Tuesday, September 15, 2020

အော်စကာရတဲ့ မင်္ဂလာဦးည (စ/ဆုံး)

 အော်စကာရတဲ့ မင်္ဂလာဦးည (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – မောင်မြသာ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

“ပင်စီ မပြီးသေးဘူးလားသမီး…. ကြာလှပြီနော် ဓာတ်ပုံရိုက်ဦးမှာဆို”

“ပြီးပါပြီ ဒယ်ဒီရဲ့…. ဖေ့ဘုတ်ပေါ် လိုက်လွင့်နေလို့ပါ”

သမီးဖြစ်သူ ပင်စီဂျနီဖာ၏ ဖြေသံအဆုံးတွင် မိုက်ကယ်ရော့ခ် စိတ်မသက်သာစွာဖြင့် သက်ပြင်း တစ်ချက်ချမိလေသည်။

“ဟင်း”

သူ့သမီးဖြစ်သူက တက်သစ်စ မင်းသမီး ရုပ်ရှင်ကားကြီးတစ်ကားသာ ရိုက်ရသေးသည်။ ၃ နှစ်အရွယ်ကတည်းက မိတဆိုးဖြစ်ခဲ့ရရှာသော တစ်ဦးတည်းသော သမီးလေး၏ ဝါသနာကို သူမတားရက်ခဲ့ပေ။ အဖေတစ်ခု သမီးတစ်ခု ဘဝတွင် အဖေလိုတစ်မျိုး အမေလိုတစ်သွယ် ရှိသမျှ အချစ်ပုံအောကာ ချစ်ခဲ့လေသည်။

“ဒယ်ဒီ သွားလို့ရပြီ”

ဟုဆိုကာ ထွက်လာသော သမီးဖြစ်သူကိုကြည့်ကာ မိုက်ကယ်မှာ အသက်ရှူမှားမတတ် ဖြစ်သွားလေသည်။ ခဲပုပ်ရောင်တောက်နေသော ရင်သားသာဖုံး၍ ပေါင်လယ်ထိရှိသော တဆက်ထဲ ဂါဝန်တိုလေးကို ဘရာစီယာမခံပဲ ဝတ်ဆင်ထားလေသည်။ ဆံပင်က နားနှင့် တညီထဲ တိုတိုလေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းက မထူမပါးပေမဲ့ ဖူးယွနေကာ ပန်းနုရောင်အစိုလေး ဖြစ်သဖြင့် တလက်ထနေကာ မျက်လုံးကို ပန်းနုရောင် လိုင်နာ ဆိုးထားသဖြင့် မြင်သူတိုင်းကို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြစ်လာစေသည်။ တစိမ့်စိမ့် သတိလက်လွတ် စိုက်ကြည့်မိလေသည်။

ပင်စီကလည်း အဖေဖြစ်သူပုံစံကို ယခုမှမြင်ရသဖြင့် ငေးမောကာ ကြည့်မိလေသည်။ ဒယ်ဒီက အသက် ၄၅ နှစ်ဟုဆိုသော်လည်း ရုပ်ရည်က လူကြီးပုံမပေါက် မသိသူဆိုလျှင် သုံဆယ်ဝန်းကျင်ဟု ထင်ရလေသည်။ ပါးသိုင်းမွှေးများ ရိတ်ထားသဖြင့် မျက်နှာပေါ်ရှိ စိမ်းနေသော ပါးမွှေးစိမ်းများက ဒယ်ဒီ့ကို ပိုခန့်စေသည်။ ထိုအပြင် ယခုထိ ကာယလေ့ကျင့်ခန်း မပျက်သဖြင့် ရင်ဘတ်က ကျယ်ကျယ်နှင့် ကြွက်သားများက အမြောင်းလိုက် လက်မောင်းသားများကလည်း ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် ပေါင်တံကလည်း တောင့်တောင့် မိန်းကလေးများ နားနေခိုဝင်ချင်စရာ ရင်ခွင်ပိုင်ရှင်မျိုး ဖြစ်လေသည်။

အကြောင်းမသိသူများက သူ့ဘဲဟုထင်ကာ မေးလာလိုက်တိုင်း ပင်စီမှာ ကြည်နူးပီတိ ဖြစ်မိလေသည်။ သို့သော် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ထံမှ ပေးလာသော ဓာတ်ပုံမြင်မိသောအခါ ပင်စီမှာ ရှက်လဲရှက် ဝမ်းနည်းစိုးရိမ်ကာ ဒယ်ဒီ့ကို စိတ်ဆိုးမိလေသည်။

လွန်ခဲ့သော ၁၀ ရက်ခန့်က သူ၏ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်း အဲလက်စ်က မက်ဆင်ဂျာမှ ဓာတ်ပုံများပို့လိုက်လေသည်။ ဓာတ်ပုံကား ဒယ်ဒီနှင့် ကောင်မလေးတစ်ယောက် ချစ်ကြည်နူးနေသော မြင်ကွင်းများကို အမိအရ ရိုက်ကူးထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဘယ်ကဘယ်လိုတွေ့ပြီး ရိုက်လာသလဲတော့မသိ။ အဲလက်စ်က လိုင်းစုံသည်။ ဆက်စီကျကာ ခေတ်ဆန်၍ ရည်းစားထည်လဲတွဲသော ဆိုရှယ် ခပ်ကျကျ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။

“ပင်စီ မင်းအဖေကို ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ”

ဟု မေးလေရာ ပြန်ဖြေစရာ အဖြေမရှိ ဘာလုပ်ရမှန်းလဲမသိ ဖြစ်နေရှာသူ ပင်စီအား အဲလက်စ်က…

“ပင်စီ မင်းဘာမှ တွေဝေမနေနဲ့ အချိန်တန် လင်ယူရမှာပဲ မင်းဒယ်ဒီ့ကို ပြန်ယူလိုက်”

“ဟာ နင်ကလဲ ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်မှာလဲ”

“ပင်စီ ခေတ်နောက်ကျလှချည်လား မင်းကျန်ခဲ့ပြီ အခု social မှာ အင်းစက်ဆိုတာ မကြားဖူးဘူးလား”

“ဟင့်အင်း ဘာကြီးလဲ ပိုးကောင်တွေလား အင်းစက်ဆို ပိုးကောင်ပဲသိတယ်”

“ခစ်ခစ်ခစ် ပင်စီ ပင်စီ… ပိုးကောင်ကို (insect) အင်းဆက်လို့ ခေါ်တယ်ဟ။ အခုဟာက (incest) အင်းစက် စာလုံးပေါင်းမတူသလို အဓိပ္ပာယ်ချင်းလဲ ကွာတယ်။ ဟိုဟာက ပိုးကောင် အခုဟာက သွေးရင်းသားရင်ချင်း ချစ်သူလိုချစ်ကြတာကိုပြောတာ။ အခု social မှာ အဲ့ဒီဟာက ခေတ်စားနေတယ်။ များသောအားဖြင့် မင်းအဖေလို ပြတ်လပ်နေတဲ့ အဖေတွေ အမေတွေကို သားသမီးတွေက ပြန်ကျေးဇူးဆပ်ကြတယ်။ မင်းလဲ မင်းဒယ်ဒီ့ကျေးဇူး မဆပ်ချင်ဘူးလား။ ပုံထဲမှာလဲ ကြည့်လေ ကောင်မလေးက ရုတ်တရက်ဆို မင်းနဲ့ဆင်တယ်နော်”

“ဟာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကွာ မင်းပြောတာကလဲ တမျိုးကြီးပဲ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး”

“ပင်စီ စစချင်း လက်မခံနိုင်တာ ငါနားလည်ပါတယ်။ ငါမင်းကို ဗီဒီယိုတစ်ကား ပို့ပေးမယ် ကြည့်ကြည့်လေ”

“အာ ”

“ကြည့်ပြီးမှ ပြောပါကွာ”

ပင်စီမှာ ငြင်းမယ့်သာ ငြင်းနေရသော်လည်း ဟိုတလောက မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် ဖြစ်နေသော အဖြစ်အပျက်က ပြန်လည် မြင်ယောင်လာမိလေသည်။

ထိုနေ့က မုန့်ဖိုးနည်းနေသဖြင့် ဒယ်ဒီ့ဆီ မုန့်ဖိုးတောင်းရန် ဒယ်ဒီအခန်းသို့ အသာထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဒယ်ဒီ့ကို ချွဲချင်တာလည်းပါသည်။ မုန့်ဖိုးပိုရမည် မဟုတ်ပါလား။ ဒယ်ဒီ့အခန်းတံခါးအား အသာလေးဟကာ အတွင်းသို့ ချောင်းအကြည့် သီးချင်သံလေးတစ်ခုက နားထဲသို့ ဝင်လာလေသည်။

သီးချင်းသံ သူကောင်းကောင်း မှတ်မိနေသော သီချင်းသံ။ ထိုသီချင်း MTV တွင် သူက သရုပ်ဆောင်ပေးခဲ့ရလေသည်။ sexy ကျအောင် အဖော်အချွတ်များဖြင့် သရုပ်ဆောင်ထားသော သီချင်းဖြစ်ကာ အလှဖန်တီးသူ ဒီဇိုင်နာများကလည်း အကောင်းဆုံပြင်ဆင်ထားသဖြင့် ယောက်ျားလေးများ အထူးကြိုက်သော သီချင်း ဖြစ်လေသည်။

ထိုသီချင်းဖွင့်ကာ ဒယ်ဒီဘာလုပ်နေသလဲ သိချင်သဖြင့် တံခါးကို တစ်ဝက်ခန့် အသာဟလိုက်လေရာ ဒယ်ဒီသည် တီဗွီဖန်သားပြင်ပေါ်သို့ တဏှာရမ္မက်ထန်ကာ လိုချင်တပ်မက်၍ အရောင် တဖိတ်ဖိတ်တောက်နေသော မျက်လုံးစုံဖြင့် စူးစိုက်ကြည့်နေရင်း လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ကြား၌ ရှိသော သံချောင်းတမျှ မာတောင်နေသော အရှည် ၇ လက်မခန့်ရှိ၍ လုံးပတ် ကျပ်လုံးခန့်ရှိကာ ထိပ်မှာ မှိုပွင့်သဏ္ဌာန်ကားလျက်ရှိသော လိင်တံကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားလျက် ဂွင်းထုနေလေသည်။

ပင်စီမှာ ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်ကာ ကြောင်နေမိလေသည်။ နောက်သတိဝင်လာကာ ရှက်အားပို၍ အခန်းတံခါးအသာပိတ်ကာ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ နောက် သုံးလေးရက်လောက် ဒယ်ဒီနှင့် ဆုံရမှာ မျက်နှာပူသောကြောင့် ရှောင်နေလေသည်။

အခု အဲလက်စ်ပြောသောအခါ ထိုမြင်ကွင်းကို ပြန်မြင်လာကာ ရှက်စိတ်ထက် တဏှာစိတ်က လွမ်းမိုးလာရာ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးကြီး ဖြစ်လာလေသည်။ အဲလက်စ် ပို့ပေးသော ဇာတ်ကားကလည်း အဖေလုပ်သူက မိန်းမဆီက မရသဖြင့် ငတ်ပြတ်နေတာကို သမီးကသိပြီး သနားစိတ်ဝင်ကာ အမေ့ကိုယ်စား အဖေ့ကို ပြုစုချင်သဖြင့် ကိုယ်တိုင်က စမြူဆွယ်ကာ အဖေနှင့်သမီး မီးကုန်ယမ်းကုန် ပွဲကြမ်းသော ကားဖြစ်လေရာ ပင်စီမှာ အဖေနေရာမှာ ဒယ်ဒီ့ကိုသာ မြင်လျက်ရှိလေသည်။

ထိုမှစ၍ အဲလက်စ်က တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးရအောင် အဖေနှင့်သမီးကားများ ပို့ပေးလေရာ ပင်စီမှာ ဒယ်ဒီနှင့် သူ့ကြားထဲတွင် တားဆီးထားသော အဖြူရောင်စည်းကြီးကို ကျော်ဖြတ်ကာ အချစ်နယ်ပယ်သို့ သွားချင်စိတ် ဖြစ်ပေါ်မိလေသည်။ သို့သော် အသိစိတ်က မဖြစ်နိုင်ဟု အတန်တန် တားဆီးနေလေရာ ပင်စီတစ်ယောက် မသိစိတ်ထဲဝယ် ဒယ်ဒီ့အပေါ် ချစ်မိသော အပြာရောင် အစိုင်အခဲသည် တနေ့တခြား ထုထည်ကြီးမားလာသည်ကို သတိမမူမိခဲ့ချေတကား။

တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေရင်း စတင် သတိဝင်လာသူက ပင်စီ။

“ဒယ်ဒီကလည်း လူကို မမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ ”

“သမီးလေးက လှတာကိုး ဒယ်ဒီက ယစ်မူးသွားရတာပေါ့ ဟဲ ဟဲ ဟဲ”

“သမီးက ဒယ်ဒီ မျက်လုံထဲမှာ လှတယ်ပေါ့”

“ဒယ်ဒီ့သမီးက နတ်သမီးလေး အရှုံးပေးရပါတယ်”

ပင်စီက ပြောလည်းပြော မိုက်ကယ် ရှေ့တွင် ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်ပြလေသည်။ မိုက်ကယ်မှာ ပင်စီကိုကြည့်ရင်း မျက်လုံးများ အရောင်တလက်လက် တောက်ပလာလေသည်။

“ဒယ်ဒီ သွားကြစို့”

ဟုဆိုကာ ပင်စီက ရှေ့မှ ဦးဆောင်ကာ ထွက်သွားလေသည်။ ပင်စီက လမ်းလျှောက်ရာတွင် မျဉ်းတပြေးထဲလျှောက်ကာ အကြီးကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသော သူရဲ့ ဖင် ၂ လုံကို တစ်လုံးချင်း တုန်ခါစေလျက် လျှောက်သွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ မိုက်ကယ်မှာ နောက်မှ ပင်စီ၏ နောက်ပိုင်းအလှတရားများ ကြည့်ရှုခံစားရင်း လိုက်လာခဲ့လေသည်။

မိုက်ကယ် သမီးဖြစ်သူ ၃ နှစ်အရွယ်ကစပြီး မိန်းမဆုံးသွားခဲ့လေရာ ယခု သမီး ၂၀ နှစ်ရှိလေပြီ။ နောက်အိမ်ထောင်လည်း မပြုခဲ့။ သမီးဖြစ်သူကို မိထွေးနှင့် မနေစေချင်ခဲ့ပေ။ ကာမကိစ္စဆိုတာ သူ့အတွက် လက်နှင့်ဖြေရှင်း၍ ရသလို အပြင်မှာ ဝယ်ယူ၍ ဖြေရှင်း၍လည်း ရခဲ့လေသည်။

သို့သော် လွန်ခဲ့သော သီတင်းပတ် အနည်းငယ်က လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် သူငယ်ချင်း လင်းသူက သမီးဖြစ်သူနှင့် အတူတူသွားသည်ကို တွေ့မြင်ခဲ့လေရာ..

“မိုက်ကယ် ဟိုနေ့က ခင်ဗျား တွဲလာတဲ့ ကလေးမလေး မိုက်တယ်ကွ အသစ်လေးလား”

“အာ လင်းသူကလဲ အဲ့ဒါ ကျနော့်သမီး ပင်စီပါဗျ”

“အော ခင်ဗျားသမီးလား”

“ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ”

“ခင်ဗျားလည်း ဖိုးကံကောင်းပဲဗျာ”

“ဘာလို့လဲ လင်းသူ”

လင်းသူနှင့် သူက ပြောမနာ ဆိုမနာတွေ အတူသောက်ဖော် သောက်ဖက် ဖြစ်သလို ကဲဖော်ကဲဖက်တွေလည်း ဖြစ်လေသည်။ လင်းသူဆိုတာက သူနဲ့ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းဖြစ်သလို လင်းသူ၏ မိဘတွေက မြန်မာပြည်ကနေ ပြောင်းရွေ့နေထိုင်သူများ ဖြစ်ကြသည်။ လင်းသူက ဒီနိုင်ငံမှာ မွေးဖွားကြီးပြင်းရပေမဲ့ သူတို့မိခင်ဘာသာဖြစ်သည့် မြန်မာစာ မြန်မာစကားကို ရေးတတ် ဖတ်တတ်သည်။ လင်းသူက လိုင်းစုံသည်။ အခုလည်း သူက…

“ကျနော်ဆိုလိုတာ သိချင်ရင် ဒီကားလေးတွေ ကြည့်ကြည့်”

ဟုဆိုကာ မိုက်ကယ်လက်ပ်တော့ပ် ကွန်ပျူတာထဲသို့ Video ကား ၂၀ ခန့် ထည့်ပေးသွားလေသည်။ လင်းသူပြန်သွားသည်နှင့် ဘာပါလိမ့်ဟု သိချင်သဖြင့် တကားဖွင့်ကြည့်ရာ အဖေနှင့်သမီး အချစ်လွန်ကာ လက်ထပ်ပေါင်းသင်းကြသော ကားဖြစ်နေလေသည်။ ကားအားလုံးသည် အဖေနှင့် သမီး ယူကြသော အင်းစက်ကားများ ဖြစ်နေလေသည်။

မိုက်ကယ်မှာ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းဖြင့် သမီးဖြစ်သူနှင့် အစားထိုးကာ မြင်ယောင်လာမိလေသည်။ သမီးဖြစ်သူ သရုပ်ဆောင်ခဲ့သော MTV သီချင်းကို အစက သဘောမကျ အခုတော့ ထိုသီချင်းမှ ထိုသီချင်းဖြစ်ကာ ဂွင်းထုရတာလဲ အကြိမ်ကြိမ်။ မဖြစ်သင့် မလုပ်သင့်မှန်းသိသော်လည်း စိတ်ကို ချုပ်တည်း၍မရ။ ထိုကဲ့သို့ လုပ်ရသည်ကို မသိစိတ်က နှစ်ခြိုက်စွဲလန်းနေမိလေသည်။

လူ့ကျင့်ဝတ် လူ့ဘောင် အဖြူ ရောင်စည်း အပြင်ဘက်သို့ သမီးကို အတင်းအဓမ္မ ဆွဲခေါ်ချင်သော်လည်း သမီးဖြစ်သူ သူ့အပေါ် နာကျည်းသွားမှာကို မလိုလား။ အဖေမို့လို့ နားလည်ခွင့်လွှတ်ဖို့ ရာခိုင်နှုန်း သေချာသလောက်ရှိသော်လည်း သူအဲ့ဒါမျိုး အဖြစ်ကို မလိုချင်ပဲ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ပေးလာတာကိုပဲ စောင့်မျှော်နေမိလေသည်။

လင်းသူကိုပြောပြတော့ “ရူးနေလား” ဟု အလှောင်ခံရလေသည်။ တအား ဆန္ဒများပြင်းပြလာသဖြင့် အလန်းစားလေး တစ်ပွေ အော်ဒါခေါ်ကာ ဝယ်စားလိုက်လေသည်။ ငြိမ်သက်သွားပြီဟု ထင်ရသော်လည်း ခဏတာ ငုပ်လျှိုးနေခြင်းဖြစ်ကြောင်းကို သတိမပြုပဲရှိလေသည်။

…………………………………………………….

အော်စကာ ဆုပေးမည့်နေရာရောက်တော့ လူအများဖြင့် စည်ကားနေလေသည်။ သူက သမီးဖြစ်သူနှင့် မလှမ်းမကမ်းမှာသာ အသာရပ်စောင့်နေလေသည်။ ပင်စီကား လက်မှတ်ထိုးခိုင်းသူ၊ ဓာတ်ပုံရိုက်လိုသူ၊ အင်တာဗျူးလိုသူများနှင့် ဝိုင်းဝိုင်းလည်ကာ မအားလပ်ပဲ ရှိနေလေသည်။

ပွဲစတော့မည်ဖြစ်၍ နေရာယူကြဖို့ ကြေငြာတော့မှ သူက မင်းသားမင်းသမီးများ၏ အဖော်များအတွက် သတ်မှတ်ထားသောနေရာတွင် ထိုင်နေလိုက်လေသည်။ သမီးဖြစ်သူကား မင်းသမီးများအတွက် နေရာသို့ ရောက်သွားလေပြီ။

ပွဲစဉ်အစမှာ သက်ဆိုင်သူများအမှာ စကားပြောပြီးနောက် ဆုများကြေငြာသည့် အချိန်သို့ ရောက်လာလေသည်။ မင်းသမီးဆု ကြေငြာသည့် အခါတွင်တော့…

“အော်စကာဆု ရရှိသွားတဲ့ မင်းသမီးကတော့ ပင်စီဂျနီဖာ”

ဟု ကြေငြာလိုက်ရာ မိုက်ကယ်မှာ ထခုန်မိမတတ် ဝမ်းသာသွားလေသည်။ ပင်စီမှာလည်း ဝမ်းသာအပျော်လွန်ပြီး လာရောက်ဂုဏ်ပြု စကားပြောသူများကို ပြန်ပြောနေကာ မျက်နှာတွင် အပြုံးပန်းများဝေလျက် ရှိလေသည်။ ဆုယူအပြီး ကျေးဇူးတင်စကားပြောရာတွင် …

“စကား အမှားပါရင် ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါ။ ပင်စီ ပျော်လွန်းလို့ ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး။ ပင်စီ့ကို သုံးနှစ်ပဲ စောင့်ရှောက်သွားပြီး ကွယ်လွန်သွားရှာတဲ့ မာမီ၊ အချစ်ရဆုံး ပင်စီ့ရဲ့ဒယ်ဒီနှင့် ကျေးဇူးတင်ထိုက်သူ အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

ဟုပြောကြားသွားလေသည်။ ဆုပေးပွဲပြီးနောက် ဂုဏ်ပြုညစာစားပွဲ ပြုလုပ်လေရာ စားသောက်ရန်နေရာဆီသို့ သားအဖနှစ်ယောက် အတူတူသွားကြလေသည်။

“သမီးလေး ဖြစ်ချင်တဲ့အတိုင်း အောင်မြင်တာ ဒယ်ဒီ ဝမ်းသာပါတယ်ကွယ်။ ဒယ်ဒီ့ကို မမေ့တာလဲ သမီးကို ကျေနပ်ပါတယ်ကွယ်”

“ဒယ်ဒီကလဲ မေ့စရာလား။ ဒယ်ဒီဆီက သမီးလိုချင်တာကို ပေးမှာလား”

မိုက်ကယ် ဖြတ်ခနဲ့ ပင်စီမျက်နှာ လှမ်းကြည်မိသွားလေသည်။ အချစ်ရေရွှန်းလဲ့သော မျက်လုံးစုံဖြင့် ရွန်းရွန်းစားစား ကြည့်နေရင်း မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ကာ မျက်နှာပေါ်တွင် မျှော်လင့်စောင့်စားခြင်းများ ပေါ်လွင်နေပေသည်။

“သမီးရယ် ဒယ်ဒီ့ဘဝမှာ သမီးက အရေးကြီးဆုံးပါ။ သမီးလေးလိုချင်တာ ဘာမဆို ဒယ်ဒီပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား ဘာလိုချင်လဲ ဒယ်ဒီ့ကိုပြောစမ်း”

ကျေနပ်နှစ်သက်သော အမူအယာဖြင့် မျက်လွှာကို အသာချကာ မပွင့်တပွင့်ပြုံးရင်း…

“အိမ်ရောက်မှ နှစ်ကိုယ်ကြားပြောမယ် ဒယ်ဒီ”

ဟုပြောလိုက်လေသည်။ ညစာစားပွဲတွင် ပင်စီမှာ ဂုဏ်ပြုအရက်များ သောက်ရလေသည်။ မိုက်ကယ်မှာလည်း သောက်ရလေသည်။ ပင်စီမှာ သိပ်မများသော်လည်း အာသွက်လျှာသွက်ဖြင့် စကားပြောကောင်းနေလေသည်။

ညစာစားပွဲပီးနောက် သားအဖ ၂ ယောက် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်သို့ရောက်သော် ည ၉ နာရီခွဲခန့် ရှိနေလေပြီ။ အိမ်အကူ အလုပ်သမားများ မရှိကြတော့ချေ။ ထမင်းဟင်းချက် အဝတ်လျှော်ဖို့အတွက် တစ်ယောက်၊ အိမ်တွင်းသန့်ရှင်းရေးနှင့် မီးပူတိုက် တခြားဗာဟီရများလုပ်ရန် တစ်ယောက် ခေါ်ထားလေရာ နေ့လည် ၃ နာရီမှ ည ၈ နာရီအထိ ဖြစ်လေသည်။ လုပ်စရာများပြီးပါက သူတို့အိမ် သူတို့ ပြန်ကြလေသည်။ ညတွင် သားအဖနှစ်ယောက်ထဲသာ အိမ်တွင်ရှိလေတော့သည်။

“ဒယ်ဒီ သမီးလိုချင်တာ တကယ်ပေးမှာလား ခစ်ခစ်ခစ်”

“ပေးမှာပေါ့ သမီးကလည်း သမီးလေး ဘာလိုချင်လို့လဲ”

အိမ်သို့ရောက်ပြီး အခန်းထဲ အင်္ကျီလဲနေချိန် ဝင်လာပြီး ပြောနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ပင်စီက အခန်းဝမှနေ၍ သူ့ဆီ မျဉ်းတပြေးထဲ တလှမ်းခြင်း လျှောက်လာလေသည်။ မျက်လုံးအစုံမှာ တဖိတ်ဖိတ်တောက်လျက် မပွင့်တပွင့်ပြုံးကာ သူ့ခါးကိုဆွဲဖက်၍…

“သမီးလိုချင်တာက”

ဟုဆိုကာ သူ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းပါလေတော့သည်။

ပင်စီ အရဲစွန့်လိုက်တာပါ အဲလက်စ်ရဲ့ တိုက်တွန်းမှုကြောင့် ဒယ်ဒီ့ရဲ့ အထီးကျန်မှုတွေ သူ့ရဲ့ လိုလားမှုတွေ အားလုံးအဆင်ပြေဖို့ ပင်စီ အရဲစွန့်လိုက်တာပါ။ သူကသာ ဒီလို ပွင့်လင်းရဲတင်းစွာ လက်မတွဲရင် ဒယ်ဒီဟာ ဒီတသက် သူနဲ့နီးရဖို့ မရှိဘူးဆိုတာ ပင်စီ ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်တာပေါ့။

မထင်မှတ်လောက်အောင်ပဲ အနမ်းက တုန့်ပြန်လာသည်။ ဒယ်ဒီဟာ သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း မက်မက်မောမော အားပါပါ နမ်းနေပါတော့သည်။ မဆုံးနိုင်တဲ့ အနမ်းအရှည်ကြီးကို သားအဖနှစ်ယောက် ချစ်ခြင်းများစွာနဲ့ လက်တွဲလျှောက်လို့ အားရတဲ့အဆုံးမှာ…

“ပြွတ်”

“သမီးလေး ဒယ်ဒီတို့ မဖြစ်သင့်”

ဒယ်ဒီ့စကား မဆုံးခင် ပင်စီက ပါးစပ်ကို အသာလှမ်းပိတ်လိုက်လေသည်။ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ ကြာမူပါပါကြည့်ရင်း နူးညံ့ကြင်နာမှု အပြည့်ပါသော လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်…

“ဒယ်ဒီ ဒါတွေ မစဉ်းစားပါနဲ့ ခေါင်းထဲက ထုတ်ထားလိုက်ပါ။ အဖြူရောင်တံတိုင်းကြီး အပြင်ဘက်ကို သမီးနဲ့ လိုက်ပြီး အပြာရောင် လွင်ပြင်ကြီးထဲမှာ ချစ်တမ်းကစားရအောင်။ အဲ့ဒါ သမီးလိုချင်တဲ့ ဒယ်ဒီဆီက လက်ဆောင်ပါ လိုက်ခဲ့ပါနော်”

ဟုပြောဆိုကာ မစဲနိုင်သော အနမ်းမိုးများ ရွာချလေသည်။ မိုက်ကယ်မှာ သမီးလုပ်သူ စနမ်းတော့ သတိလက်လွတ်ကာ အတွေ့အာရုံနောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်မိလေသည်။ သို့သော် သတိဝင်လာ၍ မသင့်တော်ကြောင်း ပြောမည်အပြု သမီးလုပ်သူ၏ စကားနှင့် လိုလားတပ်မက်မှုကို မြင်ရတော့ ငြင်းဆန်ရန် စိတ်မကူးချင်တော့ပေ။ သမီးဖြစ်သူကို အစွမ်းကုန် ကြင်နာရန် ဆုံးဖြတ်မိလေသည်။

ထိုသို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသည်နှင့် ကြင်နာမှုအပြည့်ဖြင့် နမ်းနေသော သမီးဖြစ်သူအား ခါးမကိုင်ကာ မချီလိုက်လေသည်။ ပင်စီက အလိုက်သိစွာဖြင့် သူ့လည်တိုင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ခိုကာ သူ့အပေါ် ဖက်၍တက်လေသည်။ သူက မချီ၍ သူတို့လင်မယားအိပ်သော နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ်သို့ တင်လိုက်လေသည်။

ထို့နောက် သူ့အင်္ကျီ ဘောင်းဘီများကို ချွတ်လိုက်လေသည်။ ပင်စီက ကူချွတ်ပေးလေသည်။ ပင်စီ့ အင်္ကျီကို ရင်ဘတ်မှ ကိုင်ကာ ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည်။ ဒါမှလဲ အမှတ်တရဖြစ်မည် မဟုတ်ပါလား။

“ဗြိ ဗြိ”

ပင်စီက ဘရာစီယာဝတ်မထားပဲ ပင်တီကလည်း ခါးနှစ်ဖက်တွင် ချိတ်ပါသော ပင်တီဖြစ်လေရာ ချိတ်များကို အသာဖြုတ်ကာ ဆွဲထုတ်လိုက်ရုံဖြင့် အဆင်ပြေလေသည်။ ထိုနောက် သူအင်မတန် စို့ချင်ခဲ့သော ကော့ချွန်နေသော နို့များကို အားရပါးရ စို့လေတော့သည်။ ပင်စီမှာ တအိအိဖြင့် ညီးညူကာ ကာမအရသာကို ထူးကဲစွာ ခံစားနေလေသည်။

နို့ကို အားရအောင် စို့ပြီးနောက် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာဟလိုက်ရာ ပင်စီက အလိုက်တသိ ကားပေးလေသည်။ သူက ပင်စီ၏ ချစ်စရာကောင်းသော ပူစီလေးအား လက်ညိုးနှင့် လက်မသုံးကာ ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည်။ နီတာရဲနေသော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများကို တစ်ချက်ကြည့်၍ လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပင့်ကာ ယက်လေတော့သည်။

“အားး အ အ ဒယ် အ ဒီ…. အရမ်း အ အ ကောင်းးပါတယ်… အားး အိုးးး ကျေးးး ဇူးး ဒယ် ဒီ အားး”

ပင်စီမှာ အသံထွက်ကာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ညီးညူရင်း ဒယ်ဒီ့ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောမိလေသည်။ ဒယ်ဒီက သူကို စပြီးချီလိုက်ကတည်းက ကျေနပ်ကာ အပျော်ကြီးပျော်နေတာဖြစ်ပြီး နို့စို့ခံရတာကိုလည်း အထူးနှစ်သက်မိလေသည်။ ဒယ်ဒီက မရွံမရှာ ဘာဂျာကိုင်ပေးသည့် အခါမှာတော့ ဒယ်ဒီကို ချစ်ပြီးရင်းချစ်ကာ တိမ်ယံထက်ကို မြောက်တက်သွားသလို ငြိမ့်ခနဲ့ ငြိမ့်ခနဲ့ ခံစားမိလေသည်။

ထို့ပြင် ဒယ်ဒီက သူ့စောက်စိကို စုပ်သောအခါ ဒယ်ဒီ့မေးစေ့က သူ့စောက်ပတ်ထဲ စိုက်နေပြီး မုတ်ဆိတ်မွေး ငုတ်စိလေးများက စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ပွတ်တိုက်ခံရသော အရသာမှာ ဘာနှင့်မှမတူအောင် ကောင်းကာ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးဆုံးခြင်းကို တက်လှမ်းကာ စောက်ရေများလည်း အိုင်ထွန်းနေပါတော့လေသည်။

ရုတ်တရက် စောက်စိကို စုပ်နေသော နှုတ်ခမ်းမှာ ခွာသွားသဖြင့် ဟာခနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။ မျက်စိဖွင့်ကြည့်တော့ ဒယ်ဒီက သူ့ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်၍ အရှည် ၇ လက်မခန့်ရှိသော လီးကြီးဖြင့် သူ့စောက်ပတ်လေးအား တေ့လိုက်လေသည်။

လီးကြီးကား နွေးထွေးသော အပူငွေ့ငွေ့လေးရှိကာ ထူးခြားသော ဓာတ်တစ်မျိုးရှိသည်ဟု ခံစားမိလေသည်။ လီးကြီး သူ့စောက်ပတ်နှင့် ထိလိုက်သည်နှင့် သူ့တကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို ကျင်တက်သွားလေသည်။ ဤအချိန်သည် ပင်စီ့ဘဝ တသက်တာတွင် အထူးခြားဆုံး စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်စရာကောင်းလွန်းသော အချိန်ဖြစ်ပါသည်။ တသက်လုံး ကျွေးမွေးပြုစု စောင့်ရှောက်လာခဲ့သော သူ့ကိုမွေးထုတ်ထားသော ဒယ်ဒီက သူ့အား သားမယားအဖြစ် သိမ်းပိုက်တော့မည့် အချိန်ဖြစ်ပါသည်။ သူကိုယ်တိုင်က လိုလိုလားလား သူ့အပျိုစင်ဘဝကို ဒယ်ဒီ့ထံ အပ်ခဲ့လေသည်။ မကြာမီပင် သူသည် ဒယ်ဒီရဲ့ မယားဖြစ်တော့မည်ဟူသော အသိက သူ့အားရမ္မက်ထန်စေကာ စောက်ရေများ ထပ်မံစိမ့်ထွက်လာစေပါသည်။

ဒယ်ဒီက ဖြေးဖြေးခြင်းနဲ့၍ သွင်းနေပေသည်။ စောက်ပတ်ထဲသို့ တအိအိ ဝင်လာသော လီးကြီး၏ ပွတ်တိုက်ထိတွေ့မှုကို ခံစားရင်း တဖြေးဖြေးကောင်းလာလေသည်။

မိုက်ကယ်မှာဖြေးဖြေးခြင်းနဲ့ သွင်းနေလေရာ သုံးချိုး တစ်ချိုး အရောက်တွင် အလွှာကလေးတစ်ခု ကာထားသည်ကို ခံစားမိလေသည်။ ပင်စီ့ အပျိုမှေးဟု သိလိုက်လေသည်။ သမီးဖြစ်သူကို ပန်းဦးချွေရပြီဆိုသော အသိက သူ့ကို တက်ကြွစေပါသည်။

အပျိုမှေးထပ်ရှေ့မတိုးပဲ အသာလေးမှန်မှန် အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေလိုက်လေသည်။ အချက် ၅၀ ခန့် ရှိသောအခါ ပင်စီမှာ အရသာတွေ့စပြုလာလေသည်။ အပျိုမှေးကို ဖောက်ရန်အတွက် မိုက်ကယ်မှာ အသာလေး ကိုယ်ကိုကိုင်းကာ ပင်စီနှုတ်ခမ်းများအား စုပ်ယူလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အသာလေး ၁၀ ချက်ခန့် ညောင့်ပေးနေလိုက်လေသည်။ ၁၀ ချက်ခန့် ညောင့်ပြီးသော် ဒစ်ပေါ်လုနီးပါးဆွဲထုတ်ကာ အားအပြည့်သုံး၍ တဆုံးဆောင့်ချလိုက်လေသည်။

“ဖွတ် ပလွတ်”

“အိ အိ အိ”

ပင်စီမှာ ဒယ်ဒီက နှုတ်ခမ်းစုပ်ထားသဖြင့် အသံထွက်မရသော်လည်း သိပ်တော့မနာ။ အရေများ ရွှဲအိုင်နေတာကြောင့်လည်း သက်သာတာ ဖြစ်လေသည်။ မိုက်ကယ်က တောက်လျှောက် စက်သေနတ်ပစ်သလို ဆောင့်ပါလေတော့သည်။ နာနေရာမှ ချက်ချင်းလိုလို နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းလာလေသည်။ ထို့နောက် နာတာပျောက်ပြီး အကောင်းကြီးကောင်းလာသောအခါတွင် မိုက်ကယ်က နှုတ်ခမ်းကို လွှတ်ပေးလိုက်လေသည်။

“အအ အ အ အားးးး အိုးး ဟင်းးးးး ဟင်း အိုးးး ကောင်းးးး အ အ”

ပင်စီ ညီးသံလေးများ ထွက်လာသောအခါ ပင်စီ ကောင်းနေပြီဆိုတာကို သိပြီးနောက် မိုက်ကယ်က သူ့လက်၂ ဖက်ဖြင့် ပင်စီ့ ပေါင်နှင့် ဖင်အစပ်ကို စုံရိုက်ကာ လိုးပါတော့သည်။ ဆောင့်ချက်က ကြမ်းကြမ်း လက်၂ ဖက်က ပြင်းပြင်းရိုက် အလိုးခံရသောအခါ ပင်စီမှာ အချိုပေါ် သကာလောင်းသလို အရသာပေါ် အရသာဆင့်ကာ အကောင်းကြီးကောင်း၍ ပါးစပ်မှ တဏှာစကားများပါ ပက်ပက်စက်စက် ထွက်လာပါတော့သည်။

“အားးး အ အ ဒယ်ဒီ လီးကြီးနဲ့ လိုးပါ…. အ အ ရိုက်လိုးပါ…. အအလိုးပါ ဆောင့်ပါ အ အ ”

“ဖြန်း ဖြန်း”

“ဖွတ် ပလွတ်”

“ကောင်းလား အသဲလေး ဖွတ် ပလွတ်”

“ကောင်းတယ် ဒယ်ဒီ….. အအ လိုးပေးပါ…. ရိုက်ပါ လိုးပါ…. အ အ သမီး ပြီးတော့မယ် ဒယ်ဒီ”

လိုးရင်း ရိုက်ရင်း ပြီးခါနီးပြီဆိုသောကြောင့် မိုက်ကယ်မှာ ပြိုင်တူပြီးစေရန် အရိုက်ရပ်၍ အားနှစ်ဆတိုးကာ လိုးလေတော့သည်။ မကြာမီ သားအဖနှစ်ယောက်၏ အဖြူရောင်တံတိုင်းကြီး အပြင်ဘက်က အပြာရောင် ချစ်ပွဲကြီးသည် အောင်မြင်စွာ ပြီးဆုံးခဲ့လေသည်။ လရေများ တစ်ချက်ပန်းတိုင်း စောက်ပတ်က တစ်ခါညစ်ကာ မိုက်ကယ်မှာ အကောင်းကြီး ကောင်းနေလေသည်။ ပင်စီမှာလည်း နွေးခနဲ စောက်ပတ်ထဲ လရေတိုးဝင်လာတိုင်း အသဲခိုက်အောင် စိမ့်ခနဲစိမ့်ခနဲ လူ့ဘဝ စည်းစိမ်ကို လောကမေ့အောင် ခံစားမိလေသည်။

……………………………………………..

ချစ်ပွဲကြီး ပြီးဆုံးပြီးနောက် ဒယ်ဒီက သူ့ကို ပွေ့ချီကာ ရေချိုးခန်းဆီသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ လိုးနေတုန်းက ရိုက်သဖြင့် သူ့ကိုများ နှိပ်စက်လေမလားဟု တွေးထင်မိသော အမြင်တို့မှာ ပျောက်ကွယ်လုနီးပါး ဖြစ်လာလေသည်။ ဒယ်ဒီက ကိုယ်တိုင်ရေဆေးပေးလေသည်။ ရေပန်းဖွင့်ကာ ရေးချိုးစေလေသည်။ သားအဖနှစ်ယောက် အတူတူ ရေချိုးကြလေသည်။ ဒယ်ဒီကိုယ်တိုင် ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရာ သူကလည်း မှီရာကို ပြန်၍ တိုက်ပေးလေသည်။ ဒယ်ဒီ့ ယုယမှု ကြင်နာမှုများကို ခံစားရသောအခါ ပင်စီမှာ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်ကာ ပီတိဖြာဝေနေပါလေသည်။

“ဒယ်ဒီ ဘာလို့ သမီးကို ရိုက်တာလဲဟင်”

“ရိုက်လိုးတာနဲ့ ရိုးရိုးလိုးတာ ဘယ်ဟာပိုကြိုက်လဲ ကလေးရဲ့။ သမီးမကြိုက်ရင် မရိုက်ပါဘူးကွယ်။ နာကျင်ပြီး ကာမခံစားရတာ ပိုကောင်းတယ် သမီးရဲ့။ သမီးလေးကြိုက်ရင် နောက်တစ်ခါ ကြိုးတုပ်လိုးမယ်”

“ဒယ်ဒီဘာလုပ်လုပ် သမီးက ခံပြီးသားပဲ။ ဒါပေမဲ့ သမီးကို ပစ်မသွားရဘူးနော်။ ဒယ်ဒီနဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ ကောင်မကို ဖြတ်လိုက်တော့။ မာမီ့နေရာကို သမီးပဲယူမှာ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဒယ်ဒီ့စိတ်ကြိုက် ဖြစ်စေရမယ်။ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းရင် သမီးလေး စိတ်ကြိုက်ပဲနော်”

ရေချိုးပြီး ရေသုတ်ပေးနေရင်း သားအဖနှစ်ယောက် အပြန်အလှန် ပြောနေကြလေသည်။ မိုက်ကယ်မှာ နှုတ်ခမ်းထော်၍ ရန်တွေ့သလို ပြောနေကာ အခေါ်အဝေါ်များပါ ပြောင်းလာသော သမီးဖြစ်သူကို ချစ်ပြီးရင်းချစ်ကာ အူယားလာသောကြောင့် ခါးမှကိုင်၍ ပခုံးပေါ်သို့ ထမ်းတင်လိုက်လေသည်။

“အိုးးးး ဒယ်ဒီ ဘာလုပ်မလို့လဲ”

“သမီးရဲ့ အော်စကာရတဲ့ မင်္ဂလာဦးညမှာ အချိန် အလဟဿ မဖြစ်အောင် ကုတင်ပေါ်သွားပြီး ကြိုးတုပ်လိုးမလို့”

ဟုဆိုကာ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ထမ်းသွားလေတော့သည်။


ပြီးပါပြီ။



 

လျှို့ဝှက်အပြုံး (စ/ဆုံး)

လျှို့ဝှက်အပြုံး (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အာကာမင်း

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

နံနနက်စာစားရန်အတွက် မီးဖိုခန်းနှင့်တွဲလျက် ထမင်းစားခန်းထဲဝင်လာသောသူရိန်စိုးမှာ ညဝတ်ဂါဝန်ပါးလေးကိုမလဲရသေးဘဲ မနက်စာပြင်ဆင်နေသော သူ့အမေဒေါ်မေဇင်အောင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အသက် ၄၁ နှစ်အ ရွယ်ဒေါ်မေဇင်အောင်မှာ ယခုလိုညဝတ်ဂါဝန်အပါးလေးဖြင့် အလွန်ပင်ဆွဲဆောင်မှုရှိနေပြီး ဖြူဖွေးနူးညံ့သောအသားအ ရည်ကြောင့် ရှိရင်းစွဲအသက်ထက် များစွာနုပျိုနေသည်ဟု ထင်ရသည်။ 

ဖြောင့်စင့်သောနှာတံ ၊ ဝိုင်းစက်သောမျက်လုံးများနှင့် သွယ်လျသောမျက်နှာအနေအထားတို့ကြောင့် ယခုလိုအသက် ၄၁ နှစ်အရွယ်မှာတောင် အလှသွေးတွေကြွယ်နေလျက်ရှိနေသည်။ 

မိန်းမကောင်းပီသမှုလက္ခဏာတရပ်အနေဖြင့် အုံကောင်းပြီးမဲနက်သန်စွမ်းသော ဆံပင်တို့က ခါးအ ကျော်တင်ပါးအစပ်အထိ ရှည်လျားနေပေသည်။ အရပ်က ၅ ပေ ၅ လက်မခန့်ရှိပြီး ထိုအရပ်နှင့်လိုက်ဖက်ညီသော ပြည့်ဖြိုးသောခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ ထို့ကြောင့်သူမရဲ့အသက်အရွယ်နှင့် သူမအလှတရားကိုက လုံးဝကိုဆန့်ကျင်ဘက်ကြီးဖြစ်နေသည်။ 

သူရိန်စိုးမှာ သူ့အမေဒေါ်မေဇင်အောင်ကို ယခုလိုပုံစံနှင့်တွေ့လိုက်ရသည့်အချိန်တိုင်း ရင်ထဲမှအမျိုးအမည်မဖော်ပြနိုင်သော ခံစားမှုနှင့်အတူ ပေါင်ကြားကလီးကလည်းဖုဖောင်းလာတတ်သည်။ ဘေးဘီသို့လှည့်ပြီး သူ့အဖေရဲ့အ ခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်သည်။ 

အဖေကဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေပြီး သတင်းစာကိုသာ အာရုံစိုက်ပြီးဖတ်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် အမေရှိရာသို့လာခဲ့လိုက်သည်။ 

အမေနဲ့သူက လွန်ခဲ့သောအပတ်ထဲကထဲက ကာမအမှောင်ထုအတွင်းသို့ သက်ဆင်းမိခဲ့ကြပြီး အိမ်မှာအဖေရှိနေသောအချိန်မျိုးတွင်သာမန်သားအမိလိုသာနေခဲ့ကြပြီး အဖေအိမ်မှာမရှိသည့်အချိန်တိုင်းတွင်မူ လင်မယားလိုသာ ပွင့်လင်းစွာနေလာခဲ့ကြသည်။ 

သူ့အနေနဲ့ အမေနဲ့အတူ ကာမအမှောင်ထုအတွင်းသို့ကျရောက်ခဲ့ကြသော်လည်း အမေ့အပေါ်တွင်လေးစားခြင်း ၊ ဂါရဝတရားထားရှိခြင်းတို့ကမူ အနည်းငယ်မျှပင်လျော့မသွားခဲ့ဘဲ ပို၍ပင်တိုးလာခဲ့သည်။

ပြီးခဲ့သောအပတ်ထဲတွင် အဖေကအလုပ်ကိစ္စတခုဖြင့် ခရီးထွက်သွားခဲ့ပြီး အမေနဲ့သူသာအိမ်မှာကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည်။ ထိုညမှာပင် သူ့ရဲ့သူငယ်ချင်းတယောက်ကဖိတ် သော မွေးနေ့ပါတီကိုအမေနဲ့အတူသွားခဲ့ကြပြီး အဖေအိမ်မှာမရှိသည်ကို အခွင်းအရေးယူပြီး အမေသောက်မည့်အအေးထဲကို ကာမစိတ်ကြွဆေးပြားကို ထည့်ခဲ့သည်။ 

အမေ့ရဲ့အလှတွေကို သူလူပျိုစဖြစ်ချိန်ထဲက ရူးသွပ်စွာတပ်မက်ခဲ့ပြီး ထိုညကတော့ သူ့ရဲ့အလှည့်ရောက်လာပြီဟုသဘောထားပြီး အကွက်ဆင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မွေ့နေ့ပါတီကနေ စောစော ပင်ပြန်လာခဲ့ပြီး အိမ်ရောက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် အမေကသူမရဲ့အခန်းထဲသို့ ကပျာကယာဝင်သွားသည်။ 

နောက်ထပ် ၅မိနစ်လောက်ကြာအောင် စောင့်နေခဲ့ပြီးမှ သူ့တကိုယ်လုံးကအဝတာအစားတွေကိုချွတ်ပြီး အမေ့အခန်းထဲဝင်လာခဲ့ သည်။ ထိုသို့ အမေသောက်မည့်အအေးထဲကို ကာမစိတ် ကြွဆေးထည့်ခဲ့သလို ယောကျ်ားအားတိုးဆေးကိုလည်း သူကကြိုတင်သောက်ထားခဲ့သဖြင့် သူ့လီးမှာသံချောင်းတချောင်းလိုပင် မာကြောတောင်မတ်နေသည်။

အမေ့အခန်းတံခါးကို အသံမမြည်အောင်သတိထား ဖွင့်လိုက်ပြီး ဝင်လာခဲ့သော်လည်း ကုတင်ပေါ်ကအမေက တော့ လောကကြီးတခုလုံးနှင့်အဆက်အသွယ်ပြတ်နေသလိုတကိုယ်လုံးဘာအဝတ်အစားမှမပါဘဲ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် သူမစောက်ပတ်ကိုလက်နဲ့ပွတ်ပြီး ကစားနေသည်။ သူက အမေ့ကုတင်အနားအထိလျှောက်လာချိန်အထိ အမေ့မျက်လုံးကပွင့်မလာခဲ့ဘဲ ပါးစပ်ကတအင်းအင်းနှင့်ငြီးငြူရင်း စောက်ပတ်ကိုသာလက်နဲ့ပွတ်နေသည်။ သူက အမေ့ကိုအပေါ်စီးကနေအုပ်မိုးထားလိုက်ပြီး 

"အမေ"

ဟုခေါ်လိုက်သောအခါမှသာ အမေ့မျက်လုံးတွေပွင့်လာ သည်။ ယခုလိုအခြေအနေမျိုးမှာ သူ့ကိုမြင်လိုက်ရသဖြင့် အမေ့မျက်လုံးထဲတွင် မယုံကြည်နိုင်မှု ၊ အံ့သြမှု ၊ ရှက်ရွံ့မှုစသည့် အရိပ်တွေပြေးနေပြီး ကုတင်ပေါ်ကနေထရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ သို့သော် အမေ့ကြိုးစားမှုက အောင်မြင်မလာခဲ့ပေ။

သူကအမေ့ကိုလက်နဲ့ပြန်တွန်းလိုက်သဖြင့် ကုန်းထလာသော အမေ့ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက ကုတင်ပေါ်ကိုပြန်လည်ပြိုလဲသွားသည်။ အမေက

"သား ဒါ....ဒါ ဘာလုပ်.....လုပ်တာလဲ?"

ဟု အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ဖြင့်မေးလာသည်။ သူက

"အမေလိုအပ်နေတာကို သားဖြည့်ဆည်းပေးမလို့"

ဟု ပြောပြီး သူ့ကိုအမေ့စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ အမေ့မှာ ရုန်းကန်ချိန် ငြင်းဆန်ချိန်ပင်မရလိုက်တော့ဘဲ သူမစောက်ပတ်ထဲသို့ဝင်လာသောသူ့လီးကို လက်ခံလိုက်ရသည်။ အစပိုင်းမှာတော့ အမေကမသင့်တော်ဘူးဟူသောအသိစိတ်ဖြင့် သူ့အလိုကိုမလိုက်ဘဲ တားမြစ်နေသော်လည်း ဆေးအရှိန်တက်လာခြင်းကြောင့်လည်းကောင်း ၊ သူမစောက်ပတ်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသော သူ့လီးကြောင့် လည်း ကောင်း နောက်ပိုင်းတွင်လုံးဝမငြင်းဆန်တော့သည့်အပြင် အောက်ကနေသူမဖင်ကြီးကို ကြွကြွပေးပြီး လီးအဝင်နက်စေရန်ကူညီပေးလာသည်။ 

ထိုညက အမေ့ကို ၃ ချီလိုးပြီးမှ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပြီး နောက်ရက်မှာတော့ အမေကသူ့ကိုရှောင်နေသည့်ကြားထဲကနေ ၂ ချီလိုးခဲ့လိုက်သေးသည်။ ည အိပ်ခါနီးတွင် နောက်ထပ် ၂ ချီထပ်လိုးဖြစ်ကြသည့်နောက်ပိုင်းအမေနဲ့သူလည်း ပွင့်လင်းလာကြသည်။ 

ထိုသို့ဖြင့် ကာမပင်လယ်ကိုမမောနိုင်မပမ်းနိုင် ကူးခတ်လို့ကောင်းနေကြချိန်တွင်မနေ့ကနေ့လည်ခင်းအချိန်တွင် ခရီးကပြန်ရောက်လာသောအဖေ့ကြောင့် အရှိန်တန့်သွားခဲ့ရ သည်။ ယခုမနက်တွင် အဖေကဧည့်ခန်းမှာ သတင်းစာထိုင်ဖတ်နေသောကြောင့် သူကအမေ့ဆီကိုလာလိုက်ပြီး နောက်ဘက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ထိုသို့ဖက်ထားရင်း အမေ့နားနားကပ်ပြီး လေသံလေးဖြင့်

"အမေ့ကို လွမ်းနေပြီ"

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက

"လွှတ်စမ်းသား  သားအဖေတွေ့သွားလိမ့်မယ်"

ဟု သတိပေးလာသည်။ သူက

"အမေ့ဟာကြီးကို သားလွမ်းနေတာ အမေ့ပင်တီချွတ်ပေး"

ဟု တောင်းလိုက်သည်။ အမေကသူ့ကိုလည်ပြန်ကြည့်ရင်း

"ခဏနေရင် သားအဖေအလုပ်ကိုသွားတော့မှာ ခဏစောင့်ပါသားရယ်။ သားအဖေသွားတာနဲ့ သားကြိုက်တာလုပ်ဖို့ အမေခွင့်ပြုတယ်။ ခုလွှတ်ပေးဦး"

ဟု စိုးရိမ်နေသည့်လေသံလေးဖြင့် ပြောလာသည်။သူက အမေ့ဖြစ်သူရဲ့စွင့်ကားနေသောဖင်တွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း

"သား တအားထန်နေတာအမေရယ် သားကို အနံ့လေးရှူခွင့်တော့ ပေးပါ"

ဟုပြောပြီး ညဝတ်ဂါဝန်လေးကို မတင်လိုက်သည်။ သူ့ဒူးကိုထောက်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာကိုအမေ့ဖင်တွေနဲ့ ပင်တီပေါ်က နေဘဲ ပွတ်သပ်နေမိသည်။ ထိုအခါ အမေက

"သားအဖေ တွေ့သွားလိမ့်မယ်သားရယ် ဒီလိုမလုပ်စမ်းနဲ့။ လွှတ်စမ်းပါ"

ဟု ပြောသည်။ သူက အမေ့ဖင်တွေကို သူ့မျက်နှာနဲ့ပွတ်သပ်နေရင်းကနေ

"သားကိုရပ်စေချင်ရင်သားလိုချင်တာပေးလေ"

ဟု အကျပ်ကိုင်ပြီး တောင်းဆိုလိုက်သည်။ ထိုအခါအမေက သက်ပြင်းတချက်ချလိုက်ပြီး

"ဟင်းးးးးးသားနဲ့တော့ ခက်တာတာဘဲ"

ဟုပြောပြီး ပင်တီကိုခါးကနေ ခြေမျက်စိအထိ ဆွဲချလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေ့ရဲ့အမွှေးပါးပါးနဲ့ စောက်ပတ်ဖောင်း ဖောင်းကြီးကို အနီးကပ်မြင်လိုရသည်။

အမေ့ဖင်တွေကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်တာဘဲဖြစ်ဖြစ် အမေ့စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်တာကိုဘဲဖြစ်ဖြစ် သူ့အနေနဲ့လုပ်လို့ရနေသော်လည်း ဧည့်ခန်းထဲမှာသတင်းစာထိုင်ဖတ်နေသောအဖေ့ကြောင့် အမေ့စိုးရိမ်နေသောစိတ်ကို ပို၍မြင့်တက်မလာစေရန်အတွက် ငြိမ်ငြိမ်ဘဲနေလိုက်သည်။ အမေက ကြမ်းပြင်ကပင်တီကို ကုန်းကောက်ယူလိုက်ပြီ

"ကဲ ရော့ ရော့ လိုချင်ရရင်တော့ ငြိမ်ငြိမ်နေတော့နော်"

ဟုပြောပြီး ပင်တီကိုသူ့ဆီလှမ်းပေးလိုက်သည်။ အမေပေးသောပင်တီကိုလှမ်းယူ၍ နှာခေါင်းမှာကပ်ပြီး အားရပါးရရှူလိုက်သည်။ ပြီးနောက်

"အဲဒါတွေကြောင့် အမေ့ကိုချစ်နေရတာ အမေ့စောက်ပတ်အနံ့က မွှေးနေတာဘဲ"

ဟုပြောပြီး အမေဖြစ်သူကို နောက်တကြိမ်ဖက်လိုက်ပြန်သည်။ သူ့လက်တွေက အမေ့ကိုဖက်နေရင်းကနေ အမေ့ ဖင်တွေကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးနယ်နေသဖြင့် အမေကရှက်သွေးဖြန်းနေ သောမျက်နှာလေးဖြင့်

"သားလိုချင်တာရရင် ဖယ်တော့လေ ဒီမှာမနက်စာလုပ်နေတာ မပြီးသေးဘူး"

ဟု သတိပေးလာသဖြင့် အမေ့ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့အ ခန်းဆီသို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။အခန်းထဲပြန်ရောက်လာပြီးနောက် အမေ့ပင်တီကိုသူ့လီးမှာပတ်ပြီး ပွတ်နေလိုက်ရင်း ပြီးမသွားရလေအောင် သတိထားပြီး ထိန်းထားသည်။ နောက်ထပ်နာရီဝက်လောက် အကြာတွင် သူ့အခန်းတံခါးခေါက်သံနှင့်အတူ

"သားရေ မနက်စာ စားလို့ရပြီ"

ဟူသော အမေ့အသံလေးကိုကြားလိုက်ရသည်။ သူက အသံပြန်မပေးဘဲ စောင်တထည်ဆွဲခြုံပြီး အိပ်ချင်ဟန်ဆောင်နေလိုက်သည်။ အမေကသူ့အခန်းတံခါးကိုဖွင့်ဝင်လာသည်။ သူအိပ်နေရာကုတင်ဆီသို့ လျှောက်လာသော အမေ့ခြံသံကိုသာ နားစွင့်ထားပြီး ခြေသံရပ်တန့်သွားချိန်တွင် သူ့ပါးပြင်သို့အမေရဲ့အနမ်းတပွင့်ကျရောက်လာပြီး

"သားလေး ပြန်အိပ်ပျော်နေတာလား"

ဟုမေးသော အမေ့အသံလေးကိုပါကြားလိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်မှာဘဲ သူကအမေ့ကိုဆွဲဖက်လိုက်သဖြင့် အမေ့ခန္ဓာ ကိုယ်က သူနှင့်အတူကုတင်ပေါ်မှာ လုံးထွေးသွားပြီး အမေကအောက် သူကအပေါ်ဖြစ်သွားသည်။ ထမင်းစားခန်းထဲမှာ မနက်စာစားရန်စောင့်နေသောအဖေ့ကြောင့် သူ့မှအချိန်မရသဖြင့် အမေ့ဂါဝန်ကိုဆွဲလှန်လိုက်ပြီး သူ့လီးကိုအမေ့စောက်ပတ်ထဲသို့ဖိသွင်းကာ တဖုန်းဖုန်းမြည်အောင် ဆောင့် လိုးပြစ်လိုက်သည်။ 

သူက အမေ့ရဲ့အလစ်အငိုက်ကိုဖမ်းပြီး လိုးလိုက်သဖြင့် အမေ့မှာဘာမှမတတ်နိုင်တော့ဘဲ သူလိုးတာကိုလက်ခံပေးလိုက်ရတော့သည်။ အမေက

"ဇွတ်ဘဲကွာ ခဏလေးကို မစောင့်နိုင်ဘူး"

ဟုပြောဆိုရင်း သူမစောက်ပတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ သူ့လီးကိုညစ်ပေးနေရင်း သူမြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်ပေးနေသည်။ 

သူတို့ သားအမိကိုစောင့်နေသောအဖေ့ကြောင့် သူ့စိတ်ထဲမှာ အဖေသိသွားမှာကိုစိုးရိမ်မှုနှင့်အတူ အမေ့စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေရဲ့ ညစ်ပေးနေမှုကြောင့် အရင်လိုးခဲ့ရသည့်အကြိမ်ရေများနှင့်မတူ တမူထူးခြားပြီး အရသာအသစ်တခုကိုခံစားနေရသည်။ သူ့အခန်းတံခါးကလည်း ဖွင့်ထားလျက်သားဖြစ်နေသောကြောင့် အမေကသူဆောင့်ချက်တွေကို အသံမထွက်စေရအောင် အံတင်းတင်းကြိတ်ခံပေးနေရင်း ဖင်တွေငိုလည်းကြွကြွပေးလာသည်။ ထို့ကြောင့် သူက

"အမေ သားကို လေးဘက်ကုန်းပေး"

ဟု တောင်းဆိုလိုက်သည်။ သူ့တောင်းဆိုမှုကြောင့် အမေက တုံ့ဆိုင်းတုံ့ဆိုင်းဖြစ်သွားပေမယ့် သူကတော့ အမေ့စောက်ပတ်ထဲကလီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။

အမေက သူမြန်မြန်ပြီးသွားစေရန်အတွက် ဘာမှ ထပ်ပြီးငြင်းဆန်မနေတော့ဘဲ တံခါးကိုမျက်နှာမူပြီး လေးဘက်ထောက်ကာကုန်းပေးသည်။ သူက အမေ့နောက်ကနေ လိုက်ပြီး အမေ့ဖင်ကြားကပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီး ကို သူ့လီးနဲ့ညင်သာစွာပွတ်သပ်ပေးနေရင်း တချက်ထဲနဲ့လီး အဆုံးထိဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေ့ မှာ အသံမထွက်အောင်ထိန်းထားသည့်ကြားထဲကနေ

"အားးး"

ဟု အမှတ်တမဲ့ အော်လိုက်သည်။ အမေ့အသံကအနည်း ငယ်ကျယ်သွားပြီး အဖေများကြားသွားမလားဟု စိုးရိမ်မိနေ သေးသော်လည်း သူ့လီးကတော့ စပြီးဆောင့်လိုးနေပြီဖြစ် သည်။ 

ထိုအတိုင်း သူကလိုးဆောင့်နေသလို အမေကလည်း ဖင်ကြီးကော့ပေးထားပြီး သူလိုးသမျှကိုငြိမ်မခံဘဲ နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးနေသည်။ သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက အပြင်းဆုံးဖြစ်လာပြီး အသက်ရှူသံကလည်း မြန်လာသဖြင့် သူပြီး ခါနီးလာပြီဖြစ်သည်။ 

အချိန်လည်းမရသဖြင့် အမေ့ခါးကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ပြီး မေ့ကိုတဖုန်းဖုန်းအသံတွေမြည်လာ သည်အထိ ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေပန်း ထွက်သွားသည်။ အမေသူ့အခန်းထဲစဝင်လာသည့်အချိန်က နေ ယခုသုတ်ရည်ထွက်သည့်အချိန်အထိ အချိန် ၅ မိနစ် လောက်သာ ကြာသည်ဖြစ်သည်။

ထို့နောက် သူကအမေ့ကိုဆွဲထူပေးလိုက်ပြီး အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုတ်ယူကာနမ်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက်

"အရမ်းကောင်းတာဘဲ အမေရယ်"

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက

"ကောင်းတာက ခဏထားဦး သားအဖေကမနက်စာစားဖို့ စောင့်နေတယ် ..သားအဖေရှေ့ရောက်ရင် ဟန်မျက်နေနော်"

ဟု သတိပေးလေသည်။ ထို့နောက် သူအဝတ်အစားတွေပြန် ဝတ်လိုက်ပြီး အဖေစောင့်နေသော ထမင်းစားခန်းဆီသို့ အမေ့နောက်ကနေကုတ်ကုတ်လေး လိုက်လာခဲ့သည်။ ထမင်းသားခန်းထဲရောက်သောအခါ အမေက

"သားကိုနှိုးခိုင်းလိုက်တာ မင်းပါရောပြီး အိပ်နေတာလားကွ။ ငါဒီမှာ ဗိုက်ဆာလှပြီ"

ဟု ဘာတခုကိုမှမရိပ်မိ မသိရှိဘဲ အမေ့ကိုအပြစ်တင်ကာ ပြောဆိုလေသည်။ ထိုအခါ အမေက

"ရှင့်သားလေ အိပ်ပုတ်ကြီးနေလို့ မနည်းကိုနှိုးယူရတယ်"

ဟု ပြောပြီး ရှင်းပြသလ်ိုနှင့် လိမ်ညာလိုက်သည်။ ထိုအခါ အဖေက

"အေ အေး စားကြစို့ကွာ"

ဟုပြောပြီး စတင်စားလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် အမေနဲ့သူက တိုင်ပင်မထားဘဲ တယောက်မျက်နှာတယောက် ကြည့်လိုက်မိကြရင်း ပြုံးလိုက်မိကြသည်။ ထိုအပြုံးကတော့ သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်သာသိကြသည့် လျှို့ဝှက်အပြုံးဆိုတာကိုတော.........


ပြီးပါပြီ ။


မှတ်ချက်။         ။ My breakfast ကို ဘာသာပြန်ထားခြင်းဖြစ်သော်လည်း တိုက်ရိုက်ဘာသာပြန်ခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ စာရေးသူ၏စိတ်ကူး အနည်းငယ်ကို ဖြည့်စွက်ထားပါကြောင်း ရိုးသားစွာ ဝန်ခံရင်း..........


လေးစားစွာဖြင့်

.... .... ......

mom lover




Thursday, September 10, 2020

အနောက်တံခါးဖွင့်ခြင်း အမှတ်တရ (စ/ဆုံး)

အနောက်တံခါးဖွင့်ခြင်း အမှတ်တရ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“  ဖြန်း နင့် အဲဒါ ဘာ လုပ်တာလဲ ” 

တင်းရင်းနူးညံ့တဲ့ အထိန်းအကွတ်မပါ ရင်သားနှစ်မွှာကို ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီပေါ်ကနေ ညင်သာစွာ အုပ်မိုးပေးလိုက်မိတဲ့ ကိုယ့်လက်ဖျံကို အရိုက်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ တုန်ရီလှိုက်မောစွာ ရှက်ဒေါသနဲ့ မေးခွန်းထုတ်လိုက်တဲ့ အသံ ။ အလင်းမရှိ လူသံ၊သူသံ တိတ်ဆိတ်တဲ့ အမှောင်ဆန် မိုးညတစ်ညရဲ့ သန်းခေါင်ယံအချိန် ချိုမြိန်မှန်းသိတဲ့ ခန္ဓာဝရဇိန် နတ်စည်းစိမ်ခံစားဖို့ အစပျိုး အရှိန်ယူနေတဲ့ အခိုက်အတန့် .. ။

ပါးလွှာတဲ့ အကာနဲ့ ဝန်းရံထားတဲ့ အခြားတဘက်မှာတော့ ဆူဖြိုးထွားကြိုင်း ကျားရိုင်းတို့အကြိုက် စွဲခိုက်လောက်တဲ့ အရသာပုံဆောင်ခဲ ဆွဲကိုင်ချင်စရာ ရင်သားနှစ်မြွှာ ..စာစစ်ခန်းမှာ ရာထူးတက်ဖို့ ဗျူးဝင်နေတာမဟုတ်လို့ မေးလာတဲ့ ကွက်စ်ရှင်ကို မဖြေမိပဲ တိတ်ဆိတ်စွာ ဗျူဟာခင်းနေလိုက်တယ်။

တူနှစ်ကိုယ် စက်ရာထက်မှာ စည်းခြားကာထားတဲ့ ဖတ်လုံးကို ဖယ် လက်နက် (ပေါင်ခြံကြားကထောင်တန်) တစ်ထောက်စာ အကွာက သူ့ခန္ဓာ အထက်ပိုင်းရဲ့ ရင်ခွင်တစ်ပိုင်းကို ဆုတ်နယ်ပေးတာပေါ့၊နောက်ထပ်အသံမထွက်လာပဲ တိတ်ဆိတ်စွာခံယူနေတဲ့ သူငယ်ချင်းမ အတွက် ကောင်းခြင်းမဟာ အရသာတွေ ပေးဝေမျှဖို့ တဆင့်တက်ပြီး လှုပ်ရှားလိုက်တယ်။

ကိုယ့်ဘက်ကို ကျောပေးထားတဲ့ စွဲမက်ဖွယ် ခန္ဓာရှင်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ ဗိုက်သားပြင်ကို ညာလက်နဲ့ ပွတ်သပ်ရင်း ဘက်လက်က စိတ္တဇ ပန်းချီဆန်ဆန် လိပ်ခွေလိမ်တွန့်နေတဲ့ ဆံနွယ်စတွေကြား ပြေးလွှား ဆော့ကစားပေးတာပေါ့၊ အမှောင်ခင်းကျင်းတဲ့ မိုးသဲညရဲ့ မိုးခြိမ်းသံရှည်ကြီးတစ်ခုက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ကမ္ဘာတစ်ခြမ်းကို ဖြိုခွင်းပစ်လိုက်တယ်။

ခက်ခွာခွာ အနေအထားမှာ ကျောခိုင်းထားတဲ့ သူငယ်ချင်းမဟာ ကာမကျားရိုင်းရဲ့ ခံတွင်းဝဆီ ခိုဝင်ရာအမှတ်နဲ့ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာ ပြေးဝင်လာတဲ့ ကျွဲရိုင်းကြီးပမာ ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ပြီး မျက်နှာအပ်ကာ ကိုယ့်ကိုတုန်ရီနေတဲ့ လက်နဲ့ သိုင်းဖတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ အခွင့်အခါသင့်လို့ အချိန်မလင့်ခင် ကိုယ်လည်း ပန္နက်ရိုက်ဖို့ ပြင်ဆင်တော့တာပေါ့ …။

အချိန်ကား လွန်ခဲ့သော ၁၀ နှစ်က ။

အတိအကျပြောရရင် ၂၀၁၀ ခုနှစ်ရဲ့ မိုးရာသီညတစ်ည ။ သူငယ်ချင်းမရဲ့မိဘနှစ်ပါးနဲ့ အစ်မအကြီးဆုံးတို့ ဇာတိမြေကို အရေးကြီးကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်ကြတယ်၊ သူ့အစ်ကိုဝမ်းကွဲရဲ့ အိမ်သွားအိပ်ဖို့ စီစဉ်ထားပေမယ့်လည်း လင်မယားရန်အကြီးအကျယ်ဖြစ်ထားလို့ အစ်ကိုဖြစ်သူက လာမအိပ်ဖို့ အသနားခံတာကြောင့် သူငယ်ချင်းမခင်ဗျာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပေါ့၊

လူနေကျဲတဲ့ မြို့သစ်ဘက်က နံကပ်နှစ်ထပ်တိုက်ထဲမှာ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ဖို့ဆိုတာ တော်ရုံမစဉ်းစားဝံ့စရာ၊ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ထဲမှာ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေလည်းဖြစ် နေ့စဉ်နဲ့အမျှ စကြနောက်ကြမို့ ရင်းနှီးပွင့်လင်းသလို အပြောအဆိုလည်း ရဲတင်းကြတယ်၊ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက်သိပေါ့၊ လိုအပ်ရင်လည်း ကူညီဖေးမကြ၊ ဇီးရွက်သာသာလောက် ဖြစ်နေရှာတဲ့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ သူငယ်ချင်းမကို စက်ဘီးဘေးတိုက်ယှဉ်နင်းရင်း 

“ ဟဲ့  မိစု   ”

“ နင် ဘာ ဖြစ်နေတာလဲဟ၊ နင့်ရုပ်ကလဲ လင်သေလို့ နာရေးချပြီး ပြန်အလာ အိမ်မီးထဲ ပါသွားလို့ ယူကြုံးမရဖြစ်နေသလိုပဲ   ”

“ နင်မသိဘူးဟ၊ ငါ့အိမ်မှာ ဒီနေ့ညငါတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရမှာဟ   ”

“ ဆိုင်က ဟာမတွေကလည်း အိမ်လိုက်အိပ်ဖို့ တစ်ယောက်မှ ခေါ်မရဘူး   ”

ပြောရင်း မျက်ရည်တွေ ဝေ့နေတာမြင်တော့ ကိုလည်း စိတ်မကောင်း။

“ ဒီလိုလုပ်ဟာ ငါ့ အိမ်ကို လှမ်းပြောပြီး ငါလိုက်အိပ်မယ်လေ၊ နင်က အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်ပေါ့၊ ငါကအောက်ထပ်မှာအိပ်မယ်   ”

“ ဟယ် နင်တကယ်ပြောတာလား   ”

ဝမ်းသာအဲလဲ အသံနဲ့ပြန်မေးတယ်၊ မသိရင် အိမ်တွေ၊ မြေတွေ ပေါင်ထားပြီး အကြွေးသိန်းချီတင်နေတဲ့ ငမွဲတစ်ယောက် အခုပဲထီပေါက်သွားသလိုလို ဥပမာပြောပါတယ်။

“ တကယ် မဟုတ်ပဲ ပြောမလားဟ၊ နောက်စရာမှ မဟုတ်တာပဲကိုး   ”

“ အေးပါဟာ၊ ငါနင့်ကိုညစာကျွေးပါမယ်   ”

“ ငါတခုတော့ပြောမယ် မိစု၊ ဆိုင်ကလူတွေ တစ်ယောက်မှမသိစေနဲ့   ”

“ ဟင် ဘာလို့လဲ၊ ငါတစ်ယောက်ထဲမို့ အဖော်လာအိပ်ပေးတာပဲဟာ   ”

“ မိန်းကလေး တစ်ယောက်ထဲ ရှိတဲ့အိမ် သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်က အဖော် လာအိပ်ပေးတာ မသင့်တော်ဘူးလေဟာ နင် အဲ့လောက် မအနဲ့   ”

“ အေးပါ၊အေးပါ .. ငါ့အိမ်ကလူတွေလာရင်လဲ မပြောပြဘူး စိတ်ချ   ”

သူငယ်ချင်းမ ကိုယ်တိုင်ချက်ကျွေးတဲ့ ထမင်းနဲ့ဟင်း စားသောက်ပြီး အိပ်ချိန်စောသေးတာမို့ တီဗီ ထိုင်ကြည့်ကြတယ်၊ ည ၉နာရီ ထိုးတော့ သူငယ်ချင်းမက သူကြောက်တတ်လို့ ကိုယ့်ကိုအပေါ်ထပ်မှာပဲ ဧည့်ခန်းထဲအိပ်ဖို့ပြောတာပေါ့။

သူကတော့ သူ့အစ်မနဲ့ အတူအိပ်နေကျအခန်းမှာ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်မယ်တဲ့၊ အပေါ့အပါးသွားဖို့ အောက်ဆင်းချင်ရင်လည်း နှိုးမှာနော်တဲ့၊ ညဝတ်အင်္ကျီဂျိုင်းပြတ်နဲ့စပန့်သားဘောင်းဘီတိုဝတ်ထားတော့လည်း သူငယ်ချင်းမက အသားညိုပေမယ့် ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်နဲ့ဗျ။

သူကနည်းနည်းတော့ဝတယ်၊ တင်နဲ့ရင်ကထွားတယ် ဗိုက်မပူပေမယ့် ခါးတုတ်တယ်၊ အသားညိုပေမယ့် အသန့်ရှင်း တအားကြိုက်တာ၊ ပြောဦးမယ် အခန်းထဲ ဝင်အိပ်တယ်သာပြောတာ တံခါးကမပိတ်ဘူး ။ တစ်ယောက်ထဲမို့ ကြောက်လို့တဲ့၊ ကိုယ်လည်းကိုယ့်ရဲ့စိတ်ရိုင်းကို ချွန်းမအုပ်နိုင်တော့ လက်နဲ့ပဲပြီးရတာပေါ့၊အိပ်ယာပြောင်းလို့အိပ်မရတာရယ်၊ တူနှစ်ကိုတစ်အိမ်ထဲ အချစ်ပွဲလေး နွှဲခွင့်ရရင်ဆိုတဲ့ အတွေးရယ်ကြောင့် အိပ်မရတာရယ်၊ အိပ်ယာထဲဟိုလှည့်လိုက်၊ ဒီဘက်လိမ့်လိုက်ပေါ့။

အိပ်မပျော်တဲ့အဆုံး ဘုရားစင်ဘေးက ဘီရိုပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ဗုဒ္ဓဝင်ကျမ်းစာအုပ်ကြီး တွေ့တာနဲ့ ထိုင်ဖတ်နေလိုက်တယ် … ဆယ်နာရီခွဲသာသာလောက်ကျတော့ လေတွေတအားတိုက်ပြီး မီးကပျက်ပါလေရော၊မီးလည်းအပျက် မိုးတွေကလည်းတမဟုတ်ခြင်း ပြိုဆင်းလာပါရော၊ ခြိမ်းသံ၊ ခြောက်သံတွေနဲ့ လျှပ်စီးတွေကလက်သေး။

ဗုဒ္ဓဝင်ကျမ်းကြီး ဘီရိုပေါ်ပြန်တင်ပြီး မှောင်မှောင်မဲမဲထဲ အိပ်ယာဆီ ပြန်သွားမယ်လို့လုပ်တုန်း ဘယ်အချိန်ကအပြင်ရောက်နေမှန်းမသိ သူငယ်ချင်းမက ကိုယ်ကိုမတွေ့တော့ ကိုယ့်နမည်အသံကုန်အော်ပြီး ငိုပါလေရော၊ ကိုယ့်မှာပြန်ထူးရင်းအမြန်ပြေးလိုက်ရတာ ခလုပ်တိုက် လဲမကျတာကံကောင်းလို့။

ကိုယ်ကမရောက်သေးဘူး သူက ကိုယ့်ခြင်ထာင်ထဲရောက်နှင့်နေပြီ၊ နားနှစ်ဘက် ပိတ်ထားပြီး ငုတ်တုတ်လေးထိုင်နေတာ၊ ကိုယ်လည်း သူနဲ့သုံးပေ အကွာလောက်မှာ ထိုင်ပြီး အားပေးစကားပြောရတာပေါ့၊ (ငဗစ်ကြောင့် သုံးပေခွာထိုင်တာမဟုတ်ဘူးနော်၊ ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်သိလို့ ခွာထိုင်တာ)

မိုးခြိမ်းသံတွေငြိမ်ပြီး လျှပ်စီးလည်းမလက်တော့၊ မိုးကလည်းနည်းနည်း စဲသွားလို့ 

“ မနက်ကျရင် ဆိုင်သွားရမှာ နင်သွားအိပ်တော့၊ ငါလည်း အိပ်တော့မယ်”

ဆိုတာကို ဘာပြောတယ်မှတ်လဲ ၊

“ ငါနဲ့အတူ ခြင်ထောင်ထဲ လာအိပ်ပါတဲ့ အကျယ်ကြီးပဲတဲ့ အလည်ကနေ ခြေတင်ချထားမယ် နင်ဟာနင်ဟိုဘက်လှည့်အိပ် တဲ့   ”

ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်သိလို့ မဖြစ်ဘူးဇွတ်ပိတ်ငြင်းတော့လည်း 

“ တစ်ညလုံးမအိပ်ဘူး နင်လည်းမအိပ်နဲ့တဲ့ စကားထိုင်ပြောကြမယ် တဲ့   ”

မှောင်မိုက်တဲ့ညတစ်ည လမင်းကမသာ မီးကမလာ အိပ်ယာထက်မှာ တခြင်ထောင်ထဲ အိပ်ရမှာ ဘယ်ကျားက ဥပုတ်စောင့်နိုင်မှာတဲ့လဲ၊ သူလည်းမသိတာတော့မဟုတ်၊ ကျားကိုက်ခံရမှာထက် တောခြောက်ခံရမှာကို ပိုကြောက်နေရှာတဲ့ ဒရယ်မလေးဖြစ်နေတာ။

သူ့အကြောင်းတော့ ကိုယ်ကကောင်းကောင်းသိတယ်၊ မြူဆွယ်ဖျားယောင်းတာ မဟုတ်သလို လမ်းကြောင်းခင်းတာလည်း မဟုတ်၊ သူ ကြောက်တတ်တာလည်း ဆိုင်ကလူတိုင်း အကုန်သိ၊ အသားကညို ဆံပင်ကကောက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကထူသေးတယ်၊ တင်နဲ့ရင်ကတော့ မတ်လောက်စရာပေါ့၊ 

သူ့ကိုကြိုက်မယ့်သူမရှိသလို သူကလည်း စကားပြောရင်တောင် စည်းအကျော်မခံဘူးနော်၊ အခုက သူကြောက်တတ်လွန်းလို့သာ ကိုယ့်အတွက် ဒီလိုအခွင့်ရတာ၊ ကိုယ့်လည်း သူကြောက်တယ်။နင်ငါနဲ့တော့ဝေးဝေးခွာအိပ်နော်တဲ့၊ မိုးရွာရတဲ့အထဲမီးကပျက်နေတာတဲ့၊ ဖယောင်းတိုင်ကလဲမရှိဘူး၊ ငါတစ်ယောက်ထဲအိပ်ရရင် ကြောက်လို့သေသွားနိုင်တယ်တဲ့ ။

ငွေမိုးစတွေ စဲလို့ ရွှေမီးပြန်ရောက်လာချိန်မှာတော့ မွှေ့ယာထူထူထက်က ဇာချဉ်ထောင်ရဲ့ ရင်ခွင်မှာ အဝတ်မပါ ကိုယ်ဗလာနဲ့ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် ရမ်မက်စည်းစိမ်ခွက်ထဲ ပြုတ်ကျလုနီးနီး အခြေအနေပေါ့၊ တွေ့မရှောင် ကျာပိန်နဲ့ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ ကျွဲမကြီးတို့ရဲ့ သလွန်ထက်က အချစ်ပြိုင်ပွဲ အတွက် မာန်ဖီကြုံးဝါး နေကြတဲ့ အခိုက်အတန့်ဟာ လူ့ဘောင် လောကရဲ့ စည်းဝိုင်း အပြင်ဘက်မှာ သာယာလှိုက်မောခြင်း အပြည့်နဲ့ပါပဲ ။ 

ချောကလက်ရောင်သန်းတဲ့ ရင်စိုင်ထွားထွားကြီးကို အားပါးတရ စို့ပေးရင်း ပိတုန်းရောင်လယ်ကွက်လေးထဲက အတွင်းသား ရဲရဲလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ ထွန်ယက်ပေးနေတယ်၊ အမဲရောင်မြတ်ခင်းလေးနဲ့ မဟူရာဂူဝရဲ့ အတွင်းပိုင်း လှိုင်ခေါင်း တလျှောက်မှာတော့ စေးကပ်စိုရွှဲကာ အရည်လှည့်နေလေရဲ့။

မဲနက်တဲ့ နို့ထိတ်လေးနှစ်ဘက်ကို လျှာနဲ့ ရှိုက်ယူဆော့ကစားလိုက် အညိုရင့်ရင့် လည်တိုင်ဝင့်ဝင့်ကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက် နုညံ့တုတ်ခိုင်ပြီး အာဖရိက ဆန်တဲ့ ပေါင်တန်အတွင်းသားတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးလိုက်နဲ့

ကိုယ့်ရဲ့ အကွက်ရွှေ့မှုတွေကြောင့် ထွားကျိုင်းမဲနက်တဲ့ အပျိုရိုင်းမလေးခင်ဗျာ အစာစားကျင်း ရဲ့ လက်တစ်ကမ်းအကွာမှာ ကြိုးငြိနေရှာတဲ့ မေထုန်နွားမကြီး လို တရှူးရှူးတရှဲရှဲနဲ့ အစာခွက်ဆီ ဘယ်အချိန်ရောက်မလဲ ရုံးကန်နေရတယ်။

တချက်တချက် ရင်ဘက်ကြီးကော့တက်လာလိုက်၊ တခါတခါ မွှေ့ယာနဲ့တင်ပါးဆုံကြီးခွာသွားလိုက်နဲ့ မသိရင် ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ထဲက မြွေမလေး ကပြဖျော်ဖြေနေသလား အောက်မေ့ရတယ်၊ မခံစားနိုင်တဲ့အဆုံး ချောကလပ်ရောင် အပျိုရိုင်းမလေးရဲ့ ရင်ထဲက စကားလုံးတချို့ နှုတ်ခမ်းဖျားက ပွင့်အန်ကျလာတော့တယ်။

“ ငါ မနေနိုင်တော့ဘူးဟ နင်ကလဲ လုပ်ပါတော့ဟာ ”

ပန်းတိုင်အရောက်ချီတက်ဖို့ မရည်ရွယ်ခဲ့တာမို့ ဘာမှစီစဉ်မထားမိ၊ ခွဲစိတ်ခန်းဝင်ရင် လက်အိပ်လိုအပ်သလို၊ ဘောလုံးကန်လို့ ဂိုးသွင်းတဲ့အခါမှာလည်း ဘွတ်ဖိနပ်ပါမှ ပြည့်စုံလေသည် မဟုတ်လား၊ ကိုယ့်ရဲ့ဖွားဖက်တော် မောင်မဲလုံးအတွက် ညနေက ယူနီဖောင်း မဝယ်ခဲ့ရလေတော့ ဖိုင်နယ်ရောက်မှ နောက်ကြောင်း ပြန်ခေါက်ရမလို။

ကြံရာ မရပေမယ့် သူရဲကောင်းတို့ မည်သည် တပ်ပြန်ခေါက်ရိုးထုံစံ မရှိသည်၊ လှေခွက်ပဲကျန် အလံမလှဲ၊ တောင်ငူရာဇဝင်ထဲက နောင်ရိုးတိုက်ပွဲမှာ ဘုရင့်နောင် ဖောင်ဖျက်တိုက်သလို ကိုယ်လည်း ဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့ ချောင်ကပ်ဖိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် .. ။

အပေါ့အလေးသွားပြီး ကိုယ်သင်ပြသလို သေချာဆေးကြော သန့်ရှင်းကာ ရေချိုးထားတဲ့ ရင်ထွားထွား တင်ကားကား ခါးတုတတ်တုတ်နဲ့ မဲမှောင်ဝင်းပြောင်နေတဲ့ ကျွဲမကြီးရဲ့ ကောက်ကြောင်းအလှကို ကြည့်ပြီး လက်နဲ့တစ်ချီထုတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ ကိုယ်လည်းရေချိုးလိုက်သည်မို့ အေးချမ်းလန်းဆန်းပြီး ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ပေါ့၊

ဆားဗစ်ရင့်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကာမကျားပိန်ကြီးနဲ့ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ မနူးမနပ်ကျွဲမလေးတို့ အဝတ်မပါခန္ဓာချင်း ပူးကပ်လို့ အနွေးဓာက် ဖလှယ်ရင်း အရသာစယူကြတယ်၊ မသိမသာထော်နေတဲ့ ကျွဲညိုမရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးထူထူကြီးကို ကစ်ဆွဲရင်း ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့မင်းဂွတ်သီးရောင် ရင်သားပြောင်ပြောင်ကြီး နှစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကစားပေးတာပေါ့။

တခါတခါ မဲပြာနေတဲ့ပေါင်တန်အတွင်းသားတွေဆီ လက်ကရောက် သွားသေးတယ်၊ အနည်းငယ် ဝင်းပတဲ့ မျက်နှာပြဲကြီးကနေ ပါးစပ်နဲ့လျှာဟာ တဖြေးဖြေးခြင်း အောက်ပြည်အောက်ရွာဆီ စုံဆင်းလာခဲ့တယ်။

ဗိုက်သားတပြင် လျှာနဲ့ကစားရင်း ညာလက်က ရင်သားမို့မို့ထိတ်လေးကို ဆော့ကစားပေး၊ ဘယ်လက်က ထွန်ယက်မခံရဖူးသေးတဲ့ လယ်ကွက်ကို ထယ်ထိုးပေးလိုက်တယ်၊ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေကြားမှာ တခါတခါငြီးသံလေးပါလာတာ နားဆင်လို့အကောင်းသားဗျ .. ။

ကဲ အနောက်တံခါးဖွင့်ဖို့ စတင်ပြီ.။ ပတ်လက်အနေအထား တီတီတူးငှက်လို ခြေထောက်နှစ်ချောင်း မိုးမျှော်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဗိုက်ပေါ်ပြန်ခေါက်လှဲပေးလိုက်တယ်၊ သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ တံကောက်ကွေးကိုကိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး အတွင်းထဲထိ ပြောင်စင်အောက် လက်ခလယ်နဲ့နှိုက်ဆေးထားတဲ့ စအိုဝကို အသင့်ယူထားတဲ့ အုန်းဆီရွှဲနေအောင် သုတ်ပေးလိုက်တယ်။

သပြေသီးမှည့်ရောင်သန်းပြီး ကျုံ့နေတဲ့အဝလေးကို လက်ခလယ်ထိတ်လေးထည့်ပြီး ပတ်လည်လှည့်ပေးရင်း ညာလက်နဲ့ ရှေ့တံခါးကိုအကွဲချောင်းအလိုက်လေး အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးတယ်၊ လက်ခလယ်ကိုအုန်းဆီဆွတ်လိုက် စအိုဝလေးမွှေလိုက်နဲ့ အတော်လေးဆီဝသွားတော့မှ အထဲကိုမသိမသာ ထိုးသွင်းပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် အဝင်အထွက် မှန်မှန်နဲ့ ကြွက်သားတွေဟလာအောင် လုပ်ရတယ်၊ လက်ခလယ်နှစ်ဆစ်စာလောက်ဝင်နိုင်ထွက်နိုင်တော့မှ ပိုစစ်ရှင် ပြောင်းလိုက်တယ်။

ကျားကြီးရေသောက် လေးဘက်ထောက်ပေါ့၊ ကိုယ်က နံရံကိုမှီ ပေါင်ကားပြီး ခြေဆင်းထိုင် လုံးကြီးပေါက်လှ ကျွဲမလေးကို ကိုယ့်ဘက်ဖင်ပေးပြီး ဒူးထောက်ပေါင်ကား လက်နှစ်ဘက်တံတောင်ဆစ်ထောက်အနေအထားမို့ မဲပြောင်နေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးနှစ်ခုက ကိုယ့်ကိုစိန်ခေါ်နေသယောင်ပါပဲ။

ခါးလေးရှေ့ကော့ခိုင်းလိုက်တော့ အနောက်တံခါးဝဟာ ရေအိုးတည်ထားသလို ပုံစံလေးပေါ့၊ နည်းနည်းနာမယ်၊ ခဏလေးသည်းခံဖို့ပြောပြီး လက်ငြိုးလက်မနဲ့ စအိုဝကို ဖြဲပြီး အုန်းဆီရွှဲအောင်လောင်းထည့် လက်ခလယ်စိုက်ပြီး မွှေလိုက်တယ် ဘေးကိုဝိုက်မွှေလိုက်၊ ရှေ့ကိုထိုးသွင်းလိုက်နဲ့ ဆီဝနေတဲ့အပေါက်လေးဟာ နည်းနည်းချောင်ချိလာသည်မို့ လက်ငြိုးပါရောပြီး ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

ဒီတခါတော့ နာလို့ ကျွဲမကြီး တွန့်ခါသွားတယ်၊ လက်ခလယ်၊လက်ငြိုး နှစ်ချောင်းပူး တလှည့် လက်ခလယ်၊ လက်သူကြွယ် နှစ်ချောင်းပူး တလှည့် ကောင်းကောင်း ဝင်နိုင်ထွက်နိုင် အနေအထားရောက်တော့ အနားယူထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းနီဗူးကို ကလေးဆော့တဲ့အူစီဖောင်းစွတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းလိုက်တယ်၊ လက်သုံးဆစ်စာ ဝင်သွားတော့ နာလို့ အော်တာနဲ့ အဲ့အတိုင်းရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကို ဘေးတိုက်လှဲခိုင်းလိုက်တယ်၊ စိတ်တော့ရှည်ရတာပေါ့ အနောက်တံခါးဆိုတာ ဝင်ချင်တိုင်းဝင်လို့ရတာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ နှတ်ခမ်းနီဗူးထည့်ရက်နဲ့ပဲ သူ့အတွက်ဖီးဖြစ်အောင် ပြန်လုပ်ပေးရတယ်။

ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့ ရင်သားကြီးတစ်စုံကို စို့လိုက်၊လျှာနဲ့တွတ်လိုက်၊ နှုတ်ခမ်းနဲ့ညှပ်ပြီးကစားလိုက် လုပ်ရင်း လက်ကအမွှေးပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ တောရိုင်းကြီးထဲ တောလည်ထွက်ရတယ်၊ တော်တော်ကြာအောင် နှိုးဆွပေးပြီးတော့ တခါပိုစစ်ရှင်ပြောင်းရပြန်ရော၊ ကုတင်အစွန်းမှာ မဲပြောင်နေတဲ့တင်စိုင်ကြီးတေ့ထားပြီး ပေါင်ကား ပတ်လက်လှန် အနေအထားနဲ့ ကိုယ်ကကုတင်အောက် ခြေဖျားထောက်ထိုင်ပြီး အတွင်းသားရဲရဲလေးကို လျှာနဲ့မွှေပေးရင်း စအိုထဲထိုးသွင်းထားတဲ့ အူစီဖျောင်းစွတ်နှုတ်ခမ်းနီဗူးလေးကို တချက်တချက်ကစားပေးတယ်။

နာလို့ တွန့်သွားပေမဲ့ အမေ အမွေပေးတဲ့ လယ်ကွက် ထွန်ယက်ပေး နေတာမို့ ဖီးကလဲရှိတာပေါ့၊ အမွှေးကြားက ဘေးနှုတ်ခမ်းသားတွေ စုပ်ပေးလိုက် လှိုင်ခေါင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးလိုက် ညာလက်က အုံးသီးလောက် နီးနီးရှိတဲ့ အုံးခွံရောင် ရင်သားထွားထွားကြီးတွေဆီ ခရီးထွက်နေတယ်။

ဘယ်လက်က နှုတ်ခမ်းနီဗူးလေးကို ညင်ညင်သာသာနဲ့ ဖြေးဖြေးခြင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတာပေါ့၊ နှုတ်ခမ်းနီဗူးစိုက်ထားတာ ကြာလာတော့ စအိုအတွင်းပိုင်း ကြွက်သားတွေ ဟအာသွားပြီး ဆူဖြိုးထွားကျိုင်းတဲ့ အပျိုရိုင်းကျွဲမလဲ သိတ်မနာတော့ဘူးထင်ရဲ့၊ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေမယ့် ခါးတွေ၊တင်တွေ တွန့်မသွားတော့ဘူး၊ ဘက်ပေါင်းစုံ ပြင်ဆင်ပြီးပြီးမို့ ကိုယ့်ရဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီး သံချောင်းလို မာထန်နေတဲ့ မဟူရာအမြောက်ကြီးနဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှ ကျွဲပျိုမရဲ့ အနောက်တံခါးဝကို ထိုးသွင်းပစ်ခွင်းဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ့်ဘက်ဖင်လှည့်ပြီး လေးဘက်ထောက်ခိုင်း လိုက်တယ်။

အုန်းဆီထက်ဆွတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနီဗူးကို ဖြေးဖြေးခြင်း ဆွဲနှုတ်ပြီးတော့ အီး ပါချင်လို့ဆို အောက်ထပ်လိုက်ပို့ရပါရော၊ ပြီးရင် ရေကောင်းကောင်းလောင်းပြီး လက်နဲ့အတွင်းထိနှိုက်ဆေးဖို့ ပြောရသေးတယ်။

အပေါ်ထပ်ပြန်ရောက်လို့ ကိုယ့်ရဲ့ မဟာလက်နက်တော်ကြီးကို ခဏလောက် ရေခဲချောင်းစုတ်ပေးပါ ဆိုတာ ရွံလို့တဲ့ အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်တာနဲ့ လက်လျှော့ လိုက်ရတယ်၊ အနောက်တံခါးဖွင့်ဖို့ ဒီအဆင့်ထိ လိုက်လျှောထားပြီမို့ ကိုယ်လည်း အခွင့်အရေး ထပ်မယူလိုတော့ပါဘူး၊ နောက်ဆုံးဖိုင်နယ် အစီစဉ်စတင်ပြီမို့ ကိုယ်က နိဂုဏ်းချုပ် အမှာစကား ပြော ရတယ်။အရင်ဆုံး ပတ်လက်အနေအထားနဲ့စမယ်၊ ကုတင်စောင်းမှာ အပေါက်ကို ကုတင်ဘောင်အပြင်ဘက်နည်းနည်းထုတ်ပေးထား ပေါင်ကိုအရမ်းမကားနဲ့။ (ပေါင်အရမ်းကားရင် စအိုစိထားသလိုဖြစ်ပြီး ပိုနာမှာစိုးလို့) 

ကိုယ်ထိုးသွင်းတဲ့အချိန်မှာ ကြောက်ပြီး အတင်းစိ မထားနဲ့၊ အီး ညှစ်သလိုညှစ်ပေးရတယ်၊ အတော်လေးအရှိန်ရလာရင် ကျားကြီးရေသောက် လေးဘက်ထောက်ပိုစစ်ရှင်ပြောင်းမယ်၊ ဆီထပ်လောင်းပြီး အသွင်းအထုတ်ပိုမြန်လာမယ်။

“  နာရင်ပါးစပ်ကပြော ခါးတွေ၊တင်တွေမလှုပ်နဲ့ ပိုနာလိမ့်မယ်   ”

ကုတင်တဘက်အဖျားမှာ အနောက်တံခါးထားပြီး ပတ်လက်ပေါင်ကား နို့ထွားထွား မေထုန်နွားမကြီးနဲ့ တွေ့ကရာအကုန်စား အပေါက်မရှား တဲ့ ကာမကျားပိန်ကြီးတို့ရဲ့ အနောက်တံခါးဖွင့်ပွဲ အခမ်းအနားကြီး စတင်ပါပြီ … 

“  အင့် ..ဟင့် .. ဟင့်  ” 

“  နာတယ်လို့ … အား ဟင့်   ”

ကိုယ့်ရဲ့ မွေးရာပါလက်နက်ကောင်းကြီး ဖြေးညှင်းစွာ ဝင်ရောက်သွားသောကြောင့် ငြီးညူခြင်း .. စအိုဝကို အုန်းဆီရွှဲအောင် ပြန်ဆွတ်ပြီး လက်ခလယ်နဲ့ ခက်ကြမ်းကြမ်း မွှေနောက်ကာ ကိုယ့်ရဲ့ပါးပြင်းထောင်နေတဲ့ မြွေဟောက်ခေါင်းကြီးပေါ် လည်း ရွှဲနေအောင်လူးပေးလိုက်တယ်၊

မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အဝတ်မပါခန္ဓာနဲ့ ထွားကျိုင်းမဲနက် ပတ်လက်ပေါင်ကား အဆင်သင့်ပြင်ထားတဲ့ သူငယ်ချင်းမအပေါ် အလိုက်သင့် မှောက်ပြီး သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနှစ်လွှာကို စုတ်ယူ နမ်းရှိုက်လိုက်တယ်၊ ဘယ်လက်က ကိုယ့်ရဲ့ထောင်မက်နေတဲ့ မဟာထိတ်ဖူးကြီးကို ကိုင်ပြီး သူငယ်ချင်းမရဲ့ အနောက်တံခါးဝကို တေ့ကာ ဖြေးညှင်းစွာ ထိုးသွင်းတယ်၊ ညာလက်နဲ့ မင်းကွတ်သီးရောင် ရင်အုံထွားထွားကြီးကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နယ် ပေးလိုက်တယ်။

အနောက်ဂူထဲ ကွမ်းသီးလုံး ဝင်သွားချိန်မှာတော့ အတွင်းကြွက်သား တွေက ညှစ်ယူဖမ်းဆုပ်ထားလို့ ကိုယ့်အတွက် မဟာစည်းစိမ် ခံစား ရပေမယ့် ကျွဲမကြီး နာလို့ လူးခါသွားတယ်၊ ကစ်စင်ဆွဲရင်း တန်းလန်းနဲ့ ပါးစပ်ကလည်း ဝမ်းခေါင်းသံနဲ့ ငြီးညူတာပေါ့၊ ဆီဝမှ နတ်တိုင်ထည့်ရ လွယ်ကူသလို ခုလဲ စိန်ဖူးကြီးကို ပြန်မထုတ်ပဲ အဝင်ဝပတ်လည်ကို အုန်းဆီထပ်လူးရတယ်၊ ညိုညက်တင်းရင်းတဲ့ စူပါပေါက်စီကြီးနှစ်ရဲ့ ဘေးသားတွေကို အားပါးတရ လျှာနဲ့လျက်ကာ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်ပေးရင် ချောကလပ်ဒစ်ကြီး ကို တဆင့်ခြင်း ထိုးသွင်းရတာပေါ့။

ကိုယ့်ရဲ့ ဖွားဘက်တော် ငါးရံ့ခေါင်းကြီးဟာဖြင့် ကျင်းအောင်းခွင့်ရသည် မို့ ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာ လူးခါဝင်ရောက်နေတယ်၊ ရာဂအကြည့်နဲ့ ရှုမဝနိုင်တဲ့ ကောက်ကြောင်းလှ ကျွဲပျိုမရဲ့ ရင်သားစိုင် ထိပ်ဖျားက ညိုမဲစူထွက်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာဖျားနဲ့ ကလိလိုက်၊ ရှိုက်ယူကာ အငမ်းမရစို့လိုက် လုပ်ရင်း ရွှေမဲချောင်းကြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်ပန်းဝင်ဖို့ လှုပ်ရှားနေတာပေါ့။

နာကျင်မှုသက်သာအောင် ဖြေးညှင်းညင်သာစွာ အသွင်းအထုပ်လုပ် တာမို့လို့ အဝင်အထွက်မှန်မှန်နဲ့ အသံတော့မမည်ပါ၊ အပျိုရိုင်းမရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ အကြားက အနောက်တံခါး အတွင်းသား ပွတ်တိုက်ဆွဲငင်လို့ နာကျင်စွာ ငြီးညူတဲ့အသံလေးဟာ ဆယ်ကမ္ဘာတိုင် စွဲရစ်စေနိုင်လောက်တယ်၊

“ အင့် ..ဟင့် ဟင့် … အီး .. ဟီးးးး နာတယ်လို့ဆို ” 

“  နင်မညှာဘူး ..အား … တအားလုပ်တာပဲ ဝူး ” 

ဖြေးဖြေးမှန်မှန် စည်းချက်မမြန်ပဲ ဝင်ချီထွက်ချီနဲ့ ထိတ်ဖူးဆီရွှဲ ဒုတ်မဲကြီး လက်သုံးလုံးစာသာသာလောက် ဝင်ရောက်သွားနိုင်တဲ့ အခြေနေရောက်တော့ ပိုစစ်ရှင်ပြောင်းတယ်၊ 

ကျားကြီးရေသောက် လေးဘက်ထောက် စတိုင်ပေါ့ ။ ကုတက်ဖျားမှာဒူးထောက် မို့မောက်ကြီးမားတဲ့ ဖင်တုံကြီးကြားက မဲနက်တဲ့ဂူပေါက် ဝင်ရောက်ဖို့ စတင်ပြီ။ ခိုင်မာတုတ်ခဲတဲ့ ဒုတ်မဲကြီး ငုတ်ရှိုးဝင်ရောက်ထားသည်မို့ ဟအာနေတဲ့ ခရေပွင့်လေးလေးဟာ စွဲမတ်ဖွယ် ကျောက်မီးသွေးတွင်းပမာ .. မသိမသာ ပွင့်အာနေတဲ့ စအိုဝကို လက်ငြိုးလက်မနဲ့ ဆွဲဟပြီး အုန်းဆီလောင်းထည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်မယ့် ဒုံးကျည်ကြီးကို နေရာအနှံ့ ဆီရွှဲအောင်လူးလိုက်တယ်၊

“ ၁. ၂ .၃ ‘ အီးးးရှ် .. အ   ”

“ နာတယ်လို့ ဖြေးဖြေး  ”

ထွားကျိုင်းနုညံ့တဲ့ အညိုရောင်ရှောက်ပန်းသီးကြီး နှစ်လုံးကို ဘယ်ညာစုံ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျုံ့သွားလိုက်၊အာလာလိုက်နဲ့ မြူဆွယ်နေတဲ့ အနောက်တံခါးဝထဲ အမဲရောင်ဒုန်းကျည်ထိတ်ဖူးကြီး စိုက်ထည့်ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

ညှစ်အားကောင်းတဲ့ ကြွက်သားနံရံတွေက တင်းကြပ်စွာစုပ်ယူပြီး ကွမ်းသီးလုံးကြီးကို ငုံထားလိုက်ချိန်မှာ နာကျင်မှုကို ငြိမ်သက်စွာ ခံယူနေတဲ့ မေထုန်နွားမကြီးရဲ့ ဗိုက်သားတပြင်လုံးကို လက်တဘက်နဲ့ ပွတ်သတ်ပေးရင်း မြေပြင်ရဲ့ ဆွဲအားကြောင့် အောက်စိုက်နေတဲ့ ရင်သားနှစ်မြွာကို ကျန်လက်တဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်၊ ထိုးသွင်းစိုက်ဝင်နေတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့လက်နက်မဲကြီးကို ဖြေးဖြေးခြင်း လှုပ်ရှားပေးလိုက်တယ်။

ကျောပြင်တလျှောက်ကို နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့ ပွတ်ပေးရင်း၊ လျှာထိတ်လေးနဲ့ ကစားရင်း တန်းလန်းစိုက်နေတဲ့ တဏာမြှားမိုက်ကို ဦးခိုက်လျက် ရှေ့ဆက်တိုးစေလိုက်တယ်။ နာပေမယ့် လူးခါမသွားပဲ မျက်စိစုံမှိတ် အံကြိတ်ခံနိုင်တဲ့ သူငယ်ချင်းမ ကိုတော့ စိတ်ထဲ၊ နှလုံးသားထဲက လိုက်လိုက်လှဲလှဲ ချီးကျူးမိတယ်၊ အသွင်းအထုတ်မှန်မှန်နဲ့ တစ်စတစ်စမြန်ဆန်လာတဲ့ တီးကွက်ကို ကိုယ်တိုင် တီးခက်ရင်း ရာဂဂယက်ထဲကို နစ်မြုတ်သွားခဲ့ပြီ၊

နောက်စိနားမှာ ခေါက်းစီးကွင်းနဲ့ စီးနှောင်ထားတဲ့ တွန်လိမ်ကောက်ကွေ့တဲ့ ဆံနွယ်ရိုင်းတွေကို စုကိုင်ပြီး လက်ဖဝါးမှာ တစ်ရစ်ရစ်ကာ ဆွဲကိုင်လိုက်တယ်၊ အပြည့်အကြပ်ထိုးထည့်ခံထားရလို့ အတွန့်တွေမရှိတော့တဲ့ စအိုဝကို အုန်ဆီထပ်လောင်းလိုက်ပြီး ဒုတ်မဲကြီး တစ်ချောင်းလုံးနီးနီး နောက်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊ အထဲမှာ ဒစ်တစ်ခုစာကျန်မှ ဆံပင်တင်းတင်းဆွဲကိုင်လျက်နဲ့ မနှေးမမြန် အဆုံးထိ ပစ်သွင်းလိုက်တယ်။

“ အီးးးးး ရှ် ..နာလိုက်တာ … အားဟ် အမလေး သေပါပြီတော့ ”

တစ်ချောင်းလုံးနီးနီး ဆွဲထုတ်လိုက် တဆုံးနီးနီး ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ ကာမဂယက် စည်းချက်မှန်မှန် တီးခက်လို့နေတော့၏၊ ပြီးပြည့်စုံသော နှစ်လိုဖွယ် အရသာပါပေတည်း၊ တွင်းနက်ထဲကို ဝင်ရောက်ရသော ကာမခရီးမှာ ဒီ  လီး ဟာဖြင့် ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာပင်၊ ကျင်ချောင်းထဲမှာ အရည်ကြည်များစိမ့်ထွက်လာပြီး ခြေလှမ်းတွေလဲ ပိုသွက်လာတော့၏၊ 

ထိုးသွင်းလိုက်ချိန်မှာ အလိုက်သင့် ပွင့်အာပြီး ဆွဲနုတ်ချိန်မှာ စုတ်ယူဖမ်းစားပေးနိုင်သော ကြွက်သားနံရံတွေကြား ဒုတ်မဲကြီးကား ပြေးလွှားနေတော့သည်၊ အထိန်းအကွတ်မဲ့စွာ လှုပ်ခါတုံရမ်းနေသော ရင်စိုင် နှစ်မြွာကို ဆုပ်နယ်လိုက် မဲနက်ပြောင်ဝင်းပြီး ကော့ထောင်လျှက် စိန်ခေါ်နေသော တင်ပါးဆုံးကြီးတွေကို ခက်ကြမ်းကြမ်းရိုက်လိုက်နဲ့ အချစ်ပန်းတိုင်ဆီသို့ ခရီးပြင်းနှင်နေတော့တယ်။ 

အောက်နှုတ်ခမ်းကို ခက်တင်းတင်း ကိုက်ကာ မျက်စိစုံမှိတ် ကြိတ်ခံနေတဲ့ သူငယ်ချင်းမရဲ့ ခန္ဓာတခွင်မှာတော့ ချွေးတွေစီးကျလို့နေတယ်၊ ပန်ကာလေအားကရော အခန်းပြင်တင်းက ဝင်ရောက်လာတဲ့ မိုးသက်လေနုအေးကရော သူ့ကိုယ်ဗလာကို မအေးမြစေနိုင်ဘူး၊ အချက်ပေါင်းများစွာ ထိုးသွင်းပြီးချိန်မှာတော့ တုနှိုင်းမဲ့ခံစားမှုနဲ့အတူ ဆုံးခန်းတိုင်ခဲ့တော့တယ်၊

“ အား …. ဟ် ကောင်းလိုက်လေခြင်း အိုးးးး ဟ်    ”

“ အင့်  ဟင့် … အ … အ ဟင့် ”

“ နာတယ်  အမလေး ဟွီး စအိုလေး ကွဲပီလားမသိဘူး အား ” 

လေးဘက်ထောက်ထားလို့ ပထဝီမြေပြင်ဆီအိကျနေတဲ့ ဗိုက်သားကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အားပါးတရ ဖက်ကာ ဓားအိမ်ထဲ ဓားစိုက်ထားသလို အနောက်လှိုင်ခေါင်းထဲ တဆုံးထိုးသွင်းထည့်လိုက်တော့တယ်၊ တဆုံးဝင်ရောက်သွားတဲ့ အတံထိတ်ဝမှ ကျောရိုးတလျှောက်ကနေ စီးဆင်းလာတဲ့ အဖြူရောင်ပြစ်ပြစ် လူဆီလူနှစ်တွေ ပြေးထွက်သွားကြ တော့တယ်။

အသားမရှိတဲ့ ခါးရိုးပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ မဲနက်ပြောင်လက်ပြီး ချွေးရွှဲနေတဲ့ ဖင်တုံကြီးတို့ ထိစပ်ပူးကပ်တဲ့ ထိုးသွင်းပစ်လိုက်တော့တယ်၊ ကောင်းတကာကောင်းလွန်းသော အနောက်တံခါးမှ ဝင်ရောက်ခြင်း အရသာပါတကား ။ တင်းကြပ်စွာ ဆွဲငင်စုတ်ယူထားတဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကနေ လီးတန်ကြီးကို ဖြေးညင်းစွာ ထုတ်ယူလိုက်တော့တယ် ။ 



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


ကျွန်တော်နှင့် ထိုနှစ်ယောက် (စ/ဆုံး)

ကျွန်တော်နှင့် ထိုနှစ်ယောက် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

မောင်မောင်……အရပ်က ( ၅ ) ပေ ( ၉ ) လက်မ၊ ရင်အုပ်ကားကားနှင့် ယောက်ျားပီသ ခန့်ညားသူ။ အသက် က (၂၇) နှစ်၊ ရန်ကုန်တွင် တစ်ဦးတည်း နေထိုင်သူ။ တက္ကသိုလ်မှ ဘွဲ့ရရှိပြီးသား…။ ဘာဆိုဘာမှ ပူပန်စရာမရှိ သူ။ မိဘများပေးပို့သော ငွေအလုံအလောက်နှင့် ဝါဿနာပါရာ ပန်းချီပညာကို လေ့လာလိုက်စားနေသူ…။

ပြဿနာ၏ အခြေခံက မောင်မောင်နေထိုင်ရာ ဘေးခန်းမှ ညီအစ်မ ( ၂ ) ယောက်ဖြစ်သည်။ ထိုညီအစ်မ ( ၂ ) ယောက် က ခေတ်မီသည်။ ပွင့်လင်းသည်။ ရဲတင်းသည်။ဤအချက်များနှင့်အတူ အကြီးမဖြစ်သူ သူဇာ၏ အသက် (၁၉) နှစ် နှင့် လိုက်ဖက်သည့် အရပ် ( ၅ ) ပေ၊ ( ၅ ) လက်မ။ ခန္ဓာကိုယ် အတိုင်းအထွာ…ရင် ၃၅၊ ခါး ၂၂၊ တင် ၃၈ တို့ရှိသည့် ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။

အငယ်မဖြစ်သူ နန္ဒာက အသက်(၁၆) နှစ်၊ အရပ် ( ၅ )ပေ၊ ( ၄ ) လက်မ၊ ခန္ဓာကိုယ် အတိုင်းအထွာ ရင် ၃၃၊ ခါး ၂၂၊ တင် ၃၈ တို့ကို ပိုင်ဆိုင်သည်။ အငယ်မဖြစ်သူ နန္ဒာက ရင်သားအနည်းငယ်ပိုသေး ခြင်းနှင့် အရပ်တစ်လက်မခန့် ပုခြင်းတို့ကြောင့် ပိုမိုထွားသယောင်၊ တင်ကြီးသယောင်။ သူဇာက တကယ့်ကုလား ဆင်ရုပ်…။ တောက်ပသည့် မျက်လုံးအစုံနှင့် ထူအမ်းအိတွဲသော နှုတ်ခမ်းအစုံက မြင်သူတိုင်းစိတ်ကို မူးယစ်ရီဝေ စေသည်။

နန္ဒာကတော့ အရှေ့တိုင်းရုပ်…ဂျပန်မလေးလိုလို ဟောင်ကောင်မလေးလိုလိုနှင့် သွက်သွက်လက်လက် လှုပ်ရှားဟန်ကြောင့် ပရမ်းပတာ လှုပ်ခါဝှေ့ရမ်းသွားတတ်သော တင်အစုံနှင့် မြင်သူတကာကို ညှိ့ယူဖမ်းစားတတ် သူ…။

ကျောင်းများပိတ်ထားချိန်မို့ အိမ်မှာပဲ လွတ်လပ်စွာ နေကြသည်။ နေ့လည်နေ့ခင်း မိဘများ အလုပ်သွား ချိန်ဝယ် ညီအစ်မ ( ၂ ) ယောက်သား ဝတ္ထုဖတ်လိုက်…ဗီဒီယိုကြည့်လိုက်နှင့် အနားယူ အပန်းဖြေတတ်ကြသည်။ သူမတို့နှစ်ဦး၏ ခေတ်နှင့်အညီ ဝတ်စားဆင်ယင်မှု လွတ်လပ်စွာ နေတတ်မှုတို့က မောင်မောင့်ကို မြူဆွယ်နေသ ယောင်…သတိထားမိသည်မှာလည်း ကြာပြီ…။ မသင့်တော် ဟူ၍ စိတ်ကို အနိုင်နိုင် ချွန်းအုပ်ထိန်းသိမ်းထား သည်။ 

မောင်မောင့်အတွက် မမေ့နိုင်သောနေ့တစ်နေ့ပြီးချိန်တွင် ယခုကဲ့သို့ မောင်မောင် ဆုံးဖြတ်ချက်ချမိခြင်းဖြစ် သည်။ ထိုနေ့က မောင်မောင် နေ့လည်ခင်းဘက် တစ်ဦးတည်း ပန်းချီရေးနေစဉ် သူမတို့အခန်းဆီမှ တိတ်ဆိတ် ခြင်းကို ထွင်းဖောက်ကာ စကားပြောသံကြားရသည်။

“ နန္ဒာ…တိုးတိုးပဲဖွင့်နော်…ဟိုဘက်ခန်းကလူကြီး ကြားသွားအုံးမယ်…”

“ ကြားသွားလည်း ကောင်းတာပေါ့ မမရယ်…နန္ဒာတို့အတွက် အဖော်တောင်ရသေးတယ်….ဟဲ…ဟဲ…”

“ သေနာမလေးနော်…နင် ထ ကိုထတယ်……”

“ အလကားပြောတာပါ မမရယ်…အော်…ဒါနဲ့ မမ ငှားလာတဲ့အခွေက ကောင်းရဲ့လား…ဘယ်လို ဇာတ်မျိုး လဲ…”

“ မသိပါဘူးဟယ်……ကောင်းတယ်လို့တော့ ငါ့ သူငယ်ချင်းကပြောတာပဲ…အပြည့်ပါတဲ့ကားတဲ့…”

“ ဖွင့်လိုက်တော့မယ်နော်…မမ ”

“ အေး…”

ကြားရသောစကားသံများက မောင်မောင်ကို စိတ်ဝင်စားသွားစေခဲ့ရာ…နံရံတွင် ဖောက်ထားသော အပေါက်ငယ်မှတဆင့် သူမတို့ကို ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ မောင်မောင်ရင်တွေ ဝုန်းဒိုင်းကြဲသွားသည်။ ပေါင်ရင်းထိတိုသော မီနီစကပ်ကိုယ်စီနှင့် ဂျိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ်တို့ဖြင့် လှချင်တိုင်းလှနေသော နတ်မိမယ်လေး ( ၂ ) ပါး…အငယ် နန္ဒာက ဗီဒီယိုပြစက်စင်ရှေ့တွင် လေးဘက်ကုန်းရင်း ခလုတ်ကို နှိပ်နေသည်။ 

စကပ်က ပေါင်ရင်း ထိတိုသောကြောင့် ကုန်းလိုက်သည့်အခါ စကပ်မှာ အပေါ်သို့တက်သွားပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီအနီလေးအောက် မှ အနောက်ဘက်သို့ ဖောင်းကြွထွက်နေသော စောက်ဖုတ်နေရာလေးကို မြင်ရသည်။ 

ပြီး ဖြူဖွေးသော ပေါင်တံ (၂)ချောင်းကလည်း အင်မတန်ကို လှပလွန်းနေသည်။ အကြီးမဖြစ်သူ သူဇာကတော့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆက်တီ ပေါ်တွင် ပေါင်နှစ်ချောင်းလိမ်ယှက်ပြီး ထိုင်နေသည်။ဗီဒီယိုခလုတ်ကိုနှိပ်ပြီး နန္ဒာက သူဇာဘေးတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ မကြာခင်မှာပဲ တီဗွီဖန်သားပြင်ထက်မှာ အမေရိကန်သူ ချောချောလေးနှင့် တရုတ်မ ချောချောလေးတို့ စကားပြောခန်းပေါ်လာသည်။ 

မောင်မောင်သည် သက်ပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်ရင်း အသာဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဗီဒီယိုထဲက ( ၂ ) ယောက်စကားတွေပြောသည် တော့ နားမလည်…အမေရိကန်မလေးက ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေရာမှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကာ အဝတ်အစားများကို အ ကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ 

ပြီး တရုတ်မလေးကို ပြုံးစိစိဖြင့် ကြည့်ရင်း သူမခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ဖက်လှည့်ပြကာ အ နားသို့လျှောက်သွားပြီး ဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နမ်းယူလိုက်သည်။ အပြန်အလှန် ပွတ်သပ်နမ်းရှုတ်ရင်း အမေရိကန်မလေးက တရုတ်မလေး အဝတ်အစားများကို အကုန်ဆွဲချွတ်ရင်း တရုတ်မလေး နို့ကို လျှာဖျားလေးနှင့် ကလိပေးနေသည်။

ပြီး နောက် ဆိုဖာပေါ် တရုတ်မလေးကို ထိုင်စေကာ သူမက အောက်တွင်ထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ် ဖွေးဖွေးအား ယက်ပေးနေရာ တရုတ်မလေးမှာ တဟင်းဟင်းနှင့် ညည်းညူကာ သူမစောက်ဖုတ်လေးကို လက်နှစ် ဖက်နှင့် ဖြဲပေးထားရင်း တွန့်လိမ်ကော့ထိုးပေးနေသည်။ 

ပြီးနောက် အမေရိကန်မလေးကို တစ်ခါပြန်ပြီး တရုတ်မ လေးက လုပ်ပေးသည်။ နှစ်ဦးစလုံး ဖီးလ်တက်လာချိန်တွင် လီးအတုကိုယ်စီဖြင့် တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကို တစ် ယောက် ထိုးထည့်ကာ တအားအား အော်ဟစ်ညည်းညူရင်း ပြီးသွားကြလေသည်။   

မောင်မောင်တစ်ယောက် ဗီဒီယိုကြည့်ရင်း လီးကတင်းကနဲကြွလာသည်။ စိတ်ကို အသာထိန်းရင်း ညီအစ်မ ( ၂ ) ဦးကို ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ဦးသား ဆက်တီကျောမီကို မှီကာ ကိုယ်ကို လျှောထိုင်ရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်း ထောင်ထားပြီး လက်တွေက ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်နေကြသည်။ 

သူဇာဆိုလျှင် အားနေသောလက် တစ်ဖက်ဖြင့် နို့အစုံကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပွတ်သပ်နေသေးသည်။ဗီဒီယိုက နောက်တစ်ခန်းဝင်လာသည်…တရုတ်မလေးတစ်ဦးနှင့် အမေရိကန်တစ်ဦး စကားပြောဆိုပြီး အမေရိကန်ကြီး လုပ်ငန်းစတော့သည်။ တရုတ်မလေးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနေသည်။ တရုတ်မလေးကလည်း အတင်းပြန်ဖက်ပြီး အမေရိကန်ကြီး၏ ပေါင်ဂွကြားကို ဘောင်းဘီအပြင်မှ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ 

ခဏအကြာတွင် အမေရိကန်ကြီးက တရုတ်မလေး၏ အင်္ကျီကို ဆွဲ ချွတ်လိုက်ရာ လုံးဝန်းတင်းမာသော နို့လေး ( ၂ ) လုံးပေါ်လာသည်။ အမေရိကန်ကြီးက နို့တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့်ပွတ် သပ်ပြီး ကျန်နို့တစ်ဖက်ကို ကုန်း၍ စို့ရာ တရုတ်မလေးမှာ လူးလွန့်သွားရင်း ပါးစပ်မှ တဟင်းဟင်းနှင့် ညည်းညူနေ လေသည်။ 

နို့ကို စို့ နေရာမှ တဖြည်းဖြည်းအောက်ကိုဆင်းကာ တရုတ်မလေးစကပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အမွှေး ကျို့တို့ကျဲတဲအောက်မှ စောက်ဖုတ်ကလေးပေါ်လာသည်။ ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို လျှာဖြင့် လျှက်ပေးရာ တရုတ် မလေးမှာ ကော့လန်နေလေသည်။ တရုတ်မလေးက အမေရိကန်ကြီး၏ အင်္ကျီနှင့် ဘောင်းဘီကို အတင်းဆွဲချွတ် ရာ ကြီးထွားရှည်လျားလှသည့် အမေရိကန်ကြီး၏ လီးက မတ်ကနဲ ထိုးထွက်လာလေသည်။ အမေရိကန်ကြီးက တရုတ်မလေးကို ဆွဲထူကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြီး ဟိုဘက်ကိုလှည့်လိုက်ရာ တရုတ်မလေးက အလိုက်သင့် တင်ကို နောက်သို့ကော့ပြီး ကုန်းပေးလိုက်ရာ အမေရိကန်ကြီးက စောက်ဖုတ်သေးသေးလေး အဝတွင် လီးဒစ်ကြီး တေ့ပြီး ခါးလေးကိုလက်ဖြင့်ဆွဲကိုင်ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ (၃) ပုံ ( ၂ ) ပုံခန့် ဝင်သွားလေသည်။

ဆယ်ချက်ခန့် ဆောင့်လိုက်သောအခါ အရင်းထိဝင်သွားလေသည်။ တရုတ်မလေး၏ မျက်နှာလေးမှာ အလွန်ကို အရသာရှိဟန် ပေါ်လွင်နေသည်။မောင်မောင်သည် ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ထောင်ထလာသော သူ၏လီးကြီးကို အသာကိုင်ကာ ဖြည်း ဖြည်းချင်း ဂွင်းတိုက်နေစဉ် သူဇာ၏ စကားသံကြောင့် သူတို့ညီအစ်မထံ မျက်စိက ရောက်သွားသည်။

“ ဟဲ့ နန္ဒာ…နင် အဲဒီလို ခံစားဖူးလား ဟင် ”

“ ဟာ…မမကလည်း ဘယ်လုပ်ဖူးပါ့မလဲ…”

“ ငါတို့ ဟို တရုတ်မနဲ့ အမေရိကန်မ လုပ်သလို လုပ်ကြည့်ရအောင် ”

“ ရပါ့မလား …မမ ရယ်…”

“ ဖြစ်ပါတယ်ဟာ…သွား…နင် အိမ်ရှေ့တံခါးသွား ပိတ်ခဲ့…”

ပြောပြောဆိုဆို သူဇာက မတ်တပ်ထရပ်သည်။ နန္ဒာက အိမ်ရှေ့တံခါးအား သွားပိတ်သည်။ ပြီး ပြန် ရောက်လာကာ သူ့အစ်မကို…

“ မမ တို့ ဘယ်ကစလုပ်မှာလဲ…ဟို အတုတွေလည်း မရှိဘူး…”

“ ရတယ်…နင် အဝတ်တွေချွတ်ထားနှင့်…ငါ နောက်ဖေးမှာ ခရမ်းသီးတွေ တွေ့ထားတယ်…” 

ဟု ပြောပြီး သူဇာ နောက်ဖေးဝင်သွားသည်။နန္ဒာက အပေါ်ကစွပ်ကျယ်လေးကို ခေါင်းပေါ်မှ ကျော်ချွတ်လိုက်သည်။ အောက်တွင် ဘရာစီယာဝတ် မထားသောကြောင့် တင်းမာတောင့်တင်းသော နို့လေး(အကြမ်းပန်းကန်လုံးသာသာ သာရှိသည်)ပေါ်လာသည်။ နို့ သီးခေါင်းလေးက လက်သန်းထိပ်လောက်တောင်မရှိ နီရဲကာ ထောင်ထနေလေသည်။ မောင်မောင်မြင်ရသော မြင် ကွင်းကြောင့် တံတွေးကို ဂလုကနဲမြိုချကာ ဗီဒီယိုကို လှည့်မကြည့်ဘဲ နန္ဒာကိုသာ အတင်းစိုက်ကြည့်နေမိသည်။

နန္ဒာက အင်္ကျီလေးကို ဆက်တီပေါ်တင်ကာ မောင်မောင်ဘက်ကျောပေးကာ ဗီဒီယိုဘက်မျက်နှာလှည့်ပြီး မီနီ စကပ်လေးနှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဖင်လေးကော့ကာ ကုန်းပြီးဆွဲချွတ်လိုက်ရာ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် တင်းကားနေသော တင်ပါးကြီးက ဖွေးဖွေးဖြူကာ ပေါ်လာတော့သည်။ 

အောက်ခြေဖျားသို့ ကုန်းပြီးဆွဲချွတ်စဉ် စောက်ဖုတ် မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးကို ရိုးတိုးရိပ်တိတ်မြင်လိုက်ရလျှင် မောင်မောင်မှာ ရင်တွေ တဒုန်းဒုန်းခုန်သွား လေသည်။ အဝတ်အစားချွတ်ပြီးသည်နှင့် နန္ဒာက ဆက်တီတွင် ပြန်ဝင်ထိုင်စဉ် သူဇာ ပြန်ထွက်လာသည်။ 

သွား စဉ်က အဝတ်ပါသေးသည်။ ပြန်ထွက်လာတော့ အဝတ်အစားမဲ့ ဟင်းချိုပန်းကန်လောက်ရှိသော နို့ကြီး ( ၂ ) လုံးက တောင့်တင်းလှသော်လည်း လမ်းတစ်ချက်လျှောက်တိုင်း တုန်တုန်သွားလေသည်။ ပေါင်ကြားရှိ အဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးမဲများဖြင့် အကာအကွယ်ယူကာ ပုန်းအောင်းနေသည်။ပြည့်ဖြိုးသော ပေါင်တန်များနှင့် တင်သားများက တော့ နန္ဒာ့အတိုင်းပင် အင်မတန်မှ ကာမဆန္ဒကို တက်ကြွစရာ မောင်မောင်တစ်ယောက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဂွင်း တိုက်နေရာမှ အရှိန်နည်းနည်းမြန်လာလေသည်။ 

ညီအစ်မ ( ၂ ) ဦး တစ်ဦးကို တစ်ဦး နို့များကို ကိုင်တွယ်ကြည့်ပြီး ဗီဒီယိုဘက်ခေါင်းလှည့်တော့မှ မောင် မောင်လည်း ဗီဒီယိုကို ကြည့်မိရာ အမေရိကန်ကြီးက ဖင်ကုန်းပေးထားသော တရုတ်မလေးကို နောက်ကအရှိန်ဖြင့် အားရပါးရလိုးဆောင့်နေဆဲ…

ညီအစ်မနှစ်ဦးလည်း မျက်တောင်မခတ်တမ်း ကြည့်နေရာမှ အကြီးမ သူဇာ က

“ နန္ဒာ…ညီမလေး…ထ…မမ တို့ လုပ်ကြရအောင်…”

နှစ်ဦးသား မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်ကာ တစ်ဦးခါး တစ်ဦးပွေ့ ဗိုက်ချင်းပွတ်…နှုတ်ခမ်းများ စုပ်နမ်းလေသည်။ လက်များကလည်း ကြီးမားပြန့်ကားသော တင်ပါးကြီးများကို ပွတ်သပ်လိုက် ဆုတ်ချေလိုက် စအိုဝနှင့် စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို နောက်မှ နှိုက်လိုက်နှင့် ကာမအရသာကို ရယူနေကြသည်။ 

ခဏအကြာ သူဇာ က နန္ဒာ့နို့လေးကို ကုန်းပြီးစို့ရာ နန္ဒာမှာ တွန့်လိမ်လူးလွန့်သွားပြီး…

“ အင်း…ဟင်း…ဟင်း…မမ ရယ်…အား…တမျိုးကြီးပဲ…အင်း…ဟင်း…ဟင်း…”

သူဇာက နို့ကို စို့နေရာမှ နန္ဒာ့ကို မော်ကြည့်ပြီး

“ အဲဒါကောင်းလာတာ နေမှာပေါ့…ညီမလေး ရဲ့…မမတော့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ရွစိရွစိနဲ့ အဲဒီလို လီးကြီး မျိုးနဲ့ အလိုးခံချင်လိုက်တာ…”

“ ဟုတ်တယ်…မမ……မမ လုပ်တော့……နန္ဒာ စောက်ဖုတ်လေးလည်း ရွစိရွစိနဲ့ ယားလာသလိုပဲ……ပေး …မမ ကို နို့စို့ပေးမယ်…”

နန္ဒာက ပြောပြောဆိုဆို သူဇာနို့ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ရင်း တစ်ဖက်နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံ့ ပြီး စို့ပေးသည်။ သူဇာက ရင်ကိုကော့ ခေါင်းကိုမော့ကာ မျက်တောင်ကို မှေးရင်း လက်တစ်ဖက်က သူမ စောက် ဖုတ်ကို သူမဖာသာနှိုက်နေရင်း ခံစားနေသည်။ခုနက မီးဖိုထဲက သွားယူလာသော ခရမ်းသီးကြီး ( ၂ ) လုံးမှာ အရှည် (၅) လက်မခန့်ရှိလေသည်။ ထိုစဉ် သူဇာက

“ ကဲ…နန္ဒာ ခရမ်းသီးထည့်ကြရအောင်……”

သူဇာက ပြောပြောဆိုဆို ခရမ်းသီးကြီးထိပ်ကို လျှာနှင့်လျှက်ပြီး နန္ဒာအကွဲကြောင်းတလျှောက် ပွတ်ဆွဲ လိုက်သည်။ နန္ဒာက ဖင်ကို ဘယ်ညာရမ်းပေးသည်…ခံချင်စိတ်ပြင်းပြလွန်းသဖြင့် နန္ဒာ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အာ ထွက်လာပြီး အရည်များက ရွှဲစိုပြောင်လက်နေသည်။ 

သူဇာက စောက်ခေါင်းဝတွင် အသာတေ့ပြီး ထည့်သွင်းလိုက် သည်။ ပြီး ဝင်သလောက်ကို (၁၀)ချက်ခန့် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတော့ အရည်များ ပိုထွက်လာရာ သူဇာက ခရမ်းသီးကို အရင်းမှ ပြောင်းကိုင်ပြီး စောင့်ထည့်လိုက်ရာ အရင်းနားအထိ ဝင်သွားပြီး နန္ဒာမှာ ဆတ်ကနဲ တင်သား များ တုန်ကာ ခါးကကုန်းသွားရင်း…

“ အား…မမရယ်……ဖြည်းဖြည်း……အင့်……အင့်……အင်း……ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်……အား……ဟား…”

“ ပြွတ်……ပြွတ်……စွပ်……စွပ်……အင့်……အင့်……”

“ အား……ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်……ဆောင့်……ဆောင့်……လုပ်ပါဦး……အား……မမ……ကောင်း… ……ကောင်း……အား……ကောင်းတယ်……ကောင်းတယ်………မမ……လုပ်……လုပ်……အား……”

နန္ဒာတစ်ယောက် ပြောပြောဆိုဆို ပြီးသွားလေသည်။ တင်ပါးများက အားမလိုအားမရ စားချင်ရာကို စား လိုက်ရသဖြင့် မောပန်းသွားဟန် ငြိမ်သက်သွားသည်…။

ခရမ်းသီးတန်းလန်းဝင်နေသော စောက်ခေါင်းကြီး နှုတ်ခမ်း သားများက ခရမ်းသီးကို ကျွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား တင်းတင်းညှစ်ထားလေသည်။ အင်မတန် သွေးသား တက်ကြွနေသော အရွယ် နန္ဒာတစ်ယောက် ခဏလေးနှင့် ပြီးသွားခြင်းဖြစ်သည်။

“ နန္ဒာလေး…ပြီးသွားပြီလား……ဟင်……”

“ ဟင်း……ဟင်း……ပြီးသွားပြီ မမ……အရမ်း ကောင်းတာပဲနော်……” 

နန္ဒာက ရှက်ရယ်ရယ်ရင်း ပြန်ဖြေ သည်။

“ ကဲ……ဒါဆို……မမကို လုပ်ပေးဦး…မမလည်း ကောင်းချင်နေပြီ……”

“ ဟုတ်……”

နန္ဒာက တစ်ခွန်းတည်းပြောပြီး သူဇာ့ စောက်မွှေးများကို လက်နှင့်ဖြဲဖယ်ပြီး ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းဝ တေ့ကာ စောက်စေ့လေးကို ပြွတ်ကနဲ စုတ်ယူလိုက်တော့ သူဇာတစ်ယောက် တင်ပါးကြီးကို အပေါ်သို့ ထိုးပေးမိ လေသည်။ 

နန္ဒာက စောက်စိလေးကို စုပ်လိုက် လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးလိုက် လုပ်ပြီး ခရမ်းသီးကြီးကို ပွင့်အာနေ သော သူဇာ့ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ အားနှင့်ဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ ခရမ်းသီးကြီးက အညှာနားအထိ ဝင်သွားလေ သည်။ သူဇာလည်း မျက်နှာပေါ်မှ နန္ဒာ့တင်ပါးကြီးကို ဖက်တွယ်ရင်း ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားကာ……

“ အား……နာလိုက်တာ……ဖြည်းဖြည်း နန္ဒာ……အင့်……အင့်……ရှီး……ကျွတ်……ကျွတ်……အင်း……”

“ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်……နန္ဒာ…အင့်……အင့်……စွပ်……ပလွတ်……စွပ်……ပလွတ်……အင့်……အင့် ……အား……”

ခရမ်းသီး စောက်ဖုတ်အတွင်း ဝင်ထွက်သံ စွပ်-ပလွတ် ဟူသော အသံများဖြင့် သူဇာ၏ တအင့်အင့် တ အားအား ညည်းညူသံများက အခန်းထဲတွင် စိုးမိုးဖုံးလွှမ်းထားသည်။ မောင်မောင်လည်း ကြည့်ရင်းက ဂွင်းကို အ ဆက်မပြတ် တိုက်နေမိသည်။ လီးကြီးကလည်း မတ်တောင်နေလေသည်။

“ နာနာဆောင့်တော့……နန္ဒာ……အင့်……အင့်……မမ ကောင်းလာပြီ……အင့်……အား……စွပ်……ပလွတ် ……စွပ်……အင့်……ပလွတ်……အား……”

သူဇာ့ အသံကြောင့် မောင်မောင် ပြူးပြဲပြီးကြည့်မိသော နန္ဒာက ခရမ်းသီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားနှင့် လျင်မြန်စွာ ဆောင့်ဆောင့်ထည့်သည်။ သူဇာက ဖင်ကြီးကို ကြမ်းပြင်မှ တစ်ထွာခန့် မြောက်အောင် ကော့ ထိုးပေးနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပြူးအာနေပြီး ခရမ်းသီးအဝင်အထွက်နှင့်အတူ နှုတ်ခမ်းသားများက အတွင်း သို့ ကျွံဝင်သွားလိုက် အပြင်သို့ စူထွက်လာလိုက်နှင့် ဖြစ်နေသည်။ 

သူဇာ့ နို့ကြီး ( ၂ ) လုံးမှာ ရမ်းခါနေလေသည်။ မောင်မောင်လည်း  မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရေများ ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင်……

“ အား……ကောင်းလိုက်တာ…နန္ဒာရယ်……ဆောင့်……အင့်……ဆောင့်စမ်းပါ……မြန်……မြန်……အင့်………အင့်……စွပ်……စွပ်……ပလွတ်……ပလွတ်………စွပ်……အား……လုပ်ပါဟယ်……ငါ……ပြီးတော့မယ်…အင့်……စွပ်……ပလွတ်……စွပ်……ပလွတ်………ပြီး……အင့်……အား……ပြီး…ပြီ…အင့်……အား……”

ပြောပြောဆိုဆို သူဇာတစ်ယောက် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးကာ ပြီးသွားလေသည်။ ပြီး ညီအစ်မနှစ်ဦး သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွတ်သပ်ပြီး စောက်ဖုတ်အသီးသီးအတွင်းရှိ ခရမ်းသီးများကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကြ သည်။

“ ဘွတ်……အင်း……”

“ ဘွတ်……အား……”

ခရမ်းသီးများက စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲရွှဲစိုကာ မဲပြောင်နေသလိုပင်……နန္ဒာ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေးမရှိ သဖြင့် နီရဲပြဲလန်နေသည်ကို ပိုမြင်ရလေသည်။ သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကတော့ အမွှေးမဲများ ရှိနေသဖြင့် အကွဲ ကြောင်းနီရဲရဲကိုသာ မြင်ရသည်။ ပြီး အပေါ်တွင် လေးဘက်ကုန်းနေသော နန္ဒာက ထရပ်လိုက်ပြီး အဝတ်အစား များ ပြန်ဝတ်သည်။ သူဇာ ကလည်း ပြန်ဝတ်သည်။   

ဗီဒီယိုကလည်း တစ်ခန်းသာပြပြီး အခွေကုန်သွားသည်။ သူဇာ စက်ပိတ်နေစဉ် သူမတို့အမေပြန်ရောက် လာပြီး တံခါးခေါက်သံကြောင့် နန္ဒာ ခရမ်းသီး ( ၂ ) လုံးကို ကောက်ကာ အိပ်ခန်းတွင်း ဝင်ပြေးလေသည်။ မောင်မောင်ကား ကိုယ်တိုင်လုပ်ချင်စိတ် တဖွားဖွားနှင့် ချောင်းကြည့်နေရာမှ ခွာကာ သူ့အိပ်ယာပေါ်သို့ ပစ်လှဲရင်း ခုနက မြင်ကွင်းများကို ပြန်လည်မြင်ယောင်ရင်း ခံစားမှိန်းမောနေလေတော့သည်။

.................................................................                                

မောင်မောင်တစ်ယောက် ညီအစ်မ ( ၂ ) ဦး၏ မြင်ကွင်းကို နေ့စဉ်မြင်ယောင်ရင်းက ညီအစ်မ ( ၂ ) ဦး တစ်ဦး တည်း အိမ်မှာရှိချိန်ကို စောင့်မျှော်နေမိသည်။ သူ စောင့်မျှော်သော အခြေအနေကို တစ်နေ့မှာ ရရှိခဲ့သည်။ မနက်ခင်းက မိဘ ( ၂ ) ဦး ထွက်သွားပြီး မနက် ( ၉ )နာရီခန့်တွင် အကြီးမ သူဇာပါ ထွက်သွားသဖြင့် အိမ်တွင် နန္ဒာတစ်ဦး တည်း ကျန်ခဲ့လေသည်။ 

မောင်မောင်လည်း အသင့်ပြင်ထားသော အအေးပုလင်းထဲသို့ စိတ်ကြွဆေးမှုန့်များထည့် ကာ မွှေလိုက်သည်။ ပြီး လမ်းထိပ်မှ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲဝယ်ကာ နန္ဒာ့ အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။ ခြေသံကြား ရပြီး တံခါးဟလာကာ နန္ဒာမျက်နှာလေး ပေါ်လာသည်။

“ အော်…ဦးမောင်…ဘာကိစ္စလဲ ”

“ ကဲ…အမိ…နောက်မှမေး တံခါးအရင်ဖွင့်ပေး…ဒီနေ့ ကိုယ့်မွေးနေ့မို့ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲနဲ့ အအေး လာပို့တာ ……”

“ ဟာ…အတော်ပဲ…နန္ဒာက အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ အရမ်းကြိုက်တာ ကျေးဇူးပဲ ဦးမောင်…နန္ဒာ…သွားလှယ် ထည့်လိုက်အုံးမယ်…ဝင်ထိုင်အုံးနော်…”

“ အေး…အေး…”

ဟု ဖြေရင်း မောင်မောင် အထဲဝင်တော့ နန္ဒာက အိမ်တံခါးကို ပြန်စေ့လိုက်သည်။ ပြီး…အအေးပုလင်းကို ခုံပေါ်တင်ကာ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲထုပ်ကို ကိုင်ရင်း အိမ်နောက်သို့ ဝင်သွားသည်။ မောင်မောင် က နန္ဒာ့ နောက်ပိုင်း ရမ်းခါသွားသော တင်ပါးကြီးကို လိုက်ကြည့်ပြီး တံခါးချက်ကို အသာထထိုးပိတ်လိုက်သည်။

နန္ဒာ့ပစ္စည်းကား အင်မတန်ကို ကောင်းလှပါသည်။ ပုခုံးတွင် ကြိုးတစ်ချောင်းသာ တပ်ထားသော ပိုးသား ဂါဝန်ပျော့လေးက ပေါင်လည်ထိသာ ဖုံးလွှမ်းထားနိုင်သည်။ အိမ်နေရင်းဝတ်သည်မို့ ဘရာစီယာ ခံမထားသဖြင့် နို့ လေးများက လုံးကြွကာ နို့သီးခေါင်းလေးကိုပင် မြင်နေရသည်။ ထိုစဉ် နန္ဒာတစ်ယောက် အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲပန်းကန် ကိုင်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲဝင်လာသည်။

“ ဦးမောင်ရော…စားပြီးပြီလား…”

“ အေးဟ…စားပြီး သွားပြီ…ဆုလေးဘာလေး တောင်းပေးအုံးနော်…အအေးလည်း သောက်…ဒါနလေး မြောက်သွားအောင်…”

“ ဟင်း…ဟင်း…စားပြီးသောက်ပြီးမှပဲ ဆုတောင်းပေးတော့မယ်…ကဲ…စားလိုက်အုံးမယ်…”

နန္ဒာက မုန့်ကိုသာကုန်းပြီးစားလိုက် အအေးသောက်လိုက်ဖြင့် စားသောက်နေသည်။ အင်္ကျီလည်ဟိုက် အောက်မှ ရင်ညွန့်သား မို့မို့ဖြူဖြူလေးက မောင်မောင့်ကို မြူဆွယ်နေလေသည်။ ကြည့်ပါအုံး…(၁၈)နှစ်ဆိုသော အရွယ်ရှိ မိန်းကလေးတစ်ဦးက သည်မျှဆွဲဆောင်နိုင်လေပြီလား…။

ကြည့်နေရင်း မောင်မောင့် ဘွားဘက်တော်က ထလာလေသည်။ မောင်မောင့် မျက်စိထဲမှာတော့ ဟိုတစ် နေ့က သူဇာ့မျက်နှာပေါ် လေးဘက်ထောက်ကာ ခရမ်းသီးတန်းလန်းဝင်နေသော အမွှေးမဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုပဲ မြင်ယောင်ကာ တံတွေးကို ဂလုကနဲ မြိုချလိုက်ရသည်။ စားသောက်ပြီးတော့ နန္ဒာက ပန်းကန်များ သွားသိမ်းပြီး ပြန်ထွက်လာတော့…

“ နန္ဒာ…ဟို တစ်နေ့က နေ့လည်ဘက် နန္ဒာတို့ ညီအစ်မ ( ၂ ) ယောက် ဘာကားကြည့်နေတာလဲ ဟင်…”

“ ဟင်…ဦးမောင် သိလား…”

ဟု နန္ဒာက အံ့သြသောမျက်နှာတွင် ရှက်ဟန်အနည်းငယ်သာ စွန်းထင်းလျက် မျက်ဝန်းများက ချက်ချင်း ရီဝေသွားကာ ထိုနေ့က မြင်ကွင်းကို ပြန်လည်မြင်ယောင်သွားဟန်ရှိသည်။ ခဏအကြာ…နန္ဒာက မောင်မောင့်ကို စိတ်ကြွဆေးတန်ခိုးဖြင့် မိန်းမောကြည့်ရင်း…

“ ဘာလဲ…ဦးမောင် ကြည့်ချင်လို့လား ဟင်…အခွေက မရှိတော့ဘူး ဦးရဲ့ ပြန်အပ်လိုက်ပြီ…”

“ ရပါတယ်…ဦး အခွေငှားလာတယ်…ဒီမှာ…ဒီကားက ဂျပန်ကား နန္ဒာရဲ့ အရမ်းကောင်းတယ်…”

နန္ဒာတစ်ယောက်ကတော့ စိတ်ကြွဆေးတန်ခိုးနဲ့ အရမ်းကို စိတ်တွေ ပြင်းပြနေပုံရသည်။ ချက်ချင်းပင် ထ ကာ အခွေကို ယူပြီးစက်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ မောင်မောင် သူ့ရှေ့မှာ ကုန်းကုန်းလေး ဗွီဒီယိုဖွင့်နေသော နန္ဒာ့ကို ကြည့်ကာ လီးကြီးက အတင်းထောင်ထလာသဖြင့် ပေါင် ( ၂ ) လုံးဖြင့် ညှပ်ထားရသည်။ 

နန္ဒာက အခွေဖွင့်ပြီး မောင်မောင့် ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ မကြာပါ…ဂျပန်မလေး(၂)ယောက်နှင့် ဂျပန်လူထွားကြီးတစ်ယောက်တို့ ပေါ် လာသည်။ ( ၃ ) ပွင့်ဆိုင်ပုံစံပင် ဖြစ်သည်။စကားတပြောပြောဖြင့် ဂျပန်ကြီးက သေးသွယ်လှပသော ဂျပန်မလေး ( ၂ ) ဦးကို ဘယ်ညာဖက်ထားရင်း စကားပြောကာ တစ်ဦးက ဆက်တီဆိုဖာပေါ်တွင် ပက်လက်လှန် ဘေးတိုက်လှဲချလိုက်သည်။ 

ဂျပန်ကြီးက ထိုအိပ် နေသော ကောင်မလေး၏ အမွှေးကြဲသော စောက်ဖုတ်လေးကို စတင်လျှက်ပေးသည်။ နောက်ဂျပန်မလေးကဂျပန်ကြီးနား ကြမ်းပြင်တွင် ထိုင်ပြီး လီးကို အသာကိုင်ကာ ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာနှင့်ဒစ်ကြီးကိုလျှက် လုပ်ပေးနေသည်။ 

စောက်ဖုတ်အလျှက်ခံနေရသော ကောင်မလေးမှာ မျက်နှာရှုံ့မဲ့လျက် တဟင်းဟင်း ညည်းညူနေလေသည်။ ထို မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း နန္ဒာတစ်ယောက် ဖင်လေးကြွလိုက် ပေါင်လေးချိတ်လိုက် ပြန်ချလိုက်ဖြင့် ဖီးလ်တက်နေပုံ ရသည်ကို တွေ့ရသော မောင်မောင်က နန္ဒာ့ဘက် လှည့်ကြည့်ပြီး……

“ နန္ဒာ…သူတို့ပုံစံက အရမ်းကောင်းနေပုံပဲနော် နန္ဒာရော…အဲဒီလိုမျိုး ခံစားဖူးလား…”

“ ဟင့်အင်း…မလုပ်ဖူးဘူး ”

“ ဒါဆို ဟိုတစ်နေ့က နန္ဒာတို့ ( ၂ ) ယောက် ဘာလုပ်နေကြတာလဲ ဟင်…”

“ ဦးကလည်း အဲဒီနေ့က မမနဲ့ ( ၂ ) ယောက်ထဲ…ယောက်ျားလေးမှ မပါတာကို…”

မောင်မောင်က နန္ဒာ့ ပုခုံးလေးကို အသာဆွဲယူပွေ့ဖက်ရင်း…

“ ခု…ဦး ရှိနေပြီလေ…နန္ဒာနဲ့ဦး အဲဒီထက် အဆတစ်ရာလောက်ကောင်းအောင် လုပ်ကြရအောင်လေ……”

“ ကောင်းပါ့မလား ဦးရယ်…နန္ဒာ့ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးပဲ…”

“ လာပါ နန္ဒာရယ်…ဦး နန္ဒာ့ကို လုပ်ချင်နေတာ ကြာပြီ…”

“ ကြောက်တယ်…ဦးရယ်…ဦး…”

နန္ဒာ စကားမဆက်နိုင်တော့ နန္ဒာ့ နှုတ်ခမ်းလေးပေါ် မောင်မောင့် နှုတ်ခမ်းက ဖုံးအုပ်သွားသည်။ နန္ဒာက အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းသည်။ နမ်းနေရင်း မောင်မောင့်လီးကြီးက ပေါင်ကြားမှ ငေါက်ကနဲ ထောင်ထွက်လာသည်။ မောင်မောင့် လက်နှစ်ဖက်က နန္ဒာ့ဂါဝန်လေးကို ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်သည်။ 

ဘရာစီယာ ဝတ်မထားသောကြောင့် အ ကြမ်းပန်းကန်လုံးသာသာ နို့လေး ( ၂ ) လုံးပေါ်လာသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးက ပန်းနုရောင်ပြေးလျက် လက်သန်းထိပ် ဖျားလောက်လေးသာ ရှိသည်။အောက်ပိုင်းမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက ကြီးမားပြန့်ကားသော တင်ပါးကြီးကို အတင်းဆွဲချုပ်ထားသ လို စောက်ဖုတ်နေရာမှာလည်း မို့ဖောင်းပြီး မောက်တက်နေလေသည်။ 

မောင်မောင်က ပါးစပ်ကို နမ်းစုပ်နေရာမှ လည်တိုင်မှတဆင့် ရင်ညွန့် ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတို့ကို လျှာဖျားလေးနှင့် တို့ထိရင်း ဆော့ကစားပေးလိုက်ရာ နန္ဒာ မှာ မောင်မောင့်ကို အတင်းဖက်တွယ်ပြီး လက်တစ်ဖက်က မောင်မောင့် ပေါင်ကြားကို ကိုင်လိုက်ရာ လီးကြီးကို ကိုင်မိသွားလေသည်။ 

လက်နှင့်လီးကြားတွင် ပုဆိုးစ ခံနေသဖြင့် နန္ဒာက ပုဆိုးစကို ဖြေလျှော့လိုက်သည်။ ထိုစဉ် မောင်မောင်က နို့သီးခေါင်းလေးကို အာခေါင်ထဲထည့်ပြီး လျှာဖျားနှင့် တို့ထိပေးလိုက်ရာ…

“ အင်း…အင်း…ဦး ရယ်…အား…ယား…”

“ ဦး…နန္ဒာ့ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးပဲ ဦးရယ်…”

နန္ဒာ့ စကားသံ ညည်းညူသံတို့က မောင်မောင့် ရမ္မက်ဆန္ဒကို ပိုမိုပြင်းထန်လာစေသည်။ မောင်မောင် လည်း လျှာကို နို့မှ ချက်ပေါ်သို့ ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီး…ဆီးခုံအပေါ်စပ်ရှိ ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေးကို နမ်းရှိုက်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်တော့ နန္ဒာက ဖင်လေးကို အသာကြွပေးပြန်သည်။

တွေ့ပါပြီ…မောင်မောင် တမ်းတသော တပ်မက်သော အမွှေးတစ်ပင်မျှမရှိ ပြောင်ရှင်းမို့ဖောင်းနေသော စောက်ဖုတ်လေးကို ပေါင် ( ၂ ) ချောင်းဆွဲဖြဲရင်း မျက်လုံးများ ကျွတ်ကျမတတ် ကြည့်လိုက်သည်။ မောင်မောင် ဗွီဒီယို ကို မေ့သွားသည်။ အလားတူ နန္ဒာလည်း ဗွီဒီယို ကို မေ့သွားသည်။ နှစ်ဦးသား ကာမကြောတွင်သာ မျှောချင်နေ ကြသည်။

ပေါင်ကားထားသော်လည်း စောက်ဖုတ်လေးမှာ ပြဲအာမသွား စေ့နေသည်။ မောင်မောင်က လျှာထိပ်နှင့် အထက်အောက် စုန်ဆန်ထိုးခွဲပေးမှ နန္ဒာ့တင်ပါးကြီးနှင့် ပေါင်အတွင်းသားများ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကော့တက် လာပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများမှာလည်း အာသွားသည်။ 

အတွင်းသားလေးများက ရဲနေပြီး အရည်ကြည်လေး များ စိမ့်ကျနေလေသည်။ မောင်မောင်က စောက်စိလေးကို စုပ်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှာကို ထိုးထည့်မွှေ လိုက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ နန္ဒာက ဖင်ကြီးကို ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။ ပြီး မောင်မောင့်ခေါင်းကို ဆွဲကိုင်ကာ ခေါင်းလေးကိုမော့ မျက်စိစုံမှိတ်ရင်း…

“ အား…ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်…အင်း…ဟင်း…အား…လုပ်ပါဦး…အား…”

ဟု ညည်းညူကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှလည်း အရည်ကြည်များ ပိုမိုစိမ့်ထွက်လာသည်။ မောင်မောင်က စောက်စိလေးကို လျှာထိပ်နှင့် အမြန်ထိုးကလိလိုက်တော့…

“ အင်း…ဦးရယ်…အား……ကောင်းလိုက်တာ လုပ်ပါတော့ ဦးရယ်……အင့်……အား……နန္ဒာ မနေနိုင် တော့ဘူး……အင့်……ဟင့်……အား……ရှီး……”

“ နန္ဒာ အရမ်းကောင်းလား ဟင်……”

မောင်မောင်က နန္ဒာ့ကို မော့ကြည့်ရင်းမေးတော့ နန္ဒာက မောင်မောင့် အဝတ်များကို အတင်းဆွဲချွတ်ကာ မောင်မောင့်လီးနားကပ်ရင်း……

“ အင်း……”

ဟု ပြန်ဖြေကာ အရှည် (၇) လက်မ၊ လုံးပတ် သူမ လက်ကောက်ဝတ်ခန့်ရှိသော မောင်မောင့်လီးကြီးကို ကိုင်ကာ စုပ်ပေးလေသည်။ နန္ဒာ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကြားတွင် မောင်မောင့်လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်နှင့် တုန်ခါလာ သည်။ 

အကြောများ ပြိုင်းပြိုင်းထကာ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးရှိ သွေးကြောများက တဖျဉ်းဖျဉ်းနှင့် မောင်မောင် အံ ကြိတ်ထားမိသည်။ 

နန္ဒာကလည်း လီးကြီးကို အာခေါင်ထဲထိ ငုံစုပ်လိုက် လီးဒစ်ကြီးကို လျှာနှင့် လှည့်ပတ်လျှက် ပေးလိုက်နှင့် လုပ်ပေးရင်း လက်တစ်ဖက်က သူမ စောက်ခေါင်းလေးထဲကို လက်ညှိုးနှင့် ထိုးမွှေနေလေသည်။ ခ ဏကြာတော့ နန္ဒာက လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ချွတ်ကာ မောင်မောင့်ကို မော့ကြည့်ပြီး…

“ ဦးရယ်…ဦး လီးကြီးက အကြီးကြီးပဲနော်…နန္ဒာ ခံနိုင်ပါ့မလား မသိဘူး……အင်း……”

“ နန္ဒာရယ် မခံနိုင်ဘူးဆိုတာ မရှိဘူး……ကဲ…ထ…ဦး ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ်……”

ပြောပြောဆိုဆို နန္ဒာ့ ပုခုံးလေးကို ဆွဲယူထူလိုက်သည်။

ထိုအချိန်တွင် သူဇာ အပြင်က ပြန်ရောက်လာ သည်။ အိမ်တံခါး ပိတ်ထားသောကြောင့် အသာရပ်စဉ် ယောကျ်ားလေးအသံကြားသောကြောင့် အသံမပေးဘဲ နောက်ဖေးပေါက်သို့ သွားကြည့်ရာ စေ့ထားသဖြင့် တွန်း ဝင်ပြီး ဧည့်ခန်းနားသို့ သွားချောင်းရာ နန္ဒာနှင့် မောင်မောင်တို့ကို တွေ့ရလေသည်။

သူဇာက အသံမပေးဘဲ မောင် မောင့်လီးကြီး တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်ကိုကြည့်ပြီး ခံချင်စိတ်တွေ ထကြွလာသည်။ မောင်မောင်တို့ကတော့ သူဇာ ရောက်နေမှန်း မသိကြ။နန္ဒာ့ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်ရင်း မောင်မောင့်လီးကြီးက နန္ဒာ့ဆီးခုံကို ထိလိုက် ပေါင်ကိုထိလိုက်နှင့် နန္ဒာက လည်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး မောင်မောင့်ကို ဖက်ထားလေသည်။

သူဇာလည်း သူမဝတ်ထားသော စကပ်ရှည်ကို ချွတ်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ အမွှေးမဲများ ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ဖုတ်ကြီး တင်း ကားနေသော တင်ပါးကြီးများ ပြည့်ဖြိုးဖြူဖွေးသော ပေါင်တံ ( ၂ ) ချောင်းတို့က စွဲမက်ဖွယ်ရာ…ပြီး…အပေါ်တွင် ဝတ်ထားသော ကိုယ်ကျပ်အင်္ကျီလေးကို ချွတ်ပြီး အတွင်းခံ ဘရာစီယာလေးကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ မောင်မောင် က…

“ နန္ဒာလေး…ဒီပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်……”

နန္ဒာက နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာကြီးပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်အိပ်ရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကာ တစ်ချောင်း ကို ဆိုဖာနောက်မှီပေါ်တင် ကျန်တစ်ချောင်းကို ဆိုဖာအောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ချလိုက်သည်။မောင်မောင်က ပြဲ အာနေသော နန္ဒာ့ စောက်ပတ်ဝတွင် လီးကြီးကိုတေ့ကာ အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးရင်း အဝသို့ ဒစ်ကလေးကို အသာမြှုပ်ထည့်လိုက်သည်။

“ အင့်…အား……ဟာ……အား……”

နန္ဒာတစ်ယောက် ညည်းညူရင်း လွန့်လူးသွားသည်။ မောင်မောင်က နို့လေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း တစ်ဝက်ခန့် ရောက်အောင် ဖိသွင်းလိုက်သည်။ နန္ဒာ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများပါ လီးကြီးနှင့်အတူ အတွင်းသို့ ကျွံဝင်သွား လေသည်။ နှုတ်မှလည်း…

“ အား……နာလိုက်တာ ဦးရယ်……ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါ……အင့်……အင့်……အား……”

“ စွပ်……ပြွတ်……အင့်……အင့်……စွပ်……အင့်……”

မောင်မောင်က တစ်ဝက်လောက်ကို မနားတမ်းဆောင့်ပေးရာ အရည်များ စိုရွှဲလာပြီး နန္ဒာမှာ တအင့်အင့် ဖြင့် ဖင်ကြီးကို ကော့ထိုးပေးလာသည်။ မောင်မောင်က ဆောင့်နေရင်းမှ နန္ဒာ့ခါးလေးကို စုံကိုင်ကာ အတင်းဆောင့် ဖိချလိုက်ရာ လီးကြီးမှာ နန္ဒာ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားကာ နန္ဒာမှာ ဗိုက်ကလေး ရှုပ်သွားပြီး အားကနဲ အော်လိုက်လေသည်။

ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်း ရှည်သော မောင်မောင့်လီးကြီးမှာ နန္ဒာ့ သားအိမ်ထိတိုင်ရောက် ကာ နန္ဒာမှာ လောက၏ အကောင်းဆုံး ကာမအရသာကြောင့် နာကျင်ခြင်းကို မေ့ကာ မောင်မောင့် လက်နှစ်ဖက် ကို ကိုင်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။

“ အင့်……အား……နာကောင်းကြီး ဦးရယ်……အင့်……အင့်……အင့်……စွပ်……ပြွတ်……ဒုတ်……အင့်……အား……အား……ဟား……အင့်……စွပ်……ဒုတ်……အင့်……ရှီး……အင့်……ဖြည်းဖြည်း……အင့်……”

“ ကောင်းလားဟင်……နန္ဒာ……”

“ ကောင်း……အင့်…….ကောင်း…တယ်……အင့်……”

“ စွပ်……ပြွတ်……ဒုတ်……အင့်……အား……”

သူဇာမှာ ကြည့်နေရင်းက မနေနိုင်တော့ဘဲ မောင်မောင်တို့ရှိရာ သွားလိုက်မိသည်။ မောင်မောင်မှာ သူဇာ့ ကို ကြည့်ရင်း အံ့သြသွားသည်။ 

အဝတ်အစား မရှိသည်ကိုတွေ့ရသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး စားရတော့မည်ကို တွေး မိရင်း သူဇာ့ကို လက်ကမ်းပေးလိုက်သည်။ သူဇာကလည်း လက်ကမ်းပေးရင်း ဘာစကားမျှမပြော နန္ဒာ့ကိုလည်း အလိုးအဆောင့်မပြတ်…။

“ အင့်…စွပ်……ဒုတ်……ဗြိ……ဒုတ်……အင့်……အား……ကောင်းတယ်……ဆောင့်……အား……အင့်……”

“ စွပ်……ပလွတ်……”

ဟူသော အသံနှင့်အတူ မောင်မောင့်လီးကြီးကို နန္ဒာ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး နန္ဒာ့ကို ဖင် ကုန်းခိုင်းပြီး ဖောင်းထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကြီးကို ထည့်ကာဆောင့်လေသည်။ အချက်(၂၀) လောက် ဆောင့်ပြီးသောအခါ……

“ အင့်…စွပ်……ဒုတ်……ဘွတ်……အင့်……အင့်……အား……ဦး ကောင်းလိုက်တာ……အင့်……အင့်……အ ရမ်းကောင်းလာပြီ……ဆောင့်……ဆောင့်……အား……အား……ရှီး……အား……ပြီး…ပြီ……အင်း……”

နန္ဒာမှာ လေးဘက်ကုန်းနေရာမှ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပင့်ဆောင့်ရင်း ပြီးသွားကာ ဆိုဖာပေါ်သို့ အိကျသွား သည်။ မောင်မောင့်လီးကြီးမှာ အရည်များဖြင့် ရွှဲစိုကာ အစာမဝသေးသည့် မြွေလိုပင် တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ သူဇာက မောင်မောင့်လီးကြီးကို ကိုင်ကာ……

“ ဦးမောင်……ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်နော်……သမီး…အပေါ်က ဆောင့်မယ်…”

မောင်မောင်လည်း ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပေးလိုက်သည်။ သူဇာက မောင်မောင့်လီးကြီးပေါ် ခွထိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲကာ လီးကိုကိုင်တေ့ပြီး ဆောင့်ချလိုက်သည်။လီးကြီးမှာ တင်းကျပ်စွာဖြင့် တဝက်ခန့် ဝင်သွား သည်။ သူဇာမှာ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ရင်း ဖင်ကြီးကို ကြွလိုက် ဖိချလိုက်လုပ်ရင်း ဆောင့်ပေးနေသည်။ 

မောင်မောင်က အားမလို အားမရဖြစ်ကာ အောက်မှကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။ သူဇာလည်း သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ အဆုံးထိ မဝင်သောကြောင့် အသာအောင့်ရင်း အားနှင့် ဖိဆောင့်လိုက်ရာ မောင်မောင်က ကော့အထိုး အရှိန် ( ၂ ) ခုပေါင်းပြီး အဆုံးထိဝင်သွားလေသည်။

“ အား……ဒုတ်……အင့်……နာလိုက်တာ ဦးရယ်……”

“ ခဏပါ သူဇာရယ်……ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုက်……”

“ အင်း……စွပ်……ဒုတ်……စွပ်……ဒုတ်……အင့်…….အင့်……အား……”

သူဇာမှာ ဆောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်း ကောင်းလာလေသည်။ အရည်များလည်း ပိုထွက်လာသည်။ သူဇာက နန္ဒာ့ထက် ပိုစုပ်အားကောင်းသည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသော်……

“ သူဇာ…ထ…ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းရအောင်……”

သူဇာ ထရပ်လိုက်တော့ ပြွတ်ကနဲ လီးက ကျွတ်သွားသည်။

“ သူဇာ…ဆိုဖာနောက်မှီကို လက်ထောက်လိုက် ခါးလေးကိုကော့……အေး……ဖင်ကို နည်းနည်းကော့ ပေး…”

“ အင်း……”

“ ရပြီ……ထည့်တော့မယ်နော်……”

“ စွပ်……ဗြိ……ဒုတ်……အင့်……အင့်……အား……ကောင်းလိုက်တာ……ဆောင့်ပါ……အင့်……ဒုတ်…… ဒုတ်……အင့်……ရှီး……အင့်……”

သူဇာ့ နို့ကြီး ( ၂ ) လုံးမှာ ရမ်းခါနေသည်။ မောင်မောင်တစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း တစ်ခါတုန်သွားသော သူဇာ့ တင်ပါးကြီးများက အင်မတန်ကြည့်၍လှသည်။ သူဇာက ဖင်ကြီးကို ဘယ်ညာရမ်းလိုက် နောက်သို့ ကော့ထိုးပေး လိုက် လုပ်ပေးရင်း လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ယူပေးနေသည်။

“ အင့်……ကောင်းလိုက်တာ……ဦးရယ်……သူဇာ……ပြီးတော့မယ်……ဆောင့်……အင့်……အင့်……စွိ…… ဒုတ်……အင့်……စွပ်……ဒုတ်……ဗြစ်……ဗြစ်……အင့်……အား……ကောင်းလာပြီ……ကောင်းတယ်……အား…… ဆောင့်ပါ……မြန်မြန်……အင့်……အင့်……”

မောင်မောင်လည်း ပြီးချင်လာကာ အားကုန်ဆောင့်လေသည်။ အချက် (၂၀) ခန့် ဆောင့်အပြီးတွင်……

“ အား……အား……ဆောင့်……ဦး……အား……ပြီး……ပြီး……အင့်……ဒုတ်……အင့်……”

“ အား……ကောင်းလိုက်တာ သူဇာရယ်……အင့်……အင့်……”

 ( ၂ ) ဦးသား ညည်းညူရင်း မောင်မောင်ကလည်း လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ သူဇာ ကလည်း သူမ စောက်ရည်များကို ညှစ်ထုတ်ရင်း မောင်မောင့်ကို လည်ပြန်ဖက်ကာ……

“ ကောင်းလိုက်တာ…ဦးရယ်…”

“ ကောင်းရင် နောက်လည်း လုပ်ပေးမှာပေါ့……သူဇာရယ်……”



........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



မိစ္ဆာစိတ် ဒဏ်ရာ အပိုင်း ( ၂ )

မိစ္ဆာစိတ် ဒဏ်ရာ အပိုင်း ( ၂ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ဘုံခုနှစ်ဆင့် - ရေးသည်။

ဒီနေ့ည အတွက် ဦးမြတ်ခိုင် ရင်ခုန်နေတော့၏။ချစ်ဇနီးအား သူစိမ်းယောင်္ကျားနှင့် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လိုးခိုင်းတာ မှားလားမှန်လား သေချာမသိပေမယ့် အိမ်ထောင်ရေး မပြိုကွဲရေးသာ အားစိုက်ထားသည်။ရေချိုးကာ ထမိန်ရင်လျားဖြင့် သူရှေ့မှ ဖြတ်သွားသော လှိုင်ထိပ်ထားအား သေချာလိုက်ကြည့်နေမိ၏။ရုပ်ရည်ချောမောသည့်အပြင် ခါးသေး ရင်ချီလေးမို့ ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားသည့်မိခင် ဟုဆိုလျင် ယုံဖို့ခက်၏။လှိုင်ထိပ်ထား၏ ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်မှ တင်သားအိအိကြီးများက ခုထိလျောကျမသွားပဲ ကော့ထွက်နေပြန်သည်။

မင်္ဂလာဦးည လှိုင်သက်ထား စောက်ဖုတ်မှ သွေးများထွက်ကာ အိပ်ယာခင်းများ စွန်းခဲ့သည်ကို အားရကျေနပ် ဂုဏ်ယူခဲ့ဖူး၏။သို့သော် ယခုအချိန် မြင်သာမြင် မကြင်ရတဲ့ဘဝမို့ အနည်းငယ် စိတ်ဓတ်ကျနေရသည်။လှိုင်သက်ထားမှာ မှန်တင်ခုံရှေ့ ဆံနွယ်များအား ဒွိုင်ယာမူတ်ရင်း သူမကိုယ်လုံးအား ကြည့်နေမိသည်။လင်ဖြစ်သူဆန္ဒအတိုင်း သားလောက်အရွယ်လေးအား အလိုးခံရမည်မို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတော့၏။

သို့သော် သူမအိမ်မှ အလုပ်သမားမို့ မသတီသည်မှလွဲ၍ ကျန်တာ မစိုးရိမ်ခဲ့ပေ။အပြင်လျှောက်ပြောလျင်လည်း သူမ အနေထားအရ မိုးဇော်အခြေနေနှင့် ဘယ်လိုမှ မအပ်စပ်သဖြင့် ဘယ်လိုလူကမှ ယုံကြည်လိမ့်မည်မဟုတ်။တခုခုဖြစ်လာလျင် အလုပ်ထုတ်ပစ်ဖို့လည်း ကြိုတင် စဉ်းစားထား၏။

ဆံနွယ်များ ရေခြောက်လျင် မိတ်ကပ်ပါးပါးလူးကာ ချိုင်းနှစ်ဖက်အား ရေမွှေးစွတ်လိုက်တော့သည်။ကုတင်အနောက်ဖက် ဗီဒိုထဲမှ ညဝတ်အင်္ကျ ီ ဒူးဖုံးလေးအား စွပ်ကာ ရင်လျားထားသော ထမိန်အား ချွတ်ချလိုက်၏။

" မောင် … ကြည့်လှချည်လား "

" ဒီည … လှိုင်လေး … ပိုလှနေသလားပဲ "

ကုတင်ဇောင်းခြေတွဲလောင်းချ ထိုင်နေသော လင်ဖြစ်သူရှေ့ မတ်တပ်ရပ်ရင်း မေးလိုက်သည်။ဦးမြတ်ခိုင် လက်နှစ်ဖက်မှာ လှိုင်သက်ထားခါးလေးအားစုံကိုင်ရင်း ဆွဲကပ်လိုက်သည်။မျက်နှာရှေ့ဝဲနေသော နို့အုံကြီးများအား အင်္ကျ ီအပြင်မှ နမ်းရှိုက်လိုက်၏။

" မောင် … နို့စို့ ချင်လား "

လှိုင်သက်ထားမှာ သူမခါးအားဆုပ်ကိုင်ထားသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူလက်များအားဖယ်ကာ ညဝတ်အင်္ကျ ီလေးအား အောက်နားစမှကိုင်၍ နို့အုံကြီးများပေါ်အောင် ပင့်တင်လိုက်သည်။ဦးမြတ်ခိုင်၏ ပါးစပ်နား နို့သီးခေါင်းတစ်ဖက်အား တေ့ပေးလိုက်သည်။

အနှစ် ၂၀ ကျော်လောက်က စို့ခဲ့ဖူးသော နို့သီးခေါင်းနီညိုလေးအား ကြည့်ရင်း ပါးစပ်ထဲငုံထားလိုက်၏်။ချစ်ဇနီး၏ ရင်သားစိုင်ကြီးများအောက် ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးက ဗိုက်ခေါက်အနည်းငယ်ထွက်နေရုံမှအပ မပြောင်းလဲပေ။ဗိုက်သားလေးအားပွတ်ရင်း တဖြည်းဖြည်းအောက်သို့စမ်းကြည့်ရာ ဆီးခုံးလေးပေါ်ကျရောက်သွား၏။ပွတ်သပ်ပေးကာ နို့သီးခေါင်းအား ပါးစပ်မှ ထုတ်ရင်း လှိုင်သက်ထားပေါင်ကြားဆီ ကြည်မိလိုက်သည်။

လှိုင် … အမွှေးတွေက "

" အင်း … မောင် … ရိပ်ထားလိုက်တာ "

ဦးမြတ်ခိုင်မျက်လုံးများ ဝင်းကနဲ့ဖြစ်သွားကာ လှိုင်သက်ထားပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်းပြီး ပင့်ကိုင်လိုက်၏။မိန်းမဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်က ခုံးထနေကာ လက်ထဲ အိကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသည်။ခါးအောက်ပိုင်း ခံစားမှု့တစ်မျိုးဖြစ်ပေါ်လာပေမယ့် လီးက ထမလာခဲ့ချေ။ချက်ချင်း မျက်လုံးများညိုးမိန်သွားတော့၏။

လှိုင်သက်ထားမှာ လင်ဖြစ်သူ၏ မျက်နှာအပြောင်းလဲအားကြည့်ရင်း ချက်ချင်း ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ဦးမြတ်ခိုင် ပုဆိုးအား လှန်ကာ ပေါင်ကြားတွင်း ပျော့နေသော လီးအား ဆွဲစုပ်ပေးနေ၏။သို့သော် ဦးမြတ်ခိုင် လီးမှ မာလာခြင်းမရှိ ပျော့ခွေလျက်ပင်။

" နေပါစေတော့ … လှိုင် … ထတော့ … ခြင်ထောင်ချလိုက် "

လှိုင်သက်ထားမှာ ထရပ်ရင်း ဦးမြတ်ခိုင် ခြေထောက်အား ကုတင်ပေါ်မှတင်ကာ ခြင်ထောင်ချပေးလိုက်သည်။

" ဖန်ချောင်းမီးပိတ် … မီးလုံးလေးပဲ ထွန်း "

" အင်း … မောင် "

လှိုင်သက်ထားမှာ ဖန်ချောင်းမီးပိတ် မီးလုံးလေးဖွင့်ပြီး ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လာတော့သည်။ဦးမြတ်ခိုင်ဘေးနား ကိုယ်တစ်စောင်းလှဲကာ မိုးဇော်ဝင်လာမည့်အချိန် စောင့်နေလိုက်၏။

" မောင်ဇော်လား … ဝင်ခဲ့ကွာ … တံခါးလော့ချမထားဘူး "

တံခါးခေါက်ပြီးပြီးချင်း ဦးခိုင်အသံ ထွက်လာတာဗျ။သူတို့လည်း ကျုပ်ကိုစောင့်နေတာ သေချာပါတယ်။ကျုပ်တံခါးဖွင့်ပြီး ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ခါတိုင်းလို ဖန်းချောင်းမီးဖွင့်မထားဘူး မီးလုံးလေးပဲ ဖွင့်ထားတော့ အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့လေးထဲ ခြင်ထောင်အပြာနုရောင်လေးအတွင်း လူရိပ်နှစ်ခု။

" ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်ခဲ့ … မောင်ဇော် "

ကျုပ်လည်း ဦးခိုင်ပြောတဲ့အတိုင်း ခြင်ထောင်မှပြီး ဝင်ခဲ့လိုက်တာ။ဦးခိုင်က မှန်တင်ခုံအနီး ကုတင်အစွန်းမှာပက်လက် အန်တီလှိုင်က ဦးခိုင်ဘေးမှ တစ်စောင်းလှဲနေတာဗျ။သူတို့နှစ်ယောက်ခြေရင်းက တက်ပြီး အန်တီခိုင်ဘေးနားလှဲချလိုက်တယ်။

ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းလည်းမသိ။ပထမဆုံး ရေမွေးနံ့လေးနဲ့ အန်တီလှိုင်ရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေး နှာခေါင်းထဲဝင်လာတာပါ။ညဝတ်အင်္ကျီဒူးဖုံးလေးက ပေါင်လယ်လောက်ထိလှန်နေတာပဲ။လက်မောင်းအိုး တုတ်တုတ်ကြီးက နံစောင်းပေါ်တင်ထားရင်း ကျုပ်ကြိုက်တဲ့ ဖင်သားအိအိကြီးက ကော့ထွက်နေတာဗျာ။

ပထမဆုံး ဦးခိုင်ဆီက သက်ပြင်းချသံကြီး အရင်ကြားမိလိုက်တာ။အန်တီလှိုင်ကို တိုးတိုးလေးပြောနေတာဗျ ကျုပ်က အန်တီလှိုင်နား မကပ်ရဲသေးတော့ သဲသဲကွဲကွဲ မကြားရပြန်ဘူး။ဦးခိုင်ပြောပြီး သိပ်မကြာပါဘူး အန်တီလှိုင်က သူ့ကိုယ်လုံးကို ပက်လက်လှန်ပစ်တာပဲ။

" မောင်ဇော် … မင်းစိတ်ကြိုက်နေကွာ … ငါ့ကို အားမနာနဲ့ "

ဦးခိုင်စကားသံကြားလိုက်တာနဲ့ ကျုပ်လက်က အော်တိုပဲဗျို့။အန်တီလှိုင် အင်္ကျ ီအောက်နားစလေးကို လည်ပင်းနားထိ ဆွဲလှန်ပစ်တာ။ပထမဆုံး မြင်လိုက်မိတာက အန်တီလှိုင့်ရဲ့ ဝင်းဝါနေတဲ့အသားစိုင်ကြီးနှစ်ခုဗျ။စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူးဗျာ ။

လက်တွေက ဖွံ့ထားလှတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို ပွတ်သပ်နေမိတာ။ဦးခိုင်က သူ့မိန်းမနို့ကြီးတွေ ကျုပ်ကိုင်နေတာကို ကြည့်နေတာဗျို့။ကျုပ်ကိုယ်လုံးကို ခေါင်းရင်းဘက်တိုးရင်း ညာဖက်လက်ကိုခေါင်းအုံးပေါ်ထောက်လိုက်တယ်။ဘယ်လက်နဲ့နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း အောက်ဖက်ကြည့်လိုက်တာ။

အားပါးပါးးး … ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးအောက်က ခါးလေးခွက်နေပြီး ဖင်သားကြီးတွေက ကုတင်ပေါ်ကားထွက်နေတာဗျာ။မီးသီးအလင်းရောင်ဆိုပေမယ့် ခြင်ထောင်က ဇာခြင်ထောင်အပါးလေးမို့ အကုန်ထင်းနေအောင်မြင်ရတာဗျို့။

ပေါင်တံတုတ်တုတ်တွေက စိထားလို့ စောက်ဖုတ်ကြီးမမြင်ရပေမယ့် ဆီးခုံးလေးက ကြွနေတာဗျာ။စောက်မွှေးတွေတပင်မှ မရှိတာဗျ။ချက်ချင်း ထလိုးပစ်ချင်တာဗျာ စိတ်ထိန်းနေရတာ။စိတ်က ထိန်းရပေမယ့် ထိန်းမရတာက လီးဗျ။ဟုတ်တယ် ကျုပ်လီးကြီး ပေါင်ကြားထဲ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့။လက်ကို အောက်ဖက်ရွေ့ပြီး ပေါင်ခြံထဲနိုက်ကြည့်တော့ အန်တီလှိုင့်ရဲ့ စောက်စိလေးက မာခဲနေတာ။

အစိလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ဆွဲကုပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတဖက်ကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်ဗျာ။ပထမဆုံးအကြိမ် အန်တီလှိုင်ဆီက အင့်ကနဲ့ ရှိုက်သံလေးထွက်လာတာပဲ။ကျုပ်လည်း ပေါင်ကြားက ထိန်းမရတဲ့လီးကို အန်တီလှိုင် ခါးနားကပ်ထိုးလိုက်မိတော့ မှေးနေတဲ့အန်တီလှိုင်မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတာပေါ့။

ကျုပ်မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့ဘယ်ဘက်လက်က လီးထိပ်ကို မထိတထိနဲ့စမ်းနေတာဗျ။ဒစ်ခေါင်းကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ချေပေးနေတာ။မျက်လုံးတွေက ခြင်ထောင်ခေါင်မိုးပေါ်ရွေ့သွားတာဗျ။ဦးခိုင်ကလည်း ကျုပ်လုပ်သမျှလိုက်ကြည့်နေတော့ အန်တီလှိုင်က သူ့ယောင်္ကျားရှေ့မို့ ဟန်ဆောင်နေပုံပါ။

ကျုပ်ကပဲ ဦးဆောင်လိုက်ပြီဗျို့။ထထိုင်ရင်း အန်တီလှိုင်နဲ့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် နေရာယူလိုက်တယ်။အန်တီလှိုင် ညာဖက်တင်ပါးဘေး တစ်ဒေါင်နဲ့ထောက်ပြီး ဆီးခုံးလေးပေါ်လျှာနဲ့စယက်ပေးလိုက်တာပေါ့။ပက်လက်အနေထားလေးနဲ့ ပေါင်တန်ကြီးကို မသိမသာဖြဲပေးလာပြီဗျို့။အပေါ်က ကိုယ်တစ်စောင်းမိုးပြီး ပေါင်ဂွထဲ ကျုပ်မျက်နာအပ်ပစ်တာ။ပထမဆုံး ညှီစို့စို့အနံလေးက နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပဲ။

အမွှေးရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့ ဘေးနူတ်ခမ်းအသားစိုင်နှစ်ခြမ်းက ဖေါင်းကြွနေတာဗျာ။ကြည့်ရင်း အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း စောက်ခေါင်းဝထိ ထိုးယက်တော့ အဝလေးထဲ စောက်ရည်လေးတွေ အိုင်နေတာဗျ။ကျုပ်မေးစိက စောက်စိကို အလိုလို ဖိထားသလိုဖြစ်တော့ အန်တီလှိုင်မနေနိုင်ရှာဘူး ဖင်သားကြီးကျုံ့ပြီး ကော့ထိုးနေတာ။ဦးခိုင်ရှေ့ဆိုတော့ ကြွနေတဲ့ကာမစိတ်ကို ထိန်းထားရပုံပါ။စောက်စိလေးစုပ်လိုက် အက်ကွဲကြောင်းထဲမွှေလိုက် စောက်ခေါင်းဝထဲလျှာဖျားနဲ့ထိုးကလိလိုက်ဆိုတော့ အသံထွက်ပြီး ညည်းလာရတာပေါ့။

" အားးးး းးးးး ရှီးးး းးးးး … ကျွတ်ကျွတ် …… အ အားးး းးးးး "

အန်တီလှိုင့် ညည်းသံတွေကြောင့် ဦးခိုင်က လက်တဖက်ထောက်အားယူပြီး ထိုင်ကြည့်နေတာ။ခြေနှစ်ဖက်ကတော့ ဆင်းထားလျက်ပဲ ညာဖက်က ကောင်းပြီဆိုပေမယ့် လူကောင်းတစ်ယောက်လို လှုပ်ရှားလို့ မရသေးပါဘူး။

ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေထားမို့ ကျုပ်ပေါင်ကြားက လီးကလည်း အန်တီလှိုင့်လက်မောင်းအိုးကို ထောက်မိနေတာဗျ။စောက်စိလေးပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ ဝိုက်ကလိနေတုန်း အန်တီလှိုင်က ကျုပ်ခေါင်းကို ဘေးလှန်တွန်းပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် သူ့ကိုယ်လုံးကို ကျုပ်ဖက်လှည့်လိုက်တာဗျို့။

သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျုပ်မျက်နာနဲ့တည့်တည့်အနေထားဖြစ်ပြီး ကျုပ်လီးကလည်း အန်တီလှိုင် ပါးစပ်နား တန်းကနဲ့ပဲ။အန်တီလှိုင် ညာဘက်ပေါင်တစ်ဖက်မြှောက်တက်လာပြီး ကျုပ်မျက်နာကို ခွလိုက်တယ်ဗျ။

ပေါင်နှစ်ခြမ်းကြားက အမွှေးမရှိတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးက ကျုပ်ပါးစပ်နား ပြူးထွက်လာတော့တာပဲ။ကျုပ်ခါးပုံစဖြည်ပြီး ပေါင်ကြားကတင်းမာနေတဲ့လီးကြီးကို အန်တီလှိုင်ဆွဲစုပ်ပြီဗျို့။သူ့စောက်ပတ်ကြီးကိုလည်း ကျုပ်မျက်နှာဆီ ဖိကပ်ပေးနေတာ။

အန်တီလှိုင်ပေါင်ကြားကနေ ဦးခိုင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးကြီးပြူးလို့ဗျာ။သူ့မိန်းမက ကျုပ်လီးကို မက်မက်မောမောစုပ်ပေးနေတာကိုးဗျ။ကျုပ်လီးက ဦးခိုင်လီးနဲ့ဘာမှ မဆိုင်ဘူးဗျ။ဦးခိုင်အဖေ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာလီးထက် ထွားပြီး ရှည်လည်းရှည်တယ်လေ။အန်တီလှိုင်အကြိုက် တွေ့သွားတာပါပြီ။

လီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲစုပ်တော့တာ ဘေးနား သူ့ယောင်္ကျားရှိတာတောင် သတိမရတော့ဘူးနေမှာပါ။အန်တီလှိုင်လီးစုပ်ပေးတော့ ရွာမှာကျန်ခဲ့တဲ့ ကျုပ်ချစ်သူကို သတိရမိသေးတယ်။ဒါပေမယ့် အန်တီလှိုင်လီးစုပ်ပေးတာက ပိုအရသာရှိတာဗျ။လီးအဖျားကနေ အရင်းထိယက်ပေးပြီးမှ ဒစ်ကိုဆွဲစုပ်တာ။တချက်တချက် လီးအရင်းအောက်ဖက်က တွဲကျနေတဲ့လဥတွေကို လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးသေးတာ။

ကျုပ်ပါးစပ်လည်း စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီဗျို့။ခါးကိုနောက်ဆုတ်ပြီး လီးကိုထုတ်တာတောင် အန်တီလှိုင်က မရမက လီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်နေတာဗျာ။ကျုပ်ဖင်ကို သူ့ညာလက်နဲ့ဆွဲကပ်နေတာ လီးကျွတ်ထွက်မှာ စိုးရိမ်နေပုံနဲ့။ခဏစုပ်ခိုင်းပြီးမှာ အန်တီလှိုင့်ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်တယ်။ပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီးတွေကြား ဒူးထောက်နေရာယူပြီး ဖေါင်းကြွနေတဲ့စောက်ပတ်အထက်နားက ခေါင်းပြူနေတဲ့အစိကို လီးထိပ်နဲ့ ခပ်စပ်စပ်လေး ရိုက်ပေးလိုက်တာ။

တကိုယ်လုံးဆက်ကနဲ့တုန်ပြီး စောက်ရည်တွေ ပွက်ကနဲ့ထွက်ကျလာရောပဲ။ခုံးကြွနေတဲ့စောက်ပတ်ဘေးသားစိုင်နှစ်ခြမ်းထဲ ဒစ်ကြီးမြုတ်ပြီး အပေါ်ကအစိကို ၅ ချက်လောက်ကော်ပေးလိုက်တော့ မခံနိုင်ရှာပါဘူး။ဘေးနာက သူ့ယောင်္ကျားဦးခိုင်ကို တချက်ကြည့်ပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်ရင်း သူ့စောက်ခေါင်ဝထဲ ထိုးထဲ့နေတော့တာပေါ့။ကျုပ်လည်း ရမ္မက်စိတ်ထကြွနေတဲ့ အန်တီလှိုင်မျက်နာတချက်ကြည့်ပြီး လီးအရင်းထိဖိသွင်းပစ်တာ။

" ဗျစ် …… အ …… ဘွတ် ဖလွပ် …… အမလေးးး …… ကျွတ် "

" အဆင်ပြေလား လှိုင် … မရရင်ပြောနော် "

အန်တီလှိုင့်အော်သံကြောင့် ဦးခိုင်က သူ့မိန်းမကို စိုးရိမ်သွားပုံပါ။ရင်ဘတ်ကြီးကော့တက်လာပြီး ခေါင်းမော့ရင်း အသံထွက်ညည်းနေတော့တာ။

ကျုပ်လည်း ဒစ်ပေါ်တဲ့အထိ လီးကိုအပြင်ထုတ်ပြီး ဒုတိယအကြိမ် ခါးအားနဲ့ ဖိလိုးပစ်လိုက်တာ။အန်တီခိုင်ညာလက်က လက်ထောက်ထိုင်နေတဲ့ဦးခိုင်လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း အောက်နူတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်နေတော့တာပဲ။

လီးက စောက်ပတ်ထဲ အပြည့်နေရာယူထားတာဗျ။ပေါင်သားကြီးတွေတောင် တဇပ်ဇပ်တုန်နေရှာတာ။လိုးရတာ စီးစီးကျပ်ကျပ်လေးမို့ အလိုအလျောက် နောက်ထပ် လိုးချက်ပြင်းပြင်းတွေနဲ့ မနားတမ်း ဖိလိုးမိတော့တာပဲဗျာ။

" ဘွတ် …… အ အားးးး …… သေပါပြီ …… အမလေးးး … နာလိုက်တာ …… အားးးး အားးး … ခဏ ထုတ်ပါဦး "

အန်တီခင်အော်လေ ကျုပ်က ဆောင့်လိုးလေးပဲဗျာ။ဦးခိုင်လည်း အားမနာနိုင်တော့ပါဘူး သူ့ရှေ့မှာပဲ သူ့မိန်းမကို ကော့ပျံအောင် လိုးပစ်လိုက်တာ။

စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသွား လိပ်လိပ်ဝင်သွားလိုက် ပြန်ထွက်လာလိုက်နဲ့ ကျုပ်လီးက အသွားအပြန် ချိတ်ဆွဲပေးနေတာပေါ့။လီးအရင်းထိ ဖိလိုးလိုက်တိုင်း သားအိမ်ဝထောက်မိတော့ အန်တီလှိုင်တစ်ယောက် လက်တဖက်က သူ့ယောင်္ကျားလက်မောင်းကိုင်ထားရင်း ကျန်တဖက်က အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင်စုပ်ပြီး စူးစူးဝါးဝါး အော်ပြီပေါ့။

" အ အားးး အားးးးးးးးးး … အ မ လေးးးးးးးး ကျွတ် … … အားးး အားးးးး "

" ဟင် … ရရဲ့လား … လှိုင်ရယ် … ရပ်ခိုင်းလိုက်ရမလား "

ဦးခိုင်က စိုးရိမ်တကြီး ပြောနေတာမို့ ကျုပ်လည်း ပစ်လိုးနေရာကနေ ခဏရပ်ထားပေးလိုက်တာ။

" အာ …… ကျွတ် …… မောင်ကလည်း …… ရတယ် … မောင်ဇော်လီးက တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်းရှည်တော့ သားအိမ်လာလာထိမိလို့ပါ … ဆက်လိုးမောင်ဇော် … မညှာနဲ့ အန်တီလှိုင့်ကို … လိုးစမ်း … အင့် "

အန်တီလှိုင်က ဘေးကဝင်ပြောတဲ့ ဦးလှိုင်ကို ရန်လုပ်တဲ့လေသံနဲ့ ဖင်ကြီးကြွလာပြီးကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ကော့ထိုးရင်း ဆက်လိုးခိုင်းနေတာဗျို့။

ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင့်ခါးလေး ပြန်ကိုင်ကို လီးအရင်းထိဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ အတော်လေးကြာတော့ ညည်းသံပေါင်းစုံနဲ့ အန်တီလှိုင့်စောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထွက်လာပါလေရော။

" ဗျစ် … ဘွတ် …… အ …… ကောင်းတာ မောင်ဇော်ရယ် …… လိုးလိုး …… မင်းလီးကြီးက … အားရလိုက်တာ … အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းနေရတာ … အင်း …… ဟုတ်တယ် …… 

ဆောင့် ဆောင့် … ရှီးးးး းးးးးးးးးး အ အားးးးးး …… ထွက် ထွက် …… ထွက်ပြီကွယ် ……… အမလေးးး အားဟားးးး …… ကောင်းလိုက်တဲ့လီးကြီးကွာ …… မထုတ်နဲ့ဦး ခဏ စိမ်ထားပေး "

အန်တီလှိုင့် စကားသံတွေနဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေညှစ်အားကြောင့် ကျုပ်လီးတချောင်းလုံး ယားတက်လာရင်း လရည်တွေညှစ်ထုတ်လိုက်ရတာဗျို့။လရည်ကုန်တဲ့အထိကို အန်တီလှိုင့်စောက်ဖုတ်က ညှစ်ပေးနေတာဗျ။ပေါင်ကားလျက်လေး ထထိုင်ပြီး ကျုပ်မျက်နာကို အတင်းနမ်းပြီး နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေတာဗျာ။

လရည်ထွက်ပြီး ကာမစိတ်ကျသွားတော့ ဘေးက ဦးခိုင်ကို မျပ်နှာပူမိသလိုပဲ။အန်တီလှိုင်ကတော့ ဦးခိုင်ကိုဂရုမစိုက်တော့သလိုနဲ့ ကျုပ်ကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားနေတာ။

ခန္ဓာကိုယ်ချင်းခွာပြီး ကျုပ်လှဲအိပ်တော့ ထင်မှတ်မထားတဲ့ အဖြစ်ပျက်လေး ဖြစ်လာခဲ့တာပေါ့။ပက်လက်မှေးနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို အန်တီခိုင်က ကုန်းထပြီး ပြောင်စင်နေအောင် စုပ်ပေးတော့တာဗျာ။လီးက သူ့စောက်ရည်ရော ကျုပ်လရည်တွေရော ပေပွနေတာလေ။

ဦးခိုင်က မကြည့်ရက်သလိုနဲ့ လှဲချပြီး ကျုပ်တို့ကို ကျောပေးအိပ်နေတော့တာဗျာ။အခန်းထဲက ထွက်ဖို့ ကုတင်ပေါ်က ထရပ်တော့ အန်တီလှိုင်က ကျုပ်လီးကြီးကို နှစ်ချိုက်သွားဟန်နဲ့ ဒူးထောက်ပြီး လီးထိပ်ကို တရွတ်ရွတ် နမ်းနေတော့တာ။ခဏအကြာမှ ကျုပ်လည်း သူတို့အိပ်ခန်းကထွက်ပြီး ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲဝင်အိပ်လိုက်တာပေါ့။

နောက်ရက်ကစပြီး လူတွေရှေ့ဆို အန်တီလှိုင်က ခပ်တည်တည်ဆက်ဆံပေမယ့် နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန်ဆို ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံလာတာဗျ။

ကျုပ်လည်း ဦးခိုင်ကို ထမင်းကျွေးပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲလှဲရင်း ပြန်စဉ်းစားနေတာဗျို့။မနက်က မီးဖိုခန်းထဲဝင်တော့ ခါတိုင်းလိုပဲ တခါးအသာဟပြီး ဝင်လိုက်တာ ဦးခိုင်ဖို့ ထမင်းဟင်းယူပေးရတာပေါ့။ဗြုံးကနဲ့ဗျ အတွင်းဘက်မရောက်ခင် အသံကြားလိုက်ရတာ။

" လိုးလိုး … လိုး ပါ ကိုမြိုင် ရယ် "

" လိုးနေတာပဲ … မမိုးရာ … တိုးတိုးပြောပါ အပြင်က ကြားသွားပါဦးမယ် "

ဘကြီးမြိုင်နဲ့ ထမင်းချက် ဒေါ်မိုးဗျ။ကျုပ်က ဒီနေ့ ဦးခိုင်ဖို့ ထမင်းလာယူတာ စောတယ်လေ။ဦးမြိုင်က ဒီနေ့ သူ့ခြေထောက် ဆေးရုံပြရက်မို့ ထမင်းစောစော စားထားမလို့တဲ့။ဒေါ်မိုးက ကျုပ်မလာလောက်သေးဘူးထင်နေတာပေါ့။

" ဒီချိန် ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ကိုမြိုင်ရယ် … မြသောင်းလည်း မမလေးနဲ့ အစောကြီးထွက်သွားတာ … မိုးဇော်လည်း ဆရာဦးမြတ်ခိုင်ကို ပြုစုနေရတာ … နေ့လည် ထမင်းစားခါနီးမှ ထမင်းလာယူမှာလေ "

ဒေါ်မိုး စကားဆုံးတော့ အသားချင်းရိုက်သံတွေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ပေါ်လာပါလေရော။ကျုပ်က အဝင်ဝ ကြောင်အိမ်ကြီးနား ကပ်ပြီး အတွင်းဘက် ခိုးကြည့်လိုက်တော့…

ဒေါ်မိုးက မီးဖိုခန်းအတွင်းဘက် စားပွဲခုံပေါ်ကို ကိုယ်တခြမ်းမှောက်ပေးရင်း ခြေနှစ်ချောင်းကားပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးထားတာဗျ။ဘကြီးမြိုင်က ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းပြီး နောက်ကနေ ပစ်ပစ်လိုးနေတာလေ။

" အင့် …… ဗျစ် …… အ …… အင်းဟင်း …… အဲလို လိုးစမ်းဘာ တော်ကလည်း …… ရှီးးးး းးးး ကောင်းတာ …… ဟုတ်တယ် မညှာနဲ့ … ဆောင့်ဆောင့် "

ဒေါ်မိုးက မျက်နှာဘေးတစ်စောင်း စားပွဲပေါ်ကပ်ရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ဆန့်ထုတ်ပြီး သူ့ဖင်ကြီး တဗြန်းဗြန်းရိုက်နေတာဗျို့။ဦးမြိုင်လိုးတာကို အားမရတဲ့ ပုံစံနဲ့။

" လျိူထားတာလား ကိုမြိုင် … တော့်မိန်းမကျ မီးပွင်မတတ် လိုးပေးတာ ကျုပ်သိပါတယ်နော် "

" မလျိူပါဘူး မမိုးရာ … ဒီလောက် လိုးပေးနာကို … အင့် အင့် "

ဒေါ်မိုးက ဘကြီးမြိုင်ကို စွပေးနေတာပါဗျာ။မခံချင်အောင်ပြောလေ ဘကြီးမြိုင်က မေးကြောတွေထောင်နေအောင် ဆွဲဆွဲလိုးလေပဲ။ဒီအချက်ကို သိတဲ့ ဒေါ်မိုးက ဦးမြိုင်ကို တဖက်လှည့်နဲ့ မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးအောင် သေချာ ပါးစပ်က စွပေးနေတာပေါ့။

တကယ်တော့ ဘကြီးမြိုင်လီးကြီးဝင်သွားတိုင်း ဒေါ်မိုးခေါင်းလေးလန်တက်လာပြီး အမလေး တ နေရတာပါဗျာ။မြင်ကွင်းက ကြည့်ကောင်းပေမယ့် ဦးခိုင်ကို ထမင်းကြွေးရမှာမို့ မီးဖိုခန်းအပြင် ပြန်ထွက်လိုက်တယ်။ပြီးမှ အခန်းပြင်ကနေ အော်ရတာပေါ့။

" ဒေါ်မိုးရေ … ဒေါ်မိုး … ဦးခိုင်ဖို့ ထမင်းရပြီလား "

" ဟေ … အေး အေး … ရ ရ ရပါပြီ … အ …… အားးးး

အသံပျက်တောင်းပျက်တောင်းနဲ့ ကျုပ်အသံကြားလို့ ဘကြီးလည်း တချက်နှစ်ချက် လိုးပြီး ရပ်လိုက်တာနေမှာ။ဒေါ်မိုးဆီက အားကနဲ့ ညည်းသံ ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်သေးတယ်။ကျုပ်ဝင်လာတော့ ဘကြီးက မီးဖိုခန်းထဲ ဟိုရှာဒီရှာ လုပ်နေတာဗျို့။ဒေါ်မိုးက ထမိန် အထက်အောက်မှားနေတာ အထက်ဆင်က အောက်ရောက်နေတာ ခိခိ။

" ဟဲ့ … စောတာ မိုးဇော်ရယ် ခါတိုင်း ဆရာဦးမြတ်ခိုင် ဒီချိန် မစားပါဘူး "

" ဟုတ်တယ် … ဒေါ်မိုးရေ … ဒီနေ့ ဦးခိုင်ခြေထောက် ဆေးရုံပြရက်လေ "

" အော် … နောက်တခါဆို ကြိုပြောဟာ "

" ဗျာ "

" ဒီလိုပါဟ … ကြိုသိတော့ စောစောချက်ထားရအောင်ပါ "

" ဟင်းက မရသေးတာလား "

" မဟုတ်ပါဘူး ဆူးပုတ်ကြီးဟင်းရည်က မကျသေးလို့ပါ "

တကယ်ပဲ ဟင်းရည်က မကျတာလား ဘကြီးနဲ့လိုးနေချိန် ကျုပ်ရောက်လာလို့ ဇတ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်သွားတာလား မသိဘူးဗျို့။ဘကြီးမြိုင်က တခုခုရှာနေတဲ့ပုံစံနဲ့ လှည့်တောင်မကြည့်ဘူး။

ကျုပ်လည်း ထမင်းဟင်း အိမ်ပေါ်ယူပြီး ဦးခိုင်ကျွေးလိုက်တယ်။ထမင်းစားပြီးတော့ ဦးခိုင်က ခဏနားခိုင်းနေတာ ခဏနေ ဆေးရုံသွားပြရင် ကျုပ်လည်းလိုက်ရမှာမို့ပါ။

" ဒေါက် … ဒေါက် …… မောင်ဇော်ရေ … ဆေးရုံသွားစို့ဟေ့ "

" ဟုတ် … အန်တီလှိုင် … လာပြီဗျို့ "

အန်တီလှိုင်လည်း အပြင်က ပြန်ရောက်ပြီနေမှာ…တံခါးခေါက်ရင်း အခန်းပြင်က အော်နေတာ။ဦးခိုင်ကို အောက်ထပ်ထိ တွဲခေါ်လိုက်တယ်။အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ကားဆီကို သူ့ဘာသာ လျှောက်သွားတာဗျို့။

ကားအရှေ့ခန်းတံခါး ကိုမြသောင်းက ဖွင့်ပေးတော့ ဦးခိုင်က ဝင်ထိုင်လိုက်ရော။ ကျနော်နဲ့ အန်တီလှိုင်က နောက်ခန်းက ထိုင်လိုက်ကြတယ်။အိမ်နဲ့ဆေးရုံက ၄၅ မိနစ်လောက်မောင်းရတယ်ဗျ။

မီးပွိုင့်မှာကြာရင်တော့ ၁နာရီကျော်ရောပဲ။ဆေးရုံက ၁နာရီချိန်းထားတာပါ ဦးခိုင်က ၁၁ခွဲလောက်ထဲက အိမ်ကထွက်ခဲ့တာ။လမ်းမှာ ကားကြပ်ရင်တောင် နာရီဝက်လောက် စောရောက်တာပေါ့။တဖြည်းဖြည်း အိမ်ကနေမောင်းလာလိုက်တာ မိန်းလမ်းပေါ်ရောက်လာပါပြီ။

မြို့ထဲမရောက်မချင်းတော့ လမ်းကရှင်းနေတာပဲ။ကိုမြသောင်းက အမြန်တော့ မမောင်းဘူးဗျ ဦးခိုင်ခြေထောက် ကြောင့်ပါ။

ကျုပ်လည်း လမ်းဘေးက ရိပ်ကနဲ့ရိပ်ကနဲ့ ကျန်ခဲ့တဲ့ သစ်ပင်ကြီးတွေ ငေးနေတုန်းလေး ညာဖက်ပေါင်ပေါ် အန်တီလှိုင်ရဲ့ ဘယ်ဖက်လက်က လာတင်နေတာ။ဖျင်းကနဲ့ဖြစ်သွားရင်း အန်တီလှိုင်မျက်နာကို ကြည့်တော့ သူ့ကလည်း ကားပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ငေးနေတာဗျ။

လမ်းပေါ်ကားလေးက ယိမ်းလိုက်ရင် ကျုပ်ပေါင်ကို ပွတ်ပေးသလိုဖြစ်ဖြစ်နာ။စိတ်ထဲ မရိုးမယွ ခံစားနေရတာပေါ့။ လမ်းနဲနဲကြမ်းတဲ့နေရာကြ ကားလှုပ်တော့ အန်တီလှိုင့်လက်က ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ မထိတထိလေး ရောက်ရောက်လာတာ။

ကြာတော့ မရတော့ဘူးလေဗျာ။လီးက တင်းလာတာပေါ့။အန်တီလှိုင်ကတော့ အပြင်ငေးရင်း လက်က တဖြည်းဖြည်း လီးနဲ့ သိသိသာသာကို ထိထားတာဗျ။ကျုပ်လည်း ပေါင်ကို မသိမသာ ဖြဲပေးလိုက်တယ်။

" မောင်မြသောင်းရေ … ကားတံခါးတွေ ပိတ်ပါကွယ် လေတအားတိုးလာပြီ "

" ဟုတ် … မမလေး "

ကိုမြသောင်းက ခလုပ်တခုနှိပ်လိုက်တာ တံခါးလေးချပ်လုံး မှန်တွေ အပေါ်တက်လာပြီး စိသွားတော့တယ်။လေလည်း မတိုးတော့ပါဘူး ထူးခြားတာက ကားမှန်တွေပါ အပြင်ကကြည့်ရင် အထဲကို မမြင်ရပေမယ့် အထဲကတော့ အပြင်ကို အကုန်မြင်နေရတာ။

ကားတံခါးပိတ်ပြီး ခဏနေတော့ အန်တီလှိုင့်လက်က လီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပါပြီ။ကျုပ်က ကားရှေ့ခန်းပဲ ကြည့်နေလိုက်တာ။မတော်တဆ ဦးခိုင် နောက်လှည့်ကြည့်ရင် အန်တီလှိုင့်လက်ကို ဖယ်ထုတ်ဖို့ပါ။

ရုတ်တရက် လီးကို တချက်ညှစ်ခံရတယ် တဆက်တည်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတာဗျို့။မျက်နာက ကျုပ်ဖက်မလှည့်ဘူးဗျ။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း ညာဖက်လက်နဲ့ အန်တီလှိုင်ပေါင်ကြားထဲ စမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

ပေါင်သားလေး ဇပ်ကနဲ့တုန်ပြီး ကျုပ်လက်ကို ပေါင်နှစ်ခြမ်းနဲ့ညှပ်ထားတာဗျို့။လီးကိုလည်း ဇိကနဲ့ ညှစ်လိုက်သေးတာ။တဖြည်းဖြည်းမှ သူ့ပေါင်သားကြီးတွေဖြဲပြီး အနိုက်ခံတာ။

ထမိန်အပြင်ကဆိုတော့ စောက်ဖုတ်ကို စမ်းမိပေမယ့် ထိထိမိမိ မရှိဘူးဗျာ။အတွင်းခံဝတ်ထားတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ဖိထိုးနိုက်မှ အစိလေးကို ထိတယ်ဆိုရုံပဲ စမ်းမိတာ။

ရှေ့က ဦးခိုင်နဲ့ ကိုမြသောင်းလည်း ကြည့်ရသေးတာလေဗျာ။အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဖိပွတ်ပေးတော့ အရည်လေးစို့နေပြီဗျ။ကျုပ်လီးကိုလည်း ထုပေးတဲ့ လက်ကလည်း မြန်လာတာပေါ့။ဗြုံးကနဲ့ ကျုပ်ပုဆိုးအောက်နားစကို ဆွဲလှန်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို ဘေးတိုက်ငုံစုပ်တော့တာဗျာ။

စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ဦးခိုင်များလှည့်ကြည့်လေမလား ကိုမြသောင်းများ လှည့်ကြည့်မလား စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ လီးစုပ်ခံနေရတာဗျို့။ဒစ်ကနေ လီးတဝက်လောက်ထိ ငုံလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ အရင်းနားက ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေသေးတာ။

မရတော့ဘူးဗျာ လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက်လာလို့ အန်တီလှိုင့်နဖူးနဲ့မေးစိကို လှန်ချပစ်တာ။လရည်ကလည်း ထွက်တော့မှာ ထိပ်ဝထိန်းထားရတာ…အန်တီလှိုင်က မလွတ်တဲ့အပြင် ဒစ်ကို ဖိကိုက်လိုက်တော့ လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်ကုန်တာပေါ့။

ထွက်သမျှလရည်တွေကို အန်တီလှိုင်က မျိုချပြီး ဒစ်ဖူးကို ဖိစုပ်ပေးသေးတာ။လရည်ကုန်မှ ပါစပ်ထဲကနေ ဒစ်ကြီးကို ထုတ်ပေးတာဗျ။

ကျုပ်လည်း ပုဆိုးကို ကပျာကရာ ဝတ်ရင်း လီးကို ခဏညှစ်ထားရသေးတာ။လရည်ထွက်ပြီး ဒစ်က ပုဆိုးစနဲ့ပွတ်မိတော့ ကျင်ကနဲ ဖြစ်မိသေးတယ်။

တော်သေးဗျာ အန်တီလှိုင် လရည်သောက်ပြီးလို့ ခဏလေးပဲရှိသေး မီးပွိုင့်မိလို့ ကားက ထိုးရပ်သွားတာ။အန်တီလှိုင်က တစ်ရှုးထုတ်ပြီး သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို သုတ်နေတာဗျ။

နောက်ထပ် မီးပွိုင်တခု ကျော်ပြီး တောင်တည့်တည့် ဆက်မောင်းမှ ပြရမယ့် ဆေးရုံရောက်တာ။ဆေးရုံမှာ ၁နာရီလောက် ကြာသေးတယ်ဗျို့။တခြား လူနာတွေလည်း စောင့်ရသေးတယ်။ပြီးမှ အိမ်ပြန်လာကြတာ။

ဆေးရုံက ချိူင်းထောက်လွတ်ပြီး လမ်းလျှောက်ခိုင်းနေပါပြီ။အိမ်ရောက်တာနဲ့ ဦးခိုင်ကို ခြံတပတ် လမ်းလျှောက်ပေးပြီး အိမ်ပေါ်ပို့ပေးလိုက်တယ်။အိပ်ခန်းထဲ အရောက် အန်တီလှိုင် ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက ဖုန်းသံမြည်လာရောပဲ။

" ဟဲလို … မာမီလား "

" ဟယ် … သမီးလေး … မမရော "

" ရှိတယ် မာမီရဲ့ … ဒီလကုန် သမီးတို့ မြန်မာပြည်ပြန်လာတော့မှာ … စာမေးပွဲဖြေပြီးသွားကြပြီ "

" တကယ်လား သမီး "

" တကယ်ပေါ့ … မာမီရယ် … ဒယ်ဒီရော … ခြေထောက်က သက်သာလား "

" သက်သာပါပြီ သမီးရဲ့ … ခုလေး ဆေးရုံကပြန်လာပြီး ဆေးသောက် အိပ်သွားလေရဲ့ "

" ဒါပဲနော် … မာမီ … သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ … လျှောက်လည်နေလို့ "

" အေး သမီးလေး … မမရော ဂရုစိုက်နော် "

" ဟုတ် … ဘိုင့် … မာမီ "

" တာ့တာ … သမီးရေ "

ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင်ဖုန်းချမှ နှုတ်ဆက်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ကျုပ်အခန်းထဲဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှည်းတုန်း ကလစ်ဆိုပြီး တံခါးဖွင့်သံကြားမိလိုက်တာ။အန်တီလှိုင်ဗျ ကျုပ်ကုတင်နား တန်းတန်းကြီးလျှောက်လာရင်း…

" မောင်ဇော် ကြမ်းပြင်ပေါ်ဆင်း ပက်လက်လှန်ထားကွာ "

ကျုပ်ကို ပြောရင်း ထမိန်ကို ဖြည်ချလိုက်တာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်အလယ်က စောက်ဖုတ်ကို ဖုံးထားတဲ့ အတွင်းခံလေးက ခရမ်းရောင်လေးဗျ။ဖေါင်းကြနေတဲ့ အဖုတ်ကိုဖိကပ်ထားတော့ အက်ကွဲရာလေးက အထင်းသားပဲ။ကားပေါ်မှာ ကျုပ်နိုက်ပေးတုန်းက စောက်ရည်ကထွက်နေတာလေ။

" ဟိတ် … မြန်မြန်ကွာ … အန်တီလှိုင် ထိန်းထားတာ ကြာပြီ "

ကျုပ်ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်တာနဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်တန်းခွတာဗျို့။ပထမဆုံး သေးနံ့နဲ့ စောက်ချီးနံ့လေး နှာခေါင်းထဲ ဝင်လာတာပဲ။

ကြည့်ရတာ သေးပေါက်ပြီးကာစနေမယ်။အတွင်းခံဘောင်ဘီကို မချွတ်ပဲ ဘောင်းဘီဂွလေးကို ဘေးကပ်ပစ်တာ။ပေါ်လာပါပြီဗျာ ဘေးနူတ်ခမ်းသား အသားစိုင်တွေက ဖေါင်းကြွနေပြီး စောက်စိနီတာရဲလေးက ခေါင်းထောင်လို့ဗျို့။

" လျှာထုတ်ထား … မောင်ဇော် "

လျှာကို စုချွန်ပြီးထောင်ပေးလိုက်တော့ လျှာဖျားထိပ်ကို စောက်စိနဲ့ ထိုးတော့တာပဲ။နဖူးကြောတွေရှုံ့ပြီး အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ရင်း စောက်စိနဲ့လျှာထိပ်ကို အထက်အောင် ဖိပွတ်နေတာ။လက်တဖက်က ဘောင်းဘီကို ထပ်ဖြဲပြီး စောက်ခေါင်းဝနဲ့ လျှာဖျားထိပ် တေ့ပြီးဖိချပစ်တာ။

" အ …… အားးးးး … ကျွတ် "

ကျုပ်ကို အသက်ရှုတွေကျပ်လာတော့တာပဲ။ဖင်သားကြီးတွေက မေးစိကနေ ရင်ဘတ်ပေါ်ဖိထားပြီး စောက်ဖုတ်အုံကြီး တခုလုံးက ပါးစပ်နဲ့နှာခေါင်းကို ဖိထားတာဗျ။ကျုပ်မျက်နှာကို စောက်ပတ်နဲ့ဖိပွတ်ရင်း ခဏအကြာလေးပဲ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာ။

ပါးစပ်ကလျှံကျတဲ့ စောက်ရည်တွေက လည်ပင်းပေါ်စီးကျတော့ နွေးကနဲ့ပဲဗျ။ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိပွတ်တော့ စောက်ခေါင်းအတွင်းက စောက်ရည်လက်ကျန်တွေက နှာခေါင်းထဲဝင်ပါလေရော။အသက်အောင့်ထားလိုက်ရတာဗျို့။

ကျုပ်မျက်နာကို ၅ ချက်လောက် အထက်အောက်ဖိပွတ်ရင်း တအီးအီးနဲ့ ဘေးနား လှဲချလိုက်မှ ကျုပ်လည်း အသက်သက် ဝဝပြန်ရှုရတာ။

ကျုပ်မျက်နှာပေါ်က စောက်ရည်တွေကို သူ့လျှာနဲ့ ပြောင်နေအောင်ယက်ပေးပြီး ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြည်ချနေတာ။ပုဆိုးကို ပေါင်လယ်ထိ လျောချရင်း ဘေးတစောင်းမိုးပြီး လီးကို ဆွဲဆွဲစုပ်တာ့တာပဲ။လီးကလည်း ခဏနဲ့ပြန်မာလာတာပေါ့။

" အားရစရာကြီး … မောင်ဇော်ရယ် … ဒါကြီးမျက်လုံးထဲ ပေါ်လာရင် မစုပ်ပဲကို မနေနိုင်တာပါ "

ကျေနပ်တဲ့အထိစုပ်ပြီးမှ စောက်ရည်ရွဲနေတဲ့ သူ့အတွင်းခံကို ချွတ်ပစ်တာ။ကျုပ်ကိုကျောပေးပြီး အပေါ်က ခွလိုးတော့တာပဲ။

ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေ နောက်ကနေကြည့်ရင်း အန်တီလှိုင်စောက်ဖုတ်ထဲ ကျုပ်လီးဝင်ထွက်နေတာ မြင်ရတော့ ဖေါ်ပြမရတဲ့ ကာမစည်းစိမ်လေး ခံစားမိနေတာဗျာ။

ကိုယ့်အလုပ်ရှင်ရဲ့ဖင်ကြီး ရောက်ကတည်းက ငေးမောခဲ့ရတဲ့ဖင်ကြီး ခုတော့ ကျုပ်လီးကြီးပေါ် နေရာယူနေပြီလေ။ပါးစပ်က အသံပေါင်းစုံးညည်းရင်း ဖင်ကြီးကို ဖိဖိချနေတာ။ကျုပ်လီးကလည်း အန်တီလှိုင်စောက်ဖုတ်ထဲ တဇွိဇွိနဲ့ပေါ့။

" အ ……… ရှီးးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … မောင်ဇော်ရယ် … အပေါ်ကဆောင့်ရတော့ … အန်တီလှိုင့်စိတ်ကြိုက် လိုးရတာပေါ့ …… အားးးး ရှီးးးးး းးးးးးးးးး "

ဖင်ကြီးကို ဝိုင်းလိုက် ဖိဆောင့်လိုက်နဲ့ သူကြိုက်သလို လိုးနေတာဗျို့။အတော်လေးကြာတော့ အန်တီလှိုင့်ကိုယ်လုံးက ရှေ့ညွတ်ပြီး ကျုပ်ဒူးခေါင်းဘေးလောက် လက်နှစ်ဖက်ထောက်လိုက်တယ်။ပြီးမှ ဖင်ကြီးကို လေထဲမြှောက်ပြီး မီးပွင့်မတတ် ဖိဖိဆောင့်နေတာဗျ။

ဆောင့်ချက်တွေက အားပါးတော့ လီးထိပ်နဲ့ အန်တီလှိုင့် သားအိမ်ဝထောက်မိတိုင်း ကျုပ်လည်း ကျင်တက်လာသလို အန်တီလှိုင်လည်း တွန့်ကနဲ့တွန့်ကနဲ့ပဲ။

မနားတမ်းဆောင့်ရင်း လိုးချက်တွေက မြန်လာနေတာ။နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်ချအပြီး လီးအရင်းနားနွေးကနဲ့ဖြစ်သွားရတယ်။စောက်ရည်တွေက လမွှေးပေါ်ကနေ ကျုပ်လဥတွေပေါ်ထိ စီးကျရင်း ကြမ်ပြင်မှာ အိုင်ထွန်းနေတော့တာပဲ။

စောက်ရည်ပန်းရင်း လီးကိုစောင်ခေါင်းအတွင်းသားတွေနဲ့ညှစ်ပြီး ဝိုင်းပေးနေတော့ လီးတန်တချောင်းလုံး ကျင်လာပြီး လရည်တွေ ထွက်ကုန်တာပေါ့။

" အားဟား …… ကျွတ် … ကောင်းလိုက်တာ …… ရှီးးး းးးးးး … မောင်ဇော်ရယ် "

အန်တီလှိုင်ကိုယ်လုံးကြီး ကျုပ်ခြေထောက်ပေါ်ပစ်ကျသွားတာဗျို့။ခဏအနားယူပြီးမှ အတွင်းခံနဲ့ထမိန်ပြန်ဝတ်ရင်း ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သွားတာ။သွားခါနီး ညကြ တံခါး လော့မချဖို့ မှာသွားသေးတယ်။

………………………………………

ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )


ပြီးပါပြီ။