Tuesday, June 19, 2018

တကယ်လား လုပ်ဇာတ်ကြီးလား (စ/ဆုံး)

 တကယ်လား လုပ်ဇာတ်ကြီးလား (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ဒီလို တစ်နေ့ပေါ့ဗျာ။ အစ်မ လာမယ်ဆိုတော့ သွားကြိုရတာပေါ့ ။ တူမရောက်နေတာ ကြာပေမယ့် သူက သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆိုတော့ တစ်မြို့ထဲတောင် တခါတလေမှ ဆုံဖြစ်တာ။ အစ်မက သူ့သမီးဆီ လာလည်တယ် ဆိုတော့မှပဲ သွားကြိုဖြစ်တော့တယ်။

ကျုပ်ကလည်း ဗမာပြည်ကို စိတ်နာလို့ ထွက်လာတာ မပြန်ရရင် ပြီးရော။ ဘယ်နိုင်ငံကမဆို ကျုပ်ကို စီဒီဇင်ရှစ် ပေးလို့ကတော့ ယူမှာပဲဆိုတော့ အခုဆို ဗမာပြည်အတွက် ကျုပ်က နိုင်ငံခြားသား ဖြစ်နေရပြီလေ။ ကျုပ်က ဒီနိုင်ငံမှာ စီတီဇင်ယူထားတာ ဆိုတော့ ကိုယ်ပိုင်အခန်းဝယ်ထားပြီး ကိုယ်က master bedroom မှာနေ ကျန်တဲ့အခန်းတွေကို ငှားစားထားတယ်။ ကျုပ်အခန်းမှာ ငှားနေကြတဲ့သူတွေက ဘဲတွေကြီးပဲဆိုတော့ တူမလေး ကျောင်းတက်မယ်ဆိုပြီး လာတုန်းက မိန်းကလေးတွေပဲနေတဲ့ Apartment တစ်ခု ရှာပေးလိုက်တယ်။

အခု အစ်မက ရောက်လာတော့ သူ့သမီးက တစ်ခန်းမှာ လေးယောက်နေတဲ့ဟာဆိုတော့ သူက အဲ့မှာ တည်းလို့ မရဘူးလေ။ ကျူပ်နေတဲ့ Apartment မှာပဲနေမယ် ဆိုတော့ အင်းပေါ့။ ကိုယ့်အစ်မပဲ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ ကျူပ်ကလည်း ဒီရောက်နေတာ ဆယ်နှစ်ကျော် ဗမာပြည်လည်း တစ်ခေါက်မှ မပြန်ဖြစ်တော့တာ ဆိုတော့ အစ်မကိုလည်း မတွေ့ရတာ ကြာပြီ မဟုတ်လား။ သူ့သမီးတစ်ယောက်က အရွယ်ရောက်လို့ တက္ကသိုလ်တောင် ရောက်နေပြီ။ အစ်မက ကျနော့်ထက် လေးနှစ်လောက်ကြီးတယ်။ အခု ကျနော်က ၃၅၊ သူက ၃၉ လောက်ပေါ့။

လေဆိပ်မှာသွားကြိုရင်း အစ်မကို ဆယ်နှစ်ကျော်ကြာပြီးမှ အခု ပြန်တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲမှာတောင် တစ်မျိုးဖြစ်မိတယ်။ အစ်မက အခုကြတော့ မိန်းမကြီးပုံပေါက်လို့၊ ဝလို့ ခန့်လို့ပဲ။ ဝတယ်ဆိုပေမဲ့ သူများတွေလို စည်ပိုင်းလုံးကြီး မဟုတ်ဘူး။ တင်ဆုံကြီး ကားစွံ့လာတာ။ ခါးက သေးတော့ အတော် အချိုး ပြေပြစ်လာတာ။

ကျူပ်စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်မိတယ် ဆိုတာက ကျုပ်တို့က ရာဇဝင်ရှိတယ်လေ။ ကျူပ်တို့ ဆိုပေမဲ့ ကျုပ်ဘက်ကပါ။ ပြောပြမယ် ဒီလိုဗျ။

………………………………………………….

အစ်မ နှင့် ကျွန်တော်

ကျုပ်က ၇ တန်း၊ အစ်မက ၁၀ တန်းလောက်မှာ ဖြစ်ခဲ့ကြတာပေါ့။ တကယ် အစပျိုးခဲ့တာကတော့ ကျုပ် ၆ တန်းလောက်ကတည်းက ။ ကျုပ်တို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်ကို တစ်ခြင်ထောင်ထဲ အိပ်စေတဲ့ မိဘတွေရဲ့ အပြစ်လို့ပဲ ဆိုရမှာပဲ။ ခြင်ထောင်ကလည်း ပိတ်ခြင်ထောင် အဖြူ၊ အပြင်က လုံးဝ အထဲကို မမြင်ရဘူး။

အစ်မက အအိပ်ကြမ်းတယ်။ ကျူပ်တရေးနိုးရင် အစ်မက ဖင်ပြောင်နေပြီ ။ ထမိန်ကလည်း လည်ပင်းချိတ်နေတယ်ပဲ ပြောရမှာပေါ့။ အစ်မဖင်ကြီးက လုံးဝန်းပြီး ဝိုင်းစက်နေတာ။ ကျုပ်ကလည်း ဖက်လုံးကို ခွပြီး အိပ်တတ်တဲ့သူ။

တစ်နေ့တော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိဘူး။ ကျုပ် တရေးနိုးလာတော့ ကျုပ်ဖက်လုံးကို အစ်မက ယူသွားပြီး ခွအိပ်နေတာ နောက်က တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့ကိုယ်အောက်ကလည်း ဘယ်လိုမှ ဆွဲထုတ်လို့ မရဘူး။ အဲလောက်ဖြစ်တာကွာဆိုပြီး သူ့ကို ခွအိပ်လိုက်တယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ ကျုပ်လီးက ငုတ်တုတ်လးပဲ ရှိဦးမယ်။ လေးလက်မလောက်နေမှာပေါ့။ မာတောင်နေတယ်။ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး အစ်မဖင်မှာ သွားထောက်နေလို့ နေရအဆင်ပြေအောင် ဖင်ကြားထဲ ထည့်ထားလိုက်ရတယ်။ အစ်မ တွန့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ဖြတ်ကနဲ နိုးသွားတယ်ထင်တယ်။

“ဟေ့ကောင် ဘာလုပ်တာလဲ” လို့ မေးတယ်။

“နင် ငါ့ဖက်လုံးကို ယူထားတာကိုး”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူဘာမှ ပြန်မပြောဘူး ။ အိပ်ပျော်သွားတယ် ထင်တာပဲ။ ကျူပ် စိတ်ထဲလည်း ဘာမှမရှိပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအတော့အတွင်းမှာ လူပျိုစဖြစ်တယ် ထင်တာပဲ။ လီးလေးက ယားယားလာတယ်။ အဲဒါနဲ့ အစ်မရဲ့ ဖင်ကြားထဲကို ထည့်ထည့်ပြီး ပွတ်လိုက်တယ်။ အစ်မကလည်း ဘာမှမပြောဘူး အိပ်နေတာပဲ။

အဲဒါနဲ့ ၆ တန်း နှစ်ကုန်လို့ နွေရာသီပိတ်တော့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ကိုယ့်ထက်ကြီးတဲ့ ယောက်ျားလေး တွေကြား သွားသွားနေပြီး သူတို့ကို အတုခိုးတယ်။ သူတို့ပြောစကားတွေကို သွားနားထောင်တယ်။ ဟာသတွေရော ဟိုကိစ္စ ဒီကိစ္စတွေရောပေါ့။

တခါတလေ ညဘက် ကင်းတဲမှာပေါ့။ ညနက်တော့နေလို့မရဘူး၊ ကိုယ်က ငယ်သေးတာကိုး။ ညဦးပိုင်းလောက်ဆို စကားဝိုင်းက ကောင်းပြီ။ ကင်းတဲမှာ ဆေးလိပ်လာခိုးသောက်ကြတဲ့ အစ်ကိုကြီးတွေ အာတာကို နားထောင်ကောင်းတာကိုး။ အဲမှာ သူတို့က မာစတာဘေးရှင်းအကြောင်းကို ပြောကြတော့ ကိုယ်က နားမလည်ဘူး။

အဲ့ဒါနဲ့ ဝင်စပ်စုတော့ မင်းက ဟိုဟာရော လာလို့လားတဲ့ ဆိုပြီး ဝိုင်းလှောင်တာ ခံလိုက်ရတယ်။ စိတ်ထဲကတော့ သိပ်မခံချင်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ပြောတဲ့ ဟိုဟာလာလား ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို မပေါက်လိုက်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့မှာ သူတို့ ဘာကို ပြောတာလည်း ဆိုတာကို ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် သိသွားရတယ်။

အဲ့ဒီညကဗျာ အိုက်လိုက်တာ ချွေးတွေကို စေးကပ်နေတာပဲ။ အဲ့ဒါနဲ့ အိပ်လို့မရတော့ ညသန်း‌ခေါင်လောက်မှာ နိုးလာတယ်။ ကျူပ် ပုဆိုးကလည်း ကွင်းလုံး လည်ပင်းစွတ်နေသလို၊ အစ်မကလည်း ထမိန်ကွင်းလုံး ခါးရောက်နေပြီ။ ထုံးစံအတိုင်း သူအပိုင်စားသိမ်းထားတဲ့ ကျွန်တော့်ဖက်လုံးကို ခွပြီး ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးအိပ်နေတာပေါ့။

အခု နောက်ပိုင်း အစ်မဖင်ကြီးတွေက ပိုပိုပြီး အလုံးကြီးလာသလိုပဲ။ ခါးလေးကလည်း သေးသွားတော့ ဘူးသီးခြောက် တုံးလုံးလှဲထားသလိုပဲဗျာ။ ကျွန်တော့်လီးလေးကလည်း တောင်မတ်နေပြီလေ။ အဲဒါနဲ့ လုပ်နေကြအတိုင်း သူ့ကို အနောက်ကနေ ခွပြီးသူ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားကို လီးကလေး မြုပ်လိုက်တယ်။ လီးလေးကလည်း တအားယားနေတာနဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်နေမိတယ်။

အဲဒီနေ့က ပွတ်လို့က ကောင်းသလားမမေးနဲ့။ အဲ့ဒါပွတ်ရင်းပွတ်ရင်းနဲ့ ရင်ထဲ လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး လီးထိပ်က အရည်တွေ ဆပ်ကနဲ ပန်းထွက်သွားတယ်။ ဆပ်ကနဲပန်းတိုင်း လူက အကြောဆွဲသလို တွန့်တွန့်သွားတာ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ငါဘာဖြစ်တာပါလိမ့်ဆိုပြီး ပြီးတော့မှ လန့်သွားတယ်။ သုတ်လွှတ်နေတုန်းကတော့ ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာဗျာ။ ပြီးသွားတာနဲ့ လန့်သွားပေမဲ့ ခေါင်းထဲမှာ ဟိုအစ်ကိုကြီးတွေ ပြောနေကြတဲ့ စကားတွေက ချက်ချင်း အဓိပ္ပါယ်ရှိသလို ဖြစ်လာတယ်။ ဟိုဟာလာတယ် ဆိုတာ ဒီလိုမျိုးဖြစ်တာကို ပြောတာပဲလို့။ နောက် အစ်မနိုးသွားရင်လည်း ပြဿနာတက်မှာစိုးလို့ သူ့ဖင်ကြား ပေါင်ကြားမှာ ပေကျံကုန်တဲ့ လရည်တွေကို ကိုယ့်ပုဆိုးနဲ့ပဲ သုတ်ပြီး ရှင်းပေးလိုက်ရတယ်။

အဲ့လိုနဲ့ မနက်ကြတော့ အစ်မကို ကြည့်ရတာ ညတုန်းက ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ဟာကို သိပုံမရဘူးဗျ။ ဆိုတော့ ကျူပ်လည်း နည်းနည်းချင်း ရဲလာတယ်။ အိပ်ယာကို စောစော ဝင်အိပ်တယ်။ ညသန်းခေါင်ကျော်ရင် နိုးပြီ။ ထုံးစံအတိုင်း အစ်မက ဖင်လှန်နေ၊ ကိုယ်က အနောက်ကနေ ဝင်ကြိတ်တယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြား၊ ဖင်လုံးကြား၊ ကိုယ့်လီးလေး ထည့်ထည့်ပြီးညှောင့်တယ်။

တစ်နေ့တော့ဗျာ ကျုပ် အိပ်မောကျသွားတာ မနက်လင်းခါနီးမှ နိုးတယ်။ အဲ့ဒီအချိန် အစ်မကို ကြည့်လိုက်တော့ ပက်လက်ကလေး အိပ်နေတယ်။ ထမိန်က ထုံးစံအတိုင်း ခါးမှာ အကွင်းလိုက်။ ပထမဆုံးစောက်ဖုတ်ကို မြင်ဖူးတာပဲပေါ့ဗျာ။ အစ်မက အမွှေးမပေါက်သေးဘူးဗျ။ စောက်ဖုတ်လေးက ဖားဂုံညှင်းလေးလို ဖောင်ဖောင်းလေး။ နှုတ်ခမ်းလေးကလည်း ဟဟလေး။

အဲ့တော့ ကျူပ် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး။ လီးမာမာလေးနဲ့ အဲဒီအဖုတ် နှုတ်ခမ်းလေးထဲကို ထိုးကြည့်မိတယ်။ ကျူပ်ကောင်လေးကပဲ သေးလို့လား မသိဘူး အပျိုစောက်ပတ်လေးပေမဲ့ တဝက်လောက် ဝင်သွားတယ်။ ကျူပ်လည်း အဝင်အထွက် နည်းနည်းလေး လုပ်ပြီးတော့ သွားတွေးမိတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ဗိုက်ကြီးတာကိုတော့ သိနေပြီ။ သေချာမသိပေမဲ့ ကိုယ်လီးကထွက်တဲ့ လရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားရင် ဗိုက်ကြီးတတ်တယ် ဆိုတာကိုတော့ သိနေပြီ။

အဲ့တာကြောင့် လီးကလေးက ယားလာပြီး ထွက်ချင်လာတာနဲ့ ကမန်းကတန်း ဆွဲထုတ်လိုက်တာ အပြင်မှာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အစ်မဗိုက်ပေါ်ကို ပန်းထုတ်မိတော့တာပါပဲ။ တော်တော့်ကို သုတ်လိုက်ရတယ်။ နောက်ဆိုရင် စက္ကူပါ ဆောင်ထားလိုက်တယ်။

တကယ်တော့ ကျူပ်က နားမလည်လို့။ စလုပ်ကည်းက ထွက်တဲ့ အရည်နဲ့တောင်မှ ဗိုက်ကြီးနိုင်တယ် ဆိုလား၊ စာအုပ်တစ်ခုမှာ ဖတ်ဖူးတာ။ ကံကောင်းလို့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့တာ။ အဲ့လို တစ်ခါနှစ်ခါ လုပ်ဖြစ်ပြီးတော့ နောက် အိပ်ယာခွဲသိပ်လိုက်တော့ မလုပ်ဖြစ်တော့ပါဘူး။

——————————————-

အခု အစ်မကို မတွေ့တာကြာပြီး ပြန်တွေ့လိုက်ရတော့ ငယ်ငယ်က အကြောင်းတွေ ပြန်စဉ်းစားမိပြီး လီးတောင် တောင်ချင်လာတယ်။ မကောင်းဘူးလေ ဆိုပြီး အာရုံပြောင်းပစ်ရတယ်။ ဟိုဟာက ငယ်ငယ်တုန်းက မဟုတ်လား။ နောက် ကိုယ့်ဘာသာကို ကမြင်းကြောထပြီး အစ်မက အိပ်ပုပ်တော့ ဘာမှမသိခဲ့တာ။ အခုတော့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့ပြီးမှ တစ်ကုတင်ပေါ် အိပ်ရမယ်ဆိုတော့ အဲဒါတွေ ပြန်စဉ်းစားမိပြီး လီးက တောင်နေတယ်။ အင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲမှာ ကြပ်နေတာပေါ့။

ကျူပ်အခန်းထဲမှာကလည်း နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင် တစ်လုံးပဲ ရှိတာမလား။ မောင်နှမပဲလေ ဆိုပြီး အဲ့လိုပဲ အိပ်ကြတာပေါ့။ ညတရေးနိုးတော့ ငယ်ငယ်တုန်းက အချိန်ကို ပြန်ရောက်သွားသလိုပဲဗျာ။ ဒီတခါတော့ ခြင်ထောင်ထဲမှာ မဟုတ်တော့ဘူး၊ အခန်းကျယ်ထဲမှာ။ ညအိပ်မီးပြာပြာလေး အောက်မှာ။

ကျူပ်ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ အစ်မဖင်ကြီးက ဝိုင်းစက်လို့၊ ထမိန်ကလည်း ခါးပေါ်မှာ အကွင်းလိုက်။ ကျုပ်လုံခြည်ကလည်း လည်ပင်းမှာ အကွင်းလိုက်။ ကျုပ်ကောင်ကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို တောင့်တင်း ထောင်မတ်လို့။ တကယ့်ကိုဗျာ သူ့အလိုလို ကျူပ် အစ်မနောက်နား ကပ်သွားမိတယ်။ ငယ်ငယ်တုန်းကလိုပဲ အစ်မဖင်ကြားထဲကို ကျူပ်ကောင်ကြီး အမြှောင်းလိုက်ထည့်ပြီး ပေါင်ခွဆုံထဲ ထိုးလိုက်မိတယ်။

ငယ်ငယ်ကနဲ့ မတူတာက အခုတော့ ကျူပ်က အတွေ့အကြုံ ရှိနေတာရယ်၊ ကျူပ်ကောင်ကြီးကလည်း ရှည်ပြီး ကြီးနေတာရယ်ပေါ့။ အဲ့တော့ အစ်မ ပေါင်ကြားကနေ တိုးဝင်သွားတဲ့ ကျူပ်ဒစ်ကြီးက အစ်မ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ပွတ်သပ်မိသွားတယ်။ အစ်မဆီက ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာတယ်။ ကျူပ်ပဲ စိတ်ထင်လို့လား၊ အစ်မစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက အရည်စိုနေသလိုပဲ။

အဲ့လို ပွတ်ရင်းနဲ့ တတ်တဲ့ပညာ မနေသာ ဆိုသလို၊ ဆန္ဒတွေကိုလည်း မလွန်ဆန်နိုင်တော့တဲ့ ကျူပ်က ကိုယ်ကို အသာလေးနှိမ့်ချလိုက်တော့ ကိုယ့်လီးကြီးက လေးဆယ့်ငါးဒီဂရီ ထောင်တက်လာတယ်။ အဖုတ်ပေါက်ဝနဲ့ တည့်သွားတဲ့အချိန်မှာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်မိတော့တယ်။ အစ်မ စောက်ခေါင်း နူးညံ့ညံ့လေးတွေကို ကျူပ်ရဲ့ဒစ်က တိုးဝင်သွားတာ အရသာရှိလိုက်တာဗျာ။ စိတ်ထဲထင်လို့လား မသိဘူး။ အစ်မဖင်ကြီးကလည်း နောက်ဘက်ကို ကော့ပေးလာသလိုပဲ။ သတိမထားလိုက်မိချိန်မှာပဲ ကျူပ်က အစ်မရဲ့ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ကိုင်ပြီး အနောက်ကနေ လိုးနေမိပြီလေ။

အစ်မ ဖင်ကြီးကလည်း အချက်ကျကျ အနောက်ကို ကော့ကော့ပေးလာတယ်။ အဲ့လို စည်းချက်ညီညီ လိုးနေလိုက်ကြတာ မကြာပါဘူး၊ ကျူပ်လီးကြီး ပူကနဲဖြစ်ပြီး သုတ်ရည်တွေ အစ်မစောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပြီး ပြီးသွားပါတော့တယ်။

အဲလောက် စည်းချက်ညီညီ လိုးခဲ့ကြကတည်းက အစ်မလည်း နိုးနေမယ်ဆိုတာ ကျူပ်သိပါတယ်။ အဲတော့လည်း မထူးဇာတ်ခင်းပြီး အစ်မကို နောက်က ကပ်ဖက်ထားရင်းက သူ့နို့ကြီးတွေကို ဖွဖွလေး ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်မိတော့တယ်။ အစ်မက ဖြည်းဖြည်းလေး လွန့်လူးလိုက်ပြီး

“နင်ကလေ ငယ်ငယ်က အကျင့်ကို မပျောက်သေးဘူး”

ဆိုပြီး ပြောလာတယ်။

“ဟင် နင် ငါငယ်ငယ်တုန်းက လုပ်တာလည်း သိတယ်ပေါ့”

ဆိုပြီး ပြန်မေးလိုက်တော့

“ဟဲ့ သိတာပေါ့ဟ။ မိန်းကလေးတွေက ပုံမှန် ရိုးရိုးအိပ်ပျော်နေလို့ စောက်ဖုတ်ကိုင်ခံရတာကို မသိဘူးဆိုတာ ဖြစ်မှ မဖြစ်နိုင်ပဲဟာ။ တကယ်တော့ ငါလည်း အဲဒီတုန်းက စမ်းသပ်ချင်နေတဲ့ အရွယ်ဆိုတော့ တမင် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့တာပေါ့ဟ”

“ဟင် ဒါဆိုရင် အခုကရော”

“အခုကတော့ ခံချင်လို့ဟေ့ ရှင်းပြီလား”

တဲ့။ အဟီး။ အစကတော့ မောင်နှမဆိုတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရမှာ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေကြသေးတာပေါ့ဗျာ။ တချီပြီးလို့ နောက်အချီတွေမှာတော့ သူ့အလိုလို ဖြစ်သွားတော့တာပဲ။ သူလည်း အတွေ့အကြုံရှိ၊ ကျူပ်လည်း အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား လူတွေဆိုတော့ ဘာဂျာ၊ ပုလွေတွေလည်း သူ့အလိုလို ဖြစ်သွားကြတာပေါ့။

သူ စလုံးမှာ နေသွားတဲ့ နှစ်ပတ်လောက်မှာ ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် လင်မယားလိုပါဘဲဗျာ။ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ကို လိုးလိုက်ကြတာ။ အစ်မက ပြန်ခါနီး ပြောသွားသေးတယ်။ နင်က တော်တော် အလိုးကောင်းတာပဲတဲ့၊ ငါ့ လင်ထက်တောင် ကောင်းသေးတယ်တဲ့။ စောစောထဲကသာ ငါတို့ ပွင့်လင်းခဲ့ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲတဲ့။ ဟဲဟဲ။ နင်လည်း ပြန်လာလည်ဦးဟာ တဲ့။ အင်းပါလို့ ပြောလိုက်ရတယ်။

ငယ်ငယ်တုန်းက စိတ်ကူးယဉ်ကို တော်တော်ကြီးမှ အကောင်အထည်ဖော်လိုက်ရတာ ပြန်တွေးမိတိုင်း ကြည်နူးရတယ်။ ဒါပါပဲဗျာ။ နောက်ဆက်တွဲက တော့ ခင်ဗျားတို့ဘာသာ စဉ်းစားကြည့်ကြပေတော့။

…………………………………………..

တစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ ကျူပ်အလုပ်က ဖိအားတွေလည်း များလွန်းတော့ ပရောဂျက်တစ်ခု အပြီးမှာ ဗေကေးရှင်း သွားမယ်ဆိုပြီး ဘောစိကို ပြောလိုက်တယ်။ သူကလည်း သဘောပေါက်တယ်၊ အင်းလေ သွားပေါ့။ ကျူပ် ၂ ပတ်ခွင့်ယူပြီး ဗမာပြည်ကို ထွက်သွားလိုက်တယ်။ ဟော်တယ်မှာ တည်းလို့ရပေမဲ့ အစ်မအိမ်မှာပဲ တည်းလိုက်တယ်။

ယောက်ဖကလည်း သဘောကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခက်တာက သူတို့အိမ်မှာ လူက မပြတ်ဘူးဗျ။ ယောက်ဖရဲ့အစ်မ အပျိုကြီးရယ် ၊ အိမ်ဖော်မလေးရယ် ရှိတယ်။ အဲတော့လည်း ဘာမှ မဖြစ်နိုင်ဘူးပေါ့ဗျာ။ သူတို့ အောက်ထပ်က အခန်းမှာလည်း ယောက်ဖရဲ့ညီမ မိသားစုရှိတယ်။ ယောက်ဖကလည်း ယောက်ဖရဲ့ညီမက ကလေးတစ်ယောက်နဲ့ နောက်ထပ် ကိုယ်ဝန်အရင့်အမာနဲ့ ဆိုတော့ အိမ်မှာ အမြဲရှိတယ်။

အခုယောက်ဖကလည်း ကိုယ်ပိုင်တက္ကစီလေး ဆွဲနေတယ်ဆိုတော့ ကျုပ်ရောက်တုန်း ဘယ်နေရာသွားချင်ချင် လိုက်ပို့ပေးဖို့ ရယ်ဒီပဲ။ တစ်ခုပဲ ရှိတယ်။ ယောက်ဖညီမရဲ့ ယောက်ျားက သင်္ဘောလိုက်နေတယ် ဆိုတော့ သူ့ညီမ ကိုယ်ဝန်အရင့်မာကြီးကို အိမ်မှာ ယောက်ျားသား မရှိ၊ တစ်ယောက်ထဲ ပစ်မထားနိုင်လို့ ယောက်ဖက ခရီးဝေး မသွားနိုင်ဘူး။

ကျူပ်က ဗမာပြည်ရောက်တုန်း ငယ်ငယ်တုန်းက မရောက်ခဲ့လိုက်ရတဲ့ တောင်ကြီး အင်းလေးတို့ဖက်ကို သွားမယ်ဆိုတော့ အစ်မက ကျနော့်ကို တစ်ယောက်ထဲ စိတ်မချဘူး သူလိုက်ပို့မယ် ပြောတယ်။ ယောက်ဖကလည်း အေးလေ လိုက်သွားလိုက်ပါ သူတော့ အိမ်မှာ စောင့်နေခဲ့မယ်တဲ့။

အဲဒါနဲ့ ကျူပ်တို့မောင်နှမ နှစ်ယောက်ထဲ ခရီးထွက် ခဲ့ကြတယ်။ ခရီးတလျှောက်လုံးမှာ ကျူပ်တို့ကို မောင်နှမမှန်း ဘယ်သူမှ မသိဘူး ဆိုတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ လင်မယားလိုလိုနဲ့ ဒိုးကြတာပေါ့။ ဟန်းနီးမွန်း ထွက်ရသလိုပဲဗျာ။ နေ့ဘက်ဆို လျှောက်လည် ကြပြီး ညနေဘက် ဟော်တယ်ပြန်ရောက်လို့ ရေမိုးချိုး စားသောက်ပြီးတာနဲ့ ကုတင်ပေါ် ရောက်တော့တာပဲ။

ကျူပ်အစ်မက အောက်ပိုင်း တော်တော်တောင့်တာ။ ပေါင်လုံးကြီးတွေကလည်း တုတ်တုတ်ခဲခဲ၊ ဖင်လုံးကြီးကလည်း အကြီးကြီးဆိုတော့ ဒေါ့ကီဆွဲလို့ အရမ်းကောင်းတာ။ နောက်ပြီးတော့ သူ့ပေါင်လုံးတွေက တုတ်သာတုတ်တာ အဆီအရစ်တွေ မရှိနေဘူး လုံးချောပြီး ပြောင်နေတော့ အရမ်းမိုက်တာ။ ကလေးမွေးထားဖူးလို့ ဗိုက်ကြောတွေ ပြတ်နေတာရှိပေမဲ့ လေးဘက်ထောက်ကုန်းလိုက်ရင် မမြင်ရတော့ပါဘူးဗျာ။

ကျူပ်တို့လည်း ပုံစံမျိုးစုံအောင် လိုးပြီးဖူးနေတော့ ကျူပ်က သူ့ဖင်ကို လိုးချင်နေတယ်ဗျာ။ အဲဒါနဲ့ ဂျယ်လေး လက်မမှာ သုတ်သုတ်ပြီး ထိုးကြည့်တယ်။ သူက နင် ဖင်လုပ်ချင်လို့လားတဲ့ မေးလာတော့ ဒီကကောင်လည်း ဘယ်ငြင်းလိမ့်မတုန်း အင်း ဆိုတော့ အဖော်စွတ်ပြီး ဂျယ်များများသုံးဟာတဲ့။

အဲဒါနဲ့ သူ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးတော့ ဖင်ပေါက်ကို ဂျယ်တွေ ညှစ်ထည့်၊ ပြီးတော့ လက်ခလည်နဲ့ အရင် ကလိုင်းတာပေါ့။ နောက်တော့ လက်ညိုး နဲ့ လက်ခလည်၊ နောက်တော့ လက်သကြွယ်ပါပေါင်း လက်သုံးချောင်းနဲ့ လေ့ကျင့်လိုက်ပြီးမှ ကျနော့်လီး ထည့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။

ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကလည်း အိနေတော့ တုန်ခါနေတာပဲ။ ကျူပ်လီးတောင် ပြန်မနုတ်တော့ဘူး။ တချီလုံး အပြီးကိုလုပ်ပြီး ဖင်ထဲမှာပဲ ပြီးပစ်လိုက်တယ်။ သူ့ကိုကြည့်တော့လည်း အကြိုက်တွေ့နေပုံ ဖင်ခံဖူးပုံလည်းရတော့ လိုးပြီးတဲ့အခါ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်ပြီးနားကြတဲ့အခါ မေးကြည့်လိုက်တယ်။

“အစ်မ နင့်ယောက်ျားက နင့်ဖင်ကို လိုးဖူးလား”

“ဟင့်အင်း”

“နင့်ကိုကြည့်ရတာ ဖင်အလိုးခံဖူးသလိုပဲ”

“အင်း… ငါဖင်အလိုးခံဖူးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ယောက်ျားနဲ့ မဟုတ်ဘူး”

သူက ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ပြောတယ်။ ကျူပ်လည်း အရမ်းကို စိတ်ဝင်စားသွားတယ်။

“ဟင် အဲ့တာဆို နင် ယောက်ျားမရခင်ကတည်းက ဒါတွေ လှုပ်ရှားဖူးတာပေါ့ ဟုတ်လား”

“မဟုတ်ဘူး။ အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ”

တဲ့။ ကျုပ်က အရမ်းစိတ်ဝင်စားသွားပြီး သူ့ကို ပြောပြခိုင်းတော့ သူက

“အင်း နင်က ငါ့ယောက်ျားလည်း မဟုတ်ဘူး။ သူစိမ်းလည်း မဟုတ်ဘူး။ ငါ့မောင်ဆိုတော့ ပြောပြရမှာပေါ့ ”

ဆိုပြီး ပြောပြတယ်။ သူ အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ အလုပ်ဝင်တော့ သူ့အလုပ်က နယ်တွေ သွားရတယ်တဲ့။ အဲတော့ ယောက်ျားနဲ့ တခါတလေကြရင် တစ်ပတ်နှစ်ပတ်လောက် ခွဲပြီး သွားရတယ်တဲ့။ သူတို့ အဖွဲ့မှာက မိန်းကလေးတွေရော ယောက်ျားလေးတွေရော ပါတယ်တဲ့။ အစ်မကလည်း အရွယ်ကောင်းတုန်း၊ ကာမဆန္ဒ အတက်ကြွဆုံး အချိန်မှာ ယောက်ျားနဲ့လည်း ခွဲနေရ၊ တခြားယောက်ျားလေးတွေနဲ့လည်း လက်ပွန်းတတီးနေရ ဆိုတော့ စိတ်တွေက ထတာပေါ့တဲ့။

ဖြစ်ချင်တော့ တစ်နေ့ သူတို့ သုံးပတ်လောက်ကြာတဲ့ ခရီးစဉ်ပြီးတဲ့ တစ်နေ့မှာ အထိမ်းအမှတ်အနေနဲ့ ညနေကတည်းက စပြီးသောက်ကြတယ်တဲ့။ ညဖက်ကြတော့ ကျန်တဲ့သူတွေက အတွဲအလျှိုအလျှိုနဲ့ ပျောက်သွားကြတာ သူနဲ့ သူတို့ အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် ဘဲကြီးတစ်ယောက်ပဲ ကျန်ခဲ့တယ်တဲ့။

ဘဲကြီးက အသက်ကြီးပြီ အိမ်ထောင်သည်။ သူ့ကလေးတွေတောင် အရွယ်ရောက်နေပြီတဲ့။ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ကုတင်ပေါ်ရောက်သွားမှန်း မသိဘူး၊ ဘဲကြီးက သူ့ကို ဘာဂျာ အပီကိုင်တာတဲ့။ သူက မကောင်းပါဘူး ဆရာရယ် ဘာညာပြောရင်းနဲ့ကို အချီချီ ပြီးရတယ်တဲ့။

သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လျှာကြီးထိုးထည့်ရင်း လက်ချောင်းတွေက တစ်ဖက်က စောက်စေ့ကို ဖိပွတ်ပေးပြီး နောက်တစ်ဖက်က သူ့ဖင်ဝကို ဆော့ရင်း ထိုးပေးတယ်တဲ့။ နောက်တော့ သူ့ကို လှေကြီးထိုးနဲ့ တစ်ချီ ကောင်းကောင်းလိုးပေးလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်မောကျသွားကြတယ်ဆိုပဲ။

နောက် သူတရေးနိုးတော့ သူ့ဖင်ပေါက်ကို အဲလူကြီးက ဂျယ်သုတ်ထားတဲ့ လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးဆော့နေတယ်တဲ့။ သူလည်း ခံစားရတာလေးက တမျိုးလေးမို့ အသာငြိမ်နေလိုက်တယ်တဲ့။ အဲဒီနောက်တော့ လက်တစ်ချောင်းကနေ နှစ်ချောင်း၊ နောက်သုံးချောင်း ပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကြီးကို ထည့်လိုးတော့တာပဲတဲ့။ သူက အရမ်းကျွမ်းပြီး အကိုင်အတွယ်လည်း တော်တော့ နည်းနည်းနာတာကလွဲပြီး ခံလို့ကောင်းတယ်တဲ့၊။

အဲဒါနဲ့ နောက်ပိုင်းကြတော့ ခရီးထွက်တိုင်း အဲဒီဘဲကြီးနဲ့ လိုးဖြစ်ကြတယ်တဲ့။ အဲဒီဘဲကြီးက အဖုတ်ကို လိုးပေမဲ့ ဖင်ကိုတော့ အနည်းဆုံး တစ်ခါချတယ်တဲ့။ သူတို့ အဖဲယားက တစ်နှစ်လောက်ပဲခံပြီး နောက် ဌာနတွေ မတူတော့ ဇာတ်လမ်းပြတ်သွားတယ်တဲ့။

သူ့အဖြစ်အပျက်ကို ပြောပြပြီးတော့ ကျူပ်လီးကြီးက မာတင်းတောင့်တင်းနေပြီ။ အစ်မက ရယ်ပြီး နင်ကလေ၊ ကိုယ့်အစ်မ သူများဖင်ချတဲ့အကြောင်း နားထောင်ပြီးတောင် လီးက တောင်သေးတယ်တဲ့။

ကျူပ်ကလည်း အေးဟာ ငါမနေနိုင်တော့ဘူး နင့်ဖင်ကို ထပ်လိုးဦးမယ် ဆိုတော့၊ သဘောတဲ့။ အဟီး အဲ့ဒီတစ်ခေါက် ဗမာပြည်ကို ပြန်လည်ရတာတော့ အပီပဲဗျာ။ စလုံးပြန်ရောက်ပြီးတော့တောင်မှ ကျူပ်မှာ လွမ်းနေသေးတယ်ဗျာ။ viber တွေ ဘာတွေနဲ့ ကျူပ်တို့ ပြောဖြစ်ကြတယ်။ ဒီကြားထဲ သူ့သမီးလေးကို ကြည့်ရှု့ပေးဖို့လည်း မှာပါသေးတယ်။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ တစ်နေ့တော့ မီးမီးက ဖုန်းဆက်တယ်။ မီးမီးဆိုတာ ကျူပ်အစ်မရဲ့ သမီးပေါ့ဗျာ။ သူက NUS မှာ တက်နေတာလေ။ ဖေဖော်ဝါရီ လကုန်ခါနီးမှာ ရီးဆက်ဝိ တပတ်ပိတ်တာ။ ဒီတစ်ခါ ဗမာပြည်ကို မပြန်ချင်ဘူး၊ ဘယ်သွားရမှန်းမသိလို့ လေးလေး ဘာအစီစဉ်ရှိလဲလို့ မေးလာတယ်။

ရိုင်ရယ်ကာရစ်ဘီရမ် ခရုဇ် မလေးရှားဘက်သွားတာ လေးညခရီးစဉ် လက်မှတ် ဝယ်ထားပြီးတော့ မသွားဖြစ်လို့ဆိုပြီး ကျုပ်ရဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် လာရောင်းနေတာ တန်လွန်းလို့ သွားရင်ကောင်းမလား စိတ်ကူးနေတာနဲ့ ငါ ခရုဇ်သွားရင် လိုက်မလား ဆိုတော့ ဝမ်းသာအားရနဲ့ လိုက်မယ် ဆိုပါလေရော။

အေး ငါမေးကြည့်လိုက်ပြီး ပြန်ခေါ်မယ် ဆိုပြီး သူငယ်ချင်းကို အမြန်ဖုန်းဆက်ရတယ်။ မင်းမှာ လက်မှတ်ရှိသေးလား ဆိုတော့ ရှိသေးတယ်တဲ့။ သူတို့ လင်မယားအတွက် ဝယ်ထားတာ တစ်နှစ်လောက် ကြိုဝယ်ထားရင် ဈေးပေါတယ်ဆိုပြီး ဝယ်ထားကြတာ။ မိန်းမက ဗိုက်ကြီးလာတော့ မသွားနိုင်ကြတော့ဘူးလေ။ အဲတော့ ကျူပ်ယူမယ်လည်းဆိုရော ဝမ်းသာအားရနဲ့ ပြန်ရောင်းပေးတာပေါ့။

အဲဒီနေ့ကြတော့ တူမလေးကို ဝင်ခေါ်ပြီး သင်္ဘောပေါ် တက်ကြတာပေါ့။ တူမက သူ့အမေနဲ့တူလို့ မျက်နှာလေးက ချောပေမဲ့ သူ့အမေလိုတော့ ဘော်ဒီက မလှရှာဘူး။ NUS မှာ အီလက်ထရစ်ကယ် အင်ဂျင်နီယားရင်း တက်နေတယ်ဆိုတော့ ဉာဏ်ကတော့ ကောင်းပါ့။ မျက်မှန်ကလည်း အထူကြီးနဲ့။ ကိုယ်လုံးလေးက ဝတုတ်လေး။ အသားအရည်ကတော့ ကျူပ်အစ်မလို ညိုဝင်းမနေဘူး။ သူ့အဖေ တရုပ်မျိုးဘက်ကို လိုက်လို့ ဖြူဖွေးနေတယ်။ ပေါင်လုံးလေးတွေက တုတ်တုတ်လေးတွေနဲ့ ချောမွတ်မွတ်လေးတွေပဲ။ ခါးကတော့ မရှိရှာဘူး စည်ပိုင်းလုံးလေးလိုပဲ။ အရပ် က ၅ ပေ ၄ လောက်ရှိတော့ သိပ်မပုဘူးဆိုတော့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းလို ဖြစ်နေတာပေါ့။

သင်္ဘောပေါ်ရောက်လို့ ကျူပ်တို့နေရမဲ့ အခန်းကို ရောက်တော့မှ သတိရတယ်။ ဟိုကောင်တွေက သူတို့လင်မယားအတွက် ဝယ်ထားတာမို့ ကုတင်က တစ်လုံးပဲ ရှိတယ်။ တူဝရီးပဲလေ ရပါတယ်လို့ ကျူပ်တို့ အချင်းချင်း ပြောရင်း ဘာမှမထူးဆန်းသလို လုပ်နေကြပေမဲ့ ကျူပ်ရင်တွေက ခုန်နေပြီဗျ။ အစ်မသာ သိရင်တော့ ဒုက္ခပဲ။ သူ့သမီးကို ခရုဇ်ခေါ်သွားပြီး တစ်ခန်းထဲ တစ်ကုတင်ထဲမှာသာ အတူတူအိပ်မှန်း သိသွားရင်၊ ဘာမှမဖြစ်တာတောင် သူကတော့ ကျုပ်ကို ယုံမှာ မဟုတ်ဘူးဗျ။

ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ်လည်း စိတ်မချတော့ဘူး။ အခုထဲက တွေးပြီး လီးတောင်နေပြီလေ။ ကျူပ်တူမလေးကလည်း လူကသာ စည်ပိုင်းလုံးလေး၊ မျက်နှာလေးက ချောချောလေး၊ ပေါင်လုံးတွေကလည်း တုတ်တုတ် ဖွေးဖွေးကြီးတွေ။ အခု သူက ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုဝတ်လာတော့ ကျူပ် မြင်နေရတာပေါ့။ နောင်ခါ နောင်လာဈေးပေါ့ကွာ ဆိုပြီး ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် အထုပ်အပိုးတွေ ကလော့ဆက်ထဲထည့်ပြီး သင်္ဘောမထွက်ခင် ထုံးစံအတိုင်း ဆေ့ဖတီး ထရိန်နင်ကို သွားကြရတယ်။ အဲဒါလည်းပြီးရော သင်္ဘောလည်းထွက်တော့ ကျူပ်တို့ ဝါးတီးခန်းကို ထွက်လာတော့တာပေါ့။

အဲမှာက အစားအသောက်က ဖရီးရပေမဲ့ ဘီယာဝိုင်ကတော့ ဝယ်သောက်ရတယ်။ ကျူပ်က ဘီယာတစ်ဗူးမှာတော့ မီးမီးကလည်း သူလည်းသောက်မယ် ဆိုပြီး လုပ်လာတယ်။ နင်ဖြစ်ရဲ့လားလို့ မေးတော့။ ဟာလေးလေးကလည်း မီးက အသက် ၂၀ ပြည့်တော့မှာ လုပ်လာသေးတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ချကွာ ဆိုပြီး မှာပေးလိုက်တယ်။

သင်္ဘောက ညနေငါးနာရီလောက်ကနေ စထွက်လာတာ မနက် ၈ နာရီလောက်မှ ကွာလာလန်ပူကို ရောက်မှာဆိုတော့ ပင်လယ်ထဲ တစ်ညလုံး မောင်းမှာလေ။ ညနေစာ ဖရီးရတာဆိုတော့ ဟိုစားဒီစား၊ ဘီယာလေးမှာသောက်လိုက်နဲ့ တူဝရီးနှစ်ယောက် နည်းနည်းထွေလာကြတယ်။ ကုန်းပတ်ပေါ်မှာလည်း မှောင်နေပြီမို့ ဘာမှ ကြည့်စရာမရှိ။ နိုက်ကလပ်တွေ ရှိရာလည်း ကျူပ်က မသွားချင်။

မီးမီးကို မေးကြည့်တော့ သူကလည်း မသွားချင်ဘူးတဲ့၊ ဒီညတော့ အခန်းပဲ ပြန်အိပ်ရအောင် လေးလေး ရာ ဆိုတာနဲ့ ကျုပ်တို့ ၂ ယောက် ရိမ်းတိမ်းယိုင်တိုင်နဲ့ ကိုယ့်အခန်းဆီ ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ သင်္ဘောကလည်း လှိုင်းကြောင့် မသိမသာ လှုပ်တာနဲ့ ဘီယာ အရှိန်လေးနဲ့ ဆိုတော့ ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် တိုးတိုးခွေ့ခွေလေးနဲ့ ပြန်လာကြသဗျ။ သူ့ကိုယ် အိအိလေးရဲ့အထိအတွေ့နဲ့ ကျူပ်လီးကတော့ ဘောင်းဘီအောက်မှာ တော်တော်ကို တင်းမာနေပြီ။

အခန်းထဲရောက်တော့ သူက ရေချိုးခန်းထဲ အရင်ဝင်ပြီး တီရှပ်နဲ့ ပါဂျားမား ဘောင်းဘီရှည်ဝတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာတယ်။ ဟိုက် ဒီကောင်မလေး တီရှပ်အောက်မှာ ဘာမှ မဝတ်ထားပါလား၊ သူ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ချွန်နေတာ တွေ့နေရတယ်။ ကျုပ်လည်း ရေချိုးခန်းထဲဝင် သေးပေါက်ပြီး ဘောင်းဘီနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး လုံခြည်လဲဝတ်လိုက်တယ်။ အပေါ်က တီရှပ်ကတော့ လဲမနေတော့ဘူး။

ရေချိုးခန်းအပြင်ထွက်လာတော့ ပုဆိုးအောက်က လီးကြီးတောင်နေတာကို မီးမီး မမြင်ရအောင် ခါးလေးကိုင်းပြီး မသိမသာ ထွက်လာရတယ်။ မီးမီးက မီးတောင် မှိန်ထားပြီး စောင်အောက်ဝင်နေပြီ။ အခန်းထဲမှာလည်း အဲယားကွန်းကို အပီတင်ထားတော့ နည်းနည်းလေး အေးနေတယ်လေ။

ကျူပ်လည်း သူ့ဘေးကနေ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး စောင်ထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ သူက ကျူပ်ဘက်ကို လှည့်လာပြီး ကျူပ်ကို လာဖက်တယ်။ ဟိုက် ဒုက္ခပဲ။

သူ့နို့သီး ချွန်ချွန်တွေက ကျူပ်ရင်ဘတ်ကို လာထောက်နေပြီး ကျူပ်ရဲ့ လီးကြီးကလည်း သူ့ဗိုက်ကို သွားထောက်နေမိပြီဗျာ။ ကျူပ်ပါးစပ်က အလိုလိုပဲ သူနှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုပ်လိုက်မိတော့တယ်။ သူ့လက်တွေက ကျူပ်လည်ဂုတ်မှာ သိုင်းဖက်လာတော့ ကျူပ်လက်ဖဝါးတွေက သူ့တီရှပ်အောက်ကလျှိုဝင်ပြီး သူ့နို့ကြီးတွေကို နှယ်ပေးနေမိပြီ။

အခုမှတော့ မထူးတော့ဘူးဆိုပြီး သူ့တီရှပ်ကလေးကို လှန်တင်ပြီး နို့လေးတွေကို ကုန်းစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ နို့လေးတွေကတော့ အတော်မိုက်သဗျား။ အပျိုနို့လေးတွေ ဆိုတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အလုံးသေးလေးတွေပေါ့။

မီးမီးကတော့ လူးလွန့်နေပြီး ကျူပ်ကိုလည်း သူပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ လာညှပ်တယ်ဗျ။ ကျူပ်က သူ့ပဂျားမားကို ခါးမျှော့ကြိုးကနေ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ ဖင်ကြွပေးတယ်။ အောက်မှာလည်း အတွင်းခံ လုံးဝမရှိဘူး။

ကျူပ်လည်း ပုဆိုးကို ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပထမဆုံးအချီ ဆိုတော့လည်း အရမ်းတင်းပြီး လိုးချင်စိတ်က မွန်နေပြီဆိုတော့ ဘာမှ နူးနပ်မနေတော့ဘူး။ ကျူပ်ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးကလည်း အရည်တွေ ရွှဲနေပြီလေ။

လီးကို အသာလေး ထိုးထည့်လိုက်တော့ စေးစေးလေး ဝင်သွားတယ်။ သူ့လက်တွေက ကျူပ်ကျောကုန်းကို ကုတ်လာတယ်။ အသံလေးလည်းထွက်လာတယ်။ အင့်.. လေးလေး .. တဲ့ ။ အဲဒါပဲ နောက် ဘာမှ မပြောတော့ဘူး။ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းလေးနဲ့ ကျူပ်ကို တင်းတင်းလေးပဲ ဖက်လာတယ်။

စေးစေးလေးနဲ့ နူးညံ့နေတဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက အရသာရှိလိုက်တာဗျာ။ အဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်၊ ဘာမှ အတားအဆီးမရှိဘူး။ ဒီအရွယ်၊ ဒီခေတ်မှာ အပျိုစင်လို့တော့ မျှော်လင့်မထားတော့ သိပ်တော့လည်း မအံ့သြပါဘူးဗျာ။ ကျူပ်ကလည်း အဲ့လို အနေအထားကို ကြိုက်ပါတယ်။ ကိုယ်လည်းမနာ သူလည်းမနာ အရသာတန်းရှိတဲ့ ဟာမျိုးပေါ့။

လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားတာနဲ့ ကျူပ်လည်း ဖင်ကို ကြွကြွပြီး ဆောင့်တော့တာပေါ့။ သူကလည်း အောက်က ကော့ကော့လာတယ်ဗျ။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ခဏလေးနဲ့ ကျူပ်လီးကြီးက သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတယ်။ သူလေးတောင် ပြီးမပြီး မသိလိုက်ဘူး၊ အဟီး။

ကျူပ်လီးက သုတ်ရည်တွေ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ တဖြောဖြော ပန်းထုတ်ပြီးတော့ ကျူပ်တို့ ဆီးခုံနှစ်ခု ဖိကပ်ထားပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီး နှပ်နေလိုက်ကြတော့တယ်။

——————————————-

ကျူပ်တရေးနိုးလာတော့ သင်္ဘောကြီးက တအိအိပဲ။ တကယ်က အခန်းထဲနေလို့တာ မောင်းလို့ မောင်းနေမှန်းတောင် မသိရပါဘူးဗျာ။ မနေ့ညက မီးမှိန်မှိန်လေးက အခု နိုးလာတော့ မျက်စေ့က ကျင့်သားရနေလို့လားမသိ၊ လင်းထိန်နေသလိုပဲ။

မီးမီးကတော့ ဘေးမှာ အသက်မှန်မှန်လေးရှူလို့ အိပ်မောကျနေတယ်။ ကျူပ်ကိုခွထားတဲ့ သူ့ပေါင်လုံးကို အသာလေးမပြီး အိပ်ယာပေါ်က ထလိုက်တော့ သူလူးလွန့်ပြီး နိုးလာတယ်။ လေးလေး ဘယ်သွားမလို့လဲလို့ အိပ်ချင်မူးတူး အသံလေးနဲ့ မေးတယ်။

ကျူပ်လည်း ရှူးသွားပေါက်မလို့လို့ ပြောပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ သေးပေါက်ပြီး လီးကို ဆပ်ပြာရည်နဲ့ သေချာဆေးကြောလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းတံခါး ဖွင့်လိုက်တော့ မီးမီး ထလာတယ်။ အပေါ်က တီရှပ်ပဲ ဝတ်ထားပြီး အောက်က ဘာမှ ဝတ်မထားဘူး။ ဒါပေမဲ့ တီရှပ်က ပေါင်လယ်နားထိ ရောက်နေတော့ ပေါင်လုံးလောက်ပဲ မြင်ရပါတယ်။

သူလည်း ရှူးပေါက်ချင်လို့ ထင်ပါတယ် ကျူပ်ကို ဘာမှမပြောတော့ပဲ ရေချိုးခန်းထဲကို အမြန်ဝင်သွားတယ်။ ကျူပ်လည်း အခုကြတော့ မျက်လုံးက ပြန်ကျယ်လာပြီဗျ။ ဗိုက်လည်း နည်းနည်းဆာလာသလိုပဲ။ အိမ်မပျော်သွားခင်လေး ကိုယ့်တူမကို လိုးလိုက်ရတယ်ဆိုတာလည်း စိတ်ထဲမှာက ရှိနေပြီး၊ အခုလည်း တစ်ခန်းထဲ၊ ဒီညအပြင် နောက်ထပ် ၂ ည အတူတူ အိပ်ရဦးမယ်ဆိုတာ သိတော့ လီးက နည်းနည်း ပြန်မာချင်လာတယ်။

အခုတော့ တစ်ခုခု သွားစားရဦးမယ်လေ ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ဘောင်ဘီတိုတစ်ထည် ကောက်ဆွဲဝတ်လိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ မီးမီးလည်း ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ကျူပ်ကသာ မျက်နှာပူသလိုလို ဘာပြောရမှန်း မသိသလိုလို ဖြစ်နေတာ ။ သူက ကျူပ်အနားရောက်တော့ ကျူပ်ပါးကို ရွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပြီး ဗိုက်ဆာတယ် လေးလေး၊ တစ်ခုခု ထွက်စားရအောင်တဲ့။ ပြောပြီး သူ့အဝတ်ပုံထဲက ပင်တီလေး တစ်ထည်ထုတ်ပြီး ကောက်စွပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဆံပင်ကို သူ့ဘရှပ်နဲ့ နည်းနည်း ဟိုသပ်ဒီသပ်လုပ်ပြီး သွားရအောင်တဲ့။

ဟဲ့ နင်အောက်က ဘာမှ မဝတ်တော့ဘူးလားဆိုတော့၊ ပင်တီ ဝတ်ပြီးပြီလေတဲ့၊ တီရှပ်က ပေါင်လည်ရောက်နေတာ ဘယ်သူမှ မသိပါဘူးတဲ့။ အင်းလေ သူရတယ်ဆို ပြီးတာပဲပေါ့။ ကျူပ်တို့ အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။

ညဘက်တော့ စားစရာ များများစားစား မရှိတော့ဘူး။ နည်းနည်း အေးချင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ပီဇာလေး တစ်စိတ်နှစ်စိတ်လောက် ယူစား၊ အိုက်စ်တီးလေး သောက်ပြီးး ဘေးပြတင်းပေါက်ကနေ မှောင်မဲနေတဲ့ ပင်လယ်ရေပြင်ကြီးကို ကြည့်နေမိတယ်။ စားသောက်ဆိုင်ထဲမှာလည်း သန်းခေါင်ကျော်နေပြီမို့ လူသိပ်မရှိပေမဲ့ အပြတ်ကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး။ ကျူပ်ကသာ နည်းနည်း စိတ်ထဲမှာ အပြစ်ရှိသလို ဖြစ်နေတာ မီးမီးကတော့ အေးဆေးပဲ။ ဘာမှမဖြစ်သလိုနဲ့ စားသောက်နေတယ်။ သူလည်း စားသောက်ပြီးသွားမှ

“လေးလေး ကုန်းပတ်ပေါ် လျှောက်ကြည့်ရအောင်၊ မီးတစ်ခါမှ အဲလို ပင်လယ်ထဲ မစီးဖူးဘူး”

“အင်းလေ သွားကြတာပေါ့”

ဆိုပြီး အပေါ်ဆုံးအထပ်က ကုန်းဘတ်ပေါ်ကို တက် သွားကြတယ်။ လကလည်း သိပ်မသာတဲ့ညမို့ အဝေးနေရာတွေက မှောင်မဲနေပေမဲ့ သင်္ဘောပေါ်မှာကတော့ တချို့နေရာတွေက လင်းထိန်နေပြီး တချို့နေရာတွေက အမှောင်ရိပ်ကျနေတယ်။ ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် နည်းနည်းလေး အရိပ်ကျတဲ့နေရာလက်ရမ်းနားမှာ ရပ်ပြီး ပင်လယ်ပြင်ကို ကြည့်နေမိကြတယ်။

လေကလည်း နည်းနည်းလေး တိုက်နေတော့ နည်းနည်းအေးသလို ဖြစ်လာလို့ မီးမီးက ကျူပ်ရင်ခွင်ထဲ ဝင်လာတယ်။ ကျူပ်လည်း ဘာရယ်မဟုတ် အလိုလို သူ့ကိုယ်လေးကို နောက်က ဖက်ထားမိတယ်။ ကျူပ်ညီလေးကတော့ အထိအတွေ့ကြောင့် ချက်ချင်းကို မာတက်လာတယ်။ မီးမီးကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ကျူပ်ရင်ခွင်ထဲကို ပိုပြီးတိုးဝင်လာတယ်။ နောက်သူ့လက်တစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်ပြီးကျူပ်လီးကြီးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးလာတယ်။ အဲတော့လည်း လီးက တဖြည်းဖြည်း မာတောင်လာတာပေါ့။

အခန်းပြန်ကြရအောင်ကွယ်လို့ ကျူပ်ပြောလိုက်တော့ အင်း ဆိုပြီး ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် ဦးလေး တူမနဲ့ မတူ၊ သမီးရည်းစားနှစ်ယောက်လိုပဲ ဖက်ပြီး ပြန်ခဲ့ကြတယ်။

ကျူပ်တို့ အခန်းထဲ ပြန်ရောက်လို့ အခန်းတံခါးပိတ်ပြီးတာနဲ့၊ အိပ်ယာစင်ဘေးမှာ ရပ်လိုက်ရော မီးမီးက ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ကျူပ်ရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျူပ်ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ ကျူပ်ကောင်ကြီးက ခုနကတာ်းက မာနေတာ ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာတာပေါ့။ အဲဒါ သူ့လက်ကလေးနဲ့ တစ်ချက်နှစ်ချက် ကွင်းလေး တိုက်ပေးလိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံလိုက်တယ်။

အား.. ကျူပ်အကြောတွေတောင် တုန်တက်သွားတယ်။ အာငွေ့နွေးနွေးလေးရယ် နှုတ်ခမ်းအေးအေးလေးရယ်။ အရသာနှစ်ခု ကျူပ်လီးအရင်းနဲ့ အဖျားမှာ တွေ့နေရတယ်။ နောက်တော့ စုပ်လိုက်တာ တစစ်စစ်နဲ့ အာ့ တော်တော်ကောင်းတာပဲ။ ဘယ်တုန်းကများ အဲဒီဟာတွေ တတ်နေပါလိမ့်လို့ လည်း တွေးနေမိတယ်။

ကျူပ်လည်း ပုလွေမှုတ်တော့ ခံဖူးပါတယ်ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ သူကလေးက ကောင်းလွန်းအားကြီးတယ်။ ကျူပ် သူ့ခေါင်းလေးကို ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ဆောင့်မလိုးမိအောင် မနည်းထိန်းနေရတယ်။ နောက် ကျူပ်လုံးဝ မထင်မှတ်တာ ဖြစ်သွားတာ။ သူ ကျူပ်လီးထိပ်ကို လည်ချောင်းထဲထိအောင် သွင်းလိုက်တာပဲ။

ကျူပ်လီးထိပ်ဖူးက သူ့အာသီးလေးကို ထိပြီး လည်ချောင်းထိပ်လေးမှာ ကြပ်ပြီး ထိုးဝင်သွားတော့ ကျူပ်မနေနိုင်တော့ဘူး။ တစ်ချက်နှစ်ချက် လည်ချောင်းကို ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်မိတယ်။ အဲ့ဒါ နောက်ဆုံး ထိန်းထားနိုင်တာပဲ။ ကျူပ်လီးထိပ်က လရည်တွေ တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ သူ့လည်ချောင်းထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်မိတယ်။ ကျူပ်ဒူးတွေတောင် ကွေးညွှတ်သွားတယ်။

သူလည်း ကျူပ်လီးကြီးကို လည်ချောင်းထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ပါးစပ်ထဲမှာ ငုံရက်ကပဲ သုတ်ရည်တွေကို တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်လိုက်တော့တယ်။ အား အဲဒါ ကျူပ်ပထမဦးဆုံးအကြိမ် deep throat ဆိုတာ ကိုယ့်ကို လုပ်ပေးတာ ခံဖူးလိုက်တာပါပဲ။ နောက်ဆုံးအကြိမ်တော့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ သဘောပေါက်ကြမှာပါ။ ဟဲဟဲ။

ကျူပ်လရည်တွေ အကုန်မျိူချပြီးတော့မှ မတ်တတ်ထရပ်ပြီး ကျူပ်ကို ဗိုက်ခေါက်လိမ်ဆွဲပြီး မျက်စောင်းလှလှလေး တစ်ချက်ထိုး၊ ဟွန်းလူပျိုကြီး ဘယ်ကတည်းက အောင်းထားလည်း မသိဘူး၊ တစ်ခါထဲ တစ်ဂါလံလောက်ရှိမယ်၊ ဗိုက်တောင်ဝသွားတယ်တဲ့။ ကျူပ်ကို နောက်ပြီး ရေချိူးခန်းထဲ ဝင်သွားပါရော။

မီးမီး ရေချိုးခန်းထဲက သန့်စင်ပြီး ထွက်လာတော့ ကုတင်ပေါ် (တကယ်တော့ နံရံက ဆွဲချထားတဲ့ အိပ်ယာစင်ပါ) တက်လှဲတော့၊ ကဲ ဒီတစ်ခါ လေးလေး ပြုစုရမယ့် အလှည့်ဆိုတော့ ရပါတယ် လေးလေးရယ်တဲ့။ လုပ်ချင်မှပါ အားနာပြီး လုပ်ပေးစရာမလိုပါဘူးတဲ့။ စပ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျူပ်ကို လာနောက်နေသေးတယ်။

ကျူပ်က ဟဲ့ ငါက နင့်စောက်ဖုတ်ကို ယက်ချင်လို့ဟေ့ ရှင်းပြီလားလို့ ပြောလိုက်တယ်။

ကျူပ် သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ နောက်မှ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကျူပ်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းကားပြီး သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို အပီယက်တော့တာ။ စောက်စိလေးကို လျှာဖျားနဲ့ ထိုးတော့ တအိအိနဲ့ ဖင်ကို ကော့ကော့လာတယ်။ နောက်တော့ ကျူပ်က သူ့စောက်စေ့လေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ ဖိပွတ်ပေး၊ လျှာကိုလည်း သူ့စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲ ထိုးထည့်၊ နောက်လက်တစ်ဖက်က လက်ချောင်းကို တံတွေးဆွတ်ပြီး သူ့ဖင်ပေါက်လေးထဲကိုပါ ထိုးထည့်တော့ ကော့လန်တွန့်လိမ်ပြီး ပြီးသွားတယ်။

ကောင်မလေးက အရည်တွေ ရွှမ်းလိုက်တာလည်း မမေးနဲ့။ ကျူပ်မေးစေ့ တစ်ခုလုံးကို စိုရွှဲပေပွသွားတာပဲ။ သူလည်းမောပြီး နား၊ ကျူပ်လည်း နည်းနည်း မောသွားတော့ နှစ်ယောက်သား ဖက်ပြီး နားလိုက်ကြတယ်။ ကျူပ်က သူ့တီရှပ်ကို လှန်တင်ပြီး ချိုချိုတွေကို ဇိမ်ခံစုပ်နေမိတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် အားလေး ထည့်စုပ်လိုက်တဲ့အခါ သူ့လက်တွေက ကျူပ်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လာပြီး ဆုပ်ဆုပ်ဆွဲတယ်။

ကျူပ်လည်း လီးပြန်တောင်လာတယ်။ သူ့ပေါင်လုံးတွေကို ကျူပ်လီးကြီးက ထောက်မိနေတော့ သူလည်းသိတာပေါ့။ လေးလေး လုပ်ချင်လုပ်တော့လေ၊ မီးလည်း စိတ်ပြန်ထလာပြီတဲ့။ အေးဟာ ဒီတစ်ခါ ခွေးလိုးလိုးမယ်၊ လေးဘက်ထောက်ပေး ဆိုတော့ ချက်ချင်းပဲ အိပ်ယာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးတယ်။

သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးက စောစောကမှ ကျူပ်ယက်ထားတဲ့ တံတွေးတွေ စောက်ရည်တွေက ခြောက်သွားပေမဲ့ အတွင်းက စောက်ရည်ကြည်တွေက ပြန်စိုနေတာ တွေ့ရတယ်။ ကျူပ်လည်း အနောက်က မုဆိုးထိုင်နဲ့ လီးကြီးကို သူ့အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး ဒေါ့ဂီ ကောင်းကောင်းဆွဲတော့တာပဲ။ သူကလည်း အသံမျိုးစုံနဲ့ကို ငြီးတယ်။ ကျူပ်ကလည်း အားကုန်ထည့်ဆောင့်တာ။

နှစ်ယောက်စလုံး တော်တော်ကြာတယ်။ နောက်တော့ ကျူပ်လည်း ဆောင့်နေရင်းက သူ့ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကြားက ဖင်ပေါက်လေးကို လက်မနဲ့ ထိုးဆော့လိုက်တော့ အား အီး လေးလေး မီးပြီးပြီ ဆိုတာနဲ့ ကျူပ်လည်း ထိန်းမနေတော့ပဲ သုတ်ရည်တွေ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာပဲ ညှစ်ထည့်ရင်း ပြီးသွားတော့တယ်။

အဲလိုနဲ့ ကျူပ်တို့နှစ်ယောက်လည်း ညားခါစ လင်မယား ဟန်းနီးမွန်းလို ဖြစ်နေကြတာပေါ့။ အခန်းထဲမှာ လိုးလိုက်၊ နည်းနည်းလေး ငြီးစီစီဖြစ်ရင် အပြင်ထွက် ပင်လယ်လေလေး ရှူလိုက်ပေါ့။

ကျူပ်က သူ့ကို ဖင်လုပ်ချင်တယ်လို့ ပြောတော့ သူက တစ်ခါမှ အလုပ်မခံဖူးဘူးတဲ့၊ နာမှာကြောက်တယ်တဲ့။ ကျူပ်က နာရင် ဆက်မလုပ်ဘူးလို့ စမ်းရမလားဆိုတော့ အင်း လုပ်ကြည့်တဲ့။

အဲဒါနဲ့ နောက် အစားသွားစားကြရင်းနဲ့ သင်္ဘောက ပေါင်မုန့်နဲ့ စားဖို့ ချထားပေးတဲ့ ထောပတ်အထုပ်လေးတွေ လက်တစ်ဆုပ်လောက် နိုက်ယူလာခဲ့တယ်။ သူ့ကို ဘာဂျာပေးတဲ့အချိန်မှာ ထောပတ်ထုပ်လေးတစ်ထုပ် အကုန်နီးပါး ဖင်ထဲ ထိုးထည့်ပြီ; လက်နဲ့ ကလိုင်းပေးတော့တာ။ ပထမ လက်တစ်ချောင်း၊ နောက်တော့ လက်နှစ်ချောင်း၊ ထောပတ်ထပ်ထည့် ထပ်ကလိုင်းပေးတယ်။ လက်သုံးချောင်းလောက် ဝင်တာအထိ ခံနိုင်လာတယ်။

တကယ်က တစ်ခါထဲတော့ မဟုတ်ဘူး။ တစ်ခါလိုက်ကလိုင်းလိုက် စောက်ဖုတ်ကို လိုးလိုက်၊ နောက် သူကိုယ့်ကို ပုလွေမှုတ်ပေးနေတုန်းလည်း ဆစ်စတီနိုင်းလို လုပ်ရင်း ထောပတ်ထည့် ကလိုင်းတာ၊ နောက် လက်သုံးချောင်းကို သူခံနိုင်ရည်ရှိလာမှ လီးစထည့်တော့တာ။

ပထမတော့ သူက နာတယ်လို့ ပြောတယ်။ ကျူပ်က ပြန်မဆွဲထုတ်သေးပဲနဲ့ ဝင်သလောက်မှာ ရပ်ထားလိုက်တယ်။ သူနည်းနည်း အသားကျသွားပြီးတော့ ရတယ်လို့ပြောမှ နည်းနည်း ဆက်သွင်းတယ်။ အဖော်တော့ စွတ်ထားရတာပေါ့။ နောက်တော့ တစ်ချောင်းလုံးကို ဝင်သွားတယ်။ အဲဒီအတိုင်းလေး ကပ်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့ရှေ့ဖက်ကို လက်နဲ့ပတ်ပြီး စောက်စေ့လေးကို ကလိတယ်။ အဲဒီမှာ ဖင်က လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာတယ်။ မကြာပါဘူး သူ့ဖင်ကို ကောင်းကောင်းလိုးလို့ ရသွားပါတယ်။

ဖင်ကလည်း စေးစေးလေးဆိုတော့ လိုးလို့ကောင်းတယ်။ သူလည်း အော်ဟစ်ငြီးတာပဲ။ နောက်တော့ တဖုန်းဖုန်း ဆော်ရင်းနဲ့ လရည်တွေ အဖော်ထဲမှာ ပန်းထွက်သွားတယ်။ သူ့စောက်စေ့ကိုလည်း လက်နဲ့ ဆက်ဖိပွတ်ပေးနေတော့ သူလည်း မကြာခင်ပြီးသွားတော့တယ်။

……………………………………………….

အဲ့လိုနဲ့ ကျူပ်တို့ တူဝရီးနှစ်ယောက် ဖဲမွှေ့ယာ မဟုတ်လို့ မအိစက်တဲ့ သင်္ဘောဘန့်ဘက်ပေါ်မှာ ချစ်တလင်းခေါ် ကောင်းကောင်းနဲ့ အိပ်၊စား၊ကာမ ဤသုံးဝကို မပျက်မကွက်ပဲ လုပ်နေခဲ့ကြတော့တာပေါ့။

နောက်ဆုံး စလုံးဆိပ်ကမ်းကို ပြန်လာမယ့် ညမှာ ကျူပ်တို့ ဒင်နာ ထိုင်စားကြတော့ ကျူပ်တို့စားပွဲမှာ လာစားကြတဲ့ တရုပ်အဖိုးကြီးနဲ့ စကားစမြည်ပြောရင်း ခင်သွားကြတယ်။

သူနဲ့အတူ သူ့သမီးလို့ ထင်ရတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပါလာတယ်။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ ချစ်စရာလေး။ စက်ကင်ဒရီတူး ပြီးလို့ စက်ကင်ဒရီ သရီး သွားတော့မယ်လို့ ပြောတယ်။ အဲဒီတရုပ်ကြီးကို မီးမီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်တော့ သူ့မျက်လုံးတွေက အငွေ့ထွက်နေသလိုပဲ။မီးမီးကလည်း ကြည့်ဦးလေ။ ဝတ်ထားလိုက်တာ တီရှပ်ကို အောက်က ဘာမှမခံထားဘူး။ သူ့နို့လုံးတွေကလည်း နည်းနည်းထွားတော့ မောက်ထနေရတဲ့အထဲ နို့သီးခေါင်းနှစ်လုံးကလည်း ထောင်ထလို့။

အဲဒီ တရုပ်အဖိုးကြီးက စားပြီးတော့ သူ့အခန်းကို လိုက်လည်ဖို့ ဖိတ်တယ်ဗျ။ သူ့အခန်းက မာစကာဆွိ လို အထူးခန်းဆိုတော့ ကျူပ်လည်း တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးလို့ စိတ်ဝင်စားတာနဲ့ လိုက်သွားလိုက်တယ်။ တကယ့်ကို အပျံစားပဲဗျာ။ အဖိုးကြီးက တော်တော်ချမ်းသာပုံရတယ်။ အခန်းအနေအထားကို ကြည့်လိုက်တာနဲ့ တော်တော်ဈေးကြီးမယ်မှန်း သိသာတယ်။

အဖိုးကြီးက သူ့အခန်းထဲက မီနီဘားကနေ အရက်ပြင်းတွေ ထုတ်လာတော့ ကျူပ်လည်း အကြိုက်ပေါ့ ။ ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် ထိုင်ချကြတယ်။ မီးမီးက ဘီယာတစ်ဗူးယူပြီး တရုပ်မလေးက အချိုရည်တစ်ဗူးနဲ့ သူ့တို့ နှစ်ယောက်ကလည်း စကားလက်ဆုံ ကျနေကြတာပေါ့။

အဖိုးကြီးနာမည်က မစ္စတာတန် တဲ့။ သမီးလေး နာမည်က ဂျူလီယာတန် တဲ့။ ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့မှ သိလာတာက ကောင်မလေးက သူ့ရဲ့ မွေးစားသမီးတဲ့။ အဖိုးကြီးက စလုံးက ကုမ္ပဏီကြီးတစ်ခုကို ပိုင်တဲ့ သူဌေးကြီးတစ်ယောက်ပဲ။ သူ့သမီးလေး ကျောင်းပိတ်ရက် လိုက်ပို့တာတဲ့။

အဖိုးကြီးရဲ့ မျက်လုံးကစားပုံနဲ့ သူ့ရဲ့ စကားသွားလာ တွေ ကြည့်ရတာကတော့ မွေးပြီး စားထားတဲ့ သမီးလေးလို့တော့ ကျူပ်တော့ ထင်မိတာပဲ။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ အဖိုးကြီးရဲ့ စကားလမ်းကြောင်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လိင်ကိစ္စတွေဘက်ကို ရောက်လာတော့တာပေါ့။

မစ္စတာတန်က တခြားအခန်းတစ်ခုမှာ ဖုံးတစ်လုံးစီနဲ့ ဂိမ်းတွေ ဖလှယ်နေကြတဲ့ ဂျူလီယာတန်နဲ့ မီးမီး တို့ မကြားအောင် တိုးတိုးလေး စပြောပါတော့တယ်။ လိင်ကိစ္စတွေမှာ သူက အင်းစက်ကို စိတ်ဝင်စားကြောင်းနဲ့ စာအုပ်တွေ ဗီဒီယိုတွေထဲမှာလည်း အဲဒါတွေကို ရှာဖွေဖတ်ကြောင်း ပြောလာပါတယ်။

ကျူပ်ကလည်း သူဘာလမ်းကြောင်း လာတော့မယ် ဆိုတာကို ဓါတ်သိလို ဖြစ်နေတော့ ကျူပ်လည်း ဝါသနာပါကြောင်း ဖောရှောလုပ်တာပေါ့။ သူက ကျူပ်နဲ့ မီးမီးနဲ့က တကယ့် တူဝရီးအရင်းလား၊ ဘင်္ဂလား တူဝရီးလားလို့ မေးပါတယ်။

ကျူပ်က ခပ်တည်တည်နဲ့ ခင်ဗျားက ဘာထင်လို့လဲ၊ ကျူပ်တို့က တကယ့် တူဝရီး အရင်းပါ၊ သူမက ကျူပ် အစ်မရဲ့ သမီးပါလို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေက အရောင်ပြောင်းလာတယ်။

မင်းတို့ကို ကြည့်ရတာ တူဝရီးထက် ပိုရင်းနေသလိုပဲတဲ့။ ကျူပ်က ခင်ဗျား ဘာဆိုလိုတာလဲ ဆိုတော့၊ သူ့ကို ဘယ်လိုမှ မထင်ပါနဲ့တဲ့၊ မင်းတို့ကို ပြောတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးတဲ့၊ သူ့ဘဝမှာတဲ့ တကယ့် အင်းစက်ကို မျက်စေ့နဲ့ တစ်ခါလောက် တပ်အပ်တွေ့ရရင် ဘယ်လောက်ကုန်ကုန် သူကြုံချင်လို့ပါတဲ့။

ကျူပ်ကလည်း ခင်ဗျားက ဘယ်လောက် အကုန်ခံနိုင်လို့လဲ ဆိုတော့၊ မင်းပြောပါတဲ့။ ကျူပ်လည်း စောက်မြင်ကပ်ကပ်နဲ့ ဂဏန်းတစ်ခု ပါးစပ်ထဲရှိတာ ကောက်ပြောလိုက်တယ်။ သူက အာ့တာတော့ များတယ်တဲ့၊ တစ်ဝက်လောက်တော့ သူဖြုံးဖို့ စိတ်ကူးထားတယ်တဲ့။ တကယ်တော့ တစ်ဝက်တောင် ငွေကြေးပမာဏက တော်တော်များနေပါပြီ။

ကျူပ်ကလည်း ကိုယ်နဲ့လည်း မသိ၊ ဗမာလည်း မဟုတ် ဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာ သိသွားလည်း အရေးမကြီးဘူးပေါ့။ လူရှေ့မှာ မီးမီးကို လုပ်ပြရမှာကိုလည်း စိတ်ထဲမှာ တမျိုးတော့ ဖြစ်မိတယ်။ လီးတောင် နည်းနည်း မာလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျူပ်လည်း အဲ့လို ငွေနဲ့ပေါက်ပြီး လူကိုခိုင်းတာ စောက်မြင်ကကပ်တော့ သူ့ကိုပြန်ပြီး ရစ်လိုက်တယ်။

မင်း အော်ဖာလုပ်တဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ဆိုရင် ငါလည်းတစ်ခု တောင်းဆိုမယ်လို့ ဆိုတော့ ဘာလဲတဲ့။ အဲဒါနဲ့ မင်းရဲ့ သမီးကိုလည်း ငါလိုးရမှ အဲဒီ အော်ဖာကို လက်ခံမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။

သူက တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း မင်းက တော်တော် တော့ ဈေးညှိတတ်တာပဲတဲ့၊ စီးပွားရေးသမားကောင်း ဖြစ်နိုင်တယ်တဲ့။ သူက ကျူပ်မထင်မှတ်ပဲနဲ့ သဘောတူတယ်လို့ ပြောချလိုက်ရောဗျ။

ကျူပ်လည်း တအားကို စိတ်တက်ကြွသွားတယ်။ သူ့သမီးလေးက ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်လေးပေမဲ့ အသားအရည်က မွတ်ပြီး ဖွေးနုနေတာပဲဗျ။ ဟို ဂျပန်ကားတွေထဲက ကျောင်းသူလေးတွေအဖြစ် သရုပ်ဆောင်တဲ့ ဂျပန်မလေးတွေလိုပဲ။ ဒါပေမဲ့ မီးမီးကို ဘယ်လိုပြောပြီး စည်းရုံးရမလဲ ဆိုတာကို နည်းနည်း ခေါင်းစားသွားတယ်။

အဲ့တာနဲ့ ငါ့ဘက်ကတော့ သဘောတူတယ်၊ ငါ့တူမ ကို မေးကြည့်ရဦးမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မင်း စည်းရုံးကြည့်လိုက်လေတဲ့၊ မရတော့လည်း ငါတို့ ပြန်ခွာကြတာပေါ့ကွာတဲ့၊ ငါ့သမီးကတော့ ပိုင်ပါတယ်တဲ့၊ ငါပြောရင် ဖြစ်တယ်တဲ့။

မီးမီးကိုတော့ ကျူပ်က ငွေကြေးအကြောင်း မပြောတော့ဘူး။ ကိုယ့်အမျိုးအကြောင်း ကိုယ်သိတယ်။ အလကားဆိုရင် အားနာလို့ လုပ်ပေးလိုက်တတ်ပေမဲ့၊ ပိုက်ဆံပေးမယ်ဆိုရင်တော့ မာနကြောင့် သေတောင်လုပ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ။

တကယ်တော့ သူ့ကို အိမ်က ထောက်ပံ့နေရတဲ့ ပိုက်ဆံ ပမာဏက မသေးဘူး။ သူ့အဖေ တက္ကဆီဆွဲတာနဲ့ အမေရဲ့အလုပ်နဲ့ ဆိုတာက တော်တော့်ကို ချိုးခြံရမှာ။ ကျူပ်က စဉ်းစားထားတာက ဒီဘဲကြီး ဆီက ရသမျှ မီးမီးကို အကုန်ပေးလိုက်မယ်၊ ကိုယ့်အတွက်ကတော့ ဂျူလီယာတန်လေးကို လိုးရရင် အမြတ်ဖြစ်နေပြီ။ အဲ့လိုဟာလေးတွေက စိတ်ကူးယဉ်ထဲမှာတာ လုပ်ဖူးတာကိုးဗျ။

မီးမီး ဟိုဘဲကြီးက နင့်ကို စိတ်ဝင်စားနေတယ်လို့ ပြောတော့ သိသားပဲတဲ့၊ လေးလေးက ဘာလဲ ကပ်ကိုး လုပ်ချင်လို့လားတဲ့။

ကပ်ကိုးဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ သိကြတဲ့ အတိုင်းပဲလေ။ ကိုယ့်မိန်းမကို တခြားယောက်ျားနဲ့ ဖြစ်နေတာကို ကြည့်ချင်တဲ့ ကောင်မျိုးတွေလေ။ အဲတော့ ကျူပ်လည်း ရောချရတာပေါ့။ ဖီလင် တစ်မျိုးပေါ့ကွာ။ နောက်ပြီး ဂျူလီယာတန်လေးကိုလည်း ငါဆွဲလို့ ရမယ်လေ။ အဟီး။

နင် စိတ်မပါရင်တော့ မလုပ်ပါဘူးဟာ ဆိုတော့ ဒီဘဲကြီးကို ကြည့်ရတာ ဂျူလီယာ့ကိုလည်း ဖြုတ်နေပုံပဲ၊ ဘာလို့ မီးကို စိတ်ဝင်စားတာလဲတဲ့။ တစ်ခုခုတော့ ရှိမယ်တဲ့။

မီးမီးကလည်း အပါးလေ။ အဲတော့ ကျူပ်က သူ့ကို ပြောပြရတယ်။ ဒီဘဲကြီးရဲ့ ဖန်တက်စီနဲ့ ကျူပ်က ဒီဘဲကြီးကို ငါတို့က ဦးလေးနဲ့ တူမအရင်း၊ ငါက နင့်ကို လိုးနေတာလို့ ပြောလိုက်လို့၊ သူက အရမ်း စိတ်တက်ကြွနေတာလို့၊ ဆိုတော့ ထင်သားပဲတဲ့။

အဲဒီအချိန်မှာ ဂျူလီယာလေးကို အဖိုးကြီးက ဘာပြောလိုက်လို့လဲ မသိဘူး အခန်းတစ်ခုထဲ ဝင်သွားတာတွေ့ရတယ်။ ကျူပ်တို့လည်း ဧည့်ခန်းကြီးထဲက ဆိုဖာပေါ် ပြန်ရောက်လာကြတယ်။ မစ္စတာတန်က မျက်ခုံးလေး မသိမသာ ပင့်ပြီး မေးတဲ့ပုံပြလို့ ကျူပ်ကလည်း မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြီး အိုကေကြောင်း အချက်ပေးလိုက်ရတယ်။

နောက်တော့ ကျူပ်လက်တွေက ဘေးနားမှာ ကျူပ်ကို မှီပြီးလာထိုင်နေတဲ့ မီးမီး ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ ကျူပ်က ခေါင်းငုံ့ပြီး မီးမီးနှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းစုပ်လိုက်တော့ မီးမီးက သူ့လက်ထဲက ဘီယာပုလင်းကို စားပွဲပေါ်လှမ်းတင်လိုက်ရင်း ကျုပ်လည်ကုတ်ပေါ်ကို သူ့လက်တွေနဲ့ တွဲခိုလာခဲ့တယ်။ မီးမီးကလည်း နဂိုထဲက သရီးဆမ်းကို စမ်းချင်နေလို့လား မသိဘူး၊ ကျူပ်ကို စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ပြန်နမ်းရင်း သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ တက်ခွလာခဲ့တယ်။

ကျူပ်လည်း မီးမီးဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကို အောက်အနားစကနေ ကိုင်ပြီး ခေါင်းပေါ်က မချွတ်ပစ်လိုက်တော့ သူက လက်မြှောက်ပေးလာပါတယ်။ ဘရာဇီယာမပါလို့ ခုန်လှုပ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ နို့နှစ်လုံးကြားမှာ ကျူပ်နှာခေါင်းမြုပ်ပြီး နမ်းရှုတ်လိုက်ရင်း မျက်နှာနှစ်ခုလုံးကို ပွတ်သပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မီးမီး ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း မာတောင်လို့လာနေပါပြီ။

ကျူပ်က မီးမီးနို့သီးခေါင်းတွေကို ငုံပြီး တစ်ဖက် တစ်လှည့်ဆီ စို့ပေးရင်း မီးမီးဘောင်းဘီကို လက်နဲ့ စမ်း ချွတ်နေလိုက်တယ်။ မီးမီးက ကျုပ်ရဲ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဖွပြီး ဆော့ကစားနေတယ်။ ဘောင်းဘီကျွတ်သွားလို့ ကျူပ်ပေါင်ပေါ် ခွထားတဲ့ မီးမီးဆီက စိုစိုစွတ်စွတ် အရည်တွေက ကျူပ်ပေါင်ပေါ် လာစိုနေတာ ခံစားနေရတယ်။ ကျုပ်ဘောင်းဘီတို ပွပွက ပေါင်ရင်းပေါ် လိပ်တက်နေတာကိုးဗျ။

ကျူပ်လီးကလည်း အရမ်းကို မာတောင်နေတာမို့ ကိုယ့်ဘာသာ ဖင်ကြွပြီး ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ မာတောင်နေတဲ့ ကျူပ်လီးကြီးက မီးမီးစောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို ချော်ထိုးလိုက်တော့ မီးမီးဆီက အသံလေး ထွက်လာပါတယ်။ သူက ကိုယ်ကို အသာလေးကြွလို့ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ကိုယ်ကို အသာလေး နှိမ့်ချလိုက်တော့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျုပ်ကောင်ကြီး တအိအိနဲ့ တိုးဝင်သွားပါတော့တယ်။

ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် တဏှာကြောတွေ မွန်ထပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ခဏမေ့သွားလိုက်တာ ဘေးနားက ငြီးသံကြားလိုက်မှ သတိပြန်ရလာပါတယ်။ မစ္စတာတန်တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ရင်း ကျုပ်တို့ကို ကြည့်ရင်း သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့လီးကြီးက ကျုပ်လီးနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ သူ့လီးကြီးက ဖြူဖွေးနေပြီး ကျူပ်လီးကြီးက ညိုနေတာပဲ ကွာခြားပါမယ်။ အဲဒီအချိန်မှာတော့ မီးမီးက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်မှာ မြင်းစီးသလို တက်လုပ်နေပါပြီ။

မီးမီး အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ကျုပ်ပေါ်မှာ တက်ဆောင့်ပြီးတဲ့အချိန် သူ့ကို ကျုပ်က လက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းရင်း ခဏရပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပေးပြီးတော့ ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျူပ်လီးကြီးကိုတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက မချွတ်ဘူးလေ။

အခုတော့ ကျူပ်က ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ရက်၊ မီးမီးက ကျုပ်ကို ကျောပေါ်ပြီး ကျုပ်ပေါင်ပေါ်မှာ ခွထိုင်ရက်သားနဲ့ မစ္စတာတန်ကို မျက်နှာမူလို့ ။ ကျုပ်က မီးမီးခါးလေးကို မပြီး ကြွပေးလိုက်တော့ သူက ထိုင်ထလုပ်ပြီး ကျုပ်လီးကြီးပေါ် စီးပြန်ရော။ အဲ့ဒီအချိန်မှာတော့ မစ္စတန်က ကျူပ်တို့ရှေ့မှာ မတ်တတ်ရပ်ရက် ရောက်လာခဲ့တာပေါ့။ ကိုယ်လုံးတီးမို့ သူ့လီးကြီးက တရမ်းရမ်းနဲ့ပေါ့။

မီးမီးက မစ္စတာတန်ရဲ့ လီးကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခေါင်းလေးကို ငုံ့လို့ ပါးစပ်ထဲ ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ မစ္စတာတန်ကလည်း ရှေ့ကိုတိုးပြီး မီးမီးရဲ့ ခုန်လှုပ်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ နှယ်နေတော့တာပေါ့။ ကျုပ်လည်း စိတ်က တအားကြွနေပြီမို့ ဖင်ကြွကြွသွားတဲ့ မီးမီး စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျူပ်လီးကြီး ကော့ကော့ပြီး ထိုးဆောင့်ပေးနေမိတော့တယ်။

မီးမီးလည်း တူးအင်ဝမ်းကို ပထမဦးဆုံး ဆွဲဖူးတာမို့ထင်တယ် အရမ်းကို တက်ကြွနေတာ ။ ကျူပ်လီးကြီးပေါ် ဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်တာ အားရပါးရပဲ။ အဲ့လိုပုံစံနဲ့ လုပ်နေကြရင်းက မီးမီးက မစ္စတာတန်လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ကျူပ်ပေါင်ပေါ်ကလည်း မတ်တတ်ထရပ်လိုက်တယ်။ မစ္စတာတန်ကို နောက်ဆုတ်ပေးဖို့ အသာတွန်းလိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ကျူပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တာပဲ။ အဲ့တော့ မစ္စတာတန်ကို ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတာပေါ့။

တရုပ်ကြီးကလည်း ဘယ်နေလိမ့်မလဲ။ ကျူပ်လီးကို ဖင်ကုန်းပြီး စုပ်နေတဲ့ မီးမီးကို အနောက်ကနေ မော်တော်ဆပ်၊ မတ်တပ်ဆော်တော့တာပဲပေါ့ဗျာ။ အခုတော့ သူက ဆောင့်လိုက်၊ မီးမီးလည်ချောင်းထဲ ကျုပ်လီးကြီးက လျှောကနဲ ဝင်သွားလိုက်နဲ့ ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖြစ်ချင်းဗျာ။

မကြာပါဘူး ကျူပ်လီးကြီး သူ့လည်ချောင်းထဲမှာပဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားရတယ်။ မီးမီးက ကျုပ်သုတ်ရည်တွေကို မျိုချပြီး ကျုပ်လီးကြီးကို ယက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေတုန်း တရုပ်ကြီးကလည်း သူ့ကို အနောက်က ဆော်ကောင်းနေတုန်းပေါ့ဗျာ။

ကျူပ်လည်း တချီပြီးသွားလို့ ရေငတ်လာတာနဲ့ ထိုင်ရာက ထပြီး အရက်ဘားပေါ်က ရေခဲရေခွက် ထယူလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ မီးမီးနဲ့ တရုပ်ကြီးက ဆိုဖာပေါ်မှာ လှေကြီးထိုးပုံစံနဲ့ ဖက်ပြီး လိုးနေကြပြီ။ ကျုပ်သုတ်ရည်တွေကို ခုနလေးကမှ မျိုချထားတဲ့ မီးမီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်း မရွံမရှာ စုပ်နမ်းလို့ဗျာ၊ အဟီး။ ကျူပ်ကတော့ မီးမီးပါးစပ် မဆေးမချင်း ကစ်ဆင်မပေးတော့ဘူးလို့ စိတ်ထဲ တွေးထားလိုက်တယ်။

သူတို့နှစ်ယောက် ငါးဖျံတလှည့် ဘုံလုံတလှည့် ဆိုဖာပေါ်မှာ တစ်ယောက် တစ်ပြန်ဆီ အပေါ်က တက်ခွ ဆော်နေကြတုန်း ကျူပ်လည်း ဂျူလီယာတန်လေး ဝင်သွားတဲ့ အခန်းထဲ လျှောက်ဝင်သွားကြည့်လိုက်တယ်။ ဂျူလီယာတန်လေးက ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေတာ တွေ့ရတယ်။ တကယ် အိပ်ပျော်နေတာလား မှေးနေတာလားတော့ မသိဘူး။ ဂါဝန်တိုလေးနဲ့ အပေါ်က တီရှပ်အဖြူလေး ဝတ်ထားတယ်။ တကယ့်ကို ဂျပန်ကားတွေထဲက ကျောင်းသူအဖြစ် သရုပ်ဆောင်တဲ့ ကောင်မလေး တွေနဲ့ တူတယ်ဗျာ။

ပေါင်လေးတွေက ပန်းနုရောင်ပြေးအောင်ကို ဖွေးနုနေတယ်။ လူလေးကလည်း သေးသေးကွေးကွေးလေး။ ပိန်ညှောင်လေးတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ ကစ်ကစ် ဖောင်းဖောင်းလေး။ အရပ်လေးက ပုတော့ ညှက်နေသလို ဖြစ်နေတာ။ ကျုပ်လည်း ကုတင်ပေါ် တွားတွားတက်လိုက်ပြီး သူ့ဂါဝန်လွတ်နေတဲ့ ပေါင်တန်လေးတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။

တစ်ချက်တော့ ဆပ်ကနဲ ဖြစ်သွားပေမဲ့ မလှုပ်ဘူးဗျ။ သူလည်း လာတော့မယ်ဆိုတာကို သိနေတဲ့ပုံပဲ။ ကျုပ်လည်း အငမ်းမရပဲ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးလေးတွေကို အသာခွဲပြီး အတွင်းသားလေးတွေကို လျှာနဲ့ ယက်လိုက်မိတယ်။ ကောင်မလေးဆီက အသံထွက်လာတယ်။ သူ့ပေါင်လေးကိုလည်း ကျုပ်ဝင်သာအောင် ကားပေးလာတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း သူ့ဂါဝန်လေးကို လှန်တင်ပြီး ပေါင်တစ်ဖက်တစ်ချက်ရဲ့ အတွင်းသားတွေကို လျှာနဲ့ စုံဆန်ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ အနံ့ကလည်း သင်းသင်းလေးဗျာ။ သူလေးလည်း လူးလွန့်လာပြီး ကျူပ်ခေါင်းက ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။

သူ့ပန်တီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ အမွှေးနုနုလေးပဲ ရှိသေးတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက အရည်ကြည်ရွှမ်းလဲ့လို့ ဟတတလေး။ အတွင်းသားလေးတွေက ပန်းနုရောင်ရင့်ရင့်လေး။ ကျူပ်လည်း ချစ်စရာကောင်းလှတဲ့ တရုပ်မလေး ဂျူလီယာတန်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ကုန်းယက်မိတော့တယ်။ လျှာနဲ့လည်း စောက်စေ့လေးကို ထိုးဆွလို့ပေါ့။

သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်ပေးနေရင်းက ကျူပ်လက်တွေက သူ့တီရှပ်အောက်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ အောက်မှာ ဘရာဇီယာ ဝတ်မထားဘူးဗျ။ နို့လေးတွေက ပေါက်စီလုံးလေးတွေလောက်ပဲ၊ လက်တစ်အုပ်စာလေး ကိုင်လို့ကောင်းသား။ ကျုပ် သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်နေရင်းက နို့လေးတွေကို နှယ်ပေးနေတော့ ကောင်မလေး အောက်မှာ လူးလွန့်နေရောပဲ။

ကျူပ်လီးကြီးလည်း မတန်တဆကို တောင်လာတယ်။ အဲ့တာနဲ့ ထပြီး သူ့ပေါင်လုံးနှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျုပ် လီးထိပ်ဖူးကြီးနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာခွဲပြီး ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ သူ့မွေးစားအဖေ တရုပ်ကြီး စားထားဖူးတာမို့ သိပ်အကြပ်ကြီးတော့ မဟုတ်ပေမဲ့ အပျိုလေးစောက်ဖုတ်ဆိုတော့ စေးကြပ်နေတုန်းပေါ့ဗျာ။

ကောင်းလိုက်တာ၊ နူးအိနေတာပဲ။ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်း နီတျာတျာလေးကို ငုံပြီး ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ သူလေးကလည်း လျှာလေးနဲ့ ကျုပ်ပါးစပ်ထဲကို ပြန်ထိုးထည့်တယ်ဗျ။ ကျုပ် သူ့ဖင်လုံးလေး နှစ်ခုအောက် လက်ဖဝါးထိုးထည့်ပြီး ဆောင့်တော့တာပဲ။ ကောင်မလေးလည်း တအင့်အင့်နေတာပဲ။ သူ့လက်သည်းလေးတွေနဲ့ ကျုပ်ကျောကုန်းကိုလည်း ကုတ်ခြစ်လာတယ်။

လိုးရတာ အရမ်းကောင်း အရသာ ရှိလှပေမဲ့၊ ခုနက မှ မီးမီးပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးခဲ့တာဆိုတော့ ကျုပ်က တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကျုပ်လီးကို ဆွဲချွတ်ပြီး သူ့ကို ပုံစံပြောင်းခိုင်းလိုက်ရတယ်။ သူ့ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဖင်လေး အနောက်က ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ထည့်ပြီး ဒေါ့ကီ ဆွဲလိုက်တယ်။ အဖုတ်လေးက နုရွနေတော့ ဆောင့်ရတာတောင် အားနာတယ်ဗျာ။ ကိုယ်လုံးလေးကလည်း ပေါ့ပေါ့လေး ဆိုတော့ ကိုယ်ဆွဲတိုင်းပါနေတယ်။

ကျုပ်က မပြီးသေးပဲနဲ့ကို ညှောင်းလာတယ်။ အဲ့တော့ ကျုပ်က ပက်လက်လှန်လဲလိုက်တော့ သူလေးက ကျုပ်အပေါ်ခွထိုင်ပြီး မြင်းစီးတော့တာပဲဗျာ။ သူလေးလည်း ခေသူမဟုတ်ပေပဲ။ ကျုပ်ပေါ်ခွ လက်နှစ်ဖက် ကျုပ်နဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ ထောက်ပြီး ဖင်လေးကော့ကော့ပြီး အပေါ်ကနေဆောင့်တာ ကျူပ်တောင် မခံနိုင်ဘူး ။ ကောင်းလွန်းလို့ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီးတော့ ပြီးသွားတယ်။

ကျူပ်လည်း နည်းနည်း ပင်ပန်းသွားလို့ထင်တယ် သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ ကျူပ်လီးကြီး စိမ်ရက်သားနဲ့ ဖက်ပြီး အိပ်မောကျသွားတော့တယ်။

ကျူပ်တရေးနိုးတော့ ဂျူလီယာလေးက ဘေးမှာ မရှိတော့ဘူး။ ကျူပ်လည်း ရေငတ်တာနဲ့ အပြင်ထွက်လာလိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ သရီးဆမ်း ဆွဲနေကြတာကိုး။ မီးမီးက ဆိုဖာပေါ်မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားထိုင်လို့၊ သူ့ပေါင်ကြားမှာ ခေါင်းငုံ့ပြီး ဘာဂျာဆွဲနေတာက ဂျူလီယာ၊ အဲ့လို ကုန်းဘာဂျာမှုတ်နေတဲ့ ဂျူလီယာလေးကို အနောက်ကနေ မတ်တပ်ဆော်နေတာက မစ္စတာတန်။ တယ်ဟုတ်နေကြပါလား။

သူတို့ တအီးအီး ဆော်နေကြတာကို ရေသောက်ရင်းက ကျုပ်လည်း ကြည့်ရင်း လီးက ပြန်တောင်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ မီးမီးထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာ အနောက်ဖက်ကို လျှော်သွားရင်း ကျူပ်ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို မီးမီးမျက်နှာနား တိုးကပ်လိုက်တယ်။

မီးမီးကလည်း အလိုက်သိပါတယ်။ ကျူပ်လီးကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်ပေးတော့တယ်။ ကျူပ်ရဲ့ အားနေတဲ့ လက်တွေက မီးမီးနို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေတာပေါ့ဗျာ။

သူတို့ အဲ့လိုပုံနဲ့ လိုးနေတာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာနေပြီလည်း မသိ။ ကျူပ်လီးကြီးကို မီးမီးက စုပ်ပေးနေတုန်းမှာပဲ မစ္စတာတန်က ဂျူလီယာလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြီးသွားတယ်ထင်တယ်။ အီး အား အော်ပြီး ခပ်မြန်မြန်လေး ဆောင့်ချလိုက်ရင်းက သူ့ပေါင်ခွဆုံကို ဂျူလီယာလေး ဖင်မှာ ဖိကပ်ထားလိုက်တော့တယ်။

ကြည့်ရတာ သူ့လရည်တွေ ဂျူလီယာလေး အထဲမှာ ပန်းထည့်နေတယ် ထင်တယ်။ ကျုပ်က အခုမှ အရှိန်ရလာတာဆိုတော့ မီးမီးပါးစပ်ထဲကို ကျုပ်လီးကြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးထည့်နေတုန်းပေါ့။ ခဏနေတော့ မစ္စတာတန်က သူ့လီးကြီးကို ဂျူလီယာလေး စောက်ဖုတ်ထဲက ပြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်ပြီးတော့ ကျုပ်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းဘက်ကို လျှောက်သွားလေရဲ့။

ဂျူလီယာလေးကလည်း ခဏနေတော့ မီးမီးပေါင်ခွဆုံကနေ ထလာပြီး ကျူပ်ဂွေးဥတွေကို လာစုပ်တော့တာပဲ။ အဲဒီမှာ မီးမီးနဲ့ ဂျူလီယာလေးတို့ ကျုပ်ဂွေးဥတွေနဲ့ ဘောကို တစ်လှည့်စီ စုပ်ပေးမှုတ်ပေးနေတော့ ကျုပ်လည်း တော်တော့်ကို ဖီးတက်လာတယ်။ ပြီးတောင် ပြီးချင်လာတယ်။

အဲဒါနဲ့ ဆိုဖာဘေးရပ်နေရာကနေ ဆိုဖာပေါ်တက် မီးမီးပေါ်တက်ခွပြီး ဆိုဖာနောက်မှီပေါ်ဇက်တင် ခေါင်းမော့ထားတဲ့ မီးမီးရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ကျုပ်လီးကြီး အပေါ်ကနေ ထိုးထည့်တော့တာပဲ။ မီးမီးကလည်း dep throat လုပ်ပေးရှာတယ်။ ဂျူလီယာလေးကတော့ ကျူပ်ပေါင်နှစ်လုံးကြားကနေ ဂွေးဥတွေကို ယက်ပေးနေရင်းက ကျူပ်ဖင်ပေါက်ကိုပါ သူ့လျှာလေးနဲ့ လာယက်တယ်။ ကျူပ်တကိုယ်လုံး တွန့်တွန့်လူးသွားပြီး မီးမီးလည်ချောင်းထဲ လရည်တွေ တဖြောဖြော ပန်းထုတ်လိုက်မိပါတော့တယ်ဗျာ။

ကျူပ်တို့ လေးယောက်စလုံး ရေမိုးချိုးပြီးတော့ မစ္စတာတန် မှာလိုက်လို့ အခန်းထဲကို လာပို့ပေးတဲ့ အစား အသောက်တွေကို စားသောက်ကြတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာတော့ sex နဲ့ မဆိုင်တဲ့ ဒီပြင် အကြောင်းအရာတွေကို ပြောဆိုကြတယ်။

ကျူပ်ကို ဗမာပြည်ကမှန်း သိသွားတော့ မစ္စတာတန်က သူ့ကုမ္ပဏီမှာလုပ်နေတဲ့ ဗမာလူမျိုးတွေရှိကြောင်း ပြောပြတယ်။ နောက်တော့ စင်္ကာပူဆိပ်ကမ်းလည်း ရောက်ခါနီးပြီမို့ ကျူပ်တို့လည်း ပစ္စည်းတွေ သိမ်းဆည်းရအောင် နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်လာကြတယ်။

အဲ မပြန်ခင် အခန်းဝမှာတော့ မစ္စတာတန်က သူ့လိပ်စာကဒ်ပြားလေးရယ် စာအိပ်တစ်အိပ်ကို ကျုပ်ဘောင်းဘီအိပ်ထဲ လာထိုးထည့်ပေးတယ်။ ကျုပ်တို့ အခန်းပြန်တဲ့လမ်းမှာ မီးမီးပြောတာကတော့ မစ္စတာတန်က ဘာဆေးစားထားလဲ မသိဘူးတဲ့ ။ သူ့ကိုလိုးတာ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ကို တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး ဆိုပဲ။ မီးမီးတောင် နှစ်ခါသုံးခါလောက်ပြီးမှ သူတစ်ခါ ပြီးတယ်တဲ့။ ပြီးသွားလည်း ခဏလေးနဲ့ ပြန်မာလာတာပဲတဲ့။ ကျုပ် အိပ်ပျော်နေတုန်း တောက်လျှောက်ကို မီးမီးကို မနားတမ်း လိုးနေတာဆိုပဲ။

နင်ကရော ဘယ်လိုနေလဲ ဆိုတော့၊ သူလည်း အရမ်းခံလို့ ကောင်းနေတာပဲတဲ့၊ ရွနေတာ အလိုးခံပြီးရင်း အလိုးခံချင်နေတယ်တဲ့၊ သူသောက်တဲ့ ထဲမှာများ ဆေးခပ်ထားလား မသိဘူးတဲ့။ အခုမှ သူက တွေးမိတာ ခွေးမသားကြီး တန်အောင် ဆော်သွားတယ်ဆိုပြီး။

ကျူပ်ဘောင်းဘီအိပ်ထဲက စာအိပ်ကို ဖွင့်ကြည့်တော့ ဟိုက် ပိုက်ဆံက တော်တော်များတာပဲ။ အဟီး။ အဲလောက်နဲ့ဆို ဒီလောက်ဆော်တာ နည်းသေးတယ်လို့ တွေးမိတာပဲ။ ကိုယ်လည်း သူ့မွေးစားသမီး ငယ်ငယ်လေးကို ဆော်လိုက်ရတာပဲလေ။

စာအိပ်တစ်အိပ်လုံး မီးမီးကို မုန့်ဖိုးဆိုပြီး ပေးလိုက်တယ်။ ဟိုဘဲကြီးဆီက ရတယ်လို့တော့ မပြောတော့ဘူး။ နို့မို့ ကျုပ်ကို အထင်သေးသွားလိမ့်မယ်။ ကျုပ်ကလည်း အဲဒီပိုက်ဆံကြောင့်တော့ မဟုတ်ဘူး ဂျူလီယာလေးကို စားချင်လို့ လက်ခံခဲ့တာ။ တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်ပေါ့လေ။

အဲ့ဒီနောက်ပိုင်း မီးမီးနဲ့ ကျူပ်လည်း တခါတလေ ချိန်းပြီး ဟော်တယ်တို့ ဘာတို့မှာ သွားလိုးဖြစ်ကြပါ‌တော့တယ်။

ပြီးပါပြီ။






မင်းလောင်းမှန်ရင် ဖုတ်သွင်းရထားဆိုက်လိမ့်မယ် ( ၂ )

 မင်းလောင်းမှန်ရင် ဖုတ်သွင်းရထားဆိုက်လိမ့်မယ် ( ၂ )

ရေးသူ - အမည်မသိ

‘ မောင်အေး ရေ ... လာပါဦးကွ ... လက်ဖက်ရည်သောက်ရအောင် .. ’

ရုံးအောက်မှ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် မောင်မောင်စိုး တယောက်တည်းထိုင်နေစဉ် စာရေးလေး မောင်အေး ဆိုင်ရှေ့မှ ဖြတ်လျှောက်သွားသဖြင့် အသာလှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

ဒီရုံးတွင် မောင်မောင်စိုးအလုပ်ဝင်တာ တပါတ်ကျော်ရှိပြီမို့ ဒီကောင်လေး သဘောကောင်းမှန်း အူတူတူ အတတ လေးမှန်း သိနေပြီ။ .. သူ့အနေနှင့် တင်တင်စောအကြောင်းတွေ ဒီ့ထက်ပိုပြီး သိဘို့လိုနေပါသေးသည်။ရုံးတွင် လူလစ်လျှင်လစ်သလို နို့ကိုင်လိုက် အဖုတ်နှိုက်လိုက် လုပ်နေရသော်လည်း ရုံးကလဲ ခပ်သေးသေး ခပ်ကျဉ်းကျဉ်း လေးမို့ အပီအပြင် စားဘို့ဝါးဘို့တော့ ဘယ်လိုမှ အခြေအနေဖန်တီးလို့ မရဖြစ်နေရသည်မဟုတ်ပါလား။

‘ ဒါနဲ့ စကားမစပ် .. မေးရဦးမယ် ... ငါတို့ ရုံးအုပ် မမ တင်တင်စော လိပ်စာ မင်းများသိသလားလို့ .. ’

လက်ဖက်ရည်တခွက်နှင့် စီးကရက် နှစ်လိပ်ဖိုးလောက် ရင်းလိုက်ပြီးသည်နှင့် မောင်မောင်စိုး သူသိလိုသည့်ကိတ်စကို အသာ တောက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရုံးက မိန်းကလေးတွေနှင့်က သိပ်မရင်းနှီးသေးသည်မို့ သွားမေးလို့ မဖြစ်သေး ။ တခြား ယောက်ျားတွေသွားမေးလျှင်လည်း အထာပေါက်ကုန်မှဖြင့် မစားရပဲ နာမည်ပျက်နေဦးမည်။  မောင်အေးကတော့ အတတ မို့ သူမေးလည်း အရိပ်အကဲကို ရိပ်မိမည့်ပုံမပေါ်ပါ။ ..

‘ ဟာ .. သိတာပေါ့ အကိုကလဲ၊ .. ကျနော်တို့ တခါတလေ ရုံးကိစ္စနဲ့ သူ့အိမ်လိုက်သွားပေးရတာတွေ ရှိဘူးတယ် .. ’ 

‘ သြော် .. အေး ။ သိရင်လဲ အကို့လဲပြောထားပါဦး။  အကိုလဲ ကိစ္စရှိတဲ့အခါ မင်းတို့လို သွားလို့ရတာပေါ့ .. ’ မောင်မောင်စိုးက မှင်သေသေနှင့် နှိုက်သည်။

‘ သိပ်မဝေးပါဘူး အကိုရ ... ။ စမ်းချောင်းထဲက ( xx ) လမ်း .. အိမ်နံပါတ်က ( x ) .. ‘ မောင်မောင်စိုး ကိုယ့်နားပင်ကိုယ်မယုံနိုင်ဖြစ်သွားရသည်။ .. 

အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ထိုလိပ်စာသည် သူနှင့်အရမ်းရင်းနှီးနေပြီးဖြစ်သောကြောင့်ပင် ... ။ထိုအိမ်လေးသည် လုံးချင်းအိမ်လေးဖြစ်ပြီး ၂ကန့် ကန့်ထားတာလဲ သူသိသည်။ တဖက်တွင် အိမ်ရှင်လင်မယား နေသည်ဟုသာ သိထားသော်လည်း ဒီ့ထက်ပိုပြီး ဘာမှ မသိခဲ့။ စိတ်လဲမဝင်စားခဲ့ .. ။သူစိတ်ဝင်စားခဲ့သည်က ဒီဘက် အိမ်ငှားအခြမ်း။ .. ထို အခြမ်းမှ မြစပါယ် ဆိုသူ နှာထန်လှသည့် ရှမ်းတရုတ်မကို သူ့သူငယ်ချင်း မိုက်ကယ်နှင့် သူ မြစပါယ်ယောက်ျားမရှိသည့် နေ့လည်နေ့ခင်းများတွင် မကြာမကြာ သွားပြီး ဝါးနေကျဖြစ်သည်။

ဇာတ်လမ်းရှာပေး ခဲ့သည်က မိုက်ကယ်မို့ သူကတော့ ပိုပြီး အသွားအလာများသည်။ .. မောင်မောင်စိုးကတော့ တခါတလေမှသာ ။  ဒီအတိုင်းဆိုလျှင်တော့ သူ့အတွက် ဖုတ်သွင်းရထား ဆိုက်လေပြီ။ .. တင်တင်စောကို ကျုံးသွင်းဘို့ ငှက်ပျောသီးအခွံနွှာ ရသည်ထက်ပင် လွယ်တော့မည်။

ပြီးခဲ့သည့် စနေ၊တနင်္ဂနွေကပင် မိုက်ကယ်နှင့်တွေ့ကြတော့ ဟိုဘက်ခန်းမှ အိမ်ရှင် အမျိုးသမီးသည် မြစပါယ်ကို မိုက်ကယ် ပြီးခဲ့သည့်အပါတ်ထဲတုန်းက အပီဖြိုနေသည်ကို ထရံဖောက်ပြီး ချောင်းကြည့် နေသည်ကို သူရိပ်မိခဲ့ကြောင်း .. တနေ့နေ့တွင် ထိုမိန်းမကိုလည်း သူတို့ ဝါးနိုင်ကောင်း ဝါးနိုင်လိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား ။

ယခုတော့ တိုက်ဆိုင်လေစွ .... ။

ထိုနေ့ နေ့လည် ရုံးပြန်တက်တော့ တင်တင်စော အခန်းအတွင်း လူရှင်းနေစဉ် မောင်မောင်စိုး မယောင်မလည်နှင့် ဖိုင်တွဲတချို့ကောက်ကိုင်ပြီး အသာ ဝင်လာလိုက်သည်။  တင်တင်စောက ရုံးစာတစောင် စိတ်ဝင်တစားရေးနေသည်။မောင်မောင်စိုးက လက်ထဲတွင် အပြ ကိုင်လာသော ဖိုင်တွေကို စားပွဲပေါ် အသာတင်လိုက်ပြီး တင်တင်စော ဘေးနား အသာကပ်သွားလိုက်၏။ စာထဲတွင် စိတ်ရောက်နေသော တင်တင်စောက ရုတ်တရက် မြင်ပုံမရသေး  ။

‘ အို .. အမေ့ .. ’

စိတ်က အလုပ်ထဲရောက်နေခိုက် ရုတ်တရက် ဘေးတွင်လူရိပ်တခုရောက်လာပြီး တချိန်တည်းမှာပင် နို့ကြီးတွေကို လှမ်းအကိုင်ခံလိုက်ရသဖြင့် တင်တင်စော လန့်သွားသည်။ .. နှာထန်သူပီပီ ကာမသွေးတွေက ဝုန်းကနဲ ထကြွသည်။မော့ကြည့်လိုက်တော့ မောင်မောင်စိုးက ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြုံးပြနေ၏။ .. လက်တွေကတော့ အငြိမ်မနေ၊ .. သူမနို့တွေကို မနားတမ်း ကိုင်ညှစ်ဆုပ်နယ်နေသည်။ .. တင်တင်စော မျက်နှာတွေ ပူတက်လာ၏။

‘ မမ .. မမ အိမ်လိပ်စာ ကျနော်သိပြီ .. ’

မောင်မောင်စိုး၏ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြောလိုက်သံကြောင့် တင်တင်စော ခေါင်းနားပမ်းကြီးသွားမိ၏။ ဟန်ကိုယ့်ဘို့ ဆိုသည့်စကားအတိုင်း ‘ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး .. ’ ဟု ခပ်တိုးတိုး ငြင်းမိသည်။ မောင်မောင်စိုးမျက်နှာပေါ်တွင် ပိုင်နိုင်ဝင့်ကြွားသည့် အပြုံးတခု ပေါ်လာ၏။

‘ ဟဲဟဲ .. ဘာလို့မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ။ .. မြစပါယ်ကို မိုက်ကယ်တင်မကဘူး ကျနော်ပါ တခါတလေ လာဝါးနေကျ မမရဲ့၊   ပြီးခဲ့တဲ့ အပါတ် ကျနော်ရုံးစဝင်တဲ့နေ့က မမ နေ့ဝက်ခွင့်ယူပြီးပြန်သွားတော့ သူတို့လိုးတာကို ချောင်းကြည့်တယ်ဆို၊မိုက်ကယ် ကျနော့်ကို ပြန်ပြောပြတယ် .. ’ 

တင်တင်စော နားထဲတွင် အနုမြူဗုံး ပေါက်ကွဲသွားသည်။

တကိုယ်လုံး ထူပူပြီး မျက်နှာတွေ နီမြန်းလာသည်။ အသက်ရှုတွေမြန်ပြီး ရင်တွေ ပေါက်ထွက်မတတ် တဒိန်းဒိန်းခုန်လာ ရလေ၏။ အရှက်အကြောက်ကြီးသူ မိန်းကလေးတဦးအဖို့ သူများစုံတွဲ ဖောက်ပြန်ပြီး လိုးနေကြသည်ကို ချောင်းကြည့် မိသည်ကို လူမိသည့်အဖြစ်က တင်တင်စောကို အနေရခက်စေသည်၊ .. ပြောပြသူက မောင်မောင်စိုးဖြစ်နေပြန်လေတော့ ဆိုဖွယ်ရာပင် မရှိတော့။ ..

‘ အဲဒါ .. လာမယ့် အင်္ဂါနေ့နေ့လည် တနာရီခွဲလောက်ကျရင် မမ အိမ်မှာစောင့်နေပေးပါ .. ။ ရုံးက ခွင့်ယူရင်ယူ  အကြောင်းပြပြီးထွက်ရင်ထွက်ခဲ့ပေါ့ ။ ..  မဟုတ်ရင်တော့ .. ဟဲဟဲ ... ’

မောင်မောင်စိုးက ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ချိန်းဆိုပြီး တင်တင်စောနို့ကြီးတဖက်ကို ခပ်နာနာညှစ်ကာ အခန်းပြင်ပြန်ထွက်သွား တော့သည်။ .. တင်တင်စောမှာ ငူငူကြီးထိုင်ကာ ကျန်ခဲ့ရလေတော့၏။

......................................................................................................................

ချိန်းဆိုထားသော အင်္ဂါနေ့မရောက်မီကပင် တင်တင်စောမှာ စိတ်တွေဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေရသည်။ သည်ကြားထဲက စနေနေ့ညတွင် သူ့လင်တော်မောင် ကိုကျော်အေးက မစို့မပို့လိုးခဲ့ပြန်ရာ တင်တင်စောအဖို့ ပို၍ပင် အနေရခက်စရာ ဖြစ်လာရသည်။ 

မပြည့်ဝသော ရမက်ဆန္ဒများအ တွက် မောင်မောင်စိုး၏လီးကို တမ်းတနေမိတာကတော့ အမှန်ပါ။ဒါပေမယ့် သူလိုးတာခံဖို့ သူချိန်းဆိုထားသည့်အတိုင်းတွေ့ဖို့ (လိုးရန်ချိန်းထားသည့်နေရာကလည်း သူမ၏ အိမ်ခန်း ဖြစ်နေပြန်သည်) ကတော့ အတော့်ကို အရှက်နည်းစရာဖြစ်သည်။ 

မိမိ၏အရှက်နှင့် ဂုဏ်သိက်ခာ အစစအရာရာတို့ကို မေ့ပြစ်မှသာ ထိုချိန်းဆိုမှုကို လုပ်နိုင်မည်။ ပြီးတော့ ချိန်းဆိုသည့်အချိန်ကလည်း တကယ့်အချိန်ကေင်း။ အင်္ဂါနေ့ဆိုလျှင် မြစပယ်နှင့်မိုက်ကယ်တို့သည် ချိန်းတွေ့ကာ စပ်ယှက်ပျော်ပါးမှုကို ( ၁၂ ) နာရီမှ ( ၁ ) နာရီလောက်အထိ လုပ်ကြသည်ကို တင်တင်စောသိထားသည်။ 

မောင်မောင်စိုးသည် တနင်္လာနေ့တစ်နေ့လုံး ဣန္ဒြေသိပ်ကောင်းနေသည်။ တင်တင်စောကို ဘာမှမလုပ်။ စေ့စေ့ပင်မကြည့်။ရုံးအလုပ်များကိုသာ ရိုးရိုးကုပ်ကုပ် လုပ်နေသည်။ တင်တင်စောသည် ချိန်းဆိုထားရာသို့ မိမိမလာနိုင်ကြောင်း မောင်မောင်စိုးကို ပြောဖို့ အကြိမ်ကြိမ် အဖန်အဖန်ကြံနေမိသည်။ 

ရုံးတွင်းပြော တယ်လီဖုန်းကို မပင့်ကာ ဆက်သွယ်မည်ပြုပြီး ပြန်ချရတာက မနည်းတော့။ စာရေး၍ ပြောဖို့စိတ်ကူးမိသည်ကလည်း အခါခါ။ သို့သော် တကယ်တမ်းတွင်တော့ မပြောဖြစ်။ သူမ၏ သွေးသားများနှင့် ရမက်ဇော တို့က ထိုသို့ လုပ်ခွင့်မပြု။ 

သိတတ်သောစိတ်၊ စဉ်းစားတတ်သောစိတ် ဦးဏှောက်တို့က မောင်မောင်စိုးနှင့် ဆက်မသွားသင့်တော့ကြောင်း ဆင်ခြေပြောဆိုနေသော်လည်း သူမ၏ သွေးသားများကတော့ မောင်မောင်စိုးနှင့် အရမ်းကို တွေ့ချင်နေသည်။မောင်မောင်စိုး ချိန်းဆိုထားသည့်အတိုင်း သွားဖို့တိုက်တွန်းနေသည်။ မောင်မောင်စိုးနှင့် လိုးရန် စေ့စော်နေသည်။ ထိုသို့ဖြင့် အင်္ဂါနေ့သို့ရောက်လာလေတော့သည်။ 

သူမအနေဖြင့် ရုံးမှ သည်မျှလောက် အချိန်ကြာကြာ အပြင်ထွက်နေလျှင် အခြားသော ရုံးသူ ရုံးသူရုံးသားများသံသယဝင်လာနိုင်သည်။ ထိုသံသယများကြောင့် စပ်စပ်စုစုနှင့် လိုက်လံ စုံစမ်းကြည့်ကြလျှင် သူမနှင့် မောင်မောင်စိုးတို့ ‘‘ဖြစ်’’ နေကြမှုတွေကို သိကုန်ကြပါက တင်တင်စော မတွေးဝံ့။

သည်နေ့ နံနက်ပိုင်းတစ်ချိန်လုံးပင် တင်တင်စောတစ်ယောက် အလုပ်ကိုပင် ဖြောင့်ဖြောင့် မလုပ်နိုင်။ လုပ်စရာအလုပ်တွေက သိမ်မများသောကြောင့်သာ တော်ပေတော့သည်။ထိုသို့ဖြင့် ၁၂ နာရီထိုးသွားသည်။ အခုချိန်ဆိုလျှင် မြစပယ်နှင့် မိုက်ကယ်တို့ ကာမစပ်ယှက်ကြရန် အိပ်ခန်းသို့ ရောက်နေကြ လောက်ပြီ။ အလုပ်ပင် စဖြစ်ချင်စဖြစ်နေတော့မည်။

သူတို့နှစ်ယောက် စပ်ယှက်ခဲ့ပုံများကို မိမိချောင်းကြည့်တွေ့မြင်ခဲ့ရမှုတွေ တင်တင်စော၏ စိတ်အာရုံတွင် ထင်မြင်လာသည်။ ဒါတင် မက နဂိုကမှ နိုးထနေသော ရမက်ဇောအဟုန်မှာသည်လိုအတွေးစိတ်ကူးပုံရိပ်တွေပေါ်လာ တော့ ပို၍ ပြင်းထန်လာသည်။ မြစပယ်နှင့်မိုက်ကယ်တို့ လိုးကြတာတွေကို သွားချောင်း ကြည့်လိုစိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်လာသည်။ မနည်းကြီး မျိူသိပ်ထိန်းသိမ်းထားရသည်။  

၁၂ နာရီခွဲလောက်တွင်တော့ ချောင်းကြည့်လိုစိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းသိမ်း၍ မရနိုင်တော့။သည်ကိစ္စမျိူးဆိုသည်ကလည်း လဘက်ရည်စွဲသလို၊ စီးကရက်စွဲသလိုမျိူးနှင့် ဆင်ဆင်တူ သည်။ ချောင်းကြည့်နေကျ အချိန်တွင် မကြည့်ရလျှင် နေလို့မရတော့။ 

တင်တင်စောသည် အကြောင်းတစ်ခုခုပြကာ ရုံးမှ အသာလစ်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဟိုဟာလုပ် သည်ဟာပြောနှင့် ရုံးမှထွက်ရာတွင် အနည်းငယ် အချိန်ကြာသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူမရုံးမှ ထွက်လာသော အချိန်မှာ ၁၂ နာရီနှင့် မိနစ် လေးဆယ်ပင်ရှိနေလေပြီ။ အငှားကားတစ်စီးဖြင့် အိပ်ခန်းသို့ အမြန်သွားသည်။ 

လမ်းတွင် မီးပွိုင့်မိမှု၊ ကားလမ်းရှုပ်နေမှုတို့ကြောင့် အိမ်သို့ရောက်တော့ ၁၂ နာရီမိနစ် ၅၀ ပင်ရှိနေပြီ။ မြစပယ်တို့စုံတွဲလိုးလို့များ ပြီးကုန်ကြပြီလား။ စပ်ယှက်မှု စခန်းသိမ်းကြလျှင် အပြေးအလွှားပြန်လာရတာ မောကြောဘဲဟု တွေးပူနေမိသေးသည်။ တော်သေးသည်။တစ်ဘက်အိမ်ခန်း၏ အဝင်အထွက် တံခါးသည် အပြင်မှ သော့ခလောက် ဖြင့် ခပ်မထား။ အထဲမှသာ ပိတ်ထားသည်။ အိမ်ထဲတွင် လူရှိနေသေးသည်။ တင်တင်စော သည် မိမိတို့ဘက်ခြမ်းမှ အဝင်အထွက်တံခါးမှ သော့ခလောက်ကို အသံမထွက်အောင် သတိထားဖွင့်ကာ အိမ်ထဲသို့ လှစ်ကနဲဝင်သည်။

အိမ်ထဲသို့ဝင်မိသည်နှင့် တစ်ဘက်ခန်းမှ အသံပလံများကို နား အစွမ်းကိုန်ဖွင့်၍နားထောင်ကြည့်သည်။ သူမမျှော်လင့်ထားသလို ကာမ စပ်ယှက်ရာမှ ပေါ်ထွက်လာသော စကားသံများမကြားရပါ။ တစ်ဘက်ခန်းတွင် ငြိမ်သက်အား ကောင်းနေသည်။ တင်တင်စောလည်း သူမဖောက်ထားသည့် အပေါက်ရှိရာသို့ အမြန်သွား ကာ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲသို့ ချောင်း၍ကြည့်လိုက်သည်။

တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲမှ နှစ်ယောက်အိပ်ခံတင်ကြီးထက်တွင် မြစပယ်ရှိနေသည်။ ကုလားဒိန် မိုက်ကယ်ကမူ မရှိတော့ပါ။ မြစပယ်သည် အဝတ်အစားများ မဝတ်သေးဘဲ ဗလာ ကိုယ်လုံး တီးနှင့် ခံတင်ပေါ် လဲလျောင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ မြစပယ်၏ မျက်နှာပန်းနုရောင်သန်းနေ သည်။ 

ဆူဖြိုးသော ရင်သားကြီးများနှင့် ကားအိသော တင်ပဆုံကြီးများပေါ်တွင် လက်ဝါး ရာများ၊ လက်ချောင်းရာများ မထင်မရှား ကျန်နေသေးသည်။ ပေါင်ဂွကြားမှ စော်ဖုတ်ကြီးက အပြတ်ကို မို့ဖေါင်းကာ စူကြွလို့နေသည်။ မိုက်ကယ်နှင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးပြီးသွား ကြောင်း သိသာထင်ရှားစေသော အမှတ်အသားများပင်တည်း။ မိုက်ကယ်နှင့် လိုးပြီးသွား သော်လည်း အဝတ်အစားတွေမဝတ်သေးဘဲ၊ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ခံတင်ထက်တွင် ဆက်၍ ရှိနေခြင်းမှာ ဘာ့ကြောင့်လဲဟု တင်တင်စော တစ်ယောက် တွေးနေမိသည်။

 ထိုအချိန်တွင် .... ‘‘ဒေါက်...ဒေါက်...’’

ဟော အိမ်ရှေ့ဘက်မှ တံခါးခေါက်သံသဲ့သဲ့ကြားရသည်။ မိမိတို့အခန်းကို မောင်မောင်စိုး တစ်ယောက် လာခေါက်တာများလားဟု တင်တင်စောထင်မိသေးသည်။

 ပြီးမှ မိမိကို ချိန်းဆို ထားသည်က တစ်နာရီခွဲ၊ အခုမှ တစ်နာရီထိုးလုလုသာရှိသေးသောကြောင့် မိမိတို့အခန်းမှ မဖြစ်နိုင်ဟုတွေးလျှက် ဆက်၍ကြည့်နေသည်။သည်တံခါးခေါက်သံကို စောင့်လင့်နေဟန် ရှိသော မြစပယ်သည် ဇိုးဇက်ဆိုထကာ အိပ်ခန်းထဲမှ သုတ်ခနဲပြေးထွက်သည်။အဝတ်အစား ပင် မဝတ်။ ထမီလေးမှ ကောက်ယူ ရင်လျားမသွား။ ကိုယ်လုံးတီးကြီး ထွက်သွားသည်။ 

‘‘တော်တော်ထတဲ့ ကောင်မ။ သူ့မို့ အရှက်မရှိ ဧည့်ခန်းဘက်ကို ကိုယ်လုံးတီးကြီး သွားရဲတယ်’’ 

ဟု တင်တင်စော တစ်ယောက်ရေရွတ်မိသည်။ ထို့နောက် ဝင်လာမည့်သူကို ရင်ခန်စွာ စောင့်ကြည့်သည်။  တံခါးဖွင့်သံခပ်သဲ့သဲ့ကြားရသည်။ ထို့နောက် မြစပယ်၏ ညုတုတု ခရာတာတာ ရယ်မော ပြောဆိုသံ ဆက်ပေါ်လာသည်။

‘‘အိုး...ကြည့်ပါလား...ကဲချင်ပြီ..ခစ်ခစ်ခစ်..အိုး ... ဟင့်’’

မြစပယ်၏ အသံသည် ရုတ်တရက်ပြတ်ကာ ရပ်တန့်သည်။ ဘာဖြစ်သွားတာလဲဟု တင်တင် စော ခေါင်းပင်ထောင်ထသွားသည်။ ပြီးမှ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သဖြင့် အိမ်ထဲသို့ ရောက်လာ သူ ကို တင်တင်စော တစ်ယောက်တွေ့မြင်လိုက်ရတော့သည်။ ထိုသူကား မောင်မောင်စိုးပင် တည်း။ ........ 

‘‘ဒီကောင်လေးက တကယ်ဘဲ။ ဒီဟာမကြီးကို အရင်လိုးပြီးမှ ငါ့ဘက်ကို လာမှာကိုး။ တခြားမိန်းမတစ်ယောက်ကို လိုးပြီးကာစ လီးကြီးနဲ့ ငါဆက်ပြီး အလိုးခံ ရမှာပါလား။ ဒီလိုလုပ်တာတော့ မကောင်းပါဘူး။ သူချိန်းထားတာကို ငါစောင့်မနေဘဲ ပြန်သွားရရင်ကောင်းမလား’’ 

ဟု မိန်းမသားတို့သဘာ၀ မခံချင်၍သာ ထိုသို့တွေးမိခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်းလက်တွေ့မှာတော့ တင်တင်စောမှာ အိမ်ခန်းထဲမှ ထွက်သွားလိုစိတ် စိုးစဉ်းမျှမရှိ။

မောင်မောင်စိုးနှင့် မြစပယ်တို့ ဘယ်လိုတွေ လုပ်ကြမှာလဲဟု ချောင်းကြည့် ချင်သည်။ ပြီးတော့ မောင်မောင်းစိုး မိမိကို လာလိုးတာကိုလည်း အရမ်းကို ခံချင်နေပါသည်။ကိုယ်လုံးတီးရှိနေသော မြစပယ်ကို ပွေ့ဖက်ကာ ပါးစပ်ချင်းတေ့စုပ်ပြီး နမ်းလိုက်သည်ကို တင်တင်စော မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ၏ရင်ကတော့ တဒိန်းဒိန်းခုန်လို့နေပါသည်။ ခဏအကြာတွင် 

‘‘ပြွတ် ပျပ်’’ 

ဟူသော ပါစပ်ချင်းကွာဟသွားသံ ..

 ‘‘ဖျန်း’’ 

ကနဲဖင်ပုတ်လိုက်သံနှင့် မြစပယ်၏

 ‘‘အိုး အား ..အား’’ 

ဟု မြည်တမ်းသံကို ဆက်ကြားရပြန်ရာ တင်တင်စော၏ ရင်ထဲ ကျလိ ကျလိ နှင့်ဖြစ်လာရသည်။

ခဏအကြာတွင် မြစပယ်နှင့် မောင်မောင်စိုးတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ခါးတစ်ယောက်ဖက် ကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာကြသည်ကို တင်တင်စော တွေ့ရလေတော့သည်။မောင်မောင်စိုး သည် ကျောပိုးအိတ်အငယ်စား တစ်ခုကို ဘယ်ဘက်ပခုန်းတွင် သိုင်းလွယ်ထားသည်ကို လည်း တင်တင်စော သတိထားမိသည်။

သည်နေ့ မောင်မောင်စိုးက မြစပယ်ကို ကာမမှု အသစ်အဆန်းတစ်ခုနှင့် မိတ်ဆက်ပေးမည် ဟု ကြိုတင်ပြောပြထားခဲ့သည်။ ဘာလဲဆိုတာကိုတော့ မေးလို့မရ။ယခင်က သူမ မကြုံဖူး သောဖီလင်တစ်မျိူးခံစားစေရမည်ဟုသာ ဆိုထားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် မြစပယ်မှာ မောင်မောင်စိုးနှင့် သိပ်ကို တွေ့ချင်နေသည်။ 

မောင်မောင်စိုးက ဘယ်လိုများ အဆန်းထွင် လာမည်ဆိုခြင်းကို သိပ်သိလိုနေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မိုက်ကယ်နှင့် မြန်မြန်ပြီးအောင် လုပ်ကာ မောင်မောင်စိုးရောက်အလာကို ကြိုလင့်စောင့်စားနေခြင်းဖြစ်သည်။ဘယ်လိုမျိူးလုပ် မည်ကို မခန့်မှန်းနိုင်သော်လည်း မောင်မောင်စိုး လုပ်မည့်အရာမှာ ကာမစည်းစိမ် အရသာ ရှိမှာကိုတော့မြစပယ်သေချာပေါက်သိထားသည်။ 

‘‘အဆန်းလုပ်မယ်ဆို။ ကိုင်း ဘာလုပ်မှာလဲ။ တို့က ဘယ်လိုမျိူး နေပေးရမှာလဲ... လုပ်တော့လေ...’’ 

အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် မြစပယ်က ခရာတာတာ အသံလေးနှင့်ပြောသည်။ ချောင်းကြည့်နေသူ တင်တင်စောမှာလည်း ထိုစကားများကိုကြားရလေရာ ဘယ်လို အဆန်း အပြားတွေများလုပ်ကြဦးမှာလဲဟု စိတ်ဝင်စားမှုဖြင့် ရင်လှိုက်ဖိုလာရတော့သည်။ 

‘‘လုပ်မှာပေါ့ မမရ။ အဝတ်တွေ အရင် ချွတ်ပါရစေဦး’’

မောင်မောင်စိုးက လွယ်ထားသော ကျောပိုးအိတ်ကို ခံတင်ခြေရင်းတွင် အသာတင်ပြီး ပြောသည်။ ထို့နောက် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ခပ်မြန်မြန် ချွတ်သည်။ 

မြစပယ် ရော တင်တင်စောတို့ပါ မောင်မောင်စိုးအဝတ်ချွတ်နေသည်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ချက်ချင်းလိုလိုပင် မောင်မောင်စိုးကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသည်။ လီးကြီးက မတ်တောင်၍ နေသည်။ အမျိူးသမီး နှစ်ယောက်လုံး၏ အကြည့်များသည် မတ်တောင်နေလေသော လီး ကြီးထံသို့ စူးစိုက်ရောက်ရှိကာ ရင်တွေခုန်၊ အသည်းတွေယားလာကြ၏။

‘‘မမ.. ဗိုင်ဘရေတာ..သုံးဖူးသလား’’

သူ့အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီးနောက် မောင်မောင်စိုးသည် ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်ကြီးအတောင်သား နှင့် ခံတင်ပေါ်လှမ်းတက်လာရင်း မေး၏။

‘‘ဟင့်အင်း...မသုံးဖူးဘူး’’

‘‘မြင်ရော မြင်ဖူးလား’’

‘‘မမြင်ဖူးဘူး’’

‘‘ဗိုင်ဘရေတာအကြောင်း ကြားဖူးထားတာကော ရှိလား’’

‘‘အင်း...နည်းနည်းပါးပါးတော့ ကြားဖူးတယ်...မိန်းမတွေ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အရသာ ယူတဲ့ ပစ္စည်းဆိုလားဘဲ’’ 

တင်တင်စောမှာတော့ ‘

‘ဗိုင်ဘရေတာ’’ 

ဆိုသည်မှာ တကယ့်ကို အသစ်အဆန်းဖြစ်နေပါသည်။ ကြားပင်မကြားဖူးပါ။ ဘယ်လို ပစ္စည်းပါလိမ့်ဟု သိလိုစိတ် ပေါ်လာသည်။

‘‘ဒီနေ့..ဗိုင်ဘရေတာနဲ့ မမကို ဖီလင် ရအောင်လိုးပေး မလို့ဗျ’’

‘‘ဟာကွာ...မင်းကတော့ လုပ်ပြန်ပြီ...’’

‘‘ဗိုင်ဘရေတာနဲ့ စောက်ပတ်ထိုးပွတ်တာ နို့တွေအပေါ် ကပ်ပွတ်ပေးတာ ဖင်ထဲထည့်တာ ဘယ်လိုဖီလင်ရတယ်ဆိုတာ ခံစားကြည့်မှ သိမှာနော်။ သိပ်ကိုကောင်းတယ်ဆိုဘဲ...’’

‘‘တော်ပါ..’’

‘‘ဘယ်လိုလဲ ဗိုင်ဘရေတာ သုံးပြီး ဖီလင်ခံကြည့်မလား’’

‘‘မင်းမှာ ပါလာလို့လား’’

‘‘ပါလာတာပေါ့’’

‘‘ပြစမ်းပါဦး’’

‘‘ပြမှာပေါ့ မမရဲ့။ ကဲ ပြောလေ..ဗိုင်ဘရေတာ သုံးကြည့်မလား’’

‘‘ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်’’

‘‘ပြောစမ်းပါဦး မမရ။ သုံးကြည့်ချင်လား’’

‘‘အင်း...စမ်းထည့်မယ်...လုပ်လိုက်လေ..’’

‘‘နေဦး။ မမကို ပိုစိတ်ထလာအောင် အရင်လုပ်ဦးမယ်လေကွာ’’

‘‘အိုကွာ...မင်းကလဲ’’

ထို့နောက်မောင်မောင်စိုးသည် မြစပယ်ကို ပွေ့ဖက် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လေသည်။ သည်တစ်ခါအပွတ်အသတ်များသည်လည်း တမူထူးဆန်းသည်။ သိပ်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း အငမ်းမရ မလုပ်။ 

ညင်ညင်သာသာမှ တကယ့်ကို ညင်ညင်သာသာလေး၊ ဖွဖွလေးကိုင်ကာ ရွရွလေး ပွတ်သည်။ အကိုင်အတွယ် ညင်သာသော်လည်းနှိုးဆွမှုအားကတော့ ပြင်းလှသည်။ မြစပယ်မှာ တွန့်တွန့်ကိုလူးလာရသည်။ ရမက်လှိုင်းတွေထန်ပြီးရင်း ထန်လာရပြီး တအင်း အင်း အသံလေးများမြည်နေသည်။ မောင်မောင်စိုးက သိပ်အချိန်ကြာကြာတော့ နှိုးဆွမနေပါ။

(တင်တင်စောရှိရာဘက်သို့ ဆောင်တော်ကူးရဖို့ကလည်း ရှိသေးသည်။) နှစ်မိနစ်ခန့်သာ ပွတ်သပ်နှိုးဆွပေးပြီးနောက် သူ၏ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ ဗိုင်ဘရေတာကို ထုတ်ယူလိုက်လေ တော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် မြစပယ်မှာ ရမက်ဇောအဟုန် ပြင်းထန်နေလေပြီ။ ချောင်းကြည့် နေသော တင်တင်စောသည် မောင်မောင်စိုးထုတ်ယူလိုက်သော ဗိုင်ဘရေတာကို သေသေချာ ချာကြည့်သည်။ မြစပယ်ကလည်း ရမက်ခိုးပြည့်လျှံနေသော မျက်လုံးများဖြင့် ဗိုင်ဘရေတာ ကို ကြည့်သည်။  ဗိုင်ဘရေတာက အနက်ရောင်ဖြစ်သည်။ လုံးလုံးရှည်ရှည်နှင့်။

ခရမ်းသီးလိုလို၊ လီးတန်ပုံ လိုလို ကျပ်လုံးလောက်တော့ တုတ်မည်။ အဖျားပိုင်းခပ်သွယ်သွယ်ဖြစ်နေသည်။ အရင်းပိုင်း တွင် လက်ကိုင်လိုလို အပိတ်လိုက် အရစ်များပါရှိသော နေရာလေးရှိသည်။ မောငမောင်စိုး က ဓါတ်ခဲထည့်ထားပြီး အသင့်ရှိနေသော ဗိုင်ဘရေတာ၏ခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်ရာ တဒီဒီ အသံသဲ့သဲ့လေးနှင့်အတူ ဗိုင်ဘရေတာက သိမ့်သိမ့်လေး လှုပ်တုန်လို့လာသည်။

‘‘ဒါက လှုပ်အားအနိမ့်ဆုံးလုပ်ထားတာ။ ဗိုင်ဘရေတာကို ပိုတုန်ခါစေချင်ရင် အရှီန်မြှင့်ပေးလို့ရတယ်။ ရော့

...စမ်းသုံးကြည့်’’

ခလုတ်ဖွင့်ထား၍ သိမ့်သိမ့်ငြိမ့်ငြိမ့်လေး တုန်ခါနေသော ဗိုင်ဘရေတာကို မောင်မောင်စိုးက မြစပယ်၏ လက်သို့ထည့်လိုက်သည်။ ညိမ့်ညိမ့်လေးတုန်နေသော ဗိုင်ဘရေတာမှာ အသက် ဝင်နေသလိုလို မြစပယ်ထင်ခဲ့သည်။ 

‘‘ဒါ......ဒါကို ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ.....ဟင်’’

မြစပယ်က မောင်မောင်စိုးကိုမေးသည်။

‘‘နို့သီးတွေကို အသာပွတ်ပေး။ အဲဒီလိုလုပ်နေတုန်း မမစောက်ပတ်ကို ကျွန်တော်ရက်မယ်....ပြီးမှ စောက်ပတ်ထဲဖြစ်ဖြစ် ဖင်ပေါက်ထဲဖြစ်ဖြစ် ဗိုင်ဘရေတာကို ထိုးထည့်ပြီး လိုးပေးမယ်...’’ 

မောင်မောင်စိုးက နည်းပေးလမ်းပြ လုပ်သည်။ မြစပယ်လည်း ဗိုင်ဘရေတာကို ညာလက် ဖြင့် အသာကိုင်ကာ၊ထပ်ဖူးပိုင်းနှင့် မိမိ၏ ဘယ်ဘက်နို့အုံပေါ်မှ နို့သီးခေါင်းကို လှမ်းတို့ ပွတ်ကြည့်လိုက်သည်။ 

ရမက်ဇောပြင်းထန်ချိန်မို့ မြစပယ်၏ နို့သီးခေါင်းတွေ ကော့ထောင် နေသည်။ တင်တင်စောမှာ မြစပယ်၏ အပြုအမူကို အသက်ရှုပင်မေ့ကာ သေသေချာချာကြီး ကြည့်နေမိသည်။နို့သီးထပ်နှင့် ဗိုင်ဘရေတာ စတင်ထိမိသည်နှင့် မြစပယ်တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ရင် သွားသည်။ ပါးစပ်မှလည်း အသံထွက်လာသည်။ 

‘‘အိုး..မားမား...ဟင့်ဟင့်...ယားကျိကျိနဲ့ကွာ။ တစ်မျိူးကြီးပါလား’’

‘‘ဖီလင်ကောင်းတယ်မဟုတ်လား..’’

‘‘အင်း..ကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်...စောက်ပတ်ရက်ပေးမယ်ဆို...ရက်လေကွာ’’

မြစပယ်သည် ဘယ်ညာနို့သီးများကို ဗိုင်ဘရေတာဖြင့် တလှည့်စီ ပွတ်သည်။ သူမသည် နို့သီးဆွဲ၊ နို့စို့အမျိူးစုံခံဖူးသည်။ယခု ဗိုင်ဘရေတာနှင့် ထိုးကပ်၍ ခံစားရသော ဖီလင်က တော့ တစ်မူထူးခြားပါသည်။ မောင်မောင်စိုးကလည်းမြစပယ်၏စောက်ပတ်ကို ကုန်း၍ ရက်ပေးသည်။ လျှာနှင့် ထိုးကလိသလို စောက်စေ့ကိုလည်း မျှင်း၍စုပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ 

မြစပယ်အဖို့ စောက်ပတ်အရက်ခံရတာ၊ စောက်စေ့အစုပ်ခံရတာ၊ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လျှာ ထိုးမွှေပေးတာတွေကလည်း ခံလို့ကောင်း။ နို့သီးများကို ဗိုင်ဘရေတာနှင့် ထိကပ်ပွတ်နေရ တာကလည်း အရသာတွေ့၊ အရမ်းကို ဟော့နေကာ လူးလွန့်လှုပ်ရှားနေသည်။

‘‘အိုး..ဟင့်..ဟင့်...ကောင်းလိုက်တာကွာ...အပီပါဘဲလား..မောင်စိုးရာ.... အို..အို...ရက်ပေး.....အထဲကို ထိုးစမ်းပါ...အား...ယား...ယား...အင့်..ဟင့် ... ဟင့်..’’

စောက်ပတ်ကို ပို၍ ထိထိမိမိရက်ပေး စုပ်ပေးနိုင်စေရန် မြစပယ်က ဖင်ကြီးကို ကော့ပင့်၍ ပေါင်လုံးကြီးများကို အစွမ်းကုန် ကားပေးသည်။

‘‘မမစောက်ဖုတ်က တယ်မွှေးတာပဲကိုး....ကြည့်စမ်း..စောက်စေ့ကလည်း ကော့ထောင်နေလိုက်တာ...မှန်း...အပီစုပ်ပြစ်လိုက်မယ်.. .’’ 

‘‘အားပါးပါး....ရှီး...ရှီး....အိုအို....ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ.. ..မောင်စိုးရာ....ကောင်းလှချည်လားကွာ.......အိုအို..အို...’’ 

တင်တင်စောပင်လျှင် ချောင်းကြည့်ရင်း ရင်တွေ ပန်းတွေ တုန်လာသည်။ စိတ်အရမ်းလှုပ် ရှားလာသည်။ အဖုတ်ဖေါင်းကြွကာ အရည်ရွမှ်းလာသည်။

နို့အုံတွေ တင်းမာကာ နို့သီး ခေါင်းများ တင်းမာကော့ထောင်တက်လာ၏။ မြစပယ်ကလည်း ဖီလင်အရမ်းတက်နေရာ၊ သည်မျှလောက်နှင့် မကျေနပ်နိုင်တော့။ ဗိုင်ဘရေ တာကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ လုပ်ကြည့်ချင်စိတ်များ ထိန်းမရတော့။

‘‘ဟင့်အင့်...ဗိုင်ဘရေတာနဲ့ တို့ကို လိုးပေးတော့ကွာ။ တို့စိတ်တွေ အရမ်းထနေပြီ။ စောက်ပတ်လည်း သိပ်ယားနေပြီ။ မနေနိုင်တော့ဘူး။ လုပ်ပါကွ..’’

‘‘ကောင်းပြီ။ ဖီလင်အပြတ်ယူဖို့သာ ပြင်ပေတော့’’

မောင်မောင်စိုးက မြစပယ်၏ ပေါင်ကြားမျက်နှာခွပြီး ပြော၏။ ပြီးတော့ မြစပယ်၏ လက်ထဲမှ ဗိုင်ဘရေတာကို လှမ်းယူလိုက်သည်။ မြစပယ်သည် ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ကားနိုင်သမျှ ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ 

အဖုတ်ကြီးမှာ မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်း ပြူးပြူးကြီး ပေါ်နေသည်။ စောက်မွှေးများ ရိတ်ထား၍ ပြောင်ရှင်းနေသည်မို့ အဖုတ်ကပို၍ ပြူးနေပါ သည်။ မောင်မောင်စိုးက ဗိုင်ဘရေတာဖြင့် စောက်ပတ်ကို အသာထိုးကာ ပွက်ကလိ ပေးပြန်ရာ မြစပယ် တဟင်းဟင်းဖြစ်လာသည်။

‘‘အိုအို...ဟင့်ဟင့်....လုပ်ကွာ....ထိုးထည့်လိုက်စမ်းပါ.....ပွတ်မနေပ ါနဲ့တော့။ အဖုတ်ထဲ အရမ်းယားနေပါတယ်ဆိုမှ

..ထိုးပါ...တို့အဖုတ်ထဲကို ဗိုင်ဘရေတာကြီး ထိုးသွင်းလိုက်စမ်းပါ....အဟင့်ဟင့်’’

မောင်မောင်စိုးက စောက်ပတ်ကို ဘယ်လက်ဖြင့် အသာဆွဲဖြဲသည်။ စပ်ယှက်ရာ စောက်ခေါင်းပြဲအာလာမှ ညာလက်တွင် ကိုင်ထားသော ဗိုင်ဘရောတာကို အသာတေ့ကာ တအိအိထိုးသွင်းသည်။အရည်တွေစိုနေသော စောက်ပတ်ထဲ ဗိုင်ဘရေတာက တိုးဝင်သည်။ အဝင်ချောသော်လည်း တင်းကြပ်သော ထိတွေ့မှုရှိပြီး မာကြောကြော တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးလည်း ဖြစ်သည်မို့ မြစပယ် အံကြိတ်ကာ စုတ်သပ်ညည်းရသည်။

‘‘အိုး...ကျွတ်..ကျွတ်...ကျွတ်....ဟင်း’’

‘‘နာလို့လား...မမ...’’

‘‘နည်းနည်းအောင့်သွားလို့..ရတယ်...ဖိသာထိုးထည့်ကွာ.....အားပါးပါး...အား .... အမလေးနော်........ဟင့်..ဟင့်....’’

ဗိုင်ဘရေတာက အဆုံးနီးနီးကို စောက်ပတ်ထဲဝင်သည်။ မြစပယ်မှာ ကာမဆိပ် ငယ်ထိပ် ရောက်ကာရှုးသွပ်လုမတတ်ကိုဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်လာသော ဗိုင်ဘရေတာ သည် သိမ့်သိမ့်လေး တုန်ခါနေရာ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ကိုင်တွယ်၍ ဖွဖွလေး လှုပ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ဒါက လီးတိုးဝင်မှုနှင့် မတူသော ထူးခြားလှသည့် ဖီလင် အရသာ ဖြစ်နေသည်။ 

‘‘ဆောင့်လေ.....ဆောင့်စမ်းပါ....ဒီအတိုင်းဘဲ ထိုးသွင်းမထားနဲ့။ ဟင့် ဟင့်.... လုပ်...လေ...........ထိုးဆောင့်ပေးပါရှင့်’’ 

ဖီလင်သိပ်ကောင်းလှသည်မို့ မြစပယ်သည် အာသာငမ်းငမ်းပြောမိသည်။ ဖင်ကြီးကိုလည်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဝေ့ဝိုက်ကာ လှုပ်ရှားပေးသည်။ မောင်မောင်စိုးကလည်း ဗိုင်ဘရေတာကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် ခပ်သွက်သွက် ခပ်မြန်မြန် လုပ်ပေးသည်။ 

‘‘မမ..ဘယ်လိုလဲ....။ ဗိုင်ဘရေတာနဲ့ ထိုးပေးတာ ဖီလင်တစ်မျိူးဆန်းတယ် မဟုတ်လားဗျာ....’’

‘‘အေးကွာ.....ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး။ သိပ်ကောင်းတာဘဲ...လုပ်လေကွာ..... ခပ်မြန်မြန်ထိုးသွင်းပြီး လုပ်ပေးစမ်းပါကွာ...’’

‘‘မမချည်းဘဲ ဖီလင်ယူမနေနဲ့။ ကျွန်တော်ဖီလင်ရအောင်လည်း လုပ်ပေးဦးလေ.......’’

‘‘ဘာလုပ်ပေးရမလဲ...ပြောလေ...ပြော..’’

‘‘လီးစုပ်ပေးပေါ့’’

‘‘ရတယ်......စုပ်ပေးမယ်လေ...လာလေ..’’

မောင်မောင်စိုးက မိမိ၏လီးကို မြစပယ်စုပ်နိုင်ရန် ကိုယ်ကို အနေအထားပြုပြင်ပေးသည်။ မြစပယ်ကလည်း ခေါင်းရှေ့တိုး၍ အငမ်းမရပင် ကြိုလင့်သည်။ လီးကို ပါးစပ်နှင့် ငုံခဲကာ အားရပါးရ စုပ်ပေးသည်။ မောင်မောင်စိုးက မြစပယ်၏ အဖုတ်ကို ဗိုင်ဘရေတာဖြင့် လိုး ဆောင့်ပေးသည်။ ဗိုင်ဘရေတာတုန်ခါအား ပိုမြင့်လာအောင် တစ်ထစ်တင်ပေးသည်။

‘‘ထိုး....ထိုး....ပြင်းပြင်း ထိုးပေးစမ်းပါ’’

လီးစုပ်ပေးရင်း မြစပယ်က ပြောသည်။ ပါးစပ်ထဲတွင် လီးကြီးပြည့်ကြပ်နေသည်မို့ သူမ၏ စကားသံက ပီပီသသမထွက်။ ဒါပေမယ့် မောင်မောင်စိုးကတော့ အမျိူးသမီးဘာလိုချင်မှန်း ဒက်ထိသိသည်။ ထို့ကြောင့် ဗိုင်ဘရေတာကို ခပ်မြန်မြန် ခပ်သွက်သွက် ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် ဆောင့်လုပ်ပေးသည်။စောက်စေ့ကို တုန်ခါနေသော ဗိုင်ဘရေတာနှင့် ကျကျနန ထိမိအောင် ဖိကပ်ပွတ်ဆွဲပေးသည်။ မြစပယ်မနေနိုင်တော့။ တအီးအီး တအားအား နှင့် ဆက်တိုက်ကို သုံးကြိမ်ပြီးသွားသည်။ မြစပယ် ထိုသို့ပြီးသွားချိန်တွင် မောင်မောင်စိုးကလည်း သုတ်ရည် များ လွတှ်ထုတ်ပေးလိုက်လေတော့သည်။ 

‘‘လာလေ..မမကော...စောက်ပတ်တွေ ဘာတွေ မဆေးတော့ဘူးလား’’ ခုတင်အောက်ရောက်တော့ မြစပယ်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြော၏။

‘‘မင်းအရင်သွားပါ။ တို့ကနောက်မှ......’’ 

‘‘လာစမ်းပါ မမရာ။ အတူတူဆေးကြတာပေါ့..လာပါ...’’

မောင်မောင်စိုးခေါ်၍ မြစပယ်လည်း ရေချိူးခန်းဆီ အတူလိုက်သွားရလေသည်။ တစ်ဘက် ခန်းမှ တင်တင်စောမှာတော့ စိတ်မရိုးမရွနှင့် ဖြစ်ကာ ကျန်နေခဲ့လေသည်။ မိမိထံမလာခင် မြစပယ်ကို အရင်တွေ့ခဲ့မှုကိုလည်းမခံချင်သလိုလိုဖြစ်နေသည်။ သိပ်မကြာပါ။ မောင်မောင် စိုးနှင့်မြစပယ်တို့ ရေချိူးခန်းမှထွက်ကာ အိမ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ 

မောင်မောင်စိုးက ဗိုင်ဘရေတာကို သိမ်းသည်။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစားများကို ဝတ်သည်။ ထို့နောက် မောင်မောင်စိုးက မြစပယ်ကို နှုတ်ဆက်အနမ်း တစ်ချက်စုပ်နမ်းပြီး ထွက်သွား သည်။မိမိအခန်းဘက် ချက်ချင်းကူးလာမည်လား။ ဒါဆို မြစပယ် ရိပ်မိသွားလျှင် အခက်ဘဲဟု တင်တင်စောတွေးနေမိသေးသည်။

ဒါပေမယ့် မောင်မောင်စိုးက သည်လိုတော့ မလုပ်ပါ။ လမ်းထိပ်က လက်ဘက်ရည်ဆိုင်တွင် ခပ်လျှိူလျှိူလေးဝင်ထိုင်ကာ လက်ဘက်ရည်သောက်၍ မြစပယ်ထွက်သွားသည်အထိ စောင့် သည်။ မြစပယ်ထွက်သွားတော့မှ လမ်းထဲပြန်ဝင်ကာ တင်တင်စောထံသို့ လာလေသည်။

........................................................................................................................

တင်တင်စောအဖို့ သူမဘ၀ တစ်သက်တာတွင် စိတ်အလှုပ်ရှားဆုံး စောင့်ဆိုင်းရသည့် အချိန်ကာလဟု ဆိုရပေလိမ့်မည်။ ရင်လည်းမောရသည်။ နှလုံးလည်း ပိုခုန်သည်။ သွေးခုန် နှုန်းလည်း ပိုမြန်လာသည်။ 

တကိုယ်လုံးလည်း ပူသလိုလို အေးသလိုလိုဖြစ်လိုက်နှင့်။ မောင်မောင်စိုးနှင့် မတွေ့ရသေးမီကပင် တင်တင်စောတစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ဖိုမှုကို ခံစားနေရသည်။မောင်မောင်စိုးရောက်လာ၍ ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်စွာ စပ်ယှက်လျှင်တော့ တွေးကြည့်ရုံနှင့်ပင် တင်တင်စော စောက်ပတ်ထဲက အရည်ကြည်လေးများ စိုလာတော့သည်။ ဟော ......

‘‘ဒေါက်.....ဒေါက်.....ဒေါက်......’’ 

တံခါးခေါက်သံက ခပ်သဲ့သဲ့။ သူမကို လိုးမည့်ယောက်ျား ရောက်ရှိလို့လာပါပြီ။ သည်တစ် ခါတွင်တော့ ဟိုဖက်အိပ်ခန်းကို လာခေါက်ခြင်းနှင့် မရောထွေးနိုင်တော့။ သူမထံသို့ ဆိုက် ဆိုက်မြိုက်မြိုက် လာရောက်တာ သိပ်ကိုသေချာနေသည်။ သည်တံခါးခေါက်သံကို ရင်ဖိုစိတ် ဖြင့် စောင့်လင့်နေသော တင်တင်စော အိပ်ခန်းထဲရှိ ခံတင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေရာမှ ငေါက်ကနဲ ထကာ အိမ်ရှေ့ ခန်းဘက်ဆီသို့ ခပ်သုတ်သုတ် မပြေးရုံတမယ် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ 

စောစောတစ်ခေါက်တုန်းက တစ်ဘက်ခန်းမှ မြစပယ် သည်လိုလျှောက်လှမ်းထွက်သွားမှုကို ကိုယ်ချင်းစာကာ နားလည်မိသည်။ မြစပယ်လည်း ယခု မိမိလိုခံစားလှုပ်ရှားမှုမျိူး ထပ်တူ ရှိပေလိမ့်မည်။ တင်တင်စောသည် အိမ်ခန်းတံခါးကို အမြန်ပင် ဖွင့်လိုက်သည်။ တံခါးဝတွင် မားမားကြီးရပ်နေသူက မောင်မောင်စိုး။

‘‘မမက အစောကြီးကတည်းက ရောက်နေတာကိုး။ အခုမှ တစ်နာရီနဲ့ မိနစ် နှစ်ဆယ်ဘဲ ရှိသေးတယ်....’’ 

မောင်မောင်စိုးက လက်ပတ်နာရီကိုကြည့်ပြီးပြောရင်း အိမ်ထဲသို့လှမ်းဝင်သည်။ တင်တင်စော လည်း တံခါးကို အမြန်ပင်ပိတ်ကာ ချက်ထိုးချလိုက်သည်။ မောင်မောင်စိုးကို မကြည့်ရဲ။ ခေါင်းငုံ့ထားသည်။ တကိုယ်လုံးလည်း ဆတ်ဆတ်တုန်၍ နေသည်။ ရည်းစားနှင့် ပထမဆုံး ချိန်းတွေ့သည့် ကောင်မလေးလို စိတ်လှုပ်ရှားခံစားမှုမျိူး ဖြစ်ပေါ်၍ နေသည်။ 

မောင်မောင်စိုး က ရှက်ကြောက်၊ စိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုကာ၊ မျက်နှာကြီးနီရဲ၊ တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန် လျှက်ရှိနေသော တင်တင်စောကို အားရကျေနပ်စွာ ကြည့်သည်။ သူသည် မိန်းမတွေ အများ ကြီးချခဲ့ဖူးပေါင်းများလှပြီ။ သို့သော် သည်လို စိတ်လှုပ်ရှား အရှက်ပိုကာ ရမက်လည်း ထန် နေသော အမူအယာအသွင်အပြင်နှင့် မိန်းမကိုတော့ ပထမဆုံးမြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ 

ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေကြသည်။ နှစ်ယောက်လုံးမည်သူမျှ မလှုပ်ရှား။ ငြိမ်သက်နေ ကြသည်။ လူတွေက ငြိမ်နေသော်လည်း စိတ်တွေကတော့ နိုးကြွလှုပ်ရှားနေကြသည်။တစ် ယောက်၏ ရင်ခုန်သံကို တစ်ယောက်ကကြားနေရသည်။ တစ်ယောက်၏ အသက်ရှုသံပြင်း ပြင်းကိုလည်း ကျန်တစ်ယောက်က သိရှိနေသည်။ တင်တင်စောက

ခေါင်းကြီးငုံ့ထားသည်။ မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော တကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျူံးကာ စူးရဲပိုင်နိုင်စွာ ကြည့်နေ သည်။  ရုတ်တရက် မောင်မောင်စိုးက စတင်လှုပ်ရှားသည်။ ပခုံးတွင်လွယ်ထားသော ကျောပိုးအိတ် ကို အနီးရှိ ထိုင်ခုံတစ်ခုပေါ်ပစ်တင်သည်။ ပြီးတော့ တင်တင်စောကို ဆတ်ကနဲ သိုင်း ဖက်သည်။ 

ညာလက်က ခါးကိုဖက်ကာ ဘယ်လက်က လက်ပြင်တစ်ဝိုက် ဖိဆွဲလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ရင်ချင်းအပ်မိသည်။ တင်တင်စော၏ ရင်သားဆိုင်ကြီးများကမောင်မောင်စိုး၏ ရင်ဘတ်နှင့် အိကနဲနေအောင် ထိကပ်မိသည်။ ဆွဲပွေ့ပြီးသည်နှင့် မောင်မောင်စိုးက တင် တင်စော၏ နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲသည်။ တင်တင်စောမှာ မျက်နှာလေး ခပ်မော့မော့ ဖြစ်နေရာ စုပ်နမ်းဖို့ အလွန့်ကို လွယ်ကူ အဆင်ပြေသွားသည်။ စုပ်နမ်းမှုသည် ရမက်ပြင်းသည်။ ကြမ်းတမ်းသည်။ တပြွတ်ပြွတ် အသံများပင်မြည်သည်။

တင်တင်စော မျက်လုံးတွေ အလို လိုမှေးစင်းသွားသည်။ သူမ၏ကိုယ်သည်လည်း မောင်မောင်စိုး၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ခွေခွေ ပျော့ပျော့ဖြစ်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းသားများကို အားရပါးရ ငုံခဲပြီးနောက် မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော၏နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားသို့ လျှာထိုးသွင်းသည်။ 

လျှာသည် စေ့နေသော တင်တင်စော၏ ရှေ့သွားများကို အရင်ထိမိသည်။ တစ်စုံတစ်ရာသော စေ့စော်မှုတစ်ခုက စေခိုင်းသည့်အလား တင်တင်စော၏ စေ့နေသောသွားများ အလိုလိုပင် ဟလာသည်။ထိုအခါ လျှာက သူမပါးစပ်ထဲသို့ တိုးဝင်သွားသည်။ မောင်မောင်စိုးမှာ သည်လို စုပ်နမ်းမှု မျိူးတွင် ကျွမ်းကျင်နေရာ တင်တင်စောတစ်ယောက် ရင်လှိုက်ဖိုမောသွားအောင်ပင် ဖန်တီး လိုက်နိုင်သည်။ 

မောင်မောင်စိုးသည် လျှာကိုလှည့်ပတ်ကာ တင်တင်စော၏ သွားဖုံးများ အာခေါင် စသည်တို့ ကို တို့ရက်ပေးသည်။ ထို့နောက် လျှာကို တောင့်တောင့်ဖြစ်နေအောင်လုပ်ကာ တင်တင်စော ၏ ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းပြန်ထုတ် လှုပ်ရှားပေးနေသည်။

တင်တင်စောက နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ကို စူတူတူလေးလုပ်ထားရာ လျှာက ထိုနှုတ်ခမ်းသားများကို အပြန်အလှန် ထိတွေ့ ပွတ် တိုက်ကာ တိုးဝင်ပြန်ထွက်နေသည်။ တင်တင်စော၏ ပါးစပ်ကို လျှာနှင့်ထိုးကာ လိုးပေးနေ သည့် လှုပ်ရှားလုပ်ဆောင်မှုမျိူးဖြစ်သည်။

‘‘အင်..ဟင်ဟင်း ... အင်းး...’’

တင်တင်စော၏ ပါးစပ်မှ ညည်းသံလေးများ မပီမသ ထွက်သည်။ တကိုယ်လုံး ကြက်သီး ထသည်။စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် သူမ၏ ပါးစပ်လည်း လှုပ်ရှားသွားရာ မရည်ရွယ်ပါဘဲနှင့် မောင်မောင်စိုး၏ လျှာကို သွားနှင့် ကိုက်မိသလို ဖြစ်သွားသည်။

‘‘အား’’

ကိုက်မိမှုကြောင့် အတော်နာနာကျင်ကျင် ဖြစ်သွားသည်မို့ မောင်မောင်စိုး တစ်ချက်အော်ကာ ပါးစပ်ချင်း စုပ်နမ်းနေရာမှ ခွာ၍ နောက်ဆီသို့ ရို့သွားသည်။

သို့သော် မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော၏ ခေါင်းနောက်ဘက်ကို ညာလက်ဖြင့် မိမိရရ ကိုင်ကာ ဆွဲထိန်းပြီး ပါးစပ်ချင်း ဖိကပ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အာသာပြင်းပြင်း စုပ်နမ်း လိုက်ပြန်သည်။ တင်တင်စော၏ လျှာသည်လည်း အလိုလိုပင် တုံ့ပြန်လှုပ်ရှားလေသည်။ ထိုအခါ လျှာချင်း ထိမိပွတ်မိကြသည်။ ထိုထိတွေ့မှုသည် တင်တင်စောကို အသည်းတအေး အေးဖြစ်စေသည်။ 

တင်တင်စောက မိမိလျှာကို မောင်မောင်စိုးပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါ မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော၏လျှာကို ဆီး၍ ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ပေးသည်။ စုပ်အား ပြင်းလှရာ တင်တင်စော၏လျှာမှာ အစွမ်းကုန် ဆန့်တက်သည်။ တကိုယ်လုံးလည်း ဆတ် ဆတ်ခါ တုန်သွားသည်။

တင်တင်စော တအင်းအင်းညည်းရသည်။ မောင်မောင်စိုးက ဆံပင်တအားဆွဲကာ အပြတ်လှန် ထား၍ သူမ၏ခေါင်းက အစွမ်းကုန် နောက်လှန်ကာ မော့နေသည်။လည်ပင်းပင် နာသလို လို ဖြစ်လာသည်။ သို့သော် တင်တင်စောသည် မောင်မောင်စိုး၏ ကြမ်းတမ်းသော ထိုအပြု မူကို ငြင်းဆန်ကန့်ကွက်ခြင်း မလုပ်မိ။

မောင်မောင်စိုး၏ ဘယ်လက်က တင်တင်စော ဝတ်ထားသော ထမီအထက်ဆင်စကို ဆုတ်ကနဲပင် ဆွဲဖြုတ်သည်။ သည်အလုပ်မျိူးလုပ်နေ ကြမို့ လှုပ်ရှားမှုမြန်ဆန်သေသပ်သည်။ တင်တင်စော ဘာဖြစ်သွားမှန်း မသိမီမှာပင် ထမီ အထက်ဆင်စ ပြုတ်သည်။ ထို့ပြင်ထမီသည်လည်း ပြေလျှော့ကာ အောက်သို့ကျွတ်သည်။ အစုပ်အနမ်းလုပ်နေရသောကြောင့် တင်တင်စောမှာ ပြေလျော့သွားသော ထမီကို လိုက်ဆွဲဖို့ ပင်မလုပ်နိုင်။

‘‘တောက်... မမ ဖင်ကြီးက တင်းရင်းနေတာဘဲ။ ဆုံကလည်း တော်တော်ထွားတယ်နော်။

 ဒီလို ဆုံကောင်း ကောင်းမျိူးမှ ဆော်လို့ကောင်းတာဗျ’’

မောင်မောင်စိုး ပါးစပ်ချင်းတေ့ကပ်ထားသည်ကို အသာခွာရင်း အံကြိတ်ကာပြောသည်။ ရင့် သီးသော ထိုစကားအသုံးအနှုန်းများသည် တင်တင်စောကို ပိုစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ ပြောရင်း နှင့် ဖင်သားကြီးကိုလည်း ပို၍ တင်းတင်းဖျစ်ညှစ်ပြီး ဆိတ်၍ပင်ဆွဲလိုက်ရာ တင်တင်စော ပါးစပ်မှ 

‘‘အိုး.......’’ 

ဟု အသံလေးပင် ထွက်သွားရလေသည်။ ထို့နောက် မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော ဝတ်ထားသော အပေါ်အိမ်းကျီ၏ ရင်ဘတ် ကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်သည်။

‘‘အိုကွာ....မလုပ်နဲ့...ဟင့်အင်း...ကြည့်ပါလား’’

တင်တင်စောမှာ အနေရခက် မျက်နှာပူသောကြောင့် နှုတ်မှ ကန့်ကွက်စကားတွေ တတွက် တွတ်ပြောနေသည်။ တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်က မိမိ၏အဝတ်အစားများကို ချွတ်နေသော ကြောင့် အလိုလိုငြင်းဆန်စကားများကို ဆိုခြင်းဖြစ်သည်။ ရမက်များ လွမှ်းမိုးအုပ်ဆိုင်းထား သော သူမ၏စိတ်ကတော့ ထိုသို့ အချွတ်အခွာခံရသည်ကို ကျေနပ်သဘောကျနေသည်။ ထို့ကြောင့် ပါးစပ်ကသာ ငြင်းပယ်စကားများပြောနေသည်။ 

လူကတော့ အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်ခြင်းမပြု။ ငြိမ်၍ပင်နေမိသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ကြယ်သီးအားလုံးပြုတ်သွားကာ ရင်ဘတ်ဖွင့်ဟသွားသည်။ ဘရာစီယာသာ စည်းနှောင်ထားသည်မို့ ရင်ညွနှ့်နှင့် ဝမ်းဗိုက်သား ခါးသားတွေ အဖွေးသားပေါ်လာသည်။ မို့ဝန်းသော ရင်နှစ်မွှာကတော့ ဘရာစီယာ ရင်ပုံ နှစ်ခုကာဖုံးထားသောကြောင့် ပေါ်မလာသေးပါ။

ရင်သားနှစ်ခုအကြား အညှာနေရာလေးက တော့ ဘရာစီယာရင်ပုံနှစ်ခုအလယ်တွင် မပြူတပြူဖြစ်နေလေ၏။မောင်မောင်စိုးက တဆက်တည်းဆိုသလိုပင် တင်တင်စောစည်းနှောင်ထားသော ရင်စီး ဘရာ စီယာ၏နောက်ကျောချိတ်ကို လှမ်းဖြုတ်သည်။ 

ဘရာစီယာနောက်ကျောချိတ် အလွယ်တကူ ဖြုတ်နိုင်စေရန် တင်တင်စောက ရင်ကိုပင် ခပ်ကော့ကော့ လုပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ ဘရာစီ ယာ နောက်ကျောချိတ် ပြုတ်သွားသည်။ခပ်တင်းတင်း စည်းနှောင်ထားသော ဘရာစီယာ လျှော့ရဲသွားသည်။ မောင်မောင်စိုးက ဘရာစီယာ ရင်ပုံများကို တင်တင်စော၏ လည့်ပင်းနား သို့ရောက်သွားအောင် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင လှန်တင်လိုက်သည်။

‘‘အို..ကြည့်ပါလား...တကယ်ကဲတယ်။ ဒီမှာ ရင်ဘတ် အကုန်ပေါ်ကုန်ပြီ’’

တင်တင်စောက အသံတုန်တုန်လေးနှင့် ခပ်သဲ့သဲ့ပြောသည်။ မောင်မောင်စိုးကိုလည်း ရှက် မျက်လုံးလေးဖြင့် တစ်ချက်ဝင့်ကာကြည့်သည်။ မောင်မောင်စိုးက ဘရာစီယာရင်ပုံများလှန် တင်ဖယ်ရှားပစ်လိုက်၍ အထင်းသားပေါ်လာသော ထွားကြိုင်းမို့ဝန်း ဆူဖြိုးသော နို့အုံကြီး နှစ်လုံးကို အားရပါးရပင် စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။  

‘‘မမ နို့ကြီးတွေကလည်း ရှယ်ဘဲဗျာ။ တော်တော်ထွားတယ်။ စူပြီးမို့တက်နေတာဘဲ။ ကိုင်ကြည့်မယ်နော်’’

 ပါးစပ်ကလည်းပြော လက်နှစ်ဘက်ကိုလည်း ဆန့်ထုတ်ကာ တင်တင်စော နို့အုံနှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင်ဆုပ်နယ်သည်။

‘‘အိုး.....ဟင့်......ဟင့်’’

သူမ၏နို့တွေသည် မောင်မောင်စိုးအတွက် အစိမ်းမဟုတ်ပါ။ မောင်မောင်စိုး ကိုင်တွယ်ဖူး သော နို့တွေဖြစ်သည်။ သို့သော် ယခုလိုတော့ နို့အုံကြီးနှစ်ခုလုံး အဖွေးသားပေါ်အောင် ကိုင်တွယ်ခြင်းတော့ မဟုတ်ခဲ့ပါ။မောင်မောင်စိုးအဖို့ ကိုင်တွယ် ဆုပ်နယ်ရတာ ပို၍ပင် စီးပိုင်အရသာတွေ့သလို နို့အကိုင်ခံရသော တင်တင်စောအဖို့လည်း ယခင်ကထက် ပို၍ ဖီလင်တက် သာယာမိသည်။ 

မောင်မောင်စိုးကတော့ တကယ့်လူပင်။ တင်တင်စော၏ နို့အုံ နှစ်လုံးကို အားမနာတမ်းပင် စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ်နေသည်။ နိုအုံသားကြီးများကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နယ်ယုံသာမက နို့အုံသားအောက်ဘက်မှ လက်နှင့်မ၍ အအိ အတင်း အပျော့အတွဲတို့ ကို အလေးချိန်ဆသလို ကိုင်၍ကြည့်သေးသည်။

နို့သီးများကိုလည်း လက်ညိုးထိပ်ဖြင့် ဖိထောက်ကုတ်ပွတ်လိုက်သေးသည်။ တင်တင်စော၏နို့ကြီးသည် ကြီးထွား၍ လုံးဝန်းသည်။ သိပ်တွဲအိမနေ။ နည်းနည်းတော့ ပျော့၍နေသည်။မြစပယ်လောက်တော့ တင်းတင်းရင်းရင်း မရှိ။ ဒီမိန်းမနို့တွေကို သူ့လင်က အပီဆွဲထားလို့ နည်းနည်းတောင် ပျော့ကျနေပြီဟု မောင် မောင်စိုး၏ စိတ်ထဲတွင် တွေးမိလိုက်သည်။ 

ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်နေသော်လည်း နို့အုံသားများက ကြီးကာ မို့ဝန်းနေသောကြောင့် ဆုပ်ကိုင်ရ၊ ဆွဲရတာတော့ ကောင်းပါသည်။ နို့သီးခေါင်းက လည်း သိပ်လည်းမရှည် တိုစိစိ စူတူတူမျိူးလည်းမဟုတ်။ အနေတော် မတိုမရှည်ဖြစ်ကာ တင်းမာကော့ကောက်ကာ ချွန်နေသည်။ မောင်မောင်စိုးက ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းကို အသာပါးစပ်ဖြင့် ကုန်း၍စို့ပေးသည်။ 

ဘယ်ဘက်နို့သီးကို စုပ်ပေးချိန်တွင် ညာဘက် နို့သီး ကိုလည်း ခပ်နာနာလေး ညှစ်ပေးသည်။ လင်တော်မောင်က မကြာခဏ နို့ကိုင် နို့ဆွဲ လုပ် တတ်သောကြောင့် တင်တင်စောမှာ နို့ဆွဲခံရတာကို အလွန်ပင်သဘောကျ ဖီလင်ယူတတ်နေ သည်။ယခု မောင်မောင်စိုးက ကျွမ်းကျင်စွာ စို့ပေး ဖျစ်ညှစ်ပေးလာတော့ တင်တင်စော တစ်ယောက် အထူးပင် သဘောကျသွားသည်။ အကြိုက်တွေ့သွားသည်။

‘‘စို့ပေးစမ်းပါကွာ..တို့နို့သီးတွေကို အပီစို့ပေးစမ်းပါ။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလည်း ဆွဲညှစ်ပေး...လုပ်လေ....စို့စမ်းပါ။ ဆွဲညှစ်စမ်းပါ..ဟင့်ဟင့်’’ 

နို့စို့၊ နို့သီးညှစ်ခံရတာ ဖီလင်ရှိလွန်းသောကြောင့် တင်တင်စောက ပါးစပ်မှ ဖွင့်ဟကာ ထုတ်ပြောလိုက်မိလေသည်။ လူသူကင်းရှင်းသော နေရာတွင် နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ် လပ်လပ်ရှိနေသောကြောင့် တင်တင်စောမှာ အတော်လေးရဲတင်းနေသည်။ထိုသို့ ပွင့်အံ ပြောဆိုလာခြင်းသည် တင်တင်စောတစ်ယောက် မည်မျှ ရမက်ထန်ကာ တဏှာဇောတွေ ပြင်းပြနေကြောင်း ပြသခြင်းမို့ မောင်မောင်စိုးလည်း အားရကျေနပ်သွားသည်။ 

အမျိူးသမီး ၏ နို့သီးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစို့သည်။ ဘယ်နို့သီးတစ်လှည့် ၊ ညာဘက်တစ်လှည့် ပြောင်း၍စို့ပေးသည်။နို့သီးတစ်ခုကို စို့ပေးနေချိန်တွင် ကျန်နို့သီးများကို ခပ်နာနာ ဖျစ် ညှစ်ဆွဲသည်။ နို့သီးများကို စို့ရုံသာမက နို့အုံသားကြီးကိုပါ ပါးစပ်ဟ၍ အားရပါးရ ငုံခဲလိုက်လေသေးသည်။ 

နို့အုံသားများက ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်ရာ ငုံခဲရသည်မှာ အမှည့် လွန်စပြုသော ပန်းသီးကို ကိုက်ရသည့်နှယ် အိတွဲတွဲနှင့် အရသာတစ်မျိူး ခံစားရသည်။ တင်တင်စောမှာ ခေါင်းတယမ်းယမ်း၊ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနှင့် လူးကာ ကော့ကာ ဖြစ် နေသည်။ တစ်ချိန်တွင် မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော၏ ညာဘက်နို့သီးကို သွားဖြင့် ကိုက်ချလိုက်သည်။ 

‘‘အား...နာတယ်ကွ...မကိုက်နဲ့လေ’’

ဖီလင်ယူကာ အရသာခံနေသော တင်တင်စော ဆက်ကနဲတွန့်သွား၍ အော်ဟစ်သံကလည်း ပေါ်လာသည်။ နို့စို့ပေးနေသော မောင်မောင်စိုး၏ ခေါင်းကိုလည်း ဆက်ကနဲ တွန်းဖယ် ပစ်သည်။ မောင်မောင်စိုး၏ ခေါင်းနောက်လန်ကာ ပါးစပ်ထဲမှ နို့သီးခေါင်း ကျွတ်ထွက် သည်။ သူကိုက်လိုက်သော နို့သီးခေါင်းလေးမှာ နီရဲကာ ဆတ်ဆတ်ပင် တုန်ခါ၍ ကော့ ထောင်ချွန်တက်နေသည်။ 

‘‘ဆောရီးဗျာ..နို့စို့ပေးရင်း မရိုးမရွဖြစ်လာလို့ ကိုက်လိုက်မိတာပါ... နာသွားလား’’

‘‘အိုး...နို့သီးကို သွားနဲ့ကိုက်တဲ့ဟာဘဲ....နာတာပေါ့ကွ’’

မောင်မောင်စိုးက ကြယ်သီးများပြုတ်နေပြီးဖြစ်သော တင်တင်စော၏ အိမ်းကျီကို အသာ ဖယ်ခွာပစ်လိုက်သည်။ ချိတ်ပြုတ်နေသော ဘရာစီယာကိုလည်း အသာဖယ်ရှားသည်။ တင် တင်စောသည် ထိုသို့ပြုမူမှုများကို ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ငြင်းဆန်ခြင်းမပြုဘဲ လိုးလား သဘောကျစွာ ခံနေသည်။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်က အဝတ်အစားများ ဆွဲဖယ်ခွာပေးမှု သည် တစ်မျိူးတစ်ဖုံ စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းသည်ကိုလည်း လက်တွေ့ပင် သိရှိခံစားရ လေသည်။

မောင်မောင်စိုးက အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါ ချန်မထား။ ပေါင်လုံးကြီးများ တလျှောက် ဆွဲချကာ ချွတ်ပစ်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်သောအခါ မောင်မောင် စိုးသည် တင်တင်စော၏ ခြေရင်းတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ လက်များကို ဆန့်တန်း၍ ဘောင်းဘီခါးစည်းမျှော့ကြိုးကို တစ်ဘက်တစ်ချက်ကိုင်၍

အောက်သို့ဆွဲချခြင်းဖြစ်သည်။ သိပ်မြန်မြန်ကြီးလည်းဆွဲမချ။ အသာအယာဆွဲချခြင်းဖြစ်ရာ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးသည် လိပ်၍ တုတ်ဖြိုးသော ပေါင်လုံးကြီးများအတိုင်း အောက်ဘက်ဆီ တဖြည်းဖြည်းချင်း လျှော ကျသည်။

ခြေကျင်းဝတ်များသို့ရောက်သောအခါ တင်တင်စောက ခြေထောက်တစ်ခုချင်းစီ အသာမြောက်ကြွကာ အောက်ခံဘောင်းဘီ ကျွတ်ထွက်သွားစေရန် ကူညီ၍ပင် ပေးလိုက်လေ သေးသည်။ ယခုအခါတွင် တင်တင်စော ရမက်အဟုန်ပြင်းထန်ကာ သူမ၏ တကိုယ်လုံး ကာမအဆိပ်တွေတက်နေရာ အရှက်အကြောက်တွေ ကင်းမဲ့လျှက် အထူးပင် ရဲတင်းနေ သည်။ 

ခါတိုင်း ထိန်းသိမ်းခဲ့သော သိက္ခာ တွေလည်း ဘယ်ရောက်မှန်းမသိနိုင်တော့ပါ။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေး ချွတ်ပစ်ပြီးနောက် မောင်မောင်စိုးသည် ဒူးထောက်နေရာမှ ခေါင်းမော့ကာ တင်တင်စောကို ကြည့်သည်။ ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ရ သည်။ စောက်မွှေးများ အုပ်သလိုဖြစ်နေသည်မို့ အကုန်အစင်မမြင်ရ။ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူများ၏ အပြင်ဖက်ခြမ်းသာ ထင်ရှားစွာမြင်နိုင်သည်။ 

အဖုတ်အထက်ပိုင်းနှင့် အလည် ခေါင်အကွဲကြောင်းမှာမူ စောက်မွှေးတို့ ယှက်ဖြာဖုံးကာထားသောကြောင့် မပေါ့်တပေါ် ဖြစ်နေသည်။ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို စေ့၍ ရပ်နေသောကြောင့်လည်း အဖုတ်သည် ပေါင်ကြားတွင် ညပ်သလိုဖြစ်လျှက် ပေါ်သင့်သလောက် မပေါ်ပေ။

ရှပ်ဟိုက်သော ဝမ်းပျဉ်း သား အိအိထွေးထွေးများ၊ မို့ဝန်းလေသော နို့အုံသားကြီးနှစ်ခုတို့ကို ဆက်မြင်ရသည်။ အောက်မှ အပေါ်သို့ ပင့်ကြည့်သောကြောင့် နို့အုံသား အောက်ဘက်ပိုင်းကို ပိုပီပြင်စွာ မြင်ရပေရာ တင်တင်စော၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ကျွဲကောသီးအလတ်စား တစ်လုံး ထက်ပိုင်း ဝက်ကာ ကပ်ချိတ်ထားသည့်အသွင်မျိူး တွေ့နေရသည်။

‘‘ဘယ်လိုလဲကွ..လူကိုကြည့်ရုံဘဲ ကြည့်နေမှာလား’’

မိမိကို မော့၍ကြည့်နေသော မောင်မောင်စိုးကို တင်တင်စောက စိတ်မရှည်သလို ပြောသည်။

‘‘မမက တော်တော်တောင့်တာကိုးဗျ။ တုံးလုံးချွတ်ကြည့်မှ ပိုပီပြင်လာတယ်။ ဒါကြောင့် အားရအောင် ကြည့်နေမိတာပါ’’

‘‘အိုး..တော်ပါ...’’

‘‘ဒါပေမယ့် မမ စောက်မွှေးတွေက တော်တော်ရှည်တယ်။ စောက်ပတ်ကို ကောင်းကောင်း မမြင်နိုင်ဘူး။ စောက်မွှေးတွေ

ရိတ်လိုက်ရရင် ကောင်းမယ်ထင်တယ်... ရိတ်မလား....’’

‘‘ဟာ...မရိတ်ဘူး။ ... မလုပ်နဲ့’’

တင်တင်စောသည် ယခုပင် စောက်မွှေးအရိတ်ခံရတော့မည့်အလား စောက်ဖုတ်ကို လက်ဝါး နှင့် ဖုံးကာပစ်လိုက်ရင်းပြောသည်။ တင်တင်စောသည် စောက်မွှေးတစ်ခါမှ မရိတ်ဖူးပါ။ ယခု စောက်မွှေးရိတ်လျှင် လင်တော်မောင်တွေ့မြင်ပါက၊ ဖြေရှင်းရခက်နေပေလိမ့်မည်။

‘‘ဘာဖြစ်လို့လဲ မမရာ။ စောက်မွှေးရိတ်လိုက်ရင် စောက်ပတ်လေး ပြောင်ရှင်းသွားပြီး ပိုလှလာမှာပေါ့..’’

‘‘ဟာကွာ...မရိတ်ချင်ဘူး’’

ဒါကိုတော့ တင်တင်စောအပြတ်ငြင်းသည်။

‘‘ဒါဆို ပေါင်ကြီးတွေ ကားလိုက်လေ...ပေါင်စေ့ထားတော့ အဖုတ်က ပေါင်ကြား ညှပ်နေတယ်..’’

‘‘မင်းကလဲ ... တကယ်ဘဲ...’’

ထိုသို့ပြောသော်လည်း ပေါင်ကြီးတွေကိုတော့ ကား၍ ပေးလိုက်သည်။ ပေါင်ကားသွား တော့ အဖုတ်က အနည်းငယ် ပေါ်ပေါ်လွင်လွင်ဖြစ်လာသည်။ မောင်မောင်စိုးက တင်တင် စော၏ ပေါင်ကြီးများကို ဘယ်ညာ လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ခြေသလုံးမှ ပေါင်ရင်းအထိ အသာ ပွတ်သပ်သည်။ ပေါင်ရင်းနားကို ဖျစ်ညှစ်ကာ ဟိုပွတ်သည်ပွတ်လုပ်သည်။ ပေါင်ချန်ကို ပွတ်ရင်း မသိမသာလေး ဘေးသို့ဆွဲဆွဲချပေးရာ စောက်ပတ်သည် မပြဲတပြဲ အာ၍ သွားသည်။

‘‘ဟိတ်... ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွ...မင်းဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ....’’

ပေါင်ရင်းတဝိုက် ပွတ်နေရာမှ စောက်ပတ်ကို ကျကျနန ဆွဲဖြဲလာသောအခါ တင်တင်စော က အောက်သို့ ငုံ့ကြည့်ပြီးမေး၏။

‘‘မမ ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်လာအောင် လုပ်ပေးမလို့ပါ...မမ ဇိမ်တွေ့စေရမယ်.....စိတ်ချ....’’

မောင်မောင်စိုးက ထိုသို့ပြောပြီးနောက် သူ့မျက်နှာကို တင်တင်စော၏ ပေါင်ရင်းခွဆုံမှ စောက်ပတ်သို့ ထိကပ်အပ်ချသည်။ စောက်ပတ်ပေါ်ပါးစပ် ထိကပ်ရောက်ရှိသည်။ ရုတ်တရက် မထင်မှတ်သော ထိုအတွေ့အကြုံသည် တင်တင်စောကို တုန်ရင်သွားစေသည်။

‘‘အိုး....ဟေ့....’’

ပါးစပ်မှ ယောင်ယမ်းရေရွတ်သံပေါ်လာသည်။ နောက်သို့ဆုတ်ရန်လည်း ကြိုးစားသည်။ သို့သော် မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော၏ တင်ပါးကြီးကို မိမိရရသိုင်းဖက်ကာ ဆွဲထား ရာ တင်တင်စောမှာ နောက်မဆုတ်နိုင်ပေ။ပခုံးနှစ်ဖက်ဖြင့်ကြားမှ ကလန့်ကာ ဖိတွန်း ထားသလိုမျိူး လုပ်ထားသည်မို့လည်း တင်တင်စော အနေဖြင့် ကားပေးထားသော ပေါင် ကြီးနှစ်ခုကိုလည်း ပြန်စေ့ကပ်ခြင်းမပြုနိုင်။ မောင်မောင်စိုး၏ ပါးစပ်သည် စောက်ပတ် ပေါ်ကျကျနနထိမိသည်။

စောက်မွှေးများက မောင်မောင်စိုး၏ နှာခေါင်း ပါးများနှင့် နှုတ်ခမ်းတို့ကို ယားကျိကျိနှင့် ထိမိနေကြသည်။ မောင်မောင်စိုးသည် အဖုတ်အလည်ခေါင် အကွဲကြောင်း ဟတတ နေရာလေးကို လျှာနှင့် ထိုးကာ အသာရက်ပေးလိုက်သည်။ တင်တင်စော ဆက်ကနဲ တုန်သွားရပြန်သည်။

‘‘ဟိတ် ....မောင်စိုး....မလုပ်နဲ့ကွာ...ဒါတော့ မလုပ်နဲ့’’

ပါးစပ်မှလည်း ကမန်းကတမ်းပင် ပြောဆို ကန့်ကွက်သည်။ စောက်ပတ် အရက်ခံလိုက် ရမှုကြောင့် စိတ်တွေ အရမ်းတုန်ခါလှုပ်ရှားသွားသလို၊ ထိတ်လန့်ရှက်ကြောက်ခြင်းလည်း ပြင်းစွာဖြစ်သည်။

တင်တင်စောလို သေသေဝပ်ဝပ် နေထိုင်လာခဲ့သော မိန်းမတစ်ယောက် အတွက် စောက်ပတ်အရက်ခံရမှုသည် အတော့်ကို လွန်ကဲလှသော ကာမမှုဖြစ်သည်။ဖီလင် တွေ အပြတ်တက်နေသည့်တိုင် ထိုအပြုအမူကို ရုတ်တရက် လက်သင့်မခံနိုင်ပါ။ မောင် မောင်စိုးကတော့ တင်တင်စော ကန့်ကွက်ပြောဆိုနေမှုကို လုံးဝအရေးမထား။ စောက်ပတ် ကိုရက်သည်သာမက၊

စောက်စေ့ကိုပါ လျှာဖျားလေးနှင့် လှမ်းထိုးကလိလိုက်ပြန်သည်။ တင်တင်စော ထိုးထိုးတွန့်တွန့်ဖြစ်သွားရသည်။ သူမ၏ တကိုယ်လုံး ထူပူဖိန်းရှိန်းသွား သည်။ ကျင်စက်နှင့် အတို့ခံလိုက်ရသလိုမျိူး ဖြစ်သွားသည်။မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စော၏ စောက်စေ့ကို ပါးစပ်ဖြင့်ကပ်ကာ စုပ်ပေးပြန်သည်။ ထိုထိတွေ့မှုကတော့ စောစော ပိုင်းက ခံစားရတာတွေထက်ပိုပြင်းထန်သည်။ တင်တင်စော တကိုယ်လုံးရှိသွေးသားတို့ ဆူပွက်ကုန်ပြန်သည်။

‘‘ဟေ့...မလုပ်ပါနဲ့..အိုးအိုး.....မလုပ်နဲ့လို့ဆိုနေမှ..ဟာ.....ဟ....ဒုက်ခဘဲ ရွံလည်း မရွံဘူး...’’

တင်တင်စောမှာ မိမိကိုယ်မိမိ ဘာဖြစ်မှန်းပင်မသိတော့ပါ။ မကြုံဖူးသော ဖီလင်ကို ခံစားရလျှက် ကာမယမ်းအိုး ပေါက်ကွဲကာ အလွန်ကို ရမက်ထန်လာသည်။ ယခုမောင်မောင်စိုး လုပ်နေသော အပြုအမူသည် ရွံရှာ

စက်ဆုတ်ဖွယ်ကောင်းမှန်းသိသော်လည်း ထိုအပြုအမူ၏ ဖီလင်အရသာကိုတော့ မိန်းမိန်းမူးမူးကြီးကို ခံစားနေရပြီ။ ငြင်းပယ်ကန့်ကွက်စကား တွေ ပြောနေချိန်မှာပင် သူမသည် စောက်ပတ်ကို ပို၍ ကော့ကော့ပေးမိသည်။မောင် မောင်စိုး အပီအပြင်ကို ရက်နိုင်ရန် အလိုအလျှောက်လှုပ်ရှားဆောင်ရွက်ပေးမိသည်။ ပေါင် ကြီးများလည်း ပိုကားထွက်သည်။ တင်တင်စော၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ ကတော့ တသောသောကိုထွက်နေသည်။ များလည်း များသည်။

စောက်ပတ်ရက်ပေး စုပ် ပေးနေသော မောင်မောင်စိုး၏ ပါးစပ်တဝိုက် ပေကျန်ကုန်ရုံမက၊ မေးစေ့ဆီသို့ပင် စောက်ရည်ကြည်အချိူ့ စီးကျကာ အောက်သို့ တောက်ကနဲ တောက်ကနဲပင် ပေါက်ပေါက်ကျနေသည်။မေးစေ့မှ တောက်တောက်ယိုကျလာသော စောက်ရည်ကြည်တို့ မှာ မောင်မောင်စိုး၏ ပုဆိုးပေါ်ကျ၏။ 

ထိုသို့ ကျသည့်နေရာသည် ပုဆိုးအောက်တွင် မတ် တောင်နေသော လီးချောင်းကြီး၏ အပေါ်သို့တည့်တည့်တန်း၍နေပြန်ရာ မောင်မောင်စိုး၏ လီးသည် ငေါ့ကနဲ ငေါက်ကနဲ ပိုလှုပ်လာသည်။ လီးနှင့်ထိနေသော ပုဆိုးအသားတစ် ဝိုက် စိုစိစိဖြစ်လာသည်။မကြာပါ။ တင်တင်စော၏ ကန့်ကွက်ငြင်းဆန်သံတို့ ပပျောက်ကုန်သည်။ တင်တင်စော၏ ပါးစပ်မှ တအိုအို တအင်းအင်း ညည်းတွားသံလေးများ မတိုးမကျယ်ပေါ်လာနေသည်။ 

သူမ၏ လက်များကလည်း ပေါင်ကြားရှိ မောင်မောင်စိုး၏ ခေါင်းနောက်ဘက်ပိုင်းကို လှမ်းကိုင်ကာ ရှေ့သို့ ဖိ၍ဖိ၍ဆွဲကာ ထူမသည်။ စောက်ပတ်ပေါ်ပို၍ ပါးစပ်ထိမိအောင် လုပ်ပေးသည်။မောင်မောင်စိုး၏ ဘယ်ညာလက်ချောင်းများသည် တင်တင်စော၏ ဖင်သား ကြီးနှစ်ခုကို ခပ်တင်းတင်းကိုင်ကာ ဆွဲဖြဲပေးသည်။ ဖင်ဖြဲခံရမှုကြောင့် ဖင်အကွဲကြောင်း ကြားထဲမှ စအိုပေါက်လေးသည် ပြဲ၍ပြဲ၍လာသည်။ ဖင်၀ ယားကျိကျိဖြစ်လာ၏။ 

မောင် မောင်စိုးသည် ဖင်ပေါက်ကို ဆွဲဖြဲရုံသာမက၊ စူထွက်လာသော စအိုပေါက်ကို ညာလက်မ ဖြင့် မထိတထိထိုး၍ ပွတ်ပွတ်နေပြန်ရာ စောက်ပတ်ရက်ပေးခံရမှုကြောင့် ရင်တုန်ကာ အပြတ်ဟော့နေအောင် တင်တင်စော ဖင်ပေါက်မှလည်း ဖီလင်တက် အရသာ တွေ့လာပြန် ကာ တဟင်းဟင်းပင်ရမက်ဇော တက်နေလေတော့သည်။

‘‘အား ဟင့်ဟင့် .. ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ...အိုးအိုး....ယားတယ် သိလား..... ဟင့် ဟင့်..... အမေ့........အိုး အိုး...........အိုး.......’’

တင်တင်စော၏ ခေါင်း ဘယ်ညာ ယမ်းခါနေသည်။ စည်းထားသော ဆံပင်များပင် ပြေလျှော ကျလာသည်။ တင်တင်စော ဆံပင်တွေက အတော်ရှည်သည်။ တင်ပါးကျော်ကျော်လောက် ကိုရောက်သည်။

ပြေကျလာသော ဆံပင်များသည် ဖင်သားကြီးများကို ဆုတ်ကိုင်ဆွဲဖြဲနေ သော မောင်မောင်စိုး၏လက်ခုံများပေါ်ကျနေသည်။ တင်တင်စောမှာ ခေါင်းဘယ်ညာ ယမ်းခါလှုပ်ရှားနေရာ မောင်မောင်စိုး၏ လက်ကို ထိမိသော ဆံပင်တို့ကလည်း ဟိုသည် လှုပ်ရှား ဆော့ကစား၍ မောင်မောင်စိုး၏ လက်များ ဆံပင်နှင့် ထိပွတ်ပေးသလိုမျိူး ဖြစ်နေလေတော့သည်။

‘‘အားပါး.....တကယ်ရက်လို့ ကောင်းတဲ့ စောက်ပတ်ပါလား...မို့ဖေါင်းပြီး အရည်ကလည်း အရမ်းရွမ်းတယ်....’’

မောင်မောင်စိုးသည် အဖုတ်ရက်နေရာမှ အသာခွာပြီး ပြောသည်။ မိမိရက်ပေးထားမှု ကြောင့် ဖီလင်အပြတ်တက်နေပြီး လေထိုးထားသည့်နှယ် မို့မို့ကြီးဖေါင်းကားပြီး ဆီပုလင်း မှောက်ကျထားသလို အရည်ကြည်တွေ ရွမှ်းရွမှ်းစိုနေသော စောက်ပတ်ကြီးကို အားရစွာ ကြည့်သည်။ 

တင်တင်စောမှာ ကျမ်းမာသန်စွမ်းပြီး သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်လည်း နေတတ်သော မိန်းမမို့ စောက်ပတ်နံ့က သင်းသည်။ စောက်နံ့စူးစူးလေးကပင် မွှေးသလိုမျိူးဖြစ်နေသည်။ ခပ်ဝိုင်းဝိုင်း ရှိသော စောက်အုံသည် မို့ဖောင်းနေရာ လေပူဖေါင်းကြီးအသွင်မျိူး ဖြစ်နေပြန်သည်။ ပြီးတော့ စောက်ပတ်ကို လျှာနှင့် ကျွမ်းကျင်ထိမိစွာ ထိုးကလိပြန်သည်။ 

သည်တစ်ခါတွင် ရက်ပေးစုပ်ပေးခြင်းမဟုတ်တော့။ လျှာကိုဆန့်တန်းကာ တောင့်တောင့်လုပ်နိုင်သမျှ လုပ်ကာ စောက်ခေါင်းထိုးသွင်းကလိခြင်းဖြစ်သည်။ လျှာကိုသွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်သည်။ လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင်ထိုးသွင်းကာ ဘယ်ညာ လှည့်ပတ် ထိုးကလိပေးသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် အထက်အောက် ထိုးပွတ်ပေးသည်။

စောက်စေ့ကို လျှာဖျားနှင့် ထိုးထိလိုက်သေးသည်။ ဘယ်လိုဘဲ လုပ်လုပ် ပြုလုပ်ချက်တိုင်းသည် တင်တင်စောကို အသည်းတအေးအေး ဖြစ်စေသည်သာ။ အမျိူးသမီးမှာ တီကောင် ဆားတွန့်သည့်ပုံ တကိုယ်လုံး တုန်ခါလှုပ်ရှားနေသည်။ ရမက် ဇောထန်နေသည်ကလည်းဘယ်လိုပြင်းထန်သလဲမမေးနှင့်။ အဆင့်ကုန်သို့ပင်ရောက်နေ သည်။ ပြင်းထန်လွန်းသော ရမက်စိတ်ကြောင့် ဘယ်လိုမှ အောင့်မနေနိုင်တော့။ ဟန်ချက် ပင် မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ယိုင်လဲကျသည်။ 

ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်ကာ စောက်ပတ်ကို အပီထိုးကလိရက်နေသော မောင်မောင်စိုး၏ အပေါ်သို့ တင်တင်စော၏ ကိုယ်လုံးတီး ခန်ခာ ကြီး အိကျသည်။ သည်လိုမျိူးလဲကျမည်ဟု ထင်မထားသော မောင်မောင်စိုးမှာလည်း တောင့်ခံထိန်းမထားနိုင်ဘဲ ပက်လက်လှန် လဲကျသည်။တင်တင်စောမှာလည်း ပက်လက်လှန် လဲကျသော မောင်မောင်စိုး၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ထပ်ရက်သား ဆက်၍ ပါသွားသည်။

ရမက်ဇော ပြင်းထန်နေသော တင်တင်စောသည် မောင်မောင်စိုး၏လီးကို လှမ်းဆွဲသည်။ စိတ်ဇောထက်သန်နေမှုကြောင့် ပုဆိုးကိုပင် ဆွဲချွတ်ဖို့ သတိမရ။မတ်တောင်နေသော လီး ကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ လှမ်းဆုပ်ကိုင်ဆွဲခြင်း ဖြစ်သည်။ မောင်မောင်စိုး၏ပုဆိုးသည် လျှော့ တိလျှော့ရဲဖြစ်နေရာ အလွယ်တကူပင် ဆွဲချဖယ်ရှားပစ်နိုင်ပါသည်။ 

တင်တင်စောကတော့ လီးကိုသာ မဲနေသည်။ ဆုပ်ကိုင်တာကလည်း တအားပင် ညှစ်ဆွဲသလိုမျိူးဖြစ်နေသည်။ တင်တင်စောသည် လီးကိုတအားဆုပ်ကိုင်ရင်း မောင်မောင်စိုး၏ပါးစပ် ပါးပြင် လည်မျိူ တို့ကိုလည်း အငမ်းမရပင် တပြွတ်ပြွတ် တပျပ်ပျပ်မြည်အောင် စုပ်နမ်းနေသေးသည်။ ရမက်ဇော အပြည့်ပါသော ထိုအနမ်းအစုပ်တို့က ကြမ်းတမ်းသည်။

‘‘မမ..သိပ်မထန်နဲ့လေ...ဘယ်လိုများဖြစ်နေတာလဲ။ အရမ်းထနေပြီလား’’

မောင်မောင်စိုးကပင် ပြောယူရသည်။ တင်တင်စောအဖို့ အောင့်အည်း မျိူသိပ်ထားခဲ့ရသမျှ ကာမစိတ်အဟုန်တို့သည် ကျိူးပေါက်သော ရေကာတာကဲ့သို့ အရှိန်အဟုန် အထူးကို ပြင်း ထန်နေလေပြီ။

‘‘ဟာ...လုပ်လေကွာ....ငါ့ကိုတက်လုပ်တော့ ချစမ်းပါကွ....တက်လိုးပါတော့ ....ငါ့ကိုလိုးပါတော့ ....ဟင်းး

....ဟင်းး’’

တင်တင်စောသည် အငမ်းမရပင်ပြောဆိုသည်။ လီးကိုလည်း အပြတ်ကို ကိုင်ညှစ်ဆွဲသည်။

‘‘လုပ်မယ်...လိုးမယ်.....မမကိုလိုးမှာပေါ့။ လီးကို ဒီလိုကြီး ညှစ်ထားတော့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လိုးလို့ရမှာလဲ။ ဖယ်ပေးပါဦး’’

တအားညှစ်ကိုင်ထားသောကြောင့် ကြာလျှင် ဂွေးတက်လာနိုင်သည်မို့ မောင်မောင်စိုးက ထိုသို့ပြောရင်း သူ့လီးကို ကိုင်ညှစ်ထားသော တင်တင်စော၏လက်ကို ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ရ သည်။ သည်မိန်းမ ထန်တော့လည်း ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရတော့အောင်ပါဘဲလားဟုလည်း စိတ်ထဲမှပြောမိသည်။

‘‘ငါ့ကိုလိုးပါတော့ မောင်စိုးရာ .... ငါ့အဖုတ် အရမ်းယားနေပြီ..မနေနိုင်တော့ဘူး.....လိုးစမ်းပါ.....လို းစမ်းပါ......’’ 

တင်တင်စောကတော့ မရှက်နိုင် မကြောက်နိုင်ပင် တရစပ်ပြောနေသည်။ လီးက လက်မှ လွတ်သွားသော်လည်း မောင်မောင်စိုးကို အတင်းပင်ဖက်တွယ်ထားသေးသည်။ ကိုင်ဆောင့် သလိုပင် လုပ်လိုက်သည်။

‘‘လိုးမှာပေါ့.....လာ..လာ.....အိပ်ခန်းထဲမှာ သွားလိုးကြမယ်လေ...ကွာ...’’

မောင်မောင်စိုးက တင်တင်စောကို အတင်းပင် ခါးဖက်ကာထိန်းချူပ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဆွဲ ခေါ် သွားသည်။ ပြေပြေလျှော့လျှော့ဖြစ်နေသော သူ့ပုဆိုးလည်း ကျွတ်ကျကျန်ခဲ့သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီကလည်းမပါတော့သည်မို့ သူ့ပုဆိုးကျွတ်ကျသွားသည်နှင့် မောင်မောင် စိုးမှာ ဖင်ကြီးအပြောင်သား၊ လီးကြီးအတောင်သားဖြင့် အောက်ပိုင်း ဘလာကျင်းနေတော့ သည်။ 

ကာမစိတ် အရမ်းဟော့နေသော တင်တင်စောကို မနည်းကြီးပင်ဖက်ကာ အိပ်ခန်းထဲအရောက် ခေါ် သွင်းရသည်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်သောအခါ ဖက်ရက်သား ကျသွားသည်။ တင်တင်စောက မောင်မောင်စိုး၏ လီးကိုလှမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။

‘‘ကျွန်တော့်လီးကို စုပ်ပေးတော့...’’

မောင်မောင်စိုးက ခံတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်စင်းစင်းဖြစ်အောင်အိပ်လိုက်ပြီး ပြောသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားကာ တဏှာ အရမ်းထန်နေသော တင်တင်စောမှာ မောင်မောင်စိုး၏စကားကို ချက်ချင်းမကြား။ လီးကိုသာ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်နေသည်။

‘‘လီးစုပ်ပေးလေ’’

နောက်တစ်ခါထပ်ပြောမှ တင်တင်စော ကြားလေတော့သည်။

‘‘မလုပ်တော့ဘူးလားး’’

တင်တင်စောက ကမန်းကတမ်းမေးသည်။

‘‘လုပ်မှာပေါ့။ မလုပ်ခင် လီးအရင်စုပ်ပေးဦးလေ..’’

‘‘အို့...အရမ်းအလုပ်ခံချင်နေတယ်ကွာ....အရင်လုပ်ပေး ..ဟုတ်လား’’

ကာမမီးတောက် ဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်နေသော တင်တင်စောက မရှက်မကြောက်ပင် ပြောသည်။

‘‘မမ တစ်ခါပြီးအောင် အရင်လိုးပေးမယ်....လိုးပေးပြီးရင် မမက လီးစုပ်ပေး ’’

တင်တင်စော နှုတ်တွန့်နေသည်။ စောက်ပတ်ကိုရက်ပေးမှု၊ လီးကိုပါးစုပ်နှင့် ငုံစုပ်ပေးမှု တို့ကို ယခင်က တင်တင်စောကြားပင်မကြားဖူးခဲ့ပါ။မြစပယ်နှင့်မိုက်ကယ်၊ မြစပယ်နှင့် မောင်မောင်စိုးတို့လိုကာမစပ်ယှက်အပျော်ကြူးကြတာကို ချောင်းကြည့်တော့မှပင် မြစပယ်က လီးစုပ်ပေးမှု၊ မိုက်ကယ်နှင့် မောင်မောင်စိုးတို့က မြစပယ်၏ စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးမှုများကို မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့မြင်ခဲ့ရသည်။

ချောင်းကြည့်ခဲ့ရတာကလည်း အသည်းယားရင်ဖိုခဲ့သော်လည်း ထိုကိစ္စများကို မိမိကိုယ်တိုင်ပြုလုပ်ကြည့်ဖို့တော့ စိတ် ပင်မကူးခဲ့ပါ။ စက်ဆုပ်ရွံရှာဖွယ်ကောင်းသော အလုပ်အဖြစ်သာ သဘောထားခဲ့သည်။ထို့နောက် မောင်မောင်စိုးက သူမစောက်ပတ်ကိုရက်ပေး စုပ်ပေး ကလိပေးတာကို အပီအ ပြင်ခံခဲ့ရကာ ၊ ရမက်ဇောလည်းအထူးပြင်းထန်လာ၍ အလိုးမခံရမနေနိုင်တော့အောင် ကြွရွ လာရသည်။ 

စောက်ပတ်ရက်ပေးတာခံမှုကို အရသာ တွေ့ခဲ့သော်လည်း စက်ဆုပ်ဖွယ်ရာ အဖြစ်သာ ထင်မြင်ထားမှုကတော့ မပျောက်သေးပါ။ လီးစုပ်ပေးဖို့ကတော့ အထူးကို ဝန် လေးနေသည်။ ထို့ကြောင့် မောင်မောင်စိုး၏ စကားကို တုံ့ပြန်ခြင်းမပြုနိုင်ဘဲနှုတ်ဆိတ်၍ သာနေသည်။ သို့သော် မောင်မောင်စိုးက တက်လိုးနိုင်ရန်တော့ အလိုက်သင့် ပက်လက် လှန်ကာ ဒူးထောက်ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ 

‘‘မမ တော်တော်ခံချင်နေတာကိုး..ဒါဆို ကျွန်တော် အရင်တက်လိုးပေးမယ်... ပြီးတော့ လီးစုပ်ပေးပေါ့’’ 

မောင်မောင်စိုးက ထိုသို့ပြောရင်း လှဲအိပ်နေရာမှ ထကာ တင်တင်စော၏ ပေါင်ခွကြားကို တက်ခွလိုက်သည်။

‘‘ဘယ်လိုလဲ သိပ်အလိုးခံချင်နေတာလား’’

တက်ခွလိုက်သော်လည်း စောက်ပတ်ထဲ လီးကို ထိုးမသွင်းသေးဘဲ လီးကိုစောက်ပတ်မှ ခြောက်လက်မသာသာခန့်တွင် ထားကာ မောင်မောင်စိုးက မေးသည်။အလိုးခံချင်စိတ်များဖြင့် ကြွရွထနေသော တင်တင်စောကလည်း အရှက်အကြောက်တွေ ဘေးချိတ်ပစ်ကာ အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ပြန်ပြောသည်။

‘‘အင်းလေ......ဟင့်ဟင့်....မင်းသိနေသားနဲ့ကွာ။ လုပ်လေ...မင်းလီးကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပေါတော့လား.ဘာစောင့်နေတာလဲ.....ထိုးလိုက်စမ်းပါ..’’

‘‘ဖင်ကိုကြွတင်ပေးလေ..’’

‘‘အင်း...အင်း..’’

တင်တင်စောသည် မိမိ၏ခြေထောက်ကိုကွေးကာ ဒူးထောက်ကွေးနေရာမှ လက်ဖြင့်ဖမ်း ဆွဲတင်၍ ပေးလိုက်ရာ တင်ပါးဆုံကြီးသည် ကွေးညွတ်ကာ ကော့ကြွတက်လာသည်။ မောင် မောင်စိုးက သည်မျှလောက်ဖင်ကြွလာမှုကို အားမရသေး။

‘‘ဖင်က သိပ်မကြွသေးဘူး။ ဖင်ကြီးကြွနေအောင် လုပ်ပြီးမှ လိုးချင်တာ။ နည်းနည်းပင့်ပေးဦး’’

‘‘ကျွတ်.....ကွာ....ဒီမှာ အသားကုန်ကြွပေးထားပြီးပြီ။ ဒီလောက်ကော့ပင်တင်ပေးထားတာတောင် မရသေးဘူးလားကွာ...’’

‘‘နည်းနည်းလေး ထပ်ကြွစေချင်လို့ပါ။ ကဲ ..ခေါင်းအုံးလှမ်းလိုက်။ ဖင်အောက်မှာ ခုရအောင်....’’ ‘‘ရော့.....ရော့......တကတည်းမှဘဲ’’

တင်တင်စောက လက်လှမ်းမီရာတွင်ရှိနေသော ခေါင်းအုံးတစ်ခုကို လှမ်းဆွဲကာ မောင် မောင်စိုးကို ပေးလိုက်သည်။ မောင်မောင်စိုးက ခေါင်းအုံးကို တင်တင်စော ဖင်အောက်သို့ ထိုးခုသည်။ တင်တင်စောကလည်း ခေါင်းအုံးခုနိုင်ရန် ဖင်ကို ကြွ၍ ကူပေးသည်။ 

ဆွဲထောင်ထားသော ခြေထောက်ကို အောက်ချကာ ဒူးကွေးခြေထောက်ပြီး တင်ကြွပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ တင်တင်စော၏ဖင်အောက်သို့ ထိုးခုသော ခေါင်းအုံးမှာ လိုးရာတွင် အသုံးချဖို့ သီးသန့်လုပ်ထားသော တင်အုံးမဟုတ်။ 

တကယ့်ခေါင်းအုံးအစစ်ဖြစ်သည်။ မှို့အပြည့်အသိပ်ရှိရာ ဒုကအတော်မြင့်သည်။ ထိုခေါင်းအုံးကြီးဖင်အောက်ထိုးခုသောအခါ တင်တင်စော၏ တင်ပါးကြီးသည် မွေ့ရာအထက် ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက်ကို မြင့်တက်နေသည်။ တင်တင်စောသည် မွေ့ရာပေါ် ခြေချထောက်ထားသော ခြေထောက်များ ကိုအလိုက်သင့်ပြန်ထောင်လိုက်ရာ ဒူးခေါက်ကွေးမှ ကိုင်ဆွဲစရာပင်မလိုဘဲ ခြေထောက် နှစ်ချောင်း ခပ်ကားကားနှင့် အလိုက်သင့်ဖြစ်သွားသည်။

မောင်မောင်စိုးက သူ့လီးကို စောက်ပတ်ဝတည့်တည့်တေ့မိအောင် လက်ဖြင့်ပင် ကိုင်ထိန်းစရာမလိုဘဲ လီးထိပ်သည် စပ်ယှက်ရာ စောက်ခေါင်းအပေါက်ဝတွင် ကျကျနနတေ့ထောက်မိသည်။တင်တင်စောသည် လူနည်းစုမိန်းမများ၏စောက်ပတ်ထဲတွင်သာ ထူးခြားစွာပါရှိတတ်သည့် စောက်စေ့ထိပ် တစ်ထွက်နေသော အတက်သေးသေးလေးနှင့် လီးဒစ်ထပ်ဖူးဖျားပိုင်းတို့ ကျကျနနထိမိရာ တင်တင်စောရော မောင်မောင်စိုးပါ ထူးခြားသော ပူနွေးဖိန်းရှိန်းသည့် အတွေ့အရသာကို ခံစားရလေသည်။

မောင်မောင်စိုး အံတစ်ချက်ကြိတ်မိသလို တင်တင်စောမှာလည်း 

‘‘အိုး’’ 

ဟု ညည်းသံသဲ့သဲ့ လေးပြုမိရှာသည်။ ကြက်သီးလေးများလည်း ရှိန်းကနဲထသည်။ မောင်မောင်စိုးသည် လီးကို စပ်ယှက်ရာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ တည့်တည့်ဝင်အောင် ထိုးစိုက်သွင်းမချဘဲ တမင် ပင် ချော်ထွက်အောင် အပေါ်သို့လှန်ကာ ကော့ထိုးလိုက်သည်။

ဒစ်ဖူးသည် စောက်ဖုတ်အ ကွဲကြောင်းကိုကပ်ထိုးသလို ထိုးပွတ်ကာ ချက်အောက်နားကို လာ၍ ထိထောက်မိသည်။ စောက်စေ့အတက်လေးကိုသာမက စောက်စေ့တစ်ခုလုံးကိုပါ ကျကျနနထိတွေ့ပွတ်တိုက်မိ သွားရာတင်တင်စောမှာ စောက်ပတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းခြင်းမရှိသေးမီမှာပင် ရင်တုန်မော ဟိုက်ကာ ‘‘ပြီး’’ လုလုဖြစ်သွားကာ ရင်တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်။

‘‘ဟာ..ချော်ထွက်သွားပြီ။ ဝင်အောင်ချိန်ပြီး သွင်းမှပေါ့..တကယ်ပါဘဲ ဟင့်.........ဟင့် ဟင့်.........’’

 ပါးစပ်မှလည်း အားမလို အားမရ ရေရွတ်မိသည်။

‘‘ဘေးချော်သွားတာမဟုတ်ဘူး မမရ။ တမင်ချော်ထိုးပေးလိုက်တာပါ။ စောက်စေ့ကို လီးနဲ့ ထိုးပွတ်လိုက်မိတာခံလို့မကောင်းဘူးလား’’

‘‘သိပ်ဆွမနေပါနဲ့တော့ မောင်စိုးရာ။ တို့အရမ်း ယားနေပြီကွာ။ သွင်းမှာသာ သွင်းလိုက်စမ်းပါကွယ်။ လုပ်ချင်လွန်းလို့ပါနော်......’’ 

‘‘အိုကေ အခုသွင်းပြီ....’’

မောင်မောင်စိုးသည် ဖင်ပြောင်ကြီးကို ခပ်ကွကွပြုကာ လီးနှင့်စောက်ပတ် တည့်မတ်အောင် ချိန်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ အနည်းငယ်အားစိုက်ကာ ခပ်ဖိဖိ ထိုးချလိုက်သည်မို့ စသွင်း လိုက်သည့် သွင်းချက်တွင်ပင်

လီးချောင်းကြီး၏တစ်ဝက်သာသာခန့် စောက်ပတ်ထဲ မြုပ် ဝင်သည်။ တဏှာအရမ်းထန်ကာ စောက်ရည်ကြည်များရွနှ်းရွနှ်းစိုနေလျှက် ပေါင်ကြီးများ ကိုလည်း အလိုက်သင့်ကား၍ လီးဝင်လမ်းကြောင်းဖြောင့်အောင် အဖုတ်ဖြဲပေးထားတိုင် မက်စ်အချိူရည်ပုလင်း ဖင်ပိုင်းလောက်အလုံးတုတ်သော လီးချောင်းကြီးသည် တင်းတင်း ကြပ်ကြပ်ကြီးနှင့် ထိုးနင့်နေ၏။

‘‘အား ကျွတ် .. ကျွတ်... ဝင်သွားပြီ ... ဟင့်’’

လီးအသွင်းခံလိုက်ရသော မိန်းမများ မြည်တမ်းလေ့ရှိသည့်စကားစုတစ်ခု တင်တင်စော ပါးစပ်မှ ပွင့်ထွက်လာသည်။ 

နောက်ထပ် ဆက်၍ထိုးသွင်းနိုင်ရန် စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်ချူသည့်အနေဖြင့် တစ်ပြူ တစ်ပြူလုပ်ပေးရန် မောင်မောင်စိုးက ဝင်သွားသော လီးအပိုင်းကို အသာအယာပြန်ဆွဲ ထုတ်သည်။ လီးကို အပြတ်တမ်းတလိုလားနေသော တင်တင်စော၏ စောက်ပတ်ကတော့ ဝင်နေသော လီးပြန်ကျွတ်သွားမှာ မလိုလားသည့်အနေဖြင့် လီးကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ညှစ် ဆွဲယူထားသည်။

သူမ၏ဖင်ကြီးသည်လည်း အထက်သို့ အလိုလို တော့ကြွတက်လာသည်။ ထို့ကြောင့် မောင်မောင်စိုး ဆွဲထုတ်လိုက်သလောက် လီးက အဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်မလာ။ အဖုတ် ညှစ်အားကြောင့် လီးမှာ စစ်ကနဲ စစ်ကနဲပင်ဖြစ်လာသည်။ သည်လို အညှစ်ခံရမှု မျိူးမှာ ကြုံရခဲပြီး ဖီလင်လည်း အပြည့်ရှိသည်မို့ မောင်မောင်စိုး ခေါင်းမော့ဖင်ယမ်းပင် ဖြစ်သွားသည်။

‘‘အား ပါး ပါး........ မမစောက်ပတ်နဲ့လီးကို စုပ်ပြီးညှစ်ပေးတာ ကောင်းလှချည်လားဗျာ.... ထပ်ညှစ်ပေးပါဦး ..... ... ....’’ 

မောင်မောင်စိုးက အံကြိတ်ကာပြောသည်။ ဝင်နေသော လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်ဖို့ မကြိုးစား တော့။စောက်ပတ်ကိုစသည့်အနေဖြင့်သာ တစ်ချက် ငေါ့ကနဲ ကော့လိုက်သည်။ ထိုကော့ လိုက်မှုသည် တင်တင်စောကို ဖီလင်ရသွားစေကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကလည်း လီးကြီးကို စောစောကလို ညှစ်၍ စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။

‘‘အို...ဟင့်....ဟင့်....အားပါးရှီး....’’

‘‘အား....အိ...အိ....ဟင့်...အဟင့်...’’

နှစ်ယောက်စလုံး တုန်ခိုက်ခိုက်ဖြစ်လျှက် ပါးစပ်တွေကလည်း အသံများပွင့်ထွက်သည်။ မောင်မောင်စိုးက လီးကို ဖိ၍ ထိုးသွင်းသည်။ တစ်ချက်ဖိချလိုက်တိုင်း လီးတစ်လက်မခန့် စောက်ပတ်ထဲ ပိုဝင်သည်။ တင်တင်စောအဖို့ လီးပိုဝင်လာလေလေ ဖီလင်ပိုရလေလေဖြစ် ကာ စောက်ပတ်ကလည်း ညှစ်အား စုပ်အားပိုပြင်းလာသည်။ မောင်မောင်စိုးမှာ တင်တင် စော စောက်ပတ်ညှစ်အားကို အကြိုက်တွေ့နေမိသည်။

 ထို့ကြောင့် လီးကို ပို၍ ဝင်အောင် ဖိသွင်းချသည်။ သို့နှင့် လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲ မြုပ်ဝင်ကာ မောင်မောင်စိုး၏ ဆီးစပ်နှင့် တင်တင်စော၏ ဆီးစပ်တို့လည်း တစ်သားတည်း ကျလုမတတ် အပ်ကျမတ်ကျ ထိကပ်သည်။ လီးက ရှည်လှပေရာ ဒီပြဲလန်ကြီးသည် သားအိမ်ကို စိုက်မိနေသည်။ ထိုစိုက်မိမှုကို နှစ်ယောက်လုံးပင် ရင်ဖိုမောဟိုက်အောင် သိရှိခံစားနေရသည်။ နာသလိုလို၊ အောင့်သလိုလိုနှင့် ကောင်းလှသည်။

‘‘ ဟင့် အင့် ... မင်းလီးကြီး အကုန်လုံးထည့်သွင်းလိုက်ပြီလားဟင်’’

ဖီလင်တက်လွန်းလှသောကြောင့် မျက်လုံးပင် မဖွင့်နိုင်တော့။ မှေးမှေးစင်းစင်းဖြစ်နေသော တင်တင်စောက မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

‘‘ အင်း...လီးအဆုံးဝင်သွားပြီ။ ကျွန်တော့်လီးကို မမစောက်ပတ်နဲ့ ကောင်းကောင်းညှပ်ပြီး ညှစ်ဆွဲပေးပါဦး ....’’

 မောင်မောင်စိုးက စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးမြုပ်ဝင်နေသော လီးချောင်းကြီးကို အဆုံးတိုင်အောင် ခပ်နာနာလေး ဖိကပ် ထိုးသိပ်ထားရင်း ပြောသည်။

‘‘အို..ကွာ....လုပ်တတ်ဖူးကွ’’

တကယ်လည်း တင်တင်စောမှာ လီးကို စောက်ပတ်နဲ့ ညှပ်ကာ ညှစ်ယူဆွဲယူသည့် အပြုအ မူမျိူးကို နားမလည်ပါ။ မလုပ်တတ်ပါ။ သူမ၏ စောက်ပတ်က အလိုအလျှောက် လှုပ်ရှား ကာ ညှစ်ယူစုပ်ယူခြင်းသာဖြစ်သည်။ဒါကလည်း အကြောင်းမဲ့မဟုတ်။ သူမ၏ လင်တော် မောင်မှာ လီးသေးကာ သန်လည်း သိပ်မသန်၍ တက်ချပြီး ခဏလေးမှာပင် သုတ်ရည်ပန်း ထုတ်ပြီး လီးပျော့ကျသွားလေ့ရှိရာ ဖီလင်တက်အရသာတွေ့စ အချိန်တွင် ဆန့်တငံ့ငံ့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရသော 

တင်တင်စော၏ စောက်ပတ်က ရနိုင်သမျှ ဖီလင်အထိအတွေ့လေးများ ကို ဖျစ်ညှစ်ရယူခံစားသည့်အနေဖြင့် ပျော့ကျသွားသော လီးကိုညှစ်..စုပ်ဆွဲယူရာမှ အလေ့ အကျင့်သဘောမျိူးဖြစ်သွားခြင်းပင်။ ယခုလည်း တင်တင်စောမှာ ပါးစပ်က တကယ်ပင် မလုပ်တတ်ဟု ပြောလိုက်ချိန်တွင် သူမ၏ စောက်ပတ်ကတော့ အဆုံးတိုင် ဖိကပ်ထိုးထည့် ထားသော မောင်မောင်စိုး၏ လီးကြီးကို ညှပ်၍ညှစ်၍ စုပ်ယူဆွဲနေကြလေပြီ။ 

ခါတိုင်း လိုး နေသည့် လီးလို ပျော့လပတ်ကြီးမဟုတ်ဘဲ အားပြည့်သန်မာ၍ ထောင်မတ်နေလေသာ တုတ်တုတ်ခဲခဲ လီးတန်ထွားထွားကြီး ဖြစ်နေသောကြောင့် တင်တင်စော၏ စောက်ပတ်အ တွင်းသားများအနေဖြင့် ထူးကဲလှသော ထိတွေ့မှု အရသာကိုခံစားကြရကာ၊ ပို၍ရွစိတက် ကာ အားပြင်းပြင်းဖြင့် ညှစ်ယူနေကြသည်။ မောင်မောင်စိုးအဖို့လည်း အရသာထူးကို တနင့်တပိုးကြီးခံစားရလျှက် လီးချောင်းကြီးသည် ငေါ့ကနဲ ငေါက်ကနဲပင် လှုပ်ခါနေသည်။ 

မောင်မောင်စိုး၏ ဖင်ပြောင်ကြီးသည်လည်း ဘယ်ညာဝိုက်ခါ လှုပ်၍ နေရာ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်ကြိတ်ဖိ ပွတ်သလိုမျိူးဖြစ်လျှက် တင်တင်စောအဖို့ ပို၍ ထိတွေ့မှုအားကောင်းကာ ဖီလင်ပိုရနေသည်။ ထိုအရသာမျိူးမှာ ထူးခြားလွန်းကဲ လွန်းလှပေရာ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်လိုးကာမခံရစေကာမူ တင်တင်စော၏ သွေးသား တွေ ဆူဝေလှုပ်ရှားကာ နှစ်ချီပင် ဆက်တိုက် ‘‘ပြီး’’ သွားရလေသည်။

‘‘အား ပါး ပါး.... ဟင့် .. ဟင့် ... အမလေးလေး ....အီးအီး....ထွက်ကုန်ပြီ...အားပါး....အထဲမှာ အရည်တွေ အရမ်းထွက်ကုန်ပြီ ...ကောင်းလိုက်တာ.....ကောင်းလိုက်တာ.....အမလေးလေး... .’’

တင်တင်စော၏ပါးစပ်မှ အော်ဟစ်မြည်တမ်းသံအမျိူးမျိူးပေါ်ထွက်နေသည်။ မောင်မောင် စိုးကိုလည်းတင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည်။ သူမစောက်ပတ်ကလည်း ပို၍ အားပြင်းပြင်းနှင့် လီးချောင်းကြီးကို တအားပင်ညှပ်၍ ညှစ်၍ စုပ်ယူနေရာ မောင်မောင်စိုးလည်း အံတကြိတ် ကြိတ်နှင့် ထိုး ထိုးတွန့်တွန့် ဖြစ်သွားရသည်။

 ‘‘ပြီး’’ သွားသော အမျိူးသမီးပို၍ အရသာ တွေ့အောင် အားဖြည့်ဖန်ပေးသည့်အနေဖြင့် မောင်မောင်စိုးက လီးကို သုံးချက်မျှ ခပ်ပြင်း ပြင်း ဖိဆောင့်ကြိတ်ပေးလိုက်သည်။နောက်တော့မှ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ခပ်နာနာ ဆွဲကိုညှစ်ပေးကာ လရည်များကို ပန်းထုတ်ပေးလိုက် လေတော့သတည်း။ 


ပြီးပါပြီ။