Monday, August 10, 2020

အဖေလို ဆုံးမတက်တဲ့ သား (စ/ဆုံး)

အဖေလို ဆုံးမတက်တဲ့ သား (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – Thar Thar

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

“ အမလေး အကိုကြီးရဲ့ သဇင့်ကို ထားခဲ့ပြီလားတော့… အီး… ဟီး… ဟီး… အခုမှ သေရသလားတော့ နှမြောလှချည်ရဲ့… အီး…ဟီး”

“ အာ..အမေကလည်း ဘယ်လိုတွေ ငိုနေတာလည်းဗျာ.. အသေစောလို့ နှမြောတယ်ပဲ ကြားဖူးပါတယ်”

“ ဟဲ့ ရဲခေါင် နင်ဘာမှမသိဘဲ လာပြောမနေနဲ့… ၆၈ နှစ်မှသေတာလေ အသေနောက်ကျမလား… ဒီ့ထက်စောပြီးတောင် သေလို့ရတယ်သိရဲ့လား…”

“ တိုးတိုးပြောပါ အမေရာ… လူကြားမကောင်းပါဘူး….”

ရဲခေါင်ဆိုတာ…အစိုးရဆေးရုံကြီးမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေပြီး.. အပြင်ဆေးခန်းပေါင်းများစွာလည်းထိုင်တာဆိုတော့ ဆရာဝန်.. သူဌေး.. လူပျို.. အရပ်ရှည်အသားဖြူဖြူ.. ချောတယ်ဆိုတာ ပြောစရာမလို.စသည့် ဂုဏ်ပုဒ်တွေနဲ့ ပြည့်စုံနေတဲ့ သူတစ်ယောက်ပေါ့…။

သဇင်ဦး ဆိုတာကတော့ ရဲခေါင်ရဲ့ အမေလေ.. အသက် ၁၄ နှစ်အရွယ်မှာ ကိုယ့်အဖေ အရွယ်ကြီးကို ယူခဲ့ရတော့ ဘာမှမပျော်ခဲ့ရ.. အိမ်ထောင်မှုကိစ္စတွေနဲ့ လုံးပန်းနေခဲ့ရတော့…အခုအသက် ၃၇ ပဲ ရှိသေးတယ် ယောက်ကျားကဆုံးသွားတော့.. ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ငိုပြနေတာ.. လူကြားမကောင်း သူကြားမကောင်း…။

“ အမလေးတော့… အစ်ကိုကြီးရယ့်… အီး.. ဟီး… အီး…”

“ ဟာ…အမေရယ် မငိုပဲ ဒီအတိုင်းလေးပဲ ငြိမ်ငြိမ်နေပါလားဗျာ…”

“ ဟဲ့လူသေလို့ငိုတာ ဆန်းသလား… နင်က ငါ့အဖေကြနေတာပဲ… လာဆုံးမနေတယ်”

“ မဟုတ်ပါဘူး အမေငိုတာက အဖေ့ကို လှောင်သလို ဖြစ်နေတယ်လေ… သွားပါအမေရယ်.. အမေ့အခန်းထဲသာ သွားနေ အေးအေးဆေးဆေး… နာရေးကိစ္စ သားမှာ စီစဉ်စရာတွေ အများကြီးပဲ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အဖေရယ်.. သမီးသွားပါ့မယ် တကတည်းမှပဲ သူ့ပဲကြောက်နေရတယ်”

ဒီလိုနဲ့ပဲ ရဲခေါင်မှာ အလုပ်တွေခွင့်ယူပြီး နာရေးကိစ္စကို လုံးလည်ချာလည်လိုက်အောင် စီစဉ်ပြီးတော့… နားမယ်ကြံကာရှိသေးတယ်… မိခင်ဖြစ်သူ… ဒေါ်သဇင်ဦး လုပ်ပုံက…

“ ဒီအရွယ်တင့်တင့်တို့အရွယ်.. ကျမ.. ကျမတို့အရွယ်… ဟေ့…”

ရဲခေါင်လည်း အိမ်အပေါ်ထပ်ကနေ ပြေးလွှားပြီး ဆင်းလာတဲ့ မိခင်ဖြစ်သူ သဇင်ဦးကိုကြည့်ကာ အံ့သြနေပြီး…

“ ဟာ…အမေ ဒါက ဘယ်ကိုလည်းဗျာ… ဝတ်ထားတာတွေကလည်း အရမ်းဟော့နေတာပဲ…”

“ ရဲခေါင်ရယ်..မင်းအဖေကို အမေက အသက်ငယ်ငယ်မှာ ဘာမှမသိပဲနဲ့ ယူခဲ့ရတာ… အပျိုစင်ဘဝရဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတွေ ဘာမှ မသိခဲ့ရဘူးလေ… အခုလျှောက်လည်မယ်… မော်ဒယ်သင်တန်းတက်မယ်… … ပျော်ပျော်နေမယ်…”

“ အမေရယ်.. ကိုယူမှ ဖြစ်တာကိုများ အဖေ့ကို လွှဲချနေသေးတယ်.. မသွားပါနဲ့ အမေရာ.. သားရှက်လွန်းလို့ပါ”

“ အိုဘာမှလာမပြောနဲ့ ငါအမေလေ ငါပျော်သလိုနေမယ်… ဒီနေ့ ဘာမှမချက်ထားဘူး.. အဆင်ပြေသလို စားတော့…အမေလည်း အပြင်မှာပဲစားမယ်… “

အသက်က ၄၅နှစ် အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် နုပျိုနေတဲ့ မိခင်သဇင်ဦးကို ရဲခေါင် စိတ်မချလို့ ပြောနေချင်း ဖြစ်လေသည်.. ရဲခေါင်လည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့်… သဇင်ဦး၏ အမဖြစ်သူ ဒေါ်ကြူကြူဝင်း၏ ဓာတ်ပုံကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်ပုံက…

“ ကြီးမေရေ…ကြီးမေရဲ့ညီမကို လာဆုံးမလှည့်ပါအုံးလားဗျ”

ထိုနေ့မှစကာ..သဇင်ဦးကို အိမ်မှာတွေ့ရတာ ခပ်ရှားရှား ဖြစ်လာလေသည်.. ရဲခေါင်လည်း ဆေးရုံအလုပ်နဲ့ အပြင်ဆေးခန်း ထိုင်ရတာနဲ့ဆိုတော့.. မအားလတ်တော့.. သဇင်ဦးကို မပြောအားပဲ လွှတ်ထားရလေသည်… တစ်ရက်တော့ ရဲခေါင်အိမ်ပြန်စောတာကြောင့် မိခင်ဖြစ်သူနဲ့ အတူတူ… ညစာစားရန်.. စောင့်နေလေသည်.. ထိုအချိန်တွင် ကားသံကြားရလို့ ထွက်ကြည့်တော့…

“ ဆရာကလည်း ပြန်ပါတော့ဆို… အိမ်မှာ.မမရဲ့သား ပြန်ရောက်နေပြီ”

“ မမကလည်း မမရဲ့သားက ကျွတော့်ရဲ့ သားပဲပေါ့… မဟုတ်ဘူးလား”

“ ဟာ…ဆရာကလည်းကွာ.. မသိဘူး.. မမရှက်ပါတယ်ဆို… သွားတော့”

“ ok..ok.ကျွန်တော်ပြန်ပြီ.. မနက်ဖြန် သင်တန်း နောက်မကျနဲ့နော်…”

“ ok…ဆရာလေး”

သဇင်ဦးလည်း လက်ကိုင်အိတ်ကို ယမ်းကာကိုင်ရင်း.. အိမ်ထဲသို့ ခုန်ပေါက်ကာ ဝင်လာလေသည်… ထိုအချိန်တွင် ရဲခေါင်ရဲ့ ဒေါသက ပေါက်ကွဲနေပြီ…

“ အမေ…ခုနကကောင်က ဘယ်သူလည်း”

“ သြော် သား..အဲ့ဒါက gym က ဆရာလေ သားရဲ့… ဆရာက ချောတယ်နော်သား… အမေ့ကို သဘောကျလို့တဲ့…ဟင်း..ဟင်း.”

“ အမေ…”

“ ဟယ်…အော်လိုက်တာ ရဲခေါင်ရယ် လန့်ထာ.. ဘာလည်းပြော… ခုနက သာယာနေတာလေးတောင်ပျောက်တယ်”

“ အေး..အမေသာယာနေတဲ့…gym trainer ဆိုတဲ့ ကောင်တွေက အပ်တွေ… အမေ့ကို သူတို့ရဲ့ အရှေ့အလယ်ပိုင်းက အပ်နဲ့ထိုးသွားမှာ… သားကပိုကိတ်တယ်… လာ အမေလက်တွေ့ သိရလိမ့်မယ်…”

“ ဟဲ့…ဟဲ့…ရဲခေါင်အမေ့ကို ဘာလုပ်မလို့လည်း.. သြော်ဒီကောင်လေးကတော့လေ.. အမေကို အူတိုနေပြန်ပြီ”

“ လာစမ်းပါအမေရာ… သား ဒေါသတွေ ထွက်နေတာနော်…”

ရဲခေါင်လည်း.. အခန်းထဲလည်းရောက်ရော သဇင်ဦးကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲကာ… သူဝတ်ထားတဲ့ ဆွဲသားဘောင်းဘီ ဒူးလောက်ကို ချွတ်ချကာ… အောက်ခံ ဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်ချလိုက်ပြီး… စွပ်ကျယ်ကိုပါ တစ်ခါထဲချွတ်လိုက်ကာ..

“ ဒီမှာကြည့်… အမေ့သားအရင်းရဲ့လီး… မြင်လား ခုနကကောင်ထက် အများကြီး ပိုကြီးတယ်.. အမေအဲ့လောက်ခံချင်နေရင် အပြင်မှာ ရှာစရာမလိုဘူး.. အမေ့ရဲ့သား ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် လိုးပေးမယ်..လာခဲ့… “

ရဲခေါင်လည်း သဇင်ဦးနားကပ်ကာ.. သူ့လီးနဲ့ အတင်းကပ်နေလေသည်… သဇင်ဦးလည်း.. အရမ်းကြီးမား.. ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ အမွှေးတွေကြားက လီးကြီးကို တွေ့ရတော့ စိတ်ထဲမှာလည်း တစ်မျိုးဖြစ်ကာ. စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း ဆစ်ကနဲ ယားယံမှုကို ခံစားရကာ… စိုစွတ်မှုကိုပါ ခံစားလိုက်ရလေသည်… ဒါပေမဲ့လည်း သားအမိဆိုတဲ့ အသိစိတ်က ရှိနေတော့… ငြင်းဆန်လေသည်…။

“ ရဲခေါင် နင်ဘယ်လိုလုပ်နေတာလည်း.. နင်အခုလို လုပ်နေတာ နင့်အမေနော်.. နင်သိရဲ့လား”

“ မသိဘူးဗျာ..သားသိတာ အမေအခုလို အခြားယောက်ကျားတွေနဲ့ တွဲနေတာ မကြိုက်ဘူး… အဲ့တော့ အမေ့ရဲ့ မပြည့်ဝခဲ့တဲ့ ဆန္ဒတွေနဲ့ လက်ရှိထကြွနေတဲ့ ခံချင်စိတ်ကို ဟောဒီ အမေ့သားအရင်း ဆရာဝန်ကြီး ရဲခေါင်ရဲ့… ၇လကျမခှဲရှိတဲ့ လီးကြီးနဲ့လိုးပြီး ဖြေဖျောက်ပေးမယ်… လာခဲ့”

ရဲခေါင်လည်း ကုတင်ပေါ်တက်ကာ.. သဇင်ဦးရဲ့ အဝတ်တွေကို အတင်းဆွဲချွတ်လေသည်။ သဇင်ဦးကလည်းရုန်း.. ရဲခေါင်ကလည်း ချွတ်နဲ့ ကြာတော့လည်း ယောက်ကျားနဲ့ မိန်းမ အားချင်းမမျှလေတော့… သဇင်ဦးရဲ့ အဝတ်တွေ ကျွတ်သွားကာ… ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားလေသည်..

“ ရဲခေါင်…အင့်…အား..လွှတ်စမ်းငါ့ကို…နင် ခွေးစိတ်ပေါက်နေတာလား…”

“ မလွှတ်ဘူးဗျာ… အမေကြိုက်သလောက် ရုန်းလေ.. သားလက်က လုံးဝမလွတ်စေရဘူး စိတ်ချ”
ရဲခေါင်လည်း သဇင်ဦးကို ပုစွန်ကွေးပုံစံ လုပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး.. ခြေထောက်ရော.. လက်တွေရော.. ချုပ်ကာ သဇင်ဦးရဲ့ ပြူထွက်နေတဲ့.. အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကို.. လီးနဲ့တေ့ကာ… မလိုးသေးဘဲ ပွတ်ပေးနေလေသည်…။

“ ရဲခေါင်… လွှတ်ပါသားရယ်… အမေ့ကို အဲ့လို မလုပ်ပါနဲ့သားရယ်… အမေနောက်ဆို အပြင်မထွက်တော့ပါဘူး… အ့… အား.. ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလည်း သားရယ် အင့်… အာ့.. အား.. ဟား..”

“ မရတော့ဘူးအမေ.. အမေနောက်ကျသွားပြီ.. ငြိမ်နေပေးတာ အကောင်းမှတ်နေတာလား အမေက… သားက အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေခဲ့တာ… အခု အမေအရမ်းလွန်သွားပြီ… သားလီးနဲ့ လိုးတာကိုခံပြီး.. အမေ့ရဲ့ ဆန္ဒတွေကို ဖျောက်လိုက်တော့…”

ရဲခေါင်လည်း စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လီးနဲ့ပွတ်နေရာမှ.. ဒစ်ကို ဝင်အောင် သွင်းလိုက်လေသည်…

“ အ့…အား…အိုး…သားရယ်… အချိန်မှီသေးတယ်.. ပြန်ထုတ်လိုက်ပါကွာ”

“ အမေတောင်းပန်လေ… သားလိုးမဲ့ အကြိမ်ရေတိုးလေပဲ… သားအခု ဒေါသစိတ်နဲ့ လိုးနေတာနော်.. သနားဖို့ စိတ်ကူးမရှိဘူး”

“ ဗြစ်..ဗရစ်…ဗလွတ်…ဗြွတ်…ပလွတ်”

“ ပြွတ်..ပလွတ်…ပြစ်..ပြွတ်… ပြစ်”

ရဲခေါင်လည်း အပျိုစောက်ဖုတ် မဟုတ်မှန်းသိနေတာကြောင့်.. လီးကို အရှိန်ယူကာ အဆုံးထိသွင်းကာ လိုးလေသည်…။

“ အား…အ့..အား…သားရယ်… ကြမ်းလိုက်တာ.. အမေ့အပြစ်က အဲ့လောက်တောင် များသလား သားရယ်…”

“ များတယ်ဗျ…များတယ်… အမေ့ကို အပြစ်ပေးမှရမှာ.. ရော့ကွာ… အင့်.. ခံစမ်းကွာ… သားအရင်းရဲ့ လီးနဲ့လိုးပြီး အပြစ်ပေးတာကိုခံစမ်းကွာ… ကိုယ့်သားကို စိတ်ဆင်းရဲအောင် လုပ်တဲ့အမေ… ရော့ကွာ… သားရဲ့ လီးကို ခံစားလိုက်…ရော့.. ဒီလီးက အကြီးဆုံးလီးပဲ…”

“ အား…ဟား…အ့..အား..အင့်…အင့်..ဟင့်သား…  အ့.. ရဲခေါင်ရယ်..အပြစ်ပေးတာ ကြမ်းလှချည်လား…အ့…အား..အမေမှားပါပြီသားရဲ့…အ့..အား…သားရယ် အမေ့ကို အပြစ်ပေးလိုက်စမ်းပါ….”

“ ရော့ကွာ…အား..ရှိး… ကြပ်လိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကွာ…အ့..အား..မှတ်ပြီလား…ဟင်…မှတ်ပလားကွ…ရော့ကွာ…စောက်ဖုတ် ကွဲအောင်ကို လိုးပလိုက်မယ်”

“ ဖွတ်…ဖပ်…ဗလွတ်.. ပြွတ်.. ပြစ်”:

“ ပလွတ်…ပြစ်….ဗလွတ်..ဖွတ်..ဖပ်”

“ အ့…အား..ဟား…သားရယ်… အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီး… ယားလာပြီး… အ့… အမေပြီးပြန်ပြီတစ်ချီ…”

“ ကောင်းလား…အမေ အမိုက်မကြီး… ဟင်.. ငါလိုးမကြီး ကောင်းသလားလို့…”

“ အ့..အား…အရမ်းကောင်းပါတယ်… အပြစ်ပေးတာကို မရပ်လိုက်ပါနဲ့သားရယ်… အမေအရမ်းကောင်းနေလို့ပါ… သားရဲ့ လီးပြန်ထုတ်လိုက်ရင် အမေ စောက်ဖုတ် အယားလွန်ပြီး သေလိမ့်မယ်”

“ ဟုတ်လား… လီးထုတ်ရင် ဘယ်လိုနေမယ်… ပြန်ပြောစမ်း”

“ အမေ စောက်ဖုတ် အယားလွန်ပြီး သေလိမ့်မယ်”

ရဲခေါင်လည်း သဇင့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အဆုံးထိဝင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ.. မပ်တပ်ရပ်လိုက်သည်

“ ဟာ…သားရယ် ပြန်ထည့်ပါ..”

“ ဟား…ဟား…ခံချင်လား…လာလေ ဒီနားကို လီးလာစုပ်ရင် ပြန်လိုးပေးမယ်”

သဇင်ဦးလည်း သားဖြစ်သူ ရဲခေါင်ရဲ့ လီးရှိရာသို့… လေးဘက်ထောက်ကာလာပြီး… လီးစုပ်ပေးလေသည်…

“ အ့.. အား..ရှီး…ကောင်းလိုက်တာ… အမေရယ်… အ့..အား… စုပ်…စုပ်စမ်းကွာ”

“ ပြွတ်…ပလွတ်…ပြစ်.. ပြွတ်.. ပလွတ်”

ရဲခေါင်လည်းလီးအစုပ်ခံရတာအားရတော့… လေးဘက်ကုန်းခိုင်းကာ…အနောက်ကနေ…ဖင်ကိုကိုင်ပြီး… တရစပ် ဆောင့်ကာ လိုးလေတော့သည်…

“ ဖောင်း..ဖောင်း..ဖွတ်..ဗလွတ်..ဗြွတ်”

“ အ့.. အား..အ့..ဟား…အိုး… သားရယ် လိုးစမ်းပါ.. အ့ မင်းကိုမွေးခဲ့တဲ့ အပေါက်ကြီး လိုးတာ ဘာအပြစ်မှ မရှိဘူး.. လိုး…”

“ အား……ရှီး….အမေရယ်… သားအရမ်းကောင်းနေပြီ… အ့.. ဟား… သားပြီးချင်နေပြီ အမေရယ်…”

“ ပြီးလိုက်သား.. အမေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြီးလိုက်”

“ ဖွတ်.. ဖပ်…ဖပ်…ဖပ်…ဗလွတ်.. အ့..အား.. ပြီးပြီ… အ့..အား…အမေရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ..”:

ရဲခေါင်လည်း လီးကို မိခင်ဖြစ်သူ သဇင်ဦးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ စိမ်ထားကာ.. ဖက်ထားပြီး အနားယူနေလေသည်….

“ အမေ ခုနက သားကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်… သားစကားကို နားမထောင်တော့ ဒေါသကလည်း အရမ်းထွက်နေလို့… အမေ့ကို အခြားယောက်ကျားက အဲ့လို ကလီနေတာ မကြိုက်တာရယ်ပေါင်းပြီး… အခုလို လိုးမိပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိင်ဆက်ဆံမိတယ်… သားကို ခွင့်လွှတ်ပါနော် အမေ…နော်”

“ သားရယ်… သားကိုအမေက အခုသားရဲ့ လီးကြီး စိမ်ထားတဲ့ အပေါက်ကနေ မွေးခဲ့တာပါ… အမေစိတ်ဆိုးရက်ပါ့မလား… သားက အမေကို အူတိုတာလေ… ပြီးတော့ သားအပြစ်ပေးတာကို အမေလည်း ကြိုက်မိသွားတာပဲ သားရဲ့”

“ သား…ပျော်လိုက်တာအမေရာ… စိတ်ချနော် အမေ သားနောက်ဆို… အခုလိုကြမ်းကြမ်း မလိုးတော့ဘူးသိလား… အမေကောင်းအောင် ဖြေးဖြေးချင်းပဲ လိုးပေးတော့မှာ…နော်အမေ”

“ ရဲခေါင်နော်…မအေကိုများ…နောက်လည်း လိုးမယ်လေး ဘာလေးနဲ့ ဟွန်း…”

“ အမေက မခံဘူးလား”

“ ခ်ခ်…ခံမှာပေါ့ အမေ့ယောက်ကျားလေးးရဲ့… ဟောဒီလို… ဟောဒီလိုကို ခံပေးအုံးမှာ.”

ပြောရင်းဆိုရင်း… ပထမအချီလိုးပြီး… ပြန်မထုတ်ရသေးတဲ့ ရဲခေါင်ရဲ့လီးက စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်ကျပ်ပြီး ပြန်တောင်လာတာကို ခံစားမိတာကြောင့် ကော့ကာ ဆောင့်လိုက်ချင်း ဖြစ်လေသည်… မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားနဲ့ ရဲခေါင်က သဇင်ဦးရဲ့ ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး လီးကို အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးကာ.. ဒုတိယအချီ လိုးပြန်လေတော့သည်..။

“ အမေ..သားလိုးတာကောင်းလားဟင်”

“ အရမ်းကောင်းတာပေါ့သားရယ်… အမေ..အိမ်ထောင် စကျကတည်းက ဒီလို အရသာ မခံစားခဲ့ရပါဘူး…မင်းအဖေကလည်း ထည့်လိုက်တာနဲ့ ခဏလေးထွက်တာပဲ… ကြာတော့လည်း ကျင့်သားတောင်ရလို့… အခုမှ အမေ့ရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေပြည့်ခဲ့တာ..”

“ သားသိတာပေါ့ အမေရယ်… အင့်… အား အဖေနဲ့အမေလိုးရင် ၁၀မိနစ်လောက်ပဲ ကြာတာလေ… အမေအားမရမှန်း သားသိနေခဲ့တယ်… ဒါပေမဲ့ သားက အမေ့သားမို့လို့ ဘာမှမတက်နိုင်ခဲ့ဘူး… အခုတောင် အမေ့ကို ဟိုကောင်နဲ့မြင်ပြီး အရမ်းဒေါသထွက်သွားလို့ သားလိုးမိသွားတာ….”

“ အား…အ့…အင်း…လိုး…သား…မရပ်နဲ့ ဆက်တိုက်လိုးနေ… အား…သားရယ်… အပြစ်ဆိုတာ အမေယူမှဖြစ်တာပါ.. အမေက အလိုတူနေတာပဲဟာ..ဘာမှမဖြစ်ဘူး…သိလား… အမေက သားနဲ့ရတဲ့ ကလေးတွေတောင် မွေးပေးအုံးမှာ…”

“ ဟာ..တကယ်လား…အမေ…”

“ တကယ်ပေါ့…ငါ့သားရယ်..မင်းအမေအကြောင်း သိတယ်မို့လား… ဖလန်း.. ဖလန်းလေ… အား…ကျွတ်..ကျွတ်… လိုးစမ်းသားရယ်… အမေနဲ့ သားနဲ့ စကားပြောရင်း လိုးရတာ အရသာတစ်မျိုးပဲ… အ့..အား…ဟင်း… ရဲခေါင်ရယ်… လီးက ကြီးလိုက်တာ…အမေ့သားရဲ့ လီးက အဲ့လောက်ကြီးမယ်လို့ကို မထင်ထားဘူး….”

“ အား….ရှီး… အမေရာ… အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်းလေ… စီးပိုင်ပြီး ကြပ်နေတာပဲ…လိုးရတာ အဆီအနှစ် ပြည့်ဝနေတာပဲ”

“ ဖွတ်…ဗလွတ်…ဗြွတ်.. ဗြစ်..ဗလွတ်”

“ ပြွတ်…ပြစ်.. ပလွတ်..ဖွတ်…ဖပ်”

“ အား…ဟား… သားရဲခေါင် အမေပြီးတော့မယ်… မရပ်နဲ့ မြန်မြန်လေးလိုး”:

“ ဟုတ်ကဲ့ပါအမေရ… သားလည်း ပြီးတော့မှာ.. အတူတူပြီးရအောင်…အ့… အား.. ဟား..အမေရာ…အ့…လာပြီနော်… သားရဲ့လရည်တွေ လာပြီ…အ့…ဟား…”

ရဲခေါင်နဲ့ သဇင်ဦးတို့ ပြိုင်တူပြီးကာ သုတ်ရည်နဲ့ စောက်ရည်တို့ ပေါင်းစပ်ပြီးသကာလ

———————————

 ၃ နှစ် ကြာသော်…….

“ သားရေ…ထတော့လေ အမေအဆာပြေစားဖို့ နန်းကြီးသုပ် လုပ်ပေးထားတယ်… သမီးလေး.. ခေတ်သစ်မေလည်း ထတော့လေကွာ… အိပ်ပုပ်လေး..”

“ ဟာ..အမေကလည်း သားအခုမှ အိပ်ကောင်းတုန်း ရှိသေးတယ် မထချင်သေးပါဘူး…”

ရဲခေါင်နှင့်တူသော… ၃နှစ်သမီးလေး… ခေတ်သစ်မေကလည်း…

“ ဟုတ်တယ်..မေမေရဲ့.. မီးမီးလည်း မထချင်သေးဘူး…”

“ အမလေး ဒီသားအဖ လေသံကို တူနေတာပဲ… ခေတ်သစ်မေ ရှင်လေးက မိန်းကလေးလေ အိပ်ပုပ်ကြီးလို့ မရတော့ဘူးရှင့်… မေမေက စိန်အရောင်းအဝယ်အတွက် သွားရမှာ အရေးကြီးတယ်… သမီးဖေဖေ ဆေးခန်း မသွားတဲ့ ရက်ကလေး မေမေက အလုပ်လုပ်ရမှာ ”

ဒီလိုနဲ့ ဒေါ်သဇင်ဦး ဝတ်ကောင်းစားလှတွေနဲ့ ထွက်သွားတော့.. ရဲခေါင်လည်း သူအခုတစ်လော ပြုလုပ်နေကြအတိုင်း.. သမီးလေး ခေတ်သစ်မေကို ၃ နှစ်အရွယ်ကပင် လီးကိုမြင်ဖူး… ကိုင်ဖူး… ထိတွေ့ဖူးပြီး… လီးရဲ့အရသာကို သိစေရန်… လီးထိပ်နဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို ပွတ်ပေးခြင်း… ဂွင်းထုခိုင်းခြင်း… လီးစုပ်ခိုင်းခြင်းတို့ကို ပြုလုပ်စေတာ.. အခုဆို တစ်လလောက်ရှိနေပြီလေ…

“ ခေတ်သစ်မေရေ…လာဖေဖေတို့ အခန်းထဲမှာ ကစားရအောင်..”

“ လာပြီ ဖေဖေရေ..”

အသားဖြူဖြူ…ဆံပင်ဂုတ်ခွဲလေးနဲ့…လုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်း သမီးလေး ခေတ်သစ်မေကို… ရဲခေါင်သိပ်ချစ်ပါသည်…. အခန်းထဲ ရောက်လာတာနဲ့ ခေတ်သစ်မေက အဖေဖြစ်သူ ရဲခေါင်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲဝင်ကာ တိုးဝှေ့လိုက်တော့…

“ သမီးလေး…ဖေဖေ့ကိုချစ်လား…”

“ ချစ်တာပေါ့ ဖေဖေရ…ချစ်လို့ပဲ…ဖေဖေ့ရဲ့ လဥကြီးကို စုပ်ပေးတာလေ.. “

“ ဟား..ဟား..ဟုပ်ပါပြီဗျာ..အဲ့ဒါဆို ဒီနေ့ ဖေဖေက နောက်တစ်မျိုး ကစားပြမယ်”

“ ဟုပ်လား ဘယ်လိုမျိုးလည်း”:

“ လာ မီးမီးရဲ့ ဂါဝန်လေးကို ချွတ်လိုက်”

ရဲခေါင်လည်း ခေတ်သစ်မေရဲ့ ဂါဝန်လေးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး… ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖွင့်ကာ.. လီးကိုထုတ်လိုက်ကာ… လီးထိပ်နဲ့ ခေတ်သစ်မေရဲ့ အဖုတ်နုနုလေးကိုဖြဲကာ… ပွတ်ပေးနေလေသည်…

“ ဟီး…ဟီး…ယားတယ် ဖေဖေရ…”

“ သမီး..အဲ့လိုမလှုပ်ရဘူးလေ… ဖေဖေက လီးနဲ့ သမီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ထိနေပြီဆိုရင်.. ငြိမ်ငြိမ်လေး မှိန်းနေရမှာပေါ့…”

ရဲခေါင်က အရမ်းငယ်သေးတဲ့ သမီးလေးကို မလိုးရက်သေးပေ… အခုက အကျင့်လုပ်ပေးနေတာဖြစ်သည်… နဲနဲကြာလာတော့ ခေတ်သစ်မေလည်း ဘယ်လောက်ပဲ ငယ်နေကာမူ အရည်လေးတွေ ထွက်ကာ.. ကောင်းလာရလေသည်..

“ ဖေဖေ…မီးမီးရင်ဘက်ထဲက အရမ်းလှုပ်နေတယ်… ဖုတ်ဖုတ်ကလည်း အရမ်းကောင်းတာပဲ ဖေဖေလုပ်ပေးတာ…”

“ ကြိုက်လား ဖေဖေနဲ့ အခုလို ကစားရတာကို..”

“ အင်း…ကြိုက်တယ်”

“ အဲ့ဒါဆို..မေမေ့ကို မပြောရဘူးနော်” …

———————————-

“ နှစ်တွေကြာလာတော့……

ဒီလိုနဲ့ပဲ ရဲခေါင်လည်း ခေတ်သစ်မေ ၇ တန်းနှစ် ရာသီလာတော့ ရဲခေါင် လိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်… ဒီကြားထဲမှာ… သဇင်ဦးက ဦးနှောက်သွေးကြောပြတ်ကာ ဆုံးသွားခဲ့လေသည်…..

“ သမီး…ခေတ်သစ်မေ…”

“ ရှင်..ဖေဖေ “

“ အခု သမီးလေးက အပျိုပေါက်လေး ဖြစ်လာပြီ… စိတ်ကစားတက်တဲ့ အရွယ်ရောက်လာပြီ… သမီး အခြားမသင့်တော်တာတွေနဲ့ တွေ့မှာ ဖေဖေစိုးရိမ်တယ်.. အဲ့တော့ ဖေဖေတို့ လက်ထပ်လိုက်ရအောင်… ဒါပေမဲ့ ကလေးကိုတော့… သမီးတက္ကသိုလ်တက်မှ မွေးရမယ်နော်… ဒီကြားထဲမှာ မပူစာရဘူး… ဖေဖေက ဆရာဝန်နော်.. သိတယ်မို့လား”

“ ဟုပ်ကဲ့ပါ..ဖေဖေရယ်… သမီးကလေ… ဖေဖေ့ကို ပိုင်ဆိုင်ရမယ်ဆိုတာနဲ့တင် အရမ်းပျော်နေပြီ…”

ခေတ်သစ်မေလည်း ရဲခေါင်ရဲ့ လီးကို လက်နဲ့စုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး.. ထုပေးလိုက်တော့…

“ အား…ဟ့…အ့..အား…သမီးရယ်.. ”

ခေတ်သစ်မေလည်း ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ.. လီးကိုငုံစုပ်ပေးလိုက်လေသည်…

“ ပြွတ်…ပြွတ်ပြွတ်…ပလွတ်…ပြစ်”

“ အား..ဟား….အ့စုပ်…စုပ်စမ်းသမီးလေးရာ.ဖေဖေက သမီးငယ်ငယ်လေးထဲက သင်ပေးခဲ့တာ… အ့… အား…”

ခဏနေတော့… ရဲခေါင်လည်း အပျိုနုနုလေးဖြစ်တဲ့ ခေတ်သစ်မေကို… လိုးချင်နေပြီ ဖြစ်တာကြောင့်…

“ သမီးလေး ပက်လက်လှန်ပြီး ကားထားပေးကွာ… ဖေဖေလိုးတော့မယ်”

ခေတ်သစ်မေလည်း ပေါင်ကိုကားထားပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို…လက်နဲ့ဖြဲပေးထားလေကာ..ရဲခေါင်ကလည်း…လီးကြီးနဲ့တေ့ပြီးတစ်ရစ်ချင်းလိုးခွဲနေလေသည်…

“ ဗြစ်.. ဗလွတ်.. ဗြွတ်…ဗြစ်.. ဗလွတ်”

“ အ့…အား..ဖေဖေနာတယ်..အ့..ဖြေးဖြေး လိုးပါ ဖေဖေရယ်… အ့…ဟား… သမီး စောက်ဖုတ်လေး ကွဲပြီထင်တယ်…”:

“ သမီးခေတ်သစ်မေ…နဲနဲတောင့်ထားအုံး.. ခဏပဲနာမှာ…ပြီးရင်ကောင်းသွားလိမ့်မယ်… “

ရဲခေါင်ကလည်း အဝင်အထွက် မှန်ကန်စွာလိုးပေးလေ….ခေတ်သစ်မေကလည်းတစ်ဖြည်းဖြည်းခံနိုင်လာလေဖြစ်ကာ…

“ အ့…အား…ရှီး…ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်…အ့…အိုး…”

“ ဗြွတ်…ဗလွတ်…ဗြစ်…ပလွတ်…”

“ အ့…အား…အ့..ဟား…ဖေဖေ သမီးခံနိုင်လာပြီ… လိုး… လိုး… ဖေဖေ့ရဲ့ လီးအကြီးကြီးနဲ့ လိုးလိုက်စမ်းပါ…”

ရဲခေါင်ကလည်း တရစပ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေရာ… ခေတ်သစ်မေကလည်း ဖြဲသထက်ဖြဲကာခံရင်း… နောက်ဆုံးမှာတော့… ရဲခေါင်လည်း စောက်ဖုတ်နုနုလေး အထဲမှာ… လရည်တွေကို ပန်းထုတ်ကာ… ပြီးသွားလေတော့သည်…

“ အ့…ဟား..ကောင်းလိုက်တာ..ဖေဖေရယ်.. အရမ်းချစ်တယ်ဖေဖေ့ကို…”

“ ဖေဖေက… မေမေ့ကို ပြန်ပြီးဆုံးမ.. ထိမ်းသိမ်းခဲ့ရတဲ့ အဖေနဲ့တူတဲ့ သားဖြစ်ခဲ့တာ… သမီးလည်း ယောက်က်ျားလေးမွေးပြီး… ဖေဖေ့လိုမျိုး… အဖေလို ဆုံးမတက်တဲ့ သားမျိုးရရင် ကံကောင်းပြီပေါ့…။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။ 



အငတ်ပြဿနာ (စ/ဆုံး)

အငတ်ပြဿနာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - နောင်ရဲ

“ယောက်ဖ ယောက်ဖ ဟေ့ မညစ်နဲ့၊ မညစ်နဲ့၊ ဖေါင်း ဖေါင်း ဒါ ဖေါင်းဘော”

“မဖေါင်းဘူး မဖေါင်းဘူး ငါ နောက်ကလုတာ မဖေါင်းဘူး”

အိမ်နောက်ကားဂိုဒေါင်ရှေ့ ဘတ်စ်စကက်ဘော တိုင်အောက်တွင် ကိုရဲနောင်နှင့် သူ့ခယ်မ ခင်မာရီတို့ တယောက်ချင်း အကြိတ်အနယ်ဘတ်စ်စကက်ဘောယှဉ်ပြိုင် ကစားနေသည့် အသံများ ဖြစ်သည်။ ဘောလုံးပုတ်နေသည့် ခင်မာရီကို ကိုရဲနောင် အနောက်က အတင်းကပ်ရင်း ဝင်လုသည်။ ကိုရဲနောင် နောက်ကဝင်လုသည်ကို ခင်မာရီက ခါးကုန်းကာ ကာထားသည်၊ ကိုရဲနောင်က မလျှော့၊ ကုန်းနေသည့် ခင်မာရီကို နောက်မှ အတင်းဝင်ပူးရင်း လက်ဖက်က ခါးကိုဖက်ပြီး ခင်မာရီ ဖင်ကို သူ့ ပေါင်ကြားထဲ အတင်းဆွဲကပ်ကာ နောက်လက်ဖက်က ပုတ်နေသည့် ဘောလုံးကို လုသည်။ 

ခင်မာရီက ကိုရဲနောင် အတင်းကပ်နေသည်မို့ လှုတ်မရဖြစ်နေကို ဖေါင်း ဖေါင်းနှင့် အော်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုရဲနောင်ကလဲ သူမဖေါင်းမှန်း အတင်းညင်းနေသည်။ ခင်မာရီကလည်း တဖေါင်းဖေါင်း အော်ရင်း လက်တဖက်ကဘော်လုံးကို ပုတ်ရင်း လက်တဖက်က လာလုသည့် သူ့ယောက်ဖ လက်ကို တားနေသည်။ ကိုရဲနောင်ကလဲ မလျှော့၊ ခါးကို ဖက်ထားသည့် လက်က ရုတ်တရက် အရှန်လွန်လာသလိုလိုဖြင့် ရင်သားကို ရောက်လာသည်။ ရင်သားကို ကိုင်မိသည်နှင့် ခင်မာရီက ရုတ်တရက် အားဖြင့် ကိုရဲနောင်ကို ကိုယ်လုံးဖြင့် အနောက်သို့ အတင်းဖိတွန်းလိုက်သည်။ တွန်းသည့် အရှိန်ကြောင့် ကိုရဲနောင် ကွာအသွားမှာ ခင်မာရီက ကမန်းကမတမ်း ဘော်လုံးကို ဂွင်းထဲ ပြစ်ထည့်လိုက်သည်။

“ဂိုး . . . အိပ်  .  ဖိုက်၊ ငါ နိုင်နေပြီနော် ယောက်ဖ ဟား ဟား”

ဂွင်းထဲ တန်းဝင်သွားသဖြင့် ခင်မာရီက ခုန်ဆွ ခုန်ဆွ ဖြင့် အော်ကာ အမှတ်ရေရင်း ရဲနောင်ကို မခံချင်အောင် ပြောသည်။ ရဲနောင် ဘောလုံးရလျှင်လည်း ထို့ အတူပင် ဖြစ်သည်။ ခင်မာရီက ညစ်သည်။ အတင်း ဝင်လုံးသည်။ ကိုရဲနောင် ဂိုးသွင်းမရအောင် အတင်းဖက်ထားသည်၊ ဆွဲထားသည်။ တယောက်နှင့် တယောက် အနိုင်မခံ အရှုံးအပေး။ ညစ်ကြသည်။ ပြီးတော့ ငြင်းကြသည်။ ခန္တာကိုယ်ချင်း ထိမိ ကိုင်မိ ကြသည်ကို အရေးမထားတော့။ အနိုင်ရဘို့သာ အဓိကဖြစ်သည်။ ဤမျှ ကိုရဲနောင် နှင့် ခင်မာရီကား တယောက်ကို အလွန့်အလွန် ရင်းနှီးပြီး အနိုင်မခံ မရှုံးမပေး ချင်ကြသော ခဲအို နှင့် ခယ်မ တို့ပင်ဖြစ်သည်။

ကိုရဲနောင် မိန်းမ တင်မာရီ ကား ကိုယ်ဝန် နှင့်ဖြစ်သည်။ ကိုယ်ဝန် ရှိစကတည်းက မအီမသာဖြစ်နေသဖြင့် ညီမ ဖြစ်သူ ခင်မာရီကို အဖေါ်ခေါ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ခင်မာရီကာ ယောက်ကျားနဲနဲဆန်သည်။ ကိုရဲနောင်ကို ယောက်ဖ ဟုခေါ်ကာ နင် နဲ့ ငါနဲ့ ပြောသည်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိသည်။ ကိုရဲနောင် အပေါ်ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံသည်။ ကိုရဲနောင်ကလည်း ခင်မာရီ ကား ခဲအို နှင့် ခယ်မ မဟုတ်ဘဲ သူငယ်ချင်း များလိုဖြစ်နေတော့သည်။

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မှ နဲနဲနောနော ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမဟုတ်။ နင့်အမ ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျမှာ စိုးလို့တဲ့ ငါ့ကို အနားတောင် အကပ်မခံဘူး ကစပြီး တင်မာရီ ကိုယ်ဝန်ရှိကတည်းက ကိုရဲနောင် အနားအကပ် မခံသည်ကိုပါ ခင်မာရီကို ပြောပြသည့် အထိ ပွင့်လင်းသည်။ တင်မာရီက ကိုယ်ဝန်ရှိသည့် အချိန်တွင် ဆက်ဆံမိပါက ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျမည်ကို စိုးရိမ်သည်။ ဆေးပညာအရ မဖြစ်နိုင်သော်လည်း တင်မာရီ စိုးရိမ်မှု့က ခိုင်လုံသဖြင့် ကိုရဲနောင် လက်ခံနေရသည်။ 

ဤသည်ကို တဖျစ်ဖျစ်ဖြင့် ခင်မာရီကို တိုင်ပြောလို့မဆုံး။ ငါ မလုပ်ပါဘူး ဖက်အိပ်ရုံပါဆိုတောတောာင် နင့်အမ က လက်မခံဟု ပင် ပြောသည်။ ကိုရဲနောင် အဖြစ်ကို ခင်မာရီ စိတ်မကောင်း။ ယောက်ကျားများ အလိုမပြည့်ပါက အပြင်တွင် အပျော်ရှာတတ်သည်ကို ခင်မာရီသိသည်။ သူ့ယောက်ဖ အပြင်တွင် အပျော်ရှာမည်ကို ခင်မာရီ စိုးရိမ်သည်။ သူ့အမကိုလဲ သူမပြောရဲ။

ထို့ကြောင့်လည်း သူ့ယောက်ဖ အပြင်တွင် အပျော်မရှာအောင် သူမျက်ခြေအပြတ်မခံ။ သူ့ယောက်ဖနား အမြဲသူကပ်နေသည်။ တခါတခါ သူ့ယောက်ဖကို သူကြိမ်းဝါးသည်။ ယောက်ဖ နင်နော် ငါ့အမအနားမကပ်ရလို့ အပြင်မှာ အပျော်ရှာဘို့ မစဉ်းစားနဲ့၊ ငါ သိတာနဲ့ နင့်ကို ငါသတ်မယ် ဘာညာဖြင့် ချိမ်းခြောက်သည်။ ကိုရဲနောင်ကလဲ ဒါတော့ ငါ အာမမခံဘူး။ ငါက ငတ်နေတာ၊ ငတ်တဲ့သူကတော့ ဘာရရ အကုန်စားမှာဘဲ၊ နင်လဲ ငါစားတဲ့အထဲ ပါသွားမယ် ဘာညာ ဖြင့် စသလို နောက်သလို ပြောတတ်သည်။ ထိုအခါ ခင်မာရီက ယောက်ဖ နင့်နော်နင် ငါ့ကို စားရဲစားကြည့်ပါလား၊ ငါ့လက်နဲ့ နင်အသက်ထွက်သွားမယ် လို့ ပြန်ကြိမ်းဝါးကာ လက်သီးဖြင့် ထိုးသည်။ ကိုရဲနောင်က ခင်မာရီထိုးသည်ကို တဟားဟားရယ်ကာ ရှောင်သည်၊ တိမ်းသည်၊ ထို့နောက် ထွက်ပြေးသည်။

ဒီလိုနှင့် ကိုယ်ဝန်သက်က ရင့်သထက် ရင့်လာသည်။ ခင်မာရီနှင့် ကိုရဲနောင်တို့ ဘစ်စကက်ဘောပွဲလဲ ကြမ်းသထက်ကြမ်းလာသည်။ ကိုရဲနောင်လဲ ကြာလာသည်နှင့် အမျှ ဘော်လုံးကို အဓိက မထားတော့ဘဲ လူကို မဲလာသည်။ မဲချင်စရာကောင်းလောက်အောင်လည်း ခင်မာရီက အိုးပင်း ဖွင့်ပေးထားသည်။

ခင်မာရီ ဘောလုံးရသည်ကို ကိုရဲနောင်က နောက်ကအတင်းဖက်ကာ လက်က ရင်သားအစုံကို လာကိုင်သည်။ ကုန်းနေသည့် ခင်မာရီကြောကို နောက်မှ သူ့ကိုယ်လုံးဖြင့် ဖိကာ ဘောလုံးကို မလုဘဲ ချွေးစိုနေသည့် လည်တိုင်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုတ်ကာ နမ်းလိုက်သည်။

“ယောက်ဖ နင် နော် နင်”

“ဘာ လဲ ဖေါင်း လို့ ပြောအုံးမလို့လား”

“ဖေါင်းဘဲဟာ နင် ဒီလောက် ပူးထားတာ ငါ ဘယ်လိုသွင်းမလဲ”

“ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ရအောင်သွင်းလေ နင်က ဘတ်စကက်ဘော ဆရာကြီးဆို”

ကိုရဲနောင်က သူ့အား ရိသဲ့သဲ့ ဖြင့် ဆရာကြီး ဘဲ ရအောင်သွင်း ဆိုတဲ့ အပြောကြောင့် ဘောလုံးကို ပုတ်ရင်း အတင်းတိုက်ကာ ရုံးထွက်လိုက်သည်။ ခင်မာရီက မော့အရုန်း၊ ကိုရဲနောင်က အငုံ့၊ တိုက်ဆိုင်ချင်တော့ ခင်မာရီ နောက်စေ့က ကိုရဲနောင် နှာနုကို ခပ်ပြင်းပြင်း တိုက်မိသွားသည်။

“အား”

နှာနုကို အတိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့် ကိုရဲနောင်က အားကနဲ အော်ကာ သွေးတွေ ဖြာကနဲ ဆင်းလာသည်။ နှာနုကို လက်ဖြင့် အုပ်ထားရင်း လက်ကြားထဲမှ သွေးများ စီးကျလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည့် ခင်မာရီမှာ

“ယောက်ဖ ယောက်ဖ သွေးတွေ သွေးတွေ”

“အား အား ငါ့နှာခေါင်းကျိုးသွားပြီလား မသိဘူး နင် စောက်ရမ်း လုပ်ရသလား”

“ဆောရီး ဆောရီး ဆောရီး ယောက်ဖ၊ မတော်တဆ မတော်တဆ၊ ဖွ ဖွ ဖွ ဖွ”

ခင်မာရီက ပြန်ပြောရင်း ခုံတန်းပေါ်က ချွေးသုတ်သည့် ပုဝါကိုပြေးယူကာ ကိုရဲနောင် နှာခါင်းမှ ကျနေသည့် သွေးကို ဖွ ဖွ ဖွ ဖွ နဲ့ အော်ရင်း သုတ်ပေးသည်။ ကိုရဲနောင်က ခင်မာရီ သုတ်ပေးသည်ကို ညိမ်ခံနေရင်း ခံစားချက်ဖြင့် ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။

“ငါ မထိမ်းနိုင်တော့ဘူးဟာ နင့်ကို စားချင်လာပြီ၊ ခု လဲ နင့်ကို စားချင်လို့ ဖြစ်တာ”

“ယောက်ဖနော် ဘာတွေ လာပြောနေလဲ။ ဖြစ်မလား၊ လျှောက်ပြောနေတယ်”

“ဘာလို့ မဖြစ်ရမှာဘဲ၊ ငါ ဘယ်လောက်ငတ်နေလဲ နင်သိတဲ့ဟာ”

“အာ”

“မ အာ နဲ့ဟာ။ နင် အပျိုကြီး လုပ်မှာဆို၊ ငါ့ကို ပေးစားလဲ နင်ဘာဖြစ်သွားမလဲ”

“ယောက်ဖ နင် ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေလဲ”

“ဘာပြောရမှာလဲ နင် သိသိကြီးနဲ့”

“ဘိုက်ကြီးသွားမှ ပြဿနာ ပိုတက်မှာ”

“ဘိုက်မကြီးအောင် ငါလုပ်တတ်ပါတယ်ဟ၊ နင်သာ ငါ့ကို ပေးစား”

တကျီကျီတောင်းနေသော ကိုရဲနောင် ကြောင့် ခင်မာရီ တွေဝေသွားသည်။ ခင်မာရီ တွေဝေနေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ကိုရဲနောင်က

“လာဟာ ဂိုထောင် အပေါ်ထပ်မှာ ရေအတူသွားချိုးမယ်။ ခုချွေးတွေနဲ့ နင့်တကိုယ်လုံး ငံနေတာ၊ ငါတောင် သွေးတိုးတက်မယ်”

ပြောပြောဆိုဆို ကိုရဲနောင်က ခင်မာရီ လက်ကို ဆွဲကာ ကားဂိုထောင် ထဲလှမ်းဝင်လိုက်သည်။ ခင်မာရီက ကိုရဲနောင် ဆွဲရာနောက် တန်းလန်းပါရင်း

“ယောက်ဖ နော် ယောက်ဖ၊ အာ ပြောလို့လဲ မရဘူး”

ကိုရဲနောင် အငတ်ပြသနာက ဂိုထောင်အပေါ်ထပ်ကို မရောက်တော့၊ ဂိုထောင်ထဲ ရောက်သည်နှင့် ခင်မာရီ ဝတ်ထားသည့် တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်သည်။

“အိုး အိုး”

“လက်မြှောက်ထားပါဟ၊ နင်ကလဲ ဒီလောက်ကြပ်ကြပ်ကြီး ချွတ်ရခက်တယ်”

“ချွေးတွေနဲ့ ကပ်နေတာပါ၊ နင်ကလဲ ဘာတွေဖြစ်ပြီး ဒီလောက်လောနေတာလဲ”

“မရတော့ဘူးဟာ ငါ မရတော့ဘူး ချွတ် ချွတ်”

ကိုရဲနောင် ပြာပြာသလဲ ဖြစ်နေသည့် ရောဂါက ခင်မာရီကိုပါ ကူးစက်သွားသည်ဟု ထင်ရတယ်။ သင့်သည် မသင့်သည် ခင်မာရီ မသိတော့၊ ကိုရဲနောင် ချွတ်မရသည့် သူ့ တီရှပ်ကို သူ့ဖာသာ ကမန်းကတမ်း ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ခင်မာရီ တီရှပ်ချွတ်နေတုန်း ကိုရဲနောင်ကလည်း ခင်မာရီ ဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီတိုကို ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ လှမ်းချွတ်သည်။ ဘောင်းဘီကို ဒူးလောက်ထိ ဆွဲချလိုက်ပြီး တဆက်တည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပါ ဆွဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူဝတ်ထားသည့် အားကစားဘောင်းဘီကို အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ အတူတွဲပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်သည်၊ ငတ်ပြတ်နေသည့် ကိုရဲနောင် ညီလေးက အစာအနံ့ရသလို ခေါင်းထောင်နေသည်။ ထိုနောက် ခင်မာရီကို အတင်းဖက်ကာ အောက်မှ ပင့်ထိုးတော့သည်။

“ဟဲ့ ဟဲ့

အချောင်းကြီး သူ့ပေါင်ကြားလာထိုးသည်ကို အတွေ့အကြုံ မရှိသည့် ခင်မာရီ က တဟဲ့ဟဲ့ နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။ မတ်တတ်ကြီးဆိုတော့ ကိုရဲနောင်ကလည်း ထိုးလို့ အဆင်မပြေ။

“နင့်ပေါင်ကားထားလေဟာ”

“ဘယ်လိုကားမလဲ ဘောင်းဘီနဲ့ တုတ်နေတဲ့ဟာ”

“ချွတ်လိုက်ဟာ”

ခင်မာရီက ဒူးလောက်တွင် တုတ်နေသည့် ဘောင်းဘီကို ခြေနှစ်ဖက် လှုတ်ကာလျှောချပြီး ကျလာသည့် ဘောင်းဘီကို ခြေဖြင့်နင်းကာ ချွတ်လိုက်သည်။ ကိုရဲနောင်ကလဲ သူ့ ဘောင်းဘီကို ခင်မာရီ ချွတ်သလို ချွတ်သည်။ ခြေထောက်တွေ လွတ်လပ်သွားတောမှ ကိုရဲနောင်က ခင်မာရီ ခြေတဖက်ဆွဲပင့်ကိုင်ကာ ခါးကို ဖက်ရင်း အဆင်နဲနဲပြေသွားသည်။

“အ  အ ယောက်ဖ ဖြေးဖြေး ဟ ဖြေး ဖြေး”

“အေးပါဟ နင့် ဖျော့ထားပေး အတင်းတောင့် မနေနဲ့”

“နာ တယ် နာ တယ်”

“ခန ခန ဝင်နေပြီ ဝင်နေပြီ”

ကိုရဲနောင်က ပြောလဲပြော ဆတ်ကနဲ အကုန်ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“အား”

“အေး အကုန်ဝင်သွားပြီ”

ကိုရဲနောင် စကားအဆုံးမှာတော့ ခင်မာရီ ကိုယ်က ပျော့သွားကာ သူ့ကို ဖက်တွယ်လာသည်။

“ကောင်းလိုက်တာဟာ”

ကိုရဲနောင် စကားကို ခင်မာရီ မကြားတော့။

..........................................................

“နင်ကလဲမောနေပြီလား လုပ်ပါအုံးဟငါဒီမှာကောင်းတုန်း” 

လုပ်နေရင်းတန်းလမ်း သူ့ကိုယ်ပေါ်ပိကျလာသော ကိုရဲနောင်ကို လှမ်းဖက်ရင်း ခင်မာရီကပြောလိုက်သည်။ ခုနောက်ပိုင်း ခင်မာရီနှင့်သူ ဒီကိစ္စအပေးအယူတည့်နေသည်။ သူ့မိန်းမနှင့် လားလားမှမတူ။ ခင်မာရီက ဒီကိစ္စစိတ်ပါသည်။ သူနှင့်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိသည်။ ဒါကိုကိုရဲနောင်ကလဲကြိုက်သည်။ သူ့ မိန်းမဆီကမရသည့်အရာကို ခင်မာရီဆီမှ အပြည့်အဝရနေသည်။ 

“ မောတယ်ဟ ငါဒီမှာမနားတမ်းလုပ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲသေရောပေါ့ ခနနားအုံးမယ်ဟာ နင်မစောင့်နိုင်ရင် ငါ့အပေါ်ကတက်လုပ်” 

ကိုရဲနောင်ကပြန်ပြောသည့် လေသံကိုက မောသံပေါက်နေသည်။ မမောခံနိုင်ရိုးလား အောက်ကဇိမ်ယူနေသည့်ခင်မာရီက တအအနဲ့ကောင်းလိုက်တာ လုပ်လုပ်ဆိုပြီး သူကောင်းနေတိုင်း အားမနာတမ်းလုပ်ခိုင်းနေတာမို့ ကိုရဲနောင်က မနားတမ်းဆက်တိုက်ဆော်နေရာမှ မတတ်နိုင်တော့။ ကိုရဲနောင်က သူချက်ခြင်းမပြီးနိုင်မှန်း သူ့ကိုယ်သူ သိသည်။

စောစောကခင်မာရီ အစုတ်ကောင်းသဖြင့် သူ့ပါးစပ်အောက်မှာ တချီပြီးထားပြီးပြီမို့ ခုတချီအချိန်ကြာမယ်မှန်း သူ့ကိုယ်သူသိနေသည်။ “ဟာနင့်အပေါ်ကမလုပ်ချင်ပါဘူး ငါကအောက်က ခံရတာပိုကြိုက်တယ် နင့်အပေါ်တက်လုပ်တာ ငါ့ခြေထောက်ညောင်းတယ်” 

“ ကဲအပေါ်က မလုပ်ချင်ရင်ကုန်းပေး ငါနောက်ကနေလုပ်ပေးမယ် ဒါဆိုငါသိပ်မမောဘူး” 

 “ အာယောက်ဖကလဲ ငါက အောက်ကဇိမ်နဲ့ခံချင်နေပါတယ်ဆိုမှ လာပြောနေတယ်။ မနေ့ကနင့်အကြိုက် အကုန်ငါလုပ်ပေးပြီးပြီ ဒီနေ့နင့်အလှည့်”

  “ အေးဒါဆိုငါခနနားအုံးမယ်။ ငါလဲမောတာပေါ့ဟ ငါသိတယ် နင်စောစောက ကောင်းတယ်ကောင်းတယ်နဲ့ တခါပြီးသွားသေးတယ်မို့လား” 

 “ အင်းပြီးပေမဲ့ခံလို့မဝသေးဘူးဟာ ပြီးတော့နင်က ဆက်လုပ်နေတာနဲ့ ပြန်တက်လာတာ ခုကောင်းနေတုန်းရှိသေးတယ် နင်ကရပ်လိုက်တာ ဖီးတောင်အောင့်သွားတယ်” 

 “ ဖီးလ် မအောင့်အောင် ငါ့ဟာသွင်းထားတာဘဲ နင်ငါ့ကိုသေချာခွထားလေ” 

 “ ခွထားတာဘဲ” 

 “ ကော့ပြီးနင့ခြေထောက်နဲ့ငါ့ကို သေချာညှပ်ထားလေ နင့်ဟာနဲ့ငါ့ဟာကပ်နေအောင်ညှပ်” 

ကိုရဲနောင်အပြောကြောင့် ခင်မာရီကကော့ရင်း သူ့ခြေနှစ်ချောင်းကို သေချာတင်းနေအောင် ကိုရဲနောင်ခါးကိုညှပ်လိုက်သည်။ဒီတော့မှသိသိသာသာ ကိုရဲနောင်ပစ္စည်းက ခင်မာရီကိုယ်ထဲ တိုးဝင်သွားသလို ဖြစ်သွားသည်မို့ 

“ဟားကောင်းလိုက်တာ ယောက်ဖရာ ခုမှအတွင်းကိုသေချာထိတယ် အဲလိုအစကပြောပါလား နင်လဲနဲနဲဖိချပေး”

 “ ပြောစရာလိုလားဟ နင်သိရမှာပေါ့။ ကဲကဲဒီလောက်ဘဲဖိလို့ရမယ်၊ နင်လဲအတင်းကော့လေ”

အပေးအယူမျှမျှနှင့် ကိုရဲနောင်ကဖိ ခင်မာရီကကော့ခံကာ အားကုန်ဖက်ရင်း နှစ်ယောက်သားခနမျှတိတ်သွားသည်။ ခနကြာတော့မှ ခင်မာရီကတအားကုန်ဖက်ထားသည်ကို လျှော့ချရင်းသက်မချကာ

“ ဟူးငါတော့ဒုက္ခပါဘဲယောက်ဖရာ နင်မကောင်းဘူး”

 “ ဟငါကဘာမကောင်းတာလဲ” “နင်လဲမကောင်းဘူး ငါလဲမကောင်းဘူး။ စားကောင်းတိုင်းစားနေကြတာ” 

 “စားကောင်းလို့ စားတာမကောင်းစရာလားဟ၊ ကဲ ငါ အမောပြေပြီ၊ အလုပ်ပြန်စမယ်” 

 “ ငါ ကြေနပ်နေပြီဟ နင်နားချင်ခနထပ်နားအုံးလေ”

 “ မနားတော့ဘူး ဒီထက်ပိုနားရင်ငါ့ဟာပျော့သွားတော့မယ်” 

ကိုရဲနောင်ကပြန်ပြောရင်း ခင်မာရီကိုယ်ပေါ်မှထကာ ပေါင်ကြားထဲ ကျကျနနဝင်ထိုင်လိုက်သည်၊ ခင်မာရီက ပေါင်ကို ကားပေးရင်း ခြေထောက်ကိုမြှောက်ကာ သူ့ခြေထောက်ကို ကိုရဲနောင်ပခုံးပေါ် လှမ်းတင်လိုက်သည်။ ကိုရဲနောင်ကလဲ အလိုက်သင့် ခင်မာရီပေါင်ကိုလှမ်းဆွဲကာ စောစောကအထမှာ ပလွတ်ကနဲကျွတ်သွားသော သူ့ပစ္စည်းကိုလက်ဖြင့်ထိမ်းကာ စိုရွှဲနေသောခင်မာရီကိုယ်ထဲ ရှလွှတ်ကနဲပြန်ထိုးထည့်ရင်း အစမ်း တချက်ခပ်ပြင်းပြင်းလေးစမ်းဆောင့်ကြည့်လိုက်သည်။

“အ” 

ခင်မာရီထံမှ အကနဲအသံတချက်ထွက်လာသည်ကို ပြုံးကြည့်ရင်း

 “ကောင်းလား” 

ခင်မာရီကပြန်မဖြေဘဲ သူ့ပေါင်ကို ဆွဲထားသော ကိုရဲနောင်လက်ကိုလှမ်းရိုက်သည်။ ကိုရဲနောင်က ပြုံးရင်း ကျွတ်သွားအောင်ဆွဲထုတ်လိုက် ဇွပ်ကနဲပြန်ထိုးသွင်းလိုက်နဲ့ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်ကစားနေသည်။ ဆောင့်ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ခင်မာရီကတအအဖြင့် ဖြစ်နေသဖြင့် 

“ကောင်းလားဆို” 

ကိုရဲနောင်ကထပ်မေးလိုက်သည်။ ဒီတော့မှ ခင်မာရီက လေသံတိုးတိုးဖြင့် 

“ကောင်းလွန်းလို့ခက်နေပြီ ယောက်ဖရာ လုပ်ပါဟာနင်ကလဲ ငါကောင်းနေပြီဆိုဒီလိုဘဲ” 

ခင်မာရီအပြောကထန်စရာမို့ ကိုရဲနောင်မထိမ်းနိုင်တော့ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဂွေးရိုက်သံဆက်တိုက်ပေါ်လာသလို ခင်မာရီဆီမှလည်း တအအနှင့် အသံဆက်တိုက်ထွက်လာလေတော့သည်။ ကိုရဲနောင်အိမ်ထောင်သက်တမ်းက ၂ နှစ်နီးပါးရှိပြီဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်ကျစကတည်းက သူ့မိန်းမတင်မာရီက ဒီကိစ္စကို စိတ်မပါသလိုတက်တက်ကြွကြွလည်းမရှိ။ ချစ်သူရီးစားဖြစ်ကာ ယူထားသည်မဟုတ်ဘဲ လူကြီးချင်းသဘောတူကာ ပေးစားထားသဖြင့် သူ့မိန်းမရှက်နေသည်ဟုသာ အစကအောက်မေ့မိသည်။ 

တစတစနှင့်ကြာလာသော်လည်း တင်မာရီကကထူးမလာချေ။ ကိုရဲနောင်က သူ့မိန်းမလည်းသူ့လို ဒီကိစ္စတွင်တက်တက်ကြွကြွ ဖြစ်စေချင်သည်။ ကိုရဲနောင်က မိန်းမပွေသူမဟုတ်သော်လည်း ထိုကိစ္စတွင် ယူထားသည့်မိန်းမနှင့် စိတ်တူကိုယ်တူဖြစ်စေချင်သည်။ ယခုတင်မာရီက ထိုသို့မဟုတ် ထိုကိစ္စကလွဲပြီး ကျန် အိမ်မှု့ကိစ္စအားလုံးနိုင်နင်းသည်။

သူ့ဝေယျာဝစ္စမှန်သမျှ လိုလေသေးမရှိ။ ကိုရဲနောင်ကလဲ ထိုကိစ္စ သူ့မိန်းမစိတ်ပါလာအောင် အမျိုးမျိုးဆွဲဆောင်သည်။ သို့သော် ညဘက်သူအနားကပ်ကာ သူ့မိန်းမကိုဖက်လိုက်သည်နှင့် တင်မာရီခန္တာကိုယ်က တောင့်တင်းနေလေပြီ။ ကိုရဲနောင်အနမ်းကို မျက်စိစုံမှိတ်ကာခံသည်။ ကိုရဲနောင်ပြုသမျှ အံကျိတ်ကာခံသည်။ တုန့်ပြန်မှု့ဆိုသည်မှာဝေလာဝေး။ ကိုရဲနောင်က အတတ်နိုင်ဆုံးသိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ နည်းလမ်းပေါင်းစုံကိုသုံးကာ တင်မာရီကို စည်းလုံးသည်။ မရ။ လက်မထပ်ခင်က တင်မာရီတွင်ချစ်သူရီးစားရှိခဲ့ကာ သူ့ကိုလက်မခံချင်ဟုထင်မိကာ နောက်ကြောင်းကို စုံစမ်းသည်။ တင်မာရီတွင် မည်သည့်ယောက်ကျား အတွေ့အကြုံမျှမရှိ။ မည်သည့်အတွက်ကြောင့် တင်မာရီဒီကိစ္စကို စိတ်မဝင်စားသည်ကို ကိုရဲနောင်နားမလည်သလိုဖြစ်နေသည်။ 

တင်မာရီပုံစံကား ခုကိုယ်ဝန်ရှိတာကိုပင် ထွက်ပေါက် ရသွားသလိုဖြစ်နေသည်။ သူ့ညီမခင်မာရီကား တင်မာရီနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်လိုဖြစ်နေသည်။ သူလိုအပ်နေသည့် အရာအားလုံး ခင်မာရီဆီကရနေသည်။ ခင်မာရီကသူ့နှင့်ဒီကိစ္စ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိသည်။ ဒီကိစ္စဒီလောက်ကောင်းမှန်း သူအခုမှသိသည်ဟု သူ့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောသလို သူလိုချင်သည်ကိုလဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းတောင်းတတ်သည်။ ကိုရဲနောင်ကိုလဲ လိုချင်သည်ကိုလည်း လိုလိုလားလားဖြည့်ပေးသည်။

တခြားအိမ်မှု့ကိစ္စကတော့ ရှပ်ပြာပြာဖြင့်အချိုးမကျ။ မီးပူတောင် ဖြောင့်တန်းအောင်တိုက်တတ်သူမဟုတ်၊ ကိုရဲနောင်ကား သူတို့ညီအမနှစ်ယောက်ပေါင်းမှ ပြည့်စုံသလိုဖြစ်နေတော့သည်။ ကိုရဲနောင်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့။ ခင်မာရီကိုမခွဲနိုင်သလို တင်မာရီကိုလည်းမပြစ်နိုင်။ ဒီပုံနှင့်သူနှင့်ခင်မာရီကိစ္စ သိပ်မကြာခင် တင်မာရီသိမှာသူသိနေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကလည်း လွန်ကိုလွန်သည်။ စားကောင်းတိုင်းစားနေကြည်မှာ နေ့စဉ်ရက်ဆက် ဖြစ်နေသည်။ တင်မာရီသိလျှင် ကိုရဲနောင်ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမည်ကိုမသိတော့။ 

ဒီကိစ္စခင်မာရီနှင့်စကားစမိတိုင်း ယောက်ဖနော် နင်ရှင်း။ ငါနင့်ကိုမခွဲနိုင်တော့ဘူးဟု ငိုသံကြီးနှင့်အမြဲပြောသည်။ သူခင်မာရီကိုလည်းသနားသည်။ ဘာမှမသိသည့်ခင်မာရီကို သူကစထားသည်မို့ သစ်စိမ်းချိုးမချိုးချင်။ ကိုရဲနောင်ဘာလုပ်မှန်း မသိတော့။ ထိုကိစ္စခေါင်းထဲရောက်လာသည်နှင့် ကိုရဲနောင်အိပ်မပျော်တော့၊ အိပ်မပျော်တော့ အနားတွင်အိပ်ပျော်နေသည့် ခင်မာရီကိုလှမ်းဖက်လိုက်သည်။ 

ခင်မာရီကအင်းကနဲ့အသံပြုကာ သူ့ကိုပြန်ဖက်ရင်း ခြေထောက်ကပါသူ့ကိုခွလိုက်သည်။ ထိုကဲ့သို့ အပြုအမူမျိုး တင်မာရီထံမှသူတခါမှမရဘူးချေ။ ခင်မာရီကား သူ့အတွက် မရှိလျှင် မဖြစ်သလို တင်မာရီကလည်း သူ့အတွက် မရှိလျှင်မဖြစ်။ 



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



အယားပြေဖို့ (စ/ဆုံး)

အယားပြေဖို့ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။

အိပ်ခန်းတခုထဲမှာဖြစ်သည်။ မျိုးမင်းနှင့် သူ့မိန်းမ နွယ်နွယ် ဆက်စ် ခွေအတူကြည့်နေချိန်ဖြစ်သည်။ သူတို့လင်မယားဒီလိုပဲမကြာခဏ ကြည့်နေကျဖြစ်သည်။ ဇာတ်ကားထဲက နည်းတွေအတိုင်းသူတို့လင်မယားလိုးကြရတာကို နှစ်သက်ကြသူတွေဖြစ်သည်။ ညားခါစက ရိုးရိုးလိုးခဲ့ကြပေမယ့် အခုတော့ နွယ်နွယ်အနေနဲ့ လရည်ပန်းထွက်အောင် လှီးကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် စုပ်တတ်နေပြီဖြစ်သည်။ မျိုးမင်းအနေနဲ့လည်း စောက်စိလေးလျှာနဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးရင်း နွယ်နွယ်ပီးလို့စီးကျလာတဲ့ စောက်ရည်တွေကို နှစ်သက်စွာသောက်တတ်နေပြီ ဖြစ်သည်။

အမေရီကန် ဂျပန် မြန်မာ ထိုင်း အစုံပလုံ ကြည့်ပြီးပညာပြည့်နေသည့် လင်မယားပင် ဖြစ်သည်။ ကနေ့တော့ ကြည့်နေရင်း နွယ်နွယ်မှ ထူးခြားစွာ စကားဆိုလာသည်။ 

“ကို တချို့ကားတွေဆို မင်းသမီးကသာမပြောင်းတာ မင်းသားတွေအမျိုးမျိုးပြောင်းသွားတယ်နော် မာဆတ် ခွေဆို အရမ်းမိုက်တယ် အကြီးအသေး အတိုအရှည် အမျိုးမျိုးပဲ အားကျလိုက်တာ” 

“ဘာလဲ နွယ်က ကိုကြီးကို ငြီးငွေ့နေပြီလား” 

“ဟာ ဟုတ်ပါဘူး ကိုကြီးရ နွယ်ဖြင့် ကိုကြီးဟာကို စုပ်လို့မဝ ခံလို့ကိုမဝသေးဘူး” 

“ဒါဆို နွယ်ပြောခြင်တာက” 

“ကိုကြီး သင်းသင်းနဲ့ လိုးနေတာ နွယ်မြင်ပါတယ်နော်။ဒါပေမယ့် ကိုကြီးနွယ့်ကို ချစ်တာ အလိုလိုက်တာ သိပါတယ် အပြောင်းအလဲ စားတာလို့ပဲ နွယ် နားလည်ပေးထားတာ” 

“ဟာ နွယ် သိတယ်”

“သိတယ် သိရက်နဲ့ကိုကြီးကိုယုံလို့ ချစ်လို့ ဘာမှမပြောတာ ခွင့်ပြုထားတာ ဟင်း” 

“အဲလိုပဲပေါ့ နွယ်လည်း တခါတလေ အပြင်စာ စားကြည့်ခြင်တာပေါ့” 

“နွယ် ဒါတော့မဖြစ်ဘူးနော် ကိုကြီးခွင့်မပြုဘူး အလိုလည်း မလိုက်နိုင်ဘူး” 

“သိတယ် သိတယ် ကိုကြီးဒီလိုပဲပြောမယ် ဆိုတာ” 

“ဟုတ်ဘူးလေ နွယ်ရာ ကိုကြီးတို့က ရေဆေးပြောသွားတာ” 

“နွယ်တို့မိန်းကလေးတွေကျတော့ အတူတူပဲပေါ့ ရေဆေးပြောင်တာပဲကို”

ဒီလိုနဲ့နွယ်နွယ်စိတ်ကောက်ပါတယ်။တွေးကြည့်တော့ အတော်ပဲ ရယ်စရာကောင်းတယ်။ အိမ်ထောင်သည်မယားက တစိမ်းယောကျာ်းနဲ့ နေကြည့်ခြင်တာကို ကိုယ့်လင်ဆီ အရေးဆိုနေတဲ့ အဖြစ် နွယ်နွယ်စိတ်ကောက်ရင် ချော့ဘို့မလွယ် ထမင်းမစား ဘာမစား နှစ်ရက်သုံးရက် အခန်းအောင်းနေတတ်သည်။ စိတ်ဆိုးပြေပြီ ဆိုလည်း အားပြတ်ပြီး ဆလိုင်းချိတ်ပေးရသည် ချည်းပင်။ ဒါကြောင့် နွယ်နွယ်စိတ်ကောက်မှာကို သူကြောက် သည်။ ပြန်တွေးကြည့်တော့ ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်သည်။ သူတို့ရည်းစားဖြစ်ပြီး သုံးလလောက်ကတည်းက လိုးခဲ့ကြတာဆိုတော့ ခြောက်နှစ်ပင်ကျော်ခဲ့ပြီ။

.......................................................................

အခုထိ ကလေးကမရတော့ အားအားရှိ စိတ်တိုင်းကျ လိုးခဲ့ကြတာ သူကိုယ်တိုင်ပင် တခြားမိန်းမတယောက်ကို မြင်တိုင်း ဖင်အိုးနဲ့ ပေါင်ကြားကိုပဲအရင် ချက် နေတတ်ခဲ့ကြာပေါ့။ ပြီးခဲ့တဲ့ လေးငါးလလောက်က အခွင့်အရေးလေး ရတာနဲ့ အိမ်မှာခေါ်ထားတဲ့ ရွာကကလေးမလေး သင်းသင်းနဲ့ နေခဲ့ကြတာပင်ဆယ်ခါ မကတော့။ နွယ်နွယ် မသိဘူးထင်ခဲ့တာ သူအမှား။ ခုတော့ ထိုအချကိနဲ့သူကိုပြန်ပီးအရေးဆိုလာချေပီ။ ခက်တာက ကိုယ့်မယားကို အခြားယောက်ျား တယောက်နဲ့ ပေးလိုးရမယ့်အဖြစ်။ မဖြစ်ဘူးကွယ် မဖြစ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူသိချင်စိတ်တခုတော့ ဖြစ်လာသည်။နွယ်နွယ် ဘယ်သူနဲ့နေခြင်နေပါလိမ့်။ သူအရမ်း သိချင်လာသည်။ 

“ကဲ နေပါအုံး နွယ် ကိုကြီးတို့ ယောက်ျားတွေအတွက်က အိမ်စာမစားခြင်လို့ အပြင်စာစားတာ လွယ်တယ် တည်းခိုခန်း တက်လိုက်ရင်ကို ဓာတ်ပုံနဲ့ဖုန်းနံပါတ်နဲ့ ရွေးလို့ရသေးတယ် နွယ်တို့အတွက်က မသင့်ဘူးလေ နောက်ပီး ကိုယ့်က နွယ်ရဲ့ကာမပိုင်လင်လေ” 

“ဟုတ်ပါ့တော် ဟုတ်ပါ့ ကျုပ်ကာမကျ ရှင်ကပိုင်ပီး ရှင့်ကာမကျ ကျမမပိုင်လို့သင်းသင်းက စားနေရတာပေါ့”

“ဟာ ခက်လိုက်တာ နွယ်ရာ.. ကဲ ပြောကြည့်စမ်း နွယ်က ဘယ်သူနဲ့ အလိုးခံခြင်နေတာလည်း”

“ရှိပါ့မလား ဒီလိုပဲ တခါတလေ အပြောင်းအလဲလေး အလိုးခံကြည့်ခြင်တယ်လို့ပြောမိတာကို..ကိုကြီး မတရားဘူး သူကျ တခြားတယောက်နဲ့နေပီး ကျမကျ ပေးမနေဘူး” 

“စိတ်ရှုပ်လိုက်တာ နွယ်ရာ” 

သူစိတ်တိုလာသည်။ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ပြောခဲ့လိုက်မိသည်။ နေကွာ လို့။ ဒါနဲ့ပီးမသွား ။ လိုးပေးမယ့်သူမှမရှိတာ ဘယ်သူနဲ့ သွားအိပ်ရမှာတုံးလို့အတွန့်တက်သည်။ ခက်ပီ ။ကိုယ်မယားအာသာပြေဖို့ အခြားယောက်ျားတယောက် ကိုယ်တိုင် ရပေးရမယ့်အဖြစ်။ ကိုယ့်ဘာသာရှာလို့ပြောမထွက်။ သူများစားမှာ မလိုလား။ ကိုယ်တိုင်က စည်းဖောက်ထားတော့ တင်းတင်းလည်းမဆိုသာ။

ဆက်စ် ပွင့်လင်းခဲ့သမျှ အခုတော့ ရွာပတ်ပီ။ နောက်ဆုံးတော့ အကြေအလည် ညှိနှိုင်းပီး တကြိမ်ပဲ ဆက်ဆံဖို့ခွင့် ပြုပေးလိုက်ရသည်။ ထိုကိစ္စအတွက် မျိုး မင်းသူ့သူငယ်ချင်းကိုပဲ အကူအညီ တောင်းလိုက်ရသည်။ ထိုအတွက် တကြိမ်ပဲကူညီဖို့ နောက်မဆက်ဆံဖို့ သူငယ်ချင်းကို ကတိတောင်းရသည်။ ရင်နာပါသည် နွယ်။ မနက်ဖြန်အတွက် မင်းရင်ခုန်ခြင် ရင်ခုန်နေနိုင်ပေမယ့် ငါ့အတွက် အနေခက်လှပါပကောလား။ ကျော်မောင် အနေနဲ့မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေသေးသည်။ မျိုးမင်းမူးပြီး ပြောချင်ရာပြောနေသလားလို့လည်း ထင်ခဲ့မိသည်။

အကြေအလည် သေချာမေးကြည့်မှ သူ ဆက်စ် ထီဆုကြီးပေါက်မှန်းသိလိုက်ရသည်။ သူ့များမယားပြစ်မှာရင် ဒုသနသော ထိုက်မှန်း သိထားပေမယ့် ကာမပိုင် လင်ရဲ့ခွင့်ပြုချက် မယားဖြစ်သူရဲ့ တောင့်တလိုလားမှုကြောင့် ထိုဒုသနသော ကို ကင်းလွတ်ခွင့်ရလိမ့်မည် လို့တော့ ထင်မိပါသည်။ သူကိုယ်တိုင်က သူငယ်ချင်းမယား နွယ်နွယ်ကို ကြိတ်ချင်နေတာကြာခဲ့ပြီဖြစ်လို့ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျရတဲ့အဖြစ်။ မျိုးမင်း က အိမ်ကိုသွားဖို့ပြောသည်။ သူရှောင်ပေးမည်တဲ့။ နွယ်နွယ်ကျေနပ်အောင်နေပေးဖို့ မှာလိုက်သည်။ မပူပါနဲ့လေ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း မီးကုန်ယမ်းဖို့ ပြင်ဆင်ထားပြီးသား။

တခုပဲနွယ်နွယ်တယောက် အာသာပြေယုံ အလိုးခံမှာကိုပဲ။ ကဲ သွားပြီဗျို့  နွယ်နွယ် တယောက် ရင်ဖိုနေမိသည်။ အပျိုစင် တယောက်မဟုတ်တော့ပေမယ့် တစိမ်းယောက်ျားတယောက်ကို တောင့်တစိတ်ကြောင့် သူ့စောက်ပတ်လေး ယားကျိယားကျိ ဖြစ်လို့နေပါသည်။ ကိုကြီးက ဒီမနက်မှ ပြောပြောထွက်ထွက် ထွက်သွားခဲ့သည်။ မောင်မောင်ကျော် လာလိမ့်မည်။ ကိုကြီး ညနေမှ ပြန်လာမည်တဲ့။ သင်းသင်းရှိနေရင် အနေခက်မှာစိုးလို့ ကိုကြီးခေါ်သွားမယ်တဲ့လေ။ မောင်မောင်ကျော် လာလိမ့်မည်။ ကိုကြီး ညနေမှ ပြန်လာမည်တဲ့။ သင်းသင်းရှိနေရင် အနေခက်မှာစိုးလို့ ကို သွားမယ်တဲ့လေ။

အဲလိုပြောပြီးသင်းသင်းကို ခေါ်ကာထွက်သွားတာ ၁:၃ဝ ကျော်ကျော်ကြာပီ မောင်မောင်ကျော် ကရောက်မလာသေး။ ထိုအတောအတွင်းမှာပဲ သူဒီလိုမျိုးဆက်ဆံလို့ သင့်ပါ့မလားလို့လည်း တွေးနေမိသည်။ ထိုသို့တွေးနေရင်းနဲ့ပဲ ကျော်ကျော်မောင် ရောက်မလာကိုလည်း စိုးရိမ်နေမိသည်။ 

“နွယ်နွယ် မျိုးမင်း ရှိလား” 

နွယ်နွယ် ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်သွားသည်။ အတွေးယောက်ယက်ခတ်နေမိတော့ ကျော်ကျော်မောင် ရောက်လာတာသတိမထားမိ။ 

” ဟုတ် အပြင်ထွက်သွားတယ်” 

နွယ်နွယ် စကားသံတို့တုန်ရင်နေမိသည်။ 

” ဪ ဟုတ် ကျနော် ကို မျိုးမင်းက ဒီလွှတ်လိုက်လို့”

“ဟုတ်”

နွယ်နွယ် မော့မကြည်ရဲ သူ့ကို လိုးပေးဖို့လာခဲ့တာ သိနေတော့လည်း ရှက်လည်းရှက်နေမိသည်။ 

” ကျနော်ကို အကူညီ တောင်းထားလို့.. အဲဒါ အဲဒါ” 

” ဟုတ် ” 

ဒီထက် နွယ်ပြောမရ ဆွံ့အနေမိသည်။ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်နေမိသည်။ ပေါင်းကြားဆီမှလည်း ယားလို့နေပီ။ အရည်တွေလည်း စိုနေပီ။ ဧည့်ခန်းဆိုဖာဆက်တီပေါ်ထိုင်နေတဲ့နွယ်နွယ်ဘေး ကျော်မောင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ 

“နွယ် လှတယ်” 

“ဟုတ်” 

နွယ်နွယ်လက်ကလေး ကျော်မောင်အသာအယာ ဆွဲကိုင်လိုက်သည်။ နွယ်အလိုက်သင့်ပါလာသည်။ နောက် ပခုံးလေးဆွဲဖက်လိုက်သည်။နွယ်ခေါင်းငုံထားသည်။ ပြန်မမော့တော့။အရမ်းရှက်နေမိသည်။ ကျော်မောင် လက်တဘက်ဖြင့် နွယ်မေးဖျားလေးကို ဆွဲမော့လိုက်သည်။ တဆက်တည်း တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နွယ်နွယ်နှုတ်ခမ်းလေး ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ အလိုက်သင့်ပါလာပီး လိုက်လျောညီထွေစွာဖြင့် နွယ်နွယ် ပြန်တုန့်ပြန်ပေးမိသည်။ ကျော်မောင်လက်တို့သည် အငြိမ်မနေ နို့နှစ်လုံးကိုအသာအယာ ဆုတ်ပေးနေသည်။ ထိုနောက် ထိုနောက် ပေါင်ကြားကို အသာ အယာ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ ပထမ အထိအတွေ့အတွက် ကျော်မောင် ကျေနပ်သွားပီ။ အလိုက်သင့်ပါလာတဲ့ နွယ်နွယ်ရဲ့တုန့်ပြန်မှုကိုသဘောကျသွားသည်။

ပေါင်လေးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အလိုက်သင့် နွယ်နွယ် ကားပေးသည်။ ပေါင်မှတဆင့် ဆီးခုံမို့မို့လေးကို စမ်းလိုက်သည်။ အမွှေးမရှိ။ အောက်ကို ဆင်းပွတ်သပ်လိုက်တော့ အရည်စိုနေသော စောက်ဖုတ်လေးကို ကိုင်မိလိုက်သည်။ နွယ်နွယ် ယားနေပြီ။ “ဟို အခန်းထဲသွားရအောင် ကိုကျော်မောင် ” 

“ok နွယ် ” 

ကျော်မောင် ဆက်တီထိုင်ခုံမှထလိုက်သည်။ ထမိန်ပြင်ဝတ်လို့ပြီးသွားသော နွယ်နွယ်ကို ပွေ့ချီလိုက်သည်။ 

“အမေ့” 

ရုတ်တရက်ဆိုတော့နွယ်နွယ်လန့်သွားသည်။ ကျော်မောင်က ပွေ့ချီရင်း နွယ်နွယ် နှုတ်ခမ်းအစုံအား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

မျိုးမင်းနဲ့နွယ်နွယ်တို့ ချစ်ဗျူဟာကျင်းရာ အိပ်ခန်းထဲက မွေ့ယာကုတင်ပေါ်နွယ်နွယ်ကို အသာယာချလိုက်သည်။ နွယ်နွယ် ပါးလေးနမ်းရင်း နို့နှစ်လုံးချေပေးလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံဆွဲစုပ်ရင်း အပေါ်အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဗရာစီယာအထက် ရုန်းထွက်နေသော နို့ဖွေးဖွေးလေးကို တက်မက်ဖွယ်တွေ့လိုက်ရသည်။ ဂျိတ်ဖြုတ်ပီး နွယ်နွယ်အထက်ပိုင်း အဝတ်ကင်းမဲ့သွားသည်။ ရင်သားတဘက်ကိုဆုတ်ချေရင်း ကျန်တဘက်ကို ကုန်းစို့ပေးလိုက်သည်။ တအင်းအင်းနှင့် နွယ်နွယ် လွန့်လူးလို့နေသည်။ ဗိုက်သားလေးပွတ်သပ်ကာ နမ်းသည်။ ချက် ခွက်ခွက်လေးကိုလျှာနဲ့ကလိသည်။

ဆီးခုံမို့မို့ဆီ လက်ဖြင့် အသာပွတ်သပ်ပေးသည်။ ထိုနောက် ထမိန်ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ နွယ်နွယ်က ဖင်လေးအသာကြွပေးရင်းကျော်မောင် ဆံပင်တွေကြားထဲ သူ့လက်ဖြင့်ထိုးဖွသည်။ ပြောင်အောင်ရိတ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို တက်မက်စွာ ခဏစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ လိုးချင်စိတ်နဲ့ အိပ်မက်ခဲ့ဖူးသော နွယ်နွယ်စောက်ဖုတ်လေး သူ မျက်နာနဲ့နီးကပ်စွာမြင်နေရပီ။ လှုပ်ရှားမှုအားလုံး ခဏတုံ့ဆိုင်းသွား၍ နွယ်ခေါင်းထောင်ကြည့်သည်။ သူ့စောက်ဖုတ်လေး ကျော်မောင် ယက်ပေးတာကို သူခံခြင်သည်။ ကျော်မောင်အနေနဲ့လည်း အရည်ရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေး ကုန်းယက်ပေးလိုက်သည်။

စောက်စိလေးကိုလျာနဲ့ဆွဲစုပ်သည် ။စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကို လျာနဲ့ ထက်အောက်အပြန်ပြန်အလှန်လှန်ယက်ပေးနေမိသည်။ မိနစ်တွေ ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိ နွယ်နွယ် စောက်ရည်တွေ ကျော်မောင်တဝကြီး သောက်လိုက်ရသည်။ သူယက်ပေးနေစဉ်နွယ်နွယ် ဖင်ကြီးကော့ကာ ကော့ကာနဲ့တအင်းအင်းဖြစ်နေသည်။ သူ့ပါးစပ်ထဲ စောက်ရည်တွေ နှစ်ခါပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ထိုနောက် အိပ်ယာထက် ပက်လက်လဲကျသွားသည်။ နှစ်ခါပီးသွားမှန်း ကျော်မောင်သိလိုက်သည်။ “ကောင်းလား နွယ်” “ဟုတ်” ကျော်မောင်လည်းအိပ်ယာထက်လှဲလိုက်ရင်း နွယ်နွယ် ပါးလေးနမ်းလိုက်သည်။

သူကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေချွတ်ဖို့ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ ဆွဲချွတ်နေတဲ့ သူလက်တွေကို နွယ်နွယ်လှမ်းဆွဲကာ ထထိုင်သည်။ ပီးတော့ နွယ်နွယ်ကိုယ်တိုင် ကျော်မောင်အဝတ်တွေ ဆွဲချွတ်သည်။ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကိုလက်ဖြင့် အသာယာပွတ်သပ်ရင်းနမ်းသည်။ တက်မက်စွာ နှစ်လိုစွာ ဖြင့်နမ်းသည်။ နောက် ကျော်မောင် ခါးပုံစကိုဆွဲဖြည်။ အောက်ခံ ဆွဲမချွတ်သေးပဲ လက်ဝင်၍ ငပဲလေးကိုကလိသည်။ ကျော်မောင် လီးကို ထုပေးသည်။ နောက် အောက်ခံဆွဲချွတ်ရင်း ကျော်မောင်လေးကိုနမ်းသည်။ဒစ်ကိုဖြဲကာ ဒစ်ကြားတလျောက် လျာဖြင့် ကလိသည်။ နောက် လီးတချောင်းလုံးကုံးစုပ်သည်။

စုပ်နေရင်း ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုအသာပွတ်သပ်သည်။ ကျော်မောင်ဖိုးသိုးဖတ်သပ်ဖြစ်သွားသည်။ ဒီအခြေအနေအထိ သူမမျှော်လင့်ခဲ့။ ဒီလိုမျိုး လီးစုပ်ပေးလိမ့်မယ်လို့မမျှော်လင့်ခဲ။ မျိုးမင်းနဲ့နွယ်နွယ် ဆက်စ် ပွင့်လင်းသည်ဆိုစေတော့ တခြားယောက်ျားတယောက်နဲ့အပြောင်းအလဲ အလိုးခံခြင်သည် ဆိုစေအုံးတော့လိုမျိုး ဆက်ဆံရလိမ့်မယ်လို့ထင်မထား။ ခုတော့ ရှယ်ပီလေ။ ကုန်းစုပ်နေသော နွယ်နွယ် ပေါင်တံတွေ ပွတ်သပ်ရင်း ခြောက်ကိုး အနေထားရောက်အောင် ပြင်လိုက်သည်။ ကျော်မောင်အပေါ်တက်ခွကာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကျော်မောင် ပါးစပ်ဆီ ပို့လိုက်သည်။

ခြောက်ကိုး အနေထားဖြင့် လီးစုပ် စောက်ဖုတ်ယက်ကာ အစွမ်းကုန် ကြဲကြလေတော့သည်။ နွယ်နွယ်ရဲ့ အပြုစုအောက်မှာ သူလည်း တစ်ခါပီးခဲ့ရသည်။ နွယ်နွယ်ပါးစပ်ထဲမှာပဲပီးလိုက်ရသည်။ နွယ်နွယ် မျိုချလိုက်တာသိသည်။ မျိုးမင်းမိန်းမဆိုတာ မေ့ပြီး နွယ်နွယ်အရမ်းချစ်မိသွားသည်။ 

“ကောင်းလိုက်တာ နွယ်” 

“အင်း” 

“နွယ်ရာ ကောင်းလား” 

ခေါင်းညိတ်ကာဖြေသည်။ ကျော်မောင်ကို ဖက်ကာ နွယ်နွယ် ပါးအပ်ထားလိုက်သည်။ 

“ကို့ လီးက အကြီးကြီး နော်” 

“ဟုတ်လား မျိုးမင်းထက် ကြီးတယ်ပေါ့” 

“အင်း” 

“ဘယ်ဟာပိုကြိုက်လဲ”

“သိသေးဘူးလေ အလိုးမှ မခံရသေးတာ”

“ဒါဆို သိအောင် လိုးကြစို့”

” အင်း လီးစုပ်ရတာတော့ ကို့လီးက ပိုစုပ်လို့ကောင်းတယ် နောက်ပီး စောက်ဖုတ်ယက်ပေးတာလည်း ကိုက ပိုကောင်းတယ်” 

” တကယ်” 

“ အင်း” 

နွယ်နွယ် အစကလို ရှက်ရွံ့မနေတော့။ အပြောရဲ အနေရဲ နေပီ။ ဒါပဲလေ အရည်ဝင်သွားတော့ ဘယ်သူငြိမ်ငြိမ်လေးနေနိုင်မလဲ။ 

“ကဲ စလိုက်ကြစို့နွယ်” 

“ဟုတ် ” 

နွယ်နွယ်ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်သည်။ ပေါင်လည်း အလိုက်သင့်ကားထားလိုက်သည်။ ကျော်မောင်က နွယ်နွယ်ပေါင်ကြားဒူးထောက်လိုက်ပီး နွယ်နွယ် ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကိုသူ့ဖက်ဆွဲယူရင်း စောက်ဖုတ်နဲ့လီး နီးကပ်သွားအောင် အနေထားပြင်လိုက်သည်။

နွယ်နွယ်ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်ဖက်ဆီထောင်လိုက်ပီး သူ့ရဲ့ပြဲလန်နေတဲ့ ဒစ်ကြီးကို အဖုတ်ဝမှာတေ့လိုက်သည်။ အထဲထိုးမထည့်သေးပဲ ဒစ်ကြီးနဲ့ နွယ်နွယ်စောက်စိလေး ကလိပေးလိုက်သည်။ နွယ်နွယ်တအင်းအင်းဖြစ်ကာ သွားသည်။ စောစောက သူပြောင်အောင် ယက်ပေးထားတဲ့ စောတ်ဖုတ်လေး စိုစိုပြည်ပြည်ပြန်ဖြစ်လာသည်။ 

“ထည့်တော့နော် ကို တအားယားနေပြီ” 

ကျော်မောင်လည်း ဒစ်ကိုအဖုတ်ဝမှာတေ့ပီး ဖြည်းဖြည်းခြင်းအထဲထိရောက်အောင် ဖိကပ်လိုက်သည်။ ဆီးခုံနှစ်ခုထိကပ်သွားပီးနောက် အထုတ်အသွင်းမလုပ်သေးပဲ ထောက်ထားတဲ့ လက်တွေကို အနေထားပြင်လိုက်သည်။

နွယ်နွယ်ကျောဘက်မှနေ၍ သိုင်းဖက်လိုက်ကာ လီးတချောင်းလုံးဝင်လာတဲ့အရသာကို ဇိမ်ခံကာ ဟပြဲဟပြဲဖြစ်နေတဲ့ နွယ်နွယ်နှစ်ခမ်းတစုံကို ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ နောက်မျက်နာအနှံနမ်းသည်။ရင်ဘတ်ကြီးဖိကပ်ထားတဲ့ နို့အုံနှစ်လုံးကို အသာပွတ်သပ်လိုက်သည်။ နောက် ဖင်ကိုကြွကာလီးအထုတ်အသွင်းကို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လေးလုပ်ပေးသည်။ သားအိမ်ဝဆီအထိ ထိကပ်သွားအောင် အရင်းထိရောက်အောင်သွင်းသည်။ နွယ်နွယ်အနေနဲ့ သူ့ယောက်ျားနဲ့မတူတဲ့ လိုးပုံလိုးနည်းမှာ ဖီးအရမ်းတက်သွားသည်။ သူကလဲ အလိုက်သင့်အောက်ကနေ ဆောင့်ပေးသည်။

လီးကြီးကျွတ်ထွက်သွားမှာပင် စိုးနေသည်။ ဆောင့်လိုက်ကြ ညှောင့်လိုက်ကြပုံများက မီးထွက်မတတ်ပင်။ စောက်ရည်လီးရေသာစိုစိုကြီး မထွက်လို့ကတော့ မီးထတောက်မှာ အသေအချာပင်ဖြစ်သည်။ 

“ ကဲ နွယ် မှောက်လိုက်” 

“ဟင် ဖင်ထဲထည့်မလို့လား.. ဒါတော့ မရဘူးနော် ကိုကျော်မောင်” 

“ ဖင်မလုပ်ပါဘူး နွယ်ရ နောက်ကနေ စောက်ဖုတ်လုပ်ပေးမလို့ပါ” 

“ဒါဆို ပီးရော” 

နွယ်နွယ် မှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဖင်လေး အထက်ကော့ကော့လေးဖြစ်နေအောင် ကျော်မောင်က အနေအထားပြင်လိုက်သည်။ ထိုနောက် သူ့လီးကိုကိုင်ပီး အနောက်ဖက်ပြု ထွက်နေတဲ့ နွယ်နွယ်စောက်ဖုတ်အဝမှ ဒစ်ကိုတွေ့လိုက်သည်။

ပီးတော့ တဖြည်းဖြည်း ဖိချလိုက်သည်။ စုပ်လိုက်ယက်လိုက်လိုးလိုက်နဲ့ မအားလပ်ခဲ့တဲ့ အဖုတ်လေးသည် ကျပ်ထုတ်မနေတော့ အသာအယာပင် ကျော်မောင်ဒစ်ကြီးက နွယ်နွယ် စောက်ဖုတ်ထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီးဝင်သွားလေသည်။ အရင်းထိရောက်အောင် ဖိသွင်းကာ နွယ်နွယ်ခါးလေးကို ဆွဲစောင့်လိုက်သည်။ 

“အော့” 

“နာလားနွယ်” 

“ရတယ် ကိုကျော်မောင်” 

ကျော်မောင် လည်း နွယ်နွယ့်ခါးလေး ဆွဲကာဆွဲကာနဲ့ လိုးလိုက်တာ တချီပီးသွားခဲ့တော့သည်။ 

“နောက်တမျိုးပြောင်းလိုးရအောင် နွယ်” 

“ဟုတ်” 

ကျော်မောင်လည်းမှောက်ယက်ဖြစ်နေသော နွယ်နွယ်ကို ဆွဲထူလိုက်သည်။ထို့နောက် အခန်းထဲရှိသော ဆိုဖာဆက်တီဆီကို နွယ်နွယ်ကို ပွေ့ချီသွားသည်။ နောက် ဆက်တီထိုင်ခုံမှာ ကျော်မောင်ကယိုင်လိုက်ကာ နွယ်နွယ်ကို သူ့ကို ကျောပေး၍တက်ခွစေလိုက်သည်။ ထောင်မတ်နေသေးသော သူ့ဒစ်ကြီးကို နွယ်နွယ် စောက်ဖုတ်မှာတေ့ပေးလိုက်သည်။ “ကဲ နွယ်နွယ် အပေါ်ကနေဆောင့်” ဒီလိုပုံစံ မျိုးနဲ့မျိုးမင်းတခါမှမလိုးပေးဖူးပေ။ ကုတင်အထက်မှာပဲ မီးကုန်ယမ်းကုန် စုတ်ယက်လိုးဖူးခဲ့သည်သာဖြစ်တော့ ယခုပုံစံက နွယ်နွယ်အတွက် လိုးနည်းအသစ်ပင်ဖြစ်သည်။ နွယ်နွယ်လည်း ကျော်မောင်ပြောသည်အတိုင်း ဆောင့်သည်။

သားအိမ်အရင်းထောက်မိသည်အထိ ဆောင့်မိကာ ကျင်တက်လာတဲ့အရသာကို ခံစားရသည်။ သူဆောင့်နေစဉ်မှာပင် ကျော်မောင်လက်တို့သည် အငြိမ်မနေ လှုပ်ခါနေသော နို့နှစ်လုံးကို အသာအယာ ဆုပ်ခြေပေးနေသေးသည်။ တခါတခါ လက်တဘက်ဖြင့် သူ့စောက်စိလေးကိုလက်ဖြင့်လာ လာခြေပေး နေသေးသည်။ စောစောက ကျော်မောင်ယက်ပေးနေတုန်းက ပီးသွားလို့ လိုးတဲ့အခါတော်တော်နဲ့မပီးနိုင်တာ အခုလို အထက်ကဆောင့်နေရတော့ ပီးချင်ချင်ပင် ဖြစ်လာသည်။ ကျော်မောင်လည်း နွယ်နွယ့်အခြေအနေကိုသိသည်။ အရသာအပြည့်ခံစားနိုင်အောင် နွယ်နွယ်ဖင်ကို မလိုက်ချလိုက်လုပ်ပေးကာ ကာမအရသာ အစွမ်းကုန်ခံစားနိုင် ကူညီပေးလိုက်သည်။

“အား ပီးတော့မယ် ဆောင့် ဆောင့် ” 

နွယ်နွယ် အသံထွက်အောင်တောင့်တမိကာ ကျော်မော်ပေါင်ပေါ်မှာ အသားကုန် ဆောင့်ချလိုက်သည်။ 

“အား ကောင်းလိုက်တာ ကိုကျော်မောင်ရယ် အသက်ရှုတောင်မှားတယ်” 

“တကယ်လား နွယ်” 

“အင်း”

“မျိုးမင်းနဲ့ ဒီလို မလိုးဖူးလား”

“ဒီလိုလည်းမလိုးဖူးဘူး ဒီလိုလည်းအသည်းထဲထိ အေးကနဲဖြစ်အောင် မခံစားဖူးဘူး” 

ကျော်မောင်လည်းကျေနပ်နှစ်သက်စွာနဲ့ သူ့ပေါင်ပေါ်ခွေကျနေတဲ့နွယ်နွယ်ကို မွတ်သိပ်စွာ နမ်းရင်း နို့လေးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ခြေပေးနေမိသည်။ အလိုက်သင့်အနေထားဖြစ်အောင် နွယ်နွယ်ကို ပြင်လိုက်ကာ စိုစွတ်နေတဲ့နှစ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

နွယ်နွယ် လက်အစုံက ပြန်လည်ပွေ့ဖက်ရင်း ကျော်မောင်ကို တရှိုက်မက်မက် ပြန်လည်းနမ်းရှုပ်နေလေတော့သည်။ နွယ်နွယ်အတွက် လီးအသစ်နဲ့ အလိုးခံရတဲ့အရသာသည် ကျေနပ်စရာအတိ။ သူ့ယောက်ျားထက် ရှည်လည်းရှည် တုပ်လဲ တုပ်တဲ့ကျော်မောင်လေးကို နှစ်သက်မိသွားသည်။ ကျော်မောင်နဲ့ကုတင်ထက်မှာ ပွေ့ဖက်အနားယူရင်း ကျော် မောင့်ပါးနှစ်ဖက်ကို မွတ်သိပ်စွာ နမ်းလိုက်သည်။ ကျော်မောင်အနေနဲ့ကလည်း သူငယ်ချင်းမယား လိုးခွင့်ရခိုက် အစွမ်းကုန် အသားကုန် လိုးရင်း နွယ်နွယ်အပေါ်လိုချင်တက်မက်စိတ်ကလေးပင် ဖြစ်သွားသည်။

တခါထဲ သူငယ်ချင်း နောက်ထပ်မတွေ့ရဘူးဆိုတဲ့ မျိုးမင်းစကားကို ကတိခံထားမိတဲ့အတွက်ပင် နောင်တရမိသလိုလို။ မဟုတ်ရင် သူခိုးစားလို့ ရနိုင်သေးသည်။

“နောက် ဒီလိုနေခွင့်ရမယ်မထင်တော့ဘူးနော် ကိုယ်တော့ မင်းကိုစွဲသွားပီ နွယ်” 

“နွယ်လည်း အတူတူပါပဲ အကိုရယ်”

လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား ကျော်မောင်ကို နွယ်နွယ် အတင်းဖက်ထားမိသည်။ အပြောင်းအလဲ စားမိသည်သာမက ထာဝရခံခြင်စိတ်ကြောင့် မျိုးမင်း သည်သူမလင်ဆိုတာ မေ့သွားသည်။ ကျော်မောင် ဆိုတာက သူမယောက်ျားသူငယ်ချင်း သူမအပြောင်းအလဲ အလိုးခံလို့ရအောင်။

သူမယောက်ျား မျိုးမင်းစီစဉ်ပေးသော တခဏတာလင် သို့မဟုတ် သူမကာမဆန္ဒကို အငှားဖြည့်စည်းပေးသူသာ ဖြစ်သည်။ ခက်ပါပေါ့လား ကာမဂုဏ်လူသားနှစ်ယောက်ရယ်။ဒီနေ့ သူ့မယားနွယ်နွယ်ဆန္ဒလိုက်လျောပြီး နွယ်နွယ်နဲ့သူ့သူငယ်ချင်းကျော်မောင် စိတ်ရှိတိုင်း လိုးလို့ရအောင် သူစီစဉ်ပေးခဲ့ပြီး သင်းသင်းနဲ့အတူ အိမ်ကထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သင်းသင်းဆိုတာက အိမ်မှာလက်တိုလက်တောင်း ခိုင်းရအောင် ခေါ်ထားတဲ့ ကလေးမလေးဖြစ်သည်။ ကလေးမဆိုပေမယ့် ၂၂နှစ်အရွယ် တခုလပ်မလေး ဖြစ်လေသည်။ သူယောက်ျားက ယိုးဒယား အလုပ်ထွက်လုပ်ရင်း မှာပဲ နောက်မိန်းမ ယူသွားခဲ့သည်။

အခုဆို ၃ နှစ် ကျော်ကျော်ပင် ရှိရော့မယ်။ သူ့ကိုလည်း အကြောင်းခဲ့ပြီး နောက်ယောက်ျားယူလိုက ယူနိုင်ကြောင်း သူ့အနေနဲ့မြန်မာပြည် ပြန်မလာတော့ကြောင်း လှမ်းအကြောင်း ကြားပီးကတည်းက အော်တိုမက်တစ် တခုလပ် ဖြစ်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ညားခါစမဟုတ်တော့ သူမအနေနဲ့ သိပ်အထူးအထွေ မခံစားခဲ့ရ။ ဒီလိုနဲ့နေလာရင်း ကိုမျိုးမင်းအိမ်မှာ အိမ်အကူလာလုပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ အိမ်အကူဆိုပေမယ့် သိပ်ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်ရသည် မဟုတ်။ ထမင်းဟင်းချက် အဝတ်လျှော် ဖုန်သုတ် ဒီလောက်ပဲ လုပ်ရသည်။ ကိုမျိုးမင်းက ဖိနပ်ဆိုင်ဖွင့်ထားတော့။

လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး မနက် ၇:၃ဝ တာနဲ့အိမ်ကထွက်သွားကြရပြီ။ထိုအချိန်ဆို သင်းသင်းတယောက်ထဲ အိမ်စောင့် ။ သင်းသင်းအတွက် အလုပ်လုပ်ရတာ မပင်ပန်းပေမယ့် စိတ်ပင်ပန်းစရာကြုံခဲ့ရသည်က ကိုမျိုးမင်းနဲ့ မနွယ်နွယ်တို့ရဲ့ လင်ခန်းမယားခန်း လွတ်လပ်စွာ နေထိုင်မှုပဲဖြစ်သည်။ တခါကဆို တရေးနိုး အပေါ့သွားခြင်တာနဲ့ အိမ်သာဘက်ထွက်အလာ ကိုမျိုးမင်းတို့အခန်းရှေ့က ဖြတ်အလျောက် တအင်းအင်း တရှူးရှူးအသံတွေကြောင့် ဘာဖြစ်နေပါလိမ့်အတွေးနဲ့ခြောင်းအကြည့် လား လား ကိုမျိုးမင်းက မနွယ်နွယ် ပေါင်ကြား ခေါင်းထိုးပြီးစောက်ဖုတ် ယက်နေတာမြင်လိုက်တော့ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

သင်းသင်းပေါင်ကြားမှာလည်း ရွစိရွစိ ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ ဟထားတဲ့ တခါးကြားကနေ အသာပဲ ခြောင်းကြည့်နေခဲ့မိသည်။ ကိုမျိုးမင်း လီး ကြီးကို ဒစ်ဖြဲပေးပြီး အားရပါးရစုပ်နေတဲ့ မနွယ်နွယ်ကိုလည်း မနာလိုပင်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ထိုကဲသို့အဖြစ်အပျက်မျိုး တခါမက ခဏခဏ ကြုံလာတော့လည်း လင်နဲ့ဝေးခဲ့ရသူ တခုလပ်မလေးသင်းသင်းအဖို့ လင်ဆာရောဂါ ရခဲ့တာဆန်းသလားလေ။ အခွင့်အရေးရင် ကိုမျိုးမင်းနဲ့မှမဟုတ် ဘယ်သူနဲ့ဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံခြင်စိတ် ကြိတ်ဖြစ်နေတာ ကြာခဲ့ပြီ။ ထိုအခြေအနေရောက်အောင်လည်း ရေလာမြောင်းပေ အမူယာမျိုး နဲ့ကိုမျိုးမင်းကို မကြာမကြာဆွယ်မိသည်။

ခက်သည်က မနွယ်နွယ်။ မနွယ်နွယ်နဲ့ကိုမျိုး မင်းကတပူးတွဲတွဲ ညားခါစ လက်မယားလို အမြဲပွတ်သီးပွတ်သပ် နေနေကြတာပဲဖြစ်သည်။ ကလေးမရှိတဲ့စုံတွဲ လိင်ကိစ္စပွင့်လင်းလွတ်မှုရှိလွန်းတဲ့ လင်မယားဆိုတော့လည်း မနွယ်နွယ် အလစ် သူ့လင်ခိုးစားဖို့ကြံတာ အထမမြောက်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သင်းသင်းမျှော်လင့်စောင့်စားနေသော နေ့သည်ရောက်လာခဲ့လေသည်။ မနွယ်နွယ် သူငယ်ချင်းတွေ အိမ်အလည်လာစဉ်က ဖြစ်သည်။ ထိုနေ့က ဥပုတ်နေ့ဆိုတော့ သူတို့လင်မယား ဆိုင်ပိတ်ထားကြသည်။ ရောက်လာသည့် မနွယ်နွယ်သူငယ်ချင်းတွေက မေမြို့တက်လည်ကြဖို့ အရေးဆိုသည်။

ကျောင်းတုန်းကလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲဖို့ ယောက်ျားတွေကို ခေါက်ထားခဲ့ဆိုတော့ ကိုမျိုးမင်းတယောက် အိမ်မှာကျန်နေခဲ့ရသည်။ ထိုအချိန်သည်ပင် သင်းသင်းအတွက် အခွင့်အရေးဖြစ်သည်။ ရှက်စရာတော့ ကောင်းသားလေ သူများလင် ကြောင်တောင်နှိုက်ရမှာ ဆိုတော့ ။ တတ်နိုင်ဘူးလေ။ ကိုယ်မှ မနေနိုင်ပဲ ညစဉ်မြင်တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ကိုမျိုးမင်းတို့လင်မယားရဲ့ လိုးပွဲက သူကိုမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်စေမှတော့ သင်းသင်းခမျာ သူ့စောက်ပတ်လေးအယားပြေဖို့ အနီးစပ်ဆုံးလိုးပေးနိုင်မယ့်သူက ကိုမျိုးမင်းမှတပါး အခြားမှမမြင်မိခဲ့။ (နောက်မှ သင်းသင်းသိခဲ့ရသည်က ကိုမျိုးမင်းအနေနဲ့လည်း သူကိုကြိတ်ကြံနေခဲ့သည့် အကြောင်း) မနွယ်နွယ်တို့ထွက်သွားကတည်းက။

သင်းသင်းအနေနဲ့ ဘယ်လိုကြံရမလဲ အကြံထုတ်နေခဲ့သည်မှာ ခေါင်းပင်ပူနေပီ။ စိတ်ရှုတ်ရှုတ်နဲ့ ရေချိုးဖို့ ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲမပပ ပိုးဟပ်တကောင်မြင်မိတော့မှ သင့်မည်ထင်တဲ့အကြံကို သင်းသင်းရလိုက်တော့သည်။ မျိုးမင်းအနေနဲ့ကလည်း ဒီနေ့ဥပုတ်နေ့ဆိုတော့ အလုပ်လုပ်စရာဘာမှမရှိ ။ မနေ့ညက နွယ်နွယ် ခေါင်းကိုက်လို့ စောစီးစွာအိပ်သွားလို့ လိုးခြင်စိတ်ကို ထိန်းထားခဲ့ရသည်။ တရေးနိုး လိုးမယ်ကြံတော့လည်း မနက်ဖန်ခါမှ တနေကုန်လိုး ဆိုတဲ့ ဇနီးရဲ့ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် သူမကိုအိပ်ရေးဝအောင် အိပ်ပါစေဆိုပီးအိပ်ခိုင်းလိုက်တော့သည်။

ဒီနေ့ တနေကုန်လိုး မယ်တင်းထားသမျှ ရေစုန်မျောကုန်ရပီ ဖြစ်သည်။ ကြာကြာနေရအောင် ကြာဆေး တစ်နာရီကြို သောက်ထားမိတာလည်း ဒုက္ခလှလှတွေ့နေရသည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ သင်းသင်းတယောက် ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ တခုလပ်မလေးပေမယ့် တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ လှနေတုန်းမို့ သူစိတ်ကူးနဲ့ လိုးနေခဲ့ရသည်မှာ ဘယ်နှကြိမ်ရှိမှန်းပင်မသိတော့။ ထိုအချိန်မှာပဲ ရေချိုးခန်းထဲမှ သင်းသင်းရဲ့ အော်သံကြီးထွက်လာသည်။ 

” အမလေး လုပ်ကြပါအုံး” 

သွားသင့် မသွားသင့်ချိန်ဆနေတုံးမှာပဲ 

” အ ကိုမျိုး လာပါအုံး” 

မဖြစ်တော့ သူကိုနာမည်တပ်ခေါ်နေမှတော့ ရေချိုးခန်းထဲ ခြေလှမ်းတို့ဦးတည်မိပြီး ဖြစ်သွားသည်။အခန်းထဲဝင်လျင်ဝင်ခြင်း မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ကျက်သေသေသွားသည်။ သင်းသင်းတယောက် ရင်လျားထားသောထမိန်ကို ရမ်းခါနေသည် တွေ့လိုက်ရသည်။ “ဘာဖြစ်တာလဲ သင်းသင်း” “ပိုးဟပ် ပိုးဟပ်” 

“ဘယ်မှာလည်း” 

“ထမိန်ထဲမှာ” 

“လက်နဲ့ခါထုတ်လိုက်လေ” 

“လက်နဲ့ခါထုတ်ရဲမှတော့ ခေါ်နေပါမလား” 

“လုပ်ပါကိုမျိုး ဖယ်ပေးပါအုံး” 

“ဟာ နင်ကလဲ သင့်ပါ့မလား”

“သင့်တယ်သင့်တယ် လုပ်ပါ မြန်မြန်လေး ဖယ်ပေးပါ” 

မျိုးမင်းလည်း သင်းသင်းအနား တိုးကပ်သွားလိုက်သည်။ 

‘ဘယ်မှာလည်း” 

“ပေါင်မှာ ကပ်နေတာ အီး” 

သင်းသင်းကပြောပြောဆိုဆို ထမိန်ကို အောက်နှိမ့်ချလိုက်သည်။ပေါင်ရင်းထိမမြင်ရပေမယ့် ဖွေးဆွတ်ကာ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်နေတဲ့ နို့နှစ်လုံးကို အရင်မြင်လိုက်ရသည်။ 

“ဟာ လှတယ်ကွာ” 

“လှလည်း နောက်မှလှပါကိုမျိုးရယ် မြန်မြန်လေးဖယ်ပေးပါ ပေါင်မှာကပ်နေတဲ့ ပိုးဟပ်ကို” 

“ထမိန်နဲ့ကွယ်နေတာ ကိုမျိုးမှမမြင်ရတာ ဘယ်လိုဖယ်ပေးမလဲ” 

“ကဲ ဖယ် ဖယ်  ”

ဆိုကာ ထမိန်ချွတ်ချလိုက်တော့သည်။ လုံးတီးဖြစ်သွားသော သင်းသင်းပေါင်မှာ ကပ်နေသော ကျေးဇူးရှင်ပိုးဟပ်ကလေးသည် အသက်မဲ့ကာ ငြိမ်သက်နေသည် တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖြူဖွေးနေသော ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးကို အသာကိုင်ကာ ပိုးဟပ်ကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်။

မျိုးမင်းလက်တို့သည် သင်းသင်းပေါင်သွယ်သွယ်လေး ကို ထိကပ်ထားဆဲပင်။ နောက်ပွတ်သပ်ပေးရင်း လှတယ်သင်းသင်းရယ် ဆိုကာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာ ပေါင်သွယ်သွယ်လေး နမ်းရှုပ်လိုက်လေသည်။ ထိုမှတဆင့် ဆီးစပ်ကအမွှေးအုပ်အုပ်လေးကို နမ်းလိုက်လေတော့သည်။ 

“ကိုမျိုး” 

သင်းသင်း ကမသင့်တဲ့ပုံစံဖမ်းသည်။ တကယ်က ထိုအရာနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်သာဖြစ်သည်။ လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးလို့ အတင်းဆွဲကပ်ထားခြင်း သည်သာဖြစ်သည်။ 

“ကိုယ်မနေနိုင်တော့ဘူး သင်းသင်းရယ်” 

“ဟင့်အင်း ကိုမျိုး မရဘူးကွာ” 

ဆိုပီး သင်းသင်းကိုအတင်းဆွဲလှဲလိုက်ကာ။

နို့နှစ်လုံးကို တရှိုက်မက်မက်နမ်းလည်းနမ်း လက်တဘက်နဲ့ဆုပ်ခြေလို့ခြေပက်လက်ကလေးဖြစ်နေတဲ့ သင်းသင်းရဲခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေတဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲဖြဲလိုက်ကာ အမွှေးအုပ်အုပ်လေးနဲ့ အဖုတ်မဲမဲလေးကို မွှေးလိုက်လေတော့သည်။ တဆက်တည်း သိသိသာသာ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ထိုးကလိလိုက်လေတော့သည်။ ငြင်းဟန်ပြု ပေမယ့် အလိုးခံချင်တဲ့စိတ်ဆန္ဒလေး အောင်မြင်ခဲ့ပြီမို့ သင်းသင်း ကျေနပ်စွာပင် ကော့ကာကော့ကာပေးလိုက်သည်။ 

“ယားတယ် မနေတတ်တော့ဘူး” 

“အင်း ဒီထက်ကောင်းအောင် ကိုမျိုးက ပြုစုအုံးမှာ” 

မျိုးမင်းရဲ့အယက်အပြု ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် သင်းသင်းတယောက် ဖျပ်ဖျပ်လူးလို့နေသည်။

အလိုးမခံရတာကြာခဲ့ပြီမို့ မျိုးမင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်အယက်အပြု မှာတင် စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ခဲ့ရသည်။ မျိုးမင်းလည်း လိုးဖို့ပြင်လိုက်သည် ။ ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်သည်။ ငပဲက ငေါငေါကြီး ။ သင်းသင်းရဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုကားကာ သူ့ဒစ်ကို စောက်ဖုတ်အဝမှာတေ့မယ်လုပ်တော့ သင်းသင်းတယောက် အတင်းကုန်းထသည်။

“ဟင့်အင်း ကိုမျိုး” 

“ဘာလဲ ကိုယ် ယားနေပီ သင်းသင်းကို လိုးပါရစေ” 

“အင်း လိုးပါ ပီးမှလိုး အခုတော့ နေအုံး” 

သင်းသင်းတယောက်ငုတ်တုတ်ထထိုင်ကာ မျိုးမင်းကို ပက်လက်လှန်စေသည်။ နောက် သူတောင့်တနေခဲ့တဲ့ မျိုးမင်းရဲ့ဒစ်ကြီးကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းငုံ့ကာ စုပ်လိုက်လေသည်။

“ဟား ကောင်းလိုက်တာ သင်းသင်းရာ” 

သင်းသင်းအနေနဲ့တခါမှလီးမစုပ်ဖူးပေမယ့် ညတိုင်းချောင်းကြည့်ထားတဲ့နွယ်နွယ့်ရဲ့လီးစုပ်ပုံအတိုင်းနမူနာထားကာစုပ်ပေးနေသည်။ မျိုးမင်းလည်း မရွယ်ပဲစော်ကဲမင်းဖြစ်ကိန်းကြုံပြီမို့ အစွမ်းကုန်ကြဲဖို့ ပြင်လိုက်လေတော့သည်။ တကယ်တော့ သင်းသင်းနဲ့ မျိုးမင်း လိုးဖြစ်ခဲ့ကြတာ အမှတ်တမဲ့မဟုတ်။ တယောက်နဲ့တယောက် ကြိတ်ကြံနေခဲ့ကြပြီး လိုးခွင့်ကြုံချိန်မှာ လိုးဖြစ်အောင် နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှု အောင်မြင်ခဲ့ခြင်းသာဖြစ်သည်။ ထိုနောက်ပိုင်းမှာလည်း လိုးခွင့်ကြုံအောင် အခြေအနေဖန်တီးခဲ့ကြကာ လိုးခဲ့ကြသည်မှာလည်း အကြိမ်ကြိမ်။

မထင်မှတ်ပဲ နွယ်နွယ်သိသွားသည့် အတွက် အလျော်အစား တောင်းသလို တစိမ်းယောက်ျားတယောက်ရဲ့ အလိုးခံခြင်ကြောင်း ချစ်ဇနီးရဲ့ ဂျစ်တိုက်မှုနဲ့ပင် နွယ်နွယ်အလိုးခံဖို့ သူငယ်ချင်း ကျော်မောင်နဲ့ ညှိကာ ယနေ့ စီစဉ်ပေးခဲ့ရသည်။ ချစ်ဇနီးရဲ့ လိုးပွဲကြီး ထမြောက်အောင်မြင်ဖို့ သူနဲ့သင်းသင်းက ရှောင်ထွက်ပေးခဲ့ရလေသည်။ သူတို့ နှစ်ဦး မြို့ပြင်ကတိုက်ခန်းလေးဆီ ဦးတည်ကာ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ဒီတိုက်ခန်းလေးက မျိုးမင်းနဲ့နွယ်နွယ် အိမ်ထောင်မကျခင်က ချစ်ဗျူဟာကျင်းရာ ဌာနတခုပင် ဖြစ်လေသည်။ သခင်မအသစ်လေးကို လက်ခံဖို့မျက်စိရှက်နေမလား တိုက်ခန်းလေးရေ။

မျိုးမင်းနဲ့သင်းသင်းကတော့ ချစ်ဗျူဟာကျင်းဖို့ရယ်ဒီဖြစ်လို့နေပါပြီ။ သင်းသင်းတယောက် မျိုးမင်းလီးကို ထုပေးရင်း ဂွေးစိနှစ်လုံးကို အသာအယာ စုပ်သပ်လိုက်သည်။ အကြော အမြောင်းမြောင်းမြင်ရအောင်ပင် တောင်မတ်နေတဲ့ လီးတချောင်းလုံးကိုလျှာနဲ့ လှည့်ပတ်ကာကလိသည်။ ဒစ်ကိုအသာယာ စုပ်ပေးသည်။ ပါးစပ်ထဲပြည့်သိပ်နေတဲ့မျိုးမင်းလီးကို အကြော အမြောင်းမြောင်းမြင်ရအောင်ပင် တောင်မတ်နေတဲ့ လီးတချောင်းလုံးကိုလျှာနဲ့ လှည့်ပတ်ကာကလိသည်။ ဒစ်ကိုအသာယာ စုပ်ပေးသည်။ ပါးစပ်ထဲပြည့်သိပ်နေတဲ့မျိုးမင်းလီးကို ငုံထားရသည်ကပင်သင်းသင်းအတွက် သုခဖြစ်သည်။

မျိုးမင်းလည်း သင်းသင်းရဲ့ဆခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲယူလိုက် သင်းသင်းစောက်ဖုတ်လေးကို ကလိလေသည်။ ခြောက်ကိုး အနေထားယူကာ အောက်ကနေပင့်ကာ စောက်စိကိုစုပ်သည်။ စောက်ပတ်ဘေးနှစ်ခမ်းသားတွေ ကို ပယ်ပယ်နယ် ယက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲအထိ လျှာနဲ့ ထိုးကလိသည်။ စိမ့်ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်ကြည်တချို့ကို စုပ်ယူကာမျိုချသည်။ ငံကျိကျိမနေ အနံအသက်မရှိ။ ချောကျိကျိ နဲ့စုပ်ယက်လို့ကောင်းသည်။ ခြောက်ကိုးအနေအထားနဲ့ စုပ်ယက်လို့အားရမှ နောက်ပုံစံတမျိုး ပြောင်းကြသည်။ မျိုးမင်းကအိပ်လျက်။ သင်းသင်းက မျိုးမင်းခေါင်းပေါ်ခွကာ အပေါ်ကနေ စောက်ပတ်နဲ့ပွတ်သလိုထက်အောက်လှုပ်ပေးသည်။

မျိုးမင်းက လျာနဲ့အောက်ကနေ သင်းသင်းစောက်ပတ်ကို ကလိသည်။ ထိုသိုတဖန် ကြာပြန်တော့ သင်းသင်းက ခုတင်ပေါ်ပက်လက်မကျ ထိုင်လျက်ပုံစံလဲမဟုတ် အနေအထားပြောင်းသည်။ မျိုးမင်းက သင်းသင်းလက်နှစ်ဘက်ကို ခုတင်ရဲ့ ဆခေါင်းရင်းနံရံမှာဆွဲကပ်ရင်း အသင့်ဟထားပေးသော သင်းသင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်ကာ ပါးစပ်ကိုလိုးသည်။ ထိုပုံစံအားရပြန်တော့ သင်းသင်းက ခုတင်အဖြားမှာ ပက်လက်လှန်ကာ မျိုးမင်းလီးကိုစုပ်သည်။ မျိုးမင်းက ခုတင်အောက်ကနေ မတ်တတ်နဲ့ လီးအစုပ်ခံရင်း သင်းသင်းစောက်ဖုတ်ကို ကလိသည်။

နှစ်ဦးစလုံး ထွက်ကျလာတဲ့လရည် စောက်ရည် တို့ကိုမက်မက်စက်စက် သောက်ကြသည်။ 

“ကောင်းလိုက်တာ ကိုမျိုးရယ်” 

“အင်း ကိုယ်လဲအတူပါပဲ သင်း” 

“ကိုမျိုးမိန်းမလဲ ဒီအချိန်ကောင်းနေလောက်ပီနော် ကို” 

“အင်း ကောင်းနေမှာပေါ့” 

မျိုးမင်းမအီမလည်ဖြေသည်။ ကျော်မောင့်လီးကို နွယ်နွယ်စုပ်နေမလားဆိုပီး ရင်မောရသည်။ အလိုပဲခံဖို့ လီးစုပ်မပေးဖို့ မမှာခဲ့ရ။ 

“ဟူး”

“ဘာလဲ ကို မနွယ် အလိုးခံနေတာကို စိတ်မသက်သာနေတာလား” 

“အင်းပေါ့ သင်းသင်းရယ် သူက ကိုယ့်မယားလေ” 

“ဒါတော့ ကိုမတရားတာလေ ကိုကျ သင်းနဲ့လိုးလို့အားရမှ မနွယ်ခမျာ တစိမ်းတယောက်ရဲ့ အလိုးခံဖူးရတာ။ဘာဖြစ်လဲ နေပါစေ အားရအောင်နေပစေပေါ့” 

“ကို့ ကို သင်းသင်းက စိတ်တိုင်းကျ ပြုစုမှာပဲဟာ” 

“ဒါတော့ ဒါပေါ့” 

“ကဲ ကို တော်ပီ သင်းနဲ့ဘယ်လိုလိုးကျမလဲစဉ်းစား ကြာလေကောင်းလေပဲကို သင်းကလေ ကိုလီးတချောင်းလုံး သင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ မနုတ်ပဲစိမ်ထားခြင်တာသိလား” 

“အိုကေ သင်း လိုးကြစို့” 

နှစ်ယောက်သားပွေ့ဖက်ကာ ခုတင်ပေါ်လှဲအိပ်လိုက်ကြသည်။ တယောက်နဲ့တစ်ကိုယ်လုံး တယောက်က အကြားအလပ်မရှိအောင် နမ်းရှုပ်ရင်း ပက်လက်ရိုးပုံစံနဲ့ပဲ လိုးပွဲကို စတင်လိုက်လေတော့သည်။ မျိုးမင်းက ဆအောက်ကပက်လက် သင်းသင်းက မျိုးမင်းအပေါ်က ပက်အနေအထားနဲ့ပဲဖြစ်သည်။

သင်းသင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ကို မျိုးမင်းလီးက အောက်ကနေ ညှောင့်ပေးသည်။ သင်းသင်းက မထိတထိဖြစ်နေတဲ့စောက်ဖုတ်နဲ့လီးကို နီးကပ်စေဖို့ အပေါ်ကနေပြန်ညှောင့်သည်။ထိုလိုးနည်းက နှစ်ဦးစလုံး ဆောင့်ချက်ညီမှ အဆင်ပြေသည်။ မထိတထိ လိုးရတဲ့အရသာက တမျိုးထူးသည်။ သင်းသင်းအပေါ်ကနေ ဆောင့်ချလိုက်ချိန်မှာ မျိုးမင်းက တချိန်တည်းအချိန်ကိုက် အောက်ကနေ အထက်ကို လှန်ထိုးရသည် ။

အားနေတဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကလည်း အငြိမ်နေမရ အပေါ်က သင်းသင်းရဲ့နို့အုံ နှစ်လုံးကိုဆုပ်ခြေသည့်အခါခြေ။ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုပွတ်သပ်ပေးသည့်အခါပေး။ အအားမနေရအောင် အတော်အလုပ်များသည့် လိုးနည်းဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုနည်းကို နှစ်ယောက်လုံးကသဘောကျနေလေတော့သည်….. ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။