ချစ်သောသူ ရှာရင်တွေ့ အပိုင်း ( ၂ )
နရသူ ရေးသည်။
"အား အအား ဆောင့် ကိုရယ် နင့်နေတာပဲ အစ်ကိုလိုးတာ အရမ်းထိတယ် … လိုးပေး မြန်မြန် လိုးပေး ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ …အစ်ကိုရယ် "
"နင့်စောက်ပတ်လည်း တခြားဖာတွေလိုမဟုတ်ဘူး ပြဲရွဲမနေဘူး လိုးရတာ စီးကြပ်ပြီး တအားမိုက်တယ် "
"ကျွန်မ … ဖာမှ …မဟုတ်တာ "
"ငါ သိတယ် နင်က စိတ်ပါလို့ ကုန်းတယ်ဆိုတာ … နင်မပြောလည်းသိပါတယ် "
"ဟင်း ဆရာကြီးပဲ ဘာမဆို သိနေတာပဲ …ကြိုက်တယ် အစ်ကိုရယ် …အစ်ကိုနဲ့ နေရတာ အဝင်းတစ်ယောက် တစ်လောကလုံးတောင် မေ့ချင်ပြီ "
"ငါ့လီးကို ကြိုက်လို့လား "
"ကြိုက်တာပေါ့ ဒီလောက်ကြီးပြီး အလိုးလည်း ဒီလောက် သန်လွန်းလှတာ အစ်ကို့ကို စွဲမယ့်မိန်းမတွေ တော်တော်များမှာပဲ "
"ဟင်း ဟင်း ဟင်း "
သူက သဘောကျစွာ တဟင်းဟင်းရယ်နေလိုက်သည်။ မဝင်းသန်း အပြောအဆိုကြမ်းပေမယ့် ဒါမျိုးကျတော့ နပ်သည်ဟု ဆိုရမည်။ ယောက်ျားတွေ ဘာကြိုက်လဲဆိုတာ သိသည်။ ဈေးသည်ပီပီ လူကဲခတ်မညံ့သလို အထာလည်းကျွမ်းသည်။ ညက်သည်။ ပြီးတော့ ကိုမောင်ကိုကို သူ့အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ကာ ပြောတာချည်းမဟုတ်ဘဲ သူမ စိတ်ရင်းရှိသလိုပင် ပြောလိုက်ခြင်းလည်း ဖြစ်ပေသည်။
မဝင်းသန်းသူ့လီးကြီးတယ်ဆိုတာထက် သူလိုးတာကို ပိုအားရမိခြင်းဖြစ်သည်။ ခါးအားသန်သလောက် သူ့ခါးကိုဖိကာနှိမ့်ကာဖြင့် အဆက်မပြတ် ဝုန်းဒိုင်းကြဲ၍ ဖိဆာင့်ချလေလေ သူမဖီလင်တွေ ပိုတက်လာလေလေ ဖြစ်သည်။ လီးကြီးတာနှင့်အလိုးသန်တာချင်း ထပ်တူကျခြင်းမရှိဘူးဆိုတာတော့ မဝင်းသန်း အမှန်အတိုင်း မြင်မိပါသည်။
အောက်ကနေ ဖင်တစ်ခုလုံး ကုတင်ပေါ်ကနေလွတ်အောင် ကြွမြှောက်ခံရင်း သူ့လီးကြီးသူမစောက်ပတ်ထဲကို ဖိလိုက်ကြွလိုက် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် အချက်လေးငါးဆယ်ဆောင့်ချလိုက်ရာ သူမစောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်များ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရပင် တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထွက်သွားခဲ့ရလေသည်။
ကိုမောင်ကိုလည်း နောက်ထပ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် တစ်ချက်ချင်းမှန်မှန်ထိန်းလိုးလိုက်ပြီး လေးငါးဆယ်ချက်အားသွန်ဆောင့်ချလိုက်ပြန်ကာ သူ့လရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ ဖျစ်ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ကာမပန်းတိုင်သို့ ဆိုက်ရောက်သွားရပေသည်။
ကိုမောင်ကို သူမစောက်ပတ်ထဲကနေ ဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်သောလီးကြီးကို မဝင်းသန်းက အားပါးတရပင် သူမပါးစပ်နှင့် စုပ်ကာယက်ကာ ပေးလိုက်လေသည်။
လရည်တွေ ပြောင်ရှင်းလို့သွားသည်။ ခဏနားပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲမှိန်းနေရာက ကိုမောင်ကိုလက်များက သူမရင်သား ဖင်သားများနှင့် စောက်ပတ်အုံကို ပွတ်သီးပွတ်သပ်ပြုလုပ်၍ နောက်တစ်ကြိမ်အတွက် ထပ်မံအစပျိုး နှူးဆွပေးလာပါသည်။
နောက်ဆယ်မိနစ်ခန့်အကြာတွင် နှစ်ယောက်သား ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် စစ်စတီနိုင်းပုံစံနေပြီး တစ်ယောက်အင်္ဂါကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန် နမ်းစုပ်ယက်ဆွ၍ စိတ်ပြန်လည် နိုးကြွလာချိန်မှာ ဒုတိယအချီကို ထပ်နွှဲလိုက်ကြပါသည်။ တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက် အချိန်ကလေးအတွင်းမှာ နှစ်ယောက်သား နှစ်ချီတိုင်တိုင် လိုးလိုက်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ မဝင်းသန်းအနေဖြင့်မူ လေးချီလောက်ပြီးသွားခဲ့ရပြီး လူလည်းတော်တော် နုံးချိသွားခဲ့ရသည်။
ကိုမောင်ကိုက သူ့လူကျန်သေး၍ နောက်တစ်ကြော့ပြန်လာမည်ဆိုပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားလေရာ သူ့အဖော် ငဇော်ဆိုသူ ဝင်ရောက်လာသည်။ မဝင်းသန်းအနေနှင့်မူ တစ်တက်စားလည်း ဒီကြက်သွန်ပဲမို့ သူ့အလိုကို လိုက်လျောရပြန်လေသည်။
သူကတော့ သာမန်လီးပင်ဖြစ်၍ သူမအနေနှင့် ဝေဒနာတစ်စုံတစ်ရာမျှ ထူးထူးခြားခြား မခံစားလိုက်ရဘဲ ပက်လက်တစ်ချီ ခွေးကုန်းတစ်ချီ အပြန်အလှန် တက်ကြွစွာဖြင့် လိုးဆောင့်လိုက်ကြရင်း ကိစ္စပြီးသွားရလေသည်။ ကာမသုခကိုလည်း အပြည့်အဝပင် ခံစားရရှိခဲ့ပါသည်။
ခဏအနားယူလိုက်ပြီး …
မန်နေဂျာ မြတ်သူအလှည့်ကျတော့ မဝင်းသန်း အချိန်လည်း အတော်လင့်ခဲ့ပြီမို့ သူ့လီးကို ပုလွေအပြတ်ပေးပြီး ပထမအချီကို ပါးစပ်ထဲမှာပင် ပြီးစေလိုက်သည်။
သူ့လီးကို စိမ်ပြေနပြေ လက်နှင့် ဂွင်းထုပေးရင်း ပြန်တောင်မတ်လာအောင်လုပ်ကာ မဝင်းသန်းက …
"မောင်လေး ဒီတစ်ကြိမ်တော့ အစ်မကိုခွင့်လွှတ်ပါ ဒီအပတ်ထဲမှာ အစ်မမင်းဆီပြန်လာဦးမှာပါ ဒီတော့မှ အစ်မတို့နှစ်ယောက် အစွမ်းကုန် ချစ်ကြရအောင်နော် "
"အစ်မသဘောပါပဲ ကျွန်တော်မျှော်နေပါ့မယ် ပြီးတော့ ဒီထက်ပိုကောင်းတဲ့ အခွင့်အရေးတွေရအောင် ကျွန်တော် ဖန်တီးပေးမယ် အစ်မ ဆက်ဆက်လာဖြစ်အောင် ပြန်လာခဲ့ပါ "
"အင်းပါ ငါ့မောင်ရယ် အစ်မသေချာပါတယ် "
မဝင်းသန်း ခေါင်းညိတ်ကတိပေးလိုက်သည်။ မြတ်သူလီးကို ဆုပ်ကာနယ်ကာဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးရင်း သူ့လီးတောင်လာပုံကို စိတ်ဝင်တစားပင် ကြည့်နေသည်။
မြတ်သူလီးက ကိုမောင်ကိုလီးလိုပင် စံချိန်လွန်လီးမျိုးဖြစ်ပြီး လူနှင့်တောင် မလိုက်ဖက်သလို ထင်ရပေသည်။ ဂေါ်လီ သုံးလေးလုံးမက ထည့်သွင်းထားသဖြင့် လီးကြီးကိုယ်ထည်ကြီးနဘေးပတ်လည်မှာ ဂေါ်လီသီးတွေပြူးထွက်နေပုံမှာ အသည်းယားချင်စရာ ကောင်းလွန်းလှသည်။
ဟင်း …ခံရတဲ့ ကောင်မတွေတော့ မျော့ကုန်ကြမှာပဲ ဆိုပြီးတွေးရင်း သူမစောက်ပတ်က စောက်ရည်တွေ အလျှံပယ်ကြီး စီးကျလာခဲ့ရလေသည်။ မြတ်သူ သူမကို ဘာဂျာပေးနေစဉ်မှာ သူမကလည်း သူ့လီးကို အောက်ကနေ ထပ်မံစုပ်ဆွဲကာ လျှာနှင့်ယက်ဆွကစားရင်း စိတ်လိုလက်ရပင် ပုလွေကိုင်ပေးသည်။
သူ့လီးက အပြတ်တောင်လာသလို သူမစောက်ပတ်မှစောက်ရည်များလည်း မြင်မကောင်းအောင်ပင် ယိုစီးကျနေခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။
မဝင်းသန်းက မြတ်သူမျက်နှာကို မော့၍ကြည့်လိုက်ပြီး …
"လိုးကြစို့ မောင်လေး မင်းလုပ်တာနဲ့ အစ်မ တော်တော် မဟန်နိုင်တော့ဘူး "
"အစ်မ စောက်ပတ်ရွနေပြီလား "
"အင်း … ဟင်းဟင်း "
"အစ်မ ပေါင်ကို ကားထားလိုက်လေ …ကျွန်တော်လည်း အစ်မကို လိုးချင်လွန်းလို့ လီးကြီး အရမ်းတင်းနေပြီ ဒီမှာကြည့် "
ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်အင်္ဂါကို တစ်ယောက် တပ်မက်စွာကြည့်၍ သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာ မန်နေဂျာမြတ်သူ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီးသူ့လီးကို သူမစောက်ပတ်အဝမှာ တေ့ချိန်ကာ အားပါပါနှင့် ဖိဆောင့်သွင်းချလိုက်ပါသည်။
"ဗြိ စွတ် ဗြွတ် "
"အိ အ အ … မောင် …မောင်လေး အ အား "
မဝင်းသန်း သူ့ရင်ဘတ်ကို လန့်ဖျပ်တွန်းကန်ထားလိုက်မိသည်။ သူ့လီးထိပ်က သူမစောက်ပတ်ထဲကို နစ်ဝင်သွားပြီး လီးဒစ်အရင်းရှိ လီးကိုယ်ထည် အပေါ်ထိပ်အနားမှာ ထည့်သွင်းထားသည့် ဂေါ်လီကြီးက သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ကြမ်းတမ်းစွာ ပွတ်တိုက်၍ဝင်သွားပြန်ရာ သူမ၏ကာမခလုတ်ကလေးကို ထိခိုက်မိသွားသဖြင့် ကျင်ဆိမ့်တက်သွားရပြီး ကြောက်အားလန့်အားနှင့် မြတ်သူရင်ဘတ်ကို ရုတ်တရက် လန့်တွန်း တွန်းလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။
မြတ်သူဂေါ်လီတွေက အစွမ်းပြသွားသည်။ သုံးလေးချက်ဆောင့်ချလိုက်အပြီးမှာ မဝင်းသန်းဂေါ်လီကောင်းမှန်း ကောင်းကောင်းကြီးကို သဘောပေါက်သွားခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ လီးကိုယ်ထည်နဘေးပတ်လည်တွင်ရှိသည့် ကျန်ဂေါ်လီလုံးများကလည်း တလိမ့်လိမ့်နှင့် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသားကလေးတွေကို မွှေနှောက်၍ ပွတ်တိုက်ပေးနေပေရာ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် မကြုံဖူးသောအရသာဖြစ်သဖြင့် မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ရင်တလှပ်လှပ်နှင့် တုန်ရီဖိုမောစွာ အမျိုးအမည်မခွဲခြားနိုင်သော ဝေဒနာတစ်ရပ်ကို အသည်းအသန်ပင် ခံစားနေရလေသည်။
မဝင်းသန်း သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မြတ်သူကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပင် သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ တဏှာသည်းထန်နေပြီဖြစ်၍ သူမစောက်ပတ်ထဲက ယားယံမှုဝေဒနာမှာ ပိုမိုဆိုးရွားစွာ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရပြီ ဖြစ်ပေသည်။
"မောင်လေး မင်းလီးကြီးကို အဆုံးထိဆောင့်ထည့်လိုက်စမ်းပါကွယ် ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေး မမခံနိုင်ပါတယ် "
"မမ မနာအောင် ကျွန်တော်လိုးပေးပါ့မယ် စောက်ပတ်ကိုသာ မမလက်နဲ့ နာနာလေးဖြဲပေးထား "
"မင်းကြိုက်တယ်ဆိုရင် အစ်မ ဖြဲပေးပါ့မယ် "
ဆိုပြီး မြတ်သူ လီးဝင်နိုင်အောင် သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို မဝင်းသန်းလက်နှင့်ဆွဲဖြဲကာ သူတစ်ချင်ချင်းလိုးဆောင့်သမျှကို ကော့ခံပေးနေမိလေသည်။ ဆောင့်ချက်က တဖြည်းဖြည်းသွက်လာသည်။
မြတ်သူလည်း သူမကိုငဲ့၍ အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ တစ်လက်စတည်း အပြီးဆောင့်လိုးပေးခြင်းဖြစ်ရာ အချက်လေးငါးဆယ်အရမှာပင် နှစ်ယောက်သား တော်တာ်ကလေး ခရီးရောက်လာခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။
လီးဝင်လီးထွက်ပြုရာမှ ပေါ်ထွက်လာသော ဘုတ်ဖတ် ဇွပ် ဘတ် ဗွပ် ဆိုသောစောက်ရည်အံသံများက အခန်းလေးထဲမှာ ဆူညံပေါက်ကွဲစွာထွက်ပေါ်လာရပေသည်။ သူ့လီးမှာ ထည့်သွင်းထားသည့် ဂေါ်လီလုံးတွေက မဝင်းသန်းစောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို နှုတ်ခမ်းသားတွေ ပြဲလန်ကာ စုတ်ပြတ်သတ်သွားအောင် လိုးဆောင့်နိုင်သည့်တိုင်အောင် မြတ်သူ အရမ်းကာရောမလိုးဘဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို သူမစောက်ပတ်ထဲ ထည့်စိမ်ကာ လူချင်းဆီးခုံအချင်းချင်း ပူးကပ်ဖိလှိမ့်၍ ညှောင့်လိုးသောနည်းကိုသုံးပြီး ဂေါ်လီသီးတလှိမ့်လှိမ့် လုပ်ကာ လိုးခြင်းဖြစ်သည်။
ဒီနည်းက လူကို သက်သာသလို နှစ်ဦးစလုံးဖီလင်အပြည့်အဝရသော နည်းလည်းဖြစ်သည်။ နောက်ထပ် မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်အကြာမှာ လိုးချက်ပိုသွက် ပိုမြိုင်လာခဲ့ပြီး မြတ်သူလည်း ဒီတော့မှပင် သူ့ခါးကို မြှောက်ကာကြွကာ ဖိလိုက်နှိမ့်လိုက်လုပ်၍ လီးအဝင်အထွက်ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက်လိုးပေးလိုက်ရင်း တစ်ချီကို အဆုံးသတ်လိုက်ပါသည်။
သူ့လီးထိပ်မှလရည်တွေ မဝင်းသန်းစောက်ခေါင်းလေးထဲ ပြည့်လျှံလို့ သွားသည်။ မဝင်းသန်းလည်း ဂေါ်လီလီးကောင်းမှုဖြင့် သုံးချီလောက်ပြီးကာ စောက်ရည်များထပ်မံ ထွက်ကျလာရလေသည်။
သူမ မပြန်ခင် မြတ်သူ၏တောင်းဆိုမှုအရ ပုလွေတစ်ချီကိုင်ပေးရသေးသည်။ မြတ်သူက လူငယ်တစ်ယောက်ဖြစ်၍ သန်တုန်းပင်ဖြစ်ရာ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် လီးစုပ်ပေးလိုက်ရပြီး သူ့လရည်တွေ ထွက်ကျလာရပြန်သည်။ မဝင်းသန်းလည်း လရည်တွေကို အကုန်စုပ်ပစ်လိုက်ကာ သူမပါးစပ်ထဲကနေ အပြင်ပြန်မထုတ်တော့ဘဲ ဒီအတိုင်းမျိုချပေး လိုက်ပါသည်။
ဆယ်မိနစ်ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်နားပြီး မြတ်သူနှင့် အပေးအယူစာရင်းရှင်းကြပြီး မဝင်းသန်းလည်း သူ့ကိုရော ကိုမောင်ကို ကိုပါ နှုတ်ဆက်၍ သူမအဆင်ပြေနိုင်မည့် တစ်ရက်ရက်ကို ထပ်မံ အချိန်းအချက်ပြုလုပ်လိုက်ကြကာ တည်းခိုဆောင်အခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့လေသည်။
ဈေးထဲသွားပြီး ဆိုင်အတွက်လိုအပ်သောပစ္စည်းများကို သွားရောက်ဝယ်ခြမ်း၍ တက္ကစီတစ်စီးငှားပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ မဝင်းသန်းတစ်ကိုယ်လုံးမှာ ယောက်ျားသားလေးယောက် …( ခင်ရွှေအပါအဝင် ) မြတ်သူတို့ သုံးယောက်၏ သုက်ရည်အနံ့အသက်များက ဖျောက်ဖျက်မရလောက်အောင် စွဲထင်ကာကျန်နေရစ်ခဲ့လေသည်။
သူမအနေနှင့် ဒီအဖြစ်တွေကို ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ ရိပ်စားမိခြင်းမရှိအောင် ပိရိစွာနေထိုင်ရဦးမည်လို့တော့ စိတ်ထဲက တေးမှတ်ထားလိုက်မိပေသည်။
ဈေးဖွင့်ရက်ဖြစ်၍ ဆိုင်ထွက်ပြီး နေ့လည်လူပါးချိန်ကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း မဝင်းသန်း ဖုန်းပွတ်ပြီး အပြာစာအုပ် တစ်အုပ်ကို စိတ်ဝင်တစားဖွင့်ဖတ်နေစဉ် သူမအသိဖြစ်သော မိန်းမလျာမောင်အေးတစ်ယောက် ဆိုင်ကို ရောက်ချလာသည်။ မောင်အေးက ဒီလိုပဲ သူမထံကိုလာပြီး စကားပြောဆိုအတင်းတုပ်နေကျ ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့ကျတော့ မောင်အေးက သူအမြဲသွားနေကျ ဘိုးတော်ဆီက ဂဏန်းတစ်ကွက်ရလို့ဆိုပြီး မဝင်းသန်းကို ချဲတစ်ကွက်စပ်တူထိုးဖို့ လာပြောခြင်းဖြစ်သည်။
သုံးလုံးဂဏန်း ၅၃၈ တစ်ကွက်အပိုင်ရသည်ဟုပြောသည်။ မဝင်းသန်းလည်း ဒီလိုကိစ္စမျိုးနှင့်ပတ်သက်လျှင် လက်မနှေးသူပင်ဖြစ်ရာ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို ငွေကျပ်တစ်သောင်းစီ အစုစပ်လုပ်ပြီး ၅၃၈ တစ်ကွက်ကို ငါးထောင်စီ (နှစ်ယောက်ပေါင်း တစ်သောင်းဖိုးတိတိ) ခေါင်းတင်ထိုး၍ ကျန်ပတ်လည်ငါးကွက်ကို တစ်ယောက်တစ်ထောင်ဖိုးစီ ငွေငါးထောင်ရင်း၍ ထိုးလိုက်ကြသည်။
"မယ်အေး နင့်မှာ ဟိုကားတွေ ရှိသေးလား "
"ရှိတယ် အစ်မ ဒီတစ်ခေါက် ဟိုအစင်လေးဆီက အသစ်တွေတွေ့တာနဲ့ မလာခဲ့တယ် … ညကသူနဲ့ ချိန်းကြတာလေ… ရင်ခုန်တာတောင် မပြေသေးဘူးအစ်မရေ "
"အရေးထဲ နင့်အစင်ကိစ္စ ထားလိုက်စမ်းပါ သွားစမ်း … မနူးမနပ် နှပ်ချေးတောင်မစင်တဲ့ဟာတွေ လူကဖြင့် သွားကြားထိုးတံကျနေတာပဲ ဥမမယ်စာမမြောက်နဲ့ တောမရောက်တောင်မရောက်အကောင်တွေ … ဒါလား နင့်အစင် ဆိုတာ …ပေးစမ်ပါ … ပြ … နင့်ဟာတွေ "
"အစ်မကလဲ ပြောရော့မယ် ပိုးစိုးပက်စက် ဟွန်း လက်မောင်းလောက်တုတ်တဲ့ကောင် ခေါ်ပေးမယ် စိတ်ချ ကြည့်နေ … နောက်မှ … အမယ် လေး မတနဲ့ … သိလား "
မယ်အေးက မခံချင်စိတ်နှင့် သူ့ညာဉ်အတိုင်းပင် မဲ့ကာရွဲ့ကာ ပြောလိုက်သည်။
မဝင်းသန်းလည်း ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လိုက်ပြီး …
"အေးပါဟယ် ခေါ်ခဲ့စမ်းပါ ဒီကလဲ ယားနေရွနေတာနဲ့ အတော်ပဲ တစ်နေရာကိုသာခေါ်ချိန်းလိုက် ငါ ရောက်အောင် လာခဲ့မယ် "
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ပြောမနာဆိုမနာတွေပီပီ မခံချင်အောင်စနောက်ပြောဆို၍ အပြာကား ဆယ့်လေးငါးကားလောက်ကို သူ့ဆီကနေ Zapya နှင့် ကူးယူထားလိုက်သည်။ အတန်ကြာအောင် စကားပြောပြီး မယ်အေးလည်း ဖင်ကလေးလှုပ်လီလှုပ်လဲ့ လုပ်၍ ပြန်ထွက်သွားသည်။
ညနေ ၃နာရီခွဲ ၄ နာရီလောက်မှာ မယ်အေးတစ်ယောက် သူမဆီခုန်ပေါက်ရောက်လာခဲ့သည်။
"ပေါက်ပြီ အစ်မရေ တို့တော့ သူဋ္ဌေးဖြစ်ပြီ ဒဲ့ကိုပေါက်တာ ဟင်း ဒီညတော့ တွေ့ကြရောပေါ့ကွာ "
"ဘာ … နင် ဘာပြောတာလဲ မယ်အေး "
"ချဲ လေ ချဲ … ချဲပေါက်တာပေါ့ အစ်မရဲ့ ဒီမှာကြည့်စမ်း …တည့်တည့်ကြီးကို ဝင်သွားတာ … အမယ်လေ့လေး ကျေးဇူးကြီးလှပါပေ့ ဘိုးတော်ရယ် …ဟင်း ဟင်း "
မယ်အေး အပြောအရ သူတို့နှစ်ယောက် ချဲသုံးလုံးတိုက် ကျပ်တစ်သောင်းဖိုး … သိန်း ငါးဆယ်တိတိ ( တစ်ယောက် ငါးထောင်ဖိုး … ငွေကျပ် ၂၅ သိန်းစီ ) ပေါက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မယ်အေးက သူထိုးခဲ့သော ချဲဘောက်ချာကို အသေအချာပြပြီး ပြောလိုက်တော့ မဝင်းသန်းလည်း မယုံကြည်၍ မရတော့ချေ။
မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ထခုန်မိမတတ်ဝမ်းသာပြီး အပျော်လွန်သွားမိတော့သည်။ မယ်အေးကို အသာလက်ကုပ်ပြီး နှစ်ယောက်သား ခေါင်းချင်းဆိုင်၍ …
"တိုးတိုးဟဲ့ မယ်အေး လူတွေ မသိစေနဲ့ဦး "
"အင်းပါ မမဝင်းရဲ့ ဒီညတော့ မိအေးအိမ်မှာ တွေ့ကြတာပေါ့ တစ်ညလုံးကဲကြရအောင် "
"အေး စိတ်သာချ ဒီည ငါလာခဲ့မယ် "
"ညနေ မမဝင်းအိမ် အရင်လာခဲ့မယ် ငွေလာရှင်းပေးမယ် "
ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သားလူချင်းခွဲ၍ ညနေဈေးသိမ်းပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မယ်အေး (ခေါ်) မောင်အေးတစ်ယောက် အနောက်ကနေလိုက်ပါလာခဲ့ကာ နှစ်ယောက်သား မမဝင်းအခန်းထဲမှာ ငွေရှင်းကြသည်။ သူတို့ကြိုတင်တွက်ဆထားသည့်အတိုင်း တစ်ယောက်ကို ငွေ ၂၅သိန်းစီအပြင် ဘေးတွတ်အဖြစ် ပတ်လည်ငါးကွက်မှနေပြီး နောက်ထပ် ငွေငါးသောင်းစီကိုပါ ရရှိလိုက်ပါသေးသည်။
"နင့်ကို ကျေးဇူးတင်လွန်းလို့ ငါ ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင်မသိတော့ပါဘူး မယ်အေးရယ် "
"ကျေးဇူးက နောက်မှတင်ပါ မမရေ ဒီည စားပွဲလုပ်ကြမယ် ကိုယ့်အတွင်းလူတွေပဲ ဖိတ်ပြီး ကဲမယ် မမကျေနပ်တယ် မဟုတ်လား "
"ဟဲ့ မကျေနပ်စရာလား နင်ချည်းပဲ မခံနဲ့ … ကျသလောက် ငါလည်းတစ်ဝက်ခံမယ် နင့်အိမ်မှာအိပ်မယ် ကဲ "
"ကြိုက်ပြီ ဒါမျိုးမှပေါ့ မမရဲ့ အင်း …ဒါနဲ့ မမ …ဟို … ကောင်လေး တစ်ယောက်လောက် မခေါ်ချင်ဘူးလား "
"အာ နင်ကလဲ ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက် … မယ်အေးနော် ဟွန်း … ငါ မပြောလိုက်ချင်ဘူး "
မယ်အေး တခွိခွိရယ်နေလိုက်သည်။ သူ နှုတ်ဆက်ပြီး မပြန်ခင် …
"မမ ဆက်ဆက်လာနော် မဟုတ်ရင် မိအေး လာဆွဲခေါ်မှာ "
ဆိုပြီး သူမကို ပြောသွားလိုက်သေးသည်။
မဝင်းသန်း ချဲပေါက်တယ်ဆိုတဲ့စကားကို အိမ်သားအားလုံးကို မပြောပြသေးဘဲ ညီမအလတ်မ စိုးယုမော်တစ်ယောက်ကိုသာ ပြောပြသည်။
စိုးယုမော်လည်း အတော်ကလေးဝမ်းသာသွားသည်။
"နင်လိုချင်တာပြော ငါဝယ်ပေးမယ် အငယ်မအဖိ့ုလည်း အဝတ်အစားတွေ ဝယ်ပေးရဦးမယ် "
ပြောလိုက်ပြီး …
"ဒီည မယ်အေးတို့အိမ် သွားမယ် နင်လည်းလိုက်ခဲ့ ဧည့်ခံပွဲရှိလို့ ဆိုပြီး ပြောသွားကြမယ် ဘယ့်နှယ်လဲ "
"ရွှီ နိပ်ဟ … ဒါမှ တို့ မမကွ … မမရယ် ဒါမျိုးတွေကြောင့် ချစ်ရတာ "
စိုးယုမော် အပြတ်ကို အူမြူးသွားပါသည်။
မဝင်းသန်းကိုယ်လုံးကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်ပြီး …
"ဒါဖြင့် စိုးရေချိုးလိုက်တော့မယ် "
"အေးပါဟယ် ချိုး ချိုး နင်ပြီးငါ့အလှည့်နော် အကြီးမ ဟင်း "
ရေချိုးခန်းထဲ ခုန်ပေါက်ပြေးဝင်သွားသော စိုးယုမော်ကိုကြည့်ရင်း မဝင်းသန်း ပီတိကလေးတွေ ဖြာဝေသွားရလေသည်။
ညီအစ်မနှစ်ယောက် အိမ်မှထွက်လာခဲ့ကြသည်။ အငယ်မ ဝင့်ဝါခိုင်နှင့်အမေလုပ်သူသာ အိမ်မှာကျန်နေခဲ့သည်။ အငယ်မကို ခေါ်ခဲ့လို့တော့ မဖြစ်သေး။ သူမက ကျောင်းသူအရွယ်ကလေးသာဖြစ်ပြီး ကျူရှင်တွေ အိမ်စာအလုပ်တွေနှင့် နပမ်းလုံးနေရသေးသည်။ ပညာအတော်ကြီးမဟုတ်သည့်တိုင် တစ်နှစ်တစ်တန်း အောင်မြင်အောင်ဖြေပြီး ဆယ်တန်းအဆင့်ကို ကောင်းစွာ ကျော်လွန်နိုင်လိမ့်မည်လို့ သူတို့ညီအစ်မ နှစ်ယောက်စလုံးက ခန့်မှန်းထားခဲ့ကြပါသည်။
မဝင်းသန်းရော စိုးယုမော်ပါ ဆယ်တန်းကို မအောင်မြင်ခဲ့ကြပေ။ ပညာရေးထက် ဝမ်းရေးကိုသာ ဦးစားပေးရုန်းကန်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်၍ ဒီညီမလေးတစ်ယောက်ကိုတော့ သူတို့ ဖြစ်ထွန်းစေချင်ကြသည်။ အနည်းဆုံး ပညာတတ်ဘွဲ့ရ ကျောင်းဆရာမလေးတစ်ယောက်ဖြစ်လျှင်ပင် ကိုယ့်အလုပ်နှင့်ကိုယ် ကျောင်းကိုတစ်ဖက်က တက်ရင်း ကျူရှင်တွေဘာတွေပြပြီး ဣန္ဒြေရရ နေထိုင်ဖြတ်သန်းနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ သူတို့လို ဈေးသည်ဘဝမျိုးကိုတော့ ညီမဖြစ်သူကို မရောက်စေချင်ကြပေ။
မိအေးအိမ်ကိုရောက်တော့ ပွဲကစဖို့ လုပ်နေပြီ။ မဝင်းသန်းတို့ ညီအစ်မကိုမြင်တော့ မိအေးက အပြေးအလွှား လာရောက်ဆီးကြိုပြီး …
"မမဝင်းလာ စိုးစိုးလည်းလာ လိုက်ခဲ့ … အိမ်ထဲဝင်ကြရအောင် "
ဆိုပြီး သူတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက် ခါးကို တစ်ဖက်တစ်ချက်ဖက်ပြီး အိမ်ထဲကိုခေါ်လာခဲ့သည်။
သူကအပေါင်းအသင်းစုံသူမို့ ယောက်ျားမိန်းမတော်တော်များများတွေ့ရသည်။ ဟိုတယ်စာတွေ ကြိုတင်မှာကြားသည့်အတိုင်း အလျှံပယ်ကြီး စားကြသောက်ကြသည်။ ဘီယာရော ဝိုင်ရော ဝီစကီပါစုံသည်။ မဝင်းသန်းရော စိုးယုမော်ပါ ဒီလို အပွဲပွဲ နွှဲဖူးကြသည်။
စိုးယုမော်နှင့် မဝင်းသန်းက အသက်ခြောက်နှစ်နီးပါး ကွာပေမယ့် ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ အလုပ်ဝင်လုပ်ဖူးသည့် စိုးယုမော်က အတွေ့အကြုံလည်းပိုစုံသည်။ စားပွဲသောက်ပွဲတွေမှာ အပေါင်းအသင်းတွေနှင့် ပျော်ပျော်ကြီး ဝင်ရောက်နွှဲပျော်ဖူးနေသည်။ အရက်ဘီယာဆိုလည်း သောက်တတ်စားတတ်သူဖြစ်၍ ဘရုတ်ကျသည့်နေရာမှာ အစ်မရင်းဖြစ်သူ မဝင်းသန်းနှင့် အတော်ကလေးတူသူဟုဆိုရမည်ဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့်လည်း မဝင်းသန်းတစ်ယောက် သူနှင့်အထက်အောက်ဖြစ်သော ညီမဖြစ်သူ စိုးယုမော်ကို တခြားမောင်နှမတွေထက် ပိုချစ်ရခြင်းဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်သား သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းကြတာမို့လည်း တစ်ယောက်အထာ တစ်ယောက်သိနေကြပေသည်။ စိုးယုမော် ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းဘဝနှင့် အထက်လူကြီးနှင့် အဆင်မပြေဖြစ်ရာက အလုပ်ထွက်လိုက်တော့ ညီမဖြစ်သူကို မဝင်းသန်းကိုယ်တိုင်ပဲ သူမအနားမှာနေစေပြီး အတွေ့အကြုံတစ်ခုရအောင် ဈေးထဲက မိတ်ဆွေရင်းတစ်ယောက်၏ အထည်ဆိုင်မှာ သူမကပင် လိုက်ပြီး အလုပ်သွင်းပေးထားခဲ့ခြင်းဖြစ်ပေသည်။
ည ၉ နာရီ ၁၀ နာရီလောက်ကျတော့ ဧည့်သည်တွေ အတော်များများ ပြန်ကုန်ကြပြီ။
ဒီပွဲက မိအေး၏ ပွဲချည်းသက်သက်မဟုတ်ဘဲ မဝင်းသန်းကပါ အဓိကနေရာကနေ ပါဝင်သူဖြစ်တာမို့ ညဦးပိုင်းကတည်းကပင် မိတ်ဆွေတွေကို ဧည့်ခံရင်း တော်တော်ကလေး သောက်စားဖြစ်ခဲ့သည်။ ညဉ့်နက်ပိုင်း အိမ်ထဲခန်းမှာ သူတို့အခြောက်မတွေစုပြီး ကြိတ်ဝိုင်းကလေးလုပ်ကြတော့ မဝင်းသန်းသိပ်တောင် မသောက်နိုင်တော့ပေ။
ညီမစိုးယုမော်လည်း အခန်းထောင့်တစ်နေရာမှာ မိအေးအဖော်တွေထဲက အခြောက်မသုံးလေးယောက်နှင့် သောက်ရင်းစားရင်း စကားဝိုင်းဖွဲ့ကာ တီးတိုးသဖန်းပိုးလုပ်နေကြရင်း တခိခိတခစ်ခစ် သဘောတွေ့နေကြတာကို မြင်ရလေသည်။
အိမ်ထဲမှာ မိအေးလူရင်းများသာကျန်နေပြီး ဖားတစ်ပိုင်းငါးတစ်ပိုင်း ဗုံလားပတ်လားမကွဲပြားသည့် ဒွိလိင်ဖြစ်သော မိန်းမလျာအခြောက်မ လေးငါးခြောက်ယောက်နှင့် သူတို့အတွဲဖြစ်သော ကောင်လေး တချို့တလေလောက်သာကျန်ခဲ့သည်။
"မမဝင်း နားချင်ရင်ပြော မိအေး အခန်းထဲပို့ပေးမယ် "
"ခေါင်းတော့ နည်းနည်းကိုက်နေပြီ မိအေး …ခဏလှဲနေရင်ကောင်းမလားလို့ "
မိအေးက သူ့အဖော်အသန်းဆိုသူကို ခေါ်ပြီး မဝင်းသန်းကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို အသာတွဲ၍ အခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။ အိပ်ယာတစ်ခုပေါ်မှာ မဝင်းသန်းခြေပစ်လက်ပစ်ဖြစ်သွားသည်။
"ဗွီဒီယို ကြည့်မလား မမဝင်း "
"ဘာကားလဲ ဟိုဟာလား "
မိအေး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး …
"အင်း ဟုတ်တယ် လိုးကား ဖင်ရောစောက်ပတ်ရောလိုးတဲ့ကား ဟင်းဟင်းဟင်း "
"ကြည့်မယ်လေ ဒါပေမယ့် …လူတွေ လာမှာပေါ့ "
"နိုးနိုး မလာဘူး အပြင်မှာ သောက်လို့စားလို့ ကောင်းတုန်း …အနောက်မှာလည်း အခန်းတွေရှိတယ် သူတို့ဖာသာသူတို့ အေးဆေးပဲ "
မိအေး ဘာမှမဖြစ်သလို ပြောလိုက်ရင်း စက်ထဲကို အခွေတစ်ခွေထည့်သည်။ အမေရိကန်မိတ်စစ်စစ် အောကားတစ်ကားပဲဖြစ်သည်။ အခြောက်မမိအေးရော သူ့အဖော်အသန်းရော မဝင်းသန်းနဘေးမှာ ပူးပူးကပ်ကပ်တိုးဝှေ့လဲလျောင်း၍ …မိအေးလက်တစ်ဖက်က မဝင်းသန်းပေါင်တစ်ဖက်ဆီကို ရောက်ရှိလာခဲ့လေသည်။
အခြေက်မအသန်းကလည်း မခေပါချေ။ လီးနှင့်စောက်ပတ်လိုးကြပုံ အလုံးစုံကို မျက်စိကမပြတ်ကြည့်နေသလို ပါးစပ်ကလည်း အယုတ္တအနတ္တစကားတွေကို တစ်တစ်ခွခွပြောနေပေသည်။ မဝင်းသန်း ဗွီဒီယိုကားပဲ ကောင်းနေတာကြောင့်လား အထိအတွေ့တွေကြောင့်ပဲလား ဘာလားတော့မသိပါ။ သူမပေါင်ခွဆုံရှိ စောက်ပတ်ထဲမှ တဏှာအရည်များ မပြတ်ထွက်ကျလာရတာတော့ အမှန်ပဲဖြစ်လေသည်။
အခြောက်မအသန်းက မိအေးကို မျက်ရိပ်ပြပြီး မဝင်းသန်းထမီကို လှန်ခိုင်းသည်။
မဝင်းသန်း ရုတ်တရက် သတိတောင်မထားမိလိုက်ချေ။ သူမအနေနှင့် စိတ်ပဲကြွကာ မထိန်းနိုင်လို့ပဲလားတော့ မသိ။ မိအေးနှင့်နှုတ်ခမ်းချင်း ယှဉ်စုပ်နေရာက မိအေးကနို့ကိုနယ်လိုက် ဖင်ကိုကိုင်လိုက်လုပ်ပြီး သူမခါးမှထမီကို ဆွဲလှန်ကာ ချွတ်ပစ်လိုက်တာကိုတောင် ငြင်းဆန်ရကောင်းမှန်းမသိတော့ချေ။
"မမဝင်းစောက်ပတ်ကြီးတော့ ကပ္ဗလီလီးနဲ့သာလိုးရရင် ရှယ်ပဲနေမှာနော် "
မိအေး သူမစောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်ကာသပ်ကာ အားပါးတရပြောလိုက်သည်။ မိအေးမှာ သူတို့ဘာသာစကား အရ အငုံမဟုတ် အပွင့်( အခြောက်စစ်စစ် ) ဟုဆိုသော်လည်း တကယ်တမ်းအားဖြင့်တော့ ရေမရောသော ယောက်ျားစင်စစ်တစ်ယောက်သာဖြစ်ပေသည်။ ယောက်ျားဆိုတာ လီးတော့ပါသည်။ ထိုလီးကတောင်လည်း တောင်တတ်သလို လိုးလည်းလိုးတတ်သည်ဆိုတာ လူတိုင်း( ကလေးကအစ ) သိမည်သာဖြစ်သည်။
အသန်းကတော့ မိအေးလိုပွင့်သူသက်သက်မဟုတ်သည့်အပြင် ဖင်လည်းခံသလို အလိုးလည်းသန်သည့် နှစ်ဖက်ချွန်ကောင်စားမျိုးဖြစ်ရာ သူနှင့်တွဲသည့်ချာတိတ်တွေဆိုလျှင် သူ့ဖင်ကိုချရုံသာမကဘဲ သူဖင်ချတာကိုပါ ခံရတတ်သည့် အန္တရာယ်ကောင်တစ်ယောက်ပဲ ဖြစ်သည်။
မဝင်းသန်းစောက်ဖုတ်က အရည်ရွှဲနေပုံကိုကြည့်၍ သူအတော်ကလေးစိတ်ဝင်စားနေသည်။ သူ့ပေါင်ကြားကို လက်ထည့်ပြီး လီးကို ဂွင်းတိုက်၍နေရာက မိအေးက မဝင်းသန်းပေါင်ကြားထဲသို့ အမှတ်မထင်တိုးဝင်ကာ စောင်ပတ်ကို ဘာဂျာကိုင်ပေးလိုက်ချိန်မှာ သူ့စိတ်ကို မထိန်းနိုင်ရှာတော့ပေ။ ပင်ကိုယ်နှိုက်ကပင် ရမ္မက်တဏှာ ကြီးလှသူပီပီ မဝင်းသန်းရှိရာကို ကူးလာပြီး သူမနှုတ်ခမ်းများကို သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်း၍ သူမ၏ ကိုယ်အထက်ပိုင်းရှိ နို့အုံအိအိကြီးနှစ်လုံးကို အပီအပြင် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းကလေးတွေကိုလည်း ပွတ်လှိမ့်ချေကာ ပါးစပ်နှင့်တပြွတ်ပြွတ် စုပ်၍ပေးလိုက်ပါသည်။
မဝင်းသန်းဖင်သား အိအိထွားထွား ကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ဆွဲကစားလိုက်ရင်း ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို သူ့လက်ချောင်းများသွင်း၍ တဇပ်ဇပ်နှင့် ဖင်ကို နှိုက်ပေးဆွပေးလိုက်တော့ မဝင်းသန်းလည်း ထွန့်ထွန့်လူး၍ ကော့ပျံလာခဲ့ရပေပြီ။
"ဟင်း လိုးချင်လိုက်တာ လီးတောင်တောင်လာပြီ မ ဝင်းရယ် "
သူက မချိတင်ကဲပြောလိုက်ကာ သူ့ပေါင်ကြားကလီးကို ထမီကဲ့သို့ ဝတ်ထားသော ပုဆိုးအောက်ကနေ ဆွဲချွတ်ထုတ်လှစ်ပြလိုက်သည်။ မဝင်းသန်းလက်ကလည်း သူ့လီးကြီးဆီကို အလိုအလျောက်ပင် စမ်းမိသွားသည်။
"အား …နည်းတဲ့လီးကြီး မဟုတ်ဘူး … "
ဆိုပြီး မဝင်းသန်းနှုတ်ကနေ ဖွင့်ဟပြောလိုက်ပြီး လီးကို ဂွင်းရိုက်ပေးလိုက်ရာ တမုဟုတ်ချင်းပင် အသန်းလီးကြီး တောင်မတ် ထွားကျိုင်းလာရလေသည်။
"အစ်မ လိုးချင်လား အပေါ်တက်လိုးလေ "
"ဟင့်အင်း နင်လိုးတာ ခံချင်တယ် နင့်ဖင်ကိုလည်း မိအေးလိုးခိုင်းလိုက် "
"ဟယ် အချင်းချင်းတော့ မလိုးချင်ပါဘူး မိအေးက စကြောက် …လိုးလို့ဖြစ်မှမဟုတ်ဘူး … သူ့အကောင်တွေရှိတယ် ခေါ်လိုးခိုင်းလိုက်မယ် "
"ခေါ်လိုက်လေ နင်ဖင်ခံတာလည်း ငါကြည့်ချင်တယ် ငါ့ကိုလည်း လိုးပေး "
ဒီမိန်းမကြီး အမူးလွန်နေရုံသာ မကဘဲ ဏှာလည်း အပြတ်ထနေပြီဆိုတာ ရိပ်မိလိုက်ကြ၍ မိအေးအပြင်ထွက်ပြီး စစ်ကူတစ်ယောက်ခေါ်လာသည်။ အသက်နှစ်ဆယ်လောက်ပဲ ရှိဦးမည့် သူ့ကောင်လေးကို အခန်းထဲသွင်းလာပြီး ကျားကျားချင်း ပုလွေကိုင်ပေးနေပါသည်။ မဝင်းသန်းလည်း တဏှာစိတ်ယိုဖိတ်လာမှုကို ဘယ်လိုမှ ထိန်း၍ပင်မရတော့တာကြောင့် အသန်းဖက်ကိုလှည့်ပြီး…
"အသန်း နင့်လီးပေး ငါစုပ်ပေးမယ် "
ပြောပြီး တစ်ထွာလောက်နီးနီးရှိသည့် အသန်းလီးကြီးကို အားပါးတရပင် ပါးစပ်နှင့်စုပ်ငုံပေးနေလိုက်လေသည်။ သူ့လီးမာတောင်ပြီး တောင့်တင်းလာတာတွေ့ရတော့ မဝင်းသန်း ပက်လက်လှအိပ်နေရာက ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားလေး လုပ်ပေးးလိုက်ပြီး …
"အသန်း လိုးတော့ "
ဟုဆိုကာ အသင့်ပြင်ပေးလိုက်ရာ အသန်းလည်း နဂိုကပင် လိုးချင်နေသူမို့ သူမနှုတ်မှ ဖွင့်ဟလာသည်နှင့် တပြိုက်နက် သူမအပေါ်ကနေတက်ခွ၍ စောက်ဖုတ်ထဲလီးသွင်းကာ တက်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။
"ဗြွတ် ဇွတ် ပွပ် ဗွပ် "
ဆိုပြီးစောက်ရည်ရွှဲနေသည့် သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ လီးဝင်သံနှင့်အတူ မဝင်းသန်းလည်း …
"အ အား ကောင်းလိုက်တာ အသန်းရယ် နင် နင်က အခြောက်မပေလို့ပဲ ဖင်လိုးခံတယ်သာပြောတယ် မင့်လီးကကြီးလိုက်တာကွယ် ဆောင့် ဆောင့် ကောင်းတယ် အပြတ်လိုးလိုက်စမ်း ဆောင့်မြန်မြန် လိုးပေး အား အ အင့် အင့် ဟင့် "
တစ်ဖက်မှာလည်း မိအေးကောင်လေးလီးမှ လရည်ထွက်အောင်ပင် မိအေးတစ်ယောက် ပုလွေစွမ်း ပြနေပေသည်။ ပြီးတော့ မိအေး ဖင်ကို ကုန်းပေးလိုက်ရာ ထိုကောင်လေးက သူ့လီးတုတ်တုတ်ကလေးနှင့် အပီအပြင် ဆော်နေပေသည်။
သူ့အရပ်နှင့်သူ့ဇာတ် ကိုက်လည်း ကိုက်ကြပါပေ့ လို့သာ မဝင်းသန်းတွေးပြီး ရယ်ချင်သွားမိပေသည်။
အသန်းက ခါးအားကောင်းကောင်းနှင့်သူမအပေါ်ကနေ အပြတ်လိုးဆောင့်၍ နေပြီး လီးကြီးမှာ စံချိန်မီပင်ဖြစ်ရာ အထူးပင် စည်းစိမ်တွေ့နေပေသည်။ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားပင့်မကာဖြင့် အသန်းတစ်ယောက် နည်းပရိယာယ်စုံလင်စွာပင် ပင့်ထိုး ကော်ထိုး ဖိထိုး ဆောင့်ထိုး အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ လိုးနည်းစုံနှင့် စွဲမက်လောက်အောင် လှည့်ပတ်ညှောင့်လိုးပေးနေပါသည်။
လီးဝင်သံ တဘုတ်ဘုတ် တဗွပ်ဗွပ် ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်နေပြိး အချက်ပေါင်းရာချီအောင်ပင် မီးပွင့်မတတ် လိုးဆောင့်ချ၍ မဝင်းသန်းအကောင်းကြီးကောင်းနေရကာ အသန်းခါးကို သူမခြေထောက်နှစ်ဖက်ချိတ်၍ ကျကျနနပင် စိတ်တိုင်းကျအလိုးခံနေပါသည်။
နာရီဝက်ကျော်ကျော် စိတ်ရှိလက်ရှိကြီး ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပြီး အသန်းလီးကြီးထိပ်ဆီမှ လရည်တွေ တဗြွတ်ဗြွတ် ပန်းလွှတ်ထွက်သွား ရလေသည်။ မဝင်းသန်းလည်း သူမကိုယ်တိုင် ထန်နေခဲ့တာမို့ အသန်းအလိုးကောင်းနေစဉ်မှာပဲ နှစ်ချီမက စောက်ရည်များ တဖြောဖြော ထွက်ကျလာခဲ့ရပါသည်။
အသန်းလိုးပြီးတော့ မောင်အေး ( မိအေး )ကောင်လေးက သူမကို လိုးချင်သည်ဆိုပြီး တစ်ချီမရမက တောင်းပန်ကာ လိုးပစ်လိုက်သေးသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ကျကျ ဒူးထောက်မှောက်ကုန်း၍ ပေးလိုက်သော သူမဖင်သားအိအိကြီးအနောက်ကနေပြီး မိအေးကောင်လေးက ခွေးကုန်းလိုးနေလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
ထိုကောင်လေးလီးမှာ သိပ်အကြီးစားကြီးမဟုတ်သည့်တိုင်အောင် မိအေးကဲ့သို့ အခြောက်တွေဆီက ပညာရပ်တော်တော်များများကို လေ့လာဆည်းပူးးခွင့်ရခဲ့သူမို့ မိန်းမလိုးသည့် နေရာမှာတော့ တခြားကောင်လေးတွေထက် သာပုံရပေသည်။
မဝင်းသန်းကို တစ်နာရီလောက်ကြာအောင် အချိန်ဆွဲလိုးပေးပြီး ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ခဲ့လေသည်။
သူတို့ လေးယောက်သား ဗိုက်ထဲကတကြုပ်ကြုပ်နှင့် ဆာလောင်လာသလိုဖြစ်လာ၍ အခန်းပြင်ကို ထွက်လာကြသည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းရှိ စားပွဲတစ်ခုမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း ဝိုင်နှင့် စားစရာအမြည်းပန်းကန်များ ဆွဲယူလိုက်ကြကာ အားဖြည့်သည့်အနေနှင့် အတူတူ စားသောက်လိုက်ကြသည်။ စိုးစိုး (စိုးယုမော် )ကိုတော့ အပြင်မှာ မတွေ့ရချေ။ အတွင်းခန်းတစ်ခန်းမှာ ရောက်နေတာပဲဖြစ်ရမည်။ သူမလည်း ညဉ့်ဦးပိုင်းကတည်းက တော်တော်ကလေး သောက်စားထားခဲ့သည်ပဲ မဟုတ်လား ။
မိအေးနှင့်အသန်း အနားကို အမျိုးသားနှစ်ယောက်သုံးယောက် ရောက်ရှိလာကြကာ တီးတိုးပြောဆို နေကြသည်။ မိအေးလည်း သူ့ကောင်လေးကို တစ်စုံတစ်ရာပြောကာ ရှောင်ခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ရောက်လာသည့် လူသစ်တွေနှင့် မဝင်းသန်းကို မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ သောက်ကြစားကြရင်း ရေချိန်ကလေးကိုက်လာတော့ အိပ်ခန်းတစ်ခုထဲကို ရောက်ရှိလာကြပြန်ပါသည်။
ခုနကအခန်းမဟုတ်ဘဲ အိမ်နောက်ဖက်အခြမ်းမှာရှိသည့် ယခင်ကမိအေး အစ်ကိုအစ်မတွေ အိမ်ထောင်မကျခင်က နေထိုင်သည့် လူပျိုခန်း အပျိုခန်းများလည်းဖြစ်ကာ ယခုတော့ မိအေးက သူ့အပေါင်းအဖော်တွေအတွက်ဆိုပြီး အသေအချာပင် ခင်းကျင်းပြင်ဆင်ထားပေသည်။ နောက်ထပ် အခန်းသုံးလေးခန်းမကရှိသေးပြီး သူတို့အိမ်က အတွင်းဖက်မှာ အတော်အတန်ပင် ရှည်လျားသော ဖွဲ့စည်းပုံမျိုးရှိသည့် ရှေးဟောင်းအိမ်တစ်ခုလို ဖြစ်နေပေသည်။
မဝင်းသန်းတစ်ယောက် အလှည့်ကျပြီဖြစ်၍ မိအေးတို့ ကောင်လေးတစ်သိုက်၏အလယ်မှာ သူတို့ နှုတ်ဆော့ ခြေဆော့လုပ်သမျှ ခံပြီး ရောရောနှောနှော လိုက်လျော၍ပင် နေမိလေသည်။ အသန်းက ကောင်လေးငယ်ငယ် တစ်ယောက် ရင်ခွင်ထဲကနေပြီး ထိုကောင်လေးလီးကို ကိုင်ဆော့ရင်း မဝင်းသန်းထမီကိုပါ အောက်မှနေ၍ ပင့်လှန်တင်ပစ်လိုက်သည်။ အမွှေးအမြင်ထူထပ်စွာ အုံ့ဆိုင်းနေသော သူမစောက်ပတ်ကြီးက ကောင်လေးတစ်သိုက် မျက်စိရှေ့မှောက်မှာ ဖုံးမနိုင်ဖိမရ ဘွားကနဲ ပေါ်ထွက်လာရလေသည်။
"မမဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဘယ်သူမှုတ်ချင်လဲ တို့အစ်မက သဘောလဲကောင်း ပစ္စည်းလည်းလှသလောက် ပုလွေလည်း ပက်စက်တယ် "
"ဟဲ့ အသန်း လူကိုများ …ဟင်း …ငါတော့ လူပေါင်းကို မှားတော့တာပဲ "
"နို့ မမက အလိုးမခံချင်လို့လား အဖုတ်ကြီးက အရည်တွေတောင် စိမ့်ထွက်နေလိုက်တာများ ဟင်းဟင်း "
သူတို့ အခြောက်မတွေကိုတော့ မနိုင်ပါ။ မဝင်းသန်းလည်း ဖြစ်ချင်တာဖြစ် ဆိုပြီး အသန်းလီးကို ပုဆိုးအောက်ကနေ ဆုပ်ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပစ်လိုက်ရင်း …
"နင်ပဲ စလိုးတော့ အသန်းရေ ငါ့စောက်ပတ်က နင့်လီးကြီးနဲ့ လိုးမှ အယားပြေနိုင်မှာ "
သူမက ပက်ပက်စက်စက်ပင် ပြောပစ်လိုက်သည်။ အသန်းက …
"တကယ်နော် 'အသန်းက ဖင်ဖွင့်တာပဲသန်တော့ ဖင်ကိုလိုးပစ်လိုက်မှာ မမ ခံရဲလို့လား "
"ဟင်း နင်မယုံရင် တစ်ခါတည်း စမ်းကြည့်လိုက်ပေါ့ အသန်းရဲ့ ဟင်း ဟင်း "
ဆိုပြီး မဝင်းသန်းပြောဆိုလိုက်ရင်း ထိုင်နေရာက ထလာကာ အသန်းလီးကို အသေအချာပင်ထိုင်၍ ပုလွေကိုင်ပေးလိုက်သည်။ အသန်းလီးလည်း တမုဟုတ်ချင်း တောင်မတ်လာပြန်သည်။
မိအေးက မဝင်းသန်း၏ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ထားသော ဖင်အနောက်မှနေပြီး ထမီကို လှန်တင်လိုက်ကာ သူမစောက်ပတ်ကို ကုန်းမှုတ်ပေးသည်။ ကောင်လေးသုံးယောက်ကလည်း သူမအနားကိုကပ်လာကာ ဝိုင်းရံလိုက်ကြရင်း နို့ကိုင် ဖင်နှိုက်လုပ်၍ ကာမဂုဏ်စည်းစိမ်ကို စည်းလွတ်ဘောင်လွတ်ပင် သောင်းကျန်းချင်တိုင်း သောင်းကျန်းလျှက် ခံစားနေကြလေတော့သည်။
မဝင်းသန်းလည်း အသန်းကသူမဖင်ကို တစ်ချီဆော်လိုက်တာမို့ ဖင်ခံဖူးသည့် အတွေ့အကြုံကို ရရှိသွားကာ ထိုအရသာကိုလည်း တော်တော်ကလေးပင် စွဲမက်သွားခဲ့ရပေသည်။ နောက်ကောင်လေးသုံးယောက်အနက် နှစ်ယောက်က သူမစောက်ပတ်ကို လိုးပြီး ကျန်တစ်ယောက်ကတော့ သူမစောက်ပတ်ကိုသာမကဘဲ ဖင်ကိုပါ အသန်းနှင့်အတူ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ လိုးကြသည်။
သူ့နာမည် ကျော်ကျော်မိုး လို့ခေါ်ပြီး သူ့လီးမှာလည်း ညိုညိုတုတ်တုတ် ရှည်လမျောကြီးပင်ဖြစ်လေရာ အသန်းလီးနှင့်နင်လားငါလားရှိပြီး မဝင်းသန်းအနေနှင့် သူမအလိုလားဆုံးသော ကာမရသကို ပြည့်ပြည့်ဝဝပင် ခံစားလိုက်ရပေသည်။
ဒီအချိန်မှာ အိမ်အတွင်းဖက်ရှိ အခန်းတစ်ခုဆီမှာတော့ မဝင်းသန်း၏ညီမဖြစ်သူ စိုးယုမော်တစ်ယောက် ဂျော်လကီး ( အခြောက်မ ) သုံးလေးယောက်၏ ဝိုင်းသမခြင်းကို ခံနေရပြီဖြစ်သည်။ စိုးယုမော်က ဒီလိုမိန်းမလျာတွေနှင့် အတော်ကလေးတွဲဖူးသည်။ မိအေးနှင့်ရော အသန်းနှင့်ရော တအားရင်းနှီးပြီး သူတို့နှင့် တစ်ခါတစ်ရံ အဖွဲ့ကျသူပင်ဖြစ်၍ အခြောက်မတွေအကြောင်းကို နောကြေအောင်ကို သိနေသည်။
သူမမှာလည်း ကျောင်းသူဘဝကပင် အစ်မခြေရာလိုက်ပြီး ရည်းစားထည်လဲတွဲကာ မကြာခဏ ချိန်းတွေ့ခဲ့သူပင်ဖြစ်၍ အထိအခိုက် အပွန်းအပဲ့ကလေးတွေတော့ ရှိသူပင်ဖြစ်သည်။ အသက်နှစ်ဆယ်ကျော် အစိတ်ဝန်းကျင် အရွယ်ကောင်းတုန်းဖွံ့ဖြိုးမှုအရှိဆုံးအချိန်ပင်ဖြစ်၍ လင်ငတ်မလေးတစ်ယောက်အဖြစ်နှင့် တဏှာကလည်း အပြတ်ထန်သူကလေးပင်ဖြစ်လေသည်။
မိအေးတို့လို မိန်းအလျာတွေနှင့်ပေါင်းရင်း ပက်ပက်စက်စက် ညစ်တီးညစ်ပတ် အပြောအဆို အထိအတွေ့ကလေးတွေနှင့် သာယာမှုရှာဖွေရင်း တစ်ခါတစ်ရံ လူတွင်ပါလို့ ကျားကိုက်တာကိုလည်း ခံရတတ်ပါသေးသည်။
သူမကတော့ ခေတ်၏သမီးပျိုတစ်ဦးပီပီ ဘယ်အရာကိုမှ နောက်တွန့်နေသူလည်းမဟုတ်ပါချေ။ ဒီနေ့ညလည်း မူးမူးရူးရူးနှင့်ရှိနေစဉ် အခြောက်တွေကြားထဲ အပွတ်အသပ်ခံရင်း အိပ်ခန်းတစ်ခုထဲမှာ ချောင်ပိတ်မိသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။
စိုးယုမော်ကို အခြောက်နှစ်ယောက်က ကိုင်သည်။ သူတို့ကနှစ်ဖက်ချွန်တွေဖြစ်ကြ၍ ဖင်အလိုးခံသလို ကိုယ်တိုင်လည်း ဖင်အလိုးသန်သူတွေသာဖြစ်ရာ အသန်းကဲ့သို့ လူစားမျိုးပင်ဖြစ်ပေသည်။ သူတို့ ကိုင်တော့ သူတို့နောက်က ကပ်ဖားရပ်ဖား စားကြွင်းစားသည့် သကောင့်သားတွေကပါ အနောက်ကနေ ပါလာခဲ့ရလေသည်။
စိုးယုမော် တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတစ်စုံတစ်ရာပင် မကပ်တော့ဘဲ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဆိုသလို ခန္ဓာကိုယ် ဗလာကျင်းနေလျှက်ရှိလေသည်။ သူမနို့ကို ကိုင်သူကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ကို လက်နှင့်ပွတ်ဆွသူက ပွတ်ဆွပေးသည်။ ဘာဂျာကိုင်သူ ကိုင်သည်။
ပက်လက် တစ်ချီအလိုးခံပြီးချိန်မှာ စိုးယုမော် စိတ်ကို တင်းမထားနိုင်တော့ပါချေ။ နောက်ထပ် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပစေတော့ ဟုသာ စိတ်ကိုလျှော့ပြီး အဆုံးစွန်အထိ လွှတ်ပေးထားလိုက်မိလေတော့၏။
မဝင်းသန်းလက်ကို တစ်ယောက်က ဆွဲပြီး အနောက်ခန်းဖက်ဆီ ခေါ်လာခဲ့သည်။ မိအေးအိပ်နေကျ အခန်းထဲမှာ အတွဲတွေရှိနေကြပြီး လိင်တူအတွဲတစ်တွဲနှင့် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရယ် နောက်ထပ် အမျိုးသားနှစ်ယောက်ရယ် အခန်းထဲမှာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြသည်။ အမျိုးသားနှစ်ယောက်အနက် တစ်ယောက်က မိအေးအဖော် မိန်းမလျာတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်နေသည်။
အားလုံးကိုယ်လုံးတီးနီးပါးဖြစ်နေကြပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မှုတ်သူမှုတ် စုပ်သူစုပ်၍ ထင်တိုင်းကြဲနေကြခြင်းဖြစ်ပေသည်။
အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က ညနေကတည်းကပင် သူတို့နှင့်အတူ ပါလာခဲ့ဟန်တူပေသည်။ အသောက်အစား လွန်ကာ ကွဲပြဲနေကြပြီး ကြည့်လို့ မြင်လို့ မကောင်းအောင်ပဲ ဖြစ်ပျက်နေကြသည်။ ယောက်ျားနှစ်ယောက် ကလည်း သူတို့မိန်းမသားနှစ်ယောက်ကို အလဲအလှယ်လုပ်၍ အလှည့်ကျစီ ဆော်နေကြပုံရသည်။
နောက်တစ်ခန်းကိုရောက်တော့ မဝင်းသန်းကိုခေါ်လာသူက အခန်းထဲကိုအရင်ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့လူတွေရှိနေတာတွေ့ရတော့မှ မဝင်းသန်းဖက်ကို လှည့်ပြီး …
"မမ လာ ဒီအခန်းထဲ ဝင်ကြရအောင် "
ဆိုပြီး သူမလက်ကို အသာဆွဲ၍ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ အိပ်ခန်းထဲမှာ မချောနှစ်ယောက် ကိုယ်လေးယောက်ဖြစ်နေသည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က အသက်နှစ်ဆယ်အစိတ် ဝန်းကျင်တွေဖြစ်ကြပြီး သူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်တစ်နေရာစီ တစ်ယောက်က ကုတင်ထက်မှာ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရဲ့ အလယ်မှာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေသလို ကျန်တစ်ယောက်ကလည်း ကုတင်အောက်ကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်ကာ မှောက်ခုံကုန်းအိပ်လျက်သား ယောက်ျားတစ်ယောက်က သူမကိုအနောက်ကနေ ဖင်ကုန်းပြီး ခွေးကုန်းလိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။
သူမက ကုန်းကုန်းကွကွ အလိုးခံရင်းနေရင်းမှ သူ့အရှေ့မှ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့လီးကို စိတ်ပါလက်ပါပင် စုပ်ပေးနေပါသည်။ သူမမျက်နှာကို သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရပေမယ့် လက်ရှိမြင်တွေ့နေရပုံအရ ကောင်မလေးမှာ တော်တော်ကလေး ထန်နေပြီဆိုတာ မဝင်းသန်း ခန့်မှန်းမိလိုက်ပါသည်။ သူတို့သုံးယောက် လိုးနေတာကို ကြည့်၍ မဝင်းသန်းတစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ်တွေပါ တင်းကနဲဖြစ်ကာ ရာဂသွေးတွေ ဆူပွက်၍ လာရလေသည်။
မဝင်းသန်းရဲ့ကောင်လေးကလည်း သူမခါးကို ခပ်တင်းတင်းပင် ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းများကို စတင်နမ်းစုပ်လာသည်။ မဝင်းသန်းလည်း ပြန်လှန်နမ်းစုပ်၍ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကိုင်ကြ နယ်နေလိုက်ကြသည်။ သူ့လက်တွေက နို့နှစ်လုံးကို ဖျစ်ကိုင်ကာနယ်နေရာက အောက်ကိုလျှောဆင်းလာပြီး သူမပေါင်ကြားထဲကို ရောက်ရှိလာသည်။ မဝင်းသန်းအဝတ်တွေ ကိုယ်ပေါ်ကနေ လျှောကျွတ်ကျသွားရသည်။
သူမ ထမီကိုပါ ချွတ်ချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အတန်ကြာအောင် လူးလှိမ့်ဖက်တွယ် နေမိကြရင်း စစ်စတီနိုင်းပုံစံနေကာ လူငယ်က သူမစောက်ပတ်ကို စုပ်ကာယက်ကာပေးနေသလို သူမကလည်း သူ့ရဲ့လီးကြီးကို အပြတ်ပင်စုပ်ပေးနေသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အသွားအပြန် လျှာနှင့်လိုက်လံ ယက်ဆွ ပေးသည်။ စိတ်က ပိုမို နိုးကြွလာခဲ့ကြပြီး သူမလည်း လှဲနေရာက ထထိုင်လိုက်ကာ သူ့လီးပေါ်ကနေပြီး မြင်းစီးသလိုလုပ်၍ တက်ထိုင်ကာ သူမကပင် စတင်ဆောင့်လိုး ပေးနေလိုက်ပေသည်။
လူရွယ်၏လီးက သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲကို တစ်ကြပ်စွာဖြင့်တိုးဝင်သွားသည်။ အခြောက်လင်လီးက မသေးလှပါလားလို့ သူမတွေးရင်း လီးကြီးကို တဆုံးအထိရောက်အောင် သူမဖင်ကြီးကို လူးကာလှိမ့်ကာဖြင့် ဖိလိုက်ကြွလိုက်လုပ်၍ ဆောင့်လိုးချနေလိုက်သည်။
"စွတ် ဖတ် ဗွပ် စွတ် စွိဖတ် ဖွပ် ဘွပ် "
"အ အင့် …အင့် …ဟင်း "
သူမ နှုတ်မှ ညည်းသံကလေးထွက်ပေါ်လာတော့ သူမ၏နဘေးမှ အမျိုးသမီးကလေးက သူမဖက်ကို လှည့်၍ ကြည့်လာသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မျက်နှာဆိုင်မိသွားကြသည်။ မဝင်းသန်းထိတ်ကနဲဖြစ်ပြီး မျက်နှာပျက်သွားသလို မှိန်ပျပျမီးရောင်အောက်မှာ အမြင်များမှားနေမလားဆိုပြီး သူ့မျက်လုံးကို သူ ပွတ်ကြည့် လိုက်မိသေးသည်။
သူမ အထင်ရောအမြင်ပါ မမှားပါချေ။ စိုးယုမော်မှ စိုးယုမော်အစစ်ပဲဖြစ်နေသည်။
"မ မမ "
"ဟင် … စိုး စိုးစိုး …အကြီးမ …နင် … နင် "
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စကားပင်ဆက်မပြောနိုင်ကြတော့ဘဲ ရှက်အမ်းအမ်းဖြစ်ကာ နှုတ်ဆွံ့နေမိကြသည်။ မထူူးတော့ပြီ။ ခုအခြေအနေမျိုး ရောက်မှတော့ ရှက်နေလို့ကော ဘာများ ထူးခြားလာနိုင်ဦးမှာမို့လို့လဲ ဟူ၍ မဝင်းသန်းတွေးရင်း တစ်ဖက်ကိုလှည့်ကာ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ် ဆက်လုပ်နေလိုက်ပါတော့သည်။
မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့်အကြာမှာ သူမရော ကောင်လေးပါ သုက်ရည်များထွက်ကျလာရကာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ ကုတင်ပေါ်က ကောင်နှစ်ကောင်ဆင်းလာပြီး သူမကိုယ်ခန္ဓာကို လာရောက်ထိတွေ့ကိုင်စမ်းလာကြသည်။
"မဝင်း လာလေ အပေါ်မှာ ထိုင် "
"အင်း ဟင်းဟင်း "
မဝင်းသန်း ငြင်းဆန်ဖို့ရာ မစွမ်းသာတော့ပါ။
ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့လည်း သူမ အသက်ရှူချိန်တောင်မရအောင် ဖြစ်ရပြန်ပါသည်။ အလဲအကွဲ ဆော်ကြသည်။ လီးချောင်းတွေက သူမစောက်ပတ်ကိုရော ဖင်စအိုကိုပါ မချန်ဘဲ နှစ်ပေါက်စလုံးကို ပြိုင်တူ လက်ကုန်ပင် လိုးခွဲပစ်လိုက်ကြပါသည်။
နောက်ထပ် တစ်နာရီခန့် ကုန်ဆုံးသွားချိန်မှာတော့ …
မဝင်းသန်းတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး ဘဲတစ်ပွေစီကို အပေါ်စီးကနေ တက်ခွပြီး ပျော်ပျော်ကြီး မြင်းစီးမောင်းနှင်၍ နေခဲ့ကြပြီ ဖြစ်သည်။ သူတို့ရဲ့အနားမှာလည်း အလှည့်ကျစောင့်နေသူက ကျန်ရှိသေးသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မထူးဇာတ်ကို ဆက်ခင်းကြရုံမှလွဲ၍ အခြားလမ်းလည်း မရှိတော့ပြီ။
ညီအစ်မနှစ်ယောက် တစ်ယောက်မျက်နှာကိုသာ တစ်ယောက် ကြည့်ရင်း မချိပြုံးကလေးကိုသာ ပြုံးပြနိုင်ကြရှာတော့သည်။
မထင်မှတ်ဘဲ ချဲပေါက်ပြီး ပျော်ပွဲနွှဲခဲ့ရာကနေ မထင်မှတ်ဘဲ ညီအစ်မနှစ်ယောက် ညောင်မြစ်တူးရာက ပုတ်သင်ဥပါပေါ်သည့်ကိန်းမျိုး ဆိုက်ခဲ့ကြရသည်။ တစ်ယောက်အဖြစ်သနစ်ကို တစ်ယောက် ရှင်းရှင်းပြက်ပြက် မျက်ဝါးထင်ထင်ပင် မြင်တွေ့ခဲ့ရပါသည်။
တစ်ညအချိန်လွန်မြောက်၍ နောက်တစ်နေ့ မနက်ကျတော့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် အိမ်ကို အတူတကွ ပြန်ခဲ့ကြပြီး အိပ်ခန်းထဲတန်းဝင်ကာ အနားယူလိုက်ကြပါသည်။
"အကြီးမ နင်ဘယ်သူ့ကိုမှ လျှောက်မဖွရဘူးနော် "
"မမဝင်းကလဲ ဖွစရာလားလို့ စိုးလည်း သိတာပေါ့ … ကိုယ့်ညီအစ်မချင်းပဲ ဥစ္စာကို … ဟင်း … စိုးတော့ မမကို မျက်နှာ အရမ်းပူမိတာပဲ "
အစ်မဖြစ်သူနှင့်စိုးယုမော် စကားပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။ မဝင်းသန်းက သူမကို နှစ်သိမ့်သည့်လေသံဖြင့် …
"ပြီးတာလည်း ပြီးပြီပဲကွယ် ပြောရရင် မမလည်း … မျက်နှာဘယ်နား ထားရမယ် ဆိုတာတောင်မသိပါဘူး … စိုး နင် မမကို စိတ်မဆိုးပါဘူးနော် "
"မဆိုးပါဘူး …မမလဲ မဆိုးနဲ့နော် စိုးကတော့ မမဆူမှာကိုပဲ ကြောက်တယ် "
"အော် ငါက နင့်ကို ဘယ်လိုလုပ် ဆူရမှာလဲ … ဟင်း … ငါ ငါကိုယ်တိုင်ကိုက … "
မဝင်းသန်းပြောရင်း စကားတစ်ပိုင်းတစ်စနှင့် ရပ်လိုက်ပြီး သက်ပြင်းကိုအသာချလိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား ဆိုင်တောင်မှ မထွက်ဖြစ်ကြဘဲ အိမ်မှာပင် တစ်ရက်နှစ်ရက်အနားယူလိုက်ကြပါသည်။
သူချဲပေါက်သည့်အကြောင်းကို သုံးလေးရက်လောက်နေမှ အိမ်ကအမေနှင့် ညီမငယ် ဝင့်ဝါခိုင်ကို ပြောပြသည်။ ဝင့်ဝါခိုင်ကို ဆွဲကြိုးလေး နားကပ်လေးလုပ်ပေးလိုက်တော့ ပျော်လိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။ ညီမငယ်၏အပျော်ကို ကြည့်၍ အစ်မနှစ်ယောက်ရင်ထဲမှာ ပီတိလှိုင်းတွေ ဖြာဝေသွားကြလေသည်။
နောက်ရက်တွေမှာ မိအေးနှင့်အသန်းတို့ အိမ်ကိုမကြာခဏ ရောက်ရောက်လာပြီး သူတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို အိမ်အလည်ဆိုပြီး ခေါ်သွားတတ်ကြသည်။ မိအေးမဟုတ်လျှင် အသန်း တစ်ယောက်ယောက်တော့ ရောက်ရှိလာတတ်သည်။ အမေနှင့်ညီမယ်တို့က မသိပေမယ့် မဝင်းသန်းတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက် ချဲတစ်ကြိမ်ပေါက်တာကို အကြောင်းပြုုပြီး မိအေး အသန်းတို့ အခြောက်မတွေနှင့်ပေါင်းပြီး သူတို့အုပ်စုနှင့် အဖွဲ့ကျကာ ကာမသုခကို ပျော်ပျော်ကြီး ခံစားနေကြပါလေသည်။
ဘိုးတော်ဆီ ချဲဂဏန်းယူဖို့ သွားရောက်ကြပြီး ကျေးဇူးဆပ်သည့်အနေနှင့် ငွေနှင့်လက်ဆောင်ပစ္စည်းများ သွားရောက်ကန်တော့ကြကာ နောက်ထပ် သုံးလုံးတိုက်နှစ်ကြိမ်တိတိ နှစ်ထောင်ဖိုးတစ်ကြိမ် သုံးထောင့်ငါးရာဖိုးတစ်ကြိမ်စီလောက် ပေါက်လိုက်ကြသေးသည်။
ငွေရွှင်တော့ လူလည်း ရွှင်လာကြသည်။ ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်ကလေးနေလာကြတာမို့ မဝင်းသန်းတို့ စိုးယုမော်တို့ ညီအစ်မအလှက အများကြားထဲမှာ ထင်ထင်ပေါ်ပေါ်ဖြစ်ကာ ပြောစမှတ်ပင်တွင်လာခဲ့ရလေသည်။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်က ယခင်ကထက်ပို၍ တပူးပူးတတွဲတွဲ သွားအတူ လာအတူ ရှိလာခဲ့ကြပေသည်။
မဝင်းသန်းလည်း နောက်ပိုင်း ကွမ်းယာဆိုင်မှ အမီနာယောက်ျား ခင်ရွှေနှင့် တော်တော်ကလေး အတွေ့ကျဲသွားရပါသည်။ ဒီကြားထဲ ထူးခြားမှုတစ်ခုအနေနှင့် ပြောရမည်ဆိုလျှင်တော့ သူတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်၏ ဆက်ဆံရေးကိုပဲ ပြောရပေတော့မည်။
ညီအစ်မနှစ်ယောက် ခါတိုင်းထက် ပိုချစ်လာကြပုံရသည်။ စိုးယုမော်က သူမလက်ရှိအလုပ်ဝင်နေသည့် အထည်ဆိုင်မှ ထွက်လိုက်ပြီး အစ်မဖြစ်သူ မဝင်းသန်းနှင့်အတူပင် ဈေးထဲကဆိုင်မှာ အတူထိုင်ကာ ဆိုင်ကိုတဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးချဲ့လုပ်ကိုင်လာခဲ့သည်။ ချဲပေါက်ထားသော ငွေများလည်း ရှိလာသဖြင့် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု ပိုကြီးလာသလို ပိုပြီးတော့လည်း အမြတ်အစွန်းများရရှိကာ အောင်မြင်မှုပိုရလာသည်။ ဆိုင်အကူအလုပ်သမားတွေပါ ငှားရမ်းနိုင်လာပြီး ညီအစ်မနှစ်ယောက် ယခင်ကလို အလုပ်သိပ်မပိတော့ဘဲ အချိန်ပိုကလေးများ ရလာခဲ့ကြသည်။ သွားသွားလာလာ လုပ်နိုင်လာကြသည်။
သူတို့နှစ်ယောက် ယခင်က တစ်ယောက်တစ်ခန်းစီ အခန်းခွဲအိပ်ကြပေမယ့် နောက်ပိုင်း မိအေးတို့ အသန်းတို့ အုပ်စုနှင့် အထိအတွေ့များလာရာကနေ နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းထဲမှာ တစ်ကုတင်တည်းမွေ့ယာတစ်ခုတည်း အတူအိပ်ဖြစ်လာကြသည်။ နှစ်ယောက် ပူးပူးကပ်ကပ် တီးတိုး သဖန်းပိုးထိုးချိန် ပိုများလာသည်ဟုပဲ ဆိုရချေတော့မည်။
ယောက်ျားသနာတွေအကြောင်းပြောကြသည်။ သူတို့နှင့်လုပ်ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ပါးစပ်အရသာခံကာ ပြန်ပြောင်းပြောဆိုကြရင်း အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းတွေလို တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်၍ နို့ကိုင် စောက်ပတ်နှိုက်ခြင်းများကို လုပ်တတ်လာကြသည်။ အကြီးရော အငယ်ရော ကာမစိတ်ထက်သန်ကာ တဏှာထန်သူတွေချည်းပဲမို့ ယောက်ျားလီးအကြောင်းပြောရင်း လိုးကား(အောကား) တွေ ညစဉ် အတူတကွ ထိုင်ကြည့် ဖြစ်ခဲ့ကြပါသည်။
တစ်နေ့ မြို့ထဲဖက်ကို ကိစ္စတစ်ခုနှင့်အသွားမှာ ကားတစ်စီးပေါ်ကနေ လူတစ်ယောက်ဆင်းချလာပြီး …
"မမ ဝင်း … "
ဆိုပြီး သူမလက်ကို လာရောက်ဆွဲကိုင်၍ မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ မတွေ့ဖြစ်တာကြာပြီ ဖြစ်သော မြတ်သူကို ပြန်တွေ့လိုက်ရသည်။
"မမ ကျွန်တော် လူမမှားပါဘူးနော် …ကျွန်တော့်ကို မှတ်မိတယ်မဟုတ်လား "
သူကပြောတော့ မဝင်းသန်း ချစ်စဖွယ်ကောင်းအောင်ပြုံး၍ပြလိုက်ရင်း …ခေါင်းလေးကို အသာညိတ်ကာဖြင့် …
"မှတ်မိပါတယ်မောင်လေးရယ် လူမမှားပါဘူး ဟင်းဟင်း ဟင်း "
မဝင်းသန်းက ရယ်မောပြောဆိုလိုက်ရင်း …
"ဒါနဲ့ မောင်လေးက ဘယ်သွားမှာမို့လို့လဲ "
"အော် ကျွန်တော့် ဘောစိခေါ်လို့လာခဲ့တာ ငွေစာရင်းရှင်းစရာရှိတာနဲ့ ခု ကိစ္စပြီးလို့ တည်းခိုခန်းပြန်မှာ အစ်မရဲ့ အတော်ပဲ "
မဝင်းသန်း မျက်စောင်းလဲ့လဲ့ကလေးထိုးကြည့်လိုက်ရင်းက …
"ဘာ အတော်ပဲ လဲ …ဟွန်း "
"မမ ခု ပြန်တော့မလို့လား အချိန်ကလေးနည်းနည်း မရဘူးလား "
"ဘာလဲ မင်းက မမကို ဘာကျွေးချင်သေးလို့လဲ "
"မမစားချင်တာစား ကျွေးမှာပေါ့မမရဲ့ မတွေ့တာကြာပြီဆိုတော့ စကားတွေပြောချင်နေတာ ပြီးတော့… ကျွန်တော်မမကို အရမ်းလွမ်းတယ် သိလား မမရဲ့ "
"အံမယ် ကိုပို … ဒါဖြင့် ဘယ်သွားကြမှာလဲ ပြော "
"မမကို တစ်ခုခုကျွေးချင်သေးတယ် စားသောက်ပြီးမှ ဟိုကို သွားကြတာပေါ့ နော်မမ "
"ဘယ်ကိုလဲ "
သူမက သိလျက်နှင့်ပင် မသိဟန်ပြု၍ မေးလိုက်တော့ …
"ကျွန်တော့် အလုပ်ထဲ သွားမယ်လေ ဒီရက်ပိုင်း လူအလာနည်းတော့ အခန်းလွတ်တွေ အများကြီးရှိတယ် မမ အိုကေ ပါတယ်နော် …"
မဝင်းသန်း ခဏအကြာ နှုတ်ဆိတ်လို့ သွားရာက သူ့ကိုစေ့စေ့ကလေး စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး …
"တစ်ယောက်တည်းပဲနော် မမ အချိန်သိပ်မရဘူး မနက်အလုပ်သွားဖို့လည်း ရှိသေးတယ် "
"စိတ်ချမမ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း …"
ဆိုပြီး …
"မမကို သိပ်တွေ့ချင်လွန်းလို့ … ကားပေါ်ကဆင်းဆင်းချင်း မမကို လှမ်းမြင်တာနဲ့ … ခေါ်လိုက်ရတာ "
"အဟင်း ဟင်း ဟင်း …မမလည်း မင်းလိုပါပဲ မောင်လေးရယ် မမ မင်းကို သိပ်တွေ့ချင်ပါတယ် "
"ဟား တကယ်နော် "
"တကယ် …အဟင်းဟင်း "
နှစ်ယောက်သား ပုခုံးချင်းယှဉ်၍ လက်တွဲပြီး လျှောက်လာခဲ့ကြလေသည်။
စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို အရင်ဝင်လိုက်ကာ ဗိုက်ပြည့်အောင် ဖြည့်လိုက်ကြသည်။ ပြီးမှ မြတ်သူခေါ်ရာနောက်ကို မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။
တည်းခိုခန်းမှာ ခါတိုင်းနှင့်မတူ … မြတ်သူပြောသလိုပင် လူရှင်းနေသည်။ အလုပ်ချိန်မဟုတ်လို့ပဲလားတော့ မသိချေ။ မြတ်သူတို့ တည်းခိုခန်းက ငါးလုပ်ငန်းဦးစီးဋ္ဌာနနှင့် နီးနေတာကြောင့်လည်း သူ့ရာသီချိန်ဖြစ်သော လေလံဆွဲချိန်မျိုးကျမှသာ လူစည်ကားတတ်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း သူကရှင်းပြသည်။
ဆက်ရှင်ခန်းမဟုတ်သော သီးသန့်အခန်းတစ်ခုထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်တွေ့ဆုံကြသည်။ မြတ်သူက သောက်စရာတစ်ခုခုယူဦးမလားမေးပြီး မဝင်းသန်းအတွက် စပျစ်ဝိုင်မှာပေးသည်။
မြတ်သူ၏လီးကို မဝင်းသန်းမတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်၍ အပီအပြင်ပင် စိတ်လိုလက်ရ စုပ်ပေးမှုတ်ပေးနေသည်။ သူ့လီးထိပ်ခေါင်းကြီးကို သားရေဖြဲလှန်ပြီး လဒစ်ကြီးကိုငုံ၍စုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးကိုယ်ထည်ကြီးကို လျှာနှင့်ယက်ကာသပ်ကာဖြင့် လီးတစ်ချောင်းလုံး တောင်မတ်ထကြွလာအောင် လှုပ်နှူးကာဆွကစားပေးသည်။ သူ့ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံကာ ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ အသံထွက်အောင်စုပ်၍ပေးလိုက်သေးသည်။
မြတ်သူလီးက သူမအာငွေ့ရသည်နှင့်ပင် ချက်ချင်းကြီးတောင်မတ်လာချေပြီ။
မြတ်သူက သူမ၏ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ယူလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကား ပြုလုပ်စေလျှက် ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲ ဝင်ထိုင်ကာ ကျကျနနပင်ဘာဂျာကိုင်ပေးသည်။ မြတ်သူ၏ အစုပ်အမှုတ်များက သူမ၏ ပုန်းလျှိုးနေသော ရာဂရမ္မက်ကို တဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်ဆူပွက်လာအောင် အဆက်မပြတ် မီးထိုးပေးလိုက်သည့်နှယ် မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ထွန့်လူးစွာ ကြွမြောက်တက်လာရလျှက် မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဒိန်းဒလိန်းနတ်ပူးစ ပြုလာရပါသည်။
သူမ၏စောက်ခေါင်းကလေးထဲကို မြတ်သူ လက်နှင့်အဆက်မပြတ်ထိုးဆောင့်၍ အစိထိပ်ဖူးကလေးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးသည်။
အခေါင်းတစ်ခုလုံးအားမွှေနှောက်ကာ လျှာနှင့်ထိုးယက်ဆွပေးသည်။ အကွဲကြောင်းကလေးကို အောက်မှနေ၍အထက်သို့ လျှာအပြားလိုက်ကြီး ပင့်ယက်သပ်တင်ကာ ဖင်စအိုဝကလေးကိုပါ လျှာထိပ်နှင့် ထိုး၍ထိုး၍ဆွပေးလိုက်လေရာ မဝင်းသန်းတဏှာထလွန်း၍ မျက်ဖြူပင်ဆိုက်မတတ် ဖြစ်ခဲ့ရလေပြီ။
"လိုးတော့ မောင်လေးရယ် အစ်မ ကောင်းလွန်းနေပြီ "
"ဟုတ်ကဲ့ လိုးမှာပါ မမ ကျွန်တော်လည်း လိုးချင်လွန်းလို့ မမကိုစောင့်နေခဲ့တာ ကြာပါပြီ "
မဝင်းသန်းက ခွင့်ပြုချက်ပေးလိုက်တော့ မြတ်သူ အပီအပြင် ဝုန်းဒိုင်းကြဲလိုက်လေတော့သည်။ သူ့ဂေါ်လီလီးကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်အဝမှာတေ့ချိန်ပြီး စောက်ခေါင်းကလေးထဲကိုတဆုံးသွင်း၍ အသည်းအသန်ပင် ဆောင့်လိုးချလိုက်ပါသည်။ ဂေါ်လီလီးဒဏ်ကို မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ကော့ပျံနေအောင် ခံရပြီး တဏှာစိတ်လည်း ပို၍ပင်နိုးကြွလာရသလို ဖြစ်လာရလေသည်။
"အစ်မ ကြိုက်လား ကျွန်တော်လိုးတာ "
"ကြိုက်တယ် မြတ်သူ နင်က လီးလည်းကြီးသလောက် လိုးတာလည်းသန်လွန်းတယ် တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်လိုက်ရင် နင့်ကနဲ နင့်ကနဲပဲ … ဂေါ်လီနဲ့လိုးတာက နင့်တစ်ယောက်တည်းပဲ မမ ခံဖူးတာပါ မြတ်သူရယ် "
မဝင်းသန်းက ပွင့်လင်းစွာပင် ပြောဆိုလိုက်ပါသည်။
မြတ်သူအနေနှင့်လည်း သူမနှင့်တစ်ခါဆုံဖူးပြီး စိတ်ရှိလိုးခွင့်ကို မကြုံလိုက်ရတာမို့ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ သူမကို အားခဲပြီး စောက်ပတ်ကိုသာမက သူမ၏ ဖင်သားကားအိအိကြီးကိုပါ ဝဝလင်လင်လိုးတော့မည်ဟူ၍ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ဟန်တူပေသည်။
တစ်နာရီလောက်ဆောင့်လိုးပြီး လရည်ထွက်ချိန်မှာတောင် အနားမယူဘဲ သူမစောက်ပတ်ကို နောက်တစ်ချီ ထပ်မံလိုးပေးနေသည်။ နှစ်ချီဆက်လိုးပြီး မဝင်းသန်းလည်း စောက်ရည်အလီလီထွက်ကာ အတော်ကလေး ပန်းလျသွားခဲ့ရသည်။
ဒီတစ်ချီလိုးပြီး ခဏနား၍ မြတ်သူအပြင်ထွက်သွားသည်။ သူ့လီးကို ကြာရှည်စိမ်ပြီး လိုးနိုင်အောင် ဆေးတစ်မျိုးကို သွားရောက်လိမ်းကျံပြီး မကြာမီ ပြန်ရောက်လာခဲ့ပါသည်။
ထိုဆေးအစွမ်းနှင့်ပင် မြတ်သူ မဝင်းသန်း၏ဖင်ကိုပါ တစ်ချီ ထပ်လိုးပစ်လိုက်သည်။ ဂေါ်လီလီးကြောင့်ရော ကြာဆေးအစွမ်းကြောင့်ပါ မဝင်းသန်း ဖင်ကွဲမတတ်အလိုးခံပြီး ဝေဒနာခံစားရသော်လည်း ရမ္မက်တဏှာရဲ့ ဦးဆောင်မှုအောက်မှာ မြတ်သူအလိုကို သူမ ဘယ်လိုမှ မငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့ပါချေ။ စောက်ပတ်ကိုလိုးလိုး ဖင်ကိုပဲလိုးလိုး သူမအနေနှင့် သူလုပ်သမျှ စုံမှိတ်ပြီး ကုန်း၍သာ ခါးစည်းအလိုးခံနေမိပါသည်။
သူမ မပြန်ခင် မြတ်သူက ခွေးကုန်းလိုးချင်သည်ဆိုပြီး တစ်နာရီခန့်ကြာအောင် တစ်ချီထပ်လိုးလိုက်သေးသည်။ မြတ်သူအနေနှင့် သူမကို စုစုပေါင်းလေးချီတိတိ စိတ်ရှိပင် စောက်ပတ်နှင့်ဖင်ကို အလဲလဲအကွဲကွဲ လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။
ဒီနေ့ ညီမဖြစ်သူ စိုးစိုး လိုက်မလာတာကဘဲ သူ့အတွက် ကံကောင်းသေးသည်ဟု မဝင်းသန်းတွေးလိုက်မိသည်။ နို့မဟုတ်လျှင် စိုးစိုးလည်း သူမနှင့်အတူ ဝေစုခွဲ၍ မြတ်သူလီးကို အလိုးခံမည်ဆိုတာ ကျိန်းသေပါသည်။
မြတ်သူက မနက်ဖြန်ထပ်လာဖို့ ချိန်းလိုက်တော့ မဝင်းသန်း အသေအချာပင် ခေါင်းညိတ်ကတိပေးလိုက်သည်။
"အစ်မလာခဲ့မယ် တစ်ယောက်တည်းတော့မဟုတ်ဘူး အဖော်ပါမယ် မင်း ဆက်ဆက်စောင့်နေပါ "
"စိတ်ချ မမဝင်း ကျွန်တော်စောင့်နေမယ် မမတို့အတွက် အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်စီစဉ်ပေးပါ့မယ်"
သူ့ကို အနမ်းနှင့်နှုတ်ဆက်ရင်း မဝင်းသန်း အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့သည်။
စိုးယုမော်က သူ့အစ်မပြန်အလာကို စောင့်နေသည်။ မဝင်းသန်းပြန်ရောက်တော့ အကျိုးအကြောင်းမေးရာ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် သူမက ပြောပြလိုက်သည်။
"မမလူက ဖင်ကိုပါလိုးသေးလား "
"ဒါပေါ့ သူ့ဟာက ဂေါ်လီလီးကြီး ဖင်ကွဲအောင်ခံရတာ "
"မနက်ဖြန် ပိတ်ရက် စိုးလည်းလိုက်မှာနော် မမ "
"အေးပါဟယ် နင့် အကြောင်း ငါမသိတာကျလို့ "
"အဟင်းဟင်း ဟင်း "
စိုးယုမော် တဟင်းဟင်းရယ်မောရင်း …
"မမကို စိုးမပြောပြရသေးဘူး "
ဆိုပြီး နေ့ခင်းက အသန်း အိမ်ကိုလာသွားကြောင်းနှင့် မနက်ဘိုးတော် ခရီးထွက်မည်ဖြစ်၍ မှော်ဘီကို သွားရောက်ကြိုဆိုဖို့ သူတို့အဖွဲ့ကို ခေါ်ထားကြောင်း မိအေးမော်လမြိုင်ရောက်နေ၍ သူတို့ညီအစ်မ မလာမဖြစ်လာခဲ့စေချင်ကြောင်း အသန်းမှာထားတာကို အစ်မဖြစ်သူအား ပြောပြလိုက်သည်။
"နင် စောစောက ဘာလို့ မပြောတာလဲ စိုးရယ် ငါတို့ ပြင်ဆင်စရာရှိတာတွေ ပြင်ဆင်ကြတာပေါ့ "
ဆိုပြီး ဘိုးတော် ခရီးတစ်ခုထွက်ခွာမည့်အချိန်တိုင်း တပည့်ရင်းတွေကို ချဲဂဏန်း ဒဲ့ပေးသွားတတ်သည့် အကြောင်းကို ညီမဖြစ်သူသိအောင် မဝင်းသန်းက ပြောပြလိုက်ရင်း လိုအပ်သည့် ဖယောင်းတိုင် အမွှေးတိုင်များနှင့်တကွ အခြားအသုံးအဆောင်များကို ဝယ်ရန် အပြင်ထွက်သွားလိုက်ပါသည်။
သူမပြန်ရောက်တော့ နှစ်ယောက်သားရေမိုးချိုး ညနေစာစားသောက်ပြီး အမေနှင့်ညီမငယ်ဝင့်ဝါကို မှာစရာရှိတာတွေ မှာကြား၍ မိအေးအိမ်ကို တစ်ညအိပ်ရန်ဆိုပြီး ထွက်လာလိုက်ကြသည်။
အိမ်မှာ လူစည်နေသည်။
မိအေးနှင့်အသန်းကပုံစံချင်းတော့မတူပေ။ အသန်းက မြို့ထဲမှာအလှပြင်ဆိုင်ဖွင့်ထားပြီး မိအေးအိမ်ကို စိတ်ကြိုက်ဝင်ထွက်သွားလာနေသူဖြစ်ကာ သူက လောင်းကစားမျိုးစုံ ဝါသနာပါသည်။ သူရောက်လာလျှင် ပိုကာမဟုတ်လျှင်တောင် တွမ်တီဝမ်းတို့ ရှမ်းကိုးမီးတို့လို ဖဲဝိုင်းကြိတ်ဝိုင်းလေးတစ်ဝိုင်းတော့ အနည်းဆုံး ဖြစ်လေ့ရှိသည်။ ဒီလိုဝိုင်းမျိုးကတဆင့် သူငယ်ထောင်တတ်သည်။ သူ့စိတ်ကြိုက်သတ္တဝါကလေးတွေကို ဆွဲစားတတ်သည်။
မဝင်းသန်းနှင့်စိုးယုမော်ရောက်တော့ မနက်သွားမည့်ကိစ္စ စကားပြောဆိုတိုင်ပင်ကြရင်း ဘိုးတော်ရှိရာ မှော်ဘီဖက်ကိုသွားရောက်ကြိုဆိုရမည်ဖြစ်၍ မနက် ၈နာရီတွင်ထွက်ခွာမည်ဖြစ်ကြောင်း ကားအဆင်သင့် စီစဉ်ထားပြီးဖြစ်သည် ဟူ၍ ပြောပြနေသည်။ ဘိုးတော်က ညနေရထားနှင့် မန္တလေးမှတဆင့် ရှမ်းပြည်နယ်ဖက် သို့ သွားမည်ဟုသိရပြီး မှော်ဘီကနေ သူခရီးတစ်ထောက်နားနေကျ တည်းခိုအိမ်တစ်ခုဆီကို သွားရောက် ပို့ဆောင်ပေးရမည်ဖြစ်သည်။ ညနေကျမှ အသန်းတို့ လူသိုက် သူ့ကို ဘူတာကြီးကို လိုက်ပို့ကြမည်ဟု သိရသည်။
"မမဝင်းတို့ နားချင်နားကြလေ ပျင်းရင် အသန်း လူလွှတ်ခဲ့ပေးမယ် "
"နင်နော် ခရီးရောက်မဆိုက် ပြောတော့မယ် "
မဝင်းသန်းက လူရှေ့သူရှေ့မို့ သူ့ကိုမာန်လိုက်ရသည်။
"မမ ပြောစရာရှိတယ်"
အသန်း သူမကို လက်ဆွဲခေါ်ပြီး တီးတိုးပြောဆိုသည်။ သူ့ဘော်ဒါလေးငါးယောက်ထိုင်နေသည့်ဖက်ကို လက်ညှိုးညွှန်ပြီး တစ်စုံတစ်ရာပြောနေသည်။ စိုးယုမော်က မသိသလိုလုပ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့ရင်း မိအေးအခန်းထဲမှာ ဝင်ရောက်နားနေလိုက်သည်။
မကြာမီ မဝင်းသန်းရောက်လာကာ အခွေကြည့်ရအောင် ဆိုပြီး ဗွီဒီယိုအခွေတစ်ခွေစက်ထဲထည့်၍ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ထိုင်ကြည့်ကြသည်။ မဝင်းသန်းလက်ထဲမှာ အသန်းပေးလိုက်သော ဝိုင်ပုလင်းနှင့် မြည်းစရာအစားအစာတွေ ပါလာတာမို့ နှစ်ယောက်သား ဝိုင်သောက်ရင်း အောခွေတစ်ခွေနှင့် မိအေးအိပ်ခန်းထဲမှာ ဇိမ်တွေ့နေကြလေသည်။
"မမ ဒီနားလာ လေ "
စိုးယုမော် သူ့အစ်မကိုလှမ်းခေါ်သည်။
"အသန်း ဘာပြောလဲ ပြောပြပါဦး မမရဲ့ "
သူ့အစ်မခါးလေးကို လှမ်းဖက်ရင်း စိုးယုမော် အစ်အောက်ကာ စကားနှိုက်ကြည့်သည်။
"နင့် ကောင်မက ဏှာထတဲ့အကြောင်းပဲ ပြောမှာပေါ့ စိုးစိုးရယ် "
"သူရော အထဲဝင်မလာဘူးလား မမ …ဖဲချည်း မက်နေတာနဲ့ တူတယ် "
"သူ့အဖော်သုံးယောက် လာမှာတဲ့ လူလွှတ်အခေါ်ခိုင်းထားတယ် ခဏစောင့်နေဆိုပြီး လာပြောသွားတာ "
"ဒီလိုလား ဟင်းဟင်း ဘယ်သူတွေများ ဖြစ်မှာပါလိမ့် "
"မမလည်း မပြောတတ်တော့ပါဘူး စိုးစိုး ရေ"
မဝင်းသန်း သူ့ညီမပုခုံးတစ်ဖက်မှာ ခေါင်းကလေးမှီ၍ထိုင်လိုက်ရင်း တီဗွီစကရင်ရှိရာဆီကို စူးစိုက်ကြည့်နေလိုက်ပါသည်။ စိုးယုမော် သူ့အစ်မခန္ဓာကိုယ်အိအိကလေးကိုထွေးဖက်ထားရင်း ဆံယဉ်စကလေးတွေကို သပ်တင်ပေးသည်။ မမနို့အုံကို အသာစမ်းကိုင်၍ နို့အုံအခြေကနေ ဖျစ်နယ်ကာ ဆုပ်ညှစ်ကစားလိုက်ရင်း …
"မမကတင်းအိနေတုန်းပဲနေတုန်းပဲနော် စိုးစိုး စို့ပေးရမလားပြော "
"နင် စို့ချင်စို့လေ ဒီဖက်လှည့်လိုက် "
တစ်ယောက်နို့ကိုတစ်ယောက်ဖျစ်ချေနယ်၍ အင်္ကျီကိုဆွဲလှန်တင်လိုက်ရာက နို့အုံချင်း နို့သီးခေါင်းကလေးတွေ ခလုတ်တိုက်မိသွားကြသည်။ မဝင်းသန်းနို့နှစ်လုံးကို စိုးယုမော်အပြတ်ပင်စို့ပေးလိုက်သည်။ မဝင်းသန်းလက်များကလည်း ညီမစိုးယုမော်၏ရင်သားနှစ်မြွှာအား ညှစ်ချေနယ်၍ နေကာ ပေါင်ကြားထဲကို လက်ထည့်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ မိနစ်အနည်းငယ်ကြာတော့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာ လုံးထွေးသွားကြလေပြီ။
စိုးယုမော်က မဝင်းသန်းစောက်ပတ်ကို လျှာနှင့်ယက်ကာဆွကာပေးနေသည်။ မဝင်းသန်းစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အရည်တွေက မြင်မကောင်းအောင်ပင် ရွှဲစိုနေပြီဖြစ်သည်။ အသန်းက အခန်းတံခါးတွန်းဖွင့်ပြီး သူ့မိတ်ဆွေနှစ်ယောက်ကို ခေါ်သွင်းလာချိန်မှာ ညီအစ်မနှစ်ယောက် အဝတ်အစားမလုံမလဲနှင့် ကုတင်ပေါ်မှာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြတာကို အားလုံး တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။
အားကောင်းမောင်းသန်ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်၏အလယ်မှာ မဝင်းသန်းရော စိုးယုမော်ပါ ရက်ရက်စက်စက်ပင် အကိုင်ခံလိုက်ရသည်။ အသန်းက သူ့စိတ်တိုင်းကျ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ကိုရွေးပြီး မဝင်းသန်းနှင့်စိုးယုမော်ကို စိတ်ကြိုက်လိုင်းသွင်းပေးလိုက်ခြင်းလည်းဖြစ်ပေသည်။
ညီအစ်မနှစ်ယောက် ကော့နေအောင်ခံကြရသည်။ မဝင်းသန်း၏ကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို အရှေ့တစ်ယောက် အနောက်တစ်ယောက်ညှပ်ကာ သူတို့၏လီးရှည်ကြီးများဖြင့်် ပြိုင်တူလိုးပေးနေကြစဉ်မှာ စိုးယုမော်ကို အသန်းက ကုတင်ပေါ်မှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပြဲပြဲကားကားပြုစေလျှက် သူမ၏ စောက်ပတ်ကို အသန်းတစ်ယောက် ကျကျနနပင်ဘာဂျာပေးပြီး သူ၏လီးထိပ်မှာ ဆိတ်မျက်ကွင်းစွပ်၍ အပီအပြင် လိုးပေးနေလေသည်။
စိုးယုမော် တအီးအီးတအားအား အော်ညည်း၍ အလူးအလိမ့်ပင်ခံနေရပါသည်။ သူမ၏စောက်ပတ်ကလေးမှာ ဆိတ်မျက်ကွင်းဒဏ်ကြောင့် စုတ်ပြတ်သတ်မတတ်ဖြစ်သွားခဲ့ရသလို ဂေါ်လီလီးလိုးတာမျိုးနှင့်မတူသည့် ထူးခြားသော ကာမအရသာတစ်မျိုးကိုလည်း ထိထိမိမိကြီးခံစားနေရပါသေးသည်။
လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်တိုင်းမှာ သူမစောက်ပတ်အတွင်းသားများကို အမွေးကြမ်းကြီးတွေက ပွတ်ဆွဲသွားတာကိုခံရင်း ဖီလင်တွေလည်းကြွလာရပြီး ကာမစိတ်ကို အတောမသတ်နိုင်အောင် ခံစားလိုစိတ်များ ထပ်မံ ဖြစ်ပေါ်လာရပေသည်။
"အား ဆောင့်ဆောင့် အသန်း လိုးမှာသာလိုး …စိုး စောက်ပတ်ပြဲချင်ပြဲသွားပစေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းသာ လိုးလိုက်စမ်းကွာ အ အင့်အင့် ကောင်းတယ် အ အား "
စိုးယုမော်တစ်ယောက် ကော့ပျံနေအောင်ကို ဖင်ကြီးမြောက်ကာကြွကာနှင့် လူးလှိမ့်ကာ အလိုးခံနေပေသည်။
မဝင်းသန်းလည်း စောက်ပတ်ကိုရော ဖင်ကိုပါ ယောက်ျားနှစ်ယောက် ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ်လုပ်၍ တပြိုင်တည်း လိုးဆောင့်ပေးခြင်းကို ခံရတာကြောင့် ကာမစည်းစိမ်ကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် လိုအပ်သည်ထက်ပို၍ပင် ခံစားရရှိနေပေသည်။ သူတို့လီးတွေကလည်း အရှည်ရော လုံးပတ်ရော စံချိန်လွန်လီးများဖြစ်နေကြသည်။ သူမထင်မှတ်ထားသည်ထက်ပင် အလိုးသန်လှကာ အချိန်အကြီးဆွဲ၍ လိုးပေးနိုင်ကြလေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်က မြို့ထဲတစ်ခွင်မှာကျက်စားနေကြသည့် ဂျစ်ဂလို ( Giglo ) ခေါ် ယောက်ျားဖာသည်တွေ ဖြစ်ကြပြီး ကြေးကြီးစားတွေလည်း ဖြစ်ကြလေသည်။ အသန်းနှင့်တော်တော်လည်း ရင်းနှီးမှုရှိသည်။ သူတို့၏ အလုပ်သဘောတရားအရ လီးကို မိန်းမသားတွေစိတ်ကြိုက်ဖြစ်အောင် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ပြုပြင်စီရင်ထားကြပြီး ကြီးချင်တိုင်းကြီးကာ ဂေါ်လီတွေပါ သုံးလေးလုံးစီလောက် ထည့်သွင်းထားကြတာကို တွေ့ရလေသည်။
"မိန်းမတွေ လီးကြီးမှ ကြိုက်တယ်ဆိုတာ မှန်တယ် ဂေါ်လီတွေနဲ့သာ ပြင်ထားလိုက် သူတို့ဖာသာ ကိုယ့်ဆီ လာကုန်းကြလိမ့်မယ် "
သူတို့အထဲက " ဂျပ်စမင် "ဟု အမည်ဝှက်ပေးထားသော မင်းမင်းလတ်ကပြောသည်။ သူ့အရပ်အမောင်းက ၅ ပေ ၁၁ လက်မခန့်ရှိသည်။ လီးက ၈လက်မကျော်ကျော် ရှည်သည်။ တုတ်သည်။ ထွားလည်း ထွားသည်။ လီးဒစ်ထိပ်ကြီးမှာ မှိုပွင့်လို ထိပ်ကားကားကြီးဖြစ်သည်။
နောက်တစ်ယောက်က " မိချော " မိန်းမနာမည်ပေမယ့် မိန်းမဆန်သူမဟုတ်ချေ။ သူ့ပုံက မျက်တွင်းနက်နက် နှာခေါင်းချွန်ပြီး ပါးမြိုင်းမွေး မုတ်ဆိတ်မွေးများဖြင့် အိန္ဒိယရုပ်ရှင်ကားများထဲက လူကြမ်းမင်းသားတစ်ယောက် ပုံပေါက်နေသူ ဖြစ်သည်။ သူ့အရပ်အမောင်းကလည်း ဂျပ်စမင်နှင့် နင်လားငါလားပင်ဖြစ်လေသည်။
သူတို့က အုပ်စုလိုက် လှုပ်ရှားသည်။ သူတို့အပေါ်မှာ ခေါင်းကိုင်တစ်ယောက်တော့ရှိသည်။ လူကုံထံ အသိုင်းအဝိုင်းနှင့် လက်ပွန်းတတီး အဆက်အဆံရှိသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပဲဖြစ်ပါသည်။ မိန်းမဖာ ယောက်ျားဖာ အကုန်ကိုင်သည်။ ဝန်ကြီးကတော် အရာရှိကတော်တွေ သင်္ဘောသားမယားတွေ ဘောစိမမတွေနှင့် အမြဲတမ်းချိတ်ဆက်လှုပ်ရှားသူဖြစ်ကာ သူ့မှာလည်း ဒီထက်မြင့်ပြီး လုံခြုံရေးအရဒီထက်ပိုမို ကျစ်လျစ်သိပ်သည်းလွန်းသည့် အခြားသော အပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေများစွာ ရှိသေးသည်ဟုသိရသည်။
ဖာတွေဆိုလျှင် တချို့ နာမည်ကြီး မင်းသား မင်းသမီးတွေ ငွေကြေးပြည့်စုံပြီး ဝါသနာဗီဇအရ မလုပ်ရမနေနိုင်၍ ဖာလုပ်နေသူတွေတောင်ရှိပါသည်။ မင်းမင်းရော မိချောပါ အသန်း၏လက်တို့သတင်းပေးမှုအရ သူတို့ညီအစ်မကို လာရောက်အကဲခတ် ကြည့်ရှုရင်း သူတို့အလိုကျအသုံးချလို့ရမရ ကိုယ်တိုင်လာပြီး စမ်းသပ်ကြခြင်းလည်းဖြစ်သည်။
မဝင်းသန်းကိုစိတ်ကြိုက်တစ်ချီစီလိုးပြီး ကျေနပ်သွားကြကာ စိုးယုမော်အား သူတို့နှစ်ယောက်လီးကို လာရောက်စုပ်ခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။ လီးတောင်လာချိန်မှာ တစ်ယောက်က ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်နေကာ စိုးယုမော်ကို သူ့လီးအပေါ်ကနေ တက်ခွလိုးခိုင်းလိုက်ပြီး ကျန်တစ်ယောက်က အနောက်မှနေ၍ စိုးယုမော်၏ဖင်စအိုကို လီးကြီးဖြင့် တစ်လက်စတည်း ထိုးမွှေ၍ ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်ပါသည်။
သုံးယောက်သား မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ပင် စခန်းသွားလိုက်ကြသည်။ အချိန်နှစ်နာရီနီးပါးလောက်ကြာအောင် လိုးနိုင်ကြသူတွေမို့ စိုးယုမော်လည်း စောက်ပတ်ပြဲ ဖင်ကွဲဖြစ်ကာ မဟန်နိုင်တော့၍ သူမကပင် ခေတ္တခဏ အနားတောင်းလိုက်ရလေသည်။
ခဏနားပြီး ထပ်မံလိုးကြပြန်ပါသည်။ အသန်းလီးကို မဝင်းသန်း မြင်းစီးပေးသည်။ သူမက အပေါ်စီးကနေ တက်ထိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကိုရှေ့တိုးနောက်ငင် ဖိလှိမ့်ကြိတ်ကာဖြင့် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးဆောင့်ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အသန်းလည်း သူမဖင်ကို တစ်ချီလီးသွင်း၍ လိုးပေးလိုက်သည်။
သူတို့ခဏအနားယူချိန်မှာ မဝင်းသန်းနှင့်စိုးယုမော်ရယ် သူတို့ ယောက်ျားသားသုံးယောက် ( ဂျပ်စမင်မင်းမင်း မိချောနှင့် အသန်းအပါအဝင်သုံးယောက် ) ရယ် အားလုံး အိပ်ခန်းထဲမှာ ဝတ်လစ်စားလစ်ပင်ဖြစ်နေကြပြီး သူတို့အတွေ့အကြုံအထူးအဆန်းတွေကို စိုးယုမော်တို့ ညီအစ်မကို ပြောပြနေကြသည်။ အလုပ်အတူလက်တွဲ၍လုပ်မည်ဆိုလျှင် သူတို့ထံ ဆက်သွယ်နိုင်ကြောင်းနှင့် ဆက်သွယ်ရန်ဖုန်းနံပါတ်များကိုပါ ပေးလိုက်ကြသည်။
အတူတကွ သောက်စားကြရင်း အရက်ရှိန်ရော ရာဂအရှိန်ပါ တက်လာကြပြန်ကာ သူတို့သုံးယောက်ကထိုင်၍ မဝင်းသန်းနှင့်စိုးယုမော်တို့နှစ်ယောက်အပြန်အလှန်စောက်ပတ်ယက်သည်ကို ဇိမ်ယူကြည့်လိုသည်ဆို၍ ညီအစ်မနှစ်ယောက်လည်း သူတို့အလိုကျ ကပြအသုံးတော်ခံရပြန်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား အရည်တွေ ရွှဲရုံသာမက နှစ်ချီစီလောက်ပြီးသည်အထိ ပယ်ပယ်နယ်နယ် နမ်းကြစုပ်ကြယက်ကြသည်။
အသန်းဆီက ဆိတ်မျက်ကွင်းကို တစ်ယောက်ကယူ၍ သူ့လီးမှာစွပ်လိုက်ကာ မဝင်းသန်းကို ခွေးကုန်းလိုးသည်။ ဂျပ်စမင်ပဲဖြစ်နေသည်။ သူကမဝင်းသန်းအိုးကြီးတွေကို တော်တော်သဘောကျနေပုံရပါသည်။
စိုးယုမော်ကိုတော့ မိချောက စောက်ပတ်ကိုအရင်စလိုးသည်။ တစ်ချီပြီး၍ လရည်တစ်ကြိမ်ထွက်တော့မှ အသန်းကိုပါ စစ်ကူခေါ်ပြီး စောက်ပတ်ထဲလီးသွင်းစေလိုက်ကာ သူကနောက်တစ်ချီဖင်ပေါက်ကို လိုးပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။ သူတို့စိတ်တိုင်းကျလိုးပြီး အနားယူချိန်မှာ မဝင်းသန်းက ယောက်ျားနှစ်ယောက်၏ လီးတွေကို ပုလွေကိုင်ပေးရသည်။
စိုးယုမော်ကို အသန်းအပြင်ခေါ်ထုတ်သွားပြီး နောက်တစ်နာရီလောက်ကြာမှု အခန်းကို ပြန်ရောက်လာသည်။ သူမအင်္ကျီက ဖိုသီဖတ်သီဖြစ်နေပြီး သူမနောက်မှနေ၍ ကောင်လေးနှစ်ယောက်ပါ သူမနှင့်အတူ လိုက်ပါလာတာတွေ့ရလေသည်။ အသန်းက သူ့ချာတိတ်နှစ်ကောင်အား ထည့်ပေးလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်မည်။
မင်းမင်းနှင့်မိချော ဧည့်ခန်းသွားပြီးအရက်သောက်နေချိန်မှာ မဝင်းသန်းတို့နှစ်ယောက် ကောင်လေးတွေနှင့် ဆက်လက်အလုပ်ဖြစ်နေကြသည်။ ကောင်လေးနှစ်ယောက်က လူသာငယ်ပေမယ့် ပညာမငယ်သည့် ကောင်လေးတွေပဲ ဖြစ်ကြလေသည်။ မိအေးနှင့်အသန်းတို့လက်ထွက်တွေပီပီ ဘာဂျာပေးတာကိုတော့ ကောင်းကောင်းပိုင်သည်။ မဝင်းသန်းနှင့်စိုးယုမော်လို တစ်တုံးတစ်ခဲ အဆီပြည့်အသားပြည့်အိုးကြီးတွေကို စိတ်ရှိလိုးခွင့်ရသဖြင့်လည်း မာန်တွေတက်ကာ ချိုတကြွကြွဖြစ်နေကြဟန်တူပေသည်။
တစ်ယောက်ကို သုံးလေးချီမက လိုးချင်တိုင်းလိုးပစ်လိုက်ကြသည်။ စောက်ပတ်တွေတောင် အသားနီလန်ပြီး ကျိန်းစပ်စပ်ဖြစ်ရသည်အထိ ဆေးမူးမူးကွဲကွဲနှင့် အသည်းအသန်လိုးနေကြပေသည်။ သူတို့နှင့် ဆက်ဆံရတာ တစ်မျိုးတော့ ရင်ဖိုလှိုက်မောစရာကောင်းလွန်းလှသည်ဟု မဝင်းသန်း စိတ်ထဲက ကြိတ်ပြီး မှတ်ချက်ချလိုက်မိပါသည်။ ဒါလည်းအတွေ့အကြုံသစ်တစ်မျိုးပင် ဖြစ်သည်မဟုတ်ပါလား။
ညီအစ်မနှစ်ယောက် အိပ်ပင်မအိပ်ဖြစ်လိုက်ကြဘဲ ကာမအရသာကို မြိန်ရည်ယှက်ရည်ကြီးခံစားရင်း မနက်စောစော မှော်ဘီသွားဖို့ ကားပေါ်ရောက်တော့မှသာ တစ်ရေးတစ်မော ကားပေါ်မှာ မှေးစက်လိုက်ကြရပါသည်။အသန်းရယ် သူ့လက်စွဲတော်ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရယ် မဝင်းသန်းတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် … ဒါပဲဖြစ်သည်။ မင်းမင်းတို့ နှစ်ယောက်ကတော့ လိုက်ပါလာခြင်းမရှိပါချေ။
ဘိုးတော်ဆီရောက်ရှိပြီး စကားပြောဆိုကာ အတိတ်စိမ်းများကောက်ကြလျှက် ချဲဂဏန်းနှစ်ကွက် အပိုင်ဆိုပြီး ရရှိခဲ့ကြလေသည်။ သူစတည်းချရာနေရာအထိ လိုက်ပါပို့ဆောင်ခဲ့ပြီး အသန်းကို ညနေကျမှ ပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုကာ မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ညီမဖြစ်သူ စိုးယုမော်ဆန္ဒရှိသည့်အတိုင်း မြတ်သူအလုပ်လုပ်ရာ တည်းခိုဆောင်သို့ နှစ်ယောက်သား တက္ကစီတစ်စီးငှားပြီး ထွက်လာခဲ့ကြပါသည်။
မြတ်သူက သူမတို့နှစ်ယောက်ကို ဆီးကြိုနေပေသည်။
"မမ မလာဖြစ်ဘူးလို့တောင် ထင်နေတာ "
"အစ်မက ကိုယ့်ကတိကိုယ်တည်ပါတယ် မြတ်သူရယ် မင်းဖက်ကသာ ဧည့်ဝတ်ကျေပစေ နော် "
"ဒီအတွက်တော့ စိတ်ချပါ မမရဲ့ မြတ်သူအကြောင်း အစ်မလည်း သိပြီးသားပဲမဟုတ်လား အဟင်းဟင်း "
မြတ်သူ ရယ်ကာမောကာပြောဆိုရင်း သူတို့ကို အခန်းတစ်ခုထဲမှာ နေရာချပေးလိုက်သည်။ ခဏအကြာမှာ အခန်းထဲကို သူရောက်ရှိလာခဲ့ပြီး စိုးယုမော်ကို မိတ်ဆက်စကားများပြောဆို၍ အခြားအိပ်ခန်းတစ်ခုဆီကို ခေါ်ထုတ်သွားလိုက်သည်။
မဝင်းသန်းတစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့ခြင်းမဟုတ်ချေ။ သူလွှတ်ပေးလိုက်သည့် သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသားနှစ်ယောက်ကို ဈေးစကားများပြော၍ လက်ခံလိုက်ကာ နေ့တဝက်လုံးလုံး သူမအိပ်ခန်းထဲမှာ အချိန်ကုန်လို့ သွားရလေသည်။
စိုးယုမော်ကိုတော့ မြတ်သူတစ်ယောက် အခန်းတံခါးပိတ်ကာ အမုန်းဆွဲနေပြီဆိုတာ သူမဗေဒင်တောင်မေးစရာ မလိုလောက်အောင် အသေအချာကို သိနှင့်နေပြီးဖြစ်ပါသည်။
ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး ထိုနေ့ညက အိမ်ပြန်မရောက်ဖြစ်ကြဘဲ ကားစက်ချို့ယွင်းသွား၍ မှော်ဘီမှာပင် ညအိပ်လိုက်ရသည့်အကြောင်း အိမ်ကိုဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားလိုက်ပြီး တည်းခိုခန်းမှာပင် တစ်ညအိပ်ဖြစ်သွားကြလေသည်။ အသန်းတို့အိမ်ကိုလည်း ပြန်မသွားဖြစ်ကြချေ။
သူမတို့နှစ်ယောက် အခန်းတစ်ခုစီမှာ အိပ်ဖော်ကိုယ်စီနှင့် အသွေးအသားရမ္မက် အလိုနောက်ကို လိုက်ရင်း မောရပန်းရမှန်းပင် မသိနိုင်တော့လောက်အောင် တစ်ညတာခရီးကို ပျော်ပျော်ကြီးပင် ဖြတ်သန်းပစ်လိုက် ကြလေသည်။
ဘဝဆိုတာ နေတတ်လျှင် ပျော်စရာကြီးပင်ဖြစ်သည် မဟုတ်ပါလား။
နားဦးမည်။
လေးစားလျှက်
နရသူ
ပြီးပါပြီ။
