သော်က အပိုင်း ( ၃ )
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
မောင်ကျော် ရေးသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
ရီသွယ်အတွေ့အကြုံဘယ်လောက်ရင့်..မရင့် သူမခန့်မှန်းတတ်သေးပါ။ဒေါ့ဂီ ဆွဲလျင်...ကုတင်စောင်းလိုးလျင်...ခံနိုင်ရင်တော်ရဲ့....မခံနိုင်မှာစိုးရိမ်သည်။ဖင်ကြီးပေမယ့်စောက်ပတ်ကျဉ်းသည့် မဆွေလိုမိန်းမမျိူးလည်းရှိတတ်တာမို့ပထမအချီမှာသိပ်မကြမ်းချင်။
ဒါကြောင့်မမရီသွယ်ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီးဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ အံဝင် ခွင်ကျ အောင်နေရာပြင်လိုက်သည်။ထင်သည့်အတိုင်းပါပဲ...ပေါင်နှစ်လုံးတန်းတန်းကြီးလိုက်ရွှေ့လာသည်။နဲနဲလေးမှချွမပေးလာ...။ဒူးကလေးမှထောင်မပေးလာ...။အလိုးခံသက်နုဟန်တူပါသည်။ပေါင်လေးနှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မ,ပြီးတွန်းတင်ရင်း..
" စောက်ပတ်ဖွင့်ပေးထားမှ မမအရသာရှိမှာပေါ့ဒါမှလီးဝင်တာ ထွက်တာကို မမသေချာခံစားပြီးအရသာထိထိမိမိ သိမှာ...ဒီပေါင်ကြီးတွေကို မမလက်နဲ့ဆွဲထားလိုက်.ပိုကောင်းအောင်....."
သော်ကလီးချောင်းကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ပြီးစောက်ပတ်ကြီးကိုအမြောင်းလိုက်ဆယ်ချက်ခန့်အသွားအပြန်ဖိပွတ်ဆွဲပြီးဒစ်ဖြင့်စောက်စေ့ကိုဖိချေပေးသည်။စောက်ရည်လိုက်လာသဖြင့်စောက်ခေါင်းဝမှာဒစ်ထိုးမွှေပေးလိုက်ပြီးတရစ်ရစ် တစ်အိအိထိုးသွင်းသည်။
ရီသွယ် ဒီအရသာကိုမထိတွေ့ဖူးခဲ့။ရည်းစားနှင့်လိုးတုန်းက စွတ်..ဆိုတစ်ခါထဲထိုးထည့်ခံလိုက်ရပြီးဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးသွားခဲ့တော့ဘာမှန်းမသိခဲ့ရတာအမှန်။ခုတော့...တစ်ချက်မှမဆောင့်သေးခင်လိုးတဲ့အရသာကိုအဆင့်ဆင့်သိလာသလိုလို..ခံစားရသည်။ကောင်းချက်တွေကိုအချိန်တိုင်းသိနေသည်။
လီးကြီးဝင်လာချက်ကသိမ်မွေ့နေသည်။မလိုးခင်ကခံနိုင်ပါ့မလားလို့ထင်ခဲ့ပေမယ့်...ခုတော့သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့..ထိထိမိမိ ထိုးထည့်သွား၍ တစ်သိမ့်သိမ့်လှိုက်ဖိုခံစားရသည်။စောက်ပတ်ကလည်း အလိုလိုညှစ်လာသည်။ညှစ်ရမည်လို့ ရီသွယ်ခဲ့မသိပါ။ညှစ်တော့တင်း..ပြည့် ပြီးအရသာကောင်းသည်။ကောင်းတော့ညှစ်ရမှန်းရီသွယ်သိသွားသည်။သိသွားတော့..ညှစ်တော့တာပေါ့...။
အဆက်မပြတ်ညှစ်သည်။ဖင်ကြောတွေရှုံ့ပြီးညှစ်သည်။စအိုပေါက်ရှုံ့နေတာပွင့်မလာတော့အောင်ညှစ်သည်။ကော့ကော့ညှစ်လိုက်တော့စောက်ရည်တွေဒလဟောထွက်ခါ ပြီးသွားသလိုမူးမူးမိုက်မိုက် မောမောပန်းပန်း ခံစားနေရသည်။
" ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်.... "
သော်က မမရီသွယ်အရိပ်အခြည်ကိုကြည့်ပြီးလီးကိုအဆုံးထိဖိသွင်းတော့ ရှုံ့မဲ့ပြီးရင်ဘတ်ကိုတွန်းခံရသည်။အသာလေးလျော့ပြီးဆယ့်လေးငါးချက်ချော့ဆောင့်တော့မမရီသွယ်ဖင်မြောက်လာသည်။ဒီတော့မှအဆုံးထိဆောင့်လိုးထည့်ပြီးလည်ပင်းကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုဖိနမ်းထားသည်။
လည်ချောင်းသံတွေ အူး.အူး..အူး..အူး နှင့်ထွက်နေပြီးဖင်ကြီးရမ်းခါနေသည်။ဖင်ရမ်းလေ..ဖိထိုးလေလီးကြီးကသားအိမ်ဖွင့်ဝင်လေ....အောင့်လေ...သံသဆောင့်ချက်တိုင်းကိုပါးစပ်ပိတ်အံကြိတ်ပြီးလည်ချောင်းသံတစ်အင့်အင့် ထွက်နေအောင်မာန်တင်းခံပေမယ့်...ကောင်းလာလွန်းတော့ပါးစပ်ပွင့်ရတော့သည်။ဆောင့်လိုးချက်တွေက အသက်အပြည့အဝပေးသည်။
မဆောင့်ပဲ.ရပ်ထားချိန်နှင့်..ဆောင့်လိုးနေချိန် အရသာကွာဟမှုကိုရီသွယ်ကောင်းကောင်းနားလည်သွားသည်။အရင်လူ..လိုးသွားတုန်းကဒီလိုမသိခဲ့...ပြီးသွားပြီဆိုလို့သာ ပြီးမှန်းသိလိုက်ရသည်...ဝင်မှန်းမသိ..ထွက်မှန်းမသိ..ဆောင့်မှန်းမသိ..ဘာမှသေသေချာချာမသိခဲ့ပါ..။အခုတော့ဆောင့်တဲ့အရသာကိုသေသေချာချာသိပါပြီ...ပါးစပ်ပွင့်ပြီးအော်ခံလိုက်မှပဲ ပိုပိုကောင်းတော့သည်...
" နာနာဆောင့်ပေးမောင်လေး..အင့်.ကောင်းလွန်းလို့..ဆောင့်..အာ့..ဆောင့်..အာ့..ပြင်းပြင်းကြီးဆောင့်...အင့်..ဆောင့်..အား..ကောင်းလိုက်ထာ..အင့်..ပြွတ်စွတ်ဖောင်း..ဖောင်း..ဖောင်း..အား..စွတ်စွတ် စွတ်..ဖောင်း..မြန်မြန်လေးကွာ..မြန်မြန်လေးသွက်သွက်လေး....အားဟားဟား...အား..."
မမရီသွယ် လေထဲမှာ ကော့ ကော် ကန် ကားဖြစ်နေတာအကြာကြီး..။ပြန်ကျမလာပဲ...ပင့်ပင့်ကော့နေသည်။ဒီတော့မှ သော်က ဆွဆွလိုးပြီး ဖုန်းကနဲဖုန်းကနဲ အဆုံးထိဆောင့်လိုးကာ...လီးရည်တွေပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။မမရီသွယ် အသည်းအသန်အော်ပြီးမှ...ဖုတ်ကနဲခြေပစ်လက်ပစ်ပြုတ်ကျလာပါသည်။
" ဘာလို့အော်တာလဲ...အဖိုးတို့ကြားကုန်တော့မယ်....နာလဲအောင့်ခံမှပေါ့..."
" ကောင်းလို့ဟေ့....ကောင်းလို့ဟဲ့..မအောင့်နိုင်အောင်ကောင်းလို့အော်တာ....ကြားလဲမတတ်နိုင်တော့ဘူး...နင်ဘာလို့ကောင်းအောင်လိုးသေးလဲ "
" အာ....ပြောလေကဲလေ..."
" ဟုတ်တယ်...နင်လိုးလေ ငါ့စောက်ပတ်ပြဲလေလိုးလေပြဲလေပဲ..."
" ခ်ခ်....မမ...နင်လွန်ပြီနော်..."
" လွန်တော့ဘာလုပ်ချင်လဲ...ထပ်လိုးမလား..ရော့...လိုး "
" အောက်ဆင်းမယ်..လာ....အဖိုးတို့မေးနေလိမ့်မယ်...နင်ရောက်နေတာကြာပြီ.."
" ည ထပ်လိုးမယ်....နော် မောင်လေး "
" ခံချင် လာခဲ့လေ...အောက်မှာနင့်အသံနဲ့ဆိုအဖေတို့သိမှာသေချာတယ်.."
" သိပ်ကောင်းတာပဲ....ငါရူးတော့မယ်..."
" တနှာရူးမ...."
" ခ်ခ်....ခ်ခ်...."
အောက်ထပ်ကိုမောင်နှစ်မနှစ်ယောက်ဖက်ပြီးဆင်းသွားတော့ အဖေတို့က စ,နေကြသေးသည်။မမရီနွယ် မလုံမလဲကြည့်တော့ လက်မ,ထောင်ပြ၍စိတ်အေးသွားသည်။နောက်မှ..ခြံထဲမှာထိုင်ရင်း အကျိူးအကြောင်းပြောပြတော့ ရယ်မောနေသည်။
" မမကိုလင်ငယ်နေတယ်အထင်ခံရတာတော့နာတယ်ကွာ...ခ်ခ်...မောင်အရင်းကလင်ငယ်ဖြစ်သွားရော...ခ်ခ်.."
" သူ့ ပြောပြလိုက်မယ်နော်..မမ "
" အင်း....ဒါပဲကောင်းပါတယ်...ပြောပြလိုက် နောက်လဲသိမှာပဲ....ညီအစ်မချင်း..."
နောက်ပိုင်းတော့ တော်တော်ရင်းနှီးသွားသည်။စိတ်ရောလူရော...။လူကြားထဲ ဖင်ကြီးကိုင်နေလည်းဘယ်သူမှ ဘာမှသရိုးသရီမထင်တော့..ပြောင်ပြောင်ပဲနေလို့ရသွားသည်။နေ့လည်နေ့ခင်း သူစိတ်ထ,လာရင် ဘေးနားလာပြီးဖင်ကိုင်ခိုင်းတတ်လာသည်။
လစ်အောင်လုပ်ပြီးစောက်ဖုတ်ပါကိုင်ခိုင်းတတ်လာသည်။မမရီနွယ်လည်းသူ့ကိုအတုခိုးလာပေမယ့် သူ့လို မထန်ရဲလှပါ။သော်က တို့ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေ့နေသည်။ရီသွယ်ရာသီလာသည့်နေ့မှာတော့ ရီနွယ်စားရပါသည်။ကျန်တဲ့ရက်တွေတော့...ရီသွယ်နှင့်မဆွေပါပဲ။မမရီသွယ်နှင့်လိုးရတာက ညားခါစ,လင်မယားလိုဖြစ်နေသည်။အသက်ကလည်းမကွာတော့ တကယ့်ညားလာခါစ, လင်မယားပါပဲ။
သွားအတူ လာအတူစားအတူ အိပ်အတူ ဖြစ်နေတော့ အဖေတို့ကကြည်ကြည်နူးနူးဖြစ်နေကြသည်။အဖိုးတောင်မျက်စေ့နောက်ရသည် အထိကဲသည်။တစ်ရက်တော့ သူ့ရည်းစားက ခဏတဖြုတ်အလည်လာနေသည်။တစ်ယောက်တည်းတော့မဟုတ်ပါ။သူ့အမေ ခေါ်လာပါသည်။မမရီသွယ်ကခပ်တည်တည် ခပ်စိမ်းစိမ်းဖြစ်နေသည်။သော်က မျက်နှာကိုတစ်ကြည့်ကြည့်..။
သော်က မမရီသွယ်ခံစားချက်ကိုသဘောပေါက်၍သနားလို့ ကလေးကွက်နင်းပြီး အဒေါ်ကြီးကိုကပ်ပစ်လိုက်သည်။ဒီတော့မှ မမရီသွယ် ပုံမှန်လေးပြုံးနိုင်ရယ်နိုင်သွားသည်။အန်တီကြီးကလည်း အရွကြီး။သား..သား..နဲ့ကပ်နေပါလေရော။မမရီသွယ် နားလည်စွာရယ်ပြုံးနေသည်။
" အထာပေးနေပြီကွ..ခ်ခ်..မောင်လေးတော့ပွတာပဲ...လိုးပစ်ကွာ...အားပေးတယ်..ခ်ခ် "
" နောက်မှလုပ်မယ်ကွာ...တကယ်လုပ်မှာ..နင်တို့လက်ထပ်ပြီးမှ..."
" ခ်ခ်...ငါ့မောင်...ငါ့လင်...ငါ့ယောက္ခမ...ခ်ခ် ရယ်ရတယ်နော်...လူတစ်ယောက် ဘဝသုံးခု..ခ်ခ် "
" မကပါဘူးမမရယ်...နင့်ခဲအိုလဲ ငါပါပဲ..ခ်ခ် "
" ခ်ခ်...ကောင်းကွာ...ငါလိုးမသော်က ခ်ခ်.."
ကျောင်းဖွင့်ပြီးသိပ်မကြာလိုက်ပါ။မမရီသွယ်တို့လက်ထပ်ကြသည်။ကျေ ာင်းပြီးမှလို့စီစဉ်ခဲ့ပေမယ့်..မမရီသွယ် ဗိုက်ကြီးသွားလို့အပူတပြင်းပဲလက်ထပ်လိုက်ရသည်။မင်္ဂလာပွဲမှအကြီးအကျယ်...။သူတို့မြို့မှာရော...သော်ကတို့ရွာမှာရော...ကျင်းပပေးလိုက်သည်။မင်္ဂလာဆောင်ခါနီးတော့မတင်မြ ဗိုက်ကြီးတစ်ကားကားဖြင့်ရောက်လာရှာသည်။မွေးခါနီးပါ ပြီ..ရှစ်လထဲမှာဆိုပဲ...။
" ကလေးမွေးပြီးရင် နင့်ကိုပေးခဲ့မယ်..နင်မွေး "
" အာ...ကလေးအမေမရှိပဲ.ဘယ်လိုမွေးရမှာလဲဗျ....ကလေးအမေပါနေခဲ့...မွေးမယ်..."
" မအေလိုး..."
အေန်တီ့နာမည်က ဒေါ်လှလှမြင့်.။အသက်ကလေးဆယ့် လေး နှစ်။ပုဂ္ဂလိကဘဏ်တစ်ခုမှာစာရေးပေါ့။သားလေးမောင်အောင်ရည်တစ်ယောက်ပဲမွေးခဲ့သည်။နှစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်ရှိသွားပြီ..။တက္ကသိုလ်မှာစာသင်ပါဆိုမှ..ရည်းစားထားပြီးကျောင်းမပြီးခင်အိမ်ထောင်ကျ သည်။မိန်းကလေးဖက်က မျိူးရိုးတွေစီးပွားရေးတွေ လူမှုရေးတွေ..အားလုံးကျေနပ်စရာမို့ စိတ်အေးရပါသည်။
ခင်ပွန်းသည်ကလည်း ကျေနပ်နေသည်။သူက ပြည်နယ်တစ်ခုမှာမြို့နယ်အဆင့်ဌာနဆိုင်ရာတာဝန်ခံတစ်ဦးမို့ဒေါ်လှလှမြင့်လိုက်မသွားနိုင်။ဇာတိမြို့မှာပဲသားလေးကိုထိန်းကျောင်းနေခဲ့ရသည်။ယောကျ်ားနှင့်အတူမနေဖြစ်ခဲ့တာလည်း ဆယ်စုနှစ်ကျော်ခဲ့ပါပြီ။ဝင်လမ်းတောင် တောထူနေပြီ..။
ခြုံရှင်းပေးမယ့်သူလဲမရှိ။ခုတော့..နာမည်လဲမထိခိုက်..လူမြင်လည်းတင့်တယ်မည့် သားအရွယ် တူအရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်တွေ့ပြီ..။လက်ကြောတော့တင်းဟန်မတူပါ။ဆယ်တန်းကိုသုံးနှစ်ဖြေရသတဲ့။သူဌေးသား...သူဌေးမြေးမို့ ထင်ရာလုပ်နေတဲ့ခပ်နုနု ချဉ်စုပ်စုပ်လေးဖြစ်နိုင်သည်။
ချဉ်ချဉ် တူးတူးမူးရင်ပြီးတာပါပဲ...လက်ကြောမတင်းလဲ လီးကြောတော့တင်းမှာသေချာနေပါသည်။အန်တီလှကလည်းဒီလိုကောင်လေးမျိူးမှ အကြောလျေှ ာ့ပစ်ချင်တာပါ။ခက်နေတာက ဘယ်လိုစ,ရမယ်မှန်းမသိ။ဒီလိုနှင့်မင်္ဂလာပွဲပြီးလို့နှစ်လလောက်ကြာသည်အထိ အီလည်လည်....။နောက်တော့ကောင်လေးနာမည်နဲ့တစ်လသုံးခါလောက်ငွေတွေပို့ပို့လာတာမို့သူလည်းတစ်လသုံးခေါက်လောက်သူ့ကားလေးနှင့် အိမ်ရောက်ရောက်လာသည်။ငွေကတော့ရာဂဏန်းလောက်ပါ..။
သိန်းနှစ်ရာဆိုတာပုံမှန်လိုဖြစ်နေသည်။အဝေးပြေးကားတွေ...ကုန်ကားတွေ...ပွဲရုံလုပ်ငန်းတွေကငွေတွေဖြစ်နိုင်သည်။ဘာငွေတွေဖြစ်နေနေသူကတော့အိမ်မှာတစ်ညအိပ်သွားတာပါပဲ.။အိမ်မှာကကိုယ်နှင့်အမေနှစ်ယောက်ထဲ ခ်ခ်.။အိမ်မှာနေရင်း ပါးပေ့ ဟိုက်ပေ့ ဆိုတာတွေ ဝတ်ပစ်လိုက်သည်။မတတ်နိုင်..တစ်ခါတစ်လေ အရိုးဆုံးတွေက အဆန်းဆုံးဖြစ်ချင်ဖြစ်နေတတ်သည်။အကင်းပါး နှုတ်သွက်ဖို့တော့လိုပါလိမ့်မည်....
" အားပါး....အန်တီလှ...လန်းလှချည့်လား.."
" ခ်ခ်...အိုပယ် ပါကွာ...အန်တီ ဖြစ်နေပါပြီ "
" ဖရိမ်က အလန်းကြီးပါ အန်တီလှရာ...လန်းလို့လန်းတယ်ပြောတာ ယုံစမ်းပါ..."
" ခ်ခ်...ဖရိမ်ပဲလား...အင်ဂျင်လဲကောင်းပါတယ်ကွ...မောင်းတဲ့လူမရှိလို့ရပ်ထားရတာ..ခ်ခ်.."
ဒီလောက်လမ်းဖွင့်ပေးရင်တော်ရောပေါ့နော်..။ခ်ခ်....သူ့မျက်လုံးတွေက ဟိုက်ဟိုက်ကိုချောင်းကြည့်နေတာအသိသာကြီး..။အဲ...အောက်မှာဘာမှခံမဝတ်ထားဘူး...ပလိန်း။တစ်စေ့တစ်စောင်းကြည့်လိုက်တော့....သူ့လီးကြီးလှုပ်နေပြီ...ခ်ခ်..။
" ဖြစ်နိုင်တယ်အန်တီ...မောင်းလို့တော့ကောင်းမယ့်ပုံပဲ..."
ကောင်လေး မလွယ်ဘူး..။ခ်ခ်....ကောင်လေးဘွတ်ချင်နေပြီမှန်းသိလို့ အိမ်ရှေ့တံခါးကိုပေါ်တင်ပဲသွားပိတ်ပေးလိုက်သည်။ကိုယ်ကဇာတ်လမ်းထွင်နေတာမှမဟုတ်ပဲလေ....သူကလဲကိုယ့်ကိုဘွတ်ရုံကလွဲပြီးဘာဇာတ်လမ်းတွေလုပ်နေမှာမို့လဲ..။ပညာလဲပြနေစရာမလိုတော့ပါဘူး...။ပြောင်ပြောင်ပဲခွင့်ပြုပေးလိုက်တော့သည်....ကြာလွန်းလို့
" မောင်းမှာလားမောင်ရဲ့...ကောင်းတယ်ရှင် ခ်ခ်..."
သော်က အန်တီလှနို့ကြီးကိုဆွဲနယ်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းပစ်သည်။အန်တီလှကလည်းအားကျမခံသော်ကလီးကြီးကိုအုပ်ဆွဲ ဆုပ်နယ်ပစ်သည်။သွေးတွေဆူလာတော့ အိပ်ခန်းထဲနှစ်ယောက်အတူပြေးဝင်ပြီးအဝတ်တွေချွတ်ပစ်ကြသည်။ပြီးမှရမက်ထန်သောအနမ်းကိုအလုအယက်အငမ်းမရ နမ်းကြပြန်သည်။
" လိုးကြစို့နော်...ဘယ်လိုပေးရမလဲ..."
" ကုတင်စောင်းမှာပဲ လိုးမယ်အန်တီ...."
" အကြာကြီး လိုးနော်..."
အိမ်ထောင်သည်မို့ ကျွမ်းနေပြီ..။သူ့ယောကျ်ား ဘယ်လောက်တောင်လိုးထားခဲ့သည်မသိ။ကုတင်နခမ်းမှာပက်လက်လန်ပြီးပေါင်ကြီးတွေမြှင့်တင်ကာလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲကားထားပေးသည်။ပြူးပြဲပြဲစောက်ဖုတ်ကြီးထဲလီးကိုတေ့သွင်းတော့ ဇွိ...ကနဲ.........စောက်ရည်သံပေးပြီး စေးစေးလေးဝင်သွားသည်။
" အင့်...အင်ဂျင်ကောင်းသေးရဲ့လား ဟင် "
" အား...ဂွတ်ပဲ...ဂွတ်တယ် ရှယ်..."
" ဂွတ်ရင် ကြာကြာလေးသာ ဘွတ်ပစ်လိုက်ပါတော့ရှင်...အင့်..အင့်..အာ့...ကောင်းထာ..အင့်လိုး...လိုး...နာနာလေးလိုးပေး..အင့်..."
အန်တီလှ ကုတင်ပေါ်မှာ ပတ်ချ ာလည်လှည့်နေရသည်။ဆောင့်လိုက်တိုင်းတစ်ထွာကျော်ကျော်ရွေ့တက်သည်။သော်က အန်တီလှလည်ကုတ်ကိုလက်ပတ္တာယှက်အားယူဆွဲပြီး မရွေ့အောင်ထိန်းဆောင့်သည်။မရပါ။ရွေ့ပြေးတာပါပဲ။အန်တီလှမွေ့ယာခင်းကိုအားပြုဆွဲပြီးခံသည်။
မရပါ.။ရွေ့ပြေးတာပါပဲ။ကုတင်ပေါ်တက်...ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျားထောက်ပြီးဆောင့်လိုးတော့မှ အန်တီလှခြေကျင်းဝတ်တွေလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အားပြုဆွဲပြီးခံသည်။ ဒီတော့မှ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေးဆောင့်လို့ရပြီးဆီးခုံချင်းကပ်ခါ လီးတစ်ဆုံးဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်သည်။
အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်အော်ပြီးအလိုးခံသည်။ဆောင့်လိုက်တိုင်းအော်နေသည်။လီးစ,ဝင်ကတည်းကအော်သံ...လီးရည်ထုတ်တဲ့အထိ တတွတ်တွတ် အော်သည်။ကောင်းလည်းကောင်း အော်သံကလည်းမြှောက်ပေးသလိုဖြစ်နေတော့..သော်ကရှိသမျှ အားတွေအကုန်သုံးပြီးဆောင့်လိုးသည်။အန်တီလှ...တကယ်တန်းတော့မခံနိုင်...။ပြီးပေးပါတော့ ဟုတောင်းပန်ယူရသည်။
ဒါလဲ...သော်က လီးရည်မထုတ်ပေးတော့ တစ်ဘုန်းဘုန်းထုပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ထိုးခံသည်။အော်သံမဆုံးတော့ပါ..။ကောင်းသည့်ဒဏ်မခံနိုင်လွန်း၍သော်ကပုခုံးကိုကိုက်ဆွဲတာ သွားရာအကွင်းလိုက်ထင်ကျန်ရစ်သည်။မြန်မြန်ကြီးဆောင့်လိုးပေးလိုက်တိုင်း သူ့ခမျှာပြီးတော့မည်ထင်ပြီး အော်လိုက်ကော့လိုက် မမရီလွင်ယောကျ်ားက ပြည်နယ်တစ်ခုမှာတာဝန်ကျ နေသည်။ဌာနကည်းအုပ်ချူ ပ်ရေးဌာနတစ်ခု။ရာထူးကလည်း အဆင့်သိပ်မနိမ့်။လုပ်ပိုင်ခွင့်လေးရှိတော့တစ်ဖက်နိုင်ငံသူဌေးတွေနဲ့ဆက်သွယ်ပြီး ငွေရပေါက်ရှာသည်။တော်တော်လေးအောင်မြင်ပါသည်။
ပြောရရင်တော့ မြေကွက်တွေကတော်တော်အကျိူးပေးတယ်ပြောရမည်။သူလုပ်နေသည့်ကာလအတွင်းသိန်းပေါင်းသောင်း..သိန်းချီ ပြီးစားရသည်။နာမည်ခံတော့တိုင်းရင်းသားထဲကပေါ့။ထားပါတော့....ဒါကအတွင်းရေး ဆိုင်လည်းမဆိုင်။ဆိုင်တာက ကိုစိုးမြတ်ငွေချမ်းသာသည့်ဒဏ်ကိုမခံနိုင်..။အလုပ်ကထွက်ပစ်သည်။အကျိုးဆောင်ကုမ္ပဏီဆိုပြီးအလုပ်ချဲ့ထွင်လာသည်။ပိုပြီးအောင်မြင်လာတော့..အချွေအရံ အသိုင်းအဝန်းတွေမျးလာပြီး မိန်းမတွေတန်းစီရှုပ်ပါလေရော..။စပွန်ဆာပေးထားတာတွေလည်းအများကြီး။
မမရီလွင်ကိုအလှည့်မပေးနိုင်တော့။မမရီလွင်က အသက်နှစ်ဆယ့်ခြောက်ပဲရှိသေးသည်။သူကလေးဆယ်ပတ်ဝန်းကျင်..။လျော့လည်းတစ်နှစ် နှစ်နှစ်ပေါ့။တစ်လနေလည်း မမရီလွင်အလှည့်မရောက်..နှစ်လနေလည်း..ပေါ်မလာ....ငယ်ငယ်လေးတွေကဝိုင်းဖဲ့နေကြသည်။မြို့မှာလည်းနေတယ်လို့ကိုမရှိတော့..။
ဟိုဖက်နိုင်ငံသွားလိုက်..ရန်ကုန်သွားလိုက်..နေပြည်တော် ရောက်လိုက်...မမရီလွင် လင်နဲ့အတူမနေရ..အလိုးမခံရတဲ့အတူတူတော့ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီးရွာကိုပြန်လာသတဲ့.။ပျော်သလိုနေမယ်..ဆိုပါလား...။အိမ်ထောင်ပြုပြီးရွာကထွက်သွားကတည်းကအခုမှအိမ်ပြန်ရောက်သည်။သော်က ဆယ့်သုံးနှစ်သားကျော်ကျော် ကထွက်သွားတာဆိုတော့အခုအသက်နှစ်ဆယ် ပုံစံချင်းကွာသွားသည်။ခပ်ချာချော အရပ်မြင်ြ့မင့်မှတ်တောင်မမှတ်မိ...။ငယ်ရုပ်လေးပြန်တွေးကြည့်မှရေးရေးပဲထင်တော့သည်။
ရီရီလွင်က အစ်မဖြစ်သူရီရီနွယ်နှင့် အထက်.အောက်။ငယ်စဉ်ကတည်းက သွားအတူလာအတူရင်းနှီးသည်။ရီသွယ်နေသွားသည့်အိပ်ခန်းမှာနေသည်..။တစ်ညပဲအိပ်လိုက်ရသည်...သိတော့တာပါပဲ..။သူလည်း ညသေးပေါက်ထ,ရင်းသိလိုက်တာပါပဲ..။
" ပြွတ်..ပေါက်..ပလောက်..စွတ်..ပြွတ် ပြွတ်..ပေါက်..ပလောက် .စွပ်..ဖောင်း ..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်စွပ်..ဖောင်း....မောင်လေး...နာနာဆောင့်...အင့်..ကြမ်းကြမ်းကွ...အင့်..ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ဟုတ်ပီ..ဖောင်း..အင့်..ဟုတ်ပီ..ဖောင်း..ကောင်းထာ..ပြွတ်.ဖောင်း..ဆောင့်..အင့်..ဆောင့် ဆောင့်..သွက်သွက်ဆောင့်တော့..အင့်..ပြွတ်ပေါက်.ပေါက်.ပေါက်..ပွတ်ဖောင်း...ဟား...ဟား....အားဟား...အာဟားဟား..ဟူး....ကောင်းထာမောင်လေးရယ်....."
အသံကြားရုံမျှဖြင့်ရီလွင်စောက်ရည်ရွှဲနေအောင်ထွက်သည်။သူတို့ပြီးသွားပြီမို့ သေးပေါက်ချင်နေတာကိုအောင့်၍အခန်းထောင့်အမှောင်ရိပ်မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်စောင့်သည်။မကြာပါ..ရီနွယ်နှင့်သော်က သေးထွက်ပေါက်တော့တွေ့တာပါပဲ။သူတို့ပြန်ဝင်လာမှတံခါးကိုအသာဖွင့်၍ သေးထွက်ပေါက်သည်။ပြန်ဝင်လာပြီးချောင်းပြန်တော့လည်း ဇာတ်လမ်းကမပြတ်သေး..။
ကုလားကားထက် ပေရှည်မည်ထင်ပါရဲ့။ငုတ်တုတ်ထိုင် နားထောင်လိုက်ရုံနဲ့ နှစ်ချီပြီးသွားသည်။အာဂ မောင်လေးပါလား....။ငါလည်း အစ်မပဲ..ရီနွယ်လည်းအစ်မပဲ...ဟင်း..တွေ့မယ် ။မနက်လင်း..အိမ်သာသွားရင်းခြံထဲဆင်းတော့မာလကာသီးတွေစားချင်စရာ..မြင်ရသည်။အပင်ကမြင့်နေတော့မခူးနိုင်..။ကုလားထိုင်ဖြင့်တက်လျင်မှီနိုင်သည်။
အဲဒီမှာပဲ အကြံတစ်ခုရတော့သည်...။နေ့လည်လူကြီးတွေတစ်ရေးတစ်မောအိပ်ချိန်ကိုစောင့်ပြီးမှသော်ကကိုခေါ်သည်။
" မောင်လေး...ခြံထဲမှာ မာလကာသီးလိုက်ခူးပေးကွာ...မမစားချင်လို့..."
သော်က မမရီလွင်ကိုအမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်တော့ လီးတောင်ချင်စရာ..။လည်ဟိုက်ဘလောစ်ကကြိုးစ,တွေချည်မထား..။ဟောင်းလောင်းပွင့်ပြီးနို့အုံအထက်ပိုင်းကိုပြူးပြူးကြီးမြင်ရသည်။
" လာကွာ...ကြာတယ်...ခူးပေး "
သော်က ထ,လိုက်လာတော့ မာလကာသီးကမမီမကမ်း...ခုန်ပြီးခူးကြည့်သည်။မရ ။နောက်တစ်ခါခုန်လိုက်ပြန်သည်....။မာလကာပင်အကိုင်းကိုဆွဲပြီးကိုင်ထားစဉ် ပုဆိုးကျွတ်ပြီးကွင်းလုံးပုံကျ ပါရော....။လီးကြီးက တောင်လျက်....။ရုတ်တရက်မို့သစ်ကိုင်းကိုလွှတ်ပစ်ဖို့တုန့်နှေးနေဆဲ ရီလွင်က ပုဆိုးကိုကောက်ယူပြီးခါးမှာစည်းပေးသည်။နို့အုံကြီးနှင့်ကျောပြင် ပွတ်သပ်နေကြသည်...ပုဆိုးကသေသေချာချာဝတ်၍မရ....
" ခ်ခ်....မောင်လေး မာလကာသီးပဲ ကျွေးလိုက်တော့...ဒါပဲစားတော့မယ်...ခ်ခ် "
" အာ....အာ...."
ရီလွင် လီးချောင်းကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပစ်သည်.။လက်နဲ့အပြည့်...
" ကြီးလိုက်တဲ့ လီးကြီးကွာ....ခ်ခ်...ဒါကြီးနဲ့မနေ့ညက ရီနွယ်ကိုလိုးနေတာမလား....မမသိနေတယ်ကွ...ခ်ခ်..."
သော်က ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ...။မာလကာကိုင်းကိုလွှတ်လိုက်ပြီး မရီလွင်ဖက်မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။မရီလွင် မျက်နှာကပြုံးထေ့ထေ့..။လက်တစ်ဖက်ကပုဆိုးစ,ကိုင်ပြီး.လက်တစ်ဖက်က လီးကိုနယ်နေသည်။သော်က..လူပြိန်းမဟုတ်ပါ။
မရီလွင်ကိုဖက်ပြီးနို့ကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်ပေးတော့ မရီလွင်ခါးကြီးကော့လာသည်။နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းတော့မရီလွင်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပြန်နမ်းသည်။သော်ကမတ်တပ်ပဲလိုးတော့မည်စိတ်ကူးပြီး မရီနွယ်ထမီကိုဆွဲလှန်သည်...
" မောင်လေးအခန်းမှာလိုးမယ်...သွားနှင့်.မမ နောက်ကဟန်မပျက်လိုက်ခဲ့မယ်.."
ရီလွင် အိမ်သာထဲဝင်ပြီးစောက်ပတ်ကိုဆပ်ပြာဖြင့်သေသေချာချာဆေးသည်။တကယ်လို့မောင်လေးစောက်ပတ်ယက်ပေးရင် သန့်သန့်ရှင်းရှင်းလေးဖြစ်စေချင်သည်။စိတ်ချရပြီဆိုမှ ထမီဖြင့်ခြောက်သွားအောင်သုပ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်ခဲ့သည်။လူကြီးတွေအိပ်နေတာမို့ သော်ကအခန်းသို့တက်ခဲ့သည်။
ထင်သည့်အတိုင်းပါပဲ....အခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်း အဝတ်တွေချွတ်ပစ်ပြီး စောက်ပတ်အယက်ခံလိုက်ရသည်။ရီလွင် အနေဖြင့် စောက်ပတ်အယက်ခံရဖို့ဝေးလို့ အလိုးမခံရတာတောင်ကြာလှပြီဖြစ်သည်။လေးငါးလလောက်တော့အနည်းဆုံးကြာသွားပြီ။ညားခါစ,တုန်းကတော့ကိုစိုးမြတ်ကစောက်ပတ်ယက်ပေးတာခံဖူးပါရဲ့။မခံရတာလေးငါးနှစ်လောက်ရှိပြီ။
သော်က မရီလွင်စောက်ပတ်ကြီးကို အကွဲကြောင်းကြီးအတိုင်းပင့်ကာပင့်ကာယက်တော့ မရီလွင်လက်တွေကဆံပင်ကြားထဲထိုးဝင်ပြီးခေါင်းကိုဖိထားသည်။ဖင်ကြီးကအငြိမ်မနေ..လှုပ်ရမ်းလူးလွန့်နေသည်။စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးထည့်တော့ ကော့ကော့ထိုးပြီးစောက်ရည်တွေထွက်လာသည်။သော်က မျိူချပစ်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကစောက်စေ့ကိုဖိဖိပေးသည်။
မရီလွင်ငြီးတွားအော်ဟစ်နေပြီးတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရင်နေသည်။စောက်စေ့ကိုလျှ ာဖြင့်စုပ်ဆွဲပေးတော့ကောင်းလွန်းလို့ငြီးတွားပြီးကော့ကော့ခုန်နေသည်။ အား....ကောင်းထာ...သွားနဲ့မကိုက်နဲ့ကွား...အား.ကောင်းထာ....အသံတွေမရပ်နိုင်။လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးကာစောက်ခေါင်းထံထည့်ဆောင့်ပေးတော့လက်တွေကိုဆွဲဖိထားပြီးဖင်ကော့ထားတာအကြာကြီး...။တအား တအားမြန်မြန်ပိတ်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေရွှဲလိုက်လာခါ ပြီးသွားသည်။
ဖုန်း....ဆိုအိပ်ယာပေါ်ပြုတ်ပျလာပြီးအသက်ကို ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက် ရှူ နေရသည်။မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်တာလား...မဖွင့်ရဲတာလားမသိ....မျက်လုံးမှိတ်ပြီးမှိန်းနေသည်။သော်က မမရီလွင်ကိုယ်ပေါ်တွားပြီးတက်သွားတော့ လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး
" လိုးလိုက်တော့မောင်လေးရယ်...မမ သေလိမ့်မယ်...လိုးတော့ နော်..."
သော်က ရီလွင့်ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားတွင်ဒူးထောက်နေရာယူတော့ရီလွင်ကအလိုက်တသိဖင်ကြီးမြှောက်ကာပေါင်များဆွဲတင်ပြီးလက်ဖြင့်ဆွဲထိန်းထား သည်။သော်က ရီလွင့်နို့ကြီးတွေလက်ဖြင့်ဆွဲယူအားပြုပြီးလီးကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းတော့တည့်တည့်ပဲ စေးပိုင်ကျပ်သိပ်စွာဝင်သွားသဖြင့် မျက်လုံးဝိုင်းပြီးအသက်ရှူ အောင့်ထားသည်။ဖြေးဖြေးချင်းထိုးသွင်းပေးရာမှ ဆတ်ကနဲအဆုံးထိဆောင့်လိုးပစ်ရာ ရီလွင်ဖင်တွန်းပြီးနောက်ဆုတ်သွားသည်။ချက်ချင်းလိုလိုပင်ဖင်ကြီးပြန်မြှင့်ပေးပြီး တစစ်စစ်ညှစ်ကာ
" ဆောင့်မောင်လေး...ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေး အင့်..ဟုတ်ပီ..ကောင်းလိုက်ထာ..ဆောင့်..အာ့ဆောင့်...စွတ်..ဖောင်း..ပြွတ်..ဖောင်း...အင်း..အင်းအသေဆောင့်..အင့်..ရတယ်..အင့်..အင့်..ဆောင့်.အား..အာ့..အွန့်..ဆောင့်ပေး..ဆောင့်ပေး..အင့်..ကောင်းတယ်..."
သော်က အချက်သုံးလေးဆယ်လောက်မြန်မြန်လေးဆောင့်လိုးပေးတော့ ဖင်ကြီးပင့်ပင့်ပြီးအားမရသလိုအော်သည်။ဒါနဲ့နို့ကိုင်ထားသောလက်တွေကိုလွှတ်ခါ သူ့ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးခေါင်းဘေးရောက်အောင်တွန်းဖိ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုးပစ်တော့ သော်ကခြေကျင်းဝတ်တွေကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်ဆွဲပြီးအားရပါးရခံသည်။
" ပြွတ်...ဖောင်း...စွတ်..ဖောင်း..ပြွတ်ပြွတ်ဖောင်း.......စွပ်စွပ်စွပ်စွပ်ဖောင်း...ဆောင့်ပါမောင်လေး..ဆောင့်နာနာဆောင့်..အား..အာ့..အင့်..ကောင်းထာ...ရက်စက်တယ်..အာ့..ရက်ရက်စက်စက်လိုးတာ..အာ့..ဆောင့်..ကောင်းတယ်.."
ဖြေးဖြေးဆောင့်လိုက်...မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်ဖိလိုးလိုက်...ဖွလိုးလိုက်...တစ်နာရီလောက်ကြာသွား သည်။ရီလွင် အော်ရတာ မောလာသည်။လည်ချောင်းသံတစ်အင့်အင့်သာထွက်နိုင်တော့သည်။မျက်နှာရှုံ့မဲ့နေပြီး စုပ်သပ်ကာငြီးနေရသည်။ဘယ်နှစ်ကြိမ် ဘယ်နှစ်ခါ ပြီးခဲ့သည်ကိုမမှတ်မိတော့ပါ။ဒီတော့မှ..သော်က ခြေထောက်တွေကိုလွတ်လိုက်ပြီးရီလွင့်ကိုယ်ပေါ်အားလျားမှောက်လိုက်သည်။ရီလွင်ခြေထောက်တွေပြန်မချပဲ သော်ကပုခုံးပေါ်ပြန်တင်ပစ်ပြီး
" လိုးစမ်းပါ...အသေလိုးစမ်း...မမခံနိုင်တယ်..ဆောင့်...အင့်..ဟုတ်ပီ..ဆောင့်..အင့်..လိုး..အာ့..နာနာဆောင့်..အင့်..ကောင်းထာ..ဆောင့်..သွက်သွက် ဆောင့်..သွက်သွက်ဆောင့်...အာ့.အာ့.အာ့.".
သော်က ခြေဖျားထောက်ပြီး အားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်းလီးရည်များအတောမသတ်ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ ရီလွင်ခြေထောက်ကြီးမိုးပေါ်မြှောက်ဖင်ကြီးလူးလှိမ့်ပြီးလီးရည်များကိုစုပ်ယူနေသည်။
" အားပါး...အားပါးပါး...များလိုက်တဲ့လီးရည်တွေ...အားပါးပါး...ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်....တစ်ချီထဲနဲ့ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်တယ်...အားဟားဟား...ဟူး..ကောင်းလိုက်တာကွာ...ကောင်းလိုက်ထာ...အား..မမဗိုက်ကြီးရင်ဆုချမယ်သိလား...အား..."
အကြာကြီးမှိန်းနေသည်။သော်က ကလည်းမဆင်း..။လီးကလည်းမာနေဆဲ...
" တော်ပြီကွာ..နော်....ညမှဆက်ရအောင်..မမ တက်လာခဲ့မယ်...အဖေတို့နိုးနေပြီထင်တယ်...အားမွေးထားနော်....မမပြောတာမမေ့နဲ့..."
" အမွှာပူးမွေးအောင်လိုးပစ်မယ် သိလား..မမတို့ အမွှာကို နောက်ထပ်အမွှာမွေးအောင်လိုးပစ်မယ်ကြောက်ပါပြီမအော်နဲ့..."
" ခ်ခ်....စိမ်တယ်....အခုတော့ ထုတ်လိုက်ဦး..လီးက အထဲမှာပြန်တောင်နေပြီ...ချွတ်...ငထန်လေးစိမ်တယ်နော်...ဒါပဲ..."
မမရီလွင်ထွက်သွားပြီးတစ်အောင့်လောက်နေမှမမရီနွယ်ကိုပြန်အသိပေးဖို့သတိရသဖြင့်ကမန်းကတမ်းပြေးဆင်းလာခဲ့မိသည်။မမရီလွင်ကမီးဖိုခန်းထဲမှာမမရီနွယ်နှင့်တွတ်ထိုးနေရင်း စပ်ဖြည်းဖြည်းလှည့်ခါကြည့်သည်။
" ခ်ခ်...လာပြီ ငထန်....မေးကြည့်လိုက်ရီနွယ်..ခ်ခ်...လူ့ကိုမျော့သွားတာပဲ..."
" ခ်ခ်...ငါယုံပါတယ်...မောင်လေးအကြောင်းငါသိတယ်...ငါ့ကိုလိုးလာတာကြာပြီ..ခ်ခ်"
" အေးလေ...ငါမပြန်သေးသရွေ့တော့ ငါယူထားမှာပဲ...နင်ကအချိန်မရွေးခံလို့ရတယ်..ငါကလာတုန်း..ရောက်တုန်းကုန်းရတာ...ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား "
" ဖြစ်ပါတယ်...ငါ့မောင်ကလဲငါ့ကိုပစ်မထားနိုင်ပါဘူး...ခ်ခ်...သူငါ့စောက်ပတ်ကိုစွဲနေတာ..ကြည့်နေ.သူငါ့ကိုလာမလိုးပဲမနေနိုင်ဘူး..ခ်ခ်.."
" အေးပါ...ငါသူ့အခန်းကမထွက်ပဲကုန်းပြမယ်..နင်အပြောမကြီးနဲ့..."
" ခ်ခ်...သရီးဆမ်းဆွဲမှာပေါ့ဟဲ့...ခက်တာမှတ်လို့..ခိခ်.."
" အင်....နင်ဆွဲဖူးလို့လား..."
" ခ်ခ်...ရိုးနေပြီ....ရီသွယ်နဲ့...ခ်ခ် ..ငါ့မျက်နှာလဲရီသွယ်စောက်ပတ်နဲ့တက်ပွတ်ထားတာ မျက်စေ့တောင်စောက်မွှေးစူးတယ် ခ်ခ်..."
" အင်....ဒို့ညီအစ်မသုံးယောက်လုံးကို သူလိုး ထားတာပေါ့...ဟုတ်လားမောင်လေး.."
သော်ကပြုံးဖြီးဖြီးနှင့်ခေါင်းညိတ်ပြတော့ လီးကိုလိမ်ပြီးဆွဲသည်။သော်က ရီလွင့်ပါးလေးကိုနမ်းပြီးချော့လိုက်မှကျေနပ်သွားသည်။
" ကြည့်ပါဦး...သူ့လီးကြီးတောင်နေတာ ခ်ခ်.."
" သွားလေ....နင်တို့အပေါ်တက်ပြီး လိုးနေကြပေါ့...ငါအောက်မှာနိုင်ပါတယ်...."
" ဆက်လိုးမလား မောင်လေး "
" မေးမှမေးတတ်တယ်...မမသဘော..မမခံရင်လိုးမယ်..."
" သိပ်ခံပေါ့...ငတ်နေတာကြာပြီ.လီးကျိူ းအောင်အလိုးခံပစ်မယ်...ခ်ခ်.."
မမရီလွင် ချက်ချင်း ထိုင်ရာမှထ,ပြီးအပေါ်ထပ်သို့ပြေးသည်။
" ဟဲ့...ဟဲ့...နင့်နောက်မှာလီးရည်တွေပြန်ထွက်လို့ စိုရွှဲနေတာအကွက်လိုက်ဖြစ်နေပြီ...ထမီပြင်ဝတ်ဦးဟဲ့.."
မမရီလွင်သမင်လည်ပြန်ကြည့်ရင်း မျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ကာတစ်ခစ်ခစ်ရယ်သည်။ပြီးမှထမီကိုလှည့်ဝတ်ပြီးအမြန်တက်ပြေးပြန်သည်။မမရီနွယ်သော်ကလီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ဆွဲကာ..
" မမစောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ချက်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုးပေးသွား...အားရပါးရလေး.."
ပြောပြောဆိုဆို တံခါးပေါက်ဖက်မျက်နှာမူကာထမင်းစား စားပွဲကိုတစ်တောင်ထောက်၍ ထမီကိုခါးအထိဆွဲတင်ပြီးဖင်ကုန်းကော့ထားပေးသည်။စောက်ရည်များမှာစောက်ခေါင်းဝ,တွင်ပြူ တစ်ပြူ တစ် စိမ့်စိုနေပြီးသော်က ပုဆိုးမ,ကာလီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ပြီးတေ့ ၍ နှစ်ချက်ဆွ..တစ်ချက်ဆောင့်.. ငါးချီလောက်ဆော့လိုးပြီး တစ်ချက်ပြင်းပြင်းလီးအဆုံးထိဆောင့်သွင်းကာဖင်ကြီးတွေနှင့်ပေါင်ရင်းဖိကပ်ထားပေးလိုက်ပါသည်။
မမရီနွယ်က လေးငါး ဆယ် ချက်လောက်ညှစ်ဆွဲစုပ်ယူပြီးမတ်တပ်ရပ်ချွတ်လိုက်ကာသော်ကကိုလှည့်ကြည့်တော့မျက်နှာနီရဲနေပြီးမျက်လုံးများရီဝေနေတာတွေ့ရသည်။
" ကောင်းထာမောင်လေးရယ်....သွားတော့..ရီလွင်မျော်နေလောက်ပြီ...ဗိုက်ကြီးအောင်သာလိုးပေးလိုက်တော့..."
သော်က မမရီနွယ် နို့ကြီးကိုနှစ်ဖက်စုံဆွဲညှစ်ပြီးထွက်လာခဲ့သည်။မမရီနွယ် စောက်ဖုတ်ကြားကိုထမီညှပ်ထည့်ရင်းကျန်ခဲ့သည်။မမရီလွင်ကုတင်ထောင့်မှာ ထိုင်ပြီးစောင့်နေပါသည်။သော်က အဝတ်တွေချွတ်ပြီးကုတင်ပေါ်တက်တော့ အတင်းဖက်ပြီးလီးကိုဆွဲသည်။
" လီးစုပ်ချင်တယ်...လီးစုပ်ချင်တယ်...အားရပါးရစုပ်ချင်တယ်...တောင်စမ်းကွာ...တောင်ထား.."
ပါးစပ်ကတစ်ဖွဖွပြောပြီး လီးချေ ာင်းကြီးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုက်ကာ သော်ကကိုပက်လက်လန်သွား အောင်တွန်းလှဲသည်။ပြီးမှဒစ်ကြီးကိုတစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြီး ငုံထားလိုက် လျှ ာဖြင့်ရစ်ဆွဲစုပ်လိုက်သွားဖြင့်မထိတစ်ထိကိုက်လိုက် လုပ်သည်။
အားမရနိုင်သဖြင့်လီးတစ်ချောင်းလုံးကိုလျှာဖြင့်အကြိမ်ကြိမ်ယက်ပြန်သည်။လက်တစ်ဖက်ကဂွေးဥနှစ်လုံးကိုဖွဖွပင့်ကိုင်ဆော့နေပြီးလက်ချောင်းများကမွမွနယ်ပေးသည်။ပြီးမှလီးတစ်ချောင်းလုံးကိုငုံပြီးလည်ချောင်းထဲအရောက်ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းယူပြန်သည်။တစ်ဝက်ကျော်ကျော်တော့ဝင်ပါသည်။ဒစ်ကြီးမှာအာခေါင်ကိုထောက်နေပြီး ခေါင်းလှည့်၍ပတ်ချာလည်သွင်းယူသော်လည်း ထပ်မဝင်နိုင်။
သော်က ရီလွင်၏ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ဖိပြီးကော့ကော့လိုးပေးသော်လည်းတစ်ချေ ာင်းလုံးဝင်သွားအောင်ဆက်မသွင်းနိုင်ပါ။မျက်ရည်တွေဝဲပြီး တစ်ဟွတ်ဟွတ်သီးလာသည်။နောက်ဆုံးတော့လက်လျော့ပြီးလီးကိုနှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့၍ လိုးပေးပြန်သည်။လီးကြီးမှာတံတွေးတွေ လျှာရည်တွေနှင့်စိုရွှဲပြောင်လက်နေပြီးအကြောတွေထောင်ထောင်ထ,နေသည်။
ပလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပလွတ် ပလပ်..ပလပ်
အသံတွေက ရမက်မီးထ,ဖွယ်ဆူညံနေသည်။လည်ချောင်းသံတစ်အင်းအင်းမည်နေပြီး သော်က အပြီးလိုးပစ်ချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။မမရီလွင်၏ခေါင်းကိုပေါင်နှစ်လုံးကြားညှပ်ခါ ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှိမ့်မည်ပြင်တော့ မမရီလွင်အလိုက်သိစွာ လီးကိုမပြုတ်စေပဲပက်လက်လိုက်လှန်ပေးသည်။
အချက်နှစ်ဆယ်ခန့်သွက်သွက်ကြီး ဆက်ကာဆက်ကာဆောင့်လိုးပစ်တော့ မမရီလွင်ပါးစပ်ထဲလီးရည်တွေအလုံးအခဲလိုက် တစ်ပျစ်ပျစ်ပြေးဝင်သွားကြသည်။မမရီလွင်လည်ချောင်းသံဖြင့်တစ်အူးအူးအော်နေပြီးလီးရည်တွေကိုမျိူ ချသည်။လီးချောင်းကြီးကိုလျှာဖြင့်ရစ်စုပ်ဆွဲပြီးလီးရည်တွေကိုတစ်ဂွတ်ဂွတ်မျိူ ချသည်။အကြာကြီးစုပ်ထားပြီးမှ လီးချောင်းကိုဖြည်းဖြည်းချင်းခေါင်းမြှင့်ပြီးထုတ်သည်။ပြီးမှဒစ်ကြီးကိုငုံခဲပြီးသွားဖြင့်ဖွဖွကိုက်ကာ မေးစေ့ကို ခါရမ်းနေသည်။
" အားရလိုက်တာမောင်လေးရယ်.လီးကလဲကြီးလီးရည်ကလဲ..များ....ဒီလိုစုပ်လိုက်ချင်တာကြာလှပြီကောင်းလိုက်ထာ...."
" စောက်ပတ်ထဲထည့်ပေးလိုက်ရင် အသဲစွဲသွားမယ်..ခ်ခ်.."
" ယုံပါတယ်..ယုံပါတယ်...မမရီလွင်အခုတောင်မောင်လေးလီးကြီးကိုအသဲစွဲနေပြီ...ခ်ခ်..လိုးချက်ကလဲ ကောင်းမှကောင်း...ဒီလိုယောကျ်ားမျိူးမှမစွဲရင်ဘယ်သူ့စွဲရမှာလဲ...ခ်ခ် "
" မမရီလွင် အရင်ကအလိုးခံဖူးတဲ့ဘဲတွေကိုရော...မစွဲဘူးလား..ခ်ခ်.."
" စွဲဘူးကွ...ဟီး...ကိုစိုးမြတ်မသိအောင် ..မမလေးငါးယောက်လောက် ကုန်းပေးဖူးတယ်..စွံပါဘူး"
" ဘယ်လိုဖြစ်...."
" တစ်ကိုယ်ကောင်းချည့်ပဲ...မမပြီးကိုမပြီးခဲ့ရဘူး..ခိုးလိုးတာမို့လဲမဟုတ်ပါဘူး...အေးအေးဆေးဆေးလိုးရတာတောင် ဇိမ်နဲ့ ကောင်းအောင်မလိုးနိုင်ကြဘူး..ခ်ခ်.."
" ပြောပြ..မောင်လေးကို..."
" နှစ်ယောက်.သုံးယောက်လောက်ကသိပ်သေးလွန်းတယ်ကွာ သူတို့တော့နှစ်ခါစီပဲ ကုန်းခဲ့တယ်.စိတ်ကုန်လို့...မမဘော်ဒီနဲ့လေးငါးလက်မ အားမရဘူးကွ ။နောက်နှစ်ယောက်က တပ်ထွက်တွေ..စမ်းပြီးသုံးလေးခါကုန်းပေးလိုက်သေးတယ်..မဆွဲနိုင်ဘူး...ဒါနဲ့ခေါက်လိုက်ရော...။တစ်ယောက်တော့မဆိုးဘူး..အသက်ကြီးနေ တော့တစ်ချီထက်ပိုမရပြန်ဘူးခ်ခ်..ဘဲကြီးမမကိုလိုးပြီး ဖလက်ပြနေလို့ ဆေးထိုးယူရတယ်...စွံပါဘူးကွာ..."
" ခ်ခ်...ဒို့မမလဲ တော်တော်ထန်တာပဲ..ဟိဟိ...လီးတော်တော်စားပြီးပြီ....ကောင်းကောင်းမစားရတာ တော့နာတာပေါ့....မောင်စိုးမြတ်ရော.ဘယ့်နှယ်လဲ..ကောင်းရဲ့လား..."
" ခ်ခ်...ဒါပဲစားရမှာပေါ့ကွ...မကောင်းလဲစား..ကောင်းလဲစားပဲ...ကဲ.လိုးကွာမောင်လေး..လီးကြီးကတောင်နေပြီ...မမလဲစောက်ရည်ရွှဲနေပြီ..ဘယ်လိုလိုးပေးမလဲ...ကြည့်ပါဦးစောက်ပတ်ကြီးကို...ခ်ခ် "
ဟုတ်ပါသည်။မမရီလွင်၏စောက်ခေါင်းဝတွင်စောက်ရည်များရွှဲအိနေပြီး လက်နှင့်ထိုးကြည့်တော့ကြွက်မြီးတန်းပြီးလိုက်လာပါသည်။သော်က လက်ညှိုးထိုးကြည့်ပြီးမွှေလိုက်တော့ ဇွိ..ဇစ်..ဇွိ..ဇစ် အသံများထွက်နေပြီးစောက်ရည်များလက်ညှိုးမှာရွှဲစိုနေသည်။
လက်ညှိုးကိုမမရီလွင်ပါးစပ်ထဲတေ့ပေးတော့လျှာဖြင့်ယက်ယူပြီး ချက်ချင်းလက်ကောက်ဝတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာလက်ညှိုးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ရင်းမျက်လုံးချင်းဆုံအောင်စိုက်ကြည့်နေပါသည်။လက်ညှိုးကိုလျှာဖြင့်ရစ်နွယ်ဆော့ကစားနေတော့ လီးတောင်သည်ထက် တောင်ရသည်။
သို့ဖြစ်၍ မမရီလွင်ပေါင်ကြားတွင်နေရာယူလိုက်ပြီးခါးနှစ်ဖက်ကိုလက်ဖြင့်ဆွဲကာ စောက်ခေါင်းထဲဒစ်တေ့မွှေပေးလိုက်သည်။မမရီလွင်နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်သပ်ခါ...ပေါင်ကြီးမြှင့်ပေးပြန်သည်။ဘယ်လိုလိုးလိုးအရသာရှိသည့်စောက်ပတ်ကြီးမို့ နောက်မှပဲအားရမည့်ပုံစံပြင်လိုးမည်ဟုဆုံးဖြတ်ခါ လီးကိုလျောသွင်းလိုက်တော့ အိကနဲ အိကနဲ ဝင်သွားသည်။သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုလက်လျှိုသွင်းပြီးဖက်လိုက်တော့ မမရီလွင်သော်ကကျေ ာကိုသိုင်းဖက်ပြီး
" လိုး..လိုး...အားရပါးရလိုး..စိတ်ကြိုက်သာလိုး စောက်ပတ်ပြဲအောင်လိုး..ခ်ခ်..ခ်ခ်..ဆောင့်..ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုး..."
ဟု တနှာကြီးစွာတောင်းဆိုသည်။သော်က ဖြုန်းကနဲ..အချက်နှစ်ဆယ်ခန့်အမြန်ဆောင်လိုးပစ်တော့အော်ဟစ်ပြီးလူးလွန့်ကော့ထိုးကာ ကျောပြင်ကိုလက်ဖဝါးဖြင့်ပွတ်...ရိုက်..လက်သီးဆုပ်ဖြင့်ထုနေသည်..။ဖင်ကြီးကော့လိုက်လာပြီးလူးနေသည်။
" အာ့..ဆောင့်တယ်..ဆောင့်တယ်..ဟူး..အာ့ကောင်းတယ်မောင်ရေ...အား..တအားကောင်းပဲဆောင့်..အိ..ဆောင့်..ဟား..ဟား..စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပီ..ခ်ခိ..ခ်ခ်..အိ..ကောင်းထာ..ဆောင့်.လိုးပစ်စမ်းကွာ..အိ..အုဟူး...ဆောင့်..အို..အင့်..ဟင်း..နာနာဆောင်ပစ်..အာ့..အာ့..ဟာ့..အားဟာ့..."
ဖြည်းဖြည်း..တစ်ချက်ချင်း..လီးကိုရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်ပြီးမျောလိုးပေးတော့ ဖင်ကြီးလူးပြီးကော့ကော့လိုက်ပေးသည်။ခြေထောက်မျ ားကလည်းအငြိမ်မနေနိုင်...ခွလိုက် မြှေ ာက်လိုက်..ကားလိုက်..ချလိုက်ဖြစ်နေသည်။ပါးစပ်ကလုံးဝမပိတ်နိုင်ပဲ တစ်ဖွဖွလိုးပေး ဆောင့်ပေးဖို့တောင်းဆိုနေသည်မှာ စိတ်ကိုအချိန်ပြည့်နှိုးဆွနေသည်။
" အား...လီးကလဲရှည်လိုက်တာ...အင့်.အာ့..အောင့်ထာကွာ...ဆောင့်တော့..အင့်..အုဟူး..ထိတာ..........ထိတာ..သားအိမ်ထိတယ်..အွတ်...ကောင်းထား..မောင်..ကောင်းထာ...ဆောင့်..အဆုံးထိထည့်..အာ့.ဟုတ်ပြီ..အား..လိုးတယ်ဟေ့..လိုးတယ်တော့်...အင့်...........အု...အားဟာ့..လိုးချက်..အင့်..ဆောင့်.ရတယ် ခိခ်.အားပါး..ရယ်ရဲတော့ဘူး..ခ်ခ်..အာ့..ဆောင့်တာပဲ..အင့်..ဆောင့်တယ်..အာ့..."
သူက မထိတစ်ထိစ,လေ....ကိုယ်ကစိတ်ကြီးလေ...သော်က ဆောင့်လေ..ရီလွင်ကဆွလေ...လိုးချက်တွေကြမ်းလာသည်။သော်ကအံကြိတ်ပြီးအသေဆောင့်လိုးသည်။လည်ပင်းကြောတွေထောင်လာပြီ။နဖူးမှာချွေးတွေ...ကျောပြင်မှာချွေးတွေ စိုရွှဲလာပြီ။
ရီရီလွင်မှာလည်း သော်ကကိုစိတ်ဆွပေးရင်သူ့စိတ်တွေသူမထိန်းနိုင်။လိုးချက်ကကြမ်းတော့ထိထိမိမိဖြစ်နေပြီး သူ့စိတ်တွေလွတ်ထွက်သွားသည်။အားရပါးရကော့ထိုးပေးပြီး ညှစ်စုပ်ဆွဲတော့ သူကိုယ်တိုင်ပြီးသွားသည်။
" ကောင်းတယ်..မောင်ရေ့...ဆောင့်.နာနာလေးသာဆောင့်..အာ့..အာ့..တအားလိုးတာပဲ..ခ်ခ်..ပီးနေပြီ...မမပီးနေပြီ...အာ့..ဆောင့်ကွာ...ဆောင့်စမ်း..အုလိုးတယ်ဟေ့..ခ်ခ်..စောက်ရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီကွ..အား..ဆောင့်တာ..ဆောင်ထာ...ပီးသေးဘူးလား..အာ့..လိုးတယ်....လိုးစမ်း..ဆောင့်..အင့်..အင့်..အားမောင်ရေ...မောင်ရေ...လိုးတယ်မောင်ရေ...အာ့..မမပီးနေပြီနော...အာ့..စောက်ရည်တွေသုပ်ဦးမယ်အား..ဆောင့်တယ်တော့..အင့်..မလျော့ဘူး..အာ့ပလွတ်..ပြွတ်..စွတ်..ဖောင်း...ဖုန်း..အင့်..ဖုန်း."
အာ့သော်က ရီရီလွင်ကိုမယုံ..။တော်တော်ကိတ်တဲ့အပြင်တော်တော်လဲနှာထန်သည့်မိန်းမ...လေးငါးယောက်လောက်ပဲ လင်မသိအောင်ကုန်းခဲ့သည်ဆိုတာမဖြစ်နိုင်..။လျော့ပြောတာပဲဖြစ်မည်...မိန်းမဆိုတာက ဒီကိစ္စမျိူ းအမှန်အတိုင်းပြောတဲ့သူမရှိနိုင်။သူတို့ကိုအထင်မသေးအောင် လိမ်ကြမည့်သဘောမို့စိတ်မဆိုးပေမယ့်...မယုံ။မယုံတော့ အသေဆောင့်လိုးသည်။လီးလည်းတစ်ချီအစုပ်ခံထားရပြီး..စောစောကလည်းတစ်ချီလိုးထားပြီးဖြစ်သည်အပြင်နေ့တိုင်းရီနွယ်..မဆွေ...အန်တီလှ.. တစ်ယောက်မဟုတ်ရင်တစ်ယောက်ကိုလိုးနေသူမို့..သူမပြီးနိုင်သေး..။
ရီလွင်ကိုမထ,နိုင်အောင်လိုးပစ်မည် ဟု ဘာကို စိတ်နာမှန်းမသိစိတ်နာပြီးဆုံးဖြတ်သည်။ခုလည်းရီလွင့်ခမျှာငါးရံ့ပြာလူး..ဖြတ်ဖြတ်ခါ ပြီးကော့ကော်ကန်ကားဖြစ်နေပြီ။မကျေနပ်နိုင်သေး....
" မမ...ကုန်းပေးကွာ...ဒေါ့ဂီ ဆွဲချင်တယ်.."
" အင်း...ကုန်းမယ်..တို့ကခွေးမျိူးတွေ ခွေးလိုလိုးရမှအားရတာ..ခဏနော်...စောက်ပတ်ကအရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီ...သုပ်လိုက်ဦးမယ်..ကျပ်ကျပ်လေးလိုးကြရအောင်...နှစ်ခါတောင်ဆက်တိုက်ပြီးထားတာ.. ဟီးဟီး...တစ်ခါမှဒီလိုမပြီးဖူးဘူး..ကောင်းထာ..."
စကားတွေအရှည်ကြီးပြောပြီး သူ့ထမီဖြင့်စောက်ပတ်ကိုသုပ်နေသည်။ပြီးမှ သော်ကလီးကိုတစ်ပြွတ်ပြွတ်ဆွဲစုပ်ပြီး စုပ်လို့ အားရမှထမီဖြင့်သုပ်ပေးသည်။
"လီးရည်တွေတော့စောက်ပတ်ထဲထည့်ပေးနော် မောင်...မမကအဲလိုမှအားရတာ.....ခ်ခ်..စောက်ပတ်ထဲ ပူပူနွေးနွေးလီးရည်တွေဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ ပန်းထည့်ခံရတာ သိပ်ကြိုက်တာပဲ..."
" မမက လီးရည်တွေအပြင်ထုတ်ပစ်တာ ခံရဖူးတယ်ပေါ့..မမကိုလိုးတဲ့လူ တော်တော်မျ ားမျ ားလီးရည်တွေအပြင်ထုတ်ကြသလား.."
" မောင်ကကွာ...မကျေနပ်ရင် အသေလိုးသတ်လိုက်...မမကိုလိုးဖူးတဲ့လူ လေးငါးယောက်ပဲရှိတာပါဆို...တကယ်ပါ....သတ်လိုက်..သတ်လိုက်..လိုးပြီးသတ်လိုက်...ရော့.."
စကားတောင်မဆုံးသေးပါ...မမရီလွင်ကိုယ်ကြီးဝပ်ပြီးဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားပေးသည်။ဒူးကိုနဲနဲချဲထားပေး၍ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားမှာစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက နည်းနည်းအာပြီးပြူးထွက်နေသည်။သော်က ယက်ပေးမည်စိတ်ကူးခဲ့ပေမယ့် နဲနဲအစာမကျေ သလိုမို့ စောက်ခေါင်းဝမှာလီးဒစ်ကိုင်၍တေ့ပြီးတစ်အိအိထိုးထည့်သည်။စောက်ပတ်ထဲမှာစောက်ရည်မလိုက်သေးသည့်အချိန် လီးကြီးကြီးထိုးထည့်ခံရသဖြင့်မမရီလွင်ခါးကုန်းတက်လာပြီးတအားအော်တော့သည်။
" အား...ဝူး....ကျပ်လိုက်တာ...ပြဲပြီထင်တယ်..မောင်ရေ...တကယ်သတ်ထာလား...အား....ထည့်..........တယ်..ထည့်တယ်...အား..ခဏလေး..အိ..အိ..အားအားမလေးလေ့...လိုးချက်ကရက်စက်တယ်...သေပြီသေပြီ...ပြဲပြီ...အင့်..အင့်..စောက်ရည်လေးတော့ချူပြီးမှလိုးပါလားမောင်လေးရယ်...ရက်စက်တယ်..အာ့ ဆောင့်ပြီ..ကြည့်...အင့်..အင့်..အင့်.."
ပြောမယ့်သာပြောတာပါ...ဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းပြီးဆောင့်လိုးနေပြန်သည်။စောက်ရည်တွေလိုက်လာတော့အသံတွေကအကျယ်ကြီးထွက်လာသည်။ရီရီလွင်အတွက်ဒီအသံတွေကအဟန့်အတားအနှောင့်အယှက်မဖြစ်ပါ။ပိုလို့တောင်စိတ်ထန်စေသလိုလိုဖြစ်နေသည်။
စိတ်ထန်လာတော့သော်ကတင်ပါးကိုလက်ဖြင့်နောက်ပြန်ဆွဲယူပြီးလီးအဆုံးထိဆောင့်ခိုင်းသည်။ဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းလိုက်..တင်ပါးကိုလက်ဖြင့်ဆွဲကပ်လိုက် အလုပ်တွေရှုပ်နေပြီးစောက်ရည်တွေတစစ်စစ်ညှစ်ထုတ်နေသည်။စောက်ရည်ထွက်လေ..အသံကျယ်လေ..စိတ်ကြွလေ..ဆောင့်လေ. သံသရာမဆုံးနိုင်တော့။
သော်ကဆောင့်ရတာအားမရတော့ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်...ရီရီလွင်၏ဖင်ကြီးကိုခြေထောက်တစ်ချောင်းဖြင့်ခွပြီးဆောင့်သည်။ဘယ်ဖက်အားမရလျင်ညာဖက်ပြောင်းလိုးသည်။ရီလွင်အားရပါးရခံနေရသဖြင့် လုံးဝအငြိမ်မနေ...ဖင်ကြီးလှုပ်ခါလှုပ်ခါဖြင့်အဆက်မပြတ်ပြန်ဆောင့်လိုးသည်။သော်က မလိုးမဆောင့်ပဲရပ်ထားလျင် သူကနောက်ပြန်မရပ်တန်းဆောင့်လိုးပေးနေသည်။
လီးကြီးက မာတောင်နေ၍စိတ်တိုင်းကျပြန်ဆောင့်လည်းကျွတ်ထွက်မသွား။အားရပါးရကျေနပ်လှ၍ခဏခဏပြီးသည်။နောက်ဆုံးတော့ သော်ကရီလွင့်ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖိပြီးဖင်လုံးအုံကြီးကိုကားယားခွကာဒူးကွေး လိုးသည်။
လက်ကဖင်ကိုဆောင့်ချက်နှင့်အညီ နောက်ကိုဆွဲဆွဲပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးဆွဲထုတ်ကာ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတော့ ရီလွင့်သားအိမ်ထဲဒစ်ကြီးကပြေးဝင်သဖြင့် ခါးလေးကုန်းကုန်းထ,လာသည်။သောက, က အထ,မခံ။ခါးကိုလက်ဖြင့်ဖိထားပြီးအတင်းဆောင့်လိုးတော့ရီလွင်ခေါင်းအုံးကိုကိုက်ပြီးအသံကုန်အော်ရသည်။
ကောင်းတာကလည်းအလွန်ကောင်း...အောင့်တာကလည်းရင်ခေါင်းထဲလီးအချောင်းလိုက်ကြီးဝင်လာသလားထင်ရလောက်အောင်အောင့်....မူးမိုက်မတတ်ဖြစ်ပြီးတစစ်စစ်ညှစ်ခါစောက်ရည်တွေပန်းထုတ်မိတော့သည်။သော်က ဆောင့်လို့ကောင်းတုန်း..။အသဲတွေ အူတွေ ဆတ်ဆတ်ခါအောင်ကောင်းသည်။
" မောင်ရေ...အီး..အီး...ကောင်းတယ်..အောင့် တယ်...ဆောင့်...မမပြီးပြီမောင်...မမပီးနေပီ..အာ့မောင်ပြီးအောင်လိုးပေး...ပြီးအောင်လိုးပေးပါ..အင့်ဟုတ်ပြီမောင်...ဟုတ်ပြီ..အင့်..လီးရည်တွေအများကြီးပဲမောင်ရယ်...ကောင်းလိုက်ထာ..ပူပူကြီး...အာ့..ကောင်းတယ်မောင်ရေ...ထည့်ပါ..ထည့်ပါ..အားဟားဟား....အား.."
ရီလွင်တင်း၍မခံနိုင်တော့..။တစ်သက်မှာတစ်ခါမှမရဖူးခဲ့သည့်အထွဋ်အထိပ်သို့မြှောက်တက်မြင့်ပါသွားပြီး..ရုတ်တရက်ဖြုန်းဆိုအောက်သို့ပြုတ်ကျလာသည်။အသဲတစ်အေးအေးဖြင့်စောက်ရည်များပန်းထွက်ကုန်သည်ကိုသာသိတော့သည်...ကျန်တာဘာမှမသိတော့..။ဘာကိုမှလည်းဂရုမစိုက်တော့..။
ဖုန်း ဆိုအိပ်ယာပေါ်ခြေကားယား လက်ကားယားမှောက်ကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းကိုပြတ်လုမတတ်ကိုက်ထားမိတော့သည်။ရီလွင် တစ်ရက်တည်းနှင့်ကောင်းကောင်း ထိသွားသည်။အနှစ်နှစ် အလလ အိမ်ထောင်ရေးမှာထိထိမိမိနားမလည်ခဲ့ပါ။ကိုစိုးမြတ်နှင့်သာမက ကြုံရသည့်ယောကျ်ားတွေကလည်း အတူတူတွေချည့်ပါပဲ။
စိတ်ဝင်စားစရာ..ယုံကြည်စရာ..တစ်ကွက်မှမတွေ့ခဲ့ရ။တစ်လနေလို့ တစ်ခါတောင်အလိုးမခံရတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ဘဝမှာ ဒီလိုခံစားရတာလည်း အပြစ်ဟုမဆိုသာပါ။ပြီးတော့ ရီလွင်က လုံးကြီးပေါက်လှ..။ကျန်းမာရေးကလည်းကောင်း...အသက်က ၂၆ နှစ်..။ကောင်းကောင်းကြီးထိထိမိမိ အလိုးမခံရဖူးပေမယ့် သာမန်အဆင့်လောက်တော့ အလိုးခံခဲ့ရဖူးသူမို့ ခံစားခဲ့ဖူးသည်။သဘာဝမကျတာတွေနှင့်တော့မပျော်ပိုက်ချင်ပါ။
ခရမ်းသီးလဲမကြိုက်..သခွားသီးလဲမလိုချင်..သူ့ရုပ်ရည် သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ဆို အားနာဖို့တောင်ကောင်းတယ်လို့ထင်သည်။လီးမှလီးပဲလိုချင်သည်။အဲ...နာမည်ဆိုးမထွက်အောင် အဆင့်မြင့်..အဆင့်တူတစ်ချိူ့နှင့်လင်မသိအောင်ခိုးပြီးအလိုးခံကြည့်တော့လည်းအဆင်အပြေ...စိတ်တိုင်းမကျ ။ယောကျ်ားတော်တော်ရှားလှသည်။ဖြစ်ချင်တော့ သွေးသားရင်းချာထဲမှာမှလာတွေ့ရသည်မှာ ဘာကိုယိုးမယ်ဖွဲ့ရမည်မသိတော့။
မထူးပါဘူး....မွှန်ထူနေလို့သာမသိခဲ့တာ..ရီနွယ်ရောရီသွယ်ပါ မောင်လေးနဲ့အလိုးခံနေတာသိရတော့အားအင်တွေဘယ်ကစီးဝင်လာမှန်းမသိ...အားရပါးရစိတ်လွတ်လက်လွတ်အလိုးခံပစ်သည်။တကယ်လည်းကောင်းလွန်းလှပါသည်။
မကောင်းလျင်ရပ်ပစ်လိုက်ဖို့ရီလွင်ဝန်မလေးပါ။ခုတော့....မရပ်နိုင်အောင်ကောင်းလွန်းလှသည်။ဖြစ်နိုင်လျင် တစ်သက်လုံးရီနွယ်လိုနေပြီး အလိုးခံသွားဖို့တောင်စိတ်ကူးမိသည်။ခုလဲ စိတ်ကူးတည့်ရာထွက်လာတာ...မပြန်ခင်တော့အားရပါးရအလိုးခံဖို့ ထောင့်ပေါင်းစုံကစီစဉ်ထားပြီးပြီ။
အဆင်မပြေတာက မဆွေဆွေဝင်း..။အိမ်ကလူနှင့်အလိုးခံရတာ..ဖွယ်တယ်တယ်...ပေါ့ရွှတ်ရွှတ်ဆားမပါသည့်ဟင်းစစ်စစ်ဖြစ်နေသည်။သော်ကကိုခေါ်မည်ဆိုပြန်တော့လည်း...သူ့အစ်ကို ကိုမောင်ထွန်းရဲ့မိန်းမ မသူဇာကအိမ်မှာရောက်နေလို့ အလိုးခံစရာနေရာမရှိ..။
လမ်းဘေး..ခြုံကြားမှာလည်းအလိုးမခံချင်ပါ...အရသာရှိရှိပဲ အားရပါးရခံချင်သည်။သော်ကအိမ်သွားမည်ဆိုတော့လည်း ရီရီလွင်ကရောက်နေပြန်လို့မဖြစ်နိုင်။မသူဇာကိုလေ့လာကြည့်တော့...အသက်က မဆွေနှင့်ရွယ်တူ..သုံးဆယ်ပါပဲ။အဲ.ခပ်ရွရွလဲတူပါ့။ကိုထွန်းလည်းနိုင်သည့်ပုံမပေါ်.။တော်တော်လေးရွနေသည်။အင်း..သော်ကနဲ့တေ့ပေးလိုက်ပြီးဂွင်ရိုက်မှပဲထင်ပါရဲ့ ဟုအတွေးရိုင်းတွေဝင်မိသည်။ဒါနဲ့ပဲ..မသူဇာကိုသော်ကအကြောင်းတွေ....ထွန်စက်ဝယ်ပေး တဲ့အကြောင်းတွေပြောပြီးစည်းရုံးရေးဝင်ကြည့်လိုက်တော့...မဆိုး..။ကျေးဇူးဆပ်ချင်သည် ဆိုပဲ.။
" တကယ်ကျေးဇူးဆပ်နိုင်လို့လား မသူဇာရဲ့..သွားပြောမိလို့စကားအလွန်ဖြစ်နေဦးမယ်..."
" တကယ်ပေါ့ ဆွေရယ်..သူကြိုက် ကိုယ်ကြိုက် ဖြစ်မယ်ဆိုရင် ကျေးဇူးသိတတ်တာလေးတော့ ပြချင်တာပေါ့...ခ်ခ်"
မသူဇာက ယောကျ်ားလေးအကြောင်းပြောလျင်မနေနိုင်တာ မဆွေလေ့လာထားပြီးပြီ။ကျော်ရ ကိုပင်သူက ချိတ်ချင်သေးသည်။ဖင်ပြ..နို့ပြရတာအမော..။မိန်းမချင်းမို့အကုန်သဘောပေါက်ပါသည်။
" မသူဇာဖက်က တတ်နိုင်တာမျိူးဆိုတာက...ဘယ်လိုဟာပြောတာလဲ...ညီအစ်မချင်းပွင့်ပွင့်လင်းလင်းတော့လုပ်နော်...မှားကုန်ရင်မကောင်းလို့ "
"သူဇာ့မှာ တတ်နိုင်တဲ့ဟာဆိုတာကလဲ...ခ်ခ်တစ်ခု..နှစ်ခုပဲရှိတာလေ...ဆွေကလဲ...မိန်းမချင်းပဲဒီထက်ပိုပြောရမှာလားတဲ့...ခ်ခ်."
" ဘာလဲ...စောက်ဖုတ်နဲ့နို့လား...ခ်ခ်.."
" တန်ဖိုးရှိတာဆိုလို့..ဒါပဲရှိတာလေ ဆွေရယ်..ခ်ခ်....မေးကြည့်ပေးလေ...စားမလား..လို့ ခ်ခ် "
". အင်....အဲဆို သော်ကကိုခေါ်လိုက်မယ်လေ.မသူဇာ ညှိကြည့် ဖန်ကြည့်မလား..."
" ခ်ခ်...မသိမသာတော့လုပ်နော်...ကိုထွန်းတို့ကိုကျော်ရတို့မရိပ်မိအောင်..ခ်ခ်...".
မနက်က အိမ်ကိုမဆွေနှင်မသူဇာဆိုသည့်အစ်မကြီးတစ်ယောက်အလည်ရောက်လာသည်။မဆွေသော်ကအနားကပ်ပြီး နေ့လည်အိမ်ဖက်လာခဲ့ ဟုတိုးတိုးပြောသွားသဖြင့်မဆွေကို အလိုးခံမလို့လား ဟုပြန်မေးတော့ အင်း.တဲ့။မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့မို့သိပ်မသင်္ကာချင်။
သူ့အိမ်မှာလည်း မသူဇာရောက်နေတာမို့လွတ်လပ်တာမဟုတ်။မသူဇာကိုလေ့လာကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးမျက်ဖန်က..လီးဆာသည့်ပုံစံ။လူကိုတည့်တည့်မကြည့်...လီးကိုသာတည့်တည့်ကြည့်ပြီးစကားပြောသည်။သူ့နို့ကြီးအပြူးသားကိုမြင်နေ၍လီးတောင်နေပါတယ်ဆိုမှ သူကလီးကိုမဲကြည့်နေတော့လှုပ်တုတ်တုတ် ငေါက်တောက်တောက်ဖြစ်နေတာမမြင်ချင်မှအဆုံး။
ဖင်ကြီးကလည်းသိပ်မဖုတော့ပေမဲ့ကားတာတော့ဝိုင်းနေအောင်အားသည်။မဖုတော့ဘူးဆိုပေမယ့်နိမ့်တုံမြင့်တုံတော့ဖြစ်နေပါသေးသည်..။အရည်တော့ရွှမ်းလိုက်မယ့်အမျိူး ဟုတွေးလိုက်မိသဖြင့် လီးကအတိုင်းအဆမရှိတောင်သည်။အရည်ရွှဲ ရွှဲစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ..အခုပဲလျောထိုးပြီးလိုးနေရသလိုလို ခံစားနေရသည်။
စောက်ဖုတ်အနေအထားကိုခန့်မှန်းကြည့်ပြီးတစ်ယောက်ထဲစိတ်ကူးယဉ်နေ၍မဆွေကပ်ပြောတာကိုမကြားလိုက်မိ။နဝေတိမ်တောင်ဖြင့ပြန်ကြည့်နေတာကိုမြင်မှ မဆွေကထပ်ပြော သည်။
" နေ့လည်တစ်နာရီလောက်လာခဲ့..မသူဇာအလိုးခံချင်နေတယ်.."
" အင်း.....ရီလွင်လစ်ရင်လာခဲ့မယ် "
" မသူဇာပုံစံက လိုးချင်စရာကြီး...ရအောင်ဖန်ပြီးလိုးလိုက်....ဒါမှမဆွေနဲ့မောင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိမ်မှာလိုးလို့ရမှာ..."
မသူဇာကိုလှမ်းကြည့်တော့ ရီနွယ်နှင့်စကားပြောရင်းမျက်လုံးကဒီဖက်ရောက်နေသည်။မဆွေကမသူဇာကို လက်မ,ထောင်ပြလိုက်ထာ မြင်ရသဖြင့် ပုခုံးတွန့်မိသေးသည်။မသူဇာက နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်သပ်ရင်း စောက်ဖုတ်နှိုက်လိုက်ထာမြင်ရသည်။ပင်တီ ညှပ်နေတာလား...စောက်ရည်စိမ့်နေတာလားဝေခွဲမရပါ။
မသူဇာ ကိုထွန်းနှင့်အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာဆယ့်နှစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။ဘယ်လောက်ကျိူ းစားပေမယ့်စီးပွားကမဖြစ်ထွန်းခဲ့ပါ။ကိုထွန်းလည်းအမျိူးမျိူးကျိူးစားခဲ့တာ မသူဇာအသိပါ။အငှါးကားမောင်း..စက်ပြင်ဈေးရောင်း အကုန်လုပ်ဖူးသည်။
မသူဇာလည်းတတ်နိုငသလောက်တစ်ဖက်တစ်လမ်းကဝင်ငွေရှာကူချင်ပေမယ့် ကိုထွန်းကသိပ်မလွှတ်ချင်။မသူဇာအပျိူ ဘဝကတည်းက စောက်ပတ်ရွချင်သည်။ကျောင်းနေရင်းဗိုက်ကြီးဖူးလို့ဖျက်ချခဲ့ရဖူးသည်။လင်ရတော့ငြိမ်သွားပေမယ့် ရေရှည်မှာတော့ကိုထွန်းမျော့သွားရသည်။
ကြာတော့လည်းလိုးရတာအီသွားတာကတစ်မျိူး..အလုပ်ပင်ပမ်းတာကတစ်ဖုံ..စီးပွားရေးမဖွံ့ဖြိုးလာလို့စိတ်ဖိစီးတာကတစ်သွယ်...လိုးပင်မလိုးချင်တော့ပါ။အရင်အတိတ်ကအဖြစ်ဟောင်းတွေကိုအပြစ်ဟုမြင်လာတတ်ပြီ။လိုးနေဆဲနှင့်လိုးပြီးချိန်များတွင် ကြင်နာမှုဆိုတာဝေလာဝေး..လှည့်ပင်မကြည့်ချင်တော့။
တစ်ခါတစ်လေ..လိုးရင်းတန်းလန်း စဉ်းစားမိလျင် မလိုးတော့ပဲ လီးပျေ ာ့ညှိုးသွားတတ်သည်။ကြာတော့မသူဇာခမျှာသွေးလေမမှန် စိတ်ဂယောင်ဂတမ်း.ရူးချင်သလိုမျ ားတောင်ဖြစ်ရသည်။ပယောဂလိုလို ဘာလိုလို...ဟိုဆရာ ဒီဆရာတွေနှင့်ကုခဲ့ရဖူးသည်။အပေးအယူမမျှ တမှုရဲ့နိမိတ်ပုံတွေကို ကိုထွန်းမရိပ်မိခဲ့သည်မှာယနေ့ထိပါပဲ..။
ကြာပါပြီ...စဖြစ်တာနဲ့ဆို....သုံးနှစ်လောက်တော့ရှိပြီ....ဝတ္တရားတော့မပျက်ကြပါ..။ဒါပေမယ့်...မသူဇာက ဉဉ်မပျောက်..လစ်လျင်ကုန်းလိုက်ရမှ အိပ်ပျော်သည်....အလိုးခံရလျင်ကျန်းမာသည် ။ပိုင်းလုံးသဘောမျိူးတော့နည်းနည်းဆန်ချင်သည်။နှာကြီးတာကို ငွေကြေးဥစ္စာနှင့်ထိန်းချူပ်သည်။ဖာလည်းမဟုတ်ပါ။ သဘာဝ.ကတော့...နှာအလွန်ကြီးပါသည်.။အိမ်အပြန်လမ်းတွင်ပြောလိုက်ကြသည်မှာလည်းမစားရဝ,ခမန်း...
" ကောင်လေးကအသက်သာငယ်တာ...လီးကတော်တာ်ကြီးမယ်ပုံ..သိလား.."
" မြင်ခဲ့လို့လား မသူဇာက...."
" တောင်နေတာအကြီးကြီးလိုပဲ..လှုပ်တုတ်တုတ်နဲ့...ပြီးတော့အရပ်ကလဲအမြင့်ကြီး...ခြေမ,ကြီးကလည်း တုတ်တုတ်ကြီး...သေချ ာပါတယ် လီးကြီးမှာပဲ...ခ်ခ်.."
" ဒါဆို...မသူဇာဝါးပြီးရင် ဆွေ့ကိုလဲကျွေးရမယ်နော်..ဆွေလဲလီးကြီးကြီးဆိုဝါးကြည့်ချင်တယ်..."
" ခ်ခ်...ကျွေးပါတယ်ဆွေရယ်..ရပါစေဦး..သူဇာဖြင့်စောက်ပတ်တောင်ရွလာပြီ..ဆွေပြောလို့ "
" မသူဇာက လီးကြီးတာမကြောက်ဖူးလား...ကြောက်စရာကြီး..လီးကြီးကြီးနဲ့ဆောင့်လိုးမှာမျ ားတွေးမိရုံနဲ့ ရင်ဖိုတယ်...ခ်ခ်..."
" ကြောက်စရာမှမဟုတ်တာဆွေရယ်..လီးကြီးကြီးနဲ့ပြင်းပြင်းဆောင့်လေ...သူဇာကကြိုက်လေပဲ..ကိုထွန်းတောင်လီးသိပ်မကြီးလို့...ခ်ခ်..ကြီးစေချင်တာ.."
" ကိုကိုက အကြာကြီးလိုးပေးလား မသူဇာကို "
" မလိုးဖြစ်တာကြာနေပြီ...သူဇာငတ်နေတာခ်ခ်...ကိုကျော်ရကိုတောင် ဖန်စားမလို့ ခ်ခ်..ကျွေးမလား..ဆွေ "
" ရတယ်လေ....မသူဇာသာရအောင်ဖန်ပါ.ဆွေမကန့်ကွက်ပါဘူး..သော်က ကိုလဲပြန်ကျွေးပေါ့ခ်ခ်....လီးကြီးတယ်ဆိုတော့ ခပ်ကြောက်ကြောက် "
" ခ်ခ်....လီးကြီးကြီးနဲ့ဆောင့်ဆောင့်လိုးခံရတာမှအရသာအပြည့်ရတာဆွေရဲ့...သူဇာအလိုးခံဖူးတယ်....ဒါပေမယ့်ကိုယ်ကကောင်းနေတုန်း သူပြီးသွားရင်တော့ မမိုက်ဘူး..ရူးတာပဲ..ခ်ခ်...သူဇာကြုံ ခဲ့ဖူးတယ်..".
နေ့လည် သော်ကမော်တော်ဆိုင်ကယ်လေးဖြင့်ရောက်လာတော့ မသူဇာက ကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည်။ဂိုဒေါင်ဆိုပေမယ့်အိမ်တစ်လုံးစာလောက်ရှိသည်။အထပ်ခိုးဖွဲ့ထားပြီးလူအိပ်လို့ရသည့်အပြင် အောက်မှာအခန်းတစ်ခန်းစတိုဖွဲ့ပြီးကွပ်ပျစ်အသေအချာရိုက်ထားသည်။ကားကြီးနှစ်စီးနှင့်ကားငယ်တစ်စီးထားနိုင်သည်။လောလောဆယ်တော့ ကိုထွန်း၏ထွန်စက်နှင့်ကျော်ရ၏အိမ်စီးကားငယ်လေးသာထားသည်။
သော်ကလာလျင်စတိုခန်းလေးမှာအလိုးခံရန်ရည်ရွယ်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားပြီး ခုမှအလုပ်ပြ စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။သော်ကနှင့်မဆွေတို့ရယ်ရယ်မောမော လမ်းလျောက်လာကြတာတွေ့တော့အပြင်ထွက်ပြီးကြိုဆိုမိသည်...။တိုတိုပြောရလျင်တော့ မသူဇာလမ်းဖွင့်ပေးထားခြင်းဖြစ်ပြီးသော်က ဆိုတာကလည်းလိုးနေကျကြောင်ပါး..မျက်လုံးချင်းဆုံကြည့်ရုံဖြင့်အချက်ပြပြီးပြီ..။မဆွေကအလိုက်တသိ အထပ်ခိုးပေါ်တက်ပြီးရှောင်ပေးသလိုနှင့်ချောင်းကြည့်သည်။
မဆွေအထပိခိုးပေါ်တက်သွားပြီးချောင်းသည်။သူချောင်းကြည့်သည့်အချိန် စတိုခန်းထဲမှာသူဇာနှင့်သော်ကတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်မျက်လုံးချင်းဆုံပြီးစကားတွေနားလည်နေကြပြီ...။သော်က မသူဇာလက်မောင်းအိအိကြီးကိုဆုပ်ကိုင်တော့ မသူဇာကမခို့တရို့ပြုံးပြီးသော်ကကိုမော့်ကြည့်သည်...
" သိပ်ရဲတာပဲ....ဘာမှလဲမပြောသေးပဲနဲ့..ခ်ခ်....သူ့မိန်းမကျ နေတာပဲ..."
သော်က..ဘာမှပြန်မပြောပဲ ပြုံးသည်။ထို့နောက်မသူဇာ၏လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီး သူ့လီးကြီးပေါ်တင်ပေးသည်...
" အိုး...အို...ဟို...ကိုင်ချင်ဘူး...အင်..ကိုင်ချင်ဘူးနော်...အိ...ဇွတ်ပဲ...ဟင့်..အား...အကြီးကြီးကွာဒါ ကြီးနဲ့...ခ်ခ်...အိ...အူး...ရှည်လဲအရှည်ကြီးပဲ...အာ့ကြည့်ပါဦး..သူ့ဟာသူလဲ....အိ..ကြောက်စရာကြီး "
မသူဇာ လီးကြီးကိုပြန်မလွှတ်တော့ပါ။သော်ကမသူဇာကိုလက်တစ်ဖက်ကပုခုံးဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းခါလပ်တစ်ဖက်ကနို့ကိုဆုပ်ချေပေးနေသည်။မသူဇာကသော်ကပုဆိုးကိုလက်ထိုးနှိုက်ပြီးလီးကိုဆုပ်ကိုင်တော့ သိပ်မကြာလိုက်ပါ..ပုဆိုးကျွတ်ကျသွားသည်။
" အူးဟူး....ကြည့်ပါဦး..ဒစ်ကားကြီးနဲ့..ဟူး...မာတောင်နေတာပဲ....ကြောက်တယ်နော်..ဒီလောက်ကြီးနဲ့ခံဖူးဘူး...အားဟာ့..တအားညှစ်တာပဲ..သူ့နို့မဟုတ်တိုင်း...အိုး...စို့ပေးနော်...အင့် ဒီဖက်..."
သော်ကနို့ကြီးကိုငုံ့စို့သည်။မသူဇာ လီးကြီးကိုဂွင်းတိုက်သလိုဆော့ပေးနေသည်။သော်ကလက်တစ်ဖက်ကထမီကိုချွတ်ချတော့သော်ကလက်တစ်ဖက်ကထမီကိုချွတ်ချတော့ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်လုံးကြားမှာစောက်ဖုတ်ကြီးညှပ်နေတာကိုပဲမြင်ရသည်။
စောက်မွှေးတွေကရိတ်ထားတာတစ်ပတ်..ဆယ်ရက်လောက်ပဲရှိဦးမည်သိပ်မရှည်ပဲကြမ်းကြမ်းလေးတွေပေါက်နေကြသည်။နခမ်းသားထူထူကြီးတွေမဲနေတော့စောက်မွှေးတွေနခမ်းသားပေါ်အထိထူထူကြီးပေါက်နေပုံရသည်။စောက်ဖုတ်ကအလတ်ကြီးပါ။နခမ်းသားများစေ့နေပြီးစောက်စေ့ကိုဖုံးထားနေဆဲဖြစ်သည်။
စောက်ပတ်အခြေတွင်စောက်ရည်လဲ့လဲ့ဖြူ ဖြူ လေးစိမ့်နေပြီးပြောင်လက်လက်ဖြစ်နေသည်။မဆွေလည်းစောက်ရည်စိမ့်လာ၍စောက်ပတ်ကြားထဲထမီစ,ညှပ်ထိုးထည့်ထားလိုက်သည်။သော်ကနို့ကိုငုံစို့နေရင်းကွပ်ပျစ်ပေါ်မသူဇာကိုနေရာချ ပေးပြီးသူနံဘေးကပ်၍ထိုင်သည်။မသူဇာကသော်က၏ဘယ်ဖက်ဘေးမှာခြေတွဲလောင်းချထိုင်တော့သော်ကမသူဇာ၏ညာဖက်ပေါင်ကြီးကိုသူ့ပေါင်တွေပေါ်ဆွဲတင်ပြီးစောက်ဖုတ်ကိုညာလက်ဖြင့်အုပ်ပြီးပွတ်နယ်နေသည်။နို့စို့နေရာမှဖြုတ်ပြီးမသူဇာ၏နှုတ်ခမ်းတွေကိုအငမ်းမရစုပ်နမ်းရာ မသူဇာကလည်းအားကျမခံသော်ကကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ပြီးပြန်နမ်းသည်။
သော်က မသူဇာ၏စောက်စေ့လေးကိုဖိပွတ်နေရာ..မသူဇာလည်ချောင်းသံတစ်အင်းအင်းမည်ထွက်နေသည်။ထိုနောက်သော်က၏လက်ညှိုးနှင့်လက်ခလယ်ပူးလျက် မသူဇာ၏စောက်ခေါင်းထဲထိုးထည့်ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းလက်ဖြင့်လိုးပေးနေသည်။သော်က နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းနေရာမှ ဖြုတ်လိုက်ပြီး
" ကောင်းလား မမသူဇာ...."
မသူဇာ သော်ကမျက်နှာကိုအားမလိုအားမရကြည့်ပြီး
" ကောင်းတယ်မောင်လေး...အီး...ဟင့်...ဟင့်..အီး...သွက်သွက်လေး..အင့်..ဟင့်..သွက်သွက်လေး မမကောင်းလွန်းလို့...အားဟာ့...အင့် အင့် အင့် "
သော်က မသူဇာ့နှုတ်ခမ်းကိုပြန်စုပ်နမ်းပြန်သည်လျှာချင်းလူးလှိမ့်နေဟန်တူပါရဲ့...မသူဇာပေါင်ကြီးသော်က ပေါင်နှစ်လုံးပေါ်မှချကာသော်ကပေါ်ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လိုက်ပြီးလီးပေါ်တည့်တည့်ခွထိုင်သည်။သော်ကလက်ကိုစောက်ပတ်ထဲကချွတ်ပေးလိုက်တော့ မသူဇာသော်ကလီးကြီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းပေါက်တွင်တေ့ကာထိုင်သည်။
အားရပါးရမရှိလှသဖြင့်ကွပ်ပျစ်အစွန်းပေါ်ခြေဖဝါးနင်းပြီးသော်ကကိုခွ၍ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်လိုးသည်။နို့လုံးကြီးတွေခုံပေါက်နေကြပြီးသော်ကနို့တစ်လုံးကိုဆွဲစို့ကာ နိုတစ်လုံးကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။
" မမဆောင့်တာ ကောင်းလားမောင်လေး "
" ကောင်းတယ်မမ...လီးအဆုံးဝင်တယ်.."
" မမလဲကောင်းတယ်...အားရတယ်..လိုးမယ်နော်..မောင်လေး..."
" ခ်ခ်...လင်မယားလဲမဟုတ်ပဲနဲ့ အလိုးမခံနိုင်ပါဘူး...ခ်ခ်....အာ့..ဖြေးဖြေးဆောင့်ပါ...လီးကျိုးပါ့မယ်...ခ်ခ်.."
" အဆုံးထိပဲမောင်ရေ....မောင့်လီးအဆုံးထိဝင်သွားတာပဲ...မမသားအိမ်တောင်အောင့်တယ်.."
" ဆောင့်မမ..ဆောင့်..."
သော်က မသူဇာ၏ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီးဆွဲဆွဲဆောင့်ချသည်။မသူဇာက မဆောင့်တော့ပဲဆီးခုံချင်းကပ်ဖိခါ ပွတ်လိုးနေပြန်သည်။ဝိုက်လိုက်..ပွတ်လိုက်..ညှောင့်လိုက် လိုးနေသဖြင့်သောက မသူဇာခါးကိုဖက်ပြီးကပ်ထားပေးသည်။မသူဇာ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာသော်ကမျက်နှာကိုဖိ၍ကပ်ထားပြီးနို့တစ်လုံးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဇွတ်အတင်းစို့ခိုင်းပြန်သည်။
အကြာကြီးဝိုက်လိုးနေပြီး ဖင်ချွကာတအားဆောင့်လိုးပြန်သည်။သော်က၏ ဆီးခုံ..လီးမွှေး .ဂွေးဥ တို့တွင်စောက်ရည်များစိုရွှဲအိနေပြီး မဆွေဆင်းစုပ်ပစ်ချင်စိတ်ပေါက်နေသည်။ကြာကြာမစဉ်းစားနိုင်ပါ။ထမီစွန်တောင်ဆွဲ၍အမြန်ဆင်းလာပြီးသော်က၏ပေါင်ကြားတွင်ထိုင်ကာ ဂွေးဥတွေကိုစုပ်ပစ်လိုက်သည်။
သူ့မျက်နှာနှင့်မသူဇာစောက်ပတ်ကြီးတည့်နေပြီးစောက်ပတ်ထဲလီးကြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လိုးနေတာမြင်နေရသည်။မသူဇာစောက်ပတ်ထဲကစောက်ရည်တွေထွက်ပြီးစီးကျနေတာမြင်နေရတော့မဆွေအလိုးမခံရပဲပြီးသွားသည်။မသူဇာအကြာကြီးလိုးသည်။စိတ်တိုင်းကျလိုးရသဖြင့်မသူဇာအလွန်ကျေနပ်နေသည်။မဆွေကလည်းယခုလိုပြောင်ပြောင်တင်းတင်းဝင်လာပြီဖြစ်၍တနှာပိုးတွေအရမ်းထကြွလာပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးထူပူလာသည်။
ရွထလာသည်။အားရပါးရ စောက်ပတ်ကြီးကွဲအောင် အဆောင့်ခံ အလိုးခံ ချင်လာပြန်သည်။တနှာရည်များသောက်၍မဆုံးနိုင်။
" မောင်လေး....မမအဆောင့်ခံချင်တယ်..အလိုးခံချင်တယ်...မောင်လေးအပေါ်က ဆောင့်လိုးပေးနော်....အားရပါးရဆောင့်...မောင်လေးလီးကြီးမမခံနိုင်တယ်....ဆောင့်.."
ကွပ်ပျစ်စောင်းမှာတင် ဖင်ကြီးတင်ပြီးပက်လက်လဲချကာပေါင်ကြီးတွေဆွဲမြှင့်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲထားပေးသည်။သော်က မသူဇာပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲပြီးပွဲစ,ကတည်းက အကြမ်းဆုံးဆောင့်ကာဆောင့်ကာ. လိုးပေးသည်။
" ဖောင်း..အား..ဖောင်း..အင့်..လိုး..ရတယ်နာနာလေးဆောင့်..ကောင်းတယ်မောင်လေး..အင့် အင့် အင့် အင့် ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း...."
မသူဇာ၏စောက်ပတ်ကြီးထဲသော်ကလီးကြီးဝင်ထွက်နေတာမြင်နေရတော့ မဆွေ ဘယ်လိုမှစိတ်မထိန်းနိုင်တော့..။မသူဇာမျက်မျက်နှာကြီးပေါ်ဆောင့်ကြောင့်ခွထိုင်လိုက်ပြီးစောက်ပတ်ကြီးကိုပါးစပ်မှာတေ့ကပ်ဖိပွတ်ပစ်သည်။မသူဇာ စောက်ပတ်ယက်ရင်းအလိုးခံသည့်အရသာကိုထိထိမိမိခံစားလိုက်ရ၍အကြိုက်ကြီး ကြိုက်သွားသည်။မဆွေ၏စောက်စေ့ကိုဆွဲစုပ်သည်။စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးထဲ့ကာစုပ်ရင်းစောက်ပတ်ကလည်းသော်ကလီးကြီးကိုညှစ်စုပ်ကာစောက်ရည်ဖြိုင်ဖြိုင်ထွက်လျက်ပြီးသွားသည်။
ဖင်ကြီးကော့ပြီး လက်ကလည်းမဆွေပေါင်တွေကိုဆွဲကာစောက်ပတ်ကြီးကိုအားရပါးရ စုပ်ညှစ်ရင်းလေးငါးမိနစ်ခန့် ငြိမ်ကျသည်။ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာသော်ကကိုအလယ်ကထားပြီးမသူဇာနှင့်မဆွေတို့တစ်ဖက်စီက ဖက်ထားကာခဏအနားယူနေကြသည်။တစ်ယောက်မှအဝတ်မရှိကြတော့ပေမယ့်မရှက်ကြတော့ပါ။အရှက်ကုန်အောင်အတူလိုးခဲ့ ခံခဲ့ ယက်ခဲ့ကြပြီးဖြစ်၍ ဘာတစ်ခုမှရှက်စရာမကျန်တော့ပါ။
" မသူဇာ...ဆွေ့ကို သော်ကနဲ့ပေးလိုးမှာလားဟင်...ဆွေလဲမသူဇာတို့ကိုကြည့်ပြီးအလိုးခံချင်တယ်ဖြစ်မလား.."
" ဖြစ်တယ်လေ ဆွေရဲ့...ဆွေသာကိုထွန်းမသိအောင်နှုတ်လုံပေး...ဖြစ်တယ်.."
" ခ်ခ်...စိတ်ချ...မသူဇာလဲနှုတ်လုံနော်...ဆွေတို့က မရီးနဲ့မတ်...မောင်နှစ်မလိုးရမှာ..ခ်ခ် "
" ခ်ခ်...အဲဒါပိုကောင်းတယ်ဆွေ...သူဇာကအဲလိုအလိုးခံချင်တာ...လိုးမယ့်လူမရှိလို့..ခ်ခ် "
" ဒါဆို..သော်ကနဲ့ဆွေ လိုးမယ်...မသူဇာခဏအနားယူလိုက်...ဆွေတို့အိမ်ထဲသွားလိုးမယ် "
" ရတယ်ဆွေ...ဆွေလိုးပြီးရင် သူဇာထပ်အလိုးခံဦးမှာ...မောင်လေး ဒီကိုပြန်လာနော်...မမစောက်ပတ်ကိုပြန်လာလိုး....ဟုတ်ပြီလား.."
" ဟင်း...သူ့လင်ကျ နေတာပဲ...ခ်ခ်..လီးစုပ်ပေးရင်လာလိုးပေးမယ်..ရော့..."
" အွန်....ကြီးလိုက်တဲ့လီးကြီးဟယ်...ဒီစောက်ပတ်ထဲကထွက်လာတာမှဟုတ်ရဲ့လားမသိဘူး..ခ်ခ်ကိုယ့်စောက်ပတ်ထဲ ဒီလောက်လီးကြီးနဲ့လိုးနေတာသိတောင်မသိလိုက်အောင်ကောင်းတယ် တကယ်..ယောကျ်ားပီသလိုက်တာလဲ မာတောင်နေတာပဲ..မောင်လေးရယ်...ဆွေ့ကိုမြန်မြန်လိုးပေးပြီး မမဆီသာ ချက်ချင်းပြေးလာလိုးပေးပါနော်...အလိုးခံချင်လှပါပြီ.....တောင်လိုက်တဲ့လီးကြီး..အားရတယ် "
မဆွေသော်ကလက်ကိုဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲအပြေးဝင်ခဲ့ကြသည်။အိပ်ခန်းထဲရောက်လျင်ရောက်ချင်း အဝတ်တွေကပျာကယာချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်အလုအယက်ပြေးတက်ကာ လုံးထွေးနေကြသည်။မဆွေ၏ဖွံ့ထွားလှသောဖင်လုံးကြီးများကိုသော်ကအတင်းငုံကိုက်ဆွဲပြီးစောက်ပတ်ကိုယက်ပစ်တော့မဆွေကသော်ကလီးကြီးကိုငုံစုပ်ပစ်သည်။
ဘာလိုလိုနှင့်ခြောက်ဆယ့်ကိုးပုံစံရောက်သွားပြန်သဖြင့်သော်ကမဆွေဖင်ကိုအတင်းယက်သည်။မဆွေကလည်းတစ်ခစ်ခစ်ရယ်ပြီးကုန်းရုန်းထ,ကာသော်ကမျက်နှာပေါ်ခွထိုင်ပြီးပါးစပ်ကိုစောက်ပတ်ဖြင့်ပွတ်သည်။သော်ကစောက်စေ့ကိုမလွတ်တမ်းဆွဲစုပ်ပစ်တော့ မဆွေဖင်ကြီးခုန်ခုန်ဆောင့်ပြီးအော်သည်။
" အားဟား...ကောင်းတယ်ဟမောင်ရ..စုပ်.စုပ်အားဟား..ကျွတ်ကျွတ်..အီး...စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပြီ...ထွက်ကုန်ပြီ...အားပါး..ဟား..စုပ်တယ်တော့်စုပ်တယ်တော့်...ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..စုပ်စမ်း..အာ့..ကောင်းတယ်တော်ရေ့...သေပြီ..သေပါပြီ..ငတ်ကြီးကျ...အားပါးပါး...တော်တော့..တော်တော့..သေလိမ့်မယ်..မှားပါတယ်မောင်ရယ်...ဒီလိုလူမျိူး..လိုးပါဟဲ့.လိုး..လိုး..လိုးလိုက်ပါတော့ဟဲ့...အားမလေ့...လေ့..သေပါပြီ....သေပါပြီ...ကောင်းလှချည့်လားမောင်ရယ်အသေသတ်နေတာလား....လိုးတော့...."
မဆွေမောနေပြီ။သော်ကမျက်ခွက်ပေါ်စောက်ပတ်ကြီးဖြင့်ဖိထားပြီးနို့တွေကိုဆုပ်ဆွဲချေပစ်နေပြီးအတင်းရုန်းထသောလည်းသော်က ကပေါင်ကြီးတွေကိုဖက်ကိုင်ဆွဲထားသဖြင့်သူထလျင်သော်ကစောက်ပတ်ကြီးစုပ်လျက်ပါလာသည်။ရုံးမထွက်နိုင်လို့လိုးပေးပါတောင်းဆိုတော့လည်းမလိုးပေး။သော်ကခေါင်းကြီးလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ဆွဲပြီးမျက်နှာကိုစောက်ပတ်ဖြင့်ဖိပွတ်ကာစောက်ရည်များပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိပါတော့သည်...။
စောက်ရည်တွေရွှဲရွှဲအိနေပြီး ဖျန်းကနဲသာမန်ထက်ပိုကဲလာသည်ကိုသိလိုက်သည့်ခဏ သော်ကမျက်နှာဖြင့်စောက်ပတ်ကြီးကိုဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီးမဆွေကိုပက်လက်လှဲစေလိုက်သည်။မဆွေမျက်လုံးလေးကလည်ကလည်ဖြင့်ပက်လက်လေးလှဲလိုက်တော့ သော်ကမဆွေ၏ပေါင်ကြားမှာနေရာယူပြီးပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကိုဆွဲယူထောင်မ,လိုက်ကာဖင်လုံးနှစ်လုံးကြားမှပြူးပြူးလေးချောင်းကြည့်နေသည့်စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးအကြားစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသူ့လီးကြီးကိုမတန်တစ်ဆထိုးထည့်သွင်းပစ်လိုက်သည်။
ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုမိုးပေါ်ထောင်၍လက်ဖြင့်ဖက်ပြီးလိုးသဖြင့်မဆွေလက်တွေအိပ်ယာခင်းကိုမွမွချေကာ ဖင်ကြီးအပေါ်သို့ကော့ထိုးပြီးရုန်းသည်။ရုန်းလေ..စောက်ခေါင်းကလီးတည့်တည့်တက်လာလေ..ရုန်းလေ..တည့်လေ..ဆောင့်လိုးလေ..လီးအဝင်နက်လေ...စေးစေးပိုင်ပိုင် ကျပ်ကျပ်သိပ်သိပ်ဖြင့်သော်ကအားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးသည်မို့ မဆွေစောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေအံပြီးထွက်လာကြသည်။
စောက်ရည်အနှစ်ဖြူ ဖြူ များ ကသော်ကလီးတန်ကြီးတွင်ကပ်စေးနေပြီးချောဆီထည့်ပေးထားသလိုဖြစ်နေ၍သော်ကတစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်ဆောင့်လိုးလေသမျှ မဆွေကျေ ာကော့အောင်အရသာတွေ့နေလေတော့သည်။
" နာနာဆောင့်ပေးမောင်...ကောင်းလိုက်တာဖောင်း..ဖောင်း..ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ကောင်းတယ်ပြွတ်..ဖောင်း..စွတ်..ဖောင်း..ဆောင့်..ရတယ်.အာ့ကောင်းတယ်..ဆောင့်..ကောင်းတယ်မောင်..အွတ်စောက်ပတ်ထဲပြည့်နေတယ်..အာ့..ဆောင့်..နာနာလေး..အင်း..နာနာလေးဆောင့်..အား..ကောင်းထာဆောင့်ပါ...ဆောင့်ပါ..ကြမ်းကြမ်းကြီးဆောင့်လိုး..အင့်..အင့်.. ဖြဲ ကားပြီးလိုးပစ်စမ်းပါမောင်ရယ်..အင့်ကောင်းလွန်းလို့ပါ..အင့်..အင့်.."
သော်က..ပူးပြီးဖက်ထားသည့်မဆွေ၏ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုမဖက်တော့ပဲခြေကျင်းဝတ်မျ ားမှလက်ကိုကိုက်ကာ ပေါင်ကြီးတွေကိုဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီသို့ချဲပစ်တော့ စောက်ခေါင်းကြီးပွင့်အာလာသည်။ထိုအချိန်မှသော်ကဖင်လုံးကြီးတွေကိုခွကာ..ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျားထောက်ပြီးအသဲအသန် သွက်သွက်ကြီး အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်ခန့် ပက်ပက်စက်စက် မညှာမတာ ဆောင့်လိုးပစ်ပြီးလီးရည်များဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲသားအိမ်ထဲ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ မဆွေအသံကုန်အော်ဟစ်ကာ ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ဖင်ကြီးပစ်ကျသွားသည်။ရီလွင်...သတိတော့ထားမိသား..။ရွာရောက်ခဲ့သည့်နေ့ကမှ ရာသီလာလို့ပြီးခဲ့သည်။တစ်ညအိပ်ပြီး အလိုးခံဇာတ်လမ်းစ,ခဲ့တာ ဒီနေ့ထိတစ်ရက်မှမပြတ်ခဲ့..။အခု..ရာသီရက်မှာ..မလာတော့။
ထိန်များထိန်နေသလားဟုသံသယအတွေးဖြင့်စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်..။သေချာပါ ပြီ...ဗိုက်ကြီးတာပါပဲ.။တစ်နေ့မပြတ်အလိုးခံနေမှတော့...မဆန်းလှပါ။လင်ရပြီးခုနစ်နှစ်လောက်နေမှဗိုက်ကြီးတာကဆန်းနေသည်။ဒီတော့...အဖိုးထံကိုစိုးမြတ်ခြေလှမ်းပျက်တာတွေပြောပြပြီးထိန်းပေးဖို့ပူဆာရသည်။
အဖိုးက ကြောင်လက်သည်းဝှက်..။ခြေဆန်လက်ဆန်ရှည်သည်။အဆိပ်ပြင်းသည်။အထက်ပိုင်းမြင့်မြင့်ကြီးအထိ ကျွမ်းဝင်သည်။ခေတ်ကိုမျက်ခြည်ပြတ်မခံတော့ မတိမ်ကော..။ဘယ်သူတွေဘယ်လိုပြောင်းပြောင်း..အဖိုးမပြောင်းပါ။ဒီတော့..ကိုစိုးမြတ်ထံတစ်ချက်ပဲ ဖုန်းခေါ်ပေးလိုက်သည်..ကိုစိုးမြတ်တုန်ခါသွားရသည်။သူလုပ်ခဲ့သမျှ မြေကွက်တွေနေရာမှာ ငလျင်တွေလှုပ်သွားသည်။
လက်ထဲရှိသမျှငွေကြေး..ပိုင်ဆိုင်မှုတွေအားလုံး အမဲရောင်ပြောင်းချင်သလိုလိုဖြစ်သွားသည်။ဆောက်တည်ရာမရသဖြင့်ရီလွင့်ထံအပြေးကလေးဖူးမျော်ရတော့သည်။ရီလွင်ကလည်း ပညာသည်ပါပဲ..။ကဲ...လာခဲ့...အိပ်ယာထဲတစ်ည..နှစ်ည အနားယူပြီးမှ အဖိုးနှင့်တွေ့ကြသည်။အဖိုးက ပြတ်သားသည်။ရီလွင်ကို ကြင်ကြင်နာနာဆက်ဆံပါ...ငါ့မြေးထိ ဓားကြည့်..ဒါပဲ..။တစ်ခါတစ်လေတော့လည်းဆားမပါသည့်ဟင်းကိုစားသင့်ပါကစားလိုက်ရပါမည်။
နောက်တစ်ရက်တော့ ကိုစိုးမြတ် တစ်ယောက်တည်း ပြန်သွားသည်။လုပ်ငန်းတွေကပုံမှန်လည်ပတ်လျက်ပါပဲ....ဟုတ်ကဲ့..ရီရီလွင်ဗိုက်ကြီးသွားပါသည်။ဆွေဆွေဝင်းလည်းရီရီလွင့်ကိုအမီလိုက်ပြီး ဗိုက်ကြီးပစ်လိုက်ပါသည်။ကျော်ရ နှင့် ရီရီလွင် အမွှာမောင်နှစ်မမို့ ကလေးရတော့လည်း အတူတူရ ကြတာမဆန်းလှပါ..။
ဗိုက်ကြီးတော့ ပို ပြီးလိုးလို့ကောင်းလာသည်။ဗိုက်ကြီးသည်မမတွေကလည်း ဆီးပုန်းလေးတွေဖောင်းမို့တက်လာသလို နှာတွေကတွန်းကန်ပွင့်လာကြသည်။ပေါင်ရင်းသားလေးတွေပြည့်ပြည့် စောက်ဖုတ်ကြီးတွေကဖောင်းဖောင်း အခုမှလိုးရတာအဆီအနှစ်ပြည့်ပြည့်ကောင်း...မတင်မြကိုဗိုက်ကြီးကြီးနဲ့လိုးခဲ့ရတာသတိရလာသည်။ခုတော့ ကလေးမွေးပြီးတာ သုံးလေးလကျော်သွားပြီ..။
" ဟား....ပိန်းပန်းလေးကလှလိုက်တာနော်.."
မတင်မြ ပိန်းပန်းအိုးလေးကိုနေရာရွှေ့....မြေဆွပေါင်းသင်နေဆဲ...လူရိပ်တစ်ခုထိုးလာခြင်းနှင့်အတူအသံလေးတစ်သံကြားလိုက်ရသည်...
မော့ကြည့်လိုက်တော့ သော်က...လက်ကလေးပိုက်၍ရပ်နေသည်။သူဝတ်ထာသည့်ဂျင်းဘောင်းဘီရှည်မှာ ဇစ်ပွင့်နေပြီး လီးမာမာတောင်တောင် ဒစ်ကားကား ကြီးက. တစ်ထွာလောက် ငေါက်တောက်ထွက်ပြီးမတင်မြကိုခေါင်းညိတ်ခေါ်နေသည်။
မတင်မြ မခန့်ပြုံးလေးပြုံးကာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာက မြေကြီးပေါ်ဖင်ချထိုင်လိုက်ပြီး အောက်စ,ကိုလွှတ်..အပေါ်စ,ကိုပင့်တင်မ,၍ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်း ကြီးကိုလှန်ပြပေးလိုက်သည်။
ပြီးပါပြီ။
