နွယ့်ကို သနားပါအုံး (စ/ဆုံး)
ရေးသူ - အမည်မသိ
နွယ်နွယ် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဧည့်သည်များ စည်စည်ကားကား ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ဖိနပ်ချွတ်တွင် ဖိနပ်လေး ချွတ်ကာ အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်ရင်း နွယ်နီက အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆက်တီ ရှိရာသို့ လှမ်းပြီး ကြည့်လိုက်မိသည်။
“လာ ညီမလေး….ဒီမှာ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်”
အမဖြစ်သူ သွယ်သွယ်က သူမကို လှမ်းပြီး ပြောလိုက်စဉ်မှာပင် ဆက်တီမှာ ထိုင်နေကြသူ အားလုံးရဲ့ အကြည့်တွေက သူမဆီသို့ ရောက်လာခဲ့ပြီ။ ထိုသူအားလုံးရဲ့ အကြည့်များသည် သူမထံတွင် စုစည်းကာ ရှိနေစဉ်မှာပင် နွယ်နွယ်က သူမရဲ့ ခြေထောက်ကလေးများကို ညင်သာစွာဖြင့် တလှမ်းချင်း လျှောက်လှမ်းကာ ဆက်တီရှိရာကို တိုးကပ်သွားခဲ့တော့သည်။
“ထိုင်…ညီမလေး နွယ်နွယ်က အမဖြစ်သူရဲ့ အနီးက ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ပြီး ထိုင်လိုက်သည်။
“ဟော..ဒါက မမရဲ့ သူငယ်ချင်း ရီရီခိုင်…. ဒါက သူ့အမျိုးသား ကိုနောင်ထွန်း…. ဒါကတော့ ကျမရဲ့ ညီမ နွယ်နွယ်ပါ….”
“သွယ်သွယ်ရဲ့ ညီမလေးက အတော့်ကို ချောတာဘဲ”
ရီရီခိုင်ရဲ့ မှတ်ချက်ချသံလေး မဆုံးခင်မှာပင် နွယ်နွယ်က သူမရဲ့ မျက်နှာလေးကို ပြုံးကာ ရီရီခိုင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။
“မမ က ပိုပြီး လှပါတယ်နော်….. ဟင်း..ဟင်း”
နွယ်နွယ်ရဲ့ စကား အဆုံးမှာတော့ အားလုံးက တိုးညှင်းစွာဖြင့် ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ကြသည်။
“နွယ်နွယ်က ဒီနှစ် ဒုတိယနှစ်လေ”
ကိုနောင်ထွန်းရဲ့ ဘေးကပ်ရက် ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်နေသော နွယ်နွယ်ရဲ့ ခဲအို သွယ်သွယ်ရဲ့ခင်ပွန်း ကိုရဲမင်းက ဝင်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ ဧည့်သည်များ ရှေ့တွင်မို့ နွယ်နွယ်က အသာလေးပင် သူမရဲ့ မျက်နှာကို ပြုံးထားလိုက်ပါသည်။ စိတ်ထဲကတော့ သိပ်ပြီး မကျေနပ်ပါ။ ဘာကြောင့်ရယ်တော့ မပြောတတ်။
“ဒီလို ညီမလေးရ… အမနဲ့ ရီရီခိုင်ခိုနဲ့က ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သလို ကိုနောင်ထွန်းနဲ့ ကိုရဲမင်းကလည်း သူငယ်ချင်းတွေဘဲ…. အဲဒါ ရီရီခိုင်တို့က အခု ဒီကို ဗြုန်းစားကြီး ပြန်ပြောင်းလာရတော့…. သူတို့ တိုက်ခန်းကလည်း ကိုနောင်ထွန်းရဲ့ ဦးလေး မိသားစုကို တစ်နှစ်စာချုပ်နဲ့ ငှားထားရတာ ဆိုတော့ စာချုပ် ပြည့်ဖို့က ငါးလလောက် လိုသေးတယ်…. တစိမ်းတွေ ဆိုရင်လည်း ငွေအမ်းလိုက်ရင် ရပေမယ့် အခုဟာက အမျိုးရင်းတွေဆိုတော့ ရီရီခိုင်တို့က ဒီမှာ ခဏလာနေပြီး တိုက်ခန်း အားသွားမှ တိုက်ခန်းကို ပြောင်းဖို့ စီစဉ်မှာလေ”
“ဟာ..ဒါဆို ကောင်းတာပေါ့…. အိမ်မှာက အိမ်အကျယ်ကြီးနဲ့ လူက နည်းနည်းလေး ဖြစ်နေရတာ….. အမတို့ ပြောင်းလာရင် ဒီမှာ ပိုပြီး သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်း ဖြစ်သွားတာပေါ့… အမတို့က ဘယ်တော့ ပြောင်းလာမှာလဲ”
“ဟင်းဟင်း..အခုဘဲ ပြောင်းလာတာလေ….. ဟောတော့… ဟင်းဟင်း…ဟင်းဟင်း”
“အဲဒါ ရီရီခိုင်တို့ကို ညီမလေးရဲ့ အခန်းဘေးက အခန်းလွတ်မှာ ထားလိုက်တယ်လေ”
“ဟာ…ကောင်းတာပေါ့…. အဲဒီအခန်းက ကျယ်တယ်”
“ညီမက အသက် ဘယ်လောက် ရှိပြီလဲ”
ရီရီခိုင်ရဲ့ ခင်ပွန်း ကိုနောင်ထွန်းက မဆီမဆိုင်သော အကြောင်းအရာကို မေးလိုက်သည်။
“အခု ၁၉နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီလေ”
ဖြေလိုက်သူက နွယ်နွယ်ရဲ့ခဲအို ကိုရဲမင်း ဖြစ်သည်။ ဒီ တခါတွင်တော့ ထိုင်နေကြသူ အားလုံးရဲ့ မျက်နှာတွေကို နွယ်နွယ်က သူမရဲ့ မျက်လုံးလေးအား တစ်ချက်ဝေ့ကာ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ တခြားသူများ မမြင်အောင် ကိုရဲမင်းကို နှုတ်ခမ်းလေး စူကာပြလိုက်သည်။ ကိုရဲမင်းရဲ့ မျက်နှာက စပ်ဖြဲဖြဲလေး လုပ်ရင်း သူ့စကားကို ဆက်လိုက်သေးသည်။
“နွယ်နွယ်က ပြီးခဲ့တဲ့ မတ်လက တိုင်းအဆင့် ကာယ အလှမယ်မှာ ဒုတိယ ရခဲ့သေးတယ်လေ….. ပရိတ်သတ် အားလုံးက နွယ်နွယ်ကို ပထမ တစ်ပေးထားတာ… ပရိတ်သတ်တွေ ထင်တာကတော့ ပထမရတဲ့ ကလေးမကို ဒိုင်တွေ မျက်စိမှားသွားလို့တဲ့….. ဟင်းဟင်း”
“ဟုတ်တယ်…. သွယ်သွယ့် ညီမလေးကို ကြည့်ရတာ ကိုယ့်ရင်ထဲကို အေးနေတာဘဲ သွယ်ရယ်”
ရီရီခိုင်ရဲ့ စကားအဆုံးမှာတော့ နွယ်နွယ်က ထိုင်ရာမှ အသာလေး ထိုက်သည်။
“အားလုံးဘဲ ညီမကို ခွင့်ပြုပါဦး…. ခြောက်နာရီကို ကျူရှင် ပြန်တက်ရမှာမို့ပါ”
“အော်… ဟုတ်လား…အခု ငါးနာရီတောင် ရှိနေပြီဘဲ….. ကဲ..ကဲ…လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်တော့”
ရီရီခိုင်ရဲ့ စကားအဆုံးမှာတော့ နွယ်နွယ်က ပြုံးပြကာ သူတို့ အနီးမှ ထွက်ခွာလာခဲ့တော့သည်။ နွယ်နွယ်က သူမရဲ့အမ သွယ်သွယ်ရဲ့ ခင်ပွန်း သူမရဲ့ ခဲအို ကိုရဲမင်းကို ကြည့်လို့မရ ဖြစ်နေမိတာ ကြာပြီ။ သူကသာ ကိုရဲမင်းကို ကြည့်လို့မရ ဖြစ်နေပေမယ့် ကိုရဲမင်းကတော့ သူမကို တော်တော်ပင် ကြည့်လို့ ရနေသည်။ နွယ်နွယ်နဲ့ ကိုရဲမင်းတို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့မိကြရင် အနားတွင် အမဖြစ်သူ သွယ်သွယ် ရှိမနေပါက ကိုရဲမင်းရဲ့ မျက်လုံးတွေက နွယ်နွယ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးတခုလုံးကို အရည်ပျော်ကျမတတ် ကြည့်နေတတ်သည်။ ဒါကိုဘဲ နွယ်နွယ်က ကိုရဲမင်းကို မကျေနပ်ဖြစ်ကာ ကြည့်လို့မရ ဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ယခု အိမ်တွင် အမရီရီခိုင်နဲ့ သူမရဲ့ ခင်ပွန်း ကိုနောင်ထွန်းတို့ လာရောက်နေထိုင်ကြသည် ဖြစ်လို့ အိမ်မှာ လူအင်အား တောင့်ကာ လူများလာခဲ့သည်ကို သဘောကျ မိခဲ့သည်။ နွယ်နွယ်နဲ့ သွယ်သွယ်တို့ရဲ့ မိဘများသည် နယ်တွင် နေထိုင်လျှက် ရှိကြပြီး နွယ်နွယ် ဆယ်တန်းအောင်သည့်နှစ်တွင် ကောလိပ်သို့ ဆက်တက်ရန် အတွက် အမဖြစ်သူရဲ့ အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။
ထိုသို့ နွယ်နွယ်က အမဖြစ်သူရဲ့အိမ်သို့ ရောက်ပြီး မကြာမီ အတောအတွင်းမှာပင် သူမက ကိုရဲမင်းရဲ့ မျက်လုံးများကို သတိထားမိခဲ့ပြီး ကိုရဲမင်းကို ကြည့်လို့မရ ဖြစ်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုရဲမင်းကို ကြည့်လို့ မရသည့်အထဲတွင် သူ့ရဲ့ စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာလည်း ပါသေးသည်။ တခါတခါ စိတ်ဆိုးဆိုးဖြင့် နွယ်နွယ်က ဘာကြောင့်များ ဒီလူကြီးကို မမသွယ်က ယူရတာလဲလို့ တွေးလိုက်မိသေးသည်။
နွယ်နွယ်ရဲ့ အမဖြစ်သူ သွယ်သွယ်သည် အသက် ၂၄နှစ်ရှိပြီ ဖြစ်ပြီး သူ့ခင်ပွန်း ကိုရဲမင်းက အသက် ၂၈နှစ်လောက် ရှိပြီ ဖြစ်၏။ ကိုရဲမင်းက နွယ်နွယ်ကို မျက်လုံး ကျွတ်ထွက်မတတ် ကြည့်တတ်ခြင်းနဲ့ သူ့မျက်နှာ စပ်ဖြဲဖြဲ လုပ်တတ် နေတတ်ခြင်းတို့သာ ဆိုး၏။ ကျန်သော အရာများကတော့ ကိုရဲမင်းသည် တော်၏။
အသောက်အစားနှင့် လောင်းကစားလုပ်တာ မရှိ။ အစ်မဖြစ်သူကိုလည်း ကြင်ကြင်နာနာ ရှိ၏။ ဒါ့အပြင် နွယ်နွယ်၏ စားရေးသောက်ရေး ကျောင်းစားရိတ် မုန့်ဖိုးတို့အပြင် အဝတ်အစားများကိုလည်း အလျှံပယ် ဝယ်ပေးသေး၏။ ဒါတွေ အပြင် ကိုရဲမင်းသည် နယ်က သူမ၏ မိဘများကို လိုလေသေး မရှိအောင် ထောက်ပံ့ထားလိုက်သေး၏။ ကိုရဲမင်းက စေတနာလည်း ကောင်း၏။ သဘောလည်း ကောင်း၏။ သို့သော် နွယ်နွယ်က သူ့ကို ကြည့်လို့ မရပေ။
သူမတို့ အိမ်သို့ ပြောင်းရွှေ့လာသည့် အမ ရီရီခိုင်နှင့် အကို နောင်ထွန်းတို့ လင်မယားသည်လည်း သူမ၏ အမ သွယ်သွယ်တို့ လင်မယား အသက်လောက်ပင် ရှိ၏။ ကိုနောင်ထွန်းကတော့ ကိုရဲမင်းလို မဟုတ်။ အနေတည်၏။ လူကြီးဆန်သည်လို့ ပြောရမည် ဖြစ်၏။
ကိုနောင်ထွန်းသည် စကားပြောတာကအစ တည်တည်တံ့တံ့ ရှိ၏။ ပြီးတော့ ကိုနောင်ထွန်းက အသားဖြူဖြူ ဗလကောင်းကောင်း အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ မိန်းကလေး တော်တော်များများ သဘောကျသော ပုံစံမျိုး ဖြစ်၏။ ကိုနောင်ထွန်းရဲ့ ရုပ်ရည်က နှာတံပေါ်ပေါ် မျက်ခုံးထူထူ မျက်လုံးရွဲရွဲနှင့်မို့ ခန့်ချော ချောသည်ဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။ ကိုနောင်ထွန်း၏ ဇနီး ရီရီခိုင်ကလည်း အသားဖြူဖြူ ဒေါင်ကောင်းကောင်းနှင့် ခပ်ချောချော ခပ်တောင့်တောင့် ဖြစ်လို့ သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်သည် ရှေ့သွား နောက်လိုက် ညီသည်ဟု ဆိုနိုင်လေသည်။
အိမ်သို့ အမ ရီရီခိုင်တို့ လင်မယား ရောက်လာကြပြီး နောက်တွင် နွယ်နွယ်တယောက် အိမ်အလုပ်တွေကို ဘာမှလုပ်စရာ မလိုတော့ပေ။ အမဖြစ်သူ သွယ်သွယ်နှင့် ရီရီခိုင်တို့ နှစ်ယောက်ကသာ ဒိုင်ခံ ဆောင်ရွက်တော့၏။ နွယ်နွယ်ကတော့ သူမရဲ့ ကျောင်းစာ တခုတည်းကိုသာ တစိုက်မတ်မတ် လုပ်လာနိုင်တော့၏။
မနက်မိုးလင်းရင် သွယ်သွယ်နှင့် ရီရီခိုင်တို့က တယောက်တလဲ ဈေးသွားကာ တယောက်တလဲ ထမင်းချက်၏။ မနက်ကိုးနာရီထိုးလျှင် ထမင်းဟင်းက အားလုံး အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီ။ ထမင်းချိုင့် အသီးသီး ထည့်ကြကာ အလုပ်သွားကြတော့၏။ နွယ်နွယ်ကတော့ မနက် ၁၀နာရီလောက်မှ ကျောင်းသို့ သွားရသည်။
တချို့နေ့များတွင် မနက် ၇နာရီလောက် သွားရသည်များလည်း ရှိ၏။ ဒါပေမယ့် အခု ကျောင်းပိတ်ရက် ဖြစ်လို့ နွယ်နွယ် အိမ်တွင် မြဲနေသည်မှာ ၃ ရက်ခန့် ရှိနေပြီဖြစ်၏။ ကျောင်းပိတ်ထားသော်လည်း နွယ်နွယ်က ကျူရှင်ကိုတော့ နေ့စဉ် ညနေတိုင်း သွားနေရ၏။
နွယ်နွယ်၏ ကျူရှင်က ညနေ ၆နာရီမှ ၉ နာရီအထိ ဖြစ်ပြီး အိမ်နှင့်လည်း သိပ်ပြီး မဝေးလှသည့်အပြင် အိမ်နီးချင်း အတန်းဖေါ်လည်း ရှိနေလို့ နွယ်နွယ်မှာ ညဖက် ကျူရှင်တက်ရသော်လည်း သွားရေးလာရေး အဆင်ပြေနေ၏။ နွယ်နွယ်က ကျူရှင်မှ ပြန်လာလျှင် မြဝတီ ရုပ်သံမှ ၉ နာရီခွဲ ဇာတ်လမ်းကို ကြည့်လိုက်သေး၏။ ရုပ်သံသိမ်းမှ အခန်းတွင်းသို့ ဝင်ကာ စာဖတ်လေ့ရှိ၏။
မနက်ပိုင်း ချက်ရေးပြုတ်ရေး တာဝန်မရှိတော့ ညဥ့်နက်အောင် စာဖတ်ပြီး နွယ်နွယ်သည် နေမြင့်အောင် အိပ်လေ့ရှိ၏။ ဒီနေ့ညလည်း နွယ်နွယ် စာဖတ်ပြီးလို့ အိပ်ရာဝင်ရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှ စားပွဲတင် နာရီလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ည ၁၂နာရီ ထိုးရန် ၁၅မိနစ်လောက်သာ လိုတော့၏။ စားပွဲတင် နာရီလေးကို ကြည့်ပြီးသည်နှင့် နွယ်နွယ်သည် စာကြည့်စားပွဲရှေ့ ကုလားထိုင်မှ အသာ ထလိုက်၏။ ပြီးတော့ အပေါ့အပါး သွားချင်သည့်အတွက် မီးဖိုဆောင်ထဲသို့ ဝင်ကာ အိမ်သာရှိရာသို့ သွားလိုက်သည်။ အပေါ့အပါး သွားပြီးတော့မှ သူမ၏ အိပ်ခန်းရှိရာကို ပြန်လာခဲ့သည်။
ထိုသို့ သူမရဲ့ အိပ်ခန်းဆီကို ပြန်အလာမှာ သူမရဲ့ အိပ်ခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင်ရှိသော အမဖြစ်သူတို့ရဲ့ အိပ်ခန်းဆီမှ ထူးဆန်းသော အသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာ နေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ ဒီလို သတိပြုမိလိုက်သည့် ခဏမှာပင် နွယ်နွယ်သည် ဂရုစိုက်ပြီး နားထောင်လိုက်သော အခါတွင်တော့ တစုံတခုကို သိရှိလို့ သွားရသည့်အခါ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည် ဝိုင်းလို့ သွားကြပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း ကြက်သီးလေးများ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည်။
အသံလေးတွေကို နားစွင့်မိသော နွယ်နွယ်သည် ချက်ချင်းလိုပင် သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို ဖျတ်ကနဲ လှမ်းကာ ခပ်သွက်သွက်လေး သူမ၏ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်ကာ ကုတင်လေးပေါ်က သူမ၏ အိပ်ရာထက်သို့ လှဲချလိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်ကာ မျက်လုံးလေးများ မှိတ်လို့ ထားလိုက်ရ၏။
“ဟင်းဟင်း…စွပ် ဖတ်…..အာ့ ..အာ့….”
နွယ်နွယ်တယောက် မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားလိုက်သည်နှင့် သူမ၏ နားထဲတွင် စောစောက သူမ ကြားခဲ့ရသော အသံလေးများကို ပြန်လည် ကြားယောင်လာရ၏။ ထိုအသံလေးများကလည်း သူမ၏ နားထဲက မထွက်တော့ပေ။ ထူးဆန်းသော အသံလေးများကို ကြားလိုက်ရသည့် တခဏမှာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး တခုလုံး ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထသွားခဲ့ရသော နွယ်နွယ်သည် ယခုတဖန် ထိုအသံလေးများကို ပြန်လည် ကြားယောင်လာရပြန်သော အခါတွင်တော့ သူမ၏ တကိုယ်လုံးသည် ရှိန်းရှိန်းဖိန်းဖိန်း ဖြစ်လာရတော့သည်။
သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် အိပ်ရာပေါ်တွင် လူးလူးလှိမ့်လှိမ့်နှင့် ဖြစ်ကာနေပြီး ထိုအသံလေးများကလည်း သူမရဲ့ နားထဲက မထွက်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ နွယ်နွယ်သည်သူမ၏ အိပ်ရာလေးပေါ်မှ လူးလဲထလိုက်၏။ ပြီးတော့ ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ချလိုက်ပြီးသည့်အလား သူမ၏ ခြေလှမ်းလေးများကို ဖွနင်းကာ သူမ၏ အိပ်ခန်းရှေ့ရှိ အစ်မ သွယ်သွယ်တို့ လင်မယားရဲ့ အိပ်ခန်းဆီသို့ တိုးကပ်သွားခဲ့သည်။
ပြီးတော့ အိပ်ခန်း တံခါးလေးကို သူမ၏ လက်လေးဖြင့် တွန်းလိုက်သောအခါ အိပ်ခန်း တံခါးလေးသည် ကံကောင်း ထောက်မစွာနဲ့ ဟလို့ သွားလေတော့ တင်ဌေး နွယ်သည် ထို ဟသွားသော တံခါးပေါက်လေးမှ အတွင်းသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိတော့သည်။
“အို”
လို့ အသံလေး ကျယ်လောင်စွာ ထွက်သွားမတတ် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် ဟလို့သွားရကာ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည်လည်း ဝိုင်းစက်လို့ သွားရလေသည်။ အခန်းတွင်းရှိ ကုတင်ကြီး ထက်တွင်တော့ သူမ၏ အမဖြစ်သူ သွယ်သွယ်နဲ့ ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုရဲမင်းတို့သည် နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစားများ မရှိကြဘဲ သွယ်သွယ်က ကုတင်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲနေပြီး သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ကုတင်စောင်းတွင် တင်ထားကာ သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကတော့ ကုတင်စောင်းတွင် ကားကားလေး ချထား၏။
ကိုရဲမင်းကတော့ သွယ်သွယ်ရဲ့ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကြားတွင် ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် မတ်တပ် ရပ်လျှက်ရှိ၏။ ထို့အပြင် ကိုနိုင်မင်းရဲ့ လီးတန်ကြီးက သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သွင်းထားကာ ကိုရဲမင်းက သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်လျှက် သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သူ၏ လီးတံကြီးကို ထုတ်ချီ သွင်းချီ ပြုလုပ်ပေးနေတော့၏။ နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ ရှေ့ ၅ ပေမျှသာ ကွာဝေးသော နေရာမှ မြင်ကွင်းကို မမှိတ်မသုန် ကြည့်လို့ နေမိသည်။
“ဖွတ်..ဖွတ်..ဘွတ်…ဖတ်ဖတ်”
ကိုရဲမင်းက အားပါးတရ ဆောင့်ကာလိုးနေသလို သွယ်သွယ်ကလည်း သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ကြွကာ ကြွကာဖြင့် အားပါးတရ ကော့လို့ပေးနေ၏။ သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ သွင်းကာ ထုတ်ကာဖြင့် လိုးပေးနေသော ကိုရဲမင်း၏ လီးတံကြီးမှာ အရည်များဖြင့် စိုရွှဲကာ ပြောင်လက်လို့နေပြီး သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ဆောင့်လို့ ဆောင့်လို့ ဝင်သွားနေသည်မှာ အားရဖွယ် ကောင်းလှသဖြင့် တွေ့မြင်နေရသော နွယ်နွယ်၏ အာခေါင်လေးသည် တစတစ ခြောက်သွေ့လာခဲ့ပြီး သူမ၏ ကိုယ်ထဲမှ အသွေးအသားများမှာ ဆူပွက် ထကြွလာကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် အင်အား ချိနဲ့လို့လာရတော့၏။
“အာ့…ကျွတ် ကျွတ်… ကိုမင်းရယ်…..အမလေး….အင်း..ဟင်း… ”
စောက်ပတ်ကြီးကို အားပါးတရ ကော့ကာ အလိုးခံနေသော အမဖြစ်သူ သွယ်သွယ်၏ ရမက်ထန်စွာ ညည်းလိုက်သံလေးတွေကို ကြားလိုက်ရသော နွယ်နွယ်၏ ရင်ထဲတွင် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားရကာ သူမ၏ ထမီအောက်မှ စောက်ပတ်လေးသည်လည်း တင်းကနဲ ဖြစ်လို့ သွားရတော့၏။ ပြီးတော့ နွယ်နွယ်၏ ခြေဖျား လက်ဖျားလေးများသည် တဖြည်းဖြည်း အေးစက်လို့လာကာ တဆတ်ဆတ်လည်း တုန်ရင်လာခဲ့ရပြီး သူမ၏ စိတ်ထဲတွင်တော့ သူမ ကိုယ်တိုင် အလိုးခံနေရသကဲ့သို့ တွေးထင် ခံစားလာရတော့၏။
ကုတင်စောင်း လိုးနည်းသည် လိုးနေသော လီးတံကြီးတစ်ချောင်းလုံး ကုန်စင်အောင် ဝင်သည့်အလျောက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသော ကိုရဲမင်း၏ လီးတံကြီးသည် သွယ်သွယ်၏ သားအိမ်ဝသို့တိုင် တိုးလို့ တိုးလို့ ဝင်နေသဖြင့် အလိုးခံနေရသော သွယ်သွယ်သည် ကိုရဲမင်း၏ လီးတံကြီးမှာ သူမ၏ ရင်ခေါင်းထဲသို့ တိုးဝင်နေရသလို ခံစားရကာ အရသာတွေ့နေရတော့၏။ ကိုရဲမင်း၏ လီးကြီးသည်လည်း ကလေး မမွေးဖူးသေးသော သွယ်သွယ်၏ စောက်ခေါင်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲဝယ် စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများဖြင့် စီးစီး ပိုင်ပိုင် ထိတွေ့ကာ အရသာ တွေ့နေရတော့၏။
သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲကို လိုးပေးနေသော ကိုရဲမင်း၏ လီးကြီးမှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တည့်တည့်တမျိုး… ဘေးစောင်းသို့ တသွယ်….. အပေါ်ထောင်ကာ တဖုံ….. အောက်စိုက်ကာ တမျိုး… မရိုးနိုင်လောက်အောင်ပင် သူ၏ လီးကြီးကို ရွှေ့ပြောင်းကာ အားရပါးရ ဆောင့်ပြီး လိုးနေလေတော့ ကိုရဲမင်းရဲ့ လီးထိပ်ဖူးကြီးက သွယ်သွယ်၏ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်း နေရာအနှံ့ကို ထိုးတိုက်ကာ ဖိဆောင့်နေလေသည်။ သွယ်သွယ် ခမျာ အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လို့သွားကာ အရသာ တွေ့နေရတော့၏။
“ဟင့်…အင့်…ကို….အာ့…….ကိုမင်းရယ်…. အမလေး… ဟင်းဟင်း….ကောင်းလိုက်တာ…ဟင်း..ဟင်း”
“သွယ်….အားရရဲ့လားဟင်”
“အင်း…ကိုရော ကောင်းရဲ့လားဟင်”
“ကောင်းလိုက်တာ …သွယ်ရယ်”
“ဟင်း…အိုးး…ဆောင့်…ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ ကိုရယ်…. အမလေးလေး…အအအ…အင်းးး”
ကြည့်နေရင်း နှုတ်ခမ်းဖျားလေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်လို့နေရသော နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ကာ မာန်တင်းထားပြီး ကိုရဲမင်းနဲ့ သွယ်သွယ်တို့ နှစ်ယောက်ကို မမှိတ်မသုန် ကြည့်နေရင်းက နွယ်နွယ်၏ ထမီလေးအောက်မှ စောက်ပတ်လေးသည် တင်းမာဖေါင်းကားလို့ လာခဲ့ရပြီး စောက်ရည်များသည်လည်း ရွှဲနစ်လာရတော့၏။
“အာ့…အင်း…ကိုရယ်… ဟင်းဟင်း….သွယ့်နို့တွေကို ဆွဲ…ဆွဲပြီး ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ…ကိုရယ်… ဟင်းဟင်း…. ပလွတ်…ပြွတ်… ပြွတ်…ဖွတ်…. ဖွတ်…ပလွတ်”
ကိုရဲမင်းက သူ၏ လက်ဖြင့် သွယ်သွယ်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကာ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးရင်း ဆောင့်လိုးပေးလိုက်၏။
ခဏ အကြာတွင် အရသာများ အီဆိမ့်လာရသော သွယ်သွယ်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အားပါးတရ လိုးပေးနေသော ကိုရဲမင်း၏ လီးတံကြီးကို သူမ၏စောက်ပတ် အတွင်းသားများက ဖျစ်ညှစ်ပေးလာတော့ရာ အရသာ အီဆိမ့်လာရသော ကိုရဲမင်းသည် သူမ၏ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို အားပါးတရ ဆွဲပြီး ဆုပ်နယ်ကာ အားကုန်ထုတ်လို့ ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တော့၏။
“အာ့..အင်း…အမလေး ကိုရယ်…… ကျမ ပြီးချင်….အ…အာ့ အား…..အား…အမလေး . .လေး…..ကျွတ်ကျွတ်…..ကျွတ်…”
သွယ်သွယ်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံလေးမှာ ကော့ပျံကာ တုန်ခါသွားရသည့် ခဏမှာပင် ကိုရဲမင်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည်လည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ မှောက်ရက်သား ကျသွားရတော့၏။ တံခါးဝမှ နွယ်နွယ်ကတော့ အိပ်ခန်း တံခါးလေးကို အသာ ဆွဲပိတ်လိုက်ကာ နောက်ဖက်သို့ သူမ၏ ခြေထောက်လေးကို ဆုတ်လိုက်ရင်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်ကာ လေးလံသော ခြေလှမ်းများဖြင့် သူမ၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပြန်လာခဲ့တော့၏။ အိပ်ခန်းထဲသို့ ပြန်ရောက်သောအခါ နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ ဝတ်ထားသော အင်္ကျီလေးကို ချွတ်လိုက်လေသည်။
ပြီးတော့ သူမ ဝတ်ထားသော ဘရာစီယာလေးကိုပါ ချွတ်ပြီး ထမီလေးကို ရင်လျားကာ ဝတ်ပြီး သူမ၏ ကုတင်လေး အနီးသို့ တိုးကပ်လာခဲ့၏။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ရန် ပြင်လိုက်စဉ်မှာပင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တဦးတယောက်က အနောက်မှနေပြီး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ကာ ကုတင်လေးပေါ်ရှိ အိပ်ယာထက်သို့ ဆွဲလှဲလိုက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရတော့၏။ အလန့်တကြား ဖြစ်သွားရတဲ့ နွယ်နွယ်သည် သူမ ကျောပြင်လေးမှာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ကျရောက်သွားသည်နှင့် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများက အမောတကောလေး ကြည့်လိုက်မိ၏။
“ဟင်… ကိုနောင်ထွန်း”
နွယ်နွယ်၏ စကားလေး အဆုံးတွင်တော့ ကိုနောင်ထွန်း၏ ထူထဲသော နှုတ်ခမ်းအစုံက သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများပေါ်သို့ ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်တော့ရာ ခေါင်းအုံးပေါ်သို့ ရောက်ကာစပင် ရှိသေးသော သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာ မြောက်ကနဲ ကြွလို့သွားရပြီး သူမ မျက်နှာလေးမှာ မော့တက်သွားရတော့၏။
သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်ပေးနေသော ကိုနောင်ထွန်းသည် သူ၏လျှာဖြင့် နွယ်နွယ်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ယက်လို့ ပေးနေပြန်တော့ နွယ်နွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ လူးလူးလိမ့်လိမ့်လေး လှုပ်ရှားသွားရကာ သူမ၏ ရင်ညွှန့်ထက်မှ ထမီစလေးသည် ပြေကျသွားရပြီး တဆက်တည်းမှာပင် နွယ်နွယ်၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်သည် ကိုနောင်ထွန်း၏ အင်္ကျီမပါသော ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်တွယ်လာရတော့၏။
ထိုအခိုက်မှာပင် နွယ်နွယ်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းနေသော ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်တစ်ဖက်က ပြေကျနေသော သူမ၏ ထမီလေးကို ဆွဲချလိုက်ပြီး နွယ်နွယ်၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဆုပ်နယ် ပေးနေတော့၏။ ဝင်းမွတ် တင်းရင်းပြီး ဆူဆူဖြိုးဖြိုးလေး ဖြစ်နေသော နွယ်နွယ်၏ နို့လေးများက ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်ကို နူးညံ့အိထွေးကာဖြင့် ထိတွေ့လျှက်ရှိသည်။
ခဏကြာတော့ ကိုနောင်ထွန်းသည် သူ၏ နှုတ်ခမ်းများကို နွယ်နွယ်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွာကာ သူမ၏ နို့လေးများဆီသို့ သူ၏မျက်နှာကို အပ်ကာ နို့လေးများကို တလှည့်စီ အားပါးတရ စို့ပေးလိုက်တော့ရာ ကိုနောင်ထွန်း၏ နှုတ်ခမ်းများသည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွာသွားရသော တခဏတွင် သူမ၏ လျှာလေးကို ထုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးများကို သိမ်းလို့နေသော နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ ရင်ဘတ်လေးကို ကော့ကာပေးလိုက်ရတော့၏။ ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်တဖက်ကလည်း သူမ၏ ထမီလေးကို တဖြည်းဖြည်းဆွဲကာ ချနေရင်း ထမီအပေါ်နားလေးသည် သူမ၏ ပေါင်ရင်းဆီသို့ ရောက်လို့ အသွားတွင်တော့ သူမက ဖင်ကြွပေးလိုက်ရာ ထမီလေးမှာ ကျွတ်လို့ သွားတော့၏။
ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်က နွယ်နွယ်၏ ဝမ်းဗိုက်သားလေးများကို လျှောတိုက်ပြီး ပွတ်ပေးနေရာ နို့စို့ပေးတာပါ ခံနေရသော နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို ပူးကာ လိန်ထားပြီး နွယ်နွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်လိန်ကော့စောင်းပြီး မချိတင်ကဲလေး ခံစားနေရတော့၏။ နွယ်နွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်လိန်ကာ ခပ်စောင်းစောင်းလေး ဖြစ်သွားရသော အချိန်တွင် ကိုဟန်ထွန်း၏ လက်တဖက်က သူမ၏ ဖြူဖွေးကားအယ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်ရာ သူမ၏ ခါးကလေးမှာ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ပူးကပ်ကာ လိန်ထားသော ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းမှာ ကွာဟလို့ သွားရတော့၏။
နို့စို့ပေးနေသော ကိုနောင်ထွန်း၏ လျှာလေးကလည်း သူမ၏ နို့သီးခေါင်း နီနီရဲရဲ သေးသေးလေးများကို ဖိဖိပြီး ယက်ပေးနေသဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တခုလုံး လူးပျံကာ ဖြစ်လို့နေသလို နှုတ်ခမ်းဖျားလေးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတော့၏။
“အင်း…အင်း..အကိုထွန်း…. အင်း…ဟင်း…အိုး”
မကြာမီမှာပင် သူမ၏ လုံးကစ်ကားအယ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို အားပါးတရ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသော ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်က သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးရသည်ကို အားရလို့ သွားဟန်ဖြင့် ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်သည် အမွှေးနက်နက်လေးများ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ပေါက်ကာ ဖြူဝင်း အိဖေါင်းလျှက်ရှိသော နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးဆီသို့ ရောက်လို့ သွားကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ကိုင်လိုက်တော့သည်။ နွယ်နွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် တွန့်ကနဲ ဖြစ်လို့သွားကာ သူမ၏ ပေါင်လေး နှစ်ဖက်မှာ ကားလို့ သွားရတော့၏။ ပြီးတော့ သူမ၏ ဖေါင်းကားလို့နေသော စောက်ပတ်ကြီးပေါ်တွင် ရွှဲနစ်လို့နေတဲ့ စောက်ရည်များသည် ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်ကို တွေ့ထိ ကပ်ညှိလို့ သွားတော့၏။
ကိုနောင်ထွန်းက နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ဆုပ်လိုက် နယ်လိုက် ဖျစ်ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်ရာ နို့စို့တာပါ ခံနေရသော နွယ်နွယ်၏ ပေါင်တံဖြူဖြူကြီးများသည် စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် ဖြစ်ကာ အိပ်ရာပေါ်တွင် ထိလို့ထားသော သူမ၏ ဖင်သားကြီးများမှာလည်း ရှုံ့လို့ ရှုံ့လို့ သွားရသလို သူမ၏ ခုံးမောက်လွန်းသော စောက်ပတ်ကြီးမှာလည်း ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ ဖြစ်လို့ နေတော့၏။
“အင်း…ဟင့်….အင်း…ဟင့်”
ခံစားရ ခက်လို့နေသော နွယ်နွယ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးသည် တလူးလူးတလွန့်လွန့် ဖြစ်နေတော့သည်။ ခဏ အကြာတွင်တော့ ကိုနောင်ထွန်းသည် နို့စို့ခြင်းကို ရပ်ကာ ထထိုင်လိုက်ပြီး နွယ်နွယ်၏ ခြေထောက် ဖြူဖြူလေး နှစ်ချောင်းကို သူ၏လက်ဖြင့် ဆွဲကာမလိုက်သည်။ သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို ဒူးမှကွေးကာ ထောင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်လေးတွေကို ကားပစ်လိုက်၏။ နွယ်နွယ် ခမျာမှာတော့ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်လို့ ထားလိုက်၏။ ကိုနောင်ထွန်းကတော့ သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားကို ရွှေ့ပြောင်းရင်း သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကာ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားထဲသို့ အရောက်မှာ ကိုနောင်ထွန်းသည် ဒူးထောက်ပြီး ထိုင်လိုက်၏။
ပြီးလျှင် ကိုနောင်ထွန်းက သူ၏ လီးတံကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးနှင့် နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ဝကို တေ့ပေးလိုက်သော အခါတွင်တော့ နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ဝရှိ နှုတ်ခမ်းသားလေးများမှာ ရှုံ့ကနဲ ဖြစ်လို့သွားကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်ကာ သွားရတော့၏။ ကိုနောင်ထွန်းက သူ၏ ဒစ်ကားကြီးကို နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ဝလေးနှင့် ထိတွေ့ပေးလိုက်ပြီးနောက် သူ၏ လီးတံကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားတွင်းသို့ အဖျားလေးကို ဖိသွင်းပေးလိုက်သည်။ တဖန် လီးတံကြီး၏ ထိပ်ကို သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားတလျှောက် ထက်အောက် စုန်ကာ ဆန်ကာ ပွတ်ပေးနေတော့ နွယ်နွယ်၏ ဖင်သားကြီးမှာ လူးကာ လိမ့်ကာဖြင့် ဖြစ်လျှက်နေရှာတော့၏။
“အာ့…….အင့်….အကိုထွန်း . . . အင့်…..ဟင်း….အင့် . . . . အင့်….အာ့…..ဟင်း….”
နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား တလျှောက် ထက်အောက် စုန်ဆန်ကာ ပွတ်ပေးနေသော ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးထိပ်ဖူးကြီးက သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ဖိကာဖိကာ ပွတ်လိုက်သော အခါတွင်တော့ နွယ်နွယ်သည် ခံစားရခက်စွာဖြင့် သူမ၏ ခါးလေးကို ကော့ကော့ ပေးလိုက်တော့သည်။
“အမလေး….အာ့ . . .အင်း…ဟင်း . .ကျွတ်ကျွတ် . . .အကိုထွန်းရယ်…နွယ့်ကို သနားပါဦး…. ဟင့်ဟင့်”
ထိုအခါတွင်တော့ ညည်းသံလေး ကြားပြီး ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားရသော ကိုနောင်ထွန်းသည် သူ၏ လီးထိပ်ဖူးကို နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ ညင်သာစွာဖြင့် လိုးသွင်းလိုက်တော့၏။
“ဗျစ် . . ဗျစ်…ဗျစ် . .. . အမေ့….အား….အင့်”
နွယ်နွယ်၏ ခါးလေးမှာ ကော့တက်သွားသည်။ ကိုနောင်ထွန်း ဖြည်းဖြည်းလေး သွင်းလိုက်သော လီးကြီးကတော့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဝက်ခန့် ဝင်သွားတော့၏။ ကိုနောင်ထွန်းက သူ၏လီးကြီးကို ဆက်ပြီး မသွင်းဘဲ သူမ၏ စောက်ပတ်အုံလေးကို သူ၏ လက်မလေးဖြင့် ဖိကာ ထက်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်လို့နေသော သူမ၏ စောက်မွှေးလေးများမှာ ရေဆွတ်ကာ ဖီးထားသော ဆံပင် မွှေးလေးများကဲ့သို့ တပင်နဲ့တပင် ကပ်ညှိပြီး အချောင်းလိုက်လေးများ ဖြစ်ကာ သွားရတော့၏။ ခဏနေတော့မှ ကိုနောင်ထွန်းက သူ၏ လီးကြီးကို နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲကို ဆက်ပြီး ညင်သာစွာပင် ဖိသွင်းလိုက်တော့၏။
“ဗျစ် …ဗျစ် …ဖွတ်…. အင့်….အား………အင့်…ဟင်း”
ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖွတ်ကနဲ တဆုံး ဝင်သွားချိန်မှာပင် နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်လေးများမှာ ပွက်ကနဲ အန်ကျလာရတော့၏။
မာကျော ပူနွေးကာနေသော ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးကြီးရဲ့ အတွေ့ကြောင့် တကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားများ ဟုန်းကနဲ ကြွတက်သွားရသော နွယ်နွယ်မှာ သူမ၏ ခါးကြီးကို ကော့ပြီး စောက်ပတ်ဝလေးကို ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးတံကြီး အရင်းသို့ အတင်းပင် ပင့်ကာကပ်ထားရင်း အဖျားတက်နေသူပမာ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာပါရတော့၏။ ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးကြီးမှာလည်း သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်ကာ သွားခဲ့ရပြီး ခဏမှာပင် နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးများက လီးကြီးကို လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြင့် ရစ်ပတ်ထိတွေ့လာကြသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုနောင်ထွန်းသည် သူ၏လီးကြီးကို နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ညင်သာစွာဖြင့် လျှောကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ စလိုးပေးတော့၏။
“အင့်…ဟင့်…အို့…အအ..အင်းဟင်း…အအ”
ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် လိုးပေးနေသော လီးကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးများကို ပွတ်တိုက်နေသဖြင့် နွယ်နွယ်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်ခါနေရတော့၏။ အလိုးခံရင်း အရသာ တွေ့နေသော နွယ်နွယ်သည် စောစောက သူမ၏ အမဖြစ်သူ အလိုးခံနေသည်ကို အာရုံထဲမှာ ဖျတ်ကနဲ ပြန်ပေါ်လာပြီး သူမ၏ အမကဲ့သို့ပင် နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ ဖြူဖွေး လုံးတစ်ကာ ကားအယ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို မြောက်ကြွကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ပေးရင်း အလိုးခံနေတော့၏။
အစက ညင်ညင်သာသာလေးဖြင့်သာ လိုးပေးနေခဲ့သော ကိုနောင်ထွန်းသည်လည်း နွယ်နွယ်၏ အပျိုစောက်ပတ် အသစ်စက်စက်လေး၏ ကျဉ်းမြောင်းလှသော စောက်ခေါင်းလေး၏ နူးညံ့စီးပိုင်လှသော အထိအတွေ့ကြောင့်၊ တခြာသူများနဲ့မတူ တမူထူးခြားလှသော နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများ၏ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြင့် ဆွဲငင်ရစ်ပတ်ပေးနေမှုကြောင့်၊ အချိုးအစား ကျနလွန်းစွာဖြင့် လှပသော ကိုယ်လုံးလေးနှင့် ချောမောလှပသော စွဲမက်စရာကောင်းသည့် မျက်နှာလေးကို တွေ့မြင်ထိတွေ့ကာ နေရသောကြောင့် ကိုနောင်ထွန်း၏ ကာမစိတ်များမှာ တစတစ ကြွသထက် ကြွလာပြီး နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ကို သူ၏ လီးတံကြီးဖြင့် ဖိဖိပြီး ဆောင့်ကာ အားရပါးရ လိုးလိုက်တော့၏။
နှစ်ဦးစလုံးမှာ လိုးရင်း ခံရင်းဖြင့် အရသာများ တွေ့လာကြပြီး ပတ်ဝန်းကျင် တခုလုံးကို မေ့လျော့လျှက် တလောကလုံးတွင် သူတို့ နှစ်ယောက်တည်းသာ ရှိနေသကဲ့သို့ သဲကြီးမဲကြီး ချစ်ပွဲကြီး ခင်းနေကြတော့၏။
ကိုနောင်ထွန်းက ကျွမ်းကျင်သူပီပီ လိုးနေရင်းက သူ၏ လီတံကြီးကို တချက်တချက် ပင့်မြှောက်ကာ ဆောင့်လို့ ပေးလိုက်သည်။ မာကြောလှသော လီးတံကြီးက နွယ်နွယ်၏ စောက်စေ့နုနုလေးကို အားရပါးရ ဖိဆောင့်ကာသွားသဖြင့် နွယ်နွယ်မှာ အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေရတော့၏။
“အမလေး… ကောင်း….ကောင်းတယ်… အကိုထွန်းရယ် ….. ကျင်စိမ့်နေတာပဲ…. အင်း..ဟင်း…”
ဆောင့်ပြီး လိုးနေသော လိုးအားနှင့် ကော့ပြီး အလိုးခံနေသော ကော့အားတို့မှာ တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာရပြီး အလိုးခံနေသော နွယ်နွယ်၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် တုန်ခါလို့နေသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ မျက်လုံးလေးများ မဖွင့်တော့ပဲ ရမက်ထန်စွာ အလိုးခံနေသော နွယ်နွယ်၏ နဖူးဆံစလေးများတွင် ချွေးဥလေးများ စို့ထွက်နေကြ၏။ တကိုယ်လုံး အရသာများ အီဆိမ့်နေသည့်ကြားက စောစောက အမသွယ်သွယ်သည်လည်း ဒီလို အရသာမျိုးတွေ ခံစားကာ အီဆိမ့်နေမှာပဲဟု တွေးလိုက်မိသေး၏။
“အင့်….အာ့…အကိုထွန်းရယ်…. အမလေးနော်…ဟင်းဟင်း”
အကောင်းကြီး ကောင်းကာ ရမက်များထန်နေသော နွယ်နွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ နို့လေးများသည် ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် တုန်ခါနေသည်ကို မြင်နေရသည်။ ကိုနောင်ထွန်းသည် သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ မှောက်ချကာ ဖက်လိုက်ပြီး နွယ်နွယ်၏ နို့လေးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တလှည့်စီ စို့ပေးကာ အားပါးတရ ဆောင့်ပြီး လိုးနေတော့၏။
“အာ့…ဟင်း….အမလေး . . .လေး…”
အလိုးခံရင်း နို့ပါ အစို့ခံလိုက်ရသဖြင့် တင်ဌေးနွယ်၏ အသားလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာလည်း လူးပျံကာ ဖြစ်လာရသည်။ ထို့နောက် ကိုနောင်ထွန်းသည်လည်း သူ၏ လီးတံကြီးကို အဖျားနားထိ ဆွဲထုတ်ကာ ကြုံးကြုံးပြီး လိုးပစ်လိုက်တော့၏။
“အာ့…အမလေး….ကို…အာ့….အား…… အား…ဟင်း…ဟင်း….ပြီး…ပြီး,….ပြီးပြီ….အားးးး”
တကိုယ်လုံး သွက်သွက်ခါသွားသော နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို မော့ပြီး ဝမ်းခေါင်းသံလေးဖြင့် အားကနဲ အားကနဲ ဖြစ်ကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးအရင်းဆီသို့ အားကုန် ကော့ဆောင့်ပေးလိုက်စဉ်မှာပင် ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးတံကြီးထိပ်မှ ပူနွေးပျစ်ခဲသော သုတ်ရည်များသည် ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ နွယ်နွယ်၏ အပျိုသားအိမ်လေးထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သည်။
ထို့နောက် သူ၏လီးကြီးကို ဆီခုံခြင်း ကပ်သွားသည်အထိ ဖိကပ်ချလိုက်ရာ အစွမ်းကုန် မြှောက်ကြွကာ ထားသော နွယ်နွယ်၏ လုံးတစ်ကားအယ်လှသော ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများမှာ ဖုန်းကနဲ အိပ်ယာပေါ်သို့ ပြစ်ကျသွားလေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
