Monday, January 29, 2024

ကလေးအဖေ ကိုလူပျို (စ/ဆုံး)

ကလေးအဖေ ကိုလူပျို (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - တောကျီးကန်း (M.B.A)

အင်းစက် ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

တိုက်ဆိုင်မှုရှိက ခွင့်လွှတ်စေချင်သည်။

ကျွန်တော်တို့ ယောင်္ကျားလေးတွေရဲ့ ဘဝမှာ တချိန်ချိန် ဖခင်စိတ်လေး ပေါ်တက်တယ်။ အဲဒီအချိန်က ဆယ်ကျော်သက်အချိန်မှာ၊ ဒါမှမဟုတ် လူလတ်ပိုင်း အချိန်မှာ ဘဝရဲ့ တချိန်ချိန်မှာပေါ့။ အဲဒီဖခင်စိတ်လေး ပေါ်လာရင် ကလေးလေးတွေ မြင်ရင် ချစ်စရာကောင်းကောင်း မကောင်းကောင်း ကလေးမြင်ရင် ချီချင်တဲ့ စိတ်က ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်တော့တာ။ 

ကလေးချီလာတဲ့ ကလေးအမေ တွေ့ရင် ကပြာကယာ အနားရောက်သွားပြီး ကလေးကိုတောင်းချီတော့တာပဲ။ လက်ထဲရောက်တာနဲ့ ကလေးကို ပွေ့ယူ ၊ ချီမြှောက်၊ ကလူလိုက် ၊ မြှူလိုက် လုပ်တော့တာပဲ။ အဲဒါက သဘာဝက ဖန်တီးပေးထားတဲ့ ဖခင်စိတ်လေ ။ ယောင်္ကျားလေးတိုင်း ကြုံဖူးကြမှာပါ။ အဲဒီအချိန်မှာ အိမ်ထောင်မရှိသေးရင် အိမ်ထောင်ကျတက်တာပဲ။ အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးမရသေးရင်လဲ ကလေးယူကြဖို့ အသားကုန် ကြိုးစားတော့တာပါပဲ။

မိဘတွေနဲ့ ကလေးမိဘတွေကရော ကလေးအမေတွေကရော ကျော်ကြီးကို

" ဒီကောင် ကလေးအတော်ချစ်တက်တာပဲ "

လို့ ကလေးချီပြီး မြှောက်ကာမြှောက်ကာကလူနေတဲ့ ကျော်ကြီးကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေတက်တယ်။ ကျော်ကြီးက ကလေးပါးနှစ်ဖက်ကို ရှလူးကနဲ့ ရွှက် ကနဲနေအောင် မွှေးပြစ်လိုက်သေးတာ။ ကလေးချစ်တက်တော့ ကလေးအမေ ရှိတဲ့ အိမ်တွေဆို ကျော်ကြီး မကြာမကြာရောက်လေ့ရှိတယ်။ တချို့က ကလေးချစ်တက်ပေမယ့် ကလေး ဝေယျာဝစ္စ ၊ ကလေး အနွံတာ ကိုကျ မခံချင်ကြပြန်ဘူး။ ချစ်ပဲ ချစ်တက်တာ၊ ကလေးမှာ ပေရေနေရင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးတာတို့ ဘာတို့ မလုပ်ပေးချင်ကြဘူး။ ချစ်စရာလေးမို့ ကောက်ချီလိုက်တာ၊ ယူချီလိုက်တာပဲ၊ ကလေးချီထားရင်း ကလေးက ရှုူးလဲပေါက်ချရော

" ဟဲ .. ပလုတ်တုတ် နင့်သားက ငါ့အပေါ် ရှုးပေါက်ချတယ်တော့ ပြန်ယူ..ရော့နင့်ကလေး၊ တော်ကြာ ငါ့ကို အပျိုကြီးဆီက သေးစော်နံတယ် ပြောနေမယ် ...."

" ဟား ဟား ဟား ဟား"

ကလေးအမေရော ၊ ကလေးချီဖို့ စောင့်နေတဲ့ ကျော်ကြီးရော ကလေးရှုးပေါက်ချလို့ ညံညံစီဖြစ်သွားတဲ့ ရွာလယ်က အပျိုကြီး တင်တင်စိန် ကိုရော အားလုံးက ဝိုင်းရယ်ကြပါရော။ ကလေးလဲ ရယ်သံတွေကြောင့် လန့်ပြီး ဗြဲ ကနဲ့ ထငိုပါရော။

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးက ကလေးကို လှမ်းယူရင်း ....

" လာလာ ပူတူးတူးလေး "

ဆိုပြီး လှမ်းယူရင်းလေထဲ မွှေ့ရင်း 

" ကဲ အနှီးတထည်ပေးပါဦး ကလေးအမေ ၊ကျွန်တော် လဲပေးမယ်"

ဒါနဲ့ ကလေးအမေလဲ အိတ်ထဲထည်လာတဲ့ အနှီးတထည်ထုတ်ပေးလိုက်တော့ ကျော်ကြီးက ကျွမ်းကျင်စွာနဲ့ပဲ လဲပေးလိုက်တော့တာ။ ကလေးက သဘောတွေကျပြီး တခစ်ခစ် ထရီတော့တာပဲ။ ဒီတော့ ကလေးမိဘတွေက 

" ကျွမ်းလှချည်လား ကျော်ကြီးရ နင်က လူပျိုသာဆိုတာ ၊ ခလေး အနှီးလှယ်ပေးတာများ ကလေးအဖေရင်းထက်တောင် သာသေး၊ သပ်ရပ်လို့၊ ငါ့လင့်တောင် ခုထိ မလုပ်တက်သေးဘူး ...."

" သူလုပ်တက်တာတော့ ရှိမှာပေါ့ အမရဲ့"

" အေး သူလုပ်တက်တာ ကလေးဖြစ်အောင် ဟဲ့ "

ဆိုပြီး ကလေးအမေက သူ့အဖေဘက် မျက်စောင်းလှမ်းထိုးလိုက်တော့တယ်။ အဲလို ကျော်ကြီးတို့က ကလေး ဝေယျာဝစ္စလည်း ကျွမ်းကျင်တယ်။ တခါတလေ ကလေးချစ်တက်မှန်း သိတော့ ရွာထိပ်က ကလေးများတဲ့ ဒေါ်ဖဲ ဆို

" ဟဲ့ ကျော်ကြီး ငါ ရွာလည်ပိုင်း ကိစ္စရှိလို ငါ့ကလေး ခဏကြည့်ထားပေးစမ်းပါဟာ"

ဆိုပြီး ကလေးအသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတွေပါတဲ့ ဆွဲခြင်းတလုံးနဲ့ ထားခဲ့ပြီး ပျောက်သွားတာတနေကုန်ပဲ။ ကျော်ကြီးလဲ ကလေးကို သူ့အချိန်နဲ့သူ ထိန်းထားပေးတာ အိမ်က အဖေနဲ့အမေက အိမ်အလုပ်တွေ မကူလုပ်ပေးတော့ ပူညံပူညံ။ တခါတလေ ပေးစားတာတောင် ခံရသေးတာ နင့်မယား ကလေးမိုလို့လားတဲ့။

.................................................................

အဲလို ကလေးချစ်တက်တဲ့ စိတ်ကြောင့် ပဲ ကျော်ကြီးတစ်ယောက် ကလေးအဖေ ကိုလူပျို တိတ်တိတ်ပုန်း ဖြစ်ရတော့တာပါပဲ။ အဲဒီတုန်းက ကျော်ကြီးအသက်က (၁၆) လောက်။ ကလေးချစ်တက်တဲ့ လူဆိုတော့ ကလေးအမေတွေနဲ့ တရုန်းရုန်း နေကြတာပေါ့။ 

သိပ်မကြာပါဘူး ။ ကျော်ကြီး အမ လင်နောက်လိုက်ပြေးပါရော။ ထုံးစံအတိုင်း ကျော်ကြီးတို့ ဒေသခံ လှေသမားနဲ့ပဲပေါ့။ တိုက်နယ် ဖြစ်နေတဲ့ ရွာကြီးဆိုတော့ မြို့မကျ၊ တောမကျ အရပ်ပေါ့။ အဓိက အလုပ်က ပင်လယ်ထွက် ငါးဖမ်း၊ ရေထွက်ပစ္စည်း တွေ ထုတ်လုပ်ပြီး အသက်မွေးကြတာပါပဲ။

ဖြစ်ချင်တော့  အမ လင်နောက်လိုက်သွားတာကို အဖေက သဘောမတူဘူးလေ။ အကြောင်းပြတာကတော့ သူ့သမီးက ငယ်သေးလိုတဲ့။ ဟုတ်မပေါ့ အမ အသက်က အဲဒီတုန်းက (၁၇) (၁၈) လောက်ပဲရှိဦးမယ်။ ငယ်တော့ မငယ်တော့ပါဘူး။ အဖေက သားမက်ကို သဘောမကျတာကလည်း နဲနဲသောက်တက် စားတက်တဲ့ သားမက်နဲ့ အဖေက အရင်က တဝိုင်းထဲထိုင်သောက်ပြီး တရုံထဲ အောကား (အပြာကား) ကြည့်ဖူးခဲ့ကြကတော့ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင် ( ကျားကျားချင်း ခြေမြင်) တဲ့သူ အချင်းချင်းတွေ မဟုတ်လား။ 

ယောက်ဖက အမထက်တော့ အသက်ကြီးတယ်၊ နဲနဲလဲ လိုင်းစုံတယ်။ လှေသမားလောကသားပဲ၊ အသောက်အစား ရှိမှပေါ့၊ တခါတလေ လနဲ့ချီကြာ ပင်လယ်ထွက် ၊ ကမ်းကပ်တော့လဲ ဖာလေး ဘာလေးလဲ ချချင်ချမှာပေါ့။ ဒါကလဲ မဆန်းပါဘူး။ 

အမေကတော့ 

" ကိုဘမောင် ရယ် ၊ သီးချိန်တန်သီး ပွင့်ချိန်တန် ပွင့်တာပဲတော် ၊ လင်ယူ၊သားမွေးတာ ဆန်းသလားတော်"

ဆိုပြီး လာပြန်အပ်တာကို လက်ခံတယ်၊ နှစ်ဖက်မိဘတွေက အကျဉ်းရုန်းမင်္ဂလာဆောင်ပေးလိုက်ကြတယ်။ အဲဒီနောက် ယောက်ဖ မိဘခြံဝန်းထဲ မှာ အိမ်ငယ်ငယ်လေး ဆောက်ပြီးခွဲနေကြတော့တယ်။ ရွာအစွန်တော့ နဲနဲကျတယ်ပေါ့။ ယောက်ဖအမေ အိမ်နဲ့ နီးတယ်ဆိုရင်တောင် နယ်ဓလေ့အတိုင်း  ခြံကျယ်ဝိုင်းတွေဆိုတော့ နဲနဲတော့ လှမ်းတယ်။ 

ထုံးစံအတိုင်း မကြာပါဘူး ။ အမလည်း ဗိုက်ကြီး၊ ကလေးမွေးတာပဲ ။ ယောက်ဖ ကိုအောင်ကြီးလဲ ငါးဖမ်း လှေပြန်လိုက်ပေါ့။ အမ ကလေးမွေးပြီးတဲ့ အချိန်ထိ ကျော်ကြီးက ရွာမှာ သိပ်မရှိဘူး။ ရွာနဲ့ အနီးဆုံး မြို့ကြီးမှာ ရောက်နေတာ။ ဦးလေးတော်သူရဲ့  တွင်ခုံမှာ ပညာသင်၊ ဝိုင်းလုပ် ဝိုင်းစားပညာသင် ဘဝနဲ့ပေါ့။ ကျော်ကြီးက (၉)တန်းထိတော့ ကျောင်းနေဖူးတယ်။ ဒီတော့ ရွာအလုပ် ငါးဖမ်း၊ပိုက်ချလဲ မလုပ်ချင်တော့ မြို့နဲ့ သွားသွားပြန်ပြန် ဝေလေလေပါ့။ ဒီတော့ လဲ ဦးလေးမှာ ဦးလေးသားတွေနဲ့အတူ မြို့စရိုတ်ဆန်ဆန် ကာလသားပေါက်စတို့ တက်အပ်တဲ့ စော်ငန်း၊ မှန်းထု၊ အပြာကား ကြည့်တာတွေ တက်နေပြီ။ ဖာတော့ မချဘူးသေးဘူး။ အဲဒီခေတ်က ခုခေတ်လို ဖုန်းနဲ့ အိပ်ယာထဲ ပက်လက်လှန် အပြာကားကြည့်လို့ မရသေးဘူး။

အမ ကလေးမွေးပြီး တနှစ်ကျော်လောက်ရှိတော့ ရွာအလည်ပြန်လာချိန် အမေက အဲဒီညနေမှာပဲ

" ဟဲ့ ကျော်ကြီး နင်ပြန်လာတာနဲ့ အတော်ပဲ ၊ ဒီညကစပြီး နင့်အမနဲ့ အဖော်သွားအိပ်ပေး၊ နင့်ယောက်ဖက လှေထွက်နေတာ၊ နင့်အမက ကလေးတဖက်နဲ့၊ သူ့အိမ်ကလဲ ရွာစွန်ကျတာဆိုတော့ ညရေးညတာ အဖော်ရအောင် ကြားလား"

ဟိုက် သွားပြီ။ ရွာရောက်ခိုက် ဘော်ဒါဟောင်းတွေနဲ့ လည်ပတ်မလားမှတ်တယ်။ တခါတလေ ရွာပြန်လာရင် လူပျိုပေါက် ထုံးစံ အဖေနဲ့ အမေ ညဉ့်နက်ထလိုးကြတာ ထချောင်းကြည့်ရမလား မှတ်တယ်။ အမေက အဲဒီအချိန် အသက်က (၄၀) အရွယ်ကောင်း၊ ပိန်ပိန်ပါးပါး ၊ အဖေက (၄၅) အရမ်မြင့်မြင့် နဲ့ အလုပ်ကြမ်းသမားဆိုတော့ ကိုယ်ခန္ဓာ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်သန်တုန်း မြန်တုန်း အရွယ်ဆိုတော့ တပါတ် (၂) ကြိမ်လောက်တော့ လိုးကြသေးတာပဲ။ အဲ တခါတလေ မနက်လင်းစွဲလေးပါ ထဆွဲတက်သေးတာ။ အပြာကားတွေရဲ့ ကောင်းမှုကြောင့် ရွာထဲက လင်မယားတွေ ထဲ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းတွေလည်း ကြားရတက်တယ်။ အထူးသဖြင့် မိန်းမချင်း နေ့လည်ဘက်အားရင် သန်းရှာ၊ အတင်းတုတ်ကြတဲ့အချိန် ပြောထားတဲ့ ခြင်ထောင်စကားတွေက ရန်လဲ ဖြစ်ကြရောတစ်တစ်ခွခွ ပေါ်ကုန်ပါလေရော။

ဟိုတခေါက်  ရွာရောက်တုန်အချိန်း ခြေရင်း နှစ်အိမ်ကျော်က မိကရင်မ နဲ့ သူ့အိမ်မျက်စောင်းထိုးက ဒေါ်လေးတင်စိန် ဆဲကြဆိုကြတာ (ကျော်ကြီးတို့ အရပ်အခေါ် အန္တရာယ်ကင်း ရွတ်တာတဲ့) 

မိကရင်မက ဒေါ်လေးတင်စိန်ကို

" ဖေလိုးမ ဖင်ခံ၊လီးစုတ်မ မသာမ၊ မောင်တစ်ရာ မောင်လိုးမ......ဖေလိုးမ ... လိုးမ "

ဒေါ်တင်စိန်ကလဲ မိကရင်မကို ပြန်ဆဲတာက 

" မသာမ၊ ငါက ငါလင်ငါခံတာ ဘယ်အပေါက်နဲ့ခံခံ နင့်စောက်ပူပါလားဟဲ့၊ စောက်ကောင်မ ကောင်မ နင်သာ ဖေလိုးမ အစစ်၊ လင်တရာလိုးမရဲ့ မသာမ "

ကြားရတာတွေက ဟုတ်၊မဟုတ်တော့မသိဘူး၊ တယောက်နဲ့တယောက် အနိုင်ရအောင် အပြိုင်ကြဲကြတာ၊ ဆဲကြတာလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့။ အဲ ကျော်ကြီး အဖေနဲ့ အမေကတော့ ခေတ်မီကုန်ပြီ။ ဒီတော့လဲ အရင်က အမေ ရေချိုးတဲ့ အခါ ဆပ်ပြာတိုက်ရင် ဟိုပွတ်၊ဒီပွတ်လောက်ပဲ၊ ခုဆို အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး ။ ဆပ်ပြာတွေ အမြှုပ်ထအောင် လုပ်၊ မက်တပ်ရပ်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်ပြီး သေသေချာချာ ပွတ်တိုက်တာ၊ ဒါတင်မကဘူး တင်ပါးကြားထဲလဲ ဆပ်ပြာနဲ့ သေသေချာချာ နှိုက်ဆေးကြော ချိုးတော့တာ။ ရင်လျားထမိန်ကြီးကို ပါးစပ်ကကိုက် ၊ ရေဖလားကြီးနဲ့ အတွင်းဖက်ထိ လောင်းချ ချိုးတာ။ ညနေဆည်းဆာချိန် ရေစိုထမိန်နဲ့ ဝင်းဝါနေတဲ့ အသားအရည်နဲ့ ရေချိုးနေတဲ့ အမေ့အလှကို ကြည့်ရင် ကျော်ကြီးတောင် စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာမိတယ်။ 

အဖေလဲ ဘာထူးလဲ ။ လက်ထဲ ဆပ်ပြာအမြုပ်ထအောင်လုပ် ပုဆိုးခါးကြားထဲထည့် လီးကို သေချာ ဂွင်းတိုက်သလို ဆေးကြော ပွတ်တိုက် ရေချိုးတာပဲ။ သေချာတာက အဲဒီညဆို အဖေနဲ့ အမေ ဖောင်းဒိုင်းကြတာပဲ။ အတူအိပ် ကလေးငယ်တွေ မရှိကြကြတော့ အိပ်ခန်းထဲလည်း မအိပ်ကြတော့ဘူး။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲ အိပ်ကြတာ။ ကျော်ကြီးကလဲ ရွာပြန်ရောက်ရင် လူပျိုပေါက် ထုံးစံ လည်ပတ်နေတော့ ညဉ့်နက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်တယ်၊ အိပ်တာကလည်း အိမ်အောက်ထပ်က ကွပ်ပြစ်လေးမှာပဲ အိပ်တာ။ အဖေနဲ့ အမေ အလုပ်ဖြစ်ချိန်လောက်မှ နောက်ဖေး မီးဖိုက အိမ်ပေါ် ခြေဖြတက်၊ အရင် အမအိပ်ခဲ့တဲ့ အိပ်ခန်းထဲ အသာဝင်၊ အဝတ်နဲ့ ကာထားတဲ့ ခန်းစီးလေးကြားက အပီချောင်းတော့တာပဲ။ အပြာကားကြည့်ရတာထက် သာတယ်။ ခုဟာက Live Show လေ။ 

လရောင်ဖြာနေတဲ့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အဖေနဲ့ အမေက အစုတ်၊ အမှုတ် တွေရော၊ ဒေါ့ကီတွေရော တပေါင်ကျော်တွေရော နည်းပေါင်းစုံနဲ့ သိမ့်သိမ့်တုန် လိုးကြ ဆော်ကြတာပဲ။ ကျော်ကြီးလဲ ချောင်းရင်း စိတ်ထဲ အဖေ့နေရာကေန ဝင်ခံစားပြီး  ဂွင်းထုပြစ်တာပဲ။ ကောင်းလိုက်တာ လရည်တွေဆို ဖျောကနဲ ဖျောကနဲ့ ပန်းပစ်တာ ပုဆိုးတထည် အမြဲ အပိုယူထားရတယ်။ သြော် ဒါကြောင့်လဲ လင်မယားတွေ ကာမဂုဏ် အရသာကို စွဲလန်း ခံစားကြတာကိုး။ မနက်လင်းတော့လဲ အဖေနဲ့ အမေက ရုပ်တည်ကြီးတွေနဲ့ပါပဲ။ ကျော်ကြီးကတော့ အမေ့မျက်ဝန်းလေး ညိုနေတာကို ကြည့်ပြီး ရင်ထဲ နွေးထွေးတဲ့ ခံစားမှုလေး ဖြတ်သန်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

............................................................................................

ဒီလိုနဲ့ ညနေစောင်းတော့ လွယ်အိတ်လေး လွယ်ပြီး အမအိမ်ဖက်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ လွယ်အိတ်ထဲ အပြာစာအုပ်လေးနဲ့ လိုးနည်း ၊ လိုးကွက်တွေကို ကွက်ကွင်းကွင်းကွင်း ဖင်ခံ၊ လီးစုတ် ပုံတွေပါတဲ့ အနောက်တိုင်း သူတွေရဲ့ လုံးတီးပုံတွေပါတဲ့ မဂ္ဂဇင်း ဆိုဒ် စာအုပ်လဲပါတယ်။

အိမ်ရောက်တော့ ကြည့်လိုက်တာ အမအိမ်က သစ်ပေါဝါးပေါ အရပ်ဆိုတော့ ခြံဝန်းထဲ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ထရံကာ၊ ပျဉ်ခင်း အိမ်လေးပါပဲ။ အိပ်ခန်းကိုထားပေမယ့် အဝတ်ခန်းစီးလေးပဲ ကာထားတယ်။ အိမ်ခြေရင်းဖက်တော့ သစ်ခွဲသားတွေ စုပုံထားတယ်။ နောက်နှစ်လောက်မှာ အိမ်ဆောင်မယ် ထင်ပါတယ်။

အမက သနပ်ခါးအဖွေးသားသားနဲ့ တင်ပလင်ခွေထိုင်ကာ တီရှပ်ပွပွကို လှန်ကာ သူ့သားကို နို့တိုက်နေတယ်။ အမက သာမန်ရုပ်ရည်ပါပဲ။ ငယ်ရွယ်တဲ့ဂုဏ်လေးပဲ ရှိတာပါ။ အပျိုဘဝတုန်းက နို့တွေသိပ်မထွားပေမယ့် အခု ကလေးနို့တိုက်နေတဲ့ အချိန်ဆိုတော့ အမနို့လုံးကြီးတွေက ပြည့်ဝန်းတင်းကားပြီး အယ်ထြက်နေတာပဲ ။ ဥရောပ ပျိုဖြူ တွေရဲ့ ရင်သားတွေလိုပဲ ။ သူ့သားကလဲ နို့စို့နေလိုက်တာ  တပြွတ်ပြွတ်နဲ့။ အမက

" ဟဲ့ကျော်ကြီး ထမင်းမစားရသေးရင် စားလေ"

" စားခဲ့ပြီးပြီ အမ "

" အော် အေး အေး ပြီးရော"

ကျော်ကြီလဲ ကလေး ချစ်တက်တော့ အမရင်ခွင်ထဲက ကလေးကို ချီမယ်လုပ်တော့ 

" ဟဲ့ ကျော်ကြီး နောက်နေ့မှ ချီချင်ချီ ၊ ခဏနေ နင့်တူ အိပ်တော့မှာ၊ မဟုတ်ရင် တော်ရုံ မအိပ်ဘူး ဟဲ့ နင့်တူက "

ကြည့်လိုက်တော့ ဒီကောင်က နို့စို့ရင်း မျက်လုံးစင်းနေပြီ။ယောက်ဖနဲ့ သိပ်မတူဘူး၊ မျက်နှာကျက ကျုပ်နဲ့ လိုလို၊ အမနဲ့လိုလို တူနေတယ်။ ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ ကလေး မချီတော့ပါဘူး။ အမနား တိုးကပ်ထိုင်ရင်း 

" အမက လင်ရမှ ပိုလှလာတယ်နော် "

ဆိုပြီး အမပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ့ မွှေးလိုက်တယ်။ အရင်ကထဲကလဲ အမနဲ့ ဒီလိုပဲလေ ကျော်ကြီးတို့ မောင်နှမက နေနေကြတာ၊ ရယ်စရာ မောစရာတွေ ပြောပြီး ထု၊ရိုက်၊ ဆွဲစိတ်နေကျလေ။ အမက အိမ်လည်တက်တဲ့ အလေ့အထလဲ မရှိဘူး၊ အောင်သွယ်ကောင်းလို့ လင်ရတာလား မသိ၊ နောက်မှ မေးရဦးမယ်။

" အံမာ မြှောက်နေပြန်ပြီ မောင်နှမချင်းကို"

" တကယ်ပြောတာဟ အမအပျိုတုန်းက ပိန်ကပ်ကပ်နဲ့ ကြည့်ရတာ အဆင်ကို မပြေဘူး၊ ခုမှ ဖင်တွေ၊ရင်တွေ တလုံးတခဲကြီးဖြစ်လာတာ ဟီးဟီ လင်နဲ့ တည့်တယ်ထင်တယ်"

" ဟဲ့ ကျော်ကြီးရယ် ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ လင်နဲ့ တည့်ရတယ်လို့၊ ငါ့လင်က ပင်လယ်ပဲ ခဏခဏထွက်နေရတာ တည့်ချိန်တောင် သိပ်မရှိဘူး"

" အဲ့ဒါကြောင့်နေမှာ အမရဲ့၊ လင်နဲ့ အနေများရင်လဲ ပိန်တယ်၊ တချို့ လင်ရပြီး ပိန်လိန်သွားတာပဲ"

" ဟုတ်လား ဘာဖြစ်လို့လဲ"

ကျော်ကြီးလဲ အမနားနား ကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုးလေသံနဲ့

" အဲဒါ လင်ပူ၊ လီးပူမိတာ အမရဲ့၊ လင်က မညှာမတာ ညတိုင်းလိုး၊ နေ့တိုင်းလိုးလို့ လီးပူမိတာ အမရဲ့၊ ငါတို့ ယောကျ်ားလေးတွေလဲ ဂွင်းထုတာ များရင် ပိန်တယ်လေ "

" အောင်မလေး ကျော်ကြီးရယ် ငါ့လင်က ခဏခဏ ပင်လယ်ထွက်၊ လှေပဲ လိုက်နေချိန္က များနေတာ နင်ပြောတဲ့ လင်ပူလဲ အမိမခံရပါဘူး"

" ဒါကြောင့် အမဖင်ကြီးတွေ အယ်နေတာ "

ဆိုပြီး အမဖင်သားတွေကို ဆုတ်နယ်ပေးလိုက်တယ် ။ အမ က

" ကျော်ကြီးနော် နင်ကလေး မဟုတ်တော့ဘူး ၊ ကိုယ့်အမ ဖင်ကို ဟွန်း "

ဆိုပြီး မျက်စောင်းထိုးလိုက်တယ်။

ညကျတော့ အမက ကလေးဘေးထား၊ ဇာခြင်ထောင်နဲ့ အိပ်တယ်။ကျော်ကြီးက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲ အိပ်တယ်။ ခြင်ထောင်လေးတောင် မချမိဘူး။ လသာရက်ဆိုတော့ အိမ်ထဲ လရောင်အလင်းကဖြာနေတာပဲ။  ညဉ့်နက်တော့ ကျော်ကြီး အပေါ့ထသွားတော့ အမအခန်းထဲ  လှမ်းကြည့်မိလိုက်တယ်။ အခန်းစီး အဝတ်လဲ မချထားတော့ မြင်ကွင်းကရှင်းနေတယ်။ ဘတ္ထရီသုံး အားသွင်းမီးလေးက ထွန်းထားတော့ မြင်ကွင်းက ပိုလို့ရှင်းနေတယ်။ ကလေးက ဘေးမှာ အိပ်လို့၊ အမက ကလေးဘက်တစောင်းလှည့်ပြီး ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတယ်။

ထမိန် အနွမ်းလေးက တင်ပါးအောက် ပေါင်လည်ထိ လျှောနေတော့ အမ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်း အိအိကြီးတွေက မျက်စိထဲ ဝင်းအိအယ်ထွက်နေတာပဲ။ အိပ်နေတာကလဲ တရှုးရှုးနဲ့ ။ ဟောက်သံတွေတောင်ထွက်လို့၊  ကျော်ကြီးလဲ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာပြီး အမအခန်းထဲဝင်ကာ ခြင်ထောင်လေး အသာလှန်ပြီး အမကျောနောက်ဘက် အသာကပ် လှဲလိုက်တယ်။ ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး အမတင်ပါး လေးကို ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး အကွဲကြောင်း တလျှောက် စမ်းကြည့်တော့ အဖုတ်မွှေးကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ ဖင်စအိုဝလေး ကို စမ်းမိတယ်။ ဘာအတွေအကြုံမှ မရှိသေးတဲ့ ကျော်ကြီး အဖုတ်နဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေရဲ့ အထိအတွေကြောင့် လီးက အစွမ်းကုန်တောင်လာတယ်။ 

ဒါနဲ့ အမ တင်ပါးကြားထဲ လီးကြီး အမြောှင်းလိုက်ကပ်ပြီး ညှပ်ထားလိုက်တယ်။ တင်ပါးအိအိကြီးကြား ညှပ်ထားရတာ ဂွင်းထုတာနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊ ကောင်းလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့။ ဒါတောင် လိုးရတာ မဟုတ်သေးဘူး၊ လီးဒစ်ကြီးထိပ်က အမအဖုတ်အမွှေးကြမ်းတွေနဲ့ ထိမိတော့ လီးထိပ်က စိုစိစိုစိ ဖြစ်လာတာသတိပြုမိလိုက်တယ်။ လီးတန်ကြီးက တင်ပါးအိအိကြားထဲ ညှပ်နေပြီး ဒစ်က အဖုတ်မွှေးကြား ထိနေတော့ ကျော်ကြီးမကြာပါဘူး။ သုတ်တွေ ထွက်ကုန်ရော။ အမ အဖုတ်နဲ့ တင်ပါးကြား ရွှဲအိုင်ကုန်တာပေါ့။ ကျော်ကြီးလဲ အိမ်ရှေ့အိပ်ယာထဲ ပြန်ထွက်လာပြီး ပြန်အိပ်လိုက်တော့တယ်။

.........................................................................

နောက်ရက်တွေကျ ကျော်ကြီးက ကလေးထိန်း၊ အမကလဲ ကလေးအနှီးတွေ လျှော်ဖွတ်၊ အိမ်နီးချင်းအိမ်တွေ လိုက်လည်ပေါ့။ အဝတ်တွေ အနှီးတွေ လျှော်ပြီး အဝတ်လှမ်းခါနီး ခါလိုက်လို့ လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း အမရဲ့ တင်သားကြီးတွေနဲ့ ရင်သားကော့ကော့ကြီးတွေကို မြင်ရတိုင်း ကျော်ကြီးရင်တွေက တဒိန်းဒိန်း။ လီးက မတရားတောင်နေတော့တာပဲ။ အဝတ်တန်းနဲ့ မမှီလို့ ခြေဖျားထောက်လိုက်တဲ့အချိန် အမတင်သားကော့ကော့ကြီးတွေက ကျော်ကြီးရင်ကို ဗလောင်ဆူသွားစေတယ်။ ဒီပုံဆို အမကို တချိန်ချိန်တဆုံးတစ လိုးမိတော့မှာပဲ။ အမကလဲ လင်ရပြီးကတည်းက ကလေးသာ ရရော အတူအိပ်ရတာက သိပ်မရှိဘူး။ ငတ်နေမှာ သေချာတယ်။

ညနေစောင်းတော့ အမနဲ့ အတူတူ ထမင်းစားပြီး ယောက်ဖအကြောင်း ရွာထဲက အပျိုတွေအကြောင်း  ပြောဖြစ်ကြတယ်။ စသလိုလိုနဲ့ 

" အမ နင်လဲ ခုချိန် ဆာနေမှာပေါ့"

" ဟာ ဘာဆာတာလဲ ၊ ခုနပဲ ထမင်းစားပြီးတာလေ"

" အမကလဲ လင်ယူပြီး နင့်လင်က ပင်လယ်ပဲ ခဏခဏ သွားနေရတာလေ၊ လင်နဲ့ အတူနေရတယ်ကို မရှိဘူး၊ အမေတို့ အဖေတို့ဆို အိုးမကွာ အိမ်မကွာ အလုပ်နဲ့၊ သာသာယာယာပဲ"

အမလဲ တွေဝေသွားပြီ

" ဟုတ်တယ်နော်...နင်ပြောလို့ ငါလဲပြောရဦးမယ်၊ ငါလဲ ဆာတာပေါဟ ငါလင်ရတာကိုက အမေနဲ့ အဖေကြောင့်ပဲလေ "

" ဘာမှ မဆိုင်ဘူး အမကလဲ၊ ကိုယ့်ဘာသာ နံ့လို့ဟုတ်ဖူးလား"

" မဆိုင်မလားလဲ ၊ ဆိုင်တာပေါ့၊ နင်က ညဘက်အိမ် သိပ်မကပ်တော့ ဘယ်သိပါ့မလဲ၊ အိမ်မှာပဲ ငါကနေရတာလေ၊ ညဘက်ဆို အဖေက အမေ့ကို ငါရှိတာတောင် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း မလုပ်ဘူး၊ အသံတွေဆို တဗွက်ဗွက်၊ ငါလဲ ချောင်းတာပဲ ဟီး..ဟီး"

ကျော်ကြီးလဲ နားအရသာ ခံချင်တာနဲ့ 

" ဟယ် အဲလိုတောင်လား အမကလဲ ၊ အဖေနဲ့အမေက အသက်ကြီးပြီလေ၊ဟုတ်ပါ့မလား"

" အံ့မယ်၊ ဒါမျိုးက ကြီးလေ ပိုထန်လေ၊ ပိုလုပ်ကြလေ ဟဲ့ "

" ငါ့ယောင်္ကျားနဲ့ အဖေက အရင်က အပြာကား (အောကား)ကို တရုံထဲ အတူတူ ကြည့်ကြတာဟဲ့၊ ဒါကြောင့် ငါနဲ့ ယူတော့ အဖေက သဘောမတူချင်ဘူး"

" ဘာလို့လဲဟင်၊ အမကလဲ ကိုယ့်သမီး လင်ယူတာ ပဲ ဟာ ၊ အပြာကားဆိုတာက ခုခေတ် ယောင်္ကျားလေးတိုင်းကြည့်ကြတာပဲ၊ အဆန်းမှမဟုတ်တော့တာ၊ ကိုယ့်သမီး ကိုယ်ပြန်လုပ်လို့ ရတာမှ မဟုတ်တာ၊ အဖေကလဲ..တကယ်ပဲ"

" မျက်နှာပူလို့နေမှာပေါ့ဟဲ့"

" ပူစရာရှိလို့ပေါ့ဟဲ့"

" ဒီလိုဟ၊ ငါ့လင်ပြောဖူးတာက သူတို့က အပြာကားကြည့်ပြီး မပြီးသေးဘူး၊ လဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ပြီး ယောင်္ကျား စကားဝိုင်းမှာ ပါးစပ်အရသာခံ ပြန်ပြောကြသေးတာတဲ့၊ သူနဲ့ အဖေတို့လဲ အဲလိုပြောဖူးကြတယ်တဲ့။ "

" ဦးလေးရာ ညက ကားထဲက ထိုင်းမကို ငမဲကောင်လိုးတာ မညှာမတာဗျာ၊ ထိုင်းမလဲ အကောင်သာသေးတာ အပေးကောင်းတာဗျာ၊ ဆောင့်လိုက်တိုင်း တင်ပါးတွေ တုန်တုန်ထွက်သွားတာများ...အပါွစက်ထဲဝင်ပြီး သွားလုပ်ချင်စိတ်ပေါက်သွားတာ "

" အေးကွာ ငါက ဟိုအခန်းပိုကြိုက်တာကွ ထိုင်းမကို မတ်တပ်ရပ် ကျောပေးကုန်းခိုင်းပြီး ခြေတဖက်ကို ကုတင်တန်းပေါ် ထားပြီး နောက်လိုးတာလေကွာ၊ ပထမတော့ ပုံမှန် အေးဆေးပဲ၊ ဖင်ထဲလဲ လိုးရော လီးတဝက်လောက်မှာ ထိုင်းမ ဒူးတွေတုန်ပြီး အဖုတ်က စေက်ရည်တွေ တတောက်တောက်ကျတဲ့ အခန်းကွာ၊ ရိုက်ချက်ကလဲ မိုက်ပါ့ စောက်ရည်စက်လေးတွေပါ မြင်ရတာ "

" ဟုတ်တယ် ဦးလေးရာ ထိုင်းမက ဖင်ခံရင်း အဖုတ်က ပြီးသွားတဲ့ပုံ ဟားဟား ဦးလေး မိန်းမ ဒေါ်လေးတော့ ဒီည နာပြီထင်တယ်"

" ဟာ ဒီကောင် အိမ်မှာက သမီးနဲ့ကွ၊ မလွတ်လပ်ပါဘူးကွာ"

" လက်တွေ့အရသာလေးလဲ ပြောပါဦး ဦးလေးရ ဟီး ဟီး "

" လချီး သိချင် ဝယ်ဖတ်ပေါ့ကွာ...ဟားဟား"

" အဲလို သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းခဲ့၊ ပေါက်ကရတွေ ပြောထားခဲ့တော့ သူ့သမီးနဲ့ရတော့ သူလဲ မျက်နှာပူမမှာပေါ့"

" အမကလဲ ဒါက ထုံးစံပဲလေ၊ ပြောကြတာပဲလေ၊ မိန်းခလေးချင်းလဲ သန်းရှာ သန်းတုတ်ရင်း ခွီးနေကြတာပဲဟာ၊ ရန်ဖြစ်တော့မှ ဖင်ခံ လီးစုတ်မတွေရော မောင်လိုးမ တွေရော ဘာရော အစုံ ပေါ်ကုန်တာလေ။ လင်မယားလိုးတာ အဆန်းမှ မဟုတ်တာ"

" ဆန်းတော့ မဆန်းဘူးပေါ့၊ အဖေ့စိတ်ထဲ ဒီကောင့် ငါ့သမီးကို အပြာကားထဲကလို လိုးတော့မှာပဲ လို့ ထင်မှာပေါ့၊ ငါလဲ အဖေနဲ့ အမေက ကိုယ့်ရှေ့မှာ ညတိုင်း ထထလိုးနေတာ မြင်ရတော့ မနေနိုင်တော့လို့ လင်နောက်လိုက်ပြေးတာပေါ့" 

" ဒါဆို မမတို့လဲ အပြာကားထဲကလို အကုန်လုပ်တာပေါ့"

" ဒါပေါ့ဟ၊ အမေနဲ့အဖေလဲ အဲလိုပဲလေ မဟုတ်ဘူးလား"

" ခွီး ခွီး "

" ဟဲ့ ဘာရယ်တာလဲ ငကျော်ရဲ့ "

" အဖေနဲ့ အမေလဲ အပြာကားထဲကလို လုပ်ကြတယ်ဆိုလို့လေ ပြီးခဲ့တဲ့ အခေါက် ငါပြန်လာတုန်းကလဲ အဖေတို့ လိုးတာ တွေ့ဖူးတာ ပြန်သတိရသွားလို့"

" ဟယ် ပြောပါဦးဟ "

" အမကလဲ မကြားချင်ဘူးနော် ဟားဟား"

ပြောနေကြရင်း အမက ကျွန်တော့်ပေါင်ကြားက တောင်နေတဲ့ လီးကို မြင်ပြီး

" ကောင်စုတ် အမေနဲ့ အဖေ လိုးတဲ့ အကြောင်း နားထောင်ပြီး နင့်လီးက ထောင်နေပါလားဟ "

အဲအချိန် အမလဲ အိပ်နေတဲ့ တူလေးချီပြီး ပုခတ်ထဲ ထည့်သိပ်မလို့ ကုန်းကုန်းကွကွ ကြီး လုပ်နေတယ်။ ဒါကို မြင်တော့

" အမလဲ ဖင်ကွက်နေတာပဲနော် ဟီး ဟီး၊ တူတူပဲဟာကို "

ကျော်ကြီးလဲ အမနားကပ်ပြီး တူလေးကို ပုခတ်ထဲ ကူထည့်ရင်း အမခါးကို မသိမသာ ဖက်လိုက်တော့

" ဟဲ့ မောင်နှမတွေနော် ငကျော် စိတ်ထိန်းဦး၊ ကဲ ထိုင်၊ ပုခတ်လွှဲရင်း ခုနက နင်မြင်ဖူးတဲ့ အဖေနဲ့ အမေ လိုးတာပြောပြဦးလေ "

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ အမနဲ့အတူ အခန်းနံရံကို မှီထိုင်ကြပြီး  အဖေနဲ့ အမေ မီးဖိုချောင်ထဲ မနက်ပိုင်း ဖင်ထလိုးနေတာ ကို တစ်တစ်ခွခွ ပြောပြလိုက်တော့

" ဟယ် ဖင်ကို လိုးတာ ဟုတ်လို့လားဟ ၊ မိန်းကလေးတွေ ကုန်းထားရင်လဲ စောက်ဖုတ်က နောက်ကိုပြူးနေတာ ၊ နောက်ကလဲ အဖုတ်ကို လုပ်လို့ရတယ်ဟ"

" အမကလဲ ငါလဲ မြို့မှာ အပြာကားတွေ ကြည့်ဖူးတာပဲဟ သိပါတယ်ဟ၊ မီးဖိုချောင်မှာ အမေက မီးဖိုဘောင်ကို ကိုင်ပြီး ကုန်းထားတာကို အဖေက လိုးနေတာ၊ စောက်ဖုတ်ကိုသာ လိုးရင် ဆီလိုမလားဟဲ့၊ အမေက အဖုတ်ခံနေကျပဲလေ၊ ခုဟာက အဖေက ဆီတွေ အမေဖင်ပေါ် လောင်းချပြီး လိုးတာဟ အမရဲ့"

" ဟယ် တကယ်" 

" အဖေ့လီးကြီးနဲ့ အမေ့ ဖင်လိုးနေတာ ရှင်းရှင်းကြီးပဲ၊ မနက်လင်းနေပြီလေ၊ ငါလဲ သေးပေါက်မလို့ မီးဖိုးခန်းက ဖြတ်ရမှာမို့ မသွားတော့ဘဲ အသာချောင်းကြည့်ရင်း ထုပစ်တာ ကောင်းလိုက်တာ"

" နင်လဲ ကိုယ့်အမေ့ကို ဖင်လိုးတာ ကြည့်ပြီး တောင်ရလား ငကျော်ရဲ့"

" နင်လဲ အမေနဲ့ အဖေလိုးတာ ကြည့်ပြီး လင်နောက်လိုက်တာပဲ မဟုတ်လား ဟွန်း၊ လီး နဲ့ အဖုတ်က ဘယ်သူပဲ လိုးလိုး မြင်ရရင် မြင်ရတဲ့သူ လီးတောင်ကြမှာပဲဟ "

" အင်းပါ၊ ဆက်ပြောပါဦး"

" ဖင်ဆိုတော့ အဖေက ဖြေးဖြေးပဲ လိုးရတာပေါ့၊ အမေလဲ တအီးအီး တကျွတ်ကျွတ် စုတ် တသပ်သပ်နဲ့ ခံနေတာပေါ့၊ အဖေ့ လီးကလဲ အကြီးသားဟ တုတ်လဲ တုတ်တယ်၊ အမေဆို ကုန်းထားရက်က သူ့တင်ပါး နှစ်ခြမ်းကိုပါ လက်နောက်ပြန်နဲ့ ပြန်ဖြဲပေးရတာ။ သိပ်တော့မကြာပါဘူး။ နောက်တော့ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်လိုးပြီး လီးဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အမေ့ ဖင်ပေါက်က အဖေ့လရည်တွေ ပြန်စီးကျလာတာပဲ ဟီး ... ပြောရင်းနဲ့"

" ဟာ ငကျော် နင့်ထွက်ကုန်ပြီ" 

ဟုတ်ပါသည်။ ပြောနေရင်း ကျော်ကြီးလီးက ပုဆိုးထဲမှာပဲ တောင်နေတဲ့ လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး သုတ်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ရော။ အမလဲ မျက်လုံး အပြူးသားနဲ့ ကျော်ကြီးပေါင်ကြား လက်ထဲ့ပြီး လီးကို လာဆုတ်ကိုင်တော့တယ်။ တဆက်ဆက်နဲ့  လရည်တွေ ပန်းထွက်နေတာကို လက်နဲ့ အုပ်ထားရင်း တံတွေးတွေ ကွတ် ကနဲ့ မြိုချလိုက်တယ်။ လက်ကလဲ ကျော်ကြီးလီးကို တင်းတင်းကြီး ညှစ်ထားရင်း

" ငကျော်ရယ် မောင်လေးရယ် ... အို..ကွယ်"

ဆိုပြီး ပါးကို ရွှတ်ကနဲ လာနမ်းပါတော့တယ်။

" နင့်လီးကြီးက ကြီးသားပဲ အဖေ့လီးလောက်ရှိနေပြီ။ ငါလေ အဖေ့လီးကြီးကို သိပ်သဘောကျတာ၊မျက်စိထဲ ခုထိ စွဲနေတာ၊ ငါ့လင်လီးက သိပ်မကြီးဘူး၊ သာမန်ပဲ ငါ့လင်နဲ့ ခံတိုင်း အဖေ့လီးကြီး စိတ်ကူးယဉ်ခံရတာ ပို အရသာ ရှိတယ်"

လီးကြီးက တဆက်ဆက်နဲ့ သုတ်တွေ ကုန်သွားတော့မှ 

" လာလာ ငကျော် အခန်းထဲ"

ဆိုပြီး အမလဲ ထမိန်မှာ စိုရွဲနေပြီး ဖြစ်သလို ထမိန်ကို ဖြစ်သလို ပြန်ဝတ်လိုက်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ အဲဒီ အချိန် မမှောင်တမှောင် ဖြစ်နေပြီ။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ အမက အိပ်ယာထဲ ပက်လက်လှန်ပြီး ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပေးထားတယ်။ ထမိန်လဲ ခါးမှာ မရှိတော့ဘူး ။ ဆီးခုံ မို့မို့ ဖောင်းဖောင်းကြီး က စောက်ရည်တွေနဲ့ ဝင်းမွတ်နေတာပဲ။ အမွှေး မဲမဲတွေက တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး အဖုတ်မို့မို့ကြီး အထက်မှာ သီးသီးသန့်သန့် ခန့်ခန့်ကြီး။ ကျော်ကြီးလဲ အမ ပေါင်ကြား ထဲ ဒူးထောက်ဝင်ပြီး အမ ခြေသလုံး နှစ်ဖက်ကနေ ကိုင်လိုက်ကာ ရင်ဘတ်ထိ တွန်းတင်လိုက်တော့ အမရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြူးထွက်လာတယ်။ ခပ်စိစိ အကွဲကြောင်း အောက်နားမှာ အရည်ချွဲချွဲလေးတွေ စိမ့်နေတယ် ခေါင်းကို အဖုတ်နားကပ်လိုက်တော့

အမက 

" ငကျော် မလုပ်နဲ့ မောင်လေး ဖုန်းနိမ့်လိမ့်မယ်"

အဲဒီအချိန် ကျော်ကြီးလီးက  ပြန်ထောင်နေတာ လဒစ်က ချက်ကပ်လုနီးပါးပဲ။ အမက လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း

" ဟာကွာ အမြန်ထည့်တော့လေ၊ နင် အပြာကားတွေ ကြည့်ထားတာပဲ"

" အခုမှ ပထမဆုံး အမရဲ့ "

" ဖြေးဖြေးနော်"

အမရဲ့ ခြေသလုံးတွေ  ကိုင်ထားပြီး တွန်းတင်ထားတဲ့ လက်တွေကလဲ တုန်ယင်နေတယ်၊ အမလဲ သူ့လက်နဲ့ သူ့ဒူးကောက်ကွေးတွေ ကို  ပိုက်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ လီးကို ကိုင်ပြီး  ဒစ်ဖူးကို အမ အဖုတ်၀ မေးတင်ထားလိုက်တယ်။ ကျော်ကြီးလီးလဲ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အဖုတ်ဝမှာ ရမ်းခါနေတယ်။ အမလဲ စိတ်မရှည်တာနဲ့ ပိုက်ထားတဲ့ လက်တဖက်ဖြုတ်ကာ ကျော်ကြီးလီးကို ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတေ့ပြီး ခါးကို ဆက်ကနဲ့ ကော့တင်လိုက်တော့မှ  စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ထဲ ကျော်ကြီးလီး ဗြိ ကနဲ တဝက်လောက် ဝင်သွားတယ်။  ခပ်တင်းတင်းပဲ အိဆင်းဝင်သွားတာ။ 

လီးတန်တလျှောက် ကို အဖုတ်အတွင်းသားတွေက ဆုပ်ဆွဲထားသလိုပဲ။ ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ ထပ်ဖိလိုက်ရာ ဗြီ ဗြီ ဖျစ် ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ အတူ အဆုံးထိ အမစောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ်ဝင်သွားတော့တယ်။ အမ မျက်နှာလဲ တွန့်ကနဲဖြစ်ပြီး ပါးစပ်လေးပါ ဟသွားတယ်။ အမ ပေါင်တန်တွေက ကျော်ကြီးခါးကို လာချိတ်ထားပြီး ညှပ်ထားတယ်။ လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားတော့မှ ကျော်ကြီးလဲ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ အမလဲ ခေါင်းတွေကို ရမ်းခါနေတာပဲ၊ ငတ်နေတာ ကြာပြီကိုး၊  နို့ကြီးတွေကလဲ တုန်ခါနေတာပဲ။ 

အချက် ၅၀ လောက်ဆောင့်လိုးပေမယ့် ဒုတိယအကြိမ်ဆိုတော့ တော်ရုံနဲ့မပြီးတော့ဘူး၊ အမ အဖုတ်ထဲက လီးထိပ်ကို ခလုခလု ဖုလေးက ကျော်ကြီးလီးဒစ်အောက်နားကို လာလာထိထဲ့ အခါဆို အရမ်းကောင်းတာ၊ အထဲက လီးတချောင်းလုံးကို ဆွဲဆွဲညှစ်နေတော့ ကျော်ကြီးလဲ သိပ် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ အမလဲ အောက်ကနေ တင်ပါးကြီးကြွကြွပြီး အဖုတ်က သုတ်ရည်တွေကို တစက်မကျန် ညှစ်ယူနေတော့တယ်။ 

ကျော်ကြီးလဲ အမအပေါ် ထပ်လျက်သား ကျသွားတော့တယ်။ အမက 

" ဝူး ကောင်းလိုက်တာ ငကျော်ရာ၊ အီစိမ့်သွားတာပဲ"

ခဏကြာတော့ အမက ကျော်ကြီးကို 

" ကဲ ထ နင့်ကိုယ်က လေးတယ်"

ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ အမကိုယ်ပေါ်က လှိမ့်ချပြီး ပက်လက်လှန် အမောဖြေနေတယ်။ ပထမဆုံးအကြိမ်းလိုးဖူးတဲ့ အရသာက စိမ့်နေတာပဲ။ ကိုယ့်ဘာသာ ဂွင်းထုတာနဲ့ လားလားမှမဆိုင်။ အဲဒီအချိန် အပြင်က ကလေး ပုခတ်ဆီက အဲ့ ကနဲ ကြားရတော့ အမလဲ ထမိန်မပါဘဲ ဆံပင်တွေ ဖရိုဖရဲနဲ့ ထွက်သွားတော့ အမဖင်တုန်တုန်ကြီးတွေကို မြင်ရပြီး လီးက ပြန်တောင်ချင်လာတယ်။ 

" အို အေး အေး ကျွတ် ကျွတ် ... "

စုတ်သပ်ချော့မြူနေတဲ့ အမရဲ့ ခလေးချောသံကြားရတယ်။ ပုခတ်ကိုလဲ လွှဲပေးနေတယ်။ ခဏကြာတော့ အမပြန်ဝင်လာပြီး ကျော်ကြီးဘေးနား ယှဉ်အိပ်ရင်း ကျော်ကြီးလီး ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း 

" လီးကြီးက အဖေ့လီးကြီးလိုပဲ၊ အကြီးကြီးပဲ ဒစ်ဖူးကြီးကလဲ ဟီး၊ လူပျိုလီးတဲ့ မယုံချင်စရာ ဒစ်ပြဲလန်ကြီး ၊ ဒါကြီးနဲ့ ဘယ်နှစ်ယောက်လိုးပြီးပြီလဲ "

ပြောရင်း ကျော်ကြီးလီးကို နယ်ကစားရင်း အသာအယာထုပေးနေတယ်။ 

" အဖုတ်က ခုမှ လိုးဖူးတာ အမ"

" ဟင် ဒါဆို ဖင်တော့ လိုးဖူးတယ်ပေါ့၊ ဘယ်သူ့ဖင်လဲ ဒါကြီးနဲ့ဆိုရင်တော့ အတော်ခံရမယ်နော်၊ မသက်သာလောက်ဘူး"

" မြို့က ဦးလေးသား"

" ဟင် ယောင်္ကျာချင်းကြီးကို"

" အင်းလေ ယောင်္ကျားချင်းက လိုးစရာ ဖင်ပေါက်ပဲ ပါတာလေ"

" သူက ခံတာပဲလား"

" သူကျောပေးအိပ်နေတုန်း နောက်ကခိုးလိုးရတာပေါ့"

" သူက မသိဘူးလား၊ ဒီလောက်လီးကြီးဝင်တာကို၊ မနေ့ညကတောင် နင်ငါ့ဖင်ကို လီးနဲ့ လာပွတ်ရင်း ပန်းသွားတာတောင် ငါနိုးသေးတာပဲ

" ဟင် မမ မနေ့ညက သိတယ်လား

" သိပါ့တော်၊ ငါလဲ သာယာသွားလို့"

" အမရော ဖင်ခံဖူးလား"

" အင်း

" ငါ့လင်က ဖင်လိုးတာတော့ သိပ်မကြိုက်ဖူးဟဲ့။ ငါ သူ့ကိုကျောပေး ပြီး ကွေးကွေးလေးအိပ် နေတုန်း ဖင်ကို ခိုးလိုးတာ"

" အမကလဲ လင်မယားပဲ သူက ခိုးလိုးစရာလား"

" သူက ဖင်တောင်းလိုးရမှာ အားနာလိုတဲ့၊ ငါနာမှာလဲ စိုးလို့တဲ့၊ အဲဒီညကတော့ ဖင်လိုးတဲ့ အပြာကားကြည့်လာပြီး အရမ်းစိတ်ဖြစ်လာလို့ ငါအိပ်နေတာလဲ မနှိုးရက်လိုတဲ့လေ ၊ နောက်ကနေ ထမိန်လှန်ပြီး တံတွေးတွေ ဖင်၀ ဆွတ်ပြီး လိုးတာ၊ 

" အမ မနာဘူးလား "

" အင်း အောင့်တောင့်ကြီး ဒစ်ခေါင်းဝင်တဲ့ တချက်ပဲ ၊နောက်တောလဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားတာပါပဲ၊ ကြပ်တာတော့  အတော်ကြပ်တာပဲ ဟဲ့"

အမလဲ ပြောရင်းစိတ်ထလာပုံပဲ ၊ လီးကို ကုန်းစုတ်ပြီး မတ်နေအောင် ဆွတော့တာ၊ အစွမ်းကုန်မတ်တောင်လာတော့မှ တက်ဆောင့်တော့တာပဲ။ အဲဒီတော့မှ အမ အတော်ထန်မှန်းသိရတော့တာ၊ လီးကို အီစိမ့်နေတာပဲ။ အပေါ်ကနေ ခွါဆောင့်ချလိုက်၊ တင်ပါးအိအိကြီးတွေ နဲ့ ဖိနှဲ့ပြီး တောင့်လိုက်၊ လီးကြီး ကို အဖုတ်တွင်းသားတွေနဲ့ ဆုပ်ဆွဲနှုတ်နေသလိုပဲ။ စောက်ရေတွေဆို ကျော်ကြီး ဆီးခုံပေါ်မှာကို ဗွက်ပေါက်နေတာပဲ။ ဒီတချီတော့ အမကပဲ ဦးဆောင်ပြီး လိုးတာ။

စိတ်ကြိုက် အချက်ပေါင်းများစွာ ဆောင့်လိုးပြီး အရုပ်ကြိုးပြတ် ကျော်ကြီးကိုယ်ပေါ် ပြိုကျလာတော့မှ  ကျော်ကြီးလဲ အမကိုယ်ကို ဖမ်းထိန်းထားလိုက်ရတယ်။ အဲဒီညက ကျော်ကြီးနဲ့ အမ မိုးလင်းထိ နားလိုက်၊ထလိုးလိုက်နဲ့ မိုးလင်းခါနီးမှ အိပ်ပျော်သွားကြတယ်။

နောက်နေ့မနက် တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည်ပြီး 

" မောင်လေး နင်မျက်ကွင်းတွေ ညိုနေတယ် ခ်ခ်"

" အမရော ဘာထူးလဲ ၊ ကြက်ဥတွေ များများ ကြော်စားဦး၊ အမက ကလေး နို့တိုက်နေရတာ"

" အေးဟယ် ငါဒူးတွေပါချောင်တယ်..ခိခိ"

အဲလိုနဲ့ အမအိမ်မှာ တလလောက် လင်မယားလို နေ့ညမရှောင် လိုးဖြစ်တယ်။ အပြာကားမကြည့်ဖူးသေးတဲ့ အမကို အပြာပုံတွေပြပြီး ပုံစံစုံနဲ့ လိုးတာ။ အမဆို ဖင်တွေတောင် နည်းနည်းကျသွားသလိုပဲ။ ပုံတွေထဲက ဖင်လိုးနေတဲ့ ပုံတွေထဲမှာ သူ့လင်က ပြောပြထားဖူးတဲ့  အဖေက သဘောကျပြီး ကြိုက်တယ်ဆိုတဲ့  ပုံပါလာတယ်။ အင်္ဂလိပ်မကို ရှေ့ကဘောင်တခုပေါ်လက်ထောက်ထားစေပြီး ပေါက်တွေ ကာပြီး ခြေတဖက်က ဘောင်ပေါ်တင်ထားတဲ့ ပုံလေ။အဲလိုနေခိုင်းတော့ ပုံထဲကအတိုင်း ကြိုးစားပြီး နေပေးတယ်။ 

အဲဒီနေ့ပဲ အမရဲ့တင်သားအိအိကြီးထဲက ခရေပွင့် ညိုညိုလေးကို ပန်ဆင်ခွင့်ရလိုက်တယ်။ လီးစဝင်ခါစပဲ အမက ကူပြီး သူ့တင်ပါးကြီးတွေ ဖြဲပေးရတာ၊ ဒစ်ဝင်သွားတော့လဲ  အေးဆေးပါပဲ။

အမလဲ ဖင်လိုးခံနေရင်း တင်ပါးတွေတောင် တဆက်ဆက်တုန်ပြီး အဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေ တတောက်တောက်ကျလာတဲ့ အထိပဲ။ လိုးနေရင်း အဖေက အမေ့ခါးကို ဒီလိုကိုင်လိုးတာ ဆိုပြီး အရသာခံလိုးတာ။ အမက အဖေ့အကြောင်းပြောရင် ပိုစိတ်ဖြစ်သလိုပဲ။ ကျွန်တော်လဲ အတူတူပါပဲ။ အမကို လိုးနေရင်း အမေရဲ့ အဖေ့ကို ဖင်ကုန်းခံနေတဲ့ပုံတွေရယ်၊ မျက်တွင်းညိုညို မျက်နှာလေးရယ် ကို မြင်မြင်လာတယ်။

တလကျော်လောက်ကြာတော့ သူ့ယောင်္ကျား လှေလိုက်ရာကနေ ပြန်လာတယ်။ ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ မြို့ကိုပြန်ခဲ့ရော။ ပြန်ခါနီး အမက 

" မောင်လေးက ခလေးချစ်တက်တော့ အတော်ပဲ၊ ဒီတခါ အမဗိုက်ကြီးရင် အဲဒါ နင့်ခလေးပဲ တဲ့"

" ဟင် တကယ်လား၊ ပျော်စရာကြီး "

" ထင်တာပဲ၊ ဒီလ ဟိုဟာ လာရက်မှာ မလာဘူး"

" မွေးလာရင် ကျွန်တော်နဲ့ တူမလား မသိဘူးနော်၊ ရင်တွေခုန်လိုက်တာ အမရယ်"

" အေး နင်နဲ့တူပြီး ယောင်္ကျားလေးမွေးရင် နင်လို လီးကြီးမယ်၊ အလိုးသန်မယ်၊ မိန်းကလေးဆို ငါနဲ့တူပြီး အဖုတ်ကြီးပြီးဖောင်းမယ်၊ ထန်မယ် ဘာမှမပူနဲ့ ၊ အိန္ဒြေသိပ်မပျက်စေနဲ့"

" အေးပါ အမရဲ့"

နောက်တော့ အမဗိုက်ကြီးတယ်။ မမွေးခင် ဘုရားရှိခိုးတိုင်း အန္တရာယ်ကင်းပါစေ၊ ခြေလက်အင်္ဂါစုံပါစေ ဆိုပြီး ကျိတ်ဆုတောင်းရတာ အမောပဲ။ အခြား ဖခင်လောင်းတွေလဲ ဒီလိုပဲနေမယ်ထင်တာပဲ။ မွေးတော့ မိန်းကလေးမွေးတယ်။ ကြားကြားချင်း ကလေးကို ရွာပြန်ပြီး အပြေးသွားကြည့်တော့ ကျွန်တော်နဲ့ အတော်လေးတူတယ်။ အဖုတ်ကြီးကတော့ အမလို ဖောင်းဖောင်းကြီး ခီး။ ခလေးချစ်တက်သူ ပီပီ လက်ကမချတော့ဘူး။ သမီးလေး သမီးလေးကွ ဆိုပြီး အရူးတစ်ယောက်လို ပဲ။ အမက မျက်စောင်း တခဲခဲနဲ့ သူ့လင်လစ်တိုင်း 

" ကလေးအဖေ ကိုလူပျို " တဲ့လေ။


..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။



စတုတ္ထမြောက်ဇနီး (စ/ဆုံး)

 စတုတ္ထမြောက်ဇနီး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ဒီတစ်ခေါက်ခြံထဲကို လာတာ ဦးစိုင်းမောင်တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်လို့ နန်းခမ်းနွယ် အံ့သြနေသည်။ ခါတိုင်းတောင်ကြီးကနေ ဟဲဟိုးကော်ဖီခြံကိုလာတိုင်း စော်တစ်ပွေ အမြဲတန်းပါလာတတ်လို့နန်းခမ်းနွယ်က ချက်ပြုတ်ပေးပြီးတာနဲ့ အိမ်ပြန်ပြီး ရှောင်နေရသည်။ 

ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်ကို ဝက်လက်ပေါင်းစားချင်တယ်ဆိုလို့ မီးဖိုထဲမှ ာအလုပ်ရှုပ်နေတုန်းဦးစိုင်းမောင်ဝင်လာလို့

“ ဟဲဟဲ ဒီတစ်ခေါက် အန်ကယ်လာတာ ထူးဆန်းနေပါလား”

လို့ပြောလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က

“ ဘာကို ထူးဆန်းတာလဲ”

လို့ပြန်မေးလို့ ရှမ်းသံဝဲဝဲလေးနဲ့

“ စော်မပါတော့တာလေ” 

လို့ ပြောအပြီးမှာ ဦးစိုင်းမောင်က

“ ဒီမှာ ရှိနေတာဘဲ”

လို့ နန်းခမ်းနွယ်ကို လက်ညှိုးထိုး ပြသည်။ နန်းခမ်းနွယ် တစ်ယောက် ရင်တွေတုန်ပြီး မျက်လုံးတွေ ပြာသွားသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က သူရဲ့အလုပ်သမားဖြစ်သည့်အပြင် တစ်ခုလပ်ဖြစ်တာကို သူသိရက်နဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ကို သူကမယားလို နေမယ်ပြောတာဖြစ်လို့ အံ့သြပြီး ရင်တုန်သွားတာ ဖြစ်လေသည်။

“ ဟာ….အန်ကယ်ကလည်း နန်းခမ်းနွယ်က အလုပ်သမားပါ"

လို့ ညှိုးငယ်စွာပြောလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က တကယ့်ကိုချမ်းသာပြီး အလုပ်သမားတွေကိုလည်း ပြည့်စုံအောင်ထားသူဖြစ်သည်။ သူ့ဖာသာသူ မိန်းမပွေပေမဲ့ လူတန်စားမခွဲခြားလို့ နန်းခမ်းနွယ် အပါအဝင်အလုပ်သမားအားလုံးက လေးစားပြီးချစ်ကြသည်။

ဒီ ကော်ဖီခြံကလည်း သူမလုပ်ရင်ဖြစ်ရဲ့သားနဲ့ အလုပ်သမားတွေအလုပ်လက်မဲ့ မဖြစ်ရအောင်သူလုပ်နေတယ်ဆိုတာလည်း အားလုံးသိသည်။ သူ့အကျိုးကို ရှေ့မထားဘဲသူအပန်းဖြေရန်အတွက်သာရည်စူးပြီး ဘန်ဂလိုလေးတစ်လုံးဆောက်ကာ တပါတ်တစ်ညအိပ်လောက်လာအပန်းဖြေခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ထားပြီး

“ နန်းခမ်းနွယ်က ချောတယ်၊ စေတနာလည်းကောင်းတယ်၊ ဒါကြောင့် နောက်လာတိုင်း စော်ခေါ်မလာဘဲ နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ နေမယ်”

လို့ပြောပြီး နန်းခမ်းနွယ် နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်ကိုနမ်းလိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်အတွက် လုံးဝမထင်ထားတာမို့ထပ်အံ့အောနေရပြန်တော့သည်။

“ အန်ကယ်ရယ် ဟင်းချက်အုံးမယ်လေ”

ဆိုတော့ ဦးစိုင်းမောင် အားမလိုအားမရဖြစ်သွားပြီးလွှတ်လိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကအိမ်ထောင်ကွဲပြီးကတည်းက ဦးစိုင်းမောင်ကော်ဖီခြံမှာဝင်လုပ်ခဲ့တာ နှစ်နှစ်ကျော်ပြီ။ ခြံထဲမှာအလုပ်သမားတွေနေဘို့ တန်းလျားဆောက်ပေးထားလို့လည်း အတော်အဆင်ပြေသည်။ လစာတစ်သိန်းဆိုပေမဲ့ ဆန်ဆီဆားကို အခမဲ့ထောက်ပံ့လို့ စားဝတ်နေရေးပူစရာမလို။ နန်းခမ်းနွယ်လိုတစ်ဦးတည်းနေတဲ့ ဘဝက သာသာယာယာဖြစ်သည်။ 

နန်းခမ်းနွယ်က တစ်ခုလပ်ဆိုပေမဲ့ ကိုယ်လုံးက အတော်တောင့်သည်။ အလုပ်ကြမ်းလုပ်နေလို့ဖြူတဲ့ အသားကနေလောင်ထားပေမဲ့ အတေ ာ်ကြည့်ကောင်းသည်။ အသက်ကလည် းသုံးဆယ်ဝန်းကျင်မို့ ငယ်ဂုဏ်က မပျောက်သေး။ ဦးစိုင်းမောင် တွေးနေရင်းနန်းခမ်းနွယ်ကို စားမယ်လို့ တွေးမိသည်။

ဒါကြောင့် ဒီ အပတ်ဂေါက်ကွင်းက စော်တွေကိုခေါ်မလာဘဲ တစ်ဦးတည်း လာခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဟင်းချက်နေတဲ့နန်းခမ်းနွယ်ကိုနောက်ကနေကြည့်ရင်း ဦးစိုင်းမောင်စိတ်ပိုကြွပြီးလီးကတောင်လာသည်။

“ နန်းခမ်းနွယ်မကျတ်သေးဘူးလားကွာ”

လို့မေးတော့ 

“ ဟယ် ကလေးကျနေတာဘဲကွယ်”

လို့နန်းခမ်းနွယ်ကပြောသည်။ ဦးစိုင်းမောင်က

“ နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ဆို ကလေးလေးလိုဘဲပေါ့”

သူဌေးကြီးကြွေနေရှာပြီ။ နန်းခမ်းနွယ်က တခစ်ခစ်ရီပြီး

“ ပြီးမှချိုချို တိုက်မယ်နော် အဲဒီ ကလေးကို ”

လို့လှည့်ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်မီးဖိုထဲကနေထမင်းစားစားပွဲပေါ် ဟင်းတွေတင်ပြီး အုပ်ဆောင်နဲ့အုပ်သည်။ ပြီးတော့

“ အန်ကယ် နန်းခမ်းနွယ် ရေပြန်ချိုးအုံမယ်”

လို့ပြောသည်။ ဦးစိုင်းမောင် က

“ ချိုးမနေပါနဲ့ကွာ”

ဆိုကာ ကလေးလိုထပ်ပူဆာပြန်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်က

“ ချွေး တွေနဲ့ကွာ….ရွံစရာကြီး”

လို့ပြောပြီးဆင်းပြေးသွားသည်။ ဦးစိုင်းမောင်လည်းရေချိုးလိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ရောက်ပြီးထမင်းဝိုင်းပြင်နေတုန်း။

ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ပြီးနှုတ်နန်းခမ်းနွယ်ကို နမ်းရင်းတစ်ကိုယ်လုံးပွတ်သပ်လေသည်။နန်းခမ်းနွယ်က

“ ထမင်းစားပါအုံး”

ပြောတော့

“ ချစ်ချင်ပြီ နန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

ဆိုထမီကို အတင်းဆွဲချွတ်သည်။

“ အိုကွာ”

ဆိုဘဲပြောရသေးသည်။ ဦးစိုင်းမောင်လက်က စောက်ပတ်ကြီးထဲမွှေနှောက်နေလေပြီ။ နန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ စမ်းမိတော့ ဦးစိုင်းမောင်ကလည်း နန်းခမ်းနွယ်စိတ်ပါနေတယ်ဆိုတာကို သိသွားသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ခြေတဖက်ကို ဦးစိုင်းမောင်က ဆွဲမပြီးထိုင်ခုံပေါ်တင်ကာ ဘာဂျာကိုင်ဘို့ လုပ်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်က

“ အန်ကယ် နန်းခမ်းနွယ်က သူများလိုးပြီးသားနော်”

လို့ပြောပေမဲ့မရ။ စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးလျာကြီးကနန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ပေါ်ထိလာသည်။

“ ရွှီး ကိုကြီးရယ် ရွံစရာကြီးကိုကွာ”

ဆိုပြီး နန်းခမ်းနွယ်ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင် နှုတ်ခမ်းနွယ်မွှေးတွေကလည် းတစ်ချက်ချက် စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်မိထိုးမိနေလို့ နန်းခမ်းနွယ် တအားကောင်းနေသည်။

နန်းခမ်းနွယ် ငုံ့ကြည့်ပြီး ဖီးလ်ယူလိုက်သည်။ ကာမဆန္ဒဆိုတာ အလုပ်ရှင်နဲ့အလုပ်သမားဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်တောင်မရှိပါလားလို့ နန်းခမ်းနွယ်တွေးမိလိုက်သည်။

“ ဝူး ကိုကြီး နန်းခမ်းနွယ် အရမ်းယားတယ်ဝေ့ ဖြေးဖြေးယက်ပါကွာ”

လို့စောက်စိက ကြဉ်ကနဲဖြစ်သွားလို့ နန်းခမ်းနွယ်ပြောလိုက်ရသည်။

“ ဝို့ တော်ပြီလေကွာ.နန်းခမ်းနွယ်မလိုးရသေးဘဲ တစ်ခါပြီးပြီ”

ဆိုတော့မှဦးစိုင်းမောင်ရပ်ပြီးနန်းခမ်းနွယ်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားသည်။ ပြီတော့

“ နန်းခမ်းနွယ်က တအားသန့်တယ်”

လို့ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်လည်း ဦးစိုင်းမောင်ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ ဘွားကနဲလီး ကြီးကပေါ်လာသည်။ လုံးပတ်ကလည်း ခပ်တုတ်တုတ်အရှည်ကလည်း ခုနှစ်လက်မ ခွဲလောက်ရှိသည်။

“ ဝေး…….အကြီးကြီးဘဲ၊ ဒါကြောင့်တောင်ကြီးက ကောင်မတွေ ပြန်တဲ့နေ့တိုင်း မျက်တွင်းကျတာကို”

ဆိုကာ ပြော ပြီးလီးတစ်ချောင်းလုံးလျာနဲ့ တစ်ချက်ပင့်ယက်ပြီး နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင် ခါးကော့လာပြီး

“ နန်းခမ်းနွယ်ရယ်အရမ်းကောင်းတာဘဲ” 

လို့နန်းခမ်းနွယ်ကို ချီးကြူးနေတော့သည်။ နန်းခမ်းနွယ်က အပျိုစဖြစ်ကတည်းက ယောကျ်ားလီးကို စိတ်ဝင်စားသူဖြစ်သည်။ အဲ့ဒီကတည်းက အိမ်မှာ လူလစ်တိုင်းအစ်ကိုအခန်းထဲထဲကအောအခွေကို ခိုးခိုးကြည့်တတ်သည်။ တခါတလေလည်း အပြာစာအုပ်တွေ့ရင်ခိုးဖတ်တတ်သည်။ အောကားထဲကလီးစုပ်တာကို မှတ်သားထားပြီး စိတ်ပါလို့လက်နဲ့ အာသာဖြေတိုင်း ငှက်ပျောသီးကိုအခွံခွါကာ လီးလို့ သဘောထား စုပ်ကြည့်တတ်သည်။

ဒါ့ကြောင့် လီးစုပ်တာကျွမ်းကျင်ခြင်းဖြစ်သည် နောက်သူကျွမ်းကျင်တာတွေလည်း ဆက်လာအုံးမည်ဖြစ်သည်။ 

“ နန်းခမ်းနွယ်တော်ပြီ တော်ကြာတို့ မလိုးရဘဲပြီးသွားလိမ့်မယ်”

လို့ဦးစိုင်းမောင် ပြောယူရတော့သည်။

“ ကဲ ကိုကြီးက နန်းခမ်းနွယ် ပြောသလို နေရမယ်”

ဆိုတော့ သူဌေးကြီးခမျာ ကလေးလေးလို ခေါင်းငြိမ့်ပြရသည်။ ပြီးတော့ နန်းခမ်းနွယ်က

“ ထိုင်ခုံပေါ်မှာလျောချထိုင် ၊ ဟုတ်တယ် အဲ့လို ၊ နန်းခမ်းနွယ်က ကိုကြီးမပင်ပမ်းအောင် အပေါ်က လိုးပေးမယ်”

ဆိုကျောပေးခွလိုက်သည်။ ဒူးနှစ်ချောင်းကွေးကာ စောက်ပတ်အဝမှာ လီးတေ့ပြီး ဖင်ကို ဝိုက်လို့ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ် ပြီး လိုးပေးတော့သည်။

“ အီး….အို့ဟိုး တော်လိုက်တဲ့ နန်းခမ်းနွယ်”

ဆိုကာ အပေးကောင်းလွန်းလို့ ဦးစိုင်းမောင် ထပ်ချီးကျူးရပြန်သည်။

“ ဘွပ်ဘွပ်….ဘွပ်ဘွပ်”

နဲ့ဆောင့်ချက်ကမြန်လာသည်။

“ ကိုကြီးရယ်……..ကောင်းရဲ့လား” 

ဆိုတော့

“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ နန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

ဆိုတဲ့ ဖီးလ်သံလေးနဲ့ ဦးစိုင်းမောင် ကို ပြောလိုက်သည်။

“ အို….အို…..နန်းခမ်းနွယ် ပြီးနေပြီ….အအ……..အီး”

နန်းခမ်းနွယ်လီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်းပြီးငြိမ်ကျသွားသည်။ပြီး

“ ကိုကြီး နောက်ကဆောင့်တော့”

ဆိုကာ ဦးစိုင်းမောင်ကို လက်နောက်ပြန်ဆွဲပြီး လီးကျွတ်မသွားစေဘဲ လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။

ဒီတစ်ခါ ဦးစိုင်းမောင် အလှည့်မို့ ဦးစိုင်းမောင် ဆောင့်တော့သည်။ ဆောင့်လို့ လီးတဆုံးဝင်တိုင်း နန်းခမ်းနွယ်ကဖင်ကို မြန်မြန်ခါပေးနေပြန်သည်။ အပေးကောင်းတဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ကြောင့်ဦးစိုင်းမောင် အရမ်းခိုက်သွားရတော့သည်။

“ အီး.ကိုကြီးရယ်…..လိုးပါ……နန်းခမ်းနွယ်တအားကောင်းတယ်ကိုကြီးရယ်…ကိုကြီးရဲ့လီးကြီးကို….နန်းခမ်းနွယ်တအားဆွဲသွားပြီကွာ……လိုးလိုး……ကိုကြီးလိုး”

နဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ညီးပြောပြောသံနဲ့ လှုပ်ရှားဟန်ကြောင့် ဦးစိုင်းမောင် တစ်ယောက်

“ အို့ဟို……အီးဟီး”

ဆိုျပီး အော်ကာ နန်းခမ်းနွယ်စောက်ပတ်ထဲလီးရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ပြီးတော့အပေါ်ကနေ နန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ကာ ဝက်မှေးမှေးရင်း ဟောဟဲဟောဟဲနဲ့ မောနေတော့သည်။သူ့ခမျာ ပိုက်ဆံချမ်းသာလို့ ဆေးကောင်းမှီဝဲပြီး လီးတောင်ရပေမဲ့ အသက်အရွယ်အရ အမောဖေါက်နေပါလားလို့ နန်းခမ်းနွယ်တွေးလိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီးတော့ နန်းခမ်းနွယ်က

“ နန်းခမ်းနွယ်ခနပြန်မယ်..တော်ကြာကျန်တဲ့…..အလုပ်သမားတွေ…..ရိပ်မိကုန်မှာစိုးလို့….."

ဆိုတော့နေ့ခင်းစားဘို့ ရှမ်းခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲ ဝယ်ခဲ့ ဆိုကာ ငွေနှစ်သိန်းခွဲ ထုတ်ပေးသည်။

“ ဟာ……တစ်ပွဲမှသုံးရာပါ……..အများကြီး မလိုဘူးလေ”

ဆိုတော့

“ နန်းခမ်းနွယ်အတွက် မုန့်ဘိုးလေ”

လို့ပြောသည်။ ပြီးတော့

“ နန်းခမ်းနွယ်က တို့မယားလေ….မယားဆိုတော့ မယား…စရိတ်ပေးရမပေါ့”

လို့ ဆက်ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကစိတ်ထဲကနေတော်သေးတာပေါ့။  မယားစရိတ်ဆိုလို့ လို့တွေးမိလိုက်သည်။ နေ့လည် နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ရောက်တော့ အလုပ်သမားခေါင်းနဲ့ ဦးစိုင်းမောင်ခြံ အကြောင်း စကားပြောနေကြသည်။ နန်းခမ်းနွယ်လည်းရှမ်းခေါက်ဆွဲနဲ့ တို့ဟူး ကြော်ကိုဧည့်ခန်းစားပွဲ ပေါ်သွားချပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မီးဖိုတည်ကာ ကော်ဖီ ဖျော်ဘို့ ရေနွေးတည်ရင်း ထိုင်နေသည်။ ဦးစိုင်းမောင် မီးဖိုထဲဝင်လာတော့မှ အလုပ်သမားခေါင်းပြန်သွားတာကို သိရသည်။

နန်းခမ်းနွယ်ကထပြီး ဦးစိုင်းမောင် ကိုဖက်ကာလီးကို စမ်းကြည့်တော့ ပျော့ခွေနေသည်။ ပြီးတော့

“ လိုးပေးအုံးမှာလား”

လို့ယောကျ်ားတွေကြိုက်တဲ့အသုံးအနှုံးကိုပြောလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်ပြကာအိမ်သာထဲ ဝင်သွားသည်။ ကော်ဖီဖျေ်ာပြီးသွားချပေးတော့ ဦးစိုင်းမောင်ကဘေးခေါ်ထိုင်ခိုင်ပြီး လီးပျော့ကြီးကိုပုလွေကိုင်ခိုင်းသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က လီးပျော့ကြီးကို နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ အရင်းကနေအဖျားထိ ကိုက်ပေးလိုက်သည်။

“ နန်းခမ်းနွယ်ကလီးစုပ်တာ…အရမ်းကျွမ်းတယ်နော်”

ပြောတော့နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့

“ ကိုကြီး…နန်းခမ်းနွယ်ကိုအထင်သေးသွားတာလား……နန်းခမ်းနွယ်က…..ကိုကြီးကောင်းမယ်ထင်တဲ့ဟာမျိုး……လုပ်ပေးကြည့်တာ…..နန်းခမ်းနွယ် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပေမဲ့…..လီးမစုပ်ဖူးဘူး”

လို့သူ ကျေနပ်အောင် ချွေးသိမ့်လိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က ပြာပြာသလဲနဲ့

“ အဲ့လို အဓိပ္ပာယ်မဟုတ်ဘူး နန်းခမ်းနွယ်”

ဆိုပြန်ပြောသည်။

နန်းခမ်းနွယ်လည်း လီးပျော့ကြီးကိုငုံ ပြီးလီးတောင်ဘို့ လီးထဲက သွေးကြောတွေဆီသွေးများများရောက်အောင်ဆက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးပျော့ကြီး မာစပြုတော့လက်နဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းဂွင်း ထုပေးနေသည်။ ခါတိုင်းဆို လီးက အဲ့လိုတစ်ချီပြီး နာရီပိုင်းမှာ တောင်လေ့တောင်ထ မရှိခဲ့ပေမဲ့ နန်းခမ်းနွယ်လုပ်ပေးလို့ ခုတောင်နေတာကို ဦးစိုင်းမောင် အံ့သွနေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကလည်း လီးတောင်နေတာ ကျမသွားအောင်ဆက်ပြီးလက်နဲ့ ဖွဖွလေး ညှစ်ပေးနေလေသည်။

“ လာအခန်းထဲသွားရအောင်”

လို့ ဦးစိုင်းမောင်က ပြောပြီးခါးခြင်းဖက်ကာဝင်သွားကြသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့ကဗျာဆန်ဆန်ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ ပန်းချီးကားတွေက လှလွန်းလို့ နန်းခမ်းနွယ်စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့ဒီအိပ်ခန်းထဲကို ဘယ်အလုပ်သမားမှ မရောက်ဖူးပါ။ သူပြန်ရင်သူ့အိပ်ယာကို သူဖာသာသိမ်းပြီး ပြန်တတ်သည်။ ခုတော့ နန်းခမ်းနွယ်က ပထမဆုံးရောက်ဖူးသည့်အလုပ်သမားဖြစ်သည်။

နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဦးစိုင်းမောင်က တစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေလေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်တစ်ကိုယ်လုံးကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားတော့ ဦးစိုင်းမောင်က သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်သည်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီ းဦးစိုင်းမောင်က အပေါ်က တက်ခွကာ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့လျှာနဲ့ ဦးစိုင်းမောင် လျှာကမြွေတွေ မိတ်လိုက်သလို ရစ်ပတ်လှည့်နေသည်။

ဒီတခါမှာတော့ လွတ်လပ်သည့် အခန်းမို့လားမသိ။ နန်းခမ်းနွယ် တခဏအတွင်းစိတ်ပါလာခဲ့သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့နေပြန်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်တကိုယ်လုံးကြက်သီးဖုကြီးတွေထပြီး

“ အဟင့်ဟင့်……..ကိုယ်ကြီးနှုတ်ခမ်းမွှေးက……..အူယားစရာကြီးကွာ”

ဆိုတွန့်လိန်နေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်လက်နဲ့ ဦးစိုင်းမောင်လီးကိုကိုင်ပြီး ကလိပေးလိုက်သည်။ လီးကတောင်တယ်ဆိုပေမဲ့ မတ်မနေလို့ နို့စို့နေတဲ့ ဦးစိုင်းမောင်ကိုတွန်းဖယ်ပြီး လီးကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။

လီးထိပ်ကို ဘယ်ပါးစောင်နဲ့ ညာပါးစောင်တလှည့်စီထိုးပြီ းပွတ်ပေးလိုက်သည်။ လီးရည်ကြည်ငံငံလေးတွေ စိမ့်ထွက်လာပြီး လီးက တောင်မတ်လာလေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ ဦးစိုင်းမောင်အပေါ်တက်ခွကာ စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်သည်။

“ အိုး….ကောင်းလိုက်တာနန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

နန်းခမ်းနွယ်လည်းအရမ်းထန်နေလို့ သတိလွတ်ပြီး ဗြစ်ကနဲဆောင့်ချမိလိုက်တာဖြစ်သည်။

“ အ…အီ….အား….အိုး….”

နဲ့နန်းခမ်းနွယ်စိတ်ပါပါနဲ့ဆောင့်နေသည်။

“ အိုး….ကိုကြီးရယ်……..နန်းခမ်းနွယ်တအားထန်နေပြီ.တအားကောင်းတယ်……အီးဟီး….အို…..အ…..အ”

ဆိုမြည်ရင်း ရင်တွင်းခံစားချက်အမှန်နဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ညီးရင်း ဆောင့်နေရှာသည်။ သူဆောင့်ချတိုင်းရှုံ့မဲ့သွားတဲ့ ဦးစိုင်းမောင်မျက်နှာက သူပြီးချင်စိတ်ကို လှုံ့ဆော်နေလေသည်။

“ ကိုကြီး……..နန်းခမ်းနွယ် ပြီးချင်လာပြီ”

ဆိုတဘွပ်ဘွပ်နဲ့အတင်းဖိဆောင့်နေလေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ခေါင်းနောက်လန်ကျသွားပြီး ရှမ်းစကားနဲ့

“ စောက်ရမ်းကောင်းတယ်ကွာ”

လို့ပြောနေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က ခွထိုင်နေရာက ဘေးတိုက်ထိုင်ဆောင့်ပြန်သည်။ အပေါ်ကိုဖေါင်းတက်နေတဲ့ လီးဒစ်ပိုင်းအပေါ်ကစောက်ပတ်ထဲကန့်လန့်ပွတ်ထိတဲ့ဖီးလ်ကိုယူနေပြန်သည်။ အရမ်းထိလို့

“ ဝေး…ကောင်းလိုက်တာ…ကိုကြီးရာ……..ကိုကြီးကိုနန်းခမ်းနွယ်……..လိုးသတ်နေသလိုဖြစ်နေပြီးလား အဟင့်ဟင်း”

လို့ပြောသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကတော့ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်တက်လိုးနေတဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့လုပ်ဆောင်ချက်တွေကို အလွန်သဘောကျနေသည်။ အမှန်တကယ် စိတ်ပါနေတဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ကို သနားလည်းသနားသွားသည်။ သူကအောက်ကနေပြန်ဆောင့်တော့ ဖင်လေးကြွထားပြီးငြိမ်နေသည်။ ပြီးတော့

“ ကိုကြီး မောပါ့မယ်……..နန်းခမ်းနွယ် လုပ်ပါ့မယ်”

ဆိုတဲ့ အကြင်နာသံနဲ့ ပြောပြီး ဆောင့်ပေးပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်လီးက စံချိန်မီမို့ နန်းခမ်းနွယ်စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်နှက်ပွတ်တိုက်နေသည်။

ဒါကြောင့်မို့ စောက်ရည်တွေ ဆက်တိုက်ထွက်ပြီး စီးကျနေလေသည်။ ဦးစိုင်းမောင်က အောက်ကနေ ကော့ကော့ထိုးလို့ပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို နန်းခမ်းနွယ်သိပြီး မြန်မြန်မွှေဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ခါးကနေ ကိုယ်တစ်ဝက်ကြွကာ

“ ကောင်းလိုက်တာ အီးရွှီး”

ဆိုပြီး နန်းခမ်းနွယ်စောက်ပတ်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းဝင်သွားတော့သည်။ နန်းခမ်းနွယ်က ဦးစိုင်းမောင်ပေါင်ကြီးကိုခွပြီးစောက်ဖုတ်နဲ့ ကပ်ထားကာ အမောဖြေနေသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကတော့ မျက်စိမှိတ်ကာနဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး အမောဖြေနေရှာသည်။ 

“ ကိုကြီး တော်တော် မောသွားလားဟင်”

ဆိုတော့…….. မောဟိုက်တဲ့ အသံနဲ့

“ ရပါတယ် နန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

လို့ပြန်ဖြေသည်။ 

“ ညကျရင်ကောလိုးအုံးမှာလား”

လို့နန်းခမ်းနွယ်ကမေးတော့…….. 

“ ညကျဖက်အိပ်မယ်လေ”

လို့ချွဲပစ်ပစ်အသံနဲ့ပြန်ပြောသည်။ 

“ ညကျလည် းကိုကြီးလီးတောင် အောင်နန်းခမ်းနွယ်စုပ်ပေးမှာပေါ့”

လို့ပြောတော့…….. ဦးစိုင်းမောင်ခေါင်းညိမ့်ပြသည်။

နန်းခမ်းနွယ်က ဦးစိုင်းမောင်ကို တရေးအိပ်လိုက်ဆိုပြီး ပြန်သွားသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ဈေးထဲသွားတော့ တောကြက်ဥတွေ့တာနဲ့ဦးစိုင်းမောင်အတွက် ဝယ်လိုက်သည်။ ရန်ကုန်ဘက်ကဝင်လာတဲ့ ရထားမှာပါတဲ့ ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီးတစ်ဖီးပါ ဝယ်ခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ တောကြက်ဥကို ရေနွေးဆူဆူထဲ ခနနှစ်ပြီး နွားနို့ထဲ ထဲ့မွှေလိုက်သည်။ ဖီးကြမ်းအမှဲ့တစ်လုံးကိုအခွံမခွါဘဲ ချေလိုက်သည်။ ပြီးမှနွားနို့ထဲထဲ့ကာ ဆက်ချေလိုက်သည်။ တစ်လုံးချိုင့်လေးထဲ ထဲ့ပြီး ဘန်ဂလိုလေးပေါ်တက်လာတော့ တရေးနိုးလာတဲ့ ဦးစိုင်းမောင်ကို တွေ့ရသည်။

“ ဆာလိုက်တာ နန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

ဆိုတော့

“ ရော့ကိုကြီးဒါစား..နန်းခမ်းနွယ်…အပင်တွေ……ပေါင်းရှင်းလိုက်အုံးမယ်……ရေချိုးပြီးမှလာခဲ့မယ်”

လို့ပြောကာထွက်သွားသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်လာပေးတဲ့ ဟာကို စားရင်းခံတွင်းတွေ့သွားသည်။လူလည်းနုံးချိနေရာက ပြန်အားရှိသလို ဖြစ်လာသည်။

တစ်ချက်ချက်လီးကတောင် တဆစ်ဆစ်နဲ့ တင်းချင်လာသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ပြုစုယုယမှုတွေကသူ့အတွက်သာယာစရာဖြစ်လာသည်။ ညခုနှစ်နာရီထိုးတော့ နန်းခမ်းနွယ်ရောက်လာသည်။ရေချိုးပြီးအလှပြင်လာသည်။ ခုသူဒီကိုလာရတာကိုယ့်အိမ်ကိုကိုယ်လာရသလိုဖြစ်နေသည်။ အရင်တုံးကတော့ ဒီဘန်ဂလိုလေးပေါ်တက်ရမှာကိုကြောက်နေသည်။ ဝရံတာမှာထိုင်ပြီးအရက်သောက်နေတာတွေ့လို့နန်းခမ်းနွယ်သွားလိုက်သည်။

“ ထိုင်လေ”

လို့ဦးစိုင်းမောင်က ပြောလို့ နန်းခမ်းနွယ်ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ရော့ဒါပြင်သစ်ဝိုင်…မင်းအတွက်……..တို့ထဲ့ထားပေးတာ”

ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်တခါမှမသောက်ဖူးလို့ ရွံ့နေသည်။

“ ကဲချီးယားစ်”

ဆိုပြီး ဦးစိုင်းမောင်လက်မြှောက်လာလို့နန်းခမ်းနွယ်ဖန်ခွက်ကိုင်မြှောက်ပြီး ဖန်ခွက်ခြင်းတိုက်ကာမော့လိုက်သည်။ ချိုပြင်းပြင်းလေးကရင်ထဲနွေးကနဲဆင်းသွားသည်။ ဆောင်းဦးရာသီမို့ကလောမြို့နဲ့တော့လိုက်ဖက်သည်။

တစ်ခွက်ကုန်လို့ နောက်တစ်ခွက်ငှဲ့အပြီးမှာ ဦးစိုင်းမောင်က ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကို နမ်းတော့သည်။နန်းခမ်းနွယ်လည်းပြန်စုပ်နမ်းရင်းပေါင်ကြားကိုစမ်းကြည်တော့လီးကမတ်နေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က ပုဆိုးကိုဖြေပြီးပြောင်းကိုင်လိုက်သည်။

“ နန်းခမ်းနွယ်လာကျွေးတဲ့ဟာ…….. စားပြီးကတည်းက……..တောင်ချင်နေတာလေ”

လို့ ပြောတော့ နန်းခမ်းနွယ်သဘောကျပြီး ရီတော့သည်။ ပြီးတော့ မြည်းဘို့ လှီးထားတဲ့ ပန်းသီးလေးကို လီးထိပ်ပေါ်တင်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ ကုန်းယူပြီး လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ယက်လိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ ပြုမူတာတွေဟာ ဦးစိုင်းမောင်အတွက် အသစ်အဆန်းတွေချည်း ဖြစ်နေရသည်။ ဒီလို အသစ်အဆန်းတွေကယောကျ်ားတွေစိတ်ကို လှုံ့ဆော်နိုင်စွမ်းကြီးမားပါလား လို့ ဦးစိုင်းမောင် တွေးနေသည်။ သူတွေးနေတုံး

“ ကိုကြီးမတ်တတ်ရပ်ပြီး……..ဒီဘက်ခနလှည့်”

လိုဆိုပြန်သည်။ တောင်ပြပြီးငိုက်ကျနေတဲ့ လီးဒစ်ပေါ်ဝိုင်လောင်းချပြီး အောက်ကခွက်နဲ့ ခံထားသည် ပြီးလီးကို စုပ်ပြီးလျာနဲ့ သပ်ယူသည်။

နန်းခမ်းနွယ်ကထွေထွေနဲ့

“ နန်းခမ်းနွယ်က…..ကိုကြီးလီးဝိုင်….သောက်မှာလေ”

လို့ဆန်းသစ်ပြပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်အရမ်းခိုက်သွားပြီးနန်းခမ်းနွယ်ပုခုံးကိုတစ်ချက်ဖြစ်ကာ

“ အချစ်လေးနန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

လို့ပြောလာသည်။ ပြီးခပ်ထွေထွေနဲ့

“ ကိုကြီးသိလား…မိန်းမတွေက…..မာယာများတယ်…..ယောကျ်ားကလိုးချင်တယ်ဆို….အိုက်တင်ခံပြီး….သူတို့ခံချင်ရင်တော့….ယောကျ်ားအပေါ်တက်မခွရုံ….တမယ်ဘဲ…နန်းခမ်းနွယ်ကတော့…..ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ…တချို့ ရှိသေးတယ်သိလား…လင်ငုတ်တုတ်နဲ့….တခြားယောကျ်ား….အလိုးခံချင်စိတ်ဖြစ်တာလေ….နန်းခမ်းနွယ်ကတော့ခု….ကိုကြီးမှကိုကြီးဘဲ”

ဆိုအာလေးလျာလေးနဲ့ပြောလာသည်။ ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်ကိုကြည့်ပြီး

“ လာအိပ်ကြရအောင်”

လို့ခေါ်တော့မူးနေတဲ့မျက်လုံးနဲ့ပြန်ကြည့်ပြီး

“ မလိုးပေးတော့ဘူးလား”

လိုမေးလာသည်။ဦးစိုင်းမောင်ကရီပြီး

“ အစုံလုပ်မှာ”

လို့ပြောမှ

“ အဲ့ဒါမှပေါ့”

ဆိုဦးစိုင်းမောင်လက်မောင်းကြီးကိုတွဲမှီပြီး လိုက်သွားသည်။ အခန်းဝမှာပင်

“ ဒါတွေကရှုပ်တယ်ကွာ”

ဆိုပြီး အင်္ကျီနဲ့ထမီ တွေကိုချွတ်ပြီးကုတင်နောက်ကို လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ပြီးကုတင်စောင်းမှာပစ်လှဲပြီးခြေထောက်မိုးပေါ်ထောင်ကာ

“ ကိုကြီးနန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးနော်”

လို့ ပြောသည်။ ဦးစိုင်းမောင်က အဝတ်တွေချွတ်ပြီ်းထိုင်တစ်ခုံဆွဲယူထိုင်ပြီး ခါးကိုကိုင်းကာနန်းခမ်းနွယ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလျှာနဲ့ယက်ပေးနေသည်။

“ ကောင်းတယ်ကွာ…..တို့ကိုကြီးက….စောက်ပတ်ယက်တာ……..တော်တယ်”

လို့မူးမူးနဲ့ပြောလာသေးသည်။

“ ဟီးဟီး……နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်မွှေးကယားတယ် ကိုကြီးရဲ့ ဟင့်”

ဆိုကာ တဟီးဟီး ရီရင် ရမ်းခါနေသည်။ပြီးလက်နဲ့စောက်စိကိုဖြဲပေးပြီး

“ ပြီးအောင်သာ……..ယက်လိုက်ပါတော့……..ကိုကြီးရာ”

ဆိုကာ စောက်ရည်တွေထွက်ကျလာတော့သည်။ 

“ ဒီလီးကြီးကို…..နန်းခမ်းနွယ်ချစ်သွားပြီ….နန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ထဲ….အမြဲဝင်နေရမယ်နော်”

ဆိုလီးကိုကိုင်ကာကြည့်ပြောပြီးပါးစပ်ထဲငုံလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လီးဘေးကအကြောတွေကို သွားလေးနဲ့ ဖိရုံကိုက်ပေးတော့ ဦးစိုင်းမောင် တစ်ယောက် ကောင်းလွန်းလို့ ဖြတ်ဖြတ်လူးသွားရသည်။

“ ကောင်းလားကိုကြီး”

လို့မေးတော့ ဦးစိုင်းမောင်က တအင်းအင်းနဲ့ခေါငြိမ့်ပြသည်။ ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲဆွဲပြီးစုပ်ပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်လောက် စော်ရှုပ်တဲ့သူက နန်းခမ်းနွယ်ကို အစွဲကြီး စွဲသွားတော့သည်။ 

“ အမလေးလေး…ကိုကြီးရယ်……ဖြေးဖြေးဆောင့်ပါ…ကိုကြီးလီးကြီးက…ကြီးလွန်တော့……..ညှာညှာတာတာ….လိုးမှပေါ့”

လို့ ညုတုတု လေးနဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ပြောစကားကို ဦးစိုင်းမောင် ခိုက်သွားသည်။ပြီးတော့

“ စတာပါ ကိုကြီးရာ……..နာနာထောင်းမှ….နန်းခမ်းနွယ် ကောင်းတာနော်…..ကိုကြီးပြန်သွားရင်….နန်းခမ်းနွယ်ပျင်းနေတော့မှာ”

လို့ ထပ်ပြောသည်။ နောက်နေ့ ဦးစိုင်းမောင်ကားပေါ်ပစ္စည်းတွေတင်နေတုန်း

“ မင်းမလိုတာတွေထားခဲ့….လိုတာဘဲ ယူခဲ့…..သွားပစ္စည်းသိမ်း….တောင်ကြီးလိုက်ခဲ့” 

လို့ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်ကိုပြောသည်။ ပြီးတော့ အလုပ်သမားခေါင်းဘက်လှည့်ကာ

“ အလုပ်သမားတစ်ယောက် ရှာခန့်လိုက်”

လို့ ပြောလိုက်သည်။ ခုတော့ နန်းခမ်းနွယ်က အေးသာယာမှ ာတိုက်နဲ့ကားနဲ့ဖြစ်နေသလို ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့တရားဝင် စတုတ္ထမြောက်ဇနီးဖြစ်နေလေတော့သည် …..။


..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။


တချို့က အပျိုးမှေးပါတဲ့ အပျိုစစ်စစ်လေးကို မက်မောမျှော်လင့်ကြသည်။ အမှန်က ဘယ်လောက်ပဲ အပျိုစစ်စစ် ကိုယ့်ရဲ့ လီး ဒစ်လွန်သွားတာနဲ့ အပျိုမစစ်တော့။ အပျိုစစ်စစ်ရထားပြီး နောက် အကြိမ်တွေမှာ အသေကောင်လို ငှက်ပျော်တုံးကြီးလို ဖြစ်နေကြတာ့ အိမ်ပြန်ချိန် မမှန်တော့တဲ့ အမျိုးသားတွေ ဒုနဲ့ဒေးပါပဲ။ အပျိုစစ်ဖို့ထက် အပေးကောင်း အပြုစုကောင်းဖို့ လိုတာပါပဲ။




အိမ်ဖော်မလေး အသန်း (စ/ဆုံး)

 အိမ်ဖော်မလေး အသန်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ကျနော့်နာမည်အောင်အောင်။ တအိမ်လုံးက အောင်လေး လို့ပဲခေါ်ကြတယ်။ အိမ်မှာ ဖေဖေ၊မေမေ၊ညီမလေး ကျနော် လေးယောက်အပြင် အညာကအိမ်ဖော်မလေး သန်းသန်းရယ် ပေါင်း ၅ ယောက်နေထိုင်တယ်။ ကျနော့်မိဘတွေက ဈေးတခုမှာ ဖိုက်ဘာပုဂံတွေ ရောင်းတယ်။ တရက်ခရစ်စမတ်နဲ့ဥပုဒ် ဈေးနှစ်ရက်ပိတ်တဲ့နေ့ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား ညအိပ်သွားကြမယ်ပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့ ၂၄ရက် ညနေမှာ ဖျားပါလေရော့။

၂၅ ရက် မနက်စောစော တအိမ်လုံးကျိုက်ထီးရိုးသွားမယ့် အစီအစဉ်ကို အမေက အဖေ့အား 

“ ရှင်တို့ပဲသွားကြတော့ ကျမ အောင်လေးကိုပြုစုဖို့နေခဲ့မယ်”

ဆိုတော့ သန်းသန်းက 

“ အန်တီလိုက်သွားပါ။ အသန်းနေခဲ့လိုက်မယ်။ မနှစ်တုန်းကလဲ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား အသန်းရောက်ဖူးနေပြီပဲ။” 

သန်းသန်းဟာ စကားပြောရင် အသန်း အသန်းလို့ပြောလေ့ရှိတယ်။

အသန်းဟာ ကျနော်တို့အိမ်ကိုရောက်လာတော့ အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်ပါ။ အသန်းက အခု အိမ်မှာ ၁၀နှစ်လောက်ရှိပါပီ။ ကျနော်တို့မိသားစုလို ဖြစ်နေပါတယ်။ ကျနော် ၁၀နှစ်သားကတည်းက အသန်းအိမ်ကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ အခု ကျနော့်အသက်က ၂၀။ အသန်းအသက်က ၃၀လောက်ပါ။ ဒီလိုနဲ့ ညနေကျနော်ဆေးခန်းပြပြီးပြန်လာခဲ့တယ်။

ဆရာဝန်ဆေးတလုံးထိုးပေးပြီး အိမ်ရောက်တော့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ နောက်ရက် ၂၅ရက်မနက် ၄နာရီလောက် အိမ်ရှေ့က အသံတွေကြောင့် ကျနော်နိုးလာတယ်။ အမေက 

“ အသန်း အောင်လေးကို ဂရုစိုက်လိုက်နော်၊ ညနေ မသက်သာရင် ဆေးခန်းလိုက်ပြလိုက်အုံး” 

ဆိုပြီး အမေက အသန်းကို မှာနေသံကြားရတယ်။

ကျနော် မနေ့ညက ဆရာဝန်ရဲ့ဆေးတလုံးနဲ့တင် နေကောင်းနေပါပီ။ ဒီလိုနဲ့ကျနော်လဲ ပြန်အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။ နိုးလာတော့ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၈ နာရီ။ ကျနော်လဲရေချိုးခန်းသွား မျက်နှာသစ်ပြီး ပြန်အလာ. အသန်းအခန်းရှေ့ကဖြတ်အလျှောက် အမှတ်မထင်အသန်းအခန်းထဲလှမ်းကြည့်မိတယ်။ အသန်းရဲ့ ထမီဟာ ဒူးဆစ်အထက်နားရောက်နေတယ်။ ဖြူဝင်းတဲ့ခြေသလုံးသားတွေကို အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။

သန်းသန်က အညာသူ။ ရုပ်ရည်ကလဲရွက်ကြမ်းရည်ကျို. ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ မိန်းမတယောက်ရှိသင့်ရှိထိုက်တာထက် ဘာမှမပို။ ဒါပေမယ့် အသန်းမှာ စွဲမက်စရာတခုတော့ရှိတယ်။ အဲဒါက ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရည်ပဲ။ အညာကရောက်ခါစ အသားကညိုညက်ညက်ဆိုပေမယ့် ရန်ကုန်ကိုရောက်လာတာ ၁၀ နှစ် နီးနီးဆိုတော့ အသန်းအသားအရည်ဟာ ရန်ကုန်သူတွေထက်လှပတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်လဲ အသန်းအခန်းထဲ ခြေသံဖွဖွနင်းပြီးဝင်လာခဲ့တယ်။ အသန်းကတော့ အိပ်ပျော်နေဆဲ။ ဒီလိုနဲ့ကျနော့်စိတ်ရိုင်းတွေဝင်လာပြီး အသန်းထမီလေးကို အသာအယာ မတင်လိုက်တယ်။ ကြည့်စမ်းဗျာ အိမ်ဖော်မလေးအသန်းရဲ့ ပေါင်သားတွေဟာ ဝါဝင်းနူးညက်နေတယ်။

ကျနော် အသန်းခန္ဓာကိုယ်နားကပ်လိုက်တော့ လက်စ် ဆပ်ပြာအနံ့ကို ရှုရှိုက်လိုက်မိတယ်။ အခုမှသတိရမိတယ်။ အသန်းဟာ မနက်စောစောထ ရေချိုးတဲ့အကျင့်ရှိတာပဲ။ ဒီလိုနဲ့ အသန်းထမီကို ရင်ခေါင်းပေါ်ထိ ညင်ညင်သာပင့်တင်လိုက်တော့ ဝါဝင်းတဲ့ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့အတူ အသန်းစောက်ပက်လေးဟာ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေတာတွေ့ရတော့ ကျနော့်စိတ်တွေဘယ်လိုမှထိန်းမရတော့ဘူး။

ဒါနဲ့ ကိုယ်ကိုရှေ့ကိုင်းပြီး အသန်းစောက်စိလေးကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ကလိပေးနေမိတယ်။ မကြာခင် အသန်းနိုးလာပြီး ငေါက်ခနဲထထိုင်ကာ “ဟင်… အောင်လေး မင်းအသန်းအခန်းထဲဝင် ဘာလုပ်တာလဲ”လို့ ဒေါသသံနဲ့အမေး ကျနော်ဟာ လျင်မြန်စွာ အသန်းကို တွန်းလှဲလိုက်ပြီး အသန်းကိုယ်ပေါ်ခွတက်ပီး အသန်းနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်လိုက်တယ်။

လက်တဖက်ကလဲ အသန်းနို့တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းချေလိုက်တယ်။ အသန်းဟာ အောက်ကနေရုံးကန်ပေမယ့် အသက်၂၀သန်သန်မာမာ ယောက်ျားတယောက် ခွန်အားကိုတော့ မယှဉ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ကျနော်ဟာ အသန်းရဲ့အင်္ကျ ီ ီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ရင်း အသန်းရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာနဲ့ကလိ၊ လက်တဖက်ကလဲ အခြားနို့တလုံးကို ညင်ညင်သာသာချေပေးနေတယ်။

မကြာခင် အသန်းဟာ တအင်းအင်းညည်းညူပြီး 

“ အောင်လေး အသန်းမနေတတ်တော့ဘူးကွာ လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့”

ဆိုတော့ ကျနော်လဲအဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့ အသန်းဟာ ထောင်မတ်နေတဲ့ကျနော့်လီးကို တအံ့တသြကြည့်နေတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀နှစ်က မိမိရေချိုးပေးခဲ့ရတဲ့ ကလေးတယောက်လီးဟာ ဆယ်နှစ်အတွင်းမှာ ဒီလောက်ကြီးထွားလာမယ်လို့ အသန်းမထင်ခဲ့ဘူး။ ကြည့်စမ်းပါအုံး။ အရှည်က ၇ လက်မကျော် လုံးပတ်က မိမိလက်ကောက်ဝတ်လောက်ရှိတယ်။ ဒီလီးနဲ့ အလိုးခံရတော့မှာလားလို့ တွေးရင်း အသန်းတယောက် ရင်ခုန်သလို ကြောက်သလို ဖြစ်နေမိတယ်။

တကယ်တော့ လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလလောက်ကတည်းက အောင်လေးဟာ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးအတွင်းက ဆေးဆိုင်ကနေ လိင်ကျင့်ဆက်တခုဝယ်ပီး အခန်းထဲမှာ မနက်တခါ ညတခါလေ့ကျင့်ခဲ့တာ မသန်းမသိရှာဘူး။ အောင်လေးဟာ မိမိလီးကြီးကို ကိုင်ပြီး အသန်းစောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့ပြီး ဖိချလိုက်တယ်။ ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်အသံနဲ့အတူ အသန်းလက်နှစ်ဖက်ဟာ အောင်လေးပုခုံးနှစ်ခုလုံးကို စုပ်ကိုင်မိတယ်။

အောင်လေးလဲ လီးကိုပြန်အထုတ် အောင်လေးလီးတံတလျှောက် မသန်းရဲ့သွေးစတွေဟာ ပေကျံနေတယ်။ အချက် ၃၀လောက်အသွင်းအထုတ်လုပ်ပီးမှာ မသန်းခါးလေး ကော့ကော့တက်လာပြီး 

“ ကောင်းလိုက်တာ အောင်လေးရယ် ”

ပါးစပ်ကပြောရင်း အောင်လေးမျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့လှမ်းဆွဲရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုပ်နေတယ်။

နောက်ထပ်အချက် ၂၀ လောက်ဆောင့်အပြီးမှာ အောင်လေးရဲ့ သုတ်ရည်တွေဟာ အသန်းစောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းထဲကနေ လျှံထွက်လာတယ်။ အောင်လေးလဲ ခဏနားပြီးနောက်တချီဆက်လိုးအပြီးမှာ မောဟိုက်မှုနဲ့အတူ အသန်းကိုယ်ပေါ်မှောက်လျှက် အိပ်ပျော်သွားတယ်။

မည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားသည်မသိ။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၁ နာရီထိုးနေပြီ။ အသန်းကိုမတွေ့တာနဲ့ အောင်လေးလဲလူးလဲထပြီး ထမင်းစားခန်းထဲသွားမှ အသန်းက 

“ မောင်… ရေချိုးလေ။ ပြီးမှထမင်းစားပေါ့” တဲ့ ။ 

အောင်လေးလဲ 

“ မ… ထမင်းအရင်စားမယ်၊ ထမင်းစားပြီး ပြန်အိပ်အုံးမယ်၊ အိပ်ရေးမဝသေးဘူး မ ၊ ညနေရောက်မှ ရေချိုးတော့မယ် ” 

ဆိုတော့ မောင့်သဘောဆိုပြီး ထမင်းပြင်ပေးတယ်။ အောင်လေးထမင်းစားအပြီးမှာ အသန်းဟာ ရေခဲသေတ္တာထဲက အအေးခွက်ထုတ်ပီး အောင်လေးရှေ့ချပေးတယ်။ အောင်လေးလဲအထူးအဆန်းဖြစ်နေမိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ အသန်းအိမ်ရောက်တဲ့ ၁၀နှစ်အတွင်းမှာ တခါမှထမင်းစားပီး အအေးမဖျော်ပေးခဲ့ဘူး။ အောင်လေးလဲ အအေးခွက်ကိုယူသောက်လိုက်တော့ ချိုချဉ်ချဉ်အရသာ ခံစားမိတာနဲ့ 

“ မ ဒါဘာဖျော်ရည်လဲ” 

မောင် အဲ့ဒါ ပျားရည် ကြက်ဥ သံပုရာ သုံးမျိုးပေါင်းထားတဲ့ဖျော်ရည်လေ။

မနှစ်က အညာကလက်ဆောင်ရတဲ့ပျားရည်. ဒီအတိုင်းထားထားတာ။ အခုမှအသုံးဝင်တော့တယ်။ အောင်လေးလဲပြုံးလိုက်မိတယ်။ အသန်းနားကပ်ရင်း ပါးလေးကိုကြင်ကြင်နာနာနမ်းရင် 

“ မောင် ညမှအသန်းကို တညလုံးလိုးမယ်နော်။ အခုတော့ မောင်တရေးအိပ်ပီး အားမွေးလိုက်အုံးမယ်” 

ဆိုပီး အခန်းထဲဝင်အိပ်လိုက်သည်။ တရေးနိုးတော့ ညနေစောင်းနေပြီ။ လူဟာလဲ လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်လာတယ်။

အောင်လေးလဲ အင်္ကျ ီချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ရေချိုး ပစ်လိုက်မှ ပုခုံးဟာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်တော့မှ ကြည့်လိုက်ရာ မနက်က အသန်းကိုလိုးတော့ အသန်းဟာ မိမိလီးရဲ့နာကျင်မှုကြောင့် မိမိပုခုံးကို တအားညှစ်တော့ အသန်းလက်သည်းတွေကြောင့် ဒဏ်ရာရပီး စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေတာ သိရတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မနက်က အသန်းကိုလိုးတာကို သတိရရင်းပီတိဖြစ်နေမိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ အသန်းရဲ့ ပါကင်ကို မိမိဖွင့်လိုက်ရတဲ့အရသာ နောက်ပီး ဒီညတညလုံး အသန်းကို စိတ်ကြိုက်လိုးရအုံးမယ်ဆိုတဲ့ အတွေးဟာ အောင်လေးရင်ကို တလှပ်လှပ်နဲ့ပေါ့။

ရေချိုး အဝတ်လဲပြီး အခန်းရှေ့အရောက် အသန်းနဲ့အတွေ့မှာ 

“ မောင်အပြင်ခဏသွားအုံးမယ် မ” 

ဆိုတော့ အသန်းဟာ ကျနော့်ပါးကိုနမ်းရင်း 

“ မကြာနဲ့နော် မောင်။ မ စောင့်နေမယ် ” တဲ့။ 

တကယ်တော့ ညနေညနေမှာ ကျနော် ဘီယာသောက်တာ အသန်းသိနေတယ်။ အခုလဲ ဘီယာဆိုင်သွားမှာသိတဲ့ အသန်းက မကြာနဲ့နော်လို့မှာခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ အောင်လေးလဲ လမ်းထိပ်ရောက်တော့ ဆေးဆိုင်ဝင်ပြီး အီးဇီးတူး တကဒ်ဝယ်ခဲ့တယ်။

ဒီနောက် မိမိထိုင်နေကြ ဘီယာဆိုင်ရောက်တော့ ဘီယာလေးခွက်၊ ဝီတပြား ငါးရှဉ့်ခြောက်စပ်တပွဲ ပါဆယ်ဆွဲပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အသန်းက ဆီးကြိုပြီး 

“ မောင် ထမင်းစားခန်းထဲပြင်လိုက်မယ်”

ဆိုတော့ ကျနော်က 

“ ရတယ် မ ဧည့်ခန်းမှာပဲပြင်လိုက်” 

ဆိုတော့ အသန်းဟာ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ကျကျနနပြင်ဆင်ပေးရှာတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်လဲ ဘီယာ ဝီစကီရောစပ်ပြီး တငုံသောက်လိုက် ငါးရှဉ့်ခြောက်စပ်ဝါးလိုက်နဲ့ ဇရပ်မင်းစည်းစိမ် တွေ့နေတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဘီယာ ဝီစကီတဝက်ကုန်ချိန်မှာ

“ မ… ကျနော့်အခန်းထဲက လက်တော့ကွန်ပျူတာ ယူခဲ့ပေးပါ” 

ဆိုတော့ အသန်းဟာ အခန်းထဲဝင် ကွန်ပျူတာယူလာပြီး ကျနော့်ဘေးဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျနော် ကွန်ပျူတာဖွင့်ပြီး ဇာတ်ကားပြတော့ အသန်းဟာ ဇာတ်ကားကို မမှိတ်မသုန်စိုက်ကြည့်နေတယ်။

ဇာတ်ကားထဲမှာ အသက် ၅၀ ကျော်အမျိုးသမီးကြီး အသက် ၂၀ ကောင်လေးတယောက်ရဲ့ လီးကို အငမ်းမရစုပ်နေတယ်။ အသန်းက 

“ ကောင်လေးက ငယ်ငယ်လေးရယ်နော် ” 

“ ဟုတ်တယ် မ’ သူတို့နိုင်ငံမှာ ကာမဆက်စပ်ဖို့ဆို အသက်အရွယ်မရွေးဘူး။ တခါတလေ အသက် ၆၀ အဖိုးကြီးတွေနဲ့ ၁၃ နှစ်ကောင်မလေးတွေလဲ လိုးကြတာပဲ ” 

“ ကျနော်ပြောရင်း မ… မောင့်ကို အဲ့ဒီဗွီဒီယိုထဲကလိုလုပ်ပေးလေ  ” 

အသန်းလဲ ခေါင်းလေးညိမ့်ရှာတယ်။

ကျနော်လဲ အဝတ်အစားတွေချွတ်ပီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတုန်း အသန်းဟာ ကျနော့်ရှေ့ ဒူးပဆစ်တုပ်ထိုင်ရင်း ကျနော့်လီးကို မှုတ်ပေးတယ်။ ကြည့်စမ်း အသန်းဟာ မှတ်ဉာဏ်တအားကောင်းတာပဲ။ ကျနော့်လီကို ဗွီဒီယိုထဲက အမျိုးသမီးကြီးအတိုင်း လီးထိပ်နဲ့လီးဒစ်တွေကို သူမလျှာလေးနဲ့ လိပ်လိပ်ပီး ပလွေမှုတ်ပေးနေတယ်။

တခါတခါ ကျနော် ကိုယ့်ခန္ဓာမြောက်တက်သွားပြီး ၁၅ မိနစ်အကြာမှာ ကျနော့်သုတ်ရည်တွေဟာ အသန်းအာခေါင်ထဲပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ပထမတော့ အသန်းဟာ မျက်လုံးပြူးပြီး ကျနော်ကိုမော့ကြည့်တော့ 

“ မ ကျနော့်သုတ်ရည်တွေမြိုချလိုက်၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုမှ” 

အသန်းဟာ မျက်စိမှိတ်ပြီး ကျနော့်သုတ်ရည်တွေကို မြိုချလိုက်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်ဟာ အသန်းအင်္ကျ ီကိုချွတ်ပေးရင်း အသန်းကို ဆိုဖာရှည်ပေါ်လှဲသိပ်လိုက်တယ်။ အသန်းရဲ့ ခြေထောက်တချောင်းကို ဆိုဖာလက်တန်းပေါ်တင်. အခြားခြေထောက်တချောင်းကို ဆိုဖာဘေးတွဲလောင်းချလိုက်တယ်။ ဒီနောက် ကျနော်ဟာ ဝမ်းရားမှောက်ပြီး အသန်းစောက်ဖုတ်လေးကို ဘာဂျာပေးနေတယ်။

အသန်းစောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ကလိလိုက်၊ တခါတခါလက်ကလေးနဲ့ဖြဲပီး စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို လျှာနဲ့အလျားလိုက် လျက်ပေးနေမိတယ်။

မကြာခင် အသန်းဖင်လေး ကော့ကော့တက်လာရင်း ပါးစပ်ကလဲ “ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ်။ မ နှစ်ခါတောင်ပြီးသွားပြီ” ပြောပီးချိန် အသန်းစောက်ဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေစီးကျလာတော့ ကျနော်ဟာ လျှာလေးနဲ့ သိမ်းလျက်ရင်း အသန်းစောက်ရည်တွေကို မြိုချလိုက်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်နဲ့အသန်းဟာ ဧည့်ခန်းဆိုဖာရှည်ပေါ် တညလုံးလိုးဖြစ်ကြတယ်။ မနက်လေးနာရီရောက်မှ အလိုးရပ်ပီး ကျနော်ဟာ မသန်းစောက်ဖုတ်လေးထဲ ကျနော့်လီးကြီးစိမ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။ မနက် ၆ နာရီမှာ နှစ်ယောက်သားနိုးလာပြီး ဧည့်ခန်းထဲကပစ္စည်းတွေ ရှင်းလင်းပီး နှစ်ယောက်အတူ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ထပ်လိုးကြပြန်တယ်။

ရေချိုးအပြီး အခန်းထဲကအထွက် အသန်းဟာ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ရင်း 

“ မောင် မ’နဲ့ နေတိုင်းလိုးကြမယ်နော်” တဲ့။ 

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်အဝတ်စားလဲပြီး အသန်းအခန်းထဲဝင်ပြီး 

“ မ ရော့။ ဒီဆေးကဒ်ထဲက ဆေးနှစ်လုံး ခဏနေရင်သောက်လိုက်အုံး” 

ဆိုတော့ အသန်းက 

“ မောင် အဲ့ဒါ ဘာဆေးလဲ” 

ကျနော်က 

“ မ’ ဒါ အီးဇီးတူး လို့ခေါ်တယ်၊ မနဲ့မောင်လိုးပြီး ၇၂နာရီ အတွင်း မ’ဒီဆေးသောက်ရင် ဗိုက်မကြီးတော့ဘူး ” 

ဆိုတော့ 

“ ဟင် ဒါဆို မောင်နဲ့မ မယူဘဲနဲ့လဲ တသက်လုံးလိုးလို့ရတာပေါ့နော်” 

ဆိုပြီး အသန်းဟာ ဆေးကဒ်ထဲက ဆေး၂လုံးကို ဖောက်ပီး ပါးစပ်ထဲပစ်ထည့်လိုက်ရင်း အနီးကရေဘူးကို ယူပြီးသောက်ချလိုက်တယ်။ တဆက်ထဲမှာပဲ 

“ မောင် … မကို မယူလဲ မောင့်တသက် မကိုလိုးပေးပါနော်” တဲ့။


..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။



ငရဲကြီးတာ မမသိတယ် (စ/ဆုံး)

 ငရဲကြီးတာ မမသိတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဒီနေ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း နေ့လည် ထမင်းစားချိန်မှာ အပြင်ထွက်မစား ။ ပြီးခဲ့သော နှစ်ရက်လောက်မှာ ပွဲဆက်တွေ များခဲ့ ပြီး အစားတွေ မဆင်ခြင်ခဲ့ ။ ပြန်လျော့ရမည် ။ မနက်က ထည့်ခဲ့တဲ့ သင်္ဘောသီးနဲ့ စပျစ်သီး ဘဲ ဆာမှ စားတော့မည် လို့ စဉ်းစားထားသည် ။ 

“ သက်သက် နင့်ကို . .ခင်ချိုအုံး ပြောပြတဲ့ ငရဲအကြောင်း ဆိုတာ ပြောပြပါအုံး . .ဟဲ့  ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သူမ ရုံးခန်း အပြင်ဘက်မှာ ထမင်းဘူး ထိုင်စားနေကြတဲ့ စာရေးမလေး နှစ်ယောက်ရဲ့ စကားသံကို ကြားလိုက်ရ သည် . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရုံးခန်းထဲမှာ ရှိနေတာကို မသိကြဘူး ။ အင်းလေ သူမ သည် နေ့တိုင်း နေ့လည်စာကို အပြင်မှာ ထွက်စားတတ်တာကိုး ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းတို့ ရုံးရဲ့ အနီးအနားမှာ စားသောက်ဆိုင်တွေက စုံလှသည် ။ ငရဲအကြောင်း ဆိုလို့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။ ဖတ်လက်စ အီးမေးလ်ကို ဆက်မဖတ်ဘဲ နား စွင့်ထားမိသည် ။ ငရဲ ဆိုတဲ့ ကောင်လေးက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းတို့ ရုံးက ယာဉ်မောင်း ပါ . .။ ငရဲ ရဲ့ ပုံစံက ခပ်မိုက်မိုက် လေး ။ သူ့ အကြည့်တွေကလဲ ရဲတင်း သည် . .။ 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းလို ရာထူးကြီးတဲ့ အရာရှိမ ကိုတောင် သူ ကြည့်တဲ့ ပုံ က ပြီတီတီ နဲ့ ။ သူမ ရဲ့ ရင်တွေ တင်တွေ ကို စူးစိုက်ကြည့်တာ ရဲတင်းလွန်း သည် ။ အရမ်းဘဲ ။ ဒီကောင်လေး ကြည့်ရတာ တကယ့် ဖိုက်တာလေး ပုံစံဘဲ။ လူနံပိန် ကျွဲဂျိုလိန် ဆိုသလို ဒီလို ပိန်ကပ်ကပ် ကောင်လေးတွေက လီးကြီးကြီးတွေနဲ့ အလိုးကောင်း နေတတ်တယ်ဆိုတာ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကြားဘူး ထားသည် . .။

“ အေးပါ ဆွေမ ရယ် . .ပြောမှာပေါ့ ...ဒီလိုဟဲ့. .ခင်ချိုအုံး ရဲ့ ...ငရဲနဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့ ဆန်းဒေး ပဲခူး သွားတုံး ..က ဟိုဟာ လုပ်ကြတယ်တဲ့ . ခင်ချိုအုံး က ငါ့ကို သူ ငရဲနဲ့ လုပ်တဲ့ အကြောင်းတွေ ကို အသေးစိတ်ပြောပြတာ .ဟိဟိ.. ” 

“ ဟယ် . .ပြောပါအုံး ပြောပါအုံး..ဘာတွေ ပြောပြလဲ .. ” 

“ ငရဲ...သူ့ကို လုပ်တာ...တအားကြိုက်တာတဲ့...ငရဲဟာ.ကအကြီးကြီးဘဲတဲ့..တုတ်တုတ်...ရှည်ရှည်ကြီး တဲ့ . .ဟိဟိ ငရဲက လုပ်တာလဲ တော်တော် တော်တယ်တဲ့ . . ” 

သူမ ထင်ထားတာ မှန်နေသည် ။ ငရဲ က လီးကြီး တဲ့ အကြောင်း ငရဲ ရဲ့ ရီးစား ခင်ချိုအုံး.. ဆိုတဲ့မိန်းကလေး ဆီကနေ သက်နွယ်ဦး နဲ့ ဆွေမမခိုင် တို့ဆီတောင် သတင်းပျံ့နေပြီ ။ ငရဲ ။ သူ့ နံမည် အရင်း က ရဲမင်း ပါ ။ သူငယ်ချင်းတွေ က ငရဲမင်း လို့ နောက်ပြောင်ပြီး ခေါ် ကြသည် ။ ကာလရွေ့လျောလာတော့ သူ့ ကို ငရဲ လို့ လူတကာ က ခေါ်ကြတော့တာဘဲ . .။

သူ ကိုယ်တိုင်ကလဲ ငရဲဆိုတဲ့ နံမည် ကို နှစ်ခြိုက်သည် ။ သူက ကိုယ်သူ ငရဲလို့ဘဲ သုံးနှုံးသည်။ ငယ်ငယ်ကထဲ က ရပ်ကွက်ထဲမှာ ထီကနဲဆို ငရဲ ဘဲ ။ကျောင်းမှာလဲ ငရဲ ကို လူတိုင်း သိသည် . ။ ကောင်းသော သိခြင်းတော့ မဟုတ်ဘူး ။ လူဆိုးလေးအဖြစ် နဲ့ သိကြတာ ။ ငရဲရဲ့ မိဘတွေ သည် ငရဲကြောင့် အရှက်တကွဲ အကျိုးနဲ အမြဲ ဖြစ်ကြရ သည် ။ ငရဲ သည် မိန်းမ နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ငယ်ငယ်ကထဲက နံမည်ပျက်သည်။ ကျောင်းက မိန်းကလေး အိမ်သာကို ချောင်းလို့ ကျောင်းထုတ်ခံရတာ မိဘများ အလိုက်ကောင်းလို့ . .ကျောင်း ပြောင်း လိုက်ရတာ နဲ့ ပြီးသွား သည် ။ ငယ်ငယ်ထဲ က ရီးစားထား သည် ..။ 

လူပျိုပေါက် အရွယ်မှာ ညဘက်ကြီး .သူ့ရီးစား ကောင်မလေး ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲ မိလို့ အမှုကြီး သွားသည် ။ ဆယ်တန်း..သုံးခါကျသော ငရဲသည် ကျောင်းဆက်မတက်တော့ဘဲ..အလုပ်ထွက်လုပ်သည် ။ ပထမဆုံး ငရဲ စာအုပ်ချုပ် လုပ်ငန်း တခု မှာ ဝင်လုပ် သည် . ။ မျက်နှာချိုပြီး ဖင်ပေါ့သော ငရဲ ကို . ပိုင်ရှင် က သဘောကျသည် .. ။ ငရဲ ကို အားကိုးလာပြီး အလုပ်သမားတွေကို တာဝန်ယူ ကြီးကြပ်ရ တဲ့ စူပါဗိုင်ဆာ အဖြစ် တိုးမြှင့်ပေးလာသည်။ 

သည်မှာတင်ဘဲ ငယ်ကျင့်မပျောက်ဘဲ ငရဲ ဇာတိပြလာ ပြန်သည် ။ ပိုင်ရှင်သူဌေး ရဲ့ သမီး ရေချိုးတာ ကို ချောင်းသည်။ မိသွားတော့ အလုပ်ပြုတ်သွား ပြန်သည် ။ အမေဘက် က အမျိုးတွေ အဆက်ကြောင့် သည်ရုံးမှာ ယာဉ်မောင်း အလုပ်ရ သည် ။ နောက်ကြောင်းရာဇဝင် မလိုက်ဘဲ အတွင်းလူ က ထောက်ခံလို့ ရတာ ဖြစ်သည်  ။ နောက်ကြောင်းရာဇဝင် သာ လိုက်လို့ကတော့ ငရဲမှာ က အမှုဟောင်းတွေက တပုံ ကြီး . ..။ သည်ရုံးရောက်တာ မကြာသေး ..။ ငရဲ ရီးစားရ သွားသည် ..။

မိန်းမ.ဝါသနာကြီးသော ငရဲ သည် ဖင်ကြီးကြီး နဲ့ ခင်ချိုအုံး ကို တွေ့သောအခါ အရမ်း သဘောကျ ပြီး..ခင်ချိုလွင့် ကို ချဉ်းကပ် လေတော့သည် ။ ခင်ချိုအုံး..သည် ရုံးအလုပ်နဲ့ အပြင်အမြဲသွားရသော ကြောင့် .ရုံးကားမောင်းသော ငရဲနဲ့ အနေနီးစပ်တာကြောင့် ..မိန်းမများကိုကျအောင်.အပြောကောင်းတဲ့ ငရဲ နဲ့ ညိကြလေတော့သည် .. ။ 

ပဲခူး ကို ပစ်ကနစ် ထွက်ကြ ရင်း ငရဲနဲ့ ခင်ချိုအုန်း ခဏ လူကြားထဲက ပျောက်သွား ကြသည် ။ ငရဲ သည် အကိုင်အတွယ် ရဲ သည် ။ ကြမ်း သည် ..။မိန်းမလိုး ကျွမ်း ကျင်သည် .။ ခင်ချိုအုံး ကို သူ့ အသိတယောက် ရှိတဲ့ ဆီစက်တခု ကို ခေါ်သွားသည် ။တနင်္ဂနွေနေ့မို့ ဆီစက် မှာ ဘယ်သူမှ မရှိ .. ။ ဂိုဒေါင်ကြီးထဲမှာ ဖြစ်သလို . ရအောင် လိုးလိုက် သည် ။ ခင်ချိုအုံး သူ့ ကို ကြိုက်သွားသည် ။ ဘူးတရာ ပိတ်လို့ရမယ် . ပါးစပ်တပေါက် ကို ပိတ်နိုင်ဖို့ ခက်ခဲ သည် .။ ခင်ချိုအုံး ငရဲ ရဲ့ လီးကြီးတာ မြိုသိပ် မထားနိုင်ခဲ့ဘူး .. ။ တဆင့် . .တဆင့်နဲ့.ငရဲလီး ကြီးတာ.ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း တောင် သိနေပြီ .. ။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် သူက ရုံးကားကိုမောင်းသော ယာဉ်မောင်း တင်ထွန်းအောင် သည် အလုပ် အမြဲနောက်ကျ တာကြောင့် ..သူ့ကို အပြစ်ပေး အရေးယူရတာကြောင့် ယာဉ်မောင်း လိုလာတာမို့ ငရဲ ကို သူ့ ယာဉ်မောင်းအဖြစ် ခေါ် လိုက်ရသည် ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် ဒေါ်ရှေ့က တပ် ပြီး ခေါ်ကြရပေမဲ့ အသက်အားဖြင့် သိပ်မကြီးလှသေးတာကြောင့် လက်အောက် ဝန်ထမ်းတွေ က 

“ မမ  ” 

လို့ဘဲ ခေါ်ဆိုကြလေသည် .. ။

“ မမ ကျနော် ရောက်ပါပြီ   ” 

သူမ ရှေ့မှာ ငရဲ လက်နှစ်ဘက် ရှေ့မှာယှက်ပြီးရိုကျိုးကျိုး ခေါင်းလေးငုံ့ကာ လာပြောသည် ။ ဒီလို လုပ်ပြလို့ ဒီကောင်လေး ကို သူမ မယုံ ။ သူမ ကားပေါ်က အဆင်း တဏှာခိုးတွေ လျှံနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ သူမ ရဲ့ အနောက်ပိုင်း ဖင်တုံး တွေ ရဲ့တုန်ခါမှုတွေ ကို စူးစူး ဝါးဝါး ကြည့်နေတတ် သည် ။ 

မနက်တိုင်း ရုံးသွားရန် ငရဲက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကို အိမ်မှာ လာခေါ်ရသည် ။ ငရဲ ကို သူမ တွေ့တိုင်း သက်နွယ်ဦး နဲ့ ဆွေမမခိုင် တို့ ပြောဆိုနေတုံး က စကားသံတွေ ကို ပြန်လည်ကြားယောင်မိလေ သည် . .။ ငရဲ ရဲ့ လီးကြီး တဲ့ အကြောင်း ။ ဒီအခါမှာ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ မျက်လုံးတွေ ဟာ ငရဲ ရဲ့ ကိုယ် အရှေ့ဘက် အောက်ပိုင်း ကို အလိုအလျောက် ရောက်သွားမိ တတ်လို့  ချက်ချင်း မျက်လုံး လွှဲဖယ်ပစ် ရ သည် ..။ 

လုံချည်အပေါ်ကနေ ဘာမှလဲ မတွေ့နိုင် မသိနိုင်ရက် နဲ့ ဘာကြောင့်များ ဒီမျက်လုံးတွေ က ရောက်ရောက်သွားရပါလိမ့် ဆိုပြီး ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သူမ မျက်လုံးတွေ ကို အပြစ်တင်မိ သည် . .။ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရုံးရောက်ခါနီး ..ကားမောင်းနေသော ငရဲ ကို စကားပြောသည် ။ 

“ ငရဲ  ” 

“ ဗျာ . ..မ မ  ” 

“ မင်း လာမဲ့ စနေနေ့ အားလား .  ” 

“ အား ပါတယ် . .မမ . .ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဟင် .  ” 

“ အေး . .အိမ်မှာ အ လုပ် လုပ်စရာ နဲနဲ ရှိလို့ လာ နိုင်မလား .. ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ မ မ ...ရပါတယ် . .ဘယ်အချိန် လာရမလဲ  ” 

“ မနက်ပိုင်းပေါ့  ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ကျနော် လာလုပ်ပေးပါမယ်  ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကားပေါ်က အဆင်း မသိမသာ စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့အနောက်ပိုင်း ဆတ်ဆတ်ခါနေတဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်တွေ ကို စားတော့ဝါးတော့ မတတ် စူးစူးဝါး ဝါးကြည့်နေသော ငရဲ ကို တွေ့လိုက်ရပေသည် ။ တကယ်တော့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် အပျိုကြီး မမ ဆိုပေမဲ့ ယောင်္ကျား  နဲ့ ကြုံဘူး တဲ့ အတွေ့အကြုံ ရှိသည် ။ အလိုးခံဖူး သည် ။ သူမ သည် ယခုအခါ ရုံးမှာ ရာထူးကြီးကြီး နေရာ ရောက်နေတာကြောင့် ..တော်ရုံ ယောင်္ကျားကို လင်မတော်ချင်လှ . .။ 

သူမ ထက် ထက်မြက်ပြီး ဝင်ငွေမြင့်.ရာထူးကြီးမြင့်မှဘဲ လင်အဖြစ် ရွေးချယ် လိုတာ ကြောင့် သူမ မှန်းထားတဲ့ ယောင်္ကျားမျိုး ..မရနိုင်ဘဲ အပျိုကြီး မမ ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်လာပေသည် ။ လူရှေ့ မျာ ဟန်ဆောင် ကာနေရပေမဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း စိတ်ထဲမှာတော့ ငရဲလို လူနံပိန်ကျွဲဂျိုလိန် ခါးအားကောင်းကောင်း နဲ့ တကယ် လိုးပေးနိုင်မဲ့ ကောင်ငယ်လေး တယောက် နဲ့ နင်လားငါလား ..ရင်ဆိုင် နွှဲပစ်လိုက်ချင်သည် .. ။ယောင်္ကျား ရဲ့ လိုးတဲ့ အရသာ ကို ခံဘူးထားတာကြောင့် စိတ်က တောင်းလာတဲ့ အခါ . .ခံပစ် ကုန်းပစ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ သူမမှာ ပြင်းထန်စွာ ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။

........................................................................................................................................

ခင်ချိုအုံး ။

“ မျက်စိထဲက ထွက်ကို မထွက်ဘူး . .ကိုယ့် အသွေးအသား ရိုးတွင်းချင်ဆီ အထိ  ” 

ခင်ချိုအုံး သည် 

“ စွဲနေပြီ  ” 

ဆိုတဲ့ သီချင်း ကို တိုးတိုးလေး ငြီး ရင်း ရုံး ထဲကို ဝင်လိုက် သည် ။ ခင်ချိုအုံး ဒီနေ့ ရုံးကို လာတော့ သူမ ရဲ့ ပေါင်ကြား က ပိပိ က ကျိန်းစပ်နေဆဲ ။ မနေ့ ညနေ က ငရဲပေါ့ ။ တအားဆောင့်ဆောင့် လိုးတာ ။ သူ့ လီးကလဲ တကယ့် စူပါဆိုက်ကြီး ။ လိုးအားကလဲ သန်ပါဘိနဲ့ ။ ခင်ချိုအုံးကို သုံးချီလိုးတာ ငါးချီ ပြီးရသည် ။ ဘာဂျာကိုလဲ ရေရေလည်လည်ကိုင်ပေး သည် ။ ငရဲ နဲ့ ပဲခူးက ဆီစက်မှာစပြီး လိုးမိသွားကထဲက ခင်ချိုအုံးသည် အရူးအမဲသားကျွေးမိသည် ဆိုသလိုဘဲ .. ငရဲ လိုးတာကို . .ငရဲ ရဲ့လီးတုတ်တုတ်ကြီး ကို အစွဲကြီး စွဲ သွားရသည် . .။ 

အခွင့်သာတိုင်း ကုန်း ဖြစ်သည် .. ။ ဒါတောင် အဲဒီတုံး က ကြမ်းပြင်တွေ ရော စားပွဲတွေရောက ဖုံတွေနဲ့ ညစ်ပေနေတာကြောင့် မော်တော်ဆတ် . .မတ်တပ် ဆော် ရတာ . .အဟီး . .။ ခင်ချိုအုံး ဆီစက်ထဲ လိုးကြတာကို ပြန် စဉ်းစားတော့ ဖြန်းကနဲ ကြက်သီးတွေ ထ မိပြန် သည် . .။ ခင်ချိုအုံး သည် ကျောင်းသူဘဝ မှာ လင်နောက် လိုက်ခဲ့ဘူးသည် . .။

ခင်ချိုအုံး ကို ခိုးပြေးခဲ့တဲ့ ကောင်ကလဲ တကယ့် ငဖြုတ် ။ ကာမရာဂ .အား ကြီးတဲ့ ကောင် ။ သူ့ နံမည် က ဇေယျာ တဲ့ ..။ ဇေယျာ ကြောင့်ခင်ချိုအုံး ကာမ.အတွေ့အကြုံ စုံခဲ့သည် ။ ဇေယျာ သည် ခိုးပြေးသော တပတ် အချိန် တွင်းမှာ နေ့တိုင်း တနေ့ ကို ခုနစ်ချီ အနဲဆုံး လိုး သည် ။ ဒါကြောင့် ခင်ချိုအုံး သည် ဝါရင့်နေပြီ ..။ဇေယျာ ဆိုတဲ့ ကောင် က ပုံစံ အမျိုးမျိုး နဲ့ လိုးခဲ့လို့ ခင်ချိုအုံးသည် လိုးနည်းမျိုးစုံကိုလဲ ကျွမ်းနေသည် ။ သူမ အတွက် လိုးတာဟာ အဆန်းမဟုတ်တော့ ။ သူမ ဆာလောင်တောင့်တချိန်မှာ ငရဲ နဲ့ တွေ့တော့ ငရဲ ကို ပေးလိုးလိုက်တာ ဖြစ်သည် ။ လိုးလက်စ ရှိတော့လဲ . .အမြဲချိန်းလိုးလေ သည် .. ။ သက်နွယ်ဦး က ခင်ချိုအုံး ကို သတိပေးသည် . .။ 

“ ယူ့ဘဲလေး က အရာရှိမမ ကို ရှိုးတဲ့ပုံက မရိုးဘူး ။ သူ့ အကြည့် က မမကြီး . .အဝတ်တွေ ကို ဖေါက်ထွင်းမြင်နေရတဲ့ ပုံလေ မမကြီး ထမိန်မှာ ငရဲ ရဲ့ မျက်စိတွေ ငြိကပ်ပြီး ပါသွားကြတယ် လို့ ထင်ရတယ် ” 

တဲ့ . .။ ဟွန်း . ကြားခါစကတော့ သဝန်တိုမိသလိုဘဲ ။ နောက် ပြန်စဉ်းစားလိုက်တော့ ငရဲ နဲ့ ဆက်ဆံ ထိတွေ့ ညိစွန်းခဲ့ကြပေမဲ့ ချစ်ခဲ့တာမျိုး မဟုတ်ဘူး ။ သေသေချာချာ စဉ်းစားတော့လဲ သူ ငရဲ ကို မချစ်မိ . .။ ကာမ စိတ် နဲ့ သွေးသား ဆန္ဒ ကို ဖြေဖျောက်ကြ တာဘဲ ဖြစ်သည် . .။

ဒါကြောင့် ငရဲ ကို ဘာမှ မဟန့်တား ။ စိတ်ထဲမှာ ဘဝင်လေဟတ်သလို ဂိုက်ပေး ပဲများနေတဲ့ အရာရှိ မမ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကို ငရဲ ရအောင် ဖန်နိုင်ရင် ကြည့်ကောင်းမဲ့ ပွဲ ပဲ လို့တောင် ထင်မိသည် ။ ယာဉ်မောင်းကောင်ငယ်လေး တယောက် နဲ့ အရာရှိမမ တို့ ရဲ့ အပြာ ဇာတ်လမ်း က စိတ်ဝင်စားစရာ မဟုတ်လား ။ဂျာနယ်ထဲ ထည့်ရေးလိုက်ရလို့ကတော့ အဲဒီဂျာနယ် ..ရောင်းကောင်းသွားမယ်...။ လူတွေ က အညှီအဟောက်သတင်း ဆို သိပ် ဖတ်ချင်ကြတာလေ . .။

....................................................................................................................

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ။

သောကြာနေ့ ည . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ဉာဏ်များနေသည် ။ သူမ သည် သတင်းကြားထားသော ငရဲလီးကြီးတာ ကို အတည်ပြု ချင်သည် ။ သူမ မျက်စိ နဲ့ ကိုယ်တိုင် တွေ့ချင် သည် ။ ထို့ကြောင့် ဉာဏ်များနေတာ ဖြစ်သည် ။ ဘယ်လိုဉာဏ်များနေသလဲဆိုတော့ ။ မနက်ဖန် ငရဲကို ခြံထဲ မြေတွင်းတူးရန် .အကူ ခေါ်ထားသည် ။ ပြီးရင် ငရဲ ကိုယ်မှာ ပေကျံတာတွေကို အကြောင်းပြုပြီး ငရဲကို သူမ အိမ်အောက်ထပ် က ရေချိုးခန်းမှာ ရေချိုးခိုင်းမည် ။ ခုညထဲက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် အဲဒီ ရေချိုးခန်းမှာ အပေါက်ငယ်တခု ကို ဖေါက်ထား ပါ သည် ။ ငရဲ ရေချိုးမဲ့နေရာ ကို မြင်သာမဲ့ ချောင်းဖို့ အပေါက် ဖေါက်ထားလိုက် သည် . .။ အင်း . .ငရဲ ရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီး ကို တွေ့ရချည်သေးရဲ့ . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သောကြာနေ့ ညလဲဖြစ်တော့ မနက် စောစော ထစရာမလိုလို့ အွန်လိုင်း မှာ စာ ဖတ်လိုက် Tube 8  ဆိုတဲ့ အပြာဆိုက် ကိုသွား ပြီး လီးတန်ကြီးတွေ ကို ကြည့်လိုက် နဲ့ လုပ်ရာ က သောကြာ နဲ့ စနေ တိုင်း သူ နဲ့ ချပ်တင်း လုပ်နေကျ ဘလူး လပ်ဗါ BLUE LOVER ဆိုတဲ့ တယောက် များ ရောက်နေပြီလား ဆိုပြီး သွားကြည့် လိုက်သည် ။ ဘလူး လပ်ဗာ ရှိနေသည် ။ ဘလူးလပ်ဗါ က စင်ကာပူ က တဲ့ ။ အိုင်တီ တက်ကနစ်ရှင် တဲ့ ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ချပ်တင်းလုပ်တဲ့ နံမည် က YGN girl …။

သည် နံမည် ယူထားတာ ဘယ်သူမှ မသိဘူး ။ သူမ အိမ် ကွန်ပြူတာ နဲ့ တယောက်ထဲ ရှိတဲ့အခါ ညပိုင်း သူမ ချပ်တင်း လုပ်တဲ့ အခါ သုံးတာ ဖြစ် သည် ။ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း လှမ်း နုတ်ဆက်လိုက် သည် .. ။

“ ဘယ်လိုလဲ . .နေကောင်းလား . .  ” 

“ ကောင်းပါ့ဗျာ . .ကလေးမ ရော . . ” 

“ ကောင်းပါ့ ရှင် . .ရောက်နေတာ ကြာပြီလား . . ” 

“ မကြာသေးပါဘူး .  ” 

“ ဘာထူးသေးလဲ . .ရီးစား ရပြီလား  ” 

“ ဟင့်အင်း . .မရသေးဘူး  ” 

“ မရှာဘူးလား  ” 

“ ရန်ကုန်မှာ လာရှာမလို့ . ” 

“ ရှာလေ . .သပ်မှ မဝေးတာ . .လာချင်ရင် အနီးလေး  ” 

“ ကလေးမ က ကူညီမှာ လား  ” 

“ ဘာကို ကူညီရမှာလဲ  ” 

“ ရီးစား ရှာဖို့လေ ” 

“ ဘယ်လို ကူရမှာလဲ  ” 

“ ရီးစား ရဖို့လေ  ” 

“ သူ့ ဟာ သူ လုပ်ရမဲ့ ကိစ္စဘဲ လေ  ” 

“ ကလေးမ နဲ့ တွေ့ချင်တာ  ” 

“ ဟုတ်လို့လား  ” 

“ ဟုတ်တယ် . .တွေ့ချင်တာ အရမ်းဘဲ  ” 

“ တကယ်လား  ” 

“ အင်း . .ကလေးမ အွန်လိုင်းမလာရင် ကျုပ် မနေတတ်ဘူး  ” 

“ ဟေ.. ” 

“ ဟုတ်တယ် . .ဘိန်းစွဲသလို ဖြစ်နေပြီ  ” 

“ ဟေ  ” 

“ ကလေးမ များ ရှိနေမလား ဆိုပြီး ခဏခဏ ဝင်ကြည့်မိတာ မရှိရင် ဝေဒနာဘဲ  ” 

“ ဖြစ်ရလေ . .တကယ် လား  ” 

“ အင်း . .ဟိုတနေ့ က ကျုပ် က ကလေးမ တကိုယ်လုံး ကို နမ်းတယ် ဆိုတော့ ကလေးမ လဲ အရမ်း တုန်လှုပ်တယ် ဆိုတာလေး ပြန် ပြောပြပါ အုံး .  ” 

“ ဒီအကြောင်း . .စမလာနဲ့ ကွာ . .ဒီကလဲ တယောက်ထဲ . .စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရင် မလွယ်ဘူး . . ” 

“ ကျုပ်ကလဲ ဒီမှာ တယောက်ထဲ . .အရမ်း တင်းကျပ်နေတယ် . . ” 

“ တင်းကျပ်နေရင် ဖြေလျော့လိုက်ပေါ့ . . ” 

“ ကလေးမ လျော့ပေးပါလား . . ” 

“ ဘယ်လို လျော့ပေးရမှာလဲ . . ” 

“ ကလေးမ ရဲ့ လက်ကလေးနဲ့ပေါ့ . . ” 

“ ပွတ်ပေးရမှာ လား . . ” 

“ အင်း . .ဖွဖွလေး ပွတ်ပေး . . ” 

“ ပွတ်ပေးနေတယ် . .သူ့ ကို လျော့ပေး ရင်း သူများလဲ တင်းကျပ်လာတယ် .. ” 

“ လျော့ပေးရမလား .  ” 

“ အင်း . . ” 

“ ကလေးမ ရဲ့တင်းနေတဲ့ နေရာလေး ကို ကျုပ် နမ်းပေးမယ် . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ ကျုပ် နမ်းပေးတာ ကြိုက်လား . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ စိုနေလား . . ” 

“ ဟိတ် သူ ဘယ်လိုသိလဲ . . ” 

“ စိုနေတယ် ပေါ့ . .ဟတ်လား . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ လှလိုက်တာ ..ကလေးမ ရယ် . . ” 

“ ဘာလှတာလဲ . . ” 

“ ကလေးမ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး . . ” 

“ အို . . ” 

“ နမ်းပေးမယ်နော် . .ဖွဖွလေး . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ချပ်တင်း လုပ်ရင်း ပေါင်ကြား က သူမ ရဲ့ ဖေါင်းမို့ခုံးကြွနေတဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်ကြီး သည် အရမ်း ယားယံ လာသည် ။ သူမ ထမိန်ပေါ်ကနေဘဲ ပွတ်နေမိရသည် ။ တဖက် က ဘလူးလပ်ဗါ လဲ တဖြေးဖြေး ကြမ်းလာသည် . .။

“ ကလေးမ . . ” 

“ အင် . . ” 

“ ကျုပ် အရမ်းထန်နေပြီ . .ကလေးမ ကို ချစ်လို့ ရမလားဟင် . . ” 

“ ချစ်လေ . .ချစ် . . ” 

“ ကျုပ် ထည့်မယ်နော် . . ” 

“ ထည့် . .ထည့် . .အင်း . .ဟင်း . . ” 

“ ကောင်းလိုက်တာ ကလေးမ ရယ် . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ပေါင်ကြား က ရတနာရွှေကြုတ်ကြီး စိုစိုရွှဲလာပြီ ။ ဖိကာဖိကာ ပွတ်မိတော့ တကိုယ်လုံး တုန် သွားရတဲ့ကာမ လမ်းဆုံး ပန်းတိုင် ကို တက်လှမ်းချင်လာရသည် . .။

“ သူ . .ထည့်နေလား ဟင် . . ” 

“ အင်း . .ကောင်းလာလား . .မြန်မြန် လုပ်ပေးရတော့မလား . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ ဆောင့်မယ် နော် . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ ကလေးမ ရယ် . .သိပ် ကောင်းတာဘဲ . . ” 

“ အင်း . .သူများရောဘဲ . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း တချီ ပြီးသွားရသည် . .။

“ ကလေးမ . .ကလေးမ . . ” 

“ ဆောရီး .  ” 

“ ဘယ် ရောက်သွားတာလဲ . . ” 

“ ရေချိုးခန်း ခဏ သွားတာပါ . . ” 

“ ကလေးမ ပြီး သွားလား . . ” 

“ အင်း . . ” 

“ ကျုပ်ရောဘဲ . တင်းကျပ်နေတာတွေ လျော့သွားတယ် .... ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ညက ဒါတွေ လုပ်နေတာကြောင့် မနက် မှာ အိပ်ရာ က တော်တော် နဲ့ မထချင် ။ မထ နိုင်ဘူး ။ အို . .ငရဲ ကို ခေါ်ထားတာဘဲ .. ။ ခုမှ သတိရပြီး လူးလဲထပြီး ရေချိုးခန်း ဝင်ရ သည် .။ နာရီ နှိုးစက်ကလဲ..မလုပ်မိ . ။ မျက်နှာသစ် ..သွားတိုက်လုပ်နေတုံး ..အိမ်ရှေ့တံခါး က 

“ တင်..တောင်. .တင်တောင်. . ” 

ဆို တဲ့ ဘဲလ်သံ ကြားလိုက်ရသည် . .။ ဟား..ငရဲ ရောက်နေပြီ ထင်တာဘဲ ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ပြေးဆင်းသွားသည် . .။ ဟုတ်ပါသည် . .။ ငရဲပါ . .။ 

“ ဟေး . ငရဲ . .တယ်လဲ ဝိရီယ ကောင်းပါလား .. မမ လဲ ခုနမှ ထတယ် . . . ” 

ငရဲ က ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ဘလောက်စ် တထပ်ထဲ ဝတ်ထားလို့အထဲကနို့ကြီးတွေ လှုပ်ခါတာ ကို ငေးကြည့်နေသည် ။ နို့သီးထိပ်ဖုလေးတွေ က ပိတ်သားပါးပါးမှာ ကပ်နေတော့ အရာလေးတွေမြင်ရ တာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာဘဲလေ ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း လဲ ငရဲ သူမ ရင်ဘတ် ကို တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးတွေ နဲ့ ကြည့်တာ တွေ့ သည် .. ။

“ လာ..ကော်ဖီ သောက်အုံး . . ” 

“ ကျနော် အိမ်နားက လဘက်ရေဆိုင်မှာ သောက်ခဲ့ပြီးပြီ မမ .  ” 

“ အို..ထပ်သောက်ပေါ့ . .လာ . .လာ . .  ” 

ငရဲ နဲ့ မီးဖိုခန်းမှာ နှစ်ယောက်ထဲမို့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည် ။ ကော်ဖီသောက်ရင်းလဲ သူမ နို့တွေ ကို ငရဲ စိုက်ြကည့်နေသည် ။ သူကြည့်တဲ့ ပုံက အခုဘဲ နို့ တွေကို အတင်း လှန် စို့တော့မဲ့ပုံ . .။ခြံထဲမှာ လုပ်စရာ အလုပ်တွေကို ငရဲ ကို ပြသည် . .။ ငရဲ သည် ပုဆိုးအဟောင်းတထည် ကို ခပ်တိုတို ဝတ်လိုက်ပြီးသူ့ အပေါ်က တီရှပ် ကို ချွတ် ပစ်လိုက်သည် . .။ငရဲ ရဲ့ တောင့်တင်းသော ကိုယ်လုံး ကို ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ယောက်ရက်ခတ်နေသည် ..။

သူမ ဆင်တဲ့ အကွက်ထဲ ဝင်လာသည် ။ ငရဲ ချွေးတွေ စိုရွှဲနေသလို မြေကြီးတွေလဲ ပေကျံနေတာကြောင့်. . ရေချိုးခိုင်းလိုက်သည် ။ ငရဲ အတွက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါ နဲ့ ဆပ်ပြာခွက် သူမ ယူပြီး သွားပို့ပေး သည် .. ။ ငရဲ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း တဖက် က အပေါက်ကနေ ချောင်းတော့တာဘဲ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ငရဲကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီး တွေ့လိုက်ရတာနဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်း ထ ရတော့သည် .. ။ သူမ ကြားဖူးနေရတဲ့ ငရဲ ရဲ့ လီးတန်ကြီး ကို သူမ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ . .မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ပါဘဲ . . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ပေါင်ကြား က မို့ဖေါင်းခုံးထနေသော အင်္ဂါစပ် ကြီး သည် ကာမ စိတ် ကြောင့် ပိုပြီး ဖေါင်းကြွနေပြီ.။ ကာမ ရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေ စိုစိုရွှဲနေပြီ ။ ငရဲ သည် ရေချိုးရင်း . သူ့ လိင်တန်လီးကြီးကို လက် နဲ့ ဆုတ်ကိုင် ကာ ဆွ နေသည် ။ လီးကြီး သည် တန်ကနဲ ထောင် ထလာသည် ။  အို ..တကယ် ကြီးပြီး ရှည်တဲ့ လီးဘဲ 

“ အို . .ငရဲ ရယ် . .ငရဲကြီးတာ ...မမ သိနေပါတယ် . .ကွာ. . . . ” 

သူမ ကြည့်နေဆဲ ငရဲ သည် . .အသံထွက်ပြီး . .

“ မမ ရယ် . . .မမ ကို လိုးချင်တယ် . . . ” 

လို့တိုးတိုး ပြောနေရင်း . .သူ့ လီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကွင်းတိုက်နေပြီ  ။ အို . .သူ ငါ့ကို မှန်းပြီး ကွင်းတိုက်နေပါလား . . .။

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းသည် အရေတွေ.စိုစိုရွှဲနေသော သူမရဲ့ရတနာရွှေကြုတ်ကြီး.ကိုလက်နဲ့..ပွတ်သပ်..ကိုင်တွယ် နေမိရ ပြီ .။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း သည် ငရဲ ရဲ့ လီးကို ကြည့်ပြီး သူမ အင်္ဂါစပ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လက်ချောင်းများနဲ့ ပွတ်ချေနေမိရင်း . .ကာမ စိတ်တွေ ကြွသထက်ကြွလာရ သည် . . .။

ငရဲ သည် ကွင်းတိုက်နေရာက ဆက်မတိုက်တော့ဘဲ ရုတ်တရက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို အမြန်ခါးမှာ ပတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ က ထွက်လိုက်သည် ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း လဲ ထမိန်ဖြေချွတ်ခါ လက်နဲ့ မိမိ ဖါသာ ပွတ်ပြီး အာသာ ဖြေမိနေရာက ငရဲ ခုလို ဗြုံးကနဲ ထွက်လာလို့ ..ထမိန် ကို အမြန် ပြန်ဝတ်ပြီး သည်နေရာ က ပြေးဖို့ ကြံစည်သည် . .။

“ မမ . .ဘယ်ပြေးမလို့လဲ . . ” 

“ မမ . .ဟို . ဟို . . ” 

“ မမ ကျနော့်ကို ချောင်းနေတာ သိတယ် . .မမ ကျနော့် ကို မညာပါနဲ့ဗျာ . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း လဲ ရှက်ပြီး ထွက်ပြေးဖို့ လုပ်ပေမဲ့ ငရဲ က သူမ လက်ကို ဖမ်းဆွဲထားလိုက်တာကြောင့် ပြေးလို့ မရဘဲ ငရဲ ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်မိနေရ သည် . .။

“ လာပါ . .မမရယ် . .မမ ကို ကျနော် သဘောကျနေတာ ကြာပါပြီ . .အခု မမ အိမ် မှာ ကျနော် နဲ့ မမ ဘဲ ရှိတာ . .ချစ်ကြရအောင်ပါ . .  ” 

“ အို . .ငရဲ . .မင်း . .မင်း . .ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ . .ငါ့ကို ဘယ်လို မိန်းမများအောက်မေ့နေလို့လဲ လွှတ် . .လွှတ် . .  ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရှက်ရမ်းရမ်းနေမှန်း ငရဲ က သိပေသည် ။ ငရဲ က သူမ ကို အပေါ်ထပ် က သူမ အိပ်ခန်းကြီး ထဲ ကို ဆွဲခေါ်သွား သည် . .။

“ ခက်တော့တာဘဲ ငရဲ ရယ် . .ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ . . ” 

“ ချစ်ပေးမယ်လေ မမ ကို ကောင်းကောင်း ချစ်ပေးမလို့ . . ” 

“ ငရဲ . .မမ တောင်းပန်ပါတယ် . .လွှတ်ပါ . . . ” 

“ နိုး..နိုး . ..မရတော့ဘူး . .ကျနော် သိပ်ထန်နေပြီ ...မမ လဲ ထန်နေတာဘဲ မဟုတ်လား ... ” 

“ အို..မင်း..မင်း..ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ..ဘာထန်တာလဲ.. ” 

ငရဲက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲ က ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်နေပြီမို့ သူ ခါးမှာ ပတ်လာသော မျက် နှာသုတ်ပုဝါကို ဖြုတ်လိုက် သည် ..။နံမည်ကြီး စံချိန်မှီ လီးတန်ကြီး ထင်းကနဲ ပေါ်လာသည် ။ 

“ မမ ကြောက်တယ်ကွယ် ...  ” 

ငရဲက ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်သည် ..။

“ ဘာကို ကြောက်တာလဲ ..မမ.. ” 

“ မင်းရဲ့ လက်နက်ကြီး ကိုပေါ့ ..... ” 

“ မမ နာမှာစိုးလို့လား . . . ” 

“ အင်းပေါ့..မင်း ဟာကြီးနဲ့ဆို မမ ဟာ ကွဲသွားနိုင်တယ် . .  ” 

“ မကွဲစေရပါဘူး..... ” 

ပြောပြောဆိုဆို ငရဲ သည် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဗလာကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသေ ာဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကိုပက်လက် အိပ်စေပြီး သူမရဲ့ပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးတွေအကြားကိုမျက်နှာအပ်ပြီး သူမရဲ့ရတနာရွှေကြုတ်ကြီးကို..စတင်နမ်း ရှုံ့ ပါတော့ သည် . .။ 

“ ငရဲ ...အို..ငရဲ... .. ဘာ..ဘာတွေ..လုပ်နေတာလဲကွယ်....... ” 

ငရဲ သည် ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့တင်းနေတဲ့နို့ကြီးတွေ ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ဆုတ်ထားပြီး နို့သီးထိပ်ဖုလေးတွေကို သူ့ လက်မနဲ့လက်ညှိုးကိုသုံးပြီး သာသာလေး ချေပေးနေသည် ။သူ့လျာကို အစွမ်းကုန်ထုတ်ပြီး . .စုတ်တံနဲ့ ဆေးသုတ်သလို အပေါ်အောက် စုံချီဆန်ချီ . .ရတနာရွှေကြုတ်ကြီးကို ယက်ပေးလေတော့ရာ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းမှာ ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲကျသွားရသည် ဆိုသကဲ့သို့ . .ကာမ အရသာထူးကို ရနေပြီမို့ . .ကျေနပ်စွာ ငရဲ ယက်သမျှကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံနေပါတော့ သည် . .။

ငရဲ သည် သည်အခွင့်အရေးကို ချောင်းနေတာ ကြာပြီ ။ အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်ခံသူ မဟုတ်တာကြောင့် ဆာလောင်နေတဲ့ ဒီမန်နေဂျာမ သူ့ကို အိမ်ခေါ်ကထဲ က အခွင့်အရေးရ ရင် ဗြုန်းပစ်မည် လို့ ဆုံး ဖြတ်ပြီးသား ။ ပညာစွမ်းတွေ အကုန် ထုတ်သုံးကာ ဒီမမကြီး သူ့ကိုစွဲသွားအောင် လုပ်မည် လို့လဲ သူ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ သည် မဟုတ်ပါလား . . .။ 

ငရဲ သည် ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်ကြိး ကို ရေရေလည်လည် လဲ သဘောကျ သည် . .။ အနံ့အသက်လဲ မဆိုး . .။ သေသေချာချာ အမြဲ သန့်ရှင်းပုံရ ည် . .။ အမွှေးလဲ ပါးထား ညှပ်ထား သည် . .။ တော်တော်လတ် တဲ့ မုံ့ဖေါင်းကြီး . . .။ တဗွီးဗွီး နဲ့ မှုတ်တော့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း မှာ ဖင်ကြီးတွေဘယ်ညာရမ်းခါလိုက် ကော့လိုက်နဲ့ သဘောကျနေသည် . .။

နှုတ်ဖျားကလဲ ငှက်ဖျားဝေဒနာသည်တယောက် အဖျားတက်သလို . .ဟင်းဟင်း . .ဟင်းဟင်း . . နဲ့ ညည်းနေသည် .။ ငရဲ ရဲ့ ယက်ပေး စုတ်ပေးတာတွေ က အသဲခိုက်အောင် ကောင်းလှ သည် .။ငရဲ သည် ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရတနာရွှေကြုတ်အတွင်းထဲကို သူ့ လျာထိပ်နဲ့ထိုးသည် . .။

“ အို့အို . ..အို့အာ......အာ... ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းထွန့်ထွန့်လူးနေသည်. .ငရဲကသူမခါးကနေဆွဲကိုင်ချုပ်ထားလို့..အနောက်ကိုဆုတ်ပြေးလို့မရ.။သူမ ဖင်တွေ ဗရမ်းဗတာ ရမ်းခါနေရပြီ . .။ 

“ အို . .ငရဲ ရယ် .. . ..တော်...တော်ပါတော့ . . . ” 

ငရဲ က တအားနင်း ယက်နေသည် ။ ငရဲ လျာကြီး သူမ အတွင်းထဲ မွှေနေဆဲ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ပြီးသွားရ သည် ။ ငရဲ . မှုတတ်ာ ရပ်လိုက်သည် ။ အို . .သူ . .သူ . .လိုးဖို့ ကြံနေပြီ ။ ဒေါ်မီမီ ခိုင်မင်းကိုယ်ပေါ်မှာ နေရာယူနေပြီ . .။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကို သူ တွန်းခွဲလိုက် ပြီး သူ့ လီးတန်ကြီး ကို တေ့ကာ ထိုးသွင်းတော့ ..လုံးပတ်တုတ်လှတဲ့ ငရဲ ရဲ့ လီးကြီး ဝင်လာတာ ဗျိကနဲ တင်းကျပ်နေတာမို့ ..သူမ ဟာ ပြဲသွားမှာကို ကြောက်သွားပြီး . .

“ ငရဲ . .ဖြေးဖြေး..မမဟာ ကွဲသွားအုံးမယ် ” 

လို့ ပြောလိုက်သည် . .။ ငရဲ က 

“ မကွဲပါဘူး..မမရယ် . .မမ အဖုတ် က ... အရေတွေတအားရွှဲနေတာ အိုကေပါတယ် . . ” 

လို့ . .ပြောရင်း သူ့လီးတန်ကြီးကို .ဆက်..ထိုးသွင်းလေသည် . .။

“ အို . .. .အ...အ...အ...ငရဲ . .. ” 

ငရဲ ရဲ့ လီးကြီး တဆုံး ဝင်သွားသည် ။ ငရဲ ရဲ့ ဆီးခုံ နဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း အထိ ဘဲ ။ အို . .သူ့ အတန်ကြီးတခုလုံး ငါ့အထဲ အောင်းနေပြီ . .ဆိုတဲ့ အတွေးက ကြက်သီးတွေ ထစေသည် . .။ ငရဲ က နို့တွေ ကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး စို့နေသည် .. ။

“ ငရဲ . . ” 

“ မင်း . .မမ နဲ့ မင်းအကြောင်း ဘယ်သူ့ မှ မပြောနဲ့ နော် . . ” 

“ စိတ်ချပါ မမ ရယ် . .မမ က ကျနော့် ကို ခုလိုဘဲ ပေးလိုး မယ် မဟုတ်လား . . ” 

“ အင်း . . ” 

ငရဲ ရဲ့ လီးကြီး စ လှုပ်ရှားလာပြီ ။ တကယ့်ကို ထိတာ ။ တချို့မိန်းမ တွေ က လီး ကြီးကြီး သေးသေး ဂရုမစိုက်ဘူး . .ကြာကြာ ပြီးအောင်မ လိုးနိုင်ဖို့ဘဲ လိုတယ် လို့ ပြောကြပေမဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ကတော့ ငရဲ လို လီးကြီးကြီး နဲ့ အလိုးခံရတာကို ပိုပြီး ကြိုက် ပါသည် . .။

သူမ ဟာအတွင်းထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေတာကြောင့် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်တိုင်း ..အတွင်းနံရံ တွေ ကို ပွတ်တိုက်မှူက ပြင်းထန်တာကြောင့် တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရလောက် အောင်ဘဲ ..ကာမ အရသာတွေ တင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ရရှိရတာမို့ . .ငရဲ ရဲ့ လီးတန်ကြီး ကို နှစ်ခြိုက်စွဲလန်း မိပေ သည် . .။

ငရဲ သည် အစမှာ ဖြေးဖြေး လိုးထည့်နေရာက အရှိန်ရလာတော့ ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်လာ သည် . .။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း က ဘာမှ မပြောဘဲ မျက်လုံးစုံမှိတ်ခါ ခံနေလို့ ငရဲ သည် ခပ် ပြင်းပြင်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးလေ သည် . .။ 

“ အင့် . .အင့် . ..ငရဲ..ငရဲ . ..  ” 

“ ဘာဖြစ်လဲ မမ ..နာလို့လား .  ” 

“ ဟင့်အင်း . .ထိ...ထိလို့ . . .ရတယ် . .ဆောင့်..ဆောင့် . ..  ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ဖင်တွေ ဘယ်ညယ လူးနေသည်။ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ကော့ပင့်ပေးလာ သည် ။ ငရဲ က ဆောင့်တဲ့ အချိန် နဲ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်းက ပင့်ပေးတဲ့ အချိန် နဲ့ . .ဆုံ မိတတ် သည် ။ အိုး . .အား...နဲ့ ကာမ အရသာထူး ရသွားပြီး ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း အောက်မှ တအား ကော့ပေးနေသည် . .။

“ ဆောင့် ဆောင့်ဆောင့် ...ဆောင့်ပါ . .ငရဲလေး . .ဆောင့်ပါ နာနာ . .ကွဲချင်ကွဲသွားပါစေ. .ဆောင့်ပါတော့ . .ကြုံးဆောင့်ပါတော့...အီး...အီ.... ” 

ကာမ အရှိန်တက်လာတော့ သွေးရူးသွေးတန်း ပြောချင်ရာ ထွက်ချင်ရာတွေ ပြောထွက်နေပြီ . .။

“ ကောင်းလားဟင် . .မမ  ” 

“ အင်..အင် . .ကောင်း . .ကောင်း . .ကောင်း တယ် . . . ” 

“ မမ စောက်ပတ်လဲ သိပ်ကောင်းတယ် . .မမစောက်ပတ် ကြိုက်တယ် . . ” 

“ ဆောင့်  ငရဲ . .မမ..မမ..မမလေ . .မမ အို . .ပြီးတော့မယ် . . .လိုး . .လိုး . . . ” 

ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း မရှက်တော့ . .လိုး . .လိုး . . ပါ . .တအား . .လိုးပါ . .လို့ တောင်းဆိုနေတော့သည် ။ ငရဲ သည် အားကုန်ကြုံးကာ လိုးပေးနေသည် ။ တဖမ်းဖမ်း . .အသားချင်းထိတွေ့သံတွေ တဘွတ်ဘွတ် အသံတွေ ဆူညံနေ သည် . .။

“ အို . .အို . .. ကောင်း . .ကောင်း . .ပြီ . .. . .ငရဲ ရယ် . . .မမ . ..မမ . ..ကောင်းလိုက်တာ . . . ” 

ကာမ ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားသည် ။ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း .ကော့လန်ကာ ခေါင်းအုံးတွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်လိန်ရင်း .ပြီး သွားရသည် ။ ငရဲ သည် နဂိုထဲက ပြီးချင်နေတာပါ . .မမဒေါ်မီမီခိုင်မင်း....ပီးအောင်..ဆွဲလိုးပေးနေတာသာ ဖြစ်လို့. ဒေါ် မီမိခိုင်မင်း လဲ ပြီးရော . .သူလဲ ..ပြီးလိုက်လေ သည် . .။ သုတ်တွေ ဒလဟော ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း ရဲ့ ရတနာရွှေကြုတ်ြကီးထဲ ပန်းထုတ် ကာ ကာမ အရသာထူး ရရှိသွားရပြီး . တကိုယ်လုံး ကျင်တက် ပြီး .. ပြီးသွားပါသည် ။

“ ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ် . . .အရမ်.း ဘဲ ကောင်းတယ် . .  ” 

“ မမရောဘဲ . .မမလေ . .ငရဲ ကြီးတာ ကို ဟိုး အစောကြီးထဲက သိနေတာ . .သိလား . . . ” 


..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။



ဆရာမအတွက် မျိုးစေ့အလှူ (စ/ဆုံး)

ဆရာမအတွက် မျိုးစေ့အလှူ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - လေပြေအေးအေး

အချစ်တက္ကသိုလ် မှကူးယူဖော်ပြသည်။

အခုပြောမဲ့အဖြစ်အပျက်တွေက ကျွန်တော် တက္ကသိုလ်တက်နေတုန်းကပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်နဲ့ ပတ်သက်ခဲ့တဲ့ဆရာမက ဒေါ်သီဒါထွဏ်း။ အဲဒီတုန်းကကျွန်တော် အသက် ၂၀ တောင်မပြည့်တတ်သေးဘူးရယ်။

ဆရာမ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက အိမ်ထောင်ပြုထားပြီးကတည်းက သျှောင်နောက်ဆံထုံးပါဆိုသလို ယောက်ျားအိမ်လိုက်နေရတာပေါ့။ ဆရာမယောက်ျားက ဒူဘိုင်းမှာအလုပ်လုပ်နေတယ်။ ကလေးခုထိမရသေးဘူး။ ကလေးမရသေးတော့ ဆရာမလဲ သိပ်ပျော်ပုံမရဘူး။ မြေးချီချင်တဲ့ ယောက္ခမတွေက ဖိအားပေးတာကြောင့်လဲပါမယ်။ ဆရာမအသက်က ၃၅ လောက်ရှိပြီ။ ဆရာမက တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ 

နဂိုကလဲ လှပြီးသားကို ပြင်တတ်ဆင်တတ်ဆိုတော့ အတိုင်းထက်အလွန်ပါပဲ။ ဆရာမက သူရုပ်ချောတာကိုလဲ သိတယ်။ ချောလို့ ကျောင်းသားတွေအငမ်းခံရတာကိုလည်း သတိထားမိတယ်။ ချောသထက် ချောအောင်လည်း ပြင်တယ်ပေါ့။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလဲ မိုက်မှမိုက်။ ဆရာမယောက်ျားက ဟိုတလောကမှ ဒူဘိုင်းကိုပြန်သွားတာ။ ခွင့်တလရလို့ပြန်လာတာပေါ့။ ကျွန်တော် ဘာလို့ ဒါတွေသိနေတာလဲဆိုတော့ ဆရာမအိမ်မှာ ကျွန်တော် ကျူရှင်တက်တယ်လေ။

အစပျိုးနေတာ နည်းနည်းများသွားတော့ ဇာတ်လမ်းဆီမြန်မြန်သွားလိုက်မယ်။ စနေတရက် ကျူရှင်ရှိတဲ့နေ့ပေါ့။ ဆရာမဆီက sms ရတယ်။ ကျူရှင်ချိန် ၄ နာရီအစား ၂ နာရီရောက်အောင်လာခဲ့ဖို့။ ဆရာမ ဘာလို့အချိန်စောခေါ်ပါလိမ့်လို့ ကျွန်တော်အံသြမိတယ်။ 

နေ့လည်အိပ်ချိန်လေးတော့ ပါသွားပြီဆိုပြီး စိတ်ကမကြည်ဘူးရယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်သွားရမှာပါပဲ။ ဆရာမက သဘောကောင်းပေမဲ့ စိတ်တိုလွယ်တယ်။ နေ့လည်မအိပ်ရတာက ဆရာမ တဗျစ်တောက်တောက် ပြောတာခံရမှာထက်စာရင် တော်ပါသေးတယ်။ နားပူတော့မခံနိုင်ဘူးဗျာ။

နေ့လည် ၂ နာရီအတိအကျမှာပဲ ဆရာမတို့အိမ်တံခါးဘဲလ်ကို ကျွန်တော်တီးလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်း ကိုယ်တိုင်တံခါးလာဖွင့်တော့ အံ့အားသင့်မိတယ်။ အရင်ဆို ဆရာမရဲ့ ယောက္ခထီး ဒါမှမဟုတ် ယောက္ခမပဲ လာဖွင့်ပေးနေကျ။ ဆရာမက အထဲဝင်ခိုင်းပြီး တံခါးမင်းတုံးကိုသေချာပိတ်လိုက်တယ်။ ဆရာမယောက္ခမတွေ အသံတိတ်နေလို့ ကျွန်တော်စူးစမ်းနေမိတယ်။ ဆရာမက သတိထားမိပြီး

“ အဖေတို့ မရှိကြဘူး မောင်မင်းခန့်ရေ မြေးလိုချင်လို့ ဗေဒင်မေး ယတြာချေသွားလုပ်ကြတယ်ကွယ် ထိုင်ဦး တီချယ် မင်းကို ကိုယ်ရေးကိုယ်တာလေး ပြောစရာရှိတယ် ”

ဆရာမနဲ့ အိမ်မှာ နှစ်ယောက်တည်း။ ကျွန်တော် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဆရာမကို ကြည့်နေမိတယ်။ ဆရာမကိုကြည့်ရတာ အခုမှရေချိုးပြီးကာစပုံပဲ။ ဆရာမက အပြာရောင်ဝမ်းဆက်နဲ့ ကျက်သရေရှိနေတယ်။ ဆရာမ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ဘာပြောမှာပါလိမ့်ဆိုတာ သိချင်နေမိတယ်။

ဆရာမက ကုလားထိုင်တလုံးဆွဲယူပြီး ကျွန်တော့်ရှေ့မှာထိုင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး (တီချယ် အချိန်မဖြုန်းဘဲ လိုရင်းပဲပြောမယ် မောင်မင်းခန့် ဒါပေမဲ့ တီချယ် မောင်မင်းခန့်ကို ယုံကြည်လို့ရပါ့မလား ”

“ ကျွန်တော့်ကို ယုံကြည်လိုက်ပါ တီချယ် ပြောသာပြောပါ ”

ဆရာမက ကျွန်တော့်လက်ကိုကိုင်ထားရင်း မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်တယ်။

“ မောင်မင်းခန့်သိတဲ့အတိုင်း တီချယ့်အမျိုးသားက အိမ်ခဏပြန်လာပြီး ဒူဘိုင်းပြန်သွားပြီ။ သူ လာတဲ့တလအတွင်း တီချယ်တို့ ကလေးရဖို့ အတော် ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီတခါလဲ ကလေးရ မရ တီချယ်မသေချာဘူး။ ဒါကြောင့်မို့ တီချယ် ဒီတခါ ကိုယ်ဝန်ရတာ သေချာချင်တယ်။ မောင်မင်းခန့် တီချယ့်ကို ကူညီစေချင်တယ် ”

ပြောနေရင်း ဒေါ်သီဒါထွဏ်းတယောက် မျက်နှာရဲလာပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်။ အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမဲ့ ရှက်ရှာမပေါ့။

“ တီချယ် ကျွန်တော့်ကို ဘာလို့ အဲဒါတွေပြောနေတာလဲ။ ကျွန်တော်က ဘယ်လိုကူညီရမှာလဲ ”

“ မောင်မင်းခန့်က ကလေးမှမဟုတ်တော့ဘဲကွယ်။ ရူးချင်ယောင်မဆောင်ပါနဲ့။ မောင်မင်းခန့် အိပ်ရာပေါ်မှာစွမ်းတဲ့ အကြောင်း တီချယ် သိပြီးသားပါ ဟင်းးးဟင်းးး တီချယ့် ရာသီမပေါ်တော့တဲ့ အထိ မောင်မင်းခန့် တီချယ့်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံပေးစေချင်တယ်ကွယ်။ တီချယ်ပြနေကျ အိုဂျီကလဲ ဒီအတောအတွင်း လိင်ဆက်ဆံရင် ကလေးရနိုင်ခြေများတယ်တဲ့ အကြံပေးလိုက်တယ် ”

ကျွန်တော် ရုတ်တရက် ဘာပြောလို့ပြောရမှန်းမသိဘူး ဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ

“ ဒါပေမဲ့ တီချယ်... ”

“ တီချယ့်အမျိုးသား သိမှာကြောက်နေတာလား။ မပူပါနဲ့။ တီချယ် ရာသီပေါ်တဲ့ရက်တွေ သူသေချာမသိဘူး။ နောက်ပြီး ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း မောင်မင်းခန့် တီချယ့်ကို ကိုယ်ဝန်ရအောင်စွမ်းဆောင်နိုင်ရင် သူသံသယဝင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူပြန်သွားတာ နှစ်ရက်လောက်ပဲရှိသေးတယ်လေ။ ဒါပေမဲ့ တခုတော့ရှိတယ်။ မောင်မင်းခန့်နဲ့ ဆက်ဆံပြီးလို့မှ နောက်လတွေ ရာသီပေါ်နေဦးမယ်ဆိုရင်တော့ တီချယ့်ကို ကူညီစရာမလိုတော့ဘူး။ ဒီကိစ္စတခုလုံးကို မေ့ပစ်ပေးရမယ်။ ဘယ်လိုလဲ မောင်မင်းခန့်။ တီချယ့်ကို ကူညီနိုင်မလား ”

ဆရာမတောင်းတဲ့ အကူအညီက ငြင်းရက်နိုင်စရာရှိမယ်မထင်ပါဘူး။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းလို တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ မိန်းမတယောက်ကို မလိုးချင်တဲ့သူ ဘယ်မှာရှိမလဲ။ တက္ကသိုလ်စတက်ကတည်းက ဆရာမကလဲ ကျွန်တော့်စိတ်ကူးယဉ်မင်းသမီးပါပဲ။ ဆရာမရဲ့ ကလေးအဖေလဲ ဖြစ်ခွင့်ရဦးမယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထဲလဲ သံသယကရှိနေသေးတယ်။ အဲဒါကြောင့်

“ ကူညီရမှာပေါ့ တီချယ် ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်ကိုမှ ဘာလို့ရွေးရတာလဲ ”

“ သိပ်ကောင်းတဲ့ မေးခွန်းပဲ မောင်မင်းခန့် ဒါက ဒီလို။ မင်းကို တီချယ်သိတာ နှစ်နှစ်ရှိပြီ။ မင်းမျက်လုံးတွေက သစ္စာရှိမဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းက တီချယ်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံဖို့ရယ် အတွင်းရေးတိုင်ပင်ဖို့ရယ် သင့်တော်လောက်မယ်ထင်လို့ ရွေးလိုက်တာပဲ။ တီချယ့်ယောက္ခမတွေ ပြန်မလာခင် ကလေးရဖို့ကြိုးစားကြရအောင်။ တီချယ်တို့အတွက် ၁၅ ရက်လောက်ပဲ အချိန်ရတယ်။ သူတို့ယတြာလဲစွမ်းရအောင် မောင်မင်းခန့် တီချယ့်ကို ကူညီလိုက်ပါ...ဒါပေမဲ့ မောင်မင်းခန့် ဆန္ဒရှိမှနော် အတင်းအကျပ်မဟုတ်ပါဘူး ”

ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော် ခပ်သွက်သွက် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ဆရာမက

“ ကဲ ဒါဆိုလဲ အချိန်ဖြုန်းမနေနဲ့တော့ ”

ဆရာမက ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲပြီး သူတို့အိပ်ခန်းဆီခေါ်သွားပါတော့တယ်။ ဆရာမနောက်ကနေ ကျွန်တော် သိုးငယ်လေးတကောင်လိုပါသွားပါတယ်။ နိမ့်တုံမြင့်တုံလှုပ်ရှားနေတဲ့ ဆရာမရဲ့ တင်ပါးတွေကိုငေးမောရင်းနဲ့ပေါ့။ ကြည့်နေရင်း ရာဂစိတ်တွေသောင်းကျန်းလာပြီး ဆရာမတင်ပါးကို ဆုပ်နယ်ချင်လာတယ်။ ဆွဲဖက်ပြီး အတင်းတက်လိုးပစ်ချင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ လက်ဖက်ကောင်းစားချင်ရင် ပလောင်တောင်တက်နှေးရမယ်လေ။ ကျွန်တော် စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သည်းခံဖို့လိုပါတယ်။

ဆရာမက ကုတင်ပေါ်တက်လှဲနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။

“ လိင်ကိစ္စကတော့ မောင်မင်းခန့်ကို တီချယ်သင်ပေးစရာမလိုဘူးထင်ပါတယ်နော်။ တခုပဲ... မင်းရဲ့မျိုးစေ့လေးတော့ သေချာချပေးနော်။ မောင်မင်းခန့် သဘောရှိသာ လုပ်ပါတော့။ တီချယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ပုံအပ်လိုက်ပြီကွယ် ”

ကျွန်တော်လည်း တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ တီရှပ်နဲ့ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချပြီး ဘစ်လေးနဲ့ပဲ ဆရာမဘေးကို ဝင်လှဲလိုက်တယ်။ ကိုးတန်းလောက်တည်းက ဖာချခဲ့ဖူးပြီး လက်ရှိလည်း စော်တွေကို စားနေတာမို့ ဆရာမကို ရှိန်မနေတော့ပါဘူး။

ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို ခြေထောက်နဲ့ခွတယ်။ ပါးပြင်ပေါ် အနမ်းမိုးတွေရွာချတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို လျှာလေးနဲ့ ရွရွလေးပွတ်ဆွဲတယ်။ ပြီးတော့မှ ပါးစပ်ထဲ စုပ်ယူလိုက်တယ်။ နို့တွေကစားရတာကြိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် ဆရာမရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ရင်သားတွေကို တွေ့ချင်လာတယ်။ 

နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေတာကိုရပ်ပြီး အောက်ကိုလျှောတယ်။ ဆရာမအကျီ်ၤကြယ်သီးလေးတွေကိုဖြုတ်လိုက်တော့ ဖြူဝင်းနေတဲ့အသားနဲ့ ပနံရနေတဲ့ ဘရာအနက်ကလေးပေါ်လာတယ်။ ဆရာမရဲ့ နို့တွေကို ဘရာပေါ်ကပဲ အငမ်းမရနမ်းနေမိတယ်။ အတွေ့အကြုံအရဆို ဆရာမက C cup size တောင် ကျော်ချင်နေသေးတယ်။ ဒေါ်သီဒါ့ယောက်ျား ကံကောင်းလေစွ။ အို ငါလည်း ကံကောင်းတာပါပဲ။ 

၁၅ ရက်လောက် ဆရာမကိုဖြုတ်ရမှာပဲလေ။ စိတ်ထဲကတွေးနေမိတာလေးပါ။ ပြီးတော့ ချပ်ရပ်နေတဲ့ ဆရာမဗိုက်သားလေးတွေကို ဖွဖွနမ်းတယ်။ ခါးပေါ်က ချွေးစက်လေးကို လျက်လိုက်ပြီး ချက်တွင်းလေးထဲ လျှာကိုထိုးစိုက်လိုက်တယ်။ ချက်ကိုလျက်ပေးနေတဲ့အချိန် ဒေါ်သီဒါထွဏ်း အော်ညည်းစပြုလာပါပြီ။

“ အားးးအိုးးးအီးးးမောင်မင်းခန့် မင်းက မိန်းမကျမ်းအရမ်းကျေတာပဲကွယ် ”

ဆရာမရဲ့ အင်္ကျီ ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ တဆက်တည်း ထမီကိုပါ ဆွဲချွတ်တော့ ဆရာမက တင်ပါးလေးကြွပေးတယ်။ ပင်တီကလဲ အနက်ရောင်ပဲ။ ဝမ်းဆက်ပေါ့။ ဆရာမက ကျွန်တော့်ကိုဖက်ဖို့လုပ်တယ်။ အဖက်မခံဘဲ ဆရာမကို တူးပိစ်လေးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ဆရာမရဲ့ နို့တွေကိုဖိညှစ်တယ်။ ဆရာမက နာလဲနာ ကောင်းလဲကောင်းမို့ ညည်းတယ်။ လက်ကိုကျောဖက်ပို့ပြီး ဘရာချိတ်ကို ဖြည်းဖြည်းဖြုတ်တယ်။ ကျွတ်ထွက်လာတဲ့ အနက်ရောင်ဘရာလေးကို ကုတင်အောက် ကြမ်းပေါ်ပစ်ချလိုက်တယ်။

ဆရာမက ကျွန်တော့ခေါင်းကို လက်နဲ့ကိုင်ထားတယ်။ လက်မြှောက်ထားတဲ့ ဆရာမရဲ့ ချိုင်းကြားလေးကို ကျွန်တော်ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ချိုင်းကအမွေးတွေရိတ်ထားပေမဲ့ ကျိုးတိုးကျဲတဲပြန်ပေါက်နေတယ်။ ဆရာမကို ညင်ညင်သာသာလေး ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော်လုပ်သမျှကို စည်းချက်ညီညီတုန့်ပြန်တယ်။ 

ပါးလွှာတဲ့ ပိုးသားပင်တီအနက်လေးနဲ့ ဆရာမဟာ sexy ကျပြီး လိင်ခွန်အားပြည့် နေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလဲ ဘစ်လေးတထည်တည်းနဲ့ ဆရာမကလဲ ပင်တီလေးနဲ့ပဲ ကျန်တယ်။ ဆရာမခြေထောက်ကို ကားလိုက်ပြီး ပေါင်ဂွဆုံနေရာကိုတချက်ကြည့်တယ်။ ကားထားတဲ့ ခြေထောက်ကြား ဝင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ဘစ်အောက်က ဖောင်းတင်းထောင်မတ်နေတဲ့ လီးနဲ့ ဆရာမ အဖုတ်ကို ပင်တီပေါ်ကနေ ပွတ်တယ်။ ဆရာမလဲ

“ မောင်မင်းခန့် အချိန်မဆွဲနဲ့ကွယ် တီချယ့်ကို အခုပဲ လိုးပြီး အဖုတ်ထဲ မျိုးစေ့လေးမြန်မြန်ထည့်ပေးပါတော့ ”

ဆရာမဆဆီက တစ်တစ်ခွခွတွေကြားရတော့ ကျွန်တော့်စိတ်က ပိုထန်လာတယ်။

“ အိုကေ တီချယ် ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျွန်တော် ဆရာမခြေထောက်ကို မြှောက်ပြီး တခုတည်းကျန်နေတဲ့ ပိုးသားပင်တီအနက်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ကုတင်အောက် ဘရာဘေးနားကို ပစ်ချထားလိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အမွေးအမျှင်ထူထဲတဲ့ ဆရာမအဖုတ်လေးကိုစိုက်ကြည့်တယ်။ ဘစ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ချွတ်ချပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ အဖုတ်ဆာလောင်နေတဲ့ စံချိန်မီ ၈ လက်မ လီးကို ဒေါ်သီဒါထွဏ်းမြင်သာအောင် ပြတယ်။

ကျွန်တော့်လီးကို မြင်တော့ ဆရာမသက်ပြင်းတချက်ရှိုက်တယ်။

“ အို ဘုရားရေ မောင်မင်းခန့်လီးက အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင်ပါပဲ။ တီချယ့်ယောက်ျားထက်တောင် ကြီးတယ်။ ထိပ်အရေပြားလဲ မဖြတ်ရသေးဘူးပေါ့။ တီချယ့်ယောက်ျားက အရေပြားဖြတ်ထားတော့ ဒစ်ကကားနေတာ။ နောက်မှ မောင်မင်းခန့်ကို ပုလွေကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးမယ်။ အခုတော့ လိုးပေးပါတော့နော်)

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ပြောပြီး ညုတုတုကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လီးကို လက်နဲ့ ပွတ်ကိုင်ရင်း ဆရာမရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ခန္ဓာကို နဖူးကခြေဖျားထိကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ဆရာမရဲ့ ခြေေထောက်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်တယ်။ ဆရာမရဲ့ အဖုတ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်တယ်။ 

လီးကိုလက်ခံဖို့ ကာမရှေ့ပြေးစောက်ရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်နေပြီလား သိရအောင် လက်ခလယ်ကို အဖုတ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ချွဲကျိကျိစေးထန်းထန်းစောက်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲမှာရွှမ်းနေခဲ့ပါပြီ။ အဖုတ်ထဲမှာ လက်ခလယ်ကို ထပ်ထည့်ပြီး လှည့်လိုက်တော့ ပွက်ခနဲမြည်သွားတယ်။ ဆရာမက သူ့ရင်သားတွေကိုကိုင်ပြီး ညည်းတယ်။

“ အားးအင်းးးးရက်စ်းးးး ”

လက်ခလယ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး လီးကို ဆရာမအဖုတ်ထဲ ထည့်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဆရာမအဖုတ်က စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေတယ်။ လီးကိုကိုင်ရင်း အဖုတ်ဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုဖြဲပြီး လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ပြီး

“ အားးးဖြည်းဖြည်း မောင်မင်းခန့် တီချယ့်အဖုတ်လေးပြဲသွားပါဦးမယ်။ တီချယ့်ယောက်ျားဟာကသေးတယ်ကွယ့်။ မင်း လီးကကြီးတော့ ညင်ညင်သာသာလေးလုပ်ပေးပါ ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ချင်ပေမဲ့ သူ့စကားကို ကျွန်တော် နားထောင်လိုက်တယ်။ စောက်ရည်ရွှဲနေတဲ့ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ အဖုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးအထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး လိုးပေးနေလိုက်တယ်။

ဆရာမကတော့ မျက်လုံးတွေ ခပ်မှေးမှေးမှိတ်ထားပြီး လက်တွေကတော့ အိပ်ရာခင်းစကိုဆွဲဆုပ်ထားပါတယ်။ပါးစပ်ကလဲ ချစ်တင်းနှီးနှောတဲ့အချိန် မြည်တွန်သံတွေထွက်နေတယ်။ ဆရာမအဖုတ်က သဘာဝချောဆီတွေနဲ့ စိုစွတ်ပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့လီးကို လက်ခံနိုင်လာပါပြီ။ 

လီးအထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက်တိုင်း စောက်ရည်တွေကြောင့် တဗွက်ဗွက်မြည်လာပါတယ်။ ဆရာမရဲ့ နို့အစုံကိုကိုင်ဆွဲပြီး အထုတ်အသွင်းကို ခပ်မြန်မြန်လုပ်လိုက်တယ်။ ဆရာမ မကန့်ကွက်တော့ အဖုတ်ထဲ လီးကိုအဆုံးထိထိုးသွင်းပြီး လိုးတယ်။ ဆရာမနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံတွေကလဲ အိပ်ခန်းထဲမှာ ဆူညံနေပါတယ်။

ဆရာမရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ ကျွန်တော့်လီးပွတ်တိုက်မှုအရသာဟာ ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ။ ဆရာမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးရင်း ကျွန်တော်လဲ မာန်သွင်းမိပါတော့တယ်။ ဆရာမရဲ့ ညည်းသံတွေကလဲ တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လောင်လာတယ်။ 

လိုးနေတုန်းမှာပဲ ဆရာမကို တာဝန်ကျေကူညီပြီး လိုးပေးရုံမဟုတ်ဘဲ ကျွန်တော်လိုးတာကို စွဲလမ်းသွားအောင် လုပ်ဖို့စိတ်ကူးရတယ်။ နို့တွေကိုင်ထားတဲ့ လက်ကိုလွှတ် ဆရာမရဲ့ လက်အောက်ကိုလျှိုုပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို တင်းတင်းလေးဖက်လိုက်တယ်။ ဆရာမလဲ ကျွန်တော့်ကိုပြန်ဖက်ပြီး ကျောပြင်ကို နူးညံ့တဲ့လက်အစုံနဲ့ ပွတ်သပ်နေတယ်။

လီးကို အရည်စေးထန်းနေတဲ့ ဆရာမအဖုတ်ထဲ အဆုံးထိထိုးသွင်းထားပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ အဖုတ်က ပွစိပွစိနဲ့ လီးကိုညှစ်ပေးနေတယ်။ နှစ်ယောက်သား ကာမရဲ့အရသာကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေးခံစားနေလိုက်တယ်။ ဆရာမက ညည်းညူရင်း တိုးတိုးလေးပြောတယ်။

“ အင်းးးးးမောင်မင်းခန့် မင်း မိန်းမတွေကို ဘယ်လိုလိုးရမလဲ ကောင်းကောင်းသိတာပဲ ”

ဆရာမက ကလေးလိုချင်တာထက် အလိုးခံရတာပိုနှစ်ခြိုက်နေမှန်း ကျွန်တော်အာရုံရတယ်။ အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရာကနေ ပြန်ပြီးအထုတ်အသွင်းမြန်မြန်လုပ်ပေးတယ်။ ဆရာမကိုတော့ ဖက်ထားဆဲပါပဲ။ ဆရာမကို ခေါင်းမော့ပြီးကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ပြုံးယောင်သန်းနေတယ်။ 

တချက်တချက် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်တယ်။ ဆရာမကိုကြည့်ပြီး မဆီမဆိုင် သဇင်ရဲ့ ဇာတ်ကားတောင်သတိရသွားတယ်။ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ဆရာမရဲ့ တံတွေးတွေစိုစွတ်နေတဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

နှစ်ယောက်သား ချွေးတလုံးလုံးဖြစ်နေပေမဲ့ ကာမရေယာဉ်ကြောမှာ မျောလို့ကောင်းနေတုန်းပါပဲ။ ခပ်သွက်သွက်လိုးဆောင့်ပေးနေတုန်း ဆရာမအဖုတ်ထဲကျွန်တော့်လီး ဆက်ခနဲတုန်သွားတာ သတိထားမိတယ်။ စိတ်ကိုထိန်းထားပေမဲ့ မရတော့ပါဘူး။ ကျွန်တော့်ရဲ့ သုက်တွေက ဆရာမအဖုတ်ထဲ တဖြောဖြောပန်းထွက်နေပါပြီ။ ဆရာမကို ကြာကြာဆွဲလိုးချင်ပေမဲ့ မရတော့ပါဘူး။ မိန်းမတယောက်ရဲ့ အဖုတ်ထဲ သုက်တွေပန်းထုတ်ရတာလဲ ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်တဲ့ အရသာပါပဲ။ အဲလိုလုပ်ရတာကိုလဲ ကျွန်တော် သဘောကျပါတယ်။

အရင်က ဖာချတော့လဲ ကူးစက်ရောဂါတွေကြောက်လို့ ကွန်ဒွန်နဲ့ လုပ်ရတယ်။ စော်တွေကျပြန်တော့လဲ ဗိုက်ကြီးသွားမှာစိုးတော့ အဖုတ်ထဲ သုက်မလွှတ်ရဲဘူး။ သူတို့ကလဲ လက်မခံဘူး။ ဆရာမနဲ့မှ အဖုတ်ထဲ သုက်လွှတ်ရတာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားဖူးတော့တယ်။

သုက်တွေပန်းထည့်နေတဲ့အချိန် ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားတယ်။ လက်သည်းတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ကျောကို ကုတ်ခြစ်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ လီးကို အဖုတ်ထဲ တဆုံးထိုးသွင်းစိမ်ထားပြီး ဆရာမပေါ်မှာနားနေလိုက်တယ်။ ဆရာမက မျက်လုံးမှေးလျက်နဲ့ပဲ ကျွန်တော့်မျိုးစေ့အလှူကို ကျေကျေနပ်နပ်ခံယူနေပါတော့တယ်။

ချွေးတွေရွှဲနေတဲ့ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ နူးနူးညံ့ညံ့ကိုယ်လုံးလေးတွေ ထွေးပွေ့ထားလိုက်တယ်။ ဆရာမခြေထောက်တွေက ကျွန်တော့်ခါးကိုချိတ်ထားတယ်။ ဆရာမအဖုတ်ထဲ သုက်တွေပန်းထုတ်နေတဲ့ အခိုက်အတန့်ဟာ ဘဝမှာမမေ့နိုင်စရာပါ။ သုက်တွေကုန်သွားတော့ ဆရာမပခုံးကို ဖွဖွလေးမနာအောင်ကိုက်လိုက်တယ်။ လိုးပြီးစ သေးပြီး ပျော့သွားတဲ့လီးက ဆရာမအဖုတ်ထဲက ကျွတ်လုကျွတ်ခင်။ အသက်ရှူသံတွေကလဲ ခပ်ပြင်းပြင်း...။

ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေတယ်။ နဖူးကိုပွတ်သပ်ပေးပြီး ခြင်ထောင်သံလေးနဲ့ ပြောတယ်။

“ ဘယ်လိုလဲ မောင်မင်းခန့် ၊ တီချယ့်လို အသက်ကြီးကြီးမိန်းမကြီးနဲ့ လိုးရတာကျေနပ်ရဲ့လား ”

ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းကို လိုးရတာဘယ်လောက်အားရလဲ မပြောပြတတ်အောင်ပါပဲ။ နောက်ပြီး ဒါဟာကျွန်တော့် ပထမဆုံးလိုးဖူးတဲ့အတွေ့အကြုံမဟုတ်ပါဘူး။ စိတ်လှုပ်လှုပ်ရှားရှားနဲ့ ကျွန်တော် ပြန်ပြောတယ်။

“ သီဒါက ဟော့တယ်။ တခြားစော်တွေနဲ့ မတူတာက လိုးတဲ့အခါ အပြန်အလှန်အပေးအယူမျှတယ်။ လုံးဝကို ကျေနပ်တာပေါ့ဗျာ ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ပြုံးလိုက်ပြီး

“ တီချယ်ကနေ သီဒါတဲ့လား ! အပြင်မှာဆို ငါ မင်းဆရာမဆိုတာ မမေ့နဲ့။ ငါ့အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ ငါက မင်းရဲ့သီဒါ မင်းက ငါ့ရဲ့ လိင်ခွန်အားရှိတဲ့ လူရွယ်လေးပေါ့ ”

ကျွန်တော် ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ဆရာမက သဘောကျသွားပုံနဲ့ ထပ်မေးပြန်တယ်။

“ တပည့်လေး မင်းဆရာမကိုလိုးရတာ သဘောကျရဲ့လား ”

“ အရမ်း အရမ်းကို ကျေနပ်ရပါတယ် တီချယ်။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရရင် ကျောင်းစတက်ကတည်းက တီချယ့်ရဲ့အလှအပကောက်ကြောင်းတွေကို မှန်းပြီး ကွင်းတိုင်ခဲ့ရတာပါ။ ဒီလိုနေ့ကို စောင့်မျှော်ခဲ့ရတာ ၂ နှစ်နီးပါးရှိပါပြီ ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းတယောက် မျက်လုံးပြူး မျက်ခုံးတွေတွန့်သွားပြီး

“ ဟင် တကယ်ကြီးလား မင်းလေးက ငါ့ရဲ့ဘာကိုကြိုက်တာတုန်း ”

ဆရာမမေးတာကို ကျွန်တော်ရှက်နေတာနဲ့ ချက်ချင်းမဖြေနိုင်ပါဘူး။

“ အမယ် ဘာခုမှ လာရှက်နေတာလဲ။ ခုနကတော့ မင်းလေးက လိုးချင်တိုင်းလိုးပြီးတော့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောစမ်းပါ။ မင်းလေးထက် ငါက ၁၅ နှစ်လောက်ကြီးတယ်လေ။ မင်းလေးက ငါ့ကိုမှန်းပြီး ကွင်းတိုက်တယ်ဆို။ ငါသိချင်တာက မင်းလေးက ဘာကိုဖီးလ်တက်တာလဲ ”

ဆရာမ မေးခွန်းကိုဖြေဖို့ စကားလုံးတွေ အဆင်သင့်ရှိပေမဲ့ ပြောထွက်ဖို့အတော်အားယူရပါတယ်။ လိုးတာကတော့ တကဏ္ဍပေါ့။ ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ

“ သီဒါ အမှန်ဆို ကျွန်တော်က အသက်ကြီးတဲ့အမျိုးသမီးတွေနဲ့ လိုးရတာကိုဖီးလ်လာတာ။ ကျောင်းကစော်လေးတွေကို လိုးရတာ အဲလောက်သဘောမခွေ့ဘူး။ နောက်ပြီး သီဒါက ချောတယ်။ အသားဖြူတယ်။ သီဒါလမ်းလျှောက်ရင် နို့နဲ့ တင်ပါးက အရှေ့နဲ့အနောက်စည်းချက်ညီညီခါရမ်းနေတာ။ အဲဒါတွေက ကျွန်တော့်ကိုရူးစေတာပဲ။ ကုတင်ပေါ်မှာ သီဒါကို နိကပ်မြင်ချင်ခဲ့တာ။ အခုတော့ ဆန္ဒပြည့်သွားပြီ ”

ဆရာမလဲ မျက်နှာနည်းနည်းတည်သွားပြီး

“ မင်းလေး အဲလိုအကြံဆိုးနဲ့ ငါ့ကိုကြည့်နေမှန်း ငါမသိခဲ့ပါလား။ အခုတော့ ကျေနပ်သွားပြီမဟုတ်လား ”

ဆရာမကို ထပ်လိုးချင်သေးတာနဲ့ စကားမပြန်ဘဲ လိုးဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆရာမက ရုန်းလိုက်ပြီး နာရီကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။

“ နောက်မှကွာ ခဏနေ ယောက္ခမတွေ ပြန်လာတော့မယ်။ တီချယ် ကိုယ်လက်သန့်စင်ရဦးမယ်လေ ”

“ ကျွန်တော့ကို အချိန်ဆယ်မိနစ်ပဲပေးပါ သီဒါ။ ဒီနေ့ သေချာပေါက်ကိုယ်ဝန်ရသွားအောင်လို့ပါ ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဆရာမအဖြေကိုမစောင့်ဘဲ မျက်နှာကိုနမ်းလိုက်တယ်။ အပေါ်ကနေ တက်ခွတယ်။ လီးကလဲ ပြန်တောင်လာပါပြီ။ လက်က ဆရာမကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သပ်နေတယ်။ ဆရာမက ခြေထောက်တွေကို ကားပေးတယ်။

ကျွန်တော်လဲ အချိန်မဆွဲဘဲ ဆရာမအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ စောက်စိလေးကို လီးနဲ့ ပွတ်ဆွဲပြီး အတင်းဆောင့်လိုးတယ်။ အချိန်မရဘူးဆိုပေမဲ့ ဆရာမအဖုတ်က အလိုးခံဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ။ ဆရာမပါးတွေကို နမ်းရှုပ်ရင်း လီးကို ခပ်မှန်မှန်လေးအထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဒုတိယအချီဆိုတော့ နည်းနည်းပင်ပန်းတာနဲ့ လီးကိုအဖုတ်ထဲထိုးသွင်းပြီး စိမ်ထားလိုက်တော့ ဆရာမက

“ ဆယ်မိနစ်ပြည့်ပြီထင်တယ်နော် မောင်မင်းခန့်။ တော်ကြရအောင် ”

ဒါပေမဲ့ ဆရာမအဖုတ်ထဲသုက်ထပ်ပန်းထည့်ချင်နေသေးတာကြောင့်မို့ ဆရာမပြောတာဂရုမစိုက်တော့ပါဘူး။ ဆရာမခြေထောက်တွေကို ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆရာမခါးကို ကိုင်ပြီး ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းဆောင့်လိုးပစ်တယ်။ ခြေသလုံးသားဝင်းဝင်းလေးတွေကိုလဲ နမ်းလိုက်လျက်လိုက်လုပ်တယ်။

လီးနဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေ မရပ်မနားပွတ်တိုက်နေတာမို့ မိနစ်ပိုင်းအတွင်းမှာပဲ ဆရာမအဖုတ်ထဲ သုက်ထပ်ထည့်လိုက်နိုင်ပါပြီ။ အရသာဟာကောင်းလွန်းတာမို့ ဆရာမနို့တွေကို ဆွဲညှစ်ရင်း ဒုတိယအချီ ပြီးသွားပါတယ်။ ဆရာမပေါ်မှာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း နားနေလိုက်တယ်။ ထုံးစံအတိုင်း လီးကပျော့ခွေပြီး အဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်လာပါတယ်။ ဆရာမဘေးမှာလှဲနေလိုက်တယ်။

ဆရာမအသက်ရှူသံတွေကလဲ ပြင်းထန်နေပါတယ်။ ဆရာမနို့တွေမှာ လက်ချောင်းရာတွေထင်းနေတယ်။ ဒါ ကျွန်တော့်လက်ချက်ကြောင့်ပဲ။ ဆရာမနားကပ်ပြီး ညာဖက်နို့ကိုပွတ်သပ်ရင်း ဘယ်ဖက်နို့ကိုစို့လိုက်တယ်။နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ထောင်မတ်နေတယ်။ ဆရာမကတော့ ဘာမှမပြောဘဲ ကျွန်တော့်ဆံပင်တွေထဲ လက်ချောင်းလေးတွေထိုးသွင်းရင်း ဖွကစားနေတယ်။

ကာလရှည်တောင့်တခဲ့ရတဲ့ ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းကို ၂ ချီတိတိဖြုတ်လိုးလိုက်ရတာမို့ ပီတိကအတိုင်းမသိပါပဲ။ ခဏနေတော့ ဆရာမလဲ အသက်ရှူသံပြန်မှန်လာတယ်။

ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်ပြီး

“ မင်းလေးရဲ့ လီးထွားထွားနဲ့ အလိုးခံရတာ တကယ်သဘောကျတယ်ကွယ်။ အထူးသဖြင့် ဒုတိယတခါပေါ့။ ရည်ရွယ်ချက်ကလဲ မတူဘူးလေ ”

ကျွန်တော်ပြုံးပြီး ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ ဗိုက်သားလေးကို ရွရွပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်း ကျွန်တော့်အလိုးအဖြုတ်ကို စွဲသွားပြီထင်ပါရဲ့။

“ ကျွန်တော်ကတော့ဖြင့် နှစ်ချီလုံးကို သဘောကျပါတယ် သီဒါ ”

ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို အပြုံးတွေနဲ့ ငေးကြည့်နေတယ်။

“ သီဒါ ကိုယ်ဝန်ရသွားရင် ကျွန်တော့်ကိုအရင်ဆုံးပြောနော် ”

.............................................................................................................................

ဆရာမရဲ့ ယောင်းမ သိသွားခြင်း

ဆရာမ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းနဲ့ လစ်ရင်လစ်သလို ခိုးစားတာ တပါတ်လောက်ရှိလာပါပြီ။ ကိုယ်ဝန်ရှိမရှိတော့ နောက်တပါတ်လောက်ဆို သိရမှာပါ။ တညနေ ထုံးစံအတိုင်း ဆရာမယောက္ခမတွေ မရှိခင် ချစ်ပွဲဝင်ကြတယ်။ ပြီးတော့ သီဒါက ကျွန်တော့်ဘေးမှာ အိပ်နေတယ်။ ခဏနားပြီးတော့ ကျွန်တော့ဘက်ကိုလှည့်ပြီး စိုးရိမ်ပူပန်တဲ့ အသံနဲ့

“ မောင်မင်းခန့် တီချယ် တခု ပြောစရာရှိတယ် ”

“ ဘာများလဲ သီဒါရယ် ”

ဆရာမရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ဆော့နေရင်း ပြန်မေးလိုက်တယ်။

“ အရေးကြီးတယ် မောင်မင်းခန့် နို့တွေကို ဆော့မနေနဲ့ မရိုးသေးဘူးလား ”

ဆရာမပုံကြည့်ရတာ တကယ်စိုးရိမ်နေပုံပါပဲ။ ဆရာမကဆက်ပြောတယ်။

“ ဆရာမယောက်ျားရဲ့ ညီမ ပိုးဥကို သိတယ်မဟုတ်လား ”

ကျွန်တော် မပိုးဥကို နှစ်ခါသုံးခါလောက်မြင်ဖူးတယ်။ ဆရာမတို့အိမ်နားကပ်ရက်ပဲနေတယ်။ ယောက်ျားနဲ့ ကလေးငယ်ငယ်တယောက်ရှိတယ်။

“ တီချယ်တယောက်တည်း ရှိနေတုန်း မင်းလေးလာတာ သူမြင်သွားပုံရတယ်။ တနာရီလောက်လိုးပြီး မင်းပြန်ထွက်သွားတာလဲ သူတွေ့တယ်။ အဲဒါနဲ့ သူလိုက်ချောင်းတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ ကြာသာပတေးနေ့က မင်းလေးလိုးပြီးပြန်သွားတာနဲ့ သူရောက်လာတယ် ”

“ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီးရုံရှိသေးတယ်။ သန့်ရှင်းရေးတောင်မလုပ်ရသေးဘူး။ သူလဲ ယောက်ျားနဲ့ဆိုတော့ လိုးပြီးတဲ့အရည်အနံ့တွေ သူရသွားတယ်။ မင်းလေးနဲ့ တီချယ်လိုးနေတာ သူသိသွားတယ်။ တီချယ်လဲ မလိမ်တော့ဘဲ ဇာတ်စုံခင်းပြလိုက်တယ်။ မင်း နားထောင်နေရဲ့လား ”

ဆရာမက စကားအရှည်ကြီးပြောပြီး ကောက်မေးလိုက်တယ်။ စိတ်တိုနေတဲ့ပုံပါပဲ။ ဆရာမကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော်တကယ်လန့်လာတယ်။ သူများမယားခိုးစားထားပြီးတော့မှ။ ဆရာမ မိသားစုသာသိသွားခဲ့ရင် ကျွန်တော်သေပြီပဲ။ ဆရာမက ကျွန်တော်ဖြစ်သွားတဲ့ပုံကိုကြည့်ရင်း

“ စိတ်အရမ်းမပူပါနဲ့။ တီချယ်လဲ ပိုးဥကို မင်းရဲ့စွမ်းဆောင်ရည်တွေပြောပြလိုက်ပါတယ်။ မိန်းမသားချင်းဆိုတော့သူလဲနားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ထူးထူးခြားခြားတခုတောင်းဆိုတယ် ”

“ မပိုးဥက ဘာတောင်းဆိုတာလဲ သီဒါ ”

ဆရာမဆီက ဘာများလိုချင်ပါလိမ့်သိချင်တာနဲ့ မေးလိုက်တယ်။

“ မင်းလေးရဲ့ စံချိန်မီလီးနဲ့ အပြုအစုကောင်းတာတွေ ပြောပြလိုက်တယ်လေ။ သူ့အကိုတောင် မင်းလေးကိုမမီဘူးလို့။ ဒါနဲ့ သူက မင်းလေးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ချင်တယ်တဲ့ ”

ကျွန်တော့်အမူအရာကို အကဲခတ်ရင်း ဆရာမကပြောတယ်။ အဲဒီစကားကိုကြားတော့ ကျွန်တော်ပိုလန့်သွားတယ်။

“ ခက်တယ် သီဒါရယ် ”

“ ကဲ ငါ ဒါဆိုဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ ပိုးဥက မနက်ဖြန် သူယောက်ျားအလုပ်သွားတဲ့အချိန် သူ့ကလေးမူကြိုသွားတဲ့အချိန် မင်းကိုတွေ့ချင်တယ်တဲ့။ ပြောစရာရှိတာက ဒါပဲ။ ဒီနေ့မင်းကို ခေါ်လိုက်တာ ဒီကိစ္စပြောချင်လို့။ အလိုးခံဖို့ရာ စိတ်မပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းလေးကို မငြင်းရက်လို့ မင်းသဘောရှိလုပ်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်နေတာ ”

ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုပွတ်သပ်နေရင်း သီဒါ ထပ်ပြောလိုက်တယ်။

“ ကျွန်တော်က ဒီမှာ သူနဲ့နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ရမယ်ပေါ့။ တခြားသူတွေ ရှိနေရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ”

“ မင်း တီချယ့်ကို ယုံတယ်မဟုတ်လား ”

ကျွန်တော် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

“ ကောင်းပြီ ဒါဆိုမနက်ဖြန် မနက် ၁၀နာရီအတိ ဒီကိုလာခဲ့။ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူး။ တီချယ်အိမ်နားကစောင့်နေမယ်။ ပိုးဥမှာသော့အပိုရှိတယ်။ ”

“ တကယ်လို့ အိမ်သားတွေရဲ့ အရိပ်အယောင်မြင်ရရင် တီချယ် မင်းကိုပြောပါ့မယ်။ မင်း အိမ်ထဲမဝင်ဘဲ ပြန်သွားလိုက်။ နားလည်တယ်နော် မောင်မင်းခန့် ”

“ သီဒါ့ကိုယုံလို့ မနက်ဖြန် ၁၀ နာရီလာခဲ့ပါ့မယ် ”

ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး ကတိပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

“ မင်းလေးကို ဒါကြောင့် သဘောကျရတာ။ ကဲ သန့်ရှင်းရေးသွားလုပ်ပြီး ပြန်ချေတော့။ ဘယ်သူမှသတိမထားမိစေနဲ့နော် ”

ဆရာမကတော့ အိပ်ရာထဲ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ လှဲနေခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ရေချိုးခန်းထဲသွားပြီး ကိုယ်လက်သန့်စင်တယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းကိုပြန်လာတယ်။ ဆရာမက မနက်ဖြန်အတွက် စိတ်ပူနေတယ်။ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပြီး အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့တယ်။ မနက်ဖြန် မပိုးဥနဲ့ ရင်ဆိုင်ရမဲ့အရေး ရင်မောရင်းနဲ့လေ။

....................................................................................................................

မပိုးဥနှင့် တွေ့ဆုံရာဝယ်

ချိန်းဆိုထားတဲ့နေရာကို ချိန်းဆိုထားတဲ့အချိန်မှာ ရောက်လာခဲ့ပြီ။ ဆရာမက အိမ်နဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာစောင့်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်ကိုထွက်လာမတွေ့ဘူး။ အဝေးကနေပဲ အိမ်ကိုလက်ညှိုးထိုးပြီး လက်ကိုဝှေ့ရမ်းပြတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဆရာမတို့အိမ်မှာ မပိုးဥတယောက်တည်းပဲရှိနေမယ်လို့ တွေးတယ်။

ဆရာမအိမ်ဘဲလ်တီးရတဲ့အခိုက်အတန့်လေးက တုန်လှုပ်ရပါတယ်။ တံခါးပွင့်လာပြီး ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ မပိုးဥကို တွေ့တယ်။ အထဲဝင်လာဖို့ခေါ်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းတယ်။ မပိုးဥက တံခါးကိုသေချာလော့ချလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျွန်တော့်ဘေး ဆိုဖာပေါ် ဝင်ထိုင်တယ်။

စိတ်က ဂနာမငြိမ်ဖြစ်ပြီး မပိုးဥကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်တယ်။ မပိုးဥက အသက် ၂၇ / ၂၈လောက်ပဲရှိဦးမယ်။ ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ဆိုတော့ မပိုးဥရဲ့ ကောက်ကြောင်းတွေကို ခန့်မှန်းရခက်တယ်။ မပိုးဥမျက်နှာက သင်ဇာဝင့်ကျော်နဲ့ နည်းနည်းဆင်တယ်။

ကျွန်တော် သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတာမြင်တော့

“ ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ ကောင်လေး? မတ်တပ်ရပ်ပြီး မင်းဘောင်းဘီထဲကဟာကိုပြစမ်းပါ။ မင့်တီချယ်သီဒါကတော့ မင်းနဲ့ မင့်လီးအကြောင်း တခမ်းတနားချီးကျူးလေရဲ့။ ငါ့ယောင်းမကို ကာမသုခပေးပြီး ဗိုက်ကြီးသွားစေတဲ့လီးကို ကြည့်ပါရစေ ”

မပိုးဥရဲ့ တစ်တစ်ခွခွကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း စကားလုံးတွေကြောင့် ကျွန်တော်တုန်လှုပ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူပြုသမျှ လည်စင်းခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာမို့ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ တီရှပ်ကိုချွတ်ပြီး ကြမ်းပေါ်ချတယ်။ ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်းမထနေပေမဲ့ ကျစ်လစ်တဲ့ အပေါ်ပိုင်းခန္ဓာကို မပိုးဥကိုပြတယ်။ သေချာကြည့်နေတဲ့ မပိုးဥနား ခြေနှစ်လှမ်းလောက်ကပ်လိုက်တယ်။

ကျွန်တော် သူ့နားကပ်လာတော့ ဆိုဖာပေါ်မှာ မပိုးဥက မတ်မတ်ထိုင်တယ်။ ကျွန်တော် ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဆွဲချပြီး ဘောင်းဘီကိုချွတ်တယ်။ ခါးကိုင်းပြီး ဘောင်းဘီကိုလုံးဝချွတ်လိုက်တယ်။ မပိုးဥရှေ့မှာ ဘစ်တထည်တည်းနဲ့ ရပ်နေလိုက်တယ်။

“ မင့်လီးက အရွယ်နဲ့မလိုက်ပါလားကွ ဟင် ”

ဘစ်အောက်က ဖုဖောင်းနေတာကြည့်ပြီး မပိုးဥကပြောတယ်။ ပြီးတော့ ဘစ်ကိုပါချွတ်ဖို့ လက်နဲ့အမူအရာပြတယ်။ ဘစ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး အပြာကားထဲက ကောင်မလေးတွေ ချွတ်သလို တဖြည်းဖြည်းချင်းချွတ်ပြတယ်။ မမာမပျော့အနေအထားနဲ့ လီးက ပေါ်ထွက်လာတယ်။ မပိုးဥက လီးကိုကြည့်ရင်းပြုံးနေတယ်။ ဘစ်ပါကျွတ်သွားတော့ မပိုးဥရှေ့ မိမွေးဖမွေးတိုင်းရပ်နေရတယ်။

“ မင့်လီးက တော်တော်ထွားတာပဲ။ ငါ့ကိုကြောက်လို့ မတော်တာလား။ မတောင်သေးတဲ့အချိန်တောင်ကြီးတယ်။ အပြည့်တောင်ရင် ဘယ်လောက်ရှိလဲ ကောင်လေး ”

မပိုးဥရဲ့ မျက်လုံးထဲ စပ်စုတဲ့ ကျေနပ်တဲ့ အရိပ်အယောင်မြင်ရတယ်။

“ ၈ လက်မပါ မမ ”

မပိုးဥက မတောင်တဲ့အချိန် ၅ လက်မလောက်ရှိတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ငေးကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ညာဖက်လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်တယ်။ လက်ချောင်းလေးတွေကို လီးတံတလျှောက်ရွေ့ပြီး ထိပ်ဖုံးအရေပြားကို နောက်ဆွဲလိုက်တယ်။ ကားစွင့်နေတဲ့ မှိုပွင့်ပုံ လီးဒစ်ပေါ်လာတယ်။

.........................................................................................................................................

မပိုးဥရဲ့ ပုလွေ

ကျွန်တော့်လီးဟာ မပိုးဥရဲ့ ပွတ်သပ်ထိတွေ့မှုကြောင့် ၈ လက်မ ထိမတ်ထောင်လာတယ်။ လီးက တစက်စက်ထွက်တဲ့အရည်ကြည်လေးတွေ သူ့လက်မှာစိုနေတယ်။ လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး ကွင်းတိုက်ပေးတာနဲ့အမျှ အရည်ကြည်လေးတွေပိုထွက်ပိုစိုလာတယ်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုလဲ ကွင်းတိုက်ရင်းအကဲခတ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဟန်ဆောင်မထားနိုင်ဘဲ သာယာနေတယ်။

“ မင့်လီးကိုတော့ သဘောခွေ့သွားပြီကောင်လေး။ ငါ့ယောင်းမ မင့်လီးကိုစွဲနေတာမဆန်းပါဘူး။ မင်းကလိုးတာကြမ်းတယ်တဲ့။ သူ့ကို တိရစ္ဆာန်လို ကြမ်းကြမ်းလိုးတယ်တဲ့။ ငါ့ယောင်းမကပြောတာပဲ။ ငါ့ကိုလိုးဖို့တော့ စိတ်တောင်ကူးမနေနဲ့ကောင်လေး။ ငါက မင့်နဲ့ မင့်လီးကိုကြည့်ရုံကြည့်ချင်တာ ”

ပါးစပ်ကပြောနေပေမဲ့ မပိုးဥကလက်က ကွင်းတိုက်ပေးနေဆဲပါပဲ။ ဘယ်လက်ကတော့ ဥလေးတွေကိုဖွဖွလေးညှစ်နယ်ပေးတယ်။ မပိုးဥရဲ့ မြှောက်ပင့်ချီးကျူးတော့ ကျွန်တော် ဘဝင်လေဟပ်ပြီး ပြုံးမိတယ်။

မပိုးဥက ကွင်းတိုက်တာရပ်ပြီး ဒစ်ပေါ်အောင်လက်ချောင်းတွေနဲ့ အရေပြားကိုဆွဲထားတယ်။ လီးထိပ်ကလဲ အရည်ကြည်တွေ တစက်စက်ကျနေတယ်။ ဒစ်ကလဲ အ ည်ကြည်လေးတွေကြောင့် ပြောင်လက်နေတယ်။

“ ငါ့ယောက်ျားလီးကထိပ်အရေပြားဖြတ်ထားတယ်။ မင့်လီးကဖြတ်မထားဘူးလို့ ယောင်းမကပြောတာနဲ့ ငါမြင်ဖူးချင်သွားတာ။ တခါမှမမြင်ဖူးဘူးလေ။ ဒါပေမဲ့ မင့်လီးကိုမြင်ပြီး ငါ စုပ်ချင် အရသာခံချင်လာတယ်။ ငါ လီးစုပ်လို့ရမလား ကောင်လေး ”

မပိုးဥလို ချောတဲ့မိန်းမတယောက်က လီးစုပ်ပေးပါရစေ တောင်းဆိုလာတဲ့အခါ ဘယ်ယောက်ျားသားငြင်းရက်နိုင်မှာလဲ? ခေါင်းညိတ်ရုံညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ မပိုးဥက ပါးစပ်ကိုဟ လျှာဆန့်ထုတ်ပြီး လီးထိပ်က အရည်ကြည်လေးကို လျက်တယ်။ ဒစ်မြုပ်အောင် ပါးစပ်ထဲငုံပြီး အာငွေ့ပူပူလေးပေးတယ်။ ဘယ်လက်က ဥတွေကိုကစားပေးတယ်။ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို လီးကိုစုပ်ပေးနေပြီးမှ ထုတ်လိုက်တယ်။

“ မင့်လီးက စုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ။ ငါ့ယောက်ျားနဲ့ကွာပါ့။ သူ့ဟာက သေးသေးလေး။ ပြီးတော့အရည်တွေက နံဟောင်နေတာပဲ။ သူ့ဟာကို စုပ်တောင်မစုပ်ချင်ဘူး။ မင့်လီးကိုတော့ ဖြစ်နိုင်ရင် တနေကုန်စုပ်နေချင်လိုက်တာ။ သြော် ဒါနဲ့ မင့်နာမည်က ဘယ်သူလဲ ”

“ မင်းခန့် မင်းခန့်ပါ မမ။ တီချယ်သီဒါ ဘယ်သွားလဲဟင် ”

ဆရာမ ဘယ်ရောက်နေလဲ သိသိကြီးနဲ့ မပိုးဥကိုမေးလိုက်တယ်။

“ မသီဒါကို ငါရှောင်ခိုင်းထားတယ်။ ကောင်လေး မကြောက်ပါနဲ့။ ငါမင့်ကို ကိုက်မစားပါဘူး။ လီးလေးစုပ်ရုံပါ ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မပိုးဥက ပါးစပ်ဟပြီးကျွန်တော့်လီးကို ငုံသွင်းလိုက်တယ်။ လီးကိုတထစ်ချင်းအဆုံးထိဝင်အောင်စုပ်ပေးတယ်။ ဆီးခုံနဲ့ မပိုးဥနှုတ်ခမ်းထိမိတဲ့အချိန် အိမ်တံခါးပွင့်လာပြီး ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းဝင်လာတယ်။ ဆရာမက တံခါးမြန်မြန်ပိတ်ပြီး ကျွန်တော်နဲ့ မပိုးဥဆီလျှောက်လာပါတော့တယ်။

ဆရာမဒေါ်သီတာထွဏ်း ဝင်လာတော့ ကျွန်တော်အသက်ရှူရပ်မတတ်ပဲ။ မပိုးဥကလဲခြေသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်တယ်။ စုပ်လက်စလီးကို ပါးစပ်ထဲကထုတ်လိုက်ပြီး မပိုးဥတယောက် သူ့ယောင်းမကိုရန်တွေ့ပါတော့တယ်။

“ ဘာလို့လဲ မသီဒါ။ ရှောင်ပေးပါလို့ ပြောထားတယ်မဟုတ်လား။ ကောင်လေးရဲ့လီးနဲ့ ခဏတောင်မခွဲနိုင်ဘူးလား ”

“ မဟုတ်ပါဘူး ပိုးဥရယ်။ ငါထင်တာ မင်းခန့် ညည်းကိုကြောက်နေမှာစိုးလို့ ငါလာကူညီတာပါ။ ညည်းလဲအတူတူပဲ။ တမျိုးမထင်ပါနဲ့ ”

ဆရာမက သူ့ယောင်းမကို လေချိုသွေးပြီးချော့တယ်။

“ ကောင်းပြီလေ မသီဒါ ဒါဆိုဘေးကပဲထိုင်ကြည့်နေ ”

ပြီးတော့ မပိုးဥက လီးကိုတဖန်ပြန်စုပ်ပါတော့တယ်။ ဒေါ်သီဒါ့မျက်နှာက ဒေါသကြောင့်နီရဲနေပါတယ်။ သူ့ယောင်းမရဲ့ ရိုင်းစိုင်းတဲ့အပြုအမူကြောင့်ဖြစ်မယ်။ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ သူ့အိပ်ခန်းဆီထွက်သွားတယ်။

မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကိုမော့ကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကိုဟထားပေးတယ်။ ကျွန်တော့်လီးကို နှုတ်ခမ်းတွေကိုပွတ်တိုက်ပြီးပါးစပ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်တယ်။ ဒစ်ဝင်သွားတောင့်ခဏငြိမ်နေတယ်။ မပိုးဥက ပါးစပ်ထဲရောက်တဲ့လီးဒစ်ကို လျှာနဲ့ ညင်ညင်သာသာလေးလျက်ပေးတယ်။ စုပ်ပေးတယ်။

သူ့အပြုအစုကြောင့် ပါးစပ်ထဲကို လီးပိုထိုးထည့်တယ်။ လီးဝင်သွားတာနဲ့အမျှ မပိုးဥလျှာနဲ့ လီးအောက်ပိုင်းပွတ်ထိတယ်။ အာငွေ့နွေးနွေးနဲ့ လီးကအရသာတော်တော်ရှိတယ်။ လီးကိုပါးစပ်ထဲတဝက်လောက်ပဲချန်ထားပြီး ပြန်ထုတ်တယ်။ မပိုးဥက လျှာနဲ့နှုတ်ခမ်းကို သုံးပြီး ပုလွေပညာကိုအစွမ်းကုန်ထုတ်တယ်။ သုက်ထွက်ချင်လာတာနဲ့ လီးကိုအပြင်ထုတ်ပြီး မပိုးဥရဲ့ ပါးကိုလီးနဲ့ပွတ်တယ်။ အဲဒီအချိန် မပိုးဥက ညုတုတုကြည့်တော့ ကျွန်တော်ရှက်သလိုလိုဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးမှ ပြန်ထည့်ပြီး ပါးစပ်ကိုဖြည်းဖြည်းလိုးတယ်။

မပိုးဥပါးစပ်ကို ဇိမ်ခံလိုးနေတုန်း ဆရာမက ညအိပ်ဝတ်စုံလဲပြီး အခန်းထဲကထွက်လာတယ်။ ပြီးတော့ မပိုးဥဘေးမှာထိုင်တယ်။ မပိုးဥရဲ့ နို့တွေကို ဂါဝန်ပေါ်ကနေညှစ်တယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေကို ဆွဲဆော့တယ်။

“ ဘယ်လိုလဲ မင်းခန့်ရဲ့ လီးကိုကြိုက်လား ပိုးဥ။ ညည်းစုပ်နေတာ အငမ်းမရပဲနော် ”

ဆရာမမေးတာကို မပိုးဥမဖြေအားဘူး။ ပါးစပ်ကို ကျွန်တော့်အလိုးခံနေရတယ်လေ။ ခေါင်းပဲညိတ်ပြလိုက်တယ်။

“ ညည်း သူ့လီးကိုစုပ်ရတာကြိုက်မယ်ဆိုတာ ငါသိပြီးသားပါအေ ”

မပိုးဥက လီးစုပ်မပျက်ဘဲပြုံးပြတယ်။ ပါးစပ်ကိုလိုးတာအရှိန်မြှင့်လိုက်တုန်းမှာပဲ ဆရာမက

“ မောင်မင်းခန့် ပိုးဥရဲ့ ပုလွေကကောင်းရဲ့လား ”

“ မပိုးဥရဲ့ ပုလွေပညာက တဖက်ကမ်းခပ်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် သူ့ကို နိကပ်ကြည့်ချင်သေးတယ်ဗျာ။ ဂါဝန်အောက်ကအလှတွေ တွေ့မြင်ချင်မိတယ် ”

ပုလွေလောက်နဲ့ အားမရတဲ့ကျွန်တော် ဆရာမကိုပြောရင်း မပိုးဥဂါဝန်ကိုလက်ညှိုုးထိုးပြလိုက်တယ်။

“ ပြဿနာမရှိဘူး ခဏလေးစောင့် မောင်မင်းခန့် ”

ဆရာမက မပိုးဥရဲ့ ဂါဝန်အောက်နားကကိုင်ပြီး ဒူးလောက်ထိဆွဲမလိုက်တယ်။ ခြေသလုံးဖွေးဖွေးကိုစမြင်ရပါပြီ။ မပိုးဥက လီးကိုမကျွတ်အောင်စုပ်ထားရင်း ဆိုဖာကနေ တင်ပါးကိုကြွပေးတယ်။ ဆရာမက ဂါဝန်ကိုလုံးဝကျွတ်သွားအောင်ချွတ်တယ်။ မပိုးဥက ဂါဝန်အောက်မှာ ဘာမှဝတ်မထားတာမြင်တော့ ကျွန်တော်ရောတီချယ်ပါ အံ့သြသွားတယ်။

ဆရာမက ဂါဝန်ကိုကြမ်းပေါ်ချပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်တယ်။

“ ညည်း အတွင်းခံတွေ ဘယ်မှာလဲ ပိုးဥ ၊ အိမ်ကတည်းကချွတ်ခဲ့တယ်တော့မပြောနဲ့ ”

ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ဒေါသတွေအထွဋ်အထိပ်ရောက်နေပါပြီ။ မပိုးဥက ကျွန်တာ့်လီးကိုပါးစပ်ကဖယ်လိုက်ပြီး

“ ဟို...ဟို...မသီဒါအခန်းထဲချွတ်ထားခဲ့တယ်။ စိတ်တွေထန်လာတာနဲ့... ”

“ ကောင်းပြီလေ ငါ့တပည့်လီးကို ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးလိုက်။ လီးပေါ်မှာသွားရာထင်ကျန်ခဲ့လို့ကတော့ ညည်းအသိပဲ ”

ဆရာမ ဒီလောက်စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြစ်တာ တခါမှမတွေ့ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဖြစ်နိုင်တာက ကျွန်တော့်ကို သူတယောက်တည်း စားချင်တာဖြစ်မယ်။ ယောင်းမနဲ့ ရှယ်ယာလုပ်ချင်ပုံမရဘူး။ ကျွန်တော့်ရဲ့အတွေးသက်သက်ပါ။ မိန်းမတွေရဲ့ စိတ်ကလဲ ဆန်းကြယ်တာကလား။

မပိုးဥဖက်ပြန်ကြည့်တော့ သူ့ရဲ့ညုဒ်အလှက ကျွန်တော့်ကို မင်သက်သွားစေတယ်။ ရင်သားတွေက C cup လောက်ပဲ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ညိုညစ်ညစ်နဲ့ ထိုးထွက်နေတယ်။ မသိရင် နို့တွေပေါ် စပျစ်သီးလေးတင်ထားသလိုမျိုး။ ဗိုက်သားလေးတွေက ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းကလဲ လှလှပပ။ မပိုးဥရဲ့ အဖုတ်ကဘယ်လိုမျိုးဆိုတာနဲ့ သူ့ကိုလိုးဖြုတ်ဖို့ စောင့်တောင်မစောင့်နိုင်တော့ပါဘူး။

မပိုးဥရဲ့ချက်တွင်းလေးက ရေတွင်းလိုနက်နက်ကလေး။ သူ့ပေါင်တွေကို ပူးကပ်စေ့ထားတော့ အဖုတ်ကိုမမြင်ရဘဲ ခွဆုံနေရာက စောက်မွေးလေးတွေပဲမြင်ရတယ်။

“ သီဒါ မပိုးဥခြေထောက်ကိုကားပြီး အဖုတ်လေးပြပေးပါ ”

မပိုးဥအဖုတ်ကို အသည်းအသန်မြင်ချင်နေတာမို့ ဆရာမကို အကူအညီတောင်းလိုက်တယ်။ ဆရာမက ပခုံးတွန့်ပြပြီး

“ ကောင်းပါပြီတဲ့ရှင် ”

ဆရာမက မပိုးဥကိုကြည့်ပြီး

“ ငါ့တပည့်က ညည်းစောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ချင်နေတယ်။ ခြေထောက်တွေကားပြီး ပြလိုက်စမ်းအေ ”

မပိုးဥလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ခေါင်းကို ငုံ့ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ပေါင်ကိုကားပြီး အဖုတ်ကလှစ်ဟပြပါတယ်။ ခြေထောက်တွေကားလိုက်တော့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက ပြဲအားပြီး ပန်းရောင်အတွင်းသားတွေကိုမြင်နေရပါတယ်။ အဖုတ်ဆီက အချစ်ရည်တွေဖင်ဝအထိ စီးကျနေပြီး ဆိုဖာပေါ်ပါပေနေပါတယ်။

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက သူ့ယောင်းမရဲ့ ပေါင်ကြားကနေ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးတယ်။ ဆရာမလက် လွတ်လွတ်လပ်လပ်လှုပ်ရှားလို့ရအောင် ပေါင်တွေကိုပိုကားတယ်။ တပြိုင်တည်းမှာပဲ ပါးစပ်ကိုဟပြီး ကျွန်တော့်လီးကိုစုပ်ပေးတယ်။

“ ငါ့တပည့်လီးကို အရမ်းကြိုက်နေရှာပါလား ”

ပြောရင်းနဲ့ ဆရာမလက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေက မပိုးဥအဖုတ်ထဲလျောကနဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

“ အားးးအူးးးး ”

မပိုးဥက ပါးစပ်ကို လီးနဲ့ အဖုတ်ကို လက်ချောင်းနဲ့ အလိုးခံနေရတာမို့ ရှက်တာတွေမေ့ပြီး ကာမအရသာကိုညည်းညူခံစားနေတယ်။ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ပေါင်ကို ဘယ်လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ညာလက်က လီးကိုဆုပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ ပါးစပ်ကိုလိုးနေတာရပ်ပြီး အပြင်ဆွဲထုတ်တယ်။ 

လီးတံတလျှောက်ကို မပိုးဥကလျှာနဲ့ လျက်ပေးတယ်။ လီးတံကိုမပြီး ဥတွေကို လျက်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်တယ်။ ဥကိုအစုပ်ခံရတာ အသည်းတယားယားနဲ့ပါပဲ။ ခုမှကြုံဖူးတာပါ။ အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးတွေက အပြုအစုပိုကောင်းတာအမှန်ပဲ။

မပိုးဥ လီးတံကိုလျှာနဲ့ သေချာလျက်ပေးနေရာကနေ ပါးစပ်ထဲပြန်ထည့်ပြီး ပါးတွေခွက်ဝင်အောင်စုပ်ပါတော့တယ်။ ခေါင်းကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း ပုလွေအစွမ်းပြတယ်။ ကျွန်တော်ကောင်းလွန်းတာမို့ အသံထွက်ပါညည်းမိတယ်။ လက်က မပိုးဥနို့တွေကိုညှစ်နေတယ်။ မပိုးဥကိုကြည့်ရင်း ဆရာမကမေးတယ်။

“ အို ဘယ်လိုတွေတောင် လီးစုပ်နေတာလား။ ညည်းကြည့်ရတာ လီးဆာနေသလိုပဲ။ ညည်းယောက်ျားက သေချာလိုးမပေးဘူးလား ”

မပိုးဥက ကျွန်တော့်လီးကို ပါးစပ်ထဲက ဖယ်ပြီးပြောတယ်။

“ ကျွန်မယောက်ျားက ထမီကိုလှန်တယ်။ ပဲမြစ်လောက်ရှိတဲ့သူ့လီးကိုထည့်တယ်။ တမိနစ် နှစ်မိနစ်လောက်လိုးပြီး ပြီးသွားရော။ ကျွန်မက ဖီးလ်လေးစတက်ရုံရှိသေးတယ်။ သူပြီးသွားရင် တခေါခေါနဲ့အိပ်နေတာ။ သူ့လီးကို ပြန်တောင်မလား စုပ်ပေးပေမဲ့မရပါဘူး။ အိမ်ထောင်ရေးသုခ မပြည့်ဝတာကြာခဲ့ပါပကော ”

စကားဆုံးတာနဲ့ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ဥတွေကို ဆွဲစုပ်တယ်။

“ အားးးမမ ဖြည်းဖြည်း ”

ကျွန်တော်လဲအရသာတွေ့ပြီး မပိုးဥရဲ့ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆောင့်မိတယ်။ လီးကလဲ သူမျက်နှာနားမှာတရမ်းရမ်းနဲ့။ ဆရာမက မပိုးဥအဖုတ်ထဲလက်ချောင်းနှစ်ချောင်းနဲ့ ခပ်သွက်သွက်လိုးပေးနေတယ်။ ဆရာမလက်ချောင်းနဲ့လိုးတာမို့ မပိုးဥညည်းချင်လာတယ်။ ကျွန်တော့်ဥတွေစုပ်နေတာရပ်ပြီး ညည်းသံပေးတယ်။

ပြီးတာနဲ့ ပါးစပ်ဟပြီး လီးပြန်စုပ်ဖို့လုပ်တယ်။ ထန်နေတဲ့မပိုးဥကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော့်စိတ်တွေထိန်းမရတော့ဘူး။ သူ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲလီးထည့်ဆောင့်တယ်။ ကျွန်တော်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပါးစပ်ကိုလိုးတော့ မပိုးဥမျက်နှာနည်းနည်းပျက်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်တင်ပါးကိုကိုင်ထားပြီး ငြိမ်ခံရှာတယ်။ ခေါင်းကိုသေချာကိုင်ပြီးဆောင့်လိုးတော့ ရုန်းမရတာလဲပါမယ်။

ဆရာမက မပိုးဥကိုကြည့်ရင်း

“ လိုးစမ်း မောင်မင်းခန့် လိုးပေးလိုက်စမ်း။ ဒါမှ သူစွဲသွားပြီး တခြားသူတွေကိုလျှောက်မပြောမှာ ”

ဆရာမလက်ကလဲ သူ့ယောင်းမအဖုတ်ကိုမနားတမ်းလိုးပေးနေတယ်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာအမူအရာကိုကြည့်ပြီး ဆရာမက

“ ညည်း သေချာစုပ်နော် ငါ့တပည့်ပြီးတော့မယ် ”

ကျွန်တော် မပိုးဥပါးစပ်ထဲမပြီးလိုက်ချင်ပေမဲ့ မရပါဘူး။

“ အားးးကောင်းလိုက်တာ မမရယ် ”

သုက်တွေက မပိုးဥပါးစပ်နွေးနွေးထဲ ပန်းထွက်သွားတယ်။ ပါးစပ်ထဲသုက်တွေပြည့်နေတယ်။ မပိုးဥကထွေးထုတ်ဖို့လုပ်တော့ ဆရာမက

“ မျိုချလိုက်စမ်း တစက်ကလေးတောင် မကျန်စေနဲ့နော် ”

မပိုးဥလဲ အဖိတ်အစင်မရှိမြိုချလိုက်တယ်။ ပျော့သွားတဲ့လီးကို ပါးစပ်ထဲကဆွဲထုတ်တယ်။ ဆရာမလက်ကို အဖုတ်ထဲက ထုတ်တော့ တပွက်ပွက်နဲ့ ဖြူဖြူအရည်တွေစီးကျလာတယ်။ အတွေ့အကြုံအရ မပိုးဥပြီးသွားပြီဆိုတာသိလိုက်တယ်။

မပိုးဥလဲအရမ်းပင်ပန်းသွားပြီး ဆိုဖာမှာကျောမှီထိုင်ရင်း မျက်စိမှိတ်ထားတယ်။ ဆရာမက သူ့ဘေးမှာထိုင်နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ကုလားထိုင်တလုံးဆွဲပြီး အမျိုးသမီးတွေရှေ့မှာထိုင်တယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ကျ မပိုးဥမျက်စိဖွင့်လာပြီး ထိုင်နေတဲ့ကျွန်တော့်ကိုမြင်သွားတယ်။ သုံးယောက်လုံး စကားမပြောနိုင်ဘဲ မောပန်းနေတယ်။

အမောပြေလောက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ဆရာမက ကျွန်တော့်ဆီလက်ကမ်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ ထရပ်ပြီး ဆရာမခေါ်ရာ အိပ်ခန်းဆီ ငြိမ်ငြိမ်ဆိမ်ဆိမ်ချီတက်ခဲ့တယ်။

“ ဘယ်သွားမှာလဲ မသီဒါ ”

မပိုးဥက လှမ်းမေးတယ်။

“ ငါ့တပည့် အလိုးသွားခံမလို့ဟေ့။ ညည်းတို့လုပ်တာ ငါ့စိတ်တွေထပြီး အဖုတ်ကလီးကို တောင့်တနေပြီ ”

ဆရာမက မပိုးဥဘက်လှည့်ပြီးပြန်ဖြေတယ်။ မပိုးဥက ပဟေဠိဆန်တဲ့အကြည့်နဲ့ ပြန်ပြောတယ်။

“ သူခုလေးတင် သုက်ထွက်ထားတာလေ။ ခဏလေးနဲ့ သူ့လီးကပြန်တောင်ပါ့မလား။ လီးပျော့ပျော့နဲ့ ဘယ်လိုအလိုးခံမှာလဲ ”

“ ငါ့တပည့်က ညည်းယောက်ျားလို ပန်းသေနေတာမဟုတ်ဘူးဟဲ့။ သိချင်ရင် အိပ်ခန်းထဲသာလိုက်ခဲ့ ယောင်းမရေ ”

ဆရာမစကားဆုံးတာနဲ့ မပိုးဥလဲ အိပ်ခန်းထဲလိုက်လာတယ်။ သူက ကုတင်စွန်းမှာထိုင်တယ်။ ကျွန်တော်က မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ဆရာမရဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးကို တင်းတင်းလေးပွေ့ဖက်ထားတယ်။

.........................................................................................................................................

ကျွန်တော်ရယ် သီဒါရယ် ပိုးဥရယ် (သရီးဆမ်း)

ဆရာမက သူ့ကိုဖက်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ကိုလှည့်နမ်းတယ်။ မပိုးဥက ကုတင်ခြေရင်းမှာ ခြေထောက်ချထားပြီး ထိုင်နေတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ဆရာမကို သေချာကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဆရာမကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး ပါးကိုနမ်းတယ်။

ဆရာမရဲ့ ဂါဝန်ကိုမပြီးချွတ်တယ်။ ဂါဝန်အောက်မှာ ဘရာအနီနဲ့ ဂျီစထရင်းအနီလေးက အသားဖြူဖြူနဲ့ ပနံရနေတယ်။ ဆရာမက ကျွန်တော်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းတယ်။ ဆရာမစိတ်တွေအရမ်းထကြွနေပြီး အဖုတ်က ကျွန်တော့်လီးကိုတောင့်တနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။

မပိုးဥကထလာပြီး သူ့ယောင်းမနောက်မှာ ဝင်ရပ်တယ်။ ဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ ရင်ဖွံ့ထွားထွားတွေက လျှံကျပြီး ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကိုလာထိနေတယ်။ မပိုးဥက ဆရာမနောက်ကနေ လက်ထည့်ပြီး ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်တယ်။

အဲလိုအခြေအနေမှာ ဆရာမကတော့ ကျွန်တော်နဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်းအလုပ်များနေတယ်။ ကျွန်တော့်လျှာကို ဆွဲစုပ်လိုက် သူ့လျှာကိုထိုးထည့်လိုက်နဲ့ပါ။ မပိုးဥကထိုင်လိုက်ပြီး ဆရာမရဲ့ ဂျီစထရင်းကိုချွတ်တယ်။ ချွတ်ရလွယ်အောင် ဆရာမက ခြေထောက်တွေတဖက်ချင်း မြှောက်ပေးတယ်။ ခုတော့ သုံးလောက်လုံး မိမွေးဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားပါပြီ။

ဆရာမညာလက်က ကျွန်တော့်ကို ညင်ညင်သာသာလေးကွင်းတိုက်ပေးတယ်။ မပိုးဥက ဆရာမတင်ပါးတွေကိုနယ်လိုက် နှစ်ခြမ်းဖြဲလိုက်လုပ်တယ်။ တင်ပါးနှစ်ခုကြားကို လျက်တယ်။ တချက်တချက်ဆရာမရဲ့စိုစွတ်နေတဲ့အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ကလိတယ်။ သူ့လက်က ကျွန်တော့်ကိုကွင်းတိုက်ပေးနေတဲ့ ဆရာမလက်နဲ့လာထိထိနေတယ်။ သူ့အဖုတ်ကို မပိုးဥကလိနေတာသတိထားမိတော့ ဆရာမက လှည့်ပြီးပြုံးပြတယ်။ ဆရာမက ကျွန်တော်ကို ထပ်နမ်းပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။

ဆရာမ ဒူးထောက်လိုက်တော့ မပိုးဥကအဖုတ်ကို ဆွနေတာရပ်ပြီး ဘေးကကြည့်နေတယ်။ ဆရာမက သူ့ယောင်းမကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်ရဲ့ ပျော့နေတဲ့လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်တယ်။ ဆရာမက သူ့ယောင်းမကိုအကြည့်မပျက်ဘဲ ပုံမှန်လေးပဲ လီးကိုစုပ်ပေးတယ်။

ဆရာမဒေါ်သီဒါက လီးပြန်တောင်လာအောင် နှိုးဆွပေးနေတဲ့အချိန် ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေမှိတ်ပြီး ကောင်းကောင်းဇိမ်ယူနေလိုက်တယ်။ ဆရာမရဲ့ ဘလိုးဂျော့အစွမ်းနဲ့ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း လီးကပြန်မတ်လာတယ်။ အပြည့်အဝမတ်တောင်လာတဲ့အခါ ဆရာမရဲ့အစုပ်အမှုတ်ကပိုပြင်းထန်လာတယ်။

သမီးယောင်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ ပုလွေပညာပြိုင်ပွဲကိုခံစားရတဲ့ကျွန်တော် လေထဲမြောက်နေသလိုပါပဲ။ ဆရာမက ဥတွေကိုလဲ အလွတ်မပေးပါဘူး။ ဆရာမစုပ်နေတာ နှစ်မိနစ်လောက်ရှိတော့ ကျွန်တော့်လီးကို ပါးစပ်ထဲကဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

“ သီဒါ ကျွန်တော် လိုးချင်ပြီ။ ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးချင်ဘူးဗျာ ”

ဆရာမက တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို မပိုးဥကိုပြရင်း ပြောတယ်။

“ တွေ့လား ငါ့တပည့်လီးပြန်တောင်တာ ဘယ်လောက်မြန်လဲ။ ငါ လီးစုပ်တာဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်လဲ ”

“ အင်း ဟုတ်တယ် မသီဒါ လီးစုပ်တာ ဆာရှာဂရေး(အပြာမင်းသမီး) ကျနေတာပဲ ”

မပိုးဥက သူ့အဖုတ်သူကလိနေရင်းပြန်ပြောတယ်။

“ အခု ကျွန်တော် သီဒါ့ကိုလိုးလို့ရပြီလား ”

ဆရာမက ကျွန်တော့်အမေးကို ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ခွင့်ပြုတယ်။ ကုတင်ပေါ်တက်လှဲပြီး ခြေထောက်တွေကားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်က ဆရာမခြေထောက်ကြားဝင်ထိုက်လိုက်တယ်။ ဆရာမက

“ ကဲ ပိုးဥ ငါတို့ရဲ့ လိုက်ဖ်ရှိူးကို ခံစားလိုက်ပါဦး ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းကိုနမ်းနေရင်း အဖုတ်အဝကို လီးနဲ့တေ့လိုက်တယ်။ ဆရာမက အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုဖြဲပေးထားတယ်။ အဖုတ်မှာလဲ ကာမအရည်ကြည်တွေအဆင်သင့်နေတာမို့ လီးကိုအဆုံးထိတချက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လီးကိုထိုးခွဲဝင်သွားတဲ့အချိန် ဆရာမအသက်ရှူတောင်မှားသွားတဲ့ပုံပဲ။

ကာမအချီအလီလီဆင်နွှဲခဲ့ဖူးသူတွေမို့ အထိုးအဆောင့်အပင့်အညှောင့်တွေက စည်းချက်ညီနေတယ်။ လီးဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ဆရာမဆီက ညည်းညူသံလေးကြားရတယ်။ ဆရာမက အပေါ်ကလှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့လိုးနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို သူ့ဆီဆွဲတယ်။ ခေါင်းကိုလက်နဲ့ဖက်ပြီး အားပါးတရနမ်းတယ်။

နှုတ်ခမ်းနဲ့လျှာတွေအပြန်အလှန်ဝင်ထွက်နေတယ်။ ဘယ်လက်က ဆရာမနို့ကိုဆော့တယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းကိုအောက်လျှောပြီး နို့တွေကိုနမ်းတယ်။ စို့တယ်။ ဘယ်ညာနို့တွေပြောင်းစို့ရင်း ဆရာမကိုကြည့်တော့ မျက်လုံးလေးမှိတ် ပါးစပ်လေးမဟတဟနဲ့ ဖီးလ်လာနေတယ်။

ပါးစပ်ကိုအလုပ်ပေးထားပေမဲ့ လီးအဆောင့်ကိုလဲ အရှိန်မပျက်စေဘဲ သွက်သွက်မှန်မှန်လေးလုပ်ပေးတယ်။ ဆရာမလက်က ကျောကိုဖက်ထားပြီး ခြေထောက်က ခါးမှာချိတ်ထားတယ်။ ပါးစပ်ကလဲ အရသာတွေ့လို့ မြည်တွန်နေသံထွက်နေတယ်။ စံချိန်မီ ၈ လက်မလီးရဲ့အထိအတွေ့က အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးတယောက်ကို စွဲလမ်းနေစေတယ်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဖာချခဲ့တဲ့ကျွန်တော် လိုးနည်းဗျူဟာကြွယ်တာလဲပါမယ်။

“ ဟင်းးးးးအားးးးးးးအီးးးးးးးး ”

တက်ညီလက်ညီချစ်ပွဲဆင်နေတုန်း မပိုးဥရဲ့ညည်းသံကျယ်ကျယ်ကိုကြားလိုက်ရတယ်။ နှစ်ယောက်သားလှည့်ကြည့်တော့ မပိုးဥက သူ့အဖုတ်ကိုသူကလိနေတယ်။ သူ့မျက်နှာမှာလဲ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့။ ကြည့်ရတာ အာသာဖြေရင်း အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားခဲ့ပုံပါ။ ခဏတဖြုတ် မပိုးဥကိုကြည့်ရင်း ရပ်သွားတဲ့ အလိုးအဆောင့်ကို ပြန်စတယ်။ ဆရာမကတော့ သူ့ယောင်းမကိုကြည့်နေဆဲပါ။

“ မသီဒါ ယောင်းမရေ ကျွန်မအလိုးခံချင်လှပြီ။ မင်းခန့်ကို ကျွန်မလိုးဖို့ ခွင့်ပြုပေးပါ။ ထိန်းမချုပ်နိုင်တော့ဘူး။ သူ့လီးကို အဖုတ်ကဆာလောင်နေပြီ ”

မပိုးဥက ဆရာမကို တောင်းပန်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဆရာမကိုလိုးနေတာရပ်ပြီး မပိုးဥဘက်ကြည့်လိုက်တယ်။

“ ငါ့ကို လိုးပေးးးအဖုတ်ကိုလိုးးးပေးပါ မင်းခန့်ရယ် ”

မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကို တောင်းဆိုပြန်တယ်။ ဆရာမကို ကြည့်တော့ ဆရာမက မပိုးဥကို ကျေနပ်တဲ့အပြုံးနဲ့ကြည့်နေတယ်။ ဆရာမက ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတယ်။

“ ပိုးဥကို လိုးပေးလိုက်ပါ မောင်မင်းခန့်ရယ်။ တီချယ့်အဖုတ်က မင်းကြိုက်တဲ့အချိန်လိုးလို့ရနေတာပဲ။ ဒါ တီချယ်တို့အတွက် အခွင့်အရေးပဲ။ လရည်ဝင်ရင် အသေခင်တယ်။ သူလဲ အလိုးခံရမှ တီချယ်တို့အကြောင်းလျှောက်မပြောတော့မှာ။ သူက တယောက်ယောက်ကိုပြောရင် တီချယ်လဲပြောလိုက်ရုံပဲ။ မောင်မင်းခန့်ကတော့ ကံကောင်းတာပေါ့။ လီးငတ်နေတဲ့အဖုတ်တွေကို အငတ်ပြေအောင်လုပ်ပေးပေါ့ ”

ဆရာမကတော့ သူ့ယောင်းမ မပိုးဥကိုလိုးဖို့ ပါမစ်ပေးလိုက်ပါပြီ။ ဒီထက်ဘာကများကျေနပ်စရာကောင်းဦးမှာလဲ။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့အဖုတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ မပိုးဥက တပြိုင်နက်တည်း လီးကိုကိုင်ပြီး စုပ်ပါတော့တယ်။ လီးပေါ်က ဆရာမရဲ့အချစ်ရည်တွေအရသာလဲ မပိုးဥမြည်းစမ်းမိမှာပါ။

ခဏပဲ မပိုးဥပုလွေမှုတ်တာခံလိုက်တယ်။ သူ့ပါးစပ်ထဲက လီးကိုထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ယောင်းမနှစ်ယောက်က အခုဆို ကုတင်ပေါ်မှာဘေးချင်းယှဉ်လျက်ပါ။ မပိုးဥရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ စောက်စိလေးကို လီးနဲ့ပွတ်ပေးတော့ သူကပြုံးကြည့်တယ်။ သုံးလေးချက်လောက် ပွတ်ဆွဲပြီး လီးကိုအဖုတ်ဝမှာတေ့ထားလိုက်တယ်။

.....................................................................................................................................

မပိုးဥကို လိုးဆော်ခြင်

အပေါ်ကဆွနေတဲ့ကျွန်တော့်ကို မပိုးဥက ထကပ်ပြီးနမ်းပါတော့တယ်။ သူ့အနမ်းတွေကိုကျေကျေနပ်နပ်ခံယူရင်း လီးကိုညာလက်နဲ့ကိုင်ပြီး မပိုးဥရဲ့စွတ်စွတ်စိုစိုအဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ တဖြည်းဖြည်း တထစ်တရစ်ချင်း လီးကိုသွင်းတယ်။

ဒစ်ဝင်သွားတော့ ခေါင်းဝင်ကိုယ်ဆန့်ဆိုသလို မပိုးဥရဲ့စေးစေးပိုင်ပိုင်အဖုတ်ထဲ လီးကလျောကနဲဝင်သွားပါတော့တယ်။ မပိုးဥအဖုတ်ကိုလိုးရတာ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းအဖုတ်ထက် ကျဉ်းကြပ်ပါတယ်။ သူ့ယောက်ျားက ကလေးရတဲ့အထိ လိုးဆော်ထားပေမဲ့ အဖုတ်ကမကျယ်သေးပါဘူး။ တစိမ့်စိမ့်လီးထိုးသွင်းရင်း ကျွန်တော်အားရနေမိတယ်။ မပိုးဥက မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ထားပေမဲ့ ပါးစပ်ကအနမ်းမိုးမပြတ်ရွာနေပါတယ်။

လီးကအဖုတ်ထဲဝင်လေလေ မပိုးဥအနမ်းတွေက ပိုကြမ်းလေလေပါ။ ဖက်ထားတာကလဲပိုတင်းလာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဆရာမက မေးတယ်။

“ ပိုးဥ ငါ့တပည့်လီးကဘယ်လိုနေလဲ ”

မပိုးဥမျက်စိပွင့်လာပြီး အောက်ကိုငုံ့ကြည့်တော့ ကျွန်တော့်လီးက အဆုံးထိအဖုတ်ထဲနေရာယူထားပါပြီ။

“ မသီဒါ ဒီကောင်လေးကိုဘာလို့ တမ်းတမ်းစွဲနေလဲ အခုသိပြီ။ အဖုတ်ထဲသူ့လီးနဲ့ ပြည့်နေတာပဲ။ ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး။ ရမက်ကြီးတဲ့ကောင်လေးကိုလိုးခွင့်ပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မသီဒါ ”

“ ရပါတယ်အေ ည်ီအမချင်းတွေပဲ။ ညည်းသာအာမချောင်နဲ့။ လိုးခြင်းရဲ့ အရသာကိုပဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားလိုက်ပါ။ ကျန်တာစိတ်မပူနဲ့ ”

ဆရာမက ပြန်ပြောပြီး မပိုးဥပါးကိုနမ်းတယ်။ ကျွန်တော်က သမီးယောင်းမနှစ်ယောက်စကားပြောနေတာစောင့်နေတဲ့အချိန် မလှုပ်ရှားဘဲ လီးကိုစိမ်ထားတယ်။ ပြီးမှ လီးကို တဝက်လောက် ဖြည်းဖြည်းဆွဲထုတ် ပြန်ထည့်လုပ်တယ်။ ခဏလောက်ကို ပုံမှန်လေးပဲအထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးတယ်။

ကျွန်တော်ကိုယ်ကိုကြွ လက်နှစ်ဖက်ကို မပိုးဥဘေးတဖက်စီမှာထောက်ပြီး မပိုးဥနဖူးကိုနမ်းတယ်။ ပြီးတော့

“ စလိုးရတော့မလား မမ ”

“ နံပါတ်တစ် မင်း ငါ့ကို မမလို့မခေါ်နဲ့ ပိုးဥလို့ပဲခေါ်။ နံပါတ်နှစ် ငါ့ကို လိုးဖို့ခွင့်တောင်းစရာမလိုဘူး။ မင်းစိတ်ကြိုက်ပဲ။ ဒီနေ့ ငါက မင်းအပိုင်းပဲ။ အခု ငါ့ကိုလိုးပေးပါတော့ ”

မပိုးဥမျက်နှာမှာ တဏှာခိုးတွေဝေနေတယ်။ စကားဆုံးတာနဲ့ လီးကိုအဖုတ်ကနေ ကျွတ်အောင်ဆွဲထုတ်တယ်။ အမြောင်းလိုက်အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေပေါ်ထိုးတင်တယ်။ ပြီးမှ သေချာတေ့ပြီး အဆုံးထိဝင်အောင် အားပါပါနဲ့ ဆောင့်ထည့်တယ်။ မပိုးဥအော်သံက ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ထွက်လာတယ်။

မပိုးဥကိုဆောင့်တာသွက်လာတာနဲ့အမျှ ခြေထောက်တွေမြှောက်ပြီး ကားပေးလာတယ်။ ဆောင့်နေရင်း မပိုးဥနှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းလိုက် လည်ပင်းကိုနမ်းလိုက်လုပ်တယ်။ လည်တိုင်ဘေးကိုကပ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့စုပ်လိုက်တော့ မာကင်ရာပေါ်သွားတယ်။

“ မသီဒါ ကျွန်မနို့တွေကိုစို့ပေးစမ်းပါ ”

မပိုးဥက သူ့ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့ဆရာမကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့အသံနဲ့ အကူအညီတောင်းတယ်။ ဆရာမက မပိုးဥနိူ့သီးခေါင်းတွေကို လက်နဲ့ကစားပေးပြီး

“ ကောင်းပြီ ဒါပေမဲ့ ညည်းလဲ ငါ့အဖုတ်ကိုလက်နဲ့လုပ်ပေး ပိုးဥ။ ငါ့မှာ တဝက်တပျက်ကြီး နင့်ကိုလီးပေးလိုက်ရတယ် ”

“ အင်းးးးလုပ်ပေးမယ် မသီဒါ ”

မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကျောကိုဖက်ထားတဲ့ လက်လွှတ်ပြီး ဒေါ်သီဒါထွဏ်းအဖုတ်ကိုကလိပေးပါတော့တယ်။ ဆရာမက သူ့နို့သီးခေါင်းကိုစို့လိုက်တဲ့အချိန် မပိုးဥအရှိန်တက်ပြီး ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ စိတ်ပိုကြွလာပြီး ပိုပြင်းပြင်းဆောင့်တယ်။ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကညည်းနေတယ်။ ဆရာမလက်တဖက်က ကျွန်တော်တို့ပေါင်ကြားရောက်လာပြီး မပိုးဥရဲ့အစေ့ကိုဆွပေးနေတယ်။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က ကိုယ်စီကိုယ်စီအဖုတ်ကိုဆွနေတယ်။ ကာမရမက်ဇောတွေက သူတို့မျက်နှာပေါ်အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။ ကျွန်တော်လဲ မပိုးဥရဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး မညှာမတာလိုးဆောင့်တယ်။ မပိုးဥရဲ့ လည်ပင်းသာမက နားရွက်တွေပါ နမ်းစုပ်တယ်။

မိနစ် ၂၀ လောက် မပိုးဥကိုလိုးပေးပြီးတော့ ကျွန်တော် သုက်လွှတ်ချင်လာတယ်။ မပိုးဥလဲပြီးသွားပုံရတယ်။ ကျွန်တော့်လီးက သူ့စောက်ရည်တွေပိုရွှဲလာတယ်။ ဆရာမကတော့ မပိုးဥရဲ့နို့ရယ် စောက်စေ့ရယ်နဲ့ အလုပ်များနေတယ်။ မပိုးဥလက်ကလဲ ဆရာမအဖုတ်ကိုသွက်သွက်လေး လိုးပေးနေတယ်။ သုံးယောက်တည်း ကာမသုခဘုံလေးဖန်တီးထားသလိုပါပဲ။

“ ကျွန်တော်ပြီးသွားပြီး ပိုးဥရေ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ”

ပြောရင်းဆိုရင်း မပိုးဥအဖုတ်ထဲ ကျွန်တော့်သုက်တွေပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ပခုံးကိုဖွဖွလေးကိုက်လိုက်တော့ နောက်တချီပြီးသွားတယ်ထင်တာပဲ။ မပိုးဥကိုကလိနေတဲ့ ဆရာမကိုဘေးဘက်တွန်းပြီး မပိုးဥကိုယ်ပေါ်မှာနားနေလိုက်တယ်။ အချိန်တိုအတွင်း သုက် ၂ ခါ လွှတ်လိုက်တော့ ကျွန်တော်တော်တော်ပင်ပန်းသွားတယ်။

မပိုးဥလဲ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး နားနေတယ်။ မျက်နှာမှာလဲ ချွေးတွေရွှဲနေတယ်။ မပိုးဥပေါ်ခဏနားရင်း လက်က သူ့စောက်စေ့ကိုပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ ဖာချလာတဲ့အတွေ့အကြုံအရ မိန်းမတွေကပြီးသွားရင် စောက်စေ့ကိုကစားပေးရင် စွဲတတ်ကြတယ်။ ပြီးသွားတဲ့အချိန် ဘာဂျာကိုင်ပေးရင် အသည်းစွဲပဲ။

မပိုးဥအဖုတ်က အတော်တင်းကျပ်စေးပိုင်တုန်းမို့ နောက်ထပ်ဆက်စားချင်တာနဲ့ သူစွဲအောင်လုပ်ပေးတာပါ။မပိုးဥအဖုတ်က လီးကိုထုတ်ပြီး ပါးစပ်နားတေ့ပေးတယ်။ မပိုးဥက အလိုက်တသိနဲ့ သူ့စောက်ရည်နဲ့ သုက်တွေပေကျံနေတဲ့လီးကိုစုပ်ပြီး သန့်ရှင်းပေးတယ်။

“ ဘယ်လိုလဲ ပိုးဥ ငါ့တပည့်လိုးပေးတာ ကောင်းရဲ့လား ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက မပိုးဥမျက်နှာပေါ်သီးနေတဲ့ချွေးစက်လေးတွေကို သုတ်ပေးရင်းမေးလိုက်တယ်။ မပိုးဥ မျက်လုံးတွေပွင့်လာပြီး သူ့ယောင်းမကိုပြုံးပြတယ်။ လီးကိုခဏဖယ်ပြီး

“ သူက လူသာငယ်ပေမဲ့ လိုးတဲ့နေရာမှာ ပက်စက်တယ်။ အညှာအတာကင်းတယ်။ မသီဒါ သူနဲ့ နေ့တိုင်းလိုးနေရတာကို မနာလိုတောင်ဖြစ်မိတယ်။ ကျွန်မကတော့ မင်းခန့်လီးကို အမြဲအဖုတ်ထဲထည့်ထားချင်တော့တာပါပဲ ”

ဖြေပြီးတာနဲ့ မပိုးဥက လီးကိုသေချာပြန်စုပ်နေတယ်။ ကျွန်တော့်လီးမှာ ဆရာမစောက်ရည်၊ မပိုးဥစောက်ရည်နဲ့ ကျွန်တော့်သုက်ရည်တွေ ပေပွနေခဲ့တာ။ မပိုးဥ အမှုတ်အစုပ်နဲ့ ပြန်သန့်လာတယ်။ မပိုးဥက အဲဒီအရည်တွေကို အရသာခံမိမှာပါပဲ။ နှစ်ခြိုက်နေပုံလဲရတယ်။

“ ကောင်းပြီလေ ပိုးဥ။ နင် ခံချင်တဲ့အချိန် သူ့ကိုခေါ်ပေါ့။ ငါ တယောက်တည်း အပိုင်မစီးထားပါဘူး ”

ဆရာမက ပြန်ဖြေရင်း မပိုးဥပါးမို့မို့ကို နမ်းတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ရမက်ထန်ထန်သမီးယောင်းမနှစ်ယောက် အာသာဖြေရာ အရုပ်ကလေးဖြစ်လာခဲ့တယ်။

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ကာမပွဲကို အဆုံးသတ်ချင်ပုံမရသေးပါဘူး။ မပိုးဥရဲ့ ဘလိုးဂျော့ကို သူပါဝင်ကူညီပါတော့တယ်။ တယောက်လျှာတယောက် လီးစုပ်လျက်ရင်း ပွတ်တိုက်မိတယ်။ အရုပ်အသစ်ရတဲ့ကလေးတွေလို အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် ကျွန်တော့်လီးကို စုပ်ပေးနေကြတယ်။ခဏနေတော့ အတိုင်အဖောက်ညီသွားတယ်။ တယောက်က လီးအချောင်းကိုစုပ်ရင် တယောက်က ဥတွေကိုစုပ်လျက်တယ်။

၁၀ မိနစ်လောက်စုပ်ပြီးတော့ ကျွန်တော် မပိုးဥဘေးဝင်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ လီးက ပျော့ဖတ်ပြီးခွေချင်နေတယ်။ လူလဲ နုန်းချိနေပါတယ်။ ဆရာမက မပိုးဥကိုယ်ပေါ်ကို ပြောင်းပြန်တက်ခွလိုက်တယ်။ စစ်စတီနိုင်းဆွဲမဲ့ပုံစံအနေအထားပါ။ ကျွန်တော့်သုက်တွေ ပြည့်နေတဲ့ မပိုးဥအဖုတ်ကို ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်း မြည်းစမ်းတော့မယ်။ မပိုးဥကိုလဲ သူ့အဖုတ်က ရက်ရက်ရောရောကမ်းလှမ်းထားပါပြီ။

ကျွန်တော့်မျက်နှာက မပိုးဥနဲ့နီးနေတော့ မပိုးဥ ဆရာမတင်ပါးကို ဆွဲဖြဲတာမြင်ရတယ်။ ခေါင်းကိုမော့ လျှာကိုဆန့်ထုတ်ပြီး ဆရာမစောက်စေ့ကနေ စအိုဝအထိ လျှာအပြားလိုက်လျက်ပေးတယ်။ ဆရာမနဲ့ မပိုးဥ စစ်စတီနိုင်း (69) ဆွဲရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေကြတာ အတိုင်းသားကြားရတယ်။ 

မိန်းမချင်း ဆက်ဆံတဲ့ လိုက်ဖ်ရှိုးမှာ ကျွန်တော် ပရိတ်သတ်ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ လူက ပင်ပန်းနေတာကြောင့် ဝင်မပါဘဲ မျက်လုံးပိတ်ပြီး အနားယူလိုက်တယ်။ စိတ်ကူးအတွေးထဲမှာတော့ တဏှာလွန်ကဲတဲ့သမီးယောင်းမနှစ်ယောက်နဲ့ ဆက်ရမဲ့ အနာဂတ်ကို ကြိုတွေးပူပန်နေမိပါတော့တယ်။


..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။