Sunday, June 28, 2009

အန်တီဦး (စ/ဆုံး)

  အန်တီဦး (စ/ဆုံး)

အိတ်ကြီး ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အမေရဲ့ မောင်၊ ကျနော်ဦးလေးက အောက်ပြည်အောက်ရွာမှာ စက်လှေတွေပိုင်သတဲ့၊ သူ့မိန်းမကျနော်ရဲ့ အန်တီတော်စပ်သူကလဲစီးပွားရေးမှာ မခေ၊ ကုန်ခြောက်ဆိုင်ဖွင့်လို့အနီးအနားကရွာတွေကိုအကြွေးစနစ်နဲ့ကုန်ခြောက်တွေဖြန့်ချီနေတာ ။

မြောင်းမြတစ်ခွင်မှာအလုပ်အကိုင်နဲ့ပတ်သတ်ရင်နာမည်ကြီးလင်မယားတွေ၊ သူတို့ညားဖြစ်ကြတာကလဲဒီလိုအပျိုလူပျိုဘဝကထတည်းက အန်တီလေးက သူရဲ့ကုန်ခြောက်တွေကိုဦးလေးရဲ့ စက်လှေနဲ့တင်ပြီးရွာတွေကိုအကြွေးစနစ်နဲ့ဖြန့်ချီခဲ့တာ၊ စီးပွားဖက်တွေလို့ဆိုရမယ်။

ဒါကြောင့်လူကြီးတွေကစီးပွားလဲပေါင်း လူချင်းပါ ဆုံဖက်သွားအောင်အိမ်ထောင်ချပေးလိုက်ရော၊ အခုတော့ဦးလေးတို့လင်မယားက အသက် ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်တွေနဲ့ (၅) နှစ်အရွယ်နဲ့ (၃) နှစ်အရွယ်သားနှစ်ဦးတောင်ထွန်းကားနေခဲ့ပြီ။

ကျနော်အဖေက အစိုးရတာဝန်နဲ့အဲဒီမြို့တာဝန်ကျေတော့ဦးလေးတို့အိမ်နဲ့မနီးမဝေး ၂အိမ်ကျော်မှာ နေရတာပေါ့၊ ဦးလေးက အိမ်မှာနေတယ်လို့ကိုသိပ်မတွေ့ရ၊ အချိန်ရှိသရွေ့စက်လှေတွေရှိတဲ့ဆိပ်ကမ်းမှာပဲနေတာများတယ်။

နောက်ပြီးစက်လှေတွေနဲ့လဲလိုက်သွားတတ်တော့တစ်ပတ်မှာ တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက်ပဲအိမ်မှာ ပြန်အိပ်တတ်တာပေါ့၊ အဲဒီလိုဖြစ်နေကြတော့ဆိုင်အလုပ်သမားတွေအဝင်အထွက်များတဲ့အန်တီတို့အိမ်မှာ လာနေဖို့ကျနော်ရဲ့ မိဘများထံခွင့်တောင်းလို့ကျနော်ကိုသူ့တို့အိမ်ခေါ်ထားတတ်တယ်လေ၊ကျနော်လဲတော်တော်ပျော်ပါတယ်။

အန်တီတို့က ကုန်ခြောက်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်ဆိုတော့စားစရာသောက်စရာ သရေစာက အတော်များ ခလေးတွေကလဲချစ်စရာကောင်းဆိုတော့မိဘတွေအိမ်တောင်သိပ်မပြန်ဖြစ်တော့ဘူး။

အန်တီအကြောင်းကိုနဲနဲပြောပြရဦးမယ်၊ အန်တီက အသားဖြူဝင်းဝင်းလေး၊ အရပ်ကတော့သာမာန်မိန်းမတွေအရပ်လောက်ပဲ၅ ပေနဲ့၂ လက်မလောက်၊ ခလေးက နှစ်ယောက်မွေးထားပြီးတော့ကိုယ်လုံးက အရမ်းမဝဘဲပြည့်ပြည့်လေး၊ စိုစိုပြည်ပြည်ထွားထွားကားကားနဲ့နှစ်သားမွေးထားတော့နှစ်သွေးလှနေတယ်လို့ပဲဆိုရမယ်။

အန်တီနာမည်က တင်တင်ဦး၊ ကျနော်ကတော့အန်တီဦးလို့ခေါ်တတ်တယ်။အန်တီဦးတို့အိမ်မှာနေတုန်း ကျနော်အတွက်အလုပ်အရှုပ်ဆုံးအချိန်က ညနေပိုင်းပါ၊ ကျနော်က ၄ နာရီကျော်ရင်ကျောင်းကနေအိမ်ပြန်ရောက်။

ညနေ ၅ နာရီ ဝန်းကျင်ဆို အန်တီဦး ကုန်ခြောက်ဆိုင်က ပြန်လာပြီ၊ အန်တီဦးအိမ်ကိုရောက်လာရင်မီးဖိုခန်းထဲကိုဝင်လို့စီမံစရာတွေကိုစီမံတယ်၊ ၆ နာရီကျော်ရင်ရေချိုးပြီ။အန်တီဦးတို့အိမ်ကပျဉ်ကာ လျှာထိုခင်း နှစ်ထပ်အိမ်၊ မိသားစုတွေက အောက်ထပ်မှနေကြပြီးကျနော်ကတော့အပါ်ထပ်အန်တီဦးတို့အိပ်ခန်းအပေါ် တည့်တည့်မှာ။

ကျနော်ရဲ့အိပ်ခန်းနောက်ဖက်ပြတင်းပေါက်ကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်ရင်အောက်မှာ ရေချိုးတဲ့နေရာ၊ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို အလုံအခြုံကာရံထားပေမယ့်အမိုးမရှိတော့တစ်ယောက်ယောက်ရေချိုးရင်အပေါ်ထပ်ကနေ မြင်နေရတာပေါ့။

အန်တီဦးရေချိုးတာကိုအမှတ်တမဲ့ကနေအမှန်တစ်ကယ်ချောင်းကြည့်မိတဲ့အဖြစ်ကိုရောက်သွားခဲ့ရတယ်၊ ပြတင်းပေါက်တော့ဖွင့်မကြည့်ရဲဘူး အိမ်ကာထားတဲ့ပျဉ်ပြားကြားနေ ချောင်းကြည့်ရတာ၊ မချောင်းခင်းအခန်းတံခါးကိုတော့သတိတရ ပိတ်ရသေးတယ်။

တော်ကြာတစ်ယောက်ယောက်အခန်းထဲဝင်လာရင်အဆူခံရမှာလေ၊အန်တီဦးက ရေချိုးတိုင်း အတော်လေးပါးလွှာတဲ့ထမိန်အဟောင်းနဲ့ရေချိုးတတ်တော့ချောင်းကြည့်ရတဲ့ကျနော်မှာ ရင်တုန်ပန်းတုန်နဲ့ရင်ခုန်နှုန်းတွေမြန်မိရောပေါ့။

ရေစိုနေတဲ့ကိုယ်လုံးကိုအပေါ်စီးကနေ မြင်ရတာ ရင်သားနဲ့ဖင်တွေဟာလဲလုံးထွက်နေတာ၊ လုံချည်လေးကိုအသာဖြေချလိုက်ပြီး ရင်သားနှစ်ကိုဆပ်ပြာတိုက်နေတာကိုတွေ့လိုက်တိုင်း ကျနော်လဲလိင်တံကိုလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လို့ရှေ့နောက်ခပ်သွပ်သွပ်လေး လှုပ်ရှားမိတာပေါ့။

အန်တီဦးရေးချိုးလို့ပြီးသွားတိုင်းလဲရေစိုထမိန်ကိုလဲရင်မျက်တောင်မခတ်ပဲချောင်းကြည့်ဖြစ်တာ၊တစ်ခါတလေ ဗိုက်သားဖွေးဖွေး ဖင်လုံးဖွေးတွေအထိတောင်မြင်ရလိုက်ရတာအသဲတစ်အေးအေးဗျာ၊ ဂွေလှိမ့်နေတာကိုလဲမပြီးအောင်ထိမ်းထားရသေးတာ။

 နောက်ထပ်ဇာတ်ဝင်ခန်းက ကျန်သေးတယ်လေ၊အန်တီဦးက ရေချိုးပြီးသွားရင်အိမ်ခန်းထဲကိုဝင်တော့ကျနော်လဲကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ မှောက်၊ပေါက်နေတဲ့ကြမ်းကြားကနေ ဆက်ချောင်းတာ၊ ရေသုတ်တာတွေမှန်တင်ခုံရှေ့မှာသနပ်ခါးသွေးပြီးလိမ်းတာတွေက မထူးခြားသေးဘူး။

 အကောင်းဆုံးမြင်ကွင်းကအဝတ်အစားဝတ်တာပဲ၊ အခန်းထဲမှာ ခလေးတွေမရှိရင်ရင်လျားထားတဲ့လုံချည်ကိုခါးမှာပြင်ဝတ်လိုက်ပြီး အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့အတွင်းခံဝတ်တယ်၊ အင်္ကျီဝတ်တတ်တယ်။

အာလုံးလဲပြီးရော ကျနော်လဲဂွေလှိမ့်လို့ပြီးသွားလို့သုတ်ရည်တွေလဲထွက်သွားရော၊ နောက်တော့ကျနော်လဲရေချိုးပြီး ည ၇ နာရီဝန်းကျင်မှာ ညစာကိုအတူစားကြတာပေါ့။

အဲဒါက ကျနော်ရဲ့တစ်နေတာလုပ်ဆောင်မှုတွေထဲက လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုပါ၊ ညစာအတူစားဖြစ်ရင်လဲကျနော်ကသာ စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်နေတာ အန်တီဦးက ဘာမှမသိ။

ကျနော်ကတော့ အန်တီဦးကျောခိုင်းသွားရင် အတွင်းခံတွေဝတ်မထားတတ်တဲ့ဖင်လုံးတုန်တုန်ကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း ရင်တွေခုန်နေတာ၊ အိပ်ရေးတွေလဲပျက်၊ ဒူးတွေလဲချောင်၊မျက်ကွင်းတွေလဲကျပေါ့။

ဂွေတွေလှိမ့်တာများတော့ခုတင်ဘေးနံရံမှာ သုတ်ရည်တွေပေလို့ခြောက်နေတဲ့နေရာတွေက အများသား၊ တစ်ခါတစ်လေ အန်တီဦးက အခန်းလာရှင်းပေးတိုင်းပြောလေ့ရှိတာက

 “လူပျိုနံ့ရတယ်အခန်းထဲဘာတွေလုပ်နေသလဲ” 

တဲ့၊ ဘာကိုဆိုလိုမှန်းမသိပေမယ့်ကျနော်ရောယောင်ပြီး ရှက်နေတာပေါ့၊ ပြီးရင်

“ငါ့တူလူပျိုဖြစ်နေပြီ” 

ဆိုတာလဲမကြာခဏ ပြောတတ်သေးတာ။မနက်မိုးလင်းတော့အိပ်ရာကနိုးရင်အန်တီဦးလဲချက်ရပြုတ်ရ ဆိုင်ကိုသွားဖို့ပြင်ဆင်၊ ကျနော်လဲကျောင်းသွား၊ မအားတတ်ကြဘူး၊ ခလေးတွေကတော့သူတို့ရဲ့ အဖွားတွေနဲ့ကျန်ခဲ့တာပေါ့၊ကျောင်းတက်နေရတဲ့အချိန်တွေမှာ အချိန်တွေက ကုန်လွယ်

လွန်းလိုက်တာ၊ စိတ်တွေက စောနေခဲ့ပြီးညနေအိမ်ပြန်ရောက်ဖို့သာ စိတ်စောနေခဲ့တာပေါ့၊ ကျောင်းမှာ ကောင်မလေးတွေကိုတွေ့နေရပေမယ့်အန်တီဦးရဲ့ ရင်သားနဲ့ဖင်လုံးတွေကိုသာ စွဲစွဲလန်းလန်း မြင်ယောင်မိနေတာ။

ဒီလိုနဲ့နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်တွေရောက်တော့ရွာတွေကိုပေးထားတဲ့ကုန်ခြောက်ဖိုးအကြွေးတွေလိုက်သိမ်းဖို့အန်တီဦးခရီးထွက်ရင်လိုက်သွားရတယ်၊ ပထမဦးဆုံးသွားရမယ့်ရွာကဟိုင်းကြီးကျွန်းနားအထိတောင်။

 ညနေ ၅ နာရီလောက်ထဲက သင်္ဘောစစီးရတာ၊ သင်္ဘောကတစ်ထပ်သင်္ဘောလေး၊ သင်္ဘောပေါ်မှာက ကုန်တင်တာများပြီး ခရီးသယ်တွေက နဲ့တော့ဟိုတစ်စုဒီတစ်စုရယ်၊ ကျနော်နဲ့အန်တီဦးက သင်္ဘောဝမ်းဗိုက်ကုန်တင်ပေါက်ပေါ်မှာ နေရာရတော့အခင်းလေးတွေခင်းပြီး ထိုင်လိုက်လှဲလိုက်စကားပြောလိုက်နဲ့ပေါ့။

တစ်ညအိပ်ခရီးဆိုတော့ပျင်းစရာ၊ အန်တီဦးကတော့ကျနော်ကိုကျောင်းအကြောင်း၊ သူငယ်ချင်းတွေအကြောင်းကျောင်းစာအကြောင်းတွေမေးလိုက်ပြောလိုက်နဲ့ပေါ့။ဒီလိုနဲ့သင်္ဘောပေါ်မှာတင်ထမင်းချိုင့်နဲ့ထည့်လာတဲ့ထမင်းကိုစား၊ ပျင်းရိစရာ ညဦးပိုင်းကိုဖြတ်ကျော်ရင်း ည ၉ နာရီကျော်တော အိပ်ရုံပဲရှိတော့တာပေါ့။

ကုန်ပေါက်နေရာပေါ်မှာက ကျနော်တို့နှစ်ဦးထဲဆိုတော့အိပ်မယ်လဲလုပ်ရော အန်တီဦးက သူသယ်လာတဲ့တစ်ယောက်အိပ်ခြင်ထောင်လေးနဲ့ မုဒုံစောင်ပါးလေးကိုထုတ်လို့ခြင်ထောင်ကိုလဲမရမကအဆင်ပြေအောင်ထောင်လိုက်သေးတာ။

တော့ကျနော်နဲ့အန်တီဦး ခြင်ထောင်လေးထဲမှာပူးပူးကပ်ကပ်ပဲလှဲအိပ်ကြတာပေါ့၊ သင်္ဘောရဲ့ စက်သံကလဲဆူညံတော့အိပ်လို့မရ။လေကလဲတိုက်တော့ချမ်းသေး၊ နောက်တော့မှတစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း သိတိထားမလာတာအန်တီဦးရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးပဲ၊ဒီကိုယ်သင်းနံ့ကြောင့်စိတ်ထဲမှာပြန်မြင်ယောင်လာတာက အန်တီဦးရေချိုးနေတဲ့မြင်ကွင်းတွေပဲ။

အဲဒီတော့ကျနော်လိင်တံက အလိုလိုပဲမာကျောထောင်မတ်လာခဲ့ပြီ၊ အန်တီဦးသိသွားမှာ စိုးရိမ်တော့ကျောခိုင်းလိုက်ပြီး တစ်ဖက်လှည့်အိပ်ရင်း လိင်တံကိုပေါင်ကြာမှား ညှပ်ထားမိတယ်လေ။ ဒီလိုနဲ့တော်တော်လေးကြာလာတော့လေကတိုက်လို့အေးလာတယ်၊ အန်တီဦးက တစ်ထည်တည်းသယ်လာတဲ့မုဒုံစောင်ပါးလေးကိုကျနော်ကိုလဲခြုံပေးတာပေါ့၊ စောင်ကသေးနေတော့နှစ်ဦးသားအတွက်က မလုံခြုံတော့။

အန်တီဦးက ကျနော်ကိုကျောခိုင်းလို့ဘေးတိုက်အိပ်လိုက်ပြီးကျနော်ကိုလဲသူနောက်ကျောကိုမျက်နှာမူခိုင်းပြီး ကပ်အိပ်ခိုင်းတော့တာ။ကျနော်တော့ ဒုက္ခရောက်ပြီပေါင်ကြားထဲက ထောင်နေတဲ့လိင်တံကိုအန်တီဦးဖင်ကိုသွားမထိုးမိအောင်ကိုယ်လုံးကိုခွာထားရင်း စောင်ကိုခြုံတော့ စောင်သေးသေးနဲ့အဆင်မပြေပြန်။

နောက်တော့ အန်တီဦးက လက်နောက်ပြန်နဲ့ကျနော်ရဲ့ ခါးကိုဆွဲလိုက်ပြီး သူနောက်တင်ပါးကိုကပ်ခိုင်းလိုက်တော့နှစ်ယောက်သား စောင့်အောက်ကိုတော့ရောက်သွားပါရဲ့ ။ကျနော်လိင်တံက အန်တီဦးရဲ့ ဖင်ကိုသေသေချာချာ ထောက်မိနေပြီ၊ အဲဒီတော့မှာ အန်တီဦးဆီကအသံထွက်လာတော့တယ်

“ငါ့တူလူပျိုဖြစ်နေပြီပဲ” တဲ့။

ခဏလေးငြိမ်သက်သွားပြီးနောက်မှာ အန်တီဦးရဲ့ လက်က ကျနော်လက်ကိုလှမ်းယူလို့သူကိုယ်လုံးကိုဖက်ထားခိုင်းလိုက်ပြီး ကျနော်လက်ဖဝါးတွေကိုသူ့ရဲ့ ရင်သားပေါ်မှာ တင်လိုက်ပြီး သူလက်က အပေါ်ကနေ ဖိအုပ်လို့ထားတာပေါ့၊ ပြီးတော့ကျနော့်ကိုပြောသေးတာ

 “အိပ်တော့” တဲ့၊

ဘယ်လိုမှအိပ်မရပါဘူးဗျာ၊ စက်သံက ဆူဆူညံညံစိတ်တွေက ဂယောက်ဂရက်၊ ရင်တွေကသင်္ဘောစက်သံနဲ့အတူတစ်ဒုန်းဒုန်း၊ လိင်တံကလဲပြန်ကိုမပျော့နိုင်တော့ဘူး။ဖင်ကိုတည့်တည့်ထောက်ထားမိနေတာ၊ ပိုဆိုးတာက အန်တီဦးက ညောင်းလို့နဲနဲလှုပ်လိုက်ရင်ဖင်က လိင်တံကိုပွတ်မိသွားတော့ထိပ်တွေတောင်ကျင်သွားတယ်၊ လိင်တံက တောင်ပါများတော့နာလို့တောင်လာပြီ။

ခဏနေတော့အန်တီဦးလဲအပေါ့သွားလိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီး ထထွက်သွားတော့ကျနော်ရဲ့ လိင်တံကစောင်အောက်မှာ ထောင်ထောင်တန်းတန်းကြီး ကျန်ခဲ့ရော။

အန်တီဦး ပြန်လာလို့အိပ်ရင်ခုနကလိုများ အိပ်ခွင့်ရပါတော့မလားလို့တောင်စိုးရိမ်မိလာတယ်၊ပြန်ရောက်လာတော့အန်တီဦးလဲခြင်ထောင်ထဲကိုဝင်လာပြီး စောင်အောက်ကိုအသာလေးတိုးဝင်လာတော၊ ကျနော်လဲမျက်စိမှိတ်လို့ကြိုးစားအိပ်နေတာပေါ့။

ရင်ထဲမှာလဲပျော်သွားတယ်အရင်အတိုင်းပဲအိပ်ပြန်ပြီ၊ ဒီတစ်ခါပြန်အိပ်ဖြစ်တော့ကျနော်လိင်တံက အန်တီဦးရဲ့ဖင်ကြားတည့်တည့်မှာပေါ့။သင်္ဘောကလဲပင်လယ်ဘက်ကိုထွက်နေတော လှိုင်းတွေတဲ့လူးလားပြီးကျနော်တို့နှစ်ဦးလဲခြင်ထောင်ထဲမှာ တစ်လှုပ်လှုပ်နဲ့လေ။

ဖင်ကြားကိုကျနော်ရဲ့ လိင်တံကအဆက်မပြတ်ပွတ်နေတော့တာ၊ ကြာလာတော့လှိုင်းကြောင့်လား အန်တီဦးပဲကိုယ်တိုင်ပဲလှုပ်နေသလားမသိတော့ဘူး၊ အန်တီဦးရဲ့ ခါးက အသာလေးရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်နဲ့လှုပ်နေတော့ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်ဗျာ။

ကျနော်လက်တွေကလဲအင်္ကျီပေါ်ကနေ အန်တီဦးရဲ့ ရင်သားတစ်ဖက်ကိုညှစ်ကိုင်ထားမိပြီ၊အလုံးအထည်က ကျနော်ရဲ့ လက်ဝါးထက်တောင်ကြီးနေပြီး လက်ဝါးနဲ့တောင်မအုပ်မိဘူး။

အဲလိုရင်သားကိုညှစ်လိုက်ရင်ခါးအောက်မှာ အန်တီဦးရဲ့ ခါးကကော့လို့ဖင်ကကျနော်လိင်တံရှိရာကိုပိုပြီးတိုးကပ်လာသလိုပဲ၊ မီးအလင်းရောင်ကလဲနဲခြင်ထောင်ကလဲထောင်ထား စောင်အောက်မှာလှုပ်ရှားနေကြတာဆိုတော့ကျနော်တို့ဦးကိုဘယ်သူမှသတိမထားနိုင်လောက်ဘူးလို့ထင်မိတယ်။

အန်တီဦးရဲ့ လက်တွေက စောင်ထဲမှာ ခါးအောက်ပိုင်းကိုဆင်းလာပြီး အရင်ဆုံး ကျနော်လိင်တံကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တာ ခံလိုက်ရတယ်။

နောက်တော့အန်တီဦးက သူ့ရဲ့ ထမိန်ကိုအပေါ်ကိုဆွဲတင်လိုက်ပြီး ကျနော်ရဲ့ ပုဆိုးကိုလဲသူပဲဆွဲလှန်လိုက်တာပေါ့၊ အဲဒီတော့မှာ အသားချင်းထိမိလို့အန်တီဦး အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်မထားတော့ဘူးဆိုတာကိုသိလိုက်တော့တယ်လေ။

အန်တီဦးက သူ့ရဲ့ လက်နဲပဲကျနော်ရဲ့ လိင်တံကိုင်လို့သူ့ရဲ့ ဖင်ကြားထဲကိုဖိထည့်လိုက်တော့တာ၊ဇိမ်ပဲဗျာ လိင်တံက ဖင်ကြားထဲမှာ လုံးဝ ညှပ်နေတော့တာ၊ ကျနော်လဲတတ်သလောက်မှတ်သလောက်နဲ့ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်ကလေး လုပ်မိတော့တာပေါ့။

အန်တီဦးကခါးကိုခွက်လို့ဖင်ကိုအစွမ်းကုန်ကော့ပေးထားတော့တာပေါ့၊ နောက်တော့အန်တီဦးပေါင်လေးတစ်ချောင်း အသာကြွပြီး လက်နဲ့ဘယ်လိုလုပ်လိုက်လဲတော့မသိ။

 ကျနော်ရဲ့လိင်တံထိပ်ခေါင်းက ပူနွေးစိုစွတ်နေတဲ့အပေါက်ကလေးထဲကိုရောက်သွားသလိခံစားလိုက်ရတယ်၊ကျနော်ဆိုတဲ့ကောင်ကလည်း တုန်းပါ့၊ အဲဒီအချိန်အထိကျနော်လိင်တံထိပ်ခေါင်းကဖင်ထဲဝင်သွားတာလား ပိပိထဲဝင်သွားတာဆိုတာကိုသေသေချာချာမသိခဲဘူး။

နောက်တော့မှလက်တစ်ဖက်က ပိပိအမွှေးတွေကိုစမ်းကြည့်ရင်း လက်နဲ့ကိုင်ကြည့်တာ လိင်တံကပိပိထဲမှာဆိုတာကိုသိလိုက်တော့တယ်၊ အန်တီဦးရဲ့ အမွှေးတွေက အတော်ကိုထူထဲပြီးပျော့ပြောင်းနေတော့တာ။ဆီးခုန်ကလဲဖောင်းဖောင်းတင်းတင်းကြီး ဆိုတာကိုလဲလက်နဲ့အသေအချာ ကိုင်မိလိုက်တော့တယ်၊ အန်တီဦးရဲ့ ခေါင်းက ကျနော်မျက်နှာနားကိုတိုးလို့ကပ်လာတော့ကျနော်လဲလုပ်မိလုပ်ရာ ပါးကိုနမ်းမိလိုက်ရော။

အန်တီဦးရဲ့ လက်က ကျနော်နဲ့တင်ပါးကိုသူဖက်နဲ့မကပ်ကပ်အောင်ဆွဲပေးနေရင်း ကျနော်တို့နှစ်ဦးသား စောင်အောက်မှာအသာလေး ညှောင့်နေကြတော့တာပေါ့။

လိင်တံကတော့ထိပ်ခေါင်းလောက်ပဲပိပိထဲကိုဝင်နေပြီးကျန်နေတဲ့လိင်တံတစ်ချောင်းလုံးက အန်တီဦးရဲ့ဖင်နှစ်လုံးကြားမှာ အလျားလိုက်ညှပ်နေခဲ့တာပေါ့။

ဘယ်လောက်ပဲဝင်နေနေ ဘယ်လိုပဲညှပ်ညှပ်ကျနော်တော့ကောင်းနေတော့တာပဲ၊ကောင်းနေတယ်သာပြောရတာ သင်္ဘောပေါ်မှာ အားရပါးရလုပ်လို့လဲမရ၊ ကုန်ပေါက်ကိုပိတ်ထားတဲ့ပျဉ်ပြားကြီးတွေကလဲမညီမညာဆိုတော့ကြာတော့ခါးရိုးတွေနာလာရော။

လိင်တံကလဲထိပ်ဖျားလောက်ပဲဝင်နေ၊ ပိပိထဲလဲအဝလောက်မှာပဲပြူတစ်ပြူတစ်ဖြစ်နေတော့ကျနော်ရောအန်တီဦးပါ နှစ်ယောက်လုံးအားမရတော့ဘူး။

 ပုံစံပြောင်းလိုက်ရင်လဲခြင်ထောင်အပြင်ပဲရောက်ကုန်မလား၊ ခြင်ထောင်ကြိုးပဲပြတ်ကျကုန်မလား သိတော့ဘူး၊ ဒါကြောင့်အန်တီဦးကဒီတိုင်းလေးပဲထည့်ထားပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေး နေရင်း အိပ်တော့လို့ပြောလာတယ်၊ ကျနော်လဲပြောတဲ့အတိုင်းနေတာပဲ။

 အိပ်လို့လဲမရ လိင်တံက ဘယ်လိုမှပြန်မကျ တင်းမာနေဆဲပဲ၊နောက်တော့အန်တီလေးက ကျနော်ရဲ့ လိင်တံကိုပိပိထဲကနေထုတ်လိုက်ပြီးမျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လို့အိပ်တော့တာပေါ့၊ ကျနော်လဲအဲလိုလှည့်လာတော့ပါးကိုနမ်းလိုက်ပြီးလက်တွေက ရင်သားပေါ်မှာ ထားလို့ဖိပွတ်နေမိတော့တာ။

အကျီက ရှေ့ကြယ်သီးနဲ့ဆိုတော့လက်နဲ့စမ်းရင်ကြယ်သီးတွေလဲဖြုတ်မိလိုက်တော့မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ဘော်လီရဲ့အပေါ်ပိုင်းက ရင်သားတွေဖွေးကနဲပေါ်လာပါလေရော။ဒါကြောင့် ကျနော်လဲအန်တီဦးကိုနို့ဆို့ချင်တယ်လို့ပြောမိလိုက်တော့ခဏတော့တွေဝေနေပြီး နောက်တော့ဘော်လီချိတ်တွေကိုဖြုတ်ပေးတာပေါ့။

ကျနော်ညနေတိုင်းချောင်းကြည့်ခဲ့ရတဲ့ရင်သားဖြူဖြူထွားထွား နှစ်ခုအခုတော့မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့မြင်ရပြီ၊ခလေးတစ်ရောက်လိုနို့သီးခေါင်းကပိုပဲမဲပြီးစို့တော့အန်တီဦးကတောင်တားယူရတယ်၊

“တစ်ခြားနေရာကိုလျှာနဲ့လျှက်လို့ရတယ်” 

လို့ပြောတော့တာ၊ ကျနော်လဲမလုပ်တတ်တော့အန်တီဦးပြောတဲ့အတိုင်းလိုက်လုပ်တော့တာပေါ့၊ ကြာလာတော့ အန်တီဦးရဲ့အသက်ရှုထုတ်လိုက်တဲ့လေတွေက ကျနော်ရဲ့ ဆံပင်ပေါ်ကိုကျနော်ပြီး ကျနော်ရဲ့ ခေါင်းကိုလက်နဲ့ကိုင်ရင်း ရင်သားတွေနဲ့ဖိကပ်ထားတယ်လေ။

အန်တီဦးရဲ့ ပေါင်တစ်ဖက်ကလဲကျနော်ကိုခွထားရင်းခါးကိုရှေ့ ကော့လို့ပိပိကိုကျနော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးနဲ့ဖိပွတ်နေတော့တာ။အန်တီဦးက အဲဒီလိုကော့ပြီးပွတ်နေတော့ကျနော်လက်တွေက အောက်ကိုဆင်းသွားပြီး ပိပိထဲကိုလက်ညှိးထိုးထဲ့ကြည့်လိုက်တာပိပိကတော့အပေါက်ကျယ်နေပြီအရည်တွေက အတော်ကိုရွှဲနစ်နေတော့တာလေ၊

ကြားဖူးနားဝနဲ့လုပ်တတ်သလောက်လုပ်ရင်း လက်ညှိးကိုပိပိထဲမှာရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်တွေလုပ်လိုက်ပိပိရဲ့ အပြင်မြောင်းထဲပွတ်လိုက်နဲ့လုပ်နေတော့တာ။လက်နဲ့ပိပိတစ်ခုလုံးကိုပွတ်နေရင်း သတိထားမိလိုက်တာက အန်တီဦးရဲ့ အစိက တော်တော်ကြီးနေတယ်လို့ထင်နေမိရတယ်၊ လက်သန်းထိပ်လောက်တောင်ရှိလောက်မယ်လို့ထင်မိတာပေါ့၊

ကိုင်လို့ကောင်းကောင်းနဲ့အစိကိုပဲကိုင်လိုက်ပွတ်လိုက်လုပ်နေတာ အန်တီဦးလဲတစ်အစ်အစ်နဲ့အံကျိတ်လို့ငြီးသံတွေထွက်လာပြီ။

ကျနော်လဲလက်ညှိးကိုပိပိထဲကိုထည့်ထားပြီး လက်မနဲ့ပဲအစိကြီးကိုပွတ်နေမိတော့တာပေါ့၊ တော်တော်လေးကြားသွားတော့အန်တီဦးရဲ့ ကိုယ်လုံးကတောင့်င်းတောင့်တင်းကြီးဖြစ်သွားပြီး ကျနော်ကိုတင်းနေအောင်ဖက်ထားပြီးနောက်ငြိမ်ကျသွားတော့တာ။

ဘာဖြစ်သွားမှန်းတော့ကျနော်လဲမသိဘူး၊ အစိကြီးကိုဆက်ပွတ်တော့တုန်တက်သွားပြီး ကျနော်လက်ကိုပိပိကနေဆွဲဖယ်လို့လက်ညိုးကိုသူ့လက်နဲ့သုတ်ပေးတော့တာပေါ့၊ပြီးတော့အန်တီဦးက ကျနော်ကိုဖက်ထားရင်း သက်ပြင်းတွေအခါခါချလို့မမောဖြေနေပုံပဲ၊ပြီးတော့ကျနော်ကိုခပ်တင်းတင်းဖက်လို့နှခမ်းခြင်းနမ်းတော့ကျနော်အသက်ရှူတွေကျပ်သွားပြီးမောသွားတော့တယ်။

နောက်တော့အန်တီဦးက ကျနော်လိင်တံကိုသူ့လက်နဲ့ကိုင်လိုက်ပွတ်ပေးတယ်လေ၊ အထိအတွေ့ကိုက အတော်ကွာခြားတာပဲ။အရင်တုန်းက ကိုယ်လက်နဲ့ကိုယ်ကိုင်ပြီး ဂွေလှိမ့်တာနဲ့အန်တီလေးကိုင်ပေးတဲ့အထိအတွေ့တော်ကြီးကိုကွာခြားနေတော့လိင်တံက ရွစိရွစိနဲ့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။

ဒါပေမယ့်တစ်ခုဆိုးတာက အန်တီဦးက ကျနော်ကိုအရည်ထွက်သွားတဲ့အထိလုပ်မပေးဘူး၊ ဂွေလှိမ့်ပေးနေတာတွေရပ်လိုက်ပြီး

 “နောက်မှပြီးအောင်လုပ်ပေးမယ်အခုအိပ်ကြမယ်”

 တဲ့၊ ဘာကြောင့်မှန်းတော့နားမလည်ဘူး။

ပြောတဲ့အတိုင်းတော့နားထောင်းလိုက်ပြီး အန်တီဦးဖက်ပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်လေ၊မနက်မိုးလင်းခါစမှာ သင်္ဘောက ဆိပ်ကမ်းကပ်လို့ဆင်းခဲ့ကြတယ်။ပြီးတော့ရွာထဲကအကြွေးရစရာရှိနေတဲ့ကုန်ခြောက်ဆိုင်ပိုင်ရှင်ရဲ့ အိမ်ကိုသွားကြပြီး ကိုယ်လက်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရေချိုးအဝတ်အစားတွေလဲပြီးနောက်ဆိုင်ရှင်နဲ့မနက်စာစားရင်း စကားပြောကြတာပေါ့။

မနက်၉နာရီလောက်တော့စက်လှေနဲ့ရွာနီးချူပ်စပ်က အခြားရွာလေးတွေကိုသွားလို့အကြွေးလိုက်တောင်းကြတယ်လေ၊ ညနေ ၄ နာရီထိုးတော့မှာ တည်းခိုမယ့်ရွာက အိမ်ကိုပြန်ရောက်လာပြီး အနားရတော့တယ်။

အိမ်ရှင်က ကျနော်နဲ့အန်တီဦးတို့ညအိပ်ဖို့အခန်းကျယ်တစ်ခန်းပေးထားတယ်လေ၊ ဒီရွာမှာ ညအိပ်ရတော့မှာပေါ့၊ ညနေပိုင်းရေချိုးပြီး အဝတ်အစားတွေလဲတော့အန်တီဦးရဲ့ ရင်သားတွေကိုကျနော်တစ်ကြိမ်တွေခွင့်ရခဲ့သေးတာ။

လိင်တံတောင်တော်တော်မာတောင်သွားသေးတယ်၊ အန်တီဦးကလဲအဲဒါကိုသိတော့ကျနော်လိင်တံကိုလက်နဲ့ကိုင်လိုက်ပြီး ပါးကိုနမ်းရင်း “ ညရောက်မှ” တဲ့၊ ရင်ခုန်လိုက်တာလေ။

နောက်တော့အန်တီဦးက အိမ်ရှင်နဲ့စကားပြောရင်း ကျန်ခဲ့ပြီး ကျနော်ကတော့ရွာထဲလျှောက်ကြည့်တော့တာပေါ့၊ ဘာမှတော့ထူးထူဆန်းဆန်းမရှိပါဘူး၊ အိမ်ခြေ ၁၀၀ကျော်လောက်ရှိတဲ့ရွာကြီးပါ၊ လမ်းဆုံးတော့လယ်ကွင်းနဲ့ဆားကွင်းတွေပဲတွေ့ရတယ်။

ရွာလယ်မှာတော့တောသူတွေရေခပ်ဆင်းနေကြတာပေါ့၊ ၆ နာရီခွဲကျော်လို့မှောင်တော့မှပဲအိမ်ကိုပြန်ရောက်လာခဲ့ပြီး အန်တီဦးက ညနေစာ ထမင်းအတူစားဖို့စောင့်နေလေရဲ့။

ညနေစာစားပြီးတော့အန်တီဦးတို့က အလုပ်ကိစ္စစကားဆက်ပြောကြ၊ ကျနော်ကတော့အတော်ပျင်းနေပြီ၊ ည ၈နာရီကျော်တော့မှအိမ်ရှင်ကိုနှုတ်ဆက်လို့အပေါ့သွားလိုက်ပြီး အိမ်ခန်းထဲဝင်ခဲ့ကြတော့တယ်။

အိပ်ခန်းထဲမှာက ဟိုဖက်ဒီဘက်ခြင်ထောင်နှစ်လုံး ထောင်ပြီး အိပ်ရာခင်းလိုက်တာပေါ့၊ နောက်တော့အခန်းတံခါးပိတ်မှန်အိမ်မီးကိုမှုတ်လိုက်ကြပြီး ကျနော်ကိုသူ့အိပ်ရာဖက်ကိုလက်ဆွဲလို့ခေါ်ပါလေရော။

မှောင်သွားတော့မှသတိထားမိတာ ကျနော်ဘေးဘက်ကပ်ရပ်မှာအခန်းတစ်ခန်းကရှိနေသေးတာကိုး၊ကျနော်တို့နှစ်ဦး အချိန်အတော်ကြာအောင်ဖက်ထားရင်း နှခမ်းချင်းနမ်းမိကြတော့တယ်။

အန်တီဦးက ကျနော်ကိုနမ်းတဲနည်းတွေသင်ပေးနေတာပေါ့လေ၊ နမ်းနေရင်းနဲ့လဲအန်တီဦးရဲ့လက်က ထောင်မတ်နေတဲ့လိင်တံကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး ရွရွလေးပွတ်ပေးနေတာပေါ့။အန်တီဦးက သူလုံချည်ကိုခါးအထက်ဆီလှန်တင်လိုက်တယ်ပြီးတော့ကျနော်ရဲ့ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ကျနော်ကိုဆွဲတင်လိုက်တော့တယ်။ဆီးခုန်ချင်းထိကပ်လို့အန်တီဦးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကိုရောက်သွားခဲ့ရပြီ။

 အင်္ကျီကိုလှန်တင်လိုက်တော့ဘယ်အချိန်ထဲက ဘော်လီကိုချွတ်ထားမှန်းတောင်မသိရင်သားနှစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရရော၊အန်တီဦးရင်သားတွေက ကြီးတယ်လို့ဆိုရမယ်၊ ခလေးနှစ်ယောက်ကိုနို့တိုက်ထားခဲ့ပေမယ့်ရင်သားတွေက တင်းတင်းရင်းရင်းပဲရှိနေသေးတာ၊ နို့သီးခေါင်းတွေကတော့ရှည်ထွက်နေပြီ၊

ကျနော်လဲညက သင်္ဘောပေါ်မှာ ပြောပြထားခဲ့တဲ့အတိုင်း ရင်သားတွေကိုနမ်းပေးလိုက်တော့နို့သီးခေါင်းတွေမာကျောလာလေရော။ ပြောရရင်ကျနော်က စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး ဒါပြီးရင်ဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာတောင်မသိ၊ အန်တီဦးရဲ့ ဦးဆောင်စေခိုင်းတဲ့အတိုင်းပဲလုပ်ရတော့မယ်လေ။

ရင်သားတွေကိုနမ်းပေးနေတုန်း အန်တီဦးရဲ့လက်တွေက ကျနော်ရဲ့ခေါင်းကိုမသိမသာအောက်ဖက်ကိုတွန်းနေတာခံနေရတယ်၊ အန်တီဦးရဲ့ ကိုယ်လုံးကလဲခေါင်းရင်ဖက်ကိုတိုးသွားတော့ကျနော်မျက်နှာက အန်တီဦးရဲ့ ပေါင်ကြားထဲက ပိပိနေရာကိုရောက်သွားရော။

ကျနော်ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာကိုမသိဘူး၊ မီးရောင်ကလဲမရှိတော့ဘာကိုမှာပီပီပြင်ပြင်မမြင်ရဘူးလေ၊ အန်တီဦးရဲ့ လက်က ကျနော်ခေါင်းကိုကိုင်ထားရင်း ဖိလိုက်တော့ပိပိကြီးနဲ့ကျနော်မျက်နှာ အပ်သွားတော့တာ၊ ပြီးတော့မှသူ့ရဲ့ အစိကိုပြူးထွက်လာအောင်လက်နှစ်ဖက်နဲ့အစိဘေးသားတွေကိုဖြဲပေးပြီး လျှာနဲ့လျှက်ပေးလို့လေးသံလေးနဲ့ပြောတာပေါ့။

ကျနော်လဲလုပ်မိလုပ်ရာနဲ့နို့သီးခေါင်းလောက်ရှိနေတဲ့အန်တီဦးရဲ့ အစိကိုလျှာနဲ့စုပ်လိုက်လျှက်လိုက်နဲ့စလုပ်တော့တာ၊ အစိကိုစုပ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲအန်တီဦးရဲ့ လက်တွေက ကျနော်ရဲ့ဆံပင်ထဲလက်နဲ့ထိုးဆွနေပြီး ခါးကကော့တက်လာတော့တာ။အစိရဲ့ ဘေးသားနုလေးတွေကိုလျှာနဲ့လျှက်လိုက်ရင်အစိနဲ့လျှာ မထိထိအောင်နေရာလိုက်ရွှေ့နေတာပေါ့၊ အန်တီဦးလဲအစိကိုလုပ်ပေးခံရတာ အတော်ကြိုက်ပုံပေါ်တယ်။

ပိပိထဲက အရည်တွေထွက်လိုက်တာ ဒလဟောပဲကျနော်ရဲ့ မေးစေ့မှာ အရည်တွေပေကျံနေပြီလေ၊ အစိကိုလျှက်ပေးနေရင်း လက်ညှိုးကိုပိပိထဲထိုးထဲ့လိုက်တယ်၊ ခလေးနှစ်ယောက်တောင်ဒီနေရာကမွေးထားတာ ဆိုတော့ကျယ်နေပြီ။

ဒါကြောင့်နောက်ထပ်လက်ခလယ်ပါထိုးထည့်ပြီး ရှေ့နောက်လှုပ်ရှားပေးတာပေါ့၊အန်တီဦးကတော့အောက်နှခမ်းကိုသွားနဲ့ကိုက်ထားတာကိုအမှောင်ထဲမှာ မြင်နေရတာပေါ့။ကျနော်လဲမထူးတော့ပါဘူးဆိုပြီး ပိပိထဲက လက်နှစ်ချောင်းကိုပြန်ထုတ်၊ဘေးသားတွေကိုဆွဲဖြဲလိုက်တော့ပိပိရဲ့ အပေါက်ဝက ဟလာလာပြီ။

လျှာကိုအထဲကိုရောက်နိုင်သမျှသွင်းလိုက်ပြီး ပိပိရဲ့ အဝနားမှာ ငှက်တွေတောင်ပံခတ်သလိုလျှာကိုခပ်မြန်မြန်လေးလှုပ်ရှားပေးလိုက်တာ အန်တီဦး ဖင်ကြီးက အိပ်ရာပေါ်ကနေ တစ်တောင်လောက်ကြွတက်လာပြီးလက်တွေက ကျနော်ခေါင်းကိုပိပိနဲ့ဖိကပ်လို့ငြိမ်ကျသွားပါလေရော။

ကျနော်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲလဲအန်တီဦးရဲ့ ပိပိထဲက ညှီစို့စို့အရည်တွေဝင်ကုန်ပြီ၊ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့အန်တီဦးကသူ့ကိုယ်လုံးပေါ်ကိုကျနော်ကိုဆွဲခေါ်တော့တယ်။ကျနော်လဲပေါ်ပြန်ရောက်ရော အန်တီဦးကပေါင်ကိုလဲကားထား ပိပိကလဲကျယ်နေဆိုတော့ကျနော်ရဲ့ လိင်တံဟာ လက်နဲ့တောင်ထိန်းပြီးထည့်စရာမလို၊ ပိပိထဲကိုတစ်ဆုံးဝင်သွားရော၊အန်တီဦးဆီက 

“ ဟယ်...ဝင်သွားပြီ” 

လို့ပြောသံကြားလိုက်ရတယ်၊ ပြီးတော့

“ပြန်ထုတ်လိုက်ဦး”

 လို့ပြောတော့ဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိလိင်တံကိုပိပိထဲကနေထုတ်လိုက်တော့တယ်၊ ကျနော်ကိုပတ်လက်အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး အန်တီဦးက ခေါင်းရင်းဘက်ကိုဖင်ပေးလို့လေးဘက်ထောက်ထားရင်းကျနော်လိင်တံကိုသူ့ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်တော့တာ။ကောင်းလိုက်တာဗျာ တစ်ခါမှမခံစားဘူးတဲ့အရသာ ကိုယ်ဟာကိုဂွေလှိမ့်ရတာနဲ့လဲမတူ၊ အန်တီဦးလက်နဲ့ကိုင်ပြီး လုပ်ပေးတဲ့အရသာမျိုးလဲမဟုတ်။

အာခံတွင်းနွေးနွေးလေးထဲမှာ လိင်တံထိပ်ခေါင်းကိုနှခမ်းနဲ့စုပ်ထားပြီးခေါင်းပတ်ပတ်လည်ကိုလျှာနဲ့ပတ်နေတော့တာ၊ ထိပ်က အပေါက်လေးကိုလျှာထိပ်နဲ့ထိုးလိုက်ရင်များ အသဲတွေအေးသွားပြီး ကျင်သွားတယ်တောင်ခံစားလိုက်ရတယ်။

နောက်တော့သူ့ရဲ့ တံတွေးတွေနဲ့လိင်တံတစ်ချောင်းလုံးကိုစိုစွတ်အောင်လုပ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့စုပ်လို့အထက်အောက်လှုပ်ရှားတော့တာ၊ ကျနော်လဲထိန်းမရချင်တော့ဘူး၊ လေးဘက်ထောက်ထားတဲ့အန်တီဦးရဲ့ ဖင်နောက်ကနေ ပိပိထဲကိုလက်ညှိးထိုးထည့်ပြီး ဇိမ်ခံလိုက်တာ ခဏပဲကြာတယ်။

သုတ်ရည်တွေက အန်တီဦးရဲ့ ပါးစပ်ထဲပန်းဝင်သွားရောဗျာ၊ ကျနော်လဲအားလည်းနာကြောက်လဲကြောက်ဘာအပြောခံရမလဲလို့စောင့်ကြည့်နေတာ။အန်တီဦးက ဘာမှမပြောပဲကျနော်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေကိုမျိုချလိုက်လေရော၊ ပြီးတော့မှကျနော်ရဲ့ ဘေးမှာ အတူလာလှဲပြီး“ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာ” လို့ပြောသံကြားလိုက်ရတယ်လေ။ပြီးတော့ပြောသေးတာ 

“နင်ဦးလေးက ပိပိကိုသူ့ပါးစပ်နဲ့ဘယ်တုန်းကမှလုပ်မပေးခဲ့ဘူး….အန်တီက အဲလိုအလုပ်ခံချင်နေတာကြာပြီ…. အရမ်းခံလို့ကောင်းတာပဲ”

 လို့ပြောပြီး ကျနော်ကိုနဖူးလေးနမ်းလိုက်ရင်း ရင်ခွင်ထဲမှာထည့်လို့ဖက်ထားပါလေရော၊ ကျနော်လဲဦးလေးနဲ့အန်တီဦးတို့လိင်ဆက်ဆံတဲ့အကြောင်းကိုသိချင်တော့

“ဦးလေးက အိမ်မှာ နေ့တိုင်း ပြန်မအိပ်တတ်ဖူးနော်” 

လို့အစပျိုးပြီးမေးလိုက်တော့

“နင့်ဦးလေးက စက်လှေကပ်တဲ့ရွာမှာ မိန်းမနောက်တစ်ယောက်ရနေပြီ”

ပြောတော့တာ၊ တစ်ကယ်ပြောတာလား ရွဲ့ပြောတာလားတော့မသိ၊ ကိုယ်ဦးလေး အရင်းဆိုတော့ဆက်မမေးရဲတော့ဘူး။တော်ကြာအမျိုးမကောင်းကြောင်းတွေပါ ပါလာတော့မယ်၊ ကျနော်လဲအခုအန်တီဦးနဲ့သာယာနေတာလေး ပျောက်သွားမှာ စိုးတော့တိတ်တိတ်ကလေး နေလိုက်မိရော၊အန်တီဦးရဲ့ ကိုယ်လုံးက ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းနဲ့ဆိုတော့ဖက်ထားရတာ နွေးပြီးအိနေတာပဲ။စဉ်းစားကြည့်မိလိုက်တာ အန်တီဦးက သူ့ယောင်္ကျားနဲ့မပြည့်ဝတော့တာတွေ၊ သူ့ယောင်္ကျားဆီကမရခဲ့တာတွေကိုရအောင်ကျနော်ကိုပုံစံသွင်းပြီး သင်ပေးရင်း ခံစားနေတဲ့ပုံပေါ်တယ်၊ ကျနော်လဲ

အန်တီဦးအတွက်မွေးပြီး အစားခံရသလိုဖြစ်နေခဲ့ပြီ၊ အိပ်လို့လဲမရ အတူတူဖက်ထားရင်း မိနစ် ၂၀ ကျော်လောက်ပဲကြာမယ်ထင်တယ်၊ ကျနော်လိင်တံက ပြန်လည်မာကျောလာပြန်ပြီ။အန်တီဦးကလဲအဲဒါကိုသိတော့လက်နဲ့လိင်တံကိုကိုင်ပေးပြီး ဆွနေပါလေရော၊ လိင်တံကတော်တော်လေးကိုမာတောင်လာတဲ့အချိန်ရောက်တော့

“ဒီတစ်ခါတော့အပေါ်ကနေ တက်လုပ်ပေးတော့” 

လို့ပြောတာပေါ့၊ အန်တီဦးရဲ့ ပါးစပ်နဲ့လုပ်ပေးခံရတာ ကောင်းခဲ့ပေမယ့်လိင်တံကိုလဲပိပိထဲကိုတစ်ဆုံးထိုးသွင်းပြီး လုပ်လိုက်ချင်နေတယ်လေ၊ ကျနော်အန်တီဦးရဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်ကိုတက်လိုက်ပြီးပေါင်ကြားထဲကိုဝင်လိုက်တယ်။

အန်တီဦးက ကျနော်လိင်တံကိုကိုင်ပြီး ပိပိအဝကိုတေ့ပေးလိုက်တော့ကျနော်လဲအားပါးတရ ထိုးသွင်းလိုက်တော့တာပေါ့၊ အရည်တွေကလဲရွှဲခလေးမွေးဖူးထားတဲ့ပိပိဆိုတော့ရှောရှောရှူရှူပဲ တစ်ဆုံးပဲဝင်သွားတော့တာ။ 

ရှေ့တိုးနေက်ဆုပ်နဲ့လုပ်နေသော်လည်း စိတ်ထဲမှာ ဘယ်ဖက်လဲမထိ ညာဖက်လဲမထိ ချောင်ချောင်ချိချိကိုဖြစ်နေတယ်လေ၊ ဒါကိုအန်တီဦးက သိတော့အောက်ကနေ ပေါင်ကိုစိပေးလိုက်တော့နဲနဲကျပ်သွားပြီး လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲပေါ့။ပထမတစ်ကြိမ်ကလဲအန်တီဦးရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာပြီးထားတော့ယခုတစ်ကြိမ်ကျနော်လဲတော်တော်နဲ့ပြီးချင်စိတတ်တွေမဖြစ်မိဖူး၊ ပိပိက ကျယ်နေလို့ဂလိုင်ခေါက်နေရသလိုဖြစ်နေလို့ထင်တယ်။

အန်တီဦးက ခဏရပ်ခိုင်းတယ်၊ ပြီတော့ဒူးထောက်ပြီး လေးဖက်ထောက်နေပေးတော့နောက်ကနေသွင်းခိုင်းတဲ့ပုံစံ၊ ကျနော်လိင်တံသွင်းဖို့ကိုအရင်ဆုံးအပေါက်ရှာနေရတာပေါ့၊ ပိပိကပေါင်ကြားထဲမှာ ညှပ်နေတော့တော်တော်နဲ့မတွေ့။

လိင်တံထိပ်နဲ့စမ်းပြီး တေ့မိတဲ့အပေါက်ကိုထိုးထဲ့လိုက်တာ၊ တော်တော်တော့ကျပ်နေပြီး အရင်ထက်ပိုလို့တောင်ဖီလ်းဖြစ်လာတယ်၊ ဒါပေမယ့်အန်တီဦး ကျနော်ပေါင်ကိုလက်နဲ့လှမ်းရိုက်ပါလေရော။အဲဒီတော့မှလက်နဲ့စမ်းကြည့်လိုက်တာလိင်တံကဖင်ထဲကိုဝင်သွားတာကိုး၊ ဖင်ထဲကိုလုပ်ရတာ ခြောက်တော့ခြောက်သွေ့နေတယ်။

ဒါပေမယ့်ကျပ်နေတော့ကျနော်အတွက်ပိုလို့ကောင်းနေတော့တယ်၊ အန်တီဦးကလဲဖင်ကိုညှစ်ပေးထားပုံရတော့ ကျနော်လဲစိတ်တွေကိုထိန်းမရတော့ဘူး၊ အချက်၂၀ လောက်လုပ်ပြီးသုတ်တွေကို ဖင်ထဲကိုပဲပန်းလွှတ်လိုက်တော့တာပေါ့။

 ပြီးတော့လိင်တံကိုဖင်ထဲက မချွတ်ပဲအန်တီဦးရဲ့ ကျော်ပေါ်ကိုထပ်လျှက်မှောက်သွားပါလေရော၊အန်တီဦးက အောက်ကနေ 

“လူဇိုး….လုပ်မယ်လုပ်တော့လဲဖင်ထဲကို” တဲ့၊ 

“နာလို့လား” 

လို့ကျနော်ကမေးလိုက်တော့

“ကောင်းတော့ကောင်းတယ်နဲနဲအောင့်တယ်” တဲ၊

 အဲဒီညက ကျနော်အန်တီဦးကို ၄ ခါလောက်ပိပိနဲ့ဖင်ကိုတစ်လှည့်စီလုပ်ဖြစ်လိုက်ကြပြီး ည ၁၂ နာရီကျော်တော့အပြန်အလှန်ဖက်ထားရင်း အိပ်ပျော်သွားကြရော။မနက် ၅ နာရီလောက်ရောက်တော့ကျနော်ရုတ်တရက်နိုးလာပြီး အန်တီဦးက ဘေးမှာ မရှိတော့ဘူး၊ လိင်တံက မာတောင်နေပြန်ပြီးနွေးနွေးထွေးနဲ့အထိအတွေ့တစ်ခုကိုခံစားနေရာသလိုဖြစ်နေလို့မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တာ။

အန်တီဦးက ကျနော်ပေါင်ကြားထဲမှာ လှဲနေရင်း လိင်တံကိုပါးစပ်ထဲမှာ ထည့်လို့လုပ်ပေးနေပြန်ပြီ၊အန်တီဦးက တော်တော်ထန်တာပဲ၊ သူ့ယောင်္ကျား ကျနော်ဦးလေးနဲ့က မတွေ့ရတာ ကြာလို့တော်တော်ဆာလောင်နေပုံရတယ်။နောက်တော့ကျနော်ရဲ့ အပေါ်တက်လာပြီး ခါးပေါ်မှာ ခွထိုင်ပြီးလိင်တံကိုပိပိအဝတေ့လို့ဖိပြီးထိုင်ချလိုက်တော့လိင်တံက ပိပိထဲဝင်သွားပြန်ရော၊ အန်တီဦးဟာမျက်စိကိုမှိတ်လို့ကျနော်အပေါ်ကနေ စည်းချက်မှန်မှန်နဲ့ဆောင့်နေတော့တာ ထင်တောင်မထင်ရဘူး။

အန်တီဦး အမောခံနိုင်းပြီး ဆက်တိုက်လုပ်နိုင်သားပဲ၊ ကျနော်လဲသိပ်မကြာပါဘူး ပိပိထဲမှာတစ်ကြိမ်ပြီးသွားပြန်ရော၊ ပြီးသွားတော့အန်တီဦးက ကျနော်ရဲ့ ပါးကိုနမ်းလိုက်ပြီးအဝတ်အစားတွေကိုပြင်ဝတ်လိုက်ပြီး အိပ်ရာကထလို့အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သွားတော့တယ်လေ။ကျနော်ကတော့မောမောနဲ့နောက်ထပ်တစ်ရေး ပြန်အိပ်ပျော်သွားရတာပေါ့၊ မနက် ၈ နာရီလောက်မှကျနော်နိုးလာပြီး အန်တီဦးက သနပ်ခါးလေး အဖွေးသားနဲ့ကျနော်ကို

“သားကြီး ထတော့” 

လို့လာနိုးတော့တယ်၊ အန်တီဦးရဲ့ ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်တာ အိပြီးမွှေးနေတာပဲ၊ ပြီးတော့မှာ အန်တီဦးက ကျနော်ကို 

“သားကြီးအဖြစ်မွေးပြီးစားလိုက်ပြီ” 

လို့ပြုံးစိစိနဲ့ပြောတယ်လေ၊ ဒီနေ့ ကျန်နေတဲ့ရွာတစ်ရွာကိုအကြွေးသွားတောင်းပြီး ညနေရောက်ရင်အိမ်ပြန်ရတော့မယ်၊ ၉ နာရီကျော်တော့စက်လှေနဲ့အတူသွားလိုက်ကြလေ။စက်လှေပေါ်မှာ လူကချောင်နေပေမယ့်အန်တီဦးက ကျနော်နားကပ်ထိုင်လို့လက်မောင်းကိုသူ့မရဲ့ ရင်သားနဲ့ဖိထားတော့တယ်လေ။

လက်ကလဲကျနော်ရဲ့ ပေါင်ပေါ်တင်ထားပြီး လူလစ်ရင်လိင်တံထိပ်ကိုလက်နဲ့မထိတစ်ထိလုပ်နေတော့လိင်တံက မာတောင်လာလို့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာညှပ်ထားရရောပေါ့၊ အန်တီဦးကတော့ကျနော်ဒုက္ခရောက်အောင်စနောက်နေသလိုပဲပြုံးစိစိနဲ့ပေါ့။

တည်းခိုတဲ့ရွာကို ၁၂ ကျော်မှာ ပြန်ရောက်လာပြီး နေလည်စာထမင်းစားလို့တစ်ရေးမအိပ်ခင်တစ်ချီလောက်တော့စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်လိုက်ကြသေးတာ၊ အခုအချိန်အထိတော့နှစ်ယောက်လုံးကတက်ကြွနေတာ။နှစ်ဦးသား ဆိတ်ငြိမ်လုံခြုံတဲ့နေရာမှာ မတွေ့လိုက်နဲ့တွေ့တာနဲ့အဝတ်အစားတွေချွတ်ကြပြီ၊ ညနေ ၅ နာရီလောက်မှာ သင်္ဘောဆိပ်ကိုဆင်းလို့မြို့ကိုပြန်ကြတော့တာပေါ့။

အပြန်ခရီးမှာလည်း အလာတုန်းကအတိုင်း မထိတစ်ထိဟိုမရောက်ဒီမရောက်ပဲနေခဲ့ကြရတယ်လေ၊

နောက်နေ့မနက်မြို့ကိုရောက်တော့အန်တီဦးက ဆိုင်ကိုသွားတယ်ပုံမှန်အတိုင်းပဲညနေမှာပြန်ရောက်လာပြီး မီးဖိုချောင်ကိစ္စတွေလုပ်တာပေါ့၊ အားလုံးပြီးသွားရင်ရေချိုးတယ်။ကျနော်လဲပုံမှန်ချောင်းကြည့်ဖြစ်တုန်းပဲ၊ ဒါပေမယ်ထူးခြားတာက ချောင်းတယ်ဆိုတာထက်ပေါ်တင်ကို တံခါးဖွင့်ပြီးကြည့်တော့တာ။

ခြံတွေက အကျယ်ကြီးတွေသစ်ပင်တွေခြုံနွယ်တွေရှိနေတာကြောင့်နောက်အိမ်တွေမြင်မှာတော့မစိုးရိမ်ရဘူးလေ။ကျနော်ကြည့်နေမှန်းကိုအန်တီဦးက သိနေတော့ရေချိုးလို့ဆက်ပြာတိုက်ရင်ရင်လျားလုံးချည်ကိုအသာလေးလျောချလိုက်ပြီး ရင်သားဖွေးဖွေးလုံးလုံးတွေကိုအချိန်အကြာကြီးဆပ်ပြာတိုက်ပြတော့တာ၊ အိမ်မှာဆိုတော့လူကသိပ်မပြတ်နေ့ဖက်တွေတော့မတွေ့ဖြစ်ကြ။

 ဦးလေးအိမ်ပြန်မအိပ်တဲ့ညတိုင်း ကလေးတွေအိပ်သွားရင်အန်တီဦးက ကျနော်ရဲ့အခန်းကိုတက်လာတတ်သလို့၊ တစ်ခါတလေလဲအန်တီဦးတို့အိပ်ခန်းမှာ ကျနော်သွားအိပ်ပြီးလိင်ဆက်ဆံဖြစ်ကြတာပေါ့။ဦးလေးမရှိတဲ့ညတွေဟာ ကျနော်တို့ရဲ့ ဆောင်တော်ကူး ညတွေပေါ့၊ပိပိထဲကိုလုပ်တာထက်ဖင်ထဲကိုလုပ်ဖြစ်တာများတယ်လေ၊ အန်တီဦးလဲဖင်ထဲကိုအလုပ်ခံရတာအရသာတွေ့နေခဲ့ပြီ။

 ဒါပေမယ့်သုတ်ရည်တွေကိုတော့ပိပိထဲကိုသာ ဝင်စေချင်တဲ့ဆန္ဒရှိတော့ပြီးခါနီးတိုင်း ပိပိထဲကိုပြောင်းထည့်ပြီး သုတ်ရည်တွေပန်းထည့်ရတာပေါ့။အန်တီဦးကြိုက်တာက သုတ်ရည်တွေပိပိထဲကိုနွေးကနဲဝင်လာတာကိုတဲ့။ ဒီလိုနဲ့အန်တီဦးနဲ့နေခဲ့ပြီး ၆ လအကြာမှာအန်တီဦးမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့တယ်။

အန်တီးဦးပြောတာကတော့ကျနော်ရဲ့ ရင်သွေးလို့ပြောပေမယ့်ဦးလေးကတော့သူမိန်းမကို လူဖြစ်အောင်လုပ်နိုင်သေးတဲ့အတွက်မိတ်ဆွေတွေကြားမှာ ဂုဏ်ယူဝင်ကြွားလို့လက်မထောင်နေခဲ့တာပေါ့လေ။           ။

                       


ပြီးပါပြီ။





 

Saturday, June 27, 2009

ကွက်လပ်ဖြည့်ပါ (စ/ဆုံး)

  ကွက်လပ်ဖြည့်ပါ (စ/ဆုံး)

​ရေးသားသူ - ဂျူနီယာဝင်းထိန်

တင်ယုနွယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရသည်။ လူနေထူထပ်သော ရန်ကုန်မြို့ကြီးမှာ လူတန်းစား
အမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလုပ်သမားလူတန်းစား များပြားခြင်းကြောင့် ညနေစောင်း အလုပ်ဆင်းချိန်များ၌ ကားဂိတ်တွေမှာ လူတွေပုံလို့နေ၏။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကားတွေ လူကြပ်သွားသည်မှာ ညရှစ်နာရီခွဲလောက်အထိ ကားပေါ်တိုးတက်၍ပင် မရနိုင်။ ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ကားကရှားသွားပေပြီ။

တင်ယုနွယ်တို့အလုပ်က မော်တာစက်ချုပ်လုပ်ငန်း။ အလုပ်ကျလျင် ကျသလို အိမ်ပြန်နောက်ကျတတ်သည်။ တခါတရံဆို ညရှစ်နာရီခွဲ ကိုးနာရီလောက်မှ အလုပ်သိမ်းရတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် အလုပ်ရှိရာ မင်္ဂလာဒုံမှ သူမနေထိုင်ရာ အင်းစိန်စျေးနားသို့ အပြန်ခက်ခဲတတ်၏။ ပုံမှန်ပြေးဆွဲနေကျ လိုင်းကားတွေ ဂိတ်သိမ်းသွားပြီး အောက်ဆိုက်ကားတောင် အလာကျဲသွားသည့် အချိန်မို့ တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်၏။ အိမ်ပြန်ရောက်လျင် အိမ်မှုကိစ္စအတွက် ပူပန်ရခြင်းမရှိသူမို့သာ တင်ယုနွယ်အတွက် တော်သေးသည် ဟုပြောရမည်။

တင်ယုနွယ်တို့အိမ်မှာက လူဦးရေ များများစားစား မရှိ။ သူအပါအဝင် သုံးဦးသာရှိသည်။ တင်ယုနွယ်၏ ယောက္ခမဖြစ်သူ ဒေါ်ရီနှင့် တင်ယုနွယ်၏ သားလေး မိုးထက်မြင့်တို့သာရှိ၏။ တင်ယုနွယ်က ကလေးတစ်ယောက်အမေ တစ်ခုလပ်မလေး ဖြစ်သည်။ လင်ဖြစ်သူက နိုင်ငံခြားသို့သွားပြီး အလုပ်လုပ်ရင်း ထိုနိုင်ငံမှာပင် နောက်အိမ်ထောင်ကျသွားသဖြင့် တင်ယုနွယ်မှာ ကလေးတစ်ယောက်နှင့် ကျန်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ဆွေမျိုးသားချင်း မရှိရှာသော တင်ယုနွယ်ကို ယောက္ခမဖြစ်သူက သနားစိတ်ဝင်ကာ မြေးနှင့် ချွေးမတို့ကို ခေါ်ယူပြီး သားဖြစ်သူ၏ အပြစ်ကို ပေးဆပ်သည့်အနေနှင့် ခေါ်ယူစောင့်ရှောက်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။

အသက် (၂၅) နှစ်သာ ရှိသေးသည့် တင်ယုနွယ်မှာ သားဖြစ်သူရှေ့ရေးက ရှိသည်ဖြစ်၍ ကိုယ်တိုင် အလုပ်ထွက်လုပ်ခဲ့သည့်အပြင် အိမ်စရိတ်ကိုလည်း တဝက်မျှခံပေးသည်။ အတော်အသင့် ပြေလည်သော ယောက္ခမက တင်ယုနွယ်ပေးသော အိမ်စရိတ်ကို လက်မခံ။ ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ်က (၄) နှစ်သားကလေးကို ပြုစုစောင့်ရှောက် ထိန်းကျောင်းပေးသည့် ကျေးဇူးကို ပြန်လည်တုန့်ပြန်သည့် အနေဖြင့် မရမက ပေး၏။ လင်ဖြစ်သူ စွန့်ပစ်သွားခြင်းခံရသော်လည်း မိမိခြေထောက်ပေါ် မိမိရပ်တည်နိုင်ကြောင်း မာနလေးပြသည့် သဘောလည်း ပါဝင်လေသည်။

တင်ယုနွယ်က ကလေးတစ်ယောက်အမေ တစ်ခုလပ်ဆိုပေမယ့် ထင်ရက်စရာမရှိ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လေးက စွင့်ကား မို့မောက် ဖောင်းတင်းနေဆဲဖြစ်ပြီး ရုပ်ရည်လေးကလည်း အတော်အသင့်လှသူမို့ ယခုတိုင် ပိုးပန်းကြသူများရှိနေသည်။

တင်ယုနွယ်က အပျိုဘဝကတည်းက ယောက်ျားလေးသူငယ်ချင်း ပေါများသည်။ ယောက်ျားလေးတွေနှင့် လက်ပွန်းတတီး ပေါင်းသင်းသည်။ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်လာတော့လည်း ထိုအမူအကျင့်က မပျောက်။ တင်ယုနွယ်တို့အိမ်ထောင် ပြိုကွဲရသည်မှာ ထိုအကြောင်းများလည်း ပါဝင်ပေသည်။ အိမ်ထောင်ကျခါစ အိမ်ခွဲနေကြသည်မို့ ယောက္ခမကြီးဒေါ်ရီက တင်ယုနွယ်၏ ထိုအကျင့်ကို မသိရှိခဲ့ပေ။ ယခု အတူနေပြန်တော့လည်း မြေးဖြစ်သူ မိုးထက်မြင့်နှင့်သာ အချိန်ကုန်နေခြင်းနှင့် တင်ယုနွယ်မှာ အလုပ်သွား၊ ညမိုးချုပ်မှ ပြန်လာခြင်းတို့ကြောင့် မရိပ်မိခဲ့။

ငယ်ငယ်ကတည်းက အကျင့်ကြောင့်လားမသိ။ တင်ယုနွယ် စကားပြောလျင် တစ်ဖက်လူကို လက်ဖြင့် ပုတ်ခတ်တို့ထိပြီး ပြောဆိုတတ်၏။ ရင်းနှီးသူများနှင့်ဆိုလျင် သာ၍ပင် ဆိုးသေး၏။ ထို့ကြောင့် တချို့ယောက်ျားသားများက တင်ယုနွယ်ကို လက်တည့်စမ်းချင်ကြသည်။ ခေါင်းပုတ် ဖင်ပုတ် လုပ်ကြသည်။ ထိုအခါမျိုး၌ တင်ယုနွယ်ကလည်း လိမ္မာကျွမ်းကျင်စွာ ရှောင်တိမ်းတတ်ပြန်၏။

လင်နှင့် ကွဲပြီးကတည်းက ဘယ်ယောကျ်ားနှင့်မျှ တင်ယုနွယ် ဖောက်ပြန်ခြင်းမရှိခဲ့။ သားဖြစ်သူအပေါ်မှာသာ အာရုံစူးစိုက်ထားခဲ့သည်။ သားဖြစ်သူကို ယောက္ခမနှင့် စိတ်ချလက်ချ လွှတ်ထားနိုင်သည့် အချိန်ကျပြန်တော့လည်း မော်တာစက်ချုပ်သည့် အလုပ်ကို လုပ်နေခြင်းကြောင့် ယောက်ျားများနှင့် ထိတွေ့မှု နည်းပါးခဲ့သည်။

ယောက်ျားများနှင့် အများဆုံး ထိတွေ့ရသည့် အချိန် တချိန်တော့ ရှိသည်။ ထိုအချိန်ကို တင်ယုနွယ် အလွန်နှစ်သက်လေသည်။ အဲဒါက အလုပ်စောပြီးလို့ စောစောပြန်သည့် ညနေ ငါးနာရီခွဲ ခြောက်နာရီ အချိန်ဖြစ်သည်။ ထိုကြပ်ကြပ်ညပ်ညပ် လူတွေကြားထဲ တင်ယုနွယ် တိုးဝှေ့စီးရင်း အခွင့်အရေးယူတတ်သော ယောက်ျားများနှင့် ထိတွေ့ရခြင်းကို သူမအလွန်သဘောကျသည်။ ကားအလွန်ကြပ်သည့် အခါမျိုး၌ ဖင်ချင်းပေါက်နေသော ခရီးသည်များကြားထဲ နောက်ထပ်ခရီးသည်တွေ ရောက်လာပြန်သည်။ ကြားထဲသို့ ရောက်လာသည့် ခရီးသည်က ယောက်ျားသားဖြစ်ပြီး အခွင့်အရေးယူတတ်သူဆိုပါက ကြိုက်ရာအိုးရွေးဆိုတာလို ဖြစ်သွားပေ၏။

တင်ယုနွယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင် အလှဆုံးက တင်သားများပင် ဖြစ်သည်။ သေးကျဥ်သော ခါးလေးမှ ကွေ့ဝိုက် ကားဆင်းသွားသော ဖင်အိုးကားကားကြီးက တင်ယုနွယ်၏ အလှကို ဖော်ထုတ်ပေးနေ၏။ ထို ကားထွက်နေသော ဖင်အိုးကြီးက နောက်သို့ အနည်းငယ် ကောက်၍ မို့မောက်နေသေး၏။ ထို့ကြောင့် တင်ယုနွယ်ကို မြင်လျင် ယောကျ်ားတွေ လည်ပြန်ကြည့်ရသည်မှာ မျက်စိတဆုံးကြည့်ကြသည်မှာ ထိုဖင်အိုးကြီးကြောင့်ပင် ဖြစ်၏။

ထိုသို့သော ဖင်အကိတ်ကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် လူကြပ်သည့်ကားကို တက်စီးပြီဆိုလျင် အဘယ်သို့ ဖြစ်မည်နည်း။ ဖင်အိုးကြီးနောက်က မတ်တတ်ရပ်ပြီး တေ့ချင်၊ ထောက်ချင်သည့် လူတွေ မျက်စိကျစရာ ဖြစ်နေပေမည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ထိုသို့သော လူမျိုးတွေကို မျှော်လင့်နေတတ်သူ ဖြစ်၏။

လူကြပ်ကြပ်ကြားမှ ဖင်ကြီးကို လာအထောက်ခံရလျင် တင်ယုနွယ် အလွန်သဘောကျတတ်သည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် ဖင်ကို မသိမသာ လှုပ်ရမ်းပေးပြီး အနောက်ကလူကို အရသာကောင်းကောင်းကြီး ပေးတတ်သလို သူမကလည်း လီးချေင်းကြီး၏ အလုံးအထည် အဖုအထစ်တို့မှ ရရှိသော အတွေ့ထူးကို ခံစားတတ်သည်။ အပေးအကမ်း ရက်ရောသည်ဟုပင် ပြောရပေမည်။ သူမကြောင့် ဆင်းရမည့် ကားမှတ်တိုင် ကျော်သွားရသူ မနည်းတော့။

တင်ယုနွယ်မှာ ထိုအပြုအမူမျိုးကို အလုပ်စောစောဆင်းသည့် အခါမျိုးမှသာ လုပ်ခွင့်ရခြင်းကြောင့် အခွင့်အရေးရတိုင်း ရက်ရက်ရောရော အမ်းတတ်ပေသည်။ တင်ယုနွယ်၏ ဖင်အိုးကြီးရဲ့ အထိအတွေ့မှာ မျောပါလာရသူကတော့ ကျန်ခဲ့သည့် မှတ်တိုင်ကို ကားပြန်စီးပေရော့ပဲ။ အကယ်၍ တင်ယုနွယ်၏ အပေးအကွေးကြောင့် လွယ်မယ်ထင်ပြီး လိုက်လုံးကြလျင်လည်း သူမ အလုပ်ပြန်လာတိုင်း ငမ်းတတ်ကြသည့် လမ်းထိပ်မှ ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီသမားများနှင့် ပြဿနာဖြစ်သွားရမည်မှာ မလွဲပေ။

တင်ယုနွယ်က ကွမ်းကျင်စွာ တိမ်းတတ် ယိမ်းတတ်သည့် မိန်းကလေးမျိုးပင်ဖြစ်၏။ တင်ယုနွယ်၏ အပြုအမူအပေါ် ရှုံ့ချအပြစ်ပြောစရာတော့ မရှိပေ။ သူမမှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် သွေးသားဆူဖြိုးတက်ကြွချိန်၌ လင်ဖြစ်သူ၏ စွန့်ခွာသွားမှုကြောင့် လောကစည်းစိမ်ကို ကောင်းစွာ မခံစားရရှာပေ။ သည့်အတွက်ကြောင့် အခြားယောက်ျားသားများနှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံခြင်းလည်း မရှိခဲ့။ အန္တရာယ်ကင်းသော၊ လုံခြုံသော စိတ်အာသာဖြေနည်းမျိုးနှင့်သာ ဖင်ကို လီးနဲ့အထောက်ခံ အတေ့ခံကာ စိတ်ဖြေရာရှာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူမ၏ စိတ်မှာ နားလည်ရခက်လေသည်။

—————————————

ယခုအချိန်မှာတော့ တင်ယုနွယ်မှာ အပြန်ခက်ခဲ ကားရှားမှုကြောင့် စိတ်ပျက်နေရပေ၏။ မိုးကလည်း ခုနလောက်က သည်းသည်းမည်းမည်း ရွာထားခြင်းကြောင့် အောက်ဆိုက်ကားသမားတွေ အရက်ဆိုင်ထဲ ရောက်နေပြီလားဟု တွေးနေမိသည်။ ကားလာရာလမ်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ကားမီးရောင်တစ်ခု တွေ့လိုက်ရသဖြင့် တင်ယုနွယ် အားတက်သွားရသည်။ အောက်ဆိုက်ကား ဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းသော်လည်း တင်ယုနွယ် ဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့။ တက္ကစီတစ်စီး ဖြစ်လို့နေ၏။

” ဟွန်း.. ကားတွေကလည်း ဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး.. ”

တင်ယုနွယ် စိတ်တိုစွာ ရေရွတ်ရင်း ခြေလေးဆောင့်ကာ ကားကို မျှော်လင့်တကြီး မျှော်နေရာမှ နောက်သို့ ပြန်ဆုတ်နေလိုက်သည်။ တက္ကစီက တင်ယုနွယ်ရှေ့မှ ဖြတ်ကျော်မောင်းသွားသည်။ ရှေ့နှစ်လံလောက်အကွာတွင် ကားရပ်သွားပြီး နောက်ပြန်ဆုတ်လာ၏။ တင်ယုနွယ် နားမလည်နိုင်သလိုနှင့် ကြည့်နေမိသည်။ ကားက သူမရှေ့မှာ တုံ့ကနဲရပ်လာ၏။ ကားထဲမှာ ခရီးသည်မပါဘဲ မောင်းသူတစ်ဦးသာ ရှိနေသည်။

” ညီမ.. ဘယ်ပြန်မလို့လဲ ”

” ရတယ် အစ်ကို.. ရတယ်.. ကျမ လိုင်းကားစောင့်နေတာ.. ”

” မဟုတ်ပါဘူး.. အစ်ကိုက ဘုရင့်နောင်ဘက် ဂိတ်ပြန်ထိုးရမှာဆိုတော့ လမ်းကြုံရင် ခေါ်သွားပေးမလို့ပါ.. ကားခပေးစရာ မလိုပါဘူး.. လိုင်းကားတွေက ဒီအချိန်ရှားသွားပြီလေ.. ညီမတစ်ယောက်ထဲ ညည့်နက်သွားမှာစိုးလို့ပါ ”

ပထမ သူမကို မကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးထင်သွားမှာစိုး၍ တင်ယုနွယ် အတင်းငြင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ကားမောင်းသူက သူမ၏ အထင်ကို ရိပ်မိဟန်ဖြင့် ဖော်ဖော်ရွေရွေ ပြောဆိုကာ အကူအညီပေးသည့်သဘော ပြောလာမှုကြောင့် တင်ယုနွယ် အားနာသွားရသည်။

” အင်း.. ကျမက အင်းစိန်စျေးနား ပြန်ရမှာ.. ကားငှားခတော့ မတတ်နိုင်ဘူးနော်.. ”

” ရပါတယ်.. အစ်ကိုက ကူညီတာပါ.. ကဲ.. တက်.. တက် ”

ဒီလိုနဲ့ တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် မိတ်ဆွေသစ်တစ်ယောက် တိုးခဲ့ရပြန်သည်။ တက္ကစီမောင်းသူက အသက် (၃၈) နှစ်ခန့်ရှိပြီး ကိုသိန်းမောင်ဆိုသူ ဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်နှင့် အမှတ်တမဲ့ တွေ့ဆုံဖြစ်သည့်နေ့မှ နောက်ပိုင်းတွင်တော့ သိန်းမောင်မှာ သူမ အလုပ်ပြန် ကားစောင့်သည့် ကားဂိတ်အနီးတွင် သူ၏ အငှားကားလေးဖြင့် မယောင်မလည် ရောက်ရှိနေတတ်တော့သည်။ တင်ယုနွယ်ပြန်တိုင်း သူ၏ကားဖြင့် လိုက်ပို့ပေးတတ်သည်။ နေ့စဥ်ရက်ဆက် ကြိုပို့လုပ်ပေးခြင်းကြောင့် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခင်မင်ရင်းနှီးလာကြ၏။

သိန်းမောင်ကလည်း ကလေးအဖေ တစ်ခုလပ်တစ်ယောက်ပင်ဖြစ်၏။ ထိုအကြောင်းကိုလည်း သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်ကို ပွင့်လင်းစွာ ပြောပြထားသည်။ သိန်းမောင်၏ မိန်းမက ကလေးတစ်ယောက်နှင့် သူ့ကိုထားပစ်ခဲ့ပြီး လင်ငယ်နောက်သို့ လိုက်သွားတာ ဖြစ်သည်။

တင်ယုနွယ်မှာ သူမနှင့် ဘဝတူချင်းလည်းဖြစ်ပြီး သူမအပေါ် အစ်ကိုတစ်ယောက်လို ဖေးမကူညီတတ်သော သိန်းမောင်ကို စာနာနားလည်ကာ ပိုမိုခင်မင်လာခဲ့သည်။ အချိန်နေ့ရက်တို့ ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ရင်းနှီးမှုကလည်း နက်ရှိုင်းလာခဲ့တော့သည်။

တစ်ရက်မှာတော့…

” ညီမ.. ဒီနေ့အလုပ်နားလို့ရလား ”

” ဟင်.. အစ်ကို ဘာလုပ်မလို့လဲ.. ”

” ညီမကို တစ်ခုခု လိုက်ကျွေးချင်လို့ပါ.. ညက အစ်ကို ကားဆွဲကောင်းတယ်လေ ”

တင်ယုနွယ် အလုပ်သွားချိန် လာကြိုပြီး သိန်းမောင်က မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အစပိုင်း၌ တင်ယုနွယ် အလုပ်ပြန်ချိန်သာ သိန်းမောင် လာကြိုတတ်သော်လည်း ရင်းနှီးမှုပိုလာသည့် နောက်ပိုင်းတွင် အလုပ်သွားချိန်လည်း သိန်းမောင် လိုက်ပို့တတ်သည်။ ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ်က သိန်းမောင်ကို သူမတို့ လမ်းထိပ်မှတ်တိုင်တွင် မစောင့်ခိုင်းပဲ ရှေ့တစ်မှတ်တိုင်မှသာ ကြို၍ စောင့်ခိုင်းတတ်သည်။ သိန်းမောင်နှင့် ရင်းနှီးမှုကို သူမတို့ပတ်ဝန်းကျင်မှ ပြောစရာ ဖြစ်လာမည်စိုး၍ပင် ဖြစ်သည်။ သူမက စဥ်းစားချင့်ချိန်တတ်သော မိန်းကလေးမျိုးဖြစ်သည်။

သိန်းမောင်၏ ကမ်းလှမ်းမှုကို တင်ယုနွယ် လက်ခံလိုက်သည်။ သိန်းမောင်အပေါ် စာနာသနားစိတ်ဖြင့် သူမ သံယောဇဥ် တွယ်မိနေပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုကြောင့် သိန်းမောင် အလိုကို လိုက်လျောမိတာ ဖြစ်သည်။ သိန်းမောင်က စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုတွင် ဟင်းအမည် စုံလင်စွာဖြင့် တင်ယုနွယ်ကို ကျွေးမွေး၏။

” စား.. ညီမ ”

” အစ်ကိုလည်း စားလေ.. ”

” ဟို.. အစ်ကို နည်းနည်းလောက် သောက်ချင်တယ်.. ညီမ ခွင့်ပြုပါလား ”

ထမင်းစားခါနီး တစ်ပက်နှစ်ပက်လောက် သောက်တတ်သော အကျင့်ကြောင့် သိန်းမောင် တောင်းဆိုလိုက်သည်။

” ရပါတယ်.. အစ်ကိုရဲ့.. သောက်ချင်သောက်ပါ.. ဒါပေမယ့် အများကြီးတော့ မသောက်နဲ့နော်.. ကားမောင်းရဦးမှာ.. ”

” အင်းပါ.. ညီမရဲ့ ”

သိန်းမောင်နှင့် တင်ယုနွယ်တို့ စားသောက်လို့ပြီးသည့် အချိန်က နေ့တဝက်ပင် မကျိုးသေး။ သိန်းမောင်က သူမကိုနောက်တစ်ခု တောင်းဆိုပြန်သည်။

” ညီမ.. မပြန်ပါနဲ့ဦးနော်.. အစ်ကိုတို့ ကားပတ်မောင်းပြီး စကားပြောကြမယ်လေ ”

” အစ်ကိုက ကားမဆွဲတော့ဘူးလား.. ”

” ဟင့်အင်း.. အစ်ကို ဒီနေ့ ညီမနဲ့ လျှောက်လည်မယ် စိတ်ကူးထားတာ ”

” အို.. အစ်ကိုကလည်း.. ”

တင်ယုနွယ် ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သိန်းမောင် ပြုမူနေပုံက သမီးရည်းစားတွေနှယ်။ နောက်ပြီး သိန်းမောင်၏ အကြည့်တွေကလည်း သူမအပေါ် အရမ်းစူးနစ်မှု ရှိနေသည်ဟု တင်ယုနွယ် မိန်းမသားသဘာဝအရ ခံစားသိရှိနေပြန်သည်။

” အစ်ကိုတို့ ကားလျှောက်မောင်းကြမယ်နော် ”

တင်ယုနွယ် ခေါင်းညိတ်မိပြန်ပါသည်။ သိန်းမောင်က သူ၏ကားလေးကို လှည့်ပတ်လျှောက်မောင်းရင်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရန်ကုန်မြို့ပြင်သို့ ဦးတည်လာသည်။ အောင်ဇေယျကြိုးတံတားကြီးကို ကျော်လွန်၍ တွံတေးဘက်သို့သွားသော လမ်းဘက် မောင်းနှင်နေ၏။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ဘယ်သွားမှာလဲ၊ ဘယ်မောင်းနေတာလဲ မမေး။ အသာငြိမ်သက်ကာပင် လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ အချိန်က နေဝင်ဖျိုးဖျ အချိန်သို့ပင် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

သိန်းမောင်က သူ၏ကားလေးကို ကားလမ်းမကြီးမှ ဘေးသို့ သွယ်ဆင်းသွားသော လမ်းကလေးတစ်ခုဆီသို့ ချိုးကွေ့ချလိုက်ပြီး ရပ်တန့်ပစ်လိုက်၏။

” ညီမ.. အောက်ဆင်းလေ.. လေကောင်းလေသန့်လေးရှူပြီး စကားပြောကြတာပေါ့ ”

” မဆင်းချင်ဘူး အစ်ကိုရယ်.. ”

တင်ယုနွယ် ရင်တွေခုန်နေသည်။ သိန်းမောင် သူမကို ဘာကြောင့် ဒီကို ခေါ်လာခဲ့သလဲဆိုတာ သူမစိတ်ထဲ သိနေသလိုပင်။ နောက်ပြီး ထိုလမ်းကြားလေးထဲ၌လည်း ကားနှစ်စီး သုံးစီး နေရာအတော်ခြားကာ ရပ်ထားကြောင်း တွေ့လိုက်မိသဖြင့် ဒီနေရာလေးက အတွဲတွေလာပြီး ချစ်ကြည်နူးတတ်ကြသည့် နေရာလေးဖြစ်ကြောင်း သူမ နားလည်လိုက်ခြင်းကြောင့်လည်းပါသည်။

တင်ယုနွယ် မထုံတတ်တေးနဲ့ ငြိမ်နေတော့ သိန်းမောင် မချင့်မရဲ ဖြစ်လို့လာသည်။ အရက်ရှိန်ကြောင့် သွေးကလည်း ဆူနေပြန်ရာ စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း လူကပါချင်နေသည်။ သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်လက်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ ထိုမှ ပခုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြန်၏။

” အို.. အစ်ကို.. ”

တင်ယုနွယ် မျက်လုံးအဝိုင်းသားလေးနှင့် မော့ကြည့်သည်။ သိန်းမောင်ကလည်း စူးစူးနစ်နစ် ပြန်ကြည့်သည်။ အကြည့်ချင်းဆုံသည်။ မျက်လုံးချင်းစကားပြောသည်။ ထိုမှရင်ဘတ်ချင်း နားလည်သွားကြပုံရသည်။ ထိုင်ခုံတစ်နေရာစီမှ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက ပူးကပ်သွားကြတော့၏။

သိန်းမောင်က သူမ၏ ပခုံးသားအိအိလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲပွေ့ထားပြီး ရှက်သွေးရောင်ဖြာနေသော ပါးပြင်မို့မို့လေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် နဖူးပြင်၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့တို့ကိုလည်း မက်မက်မောမောဖြင့် ယုယစွာနမ်း၏။ တင်ယုနွယ်၏ လည်ပင်းလေးက မော့နေပြီး မျက်လုံးလေးကို မှေးမှိတ်ထားကာ သိန်းမောင်၏ အနမ်းကို ကြည်ဖြူစွာခံယူသည်။ သူမလက်ကလေးတွေကလည်း သိန်းမောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားရင်း ပွတ်သပ်ပေးနေ၏။

သိန်းမောင် တစ်ဆင့်တက်ပြန်သည်။ တင်ယုနွယ်၏ ဖူးပြည့်နေသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်စုပ်နမ်း လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ် ခန္ဓာကိုယ်လေးက ရုန်းကန်ချင်ဟန်နှင့် တွန့်ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားသော်လည်း ခဏအတွင်းမှာပင် ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားရှာ၏။

သိန်းမောင် လက်ရဲဇက်ရဲ ဖြစ်လာသည်။ တင်ယုနွယ်၏ ပခုံးသားပေါ်မှ လက်တွေက ရင်သားပေါ်သို့ရောက်ရှိသွား၏။ နို့အုံတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှပင် ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ်နယ်ပေး၏။

” ပွတ်.. အွန်း.. ပွတ်.. အင်း.. ဟင်း.. အစ်ကို.. အဲလိုတော့ မလုပ်နဲ့ကွယ်.. ညီမ မကြိုက်ဘူးကွာ.. ”

” အရမ်းချစ်နေမိပြီ နွယ်ရယ်.. အစ်ကို အရမ်းချစ်နေပြီ သိလား.. ”

” အို..ပွတ်.. ပွတ်.. အွန်း.. ဟွန်း.. ပွတ်.. အင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ခြင်းခံလိုက်ရသဖြင့် တင်ယုနွယ် ငြင်းသည်။ ဒါပေမယ့် သိန်းမောင်က သူ့ကိုနာမည်ပင် အဖျားဆွတ်ခေါ်ပြီး အရမ်းချစ်တယ်ဆိုသော စကားကို တတွတ်တွတ်ပြောကာ နှုတ်ခမ်းတွေကို ထပ်မံ၍ အငမ်းမရ စုပ်နမ်းပြန်သည်။ သိန်းမောင်၏ မွတ်သိပ်သော အနမ်းတွေကို တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် အံတုနိုင်ခြင်း မရှိတော့ပေ။ တခဏအတွင်း ပြန်လည်တုန့်ပြန်သော အနမ်းများ ပေးလိုက်မိတော့သည်။

နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှူသံတွေ မြန်ဆန်ပြင်းထန်လာတော့၏။ သိန်းမောင် ပိုမိုရဲတင်းသွက်လက်လာသည်။ တင်ယုနွယ်၏ အင်္ကျီအောက်သို့ လက်ကို လျှိုသွင်းပြီး အတွင်းမှ ဘရာစီယာအောက်ထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ နွေးထွေးအိညက်သော နို့အုံလေးကို အုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း လက်ဖြင့် ပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်၏။

” အွန်း.. အင်း.. ဟင်း.. ”

တင်ယုနွယ် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာသည်။ သူမ၏ လက်ကလေးတွေကလည်း သိန်းမောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို မချင့်မရဲဟန်ဖြင့် စုန်ဆန်ပွတ်သပ်နေရှာ၏။ တင်ယုနွယ်မှာ လင်ဖြစ်သူနှင့် ကွဲပြီးနောက်ပိုင်း ကင်းကွာနေခဲ့ရသော ကာမအရသာကို နူးညံ့သော အထိအတွေ့များဆီမှ စတင်ခံစားလာရပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရမ္မက်သွေးများ တဖြည်းဖြည်း ဆူပွက်လာပြီဖြစ်သည်။

သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ် ထိုင်နေသောခုံကို နောက်သို့ လှန်ချလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမမှာ ပက်လက်လေး ဖြစ်လို့သွားရသည်။

” သိပ်ချစ်တယ်.. နွယ်ရယ် ”

သိန်းမောင်ကပြောရင်း ကားမောင်းသူ ထိုင်ခုံဘက်မှ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော တင်ယုနွယ်ထိုင်သည့် ထိုင်ခုံဘက်သို့ ကြပ်ကြပ်ညပ်ညပ်ဖြင့်ပင် ဝင်၍ ပူးကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တင်ယုနွယ်ကို ထွေးဖက်ပွေ့ပိုက်ထားရင်း နဖူး၊ ပါးပြင်၊ လည်ပင်းတို့ကို နမ်းပြန်သည်။ အင်္ကျီအောက်သို့ လက်ကို နှိုက်ပြီး နို့တွေကိုလည်း ဆုပ်နယ်နေသေးသည်။

တင်ယုနွယ်မှာတော့ သိန်းမောင်၏ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် နမ်းရှုံ့မှုများကြောင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်ကာ ရင်ဘတ်လေးကလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ကော့တက်သွားရရှာသည်။ နှုတ်မှလည်း တဟင်းဟင်းဖြင့် ဖီလင်တွေတက်ကာ ငြီးငြူသံလေးများ ထွက်ပေါ်နေပြန်သေး၏။

သိန်းမောင်၏ အကိုင်အတွယ်တွေက တင်ယုနွယ်၏ အဓိကနေရာတွေဆီသို့ ရောက်ရှိလာပြန်သည်။ လက်တစ်ဖက်က တင်ယုနွယ် ကျောအောက်သို့ ထိုးသွင်းကာ လက်လျှိုပြီး နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ တင်ယုနွယ်၏ ဗိုက်သားလေးတွေပေါ် ပထမဆုံး အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်းမှ တဖြည်းဖြည်း လျှောတိုက်ပွတ်ဆင်းသွားကာ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်တွင် တရွရွပွတ်သပ်ပေးသည်။ ထိုမှ ပေါင်တံတုတ်တုတ်တွေပေါ် ဖြေးညင်းစွာ ပွတ်သပ်ပေးပြန်သည်။

” အင်း.. ဟင်း.. အစ်ကိုရယ်.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ.. နွယ်မနေတတ်တော့ဘူး.. အရမ်းဆိုးတာပဲ.. ”

တင်ယုနွယ်က သူမကိုယ်သူမ သိန်းမောင်ခေါ်သည့်အတိုင်း ‘နွယ်’ ဟုပင် သုံးနှုန်းလိုက်ပြီး ခပ်ချွဲချွဲလေး ပြောလိုက်သည်။ ထိုအမူအရာလေးကို ကြည့်ပြီး သိန်းမောင်၏ ရမ္မက်တွေ ပိုပြင်းထန်လာရကာ လက်တွေက တင်ယုနွယ်၏ ထမီစအောက်နားမှ လျှိုသွင်းကာ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို မိမိရရ အုပ်ကိုင်ဖိညှစ်လိုက်လေတော့၏။

” အင့်.. ဟင့်.. အစ်ကိုရယ်.. ”

တင်ယုနွယ် ဖင်လေးက ကြွတက်လို့လာသည်။ ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သိန်းမောင်က သူမ၏ ထမီလေးကို ခါးဆီသို့ မရရအောင် လှန်တင်ပစ်လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ် မငြင်းသာ။ မျက်နှာလေးနီရဲပြီး ရှက်နေသော်လည်း အသာပင် ငြိမ်သက်နေရှာ၏။ သူမလည်း ကာမရေယာဥ်ကြောမှာမျောကာ ရမ္မက်စေစားရာသို့ လိုက်ပါချင်နေမိပြီဖြစ်၏။

ကားခေါင်းခန်း နေရာကျဥ်းကျဥ်းကြပ်ကြပ်လေးထဲ၌ပင် အလုပ်ဖြစ်အောင် သိန်းမောင် အသည်းအသန် ကြိုးစားနေ၏။ အချိန်အခါကလည်း ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး မှောင်စပြုနေပြီမို့ သိန်းမောင် ရဲတင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ်မှာလည်း ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက ဗလာကျင်းနေရပြီမို့ သိန်းမောင်အမြင်အာရုံ၌ သူမ၏ အလှကို မက်မောနေပြီ ဖြစ်သည်။

တင်ယုနွယ်၏ ပင်တီဘောင်းဘီလေးကတော့ အဓိက စောက်ဖုတ်လေးပေါ်၌ လုံခြုံစွာ ဖုံးအုပ်ထားဆဲပင်။ သို့ပေမယ့် သူမစောက်ဖုတ်အုံလေးက ပင်တီလေးအောက်မှပင် ဖောင်းကြွခုံးထလို့နေသည်။ ထိုနေရာသို့ သိန်းမောင် မက်မောစွာ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ရှက်လွန်းသဖြင့် တင်ယုနွယ် မျက်လုံးလေးကို စုံမှိတ်ထားသည်။ အသားတွေကလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာသည်။ ကလေးတစ်ယောက်မွေးဖူးသော မိန်းမပေမယ့် ကြုံတွေ့နေရသည့် အခြေအနေ၊ နေရာ၊ အချိန်အခါက သူမကို ရင်ဖိုကာစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။

သိန်းမောင်က သူမ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ခက်ခက်ခဲခဲ ချွတ်နေသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ကူညီကာ ဖင်ကြွပေးပြီး အချွတ်ခံသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက မက်မောစရာ ကောင်းလောက်အောင် ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။

တင်ယုနွယ်၏ အောက်ပိုင်းကြီးက ယောက်ျားနှင့်ဝေးတာကြာပြီမို့ အားသစ်အင်သစ်တွေနှင့် ဖွံ့ဖြိုးစွင့်ကားလျက် တင်းမောက်လျက် ရှိလေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စားမတတ် ဝါးမတတ်ဖြင့် သိန်းမောင် မက်မောစွာကြည့်သည်။ တံထွေးကိုလည်း ခဏခဏ မျိုချလို့နေသေး၏။ သူ့စိတ်တွေကို ချုပ်တီး၍ မရနိုင်တော့။ သူဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်မှပင် ကျော်၍ ချွတ်လိုက်သည်။ သိန်းမောင်လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်ဖြင့် အလွန်မင်း တောင့်တင်းမာကျောလို့နေ၏။

သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်တစ်ဖက်ကို ဆွဲမပြီး လက်ဖြင့်ထိန်းကာ သူမ၏ ပေါင်တန်ရှိရာနေရာသို့ သူ့ဒူးကိုထောက်ကာ ပေါင်ကြားထဲတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ ကျဥ်းကြပ်လှသော ကားရှေ့ခန်းထဲ၌ပင် မရ ရအောင်လိုးဖို့ သိန်းမောင် ကြိုးစားနေလေသည်။ ကားအတွင်း မီးမှိန်မှိန်လေးကြောင့် မသဲမကွဲ မြင်နေရသော စောက်ဖုတ်အုံဆီသို့ သူ၏လီးကို တေ့ထောက်လိုက်သည်။

” အင်း.. ဟင့်.. အစ်ကို.. ”

လီးက စောက်စေ့ပေါ်တည့်တည့် ထိုးထောက်လိုက်မိသဖြင့် တင်ယုနွယ် ကျင်ခနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ကော့တက်သွားသည်။ တင်ယုနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ပေါ် လီးထောက်မိမှ သူမ ဘယ်လောက်တောင် စိတ်တွေထနေသလဲဆိုတာ သိန်းမောင်သိလိုက်ရသည်။ စောက်ပတ်ဝတွင် ပူနွေးချွဲပျစ်သော အရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေသည်ကို လီးထိပ်ကြီးမှတဆင့် ထိတွေ့ခံစားလိုက်ရခြင်းကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ သိန်းမောင် သူ၏ လက်တစ်ဖက်ကို အကူအညီယူကာ စောက်ခေါင်းဝကို ချိန်၍ တေ့ထောက်ပြီး ဖိလိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။

” ပွတ်.. ဖွတ်.. ဒုတ်.. ”

” အ.. အင့်.. ဟင့်.. ဟင်း.. ”

လီးက အရည်ကြည်တွေ ရွှဲနစ်နေသော စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှောကနဲ တရှိန်ထိုးဆောင့်ဝင်ကာ လီးဒစ်ကြီးက သားအိမ်ကို ပြေးဆောင့်သည်။ ဒါပေမယ့် တင်ယုနွယ် အသာလေး ခံနိုင်သည်။ သိန်းမောင်၏ ဆောင့်ချက်ကို အသံလေးထွက်ပြီး သာမန်ငြီးငြူရုံမျှသာ ပြုသည်။ သိန်းမောင်လီးက တုတ်ခိုင်သော်လည်း (၅) လက်မလောက် ရှည်သည်။ ကားထိုင်ခုံပေါ် ခွေခေါက်ဖြဲကားသည့် ပုံစံဖြင့် အလိုးခံနေရခြင်းကြောင့်သာ သားအိမ်ကို လီးက သွားဆောင့်မိခြင်းဖြစ်သည်။

သိန်းမောင်က လီးစဝင်ပြီးသည်နှင့် ဆက်တိုက်ပင် မရပ်မနား ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလှသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ကော့ခံသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့်လည်း လီးကို ဆွဲညှစ်ပေးသည်။ အောက်ပေးကောင်းကောင်းဖြင့် အလိုးခံသည်။

တင်ယုနွယ်၏ အပေးကောင်းမှုကြောင့် သိန်းမောင်၏ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပူထူကျင်ဆိမ့်တက်လာရတော့သည်။ ဆောင့်ချက် လိုးချက်တွေကလည်း အဆမတန် မြန်ဆန် ပြင်းထန်လာတော့၏။

” ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. ”

” အင့်.. ဟင့်.. ဟင့်.. အင်း.. အင်း.. ဟင်း.. ”

ဆောင့်ချက်တွေက စိပ်လာသည်။ မြန်လာသည်။ သိန်းမောင် ပြီးချင်လာသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အတွင်းသားများဖြင့် အတင်းဆွဲညှစ်သည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အရသာတွေ့ကာ ဖီးတက်နေပြီဖြစ်သည်။ ကင်းကွာပြတ်လပ်နေခဲ့သော ကာမအရသာကို ပြည့်ဝစွာ ခံစားနေရသည်။ သိပ်မကြာခင်မှာပင်…

” ဖွတ်.. ဖတ်.. ဖွတ်.. ပွတ်.. ပျစ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. ”

” အ.. အ.. အင်း.. ဟင့်.. ဟင်း… ”

ဟင်းကနဲ သံရှည်ဆွဲသံကို ကြားလိုက်ရပြီး တင်ယုနွယ်တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့တက်လို့သွား၏။ သူမ ပြီးသွားကြောင်း သိန်းမောင်သိလိုက်သည်နှင့် ခဏမှာပင် သူ၏လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေကို တင်ယုနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်တော့လေသည်။

ထိုအဖြစ်အပျက်မှ အစပြု၍ တင်ယုနွယ်နှင့် သိန်းမောင်တို့ လစ်ပင်းတူဂဲသားများအဖြစ် တွဲနေကြတော့သည်။ ထိုဆက်ဆံမှုမျိုးကို နှစ်ယောက်လုံးက ကြည်ဖြူစွာ လက်ခံထားကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သားသမီးကိုယ်စီရှိကြသူများမို့ ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် လက်ထပ်ပေါင်းသင်းခြင်း မပြုကြတာပဲရှိသည်။ ဒါပေမယ့် သိန်းမောင်၏ တက္ကစီမောင်းသည့် အသိုင်းအဝိုင်းမှ သူငယ်ချင်းများအားလုံးက သူတို့၏ ဆက်ဆံရေး အခြေအနေကို နားလည်ထားကြလေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် တင်ယုနွယ်မှာလည်း သိန်းမောင်၏ သူငယ်ချင်း အတော်များများနှင့် သိကျွမ်းလာခဲ့လေသည်။

သိန်းမောင် ဂိတ်ထိုးတတ်သည့် ဘုရင့်နောင်လမ်းဆုံအနီးရှိ တက္ကစီဂိတ်သို့ သူမ အရောက်အပေါက် များလာခဲ့သည်။ ယခင်ကတည်းက ယောကျ်ားလေး မိတ်ဆွေများနှင့် တရင်းတနှီး နေတတ်သော တင်ယုနွယ်မှာ ဂိတ်တွင် သိန်းမောင် မရှိသည့်အခါများ၌လည်း သိန်းမောင်၏ သူငယ်ချင်းများနှင့်ပင် အဖွဲ့ကျနေတတ်လေသည်။

” မနွယ်တို့ကတော့ တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ ပိုပိုလှလာသလိုပဲနော် ”

” ဟွန်း.. လာမြှောက်မနေစမ်းပါနဲ့.. စလင်းရယ်.. ငါ လခ မထုတ်ရသေးဘူး.. ”

” ဟာဗျာ.. မုန့်စားချင်လို့ မြှောက်နေတာ မဟုတ်ဘူးဗျ.. တကယ်ပြောတာပါ ”

” ဟင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

တင်ယုနွယ် သဘောခွေ့နေသည်။ မိန်းမတို့ သဘာဝ အမြှောက်ကြိုက်သည်ပဲ မဟုတ်လား။ ဒီ စလင်းဆိုတဲ့ ပထန်ကပြား ကောင်လေးကလည်း ဘယ်သူနဲ့တွေ့တွေ့ အောက်ကျို့ပြီး ပေါင်းတတ်သည့်လူမျိုး။ ဒီတော့ သူမနှင့် အမြဲလိုလို စကားလက်ဆုံကျကာ ခေါ်ပြောနှုတ်ဆက် ရင်းနှီးမှု ပိုရှိနေသူဖြစ်၏။

သိန်းမောင်ကတော့ သူ ကားဆွဲကောင်း၍ ဝင်ငွေဖြောင့်သည့်အခါတိုင်း တင်ယုနွယ်ကို ခေါ်ခေါ်ပြီး တည်းခိုခန်းတစ်ခုမှာ အပီဖြုတ်သည်။ သူမကလည်း သိန်းမောင်ဆန္ဒအတိုင်း အမြဲပင် လိုက်လျောသည်။ ဒါပေမယ့် သိန်းမောင်နဲ့ ကာမဆက်ဆံချိန်များ၌ တင်ယုနွယ် အလိုမပြည့်မှုများ ကြုံလာရသည်။

သိန်းမောင်လီးက လုံးပတ်တုတ်သော်လည်း သိပ်မရှည်။ ထို့ကြောင့် သူမမှာ အားရတင်းတိမ်ခြင်း မရှိပေ။ ပြီးတော့ သိန်းမောင်က သုတ်ထွက်လည်း အနည်းငယ် မြန်သည်။ စပြီးချစ်စ လိုးစတုန်းကတော့ သိန်းမောင်က တစ်ကြိမ်ဆုံလျင် ၂ ချီလောက်တော့ အနည်းဆုံး ဖြုတ်တတ်သည်။ နောက်ပိုင်း ဆက်ဆံမှုအကြိမ် များလာသည်နှင့်အမျှ တင်ယုနွယ်အပေါ် တပ်မက်စိတ် လျော့ပါးလာပြီး တစ်ချီကောင်းသာ ဖြုတ်နိုင်တော့သည်။ လင်နဲ့ကွဲပြီး လီးငတ်နေတဲ့ တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် အလိုးခံစရာ လီးတစ်ချောင်းရတော့လည်း အားရတင်းတိမ်မှု မရှိသဖြင့် အခက်ကြုံနေရတော့သည်။

—————————————-

တနေ့ သိန်းမောင်က တင်ယုနွယ်ကို တည်းခိုခန်းမှာ ခေါ်ဝိုက်ပြီး အပြန်၌ သူ့ကားကို ခရီးသည်တစ်ဦးက တားလေသည်။ ခရီးသည်က ခရီးဝေးသွားမည့်သူ။ ပိုက်ဆံအတော်ရမည့် ခရီးဖြစ်သည်။

” အစ်ကို အော်ဒါလိုက်သွားလိုက်မယ် နွယ်.. နွယ့်ကို ဂိတ်မှာ ချထားပေးခဲ့မယ်.. အဲဒီက ပြန်လို့ အဆင်ပြေမလား ”

” ရတယ် အစ်ကို.. လိုက်သွားလိုက်ပါ.. ”

တည်းခိုခန်းမှအပြန် တင်ယုနွယ်ကို သိန်းမောင်က လိုက်ပို့နေကျဖြစ်သော်လည်း ဒီနေ့တော့ အခြေအနေက ပြောင်းသွားသည်။ ဂိတ်ရောက်တော့ သူမ ဆင်းကျန်ခဲ့ပြီး သိန်းမောင်က ဘုရင့်နောင် တံတားဘက်မှ တက်သွားပြီး နယ်အော်ဒါလိုက်သွားခဲ့သည်။

ဂိတ်ထဲမှာ စကားဝင်ပြောဦးမည်ပြုပြီးမှ တင်ယုနွယ် အိမ်ကိုပဲ တန်းပြန်တော့မယ်ဟု စိတ်ကူးကာ လိုင်းကားဂိတ်ဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့လေသည်။

” မမနွယ်.. ဘယ်သွားမလို့လဲ ”

” ဟယ်.. စလင်း ငါပြန်တော့မလို့.. ကားစောင့်နေတာ.. ”

” ကျနော်နဲ့လိုက်ခဲ့လေ.. ဒီခရီးသည် အစ်ကို့ကိုပို့ပြီးရင် ပြန်လိုက်ပို့မယ် ”

စလင်းက ပျူငှာချိုသာစွာ ခေါ်နေတော့ တင်ယုနွယ် မငြင်းသာတော့။ ခရီးသည်က နောက်မှာထိုင်နေခြင်းကြောင့် သူမ ကားရှေ့ခန်းထဲသို့ စွေ့ကနဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ခရီးသည်က ကြို့ကုန်းဘက်သွားမှာ ဖြစ်သည်။ တင်ယုနွယ် အပြန်လမ်းသင့်သည်။ ဒါပေမယ့် စလင်းက ဘုရင့်နောင်အောက်လမ်းမှ ပတ်ပြီးမောင်းနေသည်။ ခရီးရှည်အောင်လုပ်ခြင်းဖြစ်၏။

သွားရာလမ်းတလျှောက် စလင်းက ကားဂီယာထိုးတိုင်း တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်တန်တွေကို မထိထိအောင် ပြုလုပ်နေသည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း အတွေ့အထိကို ခံစားမိသော်လည်း မသိချင်ယောင်သာ ဆောင်လို့နေသည်။ စလင်း၏ ဂီယာထိုးသောလက်က သူမပေါင်ကို လာထိမိတိုင်း အတွေ့ကို ငြိမ်သက်စွာ ခံစားနေသည်။ မကြာသေးသည့် အချိန်က သိန်းမောင်နှင့် လိုးဆော်ခဲ့ရာ၌ တင်းတိမ်ခြင်းမရှိသေးသော စိတ်ကို ဤအထိအတွေ့ဖြင့် အာသာဖြေနေမိသည်။

ခရီးသည်ပို့ပြီးတော့ စလင်းမှာ ပိုအတင့်ရဲလာသည်။ မတော်တဆလိုလို လုပ်နေရာမှ သိသိသာသာကြီး ပေါင်တန်တွေကို ထိတွေ့ကိုင်တွယ်လာသည်။ ဒါကိုလည်း သူမ မသိသလို လုပ်နေပြန်သည်။ အမှန်တော့ တင်ယုနွယ်မှာ စလင်းဆီမှ အထိအတွေ့လေးတစ်ခုအပေါ် အခြေခံပြီး မပြည့်ဝခဲ့သော သူမ၏ ရမ္မက်စိတ်တွေကို ဖြေဖျောက်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ စလင်း၏ စိတ်ထဲမှာတော့ သူမကို လက်တည့်စမ်းကြည့်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး သိမ်းသွင်းအချောင်နှိုက်ကာ ကာမကိုအရယူဖို့ ကြံစည်နေသည်ကို တင်ယုနွယ် မသိ။

” မနွယ်.. အချိန်ရသေးလား ”

” ဟင်.. ရပါတယ်.. ဘာဖြစ်လို့လဲ စလင်း.. ”

” ကျနော် အိမ်ခဏဝင်ချင်လို့.. လိုင်စင်သက်တမ်းတိုးစာရွက် ယူစရာရှိတာ မေ့ကျန်ခဲ့လို့.. ခဏပါ.. ဖြစ်လား ”

” ရပါတယ်.. သွားလေ.. ”

ကိုစလင်းက လူပျိုလူလွတ်၊ တစ်ယောက်ထဲနေသည်ဆိုတာ တင်ယုနွယ်သိသည်။ ယခု ကိုစလင်း ဘာအကွက်ဆင်ပြီး ဘယ်ခြေလှမ်း လှမ်းတယ်ဆိုတာလည်း ရိပ်မိသည်။ သူမမှာ စလင်းဆိုသူကို စိတ်ဝင်စား စွဲလန်းသည်ကား မဟုတ်။ ဒါပေမယ့် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကို ရမ္မက်အလိုအရ တပ်မက်သည့်သဘောဖြင့် ယခုအချိန်၌ ကိုစလင်း၏ အကွက်ဆင်မှုကို လိုက်လျောနေ၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခြင်းဖြစ်သည်။

တင်ယုနွယ် တွေးထင်ထားသည့်အတိုင်း စလင်းက သူ၏အိမ်ထဲသို့ အတင်းဖိတ်ခေါ်သည်။ အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ လက်ချင်း၊ အသားချင်းထိတွေ့မှုဖြင့် အသားယူကာ အစပျိုးသည်။ သူမက အလိုက်သင့် ငြိမ်သက်နေတော့ ပိုပြီးရဲလာသည်။ တင်ယုနွယ်ကို အလွန်လွယ်ကူသော ကြိုက်ကုန်း မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ် စလင်းက ထင်မြင်ချက်ချလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တင်ယုနွယ်၏ ခါးလေးကို ပွေ့ဖက်ကာ ပါးပြင်လေးကို နမ်းရှုံ့ခြင်းများပြုလုပ်လာလေသည်။

ဘယ်လိုပြောရမလဲ..။ တင်ယုနွယ်က လီးဆာပြီး အလိုးခံချင်နေသူ။ အလိုရမ္မက် မပြည့်ဝမှုတွေကြောင့် ထန်နေသူ။ စလင်းက တင်ယုနွယ်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေ၊ နို့တွေကို မြင်ယောင်ပြီး လီးတောင်နေသူ။ တင်ယုနွယ်ကို လိုးချင်နေသူ။ အခြေအနေတွေ ဖန်တီးပြီး နှစ်ယောက်စလုံးက ကိုယ့်လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဖို့ ကြံနေကြသူတွေဆိုတော့ အပေးအယူမျှသွားကြလေသည်။

စလင်းမှာ ရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေ ပြောမနေတော့ဘဲ တင်ယုနွယ်ကို သူ့အိပ်ခန်းထဲသို့ ပွေ့ချီသွားလေရာ တင်ယုနွယ်မှာ ရင်ဖိုလှိုက်မောစွာဖြင့် အားမတန် မာန်လျှော့သည့် ဟန်ဆောင်ကာ လိုက်ပါသွားတော့သည်။ စလင်းက သူမကို ကုတင်ပေါ်သို့ ချလိုက်ပြီး သူကပါ ကုတင်ပေါ်လိုက်တက်လာသည်။ ပြီးတော့ သူမ ဝတ်ထားသော ရင်စေ့အင်္ကျီလေး၏ ဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်သည်။ အထဲမှ ဘရာစီယာအနက်လေးက မလုံတလုံသိမ်းထုပ်ထားသော နို့အုံကြီးက ပြူးထွက်လို့နေသည်။

စလင်းက အာသာငမ်းငမ်းနှင့် ဘရာလေးကို ကြိုးစားဖြုတ်ပြီးနောက် နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ချေမွနေတော့သည်။ ခါးမှ ထမီအနက်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သောအခါ အမွှေးပါးပါးလေးနှင့် စောက်ဖုတ်လေးကို မို့မို့ဖောင်းဖောင်း တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ အကွဲကြောင်းထိပ်နားလောက်တွင်တော့ စောက်စေ့နီနီရဲရဲလေးမှာ သူမ ရာဂပိုးများ ထကြွနေမှုကြောင့် တောင့်တောင့်တင်းတင်းလေး တောင်နေလေသည်။

တင်ယုနွယ်ကတော့ တောင့်တခဲ့သည့် ဆန္ဒရမ္မက်များ အခုမှ ပြည့်ဝရတော့မည်မို့ အလိုက်သင့်လေး ငြိမ်သက်နေသည်။ ကာမအရသာအတွက် ရင်မောစွာ စောင့်မျှော်နေသည်။ စလင်း အဆင်သင့် လိုးနိုင်ရန်အတွက် သူမ၏ စေ့ထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသင့်တော်ဆုံး အနေအထားရောက်အောင် ကားပေးထားပြီး ရင်အစုံကိုလည်း မို့မောက်သည်ထက် မို့မောက်အောင် ကော့ထားပေးလိုက်မိသည်။

စလင်းသည် တင်ယုနွယ် နို့နှစ်လုံးကို ချေမွရင်း ပါးစပ်ကလည်း အငမ်းမရ စို့ပေးနေရင်းက သူမ၏ ဖောင်းမို့အိစက်၍နေသည့် စောက်ဖုတ်ပြင်တစ်ခုလုံးကို ဖွဖွရွရွလေးကိုင်ပြီးမှ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ လက်ညှိုးကို ထိုးထည့်ကြည့်သည်။ အထဲတွင် အရည်များ စိုရွှဲနေသော်လည်း စောက်ခေါင်းလေးက ကျဉ်းကျဉ်းလေး ဖြစ်နေသည့်အတွက် စလင်းမှာ အကြိုက်တွေ့သွားလေသည်။

တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် စလင်း၏ အိပ်ယာထက်ဝယ် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်လေး ဖြစ်နေလေသည်။ စလင်းက မပြောမဆို တင်ယုနွယ် ပေါင်ကြားထဲသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်လေတော့သည်။

တင်ယုနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စလင်းက အပြတ်အသပ် မက်မက်မောမော ယက်ပေးနေသည်။ လျှာပြားကြီးဖြင့် ဖင်ဝမှ စောက်စေ့အထိ အပြားလိုက် ယက်တင်သည်။ အစေ့ကို စုပ်သည်။

” ပလပ်.. ပြတ်.. ပွတ်.. ပြွတ်.. ”

” အ.. ရှီး.. ဟင်း.. စလင်းရယ် ကြံကြံဖန်ဖန်.. ”

ကလေးတစ်ယောက်မွေးတဲ့အထိ ပေါင်းခဲ့တဲ့ လင်ကလည်း တင်ယုနွယ်ကို စောက်ဖုတ်မယက်ပေးခဲ့ဖူးဘူး။ သူမကို ချစ်ပါသည်ဆိုသော သိန်းမောင်လည်း မယက်ပေးခဲ့။ ယခု ရမ္မက်ဆန္ဒကြောင့် လိုက်လျောမိခဲ့သော ကိုစလင်းကျမှ သူမကို အပီအပြင် ကြင်နာပြနေတော့ တင်ယုနွယ် ဘဝင်ခိုက်သွားရပြန်သည်။

စောက်ပတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စုပ်ယက်ပေးနေသော စလင်း၏ ဦးခေါင်းမှ ဆံပင်လိမ်လိမ်လေးများကို တင်ယုနွယ်က လက်ကလေးဖြင့် ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်း ကာမဖီလင်ကို အပီအပြင် ခံစားလို့နေသည်။

” အ.. ဟင့်.. အိုး.. ဟင်း.. အ.. ရှီး.. အင်း.. ”

” ပွတ်.. ပလပ်.. ရှလူး.. ရှလူး ”

” အာ.. ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ.. စလင်းရယ်.. ”

စလင်းလျှာကြမ်းကြီးက စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်၊ စောက်စေ့၊ စောက်ခေါင်းအပေါက်ဝလေးနှင့် စောက်ပတ်အတွင်းသား နီနီရဲရဲလေးတွေ အပေါ် လှုပ်ရှားလိုက်လေတိုင်း တင်ယုနွယ်တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီလှိုက်မောနေရပြီး နှုတ်မှလည်း အသံမျိုးစုံကို ညီးတွားနေရလေသည်။

” ပွတ်.. ပလပ်.. ပွတ်.. ပွတ်.. ”

” အဟင့်.. ဟင့်.. ဟင်း.. အ.. စ.. စလင်း တော်.. တော်ပြီ.. ဟာ.. အင်း.. ဟင်း.. ”

တင်ယုနွယ် စောက်ပတ်လေး ကျင်ဆိမ့်တက်လာပြီး ပြီးချင်ချင် ဖြစ်လာသောကြောင့် ကိုစလင်းခေါင်းကို အတင်းဆွဲမကာ စောက်ဖုတ်ဆီမှ ခွာထုတ်ပစ်လိုက်ရသည်။ လီးဖြင့် အလိုးမခံရသေးဘဲ ပြီးသွားမှာစိုး၍ ယခုလို တားလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

စလင်းက စောက်ဖုတ်ယက်ပေးပြီးသွားတော့ တင်ယုနွယ်ကို လိုးဖို့ တာစူလိုက်သည်။ သူမကို လိုးချင်နေခဲ့တာကြာပြီမို့ ယခုလို အခြေအနေပေးလာသည့်အခါ ချက်ချင်း တက်လိုးပစ်ချင်နေတာ ဖြစ်သည်။ ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေး ဖြစ်နေသော တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ စလင်းက နေရာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ခါးမှ ပုဆိုးမှာ ချွတ်ထားပြီးဖြစ်ရာ စလင်း၏ လီးမဲမဲကြီးမှာ ငေါက်ငေါက် ငေါက်ငေါက်နှင့် ထိုးထောင်နေလေသည်။

သူ့လီးချောင်းကြီးက ဖြူဖွေးသော တင်ယုနွယ်၏ ပေါင်တံသွယ်သွယ်များနှင့် လုံးဝဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်လို့နေသည်။ လီးက လုံးပတ်သိပ်မကြီး။ ဒါပေမယ့် ကျပ်လုံးလောက်ရှိပြီး အရှည်က တစ်ထွာနှင့် လက်လေးဆစ်လောက်ရှိရာ တရားလွန် ရှည်သည့် လီးပင်ဖြစ်သည်။

ကိုစလင်း၏ လီးကို မြင်လိုက်တော့ တင်ယုနွယ် တံတွေးပင် မျိုချလိုက်မိပြီး ရင်ထဲ နင့်ကနဲ ခံစားလိုက်သည်။ သိန်းမောင်၏လီးက သူမအတွက် တိုသောကြောင့် အာသာမပြေခဲ့။ ယခုတော့..။ စလင်းက တင်ယုနွယ် ဒကောက်ခွက်ကို သူ့လက်ဖြင့် ချိတ်ယူမပြီး သူမ၏ ဖင်ဆုံကြီး ပိုမိုကြွတက်လာအောင် ပြုလုပ်လိုက်သည်။ တင်ယုနွယ်၏ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာရုံသာမက ပေါင်ကို ဖြဲလိုက်သလိုလည်း ဖြစ်သွားတာမို့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေပါ ပြဲအာသွားသည်။

ထောင်မတ်နေသော လီးက တင်ယုနွယ် စောက်ဖုတ်ပေါ် ဟိုထိုးဒီတိုက်ဖြင့် တွင်းဝင်မဖြောင့် ဖြစ်နေသည်။ စလင်းက သူမ၏ ဒကောက်ခွက်ကို ချိတ်ယူပြီး လက်ထောက်ထားရခြင်းကြောင့် လီးကို လက်နှင့် ကိုင်သွင်းလို့မရချေ။ လီးက တော်ရုံနဲ့ ဝင်မလာတော့ တင်ယုနွယ် စိတ်မရှည်တော့။ အလိုးခံချင်နေသည်မှာ ရွထနေလေပြီ။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ လက်ကို ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကြား လျှိုသွင်းပြီး လီးကို ဆွဲကိုင်ကာ စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။

တင်ယုနွယ်၏ အလိုက်သိမှုကြောင့် စလင်းသဘောကျသွားကာ စောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့ထားသော သူ့လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်ချလိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

” ဖွတ်.. ဖတ်.. ဒုတ်.. ”

” အ.. အား.. ဟင့်.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. စလင်းရယ်.. အင်း.. ဟင်း.. ”

တင်ယုနွယ်ခင်မျာ ထိထိမိမိကြီး ဆောင့်လိုးခံလိုက်ရသဖြင့် ကိုစလင်းကို တငြီးငြီးလိုက်မိသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တိုးဝင်လာသော စလင်း၏ လီးကြီးက အတော်သန်၍ မာကျောလွန်းလှသည်။ သိန်းမောင်လီးထက် အများကြီးသာသည်။ ကိုသိန်းမောင်မှာ အသက် (၃၈) နှစ် ရှိပြီဖြစ်၍ သူ့သားလောက်ရှိသော စလင်း၏ လီးလောက်တော့ ဘယ် မာနိုင်တော့မလဲ။ မာကျောသော လီး၏ ထိမိမှုအတိုင်းအတာက ပိုသဖြင့် တင်ယုနွယ်မှာ တကိုယ်လုံး ဆိမ့်တက်၍ သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာပြီး စင်းကျနေသော သူမ၏ မျက်လုံးများကို ဖွင့်လိုက်ပြီး စလင်း၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းတော့သည်။

” ပြွတ်.. စွပ်.. ပြွတ်.. စွပ်.. ”

” အင့်.. အင့်.. အင့်.. ”

နှုတ်ခမ်းချင်းခွာပြီး တင်ယုနွယ်၏ ခြေနှစ်ဖက်ကို အထက်သို့ ထပ်တွန်းတင်လိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ စောက်ပတ်ဖြူဖြူလေးထဲသို့ တင်းကြပ်စွာ ထိုးသွင်းထားသော လီးမဲမဲကြီးကို ထင်ရှားစွာတွေ့ရသည်။ ဖြူဝင်းအိစက်ရှင်းသန့်နေသော စောက်ပတ်ဖွေးဖွေးလေးထဲသို့ မည်းနက်ပြောင်တင်းနေသော လီးချောင်းကြီးက ဇိကနဲ ဇိကနဲ ပက်ပက်စက်စက် လိုးဝင်နေသည်။ လီးချင်း မတူသည့် အရသာကို တင်ယုနွယ် သိရှိခံစားလာရသည်။ တမျိုးစီ ကွဲပြားသော အရသာကိုလည်း သတိပြုမိလာသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းလှသည်။

” ပွတ်.. စွပ်.. ပွတ်.. စွပ်.. ”

” အင့်.. အင့်.. အင့်.. ”

” နာလို့လား.. နွယ် ”

” ဟင့်အင်း.. ကောင်း..လို့.. ”

” ဒါဆို.. ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုးမယ်နော် ”

” အင်း.. ကိုလင်း သဘော.. ”

တင်ယုနွယ် စလင်းနှင့်ကျမှ အပေးအယူတည့်နေသည်။ ချစ်သူရည်းစားပုံစံမျိုး မဟုတ်ပဲ ကာမဆက်ဆံမှု တစ်ခုထဲအတွက် ပတ်သက်သော သဘောဖြင့် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပွင့်လင်းတာလည်း ဖြစ်သည်။

စလင်းတယောက် တင်ယုနွယ်ကို ပက်ပက်စက်စက်ဖြုတ်သည်။ စပြီး ခင်မင်ရင်းနှီးကတည်းက ဆော်ချင်နေသော စိတ်အခံရှိသူမို့ အခွင့်အရေးရတာနဲ့ အားမနာတမ်း ဆွဲပေးလိုက်သည်။ တင်ယုနွယ်ကလည်း ထိထိမိမိ အလိုးခံနေရတော့ အရသာတွေ့ကာ ရက်ရက်ရောရော ပေးကျွေးကာ အဘွတ်ခံသည်။ စလင်း စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လိုးသမျှ မငြီးမငြူ အဗျင်းခံသည်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မညှာမတာ ပိုးစိုးပက်စက် လိုးကြ ဆော်ကြ ခံကြလေသည်။

စလင်းက တင်ယုနွယ်ကို နည်းမျိုးစုံနဲ့ တွယ်သည်။ သူမယောကျ်ားဟောင်းရော၊ ကိုသိန်းမောင်ပါ မတီးခဲ့ရသည့် တင်ယုနွယ်၏ ဖင်ပါကင်လေးကိုပါ စလင်းက ဖွင့်လိုက်သည်။ တစ်နေ့လုံးနီးပါး အသားကုန် သမပြီး ညမိုးချုပ်ခါနီးမှပင် တင်ယုနွယ်ကို ပြန်ပို့လိုက်လေသည်။

တင်ယုနွယ်မှာ စလင်းကို ကုန်းရတာကို အသဲခိုက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူမ စလင်းကို မချစ်။ ကာမဆက်ဆံဖော်တစ်ယောက်လိုသာ ခံစားလို့ရသည်။ တင်ယုနွယ် အတွက်မူ စလင်းက ဆန္ဒဖြည့်ဖက်သာ ဖြစ်လေတော့၏။

ဤသို့ဖြင့် တင်ယုနွယ်၏ လိုအပ်နေသော ကွက်လပ်လေးကို စလင်းတစ်ယောက် အခွင့်သင့်တိုင်း ဖြည့်ပေးသွားရင်း.. တစ်ခုလပ်မှာ ကွက်လပ်.. မရှိပါ..။

ပြီးပါပြီ။



Wednesday, June 24, 2009

ဘကြီးထောင်ရဲ့ ချစ်ဒုက္ခ အပိုင်း ( ၅ )

ဘကြီးထောင်ရဲ့ ချစ်ဒုက္ခ အပိုင်း ( ၅ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသည်။

နောက်တော့ မောင်တူးပြန်ရောက်လာပြီးတောင်းပန်၊ ပိုးပိုးကလည်း သူမယောက်ခထီး ကြီးဆီက အဝ စားထားရပြီမို့ စိတ်ပြေ နေပြီဖြစ်ရာ လင်မယား ပြန်တည့်၊ အဆင်ပြေသွားကြပြန်၏၊မောင်တူး မှာ အခုသူညဘက်ထွက်ပြီး၊ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အရက်သွားသောက်မယ် ဆိုတာတောင် ပိုးပိုးက ရှောရှော ရူရူ နဲ့လွှတ်ပေးနေသဖြင့် ငါတခါတီးလိုက် တာနဲ့ မိန်းမ အချိုးပြေသွားပြီလို့ တွေးရင်းကျေနပ်နေ၏၊ ဒါပေမဲ့ သူ့အဖေ ဘကြီးထောင်က အခါခါတီးထား၍ သူ့မိန်းမ အချိုးပြေနေရသည်ဆိုတာ တော့ နည်းနည်းမှ မစဉ်းစားမိခဲ့ချေ။

...................................................................................

တနေ့ သော် ဘကြီးထောင် ၏အကိုကြီး အသည်းအသန်ဖြစ်သည် ဟုလူကြုံသတင်းရောက်လာသည်၊ ဘကြီးထောင်၏ အကိုကြီးမှာလူပျိုကြီး ဖြစ်သည်။ ငယ်ငယ်ကထဲက မိဘ ဆုံးသွားကြသော ဘကြီးထောင်တို့မောင်နှမတွေကို၊ သူတို့ ဖခင်ကိုယ်စား ပြုစုပျိုးထောင် စောင့်ရှောက်ခဲ့သူဖြစ်သည်၊ ယခုတော့ မသေခင် တွေ့သွားခြင်သည် ဆိုကာ ညီအငယ်ဆုံး ဘကြီးထောင်နူင့် သမီးကြီး မထွေးရီတို့ကို တွေ့ခြင်သည်ဟု အမှာပါးလိုက်သဖြင့်၊ သွားဖို့ ပြင်ကြရလေသည်။

ဘကြီးထောင် ရဲ့ အကိုကြီး ဦးသာဆန်းမှာ ရောဂါဝေဒနာ အပြင်းအထန်ခံစားရမှု ကြောင့် အရိုးပေါ် အရေတင် ပဲကျန်တေ့သည်၊ လွန်ခဲ့တဲ့ နူစ်နူစ်လောက်ကတောင်၊ မာမာ ခြာခြာရှိသေးသည်ဟု၊ ဘကြီးထောင် တွေးနေမိသည်။

“  အကိုကြီးရယ် ကျနော့် ကို စောစောစီးစီး ခေါ်ပါတော့လား၊ ဘာဖြစ်လို့ အခုမှ အကြောင်းကြားရတာလဲ ”

“  အင်းပါကွာ..ငါ မင်းကို ဒုက္ခ မပေးခြင်လို့ပါ၊ အခု ငါလည်း သေခါနီးပြီ၊ အသက်လည်း ကြီး ပြီဆိုတော့ အသေဖြောင့်ခြင်တယ် လေ၊ မင်းနဲ့ ငါ နူစ်ယောက်ထဲ ပြောခြင်လို့.. ”

“  ပြော ပြော အကိုကြီး၊ အခု အနားမှာ ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး.. ”

“  အေးအေး ငါငယ်ငယ်တုန်းက မိုက်လုံးကြီးခဲ့တယ်၊ မင်းငါ့ကို ခွင့်လွတ် နိူင်မှာ မဟုတ်ပေမဲ့ ငါ အသေဖြောင့်အောင် တော့ပြောသွားမှရတော့မယ် ”

“  ဟင်း အကိုကြီးက လည်း အကိုကြီးက ကျနော်တို့ ကျေးဇူးရှင်ပါ၊ ကျနော် အကိုကြီး အပေါ်မှာ ပစ်မှားမိတာတွေရှိတာ တွေတောင် ကျနော်က တောင်းပန်ရအုန်းမှာပါ ”

“  အင်း မဟုတ်ဘူး၊ မင်းမသိဘူး၊ ငါမိုက်လုံးကြီးခဲ့တာ၊ တွေ၊ ကဲ မထူးတော့ပါဘူးကွာ၊ ထွေးရီက တကယ်တော့ ငါ့သမီးကွ မင်းသမီးမဟုတ်ဘူး..ညွန့်ညွန့်သန်းက မင်းနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်တဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ.."

“  ဗျာ ”

ဘကြီးထောင် ရဲ့ ခေါင်းထဲ မှာ မဖြစ်နိူင်ဘူး ဆိုတဲ့ အသံတွေနဲ့ အတူ အံသြကြီးစွာ နားမလည်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ဦးသာဆန်းကို ငေးကြည့်နေမိပါတော့တယ်။

ဦးသာဆန်းရဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ အနူစ် ၃၀ ကျော်လောက်က ဇာတ်ကြောင်းပြန် ပြောပြနေတာကိုလည်း မကြားတချက်ကြားတချက်နဲ့၊.ဦးသာဆန်း ရက်လည် ဆွမ်းကျွေးသည့်နေ့မှာ ခေါင်းရင်းခန်းထိုင်နေသော ဦဇင်း ကို ဖူးမြင်လိုက်ရသည့်အခါ ပိုးပိုး၊လှလှ၊ ဒီးဒီး နူင့် မထွေးရီတို့ တစု အလွန် အံဩသွားကြတော့၏။

“  ဟင်...အို..ဖေဖေ.. ”

ဟုတ်ပါသည်၊ ဦးပြည်းစိမ်းလတ်လတ် စပ်စပ်နူင့် ဦးဇင်းမှာ ဘကြီးထောင်ပါတည်း..။

“  ဒီပေါက်ကျော်မ က မလာနိူင်ဘူးတခါထည်း ခရီးတခု သွားခါနီး အမြဲတန်း ဒီလိုပဲ  ”

ကိုသာဆန်း တယောက် ညွန့်ညွန့်သန်း တို့ တူ အရီး ကို ပြုံးစိစိ နဲ့ ကြည့်နေလေသည်။ ကိုသာဆန်း မြို့တက် ပြီး ကုန်ပစ္စည်း သွားဝယ် နေကြကို၊ ဒီနေ့ ညွန့်ညွန့်သန်းက သူ့ အဖေ အတွက် ဆေးကုန်နေသဖြင့် မြို့က တိုင်းရင်းသမားတော်ကြီးဆီမှာ ဆေး သွားယူဖို့ နူင့် ဈေးနည်းနည်း ပါးပါးဝယ်ဖို့ လိုက်ခဲ့မည် ဆိုသဖြင့် စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။

“  ပေါက်ကျော်မ က ရေချိုးရင်းချော်လဲ လို့ ခြေမျက်စေ့ နာသွားတယ်တဲ့ မလိုက်နိူင်တော့ဘူး တဲ့ နောက်တပတ်ကျမှ သွားရအောင်တဲ့ ”

လူကြုံတယောက်က လာပြောတော့ ညွန့်ညွန့်သန်း စိတ်တိုသွားသည်။ 

“  လုပ်ပြန်ပြီ ဒီကောင်မတော့၊ အဖေ့ ဆေးက ကုန်နေပြီ မသွားလို့ မဖြစ်တော့ဘူး၊ အရင်အပတ်ထဲက သွားရမဲ့ဟာကို၊ ကဲ ဒွေးလေးပဲ လိုက်ခဲ့တော့နော် ”

“  ဟယ်ညည်းက လည်း ရှာရှာပေါက်ပေါက် ငါ့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ အစောင့်မရှိဘူးဟဲ့၊ နင့်ဦးလေးကလည်း နောက်အပတ်မှ ပြန်ရောက်မှာ ကလေးတွေ ဘယ်သူကြည့်ပေးမှာတုန်း.. ”

ကိုရင်သာဆန်း ရှိတာပဲဟာ နင်တို့ နောက် အမျိုးတော် တော့မဲ့ဟာကို ”

“  အို ဒွေးလေးကလည်း ဘာတွေ ရှောက်ပြောနေတာတုန်း  ”

ညွန့်ညွန့်သန်း နဲနဲ ရှက်သွားသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒွေးလေးပြောတာလည်း မှန်တာပဲ သူနဲ့ ကိုဖိုးထောင်နဲ့ က နောက်နူစ်ဆိုရင် ယူကြတော့မှာ တရွာလုံး လည်း အသိဖြစ်နေပြီ၊ ကိုရီးသာဆန်းက ကိုဖိုးထောင်တို့ရဲ့ အကို အကြီးဆုံး၊ အခု ကိုဖိုးထောင်က ရန်ကုန်သွားနေတာ နောက် ၁၀ရက် တပတ်မှ ပြန်ရောက်မယ် ဆိုတာပဲ၊ အင်းမတတ်နိူင်ဘူး။

“  ဟဲ့အညွန့် ရဲ့ ဒါဆိုလည်း နောက်အပတ်မှ လိုက်တော့ကွာ၊ အခု ဒီရေတက်နေပြီ၊ သွားမှရတော့မယ်  ”

“  နောက်အပတ် မစောင့်နိူင်တော့ ဘူး ကိုရီးသာဆန်း ရဲ့ အခုပဲ လိုက်ခဲ့တော့မယ်၊ ဒွေးလေး အမေ့ကို ပြောပြလိုက်တော့၊ ကျမ ကိုရီးသာဆန်းနဲ့ပဲ လိုက်သွားတော့မယ် ”

အဲလိုအဲလိုနဲ့ ညွန့်ညွန့်သန်း ခေါ် အညွန့်တယောက် ကိုရီးသာဆန်းတို့ရဲ့ ပဲ့ထောင် လေးနဲ့ လိုက်လာခဲ့ ပါတော့တယ်၊ သူတို့ ရွာလေးကနေ မြို့ ဆီကို ရေစုန်ဆိုရင် ၃ နာရီလောက်၊ ရေဆန်ဆိုရင် ၈ နာရီ လောက်ကြာတတ်တယ်၊ ဒီရေပြန် အကျ ရေစီးသန်တော့ တော်ရုံလည်း ဆီကုန်လို့ မသွားကြဘူး၊အဲဒါကြောင့် ဒီရေနဲ့ သွားကြလာကြတာ။

ပဲ့ထောင်လေး က အရှေ့ပိုင်းက ကုန်တင်လို့ ရအောင် ဝမ်းဟောင်းလောင်းနဲ့ အမိုးအကာမရှိပေမဲ့ အနောက်ဘက် သုံးပုံ တပုံလောက်က အမိုး အကာနဲ့ သစ်သားကြမ်းခင်းက ရေနံဆီနဲ့ တိုက်ထားလို့ ဝင်းပြောင်နေတယ်၊ ကိုသာဆန်း ရဲ့ အကူ စက်ဆရာ သို့ မဟုတ်၊ လှေသူကြီး သို့ မဟုတ်၊ ခိုင်းဖတ် ဘယ်လိုခေါ်ခေါ် ခေါ်လို့ရတဲ့ နီတွတ် က စက်နိူးပြီး လှေစထွက်တာနဲ့ အဲဒီလှေ အနောက်ဘက်က အမိုးပေါ်တက်ပြီး ပဲ့ကိုင် နေတော့တယ်။

အမိုးအောက်မှာတော့ ကိုသာဆန်းနဲ့ ညွန့်ညွန်သန်းတို့ နူစ်ယောက်ပေါ့၊ ကိုသာဆန်းက ရေနွေးကြမ်းခွက်ကိုင်လို့ အသာစုတ်သောက်ရင်း ညွန့်ညွန့်သန်းကို မသိမသာ ငှေး ကြည့်လိုက်တယ်၊ ညွန့်ညွန့်သန်းကတော့ လှေပေါ်မှာ လွတ်ပစ်ထားတဲ့ ရုပ်ပြစာအုပ် အဟောင်းတအုပ်ကို ဟိုလှန်ဒီလှန်နဲ့ စိတ်ဝင် တစားဖတ်နေတယ်။

လှေစက်သံ တဘုတ်ဘုတ်နဲ့ လှေ တဖြူးဖြူး တိုက်နေတာတွေ၊ ရေပြင်ကျယ်ကြီးနဲ့ ကမ်းစပ်တွေ နားက ချျူံပုတ်တွေ စတဲ့ အရာတွေက မပြောင်းမလဲပဲ နာရီဝက်လောက်ကြာလာတော့ ကိုသာဆန်း တယောက် ပျင်းလာပြီး အတွေးတွေကလည်း နည်းနည်းရိုင်းလာသည်။ ကိုယ့်ညီအငယ်ဆုံး ဖိုးထောင် ရဲ့ ရီးစား မို့ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှ မထားပေမဲ့ ဒီကောင်မလေး ချောတာတော့ သတိထားမိခဲ့သည်၊ အခုလို နူစ်ယောက်ထဲ မြစ်ပြင် အလယ်ကောင်မှာ ဆိုတော့ ကြည့်စရာဒီတယောက်ပဲ ရှိတော့ စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်မိသည်။

တောသူ ပီပီ မိုးထဲနေထဲ အလုပ်လုပ်ရလို့ အသားအရည်မှာ ညိုတိုတို ရှိသော လည်း ၁၈- ၁၉ အပျိုသွေး ကြွချိန်မို့စိုစိုပြေပြေ လေးနူင့် ကြည့်ကောင်းနေသော ညွန့်ညွန့်သန်းမှာ ပါးပြင်တဖက်တချက်မှာ သနပ်ခါး ကွက် အကြီးကြီးတွေလုပ်ထားသည်၊ ထူပိန်းပိန်း သနပ်ခါးပေါ်မှာ မခြောက်ခင် ဘီးကြဲနူင့် ခြစ်ထား လို့ အစင်းအစင်းလေး တွေနဲ့ တမျိုးကြည့်ကောင်းနေသည်။

လက်မောင်းလေးတွေက ကစ်ကစ်ကလေးတွေ နဲ့ ချောမွတ် နေသည်၊ ခပ် ကျပ်ကျပ် ယောက်ကျားရှပ်ပုံစံ၊ လေးထောင့်ကွက် စိတ်စိတ် အဆင် အင်းကျီ အောက်မှ ဖေါင်းဖုထနေသည့် ရွေရင် အစုံက ရင်ဘတ်ပေါ်က ကြယ်သီးတွေ ကိုတောင် ပြုတ်ထွက်သွားတော့မည့် အလား ရုန်းကန်နေသလို ထင်ရသည်။ 

ခါးမှာ တင်းတင်း ကလေး စည်းထားသည့် ထမိန်တိုတို ကြောင့် စွံ့ကားလုံးဖွံ့ နေသော တင်လုံး ပေါင်တန် တွေက ထင်းထင်း ကြီး တွေ့နေရသည်၊ ဝတ်ထားသည့် ထမိန်တိုတိုကြောင့်ပေါ်နေရသော ခြေသလုံးတုတ်တုတ် ကလေးတွေကလည်း ကျစ်ကျစ်ကစ်ကစ် လေးနဲ့ မို့ မသိမသာ ခိုးကြည့်နေသော ကိုသာဆန်း တယောက် ကုန်းရက်ခြင်စိတ်ပင် ပေါ်လာရသည်။ ဒါပေမဲ့ ညီအငယ်ဆုံး ဖိုးထောင်ရဲ့ ရီးစား၊ နောက်နူစ်ဆိုရင် သူကိုယ်တိုင် ပေးစားတော့မည် ဟု စဉ်းစားထားသူမို့ စိတ်အတွေးရိုင်းတွေကို ခေါင်းထဲက အတင်းနှင်ထုတ် နေရသည်။

အဲဒါနဲ့ပဲ တောင်နေတဲ့ လီးကို ပေါင်ကြားညှပ်လို့ ဝါးဘိုးဝါး ထက်ခြမ်းကို ခေါင်းအုံး အုံးပြီး၊ လှေကြမ်းပေါ်မှာ တစောင်းလေးလှဲ မှေးနေလိုက်တယ်၊ သူမှေးကနဲ အိပ်ပျော်မလို့ ကြံတုန်း ဝူးကနဲ ဆူညံလာတဲ့ စက်သံကြောင့် ရုတ်တရက် အလန့်တကြားဖြစ်သွားတယ်။

“  ဟေ့နီတွတ် ရ ဘာဖြစ်တာလဲ.. ”

“  မသိဘူးကိုရီးသာဆန်း ရှပ်များတခုခု ဖြစ်သွားလားမသိဘူး.. ”

သူတို့နူစ်ယောက်သား အင်ဂျင်ကို မပြီး တပတ်လှည့် ပန်ကာက မလှည်တချက်လည်တချက် အင်ဂျက်က တော့ မောင်းနေသည်။

“  ငါ့လခွေးမှပဲ ထင်သားပဲ ဒီရှပ်မှာ ဒဏ်ရှိနေလို့ ငါအသစ်ဝယ်ထားတဲ့ ရှပ်ရော .. ”

“  ကိုရီးသာဆန်းပဲ ဦးကြီးလှတို့ လှေရှပ်ကျိုးတော့ အရေးပေါ် လာတောင်းလို့ ပေးလိုက်တယ်လေ သူတို့ ပြန်ဝယ်ပေးမယ်ဆိုပြီး မပေးသေးတာ မဟုတ်လား.. ”

အဲလိုနဲ့ နေလဲ စောင်း တဲ့ အချိန် ရောက်နေပြီမို့ နီးစပ်ရာကမ်းကို လှမ်းကပ်ပြီး လမုပင် တပင်မှာရဲ့ အမြစ်မှာ ကြိုးချည်လိုက်တယ်။

“  နီတွပ် မင်းဒီကတက်သွားရင် ဘယ် ရောက်မယ်ထင်သလဲ.. ”

“  ကျွဲကူးနားလောက်ရောက်မယ် ထင်တာပဲ ကိုကြီးသာဆန်း၊ မဟုတ်ရင်လည်း ကားလမ်းတော့ ပေါက်မှာတော့ ကားကြုံလိုက်သွားပြီး ကျွဲကူးက ဝပ်ရှော့မှာ ဝရိမ် ဆော်လိုက်မယ်လေ.. လောလောဆယ် သုံးလို့ရအောင်၊ နီးရင်တော့ ကျနော် သူတို့ကို ချက်ခြင်း ဆော်ခိုင်းပြီး ပြန်လာခဲ့မယ် ၊ ကျနော့် အိုးထဲမှာ ထမင်းတော့ ချက်ပြီးသားရှိတယ်၊ အညွန့် ဟိုထောင့်မှာ ကြက်ဥတွေလည်းရှိတယ် ပြုတ်ထားလိုက်ပေါ့ ဗိုက်ဆာရင်စားလို့ရအောင်... ”

နီတွပ်တကောင်တော့ ဝန်ရိုးတချောင်း ထမ်းပြီး ပေါင်လည်လောက်နှစ်တဲ့ ရွံ့ တွေနဲ့ လမုပင်အမြစ်တွေကြားက နေ ကမ်းပေါ်တက်သွားလေရဲ့၊ သူတို့ ဆီမှာက လည်း ဒါမျိုးတွေက ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိတော့ မဆန်းတော့ပြီ၊ ညွန့်ညွန့်သန်းက မီးဖိုဖက် ထွက်သွားပြီး မီးမွေး ရေနွေးအိုးတည် စလုပ်နေတော့သည်။

ကိုသာဆန်း အတွက်ကသာ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်ပြီး လီးတဆတ်ဆတ်တုန် နေသည်၊ အခုနကလေးကတင် စိတ်ရိုင်းတွေက အမျိုးမျိုး တွေးနေရာက မမျှော်လင့်ပဲ၊ နူစ်ယောက်ထဲ ဆိပ်ကွယ်ရာမှာ လှိုင်းလေး တပုတ်ပုတ် ရိုက်ခတ်သံကိုသာ ကြားနေရတော့ တဲ့ အခြေအနေရောက်လာခဲ့တာကိုး။

မှောင်ရီလေး နည်းနည်းပျိုးလာတော့ နေ့ခင်းထဲက အုံ့နေတဲ့ မိုးက တဖျောက်ဖျောက်ကျလာခဲ့သည်၊ ဒီအရပ်တွေက မိုးစမရွာလိုက်နဲ့ ရွာလိုက်တာနဲ့က တပတ်လောက်က အနည်းဆုံး မရပ်မနားရွာလေ့ရှိသည်။ ညွန့်ညွန့်သန်းက ထမင်းစားဖို့ ခေါ်လို့ ကိုသာဆန်း က မစာသေးဘူးစားနူင့်လိုက်တော့ ဟုဆိုကာ ကြောင်အိမ်သေးသေးလေးထဲက အာမီရမ် ပုလင်း သောက်လက်စ ကို ဆွဲယူပြီး ရေနွေးကြမ်းပုဂံ လုံးထဲ ထည့်သောက် နေလိုက်သည်။ ညွန့်ညွန့်သန်းက ငါးခြောက်ဖုတ်လေး နူစ်ချောင်းလောက်ကို ကြွေရည်သုတ်သံပုဂံပြားလေးတချပ် မှာထည့်ပြီး သူ့ရှေ့လာချပေး၏၊

“  ဒီမိုး ဒီလေနဲ့ နီတွပ် တကောင်တော့ ခရီးမှရောက်ပါ့မလားမသိဘူး.. ”

ညွန့်ညွန့်သန်းက သူမဖာသာ ညည်းသလိုနဲ့ ကိုသာဆန်း ကိုပြောလိုက်သည်။ကိုသာဆန်းက မယုတ်မလွန်ပင်

“  ရောက်သွားမှာပါ၊ ဒီကောင်က အကြမ်းခံနိူင်ပါတယ်၊ ဒီလောက်မိုးလောက်တော့ အပျော့ပါ... ”

ဒါပေမဲ့ သူစိတ်ထဲမှာတော့ သိနေသည်၊ နီတွပ်ဆိုတဲ့ စောက်ပျင်းကောင် ရွာတရွာရောက်တာနဲ့ အရက်ရှာသောက်ပြီး ကားကြုံမရလို့ ဟုအကြောင်းပြမှာ မြင်ယောင်မိသေးသည်။နောက်တော့ မိုးက တဖြေးဖြေးနဲ့ သည်းလာ လို့ တာလပတ် အကာတွေ ပတ်ပတ်လည်မှာ ရှောက်ချရသည်။ နဂိုလ်ကမှ နေရာကျဉ်းကျဉ်းလေး၊ မှာ အခု အပြင်က မိုးပက်လို့ ရွဲကုန်သဖြင့် အိပ်ဖို့ ရာလူ ၃ ယောက် ကပ်အိပ်လို့ရလောက်တဲ့ အကျယ်ပဲ ကျန်တော့သည်။ အထဲမှာ အလင်းရောင် အတွက်က ဘက်ထရီနဲ့ ထွန်းတဲ့ ၂ ပေ မီးချောင်းလေးရှိသည်။

ဒီရေကလည်း ပြန်ကျတော့မည်ဆိုတော့ ဒီညကတော့ ဒီမှာအိပ်ရမည်မှာ သေခြာ နေတော့သဖြင့်၊ အိပ်ဖို့ ယာပြင်ကြရသည်၊ နီတွတ်ရဲ့ စောင်တထည်သာ ရှာတွေ့လို့၊ ကိုသာဆန်းက ညွန့်ညွန့်သန်းကို ပေးလိုက်သည်။

“  ကဲကဲ နင်အိပ်ခြင် အိပ်တော့၊ ကိုရီး ခနထိုင်လိုက်အုန်းမယ်၊ ငါက စောင်မလိုဘူး၊ ဆေးသောက်ထားတယ် ဟဲဟဲ.. ”

ကိုသာဆန်းတယောက်ထဲ တဖြေးဖြေးခြင်းဖြိုနေတော့ အာမီရမ် လည်း ဖင်ကပ်ဖြစ်နေပြီ၊ လူကလည်း သွေးကြွနေပြီ၊ သူ့ကို ကျောပေးကာ တစောင်းလေး အိပ်နေသော ညွန့်ညွန့်သန်း၏ ဖင်ကြီးမှာလည်း ကားစွင့်တက်နေသည်ကို ကြည့်ပြီး တံတွေးတွေမြိုမြို ချနေရတော့ အာမီရမ်ကို ရေရောနေဖို့ပင်မလိုတော့၊ တံတွေးရောသောက်နေသည်လို့ သဘောထားလို့တောင်ရ အောင် ဂလုဖြစ်နေရသည်။

နောက်ဆုံး အရက်လဲကုန် စိတ်ကလည်း ဆက်မထိန်းထားနိူင်တော့ သဖြင့် ညွန့်ညွန့်သန်း အိပ်နေရာ အနားတိုးသွားပြီး ရေအိုးကြီးလို လုံးဝန်း ကားစွံ့ နေတဲ့ တင်ပါးကြီးပေါ်တွေကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ ဖွဖွလေးတင်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ညွန့်ညွန့်သန်း လည်း ယောက်ကျားတယောက်နဲ့ အဲလိုဆိပ်ကွယ်ရာမို့လို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေရခဲ့ပါတယ်။ ကိုဖိုးထောင်နဲ့ သမီးရီးစားဖြစ်တာ ကြာခဲ့လို့ ယောက်ကျားသားတယောက်နဲ့ အထိအတွေ့ အပွတ်အသတ်တွေကတော့ ကြုံဖူးပေမဲ့ သူတို့ နူစ်ယောက်စလုံးက မင်္ဂလာဦးညအတွက် ဆိုပြီး အဆုံးစွန်ခရီးကိုတော့ မလွျှောက်ခဲ့ကြပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကိုဖိုးထောင် ရန်ကုန်သွားတာ ဒီအပတ်က နည်းနည်းကြာတော့ အထိအတွေ့ အဆုပ်အနယ်လေး တွေကို တမ်းတနေမိ၊ ဆာနေမိနေပါသည်။ 

အခုလည်း ကိုရီးသာဆန်းရဲ့ ရမက်လွှမ်းတဲ့ အကြည့်တွေကို သတိထားမိပေမဲ့ ကိုယ့် ခဲအိုတော် ရမဲ့သူမို့လို့ ဘယ်လိုမှ စိတ်ထဲ မှာ မထားခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ နီတွပ်ထွက်သွားလို့ လှေထဲမှာ ကိုရီးသာဆန်း နဲ့ နူစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တော့ သူမစိတ်တွေလည်း ဘာလို့မှန်းမသိ လှုပ်ရှားလာပြီး ရင်တွေလည်း တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေရပါတယ်။

ဒါကြောင့်လည်း အခု ကိုသာဆန်း သူမ တင်ပါးပေါ် လက်တင်လိုက်တာနဲ့ ညွန့်ညွန်သန်းက ချက်ခြင်းသိလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူမစိတ်ကလည်း နူစ်ခွဖြစ်နေပါတယ်။ သူမက တကယ်လို့ ထလိုက်ရင်လည်း သူ့ခဲအို လူပျိုကြီး အရမ်းရှက်သွားမလား၊ တကယ်လို့ ငြိမ်ခံပြီးအိပ်ခြင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ရင်ရော၊ သူကဘယ်အဆင့်နဲ့ ရပ်သွားမှာလဲ။

သူမကိုယ်တိုင်မှာလည်းစိတ်လှုပ်ရှားမှု တွေနဲ့ အဖုတ်ထဲမှာ အရည်ကြည်တွေစိမ့်ထွက် လာနေတာကို သိနေပါတယ်။တကယ်လို့ ကိုသာဆန်းလည်း ကိုင်ကြည့်ရုံလောက်ပဲ၊ ဒိထက်မပိုဘူးဆိုရင်၊ သူမက အိပ်ခြင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်မယ်ဆိုရင်၊ နောက်ကျတော့ ဒီအဖြစ်အပျက်ကို ဘယ်သူမှ ပြန်မပြောပဲ ဘယ်တုန်းကမှ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပါဘူးလို့ ဟန်ဆောင်နေလို့ရတယ်၊ နိူးနေတယ်ဆိုတာ သူသိသွားရင် ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး၊ ..... ညွန့်ညွန့်သန်း ကိုယ့်အတွေးတွေနဲ့ ကိုယ်ရူတ်နေတုန်း ဖြတ်ကနဲ့ သူမထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး၊ သူမအတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါ အတင်းဆွဲချွတ်နေတာခံရတော့ ဟန်ဆောင်လို့မရတော့ပါ။

“  ဟင်..ကိုရီးသာဆန်း...ဘာ.ဘာ..လုပ်တာလဲ...မကောင်းပါဘူး... ”

ကိုသာဆန်းက စကားပြန်မပြောတော့၊ တစောင်းအိပ်နေသော ညွန့်ညွန့်သန်း ကို မှောက်ရက်ဖြစ်သွားအောင်တွန်းဖိလိုက်ပြီး ညွန့်ညွန့်သန်း ပုခုံးနူစ်ဖက်ကို သူ့လက်များဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ တွန်းဖိထားလိုက်သည်၊ အတွေ့အကြုံ မရှိသော အပျိုဖြန်းမလေးက ကုန်းရုံးထတော့ သူမကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို အဖိခံထား သဖြင့် အောက်ပိုင်း ဖင်ကြီးသာထောင်ထ လာရသည်။ 

ကိုသာဆန်းကသူ့ပုဆိုးမရှိတော့သော ခါးအောက်ပိုင်း ကို ညွန့်ညွန့်သန်း ပေါင်နူစ်လုံးကြားဝင် ဒူးထောက် ထားလိုက်သဖြင့် ကမန်းကတန်း ပြန်မှောက်ချဖို့ ကြိုးစားသည့် ညွန့်ညွန့်သန်း၏ ပေါင်လုံးများမှာ ကိုသာဆန်း ပေါင်များပေါ် သွားကျပြီး၊ ထောင်မတ်နေသော ကိုသာဆန်း၏ လီးကြီးက သူမ ပေါင်ခွဆုံကို သွားထောက်မိသည်။

အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားကိုထောက်မိပြီးချော်ထွက်သွားသည်ထင်သည်၊ ညွန့်ညွန့်သန်း၏ ပါးစပ်မှလည်း အင့်ကနဲ အသံထွက်သွားသည်၊ အော်မကြားခေါ်မကြားသည့်နေရာမှာ ရောက်နေသည့် အပြင် မိုးကလည်း သည်းသည်းမည်းမည်းရွာချနေသည့်အတွက် အော်ဟစ် အကူအညီတောင်းလို့ကလည်း ဘာမှထူးမည်မဟုတ်သည်ကိုနူစ်ယောက်စလုံး ကသိနေကြသည်မို့ အသံတိတ် တိုက်ပွဲဆင် နေကြသည်။ 

ကိုသာဆန်းက အပေါ်စီးမှ အသာရ နေသည်မို့ ညာဘက်တထောင်နူင့်ညွန့်ညွန့် သန်း၏ကျောပြင် ကိုဖိထားပြီး ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် သူ၏လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အရည်စို့စို့လေး ဖြစ်နေသော ညွန့်ညွန့် သန်း၏ အဖုတ်ဝကိုစမ်းတေ့ကာ ဖိသွင်းချလိုက်ရာ။။

“  အား..အမလေး သေပါပြီတော့..ကိုရီးသာဆန်းရယ် ညွန့် ကန်တော့ပါရဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ မကောင်းပါဘူး ကိုရီးရဲ့... ”

ညွန့်ညွန့်သန်း အဖုတ်လေး မှာ နဂိုလ်ထဲက စို့စို့လေး စိမ့်နေသော အရည်တွေ ရှိနေတာက တကြောင်း၊ ကိုသာဆန်း လီးကြီးကလည်း သံချောင်းပမာ၊ အပေါက်မရှိရင် တောင် ထိုးဖေါက်ပစ်တော့မလောက် မာတောင်တင်းထနေတော့ ဖျစ်ကနဲ တဝက်လောက် တိုးဝင် သွားသည်။

အပျိုမလေး မှာ ဆတ်ဆတ်ခါအောင်နာသဖြင့် အတင်း ရုန်းကန်ရာ ခက်ခက်ခဲခဲ ပုံစံ အနေ အထားကြောင့် ကိုသာဆန်းခမျာ ရှေ့ဆက်မတိုးနိူင်၊ ဒါပေမဲ့ လီးကြီးက တဝက်လောက် ညွန့်ညွန့်သန်း အဖုတ်ထဲ မြုပ်နေပြီမို့ ကိုင်ချိန်ထားရန် မလိုတော့ဘဲ၊ လက်နူစ်ဖက်လုံးအားသွားသဖြင့် ညွန့်ညွန့်သန်းလက်မောင်းကစ်ကစ်လေး နူစ်ဘက်ကို အနောက်မှ ဆုပ်ကိုင်ပြီး လှေကြမ်းပေါ် ဖိကပ်ထားလိုက်လေသည်။ ညွန့်ညွန့်သန်းမှာလည်း တကိုယ်လုံးမှာ လှုပ်လို့ရတာ ခေါင်းနဲ့ ဖင်ပဲ ရှိတော့ရာ၊ သူမ ဖင်ကိုလှုပ်လေ ကိုသာဆန်းလီးကြီးက ပိုနစ်ဝင်လာလေဖြစ်သဖြင့် သူမခေါင်းကိုသာ တယမ်းယမ်း နူင့် ကိုသာဆန်းကို လွှတ်ပေးဖို့ ငိုရှိုက် တောင်းပန်နေလေသည်။

ကိုသာဆန်း အဖို့မှာ ကား၊ နူးအိနွေးထွေး နေသော အပျိုမ စောက်ခေါင်းထဲ သူ့လီးတဝက် စေးစေးကျပ်ကျပ် ဖြင့် ရောက် နေပြီဖြစ်၍ အနောက်က ဒါးမြှောင်နူင့်ထောက်ကာ နောက်ဆုပ်ခိုင်းရင်တောင် သေခါမှ သေရော ရှေ့တိုးတော့ မည့် အခြေ အနေ ဖြစ်နေရာ ညွန့်ညွန့်သန်း ၏ ငိုရှိုက်သံ၊ တောင်းပန်သံများ သူ့နားထဲ မဝင်နိူင်တော့ပါ၊ ညီဖြစ်သူ ၏ မယားလောင်းဆိုတာက တော့ သတိတောင် မရတော့။ ကာမ ဘီလူးစီးနေပြီတကား။

ညွန့်ညွန့်သန်း ရုန်းကန်မှု နည်းနည်း လျှော့သွားတော့မှ ကိုယ်အနေအထားကိုပြင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို လက်တဆစ်လောက် ဆွဲထိုးလိုက် ဖြေးဖြေးခြင်းပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေလေသည်။ ညွန့်ညွန့်သန်းအဖို့လည်း ရုန်းကန်နေရသော်လည်း မိမိစောက်ခေါင်းထဲ မှာ မကြုံစဘူးယောက်ကျားတယောက် ၏လီးကြီးမှာ၊ ပူပူနွေးနွေး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် တိုးဝင်ထွက် လှုပ်ရှားနေသဖြင့် စောက်ရည်များ သူ့ အလိုလိုထွက်လာရာ လီးကြီး၏ လှုပ်ရှားမှုကို ပိုမိုလွယ်ကူလာစေခဲ့သည်။

ကိုသာဆန်း လီးကြီး အဆုံးရောက်ခါနီးအထိကို ကောင်းကောင်းလိုးနေသည့်အချိန်မှာတော့ ညွန့်ညွန့်သန်းတယောက်လည်း ရုန်းဖို့ မေ့နေလေပြီ၊ ကိုသာဆန်းလည်း ရှိုက်သံလေး စဲသွားပြီး ငြီးသံလေး များက သူ့လီးကြီးထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း အီးကနဲအီးကနဲ ထွက်လာတော့သဖြင့်၊ ညွန့်ညွန့်သန်း လက်မောင်းများကို ချူပ်ကိုင်ထားရာက လွတ်လိုက်ပြီး၊ သူမ၏ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ကိုင်ကာကောင်းကောင်း လိုးပေးနေမိတော့သည်။

ညွန့်ညွန့်သန်း တယောက်မှာလည်း စိတ်ညို့ခံထားရသည့်လူ တယောက်လို၊ မျက်စေ့ကိုစုံမှိတ် လက်နူစ်ဘက်က စောင်စကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူမ ဖင်ကြီးကို ပြန်ပြန်ကော့ပေးလာနေမိတော့သည်။ 

ကိုသာဆန်းမှာ နေ့လည် လှေထွက် ကတဲက တင်းလာခဲ့ရသောကြောင့် ကြာကြာ မထိန်းနိူင်တော့ပဲ သူ့လီးကြီး မှာ ပြီးခြင်လာသောကြောင့် ဒစ်ကိုအပေါက်နားရောက်သည်ထိ ဆွဲထုတ်ပြီးတအားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ၊

“  ဖျစ်...ဖတ်.. ”

“  အမလေးတော့..သေပါပြီ.. ”

ကိုသာဆန်းက သူ့ပေါင်ခြံနူင့် ညွန့်ညွန့်သန်း ၏ဖင်ကြီးများကို ပြားကပ်နေသည်အထိ ဖိကပ်ထားပြီး သူ၏လီးကြီး မှ သုတ်ရည်များ ညွန့်ညွန့်သန်း စောက်ခေါင်း အတွင်းထဲ ဖြတ်ကနဲ ဖြတ်ကနဲ ညှစ်ထုတ်နေသည်ကို အရသာခံနေလိုက်တော့သည်။သူ့လီးကြီးမှ အရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားမှ ကိုသာဆန်း အသိတရား ချက်ချင်း ဝင်လာခဲ့သည်။

“  ဟိုက်..ငါမှားပြီ..သွားပြီ...ငါ့ညီရဲ့ ဇနီးလောင်းကို ငါ ပြစ်မှား မိပြီ... ”

သောက်ထားတဲ့ အမူးတွေလည်း ပြေသွားပြီးလှေအနောက်ဖက်သို့ ပြေးထွက်လာခဲ့သည်၊ ညွန့်ညွန့်သန်း၏ လှေတွင်းမှ တရူံ့ရူံ့ ရိူက်သံ လေးကို လှေပေါင်းမိုးပေါ် ကျနေတဲ့ မိုစက်သံ တဖြောင်းဖြောင်းက ဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့ပြီးတဖွဲဖွဲရွာနေသော မိုးရေတွေအောက်၊ လှေပဲ့ပိုင်းမှာ ကိုသာဆန်း တယောက် ငူငူကြီးထိုင်နေမတော့သည်။

ညွန့်ညွန့်သန်းလည်း ရှိုက်နေရာမှ တဖြေးဖြေး ရပ်သွားခဲ့ပြီး ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်စဉ်းစားနေ မိသည်၊ ငါ အခုနတုန်းက ဘာလို့ အသည်းအသန်မရုန်းမိတာလည်း၊ ငါလည်း အထိအတွေ့ကို သာယာမိသွားတာမဟုတ်လား၊ နဂိုလ်ထဲက သွေးသား ဆူဖြိုး စ အရွယ် ကိုဖိုးထောင်နဲ့ အပေါ်ရံ အထိအတွေ့လေးတွေကြောင့် ကြွရွ ပြီးသွေးဆူနေ တဲ့ သူ့ အသွေးအသားတွေက သူ့ဦးနှောက်ရဲ့ ဆင်ခြင်တုံ တရားတွေကို တားဆီးပိတ်ပင်ခဲ့တာပါလား။ 

ကိုရီးသာဆန်းကို ချည်းပဲ အပြစ်တင်လို့ မတရားပါဘူး၊ ကိုသာဆန်းက တကယ်လည်း သဘောကောင်း ပြီး သူ့ ညီ၊ညီမငယ်တွေကို အကိုကြီး အဖအရာ ဆိုသလို ပြုစု စောင့်ရှောက် ပျိုးထောင်ခဲ့ရလို့၊ ဒီအရွယ်ရောက်တာတောင်မှ ရီးစား မထား အနစ်နာခံပြီး စီးပွားရေးလေး ဖြစ်အောင်လုပ်နေခဲ့တာ သူလည်းအသိ တရွာလုံးလည်း အသိ မဟုတ်လား။

ဟင် အခုတောင် ဒီလောက် မိုးရွာနေတာ ဘယ်ထွက်သွားပါလိမ့်၊ ညွန့်ညွန့်သန်း တယောက် စိတ်ပူသွားပြီး တာလဘတ် အကာလေး ဟကြည့်လိုက်မိသည်၊ လှေပဲ့မှာ မိုးရွာထဲ ငုတ်တုတ် ထိုင်နေသော ကိုသာဆန်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“  ကိုရီးသာဆန်း လာလာ အထဲဝင်လေ ဘာလုပ်နေတာလည်း မိုးထည်းမှာ တော်ကြာဖျားနာ အအေးမိနေမယ်.. ”

ကိုသာဆန်းက ခနမျှတုံ့ဆိုင်းနေပြီး နောက် လှေပေါင်းမိုးအောက် ငုံ့ဝင်လာသည်။

“  အို ရေစိုကြီးနဲ့ အထဲမှာ အကုန်ရွဲကုန်မှာပေါ့ ရေစိုတွေ ချွတ်ညှစ်လိုက်အုန်းလေ၊ ရော့ဒီမှာ သဘက်တထည်တော့တွေ့တယ် ”

ကိုသာဆန်းက ညွှန့်ညွှန့်သန်း ပြောသမျှကို ပါးစပ်မှ ဘာသံမှ မထွက်ပဲ စက်ရုပ်လို လှုပ်ရှား နေ၏၊ မိုးရေထဲ ကြာကြာနေလိုက်ရသဖြင့် အမူးတွေလည်း ပြေ လူလည်း လန်းလန်းဆန်းဆန်း ဖြစ်သွား၏။

ခါးမှာ သဘက်တိုလေးကို လုံသည်ဆိုရုံသာပတ်ထားသော ကိုသာဆန်းက ညွှန့်ညွှန့်သန်း တစောင်းအိပ်နေသည့်ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်၊ လှေတွင်းမှာက နေရာကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ် မို့ အဝေးကြီးခွာနေချင်လည်း နေလို့မရပေ၊ အခုနက လိုးလိုက်ရသည့် အရသာက ပြန်ပေါ်လာပြီး ညွန့်ညွန့်သန်းဆီက မိန်းခလေးနံ့ကလည်း လှေပေါင်းမိုး ကျဉ်းကျဉ်းလေး ထဲမှာဆိုတော့ ထုံနေသည်။ ကိုသာဆန်း ၏ဖွားဘက်တော်က တဖြေးဖြေး ခြင်းမာတင်းလာခြေပြီ၊ 

“  ညွန့်ညွန့်  ကိုရီးသာဆန်းကို အရမ်းမုန်းသွားပြီလားဟင်.. ”

ညွန့်ညွန့်သန်းဆီမှ ဘာသံမှ မကြားရ။

“  ညွှန့်ညွှန့် ကိုတော့ ကိုရီး အရမ်းချစ်သွားပြီ၊ ကိုရီး ညွန့်ညွန့်ကို လက်ထပ်ယူမယ်၊ ညွန့်ညွန့် ကရော ဘယ်လို သဘောရသလဲဟင်... ”

ညွန့်ညွန့် သန်းဆီက ဘာသံမှ မထွက် ညွန့်ညွန့်သန်း ခေါင်းထဲ မှာကား ဦးနှောက် ပူအောင်ကို စဉ်းစားခန်းထုတ်နေလေသည်။ အင်းငါလည်း သူ့လက်ချက်နဲ့ အပျိုရည်ပျက်သွားခဲ့ပြီ၊ သူ့ အတည်တကျ ယူမယ်ဆိုတော့ ကာ ငါလည်း မနူစ်နာတော့ဘူးပေါ့၊ ကိုရီးသာဆန်းကလည်း လူဆိုးမှ မဟုတ်တာ၊ တကယ်ဆို ကိုဖိုးထောင်ထက်တောင် သဘောကောင်းသေးတယ်။ ငြင်းလိုက်ရင်ကော ငါဘာလုပ်ရမှာလည်း၊ ကိုဖိုးထောင်ကို လိမ်ညာပြီးလက်ထပ်ရမှာလား၊ဒါမှမဟုတ် ကိုဖိုထောင်ကို လည်း လက်မထပ်တော့ပဲ အပျိုကြီးပဲ တသက်လုံး လုပ်သွားလိုက် ရင်ကောင်းမလား၊ စသည်စသည် တွေးတောနေပါသည်။

“  ညွန့်ရယ် အဲလိုကြီးငြိမ်မနေပါနဲ့..ကိုရီးကို ဆူခြင် ဆဲခြင်ရင်လည်း ဖွင့်ထုတ်လိုက်ပါ၊ ကိုရီးခံနိူင်ပါတယ်...အားလုံးက ကိုရီးရဲ့ အပြစ်တွေပါ.. ”

ကိုသာဆန်း ပါးစပ်ကပြောနေရင်း လက်က လည်း တစောင်းလေး သူ့ကို ကြောပေးအိပ်နေတဲ့ ညွန့်ညွန့် သန်းရဲ့ လက်မောင်းလေးတွေကို ပွတ်ပေးတော့ ညွန့်ညွန့်သန်း ကိုယ်တွင်းမှာလည်း ဓါတ်လိုက်သလို တဖျဉ်းဖျဉ်း ဖြစ်လာပါတယ်။ 

နောက်ဆုံး စိတ်မရှည်ပဲ ညွန့်ညွန့်သန်း ပုခုံးနူစ်ဘက်ကို ဆွဲပြီးပက်လက်လှန်သူ့ဖက်လှည့်လိုက်တော့ မျက်ရည်တွေ စီးကျနေတဲ့ မျက်လုံးအစုံကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပိတ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊ ကိုသာဆန်းတယောက်လည်း မနေနိူင် တော့ပဲ ညွှန့်ညွှန့်သန်း မျက်နှာတပြင်လုံးနမ်းရှုံ့ရင်း က နူတ်ခမ်းထူထူ လေးတွေကိုပါငုံစုပ်လိုက်ပါတယ်၊ နောက်တော့ ညွန့်ညွန့်သန်းရဲ့ ဖောင်းကြွနေတဲ့ နိူ့နူစ်လုံးကို အင်းကျီပေါ်ကပဲ အုပ်ကိုင်ပြီး ဖျစ်ညှစ်လိုက်တော့ အားကနဲ အသံနဲ့ အတူ ညွန့်ညွန့်သန်း လက်တွေက ကိုသာဆန်း လည်ဂုတ်ကို တွယ်ဖက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။

လူသူတွေနဲ့ လည်း မနီး၊ ညမှောင်မှောင် မိုးသည်းသည်း၊ နေရာကျဉ်းကျဉ်း လေးထဲမှာ နူစ်ယောက်ထည်းရှိတဲ့၊အဖိုနဲ့အမ၊ အသွေးအသားတွေ ရဲ့ တောင်းတမှုကို သူတို့ မလွန်ဆန် နိူင်ခဲ့ကြ၊ နူစ်ဦးစလုံးရဲ့ ပြင်းပြတဲ့ ရမက်နဲ့ အာသာ တွေက လှေကလေးကို တသိမ့်သိမ့်လှုပ် နေစေခဲ့သလို၊ ညွန့်ညွန်သန်းရဲ့ အော်သံ ညီးသံ လေးတွေက နာကျင်လို့လား အားရလို့လား၊ မိုးသံတဖြောဖြော အောက်မှာ မပီမသ၊ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားလို့ ဖောင်းအိတုန်ခါနေတဲ့ ညွန့်ညွန့်သန်း ရဲ့နိူ့ကြီးတွေကို မျက်နှာ အပ်လို့၊ ကိုသာဆန်းရဲ့ လက်ဖဝါး နူစ်ဖက်က ညွန့်ညွန့်သန်းရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ အောက်ကမပင့် ဆုပ်ကိုင် လျှက်၊ဆောင့်ပေးနေတော့၊ ညွန့်ညွန့်သန်းရဲ့ လက်သည်းတွေက ကိုသာဆန်းရဲ့ ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်နေမိပါတော့သည်။ စေးစေးကျပ်ကျပ် စိကနဲ၊ စိကနဲ သူမစောက်ခေါင်းထဲက ကိုသာဆန်း၏ လိင်တန်ကြီး က တပြေ့ တနူစ်မို့ ညွန့်ညွန့် သန်းတယောက်၊ အသွေးအသားတွေရဲ့ ဆန္ဒ ကို မလွန်ဆန် နိူင်တော့ ပါချေ။

ဒီတချီက နည်းနည်းကြာသည် နူစ်ယောက်စလုံး လည်း အရသာ အပြည့် အ၀ ခံစားကြရပြီး နူစ်ဦးစလုံးလည်း  ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြသည်။ ဒီတခါတော့ ကိုသာဆန်းကလည်း မလွတ်ပေးတော့ ၊ သူ့လို အမောဖြေ အနားယူနေသော ညွန့်ညွန့်သန်း လက်မောင်းလေး ပုခုံးသားလေး များကို ယုယုယယ ကြင်ကြင်နာနာ ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးလျက် ညွန့်ညွန့်သန်း မို့မို့မောက်မောက် နိူ့အစုံက နိူ့သီးခေါင်းလေးများကို စုတ်ပေးနေလိုက်တော့သည်။ ခနနေတော့ နောက်တခါ၊ ပြီးတော့ နောက်တခါ၊ ပြီးတော့ နောက်တခါ၊ ဆားငံရေကို သောက်မိကြလေပြီ။

မနက်ကျတော့ နီတွတ် ပြန်ရောက်လာတော့ ဟန်မပျက် ကိုသာဆန်းနဲ့ ညွှန့်ညွှန့် သန်းတို့ မနက်စာ ထမင်းကျော် စားနေကြပြီ၊ ကိုသာဆန်းနူင့် နီတွတ် တို့ နူစ်ယောက် ဝင်ရိုးလဲ လိုက် ပြီးတော့ အဆင်ပြေသွားသဖြင့် လှေစက်ပြန်နိူးကာ မြို့သို့ ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

ပုံမှန်ဆိုရင် ကိုသာဆန်းက လှေပေါ်မှာပင် ညအိပ်လေ့ရှိသော်လည်း ဒီတခါတော့ မြို့ပေါ်က တည်းခိုခန်းတခု မှာ အခန်းယူထားလိုက် လေသည်၊ ညွှန့်ညွှန့်သန်းသွားလိုရာ တနေကုန်လိုက်ပို့ပြီးတော့ညနေဘက် တည်းခိုခန်းသို့ ပြန်လာရာ၊ အခန်းတခန်းထဲ ကုတင်တခု ထဲ တွေ့ရ၍ ညွန့်ညွန့် သန်းက ငြင်းသေးသော်လည်း မနေ့ညက အပျိုရည်လည်း ပျက်ခဲ့ပြီမို့ မထူးတော့ဘူးဟု စိတ်ဒုန်းဒုန်း ချလိုက်သည်ကတကြောင်း၊ ကိုသာဆန်းက လည်း ရွာပြန်ရောက်တာနဲ့ သူ့ အဖေအမေ ဆီမှာ လူကြီး ဆုံရာနဲ့ တောင်းရမ်း ယူပါ့မည်ဟု၊ တချိန်လုံးပြော နေသဖြင့် လည်းကောင်း စိတ်လျှောထားလိုက်လေတော့သည်။

အဲဒီညက နူစ်ယောက်စလုံး မအိပ်ဖြစ်လိုက် ကြတော့ပေ၊ အရှိန်ရသွားသည့် ကာမ ဂုဏ်ကြောမှာ အခုမှ မြီးစမ်း မိကြသူ လူပျိုကြီးနဲ့ အပျိုလေး ဆိုတော့ အချစ်မုန်တိုင်းတွေ ထန်ကြတော့သည်၊ ကိုသာဆန်းလည်း အနူစ်နူစ်အောင်းထားသမျှ ကြားဖူးနား၀ ပုံစံမျိုးစုံ စမ်းတော့သည်။ မနက် မိုးလင်း လို့ အခန်းပြင်မှ တခြား လူတွေ အိပ်ယာထ သွားလာ လှုပ် ရှားနေကြသံကြားမှ သူတို့ နူစ်ယောက်တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ အိပ်မောကျသွား ကြလေတော့သည်။

.................................................................................................................

ရွာအပြန်လမ်းကျတော့ နည်းနည်း သွေးအေးသွားသော ညွှန့်ညွှန့်သန်း က ကိုသာဆန်းကို ချက်ခြင်း ကြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ အသိမပေးဖို့၊ သူတို့ အခုလို ချက်ခြင်းကြီး အသိပေးလိုက်ပါက သူတို့ ဒီခရီးမှာ မှားယွင်း ခဲ့ကြလို့ ယူလိုက် ကြရသည် ဆိုပြီး နံမည် ပျက်မည် ဖြစ်ကြောင်း၊ ကိုဖိုးထောင် ခရီး သွားနေတုန်းလည်း  မလုပ်ရက်ကြောင်း၊ ကိုဖိုးထောင် ပြန်လာမှ သူအကျိုးအကြောင်းပြောပြီးလုပ်ချင်ကြောင်း၊ဖြင့် သဘောတူ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြသည်။

...............................................................................................

ထိုကဲ့သို့ ဟန်မပျက်နေကြ ပြီး တနေ့ ကိုသာဆန်းတယောက် ရွာတရွာကို ကုန်ပစ္စည်း ကောက် ဖို့ အသွား လမ်းမှာ စစ်တပ်က ပေါ်တာ ဆွဲတာခံ ရသည်ဟုသတင်းကြားပြီး ပျောက်သွားခဲ့သည်၊ ကိုဖိုးထောင် လည်း ပြန်ရောက်လာခဲ့ပြီး ကိုသာဆန်း သတင်းကို လိုက်စုံစမ်းလေတော့သည်၊ သို့သော်လည်း ထုံးစံအတိုင်း ကိုသာဆန်းတယောက် ဘယ်ရောက် ဘယ်ပေါက်မှန်းမသိ တော့ ညွန့်ညွန့်သန်းမှာ ဒုက္ခ ရောက်ရတော့သည်။ 

ဒီကြားထဲ သူ့ မှာ အမြဲတမ်းမှန်သည့် ရာသီ မှာ နောက်ကျနေသဖြင့် ကြားဖူးနား၀ ဖြင့် စိတ်ပူလာပြီး သူ့ သူငယ်ချင်း အရင်းကို ဖွင့်ဟ တိုင်ပင်ရလေတော့သည်၊ သူ့သူငယ်ချင်းက အတင်းတိုက်တွန်းတော့၊ ဇဝေဇဝါဖြစ်နေသော ညွန့်ညွန့်သန်းမှာ ကိုဖိုးထောင်ကို ဖျားယောင်း ပြီး လွန်လွန်ကျူးကျူး ဖြစ်အောင် ကြံစည်ရလေတော့သည်၊ သူ့ကို အပျို မဟုတ်တော့မှန်း ကိုဖိုးထောင် ရိပ်မိမလားဟု စိုးရိမ်မိ သော်လည်း ကိုဖိုးထောင် ပစ္စည်း မှာ ကိုသာဆန်းထက် ထွားကျိုင်းလှသဖြင့် ညွန့်ညွန့် သန်းခမျာ မချိမဆန့် ခံစားရပြီး သွေးစ များပင် ထွက်လာရသဖြင့် ကိုဖိုးထောင်လည်း အားရ၊ ညွန့်ညွန့်သန်းလည်းစိတ်အေးရလေတော့သည်။

နောက်တော့ ကိုဖိုးထောင်နူင့်အိမ်ထောင်ကျပြီး သမီးလေး ထွေးရီ ကို မမွေးခင်ပင် ပေါ်တာ ဆွဲခံသွားရသည့် ကိုသာဆန်း ရှေ့တန်းမှ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက် လာသဖြင့် ရွာသို့ ပြန်လည် ရောက်လာခဲ့လေသည်၊ ထိုအချိန်မှာတော့ အရာရာက ပြောင်းလဲ နေခဲ့ပြီ၊ ကိုသာဆန်းလည်း အိမ်ထောင်မပြုတော့ပဲ လူပျိုကြီး ဘ၀ နူင့် အရိုးထုတ် သွားလေတော့သည်။

ကိုသာဆန်းက မထွေးရီ သူ့သမီး ဖြစ်ကြောင်းကို ထိုကဲ့သို့ ရှင်းလင်းပြောပြ ခဲ့ရာ ဘကြီးထောင် တယောက်မှာလည်း ညွန့်ညွန့်သန်းလည်း မရှိတော့၊ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း သားတွေရဲ့ မိန်းမ၊ သူ့ချွေးမ တွေကို စားနေတော့၊ ကိုသာဆန်းကိုလည်း စိတ်မဆိုတော့ ပေ၊ ခွင့်လွတ် နိူင် ခဲ့ပေသည်၊ ( ကိုသာဆန်းက သူပြန်ရောက်လာပြီး ဘကြီးထောင် မိန်းမ ဖြစ်နေသူ ညွန့်ညွန့်သန်းနူင့် ကြုံကြိုက် လို့ အကြိမ် အနည်းငယ် ခိုးစားခဲ့တာကို တော့ ထည့် မပြောခဲ့ လို့လည်း ဖြစ်နိူင်ပါသည်။   ။ဤကားစကားချပ်၊ ဟီးဟီး။ )

..........................................................................................

အဲလိုနဲ့ ဦးသာဆန်း အသုဘ လည်းပြီးသွား တော့ ဘကြီးထောင်တို့ မြို့ ပြန်ခဲ့ကြပြီး နဂိုလ်ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွား ကြရပြန်ပါတယ်၊ ဘကြီးထောင် တယောက် မထွေးရီ ကို သမီး မဟုတ်မှန်းသိသွား ပြီးတဲ့ စိတ် က ချက်ခြင်း ဘယ်လိုမှ မပြောင်းလဲ ခဲ့သော်လည်း၊ အခု နောက်ပိုင်း ဆောင်းဦးနူင့် မထွေးရီ လုပ်ကြတာကို ချောင်းခဲ့ဘူးတမို့ အခုကျတော့ စိတ်ထဲ မှာ တမျိုး ဖြစ်နေလေသည်၊ မထွေးရီကို သမီးမဟုတ်မှန်းသိပြီးမှ ဆောင်းဦး နူင့် အချစ်ကြမ်းတာကို စန္ဒာလေး ဖြင့်အတူချောင်း မိပြန်သည့် အခါမှာတော့၊ မထွေးရီလို လုံးကြီးပေါက်လှ၊ ခပ်ထန်ထန် ကို လုပ်ခြင်စိတ် တအား ကြွ နေရလေ တော့သည်။

တနေ့တွင်၊ ဘကြီးထောင် အတွက် အကွက်ကောင်းဝင်သော တနေ့ ရောက်ခဲ့ရလေတော့သည်။

.............................................................

မထွေးရီ နူင့် ဆောင်းဦးတို့ မှာ မလုပ်ရတာ နူစ်ပတ် ကျော် ဆိုတော့ မထွေးရီတယောက်ဆာနေ သော အချိန် ဖြစ်လေသည်၊ ဆောင်းဦး ဦးလေး တို့ လင်မယားက ခရီးထွက်စရာရှိ ရာ ဆောင်းဦးကို အိမ်မှာ တယောက်ထဲ မထားခဲ့ခြင်သဖြင့် မထွေးရီ အိမ်မှာပင် ကျူရှင်ပြီးတာနဲ့ တခါထဲ နေပြီး ညအိပ် နေရန် အကြောင်းဖန်လာခဲ့သည်၊သူတို့ နူစ်ယောက်မှာ အိမ်ပေါ် မှာ ဘကြီးထောင် ရော စန္ဒာ ပါရှိသဖြင့် အခွင့်အရေးက အရမ်းကျဉ်းမြောင်းနေလေ သည်။

မထွေးရီက ဘကြီးထောင် ညဘက်အိပ်မပျော်ရင် သောက်တဲ့ဆေးကို မေးတော့ ဘကြီးထောင် က အထာပေါက် နေလေပြီ၊ ဘာမှ မသိသလိုနူင့်  ဘကြီးထောင်က ဆေးနူစ်လုံးပေးလိုက်လေသည်၊ ညဦးပိုင်း နိူ့ စတော်ဘယ်ရီလက်ဖျော် ဆောင်းဦးကို သွားဝယ်ခိုင်းပြီး မီးဖိုချောင်မှာ မထွေးရီတယောက် ခွက်တွေထဲ ခွဲထည့် ပြီး ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ အတွက် ဆိုပြီး သေသေခြာခြာ အရောင်မတူသော ခွက်များနူင့်ထည့် ပေးရာ ဘကြီးထောင် မှာ ကြိတ်ပြီး ပြုံးမိလေသည်။

စန္ဒာလေးက သူ့ အတွက်ချပေးသည့် ခွက်ကို အားရပါးရသောက်နေလေသည်၊ ဆောင်းဦးက မသောက်ရသေး ရေဝင်ချိုးနေသည်၊ ဘကြီးထောင်က သူ့ အတွက်ပေးသည့်ခွက်ကိုကိုင် ပြီး မီးဖိုချောင်ထွက်လာခဲ့လေသည်၊မီးဖိုက ထမင်းစားပွဲ မှာ ဇကာအုပ်ထားသည့် ဆောင်းဦး အတွက် အအေးခွက်ကို ကမန်းကတမ်း ယူမော့ချလိုက်ပြီး သူ့ခွက်ထဲ မှ ဖျော်ရည်ကို ဆောင်းဦးခွက်ထဲ လောင်းထည့် ပေးခဲ့လိုက်လေသည်။

နောက်တော့ သူ့ခွက်ကို ဆေးကျောပြီး ပုဂံစင်ပေါ် တင်ထားခဲ့လိုက်သည်၊ ဆောင်းဦးရေမိုးချိုးပြီးတော့ သူ့ အအေးခွက်ကို သောက်နေတာ တွေ့တော့ ဘကြီးထောင်က သူတွေးထားတာ မှန်ပါစေလို့ ဆုတောင်းနေလိုက်သည်။

သူတို့ လေးယောက် ညဘက် တီဗီ ထိုင်ကြည့် ကြရင်း နဲ့ စန္ဒာလေး ကတဝါးဝါးသန်းလာသလို ဆောင်းဦးလည်း သန်းလာသဖြင့် ဘကြီးထောင်လည်း သန်းပြနေရလေသည်၊ နောက်တော့ ဘကြီးထောင်က ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဝင်သွား၊ စန္ဒာနူင့် မထွေးရီက လည်း သူတို့ အခန်းသူတို့ ဝင်၊ ဆောင်းဦးက တော့ ဧည့်ခန်း ဆိုဖာပေါ်မှာ ချပေးထားသည့် ခေါင်းအုန်း စောင်တို့ဖြင့် လှဲ အိပ်နေတော့သည်။

ထိုသို့ဖြင့်  တဖြေးဖြေး ညနက်လာပြီး အိမ်ထဲ တွင်လည်း အသံများတိတ်ဆိပ် နေတော့သည်၊ ဘကြီးထောင်မှာ မထွေးရီ ဘယ်လိုလုပ်မှာလည်း ဟု စဉ်းစားရင်း အသံကို နားထောင်နေတော့သည်၊ ညသန်းကောင်လောက်ကျတော့ မထွေးရီ အခန်းမှ ခြေသံ တရှပ်ရှပ် ကြားရလေသည်၊ နောက်တော့ ဖွနင်း သွားပုံရသည် အသံမကြားရတော့ ဘကြီးထောင် အသက်တောင် မရူပဲ နားထောင်နေမိသည်။

“  ဆောင်းဦး…ဆောင်းဦး..ဟေ့..တကယ်အိပ်ပျော်သွားပြီလား…. ”

မထွေးရီ မှာ ငတ်နေရသူမို့ စန္ဒာရော ဘကြီးထောင်ကို ပါ အိပ်ဆေးခပ်ထားပြီးဖြစ်ရာ အခု ဆောင်းဦးက ပါ အိပ်ပျော် နေသဖြင့် အားမလို အားမရ ဖြစ်နေရရှာသည်၊ ဆောင်းဦး လုံချည်ပေါ်မှပင် စမ်းကာ ဆောင်းဦး လီးကြီးကို ဆုပ်ညှပ် ပေးသော်လည်း ထမလာသဖြင့် မချင့် မရဲ ဖြစ်ကာ သူ့ အခန်းသူပြန်သွားလေတော့သည်၊ သူ့ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲလျှောင်းရင်း အိပ်လို့လည်း မရသဖြင့် ၊ ဒီညတော့ စားရတော့မယ်ဆိုပြီး အားခဲထားသော သူ့ အဖုတ် ကြီး၏ လိုအင်ဆန္ဒ ကို ဖြည့်ဆည်း ရန် အလို့ငှာ ထမိန် တွင်းလက်လျိုကာ စပွတ် နေမိတော့သည်။

ထိုအချိန် တွင် သူမ ပုခုံးကို လာထိလိုက်သော လက်တဖက်ကြောင့် ဆပ်ကနဲ တုန်သွားရသည်၊ သူက ကိုယ်ကိုလှည့်ပြီး တခုခု ပြောဖို့ ကြံပေမဲ့ ဆောင်းဦးက ရူးရူး ဟု အသံပေးပြီး သူ့လက်ကြီးများဖြင့် ဖိထား၍ မှောင်ထဲ မှာပဲ ပြုံးလိုက်ပြီး ငြိမ် နေလိုက်တော့သည်။

ဘကြီးထောင်မှာ မထွေးရီ ၏ လုံးဖွံ့ ထွားကျစ်လှသော ဖင်လုံးပေါင်တန် များကို ဇိမ်ဆွဲပွတ်ကိုင် ရင်းမှ၊ ဆောင်းဦးလုပ်တတ် သော အဆင့်ဆင့် ကာမ ခလုပ်များကို ဖွင့်ပေးနေတော့သည်၊ ဆောင်းဦးနူင့် မထွေးရီလို့ အချစ်ကြမ်းပွဲ များကို ၃ ကြိမ် ထက်မက မြင်ဘူးခဲ့သဖြင့် ဆောင်းဦး၏ လုပ်ပုံကိုင်ပုံကို အတုယူလုပ်လာခဲ့ ခြင်းဖြစ်လေသည်၊ နောက်ဆုံး ပုဇွန်ုထုတ် ကွေးလေးအနေအထားရှိနေသော မထွေးရီ အဖုတ်ကြီးမှာ အရည်တွေ ရွဲလို့ အရမ်းကို ယားနေပေတော့ရာ၊ဘကြီးထောင် လက်ကို ဆွဲဆိပ်ရုံ မက လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့် 

“  လုပ်မှာ ဖြင့်လုပ်တော့ မောင်ရာ..တို့မနေ နိူင်တော့ဘူး.. ”

ဘကြီးထောင်က တော့ အောင်မယ် ကောင်မ သူ့သားလောက်လေးကို မောင်တွေဘာတွေနဲ့ ဒီလောက်ရွတာ သိကြသေးတာပေါ့၊ ဟု ဒေါသနူင့် တဏှာ ရောပြီး ထောင်ထနေသော သူ့ လိင်ချောင်းကြီးကို  ၊ အရည်ရွမ်းနေသော အဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ ဖိသွင်း ချလိုက်လေတော့သည်။

“  ပြွတ်..ဖွတ်..ဗြိ… ”

“  အား..အင့်..အမေ့ သေပါပြီ..ဟင်နင်နင် ဘယ်သူလဲ.. ”

ကြီးမားလှသောဒုတ်ကြီး၏ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဝင်ရောက်လာမှုနူင့် မတူညီသော အထိ အတွေ့ကြောင့် မထွေးရီ တယောက် ဆောင်းဦး မဟုတ်မှန်းချက်ခြင်း သိသွားရသည်။ သို့ပေမဲ့ သိပ်နောက်ကျသွားပြီ ၊ သူ မထနိုင်အောင် ပုခုံးကို ဖိထားပြီး၊ သူ့ အရည်ရွဲနေသည့် စောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်ပြည့် တင်းတင်းကြီး ဝင်ထွက် လိုးနေတာကိုတော့ သူဘယ်လိုမှ ရုန်းမရတော့ ချေ၊ ဆောင်းဦး မဟုတ်ပါက အခု သူ့အိမ်မှာ ရှိနေသော ယောက်ကျား ဆို၍ တယောက်သာရှိ တော့သည်မဟုတ်ပါလား။

အဖေ အရင်းမဟုတ်မှန်းသိပေမဲ့ ငယ်ငယ်ထဲက နူတ်ကျိုးလာခဲ့လို့ ပါးစပ်က အကျင့်ပါသွား သည့်အတိုင်း ရေရွတ်လိုက် မိတော့သည်၊

“  အို့ အင့် ဖေဖေ………………… ”


 ပြီးပါပြီ ။