Sunday, August 3, 2014

ရမ္မက်ကြွေး အပိုင်း ( ၂ )

ရမ္မက်ကြွေး အပိုင်း ( ၂ ) 

CooCo ရေးသည်။

ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆက်တီ ဆိုဖာကြီးပေါ်တွင် ပုံ့ပုံ့လေး ထိုင်နေသော ယမုံ့ကို မြင်ရသည်။ ယမုံ့သည် အပေါ်က ဂါဝန်မရှိတော့ ။ ဘရာဇီယာနှင့် အတွင်းခံလေးမျှသာ ကျန်တော့သည်။ ဇေယျာထွန်း အံကြိတ်လိုက်ရင်း ထိုလူ့ ခန္ဒာကိုယ်ကို တစ်ရွတ်ဆွဲကာ အိမ်ထဲ ဆွဲသွင်းသည်။ ယမုံကလည်း လာကူသည်။ ပြီးတော့ ဂါဝန်ကိုယ်ကျပ်လေးကို ပြန်လည် ဝတ်ဆင်ရန်ပြင်သည်။ ဇေယျာထွန်းက ခေါင်းခါ၍ မဝတ်ရန် တားမြစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိမ်ထဲတစ်လျှောက် လှည့်ပတ် ရှာဖွေ ကြည့်ရှုသည်။

တွေ့ပြီ.. သူလိုချင်သည့် အရာ ။ မျက်နှာကျက်ပေါ်မှ အလှမီးဆိုင်းပန်းကြီး ။ ကြီးမားသည်နှင့်အမျှ အလွယ်တကူ ပြုတ်မကျစေရန် မျက်နှာကျက်နံရံကို ဖောက် ချိတ်ဆွဲထားသည့် သံချိတ် အကြီးကြီး။ ဇေယျာထွန်း ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ ကြိုးခွေကို ထုတ်၍ ကြိုးစ တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ ထိုသံချိတ်ထံ လှမ်းပစ်တင်သည်။ လေးငါးခါမျှ ကြိုးစားအပြီး ကြိုးစသည် သံချိတ်တွင် သွားတင်သည်။ 

ကျန်ကြိုးစတစ်ဘက်ကို လျှော့၍ အပေါ်ရောက်နေသော ကြိုးစ အောက်ရောက်လာအောင် လုပ်သည်။ ကြိုးစ နှစ်ချောင်း ပူးချည်ကာ ကွင်းလျှော ပြုလုပ်ပြီး ခပ်တင်းတင်း ဆွဲလိုက်သည့် အခါမှာတော့ ကြိုးသည် သံချိတ်ကြီးတွင် ချည်ပြီး ဖြစ်သွားသည်။

ဇေယျာထွန်း မုဒိန်းကောင်၏ အတ္တဘော ခန္ဒာကိုယ်ကြီးကို တွဲထူမကာ လက်နှစ်ဘက်ကို ကြိုးဖြင့် ချည်သည်။ ထိုလူသည် သတိလစ်မသွားသည့် မှိုင်းမှိုင်းဝေဝေ မျက်လုံးကြီးများဖြင့် ဇေယျာထွန်း လုပ်သမျှကို လိုက်ကြည့်နေသည်။ လက်နှစ်ဘက်ကို ချည်ပြီး၍ တွဲလောင်းကြီးဖြစ်သွားသောအခါ ခြေထောက်တစ်ဘက်စီကို ချည်ပြန်သည်။ ကြိုးစများကို အခန်းထောင့်မှ လေးလံသော ဘီရိုကြီးများ ၊ စာအုပ်တင်စင်ကြီးများဖြင့် တွဲလိုက်သည်။ ယခုတော့ မုဒိန်းကောင်သည် ဇေယျာထွန်းရှေ့တွင် လက်နှစ်ဘက်မြှောက်၍ ခြေကားယား ရပ်ကာ ရှိနေချေပြီ။

ဇေယျာထွန်းသည် ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ လက်ကိုင်ပဝါ အသစ်တစ်ခုကို ထပ်ယူလိုက်ကာ ထိုလူ့ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ ထိုလူက မပီဝိုးတဝါးသံကြီးဖြင့် ညည်းညူရင်း လက်ကိုင်ပဝါကို လျှှာဖြင့် တွန်းထုတ်သည်။ သို့ရာတွင် သူ့ လှုပ်ရှားမူက နှေးကွေးလွန်းသည်ဖြစ်ရာ လက်ကိုင်ပဝါ တစ်ထည်လုံးသည် သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်သွားသည်။ ဇေယျာထွန်းက ပါးစပ်ကို တိပ်ဖြင့် ပိတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးပြီ.. မည်သည့်အသံမျှ ထွက်လာနိုင်မည် မဟုတ်တော့။

မပြီးသေးသည်က ဇေယျာထွန်း ။ ထိုလူ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ဆွဲချွတ်သည်။ ကြိုးတွေခံနေ၍ ဆက်ချွတ်မရသည့်အခါ ကပ်ကြေးဖြင့် ညှပ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ အဝတ်အစားတွေကို ကပ်ကြေးဖြင့် ညှပ်နေရင်း ပေါင်ဆုံဂွကြားမှ လိင်တံရှေ့အရောက် ထိုလူ့ ခန္ဒာကိုယ်ကြီး သိသိသာသာ တုန်တက်သွားသည်။ သူ ကြောက်နေပြီ။ ဇေယျာထါန်း ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်မောလိုက်ရင်း ယမုံ့ကို လက်ယပ်လှမ်းခေါ်ကာ လက်ထဲ ကပ်ကြေးကို ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ယမုံ အဝတ်အစားတွေကို ညှပ်တာကတော့ ဇေယျာထွန်းထက် တိကျသေချာ စေ့စပ်သည်။ အပေါ်ယံ အရေပြားများကို ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်ကာ ကပ်ကြေးဖြင့် ညှပ်နေရာ ကပ်ကြေးဦးချွန်နှင့် ထိမိ ထိုးမိသည့် နေရာများသည် သွေးစလေးများ စို့လာကြသည်။

တစ်ချက်တစ်ချက် တမင်တကာပင် လိင်တံကို ကပ်ကြေးသွား နှစ်ခုကြား ညှပ်၍ မထိတထိ မညှပ်တညှပ် လုပ်သေးသည်။ ထိုလူကား မျက်နှာပေါ်တွင် ချွေးသီးလုံးကြီးများ စို့ထွက်လာချေပြီ။ မကြာခင်တွင်ပင် သူ့ကိုယ်ပေါ်၌ အဝတ်အစားများ ကင်းစင်သွားသည်။ ယမုံက ဇေယျာထွန်းကို ဘာဆက်လုပ်မလဲဟူသော အမူအယာဖြင့် လှမ်းကြည့်သည်။ ဇေယျာထွန်း ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ ပစ္စည်းများ ထပ်ထုတ်ပြန်သည်။ လိင်တံတု တစ်ချောင်းနှင့် ချောဆီဗူး တစ်ဗူး။ ဟိုလူကား မျက်နှာ အကြီးအကျယ် ပျက်သွားပြီး ခေါင်းတစ်ခါခါဖြင့် ငြင်းဆန်ပြောဆိုနေသည်။ အသံကတော့ ထွက်မလာနိုင်ရှာ။

ဇေယျာထွန်းသည် လိင်တံတုကို ချောဆီ ပျစ်ပျစ်သုတ်၍ ထိုလူ့ စအို ဖင်ပေါက်ထဲ ဖိထိုးထည့်သည်။ အစိမ်းသက်သက် စအိုပေါက်သည် ကျပ်တည်းလွန်းနေ၍ လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အားစိုက် ထိုးသွင်းနေသည်ကိုပင် မဝင်ချင်။ ထိုလူကား တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း တွန့်လိမ်နေသည်။ ဇေယျာထွန်း ထိုလူ့ ဖင်ထဲကို ချောဆီများ သုတ်၍ နောက်တစ်ခါ ထပ်ထိုးထည့်ပြန်သည်။ ဟိုလူကလည်း ရသလောက် ပြန်ညှစ်ရင်း ဝင်လာသည့် လိင်တံတုကို တားဆီးသည်။ မရတော့ ။ သူ ဘယ်လောက် ညှစ်ထား ညှစ်ထား ၊ လိင်တံအတုဆိုသည်က နာတတ်သည် မဟုတ်သည့်အပြင် ချောဆီတွေ ရွှဲနေအောင် သုတ်ထားသည် ဖြစ်လေရာ တစ်အိအိနှင့်ပင် ဝင်သွားလေတော့သည်။

ဇေယျာထွန်းသည်လည်း ချွေးများရွှဲနေအောင် မောသွားသည်။ ယမုံ့ကို လှမ်းခေါ်ကာ ဆက်တီပေါ်တွင် အတူဖက်၍ ထိုင်ချလိုက်ရင်း သူတို့၏ ရန်ကြွေးကို အသေအချာထိုင်ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ရမ္မက်စိတ်တစ်ခု အတွက်နှင့် သူတစ်ပါး မယားကို အနိုင်ကျင့်ခဲ့သူ။ အလိုမနူပါပဲ အဓမ္မ အကြိမ်ကြိမ် ပြုခဲ့သူ ။ အနိုင်ကျင့်ရုံမျှ မက ၊ ဓာတ်ပုံတွေ ဗွီဒီယိုတွေပါ ရိုက်ပြီး အရှက်ခွဲလိုသူ။ ဗွီဒိယို .. ဟုတ်သည် ဗီဒီယို ။ ဇေယျာထွန်းသည် စားပွဲပေါ်တွင် တင်ကျန်နေသည့် ထိုလူ့ ဖုန်းကို ယူဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ Gallery ထဲတွင် ယမုံ့ ဓာတ်ပုံနှင့် ဗီဒီယိုများ အများအပြား။ အကုန် Delete လုပ်ပြစ်လိုက်ပြီးနောက် စားပွဲပေါ်က ပိုက်ဆံအိတ်ကို ယူဖွင့်ကြည့်ပြန်သည်။ ပိုက်ဆံ ရှစ်သောင်းခန့်နှင့် လိပ်စာကတ်များ ။

နာမည်က မင်းသူ ၊ အလုပ်က IT ၊ နေတာက .. ။ ဇေယျာထွန်း ဖုန်းကို ပြန်ယူကာ စားပွဲပေါ်တွင် ပိုက်ဆံအိတ်ကို မီထောင်၍ ဗီဒီယို ရကောဒင်းခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ နှာခေါင်းစည်း Mask နှစ်ခုကို ယူကာ တစ်ခုကို ယမုံ့အားပေး၍ တစ်ခုကို သူကိုယ်တိုင် တပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ယမုံ့ကို လီးစုပ်ပေးဖို့ ပြောလိုက်သည်။ ယမုံသည်လည်း စိတ်တွေ တက်ကြွလွန်းနေသည် ထင်သည်။ လိင်တံကို စုပ်လိုက်သည်မှာ အားရပါးရ။ ဇေယျာထွန်း ခဏချင်းအတွင်းမှာပင် ထောင်ထလာအောင် စုပ်အားသန်သည်။

ပြီးသည်နှင့် ယမုံ့ကို နှာခေါင်းစည်းတပ်ဖို့ ပြောပြီး တွဲလောင်းချည်ခံထားရသော မင်းသူထံ သွားသည်။ ဖင်စအိုထဲတွင် စိုက်ဝင်နေသော လိင်တံတုကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မင်းသူ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားရင်း ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားသည်။ သွေးများ ရဲကနဲ ဖြာဆင်းလာသလို မစင်တွေပါ ထွက်ကျလာသည်။ ဇေယျာထွန်း ရယ်မောလိုက်ရင်း နောက်ဘေးဘက်သွားကာ ရေခတ်၍ ဆေးကြောပစ်ရသည်။ အခန်းတစ်ခုထဲမှ တွေ့သည့် စောင်ဖြင့် သုတ်သင်ရှင်းလင်းပစ်သည်။ အားလုံးပြီးတော့ လှုပ်ရှားလိုက်ရသည်ဖြစ်၍ လိင်တံက ပျော့နေချေပြီ။ ဇေယျာထွန်း မင်းသူအနား ပြန်ရောက်သည်နှင့် ယမုံက အလိုက်သိသည်။ သူ့ ယောက်ကျား မည်သို့ လက်စားချေချင်နေသည်ကို သူ ရိပ်မိချေပြီ။

ဇေယျာထွန်း လိင်တံကို ဒူးထောက်ကာ အားပါးတရ စုပ်ပေးသည်။ အာခေါင် ထောက်သည်အထိ၊  ထောင်ထလာသည်အထိ ။ ထောင်လာသည်နှင့် ဇေယျာထွန်းသည် မင်းသူနောက်တွင်ရပ်၍ ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဖြဲကာ သူ့လိင်တံကို ထိုးထည့်သည်။ မင်းသူသည် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်၍ ရုန်းသည်။ ခေါင်းတစ်ခါခါဖြင့် စကားတွေပြောသည်။ စကားလုံးအနေနှင့်တော့ ထွက်မလာ ၊ ဝူးဝါးမျှလောက်သာ။ သူမည်မျှ ရုန်းရုန်း ကြိုးဖြင့် ချည်နှောင်ခံထားရသည် ဖြစ်သည့်အပြင် ဖင်စုံကို လက်ဖြင့်ချူပ်ထားသည် ဖြစ်သောကြောင့် ပြေးမလွတ်။

ဇေယျာထွန်း၏ လိင်တံသည် မင်းသူ၏ ဖင်ထဲသို့ တစ်ဖြေးဖြေးချင်း တိုးဝင်လာနေသည်။ မင်းသူ အတင်းညှစ်ကာ စအိုကို ရှုံ့ထားဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း အရာမထင်။ လိင်တံတုက လမ်းကြောင်းဖောက်ပြီးသား ဖြစ်နေသည့်အပြင် ချောဆီများကလည်း ဟိုးအတွင်းထဲထိ ရောက်နေလေရာ တအိအိနှင့်ပင် ဝင်နေသည်။ ဇေယျာထွန်းကား မင်းသူ ညှစ်ထားတိုင်း ကောင်းနေချေပြီ။ ယမုံ့သည် ဖုန်းကိုယူ၍ မင်းသူ၏ အဖြစ်ကို အသေအချာ ဗွီဒိယိုရိုက်ယူနေသည်။ အစပိုင်းတော့ မင်းသူ မမြင်။ သူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်က လာရိုက်မှ သိသွားကာ အပြင်းအထန် ရုန်းကန်ဖို့ ကြိုးစားသည်။ မျက်နှာကျက် မီးပန်းဆိုင်းကြီးပင် ပြုတ်ကျလုမတတ် ရမ်းခါသွားသည်။

လင်မယားနှစ်ယောက်ကတော့ ဒါတွေ ဂရုမစိုက် ။ ကိုယ် လုပ်စရာရှိသည်ကိုသာ ဆက်လုပ်နေကြသည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ မင်းသူ ငိုတော့သည်။ ကလေးတစ်ယောက်လို ၊ မိန်းကလေးတစ်ယောက်လို မျက်ရည်ပေါက်ကြီးများ ကျလာရင်း ရှိုက်ရှိုက်ပြီးငိုသည်။ သူငိုလေ နောက်က ဇေယျာထွန်းက လှိမ့်ဆောင့်လေ။ ဇေယျာထွန်းသည် ကျပ်တည်းလှသည့် ယောက်ကျားတစ်ယောက် စအိုကို လိုးနေရခြင်းဖြစ်ရာ ခံစားမူက အရမ်းကောင်းနေသည်။ ချီးနံ့ နည်းနည်း နံနေတာကလွဲလျှင် တော်တော်ကို ကောင်းသည်။ ပြီးချင်စိတ်တော့ မဖြစ်မိ။ ဘယ်ဖြစ်မည်နည်း .. မနက်ကတည်းက ကာဗိုက်တာဆေး တစ်လုံးသောက်ထားသည်။

အတန်ကြာ ဆောင့်လိုးပြီးချိန်တွင်တော့ မင်းသူ ခွန်အား လျော့လာသည်။ သူ့လိင်တံကို ညှစ်မထားတော့။ ငိုသံလည်း ထွက်မလာတော့။ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချ၍ အသေကောင်ကြီးလို ဆောင့်သမျှ ငြိမ်ခံနေသည်။ ဒါကို ဇေယျာထွန်း မကြိုက်။ ယမုံ့ကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။ ကင်မရာကို စားပွဲပေါ်တွင် ထောင်ထားခဲ့ကာ မင်းသူ လီးကို လာစုပ်ပေးရန်။ ယမုံ အံ့သြသွားသော်လည်း လင်ဖြစ်သူ၏ စကားကို နားထောင်သည်။ ကင်မရာကို ဗီဒီယို ရကောဒင်းဖွင့်၍ ထောင်ထားခဲ့ကာ မျက်နှာပေါ် နှာခေါင်းစည်း အုပ်သည်။ ပါးစပ်ဖြင့် လုပ်ရမည်ဖြစ်၍ ပါးစပ်ကိုတော့ မဖုံး။ နှာခေါင်းအလယ်တည့်တည့်သာ ဖုံးသည်။

ပြီးသည်နှင့် ကားယားကြီး ရပ်နေရသော မင်းသူ ပေါင်ခွကြားထဲဝင်ကာ ပျော့သေးနေသော လိင်တံကို နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများ ဖွင့်၍ ငုံကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ ဖုံးနေသော လိင်တံအရေပြားကို လျှာဖြင့် တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး ထိပ်ဖူးထစ်ဖျားကို စုပ်ဆွဲလိုက်သည်။ ငြိမ်နေသော မင်းသူ ကိုယ်ကြီးသည် ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရင်း အမျိုးအမည်မဖော်နိုင်သည့် ညည်းသံကြီးထွက်လာသည်။ တစ်ပြိုင်တည်းမှာပင် စအိုကြွက်သားများ ကြုံ့သွား၍ ဇေယျာထွန်း လိင်တံကြီးကို ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်သွားသည်။ ကောင်းသွားသည့် ဇေယျာထွန်းက အားရပါးရ ဖိထိုးလိုက်ရာ မင်းသူ အောင့်တက်သွားပြီး ရှေ့လိင်တံက အရသာ ပျောက်သွားသည်။ ယမုံက သူ့ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသော လိင်တံကို စုပ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။ မင်းသူ ကျဉ်ကနဲဖြစ်ကာ ဖင်ကုန်းသွားပြန်၏ ။ ထိုအခါ နောက်က ဇေယျာထွန်းသည်..

...........................................................................................................................

မင်းသူသည် ဒူးခေါင်းတွေထဲတွင် အားအင်ဟူ၍ တစ်စက်ကလေးတောင် မရှိတော့သည်ကဲ့သို့ မတ်မတ်ရပ်ထားနိုင်ရန်ပင် မနည်းအားယူနေရသည်။ နောက်ကနေ သူ့ကို လိုးနေသော ဇေယျာထွန်း၏ လိင်တံသည် နာကျင်မူမှနေ၍ ကောင်းလာနေသည့် ခံစားချက်ကို ဖြစ်ထွန်းလာစေသည်။ စအို ရှုံ့ကြိုးကို ဖြတ်၍ သူ့ လိင်တံ ဒစ်ခေါင်းကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း ဖော်ပြနိုင်ခြင်းငှာ မစွမ်းသာသည့် ခံစားမူသည် ခါးအောက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးသို့ ပျံ့နှံ့သွားသည်။ 

တစ်ပြိုင်တည်းမှာပင် ရှေ့ပေါင်ခွကြားထဲတွင် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ထိုင်ကာ စုပ်နေသော ယမုံ။ သူကလေး၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများ နှင့် လျှာနုနုလေးက ပေးသော အရသာကို အလွန်နှစ်သက်မိသောကြောင့် လုပ်မိတိုင်း ပါးစပ်ထဲတွင် ပြီးမိသည်ချည်း။ ယခုလည်း သူကလေးသည် ရှေ့မှနေကာ အားရပါးရ စုပ်နေသည်။

အခါတိုင်းထက် ပို၍ စုပ်အားသန်သန်ဖြင့် စုပ်နေသလို နည်းလမ်းမျိုးစုံကိုပါ အသုံးပြုနေသည်။ ကိုယ်တိုင် အဓမ္မ ကျင့်ခံနေရကာ ဖင်ထဲတွင် လိင်တံကြီး ဝင်လာနေသည့်အတွက် လီးတောင်ဖို့ ဆိုသည်ကို စဉ်းစားကြည့်လို့တောင် မရနိုင်သည့်အချိန်တွင် အရေပြားကို ဖြဲ၍ ဒစ်အသားလုံးသက်သက်ကို လျှာနုနုလေးဖြင့် ထိုးအမွှေခံရသည့်အခါ လိင်တံသည် ထောင်ထလာသည်။ လိင်တံ ထောင်လာဖို့ အရေးသည် ခါးအတွင်းရှိ ကြွက်သားများနှင့် စအိုမြှင့် ကြွက်သားများကို ညှစ်ထားနိုင်မှသာ ထောင်လာမည်ဖြစ်လေရာ စအိုကို ညှစ်ထားသလို ဖြစ်ရလေသည်။

ထိုအခါ နောက်က လုပ်နေသူ ဇေယျာထွန်း၏ လိင်တံကို ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ဇေယျာထွန်းလဲ ကောင်းသကဲ့သို့ မင်းသူကိုယ်တိုင်ပါ သူ့ လိင်တံကြီး၏ အထိအတွေ့ လှုပ်ရှားမူ အသေးစိတ်ကို သိမြင်ခံစားလာမိသည်။ အချိန်ကလည်း အနည်းငယ်ကြာပြီဖြစ်၍ စအိုကြွက်သားများ ခံနိုင်ရည်ရှိလာကာ အရည်မြုပ်ဖြူဖြူများ ထွက်ကျစပြုပြီ။ 

အဆုံးထိဝင်သွားပြီး နောက်ပိုင်းက ပေါင်ခြံတစ်ခုလုံး သူ့ တင်ပါးနှင့် ထိကပ်သွားချိန် ရှေ့ဘက်ရှိ ယမုံက လိင်တံကို စုပ်ဆွဲလိုက်ချိန် ၊ တစ်ခါ နောက်က လိင်တံက စအိုရှုံ့ကြိုးကို ဖြတ်အထွက် ရှေ့က ယမုံက ဒစ်ဖျားကို လျှာနဲ့ လျက်လိုက်ချိန်များသည် မင်းသူအတွက် လောက နိဗ္ဗာန်ဖြစ်လာသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း မသိတော့။ ဘယ်နေရာတွင်ရောက်၍ ဘာတွေဖြစ်နေသည်ဆိုတာကို မသိတော့။ လောလောလတ်လတ် သူ့ ခန္ဒာကိုယ်သည် ထူးခြားဆန်းကြယ်သည့် အရသာသစ်များနှင့် တုန်ရီမောဟိုက်နေသည်။

တစ်ချက်.. ဇေယျာထွန်းသည် တစ်ဖြည်းဖြည်း မောလာပုံရကာ အပြီးသတ်ချင်စိတ် ဖြစ်လာသည်။ မြန်မြန်ပြီးနိုင်ရန် ဒစ်ဖျားကို အရသာအပြည့်ပေးနိုင်စေရေး လိင်တံကို တစ်ဆုံးထုတ် တစ်ဆုံးသွင်း စတင် လှုပ်ရှားသည်။ မင်းသူ ခေါင်းမော့ မေးဆွဲ၍ တစ်ကိုယ်လုံး အဖျားတက်သလို တုန်တက်သွားသည်။ စအိုဝလမ်းကြောင်းအတိုင်း တစ်ဆုံးထုတ်ပြီး၍ ဖြေးဖြေးချင်း တစ်ဆုံးဝင်လာနေသော လိင်တံကြီး။ အဓိက အာရုံကြောများရှိသည့် စအိုရှုံ့ကြိုးကို အချက်တိုင်း ထိထိမိမိကြီး ဖြတ်ကျော်တိုးထွက်နေသည့် ဒစ်ခေါင်းကြီး။ ရှေ့က ယမုံကလည်း ဒစ်ခေါင်းကို စုပ်ရုံမျှသာမက လက်ကလေးနှစ်ဘက်ဖြင့် ဂွေးဥတွေကို ဖွဖွလေးကိုင်တွယ် ပွတ်နယ်တော့ရာ မင်းသူ ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့။

တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လျက် ၊ ဒူးခေါင်းများ ပေါင်အတွင်းသားများနှင့် အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ယမ်းခါလျက် လိင်တံအတွင်းမှ သုတ်ရည်များ တစ်ရှိန်ထိုး ပန်းထွက်သွားသည်။ ပြီးနေစဉ်တုန်းကတော့ အရမ်းကောင်းသည်။ နောက်က စအိုထဲမှာ စိုက်ဝင်နေသည့် လိင်တံကြီးကို ညှစ်ထားရင်း သုတ်ရည်များ တစ်ဖျင်းဖျင်းနှင့် ထွက်ရသည့် အရသာသည် သူ့ တစ်သက်တာတွင် အကောင်းဆုံးပြီးခြင်းဖြစ်သည်။ လောကတစ်ခုလုံး ဘာဖြစ်နေသည်မဆိုထားနှင့် ကမ္ဘာပျက်နေသည်ဆိုလျှင်တောင် မင်းသူ မသိ။ မင်းသူသည် ကြိုးဆွဲထားသည့်အတိုင်း ပျော့ခွေကျသွားကာ မောနေသည်။ သူ့ ခန္ဒာကိုယ်ကြီးသည် မာရသွန်ပြိုင်ပွဲ ဝင်လိုက်ရသလို မောချိနွမ်းနယ်ကာ အားအင်ဟူ၍ တစ်စက်ကလေးမျှ မကျန်တော့အောင်ဖြစ်သွားသည်။

သတိဝင်လာချိန်တွင် နောက်ကလုပ်နေသာ လိင်တံကြီး စအိုထဲက ထွက်သွားသည်ကို သတိထားမိသည်။ သူ လန့်သွားသည်။ သူ့ယောက်ကျားရှေ့တွင် သူ့မိန်းမပါးစပ်ထဲ ပြီးမိချေပြီ။ မင်းသူ ဇေယျာထွန်းကို ကြိုးစားပမ်းစား လှည့်ကြည့်ပြီး တောင်းပန်သည်။ စကားလုံးများနှင့် ပြောပြခွင့်မရသောကြောင့် မျက်နှာအမူအယာ ၊ မျက်လုံးအကြည့်များဖြင့်။ သို့ရာတွင် ဇေယျာထွန်းက သူ့ကို ဖုတ်လေသည့် ငပိ ရှိသည်ပင် ယူဆဟန်မတူ။ စားပွဲပေါ်က ဖန်ခွက်ကို ယူ၍  သူ့ မိန်းမ ယမုံဖြစ်သူထံ သွားကာ သုတ်ရည်များကို ခွက်ထဲ ထွေးထည့်စေသည်။

ထို့နောက် မင်းသူ့ထံ လျှောက်လာကာ ကြိုးများကို ဖြေသည်။ ပျော့ခွေယိုင်နဲ့နေသော မင်းသူကို တွဲ၍ ဆိုဖာ ဆက်တီများဆီ ခေါ်သွားသည်။ တစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာဆက်တီနှစ်လုံး၏ လက်တန်းများကြားတွင် မင်းသူ ခေါင်းကို ညှပ်သည်။ လက်နှစ်ဘက်ကို တန်းတန်းဆန့်စေ၍ ဆိုဖာများကို ရစ်ပတ်ချည်နှောင်သည်။ မင်းသူသည် ဆိုဖာနှစ်လုံးကြား လက်တန်းများထဲတွင် ပက်လက်မော့မော့ကြီးဖြစ်နေသည်။ ဇေယျာထွန်း ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ ပစ္စည်းတစ်ခုကို ယူလိုက်ပြန်သည်။ အချင်း သုံးလက်မခန့်ရှိသည့် ရာဘာဝါယာပြားကွင်း တစ်ကွင်း ။ ဘေးတစ်ဘက်စီတွင် ကြိုးစများချည်နှောင်ထားသည်။

ဇေယျာထွန်း မင်းသူထံ လျှောက်လာကာ ပါးစပ်က တိပ်ကို ဖြေသည်။ အထဲက လက်ကိုင်ပဝါကို ထုတ်သည်။ ရာဘာအပြားကွင်းကို နှာခေါင်းပိတ် မေးဖြဲကာ သွားများအောက်တွင် တပ်သည်။ ကြိုးစများကို နောက်စေ့တွင် ချည်သည်။ မင်းသူကား ဇေယျာထွန်းရှေ့တွင် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် မဟချင်လည်း ဟပေးရလျက်သား။ ဇေယျာထွန်းက စားပွဲပေါ်က မင်းသူ၏ သုတ်ရည်များ ထည့်ထားသော ဖန်ခွက်ကို ယူလိုက်သည်။ ယမုံရှေ့က အဖြတ်က ယမုံက ဖန်ခွက်ထဲ စထွေးတစ်ချက် ထွေးပေးလိုက်သည်။ ဇေယျာထွန်းက ရယ်မောကာ သူလည်း စထွေးထွေး ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ ထိုခွက်သည် မင်းသူ၏ ပါးစပ်ရှေ့သို့ ရောက်လာသည်။ ပြီးတော့ လောင်းချလိုက်သည်။ မင်းသူ ခေါင်းကို ဘယ်ညာယမ်း၍ ရှောင်တိမ်းရန် ကြိုးစားသည် မရ။ ဆိုဖာ၏ လက်တန်းများသည် သူ့ ခေါင်းကို ညှပ်ထားသည်။

သုတ်ရည်များနှင့် စတွေးများသည် သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကျလာသည်။ မင်းသူ ကြိုးစားအော်ဟစ် တောင်းပန်သည်။ မလုပ်ပါရန် တားမြစ်သည်။ ဝင်လာသည့် အရာများ အာခေါင်ထဲ ကျမလာစေရေး လျှာဖြင့် တွန်းထုတ် ဖယ်ရှားသည်။ ထိုစဉ် ဇေယျာထွန်း၏ လီးကြီးသည် သူ့ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသည်။ မင်းသူ ရုတ်တရက် မင်တက်သွားကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ လိင်တံ ထိပ်ဖျားကြီး အာခေါင်ကို ထောက်မိချိန်တွင် သူ အပြင်းအထန် ရုန်းကန်သည်။ လက်နှစ်ကို ချည်ထားသော ကြိုးများ ပြတ်ထွက်တော့မတတ် ဖြစ်သည်အထိ ။ လက်ကောက်ဝတ်များ ပွန်းပဲ့ နာကျင်၍ သွေးများ ထွက်လာသည်အထိ။

သို့ရာတွင် ဇေယျာထွန်း၏ လိင်တံကတော့ သူ့ အာခံတွင်းထဲကို ထိုးဖောက်ဝင်စ ပြုနေလေပြီ။ သု့ရည်များသည်ပင်လျှင် အာခေါင်ကိုဖြတ်၍ လည်ချောင်းထဲသို့ ကျရောက်သွားသည်။ မင်းသူ ညှီစို့စို့အနံ့နှင့်အတူ အသက်ရှုရ ကျပ်လာသည်။ အာခေါင်ကို ထောက်မိလာသည့် လိင်တံထိပ်ဖျားကြီးကြောင့် အန်ချင်သလိုလိုလည်း ဖြစ်လာသလို ပျို့တက်လာသည်။ ဇေယျာထွန်းကတော့ အနားပေးရန် စိတ်ကူးရှိပုံမရ။ သူ့ လိင်တံကို အတင်းချည်းသာ ဖိထိုးထည့်နေသည်။ မင်းသူ ကိုယ်လုံးကြီး ကော့တက်လာသည်။ ခြေထောက်တွေက ဆောင့်ကန်ရင်း ရုန်းကန်သည်။ လက်တွေက ဆိုဖာအသားစများကို ဖမ်းမိဖမ်းရာ ဖမ်းညှစ် ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်သည်။

ထိုအချိန်တွင်ပင် ဇေယျာထွန်း၏ လိင်တံကြီးသည် လျောကနဲ အာခေါင်ဝ အာသီးများကိုဖြတ်၍ လည်ချောင်းအတွင်း စိုက်ဆင်းကျသွားသည်။ မင်းသူ နှာခေါင်းမှ နှာရည်များ ထွက်ကျလာသည်။ ယမုံက ထလာကာ နာရည်များကို သန့်စင်ဖယ်ရှားပေးသည်။ မင်းသူကို သနားဂရုနာတွယ်၍တော့ မဟုတ်။ နှာရည်များကြောင့် မင်းသူ အသက်ကျပ်၍ သေလျှင် သူ့လင် လူသတ်သမားဖြစ်မည် စိုးသောကြောင့်သာ။ ဇေယျာထွန်းသည် သူ့လိင်တံကြီးကို မင်းသူ ပါးစပ်ထဲ ထိုးစိုက်ထားရင်းက ယမုံနှင့် နမ်းသည်။ မွတ်မွတ်သိပ်သိပ် .. ပြင်းပြင်းထန်ထန် .. နမ်းသည်။ တစ်ပြိုင်တည်းလိုလိုပင် ခါးကို လှုပ်၍ မင်းသူ ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ အဆုံးထိ ညှောင့်သည်။ ယမုံကလဲ နှစ်သက်လိုလားစွာ ဇေယျာထွန်းကို တုံ့ပြန်သည်။

သူ့လက်ချောင်းလေးတွေကလဲ အငြိမ်မနေ .. မင်းသူ၏ ရင်ဘတ်မှ နို့သီးခေါင်းလေးများကို သာသာဖွဖွ လာကိုင်သည်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ညိုး လက်မတို့ဖြင့် ဖိညှပ် ချေမွ ပွတ်လှိမ့်သည်။ မင်းသူ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ "အား" ကနဲ အော်လိုက်မိသည်။ ပါးစပ်ထဲ ဆို့နေသည့် လိင်တံကြီးကြောင့် အသံကတော့ မထွက်။ လျှာကသာ ဇေယျာထွန်း လိင်တံကြီး အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးကို လျက်ပေးသလိုဖြစ်သွားသည်။ ဇေယျာထွန်း ကောင်းသွားပြီး နင်းဆောင့်သည်။ ယမုံလက်ကလဲ ဖျစ်ညှစ်နေလျက် ၊ ဇေယျာထွန်းကလဲ ဆောင့်ချလျက်။ မင်းသူ ခမျာ.. အသံမထွက်နိုင်ပါပဲ အော်ဟစ်ရင်း..

မကြာပါ။ ဇေယျာထွန်းပြီးသွားသည်။ သူ့ကိုယ်လုံးကြီး တစ်ခုလုံး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်လျက် သုတ်ရည်တွေကို မင်းသူ အာခေါင်ထဲ ပန်းထည့်ရင်း ပြီးနေသည်။ လည်ချောင်းထဲအထိ ပန်းဝင်လာနေသော သုတ်ရည် တစ်ချို့ကို မင်းသူက အာခေါင်အားကို အသုံးပြု၍ ပြန်လည် ထွေးထုတ်ရန်ကြိုးစားသည်။ ကြုံညှစ်သွားသည့် အာခေါင်ကြောင့် အရည်ထွက်နေဆဲဖြစ်သည့် ဇေယျာထွန်း ကောင်းသွားကာ အတင်းဖိထိုး ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ မင်းသူ ချောင်းတစ်ဟွတ်ဟွတ်ဆိုးကာ သီးသွားသည်။ သုတ်ရည်တစ်ချို့ ဝမ်းထဲ ရောက်ကုန်သလို တစ်ချို့သည် နှာခေါင်းဝမှ အပြင်ထွက်လာကြသည်။

.......................................................................................................

နေလုံးနီနီသည် မြကျွန်းသာ၏ ကုက္ကိုပင်ထိပ်ဖျားတွင် လေးတွဲ့စွာ ယီးလေးခိုနေသည်။ ညနေစောင်းပြီ။ မှောင်ရီပျိုးစအချိန်ကို မင်းမင်းတစ်ယောက် စိတ်မရှည်လွန်းစွာ ဖြစ်နေရသည်။ သူသည် သူ၏ ခဲညိုရောင် ဟွန်ဒါဖစ်လေးကို ကမ္ဘာအေးဘုရားလမ်းရှေ့ရှိ မြကျွန်းသာ ကားရပ်နားကွင်းတွင် ရပ်ထားရင်း နေဝင်ချိန်ကို စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ အရေးထဲ ဖင်ကြားထဲက လှိုက်ကနဲ တက်လာသော ယားယံမူသည် တစ်ကိုယ်လုံးကို တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်စေသေးသည်။ စိတ်ဆာလွန်းဆာဖြင့် ဖင်ဝကို လက်ခလယ်နှင့် လှမ်းထိုးရင်း "ခဏလေး စောင့်ပါဦး"ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ပြောနေမိသည်။

ဝတ်ထားသော သရီးကွာတား ဘောင်းဘိုတိုကို ကားထဲတွင်ပင် ချွတ်၍ မိန်းမဝတ် အလတ်စတစ် အသားကပ် ဘောင်းဘီကို ပြောင်းဝတ်လိုက်သည်။ ခေါင်းပေါ်ွင် ရွှေအိုရောင် သရီးစတပ် ဆံပင်တုကို စွပ်သည်။ တီရှပ်ကတော့ နဂိုကတည်းက အရောင်တောက်တောက်မို့ လဲမနေတော့။ ဟိုမုန်းဆေးထိုးထား၍ ဆူတက်လာသည့် ရင်သားများကို သိသာနိုင်စေရန်သာ တီရှပ်အောက်နားစများအား ဘောင်းဘီထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ မင်းသူဘဝဆိုလျှင်တော့ Gym ကစား၍ တက်လာသည့် ကြွက်သားများဟု ထင်စရာဖြစ်သည်။ မင်းမင်း သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း ကားမှန်ပြတင်းမှ ဝင်ခါနီးနေရောင်များကို လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်သည်။ နေဝင်ချိန်။ မင်းသူဘဝ နေဝင်ပြီး မင်းမင်းဘဝ စတင်တော့မည်။

မင်းသူဘဝမှ မင်းမင်းဘဝပြောင်းချိန်သည် တစ်လလျှင် အနည်းဆုံးတစ်ကြိမ်ခန့်တော့ ပေါ်လာတတ်သည်။ ဇေယျာထွန်းတို့ လင်မယားသည် သူ့ကို လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်ပြီး ထားမပစ်ခဲ့ခင် စကားတွေ အများကြီး ပြောသွားကြသလို ဗွီဒီယို အမြောက်အများလည်း ရိုက်ခဲ့ကြသည်။ ဖေ့ဘုတ်အကောင့်ကို မဖျက်ရန်။ ခေါ်လျှင်လာရန် ၊ ဆက်သွယ်ဖို့ ဖုန်းနံပါတ်ပေးထားရန် ၊ ခိုင်းသမျှ လုပ်ရန် နှင့် စိတ်အခန့်မသင့်လျှင် ဗွီဒီယိုဖိုင်များ တင်မည်ဟု ဆိုခဲ့ကြသည်။ မင်းသူ၏ ဖုန်းနှစ်လုံးစလုံးကိုလည်း ယူသွားကြသည်။ 

မင်းသူသည် နာနေ ၊ အောင့်နေသော ဖင်ဖြင့် ထိုင်ရခက် ၊ ထရခက် ဝေဒနာ နှင့် အစာစားတိုင်း အာခေါင်ထဲက နာသော ဝေဒနာကို နှစ်ပတ်ကျော်ခန့် ခံခဲ့ရသည်။ တစ်လခန့်အကြာတွင်တော့ သူတို့က သူတို့ တိုက်ခန်းကို ခေါ်သည်။ မင်းသူ မသိချင်ယောင်နေသောအခါ မင်းသူ၏ အကောင့်ဖြင့် SEX Group တစ်ခုတွင် မူဗီဖိုင်အတိုလေး တစ်ခု တက်လာခဲ့သည်။ မျက်နှာကို ခပ်ဝါးဝါး အရာတစ်ခုဖြင့် ဖုံးကွယ်ထား၍ မည်သူမှန်း မသိနိုင်သော်လည်း မင်းသူကတော့ ကိုယ့်ရုပ်ကိုကိုယ် မှတ်မိသည်။

ဖေ့ဘုတ်ယူဆာ တော်တော်များများကတော့ မြန်မာ မဟုတ်ဟု ထင်ပြီး အားပေးကြသော်လည်း မင်းသူ အလွန် တုန်လှုပ်ခဲ့ရသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ နာမည်ကျော် ဆရာဝန်ကြီး၏ သိက္ခာ ၊ လောလောလတ်လတ် ရပ်တည်နေရသော ဝန်ထမ်းဘဝ ၊ မကြာခင် လက်ထပ်တော့မည့် ချစ်သူ ဟန်နီ ၊ ပတ်ဝန်းကျင် မှ ငယ်ပေါင်း သူငယ်ချင်းများ .. မင်းသူ ချုံးပွဲချ၍ ငိုမိသည်။ စားပွဲ ၊ ကုလားထိုင်တွေကို ရိုက်ချိုးမိသည်။ 

မူးနေအောင် သောက်မိပြီးနောက်တွင်တော့ ဇေယျာထွန်းတို့ တိုက်ခန်းသို့ ရောက်သွားသည်။ သူတို့သည် ယခင်အခါကလိုပင် သူ့ကို ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ် ဆက်ဆံကြသည်။ သုတ်ရည်တွေ သောက်ခိုင်းကြသည်။ မတူသည်ကတော့ ယခုတစ်ကြိမ်တွင် ကြိုးနှင့် တုပ်မထားသကဲ့သို့ မင်းသူကလည်း ရုန်းကန်ခြင်းမရှိ။

ဤကဲ့သို့ လေးကြိမ်တိတိ ခေါ်ကာ ဆက်ဆံ ခံရပြီးနောက်တွင်တော့ သူတို့ဘက်က ကျေနပ်သွားဟန် တူသည်။ ဆက်သွယ်လာခြင်း အလျင်းမရှိတော့။ မင်းသူသည် စိတ်သက်သာရသလို ခံစားရသည်။ သက်ပြင်းချ၍ စိတ်လျှော့မိသည်။ သို့ရာတွင် သူ့ သက်ပြင်းသည် ကြာရှည်တော့ မခံ။ သူသည် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝကတည်းက လက်တွဲလာသည့် ချစ်သူ့အပေါ် စိတ်ပါသော်လည်း မည်သို့မျှ ဆက်ဆံ၍မရတော့ ။ 

လုပ်၍ မရခြင်းမဟုတ် ။ မပြီးခြင်းသာဖြစ်သည်။ တစ်စုံတစ်ခု လိုနေသလို ခံစားနေရသည်။ သုတ်ထွက်ဖို့ နေနေသာသာ လုပ်နေရင်း တန်းလန်းကနေ ပျော့ပျော့သွား၍ ချစ်သူက ပြုစုယုယ စုပ်ပေးနေသည့်တိုင် ပြန်ထောင်မလာတော့။ မင်းသူ လန့်လာသည်။ စအိုထဲကလည်း ယားသည်။ စိတ်ထဲကလည်း အလိုလိုနေရင်း အလိုမကျဖြစ်နေသည်။ ချစ်သူနှင့်သာမက သူငယ်ချင်းများနှင့်လည်း အဆင်မပြေ ။ အလုပ်ထဲတွင်လည်း အဆင်မပြေ ။ မိဘနှင့်လည်း အဆင်မပြေ။

စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် မြန်မာပလာဇာရှေ့ အင်းယားကန်ဘောင်နားတွင် ကားရပ်ကာ  မြက်ခင်းပေါ် ဆင်းထိုင်၍ တစ်ယောက်ထဲ ဘီယာသောက်နေစဉ် အာဖရိကန်နှစ်ယောက် ရောက်လာပြီး သူ့ကို ဝင်လုံးသည်။ လေးဗူးမြောက် ဘီယာကို သောက်နေသည့် သူကလည်း အနည်းငယ် ထွေနေသဖြင့် လိုက်လိုက်လျောလျော ။ ထိုမှတစ်ဆင့် အာဖရိကန်နှစ်ယောက်နှင့် အတူ အနီးရှိ မိုင်းလပ်စ် ဟိုတယ်ပေါ် ရောက်သွားကြသည်။ 

အာဖရိကန်နှစ်ယောက်က သူ့ကို လိုးကြသည်။ စုပ်ခိုင်းကြသည်။ သူ အားရကျေနပ်လွန်းစွာ ခိုင်းသမျှ လုပ်မိသည်။ စိတ်သည် အလွန့်အလွန်ကို ကြည်လည်လန်းဆန်းလာသလို မျက်လုံးအစုံကလည်း မြူးကြွ တောက်လက်နေသည်။ အာဖရိကန်နှစ်ယောက်က ခေါ်စရာနာမည်မေးသောအခါ မင်းသူက မင်းမင်းဟု ဖြေပေးလိုက်သည်။ မင်းမင်း၏ ပထမဆုံး ဖောက်သည်နှစ်ယောက်။ ပိုက်ဆံတော့ မရသည့်အပြင် ဟိုတယ်ခကိုပါ မင်းမင်း ရှင်ပေးလိုက်ရသည်။

ဤသို့ဖြင့် တစ်လလျှင် တစ်ကြိမ်ခန့်တော့ မင်းသူသည် မင်းမင်းဘဝပြောင်းလဲ၍ အင်းယားကန်ဘောင် အနီးသို့ ရောက်လာစမြဲ။ အာဖရိကန်နှစ်ယောက်၏ ချိတ်ဆက်မူ ရှိသူများသည် မင်းမင်းကို လာရှာကြလိမ့်မည်။ သို့မဟုတ် မြန်မာပလာဇာထဲမှ ထွက်လာမည့် နိုင်ငံခြားသား တစ်ယောက်ယောက်က သဘောတကျ စျေးလာညှိလိမ့်မည်။ နေဝင်ပြီ ။ မင်းမင်း ကားထဲမှထွက်ကာ ရမုဖြင့် သော့ပိတ်လိုက်သည်။ 

သူ့ လက်ထဲတွင် ကားသော ရမုတစ်ခုမှလွဲ၍ မည်သည့်အရာမျှ ပါမလာ။ ပိုက်ဆံအိတ်နှင့် လက်ကိုင်ဖုန်းသည် ကားအတွင်း ဒက်ရှ်ဘုတ်ထဲတွင် ထားခဲ့သည်။ လိုလိုမယ်မယ် ပိုက်ဆံတစ်သောင်းသာလျှင် ဘောင်းဘီအိတ်ထဲတွင် ထည့်ထားသည်။ မင်းသူမှန်း သိစေနိုင်မည့် သက်သေ အရာမှန်သမျှ ဘာတစ်မျှမပါ။ မင်းသူသည် ယခုအချိန်မှစ၍ မင်းသူ မဟုတ်တော့.. မင်းမင်းဖြစ်သွားချေပြီ။

မင်းမင်းတစ်ယောက် ကားရပ်နားဝင်းဘေး ပလက်ဖောင်းမှတစ်ဆင့် အင်းလျားကန်ဘက်သို့ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ ဖြတ်သွားသည့် ကားများပေါ်က ရွှီကနဲ လေချွန်သံများ ၊ တစ်ပြွတ်ပြွတ် ခေါ်သံများ ကြားရသောလည်း မင်းမင်း လှည့်မကြည့်။ မြန်မာအချင်းချင်းနဲ့တော့ လုပ်၍ မဖြစ်။ အကြောင်းသိသွားမည် စိုးသည်။ နောက်ပြီး သူတို့က သိပ်မသန် ။ ဟိုကောင်တွေက သန်လွန်း ကြမ်းလွန်းတာ ကြိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် မင်းမင်းသည် ဖော်ရိန်နာသာ လက်ခံသည်။

......................................................................................................

မြန်မာပလာဇာရှေ့ ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်နောက် မြက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင် ရပ်ရင်း အခြေအနေကို အကဲခတ်သည်။ ကန်ဘောင်ပေါ်တွင် သူ့လို ယောက်ကျားပြည့်တန်ဆာတွေ ရောက်နေချေပြီ။ တစ်ချို့က ခုံတန်းတွေတွင် ထိုင်လျက် ၊ တစ်ချို့က မြင်ခင်းပေါ်တွင် ရပ်လျက်.. ယောက်ကျားပြည့်တန်ဆာ.. မင်းမင်း ကိုယ့်အသုံးအနှုန်းကိုယ် လန့်သွားသည်။ လူပျိုဖော်ဝင်စက ဖာချဖူးသည်။ 

လူချင်းအတူတူပေမည့် လူလို့ သတ်မှတ်မထားမိသည့် လူတန်းစားတစ်မျိုး ။ ပိုက်ဆံပေးလျှင် လိင်ဆက်ဆံ၍ရသည့် လူ ၊ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာတင်သာမက ရုပ်ပိုင်းနှင့် စိတ်ပိုင်းပါ စော်ကား၍ ရသည့် လူ ။ သူကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် ပိုက်ဆံတစ်ခါသာပေး၍ နှစ်ခါချခဲ့သည်။ ပိုက်ဆံထပ်တောင်းတော့ မူးမူးနှင့် ပါးရိုက်မိသည်။ ဖာသည်မက သူ့ကို ပြန်ရိုက်သောအခါ သူငယ်ချင်းများက ဝိုင်းထိုးကြ၍ ဖာသည်မ တော်တော်အထိနာသွားခဲ့သည်။

မင်းမင်း ကြောက်နေခဲ့သော်လည်း မည်သည့်ရဲမျှ အိမ်ရောက်မလာခဲ့ချေ။ ဖာသည်မသည် ရဲတိုင်လျှင် သူကိုယ်တိုင် အဖမ်းခံရမည်ဖြစ်၍ လျော်လိုက်ခြင်းသာ။ ထိုစဉ်မှစ၍ မင်းမင်းသည် လိင်အကြမ်းဖက်ခြင်းကို စတင်ခဲ့သည် ဆိုရမည်။ ယခုတော့.. ယခု.. မင်းမင်း တွေးလက်စအတွေးကို ချက်ချင်းရပ်ပစ်လိုက်သည်။ ဖော်ရိန်နာများသည် ကြမ်းသည်ဆိုသော်လည်း ကိုယ်ထိလက်ရောက် နစ်နာအောင်လုပ်သူများ မဟုတ်ကြ။ ထို့ပြင် သွားမည့်နေရာကလည်း ဟိုတယ်ကြီးသာဖြစ်၍ Security ကောင်းသည်။ သူ့ကို အသားနာအောင် လုပ်ရန် မဖြစ်နိုင်ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးလိုက်သည်။

ထိုစဉ် မြန်မာ ပလာဇာထဲမှ ဥရောပတိုက်သား နှစ်ဦး သည်ဘက်လမ်းသို့ ကူးလာသည်ကို တွေ့သည်။ မင်းမင်း ကားမှတ်တိုင်ဘေးသိုွှ လှမ်းထွက်လိုက်သည်။ ဖြူဝင်းသောအသားရေသည် တင်းရင်းသော အဖြူရွှေရောင်စပ် တီရှပ်အောက်တွင် ထင်းနေလိမ့်မည်။ လုံးဝန်းသော တင်ကို ပြူထွက်လာစေရန် ခါးကို နည်းနည်းကော့ထားရင်း ဒေါက်မြင့်ပေါ်တွင် ဖနောင့်ကို နေသားတကျဖြစ်အောင် ကြွချီလိုက်သည်။ 

မင်းမင်း၏ မာယာထောင်ချောက်ထဲသို့ အဖြူကောင်နှစ်ယောက်စလုံး စိုက်ဆင်းလာသည်။ သူတို့က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင် စျေးလာညှိသည်။ တစ်ညလုံးစာ အတွက် မင်းမင်းက အစိမ်းတစ်ရာဟု ဆိုသည့်အခါ သူတို့က သဘောတူသည်။ ထပ်မံ စျေးဆစ်သည်က သူတို့တွင် မြန်မာစုံတွဲ တစ်တွဲလည်းပါမည်။ စုစုပေါင်း ယောက်ျား ၃ ယောက် ၊ မိန်းမ တစ်ယောက် အားလုံးကို ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးရမည်ဟု ပြောလာသည်။

မင်းမင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။ မြန်မာတွေနှင့် မဆက်ဆံလို ၊ လုပ်ရင်းကိုင်ရင်း ဆံပင်တုတွေ ၊ မိတ်ကပ်တွေ ပျက်နိုင် ၊ ကျွတ်နိုင်သည်။ သူ့ မူလမျက်နှာကို မြင်သွားပြီး မှတ်မိသွားတာမျိုး မဖြစ်စေချင်။ ဆောရီးဟု ပြောသောအခါ သူတို့က ဘာဖြစ်လို့လဲဟု ပြန်မေးသည်။ မင်းမင်းက မြန်မာတွေနှင့်ဆိုလျှင် မလုပ်။ သူ့မျက်နှာကို မှတ်မိသွားမှာကြောက်သည်ဟု ဆိုသည့်အခါ သူတို့ ပို သဘောကျသွားသည်။ 

မင်းမင်းသည် ပရော်ဖက်ရှင်နယ် ကြေးစားမဟုတ်။ ရံဖန်ရံခါသာ လုပ်စားသည့်သူမှန်း ရိပ်မိသွားကာ စျေးထပ်တိုးပေသည်။ အစိမ်း ၁၅၀ ။ မင်းမင်းက ခေါင်းထပ်ခါသည်။ ထိုအခါ အဖြူကောင်တစ်ကောင်က သူ့ ကုတ်အင်္ကျီ ထဲမှ မျက်နှာဖုံးတစ်ခုကို ထုတ်ပြသည်။ ဟော်လိုဝင်း သရဲပွဲတော်များတွင် အလှတပ်သည့် မျက်နှာဖုံး ။ မျက်လုံးနှင့် ပါးစပ်ပေါက်တစ်ခုသာ လွတ်နေပြီး ကျန်သောနေရာများ ဖုံးကွယ်နေသည့် ငှက်မွှေးများတပ်ထားသော မျက်နှာဖုံး ။ မင်းမင်း သဘောကျသွားသည်။ မဆိုး ။ သည်ဟာနှင့်ဆိုလျှင်တော့ မည်သို့မျှ မှတ်မိနိုင်စရာမရှိ။

အားလုံးသဘောတူပြီးသည့်နောက် ကုက္ကိုင်းလမ်းဆုံရှိ ဂျဝဲလ်ဟိုတယ်သို့ ရောက်လာကြသည်။ မြန်မာစုံတွဲသည် ကလပ်မှအပြန် ဤဟိုတယ်သို့ ဝင်လာကြမည်။ သူတို့က သွေးပူ စနှင့်ကြမည်။ မင်းမင်း ယူထားသည့် ပိုက်ဆံနှင့် တန်အောင် ပြုစုရသည်။ စုပ်ပေးရင်း ခံပေးရသလို ၊ လုပ်ပေးရင်းဖြင့်လည်း ခံပေးရသည်။ သူတို့ကတော့ အားရကျေနပ်ပေလိမ့်မည်။ မင်းမင်း၏ စိတ်ပါ လက်ပါ ညည်းညူသံများနှင့် တစ်လ တစ်ကြိမ်မျှသာ လုပ်လေ့ရှိသည့် စအိုဝကျပ်ကျပ်ကြောင့်လည်း သဘောခွေ့ကျပါလိမ့်မည်။ မင်းမင်း အတွက်ကတော့ စိတ်လဲအဆာပြေ ပိုက်ဆံလဲ အဆင်ပြေ။

သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်တစ်ချီစီ ပြီးသွားပြီး နားနေချိန်တွင် တံခါးခေါက်သံကြားရသည်။ မင်းမင်း ကုတင်ပေါ်မှ လူးလဲထကာ မှန်တင်ခုံပေါ်မှ Mask ကို ပြေးတပ်သည်။ ဆံပင်တုကို သပ်ရပ်အောင် ပြုလုပ်သည်။ အခန်းတံခါးဝမှ လူဝင်လာသံများ ကြားရသည်။ အဖြူနှစ်ကောင်က ဝင်လာသည့် စုံတွဲကို လှမ်းနှုတ်ဆက်သည်။ ထိုစုံတွဲမှလည်း အပြန်အလှန် နှုတ်ဆက်စကားဆိုသည်။ အမျိုးသမီးဖြစ်သူ၏ အသံသည် မင်းမင်း၏ နားထဲတွင် အလွန်ရင်းနှီးနေသည်။ မင်းမင်း ဖျတ်ကနဲ လှည့်အကြည့် .. လုံးဝ ထင်မှတ်မထားသည့် ချစ်သူ ။ တစ်ဘဝစာ ရည်ရွယ်၍ ချစ်ခဲ့မိသည့် ချစ်သူ ။ ငယ်စဉ်ကတည်းက ကျွမ်းဝင်ခဲ့ရသည့် ငယ်ချစ်။ ကိုယ်တိုင် မည်မျှ ကဲကဲ ၊ နုနုလှလှ ရွရွလေးကြည့်ရင်း မြတ်နိုးခဲ့ရသူ။

ဟန်နီသည် အတန်ငယ် ရီဝေလာပုံရသည်။ ဘေးမှ မြန်မာကောင်က သူ့ပခုံးကို တွဲဖက်ထိန်းနေရသည်။ NGO တစ်ခုတွင် အလုပ်ပြောင်းလုပ်သွားသည့် ဟန်နီသည် မင်းမင်း၏ စိမ်းကားမူများကြောင့် စိတ်ဖြေလက်ပျောက် သောက်တတ်လာရာမှတစ်ဆင့် အပေါင်းအသင်း မှားခဲ့ချေပြီ။ မင်းမင်းတစ်ယောက် ပျာယာခတ်ရပြီတည်း။ မြန်မာကောင်သည် ဟန်နီ့ကို ဆိုဖာခုံပေါ်တွင် နေရာ ချပေးလိုက်ပြီ။ ဟိုအဖြူနှစ်ကောင်ကလည်း အလွန်တရာ သဘောကျနေပုံဖြင့် တစ်ဟီးဟီး တစ်ဟားဟား ။ မြန်မာကောင်ကတော့ ကိုယ့်မြန်မာမိန်းကလေးအား အဖြူကောင် အရှင်သခင်များထံ လက်ဆောင် ပဏ္ဍာနှင်းအပ်နိုင်သဖြင့် ဂုဏ်ယူ ဝင့်ကြွားနေသယောင်ယောင်။

...............................................................................

အဖြူကောင်တစ်ကောင်က ဟန်နီရှိရာသို့ ထသွားသည်။ မင်းမင်း သူတို့နှစ်ယောက်ထံ အမှတ်မဲ့ လျှောက်သွားမည် အပြု ကျန်တစ်ကောင်က လှမ်းခေါ်သည်။ မင်းမင်း ဘာလုပ်ရမည်မှန်း မသိသေး။ သူ့အနေနှင့် ဟန်နီ့ကို ကာကွယ်ချင်သည်။ ဟန်နီသည် မူးယစ်ခြင်းတွင် ဆင်ခြင်ဉာဏ် ကင်းမဲ့နေရှာပြီ။ အသိဝင်လာချိန်တွင် နောင်တရလိမ့်မည်။ ထိုအဖြစ်မှ ကာကွယ်ပေးနိုင်ရန်သည် ချစ်သူဖြစ်ဖူးသည့် သူ့တွင် တာဝန်ရှိသည်ဟု မင်းမင်းထင်သည်။ သို့ရာတွင် ၆ပေ ကျော် အရပ်နှင့် အဖြူနှစ်ကောင်ကို မည်သို့ တိုက်ခိုက်ရမည်နည်း။ မင်းမင်း တွေဝေနေဆဲတွင်ပင် အဖြူကောင်သည် ဟန်နီထိုင်နေရာ ခုံရှေ့တွင် ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး စကပ်ကို ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လျှာကြီးထုတ်၍ ပေါင်သားဝင်းဝင်းလေးများစတင်ကာ လျှက်တော့သည်။

မင်းမင်း မျက်လုံးတွေ ပြာသွားသည်။ ထို အဖြူကောင်ရှိရာသို့ ခြေအလှမ်း နောက်ဘက်မှ အဖြူကောင်က မင်းမင်း လက်ကို လှမ်းဆွဲရင်း သူ့ အနားဆွဲခေါ်သည်။ ပြီးတော့ အရှက်လုံရုံမျှ ပတ်ထားသည့် ရေချိုးခန်းသုံး တံဘက်ဖြူကို လှစ်ဟကာ သူ့ လိင်တံကြီးကို စုပ်ခိုင်းသည်။ အကျင့်ဖြစ်နေသည့် လက်နှင့် ပါးစပ်သည် လီးကို မြင်သည်နှင့် အလိုလို ဂွင်းထုပေးပြီးသား ၊ စုပ်ပေးမိပြီးသားဖြစ်သွားသည်။ သတိဝင်လာ၍ ဟန်နီ့ထံ လှမ်းကြည့်တော့ အဖြူကောင်သည် ဟန်နီ့ စောက်ဖုတ်ကို လျက်ရှိနေချေပြီ။ ဟန်နီသည် မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကား နှုတ်ခမ်းလေး ဟလာသည်။

မင်းမင်း ဗြုန်းကနဲ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ရင်း အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် " ဟန်နီ " ဟု ခေါ်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် နာမည်ခေါ်သံကြားလိုက်ရ၍ ဟန်နီ ပြူးပြူးပျာပျာဖြစ်သွားသည်။ သည်အခန်းထဲတွင် သူ့ကို သိနေသူ ရှိနေပြီလား ။ အသံလာရာသို့ ကြည့်လိုက်မိရာ ရွှေရောင်ဆံပင်နှင့် မျက်နှာဖုံးတပ်ထားသည့် ယောက်ကျားတစ်ယောက် ၊ အသားအရေကတော့ အာဆီယံ အရောင်။ ခန္ဒာကိုယ်ပုံပန်းကလည်း မြင်ဖူးသလိုရှိသည်။ ဟန်နီ အသိဝင်လာပြီး ပေါင်ကြားထဲမှ အဖြူကောင်မျက်နှာကြီးကို တွန်းဖယ်ကာ လန်တက်နေသော စကပ်စကို ပြန်ဖုံးသည်။

ထိုစဉ် မျက်နှာဖုံးတပ် ယောက်ကျားသည် သူ့ ဆံပင်တုကို ဖယ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မျက်နှာပေါ်က မျက်နှာဖုံးကို ချွတ်ခွာလိုက်သည်။ ဟန်နီ ပါးစပ်အဟောင်းသား .. ချစ်ရပါသော ရည်းစား ။ တက္ကသိုလ်တက်စဉ် ငယ်နုချိန် အခါကတည်းက တွဲလာခဲ့သော ချစ်သူ ၊ ထိုချစ်သူသည် ဖင်တုံးလုံးနှင့် မိန်းမသုံး မိတ်ကပ်တွေနှင့် ၊ ရင်သားများသည်လည်း ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ပုံ့ပုံ့မို့မို့ ဖြစ်နေလျက်။ ဟန်နီ အံ့သြတကြီး ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ချစ်သူသည် အဖြူကောင်တစ်ကောင် ရှေ့တွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ထိုလူကြီး၏ လိင်တံကို အားပါးတရစုပ်တော့သည်။

ဟန်နီ့ရင်ထဲတွင် ဖော်မပြတတ်သော ခံစားချက်သည် ထူးဆန်းလွန်းစွာ ဖြစ်တည်သည်။ တစ်ခြားမိန်းမတစ်ယောက်ယောက်နှင့် အတူတူတွေ့လျှင် သဝန်တိုမည် ၊ စိတ်ဆိုးမည်။ ယခု တွေ့နေရသည်က ယောက်ကျားတစ်ယောက်နှင့် ။ နောက်ပြီး သူကိုယ်တိုင်၏ ပေါင်ကြားထဲတွင်လည်း ယောက်ကျား တစ်ယောက်ရှိနေသည်။ ဟန်နီ ရုတ်တရက် မည်သို့ ဆုံးဖြတ်ရမည်ကို ဦးဏှောက်က တွေးမရတော့။ လုပ်မိလုပ်ရာ ရှေ့စားပွဲပေါ်မှ တစ်သျှူးဗူးကြီးဖြင့် မင်းမင်း မျက်နှာကို ပေါက်ထည့်လိုက်သည်။ မျက်နှာတည့်တည့်ကို ထိမှန်သွားသော်လည်း ဗူးက စက္ကူဗူးဖြစ်ရာ အထိမနာ ၊ သို့သော် အသံကတော့ ကျယ်သည်။ အဖြူကောင်အပါအဝင် ကျန်လူ အားလုံး အံ့သြမင်တက်ကာ ငြိမ် ကြည့်နေကြသည်။

စတင်လှုပ်ရှားသူက ဟန်နီ ။ မင်းမင်းထံ လျှောက်လာကာ လက်ကို ဆွဲ၍ ခေါ်သည်။ လိုက်ခဲ့ဟုလည်း ပြောသည်။ အဖြူကောင်က ချက်ချင်း ဝင်၍ ကန့်ကွက်သည်။ သူတို့ ဒေါ်လာ ၁၅၀ နှင့် ငှားလာတာဟူ၍ ။ ဟန်နီ စားပွဲပေါ်တင်ထားသည့် စလင်းဘက်အိတ်ကို ဖွင့်ကာ ဒေါ်လာတစ်ရာတန် သုံးရွက်ကို စားပွဲပေါ် တင်ပေးလိုက်ပြီး မင်းမင်းကို အဝတ်အစားများ ဝတ်ခိုင်းသည်။ ပြီးတော့ ဟိုတယ်ထဲမှ ထွက်ကာ ကားဘယ်မှာ ထားခဲ့လဲဟု မင်းမင်းကို မေးသည်။ မင်းမင်းက မြကျွန်းသာရှေ့မှာဆိုတော့ ။ ဘာမှပြန်မပြောပဲ ဟိုတယ်အပြင်ထွက်၍ တက္ကစီငှားကာ ကားပေါ်တက်စေသည်။

မြကျွန်းသာရှေ့တွင် ကားကို ရပ်ခိုင်းပြီး "ကား ဘယ်နားမှာလဲ" ဟု မေးပြန်သည်။ မင်းမင်းက ရပ်ထားသည့်ကားကို လက်ညိုးထိုးပြသောအခါ ဟန်နီသည် မင်းမင်းဘက်ကို လှည့်၍ စိမ်းစိမ်းကြီးကြည့်သည်။ ကြည့်နေရင်းမှပင် လက်တစ်ဘက်သည် မြှောက်တက်လာပြီး မင်းမင်းပါးပေါ်ရောက်လာသည်။ ဖြည်းဖြည်းသက်သာ မဟုတ်။ ဖြောင်းကနဲ မြည်အောင်ရိုက်ချလိုက်ခြင်းဖြစ်ရာ တက္ကစီမောင်းသမားပင် လန့်သွားပြီး နောက်လှည့်ကြည့်သည်။ ဟန်နီက မင်းမျင်းမျက်နှာကို လက်ညိုးတည့်တည့်ထိုး၍

 " နင့်ကို ချစ်ခဲ့မိတာ နောင်တ အရမ်းရတယ် ၊ အခု လိုက်ပို့တယ်ဆိုတာ နောက်ဆုံး သံယောဇဉ်ပဲ၊ ယောက်ကျားမှတ်လို့ ချစ်ခဲ့မိတယ် ၊ အားကိုး ယုံကြည်ခဲ့မိတယ် .. အခုတော့.. ဟားဟား.. သွားတော့.. နင်.. ဆင်းတော့ ၊ ငါ့နှင့် နောက်ကို ဘယ်တော့မှ လာမပတ်သက်နဲ့ ၊ ငါ့ဘဝထဲမှာ နင်သေသွားပြီ ၊ သွားလေ.. ဆင်းဆို.. အခု.. ဆင်း"

ပြောပြောဆိုဆို တက္ကစီပေါ်မှ အတင်းတွန်းချတော့ရာ မင်းမင်းသည် ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြင့် ပလက်ဖောင်းပေါ်ရောက်သွားသည်။ သူ ပြောပြချင်သည်။ သူ ခံစားနေရသည်များကို ပြောပြချင်သည်။ သို့ရာတွင် မည်သို့ ပြောပြ၍ ဖြစ်မည်နည်း ။ သူများ မယားကို စော်ကားမိ၍ လက်စားချေခံရသည်မှစကာ ဖြစ်တည်လာသည့် စိတ်အစွဲအကြောင်း .. မည်သို့သော မျက်နှာဖြင့် ချစ်သူကို ရှင်းပြရပါမည်နည်း။ မြန်မာပလာဇာကြီးကား ပိတ်သွားချေပြီ။ နောက်ဘက်အနီးရှိ ဆောက်လက်စ တိုက်ကြီးများရှေ့က လမ်းဘေးဆိုင်လေးတွေကား မီးလင်းနေတုန်း။ မင်းမင်း ထိုဆိုင်လေးများရှေ့သို့ ရောက်သွားသည်။

ဆိုင်ထဲမှ အလုပ်ကြမ်းသမား ယောက်ကျားကြီးများ၏ အကြည့်သည် မင်းမင်းထံ စုပြုံရောက်လာသည်။ သူတို့ရှေ့တွင် ထောင်ထားသည်က Grand Royal မည်းမည်းတောင့် နှစ်တောင့်။ မင်းမင်း အရက်သောက်ချင်လာသည်။ ဘောင်းဘီနောက်အိတ်ထဲသို့ လက်နှိုက်စမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ ထည့်ထားသော ပိုက်ဆံ တစ်သောင်းတန်သည် ဟိုတယ်တွင် ထွက်ကျခဲ့ပြီထင်သည်။ ဟန်နီ တွန်းတွန်းထိုးထိုးဖြင့် အလောတကြီး အဝတ်ဝတ်ခိုင်းရာမှ ထွက်ကျခဲ့ခြင်းဖြစ်မည်။ ပိုက်ဆံအိတ်ကတော့ ကားထဲတွင် ရှိသည်။ ပြန်ယူရန် လှည့်ထွက်မည်အပြု ဆိုင်ထဲမှ ယောက်ကျားကြီးတစ်ယောက်က "ရွှတ်" ကနဲ လေသံပြုကာ မင်းမင်း အနားရောက်လာသည်။

"အရက်သောက်ချင်လို့လား ၊ လာလေ.. ငါတို့နှင့် အတူသောက် ၊ လာပါ.."

စစချင်းတော့ စကားနဲ့ ခေါ်သည် ။ နောက်တော့ လက်ပါလာပြီး လက်ဆွဲပြီး ခေါ်သည်။ စိတ်နှင့် လူ မကပ်သလိုဖြစ်နေသော မင်းမင်းသည် ထိုလူကြီးနှင့် ဆိုင်ထဲပါသွားသည်။ သူ့ရှေ့သို့ လာချပေးသော အရက်ခွက်ကို တစ်ဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် မော့ချပစ်လိုက်သည်။ လည်ချောင်းတစ်လျှောက် ပူဆင်းသွားသည့် ခံစားမူသည် ဝမ်းတွင်းတစ်ခုလုံးကိုပါ နွေးထွေးသွားစေသည်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်း ရိပ်ကနဲ ဆောင့်တက်လာသည့် ရီဝေမူ။ နောက်တစ်ခွက် ။ မင်းမင်း မော့ချပစ်လိုက်ပြန်သည်။ ရီဝေမူသည် နှစ်ဆဖြစ်သွားသည်။

ထိုစဉ် မင်းမင်းကို လာခေါ်သည့် လူကြီးက လက်ကိုဆွဲကာ ဆိုင်နောက်ဘက်သို့ ခေါ်သွားရာ ယိုင်တိုင်တိုင်ဖြင့် ပါသွားရသည်။ ဆိုင်နောက်ဘက်တွင်တော့ သစ်သားဖြင့် ရိုက်လုပ်ထားသည့် ကွပ်ပျစ်ဆန်ဆန် ခပ်ကျယ်ကျယ် ထိုင်စရာတစ်ခု ။ ပတ်ဝန်းကျင်က လင်းချင်းနေသော်လည်း ထိုနေရာက အမှောင်ကျသည်။ ဆိုင်အမိုးနှင့် နောက်ဘက်က ခြုံနွယ်များ၏ အကာအကွယ်ကြောင့် တမင်သာ လာမကြည့်လျှင် မမြင်နိုင်သည့်နေရာ။

ထိုလူက မင်းမင်းကို ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် လှဲချစေကာ ပုဆိုးလှန်၍ မင်းမင်း ရင်ဘတ်ပေါ် တက်လာသည်။ ပြီးတော့ သူ့လိင်တံ ပျော့တွဲတွဲကြီးကို မင်းမင်း ပါးစပ်ဝတွင် တေ့သည်။ မင်းမင်း ထိုအနေအထားကို ပြန်မြင်ယောင်သည်။ သူ ယမင်းကို အဓမ္မပြုစဉ်အခါကလည်း ထိုသို့ စတင်ခဲ့သည်ချည်း။ မင်းမင်း သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း တောင်းဆိုလိုက်သည်။

" ကျွန်တော် အရက်သောက်ချင်သေးတယ် ၊ တစ်ခွက်လောက်.."

ထိုလူကြီးက စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် ကျွတ်ကနဲ စုပ်သပ်လိုက်ပြီးနောက် ဆိုင်ရှေ့ပြန်ထွက်သွားကာ ပုလင်းနှင့် ဖန်ခွက်ကို ယလာပေးသည်။ ရေဗူး မပါ။ မင်းမင်း အရက်ကို ခွက်ထဲ ထည့်မနေတော့။ ပုလင်းလိုက် မော့နိုင်သမျှနှင့် မျိုချနိုင်သမျှ မျိုချပစ်လိုက်ရာ တစ်ခွပ်ခွပ်ဖြင့် သီးတောင်သွားသည်။ ဟိုလူကြီးကတော့ မင်းမင်း သီးနေသည်ကိုပင် မစောင့်နိုင်။ ဇွတ်အတင်း တွန်းလှဲလိုက်ပြန်ရင်း တက်ခွပြန်သည်။ ပြီးတော့ သူ့လိင်တံကြီး ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသည်။ နယ်တကာလှည့် အလုပ်ကြမ်းလုပ်နေသည့် လူကြမ်းပီပီ ခန္ဒာကိုယ်က သန်မာ ထွားကြိုင်းသလောက် လိင်တံကလည်း ထွားသည်။ ဆိုးသည်က ဂေါ်လီတွေပါ တပ်ထားခြင်းပင်။

မင်းမင်းသည် တစ်လိမ့်လိမ့်နှင့် ပွတ်တိုက်ခံနေရသော ဂေါ်လီလုံးတွေကြောင့် လျှာတောင် နာသလိုလို ဖြစ်လာသည်။ သူ့ လိင်တံကလည်း ချက်ချင်းကြီးဆိုသလို တင်းမာ ထောင်မတ်လာရာ ဂေါ်လီတွေက ပိုတောင်ကြီးလာသလို ထင်ရသည်။ ထိုလူက သူ့ လိင်တံ ထောင်လာသည်နှင့် ပါးစပ်ထဲ နှစ်ချက် ၊ သုံးချက်ခန့် ဆောင့်ပြီးနောက် မင်းမင်းကို ဆွဲလှန်ကာ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် မှောက်ရက်ဖြစ်အောင်ပြုသည်။ မှောက်သွားတော့မှ သတိထားမိသည်က သူ့ရှေ့တွင် အရက်သောက်ရင်း ထိုင်ကြည့်နေသည့် ယောက်ကျားကြီး နှစ်ယောက်။ နောက်က လူကြီးကလည်း ဘောင်းဘီစကို ဆွဲချွတ်နေသည်။ ရှေကလူနှစ်ယောက်ထဲမှ တစ်ယောက်ကလည်း ရှေ့တိုးလာကာ မင်းမင်းပါးစပ်ထဲ လိင်တံကို လာထည့်သည်။

ဤသို့ဖြင့် မင်းမင်းသည် နောက်က ဖင်ချနေသည်ကို ခံယူနေရရင်း ရှေ့မှ လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေရသည်။ မူးနေ၍သာ တော်တေ့သည်။ သူတို့ လီးတွေက ဂေါ်လီတွေ တပ်ထား၍ နာသည်။ အကျင့်ရထားပြီးဖြစ်သည့်တိုင် စအိုလမ်းကြောင်းကို ဂေါ်လီလုံးတွေက ဆွဲကုတ်သလိုဖြစ်နေရာ ကြာလာတော့ သွေးတွေပါ ထွက်လာသလို စပ်ဖျင်းဖျင်းလည်း ဖြစ်လာသည်။ ကံဆိုးသည်က မင်းမင်းတစ်ယောက်တည်း မူးနေသည် မဟုတ်။ သူတို့ကလည်း မူးနေသည်ဖြစ်ရာ အလွယ်တကူ မပြီးကြ။ ထို့ပြင် သူတို့က သုံးယောက်။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်အကြား လူအလှည့်အပြောင်းတွင် မင်းမင်း နားချိန်ရသည်။ နားချိန်ရတိုင်း လုပ်မိသည်က ပုလင်းထဲက အရက်ကို သည်အတိုင်း မော့ချမိခြင်းပင်။

နောက်ဆုံး မင်းမင်း ဘာမျှ မသိတော့။ အသိသည် ခန္ဒာကိုယ်က လွတ်ထွက်သွားသည်။ မှောင်အတိကျသွားသလိုလို.. အိပ်ပျော်သွားသလိုလို ။ သတိဝင်လာပြီး ဆတ်ကနဲ ထလိုက်ချိန်တွင် လောကသည် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေပြီဖြစ်၏။ လမ်းဘေးမီးတိုင်များနှင့် မာကျူရီမီးသီးများ ၊ ကားလမ်းပေါ်မှ တစ်ခါတစ်ရံ ဖြတ်သွားသည့် ကားသံမှလွဲလျှင် တစ်ခြား မည်သည့်အသံမျှ မကြားရ။ လူးလဲထရန် ပြင်လိုက်ချိန်တွင် ခါးအောက်ပိုင်း စအိုတစ်ခုလုံး ကျိန်းစပ်နေသည်ကို ခံစားရမိသည်။ ပါးစပ်ထဲတွင်လည်း ချွဲပြစ် ညှီစို့လျက်။ ရင်ပူ၍ စထွေးမျိုချချင်တာတောင် ပါးစပ်ထဲတွင် စထွေးမရှိ ၊ သုတ်ရည်များသာ ပါးစောင်အတွင်း ပြည့်လျှံနေသည်။

မင်းမင်း သုတ်ရည်တွေကို ထွီကနဲ ထွေးချလိုက်သော်လည်း အကုန်မစင်။ ပလုတ်ကျင်းစရာနှင့် သောက်စရာတစ်ခုခုများ တွေ့မလားဟု အနီးအနား လှည့်ပတ်ကြည့်သော အခါတွင်လည်း ရေဗူးမရှိ။ လက်လေးလုံးခန့် ကျန်နေသည့် အရက်ပုလင်းကိုသာ တွေ့သည်။ မင်းမင်း အရက်ဖြင့်ပင် ပါးစပ်ကို ဆေးကြောရင်း နည်းနည်း ထပ်သောက်လိုက်မိရာ သွေးတွေ ပူနွေးလာပြန်သည်။ စအိုတစ်ဝိုက်က နာကျင်ခြင်းသည် သက်သာသလိုလို ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ပုလင်းကို လက်က ကိုင်ကာ နည်းနည်းချင်း သောက်ရင်း ကားရပ်ထားခဲ့သည့် မြကျွန်းသာရှေ့သို့ ပြန်သည်။

ကားအနီးရောက်မှ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ သောရမုကို လိုက်ရှာရာ မတွေ့တော့။ ဘယ်မှာ ကျန်ခဲ့ပြန်ပြီ မသိ။ စိတ်ညစ်ညစ်ဖြင့် ကားကို မှီထိုင်လိုက်စဉ် ကားတံခါးက လော့ခ်မကျသည်ကို သတိထားမိသွားသည်။ ဝမ်းသာအားရ တံခါးဖွင့်ကာ ကြည့်လိုက်တော့ ကားသော့သည် ဒက်ရှ်ဘုတ်ပေါ်တွင် ရှိသည်။ အထဲမှ ပိုက်ဆံအိတ်နှင့် ဖုန်း .. စိုးရိမ်စွာဖွင့်ကြည့်တော့ နှစ်ခုစလုံး မရှိတော့ ။ ရှိနေသည်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရေးထားသည့် ပညာမဲ့လက်ရေးဖြင့် စာရွက်ကြမ်းတစ်ခု။

"နောက်လဲ တွေ့ကြသေးတာပေါ့" တဲ့။

မင်းမင်း ကားထဲရှိ ထိုင်ခုံပေါ်သို့ အရုပ်ကြိုးပြတ် မီထိုင်ချလိုက်ရင်း လက်ထဲက ပုလင်းကို တစ်စက်မျှ မကျန်တော့သည်အထိ မော့ချပစ်လိုက်သည်။ ရှက်ခြင်း ၊ နာကျည်းခြင်း ၊ နောင်တရခြင်း ၊ မျှော်လင့်ချက် ကုန်ဆုံးခြင်း ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် လူအဖြစ်မှ လျှောဆင်းကျသွားပြီဟု ခံစားမိသည်။ ကားဒက်ရှ်ဘုတ်ကို နဖူးနှင့် ပစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ တစ်ချက် .. နှစ်ချက်.. သုံးချက်.. တော်တော်နာသည်။ သို့သော် ဘာမျှမဖြစ်။ လူ့ပြည်တန်ဆာဘဝ ၊ လူ့လိင်ကျွန်ဘဝက မည်သို့မျှ ပြောင်းလဲခြင်းမရှိ။ မင်းမင်း အဝတ်အစားတွေကို ပြန်လဲသည်။ ဟိုလူတွေသည် ပိုက်ဆံနှင့် ဖုန်းကိုသာ ယူသွားသည်။ ဘောင်းဘီကိုတော့ ချန်ထားခဲ့သည်။ မင်းမင်း ဆံပင်တုနှင့် စတော်ကင် ဘောင်းဘီကို ကိုင်ကာ ကားထဲမှ ထွက်သည်။

ကားရပ်နားဝန်းအနီး ခြုံပုတ်ထဲသို့ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကွန်ကရစ် ပလက်ဖောင်းလေးအတိုင်း လျှောက်လာရင်း ကန်ဘောင်ပေါ်ရောက်လာသည်။ ကန်ဘောင်ပေါ်မှ တစ်ဆင့် ရေထဲဆင်းသည်။ ဟိုး ခပ်ဝေးဝေး ကန်တစ်ဘက် ပြည်လမ်းမဘက်မှ ကားများ စတင်သွားလာနေကြပြီ။ အင်းယားရေပြင်သည် မနက်စောစောဆိုသည့်တိုင် နွေးထွေးနေသည်။ မင်းမင်း ကန်စပ်မှတစ်ဆင့် လမ်းလျှောက်ကာ ရေထဲသို့ တစ်စ တစ်စ တိုးသွားသည်။ သူသည် တစ်ဖြည်းဖြည်းဖြင့် ရေထဲတွင် လည်ပင်း မှ မေးစေ့ ၊ ထိုမှ နဖူးစပ်၊ ထိုမှ စုန်းစုန်းမြုပ်၍ လုံးဝမမြင်ရတော့သည့်တိုင်အထိ ဆင်းလျှောက်သွားသည်။

နောက် သုံးရက်ခန့်အကြာ သတင်းစာများနှင့် ဖေ့ဘုတ်ပေါ်တွင် အင်းယားကန်ရေပြင်ထဲမှ လူလတ်ပိုင်းအရွယ် ယောက်ကျား အလောင်းတစ်လောင်း ပေါ်လာသည်ဟု သတင်း ဖော်ပြလာကြသည်။ ထိုအလောင်းတွင် ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်များ မတွေ့ရှိရပဲ ရင်ခွဲ ဆေးစစ်ချက်အရ အရက်အလွန်အကျွံ သောက်သုံးပြီး ရေဆင်းကူးရာမှ ရေနစ်သေခြင်းဖြစ်မည်ဟု မူခင်းဆရာဝန်က သုံးသပ်ထားကြောင်းလည်း ဖော်ပြထားသည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ရမ္မက်ကြွေး အပိုင်း ( ၁ )

ရမ္မက်ကြွေး အပိုင်း ( ၁ )

CooCo ရေးသည်။

"အချစ်ရေ.. ကိုယ်ပြန်လာပြီ.."

ဇေယျာထွန်း တံခါးကို ဖွင့်၍ အခန်းထဲ အဝင်တွင် မြူးကြွကြွ လှမ်းအော်လိုက်သည်။ ဇနီးချောလေးသည် နောက်ဘေးဘက်တွင် ရှိနေပေလိမ့်မည်။ ဇေယျာထွန်းက နာမည်ကြီး သတင်းစာတိုက်ကြီးတစ်ခုမှ သတင်းထောက်တစ်ယောက်ဖြစ်သလို ဇနီးဖြစ်သူ ယမုံကလည်း ရုပ်သံချန်နယ်တစ်ခုမှ ပရန်စန်တာမလေး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ 

ပွဲတစ်ခုတွင် အတူတူ သတင်းယူကြရာမှ ဆုံခဲ့မိကြပြီး ချစ်ခြင်းတူ၍ သံယောဇဉ်နှောင်ရာမှ တစ်ဆင့် ဘဝတစ်ခုကို အတူတူလက်တွဲဖြတ်သန်းရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြသူတွေ။ နှစ်ယောက်ပေါင်း လစာငွေလေးများဖြင့် ကြည့်မြင်တိုင်မြို့နယ်ထဲတွင် တိုက်ခန်းလေးတစ်ခန်း ငှားရမ်းနေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ ဇေယျာထွန်းက အကြီးတန်းသတင်းထောက်တစ်ယောက်ဖြစ်၍ မကြာခဏ ခရီးထွက်ရလေ့ရှိသည်။ ယမုံကတော့ ရန်ကုန်တစ်ဝိုက်တွင်သာ သတင်းယူရသူ။

ညားခါစတုန်းကတော့ ဇေယျာထွန်း ခရီးထွက်ရတတ်သည်ကို ယမုံက သဘောမကျ။ တစ်ယောက်တည်း လွမ်းပြီး ကျန်နေရသည့် ခံစားမူကို မနှစ်သက်။ ကြာလာတော့လည်း အဆင်ပြေလာသလို ယောက်ကျား ခရီးထွက်သည်ကိုပင် သဘောကျလာတတ်သည်။ ကိုယ့်ယောက်ကျားကိုယ် လွမ်းရသည့် ဖီလင်သည် ရူးမိုက်စကာလ အပျံသင်ဘဝက ငယ်ချစ်ဦးကို လွမ်းရတာနှင့် လားလားမျှမဆိုင်ချေ။ 

မနက်အိပ်ယာနိုး၍ ဘေးမှာ ကားယားကြီး မရှိသည့် လင်တော်မောင်နေရာ ကွက်လပ်ကို မြင်ရတာကစ၍ စျေးသွားသည့်အခါ ခြင်းတောင်းလေးသည်က အလယ်၊ ညဘက် တိုးဝင်စရာ ရင်ခွင်မရှိသည်ကအဆုံး အရာရာသည် လွမ်းစရာတွေချည်း ။ ယောက်ကျားပြန်လာ၍ ဆုံမိကြသည့်အခါ တစ်ဦးရင်ခွင်ထဲ တစ်ဦး တိုးဝင်ရင်း ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်၍ သူ့ရင်ခုန်သံကို နားထောင်နေရရုံဖြင့် လွမ်းခဲ့ရသမျှသည် မျက်ရည်စအဖြစ် ပျော်ဆင်းသွားတတ်မြဲ။

စိတ်ပါလာ၍ ကုတင်ပေါ်ရောက်ပြီး အချစ်ပွဲနွှဲကြသည့်အခါ အခါတိုင်းထက် ပို၍ စိတ်လှုပ်ရှား ပြင်းထန်နေရသည်ကိုလည်း ကြိုက်သည်။ ယောက်ကျားကလည်း ငတ်လာခဲ့သမျှ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ၊ ယမုံကလည်း လွမ်းသမျှကို အတိုးချ၍ မီးကုန်ယမ်းကုန်။ ယခုလည်း ဇေယျာထွန်း ခရီးဝေးက ပြန်လာခဲ့ပြီ။ ယမုံသည် နောက်ဘေး ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။ ထမီရင်လျားလေးနှင့် ယမုံ့ ခန္ဒာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းလေးသည် ဝင်းမွတ်ဖြူစင် နုဖွေးနေ၏။

ဇေယျာထွန်း ကျောပိုးအိတ်ကို ပစ်ချလိုက်ကာ ယမုံ့ကိုယ်လေးကို ပြေး ပွေ့ဖက်ပစ်လိုက်သည်။ ယမုံသည် "အင့်" ကနဲ မြည်အောင် အသက်ရှုကျပ်သွားသော်လည်း သည်အရသာကို မက်မောသည်။ သူ့ရင်ခွင်ကြီးထဲတွင် ခေါင်းထိုးဝင်ကာ ကျောပြင်ကြီးကို မမီမကမ်း ပြန်လည်ဖက်တွယ်ရင်း မကြာသေးခင်က အဖြစ်အပျက်များကို မြင်ယောင်လာသည်။ 

" ဟင့်အင်း.. မဟုတ်ဘူး.. ကိုကို့အပေါ် သစ္စာမဲခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး ၊ သမီး အနိုင်ကျင့်ခံရတာ၊ ကိုကို သိလား.. သူ သမီးကို အနိုင်ကျင့်တယ် ၊ ကိုကိုသိရင် သမီးကို ဆူမှာလား ၊ စိတ်ဆိုးပြီး ကွာရှင်းမှာလား ၊ သမီးကြောက်တယ် ၊ ကိုကို သမီးကို ခွဲမသွားပါနဲ့နော်.. နော်.."

စကားလုံးများသည် ယမုံရင်တွင်းမှာသာ ပဲ့တင်ထပ်နေကာ နှုတ်ခမ်းဝဆီသို့ ရောက်မလာခဲ့။ လည်ချောင်းဝတွင် တစ်ဆို့နေသော ခံစားချက်သည် ယမုံ့မျက်ဝန်းများကို စိုစွတ်လာစေသည်။ ဇေယျာထွန်းသည် တစ်လိမ့်လိမ့် စီးကျလာသည့် ယမုံ့ ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်စများကို သုတ်ဖယ်ပေးရင်း..

" ငိုပြန်ပြီ.. ဒီ ကလေးမကတော့.. တိတ်တော့နော်.. ခု ကိုကို ပြန်ရောက်လာပြီပဲ.."

ချော့သူက ချော့သည့်အခါကျမှ ဝမ်းနည်းတတ်သူသည် အသံထွက်၍ပင် ငိုမိတော့သည်။ ယောက်ျားဖြစ်သူ ဘာမှ မသိသေး ။ သူ့ ဇနီးသည်ကို ဖြူစင်နေသူဟု ထင်မှတ်နေဆဲ။ ယမုံသည် အခံရခက်လွန်းစွာ သည်းသည်းမည်းမည်း ငိုသည်။ ဇေယျာထွန်း မျက်မှောင်ကြုံ့သွားသည်။ ယမုံ တစ်ခုခုတော့ ဖြစ်နေချေပြီ။ လူရည်လည်ပါးနပ်ရာတွင် နာမည်ကျော်သည့် သတင်းထောက်ဖြစ်၍ ရင်းနှီးလွန်းသည့် ဇနီးသည်၏ အနေအထားသည် ပုံမှန်မဟုတ်ဆိုသည်ကို ချက်ချင်း ရိပ်မိသွားသည်။

"ကလေးလေး.. ဘာဖြစ်တာလဲ.. ဘာဖြစ်ခဲ့လို့လဲ.. ကိုယ့်ကို ပြောပြလေ.. "

ယမုံ ခေါင်းခါသည်။ ဇေယျာထွန်း စိတ်ကို ဆွဲဆန့်ရင်း ချော့မော့မေးသည်။

"ပြောပြပါ.. ကလေး ဘာဖြစ်တာလဲ၊ တစ်ခုခုတော့ ဖြစ်နေတယ် ၊ ကိုယ် သိချင်တယ်"

 "ကိုကို စိတ်ဆိုးမှာ.."

 "ကိုကို စိတ်ဆိုးမယ့် ကိစ္စ.. ကလေး လုပ်မိတယ်ပေါ့.."

 "မဟုတ်ဘူး.. သမီး လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ သမီး ငြင်းပါတယ်.. ဒါပေမယ့်.. "

ပြောနေရင်း တန်းလန်း ယမုံ သူ့စကားကိုသူ ပြန်သတိထားမိကာ ချက်ချင်း ရပ်သွားသည်။ ယောက်ကျားဖြစ်သူ၏ မျက်နှာကို မော်ကြည့်တော့.. ချစ်လင်၏ မျက်လုံးများ နီရဲစ ပြုလာကြောင်း သတိထားမိသည်။ သွားပြီ ။ သူ့ ယောက်ကျား သတင်းထောက်သည် ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်သူ ။ ယမုံ ဘာဖြစ်ခဲ့သည်ကို သူ ရိပ်မိသွားပြီ။

" ဘယ်သူလဲ.. ဘယ်ကကောင်လဲ.. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ.. ကိုယ့်ကို ပြောပြ.."

မေးခွန်းများ မေးရင်း မျက်ရည်စများ စီးကျလာသော ယောက်ကျား၏ မျက်နှာကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဖွဖွ ငြင်သာ သုတ်ဖယ်ပေးကာ ယမုံ ချော့သည်။

" ကိုကို .. စိတ်ထိန်းနော်.. သမီး ကိုကို့ကိုပဲ ချစ်တယ်ဆိုတာ ကိုကို အသိပါ ၊ သမီး ကိုကို့အပေါ် သစ္စာ မဖောက်ဘူး ၊ ယမုံ မတတ်နိုင်လို့ ဖြစ်သွားခဲ့ရတာ ၊ ကိုကို နားလည်လားဟင် ၊ ယမုံ့ကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော်"

" စိတ်မဆိုးပါဘူး ၊ ယမုံ့ကို စိတ်မဆိုးဘူး ။ ကိုယ်သိချင်တာက ဘယ်သူလဲ .. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ၊ ခုပြော ၊ အဲ့ဒါ ကိုကို သိချင်တယ်"

ယမုံ သက်ပြင်းလေးချ၍ ယောက်ကျားဖြစ်သူ၏ လက်ကို ဆွဲကာ အိမ်ရှေ့ခန်းကို ခေါ်လာခဲ့သည်။ ပလက်စတစ် ဆက်တီခုံတွင် ဝင်ထိုင်ကြရင်း ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်တစ်နေရာကို ငေးကြည့်လိုက်မိသည်။ ဟုတ်သည်။ အဖြစ်အပျက်များသည် လွန်ခဲ့သည့် ငါးရက်က ထိုကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် စတင်ခဲ့သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။

...............................................................................................................

ယမုံသည် ယောက်ကျားဖြစ်သူ ကျောပိုးအိတ်လွယ်၍ နှုတ်ဆက်အနမ်းပေးကာ ခရီးထွက်သွားသည်နှင့် ဖေ့ဘုတ်ပေါ်တွင် အလွမ်းစတေးတပ်တစ်ခု ရေးတင်လိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့်  ပြင်ဆင်ခြယ်သကာ ရုံးဖယ်ရီကို စီး၍ အလုပ်သွားသည်။ စီးရင်း ပျင်းလာသဖြင့် ကားပေါ်တွင် ဖုန်းထုတ်၍ ကြည့်စဉ် မက်စေ့တစ်စောင်ရောက်နေကြောင်း တွေ့သည်။ မက်စေ့ပို့သူက ဖရန့်လစ်ထဲက Wolf ဆိုသည့်သူ ။ အားပေးစကားပြောခြင်းဖြစ်၍ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ 

ယမုံတို့လို ရုပ်သံလောကက ပရန်စန်တာများသည်လည်း ပရိတ်သတ်နှင့် လူလုပ်ရသည်ဖြစ်၍ အားပေးသူများကို ပြန်လည် တုံပြန်ပေးရသည်။ Wolf ဆိုသည့်လူက သူများတွေလို ဖွန်ကြောင် စကားများ စ မလာတတ်သူဖြစ်၍ အလိုက်အထိုက် ပြန် စကားပြောဖြစ်တတ်သည်မှာ ၆ လ ခန့်ပင်ရှိခဲ့ပြီ။ ယခုလည်း ကားလမ်းပိတ်၍ ဖယ်ရီပေါ်တွင် ပျင်းနေသည့်အတူတူ Wolf က စကားလာပြောသည်ကို ပြန်ပြောပေးနေမိသည်။

Wolf က အားပေးစကားများပြောရင်းမေးသည်။ ယောက်ကျား ခရီးထွက်တာ ဘယ်နှစ်ရက်ကြာမှာမို့လို့ လွမ်းရတာလဲဖြင့် ရယ်မော စနောက်သည်။ ယမုံက ငါးရက်ဟု ပြန်ဖြေရင်း ငါးကမ္ဘာကြာမည်ဟု ခံစားရကြောင်း ပြန်ပြောတော့ ထိုလူက ရယ်သည်။ ယမုံလည်း ထိုလူနှင့် လိုက်ပါ ရယ်မောရင်း စိတ်နည်းနည်း ပေါ့သွားသည်။ ညနေရုံးဆင်းလျှင် အမေတို့ အိမ်သွား ထမင်းစားမည်ဟု ကြံထားသော အစီအစဉ်ကိုလည်း ဖျက်လိုက်သည်။ ကိုကို မရှိပေမယ့် ကိုကို့ အရိပ်တွေရှိသည့် အခန်းလေးထဲတွင် ယမုံ နေရဲပါသည်။ 

ညနေ ငါးနာရီ ရုံးဆင်းပြီးနောက် ဖယ်ရီဖြင့် ပြန်လာရင်း လမ်းထိပ်တွင်ပင် ဟန်ဘာဂါ တစ်လုံး ဝယ်သည်။ ဒါသည် ယမုံ့အတွက် ညစာပင်။ ကိုကိုရှိလျှင်တော့ ထမင်းချိုင့်အတွက် ဟင်းချက်ရမည်။ ကိုကို့ကို ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုတ်ပေးချင်သည်။ ချက်ထားသမျှကို ကိုကို အားရပါးရ စားနေလျှင် ယမုံ ကျေနပ်သည်။

တိုက်ခန်း လှေကားထိပ်ရောက်၍ လှေကားသော့ဖွင့်မည် ပြုစဉ် သော့ခလောက် ပျောက်နေသည်ကို တွေ့သည်။ သော့ပျက်ပြန်ပြီထင်သည်။ တိုက်ခန်းမှာ ၇ လွှာ ဖြစ်၍ စုစုပေါင်း ၁၄ ခန်းရှိသည့်အတွက် တစ်နေ့ တစ်နေ့ သော့ခလောက်ခမျာလည်း အဖွင့်အပိတ် ရာနှင့်ချီလုပ်ရရှာရာ ကြာကြာမခံနိုင်ဖြစ်ပုံပေါ်သည်။ 

ယမုံ ကိုယ့်အခန်းရှိရာ လေးလွှာသို့ ရောက်၍ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ဝင်ပြီး ပြန်ပိတ်မည်ပြုစဉ် အပေါ်ထပ် လှေကားထောင့်မှ လူတစ်ဦးသည် ဘွားကနဲဆိုသလို ပေါ်လာပြီး ပိတ်တော့မည့် တံခါးကို ဆောင့်တွန်းကာ ယမုံ့ ကိုယ်လေးကို ဖမ်းချူပ်လိုက်သည်။ ယမုံ ရုတ်တရက်မို့ ကြောင်သွားစဉ် ထိုလူသည် အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီးနောက် လော့ခ်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ ဂျာကင်အိတ်ထဲမှ ဆိုလိုတိတ်အခွေကြီးကို ထုတ်၍ ယမုံ့ လက်တွေကို ပတ်စည်း တုပ်နှောင်သည်။

ယမုံ သတိဝင်လာကာ ရုန်းကန် အော်ဟစ်ရန်ကြိုးစားမည်ပြုစဉ် ချွန်မြသော ဓားသွားလေးတစ်ချောင်းသည် ယမုံ့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးပေါ် တင်လာသည်။ ယမုံ မလှုပ်ဝံ့တော့။ ပခုံးထက်က စလင်းဘက်အိတ်လေးကို ထိုလူ့ထံ ထိုးပေးလိုက်ရင်း ပစ္စည်းများကို ယူပါရန် နှင့် အညံ့ခံကြောင်း သင်္ကေတပြလိုက်သည်။ ထိုလူက ယမုံ့ စလင်းဘက်အိတ်ကို ဂရုမစိုက်။ လက်တွေကိုသာ တိတ်ဖြင့် အထပ်ထပ်စည်းနှောင်နေသည်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်ကို တိပ်ဖြင့်အုပ်သည်။

စိတ်ချသွားပြီဟု ထင်သွားပုံရသည့် သူသည် ယမုံ့ကိုယ်လေးကို ပွေ့ဖက်၍ ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းလှဲချလိုက်သည်။ ယမုံသည် ဓားပြနှင့် ရင်ဆိုင်နေရပြီဟု သူ့ကိုယ်သူ ထင်သည်။ တစ်ကယ်တော့ ယမုံတို့မှာ ဓားပြဝင်တိုက်ရလောက်အောင် ပစ္စည်းဥစ္စာ ကုံလုံကြွယ်ဝနေသည် မဟုတ်။ လခစား ဝန်ထမ်း လင်မယားနှစ်ယောက် ခြစ်ခြစ်ကုပ်ကုပ် နေထိုင်စားသောက်ရင်း စုမိဆောင်းမိ ငွေကြေးဆိုသည်မှာ တိုက်ခန်းငှားခ ပေးဖို့မျှသာ။ 

သို့ဆိုလျှင် သည်လူ လိုချင်သည်မှာ ဘာဖြစ်နိုင်သနည်း ။ ယမုံ တွေးရင်း စိုးရိမ်စိတ် ဆောင့်တက်သွားသည်။ ထိုလူသည် လူကို လိုချင်တာဖြစ်မည်။ ကိုကိုသိလျှင် ပြဿနာ အကြီးအကျယ် တက်မည်။ ယမုံ့ကိုတောင် ခွဲခွားသွားနိုင်သည်။ ယမုံ စဉ်းစားနေချိန်တွင်ပင် ထိုလူသည် ဂျာကင်အင်္ကျီ ကို ချွတ်ပြီး၍ ဂျာင်းဘောင်းဘီမှ ခါးပတ်ကို ချွတ်နေချေပြီ။

ယမုံ ဝူးဝူးဝါးဝါး အော်ဟစ်ကာ လက်ကို နောက်ပြန် တုပ်နှောင်ခံထားရသည့်ကြားက လူးလဲ ကုန်းရုန်းထသည်။ ထိုလူက ကုန်းထလာနေသော ယမုံ့ကို တစ်ချက်မျှကြည့်၍ ယမုံ့ ဝမ်းဗိုက်ကို လက်သီးဖြင့် တစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။ အောင့်ကနဲ နာကျဉ်မူနှင့်အတူ ယမုံ ခွေခွေကလေး ပြန်လဲကျသွားသည်။ ထိုလူသည် ခပ်တိုးတိုးလေး ရယ်မောလိုက်ရင်း သူ့အိတ်ထဲမှ ဖုန်းကို ထုတ်ကာ အခန်းထောင့်တွင် ထောင်၍ ဗီဒီယို ရိုက်ကူးသည့် ခလုတ်ကို နှိပ်သည်။ 

ယမုံ မြင်လိုက်မိ၍ နာကျင်နေသည့်ကြားက ကိုယ်လုံးလေးကို ချာကနဲလှည့်၍ ကင်မရာမြင်ကွင်းမှ လွတ်အောင် ကျောခိုင်းလိုက်သည်။ ထိုလူက ဤသို့ အဖြစ်မခံ။ ယမုံ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်ဆွဲလှည့်လိုက်ရင်း မျက်နှာကို ချူပ်ကိုင်၍ ကင်မရာဘက် လှည့်စေသည်။ ပြီးတော့ .မုံ့မျက်နှာ တစ်ခုလုံးကို နမ်းသည်။ ရွံ့သည်။ မခံမခံရပ်နိုင်ဖြစ်ခြင်းသည် ယမုံ့ နှလုံးသားထဲတွင် အလုံးအရင်းဖြင့် ဖွဲ့တည်သည်။

သို့ရာတွင် ရုန်းကန်လို့က မရ။ လက်နှစ်ဘက်စလုံးသည် ယမုံ့ ခါးနောက်တွင် လက်ပြန်အနေအထားဖြင့် ရှီနေသည်။ ကိုယ်လုံးကလေးကို တွန့်လိမ်၍ မျက်နှာကို ဘယ်ညာယမ်းခြင်းအားဖြင့်သာ အလိုမတူကြောင်း ပြသနေရသည်။ ထိုလူကတော့ ဂရုမစိုက်ပါ။ သူ ဂရုစိုက်သည်က ယမုံ့ ထမီစလေးကို လိပ်တင်၍ ပေါင်းသား တုတ်တုတ်လေးကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်နေခြင်းပင်။ ယမုံ အပြင်းအထန် ရုန်းကန်သည်။ 

အင်းအားကမမျှရတဲ့ ကြားထဲ.. လက်နှစ်ဘက် အကူအညီမပါ၍ ရုန်းကန်ခြင်းသည် ထိုလူ့အတွက် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ပုံမရ။ ထမီစလေးသည် ကွင်းလုံးကျွတ်၍ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံကျသွားသည်။ ယမုံ ငိုလေပြီ။ ငိုရုံသာ တတ်နိုင်တော့သည်။ ကိုကိုရေ.. ကယ်ပါဦး.. လို့ အကျယ်ကြီး အော်မိသော်လည်း တိပ်စည်းခံထားရသည့် နှုတ်ခမ်းမှ အသံသည် ဝူးဝူးဝါးဝါးမျှလောက်သာ ထွက်သည်။

ထိုလူသည် ယမုံ့ ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးကို ဖြဲကားတိုးဝင်လာကာ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးဖြင့် တက်ဖိစပြုလာသည်။ ယမုံ ရုန်းကန်ရသည်မှာ မောလွန်းမက မောပြီ။ သို့သော် ချစ်ရသည့် ကိုကို့အတွက် အားလျှော့၍ မဖြစ်။ ဓားနဲ့သာ အထိုးခံလိုက်ချင်တော့သည်။ ထို့ကြောင့် ယမုံ့ မျက်နှာလေးရှေ့သို့ ရောက်လာစော ထို့လူ ရင်ဘတ်ကြီးကို ခေါင်းဖြင့် တိုးဝှေ့တိုက်ပစ်လိုက်သည်။ 

ထိုလူက သူ့လိင်တံကြီးကို ယမုံ့ကိုယ်ထဲ ထိုးသွင်းရန် ကြံရွယ်နေချိန်ဖြစ်၍ အငိုက်မိသွားကာ ယိုင်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ အနည်းငယ် ဒေါသထွက်သွားပုံဖြင့် အသက်ရှုသံ ရှုးကနဲ တစ်ချက်ထွက်လာပြီးနောက် ယမုံ့လည်တိုင်လေးကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လာသည်။ ယမုံ အသက်ရှုကျပ်လာသလို လည်ပင်းကလဲ နာလာသည်။ ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာ ယမ်း၍ ရုန်းသော်လည်း မလွတ်။ နောက်ဆုံး မျက်လုံးတွေထဲက ပြာလာပြီး ရင်အုံတစ်ခုလုံး မို့မောက်ခုံးကြွကာ အသက်ကို အပြင်းအထန် ရှုရချိန်ကျမှ သူက လွှတ်ပေးသည်။

 ယမုံ မရုန်းနိုင်တော့။ ရုန်းရန် ခွန်အားဟူ၍လည်း တစ်စက်ကလေးမျှ မရှိတော့။ ခေတ္တမျှ ပြတ်တောက်သွားသည့် လေကိုသာ အသည်းအသန် ရှုသွင်းနေရရင်း အဆမတန် မောဟိုက်နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ထိုလူသည် သူ့လိင်တံကြီးကို ယမုံ့ကိုယ်လေးထဲ ထိုးသွင်းလာသည်။ စိတ်မပါလက်မပါနှင့် အနိုင်ကျင့်ခံနေရသည်ဖြစ်၍ အရည်ကြည်မထွက်သောကြောင့် အဝလေးသည် ကြမ်းတမ်း ခြောက်သွေ့ နေသည်။ 

ထိုလူကတော့ ယမုံ့ကို ထည့်တွက်သည် မဟုတ်ချေရာ သူ့လိင်တံ ထိုးသွင်းနိုင်ဖို့ကိုသာ အာရုံစိုက်၍ ဖိသွင်းနေသည်။ နာသည်။ ကိုကိုသည် ယမုံ့ကို မည်သည့်အခါကမျှ ဤသို့ မဆက်ဆံ။ သူ စိတ်ပါနေချိန်တောင် ယမုံ့ဘက်က အဆင်သင့်မဖြစ်လျှင် စိတ်ထိန်းပြီး သူ့ဘာသာ လက်နှင့် လုပ်တတ်သူ ။ ကိုကို.. ကိုကိုရေ.. ယမုံ့ကို ကယ်ပါဦး..။

ကိုကိုကတော့ ရောက်မလာနိုင်ပါ။ ရောက်လာသည်ကတော့ ကိုယ်အတွင်းပိုင်းထဲသို့ တိုးဝင်လာနေသော လိင်တံ။ အိမ်ထောင်သက် ၈ လကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်သည့်အပြင် သမီးရည်းစားဘဝမှာကတည်းက အတူတူနေခဲ့ဖူး၍ လိင်ဆက်ဆံခြင်းသည် ယမုံ့အတွက် ဆန်းသည်တော့မဟုတ်။ သို့ရာတွင် ဆက်ဆံဖူးသည်က ကိုကို တစ်ဦးတည်းနှင့်။ ကိုကိုဆိုသည့် ကိုကိုကလည်း ယမုံ့ကို ချစ်ခင်လွန်းသည့်သူ ။ ပထမဆုံးအကြိမ် အပျိုစင် ပန်းဦးကို ဆွတ်ခူးသည်ကပင် နူးညံ့ငြင်သာလွန်းသည့်သူ။ အိမ်ထောင်ကျ၍ စိတ်ရှိတိုင်း နေခွင့်ရသည့် အချိန်တွေမှာတောင် ယမုံ့ဘက်က ခွင့်ပြုမှ သို့မဟုတ် ယမုံကိုယ်တိုင်က အားပေးအားမြှောက်ဖြင့် တက်ကြွလွန်းနေမှ ကြမ်းတတ်သူ။

ယခုတော့ တစ်စိမ်းတစ်ရံစာလူသည် ယမုံ့ကို မညှာမတာ ထိုးသွင်းနေချေပြီ။ ခါးအောက်မှာ ရှိနေသည့် လက်နှစ်ဘက်ကြောင့် ကော့ပေးသလိုဖြစ်နေသည့် အနေအထားကလည်း ထို့လူ့ကို တက်ကြွစေမည်လား မသိ။ ထိုလူသည် အရည်ကြည်မျှပင် မထွက်သေးသည့် ယမုံ့ ကိုယ်လေးထဲ အတွင်းသို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြီး ဆောင့်ချနေသည်။ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားများ ပွန်းပဲ့ကုန်ပြီထင်သည်။ 

စပ်ဖျင်းဖျင်းနှင့် ပူစပ်ခြင်းကို ခံစားရသည်။ ယမုံ မျက်ရည်များနှင့် နာနာကျင်ကျင် ညည်းတွားသည့်အခါ ထိုလူ၏ ဆောင့်ချက်များက ပိုမို ပြင်းထန်လာသည်။ ယမုံ့အထင် ထိုလူသည် လူပျိုဖြစ်ရမည်။ သိပ်ကြာကြာမဆောင့်နိုင်။ ပြီးသွားသည်။ ကိုကို လူပျိုတုန်းကလည်း ဤပုံစံပင်။ နောက်ပိုင်း အကျင့်ရလာမှ ထိန်းတတ်လာခဲ့သည်။ ယမုံသည် ကိုကို့ကို သတိရရင်း နံရံပေါ်မှ မင်္ဂလာဦး ဓာတ်ပုံကြီးကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။

ထိုလူက ယမုံ့ကိုယ်လေးပေါ်မှ ဖယ်ခွာထရပ်ရင်း ယမုံကြည့်ရာဘက်သို့ လိုက်ကြည့်သည်။ နံရံပေါ်မှ စုံတွဲပုံကြီးကို မြင်သည့်အခါ " ဟက်" ကနဲ ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ရင်း အိမ်နောက်ဘက်သို့ ထွက်သွားသည်။ ရေခဲသေတ္တာ တံခါးဖွင့်သံကြားသည်။ အမောပြေ ရေသောက်တာဖြစ်မည်။

ယမုံကတော့ မျက်ရည်များ စီးကျလာရင်း ဓာတ်ပုံထဲက ကိုကို့ မျက်နှာကိုသာ နာနာကျင်ကျင် ကြည့်နေမိသည်။ ထိုစဉ် ဟိုလူ ပြန်ရောက်လာပြီး ယမုံကြည့်နေသည် ဓာတ်ပုံကြီးကို နံရံချိန်မှ ဖြုတ်ကာ ယမုံ့အနီး ကြမ်းပြင်နံရံတွင် ထောင်သည်။ ပြီးတော့ ယမုံ့ကိုယ်လေးကို မှောက်ရက်အနေအထားဖြစ်အောင် ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ တစ်ဘက်ထောင့်မှ ရိုက်နေသည့် ဖုန်းကင်မရာကိုလည်း မမေ့မလျော့ သွားပြန်ယူကာ ဆက်တင်ပြန်ချိန်နေပုံရသည်။ ယမုံ အံကိုကြိတ်၍ မျက်ရည်ကျရင်း သူလုပ်သမျှတွေကို မြင်နေရသည်။

ထိုလူသည် ယမုံ့ စိတ်တွေကိုပါ ရိုက်ချိုးတော့မည့် ပုံ ။ ယမုံ့ကို ယမုံ့ ယောက်ကျား ဓာတ်ပုံရှေ့တွင် လိင်ဆက်ဆံတော့မည်။ ထင်သည့် အတိုင်းပင် သူသည် မှောက်ရက်ကလေးဖြစ်နေသည့် ယမုံ တင်ပါးများနောက်တွင် နေရာဝင်ယူရင်း တင်သားလုံးလုံးလေးများကို ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်ကာ နောက်တစ်ချီအတွက် အစပျိုးနေသည်။ ယမုံ သူ့မျက်နှာရှေ့မှ ကိုကို့ဓာတ်ပုံကို မကြည့်ရဲတော့။ မျက်လုံး အစုံံကို မှိတ်ချလိုက်စဉ် မျက်ရည်ပူများသည် ပါးပြင်ပေါ် လိမ့်ဆင်းကျလာသည်။

နောက်ကလူကတော့ ထောင်မတ်လာနေသော လိင်တံကို ယမုံ့တင်ပါးလုံးလေး နှစ်ခုကြားတွင် ညှပ်သွင်းကာ ဖိကပ်ပွတ်ရင်း ဇိမ်ယူနေသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ သူ့လိင်တံသည် ယမုံ့ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်း ထိုးဝင်လာသည်။ ပထမတစ်ခါ ပြီးထားပြီး အရည်တစ်ချို့ ထွက်စပြုနေ၍ အဝင်ကတော့ မကြမ်းတမ်းတော့။ သို့ရာတွင် စပ်ဖျင်းနေသည့် နှုတ်ခမ်းသားများသည် သူ့လိင်တံ ဖြတ်သန်း ပွတ်တိုက်သွားတိုင်း ပူစပ် နာကျင်နေသည်။ ယမုံ ခါးလေးကိုင်း၍ နာကျင်မူကို ကြိုးစားဖြေသိမ့်သည့်အခါ သူက လေးဘက်ထောက်ပေးသည် ထင်ရော့သလား မသိ။ ခါးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ နင်းဆောင့်တော့သည်။ ယမုံသည် ကိုကို့ ဓာတ်ပုံရှေ့တွင် လှုပ်ရမ်းနာကျင်နေလျက်။

အချိန်တွေ မည်မျှကြာသွားသည်ကို ယမုံ သတိမထားမိ ။ သူ လက်မှတိပ်တွေကို ဓားနှင့်ဖြတ်ပေးပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်သွားချိန်အထိ ယမုံသည် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် မှောက်ရက်ကလေး ရှိနေခဲ့သည်။ ထို မုဒိန်းကောင်ကတော့ အဆာဝတော့ ဌာနပြန်ချေပြီ။ ယမုံ့ ခမျာမှာသာ နာကျင်ကျေကွဲစိတနှင့် ကိုကို့ ဓာတ်ပုံကို ပိုက်၍ ရှိုက်ကြီးတစ်ငင် ငိုနေမိသည်။ ငို၍ မောသည့်အခါ ထရပ်ကာ နာရီကြည့်တော့ ၈ နာရီပင် ခွဲချေပြီ။ 

ယမုံ ရေချိုးခန်းအတွင်း ဝင်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများထဲကိုပါ ရေပန်းဖြင့် ထိုး၍ ဆေးသည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် သည်အင်္ဂ ါအစိတ်အပိုင်းကို ဓားဖြင့် လှီးထုတ်ချင်သည်။ ကိုကို မဟုတ်သည့် ယောက်ကျားတစ်ယောက်က အနိုင်အထက်ပြု၍ ဆက်ဆံသွားသည့် အရာ။

ယမုံ ရေပန်းအောက်တွင် ငုပ်တုပ်လေးထိုင်ချရင်း ဝမ်းပမ်းတစ်နည်း ငိုမိပြန်သည်။ သေသွားလျှင် ကောင်းမည်။ အအေးပတ်ပြီး သေလျှင်ကောင်းမည်။ ယမုံ ရေပန်းအောက်တွင် ညဉ့်နက်သည်အထိ ငုပ်တုပ်လေး ထိုင်နေခဲ့မိပြီး တစ်ကိုယ်လုံး အေးစက်၍ နှုတ်ခမ်းသားများ ပြာနှမ်းလာသည့်အခါ အချမ်းဒဏ်ကို မခံနိုင်တော့၍ အိပ်ယာထဲ ဝင်ရသည်။ အိပ်မပျော်ခင် နွမ်းနယ်နေသာ ခန္ဒာကိုယ် ၊ နာကျင်နေသော စိတ်အဟုန်ဖြင့် အိမ်မက်ဆိုးဖြစ်ပါစေကြောင်း ဆုတောင်းမိသည်။ အကယ်၍ အိမ်မက်မဟုတ်ပဲ အဖြစ်ဆိုးဆိုပါကလည်း ဤမျှဖြင့် ပြီးပါစေဟုသာ။

ယမုံ့ ဆုတောင်းသည် မပြည့်ခဲ့ချေ။ နောက်တစ်နေ့ရောက်၍ ယမုံ ခွင့်ယူကာ နားနေစဉ် အိမ်ရှေ့တံခါး ဘဲလ်တီးသံကြားရသည်။ နွမ်းနယ်နေသော ခန္ဒာကိုယ်ဖြင့် မထချင် ထချင် ထရင်း တံခါးချောင်းကြည့်ပေါက်မှ ကြည့်လိုက်စဉ် ယမုံ့ ခန္ဒာကိုယ်တစ်ခုလုံး တုန်လှုပ်ချောက်ခြားသွားမိရသည်။ ဟိုလူ.. မနေ့ကလူ တံခါးရှေ့တွင် ပြောင်စပ်စပ် မျက်နှာပေးဖြင့် ရပ်ရင်း လက်ထဲက ဖုန်းကို ထောင်ပြနေသည်။ ရုတ်တရက်မို့ ယမုံ လန့်သွားက  သေချာမကြည့်လိုက်မိ ။ နောက်မှ တံခါးပိတ်ထားတာပဲဟု တွေးရင်း ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ထိုလူသည် လက်ထဲမှ ဖုန်းကို ထောင်ပြနေသည်။ 

ဖုန်းစကင်တွင် ပေါ်လာနေသည်က လင်မယားစုံတွဲ ဓာတ်ပုံရှေ့တွင် မှောက်ရက်ကလေး ရှိနေသည့် ယမုံ့ကို နောက်မှ တလမန်းကြမ်း လိုးနေသည့် ထိုလူ ။ ယမုံ့ မျက်လုံးများ ပြာသွားသည်။ ထိုလူက ဖုန်းက စကရင်ကို လက်ညိုးလေးဖြင့် ထိတွေ့ရင်း ဗွီဒီယိုကို ပိတ်ကာ ဖေ့ဘုတ်ကို ဖွင့်ပြသည်။ ထို့နောက်  ပို့တင်သည့် ခလုတ်ကို နှိပ်သည်။ ယမုံ့ကို ဆက်ဆံနေသည့် ဗွီဒီယိုကို ရွေးသည်။ Uploading.. ယမုံ ငိုယို အော်ဟစ်ကာ တံခါးကို လှည့်ဖွင့်ရင်း ထိုလူ့လက်ထဲက ဖုန်းကို ဝင်လုသည်။

ဖုန်းကတော့ ယမုံ လက်ထဲ မရောက်။ ထိုလူကသာ ယမုံ့ အခန်းထဲ ရောက်လာသည်။ ငိုယိုရင်း ဖုန်းကို လိုက်လုနေသော ယမုံ့လက်တွေကို ဖမ်းချူပ်ထိန်းသိမ်းရင်းက ယမုံ့နားနား ကပ်၍ တိုးတိုးလေးပြောသည်။

" ငြိမ်ငြိမ်နေ.. မနေရင် တင်လိုက်မှာ.."

ယမုံ ငြိမ်ကျသွားသည်။ အနိုင်ကျင့်ခံရတာ ဟုတ်သည် ၊ မဟုတ်သည်ဆိုသည်ကို စစ်ဆေးကြမည့်သူ ရှိ ၊ မရှိဆိုသည်က မသေချာ။ သေချာသည်က ရုံးက လူတွေ တွေ့သွားလျှင် ကိုယ်ကျင့်တရားဖောက်ပြန်သည့် မိန်းမဟု ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်ကြမည်။ ကိုကိုတွေ့သွားလျှင်.. ကိုကိုသာ တွေ့သွားလျှင်.. ဘာတွေဖြစ်မည်ဆိုသည်ကို ယမုံ ဆက်မစဉ်းစားရဲ။ ယမုံ ငြိမ်နေစဉ်မှာပင် ထိုလူက အခွင့်ကောင်း ယူလာသည်။ ယမုံ့ကိုယ်လေးကို စွေ့ကနဲ မြှောက်ချီ ပွေ့မကာ အိမ်အတွင်း အိပ်ယာပေါ် ခေါ်သွားသည်။

ယမုံသည် ထိုလူ့လက်ထဲတွင် အသေကောင် အရုပ်တစ်လရုပ်လို ပါသွားသည်။ ကိုကိုနှင့် နှစ်ကိုယ်တူ ပျော်မွေ့ခဲ့သည့် အိပ်ယာ ။ ယမုံ ခါးနာမည်စိုး၍ သူသိပ်ကြိုက်သည့် အရက်ကို လျှော့ကာ မဖြစ်ဖြစ်အောင် ဝယ်ပေးခဲ့သည့် Swety Home မွေ့ယာ ။ ထိုမွေ့ယာပေါ်တွင် ယမုံသည် တစ်ခြားယောက်ကျားတစ်ယောက်၏ ရင်ခွင်အောက်တွင် ရောက်နေသည်။ မျက်ရည်များက စီးကျလာပြန်သည်။ 

ထိုလူက ယမုံ့ ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်စများကို လက်ညိုးဖြင့် လာထိပြီး ခပ်တိုးတိုးလေး ရယ်သည်။ ပြီတော့ အိပ်ခန်းတွင်း လှည့်ပတ်ကြည်၍ မှန်တင်ခုံကို တွေ့သည့်အခါ ဖုန်းကို ထုတ်ယူပြီး ဗီဒီယို ရိုက်ဖို့ ပြင်ဆင်နေပြန်သည်။ သည်လူသည် ယမုံ့ကို တစ်လျှောက်လုံး အနိုင်ကျင့်တော့မည်လား မသိ။ သူ့တွင် ဖုန်းနှစ်လုံးပါလာခဲ့သည်။

တစ်လုံးကို ကုတင်ဘေး မှန်တင်ခုံပေါ်တွင် ထောင် ရိုက်ထားပြီး တစ်လုံးကို လက်ကကိုင်၍ ယမုံ့ကို အသေအချာ တည်ရိုက်နေသည်။ ယမုံ မျက်နှာလွှဲပြီး ခေါင်းအုံးတွေကြားထဲ ဖွက်ထားမိသည်။ ကျောပေးသလို ဖြစ်သွားသည့် အနေအထားတွင် သူသည် အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားသည့် ယမုံ့ ဂါဝန်ကို ဆွဲလှန်လာသည်။ ယမုံ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားကာ ခါးခါးသီးသီး ရုန်းဖယ်ပစ်လိုက်သည့်အခါ ထိုလူက သွားကြားက ထွက်သည့် လေသံဖြင့်..

"ခိုင်းတာလုပ် ၊ ငြိမ်ငြိမ်နေ ၊ ငါ တစ်ကယ်တင်မှာနော်.. ညက နမူနာ တင်လိုက်တာတောင် ဒီမှာကြည့်လိုက် ၊ လာ.. ကြည့်စမ်း.."

သူက ဖေ့ဘုတ် Group တစ်ခုထဲတွင် တင်ထားသည့် ဓာတ်ပုံ တစ်ပုံကို ပြသည်။ ယမုံ လက်နောက်ပြန် တိပ်စည်းခံထားရပြီး ပက်လှန်ကလေး လဲနေပုံ ၊ ထမီသည် ခါးအထက်တွင် ရောက်နေသည်။ မျက်နှာကို မည်းမည်းကြီးဖြစ်အောင် ဖျက်ထား၍ မရင်းနှီးသူတွေကတော့ သိနိုင်မည်မဟုတ်။ သို့သော် ကိုကိုသာ မြင်မိလျှင် ယမုံမှန်း အသေအချာ သိနိုင်မည့်ပုံ ။ 

ဒီ ကိုယ်လုံး ၊ ဒီခါး ၊ ဒီ ရင်သားနှင့် ဒီ တင်ဆိုင်တွေကို ကိုကို အလွတ်ရနေမည်လေ။ Like လုပ်ထားသည့် အရေအတွက်က ကြောက်ခမန်းလိလိ 2K ကျော်နေသလို ကွန်မန့်တွေက ရာချီသည်။ ယမုံ လက်အုပ်ကလေးချီ၍ မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့် ပြန်ဖျက်ပေးပါရန် တောင်းပန်သည့်အခါ သူက ရယ်မောပြီး မွေ့ယာကြီးပေါ် တက်လာကာ ယမုံ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် တက်ခွသည်။ ခွသည့် နေရာက ရင်နှစ်မွှာအထက် မျက်နှာအနား ။

ယမုံ သိလိုက်ပြီ ။ သူ့ လိင်တံကြီးကို စုပ်ခိုင်းတော့မည်။ ထင်သည့်အတိုင်းပင် သူက ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖွင့်၍ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲမှ လိင်တံကို ထုတ်ကာ ယမုံ့ နှုတ်ခမ်းသားများကို ထိတွေ့ပြီး စုပ်ခိုင်းလာသည်။ ယမုံ မျက်ရည်များ ကျလာရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖွင့်ပေးလိုက်ရသည်။ 

သူ့ လိင်တံက ထောင်မလာသေး၍ ခံတွင်းထဲ အဆုံးထိ ထည့်ထားနိုင်သည်။ သိပ်တော့မကြာ .. ယမုံ့ အာခံတွင်းထဲတွင်ပင် သူ့ လိင်တံသည် တင်းမာ ထောင်မတ်လာသည်။ ယခုမှ ယမုံသူ့ မျက်နှာကို အသေအချာ မော့ကြည့်မိသည်။ အသားလတ်လတ် ၊ ခပ်ပြည့်ပြည့် ၂၈ နှစ်အရွယ် ယောက်ကျားတစ်ယောက် ။ ဆံပင်ပုံစံက အမိုက်စား ကိုရီးယား မင်းသားတွေပုံစံ ။ ရုပ်ရည်က ဇာတ်ကားများထဲက လူဆိုးတွေလို ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်း မဟုတ်။ ပညာတတ် အဆင့်ရှိ လူငယ်တစ်ဦး၏ ရုပ်ရည်မျိုး ။ စိတ်သည် ရုပ်ရေနှင့် မဆိုင်မှန်း ယမုံ အခုမှ သိသည်။

သူ့လိင်တံက ကိုကိုနှင့် အတူတူလောက်ပင် ။ ကိုကိုက နည်းနည်း ပိုရှည်သည်ဟုတော့ ထင်သည်။ အရပ်လည်း ပိုရှည်သည်လေ။ ယမုံ တွေးနေစဉ်မှာပင် သူက ဖုန်းဖြင့် ယမုံ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေတာကို ဗွီဒီယို ရိုက်တော့သည်။ ယမုံ ဘေးမှ ခေါင်းအုံး တစ်လုံးကိုယူ၍ မျက်နှာပေါ် ဖုံးကွယ်သည့်အခါ သူက ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ခေါင်းအုံးကို ဆွဲဖယ် လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ယမုံ ဘာမှ မတတ်နိုင်။ 

သူသည် ယမုံ့ကို ပြီးသည်အထိ ပါးစပ်ကို လုပ်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေကို မျိုချခိုင်းသည်။ ကိုကိုပင်လျှင် ယမုံ့ကို သည်လို မခိုင်းခဲ့စဖူး။ ပြီးခါနီး တစ်အားကောင်းလာလျှင် ဆွဲထုတ်ပြီး ရင်ဘတ်တွေပေါ် ပြီးတတ်သူ ။ မတော်တဆ ယမုံ့ မျက်နှာကို အနည်းငယ် စင်သွားလျှင် "ဆောရီးနော်"လို့ ပြောကာ တစ်ယုတစ်ယ သန့်စင် ပေးတတ်သူ။ ကိုကိုရေ.. ယမုံ့ကို လာကြည့်ဦးဟုသာ အော်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ တစ်ကယ့်လက်တွေ့ကတော့ အာခေါင်ထဲ ဝင်လာနေသော ညှီစို့စို့ ငံကျိကျိ သုတ်ရည်များကို မျိုချရင်း သူ့ လိင်တံထိပ်ဖျားကိုသာ လျက်ပေးနေရလေသည်။

သူပြီးသွားသော်လည်း ဇာတ်လမ်း မဆုံးသေးမှန်း ယမုံ နားလည်သည်။ ဒါက ဇိမ်ခံသည့် အဆင့်သက်သက်သာ ရှိဦးမည်။ တစ်ကယ် လုပ်မည်က ယခုမှ စမည်။ ယမုံ သက်ပြင်းမောကြီးကို ချရင်း အိပ်ယာထဲမှ လူးလဲထကာ နောက်ဘေး ရေချိုးခန်းဘက်သွားသည်။ ပါးစပ်ထဲ ကျန်နေသေးသည့် သုတ်ရည်များကို ရေဖြင့် ပလုတ်ကျင်း ဆေးကြောရင်း မျက်ရည်များက ကျလာပြန်သည်။ 

ယမုံသည် ရေချိုးခန်းထဲတွင် ထိုင်ရက်ကလေး ပြုတ်ကျသွားကာတစ်အင့်အင့် ငိုနေမိသည်။ ငိုလို့မှ အားမရသေး နောက်ဘက်တံခါးဝတွင် သူ ရောက်လာကြောင်း အသံကြားရ၍ လှည့်ကြည့်တော့ သူ့တွင် အဝတ်အစားများ မရှိတော့ ။ အနည်းငယ် ရွှဲနေသည့် ဝမ်းဗိုက်ကြီးအောက်မှ လိင်တံသည် မတင်းမပျော့ တွဲလောင်းကြီး ကျလျက်။ သူက လက်ထဲက ဖုန်းဖြင့် ဗွီဒီယိုရိုက်နေရင်းက ယမုံ့ကို အမိန့်ပေးသလို လှမ်းပြောသည်။

" အဝတ်တွေ ချွတ်.."

ယမုံ မငြင်းဝံ့ ။ ဖြစ်လာမည်ကို သိနေပြီပဲ။ ရင်ဆိုင်ရုံသာ။ ယမုံ ဂါဝန်ကို လှန်ချွတ်သည်။ ဘရာစီယာကို ချိတ်ဖြုတ်၍ ဖြေလွှတ်လိုက်သည်။ သူကလည်း ရေချိုးခန်းအတွင်း ဝင်လာသည်။ ယမုံ့ ရင်သားများကို ကိုင်တွယ် ဆုပ်နယ်ရင်းက " ငါ့ကို ရေချိုး ၊ ဆပ်ပြာတိုက်ပေး" ဟု ခိုင်းသည်။ ယမုံ ရေခွက်ဖြင့် ရေခပ်ယူကာ သူ့ကို ပခုံးပေါ်မှ လောင်းချိုးပေးသည်။ ဆပ်ပြာဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်တိုက် ဆေးကြောပေးရသည်။ သူက ယမုံ့လက်ကို ဆွဲယူ၍ ပေါင်ကြားထဲက ဂွေးဥတွေကိုပါ တိုက်ခိုင်းသည်။ 

အမွှေးထူထူ ဂွေးဥတွဲကြီးအား ဆပ်ပြာဖြင့် တိုက်သည့်အခါတွင်တော့ အမြုပ်များသည် ဖွေးဖွေးလှုပ်အောင် ထတက်လာသည်။ ထိုအမြုက်များကြားမှ သူ့ လိင်တံကလည်း ထောင်မတ်လာနေသည်။ သူက ရေချိုးခန်းအတွင်း ခြေဆင်းထိုင်ချလိုက်ရင်း ယမုံကို အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ဖို့ ပြောသည်။ ယမုံ သူ့ကို ကျောခိုင်း၍ နောက်ပြန် ခွလိုက်သည်။ သူ့ လိင်တံကြီးကို ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းဝတွင်တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချသည်။

ဆပ်ပြာများကြောင့် သိပ်အခက်အခဲမရှိသော်လည်း မနေ့က ဒဏ်ကြောင့် စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေသော နှုတ်ခမ်းသားများသည် စပ်ပူ စပ်လောင်ဖြစ်သွားကြသည်။ ယမုံ ခပ်သဲ့သဲ့လေး ညည်းရင်း ပြန်ကြွမည်လုပ်တော့ သူက အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ ယမုံ ခါးလေးကော့၍ ခေါင်းမော့ကာ တစ်ကျွတ်ကျွှတ်မြည်အောင် ညည်းညူလိုက်ရသည်။ ရက်စက်သည်။ ညှာတာမူမရှိသည့် မုဒိန်းသမား။ ကိုကိုရေဟု စိတ်ထဲက တကာ ငိုချရုံသာ ယမုံ လုပ်နိုင်သည်။ ယမုံ့ ခန္ဒာကိုယ်လေးကတော့ သူ့ ပေါင်ရင်းပေါ်တွင် ယိမ်းထိုး လှုပ်ရှားနေလျက်။ သူ့ လက်ထဲက ဖုန်းသည်လည်း ဗွီဒီယို ရိုက်မြဲ ရိုက်လျက်။

........................................................................................

 ညနေ ငါးနာရီ ထိုးတော့မှ သူပြန်သွားသည်။ နည်းပေါင်းစုံ လုပ်နည်းပေါင်းစုံဖြင့် မညှာမတာ ၊ မရပ်မနားဆိုသလို သူ လုပ်သွားသည်။ အတွေ့အကြုံ ၈ လ ခန့်ရပြီးသည့် ယမုံပင်လျှင် နွမ်းနယ်နာကျင်နေသော စိတ်အဟုန်ဖြင့် သူ လုပ်နေသမျှကို နာနာကျင်ကျင်သာ ကြည့်နေရသည်။ ကိုယ့် ခန္ဒာကိုယ်ထဲ အလိုမတူသည့် လိင်တံအချောင်းကြီး ဝင်ထွက်နေသမျှကို ဒီအတိုင်း ကြည့်နေရခြင်းသည် ငရဲကျနေသည်ထက် ဆိုးသည်ဟုပင် ထင်သည်။

အရေးထဲ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေက အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ ထွက်ထွက်လာသည့်အခါ ယမုံ ကိုယ့် ခန္ဒာကိုယ်ကို ကိုယ် စိတ်ဆိုးသည်။ မထွက်စေချင် ။ ဘာအရည်မှ မထွက်နဲ့ဟု စိတ်တင်းရင်း ထိန်းသော်လည်း မရ။ ခန္ဒာသည် ယမုံ့ ခန္ဒာဖြစ်သော်လည်း ယမုံ မပိုင်သည်ကဲ့သို့။ တစ်ကယ်လည်း တရားသဘောအရဆို ကိုယ့်ခန္ဒာကိုယ်ကို မည်သူမျှ ပိုင်ခြင်းမရှိ။ မအိုချင်လည်း အိုရမည် ၊ မနာချင်လည်း နာရမည်။ ဖြစ်နေသည်ကို နှလုံးသွင်းထားသည်က အမြင်မှန်ဟု ဘုန်းဘုရားတို့ ဟောတာ ကြားဖူးသည်။

ယမုံ သူ့မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ကာ သည်းခံဖို့ ကြိုးစားရသည်။ မနားတမ်း ဆောင့်နေ၍ လှုပ်ခါနေသည့် ကြားက ၊ ဖိပွတ် ဆောင့်ချခံရတာများ၍ နာကျင် ကျိန်းစပ်နေသည့်ကြားက ပစ္စုပ္ပန်တည့်တည့်ဖြစ်သည့် ဝင်လေ၊ ထွက်လေကို ကြိုးစား သတိကပ်ကာ ရှုမှတ်ကြည့်သည်။ မရ။ အောက်ပိုင်းက ပေးသည့် နာကျင်မူက တစ်ချက်တစ်ချက် ကောင်းကောင်းလာသည့် ခံစားချက်ကို မတွန်းလှန်နိုင်။ ထိုအခါ အရည်တို့က ပိုမို စိမ့်ထွက် ယိုကျလာသည်။ ယမုံ နည်းစံနစ်ပြောင်းသည်။ သူ့ လိင်တံကြိး တိုးဝင်လာလျှင် ဝင်တယ်ဟု မှတ်လိုက်သည်။ သူ့ လိင်တံကြီး ပြန်ထွက်သွားလျှင် ထွက်တယ်ဟု မှတ်လိုက်သည်။ မဆိုး ။ အာရုံသည် ခံစားမူအပေါ်မှ မရှိတော့ ။ ယမုံသည် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင် မတရား အဓမ္မကျင့်နေသူကို ပြန်လည်ရင်ဆိုင် ကြည့်နိုင်လာသည်။

သို့ရာတွင် မထိန်းချူပ်နိုင်သည့် ခန္ဒာကိုယ်ကတော့ အရည်တစ်ပွက်ပွက် ထွက်၍ အသံမျိုးစုံ မြည်နေစဲပင်။ သူသည် တစ်ကယ့်ကို အားရပါးရနှင့် ဆက်တိုက်ဆိုသလို လုပ်သည်။ ဆေးတစ်မျိုးမျိုး သုံးလာပုံရသည်။ သာမန်လူကတော့ ၂ ခါ ၊ ၃ ခါထက် ပိုလုပ်နိုင်မည်မဟုတ်။ အလွန်ဆုံး ၅ ခါလောက်သာရှိမည်။ သူကတော့ နေရာစုံပြောင်းကာ နားလိုက် လုပ်လိုက်ဖြင့် ၇ ခါတိတိ လုပ်သွားသည်။ ပြန်ကာနီး ပြောသွားသေးသည်။ မနက်ဖြန် ည ၇ နာရီလာမည်။ တံခါးဝက စောင့်နေပါဟူ၍ ။ ယမုံက အောက်လှေကား တံခါး သော့လဲပြီးပြီဟု ဆိုသည့်အခါ အိမ်ရှေ့ရောက်လျှင် ဖေ့ဘုတ်မှ မက်စေ့ပို့လိုက်မည်။ သော့ပစ်ချပေးဟု ပြန်ပြောသည်။

ယမုံ သက်ပြင်းသာ ချလိုက်ရတော့သည်။ နောက်တစ်နေ့ ရုံးသွား ၊ ညနေစောင်း ပြန်လာပြီး ၇ နာရီထိုးသည်နှင့် အင်တာနက်ဖွင့်၍ စောင့်ရသည်။ စောင့်ရင်း ကိုယ့်ကို မတရားကျင့်မည့်သူအား ငုပ်တုပ်ထိုင်စောင့်နေရသည့် ကိုယ့်ကိုကိုယ် မုန်းတီးစိတ်ပင် ဝင်လာမိပြီး မျက်ရည်တွေက ကျလာပြန်သည်။ ထိုစဉ် အင်တာနက် ဖွင့်ထားသည့် ဖုန်းမှ မက်စေ့ဝင်လာကြောင်း အသံမြည်လာသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ Wolf ဆိုသည့်လူ ၊ ရေးထားသည်က "အိမ်ရှေ့ရောက်ပြီ .. သော့ချလိုက်"တဲ့ ။ 

သြော်.. ဒီလူကိုး ။ အပျင်းပြေ စကားပြောခဲ့သည့် အင်တာနက်မိတ်ဆွေသည် ရန်သူဖြစ်နေသည်တကား။ သူသည် ယမုံ့အကြောင်းကို အချိန်တော်တော်ယူ၍ စောင့်ကြည့် မေးမြန်းနေခဲ့ခြင်းပင်။ ယခုမှတော့ ယမုံ ဘာမှ မတတ်နိုင်။ ကိုကိုနှင့် မခွဲခွာရစေရန် သူ့ အလိုကို လိုက်ဖို့သာရှိမည်။ ယမုံ သော့ကို ပစ်ချပေးလိုက်ပြီး မကြာတင်ပင် သူ အခန်းထဲရောက်လာသည်။ သူ့လက်ထဲက ကျွတ်ကျွတ်အိတ်တွင်လည်း ပုလင်းသံ တစ်ခွမ်ခွမ်ဖြင့် ဘီယာပုလင်းတွေပါလာသည်။

သူသည် အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ပိုင်စိုး ပိုင်နင်းပင် ယမုံ လက်ထဲ အိတ်ကို ထိုးထည့်ပေးကာ ဖန်ခွက်နှင့် စားစရာ တစ်ခုခု လုပ်ပေးဟု ဆိုသည်။ ကိုကိုပင်လျှင် အရက်သောက်သည့်အခါ ယမုံ့ကို အမြည်း မလုပ်ခိုင်းခဲ့စဖူး။ ကျလုလု မျက်ရည်တွေကို ထိန်းကာ ယမုံသည် သူ သောက်ဖို့ ပြင်ဆင်ပေးရသည်။ သူကတော့ ယမုံလုပ်နေသမျှကို ဖုန်းထုတ်၍ ဗွီဒီယို ၇ိုက်နေပြန်သည်။ ယမုံ ပြင်ဆင်ပေးပြီးသည့်အခါ သူက ထမင်းစားပွဲတွင် လာထိုင်ရင်း ယမုံ့ကို ထိုင်ခိုင်းသည်။ ယမုံက ဘေးခုံတွင် ဝင်ထိုင်မည်ပြုစဉ် သူက လက်ကာပြကာ တား၍ ကြမ်းပြင်ကို လက်ညိုးထိုးပြသည်။

သူ တစ်ခုခု ရက်စက်တော့မည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ယမုံထိုင်ချလိုက်စဉ် သူက သူ့လိင်တံကြီးကို စုပ်ခိုင်းသည်။ ယမုံ သူ့ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကို ချွတ် ၊ ဇစ် ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပေးရသည်။ အတွင်းခံကို ချွတ်ပေးရသည်။ ပြီးတော့ ခုံပေါ်တွင် ထိုင်ရင်း အရက်သောက်နေသော သူ့ လိင်တံကြီးကို စတင် စုပ်ပေးရသည်။ သူကတော့ အရက်လေး တစ်ကြိုက်သောက်လိုက် ၊ အမြည်းစားလိုက် ၊ စုပ်တစ်သပ်သပ်ဖြစ်လိုက်ဖြင့် ဇိမ်ခံနေတော့၏။

.............................................................................................

ဇေယျာထွန်း အံကိုကြိတ်၍ နားထောင်းရင်း မျက်ရည်များနှင့် ပြောပြနေသော ယမုံ့ ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်းဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။

"အဲ့ဒီ အတိုင်းပဲ ကိုကို ၊ သူ လေးရက်စလုံး ညဘက်တွေမှာ ရောက်လာတယ် ၊ မနက် ၆ နာရီလောက်ဆို ပြန်သွားတယ်။ ကိုကို သမီးကို မမုန်းပါနဲ့နော် ၊ သမီးကို မခွဲသွားပါနဲ့ ၊ သမီးလေ.. မီး.. ကိုကို့ကို မခွဲနိုင်ဘူး ၊ ကိုကိုသိရင် ယမုံ့ကို စိတ်ဆိုးမှာ စိုးရိမ်ပြီး.. … "

ယမုံ ငိုလေပြီ ။ ချစ်ရသော ယောက်ကျား၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ ရှိုက်ကြီး တငင် ငိုသည်။ ဇေယျာထွန်းကား အံကိုကြိတ်၍ တွေဝေနေဆဲ။ ယမုံ ငြိမ်ကျနေသော သူ့လင် မျက်နှာကို အလန့်တကြား မော့ကြည့်သည်။

" ကိုကို.. ကိုကို.. မီးကို မသဒီတော့ဘူး မဟုတ်လားဟင်.. မီး ဘာလုပ်ရမလဲ.. မီး သေချင်တယ်.. ဟင့်.. ဟီး.. ဟီး.."

 " မဟုတ်ဘူး.. အချစ်ကလေး.. ဒါ အချစ်ရဲ့ အမှားမှ မဟုတ်တာ။ မစိုးရိမ်နဲ့ ၊ ကိုကို ကလေးကို ချစ်တယ်။ အမြဲတမ်း ချစ်သွားမှာ ၊ ခု စဉ်းစားနေတာက ဘာ လုပ်ရမလဲဆိုတာ စဉ်းစားနေတာ"

 "ကိုကိုက ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ"

 "ဖြစ်သင့်တာကတော့ တရားရုံးနဲ့ ရဲစခန်းမှာ အမူဖွင့်ပြီး ဦးတိုက်လျှောက်ထားသင့်တာပဲ ၊ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီလိုဆိုရင် လူသိရှင်ကြားဖြစ်သွားမယ် ၊ ယမုံ့ အလုပ်မှာ အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မယ် ၊ ပတ်ဝန်းကျင်က မေးငေါ့တာတွေကို ကလေးလေး ခံနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ၊ တစ်ခုခု ပြန်မလုပ်ပဲနေပြန်ရင်လည်း ကိုကို ယောက်ကျားမဟုတ်တော့ဘူး"

 " ကိုကို မဟုတ်တာတွေ မလုပ်နဲ့နော် ၊ သူ့အမှားကို ကိုယ့်အမှား မလုပ်ပါနဲ့ ၊ သမီးကြောက်တယ်"

 "စိတ်ချပါ.. ကလေးရယ်.. ကိုယ် သေသေချာချာ စဉ်းစားပြီးမှ လုပ်မှာပါ ၊ လောလောဆယ် ယမုံ့ ဖုန်းကို ကိုကို့ပေးထား ၊ မနက်ဖြန်ကျရင် ဖုန်းအသစ်တစ်လုံး ဝယ်ပေးမယ်၊ ဖေ့ဘုတ် အကောင့်သစ်တစ်ခု ထပ်ဖွင့်လိုက် ၊ ဒီတစ်ခါ မသိတဲ့လူဆိုရင် လုံးဝ လက်မခံနဲ့တော့ ၊ ဟုတ်ပြီနော်"

"ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို"

"လောလောဆယ်တော့ ကလေးလေး နားပါဦး ၊ ကိုကို ခရီးထွက်မိတာ နောင်တရသွားပြီ ၊ နောက်ဆို ကိုကို ခရီးထွက်တိုင်း ယမုံ့ကို ခေါ်မယ် ၊ ခွင့်ယူပြီး လိုက်ခဲ့"

ဇေယျာထွန်းသည် ယမုံ့ကို အိပ်ယာပေါ် ခေါ်သွားကာ အသာအယာ လှဲလျောင်းစေသည်။ ထို့နောက် ရေနွေးနှင့် ရေအေးကို ရောစပ်၍ ဇလုံထဲ ထည့်ကာ ယမုံ့တစ်ကိုယ်လုံးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးရင်း ကြပ်ပူထိုးပေးသည်။ သူထင်ထားသကဲ့သို့ပင် ယမုံ့ ခန္ဒာကိုယ်လေး၌ အညိုအမည်း လက်ချောင်းရာများ ၊ လက်ဝါးရာများသည် အထင်းသား ရှိနေကြသည်။ ဇေယျာထွန်း အံကိုကြိတ်၍ ယမုံ့ ဒဏ်ရာတွေကို ဆေးကြော ပေးသည်။ ဆေးလိမ်းပေးသည်။ ယမုံသည် မျက်ရည်များ တွင်တွင်ကျရင်းက ချစ်ရသော ခင်ပွန်းသည်ကို အားနာသနားစိတ်ဖြင့် ယူကျုံးမရဖြစ်ကာ ငိုရပြန်သည်။ ဇေယျာထွန်းကတော့ ကြင်ကြင်နာနာ ထွေးပွေ့ကာ ချော့မြူနေဆဲပင်။

ယမုံ အိပ်ပျော်သွားသည်နှင့် ခြင်ထောင်ချပေးပြီး အခန်းအပြင်ထွက်သည်။ သော့ပြင်သမားနှင့် ၀ရိန်ဆရာကို ဖုန်းဆက်ခေါ်ကာ အခန်းတံခါး၏ လုံခြုံမူကို အသစ်ပြုလုပ်ပေးရန် မှာသည်။ CCTV သမားကို ဖုန်းဆက်၍ လာရောက်တပ်ဆင်ရန်မှာသည်။ အခန်းဝတွင် တစ်လုံး၊ လှေကားထောင့်တွင် တစ်လုံး ၊ ဧည့်ခန်းနှင့် နောက်ဘေးတွင် တစ်လုံးစီ ။ 

ပြီးသည်နှင့် လက်တော့ထုတ်၍ အင်တာနက်ချိတ်ကာ ဖေ့ဘုတ်ထဲမှ ယမုံ့ အကောင့်ကိုဝင်သည်။ သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး ပါတ်စ်ဝပ် တစ်မျိုးတည်းသုံးသည်။ ကြည့်ချင်တဲ့ လူက ကြည့်ချင်တဲ့ အချိန် ဝင်ကြည့် ။ သံသယ မထားကြေး ။ စယူကာစက တစ်ကြိမ် နှစ်ကြိမ်မျှ ဝင်ကြည့်ဖူးသော်လည်း နောက်ပိုင်း ယမုံ့ကို ယုံသောကြောင့် ဝင်မကြည့်ဖြစ်တော့ ။

သူသာ စောစောစီးစီးက ကြည့်မိပြီး သတိထားမိခဲ့လျှင် ဤ ဖြစ်ရပ်က ကာကွယ်နိုင်လိမ့်မည် ။ ယခုတော့ မမီနိုင်တော့ ။ ဇေယျာထွန်းသည် Wolf ၏ Profile အတွင်း ဝင်ရောက်ကြည့်သည်။ Share ပို့စ်များမှ လွဲ၍ ဘာမှမတွေ့ ။ တင်ထားသည့် ဓာတ်ပုံတွေက အင်တာနက်မှာ အလွယ်တကူ ရှာတွေ့နိုင်သည့် ပုံတွေ ။ သဲလွန်စ တစ်ခုတစ်လေကိုမျှ ရှာမရချေ။ Friend List ထဲတွင် ဝင်မွှေကြည့်ပြန်သည်။ ပိတ်ထားသည်။ ကြည့်၍မရ။ လမ်းစဆုံးပြီဟုပင် တွေးလိုက်ရသည်။ ထိုစဉ် မက်စေ့ဘောက်မှ တိန်ကနဲ အသံနဲ့အတူ မက်စေ့တစ်စောင် ရောက်လာသည်။ ရေးထားသည်က..

 " မင်း ယောက်ကျား ပြန်ရောက်ပြီလား" တဲ့။

ပို့သူက Wolf ။ ဇေယျာထွန်း ဆဲဆို ရန်ဖြစ်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်ကို မနည်းမျိုသိပ်လိုက်ရသည်။ စိတ်ကို အေးစေရန် ရေအေးအေး တစ်ခွက် ပြေးသောက်ပြီး ခဏမျှ တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားသည်။ ပြီးသည်နှင့် မက်စေ့ပြန်ပို့လိုက်သည် .. ယမုံ့လေသံဖြင့်..

 "အင်း.. ရောက်ပြီ.."

"ဒါဆို.. ငါ မလာရတော့ဘူးပေါ့.. ဘယ်လိုလဲ ငါနှင့်နေရတာ ကြိုက်လား ၊ မင်း ယောက်ကျားနှင့် နေရတာ ကြိုက်လား"

"မသိဘူး ၊ မပြောတတ်ဘူး"

"ဟားဟား.. လုပ်ပါ.. ပြောစမ်းပါ ၊ ဥပမာ.. သူ့လီးက ကြီးလား ၊ ငါ့လီးက ပိုကြီးလား"

"ရှင်က ပိုကြမ်းတယ်"

 "ဟားဟား.. မင်းက ကြမ်းတာ ကြိုက်တယ်မလား ၊ အကြမ်းမကြိုက်တဲ့ မိန်းမ မရှိပါဘူး ၊ မင်းဆာရင် ပြောနော် ၊ မင်းယောက်ကျားက ခပ်နုနုပါကွာ ၊ အရသာ ဘယ်တွေ့မလဲ ၊ ငါ တစ်ရက်ရက် ချိန်းလိုက်မယ် ၊ လာခဲ့ ၊ မလာရင် သိတယ်နော် ၊ ဘာတွေလုပ်မယ်ဆိုတာ"

 "ဟုတ်.. မတင်ပါနဲ့ ၊ လာပါ့မယ် ၊ ဒါပေမယ့် ကြိုတော့ ပြောပါ ၊ ကိုကို့ကို ခွင့်တောင်းရမှာမို့"

 "ဘယ်လိုခွင့်တောင်းမှာလဲ .. ငါ့ဆီ အလိုးခံဖို့ သွားလိုက်ဦးမယ်လို့ တောင်းမှာလား"

 "ရှင်နော်.. မမိုက်ရိုင်းနဲ့ ၊ အပြင်ထွက်ဖို့ ပြောရမှာပေါ့ ၊ နို့မို့ တစ်မျိုးထင်သွားမှာ.."

 "စတာပါ.. ဖာသည်မရယ်.. ကြိုပြောမှာပေါ့.. ဒါပဲ"

 "ကျွန်မ ဖာသည်မ မဟုတ်ဘူး၊ အဲ့လို မပြောပါနဲ့"

 "သြော်.. အေး.. ဟုတ်တာပေါ့ .. ဖာသည်မဆို ပိုက်ဆံပေးနေရဦးမယ် ၊ မင်းက ပေးစရာမလိုဘူး ၊ ကျွန်မ .. အခိုင်းအစေ.. ဟုတ်ပြီလား.. ဟားဟား.."

ဇေယျာထွန်း ပြန်ပြောရန်ပြင်နေစဉ်မှာပင် တစ်ဘက်လူက အောက်သွားပြီဖြစ်ကြောင်း မီးစိမ်းလေး ပျောက်သွားသည်။ ဇေယျာထွန်းသည် တုန်ယင်နေသော လက်အစုံဖြင့် ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး တောက်တစ်ချက် ခေါက်လိုက်သည်။ တွေ့ကြဦးမှာပေါ့လေ..။

ဇေယျာထွန်းသည် စိတ်ဒဏ်ရာ ရသွားရှာသော ယမုံ့ကို နှစ်သိမ့်ဖို့ ကြိုးစားရသည်။ အခါတိုင်း ရင်ခွင်ထက်တွင် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် ခပ်တိုးတိုးလေး ဟောက်ရင်း အတစ်ရေးမှ မနိုးတတ်သော ယမုံသည် ညည အလန့်တကြား ထထိုင်ရင်း ငိုတတ်သော ယမုံဖြစ်လာသည်။ အတူတူ ပူးပူးကပ်ကပ်ရှိနေရင်း ခန္ဒာအထိကြောင့် တင်းမာ ထောင်ထလာသည့် လိင်တံကို ကိုင်ရင် ကောင်းနိုး ၊ မကိုင်ရင် ကောင်းနိုးဖြစ်လာသည်။ အခါတိုင်းဆိုလျှင်တော့ ဇေယျာထွန်း လိင်တံမာလာလျှင် သူကပင် ဇိုးဇိုးဖတ်ဇတ် ကိုင်ကာ ဂွင်းထု၍ တစ်မျိုး ၊ ပါးစပ်ဖြင့် တစ်ဖုံ စတင်တတ်သူ။ အခုတော့ မျက်ရည်လေးများ စို့စို့ဖြင့် မျက်နှာကိုသာ ဝမ်းပမ်းတနည်းကြည့်နေသည်။

ဇေယျာထွန်းမှာလည်း လုပ်ရ ကောင်းနိုး ၊ မလုပ်ရကောင်းနိုး  ဝေခွဲမရ။ ယမုံ့ကို မသဒီတော့တာ မဟုတ်။ နာကျင်နေမည့် ခန္ဒာကိုယ်လေးကို မထိရက်တာသာဖြစ်သည်။ မလုပ်ပဲနေပြန်လျှင်လည်း ရွံရှာလို့လို့ ထင်မှာ စိုးရပြန်သည်။ ဇေယျာထွန်းသည် ဆေးဆိုင်မှ ပရိုပနယ်လောဆေးများဝယ်၍ သောက်ရတော့သည်။ ထိုဆေးများသည် နှလုံးငြိမ်ဆေးဖြစ်၍ လိင်တံထောင်မလာနိုင်ရန် အကူအညီပေးသည်။

ခက်ခဲသော ကာလသည် တစ်လနီးပါးကြာမြင့်လာပြီးနောက် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ မနက်ခင်းတစ်ခုတွင် ယမုံ့ဖုန်းထဲသို့ ဖေ့ဘုတ် မက်စေ့တစ်စောင် ဝင်လာသည်။ ပို့သူက Wolf..

"လာမယ့် စနေနေ့ ၊ လှည်းတန်း စိန်ဂေဟာရှေ့က စောင့် "

ဇေယျာထွန်း စာပြန်ရေးလိုက်သည်။

"လူမြင်ကွင်းကြီးတော့ မတွေ့ပါရစေနဲ့ ၊ လူရှင်းတဲ့ ဘက် သွားပါ၊ ရှိကြီးခိုးပါတယ်"

"ငါက ဟိုတယ် သွားမလားလို့ ၊ ဒါဆို မင်း.. ဟိုတယ် တစ်ခုခုက စောင့်နေလေ ၊ ဘယ်ဟိုတယ်လဲ ပြော ၊ ငါ မနက် ၁၀ နာရီလောက် လာခဲ့မယ်"

 "ဟိုတယ်လဲ မလုပ်ပါနဲ့ ၊ ရှင့်မှာ မြို့စွန်ဘက်က အသိတွေ ၊ အိမ်တွေ မရှိဘူးလား ၊ ကိုကိုက မြို့ထဲမှာ တောက်လျှောက်ပတ်နေတာ ၊ သူနဲ့ တွေ့ရင် ရှင်းရခက်မယ်"

 "ဒါလဲ ဟုတ်တာပဲ ၊ လှော်ကားဘက် သွားမယ် ၊ ငါ့ ဦးလေး ခြံရှိတယ်။ လူမနေဘူး ၊ အစောင့်တောင် မနည်းရှာပြီး ငှားထားရတာ"

  "အင်း.. ကောင်းတယ် ၊ ညနေ ၄ နာရီထိုးရင်တော့ ပြန်မှာနော် ၊ ဝေးတော့ ကားပိတ်မှာနဲ့ ကြာမှာစိုးလို့"

  " ၆ နာရီ ထိုးမှ ပြန် ၊ မတွေ့ရတာ ဒိလောက်ကြာနေပြီ ၊ အမုန်းဆွဲရမယ့်ဟာကို"

  " ရှင် .. အဲ့ဒိလို မလုပ်နဲ့လေ ၊ နောက်တစ်ခါ မတွေ့ချင်တော့ဘူးလား"

  "အေးလေ.. ဒါဆိုလဲ ပြီးတာပဲ ၊ မင်း ဘယ်နားက စောင့်မလဲ ၊ ငါ ကားနှင့် လာခေါ်မယ်"

  "မခေါ်နှင့် ၊ လိပ်စာပြော ၊ တက္ကစီငှားပြီး ၊ လာခဲ့မယ် "

  "အင်း.. ရွှေပြည်သာ ၊လှော်ကားလမ်း ၊ ကွန်ပြူတာတက္ကသိုလ်နား ၊ …. အိမ်ယာ ၊ ခြံနံပါတ်…"

   "အိုကေ.. မနက် ၁၀ နာရီနော်"

တစ်ဘက်လူ လော့အောက်ဖြစ်သွားသည်နှင့် ဇေယျာထွန်းသည် ယမုံ့ကို ခေါ်၍ တိုင်ပင်သည်။ ယမုံက အစပိုင်း စိုးရိမ်နေသော်လည်း နောက်တော့ သဘောတူသွားသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက် ပေါင်း၍ ဆုံးမကြမည်။ ဟုတ်သည်။ သည်လို တဏှာကောင်မျိုး ၊ သူများ မယားကိုမှ ကြိုက်တတ်တဲ့ ကောင်မျိုး မှတ်လောက်အောင်တော့ ပညာပေးရမည်ပင်။

ချိန်းဆိုထားသည့် စနေနေ့ မနက်တွင် ဇေယျာထွန်းသည် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်၏ နံပါတ်အနီတပ် တက္ကစီတစ်စီးကို တစ်နေကုန်စာစျေးပေး၍ စီးလုံးငှားကာ ယမုံ့ကိုတင်ပြီး ရွှေပြည်သာဘက်သို့ မောင်းလာခဲ့သည်။ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြ၍ စောထွက်လာမိပြီး ရွှေပြည်သာရောက်သည့်အခါ ၉ နာရီမျှသာ ရှိသေး၍ မြင်းလှည်းဂိတ်အနီးက လက်ဘက်ရည်ဆိုင်တွင် ထိုင်ရင်း အချိန်ဖြုန်းရသေးသည်။ နာရီဝက်ခန့် နားပြီးနောက်မှ ဟိုလူပြောသည့် လိပ်စာအတိုင်းမောင်းလာခဲ့ရာ ၁၀ နာရီ မထိုးခင် ၁၀ မိနစ်အလိုတွင် ခြံရှေ့သို့ ရောက်သည်။

ယမုံသည် ကားပေါ်က ဆင်းဖို့ တွန့်ဆုတ် တွန့်ဆုတ် ဖြစ်နေရှာသည်။ ဇေယျာထွန်းက လက်ကလေးနှစ်ဘက်ကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ကာ အားပေးလိုက်မှ သက်ပြင်းလေးချ၍ ဆင်းသွားသည်။ ယမုံသည် ကိုယ်ကျပ်ဂါဝန်လေးဖြင့် လှချင်တိုင်း လှနေသည်။ ခြံစောင့်က သူ့ သခင်မှာထားသည်ထင့် ။ ယမုံ လျှောက်လာသည်ကို မြင်သည်နှင့် တံခါးဖွင့်ပေးသည်။ ဇေယျာထွန်း ကားကို ဘက်ပြန်ဆုတ်ကာ လာလမ်းအတိုင်း မောင်းထွက်သည်။ ခြံကို မမြင်ရတော့သည့် လမ်းကွေ့ကျော်ရောက်ပြီး အရိပ်ကောင်းသည့် ကုက္ကိုပင် တစ်ပင်အောက်တွင် ကားကို ထိုးရပ် ၊ စက်ပိတ်၍ စောင့်နေလိုက်သည်။ မကြာပါ .. ဟွန်ဒါဖစ် ခဲညိုရောင်လေး တစ်စီးသည် ဇေယျာထွန်း ကားဘေးမှဖြတ်၍ လမ်းထဲဝင်သွားသည်။

ဇေယျာထွန်း နောက်ခန်းမှ ကျောပိုးအိတ်ကိုယူ ကားတံခါးများကို လော့ချကာ ထိုကားနောက်မှ လိုက်သည်။ မှန်းထားသည့်အတိုင်း ထိုကားသည် ယမုံဝင်သွားသည့် ခြံထဲ မောင်းဝင်နေသည်။ ဇေယျာထွန်း ခြံစည်းရိုး အုတ်တံတိုင်းများကို ကွယ်၍ ကိုယ်ကိုနှိမ့်ကာ ခြံဘေးမှ ဖြတ်သည်။ ကားမောင်းလာသည့် လူရွယ်သည် ခြံစောင့်နှင့် ရယ်ရယ်မောမော စကားပြောနေသည်။ လူရွယ်က အိတ်ထဲမှ ပိုက်ဆံတစ်ထပ်ကို ထုတ်ယူကာ ခြံစောင့်ကို ကမ်းပေးသည်။ ခြံစောင့် မျက်နှာ ပြုံးပြုံးကြီးဖြစ်သွားကာ ပိုက်ဆံ တစ်ထပ်ကို အိတ်ထဲထည့်၍ ကင်းတဲလေးဆီ ပြန်လာနေသည်။ လူရွယ်ကတော့ အိမ်ထဲ ဝင်သွားချေပြီ။

ဇေယျာထွန်း ခြံစောင့်ကို အကဲခတ်နေစဉ် ခြံစောင့်က ကင်းတဲလေးဘေးတွင် ထောင်ထားသော စက်ဘီးကို ယူပြီး တက်ခွသည်။ ဟိုကောင်သည် ခြံစောင့်ကို အရက်ဖိုး ၊ လက်ဘက်ရည်ဖိုးပေးပြီး ပထုတ်လိုက်တာဖြစ်မည်။ ဇေယျာထွန်း ကမန်းကတမ်း ခြံစည်းရိုးကို ကျောခိုင်းကာ လမ်းမကြီးဘက် လမ်းလျှောက်သည်။ ခြံစောင့်၏ စက်ဘီးလေးသည် သူ့ကို ကျော်တက်သွားသည်။ မမျှော်လင့်ပဲ အရက်ဖိုး ရလိုက်သဖြင့် ပျော်မြူးနေဟန်ရှိသော ခြံစောင့်၏ လေချွန်သံသည် ဇေယျာထွန်း၏ နားထဲတွင် မနှစ်မြို့စရာပင်။ စက်ဘီးလေး အတော်လှမ်းလှမ်းသို့ ရောက်သည်နှင့် ဇေယျာထွန်း ခြံဘက်ပြန်လှည့်သည်။

ခြံတံခါးက သော့ခတ်ထားသော်လည်း ကျော်ဝင်ရသည်မှာ အခက်အခဲမရှိ။ အခက်အခဲကတော့ အိမ်ထဲ ဝင်ဖို့ မလွယ်ခြင်းပင်။ မှန်ပြတင်းများ၏ နောက်တွင် စိုက်ထားသည့် သံပန်းများသည် အလွယ်တကူ ဝင်လို့ မလွယ်တော့ချေ။ ဇေယျာထွန်း ခေတ္တမျှ တွေ၍ စဉ်းစားလိုက်ပြီး ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ ပစ္စည်းတစ်ချို့ကို ထုတ်သည်။ ဆေးဗူး နှင့် လက်ကိုင်ပဝါ တစ်ထည်။ ဆေးဗူးက အခမ်းအနားများတွင် ဖော့စာလုံးကပ်သည့်အခါ သုံးသည့် ကော်ဗူး အရည် ။ အနံ့ပြင်းသည်။ များများနှင့် တည့်တည့်ရှုမိလျှင် သတိလစ်မသွားသည့်တိုင်း မူးဝေထိုင်းမှိုင်းသွားသည်။ ဘိုင်ပြတ်နေသည့် မူးယစ်ဆေးသမားများ သုံးတတ်ကြကြောင်း သတင်းလိုက်ရင်း သိထားသည့် ဇေယျာထွန်းသည် ထိုဆေးကို အသုံးပြုတော့မည်။

ဆေးဗူးထဲမှ အရည်များကို လက်ကိုင်ပဝါပေါ် အတော်များများ လောင်းချလိုက်ပြီးသည်နှင့် အိမ်တံခါးမကြီးရှေ့တွင်ရပ်ကာ အသံခပ်ပြင်းပြင် လေးငါးချက် ခေါက်လိုက်သည်။ မကြာပါ ..

 "ဦးညိုကြီး.. အာရုံပဲဗျာ.. ခင်ဗျားကို မနှောင့်ယှက်ဖို့ ပြောထားတယ်လေ" 

ဆိုသည့် အသံနှင့်အတူ တံခါး ပွင့်လာသည်။ ဇေယျာထွန်းသည် လေ၏ လျင်မြန်ခြင်းမျိုးနှင့် ထိုလူ၏ မျက်နှာကို ပြေးဖက်ကာ လက်ကိုင်ပဝါနှင့် အုပ်လိုက်သည်။ ထိုလူသည် ရုတ်တရက် ကြောင်သွားပြီး ခေတ္တမျှ ငြိမ်မိသော်လည်း ချက်ချင်းဆိုသလို ဇေယျာထွန်းကို ကန်ကြောက် ရန်ပြုရန်ကြိုးစားသည်။

သူ နောက်ကျသွားပြီ။ ဆေးအစွမ်းက ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့ အရှိုက်မှတစ်ဆင့် ဦးဏှောက်ထဲ စီးမျောသွားချေပြီ။ အားမရှိတော့သည့် လက်သီးများသည့် ဇေယျာထွန်း၏ မေးရိုးကို လာထိသော်လည်း ထိရုံမျှသာ ရှိတော့သည်။


 

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>



အချစ် မျက်ကန်း တစ္ဆေ (သို့မဟုတ်) စည်းအပြင်ဘက်က ချစ်ခြင်းများ (စ/ဆုံး)

အချစ် မျက်ကန်း တစ္ဆေ (သို့မဟုတ်) စည်းအပြင်ဘက်က ချစ်ခြင်းများ (စ/ဆုံး)

ကာမလူဆိုး ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

သူ့စိတ်တွေ ခုတလော ဘယ်လို ဖြစ်နေတယ် မသိ။

အန်တီဇာခေါ် ဒေါ်သူဇာနှင့် စကားပြောဆို ထိတွေ့ ဆက်ဆံ နေရတာ သူ့ရင်ကို တဒိန်းဒိန်း ခုန်စေပြီး သူမရဲ့ အထိအတွေ့လေးတွေက သူ့ အောက်က ညီတော်မောင်ကို ငေါက်ကနဲ ထစေခဲ့လေသည်။ အန်တီဇာကတော့ သူ့အား ငယ်စဉ်ကလို ခုထိ စကားပြောလျှင် တခါတရံ ဖင်ပုတ် သူ့ပါးကို ချစ်စနိုးဖြင့် မနာအောင် လိမ်ဆွဲ၍ စတတ်လေသည်။ သူမက တူ သားလေးလို သဘောထားတာ သူက အန်တီဇာ့အပေါ် ဖန်ပျောက် ဖောက်ပြန်ပြီး ဘာညာစိတ်တွေ ဝင်နေတာ ဖြစ်ပါသည်။

အန်တီဇာက သူ့ အဒေါ် အရင်း မဟုတ်ပါ။ မေမေ့ နောက်အိမ်ထောင် ဦးမောင်မောင်ရဲ့ အမ ဖြစ်ပြီး သူ လေး ငါးနှစ် သားမှာ သူ့ အဖေ ဆုံးပါးသွားသဖြင့် မေမေက တပင်လဲမူ တပင်ထူ ဆိုသလို အန်ကယ် ဦးမောင်မောင်နှင့် နောက်အိမ်ထောင်ပြု ခဲ့သည်။

အန်ကယ်မောင်နှင့် နောက်အိမ်ထောင်ပြု တော့ မေမေက သား သမီး ထပ် မယူပါ။

သူ့ နာမည်က စည်သူစိုးမြင့် ။ အသက် ၂၀ နောက်ဆုံးနှစ် ကျောင်းသားဖြစ်ပြီး မေမေက ဒေါ်ကေသီစိုးမြင့် အသက် ၄၀ ။အန်ကယ်မောင်နှင့် ယူပြီးတော့ ဒီမှာပဲ မေမေက အခြေချ နေထိုင်ခဲ့လေသည်။ သူတို့ ဇာတိက နယ်မြို့လေး တစ်မြို့က ဖြစ်ပါသည်။ အန်ကယ်မောင်က ပထွေး ဆိုပေမယ့် သူ့ကို သူ့သားလေးလို ချစ်ရှာခဲ့သလို စိတ်ရင်း သဘောလည်း အတော် ကောင်းသည်။

ခုဆို အန်ကယ်မောင် ဆုံးသွားတာ လေးနှစ်လောက် ရှိခဲ့ပြီ။ ခုနက အကြောင်း ပြန်ဆက်ရမည် ဆိုလျှင် စည်သူစိုးမြင့် အရင် သူ ပထမနှစ် တက်စဉ်က ရွယ်တူ ကောင်မလေး တစ်ယောက်နဲ့ လူငယ်ချင်း မေတ္တာ မျှကာ ချစ်ကြို က်ခဲ့သည်။ အဲအရွယ် ဆိုတာကလည်း သိကြတဲ့ အတိုင်း လက်တည့် စမ်းလိုလှသည်။ သူ့ ကောင်မလေးက အရိုင်းလေး ဆိုတော့ လက်ကိုင် ပါးနမ်းတာ ဒီလောက်ပဲ ရတာ အောက်ပိုင်း မပေးခဲ့ပေ။ ရည်းစား ဖြစ်ပြီး လေးလကျော်လောက်ထိ ဘာမှ မဘာရ ဆိုတော့ စည်သူစိုးမြင့် တင်းသွားရလေသည်။ အဲဒါနဲ့ သူ့ မြှားဦးက ဒေါ်ကြီးဘက်လှည့်သွားခဲ့သည်။

ဒေါ်ကြီးက ဒေါ်တင်တင်အေး သူတို့ အိမ်မှာ အဝတ် လျှော်ဖွတ် ချက် ပြုတ်ရန် မေမေ ခေါ်ထားသော အလွန် သစ္စာရှိပြီး စိတ်ချ ယုံကြည်ရသည့် လူယုံ တစ်ယောက် ဒေါ်ကြီးက သက် ၄၁ လောက် ရှိပြီ။ ကလေး သုံးယောက် အမေ လင်ဖြစ်သူက ငမူး နေ့ရှိသရွေ့ အရက်သောက် နေသူ။ ထိုစဉ်က ဒေါ်ကြီး အိမ်မှာ ကုန်းကွပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ် ကြမ်းတိုက်သည့် အချိန်ဆို စည်သူစိုးမြင့်က ထိုအနီးမှာ တဝဲဝဲလည် မျက်စိအစာ ကျွေးကာ သူမရဲ့ လူတစ်ဖက်စာခန့် ရှိမည့် ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး အိမ်သာထဲ သွား၍ ဂွင်းထုခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ 

မေမေက အိမ် ခြံ မြေ ပွဲစား လုပ်သလို ခြံကွက်တွေကို ကြို ဝယ်၍ တက်ရိပ် ရောက်လျှင် ပြန်ရောင်းသော အလုပ်လည်း လုပ်သည်။ မနက်ဆို စူပါကပ်ဘီးနှင့် သူမ အလုပ် ရှိရာထံ သွားပြီး နေ့လည်ဆို ပြန်လာ နေ့ခင်းစာ စား ပြီး ပြန်သွားတာ ညနေလောက်မှ ပြန်ရောက်တတ်လေသည်။ အိမ်မှာက သူနှင့် ဒေါ်ကြီး နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိတာ များပြီး ဒေါ်ကြီးက မေမေ ညနေ ပြန်ရောက်မှ သူမ အိမ်ကို ပြန်သွားတတ်သည်။ ဒေါ်တင်တင်အေးက အသား ညို ညို အရပ်က သာမန် အရပ် မနိမ့် မမြင့် နို့ကြီးတွေက အကြီးကြီး ခါးတော့ နည်းနည်းတုတ်ပေမယ့် ဖင်လုံးကြီးတွေက ကြီးသဖြင့် သိပ်မသိသာလှပေ။ 

လူပျိုပေါက်စ ဂျိုထောင်စ ဆိုသလို အဲ ဖင်ဆုံကြီးတွေကို ကြည့်၍ သူ တအား လိုးချင်ခဲ့တာ။ နောက်တော့ ဒေါ်ကြီးက လူကြီးပီပီ သူမကို ရှိုးနေတာ သိသွားခဲ့ပြီး စည်သူစိုးမြင့်အား စကားပြောလျှင် ပေါင်ကို ပုတ်လိုက် လက်မောင်းကို ဆိတ်ဆွဲလိုက်နဲ့ အထာလေးတွေ ပေးလာတတ်ခဲ့လေသည်။ စည်သူစိုးမြင့်ကလည်း အူတူတူ အတတ မဟုတ် ကိုယ့် အမေထက်ပင် အသက် သုံး လေး ငါးနှစ် ကြီးသည့် ဆော်ကြီးတော့ ဖန်လျှင် ရပြီဟု တစ်ထစ်ချ သတ်မှတ်ကာ နောက် သူကလည်း ဒေါ်ကြီးအား သိသိသာသာပဲ သူမ ဖင်ဆုံကြီးတွေကို လက်ဖြင့် ကိုင်တတ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ကြီးကလည်း သူမ ယောင်္ကျားက ငမူး ဆိုတော့ ပုံမှန် မကျွေ းသဖြင့် ဆာနေရှာတာ ဖြစ်မည်။

ဒီလိုနဲ့ သူ ကျောင်းပိတ်တဲ့ နေ့ နေ့လည် မေမေ ထမင်းစားပြီး ပြန်ထွက်သွားတော့ ရေချိုးခန်းထဲမှ ဒေါ်ကြီးရေ ခဏ ကျနော် ကြွက်တက်လား မသိပါဘူးဗျာ ဟု ညာ၍ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ကြီး ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်လာပြီး သူ့ ခြေထောက်ကို နှိပ်နယ်ပေးနေစဉ် သူမကို ဖက်နမ်းပြီး ကစ်ဆင် ဆွဲ အင်းကျီ ပေါ်က သူမရဲ့ ရင်သားထွားထွားကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ 

သား မောင်စည်သူ ဖယ်ပါကွယ် ဒေါ်ကြီးက ကလေး သုံးယောက် အမေ အသက်ကြီးပါပြီကွယ် .. ဘာညာ ဆိုပြီး မရုန်းချင် ရုန်းချင်လေး ရုန်းနေတာ ဘယ်ရမလည်း သူမ အင်းကျီ ကို လှန်တင်ကာ ဘရာစီယာ အနွမ်းလေးအား ပင့်တင်၍ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို အငမ်း မရ စို့ပြစ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ကြီးဆို ဖီးလ်တက်သံလေးဖြင့် တအားအား ငြီးကာ ခဏကြာတော့ သားက ပြောလို့ မရဘူးဟယ် ဇွတ်ပဲ ဒီကလေး ဒေါ်ကြီးကို ရှင့် သဘောရှိ ကလောငပိ လုပ်ပေတော့ ဆိုပြီး သူမ အဝတ်တွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ ရေလဲ ပုဆိုးပါ တဆက်ထဲ ချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ လီးကို ဆွဲ၍ ဂွင်း လေး ငါး ဆယ်ချက် ထုပေးပြီး လီးတောင်လာတော့ ရေကန်ဘောင်မှာ လက်ထောက်၍ ကုန်းပေးထားသည်။ 

ဘဝမှာ ဒါ မိန်းမ အင်္ဂါခေါ် စောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံး မြင်ဖူးတာမို့ စည်သူစိုးမြင့် ဒေါ်ကြီးရဲ့ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ဖက်ကြားက ဖောင်းကားပြီး နောက်ကို ပြူ ထွက်လာတဲ့ စောက်မွေးထူလပြစ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးအား ကြည့်နေလိုက်မိသည်။ မောင်စည်သူ ထည့်လိုက်တော့လေ သားရဲ့ဟု ပြောလည်းပြော ဒေါ်ကြီး လက်က သူ့ လီးကို ဆွဲ၍ သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးထားလေသည်။ အောကားနဲ့ အပြာစာများ ကြည့်ထား ဖတ်ထားဖူး၍ ဒေါ်ကြီး ဖင်သားစိုင် အိအိကြီးတွေကို လက်နှင့် ဖြစ်ညှစ်ကာ စည်သူစိုးမြင့် ခါးကော့ သွင်းပြီး ဆောင့်လိုး လိုက်လေတော့သည်။

ထိုစဉ်မှ စပြီး ကိုယ့် အမေထက်ပင် အသက် လေး ငါး နှစ် ကြီးသော ဒေါ်ကြီးအား သူ လိုးဆော်ခဲ့တာ ခုဆို သုံးနှစ်နီးပါး ရှိခဲ့လေပြီ။ စည်သူစိုးမြင့် ဒေါ်ကြီးနဲ့ ဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်း ဆော်ပင် မထားတော့ ပြီးတော့ ရွယ်တူ မိန်းကလေးတွေကို သူ ဖီးလ် သိပ်မလာတာလည်း ပါသည်။

စည်သူစိုးမြင့် ခုတလော အန်တီဇာကို ဖီးလ် ဖြစ်နေမိပြီး ဒေါ်ကြီးကို လိုးဆော်လျှင်ပင် အန်တီဇာအား လိုးနေသည်ဟု မှန်းတာ ဖြစ်ပါသည်။ အန်တီဇာက အသက် ၄၄ နှစ် ဝန်းကျင်ခန့် ရှိပြီး သမီး နှစ်ယောက် အမေ ဖြစ်သည်။ အကြီးမ မမ ဇင်မာဝင်းက ၂၃ နှစ် ပြီးခဲ့သည့် နှစ်က အိမ်ထောင်ကျပြီး ယောင်နောက် ဆံထုံးပါ ဆိုသလို သူမ ယောင်္ကျား ကိုစိုးနောင် အိမ်မှာ လိုက်နေခဲ့လေသည်။ 

အငယ်မလေးက ခိုင်ခိုင်ဝင်း ၁၉ နှစ် ဒုတိယနှစ် ။ အင်္ဂလိပ်မေဂျာ ယူထားတာ ဖြစ်ပါသည်။ အန်တီဇာက သမီး နှစ်ယောက် အမေ အသက် ၄၄ နှစ်ပေမယ့် ခုထိ လှပ ကျော့ရှင်းတုန်း အုံထူ နက်မှောင်တဲ့ ဆံပင်တွေက ခါးထိ ရှည်ပြီး ဘီးစပက် ထုံးတတ်သလို တခါ တရံလည်း ကျစ်ဆံမြီး နှစ်ဖက် ကျစ်၍ ကျောမှာ ချထားတတ်လေသည်။ အမြဲတမ်း မြန်မာဆန်ဆန်များသာ ဝတ်ဆင်တတ်ပြီး အရပ်က မေမေ့ထက်တော့ အန်တီဇာက ၂ လက္မလောက် နိမ့်မည်။ မြန်မာ အမျိုးသမီးများထဲတွင် စံချိန် မှီကာ အန်တီဇာ အရပ်က ၅ ပေ ၇ လက္မလောက် မြင့်သည်။ 

အသားတော် ညို ပြာညက် နန်းတော်ထက် ဖွား ဆိုသလို အသားလေးက ညို စိမ့်စိမ့် ရင်ထွားထွား ခါးက ကျ ဉ်ကျ ဉ်လေး တင်ကြီးက ကားစွင့် ဝိုင်းစက်ပြီး မျှ စ်စို့ပေါက်ကြီးအလားပင်။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုး အဆက်က ရှေးစကားနှင့် ပြောရလျှင် မယ်ဗမာ ကိုယ်လုံးမျိုး မျက်နှာကျက ရှေးမင်းသမီးကြီး ဒေါ်ဒေစီကျော်ဝင်းနဲ့ ခပ်ဆင်ဆင် စည်သူစိုးမြင့် မျက်စိထဲတွင် အန်တီဇာက မြန်မာဆန်ဆန်လေးဖြင့် ဆက်ဆီ ကျလှသည်ဟု ထင်မိလေ၏။ စည်သူစိုးမြင့်က တခါတလေ ဘန်းက လာသော ရှေးဇာတ်ကားတွေလည်း ကြည့်တတ်ပါသည်။

သူမ ခု အသက် ၄၀ ကျော်၍ ၄ နှစ်ပင် စွန်းခဲ့ပြီ။ သူမ ဘဝတွင် ထူးထူးခြားခြား ပျော်ရွှင်စရာက လက်ချိုး၍ပင် ရအောင် နည်းခဲ့လေသည်။ နံပါတ်တစ် သူမ ဘွဲ့ယူစဉ်က ပျော်ခဲ့ရပြီး နောက် ရုံးတစ်ရုံးမှာ စာရေးမ ဝင်လုပ်ခဲ့သည်။ နံပါတ်နှစ် ပျော်စရာဟုပဲ ဆိုပါစို့။ မိဘများ သဘောတူသူ ကိုအောင်ဝင်းနှင့် လက်ထပ်ခဲ့ပြီး နောက် သူမ ရုံးအလုပ်က ထွက် မင်္ဂဦးညကတော့ အတော်ကို ပျော်စရာ ကောင်းခဲ့ပါသည်။ 

နောက် အိမ်ရှင်မတို့ ဝတ္တရား အတိုင်း အိမ်မှု ကိစ္စတွေ လုပ်ရ ဆိုတော့ ဈေးနဲ့ အိမ်က လွဲပြီး အပြင် သိပ်မထွက်ဖြစ်ခဲ့ပေ။ နံပါတ်သုံး သမီး နှစ်ယောက်ကို မွေးပြီး နောက် သမီး အကြီးမ ဘွဲ့ရတော့ ပျော်ခဲ့ရသည်။ သမီးအကြီးမလည်း ပညာတွေစုံ အတောင်စုံတော့ ကြင်ယာဖက်တွေ့ မိမိတို့က ထိန်းမြားခြင်းအင် ဝတ်ငါးအင် ဆိုသလို မဘတို့ ဝတ္တရား အတိုင်း စီစဉ်ပေးခဲ့ပြီ။ ပျော်စရာဆို၍ ဒေါ်သူဇာ ဘဝမှာ အတော်ကို နည်းခဲ့ပြီး မီးဇာကုန် ဆီခမ်း အနိစ္စ အမြဲ မရှိ ဆိုသည့်အတိုင်းပင်။ 

သူမရဲ့ မိဘ နှစ်ယောက်စလုံး ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ကွယ်လွန်သွားခဲ့ကြတာ ဆယ်နှစ် နီးပါး ရှိခဲ့လေပြီ။ အိမ်ထောင်သက်ကလေး ကြာလာတော့ တစ်ပတ်တောင် တစ်ခါ သူမနဲ့ လင်ဖြစ်သူ ကိုအောင်ဝင်းတို့ မဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ပါ။ ဆက်ဆံလည်း ဒေါ်သူဇာကို ထမီလှန် တက်လုပ် ဒီလောက်ပါပဲ။ အိမ်ထောင်သက် ၂၄နှစ်လောက် ရှိပြီ။ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးက မတက် ဆက်ခ်ဆိုတာ ဒေါ်သူဇာအတွက် ထမီလှန် ပေါင်ကား ပြီးရင် လင်ဖြစ်သူ ကိုအောင်ဝင်းက လုပ် ဒီလောက်ပဲ သူမ နားလည်ထားလေသည်။ ငှက်ကလေး နှစ်ကောင် မင်္ဂလာဆောင် ခြင်ထောင် ထောင် မီးခွက်မှုတ် ပုကျွတ် ပုကျွတ် လုပ် ဆိုသလိုပဲ။ ခစ် ခစ် ဒေါ်သူဇာ တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်း ဆိုဖာတွင် ထိုင်ကာ တောင်စဉ် ရေမရတွေ တွေးပြီး တခစ်ခစ်ဖြင့် တစ်ယောက်ထဲ ရယ်နေမိလေသည်။

...................................................................................................

နောက် လေး ငါးရက် ကြာခဲ့ပြီ။ အန်တီဇာ သား ဗိုက်ဆာတယ် စားဖို့ ဘာတွေ ရှိဟု စည်သူစိုးမြင့် ဒီနေ့ ကျောင်းပိတ်တော့ ထုံးစံအတိုင်း နေ့လည်ဖက် အန်တီဇာတို့ အိမ်ကို လာခဲ့သည်။

" သား စည်သူ မီးဖိုထဲမှာ အန်တီဇာ ပေါင်မုန့် အုံးနို့ဆမ်း လုပ်ထားတယ် စားပွဲပေါ်မှာ ကေသီ သွားပြီလား သား"

" ဟုတ် အန်တီဇာ ခုနက မေမေ ထမင်းစားပြီး ပြန်ထွက်သွားပြီ"

စည်သူစိုးမြင့် မီးဖိုခန်းထဲ သွားပြီး ပေါင်မုန့်အုံးနို့ဆမ်း စားလိုက်သည်။

မေမေက သူမ အလုပ်တွေဖြင့် ရှုပ်နေရာ အိမ်မှုကိစ္စအား ဒေါ်ကြီးနှင့် လွှဲထားတာ ဖြစ်သည်။ ဒေါ်ကြီးကလည်း မုန့်ပဲ သွားရည်စာကျ အန်တီဇာလို သိပ်မလုပ်တတ်ပါ။ စည်သူစိုးမြင့် ငါးနှစ်သား အရွယ်လောက်ထဲက သူမ မောင်နှင့် သူ့ အမေတို့ အိမ်ထောင်ပြု တာ ဆိုတော့ သူလေးကိုလည်း မိမိ သား သမီး အရင်းလို ဒေါ်သူဇာ ချစ်ခဲ့လေသည်။ 

သူမတို့က သား ယောင်္ကျားလေး မရှိတော့ ဒေါ်သူဇာတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး စည်သူစိုးမြင့်ကို ချစ်ကြပြီး သမီး နှစ်ယောက်ကလည်း သူမတို့နဲ့ မောင်နှမ အရင်းလို သူ့ကို ခင်တွယ်ခဲ့ကြလေသည်။ ဒေါ်သူဇာတို့က မောင်နှမ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိကြသဖြင့် အရင် သူမတို့ မိဘတွေ အစဉ် အဆက်ထဲက အိမ်နှစ်လုံးရှိရာ သူမက ဒီဖက်က အိမ်မှာ နေပြီး အကို အိမ်ထောင်ကျတော့ ဟိုဖက်က အိမ်တွင် နေခဲ့လေသည်။ စည်သူစိုးမြင့် အမေ ကေသီစိုးမြင့်ကိုလည်း သူမက ယောင်းမ ဆိုပေမယ့် ညီအမတွေလိုပဲ စည်းစည်းလုံးလုံး နေလာခဲ့တာ ယောင်းမကလည်း ဒေါ်သူဇာကို အမ အရင်းလိုပင် ခင်တွယ် ရှာခဲ့သည်။

စားသောက်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းဖက် ထွက်ကာ အန်တီဇာ ရှေ့က ဆိုဖာတွင် ထိုင်လိုက်သည်။

" ညီမလေး ခိုင်ခိုင်ရော အန်တီဇာ"

" မင်း ညီမလေးက သူ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အစောကပဲ အပြင်သွားလေရဲ့"

အန်တီဇာနှင့် စကားပြောနေရင်း စည်သူစိုးမြင့် သူမရဲ့ ချောမွေ့သော မျက်နှာလေးကို ခိုးခိုး ကြည့်နေမိလေ၏။

နောက် တစ်ပတ် ကြာခဲ့ပြီး ထိုနေ့က အတန်းချိန် လစ်ပြီး ဘောလုံးပွဲ ချိန်းပွဲ ရှိရာ ဘောလုံး သွားကန်နေလိုက်သည်။

စည်သူစိုးမြင့်က ကျောင်းစာရော အားကစားပါ ဘက်စုံ ထူးချွန်သူ။ ကျောင်းပွဲတွေမှာလည်း အရင် အထက်တန်း ကျောင်းသား ဘဝထဲက ဘောလုံးကန် ဘော်လီဘော ဘတ်စကတ်ဘော ပွဲတွေဆို ရှေ့ဆုံးက ပါတတ်သူ မိဘတွေကလည်း အရပ် မြင့်မားပြီး ထွားကြို င်းသူများမို့ သူကလည်း အားကစား လုပ်တော့ အသက်က ၂၀ ပေမယ့် အရပ် ၆ ပေ မြင့်သည်။ 

ဖီးလ်မက် ဆံပင်ပုံနဲ့ အောင်မင်းခန့်နှင့် ခပ်ဆင်ဆင် တူကာ ရူပါ ဖြောင့်သလို သူ့ ပစ္စည်းကလည်း အရပ်နှင့် အညီ သန်မာ ထွားကျို င်းပြီး အရှည် ၈လက္မခွဲခန့် လုံးပတ်က လက်တဆုပ်ခန့် ရှိသည်။ တစ်ပတ်ကို လေးရက် အိမ်မှာ ဂျ င်ကစားသည်။ အရင် အန်ကယ်မောင် မဆုံးခင်ထဲက အန်ကယ်မောင်ကလည်း ကျန်းမာရေး လိုက်စားသူ ထို့ကြောင့် ဂျင်ဆော့သည့် ပစ္စည်းတွေ ရှိသဖြင့် အိမ်မှာပဲ ကစားဖြစ်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကြွက်သား မာဆယ်နဲ့ ချက်စ်ထု ဗယ်လီတုံးတွေက အမြှောင်းလိုက် ဖြစ်ကာ ယောင်္ကျား ပီသလေသည်။

ဘောလုံးကန်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ရာ အိမ်ရောက်ခါနီးတွင် မိုး ရွာချလိုက်ရာ အိမ်ဖက် အပြေး လာခဲ့ပြီး အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ တံခါးက သော့ခတ်ထားသည်။ ဒီနေ့ ဒေါ်ကြီးကလည်း မလာ ထို့ကြောင့် မေမေ သော့ယူသွားတာ ဖြစ်မည်။ လွယ်အိတ်ကို ဘာဂျာတံခါးမ အပေါက်ကြားလေးတွင် ညှပ်ထားပြီး သူတို့ အိမ်ဘေးမှ အန်တီဇာတို့ အိမ်ဘက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ 

အန်တီဇာရေဟု သူ ခေါ်တဲ့အခါ သား စည်သူ မင်း တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ရွှဲနေပြီ မိုးမိလာတာလား သွား ရေအမြန် ချိုးဟု ပြောပြီး အိမ်ဝသို့ ထမီရင်လျားကာ အန်တီဇာ ထွက်လာလေသည်။ ခုမှ ရေချိုးပြီး၍ထင်။ ရေစက်ကလေးတွေက ရင်ဘတ်သား ဝင်းဝင်းလေးပေါ်မှ တပေါက်ပေါက်ဖြင့် ရင်ညွတ်နားသို့ စီးကျ နေလေ၏။ ရေစိုနေတော့ ထမီက အသားမှာ ကပ်နေရာ အထဲမှ ဒေါ်သူဇာ၏ နို့အုံကြီးနှင့် နို့သီးခေါင်းလေးများကိုပင် စည်သူစိုးမြင့် တစွန်းတစလေး မြင်နေရသည်။

" ဟဲ့ သား စိုင်စိုင်ကြီး ဘာရပ်လုပ် နေတာလည်း"

အန်တီဇာ ပြောမှ  သူမရဲ့ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် ကောက်ကြောင်း အလှ အပ တို့ကို ကြည့်နေရာမှ အကြည့်လွဲကာ

" သားတို့ အိမ်တံခါး ပိတ်ထားလို့ အန်တီဇာ"

ဟု ပြောလိုက်သည်။

" ကဲ ဒါဆို ဒီမှာပဲ ချိုး အမြန်ချိုး သား မင်း အအေးပတ်မယ်"

" ဟုတ် အန်တီဇာ"

ပြောပြီး အိမ်ထဲက မသွားတော့ အိမ်ရဲ့ ဘေးက ပတ်သွားပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ တံခါး ပိတ်၍ သူ့ အင်းကျီနဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်သည်။ တန်းပေါ် တင်ကာ အသားကပ် ဘောင်းဘီတိုနဲ့ ရေတွေ လောင်းချိုးပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာဖြင့် ပေါင်ကြို ပေါင်ကြား လီးပါ မကျန် တိုက်၍ ခုနက မြင်ခဲ့ရသော ဒေါ်သူဇာ၏ ခန္ဓာကိုယ် အတွင်းပိုင်း အလှ အပ များအား မြင်ယောင်လာမိသည်။ မြင်ယောင်လာတာနဲ့ တပြို င်နက်ထဲ စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးကလည်း အလံတိုင်ကြီးလို ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ဂွင်းထုသလို လေး ငါးချက် ထုပြီး အတောင် ကျသွားအောင် ကန်ထဲက ရေတွေ တဗွမ်းဗွမ်းခပ်၍ ကိုယ်ပေါ် လောင်းချ ပြီးတော့ ရေချိုးခြင်းကို လက်စသတ်လိုက်သည်။

" ဒေါက်... ဒေါက်"

ရေချိုးခန်း တံခါး ခေါက်သံကြားသဖြင့် ဖွင့်လိုက်တော့ အန်တီဇာက ..

" ရော့ မင်း ဘဘအောင် ပုဆိုး လဲထား ပြီးမှ အခန်းထဲမှာ သူ့ အင်းကျီ ယူဝတ်လိုက် .. "

ဆိုပြီး ပေးကာ ပြန်ထွက်သွားလေသည်။ ခုမှ သနပ်ခါး လူးပြီးတာ ဖြစ်မည် သနပ်ခါးပင် မခြောက်သေး ချန်ထမီ အပျော့သားထဲမှ အန်တီဇာ အိုးကြီးက ရင်သပ် ရှုမောစဖွယ် လှုပ်ယမ်း၍ ဆင်မယဉ်သာလေး လှမ်းထွက်သွားခဲ့လေသည်။ စည်သူစိုးမြင့် ရေချိုးခန်းက ထွက်ပြီး အန်တီဇာတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ သူ့ ကိုယ်ပေါ်က ရေစက်တွေကို သဘက်ဖြင့် သုတ် ပြီးတော့ ဘဘအောင် အင်းကျီ ယူဝတ်ထားလိုက်သည်။ မျက်စိ ရှေ့မှာ တနေ့ တခြား လူကြီး ရင့်မာကြီး တစ်ယောက်လို ထွားကျို င်းလာသော စည်သူစိုးမြင့်ကို ဒေါ်သူဇာ ကြည့်နေမိလေသည်။

" ခုမှ အရမ်း ချမ်းလာပြီ အန်တီဇာရယ် သားတော့ ဖျားချင်သလိုလိုပဲ"

ဟု စည်သူစိုးမြင့် အကဲပိုပိုလေး ပြောကာ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို တဇတ်ဇတ် လှုတ်၍ ချမ်းနေသယောင် လုပ်ပြလိုက်သည်။

" မှန်း အန်တီဇာ ကိုယ် စမ်းကြည့်မယ် ကိုယ် နည်းနည်း ပူနေတယ် ခဏ လှဲနေလိုက် သား"

အန်တီဇာတို့ လင်မယား အိပ်သည့် ကုတင်ကြီးထက်မှာ စည်သူစိုးမြင့် လှဲလိုက်သည်။ အမှန်တော့ သူ ဘာမှ မဖြစ်ပါ။ အန်တီဇာက သူ့ ဘေးနားတွင် တင်ပါးလွှဲလေး ထိုင်ပြီး စောင်ခြုံ ပေးကာ 

" သား ပါရာစီတမော့ သောက် အန်တီဇာ သွားယူလိုက်မယ် ခဏလေး စောင့် "

ဟု ပြောလေသည်။ 

" သားနားက ဘယ်မှ မသွားပါနဲ့နော် အန်တီဇာ "

ဟု ပြောပြီး သူမ လက်ကလေးကို ဆွဲထားလိုက်လေသည်။ 

ဒေါ်သူဇာရဲ့ ကားစွင့် ဝိုင်းစက်သော တင်သားစိုင်ကြီးတွေက စည်သူစိုးမြင့် ပေါင်နဲ့ ထိမတတ် ဖြစ်နေလေသည်။ ဒီအချိန်က သူ့အတွက် အခွင့်အရေးကောင်းပင်။ ခိုင်ခိုင်ဝင်းကလည်း ညနေ ၅ နာရီကျော်မှ ပြန်လာမှာ ဘဘအောင်ကတော့ ညဖက်လောက်မှ သူ့ အလုပ်ရုံက ပြန်လာတာ ဖြစ်သည်။  ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်စေတော့ အန်တီဇာကို ခုပင် လိုးလိုက်မည် မထူးတော့ အန်တီဇာ လက်ကလေးကို ယူ၍ သူ့ နှာခေါင်းဝတွင် တေ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ ရုတ်တရက် ဆိုတော့ စည်သူစိုးမြင့်ကို ကြောင်ကြည့် နေမိလေ၏။

" အန်တီဇာ့ကို သား ချစ်တယ်ဗျာ"

ဟု ပြောပြီး စည်သူစိုးမြင့် လက်က ထမီအပျော့သားပေါ်က ဒေါ်သူဇာရဲ့ ပေါင်တံတုတ်တုတ်ကလေးကို ကိုင်၍ အထက်မှ အောက် ပွတ်သပ် နေလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ ခုမှ သတိ ဝင်လာပြီး

" ဖယ်စမ်း သား စည်သူ"

ဟု ပြောပြီး စည်သူစိုးမြင့် လက်ကို ဖယ်၍ ထကာ အခန်းဝဖက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ စည်သူစိုးမြင့် လှဲနေရာက ထ၍ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး အန်တီဇာနောက်ကို ခြေလှမ်းကျဲကြီးဖြင့် လှမ်း၍ အခန်းဝနား ရောက်တော့ ဇတ်ခနဲ သူမ လက်ကလေးကို အသာလေး ဆောင့်ဆွဲလိုက်သည်။

" အိုး"

ဒေါ်သူဇာ ကိုယ်လုံးလေး စည်သူစိုးမြင့် ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးထဲ ရောက်သွားခဲ့ပြီး နှစ်ကိုယ်ကြားကို လေတိုး၍ မရအောင် ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုက ပူးကပ်သွားခဲ့လေ၏။ စည်သူစိုးမြင့် နှာခေါင်း ချွန်ချွန်ကြီးက သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေး ကွက်ထားသော ဒေါ်သူဇာရဲ့ ပါးပြင် နှစ်ဖက်ပေါ် ကျရောက်သွားပြီး အနမ်းမိုး အချစ်မိုးတွေ ရွာချ ပြစ်လိုက်သည်။ 

စည်သူ ဖယ်စမ်းဟု ပြောပြီး ဒေါ်သူဇာ အတင်းရုန်းပြီး သူမ လက်သီးဆုပ်နုနုကလေးတွေနဲ့ စည်သူစိုးမြင့် ကျောပြင်ကြီးကို ထုနှက်နေရာ စည်သူစိုးမြင့်အဖို့ ပန်းပွင့်ကလေးနှင့် ပေါက်နေသည့်နှယ်။ ဒေါ်သူဇာ ရုန်းပေမယ့် စည်သူစိုးမြင့်ရဲ့ သန်မာသော လက်ကြီး နှစ်ဖက်က စပါးကြီး မြွေကြီး ပတ်ထားသလိုပင်။  အန်တီဇာ့ကို လွှတ်ပါ သားရယ် တို့က တူဝရီးတွေ အဲလို မလုပ်ရဘူးနော် ငရဲကြီးမယ် သားဟု သူ့ကို ချော့၍ ပြောနေလေသည်။

" သားတို့က ဘာမှမှ မတော် အန်တီဇာကလည်း သား အချစ်တွေကို မအောင့်နိုင်တော့ဘူး အန်တီဇာရယ်"

" ပြောမရရင်တော့ မင်း အမေ လာရင် တိုင်မယ်"

" တိုင် အန်တီဇာ့ သဘော"

စည်သူစိုးမြင့် မထူးဇာတ်ခင်းပြီ။ ဖြစ်သမျှ အကြောင်း အကောင်းပဲ ပြီးမှ ဖြစ်သမျှ ပြသနာကို ရင်ဆိုင်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက် ချကာ ဒေါ်သူဇာ့ရဲ့ ဂုတ်လေးကို ကိုင်၍ သူမ နှုတ်ခမ်းလေးအား ပြွတ်ခနဲ စုပ်လိုက်သည်။ စည်သူစိုးမြင့် လျှာကြီးက ဒေါ်သူဇာ ပါးစပ်လေးထဲ ထိုးသွင်းကာ သူမ လျှာလေးကို ထိုးမွှေ့ နေလိုက်သည်။ စည်သူစိုးမြင့် လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို ဒေါ်သူဇာရဲ့ ကားစွင့်တဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေပေါ်ကို တင်ကာ ဆုပ်နှယ် နေလိုက်သည်။

" ဒိန်းး ...ဂျလိန်းး ... ဒိန်းး.. ဝေါ.. ဝေါ

မိုးတွေကလည်း အပြင်မှာ အညှိုးတကြီး ရွာချ နေလေသည်။

..............................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

စည်သူစိုးမြင့် အပေါ်က နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေပြီး သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ကလည်း ဒေါ်သူဇာရဲ့ ထမီပေါ်မှ ကားစွင့်တဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်နေလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ ရုန်းအားလေးတွေမှာ တဖြည်းဖြည်း ပျော့ကျလာခဲ့ပြီး စည်သူစိုးမြင့် ဦးဆောင်ခေါ်ရာ နောက်သို့ အလိုလို လိုက်ပါ နေမိပေသည်။ ခဏကြာတော့ ဒေါ်သူဇာရဲ့ လည်ပင်းလေးကို စည်သူစိုးမြင့် ပြွတ်ခနဲစုပ်လိုက် လျှာနဲ့ ယက်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ အထဲမှာ ဘရာစီယာ မဝတ်ရသေးတဲ့ ဒေါ်သူဇာ့ နို့သီးခေါင်းလေးများက တောင်လာခဲ့ရသည်။ တဆက်ထဲ သူမ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းတွေပင် တဆတ်ဆတ် လှုပ်နေသလို သားအိမ်ထဲကပါ ယွတက်လာခဲ့ရပြီး ငြီးသံ တီးတိုးလေးတွေလည်း ထွက်ပေါ် နေလေသည်။

" အားး .. အင်းး.. အိုးး"

သူ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဒေါ်သူဇာရဲ့ ရင်သားတွေပေါ် ပြောင်း တင်လိုက်ပြီး အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ "အ" စန်းစန်းတင့်ကာ အထိမခံ ရွှေပုဂံလို ဖြစ်နေသော အယ်နေသည့် သူမ ရင်သားထွားထွားကြီးတွေကို အကိုင်ခံလိုက်ရသဖြင့် ဒေါ်သူဇာ ငြီးညူ သံလေးမှာ ခုနကထက် အနည်းငယ် ပိုကျယ်လောင်သွားသည်။ ခဏကြာတော့ ဒေါ်သူဇာ ကိုယ်လေးကို ဆွဲလှည့်ပြီး နံရံဖက်တွင် သူမ ကျောအား ကပ်ကာ ထမီကို ဖြေချ လိုက်ပြီး တဆက်ထဲ သူ့ ပုဆိုးပါ ချွတ်ချ လိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ ပင်တီ မဝတ်ရသေးပေ။ 

စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးမှာ အမွှေးနက် ပါးပါးလေးများဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသော ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ရှေ့တွင် ထပေါက်တော့မည့် မြွေဟောက်ကြီး ပမာပင်။ ဒေါ်သူဇာ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီး တခုလုံး လီးကြီး အငွေ့အသက် ရနေရာ ဖောင်းကားပြီး ဖူးထနေသလို စောက်ရည်ကြည်လေးများပင် သူမ ပေါင်ကြားသို့ စီးကျ နေလေသည်။ ဒေါ်သူဇာ့ ခြေတဖက်ကို စည်သူစိုးမြင့် မ၍ သူ့ ခါးတွင် ချိ တ်လိုက်ပြီး ဒူးတဖက် ကွေးထားလိုက်သည်။ ကျောက်တိုင်ကြီးလို တောင်မတ်နေသော သူ့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒေါ်သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ သူ့ ခါးကို ဆန့်လိုက်သည်။ ဝင်နေကျ တွင်းကို သိတဲ့ ငါးရှဉ့် တကောင်လို စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးက ဇွိ ပြွတ် ဆိုပြီး တအိအိဖြင့် ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တိုးဝှေ့ ဝင်ရောက်သွားခဲ့လေ၏။

" အားးးးးး ကျွတ် ကျွတ်"

စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ပြည့်ကြပ်နေရာ ဒေါ်သူဇာ စုပ်သပ်၍ ငြီးညူ လိုက်ပြီး သူ့ကို သူမ လက်ကလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ စည်သူစိုးမြင့် လက်တဖက်က နံရံကို ထောက်ထားပြီး တဖက်က ဒေါ်သူဇာရဲ့ ရင်သားတွေကို အင်းကျီ ပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုး နေလိုက်လေသည်။ 

ဒေါ်သူဇာ အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက် ဒီတကြိမ်သာ မိမိ ယောင်္ကျား မဟုတ်သည့် အခြားသူနဲ့ လိုးခံဖူးတာ။ သူမကို လိုးဆော်နေသူမှာ မိမိ တူ သားလို ချ စ်ရသည့်သူ။ နောက်တချက် လိုးအား ဆောင့်အားများမှာ စည်သူစိုးမြင့်က လူငယ် ဆိုတော့ သက်လုံ ကောင်းကောင်းဖြင့် လိုးဆော်နိုင်ပြီး ကိုအောင်ဝင်းနဲ့ တခြားစီ ဖြစ်ပါသည်။ ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးက ပြည့်ကြပ်ကာ အဝင် အထွက် ဒစ်ကားကားကြီးက စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို ပွတ်ဆွဲသွားတာ ကောင်းချက်။ မျက်လုံးလေး စင်း၍ ဒေါ်သူဇာ ငြီးညူ  နေမိသည်။

" ဖွတ် စွိ ပွတ် ဖတ်.."

" အားးးးးး အူးးးးးး အီးးးးးးး"

အချက် ၇၀ လောက် ရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် ကာမ အထွတ် အထိတ်ကို ပြို င်တူလိုပင် ရောက်သွားခဲ့ကြလေသည်။ ပြီးဆုံးခြင်း ရောက်သွားပေမယ့် ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ စည်သူစိုးမြင့် သူ့ လီးကို မထုတ်သေးပေ။ သူမ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စည်သူစိုးမြင့် စုပ်နမ်း နေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ဒေါ်သူဇာ စုပ်နမ်းရာမှ ခွါကာ တို့တော့ မှားကုန်ပြီ သား စည်သူဟု ရှက်တက်တက်ကလေး ပြောလိုက်သည်။

" ဒါ ချိုမြိန် သာယာတဲ့ ချစ်ခြင်းကလေး တခုကို သားတို့က တည်ဆောက်တာ မမှားပါဘူး အန်တီဇာရယ်"

" မင်း မကောင်းဘူး သား စည်သူရယ် ဖယ်တော့ကွာ မင်း ညီမလေး လာခါနီးပြီ"

" ဖယ်သေးဘူး အန်တီဇာရယ် ညီမလေးက မလာသေးပါဘူး... နောက် တစ်နာရီလောက် လိုပါသေးတယ် သား ထပ်ချစ်ဦးမယ်နော် အန်တီဇာ"

ဟု ပြောပြီး သူမထံမှ စကားပြန်ပင် မစောင့်တော့ စည်သူစိုးမြင့် လက်က ဒေါ်သူဇာရဲ့ ရင်စေ့ အင်းကျီ နှိပ်စိတွေကို တထောက်ထောက်ဖြင့် ဖြု တ်၍ ချွတ်လိုက်လေသည်။ တုံချဉ်သီးလုံးခန့် ရှိမည့် ဒေါ်သူဇာရဲ့ နို့ထွားထွားကြီး နှစ်လုံးက ဘွားခနဲ ထွက်ပေါ်လာလေ၏။ နို့ကြီး တလုံးကို စည်သူစိုးမြင့် စို့လိုက်ပြီး လက်သန်းလုံးလောက် တုတ်ကာ စပါးလုံး တထောက်ခွဲစာလောက် ရှည်တဲ့ နို့သီးခေါင်း မဲတုတ်တုတ်လေးကို လက်နှင့် ဖိချေ နေလိုက်သည်။

" အားး! သားက ပြောလို့လည်း မရဘူးဟယ် မင်း သဘော"

ဒေါ်သူဇာလည်း စည်သူစိုးမြင့်ရဲ့ စံချိန်လွန် လီးကြီးအား စွဲလန်း နှစ်သက်သွားခဲ့ရပြီး ဘာမှ မပြောတော့ပဲ သူ့ကို ခွင့်ပြု ထားလိုက်လေသည်။ ဒေါ်သူဇာ နို့ကြီးတွေကို တလုံးပြီး တလုံး ပြောင်းစို့ကာ အပြင်ပိုင်း အသားညို စိမ့်စိမ့်လေးပေမယ့် အတွင်းသား ဖြူ ဝင်းသော ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးအား လက်ဖြင့် အပေါ် အောက် ပွတ်ပေး နေလိုက်သည်။ 

ပါးစပ်ရော လက်ပါ အနား မပေးပဲ လှုပ်ရှား နေရာ ဒေါ်သူဇာရဲ့ ရမ္မက်သံဖြင့် ငြီးညူ သံကလေးတွေက အိပ်ခန်းလေးထဲတွင် ပျံ့လွင့်လို့ နေလေ၏။ ခဏကြာ နှူ းနှပ်ပြီးတော့ ဒေါ်သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ထဲက စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးမှာ နောက်တခါ ချ စ်ပွဲ ဆင်နွှဲရန် အသင့် အနေအထားကို ရောက်နေလေပြီ။ နို့စို့ရာက တော်လိုက်ပြီး ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

" အန်တီဇာ ဟိုဖက်လှည့်ပြီး ကုန်းပေးပါလား"

" အင်း"

ဒေါ်သူဇာ တဖက်လှည့်၍ နံရံတွင် လက်ထောက်ကာ သူမ ပေါင် နှစ်ဖက်အား ချဲ ထားပေးပြီး ခါးလေးခွက်ပေးထားလိုက်သည်။ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကလေး နှစ်လုံးကြားက အရည်ကြည်လေးများနှင့် ရွှမ်းလဲ့ကာ နောက်သို့ ပြူ ထွက်လာသော ပြဲအာအာလေး ဖြစ်နေသည့် ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ဝတွင် သူ့ လီးကြီးကို တေ့ထောက်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့အုံကြီး နှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲကာ ကော့လိုး သွင်းပြစ်လိုက်သည်။

" ဖလွှတ် ပြွတ် ဖတ်" 

" အားးးးးးး အူးးးးး ရှီးးးးးး"

ဒေါ်သူဇာ့ အိုးကြီးကို ကြည့်၍ စည်သူစိုးမြင့် ဆောင့်လိုးနေတာ။ သူ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ဒေါ်သူဇာရဲ့ ဆံထုံးကြီး လှုပ်လှုပ်သွားပြီး သူမ ကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့်ခါသွားသလို စောက်ဖုတ်ထဲ လီး ဝင် ထွက်သံတို့က မြို င်မြို င်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး ထွက်ပေါ် နေလေသည်။ ဒီအချီတွင် စည်သူစိုးမြင့် မပြီးသေးပါ။ 

ဒေါ်သူဇာကို အရင် ပြီးစေပြီး တချက်ချင်း လိုးကာ ခဏကြာတော့ ပြီးချင်လာသည်။ ဒေါ်သူဇာ နို့အုံကြီး နှစ်ဖက်မှာ လက်ရာ စွဲထင်မတတ် ဆုပ်နှယ်ပြီး စောက်ဖုတ်အုံကြီး ကျွတ်ပါလာမလား မှတ်ရအောင် စည်သူစိုးမြင့် ဆောင့်လိုး နေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ စည်သူစိုးမြင့် လီးရည်တွေက တမံမှ ရေလွှတ်လိုက်သလို ဖျောခနဲ ဖျောခနဲ ဒေါ်သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်သွားတဲ့ အခါ သူမ ကိုယ်လေးလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်ခါ၍ ဒုတိယအကြိမ် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားခဲ့လေသည်။ 

လိုးဆော်၍ပြီးတော့ ကြမ်းပေါ်မှာ ပေနေတဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်ပေါင်း လီးရည်နှင့် စောက်ရည်များအား ဒေါ်သူဇာ အဝတ်ဟောင်း တခုဖြင့် သုတ်လိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား ပုဆိုးနဲ့ ထမီ အသီးသီး ပြန်ဝတ်ကာ ဒေါ်သူဇာက ရင်လျားထားပြီး အင်းကျီတော့ မဝတ်သေးပါ။ ခဏနေမှ ရေထပ်ချိ ု းရဦးမည်။ ဒေါ်သူဇာတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ဘောင်တွင် နှစ်ယောက်သား ထိုင်ကာ အမောဖြေ နေကြသည်။

" လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ အန်တီဇာရယ် သား မဝဘူးဗျာ"

ဟု ပြောပြီး ဒေါ်သူဇာ ပါးပြင်လေးကို စည်သူစိုးမြင့် နမ်းလိုက်သည်။

" သားက ညစ်ပတ်တယ်ဟာ ကိုယ့် အန်တီဇာကို အဲလို ပြောရလား"

" ရှက်မနေပါနဲ့ အန်တီဇာရယ် သားတို့ လိုးတောင် လိုးပြီးနေပြီဟာကို"

" ဟာ အဲလိုကြီး မပြောနဲ့ကွယ် အန်တီဇာ နားရှက်တယ် ဒီကလေး အားကြီး ယုတ်ပတ်တယ်"

ဟု ပြောပြီး ဒေါ်သူဇာ လက်သီးဆုပ် ကလေးတွေဖြင့် စည်သူစိုးမြင့်ရဲ့ ချက်စ်ထုကြီး နှစ်ခုနှင့် ဝမ်းဗိုက်သား ချပ်ချပ်ပေါ်က ဗယ်လီတုန်းလေးများကို ဖွဖွလေး ထုနှက် နေလေသည်။ ရေသွားချိ ု းဦးမယ်ဟု ပြောပြီး ဒေါ်သူဇာ ထတဲ့ အခါ သူပါ ရပ်လိုက်သည်။

" ခဏလေး အန်တီဇာ အန်တီဇာ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သား ယက်ဦးမယ်နော်"

ဟု ပြောပြီး သူမ ထမီရင်လျားကို ဖြေချကာ သူမ ရှေ့တွင် ဒူးထောက် ချလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ မတားမိပဲ ငူငူကလေး ရပ်နေလိုက်သည်။ သူ့ကို စွဲသွားအောင် စည်သူစိုးမြင့် ဒေါ်သူဇာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ မျက်နှာ အပ်၍ အပီအပြင် ဂျာပေး နေလိုက်သည်။

" ပြလပ် ပြလပ်"

" အိုးးးးးးးး ရှီးးးးးးး"

အိမ်ထောင်သက် ၂၄ နှစ်လောက် ရှိပြီ။ ဒေါ်သူဇာ ခုလို စောက်ဖုတ် တခါမှ အယက်မခံရဖူးခဲ့ပေ။ စည်သူစိုးမြင့်က သူမ တခါမှ မခံစားရဖူးသေးတဲ့ ကာမ အရသများကို ပေးစွမ်းနေရာ သူ့အား ဒေါ်သူဇာ အစွဲကြီး စွဲသွားခဲ့ရလေ၏။ ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ယက်လိုက် စောက်မွေးတွေကို သွးနှင့် ဖွဖွလေး ကိုက်လိုက် စောက်စိကြီးအား ဖူးခနဲ ဆွဲစုပ်လိုက်ဖြင့် စည်သူစိုးမြင့် လုပ်နေတာ။ ဒေါ်သူဇာ ကော့ပျံ လန်နေလေသည်။

" အားးးးးးးးး ကျွတ်စ်"

ခဏကြာတော့ စည်သူစိုးမြင့် ခေါင်းကို ကျစ်နေအောင် ကိုင်ထားပြီး ဒေါ်သူဇာ ကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ်နှင့် ဖြစ်သွားလေသည်။ ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းအောက်တွင် သူ့ လျှာကြီးကို ထိုးခံထားပြီး ကျလာသမျှ စောက်ရည်တို့အား စည်သူစိုးမြင့် မြို ချလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ ရေချိုးရန် ထမီရင် ပြန်လျားပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ စည်သူစိုးမြင့်လည်း သူမ နောက်သို့ အပြေး လိုက်လာခဲ့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။

" အန်တီဇာ ပြီးမှ ချိုး အန်တီဇာ အရင်ချိ ု းမလို့"

" ပြီးမှ ချိုးပါ အန်တီဇာ့ကို သား ထပ်ချစ်ဦးမယ်"

စည်သူစိုးမြင့်ရဲ့ စကားတွေကို ဒေါ်သူဇာ မလွန်ဆန်နိုင်တော့ချေ။ သူက သူမရဲ့ ချစ်မှော် ဆရာလေး ဖြစ်သွားခဲ့ပြီ။ ဆိုတော့ သူ့ စကားများအား ဒေါ်သူဇာ နှလုံးသားက အလိုလို လက်ခံ နေမိခဲ့လေပြီ။

" တခါလေး လိုက်လျောမိတာ မင်းက မပြီးတော့ဘူး သားရယ်"

ဒေါ်သူဇာ ချစ်မျက်စောင်းကလေး ထိုး၍ ညု တုတုကလေး စည်သူစိုးမြင့်အား ပြောလိုက်လေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဒေါ်သူဇာနဲ့ စည်သူစိုးမြင့်တို့ တတိယအချီ ဆွဲပြီး ရေ မိုး ချိုးလိုက်ကြသည်။ ရေချိုး အဝတ်အစား လဲပြီး သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းတွင် ထွက်ထိုင်ကာ တယောက်နဲ့ တယောက် စကား မပြောဖြစ်ကြပေ။ ဒေါ်သူဇာ့ ဘဝတွင် ခုလို ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု သူမ စိတ်ပင် မကူးဖူးခဲ့ပေ။ မိမိကလည်း အာသဝေါ ကုန်ခမ်းနေတဲ့ ဘိက္ခု နီမှ မဟုတ် သွေးသားဖြင့် တည်ဆောက်ထားသော ပုထုဇဉ် လူသားပေပဲလေ။ ဆိုတော့ အထိ အတွေ့ကို မရှောင်နိုင်တာ အဆန်း မဟုတ်ပါဘူးလေဟု ဒေါ်သူဇာ တွေးနေလိုက်မိသည်။ ခဏကြာတော့ ခိုင်ခိုင်ဝင်း ကျောင်းမှ ပြန်ရောက်ကာ အိမ်ထဲ ဝင်လာလေသည်။

" အကို ကျောင်းက ပြန်ရောက်တာ စောတယ်နော်"

" အကို အတန်း လစ်ပြီး ဘောလုံး သွားကန်နေတာ ညီမလေးရ ခုနမှ ပြန်ရောက်တာ"

" အော် ဟုတ် မိုးတွေ ရွှဲလာပြီ မေမေရေ"

သူ့ကို ပြောပြီး သူမ အမေ အန်တီဇာကို ပြောကာ ခိုင်ခိုင်ဝင်း အတွင်းဖက်ထဲ ဝင်သွားခဲ့လေသည်။ မိုးရေတွေ ရွှဲနေ၍ အသားတွင် အင်းကျီ ထမီက ကပ်နေရာ ခိုင်ခိုင်ဝင်းရဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေမှာ ခြင်းလုံး တလုံးခွဲစာခန့် ရှိမည်။ အရပ် ကလန်ကလားလေးနှင့် သူမ အမေလို မကိတ်လှပေ။ စည်သူစိုးမြင့် ကြည့်ပြီး သားအမိ နှစ်ယောက်ကို နှိုင်းယှဉ် ကြည့်မိ နေလေ၏။ သမီးလေးကို ဘာကြည့်နေတာလည်း ဟိုက ကလေးပဲ ရှိသေးတယ် သိတယ်နော် ဟွန်းဟု ဒေါ်သူဇာက သူ့အား ပြောကာ နှာခေါင်းကို ပြ၍ ဏှာဗူးထ မနေနဲ့ ဆိုပြီး ပြောလေသည်။

" သားက ညီမလေးကို ကိုယ့် ညီမလေးလိုပဲ သဘောထားတာပါ ..အန်တီဇာရဲ့ အန်တီဇာ့ပဲ ချစ်တာ သဲတုံးကြီး မွ"

သူ ပြောလိုက်တဲ့ အခါ လူဇိုး ဆိုပြီး ထကာ ဒေါ်သူဇာ အိမ်ထဲဖက်သို့ ထွက်သွားခဲ့လေသည်။ ညီမလေး ခိုင်ခိုင်ဝင်းနှင့် မမ ဇင်မာဝင်းတို့အား စည်သူစိုးမြင့် လိင်စိတ် တခါမှ မဖြစ်ပေါ်ဘူးခဲ့ပေ။ သူမတို့ကို သိပ်မဖီးလ်တာလည်း ပါသည်။

.............................................................................................

နောက်အပတ် ကျောင်းပိတ်တော့ စည်သူစိုးမြင့် အရင်လို လမ်း မသလားတော့ပဲ အန်တီဇာ့အား ချောင်းနေလိုက်သည်။ ကျောင်းပိတ်တော့ ညီမလေး ခိုင်ခိုင်ဝင်းလည်း အပြင်သွားပြီး သူမ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေနှင့် မိန်းကလေး ဘာသာ ဘာဝ ဟို ဝယ် ဒီဝယ် ဆိုပြီး အပြင် ထွက်သွားခဲ့လေသည်။ ဘဘအောင်ကလည်း မနက်ဆို သူ့ အလုပ်ရုံ သွားပြီး ညမိုးချုပ်လောက်မှ ပြန်ရောက်တတ်တာ။ 

စည်သူစိုးမြင့်က ကျားချောင်း ချောင်းနေသူ။ ဒေါ်သူဇာနား ကပ်၍ ဟိုနေ့ကလို လုပ်ရန် ပြောရာ အစတော့ အင်တင်တင်။ အန်တီဇာ့ကို မချစ်ရတဲ့ အရင် သုံး လေး ရက်ကို သားက အောင့်ထားရတာ မနေနိုင်တော့ဘူး ချစ်ခွင့်ပြု ပါနော် သား ချစ်သူ အန်တီဇာဟု သူ ကပ်ချွဲ လိုက်သည်။ စည်သူစိုးမြင့် နှစ်ခါပင် မချွဲရ သူ့ အလိုကို အန်တီဇာက ဖြည့်ပေးခဲ့ပြီး သူတို့ ချစ်တိုက်ပွဲလေး ဆင်နွှဲခဲ့ကြလေသည်။

နောက် ကျောင်းပိတ်ရက် အပတ်တိုင်း ခိုင်ခိုင်ဝင်းကလည်း ထုံးစံအတိုင်း သူမ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေအိမ် သွားလည်တတ်ပြီး ညနေလောက်မှ ပြန်လာတတ်သည်။ သူတို့ အကြို က် ဖြစ်ကာ ဒေါ်သူဇာနှင့် စည်သူစိုးမြင့်တို့ ဒေါ်သူဇာတို့ အိမ်ရဲ့ နေရာ တော်တော်များများတွင် ချစ်စခန်း ဖွင့်ခဲ့ကြလေသည်။ ခုဆို အန်တီဇာက သူ့ကို လွေပေးတတ်သည်။ အန်တီဇာနှင့် သူ ခု နောက်ပိုင်း လင်မယားတွေလိုပင် ဖြစ်နေခဲ့ကြလေ၏။ ဒါပေမယ့် အခေါ် အပြောကတော့ အရင်လို အန်တီဇာ သား စည်သူဟုသာ သူတို့ ပြောကြပြီး မနဲ့ မောင်လို့ မပြောခဲ့ကြပါ။ သူတို့ လိုးဆော်ရင် အန်တီဇာ သား စည်သူဟု ခေါ် ပြောပြီး ဆက်ဆံရတာ ပို၍ ဖီးကြလေသည်။

............................................................................................................

ခုဆို စာမေးပွဲ ဖြေပြီးထားသဖြင့် စည်သူစိုးမြင့်နှင့် ဒေါ်သူဇာတို့ နှစ်ယောက် နေ့စဉ် ကာမ အရသာထူးကြီးအား မှီဝဲ နေဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။ ခိုင်ခိုင်ဝင်းကလည်း ခု စာမေးပွဲ ဖြေထားပြီး၍ ဟို သင်တန်း ဒီ သင်တန်းတွေ တခုပြီး တခု တက်နေရာ သူတို့အတွက် အေးဆေး ချစ်ပွဲ ဆင်နွှဲလို့ ရနေလေ၏။ ခုလည်း ဒေါ်သူဇာတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ကြီးထက်မှာ လိုးဆော်ပြီး စည်သူစိုးမြင့်နှင့် ဒေါ်သူဇာ လှဲ၍ နားကာ စကား ပြောနေလိုက်ကြသည်။

" အန်တီဇာနဲ့ သား အတူတူ အိပ်ချင်လိုက်တာ"

" အဲလိုတော့ မဖြစ်ဘူးလေ သားရယ် ခုလည်း အန်တီဇာ့ကို သား သဘောကျ လိုးနေပြီးတော့ ဟွန်း"

ဒေါ်သူဇာ ခုနောက်ပိုင်း အရင်လို မဟုတ်တော့ ဆက်ခ် အရသာကို ကောင်းကောင်း သိနေပြီ။ အရင်လို ရှက်မနေတော့ပဲ စည်သူစိုးမြင့်နဲ့ လိုးခံလာတာ ကြာတော့ လင်မယားတပိုင်း ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။

.......................................................................

ဒီလိုနဲ့ နောက် နှစ်ပတ်လောက် ကြာခဲ့ပြီ။ ထိုနေ့က ဘဘအောင် အလုပ်ရုံ မသွား သူက တလကို တရက် အလုပ်ရုံ ပိတ်ပြီး နားတတ်လေသည်။ နေ့လည်ပိုင်း အန်တီဇာတို့ အိမ်ထဲ သူ ဝင်လာတဲ့ အခါ ဘဘအောင်က မု ဖွို က်မှ လာသော နိုင်ငံခြား အက်ရှင်ကား တကားကို စိတ်ပါ ဝင်စားစွာဖြင့် ကြည့် နေလေသည်။ ဘဘအောင် ထိုင်နေသည့် ဆိုဖာ ဘေးတွင် စည်သူစိုးမြင့် ထိုင်လိုက်သည်။

" ဇာတ်ကား ကောင်းတယ်ကွ သား စည်သူ"

" ဟုတ် ဘဘအောင် ကောင်းတယ်"

ဇာတ်ကား ကြည့်နေရာမှ သူ့ဘက် လှည့်ပြောပြီး ဘဘအောင် ဆက်ကြည့် နေလေသည်။ ဇာတ်ကား မကြည့်ပဲ စည်သူစိုးမြင့် မျက်လုံးက အိမ်ထဲဘက် လှည့်ကြည့်ရာ ဆိုဖာ နောက် မလှမ်းမကမ်းတွင် ဒေါ်သူဇာ တံမျက်စီးလှည်း နေတာ တွေ့လိုက်ရလေ၏။ ထပြီး စည်သူစိုးမြင့် အန်တီဇာ အနီးရှိ ရေခဲသေတ္တာနား လျှောက်လာခဲ့သည်။ ရေခဲသေတ္တာနား ရောက်တော့ တံခါးဖွင့်၍ အထဲမှ အချိုရည် တဗူး ယူကာ တံခါး ပြန်ပိတ်ပြီး ဘဘအောင် ထိုင်နေသည့် ဆိုဖာနောက်ကို ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။ 

တံမျက်စီးလှည်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေသော ဒေါ်သူဇာကို သူ့ဆီ လာရန် အသာလေး လက်ဟန်ဖြင့် ပြလိုက်သည်။ တံမျက်စီး ချ ၍ ဘာလည်းဟု ဒေါ်သူဇာ မေးဆတ်ပြပြီး အသံတိတ် မေးရာ ပုဆိုးပေါ်က သူ့ လီးကြီးကို ပြလိုက်သည်။ ဟိုမှာ သူမ ယောင်္ကျား ဇာတ်ကား ကြည့်နေတယ်ဟု အသံတိတ် အချက်ပြရာ စည်သူစိုးမြင့် ဇွတ် မရမက အသံတိတ် အချက်ပြ ခေါ်နေလိုက်သည်။ နောက်ဆုံး ဒေါ်သူဇာ လက်လျှော့ကာ လေးဘက်ထောက်၍ ဆိုဖာ ကျောမှီ နောက်တွင် ရပ်နေသော စည်သူစိုးမြင့်ထံ လာခဲ့လိုက်သည်။ 

လင်ဖြစ်သူ ဦးအောင်ဝင်းက ရှေ့မှ ဇာတ်ကားထဲ အာရုံ ရောက်နေရာ နောက်သို့ လှည့်မကြည့်ပေ။ နောက်လှည့်လိုက်ရင် မြင်ရမှာ မုချ မလွဲ။ မိမိ လင်ဖြစ်သူ အနီးမှာ စည်သူစိုးမြင့်ရဲ့ လီးကို စုပ်ရမည် ဖြစ်ရာ ဒေါ်သူဇာ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး စိုးတထိတ်ထိတ် ဖြစ်ရသည့် ဖီလင်လေးကိုလည်း နှစ်သက် လာမိလေသည်။ စည်သူစိုးမြင့်နား ရောက်တော့ သူ့ ပုဆိုးကို မ တင်လိုက်သည်။ ဖြောင်းခနဲပင် စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးက ဒေါ်သူဇာ မျက်နှာ ရှေ့တွင် ရာနှုံးပြည့် တောင်မတ်နေလေ၏။ နှုတ်ခမ်းလေး နှစ်လွှာကို ဖွင့်ဟပြီး စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးကို ဒေါ်သူဇာ ပါးစပ်ထဲ ထည့်၍ စုပ်ပေးနေလေသည်။ ထိုအချိန် အက်ရှင်ကားထဲက သေနတ်ပစ်သံ တဒိုင်းဒိုင်းက ဆူညံနေပြီး ဒေါ်သူဇာ ပါးစပ်ထဲ စည်သူစိုးမြင့် သူ့ လီးကြီးကို ကော့လိုးသွင်းတာနှင့် အချိန်ကိုက်ပင်။

" အ မု"

" ဒိုင်း ဒက် ဒက် ဒိုင်း"

ဒေါ်သူဇာ လည်ချောင်းထဲသို့ စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးက ထောက်မိ၍ အ မု ဆိုသည့် အသံနှင့် အက်ရှင်ကားထဲက သေနတ်ပစ်သံတို့က ချိန်သားကိုက် ထွက်ပေါ်လို့ လာခဲ့လေသည်။

................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဒေါ်သူဇာ ပါးစပ်ထဲတွင် အစွမ်းကုန် တောင်မတ်ကာ ထွားသထက် ထွားလာခဲ့လေသည်။ လီးစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်ကို အက်ရှင်ကားထဲမှ သေနတ်ပစ်သံတို့က ဖုံးလွှမ်းသွားသည်။

" ဇာတ်ကား အတော် ကောင်းတယ်နော် သား စည်သူ မင်းက မကြည့်ဘူးလားကွ"

ဇာတ်ကားကြည့် နေရင်းက ဦးအောင်ဝင်း နောက်လှည့် မကြည့်ပဲ ရှေ့မှ ဇာတ်ကား ကြည့်ရာမှ သူ့ကို ပြောလေသည်။

" သား အအေးဗူးလေး သောက်တုန်းမို့ ဘဘအောင် ဇာတ်ကား ကောင်းတယ်ဗျာ ဒါလေး ကုန်မှ ထိုင်ကြည့်တော့မယ်"

" အေး အေး"

သူ့ကို ပြောပြီး ဦးအောင်ဝင်း ဇာတ်ကားထဲတွင် စိတ်ပါ ဝင်စားစွာဖြင့် ကြည့်နေလေ၏။ ဒေါ်သူဇာ ဘီးစပက် ဆံထုံးကြီးကို သူ့ လက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စည်သူစိုးမြင့် သူမ ပါးစပ်အား ခါး ကော့ကော့ပြီး ကော့လိုး သွင်းနေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ စည်သူစိုးမြင့် လီးရည်များကို ဒေါ်သူဇာ့ လည်ချောင်းထဲသို့ ပန်းထည့် ပြစ်လိုက်သည်။ စည်သူစိုးမြင့် လီးရည်များကို ထွေးလည်း မထုတ်ချင်။ ထွေးထုတ်လိုက်လျှင် ဧည့်ခန်း ကောဇောပေါ် ပေကုန်မှာ ဆိုး၍ ဖြစ်ပါသည်။ ထွက်လာသမျှ စည်သူစိုးမြင့်ရဲ့ လီးရည်တို့အား တစက်မကျန် ဒေါ်သူဇာ မြို ချ လိုက်သည်။ ထိုအချိန် အပြင်က ဆရာရေ ဆိုပြီး ဦးအောင်ဝင်း အလုပ်ရုံက သူ့ တပည့် အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ တံခါးမကြီးက စေ့ရုံသာ စေ့ထားပြီး အတွင်းက ဂလန့် မချ ရသေး တော်သေးသည်။ ဝင်လာလျှ င် သူတို့ကို တွေ့မှာ။

" သား တံခါး သွားဖွင့်ပေးလိုက်ဦးကွာ ဇာတ်ကား ကောင်းနေလို့ ဘဘအောင် မထချင်တော့ဘူး"

ဟု သူ့ကို တံခါး သွားဖွင့်ခိုင်းလေသည်။ စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးကို ဒေါ်သူဇာ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ကာ အမြန်ပင် လေးဘက်ထောက်၍ မီးဖိုခန်းထဲသို့ ဝင်သွားခဲ့လေသည်။ စည်သူစိုးမြင့် တံခါး သွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ဘဘအောင် အလုပ်ရုံမှ သူ့ မန်နေဂျာ ဘဘအောင်တို့ ဆရာတပည့် နှစ်ယောက် ဧည့်ခန်းတွင် သူတို့ အလုပ်ကိစ္စ ပြောနေကြလေသည်။ စည်သူစိုးမြင့် သူ့အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အန်တီဇာနှင့် ဖြစ်ပြီး ဒီဘက် နောက်ပိုင်း ဒေါ်ကြီး ဒေါ်တင်တင်အေးကို သူ မလိုးဆော်ဖြစ်တော့ပါ။

...................................................................................................................

ဒီလိုနှင့် နောက်တလခန့် ကြာခဲ့သည်။ ခုတလော အန်တီဇာက သူမ သမီး မမ ဇင်မာဝင်းရဲ့ ယောက္ခထီး မကျန်းမာ၍ ဆေးရုံ တင်ထားရသဖြင့် ထိုအိမ်ကို ရောက်နေလေသည်။ အန်တီဇာနှင့် ချစ်ပွဲ မနွှဲရတာ ခု တပတ်လောက် ရှိပြီ။ သူမ ခမည်း ခမက် အိမ်မှာ အန်တီဇာက ချက်ပြု တ် စီမံ။ မမဇင်မာဝင်းတို့ လင်မယားက အလုပ်ကိစ္စ သူမ ဆေးရုံ သွားကြရနှင့် အလုပ်ရှုပ် နေကြလေသည်။

နောက်နေ့ မနက်ပိုင်းတွင် အန်တီဇာ အိမ်ပြန်ရောက် နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ နေ့လည်ပိုင်း ခြံတံခါး အိမ်တံခါးများ ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတာနဲ့ အောင်းထားရတဲ့ တပတ်ကို စည်သူစိုးမြင့်နှင့် ဒေါ်သူဇာ အတိုးရော အရင်းပါ ပေါင်း၍ ချစ်ပွဲ ဆင်နွှဲလိုက်ကြသည်။ တချီ ဆွဲပြီး သူမတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ နားနေကြသည်။ နားနေရင်း ဒေါ်သူဇာ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို တလုံးပြီး တလုံး စို့နေလိုက်သည်။

" သားကို အန်တီဇာ ပြောစရာ ရှိတယ်"

" ပြောလေ အန်တီဇာ"

စည်သူစိုးမြင့် နို့စို့ရာက တော်လိုက်သည်။

" အန်တီဇာ ပြောရင် သားက အထင်သေးမှာလား ဟင်"

" မသေးဘူး အန်တီဇာ ပြောပါ"

" သား မဟုတ်တဲ့ အခြား ကောင်လေး တယောက်ကို အန်တီဇာ ဖီးဖြစ်တယ် ခေါ်မလား စိတ်ဝင်စားမှု ရှိတယ် ပြောရမလား အဲလို စိတ် ဖြစ်နေတာ အာ့ကြောင့် သားကို ကြို ပြောထားတာပါ"

" ပြောပါ အန်တီဇာရဲ့"

" ဒါပေမယ့် အဲ ကောင်လေးကို အန်တီဇာ သားလိုတော့ မချစ်ဘူးကွ ဟိုလို လိင်စိတ်ပေါ့ နော့် အဲလို ဖြစ်တာပဲ ရှိတယ်"

ဒီလို သား စည်သူရဲ့ မင်း မမဇင်မာဝင်း ယောင်္ကျားရဲ့ ညီ အငယ်ကောင်လေး စိုးနောင်ရဲ့ ညီလေး အောင်စိုးကို ဖီးဖြစ်နေတာဟု အစချီ၍ သူ့ကို ပြောပြလေသည်။ ပြီးခဲ့သည့် တပတ် ဆယ်ရက်ခန့်က  သမီးကြီး ဇင်မာဝင်းရဲ့ ယောက္ခထီး မကျန်းမာ၍ ဆေးရုံ တင်ထားရသဖြင့် ဒေါ်သူဇာ ထိုအိမ်သို့ သွားနေပေးခဲ့ရသည်။ ခမည်း ခမက် ဆိုတဲ့ ဝတ္တရားတွေလည်း ရှိသေးသည်ကိုး။ သမက်နဲ့ သမီးဖြစ်သူက အလုပ်ကိစ္စ ဆေးရုံသို့ လူနာ သွားကြည့်ရဖြင့် အလုပ်ရှုပ် နေကြလေသည်။ 

တဖက်က ဒေါ်သူဇာမှာလည်း အိမ်မှု ဗာဟီရ ချက် ပြု တ် စီမံနှင့် မနားနိုင်အောင် ဖြစ်နေပြီး နေ့လည်ဆို လူနာအတွက် ဆန်ပြု တ် သွားပို့ရဖြင့် မနားနိုင်အောင် ဖြစ်နေလေ၏။ သူမ သမက် စိုးနောင်ရဲ့ ညီလေး အောင်စိုးက ၁၈ နှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးသည်။ ဒေါ်သူဇာ သမက် စိုးနောင်နဲ့ အောင်စိုးတို့ အမေကတော့ ဆုံးတာ သမီးနဲ့ စိုးနောင် မယူခင်ထဲက ဖြစ်ပါသည်။ အောင်စိုးက အားတော့ ကိုးရသည်။ အောင်စိုးနဲ့ ဒေါ်သူဇာ အိမ်မှာ နေ့လည်ဘက်ဆို ဆေးရုံကို လူနာအတွက် ဆန်ပြု တ်သွားပို့ရင် သူ့ ခေါ်သွားရသည်။ လိုင်းကား တိုးစီးရတာ ဆိုတော့ ဒေါ်သူဇာက အပြင် သွားခဲသဖြင့် လည်လည်ဝယ်ဝယ် သိပ်မရှိ။ ထို့ကြောင့် သူ့ အဖေါ် ခေါ်သွားရတာ ဖြစ်ပါသည်။ 

ကားကတော့ သမီးတို့ လင်မယား အလုပ်သွား အလုပ်ပြန် ယူသွားကြတာ။ လိုင်းကားစီးပြီး သွားရတော့ လိုင်းကားတို့ ထုံးစံ အတိုင်း လူတွေက ငါးပိသိပ် ငါးချ ဉ်သိပ်။ ခုလည်း ဒေါ်သူဇာနဲ့ အောင်စိုးတို့ လူနာကို ဆန်ပြု တ်ပို့ပြီး အပြန် လမ်း ကားပေါ်တွင် ချာတိတ်နဲ့ သူမ ကားပေါ် တက်စက ဘေးချင်း ယှဉ်ရပ်နေတာ ဖြစ်သည်။ ရှေ့ မှတ်တိုင် ရောက်တော့ တက်လာတဲ့ လူတွေက များ၍ သူမက ရှေ့ သူမ နောက်တွင် အောင်စိုးက ကပ်ရက်။ မကြာခင်မှာ ဒေါ်သူဇာရဲ့ ကားစွင့်လှတဲ့ တင်စိုင်ကြီးတွေကို ချာတိတ်က သူ့ ပေါင်ခြံနဲ့ ဖိထားလေသည်။ ဖိတာပင် မဟုတ်တော့။ ဒေါ်သူဇာ မသိဟန်ဆောင်နေရာ ချာတိတ် ရဲတင်းလာပုံ ရသည်။ 

ပုဆိုးထဲက သူ့ လိင်ချောင်း ပူနွေးနွေးကြီးဖြင့် သူမ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးပေါ် မေးတင်ကာ လွှတိုက် နေလေ၏။ အရင်လိုဆိုရင်တော့ ဒေါ်သူဇာ ချာတိတ်ကို မာန်မဲမိမှာ အမှန်။ စည်သူစိုးမြင့်နဲ့ ဖြစ်ပြီး ဒီဘက် ဒေါ်သူဇာ ဆက်ခ် အရသာကို ကောင်းစွာ ခံစားခဲ့ရသည်။ အိမ်ထောင်သည် သမီး နှစ်ယောက် အမေ ဖြစ်ပေမယ့် သူမ အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက် မရရှိ မခံစားရဖူးတဲ့ ဆက်ခ်ကို စည်သူစိုးမြင့်က ပေးစွမ်းခဲ့သည်။ ဆိုတော့ စည်သူစိုးမြင့်ထက်ပင် ငယ်သော သမက် ညီလေးရဲ့ အထိ အတွေ့တို့က ဒေါ်သူဇာအဖို့ တမျိုးလေး ဆန်းသစ် နေပြန်သည်။ ချာတိတ်က သား စည်သူလို လက်မသွက် ကြည့်ရတာ အရိုင်းလေး ဖြစ်မည်။

လိုင်းကားပေါ်မှာ ဖြစ်ပြီး နောက်နေ့ ညပိုင်းတွင် ဖြစ်သည်။ သမီးတို့ လင်မယား အောင်စိုးနဲ့ ရပ်ဝေးမှ လာသော ခမည်း ခမက်ရဲ့ ဆွေမျိုး သုံးယောက်က အလှည့်ကျ လူနာ သွားစောင့်ကြရသည်။ ဒီနေ့ညတော့ အောင်စိုးကို အိမ်မှာ နေစေပြီး သမီးတို့ လင်မယားနဲ့ ခမည်း ခမက်တို့ ဆွေမျိုး တယောက် လူနာ သွားစောင့်ပေးရလေသည်။ အိမ်မှာ ဒေါ်သူဇာ အောင်စိုးနဲ့ သူတို့ အဒေါ်နှင့် အဒေါ်ရဲ့ ကလေး ကျန်ခဲ့ကြသည်။ 

ကလေးက ဆယ်နှစ်သား ယောင်္ကျားလေး ဖြစ်ပါသည်။ အောင်စိုးတို့ အဒေါ် သားအမိက အိမ်ပေါ်ထပ်မှာ အိပ်ကြပြီး ဒေါ်သူဇာက သမီးတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းမှာ အိပ်သည်။ သူမ ကပ်ရက် အိပ်ခန်းမှာ အောင်စိုး အိပ်သည်။ သမက် စိုးနောင်ကတော့ သားအကြီးဆုံးမို့ ဆေးရုံမှာ သူ့ အဖေကို လူနာစောင့် နေ့ရော ညပါ ဒိုင်ခံ ဖြစ်ပါသည်။ ညဖက် ဒေါ်သူဇာ တရေးနိုး ရှူ းပေါက်ရန် သူမ အိပ်ခန်းမှ ထလာခဲ့သည်။ 

အောင်စိုး အိပ်ခန်း ရှေ့က အဖြတ်တွင် တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် လှမ်းလက်စ ခြေလှမ်းတို့ တုန့်ခနဲ ဖြစ်သွားခဲ့ရလေ၏။ ခြင်လုံ ဇကာ တပ်ထား၍ ခြင်ထောင်ဖြင့် မအိပ်ကြပေ။ တဖက်က ဖုံးကို ကိုင်ကာ ကြည့်ပြီး တဖက်က သူ့ လိင်တံကို ဆုပ်ကိုင်၍ အောင်စိုး ဂွင်းထုနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒေါ်သူဇာ အသာလေး သန့်စင်ခန်းဖက် ထွက်လာခဲ့သည်။ စည်သူစိုးမြင့်နဲ့ ခုတလော လိုးမခံရတာမို့ ချာတိတ် ဂွင်းထုနေတာ တွေ့တော့ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲက ယွစိ ယွစိ ဖြစ်လာရတော့သည်။

နောက်နေ့ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရင်း ချာတိတ် အပြင်ခဏ သွားချိန် သူ့ အခန်းထဲ ဒေါ်သူဇာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးသလိုဖြင့် ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကုတင်ဘေးက စားပွဲခုံပေါ် တင်ထားတဲ့ ဖုံးကို ပါဝါ ဖွင့်လိုက်ရာ လော့ခ်နှင့် မထားသဖြင့် အလွယ်တကူ ဖွင့်၍ ရသွားလေသည်။ ဗွီဒီယိုဖိုင် ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အပြာကားတွေ နည်းတာ မဟုတ်။ သူမတို့လို အရွယ် အမျိုးသမီးတွေနဲ့ ချာတိတ် ကောင်လေး အရွယ် အပြာကားတွေ ဖြစ်နေသည်။ 

ဥရောပ အာရှ အစုံပဲ နီဂရိုးနဲ့ အဖြူ မ အမျိုးသမီး ကားတွေလည်းပါသည်။ နီဂရိုး လိင်တံကြီးတွေက နည်းတာမဟုတ်။ လှေကား လက်ရန်းမှာ ကာထားသော ပွတ်လုံးတိုင်ခန့် ရှိမည်။ အရင်တုန်းကလိုဆိုရင် ဒေါ်သူဇာအတွက် ဒီလို ပက်စက်သော မြင်ကွင်းမျိုးက မူးမေ့ လဲသွားမှာ အမှန်ပင်။ စည်သူစိုးမြင့်နဲ့ ဖြစ်ပြီး ခုနောက်ပိုင်း ဒေါ်သူဇာ အပြာကားတွေ ကြည့်တတ်လာခဲ့သည်။

စည်သူစိုးမြင့်က သူ့ဖုံးထဲမှ အပြာကားတွေကို သူမ ဖုံးထဲ ဇက်ပြာဖြင့် ကူးပေးတတ်သည်။ ေ အပြာကားထဲမှ အဖြူ မ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင် ထွက် နေသော နီဂရိုး လိင်တံက မြင်းလိင်တံကြီး တမျှ ။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေ လိင်တံကြီး ထုတ်လိုက်ရင် လိပ်ပါလာတာ အူယားစဖွယ် ကောင်းသေးတော့။ အောင်စိုး မလာခင် အမြန်ပိတ်ကာ ခြေရာ လက်ရာ မပျက် ပြန်ထားထားလိုက်သည်။ ဖြစ်ပုံကတော့ အဲဒါပဲ သား စည်သူဟု ဒေါ်သူဇာက စည်သူစိုးမြင့်ကို စ လည် ဆုံး ပြောပြလိုက်လေသည်။

" အန်တီဇာနဲ့ အောင်စိုး ဖြစ်ကြသေးလား အန်တီဇာကို သား လိုးသလို သူက အန်တီဇာ့ကို လိုးလား"

စည်သူစိုးမြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် မေးလိုက်ပြီး သူမ လက်ကလေး တဖက်ကို ယူ၍ သူ့ လီးကြီးပေါ် တင်ပေးထားလိုက်သည်။

" မလုပ်ဖြစ်ကြဘူး သားရဲ့ သူက အရိုင်းလေး ဖြစ်မယ်"

ပြောပြီး စည်သူစိုးမြင့်ကို ဒေါ်သူဇာ ဂွင်းထု ပေးနေလေသည်။

" သူက လိုးရင် အန်တီဇာ ခံမှာလား"

" သား ခွင့်ပြု ရင် သူ့ အလိုးကို ခံမယ် ခွင့်မပြု ရင် မခံဘူး"

" သား ခွင့်ပြု တယ် အန်တီဇာ သူ့ လီးက သားလောက် ရှိလား"

" အာ့ဆို အန်တီဇာ သူ့ အလိုးကို ခံမယ် ကောင်လေးက အရိုင်းလေး ဆိုတော့ အန်တီဇာဘက်က စမှ ရမယ် သူ့ လီးက သားထက် နည်းနည်း သေးမယ် သူက ငယ်နေသေးလို့ ဖြစ်မယ်"

အန်တီဇာ ပြောပြနေစဉ်ထဲက စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးမှာ ပေါက်ထွက် မတတ် ဖြစ်နေလေသည်။

" သား လီးကို စုပ်ပေးဦး အန်တီဇာ"

" ရှင်လေး သဘောပါရှင်"

ဟု ပြောပြီး စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးကို ဒေါ်သူဇာ စုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ ခဏကြာတော့ အန်တီဇာ ပါးစပ်ထဲက သူ့ လီးကို ထုတ်ကာ ဘေးဘက်ကုန်းစေပြီး ဒေါ့ကီ ဆွဲပြစ်လိုက်သည်။ နောက် တချီ ဆွဲပြီးတော့ သူတို့ ချစ်တိုက်ပွဲလေးကို ရပ်လိုက်ကြသည်။ ဒေါ်သူဇာ ညနေပိုင်း သမီးလေး ပြန်ရောက်လာတော့ သမီးကြီးတို့ အိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။

....................................................................................................................

နောက် လေး ငါးရက်ထိ ဆေးရုံ သွားရင် အောင်စိုးက ဒေါ်သူဇာကို လိုင်းကားပေါ်မှာ ထောက်လှမ်းရေး လုပ်တတ်လာခဲ့လေသည်။ သူမကလည်း ချာတိတ်လေး အတွေ့ အထိ တို့ကို ဖီးဖြစ်မိတော့ သူ့ကို ဘာမှ မပြောပဲ မသိဟန် ဆောင်နေလိုက်သည်။ အောင်စိုးကို သား စည်သူစိုးမြင့်လိုတော့ ဒေါ်သူဇာ မချစ်တာ အမှန်ပါ။ ဆက်ခ်အတွက် သက်သက် ဖီးတာဟုပဲ သူမ ထင်ပါသည်။

နောက်နေ့ ညနေပိုင်း အောင်စိုးတို့ ဒေါ်လေး ဝမ်းကွဲတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် တနေကုန် လူနာစောင့်ပြီး၍ အိမ်သို့ ပြန်လာကြသည်။ သူတို့ ဒေါ်လေး ယောင်္ကျားက ဆေးရုံမှာ ကျန်ခဲ့သည်။ သမီးတို့ လင်မယားကတော့ ညနေဖက် ရေမိုးချိ ု း ညစာ စားပြီး လူနာစောင့်ရန် ဆေးရုံသို့ သွားကြလေပြီ။ 

ညဖက် ဒေါ်သူဇာတို့ ဧည့်ခန်းမှာ တီဗွီ ကြည့်သူက ကြည့် အောင်စိုးက ဖုံးပွတ်နေလေသည်။ အတန်ကြာတော့ သူတို့ ဒေါ်လေးရဲ့ ကလေးက အိပ်ချင်လာ၍ထင်။ ဂျီကျနေရာ ကလေး အမေက သူမ သားလေးကို ချော့ပြီး ဒီမှာ ခဏအိပ်ရန် ပြော၍ ဆက်တီပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ကော်ဇောမှာ ထိုင်ပြီး သူမ သားလေးကို သူမ ပေါင်ပေါ် ခေါင်းတင်စေပြီး ချော့သိပ်ကာ တီဗွီ ဆက်ကြည့် နေလေသည်။ 

သူမတို့ သားအမိ နောက်က ဆက်တီတွင် ဒေါ်သူဇာနှင့် အောင်စိုးတို့က ထိုင်နေတာ ဖြစ်ပါသည်။ ရှေ့ကို ဒေါ်သူဇာ ကြည့်လိုက်တော့ ကလေးက အိပ်နေပြီ။ အောင်စိုးတို့ ဒေါ်လေးကတော့ တီဗွီမှ လာသော ကိုးရီးယား ဇာတ်လမ်းတွဲထဲ ဈာန် ဝင်နေလေ၏။ ဒေါ်သူဇာ လက်တဖက်ကို အောင်စိုး ပေါင်ပေါ် တင်၍ ဖွဖွလေး ပွတ်နေလိုက်သည်။ အောင်စိုး ဖုံးပွတ်နေရာမှ ပိတ်၍ ခုံပေါ် တင်ကာ သူမကို အူကြောင်ကြောင်လေးဖြင့် ကလေး အထာ ဘာမှ မသိသလိုနှင့် ကြည့်နေလေသည်။ တွေ့မယ် သူမကို လိုင်းကားပေါ်မှာ ထောက်လှမ်းရေး လုပ်နေတဲ့ ကောင်လေး ဒီတခါ သူမ အလှည့်ပဲဟု ဒေါ်သူဇာ စိတ်ထဲမှ ပြောလိုက်သည်။ သူ့ ပေါင်ရင်းနားထိ သူမ လက်ဝါးလေးနှင့် ပွတ်ပေးနေရာ ချာတိတ် အသက်ရှူ သံ ပြင်းပြင်းလေးတွေ ထွက်လာလေ၏။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဒေါ်သူဇာ လက်လေးက အောင်စိုးရဲ့ လိင်တံတလျှောက် ပုဆိုးပေါ်မှ ပွတ်ပေး နေလိုက်သည်။ 

သူ့ လက်တဖက်ကို ယူ၍ သူမ ပေါင်တံ တုတ်တုတ်ကလေးပေါ် တင်ပေးလိုက်တဲ့ အခါ ချာတိတ်က ထမီပေါ်မှ သူမ ပေါင်ကို ပွတ်နေလေသည်။ အောင်စိုးရဲ့ ဒေါ်လေးကို လှမ်းကြည့်တော့ လောကကြီးကို မေ့နေသယောင်။ ဇာတ်ကားကိုသာ အာရုံ ရောက်နေတာ ဒေါ်သူဇာ တွေ့လိုက်ရသည်။ အခြေအနေ ကြည့်ပြီး အောင်စိုးရဲ့ လီးချောင်းကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ ဂွင်းထုပေးနေလိုက်သည်။ ချာတိတ် ဖင်တကြွကြွဖြင့် အားမလို အားမရ ဖြစ်လာလေသည်။ ခဏကြာတော့ ဒေါ်သူဇာ ထ၍ မီးဖိုထဲ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ 

အောင်စိုး သူမ နောက်က လိုက်လာမယ် ဆိုတာ ဒေါ်သူဇာ တပ်အပ် သိနေလေ၏။ သူမ မီးဖိုထဲ ရောက်ပြီး ခဏအကြာမှာ အောင်စိုး ရောက်လာသည်။ လိုက်သာ လာတာ ချာတိတ်က သူမ ရှေ့ရောက် ရောက်တော့ ငူငူကြီး ရပ်နေပြီး ဘာမှ မလုပ် မိမိ ဦးဆောင်မှပဲ ရမည်။ ဒေါ်သူဇာ ကောင်လေးကို ထမင်းစား စားပွဲဘေးမှ နံရံမှာ သူ့ ကျောကို ကပ်ထားစေလိုက်သည်။

" တို့ကို မင်း စိတ်ဝင်စားနေတာ မဟုတ်လား အောင်စိုး"

" ဟုတ် ဟုတ်တယ် အန်တီသူဇာ သား သား အန်တီ့ကို ချစ်မိနေပါပြီ"

ဟု ပြောပြီး သူမကို ဖက်ထားလေသည်။ ဖယ်ဦးလေကွယ် တို့ အသားတွေ ကျေကုန်အူးမယ်ဟု ပြောမှ သူမကို လွှတ်လိုက်လေသည်။ ဒေါ်သူဇာ လက်တဖက်က အောင်စိုးရဲ့ ပုဆိုး ခါးပုံစကို ဖြေချ လိုက်ပြီး သူ့ ရှေ့တွင် ဒူးထောက် ထိုင်ချ လိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ့ မျက်နှာ ရှေ့တွင် တတန်းထဲ ဖြစ်နေသော အောင်စိုးရဲ့ လီးကြီးက ရေထဲမှ ငါး ကုန်းပေါ် ရောက်လာသလို တဆတ်ဆတ်ဖြင့် တုန်မတ် နေလေသည်။

......................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

သူမ မျက်နှာရှေ့တွင် တောင်မတ်နေသော အောင်စိုး လီးချောင်းကြီး အပေါ်မှ အောက် ဒေါ်သူဇာ လျှာလေးဖြင့် သုံး လေးခါ ယက်ပေးလိုက်သည်။ ချာတိတ်ထံမှ အားခနဲ အီးခနဲ တီးတိုး ငြီးသံလေး ထွက်လာလေ၏။ သူ့ လီးချောင်းကြီးကို ယက်ပြီး လီးဒစ်ဖူးကြီးအား ဒေါ်သူဇာ ပြွတ်ခနဲ သူမ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ငုံကာ ခေါင်းလေး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်၍ လွေပေး နေလိုက်လေသည်။ 

အောင်စိုး လီးကြီးကို ရေခဲချောင်း စုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် စုပ်ပေးနေတာ။ နှစ်မိနစ်ကျော်လောက် ရောက်တော့ ချာတိတ် လီးရည်များက တထုတ်ထုတ်နှင့် သူမ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်လာခဲ့လေသည်။ အောင်စိုး လီးရည်များကို တစက်မကျန် မြို ချ၍ ကုန်မှ သူမ ပါးစပ်ထဲမှ ဒေါ်သူဇာ ချာတိတ် လီးကို ထုတ်ကာ သူ့အား အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ အရင် သွားစေလိုက်သည်။ ဘေစင်သွားပြီး ဒေါ်သူဇာ ပလုတ်ကျင်းကာ အိမ်ရှေ့ခန်းဘက် ထွက်လာတော့ ဟို ကလေး အမေမှာ ဇာတ်ကား ကြည့်ကောင်းဆဲပင်။

နောက်နေ့ သမက်ဖြစ်သူနဲ့ သူ့ ဦးလေးတို့ကို အိမ်မှာ ည အိပ်စေပြီး ဒေါ်သူဇာတို့ သားအမိနှင့် အောင်စိုး လူနာစောင့် ကျလေသည်။ သမီးရဲ့ ယောက္ခထီး အခန်းက သီးသန့်ခန်းဖြစ်သည်။ လူနာကုတင် မလှမ်းမကမ်းတွင် လူနာစောင့် အိပ်ရန် ကုတင်လည်း ရှိပါသည်။ လူနာစောင့်ကျတာ တပတ် ဆယ်ရက်ခန့် ရှိပြီ ဖြစ်ရာ သမီးလည်း ပင်ပန်းရှာမည်။ ထို့ကြောင့် ညပိုင်း ဆရာဝန် လူနာအား စမ်းသပ် စစ်ဆေးပြီး ထွက်သွားတော့ သမီးအား ဒေါ်သူဇာ အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူမနဲ့ အောင်စိုးက လူနာကို စောင့်ပေး နေလိုက်သည်။ ခမည်း ခမက်ဖြစ်သူလည်း ဆေးရှိန်ဖြင့် ခဏကြာတော့ အိပ်ပျော်ကာ သမီးလည်း ပင်ပန်းနေ၍ ဟိုတဖက်က ကုတင်မှာ အိပ်ပျော်နေလေသည်။ 

ဆရာဝန်က မနက်လောက်မှ တခါ လူနာကို လာစမ်းသပ်မှာ ဖြစ်သည်။ ခဏကြာတော့ အောင်စိုးက တဖက်မှာ ထိုင်နေရာမှ ဒေါ်သူဇာ ထိုင်နေတဲ့ ဒီဖက်မှာ လာထိုင်လေသည်။ ညထဲက သူမတို့ ပလူးထားတာ ဆိုတော့ ကောင်လေးက ရဲတင်းလာသည်။ သူမ ဘေးတွင် ကပ်ထိုင်ပြီး သူမ လက်မောင်းကို ချာတိတ်က ပွတ်နေသည်။ တဖက် ကုတင်က သမီးကို ကြည့်တော့ နှစ်နှစ်ခြို က်ခြို က်ပင် အိပ်စက် နေတာ တွေ့ရလေ၏။ တံခါးကလည်း ခုနက ဆရာဝန် သွားပြီးထဲက လော့ခ်ချ ထားသဖြင့် အေးဆေးပင်။ ဒေါ်သူဇာ လက်တဖက်က ပုဆိုးပေါ်မှ ချာတိတ် လီးကို အုပ်ကိုင်၍ တချ က် နှစ်ချက် ဖွဖွလေး ညှစ်လိုက် လုပ်ပြီး ထရပ်လိုက်သည်။ ချာတိတ် အဖေနဲ့ သမီးကို စိတ်ချရအောင် ဒေါ်သူဇာ ကြည့်လိုက်သည်။ 

နှစ်ခြို က်စွာ အိပ်စက်နေသဖြင့် အောင်စိုးကို လက်တို့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ သူ့အား အရင်သွားရန် သူမ မေးဆတ်၍ အချက်ပြလိုက်သည်။ ကောင်လေး ငေါက်ခနဲပင် ရေချိုးခန်းထဲ ထသွားခဲ့လေသည်။ သူ သွားပြီး ဒေါ်သူဇာလည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းနဲ့ သန့်စင်ခန်းက တွဲရက်။ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ ချာတိတ်က သူမကို မျက်နှာအနှံ့ကို မနားတမ်း အနမ်းတွေ ခြွေကာ ရင်စိအင်းကျီ ပေါ်က ဒေါ်သူဇာ ရင်သားတွေပေါ် သူ့လက်ကို တင်ထားလေသည်။ ပြီးတော့ သူမ ရင်သားတွေကို အတင်း အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်နေတော့သည်။ ရှေ့မှာ သမီးဖြစ်သူ အိပ်နေတုန်း မိမိ သား အရွယ် ကောင်လေးနှင့် ခိုးပြီး ပလူးနေရသည့် အရသာက ဘာနဲ့မှ မတူ။

ခိုးစားရတဲ့ အသီးက ချို မြိန်သည် ဆိုသလိုပင်။ သူ့ ပုဆိုးကို အပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး သူမ လက်လေးဖြင့် သူ့ လီးကို ဆွဲ၍ ဂွင်းထု ပေးနေလိုက်သည်။ ချာတိတ်က မနေ့ကလို မဟုတ်တော့ ခပ်ရဲရဲပင် လှုပ်ရှား နေသည်။ သူ့ လက် တဖက်က ဒေါ်သူဇာ ထမီကို အပေါ် မတင် လိုက်လေသည်။ ညနေ အိမ်က ထွက်လာထဲက ပင်တီ မဝတ်ခဲ့သော သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖားခုံညှင်းကြီးလို ခုံးထ နေလေ၏။ အောင်စိုး လက်က သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်၍ ပွတ်နေလေတော့သည်။ ကောင်လေး လီးကြီးမှာ သူမ လက်ဝါးထဲတွင် တဖြည်းဖြည်း တောင်မတ်နေလေပြီ။ ဒေါ်သူဇာ့ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်း စိမ့်ထွက်နေတော့သည်။ သမီး ရုတ်တရက် နိုးလာမှာ ဆိုးသဖြင့် ချာတိတ်ကို ဂွင်းထုပေးရာမှ တော်လိုက်သည်။

တဖက်သို့ လှည့်၍ ရေချိုးခန်း နံရံမှာ သူမ လက်ကို ထောက်ကာ ခါးလေး ခွက်ပြီး ပေါင် နှစ်ဖက်ကို ချဲ ပေးထားလိုက်သည်။ ထမီကို သူမ ခါးပေါ်သို့ ချာတိတ် လှန်တင်ကာ သူ့ လီးကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီး သွင်းတာ မဝင်ပဲ ဘေးကို ချော်ထိုး နေလေသည်။ အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ လုပ်ချင်လိုက်တာလည်း လွန်ရော အပေါက်အလမ်းကလည်း မတည့်ပါလား အောင်စိုးရယ်ဟု စိတ်ထဲက ပြောလိုက်ပြီး သူမ လက်ဖြင့် သူ့ လီးကြီးကို နောက်ပြန် ဆွဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် ဒေါ်သူဇာ တေ့ပေးထားပြီး သွင်းလိုက်တော့ဟု တီးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ လူပျိုနွားသိုး ကြိုးပြတ် ဆိုသလို ချာတိတ် ဆောင့်လိုး သွင်းလိုက်တာ နှစ်ယောက်ပေါင်း အရည်တွေ ရွှဲနေရာ စေးထန်းထန်းလေးဖြင့် သူ့ လီးကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာခဲ့လေသည်။

" ဇွိ... ပြွတ်... ဖတ်"

" အိုးးးးး! ရှီးးးးး"

ချာတိတ် သူမ ခါးလေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးနေပြီး ဒေါ်သူဇာ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကလည်း သူ့လီးကို ဆွဲဆွဲ ညှစ်ပေး နေလိုက်သည်။ ချာတိတ်က အတွေ့အကြုံ မရှိ၍ မကြာလိုက်ပေ။ အတင်း ဒလမန်းကြမ်း သူမကို ဆောင့်လိုးပြီး သုံးမိနစ်လောက် နေတော့ သူ့ လီးရည်တွေက ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ နွေးခနဲ နွေးခနဲ ပန်းထွက်လာခဲ့သည်။ ကောင်းလိုက်တာ အန်တီသူဇာရယ်ဟု ပြောပြီး ချာတိတ် သူမ ကျောပေါ် မှောက်ချ လိုက်လေသည်။ 

ဒေါ်သူဇာလည်း ဟင့်ခနဲ မာန်ချသံ တီးတိုးလေး ထွက်ပေါ်ကာ သူမ တကိုယ်လုံး တဖျိုးဖျိုးတဖျ ဉ်းဖျဉ်း ကာမ အရသာကို ခံစားလျက် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားခဲ့လေသည်။ လိုးဆော်ပြီးသွားတော့ အရိပ် အခြေ ကြည့်၍ ဒေါ်သူဇာ ရေချိ ု းခန်းထဲမှ အရင်ထွက်လာခဲ့သည်။ ချာတိတ် သူ့ လီးကို ရေဆေး သန့်စင် ဆေးကြောပြီး ထွက်လာမှ သူမလည်း ရေချိ ု းခန်းထဲ သွားကာ စောက်ဖုတ်ကို ရေဆေး သန့်စင် ဆေးကြောလိုက်သည်။

နောက်နေ့ ဂျူတီ လာချိန်းတော့ သူမတို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။ သမီးတို့ လင်မယားလည်း အလုပ်ရှိရာ သွားကြပြီ။ သူမ သမက် အဒေါ်တို့ သားအမိ သားအဖ သုံးယောက်ကလည်း ဆေးရုံမှာ လူနာစောင့် အိမ်တွင် ဒေါ်သူဇာနှင့် ချာတိတ် နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိကြသည်။ အိမ်ရောက်တော့ ခြံတံခါး အိမ်တံခါးတွေ ပိတ်ပြီး သူမနှင့် အောင်စိုးတို့ လိုးပွဲကြီး ကျင်းပကြလေသည်။ ညပိုင်း မေမေနဲ့ အောင်စိုးတို့ လူနာစောင့်မယ် သမီးတို့က အိမ်မှာ နားကြပါဟု ညနေ သမီးတို့ ပြန်လာတော့ ပြောလိုက်သည်။ ည လူနာစောင့်ရင်း ဆေးရုံမှာ လိုးဆော်ပြီး နေ့ပိုင်းတွင် အိမ်မှာ သူမတို့ လိုးဆော်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

နောက် လေးရက် နေတော့ သမီးရဲ့ ယောက္ခထီး ကျန်းမာရေး ကောင်းသွားသဖြင့် ဆေးရုံက ဆင်းလာ၍ ဒေါ်သူဇာ သူမ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။

..................................................................................

စည်သူစိုးမြင့် ခုတလော အန်တီဇာ မရှိတော့ အင်တာနက် သုံးလိုက် ဂိမ်းဆော့လိုက် သူ့ ဖွားလေး ဒေါ်သဇင်စိုးတို့အိမ် သွားလည်လိုက်နှင့် အချိန်ကုန်နေခဲ့လေသည်။

နောက် နှစ်ရက် သုံးရက်လောက် နေတော့ နယ်မှ စည်သူစိုးမြင့် အဖိုးနှင့် တီလေးတို့ သားအမိတွေ အိမ်ကို အလည် ရောက်လာကြသည်။

" မလတ် သူလေးတို့ အထက်ဖက် ခရီးထွက်ရင်း ကိုကြီးတို့ဆီလည်း သွားလည်မလို့ သား စည်သူကို ခေါ်သွားမယ်နော် သူ့ လေးလေးကျော်တို့ကလည်း မတွေ့တာ ကြာတော့ သူ့တူတွေကို တွေ့ချင်မှာ"

ဟု မေမေ့ ညီမ တီလေး ဒေါ်မေသူစိုးမြင့်က သူ့အား ခေါ်သွားရန် ပြောလေသည်။

" သားက လိုက်သွားမှာလား သား တီလေးတို့နဲ့"

" ဟုတ် လိုက်သွားမယ် မေမေ"

" အဖေတော့ ငါ့ သမီးအလတ်မ ကေသီ အိမ်မှာပဲ နေခဲ့တော့မယ်ကွယ်"

" နေခဲ့လေ အဖေ"

" ငါ့ မြေးကြီး စည်သူ အတော် ထွားလာတာပဲ"

" ဟုတ်ပ အဖေရေ သား ဝေယံလေးလည်း လူပျိ ု ကြီး ဖားဖား ဖြစ်နေပြီ သူ့ အကိုလိုပဲ အရပ်ကြီး မိုးထိုးနေပြီ"

မေမေက အဖိုးကို ပြောပြီး သူမတို့ သားအဖ ညီအမတွေ စကား ပြောဆို နေကြလေသည်။ မေမေတို့ အမေ သူတို့ အဖွားကတော့ မေမေတို့ အပျိုအရွယ် မဖြစ်ခင်ထဲက ဆုံးသွားသဖြင့် သူတို့ မမှီလိုက်ပါ။ မေမေတို့ အကိုကြီး သူတို့ရဲ့ ဘကြီး လေးလေးကျော်ကတော့ အထက်ဖက်က မြို့တမြို့မှာ နေသည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးထဲက ဟိုမှာပဲ လေးလေးကျော်တို့ မိသားစုတွေ အခြေချ ခဲ့ကြလေသည်။

" လေးလေးစိုးတို့ ညီမလေး မေသူတို့ လာလည်ကြတာလား"

ဟု မေးပြီး အန်တီဇာ အိမ်ထဲ ဝင်လာလေသည်။

" ဟုတ်တယ် သမီး သူဇာ မောင်အောင်ဝင်းရောကွဲ့"

" လေးလေးစိုး တူက ညလောက်မှ သူ့ အလုပ်ရုံက ပြန်လာတာ"

" မမသူဇာတို့ နေကောင်းကြလား"

တီလေး ဒေါ်မေသူစိုးမြင့်က မေးသည်။

" နေကောင်းကြတယ် မေသူ"

အန်တီဇာက တီလေးကို ပြောပြီး စကား ပြောနေကြလေသည်။

နောက် နှစ်ရက် နေတော့ စည်သူစိုးမြင့်နှင့် တီလေးတို့ သားအမိ အထက်ဖက်သို့ ခရီးထွက်ခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်ကေသီစိုးမြင့်က သူမ အလုပ်ကိစ္စတွေ ရှိသဖြင့် မလိုက်အားပါ။ ထမင်း ဟင်း ချက်တဲ့ မတင်တင်အေးကလည်း သူမ ဆွေမျိုးတယောက် နာရေး ရှိ၍ မလာနိုင်တာ သုံး လေးရက် ရှိပြီ။ မနက်ဖက် သမီး အလတ်မ ကေသီကလည်း သူမ အလုပ် ရှိရာ အိမ်ခြံမြေ ပွဲစား အလုပ်သို့  ထွက်သွားခဲ့ပြီ။ ဦးစိုးမြင့် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ထိုင်ကာ သတင်းစာ ဖတ်နေလိုက်သည်။

" လေးလေးစိုး နေ့လည်စာ သမီးတို့ အိမ်မှာ စားနော်"

ဒေါ်သူဇာ ယောင်းမတို့ အိမ်ထဲ ဝင်ကာ သူမ အဖေကို ဖိတ်မန္တက ပြု လိုက်လေသည်။

" အေး အေး ကျေးဇူး သမီး လေးလေးစိုး လာစားပါ့မယ်"

ခင်ရာ ဆွေမျိုး မြိန်ရာ ဟင်းကောင်း ဆိုသလို လေးလေးစိုးကိုလည်း ဒေါ်သူဇာ သူမ ဦးလေးလိုပင် အရင်ထဲက ခင်ခဲ့သည်။ သူမတို့က ဆွေမျိုသားချင်းလည်း သိပ်မရှိ။ ရှိတာတွေကလည်း အဝေးမှာ ဆိုတော့ ဒီကို သိပ်မလာ သူမတို့ကလည်း မသွားကြပါ။  နေ့လည်ပိုင်းတွင် ဦးစိုးမြင့် သူဇာတို့ အိမ်မှာ ထမင်း သွားစားလိုက်သည်။ သမီးက အလုပ် တဖက်နဲ့ ဆိုတော့ ချက်ပြု တ်ဖို့ အချိန် မပေးနိုင်ပါ။ 

ဦးစိုးမြင့် ထမင်းစားနေစဉ် သူ့ ရှေ့ ဘေစင်တွင် အိုးခွက် ပုဂံတွေ ဆေးနေသော သူဇာရဲ့ နောက်ပိုင်း ကောက်ကြောင်းအလှတို့အား ခေါတော တထောင်အားဖြင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဦးစိုးမြင့်က ခု အသက် ၆၁ နှစ် ရှိပြီ ဖြစ်ပေမယ့် သူ့နှလုံးသားကတော့ လတ်ဆတ် နေဆဲပင်။ ထို့အတူ သူ့ လီးကလည်း ခုထိ ပျိုနေဆဲ ရှိသေးသည်။ ထမင်းစားရင်း ဒေါ်သူဇာ့ ဂျောကြီးကို ကြည့်၍ ဦးစိုးမြင့် ဂလု နေမိလေသည်။

.........................................................................................................................

ဦးစိုးမြင့် ဒီကို ရောက်တာ သုံးရက် ရှိပြီ။ ညမှောင်ရီ ဖျိုးဖျ ချိန်  အိမ်ရှေ့ခန်း မီးချောင်းက ဘာဖြစ်တယ် မသိ။ ကျွမ်း၍ မလာတာလား မသိပေ။ လေးလေးစိုးကို လုပ်ခိုင်းရန် ဒေါ်သူဇာ သူတို့ အိမ်ဖက် ထွက်လာခဲ့သည်။ လေးလေးစိုးရေ ခဏလောက်လေ သမီးတို့ အိမ်က မီးချောင်း ဘာဖြစ်လည်း မသိဘူး မလင်းလို့ဟု လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ 

လေးလေးစိုး လာခဲ့မယ် သမီးဟု ပြောသဖြင့် ဒေါ်သူဇာ သူမ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ သမီးလေး ခိုင်ခိုင်ဝင်းကလည်း မနေ့က သူမ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ချောင်းသာကို ပါသွားခဲ့သည်။ ကိုအောင်ဝင်းကလည်း ဒီနေ့ အလုပ်ရုံမှ ည ၈ နာရီလောက်မှ ပြန်လာမည်ဟု ညနေက ဖုံးဆက်၍ ပြောထားလေသည်။ ဦးစိုးမြင့် ဒေါ်သူဇာတို့ အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့ပြီး လေးလေးစိုးကို တာစတာ ပေး သမီး ဓါတ်မီးပါ ယူခဲ့ဟု ပြောလိုက်သည်။

" ဟုတ် လေးလေးစိုး"

ပြောပြီး ဒေါ်သူဇာ တာစတာနှင့် ကားမီးလေး သွားယူ၍ တာစတာကို ဦးစိုးမြင့်အား ပေးလိုက်သည်။ ပလပ်ခုံကို ဦးစိုးမြင့် တာစတာနှင့် ထောက်၍ စမ်းပြီး ဆက်တီ စားပွဲခုံပေါ် တက်ကာ ဒေါ်သူဇာအား မီးပြထားစေလိုက်သည်။ ကြည့်လိုက်တော့ ကြို းလွတ်နေတာ ရပြီ သမီး ခလုတ် ဖွင့်လိုက်တော့ဟု ပြောတဲ့အခါ သူမ သွားဖွင့်လိုက်သည်။ ဖြတ်ဆို မီးက ပြန်လာလေသည်။ ကျေးဇူးပါ လေးလေးစိုးဟု ပြောပြီး စားပွဲခုံနား ဒေါ်သူဇာ ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။

" ဖြည်းဖြည်းဆင်း လေးလေးစိုး လျှော်ကျဦးမယ်"

ပြောပြီး ဒေါ်သူဇာ လက်ကမ်းပေးရာ သူမ လက်ကို ဦးစိုးမြင့် ဆွဲ၍ အောက်ဆင်းလိုက်သည်။ အရှိန်လွန်ပြီး ဒေါ်သူဇာပေါ်သို့ ဦးစိုးမြင့် ကျသွားရာ နှစ်ယောက်လုံး အရှိန် မထိန်းနိုင်ပဲ အောက်သို့ ထပ်ရက် ကျသွားခဲ့လေ၏။

" အို့"

ကျတာ ရိုးရိုး မဟုတ် ဒေါ်သူဇာ့ ရင်ဘတ်ပေါ် ဦးစိုးမြင့်က မှောက်ရက်။ ကလေးမရဲ့ ရင်သားတွေက သူ့ ရင်ဘတ်မှာ ဂဟေ ဆက်ထားသလို ပူးကပ်နေပြီး တဒင်္ဂ မှင်တက် နေမိကြသည်။ ခဏကြာတော့ သတိဝင်လာပြီး ဖယ်ဦးလေ လေးလေးစိုးဟု သူမ ပြောလိုက်သည်။ ကလေးမလေးရဲ့ နူးညံ့သော အသားစိုင် အထိ အတွေ့တို့က ဦးစိုးမြင့်အား ရင်ခုန်သံတွေ မြန်ကုန်စေတော့သည်။ ဦးစိုးမြင့်က ခေသူ မဟုတ် သူမ ပါးလေးကို ခပ်ကြောကြောလေး နမ်းချလိုက်သည်။

" ရွှတ် ရွှတ်"

" အိုး ဖယ်ပါ လေးလေးစိုးရယ်"

ဒေါ်သူဇာ တီးတိုးလေး ပြောပြီး သူမ မျက်နှာကို နမ်းနေသော နှာခေါင်း ချွန်ချွန်ကြီးကို ရှောင်ပေမယ့် မရပါ။ စည်သူစိုးမြင့်နဲ့ အောင်စိုး ချာတိတ်လေး နှစ်ယောက်နှင့်ပဲ ချစ်စခန်း ဖွင့်ဖူးတာ မိမိ ဦးလေး အရွယ် အိုဗာကြီးတွေနဲ့ အတွေ့ အကြုံ မရှိခဲ့ဖူးသေးပေ။ ထို့ကြောင့် လေးလေးစိုးနှင့် ချစ်စခန်း ဖွင့်ကြရင် ဘယ်လို နေမယ် မသိ။ အရသာ တမျိုး အသစ် အဆန်းလေး ဖြစ်တာပေါ့ဟု တွေးပြီး ခံစားဖူးလိုသဖြငိ့ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ 

ပုဆိုးထဲက ဦးစိုးမြင့် လီးကြီး တဖြည်းဖြည်း မာတောင် တင်းလာပြီး သူဇာရဲ့ ဗိုက်မှာ အမြှောင်းလိုက်ကြီး ဖိမိနေလေ၏။ ထမီ တထပ် ပုဆိုး တထပ် ကြားခံ နေတာပင် လီးကြီး အငွေ့ အသက်ကို ရနေတော့ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲက ပွက်ခနဲ ပွက်ခနဲ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေခဲ့လေသည်။ ညပိုင်းဖြစ်၍ ပင်တီ မဝတ်ထားသော သူမ ပေါင်ကြားသို့ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေက တစိမ့်စိမ့်နှင့် စီးကျ လို့ နေလေ၏။ ဦးစိုးမြင့် ကိုယ်ကို အောက်သို့ အနည်းငယ် လျှောကာ သူ့လီးကြီးကို ထမီပေါ်မှ သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ပေါ် တင်ပြီး လိုးသလို လုပ်နေလိုက်သည်။

" အိုး ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်း လေးလေးစိုးရယ် အဟင့်"

ဒေါ်သူဇာ ခံစားရမှုတွေ ကောင်းနေပြီး ခြင်ထောင်သံလေးဖြင့် ပြောလိုက်လေသည်။

........................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

ဒေါ်သူဇာ ခြင်ထောင်သံလေးဖြင့် ညု တုတုလေး ပြောကာ လေးလေးစိုးရယ် အမြန်သာ လိုးလိုက်ပါတော့ သမီး စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီဟု စိတ်ထဲက ပြောနေလိုက်သည်။ သူဇာ့ ထမီပေါ်မှ စောက်ဖုတ်ကို လိုးသလို လုပ်ပြီး လွှတိုက်နေသော ပုဆိုးထဲက ဦးစိုးမြင့် လီးကြီးမှာလည်း အစွမ်းကုန် တောင်မတ် နေလေတော့သည်။ ကလေးမကို ကြည့်လိုက်တဲ့ အခါ မျက်လုံးလေး စင်း၍ တီးတိုးလေး ငြီးတွား နေလေ၏။ 

သူဇာ လိုချင်နေပြီ ဆိုတာ ဦးစိုးမြင့် သိလိုက်ရသည်။ ခြံတံခါးကလည်း ပိတ်ပြီး အတွင်းမှ သော့ဂလောက် ချိတ်ထား၍ အေးဆေးပင်။ အချိန် သိပ်ဆွဲမနေတော့ ဦးစိုးမြင့် သူ့ ကိုယ်ကို မတ်လိုက်ပြီး သူဇာ့ ထမီကို သူမ ဗိုက်ပေါ်သို့ လှန်တင်ကာ သူ့ ပုဆိုး ခါးပုံစပါ ဖြေချလိုက်သည်။ လေးလေးစိုး သူမ ထမီကို ဗိုက်ပေါ် လှန်တင်လိုက်တာနဲ့ ဒေါ်သူဇာလည်း သူမ ပေါင်တံ တုတ်တုတ်လေး နှစ်ဖက်ကို ကားထားပေးလိုက်လေသည်။ သူ့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်၍ သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။

" ဖလွှတ် ဖလတ် ဖြလစ် ဖတ်"

" အားးးးးး ကျွတ် ကျွတ် လေးလေးစိုးရယ် အရမ်းပဲကွယ်"

ဒေါ်သူဇာ စုပ်သပ် ငြီးတွားလိုက်ရလေသည်။ အင်းကျီပေါ်မှ ကလေးမရဲ့ ရင်သားတွေကို အုပ်ကိုင်ကာ နွားပျိ ု သန်စ နွားအို ပေါင်ကျိုး ဆိုတဲ့ စကားအတိုင်းပင်။ လူငယ်တွေလို သက်လုံကောင်းကောင်း ခါးအားသန်သန်ဖြင့် ဦးစိုးမြင့် အမုန်းဆွဲ ဗုံးကြဲ နေလေတော့သည်။ သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ထဲက မီးပွင့်ထွက်မလား မှတ်ရအောင် တဖုန်းဖုံးနဲ့ ဦးစိုးမြင့် ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေတာ။ ကလေးမ လက်နှစ်ဖက်က ကော်ဇောကို ကိုင်ထားပြီး တအားအား တအီးအီးဖြင့် ငြီးညူ  နေလေ၏။

" ဇွိ ပြွတ် စွိ ပလောက် ဖတ်"

" အားးးးးး အူးးးးးး အီးးးးး ဟားး အိုးးးးးး"

လေးလေးစိုး ဆောင့်လိုးချက်များမှာ သား စည်သူနဲ့ အောင်စိုးတို့ လူငယ်တွေလိုပင် အားပါသဖြင့် သူမ အလူးအလဲ ခံနေရသလို ကောင်းလည်း ကောင်းလှပေသည်။ မိမိ ဦးလေး အရွယ် လေးလေးစိုးနှင့် အလိုးခံရတာ မဆိုးလှဟု ဒေါ်သူဇာ တွေးနေမိပြီး ဏှာသံလေးဖြင့် ဆောင့်လုပ်ပေးရန် ပြောလိုက်လေသည်။

" အားး လေးလေးစိုး ဆောင့်လုပ်ပေးး ရှီးး"

ဦးစိုးမြင့် မနားတမ်း ဆောင့်လိုး နေလိုက်သည်။ ကလေးမလေး ဖင်နှင့် သူ့ လအု ရိုက်ခတ်သံ တဖတ်ဖတ်နှင့် အသားစိုင်ချင်း အားပါပါ ရိုက်ခတ်သံတို့က သောသောညံ နေလေ၏။ နောက်ထပ် အချက် လေး ငါးဆယ်ကျော်လောက် ရောက်တော့ ဒေါ်သူဇာ အားခနဲ ငြီးသံလေးနဲ့ အတူ သူမ ဖင်ကြီး ကြွတက်သွားပြီး ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူဇာနှင့် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်ပင်။ 

ဆီးခုံချင်း ပူးကပ်ကာ ဖင်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ထားပြီး ဦးစိုးမြင့် လီးရည်များက ကလေးမ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထွက်သွားခဲ့လေသည်။ ကလေးမလေး ရင်ဘတ်ပေါ် ဦးစိုးမြင့် မှောက်ချ လိုက်ပြီး သူမ ပါးပြင်လေးကို နမ်းနေလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ ရှက်တက်တက်လေးဖြင့် လေးလေးစိုးရဲ့ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးအား သူမ လက်သီးဆုပ်လေးတွေနှင့် ဖွဖွလေး ထုနှက် နေလိုက်သည်။

" လေးလေးစိုး လူဆိုးကြီး သမီးကို အတင်း အဝှါ ပြု တယ် အဟင့်"

" လေးလေးစိုးက ချစ်လို့ပါကွယ့် သမီးရဲ့"

" လေးလေးစိုး ချစ်တာကလည်း သမီး အထဲကတောင် စပ်နေတယ် ဟွန်း"

ဒေါ်သူဇာ ဆယ်ကျော်သက် အပျိ ု ဖျန်းမလေးလို ပြောလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ဖယ်တော့ လေးလေးစိုးရယ် သူ့ ကိုယ်ကြီးနဲ့ ဖိထားတာ လေးနေပြီဟု သူဇာ ပြောတဲ့ အခါ ဦးစိုးမြင့် တဖက်ကို လှိမ့်ဆင်းလိုက်သည်။ အဝတ်ဟောင်း တခုကို ထယူ၍ ကော်ဇောပေါ်တွင် ပေနေသော သူမတို့ နှစ်ယောက်ပေါင်း စောက်ရည်နှင့် သုတ်ရည်တို့ကို ဒေါ်သူဇာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်သည်။ သူ့ သမီး ပြန်လာခါနီးပြီ ဖြစ်၍ ဦးစိုးမြင့် သူဇာကို နှုတ်ဆက်၍ သူမတို့ အိမ်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ မထင်မှတ်ပဲ သမီးရဲ့ ယောင်းမ သူဇာ့ကို လိုးဆော်လိုက်ရသဖြင့် ဦးစိုးမြင့် ကျေနပ် နေမိလေသည်။


ဆက်လက်ကြိုးစားပါဦးမည်။



........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။