ရေးသားသူ – မင်းဟန်စိုး
“ ခင်မွန် ”
“ ရှင်..”
“ ဆရာ့ကို စားပွဲပေါ်က ဖိုင်အစိမ်းလေး ကမ်းလိုက်စမ်းပါ ..”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…”
ခင်မွန်သည် စားပွဲတွင် အလုပ်လုပ်နေရာမှထကာ ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ စားပွဲရှေ့သို့ လျှောက်လှမ်းလိုက်သည် ။ ခင်မွန် ဖြေးဖြေးလေး လျှောက်နေစဉ်မှာပင် လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြင့် တုန်ခါနေသော တင်ပါးကြီးများက အရွယ်နှင့် မမျှအောင် ကြီးမားလှသည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ စားပွဲပေါ်မှ ဖိုင်အစိမ်းလေးကို ယူပြီး ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်နေသည့် ဆရာ့ထံသို့ ပတ်ပြီး လျှောက်လှမ်းသွားသည် ။ ခြေလှမ်းတွေ လှမ်းလိုက်လေတိုင်း ဝတ်ထားသော ထမိန်လေးအတွင်းမှ ရုန်းကန် ထကြွသွားသည့် ခင်မွန်ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးများမှာ ဖြောင့်တန်းပြီး တုတ်တုတ်ခဲခဲ ရှိလှသည် ..။
“ ဆရာ.. ဒီမှာ ဖိုင်…”
“ အော်..အေး..အေး…”
ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန် ကမ်းပေးနေသော ဖိုင်လေးကို လှမ်းယူလိုက်သည် ။ ဆရာ့ထံသို့ ဖိုင်ကိုပေးအပြီး ခင်မွန် လှည့်ထွက်လိုက်သည် ။
“ အော်.. ခင်မွန်…”
ဆရာ့ ခေါ်သံကြောင့် ဆရာထိုင်နေရာဘက်သို့ ပြန်လှည့်လိုက်သည် ။
“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…”
“ ဒီစာအုပ်ထဲက အခန်း ( ၃ ) နဲ့ ( ၆ ) ကို လေ့ကျင့်ခန်း မေးခွန်းတွေချည်း ထုတ်ရေးပေးပါဦး…”
ဆရာဦးစိုးဦးက ဖိုင်ယူပေးရန် မပြောခင်က သူဖတ်နေသော စာအုပ်ကို ဖွင့်ပြသည် ။ မတ်တပ်ရပ်လျက် ငုံ့ကြည့်နေသော ခင်မွန်၏ လည်ဟိုက် အင်္ကျီကြောင့် ရင်သားများမှာ တဝက်လောက် အပေါ်ပိုင်းကို ဖြူစင်ဝင်းနုဖတ်စွာ တွေ့ရသည် ။ ခင်မွန်က ဆရာပြသည်များကို ကြည့်ပြီး ဆရာ့လက်မှ စာအုပ်ကို လှမ်းယူကာ သူမ၏စားပွဲသို့ ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည် ။ ပြီးတော့ လုပ်စရာများကို ဆက်လုပ်နေလိုက်သည် ။
ခင်မွန်သည် ဆရာဦးစိုးဦး၏ ကျူရှင်ကျောင်းတွင် စာရေးအဖြစ် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်နေသည်မှာ ဒီနှစ်စာသင်နှစ် နှစ်စကတည်းကဖြစ်လို့ ယခုဆိုလျှင် ( ၄ ) လ ပင် ရှိပြီ ဖြစ်သည် ။ တက္ကသိုလ် အဝေးသင်တွင် ဒုတိယနှစ် တက်နေပြီး တခြားအလုပ်ထက် ကျောင်းစာနှင့် နီးစပ်ကာ သွားရလာရ နီးစပ်လွယ်ကူသော ဦးစိုးဦး၏ ကျူရှင်ကျောင်းတွင် အလုပ်လုပ်ရသည်ကို သူမ ပိုလို့နှစ်သက်မိ၏ ။ သူမသည် ယခု အလုပ်ကို သူမ၏ဘဝမှာ ပထမဆုံး ဝင်ငွေရသည့်အလုပ် ဖြစ်လို့ ဂရုတစိုက် ကြိုးစားပမ်းစားလုပ်၏ ။ ယခု သူမအသက်သည် ( ၁၉ ) နှစ်သာ ရှိသေးသည် ။ ဘွဲ့ရပြီးပါက ယခုထက် ဝင်ငွေကောင်းသော လုပ်ငန်းများကို ရရှိ လုပ်ကိုင်ရမည်ဟုလည်း ယုံကြည်ထား၏ ။
ခင်မွန်သည် လုပ်စရာရှိသော အလုပ်များကို ကြိုးစားပြီး စိတ်ဝင်တစား လုပ်ကိုင်နေသည် ။ ခင်မွန် အလုပ်လုပ်နေသည်မှာ မည်မျှကြာသွားသည် မသိ ။ ကျောင်းရှေ့သို့ ကားတစ်စီး ရပ်လိုက်သံကြားမှ ခေါင်းကလေးမော့ပြီး ကြည့်ဖြစ်၏ ။
တက္ကစီကားအဖြူလေးတစ်စီးသည် ခင်မွန်တို့၏ ကျောင်းရှေ့တွင် ရပ်ကာ ကားပေါ်မှ အသက် (၂၆ ) နှစ်ခန့်ရှိသည့် လုံးကြီးပေါက်လှနှင့် ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ဆင်းလာပြီး တက္ကစီကားမှာ ပြန်ထွက်ခွာသွားသည် ။ တက္ကစီပေါ်မှ ဆင်းလာသော အမျိုးသမီးသည် ခင်မွန်တို့ရှိရာသို့ တန်းတန်းမတ်မတ် လာပြီးနောက် အထဲသို့ ဝင်လာ၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဖတ်လက်စ ဖိုင်အစိမ်းလေးကို ချလိုက်ပြီး ခေါင်းထောင်ကာ ကြည့်လိုက်၏ ။
“ ဟာ..ကြည်ဖြူပါလား..လာထိုင်…”
အမျိုးသမီးက ဆရာ့ဘေးရှိ ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့မှ..
“ ကိုကိုစိုးကျောင်းကို မရောက်ဖူးတာနဲ့ ကြည်ဖြူ တမင်ရောက်အောင် လာခဲ့တာပါ…”
သူတို့နှစ်ဦး စကားစတင်ကာ ပြောလိုက်စဉ်မှာပင် ခင်မွန်က လက်မှ နာရီလေးကို ကြည့်လိုက်၏ ။ ညနေ ( ၄ ) နာရီ ကျော်ပေပြီ ။ စားပွဲပေါ်ရှိ လုပ်လက်စ စာရွက်စာတမ်းများကို သေသေသပ်သပ်လေး ထပ်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ သူမ၏ ထမင်းချိုင့်လေးကို သူမဘေးရှိ စာစင်လေးပေါ်မှ ယူလိုက်၏ ။
“ ခင်မွန် ပြန်ချင်ပြန်တော့လေ …”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ….”
ခင်မွန်က သူမ၏ စလင်းဘက်လေးကို ကောက်ပြီး လွယ်လိုက်ကာ ထမင်းချိုင့်လေးဆွဲလျက် ထွက်လာခဲ့တော့၏ ။ ကားဂိတ် ၂ ဂိတ်မျှသာရှိသော သူမ၏ နေအိမ်ကို ကားမစီးတော့ဘဲ လမ်းလျှောက်ပြီး ပြန်ခဲ့သည် ။ ဒီအချိန်ဆိုရင် ကားတွေ ကြပ်နေပြီ ..။ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း လမ်းလျှောက်ပြန်နေကြဖြစ်လို့ ခင်မွန် အလေ့အကျင့် ရနေပြီ ဖြစ်၏ ။
ခင်မွန် အိမ်သို့ ရောက်ခါနီးမှာပင် သူမတို့၏ အိမ်ရှေ့မှ တက္ကစီလေးတစ်စီး ပြန်ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏ ။ ခင်မွန် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူမ၏ အစ်မနှင့် ခဲအိုတို့ ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏ ။
“ ဟင်..မမ ”
“ ဟင်..ခင်မွန် ပြန်လာပြီလား …”
“ ဟုတ်ကဲ့.. မမတို့ ဘယ်တုန်းက ရောက်တာလဲ…”
“ အခုတင်ဘဲ..ညီမလေး …”
“ ညီမ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် …”
“ အေး..အေး…ချိုး…ညီမလေး…”
အိမ်ရှေ့တွင် ဦးလေးဖြစ်သူနှင့် ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြသော အစ်မကို နှုတ်ခွန်းဆက်သ စကားများဆိုလျက် အိမ်အတွင်းသို့ ခင်မွန် ဝင်ရောက်ခဲ့၏ ။ ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦးကတော့ သူမကို မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့် ကြည့်နေ၏ ။
အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးမှာ ခင်မွန်ထက် အသက် ( ၅ ) နှစ်မျှ ကြီး၏ ။ လွန်ခဲ့သော တစ်နှစ်ကျော်လောက်က အစ်မဖြစ်သူမှာ အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏ ။ ခင်မွန်တို့မှာ မိဘများ မရှိကြတော့ဘဲ အမေဖြစ်သူ၏ မောင်အရင်း ဦးလေးဖြစ်သူ ဦးဖေတင် နှင့် အတူနေထိုင်ခဲ့ကြသည် ။
ဦးဖေတင်မှာ လူပျိုကြီး ဖြစ်ပြီး အသက် ( ၄၂ ) နှစ် ရှိပြီ ဖြစ်၏ ။ အစ်မဖြစ်သူ အိမ်ထောင်ကျစဉ်က ဦးလေးက သဘောမတူခဲ့ပေ ။ ခင်ခင်ထွေး၏ ယောကျ်ားဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦးကို ဦးလေးက ကြည့်လို့မရ ဖြစ်နေ၏ ။ အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး အိမ်ထောင်ကျပြီး ( ၇ ) လခန့်အထိ အိမ်တွင် ခင်မွန်တို့နှင့် အတူနေခဲ့ပြီး နောက်မှ အစ်မဖြစ်သူ၏ ယောကျ်ားမှာ နယ်စပ်မြို့လေးတစ်မြို့သို့ တာဝန်အရ ပြောင်းရွှေ့သွားရလို့ ခင်ခင်ထွေးသည် သူမ၏ ယောကျ်ားနှင့် အတူ လိုက်ပါသွားခဲ့၏ ။ ထိုသို့ ပြောင်းရွှေ့သွားပြီး တစ်နှစ်နီးပါးကြာမှ ယခုကဲ့သို့ ပြန်လာခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်၏ ။
အစ်မဖြစ်သူသည် သူမယောကျ်ား ကိုမြင့်ဦး အလုပ်ကိစ္စဖြင့် လာလို့ သူမပါ လိုက်လာဟန်တူ၏ ။ သူတို့ လင်မယားတွင် ကလေး မရရှိကြသေးပါ ..။ ညီအစ်မချင်း တစ်နှစ်လောက် ကွဲကွာနေခဲ့ကြစဉ်အတွင်း စာချင်းတော့ အဆက်အသွယ် ရှိခဲ့ကြ၏ ။ ယခု အစ်မဖြစ်သူကို တွေ့ရလို့ ဝမ်းသာသွားသော်လည်း ခင်မွန်သည် အမဖြစ်သူ ထိုင်နေရာသို့ သွးပြီး ဖက်လှဲတကင်း နှုတ်မဆက်ဖြစ်။ အကြောင်းမှာ ဦးလေးနှင့် စကားထိုင်ပြောနေလို့ ဖြစ်၏။ အထူးသဖြင့် ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦး ရှိနေလို့ဆိုလျှင် ပိုပြီး မှန်လိမ့်မည် ဖြစ်ပါသည် ။
ခင်မွန်သည် အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပြီး ရေလဲလုံချည် အပိုတစ်ထည်ယူကာ ရေချိုးရန်အတွက် နောက်ဖေးဖက်ကို ထွက်လာခဲ့၏ ။ ခင်မွန်တို့အိမ်တွင် ရေချိုးခန်း သီးခြားမရှိပါ ။ အိမ်၏ အနောက်ဖက် မီးဖိုဆောင်၏ ဘေးတွင် သွပ်ပြားများ ထောင်ကာထားသော နေရာတွင် ရေချိုးကြရ၏ ။ မီးဖိုဆောင်မှနေပြီး အိမ်ဘေးဖက်သို့ ထွက်သော တံခါးပေါက်၏ဘေးတွင် ဖြစ်၏ ။
ရေချိုးရန်နေရာသို့ အရောက်တွင် ခင်မွန်က ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင် လွှမ်းခြုံလာသော သဘက်ကို တန်းပေါ်သို့ တင်လိုက်၏ ။ ဖြူစင် ပြည့်တင်းသော ခင်မွန်၏ ရင်ဘတ်သား နုနုလေးများသည် လေစိမ်းထိတွေ့မှုကြောင့် ကြက်သီးလေး တစ်ချက် ထသွား၏ ။ ခင်မွန်သည် ရေစည်ထဲမှ ရေကို ခပ်ကာ ဆပ်ပြာဖြင့် မျက်နှာသစ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့မှ ရေကို တဝကြီး ချိုးလေသည် ။
ရေချိုးပြီးသည်နှင့် အပိုယူလာသော လုံချည်လေးကို လဲဝတ်လိုက်ပြီး စောစောက ယူလာခဲ့သော သဘက်ကိုပင် ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ ပတ်ကာ ရေချိုးရာ အခန်းလေးမှ ထွက်ပြီး မီးဖိုဆောင်သို့ ဝင်လာခဲ့၏ ။ ခင်မွန် မီးဖိုဆောင်သို့ အဝင်တွင် မီးဖိုဆောင်ထဲရှိ သောက်ရေအိုးစင်တွင် ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦးမှာ ရေသောက်နေ၏ ။ ခင်မွန်က မီးဖိုဆောင်ထဲသို့ ဖြတ်အလျှောက် ရေအိုးစင်အနီးသို့ အရောက်တွင် ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်ကို လှမ်းပြီးဆွဲကာ ဖက်လိုက်၏ ။
“ ဟာ.. ကိုကိုမြင့်ကလဲ .. ဦးလေးနဲ့ အစ်မ မြင်သွားရင် ဒုက္ခပါဘဲ လွှတ်ပါ …”
ခင်မွန်က အားရှိသမျှ ရုန်းကန်နေ၏ ။ ကိုမြင့်ဦးကလည်း ခင်မွန်ကို အတင်း ဆွဲဖက်နေသည် ။ ယောကျ်ားအားကို မယှဉ်နိုင်လို့ ခင်မွန် ရုန်းမရနိုင် ဖြစ်ရ၏ ။ ထို့ပြင် ဆက်ပြီး ရုန်းကန်နေပါက ဦးလေးနှင့် အစ်မဖြစ်သူတို့ သိသွားမှာစိုးလို့ ခင်မွန်မှာ ဆက်ပြီးတော့ အကြောက်အကန် မရုန်းကန်တော့ပါ ။
ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန် အတန်ငယ် ငြိမ်သွားပြီ ဆိုလျှင်ဘဲ ခင်မွန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်လေး ဖက်ပြီး ရေချိုးပြီးစ သန့်စင်နေသော ခင်မွန်ရဲ့ နုနုငယ်ငယ် ချစ်စရာ မျက်နှာလေးကို အငမ်းမရ နမ်းပါတော့သည် ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ထားခံနေရသော ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကိုလည်း ကိုမြင့်ဦးက သူ၏လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်လိုက်သေး၏ ။ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်၏ ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ ဆုပ်နယ်တာတွေ ခံရလို့ ခင်မွန်မှာ တကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းကာ အသက်ရှူမှားကာ မောဟိုက်လာ၏ ။ နမ်းလို့ အားရသွားပုံရသော ကိုမြင့်ဦးက သူ၏မျက်နှာကို ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးမှ ခွာလိုက်၏ ။
“ သတိရလိုက်တာ ခင်မွန်ရယ် … ခင်မွန်ရော သတိမရဘူးလားဟင်…”
“ ဘာကို သတိရရမှာလဲ..။ ခင်မွန့်မှာ ဘာမှ သတိရစရာ မရှိဘူး…”
ခပ်တည်တည်လေး ပြောရင်း သူမကို ဖက်ထားသည့် မြင့်ဦး၏ လျော့ရဲရဲ ဖြစ်သွားသော လက်များ ကြားမှ ရုန်းကန်ကာ မြင့်ဦးကို ကျောခိုင်းပြီး ထွက်ခဲ့ည် ။ ခင်မွန်၏ နုနုငယ်ငယ် မျက်နှာလေးမှာ နီရဲနေ၏ ။ သူမ၏ မျက်ဝန်းလေးများထဲတွင်လည်း မျက်ရည်များ ရီဝေရစ်ဝဲနေ၏ ။ မှန်တင်ထားသော ခုံပုလေး၏ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ချထားသော ကျောက်ပြင်လေး ရှိရာသို့ ရေလဲလုံချည်လေး ရင်လျားလျှက်ပင် ထိုင်ချလိုက်၏ ။ ကျောက်ပြင်လေး၏အပေါ်သို့ သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် တစ်ချက်နှစ်ချက် ပွတ်လိုက်ပြီး အနီးရှိ ရေပုလင်းထဲမှ ရေအနည်းငယ်ကို ကျောက်ပြင်ပေါ်သို့ လောင်းချလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ မှန်တင်ထားသော ခုံပုလေးပေါ်ရှိ သနပ်ခါးတုံးကို ယူပြီး သနပ်ခါး သွေးလိုက်၏ ။
သနပ်ခါးသွေးရင်းဖြင့် ခင်မွန်၏ စိတ်အစဉ်တို့သည် လွန်ခဲ့သာ တစ်နှစ်ခန့်က ကာလဆီသို့ အတွေးရေယာဉ်လေးဖြင့် စီးမျော လွင့်ပါသွားတော့၏ ။
အိပ်မောကျနေသော ခင်မွန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးသည် တစ်ချက် တွန့်သွား၏ ။ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခွဆုံရှိ စောက်ဖုတ်ကလေးကို စိုစိုစိစိ အရာတစ်ခု လာရောက် ထိတွေ့နေ၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက်ကို ထိုအရာက ပွတ်တိုက်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ တကိုယ်လုံးသည် ရှိန်းဖိန်းပြီး ကြက်သီး တဖြန်းဖြန်းထနေ၏ ။
ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် ပွတ်တိုက်နေသော စိုစိုစိစိ အရာသည် စောက်ဖုတ်နှတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို ထိထိမိမိလေး ပွတ်တိုက်လိုက်၏ ။
“ အင်..အင်…”
မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားသော ခင်မွန်မှာ နှုတ်ခမ်းလေးများမှ ညည်းသံလေး ထွက်ပေါ်လာ၏ ။ သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာလည်း သူမ အိပ်နေသော ခေါင်းအုံးပေါ်တွင် ဘယ်ညာ လှည့်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် အစုန်အဆန် ပွတ်တိုက်နေသော စိုစိစိအရာသည် ခင်မွန်၏စောက်ဖုတ် အပေါ်နားလေးသို့ အနည်းငယ် တိုးဝင်လာပြီး ခင်မွန်၏ စောက်စိလေးကို တစ်ချက် နှစ်ချက် ကော်ထိုးလိုက်၏ ။
“ အင်း..အင်း..ဟင်း ……”
တကိုယ်လုံး တုန်သွားသော ခင်မွန်မှာ ရင်ထဲတွင် သိမ့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရ၏ ။ သူမ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း ခပ်ကာကားလေး ဆွဲထောင်လိုက်၏ ။ လက်တစ်ဖက်က ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများအောက်ကို ဝင်လာကာ ခင်မွန်၏ ထွေးအိတင်းမာသော ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးနေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်လေးကိုလည်း စိုစိစိအရာက ပွတ်တိုက်လျက်ပင် ရှိ၏ ။
ခင်မွန်သည် သူမ၏ အိပ်ရာလေးထက်တွင် နိုးတဝက်ဖြစ်လျှက် သိမ့်သိမ့်တုန်နေ၏ ။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းတွင်လည်း စောက်ရေလေးများ စိုစွတ်စပြုလာ၏ ။ ခင်မွန်၏စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို တစ်စုံတစ်ခုက ဟတတလေး ဖြဲလိုက်ပြီး စောစောက စိုစိစိအရာသည် ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲကို အတင်းပင် တိုးဝင်လာပြီး စောက်ဖုတ်လေး၏ အတွင်းသားနုနုများကို ပွတ်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွား၏။
“ အ…အ…အင်း…အင်း…“
ခင်မွန်၏ စိတ်ထဲတွင် မချိတင်ကဲလေး ခံစားနေရပြီး တိမ်တိုက်များပေါ်တွင် လွင့်မျောပါသွားရသည် ။ ပြီးတော့ တော်တော်လေးဝေးသည့် နေရာရောက်မှ ဗြုန်းဆို တိမ်တိုက်ကြီးပေါ်မှ ခင်မွန်သည် လွင့်စင်ပြီး ကျသွားရသည် ။
“ အာ..ကျွတ်..ကျွတ် …ကျွတ်….”
ခင်မွန်သည် နိုးတဝက် အိပ်မက်မှ နိုးလာခဲ့လေပြီ …။ သူမ၏ ရင်ထဲတွင် နှုံးချိလျက် မောဟိုက်နေ၏ ။ လေးလံလှသော သူမ၏ မျက်တောင်လေးများကို အတော်လေး အားယူပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်၏ ။ ညအမှောင်တွင် အရာဝထ္တုများကို သဲကွဲစွာ မမြင်ရသော်လည်း သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် လူတစ်ယောက်၏ ဦးခေါင်း ရောက်ရှိနေပြီး ထိုသူသည် သူ၏လက်ကို သူမ၏ ဖင်သားကြီးများအောက်သို့ သွင်းကာ သူမ၏ ထွေးအိလုံးတစ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်နေပြီး သူ၏လျှာဖြင့်လည်း သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်ပေးနေကြောင်းကိုတော့ ခင်မွန် သုံးသပ်သိရှိလိုက်ရသည် ။
ရုန်းကန်ရန် စိတ်ကလေး ပေါ်လာသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့်တုန်လျက် ရင်တွင်းတွင် မောဟိုက် နွမ်းနယ်နေပြီး တကိုယ်လုံးမှာလည်း အားအင်များ မရှိသလို ဖြစ်နေသဖြင့် သူမတွင် ရုန်းကန်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပါ ။ ထို့ပြင် သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းသို့ လျှောကနဲ လျှောကနဲ တိုးဝင်လာသော လျှာသည် စောက်ဖုတ်လေး၏ အတွင်းသား နုနုလေးများကို လိပ်ကာလိပ်ကာ ဆွဲယူနေသဖြင့် ခံစားနေရသည်မှာ ရှိန်းရှိန်းဖိန်းဖိန်းဖြင့် အရသာ ကောင်းမွန်လှပြီး သူမ၏ ရင်တွင်းတွင် ခံစားပြီးရင်း ခံစားချင် ဖြစ်နေရသောကြောင့် ရုန်းကန်ချင်စိတ်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့၏ ။
ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းသို့ တိုးဝင်နေသည့် လျှာသည် ခင်မွန်၏ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းသို့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးများ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းလေး ကြားမှပင် လျှောကနဲ လျှောကနဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးကို လျှာဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးနေ၏ ။
“ အ….အ…အင်း..ဟင်း..ဟင်း……”
ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းဝယ် စောက်ရေလေးများ စိုရွှဲနေပြီ ..။ ခင်မွန်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာလည်း သိမ့်သိမ့်တုန်ကာ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများ မြောက်ကြွလာလိုက် သူမ၏ ရင်သားလေးများ ကော့လာလိုက် ဖြစ်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ဝကိုလည်း နှုတ်ခမ်းအစုံက ဖိကပ်ကာ ငုံစုပ်နေလိုက်သေး၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းသို့ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးနေသာ လျှာသည် စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းမှ ထွက်လာကာ စောက်ပတ်၀ ထိပ်နားရှိ စောက်စိလေးကို ထိထိမိမိလေး ယက်ပေးလိုက်၏ ။
“ အ…အား..ရှီး..ကျွတ်..ကျွတ်…ကျွတ်…….ကျွတ်….”
ခင်မွန်၏ စောက်စိလေးကို တစ်ကြိမ်သာ မဟုတ် ။ အကြိမ်ကြိမ် ဆက်လို့ ယက်ပေးနေ၏ ။
“ အ….အ….အမလေး…ကျွတ်…ကျွတ်…”
ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများမှာ အိပ်ရာပေါ်မှ မြောက်ကြွလာပြီး တော်တော်နှင့် အိပ်ရာပေါ်သို့ ပြန်မကျသေးဘဲ ကော့ပေးထား၏ ။ ခင်မွန်၏ ဦးခေါင်းလေးမှာလည်း သူမ၏ ခေါင်းအုံးလေးပေါ်တွင် ဘယ်ညာ လူးပျံနေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှာ စောက်ရေများ စိုရွှဲကာ စောက်ပတ်ဝလေးမှပင် အပြင်ဖက်သို့ စိမ့်ထွက်နေကြပြီ ။
ထိုအချိန်တွင် စောက်စိလေးကို ယက်ပေးနေသော လျှာသည် ယက်ပေးခြင်းမှ ရပ်လိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ အိပ်ရာပေါ်မှလွတ်ကာ မြောက်ကြွထားသော ဖင်သားကြီးများမှာ အိပ်ရာပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားကြပြီး ခင်မွန်၏ ရင်ထဲတွင် ဟာသွားရ၏ ။ စောက်ပတ်ဝမှ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံက စောက်ပတ်ဝသို့ ဖိကပ်လာပြီး စောက်ပတ်လေးထဲသို့ စုပ်လိုက်ရာ စိုရွှဲကာ စိမ့်ထွက်နေကြပြီဖြစ်သော ခင်မွန့်စောက်ရေလေးများမှာ စောက်ပတ်ဝမှ စုပ်ပေးနေသော နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ကြားဆီသို့ ပြေးထွက်သွားကြ၏ ။ ခင်မွန်မှာ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ပြန်ကြွ ပင့်ကော့ပေးလိုက်သည် ။
“ အ…အ…ကျွတ်ကျွတ်….”
ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ဝလေးတွင် နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်ပေးနေစဉ်မှာပင် လျှာက လျှောကနဲ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာပြန်သည် ။ နုနယ်လှသော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများကို လိပ်ကာလိပ်ကာ ယူနေပြန်သည် ။ ခေတ္တမျှ ငြိမ်နေသော ခင်မွန်မှာ လူးလွန့်လာရပြန်သည် ။
“ အင်း..အင်း..ဟား……အား…”
ဒီတစ်ခါတွင်တော့ ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်ဝလေးမှ ဖိကပ်ကာ စုပ်နေသော နှုတ်ခမ်းနှင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ထိုးထည့်ကာ အတွင်းသားလေးများကို ပွတ်ဆွဲကာ ယက်နေသည့် လျှာသည် လုံးဝ အနောက်ကို ပြန်မဆုတ်တော့ဘဲ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ခပ်သွက်သွက် ယက်လိုက် ဖိကပ်ကာ စုပ်လိုက် လုပ်နေပြီ ..။ ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းမှာ စုလိုက် ကားလိုက်နှင့် ဖြစ်နေ၏ ။ ဖင်သားကြီးများမှာလည်း မြောက်ကြွလာကြပြန်ပြီး စောက်ပတ်လေးကို ကော့ ပေးထားသည် ။ ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေကြပြီး မျက်လုံးလေးများ မှိတ်လျက် ဦးခေါင်းသည် ဘယ်ညာ ရမ်းခါနေ၏ ။ ခင်မွန်၏ လက်ကလေး နှစ်ဖက်သည်လည်း သူမအိပ်နေရာ အိပ်ရာပေါ်မှ အိပ်ရာခင်းလေးကို အတင်းပင် လုံးချေ ဆုပ်ကိုင်ထား၏ ။
“ အ..ကျွဆ်..ကျွတ် ….ရှီး..အား…အင်း…”
တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများမှ ညည်းသံလေးများ မျိုးစုံ ထွက်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တိုးဝင်နေသော လျှာသည် ကျဉ်းကြပ်နေသော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများ ကြားမှပင် အတွင်းသို့ အတင်းတိုးကာ ပိုပြီးဝင်လာ၏ ။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများကိုလည်း ရနိုင်သလောက် ဖြဲလိုက်တာကို ခင်မွန် ခံစားလိုက်ရ၏ ။
“ အ…အ…အ…အင်း…”
လို့ ခင်မွန် ညည်းတွားလိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းကို အတင်းတိုးကာ ပိုပြီး ဝင်လာသော လျှာက စောက်ပတ်အတွင်းသားများကို စောစောကထက် ပိုပြီးဖိကာ ပိုပြီးမြန်မြန် ယက်နေ၏ ။
“ အ…အ….အမလေး…အင်း..အင်း..ဟင်း …..”
စောက်ရေများ စိုနစ်နေပြီ ဖြစ်သော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာကာ သူတို့ကို ယက်နေသော လျှာကို ဖျစ်ညှစ်လာကြ၏ ။ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများမှာ ပိုပြီး မြောက်ကြွလာကြပြီး အိပ်ရာပေါ်သို့ ပြန်မကျတော့ ..။ စောက်ပတ်ဝကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် အားရပါးရ စုပ်ယူလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းရှိ လျှာကလည်း သူ့ကို ရစ်ပတ် ဖျစ်ညှစ်နေကြသော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများကို အားပြိုင်ကာ အနိုင်ကြဲရင်း အတင်းပင် ထိုးကော်ကာ လေးငါးကြိမ်မျှ ယက်လိုက်တော့သည် ။
“ အ…အ…အမလေး…အ…အ…အား……”
ခင်မွန်၏ တကိုယ်လုံးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားပြီး ဖင်သားကြီးများမှာလည်း သိမ့်ကနဲ ငြိမ့်ကနဲ သုံးလေးကြိမ်မျှ ကော့ထိုးသွား၏ ။ စောက်ခေါင်းလေး အတွင်းမှ လျှာကို ခင်မွန်၏ သုတ်ရေလေးများက ပက်ဖျန်း ထိတွေ့လာ၏ ..။ ခဏကြာတဲ့အထိ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများမှာ ခါရမ်းနေပြီးမှ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချသံနှင့်အတူ မွေ့ယာပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားတော့သည်။ ထိုအခါတွင်မှ ခင်မွန်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သွင်းထားသော လျှာသည် ပြန်ထွက်သွားသည်။ စောက်ပတ်အဝတွင် ဖိကပ်ကာ စုပ်ပေးနေသော နှုတ်ခမ်းများလည်း ခွာသွားလေသည် ။
ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ပွစိပွစိဖြစ်လျက် ရှိနေသေး၏ ။ ထိုနောက် ပွစိပွစိ ဖြစ်နေသော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ဝလေးကို လျှာဖြင့် အပြာလိုက် လေးငါးကြိမ်လောက် ဖိကပ်ကာ ယက်ပေးလိုက်ပြီးမှ ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားရှိ ဦးခေါင်းမှာ ဖယ်ခွာ ထွက်သွားလေတော့သည် ။ ပြီးတော့ ဖောင်းကားအိထွေးနေသော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အုံလေးကို နူးနူးညံ့ညံ့လေးဖြင့် ရှိုက်ကာ နမ်းလိုက်သေး၏ ။
ခင်မွန်မှာ ထမိန်လေး ခါးတွင် လိပ်တင်နေပြီး သူမ၏ အောက်ပိုင်းမှာ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်လျှက်နေသည် ။ အိပ်ရာထက်တွင် ပက်လက်လေးလှန်ကာ မျက်လုံးလေးမှိတ်လို့ မှိန်းနေ၏ ။ သူမ၏ ဖောင်းအိနေသော ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို နှာခေါင်းဖြင့် ဖိကပ်ကာ တစ်လှည့်စီ ရှိုက်နမ်းခံရပြီးမှ မျက်လုံးလေးကို အားယူကာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ညအမှောင်ထုတွင် ဘာမှမမြင်ရဘဲ သူမ၏ အနီးအနားတွင်လည်း မည်သူမျှ မရှိတော့ကြောင်း ခံစားသိရှိလိုက်ရတော့၏ ။
နောက်နှစ်ရက်ဆိုလျှင် အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးတို့ သည် နယ်စပ်မြို့ကလေးသို့ ပြောင်းရွှေ့ရတော့မည် ဖြစ်လို့ ညဦးပိုင်းတွင် အစ်မဖြစ်သူနှင့် ဧည့်ခန်းတွင်းမှာ ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြသည် ။ ညကိုးနာရီလောက်တွင် ဦးလေးမှာ လမ်းထိပ်ရှိ ဓမ္မာရုံသို့ ထွက်သွား၏ ။ မနက် အာရုံဆွမ်းလောင်းပြီးမှ ပြန်လာမည် ဖြစ်သည် ။ ဦးလေးမှာ ထိုသို့ မိုးလင်းခါနီးမှ အမြဲ ပြန်လာနေကြ ဖြစ်သည် ။
အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးရဲ့ယောကျ်ား ကိုမြင့်ဦးမှာ ယခုအချိန်အထိ ရုံးမှ ပြန်မလာသေး ။ သူပြောင်းရတော့မည် ဖြစ်လို့ သူ့မိတ်ဆွေများနှင့်အတူ ဒီည ထမင်းစားမည်ဟု အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးထံ ဖုန်းဆက်ထားကြောင်း သိရ၏ ။ ညဆယ်နာရီခွဲတွင် ညီအစ်မနှစ်ယောက် တံခါးများပိတ်ကာ အသီးသီး အိပ်ရာဝင်ခဲ့ကြသည် ။
ခင်မွန် အိပ်ရာထက်တွင် လှဲလျောင်းနေရင်း အိပ်မပျော်တပျော် အချိန်လေးတွင် အိမ်ရှေ့မှ ခဲအိုကိုမြင့်ဦး၏ ခေါ်သံ သုံးလေးခွန်း ကြားလိုက်ရ၏ ။ ထို့နောက် အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးက ထပြီး တံခါးဖွင့်ပေးသံ ကိုမြင့်ဦးနှင့် ခင်ခင်ထွေးတို့ စကားပြောသံနှင့် တံခါး ပြန်ပိတ်သံတို့ကို ခင်မွန် အိပ်ရာထက်မှ ကြားလိုက်ရသည်။ ထိုသို့ ကြားရပြီး ခဏနေမှ ခင်မွန် အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည် ။
သနပ်ခါးလိမ်းရင်း အတိတ်ကာလလေးဆီသို့ လွင့်မျောသွားခဲ့သော ခင်မွန်သည် သူမ၏ မကြာသေးသော အတိတ်ကာလ အဖြစ်အပျက် ခံစားမှုများကို တွေးတောရင်းဖြင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ မာတာတာလေး ဖြစ်လာကာ အတွင်းတွင် စောက်ရေလေးများပင် စိုစွတ်လာလေသည် ။ စောစောက ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦး၏ ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက် ဆုပ်နယ်ခံခဲ့ရသော အရှိန်ကလေးကလည်း ရင်ထဲဝယ် အရှိန်မသေသေးသည့်အတွက် ခင်မွန်၏ ရင်တွင်းမှာ ကာမဆန္ဒစိတ်လေးများ ဖြစ်ပေါ်ခံစားနေမိရသည် ။
သနပ်ခါးလိမ်းပြီးသွားသော ခင်မွန်သည် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ခြယ်သလိုက်သည် ။ အဝတ်အစားလဲ ခေါင်းဖီးကာ အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်ခဲ့သည် ။
ခင်မွန်တို့၏ အိမ်မှာ ပျဉ်ထောင်နှစ်ထပ်အိမ် ဖြစ်သည် ။ ခြံဝန်းနှင့်လည်း ဖြစ်သည်။ ဒီခြံနှင့် ဒီအိမ်မှာ ခင်မွန်တို့၏ အမေ့ဖက်မှ ဘိုးဘွားများပိုင်သော အိမ်နှင့်ခြံ ဖြစ်သည် ။ ခင်မွန်၏မိခင်မှာ မောင်နှစ်ယောက်သာ ရှိခဲ့ပြီး မိခင် ကွယ်လွန်သွားပြီးနောက် မိခင်၏ မောင်အရင်းဖြစ်သူ ဦးလေး ဦးဖေတင်က ကျန်ခဲ့သော ပစ္စည်းဥစ္စာများနှင့် အရင်းအနှီးများကို ဦးစီးပြီး ဆက်လက်လုပ်ကိုင်ကာ ခင်မွန်တို့ ညီအစ်မကို လူတလုံး သူတလုံး ဖြစ်အောင် ကျွေးမွေးပြုစုခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။ ခင်မွန်အသက် ဆယ်နှစ်တွင် ခင်မွန်၏ မိခင်သည် ကွယ်လွန်သွားခဲ့သည် ။ မိခင်ဖြစ်သူ မကွယ်လွန်ခင် နှစ်နှစ်ကပင် ဖခင်ဖြစ်သူမှာ ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီး ဖြစ်သည် ။
ခင်မွန်တို့၏ နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးတွင် ဦးလေးဦးဖေတင်သည် အပေါ်ထပ်တွင် နေ၏ ။ ခင်မွန်တို့ ညီအစ်မက အိမ်၏ အောက်ထပ်တွင် နေ၏ ။ အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး၏ အခန်းနှင့် ခင်မွန်၏အိပ်ခန်းမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သည် ။
ခင်မွန်တို့၏ မိသားစုမှာ ချမ်းချမ်းသာသာ မရှိသော်လည်း မချို့တဲ့ပါ..။ လူတန်းစေ့ နေနိုင်စားနိုင်ကြ၏ ။ ခင်မွန် အိမ်ရှေ့ကိုရောက်တော့ အိမ်ရှေ့တွင် သူမ၏အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး တစ်ဦးတည်းသာ ထိုင်နေသည်ကို တွေ့ရသည် ။ ဦးလေးနှင့် ခဲအိုကိုမြင့်ဦးတို့ ရှိမနေကြပါ ။
“ မမထွေးက ဝလာတယ်နော်…”
“ အံမယ်.. ညီမလေးလည်း လှလာပါတယ် …”
ညီအစ်မနှစ်ယောက်သား ရယ်မိလိုက်ကြသည် ။
“ ဒါနဲ့ ဦးလေးက ပြောတယ်.. ညီမ အလုပ်လုပ်နေပြီ ဆို…”
“ ဟုတ်တယ်.. မမထွေး..။ ကျူရှင်မှာ ကျောင်းစာရေး ဝင်လုပ်နေတယ်လေ…”
“ ဘယ်လောက် ကြာသွားပြီလဲ.. ညီမလေးရဲ့…”
“ လေးလလောက် ရှိပြီ.. မမထွေးရဲ့ ”
“ အလုပ်လုပ်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား…”
“ ပြေပါတယ်..မမထွေး..။ ဒါနဲ့ မမထွေးတို့ရော အဆင်ပြေရဲ့လား ”
“ ပြေတယ်ဘဲ ပြောရမှာပေါ့ ညီမရယ်…။ ဝန်ထမ်းဆိုတာကတော့ ရရစားစားဘဲပေါ့ ..။ မစုဆောင်းနိုင်သေးပါဘူး…”
“ ကဲလာ..မမထွေး..။ ညီမတို့ အတူတူ ထမင်းစားကြရအောင် …”
ညီအစ်မနှစ်ယောက် ယှဉ်ပြီး အိမ်၏ အတွင်းဖက်ရှိ မီးဖိုဆောင်ဖက်သို့ ဝင်ရောက်သွားကြသည် ။ ခင်ခင်ထွေးသည် ခင်မွန်ထက် အရပ် နည်းနည်းလေး ပိုရှည်သည် ။ ကိုယ်လုံးကတော့ ခင်မွန်က အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေးထက် အချိုးအစား ပိုကျနသည် ။ ခင်မွန်က အသားအလတ်စားထဲက ဖြစ်ပြီး ခင်ခင်ထွေးက ခင်မွန်ထက် ပိုပြီး အသားဖြူသည် ။ မျက်နှာ အနေအထားကတော့ တစ်မျိုးစီ ချောကြသည်။
ခင်မွန်တို့ညီအစ်မ ထမင်းစားအပြီး အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်ရုံရှိသေး ပါဘလစ်ကာ ကားလေးတစ်စီးသည် သူတို့၏ အိမ်ရှေ့သို့ ထိုးဆိုက်လာသည် ။ ခင်မွန်တို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ရှေ့သို့ ပြိုင်တူ ကြည့်မိလိုက်ကြသည် ။ ကားလေးကို ကိုယ်တိုင်မောင်းလာသည့် အသက် ၂၆ နှစ်ခန့်ရှိ ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးသည် ကား၏ရှေ့ခန်းမှ ဆင်းလာပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်သို့ ရောက်လာ၏ ။
“ ဟယ်.. ကြည်ဖြူပါလား..။ လာ.. လာ… ဘယ်က လှည့်လာတာလဲ..။ ငါ ဒီမှာ ရှိတာ ဘယ်လိုလုပ် သိသလဲ…”
ခင်ခင်ထွေးက အိမ်ရှေ့တံခါးဝသို့ ရောက်လာသော ဧည့်သည် အမျိုးသမီးထံသို့သွားပြီး လက်ကို ဖက်လှဲတကင်း ဆွဲကာ အိမ်အတွင်းသို့ ခေါ်ဆောင်လာသည် ။
“ ဒီလို.. ခင်ထွေးရဲ့။ စောစောက ကိုမြင့်ဦးနဲ့တွေ့လို့ ဒီမှာ ခင်ထွေး ရောက်နေတာ သိတာ…။ သူ့ဆီကဘဲ ဒီအိမ်လိပ်စာ ရခဲ့တာ ခင်ထွေးရဲ့…”
ခင်မွန် သေချာ မှတ်မိလိုက်ပါပြီ ။ ညနေက ကျူရှင်ကျောင်းကို ဆရာဦးစိုးဦးထံ လာခဲ့သည့် အမျိုးသမီး ဖြစ်သည် ။ ဟုတ်သည်.. ဆရာဦးစိုးဦးက ကြည်ဖြူလို့ ခေါ်လိုက်တာ ကြားခဲ့ရသည်ဘဲ …။ ကြည်ဖြူက ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်ရင်း မတ်တပ်လေး ရပ်နေသည့် ခင်မွန်ကို ကြည့်လျက်
“ သူက ဘယ်သူလဲ ”
ဟု ခင်ခင်ထွေးကို မေးလိုက်၏။
“ အော်..မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်…။ သူက ခင်ထွေးရဲ့ညီမ ခင်မွန်လေ ….။ ခင်မွန်.. ဒီအစ်မက မမတို့နေတဲ့ မြို့မှာ သူတို့မိသားစုရဲ့ လုပ်ငန်းတွေ ရှိတယ်လေ ..။ အဲဒီကို လာရင်း မမတို့နဲ့ ခင်သွားတာ..။ နာမည်က ကြည်ဖြူလို့ ခေါ်တယ်လေ ….”
“ ဟုတ်ကဲ့ မမ… တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် …။ မမသောက်ဖို့ တစ်ခုခု သွားလုပ်လိုက်ဦးမယ်…”
“ ဟာ.. မလုပ်နဲ့တော့ ..။ အခုတင် မမက ထမင်းစားလာတာ..။ တကယ်ပြောတာပါ…”
ကြည်ဖြူက အတင်းတားနေသည့်ကြားမှပင် ခင်မွန်က
“ ဟာ.. မရဘူး.. ညီမတို့ဆီရောက်ရင် နည်းနည်းလောက်တော့ သောက်မှ ကျေနပ်မယ်…”
လို့ပြောပြီး လင်ပန်းလေးတစ်ချပ်နဲ့ အအေးခွက် တစ်ခွက် တင်ပြီး အိမ်ရှေ့ကို ပြန်ထွက်ခဲ့သည် ။ အိမ်ရှေ့သို့ ခင်မွန် ရောက်သောအခါတွင် ခင်ခင်ထွေးနှင့် ကြည်ဖြူတို့မှာ စကားလက်ဆုံကျနေကြသည် ။
“ မမ .. နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ် သောက်လိုက်ပါဦး . .”
“ အော်..အေးအေး.. ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. ညီမလေးရယ်….”
ခင်ခင်ထွေးက
“ ခင်မွန်ရေ… ကြည်ဖြူက ဒီည သူ့အိမ်ကို လိုက်အိပ်ဖို့ ခေါ်နေတယ်….။ အဲဒါ မမ လိုက်သွားဦးမယ်…။ ကဲ ကြည်ဖြူရေ ခင်မွန်နဲ့ စကားပြောလိုက်ဦး…။ ခင်ထွေးတော့ ပြင်လိုက်ဆင်လိုက်ဦးမယ်…”
လို့ ပြောသည် ။ ခင်ခင်ထွေး အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသောအခါ ကြည်ဖြူက ခင်မွန့်ကို စကားဆိုလာ၏ ။ ခင်မွန် သတိထားမိသည်မှာ စောစောက သူတို့ပြောနေကြသည့် လေသံထက်တိုး၏ ။
“ ညနေက ညီမလေးကို ကိုကိုစိုးရဲ့ ကျောင်းမှာ တွေ့လိုက်တယ်မှတ်တယ်..”
“ ဟုတ်တယ်.. အစ်မ..။ ကျွန်မက ကျောင်းစာရေး ဝင်လုပ်နေတာလေ ..”
“ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ..ညီမလေး…”
“ အင်း.. လေးလလောက် ရှိပါပြီ.. အစ်မ”
“ အစ်မတို့အိမ်က အစ်မကို ကိုကိုစိုးနဲ့ ဆက်ဆံတာ မကြိုက်ဘူးလေ..။ အဲဒါကြောင့် စောစောက ခင်ထွေးရှေ့မှာ ဘာမှမပြောတာ…။ ခင်ထွေးက အိမ်က လူတွေရှေ့မှာ အမှတ်တမဲ့ပြောရင် ခက်မယ်လေ ..”
“ ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ..။ ကျွန်မလည်း မမထွေးကို မပြောပါဘူး …”
“ အေး..အေး..ကျေးဇူးပါဘဲ ညီမလေးရယ်…”
ကြည်ဖြူရဲ့ စကားဆုံးရင်ဘဲ ခင်ခင်ထွေးသည် သူတို့အနားသို့ စလင်းဘက်လေးလွယ်ကာ ရောက်လာ၏ ။
“ ကဲ ကြည်ဖြူရေ..သွားလို့ ရပြီ….”
“ အော်..အေးအေ..။ ကဲ.. ညီမလေး အစ်မ ပြန်ဦးမယ်…”
“ ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ..။ မမထွေး မရှိလည်း လာလည်လို့ ရပါတယ်…”
ခင်ခင်ထွေးနှင့် ကြည်ဖြူတို့ ကားလေးရဲ့ ရှေ့ခန်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည် ။ ခင်ခင်ထွေးက ကားပြတင်းပေါက်မှ ခေါင်းလေးပြူကာ
“ ကိုကိုမြင့် ပြန်လာရင်လည်း အကျိုးအကြောင်း ပြောလိုက်ဦး.. ညီမလေး…”
လို့ ရပ်နေသော ခင်မွန်ကို ပြောလိုက်သည် ။ ခင်မွန်က ပြန်ခေါင်းညှိမ့်အပြတွင် ကားလေးသည် ခင်မွန်တို့ အိမ်ရှေ့မှ ထွက်ခွာသွားတော့သည် ။
ခင်မွန်ရဲ့ ရင်တွင်းမှာတော့ လေးလံနေသည် ။ ခင်မွန်သည် တံခါးဝတွင် ခပ်တွေတွေလေး ရပ်နေရာမှ အိမ်တွင်းသို့ လှည့်ဝင်ခဲ့ပြီး အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲရှိ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်လိုက်၏ ။ သူမ၏ စိတ်ကူးအာရုံထဲတွင် ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦး၏ ရုပ်ပုံလွှာက ထင်ဟတ်လာ၏ ။ ဒီည ဒီအိမ်အောက်ထပ်တွင် သူနဲ့ငါ နှစ်ယောက်ထဲပါလား ဆိုသည့် အသိက ခင်မွန်၏ အာရုံထဲ ဝင်ရောက်လာသည် ဆိုလျင်ဘဲ ရင်ဝယ် သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားရ၏ ။
စောစောက သူမ ရေချိုးအပြီး မီးဖိုဆောင်သို့ ဖြတ်အလာတွင် ကိုမြင့်ဦးက သူမကို ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက် ဆုပ်နယ်ပြီး “ သတိမရဘူးလား.. ခင်မွန်ရယ်..” ဟု မေးခဲ့၏ ။
“သတိမရဘဲ နေပါ့မလား ကိုကိုမြင့်ရယ်..။ ခင်မွန့်ရဲ့ စောက်ပတ်လေးကို တစ်ချီပြီးအောင် မက်မက်မောမောနဲ့ ယက်ပေးခဲ့တဲ့ ကိုကိုမြင့်ကို ခင်မွန် သတိမရဘဲ နေနိုင်ပါ့မလား ….။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ရပ်တည်နေရတဲ့ အနေအထားအရ ဆင်ခြင်ပြီး နေခဲ့ရတာပါ ….။ ကိုကိုမြင့်တို့ ပြောင်းသွားပြီးတဲ့နောက် ခင်မွန်သည် ကိုကိုမြင့်ကို မကြာခဏ ဆိုသလိုသတိရခဲ့ရပါတယ် ..။ ကိုကိုမြင့်ကို သတိရတာနဲ့ အမျှ ခင်မွန်၏ အသွေးအသားတို့ကလည်း ကာမဆန္ဒကို တောင့်တရစမြဲပါ ..။ ခင်မွန်ရဲ့ အသွေးအသားတွေ ဘယ်လိုဘဲ ကာမဆန္ဒကို တောင့်တနေပါစေ… ဒီဆန္ဒကို ဖြည့်စွမ်းဖို့အတွက် ခင်မွန် မတတ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး ။ တည်ငြိမ်နေတဲ့ ရေပြင်လေးကို ဂယက်ထအောင် လုပ်သွားသူက ကိုကိုမြင့်ပါ ..။ မျက်နှာလွှဲ ခဲပစ် ကျောခိုင်း ထွက်သွားခဲ့တယ်လေ ..။ ဒါကိုတော့ ခင်မွန့်ရင်ထဲ မကျေနပ်ခဲ့ရတာ အမှန်ပါ ..။ အခုဘဲ ကြည့်လေ ။ ကိုကိုမြင့် အကြောင်းကို စဉ်းစားမိလိုက်တာနဲ့ ခင်မွန်ရဲ့ အသွေးအသားတို့က ကာမဆန္ဒကို တောင့်တ လိုလားနေရပြီ ။”
ခင်မွန်သည် ခဲအို ကိုမြင့်ဦးကို ခင်ခင်ထွေး ခေါ်သလို ကိုကိုမြင့်ဟု ခေါ်ခဲ့၏ ။ ကိုမြင့်ဦးသည် အသက် သုံးဆယ်လောက်ရှိပြီး အသားအရည် နည်းနည်းညိုကာ အရပ်မှာ ခပ်ပြတ်ပြတ်နှင့် ဂင်တိုတို ဖြစ်သည် ။ ခင်ခင်ထွေးနှင့် လက်ထပ်ပြီးစ အချိန်ထဲကပင် ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန့်ကို မရိုးသားသော မျက်လုံးများဖြင့် ခင်ခင်ထွေး လစ်ရင်လစ်သလို ကြည့်နေတတ်၏ ။
ခင်မွန်ကလည်း မိန်းမသားတို့၏ သဘာ၀ အရည်အချင်းအရ သူမ၏အပေါ်တွင် ကိုမြင့်ဦး မရိုးသားသည်ကို သိနေ၏ ။ ထို့ကြောင့် တတ်နိုင်သမျှ ကိုမြင့်ဦးကို ရှောင်နေခဲ့သည် ။ ကိုမြင့်ဦးကလည်း ကြုံရင်ကြုံသလို ထိကပါးရိကပါး လုပ်နေခဲ့၏ ။ ကြာလာတော့လည်း ခင်မွန်ခင်မျာ ရိုးလာခဲ့ပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် သာယာသလိုပင် ရင်ထဲတွင် ခံစားလာခဲ့ရ၏ ။
ခင်မွန်သည် သူ၏ အတွေးအာရုံကို ဖြတ်လျှက် ထိုင်ရာမှ ထလိုက်၏ ။ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းအတွင်းရှိ တိုင်ကပ်နာရီကြီးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ည ( ၇ ) နာရီခွဲပင် ကျော်ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည် ။
ခင်မွန်သည် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီးနောက် သူမ၏ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ပြန်ဝင်ခဲ့သည် ။ ပြီးတော့ ဘာရယ်မဟုတ် မသိစိတ်လေးဖြင့် မှန်တင်ထားသော ခုံပုလေးရှေ့တွင် ထိုင်လိုက်ကာ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို မှန်တွင်ကြည့်လျှက် မွန်းမံ ချယ်သလိုက်၏ ။ မျက်နှာလေးကို စိတ်တိုင်းကျ မွန်းမံချယ်သပြီး ခဏနေတော့ အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်လာခဲ့ပြီး ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်လိုက်၏ ။ သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မျှော်နေသလို ခံစားနေရသည် ။
ခင်မွန်သည် အတန်ငယ်ကြာအောင် ခပ်ငေါင်ငေါင်လေး ထိုင်နေပြီးမှ အိမ်ရှေ့က လူသံကြားတာကြောင့် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဦး ပြန်လာသည်ကို တွေ့ရလို့ ထိုင်ရာမှထကာ တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်၏ ။ တံခါးဖွင့်နေသော ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးမှာ ခပ်တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေး ဖြစ်နေသော်လည်း သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများကတော့ တုန်ရင်နေကြသည် ။
တံခါးပေါက်မှ ဝင်လာသော ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်ကို ဂရုထား မကြည့်ဘဲ အိမ်အတွင်းသို့ ဝင်သွားတော့သည် ။ တံခါးပိတ်ပြီးသောအခါ ခင်မွန်သည်အိမ်အတွင်းသို့ ပြန်ဝင်လာရင်း အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး မှာသွားသည်ကို သတိရလိုက်မိသည် ။ စောစောက အိမ်အတွင်းကို ဝင်သွားသော ကိုမြင့်ဦး၏အချိုးကို ခင်မွန် သတိထားမိလိုက်၏ ။ သူမစိတ်ထဲတွင်တော့ နည်းနည်းတင်းသွားခဲ့ရသည် ။ ဒါပေမယ့် စကားမပြောချင်လို့ မဖြစ်ပါ ။ အစ်မဖြစ်သူ မှာထားသည်ကိုတော့ ပြောရလိမ့်မည် ။
“ ကိုကိုမြင့်.. မမထွေးကို မကြည်ဖြူ လာခေါ်သွားတယ် ..။ အဲဒီမှာ ညအိပ်မယ်လို့ မှာသွားတယ် …”
“ အေး..ငါသိတယ် …”
အိမ်ရှေ့ခန်းမှ လှမ်းပြောသော ခင်မွန်၏ စကားဆုံးတော့ အိပ်ခန်းတွင်းမှ ကိုမြင့်ဦးက အသံပြတ်ဖြင့် ပြန်ပြော၏ ။ ကိုမြင့်ဦး၏ အသံကိုကြားတော့ ခင်မွန်၏ စိတ်ထဲ တင်းနေရာကနေ ဒေါသစိတ်လေးပါ စွက်ဖက်လာတော့၏ ။ မပြောမဖြစ် ဆက်ပြီး ပြောရပေဦးမည် ။
“ ကိုကိုမြင့်..ထမင်းစားပြီးပြီလား ..”
“ မစားရသေးဘူး ..”
“ ဒါဆိုရင် ခင်မွန် ထမင်းပွဲ ပြင်ပေးမယ် ..”
“ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်.. ရေချိုးပြီးမှ စားမှာ… ငါ့ဖာသာ ထည့်စားမယ်…”
ဒီတစ်ခါတော့ ခင်မွန် တကယ်ပင် ဒေါသထွက်သွားရပါပြီ ။ ခင်မွန်က သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်၏ ။ ခင်မွန်ကို ဒီလိုအချိုးမျိုုးလုပ်လို့ ဘယ်ရလိမ့်မလဲ.. တွေ့ကြသေးတာပေါ့ ကိုကိုမြင့်ရယ် ..။ စိတ်ထဲမှ ကြိမ်းလိုက်ပြီး ခင်မွန်သည် မီးဖိုဆောင်ဖက်သို့ ဝင်လိုက်သည် ။ မီးဖိုဆောင်ဖက်ကို ဝင်လာရင်း ခင်မွန် စဉ်းစားမိ၏ ။ သူမ စောစောက ကိုကိုမြင့်ကို ပြောခဲ့သော စကားများသည် မပြောမဖြစ် ပြောလိုက်ရသော စကားများသာ ဖြစ်၏ ။ ကိုကိုမြင့်ကတော့ သူ့ကို စေတနာတွေပိုပြီး တမင်လိုက်လျောနေတယ်လို့များ ထင်သွားမလားပါဘဲ ။
မီးဖိုထဲ ရောက်တော့ ဟော့ပလိပ်ကို ဖွင့်ပြီး ဟင်းချိုအိုးကို တင်လိုက်၏ ။ ထိုအချိန်တွင် မီးဖိုဆောင်၏ ဘေးတံခါးပေါက်မှ တံခါးရွက်ကို ဖွင့်ပြီး ကိုမြင့်ဦး ရေချိုးရန် ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ပြီးတော့ သူဖွင့်ထွက်သွားသော တံခါးကို ခပ်ဟဟလေး ပြန်ပြီး ပိတ်ထားခဲ့သည် ။
ခင်မွန်က ဟင်းချိုနွှေးထားရင်း ထမင်းအိုးကို ပလပ်ပြန်တပ်ကာ အပူပေးထားလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ပန်းကန်စင်မှ ပန်းကန်သုံးလေးချပ်ကို ယူပြီး ဆေးကြောရန်အတွက် မီးဖိုဆောင် ဘေးတံခါးကို ဖွင့်ရန် လက်လှမ်းကိုင်ပြီးမှ ကိုမြင့်ဦး အပြင်တွင် ရေချိုးနေသည်ကို သတိရသည် ။ စောစောက ကိုမြင့်ဦး ပြန်ပိတ်ထားခဲ့သည့် တံခါးကြားမှ အပြင်သို့ ဘာရယ်မဟုတ် ကြည့်လိုက်မိ၏ ။
“ အဲ..တော့…”
ခင်မွန်မှာ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းသွား၏ ။ ကိုမြင့်ဦးသည် အပြင်ဖက်ရှိ သွပ်ပြားများ ထောင်ကာထားသော ရေချိုးရန်နေရာမှာ ရေချိုးနေ၏ ။ သွပ်ပြားများမှာ တခြားဖက်တွင်သာ ကာထားသော်လည်း မီးဖိုဆောင်မှထွက်သော တံခါးဘက်တွင်တော့ ကာမထားပါ ။ အပြင်ဖက်တွင် ထွန်းထားသော ၁၀၀ ဝပ် မီးလုံး၏ အလင်းရောင်ဖြင့် ကိုမြင့်ဦးကို အတိုင်းသား မြင်နေရ၏ ။ ကိုမြင့်ဦးမှာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ရေချိုးနေသည်ကို ခင်မွန် တွေ့လိုက်ရလို့ သူမ၏ပါးစပ်မှ အာမေဋိတ်သံလေး ထွက်သွားရခြင်းပင် ဖြစ်၏ ။
ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ရေချိုးနေသော ကိုမြင့်ဦးမှာ ခန္ဒာကိုယ် တစ်ခုလုံး ကြွက်သားများ သူ့နေရာနှင့်သူ အပြိုင်းပြိုင်း ထလျက်ရှိပြီး သူ၏ပေါင်ရင်းခွဆုံမှာတော့ မဲနက်နေသော အမွှေးများကြားမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့် လီးကြီးမှာ နည်းနည်းနောနော မဟုတ်ပါ ။ အရှည် ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက်နှင့် လုံးပတ်မှာ ကျပ်လုံးလောက် ရှိမည် ဖြစ်သည် ။ တစ်ချက်လောက် ကြည့်လိုက်မိသော ခင်မွန်မှာ သူမ၏ မျက်လုံးများကို မြင်ကွင်းမှ ဖယ်ခွာလို့ မရတော့ပါ ။ ခင်မွန် ငေးလို့ ကြည့်နေမိ၏ ။
ကိုမြင့်ဦး၏ လီးတန်ကြီးမှာ တရမ်းရမ်းဖြင့် ရှိနေပြီး လီးတန်ကြီးအောက်ရှိ ဥကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း လုံးတစ်နေပြီး ကြီးမားလှ၏ ။ ခင်မွန်မှာ ကြည့်နေရင်း အာခေါင်များ ခြောက်လာသည် ။ သူမ၏ အသွေးအသားတို့သည်လည်း ဆူဝေလာသည် ။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းတွင် ယားတားတားလေး ဖြစ်လာကာ စိုစိစိလည်း ဖြစ်လာတော့သည် ။
ထိုအချိန်မှာ ကိုမြင့်ဦးသည် ရေချိုးလို့ ပြီးသွားလို့ ပုဆိုးကို လှမ်းယူလိုက်တာ တွေ့လိုက်ရသည်မို့ ခင်မွန်သည် တံခါးပေါက်နားမှခွာကာ မီးဖိုဆောင်အတွင်းသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး သူမကိုင်ထားခဲ့သော ပန်းကန်များကို ပန်းကန်စင်ပေါ်သို့ ပြန်တင်လိုက်၏ ။ ဟော့ပလိပ်ကို ပိတ်ပြီး ဟင်းချိုအိုးကို ချလိုက်သည် ။ ထမင်းအိုး ပလပ်ကိုလည်း ပြန်လို့ ဖြုတ်လိုက်သည် ။ ထိုအချိန်အတွင်းတွင် ကိုမြင့်ဦးက မီးဖိုဆောင်မှ ဖြတ်ကာ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်၏ ။
ခင်မွန်က ထမင်းများခူးခပ်ပြီး ထမင်းစားပွဲတွင် တင်ကာ ထမင်းပွဲ ပြင်လိုက်သည် ။ ခင်မွန် ထမင်းပွဲ ပြင်အပြီးတွင် ကိုမြင့်ဦး ရောက်လာသဖြင့် ခင်မွန်က အသာလေး လှည့်ထွက်ခဲ့ပြီး သူမ၏ အခန်းသို့ဝင်ကာ အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲနေလိုက်သည် ။ စောစောက ခင်မွန် တွေ့မြင်ခဲ့ရသော မြင်ကွင်းက ခင်မွန်၏ အာရုံမှ ပျောက်မသွားခဲ့ပါ ။ အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲလိုက်သည်နှင့် ခင်မွန်၏ အာရုံထဲသို့ သူမမြင်လိုက်ရသော ကိုမြင့်ဦး၏ လီးကြီးမှာ ထင်ထင်ရှားရှားပင် သူမ၏ အာရုံထဲသို့ ပြန်လည်ဝင်ရောက်လာခဲ့၏ ။ ဆူဝေနေသော သွေးသားတို့သည်ပွက်ပွက်ဆူလာကြသည် ။ အတိတ်ကာလက သူမ၏ စောက်ပတ်လေး အယက်ခံခဲ့ရပြီး သူမ တစ်ချီ ပြီးခဲ့ရတာတွေကိုပါ အာရုံအတွေးထဲ ဝင်ရောက်လာပြီး ပြန်လည် ခံစားမိသည် ။
သူမ၏ စောက်ပတ်တွင်းဝယ် မရိုးမရွဖြင့် ယားယံလာ၏ ။ ယားယံမှုလေးများ ပျောက်လိုပျောက်ငြားဖြင့် ခင်မွန်သည် သူမ၏ ပေါင်တန်ကြီးများကို ကားကာ သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို ဝတ်ထားသော ထမိန်ပေါ်မှပင် လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်ပေးနေမိသည် ။ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကိုလည်း မှိတ်ထား၏ ။ သူမ၏ ယားယံမှု ဝေဒနာမှာ လက်ကလေးနှင့် ပွတ်ပေးနေမှုကြောင့် ပျောက်လို့မသွားဘဲ ပိုပို ဆိုးလာ၏ ။ စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေရင်းမှ စောက်ပတ်လေးမှာ မာခုံးထပြီး ဖောင်းကားလာတော့သည် ။ စောက်ပတ်အတွင်းတွင်လည်း စောက်ရေလေးများ စိုရွှဲလာတော့သည် ။
ခင်မွန်မှာ ခံစားရလွန်းလို့ နဖူးဆံစပ်တွင် ချွေးလေးများတောင် စို့လို့လာသည် ။ ထမိန်ကြားထဲ လက်လျှိုသွင်းကာ အမွှေးလေးများအပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေမိ၏ ။ ထိုအချိန်တွင် ခင်မွန်၏ ထမိန်လေးကို တစ်စုံတစ်ဦးက ခါးဖက်သို့ ဆွဲလှန်တင်လိုက်ပြီး ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း ဆွဲကာ ထောင်လိုက်သည် ။ ခင်မွန် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကိုမြင့် ဖြစ်နေ၏။
သူမ ကုန်းထပြီး ရုန်းကန်ရန် ကြံစည်လိုက်သော်လည်း ထမိန်လေးလှန်လို့ ပေါ်လာသည့် သူမ၏ စောက်ပတ်လေးအား ကိုကိုမြင့်က သူ၏လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့အတွက် သူမ ရုန်းကန်ရန်ပင် မေ့သွားခဲ့ရ၏ ။ အပေါ်ထပ်တွင်လည်း ဦးလေးက ရှိနေသေးသည် ။
ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်အိပ်နေသော ကုတင်လေး၏ ကုတင်စောင်းတွင် တင်ပုလွှဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ခင်မွန်၏ ထမိန်လေးကို သူမ၏ ခါးဖက်သို့ ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး မို့မောက်မောက်လေး ထွက်ပေါ်လာသည့် ခင်မွန်၏ စောက်ဖုတ်လေးကို သူ၏လက်ဖြင့်အုပ်ကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးသည် ။ ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း ခပ်ကားကားလေးဖြစ်အောင် ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲထောင်လိုက်သည်။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေသော သူ၏လက်သည် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် ပွတ်ပေးနေပြီး ထိပ်နားရှိ စောက်စိလေးကိုပါ ပွတ်သပ်ပေးသည် ။
“ အ…အ…အင်း…အင်း…”
ခင်မွန်သည် တစ်ချက်မျှ တွန့်သွား၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် စောက်ရေများ ရွှဲနစ်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ ခင်မွန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေကြပြီ ..။ စောက်ပတ်လေး၏ အကွဲကြောင်းတလျှောက် ပွတ်ပေးပြီး စောက်စိလေးကိုပါ ပွတ်ပေးနေရာက ကိုမြင့်ဦးသည် သူ၏ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။
“ အင့်..အ…..အ…”
ခင်မွန်မှာ တစ်ချက်တွန့်သွားပြီး သူ၏ ခါးလေးကို အနည်းငယ် ကော့ပေးလိုက်မိသည် ။ သူမ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထည့်ထားလိုက်သော လက်ချောင်းမှာ လှုပ်ရှားလာပြီး သွင်းချီ ထုတ်ချီဖြင့် ကြပ်တည်းကျဉ်းမြောင်းလှသော စောက်ပတ်လေးအတွင်းဝယ် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ မို့မောက်ဖောင်းကား တင်းပြောင်နေပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် စောက်ရေလေးများ စိမ့်ထွက်နေကြပေပြီ ။ တင်းပြောင် ဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်ဖြူဖြူလေးသည် အမွှေးနက်ကလေးများ ခြံရံလျက် အသဲယားဖွယ်လေး ဖြစ်နေ၏ ။
ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှ သူ၏ လက်ချောင်းကို ထုတ်လိုက်ပြီးနောက် သူ၏အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တက်သည် ။ ခင်မွန်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်ထိုင်ကာ သူ၏လီးကြီးဖြင့် စောက်ပတ်လေးကို ထိကာ တေ့လိုက်၏ ။ ခင်မွန်မှာ ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ထိပ်တွင် အရေလေးများ စိုနေသော လီးကြီး၏ ပူပူနွေးနွေး ထိတွေ့မှု အရသာကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှ ထိတွေ့သိရှိနေသကဲ့သို့ စောက်ပတ်လေး၏ နူးညံ့အိထွေးသော ထိတွေ့မှု အရသာကို ကိုမြင့်ဦး၏ လီးကြီးမှ ထိတွေ့ သိရှိနေ၏ ။ ကိုမြင့်ဦးသည် စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ထားသော သူ၏လီးကြီးကို ဒစ်တစ်ခုလုံး ဝင်သည်အထိ ဖိသွင်းလိုက်သည် ။
“ ဗျစ် ဗျစ်.. အင့်…အ…..အ….”
ဒစ်ကြီးဝင်သွားသော လီးကြီးကို ကိုမြင့်ဦးက စောက်ပတ်ထဲတွင် ခဏလေးငြိမ်ကာ မြုပ်ထားလိုက်ပြီးမှ လီးတဝက်မျှထိ ဝင်အောင် လီးကြီးကို ထပ်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည် ။
“ ဗျစ်..ဗျစ်…ဗျစ်..အ…..အ….”
“ အ..အ..အု…အင်း…အင်း…”
ခင်မွန်သည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပိုကားထားပေးလိုက်ပြီး အသက်အောင့်သံလေးဖြင့် ညည်းညူ နေရှာသည် ။ ကိုမြင့်ဦးက သူ၏လီးကြီးကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းဝယ် တဝက်လောက် သွင်းထားပြီး ဆက်မသွင်းသေးဘဲ ရပ်ထားကာ ခင်မွန်၏ ရင်စေ့ဘလောက်စ် အင်္ကျီလေး၏ ရင်ဘတ်မှ နှိပ်စိလေးများကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည် ။ ဖြူဖွေးနုအိနေသည့် ခင်မွန်၏ ရင်ဘတ်သားလေးများ ဝင်းလက်စွာ ပေါ်ထွက်လာ၏ ။ ထို့ပြင် တင်းရင်းလုံးဝန်း ဖြူနုနေသည့် ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးမှာ ဘရာစီယာအနက်လေးထဲမှ ရုန်းကန် ထွက်တော့မယောင် ဖြစ်နေပြီး ဘရာစီယာလေး အပြင်သို့ ပြည့်အံကာ ထွက်နေသည်။
ကိုမြင့်ဦးသည် သူ၏လီးကြီးကို ဆက်ပြီး မသွင်းသေးဘဲ ခင်မွန်၏ နို့လေးများကို ဘရာစီယာအပေါ်မှပင် ဆုပ်နယ်ပေးနေ၏ ။ ခင်မွန်က ကြယ်သီးနှိပ်စိလေးများ ပြုတ်ထွက်ပြီး ဖြစ်နေသော သူမ၏ ရင်စေ့ ဘလောက်စအင်္ကျီလေးကို သူမဖာသာ ကျောလေးကြွပြီး ချွတ်လိုက်၏ ။ ထို့နောက် သူမ၏ ကျောနောက်သို့ သူမ၏ လက်ကလေးကို ထိုးသွင်းကာ ဘရာစီယာ ချိတ်ကလေးကိုပါ ဖြုတ်ပေးလိုက်လေသည်။
ထိုနောက်တွင်တော့….. ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်၏ နို့ကလေးများကို ဘရာစီယာအပေါ်မှ ဆုပ်နယ်ပေးနေရာမှ ခင်မွန်က ဘရာစီယာချိတ်ကလေးကို ဖြုတ်ပေးလိုက်တော့ ကိုမြင့်ဦးက ဘရာစီယာလေးကို ခင်မွန်၏ နို့လေးများပေါ်မှ ခွာပစ်လိုက်၏ ။ နုနယ်ဝင်းမှည့်ပြီး တင်းရင်းနေသော ခင်မွန်၏ နို့လေးနှစ်လုံးမှာ လှုပ်ခါပြီး ထွက်ပေါ်လာကြသည် ။ ခင်မွန်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ နီရဲပြီး နို့လေးများထိပ်တွင် နီညိုရောင် အဝန်းအဝိုင်းကလေး၏ အလည်တွင် ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေး ဖြစ်နေ၏ ။
ကိုမြင့်ဦးက ပေါ်ထွက်လာသော တပ်မက်ဖွယ် ခင်မွန်၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ခြင်း မပြုသေးဘဲ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် တဝက်မျှ ဝင်နေသော သူ၏လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ထုတ်လိုက်.. ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေ၏ ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းဝယ် စောက်ရည်တို့ ရွှဲနစ်နေပြီဖြစ်သည် ။
“ ပလွတ်..ပလွတ်……”
အောက်မှ ပက်လက်ကလေး အလိုးခံနေသော ခင်မွန်မှာ သူမ၏ရင်ကလေးကို ကော့လို့ ကော့လို့ ပေးလာ၏ ။ ထိုအခါတွင်မှ ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်၏ နို့ကလေးများကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း သူ၏ လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ ချေပေးသည်။ ခဏနေတော့မှ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် တဝက်သာသွင်းပြီး သွင်းချီ ထုတ်ချီဖြင့် လိုးပေးသည် ။ ထိုနောက် သူ၏လီးကြီးကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တဆုံးဝင်အောင် ဖိပြီး သွင်းလိုက်တော့သည် ။
“ ဗျစ် ..ဖွတ် ..ပလွတ် ……”
“ အ.. အား… အမလေး … ကျွတ် …. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကိုကိုမြင့်ရယ်….”
တဆုံးဝင်သွားသော ကိုမြင့်ဦး၏ လီးကြီးမှာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲတွင် အတွင်းသားလေးများကို ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း ထိတွေ့လျက် ပြည့်ကြပ်နေ၏ ။ ကိုမြင့်ဦးက သူ၏ လီးကြီးကို ပြန်ပြီး မထုတ်သေးဘဲ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် ဖိသိပ်ထားပြီး ခင်မွန်၏ ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ကာ ခင်မွန်၏ နို့လေးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် တစ်လှည့်စီ စို့ပေးသည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း လျှာဖြင့် ကလိပေး ယက်ပေးသည် ။
“ ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း..ကိုကိုမြင့်ရယ် . . .”
ခင်မွန်သည် ခံစားရတာ အရသာရှိလှပြီး ကောင်းလှသဖြင့် တဟင်းဟင်း ညည်းကာ သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုမြင့်ဦး၏ ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ကာ ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးနေမိ၏ ။ ခဏကြာတဲ့အထိ ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်၏ နို့များကို စို့ပေးနေရာ စောက်ပတ်ထဲ တဆုံးအထိ သွင်းထားသော လီးကြီးမှာလည်း ဖိကပ်ထားပြီး မလှုပ်ရှားသဖြင့် ခင်မွန်ခင်မျာ ခံစားရခက်လာပြီး ခင်မွန်မှာ သူမ၏ ဖင်ကြီးများကို ဘယ်ညာ လှုပ်ရှားကာ ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်လာတော့သည် ။
ထိုအခါတွင်မှ ကိုမြင့်ဦးက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် တဆုံးသွင်းထားသည့် သူ၏လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ ခပ်သွက်သွက် ပြန်သွင်းလိုက်ကာ ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးလေတော့သည် ။
“ ဖွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်…ပလွတ် ….”
“ အင့်…အင့်….”
“ ဖွတ်..ပလွတ် ..ဖွတ် ပလွတ် ….”
“ အား..ကျွတ်ကျွတ်….”
ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ကာ ဖင်ကြွကာ ဆောင့်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ နို့လေးများကိုလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန် တစ်လှည့်စီ စို့လိုက်.. နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖိဆွဲလိုက်.. လျှာဖြင့် ယက်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေလိုက်သည် ။
“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် …..”
ခင်မွန်မှာ နို့စို့ခံနေတုန်း အလိုးပါခံနေရလို့ အလွန်ပင် အရသာ တွေ့နေပြီ ဖြစ်သည် ။ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကိုလည်း မတတ်တတတ်ဖြင့် မြှောက်ကာ ပင့်ကာနှင့် ကော့ထိုးပေးနေသည် ။
“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ်….”
“ အိုး…အ….အ….အ….ကောင်းလိုက်တာ… ကိုကိုမြင့်ရယ်….. ဆောင့်… ဆောင့်စမ်းပါ…. အ………. အ…..”
“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် ….”
ဆောင့်လိုးခြင်းသဘောကို ခင်မွန် သိလိုက်ပါပြီ ။ လီးကြီးနဲ့ ဆောင့်သွင်းကာ လိုးလိုက်တိုင်း မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးနှင့် သူမ၏ စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးများ ထိထိမိမိ ဖြစ်သွားကာ အရသာ ရှိလှ၏ ။ ပြင်းပြင်းဆောင့်လေ ပြင်းပြင်းထိလေ ပိုပြီး အရသာရှိလေ ဖြစ်သည်။
“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် ….”
ကိုမြင့်ဦးသည် ခင်မွန်၏ ကျဉ်းကြပ်လှသော စောက်ပတ်လေးကို လိုးရင်းဖြင့် သူ၏လီးကြီးမှာ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖြင့် စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလှသောကြောင့် ကာမစိတ်များ ပြင်းထန်သထက် ပြင်းထန်လာရတော့သည် ။ ထို့ပြင် အလိုးခံနေသော ခင်မွန်မှာလည်း အရသာများကောင်းလာပြီး အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာသည်ကို သိရလို့ သူ၏ လီးကြီးကို အဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်လိုက်.. တအားဆောင့်သွင်းလိုက်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးနေတော့သည် ။
“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ် …ပလွတ်…”
“ အင့်…အင့်…”
ကိုမြင့်ဦးက သူ၏လီးကြီးကို ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးသွင်းပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ခင်မွန်ြခင်မျာ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ဖြစ်နေရရှာ၏ ။ ခင်မွန်းသည် ကိုမြင့်ဦး၏ အားမနာတမ်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးချက်တွေကို တဖြေးဖြေး ခံနိုင်ရည်ရှိလာပြီးနောက် အဲဒီ ဆောင့်လိုးချက်တွေကို သဘောကျ နှစ်ခြိုက်လာသည် ။ ကာမစိတ်တွေလည်း ပြင်းထန်သထက် ပြင်းထန်လာရသည် ။
ကိုမြင့်ဦးက နို့စို့ပေးနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး
“ ခင်မွန်..ကောင်းလားဟင်..”
လို့ မေးလိုက်၏ ။
“ ကောင်းတယ်.. သိပ်ကောင်းတာဘဲ ကိုကိုမြင့်ရယ် ..”
“ ဖွတ်..ပလွတ် ..ဖွတ် ပလွတ် ..”
“ ကိုကို..ကေင်းလားဟင် …”
“ အင်း..ကောင်းတယ်.. သိပ်ကောင်းတာဘဲ ခင်မွန်ရယ် . . .”
“ ဖွတ် ပလွတ်.. ဖွတ် ပလွတ် …”
ကိုမြင့်ဦးမှာ မကောင်းဘဲ ရှိပါ့မလား…။ ခင်မွန်ကို လိုးချင်နေတာ ကြာခဲ့ပြီဘဲ …။ ခင်မွန်၏နို့များ.. ဖင်သားကြီးများနဲ့ မျက်နှာလှလှလေးတွေကို တပ်မက်ခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီ ။ ယုတ်စွအဆုံး ကိုမြင့်ဦးသည် တခါတရံတွင် သူ၏မိန်းမ ခင်ခင်ထွေးကို လိုးနေစဉ်မှာပင် ခင်မွန်အမှတ်ဖြင့် လိုးနေခဲ့သည် ။ အခုတော့ ခင်မွန်မှာ ဖြူဖွေးသော ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးနေတာကို အားပါးတရ ခံနေသည် ။ မတတ်တတတ်နှင့် သူမ၏ဖင်သား ဖွေးဖွေးကြီးများကို မြှောက်ကာကြွကာဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို ကော့ကော့ပေးနေသေး၏ ။
“ ဖွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ် …”
“ ကိုကို… ကိုကို… မရပ်နဲ့… ဆောင့်… ဆောင့် … နာနာဆောင့်စမ်းပါ …”
“ ဖွတ် ပလွတ်… ဖွတ် ပလွတ် ….”
“ ဖွတ် ပလွတ်… ဖွတ် ပလွတ် …..”
ခင်မွန်သည် ကိုမြင့်ဦး၏ ထိထိမိမိဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးချက်များကြောင့် သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်း အီဆိမ့်လာကာ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများမှာ လှုပ်ပြီး ဖျစ်ညှစ်လာကြပြီ ဖြစ်၏ ။
“ ဖွတ် ပလွတ်.. ဖွတ် ပလွတ်..”
“ အား…အား.. အမလေး… ကောင်းလိုက်တာ… ကိုကိုရယ်…”
“ ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ် …”
ကိုမြင့်ဦးသည် ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း ရှိလှသော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးကို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးရင်း သူ၏လီးကြီးမှာ ကျင်တက်လာပြီ ဖြစ်၏ ။ ထို့အပြင် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှ အတွင်းသားများမှာလည်း လီးကြီးကို ဖျစ်ညှစ်နေသဖြင့် ဆက်ပြီး အောင့်အီးခြင်း မပြုနိုင်တော့ဘဲ ကိုမြင့်ဦးသည် သူ့စိတ်ကို လွှတ်ပေးကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် အားကုန်ထုတ်ပြီး (၁၅) ချက်မျှ ဆောင့်လိုးလိုက်တော့သည် ။
“ ဖွတ် ပလွတ်.. ဖွတ် ပလွတ် ….”
“ အ…အ….. ကိုကို…. ကိုကို…. ကိုကိုရယ် …. အမလေး …. ကျွတ်ကျွတ်…. အင်း… ဟင်း….”
“ ခင်..ခင်မွန် …အ……..အ……..”
ကိုမြင့်ဦးနဲ့ ခင်မွန်တို့မှာ နှစ်ယောက်သား တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားကြလျှက် သူတို့၏ ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ (၄) (၅) ကြိမ်မျှ တုန်ခါသွားကြပြီး ငြိမ်သက်သွားကြတော့၏ ။ လက်ခုပ်အတွင်းမှ ပြည့်လျှံကာ လက်ချောင်းကလေးများကြားမှ ယိုစီးကျလာသမျှကို ရသမျှ ခံယူနေရသည်ကိုပင် လက်ဝေခံဟု ခေါ်ဆိုရမည် ဆိုပါလျှင် ခင်မွန်သည် သူမအစ်မ ခင်ခင်ထွေး၏ လက်ဝေခံပင် ဖြစ်တော့သည် ။
—————————————-
အစ်မဖြစ်သူ ခင်ခင်ထွေး နှင့် ကိုမြင့်ဦးတို့လင်မယား ပြန်သွားကြသည်မှာ တစ်ပတ်ပင် ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည် ။
ဒီနေ့ ကျူရှင်ပိတ်ရက် ဖြစ်သော်လည်း ဆရာဦးစိုးဦးက ဘာသာရပ်အလိုက် မှတ်စုတို စာအုပ်များ ပြုလုပ်ရန်ရှိလို့ ကျောင်းစာရေးဖြစ်သော သူမကို ယနေ့ ကျောင်းသို့လာရန် မှာထားသည်။ ခင်မွန်က ရေမိုးချိုး အလှပြင်ပြီး ထမင်းစားကာ ကျူရှင်ကျောင်းသို့ ထွက်လာခဲ့၏။ ဆရာဦးစိုးဦးက မွန်းလွဲ (၁) နာရီမှ အေးအေးဆေးဆေး လာရန် မှာထားသော်လည်း အားလပ်နေလို့ စောစောပင် ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် ။
ကျူရှင်ကျောင်းသို့သွားရန် အိမ်မှ ခင်မွန် ထွက်လာတော့ နံနက် ( ၁၀ ) နာရီခွဲဘဲ ရှိသေး၏ ။ ကားဂိတ်မှာ ခေတ္တရပ်ပြီး ကားစောင့်နေရ၏ ။ ( ၅ ) မိနစ်လောက်ကြာမှ ကားရပ်လာပြီး ကားပေါ်သို့ တိုးတက်ခဲ့သည် ။ ကားပေါ်တွင် ခြေချစရာပင် မရှိ ။ကား၏ တံခါးပေါက်တည့်တည့်ရှိ တဖက်ခြမ်းသို့ ကပ်ပြီး တံခါးပေါက်ကို ကျောပေးကာ အပေါ်မှ တန်းလေးကို ဆွဲပြီး ရပ်လိုက်ရသည်။ သူမ၏နောက်မှလည်း ခရီးသည် ငါးဦး ခြောက်ဦးလောက် တက်လာ၏ ။ ခင်မွန်၏ ရှေ့တွင်လည်း ခရီးသည်များ ရှိနေသလို နောက်တွင်လည်း ခရီးသည်များ ပြည့်ကြပ်နေသည် ။
ကားတံခါးပိတ်ပြီး ကားစထွက်သည် ဆိုလျင်ဘဲ ခင်မွန်၏ နောက်ဖက် ဖင်သားကြီးသို့ မာကျောကျော အရာတစ်ခုက အလျားလိုက် လာပြီးကပ်နေ၏ ။ ကားကြပ်လို့ဘဲ ဖြစ်မည်ဟု ခင်မွန် အသာငြိမ်နေလိုက်သည် ။ ထိုမာကျောကျောအရာသည် ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးကို နောက်မှပိုပြီး ဖိကပ်လာသည် ။ ကားပေါ်တွင်ဖြစ်လို့ နောက်သို့လည်း လှည့်မကြည့်ရဲပါ ။ ရပ်နေသော နေရာပြောင်းပြီး ရပ်ရအောင်လည်း ခြေထောက်ပင် ချရန် မလွယ် ။ ကားက အရမ်းဘဲ ပြည့်ကြပ်နေသည် ။
ဖင်သားကြီးကို ကပ်ထားသောအရာမှာ အစွမ်းကုန်မာကျောလာသည် ။ ခင်မွန်၏ ကျောပြင်လေးကို နောက်မှလူက သူ၏ ရင်ဘတ်ဖြင့် ထိအောင်ပင် ဖိကပ်ထား၏ ။ ခင်မွန် ငြိမ်နေလို့ အတင့်ရဲလာပြီး သူမ၏ ဆံပင်စလေးတွေကိုပင် မတော်လို့ ထိသည့်ပုံစံဖြင့် တစ်ချက်တစ်ချက် နမ်းနေသေးသည် ။ နောက်မှ မာကျောတောင့်တင်းနေသည့် အရာကြီးသည် ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကြား နေရာသို့ ထောက်လို့ ဖိကပ်လာ၏ ။ ထိုအချိန်တွင် ကားက နောက်တစ်ဂိတ်သို့ ရပ်လိုက်သဖြင့် ခရီးသည်များ လှုပ်ခါသွားကာ ခင်မွန်လည်း သူမ၏ကိုယ်လေး လှုပ်ခါသွားသဖြင့် ယိုင်လဲပြိုကျမသွားစေရန်အတွက် ဘေးတန်းလေးကို ခါးညွှတ်ပြီး ဆွဲလိုက်ရသည် ။
သူမနောက်မှ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားသို့ ထောက်ကာ ဖိကပ်ထားသော မာတောင်နေသော အရာက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေး အောက်နှုတ်ခမ်းကို မိမိရရ ဖိထောက်မိလိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးထသွားသည် ။ ကားရပ်လိုက်တော့ နောက်ဖက်မှ ခရီးသည် သုံးလေးဦး တိုးပြီးဆင်းနေသဖြင့် နောက်မှလူသည် အတင်းဖိကပ်လာပြီး သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်ကားကားလုပ်ကာ ခင်မွန်၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပင် သူ၏ပေါင်လုံးကြီးများနှင့် ညှပ်ပြီး ထားလိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးတစ်ခုလုံးမှာ သူ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားသို့ လုံးလုံးလျားလျား ရောက်သွားရတော့သည် ။
ခင်မွန်မှာ တကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းလို့လာတော့၏ ။ ဒေါသစိတ်နှင့် ကာမစိတ် နှစ်ခုစလုံး တပြိုင်နက်တည်း ခံစားလိုက်ရသည် ။ ကားပြန်ထွက်သွားသောအခါတွင် သူမကို ညှပ်ထားသည့် ထိုသူ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်အနက် တစ်ဖက်က ခင်မွန်၏ပေါင်လေးကို ပေါင်ချင်း ပွတ်လာသေး၏ ။ ခင်မွန်က သူမ၏ လုံးတစ်မို့ဖောင်းအိစက်နေသည့် ဖင်သားကြီးများကို နည်းနည်းလေးကားလျှက် နောက်မှလူ၏ မာတောင်နေသော အရာကို သူမ၏ဖင်ကြားသို့ ပိုပြီးဝင်အောင် လုပ်ပေးလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ မသိမသာပစ်ကာ ပြန်ပြီး ဖိကပ်ပေးလိုက်သည် ။
နောက်မှ မာတောင်နေသော ပစ္စည်းကြီးမှာ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများ ကြားနေရာတွင် ရှိနေပြီး တဒိတ်ဒိတ် သွေးတိုးနေပြီး တဆတ်ဆတ်လည်း ဖြစ်နေ၏ ။ ခင်မွန်၏ အသွေးအသားတို့ ဆူဝေလာရတော့သည် ။
ထိုအချိန်မှာပင် ကားမှာ ခင်မွန်ဆင်းမည့် ဂိတ်သို့ ရပ်လိုက်လို့ ခင်မွန် ကားပေါ်ကဆင်းရန် ကားတံခါးပေါက်ဖက်သို့ လှည့်လိုက်သည် ။ နောက်မှ လူကလည်း ခင်မွန်၏နောက်သို့ ဖိကပ်ထားလျက်ကပင် အလိုက်သင့်လိုက်ပြီး လှည့်လိုက်လာ၏ ။ သူ၏ မာတောင်နေသော ပစ္စည်းကြီးမှာ ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို ဖိကပ်လျက်ပင် ရှိသေးသည် ။
ခင်မွန်က တံခါးဖက်ကို လှည့်လိုက်ပြီးသော်လည်း ရှေ့မှ ခရီးသည်များ ဆင်းနေသဖြင့် ခဏစောင့်နေရ၏ ။ သူမ ကားပေါ်က ဆင်းလို့ရပြီ ဆိုသည်နှင့် ခင်မွန်က သူမ၏ လက်ကလေးတစ်ဖက်ကို ကျောနောက်သို့ သွင်းလိုက်ပြီး ခါးမှ သူမ၏ အင်္ကျီလေးကို ဆွဲဆန့်လိုက်ပြီးမှ နောက်ကလူ၏ မာတောင်နေသော ပစ္စည်းကြီးကို သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် နာသွားမှာစိုးလို့ ဖြေဖြေးလေး ပွတ်ကြည့် ထိကြည့်ကာ သူမ၏လက်ကို ရှေ့သို့ လွှဲထုတ်လိုက်ပြီး ကားပေါ်မှ အောက်ဆင့်ကို နင်းချပြီး ကားပေါ်မှ ဆင်းခဲ့သည် ။
နောက်မှ ဖိကပ်ထားသော ပစ္စည်းကြီးမှာ နည်းနည်းနောနောကြီး မဟုတ်ပါ ။ ခင်မွန် အသဲယားပြီး ရင်ဖိုသွားရသည် ။ ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသော ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးသည် နီရဲနေပြီး ခင်မွန်မှာလည်း ခပ်မောမောလေး ဖြစ်နေသည် ။ လီးဆိုသောအရာနှင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ထိတွေ့ခဲ့ရဖူးသော သူမသည် လီး၏ လှိုက်မောဖွယ် တပ်မက်ဖွယ် အီဆိမ့်ဖွယ် အရသာကို ခံစားသိရှိခဲ့ပြီး ဖြစ်လေတော့ ယခုတဖန် လီးဆိုသောအရာနဲ့ ပြန်လည်တွေ့ဆုံရပြန်တော့ ပုန်းရှိုးကွယ်ရှိုးလေးပင် ဆုံတွေ့ ခဲ့ရသော်လည်း သူဆိုသောအသိဖြင့် ခင်မွန်သည် ရင်ခုံလှိုက်မော ခံစားနေခဲ့ရပေပြီ ။
ကားပေါ်မှ အဆင်းတွင် လှည့်ကြည့်ဖို့ စဉ်းစားမိသော်လည်း ခရီးသည်များ အတက်အဆင်းဖြင့် ရှုပ်ထွေးနေခဲ့လို့ လှည့်မကြည့်ခဲ့မိပါ ။ ကားဂိတ်နှင့် လမ်းမီးတိုင် ( ၄ ) တိုင်မျှသာ ဝေးသော ကျူရှင်ကျောင်းသို့ လမ်းလျှောက်လာရင်း ခင်မွန်မှာ နောက်ကျောမလုံသလို ခံစားလာမိရလို့ သူမ၏ နောက်ဖက်သို့ သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည် ။ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ငေးစိုက်ကာ ကြည့်နေသော မျက်လုံတစ်စုံကို တွေ့လိုက်ရတော့၏ ။
“ ဟင်..ဆရာ….”
ခင်မွန်၏နောက်မှ လမ်းလျှောက်လာရင်း ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို စူးစိုက်စွာ ကြည့်နေသောသူမှာ ဆရာဦးစိုးဦး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ ခင်မွန်မှာ အလန့်တကြားလေးခေါ်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး သူမနှင့် ခြေလှမ်း ၃ လှမ်းစာသာ ဝေးတော့သည့် ဆရာဦးစိုးဦးကို ရပ်ပြီး စောင့်နေလိုက်သည် ။ သူမ၏ နှုတ်ဆက်သံဆုံးတော့ ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးကို ကြည်ကြည်နူးနူးလေး ကြည့်လျက် နှစ်နှစ်ကာကာလေး ပြုံးပြလိုက်သည်။ ခင်မွန်က ဆရာဦးစိုးဦးနှင့် ယှဉ်မိသောအခါတွင်မှ ဆက်ပြီး လျှောက်လာခဲ့သည် ။
“ ဆရာ.. ဘာနဲ့လာတာလဲ…”
“ ခင်မွန်စီးလာတဲ့ ကားနဲ့ဘဲလေ…”
“ လူကြပ်နေတာနဲ့ ကျွန်မ ဆရာ့ကိုတောင် မမြင်မိဘူး…”
“ ခင်မွန်က ဘယ်မြင်မလဲ . . ကိုယ်က ခင်မွန့်နောက်က ကပ်ရပ်နေတာကိုး . . ”
“ အို…ရှင်…”
ခင်မွန် ရင်တုန်ပန်းတုန်လေး ဖြစ်ပြီး ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်လိုက်၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်ရဲ့ နောက်နားတွင် ခြေတလှမ်းစာ အကွာမှ ကပ်ပြီး လျှောက်လိုက်လာသည် ။ ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်လိုက်သော အခါတွင် ခင်မွန်၏ လုံးတစ်ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်သားကြီးများမှာ ခါရမ်းပြီး တုန်တုန် တုန်တုန် ဖြစ်နေသည်ကို ဆရာဦးစိုးဦးက တပ်မက်ဖွယ် ကြည့်ရင်း တံတွေးတစ်ချက် မြိုချလိုက်သည် ။
ကျောင်းတံခါးရှေ့ရောက်တော့ တံခါးမှာ သော့ခတ်ထားတာကြောင့် ခင်မွန်သည် ရပ်လို့ စောင့်နေရပြန်သည် ။ ခင်မွန်၏ ရင်ထဲတွင် သိမ့်သိမ့်လေး ခုံလျက် နီမြန်းသော မျက်နှာလေးဖြင့် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ခပ်တွေတွေလေး ရပ်ပြီး စောင့်နေ၏ ။ နောက်မှပါလာသော ဆရာဦးစိုးဦးက ကျောင်းတံခါးမှာ သော့ကိုဖွင့်ပြီး တံခါးရွက်တစ်ရွက်ကို ဖွင့်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ တံခါးဘေးသို့ သူ၏ ခန္ဒာကိုယ်ကို နည်းနည်း ရွှေ့လိုက်သည် ။
“ ခင်မွန်..ဝင်လေ…”
“ ဟုတ်ကဲ့…”
အထဲသို့ ခင်မွန် ဝင်ပြီးသွားသောအခါ သူပါ ဝင်လိုက်သည် ။ တံခါးကို ဆွဲပိတ်ကာ အတွင်းမှ မင်းတုံး ထိုးလိုက်၏ ။ စာသင်ခန်းမကို ဖြတ်ကာ လျှောက်သွားသော ခင်မွန်က နောက်သို့ လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ ရုံးခန်းရှိရာဖက်သို့ ဆက်ကာ လျှောက်သွားနေ၏ ။ ကျူရှင်ကျောင်း အဆောက်အဦးမှာ တစ်ထပ်ဖြစ်ပြီး အုတ်ကာ အုတ်ခင်း သွပ်မိုး ဖြစ်၏ ။ အလျားပေ ၆၀ အနံ ၂၅ ပေမျှ ရှိ၏ ။ မျက်နှာဝမှာ အဆောက်အဦး၏ အနံ ဖြစ်လို့ ( ၂၅ ) ပေဖြစ်ပြီး ကျောင်းသို့ ဝင်ဝင်ချင်း စာသင်ခန်း ဖြစ်သည် ။
စာသင်ခန်းမှာ အလျား ပေ ၄၀ မျှ ရှိ၏ ။ နောက်ဖက် ပေ ၂၀ ကို ကာထားပြီး ဘေးဘက် နံရံဘေးတွင် ဝင်ပေါက်တစ်ခု ပြုလုပ်ထားသည် ။ ကျောင်းရုံးခန်း၏ အခြားတစ်ဖက်တွင် အခန်းကာထားပြီး တံခါးတပ်ဆင်ထားသည်မှာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းပင် ဖြစ်သည် ။
ရုံးခန်းအတွင်းသို့ ခင်မွန်ရောက်တော့ သူမ၏ စားပွဲရှိကုလားထိုင်လေးတွင် ထိုင်လိုက်၏ ။ နောက်မှ လိုက်ပြီး ဝင်လာသော ဆရာဦးစိုးဦးက ရေအေးတစ်ခွက် ထည့်ကာ ခင်မွန်ရှိရာသို့ ယူလာသည် ။
“ ခင်မွန်.. ရေအေးအေးလေး သောက်လိုက်ဦး…”
ဖြေးညှင်းစွာ တိုးတိုးလေးပြောရင်း သူကိုင်လာသော ရေဖန်ခွက်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခင်မွန်ထံသို့ လှမ်းပေးသည် ။ ကုလားထိုင်တွင် ခပ်ငေါင်ငေါင်လေး ထိုင်နေသော ခင်မွန်က မျက်လွှာလေးပင့်ကာ မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ရေထည့်ထားသော ဖန်ခွက်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်လိုက်၏ ။ ထိုစဉ်တွင် ဆရာဦးစိုးဦး၏ ကျန်နေတဲ့ လက်တစ်ဖက်က ရေဖန်ခွက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သော ခင်မွန်၏ လက်ကလေးပေါ်တွင် အုပ်ပြီး တင်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးရှိရာ ခင်မွန်၏ ပါးစပ်လေး ရှိရာသို့ ဖြေးဖြေးချင်း ပို့လိုက်၏ ။
ခင်မွန်က ဆရာ၏လက်ကို ရုန်းဖယ်ခြင်း မပြုဘဲ ရေဖန်ခွက်ထဲမှ ရေကို ကုန်စင်အောင် သောက်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ သူမ၏ မျက်တောင်လေးများကို တဖျတ်ဖျတ်ခါရင်း ရီဝေသော မျက်လုံးလေးများဖြင့် ဆရာဦးစိုးဦးကို မော့ကြည့်လိုက်ရင်း ဖန်ခွက်ကို ကိုင်ထားသော လက်ကလေးကို ဖြေးဖြေးချင်း လွှတ်လိုက်သည် ။
“ ခဏ နားလိုက်ဦးနော်..ခင်မွန်…”
ခင်မွန်က ခေါင်းလေး ညှိမ့်ပြလိုက်သည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးသည် သူ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လှုပ်ရှားမှုကို ခင်မွန်က မျက်စိတဆုံး လိုက်ပြီး ကြည့်နေမိသည် ။
ဆရာဦးစိုးဦးသည် အသက် ၃၅ နှစ်မျှ ရှိပြီး အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဖြစ်သည် ။ ရုပ်ရည်မှာ အမျိုးသမီးများ ကျလောက်သည့် ရုပ်ရည်မျိုး ဖြစ်ပြီး အသားမှာ ခပ်လတ်လတ် ဖြစ်သည် ။ တစ်ချိန်က ဆရာဦးစိုးဦးသည် အိမ်ထောင်ရှိခဲ့ဖူးသည်ဟု ကြားဖူးခဲ့၏ ။ ထို့ထက် ပိုပြီး ဘာမှမသိရပါ ။
ဆရာဦးစိုးဦးမှာ အပြောအဆို နူးညံ့ပြီး သူ၏ ဟန်အမူအရာတွေမှာ သိမ်မွေ့၏ ။ သဘောလည်း ကောင်း၏ ။ စေတနာလည်း ကောင်း၏ ။ ပြီးတော့ ကြင်နာတတ်၏ ။
ခင်မွန်သည် ကျော်းရုံးခန်းထဲတွင် တစ်ကိုယ်တည်း ထိုင်ရင်း ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ အကြောင်းကို စဉ်းစားနေရင်း စောစောက ကားပေါ်က အဖြစ်အပျက် အတွေ့အကြုံလေးကို စိတ်အာရုံက ရောက်သွားသည် ။ သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဖိထောက်ထားသော ပစ္စည်းကြီးသည် နည်းနည်းနောနော မဟုတ် ။ သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ဖြေးဖြေးလေး ညင်သာစွာ ထိပုတ်ကြည့်မိတော့ သံချောင်းကြီးပမာ မာကျောလှပြီး ငရုတ်ကျည်ပွေ့လောက်ပင် ရှိမည်လား မသိ ။ စဉ်းစားမိရင်း ခင်မွန်၏ ရင်ထဲတွင် နွေးကနဲ ဖြစ်သွားကာ သူမ၏ သွေးသားတို့သည်လည်း ဆူကြွကာ ရှိန်းဖိန်းလာသည် ။
ကားပေါ်တွင် ထိုပစ္စည်းကြီးမှာ သူမ၏ စောက်ပတ် အောက် နှုတ်ခမ်းစပ်လေးကိုပင် လာပြီး ဖိထောက်မိသေး၏ ။ ထိုစဉ်ကတည်းက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြစ်နေခဲ့ရာ ဆက်လို့လည်း ဆရာဦးစိုးဦး၏ ကြင်နာမှုများဖြင့် ထိတွေ့နေရတော့ သူမ၏ သွေးသားအရှိန်က ကျမသွားခဲ့ပါ ။ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ယခုဆိုလျှင် မာလို့ပင်နေပြီ ဖြစ်သည် ။
“ ခင်မွန်ရေ.. နားပြီးရင် ဆရာ့စားပွဲပေါ်က ဖိုင်အစိမ်းလေး လာပို့ပေးပါဦး . . .”
ဆရာဦးစိုးဦး၏ စကားကို ကြားလျင်ကြားရခြင်း ခင်မွန်က ဆတ်ကနဲ ကုလားထိုင်မှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့မှ ခပ်ထွေထွေလေး ဖြစ်သွားကာ ရပ်နေပြီးမှ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လှမ်းပြီး ဆရာဦးစိုးဦး၏ စားပွဲပေါ်မှ ဖိုင်အစိမ်းလေးကို ယူကာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ လေးကန်စွာဖြင့် လျှောက်လှမ်းကာ ဝင်ရောက်သွားတော့သည် ။
ဆရာဦးစိုးဦးသည် အိပ်ခန်းအတွင်းတွင်ရှိသော ကုတင်စောင်းပေါ်မှာ ခြေတွဲလောင်းချကာ ထိုင်ရင်း သူ၏ အင်္ကျီကို ချွတ်ကာ တန်းပေါ်ကို လှမ်းပစ်တင်လိုက်သည်ကို အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်လာသော ခင်မွန်က တွေ့လိုက်ရ၏ ။ ကျယ်ပြန့်သော ရင်အုပ်ကားကားကြီးပေါ်တွင် ဖူထစ်လုံးကြွနေသော ရင်အုပ်ကြွက်သားကြီးများက မြင်ရသည်မှာ အသဲယားစရာပင် …။
အင်္ကျီကို တန်းပေါ်သို့ လှမ်းပြီး ပစ်တင်ရာတွင်လည်း ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက်မောင်းကြွက်သားကြီးများမှာ အမြောင်းလိုက် ထသွား၏ ။ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်ပြီး တံခါးပေါက်၏ အတွင်းဖက်နားတွင် မတ်တပ်လေး ရပ်ပြီး ခပ်ငေးငေးလေး ကြည့်နေသော ခင်မွန်သည် သူမ၏ မျက်လွှာလေးကို ချကာ ခေါင်းလေး ငုံ့လိုက်သည် ။ သူမ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွေ့ပိုက်ထားသော ဖိုင်အစိမ်းလေးပေါ်မှ သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများသည် တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်နေကြသည် ။ ပြီးတော့ သူမ၏ ရင်တွင်းမှ ရင်ခုန်သံတို့သည်လည်း တဖြေးဖြေး ပြင်းထန်လာသည် ။
“ လာလေ.. ခင်မွန်.. ဝင်ခဲ့လေ…”
မဝန့်မရဲဖြင့် ဆရာဦးစိုးဦး ထိုင်နေရာ ကုတင်စောင်း အနီးသို့ ခင်မွန်သည် တဖြေးဖြေး လျှောက်သွားလိုက်၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ရှေ့တည့်တည့်သို့ လက်တလှမ်းမျှ မကွာဝေးတော့သော နေရာအထိ တိုးကပ်သွား၏ ။ ပြီးတော့ ရပ်လိုက်သည် ။
သူမ ရပ်လိုက်သည် ဆိုလျှင်ဘဲ ဆရာဦးစိုးဦးက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမပွေ့ပိုက်ထားသော ဖိုင် အစိမ်းလေးကို ယူလိုက်ပြီး ကုတင်ခြေရင်းဖက်တွင် တင်လိုက်သလို တခြားသော လက်ဖြင့်လည်း တပြိုင်တည်းလိုလိုမှာပင် ခင်မွန်၏ သေးသိမ်လှသော ခါးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲယူလိုက်တော့၏ ။ ခင်မွန်ကလည်း ဆရာဦးစိုးဦး၏ ရင်ခွင်အတွင်းသို့ အလိုက်သင့်ကလေးပင် လိုက်ပါလို့သွားတော့သည် ။
ခင်မွန်သည် သူမ၏ ချောမောနုဖတ်နေသော မျက်နှာလေးကို အသင့်ပင် မော့ပြီး ပေးလိုက်သည် ။ မော့ပေးလာသော ခင်မွန်၏ မျက်နှာလှလှလေးရှိ ပါးမို့မို့လေးပေါ်သို့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ နှာခေါင်းက ပါးမို့မို့လေး ချိုင့်ဝင်သွားသည်အထိ ဖိကပ်ကာ ရှိုက်နမ်းလိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ ချစ်စရာ ပါးမို့မို့လေး နှစ်ဖက်ကို တစ်လှည့်စီ အားရအောင် နမ်းပြီးတော့မှ တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာသော ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်း လုံးလုံးလေးများပေါ်သို့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ နှုတ်ခမ်းများက ဖိကပ်လာပြီး စုပ်နမ်းလိုက်သည် ။ ပြီးတော့ လျှာဖြင့်လည်း ပွတ်ပေးသေးသည် ။
ခင်မွန်ကလည်း အားကျမခံ ဆရာဦးစိုးဦးကို ပြန်လို့ ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်စုပ်ပေးလိုက်၏ ။ သူတို့နှစ်ဦး လျှာချင်းထိကာ ကလိပေးနေသည် ။ ခင်မွန်၏ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ဖက်ထားသော ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက်များက ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများပေါ်သို့ ရွှေ့ပြောင်းကာ လုံးတစ်ဝိုင်းစက် ဖုထစ်နေသော ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည် ။ ခင်မွန်ခင်မျာမှာ ကာမစိတ်များ စတင် သောင်းကျန်းလာတော့၏ ။ ဆူပြီးသား ရေနွေးကို မီးပြင်း တိုက်လိုက်သည့်နှယ် ခင်မွန်၏ သွေးသားတို့သည် ပူပြင်း ဆူဝေလာတော့သည် ။
ဆရာဦးစိုးဦးသည်လည်း အိစက်နွေးထွေး နူးညံ့လှသော ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်ပြီး ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေး.. ချိုမြိန်လှသော ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို နမ်းစုပ်ပေးနေတော့ သူ၏ ရင်တွင်းမှ ရာဂမီးသည် ပြင်းထန်စွာ တောက်လောင်လာတော့သည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်၏ ကျောပြင်ရှိ အင်္ကျီဇစ်ကလေးကို သူ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲချလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ခင်မွန်၏ နောက်ကျောရှိ ဘရာစီယာချိတ်ကလေးကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာလေးကို ချွတ်ခွာလိုက်သည် ။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာလေးကို ကုတင်၏ ခြေရင်းဖက်သို့ ပစ်တင်လိုက်သည် ။
ဘရာစီယာလေး မရှိတော့သော ခင်မွန်၏ ရင်ဘတ်ကလေးဆီသို့ ဇစ်ဖြုတ်ထားသော ခင်မွန်၏ အင်္ကျီလေးအောက်သို့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လက်တစ်ဖက်က ဝင်ရောက်သွားကာ ခင်မွန်၏ ရင်သားနှစ်မွှာကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတော့၏ ။ ခဏကြာတော့ ခင်မွန်သည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ဆရာဦးစိုးဦး၏ နှုတ်ခမ်းများမှ ခွာလိုက်ပြီး ဆရာဦးစိုးဦးကို ဖက်ထားသည့် သူမ၏ လက်များကိုလည်း ရုပ်သိမ်းလိုက်ပြီးနောက် ဇစ်ပြုတ်ထားသော သူမ၏ အင်္ကျီလေးကို ချွတ်ပေးလိုက်တော့သည် ။
ခင်မွန်၏ အင်္ကျီလေး ချွတ်ပေးလိုက်သည့်အချိန်မှာ ဆရာဦးစိုးဦးကလည်း ခင်မွန်၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်နေသော လက်ဖြင့် ခင်မွန်၏ခါးမှ ထမိန်လေးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်တော့၏ ။ ဖြူဝင်းမွတ်သော ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဘွားကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဆွဲဖက်လိုက်တော့ ချောမွတ်အိစက်နူးညံ့ကာ နွေေးထွးနေသည့် ခင်မွန့်ကိုယ်လုံးလေး ရဲ့ အထိအတွေ့က မိန်းမောဖွယ်ရာလေးများ ဖြစ်ပေသည် ။
ခင်မွန်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲဖက်ပြီးနောက် ဆရာဦးစိုးဦးသည် ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး ခင်မွန်ကို ဖက်ထားလျက် ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်လိုက်၏ ။ ထိုအခါတွင် ခင်မွန်သည် ကုတင်ဘက်ကို ရောက်သွားပြီး သူမ၏ ဖင်သားကြီးများနှင့် ကုတင်စောင်းမှာ ထိနေတော့သည် ။
ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်ကို ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်စေပြီး ခင်မွန်၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားသော သူ၏ လက်များကို ဖယ်လိုက်၏ ။
“ ခင်မွန်…”
“ ရှင်…”
“ ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး…”
ဆရာဦးစိုးဦးက သူ၏ ခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ကာ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်၏ ။
“ အို…”
ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုဆိုးကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားသည် ဆိုလျှင်ဘဲ ငေါက်ကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည့် ဆရာဦးစိုဦး၏ လီးကြီးကို ခင်မွန် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ၏ ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးလှလှလေးများ၏ အကြည့်က ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးမှ မခွာနိုင်တော့ပါ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီးလို မာကျောတောင့်တင်းနေပြီး ဒစ်ကြီးမှာ ပြဲလန်နေသည်။ လီးတန်ကြီး၏ အရှည်မှာ ( ၇ )လက်မ ကျော်မည် ဖြစ်ပြီး လုံးပတ်မှာလည်း လက်တကိုင် မဆန့်လောက်အောင် ရှိသည် ။ လီးကြီး၏ ပတ်လည်တွင် အကြောများစွာမှာ ဖုထစ်လုံးကြွနေသည်။ လီးကြီး၏ ထိပ်တွင် အရည်များ စိုရွှဲကာ လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေသည် ။
ကုတင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ ဝတ်လစ်စလစ်လေး ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်ကာ ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးကို ငေးကြည့်နေသော ခင်မွန်သည် ဆရာဦးစိုးဦး၏ ခါးကို သူမ၏ လက်ကလေးတစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် တောင့်တင်းကြီးမားလှသော လီးကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့၏ ။ လီးကြီးကို ခင်မွန်၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သောအခါတွင် လီးကြီး၏ တောင့်တင်းသန်မာသည့် ပူးပူနွေးနွေး အထိအတွေ့သည် သူမ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးမှသည် ခင်မွန်၏ နှလုံးသည်းပွတ်သို့တိုင်အောင် ရောက်လာ၏ ။
ခင်မွန်သည် သူမ၏ လက်အတွင်းမှ လီးကြီးကို လက်ကလေးဖြင့် အထက်အောက် စုံဆန်ပွတ်ပေးလိုက် ဆုပ်နယ်လိုက် တစ်ချက်တစ်ချက်လည်း လီးကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးလိုက်၏ ။ ခင်မွန်သည် ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်ရင်းဖြင့် သူမ၏ အသွေးအသားတို့သည် ကာမစိတ်ကြောင့် ထကြွသောင်းကျန်းလာကြတော့သည် ။
ဆရာဦးစိုးဦးသည်လည်း ခင်မွန်က သူမလက်ဖဝါးနုနုလေးများဖြင့် သူ၏လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ စိတ်ပါလက်ပါ ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်သည်ကို ခံစားရင်း အချိုးအစားပြေပြစ်လှပြီး ဝင်းမွတ်နေသော ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ တွေ့မြင် ဖက်တွယ်ထားရလို့ သူ၏ ရင်တွင်းမှ ရမ္မက်မီးများမှာ အလျှံညီးညီး တောက်လောင်လာရတော့သည် ။
ဆရာဦးစိုးဦးသည် ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်စောင်းမှာပင် ကုတင်ကို ကန့်လန့်ဖြတ်ကာ လှဲသိပ်လိုက်၏ ။ ထို့နောက် ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းလေး ချထားသော သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်း ကြားထဲကို ဝင်ကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည် ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ဖောင်းကားနေပြီး အမွှေးနက်ကလေးများ ခြံရံကာ ပေါင်ကားထားလို့ ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းဝမှ အတွင်သားလေးများနှင့် စောက်ပတ်ဝအကွဲကြောင်း တလျှောက်တို့တွင် စောက်ရေတို့ ရွှဲရွှဲ စိုနေသည် ။ ခင်မွန်၏ မျက်လုံးလေးများ မှေးမှိတ်သွားကြသည် ။
ဆရာဦးစိုးဦးသည် ထိပ်တွင် အရည်များ စိုရွှဲနေသည့် သူ၏လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဒစ်တဝက်လောက် မြုပ်သည်အထိ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ တေ့ကာ သွင်းလိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးက ဆက်မသွင်းဘဲ သူ၏လီးကြီးနှင့် ခင်မွန်၏ စောက်စိလေးကို ထိုးကာ ထိုးကာ ကလိပေးနေပြန်သည် ။ ခင်မွန်မှာ အသားလေးများ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ မချိမဆန့် ဖြစ်နေရ၏ ။
“ ဆရာရယ်.. ကျမသေလိမ့်မယ်.. ဟင့်ဟင့်.. တော်ပါတော့…”
ခင်မွန်က ငိုသံလေးနှောကာ ကတုန်ကရင် ပြောလိုက်တော့မှ သူ၏လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖိသွင်းလိုက်လေသည် ။
“ ဗျစ်…”
“ အင့်…”
နာသည်ဆိုရုံလေး နာသည် ။ ဆရာဦးစိုးဦးက လီးတန်ကြီး တဝက်ခန့်ဝင်အောင် ထပ်ဖိကာ သွင်းလိုက်သည် ။
“ ဗျစ်…ဗျစ်…ဗျစ် ……”
“ အင်းအင်း….အအင့်..ဟင်းဟင်း….”
ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲကို လီးကြီး ဆက်မသွင်းဘဲ ဆရာဦးစိုးဦးသည် ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကာ ဆုပ်နယ်ပေးရင်း ခင်မွန်၏ မျက်နှာလေးကို လှမ်းကာ ကြည့်လိုက်၏ ။ ခင်မွန်၏ ချောမောလှသော ချစ်စရာ မျက်နှာလေးတွင် မျက်တောင်ကော့ကြီးများ စင်းကာ သူ၏မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားကြ၏ ။ မှိတ်ထားသော မျက်လုံးလေးများမှ မျက်ရည်လေးများသည် ပိတ်ကာထားသော မျက်ခွံလေးများအစသို့ ရောက်ရှိလာကာ သူမ၏ မျက်တောင်ကော့ကော့ကြီးများတွင် ကပ်ညိစိုစွတ် နေကြသည် ။ ခင်မွန်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် တဆတ်ဆတ် တုန်နေပြီး သူမ၏ အောက်နှုတ်ခမ်း လေးကို ကိုက်ကာ မာန်တင်းထားသည် ။
ဆရာဦးစိုးဦးက ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ သူ၏လီးကြီးကို တဝက်မျှသာ သွင်းကာ ဆက်မသွင်းသေးဘဲ ခင်မွန်၏နို့များကို ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း ဖျစ်ညှစ် ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးနေ၏ ။ ခဏကြာတော့ ဆရာဦးစိုးဦးသည် သူ့ခါးကို အားပြုကာ တဝက်မျှသွင်းထားသော လီးကြီးကို စကောဝိုင်း ဝိုက်ကာ ဝိုက်ကာ လှုပ်ရှားပေး၏။ ထပ်ပြီးတော့ မသွင်းသေးပါ ။ ခဏနေတော့မှ ခင်မွန်၏ နို့များကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်း သူ၏လီးကြီးကို စကောဝိုင်း လှုပ်ရှားပေးရင်းနှင့် တစ်ရစ်ချင်း စောက်ပတ်အတွင်းသို့ စိတ်ရှည်လက်ရှည် သွင်းပေးသည် ။
ခင်မွန်၏ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးများမှာလည်း တဖြေးဖြေး ကားသထက် ကားလာသည် ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာလည်း ကော့ကော့ပေးလာသည် ။ တရစ်ရစ် သွင်းနေသော လီးကြီးမှာ လီးအရင်းသို့ရောက်ရန် လက်နှစ်လုံးမျှ အလိုတွင်တော့ ဆရာဦးစိုးဦးသည် အားစိုက်ပြီး တစ်ချက်တည်းဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းကို ဆောင့်ပြီး တဆုံးထိ သွင်းလိုက်တော့၏ ။
“ ဗျစ်..ဗျစ်…”
“ အ… အ… အမလေး… ကျွတ်… ကျွတ်….. ဆရာရယ်…..”
ခင်မွန်မှာ ခါးလေးကော့သွားပြီး တသိမ့်သိမ့် တုန်သွား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက လီးကြီးကို မလှုပ်ရှားသေးဘဲ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်ထဲကို တဆုံးထိ ဖိသွင်းထားကာ သူ၏ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ရှေ့သို့ ကုန်းပြီး ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ စို့ပေးသည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း လျှာဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးသည် ။ တအောင့်မျှ အကြာတွင်မှ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်အတွင်းမှ လီးကြီးကို တဝက်မျှ ဖြေးဖြေးချင်း ထုတ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်သွင်းပေးသည် ။
ထိုသို့ ဖြေးဖြေးချင်း လီးတဝက်မျှသာ ပြန်ထုတ်လျက် ပြန်သွင်းခြင်းကို ဆယ်ကြိမ်မျှ လုပ်ပေးပြီးသောအခါတွင်မှ ဆရာဦးစိုးဦးသည် သူ၏လီးကြီးကို စောက်ပတ်အတွင်း ဒစ်မြုပ်ရုံသာ ချန်ထားပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ပြန်သွင်းကာ လိုးတော့၏ ။
“ ဖွတ်..ပလွတ်…”
“ အား…အင့်…အား…”
“ ဖွတ်..ပလွတ်…”
“ ဖွတ်…ပလွတ်…”
“ အင့်…အင့်….”
ကုတင်စောင်းနည်းမှာ လီးတဆုံးဝင်သော လိုးနည်း ဖြစ်ပြီး လိုးနေသော ဆရာဦးစိုးဦး၏ လီးကြီးမှာလည်း ကြီးမားလှသဖြင့် ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းတွင် သားအိမ်ခေါင်းအထိ ရောက်သွားကာ သားအိမ်ခေါင်းကို ထိထိသွားလို့ ခင်မွန်မှာ အသဲခိုက်ခိုက်သွားရသည်။
“ ဖွတ်..ပလွတ်….”
ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ကာ လိုးနေသော ဆရာဦးစိုးဦးသည် ခင်မွန်၏နို့လေးများကို စို့ပေးနေရာမှ သူ၏မျက်နှာကို ခင်မွန်၏နို့ကလေးများမှ ခွာလိုက်ပြီး ခါးကို ပြန်မတ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ အလိုးမပျက်စေဘဲ ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းချထားသော ခင်မွန်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူကာ ဆန့်လိုက်ပြီး သူ၏ ပုခုံးပေါ်မှာ တင်လိုက်သည် ။ သူ၏ ခန္ဒာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ရှေ့သို့ ကိုင်းလိုက်ပြီး ခင်မွန်၏ နို့နှစ်လုံးကို သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲကာ ဆုပ်နယ်ပေးလျှက် ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးနေတော့၏ ။
“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ်..ပလွတ် ”
ခင်မွန်၏ ခြေထောက်များသည် ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုခုံးပေါ်ကို တင်ထားသဖြင့် ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ အပေါ်ဖက်သို့လှန်ကာ မော့ပေးထားသကဲ့သို့ ဖြစ်နေလို့ ဆရာဦးစိုးဦးမှာ ဆောင့်လို့ အတော်ပင် ကောင်းနေလေ၏ ။
“ ဖွတ်..ပလွတ်..ဖွတ်..ပလွတ်….”
ဆရာဦးစိုးဦးသည် ဆောင့်လိုးနေရင်း သူ၏ ပုခုံးပေါ် တင်ထားသော ခင်မွန်၏ ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းလေးများကို သူ၏ဦးခေါင်းကို ဘယ်ညာလှည့်လျှက် နမ်းရှိုက်လိုက်သေးသည် ။
“ ဖွတ်..ပလွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်….”
ခင်မွန်၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လေးမှာ ဆောင့်ပြီး အလိုးခံလိုက်ရတိုင်း တုန်ခါလို့သွားရ၏ ။ သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးမှာလည်း ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ခါခါရမ်းသွားရသည် ။ ခင်မွန်သည် ကုတင်စောင်းတွင် ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြင့် ပက်လက်ကလေးလှန်ကာ အလိုးခံနေရင်း သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် အရသာများ တစထက်တစ ရှိလာရပြီး ကောင်းသထက် ကောင်းလာလေသည် ။
“ အင့်.. အင့်.. ဆရာရယ်… အမလေး…. ကောင်း.. ကောင်းလိုက်တာရှင်…. ကျွတ်ကျွတ်….”
ဆရာဦးစိုးဦးသည်လည်း ကုတင်စောင်းတွင် မတ်တပ်ရပ်ကာ လိုးဆောင့်နေရလို့ အားရကာ ကျဉ်းကြပ်လှသော ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးကို လိုးဆောင့်နေရင်း အရသာတွေ တစထက်တစ ပိုလာခဲ့သည် ။
“ ဖွတ်..ပလွတ်….”
“ ကျွတ်ကျွတ်… ကောင်းလိုက်တာ ခင်မွန်ရယ်….”
“ အင်းဟင်း…. နို့တွေကို နာနာလေး ဆွဲစမ်းပါ …. အ…. အ….”
နှစ်ယောက်စလုံး ကာမစိတ်တွေတက်ကာ ကောင်းလာပြီ ဖြစ်ပြီး ခင်မွန်၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်ကြီးများမှာလည်း ကုတင်စောင်းတွင် မြောက်ကာ မြောက်ကာ ကြွလာ၏ ။ အရသာများ အီဆိမ့်လာသော ဆရာဦးစိုးဦးသည် ခင်မွန်၏ ခြေထောက်များကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်ထားပြီး ဆောင့်ရတာ အားမရတော့သဖြင့် ခင်မွန်၏ ခြေထောက်များကို သူ၏ ပုခုံးပေါ်မှ မယူကာ ရှေ့သို့ တွန်းထားရင်း…
“ ခင်မွန် ခြေထောက်တွေကို ဆွဲထား…”
လို့ ပြောလိုက်သည် ။
“ ဖွတ်..ပလွတ်..”
“အ… အင့်.. ဆောင့်… ဆောင့်စမ်းပါ….. အမလေး… လေးလေး…”
ခြေထောက်ကို အပြောင်းအလဲ လုပ်နေရလို့ ဆောင့်အား လျော့သွားသည်ကို ခင်မွန်က ညည်းခံနိုင်စွမ်း မရှိလို့ ဖွင့်ပြောရသည်ထိပင် ဖြစ်လာသည် ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ ပုခုံးပေါ်မှ သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်သို့ ထောင်ထားပြီး သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်လိုက်လို့ ခင်မွန်၏ ဖင်ကြီးများမှာ အိပ်ရာပေါ်မှ လွတ်ထွက်ကာ ကြွတက်လာပြီး ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ပိုလို့ မောက်တက်လာသည် ။
သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို ကားထားပေးတာကြောင့်ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ဖြဲပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားရ၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးမှာ ဆောင့်ရတာ ပိုအားရလာသလို သူ၏ လီးကြီးမှာလည်း အရသာ ရှိလွန်းလို့ အီဆိမ့်ကျင်တက်လာလာပြီ ဖြစ်သည် ။
“ ဖွတ်…ပလွတ်…”
ခင်မွန်သည် ကာမအထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းဖို့ နီးလာပြီ ဖြစ်လို့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် အီဆိမ့်ကျင်တက်လာပြီ ဖြစ်၏ ။ စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများကလည်း ဆရာဦးစိုးဦးရဲ့ လီးကြီးကို ရစ်ပတ် ဖျစ်ညှစ်လာကြသည် ။
“ အ…အ…ဆရာရယ်..အား…အား…..”
“ ခင်မွန်….အ….အ……အ…..အား…..အား….”
ခင်မွန်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းမှာ သူ၏ လက်မှ လွတ်ကာ အပေါ်သို့ ထောင်နေသည် ။ ခါရမ်းနေပြီးမှ ဒူးကွေးပြီး ကျသွားလေ၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးမှာလည်း ခင်မွန်၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက်လျက် ကျသွားလေတော့သည် ။
————————————
ခင်မွန်သည် ဆရာဦးစိုးဦးကို မျက်နှာပူလို့ ကျူရှင်ကျောင်းကို တစ်ပတ်ခန့် မသွားဘဲ နေလိုက်၏ ။ ဒီနေ့ကြမှ ဆရာ့ကို သတိရသည်ကတကြောင်း အလုပ်ရှိရာကို မသွားဘဲ နေလို့ မကောင်းလို့တကြောင်း တို့ကြောင့် ကျူရှင်ကျောင်း ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ပေသည် ။ ဆရာနှင့် အေးအေးဆေးဆေး တွေ့နိုင်ရန် ညနေ ( ၃ ) နာရီ ထိုးပြီးမှ ခင်မွန် ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သည် ။
ကားဂိတ်ရောက် ကားပေါ်သို့ တက်လာပြီးသည်နှင့်သူမနှင့် ဆရာတို့ ကားပေါ်တွင် ဆုံရကြုံရခဲ့သည်များကို ပြန်ပြီး သတိရနေမိ၏ ။ သူမဆင်းရမည့် မှတ်တိုင်သို့ ရောက်သောအခါ ခင်မွန်သည် ကားပေါ်မှ ဆင်းပြီး လမ်းလျှောက်လာခဲ့သည် ။ လမ်းတလျှောက်တွင်လည်း ဆရာနှင့် သူမတို့ ပြောဆိုခဲ့ကြသည့် စကားလေးများကို ပြန်ပြီး အမှတ်ရနေမိသေးသည် ။
ကျောင်းရှေ့သို့ ရောက်လာသောအခါတွင် ခင်မွန်၏ ရင်လေးများ တအားခုန်နေလေပြီ ။ ကျောင်း၏ ဝင်ပေါက် တံခါးမှာ ပိတ်ထားတာ တွေ့ရလို့ ခင်မွန် လက်ဖြင့် တွန်းကြည့်တော့ အထဲမှ မင်းတုံး ထိုးမထားဘဲ ပွင့်သွားလို့ ခင်မွန် ကျောင်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်သည် ။ စာသင်ခန်းမကို ဖြတ်ပြီး လျှောက်လာသော ခင်မွန်သည် လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ ရုံးခန်းသို့ ဝင်သည့် တံခါးမှာလည်း ဖွင့်ထားကြောင်း တွေ့ရလို့ နောက်ဖက် ရုံးခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့သည် ။
ရုံးခန်းထဲသို့ ဝင်မိရင်ဘဲ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းထဲမှ စကားပြောသံတချို့ မသဲမကွဲ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ခင်မွန်က လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်ကာ ပိတ်ထား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းသို့ ခင်မွန် ခြေဖွနင်းကာ ဖြေးဖြေးချင်း လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ ဟနေသော တံခါးမှ ဆရာဦးစိုးဦး အိပ်ခန်းတွင်းသို့ လှမ်းပြီး ကြည့်လိုက်၏ ။
“ ဟာ…”
ခင်မွန် နုတ်ဖျားမှ အာမေဋိတ်အသံလေး တိုးညှင်းစွာ ထွက်သွားရသည် ။ ခင်မွန် တွေ့မြင်လိုက်ရသည်ကတော့ ဆရာဦးစိုးဦး၏ အိပ်ခန်းအတွင်းရှိ ကုတင်၏ ကုတင်စောင်းတွင် ကြည်ဖြူမှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ရပ်လျက် ခန္ဒာကိုယ်ရှေ့ပိုင်းက ခါးညွှတ်ကာ ကုန်းထားပြီး ကုတင်စောင်းတွင် သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ထောက်ထား၏ ။ ဆရာဦးစိုးဦးက သူမအနောက်မှ ရပ်ကာ ကြည်ဖြူ၏ ဖွေးဖွေးဖြူနေသော ဖင်သားကြီးများ ကြားမှ နောက်သို့ စူထွက်နေသည့် ကြည်ဖြူ၏ စောက်ပတ်ကြီးအတွင်းသို့ သူ၏ လီးကြီးကို သွင်းထားပြီး ကြည်ဖြူ၏ခါးကို ကိုင်ကာ အားပါးတရ လိုးနေသည် ။
“ ဖွတ် ပလွတ်.. ဖွတ် ပလွတ်…..”
ဆရာဦးစိုးဦးက နောက်မှ ရပ်ကာ ဆောင့်လိုးနေရင်း ကြည်ဖြူ၏ ဖင်သားကြီးများကိုလည်း ဆုပ်နယ်နေသေးသည် ။
“ ဖွတ် ပလွတ်.. ဖွတ် ပလွတ် …”
ကြည်ဖြူက ဆရာဦးစိုးဦး၏ ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ သူမဖင်ကြီးများကို နောက်သို့ ပြန်ကာ ဆောင့်ပေးနေသည် ။
“ ဖွတ် ပလွတ် … ဖွတ် ပလွတ် …”
“ ကိုကိုစိုးရယ် …အား… အားရအောင် ဆောင့်စမ်းပါ.. ကြည်ဖြူ့ကို မညှာပါနဲ့…”
“ အင်း..ဆောင့်ပါတယ်..ကြည်ဖြူ ရဲ့…”
“ ဖွတ် ပလွတ်… ဖွတ် ပလွတ်…..”
“ ချစ်လိုက်တာ…ကိုကိုစိုးရယ် . . .”
“ ကိုကို လိုးတာ ကောင်းလားဟင်….”
“ ကောင်းလိုက်တာ..ကိုကိုစိုးရယ်….”
“ ဖွတ်…ပလွတ်….”
“ ဖွတ်…ပလွတ်….”
“ ကြည်ဖြူ.. ကိုကိုစိုးနဲ့ ပြန်ပေါင်းပါလားဟင်……”
“ အင်း… ပေါင်းချင်တာပေါ့… ကိုကိုစိုးရယ်…..။ အိမ်က လူကြီးတွေက ရှိသေးတယ်လေ …..။ အ.. အ…. ဆောင့်… ဆောင့်… ဆောင့်စမ်းပါ… ကိုကိုစိုးရဲ့….”
“ ဖွတ် ပလွတ်……ဖွတ်..ပလွတ်……”
ဆရာဦးစိုးဦးက ကြည်ဖြူ၏ နို့ကြီးများကို လှမ်းဆွဲပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်နေ၏ ။
“ ဖွတ် ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် ….”
“ ဖွတ် ပလွတ်… ဖွတ် ပလွတ်…..”
“ ချစ်.. ချစ်လားဟင်..ကိုကိုစိုး ….”
“ ချစ်တယ်… ကြည်ဖြူရယ်…”
“ ဖွတ်ပလွတ်…ဖွတ်ပလွတ် …”
ကြည်ဖြူ၏ ခန္ဓာကိုယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးမှာ ကုတင်စောင်းတွင် ဖင်ကုန်းပေးပြီး ဆရာဦးစိုးဦး၏ ဆောင့်လိုးချက်များကို အားရပါးရ ခံနေသည် ။
“ ဖွတ် ပလွတ်… ဖွတ် ပလွတ်…”
အိပ်ခန်းတံခါး၀မှ ချောင်းကြည့်နေသော ခင်မွန်သည် အိပ်ခန်းတွင်းမှ မြင်ကွင်းကို ကြည့်နေရင်း ရင်ထဲတွင် ဆို့နင့်ကာ ကြေကွဲ ခံစားနေရပြီး သူမရဲ့ အသွေးအသားတွေလည်း ဆူဝေကာ ကာမစိတ်တွေ သောင်းကျန်း လာရတော့သည် ။ ခင်မွန်၏ စောက်ပတ်လေးရဲ့ အတွင်းမှ ယားယံလာပြီး အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြလာတော့သည် ။ ထိုသို့ ကြည့်နေရင်း ..
“ အ…. ကြည်ဖြူ… ပြီး…. ပြီးပြီ …. အမလေးလေး.. ကိုကိုစိုးရယ် ….”
ကြည်ဖြူသည် သူမ၏ဖင်သား ဖြူဖြူကြီးများကို ရမ်းခါကာ ကုတင်ပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားတော့သည် ။ ထို့နောက်တွင်တော့ ခင်မွန်သည် တစ်နေရာသို့ ခေတ္တသွားနေပြီးမှ ဆရာဦးစိုးဦးထံသို့ တစ်ကျော့ ပြန်လာတော့မည်ဟု စဉ်းစားရင်း ကျူရှင်ကျောင်း တံခါးဝမှ တဆင့် အပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့လေတော့သတည်း …။
ပြီးပါပြီ။
