The Art of Incezt အပိုင်း (၃)
ရေးသူ - theartofincest
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
ထက်ထက်ရင်တွင် လှုပ်ရှားနေ၏။ ထက်ထက်ကို မင်းထက်က ရဲရဲကြီးကို တောင်းပန်နေသည်။ “သူ့ကို ချစ်ရင် လိုက်လျောပေးပါတဲ့” ဟု တတွတ်တွတ်ပြောနေသည်။ သူမက မင်းထက်ကို နားလည်ပါသည်။ သူမက လိုက်လျောဖို့လည်း အချိန်ရောက်ပြီဟု ပြောသည်။ မင်းထက်နှင့်ရည်းစားသက်တမ်းက ကြာခဲ့ပြီ။ ထို့ကြောင့် သူမက အစပထမတွင် အင်တင်တင်ဟန်လုပ်ရင်း ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းကို ညိမ့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထက်ထက်က မင်းထက်ဦးဆောင်ရာနောက်ကို လက်ခဲ့သည်။ ဟိုတယ်ကိုဖြစ်သည်။
မင်းထက်က အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးသားဖြစ်သည်။ အခန်းလည်း ငှားပြီးသားဖြစ်သည်။ အသင့်ဝင်သွားရုံသာ ဖြစ်သည်။ သူတို့ကို လိုက်ပို့သော ဟိုတယ်ကဝန်းထမ်းက ပြုံးစိစိမဖြစ်စေရန် တင်းထားသည်ကို ထက်ထက် အကဲခတ်မိသည်။ ထို့နောက် မင်းထက်က အခန်းထဲဝင်သွားသည်။ အဲကွန်း..နှင့် မွေ့ယာစသည်တို့က အဆင်ပြေသည်။ အခန်းက ဈေးအထိုက်လျောက်ရှိမည့် အခန်းဖြစ်သည်ကို ထက်ထက်သိသည်။
“ကို.. ဗိုက်ဆာတယ်” ဟု ထက်ထက်က ခပ်ချွဲချွဲဆိုသည်။ မင်းထက်က အပြင်ထွက်သွားပြီး ပြန်ဝင်လာသည်။ ထက်ထက်ကပြုံးနေမိသည်။ “ဦးသန့်ဇင်နဲ့များကွာပါ့” ဟု စိတ်ကရေရွတ်မိသေးသည်။ ဦးသန့်ဇင်ဆို ဘာမှ ကိုယ်တိုင်လုပ်စရာမလို။ မိမိကိုလည်း အရမ်းဂရုစိုက်သည်။ သူ့တပည့်က အလွန်အလိုက်သိပြီး စိတ်ချရသည်။ လိုလေသေးမရှိ အကုန်လုပ်ပေးတတ်သည်။ ဝန်ထမ်းများကိုပင် ခိုင်းစရာမလို။ ဦးသန့်ဇင်တပည့်က အကုန်လုပ်ပေးသည်။ နှစ်ချီလောက်ပြီးသွားရင် ထက်ထက် သန့်စင်ခန်းဝင်နေလျှင် သူက ဝင်လာပြီး စားစရာ ၊ အမောပြေသောက်စရာ စသည်တို့ကို အသင့်လာပြင်ပေးတတ်သည်။
“အ.လိုက်တာ” ဟု အပြစ်တင်မိသေးသည်။ ဟော်တယ်မှာလာပြီး လိုးခါနီး စားစရာသွားမှာနေတယ်။ ဒီထဲ စားလို့အဆင်ပြေပါ့မလားလည်းမသိ။ ပြာယာသာခတ်နေသည်။ ထက်ထက်က လိုးပြီးမှ သွားစားရအောင်ကို ဆိုလိုသည်။ အခုသူက ဘာတွေလုပ်နေလဲမသိ။ ထက်ထက်က အပြာနုရောင်ချိပ်ထမီလေးနှင့် ပန်းနုရောင် ဆွယ်တာအပါးလေးဖြင့် ကျက်သရေရှိနေသည်။ ရင်သားတို့ကလည်း အပြင်ကို ကန်ထွက်တော့မည်အလား တင်းရင်းလှသည်။ ဦးသန့်ဇင်၏လက်ရာများကို မင်းထက်တော့ မသိရှာ။
“ပြီးမှာ ကိုယ်တို့ စားရအောင်လေး.. ထက်ကိုသာ အရင်ချစ်ပါရစေဦး” ဟု ရီရီဝေေ၀ပြောရင်း မင်းထက် အနားတိုးလာသည်။ ထက်ထက်က ကြည်ကြည်လေးပြုံးနေမိသည်။ ထက်ထက်စိတ်တွင် “ဘယ်သူ့များ လှမ်းပြီးဖုန်းဆက်အကူညီတောင်းလိုက်သလဲ” ဟု တွေးမိသည်။ “ ဒီလောက်တော့ ပါးနပ်မှပေါ့” ဟု နှုတ်ခမ်းလေးကို စူပြီးစိတ်ထဲကပြောသည်။ ထို့နောက် မင်းထက်က ထက်ထက်ကို နမ်းနေသည်။
ထို့နောက် နေရာအနှံ့လိုက်နမ်းသည်။ ထို့နောက် တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပစ်သည်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကို အတင်းထည့်သည်။ ထက်ထက်က နားလည်ပေးပါသည်။ ပေါင်ကို အလိုက်သင့်လေး ဖြဲပေးသည်။ မင်းထက်က ထည့်သော ဟန်ဆောင်လေး နာချင်ယောင် ဆောင်လိုက်သေးသည်။
ကိုယ်တော်ချောက နာသွားမှာစိုးပြီး နောက်ပြန်ဆုတ်တော်မူပြီး အဖျားလေးသာထည့်နေပြန်သည်။ ထက်ထက်စိတ်ညစ်သွားသည်။ လိုးသည့်နေရာတွင် ထိုသို့ အနူးအဆွကို ထက်ထက်မကြိုက်။ ဦးသန့်ဇင်ဆိုလျှင် လိုးတိုင်း ထက်ထက်ကို ပြီးအောင် လိုးပေးတတ်သည်။ ယခုမင်းထက်လိုးပုံသည် ထက်ထက်ပီးရန် လမ်းမမြင်။ သူက ခြေနှစ်ချောင်းကို နောက်သို့ဆန့်စေပြီး တဆက်ဆက်လိုးစေချင်သည်။ သို့သော် မင်းထက်က ဒူးပေါင်နေရာယူပုံက မှားနေသည်။
“ဟင့် အင်.. အာ ”
စသဖြင့် ငြီးပေးရသည်။ ကောင်းလို့တော့မဟုတ် မင်းထက် စိတ်ပါလာပြီး နာနာဆောင့်လိုးစေရန်ဖြစ်သည်။ ထိုငြီးသံကအလုပ်ဖြစ်သည်။ မင်းထက်အားစိုက်လိုးလာသည်။ ထိုမှ ထက်ထက်က နေသာထိုင်သာရှိလာသည်။
“ပြီးတော့မယ်..ထက်..ကိုယ်ပြီး.”
သုတ်ရည်များက ပန်းထွက်ကုန်သည်။ ထက်ထက်စောက်ဖုတ်ထဲ မပန်းမိစေရန် သတိရသောကြောင့် ဖြစ်လိမ့်မည်။ သို့သော် တစ်ဝက်လောက် စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းမိသည်။ ရီတော့ ရီချင်မိသည်။ “အတော် အ တဲ့ ကို” ဟု စိတ်က ဆိုမိသေးသည်။
“ထက်ကို ကိုယ်..သိပ်ချစ်တယ် သိရဲ့လား ဟင်”
ထက်ထက်က ခေါင်းကို ညိမ့်ပြသည်။ ထို့နောက် မင်းထက်ကို နမ်းစုပ်နေသည်။ မင်းထက်က ထက်ထက်ရဲ့ ဖွေးဖွေးအသားတွင် နုနယ်လှသည့် ခါးသွယ်လေးကို ဖက်ထားသည်။ သူတို့ ကြာကြာနမ်းနေကြတော့ မင်းထက် လီးက ပြန်မာလာသည်။ ထို့နောက် ဒုတိယအချီကို စတင်ရသည်။ ထိုအခါ ထက်ထက်က အပေါ်ကနေ တတ်ပြီးဆောင့်ပေးသည်။ မင်းထက်ခဗျာ.. အရူးမူးဖြစ်ရင်း ထက်ထက်၏ အရင်းကြီးပြီး အသီးသေးလှသည့် နို့်တွေကိုက ဆော့ကစားနေသည်။ ထို့နောက် လေးဘက်ထောက်ပြီး doggy ခေါ်သည့် ခွေးလိုးလိုးရပြန်သည်။ မင်းထက်မှာ နုထွားလှသော တင်ပဆုံတို့ လှိုင်းတွန့်နေသည်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်ရင်း တွန်းဆောင့်တော့ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြီးလေတော့သည်။ ထက်ထက်က စိတ်တိုရပြန်။ ဘယ်လိုကြာကြာထိန်းရမလဲဆိုတာ မသိရကောင်းလာဟု ဒေါသကလေးထွက်ရသည်။ သူမ တစ်ချီမှကို မပြီးလိုက်ရ။ စိတ်ထဲ အလိုမကျ ဖြစ်နေရသည်။
“ထက်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ” ဟု မင်းထက်က ငြီးနေသည်။ ထိုအသံကြားရပြန်တော့လည်း သနားချစ်စိတ်ကလေးက ဝင်လာရပြန်သည်။ ထို့နောက် မင်းထက်ကို တင်းတင်းဖက်ထားသည်။ သူမ ချစ်သော ယောက်ျားထဲတွင် မင်းထက်ပါနေသည်။ မင်းထက်ကို အလိုဆန္ဒများ ပြည့်အောင် အမြဲဖြည့်စီးပေးတော့မည်ဟုလည်း စိတ်ထဲက ရေရွတ်နေမိသည်။ မင်းထက်က သူ့ကို ဖက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပြီ။ ထက်ထက်က မင်းထက်ကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေမိသည်။ သူမက အိပ်မပျော်နိုင်ချေ။
သူမ စိတ်က အလိုမပြည့်ခဲ့။ ထို့ကြောင့် စောက်စိလေးကိုသာ အသာချေရင်း အာသာဖြေနေမိသည်။ မင်းထက်ကိုလည်း နမ်းနေမိသည်။ အာသာဖြေနေပြန်တော့လည်း စိတ်က ဟိုရောက်ဒီရောက်နှင့်…။ တစ်ခါတစ်ခါ မင်းထက်ဆီ ရောက်သော်လည်း တစ်ခါတစ်ခါ ကိုထက်ဆီ ရောက်သွားပြန်သည်။ နောက်ဆုံး ပြီးခါနီးတော့ကျ ဦးသန့်ဇင်ဆီ ရောက်သည်။ ဦးသန့်ဇင်နဲ့လိုးရင် သူမကချည်း ပြီးရသည်။ အလိုးကောင်းပြီး အပြုစုကလည်း ကောင်းလှသောကြောင့် ဦးသန့်ဇင်ထံတွင် သူမ ပြီးလို့ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရင် မရှက်တော့။
ဒါကိုပြန်သတိရသည်။ သူမပြီးသွားသည်။ ထိုမှ အိပ်ပျော်တော့လေသည်။ အိမ်မက်ထဲတွင် သူမက ဦးသန့်ဇင်နှင့် လိုးနေသည်။ မင်းထက်ကဘေးကနေ မယုံနိုင်စွာ ငေးကြည့်နေသည်။ ထို့နောက် ကိုထက်ရောက်လာပြီး ဦးသန့်ဇင်ကို ထိုးကြိတ်ပြီး သူမကို ကျုံးလိုးသည်။ ကိုထက်၏လီးမှာ အလွန်တုတ်ခိုင်လှသောကြောင့် သူမ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ပြဲသွားမတတ်ခံစားရသည်ဟု မက်နေလေတော့သည်။
“သမီးလေး ချိုချဉ်စုပ်တမ်း ပြိုင်မလား”
မပွင့်သွယ်လေးက ခေါင်းကို အခါခါညိမ့်သည်။ ချိုချဉ်စုပ်ရသည်မှာ ပျော်စရာကောင်းသည်။ ချိုချဉ်အလုံးလေးကို ချောအောင်လုပ်ပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ရသည်။ ထို့နောက် မလတ်က စောက်ဖုတ် ကြွက်သားများဖြင့် ညစ်ပြီးညှပ်ထားသည့် ချိုချဉ်လေးကို လျက်ရသည်။ ထို့သို့လျှာဖြင့် လျက်ချိန်တွင် မလတ်က ဖီးလ်တတ်ပြီး သတိလွတ်လို့ ချိုချဉ်ပြုတ်ကျလျှင် မလတ်ကရှုံးသည်။ ပြုတ်မကျဘဲ ချိုချဉ်သာ ကုန်သွားလျှင် မလတ်နိုင်သည်။ မပွင့်သွယ်ကလေးက ခနခနရှုံးလေ့ရှိသည်။ နိုင်တဲ့လူက ငထက်၏လီးကို အရင်စုပ်ခွင့်ရကြသည်။ ထို့ကြောင့် မပွင့်သွယ်လေးက နိုင်ချင်ရှာသည်။ ပထမဆုံးထွက်သည့် သုတ်ရည်တို့သည် များ၏။ ထိုသုတ်ရည်တို့ကို မျိုချကြည့်ချင်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ကလေးပီပီ ပွဲကို ရိုးရိုးသားသားပြိုင်တာက များသည်။
“မေကြီး.. ဒီကနေ့တော့ သမီးက နိုင်မယ်ထင်တယ်”
မလတ်က ချိုချဉ်ကို ချောပြီး လုံးအောင် အရင်စုပ်နေသည်။ သမီးငယ်စကားကြောင့် မျက်စောင်းထိုးပြီး ပြုံးကြည့်သည်။
“အမယ်.. နိုင်မယ်ထင်နေတယ်ပေါ့လေ။ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အထင်သေးပြီပေါ့”
ဟု ခပ်ချေချေပြောတော့။ “သမီးနိုင်မှာပါ” ဟု အသေချာပြောသည်။ မလတ်က ရယ်ရင်း မပွင့်သွယ်၏ခေါင်းလေးကို ပွတ်သည်။
“ကြည့်ရသေးတာပေါ့ကွယ်” ဟု ပြောရင်း ထမီကို ချွတ်၏။ ပက်လက်လှန်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ချိုချဉ်လေး ညှပ်၏။ ထို့နောက် “ကဲ.. စိန်ပေတော့” ဟု မပွင့်သွယ်လေးကို စိန်ခေါ်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ပြုံးသာ ပြုံးနေသည်။ ထို့နောက် သေးငယ်လှသော လျှာလေးနှင့် ချိုချဉ်ကို စလျက်သည်။ မလတ်က မမှုပါ။ ဒီလောက်တော့ ခံနိုင်သည်။ တနည်းအားဖြင့်ဆိုလျှင် သူမက သားလေးအတွက် လေ့ကျင့်နေခြင်းမျိုးလည်းဖြစ်သည်။ သူမကြွက်သားများက နာနာညှစ်နိုင်မှာ သားလေးလိုးရတာ ကောင်းမှာကို သူမသိသည်။ သူမ အားစိုက်ညှစ်ပေးလျှင် ငထက်က ပိုပြီး ဖီးလ်တတ်သည်ကို သူမ လိုးခဲ့သော နှစ်ထမ်းကြာလာတော့ သူမ သိခဲ့ပြီးပြီ။ ထို့ကြောင့် သမီးငယ်လေးပေမယ့် သူမ အရှုံးမပေးခဲ့ဖူးချေ။ ထို့ကြောင့်သာ အမြဲ သူမကချည်း အနိုင်ရလေ့ရှိခြင်း ဖြစ်သည်။
တစ်ဝက်လောက် ရောက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ချိုချဉ်၏အရွယ်က သေးလာသောကြောင့် သူမ သတိထားပြီး အားစိုက်ညှပ်ယူရသည်။ “အမေလေး” ဟု မလတ် ယောင်အော်မိသည်။ သူမ အံ့သြသွားသည်။ မပွင့်သွယ်၏ လက်သေးသေးလေးက သူမ စောက်စိကို လာချေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူမ ချက်ချင်းသတိထားရသည်။ “သမီးလေး.. ဒါ ဘယ်ကတတ်သလဲ ပြောစမ်း” ဟု မေးယူရသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ပြုံးပြုံးကလေး ဆက်လျက်နေသည်။ နောက်ပြီး သေးငယ်နုထွတ်လှသော လက်ကလေးက စောက်စိကို အမျိုးမျိုးချေပေးနေသည်။ မလတ် သမီးငယ်လေး၏ အချေတော်မှုကြောင့် သတိက လွတ်လွတ်သွားမိသည်။ စောက်ဖုတ်ကို တုန်နေအောင် ကောင်းလာသည်။ “တော်လိုက်တဲ့ အမေ့သမီးလေး” ဟု စိတ်က ချီးကျူးနေမိသည်။ စောက်စိကို ချေသည့် ဒဏ်ကို ကြာကြာမခံနိုင်ပါ။ ချိုချဉ်က သေးသထက်သေးလာပြီ။ ညှပ်ရခက်နေပြီ။ သို့သော် မလတ်က ပြီးတော့မည်။
“အမေလေး.. အမလေး သမီးရေ”
ဟု ရောင်ရမ်းအော်နေမိသည်။ ထို့နောက် မလတ် ပြီးချေပြီ။ စအိုဝများ တကျုံ့ကျုံ့ဖြင့် ရှိလှသည်။ အသားများ တုန်လာသည်။ သမီးလေး၏ စောက်စိကို ချေနေသော လက်ကလေးကို လှမ်းဖမ်းရသည်။ ချိုချဉ်က အောက်ကျသွားချေပြီ။
“ဝေး.. မေကြီး သမီးနိုင်ပြီ”
ဟု မပွင့်သွယ်လေးက ထအော်သည်။ မလတ်က မျက်ရည်များပင် ကျလုမတတ် ဝမ်းသာနေသည်။
“ပြောစမ်း ဘယ်လိုတတ်လာသလဲ မေမေ့အစိကို ချေရမယ်လို့”
မပွင့်သွယ်လေးက ရဲပြီးဖူးငုံနေသော နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်တွင် လက်ညှိုးကလေး ထောင်ပြီး “ကိုကို့ကို ပြန်မပြောနဲ့ ၊ နောက်ပြီး နိုင်တာက နိုင်တာပဲနော်” ဟု မျက်စောင်းလေး ထိုးပြောသည်။ မလတ်က သမီးငယ်လေးမပွင့်သွယ်အား ဖက်က နမ်းရှုံ့နေရင်း “သမီးလေး နိုင်ပါတယ်” ဟု ပြောမှ
“ကိုကိုပြောပြတာ.. သမီးကမေးလို့။ မေကြီးကို နိုင်ချင်တယ်လို့ပြောတော့ မေကြီးရဲ့ စောက်စိကို သာသာလေးနဲ့ မြန်မြန်ချေပြီး လျက်တဲ့”
မလတ်က ရင်တွေခုန်နေသည်။ “အော်… ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သားနဲ့သမီးပါလား” ဟု နှုတ်က ထွက်ရင်း ရေရွက်မိသည်။ ညနေရောက်တော့ ငထက်ပြန်လာသည်။
“ကဲ… ချိုချဉ်လျက်ပြိုင်ပွဲ ဘယ်သူနိုင်လဲ” ဟု ဆီးမေးသည်။
မလတ်က ပြုံးပြီး မပွင့်သွယ်လေး၏ ခေါင်းကို ပွတ်ရင်း “သမီးလေး နိုင်တာ” ဟု ပြောသည်။ ငထက်က မပွင့်သွယ်လေးကို ချီပြီး နမ်းလိုက်သည်။ “ဒါမှ ချစ်ညီမလေးကွ..”ဟု ဆိုသည်။
“ကိုကို ရေချိူးပြီးရင် ညီမလေးကို စုပ်ခိုင်းမယ်” ဟု ရဲပြီးသေးငယ်ဖူးငုံလှသော နှုတ်လမ်းလေး တယုတယ နမ်းရင် ပြောသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ခေါင်းကိုရမ်းရင်း “အခု စုပ်မယ် ကိုကို” ဟု နှုတ်ခမ်းလေးစူရင်းပြောသည်။ မလတ်က “သမီးလေးကလည်း ကိုကိုက အခုမှ အလုပ်ပြန်လာတာလေ သေချာမဆေးရသေးတော့ မေ့သမီးလေး နံ့မှာပေါ့” ဟု မျက်စောင်းကလေးထိုးပြောသည်။
“ရတယ် ကိုကို့လီးကို နံ့မှ စုပ်ချင်တာ” ဟု ပြောတော့ မလတ်က မပွင့်သွယ်လေးကို ပြေးနမ်းရသည်။ ထိုလောက် ချစ်စရာကောင်းသော သမီးလေးကိုမှ မိမိမွေးမိရခြင်းဟု စိတ်တွင် အပျော်ကြီးပျော်နေမိသည်။ ဒါကို ကြားတော့ ငထက်က မပွင့်သွယ်လေးကို အောက်ကို ချပြီး သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပေးရသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး မလတ်အား ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ဒူးလေးပဆစ်တုတ်ကာ လီးကို ကလေးလက်ကလေးဖြင့် ယုယစွာ ထုပေးနေရှာသည်။ ငထက်လီးက တောင်လာပြီ။ ထိုမှ မပွင့်သွယ်လေးက ပါးစပ်သေးသေးလေးဖြင့် စတင်စုပ်ပေးတော့သည်။ ပါးစပ်ကလေးက ကျဉ်းတော့ ငထက် အတော်ခံစားရသည်။
“အမေ.. သားစားဖို့ ထမင်းသွားပြင်လိုက်ဦးမယ်။ သမီးလေး.. သေချာစုပ်ပေးထားနော်” ဟု ပြောရင်း နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ငထက်မှာ လောကကြီးမေ့နေသည်။
ချစ်စရာကောင်းလှသော သမီးလေးက သူ့လီးကို တပ်မက်စွာ စုပ်ပေးနေသည်။ သူ့ညီမလေး.. သူ့မယားလောင်းလေး။ သူက ခပ်လေးလေး ညီးနေရသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက လျှာကလေးလည်း ကောင်းကောင်း သုံးတတ်နေပြီ။ ကြည့်ပါဦး စုပ်နေပုံလေးကို။ ဒူးလေးတုတ်ပြီး စာမေးပွဲဖြေနေသလား အောက်မေ့ယူရတယ်။ ဂရုတစိုက်လေး။ ကြာကြာမခံနိုင်ပါ။ ငထက် တစ်ဆက်ဆက်တုန်ရင်း မပွင့်သွယ်လေး၏ပါးစပ်ထဲတွင် ပြီးသွားရလေသည်။
“အမေလေး ပွင့်လေး.. ကိုကို ပြီးသွားပြီ..ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်တော့မှာပဲ” ဟု ပြာပြာသလဲဖြင့် ပြောတော့ မပွင့်သွယ်လေးက သုတ်တွေကို အကုန်မြိုချပြီးပြီ။ “ပွင့်လေး.. ညီမလေး မျိုချလိုက်တာလား ရောဂါတွေ ရကုန်တော့မှာပဲ”
ဟု ပြောတော့ မပွင့်သွယ်လေးက စာမေးပွဲဖြေနိုင်သော အပြုံးလေးဖြင့် ရယ်နေသည်။
“နောက်မျိူမချရဘူး ကြားရဲ့လား” ဟု ငထက်က ဒေါသစေတနာဖြင့် ငေါက်နေတော့ မျက်နှာငယ်လေးနှင့် မပွင့်သွယ်လေးက ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြသည်။
ငထက်ရေချိုးပြီးတော့ သားမိသုံးယောက်လုံး မလတ်ပြင်ထားသော ထမင်းကို အတူတူ စားကြသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ချစ်စဖွယ် ၊ ဟိုဟာ ထည့်မယ် ဒီဟာ စားမယ်ဟု တောင်းနေသမျှ မလတ်က မငြီးမငြူ ထည့်ပေးနေသည်။ ငထက်က ဒါကိုကြည့်ရင်း ပီတိဖြာနေသည်။
“သားလေး ဒီည လိုးဖြစ်ဦးမလား…သား ပင်ပန်းနေမှာဆိုးလို့။ မနေ့ကလည်း အမေတို့လိုးထားတာဆိုတော့ သားလေး မလိုးချင်ရင် စောစောအိပ်သလား”
ငထက်က ထမင်းကို အားရပါးရစားရင်းမှ “လိုးမှာ လိုးမှာ မလိုးလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ” ဟု ပြောတော့ မလတ်က ပျော်သွားရပြန်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက မျက်နှာငယ်လေးနှင့် “ကိုကိုက ညီမလေးကိုကျ ဘယ်တော့မှ လိုးမှာလဲ” ဟု မေးရှာသည်။ ငထက်က ပြုံးကြည့်ပြီး “ပွင့်လေး နာတယ်လို့ မခံစားရဘဲ အရမ်းကောင်းတယ်ဆိုတဲ့ အရွယ်ရောက်မှ လိုးမှာ” ဟု ဖြေတော့ မပွင့်သွယ်လေးက မျက်တောင်လေး ပေကလပ်ပေကလပ်ဖြင့် မိခင်ကို ကြည့်ကာ
“မေမေ အဲဒါ ဘယ်တော့လဲဟင်” ဟုမေးသည်။
“သမီးလေး ၇တန်း ၈ တန်းရောက်လို့ ရာသီလာပြီးရင် လိုးရပြီ” ဟု ပြောသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက “ဟင့် အကြာကြီးပဲ” ဟု နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ပြောသည်။
“သမီးလေးက မေကြီးအလိုးခံတာ ကြည့်ပြီး အရမ်းကောင်းမယ်ထင်နေတာ သမီးလေး တကယ်ခံရင် အရမ်းနာတာပဲ ဖြစ်မှာကွယ် သမီးလေးရဲ့ သေးပေါက်တဲ့ဖုတ်ဖုတ်က မခံနိုင်အောင်နာပြီး သွေးတွေထွက် ၊ အနာတွေဖြစ်ပြီး ပေါက်ပြဲကုန်မှာ။ ကလေးဆိုတာ လိုးလို့မရသေးဘူးကွယ့်” ဟု သေချာရှင်းပြသည်။ မပွင့်သွယ်လေး နားလည်စေရန်လည်း အကြာကြီးပြောပြနေသေးသည်။ ကလေးဆိုတာ လိုးလည်း ဆရာမရိုက်သလို ခံရတဲ့အကြောင်း ၊ ဆရာအရိုက်ကို သမီးလေးမခံချင်သလို သမီးလေးကလည်း မေကြီးက အလိုးခံလို့ရပြီလို့မပြောမချင်း နာနေဦးမှာဖြစ်ကြောင့် ခြောက်သလိုလို ရှင်းပြတော့သည်။
ညအခါတွင် သားမိသုံးဦး အလုပ်ရှုပ်ရတော့သည်။ လိုးသူကလိုး စာအော်ကျက်သူက ကျက်။ ငထက်က တစ်ခါတလေ မပွင့်သွယ်လေး စာပြန်လျှင် လိုးရင်းက ကြည့်ပေးရသေးသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက စာကျက်ရင်း ထလာပြီး ငထက်လီးကို ဝင်စုပ်လိုက် စာသွားကျက်လိုက်နှင့် သားမိသုံးဦး အမှန်တကယ်ကို အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့သည်။ ငထက်မှာ လိုးအား ကျသွားသည်မရှိ။ သန်သထက်သာ သန်လာခဲ့သည်။ သုတ်ကို အကြာကြီးအောင့်နိုင်သည်။ ချွေးများ ပြန်နေအောင် လိုးသည်။ မောသည်မရှိ။ မပွင့်သွယ်လေး ဘေးတွင် အိပ်မောကျသည်အထိ သူတို့ အလိုးမရပ်သေး။
“သားလေး မနက်အလုပ်မှာ ပင်ပန်းလိမ့်ဦးမယ်ကွယ် နားပါတော့လား” ဟု မလတ်က ပြောယူရအောင် ငထက်ကလိုးနိုင်သူဖြစ်သည်။ လီးကလည်း ကြီးသည် ရှည်သည်။ ထို့ကြောင့် သမီးငယ်လေးကို ပေကပ်ပြီး မလိုးခြင်းဖြစသည်။ တစ်ခါတလေ ကလေးမုဒိန်းကျင့်သူများကို အံ့သြသည်။ ကလေးသည် လိုးစရာ မဟုတ်။ ကလေးကို ချစ်လို့ ကျန်တာခိုင်းချင်ခိုင်း။
အရပ်ထဲ အရှက်ကွဲအောင် ကလေးကို တစ်ဘဝလုံး ပျက်စီးသွားအောင် မတရားလိုကြသည်ကို မုန်းသည်။ တစ်ခါတလေကျ သူတို့လို ငထက် ခံစားရသည်။ သို့သော် သူက သူ့သမီးလေးကို ချစ်သောအချစ်ကြောင့် လိုးရမည်ကို လိပ်ပြာလုံသည်။ သမီးလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်အရွယ်ရောက်လာလျှင် အလိုးခံချင်ရှာမည်။ မိမိ၏မိခင်ကဲ့သို့ ရက်စက်သော ယောက်ျားကို .ယူမိလျှင် တစ်ဘဝလုံး နှိပ်စက်ခံရမည်။ နေ့တိုင်း မျက်ရည်နှင့် မျက်ခွက်ဖြစ်နေမည်။ ဒါကြောင့် သူ့သမီးလေးကို သူသာ လိုးရင်း စိတ်ချမ်းသာအောင် ထားမည်ဟု သူက ကြံဆသည်။
ထို့ကြောင့် အလုပ်ကို ဖိကြိုးစားသည်။ ငွေရှိမှ သမီးလေး အနာဂတ်ကောင်းမည်။ ပညာတတ်အောင်သင်ပေးမည်။ သူ့အချစ်ကို ခံယူခိုင်းမည်။ သမီးလေး၏အလိုရမက်ဆန္ဒများကို အမြဲဖြည့်စီးပေးမည်။ ထို့နောက် ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းတစ်ခုထောင်မည်။ သမီးလေးနဲ့ တိတ်တိတ်ကလေး ကလေးများယူမည်။ ကလေးများကိုလည်း သူများကလေးများ အလွန်သနားပြီး မွေးစားမိသည့် ပုံစံဟန်ဆောင်ရမည်။သူ့တွင် စိတ်ကူးများစွာ ရှိနေသည်။ ထိုစိတ်ကူးများကို ပုံဖော်ရန်ပဲလိုသည်။
အကယ်လို့ သမီးလေးပွင့်သွယ်မှာ သားလေးမွေးခဲ့ရင် ပိုလို့အဆင်ပြေသည်။ သူအသက်ကြီးချိန်တွင် ပွင့်လေးကို ဆက်လိုးပေးလိမ့်မည်။ ထိုအစီစဉ်များကို သူအသေချာချရမည်။ သမီးလေးမွေးရင်တော့ ခက်တော့ခက်မည်။ သို့သော် သူဆက်လိုးမည်။ ယောက်ျားလေး မမွေးမချင်း ဆက်လိုးပေးရမည်ဖြစ်သည်ကို သိသည်။ ထို့ကြောင့် သူက ကျန်းမာရေးကို အထူးသတိပြုရသည်။ သူ့ဘဝတွင် သူ့သွေးသားအရင်းများသာ အမြဲလိုလို ပျော်ရွှင်နေရမည်ဟု ရည်ရွယ်ထားသည်။ ထိုရည်ရွယ်ချက်ကိုလည်း သူအကောင်ထည်ဖော်နိုင်မည်ဟု ယုံကြည်ထားလေတော့သတည်း။
ထက်ထက်တွင် သားဦးလေးမွေးခဲ့သည်။ သားလေးကလည်း ၈ နှစ်သားအရွယ်ရောက်လာပြီ။ တီတီတာတာ စကားလေးများ ပြောနေတတ်သည်။ မင်းထက်ကမူ ပျော်မဆုံးရှိနေခဲ့သည်။ သားလေးကို အရမ်းချစ်သည်။ အမြဲအလိုလိုက်လွန်းသည်။ အမြဲတစေ သားလေးကိုအချိန်ပေးတော့ ထက်ထက်အတွက် လစ်ဟာလာခဲ့သည်။ မင်းထက်ကို ချစ်သောကြောင့်သာ ထက်ထက်ခဗျာ သည်းခံခဲ့ရသည်။ မင်းထက်က သူမ၏ဆန္ဒပြည့်အောင် လိုးပေးနိုင်စွမ်းမျိုးမရှိတာ။ သူမကို အရမ်းချစ်တာကို သူမသိသည်။ သို့သော် မိန်းမတို့၏လိုအင်ကလည်း ရှိသေးသည်။ အိပ်ယာထဲလိုးတိုင်း သူမ ပူဆွေးပြီး အလိုမကျ ဖြစ်ဖြစ်ပြီးကျန်ခဲ့ရသည်က များသည်။
ထိုအကြောင်းတို့မှာ သူမကို အရမ်းကောင်းအောင် ပြုစုပြီးလိုးပေးခဲ့သော ဦးသန့်ဇင်ကြောင့်သာဖြစ်သည်။ သူမက ဦးသန့်ဇင်နှင့် လိုးတာမျိုးများ မလုပ်တော့။ ပိုက်ဆံလည်း ရိုးရိုးသားသားသာရှာတော့သည်။ ဦးသန့်ဇင်က ထက်ထက်ကို ချစ်တာ သိသာသည်။ သူမကို မလိုးရသော်လည်း သူမကို အလုပ်မထုတ်ပစ်ခဲ့ပါ။ ဒီအတိုင်းသာ မသိဘာသာနေခဲ့သည်။ တစ်ခါတလေ ထက်ထက်ကို တောင်းဆိုသည်က ရှိသည်။ ထက်ထက်က လက်မခံသောကြောင့် နှစ်တွေအကြာကြီး စောင့်ထိန်းပေးခဲ့ရှာသည်။
“ထက်လေး…ကိုကြီးလေ”
ထက်ထက်က ဘေးသို့ မျက်နှာကို လွှဲပစ်လိုက်သည်။
“ကျမကို ထက်လေးလို့မခေါ်ပါနဲ့လား ဦးသန့်ဇင်..ကျမ ကလေးအမေဖြစ်နေတာ ကြာလှပြီ ရှင်ဘယ်တော့မှ လက်လျော့မလဲဟင်..” ဟု တုန်တုန်ယင်ယင်ပြောရင်း ဆိုတော့ ဦးသန့်ဇင်က မျက်ရည်ဝေ့နေသော အကြည့်များဖြင့် ကြည့်နေရှာသည်။
“ထက်လေးကို..ကိုကြီးအခုချိန်ထိ တမ်းတမ်းစွဲစွဲချစ်နေရတာ အဲဒါကြောင့်ပဲ။ ထက်လေးက လက်တွေ့ဘဝကို လက်တွေ့ဆန်ဆန်ဆုံးဖြတ်လေ့ရှိတယ်”
ထို့နောက် ချစ်စကားများ တဖွဖွပြောပြန်တော့လည်း ထက်ထက်က ရင်တွေဖိုရပြန်သည်။ မင်းထက်နှင့် မရခင်ကဆို သူမကပင် ပြေးနမ်းမိလိမ့်မည်။ ဦးသန့်ဇင်သည် သူမကို တုန်နေအောင်ချစ်သည်။ ဂရုစိုက်သည်။ မင်းထက်နှင့် ယှဉ်ကြည့်လျှင် သူတို့သူမကို ချစ်သော အချစ်သည်အတူတူဖြစ်နေလိမ့်မည်ကို သူမသိသည်။ သူမ ကိုယ်ကျင့်တရားကိုစောင့်လျောက်ရဦးမည်။ သားလေးအပေါ်လည်း သူမက သစ္စာမဖောက်ချင်ပါ။ ဒီကြားထဲ ကိုထက်ကိုလည်း သူမက မေ့မရသေးပေ။ အမြွှာလေးတွေတောင် မွေးစားထားသေးသည်။ သူမအနေဖြင့် ခုချက်ချင်းမင်းထက်ကို ကွာပြီး ကိုထက်ကိုပြေးယူချင်စိတ်တောင် ဖြစ်မိသည်။
ဦးသန့်ဇင်ကျတော့လည်း တမျိုးရင်ခုန်ရပြန်သည်။ လင်ယောက်ျားအဖြစ်တော့ ရည်ရွယ်ထားခြင်းမရှိ။ လိုးဖော်လိုးဖက်အဖြစ် သဘောထားသည်။ sex partner အဖြစ်သက်မှတ်သည်။ သို့သော် မင်းထက်ကို ယူပြီး သူစောင့်ထိန်းခဲ့သည်။ သို့သော် မင်းထက်၏ sex pleasure မှာ အနုတ်လက္ခဏာဖြစ်သည်။ ဦးသန့်ဇင်ကို သူမ လွမ်းသည်။ ယခုလည်း ဦးသန့်ဇင်က တောင်းဆိုတော့ သူမ လိုက်လျောချင်သည်။ ဆန္ဒကို သိက္ခာနှင့် ထိန်းနေရသည်။ ဦးသန့်ဇင် ဒီထက်ဆက် ငြုနေလျှင် သူမပျော့တော့မည်ကို သူမသိနေသည်။ ထို့ကြောင့်
“ကျမကို ခိုင်းစရာမရှိတော့ရင် ခွင့်ပြုပါဦး ဦးသန့်ဇင်” ဟု ခပ်မာမာပြောပြီး ထွက်လာခဲ့ရသည်။ စိတ်တော့မကောင်း။ တံခါးဝရောက်တော့ ဦးသန့်ဇင်က “ထက်လေးရဲ့နှလုံးသားထဲ ကိုကြီးတစ်နေရာရာမှာ ကျန်နေသေးရင် မနက်ဖြန်ကိုကြီး တစ်နေကုန် အရင်က ကိုကြီးတို့လိုးနေကျ ဟိုတယ်မှာ စောင့်နေမယ်” ဟုပြောသည်။ သူမ ရင်တွေက တဒုန်းဒုန်းခုန်နေရသည်။
ထိုနေ့ညသည် ထက်ထက် အိပ်မပျော်နိုင်။ မင်းထက်က သူပေါ်တတ်ပြီး လိုးပေးရှာသည်။ ထုံးစံအတိုင်း သက်လုံမရှိ။ နှစ်ချီလောက် ချပေးပေမယ့်လည်း ထက်ထက်ကို ပြီးအောင်မချနိုင်။ အမှန်မှာ ထက်ထက်က အကြာကြီး နူးနပ်ကာ သူမ နှစ်ချီလောက်ပြီးမှ စောက်ဖုတ်ကြီး စိုစွတ်နေပြီဆိုမှ စတင်လိုးရတာကို ကြိုက်သည်။ ထိုအကျင့်ကိုလည်း ဦးသန့်ဇင်က ဖျက်စီးထားသည်။ နှစ်တွေကြာတော့ ထိုအရသာက မေ့လုလုဖြစ်သွားပြီ။ တစ်ခါတရံတွင် စိတ်ကူးယဉ်ပုံဖော်နေမိရုံမှတပါး သူမ ဘာမှမတတ်နိုင်ခဲ့။ မင်းထက်က ဘေးတွင် ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်နေရှာသည်။ ထက်ထက်မှာ မင်းထက်လိုးမှာကိုပင် ကြောက်နေရသည်။ လိုးပြီးတိုင်း သူမနှစ်နှစ်ကြိုက်ကြိုက် အိပ်ရသည်မရှိ။ ဟိုလိမ့်ဒီလိမ့်နှင့် ရင်ထဲ တစ်နုပ်နုပ်ခံစားရမြဲသာဖြစ်သည်။
“ဟင် ထက်လေး..ထက်လေးရောက်လာတယ်”
ထက်ထက်က ပြုံးပြသည်။ “ထက်လေးလေ ကိုကြီးကို မမေ့ပါဘူး.. ဒါပေမယ့် ကိုကြီးထက်လေးကို နားလည်ပေးပါနော်..ထက်လေးကလေ ကလေးတစ်ယောက်အမေဖြစ်နေပြီ။ ဒါကြောင့် ကိုကြီးနဲ့ဘယ်လောက် ချစ်ချင်ပါစေ ထက်လေးထိန်းသိမ်းခဲ့ရတယ်”
ထက်ထက်စကားလုံးများကို ဦးသန့်ဇင်က သေချာနားထောင်နေရှာသည်။
“ထက်လေး.. ဒီတစ်ကြိမ် ကိုကြီးကို လိုက်လျောမယ်နော်.. နောက်ဆို ကိုကြီးက ထက်လေးကို ဒီကိစ္စမတောင်းဆိုနဲ့တော့” ဟု ပြောတော့ ဦးသန့်ဇင်က ရင်ဖိုစွာ ထက်ထက်အနားတိုးလာသည်။
“အိုကွယ်.. ထက်လေးက ကိုကြီးကိုရက်စက်ပေမယ့် ကိုကြီးက ထက်လေးအပေါ်မရက်စက်နိုင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ထက်လေးကို မတောင်းဆိုတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ထက်လေးလိုအပ်လာတိုင်း ကိုကြီးကို အချိန်မရွေး အသုံးချနိုင်တယ်ဆိုတာ သိထားပေးပါ။ ကိုကြီးလီးက ထက်လေးရဲ့ဟောဒီက ဖုတ်လေးအတွက်ဆို အမြဲတောင်နေမယ်ဆိုတာ သိထား” ဟုပြောရင်း နက်ပြာပေါ်တွင် အဖြူပွင့်များ ရိုက်ထားသည့် ထမီမှ ထက်ထက်၏မောက်မို့နေသော ဖင်တုံးလေးကို ရိုက်ပြီးပြောသည်။
“အို..”
ထက်ထက်ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ဖင်ကိုရိုက်သော်လည်း စောက်ဖုတ်ကို ထိမိသည်။ သို့သော် စကေးကောင်းလှသော ဦးသန့်ဇင်ကို သူမ ချစ်သည်ဟု ဝန်ခံရပါမည်။
သူမ စိတ်တွေ အရမ်းနိုးကြွနေသည်။ ညကလည်း တစ်ညလုံးစိတ်ကူးတွေယဉ်နေမိသည်။ ဒါကြောင့် သူမက တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ် လဲနေမိသည်။ ကြံခိုင်နုထွားသော ရင်သားများက မီးရောင်အောက်တွင် ဝင်းဝင်းလဲ့လို့နေသည်။ ပိတုန်းရောင်စောက်မွှေးလေးအောက်က အကွဲကြောင်းကလေးကလည်း ဟနေလျက် လောကကြီးကို စိန်ခေါ်နေသည်။
တချိန်က ဦးသန့်ဇင်အတိုင်းပင် သူမကို အရင်လျှာဖြင့် မွှေနောက်ပေးသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး အနှံ့ကြင်နာစွာ အနမ်းတွေပေးသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းသည်။ လျှာများကို စုပ်ယူသည်။ ထက်ထက်ခဗျာ နှစ်ပေါင်းများစွာ လွမ်းခဲ့ရသော အထိအတွေ့ကြောင့် “တဟင်းဟင်း” နှင့်သာ ငြီးရင်း စောက်ဖုတ်ကလေး တုန်နေအောင် ခံစားရသည်။
“အ…ကိုကြီး ပြီးတော့မယ် .. ထက်လေး ပြီးတော့မယ် သိလား”
ဟု အော်တော့ ဦးသန့်ဇင်က အသေအချာကို ကလိပေးရသည်။ ထက်ထက်မှာ တွန့်လိမ်ခေါက်ကွေးသွားရသည်။ ဒီလိုမပြီးတာ ကြာလှပြီ။ သူမ သတိလက်လွတ်တွေကို ဖြစ်ကုန်ရသည်။ နှုတ်ကလည်း “ကိုကြီးနဲ့ နေ့တိုင်းလိုးမယ်” “ကိုကြီးကို ထက်လေး အရမ်းချစ်တယ်” တွေ တရတ်ဆက်ပြောနေမိသည်။
နောက်တစ်ချီကိုလည်း ဦးသန့်ဇင်ကပင် အသေချာ စပေးရှာသည်။ ရွှဲနစ်နေသော ထက်ထက်စောက်ဖုတ်ကို မရွံ့မရှာ ထပ်လျက်ပေးသည်။ ဆေးကြောရန် ခွင့်မပြု။ ဆက်တိုက် လုပ်ပေးသည်။ ထက်ထက်မှာ မျက်ရည်လေးများပင် ဝဲလျက် ချစ်စိတ်တွေသာ တဖွားဖွားတိုးနေရတော့သည်။
“ထက်လေးတို့ တစ်နေကုန် လိုးကြမလားဟင် ကိုကြီး”
ဟု ပြောတော့ ဦးသန့်ဇင်က ခေါင်းကိုညိမ့်ပြသည်။ “ထက်လေး စောက်ဖုတ်ထဲကိုလေ..ကိုကြီးလီးကို ထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ရူးမိုက်စွာ လိုးပစ်ပါတော့နော..” ဟု ထက်ထက်ကပြောတော့ ဦးသန့်ဇင် စတင်လိုးတော့သည်။
ထက်ထက်မှာ အိမ်က သားလေးကို မေ့သည်။ ကိုမင်းထက်ကို မေ့သည်။ ကိုထက်ကတော့ ရှိသေးသည်။ ထို့နောက် doggy ဆွဲသည်။ ရင်ထဲကို ပွင့်ထွက်နေအောင် ကောင်းလှသည်။ သူမ၏တင်ပဆုံအသားစိုင်တို့က ဦးသန့်ဇင်ဆီးခုံတို့ကို တိုက်သော အရသာသည် လောကကြီးကို မေ့စေသည်။ ပါးစပ်ကလည်း ပြောမိပြောရာတွေ ပြောနေသေးသည်။
“တဖြန်းဖြန်း” လိုးပြီးတော့ သုတ်တွေကို ရွဲနစ်နေလေသည်။ ထက်ထက်က ဘေးတွင် ချစ်စကားများ တိုးတိုးလေးကပ်ပြောနေသည်။ ဦးသန့်ဇင်က တရက်ဆက် နမ်းနေသည်။ လီးကို စုပ်ပေးသည်။ ပြန်တောင်လာသည် လိုးရပြန်သည်။ ထက်ထက်၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ကျင်ပြီး ခါနေအောင်ပင် လိုးရသည်။ ခါးညောင်းသွားလိုက် ၊ ပေါင်ကြီးတောင့်ပြီးနင်သွားလိုက်နှင့် ဝေဒနာတွေကို အမျိုးမျိုးခံစားရင် လိုးခြင်းဆိုသော အရသာကို အနှစ်သက်ကြီး နှစ်သက်နေမိတော့သည်။
ငထက်တို့ မိသားစုကလေးတို့ကလည်း လောကကြီးတွင် စားသောက်ခြင်း ၊ အလုပ်လုပ်ခြင်းနှင့် လိုးခြင်းတို့ဖြင့်သာ သာယာနေကြသည်။ တစ်ခါတလေ လိုးတာကို ဆော့ကစားနေကြသည်။ အပြိုင်အဆိုင်လုပ်နေတတ်ကြသည်။ တစ်ရက်ဆိုလျှင် မပွင့်သွယ်လေးကို လိုးရာတွင် ရိုးရိုးမလိုးပေ။ မပွင့်သွယ်လေးက ဖင်ဗူးထောင် ကုံးပေးထားသည်။ ငထက်က ခြေသုံးလှမ်းလောက် နောက်ဆုတ်ပြီး တည့်တည့်ထိုးရသည်။ စောက်ပတ်ထဲမဝင်လျှင် ငထက်ကရှုံးသည်။ ဒါမျိုးဖြစ်သည်။ ငထက်က ရှုံးလျှင် မပွင့်သွယ်လေး စားချင်သမျှ လိုက်ကျွေးရသည်။
သူတို့အိမ်တွင် ကြီးမားသော ကုန်စုံဆိုင်ကြီးဖွင့်ထားသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက စာတော်သော ကျောင်းသူဖြစ်သောကြောင့် ငွေကြေးနိုင်နင်းသည်။ မလတ်က ဆိုင်တွင် ထိုင်ရောင်းချသည်။ ကုန်စုံဆိုင်ကြီးသည် ရပ်ကွက်၏အထင်ကရဖြစ်သည်။ စိတ်ထားကောင်းသော မလတ်တို့မိသားစုကို ပိုပြီးအားပေးသည်။ မလတ်တို့ ချမ်းသာလာသည်ဟု ဆိုရမည်။ အလုပ်ပျင်းသူကလည်း မရှိ။ အမြဲလိုလို မိသားစုက တတ်ကြွနေတတ်သည်။ တခါတလေ ဆိုင်ပိတ်ပြီး ခရီးထွက်ခြင်းများ ၊ အိမ်တွင် အေးအေးဆေးဆေး အနားယူခြင်းများ ပြုလုပ်သည့်အခါ တစ်နေကုန် လိုးနေတတ်ကြသည်။
အိမ်က တိုက်ငယ်လေးဖြစ်လာသည်။ အဲကွန်းနှင့် သပ်သပ်ရပ်ရပ်နှင့် ဖြစ်လာသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ဆယ်တန်းရောက်တော့ အဆောင်ကိုမသွားဘဲ အိမ်တွင် ဂိုက်ခေါ်သင်သည်။ မပွင့်သွယ်က စာအလွန်တော်သည်။ ဂုဏ်ထူးထွက်လိမ့်မည်ဟု ဆရာမက ပြောသည်။ စာကျက်လိုက် ဖခင်နှင့်လိုးလိုက်။ မိခင်နှင့်လိုးလိုက်နှင့် အတော်အလုပ်ရှုပ်နေတတ်သည်။ မပွင့်သွယ် ၁၀ တန်းရောက်တော့ ကလေးလေးတွေက နှစ်နှစ်သားရောက်နေပြီ။ မလတ်က ဆိုင်စောင့်ရင်း ကလေးထိန်းတတ်သည်။ တစ်ခါတလေ မပွင့်သွယ်က ထိန်းပြီး နို့်တိုက်လေ့ရှိသည်။
နံနက်ခင်းတိုင်းတွင့် မပွင့်သွယ်၏နို့ကို စို့ပြီးမှ အလုပ်လုပ်ကြသည်။ မပွင့်သွယ်လေး စောက်ပတ်ကို လျက်ပြီးမှ ထမင်းစားလေ့ရှိကြသည်။ သူတို့ဘဝတွင် လိုးခြင်းများ အသစ်ထွင်ခြင်း ၊ လီးစုပ်နည်းများ အသစ်ထွင်ခြင်း စသည်တို့ကို လုပ်ရင်း ပျော်ပျော်နေကြတော့သည်။ မပွင့်သွယ်က သားအိမ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ အသက်အလွန်ငယ်သေးသော်လည်း သူမက မနှမြောခဲ့ပါ။ သူမ အိမ်ထောင်မပြုပါ။ သူမက တစ်သက်လုံး ဖခင်ကိုလိုးပါမည်။ တစ်သက်လုံး သားလေးနှင့်သမီးလေးကို ပြုစုစောင့်ရှောက်မည်ဟု ရည်ရွယ်ထားသည်။
မပွင့်သွယ် ၂၇ နှစ်ယောက်တော့ ပိုးသူပန်းသူများ များလှသည်။ မပွင့်သွယ်ကို အပျိုကြီးလုပ်မှာပါဟုသာ ကြွေးကြော်ထားတော့ ပတ်ဝန်းကျင်က ချီးကျူးကြရပြန်သေးသည်။ မပွင့်သွယ်က ဈေးရောင်းနေလျှင် အိမ်ထဲတွင် မိခင်နှင့်သားက လိုးသည်။ မလတ်က ဈေးရောင်းရင်တော့ မပွင့်သွယ်က ဖခင်နှင့်ဝင်လိုးသည်။ ကျောင်းပိတ်ရက်များတွင် အမြွှာလေးနှစ်ယောက်နှင့် မပွင့်သွယ်လိုးရပြန်သေးသည်။
“ဟဲ့ မဆုရယ်… ကိုယ့်မောင်လေးကိုယ် သေချာလိုးစမ်းပါကွယ် ကိုယ့်မောင်လေး မချစ်ဘူးလား”
“မေမေကလည်း သူကမှ ငြိမ်ငြိမ်လိုးမနေတာ။ မေမေ့သားက လျောက်ဆော့နေတာ။ ဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့ ဖေကြီးနဲ့ပဲ လိုးချင်တာ ငယ်လေးနဲ့များ မလိုးချင်ပါဘူး”
မပွင့်သွယ်က အငယ်ဖြစ်သူ ငယ်လေး မျက်စောင်းထိုးသည်။ “ကဲ.. သား လီးကို သေချာတည်တည်တန့်တန်းလိုးစမ်းကွယ် မေမေနဲ့လိုးသလို” ဟု ငေါက်တော့ ငယ်လေးက မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် “ဟုတ်ကဲ့မေမေ” ဟု ပြောရှာသည်။ ငထက်ကတော့ ဖခင်ပီပီ ပြုံးနေရှာသည်။
ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သောကြောင့် ဆိုင်လည်း ပိတ်ထားလိုက်သည်။ မိသားစုတတွေ အေးအေးဆေးဆေးပင် လိုးကြရသည်။ မလတ်က အသက်ကြီးပြီဖြစ်သောကြောင့် သားတွေမြေးတွေလိုးတာကိုသား ကြည့်ရင်း ပီတိဖြာနေရတော့သည်။ တစ်ခါတလေ ငထက်လီးနှင့် မြေးဖြစ်သူငယ်လေးလီးကိုတော့ စုပ်ပေးတတ်ရှာသည်။
“အမေလေးကွယ်.. ငယ်လေးရယ် ဖင်ကနေ တွန်းဆောင့်ပြီး သေချာလိုးစမ်းပါ ကိုယ့်အမကို..” ဟု သွန်သင်ရင်း ငေါက်နေရသည်။ ငယ်လေးက ကလေးပီပီ အဆော့သန်သည်။ သိပ်မလိုးချင်သေး။ ငယ်လေးလိုးချင်သည်က မပွင့်သွယ်ကိုသာ ဖြစ်သည်။ ကလေးပီပီ အမေကိုသိပ်ချစ်သည်။ အဖေကိုလည်း သိပ်ချစ်သည်။ ငထက်မှာ သားလည်းဖြစ် ၊ မြေးလည်းဖြစ်သူ ငယ်လေးကို သိပ်ချစ်သည်။ အရမ်းအလိုလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်ငယ်လေးက တစ်ခါတလေဆိုးသည်။ တစ်ရက်ထဲမွေးသော အမဖြစ်သူ မဆုကလေးကတော့ အရမ်းတည်ငြိမ်သည်။
အသက်နှင့်မလိုက်အောင်ကို တည်ငြိမ်သည်။ တစ်ခါတလေ ငထက်ကို ချစ်စဖွယ် စကားတွေ ပြောရင်း လာလာလိုးတတ်သည်။ မပွင့်သွယ်က သမီးလေးကို လိမ္မာလို့ သိပ်ချစ်သည်။ သို့သော် အဖေနှင့်ယောက်ျားဖြစ်သူ ငထက်အသက်ကြီးသွားရင် သက်လုံခိုင်ပြီး လိုးနိုင်မယ့် ငယ်လေးကို အားကိုးရသည်။ သူတို့က လူသူမရှိသည့် နေရာမျိုးကို သွားကာ ကလေးမွေး ၊ မျိုးဆက်လိုက်ကြီး လိုးနေချင်ကြသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိနေသရွေ့တော့ သူတို့ဒါမျိုးလုပ်လို့မရသည်ကို သိသည်။ ထို့ကြောင့် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေရင်း လိုးကြရသည်။
“မေကြီး ၊ သားလီးကို စုပ်ပေးဦး” ဟု ငယ်လေးက ပူဆာသည်။ မပွင့်သွယ်က မျက်စောင်းထိုးသည်။ အကြောင်းမှာ ငထက်လီးကို စုပ်ပေးနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ မဆုကလေးက ရေခဲသေတ္တာထဲက မုန့်တွေကို အအေးနှင့်သောက်ကာ အားရပါးရစားနေသည်။ “သားလေးကလည်း ဒီမယ် မေကြီး ၊ ဖေကြီးလီးကို စုပ်နေတယ်လေကွယ် ခနနေမှ စုပ်ပေးမယ်နော် သိလား။ လာ လာ မေကြီးစောက်ဖုတ်ကို လိုးနေ” ဟု ဆိုရသည်။
“အမေလေး သမီးရယ်.. ငယ်လေးက စုပ်ပေးဆိုတော့ စုပ်ပေးလိုက်စမ်းပါ…ဖေကြီးက နောက်မှ အေးဆေးစုပ်လည်းရပါတယ်”
ထိုအခါ အသက်(၅၀) နားကပ်နေသော မလတ်က ရီတော့သည်။ “ကြည့်ပါဦး အဝေမတည့်ဖြစ်လေလိုက်ကြတာ.. လာ..လာ မြေးလေး ဖွားဆီလာ ဖွားဖွားစုပ်ပေးမှာပေါ့” ဟု ချော့ရသည်။ ထိုအခါမှ ငယ်လေးက လီးတန်းလန်းနှင့် သူ့ဖွားအေဆီ ပြေးအစုပ်ခံသည်။
မပွင့်သွယ်က ရယ်နေသေးသည်။ “ဖေကြီး. ငယ်လေးကို အတော်အလိုလိုက် အရမ်းဆိုးတယ်သိရဲ့လား” ဟု မျက်စောင်းကလေးထိုး ပြောတော့ ငထက်က “တဟဲဟဲ” နှင့် ရယ်နေတော့သည်။ မပွင့်သွယ်က ဖခင်ဖြစ်သူ ငထက်ကို စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပြောရင်း အပေါ်ကလိုးပေးနေုတုန်း “ဖွားဖွားကို လိုးမယ်” ဟု ငယ်လေးက ထအော်သည်။
“ဟဲ့..အော်..ဒီသားနဲ့ ခက်ပါပြီ။ မေကြီးက အသက်ကြီးပြီကွယ့်။ ပင်ပန်းကုန်မှာပေါ့” ဟု သတိပေးတော့ မလတ်က ရီရင်း “ရပါတယ်ကွယ်” ဟု ပြောရသည်။ ထို့နောက် စားပွဲခုံပေါ်တွင် ဖွားအေကို စလိုးသည်။ မလတ်မှာ အချစ်တုံးလေး မြေးသားလိုးတာကို ရယ်ရင်း ပျော်နေရှာသည်။ ကလေးက မလတ်၏ဖင်တွေဘာတွေ တဖြန်းဖြန်းနှင့်က ရိုက်သေးသည်။ “ကြည့်ပါလား ဖေကြီးရယ်.. ဒီကောင် အရမ်းဆိုးပါတယ်လို့ မပြောဘူးလား”
မလတ်ကတော့ ခပ်ညီးညီးလေး အော်ရင်း ဖီးလ်တွေ တတ်နေသေးသည်။ ငထက်က မပွင့်သွယ်ကို အားစိုက်လိုးနေမိသည်။ မပွင့်သွယ်လေးသည် အလွန်လှသည်။ ကလေးနှစ်ယောက်မွေးပြီးကလည်းက ငထက် အလွန်လှလာသည်ဟု ထင်သည်။ အမှန်လည်း မပွင့်သွယ်က တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်လာကာ အလွန်လှလာသည်။ ပါးလေးများ ပါးအို့လေးတွေရဲနေအောင် အသားဖွေးသည်။ နို့နှစ်လုံးကလည်း ရှားမှရှား နုဝင်းနေလျက် အသီးလေးတွေကလည်း ကလေးဖြစ်သော်လည်း သေးနေသေးသည်။ စောက်ပက်ကတော့ တစ်စက်မှ မပျက်စီးသေးပါ။ လိုးလိုက်တာနဲ့ မပွင့်သွယ်စပက်က ပြန်ကိုမထုတ်ချင်။
မဆုလေးက ဗိုက်ပြည့်တော့ ငထက်နား လာရပ်သည်။ ထို့နောက် ဖအေဖြစ်သူကို အကြင်နာအနမ်းတွေ ပေးနေသည်။ ငထက်က မပွင့်သွယ်စောက်ပတ်ထဲက လီးကို ထုတ်လိုက် သမီးငယ်လေးမဆုကို ပေးစုပ်ခိုင်းလိုက် မပွင့်သွယ်ကို ထပ်လိုးလိုက်နှင့် ဟန်ကျနေသည်။ ဟိုဖက်မှာလည်း ဖွားအေနှင့် မြေးသားက ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးနေသည်။ ခနနေတော့ မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲ ငယ်လေး၏သုတ်များ ပန်းထွက်လာသည်။ ငယ်လေးမှာ မောပြီး နားနေရတော့သည်။
“အမေ.. သားဆီလာပါဦး” ဟု ငထက်က ခေါ်တော့ မလတ်က သူ့သားနား ကပ်လာပြန်သည်။ “မေကြီး ဒီမယ်ကြည့်ပါဦး သားတို့လိုးထားတဲ့ သားလေးသမီးလေးတွေ.. ဘယ်လောက်စည်းလုံးပြီး ပျော်ဖို့ကောင်းလဲ” ဟု ပြောတော့ မလတ်က မျက်ရည်ကျရှာသည်။ မဆုလေးက ဖွားအေကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားသည်။ ထိုအခြေနေကို မြင်တော့ ငယ်လေးကလည်း ဖွားအေကို လာဖက်ရှာသည်။
“ဖေကြီး.. မေကြီးကို လိုးလိုက်ပါဦး။ သမီး အရင်ချိန်တွေ အရမ်းလွမ်းတာပဲ” ဟု မပွင့်သွယ်က ပြောတော့ ငထက်က ခေါင်းကို အကြိမ်ကြိမ် ငြိမ့်မိသည်။
“လာ အမေ.. သားတို့ ကလေးဘဝကလို အားရပါးရ လိုးလိုက်ရအောင်နော်” ဟုပြောတော့ မလတ်က မျက်ရည်လေး ကလယ်ကလယ်နှင့် ပက်လက်လေး ငထက်ရှေ့လာလှန်ပေးရှာသည်။ ငထက်လီးက မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ နှစ်ဦးသား “ဟင်း” ကနဲ သက်ပြင်းအရှည်ကြီး ချလိုက်မိကြသည်။ ထို့နောက် မလတ်က “ငါ့သားလေးကို လိုးရတာများ အမေ..ဘယ်တော့မှ မရိုးဘူး” ဟုဆိုသည်။
ငထက်က ဖြေးဖြေးလေးဆောင့်ပေးနေသည်။ ငယ်လေးကလည်း သုံးချီမြောက်ကို သူ့အမေနှင့် စလိုးနေပြီ။ မဆုလေးကို မပွင့်သွယ်က လျှာဖြင့် ပြုစုပေးနေသည်။ ညနေစောင်းသွားပြီ။ သူတို့ အဲကွန်းခန်းထဲက မထွက်သေးဘဲ မမောနိုင် မပမ်းနိုင် လိုးနေကြဆဲဖြစ်သည်။ ယခုငထက်လိုးနေသည်က မဆုလေးကိုဖြစ်သည်။ မဆုလေးက အလွန်လှသည်။ ငယ်သေးပေမယ့် အရမ်းထွားသည်။ တင်ပဆုံသားကြီးတွေက အရမ်းထွားသည်။ အရပ်ရှည်သည်။ ရင်သားတွေကြီးသည်။
ပတ်ဝန်းကျင်က မဆုလေး ဝလိုက်လှလိုက်တာဟုပင် ချီးကျူးရလောက်အောင် ချစ်စရာကောင်းသည်။ မဆုလေးကို လိုးရပြန် ငထက်ရင်ထဲ ဗလောင်ဆူနေရသည်။ ဒီကလေးစောက်ပတ်ကွဲလေး ကလည်း မှော်ဆန်သည်။ သူ့အမေ စောက်ဖတ်နဲ့တူသည်။ သူ့လီးကိုဆွဲဆွဲ ညှစ်ထားသလို ခံစားရသည်။ ခွေးလိုးလိုးရာတွင် အထူးအရသာရှိလှသည်။ ဝိုင်းအိလှသော ဖင်တုံးလေးတွေက လှိုင်းတွန့်နေသည်။ အငယ်ဆုံးလေးက အမဖြစ်သူ မဆုလေးကို ဘာကြောင့် မလိုးချင်လည်း ငထက်စဉ်းစားမရနိုင်။
“ဖေဖေရယ်.. ဖေကြီး” ဟု မဆုလေးက ငြီးနေရှာသည်။ ငယ်လေးကလည်း မအေတစ်လှည့် ၊ ဖွားအေ တစ်လှည့်လိုးနေရသည်။ သူတို့က ညနေစောင်းတော့ ရေမိုးချိုး ၊ ထမင်းစား နားကြသည်။ အပြင်ထွက်ပြီး မုန့်တွေဘာတွေ သွားထွက်စားသည်။ ကလေးတွေကို ပျော်အောင် ကားပတ်မောင်းပေးသည်။ ကားပေါ်တွင် လီးစုပ်ပြိုင်ပွဲက ဆော့ကြသေးသည်။
“မေကြီး ရှုံးတော့မယ်….သားမပြီးသေးဘူးနော်” ဟု ငယ်လေးက ထအော်သည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်အချိန်က ပြည့်တော့မည်ဖြစ်သည်။ မပွင့်သွယ်ကလည်း အစွမ်းကုန် စုပ်ပေးနေသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်အတွင်း သုတ်ထွက်အောင် စုပ်ပေးရမည့် ကစားပွဲလည်းဖြစ်သည်။ ရှုံးသွားရင် အိမ်ရောက်ပါက ငယ်လေးစိတ်ကျ ခိုင်းတာကို မငြီးမငြူလုပ်ပေးရမည်။ ကြိုးုတုတ်လျှင် တုတ်မည်။ ရိုက်လျှင်ရိုက်မည်။ ငယ်လေးက bdsm ခေါ်သည့် အကြမ်းနှိပ်စက်ရတာတွေ သိပ်ကြိုက်သည်။ သို့သော် မဆုဖြစ်ဖြစ် ၊ မပွင့်သွယ်မိခင်ဖြစ်ဖြစ် ခွင့်ပြုမှ လုပ်ရှာသည်။ တခါတလေ ဖခင်ခွင့်မပြုရင်လည်း မလုပ်။ ထိုကတော့ အားကိုးရသည်။ ငယ်လေးက အတင်းကို တောင့်ခံရှာသည်။ အကြောင်းမှာ ညတွင် စိတ်ကြိုက် နှိပ်စက်ရမည်ဖြစ်နေသည်။ ဘာမှပြန်မပြောရ။ သူမ ရှုံးပါက သူပြုသမျှကို နုပေးမည်ဟု ရဲရဲကြီး မပွင့်သွယ်က စိန်ခေါ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ မဆုလေးက အချိန်မှတ်ပေးထားသည်။ ငထက်ကတော့ ကားကို ဂရုတစိုက်မောင်းသည်။ မလတ်က လက်ခုတ်တီးရင်း အားပေးနေသည်။
“နှစ်မိနစ်ပဲကျန်တော့တယ် မေကြီး.. ကြိုးစားထား” ဟု မဆုလေးက အားပေးရှာသည်။ မပွင့်လတ်က ကြိုးစားစုပ်သည်။ ဥတွေကို ပွတ်သည်။ အကောင်းဆုံးနည်းများကို သုံးသည်။ သို့သော် ရှုံးခဲ့ရသည်။ အကြောင်းမှာ ငယ်လေးက ကြာဆေးသောက်ထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
ထိုအကြံကို ဖခင်က ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ငထက်က ငယ်လေးကို သိပ်အလိုလိုက်သည်။ ငယ်လေးက “မေကြီးစုပ်ရင် နိုင်ချင်တယ်” ဟု မျက်နှာငယ်လေးနှင့်ပြောတော့ “သားလေး ဆေးသောက်မှရမှာ ဖေကြီးတောင် မခံနိုင်ဘူး သားအမေက အစုပ်အရမ်းတော်။ ပွင့်လေးက ကလေးကတည်းက လီးစုပ်သိပ်တော်တယ်” လို့ပြောတော့ သိပ်လည်သော အငယ်လေးက ဆေးကို သောက်ပြီးမှာ မိခင်စိန်ခေါ်ချင်အောင် အမျိုးမျိုးသွေးဆောင်ရတော့သည်။
“ကဲ မေကြီး.. ရှုံးတယ်နော.. သားနိုင်တယ်။ ညကျ မေကြီး မခံနိုင်အောင်ကို နှိပ်စက်ပစ်မယ်” ဟု ကြုံးဝါးတော့ ငထက်က “သား.. မေကြီးလျော့ပါဦးကွယ်” ဟုသာ သတိပေးသည်။ ရယ်တော့နေသည်။ မဆုလေးက နှုတ်ခမ်းလေး စူနေသည်။ သူ့အမေရှုံးတာကို သိပ်သဘောမကျ။ ခါတိုင်းအမြဲရှုံးသည်တွင် ယခုအကြိမ်နိုင်တော့ သံသယတော့ရှိသည်။ မပွင့်သွယ်ကတော့ ငယ်လေးကို မွှေးကြူနေရင်း “သားလေး သိပ်တော်တယ်” ဟု တဖွဖွပြောနေသည်။ သူတို့အားလုံး အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်ကို မျှော်လင့်နေကြတော့လေသတည်း။
..............................................................................................................................................
The Art of Incezt ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
မပွင့်သွယ်မှာ မွေ့ယာပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေး လှန်ပြီးအမောဖြေနေရသည်။ အငယ်လေးက သုံးချီတိတိလိုးပေးသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူငထက်က နှစ်ချီလိုးပေးထားသည်။ မဆုလေးက ဘေးကနေ မအေဖြစ်သူကို အားပေးနေရှာသည်။ ငထက်နှစ်ချီက သူမကို အတော်ခိုက်သည်။ အရမ်းဆောင့်နိုင်သည်။ လူကို တဆက်ဆက်တုန်နေအောင်ကို လိုးသည်။ သူတို့သားဖနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ပြီးရင် တစ်ယောက် မနားလိုးကြသည်။ မပွင့်သွယ်က ရင်တွေဖိုပြီး အရမ်းပင်ပန်းနေရှာသည်။ ပထမဆုံးအကြိမ် ဖခင်ကြီးလိုးလိုးချင်းပင် အတော်စောက်ပတ်ကို အထိနာသည်။ အကြောင်းမှ နေ့ခင်းကလည်း ကျုံးလိုးထားခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။
“အမလေး သေပါပြီ..”
ဖြန်းကနဲ မပွင့်သွယ်၏စောက်ပတ်ကို အငယ်လေးက ခပ်စပ်စပ်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ မပွင့်သွယ်မှာ လန့်ပြီး အော်မိသည်။ သူမမေ့နေသည်။ အငယ်လေးကို သူမရှုံးထားမိသည်။ သူမ သတိရမိတော့ ပြုံးမိပြန်သည်။ “ဒီကလေးက အတော်ဆိုးတယ်” ဟု တိုးတိုးလေးပြောသည်။ သူမ၏အဖေ ငထက်ကိုကြည့်တော့ ငထက်ကလည်း ပြုံးကြည့်နေသည်။
“ကဲ.. သား မေကြီးကို နှိပ်စက်စမ်း။ သားလေးစိတ်ကြိုက်” ဟု ခပ်ချေချေလေး ပြောတော့ အငယ်လေးမျက်နှာသာ တည်ငြိမ်မှိုင်းပျသွားသည်။ “အမေ့ကို သားချစ်လွန်းလို့ လုပ်တယ်ဆိုတာ အမေအမြဲသတိရနော်” ဟု ပြောသည်။ မပွင့်သွယ်က သားလေး၏နဖူးကို နမ်းပြီး “သားလေး စိတ်ကျေနပ်ဖို့သာ အဓိကပါကွယ်” ဟု ပြောရှာသည်။
“ဖြန်း”
စောက်ပတ်ကို အပေါ်က လက်ဝါးဖြင့် အငယ်လေးက မိုးရိုက်သည်။ တခြားနေရာထက် စောက်ပတ်က အလွန်နုတော့ အလွန်နာပြီး စပ်သည်။ လှသော မျက်နှာသွယ်သွယ်ကလေးက ရှံ့တွနေအောင် ခံစားရသည်။ တစ်ချက်ရိုက်တိုင်း အော်ပြီး တွန့်တွန့်သွားသည်။ ထို့နောက် အငယ်လေးက မိခင်၏စောက်မွှေးနက်နက်ကလေးတွေကို ရိပ်ပေးနေပြန်သည်။ ကတုံးပြောင်ဖြစ်သွားသော စောက်ပတ်အုံလေးက ရဲနေရှာသည်။ ဒါကို အငယ်လေးက လျှာနှင့် ပြန်သပ်ပြန်သည်။ ဒီတော့လည်း “တဟင်းဟင်း” နှင့် မပွင့်သွယ်က ငြီးရပြန်သည်။
ထို့နောက် နို့်အုံကို အတင်းနာအောင် ညှစ်သည်။ မပွင့်သွယ်မှာ နာလွန်းလို့ မျက်ရည်များပင် စီးကျနေရှာသည်။ အငယ်လေးက ပီတိတွေဖြာနေသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ချစ်မိခင် သူ့အပေါ်ဘယ်လောက် ချစ်နိုင်စွမ်း ၊ သည်းခံနိုင်စွမ်းကို သိချင်သောကြောင့်သာဖြစ်သည်။ သူက နောက်နောင် ဘယ်တော့မှ လုပ်လိမ့်မည်မဟုတ်။ ဒါက ပထမဆုံးအကြိမ်နှင့် နောက်ဆုံးအကြိမ် အမေ့ကိုအချစ်စမ်းခြင်းဖြစ်သည်။
“ဖာသည်မကြီး.. ငါ့ကိုချစ်ရဲ့လား ဟင်” ဟုလည်း ဆဲသည်။ မပွင့်သွယ်က ခေါင်းကို ညိမ့်သည်။ “အရမ်းချစ်တယ် အရမ်းချစ်တယ်” ဟု အတွင်တွင်ပြောလေ အငယ်လေးက ပိုပိုလုပ်လေဖြစ်သည်။ ငယ်လေးက အရမ်းပီတိတွေ ဖြာနေရှာသည်။ မိခင်၏အချစ်စစ်ကို သူ တနံ့နုံ့ခံစားရင်း သူ့အမေကိုသူ အရမ်းချစ်လှပြီ။
“ဒီနို့်တွေနဲ့ နို့တိုက်တာလား ဟင်.. နောက် တိုက်ရဲသေးလား တိုက်ဦးမလား ဖာသည်မ” ဟု ဆဲရင် နို့အုံကို ရဲတွက်နေအောင် ရိုက်သည်။ မဆုလေးက မျက်ရည်လေးဝဲနေသည်။ မပွင့်သွယ်ကတော့ မျက်ရည်ကလေးများ ကျနေလျက်က သားကိုအချစ်မပျက်ရှာ။ “တိုက်မယ်သား။ အမေ့ရဲ့နို့ဟာ သားလေးတစ်သက်လုံး စို့စေရမယ်” ဟု အကြိမ်ကြိမ် ရေရွက်ငြီးငြူနေရှာသည်။
ထို့နောက် ငထက်က မိခင်၏စောက်ပတ်ကို တစ်ချက်လိုးလိုက် တစ်ချက်ရိုက်လိုက်နှင့် “ဟော ဒီလီးကိုရော မငြိုငြင်ဘဲ တစ်သက်လုံးအလိုးခံရဲသေးရဲ့လား ဟင် ဖေလိုးမရဲ့” ဟု ဆဲရင် နှိပ်စက်သည်။ ငထက်က မျက်ရည်များပင် ကျနေပြီး သနားလွန်းသဖြင့် ကြည့်နေရှာသည်။ သူ့စိတ်ထဲကလည်း အငယ်လေးက သူ့အမေကို အချစ်စမ်းနေသည်ကို သိတော့ တမျိုးတဖုံ ရင်ထဲ ပျော်နေရပြန်သည်။ သို့သော် သူမကြည့်ရက်တော့။
“လာအမေ.. သားတို့ ငယ်ငယ်ကလိုးခဲ့သလို လောကကြီးမေ့သွားအောင် လိုးကြစို့” ဟု မလတ်ကို ပြောတော့ မလတ်က မျက်ရည်တွေစီးကျလိုက် ခေါင်းကို ညိမ့်သည်။ ထို့နောက် ငထက်က သူ့အမေမလတ်၏စောက်ဖုတ်ကို သူ့ဘဝတွင် နောက်ဆုံးလိုးခြင်းဟု သဘောထားကာ လိုးခွဲနေရတော့သည်။
“ဟဲ့.. နင်လွန်မယ်နော်.. မေကြီးမခံနိုင်တော့ဘူူး” ဟု မဆုလေးက အငယ်လေးကို တောင်းပန်ရှာတော့ မပွင့်လတ်က မခံနိုင်အောင် နာနေသည့်ကြား သမီးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းသည်။ “သားလေး စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါစေကွယ်” ဟု မဆုလေးကို နှစ်သိမ့်ရှာသည်။ မဆုလေးမှာ မိခင်လက်ကို ကိုင်နေလျက် ဘေးက တတွတ်တွတ် အားပေးနေရှာသည်။ မငယ်လေးက တစ်စက်မှ အားမလျော့။ နာနာလုပ်လေ သူ့အမေကို ပိုအချစ်တွေတိုးသည့်အတွက် သူပျော်နေရသည်။
ယခု ပါးတွေကို လိုးရင်းရိုက်ပြန်သည်။ ဖွေးနုနေသော ပါးတွေကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်သည်။ မပွင့်သွယ်မှာ ဝမ်းပင်နည်းလာသည်။ သူမ အရမ်းနာကျင်နေပြီ။ မိခင်ဟူသော အချစ်ဖြင့် ထိုနာကျင်မှုကို တွန်းလှန်နေရှာသည်။ စောက်ပတ်ကလည်း ကျင်ပြီး သားလေး၏လီးကို တွန်းလွှတ်ချင်လှပြီ။ သို့သော် သားလေးလီးသည် ဓါးသွားဖြစ်နေပါစေ သူမ ဘယ်တော့မှ လွှတ်လိမ့်မည်မဟုတ်။
“ဒီပါးတွေ နှုတ်ခမ်းတွေက ငါ့ကို နမ်းမှာလား။ ငါနမ်းရင်ရော ဒီပါးတွေ ခံရဲကဲ့လား ဟမ် ဖေလိုးမ ဖာသည်မကြီး ငါ့ကို သခင်ကြီးလို့ ခေါ်စမ်း ဖာသည်မ .. ဖာသည်မရဲ့”
မပွင့်သွယ်က “အမေ့ကို သနားပါကွယ် သားရယ်” ဟု တောင်းပန်ရှာသည်။ အငယ်လေးက စောက်ပတ်ကို အတင်း ရိုက်နက်နေပြန်သည်။
မဆုကမူ အငိုကြီးငိုနေရှာသည်။ သို့သော် မပွင့်သွယ်က “သခင်ကြီးကို အရမ်းချစ်တယ်… သခင်ကြီးရဲ့ ဆန္ဒတွေ အသက်သေပါစေ အမေ လိုက်လျောပေးမယ်” ဟု ခပ်မိုက်မိုက်ပြောသည်။ ထို့အခါတွင် မငယ်လေး၏ လီးတွင် သုတ်များ ပန်းထွက်လာသည်။ ထို့နောက် မျက်ရည်များစီးကျလျက် “အမေ.. အမေ” ဟု အကြိမ်ကြိမ်ခေါ်နေသည်။
“မေကြီးကို သား.. အရမ်းချစ်တယ်”
ဟု ပြောရင် ကြင်နာစွာ ဖွဖွလေးနမ်းရင် ပြောနေသည်။ မဆုလေးကလည်း “မေကြီးကို သိပ်ချစ်တယ်” ဟု အကြိမ်ကြိမ်ပြောနေသည်။
“မေမေက သားတို့ရောသမီးတို့ရော ဖေဖေရောမေမေရော မရှိရင် အသက်တောင်မရှင်ချင်အောင် အရမ်းချစ်တယ်ကွယ်” ဟု တိုးတိုးလေး ငြီးရှာသည်။
အငယ်လေးက မအေကို ဖွဖွလေးနမ်းရင်း သိပ်ချစ်ကြောင်း တဖွဖွပြောခြင်းကို တစ်စက်မှ မရပ်ပေ။ မပွင့်သွယ်က မျက်ရည်များပင် ကျနေပြီ။ ပီတိမျက်ရည်တွေဖြစ်သည်။ ညနေက လီးစုပ်ပြိုင်ပွဲတွင်မူ သားကို ရှုံးနိမ့်ခဲ့သော်လည်း မိခင်နှင့်သား အချစ်စမ်းပြိုင်ပွဲတွင်မူ သားငယ်၏နှလုံးသားကို အနိုင်ရခဲ့လေပြီ။ မဆုလေးက ဒဏ်ရာတွေကို ကြပ်ထုပ် ထိုးပေးနေရှာသည်။ အငယ်လေးကမူ မိခင်ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားရင်း ခဏခဏ သတိရတိုင်း နမ်းရှိုက်နေသည်။
“မမ..”
မဆုက မကြည့်သေး။ မဆုက စိတ်ဆိုးနေပါသည်။ မိခင်ကို ထိုသို့လုပ်ရကောင်းလားဆိုပြီး အရမ်းစိတ်ဆိုးနေပါသည်။ သူ့မောင်ကို နှုတ်ခမ်းကလေးစူထားပြီး စကားမပြော။
“မမ..ကိုလည်း ချစ်တယ် သိလား”
ဟုပြောတော့လည်း မဆုက ရင်ဖိုရသေးသည်။ နောက် “မယုံဘူး မင်းလေးက နာတာကို ချစ်တာ လူကိုချစ်တာမဟုတ်ဘူး” ဟု ဆိုသည်။ ထိုစကားကို အငယ်လေးက ခေါင်းအခါခါရမ်းပြီး ငြင်းရှာသည်။
“မောင်လေးက မေကြီးကို ချစ်လွန်းလို့ လုပ်ရတာ။ မမကိုရော မေကြီးကိုရော.. ဘယ်တော့မှ မလုပ်တော့ဘူးလို့ မောင်လေးကတိပေးတယ်”
ဟု ချော့တော့လည်း မဆုလေးက မျက်စောင်းထိုးသည်။
“သွားပါကွာ မင်းလေးက အပိုတွေ ပြောနေတယ်” ဟု လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် နာနာထုပစ်သည်။ သည့်ထက် ပိုနာအောင် ထုချင်သည်။ သို့သော် တစ်ဝမ်းထဲမွေး ၊ အတူတူကြီးပြီး ၊ အတူတူလိုးခဲ့ရသည့် မောင်လေးကို သိပ်နာအောင် မလုပ်ရက်။ ထိုက အကြီးဖြစ်သူ၏အချစ်မျိုးဖြစ်သည်။
“လာ.. မမ .. မမကို ဗိုက်ကြီးအောင်ကို လိုးပစ်စမ်းမယ် သိရဲ့လား” ဟု ပြောတော့ မဆုလေးက ရင်တွေခုန်ရသည်။ သူမရယ် ၊ သူမအဖေရယ် ၊ မောင်လေးရယ် အတူတူလိုးလို့ ရတဲ့ ကလေးတွေကို သူမ ရင်ခုန်နေမိသည်။
“အို..ကွာ မင်းလေးက သိပ်လိုးနိုင်တာပဲ အခုပဲ အရမ်းပင်ပန်းနေပြီကို နားပါတော့လား မမ မင်းလေးကြိုက်တဲ့ နန်းကြီးသုပ်ကို ကိုယ်တိုင်လုပ်ကျွေးမယ်”
“တစ်ချီလောက်တော့ မမကို လိုးခွင့်ပေးပါလား မမရယ်” ဟု တောင်းပန်တော့လည်း သူ့စောက်ပတ် လှလှလေးကို ကော့ပေးရပြန်သည်။ သူ့မောင်လီးကို သူမဘဝတွင် ပထမဆုံးအကြိမ် ကျေနပ်စွာ စောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက် သာယာမိသည်။ မောင်လေး၏လီးကို တယုတယ စုပ်လိုက်။ စောက်ပတ်လေးထဲ အလိုးခံလိုက်နှင့် လောကကြီးကို မေ့ပစ်လိုက်ချင်တော့သည်။
“ဖွားဖွားနဲ့ ဖေဖေများ လိုးနိုင်လိုက်တာနော်.. ဟိုမယ် မမတို့ရှိသလားတောင် သိမယ်မထင်ဘူး ချစ်လိုက်ကြတာ” ဟု မဆု ကြည်ကြည်နူးနူးပြောတော့ အငယ်လေးနှင့် မပွင့်သွယ်က ရယ်သည်။
“လောကကြီးမှာ ကိုယ့်သွေးရင်းသားရင်တွေကိုမှ မချစ်ရင် ဘယ်သူ့ကို ချစ်ရလဲကွယ်” ဟု မပွင့်သွယ်က ဆိုသည်။
ထို့နောက် အငယ်လေးနှင့် မဆုတို့ နောက်တစ်ချီထပ်လိုးကြပြန်သည်။ မဆုလေးကို မပွင့်သွယ်က ကြည့်ရင်း အားရနေသည်။ “အင်မတန်လှသော သမီးလေး” ဟု စိတ်က အကြိမ်ကြိမ်ပြောနေမိသည်။ ဆံနွယ်လေးများက မဲနက်အိစက်နေပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေးက မြင်ရုံနှင့် အတင်းဖက်ထားခြင်လောက်အောင် ချစ်စရာကောင်းသည်။ သားငယ်လေးကလည်း ဒါကို သိသည်ထင်သည်။ မဆုကလေး၏ ခါးသွယ်သွယ်ကလေးကို ညှစ်ပြီး အတင်းလိုးသည်။
ထို့နောက် မပွင့်သွယ်က ဒဏ်ရာတွေကို ဆေးလိမ်းနေသည်။ ဖေကြီးသည် တကယ်ကို လောကကြီးကို မေ့နေသည်ကို သတိပြုမိသည်။ မေကြီးကို စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပြောနေရင်း လိုးနေသည်။ မပွင့်သွယ် ကျေနပ်နေသည်။ သေမင်းနဲ့အားမတန်လို့ ရှုံးပြီးသေရရင်တော့ မိသားစုနှင့်လိုးရင်းပင် သေပစ်မည်ဟု အတွေးဝင်လာသည်။ မဆုလေးက စကားတွေ လျောက်ပြောနေသည်။ ပေါက်တတ်ကရတွေ အခြေအမြစ်မရှိတာတွေ လျောက်ပြောနေရင်း ခနခန ပြီးနေရှာသည်။
သူတို့ ထိုညက ကောင်းကောင်းကြီးကို လိုးပစ်ရင်း လောကကြီးကို မေ့ထားကြသည်။ နောက်နေ့တွင် လောကကြီးသည် သာယာလှပနေသည်။ သူတို့ အိမ်တွင်း ၇ ရက်လောက် အောင်းပြီး ချစ်ပြီးရင်းချစ် လိုးပြီးရင်း လိုးကာ နေကြတော့သည်။ နှစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ မဆုလေးတွင် ကိုယ်ဝန်ရှိလာသည်။ တောကျသော ရွာတစ်ရွာသို့ပြောင်းသည်။ ကလေးကို မွေးသည်။ မိန်းကလေးမွေးသည်။ သူတို့အားလုံး ပျော်ကြရပြန်သည်။ အောင်ပွဲခံရင်း လိုးကြပြန်သည်။ နှစ်နှစ်လောက်ခြာပြီး မိန်းကလေးပင် ထပ်မွေးပြန်သည်။ တစ်ယောက်မွေးတိုင်း တစ်ရွာပြောင်းကာ သူတို့ဘဝကို အသစ်ကပြန်စကြသည်။
သမီးလေးတွေ သားလေးတွေသည် ငထက်သားလားသမီးလားမသိ။ ငယ်လေး၏သားလား သမီးလားမသိ။ မသိသော်လည်း သိရန်မလိုအပ်။ သူတို့ကအတူတူမျှဝေချစ်ကြသည်။ နောက်သုံးနှစ်ကြာတော့ ယောက်ျားလေးမွေးပြန်သည်။ သူတို့ တစ်ရွာထပ်ပြောင်းကြပြန်သည်။ အချိန်ကာလက တိုက်စားပြီး.. မလတ်တစ်ယောက် နောက်ဆံုံးအချိန်များ ရောက်လာသည်။ ကျန်းမာရေးထိပြီး အိပ်ယာထဲလဲနေရှာသည်။ သေမည့်အချိန်ကို ကလေးများ ၊ မြေးများ မြစ်များ လိုးတာကို ကြည့်ရင် စောင့်နေရှာသည်။
နောက်ဆုံးအချိန်တွင် ..”သားလေးတို့ မြေးလေးတို့ ဖွားဖွားကြီးကို ဝိုင်းလိုးပေးကွယ် အလိုးခံရင် အသက်ထွက်ချင်တယ်” ဟု ပြောသည်။ အကြီးဆုံးဖြစ်သူ ငထက်က ဦးစွာလိုးပေးသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်လောက်သာ ဆောင့်ပြီး တစ်ယောက်ပြောင်းပေးသည်။ ငယ်လေးက လိုးပေးရှာသည်။ အိပ်ယာထဲ သေခါနီး ဝေဒနာကို ခံစားရင် မလတ်က ဖီးလ်နေသေးသည်။ နောက်ဆုံး မြေးလေးအလှည့်တွင် မြေးလေးက ၅ နှစ်သာရှိသေးသည်။ သို့သော် ငထက်တို့က သေးပေါက်ချင်အောင် ချက်တိုင်ကို ကလိပေးသည်။ လီးသေးသေးလေးကို တောင်အောင်ဆွပေးပြီး မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပေးကြသည်။ မလတ်သည် ထိုမြစ်ကလေး၏လီးကို “အမလေး နာလိုက်တာတော်” ဟု နောက်ပြောင်ရင်း အသက်ထွက်သွားရှာသည်။
“မေကြီး ဆုံးပြီ” ဟု ငထက်ပြောချိန်တွင် ကျန်သူအားလုံး ငိုနေကြတော့သည်။ သူတို့၏ သောကများကို လိုးခြင်းဖြင့် ဖြေဖျောက်ခဲ့ကြသည်။ ငထက်မှာ ငမြင့်စခဲ့သော လီးနှင့်စောက်ဖုတ် ဇာတ်လမ်းကို အဆုံးမသတ်ဘဲ လှပစွာ ဆက်ရေးခဲ့သည်။ လောကကြီးတွင် သေရမှာချင်းအတူတူ ထိုသို့ မိမိတို့ပျော်ရွင်ရာကို ရှာဖွေရင်း သေရသည်က ပိုကောင်းသည်ဟု အသိရလာသည်။
လိုးနိုင်ချိန်တွင် သမီးလေး မပွင့်သွယ်ကို နာနာလိုးကာ သူ၏မိခင်မလတ်ကို အလွမ်းဖြေတတ်သည်။ မလတ်ကလည်း နားလည်ပေးရှာသည်။ တခါတရံ ဖျားနေတာတောင် အလိုးခံပေးရှာသည်။ ထို့နောက် သူမ၏ သားငယ် မြေးငယ်များကို အလိုးသင်ပေးတတ်သည်။ မလတ်သင်ပေးခဲ့သလို မောင် ၊ အကိုများ ၊ အဖေများကို မိန်းကလေးများ လီးစုပ်နည်းများ ပို့ချပေးသည်။
သူတို့အိမ်ကြီးတွင် မည်သည့်အချိန်ပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်ကတော့ လိုးနေကြသည်။ အမေကို သားကလိုးသည်။ အဖေကို အမေကလိုးသည်။ ညီမကို မောင်ကလိုးသည်။ အမက အဖေကိုလိုးသည်။ လိုးခြင်းဖြင့် လောကကြီးကို သူတို့ သာယာလှပအောင် ပြုလုပ်ကြတော့လေသည်။
ပြီးပါပြီ။
****ဖျော်ဖြေရေးသက်သက်သာ*****
http://theartofincest.blogspot.com/
