Saturday, June 17, 2023

အိမ်တွင်းရေး အရှုပ်တော်ပုံ အပိုင်း ( ၂ )

အိမ်တွင်းရေး အရှုပ်တော်ပုံ အပိုင်း ( ၂ )

ကာမလူဇိုး ရေးသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း  ဖြစ်ပါသည်။

ဒေါ်တင်မေ တူလေးအောင်ဝင်းနိုင်၏ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးကိုကြည့်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်လေးများပင် စိမ့်ထွက်လာပြီး မကြာခင် သူမစောက်ဖုတ်ထဲဝင်လာမည့် တူလေးလီးကြီးကို စောင့်ကြိုနေလိုက်သည်။ဒေါ်လေး၏ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်လေးနှစ်ဖက်ကို သူ့ပခုံးတဖက်တချက်မှာ ထမ်းတင်လိုက်သည်။သူ့လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်၍ ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ဗြိ ပြွတ် ဒုတ် ဖတ် ”

“အားးးးးး ကျွတ် ကျွတ်”

အောင်ဝင်းနိုင်လီးကြီးက ခင်မောင်ထက် တုတ်ပြီး ရှည်သဖြင့် သူမစောက်ခေါင်းထဲမှာ ပြည့်ကြပ်နေပြီးသားအိမ်သို့ ထောက်မိသွားလေသည်။ဒေါ်လေးနို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပြီး သူ့ဖင်ကိုကြွ၍မြေစိုက်ဆောင့်ချနည်းဖြင့် ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။

“ဇွိ ပြွတ် ဒုတ် ပလောက် ဖတ်”

“အားးးးးးးး ရှီးး ကျွတ်စ် ”

တူလေးက သူမအားအပေါ်မှ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးသွင်းနေသဖြင့် သူ့ဒစ်ကားကားကြီးက အဝင်အထွက် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကို ပွတ်ဆွဲသွား၍နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းကာ နာကောင်းကြီးဖြစ်နေသည်။ အကျယ်ကြီးလည်း မငြီးရဲတူမလေးနှစ်ယောက်ကြားသွားမှာဆိုး၍ဖြစ်ပါသည်။

“စွိ ဖြလစ် ဖတ်”

“အားးးးး အီးးးး.အု အားးးးးးး”

အခန်းထဲဝယ် မန်တင်းသံစောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ထွက်သံများက မြိုင်ဆိုင်စွာ ထွက်ပေါ်နေလေသည်။ အချက် ၇၀ ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ သူနှင့်ဒေါ်လေးမတိမ်းမယိမ်းပင် ပြီးဆုံးခြင်းကာမအထွတ်အထိတ်သို့ ရောက်ရှိသွားကြသည်။ တူဝရီးနှစ်ယောက်ထပ်ရက် နားနေလိုက်ကြသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှညိုချော အကိတ်ကြီးဒေါ်လေးအားလိုးလိုက်ရ၍ သူကျေနပ်ပီတိတွေဖြစ်နေမိတော့သည်။

ဒေါ်လေး ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်ပြီး သူမပေါ်မှတဖက်သို့ သူလှိမ့်ဆင်းလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးနှင့် သူဖက်ပြီး နားနေလိုက်ကြသည်။ ခဏအကြာနား၍ပြီးတော့ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့မုန့်ပေါင်းကြီးအလား မောက်တက်နေသည့် ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီးကို သူလက်ဝါးဖြင့်ပွတ်လိုက်သည်။ 

“အိုး သားရယ် သိပ်ကဲတယ် ဟွန်း”

“ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ကြီးကို သားယက်ပေးမယ်နော်”

“နားရှက်စရာ သားရယ် အဲလိုပြောရလား”

ခြင်ထောင်သံလေးဖြင့် ဒေါ်လေးကပြောသည်။ သူထလိုက်ပြီး ဒေါ်လေးပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးပေါင်နှစ်ဖက်ကို သူမရင်ဘတ်နားသို့ တွန်းတင်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှာနှင့်ယက်လိုက်သည်။

“အားးးးးး ရှီးးးးး

“ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်”

စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ဖြဲလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှာဖြင့် ထိုးသွင်းကာ လျှာနှင့် လိုးပေးနေလိုက်သည်။

“အားးးးးးးး အီးးးးးးးးး”

သူ့ခေါင်းကို ဒေါ်လေးက ကိုင်ထားပြီး ဖင်ကြီးကြွပြီးငြီးတွားနေလေသည်။ စောက်စောက်ပြူးပြူးကြီးကို လက် ညှိုးလက်မနှင့်ညှပ်ပြီး ဖိချေလိုက်သည်။သူဂျာပေးပြီး ခဏအကြာမှာ ဒေါ်လေးတီးတိုးလေးငြီးတွားကာ ဇတ်ခနဲ ဇတ်ခနဲ တုန်ခါ၍ ဒေါ်လေးငြိမ်ကျသွားသည်။

ထွက်ကျလာသမျှ ဒေါ်လေး၏ စောက်ရည်များအား တစက်မကျန်မြိုချလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးက သူပြောစရာပင်မလို။ 

“သား မတ်တပ်ထလိုက်”

ဟုပြောသည်။ သူမတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးကလှဲနေရာမှ သူ့ရှေ့တွင် ပုဆစ်တုပ်လေးထိုင်လိုက်ပြီး သူမအင်္ကျီ ကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးလက်လေးက သူ့လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းလေးငါးချက်ထုပေးပြီးဒစ်ဖူးကြီးပတ်ပတ်လည်ကိုလျှာဖြင့်ယက်ကာပြွတ်ခနဲပါးစပ်ထဲထည့်၍စုပ်ပေးနလေသည်။

“အားးးးးး ရှီးးးးးးးး”

ဒေါ်လေးဆံပင်များကို သူလက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းကို စိထားပြီးခေါင်းလေး ရှေ့တိုး နောက်ငင်လုပ်၍ဒေါ်လေးကလီးစုပ်ပေးနေသည်။

“အားး ကောင်းလိုက်တာဒေါ်လေးရယ်"

အဒေါ်အရင်းက လီးစုပ်ပေးနေ၍ သူ့ခေါင်းနှင့်နတ်ပြည်ကို တက်ဆောင့်နေသလို အောင်ဝင်းနိုင် အကောင်းကြီးကောင်းနေမိလေသည်။ ခဏကြာတော့ ဒေါ်လေးကိုလီးစုပ်ရာမှတော်ခိုင်းပြီး

“လေးဘက်ကုန်းပေးပါလား ဒေါ်လေး”

ဟုသူပြောလိုက်သည်။ သူမဆံပင်များကို လက်ဖြင့်ယူပြီးဘေးဘက်မှာ ချလိုက်သည်။ တူလေး အလိုကျ ဒေါ်တင်မေတဖက်သို့လှည့်ကာ အိပ်ယာထက်တွင် သူမတံတောင်ဆစ်နှစ်ဖက်ကို ကွေး၍ ခါးလေးခွက်ပြီး ကုန်းပေးထားလိုက်သည်။အောင်ဝင်းနိုင် ဒေါ်လေးနောက်မှာ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး လီးတံကြီးကိုဆုပ်ကိုင်၍ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားမှ စောက်ဖုတ်ပြူပြူလေး အဝမှာ တေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည်။

ဒေါ်လေးစောက်ရည်ကြည်နှင့်သူမသရေများက သူ့လီးတံကြီးမှာ ရွှဲနေသဖြင့် ချောချောချူချူပင် စောက်ဖုတ်ထဲဝင်ရောက်သွားသည်။ 

“ဇွိ ပြွတ် ဖတ်”

“အားးးးးး ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်”

ရှေ့သို့ လွှဲယမ်းနေသည့် ဒေါ်လေးနို့အုံကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။ ထိုညက တူဝရီးနှစ်ယောက် ဘယ်နှစ်ချီမှန်းပင်မမှတ်မိ နားလိုက်စကားလေးပြောလိုက် လိုးဆော်လိုက်နှင့်နာရီပြန်တစ်ချက်တီးကျော်လောက်မှ လိုးပွဲကြီးကိုရပ်လိုက်သည်။ 

နောက်နေ့ ညတွေမှာလည်း သူတို့ တူဝရီးနှစ်ယောက် လိုးဆော်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ထိုသို့ဖြင့် သူနှင့်ဒေါ်လေးခိုးစားလာတာ ၂ ပတ်ကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဒေါ်လေးကို သူပုံစံမျိုးစုံဖြင့်လိုးတတ်သလို သူလိုးလျှင်ဒေါ်လေးကလည်း အပေးကောင်းကောင်းနှင့် ခံတတ်လေသည်။ 

ဖင်လိုးရန် ပြောကြည့်တာနာမှာ ကြောက်၍ နောက်မှဖင်ကို လုပ်ပါဟု ဒေါ်လေးကပြောသဖြင့်နောက်မှ ချော့ပြီးဖင် လိုးမည်ဟု သူတေးထားလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးကို လိုးနေရာမှတဖက်ကလည်း သူ့ညီမလေးနှင့်မမတင်မာကြည်တို့ကိုလိုးချင်လာမိလေသည်။

ဒီညတော့ ဒေါ်လေးကို ခရေခြွေမည်ဟု သူဆုံးဖြတ်ထားလိုက်သည်။ ညပိုင်း မလတ်နှင့်ညီမလေးလည်း သူမတို့ အိပ်ခန်းအသီးသီးသို့ ဝင်သွားကြလေပြီ။ သူတို့တူဝရီးအိမ်ရှေ့ခန်းမှထကာ လှေကားမှအိမ်ပေါ်ထပ်သို့ တက်ခဲ့ပြီး ဒေါ်လေးအိပ်ခန်းထဲ သူတို့ဝင်လာခဲ့ကြသည်။ 

အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်ပြီး သူတို့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများ ကိုချွတ်လိုက်ကြသည်။ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လိုက်ပြီး သူပက်လက်အိပ်ကာ 

“သား မျက်နှာပေါ် ပြောင်းပြန်တက်ခွလိုက် ဒေါ်လေး”

ဟုသူပြောလိုက်သည့်အခါ ဒေါ်လေးက သူ့မျက်နှာ ပေါ်တက်ခွလိုက်သည်။ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ကြီးအား သူလျှာဖြင့်ယက်ပေးနေသလိုသူမကလည်း သူ့လီးကြီးကိုစုပ်ပေးနေလေသည်။

“ပြလပ် ပြလပ် ပြွတ် ပြွတ် ”

အခန်းထဲဝယ် စောက်ဖုတ်ယက်သံနှင့် လီးစုပ်သံများ သောသောညံနေလေသည်။ စောက်ဖုတ်ယက်နေရာမှဒေါ်လေးဖင်ပေါက်လေးကိုပါ ယက်ပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်ညှိုးဖြင့်ဒေါ်လေးဖင်ပေါက်ထဲ ထည့်၍ ချဲ့နေလိုက်သည်။

“အု အူးးးး”

ဒေါ်လေးလီးစုပ်နေရာမှ တီးတိုးလေးငြီးတွားနေသည်။ ခဏအကြာတွင် လက်ညှိုးလက်ခလည် နှစ်ချောင်းပူးပြီး ဒေါ်လေးဖင်ထဲ ထည့်၍ ချဲ့နေလိုက်သည်။

“အားးးးးးး အီးးးးးးးးး”

သူမပါးစပ်ထဲမှသူ့လီးတံကြီးကို ထုတ်ပြီး ဒေါ်လေးငြီးတွားနေသည်။ သုံးမိနစ်လောက် လီးစုပ်စောက်ဖုတ်ယက်၍ပြီးတော့

“ဒေါ်လေး သားအပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးလေ”

ဟု သူပြောလိုက်သည်။ဒေါ်တင်မေ တူလေးမျက်နှာပေါ်မှ ဆင်းပြီးသူ့အပေါ်တက်ခွကာ လီးကြီးကို သူမလက် လေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းဝမှာတေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်သည်။

“ဗြိ..ပြွပ် ဖတ်”

“အားးးးးး ”

သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ဒေါ်လေးလက် လေးနှစ်ဖက်ထောက်ထောက်ထားပြီး သူမဖင်ကြီးကို နှဲ့၍တမျိုးပွတ်ဆွဲပြီးတဖုံဆောင့်ချကာတသွယ်လုပ်နေလေသည်။

“စွိ ဖြလစ် ပလောက် ဖတ်”

“အားးးးးး ရှီးးးးး အိုးး ကျွတ်စ်”

အချက် ၂၀ ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ဒေါ်လေးမှောက်ချလိုက်လေသည်။ ဒေါ်လေးကိုလက်တဖက်ဖြင့်ဖက်ထားပြီးလက်ခလည်ကို သူမဖင်ပေါက်လေးထဲနှိုက်ကာ အောက်မှ ပင့်လိုးနေလိုက်သည်။

“စွိ စွပ် ပလောက် ဖတ်”

“အားးးးးး အီးးးးးး ဟားး အားး”

ဖင်ပေါက်ထဲလက်နှိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လည်းလိုးနေသဖြင့် တပြိုင်ထဲအရသာ နှစ်မျိုးခံစားရ၍ထင် ဒေါ်လေးထွန့်ထွန့်လူးလျက် တအားအားငြီးတွားနေလေသည်။

“အားးးးး သားအဒေါ်လေးးပြီးခါနီးပြီဆောင့်လိုးပေးး အီးးး..အားး”

ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီးကို အောက်မှ မနားတမ်း ပင့်လိုးနေလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင် ဒေါ်လေးကိုယ်လေးတဇတ်ဇတ်တုန်ခါ၍ စောက်ရည်များက သူ့ဆီးခုံပေါ်သို့ စီးကျလာသည်။ဒေါ်လေးဖင်ကို လိုးချင်၍မပြီးအောင် သူထိန်းထားလိုက်သည်။

“ဒေါ်လေး လေးဘက်ကုန်းပေးလေ”

ဟုသူပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်လေး သူ့ပေါ်မှ ဆင်းပြီးကုန်းပေးထားလေသည်။

မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီးဒေါ်လေးစောက်ရည်များကို ယူ၍ စအိုဝပေါ်လောင်းပြီးကာ နေးရှင်းဗူးခန့်ရှိသည့် သူ့ဒစ်ဖူးကြီးကို စအိုဝမှာ တေ့လိုက်သည်။

“သား ဖြစ်ပါ့မလား ဒေါ်လေးကြောက်တယ်”

“ဖြစ်ပါတယ် ဒေါ်လေးရဲ့ စိတ်ချပါ"

ဒေါ်လေး၏ ဖင်သားစိုင် အိအိကြီးနှစ်ဖက်အား လက်နှင့်ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ပြီး အသာလေးချော့သွင်းလိုက်သည်။

“ဗွစ် ဘွစ် အားးးးး”

ဖင်ထဲသို့ဒစ်ဖူးဝင်သွားပြီ။ဒေါ်လေးခါးစပ်ကို လက်ဖြင့်ဖိချထားပြီး မဝင်သေးသည့် လီးကို ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ဗြစ် ဘလစ် ဒစ်ဒစ် ဘု ဖတ်”

“အားးးးးးး အီးးဟီးးးးး ဟင့် ရွှတ် အမလေးး ဖင်ကွဲပြီ”

ဒေါ်လေးဖင်ကွဲသွားသဖြင့် ငိုယိုငြီးတွားနေလေသည်။ ဖင်က ကြပ်ထုတ်နေ၍ သူမညှာတော့ဒေါ်လေးဖင်ကို ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။ 

“ဗြစ် ဗြိ ဘွတ် ဘလစ် ဖတ်”

“အားးးးးး အီးးးးးးး ဟားး အားးးးးးးးး”

သူ့လီးအထုတ်တွင် စအိုအတွင်းသား လေးများနှင့်သွေးစလေးများက လီးတံကြီးမှာ ကပ်ပါလာပြီးပြန်အသွင်းမှာဖင်ထဲသို့ စအိုအတွင်းသားလေးများလိပ်ဝင်သွားတာ ကြည့်၍ ကောင်းနေလေသည်။အချက် ၃၀ ကျော်လောက််ရောက်သည့်အခါဒေါ်လေးဖင်ထဲသို့ သူ့သုတ်ရည်များကိုပန်းထုတ်လိုက်သည်။

“အားးးးးးးးးးး”

တီးတိုးလေးငြီးတွားပြီး ဒေါ်လေး နောက်တစ်ခါပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားခဲ့လေသည်။ဖင်ထဲမှ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည့်အခါလီးတံကြီးမှာ သွေးစလေးများကပ်ပါလာသည်။

“အား ကျွတ် ကျွတ်..ဖင်ထဲမှာအောင့်နေတယ်..သားက အရမ်းကြမ်းတယ်ဟာ ဒေါ်လေးကိုမညှာဘူး မအေလိုးလေး”

“အဒေါ်လိုးလေးပါ ဒေါ်လေးရဲ့ အဟီး”

ဒေါ်လေးကိုကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်ပြီးအဝတ်အစားပြန်ကာ ဒေါ်လေးအိပ်ခန်းထဲမှ သူထွက်လာခဲ့သည်။ နောက်နေ့ဒေါ်တင်မေ လမ်းပင်ကောင်းကောင်း မလျှောက်နိုင်။ဖင်ကစပ်နေပြီးအိမ်သာတက်လျှင်လည်း ဖင်က စပ်နေသည်။ထိုသို့ဖြင့် ဒေါ်လေးကို လိုးလိုက် မလတ်နှင့်ညီမလေးတို့ကိုလည်း သူကျားချောင်းချောင်းနေလိုက်သည်။ သူတို့ ညီအကိုမောင်နှမ ၄ယောက်မှာ အရင်ထဲက တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ချစ်ချစ်ခင်ခင် နေခဲ့ကြသည်။

တစ်နေ့နေ့လည်ပိုင်းတွင် ဒေါ်လေးနှင့်ညီမလေးက အပြင်သွားနေကြပြီး သူက ၂ လုံး ဇယားလုပ်နေသည်။

“မောင်လေး ငါနဲ့ လိုက်ရဲ့လား”

မလတ်ကမေးပြီးသူမဝတ်ထားသည့် အဝါနုရောင်ဝမ်းဆက်လေးအားပြကာသူမ ကိုယ်လုံးလေးကိုလည်း လှည့်ပြလေသည်။

“လိုက်တယ် မလတ် နင်နဲ့လှတယ်”

သူပြောလိုက်သည့်အခါ မလတ်ကျေနပ်သွားပြီး သူ့ဘေးမှခုံတွင်ထိုင်ကာ ၂ လုံးဇယားများ လုပ်ကူနေလေသည်။ထိုသို့ဖြင့်နောက်သုံးရက်ကြာခဲ့ပြီး မနက်ပိုင်းမနက်စာ စားပြီးကြသည့်အခါ 

“သမီးမလတ်နဲ့သား ဒေါ်လေးနဲ့သမီးလေးတို့ နေ့လည်ကျရင် မိတ်ဆွေတစ်ယောက်အလှူရှိတယ်။ ၂ ညအိပ်ကြာမယ်”

ဟုသူနှင့်မလတ်ကိုပြောသည်။

“ဟုတ် ဒေါ်လေး”

နေ့လည်ဖက်တွင်ဒေါ်လေးနှင့်ညီမလေးတို့ ဒေါ်အလှူရှိရာသို့သွားကြလေပြီ။ဒေါ်လေးတို့မရှိတုန်းမလတ်ကိုသူလိုးမည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ဒီနေရာတွင် တင်မာကြည်နှင့်ခင်မေထွေးတို့အကြောင်းကိုအနည်းငယ် ဖော်ပြရပေမည်။

တင်မာကြည်ကတခုလပ်ဖြစ်ပြီး ပင်ကိုယ်အခံကလည်း တဏှာကြီးသူဖြစ်သည်။သူမ ယောင်္ကျား ဇော်ထွန်းနှင့်ကွဲခဲ့ရသည့်အကြောင်းမှာ လင်ဖြစ်သူက အချိန်ပြည့်အရက်ချည်းသောက်နေတတ်ပြီး မယားကို ရှာဖွေမကျွေးလိင်ဆက်ဆံမှုလည်းမလုပ်နိုင် အချိန်ပြည့်မူးနေ၍ကွာရှင်းခဲ့တာဖြစ်ပါသည်။

သူမက ခုမှအသက် ၂၅ နှစ်။ သွေးသားဆူဖြိုးဆဲအရွယ်။ အရပ် ၅ပေ ၆ ရှိပြီး ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေးနှင့်မျက်နှာသွယ်ကာနှာခေါင်းလုံးလုံးလေးဖြစ်ပြီးမျက်ခုံးမျက်လုံးကောင်း၍ ညိုချောလေးဖြစ်သည်။ဖွံ့ထွားသော ရင်သေးကျဉ်သည့်ခါးနှင့်စွင့်ကားသည့် တင်တို့ကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီးအိချောပို နီးနီးကိတ်ပါသည်။

လင်နှင့်ကွဲလာသဖြင့် လိင်စိတ်အရမ်းပြင်းပြလာလျှင် ခရမ်းသီးခပ်လတ်လတ် သို့မဟုတ် လက်ဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်ထဲထည့်ပြီး အာသာဖြေဖျောက်တတ်ခဲ့သည်။ခုနောက်ပိုင်းခေတ်နှင့်အညီ တိုးတက်လာသည့် အင်တာနက်ခေတ်တွင် သူမ ဖိတ်ခ်အကောင့်တစ်ခုလုပ်ထားပြီး ဖုန်းထဲမှအင်းစက်မောင်နှမဇာတ်လမ်းများ အဖတ်များလာခဲ့သည်။

အရင်ကတော့ ဖိတ်ခ်အကောင့်နှင့်ကောင်လေးများဖြင့် ကျူကာ သူတို့ထံမှပို့သည့်သူမအား ဘယ်လိုလိုးချင်သည် ဘာဂျာမှုတ်ပေးမည်ဆိုသည့်စာများဖတ်၍ သူမ၏အာသာဆန္ဒကိုဖြေဖြောက်တတ်ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းအင်းစက်ဂရုတွေထဲဝင်ပြီး မောင်နှမသွေးသားရင်းချာချင်း မောင်နှမမေတ္တာမှ ၁၅၀၀ ချစ်ခြင်းသို့ ပြောင်းလဲသွားသောချစ်ခြင်းအချစ်နယ်လွန်လိင်ဆက်ဆံကြသည့် မောင်နှမဇာတ်လမ်းများကို အဖတ်များလာခဲ့သည်။

သို့ကြောင့် အိမ်မှ သူမ၏မောင်အား တိတ်တခိုး ရင်ခုန်မိကာ သူသာငါ့ကို တက်လုပ်ရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲ ဟုမကြာခဏတွေးကြည့်မိခဲ့ဖူးသည်။ခင်မေထွေးကလည်း သူမအမ တင်မာကြည်လို အထန်ဖြစ်ပြီး မောင်နှမအင်းစက်ကို အထူးစိတ်ဝင်စားသူဖြစ်ပါသည်။ခင်မေထွေးကသူမစောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့်အာသာဖြေရာမှနောက်တော့အားမရတော့ခရမ်းသီးသေးသေးလေးတွေဖြင့် ထိုးထည့်ကာအာသာဖြေတတ်၍ အပျိုအမှေးပင်မရှိတော့။တခါတရံ ခင်မေထွေးလီးအစစ်ဖြင့်အလိုးခံချင်မိလေသည်။

ညရောက်သည့်အခါ တင်မာကြည်တစ်ယောက်ထဲအောက်တွင် မအိပ်ရဲ၍ အပေါ်ထပ်ရှိအမေ့အိပ်ခန်းမှာသွားအိပ်လိုက်သည်။အောင်ဝင်းနိုင်အိမ်ခြံတခါးများပိတ်ကာ အပေါ်တက်လာပြီး သူ့အိပ်ခန်းသို့ဝင်၍ လှဲလိုက်သည်။တင်မာကြည်ဖုန်းထဲမှ အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖတ်ပြီး အတန်ကြာသည့်အခါ ဖီးလ်အရမ်းတက်လာသဖြင့်ထမီကိုဗိုက်ပေါ် လှန်တင်၍ ပင်တီကိုချွတ်လိုက်သည်။လက်ညှိုးလက်ခလည်နှစ်ချောင်းပူး၍သူမစောက်ဖုတ်ထဲထည့်ပြီးအသွင်းအထုတ်လုပ်နေလိုက်သည်။

“အားးးးးး အင်းး အားးးးး”

ပတ်ဝန်းကျင်ကို တဒင်္ဂမေ့သွားပြီး မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာတီးတိုးလေးငြီးတွား၍ တစ်ကိုယ်ရေ အာသာဖြေနေမိလေသည်။ထိုစဉ် အကြံသမားအောင်ဝင်းနိုင်ကသူ့အမ မလတ်အိပ်ပြီထင်၍ သူမကိုလိုးရန်တင်မာကြည်အိပ်ခန်းသို့ရောက်လာခဲ့သည်။မလတ်တီးတိုးလေးငြီးပြီး ပေါင်ကြီးကားကာ အာသာဖြေနေတာတွေ့လိုက်ရသည်။

အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်လာပြီး သူမဘေးမှာထိုင်လိုက်သည်။ မလတ်က အကောင်းကြီးကောင်းနေပြီး သူမဘေးမှာထိုင်ချလိုက်တာပင်မသိပါ။မလတ်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။တင်မာကြည်နှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံရသဖြင့်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ မောင်လေးဖြစ်နေသည်။ဟန်ဆောင်လေးရုန်းထွက်ပြီးထိုင်လိုက်သည်။

“မောင်လေး ကို့အမကို နင် ဒါဘာလုပ်တာလဲ အခန်းထဲကထွက်သွား”

တမင်လေသံတင်းပြီး ပြောလိုက်သည်။

“မလတ်ရယ် ရှက်မနေပါနဲ့ နင်အာသာဖြေနေတာမြင်လို့ ငါကဖြည့်ဆည်းပေးချင်လို့ပါ"

“နင်ကလည်းမပြောကောင်းတာဟယ်”

“ငါတို့က မောင်နှမတွေမဖြစ်နိုင်ဘူး သွားပါ မောင်လေးရယ်”

သူမမူနွဲ့နွဲ့လေးပြောလိုက်သည်။

“ဘာဖြစ်ဖြစ်ဟာငါတော့ နင်ဒီလို လက်နဲ့ဖြေဖျောက်နေတာ မကြည့်ရက်ဘူး

ပြောပြီးတာနှင့် တဆက်ထဲ မလတ်လည်တိုင်လေးကိုပြွတ်ခနဲစုပ်လိုက်သည်။မလတ်က သူ့ကိုဖက်ထားပြီးမငြင်းဆန်တော့ပဲ သူပြုသမျှကို ငြိမ်ခံနေလေတော့သည်။မလတ် အင်္ကျီပေါ်မှပင် သူမ၏ မို့မောက်စူဖြိုးလှသည့်ရင်သားအစုံကို ဆုပ်နယ်ပြီး သူမ မိန်းမဝတ်တီရှပ်အင်္ကျီ ကို မတင်လိုက်သည့်အခါမလတ်ကကျောကိုကြွပေးထား၍ သူချွတ်လိုက်သည်။ညပိုင်းဖြစ်၍ ဘရာစီယာမဝတ်ထားပေါက်စီထက် အနဲငယ်ကြီးသော နို့နှစ်လုံးကဘွားခနဲပေါ်ထွက်လာသည်။မလတ်နို့နှစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့်အငမ်းမရစို့နေလိုက်သည်။

“မောင်လေးရယ် ပြောလို့လဲ မရဘူးဟာ နင်သိပ်ဆိုးတာပဲ"

ခြင်ထောင်သံလေးဖြင့်မလတ်က သူ့ကိုပြောသည်။မလတ်နို့သီးခေါင်းလေးကို သူလျှာနှင့်ထိုးကလော်ပြီးတပြွတ်ပြွတ်စို့ကာ နို့အုံကြီးကိုအူယားစွာဖြင့်ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။

“အားး မောင်လေးရယ် ကြမ်းလိုက်တာဟယ် နို့မှာလည်းနင့်လက်ရာတွေထင်ကုန်အူးမယ် ဟွန်း"

"ငါအားပါသွားလို့ပါ မလတ် ချောတီးနော်"

“ကောင်ဆိုးလေး မပြောလိုက်ချင်ဘူး"

မလတ်က သူ့ကို မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောသည်။နို့အောက်မှစကာအောက်သို့ လျှောဆင်းပြီး သူ့လျှာနဲ့ယက်၍နမ်းကာအပြင်ပိုင်းညိုသော်လည်း မလတ်၏ဗိုက်သားလေးမှာဖြူဖွေးနေလေသည်။ချပ်ရပ်ဖြူဖွေးသည့်မလတ်ဗိုက်သားလေးကို လျှာနှင့်ယက်ပြီးနမ်းလိုက်သည်။

“အိုး ယားလိုက်တာ ဟယ်"

မလတ်တီးတိုးလေးပြောသည်။မလတ်ထမီကို ဖြေကာ ခါးအောက်သို့ လက်လျှိုသွင်းပြီး သူမထမီကို ချွတ်လိုက်သည်။သူ့အင်္ကျီ နှင့်ပုဆိုးကိုပါထ၍ချွတ်လိုက်ပြီးမလတ်ပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ထိုင်ကာ အမွေးနက်နက်ပါးပါးလေးများဖြင့်ဖုံးအုပ်ထားသည့်မလတ် စောက်ဖုတ်ပေါ်သူ့လက်တင်ပြီးပွတ်လိုက်သည်။

“အားးးးးးးးးး”

ဖင်ကြီးကြွပြီး မလတ် တီးတိုးလေးငြီးတွားနေသည်။သူ့အမ ဘယ်လောက် အလိုးခံချင်နေမှန်းမသိ ။သူပွတ်ပြီးခဏအကြာမှ ာမလတ်၏ကာမရှေ့ပြေးစောက်ရည်ကြည်လေးများကစိမ့်ထွက်စပြုနေလေပြီ။မလတ်စောက်ခေါင်းသူ့လက်ခလည်ထည့်ကာ ဇွိခနဲဇွိခနဲ လက်ခလည်နှင့်လိုးပေးပြီး ညိုမည်းမည်းလေးဖြစ်နေသည့် စောက်စိပြူးပြူးလေးကိုပါဖိချေပေးနေလိုက်သည်။

“အားးးးးး ရှီးးးးးးးး ကျွစ်”

မလတ်စောက်ရည်ကြည်လေးများကပွက်ခနဲလျှံကျလာသည်။

“အားး မောင်လေး ငါမရတော့ဘူးဟာ အဟင့်"

အောင်ဝင်းနိုင်လည်းသူ့အမကို အရမ်းလိုးချင်နေပြီဖြစ်၍ အကြာကြီးနှူးနပ်မနေတော့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသည့် မြွေပွေးကြီးလိုတရှူးရှူးမန်ဖီနေသော သူ့လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။မလတ်စောက်ဖုတ်ဝမှာ သူ့လီးတံကြီးကိုတေ့ပြီးဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ဇွိ ပြွတ် ဖတ်”

“အားးးးးးးး ရှီးးးးး”

မလတ်၏သဘာဝချောဆီများရွှဲနေ၍ ချောချောချူချူပင် အောင်ဝင်းနိုင်လီးတံကြီးက မလတ်စောက်ခေါင်းထဲသို့ဝင်ရောက်သွားခဲ့သည်။နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်၍ မလတ်စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။

“ဖွတ် စွိ ဖြလစ် ပလောက် ဖတ်”

“အားးးးးးး အီးးးးးး ကျွတ်စ် အားးးးးးး”

မလတ်က အိမ်ထောင်ကျဖူးသူ ဖြစ်၍ သူ့ဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်း သူမဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်းသလို လုပ်ပေးနေလေသည်။အချက်ငါးဆယ်ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ မလတ်တစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးလျက် အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင်ဆုပ်ထားလေသည်။

“ပြွတ် စွပ် ဖတ်”

“အားးးးးးး မောင်လေးး အီးးးးးးးးးး”

မလတ်တီးတိုးလေးငြီးတွားကာသူမခါးလေးကော့တက်သွားပြီး ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွာလေသည်။ တမိထဲဝမ်းမှဆင်းသက်လာသည့် အမအရင်းကို လိုးနေရသဖြင့် အောင်ဝင်းနိုင် ကြာကြာထိန်းမထားနိုင် ပြီးချင်လာသည်။သင်္ကြန်ရေပြွတ်မှ ရေများပန်းထုတ်သလိုပင် မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးရည်များကို တဖြောဖြောနှင့်ပန်းထုတ်လိုက်သည်။သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက် အိပ်ယာထက်တွင် နားနေလိုက်ကြသည်။

“နင့်စောက်ဖုတ်လေးက ကြပ်ထုတ်နေတာပဲ မလတ်ရယ်လိုးရတာ မဝဘူးဟာ"

“နင်ကလဲဟာ အမကို ပြောတာကြမ်းလိုက်တာ ငါ့ကိုနင်မိန်းမကျနေတာပဲ သားပြောမယားပြော ပြောတယ်"

မလတ်မျက်နှာလေးရဲကာသူ့ကိုပြောပြီး သူ့ဗိုက်ကြောကို ဆွဲလိမ်လေသည်။

“ခုတောင်ငါတို့လုပ်ပြီးနေကြပြီပဲ ရှက်နေမနေပါနဲ့ မလတ်ရယ်"

“ဒီလောက်ဖြစ်လှတာ တွေ့မယ်"

ပြောပြီးမလတ်က သူမလက်လေးဖြင့် မပျော့မမာလေးဖြစ်နေသည့် သူ့လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်လေသည်။

“အား နာလိုက်တာ"

“မောင်လေး နာသွားလား"

မလတ်ကစိုးရိမ်စိတ်ပူစွာနှင့်သူ့ကိုမေးလေသည်။

“မလတ်ကို ချစ်လို့စတာ နာဘူး"

မလတ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုပြွတ်ခနဲသူစုပ်နမ်းလိုက်သည်။

“ကောင်ဆိုးလေး"

ပြောပြီးသူ့ရင်ဘတ်ကို မလတ်က သူမလက်ချောင်းလေးများနှင့် ပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေပြီး ဂွင်းထုပေးနေလေသည်။

“နင့်ဟာကြီးက ပြန်မာလာပြန်ပြီ ခစ်ခစ်"

“ငါ ချစ်တော့မယ်နော် မလတ်"

"အင်းချစ်တော့လေ မောင်လေး"

သူထလိုက်ပြီးမလတ်လက်ကိုဆွဲ၍ထူလိုက်ပြီး

“ဒေါ့ကီဆွဲမယ် မလတ်”

ဟုသူပြောလိုက်သည့်အခါ မလတ်က သူ့အလိုကျ တဖက်သို့လှည့်ကာ ခါးလေးခွက်ပြီးကုန်းပေးထားလေသည်။မလတ်နောက်မှာ သူမုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့လီးတံကြီးကိုဆုပ်ကိုင်၍ ကားစွင့်လုံးတစ်သည့်ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကြားမှနောက်သို့ပြူထွက်လာသောစောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည်။

“ဇွိ ပြွတ် ဖတ်

“အားးးးးးးးးး ရှီးးးးး

“ဖလွှတ် စွိ ပလောက် ဖတ်”

“အားးးးးးး ကျွတ်စ်”

မလတ်ပေါင်ခြံနှင့်သူ့လအုရိုက်သံတဖတ်ဖတ်က အိပ်ခန်းထဲတွင် သောသောညံနေသလို စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ထွက်သံနှင့်မလတ် ငြီးတွားသံလေးများကလည်း နတ်ဆောင်းသံအလား ထွက်ပေါ်နေလေတော့သည်။

မလတ်ခါးလေးကိုအုပ်ကိုင်ပြီး သူမဖင်လုံးကြီးခွင်ဝင်သည်အထိ အမစောက်စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။သူဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း မလတ် ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေး ဝဲခနဲ ဝဲခနဲ ဖြာထွက်သွားတာကြည့်၍ အတော်ကောင်းသည်။

ထိုညက သူနှင့်မလတ်ဘယ်နှစ်ချီမှန်းပင်မမှတ်မိ ညအတော်နက်မှသူတို့လိုးပွဲကြီးကို ရပ်လိုက်ပြီးမောင်နှမနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်၍ အိပ်လိုက်ကြသည်။

နောက်နေ့သူအပြင်သွားရင်းဆေးဆိုင်မှာ တားဆေးဝယ်လာပြီးမလတ်ကို သောက်ရန်ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်လေးနှင့်ညီမလေးတို့ ပြန်မလာခင်အထိ သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက် နေ့ရောညပါအချိန်မထားပုံစံမျိုးစုံဖြင့် လိုးဆော်ခဲ့ကြသည်။မလတ်ကဒေါ်လေးလိုပင် ဏှာထန်သူဖြစ်သလိုသူကလည်းအထန်ဖြစ်သည်။

ထိုသို့ဖြင့် နောက် ၂ ရက်တွင်ဒေါ်လေးတို့ ပြန်ရောက်လာကြသည်။ညအစောပိုင်းဒေါ်လေးကို လိုးပြီးဒေါ်လေးအိပ်တာနှင့်မလတ်အိပ်ခန်းသို့ သူဆောင်တော်ကူးကာ မလတ်ကိုတစ်ချီလိုး အဒေါ်နှင့်အမကို လိုးဆော်နေရသဖြင့်အောင်ဝင်းနိုင်ဘဝကြီးက သာသာယာယာ ဖြစ်နေပါသည်။နောက်သူအားဆေးများဝယ်ပြီး သောက်သလိုနို့ကြက်ဥ ပုံမှန်တနေ့ ၂ ခွက်သောက်ကာ သုတ်ထွက်အားကောင်းစေရန် ရုံးပတီသီးကြော်စား၍တမျိုး ပြုတ်တို့တာတဖုံအမြဲစားခဲ့သည်။

ညီမလေးအိပ်ခန်းက နောက်ဖေးမီးဖိုဆောင်နှင့် ကပ်လျက်တွင်ရှိ၍ အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့်ဆိုအနည်းငယ်လှမ်းပါသည်။သူညဖက်တရေးနိုးအပေါ့အပါးသွားသည့်အခါညီမလေးအိပ်ခန်းရှေ့ရောက်လျှင် ညီမလေးအိပ်နေတာကြည့်တတ်သည်။သူ့လီးကလည်းအဒေါ်နှင့်အမကိုလိုးနေရတာ အားမရနိုင်။တစ်နေ့တစ်ခြားခန္ဓာကိုယ်ဖွံ့ထွားလာပြီးရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်တို့က မို့မောက်စူဖြိုးကာ အလှသွေးများကြွယ်လာသည့် ညီမလေးခင်မေထွေးကိုလည်းသူလိုးချင်လာမိသည်။

.............................................................................................

မနေ့ညက မလတ်အားသူဖင်ချချင်သည်ပြောတော့ တခါမှဖင်မခံဖူးသဖြင့် သိပ်မကြမ်းရန်သူ့ကို ပြော၍သူမဖင်ထဲအုန်းဆီဆွတ်ပြီးသူ့လီးကိုလည်းဆွတ်ပြီးမှ ချော့သွင်းရသည်။နောက်နေ့သူမဖင်တွေစပ်နေသည်ဟု နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန်မှာ မလတ်ကပြောတာဖြစ်ပါသည်။

ထိုသို့နေလာခဲ့တာ တလလောက်ကြာခဲ့ပြီးတညတွင်သူဒေါ်လေးနှင့်မလတ်သောက်ရန် ကော်ဖီထဲအိပ်ဆေးထည့်၍တိုက်လိုက်သည်။သူတို့လေးယောက်အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ tv ထိုင်ကြည့်နေကြပြီးအတန်ကြာတော့ ဒေါ်လေးနှင့်မလတ်တို့အိပ်ချင်လိုက်တာ ဟုပြောပြီးထသွားကြလေသည်။သူနှင့်ညီမလေးကtvဆက်ကြည့်နေကြသည်။

“ကိုလေး ညီမလေး သွားအိပ်တော့မယ် ၉ နာရီခွဲပြီ"

ညီမလေးလည်း အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ထသွားလေပြီ။ခင်မေထွေးက အသက် ၁၈နှစ် ရည်းစားမထားဖူးသေးသော် လည်း ဖုန်းထဲမှာသူမမိန်းခလေးသူငယ်ချင်းဆီမှ တဆင့် ဇက်ပြာဖြင့်ကူးထားသော အောကားများကြည့်သည်။အောင်ဝင်းနိုင်အပေါ့သွားချင်၍ အိမ်သာသို့သွားပြီး အပေါ့သွားလိုက်သည်။အပေါ့သွား၍ပြီးတော့အိမ်သာမထွက်ကာ ညီမလေးအိပ်ခန်းရှေ့ရောက်သည့်အခါ အထဲသို့ကြည့်လိုက်သည်။

ညီမလေးမအိပ်သေးဖုံးကိုသဲကြီးမဲကြီးကြည့်နေလေသည်။ညီမလေးအိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။

"မအိပ်သေးဘူးလားညီမလေး"

"မအိပ်သေးဘူး ကိုလေး"

ညီမလေးဖုံးကိုခေါင်းအုံးဘေးမှာထားပြီးလှဲနေရာမှထိုင်လိုက်သည်။

"လာ ကိုလေးထိုင်"

ညီမလေးက သူ့ကိုထိုင်ခိုင်းသဖြင့် သူဘေးမှာထိုင်လိုကသည်။

"ဘယ်သူတွေနဲ့ ချက်နေတာလဲညီမလေး"

ပြောပြီးခေါင်းအုံးဘေးမှညီမလေးဖုံးကိုယူကြည့်လိုက်သည်။

"ဟာ ကိုလေးပေး ညီမလေးဖုံးကို"

ညီမလေးသူ့ထံမှဖုံးကို အတင်းလုနေ၍ ရှောင်လိုက်ပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူမဖတ်ထားသော မောင်နှမအင်းစက်ဇာတ်လမ်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။သူဖတ်၍ပြီးတော့ 

“ညီမလေးကကိုလေးလိုပဲ ဝါသနာတူတယ်"

ဟု သူပြောလိုက်သည်။

"ကိုလေးလည်းဒီဇာတ်လမ်းကိုတအားကြိုက်တာ ညီမလေးရဲ့"

"အဲထဲကလို ကိုလေးတို့လုပ်ကြရအောင်"

"ဟာကွာ ကိုလေး ဏှာဗူးကြီး"

ညီမလေးမျက်နှာလေးရှက်သွေးဖြာကာနီရဲသွားလေသည်။အခြေနေက ခုလောက်ဆို သိပ်မဆိုးလှ။ ညီမလေးနှင့်ချစ်ရည်လူးရန်သူအမြန်လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ညီမလေးနှုတ်ခမ်းလေးကို သူစုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သူမကိုယ်လုံးလေးကိုအိပ်ယာပေါ်သို့ လှဲချဲလိုက်သည်။ညီမလေးကအတင်းရုန်းသူက အတင်းပဲအပေါ်မှဖိထားပြီးညီမလေးလျှာလေးကိုပြွတ်ခနဲသူ့ပါးစပ်နဲ့ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

သူ့ကျောပြင်ကြီးကို ညီမလေးကလက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ထုနှက်နေပြီး အတင်းရုန်းကန်နေလေသည်။ ၄ မိနစ်ကျော် လောက်ရောက်သည့်အခါ ညီမလေးရုန်းအားလေးများက တဖြေးဖြေးပျော့ကျကာတန်ပြန်အနမ်းတွေနှင့်ပြန်နမ်းနေလေတော့သည်။သူစုပ်နမ်းနေရာက ဂါဝန်ပေါ်မှပင်ညီမလေး၏ရင်နှစ်မွှာကို ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။

"အား ကိုလေး"

ဂါဝန်ကိုအပေါ်သို့လှန်တင်လိုက်သည်။

"အိုး"

ညီမလေးရင်ဘတ်ရှေ့မှာလက်လေးနှစ်ဖက်ယှက်ပြီးကွယ်ထားသည်။ညီမလေးလက်လေးနှစ်ဖက်ကို သူဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ညချိန်ဖြစ် ၍ဘရာစီမဝတ်ထားမီးရောင်အောက်တွင် ညီမလေး၏ဖွံ့ထွားစူဖြိုးသည့်အပျိုနို့နှစ်လုံးကဘွားခနဲပေါ်ထွက်လာသည်။နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးနှစ်ဖက်ကို သူဖွဖွလေးဖိချေလိုက်သည်။

"အားး ဟင်းး အားး"

ဖီးတက်သံလေးဖြင့် ညီမလေးတီးတိုးလေးငြီးတွားနေလေသည်။သူ့လက်ထဲမှာညီမလေးနို့သီးခေါင်းလေးကထောင်မတ်နေသည်။ညီမလေးနို့နှစ်လုံးကိုသူစို့လိုက်သည်။ညီမလေးတီးတိုးလေးငြီးတွားပြီးသူ့ကို ဖက်ထားလေသည်။အတော်ကြာကြာစို့၍ ပြီးတော့ ညီမလေးပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

ခင်မေထွေးရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်နေမိပြီးသူမ အဖုတ်ထဲမှာ ယွစိယွစိ ဖြစ်လာရတော့သည်။ညီမလေးပေါင်ခွဆုံသို့သူမျက်နှာအပ်လိုက်သည့်အခါအို့ ကိုလေးမလုပ်ပါနဲ့ဟုသူ့ကိုတားနေလေသည်။ညီမလေးစကားကိုသူမသိကျိုးကျွံပြုထားပြီးအမွေးဘုတ်စုလေးများနှင့်ဖုံးအုပ်ထားသည့်ညီမလေးအဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုလျှာဖြင့်ယက်လိုက်သည်။

"အားးးးးးးး အီးးးးးးးးး"

ခါးလေးကော့တက်သွားပြီးညီမလေးသူ့ခေါင်းကိုကိုင်ထားသည်။ညီမအရင်းအဖုတ်ကိုစေတနာတွေပိုစွာဖြင့်သူယက်ပေးနေပြီးပဲစေ့ခန့်ရှိစောက်စိလေးကိုဖူးခနဲဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

"အားးးးးးးး အီးး ဟီးးးးး ဟင့် ဟင့်"

ညီမလေးရှိုက်သံလေးတွေပင် ထွက်လာသည်။သူယက်ပေးပြီး ခဏအကြာတွင်ညီမလေးစောက်ရည်ကြည်လေးများစိမ့်ထွက်လာသည်။ညီမလေးကို အရမ်းလိုးချင်နေပြီ။ယက်ရာမှ ခွာလိုက်ပြီးဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ညီမလေးကရှက်၍ထင်မျက်စိမှိတ်ထားလေသည်။

သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကိုဖြေချလိုက်သည်။ဖြောင်းခနဲပင်လီးတံကြီးကကန်ထွက်လာပြီးတမိထဲဝမ်းမှ ဆင်းသက်လာသောညီမအရင်းအဖုတ်ရှေ့မှာ တဆတ်ဆတ်နှင့်တောင်မတ်နေလေသည်။ညီမလေးပါးပြင်လေးကို ရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်သည်။

"မျက်လေးဖွင့်ကြည့်အုံးလေ ခလေး"

"ကြည့်ပါဘူး ရှက်တယ်"

ညီမလေးကနှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးသူ့ကို ပြောလေသည်။သူအူယားသွားပြီး သူမအဖုတ်ကို ယက်ထားသည့် ပါးစပ်နှင့်ညီမလေးကိုကစ်ဆင်ရိုက်လိုက်သည်။

"ပြွတ်စ်"

ညီမလေးကမျက်လုံးမဖွင့်မှိတ်ထားသည်။သူ့လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်၍ အဖုတ်ထဲ မသွင်းသေးပဲ ရသာဖူးစောက်စိပြူးပြူးလေးကိုဒစ်ဖူးကြီးဖြင့်ထိုးကလော်လိုက်သည်။

"အားးးးးးး ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်"

"ကိုလေးရယ် အဟင့်ဟင့်"

ညီမလေးမျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး ညီမလေးကိုလိုးပါတော့ ကိုလေးရယ် အလိုးခံချင်လှပြီလို့ သက်ရာက်သည့်အကြည့်လေးဖြင့်ကြည့်နေလေသည်။ညီမလေး အဖုတ်ဝမှာသူ့လီးတံကြီးကိုတေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည်။ညီမလေးအဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးတံကြီးတဝက်လောက်က ကြပ်ကြပ်သပ်သပ်နှင့် ဝင်ရောက်သွားခဲ့လေသည်။

"အားးးးးးးးးး ကျွတ် ကျွတ်"

အပျိုအဖုတ်ဖြစ်၍ကြပ်ထုတ်နေသည်။ညီမလေးထအော်မည်ဆိုး၍သူမပါးစပ်ကို လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကာ ကျန်နေသည့်တဝက်ကို အားယူပြီးဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ဗြိ ပြွတ် ဒုတ် ဖတ်”

"အု အူးးးးးးး အူးး"

ညီမလေးနာ၍ ထင်မျက်ရည်လေးဝဲနေလေသည်။အုပ်ထားသည့် လက်ကို သူဖယ်လိုက်သည်။သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသားများစုတ်ပြတ်ကုန်ပြီထင်ရအောင် ကိုလေးလီးတံကြီးက အရှိန်နှင့်အဖုတ်ထဲတိုးဝင်ကာသားအိမ်သို့ ပင်လာထောက်မိလေသည်။

ညီမလေးအပျိုစင် နို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးတဖုံးဖုံးနှင့် ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။မလတ်နှင့်ဒေါ်လေးတို့လိုပင် ညီမလေးကလည်းအပေးကောင်းသည်။သူ့ဆောင့်လိုးချက်များနှင့်အညီ လှုပ်ရှားပေးနေလေသည်။ဒီကောင်မလေး အောကားတွေ ဘယ်လောက်ကြည့်ထားတယ်မသိဟု သူလိုးဆော်ရင်းမှ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်သည်။

“စွိ စွပ် ပွတ် ပလောက် ဖတ် ”

“အားးးးးးး အီးးးးးးးးးး ကျွတ်စ်”

သူဆောင့်လိုးနေစဉ်မှာပင် ညီမလေးပြီးခါနီးပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။အချက်သုံးလေးဆယ်ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ တအားအားတအီးအီးငြီးတွားကာ ထွန့်ထွန့်လူး၍ ညီမလေးပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားလေသည်။ညီမလေးနှင့်မတိမ်းမယိမ်းပင်။ သူမအဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီးကိုထိုးစိုက်ထားပြီးသားအိမ်ခေါင်းနားထိသူ့လီးရည်များကို ဗျစ်ခနဲဗျစ်ခနဲပန်းထုတ်လိုက်သည်။

သူတို့မောင်နှမအိပ်ယာထက်မှာနားနေလိုက်ကြသည်။ညီမလေးဂါဝန်ပင်အောက်သို့ပြန်မဖုံးသေးပဲပက်လက်လေးနားနေသည်။ညီမလေးနို့ကိုသူအငမ်းမရစို့နေလိုက်သည်။

"ခစ် ခစ် ကိုလေးကလည်း ကလေးကျနေတာပဲ နို့စို့နေတာ"

"ကိုလေးက နို့မပြတ်သေးဘူးညီမလေးရဲ့"

သူနို့စို့နေရာမှပြောလိုက်ပြီးပြန်စို့နေလိုက်သည်။ညီမလေးလက်လေးတဖက်ကိုယူပြီးသူ့လီးတံကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ခင်မေထွေးက အောကားများနှင့် မောင်နှမအင်းစက်ဇာတ်လမ်းများ  ဖတ်ဖူးကြည့်ဖူးထား၍ ကိုလေးလီးကြီးကို သူမလက်လေးဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေလိုက်သည်။သူမဂွင်းပေးပြီးခဏအကြာမှာ ကိုလေးလီးတံကြီးကသံချောင်းလိုမာတောင်လာသည်။

"ကိုလေးရယ် နဲတာကြီးမဟုတ်ဖူး ဒါကြီးနဲ့ ညီမလေးဟာလေးထဲကို ခုနက အတင်းထိုးထည့်တယ်..ဒါကြီးကလည်း မှိုပွင့်ကြီးကျနေတာပဲ"

သူ့ဒစ်ဖူးကြီးကိုကြည့်၍ ညီမလေးကပြောပြီး လီးတံကြီးကို ဖွဖွလေးဆုပ်ညှစ်ထားလေသည်။

"ထပ်လုပ်ကြရအောင်လေ ညီမလေး"

"ညီမလေးအထဲကတအားစပ်နေတယ် မနက်ဖြန်ကျမှလုပ်နော်"

"အင်းပါ ညီမလေးရယ်ဒါဆို ကိုလေးကို လီးစုပ်ပေးပါလား"

"အင်းစုပ်ပေးမယ်လေဘယ်လိုစုပ်ရမလဲပြောပြ"

ညီမလေးက လှဲနေရာမှ ထိုင်လိုက်သည်။ညီမလေးခေါင်းလေးကို ကိုင်၍ သူ့လီးရှိရာသို့ဆွဲချကာ သူမပါးစပ်နားမှာလီးတံကြီးကို တေ့ပေးထားပြီး 

“ပါးစပ်ထဲထည့်ရေခဲချောင်းစုပ်သလို စုပ်ပေးညီမလေး”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ညီမလေးကအတတ်မြန်သည်။သူမပါးစပ်ထဲသူ့လီးတံကြီးကိုထည့်ပြီးခေါင်းလေးနိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်လုပ်၍စုပ်ပေးနေလေသည်။

“အားးးးးး ရှီးးးးး ကျွတ်စ်”

"ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ်"

ညီမလေးဆံပင်များကိုသူလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ညီမလေးလီးစုပ်ပေးသည်အားအရသာရှိစွာ ခံနေလိုက်သည်။ငါးမိနစ်ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ ညီမလေးပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လီးရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။သူ့လီးကို ညီမလေးပါးစပ်ထဲမှဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ညီမလေးက သူ့လီးရည်များကိုထထွေးမည်ပြင်စဉ်မှာ သူမနှုတ်ခမ်းလေးကိုသူ့ပါးစပ်နှင့်တေ့ထားပြီးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။

"ကိုလေးကလည်း ညစ်ပတ်တယ် သူ့အရည်တွေညီမလေးပါးစပ်ထဲ ပန်းထဲ့တယ်"

သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကိုလက်သီးဆုပ်လေးနှင့်ညီမလေးက ထုနေလေသည်။

"ကိုလေးအခန်းကိုပြန်တော့ ညီမလေးအိပ်တော့မယ်"

"မွ မွ"

ညီမလေးကို အာဘွားပေးလိုက်ပြီး ပုဆိုးဝတ်ကာ သူမအိပ်ခန်းထဲမှ အောင်ဝင်းနိုင် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။လုံးကြီးပေါက်လှ ညီမလေးအကိတ်လေးကို လိုးလိုက်ရသဖြင့် ဘဝင်ပီတိဂွမ်းစိုင်ထိဆိုသလိုပင် ပျော်ရွှင်မဆုံးတပြုံးပြုံး ဖြစ်နေမိပါသည်။

ပြီးပါပြီ။





အိမ်တွင်းရေး အရှုပ်တော်ပုံ အပိုင်း ( ၁ )

အိမ်တွင်းရေး အရှုပ်တော်ပုံ  အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - ကာမလူဇိုး

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

သူ့နာမည်က အောင်ဝင်းနိုင် အသက်၂၂ နှစ် ညီအကို မောင်နှမ ၄ ယောက်ရှိသည့်အနက် သူကနို့ညှာဖြစ်သည်။ အကိုကြီးက အောင်မင်းနိုင်အသက်၂၈ နှစ်။လွန်ခဲ့သည့် ၂ နှစ်ခန့်ကအိမ်ထောင်ကျသွားပြီး အိမ်ခွဲနေပါသည်။အမ အလတ်က တင်မာကြည် အသက်၂၅ နှစ် ။ပြီးခဲ့တဲ့ ၆လ ကျော်ခန့်က သူမ ယောင်္ကျားနဲ့ စိတ်သဘောထားမတိုက်ဆိုင်သဖြင့် ကွာရှင်းကာအိမ်သို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ 

ကိုကြီးနှင့်အမလတ်က သားသမီးမရှိကြပါ။ သူ့အောက်တွင် ညီမလေး ခင်မေထွေး သူမကအသက် ၁၈ နှစ်ဖြစ်ပါသည်။ သူတို့ မိဘနှစ်ပါးကဆုံးပါးသွားတာ ၅ နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီ။ သူတို့မောင်နှမတွေနှင့်အတူအမေ့ ညီမအရင်းဒေါ်လေးဒေါ်တင်မေကလာနေပေးသည်။ 

ဒေါ်လေးက အသက် ၄၅ နှစ် မုဆိုးမဖြစ်ပြီးသားသမီးနှစ်ယောက်က အိမ်ထောင်အသီးသီးကျသွားကြပြီး အဝေးမှာနေကြသည်။ သူတို့နှင့်ပင်ဒေါ်လေးက အတူနေပြီး သူမသားသမီးအရင်းလို မိတဆိုးဖတဆိုးလေးများဖြစ်၍ချစ်ရှာခဲ့ပါသည်။ သူတို့အမေက မောင်နှမသုံးယောက်ထဲမှာအကြီးဆုံး အမေ့ကသူတို့ဦးလေး ပြီးမှ ဒေါ်လေးဒေါ်လေးကအငယ်ဆုံးဖြစ်ပါသည်။

သူတို့ ညီအကိုမောင်နှမတွေ အကုန်လုံးပညာရေးကံမပါခဲ့ကြ။သူက ၁၀ တန်းနှစ်မှာပင်စာမလိုက်နိုင်၍ ထွက်လိုက်သည်။ သူ့အမနှင့်သူ့အကို ညီမလေးတို့လည်း သူလိုပင်ဖြစ်ကြပါသည်။ သူတို့စီးပွားရေးက၂ လုံး ၃လုံးကော်မရှင်ရောင်းသော အလုပ်ဖြစ်သည်။ ထိုလုပ်ငန်းက သူတို့မိဘတွေမကွယ်လွန်ခင်ထဲက လုပ်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ကလည်း ဒီအလုပ်ကို သူတို့မောင်နှမသုံးယောက် ဆက်လက် လုပ်ကိုင်ခဲ့ကြသည်။

၂ လုံး ၃ လုံးကော်မရှင်ရောင်းရင်း တဖက်ကလည်း သူဘောလုံးပွဲကော်မရှင်စားဖြင့် ရောင်းပါသည်။ သူနှင့်ညီမလေးကအိမ်ထောင်မကျသေး။လူပျို အပျိုများဖြစ်ကြသည်။ သူက လူပျိုဆိုသော်လည်း လီးကတော့ အိုနေပြီ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူ အသက် ၁၇ လောက်က သူတို့တလမ်းကျော်မှ တခုလပ်မမကြီး မမမြင့်ဆိုသည့်ဆော်ကြီးနှင့် ငြိခဲ့သည်။ သူမက ၂၆ လောက်ရှိပြီ။ သူ့ထက် ၉ နှစ်ကြီးသည်။ သူမအား ၄လ ကျော်လောက် လိုးဆော်လိုက်ရသည်။ 

မိန်းမလိုးနည်းပေါင်းစုံနှင့် ဘာဂျာမှုတ်နည်း မိန်းမကို စိတ်လာအောင် ဘယ်လိုနှူးဆွရမည်ဆိုသည်များကို ထိုဆော်ကြီးက သူ့အားသင်ပေးခဲ့သည်။ အသက်ငယ်ငယ်နှင့် မိန်းမလိုးနည်း နှူးဆွနည်းများကို သူတတ်ကျွမ်းခဲ့သည်။ သူမလည်း နောက်တော့ ဘောစိတစ်ယောက်ဖြင့် အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့သည်။ သူလည်း ထိုဆော်ကြီးကို မဝါးရတော့ အနီးနားပတ်ဝန်းကျင်မှ မုဆိုးမ တခုလပ်ကြိုက်ကုန်းများအား မန်းပြီးရလျှင် လိုးဆော်ဖြစ်ခဲ့သည်။

သူ့ ရူပါကဖြောင့်သည့်အထဲပါပြီး တော်ကီကောင်းကာငွေလည်းရွှင်၍သူမန်းလျှင်ရတာများသည်။ အပျိုလေးတွေတော့ မလိုးဖူးသေး မုဆိုးမ တခုလပ်နှင့်သူ့ထက်ကြီးသည့် ဆော်ကြီးတွေသာ လိုးဆော်ခဲ့ဖူးသည်။ ခုနောက်ပိုင်း တဖြေးဖြေးတိုးတက်လာသည့် ခေတ်ကြီးမှာဖုန်းတွေ အင်တာနက်တွေပေါ်လာပြီး အင်းစက်သွေးသားရင်းခြာ မောင်နှမ တူဝရီးဇာတ်လမ်းများကို သူအဖတ်များလာခဲ့သည်။ 

ဆိုတော့ အိမ်မှာနေ့စဉ်မြင်တွေ့နေရသော တင် ရင်များက ခုထိတင်းရင်းပြီးလုံးကြီးပေါက်လှ ညိုချောအကိတ်ကြီး ဒေါ်လေးတင်မေ။ တခုလပ်အမ ဂျောကောင်းသည့် မမတင်မာကြည်။  ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်တို့နှင့်ခန္ဓာကိုယ်ဖွံ့ထွားသော ညီမလေးခင်မေထွေးတို့အားသူလိုးချင်ခဲ့တာလေးငါးလခန့်ရှိခဲ့ပြီ။ ဘယ်လိုစရမှန်းမသိ၍ ငြိမ်နေတာဖြစ်သည်။ 

ခုနောက်ပိုင်းသူအရင်ကလို ဆော်ဇယားများပင်မရှုပ်တော့ အခြေနေပေးလျှင်သူမတို့သုံးယောက်ထဲ ကတစ်ယောက်ကို ဖန်ပြီးလိုးမည် ဟုတွေးထားခဲ့ဖူးသည်။သူ့ဘောလုံးပွဲရောင်းသောအလုပ်မှာရောင်းအားကောင်း၍ နောက်တော့ သူတို့နှင့် ညီအကိုတစ်ဝမ်းကွဲတော်သူအမေ့မောင်အရင်း၏သားဖြစ်သူခင်မောင်ကိုခေါ်ကာ ပိုက်ဆံပေးပြီးကူခိုင်းရလေသည်။ ခင်မောင်ကအသက် ၂၀ သူ့ထက်ငယ်သည်။

သူတို့ ညီအကိုမောင်နှမလေးယောက်လုံး အရပ်မြင့်တာက အဖေ့ဘက်လိုက်ပြီး မျက်ခုံးမျက်ဖန်ကောင်းကာအသားညိုတာက အမေ့ဘက်လိုက်၍ ညိုချောများဖြစ်ကြပါသည်။

ငါ ဒိုင်ဆီ ငွေသွားအပ်လိုက်အုံးမယ် ခင်မောင်ဟုပြောပြီး သူ ညဘက် ဇယားများချုပ်ပြီး၍ ဒိုင်အိမ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ငွေသွားအပ်ပြီး သူ့ကော်မရှင်ခနှုတ်ယူကာအပြန်လမ်းမှာ ဘီယာဆိုင်ထိုင်လိုက်သည်။ စားကောင်းသောက်ကောင်းလေးဘီယာ ၂ ခွက်မှာပြီးသောက်လိုက်သည်။ အမြဲတမ်းတော့ သူမသောက်။ တခါတရံမှသောက်တာဖြစ်သည်။

ခင်မောင်အိမ်ရှေ့တွင် tv ထိုင်ကြည့်နေစဉ် 

“ခင်မောင်ရေ ဟို ညီအမနှစ်ယောက် သွားပြီလား ”

ဟု ဒေါ်လေးကမေးသည်။

"သွားပြီ ဒေါ်လေး"

သူတို့မရှိခင် ဒေါ်လေးတို့ အမြန် လုပ်ကြမယ် သား”

ဟု ဒေါ်လေးကပြောသည်။ကျနော်လည်း ဒေါ်လေးကိုလိုးချင်နေတာမှလီးကို တောင်နေပြီ။

“ဟင်းး မအေလိုးလေး အဲလိုပဲပြောရလား”

တူလေးကိုမျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်ပြီး သူမ၏ စွင့်ကားသောဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကိုလှုပ်ယမ်း၍ လှေကားဆီသို့ ဒေါ်တင်မေလျှောက်လှမ်းသွားသည်။ ခင်မောင်လည်းအမြန်ပင်ဒေါ်လေးနောက်သို့ လိုက်ခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ အိပ်ယာထက်မှ ာတူလေးကို စောင့်နေလိုက်သည်။

သူအိမ်ခန်းထဲဝင်၍ တခါးအမြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာဒေါ်လေးထမီကို လှန်တင်လိုက်သည်။သားအမြန်လုပ်နော် တော်ကြာနင့်ကိုလေး ပြန်လာခါနီးပြီ။

"ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး"

ဒေါ်လေးပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကိုဖြေချလိုက်သည်။ သူ့လီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက််ပြီးစောက်မွေးနက်နက်များနှင့်ဖုံးအုပ်ထားသော ဒေါ်လေးရဲ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည်။

“ဗြိ..ပြွပ် ဖတ်  ”

“အားးးးးးးးး ကျွတ်စ်”

စန်းစန်းတင့်လှသည့်အယ်နေသော ဒေါ်လေးရင်သားတွေကိုအင်္ကျီပေါ်မှ လက်နှင့် ဆုပ်နယ်ပြီး ဒေါ်လေးတင်မေစောက်ဖုတ်ကြီးကိုဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။

“ဖလွှတ် စွိ ပြွတ် ပလောက် ဖတ်”

“အားးးးးးး အီးးးးး အိုးး သားး ဆောင့်လိုးပေး ဒေါ်လေးကို အားးးးးး”

ခင်မောင် မနားတမ်းပင်ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကို တဖုံးဖုံးနှင့်ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။ တူလေးဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်းဒေါ်တင်မေ သူမဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်းသလိုဝိုင်းပေးပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပင့်တင်ပေးနေလိုက်သည်။ 

အချက် ၇၀ ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ ဆီးခုံချင်းထိကပ်ထားပြီး ဖင်ကြောကြီးများရှုံ့ကာ ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးရည်များကို ဖြောခနဲပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ခင်မောင်နှင့်မတိမ်းမယိမ်းပင် ဒေါ်တင်မေတစ်ကိုယ်လုံးဖျိုးခနဲဖျဉ်းခနဲဖြစ်၍ ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။

ခင်မောင်ပုဆိုးပြန်ဝတ်ပြီး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ သူနှင့်ဒေါ်လေးတို့ လိုးခံလာကြတာ ယခုဆို ၆လကျော်ခဲ့ပြီ။ သူတို့ခုလိုပင် အိမ်သားများညဘက်အပြင်သွားကြလျှင် ဒေါ်လေးက သူ့အားလာခေါ်၍ လိုးခိုင်းတတ်လေသည်။ ဟိုညီအမနှစ်ယောက်က ညနေစောင်းပြီဆိုတာနှင့် ထမင်းစားသောက်ပြီးသုံးအိမ်ကျော်မှ မတင်မာကြည်သူငယ်ချင်းအိမ်သို့ သွားကာလင်အကြောင်းသားအကြောင်းများပြောဆိုတတ်ကြသည်။ ညအိပ်ချိန်မှ ပြန်လာတတ်ကြသည်။

ဒေါ်တင်မေကအသက် ၄၅ နှစ်ဆိုသော်လည်း အရွယ်ကမကျပါ။ နုပျိုလျက်ရှိပြီးသူမ၏ တင်နှင့်ရင်များမှာ ပျော့တွဲမနေ တင်းရင်းနေဆဲရှိသေးသည်ဟု ဆိုရမည်။ အရပ် ၅ ပေ ၅ ရှိပြီး ဖွံ့ထွားမို့မောက်သော ရင် သိပ်မတုတ်သည့် ခါးနှင့် စွင့်ကားသောတင်တို့ကိုပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်ပါသည်။ ရုပ်ရည်အသင့်အတင့်ရှိသည်ဟု ဆိုတာထက် သာသောရုပ်ရည်ရှိပြီးလုံးကြီးပေါက်လှညိုချောဖြစ်သည်။ သူမ၏အုံထူနက်မှောင်သော ဆံပင်များက တင်ပါးခန့်ရှည်ပြီးတခါတရံ မှသာ ဘီးစပက်ပက်တတ်သည်။

 နောက်မှာဖားလျားချထားတာများပြီး ပါတိတ်ဝမ်းဆက်နှင့် ကီမိုနိုများသာ အဝတ်များသည်။ဒေါ်လေးတင်မေက တဏှာရာဂအားကြီးသလို မတင်မာကြည်နှင့်ညီမလေး ခင်မေထွေးတို့ကလည်းဒေါ်လေးလို ပင်ဖြစ်ကြပါသည်။ တခါတရံ သူမတို့အိမ်ရှေ့တွင်ထိုင်နေချိန်အိမ်သားများမရှိလျှင် လင်အကြောင်းသားအကြောင်းတွတ်ထိုးနေကြတာ သူ နားစွန်နားဖျားကြားမိ၍သိရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ 

သူ ညီမလေး ခင်မေထွေးနှင့် မမ တင်မာကြည်တို့ညီအမကိုလည်း လိုးချင်မိသည်။ အခြေနေမပေးသေး၍ ငြိမ်နေတာဖြစ်သည်။ဒေါ်လေးတင်မေကအိမ်ပေါ်ရှိ သူမအခန်းထဲတွင်သူ့အလိုးကိုခံတတ်သလို ညဘက်အိမ်သားများအိပ်ချိန်ဆိုလျှင်လည်းအိမ်နောက်ဖက်ရှိ ဂိုထောင်အစုတ်လေးထဲသွားပြီးသူတို့တူဝရီးလိုးဆော်တတ်ကြလေသည်။

သူတို့ ဖြစ်ခဲ့ကြပုံမှာလွန်ခဲ့သည့် ၅ လခန့်က ဟိုညီအမက သင်္ကြန်တွင်းဖြစ်၍ ၂ လုံးဘောလုံးများနားထားသောကြောင့်ခရီးထွက်ကြမည်။ ကိုလေးအောင်ဝင်းနိုင်ကလည်းသူ့သူငယ်ချင်းတွေနှင့် စက်စဲ ဘက်သွားကြမည်။

သူလည်းအိမ်သို့ခဏပြန်ချင်ကြောင်းပြောသည့်အခါ ဒေါ်လေးကသားပြန်မယ်ဆိုရင် အိမ်မှာ ဒေါ်လေးတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေမှာပေါ့နင့်ကိုလေးတို့ ပြန်ရောက်မှသွားပါကွယ်ငါ့တူလေးကလိမ်မာပါတယ်ဟုပြောသည် ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေးဟု သူပြောလိုက်သည်။

ထိုသို့ဖြင့်အိမ်တွင်သူတို့တူဝရီးနှစ်ယောက်သာကျန်ခဲ့ကြသည်။ အကျနေ့ရောက်တော့ မနက်အစောပိုင်းဒေါ်လေးက ရင်ဖုံးအင်းကျီဖြူနှင့်ယောဂီထမီဝတ်ပြီး ဘုန်းကြီးသွားမည်ဟုသူ့ကိုပြော၍ထွက်သွားလေသည်။အုံထူနက်မှောင်သော ပိတုန်းရောင်ဆံပင်များကို ဘီးစပက်ပက်ထားပြီးသိပ်မတုတ်သည့် ခါးလေးအောက်မှ စွင့်ကားတဲ့ဒေါ်လေးဖင်လုံးကြီး တလုံးတက်တလုံးဆင်းသွားတာ ခင်မောင်မျက်စိတဆုံး ကြည့်နေမိသည်။

သူ့ပုဆိုးထဲမှလီးမှာလည်း တောင်မတ်နေလေသည်။ဒေါ်လေးသွားပြီးသူလည်း အပြင်ထွက်ကာရေပက်ခံလိုက် တမနက်လုံး ကဲလိုက်အရက်သောက်လိုက်ဘီယာသောက်လိုက်ဖြင့် အတော်မူးနေလေသည်။ 

အိမ်ပြန်ပြီးအိမ်ပေါ်ထပ်ရှိသူအိပ်သောခေါင်းရင်းခန်းမှာထိုးအိပ်လိုက်သည်။ နေ့လည် ၂ နာရီလောက်မှာသူ နိုးလာပြီးအမူးလဲပြေသွား၍ရေစိုအဝတ်များကို လဲလိုက်သည်။ ဗိုက်ဆာ၍ထမင်းစားရန်လှေကားသို့အလာ ဒေါ်လေးအခန်းဘက်အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ အကြည့်မလွှဲနိုင်အောင်ဖြစ်သွားရသည်။

အခန်းဝဘက်ကျောပေးထားပြီး ဒေါ်လေးရင်ဖုံးအင်္ကျီ ချွတ်ကိုချွတ်လိုက်သည်။ နှစ်ကြိုး ထိုး ဘော်လီအဖြူရောင်အောက်မှဒေါ်လေး၏ခါးသားဖွေးဖွေးလေးအားတွေ့လိုက်ရသည်။ တဆက်ထဲ ယောဂီထမီကိုပါခြေထောက်အောက်သို့ ချွတ်ချလိုက်ပြီးကုန်း၍ ပင်တီအဖြူရောင်လေးကိုချွတ်လိုက်သည့်အခါ ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကြားမှစောက်မွေးနက်နက်များနှင့်စောက်ဖုတ်ပြူပြူလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့မျက်လုံးများပြာသွားပြီး ပုဆိုးကိုချွတ်ကာအခန်းထဲဝင်ပြီး ဒေါ်လေးနောက်မှာရပ်လိုက်သည်။

ဒေါ်လေးနောက်မှာရပ်ပြီး သူမကျောကိုအောက်သို့ ဖိချလိုက်သည်။ အို့ ဒေါ်တင်မေ အာမေဋိတ်သံပြုပြီး လဲမည်စိုး၍ ကုတင်ဘောင်အားလက်ဖြင့် ကိုင်ထားလိုက်ရသည်။ ဖင်ကုန်းပေးသလိုဖြစ်သွား၍ ခင်မောင့်အကြိုက် ဖြစ်သွားရသည်။ 

ခင်မောင့်လှုပ်ရှားမှုများက အတော်ကိုမြန်သည်။ ဒေါ်လေးမှင်တက်နေချိန်မှာ တောင်မတ်နေသည့်သူ့လီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားမှစောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။ဒေါ်တင်မေ မှင်တက်နေရာမှနောက်သို့လှည့်ကာ 

 “ခင်မောင် ခွေးတိရိစ္ဆာန်ကောင် မအေလိုး နင် ဒါဘာလုပ်တာလဲ”

ဟုပြောပြီး အတင်းရုန်းလိုက်သည်။ဒေါ်လေးလက်နှစ်ဖက်ကိုချုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး 

“ဒေါ်လေးကို ကျနော်လိုးချင်လို့”

ဟု ပြောကာသူ့လီးကိိုနောက်သို့ဆွဲထုတ်၍ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ဇွိ ပြွတ် ဖတ် အိုးး”

“ခွေးသူတောင်းစား နင့်ကိုငါ ရဲစခန်းတိုင်မယ်"

“တိုင်ဗျာ ဒေါ်လေးကျနော်ကတော့ လိုးပြီ”

ဟုပြောပြီးသိပ်မတုတ်သည့်ခါးလေးအားလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်၍အဒေါ်စောက်ဖုတ်ကိုဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။ဒေါ်တင်မေဟန်ပြလောက်သာ တူလေးအားဆူပူကြိမ်းမောင်းပြီးအလိုးမခံရတ ကြာခဲ့ပြီ။ လက်ဖြင့်သာ သူမအာသာကိုဖြေနေခဲ့ရ၍ ယခုလိုမိမိတူအရင်း၏အလိုးခံနေရသဖြင့်ပင်ကိုယ်အခံကိုက ဒေါ်တင်မေက တဏှာရာဂအားကြီးသူဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ခဏကြာတော့သူမခါးကိုခွက်ထားပေးပြီးဖင်ကြီးကို တူလေးဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်းနောက်သို့ပြစ်ဆောင့်ပေးနေလိုက်သည်။ 

သူ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းဒေါ်လေးဖင်လုံးကြီးက ကျေက်ကျောတုံးလိုတုန်တက်သွားပြီးဒေါ်လေးကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်လေးတုန်ခါသွားတာကြည့်၍ပင်ကောင်းနေလေသည်။

“ဖလွှတ် စွိ ပွတ် ဖတ်”

“အားးးးးးးး အီးးးးးး အားး”

“ဇွိ ဖွတ် ပလောက် ဖတ်”

“အားးးးးးး ရှီးးးးးးးး ကျွတ်စ်”

လီးအရသာကိုသိသည့်အိမ်ထောင်သည်ပီပီ အပေးကောင်းစွာဖြင့်လိုးခံနေလိုက်ပြီး သူမစောက်ခေါင်းအတွင်း သားများနှင့်ခင်မောင့်လီကိုဆုပ်ညှစ်နေလိုက်သည်။ ၆ မိနစ်ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ သူနှင့်ဒါ်လေးပြိုင်တူလိုပင်ကာမအထွတ်အထိတ်သို့ရောက်သွားခဲ့ကြလေသည်။ 

ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးပုဆိုးဝတ်ရန်အခန်းဝသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ခုနက တဏှာစိတ်ကြောင့်မလန့်သော်လည်း ခုလိုးဆော်ပြီးမှခင်မောင်လန့်နေမိသည်။

“ဟဲ့ နင် ကို့အဒေါ်ရင်းကို လိုးပြီးတော့ သွားတော့မယ်ပေါ့..ဟုတ်လား..”

"ဟုတ် ဟုတ် ဒေါ်လေးသွားတော့မယ်"

သူအထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့်ပြောလိုက်သည်။

“မသွားနဲ့အုံး ဒေါ်လေးကိုထပ်လုပ်ပေးအုံးခုနကတော့ တဏှာရူးပြီးအဒေါ်စောက်ဖုတ်ကိုလိုးပြီးတော့ လာဒေါ်လေး ဝသေးဘူး”

ဟု သူ့ကိုပြောသည်။ခင်မောင်ပျော်သွားပြီး ဟုတ်ဒေါ်လေးဟုပြောကာဒေါ်လေးနားလျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးရဲ့ထူအမ်းအမ်းနှုတ်ခမ်းလေးကိုကစ်ဆင်ရိုက်လိုက်သည်။

 “ပြွတ်စ်”

သူမလက်ကိုကျောနောက်သို့ပို့ပြီး ဒေါ်တင်မေ ဂျိတ်ဖြုတ်၍ဘော်လီချွတ်ကာကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲလိုက်သည်။ဒေါ်လေး၏ တုံချဉ်သီးလုံးခန့်ရှိသည့် နို့ကြီးတစ်လုံးအား သူစို့လိုက်ပြီးလက်သန်းလုံးခန့် မရှိတရှိ နို့သီးခေါင်းမဲတုတ်လေးကိုလက်ဖြင့်ဖိချေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့နောက်တစ်လုံးကိုပြောင်းစို့လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးတဟင်းဟင်း ငြီးသံံလေးများထွက်ပေါ်လာသည်။ 

“အားးးးး သားး”

ထို့ထက်ပိုကောင်းစေချင်သဖြင့် ဒေါ်လေးပေါင်ကြားမှာသူဒူးထောက်ထိုင်ကာ စောက်မွေးနက်နက်များနှင့်ဖုံးအုပ်ထားသည့် ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုယက်ယက်လိုက်သည်။

“အားးးးးးး ရှီးးးးးးး ”

ဒေါ်တင်မေဖင်ကြီးကြွပြီး တူလေးစောက်ဖုတ်ယက်ပေးသည်ကို အားအရသာရှိစွာဖြင့် ခံယူနေလိုက်သည်။အကွဲကြောင်းတိုင်းအပေါ်မှအောက်ယက်ပေးပြီးစောက်စိပြူးပြူးကြီးကိုလက်နှင့်ဖိချေလိုက်သည်။

“အားးးးးး အီးးးးးး သားရေမရတော့ဘူးဟာ ဒေါ်လေးကို လိုးပေးတော့”

"ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး"

ခင်မောင်ယက်နေရာမှခွာပြီးဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည့်အခါ သူ့လီးကိုဒေါ်လေးကဆုပ်ကိုင်ကာသူမစောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ပေးထားသည်။ သူခါးကော့ပြီး ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ဗြိ ပြွပ် ဖတ် အားးးးးး ”

တူလေးခါးမှာဒေါ်တင်မေ သူမခြေနှစ်ဖက်ကိုချိတ်ထားလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးရဲ့ အယ်နေသောနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်

“ဖွတ် စွိ စွပ် ပလောက် ဖတ်”

“အားးးးးးး ရှီးးးးးးး ကျွတ်စ်”

ဒေါ်လေးကစောက်ဖုတ်ကြီးကို သူဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်းပင့်တင်ပေးနေသဖြင့် သူက ဆောင့်အလိုဒေါ်လေး က ပင့်အတင် တူဝရီးနှစ်ယောက်လက်တွဲညီညီဖြင့်လိုးခံနေကြလေသည်။

“အားးးး သားး.ဆောင့်ဒေါ်လေးကိုဆောင့်လိုးးပေးး အီးးးးး”

“ပြွတ် ဖြလစ် ပလောက် ဖတ် ”

သူဆောင့်လိုးပြီးခဏအကြာတွင် ဒေါ်လေးဖင်ကြီးအိပ်ယာထက်သို့ အနည်းငယ်ကြွကာ ဇတ်ခနဲ ဇတ်ခနဲဖြစ်ပြီးပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်သွားသည်။ ဒေါ်လေးနှင့်မတိမ်းမယိမ်းပင် သူ့လီးရည်များကို ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဒလဟောပန်းထုတ်လိုက်သည်။

ထိုနေ့မှစပြီး ဒေါ်လေးနှင့်သူအိမ်သားများမသိအောင်ယခုထိခိုးစားလာခဲ့ကြသည်။ခင်မောင်အိမ်ရှေ့ခန်းမှာထိုင် ၍ ဒေါ်လေးနှင့်သူလိုးဆော်ခဲ့ပုံများအား တွေးနေစဉ်းစားနေစဉ်မှာ ကိုလေးအောင်ဝင်းနိုင် ပြန်ရောက်လာသည်။ အိမ်ပေါ်ရှိ သူ့အခန်းရှိရာတက်သွားပြီး မမတင်မာကြည်တို့လည်းပြန်ရောက်လာပြီးအောက်ထပ်ရှိ သူမတို့အခန်းထဲဝင်သွားကြစဉ်သူမတို့နောက်မှအိုးနှစ်လုံးအား သူကြည့်နေလိုက်သည်။ 

အစောကမှ ဒေါ်လေးအားလိုးခဲ့သော လီးက ပုဆိုးထဲမှာတောင်မတ်နေသေးသည်။ စားရတဲ့ခလေးပိုငတ်တာပဲ ဟု စိတ်ထဲမှပြောပြီးအိမ်ပေါ်ရှိသူ့အိပ်ယာသို့ လာခဲ့လိုက်သည်။

ထိုသို့ဖြင့်နေလာခဲ့ရာ တနေ့မနက်မွန်းလွဲပိုင်းလောက်တွင် ထိုနေ့ကစနေနေ့ဖြစ်၍ ၂လုံးဇယားများပိတ်သည်။ တင်မာကြည်တို့ညီအမနှစ်ယောက်က သူမတို့သူငယ်ချင်းများအိမ်သို့သွားလည်နေကြသည်။ အောင်ဝင်းနိုင်လည်းကိစ္စတခုဖြင့်အပြင်သို့သွားနေသည်။

သူနှင့် ဒေါ်လေးဒေါ်တင်မေသာအိမ်တွင်ကျန်ခဲ့ကြ၍ အထန်ကောင်ခင်မောင်ကလည်း အိမ်သားများအလစ်ကိုချောင်းနေတာဖြစ်သည်။ သူမီးဖိုထဲဝင်ခဲ့လိုက်သည်။

ဒေါ်လေးကထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်စီးမံနေလေသည်။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး အပြင်သွားကုန်ကြပြီ ဒေါ်လေး ကျနော်တို့ချစ်ကြရအောင်ဟုပြောပြီးဒေါ်လေးကိိုနောက်မှဖက်ကာ စူဖြိုးဖြိုးဗိုက်သားလေးအား အင်းကျီ ပေါ်ကပွတ်လိုက်သည်။

“အင်း ဒါဆိုအပေါ်သွားရအောင်”

တူဝရီးနှစ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်ခဲ့ပြီးဒေါ်လေးအခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။အပြင်သွားပြီး နာရီဝက်ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါအောင်ဝင်းနိုင် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ အပေါ်ထပ် သူ့အခန်းရှိရာသို့ အသွားမှာဒေါ်လေးအခန်းရှေ့အရောက်တွင် မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းက အောင်ဝင်းနိုင်အား ကြက်သေသေသွားစေခဲ့သည်။

“ဖွတ် စွိ ဖတ်”

“အားးးးးးး ရှီးးးးးးးးး”

ခင်မောင်ရောဒေါ်လေးပါဝတ်လစ်စစ်လစ်များဖြစ်နေပြီးခင်မောင်က ဒေါ်လေးကို ဒေါ့ကီဆွဲနေပြီးဒေါ်လေးကတအားအားနှင့်ငြီးတွားနေလေသည်။ သူစိတ်လည်းတိုသွားမိသလိုပုဆိုးထဲရှိ သူ့လီးတံကြီးမှာတဆတ်ဆတ်နှင့်တောင်မတ် နေလေတော့သည်။ သူ့ခေါင်းထဲအကြံတခုရသွားပြီးဖုန်းဖြင့် ဒေါ်လေးတို့လိုးဆော်နေသည်ကို ဗွီဒီယို ရိုက်ထားလိုက်သည်။ 

ကာမရေယဉ်ကြောတွင်စီးမျောနေကြသည့် သူတို့နှစ်ယောက်ကအခန်းဘက်ကျောပေးထား၍ သူမူဗီဆွဲသည်ကိုမသိကြပေ။အောင်ဝင်းနိုင် သူ့အိပ်ခန်းရှိရာသို့ဝင်ခဲ့လိုက်ပြီး ကုတင်ထက်၌လှဲ၍ ခင်မောင်ကို ဆက်မထားတော့ဘူးသူ့ကိုပြန်ခိုင်းမှဖြစ်မည်။ သူ့အကြံကိုအရင်ဦးသွား၍ ခင်မောင်ကိုစိတ်တိုကာသူအိမ်မှာဆက်ရှိလျှင်သူ့ညီမနှင့်သူ့အမပါ ဒီကောင်အရင်ဝါးသွားမည်ဆိုတာ မြွေမြွေချင်းခြေမြင်မိသည်။ 

ထို့ကြောင့် နေ့လည်ပိုင်းတွင်ခင်မောင်အား သူအိမ်မှာ ဆက်မနေရန်ပြောလိုက်ပြီး ဒေါ်လေးနှင့်သူ့ကိစ္စကို မိမိသိကြောင်းပြောလိုက်သည်။ မင်းကိုငါညီအကိုမို့ တခြားသူစိမ်းသာဆို ငါရဲစခန်းတိုင်မှာ ဟုခြောက်လိုက်သည်။ သူ့ကို တောင်းပန်ကာ အိမ်တွင်ဆက်မနေတော့ ပြန်တော့မည်ဟုပြောသည်။ခင်မောင်လည်းသူမှားကြောင်း သူ့အားတောင်းပန်၍သူ့ အိမ်ရှိရာနယ်သို့ ချက်ချင်းပင်ပြန်သွားလေသည်။

ဒေါ်လေးက အပြင်သွားနေပြီး ဟိုညီအမကလည်း ပြန်မလာသေး၍ သူမတို့ ခင်မောင် ပြန်သွားသည်ကို မသိကြပါ။ ညနေစာ ထမင်းစားကြသည့်အခါ 

“ခင်မောင် မတွေ့ပါလား”

ဟုဒေါ်လေးကမေးသည်။ 

“သူ့အိမ်က အရေးကြီးတယ် ပြန်ခဲ့ပါလို့ ဖုန်းဆက်လို့ နေ့လည်ကပဲ ဒေါ်လေးတို့ အပြင်သွားနေတုန်းပြန်သွားတာ”

ဟု သူပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်တင်မေ စိတ်ညစ်သွားမိသည်။ ဘယ်နှစ်ရက်လောက်နေမှ ခင်မောင်ပြန်လာမှာလဲ မသိဘူး သူမလာခင် ငါတော့အလိုးခံရမှာ မဟုတ်ဘူးဟု စိတ်ထဲကပြောပြီး ထမင်းဆက်စားနေလိုက်သည်။အောင်ဝင်းနိုင် ဒီညဒေါ်လေးကိုဖုံးထဲမှ သူမတို့ လိုးခံနေကြသည့်မူဗီကို ပြ၍ အကြပ်ကိုင်ပြီးဒေါ်လေးကို လိုးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ညရောက်တော့ ဒေါ်လေးအခန်းထဲသူ ဝင်လာခဲ့လိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်သည်။

“သား ဘာလို့ တံခါးပိတ်လိုက်တာလဲ"

ကုတင်နားလျှောက်လာခဲ့ပြီး

“ဒေါ်လေးကို သား ပြစရာလေးရှိလို့ပါ”

ဟုပြောကာ သူမလှဲနေသည့်ဘေးမှာ ထိုင်လိုက်သည်။

“ဘာပြမှာလဲ သား 

ဟုဒေါ်တင်မေသိချင်စိတ်ဖြင့်မေးလိုက်သည်။သူ့လက်ထဲမှ ဖုန်းကိုဖွင့်၍ ဒေါ်လေးတို့ လိုးခံနေသည့် မူဗီအား ဖွင့်ကာ

“ဒီမှာ ဒေါ်လေး”

ဟုပြောပြီးသူမကို ပြလိုက်သည်။ မူဗီကြည့်ပြီး ဒေါ်လေးမျက်နှာတစ်ခုလုံးဖြူဖတ်ဖြူလျော်ဖြစ်သွားသည်။

“ဟင် သားး ဒါ ဒါဘယ်လိုလုပ် သိ သိတာလဲ ဒေါ်လေး တောင်းပန်ပါတယ်သားရယ် အီးး ဟီးး ရွှတ်

ဒေါ်လေးရှိုက်ငိုပြီး 

“ဒီကိစ္စကို ဘယ်သူမှမပြောပါနဲ့နော်...သား သမီးတို့ကိုလည်း မပြောပါနဲ့နော်..ဒေါ်လေး နောက် ဒီလိုမဖြစ်စေရပါဘူး”

ဟုဒေါ်လေးကပြောသည်။

“ဘယ်သူ့မှမပြောဘူးစိတ်ချဒေါ်လေး ဒါပေမယ့် သားတောင်းဆိုတာကို ဒေါ်လေးက ပေးရမယ်”

“သားက ဒေါ်လေးဆီက ဘာတောင်းဆိုမှာလဲ။

“သားလည်း ခင်မောင့်လို ဒေါ်လေးကိုလိုးချင်တယ်လို့တောင်းဆိုမလို့ပါ”

“မဖြစ်နိုင်ဘူး သားတောင်းဆိုတာ ဒေါ်လေးမပေးနိုင်ဘူး”

ဟု ဒေါ်တင်မေ တူလေးကိုပြောလိုက်သည်။

“ခင်မောင်နဲ့ကျဒေါ်လေးက အလိုးခံပြီး သားလိုးတာကျ မခံဘူးပေါ့ ..ဒါဆိုလည်းရတယ်လေ ..ဒေါ်လေးတို့အလိုးခံနေကြတဲ့ မူဗီကိုဖေ့ဘုတ်ပေါ်တင်လိုက်မယ် တူအရင်းနဲ့အလိုးခံနေတာဆိုပြီးတော့"

ဟု သူခြိမ်းချောက်ကာအကြပ်ကိုင်လိုက်သည်။ဒေါ်တင်မေကြောက်ရွံ့ထိန့်လန့်သွားပြီးငြင်းလျှင်လည်း သူမအရှက်ကွဲမည်။ သူမဘဝကခုမှဆုပ်လည်းစူး စားလည်းရူး ဖြစ်ပြီ။ ခွေးဖြစ်မှမစင်မကြောက်တော့ ဖြစ်လိုရာဖြစ်စေတော့ဟု သဘောပိုက်ပြီး တူလေးအောင်ဝင်းနိုင်အလိုးကိုခံမည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“နင်ကတိတော့ တည်ပါသား ”

ဟုတူလေးကိုပြောလိုက်သည်။

“တည်ပါတယ် ဒေါ်လေးစိတ်ချ"

ဒေါ်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကို သူစုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သူမပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လျှာသွင်းကာ ဒေါ်လေးလျှာလေးကို ထိုးကလိလိုက်သည်။ခဏအကြာ စုပ်နမ်း၍ ပြီးတော့ ဒေါ်လေး အင်္ကျီ ကြယ်သီးများအား သူဖြုတ်လိုက်သည်။ ညအိပ်ချိန်ဖြစ်၍ ဘရာစီယာမဝတ်ထားသဖြင့်ဒေါ်လေး၏ အယ်နေသောနို့ကြီးနှစ်လုံးက၂ ပေ မီးချောင်းအောက်မှာဘွားခနဲပေါ်လာသည်။ 

နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်သူ့လက်ကို တင်ပြီးဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ အသက် ၄၅ နှစ်အရွယ် ဒေါ်လေးနို့နှစ်လုံးမှာပျော့တွဲမနေ။ သူဆုပ်နယ်နေစဉ်မှာပင် နို့သီးခေါင်းမဲတုတ်တုတ်လေးနှစ်ဖက်က ထောင်မတ်နေလေသည်။ သူ ဒေါ်လေးနို့ကိုအငမ်းမရ စို့နေလိုက်သည်။ ဒေါ်လေး၏စူဖြိုးဖြိုးဗိုက်သားလေးကိုလက်ဖြင့်ပွတ်နေလိုက်သည်။

“အားးးးး အင်းးးးး”

ဒေါ်လေးဖီးတက်သံလေးဖြင့်တီးတိုးလေးငြီးတွားနေသည်။ ခဏကြာတော့ဒေါ်လေးထမီကိုသူဖြေပြီး ချွတ်မည်ပြင်စဉ်မှာဒေါ်လေးက သူချွတ်ရလွယ်စေရန် ဖင်ကြွပေးထား၍ထမီကို ချွတ်ပြီးဘေးတွင်ပုံထားလိုက်သည်။ သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ပြီးဒေါ်လေးပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ စောက်မွေးနက်နက်များနှင့် ထူပိန်းနေသည့် ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီးရှေ့မှာ အောင်ဝင်းနိုင်လီးတံကြီးက တောင်မတ်ပြီး ပုတ်သင်ညိုခေါင်းညိတ်သလို တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလေသည်။


 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>



ကျွန်တော်နှင့် အဆောင်ပိုင်ရှင်အန်တီဖွားဖွားကြီး (စ/ဆုံး)

 ကျွန်တော်နှင့် အဆောင်ပိုင်ရှင်အန်တီဖွားဖွားကြီး (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

အန်တီကြီး နာမည်က ဒေါ်မေမေသန်း ကျနော်တို့အဆောင်ကျောင်းသားတွေခေါ်သည်က “အန်တီကြီး”အသက်က ၅၉ အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေး ယောက်ျားက လွန်ခဲ့တဲ့ ၁နှစ်ကျော်လောက်ကမှ ဆုံးသွားတာဆိုတော့ မုဆိုးမလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီး။ အန်တီကြီးမှာ သမီးတစ်ယောက်ရှိပြီး မကွေးမှာ အိမ်ထောင်ကျသွားသည်။ တနှစ်တခါတော့ အလည်လာတာတွေ့ဖူးသည်။

အန်တီကြီးရဲ့ အခုလက်ရှိရုပ်ရည်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားကိုကြည့်ရင် ငယ်ငယ်ကတော်တော်လှခဲ့မယ့်ပုံကတော့ ဧကန်မုချ ဆံပင်ကကျောလည်လောက် မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးနှင့် နှာတံစင်းစင်းလေး နှုတ်ခမ်းလေးများဆို ပန်းရောင်သမ်းချင်နေတုန်း မျက်မှန်တပ်ထားရတော့ တော်တော် classic ဆန်သည်။ ရုပ်အနီးစပ်ဆုံးပြောရရင် ရုပ်ရှင်မင်းသမီး ခင်ဇာခြည်ကျော်ကို အသက် ၅၉လောက်မှန်းပြီး မျက်မှန်တပ်ကြည့်ပေးလိုက်။ အဲဒါဆို အန်တီကြီးရဲ့ပုံကို မျက်လုံးထဲ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်မယ်ထင်ပါတယ်။

ကျနော်တို့အဆောင်က ယောက်ျားလေးကျောင်းသားအဆောင် မိန်းမဆို၍ အန်တီကြီးတယောက်သာ ရှိသည်။ တဆောင်လုံးက ယောကျ်ားလေးတွေကလည်း မိန်းမဆို၍ ဒီအန်တီကြီးသာရှိတာမို့ အကုန်လုံးက ဒီအန်တီကြီးတွေ့လျှင် သွားရည်တများများ အသက်က ၅၉ ဆိုပေမယ့် အခုထိအရွယ်တင်နေတုန်း ခါးသေးသေးလေးပေမယ့် အိုးကတော့ တော်တော့်ကိုကျန်နေတုန်း နို့ကချွန်ချွန်လုံးလုံးလေးနဲ့ နည်းနည်းတော့ တွဲကျချင်နေပြီ အန်တီကြီးလမ်းလျှောက်သွားလျှင် အတွင်းခံမဝတ်ထားတော့ တင်ပဆုံက အိကနဲ အိကနဲ။ 

ဒါတွေအကုန်လုံးကျုပ်မြင်ဖူးကတည်းက အန်တီကြီးကို မှန်းလိုးပြီး ဂွင်းထုနေခဲ့တာကြာပြီ သူ့ယောက်ျားရှိကတည်းကဆိုပါတော့ သူ့ယောက်ျားက ရောဂါသည်ဆိုတော့ ဘွားတော်၏အလိုဆန္ဒကို မဖြည့်ဆည်းနိုင် ဘွားတော်သွေးသားဆာလောင်နေတာ ကျုပ်ရိပ်မိနေတာကြာပြီ ။

ဘွားတော်ရေချိုးလျှင် တော်တော်များများ ကျုပ်ချောင်းကြည့်နေကျ ရေချိုးခန်းက သုံးထပ်သားကာအလုံဆိုပေမယ့် ကျုပ်လက်ကမြင်းပြီး အပေါက်ဖောက်ထားသည်။ ဒါကိုဘယ်သူမှမသိ ကျုပ်လည်းအဆောင်ထဲကကောင် ဘယ်ကောင့်ကိုမှမပြောပြ။ 

ပြောပြလိုက်လျှင် ကျုပ်ငတ်သွားမယ်မှန်း သိပြီးသား။ ဒီလိုနဲ့သူ့ယောက်ျားဆုံးသွားပြီးကတည်းက ကျုပ်အတွက် ဂွင်ပေါ်လာခဲ့တယ်ဆိုပါတော့ တနေ့ကျုပ်အခန်းထဲရှိနေတုန်း ခေါင်းရင်းပြတင်းမှန်တံခါးကို လာခေါက်ပြီး

“သားရေ မောင်သူရရေ အန်တီ့အခန်းထဲက စားပွဲလေးရွှေ့ချင်လို့ အန်တီတယောက်တည်း မနိုင်လို့ အန်တီ့ကို တချက်လောက်ကူပါဦးသား”

ကျုပ်အရမ်းပျော်သွားတယ် တစ်ဆောင်လုံးကကောင်တွေ ကျောင်းသွားကြ အလုပ်သွားကြနဲ့မို့ ဘယ်ကောင်မှမရှိ။ တစ်ဆောင်လုံး အန်တီကြီးနဲ့ ကျုပ်နဲ့နှစ်ယောက်တည်း။ အဲဒီအသိက တကိုယ်လုံးရှိန်းဖိန်းတက်သွားတယ်။

“ဟုတ်ကဲ့ လာပြီနော် အန်တီကြီး”

ဒါမျိုးတော့ ဘယ်ရမလဲ ကျုပ်ကလည်း နပ်ပြီးသား အပေါ်ကစွပ်ကျယ်ပါးပါးပဲဝတ်ပြီး အောက်ကပုဆိုး ပုဆိုးအောက်က ဝတ်နေကျအတွင်းခံပါ ချွတ်ထားခဲ့လိုက်သည်။

အန်တီကြီးအခန်းဝရောက်တော့ တံခါးခေါက်ပြီး

“အန်တီကြီးသားရောက်နေပြီဗျ”

“အေး သားရေ မောင်သူရ ခဏလေးနော် အန်တီအင်္ကျီ လဲနေလို့”

ကျုပ် မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး တံခါးတွန်းဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကွက်တိ ဘွားတော်က တံခါးလော့မချထား တံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ အင်္ကျီလဲပြီး ကြယ်သီးမတွယ်ရသေး။ ဘရာစီယာမဝတ်ထားသော အန်တီကြီးက ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် မျက်နှာကြီးနီရဲလျက် ဟိုဖက်လှည့်သွားပြီး ကြယ်သီးကပျာကယာတွယ်ပြန်သည်။ ပါတိတ်ထမိန်တပတ်နွမ်းဝတ်ထားပြီး ကျုပ်ဖက်ကိုကျောပေးထားတော့ ဖင်ကြီးကို အနီးကပ်ကြည့်လိုက်တယ်။ ထမီကိုတင်းကျပ်နေအောင်ဝတ်ထားတော့ တင်ကြီးက အယ်ထွက်နေသည်။

အခန်းထဲမှာ ဖိုမနှစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့ အသိစိတ်ကြောင့် လီးကချက်ချင်းတောင်လာတယ်။ အတွင်းခံမဝတ်ထားတော့ ဘယ်လိုမှဖုံးမရ။ လီးကရှေ့ကို ငေါထွက်နေတယ်။ ကြယ်သီးတွယ်ပြီး ကျုပ်ဖက်ပြန်လှည့်လာတော့ ကျုပ်လီးကြီးငေါထွက်နေတာမြင်ပြီး ဘွားတော်လန့်သွားတယ်။ တဖက်ကို မျက်နှာလှည့်ပြီး လေပူမှုတ်ထုတ်တာတွေ့လိုက်တယ်။ ကျုပ်အကြံ ပထမအဆင့်အောင်တယ်။ ဘွားတော်မမြင် မြင်အောင်ပြမယ်ဆိုတဲ့စိတ်ကူးနဲ့ တမင်သက်သက်အတွင်းခံမဝတ်ခဲ့တာ မှန်သွားတယ်။

 “အန်တီကြီး ဘယ်စားပွဲရွှေ့မှာလဲဗျ”

ကုတင်ဘေးက စားပွဲကိုပုတ်ပြပြီး

“ဒီစာရေးစားပွဲ ပုပုလေးပါသား ပိတောက်သားအနှစ်နဲ့လုပ်ထားတဲ့စားပွဲဆိုတော့ နည်းနည်းလေးတယ် သားက ဟိုဖက်ကမလိုက် အန်တီက ဒီဖက်ကမပြီး အခန်းထောင့်ကို ရွှေ့ရအောင်”

“ဟုတ် ဟုတ် အန်တီကြီး”

ဆိုပြီး နှစ်ယောက်ပြိုင်တူ ကုန်းမလိုက်တဲ့အချိန် အင်္ကျီလယ်ဟိုက်ဝတ်ထားပြီး ဘရာစီယာမပါတော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကအယ်ပြီး တွဲကျနေတယ်။ ကျုပ်မျက်နှာနဲ့ သူ့နို့နဲ့က တတောင်လောက်သာဝေးတော့တယ်။ တမင်သက်သက်ကို နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ကြည့်ပေးလိုက်တယ်။ 

ကျုပ်သေချာစိုက်ကြည့်နေတာမြင်တော့ အန်တီကြီးရှက်ပြီး စားပွဲမထားလျက်နဲ့ လက်နှစ်ဖက်ထဲက ညာဖက်လက်နဲ့ ရင်ဖက်ကို သူပြန်အုပ်လိုက်တယ်။ ကျန်တဲ့ဘယ်ဖက်လက်နဲ့မနိုင်တော့ ရှေ့ကိုဟက်ထိုးငိုက်ကျပြီး ကျုပ်နဖူးကို သူ့နဖူးနဲ့ ဂွပ်ကနဲလာဆောင့်မိပါလေရော။ ဆောင့်ချက်ကပြင်းတော့ ကျုပ်ကယောက်ျားလေးမို့သိပ်မနာပေမယ့် သူ့ခမျာ မျက်ရည်အဝိုင်းသားနဲ့ နဖူးလေးကို လက်ကလေးနဲ့ဖိပွတ်နေရှာရဲ့။ 

ကျုပ်လည်း တအားသနားသွားပြီး လက်ဖဝါးလေးနှစ်ဖက်ပွတ် အာငွေ့လေးမှုတ်ပြီး သူ့နဖူးလေးကို ကျပ်ထုပ်လေးထိုးပေးတော့ သူ့ခမျာ အပျိုစင်လေးတယောက်လို ရှက်သွေးလေးဖျာသွားလေရဲ့။ ကျုပ်သိလိုက်ပြီ။ ကျုပ်ရှေ့ဆက်တိုးလို့ရပြီ။ အဲဒါကြောင့် အန်တီကြီးနဲ့ တထွာလောက်အကွာထိတိုးရပ်လိုက်ပြီး ကြင်ကြင်နာနာလေးနဲ့ ကျပ်ထုပ်ထပ်ထိုးပေးလိုက်တယ်။ အန်တီကြီးက ကျနော်လုပ်ပေးသမျှကို ငြိမ်ခံနေပြီး ရှက်လို့ထင်ပါရဲ့ မျက်နှာလေးတော့ နည်းနည်းစောင်းထားတယ်။ 

လက်နှစ်ဖက်က ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ထားတယ်။ မထူးတော့ပါဘူးဆိုပြီး ကျုပ်လည်း သူ့ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး နဖူးကအဖုလေးကို ပါးစပ်နဲ့ခပ်ဖွဖွလေး အာငွေ့ပေးလိုက်တယ်။ သူလန့်ပြီး မော့ကြည့်တယ်။ ကျုပ်လည်းပြုံးပြပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းတော့ အလိုက်သင့်လေးမှေးပါလာတယ်။ ဘရာစီယာမဝတ်ထားတော့ နို့နှစ်လုံးက ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို အိအိလေးလာဖိတယ်။ 

လီးကချက်ချင်းတောင်လာပြန်ရော။ အန်တီကြီးရဲ့မေးစေ့လေးကိုင် ခေါင်းလေးမော့စေပြီး မျက်လုံးချင်းဆုံကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်ဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ဘူး။ ပါးစပ်ချင်းတေ့ပြီး kissing ဆွဲလိုက်တယ်။ သူလည်းအလိုက်သင့်ပဲ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေပြန်စုပ်ပြီးလျှာလေးနဲ့ပါ ပွတ်သပ်ဆွဲတယ်။ ကျုပ်လက်နှစ်ဖက်က အန်တီကြီးတင်ပါးကို ညှစ်ကိုင်ပြီး ရှေ့ဆွဲကပ်လိုက်တော့ ကျုပ်လီးကြီးက အန်တီကြီးရဲ့ပေါင်ကြားထဲကို ကွက်တိသွားထောက်တယ်။ 

သူလန့်သွားပြီး လက်နဲ့လှမ်းစမ်းပြီး ကျုပ်လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်တယ်။

 “သားရယ် ဖြစ်ပါ့မလား သားဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ အန်တီ့လက်ကောက်ဝတ်လောက်ရှိတယ်”

ဆိုပြီး ကျုပ်ပုဆိုးကိုလှန်ပြီး သူမရဲ့လက်ကောက်ဝတ်နဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို တိုင်းကြည့်တယ်။ 

“ဖြစ်ပါတယ် အန်တီကြီးရဲ့ သားလီးလေးက ၆ လက်မလောက်ပဲရှိတာပါ အတုတ်ကလည်း Roll on ဗူးလောက်ပဲတုတ်တာပါ အန်တီရဲ့”

“အမလေးလေး ကိုယ်တောချော ၆လက်မလောက်ကို လီးလေးတဲ့လားဟမ်” 

ဆိုပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုလှမ်းနမ်းတယ်။

“ကဲပါ အန်တီကြီးရယ် သားဖြည်းဖြည်းလိုးပေးပါ့မယ်နော်” 

ဆိုပြီး သူ့ကို ကုတင်ပေါ်ပွေ့တင်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်း kissing ဆွဲရင်း လက်တဖက်က ထမိန်လှန်ပြီး အန်တီကြီးရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အသာလေးအုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ သူတွန့်သွားတယ်။ စောက်မွှေးလေးတွေက နုပြီး အုံထူသည်။ တဖြည်းဖြည်း kissing ဆွဲနေရာက ပါးစပ်နဲ့ သူ့လည်ပင်းကနေအောက်လျှောပြီး နို့နှစ်လုံးပေါ်မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။ အင်္ကျ ီက မချွတ်ရသေး။ ဗြန်းကနဲနေအောင် အင်္ကျီ ရင်ဘတ်ကို ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တော့ ကြယ်သီးတွေကတစ်စစီပြုတ်ထွက်ကုန်သည်။ 

“သားရယ်ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဟဲ့” 

အန်တီကြီးလန့်ပြီးအော်သည်။ နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရညှစ်ကိုင်ပြီးနို့စို့တော့

အန်တီကြီး တွန့်လိမ်ပြီး တအင်းအင်းညည်းနေရှာရဲ့။ လက်တဖက်က စောက်ဖုတ်ကို အသာအယာပွတ်ပေးပြီး စောက်စိလေးကို လက်ခလယ်လေးနဲ့ဆွပေးတော့ စောက်ရည်လေး နည်းနည်းထွက်လာတယ်။ အသက်ကကြီးပြီဆိုတော့ ငယ်ရွယ်စဉ်ကလောက်တော့ အရည်မရွှမ်းနိုင်တော့။ ကျုပ်ကုတင်အောက်ဆင်း ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး အန်တီကြီးရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို မျက်နှာဇွတ်အပ်လိုက်တော့ အန်တီကြီးက ခေါင်းကိုဇွတ်တွန်းပြီး 

“ဟဲ့ ဟဲ့ သား ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မှာပဲ”

“မကြီးပါဘူး အန်တီကြီးရဲ့ သားက အခုမှ အန်တီကြီးရဲ့ မြေးမလေးထက် ၂နှစ်ပဲကြီးတာဆိုတော့ အန်တီကြီးက သားဖွားဖွားအရွယ်ပေါ့”

“သားကအခု ၁၉နှစ်ပြည့်ပြီ

အန်တီကြီးက ၆၀နားနီးဆိုတော့ သားက အန်တီကြီးကို ကိုယ့်ဖွားဖွားလိုပဲ ဖွားဖွားလို့ ခေါ်မယ်နော်”

“အပြောကောင်းတဲ့ ကိုယ်တော်ချောလေးရေ သဘောပါတဲ့ ရှင်”

အဲဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း အဖွားရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှာနဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ်လျက် စောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ကလိပြီး ပါးစပ်နဲ့ဆွဲစုပ်လိုက်တော့ ဖွားဖွားတွန့်တွန့်လူးပြီး တအင်းအင်းညည်းတယ်။ ငါးမိနစ်လောက် ဖွားဖွားရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်နဲ့ရှယ်ဆွဲစုပ်လျက်အပြီးမှာတော့ ကျုပ်ခေါင်းကို သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ဇွတ်ဖိကပ်ထားပြီး ဖွားဖွားဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ကော့ပြီး တချီပြီးသွားတယ်။ 

ကျုပ်မျက်နှာမှာလည်း ဖွားဖွားရဲ့စောက်ရည်တွေကို ပေပွလို့။ စိတ်ကတအားပါနေတာနဲ့ ဖွားဖွားရဲ့စောက်ဖုတ်ပေါ်ပေပွနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို တစက်မကျန် လျှာနဲ့လိုက်လျက်ပြီး မျိုချလိုက်တယ်။ ဖွားဖွားက အိပ်ယာပေါ်ကနေ အားရကျေနပ်ပြီး အချစ်ရည်လဲ့နေတဲ့မျက်လုံးနဲ့ လှမ်းကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ထထိုင်ပြီး ကျုပ်ကိုဆွဲထူပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းkissing ဆွဲပြန်တော့ ကျုပ်လီးကြီးက အသားကုန်တောင်လာပြန်ရော။ ဖွားဖွားက လက်တဖက်နဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို လှမ်းဆုပ်ပြီး

 “လာခဲ့ ငဆိုးလေး ဒီတခါ ဖွားဖွားအလှည့်” 

ဆိုပြီး ကုတင်ခြေရင်းမှာ ပဆစ်တုပ်လေးထိုင်ပြီး ကျုပ်လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး ရှယ်မှုတ်ပါလေရော။ ကျုပ်လီးက ရှည်ပြီးတုတ်တော့ ဖွားဖွားပါးစပ်နဲ့ လီးကို အကုန်မစုပ်နိုင်။ ကျုပ်အားမရတော့ဘူး ကျုပ်လီးကို ဘွားတော်ပါးစပ်ထဲ အကုန်ထည့်ချင်တာ။ ပြောရရင် စော်တွေကိုကျုပ်လိုးချင်တဲ့အခါ မကောင်းတဲ့ဉာဉ်က ရက်ရက်စက်စက်လိုးချင်တာပဲ။ သွားပြီ ဖွားဖွားတော့ ကျုပ်ရဲ့ ရမ္မက်ဇောမှာ ကူကယ်သူမဲ့ ရက်ရက်စက်စက် အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။ ကျုပ်စိတ်ထိန်းမရတော့ဘူး။ ဖွားဖွားခေါင်းကို ကုတင်စောင်းနဲ့ကပ်ပြီး “ဖွားဖွား သားလီးကို ဖွားဖွားရဲ့ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိသွင်းပြီး လိုးချင်လို့ ဖွားဖွား

ခဏတောင့်ခံပေးနော်”ဆိုတော့

“အင်း သားစိတ်တိုင်းကျ ဖွားဖွားဖြည်းဆည်းပါ့မယ် ဖြည်းဖြည်းတော့လုပ်နော်သားလေး”

“ဟုတ် ဟုတ် ဖွားဖွား”ဆိုပြီး လီးကို ဖွားဖွားရဲ့ ပါးစပ်ထဲ တရစ်ချင်း ဖိသွင်းတယ်။ လီးရဲ့ ၃ပုံ၂ပုံလောက်ဝင်တော့ ဘွားတော်ကြီး မခံနိုင်တော့ဘူး ပျို့တက်လာတယ်။

 “အု ဂလု အု အု” 

ကျုပ်ပေါင်ကို ဇွတ်တွန်းတယ် သနားတာနဲ့ လီးကို ဖွားဖွားပါးစပ်ထဲကနေ ခဏပြန်ထုတ်ပြီး

“အဆုံးထိဝင်တော့မှာ ဖွားဖွားရဲ့ ခဏလေးပါနော် ခဏလေးပဲ သည်းခံလိုက်”

ဆိုပြီး ဖွားဖွားရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ်နောက်ပြန်လှန်တင်ပြီး ကျုပ်လက်တဖက်နဲ့ ဖိချုပ်ထားလိုက်တယ်။ လက်တဖက်နဲ့လီးကို အစွမ်းကုန်တောင်အောင် ရှေ့ထိုးနောက်ငင် လေးငါးချက်လောက် ဂွေဆွဲလိုက်တယ်။ လီးအသားကုန်တောင်လာတော့ 

“ဖွားဖွား ပါးစပ်လေးဟ”

ဆိုပြီး ကျုပ်လီးကြီးကို ဘွားတော်ကြီးပါးစပ်ထဲ တထစ်ချင်းဖိသွင်းလိုက်တာ ၃ပုံ ၂ပုံဝင်တော့ ဘွားတော်ကြီး ဇွတ်ရုန်းတေ့ာတယ်။ သူရုန်းလေ ကျုပ်က ပိုလိုးချင်လေဆိုတော့ ကျန်တဲ့ ၃ပုံ ၁ပုံကို ဖွားဖွားကြီးပါးစပ်ထဲ သူ့ခေါင်းကို ကုတင်စောင်းနဲ့ညှပ်ပြီး အသားကုန်ဆောင့်ချပစ်လိုက်တယ်။ သနားတော့ သနားပါရဲ့ အောက်မှာ မျက်ရည်အရွှဲသားနဲ့ မရုန်းနိုင်။ ကျုပ် အန်တီဖွားဖွားကြီးပါးစပ်ကို အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆက်တိုက် ဆောင့်ဖိပြီးလိုးချလိုက်တယ်။ 

ကျုပ်လဥနဲ့ သူ့မေးစေ့လေးရိုက်သံကို တဖက်ဖက်နဲ့။ ၃ရက်လောက် ဂွင်းမထုထားရသေးတော့ သုတ်ရည်တွေများ အပြစ်လိုက် အပြစ်လိုက်နဲ့ ဖွားဖွားရဲ့အာခေါင်ထဲထိ တဆတ်ဆတ်နဲ့ ပန်းထွက်ကုန်တာ။ ကျုပ်လည်း တချီပြီးရော အန်တီဖွားဖွားကြီးရဲ့ပါးစပ်ထဲကနေ လီးကိုသာသာလေးထုတ်ပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ ဘွားတော်ကြီးက ကျုပ်ဒီလောက် အကြမ်းပတမ်းဆောင့်လိုးတာကို ဘယ်လိုမှမနေ ကျုပ်လီးကြီးကနေ တစက်စက်ကျနေတဲ့ သုတ်ရည်ပြစ်ပြစ်တွေကို လျှာနဲ့လိုက်သိမ်းပြီး မြိန်ရည်ရှက်ရည် မျိုချနေလေရဲ့။ တချီသာပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်လီးကြီးက ပျော့မသွား။ အဲဒါနဲ့

 ” ဖွားဖွား သားတို့လိုးကြရအောင်နော်” 

ဆိုတော့ ခေါင်းလေးအသာညိတ်ပြတယ်။ အန်တီဘွားတော်ကြီးကို ကုတင်အောက်ကနေ ကုတင်စောင်းပေါ်မတင်ပြီး ပက်လက်လှန် ပေါင်ကားပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်က ကုတင်အောက်က မတ်တပ်ရပ်လျက်ကနေ ကျုပ်လီးကို အန်တီဖွားဖွားကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဝနားတေ့ထားလိုက်တယ်။ မထည့်သေးဘဲ ကျုပ်လီးဒစ်ကြီးနဲ့ ဖွားဖွားရဲ့ စောက်စိလေးကို ပွတ်ဆွဲပြီး အထက်အောက်ကြောင်းပေးလိုက်တော့ ဖွားဖွားရဲ့စောက်ဖုတ်လေး အရည်ရွှဲလာတယ်။ ဖွားဖွားတွန့်တွန့်လူးနေပြီ။

 “အင်းးးးးးးး အားးးးး ရှီးးးးး” 

နောက်ထပ်လေးငါးချက်လောက်ဖိဆွဲတော့ အန်တီဖွားဖွားကြီး မခံနိုင်တော့။

 “သားရယ် ဘာလို့ဒီလောက်တောင် တော်နေတာလဲ ဖွားဖွားကို လိုးပေးပါတော့ ဖွားဖွားဘယ်လိုမှ မနေနိုင်အောင် ကောင်းနေလို့ပါ သားလေးရယ် နော် နော်” 

ကျုပ်အန်တီ်ဖွားဖွားကို သနားသွားတယ်။ 

“ဟုတ် ဟုတ် ဖွားဖွား သား အသားကုန်ဆောင့်လိုးမယ်ဆိုရင် ဖွားဖွားခံနိုင်လောက်လားဟင်”

“သားသားရဲ့ အပြုအစုကောင်းလွန်းလို့ကို ဖွားဖွားက သားဘယ်လိုလိုးလိုး အလိုးခံမှာပါသားရယ် ဖွားဖွားကို သားစိတ်ကြိုက် လိုးလိုက်တော့နော် သား ဖွားဖွား အလိုးခံနိုင်အောင် ခံပါ့မယ်”

ဖွားဖွားစောက်ဖုတ်ဝကို လီးတေ့လိုက်ပြီး မထည့်သေးဘဲ သူမပေါင်နှစ်လုံးကို ပိုကားလာအောင် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထောက်ကာ ဖွားဖွားစောက်ပတ်လေးထဲသို့ ကျုပ်လီးလေး တဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းလိုက်တယ်။

“အာ့ သား ဖြည်းဖြည်း သားလီးကြီးကကြီးလွန်းတော့ ဖွားဖွားစောက်ဖုတ်လေး အရမ်းကြပ်နေတယ် ဖြည်းဖြည်းချင်းစလိုးနော် သားလေး”

၁၀ချက်လောက် အထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက်တော့ အရည်တွေရွှဲပြီး ဖွားဖွားကောင်းလာသည်။

“ဖလွတ် ဖလွတ် ဖလွတ် ဖလပ် ဖလပ် ဘွတ်”

“အား ရှီး သားရေ ဖွားဖွားအရမ်းကောင်းနေပြီ အသားကုန်ဆောင့်လိုးတော့ သား”

ပက်လက်လှန်ပြီး လှေကြီးထိုးရိုးရိုးအလိုးခံနေတဲ့ ဖွားဖွားကို ကျုပ်ပွေ့ယူလိုက်သည်။ ဖွားဖွား အလိုက်သင့်လေးပါလာသည်။ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ဖွားဖွားကို ပွေ့ပြီးလိုးရတာ တော်တော်အရသာရှိသည်။ ဖွားဖွားကလည်း သူ့လက်လေးနှစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်လည်ပင်းကို တင်းတင်းလေးဖက်ပြီး အလိုးခံရတာ ဇိမ်တွေ့နေသည်။ ဆံထုံးထုံးထားသော အန်တီဖွားဖွားရဲ့ ဆံပင်တွေပြေကျပြီး ဆံရှည်တွေက လိုးချက်နဲ့အညီ ဝှေ့ယမ်းနေသည်။ ကျုပ်လီးကို ဖွားဖွားရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိဝင်အောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ်။

 “ဖတ် ဖတ် ဖလပ် ဖလပ် ဖလပ်”

“အားးးး ကောင်းလိုက်တာ အမလေးးးးး အမေ့ ဖတ် ဖတ် အားး အားး”

“အား အားးး သား ဖွားဖွားပြီးတော့မှာ ဆောင့် ဆောင့် အား အား ရှီး အား အမေ့” 

တချက်ကော့တက်ပြီး ဖွားဖွားပြီးသွားသည်။ ကျုပ်က ဖွားဖွားကိုပွေ့လိုးရင်းပြီးသွားတာဆိုတော့ ဖွားဖွားရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက စောက်ရေတွေက ကျနော်လီးတန်ကြီးနဲ့ဖွားဖွားရဲ့ စောက်ဖုတ်နံရံကြားလေးထဲကနေ အပြင်ကိုစီးကျပြီး ကျုပ်လဥတွေကတဆင့် အောက်ကို တစက်စက်ကျနေသည်။

ကျုပ်လီးကို ဖွားဖွားစောက်ဖုတ်ထဲက မထုတ်သေး။ ဖွားဖွားကို ပွေ့ထားရင်း ကုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ဖွားဖွား သားကို အပေါ်က ထိုင်ဆောင့်ပေးဦး”

“အင်း အင်း သား ဖွားဖွား ဆောင့်ပေးမယ်”

ကျုပ်က အောက်က ပက်လက်လှန်ပေးထားတယ်။ အန်တီဖွားဖွားက အသက် ၆၀ နီးပေမယ့် အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ကျွမ်းကျင်လွန်းတယ်။ အပေါ်ကနေ ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ ညှစ်ပြီး ဆောင့်ချတယ်။ ကျုပ်လီးကို အဆုံးထိဝင်အောင်ဖိချပြီး ရှေ့ထိုးနောက်ငင်လုပ်တယ် စကောဝိုင်းတယ် အောက်ကကျုပ်မှာတော့ ရူးခါလို့ ကျုပ်ရဲ့လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့နို့တွေပေါ်တင်ပေးတယ် ကျုပ်လည်း ဖွားဖွားနို့ကြီးတွေကို ညှစ်ချေတယ်။

အောက်ကနေလိုးရတာအားရတော့ “ဖွားဖွား လေးဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးဦး သား ဖွားဖွားကို ခွေးလိုးလိုးမလို့ ”

“အင်းအင်း သား ဖွားဖွားလည်း အဲလိုအလိုးခံရတာကြိုက်တယ်”

အန်တီဖွားဖွားကြီးက လေးဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးသည်။ နဂိုကတည်းကမှ တင်က အလုံးလိုက် အယ်ထွက်နေသူဆိုတော့ ဖင်ကုန်းလိုက်တော့ လှလိုက်တဲ့ဖြစ်ခြင်းဗျာ စောက်ဖုတ်လေးက နောက်ကိုပြူထွက်လို့။

ကျုပ်လည်း နောက်ကနေ အသာလေးဒူးထောက်ပြီး အန်တီဖွားဖွားကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ ကျုပ်လီးကြီးတေ့ပြီး တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးလိုက်တာ အန်တီဖွားဖွားကြီးရဲ့ နို့အုံလေးတွေက ကျုပ်ရဲ့လိုးဆောင့်ချက်နဲ့အညီ ခါယမ်းနေတာ။ ဒီအတိုင်း အန်တီဖွားဖွားကြီးရဲ့ ဖင်တုံကြီးကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးရတာ အားမရတော့ ဆံပင်မွှေးကို နောက်လှန်ဆွဲပြီး လိုးပေးလိုက်တယ် ။

” အားးးး အမေ့ အား အား သားရေ ကောင်းလိုက်တာ ဘာလို့ အဲလိုတွေ လိုးတတ်နေရတာလဲကွာ အား ရှီးးးးးး”

“ဖွားဖွား သား ပြီးချင်နေပြီ ဖွားဖွား ပက်လက်လှန်ပေးတော့”

“အင်း သား ဖွားဖွားလည်း နောက်တချီပြီးတော့မယ် သားသားနဲ့ဖွားဖွားပြိုင်တူပြီးကြရအောင်လေသားနော် နော်”

“ဟုတ် ဟုတ် ဖွားဖွား သား ဖွားဖွားကိုအသားကုန်ဆောင့်လိုးလိုက်တော့မယ်နော်”

အန်တီဖွားဖွားကြီးရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးလိုက်သည်။

“ဖွတ် ဖလွတ် ဖလွတ် ဖလပ်ဖလပ်”

“လိုး လိုး သား အား အမေ့ အား အား အမလေး အား ရှီးးးးး အမေ့ အားးးး”

“အာ့ အားးး ဖွားဖွားရေ အားအား ရှီးးးး”

ကျုပ် ဖွားဖွားရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်လျက်ကျသွားပြီး ကျုပ်လရေတွေကို အန်တီဖွားဖွားရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ ပန်းထည့်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

အန်တီဖွားဖွားကတော့ ကျုပ်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားရင်း သူကျုပ်ကို ဘယ်လောက်ချစ်သွားကြောင်း သူ့ဘဝမှာ ကာမစည်းစိမ်ကို ဒီလောက်ကောင်းကောင်းခံစားရလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ခဲ့ဖူးကြောင်းတွေ တဖွဖွပြောပြီး ကျုပ်ကိုအနမ်းမိုးတွေ ချွေနေပါတော့တယ်။

အဲဒါကတော့ ကျနော်အသက် ၁၉ နှစ်သားနဲ့ ကျနော့်အဖွားအရွယ် အသက်၆၀နီးပါး အဆောင်ပိုင်ရှင်အန်တီဖွားဖွားကြီးတို့ရဲ့ ရမ္မက်နယ်ကျွန်ခဲ့ပုံ ဖြစ်ရပ်မှန်အစပါ။ ကျနော်ကျောင်းပြီးသွားတာတောင် အိမ်မပြန်ချင်တော့။ ဖွားဖွားကလည်း ပြန်ခွင့်မပေး။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အကြောင်းကိုလည်း တော်တော်များများက သိနေကြပါပြီ။

အခုထိလည်း လင်မယားလို လိုးနေကြဆဲပါပဲ။ အရင်ကထက်စာရင် ပိုတော့လွတ်လပ်သွားတာပေါ့။အခု ကျနော်က အသက် ၂၅ ။ ကျနော့်ရဲ့မယား ကျနော့်ဖွားဖွားကြီးက အသက် ၆၄။ အခုထိလည်း လိုးလို့ကောင်းနေဆဲပါပဲ။ ဒါလောက်လိုးနေတာတောင် အန်တီဖွားဖွားကြီးရဲ့ တင်တွေ ပြုတ်မသွား။ ကျုပ်ကံကောင်းတယ်လို့ပဲ မှတ်ပါတယ်။

နာမည်တွေတော့ လွှဲထားပါတယ်။ ဒီစာရေးတာလည်း အန်တီဖွားဖွားကြီးသိပါတယ်။


ပြီးပါပြီ။





ထောင့်မှန် အချစ် (စ/ဆုံး)

ထောင့်မှန် အချစ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

“ ဂိုးဟေ့…ရွှီ…”

အောင်အောင် သွင်းလိုက်သော ဂိုးဝင်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်နှင့် ကွင်းထဲ ပတ်ပြေးနေမိသည်။ ဒီဂိုးသည် သူတို့အသင်းအတွက် တစ်လုံးတည်းသော အနိုင်ဂိုး ဖြစ်ပေသည်။ ရှေ့တန်းနေရာမှ အ.ထ.က လက်ရွေးစင်အဖြစ် ထူးချွန်စွာ ကစားတတ်သော အောင်အောင်တို့အသင်း ဒီလိုမျိုး ဗိုလ်လုပွဲထိ တက်လာအောင် အောင်အောင်ကပင် ဂိုးတွေ တဒိုင်းဒိုင်းသွင်း၍ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။

အောင်အောင်တို့ အသင်းတွင် အောင်အောင်တို့ဘက်မှ လှပျိုဖြူ အပျိုချောတွေက လူပျိုပေါက်စလေး ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကျော်သာရှိသေးသော အရပ်မြင့်မြင့် ဆံပင်အလယ်ခွဲဂုတ်ထောက်လေးနှင့် ဂျပန်မင်းသားစတိုင် အောင်အောင်အား ပန်းကမ်း ဂုဏ်ပြုချင်လှသူတွေ များလှပေသည်။

“ ပထမဆုရ အမှတ် (၁၃) အ.ထ.က အသင်း ဒိုင်းဆုကြီးရယူရန် စင်မြင့်ပေါ်သို့ ကြွကြပါခင်ဗျား…”

ဆုပေးမဏ္ဍပ်၏ အသံချဲ့စက်မှ ကြေညာသံကြောင့် အောင်အောင်တို့ အသင်းသားတစ်ယောက်စီ စနစ် ကျစွာဖြင့် မဏ္ဍပ်ပေါ်သို့ ဆုတက်ယူကြသည်။ ကွင်းတွင်ဆုယူပြီး ပြန်ဆင်းလာသောအခါ အောင်အောင် အဖေနှင့် အမေက ပြေးလာပြီး…

“ ဒါမှ ငါ့သားကွ…ဟေး…ဘယ်ရမလဲ…”

“ ဪ…ကျမသားပါတော်…ကျမမွေးထားရတာ…”

“ ရော်…မင်း ငါမပါဘဲ မွေးလို့ရလား…”

“ တော်ပြီ…ရှင်နဲ့ စကားနိုင်လုဖို့လာတာ မဟုတ်ဘူး…”

ပြောပြောဆိုဆို အောင်အောင့်အမေ ဒေါ်စိမ်းကြည်က အောင်အောင်အား…

“ ဒီနေ့ သားကစားသွားတာ အကောင်းဆုံးပဲကွယ်…”

“ မနေ့က ပွဲလည်းကောင်းပါတယ်ကွ…”

အောင်အောင့်အဖေ ဦးစန်းအောင်ကပါ ဝင်ပြောပြန်သည်။ သို့နှင့် အောင်အောင်တို့မိသားစု ဓာတ်ပုံ ရိုက်ရန် စီစဉ်သောအခါမှ အောင်အောင် သူ့အစ်ကိုကို သတိရသွားသည်။ ကိုနိုင်ဘာလို့ လိုက်မလာပါလိမ့်… မေးကြည့်လိုက်တော့မှ ကိုနိုင်မှာ ဧည့်သည်လာ၍ ဘောလုံးပွဲသို့ လိုက်မလာနိုင်ကြောင်း သိရသည်။

သူငယ်ချင်းများနှင့် အသင်းသားများ အမှတ်တရ ဓာတ်ပုံရိုက်ကြသည်။ အောင်အောင်က နာရီကို ကြည့်လိုက်သည်။ အဖေနှင့် အမေက ညပိုင်း တီဗွီပြီးခါနီးမှ ပြန်လာမည်ဟု ပြောသည်။ အိမ်အနီးရှိ အဖေ့ရုံးမှ အပေါင်းအသင်းတွေကို အောင်အောင်ကို ဂုဏ်ပြုသည့်အနေနှင့် ညစာလိုက်ကျွေးမည်ဟု သိရသည်။ အောင်အောင့်ကိုတောင် တစ်ပွဲသက်သက်လုပ်ပေးမည်တဲ့…။

အောင်အောင်မှာ ဘာရယ်မဟုတ် ဆုရလာသော ပိုက်ဆံတွေအား ကျွတ်ကျွတ်အိတ် တစ်လုံးထဲ စုထည့်ကာ မြို့နယ်ဘောလုံးကွင်းရှိ အပေါင်းအသင်းများနှင့် စကားပြောရင်း လမ်းလျှောက်လာကာ မြို့ထဲသို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်လာသည်။ အိမ်သော့ကို အဖေတို့က ပေးလိုက်၍ ကိုနိုင် ပြန်ရောက်မရောက် စောင့်စရာမလို။ အောင်အောင်တို့မှာက ညီအစ်ကို နှစ်ယောက်သာရှိ၍ စုစုပေါင်းမှ မိသားစု (၄) ဦးသာရှိသည်။ အခုတော့ ကိုနိုင်က ဒီညီလေးတစ်ယောက်ပဲရှိတာကို ဘယ်လောက်အရေးကြီးတဲ့ ဧည့်သည်မို့လို့ မလာနိုင်ရတာလဲဟု တွေးရင်းဖြင့် အိမ်ပြန်မည့် လမ်းခွဲတွင် သူငယ်ချင်းများနှင့် လမ်းခွဲလာ၏။

အိမ်ခြံဝသို့ ရောက်သောအခါ ခြံတံခါးက သော့မရှိ အတွင်းမှ ဂလန့်ချထားသည်။ ကိုနိုင် ရောက်နေပြီ ထင်သည်။ တံခါးအတွင်း လက်လျှို၍ဖွင့်ကာ ကိုနိုင်အား အသာနောက်လိုက်မည်ဟု ကြံစည်ပြီး အောင်အောင် အိမ်နောက်ဖေးတံခါးမှ တစ်ဆင့်ဝင်ရန် အိမ်ဘေးမှ ပတ်လျှောက်လိုက်သည်။ အောင်အောင်တို့အိမ်ကား ဒူးထောက်ပျဉ်ထောင်ကာ နောက်သို့ အခန်း (၄) ခန်းဖွဲ့ကာ မီးဖိုချောင်ကို သက်သက်ထား၏။ ကားဂိုဒေါင်ကို သတ်သတ်ထား၏။

“ အို…ကိုနိုင်ရယ်…ဖြေးဖြေးကွယ် နာတယ်…”

“ ဟာကွာ…ခဏလေးနာတာပါကွ…”

“ ပြွတ်…ပြစ်…ပြွတ်…”

“ အ…နာတယ်…ကိုနိုင်ရဲ့…”

အောင်အောင်က ကိုနိုင်အခန်းနား ရောက်ရုံရှိသေး ကြားလိုက်ရသော အသံများကြောင့် စိတ်ဝင်စားသွားမိသည်။ ဒီအသံက ကိုနိုင့်အသံ တစ်သံတည်းမဟုတ် အောင်အောင် မကြားဖူးသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်၏ အသံပါ ကြားရသည်။ ကိုနိုင့်မှာ ရည်းစားရှိသည်ဟုလည်း အောင်အောင် မကြားမိပါ…။ အင်းလေ… ရှိလည်း ဘယ်လိုလုပ် သိနိုင်မှာလဲ ကိုနိုင်နှင့်သူက အသက် (၇) နှစ်ကြီးများတောင် ကွာသည်။

ကိုနိုင်ကိုတော့ ချောသည် ဖြောင့်သည်ဟု အမေ့ဆီလာသော မိန်းမကြီးတွေထံမှ ပြောသံကြားဖူးသည်။ ကိုနိုင် က စမတ်ကျကျလည်း ဝတ်စားတတ်သည်။ အောင်အောင်ကတော့ အခုမှဆယ်တန်း ကျောင်းစာမေးပွဲဖြေပြီး၍ ကိုနိုင်ကတော့ ဘွဲ့ရပြီးသား ဒီအချိန်ဆို မိန်းမတောင် ယူသင့်နေပြီပဲ… အောင်အောင် တွေးရင်းဖြင့် ကိုနိုင်အခန်းဘက်မှ အဖြစ်အပျက်များကို ချောင်းကြည့်ချင်စိတ် ပေါ်လာသည်။ ကိစ္စမရှိ သူ့အခန်းနှင့် ကိုနိုင့်အခန်းက ကပ်လျက်…။

အောင်အောင်က အခန်းတံခါး အသံမမြည်အောင်ဖွင့်၍ အသာပြန်ပိတ်ကာ ကိုနိုင့်အခန်းအား ကြည့်ရစေရန် ပျဉ်ကိုစေ့နေအောင် ကာထားသော အခန်းကြားရှိ ပျဉ်ထောင်ကာ ထိပ်ဆုံးသို့ ရောက်ရန် သူ၏ စာကြည့်ကုလားထိုင်လေးကို အသာမ၍ ကျော်ပြီးချောင်းကြည့်လိုက်ရာ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် အောင်အောင်၏ အားကစားဘောင်းဘီ အောက်မှ လီးကြီးက ဘောင်းဘီအတွင်းမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီအား ရုန်းကန်ပြီး တဖြည်းဖြည်း ထကြွလာလေသည်။

ကိုနိုင်က သူ၏ကုတင်ပေါ်တွင် ခပ်ချောချောအမျိုးသမီးတစ်ယောက်အား ပက်လက်လှန်ပြီး လိုးနေကာ ထိုအမျိုးသမီး၏ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်လိုက်၊ တင်းရင်းလှသော နို့အုံနှစ်လုံးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ပေးလိုက် ပြုလုပ်လျက်ရှိသည်။ ပြီးလျင် မှောက်လျက်ဖြင့်ပင် ကိုနိုင်က သူ၏ဖင်ကြီးကို လှုပ်ခါပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်ရာတွင် ထိုအမျိုးသမီးထံမှ ညည်းသံသဲ့သဲ့လေးက အောင်အောင့် နေရာမှပင် ကြားရလေသည်။

“ ဗြစ်…ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ နာပါတယ်ဆိုကွာ…”

ကိုနိုင် အဆောင့်ကြမ်းသောအခါများတွင် ထိုအမျိုးသမီးထံမှ နာသည်ဆိုသော ညည်းသံလေး ကြားရ၏။

“ ဗြစ်…”

“ အ…”

“ ဗြစ်…ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ အ… အရမ်းနာနေပြီ… ကို… သိပ်မဆောင့်နဲ့…”

ကိုနိုင်မှာ ထိုအမျိုးသမီးပြော၍ထင်သည် ဆောင့်ခြင်းကိုရပ်ကာ… စပျစ်သီးပမာရှိ နို့သီးခေါင်းလေးများအား ထပ်မံငုံစုပ်နေပြီး နို့အုံတစ်ဝိုက် လျှာဖြင့်သပ်ကာ…

“ ဗြစ်…”

ကနဲမြည်အောင် တစ်ချက်ဆောင့်ပြန်ရာ ထိုအမျိုးသမီး၏ နှုတ်ခမ်းလေးမှာ ဝိုင်းသွား၍…

“ အား…ရှီး…ကောင်းတယ် ကိုနိုင်ရယ်… ခုနလောက်တော့ မကြပ်တော့ဘူး…”

“ ပြွတ်…ဘွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…”

“ အား…ရှီး…”

“ ပြွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ အ…အား…”

ထိုအမျိုးသမီးမှာ ကိုနိုင့်ကျောပြင်ကြီးအား ပွတ်သပ်ပေးရင်းဖြင့် တင်ပဆုံကြီးအား ပြန်ကစားပေးနေသည်မှာ ကိုနိုင်အဖို့ မည်မျှကောင်းသည်တော့ မသိ။ ဘေးမှကြည့်နေရသော အောင်အောင်တောင် ခုန်ဆင်းချင်စိတ် ပေါက်သွားသည်။ ကိုနိုင်က ထိုအမျိုးသမီးရဲ့ ပါးကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်လိုက် ဖင်ကြီးကို အသာကြွကာ ဖိလိုက် ဆက်တိုက်နှစ်ခါသုံးခါ ဖိဆောင့်လိုက်နှင့် လုပ်နေရာ အောင်အောင်မှာ ကြည့်နေရင်းမှ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ကျောင်းလစ်ပြီး ကြည့်ခဲ့ဖူးသည့် အပြာကားတွေထဲမှ ဇာတ်လိုက်မင်းသားနှင့် မင်းသမီး လိုးကြသည့်ပုံစံကို ပြေးမြင်မိလာသည်။

“ ကိုနိုင်ရယ်… လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့လေ… သန္တာ့ကို ကိုယ်ချင်းစာဦးလေ… တော်ကြာ ကိုနိုင့်ညီလေး ပြန်လာရင်… ပြီးတော့ အဘိုးကြီးနဲ့ အဘွားကြီး ပြန်ရောက်လာရင် ဒုက္ခရောက်ကုန်မယ်…”

“ ကျွတ်… ဒီနေ့ ညီလေးတို့ ဘောလုံးပွဲရှိတယ်လေ… အဘိုးကြီးရော အဘွားကြီးရော သွားတယ်… ညီလေးကို ဂုဏ်ပြုချီးမြှင့်ပွဲတွေ ဘာတွေ စားသောက်ဆိုင်မှာ လုပ်မှာဆိုတော့ ကြာမှာပေါ့… ကို့ညီက အရမ်းတော်တယ်ကွ…”

အောင်အောင် ဒီဘက်အခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေရင်း ချီးကျူးသံကြားလိုက်ရ၍ အနည်းငယ်တော့ ကျေနပ်သွားသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်အားလည်း အဖေနှင့် အမေပြန်ရောက်၍ မပြီးသေးပါက အချက်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“ ဗြစ်…ပြွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…”

“ အား…ရှီး…”

“ ဗြစ်…ဗြစ်…”

“ အ…”

“ ပြွတ်…ဗြစ်…”

“ အမေ့…အား…”

ကိုနိုင်က သူ၏ဖင်ကြီးကိုမြှောက်ကာ သန္တာ၏ ပခုံးလေးကိုကိုင်လျက် အဆက်မပြတ် ပြန်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လေသည်။ အောင်အောင်မှာ ဗွီဒီယိုထဲ၌ ကြည့်ရတာနှင့်မတူ မျက်စိအရသာပါမက စိတ်ဆန္ဒများပါ ကိုနိုင့် နေရာ ဝင်ခံစားချင်သည်အထိ တောင့်တနေမိသည်။

“ သန္တာ ကိုယ်ညောင်းပြီကွာ… လုပ်ပေးဦး…”

ကိုနိုင်ကပြော၍ မသန္တာက ကိုနိုင်ကို နှာခေါင်းတစ်ချက်ရှုံ့ပြရင်း…

“ ဟွန်း… သူမောပြီဆို… ဒါပဲ… အဲဒါကြောင့် မုန်းတာ…”

ဟုပြောရာ…

“ ကိုကတော့ အဲဒါကြောင့် ပိုချစ်နေရတာ…”

ကိုနိုင်မှပြောရင်း မသန္တာပါးလေးအား ရှုံ့နမ်း၍ သူသည် မသန္တာကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလာရာ မသန္တာ၏ မို့မောက်သော စောက်ပတ်လေးနှင့်အတူ စောက်စိလေးမှာ ဖန်ချောင်းမီးရောင်နှင့် အဆီတစ်ဝင်းဝင်း အရည်တွေ စိုရွှဲလျက်တွေ့ရသည်။ မသန္တာ၏ ပေါင်တံကြီးမှာ ဖြောင့်စင်း၍ ဖွေးစွတ်နေပြီး ပေါင်လယ်ရှိ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အရာလေးမှာ အခုထိမြင်ရဆဲ။ မိန်းမတစ်ယောက်၏ စောက်ဖုတ်ကို အခုမှ အပြင်မှာ မြင်တွေ့ဖူးသော အောင်အောင်မှာ လည်ဝရှိ တံတွေးများကို ခဏခဏ မြိုချနေရသည်။

မသန္တာမှာ ဖန်ချောင်းမီးရောင်ကိုကျော်ကာ အောင်အောင်ဆီသို့ မျက်လုံးများက ရောက်သွားပြီး အံ့ဩသွားရသည်။ အရိပ်ရောင်တွေ ဖြတ်ကနဲ ဖြစ်သွား၏။ အောင်အောင်ကလည်း ရုတ်တရက်မို့ ပုန်းချိန်မရ။ သို့သော် မသန္တာ၏ ဦးနှောက်က တစ်ခဏအတွင်း ဒီရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ကောင်လေးကို ဘယ်သူမှန်း သိလိုက်သည်။ ကိုနိုင့်ညီ အောင်အောင်ဆိုသည့် ဘောလုံးရူးလေးပဲနေမည်။ ရုပ်ချင်းဆင်၏။ ဘယ်အချိန်ကတည်းကရောက်ပြီး ချောင်းကြည့်နေသည်မသိ။

သူမက အပျိုဆိုတော့ ပထမ အနည်းငယ်တော့ ရှက်သွားမိသည်။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးရော နို့အုံနှစ်လုံးရော အရှိအရှိအတိုင်း ကိုနိုင်မှလွဲ၍ အခုထိမည်သူမှ မမြင်ဘူးသေး။ ယခု ဒီအောင်အောင်လေးကတော့ မြင်သွားလေပြီ။ ကိုနိုင်၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကိုကိုင်၍ သူမစောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ အသာထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးကြီးက စောက်ပတ်နှင့် ဝင်ခါစဖြစ်၍ အနည်းငယ်ကြပ်သဖြင့်

“ အား…ကျွတ်…ကျွတ်…”

ဟု မသန္တာ ညည်းညူမိပြီး အောင်အောင်ဆီသို့ ရုတ်တရက် လှမ်းကြည့်ရာ အောင်အောင် အလစ်အငိုက် မိသွားပြန်သည်။ အောင်အောင်မှာ ကြာတော့ ရှက်လာ၍ ဗြောင်မကြည့်ရဲတော့ ခုံပေါ်မှဆင်းကာ ရင်တွေခုန်နေမိသည်။ ကြည့်ကလည်း ဆက်ပြီး ကြည့်ချင်သေးသည်။ မဖြစ်… အပေါက်လေး တစ်ပေါက် နှစ်ပေါက်တော့ ရအောင်ရှာရမည်။ တွေ့ပြီ… ကြမ်းပြင်အထက် သုံးပေခန့်အကွာမှာ။

အောင်အောင် မျက်လုံးလေးကပ်၍ ချောင်းကြည့်ရာ မသန္တာ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ကိုနိုင်၏ တည့်မတ်သော လီးကြီးပေါ်သို့ အပေါ်မှ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ လှန်ကာ ဝင်သွားလိုက် အောက်မှအပေါ်သို့ ပြန်တက်သွားလိုက်နှင့် ရှောရှောရှူရှူပင်လိုးနေကြသည်ကို တွေ့ရသည်။

“ ဗြစ်…”

“ အ…ကောင်းလိုက်တာ သန္တာရယ်…”

“ ပြွတ်…”

“ ရှီး…ကျွတ်…”

“ ဗြစ်…ဗြစ်…အင်း…ဟင်း…”

“ အ…ရှီး…”

မသန္တာ၏ အသာအယာ ထိုးသွင်းမှုကြောင့် ကိုနိုင်မှာ ဒီတစ်ခါ သူနာသည့်အလှည့်ပေပဲလား…။ မသန္တာကား သူမ၏ ပေါင်တံကြီးများကို စပရိန်ကဲ့သို့ ကွေးကာ ညွတ်ကာထိုင်ရင်း သူမ၏ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို သူမဘာသာ သူမလက်ဖြင့်ပြန်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ အောင်အောင်၏ မြင်ကွင်းမှာလည်း ပိုပြီး ရှင်းလာသည်။

အောင်အောင်မှာ ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်၍ သူ၏ဘောင်းဘီအတွင်းရှိ ထောင်မတ်နေသည့် လီးကြီးအား စမ်းကြည့်ရာ အရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေသည်ကို စမ်းမိသည်။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ အ…ကျွတ်…”

“ ပြွတ်…ဘွတ်…”

“ အင်း…အင်း…”

“ ပြွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…”

“ ကျွတ်…ကျွတ်…”

“ ဗြစ်…ဘွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်…”

“ အ…အား…ရှီး…”

ကိုနိုင်မှ မသန္တာ၏ ခါးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ အပေါ်မှအောက်သို့ ခပ်သွက်သွက် ဆွဲချလိုးလိုက်သံ၊ မသန္တာထံမှ ညည်းသံများမှာ အခန်းတွင်းဝယ် ဆူညံနေသည်။ မသန္တာဖင်ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း ကိုနိုင်၏ ပေါင်နှင့် သွားထိချိန်တွင် ပြားချပ်သွားကာ ပြန်အထတွင်တော့ ဖင်ကြီးမှာ ပြန်ပြီး ပြည့်တင်းလာလေသည်။

“ ကို့ကို ကုန်းပေးပါလား သန္တာ…”

“ ဟာကွာ… ကိုနိုင်ရယ်… နောက်ရက်မှ အေးအေးဆေးဆေး လုပ်ပါလားကွာ… ကိုနိုင့်ညီ ပြန်လာခါနီးနေပြီနော်…”

“ မရဘူးကွာ… အခုလုပ်မယ်…”

“ အဲဒါဆိုလည်း ကိုနိုင့်သဘော…”

မသန္တာက လက်လျှော့လိုက်ဟန်နှင့် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ကာ လက်နှစ်ဖက်က ကုတင်စောင်းအား ကိုင်လျက် ကုန်းပေး၏။ အောင်အောင်မှာ တစ်စောင်းဖြစ်သွား၍ မမြင်ရတော့ဘဲ မသန္တာ၏ ဖြူဖွေးကာ အောက်သို့စိုက်ကျနေသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကိုသာ တွေ့ရသည်။ အောင်အောင် စဉ်းစားမရသည်မှာ မသန္တာ မိမိကို မမြင်ဘူးလား… ဒါမှမဟုတ် မိမိကပဲ လိပ်ပြာမလုံတာလား… စဉ်းစားမရ။ တကယ်ဆို မသန္တာ သူရှိနေတာ သိသွားပြီပဲ… အောင်အောင် မစဉ်းစားချင်တော့။

ကားဂိုထောင်ဘေးတွင် သွားထိုင်ကာ အဓိပ္ပာယ်မဲ့ မြေပြင်ပေါ် တုတ်ချောင်းနှင့် ခြစ်နေမိသည်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာသောအခါ မသန္တာနှင့် ကိုနိုင်တို့ နောက်ဖေးပေါက်မှ ဆင်းလာကာ စကားတိုးတိုးပြောပြီးလျှင် အိမ်ရှေ့မှနေ၍ မသန္တာအား အဖေတခါတရံ စိတ်ကူးရရင်ရသလို နင်းတတ်သည့် ယောက်ျားစီး စက်ဘီးကြီးနှင့်တင်ကာ ခြံသော့ကိုပိတ်ပြီး ထွက်သွားတော့သည်။

နာရီဝက် ခန့်ကြာသောအခါ ကိုနိုင်ပြန်လာ၍ ခြံတံခါးဖွင့်ပြီး ဟန်မပျက်နေတာ တွေ့ရသည်။ ထိုအခါကျမှ အောင်အောင်လည်း ထိုင်နေရာမှထကာ အိမ်ရှေ့မှနေ၍…

“ ကိုနိုင်ရေ…ကိုနိုင်…”

ဟုလှမ်းအော်ရာ အိမ်တွင်းမှ ကိုနိုင် ထွက်လာ၍ မျက်နှာပြုံးနေကာ…

“ ဟာ… ငါ့ညီက အစောကြီးပါလား… ဖေဖေတို့ရော… ဘယ်မှာကျန်ခဲ့လဲ…”

“ ဆိုင်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်… ကိုနိုင်ရ…”

အောင်အောင် စိတ်ထဲမစောတော့ဟု ပြန်ပြောချင်သော်လည်း ပါးစပ်မှ အလိုလို လိမ်မိသွားသည်။ ခုနအမျိုးသမီးက ဘယ်သူလဲ ကိုနိုင့်ရည်းစားလား… ဒါမှမဟုတ် မကောင်းသည့် ကောင်မတွေလား…။ ကိုနိုင် သူ့ရည်းစားပဲ ဖြစ်မည်။ အောင်အောင်မှာ အခန်းထဲမှ အဖြစ်အပျက်များကိုသာမြင်ကာ ခြံတွင်းရှိ ရေတွင်းတွင် သူ၏ဘောလုံးကန် ဖိနပ်အား စိတ်ပျက်လက်ပျက် ပစ်ချလိုက်သည်။

သူလည်း ရည်းစားဆိုတာ ထားဖူးချင်လှသည်။ လမ်းထိပ်အိမ်က ရပ်ကွက်လူကြီးသမီး မာမာသင်းဆိုရင်ကော မဖြစ်။ သူမ နှုတ်ခမ်းက နည်းနည်းလှန်သည်။ ကိုနိုင်တို့လို စုပ်နမ်းလို့မကောင်း။ ကျောင်းက အေခန်းထဲမှ သရဖီကျော်ဆိုလျှင်တော့ သူမလည်း ရုပ်ကလေးကတော့ ချောပါသည်။ ပါးစပ်နှင့် သွားရေစာမုန့်က ပြတ်သည်မရှိ။ သူ့သာကြိုက်လျှင် မုန့်ချည်းပဲ ဝယ်ကျွေးနေရမည်။ ဒါပေမယ့် ကိစ္စတော့မရှိ။ ကျောင်းပိတ်သွားပြီပဲ ဝယ်ကျွေးစရာတော့ သိပ်လိုမည် မထင်။

ဟိုဘက်လမ်းထဲက တင်အောင်နီ လိုက်နေပြီး မလွယ်ဘူးဟု ပြောသည့် ခပ်စွာစွာ ကောင်မလေး မီးမီးဆိုရင်ကော မဖြစ်။ မီးမီးက တစ်ပတ်တစ်ခါ ရုပ်ရှင်ကြည့်တတ်သည်ဟု ပြောသည်။ အောင်အောင်၏ ဘောလုံးပွဲနှင့် တိုက်နေလျှင် လိုက်ပြနိုင်မှာမဟုတ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ အောင်အောင် ရည်းစားထားရန်အတွက် ကောင်မလေးရွေးချယ်ခြင်းမှာ အထမမြောက်တော့ပေ။ သို့သော် အောင်အောင် ရည်းစားထားရေးမှာ အဆင်မပြေသော်လည်း အခြားအောင်မြင်သွားတာ တစ်ခု ရှိပါသည်။

ကိုနိုင်က ရက်ပိုင်းအတွင်း ရပ်ကွက်တစ်ခုကျော်မှ မသန္တာတို့အိမ်ကို လူကြီးစုံရာနှင့်သွားပြီး မိန်းမတောင်းသည့်ကိစ္စ ဖြစ်လေသည်။ မသန္တာတွင် ညီမဝမ်းကွဲ တစ်ယောက် ရှိလေသည်။ ထိုညီမဝမ်းကွဲကား အောင်အောင်နှင့် သက်တူရွယ်တူခန့် ဖြစ်မည်ဟု ထင်ရသည်။

ကိုနိုင်နှင့် မသန္တာတို့ မင်္ဂလာပွဲကိစ္စအတွက် လူကြီးတွေနှင့် သွားလိုက်ပြန်လိုက် လုပ်နေချိန်တွင် အောင်အောင်မှာ ဘောလုံးကွင်းသွားသည့် အချိန်မှလွဲ၍ မသန္တာတို့အိမ်သို့ မယောင်မလည်နှင့် လိုက်သွားပြီး ယွန်းယုနွေ ဆိုသော ကောင်မလေးအား ခိုးခိုးကြည့်မိသည်။ စိတ်ထဲမှလည်း ရည်းစားဖြစ်ခဲ့လျှင် ယွန်းဟုခေါ်ရမည်လား ယုနှင့်နွေ ဘယ်ဟာပိုကောင်းမည်လဲဟု တွေးကာ ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် နောက်ဆုံးမှာတော့ ယွန်းဟုသာ အောင်အောင် စိတ်ထဲ ကြိတ်ခေါ်နေမိသည်။

အောင်အောင်က မင်္ဂလာပွဲတွင် ပန်းကြဲမည်ဟုဆိုသော ယွန်းအား ပေးရန် စာတစ်စောင် ကြိုးစားရေးထားလေသည်။ မင်္ဂလာပွဲနေ့၌ အောင်အောင် စာကို မည်သို့ပေးရမည်ကို မသိ၍ အကြံအိုက်နေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ ပန်းကြဲသော ဖလားထဲသို့…

“ ဪ… ယွန်း… ဒီမှာ ကျွန်တော် ယွန်းကြဲလို့ရအောင် ပန်းတွေယူလာတယ်… သွားတော့မယ်နော်…”

ဟုပြောပြီး ကမန်းကတန်းပင် လူအုပ်ကြားထဲသို့ ပြေးခဲ့၏။ ယွန်းကား သူမကို ယွန်းဟုခေါ်သည့်အတွက်လည်းကောင်း၊ ပန်းများနှင့်အတူ စာလေးအား မြင်အောင် ပြခဲ့၍လည်းကောင်း အံ့ဩဟန် ပေါ်နေသည်။ အောင်အောင်က သူ့စာလေးအား လွင့်မပစ်ပါစေနှင့်ဟု ကွယ်ရာမှ ကြည့်နေခဲ့သည်။ ယွန်းက မလွင့်ပစ်ပါ။ ဘေးဘီကိုကြည့်၍ ဝှက်ထားလိုက်တာ မြင်ရသည်။

မင်္ဂလာပွဲပြီးသောအခါ ကိုနိုင်နှင့်အတူ မသန္တာရော ယွန်းပါ ပါလာသည်။ ညကျမှ ယွန်းကို ကိုနိုင်လိုက်ပို့မည်ဟု သိရသည်။ ယွန်းပါလာသည့်အတွက် မသန္တာက ပြုံးစိစိနှင့် အောင်အောင်အား လှမ်းကြည့်သည်။ အောင်အောင် ရေမိုးချိုး၍ ညနေစာစားပြီး ယွန်းရှိနေ၍ အခန်းတွင်းဝယ် အောင်းနေမိသည်။ ယွန်းက ဟိုဘက်ကပ်လျက် ကိုနိုင့် အခန်းထဲတွင် မသန္တာနှင့်အတူ လက်ဖွဲ့ငွေကူပြီး ရေတွက်နေသံကြားရသည်။ ကိုနိုင်က မရှိ။ မင်္ဂလာပွဲကုန်ကျသည်များကို လိုက်လံရှင်းပေးရန်အတွက် ထွက်သွားသည်။

“ ယွန်းယု ရေ…”

“ ရှင်…မမ…”

“ ယွန်းယုကို အောင်အောင်က ဒီစာဘယ်တုန်းက ပေးတာလဲ… ဟာ မမကလည်း နေ့ခင်းကပါဆို… ဒါချည်းမေးနေတာ…”

“ မဆိုးပါဘူးအေ… ငါ့ခဲအိုလေးက လူချောလေးပါ… ကိုနိုင်ထက်တောင် ဖြောင့်သေးတယ်…”

“ ဟာ…မမကလည်း ယွန်းယုက ငယ်သေးတယ်… အဲဒါတွေ မစဉ်းစားချင်ဘူး…”

“ ယွန်းယု… ရေချိုးမယ်မို့လား သွားချိုးရအောင်… မမ ကန်ကစောင့်နေမယ်…”

“ အင်း… အင်း… ယွန်း နောက်က လိုက်ခဲ့မယ်လေ…”

ထိုပြောသံကြားရ၍ အောင်အောင် ရင်ခုန်သွားရသည်။ မသန္တာ၏ အဝတ်အစားချွတ်သံတွေ ကြားရသည်။ အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ထွက်သွားသံကြားရသည်။ အောင်အောင် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စာကြည့်စားပွဲပေါ်တက်လိုက်ပြီး တစ်ဖက်ခန်းသို့ ကျော်ကြည့်လိုက်ရာ ယွန်းအဝတ်အစားများ ချွတ်နေတာ တွေ့ရသည်။

အောင်အောင် ရင်ထဲ ရေငတ်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ယွန်းက အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ယွန်း၏ စောက်ဖုတ်လေးသည် အမွှေးအနည်းငယ်သာ ရှိသည့်အတွက် ခပ်ဝေးဝေးမှ ကြည့်ရ၍ စောက်ဖုတ်လေးကို မဲမဲပဲမြင်ရသည်။ ပြီးလျှင် ယွန်းမှ သူမအင်္ကျီ ကြယ်သီးများအား ဖြုတ်၍ ချွတ်လိုက်ရာ ဘရာစီယာ ပန်းရောင်လေးအောက်တွင် နို့အုံလေးမှာ ခပ်မို့မို့သာ မသန္တာလောက်မကြီး။

ယွန်းက လက်ကိုနောက်ပစ်၍ ဘရာစီယာချိတ်အား ဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်ပြန်သည်။ နို့အုံလေးမှာ ဖွေးပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလျက် ထွက်ပေါ်လာသည်။ အပျိုစင်တစ်ယောက်၏ အတွင်းကျကျ ပစ္စည်းများအား မြင်လိုက်ရသောအခါ အောင်အောင်လီးကြီးမှာ တောင်မတ်လာသည်။ ယွန်းက ထဘီရင်လျားပြီးသည်နှင့် အခန်းပြင် ထွက်သွားလေတော့သည်။ အောင်အောင်မှာသာ ရင်ထဲတွင် တုန်ရီမောဟိုက်လျက် ကျန်ခဲ့၏။

နာရီဝက်ခန့်ကြာသောအခါ ယွန်းရော မသန္တာပါ ပြန်လာပြီး အဝတ်အစားလဲကြလေသည်။ ယွန်းမှာ ရေစက်ရေပေါက်များအား တဘက်နှင့်သုတ်ရင်း သူမ၏ ရေလဲထဘီလေးပေါ်တွင် ဘရာစီယာဝတ်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးလျင်ခုနက ချွတ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား ခြေထောက်ဖြင့် လျှိုဝတ်ကာ ဘောင်းဘီ၏ မျှော့ကြိုးလေးကို ခါးထိရောက်အောင် ဆွဲလိုက်၏။ ပြီးတော့မှ ထဘီကို ရင်ထိလျားကာ မှန်တင်ခုံရှေ့သွားပြီး သူမတို့၏ အလှပြင်ပစ္စည်းများနှင့် အလှပြင်လေသည်။

အောင်အောင် ချစ်ရသူလေး၏ အလှပြင်ပုံကို ဒီတစ်ခါ လက်တွေ့ကျကျ မြင်နေရသည်။ ယွန်းက သူမမျက်နှာလေးအား မိတ်ကပ်ပါးပါးလိမ်းကာ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲလေးကို ဆိုးလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက်လုပ်ပြီး ပြန်စစ်ဆေးလေသည်။ ပြီးလျှင် အပိုယူလာသော အဝတ်အစားများဖြင့် အဝတ်အစားလဲကာ သူမကိုယ်သူမ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်စေရန် ဆွဲဆန့်လေသည်။

“ မမ…ကိုနိုင် မလာသေးဘူးလား…”

“ လာတော့မှာပါ ယွန်းရဲ့… ပြန်ချင်နေပြီလား…”

“ မဟုတ်ပါဘူး… မေးကြည့်တာပါ…”

“ မေးမနေနဲ့ ယွန်းယု ဘဲလေးရှိသားပဲ… သူနဲ့ သွားနေပါလား…”

“ ဟာ… မမနော်… မစနဲ့ကွာ… ယွန်းယု သူ့ကို စိတ်ဆိုးတယ် သိလား…”

“ ဟာ…ဟ…တကယ်လည်း စိတ်မဆိုးဘဲနဲ့ ကောင်မလေးရာ…”

“ ဟာကွာ…မမပြောလေ ကဲလေပဲ…”

ခဏကြာသောအခါ ကိုနိုင်ပြန်ရောက်လာပြီး ယွန်းအား မသန္တာနှင့်အတူခေါ်၍ ထွက်သွားလေသည်။ အောင်အောင်မှာကား ယွန်းမရှိတော့၍ ရင်ထဲမှာဟာပြီး ကျန်နေခဲ့သည်။

ညပိုင်းတွင်တော့ ကိုနိုင်တို့ လွတ်လပ်စွာ ကဲနိုင်ရန် အောင်အောင် သူ့သူငယ်ချင်းအိမ် သွားအိပ်လိုက်သည်။ ဒါတောင် အောင်အောင် ပြန်အိပ်သည့်ရက်များတွင်လည်းကောင်း၊ အိမ်၌ လူကြီးများမရှိသောအခါတွင်လည်းကောင်း ကိုနိုင်နှင့် မသန္တာတို့မှာ ပွဲကြမ်းဆဲပင်။ ကိုနိုင် အလုပ်ကိစ္စနှင့် ခရီးထွက်သွားသောအခါမှ ထိုပွဲမှာ မကြမ်းတော့ပေ။

“ အောင်အောင်ရေ…”

“ ခင်ဗျာ…”

“ လာစမ်းပါအုံးကွယ်…မမဆီ ခဏလာကူညီပါဦး…”

အောင်အောင် အိမ်ဘေးတွင် ဒိုက်ထိုးနေစဉ် အိမ်ပေါ်ထပ်မှ မသန္တာ၏ ခေါ်သံကြား၍ ချွေးသံတရွှဲရွှဲနှင့်ပင် တက်လာခဲ့သည်။ ဒီနေ့မှ ဖေဖေရော မေမေပါ ဥပုသ်ဇရပ်သွားကြသည်။

“ အခန်းထဲဝင်ခဲ့လေ…အောင်အောင်ရဲ့…”

အခန်းပေါက်ဝ၌ ရပ်နေသော အောင်အောင်ကို မသန္တာမှ လှည့်မကြည့်ဘဲပြော၏။ မသန္တာက ဘော်လီကို ထဘီရင်လျားပေါ်တွင် ပုံစံလျာထားလျက်…

“ လာ…မမကို ဘော်လီချိတ်တပ်ပေးဦး… ဒီမှာ တပ်ရခက်နေလို့…”

ဟုထပ်ပြောရာ အောင်အောင် အခန်းထဲသို့ဝင်သွားကာ မသန္တာ၏ နောက်ကျောမှ ဘော်လီကိုတပ်ပေးစဉ် အသားချင်းထိသွား၍ ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ မသန္တာ၏ ခေါင်းလျှော်ရည်နံ့သင်းသင်းကိုလည်း ရှူလိုက်ရသည်။ ချိတ်တပ်ပြီး၍ ပြန်ထွက်မည်ပြင်သောအခါ မသန္တာမှ အောင်အောင်၏ လက်များကိုဆွဲထား၍…

“ မင်း…မမတို့ မင်္ဂလာဆောင်နေ့က ယွန်းယုကို စာပေးတယ်မို့လား…”

ဟု မျက်နှာချင်းဆိုင် မေးလေရာ…

“ ဟုတ်ကဲ့ မမ…”

“ ကျွတ်… အောင်အောင်နော်… လူကြည့်တော့ မခုတ်တတ်သလိုလိုနဲ့…”

“ ဟိုမင်္ဂလာမဆောင်ခင်ရက်ကလည်း မမတို့ကို ခိုးကြည့်သေးတယ်မို့လား…”

အောင်အောင် ထိုမေးခွန်းကို ဖြေရမှာကျ ရှက်သွားသည်။

“ ပြောစမ်းပါကွာ…ရှက်မနေပါနဲ့…”

“ ဟုတ်…”

အောင်အောင် ခေါင်းကို အသာညိတ်ပြီး ဖြေလိုက်သည်။

“ အဲဒီလို အရသာမျိုး မင်းမခံစားချင်ဘူးလား…”

မသန္တာမှ ပြောရင်းဖြင့် အောင်အောင့် လက်များကို သူမပုခုံးလေးပေါ်မှတဆင့် နို့အုံနေရာသို့ ဆွဲချလိုက်ရာ အောင်အောင်မှာ ပထမသူ့အစ်ကို မဟေသီဆိုသော အသိစိတ်က ဝင်နေ၍ မထိရဲမကိုင်ရဲသော်လည်း တကယ်တမ်း ထိပြီကိုင်ပြီဟေ့ဆိုသောအခါ အောင်အောင် ဘာမှမသိတော့…

“ လက်နဲ့ ဆုပ်ပေးလေ…မောင်လေးရဲ့…”

“ ကျွန်တော်မှ မဆုပ်တတ်တာ…”

“ လွယ်ပါတယ်ကွာ…မင်းဆုပ်တတ်သလိုဆုပ်…”

မသန္တာမှပြောရင်းဆိုရင်း သူမ၏ ထဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ဘရာစီယာလေးမှာ မသန္တာ၏ နို့အုံကြီးနှစ်ခုအား ထိန်းလျက်ကျန်နေခဲ့၏။ ထဘီကခြေရင်းတွင် ဂွင်းလုံးပုံကျသွားသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အဖြူရောင်လေးက မသန္တာ၏ ဖြူဖွေးသော ဖင်ကြီးနှင့်အတူ အနားစများ ပေါင်ထဲနစ်ဝင်လျက် ထွက်ပေါ်လာသည်။

အောင်အောင် ဘောင်းဘီထဲမှ ငပဲကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ထောင်မတ်လာသည်။ ချွေးတွေတိတ်သွားသော်လည်း အောင်အောင်ထံမှ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းမှာ အခန်းတွင်းဝယ် ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်နေသည်။ မသန္တာ၏ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အပေါ်မှနေ၍ မထိတထိကိုင်ရင်း ဆုပ်နယ်ပေးရာ နို့အုံလေးမှာ ပျော့စိစိနှင့် မာမာလေးမို့ အောင်အောင်အဖို့ ကိုင်၍ ကောင်းလှသည်။

မသန္တာက အောင်အောင်၏ အင်္ကျီကိုချွတ်ပေး၍ သူမ၏ တဘက်တစ်ထည်နှင့် အောင်အောင် ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ ချွေးများကို ယုယကြင်နာစွာ သုတ်ပေးလေသည်။ ပြီးလျှင် အောင်အောင်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ကနဲ တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိကပ်စုပ်လေတော့သည်။ အောင်အောင်က သွေးကြောတွေ တဖျန်းဖျန်းထလျက် မသန္တာ၏ နို့အုံကြီးကို အလိုအလျောက်ပင် ဘရာစီယာအောက်မှ ပင့်တင်ဆုပ်ကိုင်ပေးမိသည်။ ထို့ပြင် အောင်အောင်၏ လက်တစ်ဖက်မှာလည်း မသန္တာ၏ နောက်ကျောရှိ ဘော်လီချိတ်ရှိရာသို့ အလိုအလျောက်သွားပြီး ဖြုတ်လိုက်ရာ ဘရာစီယာလေးမှာ နို့အုံမှ ကွာသွားပြီး လုံးဝန်းပြည့်ဖြိုးသော နို့အုံလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလျက် ထွက်ပေါ်လာသည်။

“ အောင်ရယ်…ချစ်လိုက်တာ မောင်လေးရယ်…”

“ မမနို့ကို စို့ပေးဦးလေ…အောင်ရဲ့…”

ဟုပြောသောကြောင့် အောင်အောင် သူ၏ဒူးလေးအား အသာကွေးညွတ်လိုက်ကာ ဖြူဖွေးတင်းပြည့်နေသော နို့အုံကြီးထက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးအား နှုတ်ခမ်းဖြင့် အသာငုံစုပ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် နို့အုံ၏ အောက်ခြေမှတဆင့် နို့သီးခေါင်းလေးထိ လျှာဖြင့်အသာဆွဲပြီး ပြွတ်ကနဲ ငုံစုပ်လိုက်သည်။

“ အင်း…ဟင်း…ဟင်း…အောင်ရယ်…”

မသန္တာမှာ သူမ၏ နို့အုံလေးအား လက်ဖြင့် ကိုင်ညှစ်ပေးရင်း မျက်နှာလေးမှာ မျက်နှာကြက်ဆီသို့မော့၍ ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာလေသည်။ အောင်အောင်၏ လက်များက မသန္တာ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီအဖြူရောင်လေး အောက်မှ ဖင်သားကြီးများအား ကောင်းကောင်း ကိုင်တွယ်ပေးနေသည်။ ဖင်သားကြီးများမှာ တခါမှမကိုင်ဖူးသော အောင်အောင်အဖို့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ရသည်မှာ တကယ့်ကို ကိုင်၍ ကောင်းလှသည်။

“ အောင်…ခဏနေဦးကွယ်…”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ…မမရဲ့…”

“ ရော်…အောင်ကလည်း မမဘောင်းဘီချွတ်ပေးမလို့ပါ… လူဆိုးလေးရယ်… တကတည်း အငမ်းမရ ဖြစ်နေတယ်…”

“ မသိဘူးလေ…မမပဲ သင်ပေးပြီးတော့…”

“ အမယ်လေး… ဟုတ်ပါတယ်တော်… ဟုတ်ပါတယ်…”

“ ဟင်း…ဟင်း…ဟင်း…”

မသန္တာမှ မျက်လုံးလေးပြူးကာပြောရင်း ဖင်လေးကုန်းပြီး ဘောင်းဘီချွတ်ပေး၏။ အောင်အောင်ကား ကိုယ့်အဖြစ်ကို ကိုယ်သဘောကျပြီး ရယ်မိသည်။

“ ကဲ…ကိုယ်တော်ချော…ဘောင်းဘီချွတ်…”

“ ဟာဗျာ…မမကလဲ…”

“ ကဲပါ…အောင်ရယ်…ရှက်မနေပါနဲ့ ချွတ်စမ်းပါကွာ…”

အောင်အောင်မှာ လူပျိုကလည်း လူပျိုရိုင်းကလေးမို့ ပထမဆုံးအကြိမ် မိမိငပဲကြီးအား အခုလို ပေါ်တင်ကြီး ထုတ်ပြရမှာ ရှက်ပါသည်။ သို့သော် မသန္တာက ဇွတ်ချွတ်ခိုင်းနေ၏။

“ အင်း… အဲဒါဆို မမ ဟိုဘက်လှည့်နေ…”

အောင်အောင်ပြော၍ မသန္တာကား တစ်ဖက်လှည့်ကာ အောင်အောင်ကို ကျောပေးထားသည်။ မသန္တာ၏ တောင့်တောင့်တင်းတင်းနိုင်လှသော ဖင်ကြီးနှင့် ဆင်နှာမောင်းသဖွယ် သွယ်ဆင်းသွားသော ပေါင်တံဖွေးဖွေးကြီးများမှာ အောင်အောင်အား ရမ္မက်တွေ ပိုထကြွစေသည်။

“ ရပြီ…ဒီဘက်လှည့်တော့…”

အောင်အောင်ထံမှ ခွင့်ပြုမိန့်ကျလာမှ မသန္တာသည် သူမ၏ ဆံနွယ်လေးအား ဆတ်ကနဲခါလျက် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ…

“ အားပါး… အောင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ… မမတောင် ကြောက်သွားပြီ…”

ဟု အောင်အောင့် ငပဲကြီးအားကြည့်ရင်း တအံ့တဩ ပြောလိုက်ရာ အောင်အောင်မှာ သူ၏ခြောက်လက်မခန့် အရှည်ရှိ၍ လုံးပတ်မှာ ဖန်ချောင်းအရွယ်အစားရှိသော ငပဲကြီးအား ပြန်ကြည့်မိမတတ် ဖြစ်သွားသည်။

“ တော်ပြီကွာ…မမရာ ချစ်ကြစို့…”

အောင်အောင် ပြောရင်းဆိုရင်း သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မသန္တာ၏ မျက်နှာလေးအား ဆွဲယူကာ တရှိုက်မက်မက် နမ်းလိုက်၏။ နှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ထိုမှတဆင့် ခုနက ထောင်မတ်နေရာမှ ငြိမ်သွားသော နို့သီးခေါင်းလေးအား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ယူလိုက်သည်။

ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုမှာ အခုအခံ အကာအကွယ်မပါဘဲ ပူးကပ်နေသည်ဖြစ်၍ မကြာခဏဆိုသလိုပင် အောင်အောင်၏ ဖြောင့်မတ်နေသော ငပဲကြီးမှာ မသန္တာ၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ပွတ်ဆွဲနေသလိုပင်။ တချက်တချက် မသန္တာ စောက်စိလေးအား အောင်အောင်၏ ဒစ်ထိပ်ကြီးဖြင့် သွားသွားထိမိရာ မသန္တာမှာ မျက်လုံးလေးများ မှေးစင်းသွားပြီး အောင်အောင်အား တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားမိသည်။

“ ပြွတ်…ပလပ်…ပလပ်…”

“ အောင်ရယ်… ကုတင်ပေါ် သွားရအောင်နော်…”

မသန္တာမှ သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများအား တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ထောင်မတ်လာအောင် စုပ်ပေးနေသည့် အောင်အောင်အား ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။ သို့နှင့် အောင်အောင်မှာ မသန္တာအား ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးမှ ပွေ့ချီလျက် ကုတင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ မသန္တာ၏ နို့ကိုအငမ်းမရ ထပ်မံစို့ပြန်သည်။ သူမက မျက်လုံးများကို မှေးစင်းထားရင်း အောင်အောင်၏ လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်၍ သူမစောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်ရာ လီးကြီးမှာ အရည်ကြည်များကြောင့်လည်းကောင်း၊ အောင်အောင်မှ မဝင်သေးခင် ဆောင့်သောကြောင့်လည်းကောင်း ပြွတ်ကနဲ ချော်ထွက်သွားသည်။ မသန္တာကား ဖင်ကြီးမြှောက်တက်လာပြီး အားမလိုအားမရ ဖြစ်သွားသည်။

“ ကျွတ်…အောင်ရယ်…ဖြည်းဖြည်းပေါ့…”

“ မရတော့ဘူး မမ…ကျွန်တော် အရမ်းလိုးချင်နေပြီ…”

အောင်အောင်၏ ရမ္မက်သံကြောင့် မသန္တာမှ ဒီတစ်ခါ ဒစ်ထိပ်လေးအား အသေအချာကိုင်၍ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။

“ ဗြစ်…”

“ အ…ကျွတ်…ကျွတ်…”

အောင်အောင် ဖင်ကြီးသည် အသာနိမ့်ဆင်းသွားပြီး မသန္တာ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ လီးဒစ်ကြီးမြုပ်ရုံ သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်…”

“ အား…လား…”

အောင်အောင် နောက်တစ်ချက် ဆောင့်အသွင်းတွင် မသန္တာ၏ နှုတ်ခမ်းလေးမှာ ဝိုင်းစက်သွား၍ အိပ်ရာခင်းအား ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ အောင်အောင်က ဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် နောက်ထပ်နှစ်ချက် အသာဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ လီးတန်ကြီးဆုံးလုနီးပါးထိ ဝင်သွားသည်။

မသန္တာမှာ အောင်အောင်လီးကြီးက ကိုနိုင်လီးကြီးနှင့်မတူ သူမလိုချင်သော တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် အရသာကို ပေးနိုင်၍ ပေါင်တံကြီးများကိုကားကာ အတတ်နိုင်ဆုံး အောင်အောင် အဆင်ပြေစေနိုင်ရန် ပြုလုပ်ပေးနေမိသည်။

“ အောင်…”

“ ခင်ဗျာ…မမ…”

“ အရမ်းကောင်းတာပဲကွယ်…ဒါပေမယ့်…”

“ ဒါပေမယ့်…ဘာဖြစ်လဲ မမ…”

“ ဖြည်းဖြည်းပဲလုပ်နော်…နည်းနည်းချင်းပဲသွင်း…”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ…”

“ ဗြစ်…”

“ အား…ကျွတ်…ကျွတ်…”

အောင်အောင်မှ မသန္တာ၏ ပါးပြင်မို့မို့လေးကို တစ်ချက်ရှိုက်နမ်းရင်း အလစ်အငိုက်တွင် လီးကြီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်၏။ မသန္တာမှာ အာမေဋိတ်သံလေးနှင့်အတူ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက် ကားသွားပြန်သည်။ အောင်အောင်ကား သူ့စိတ်တွေ အစိုးမရတော့ လွှတ်ပေးလိုက်၏။

“ ဗြစ်…”

“ အ…နာတယ်…အောင် ဖြည်းဖြည်းပါဆို…”

“ ဗြွတ်…ပြွတ်…”

“ အား…ရှီး…”

“ ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ အင်း…ဟင်း…”

“ ဗြစ်…ပြွတ်…ပလွတ်…”

“ အားရှီး…ကောင်းလိုက်တာ အောင်ရယ်…”

“ ပြွတ်…”

“ ကျွတ်…”

အောင်အောင်နှင့် မသန္တာမှာ ခုနက နူးနှပ်ထားသည်ကတစ်ကြောင်း၊ အောင်အောင်လည်း လူပျိုလေးဖြစ်သည်ကတစ်ကြောင်း အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်လိုက် လိုးလိုက်အပြီးတွင် မသန္တာမှာ ဖင်ကြီးအား ရှေးကထက် မြှောက်ကာမြှောက်ကာ ကော့ပေးရင်း သုတ်ရည်များကို ဒလဟော ထုတ်လွှတ်လိုက်လေတော့သည်။

အောင်အောင်မှာလည်း မရှေးမနှောင်းမှာပင် သူ၏လီးတန်ကြီးသည် မသန္တာ၏ စောက်ပတ်အတွင်း၌ပင် အကြောပေါင်းတစ်ထောင် ဆိမ့်ရလောက်သော အရသာမျိုးကို ခံစားလျက် သုတ်ရည်များ ထုတ်လွှတ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်။ အောင်အောင်မှာ လီးကြီးစိမ်ထားလျက်နှင့်ပင် မသန္တာ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးအားဖက်ကာ ပါးကလေးအား တစ်ချက်နမ်းရှုံ့လိုက်ပြီး ကောင်းကောင်း အရသာ ယူနေမိသည်။

“ အောင်…”

“ ခင်ဗျာ…”

“ ဆင်းတော့လေကွာ…မမအင်္ကျီဝတ်ဦးမယ်…”

“ ဟာဗျာ…နောက်ထပ် ထပ်ပြီး ချစ်ချင်သေးတယ် မမရယ်…”

“ အို…ကွယ်…မောင်ကလည်း အချိန်တွေ ရှိပါသေးတယ်…”

“ မရဘူးဗျာ…ဆင်းမပေးနိုင်ဘူး…”

“ ကျွတ်…အောင်ကကွာ…ညစ်ပြီ…နောက်ရက်ကျရင် အောင့်သဘောကျကွာ နော်…. ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ပဲကွာ…”

မသန္တာမှ ပြောရင်းဆိုရင်း အောင်အောင် ပါးကလေးအား သူမနှုတ်ခမ်းနှင့် အကြာကြီး နမ်းလေသည်။ အောင်အောင်လည်း နောက်ဆုံး မညစ်ချင်တော့၍ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းခွာကာ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲနှုတ်လိုက်၏။ လီးတန်ကြီးက အစွယ်ကျိုးနေသော မြွေတစ်ကောင်နှယ် သုတ်ရည်ဗရပွနှင့် ထွက်လာသည်။

မသန္တာမှ ကမန်းကတန်းပင် အနီးရှိ သူမ၏ ထဘီတစ်ထည်နှင့် အောင်အောင် လီးမှာ ပေကျံနေသည့် သုတ်ရည်များအား ယုယစွာဖြင့် သုတ်ပေးလေသည်။ ထိုအခါ အောင်အောင်လီးကြီးမှာ အစာနံ့ရသော သတ္တဝါတစ်ကောင်နှယ် တဖြည်းဖြည်းပြန်ပြီး တောင်မတ်လာရာမှ…

“ အယ်… အောင်ကကွာ ကြည့်စမ်း… စိတ်အရမ်းသန်တာပဲ…”

“ တော်ပါတော့ဗျာ… မမက ကျွန်တော့်ကို တကယ်မှ မချစ်တာ ပြောမနေပါနဲ့တော့….”

“ အား…ရှီး…မမ…”

“ ပြွတ်…ပလပ်…ပလပ်…”

“ အား…လား…”

အောင်အောင်မှာ မသန္တာမှ မပြောမဆိုပဲ သူ့လီးကြီးကို ရုတ်တရက် စုပ်ယူကာ လျှာဖြင့် မွှေခံလိုက်ရ၍ အောင်အောင်မှာ တစ်ကမ္ဘာလုံးကို မေ့သွားသည်။ သူသိသည်မှာ မသန္တာ၏ လျှာဖျားလေးက သူ၏ဒစ်ကလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက် မွှေလိုက်ဖြင့် လုပ်နေသည်မှာ နောက်ထပ်တစ်ခါ ပြီးမတတ်ပင် ဖြစ်သည်။ မသန္တာမှာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်နေရာမှ အောင်အောင်လီးကြီးမှ နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကို ခွာလိုက်ကာ…

“ ကောင်းလား…အောင်…”

“ ကောင်းတာပေါ့ မမရယ်…အဟင့် မမကို အရမ်းချစ်သွားပြီ သိလား…”

“ မမကလည်း မောင်လေးကို ချစ်တာပေါ့…အဲ…ဒါပေမယ့်… ကိုနိုင်ပြန်လာရင်တော့ မကဲရဘူးနော်…”

“ အင်းပါ…မမရယ်…မမစိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်ရပါ့မယ်…”

“ အခုလည်း မောင်လေးကို မမက စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်ရပါစေ့မယ်…ကဲ…ကျေနပ်ရဲ့လား…”

“ အဲဒါဆို ထပ်စုပ်ပေးကွာ…”

“ ဟာကွာ…အောင်ကလဲ…”

“ ဘာလဲ မစုပ်ပေးချင်ဘူးလား…”

“ ရော်…ကောင်လေးနှယ်…မမက ဘာပြောသေးလို့လဲ… သူ့စိတ်ချည်းပဲ…”

မသန္တာက အောင်အောင့်လီးကြီးမှ ဒစ်အရည်ပြားကို လက်နှင့် အောက်ထိ လှန်ချလိုက်ပြီး ထွက်ပေါ်လာသော မက်မန်းသီးအနုရောင် ဒစ်ထိပ်ကလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် အသာထိတို့ပြီး ပြွတ်ကနဲမြည်အောင် စုပ်လိုက်ရာ အောင်အောင်မှာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာ၍ မသန္တာ၏ ဦးခေါင်းအား ကိုင်ဆောင့်လိုက်ရာ…

“ ပြွတ်…”

“ အု…အောင်…”

“ ပြွတ်…”

“ အောင်…အု…”

မသန္တာမှာ စကားလည်းပြောချင် အောင်အောင်မှာလည်း မသန္တာ ဘာဖြစ်နေသည်မသိ နှစ်ချက်ခန့် သွင်းလိုက်ပြီးမှ မသန္တာက ခေါင်းလေးမော့ကြည့်ပြီးမှ သိသည်။

“ ဆောရီး…မမ ကျွန်တော် အရမ်းလိုးချင်လာပြီဗျာ…”

“ ဟွန်း… ဒီက အကောင်းစုပ်ပေးနေတာကို…”

“ မရတော့ဘူး မမရယ်…”

“ ကဲ… သဘောတော်အတိုင်းပါ…”

မသန္တာမှပြောရင်း ကုတင်ပေါ် လှန်ချလိုက်သည်။

“ ဟင့်အင်း…မမကို မော်တော်ဆတ်ချင်တယ်…”

“ ဟာကွာ…အောင်ရာ အမျိုးမျိုးပဲ…”

မသန္တာက အိပ်ယာပေါ်မှဆင်းကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ အောင်အောင်က မသန္တာနား တိုးကပ်သွားလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်၏။ မသန္တာက ခေါင်းလေးမော့ပြီး အလိုက်သင့် ပါလာသည်။ သူမ၏ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွေ့ချီလိုက်သည်။ မသန္တာ၏ နို့အုံကြီးများကား အောင်အောင်၏ တောင့်တင်းကျစ်လျစ်လှသော ရင်ဘတ်ကြီးနှင့်ကြားမှာ ပြားကပ်ပြီး ကာမစိတ်တွေကို ပိုမိုထကြွစေသည်။

မသန္တာမှ အောင်အောင်လည်ဂုတ်အား လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဟီးလေးခိုစီးကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အောင်အောင် လီးကြီးအား ကိုင်လျက် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ပြီး ဖင်ကြီးမြှောက်ကာ အသာထိုင်ချ၏။

“ ဗြစ်…”

“ အား…ရှီး…”

“ ဗြစ်…အား…လား…နာတယ် မမရဲ့ ဖြေးဖြေး…”

အောင်အောင်မှာ လီးဒစ်အရည်ပြား အဆုံးထိ လှန်ကျသွားသဖြင့် နည်းနည်းနာသွားသည်။

“ ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းရအောင်…အောင်ရယ်…”

“ မမက ဘယ်လိုပုံစံပြောင်းမှာလဲ…”

“ မမကုန်းပေးမယ်လေ…အောင်အောင်က နောက်ကလိုးပေါ့…”

အောင်အောင်မှ မသန္တာကို ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ချအပြီးတွင် မသန္တာသည် ကုတင်စောင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်၍ ဒူးခေါင်းအောက်တွင် မနာစေရန် စောင်တစ်ထည် ကြားခံ၍ ဖင်ကြီးကို ကော့ပြီး ကုန်းပြလေသည်။

“ ရပြီ အောင်… အောင်က ဒူးထောက်ပြီး မမကို လိုးတော့…”

အောင်အောင်လည်း မသန္တာပြောသည့်အတိုင်း မသန္တာ၏ ဖင်ကြီးနောက်မှ ဒူးထောက်ကာ လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ အသာထည့်လိုက်၏။ ဆိုးတော့မဆိုး။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…ဗြစ်…”

“ ကောင်းတယ်မို့လား အောင်…”

“ ကောင်းတယ် မမ…”

“ ဟွန်း…ဒါနဲ့များ မလုပ်ချင်ဘူးလေး ဘာလေးနဲ့…”

“ အဟင်း…”

မသန္တာ၏ အပြောအဆိုကို အောင်အောင် သဘောကျစွာ ရယ်မောမိသည်။

“ ဗြွတ်…”

“ ရှီး…”

“ ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ ကောင်းတယ်…အောင်…”

မသန္တာမှာ သူမက ပြောလည်းပြော သူမဖင်ကြီးကိုလည်း နောက်ပြန်ဆောင့်ပေး၏။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို အောင်အောင့်လီးကြီး ဝင်ရောက် ထိုးဖောက်သွားချိန်တွင် မိန်းမောမတတ် ခံစားရသည်။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…ဘတ်…”

“ အား…ရှီး…ဆောင့်…”

မသန္တာ၏ ဖင်ကြီးအား ရိုက်ခတ်သံ ကုတင်မြည်သံတို့က အခန်းတွင်းဝယ် ဆူညံနေသော်လည်း နှစ်ယောက်စလုံးမှာကား ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိမထားမိ မိမိတို့၏ စောက်ပတ်နှင့် လီးတို့မှ အရသာထူးကိုသာ အာရုံထား ခံစားနေကြသည်။

“ အား… ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ အောင်ရယ်…”

“ မမပြီးတော့မယ်… မြန်မြန်ဆောင့်…”

“ အဲဒါဆို… အတူတူ ပြီးရအောင်လေ…”

ပြောရင်းနှင့် နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်ကိုက်စွာပင် အသံမျိုးစုံ ဆူညံစွာနှင့် လိုးလိုက်ကြရာ အကြိမ်များစွာ ဆောင့်အပြီးတွင်…

“ အား…ဟင်း…ဟင်း…”

“ ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ အင်း…ဟင်း…”

အောင်အောင်မှာ မသန္တာ၏ ပျော့ကျလုနီးနီး ဖြစ်နေသော ခါးလေးအားကိုင်လျက် ခပ်သွက်သွက် ခပ်မြန်မြန်ပင် ဆောင့်လိုး၏။ ခဏအကြာတွင် လီးထိပ်မှ ဒလဟော ထွက်လာသော သုတ်ရည်များမှာ မသန္တာ၏ စောက်ပတ်အတွင်းမှ သုတ်ရည်များနှင့် ပေါင်းမိပြီး အပြင်ဘက်သို့ ပြည့်လျှံကျလာလေသည်။ မသန္တာက မောလျသံလေးဖြင့်…

“ အောင်…”

ဟုခေါ်လိုက်ရာ အောင်အောင်မှ

“ ခင်ဗျာ…”

“ ဒီကိစ္စ ဘယ်သူ့မှ မပြောနဲ့နော်…”

“ စိတ်ချပါ…မမရယ် ဒါပေမယ့်…”

“ ကျွန်တော် မမကို လိုးချင်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…”

“ လုပ်ရမှာပေါ့ အောင်ရယ်… မမကြံမှာပေါ့…”

“ ရှလွတ်…”

ပြောပြောဆိုဆို မသန္တာမှ အောင်အောင့်နဖူးကို ရွှတ်ကနဲ အသံမြည်အောင် နမ်းကာ ခေါင်းကို အသာသပ်ပေးနေမိသည်။

“ မမ…”

“ ဘာလဲ အောင်…”

“ ကျွန်တော် သွားတော့မယ်…”

“ အေး…အေး…မမမှာတာ မမေ့နဲ့နော်…”

“ မင်းနဲ့ယွန်း အဆင်ပြေအောင် မမစီစဉ်ပေးမယ်…”

မသန္တာ၏ အပြောကြောင့် အောင်အောင်မှာ အခန်းတွင်းမှ ထွက်လာရသော်လည်း ယွန်းနှင့် အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးမည်ဆို၍ ဝမ်းသာသွားတာ အမှန်ပင်။ မသန္တာက အောင်အောင်၏ ကျောပြင်ကို ငေးမောရင်းဖြင့် နောက်ထပ် အောင်အောင်နှင့် စခန်းသွားရန် မည်သို့စီမံရမည်ကို အကြံထုတ်နေမိသည်။


ပြီပါပြီ။




ခရေကြိုက်သော သူနှင့် ပန်းဝတ်ရည် (စ/ဆုံး)

ခရေကြိုက်သော သူနှင့် ပန်းဝတ်ရည် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

နိုင်ဝင်းက အသက် ၁၆နှစ် ၁၀ တန်းဖြစ် ကာ ဒီဇင်ဘာကျောင်း ၁၀ရက်ပိတ်ထား ၍ အိမ်မှာပဲရှိနေချိန်ဖြစ်သည်။  

“ အမေ …အပြင် သွားလိုက်အုံးမယ် သား  ”

ဟု သူ့အား အမေ ဒေါ်မြမြဝင်းကပြော  လိုက်ရာ  

“ ဟုတ်ကဲ့ အမေ ”

ဟုသူပြောလိုက်သည်။   အမေ အပြင် ထွက်သွားပီး ခဏကြာတော့ သူ့ အတန်းဖော် ဇော်ဇော် အိမ်သို့ရောက် လာသည်။

“ ဟဲ့..နိုင်ဝင်း…နင့်..အမေအိမ်မှာရှိလား   ”

“ မရှိဘူးဟ  ”

ဟုသူပြောလိုက်သည်  ။သူ့ဘေးနား လာထိုင်ကာ သူ့အား လာ  ပွတ်သပ်ကာ လုပ်နေသည်။

ဇော်ဇော်က ဂေးဖြစ်ပီး သူ့အား နိုင်ဝင်းက    မကြာခဏ ကျောင်းပိတ်ရက်များ၌ သူ့အိမ်က မိဘတွေက ညနေမှသာ အိမ် ပြန်တတ်ကြသည်ဖြစ်၍ သူ့ကို နိုင်ဝင်းက  ဖင်လိုး နေကျဖြစ်ပီး သူကလည်း နိုင်ဝင်း  မလုပ်ချင်ရင်တောင် အတင်းလုပ်ခိုင်း တတ်သည် ။

 “ ဇော်ဇော် ဟဲ့ကောင်မ လာ ငါ့အခန်းထဲ သွား မယ်…တော်ကြာ ငါ့ အမေပြန်လာရင် နင် ဖင်မခံရပဲနေမယ် ”

ဟု ပြောကာ သူ့အခန်းသို့ခေါ်ခဲ့လိုက်သည်။

မြမြဝင်းသည် သူမအသိတ ယောက်အိမ်  မှာ စကားခဏပြောပီး အိမ်ပြန်လာခဲ့  လိုက်ပီး အိမ်ရှေ့ခန်း၌ သားကိုမတွေ့၍   ဒီကလေး ဘယ်သွားနေလဲမသိပါဘူး  ဟု စိတ်ထဲကပြော၍ သူမ မီးဖိုခန်းဘက်သို့ ရေသောက်ရန်လာခဲ့လိုက်သည်။ ထိုစဉ် သား အခန်းထဲမှ စကားသံများအား ကြားလိုက် ရ၍ အခန်း  တခါးစိထားသည်ဖြစ်ရာ တခါးကြားလေး    မှ အထဲသို့ကြည့်လိုက်တော့ သားသည်  သူ့သူငယ်ချင်း ကောင်လေးအား  နောက်  မှနေ သူ့လီးဖြင့် ထိုကောင်လေး၏ စအို ထဲသို့ လိုးနေသည်အားတွေ့လိုက်ရပြီး  

“ နိုင်ဝင်းရယ် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးစမ်း  ပါ ဟာ နင်ကလဲ ”

ဟု သားအား ပြော လိုက်သံကြားရပီး ထိုမြင်ကွင်းအား သူမ  ကြည့်နေပီး သူမစောက်ပက်ထဲကပါ  ယားယံတက် လာကာ သားလီးအဝင်   အထွက်အား ခဏရပ်ကြည့်နေလိုက်သည်။

သူမသည် အသက် ၃၆နှစ် ပဲရှိသေးကာ သူမအရပ် ၅ပေ ၄ ရှိကာ ကျောလည်ခန့် ရှိ သူမဆံပင်များအား အကြေကောက် လေးတွေ ကောက်၍ အမြဲတမ်း နောက်  မှာ ဖားလျားလေးချထားတတ်ပီး ဖွံ့ဖြိုးစူမောက်သော ရင် သေးကျဉ်းသော ခါး  နှင့် ဖွံ့ထွား စွင့်ကား သောတင်တို့ရှိကာ  မျက်ခုံးမျက်ဖန်ကောင်းကောင်းနှင့် လှပကျော့ရှင်းသုတယောက်ဖြစ်သည်  ။ သူမ ယောင်္ကျား ကိုထွန်းဝင်းက လည်း အဲကွန်းတပ်ဆင်  သောအလုပ်လုပ်ကာ မနက်ကနေ  အလုပ်သွားကာ ညနက်မှ မူးရူးသောက်   စားကာလာသည်ဖြစ်၍သူမ အား လိင်မဆက်ဆံနိုင် ဆက်ဆံလျင်လည်း  ထမီလှန်အတင်းတက်လိုးပီး သူပီးလျင်  တခေါခေါအိပ်တတ်သူ မိန်းမ ပီးသည် မ ပီး  သည်ကို ဘယ်တော့မှ ထည့်မတွက်သူဖြစ်သည် ။ 

ပီးတော့ သား ခုလိုမျိုး မန်းတူမန်းလိင်  ဆံနေတာ ရောဂါကူးမည်ဆိုးကာ မိခင်  တ ယောက်အနေနဲ့ သူမ တားမြစ်မှ ရ မည်ဟု တွေးကာ အခန်းတခါးအား တွန်း  ဖွင့်လိုက်ပြီး  

“ သား မင်း..ဒါ ဘာလုပ်နေတာလဲ    ”

“ ဟာ..အမေ ”

ဟု ပြောကာ သူ့လီးအား ထို ကောင်လေးဖင်မှထုတ်လိုက်ကာ ပုဆိုး ဝတ်လိုက်ပီး ….

“ အ..အမေ..သား..  တောင်းပန်ပါ တယ်  ”

ဟုသားကသူမကို ပြောလိုက်သည်။

ထိုကောင်လေးလည်း ပုဆိုးပြန်ဝတ်ကာ အိမ်ပြင်သို့ပြေးထွက်သွားလေသည်  ။ သား၏ ကုတင်ပေါ် သူမ တင်ပါးလွှဲထိုင်  လိုက် ပီး….

“ သား…ရောဂါရမှာမကြောက်  ဘူးလား…နောက် အဲကောင်လေးနဲ့ အပေါင်းအသင်းမလုပ်နဲ့ ဒီလိုမျိုး နောက်တ  ကြိမ်..အမေ ထပ်တွေ့ရရင် သားကိုခွင့် မလွှတ်ဘူးနော်.. ”

ဟု သူမပြောလိုက်ရာ  

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ..နောက်ဒီလိုမဖြစ်စေ ရတော့ပါဘူး ”

ဟု …သား က သူမအား  ကတိပေးလိုက်သည်။သား၏ ခေါင်းက ဆံပင်လေးများအား  သူမသပ်ပေးကာ သားအား သူမရင်   ခွင်ထဲဆွဲ၍ ပွေ့ဖက် ထားလိုက်သည်။နိုင်ဝင်းသည် သူ့အမေ၏ ဖွံ့ထွားသော  ရင်နှစ်မွှာအား သူမ အင်းကျီပေါ်ကနေသူ့မျက်နှာနှင့် ထိကပ်ကာထားပီး သူမ  ၏ ကိုယ်သင်းရနံ့လေးအား ရှူရှိက်ကာ သူစိတ်ထဲ၌ အမေ့အား လိုးချင်လာမိ ကာ ပုဆိုးထဲက လီးမှာလည်း ခုနက   ဇော်ဇော် အား  ဖင်ချလိုက်သည်မှာ သုတ်ရည်မထွက်သောကြောင့် တန်းလန်းဖြစ်ကာ လီးကလည်း အတောင်  မကျသေးပေ။

မြမြဝင်းသည် သူမ သား ခုနက အခြောက်လေးကို ဖင်ချနေစဉ်ထဲက သူ့ လီးအား တွေ့ကာ သူမ စောက်ခေါင်းထဲ ကယားတက်လာ သလိုကြီးဖြစ်နေပီး သား၏ အလိုးကို ပက်ပက်စက်စက်ကြီး ခံချင်မိလေသည် ။

“  သား  ”

သူမခေါ်လိုက်ပီး သား၏ နဖူးလေး  ကို အနမ်း ချွေလိုက်သည် ။နိုင်ဝင်းလည်း သူ့ အမေ နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်   လွှာအား ဖိစုပ်ကာနမ်းနေရာ သူမက သား၏ လျှာနဲ့ သူမလျှာကို  လိမ်ယှက်ကာ လျှာချင်းကလိနေလိုက်သည် ။ သူ အမေ့၏ ကျောပြင်ပြည့်ပြည့်လေး   အား အင်္ကျီ  ပေါ်ကပွတ်ပေးနေကာ  သူမ၏  ထမီပေါ်က ဖင်ကိုပါ သူ လက် ဖြင့်ပွတ်နေလိုက်သည် ။ ထိုစဉ်….တီ..တီ..ဆိုင်ကယ်ဟွန်းသံ  ကြားကာ…

“ မြမြရေ…ငါ အလုပ်ကနေ ဝယ်စရာရှိလို့အပြင်ထွက်ရင်း အိမ်ဝင် လာတာ

ဟု ခြံဝန်းထဲဆိုင်ကယ်ရပ်ကာ  ပြောလိုက်၍ ….

“ သား…ဖယ်တော့  မင်း အဖေ ပြန်လာပြီ ”

ဟုပြောကာ သားအ ခန်းမှ သူမထွက်လာခဲ့လိုက်သည် ။

“ ဘာချက်လဲ…မိန်းမ… ”

ဟု သူမေးရာ 

“ ကြက်ဥကြော်ထားတယ်…  ကိုထွန်းထမင်းစားမှာလား… ”

“ အေး…စားလိုက်မယ်  ကွာ    ”

သူမ ထမင်းဟင်းခူးခပ်ပေးလိုက်သည် ။ နိုင်ဝင်းလည်း အခန်းတခါး ပိတ်ကာ ခုနအမေနှင့် နှူးနှပ်ထား၍ တောင်နေသော  သူ့လီးအား ပုဆိုးကိုဖြေချလိုက်ပီး လက်   တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုကာ  အမေ့အား မှန်း၍ထုလိုက်ပီး အတန်ကြာတော့ သူလီးမှသုတ်ရည်များ ကြမ်းပေါ်သို့   ပန်းထွက်ကာ ပီးသွားသည်။

ခဏကြာတော့ သူ အိမ်ရှေ့သို့ထွက်ပြီး အဖေ့ဆိုင်ကယ်အား မတွေ့၍ အဖေ သွားပြီဟု သူတွက်လိုက်ပီး  

“ အမေ… ”

“ သား…ဘာလဲ ”

ဟု  အမကေ သူမ တို့အခန်းမှထွက်လာကာ သူ့အားပြောလိုက်ရာ 

“ ဟိုလေ..အမေ…ဟိုဟာ ..ခုနက တန်း  လန်းကြီးမလို့…အဲဒါ..ခုနက လို အမေနဲ့သား ပြန်လုပ်မယ်လေ

ဟု သူပြောလိုက် တော့…..အမေက….သူ့အား   ”

“ ဟွန်းးး….နှာဗူးလေးဟုပြောပီး တခါးမကြီး   ပိတ် လိုက်….သား ”

ဟု သူ့အားပြောလိုက်၍သွားပိတ်လိုက်ပြီး အမေ့နားလျှောက်ကာ လာပီး သူမ၏ ခါးလေးအား သူ လက်နှစ်   ဖက်ဖြင့်  သိုင်းဖက်လိုက်ပီး အမေ့၏ လှပကျော့ရှင်းသော မျက်နှာလေးအနှံ့ အနမ်း မိုးရှာလိုကျရာ အမကေ လာ ငါ့သား အ   ခန်းကို သွား မယ်ဟု ပြော၍ သူ့အခန်းသို့ အမေနှင့်သူ ဝင်လာခဲ့လိုက်ကြပီး   သူမ ဝတ်ထားသော ရင်စိအင်္ကျီလေး  အား အမေက ချွတ်ကာ ဘ ရာဂျိပ်ပါ ဖြုတ်၍ ချွတ်လိုက်သည်။

သူလည်း သူ့အင်္ကျီ ပုဆိုးကို အမြန် ချွတ်လိုက်သည် ။ အမေ့ ထမီအား သူ ဖြေကာချွတ်လိုက်ပီး ပင်တီ အမဲလေးပေါ်က စောက်  ပက်ခုံးခုံး အား ပင်တီပေါ်မှ သူလက်ဝါးဖြင့်ဖွဖွလေးပွတ်ပီး ချွတ်လိုက်သည် ။ အမေ ပက်လက်အိပ်လိုက်ဟုသူပြော ကာ အောကား  များထဲကလို အမေ့အားလုပ်ပေးချင်၍ဖြစ်သည် ။

အမေ့၏ အယ်နေသော နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ညာ တလုံးချင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့  အတန်ကြာ စို့နေလိုက်ပီး သူမ၏ ဝမ်း  ဗိုက်သားပြင် ရှပ်ရှပ်ဖွေးဖွေးလေးမျာအပေါ်သို့ သူ့လက်  ဝါးဖြင့် ရွရွလေးပွတ်သပ်ပီး ထိုမှ   အမေ့၏ အမွေးပါးလေးများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းထား သော စောက်ပက်အကွဲကြောင်းအတိုင်း  လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်ကာလုပ်နေလိုက်  ပီး ခဏကြာတော့ သူမ စောက်ပက်အား  ကုန်းကာ ဂျာပေးလိုက်သည် ။

“အ..အားး..ကောင်းလိုက်တာကွယ်   အမေ့သားလေး ရယ်..အဟင့်ဟင့် မွေးရကျိုးနပ်လိုက်တာ ”

ဟု သူမပြော လိုက်သည်။  အမေ့စောက်ပက်အား ခဏအကြာ ဂျာ  ပြီး သူမပေါင်ကြားမှာ  သူဒူးထောက်လို က်တော့ အမေက သူ့လီးကို သူမ လက်   လေးတဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်  ပက်ဝမှာတေ့ပေးကာ  

“သွင်း လိုက်တော့…သား ”

ဟု..သူအား ပြောလိုက်ရာ သူခါးကော့၍ သွင်းလိုက်သည်။အမေ့ နို့နှစ်လုံးကို သူ ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ မ၏ ရမ္မက်ထန်သော မျက်နှာလေးအား ကြည့်၍လိုးနေလိုက်သည်။

 “စွိ..စွတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ပ လောက်..ဗြလစ် အ..အားး..ဟင်းးး…ဟင့်..အားးးးး ”

သူမနှုတ်မှ တိုးညှင်းစွာငြီးငြူ၍ သား၏ အလိုးကို မြက်မြက်စက်စက်ကြီးခံနေ  ကာ သူ့ အဖေနှင့် ကွာပ သူ့အဖေလီး က လပျော့ကြီးနှင့် ခဏလေးအရည်ထွက်ပြီးတတ်သူ သား လီးကကျတော့ သူမ စောက် ခေါင်း တွင်းမှာ သံချောင်း အလားမာတောင် တင်းကာ လူပျိုအရွယ်ဆိုတော့ခါးအား သန်၍ သား လိုးချက်များမှာ ထိမိလှသည် ဖြစ်၍ သူမကျေနပ်နေသည် ။သူ့ အမေဝတ်ရည်လေးအားစုပ်နေရ၍ ပျော်နေပေသည် ။

“ အ..အားးး…သား….ဆောင့်..လုပ် ဆောင့်လုပ် ပေး…အမေ့ကို…အ..အားး   ”

အမေ့၏ စောက်ပက်အား သူ ဖင်ကြီး ချုံ့ကာ မနားတမ်း တဖုန်းဖုန်း ဆောင့် လိုးပီး မကြာခင်မှာပင် သူမ  ကိုယ်လုံးလေး ထွန့်ဖြစ်ကာ ပီးသွားပီး ခဏကြာတော့ နိုင်ဝင်းလည်း သူ့ကိုမွေး ခဲ့သော အမေ့စောက်ပက်ထဲ သုတ်ရည်  များ  ပန်းထုတ်ကာ ပီးသွားလေသည်။

အမေ့ စောက်ပက်ထဲမှ သူ့လီးကိုထုတ် ကာ သူမနား၌ နားနေလိုက်သည် ။အတန်ကြာနားပီးသောအခါ 

“သား …ခု..အမေတို့ကိစ္စကို  သားအ ဖေရော ပတ်ဝန်းကျင်ပါ မသိအောင် အမေတို့ နေရမှာနော်…နားလည်လား ”

ဟု သူမ သားအားပြောလိုက်တော့ 

“သား…လည်ပါတယ် အမေ..စိတ်ချပါ သားတို့ကိစ္စကိုအဖေရော ပတ်ဝန်း ကျင်ကပါ မသိစေရပါဘူး ”

ဟု သူကတိပေး လိုက်သည်။

“အဲဒါ ဆို…အမကေ…ငါ့သားကို..အခုလို  အမြဲပေးလုပ်ခိုင်းမယ်….အမေ့စကားနားထောင်ရမယ်နော်  ”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ…သားနားထောင် ပါ့ မယ် ”

ဟု သူပြောလိုက်ပီး အမေ့နို့နှစ်လုံး အား အိပ်ရက်က စို့နေကာ အမေက သူ မလက်လေးဖြင့် သူ့ လီးကိုဆုပ်ကိုင်၍  ညင်သာ စွာ ဂွင်းထုပေးနေသည်။ ခဏကြာတော့ 

“သား ဂျိုးကောင်ကြီးက မာလာပီ …ခ်ခ်….သားလေးက..သိပ် အားကောင်းတာပဲ.. .အမေ့ကို ချစ်ပေး တော့… ”

ဟု..သူမပြောလိုက်ရာ

အမေ့ပေါင်ကြားမှာ သူဒူးထောက်ဝင်၍ 

“အမေ့ကိုသား…ချစ်ပေးတော့မယ် ”

ဟု ပြောကာ… သူ့လီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ကာ ခါးကော့ပီး ဆောင့်သွင်းလိုက်သည် ။

“ဘွစ်..ဇွိ…ဖွတ်..ဖတ်…ပ လောက်  ”

အမေ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်လိုက်ပီး သူမနှုတ် ခမ်းလေးနှစ်လွှာကိုဖိစုပ်နမ်းကာ လိုးနေ လိုက်ကာ ဒီတကြိမ်တော့ ခုနကလိုမ  ဟုတ် …ကြာကြာလိုးနိုင်လာပီး အမေက သူ့ကျောပြင်အား သိုင်းဖက်ထားပီး သူမ လက်သည်းလေးများနဲ့ သူ့ကျောပြင်အား မနာ အောင်ခြစ်ပေးနေပြီး စောက်ခေါင်း ထဲမှ သူ့လီးအား စောက်ပက်အတွင်းသား များဖြင့်ဆုပ်ညှစ်နေလေသည်။

 “ဖွတ်..ဖတ်…ဗြလစ်..  ပလောက်  ”

သူ အတန်ကြာ လိုးနေပီး မကြာခင်မှာ ပင် သူရောသူပါ ပီးဆုံးခြင်းသို့ ပြိုင်တူ င် ရောက်ရှိသွားကြလေသည်။ နောက်တချီ  အမေ့အား တပေါင်ကျော်  လိုးပြီးတော့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံးတယောက်ကိုတယောက် ဖက်ကာ သူ့အခန်းကကုတင်ပေါ်တွင်  အိပ်ပျော် သွားကြကာ ညနေလောက်မှနိုးကြ တော့သည်။

ညပိုင်း အဖေပြန်မလာခင် သူ့အား အိမ် ရှေ့မှာစောင့်ရင်း ဧည့်ခန်းမှာပင် အမေ့ ထမီအားချွတ်ကာ မတ်တပ်စော်လိုက်ပီး ခဏကြာ  တော့ အဖေပြန်ရောက်လာကာခါတိုင်း နေ့တွေထက် ဒီနေ့ည တအားမူး လာပုံရသည်။

 “မိန်းမရေ…မြမြ…လာ..အခန်းထဲသွားပီး လိုး  ကြမယ် ”

ဟု အမေ့အားပြောလိုက်သည် ။

“အိုး…ရှင်ကလဲ…ရှေ့မှာ ”

ဟုပြော၍ အမေတို့အခန်းထဲဝင်သွားကြသည် ။သူလည်း သူ့ အခန်းထဲဝင်ကာလှဲနေလိုက် သည်။

 “မိန်းမ မင်းစောက်ပက်ကြီးက အရည်တွေ ရွှဲနေပါလား…တအားယွနေတာထင်တယ် ”

ဟု…သူမ ယောက်ကျားသည် မူးမူးနှင့် အကျယ်ကြီးပြောလိုက်သည် ။ထွက်မှာပေါ့ ခုနကသားနှင့်အလိုးခံပီး စောက်ပင်ကရေမဆေးရသေးဘူး ဟု သူမစိတ်ထဲမှ ပြောလိုက်သည် ။သူမထမီအားပင့်တင်ကာ သူ့လပျော့လေးနဲ့ စောက်ပက်ကို တဖတ် ဖတ်လိုးပြီး ခဏလေးအရည် ထွက်ကာ မူးပီးအိပ်ပျော်သွားသည် ။

သူမ သား အခန်းသို့ လာခဲ့ပီး 

“သား..မင်းအဖေ မူးပီးအိပ်သွားပြီ အမေ့ကိုလုပ်ပေး ”

ဟုပြောလိုက် ပီး သူမ ထမီအား ခြေထောက်အောက် ချွတ်ချ ကုတင်အားလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ကုန်း ပေးထားလိုက်သည် ။ အမေ့ နောက်မှာ သူ မတ် တပ်ရပ်လိုက် ပီး သူ့လီးကို လက်တဖက်ကဆုပ်ကိုင် ၍ ဂွင်း လေး..ငါး…ဆယ်ချက်ထု၍ဆွကာ စောက်ပက်ဝမှာ သူ့ဒစ်ဖူးအားတေ့ ပီး အမေ့၏ စွင့်ကားလုံးထစ်နေသော အိုး ကြီးအား လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ခါးကော့၍ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ဘွစ်..ဗြလစ်..ဖွတ်..ဖတ်…ပလောက်  ”

အမေ့၏ ဆံပင်ကောက်ကောက်လေး များအား လက်တဖက်ကဆုပ်ဆွဲကာ  ဆောင့်လိုးနေရာ  ညအချိန်ဝယ် စောက်ပက်ထဲ လီးဝင်ထွက်နေသော အသံ များမှာ အပြင်မှအော်နေသော ပုဇဉ်းရင် ကွဲအသံများကိုပင်ဖုံးလွှမ်းသွား သည်ဟု ထင်မိသည် သူသည် ကို့ အမေကိုပြန်လိုးနေရသော ကြောင့် သူလီးကြီးမှာ အမေ့စောက်ပက် ထဲတွင် သံငုတ်ကြီးလိုပင်  တောင့်တင်း နေသည်။

 “အားး…အ..အ..အဟင့်ဟင့်…အားးးး  ”

အမေ့ငြီးသံလေးများကတိုးတိုးလေး  ထွက်ပေါ်နေပီး သူမဖင်ကြီးအား  နောက်  သို့ ပြစ်ကာပြစ်ကာ ဆောင့်ပေး သူကဆောင့်အလိုးနှင့် သူမဖင်ကြီး တုန်  တက်သွားသည်အားကြည့်ကာ သူအ  တန်ကြာ ဆောင့်လိုးလိုက်စဉ်မှာ သူမ ကိုယ်လုံးလေးတုန်တက်၍ စောက် ရည်များ သူမပေါင်ခြံကြားသို့ စီးကျကာ ပီးသွားပီး မကြာခင်မှာပင်  သူ့လက်နှစ် ဖက်နှင့် အမေ့ခါးစပ်အား ဖိကာ ဆောင့် လိုးလိုက်ပီး သုတ်ရည်များကို သူမစောက်ပက်ထဲ ပန်းထုတ်ကာပီးသွား လေသည် ။

သူမထမီပြန်ဝတ်ကာ သူ့ပါးလေးအား နမ်းလိုက်ပီး 

“မနက် သားအဖေအလုပ်သွားမှ အမေ့ကို  တနေကုန်လိုးတော့…ခု တော့..သွားအိပ် တော့မယ်…ငါ့သားလေး အားမွေးထား လိုက်အုံး ”

ဟု ပြောကာ သူ့လီးအား သူမ  ပါးစပ်လေးဖြင့် ငုံကာ စုပ်ပေးပြီး   ထလိုက်ရာ အမေ ခဏလေးဟုသူပြော၍ အမေ့ထမီကို လှန်လိုက်ပီး သူမစောက်  ပက်ကြီးအား လျှာဖြင့် ယက်ပေးလိုက်  ပီး ခဏကြာတော့ သူ့ကိုနှုတ်ဆက်ကာ အမေ သူမတို့အခန်းသို့ ပြန်သွားလေတော့သည် ။


ပြီးပါပြီ။