Friday, August 3, 2018

လျှောက်မပြောရင် အစ်မကျေနပ်ပါပြီ (စ/ဆုံး)

လျှောက်မပြောရင် အစ်မကျေနပ်ပါပြီ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ- အမည်မသိ

သူမ လက်သီးဆုပ်နှင့်ထု ပေါင်တွင်းကြော ဆွဲလိမ်သည်ကို ကျော်မိုးအောင် တဟားဟားရယ်သည်။ ဒေါ်ချိုရီ မလုံမလဲနှင့် သူမမျက်လုံးရွဲကြီးများက ဂျော်နီ့တစ်ကိုယ်လုံးဆီ ဝေ့ဝဲရောက်ရှိသွားသည်။ သူ့ပေါင်ကြားရှိ လီးနေရာကိုပါမကျန် အလုံးစုံ သိမ်းကျုံးကြည့်ပြီးဖြစ်သည်။ အကြည့်ရဲသည်။ သူ ယောက္ခမကို အပီချုပ်ပြီး ဖြစ်မည်ဆိုတာ ဟိုကောင် သဘောပေါက်လိုက်ပါသည်။

“ ကဲပါ ကျွန်တော့ကို အမြည်းပန်းကန်ပေးဦး ဟျောင့် ဂျော်နီ သောက်မှာသောက်စမ်းပါ တွန့်ဆုတ်ဆုတ် လုပ်မနေနဲ့ မပြန်နိုင်ရင်အိပ် အစ်မချို မင်းကို စောင့်ပေးမယ် ”

“ တော်ပါတော့ ငကျော်ရယ် သူတောင် အနေခက်နေပြီ ငါ့မောင် စိတ်မရှိနဲ့ ငါ့သားမက်စောက်ရူးက အဲ့လိုပဲ ယောက္ခမလည်း သားပြောမယားပြောနဲ့ မင်း မြင်တဲ့ကြားတဲ့အတိုင်းပဲ ဟွင်းးး ”

အရက်တစ်ခွက်ကို မော့သောက်ပြီး သူတို့အရက်ဝိုင်း တစ်ဖက်စွန်းက အမြည်းပန်းကန်ကို လေးဘက်ထောက် ကုန်းယူလိုက်သော ဒေါ်ချိုရီ ဖင်သားအိအိကားကားကြီး နှစ်ဖက်ကို ယောက်ျားနှစ်ယောက်၏ အကြည့်က တစ်ပြိုင်တည်း ရောက်ရှိသွားသည်။ ဟင်း လိုးချင်စရာ။ အမြဲလိုးနေရသည့်ကျော်မိုးအောင်ပင် လီးတောင်လာမိမှတော့ ဟိုကောင်ဂျော်နီ မတောင်ဘဲ ဘယ်နေလိမ့်မလဲလေ။

သူမကလည်း အထာနပ်သည်။ သားမက်ဖြစ်သူ သူမကို သူ့သူငယ်ချင်း တက္ကစီဒရိုင်ဘာနှင့် ဇာတ်လမ်းထွင်ခိုင်းနေသည့် အဖြစ်ကို ချက်ဆိုတာနဲ့ နားခွက်မီးတောက်ပြီး ကောင်းစွာ ရိပ်စားမိပြီးလည်း ဖြစ်ပေသည်။

“ သူ့အတွက် ငှဲ့ပေးလိုက်ဦး အစ်မ…. ရေခဲရော ကုန်ပြီလား ”

“ ငါ ယူပေးပါ့မယ် ဟယ်….. စိတ်ချ…. အေးအေးဆေးဆေးသာ သောက်တော်မူကြ ”

မချိုရီ အရက်ငှဲ့၍ ဂျော်နီ့ဖက်လှည့်ကမ်းပေးလိုက်ရာ နှစ်ယောက် အကြည့်ချင်း ဆုံကြသည်။ အလိုက်သိစွာထပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေခဲဗန်းကို သွားယူနေတုန်း ဂျော်နီ့ကို ခြေနှင့်ကန်၍ အချက်ပြလိုက်တော့ ဟိုကောင် ဖိုးကျိုင်းတုတ် ဖြစ်သွားရပြီ။ ဂျော်နီထကာ သူမအနောက်ကနေ ကပ်လိုက်သွားရင်း …

“ အစ်မ… ပေး…. ကျွန်တော် ကူသယ်ပေးမယ်…. ဖန်ခွက်ရော ထပ်ပေးပါဦး ”

“ ဘယ်သူ့အတွက်မို့လဲ ဖန်ခွက်က ”

“ အစ်မနဲ့ အေးစိုး တစ်ခွက်စီ…. နောက် ရေခဲရေထည့်ဖို့က တစ်ခွက်လေ ”

“ အင်း ဒီအောက်ထပ်က ဖန်ခွက်အားလိုက်မယ် ”

ရေခဲဗန်းကိုကမ်းယူပြီး အောက်ထပ်က အအေးပုလင်းများနှင့် အတူရှိနေသည့် နေ့ခင်းက သောက်လက်စ အအေးဖန်ခွက် နှစ်ခွက်ကို ကုန်းနှိုက်ယူစဉ် ဂျော်နီ၏ ခါးအရှေ့ပိုင်းက သူမတင်ပါးအိအိ နှစ်ဖက်အကြားရှိ အကွဲကြောင်းအရာလေးဆီကို တည့်တည့်မတ်မတ် ဖိထောက်မိလာပြီး ခါးအရှေ့ပိုင်းရှိ သူမအင်္ဂါဇပ်ကိုပင် မထိတထိကလေး ပွတ်ဆွဲမိသွားသည်။

ဟိုကောင် ကျော်မိုးအောင် ကျောခိုင်းပြီး မသိဟန်ဆောင်နေတုန်း ဂျော်နီ့ကိုယ်လုံးကြီး သူမကိုယ်ပေါ် အုပ်မိုးရောက်ရှိလာကာ သူ့လက်တစ်ဖက်က သူမခါးလေးကို အနောက်ဖက်ကနေ မသိမသာ သိုင်းဖက်၍ ရင်သားအိအိနှစ်မြွှာကိုပင် မထိခလုတ်ထိခလုတ် လုပ်နေပြီ။

“ ဂျော်နီ…. ဘာ ဘာလိုချင်သေးလဲ ဟင် ”

“ ဒီမှာထည့်ထားတာ အသားတုတွေလား ”

“ အစစ်ပါဟယ် သေချာချင် ကိုင်ကြည့်ပေါ့ ”

“ အင်း အင်း ဟင်း ”

ရေခဲသေတ္တာထဲက အသားလား သူမရင်အုံအိအိကို ပြောခြင်းလား မကွဲပြားပါ။ လက်ကတော့ တစ်စုံတစ်ရာကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း စမ်းမိသွားတာ သေချာပါသည်။

“ အစစ်ပဲ အဟင်း ”

ဂျော်နီ နို့အုံတစ်ဖက်ကို ညှစ်သည်။ သူမက ဂျော်နီ့လက်ကို မဖယ်ရှားသည့်အပြင် သူ့လက်ကိုပါ အပေါ်ကနေ အသာအယာ အုပ်ကိုင်၍ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ငြင်းဆန်ခြင်း မရှိမှတော့ အဖြေကို သိရပြီလို့ထင်သည်။ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ရာ မျက်နှာချင်း နီးနီးကပ်ကပ်ပင် ဖြစ်သွားပြီး တစ်ယောက် ဝင်လေ ထွက်လေကို တစ်ယောက် ရှူရှိုက်မိတော့သည်။

အမျိုးသမီးကြီး တင်းနေမှန်းသိတော့ ဂျော်နီ့ လက်က ပိုတင်းကြပ်သွားသလို နို့နှစ်လုံးကို အပီညှစ်နယ်ကိုင်ပြီး အောက်မှ သူ့လီးငပဲတုတ်တုတ်ကြီးကလည်း သူမဖင်သားနှစ်ဖက်ကြားထဲကို ပိုမိုမာတောင်ကာ စိုက်နစ်တိုးဝင်လာသလိုပင်။ သူ့လီးက ကျော်မိုးအောင်ထက်တော့ မလျော့လို့ မချိုရီ စိတ်ထဲကနေ တွက်ဆလိုက်မိပါသည်။

“ အင်း ယုံပြီလား အသေအချာဖိကြည့် လတ်လတ်ဆတ် မာနေတုန်းပဲ ဟင့်ဟင့်….. ဒီဖက်က အသားတု အစစ်ကကျတော့ မနက်ဖြန်အတွက် ကြိုဝယ်ထားတဲ့ အမဲပေါင်သားတွေပါ ကြည့်ကြည့်မလား ”

“ ဟားးး မိုက်တယ် … ဟိုကောင်ကြီး အားပိုရှိရင် ဒုက္ခ … ပြစမ်းပါဦး အသားတွေက ရဲတွတ်နေတာပဲ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီးတွေ… ဟဲဟဲ ”

“ ဘာ ဟဲဟဲလဲ… ယောက်ျားပဲ အားရှိတော့ ကောင်းတာပေါ့ ….. အလုပ်လုပ်နိုင်တယ် ”

“ အလုပ်စုံလား အစ်မချိုရီ ရဲ့ ”

“ အင်း ဟင်းဟင်း….. သွား သူဘာထင်နေလို့လဲ မလွယ်ဘူးနော် ”

“ အို ရိုးရိုးပြောတာပါ ဆန်းဆန်း မတွေးပါနဲ့ ဟဲဟဲ ”

စကားစရှာ ပြောဆိုနေရာက မထင်မှတ်ဘဲ အလုပ်ဖြစ်မှန်း သိလိုက်ရသည်။ ဂျော်နီ အမဲသားတွေ စမ်းကိုင်ကြည့်ရင်း လက်တစ်ဖက်ကလည်း အနောက်ကနေ လျှိုနှိုက်ပြီး မဖွယ်မရာ နေရာအချို့ကိုပါ လိုက်လံထိတွေ့ စမ်းသပ်လာသည်။ တစ်နည်း အကဲစမ်းလာသည်ဟု ဆိုရမည်။

ဒေါ်ချိုရီကို အချိန်တိုလေးအတွင်းမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ရစရာမရှိအောင် ကိုင်သည်။ ရင်သားဆိုင်အိအိ နှစ်မွှာရော ပေါင်ကြားရှိ အင်္ဂါဇပ်ကိုရော နှိုက်ကိုင်ပွတ်ဆွ၍ အကြိုအကြားမကျန် လိုက်လံပွတ်သပ်ပေးလိုက်ရာ ဖျင်းကနဲ ဖျင်းကနဲ ကြက်သီးမွှေးညင်းများပင် ထောင်ထလာပြီး ဏှာစိတ်တွေ ထလာခဲ့ရလေသည်။ ထောက်ထားသောလီးကို မချိုရီ လက်နောက်ပြန်စမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်ပစ်လိုက်သည်။

“ အ”ကနဲ လေသံတိုးတိုးလေး သူ့ဆီက ထွက်လာတာ ကြားရသည်။ မချိုရီလည်း စောက်ပတ်မှ စောက်ရည် စစ်ကနဲ စိမ့်ထွက်သွားမိသလိုပင်။ သူမတို့နှစ်ယောက် အပရိက အထိအတွေ့ အရသာခံနေတာ သိသိနှင့်ပင် ကျော်မိုးအောင် သောက်ချင်စိတ်ကို ထိန်းမရ။ စိတ်မရှည်နိုင်တော့။

“ လုပ်ပါ ကြာတယ် ရေခဲစောင့်နေတာ….. ပြီးမှ ကိုယ့်ဖာသာ ဆက်ကြ ဟုတ်လား ”

“ အံမယ် ငါက ဘာတွေများ လုပ်နေတယ် မှတ်လို့လဲ”

“ သိဘူးလေ ဟဲဟဲ ”

နှစ်ယောက်သား ကိုယ်ရှိန်သတ်ပြီး ဒေါ်ချိုရီ ထမီပြင်ဝတ်ကာ အရက်ဝိုင်းထဲ ပြန်ရောက်လာသည်။ မကြာမီ အေးအေးစိုးလည်း အပြင်ကနေ ပြန်လာကာ ပါဆယ်ဆွဲလာသော အရက်ပုလင်းနှင့် စားစရာအမြည်းထုပ်တွေ အရက်ဝိုင်းမှာ လာချပေးလိုက်သည်။

“ ငါးကင်ရယ် အသည်းကြော်နဲ့ ကြက်ခြေထောက်သုတ်…. အမေနဲ့ စိုးနဲ့ စားဖို့ ဝယ်လာတယ် ”

“ အတော်ပဲ ဒီယူလာခဲ့ ညည်းပါလာထိုင် ”

“ တကယ်နော် ကိုကျော် ”

အေးအေးစိုး ယောက်ျားဖြစ်သူကို မေးလိုက်တော့ ကျော်မိုးအောင် သူမကို ခေါင်းညိတ်ခေါ်လိုက်သည်။

“ လာစမ်းပါ ဒီည အားလုံး အကွဲအပြဲပေါ့ မနက် အလုပ်နားရမယ့်ဥစ္စာ…. ဟိုကောင် မပြန်နိုင်ရင် အိပ်ခိုင်းလိုက်မယ်….. မူးမူးနဲ့ အကုန် လျှောက်တိုက်မိလိမ့်မယ် ”

“ စိုး အင်္ကျီ လဲလိုက်ဦးမယ် ”

အေးအေးစိုး အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး အိမ်နေညအိပ်အဝတ်အစားတစ်စုံ လဲလှယ်ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ အပြင်လူ သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက် ရှိနေပေမယ့် သူမဝတ်လာသည်က ခါတိုင်းညဖက်ဝတ်နေကျဖြစ်သော ပေါင်လယ်လောက်အထိသာရှိသည့် ညအိပ်ဂါဝန်ပါးလေး တစ်ထည်သာ ဖြစ်သည်။ အတွင်းမှာ ဘာအခုအခံမှ မပါ၍ ဆက်စီကျကျ ဆွဲဆောင်နိုင်စွမ်း ရှိလေသည်။

အတန်ငယ် အရှိန်ရနေပြီဖြစ်၍ ကျော်မိုးအောင် မျက်စိထဲမှာ မယားချောလေးအားကြည့်ရင်း သူမနှင့်အတူ လိင်ဆက်ဆံလိုစိတ်တွေ အတော်ကလေး ပြင်းပြလာမိသည်။ သဝန်တိုတတ်သူ မဟုတ်၍ မယားချောလေး၏ ပေါ်လွင်ထင်ရှားနေသော ပင်ကိုယ်အလှကို တစိမ့်စိမ့် အရသာခံကြည့်နေကာ မြူတစ်မှုန်စာမျှပင် အပြစ်မြင်ခြင်းလည်း မရှိပါချေ။

အေးအေးစိုးက ကျော်မိုးအောင်နှင့် ဂျော်နီ အကြားကို ဝင်ရောက် ထိုင်လိုက်၍ အမေလုပ်သူက တစ်ဖက်သို့ အလိုက်တသိ ဖယ်ပေးလိုက်သည်။ ဂျော်နီရဲ့ တစ်ဖက်မှာ ကပ်ထိုင်သည်။ ပေါင်ချင်းထပ်မိနေပြီး တစ်ဖက်မှာတော့ သူမနှင့် ကျော်မိုးအောင်အကြားမှာ တီဗွီစင်တစ်ခု ခြားနေပေသည်။

သူတို့လေးယောက် အဖွဲ့ကျပြီး စကားတပြောပြောနှင့် သောက်စားရင်း ည ၁၁ နာရီအထိ အချိန်ကုန်လို့ ကုန်မှန်း မသိကြချေ။ ကျော်မိုးအောင်လည်း ခေါင်းစိုက်နေပြီ။

“ ကိုကျော် တအားမူးနေလား….. ဒီတစ်ခွက်သောက်ပြီး ခဏနားရအောင်လေ ”

“ ကောင်းတယ် အခန်းထဲမှာ သွားနားမယ် ”

“ ဟင်း သိပါတယ်နော် ဒီက သူမူးပြီဆိုတာနဲ့ … ဟင်းဟင်း ဟင်း ”

“ ဟဲဟဲ ငါ့မယားလေး ငါ သတိရလို့ပါကွာ ”

“ ကဲပါ သောက်…. ဒီက ခဏလှဲချင်နေပြီ ”

“ လှဲလေ ပေါင်မှာအိပ် ရတယ် ”

အေးအေးစိုး လင်ဖြစ်သူ ပေါင်ပေါ်မှာ ခေါင်းလေးတင်၍ လှဲအိပ်ချလိုက်ရင်း သူမခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဂျော်နီ့ကို မထိမိအောင်ဆိုပြီး သူမဖက်ကို ဆွဲယူကာ ဒူးတစ်ဖက်ထောင် တစ်ဖက်ချ ပုံစံ လုပ်လိုက်ပါသည်။ သူမကိုယ်အောက်ပိုင်းမှ ဂါဝန်စကလေး လျှောကျသွားပြီး ဂျော်နီရော အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ချိုရီပါ သူမ၏ ပေါင်ကြားမှ အောက်စလွတ်၍ လပ်ဟာသွားသော အသားဝါဝါဝင်းကလေးကို တွေ့လိုက်မိကြသည်။

ဖောင်းမို့ ကြွရွလျက်ရှိသော သူမ၏ အင်္ဂါဇပ် မုန့်ပေါင်းကြီး တစ်ပြင်လုံး ဂျော်နီတို့နှစ်ယောက် ရှိရာဖက်ကို လှည့်ကာ ဖြဲပြထားသလို ဖြစ်နေပေတော့သည်။ အင်္ဂါဇပ် အကွဲကြောင်းကလေးကမူ အရည်အနည်းငယ် စွတ်စိုလို့နေကာ အပေါက်ဝကလေး မဟတဟ အနေအထားမျိုး ရှိနေတာကို တွေ့ရလေသည်။

ကျော်မိုးအောင် သူ့အရက်ခွက်ကို အပြည့်ထည့်ပြီး တစိမ့်စိမ့် မျှင်းသောက်နေစဉ်မှာပင် ဂျော်နီ သူမစောက်ပတ်ကို ကြည့်၍ အရသာခံရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်က မချိုရီ ပေါင်ကြားဆီ နှိုက်ကိုင်လို့နေပါသည်။ မချိုရီလည်း အလိုတူအလိုပါပင် ဂျော်နီ၏ စောက်ဖုတ်ကိုင်နေသော လက်ကို သူမပေါင်နှစ်လုံးဖြင့် ဖျစ်ညှပ်ထားလိုက်ရင်း သူ့ပေါင်ကြားကို လက်တစ်ဖက် လျှိုဝင်ကာ လီးကြီးကို သူမလက်ကလေးနှင့် မသိမသာ ထိကိုင် စမ်းသပ်၍ အသာဖွဖွ ပွတ်သီးပွတ်သပ် ဆွနှိုးပေးနေပေသည်။

ကျော်မိုးအောင် မူးနေပေမယ့် ဒါကိုသိသည်။ သိလို့လည်း အချိန်ဆွဲ၍ တမင်တကာ လွှတ်ပေးထားခြင်း ဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်သားမှာ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာကြဟန်တူသည်။ ဒေါ်ချိုရီကိုယ်လေး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲဖြစ်၍ သွားသလို သူမလက်တစ်ဖက်က အရက်ခွက်ကို ဟန်ပါပါကိုင်ရင်း ကျန်တစ်ဖက်ဖြင့် ဂျော်နီ့လီးအား တလှုပ်လှုပ်တရွရွ အထက်အောက် လျှောတိုက်ပြီး စတင် ဂွင်းထုပေးနေတာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ကျော်မိုးအောင်လည်း လီးတစ်ချောင်းလုံး တင်းသထက် တင်းလာရပြီ ဖြစ်သည်။

“ ကဲ ထ စိုးစိုး အခန်းထဲ ခဏဝင်မယ် ”

“ အင်း အင်း စိုး တစ်မှေးတောင် မှေးလိုက်ချင်ပြီ ”

အေးအေးစိုး သူ့ပေါင်ပေါ်ကနေ လူးလဲထပြီး ဂျော်နီ့ မျက်လုံးအိမ်တည့်တည့် အဓိပ္ပါယ်ပါပါ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဂျော်နီ စူးစိုက်ကြည့်နေသော သူမပေါင်ကြားအတွင်းရှိ ဖုဖောင်းကြွရွနေသာ သူမ၏ စောက်ပတ်အလှမှာ မျက်စိပသာဒရှိစွာဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက် မြင်ကွင်းရှေ့မှာ ထင်သာမြင်သာ ပေါ်ထွန်းလျက်ရှိသည်ကို သူမအနေနှင့် သိနှင့်ပြီးလည်းဖြစ်သည်။ အမေလုပ်သူကလည်း သမီးအကြောင်း အသိဖြစ်၍ သူမအောက်စလွတ်နေတာကို ဘာမှဝင်ပြောမနေဘဲ မသိဟန်ပြုကာ ဣန္ဒြေမပျက်နေလေသည်။

ဂျော်နီ ရာဂဇော မကြွကြွအောင်ဆိုပြီး တမင်တကာ စိတ်ဆွသည့်အနေနှင့် အေးအေးစိုးက သူမအောက်စကို လွှတ်ပြထားခဲ့ခြင်းလည်း ဖြစ်ပေသည်။ အေးအေးစိုးနှင့် ကျော်မိုးအောင်တို့ လင်မယား တစ်ယောက်ခါး တစ်ယောက်ဖက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ရောက်သွားသည်ကို သူတို့နှစ်ယောက် မျက်စိတစ်ဆုံး လိုက်ကြည့်နေပြီး ဂျော်နီ မချိုရီဖက်ကိုလှည့်ကာ …

“ ကဲ အစ်မ ဒီတစ်ခွက် သောက်လိုက်ဦး ချီးယာ့စ်”

ပြောပြီး ဖန်ခွက်နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့လိုက်ရာက နှစ်ယောက်ပြိုင်တူ မော့ချလိုက်သည်။ အမြည်းလုပ်ထားသည့် အမဲနှပ်တစ်ဖတ်ကို မချိုရီ နှုတ်ခမ်းဆီ တယုတယ ခွံ့ကျွေးလိုက်ကာ ဂျော်နီက …

“ အစ်မ အိမ်သာဘယ်မှာလဲ ဆီးသွားချင်လွန်းလို့ တင်းနေပြီ ဝိတ်နည်းနည်း လျှော့ချင်တယ် ”

“ လာလေ အစ်မ လိုက်ပြပေးမယ် ”

အိမ်နောက်ဖက် လျှောက်ဝင်လာခဲ့ရာ အေးအေးစိုးတို့ အခန်းရှေ့ အရောက်မှာ အသံဗလံတွေကို စတင်ကြားနေရပြီ ဖြစ်သည်။ ပုလွေဘာဂျာ ဒါမှမဟုတ် အေးအေးစိုး အပေါ်ကနေ မြင်းစီးပေးနေတာမျိုးလည်း ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ နှစ်ယောက်သား မသိချင်ယောင်ဆောင်၍ ခပ်တည်တည် ဆက်လျှောက်လာကြကာ ဒေါ်ချိုရီက အိမ်သာကို ညွှန်ပြလိုက်တော့ ဂျော်နီလည်း အထဲဝင်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။

ဂျော်နီ အပေါ့သွားပြီး အပြင်ပြန်ထွက်လာရာ မချိုရီ မီးဖိုခန်းထဲမှာ မယောင်မလည်နှင့် ရပ်လျက် ရှိနေတာ တွေ့ရတော့ သူမအနောက်ကနေ သွားရောက် သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး …

“ မမရော အထဲသွားချင်သွားလေ ”

“ ဟင့်အင်း မသွားပါဘူး … မင်းကို စောင့်နေတာ ”

မချိုရီ သူ့ဖက်လှည့်လာသည်။ ဘာစကားတစ်ခွန်းမှပင် ပြောဆိုနေတော့ဘဲ သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် ဂျော်နီ့လည်ဂုတ်ကို သိုင်းယှက်ဖက်တွယ်ကာ အောက်ကိုဖိနှိမ့် ဆွဲချလိုက်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ရင်ချင်းအပ် ပွေ့ဖက်ကာဖြင့် သူမနှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးတွဲတွဲကလေး နှစ်လွှာတို့ဖြင့် ဂျော်နီ့နှုတ်ခမ်းများကို လာရောက်ထိတွေ့ နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ဂျော်နီကလည်း အားကျမခံပင် သူမကို တုံ့ပြန်အနမ်းပေးသည်။ မချိုရီ ဘာကိုမှ ဂရုစိုက်မနေတော့ပေ။

သူမအနေနှင့် ဂျော်နီနှင့် အထိအတွေ့မှာ သာယာနေပြီး နှစ်ယောက်သား ပွေ့လိုက်ဖက်လိုက် နမ်းစုပ်လိုက်နှင့် အတန်ကြာအောင် အတွေ့ရေယဉ်ကြောထဲ မျောပါနေမိကြသည်။ သူမအနေနှင့် ဂျော်နီ့ကို တိုးတိုးလေးကပ်ပြီး တစ်ခုပဲ တောင်းဆိုသည်။

“ မောင်လေး ”

“ ပြောလေ မမ ”

“ မင်း ဒီအကြောင်း နှုတ်လုံရမယ်နော် ”

“ စိတ်ချ မမရယ် ကျွန်တော် အသေအချာ ကတိပေးပါတယ် ”

“ အစ်မတို့ လက်ရှိအနေအထားကို မင်းလည်း သိတဲ့ မြင်တဲ့ အတိုင်းပဲလေ…. တခြားလူကို နားမလည်ရင်နေ…. မင်းသူငယ်ချင်းကိုတော့ နည်းနည်းလေးဖြစ်ဖြစ် နားလည်ပေးဖို့လိုတယ်….. တကယ်လည်း အားနာသင့်ပါတယ်…. အမှန်ပြောရရင် အစ်မတို့ သားအမိကို သူပိုင်တယ်လေ ”

“ ကျွန်တော် နားလည်ပြီးသားပါ မမရယ်…. မမကိုမြင်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်လွန်းလို့ အတူတူ ပျော်ချင်လွန်းလို့သာ ခုလို … ”

“ ဟိုး ရပြီ တော်ပါတော့ ငါ့မောင်ရယ်…. အပြင်လူ တစ်ယောက်ယောက် လျှောက်မပြောရင်ဘဲ အစ်မ ကျေနပ်ပါပြီ….. ကဲ သူပြန်ထွက်မလာခင်လေး မင်း မမကို သဘောရှိပဲ … မင်း ဘာဖြစ်ချင်သလဲ မမကိုပြော ”

မချိုရီ၏ စကားအဆုံးမှာ ဂျော်နီ သူမခါးလေးကို ရုတ်တရက် ပွေ့ချီပြီး အခန်းထောင့် တစ်နေရာဆီ ဦးတည် ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ချေပြီ။ နှစ်ယောက်သား မွတ်သိပ်သော အနမ်းများဖြင့် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့နေကြရာက လက်များက လျှို့ဝှက်ရာ ကိုယ်အင်္ဂါ အထက်အောက် ရပ်ဝန်းများဆီကို မကြာခဏ ရောက်ရှိ ပွတ်သပ်ပေးလာကြသည်။ သွေးတွေ ဆူဝေလာကြသည့်အလျောက် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်လာခဲ့ကြပြီ။

“ မမ ချွတ်လေ ”

“ ဟင့်အင်း ချွတ်ဘူး ဒီအတိုင်းပဲ ”

“ ဒါဖြင့် အောက်က လှန်လိုက် ”

“ အင်း ဒီလို … ရ ရပြီ မဟုတ်လား ”

မချိုရီက ထမီကို အောက်ကနေ ပင့်လှန်ပေးလိုက်သည်နှင့် သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက် စတင်ဆုံတွေ့ရာ ပေါင်ခွဆုံနေရာမှ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းရှိကာ အမွှေးငုတ်တိုမျှသာ ပေါက်ရောက်နေသည့် အဆီတဝင်းဝင်း ဖြစ်နေသော သူမစောက်ဖုတ်ကြီးက ဂျော်နီ့ မြင်ကွင်းရှေ့မှောက်မှာ ဘွားကနဲ ပေါ်ထွက်လာရလေပြီ။ မချိုရီ ထမီလှန်ပေးရုံသာ မဟုတ်ဘဲ သူမအင်္ကျီကို ပင့်မ လှန်တင်၍ ချွတ်လိုက်ရာက ဘော်လီဝတ်ဆင်ထားခြင်း မရှိသည့် သူမနို့အုံအိအိနှစ်လုံးကိုပါ ဂျော်နီ့ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖျစ်မကိုင်ပြလိုက်ပါသည်။

ဂျော်နီလည်း သူ့ပုဆိုးအား ချွတ်လိုက်ရာ ပေါင်ကြားမှ လီးတုတ်တုတ်ကြီးက ကျော်မိုးအောင်လီးနှင့် နင်လားငါလား ဆိုသလိုပင် အလုံးအထည်ရော အလျားရော ရှည်ရှည်ထွားထွား စံချိန်မီမီ မတ်တောင်နေလျက်သား ရှိနေတာကို မချိုရီ အသေအချာ မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။

လူမျိုးခြားသွေးစပ်သူဖြစ်သည့် ဂျော်နီ့လီးမှာ ငယ်စဉ်ကတည်းက လီးထိပ်သားရေကို ဖြတ်ထားဖူးဟန်တူသည်။ လဒစ်သားရေထိပ်လှန်ကာ ဒစ်ကြီးက ပြူးတူးပြဲတဲ မြင်နေရသည်ကပင် အသည်းယားစရာ ဖြစ်နေသည်။

“ ဟင်း ကုလားလီးအတိုင်းပဲ ကြောက်စရာ ”

“ ကုလားလီး မဟုတ်ဘူး ဗမာလီးအစစ် ”

“ သေချာလား မမယုံအောင်ပြော ဟင်းဟင်း ”

“ တကယ် အဖေစပ်တာ အမေဗမာ…. တစ်အိမ်လုံး ကျွန်တော်ကလွဲရင် ငါးပါးသီလမြဲတယ် … သေချာရင် ကျွန်တော်ခိုင်းတာ မမလုပ်ပေးမလား ”

“ ပြောလေ ဘာလဲ ”

“ မမ ကျွန်တော့်လီးစုပ်ပေး ”

“ စုပ်ပေးမယ် မောင်လေးလီးကို လရည်ထွက်တဲ့အထိ မမ အပီအပြင် စုပ်ပေးမှာပါ လာခဲ့ ဒီကို ”

“ နေဦး ကျွန်တော် အရင်မှုတ်မှာ မမစောက်ဖုတ်ကို ရေမဆေးဘဲ မှုတ်ချင်တယ် ”

“ ဖြစ်ရပြန်ပြီ အမှုတ်တော်တော် သန်မယ့်ပုံ ဟွင်း … ဒါဖြင့် စစ်စတီနိုင်းပဲ လုပ်တာပေါ့ မောင်လေး…. နှစ်ယောက်လုံး အဆင်ပြေအောင် ပြောတာ ”

“ အိုကေ မမစိတ်ပါရင် ပွဲပြတ်ပြီပဲ ”

ကြမ်းပြင်မှာပဲ အလုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ဂျော်နီက ဒေါ်ချိုရီကို သူ့မျက်နှာပေါ် တက်ခွထိုင်ခိုင်းပြီး သူမစောက်ပတ်ကို အောက်မှနေ၍ အပြတ်စုပ်နမ်းယက်ဆွပေးသည်။ ဒေါ်ချိုရီကိုယ်တိုင်လည်း ဂျော်နီ့ ခြေရင်းဖက်ကို မျက်နှာမူကာ မှောက်အိပ်ချရင်း သူ့ပေါင်ကြားမှ လီးရှိရာကို မျက်နှာအပ်ပြီး လီးကို အငမ်းမရ စုပ်ပေးလေသည်။

လီးစုပ်သံ စောက်ပတ်ယက်သံ များနှင့်တကွ တအိအိ တအင့်အင့် မချိတင်ကဲလေး ထွန့်လူးညည်းညူ၍နေသော မချိုရီအသံက အခန်းတစ်ခန်းလုံးကို လွှမ်းခြုံလို့နေလေပြီ။ သူမပေါင်နှစ်ဖက် အကြားရှိ စောက်ဖုတ်တစ်ဝိုက်ဆီမှ စောက်ရည်တွေက ရွှဲနစ်စွာ ဒလဟော ယိုစီးထွက်ကျလာသည်။ ဂျော်နီလည်း မချိုရီ၏ ပုလွေအစွမ်းဖြင့် လီးတောင်သထက် တောင်လာကာ ပေါက်ကွဲမတတ်ပင် ရှိတော့သည်။

“ လိုးချင်ပြီ လီးက တအားတင်းနေပြီ မမရယ် ”

“ မမလည်း မင်းလုပ်တာနဲ့ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ရွှဲနေပြီ လိုးရင်လည်း ခုပဲလိုးရအောင် ”

“ မမ ပက်လက်လှဲလိုက် ရိုးရိုးပဲ လှေလှော်ကြရအောင် ”

“ ကောင်းပါပြီ … မင်းသဘောပဲ မောင်လေး ”

မချိုရီ ကြမ်းပြင်မှာ ပက်လက် ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပုံစံအတိုင်း ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားလေး လုပ်ပေးလိုက်ရာ ဂျော်နီလည်း သူမပေါင်တန် နှစ်ဖက်အကြား ဝင်ရောက်နေရာယူပြီး သူ့လီးထိပ်ကြီးကို မချိုရီ စောက်ဖုတ်အဝမှာ လာရောက်တေ့ပေးလိုက်သည်။ လီးကို သူမစောက်ဖုတ်အဝမှာ တစ်ချက်နှစ်ချက် ထိုးမွှေပစ်လိုက်ရင်း သူက …

“ မမ စောက်ဖုတ်ဖြဲပေးထားနော် ဒါမှ လီးအဝင်လွယ်မှာ ”

“ လိုးမှာသာ လိုးပါ မောင်လေးရယ်…. စိတ်ချ မမ အဖုတ်ပြဲနေအောင် ဖြဲထားပေးပါ့မယ် ”

ပြောပြီး သူမ ဖြဲပေးလိုက်တော့ ဂျော်နီလည်း သူ့လီးကို တစ်ချက်တည်းနှင့် သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်အောင် အပေါ်စီးကနေပြီး အားပါပါ ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်တော့သည်။ လီးကြီး သူမအဖုတ်ထဲမှာ ကြပ်သိပ်လှစွာဖြင့် ရင်ခေါင်းထဲအထိ ထိုးဖောက် ဝင်ရောက်သွားသည်။ ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်းရှည်လွန်းလှသဖြင့် စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ကွဲပြဲတော့မတတ် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဆန့်ပြဲထွက်သွားရကာ ဆီးခုံတစ်ခုလုံး အပေါ်မောက် ကြွတက်လာပြီး သူမရင်ညွန့်ပင်လျှင် အောင့်တောင့်တောင့်ကလေး ဖြစ်သွားရတော့သည်။

“ အ အား စောက်ဖုတ်တော့ ပြဲပြီနဲ့တူတယ် ”

“ ကျွန်တော့်လီး ကြိုက်လား အစ်မ ”

“ ကြိုက်တယ် နည်းနည်းတော့ လျှော့လိုးပါ မောင်လေးရယ်…. တစ်ခါတည်း ဆောင့်ချလိုက်တာ…. အပျိုသာဆိုရင် ဆေးရုံကို တန်းကနဲ ရောက်လောက်တယ် ”

“ အစ်မစောက်ဖုတ်က အပျိုအတိုင်းပဲနော ”

“ ဟင်း ဟင်း ထင်လို့ပါကွယ် အဲလောက်ကြပ်တာ အစ်မဟာကြောင့် မထင်ပါဘူး မင်းလီး ကြီးလွန်းလို့ပဲ ဖြစ်မှာ ”

“ အစ်မကို ဟိုကောင်မိုးအောင်ကြီး လိုးနေကျပဲ မဟုတ်လား…. မငြင်းနဲ့နော် အားလုံးသိတယ် အမေရော သမီးရော လိုးတာလေ ”

“ တစ်ခါတစ်လေမှပါ မောင်လေး သူ့မှာ မယားငုတ်တုတ် ရှိနေတာပဲ ”

“ မယားရှိရှိ အစ်မကိုလိုးရင် စောက်ပတ်က ပြဲပြီးသား ဖြစ်ရမှာပေါ့… ဒီကောင့်လီးလည်း ကြီးတယ်…. တော်ရုံစော်လေးဆိုရင် လက်ဖျားတောင်ခါရတယ် ”

“ မင်းရော အတူတူပဲ မဟုတ်လား ”

ဆိုပြီး …

“ နေ့တိုင်းမလိုးပါဘူး တစ်ခါတစ်လေ ဆယ်ခါတစ်ခါ လိုးတာပါ…. ဟိုးတုန်းကတော့ အစ်မနဲ့သူ အမြဲလုပ်ပါတယ်…. နောက်ပိုင်း တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ရိုးအီလာတာလည်း ပါမှာပေါ့ ”

“ ဒါဆို သူနဲ့မလုပ်ဖြစ်ရင် ကျွန်တော်နဲ့ ဒိတ်လုပ်ရအောင် နေ့ခင်းအားတာနဲ့ လာခဲ့မယ်…. အိမ်မှာမတွေ့ချင်လည်း အပြင်တစ်နေရာ သွားလို့ရတယ် ”

“ မင်း အစ်မကို တကယ်စိတ်ရှိလို့လား ”

“ ရှိမရှိ မသိဘူး…. အစ်မအိုးကြီး မြင်တာနဲ့ လိုးချင်လာတာပဲ…. အစ်မကို မှုတ်ရလိုးရမယ်ဆိုရင် ထမင်းမစား ဟင်းမစားဘဲလည်း လိုးနိုင်တယ် ဟဲဟဲ ”

“ ကဲ ကိုအပြောကောင်း ဒီအတိုင်းလည်း ရပ်မထားနဲ့ဦး ဆတ်တငံ့ငံ့နဲ့…. ဟင်း… လုပ် လုပ်ပါ…. ဆောင့် နာနာလေးဆောင့်…. အင့် အ အ ဟုတ် ဟုတ်ပီ…. ကောင်း ကောင်းတယ် အင့် အင်းး ”

ဂျော်နီ အပီတွယ်တော့သည်။ သူ့ခါးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်၍ မချိုရီ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖိဖြဲပြီး သူမစောက်ဖုတ်ကို လီးသွင်းကာ တစ်ချက်ချင်း တစ်ချက်ချင်း တဖြောင်းဖြောင်း တဖွပ်ဖွပ် လိုးဆောင့်သံများ ထွက်ပေါ်လာအောင်ပင် အသေအလဲ ဖိဆောင့်လိုးပေးနေတော့သည်။

မချိုရီစောက်ဖုတ်ကြီးမှာ သူ့လီးဝင်သွားချိန်မှာ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်က အဆမတန် ပြဲကား ဆန့်ထွက်သွားရပြီး လီးပြန်ထုတ်လိုက်သည့် အခါမှာတော့ လီးကြီးကြောင့် ပြဲလန်သွားသော နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်က ချက်ချင်းပြန်စေ့မလာဘဲ အာတာကွဲပြဲ ဟဟဖြစ်၍ ကျန်နေခဲ့ရသည်။ စောက်ရည်များဖြင့် ပြဲအာ၍နေသော မချိုရီ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ကျော်မိုးအောင်လီးရော ဂျော်နီ့လီးပါ စံချိန်လွန် လီးနှစ်ချောင်း တစ်လှည့်စီ လိုးခဲ့သည့် ဒဏ်ကြောင့် နဂိုနေပြန်မရနိုင်ဘဲ ဝါရင့် ဖာသည်မတစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်ကဲ့သို့ မတန်တဆ လီးအဝင်အထွက် ပြုမှုအောက်မှာ မြင်မကောင်းအောင် ကွဲပြဲစုတ်ပြတ်နေခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်။

တစ်နည်းဆိုရလျှင် သူမစောက်ပတ်ကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့်လည်း တဏှာဘယ်လောက် ထက်သန်ပြီး အဘယ်မျှလောက်အထိ ထောင်းလမောင်း ကြေအောင် သူမ အလိုးခံခဲ့ဖူးသလဲဆိုတာ အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်သူများအနေနှင့် လွယ်လင့်တကူ ခန့်မှန်းသိနိုင်ပေသည်။

အခန်းထဲက နှစ်ယောက်ကလည်း ပြန်ထွက်မလာသေး။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကျော်မိုးအောင်က သူအခွင့်အရေးရအောင် တမင်သက်သက် မယားဖြစ်သူနှင့် အချိန်ဆွဲလိုးနေခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သူနားလည် နေပါသည်။ ဂျော်နီ အစားကောင်း စားခွင့်ရ၍ သူငယ်ချင်း မိုးအောင်ကို အလွန်အမင်း ကျေးဇူးတင်မိသွားရသည်။

ဒေါ်ချိုရီကလည်း အပြင်မှာ ဒီအတိုင်း မြင်ရတာထက်စာလျှင် လက်တွေ့မှာ သူထင်တာထက်တောင် ပိုပြီး အကိတ်ကြီး ကိတ်လှသဖြင့် ဘယ်လိုလိုးလိုး လိုးလို့ကို မဝနိုင်ပါချေ။ သူမတင်ပါးကြီး နှစ်ဖက်နှင့် နို့အုံအိအိနှစ်လုံးကို အားပါးတရ သူ့လက်နှင့် ဖျစ်နယ်ကိုင်ဆွဲပြီး မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် ကြာအောင် အဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် တရစပ် ဝေ့ဝိုက်လိုးဆောင့်နေလေရာ နှစ်ယောက်စလုံး ပြီးလုပြီးခင် အခြေအနေကို ဆိုက်ရောက်လို့ လာကြသည်။ ဂျော်နီက သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး အပေါ်စီးကနေ လီးအောက်စိုက် လိုးနည်းအတိုင်း တရစပ် ဖိလိုးပစ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

“ ဖြေးဖြေးသာသာ လိုးပါဟယ်… ကျွဲသတ် နွားသတ် လူကို သူ့လီးနဲ့ အသေလိုးသတ်တာ ကျနေတာပဲ…. ဘယ်ကတည်းကများ ငတ်နေသလဲ မသိဘူး ဟင်း ”

“ လူပျိုဆိုတော့ အဖုတ်ငတ်တာပေါ့…. အစ်မစောက်ဖုတ်ကြီး အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ် ”

“ ဘယ်လိုကောင်းတာလဲ ပြောပါဦး ”

“ မပြောတတ်ဘူး ဖာချတာနဲ့မတူဘူး…. ဖာဆို အဖုတ်ချောင်နေတာ…. ခုဟာက လီးဝင်ရုံ တစ်ကြပ်ပြီး စွိကနဲ စွိကနဲ စီးစီးပိုးပိုးနဲ့ လိုးလို့ အရမ်းကောင်းတာပဲ ”

“ အော ဖာစောက်ပတ်နဲ့တော့ ဘယ်တူမှာလဲ ငါ့မောင်ရယ်…. ဟိုဟာတွေက တစ်နေ့တစ်နေ့ အယောက် တစ်ရာ နှစ်ရာ မကအောင် ဆက်တိုက်လိုးနေတာ…. စောက်ပတ် ဘတ်လဘိုင်လိုက်နေမှာပေါ့…. အစ်မတို့က တစ်လက်သုံးဆိုတော့ သန့်သန့်လေးပါနော် ”

“ သိပါတယ် အစ်မရယ်… ဒါကြောင့် အချစ်ပိုရတာပေါ့…. ကဲ အစ်မ ဖင်ကို ဟိုဖက်လှည့်ကုန်းလိုက်…. အစ်မဖင်ကကြီးပြီး အယ်နေတော့ အနောက်ကလိုးရင် ပိုအားရမှာပဲ ”

“ ဟွင်း လူကိုညာပြီး ဖင်ပေါက်မလိုးနဲ့နော် ဒါပဲ ”

“ လိုးသင့်လိုးမှာပေါ့ အစ်မရဲ့ ”

“ မလိုးရဘူး စောက်ပတ်ပဲလိုး…. စောက်ပတ် တအားရွလို့ ခုလို အလိုးခံချင်နေတာ ကြာပြီ ”

သူမကလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင် ရင်ဖွင့်ပြောလိုက်ပေသည်။ ဂျော်နီကုန်းခိုင်းသလို ဖင်ကို လေးဘက်ကျကျ မှောက်ခုံရက်ကုန်းပြီး ခွေးကုန်းပုံစံ နေပေးလိုက်ရာ ဂျော်နီလည်း သူမဖင်သားကားကားကြီး အနောက်ဖက်ကနေ စောက်ပတ်ထဲကို လီးသွင်းပြီး ဖင်နှစ်ဖက်ကို အားရပါးရ ဆုပ်ဆွဲ၍ လိုးနေပြန်လေသည်။ လိုးချက်က ပြင်းထန်ပက်စက်လွန်းလှသည်။

မချိုရီလည်း သူမသားမက် ကျော်မိုးအောင် လိုးသလို လိုးအားကောင်းပြီး လီးဝင်လီးထွက် အနှုတ်အသိမ်း မြန်ဆန်သွက်လက်ကာ အကွက်စေ့လွန်းလှသည့် ဂျော်နီ့ လိုးဆောင့်မှုမှာ မိန်းမူးမေ့မျော လိုက်ပါရင်း သူ့ဆောင့်လိုးချက်နှင့်အညီ သူမဖင်သား အိအိထွားထွားကြီး နှစ်ဖက်ကို ကော့ဝိုက်ထွန့်လူး၍ ဖင်ကို နောက်ပြန် တွန်းဆောင့်ရင်း အားပါးတရ ညှောင့်ခံပေးနေမိကာ ဂျော်နီလည်း နောက်ထပ် နာရီဝက်နီးပါး မနားစတမ်း လိုးပေးလိုက်သဖြင့် မချိုရီတစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မဟန်နိုင်တော့ဘဲ နှစ်ချီဆက်တိုက်ဆိုသလို စောက်ရည်များ တဗြစ်ဗြစ်ပန်း၍ ပန်း၍ ထွက်လာခဲ့ရပြီး ကာမပန်းတိုင်သို့ အလီလီရောက်ရှိကာ ကိစ္စပြီး ရလေတော့၏။

ဂျော်နီလည်း သူမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ လရည်တစ်ကြိမ် ထွက်ခဲ့ပေမယ့် လီးအကျိန်းခံပြီး နောက်ထပ်တစ်ချီကို ဟန်မပျက် ဆက်လိုးပေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။ လိုးအားသန်သူမို့ သူ၏ ဆက်စ်ပါတနာ တစ်ယောက်ဖြစ်သော မချိုရီကိုယ်တိုင် သူပြီးခဲ့တာကို သတိမထားမိလိုက်ပေ။ သူနှင့်မချိုရီ ပထမအချီကို မရှေးမနှောင်းပင် ပြီးခဲ့ကြသည်။

မချိုရီ လက်များက သူ့ကျောပြင်ကို ကုပ်ကပ်ပြီး ဖက်တွယ်လာချိန်မှာ သူကလည်း အဆက်မပြတ် အားသွန်၍ ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်ရင်း နှစ်ယောက်သား ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ ဇိမ်ယူ ခံစားလိုက်ကြသည်။ နောက်ထပ် ရှိသမျှ အားအင်တွေ အကုန်ညှစ်ထုတ်၍ တရစပ် လိုးပေးလိုက်ရင်း တစ်ကြပ်လှသော မချိုရီ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ အတွင်းနှုတ်ခမ်းသား နုနုကလေးများ၏ ဖိကြိတ်ပွတ်တိုက်မှုအားကြောင့်လည်း သိပ်အကြာကြီး သုတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လိုးရင်း ဆောင့်ရင်း အချိန်အနည်းငယ်ခန့် အကြာမှာ သူ့လရည်တွေကို မချိုရီ စောက်ခေါင်းထဲမှတစ်ဆင့် သားအိမ်ဆီအရောက် တဗြစ်ဗြစ်နှင့် အဆက်မပြတ် ပေါက်ကွဲပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်ရလေသည်။

လရည်ပူပူတွေကြောင့် မချိုရီတစ်ယောက် ရင်ထဲမှာ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားကာ ကာမစည်းစိမ်ကို ပြည့်ပြည့်ဝဝပင် ရရှိသွားရပြန်လေသည်။

“ အစ်မ လီးစုပ်ပေးဦးနော် ထပ်လိုးချင်သေးတယ် ”

“ မမောဘူးလား ဂျော်နီရယ် … မင်းလိုးတာ အားပါလွန်းတယ် ခံရတာတောင် စောက်ဖုတ်ကျိန်းစပ်စပ်နဲ့ တကတည်း နားချိန်လေးတောင် ပေးတာ မဟုတ်ဘူး ”

“ ဘာလဲ အလိုးမခံချင်တော့ဘူးလား… ဒါဖြင့် အရက် ထပ်သောက်ကြမလို့လား ”

“ ဟင့်အင်း ဘယ်သူပြောလဲ အလိုးမခံချင်ဘူးလို့ … လိုးပါ မင်းလိုးနိုင်သလောက် ဆက်လိုးပါ… နောက်လေးချီငါးချီ လိုး…. စောက်ပတ်ကွဲပါစေ အစ်မ ကြိုက်တယ် … မင်းတစ်ညလုံးလိုးလည်း စောက်ပတ်ကွဲကွဲ ဖင်ကွဲကွဲ ရအောင်ခံမှာပဲ… အရက်သောက်တာ နောက်မှသောက် ”

“ ကိုင်း ဒါဖြင့် … ဆက်လုပ်ရအောင်လေ မမ ”

“  …… …… ”

မချိုရီ လီးစုပ်ပေးသည်။ လီးမြန်မြန် တောင်အောင်ဆိုပြီး ဂျော်နီ့လီးကြီးကို လဒစ်ထိပ်လုံးကနေ လချောင်းတစ်လျှောက် အသွားအပြန် လျှာနှင့်သိမ်းယက် ပါးစပ်နှင့် တပြွတ်ပြွတ် မြိန်ရည်ယှက်ရည် စုပ်၍ ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုပါ တယုတယ ယက်နမ်းစုပ်ဆွပေးနေသည်။ လက်နှင့်လည်း ရှေ့သွားနောက်ပြန် အပြန်အလှန် ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးသည်။ သူမအနေနှင့် အတွေ့အကြုံများစွာရှိခဲ့ပြီး ပုလွေမှုတ်သည့် အတတ်ကို ကာလကြာမြင့်စွာကတည်းကပင် ယဉ်ပါးထိတွေ့လာခဲ့ရသူ ဖြစ်လေရာ မခိုမကပ် ပညာလျှိုထားခြင်းပင် မရှိဘဲ တတ်သမျှ မှတ်သမျှ ပညာစုံသုံးပြီး စိတ်ပါလက်ပါနှင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် လီးစုပ်ပေးနေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။

“ အော … သူတို့က ဒီလိုကိုး … လိုးပါ လိုးလိုး … ခံတဲ့သူလည်း စေတနာအပြည့်နဲ့ခံတယ်…. လီးလည်း အားရပါးရစုပ် စောက်ဖုတ်ပြဲရွဲအောင်လည်းခံ…. လိုးတဲ့သူလည်း အသေအကြေ လိုးပေး ဆောင့်ပေး… ဒါပဲပေါ့ … အဟင်းဟင်း ဟင်း … ”

ရုတ်တရက် … သူတို့အနောက်နားဆီက ကပ်ပြီး ပြောလိုက်သံကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး အကြီးအကျယ် လန့်ဖြတ်သွားရသည်။

“ ဟင် သမီးး ”

“ မ မအေးစိုးးး … ”

ဂျော်နီနှင့် မချိုရီ နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်မထားပါဘဲ နှုတ်မှနေ၍ ပြိုင်တူလိုလို အသံထွက်သွားရပေသည်။ တအံ့တသြလည်း ဖြစ်မိသည်။ အေးအေးစိုး ဘယ်အချိန်ကတည်းက သူတို့နှစ်ယောက်အနားကို ရောက်ရှိလာသလဲ သူတို့မသိလိုက်ကြချေ။ နှစ်ယောက်စလုံး သဲကြီးမဲကြီး လိုးကြောရှည်နေမိကြရင်း တစ်ချီပြီးခိုက် ယခုလို လီးစုပ်နေချိန်မှာပင် နှစ်ယောက်သား လက်ပူးလက်ကြပ် လူအမိခံလိုက်ရခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။

အေးအေးစိုးကိုယ်မှာ အဝတ်အစား ဖိုသီဖတ်သီ မလုံမလဲနှင့်ပင် ဖြစ်သည်။ လင်ဖြစ်သူနှင့် စိတ်လိုလက်ရ အချစ်ပွဲဝင်ပြီး အပေါ့အပါး သွားမည်ဆိုကာ အပြင်ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်ဟန်တူသည်။

“ နင် ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ ”

“ ခုပဲလေ ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ် ”

ဆယ်မိနစ်ဆိုသော အတိုင်းအတာအရပင် သူမနှင့်ဂျော်နီတို့၏ ဖြစ်ပျက်ပုံ အလုံးစုံကို သမီးဖြစ်သူ ကောင်းစွာ မြင်တွေ့သွားနိုင်ပြီဆိုတာ ဒေါ်ချိုရီ အသေအချာ သိလိုက်ရပါပြီ။

“ ကျော်မိုးရော အိပ်ပြီလား ”

“ ဒါပေါ့ အိပ်ပြီလေ … သုံးလေးချီ လိုးပြီး လိုးလို့ဝတော့ အိပ်ပြီပေါ့ … နောက်မှ ပြန်နိုးတော့မယ် … သောက်ထားလိုက်တာလည်း တရားလွန်ဆိုတော့ မဟန်တော့ဘူးနဲ့ တူတယ်”

အေးအေးစိုး သူ့အမေကို ပြောလိုက်သည်။ သူမမျက်လုံးများက မိခင်ဖြစ်သူလက်ထဲမှာ ဆုပ်ကိုင်ရင်းတန်းလန်း ရှိနေသည့် ဂျော်နီ့လီးကြီးကို မမှိတ်မသုန်သော မျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ငေးကြည့်လျက် ရှိပေသည်။ လီးကြီးက လဒစ်ထိပ်ပွင့် ကားကားကြီးဖြစ်၍ ကျောချမ်းစရာလည်း ကောင်းနေပေသည်။ လင်ဖြစ်သူ ကျော်မိုးလီးနှင့် နင်လားငါလား ရှိမည်ဆိုတာ မြင်ရုံနှင့် ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။

“ ရှင့်လီးက ကြီးသားပဲ ဟင်းဟင်း ”

အေးအေးစိုး အနားကို လျှောက်လာပြီး သူမလက်က ဂျော်နီ့လီးကြီးရှိရာကို ရောက်ရှိ ကိုင်စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ လီးကြီးမာတောင်ပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေကာ သူမလက်အတွင်းကနေ အတင်းကာရော ရုန်းထွက်တော့မလိုပင် ဖြစ်နေပေသည်။ အေးအေးစိုး ဂျော်နီ့လီးကို သူမလက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အပေါ်ကနေ အောက်ဖက်ကို လေးငါးချက် ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ လဒစ်သားရေ ပြဲလန်ကာ လီးမဲမဲသဲသဲကြီး စကာ့ဒ်ဒုံးကျည် တစ်စင်းလို မိုးသို့မျှော်ကာ မားမားမတ်မတ်ကြီး မတ်တောင်လို့နေပုံမှာ သူမပေါင်ကြားထဲရှိ စောက်ပတ်ကိုပင် အရည်စစ်ကနဲ ထွက်ကျလာအောင် အထူးပင် ဆွဲဆောင်နိုင်စွမ်း ရှိနေပေသည်။

“ အ အား အရမ်းမလုပ်နဲ့နော် လီးပြဲသွားဦးမယ် ”

“ အာ့ကျတော့ ကြောက်တယ်ပေါ့ … သူများသားသမီးကို စောက်ပတ် မကွဲကွဲအောင် ဆွဲဖြဲ လိုးပေးတဲ့အခါကျတော့ အားမနာပါးမနာ ဟွင်း ဟွင်းး ”

အေးအေးစိုးပြောရင်း သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ဝတ်ဆင်ထားသည့် ညအိပ်ဂါဝန်ကို ကိုယ်ပေါ်ကနေ အသာအယာ လျှောချွတ်ချလိုက်လေသည်။ အောက်ခံမပါသော ဝတ်စုံကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးနီးပါး ဟင်းလင်းဖွင့် ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

“ အေးစိုး နင် နင် နော် … အတင့်မရဲနဲ့ နင့်လင် … နိုးလာရင် ”

“ အိုးးး ဂရုစိုက်လို့… ကိုယ့်စောက်ပတ်နဲ့ ကိုယ်ခံတာ ကိုယ်လိုးတာ ဘာဖြစ်မှာမို့လို့လဲ … အမေရော သူနဲ့ အမိခံရမှာ မကြောက်ဘူးလား ဟင်း ဟင်း ဟင်း ”

“ အို ငါက သူ့မယားမှ မဟုတ်တာ ဘယ်လီးနဲ့ လိုးလိုးပေါ့ ဘာကို ကြောက်ရမှာလဲ ”

“ ဒါဖြင့် ရပြီ… အမေ ဘေးမှာ အသာဖယ်နေ … ဂျော်နီ ရှင် ဒီလာခဲ့လေ ”

အေးအေးစိုး မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်ကင်းမဲ့စွာဖြင့် ဝတ်လစ်စားလစ်ပင် ဖြစ်နေပြီ။ ဖုထစ်ကြွရွ၍ ရင်သားတင်သား ဖြိုးဖြိုးပြည့်ပြည့် စိုပြေကြော့ရှင်း အချိုးကျလှစွာဖြင့် ခုနစ်လွှာနတ်မိမယ်လေး တစ်ယောက်လို လှချင်တိုင်း လှကာနေသော သူမကို ဂျော်နီတစ်ယောက် ခေါ်တောတစ်သိန်းအား မကသော မျက်လုံးကြီးများဖြင့် အရသာခံ စိုက်ငေးကြည့်လျက် ရှိပေသည်။

အေးအေးစိုး ကိုယ်ကို ခပ်ကော့ကော့လေး လုပ်ပြီး သူ့အလာကို စောင့်ကြိုနေရာ ဂျော်နီကလည်း မဆိုင်းမတွပင် အနားရောက်လာပြီး သူမခါးကို သူ့လက်ကြီး နှစ်ဖက်နှင့် ရစ်သိုင်းပွေ့ဖက်၍ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေမိကြသည်။ ဂျော်နီ့လက်က မြန်ဆန်လှစွာဖြင့် အေးအေးစိုး ရင်သားအိအိနှစ်မြွှာအား လက်တစ်ဖက်က ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ကာ နယ်ပေးရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက်က သူမနို့ကို တစ်လှည့်စီ ကုန်းစို့ပေးနေသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမပေါင်ကြား တိုးဝင်ပြီး အေးအေးစိုး စောက်ဖုတ်ကို အပြတ်ပင် ပွတ်နှိုက်ဆွနှူးပေးနေပေပြီ။

အေးအေးစိုးလည်း နို့အစို့ခံ စောက်ပတ်နှင့်ဖင်သား အနှိုက်ခံရင်း ဂျော်နီ၏ လီးကြီးကို လက်နှင့် အားပါးတရ ဆုပ်ညှစ်ဖျစ်နယ်၍ ဂွင်းတိုက်ပေးနေပေသည်။ အမေလုပ်သူ မချိုရီခင်မျာ ဘာလုပ်ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ။ ဂျော်နီ့အနောက်ကနေ သူ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို တယုတယ ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်ပေးနေမိရင်း စုံတွဲနှစ်ယောက်၏ အဟုန်တညီးညီး ရုန်းကြွ ထက်သန်၍နေသော ရမ္မက်မီးကို ပိုမိုဆူကြွ အားကောင်းလာအောင် သူမကိုယ်တိုင် ကူညီလိုက်ပါ အားဖြည့်ပေးနေမိတော့သည်။

နှစ်ယောက်သား မတ်တပ်ရပ်လျက် အပြိုင်အဆိုင် ပွေ့ဖက် နမ်းစုပ်နေကြရာက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း လဲပြိုကျသွားရလေပြီ။ ဂျော်နီက အပေါ် … အေးအေးစိုးက အောက် … နှစ်ယောက်ထပ်မိလျက်သား ဖြစ်သွားကြသည်။

“ အို့ အို့ ဂျော် ဂျော်နီ … အင့် အင့် အင်း အင်းးး … ဟင်း အင့် ဟင်းးးး ဟင်းးးးးး … ”

သူတို့နှစ်ယောက်ထံမှ ညိုးညိုးညက်ညက် အိုးအိုးအင့်အင့် အသံဗလံများက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ထွက်ပေါ်လာကြသည်။ အောဝတ္ထုရေးဆရာ တစ်ဖြစ်လဲ ကျော်မိုးအောင် တစ်ယောက်လည်း သူကိုယ်တိုင် အရက်အမူးလွန်ပြီး ခွေးသခွေးမော အိပ်မောကျကာ ယောက္ခမနှင့် မယားဖြစ်သူကို အကာအကွယ် မပေးနိုင်ခြင်းလား ဒါမှမဟုတ် သူကပဲ ဒီအဖြစ်တွေကို တမင်တကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခြင်းလား ဆိုတာကိုတော့ ကာယကံရှင်ဖြစ်သည့် သူကိုယ်တိုင်မှသာလျှင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကွဲကွဲပြားပြား သိနိုင်မည် ဖြစ်ပေသည်။

ဒီ့နောက်ပိုင်း အဖြစ်အပျက်တွေက မြန်ဆန်စွာ ဖြစ်ပေါ်သွားခဲ့သည်။ ဂျော်နီ့ လီးငပဲ တုတ်တုတ်ကြီးက အေးအေးစိုး၏ အရည်များဖြင့် ချွဲကျိ စွတ်စိုလို့နေသော စောက်ပတ်မုန့်ပေါင်းလေးထဲကို စွိ ဇွပ်ကနဲ ထိုးဖောက် တိုးဝင်လို့သွားကာ … တဇွပ်ဇွပ် တဖွပ်ဖွပ် စောက်ဖုတ်နှင့်လီး စတင် မိတ်ဆက် တွေ့ဆုံမိရာမှ အသံဗလံများ မြည်ဟီး ထွက်ပေါ်လာရလျက် ဝင်ချည်ထွက်ချည် အဆက်မပြတ် လိုးဆောင့်ပေးနေပြီ ဖြစ်သည်။ ပိန်ပိန်ပါးပါး ခြေတံလက်တံရှည်ရှည်နှင့် မထင်မှတ်အောင်ဘဲ လိုးအားဆောင့်အား အလွန်ကောင်းသူဖြစ်ပြီး သူမ၏ ဖောင်းဖောင်းရွရွ ဖြစ်နေသော ပေါင်ကြားရှိ အင်္ဂါဇပ် တစ်ခုလုံးကို ပိပြားသွားမတတ် အပေါ်စီးကနေ ဖိကာဖိကာ ထပ်တလဲလဲ မနားစတမ်း လိုးဆောင့်ပေးနိုင် နေပေသည်။

“ စွတ် ဖွတ် ဖွပ် စွိ ဇွပ် စွတ် ဖွတ် ဖွပ် ဗွပ် ဗလပ်လပ် ဘုတ် ဘတ် ဗြိ ပြွတ် ဗြွတ် ဘွတ် ဖွပ် ဗွပ် ”

“ အ အိ အိ အင့် အဟင့် ဟင့် အင့် … အင်းး အင့် အင်းး အင်းး … ကိုဂျော် …အ ဆောင့် ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့် လိုး လိုးစမ်း … အ အိ အီးး အားးး … ကောင်းး ကောင်းတယ် အ အရမ်း … ကောင်းတယ် အ အားးး ”

“ ကြိုက် ကြိုက်လား … ကိုယ်လိုးတာ ကြိုက်ရဲ့လား …အေးစိုး ”

“ ကြိုက်တယ် အရမ်းကြိုက် တအားမိုက် … စောက်ရမ်းကြိုက်တယ် လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင် ဝင်အောင်လိုး အ ကြပ် ကြပ် လိုက်တာ …ဟင်း ဟင်း မထင်ရဘူး ဂျော်နီ … လီးတအားကြီးတယ် ကျော်မိုးအောင် လီးနဲ့ လိုးပုံချင်း မတူဘူး တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီပဲ … လိုး လိုးသာလိုး … ကျွန်မကို လိုးပြီးမှ အမေ့ကို ထပ်လိုးချင်လိုး … ဟုတ်ပြီလား ”

“ စိတ်ချ လိုးပေးမယ် တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် အရည်လိုက်နေအောင်ကို လိုးပေးမှာ ဟဲ ဟဲ ”

ဂျော်နီ ပြောလည်းပြော သူ့လိုးအားကိုလည်း လုံးဝမလျှော့ဘဲ ဇယ်ဆက်သကဲ့သို့ တဖွပ်ဖွပ် တဗွပ်ဗွပ် ဖိဆောင့်လိုးချပေးနေပေသည်။ အေးအေးစိုးက သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဂျော်နီ့ကျောပြင်ပေါ် ပစ်တင်လိုက်ရင်း သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ခြေနှစ်ဖက်အကြားမှာ ဖျစ်ညှပ်ဆွဲယူ၍ ဂျော်နီ့ခါးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်ကာ အောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်ကို အားပါးတရ ကော့ကာကော့ကာ ညှောင့်ခံပေးနေပေသည်။

ဂျော်နီ အေးအေးစိုးကို လိုးရင်းက အနားရောက်လာသည့် မချိုရီ၏ နှုတ်ခမ်းကို လှမ်းစုပ်ကာ သူမနို့နှစ်လုံးကို ခဲရာခဲဆစ် ဖျစ်နယ်ပေးနေသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က မချိုရီ၏ ခါးအောက်ပိုင်းဆီ လျှောဆင်းသွားပြီး စောက်ပတ်နှိုက် ဖင်နှိုက်လုပ်ကာ ဆွပေးနေပြန်ရာ မချိုရီလည်း စောက်ပတ်တရွရွနှင့် အလိုးခံလိုစိတ်များ တဖွားဖွားပင် ဖြစ်ပေါ်လာရလေတော့၏။ မချိုရီ ဟန်မဆောင်နိုင်ဘဲဖြစ်ကာ သမီးဖြစ်သူကို ကုန်းနမ်းလိုက်သည်။ အေးအေးစိုးလည်း သူမလည်ဂုတ်ကို ဖိဆွဲချ၍ အမေလုပ်သူကို တုံ့ပြန်အနမ်းပေးနေသည်။ သားအမိနှစ်ယောက် ရမ္မက်သွေးတွေ ထိန်းမရအောင်ဘဲ တပွက်ပွက် လှုပ်ရှားနိုးထကာ ဆူဝေအုံကြွလျက် ရှိနေချေပြီ။

“ အ အမေ သ သမီး နို့ကို စို့ … စို့ပါလား ”

“ အင် အင်း အင်း … စို့ပေးမယ် ”

သမီးဖြစ်သူရဲ့ နို့အုံအိအိ နှစ်လုံးကို မအေလုပ်သူက ဖျစ်နယ်ကိုင်၍ စို့ပေးသည်။ သူမဖင်ကြီး ကုန်းကုန်းကွကွနှင့် နို့ကုန်းစို့ပေးနေပုံက ဂျော်နီသာ အေးအေးစိုးကို လိုးရင်းတန်းလန်း မဟုတ်ဘူးဆိုလျှင် ဒေါ်ချိုရီ့ဖင်ကို ခုချင်ချင်းလက်ငင်း ကောက်လိုးမိမှာ အမှန်ပဲဖြစ်သည်။ ဂျော်နီထန်နေသလောက် အေးအေးစိုးကလည်း သူ့နည်းတူ ထန်နေသည်။ ပက်ပက်စက်စက် အပေးကောင်းလွန်းနေသည်။ သူ့လီးဒစ်ကြီးကို အထက်ရောအောက်ရော နဘေးဘယ်ညာ လှည့်ပတ်ရစ်ဝိုက် ထိုးမွှေကာ လိုးပေးရင်း လီးအရင်းထိ သူမသားအိမ်ကို ဒုတ်ဒုတ်ထိ ထိမိအောင်ပင် အားပါပါ ဆောင့်ဆောင့်ချပေးနေချိန်မှာ အေးအေးစိုး ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်ဟန်ဖြင့် ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် တစ်တောင်လောက်ပင် ကြွအောင် အစွမ်းကုန် ပင့်မြှောက်၍ ဝက်ဝက်ကွဲမျှ အလိုးခံပေးနေပေသည်။

အရှိန်ရလာသည်နှင့်အမျှ သူမစောက်ပတ်က တဆစ်ဆစ်တရွရွ ပိုးမျိုးရှစ်ဆယ် တိုက်ခိုက်ခြင်းကို ခံရသလို ဖြစ်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဣန္ဒြေမဆယ်နိုင်လောက်အောင် တွန့်လိမ်ကော့ပျံထွန့်လူးလာရလျက် သူမခါးလေးကို တဆတ်ဆတ် ဆန့်ငင်ကော့ထိုး ခံညှောင့် လိုးပေးလိုက်ရင်း စောက်ခေါင်းလေးထဲကနေ စောက်ရည်များကို တဗြစ်ဗြစ် ပန်းညှစ်ထုတ်ကာ ပထမတစ်ချီကို နိဂုံးမချုပ်ချင်ဘဲ ချုပ်လိုက်ရလေသည်။

သူမ မောမောနှင့် ခြေကုန်လက်ပန်းကျ၍ ပျော့ခွေသွားပြီး ဂျော်နီ သူ့လီးကို စောက်ပတ်ထဲကနေ ဆွဲချွတ်ထုတ်၍ သူမပါးစပ်နားတိုးကပ်ကာ လီးကို စုပ်ခိုင်းလိုက်ရာ အေးအေးစိုးလည်း စိတ်ပါလက်ပါနှင့် သူ့ဆန္ဒအလိုကို မငြင်းဘဲ စုပ်ပေးရှာသည်။ လီးကိုပါးစပ်ထဲမှာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လိုးသလို လုပ်ပေးရင်း လက်နှင့်လည်း ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထွက်၍ ပါးစပ်ထဲကနေ ပြည့်လျှံရုံမက အပြင်ကိုပါ ယိုဖိတ်စီးကျလာကာ သူမရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဂျော်နီ့လရည်တွေ ရွှဲနစ်စွာ ပေကျံသွားရလေသည်။

ဂျော်နီ သူ့ဝတ္တရားရှိသည့်အတိုင်း လုံးဝအနားယူခြင်း မရှိသေးဘဲ မချိုရီကို လေးဘက်ထောက် မှောက်ခုံရက် ဖင်ကုန်းထောင်ခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးသွင်း၍ လိုးသည်။ မချိုရီ၏ ဖင်သား စွင့်စွင့်ကားကားကြီး နှစ်ဖက်ကို အနောက်ကနေကြည့်ရင်း မာန်တက်ပြီး လိုးချင်တိုင်း လိုးရသည့် အဖြစ်မှာ ဂျော်နီ့အဖို့ ရတောင့်ရခဲသော အခွင့်အရေးမျိုးပင် ဖြစ်ပေသည်။

အေးအေးစိုးလည်း ခြေပုလွေရိုး ဆိုသလောက် အလိုးသန်လွန်းလှသော ဂျော်နီ့လိုးပုံကို နဘေးကနေ အသာစောင့်ကြည့်ရင်း ရမ္မက်ဇော မပြေပျောက်နိုင်အောင် ဖြစ်ကာ သူမစောက်ပတ်ကို လက်နှင့် အသာဖွဖွ ပွတ်သပ်ပေးနေမိလျက် ရှိလေတော့သည်။ တစ်ချီအလိုးခံပြီးဖြစ်သော သူမစောက်ပတ်မှာ ထပ်မံ၍ စောက်ရည်များ ရွှဲစိုလာကာ ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ အလိုးကို နောက်တစ်ကြိမ်ခံဖို့ရန် အသင့်ဖြစ်လာပေပြီ။

ဂျော်နီလည်း လိုးကောင်းကောင်းနှင့် မချိုရီ နို့အုံနှစ်လုံးကို လက်လျှိုဆွဲကာ သူဖင်သားနှစ်ဖက်ကို ဖိဖြဲ၍ စောက်ပတ်ကို တရစပ် ဖိလိုးပစ်လိုက်ပြီး သူ့လီးထိပ်မှ လရည်တွေကို မချိုရီ သားအိမ်ထဲသို့ တဗြွတ်ဗြွတ် ပန်းလွှတ်ထုတ်ပစ်လိုက်လေသည်။

တစ်ချီစီ လိုးပြီးသွား၍ သုံးယောက်သား အဝတ်အစားပြန်ဝတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်ကာ ထပ်မံ၍ အရက်သောက်နေကြသည်။ မကြာမီ … အိပ်ခန်းထဲကနေ အိပ်မှုန်စုံဖွားထလာပြီး သူတို့ရှိရာကို ဒယိုင်းဒယိုင် လျှောက်လှမ်းလာသော ကျော်မိုးအောင်ကို တွေ့လိုက်ရကာ ကျော်မိုးအောင်က သူတို့သုံးယောက်လုံးကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံး၍ကြည့်လိုက်ရင်း …

“ ကဲ ဘယ်လိုလဲ ဝိုင်းက ကောင်းတုန်းပါလား ပျော်ရော ပျော်ကြရဲ့လား ”

“ ပျော်တယ် ဒီည ဘယ်လောက်သောက်သောက် မမူးဘူး ”

အေးအေးစိုးက ဖုံးဖုံးဖိဖိလေး လုပ်ပြောလိုက်ရင်း ဂျော်နီလည်း စကားရောသော ဖောသောနှင့် ကျော်မိုးအောင်ဆီ အရက်ခွက်တစ်ခွက် ကမ်းပေးလိုက်ရာက …

“ ကျော်မိုး ထိုင်ကွာ ထပ်လုပ်ရအောင် ”

“ အိုခေ ပြန်ဆက်တာပေါ့ ရေလည်းနည်းနည်းကျနေပြီ အတော်ပဲ ”

ပြောရင်း ကျော်မိုးအောင် မချိုရီနှင့် အေးအေးစိုး နှစ်ယောက်အကြားမှာ ဝင်ထိုင်ချလိုက်ကာ အရက်ခွက်ကိုယူ၍ ကောက်မော့ချလိုက်လေသည်။ မိန်းမလုပ်သူက သူ့ကို အမြည်းတစ်ဖတ် လာ၍ ခွံ့ကျွေးသည်။ မကြာမီ အရက်ဝိုင်းကလေး ပြန်လည်စိုပြေသွားရပြီး စကားသံတွေ ရယ်မောသံတွေနှင့် စောစောတုန်းကအတိုင်း ပြန်လည် အသက်ဝင် စည်ပင်လာကြလေသည်။

အေးအေးစိုး လင်တော်မောင် အနားကပ်ပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ လှဲအိပ်ချကာ မူးချင်ယောင်ဆောင်သည်။ သူမလက်တစ်ဖက်က ကျော်မိုးအောင် ပေါင်ကြားကို လျှိုဝင်ပြီး သူ့လီးကို နှိုက်စမ်းပေးနေသည်။ မိန်းမအနားကပ်ရလို့ပဲလားမသိ ဟိုကလည်း လီးတောင်ချင်ချင် ဖြစ်နေပြီ။

“ နင် မူးပြီလား အေးစိုး အိပ်ချင်ပြီလား ”

“ ဟင်းဟင်း ရတယ် နည်းနည်းမှိန်းချင်လို့ … ကို ဝအောင်သာ သောက်ပါ စိုး ဒီကပဲ စောင့်မယ် ကို့အနားမှာ နေပေးမယ် ”

“ ဟင်း သိပ်လိမ္မာလိုက်တဲ့ မိန်းမ ဟားဟား … အေးပါ ဒီတစ်ပိုင်းကုန်ရင် အခန်းထဲဝင်တာပေါ့ ”

“ ဟုတ် အစ်ကို ”

အေးအေးစိုး ပေါင်ပေါ်လှဲအိပ်ရင်း ညောင်းညာလာဟန်နှင့် သူမခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ဆန့်ဆန့်ကလေး ဖြဲကားထုတ်လိုက်လေသည်။ သူမဂါဝန်လေးက ဒူးအထက်ဆီ လှန်တက်သွားသည်။ ဧည့်ခန်းမှာ ဖွင့်ထားသော လေပန်ကာအရှိန်နှင့် ဂါဝန်စကလေး တလူလူလွင့်လို့ … သူမစောက်ပတ်က လေသလပ်ခံနေရကာ မပေါ်တစ်ချက် ပေါ်တစ်ချက်။

ဂျော်နီလီးက ပါးပြင်းထောင်ချင်လာသည်။ လိုးလို့မဝသေး။ ဒီတစ်ချီတော့ သူမစောက်ဖုတ်ရော ဖင်ကိုပါ အားရပါးရ လိုးလိုက်မည်ဟုလည်း စိတ်ထဲကနေ ကြိတ်ပြီး ကြုံးဝါးလိုက်မိလေသည်။

“ ဂျော်နီ မင်း အိပ်ဖို့ အိပ်ယာ … အစ်မကို ပြင်ခိုင်းလိုက်မယ် ”

“ ရတယ် မပူနဲ့ ငါက ဖြစ်သလို အိပ်လို့ရတယ် ”

“ ဟ ဖြစ်မလား ငါ့အိမ်လာတဲ့ ဧည့်သည်ပဲ…. အစ်မ ကြည့်လုပ်ပေးလိုက်… မင်းလည်း မသောက်နိုင်ရင် ခဏနားလိုက်ဦး ”

“ လာလေ မောင်လေး အစ်မမင်းအတွက် အနောက်ခန်းမှာ မွေ့ယာခင်းပေးမယ်…. ဒီည သောက်တာလည်းများပြီ ခဏနားဦးမှပေါ့… အမူးလွန်ရင် အလုပ်မဆင်းနိုင်ဘဲ ဖြစ်နေဦးမယ်…. လာ အစ်မနဲ့ လိုက်ခဲ့ ”

မချိုရီ နားချသည်။ အထာနှင့် ပြောခြင်းလည်း ဖြစ်ပေသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့ မမ ချို ”

ဒေါ်ချိုရီ၏ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ခါယမ်းသွားသော တင်ပဆုံ အိအိထွားထွားကြီးရဲ့ အနောက်ကနေ ဂျော်နီတစ်ယောက် ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။ ကျော်မိုးအောင် အရက်ခွက်ကို ရေမရောဘဲ ဒီအတိုင်း နိစ်သက်သက် ဇိမ်ယူစုပ်သောက်ရင်း သူတို့နှစ်ယောက် ထွက်သွားရာကို ပြုံးတုံ့တုံ့လုပ်ကာ လိုက်ကြည့်နေမိပေသည်။

“ ကို ကျော် “

“ ဘာလဲ မိန်းမ ရဲ့ ”

“ အခန်းထဲဝင်မယ် လိုးရအောင်ကွာ ကို့ဟာရီး စိုးအထဲမှာ စိမ်ထားလိုက်ချင်တယ် ”

“ စိတ်ချ တစ်ညလုံး စိမ်ပေးမယ် … ဒီည စိုး … ပျော်တယ်မဟုတ်လား ”

“ အင်း ပျော်တယ် …မူးမူးနဲ့ ဘာလျှောက်လုပ်မိမှန်းတောင် မသိဘူး ”

“ ဟားဟား … ဟား …မသိတာကောင်းတယ် … မူးရင် ထန်လာတယ် ယောက်ျားမိန်းမ ဘယ်သူမဆိုပဲ ယုံတယ်မဟုတ်လား … အရက်ဟာ အဖုတ်ကို တအားရွလာစေတယ် ဒုတ်ကိုလည်း ထစေတယ်တဲ့…. လိုးချင်စိတ်ပေါ်လာရင် ဘယ်သူမှ မှားတယ်မှန်တယ် မစဉ်းစားမိတော့ဘူး ”

“ ကို့ ဒုတ်ကြီးကတော့ အဲဗားတောင်ပဲ ဒီက မနည်းမှီအောင် လိုက်ရတာပါနော် ”

“ မိန်းမစောက်ပတ်လည်း အရည်လိုက်လာပြီဆို ကပ္ပလီလီး မြင်းလီးတောင် အရှုံးပေးရမယ် စောက်ပတ်က ခံနိုင်ရည်ရှိသမှ သံနဲ့လုပ်ထားတာကျနေတာပဲ ဟဲဟဲ ”

“ ဟွင်း ပြောတော့မယ်…. ကဲ ထ ထပါဆို ဒီက အရမ်းဆာနေပြီ ”

“ …… …… ”

“ …… …… ”

နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ခါးတစ်ယောက်ဖက်၍ အခန်းထဲ ဝင်လာချိန်မှာ အနောက်ဖက် အခန်းဆီမှ တစ်စုံတစ်ရာ ပြုတ်ကျသံလို ဒိုင်းကနဲ အသံတစ်ခု ကြားလိုက်ရသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဒါကို လုံးဝသတိမထားနိုင်ကြတော့။ ရာဂစိတ်ကြောင့် အားလုံးမွှန်ထူပြီး အသိစိတ်ကို အမှောင်ဖုံးစေခဲ့ပြီ။

အနောက်ခန်းထဲမှာတော့ မချိုရီနှင့် ဂျော်နီ နှစ်ယောက်သား မချိုရီ၏ ကုတင်ပေါ်မှာ လူးကာလှိမ့်ကာ ကာမစိတ်ကြွ အချစ်နလန်ထချင်တိုင်း ထနေကြပြီး ဂျော်နီ မချိုရီ ထမီကို အနောက်ကနေ ဆွဲလှန်ပြီး သူမဖင်သားအနောက်ကနေ ပြူးပြူးကြီး ထွက်ပေါ်နေသော စောက်ဖုတ်ပြင်ကြီးထဲကို သူ့လဒစ် ထိပ်ပြဲကြီး ထိုးနှစ်ဖိစိုက်၍ ဆောင့်ချလိုက်သည်။ ဂျော်နီ တော်တော် တင်းနေပြီ။ စောက်ဖုတ်ကို လိုးရင်း ဆောင့်ရင်း မချိုရီ၏ ဖင်စအိုဝ ပြူတစ်တစ်ကလေးကို လက်မနှင့် လှည့်ပတ် ထိုးနှိုက်ဆွ၍ အပေါက်ချဲ့ပေးလိုက်ကာ ဖင်ကိုပါလိုးဖို့ ပြင်လိုက်သည်။

စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူမဖင်ပေါက်ထဲကို သူ့လဒစ်ကြီး မရမကသွင်း၍ ဖိလိုး ဆောင့်ချလိုက်ရာ လီးကြီးတစ်ဝက်လောက် ကျွံနစ် စိုက်ဝင်သွားသလို မချိုရီလည်း အားကနဲ လန့်ဖျပ်အော်ရင်း သူမကိုယ်ကို ရှေ့တစ်လှမ်းစာတိုးပြီး ရုန်းထွက်လိုက်ရာ အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ ကုတင်အောက်ကို ဝုန်းကနဲ ပြုတ်ကျသွားသည်။

“ အိုး မမ ”

ဆိုပြီး ဂျော်နီ လှမ်းဆွဲလိုက်ပေမယ့် မမီလိုက်။ မချိုရီ နဖူးနှင့် ကြမ်းပြင် ဒိုင်းကနဲ ဆောင့်မိပြီး နဖူးမှာ အာလူးသီး ထွက်သွားရလေသည်။ ဂျော်နီ ကပျာကယာ အောက်ဆင်းပြီး သူမကို ပွေ့ထူသည်။

“ အား ကျွတ် ကျွတ် ”

“ မမ ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ ”

“ ဟင့် မင်း … အရမ်းလုပ်တာကိုး … မပြောမဆို စောက်ဖုတ်လိုးရာကနေ ဖင်လိုးတော့ မမလည်း လန့်လန့်နဲ့ ရုန်းရင်း အရှိန်လွန်သွားတာ ကုတင်တိုင် ဖမ်းမမိလိုက်ဘူး ”

“ ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ… မှန်း သိပ်နာနေလား …ကျွန်တော် မှုတ်ပေးမယ် ”

“ ရတယ် မမှုတ်နဲ့ မှုတ်ချင် စောက်ပတ်နဲ့ဖင်ပဲ မှုတ်ပေး ဟင့် ဟင့် … ဖင်လိုးချင်ရင်လည်း အစောကတည်းက လိုးမယ် ပြောရောပေါ့ ”

“ ကဲပါ မမရယ် မမ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုရင် ကျွန်တော် ဆက်လိုးချင်တယ် ”

“ ဘာလိုးမှာလဲ ဖင်လိုးမှာလား ”

“ အင်း ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား ”

“ ဖြစ်ပါတယ် ခုနကလို တအားတော့ မထည့်နဲ့ ”

ဂျော်နီ ထင်တိုင်းကြဲလေပြီ။ ဒေါ်ချိုရီ၏ စူတူတူကလေး မပွင့်တပွင့် ပွင့်ဟနေလျက်ရှိသော ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲသို့ သူ့လီးကို တစ်ဆုံး စိုက်ကာ အပီအပြင် ဖိဆောင့်လိုးသွင်းလျက် ရှိချေပြီ။ ဖင်ခံရတာ မကြိုက်လှပေမယ့် ဖင်ခံကျင့်ရှိပြီးဖြစ်၍ ဒေါ်ချိုရီအဖို့တော့ မထောင်းတာလှချေ။ ဂျော်နီ၏ လီးဝင်လီးထွက် အတိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်စအိုကို ဖွင့်ခံပေးနေသည်။

ဂျော်နီလည်း ဖင်အပေးကောင်းလှသော ဒေါ်ချိုရီ၏ နောက်ပြန် ညှောင့်လိုးမှုများကို အခိုက်ကြီးခိုက်မိသွားရလေသည်။ သူ့အနေနှင့် မထင်မှတ်ဘဲ အလကား လိုးခွင့်ရခဲ့သော မချိုရီ၏ ဖင်နှင့်စောက်ပတ်ကို ဝက်ဝက်ကွဲ လိုးပြီးလျှင် သမီးဖြစ်သူ ကျော်မိုးအောင်၏ မယားချောလေး အေးအေးစိုးကို ထပ်မံ၍ သူမစောက်ပတ်ရော ဖင်ရော ဖွင့်ဖို့ အချိန်ယူ အားမွေးရဦးမည် ဖြစ်သည်။ 

ဒီတစ်ညတော့ သူတို့ မိန်းမသားနှစ်ယောက်လုံးကို အပြတ်အသတ် လိုးရပေလိမ့်မည်။ အခွင့်သာတုန်း ရတုန်းရခိုက်မှ မဆော်လိုက်ရလျှင် သူ့လောက် မိုက်မဲမည့်သူ ဒီကမ္ဘာမှာ ရှိနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ချေ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။ 



လစ်လပ်နေတဲ့ တီလေး ကွက်လပ် (စ/ဆုံး)

လစ်လပ်နေတဲ့ တီလေး ကွက်လပ် (စ/ဆုံး)

မြသာ ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

"ပြန်တော့မှာလားကွ"

"သွားတော့မယ် ကိုကြီးစိုးရာ အိမ်မှာက တီလေးတယောက်ထဲဗျ"

"ဗညားရာ မင်းလဲ မိန်းမတောင် ရပါဦးမလားကွာ"

"အဲ့ဒါတွေက နောက်မှပါဗျာ အရေးကြီးတာက ကျနော့်ရဲ့ တဦးတည်းသောဆွေမျိုးဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အဒေါ်ပါဗျာ"

"အေးပါကွာ သိပါတယ် ငါကစတာပါကွာ ကျေးဇူးသိတတ်တာ မမှားပါဘူး ဗညားရာ"

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဗညားအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ဗညားရဲ့ နာမည်အပြည့်အစုံက ဗညားမောင်မောင်။ စီးပွားစီမံ နောက်ဆုံးနှစ် တက်ရောက်နေသော ကျောင်းသားတယောက် ဖြစ်သည်။ သူကတဦးထဲသောသားဖြစ်ကာ သူခြောက်တန်းအရောက်တွင် ကားမတော်တဆမှုဖြင့် မိဘများ ကွယ်လွန်ခဲ့လေရာ သူအမေ၏ ညီမအရင်း တီလေးဆုမြတ်နှင့် သူ့ယောက်ျား အန်ကယ်လင်းသူက စောင့်ရှောက်ခဲ့လေသည်။ အဖေကလည်း တကောင်ကြွက်ဖြစ်ကာ အမေဘက်ကလည်း ပြေးကြည့်မှ ညီမနှစ်ယောက်ရှိသည်ဖြစ်ရာ ဗညားဘဝမှာ ဆွေမျိုးဆို၍ တီလေးဆုမြတ် တယောက်ထဲသာ ရှိလေသည်။ 

သို့သော် အန်ကယ်လင်းသူကလည်း လွန်ခဲ့သော ၆ လခန့်က သွေးတိုရောဂါဖြင့် ဦးနှောက်သွေးကြောပြတ်ကွယ်လွန်ခဲ့လေရာ မုဆိုးမတီလေးကို ပြစ်ထားဖို့ရာ ဗညားအတွက် စဉ်းစားမရသောအရာဖြစ်လေသည်။

ဗညားမိဘများ ကွယ်လွန်စဉ်အခါက ကျန်ရှိသော ပစ္စည်းများကိုရော အိမ်ကိုပါရောင်းချ၍ ဗညားနာမည်နှင့် ဘဏ်မှာအပ်ထားစေကာ သူတို့နေထိုင်ရာ မန္တလေးသို့ အပြီးခေါ်ယူခဲ့လေသည်။ သူတို့လင်မယားတွင် သားသမီးမထွန်းကားသဖြင့် ဗညားကို သားအရင်းနှင့်မခြား အလိုလိုက်ချစ်ခင်လေသည်။

အန်ကယ်လင်းသူက ကားပွဲစားဖြစ်သလို အမျှော်အမြင်လည်းရှိလေသည်။ ဗညားမိဘများဖြစ်ရပ်ကို ကောင်းစွာ သင်ခန်းစာယူကာ သူရုတ်တရက် တိမ်းပါးခဲ့သည်ရှိသော် ဆိုသောမေးခွန်းကို လက်တွေ့ဖြေဆိုစေလေသည်။ တီလေးနာမည်နှင့် ဘဏ်အကောင့်ဖွင့်ကာ ဘဏ်တိုးငွေဖြင့် အေးအေးလူလူ နေထိုင်နိုင်အောင် စီစဉ်ပေးခဲ့လေသည်။ 

ထိုကြောင့် အန်ကယ်လင်းသူ ဆုံးပါးသွားခဲ့သော်လည်း သူတို့တူဝရီးအတွက် အခြေမပျက် အေးအေးလူလူ လူတန်းစေ့နေထိုင် စားသောက်နိုင်လေသည်။ တီလေးဆုမြတ်မှာ အသက် ၄၀ အရွယ်ရှိကာ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားမှာ ရင် ၃၆ ၊ ခါး ၂၈ ၊ တင် ၃၈ တို့ဖြင့် မပျက်ဆီးပဲ ရှိနေသေးသည်။ တီလေး အလုပ်မှာ အိမ်မှုကိစ္စသာရှိပြီး အားလပ်ချိန်တွင် ကျန်းမာရေးလိုက်စားသဖြင့်လည်း  အရွယ်တင် နုပျိုနေလေသည်။

ဗညားမှာ တီလေးချောမောလှပမှုကို သတိထားမိသော်လည်း လိင်ကိစ္စကိုခေါင်းထဲသိပ်မထဲ့သဖြင့် မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်သာရှိလေသည်။ သူဝါသနာပါရာ ဘောလုံးကန်ခြင်း စာဖတ်ခြင်းတို့၌သာ အချိန်ကုန်လေ့ရှိလေသည်။ ရံဖန်ရံခါ ဘော်ဒါတွေနှင့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထိုင်တာကလွဲ၍ ဘယ်မှ သိပ်သွားလေ့သွားထမရှိပေ။ အန်ကယ်ဆုံးပြီးနောက် ပိုပြီး အပြင်မထွက်ပဲနေခဲ့လေသည်။ 

ဆိုင်ကယ် အိမ်ထဲသွင်းပြီးတံခါးပြန်ပိတ်တော့ တီလေးက

"သားပြန်လာပြီလား"

"ဟုတ်တီလေး လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ခနသွားတာပါ"

"ထမင်းစားတော့လေ တီလေး ပြင်ပြီးအုပ်ဆောင်းအုပ်ထားတယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး"

"မနက်ဖြန် သားကျောင်းပိတ်တယ် တီလေးကို ဈေးချိုလိုက်ပို့ပေး"

"ဟုတ် သားလိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်တီလေး"

တီလေးက ပြောပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်သွားလေသည်။ 

ဗညားတို့အိမ်သည် ၆၅ လမ်း သပ္ပံလမ်းတောင်ဘက်တွင်ရှိပြီး ပေ ၄၀ × ပေ ၆၀ အိမ်ဝိုင်းထဲတွင် တထပ်တိုက်လေး တလုံး ဆောက်ထားလေသည်။ အိမ်ထဲ စဝင်ဝင်ခြင်း ဧည့်ခန်းတခန်း၊ ဧည့်ခန်းနောက်တွင် အိပ်ခန်း၂ခန်း မျက်နှာခြင်းဆိုင်ရှိလေသည်။ နောက်ဖက်တွင် ထမင်းစားခန်းနဲ့မီးဖိုခန်း ၊ ရေချိုးခန်း၊ အိမ်သာနှင့် ပစ္စည်းအဟောင်းများထားသော စတိုခန်းတို့ရှိလေသည်။

ထမင်းစားခန်းသို့ သွားကာ ထမင်းစားလိုက်လေသည်။ ပြီးနောက် ကျောင်းစာ ခနလုပ်ကာ အိပ်ယာဝင်ခဲ့လေသည်။

.......................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

"ပေး တီလေး သားကိုပေး သားကိုင်ခဲ့လိုက်မယ်"

"ရမှာလားကွယ် တီလေးဖာသာပဲ ကိုင်ခဲ့ပါ့မယ်

"ရပါတယ် သားပဲကိုင်ခဲ့ပါ့မယ် တီလေးသားကိုပဲပေး"

"သား ဆေးရုံကြီးရှေ့ကို ဝင်ပေးဦး တီလေးဆေးဝယ်စရာရှိလို့"

"ဟုတ်တီလေး"

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဗညားက ဆိုင်ကယ်မောင်းထွက်လိုက်လေသည်။ ဈေးချိုတွင် ဈေးဝယ်ပြီး တူရီး၂ယောက် ပြန်လာကြခြင်းဖြစ်လေသည်။

၂၆လမ်း၊ လမ်း၈၀ မီးပွိုင့်တွင် မီးနီ၍ ရပ်နေစဉ် မိုးက ဆိုင်းမဆင့် ဘုံမဆင့် ရုတ်တရက် သည်းထန်စွာ ရွာချလေတော့သည်။ တီလေးရောသူပါ ရွဲရွဲစိုသွားသော်လည်း တော်ပါသေးသည်။ ရေစိုခံသည့် ပစ္စည်းများသာဖြစ်နေတာက မိုးရွာလည်း အဆင်ပြေခဲ့လေသည်။ ဆေးရုံကြီးရှေ့ ဆေးဆိုင်တဆိုင်တွင် ရပ်ကာ ဆေးဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့လေသည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အခန်းကိုယ်စီသွားပြီး အဝတ် အစားလဲကြသည်။ ဗညားမှာ ရေသုတ်ရန်အတွက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ရှာမရဖြစ်ကာ ပြဿ      နာတက်နေလေသည်။ ဘယ်လိုမှ ရှာမတွေ့သည့်အဆုံး တီလေးဆီက သွားယူပြီးသုတ်မယ်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ တီလေး အခန်းထဲသို့ တံခါးခေါက်မပဲ ဝင်လိုက်လေသည်။ တီလေး အခန်းထဲရောက်သောအခါ ဗညားမှာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်ကာ ရင်ခုန်နှုန်းလဲမြန်လာလေသည်။

မှန်တင်ခုံရှေ့တွင် ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်း ဗလာထားကာ အောက်ပိုင်းကို တပတ်နွမ်း ထမိန်တထည်ဝတ်ထားပြီး ဆံပင်ကို လေမှုတ်စက်ဖြင့် အခြောက်ခံနေသော တီလေးမှာ  သူ၏ဘဝတွင် မြင်ဖူးသမျှသော မိန်းမများထဲတွင် အလှဆုံးမိန်းမဖြစ်လေသည်။ 

တီလေးရင်သား ၂ ဖက်မှာ တင်းတင်းရင်းရင်းဖြင့် စူကာချွန်ထွက်နေလေသည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံမှာ ပန်းနုရောင်သမ်းလျက် စိုတောက်နေလေသည်။တီလေးက သူ့ကို ကျောပေးပြီး ရပ်နေသောကြောင့် မှန်ထဲမှ တဆင့် မြင်နေရလေသည်။ တီလေးက သတိထားမိသွားချိန်မှာတော့

"သား ဘာလာလုပ်တာလဲ"

ဟုဆိုကာ တဘက်တထည်ဖြင့် သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို အလျင်အမြန်ပတ်လိုက်ပြီး မေးလိုက်လေသည်။ 

"ဟို … ဟို … သားအခန်းထဲမှာ တဘက်ရှာမတွေ့လို့ တီလေးဆီက လာယူတာ"

"သြော် အေး အေးသားဘီရိုအပေါ်ထပ်မှာ တီလေး ထည့်ထားတယ် သားသေချာမရှာမိတာ နေမယ်"

"ဟုတ် တီလေး သားပြန်ရှာကြည့်လိုက်ပါ့မယ်"

ဟုပြောပြီး တီလေးဆီမှ သူ့အခန်းထဲသို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းထဲသို့ရောက်သော် သူ့ပေါင်ကြားထဲကလီးမှာ မိုးမျှော်အောင် ထောင်မတ်နေပြီး အရေကြည်များပါ စိမ့်ထွက်နေလေသည်။ 

သူ့စိတ်ထဲတွင် တီလေး ဆုမြတ်၏ ပန်းနုရောင်စိုတောက်နေသော နှုတ်ခမ်းထူထူလေးနှင့် ကော့ချွန်နေသော နို့အစုံကိုသာ မြင်ယောင်နေမိလေသည်။ မသင့်တော် မလုပ်ကောင်းသော အရာဖြစ်သည်ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြစ်တင်မိလေသည်။ သို့သော် ထိုနေ့ကစပြီး သူ့စိတ်တွေက တီလေးအကြာင်းသာ စဉ်းစားနေမိကာ ရည်းစားပူမိသလို မှိုင်တွေနေမိလေသည်။

.....................................................................................................

ဒေါ်ဆုမြတ် အသက်လေးဆယ် ကျော်ရုံလေးရှိသေးသော မုဆိုးမနုနုလေးဖြစ်လေသည်။ ဆွေမျိုးဆိုလို့ တူတယောက်သာရှိကာ မှီခိုရာမဲ့နေသောသူဖြစ်လေသည်။ယောက်ျားသေဆုံး ခါစကတော့ ပူဆွေးဝမ်းနည်းမှုကြောင့် မသိသာပေမဲ့ တဖြေးဖြေး အသားကျလာချိန်မှာတော့ သိသာလာတာက သွေးသားဆန္ဒတောင်းဆိုမှုပင်ဖြစ်လေသည်။ 

စားဝတ်နေရေး ပူပင်မှုမရှိ ကျန်းမာရေးကောင်းမွန်ပြီး အချိန်တန် စားအိပ်နေရသော ဆုမြတ်အဖို့ အရင်က "အိပ်စားခံ" ဟူသော ဖြစ်စဉ်သုံးမျိုးမှာ သူ့အချိန်နှင့်သူ ဖြစ်လာခဲ့သော်လည်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ မရှိလေတော့ အအိပ် အစားရှိပါသော်လည်း ခံခြင်းဟူသော ကာမမှု ကိစ္စတွင် ပြတ်လတ်နေခဲ့သည်မှာ အချိန်တော်တော်ကြာခဲ့လေပြီ ဖြစ်လေသည်။ သို့သော် ကာမမှု ကိစ္စကို မေ့ထားခဲ့သည်မှာ ကြာခဲ့ချေပီဖြစ်လေသည်။

မေ့နေသောအရာကို သတိလာပေးသူကရှိလေပြီ။ ဗညား အခန်းထဲဝင်လာတော့ သူ့နို့ ၂ ဖက်စလုံးကို မြင်သွားလေသည်။ ဘယ်အချိန်ကထဲက ကြည့်နေမှန်းမသိ။ အကြည့်တွေက စူးစူးရဲရဲ မက်မက်မောမောရှိလေသည်။တည်ငြိမ်နေသော ကန်ရေထဲသို့ ခဲတလုံးကျသည့်နှယ် သည်အဖြစ်အပျက်ကား သူမ၏ သွေးသားတည်ငြိမ်မှုကို လှုပ်ရှားစေလေသည်။ သို့သော် လူလောကအမြင်ဖြင့် လက်မခံနိုင်သော အရက်ရပ်နေပြည်တော်မှကြားလို့မတော်သော အရာဖြစ်နေ၍ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်သာနေမိလေသည်။

သူမကားမေ့မေ့ပျောက်ပျောက်နေခဲ့သော်လည်း မမေ့နိုင်တာက ရွှေကိုယ်တော်ဗညား နေမြင့်လေ အရူးရင့်လေဆိုသလိုဖြစ်နေသည်။ လွန်ခဲ့သောညက တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဆုမြတ်မှာ အာခေါင်တွေခြောက်ကာ ရေငတ်လာသဖြင့် လန့်နိုးလာလေသည်။ အာခြောက်တာမှ လျှာပင်ကွဲတော့မလိုဖြစ်နေသည်။ စဉ်းစားကြည့်တော့မှ ရပ်ကွက်ထဲမှ ဒေါက်တာမောင်မောင်တုတ် မင်္ဂလာဆောင်မှ ဒံပေါက်များ စားလာမိသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ 

ဒေါက်တာမောင်မောင်တုတ်တို့ကား လူချမ်းသာများဖြစ်ရုံမက အပေးအကမ်းရက်ရောကာ စိတ်ရင်းစေတနာကောင်းသောသူများဖြစ်လေရာ အပြန်ချိုင့်ဆွဲပါပေးလိုက်သောကြောင့် ဒံပေါက်ဆိုရင် ကြိုက်တတ်သော သူမကလဲ ညစာအဖြစ်ပါထပ်စားလိုက်လေသည်။ 

ဒါကြောင့်လဲ ရေတအားငတ်ကာ လန့်နိုးလာခြင်းဖြစ်လေသည်။ အိပ်ယာထဲရေပုလင်းယူမထားမိသည်ကို ကိုယ့်ကို ကိုယ်အပြစ်တင်ရင်း ရေပုလင်းယူရန်အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ရေပုလင်းယူပြီးပြန်အလာတွင် ဗညားရဲ့ အခန်းဆီမှ

"အား ကောင်းတယ် တီလေးကောင်းတယ် တီလေးကို ဆောင့်ရတာကောင်းတယ်"

ဟူသော အသံကို ကြားလိုက်ရလေသည်။ ဆုမြတ်မှာ ရုတ်တရက်လန့်သွားမိလေသည်။ သို့သော် မောင်ဗညား ဘာများ မဟုတ်တာလုပ်နေပါသနည်း ဟုသိရှိရန် အတွက် ဗညား အခန်းတံခါးကို အသာဟကာ ကြည့်လိုက်လေသည်။ဗညားမှာ ပက်လက်လှန်လျက် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေလေသည်။ အိပ်နေရင်းကပင်

"အား တီလေးကို လိုးချင်နေတာကြာပါပီ လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ"

ဟု ပီပီသသ ကြီးယောင်လိုက်ချိန်မှာတော့ ဆုမြတ်တယောက် ရင်ခုန်နှုန်မြန်လာကာ ကတုန်ကယင်ဖြစ်ပီး လဲကျမတတ်ဒူးများ ပျော့ခွေသွားသဖြင့် တံခါးကိုကိုင်ကာ ထိန်းထားရလေသည်။ "ဒီကောင်လေးအဲ့လောက်ထိ ငါ့ကိုစွဲလန်းနေပါလား" ဟူသော အသိက သူရင်ကို တလှပ်လှပ်နှင့် ရင်ခုန်စေပါသည်။ လွတ်ထွက်ခါဆောက်တည်ရာမရဖြစ်နေမှုကို ပြန်တည့်မတ်နိုင်အောင် ခနလေးအသာရပ်နေလိုက်လေသည်။ 

မိမိကိုယ်ကို ထိန်းနိုင်တော့မှ ဗညားခုတင်ရှိရာသို့ အသာလျှောက်လာခဲ့လေသည်။ ဗညားမှာ ပလက်လှန်လျက်အိပ်ပျော်နေကာ ခါး၌ဝတ်ထားသောပုဆိုးမှာ ပြေလျက်ရှိလေသည်။ 

ပုဆိုးမှာ လုံလုံခြုံခြုံ ဖုံထားလျက်ပင်ရှိနေသော်လည်း ပုဆိုးအထက်နားဆီမှ ဖုဖောင်းလျက်ရှိနေလေသည်။ လီးတောင်နေသဖြင့် ဖုဖောင်းနေကြာင်း သတိပြုမိလေသည်။ ဗညားလီး ဘယ်လောက်ရှိသည်ကို သိလိုသဖြင့် ပုဆိုးကို အသာလှန်ကြည့်လိုက်လေသည်။ 

ဗညားလီးကြီးမှာ လီးအရေပြားက ဒစ်ကိုလုံအောင်မဖုံးနိုင်ပဲ ထိပ်ကပွင့်အာနေလေသည်။ အရှည်က ၆လက်မခွဲလောက်ရှိကာ လုံးပတ်က ကျပ်လုံးလောက်ရှိလေသည်။ လီးကြီးမှာ အစွမ်းကုန်တောင်မတ်နေပြီး လီးပေါ်မှ အကြောများက ဖုထနေကာ အရေများလဲ တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင်

"အန်တီလေး နို့တွေ အန်တီလေး နို့တွေ"

ဟု ဗညားရဲ့ ယောင်အော်သံနှင်အတူ လီးကြီးကားတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ သုတ်ရေဖြူ ဖြူ များပန်းထွက်လာလေသည်။ ဆုမြတ်မှာ လန့်သွားသော်လဲ သုတ်ရေများ တရှိန်ထိုးပန်းထွက်ပြီး လက်ကျန်သုတ်ရေများ စိမ့်ထွက်လာပုံမှာ ကြည့်ကောင်းလှသောကြောင့် ကြည့်နေရင်း သူမစောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆစ်ခနဲ့ ဆစ်ခနဲ့ဖြစ်ကာ စောက်ရေများ စိမ့်ထွက်လာလေသည်။  ဗညားမှာ "အင်းအဲ" နှင့် လူးလွန့်လာလေသည်။

မကြာမီနိုးလာတော့မည်ကို သိသောကြောင့် ဆုမြတ်မှာ ဗညားအခန်းမှ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ မျက်လုံးထဲမှာတော့ ဗညား၏ သုတ်ရေစိမ့်ထွက်နေသော လီးကြီးကိုသာ မြင်ယောင်နေမိလေသည်။ 

ဆုမြတ် ကိုယ့်အခန်းထဲသို့ ပြန်ရောက်သောအခါ ညဝတ်ထားသော ဗဂျားမားကို အသာလှန်ကာ အချစ်ငတ်၍ ငိုနေရှာသော ညီမလေးကို အသာပွတ်ကာ နှစ်သိမ့်ပေးရင်း ချော့လေငိုလေဖြစ်ကာ ညီမလေးမှာ အဆုံးစွန်ဆုံး ငိုချင်ဖြင့် ရှိုက်ငိုပီးနောက် အိပ်ယာထက်ဝယ် အပြာရောင်မျက်ရေများအိုင်ထွန်းနေသော နေရာကို စောင်ဖြင့်ဖုံးကာ အိပ်လိုက်လေတော့သည်။

...........................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

တခုသော တနင်္ဂနွေနေ့တွင်ဖြစ်လေသည်။ဗညားသည် တီလေးဆုမြတ် အခန်းထဲ တံခါးဖွင့်ဝင်၍ တီလေး၏ ဝတ်ပီးသား ပင်တီလေးများကို ရှာဖွေလေသည်။ ဟိုးတလောဆီက သူအိပ်မက်ထဲတွင် တီလေးအား ခါးမှကိုင်ဆောင့်ကာ အားရပါးရလိုးနေရသည်ဟု အိပ်မက်မက်လေသည်။ အိပ်မက်ထဲတွင် တီလေးစောက်ဖုတ်ထဲသို့ လရေများထဲ့ကာ ပြီးဆုံးသည်အထိ မက်လေသည်။ တကယ်လဲ အပြင်မှာ လရေများထွက်နေလေသည်။ 

သူသည် ပေပွနေသော လရေများကို အိမ်သာသို့သွားဆေးပြီး အပြန်တွင် တီလေးအခန်းဆီမှ ညီးညူ သံသဲ့သဲ့လေး ကြားလိုက်ရလေသည်။ ဗညားမှာ လက်တလော အိပ်မက်ထဲတွင်လည်း လိုးရသည်ဟု မြင်မက်ထားသည်ဖြစ်ရာ စိတ်ထဲတွင် တီလေးကို မြင်လိုစိတ်လဲ ပြင်းပြနေသောကြောင့် အခန်းတံခါးအသာဟကာ ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်။

မြင်ရသော မြင်ကွင်းမှာ ဗညားအဖို့ ကြည့်မဝရှုမဝသောမြင်ကွင်းပါပေ။ တီလေးဆုမြတ်တယောက် အဝတ်မပါ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ လက်နှိုက်၍ စောက်စိကို ပွတ်ကာ အသာဖြေရင်း ဖီးတက်နေလေသည်။တီလေးရဲ့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း တုံးလုံးအနေအထားကိုတွေ့ရတော့ စိတ်တွေ တအားလှုပ်ရှားကာ လီတောင်လာလေသည်။ 

တီလေးသည် ဖြူ ဖွေးတောင့်တင်း စိုပြေချောလှတဲ့ မိန်းမတယောက် ဖြစ်သည့်အတိုင်း အချိုးအဆက်က သူ့နေရာနဲ့သူ အချိုးကျကာပြေပြစ်လေသည်။ ခါးသေးသေး ဗိုက်သားရှပ်ရှပ် ပေါင်တန်သွယ်သွယ်တွေက ဖြူ စွပ်ဝင်းဖန့်နေသည်။ ပေါင်ကြားဂွဆုံက စောက်ပတ်ကြီးမှာလည်း အမွှေးလုံးဝမရှိ ရိတ်ထားပုံရလေသည်။ တီလေးကား "တဟင်းဟင်း" ငြီးလျက် ပွတ်ကောင်းနေလေသည်။ 

ဗညားမှာ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ လီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ကိုင်ကာ တီလေး၏ အလှအပနှင့် စိတ်ထကာဖီးနေသော မြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ဂွင်းထုပါလေတော့သည်။ သိပ်ကြာကြာမထုလိုက်ရပါ တီလေး၏ အလှအပများကြားယစ်မူးစွာနစ်မြောရင် သူနောက်ထပ်တချီ လရေထွက်ကာ ပြီးခဲ့ရပါသည်။

အချိန်ကိုက်စွာပင် တီလေးစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းမှ စောက်ရေဖြူ ဖြူ များစိမ့်ထွက်လာချိန်တွင် တီလေးကိုယ်လေးမှာ တွန့်ခနဲ့တွန့်ခနဲ့ဖြစ်သွာပုံကို ကြည့်ရင်း တီလေးလဲပြီးသွားပြီကို သူသိလိုက်ရသဖြင့် အခန်းတံခါးစေ့ကာ ထွက်လာခဲ့ပါတော့သည်။နောက်နေ့မနက်ပဲ တီလေးက မနက်ဖြန် ပြင်ဦးလွင်တွင် စိုင်းစိုင်းခမ်းလှိုင် ရှိုးပွဲရှိသဖြင့် သွားကြည့်လိုကြောင်းပြောသဖြင့် သူလဲ သဘောတူလိုက်လေသည်။

နောက်တနေ့ရောက်သော်…။

ဗညား ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်စောင့်နေလေသည်။  ပြင်ဦးလွင်တက်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ။ တီလေးဆုမြတ် အဝတ်အစားလဲပြီးပါက သွားရုံပင်ဖြစ်လေသည်။ ခနအကြာ တီလေးထွက်လာတော့ ဗညားမှာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်ကာ ငေးကြည့်မိလေသည်။

ဂျင်းဘောင်းဘီဝတ်ကာ အပေါ်မှ လယ်သာအင်္ကျီရှည်ထပ်ဝတ်ထားပြီး ဆံပင်တွေကို စုစည်းထားသောတီလေးမှာ ကောင်းဘွိုင်မလေးတယောက်နှင့် တူလေသည်။ ဒေါက်ပါသော သားရေခြေနင်းစီးထား၍လည်း ပို၍ ဆက်ဆီဖြစ်နေလေသည်။ အထူးသဖြင့် တီလေးဝတ်ထားသော လယ်သာအင်္ကျီမှာ ရှားရောင်အပြောင်ဖြစ်ကာ ကုတ်တင်ဆေးအုပ်ထားသောကြောင့် လက်နေလေသည်။ 

ဗညားမှာ ထိုကဲ့သို့အင်္ကျီဝတ်ထားသော မိန်းမမျိုးဆိုပိုဖီလာသည်ဖြစ်ချေရာ တီလေးဆုမြတ်အား ရမ္မက်ခိုးများဝေနေသော အကြည့်ရိုင်းတွေနဲ့ ပြစ်မှားနေမိလေသည်။ အခုနေများ ဂျင်းဘောင်းဘီချွတ်ကာ ဘာဂျာဆွဲလိုက်ရပါက အီစိမ့်နေမှာဟုလည်း တွေးမိလေသည်။

"ဟဲ့ ဘာကြည့်နေတာလဲ သွားမယ်လေ လူကိုမမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ"

"ဟုတ် ဟုတ် တီလေး တီလေးက ခါတိုင်းထက်လှနေလို့ပါ"

"အော ခါတိုင်းတော့မလှဘူးပေါ့ ဟလား"

"ခါတိုင်းလဲလပါတယ် ခုဟာက ပပဝတီတောင် တီလေးလောက်မလှဘူး"

"သွား လျှာ အရိုးမရှိတိုင်း ကဲ လာ သွားကြစို့"

ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်၍ မောင်းထွက်ခဲ့လေသည်။ ပြင်ဦးလွင်-မန္တလေးလမ်းပေါ် ရောက်သောအခါ တီလေးက

" သား ဆိုင်ကယ် ခနရပ်ဦး"

ဟုဆိုသဖြင့် ဆိုင်ကယ်ရပ်ပေးလိုက်လေသည်။ တီလေးက တစောင်းထိုင်နေရာမှ ခွထိုင်ကာ သူ့ခါးကို ဖက်လိုက်လေသည်။ ထို့အပြင် မျက်မှန်ပါ တပ်လိုက်သဖြင့် လေးဆယ်ကျော်တီလေးမှာ ဆယ်နှစ်လောက် ပြန်ငယ်သွားလေသည်။ သူကပုဆိုးနှင့် ရှပ်လက်ရှည်ဝတ်ထားကာ တီလေးကာ ဟော့ရှော့ဒီဇိုင်းနှင့် ပြောင်းပြန်တော့ဖြစ်နေပြီ ဟုတွေးကာ ဗညားတယောက် ပြုံးလိုက်မိသေးသည်။ 

မြို့ဝင်ဘီးခွန်ကောက်သောဂိတ်ကျောပြီးတာနဲ့ ဗညားက ဆိုင်ကယ်ကို စပိတင်မောင်လေတော့သည်။ တီလေးကလည်း ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ပြုတ်ကျမှာ စိုးလို့ သူ့ခါးကို တင်းတင်းဖက်လာသည်။ တီလေးရဲ့ မကြီးမသေး ချွန်ကော့နေသော နို့တစုံက သူ့ကျောပြင် ကိုလာဖိမိနေသည်။ 

တီလေး၏ နို့သီးခေါင်း ကော့ချွန်ချွန်လေးတွေက သူ့ကျောပြင်ကို ထိုးနေသလို ခံစားနေမိလေသည်။ ဗညားမှာ ပူပူနွေးနွေး တီလေး၏ ဖီးတက်နေပုံကိုမြင်ထားသည်ဖြစ်ချေရာ တီလေး၏ အဝတ်မပါသော ကိုယ်တုံးလုံးပုံကို မြင်ယောင်မိရင်း ပုဆိုးထဲမှ ဖွားဖက်တော်က ဒေါသထွက်ကာ မာန်ထောင်လာလေသည်။ 

ဆုမြတ်မှာ ဗညားက မြန်မြန်မောင်းတော့ ခါးကို အားရပါးရစုံဖက်ထားရလေသည်။ လမ်းကောင်းသော်လည်း ကုန်တင်ကားကြီးများကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာသော လမ်းအချိုင့်များဖြတ်လျှင် ဆိုင်ကယ်က ရုတ်တရက်နိမ့်ဆင်းကာ မြောက်လိုက် ကျလိုက် ဖြစ်လေသည်။ 

ထိုသို့သောအခါဝယ် သူမ နို့တွေကို ဗညားကျောပြင်က ဖိကာ ဆုပ်နယ်နေသလို ခံစားရပြီး နို့သီးခေါင်းတွေက ထောင်ထလာလေသည်။ဆုမြတ်သည် နို့သီးခေါင်းနှင့်ပါတ်သက်၍ ခံစားမှုပြင်းထန်သော မိန်းမဖြစ်ကာ ဗညားကျောပြင်နှင့် မိတ်ဆက်လာသောအခါ ကာမစိတ်များ နိုးထလာကာ စောက်ပတ်ဆီမှ စောက်ရေကြည်များ စီးကျလာလေသည်။

ထိုကဲ့သို့ စောက်ရေထွက်နိုင်သည်ကို ကြို မြင်သောကြောင့် ပင်တီတွင် ဂွမ်းခံထား သဖြင့်သာ တော်ပါသေးသည်။ နို့မို့ ပြင်ဦးလွင်ရောက်တာနှင့် စောက်ရေရွှဲရွှဲစိုကာ အခက်တွေ့ရမှာ အမှန်ပင်ဖြစ်လေသည်။ ပြင်ဦးလွင်ရောက်သော် ရှမ်းခေါက်ဆွဲ ဆိုင်တဆိုင်တွင် ဝင်စားကြလေသည်။ ဗညားက အမြန်ပြီးအောင်စားလေသည်။ စားပြီးနောက် သူ့ရှေ့တွင်ရှိနေသော  လှချင်တိုင်းလှနေသည့် ချစ်လှစွာသော တီလေးအား အားမနာတမ်း တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ကာ မျက်စိစားပွဲထိုင်နေလေသည်။ 

တီလေးက သတိပြုမိပုံရသော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆာင်ကာ စားသောက်နေလေသည်။ စာသောက်ပြီး၍ ငွေရှင်းကာ ကန်တော်ကြီးသို့ ထွက်ခဲ့လေသည်။သူက တခြားနေရာများသို့ လည်ပတ်ဦးမည်လားဟု မေးသော်လည်း ရှိုးပွဲကြည့်ရန်သာစိတ်ဝင်စားသော တီလေးက ကန်တော်ကြီးသို့သာ သွားရန်ပြောလေသည်။

ကန်တော်ကြီးသို့ ရောက်သောအခါ ဗညားသည် လက်မှတ်ဝယ်ယူကာ တီလေးလက်ကို ဆွဲ၍ ဝင်ခဲ့လေသည်။ရှိုးပွဲက စနေပြီဖြစ်လေသည်။ ခုံမဲ့ရှိုးဖြစ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ကြည့်ရပြီး နာမည်ကြီးအဆိုတော်များပါ၍လည်း လူစည်ကားကာ လူကြပ်လှပေသည်။

"သားတီလေးကိုဖက်ထားနော် လူကြပ်ပီးတိုးနေရတယ်"

"ဟုတ်တီလေး သားဖက်ထားပါ့မယ်"

ဗညားကား ရလာသည့်အခွင့်အရေးကို မလွတ်တမ်းအသုံးချကာ တီလေးကို ရင်ခွင်ထဲထဲ့ကာ အင်မတန်စို့ချင်လှသော တီလေး၏ နို့အစုံအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ထားလေသည်။ တီလေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသလို သူ၏ ဝင်သက်ထွက်သက်လေလေးက တီလေး၏ လည်ပင်းဆီသို့ရိုက်ခတ်နေလေသည်။ လက်နှစ်ဖက်သာ ဆန့်တန်းလိုက်ပါက တိုက်တန်းနစ်ကားထဲကလိုဖြစ်ပေတော့မည်။

တီလေနို့ကို ကိုင်ထားရသည်ဆိုသော အသိကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ဖွားဖက်တော်ကြီးက ဒေါသထွက်လာချေရာ တီလေး၏ ဖင်ကြားသို့ ကွက်တိထောက်မိနေလေသည်။ လူတိုးသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ ဗညားက တီလေးကိုယ်လုံးလေးအားဆွဲကပ်လိုက်ရာ သူ၏ဖွားဖက်တော်လီးကြီးကား တီလေး၏ဖင်ကြားသို့ အမြှောင်းလိုက်ဝင်နေလေတော့သည်။ 

ရှိုးပွဲကြည့်ရင်း လက်ကိုမသိမသာဖြစ်ညှစ်ပေးသလို ခါးကိုမသိမသာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပေးနေရာ တီလေးဆုမြတ်အတွက် အကိုင်ခံအထောက်ခံရရင်း ကြည့်ရသော ရှိုးပွဲတပွဲဖြစ်လေတော့သည်။ယခုလည်း ထိုအရာများကို စားမြုံ့ပြန်စဉ်းစားရင် စိတ်ထလာသောကြောင့် ဗညားသည် တီလေးအပြင်သွားနေခိုက် တီလေးပင်တီရူရင်းထုရန် တီလေးအခန်းထဲသို့ဝင်လာလေသည်။ ကံမကောင်းရှာသော ဗညားသည် တီလေးပင်တီရှာနေတုန်းမှာပဲ အိမ်ရှေ့မှ တံခါးဖွင့်သံကြားလိုက်ရလေသည်။ 

တီလေး ပြန်လာပြီဖြစ်ရာ ဗညားလည်း စဉ်းစားမနေတော့ပဲ ကုတင်ခြေရင်းမှာ တီလေး ချွတ်ထားသော ပင်တီလေးကို တွေ့တာနဲ့ ကောက်ယူကာ သူ့အင်္ကျီရင်ဘတ်ထဲကို ထဲ့ပြီး ထွက်လာခဲ့လေသည်။သူ့အခန်းထဲသို့ ရောက်သောအခါ တီလေးဝင်လာသောခြေသံကို ကြားလိုက်ရလေသည်။ တီလေးပင်တီလေးကို ဖြန့်ကာ ဂွကြားနေရာလေးကို ရှူ လိုက်လေသည်။ စူးခနဲ့ ဝင်လာသော တီလေးရဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံက အနံ့ကိုရတော့ ကာမသွေးဆိုးတွေ တအား ထလာကာ ဖြောင်းခနဲ့ ထောင်ထလာသော ဖွားဖက်တော်ကို စုတ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ကစားရင်း တီလေး၏ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ဖီးတက်နေပုံအား မျက်စိထဲတွင် ဖော်ကြည့်နေမိလေတော့သည်။

....................................................................................................................

ဗညားတယောက် ညစာစားပြီး မအိပ်ခင် ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ရင်း ဝထ္ထု ဖတ်နေတုန်း တီလေး အခန်းထဲသို့ ဝင်လာလေသည်။ ဗညားက ရုတ်တရက်မို့ အံ့အားသင့်ကာ ကြည့်နေစဉ်မှာပင်

"သားနဲ့ တီလေး ပြောစရာ ရှိလို့"

တီလေးက ကုတင်ဘေးမှာရပ်ကာ သူ့ကို ပြုံးကြည့်ရင်း ပြောလေသည်။ ခါးစည်းကြိုးနဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါး ဝတ်ကာ လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပန်းနုရောင် စိုတောက်နေသော နှုတ်ခမ်းလေးကို လှုပ်ရုံသာပြောနေသော တီလေးသည် အရမ်းချစ်စရာကောင်းနေပါသည်။

"ဟုတ် တီလေး"

"သားက တီလေးကို အရင်လိုမဟုတ်တော့ဘူးနော်"

"ဗျာ တီလေးမဟုတ်ရပါဘူး"

"သား တီလေးကို မညာပါနဲ့ကွယ် တီလေး သိတယ် သားရဲ့မျက်လုံးတွေ အပြုအမူတွေက အရင်နဲ့ မတူတော့ဘူးလေ ဟင်း…ဟင်း…"

ဗညား အလန့်တကြား တီလေးရဲ့ မျက်နှာလေးကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ တီလေးက ကုတင်စောင်းမှာ တင်ပုလွှဲ ဝင်ထိုင်ရင်း သူ့ကို ပြုံးကြည့်နေလေသည်။

"ဟုတ် ဟုတ် ပါတယ် တီလေး သားကို စိတ်ဆိုးလားဟင်"

"စိတ်ဆိုးရင် မင်းလေးကို တီလေးက ခုလိုလာပြောမနေဘူး သားကို တီလေး တခု တောင်းပန်ချင်တယ် တီလေး ဆန္ဒကို လိုက်လျောပေးနော်"

"တီလေး စိတ်တိုင်းကျဖြစ်စေရပါမယ် သားမှားတာရှိလဲ ခွင့်လွှတ်ပေးပါ"

"မှားတာကတော့ ကိုယ်တော်လေး အခန်းထဲ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းလာပြီး တီလေး ပင်တီတွေရှူ  ပီးတော့ မင်းယူသွားတဲ့ ပင်တီတထည်ပြန်ပေးပါ"

တီလေးက ပြုံးစိပြုံးစိနဲ့ ကြည့်ရင်း ပြောနေပုံအရ စိတ်ဆိုးနေပုံမရကြောင်း ဗညားရိပ်မိလေသည်။ခေါင်းအုံးအောက်က တီလေးရဲ့ ပင်တီလေးကို ရှက်ရှက်နဲ့ ပြန်ထုတ်ပေးလိုက်လေသည်။ တီလေးက

"နောင်ကို တီလေးမသိပဲ အဲ့လို မယူပါနဲ့ တီလေးမကြိုက်ဖူး အခုတီလေး မကြိုက်တာလုပ်ထားတော့ သားမှာ အပြစ်ရှိနေတယ် တီလေးပေးတဲ့အပြစ်ကို ခံမှာလား"

ဗညားနဖူးကို လက်သီးဆုတ်လေးနဲ့ မနာအောင်ထုရင်းမေးလိုက်လေသည်။ ဗညားမှာ ပုတ်သင်ညို အရှုံးပေးရလောက်အောက် ခေါင်းငြိမ့်ရင်း ဖြေလိုက်လေသည်။

"ဟုတ် တီလေး သားခံပါ့မယ်"

"လာ တီလေး အခန်းကို လိုက်ခဲ့"

တီလေးရဲ့ခေါ်သံက တိုးတိုးလေးဆိုသော်လည်း သူအတွက်တော့ ရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်ကာ ကြက်သီးမွှေးညင်းတွေပါထသွားလေသည်။

"ဟုတ် တီလေး"

တီလေးက ရှေ့မှသွားလေရာ သူက နောက်ကနေ လိုက်လေသည်။ တီလေးရဲ့တင်ပါးလှလှလေးတွေ တလုံးခြင်း  တုန်ခါနေတာကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထလာလေသည်။အခန်းထဲကို ရောက်တဲ့အချိန်မှာ တီလေးက အခန်းတံခါးကို ဂျက်ချလိုက်သည်။

"သား ကုတင်ဘေးကို လာ"

ဗညား ခုတင်ဘေးကိုရောက်တော့ တီလေးက ပင်တီကို ချွတ်ကာ ကမ်းပေးလိုက်ရင်း

"ရော့ ဒါဝတ်ပီးသား ပင်တီ နေ့လည်ကထဲက မချွတ်ရသေးတာ ရှူ စမ်း"

ဟုပြောလေသည်။ ဗညားက တီလေးမျက်နှာကို မျက်လုံးခြင်းဆုံအောင် စိုက်ကြည့်ရင်း ချစ်စရာကောင်းသော တီလေးပင်တီကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးရှူ လိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်တွင် အောက်က ဖွားဖက်တော်ကလည်း ထောင်ထလာလေသည်။ သူ့ပေါင်ကြားကို တီလေးလက်တဖက်ရောက်လာကာ တင်းထောင်နေသော သူ့လီးကြီးကိုစမ်းကာ

"ဟင် လီးကလည်း တောင်တာမြန်တာ ပင်တီပေါ်က စောက်ပတ်အနံ့ကို မင်းကြိုက်တယ် ဟုတ်တယ်မလား"

"ဟုတ် တီလေး သားအရမ်းကြိုက်ပါတယ်"

"ဘယ်သူ့ စောက်ပတ်အနံ့ကြိုက်တာလဲ ပြောစမ်း"

ဟု ပြောလည်းပြော တီလေး လီးကိုင်ထားသော လက်က လီကို စုတ်ကိုင်ရင်း လက်မဖြင့် လီးထိပ်ခေါင်းကို ဝေ့ဝိုက်ကာ ပွတ်ပေးနေလေသည်။ ဗညားမှာ ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထကာ တကိုယ်လုံး နတ်ပူးသလိုတုန်နေရင်း

"တီ တီ တီလေး စောက်ပတ်"

ဟုဖြေလိုက်လေသည်။

"စပူရှပ်တဲ့ စောက်ပတ်ရှူ ကောင်ဆိုးလေး အဝတ်တွေအကုန်ချွတ် ပက်လက်အိပ် မျက်စိမှိတ်ထားစမ်း"

ဗညား တုံးလုံးချွတ်ကာ ခုတင်ဘေးက ကော်ဇောခင်းထားသော ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် မျက်စိမှိတ်နေလိုက်လေသည်။ မျက်စိနည်းနည်းလေး ဖွင့်ကာခိုးကြည့်တော့ တီလေးက အဝတ်တွေချွတ်နေလေသည်။တီလေး၏ ကိုယ်တုံးလုံးအလှအပများကို ကြည့်နေစဉ်မှာ တီလေးက သူ့မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်လိုက်လေရာ တီလေး၏ စောက်ပတ်လှလှလေးက သူ့မျက်နှာနဲ့ လက်နှစ်လုံးလောက် အကွာမှာ ရောက်နေလေသည်။

"စပူရှပ်ချင်တဲ့လူဆိုးလေး အခု စောက်ပတ်အစစ် ရှူ စမ်း"

ဗညားလည်း နီညိုညိုအကွဲကြောင်းလေးကို ရှူ လိုက်လေသည် ။ ရှူ နေရုံဖြင့် အားမရပဲ ခေါင်းထောင်ကာ လျှာနဲ့ယက်လိုက်လေသည်။ စောက်မွှေး တပင်မှ မရှိအောင် ရိပ်သင်ထားကာ ညီးစို့စို့အနံ့လေးသင်းနေသော တီလေးစောက်ပတ်ကို အငမ်းမရ ယက်လေသည်။ စောက်စိကိုလဲ လျှာဖြင့် ထိုးဆွပေးလေသည်။ 

တီလေး ပါးစပ်မှ ငြီးသံ သဲ့သဲ့လေးထွက်လာကာ သူမျက်နှာပေါ် စောက်ပတ်ဖြင့် ဖိထားကာ တီလေးလက်တဖက်က သူ့လီးကိုကိုင်၍ စုတ်ပေးပါတော့သည်။ တူဝရီး ၂ယောက် အပြန်အလှန် ဆစ်စတိနိုင်းပုံစံဖြင့် အနိုင်မခံ အရှုံးမပေး အပြိုင်ပြုစုကြလေတော့သည်။

အတန်ငယ်ကြာသောအခါ သူ့လီးထဲမှ လရေများ တီလေး ပါးစပ်ထဲသို့ ပန်းထဲ့မိသလို တီလေး စောက်ရေများကိုလည်း တဂွတ်ဂွတ်သောက်မြိုမိလေသည်။သူ့လရေတွေပေနေသော တီလေးနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တော့ တီလေးကလဲ ပြန်နမ်းလေသည်။ အနမ်းရှည်ကြီး အဆုံးမှာတော့ တီလေးက

"သားအခန်းပြန်အိပ်တော့နော်"

"အာတီလေးကလဲ သားက တီလေးနဲ့ အတူတူ အိပ်ချင်တာကို"

"အိပ်ချင်တာရပါတယ် သားကတိ တခုပေးမှ အိပ်ခွင့်ပြုမယ်"

"ဘာကတိလဲ တီလေး"

"တီလေးကို မလိုးပါဘူးဆိုတဲ့ကတိ တီလေးအိပ်နေတဲ့အချိန် ဇွတ်မလိုးရဘူး တီလေးသားနဲ့ မှုတ်ပေးစုပ်ပေးမယ် လိုးခွင့်တော့ မပေးနိုင်ဘူး"

"အာ တီလေက ညစ်တာ သားကို ညစ်တာ"

"တော်စမ်း ဗညား အလိုလိုက်တော့ အမိုက်စော်ကားတာလား မင်းနဲ့ငါ အဒေါ်ရင်းတူရင်းတွေ ဒီလောက်ဖြစ်တာတောင် မကောင်းဘူး လိုးဖို့ ငါလုံးဝခွင့်မပြုဘူး မင်းပဲပြောတော့ တီလေးစိတ်တိုင်းကျပါဆို"

"ဟာ ကျွတ် တီးလေးကလဲ"

"ဘာမှထပ်မပြောနဲ့တော့ ဘယ်မှာအိပ်မှာလဲ"

ဗညားမှာ စိတ်ဆိုးရအခက် ပျော်ရလည်းအခက်ဖြစ်ကာ ပိုင်နိုင်စွာ ခပ်တည်တည်ဖြင့်ပြောနေသော တီလေးအား ဆွဲဖက်ခါ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်ပါတော့သည်။

....................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

ဗညားမှာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေလေသည်။ တီလေးဆုမြတ်က လိုးဖို့ လုံးဝသဘောမတူ ပလွေကိုတော့ အပီပြင်ပေးလေသည်။ သို့သော် မြင်သာမြင်ပီး မကြင်ရတာ မဟုတ်ပဲ တဝက်ပဲကြင်ရသလို မလိုးရခြင်းမှာ သူ့အတွက် ကသိကအောက်ဖြစ်စေသည်။ တချိန်ချိန်တော့ ရအောင်လိုးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားလေသည်။

"မိန်းမတွေကို နိုင်ချင်ရင် သူတို့ထန်နေတဲ့အချိန်ခိုင်း အကုန်ရတယ်ကွ အဲ့ဒါ ငါ့ကိုယ်တွေ့ကွ"

ဟု ကိုကြီးစိုးပြောသော ကိုယ်တွေ့ဒဿ      နကို အသုံးချရန် အားခဲထားလေသည်။ အခုလည်း ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် အင်တာနက်ဆိုင်ခနသွား၍ အင်တာနက်သုံးကာ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အချိန်ကား နေ့လယ် ၂ နာရီခန့်ရှိလေပြီ။ ဗညားအိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ တီလေးကိုမတွေ့ အိမ်တံခါးသေချာပိတ်ကာ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့လေသည်။

တီလေးအခန်းတံခါးဖွင့်ကြည့်လိုက်သောအခါ တီလေးက အထက်အောက် တဆက်ထဲ ဂါဝန်လေးဝတ်ကာ ပိုးလိုးပက်လက်နှင့် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေလေသည်။ အောက်က ဘာမှခံဝတ်ထားပုံမရ နို့သီးခေါင်းလေးများက ထင်းနေအောင် အရာပေါ်နေလေသည်။ 

ဗညားလည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ အင်္ကျီနှင့် ပုဆိုးချွတ်လိုက်လေသည်။ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အဝတ်ဗလာကျင်းသွားပီဆိုမှ ခုတင်ပေါ်တက်ကာ တီလေးရဲ့ ဂါဝန်ကိုအသာလှန်တင်လိုက်လေသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းအသာဟ၍ ပေါင်ကြား မျက်နှာအပ်ကာ တီလေးစောက်ပတ်ကို ယက်လေတော့သည်။ ခနကြာသောအခါ တီလေးမှာ ငြီးသံလေးများပေးရင်း နိုးလာလေသည်။

"အ အ အ ဟင်းး ဟင်းး အင်းး ဟင်းးး"

ဆုမြတ်မှာ အိပ်နေတုန်း အိပ်မက်မက်လေသည်။ သူ့အား လူတယောက်က လမ်းဘေးတွင် ထမိန်ဆွဲချွတ်ခါ သူ့စောက်ပတ်ကို ကိုင်ပေးနေသည်ဟု မြင်မက်လေသည်။ လူအများသွားလာကြသော လမ်းဘေးတွင် စောက်ပတ် အနှိုက်ခံရသဖြင့် သူက ရှက်နေသော်လည်း လမ်းသွားလမ်းလာများက သတိပြုမိပုံမရပဲ သွားလာနေကြလေသည်။ 

ထိုလူက သူ့စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ညိုးနှင့်လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူး၍ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်ဖြင့် ညှောင့်ပေးရာ ကောင်းသထက်ကောင်းလာပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရေများလည်း စိမ့်ထွက်လာကာ သူလဲတင်မခံနိုင်တော့ပဲ အသံထွက်ငြီးလိုက်စဉ်မှာပင် အိပ်ပျော်ရာမှ နိုးလာခဲ့လေသည်။

တကယ်လည်း ဗညားက စောက်ပတ်ကို အပီအပြင်ယက်ကာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လက်ညိုးနှင့်လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူး၍ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်ဖြင့် ညှောင့်ပေးနေလေသည်။ ဆုမြတ်မှာ အိပ်မက်နှင့် လက်ရှိဘဝ တဆက်ထဲဖြစ်ကာ ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းနေလေသည်။ 

ခနအကြာ စောက်ခေါင်းထဲမှ ရှုံ့ချည်ပွချည်ဖြစ်ကာ ပြီးခါနီးအချိန်တွင် ဗညား၏ လက်က စောက်ပတ်ထဲမှထွက်သွားသလို စောက်ပတ်ယက်နေခြင်းမှာလဲ ရပ်သွားလေသည်။ဆုမြတ်မှာ ပန်းဝင်ခါနီးမှာ ပါးစပ်နားရောက်နေသော ထမင်းလုပ် ပုတ်ချခံရသလို အနံ့သာရပြီး မစားလိုက်ရသလိုမျိုး ခံစားမိကာ ဒေါသလဲထွက် မချင့်မရဲလဲဖြစ်ကာ 

"သား ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ တီလေးပြီးတော့မယ့်ဟာကို"

"တီလေးကလည်း ဖြေးဖြေးပေါ့ တီလေး ဂါဝန်ကိုချွတ်လိုက်ပါဦး တီလေး အကောင်းကြီးကောင်းမှာပါ"

ဗညားက ခပ်အေးအေးပင် ပြောလဲပြော သူ့ ပေါင်တဖက်ကိုလဲ လက်ဝါးဖြင့်ရိုက်လိုက်လေသည်။

"ဖြန်း"

"အ ဗညား ဘာလုပ်တာလဲ ဘာဖြစ်လို့ရိုက်တာလဲ"

"တီလေးပြီးသွားမှာစိုးလို့ သားက အာရုံလွဲပေးတာပါ"

"ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း"

ဗညားက ပြောလဲပြော ရိုက်လဲရိုက်လေတော့သည်။ ရိုက်တာမှ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပေါင်းနှစ်ဖက်ကို တလှည့်စီရိုက်လေသည်။ ဆုမြတ်မှာ နာကျင်မှုကြောင့် ကာမခံစားမှုများ လျော့ကျသွားသော်လည်း ထူးဆန်းစွာပင် သွေးသားလှုပ်ရှားမှုနှင့် ဖိုဓာတ်တောင့်တသော ရမ္မက်စိတ်များက ပို၍ပင် ဒီဂရီတိုးလာလေသည်။ 

အမြန်ထလိုက်တော့မှ ဗညားက ရိုက်တာရပ်သွားလေသည်။ မွေ့ယာပေါ်ဒူးထောက်ရင်းအင်္ကျီချွတ်လိုက်လေသည်။ အင်္ကျီချွတ်ပီးသောအခါ ဗညားက ခါးမှဖက်၍ ရင်ခွင်ထဲသို့ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲသွင်းလိုက်လေသည်။

"အမေ့"

ဆုမြတ်မှာ စွေ့ခနဲ့ပါသွားကာ ဗညားက နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းနမ်းလေသည်။ ဆုမြတ်တယောက် ဗညားအနမ်းမှာ မျှောပါသွားလေသည်။ ဗညားက နမ်းရုံတင်မဟုတ် နို့သီးခေါင်းများကိုပါ ချေပေးနေလေသည်။ ခနကြာသောအခါ ဗညားက နမ်းနေရာမှခွာလိုက်ပီး ဆုမြတ်အား တွန်းလှဲလိုက်လေသည်။ 

ဆုမြတ် ပက်လက်လန်လျက် လဲကျသွားသောအခါ ဗညားက ပေါင်နှစ်ချောင်းဆွဲဖြဲကာ စောက်ပတ်ကို လျှာအပြာလိုက်ကပ်ကာ အားရပါးရ ယက်ပါတော့သည်။ ယက်နေရငး လက်ခလယ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲထိုးမွေကာ စောက်ရေများယူလိုက်ပီး ဆုမြတ် စအိုထဲသို့ ထိုးထဲ့လိုက်လေသည်။ လက်နှစ်ဆစ်ခန့်ဝင်သွားတော့မှ စောက်စိကိုစုတ်ကာ စအိုထဲက လက်ခလယ်ကိုလည်း သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် ခပ်သွက်သွက်လေးလုပ်ပေးလေသည်။ အခန်းထဲတွင်ဆုမြတ်၏ ညီးညူ သံလေးများညံနေလေသည်။

"အ အ အ ဟင်းး ဟင်းး အင်းး ဟင်းးး"

ဆုမြတ်အဖို့ ဒီနေ့ဒီအချိန်သည် သူ့ဘဝတွင် ကဏ္ဍသစ်တခုဖွင့်လှစ်သည့် အချိန်ဖြစ်သွားလေသည်။ သူ့ဘဝတလျှောက်လုံး ဦးလင်းသူနှင့် မင်္ဂလာဦးညအပါအဝင် ကာမဆက်ဆံရာ၌ ဒီနေ့လိုမျိုး သွေးသားရမ္မက် ထကြွသောင်းကျန်းမှုမျိုး ကြုံတွေ့ခံစားခဲ့ဖူးခြင်းမရှိပါ။ထကြွသောင်းကျန်းအောင် ဆွပေးနေသော ဗညားသည် ဆွပေးသလောက် ထကြွလာသော ရမ္မက်မီးကို ပြေငြိမ်းအောင်လည်း လုပ်ပေးတတ်လေသည်။

 ဗညား၏ စအိုကို လက်ဖြင့်လိုးကာ စောက်စိစုပ်ပေးနေသော အရသာမှာ သူ့အဖို့ လောကကြီး မေ့လောက်ပါပေသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ကျင်ခနဲ့ ကျင်ခနဲ့ဖြစ်လာပြီး ပြီးခါနီးအချိန်ဝယ် သကောင့်သားက ဖင်ထဲကလက်ညိုးရော စောက်စိစုတ်နေတာပါ ရပ်လိုက်လေသည်။ 

ဆုမြတ်မှာ ပြီးခါနီးအချိန်တွင် အလိုမပြည့်ပဲ ဆတ်တငံငံဖြစ်သွားလေသည်။ ပထမအကြိမ်တုန်းကလည်း မပြီးရ အခုလဲမပြီးရ ဆိုတော့ ဆုမြတ်တယောက် အသိစိတ်ပျောက်ကာ ကာမလမ်းဆုံးရောက်ရှိရေးသာ သိလေတော့သည်။ ထိုအချိန်ဝယ် ဗညား၏ လက်ဝါးရိုက်ချက်များက ပေါင်ပေါ်ကျလာလေသည်။

ထူးဆန်းစွာပင် ဗညားရိုက်လေတိုင်း နာကျင်မှုမရှိပဲ ရမ္မက်စိတ်သာတိုးလာလေသည်။ဗညားက သူအပေါ်မှတက်ဖိလိုက်လေသည်။ ဗညားလီးကလည်း သူ့စောက်ပတ်ပေါ် အပြားလိုက်ကပ်နေလေသည်။စောက်ပတ်ထဲမှ ဆစ်ခနဲ့ဖြစ်ကာ တစုံတခုကို တောင့်တလာလေသည်။ ဗညားက နားနားကပ်ကာ

"တီလေး သားတို့ လိုးရအောင်နော် လူမသိ သူမသိ တိတ်တိတ်လေး အဒေါ်ရင်းနဲ့ တူရင်း လိုးရအောင်နော် တီလေး ခံချင်နေပီမလား"

ဟု လေသံလေးဖြင့် ပြောလိုက်လေသည်။ ဆုမြတ်မှာ ကာမအရသာခံစားဖို့ကလွဲ၍ ခေါင်းထဲ ဘာမှမရှိလေရာ ချက်ချင်းပင် ခေါင်းညိမ့် သဘောတူလေသည်။ 

"ဒါဆို တီလေးက သားလီးကိုင်ပီး တီလေး စောက်ပတ်ထဲထဲ့ပေးနော်"

ဗညားက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ဆုမြတ်လက်ကိုယူကာ သူ့လီးပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်လေသည်။ ဆုမြတ်က ချက်ချင်းပင် ဗညားလီးကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ပတ်ထဲသို့ တေ့ကာ ထဲ့ပေးလေသည်။ ဗညားက ခါးအားသုံး၍ ဖိလိုက်ရာ လီးတဝက်ခန့် လျှောခနဲ့ ဝင်သွားလေသည်။ ဗညားက ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ဆောင့်ခါ ဆောင့်ခါ လိုးပါတော့သည်။ 

ဗညားက ခါးအားကိုကောင်းကောင်းအသုံးချကာ အချက်ရေမှတ်၍ လိုးပေးနေလေသည်။ အချက်ရေ ၅၀ ကျော်လာသောအခါ ဆုမြတ်တယောက် အရေတောက်တောက်ကျကာ အကောင်းကြီးကောင်းနေပြီဖြစ်လေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဗညားက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။

"ဟင့် ဟင့် သား ဘာလို့…"

"တီလေးသားကို လေးဘက်ကုန်းပေးပါ့လားဟင်"

ဆုမြတ်တယောက် လျှင်မြန်စွာထကာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်လေသည်။ လင်းသူရှိတုန်းက လင်းသူက လေးဖက်ထောက်၍ နောက်ကနေ လိုးရတာကို ကြိုက်သလို သူကလည်း အလိုးခံနေရင်း စောက်စိကို လွတ်လပ်စွာပွတ်ရတာကို နှစ်သက်လေသည်။ယခု ဗညားက လေးဖက်ကုန်းခိုင်းသောအခါ ပျော်ပျော်ကြီး ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။ ဗညားက နောက်ကနေသူ့လီးတဆုံးထဲ့ကာ ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ ဆုမြတ်မှာ အရသာတွေ့ပြီးရင်းတွေ့နေလေသည်။ 

ဗညားက နောက်ကနေ ဖင်ကိုင်ကာ လိုးနေရင်း စူထွက်နေသော ဆုမြတ်ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လက်မလေးထဲ့ကာ လှည့်ပေးလေသည်။ ဗညားလှည့်ပေးပုံမှာ ဝက်အူရစ်လှည့်သလို ဘယ်ညာလှည့်ပေးနေခြင်းဖြစ်ရာ ဆုမြတ်မှာ အချိုပေါ် သကာလောင်းသလို အရသာပေါ်အရသာဆင့်ကာ ကာမအရသာထူးထူးဆန်းဆန်းကို ခံစားရလေတော့သည်။ 

ဆုမြတ်မှာ လက်တဖက်က မွေ့ယာကိုထောက်ထားကာ လက်တဖက်က စောက်စိကိုပွတ်နေရင်း အသံထွက်ကာ ညီးညူ မိလေတော့သည်။

"အ…အ…အား…အ ဟင်း ဟင်း ကောင်း ကောင်း"

ဗညားမှာ ပြီးမသွားရလေအောင် အချက်ရေမှတ်ကာ လိုးနေလေသည်။ တီလေးက စောက်ရေရွှမ်းသလို စောက်ပတ်ကလည်း စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလေသည်။ မကြာမှီ အချက်ရေ ၅၀ ကျော်လာသောအခါ တီလေးစောက်ပတ်မှာ သူ့လီးကို ညစ်ဆွဲလာလေသည်။တီလေးပြီးတော့မှာကို သဘောပေါက်မိသောကြောင့် လီးကို ဒစ်ထိဆွဲထုတ်ကာ အားရပါးရအားကုန်သုံးကာ ဆောင့်ပေးလေတော့သည်။

"အ…အ…သား… တီ…လေး…အား…အ ဟင်း…ပြီး…ဟင်း…ပြီး…ကောင်း…ကောင်း"

ဆုမြတ်မှာ မပီမသရေရွတ်ရင်း ပြီးသွားကာ လေးဖက်ထောက်နေရာမှ မွေ့ယာပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားလေသည်။ ဗညားက အလိုက်သင့်ပင် သူ့လီး ဆုမြတ်စောက်ပတ်မှ ကျွတ်ထွက်သွားသော်လည်း ဆုမြတ်ဖင်ထဲမှ လက်မကို အကျွတ်မခံပဲ လှည့်ပေးမြဲလှည့်ပေးနေလေသည်။ 

"တီလေး တီလေးက ပြီးသွားပေမယ့် သားက မပြီးသေးဘူးလေ"

"သားပြန်လိုးလေ"

"ဟင့်အင်း တီလေးဖင်ကို လိုးချင်တယ်"

ဗညားက "တီလေးဖင်ကို လိုးချင်တယ်" ဟူသော စကားသံအဆုံးမှာ ဖင်ထဲမှ လက်မကိုဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။ ဆုမြတ်မှာ ရုတ်တရက် ဖင်ကလိပေးနေသော လက်မ ဆွဲနှုတ်သွားသဖြင့် အလိုမကျမှုတခုဖြစ်ပေါ်လာကာ ဖင်ထဲမှာလဲ ဟာသွားလေသည်။ ဖင်ခံကြည့်ချင်စိတ်များပေါ်လာသလို ကာမသွေးသားများသောင်းကျန်းကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခံစားလိုသော စိတ်များလည်းပေါ်ပေါက်လာလေသည်။ ထို့ကြောင့် အလွယ်တကူပင်

"လိုးလေ သားရဲ့"

"တီလေး လေးဖက်ပြန်ကုန်းပေးပါဦးနော်"

ဆုမြတ်က လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်းဘူးတောင်းထောင်ပေးလေသည်။ ဗညား အလွန်ကျေနပ်နေလေသည်။ ဖင်လိုးရာတွင်ချောဆီအဖြစ် သုံးရန် ဆုမြတ်၏ ခေါင်းလိမ်းဆီဗူးကို ဆင်းယူလိုက်လေသည်။ အလွန်လိုးချင်နေသော တီလေးကို ဖင်ပါလိုးရတော့မည်ဖြစ်လေသည်။ 

ခေါင်လိမ်းဆီဗူးကို ဖွင့်ကာ လက်ညိုးဖြင့် အနည်းငယ်ကော်ယူ၍ ဆုမြတ်ဖင်ထဲသို့ သုတ်လိမ်းပေးလေသည်။  သူ့လီးကြီးကိုလည်း သုတ်လိမ်းပြီး ဖင်ဝမှာ တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလေသည်။ လီးကား ဖင်ထဲသို့ တအိအိနဲ့ ဝင်နေလေသည်။ အောက်က ဆုမြတ်မှာလည်း အံကြိတ်ကာ တင်းခံနေလေသည်။

"တီလေး စိတ်ကိုလျော့ထား ပါးစပ်ဟ အသက်ရူ ပီးတော့စောက်စိကိုကလိပေး"

ဗညားက ဆုမြတ်ဖင်ကို လက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ကာ ဖင်ထဲ လီးထဲ့နေရာမှ ပြောလိုက်လေသည်။ ဆုမြတ်မှာ ဗညားပြောသည့်အတိုင်း လုပ်လေရာ အတော်ကို သက်တောင့်သက်သာဖြစ်ကာ ဖင်ထဲသို့ လီးဝင်လည်းချောလေသည်။ လီးတဆုံးဝင်သောအခါ ဗညားက အသာချော့ကာ နဲ့လိုးလေသည်။ 

ဆုမြတ်မှာ ကာမအရသာ အသစ်အဆန်းကိုခံစားရလေသည်။ လီးစသွင်းချိန်တွင် ခေါင်းလိမ်းဆီနှင့် ဗညားလက်ဖြင့် ချဲ့ပေးထားမှုကြောင့် သိပ်မနာပဲ အနည်းငယ်နာကျင်မှုရှိလေသည်။  လီးတခုလုံးဖင်ထဲဝင်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း စလိုးတော့ နာလဲနာ ကောင်းလဲကောင်းသော နာကောင်းဝေဒနာကိုခံစားရလေသည်။ 

အခုတော့ဖြင့် ရှိန်းခနဲ့ ဖိန်းခနဲ့ ဖြစ်ကာ ဖင်ဝမှစလာသော အရသာက လူတကိုယ်လုံး လေထဲမြောက်နေသလိုလိုပင်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း အရေများတောက်တောက်ကျကာ အိပ်ယာခင်းကိုရွှဲရွှဲစိုနေလေသည်။စောက်စိကို ကလိရုံဖြင့်အားမရတော့ပဲ စောက်ပတ်ထဲ လက်ထဲ့ကာမွေရင်း ဖင်ဇိမ်တွေ့နေလေတော့သည်။ ဗညားကိုလည်း အစွဲကြီးစွဲကာ အပိုင်ယူ လင်တော်ချင်စိတ်ပါပေါက်လာလေတော့သည်။ 

ခနအကြာတွင် ဆုမြတ်မှာ စောက်ခေါင်းထဲမှရွစိရွစိဖြစ်ကာ အရေတတောက်တောက်ကျရင်း ပြီးသွားချိန်ဝယ် ဗညားမှာလည်း စောက်ပတ်ထက်ကောင်းသည့် ဖင်လိုးနေရခြင်းကြောင့်၎င်း စိတ်ကိုလဲလွတ်ထားသောကြောင့်၎င်း တချိန်ထဲလိုလိုပြီးကာ တီလေးဖင်ထဲသို့ လရေများပန်းထဲ့လိုက်ပါတော့လေသည်။ဆုမြတ်မှာ မွေယာပေါ်သို့ မှောက်လျက် ကျသွားလေသည်။ ဘေးမှာလှဲ လာသော ဗညားကို လှမ်းဖက်လိုက်ကာ

"သားတီလေးကိုပစ်မသွားရဘူးနော် တီလေးကို အမြဲလိုးပေးရမယ်နော် တီလေးဟာနေခဲ့သမျှ ကွက်လပ်တွေကို သားကဖြည့်ပေးလိုက်တာလေ တီလေးလေ ဖြစ်နိုင်ရင် သားနဲ့ လက်ထပ်ချင်တယ်"

ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ ဗညားမှာ

"တီလေးကိုလိုးရင် တူအရင်းအနေနဲ့လိုးရမှာလား ယောက်ျားအနေနဲ့လိုးရမှာလား"

လို့ပြန်မေးရဦးမည် ဟုစဉ်းစားရင်းပြုံးလိုက်မိလေတော့သည်။            ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။