ့ ချိုဇင့်အိမ်မှာစုရပ်လုပ်ဖို့ ချိန်းထားသည်မို့ မေမေစျေးက ပြန်လာသည်နှင့် ပြိုင်ဘီးလေး ထုတ်ပြီး အသော့နှင်လာခဲ့သည်။ မတွေ့ချိုဇင် လေယာဉ်ကွင်းသွားသည်တဲ့ သီတာလည်းလာပြီး ပြန်သွားသည်ဆိုဘဲ။  မကျေမချမ်းနဲ့ ဘီးပြန်လှိမ့်ရသည်။ တိတ်ဆိတ်ချောက်ကပ်သောညမှာ တစ်ယောက်တည်း လမ်းမကျယ်ကြီးမှာ စက်ဘီးနင်းရတာ ချောက်ချားစရာ။ 

"ဝေါ  တီတီ ''

မာစီဒီးကားနက်ကြီးက ဘယ်ကနေရောက်လာသည် မသိ။ စက်ဘီးကိုကျော်တက်ရန်လုပ်ပြီးမှမိန်းခလေးတစ်ယောက်မှန်းသိတော့ မကျော်တော့ပါကားထဲမှာတော့ အသက် (၂၀) ပတ်ဝန်းကျင် လူရွယ် (၄) ယောက်

"ဟဲဟဲ … ဒို့နဲ့လိုက်ခဲ့ပါလား။ မှုတ်ပေးမယ်လေ …ပြွတ်ပြွတ် …ပလပ်ပလပ် လျှာနဲ့ဒို့နဲ့တစ်ညလိုက်အိပ်ပါလား ၁၅၀၀ ပေးမယ်လေ''

"မကောင်းပါဘူး ''

"ကိုကိုတို့ ဒစ်ကြီးတွေအထည့် ခံကြည့်ပါလာ..''

တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် မကြားဘူးတဲ့ မကြားဝံ့မနာသာစကားတွေကြောင့် မျက်ရည်တွေဝဲလာမိပြီး စက်ဘီးကိုသွန်နင်းတော့သည်။

"ဒုန်း … အမေ့''

ကားကစက်ဘီးနောက်ကို အသာဆောင့်လိုက်တော့ အတော်လန့်သွားမိသည်။ ကားကစက်ဘီးနဲ့ ဘေးချင်းယှဉ်မောင်းရင်း လက်တစ်ဖက်ထွက်လာပြီး စက်ဘီးကိုဆွဲယူလိုက်သည်။ 

"မင်းတို့အဖေတွေကိုယ်စား မင်းတို့ကို ဆုံးမမဲ့ မင်းတို့ပထွေးအဖေရော့ ''

အမေပါအထိခံရလို့ ပိုဆတ်ဆတ်ခါသွားတဲ့ နှစ်ကောင်ဟာ သူတို့အဖိုးကြီးဝယ်ပေးထား တဲ့လက်နက်တွေထုတ်ပြီး ကားရှေ့မှာခါးထောက်ရပ်နေတဲ့ လူကြီးဆီပြေးဝင်သွားလေသည်။ တစ် ယောက်က ခါးပတ်နှင့်။ 

"ဟိတ် ………''

ခြေတစ်လှမ်းပိုနေတဲ့ ကွန်မင်ဒိုဓားမြှောင်သမားရဲ့မျက်ခွက်ကို ခြေတံရှည်ကြီးနဲ့ ဆောင့်ကန်ထဲ့လိုက် သည်။ မပီမသအော်သံနဲ့အတူ ငနဲပက်လက်ကြီးကျသွားသည်။ နှာခေါင်းရိုးနဲ့ မေးရိုး။ သွားတို့ ရစရာမရှိအောင် ကျိုးကြေကုန်ပြီး ပြန်ထမလာတော့။

လည်ပင်းကိုဝင်လာသော ခါးပတ်ဓားကို အသာငုံ့ရှောင်လိုက်ပြီး ကြုံးဝင်လာတဲ့ငတိကို အသာပုခုံးနဲ့ ထမ်းကာကတ္တရာလမ်းပေါ်ဆောင့်ပစ်ချလိုက်သည်။ ၁ မိနစ်ပင်မကြာလိုက် ပွဲသိမ်းပြီ။ 

"ချာတိတ် မင်းဘာဖြစ်သွားလဲ …''

"ဘာမှ မဖြစျပါဘူး အကို''

မိမိကြည့်မရတဲ့ကုလားအုပ်ကြီးပင်။ သူ့မျက်လုံးတို့ကတော့ထုံးစံအတိုင်း အေးစက်နေချေ၏။ မာစီဒီး ကားနားသွားပြီး ဘီးတို့ကို လေလျှော့နေသည်။ ပြီးတော့လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။ 

"အို ဒီမှာ သမီးကိုပါခေါ်သွားပါ။ သမီးစက်ဘီးမနင်းနိုင်တော့အောင် ဒူးတွေတုန်နေလို့ပါ''

" ဟင်း မင်းတို့မိန်းမတွေဟာ သိပ်ဒုက်ခပေးတယ် ကဲကဲ … ''

သူ့ပေါင်ကြားမှာစက်ဘီးဟာ ကလေးကစားစရာတစ်ခုနှယ် .. တုန်လှုပ်နေသောဇော်ဇော်သည် ရှေ့ဘား တန်းပေါ်တွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နွေးထွေးသောသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာအားရပါးရမှီထားလိုက်သည်ငနဲကြီးတွန့်သွား၏။ နှစ်ယောက်ဝိတ်ကို အသာလေးပင်နင်းနေချေ၏။ သူ့ပေါင်လုံးကြီးတို့သည် ဇော်ဇော်ကိုပွတ်သပ်နေ၏။ အထူးသဖြင့် ညာဖက်ပေါင်သည် လုံးဝန်းကားစွင့်သော ဇော်ဇော်တင်ပါး တို့ကို မရှောင်သာ မတိမ်းသာဘဲ မှန်မှန်ကြီးပွတ်ပေးနေသည်။ ဇော်ဇော်သည် ရင်ခုန်စပြုချေပြီ။ 

"ကိုကြီး ''

"ဘာ … လဲ ''

" ဟင်း ထူးပုံကြီးကလဲ ''

"လျှာမရှည်နဲ့ ဘာပြောမလို့လဲ''

"ကိုကြီးနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ သမီးနာမည်က သိင်္ဂီဇော်ပါ။ အိမ်မှာ ဇော်ဇော်လို့ခေါ်တယ် .. ကိုကြီးလဲ ဇော်ဇော်လို့ခေါ်ပေါ့''

" ငါ့နာမည် မိုးဝေ''

သည်လောက်နှင့်ငတိကြီးကရပ်သွားသည်။ စက်ဘီးသာဖိနင်းနေသည်။ 

"ကိုကြီး ဘယ်မှာနေလဲ''

"နင်တို့ လမ်းထဲမှာဘဲ''

"ဟယ် ကိုကြီး သမီးကို သိတယ်''

"အင်း နင်တစ်ချိန်လုံး ဝရန်တာထွက်နေတာကို  

အင်းလေ ဒါကလဲ နင်တို့မိန်းမတွေရဲ့ မာယာဘဲ''

"အို ကိုကြီးကလဲ မီးမြင်လို့ပါ''

"ပါးစပ်ပိတ်တော့ နားညည်းတယ်''

ရင်မောရပါဘိ ဘယ်လိုလူကြီးလဲ မသိဘူး။ စကားအကောင်းပြောလို့မရပါလား။ 

"ကဲ သွားတော့''

ဘာမပြော ညာမပြောနှင့် ဇော်ဇော်ကိုထားရစ်ခါ ဆက်ရှောက်သွားလေတော့သည်။ ဇော်ဇော်က တော့ခြေတစ်ချက်ဆောင့်ကာ ခြံထဲဝင်ရလေပြီ။ မေမေ့ကိုပြောရမည်။ စက်ဘီးကိုအသာနံရံဘေးကပ်ထောင်ထားလိုက်၏။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို သော့ခတ်ထားသည်မို့ ဘေးပေါက်မှအသာဝင်ခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းဆီမှ တီဗွီသံကြားနေရသည်။ မေမေတီဗွီကြည့်နေသည်ထင့်။ ခန်းဆီးကိုလှပ်မလို လုပ်ပြီးမှ တုန့်ကနဲရပ်လိုက်သည်။ တစ်ဆို့ဆို့ကြီးချွဲနွဲ့သော မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ငြီးသံ။ ပြီးတော့ အားအား ဆိုတဲ့ အသံ ဘာပါလိမ့်။ ဒါကြောင့် အခန်းထဲစွတ်မဝင်တော့ဘဲအသာချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ 

မေမေဟာ ဝင်ပေါက်နဲ့တစောင်းကျကျထိုင်နေသည်။ ထူးခြားသည် မှာ အဝတ်အစားမရှိခြင်းပင်။ တီဗွီကြည့်ရင်းနှုတ်ခမ်းကိုလျှာနဲ့ရက်နေ၏။ ပြီးတော့နီရဲရွနှ်းမြတဲ့လက်သည်းရှည်ကြီးတွေနဲ့ တံဆာဆင်သည့်လက်တွေက ပြည့်ဖြိုးချွန်ှမောက်နေတဲ့နို့အုံတွေကို အားမလို အားမရဟန်နဲ့ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေသည်။

ဇော်ဇော်ဟာ မြင်ကွင်းပြောင်းပြီး တီဗွီဆီလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ပါးစပ်လေးဟပြီး မျက်လုံးလေးဝိုင်း သွားပါချေ၏။ ချောမောလှပသော ဗိုလ်မတစ်ယောက်ကို ဘီလူးတစ်ကောင်လိုထွားကြိုင်းတဲ့ ကပ္ပလီကြီးက အားရ ပါးရဆောင့်နေသည်။ နှစ်ဦးစလုံးအဝတ်အစားမရှိ။ ဗိုလ်မမှာ ခြေချင်းဝတ်တွေကို ကပ္ပလီကြီးကကိုင်ပြီး အစွမ်းကုန်ဖြဲထားလို့ ပေါင်ကြီးပြဲနေ၏။ ကင်မရာကအနီးကပ်ဆွဲပြ၍ နီရဲသောစောက်ဖုတ်နဲ့ ချော့ကလက်ရောင်လီးကြီးကို ရင်ထိတ်စရာတွေ့လိုက်ရသည်။

"ဟင်း … ဘာတွေလဲမသိပါဘူး''

ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်ရင်း အသာချောင်းကြည့်မိပြန်သည်။ ဗိုလ်မမှာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေသည့် ဧရာမလီးကို အားမရသလို ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးနေသည်။ လီးဝင်တိုင်းစောက်ဖုတ်မှာ နစ်ဝင်သွား ပြီးလီးအထွက်မှာတော့ ကျွံထွက်လာပါတယ်သူမရဲ့ပါးစပ်ကမနားတမ်းညည်းတွားအော်ဟစ်နေလေသည်။ ဇော်ဇော် အသာ မေမေ့ဆီလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

အိုး ဟုတ်ပါသည်။ မေမေဟာ ကျပ်လုံးလောက်ရှိပြီး ၆ လက်မလောက်ရှည်တဲ့ ခရမ်းသီးတစ်လုံးကို ပါးစပ်မှာတေ့ပြီး စုပ်နေသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်သပ်နေ၏။ လက်ခလယ် ကစောက်ခေါင်းတွင်းဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့်ရှိချေသည်။ ပေါင်ခွမှာတဖြေးဖြေးကားနေချေ၏။ 

"အ … အ … အား''

ဗိုလ်မမှာ ကပ္ပလီကို အားရပါးရဆွဲကပ်ရင်း သံကုန်ဟစ်နေလေသည်။ ဇော်ဇော်အတော်စိတ်ညစ် သွားမိသည်။ ဗိုလ်မချောလေးကို ဒီနည်းနဲ့သတ်ပစ်ရသလား။ဒါပေမဲ့ခဏနေတော့ မချောလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာပြီး ကပ္ပလီကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမက အပေါ်ကနေရာယူပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ စောင့်ပေးလေတော့သည်။ 

"ဟင်း .. စောက်ကောင်မ ငါကတော့ သေများသေပြီလားလို့ ပူလိုက်ရတာ၊ ''

ဇော်ဇော် သက်ပြင်းလေးချလိုက်မိသည်။ 

"ပြွတ် … ဟင့် ဟင့်''

မေမေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ စောက်ပတ်နှစ်လွှာကို လက်ချောင်းများနှင့် ဖြဲပြီးစောက်ခေါင်းထဲခရမ်း သီးထိုးထဲ့လိုက်သည်ကို တွေ့ရသည်။ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုက်လျှက်ခရမ်းသီးကို ချော့ သွင်းနေ၏။ အရည်တို့ကြောင့် တပြွတ်ပြွတ်နှင့်ဝင်နေရာမှ အင့်ကနဲ တွန့်သွားပြီး ဆက်မသွင်းချေ။

တီဗွီမှန်သားပြင်မှာတော့ ဗိုလ်မလေးသည် ကပ္ပလီကြီးပေါ်မှာ ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်နေ၏။ သူမ၏ နို့တို့သည် ဗရမ်းဗတာရမ်းခါနေလေသည်။ နို့တစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ပင့်ပြီး နို့သီးကိုပါးစပ်နှင့်အသာ စုပ်ပေးနေပြန်သည်။ သိပ်ကြံကြံဖန်ဖန်လုပ်တဲ့ ဗိုလ်မတွေဘဲကပ္ပလီကဗိုလ်မ၏ဖင်ကို လက်ကြီးတွေနှင့်စုံကိုင်ပြီး ဆောင့်အားတိုးစေသည်။ 

မေမေ့ဖက်ကိုကြည့် လိုက်တော့ မေမေလည်းဟိုမိန်းမလုပ်သလို နို့အုံတစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ပင့်ကာ ဗိုလ်မလောက် ကြီးလို့နို့သီးကိုလျှာနဲ့ယက်ခွင့်ရပါသည်။ မျက်လုံးအစုံသည် ဖန်သားပြင်ကိုစိုက်ကြည့်ရင်း နို့ကို ယက်လိုက် စောက်ဖုတ်ထဲခရမ်းသီးထိုးထည့်လိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်နေပြန်သည်။ 

"အင့် အင် အား ရှီး ကျွတ်ကျွတ် မောင်လေးရယ်''

အဲတော့ မေမေဟာ ရုပ်ရှင်ထဲကဗိုလ်မနဲ့အပြိုင်ညည်းညူနေပါပေါ့လား။ ကြည့်သာကြည့်နရသည် ဇော်ဇော်ခမျာကိုယ်ထဲမှာလည်း သွေးတို့လည်ပတ်စပြုချေပြီ။ သည်မြင်ကွင်းကိုမြင်လို့မှ သွေးမဆူဘူးဆိုရင်တော့ ဖိုးတွမ်တီးသမားတစ်ယောက်သာဖြစ်ချေမည်။

ဒါကြောင့် ဖူးပွင့်စနို့အုံလေးကို ဆွယ်တာပေါ်မှ အုပ်ကာကိုင်မိသည်။ လက်ဝါးအုပ်ထဲမှာ ကြပ်ကြပ်လေးစီးပိုင် စွာရှိနေ၏။ မရဲတရဲ ညှစ်မိတော့ ပထမဆုံးရာသီလာစဉ်မူးဝေသလို ရီတီတီအရသာလေးကို ခံစားမိ သည်။ အ အား အား ဟားကပ္ပလီသည် ဗိုလ်မ၏ခါးအစုံကိုကိုင်ပြီး ၃ ချက် ၄ ချက်အားရပါးရဆောင့်ပြီး မျက်ဖြူလန်ကာ ကော့ တက်သွားလေသည်။ ဘာဖြစ်ပြန်ပြီလဲမသိ ခဏနေတော့ ကုတင်ပေါ်ကျပြီး ငြိမ်သွား၏။ 

ဗိုလ်မဟာ ဆီးခုံချင်းပွတ်ရင်း ကပ္ပလီ၏နို့ကို ကုန်းစို့နေသည်။ ခဏနေတော့ ကပ္ပလီဟာ ဗိုလ်မကို ခါးမှအရုပ်လို ကိုင်မပြီး သူ့အပေါ်ကိုတွဲတင်လိုက်သည်။

တရွေ့ရွေ့နဲ့ဗိုလ်မဟာ ကပ္ပလီမျက်နှာမှာ စောက်ပတ်ထပ်ယက်သားဖြစ်နေသည်။ 

"ဟယ် ရွံစရာကြီး ဒီကောင်တွေမရွံဘူးလားမသိဘူး … ငါတောင်အံချင်လာတယ်''

တကယ်ပင်ဇော်ဇော်တစ်ယောက်ပျို့တက်လာသည်။ ဗိုလ်မစောက်ဖုတ်မှာ ဖြူပြစ်ပြစ်အရည်တို့ ပေကျံတွဲကျနေ၏။ စောက်မွှေးတို့မှာ စေးကပ်နေလေသည်။ ကပ္ပလီ၏လီးကြီးမှာ ရွံဖို့ကောင်းသည်ဧရာမမျှော့နက်မဲကြီးတစ်ကောင်နဲ့တူသည်။

ဗိုလ်မစောက်ဖုတ်သည် တရွေ့ရွေ့နှင့် ကပ္ပလီမျက်ခွက်ဆီကပ်သွားသည်။ ကပ္ပလီကလျှာကြီးထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ခွေးတစ်ကောင်ပန်းကန်ယက်သလို ပြောင်အောင်လျှက်နေတော့သည်။ 

ပြီးတော့ စောက်ပတ်ကို လက်နှစ်ချောင်နှင့်ဆွဲဟပြီးလျှာထိုးထဲ့သည်။ ဗိုလ်မမှာဖင်ကို အခုနအတိုင်းတဖြေးဖြေးချင်းလှည့်ရင်း တအားအားငြီးနေသည်။ ဇော်ဇော့်စောက်ဖုတ်မှာ ပိုးဟပ်တစ်ကောင်ဝင်သလိုယားလာ၏။ တစတစနှင့် ဘောင်းဘီမှာ အကွက်ကလေးထင်လာသည်။ 

"အား ဟား အား အား ရှီး အား''

မေမေကတော့စောက်ဖုတ်ထဲကခရမ်းသီးကို အားရပါးရဆောင့်ပြီးသွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်နေချေ၏။ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးရင်း စောက်ဖုတ်နှင့် ခရမ်းသီးကိုဆွဲစုပ်နေဟန်ရှိသည်။ 

"အား အား ဒါလင် အို ဒါလင် အား''

ဗိုလ်မကလည်း ကပ္ပလီ၏အရည်တွေကို လိုက်ယက်နေသည်။ အံ့သြဖွယ်ရာပင်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သားဖက်နေတုန်း စာတမ်းထိုးပါလေတော့သည်။ တစ်ဖက်ကိုအမြင်ပြောင်းလိုက်တော့။ ဒါးနဲ့ခြစ်ထားလို့ ခရမ်းသီးဟာခရမ်းရောင်ပေါက်မနေဘဲ အတွင်းသားတွေပေါ်ပြီး အဖြူရောင်ဖြစ်နေ တော့သည်။ ပြီးတော့မေမေလည်း ငြိမ်ကျသွား၏။ ဇော်ဇော်တစ်ယောက် အောက်ပိုင်းစိုစိုရွှဲရွှဲနဲ့ အသာလစ်ထွက်ခဲ့သည်။ ပြီးတော့အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး တံခါးအသာခေါက်လိုက်၏။ အတန်ကြာအောင် ဘယ်သူမှ မလာ …

"ဘယ်သူလဲ''

"သမီးပါ မေမေရဲ့ … ''

"ဟဲ့ စောလှချည့်လား''

ထဘီရင်ရှားနဲ့ထွက်လာသောအမေကို မလုံမလဲအကဲခတ်လိုက်သည်။ ဟိုဘက်ကတော့ ဘာမှဟန်မပျက် တံခါးအသာဖွင့်ပေးပြီး သမီးဖြစ်သူကိုတောင်နမ်းလိုက်သေးသည်။ 

"ဟိုကောင်မတွေမရှိဘူး မာမီရယ် ဒါကြောင့် စောစောပြန်လာရတာ''

"ကဲ ဒါဆိုထမင်းစားစို့ ထမင်းဝိုင်းမှာ ''

မေမေကို သူမအဖြစ်တွေပြောပြနေမိသည်။ မေမေခမြာရင်တမမ စုပ်တသပ်သပ်နှင့် ကယ်တင်ရှင် မောင်မင်းကြီးသားကို ကျေးဇူးတွေပစ်တင်နေ၏။ ဒါပေမဲ့ မေမေက သူ့နာမည်မမေးခဲ့သလို ဇော်ဇော်ကလည်းမပြောမိ။ သမီးကိုအိမ်လည်းမဖိတ်ခဲ့ရကောင်းလားလို့သာ ဆူပူနေ၏။ 

"သူကမလိုက်ဘူးမေမေရဲ့ စကားတောင် ကောင်းကောင်းပြောတာ မဟုတ်ဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲမသိပါဘူးမေမေရယ် … ဘယ်လိုလူကြီးမှန်းမသိဘူး''

"ကဲကဲ ညည်းနောက်ပိုင်းဆင်ြခင် သိပ်အတင့်မရဲနဲ့ ကြားလား … ''

"အင်း''

နောက်နေ့မနက်အစောကြီးထပြီး ဇော်ဇော်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသနေမိသည်။ ပြီးတော့ ဝရန်တာထွက်ရပ်နေ၏။ ဟိုလူကြီးအဆိုအရ မာယာလုပ်နေခြင်းပင် မာမီတော့ဆိုင်ထွက်ရန်သွားပြီ။ ကိုကြီးတိတ်ဆိတ်နေသမို့အသံနဲနဲကျယ်သယောင်၊ သူအသာမော့ကြည့်သည်။ ပြီးခေါင်းပြန်ငုံ့ကာဆက် ရှောက်ဟန်ပြင်လိုက်သည်။ 

"ကိုကြီး နေပါအုံး''

ခြေလှမ်းတို့စလှမ်းနေပြီ။ သည်လောက်ဥပက်ခာပြုသော အမူအရာတို့ကြောင့် မျက်ရည်များဝိုင်းလာ သည်အထိ ဒေါသထမိသည်။

"ကိုကြီး''

ခပ်စူးစူးအော်ရင်း ကမန်းကတန်းပြေးဆင်းမိသည်။ ပြီးတော့ခြံထဲခြေဗလာနဲ့ဆင်းပြီး တံခါးဖွင့်လိုက်၏။ ပြီး ၃ ကိုက်လောက်ရှေ့ရောက်နေသော သူ့ဆီအမှီပြေးပြီး လက်မောင်းစကိုလှမ်းဆွဲလိုက် သည်။ သူတုန့်ကနဲရပ်သွားသည်။ 

"ဘာကိစ္စလဲ မင်းနဲ့ငါကိစ္စမရှိဘူးထင်တယ် ''

အော် ဒီလိုဆိုလဲရပါတယ်ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သည်မနူးမနပ်အရွယ်က မာနတရားကို မြိုသိပ်နိုင်မှာလဲ သူကစိမ်းကားနေတာဘဲ။ လက်ကိုလွတ်ှပြီး ခြေတစ်လှမ်းနောက်ဆုတ်လိုက်၏။ 

"အ အား''

ခြေဖဝါးကနေ ငယ်ထိပ်ထိစူးကနဲနာသွား၏။ ကိုယ်ကိုမထိန်းနိုင်ဘဲ လမ်းပေါ်ဖင်ထိုင်ရက်ကျသွား ရှာသည်။ ရှက်ခြင်း ဒေါသဖြစ်ခြင်း နာကျင်ခြင်း တို့ကြောင့် အသံထွက်အောင်ငိုမိသည်။ 

"ဒုက္ခပါဘဲ မင်းတို့မိန်းကလေးတွေဟာ ငါနဲ့ကင်းကင်းနေကြပါလားဟာ တောက် ''

စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးပြောရင်းသူမခြေထောက်ကို အသာလှန်ကြည့်လိုက်သည်။ 

"အား ဟား နဲတဲ့ပုလင်းကွဲကြီးမဟုတ်ပါဘူး ငါ့နှယ်နော် ဒီနေ့အလုပ်များပါတယ်ဆိုနေမှ ''

"ရှင့်ကို ဘယ်သူမှ အကူအညီတောင်းမနေဘူး ကျမဘာသာကျမပြန်မယ် ရှင်နဲ့မပတ်သက်ဘူး''

သူ့ကိုကက်ကက်လန်ရန်တွေ့တဲ့ချာတိတ်မကို ကြည့်ရင်း တဖြေးဖြေးပြုံးလာသည်။ ပြီးတော့ ပြန်တည်သွားပြီး စကားများမနေနဲ့ လာခဲ့လက်မောင်းကိုညှပ်ပြီးဆွဲမလိုက်လို့ မလိုက်ချင်လဲလိုက်ရပြီ။ သူမပါရင် အိမ်ပြန်ဖို့အခက် အိမ်ထဲ ရောက်တော့သူ့ကို ပိုမိုတွဲမိသည်။ ဆိုဖာတစ်ခုပေါ်ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီး ထိုင်ခိုင်းပြီး ခြေထောက်ကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်၏။ 

"ကဲ ဆေးတွေဘာတွေရှိလား''

"ဟိုဘီရိုထဲမှာ ဆေးသတ္တာရှိတယ်''

သွေးတို့ကိုကြည့်ပြီး တုန်တုန်ရီရီပြောမိသည်။ လူကသာအရပ်ရှည်တာ သူနာပြုတော့ကျွမ်းကျင်သား တယုတယသုတ်သင်ပြီး ပတ်တီးစည်းပေးသည်။ ပြီးတော့ ဆေးသတ္တာပြန်သိမ်းပြီး အိမ်ရှေ့ ဘုံဘိုင်ကရေနဲ့လက်ဆေးသည်။ ဘုံဘိုင်သံတိတ်သွားပြီးပြန်မလာတော့အသာလှမ်းကြည့်မိသည်။ ဟောတော့ခြံထောင့်စွန်းမှာပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ သူ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို ဖျတ်ကနဲလှမ်းတွေ့လိုက်ရသည်။ နားလည်ရခက်ပါဘိလူကြီးရယ် … ဇော်ဇော်တစ်ယောက်တည်းတွေဝေစွာကျန်ရစ်သည်။

ညနေ၀ရန်တာမှ ထွက်စောင့်မိသည်။ ထုံးစံအတိုင်းသူပြန်လာသည်။ ကိုကြီးတစ်ချက်မော့ကြည့်ပြီး မျက်မှောင် ကြုတ်သွားသည်။ သည်လိုနဲ့နေ့တိုင်း သူတို့နှစ်ယောက်စိတ်ထဲမှာ ခင်မင်နေကြပြီ လူကြီးကတော့ခပ်တည်တည်ပင် ဇော်ဇော်ကသာ ကလေးစိတ်မကုန်သေးသူပီပီ တွယ်တာနေသည်။ 

တစ်နေ့ … သည်တစ်နေ့သည်လည်း ဇော်ဇော်ဘဝမှာ အမှတ်ထင်ထင်ဖြစ်ရသည့်နေ့ဖြစ်သည်။ မေမေ နှင့်ဆိုင်ကို လိုက်သွားမိသည်။ ဒါပေမဲ့ ချက်ချင်းဖြစ်သလို မေမေကအိမ်ကိုအတင်းပြန်ခိုင်းသည်။ဆပ်ဆော့ပြီးဟိုသည်လျှောက်ကြည့်မိသည်။ ပြီးမှဘတ်(စ်)ကားနဲ့လစ်ခဲ့သည်။ 

ကားဂိတ်နဲ့အိမ် အတော်ဝေးသည်။(၄) ဖာလုံနီးပါးလျှောက်ရသည်။ တက်စီငှားစီးရင် စျေးမတန်တဆပေးရမှာမို့ နှမျောသဖြင့် ဘတ်(စ်)ကားစီးခြင်းသာ။ ကားပေါ်မှဆင်းပြီးလို့ ခြေနှစ်လှမ်းပင်မပြေ့ခင်ညိုမှောင် နေတဲ့ ကိုရွေမှိုး စပြိုတော့သည်။ ဒုက်ခ ဒုက်ခ ခိုနားစရာမရှိ လေနုအေးလေးပက်ဖြန်းတာတောင် လူခိုက်ခိုက်တုန်လှပြီ။ ဖျားနေပြီလေ အခုမိုးလေးတစ်စက် နှစ်စက်ကစပြီး ပုံးနဲ့လောင်းချသလို အညှိုးတကြီးရွာချေပြီ။ ခေါင်းမာသူပီပီ မိုးရေထဲဆက်လျှောက်နေမိသည်။ ခေါင်းကိုငုံလို့။

ဗြုန်းဆို မိုးတိတ်သွားသည်။ မဟုတ်ဘူး သူမပတ်လည်မှာသာတိတ်သွားခြင်းပါ။ ဘေးကိုအသာငုံ ကြည့်လိုက်တော့ ယောကျာင်္းခြေတောက်အစုံကိုတွေ့ရသည်။ တစတစစောင့်ကြည့်ရင်း သူ့အရပ်ဆုံးပါ တော့မလား အောက်မေ့မိသည်။ 

"ကိုကြီးအေး ကြပ်ကြပ်မိုးထဲလျှောက်သွား အဆုတ်အအေးပတ်မယ် ''

"တော်သေးတာပေါ့ ငါကထမင်း စားပြန်နဲ့ဆုံလို့ ''

"ကိုကြီးကလဲ သမီးမေ့သွားလို့ပါ''

စကားသိပ်မပြောပေမဲ့ စိတ်ထဲကသိပ်ရင်းနှီးနေခဲ့လို့ သူ့လက်မောင်းကို ရဲရဲဘဲဖမ်းတွယ်လိုက်သည်။ သူကတစ်ချက်ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး ဘာမှမပြော။ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ ဇော်ဇော်ဟာ သူ့ဆီကကိုယ်ငွေ့ကို အရသာတွေ မိသည်။ ဒါကြောင့်ပိုလို့ တိုးကပ်မိသည်။ ဇော်ဇော့်နို့လေးဟာ ကိုမိုးဝေရဲ့ လက်မောင်း ကိုဖိကပ်လို့နေသည်။ 

"ချာတိတ် မင်းကိုယ်တွေသိပ်ပူနေပါလားဟင်း''

" ဖျားနေတယ်''

သူမေးမှကိုယ့်အသံက ထမင်းခုနှစ်ရက်မစားရသူလိုအားပျော့သွားသည်။ ချက်ချင်းအပူရှိန်တွေပိုတက် လာသလို။ သူ့လက်မောင်းကြီးတွေကို အားကိုးတကြီးဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။

"မင်းသိပ်သောင်းကျန်းပါလားကွာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မိန်းခလေးဆိုတာရောသိရဲ့လား ''

"အင်း ''

ဒါပေမဲ့စကားမဆက်ရဲ လေအဝှေ့မှာရေတွေဝေါကနဲပါလာသည်။ သူပါရွှဲရွှဲစိုနေပြီး ဇော်ဇော်မှာအလန့် တကြားသူ့ဆီကို ပိုတိုးကပ်သွားမိသည်။ တရွေ့ရွေ့နှင့်ခြံဝရောက်လာပြီး ဇော်ဇော်ခြံတခါးဖွင့်ပြီး တာနဲ့ မိုးဝေရဲ့လက်မောင်းကိုပြန်တွဲသည်။

"ဟိတ် ခြံထဲရောက်ပြီနော် ဝင်တော့ ''

"မဝင်ဘူး ကိုကြီးပါလိုက်ခဲ့ ''

"မင်းတယ်ဆိုးပါလား''

ဆူဆူအောင့်အောင့်ပြောရင်းခြံထဲဝင်လာသည်။ အိမ်တခါးအဖွင့်မှာ ထီးချပြီးသူထွက်သွားဖို့ ပြင်သည်။ ဒါပေမဲ့ ဇော်ဇော်ကဖမ်းဆွဲပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲအတင်းတိုးဝင်မိသည်။ သည်ခေတ်မိန်းခလေး တွေကို စာမသင်ရပါ။ တီဗွီ ဗွီဒီယို မဂ္ဂဇင်း ကာတွန်းတို့မှ အချစ်သျှတရ္တ ကို ပေါက်မြောက်အောင် နားလည်နေကြပြီ မဟုတ်ပါလား။ 

"ဟေး ဒါဘာလုပ်တာလဲ''

"ကိုကြီးမပြန်ရဘူး သမီးတစ်ယောက်ထဲကြောက်တယ်''

မိုးဝေဒေါသတကြီးဇော်ဇော့်မေးကို ဆွဲမလိုက်မိသည်။ ညှိုးနွမ်းအားငယ်နေတဲ့ မျက်နှာမှာကြောက်ရွံ တဲ့မျက်ဝန်းတုန်ရီနေတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေ အတွေ့မှာ သူ့ဒေါသတို့ပျက်ပြယ်သွားရသည်။ အမြဲတမ်း တင်း မာခက်ထန်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာပျော့ပြောင်းသွားသည်။ အေးစက်နေတဲ့သူ့မျက်ဝန်းတွေ နွေးထွေးလာသည်။ ချာတိတ်မထူးဘဲသူ့ကိုသာ အရည်လဲ့တဲ့မျက်ဝန်းကြီးတွေနဲ့ကြည့်နေသည်။ ဇော်ဇော်ရဲ့နုထွတ်ထွတ်မျက်နှာ လေးကို အနှံ့ကြည့်နေသည်။ ပြောရက်စရာမရှိအောင်ချစ်စရာကောင်းပါသည်။ လူမကနတ်မမျှ အလှမျိုးလား ဒါတောင်အစွမ်းကုန်မပွင့်သေးပါ ကဲကွာ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်လေတော့ ကမ္ဘာကြီးဘဲ စောက်ထိုးဖြစ်မလား မိုးကောင်းကင်ဘဲ ခြေနင်းဖြစ်မလား ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တော့ အနှစ်နှစ် အလလ ကစောင့်စည်းခဲ့တဲ့ သမာဓိ အပိုင်းပိုင်းကျိုးစေတော့။

"အင်း ဟင်း''

လေတိုးခံရတဲ့ ပွင့်ချပ်လေးတွေကို တဖြတ်ဖြတ်ရိုက်နေတဲ့ ဇော်ဇော့် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ငုံပြီးစုပ်ယူ လိုက်သည်။ အပူရှိန်ကြောင့်လား ဘာလားမသိ နှုတ်ခမ်းတို့ကနွေးနေသည်။ အမှန် သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေးကိုလက်ဖျံကြီးနဲ့ရစ်ပတ်ထားလိုက်၏။ သူမရင်ဟာကော့နေသည်။ အလိုက်သင့်ပွင့်ဟလာ တဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားထဲ လျှာကိုအသာထိုးသွင်းလိုက်၏။ စေ့နေတဲ့ သွားနှစ်တန်းဟာ အလိုလို ဟသွားသည်။ ကျယ်ပြန့်နေတဲ့ သူ့ကျောပြင်ကြီးကို အားမလို အားမရဖက်ထားမိသည်။ ဇော်ဇော် ရင်တွေတဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး အလိုလိုမောနေမိသည်။ 

"ပြွတ် … ငါတော့သွားပြီကလေးရယ် ''

"ကိုကြီးကိုသမီးချစ်တယ် အရမ်းချစ်တယ်''

ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို အလေးအနက်ထားလို့သင့်ပါ့မလား နောက်တော့ အဖြေသိလာရမှာပေါ့လေ။ 

"ကဲ အဝတ်သွားလဲချေကွာ ''

"ကိုကြီးလဲ လဲလေ ''

"ဟင့်အင်း ငါပြန်တော့မှာ''

"အင်း မရဘူး မရဘူး ဒီလိုသူများသားသမီးကို လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်ပြီး ပစ်သွားလို့ရမလား သမီးနေမကောင်းဘူး ကိုကြီးနဲနဲပါးပါးပြုစုပေးသွားပေါ့''

"ဒုက္ခပါဘဲ''

ဇော်ဇော်ကလည်းမိုးဝေကိုမကြောက်တော့ ဘယ်လောက်တည်တည် ဘယ်လောက်တင်းတင်း ကြောက်တော့မဲ့ပုံမပေါ်တော့ချေ။ အတင်းတွယ်ထားပုံက ကလေးဆိုးတစ်ယောက်နှယ်။ 

"ကဲ သွားလဲချေ ငါဒီကစောင့်နေမယ် ''

"အင်း ကိုကြီးအရင်လဲ ''

"ငါကရတယ် ဒီလိုဘဲနေမှာ''

"မရဘူးချွတ်ဆို အခုချွတ်''

ပြောပြောဆိုဆို အကျီ င်္ကြယ်သီးတွေကိုအတင်းဖြုတ်နေသည်။ မဲနက်တဲ့ရင်ဘတ်မွှေးတွေပေါ် လာသည်ရင်အုပ်ကြီးမှာ ကျယ်ပြန့်လှသည်။ အကျီ င်္ကိုလုံးဝချွတ်ပြီး ရေညှစ်ချလိုက်သည်။ ပြီး တော့ ဆက်တီပေါ်ပြန်တင်လိုက်သည်။

"ကိုကြီး ဇော်တို့မှာ ထဘီတွေဘဲရှိတယ် ကိုကြီးစောင်ပတ်ထားနော် ကိုကြီး  မာမီမလာမချင်းနေ ပေးရမယ်''

" အို ငါကဘာလို့နေရမှာလဲ''

ဒါဆို သမီးမိုးရေထဲမှာ မာမီမလာမချင်းထွက်ရပ်နေမယ်''

"တောက် … ''

ဇော်ဇော် ဂွမ်းစောင်ကြီးတစ်ထည်ဆွဲလာသည်။ သူတစ်ကိုယ်လုံးခြုံပြီး  ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီဝတ်မထားသည်မို့ ကိုယ်လုံးတည်းသာစောင်အောင်တွင်ရှိတော့ သည်။ 

"ကိုကြီး သမီးကိုအကျီ င်္ကြယ်သီးဖြုတ်ပေး''

"နင့်ကို ဘယ်သူကကြယ်သီးနောက်မှာတတ်တဲ့အကျီ င်္ဝတ်ခိုင်းလဲ ''

"ဟင့် ကိုကြီးကလည်း သမီးအပေါ်မှာ သိပ်ကြမ်းတာဘဲ''

မဖြုတ်မချင်းရှေ့က သွားမဲ့ပုံမပေါ်လို့ အသာဖြုတ်ပေးရသည်။ ဘော်လီအဖြူနဲ့ကျောသားဝင်းဝင်း လေးတွေမြင်ရတော့ ဘရန်ဒီသောက်သလို ရင်တွေပူမိသည်။ ဒင်းတို့အလှတွေဟာ ငါ့ကိုလောင် မြိုက်နိုင်စွမ်းရှိပါလား။ ဟေးနောက်ကျသွားပြီ ကောင်မလေး သူ့ရှေ့မှာအင်္ကျီ ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ပြီး ရေညှစ်ပြီး သူ့အင်္ကျီ ပေါ်ထပ်လှမ်းလိုက်သည်။ မခို့တရို့ကြည့်ရင်း 

"ကိုကြီးကို အရမ်းချစ်တယ် လို့ပြောပြီးပြီနော်''

"ဒါပေမဲ့ မင်းကိုငါမချစ်ဘူး''

"ဘာ ဘာပြောတယ်''

တုန်လှုပ်အံ့သြဟန်နဲ့ အသံတွေတုန်ရီနေသည်။ ချက်ချင်းမျက်ရည်တို့ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာ၏။ သူမ၏ စိတ်ကူယဉ်ကမ္ဘာလေး ချက်ချင်းပျက်သွားသည်မဟုတ်လား။ သည်လိုတော့လည်း စိတ်မ ကောင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိမ်းချုပ်နိုင်ခင်မှာ လက်တို့ကသူမ၏ပုခုံးသားနုနုလေးတွေကုကိုင်မိပြီ။

ပြီးတော့ သူမကိုပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်မိသည်။ ချစ်ချစ်တောက်ပူနေတဲ့ ခန်ဓာကိုယ်လေးကို ရင်ခွင် ထဲမှာ တင်းတင်းကြီးဖက်ထားမိသည်။ 

သြော် လူဆိုတာအသက်ရှင်နေသ၍အချစ်ရှိနေတဲ့အမျိုးပါလား။ချစ်တတ်တဲ့အသဲစကာပေါက်ဖြစ်သွားပါစေဦးနှောက်နဲ့ချစ်နေဦးမှာဘဲ။ သူမမျက်နှာအနှံ့ကိုနမ်းပစ်လိုက်သည်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ပစ်လိုက်သည်ပြီးတော့ဘော်လီကြိုးကိုဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်သူမကလဲကြည်ကြည်သာသာဘဲ ဘော်လီချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ လိမ္မော်သီးအရွယ်ပြည့်ဖြိုးတဲ့ ရင်သားအစုံဟာ ဝင့်ဝင့်ကြွားကြွား ပေါ်လာပါ၏။ အပျိုဖြန်းလေးမို့ မထိရက်စရာ လှလွန်းနေသည်။ မထိရက်ပေမဲ့ ကိုင်ရပြီ။ 

"အင်း ''

ကိုကြီးချက်ချင်းရင်လေးကော့တက်လာပြီး ရမ္မက်မိန့်ခွန်းကိုနိဒါန်းကြိုချေ၏။ နို့အုံတွေဟာ မိုးဝေလက်ထဲ မှာ ပိုလို့ပြည့်ဖြိုးတင်းမာလာသည်။

နို့သီးထိပ်လေးဟာ သိသိသာသာကြီးတင်းမာလာသည်။ ကြိုးကြာတစ်ကောင်လို မော့ပေးနေတဲ့ သူမရဲ့လည် တိုင်ကြော့ကြော့ကိုသာ နမ်းစုပ်နေမိသည်။ ကြက်သီးနုလေးတွေ တကိုယ်လုံးလျှပ်စီးလက်သလိုပြေးသွား၏။ 

"အင်း ကိုကြီးရယ် သမီးယားတယ် ဟင့်''

တစတစနဲ့ ပါးစပ်ဟာအောက်ကိုလျှော့လျှော့သွားပြီး နို့တစ်ဖက်ကိုအသာငုံလိုက်သည်။ ပါးစပ်ကြီးဖြဲ ပြီးငုံလို့နို့အုံတခုလုံးပါးစပ်ထဲဝင်မတတ်ရှိသည်။ ဒါကိုအားရပါးရကြီးစုပ်ပေးနေ၏။ အပျိုမလေးဇော်ဇော်ဟာ ရင်လေးကော့ကော့ပြီး ကိုမိုးဝေရဲ့လည်ပင်းကိုအားရပါးရကြီးထိုင်ဖက်ထား၏။ နို့အုံတစ်ခုလုံး နီရဲလာ၏။

"အင်း ကိုကြီး ဟင့်အင်အား ဟင့်''

နို့သီးလေးကိုပါးစပ်နဲ့စုပ်လိုက် သွားနဲ့ကိုက်လိုက် လျှာနဲ့ယက်လိုက် ပွတ်လိုက်လုပ်နေတော့ဇော်ဇော်ခမျာမနေတတ် မထိုင်တတ်နဲ့အော်ရှာသည်။ လက်တဖက်ကနို့အုံကိုချေပေးရင်း အချိန်အ ကန့်အသတ်မဲ့စွာ စို့နေမိသည်ကောင်မလေးမှာ ထွန့်ထွန့်လူးနေရှာသည်။ လက်တဖက်က စိုရွှဲနေတဲ့ ထဘီကိုအသာဖြေချလိုက်သည်။ ပြီးတော့တဖြေးဖြေးလျော့ချလိုက်သည်။ ပန်းရောင်ဘောင်းဘီလေးမှာ အသားနဲ့တထပ်ထဲကျနေသည်။ ပင်တီကြိုးတွေကတော့ ဖွေးဥနေတဲ့ အသားထဲမှာနစ်ဝင်နေသည် နို့ကိုတဖက်ပြောင်းစို့ပေးလိုက်သည်။

..........................................................................................................................

"ဟင်း ကြည့်လေ အခုနတော့မချစ်ဘူးဆိုပြီးတော့ အခုတော့ အင်းဟင်း ကိုကြီးရဲ့ ဒီမှာမနေတတ် တော့ဘူးရှင့် ''

ကလေးတစ်ယောက်ကလိထိုးခံရသလို ဇော်ဇော်တစ်ယောက်ခါးကို တွန့်တွန့်လိမ်လိမ်ရှိနေရှာ၏။ မိုးဝေရဲ့လက်ဟာပင်တီဘောင်းဘီထဲကို မျှော့တစ်ကောင်လိုတိုးဝင်သွားသည်။ ပူနွေးပြီးကတီပါလို အမွှေးနုလေးတွေသာပေါက်သေးတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုစမ်းမိသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးဗို့အားမြှင့်လျှပ်စစ် ဓါတ်ကိုကိုင်မိသလို တုန်တက်သွားသည်။

သွေးတို့သည်နထင်မှာ တဒိတ်ဒိတ်ထိုးပြီး နှလုံးဟာ တဒုန်းဒုန်းခုန်နေသည်။ပျော့အိနုဖတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုအသာပွတ်ပေးနေမိသည်။ ဇော်ဇော်မနေနိုင်ဘဲ အပေါက်ကို အသာဟပေးသည်။ ကျောက်ကျောတုံးလိုနူးအိနေတဲ့စောက်ပတ်ကြားထဲ လက်ခလယ်အလျား လိုက်မြုပ်ဝင်သွား၏။ စောက်စိလေးဟာလက်ဆစ်တွေနဲ့ ပွတ်သပ်မိပြီးတဖြေးဖြေးမာလာ၏။ 

"ဟင်း ကိုကြီးရယ် ဟင့် ဟင့် အို အင်း…''

ကောင်မလေး အယောင်ယောင်အမှားမှားဟိုကိုင် သည်ကိုင်နဲ့ ဗရမ်းဗတာဖြစ်နေရှာသည်။ သည်တွင်မှာလက်ခလယ်က စောက်ခေါင်းထဲပြွတ်ကနဲဝင်သွား၏။ စောက်ရေတို့ကလည်း တစိမ့်စိမ့်ယိုစီးနေလေပြီ။

"ဟာ အား ဟင့်''

လက်ခလယ်နဲ့ စောက်ခေါင်းကိုထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်ရင်းလူသားရဲ့လောကနိဗ္ဗာန်အရသာကို မြည်းစမ်းစေသည်။ ကောင်မလေးလဲ ဖင်ကိုအသာကော့ပေးရင်း သိပ်အရသာတွေ့နေတဲ့ပုံဘဲ။ ကောင်မလေးကို ဆိုဖာလက်ရမ်းပေါ်ကျောမှီချပြီး စပ်စပိုင်ဒါကို အသာလိပ်ချွတ်ချလိုက်သည်။

ကောင်မလေးမျက်နှာသာမက တစ်ကိုယ်လုံးပါ ရှက်ရိပ်သန်းနေသလို စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ နီ ရောင်သန်းနေပြီးအတွင်းသားမှာ ပတ္တမြားရောင်တောက်နေသည်။ အရည်တွေထွက်နေလို့ ဖိတ် ဖိတ်တောက်နေသယောင်။ 

မိုးဝေဟာ သူ့ခြေတံရှည်ကြီးတွေကို ရှေ့ကစားပွဲပေါ်ပစ်တင်လိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ ဇော်ဇော့်ခေါင်း ကိုသူ့ခြေထောက်ဖက်ထားပြီး အလျားလိုက်လှဲသိပ်လိုက်၏။ ဇော်ဇော်ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲမပြီး အသာဖြဲချလိုက်၏။ စောက်ဖုတ်ဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ 

"အိုး ကိုကြီး အား ငရဲကြီးနေမယ် အို အို''

လျှာဟာတံစို့တစ်ချောင်းလို စောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲရှောကနဲဝင်သွားလို့ ဇော်ဇော်တစ်ယောက် ဘာမှမတတ် နိုင်တော့ပါ။ ဖင်ကြီးကော့လာပြီး စောက်ရည်တွေ ဝေါကနဲအံကျလာသည်။ လျှာအဝင်မှာဘဲ ပထမဆုံးအကြိမ်ပြီးသွားပြီပေါ့။လျှာကြမ်းကြီးဟာစောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံးကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ယက်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ဟာလည်း ဒေါသထွက်နေတဲ့ဖားပြုတ်တစ်ကောင်လို ခုံးမို့ဖောင်းထလာတယ်လေ။ စောက်ရည်တွေဟာ သွေးသားကောင်းသူမို့ စမ်းရေအိုင်တစ်ခုလို ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ကျလာသည်။ 

"ကိုကြီး အား အားဟား ဟင်း အိုး ဟင်း အား ထွက်ကုန်ပြီ''

ကောင်မလေးခမြာထွန့်ထွန့်လူးနေရှာသည်။ လျှာကြီးကတော့မညှာမတာ သူမစောက်ဖုတ်ကို ပွတ်တိုက်နေသည်။ စောက်စေ့လေးကိုပွတ်လိုက် ထိုးလိုက် စောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံးကို ယက်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲကို ထိုးလိုက်နဲ့အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ အားသည်းအူပြတ်မျှဆိုသည့် စကားလုံးဟာ သည်နေရာမှာသင့်တော်မည်ထင်ပါရဲ့။ ဇော်ဇော်တစ်ယောက် လှိမ့်နေအောင်အော်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲက စောက်ရည်တွေပန်းထွက်လာသည်။ မိုးဝေကတော့ စောက်ဖုတ်ဝတစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်နဲ့ဖိပိတ်ထားသည်။ အင်း အားနှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်နေမိသည်။

ဇော်ဇော်လက်ဟာ တရွေ့ရွေ့နဲ့ စောင်ခြုံကြားထဲ ဝင်သွားပြီး မိုးဝေရဲ့ငပဲကြီးကို စမ်းလေသည်။ ကျပ်လုံးလောက်ရှိပြီး တထွာ လောက်ရှည်တဲ့ဟာကြီးကို အသဲထိတ်ထိတ်နဲ့ ငရှည့်ဖမ်းသလိုမရဲတရဲကိုင်မိသည်။ ပြီးစောင်ခြုံကို လှန်လိုက်သည်။ ဟယ် အကြီးကြီးဘဲမရှက်မကြောက်တစ်ခါမှမကိုင်ဘူးတဲ့ လီးကိုသေချာကြည့်နေမိသည်။ အရွယ်ကအရာရာကို စူးစမ်း တဲ့အရွယ်မဟုတ်လား။ လက်မနှစ်ချောင်းနဲ့ဒစ်ကိုဖြဲကြည့်သည်။ စောက်ဖုတ်ဖြဲတုန်းကလိုနီရဲနေတဲ့ ပတ္တမြားအငယ်စားလေးကို တွေ့ရသည်။

ဟိုတစ်ခါ မေမေကြည့်နေတုန်းချောင်းကြည့်တဲ့ အပြာကား ခေါင်းထဲဗြုန်းကနဲဆို ဝင်လာသည်။ ကြည့်ပြီးကထဲက အဲဒီအပြာကားကို မျက်စိထဲကဖျောက်မရ။နဲနဲတော့ရှက်မိသည်။ ခေါင်းကိုအသာငုံ့ပြီး ဒစ်ကိုငုံလိုက်သည်။ ပြီးရေခဲချောင်းလို သဘောထားပြီး စုပ်နေမိသည်။ ပထမတော့နဲနဲကြောက်သည်။ နောက်တဖြေးဖြေးသွက်ပြီး အရသာတွေ့လာသည်။ လျှာကိုလည်းကစားတတ်လာပြီ။

"အာ ဟား ဟုတ်ပြီ အား တော် တော်တယ်ကွယ် ရှူး ကျွတ်ကျွတ် အား ဟင်း အိုး''

ဘာမဟုတ်တဲ့ မလောက်လေးမလောက်စား လေးတောင်ဝတ် ချာတိတ်မရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ အရပ် ၆ ပေကျော် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း မိုးဝေတစ်ယောက် လူးလှိမ့်နေရသည်။ ဇော်ဇော်က လည်း မိန်းမပီပီ ဒါတွေကို အပွေးမြင်ရုံနှင့် အပင်သိဘဲဆိုရမည်။ ယောကျာင်္တစ်ယောက်ကို ကိုင်တွယ်နည်းသေချာသိသည်။ ပြီးတော့စပ်စုသည်။အခုလဲကြည့်လေ ဂွေးဥတွေကိုအထူးပြုကိုင်တွယ်လေ့လာနေသည်။ ဥနှစ်လုံးကို ဟိုသည်ဆုတ်နယ် ပြီးညှစ်ကြည့်နေသည်။ လီးကိုလည်းငုံ့ငုံ့ပြီးစုပ်ပေးနေ၏။

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် အ အား ရှီး ကျွတ်ကျွတ် ကောင်းလိုက်တာချာတိတ်ရယ်''

လီးကြီးဟာ တဆတ်ဆတ်တောင်နေမိသည်။ ဂွေးဥတို့မှာ ဓါတ်လှေခါးလို တက်လိုက်ဆင်းလိုက်နှင့် ဘာတွေလုပ်နေသည်မသိ။

" အ အ အား''

ဒစ်ကိုလျှာဖျားနဲ့ ပွတ်ရင်းပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးနေလိုက်တာ မကြာခင်မှာဘဲ မိုးဝေဖင်ကြီးကော့တက် လာပြီးဗွီဒီယိုထဲက ကပ္ပလီကြီးလိုအော်နေမိတော့သည်။ ပြီးတော့ဇော်ဇော့်ပါးစပ်ထဲ ပျစ်ခဲနေတဲ့အရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်ပါသည်။ ပထမအန်ထုတ်မလို့ လုပ်ပေမဲ့  မိမိအလှည့်တုန်းက တယုတယပြုခဲ့တာကို မြင်ယောင်မိပြီးမြိုချမိသည်။

"တမျိုးကြီးဘဲ သိပ်တော့ လဲမညှီပါ ''

"အေးလေ နောက်တော့လဲ ကျင့်သားရသွားမှာပေါ့..ချစ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ကလေးရယ်''

ဂျိုင်းကနေအားရပါးရချီမပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်ရက်နေပေးသည်။ ပြီးတော့ဇော်ဇော်မျက်နှာတစ်ပြင် လုံးနဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ချစ်စွာနမ်းရှုပ်နေသည်။ ဇော်ဇော့်စောက်ဖုတ်ဟာ ဝက်အူချောင်း ဟမ်ဘာဂါကြီးလို မိုးဝေရဲ့လီးပေါ်မှာ တင်နေမိသည်။ မိုးဝေကလည်း အပျိုစင်ဇော်ဇော့်ကို ချက်ချင်းမလုပ်သေး။ လီးပေါ်မှာအသာပွတ်ဆွဲပေးနေသည်။ အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် စွင့်ကားပြီး ကော့ကော့ပေးနေတဲ့ဖင်ကို လက်နဲ့စုံကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပေးတော့ စောက်ဖုတ်ဟာ လီးပေါ်မှာကြိုးတန်းလျောက်နေသည်။ စောက်စိဟာ လီးနဲ့ပွတ်မိပြီး အထိမခံနိုင်လောက်တဲ့အထိ ကျဉ်တက်လာသည်။

"ဟား ဟာ ဟင့် အို ကိုကြီး ဟင်းဟီး အား ဟင်း ဟင်းအား ကိုကြီး''

အပျိုစင် ပီပီ ဆတ်ဆတ်ခါနေသည်။ ရွေရှင်နှစ်လွှာကို တအားကော့ပစ်ပြီး ဖင်ကိုကောက်ထားသည်။ စောက်ရည်တို့တစိမ့်စိမ့်စီးကျလာသည်။ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာမှာ တဖြတ်ဖြတ်ရိုက်ခတ်လို့ မျက်လုံးအစုံ မှာ ဘိန်းငွေ မိသလို ရီဝေမှေးစင်နေသည်။ 

"ကိုကြီးရယ် ဟင့်ဟင်း … … ဟင့်''

မိုးဝေ စိတ်ကျေနပ်လောက်အောင် ကောင်မလေးကိုနှူးနပ်ပြီးချေပြီ။ ဒါကြောင့်သူမကို အသာနောက် ဆုတ်ထားလိုက်သည်။ လီးကြီးဟာနီရဲတဲ့ ဒစ်ကိုထိပ်မှာထားပြီး ပတ္တမြားရောင် စောက်ဖုတ်ကို အမြောက်ကြီးတစ်ခုက ပစ်မှတ်ကို အနီးကပ်ချိန်သလို ချိန်ထားသည်။ ရုတ်တရက်မသွင်းသေးဘဲ အရည်ပျစ်တို့နဲ့ချွဲကျိနေတဲ့စောက်ဖုတ်ကို ဒစ်နဲ့အတော်ကြာအောင်ပွတ်သပ် ပေးနေ၏။ ကောင်မလေးမှာ မနေနိုင်တော့ဘဲ ပေါင်ကိုတစတစဖြဲပေးလာတဲ့အခါမှာ ဒစ်ကိုဖိပြီး ဇော်ဇော့်ဖင်ကို အသာရှေ့ကိုဆွဲယူလိုက်၏။ 

ဗြစ်ကနဲ မြည်သံနဲ့အတူ ဇော်ဇော်တစ်ယောက် ဆတ်ဆတ်ခါသွားရှာသည်။ အပျိုလေးကို တုန်ရီနေတဲ့နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်ပေးရင်း ခဏမှေးထား လိုက်သည်။ ပြီးတော့တစ်ချက်ကြိတ်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။ 

"အား နာတယ် နာတယ်''

လီးတစ်ဝက်နီးပါး စောက်ခေါင်းထဲရောက်နေပြီလေ။  အလွန့်အလွန်ကို တင်းကြပ်ပြီးစေးကပ် နေသည်။ အတော်ကြာအောင် ဇော်ဇော့်ကိုချော့နေရသည်။ 

ဗြိ ဗြစ် ဒုတ် 

"အင်း အား အမေ့''

အပျိုစင်မှေးလေးကို ဒစ်ကြီးထိုးခွဲပြီး တအိအိနဲ့ ဘရိတ်အုပ်ကာ ကျည်ဆံရထားလို သားအိမ်ကို ဦးတည်သွားနေသည်။ နောက်ဆုံးသားအိမ်ကို ခေါင်းထိုးမိပြီး လက်နှစ်ဆစ်ကျော်လောက် ရှေ့ကို ဆက်တိုးသွားသည်။ 

"ဟား အား ရှီး ကျွတ်ကျွတ်''

ဇော်ဇော်တစ်ကိုယ်လုံးချွေးစေးစတို့ပျံလာသည်။ ဖင်မှာတောင်ချွေးတွေသီးနေသည်။ ဇော်ဇော့်မျက် ဝန်းမှာ မျက်ရည်တွေဝေနေသည်။ နှုတ်ခမ်းကိုပြတ်မတတ်ကိုက်ထားသည်။ မိုးဝေ အခြေအနေ ကြည့်ပြီး ခါးလေးကိုကိုင်ပြီးအသာမလိုက်သည်။ တအိအိ သွေးတွေပေနေတဲ့လီးဟာ စောက်ဖုတ် လေးထဲကထွက်လာသည်။ စောက်ဖုတ်မှာ လီးကို မလွတ်ှချင်ဟန်နဲ့ အပြင်ကိုကျွံပြီးပါလာ၏။ တစ်ဝက်လောက်အရောက်မှာပြန်သွင်း၏။ ဒီလိုမှန်မှန်လေးလုပ်ပေးလေ ဇော်ဇော်တစ်ယောက်ကျင့် သားရလာပြီး အရသာတွေ့လာသည်။ စောက်ခေါင်းမှာလည်း နဲနဲကျယ်လာသလိုရှိ၏။

ဖွတ် ဖွတ် ပြွတ် ပြွတ် စွပ် ဒုတ် 

"အင့် ကိုကြီး ကိုကြီး''

မိုးဝေလည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး လည်တိုင်နဲ့ဂုတ်ကို သွားနဲ့ဖိကိုက်ထားသည်။ သူမတာဝန်က ကြိတ်ခံဖို့ဘဲ။ မိုးဝေတာဝန်က ခါးကနေကိုင်ပြီးဆောင့်ဆောင့်ပေးဖို့။ ဘယ်လောက်ငြိမ့်သလဲ ဇော်ဇော်တစ်ခါတည်းနဲ့ လီးအရသာတွေ့သွားသည်။ ၁၀ ချက် ၁၅ ချက်လောက်ဆောင့်ပြီးရင်း တစ်ခါပြီးနေသည်။ မိုးဝေကလည်းဆောင့်အားတဖြေးဖြေးတင်လိုက်သည်။

ဖွတ် ပြွတ် ပြွတ် စွပ် ဒုတ် 

"အင့် ကိုကြီး ကိုကြီး''

စောက်ဖုတ်ကလီးကို ရစ်ဆွဲနေသည်။ နောက်ဆုံးတော့မိုးဝေမနေနိုင်တော့ဘဲ ဇော်ဇော့်ခါးကို တအားကုန်ဆောင့်ပြီး သားအိမ်ထဲသုတ်ရည်တွေ အားနဲ့ပန်းချလိုက်သည်။ ဇော်ဇော်လည်းတပြိုင် တည်းပြီးသွားလို့ အရသာသိပ်တွေ နေတုန်း တစ်သက်မှာပထမဦးဆုံး လရေဝင်တဲ့အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီးမှိန်းခံနေ၏။ မိုးဝေကိုကြားလေအသွေးမခံရအောင် တင်းတင်းကြီးဖက်ထားသည်။ 

"ကိုကြီး သမီးခေါင်းမူးတယ်''

အားကိုးတကြီး တိုးတိုးပြောရှာတဲ့သူမစကား … ကောင်းတာတွေမေ့ထားရာက အားကိုးတကြီးနဲ့ပြောရှာ သည်။ အသာပွေ့ပြီး ရေချိုးခန်းဘယ်မှာလဲဟိုဘက်အစွန်ခန်းကိုဖြတ်ရင်ရောက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ သွေးတွေ သုတ်ရည်တွေနဲ့ ပေပွနေတဲ့သူမစောက်ဖုတ်ကို ကိုယ်တိုင်ယုယု ယယဆေးပေးသည်။ ဇော်ဇော်ကလည်းသူ့ကို ယုယတော့သဘောတွေကျလို့။ ပြီးတော့ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ခေါ်လာသည်။ သူမအခန်းထဲဝင်ပြီး နွေးနွေးထွေးထွေးဖလန်နယ်အင်္ကျီ နဲ့ ထဘီယူလာလေသည်။ မခြောက်သေးတဲ့သူ့အဝတ်တွေကို ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ ငြင်ငြင်သာသာပြုစုယုယတော့ ဇော်ဇော်ခမြာ မိုးဝေကိုမခွဲနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်သွားရှာသည်။ 

"ကဲ ဒီမှာမှိန်းနေ''

"ဇော့်မေမေလာခါနီးရင်ပြောနော် ကိုကြီး''

"ဟဲ့သမီး အိမ်ကိုဧည့်သည်ရောက်နေတာလား''

ဇော်ဇော့်ကိုလှည့်စကားပြောနေတဲ့ မိုးဝေဟာ အနောက်ကို ဆတ်ခနဲလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် အံ့သြထိတ်လန့်စွာနဲ့ ဇော်ဇော့်မေမေကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ ဇော်ဇော့်မေမေလည်း လက်ထဲကဆွဲခြင်းတောင်းပြုတ်ကျတဲ့အထိအံ့သြသွားလေ၏။

"မောင် မောင်လေး မောင်လေးနော် ''

"မမ မမ ကျွန်တော့ရဲ့မမရယ်''

မိုးဝေကမန်းကတန်း တခါးကိုပြေးဖွင့်ပြီး ဒေါ်ဝင်းဇော်ကို ရင်ခွင်ထဲသွင်းလိုက်၏။ ဒေါ်ဝင်းဇော်လည်း သမီးရှေ့မှာဟန်မဆောင်နိုင်ဘဲ မိုးဝေကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားလေသည်။ ဇော်ဇော်ကအံ့သြနေရှာသည်။ ခဏနေမှ သူတို့လူချင်းခွာလိုက်ပြီး 

"သမီး ဒါမေမေရဲ့ ''

ပြောရခက်ဟန်နဲ့ငြိမ်ကျသွားသည်။ မိုးဝေမှာလည်းငူငူငိုင်ငိုင်ကြီး … သမီးနဲ့အမေကြားမှာ။ မေမေ့ရည်းစားပေါ့ ဟုတ်လား။ နှုတ်ခမ်းကပြုံးနေပေမဲ့ မျက်ဝန်းတို့က ဝေသီနေသည်။ ဒါကို မိုးဝေသိသည်။ ဇော်ဇော့်ကို မသိမသာကြည့်မိသည်။ ဒါပေမဲ့ ဇော်ဇော်မူမပျက်။ 

"ဒါသမီးကို ကယ်ခဲ့တဲ့ကိုကြီးလေ … အခုလဲသမီးဖျားနေလို့လိုက်ပို့ယင်း မေမေ့ကိုစောင့်နေတာ.. ကဲ သမီးနေမကောင်းလို့ ခဏသွားလှဲလိုက်ဦးမယ်။ မေမေတို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်စကားပြောကြ ကိုကြီး ဇော်ဇော်ခဏသွားလှဲနေဦးမယ်နော် … ပြန်ခါနီးလာနှုတ်ဆက်ဦး''

ဘယ်လိုမှ အာဃာတမထားဟန်နဲ့ ဖြူစင်စွာနှုတ်ဆက်သွားတဲ့ ဇော်ဇော့်ကို ပိုလို့ချစ်မြတ်နိုးရပြီး ဇော်ဇော်အိမ်အတွင်းပိုင်းထဲဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားမှ …

"ကဲ လူဆိုတာ အခုရော ပြေးလို့လွတ်သေးလား ''

"ကျွန်တော်မပြေးပါဘူးမမရယ်''

"မင်းသတ္တိမရှိခဲ့လို့ မမဟာသူများလက်ထဲ ရောက်ခဲ့ရတာပေါ့''

" သတ္တိမရှိတာ မဟုတ်ဘူးဗျ … မမကိုအလှကြည့်နေချင်တာ''

"အို … ယောင်္ကျားနဲ့မိန်းမချစ်ကြတာ အလှကြည့်ဖို့မဟုတ်ဘူး … မောင်လေးရယ် မင်းသိပ်စိတ်ကူး ယဉ်တယ် ''

"အခုတော့ ကျွန်တော်နားလည်ပါပြီ ဒီနေ့ကစပြီး ချစ်ရင်ကြောင်ပုဇွန်စားကျွတ်ကျွတ်ဝါးသလို ဝါးရမယ်ဆိုတာသဘောပေါက်ပါပြီ … ဒါနဲ့ မမခင်ပွန်းရော … ''

"ဆုံးပြီ ''

"ကျွန်တော်စိတ်မကောင်းပါဘူးမ မ ဒါပေမဲ့ လစ်ဟာနေတဲ့ နေရာကို ကျွန်တော့ကို ဖြည့်ဆည်းခွင့်ပြုပါ နော် မမ …''

"ဟင်း အခုမှ အခွင့်အရေးလာယူနေတယ် … ပေးခဲ့တုန်းကတော့ ကြောက်သလို ရွံ့သလိုနဲ့ လုပ်နေ ပြီးတော့ … ''

"အခု မမကို ကျွန်တော် ကျွတ်ကျွတ်ဝါးမယ် ပြီးတော့မမကို မိန်းထားပြီး ကျွန်တော့ဂွင်ထဲဝင်လာ တဲ့ဟာတွေအကုန် ကျွတ်ကျွတ်ဝါးပစ်မယ်''

"အမယ်လေးဟဲ့ မောင်လေးရယ် မင်းစကားကကြောက်စရာကောင်းလိုက်တာ ငါ့သမီးကိုရော ချမ်းသာပေးပါ့မလား ''

"ဒါကတော့ မမအလိုကျဘဲ သူ့ကို ကျွန်တော်မှဲ့တစ်ပေါက်မစွန်းစေရဘူး လို့အာမ မခံနိုင်ဘူး ဒါပေမဲ့ မမ မကြိုက်ရင် သူ့ကိုကျွန်တော်လက်ရှောင်ပေးပါ့မယ်''

"အေး ငါကတော့ဘာမှမပြောလိုဘူး သမီးစိတ်တိုင်းကျသာဖြစ်ပလေ့စေလေ … မောင်လေးကို သူချစ်ချင်လဲချစ် မချစ်ချင်လဲ … မမရဲ့လူအနေနဲ့ ရိုသေမှာပါ ''

"တကယ်လို့ ကျွန်တော့ကိုချစ်သွားရင်ရော ''

ချစ်ချင်ချစ်လေ မမသဝန်မတိုတတ်ပါဘူး ဘေးလူတွေတော့မသိစေချင်ဘူး … ဘာလို့လဲဆို … လူတွေဟာ ပါးစပ်ကိုအလွဲသုံးစားလုပ်တတ်လွန်းလို့''

" မမကတော့ သဘေ ာသိပ်ပြည့်တာဘဲနော်''

အရင်ကလည်းပြည့်တယ် … အခုလည်းပြည့်တယ် … နောင်လည်းပြည့်နေအုန်းမှာဘဲ မောင်မိုးဝေ''

"ဒါကိုသက်သေပြပါအုန်း …''

 စမ်းကြည့်ရအောင် ''

"စိမ်ခေါ်တာလား မမရှုံးသွားမယ်နော် ကဲ..လာခဲ့''

ဆတ်ခနဲ ဒေါ်ဝင်းဇော်ကို မိုးဝေပွေ့ပြီး နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာပေါ်မှာ အသာလှဲတင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဒေါ်ဝင်းဇော်အကျီ င်္ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဇော်ကလည်း အားကျမခံဘဲရည်းစားဟောင်းရဲ့ အကျီ င်္ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပေးနေလေသည်။ကြည့်စမ်း အကျီ င်္စိုကြီးနဲ့ … 

"ငယ်ငယ်တုန်းကအတိုင်းဘဲ … မောင်လေးဘော်ဒီကတော့ ကြီးလာတယ် … ပိုလဲလှလာတယ် …''

မက်မက်မောမောပြောဆိုရင်း မိုးဝေရင်ဘတ်ကို ပွတ်ပေးနေလေသည်။ သူမအင်္ကျီ ကြယ်သီးပြုတ် သွားပြီး ခေတ်မှီပြီး စကော့စျေးမှာဆိုင်ဖွင့်သူမို့ နောက်ဆုံးပေါ် ရှေ့ချိတ်နဲ့ဘရာဇီယာ ဝတ်သည်။ သည်တော့ဘာမှ အခက်အခဲမရှိဘဲ အပျိုရှုံးတဲ့ နို့နှစ်လုံးဟာ ငွားငွားစွင့်စွင့်ကြီးပေါ်လာတော့သည်။ လှလိုက်တာမမရယ် အခုမှသိလားသူ့ကိုပစ်ပြေးသည်မို့ အခဲကျေသေးဟန်မတူ အငေါ်တူးတူးနဲ့စကားဆိုချေ၏။ မိုးဝေကတော့ စနေနတ်မင်း၏ ဖမ်းစားခြင်းကိုခံရပြီး နို့အုံနှစ်ဖက်ကို လောဘတကြီးလက်ဝါးအုပ်ပြီးနယ်ရင်း ဒေါ်ဝင်းဇော်မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို နေရာအနှံ့နမ်းနေသည်။

နောက်ဆုံးတော့ ငံ့လင့်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ ရှာဖွေနေတဲ့နှုတ်ခမ်းတို့ဟာ မရှောင်သာမတိမ်းသာဘဲတွေ့ကြတော့တယ်။ ဖြိုးမောက်နေတဲ့ သူမနို့အုံတွေကို မိုးဝေဆုတ်ညှစ်သလို မိုးဝေရဲ့ကျယ်ပြန့် မို့မောက်နေတဲ့နို့အုံကိုလည်း သူမပြန်လှန် ဆုပ်ညှစ် ပွတ်သပ်နေသော်လည်း နောက်ဆုံး မိုးဝေရဲ့နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ဖောက်ပစ်လိုက်သည်။ ပေါက်ပြဲသွားတဲ့ နှုတ်ခမ်းကနေပူနွေးတဲ့သွေးတွေပေါက်ပေါက်ကျလာသည်။ 

ဒဏ်ရာပေါက်ကနေ သွေးတွေကို မျှင်းပြီးစုပ်ယူနေသည်။ သွေးညှီနံ့နဲ့အရသာက သူမရဲ့ ရမ္မက်ကို ပိုကြွစေသည်။ ပြွတ် နို့ကိုစို့ပေး ရော့သွေးစုပ်လို့အားရတော့ နို့တစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး ခပ်တင်းတင်းတောင်းဆိုလိုက်သည်။ 

ချစ်သူနှစ်ဦးကြား မှာ ရှက်တာ ကြောက်တာ မရဲတာ ဘာညာတွေမရှိသင့်တဲ့မူကို လက်ကိုင်ထားပြီး ခပ်တင်းတင်း ဘဲတောင်းဆိုလိုက်ခြင်းပါ။ အင်း ဒီ ဒီ ဒီတစ်ဖက်စို့အုန်းအိပ်ချင်မပြေတဲ့အသံကြီးနဲ့ မိုးဝေခေါင်းကို အသာတွန်းပြီး နောက်နို့တစ်ဖက်ထိုးပေးသည်။ နို့စို့နေ တုန်း သူမကတော့ စိတ်ကူးယဉ်တိမ်တိုက် ရမ္မက်လေဟုန် မုန်တိုင်းမှာမျောချင်တိုင်းမျောနေ သည်။ ပါးစပ်ကတော့အသံသိပ်မထွက်ရဲ။ သမီးကရှိသေးသည်မဟုတ်လား။ စကားတောင်ခပ်တိုးတိုး သာဆိုရဲသည်။ 

သူမရဲ့လက်တွေဟာ စောင့်စည်းခြင်းငှာမစွမ်းသာတော့ဘဲ မိုးဝေရဲ့ပုဆိုးကို ဖြေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာတန်းနေတဲ့ ငပဲကြီးကိုလက်ဖဝါးတော်နုနုလေးနဲ့ အသာလေး ပွတ်တိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ယုယုယယ ထက်အောက်ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ နို့စို့နေတဲ့မိုးဝေရဲ့ခေါင်းကို အသာမယူပြီး သူ ခန်ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကို အသာမျက်စိဝေ့ပြလိုက်သည်။ စကားပြောရန်မလိုပါ။ 

မိုးဝေ ဒေါ်ဝင်းဇော်ရဲ့ထမီကို အသာလှန်တင်လိုက်သည်။ ဖြူဖွေးပြီး တောင့်တင်းခိုင်မာတဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေဟာ မိုးဝေရင်ကို အလိုလိုမောစေပါသည်။ လုံးဝအဖုအထစ် မရှိချောမွေ့တင်းမာနေသည်။ ဖြူလွှနေတဲ့ ပင်တီဘောင်းဘီလေးဟာ ရွှေတြိဂံနယ်မြေကို မနိုင်မနင်း အုပ်စည်းထားရှာသည်။ ဖောင်းမို့နေတဲ့အသားပြင်ဟာ ပေါက်ကွဲတော့မလို ရုန်းကန်နေ၏။ မိုးဝေ ဟာတုန်ရီနေတဲ့ လက်တွေနဲ့ ရည်းစားဟောင်းရဲ့ ပင်တီကိုအသာဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

ကြမ်းရှတဲ့ အမွှေးရိုင်းတွေဟာ စောက်ဖုတ်ကိုလုံးဝ ဖုံးအုပ်ကာကွယ်ထားသည်။ မင်းနဲ့ကွဲပြီးကတည်းက မမအမွှေးတွေမရိတ်တော့ဘူးကွယ် မမရယ်သူ့ကိုသိပ်ချစ်မှန်းသိလို့ မမရယ်လို့သာ လွမ်းမောစွာခေါ်မိသည်။ စောက်မွှေးကြမ်းတွေကို အသာ ထိုးဖွရင်း အကွဲကြောင်းလေးကိုရှာနေမိသည်။ တွေ့တော့လည်း လက်ညှိုးနဲ့အသာ ပွတ်ဆွဲကစားနေ မိသည်။ စောက်ပတ်အပြင်သားနှစ်လွှာဟာ လိမ်ပြီးမာသွားတဲ့အထဲက စောက်စေ့ကို မသဲမကွဲမြင်လိုက်ရ သည်။

ပေါင်ကိုအသာဖြဲချလိုက်သည်။ သည်တော့မှ အပျိုစင်လိုနီရဲမနေပေမဲ့ ညိုရောင်သန်းနေတဲ့ စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အသက်တမျှချစ်မြတ်နိုးရသည်မို့ ရေဆေးဆေး မဆေးဆေးဂရုမစိုက်မိ အပြင်ကပြန်လာစမို့ ချွေးနံ့နံမနံ မစူးစမ်းနိုင်ဘဲ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်အပ် ပြီး တရှုပ်ရှုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ 

"ခစ် ခစ် ကြည့် အခုမှ ချစ်ပြနေလိုက်တာ''

သူ့စောက်ဖုတ်ကို ခေါင်းထိုးနမ်းတော့ ဒေါ်ဝင်းဇော်သဘောအကျကြီးကျသွားသည်။ မိုးဝေခေါင်းကို အသာလက်နဲ့ပွတ်ပြီး ဆံပင်တွေကိုဖွကစားနေစဉ် မိုးဝေရဲ့လျှာကတော့ တာဝန်ကျေစွာဘဲ စောက် ခေါင်းထဲ တိုးဝင်သွားပြီး ဒေါ်ဝင်းဇော်ကတဖြေးဖြေး မျက်တောင်စင်းကျသွားသည်။ ပြီးတော့ လျှာအရသာကို အခုမှပထမဦးဆုံးပြန်ခံစားရလို့ ရင်မှာတသိမ့်သိမ့်တုန်အောင် အရသာတွေ့နေမိ သည်။ စောက်ခေါင်းထဲကအရည်တွေလည်း ကျောက်စက်ရည်လိုယို ကျနေသည်။

"ဟင်း မောင်လေးရယ် မမရဲ့မောင်လေးရယ်''

မနေနိုင်လွန်းလို့ခပ်တိုးတိုးညည်းရင်း ခေါင်းကိုစောက်ဖုတ်နဲ့ဖိကပ်ထားမိသည်။ သူကလဲကျားလျှာနဲ့ ပွတ်သလို စောက်ဖုတ်ကိုအရမ်းပွတ်သပ်ပြီး ယက်ပေးနေသည်။အ အမိုးဝေကလည်းအတော်ကြာအောင် စောက်ဖုတ်ကနေမခွာဘဲကပ်နေသလို သူမကလည်းကွာသွားမှာ ကိုစိုးရိမ်လှသည်။ ဒါပေမဲ့ အချိန်သည်လူကိုမစောင့်ပါ မောင်လေး အချိန်သိပ်မရှိဘူး အင်းပါးစပ်တဝိုက်ပေကျံနေတာတွေကို စောက်မွှေးနဲ့ပွတ်သပ်လိုက်၏မိုးဝေဟာ စောက်ဖုတ်တည့်တည့်မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ဒစ်ကိုစောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး အသာထိုးထည့်လိုက်သည်။

 ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် စွပ် ဒုတ်

"ကောင်းလိုက်တာကွယ် မမလေဒီလို လိုးမဲ့သူကို စောင့်နေခဲ့တာ မောင်လေးရယ် အား အားရှီး မောင်လေး … …  အား … အား''

စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးရှုံ့ချည် ပွချည်လုပ်ရင်း ဒေါ်ဝင်းဇော်ဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်းမသိပြီးသွားသည်။ မိုးဝေကတော့ ရှိသမျှအင်အားစုပြီး တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် ဆောင့်နေသည်။ ၄ ချက် ၅ ချက်ဆောင့် ပြီးတော့။ 

"အိ အိ အား''

စောက်ခေါင်းထဲလီးတစ်ဆုံးမြှုပ်ပြီး သုတ်ရည်တွေကို မီးသတ်ပိုက်ကရေပန်းထဲ့တဲ့အရှိန်နဲ့ ပန်းချ လိုက်သည်။ အမေကို လိုးရတာပိုအရသာရှိတယ်လို့သာ ပြောလိုက်ချင်သည်။ ငယ်ချစ်ကိုး။ ဖင်ကော့ပြီးမှောက်နေတဲ့ မမပေါ် သူပါမှေးချပြီး နို့တွေကိုနှိုက်ပြီး နှပ်နေမိသည်။ 

"မမတို့နဲ့ လာနေတော့နော်  …မောင်လေး ''

"နေမှာပေါ့ မမရယ် ''


ပြီးပါပြီ ။