ကျေးဇူးပါ မောင်ရယ် ( စ/ဆုံး )

ကျေးဇူးပါ မောင်ရယ် ( စ/ဆုံး )

မောင်ခြိမ့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ )

နှင်းထည်ဝါ တယောက် ဧည့်ခန်းထဲ စာအုပ်တအုပ်အား အာရုံစိုက်ပြီးဖတ်သော ခင်ပွန်းဖြစ်သူဆီ ကော်ဖီခွက်လေး ကိုင်ကာ လျှောက်လာခဲ့၏။

" မောင် … ကော်ဖီ ရပြီနော် "

" အင်း … ခဏထိုင်ဦး ဝါလေး … မွေးနေ့က နောက်အပတ်ထဲ မလား "

" အင်းလေ … မောင်ရဲ့ … ဝါလေးရဲ့ ၃၀နှစ်မြှောက် မွေးနေ့ပေါ့ "

နှင်ထည်ဝါ တယောက် ခင်ပွန်းသည် နိုင်ဦးအား ပြုံးပြရင်း ဘေးနားဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အိမ်ထောင်သက် ၅နှစ်အတွင်း မွေးနေ့ ရောက်တိုင်း တနှစ်ပြီး တနှစ် မတူညီသော လက်ဆောင်များ ပေးရင်း ဆက်ပရိုက်လုပ်တတ်သော ခင်ပွန်းသည် နိုင်ဦး၏ လက်ဆောင်အား ကြိုတင်ရင်ခုန် နေမိသည်။ လင်ဖြစ်သူမှာ သူမထက် အသက်၁နှစ်သာ ကြီးသော်လည်း လေးစားခြင်း ဂါရဝတရားထားရှိခြင်း တို့မ အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက် အနည်းငယ်မျှလျော့မသွားခဲ့ဘဲ ပို၍ပင်တိုးလာခဲ့သည်။

အရင်လမှ နိုင်ဦး သူငယ်ချင်းတယောက် မွေးနေ့ပါတီအား အတူသွားခဲ့ကြပြီး အပြန်တွင် တလမ်းလုံး စကားမပြောပဲ တိတ်ဆိတ်လာခဲ့၏။ အိမ်ရောက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် အိပ်ခန်းထဲသို့ တန်းဝင်ကာ တစုံတခုအား စဉ်းစားနေပုံ ရသော ခင်ပွန်းသည်အား ကြည့်နေမိသည်။ ခဏ အကြာမှ ညဝတ်အင်္ကျီ လဲလည် ဝတ်ဆင်ကာ ကုတင်ပေါ် နိုင်ဦးဘေးနား ဝင်လှဲ လိုက်တော့၏။ နိုင်ဦးမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူပြောပြသော သူ့မိန်းမ အတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင် အကြောင်း တွေးကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်နေရသည်။

" အို့ … မောင် "

နှင်းထည်ဝါ တယောက် ကာမ မဆက်ဆံခင် တဦးနှင့်တဦး ရမ္မက်စိတ်လေးများ နိုးဆွပြီးမှ ဆက်ဆံလာရာ ခုလို မတို့မထိပဲ မာကျော တင်းပြောင်နေသော လင်တော်မောင့် ပေါင်ကြားမှ လီးအား ကြည့်ကာ အံအောမှင်သက် နေမိသည်။ အိမ်ထောင်ဦးအစ မီးပွင်းမတတ် လိုးချက်များ ပြန်လည်ရရှိလိုက်၏။ 

ထူးဆန်းနေသည်က ၂ချီဆက်တိုက် မနားတမ်း လိုးနေသဖြင့် အောက်မှ ဖင်ကြီးကြွပေးကာ လင်တော်မောင့် ကာမအရှိန်အား မြင့်ပေး လိုက်တော့သည်။ သို့သော် အဲဒီ တညလေးသာရှိလိုက်ပြီး နောက်ရက်များတွင် အနည်းငယ် အေးစက်သွားကာ ပုံမှန်လေးသာ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြ၏။

" ဝါလေး … ဒီတခါ မွေးနေ့လက်ဆောင်ကို … အရင်နှစ်တွေလိုပဲ … လက်ခံပါစေလို … မောင် ဆုတောင်းတယ် "

နိုင်ဦးမှာ ဘေးနား ကပ်ထိုင်လိုက်သော ဇနီးသည်၏ ကိုယ်လုံးအိအိလေးအား သိုင်းဖက်က နားနားလေး ကပ်ပြီး ပြောဆိုလိုက်သည်။

" အင်းပါ … မောင်ရဲ့ … မောင်ပေးတဲ့ မွေးနေ့လက်ဆောင် တွေ … ဝါလေးအမြတ်တနိုးနဲ့ … တန်ဖိုးထားပါတယ် "

တကယ်လည်း နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူပေးသော မွေးနေ့လက်ဆောင် ဆွဲကြိုး လက်ကောက် ဆံတိုးများအား သူမ ဗီဒို အံဇွဲထဲ သော့ခတ်သိမ်းကာ သွားမှလာမှ ထုတ်ဝတ်လေ့ရှိ၏။

" ခုမွေးနေ့ ပေးမယ်လက်ဆောင်ကိုလည်း … တန်ဖိုးထားပါလို့ ကြိုပြောပါရစေ "

" ဟင် … ဘာလက်ဆောင်မို့လို့ … မောင့် အသံတွေ တုန်နေတာလဲ "

နိုင်ဦးတယောက် ဧည့်ခန်းထဲ ညအိပ်မီးရောင်အောက် နက်မှောင်နေသော ဆံနွယ်များ ဖုံးအုပ်နေသော ဇနီးချော မျက်နှာလေးအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ ဆံနွယ်များ ကြားမှ အသက်အရွယ်ထက် နုနယ်ချောမော လှပသော မျက်နှာလေးမှာ သိချင်စိတ် ပြင်းပြနေသည်ကို မြင်နေရသည်။မျက်ဝန်းရွဲကြီးများ မျက်တောင်လေး ပုတ်ကာ လင်ဖြစ်သူဘက် လှည့်ကြည့်မိ၏။  နှုတ်ခမ်းပါးပါးရဲရဲလေး ဟလာကာ တစုံတခု ပြောမည့်ဟန် ပြင်ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းလေး ပြန်စိသွားပြန်သည်။

လေအေးစက်ဖွင့်ထားသည်မို့ အမှောင်ထု ကြီးစိုးချိန် ဧည့်ခန်းလေးထဲ တဖြည်းဖြည်းချမ်းစိမ့်စိမ့်ဖြစ်လာရ၏။နိုင်ဦးမှာ ရုတ်တရက် ထရပ်ကာ နှင်းထည်ဝါရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြန်သည်။ ဒူးဖုံးဂါဝန် အပျော့သားလေးအား ပေါင်ရင်းသို့ မတင်စဉ် နှင်းထည်ဝါ ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေး အောက် လက်မောင်းသား ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်ပေါ် ကြက်သီးဖုလေးများ ထလာတော့၏။

ဂါဝန်လေး ပေါင်ရင်းသို့ လိပ်တက်စဉ် ဇနီးချော၏ ပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်ပြန်သည်။ နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူ ခေါင်းတိုးဝင် လာသည်နှင့် ပေါင်တန် နှစ်ဖက်အား ဖြဲပေးထား၏။ အမွှေးပါးပါးနှင့် ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးမှာ နိုင်ဦး နဖူးဖြင့် ထိကပ်မိတော့သည်။

" အ …… ရှီးးးး ……  အခန်းထဲ … သွားမလား မောင် "

နိုင်ဦးဆီမှ မည်သည့်အသံမှ ထွက်မလာပဲ ၅နှစ်ခန့် စွဲစွဲ မြဲမြဲ လိုးလာသည့် နှင်းထည်ဝါ စောက်ပတ် လေးအား ကြည့်ကာ နှာခေါင်းဖြင့်ကပ်ပြီး အားရပါးရ ဖိနမ်းနေ၏။ နှင်းထည်ဝါ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ နိုင်ဦး မျက်နှာအား ညှပ်ထားမိသည်။ စောက်ပတ်တအုံလုံး အယက်ခံရင်း အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရစဉ် ခေါင်းလေးမော့ကာ  ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက် ကြွတက်လာတော့၏။

" အားလား …  ရှီးးးးးး းးးးးးး …… လိုးပါတော့ မောင်ရယ် "

သို့သော် နိုင်ဦးမှာ ကြွတက်လာသော ဖင်ကြီးအား လက်ဖြင့် ညှစ်ချေကာ ဇနီးဖြစ်သူအား စောက်ရည်များ ထောင်ပန်း လာသည်အထိ ယက်ပေးလိုက်သည်။

" အ    အ …… ဆောရီး မောင် …… အမလေးးး … ဝါ … ဝါ … ဝါလေး … မထိန်းနိုင်တော့ဘူး မောင်ရယ် "

လင်ဖြစ်သူမျက်နှာအား စောက်ရည်များဖြင့် ပန်းမိသဖြင့် တုန်ရီမောဟိုက်စွာ တောင်းပန်မိနေ၏။ နောက် ၂ရက်ခြားတွင်လည်း ညပိုင်း အိပ်ယာဝင်စဉ် အရည်ထွက်သည့် အထိ ယက်ပေးပြန်သည်။ နှင်းထည်ဝါ တယောက် လင်ဖြစ်သူ လျှာစွမ်းအောက် ကော့ပျံရင်း ပြီးခဲ့ရ၏။ ကာမစိတ် ထကြွတိုင်း လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုရာ နိုင်ဦးမှာ လိုးမပေးသဖြင့် နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။

............................................................................................................................

🎶 ဟယ်ပီဘတ်ဒေး ဒူးယူ 🎺🎺

ဟယ်ပီဘတ်ဒေး 🎧 ဒူးယူ

         …… ဟယ်ပီဘတ်ဒေး ဟယ်ပီ ဘတ်ဒေး

    ~¡<^•°´´ ဟယ်ပီး ဘတ်ဒေး ~¡<^•°`´ ဒူးယူ

              🎵🎵🎵🎵🎵🎵

" ဖျောင်း ဖျောင်းးး ဖျောင်းးးးး "

" ဟေးးးး … ဖျောင်း ဖျောင်းးး ဖျောင်းးးး "

နိုင်ဦး မှာ ဇနီးချောလေး မွေးနေ့တွင် ထုံးစံအတိုင်း စီးပွားရေး နယ်ပယ်မှ လူရင်းတချို့အား ဖိတ်ကာ ပါတီလေး ကျင်းပပေးနေ၏။ ဇွန်းသံ ခရင်းသံ ဖန်ခွက်သံများ နှင့် ရယ်မောသံများ တဖြည်းဖြည်း တိုးတိုးလာရင်း ငြိမ်သက်သွား တော့သည်။ ည ၁၀ လောက်တွင် ခြံဝင်းထဲ အလုပ်သမားများမှ အပ ဧည့်သည်များ တစ်ဦးတလေ မှ မရှိတော့ပေ။

နှင်းထည်ဝါ မှာ ဧည့်သည်များ ပေးသော လက်ဆောင်ပစ္စည်းများ အား မဖေါက်နိုင်ပဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေရ၏။ မနေ့ညကမှ လင်တော်မောင်၏ အထူးလက်ဆောင် အကြောင်း သိရကာ စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသလို ခံစားလာရသည်။ ဝမ်းနည်းစိတ် တဖက် နှင့် လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး ချော့မော့ ပြော နေသည်ကို နားထောင်နေရ၏။

" လုပ်ပါ ဝါလေးရယ် … မောင် လက်ဆောင်ကို … မငြင်းပါနဲ့နော် … ရော့ ဒီမှာကြည့် "

လင်တော်မောင်၏ ဖုန်းထဲ သူစိမ်းယောင်္ကျား တယောက်၏ လီးကြီး မြင်နေရ၏။ တခါမှမမြင်ဘူးသော အညိုရောင်သန်းနေသည့် လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး စကားများ နားထောင်ကာ အဖြစ်အပျက်အားလုံး နားလည်လာရင်း ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာတော့သည်။ ညဘက် နှင်းထည်ဝါ အိပ်ပျော်နေစဉ် နိုင်ဦးမှာ မယားဖြစ်သူ ထမိန်လှန်၍ စောက်ပတ်အား ဓတ်ပုံရိုက်ကာ ဗိုက်ပါမှ သူ့မိတ်ဆွေအား ပို့ပေးခဲ့၏။ နိုင်ဦး မိတ်ဆွေမှာ သူမ စောက်ဖုတ်အား ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသည့် ပုံတပုံ ပြန်ပို့ထားပြန်သည်။ 

ထိုမိတ်ဆွေ၏ လီးကြီးမှာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး လီးထက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းကာ ဒစ်ကြီးမှာ ကားထွက်နေ၏။ နှင်းထည်ဝါတယောက် ခံစားမှု့ တမျိုးလေး ဖြစ်လာကာ နိုင်ဦး အား ခပ်တိုးတိုး ပြန်မေးနေတော့သည်။

" ဒါ ဒါ … ဒါတွေ … လိုင်းပေါ်တင်ရင် … သွားပါပြီ … မောင်ရယ် … အဟင့် ဟင့် "

" အဲတာတော့ … စိတ်မပူပါနဲ့ … ဝါလေးရယ် … အဲဒီ ညီလေးက သနားစရာပါ … အိမ်ထောင်ကျပြီး ၃လ အကြာ သူ့မိန်းမ ဆုံးသွားရှာတာ … အပြင်လည်း မိန်းမ မလိုက်စားချင်ဘူးတဲ့ … ရောဂါပိုးထိမှာ ကြောက်ပုံရတယ် … မောင်နဲ့ စကားစပ်မိရင်း … ဝါလေး ပုံတွေ ပို့ပေးတော့ စိတ်ပါလာတာ … ခုလိုပဲ ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေရတာပေါ့ "

" တော်ကြာ … လိုင်းပေါ်တင်ရင် … ဝါလေး ရှက်တယ် … မောင်ရဲ့ "

" မျတ်နှာမပြဘူးလေ … အရင်ထဲက … ဝါလေး စောက်ပတ်ပုံပဲ  … ပို့ပေးတာပါ … ဝါလေး ရှက်မဆိုးလို့ မပြောမိတာ "

" အာ … မောင်ကလည်း နော် "

နှင်းထည်ဝါမှာ နိုင်ဦးနှင့် စကားပြောရင်း ဝမ်းနည်းစိတ် ရှက်စိတ်များ လျော့ပါးလာကာ ရမ္မက်စိတ်လေး မသိမသာ ထကြွလာရသည်။

" ခု … သူက သူ့အိမ်မှာပဲလား … မောင် "

" အဲတာတော့ … မပြောတတ်ဘူး ဝါလေးရဲ့ … လူလွတ်ဆိုတော့ … အပြင်ရောက်ချင်လည်း ရောက်နေမှာပေါ့ … ဘာလို့လဲ "

" ဟို လေ … သူ့  သူ့ … သူ့ ဟာကို … ခုပြခိုင်း လိုက်ပါ့လား "

နိုင်ဦးပြသော လီးပုံမှာ တပုံထဲမို့ အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ ထပ်ရိုက်ပြခိုင်းနေ၏။

" ခဏနော် … ဝါလေး မောင်ဖုန်းဆက် ကြည့်မယ် "

နိုင်ဦးမှာ အားရကျေနပ်ကာ ဖုန်းလှမ်းဆက် တော့သည်။

" ဟဲလို … ကိုမိုးလား … ခု အိမ်မှာလား … ဘယ်ရောက်နေလဲ "

" ဟုတ် … ကိုနိုင်ဦး အိမ်မှာပဲဗျ  … ဘာရှိလို့လည်း "

" ညီ … အားရင် … ဗိုက်ဘာ ဖွင့်ကွာ "

" ဟုတ် "

နိုင်ဦး ဖုန်းချပြီး ဗိုက်ဘာ ဖွင့်ကာ ခဏစောင့်နေစဉ် ဘေးမှ နှင်းထည်ဝါ တယောက် မျက်နှာလေး ပန်းရောင် သန်းကာ ရင်ခုန်နေရ၏။ ခဏအကြာ တဖက်မှ တချွင်ချွင်နှင့် စာပို့လာတော့သည်။

" hi … ကျနော် ရောက်ပြီ … ကိုနိုင်ဦး "

" အင်း … အိပ်ခန်း ထဲမှာလား "

" ဟုတ် … ဘာလဲ … အကို့ မိန်းမ စောက်ပတ်ပုံ … ပို့မလို့လား "

တဖက်မှ စာကြောင့် နှင်းထည်ဝါ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်လာစဉ် လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးမှာ စိတ်ထဲ ပျော်ရွှင်နေ၏။

" ဗွီဒီယို ကောလ် … ခေါ်လိုက်မယ် ညီ … မင်း ဟာကြီး ပြပေးကွာ … အကို့ မိန်းမက ကြည့်ချင်လို့တဲ့ "

" အိုးးး … မောင်ကလည်း … ဘာလို့ အဲလို ပြောရတာလဲ … ဟွန့် "

နိုင်ဦး ဗိုက်ဘာမှ စာရိုက်ပို့ရာ ဘေးနာမှ နှင်းထည်ဝါ တယောက် ရှက်သွေးကြွယ်ကာ ရန်လုပ်နေပြန်သည်။

" နက်ဖန်ဆို … ကိုမိုးနဲ့ လိုးကြတော့မှာပဲ … ဝါလေးရယ် … ရှက်မနေပါနဲ့ … ဟော … သူပြနေပြီ … ကြည့်  ရော့ … ဝါလေး "

လင်မယား စကားပြောနေစဉ် တဖက်မှ ဗွီဒီယို ကောလ် ဖွင့်ကာ လီးအား ပြနေသဖြင့် နိုင်ဦးမှာ မယားဖြစ်သူ နှင်းထည်ဝါအား ဖုန်းပေးလိုက်၏။

" အမလေး … ကြီးလိုက်တာ ရှည်လည်ရှည်တယ်နော် … မောင် "

" အင်း … မောင့် လီးထက် တုတ်ပြီး ရှည်တယ် …  မိန်းမ … အားရတယ် မလား "

" အာကွာ … မောင်နော် "

နှင်းထည်ဝါမှာ စကားပြောရင်း ဖုန်းစခွင်ပေါ် သူမ မျက်နှာ မပေါ်စေရန် ဖုန်းထဲမှ လီးကြီးအား ခိုးကြည့်နေသည်။ လီးအရည်ပြား တလျှောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးက သူမအား ဖမ်းစားထား၏။ နိုင်ဦးတယောက် မယားဖြစ်သူ၏ တက်ကြွနေပုံအား ကြည့်ရင်း အားရကျေနပ်နေသည်။

" ကိုနိုင်ဦး မိန်းမ စောက်ဖုတ်ပုံ … ပြပေးဦးလေ "

တဖက်က တောင်းဆိုလာသောကြောင့် နိုင်ဦးမှာလည်း နှင်းထည်ဝါ ထမိန်လေး လှန်ကာ ပေါင်ဖြဲခိုင်းရင်း ပြန်ပြပေးလိုက်၏။ နှင်းထည်ဝါ မှာလည်း သူမ စောက်ပတ်လေးအား လင်ဖြစ်သူမှ ဗွီဒီယိုရိုက်ကာ ပြန်ပို့ပေးနေရာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် အဖုတ်လေး တင်းကနဲ့ဖြစ်ကာ အရည်ကြည်များ စောက်ခေါင်းဝ စိမ့်ထွက်လာတော့သည်။

" လှလိုက်တာဗျာ … ကိုနိုင်ဦး မိန်းမ စောက်ပတ်ကို ကြည့်ပြီး ကျနော် မှန်းလိုးရင်း … ဂွင်းထုပြီဗျာ  … အားးး  အ … ဘတ် ဘတ် ဘတ် … အင်းဟင်း "

" ထုကွာ …  နက်ဖန်ကျ … အပြင်မှာ တကယ်တွေ့ပြီး … မင်း လိုးရမှာပါ "

" မိုက်တယ် … ကိုနိုင်ဦးရာ … အားဟား …စောက်ဖုတ်က … ရဲပြီး … ဖေါင်းကြွနေတာ … အင့် အင့် "

နိုင်ဦးတယောက် တဖက်မှ မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်အား စိတ်ကူးဖြင့် လိုးကာ ဂွင်းထု ပြနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ပုဆိုးအောက်မှ လီးက တင်းမာလာတော့၏။ နှင်းထည်ဝါမှာလည်း ပေါင်တန်လေးအား မသိမသာ ထပ်ဖြဲကာ ဖုန်းထဲမှ လီးအားကြည့်ရင်း အလိုးခံချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေသည်။

" ဟင် … ကြည့်ဦး … မောင့် သူငယ်ချင်း … လီးကြီး ပိုပြီး … ရှည်ထွက်လာပြီ "

နှင်းထည်ဝါ တယောက် ဖုန်းထဲမှ လီးကြီး သူမ အဖုတ်လေးထဲ ဝင်လာသည်ဟု တွေးမိရုံနှင့် ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်လာကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေး ဟလာပြီး အရည်များ ပွက်ကနဲ့ လျှံကျလာရ၏။ လင်ဖြစ်သူရှေ့မို့ ရှက်မိသော်လည်း အတွေးလေးထဲ သာယာ နေမိပြန်သည်။

" အ   အ …  ကိုနိုင်ဦး … ကျနော် … မ ရ တော့ ဘူး … ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီ … ရှီးးးး းးးး   အားးး   အ … ဟူးးးးးးး   ရှီးးးးး "

ဖုန်းထဲမှ စကားသံကြောင့် နှင်းထည်ဝါ ပေါင်နှစ်ဖက် ကျစ်နေအောင် စိကာ ထိန်းလိုက်သော်လည်း စောက်ရည်များ အလိုလို စီးကျလာတော့၏။ နိုင်ဦးမှာ မယားဖြစ်သူ အပြုမူအား ကြည့်ရာ နှင်းထည်ဝါမှာ ဖုန်းထဲမှ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းနေသော လီးအား ကြည့်၍ ကိုယ်လုံးလေး တဇပ်ဇပ်တုန်ကာ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ နှင်းထည်ဝါ ဆီမှ အံကြိတ်သံလေး ထွက်လာကာ အိပ်ယာခင်းအား လက်နှစ်ဖက်မှ ကျစ်နေအောင် ဆွဲဆုပ်ထားတော့၏။

" ဝါလေး "

" ဟင် … မောင် "

လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး အသံကြောင့် အတွေးစလေး ပျက်ကာ သတိပြန်ဝင်လာ၏။

" သွားစို့ "

" အင်း

နိုင်ဦး လက်အား တွဲကာ နှစ်ဦးသား အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ခဲ့ကြ၏။ လှေကားအတိုင်း ရင်ခုန်စွာဖြင့် တက်လာရာ  ပထမ ဆုံး တွေမြင်ရသော အိပ်ခန်းမှ ကျော်ကာ ဒုတိယ အိပ်ခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။ အိပ်ခန်းထဲတွင် စားစရာ သစ်သီး သစ်နှံ အချို့နှင့် ဝိုင်ပုလင်းများ ဖန်စားပွဲ ခုံလေးပေါ် အစီအရီ ပြင်ဆင်ထား၏။ စားပွဲခုံဘေး တဖက်တချက်တွင် လူနှစ်ယောက်စာ ကျောမှီ ဆိုဖာခုံလေး ၂ခု နှင့် အိပ်ခန်းဒေါင့်တွင့် အမြင့် ၁ပေခန့် ရေမြုပ် မွေ့ယာ တခု သာ ရှိ၏။

" ဝါလေး … စိတ် အေးအေးထားနော် … မကြောက်နဲ့ … ဒါက … မောင့် လက်ဆောင်ပဲ "

ခုံပေါ် ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ နိုင်ဦး မျက်နှာအား မော့ကြည့်ကာ မျက်ရည် လည်နေရှာသည်။

" ဝါလေး … စိတ်မပါရင် … မောင် အခုဖျက်လိုက်မယ်နော် … မငိုပါနဲ့ "

" ဟင့်အင်း … မောင် … မောင်ပေးတဲ့ လက်ဆောင်ကို … ဝါလေး ယူမှာပါ … ဘာနေနေ … ဝါလေး ရင်ဆိုင်မယ် "

မျက်တောင်များ ပုတ်ကာ မျက်ရည်စများ သိမ်းဆည်းရင်း လင်ဖြစ်သူ စိတ်ချမ်းသာစေရန် ပြောနေလိုက်၏။

" တူတူ … တူတူ … တူ …… "

" ဟဲလို … ကျနော် မိုးမြင့်အောင်ပါ … ကိုနိုင်ဦး ပြောတဲ့ လိပ်စာ အတိုင်း မောင်းလာခဲ့တာ … ခြံရှေ့ ရောက်ပါပြီ "

" အေး … ညီလေး အကို … လာပြီ … ခဏ "

နိုင်ဦးမှာ ဇနီးဖြစ်သူ နဖူးလေးအား ကုန်းနမ်းကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ညှစ်ရင်း အားပေးလိုက်သည်။ နှင်းထည်ဝ်ါမှာလည်း လင်ဖြစ်သူအား ပြုံးပြကာ လည်ပင်းအား ဆွဲဖက်ရင်း ပါးပြင်အား ရွှတ်ကနဲ့ ပြန်နမ်းနေ၏။ ဟူးကနဲ့ သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချကာ မကြာခင် ရင်ဆိုင်ရမည့် အရာအတွက် အားမွေးထားလိုက်တော့သည်။ ၁၀မိနစ်ခန့် အကြာ တံခါဖွင့်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် နှင်းထည်ဝါ ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရ၏။

" ကလစ် … ကျွိ ကျွီ ………  ကျွိ "

တံခါး ပိတ်သံဖြင့် ခြေသံ သဲ့သဲ့ ကြားရာ အသံလာရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့သည်။ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးနောက်မှ အရပ်မနိမ့်မမြင့် ခန္ဓာကို ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသော အသက်၂၅ နှစ်ခန့် လူငယ်တစ်ဦး ဝင်ရောက်လာ၏။

" ဟဲလို … မမဝါ… မင်္ဂလာပါ "

လူငယ်၏ နွေးထွေးသော အပြုံးနှင့် နူတ်ဆက်စကားသံ ကြောင့် ထိတ်လန့်နေသော စိတ်များ အနည်းငယ် ပြေလျော့သွားရသည်။

" အင်း … ဒါ   ဒါ  ဒါနဲ့ "

" ကျနော့် နာမည် မိုးမြင့်အောင်ပါ … လူရင်းတွေက ကိုမိုး လို့  ခေါ်ကြတယ် "

မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်လိုက်သဖြင့် နိုင်ဦးမှာ မျက်နှာ ချင်းဆိုင် ခုံတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ရ၏။

" အော် "

" မမဝါ … မျက်နှာမှာ ချွေးတွေ … ရော့ … ဒါနဲ့ သုတ် "

ခဏလေးဖြင့် လူချင်းရင်းနှီးဖို့ မိုးမြင့်အောင်၏ အလိုက်သိမှု့က အသုံးဝင်သွားခဲ့သည်။ နှင်းထည်ဝါ  ချွေးသုတ်နေစဉ် သူမ နူတ်ခမ်းလေးအား ဆွဲစုပ်ခံလိုက်ရတော့သည်။

" ပြွတ် … ပလပ် … ပြွတ်ပြွတ် "

" အု … ဖလု … အိုး … "

ခေါင်းနောက်ဆုတ်ကာ ရှောင်လိုက်သော်လည်း မိုးမြင့်အောင် လက်တဖက်က လျင်မြန်စွာ နှင်းထည်ဝါ  လည်ပင်းအား သိုင်းဖက်ကာ ဆွဲကပ်ရင်း နူတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးအား မိမိရရ ဆွဲစုပ်ပစ်၏။ ကြိုးစားရုန်းပေမယ့် မိုးမြင့်အောင်၏ သန်မာသော လက်မှ ရုန်းထွက်မရခဲ့ပေ။ အနမ်းများအောက် ရုန်းကန်နေစဉ် အပေါ်အင်္ကျီလေးအား ဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရသည်။

" ခဏ … နေပါဦး  … ဟို  ဟို … အို့    အာကွာ "

လင်ဖြစ်သူရှေ့မို့ ရှက်စိတ်နှင့် အတူ မျက်နှာလေးရဲတွတ် နေရာ စကားမဆုံးသေး အတွင်းခံ ဘော်လီ အနက်လေး ချိတ်ဖြုတ်ခံရကာ ဖွေးဥနေသော ရင်သားစိုင်နှစ်ဖက်က ဘွားကနဲ့ ပေါ်လာတော့၏။ နှင်းထည်ဝါ ခြေဖျား လက်ဖျားများ အေးစက်ကာ စိတ်လှုပ်ရှား နေသလောက် မိုးမြင့်အောင်မှာလည်း ရမ္မက်သွေး ကြွနေရသည်။ နှင်းထည်ဝါ လည်တိုင် ဖွေးဖွေးလေးအား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ကာ လက်နှစ်ဖက်က အဆက်မပြတ်လှုပ်ရှား နေပြန်၏။

ထမိန် အထက်ဆင်လေးအား ဆွဲဖြည်ကာ မတ်တပ်ထရပ်ရင်း ခုံပေါ်ထိုင်နေသော နှင်းထည်ဝါအား ပွေ့ချီ၍ ရေမြုပ် မွေ့ယာနား လျှောက်လာခဲ့သည်။ မွေ့ယာပေါ် ပွေ့ချစဉ် ထမိန်အောက်နားစအား ဆက်ကနဲ့ ဆွဲချွတ်ရာ နှင်းထည်ဝါ လက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲလိုက်သည်ကို မမှီတော့ပေ။ နှင်းထည်ဝါ မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းကာ နို့အုံ နှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် သိုင်းယှက်ကာထားလိုက်ရပြန်သည်။

" အားပါး … လှလိုက်တာ … မမဝါရာ … ကိုနိုင်ဦး … တအား ကံကောင်းတယ်ဗျာ "

မွေ့ယာပေါ် ပက်လက်အနေထားနှင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား စိထားသော နှင်းထည်ဝါ  ကိုယ်လုံးအားကြည့်ကာ မိုးမြင့်အောင် မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာ တော့၏။ နှင်းထည်ဝါမှာ အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြင့် အောက်ပိုင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အနီလေး တထည်သာ ကျန်တော့၏။ အိကားနေသော ဖင်ကြီးနှင့် ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ဖွေးဖွေး ကြားထဲ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးမှာ စောက်ပတ်အုံလေး ဖုံးရုံသာ တတ်နိုင်ပြီး ပျောက်နေရှာသည်။ မိုးမြင့်အောင် နမ်းကတည်းက အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်မှာ ဖေါင်းကြွလာသဖြင့် ပေါင်၂လုံး စိထားချိန် အတွင်းခံလေးအောက် ခုံးမှောက်နေတော့၏။ နိုင်ဦးတယောက် မိုးမြင့်အောင်၏ လှုပ်ရှားမှု့များအား ငေးကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေရသည်။

မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ ခန္ဓာကိုယ်အား အားရအောင် ကြည့်ပြီးမှ အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ရာ ကျစ်လစ်သော ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် ရင်အုပ် ကြွက်သားများ မို့နေကာ လက်မောင်းအိုး ကြွက်သားများက ဖုထစ်စွာ ပေါ်ထွက်လာသည်။  နှင်းထည်ဝါ ခိုးကြည့်နေစဉ် မတ်တပ်ရပ်ကာ ဘောင်းဘီ ဇင်ဖွင့်လိုက်သဖြင့် ပေါင်ကြားမှ အတွင်းခံလေးထဲ အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေသော လီးကြီးအား မြင်လိုက်ရတော့၏။ မိုးမြင်အောင် ပေါင်ကြား ကြည့်ရင်း နှင်းထည်ဝါ မျက်လုံးလေး ပြူးကာ နူတ်ခမ်းလေး ဟသွားမိသည်။

နှင်းထည်ဝါ  နှုတ်ခမ်း နှစ်လွှာ ဟလိုက်သည်နှင့် မိုးမြင့်အောင်မှာ မွေ့ယာပေါ် ခေါင်းရင်းဘက် ဒူးထောက်တိုးကပ်ရင်း ညာလက်နှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ လီးထိပ်ကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ဇပ်ကနဲ့ ထိုးသွင်းပစ်၏။ တဆက်တည်း မျက်နှာလွဲကာ ရှောင်လိုက်သော နှင်းထည်ဝါ  နဖူးပြင်လေးအား ဖ်ိရင်း လီးနှင့်နူတ်ခမ်း လေးအား ဆွဲကပ်ထားလိုက်ပြန်သည်။ နှင်းထည်ဝါ  ဖုန်းထဲ မြင်ခဲ့သော မိုးမြင့်အောင် လီးအား အနီးကပ် ကြည့်နေစဉ် ပါးစပ်ထဲ အသွင်းခံရကာ ဒစ်ဖူးမှ အာခေါင် ထောက်မိသဖြင့် ဝေါ့ကနဲ့ ပျို့တက်လာတော့၏။

" အု … ဝု …… ဖလူးးးး  …  ဝေါ့ "

လင်တော်မောင် နိုင်ဦးရှေ့  သူစိမ်းယောင်္ကျား တယောက်က ပါးစပ်ကို လိုးနေပါလား ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ခံစားမှု့ တမျိုးလေး ဖြစ်နေရပြန်သည်။ မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးအား မညှာမတာလိုးရင်း ရမ္မက်စိတ် တောက်လောင် စေသော စကားလုံးများ တရစပ် ပြောနေတော့၏။

" အင့် … ဘယ်လိုလဲ … မမဝါရဲ့ … ဖုန်းထဲကနဲ့ အပြင်နဲ့ တူရဲ့လား … ကျနော့် လီးက …  ဟင်းဟင်း … ကြည့်ပါဦး …  ရော့  အင့်အင့် "

" အု ဝူးးးး … ဖူး   ပလွပ် … ဝူး  ဖလူး "

ပါးစပ်ထဲ အလိုးခံရသဖြင့် တဝူးဝူး တဖူးဖူးဖြင့် အနေရခက်နေပြန်၏။ လည်ပင်း ကြွက်သားများ လျော့ကာ လီးအား ကြိတ်မှိတ် မျိုစဉ်  အတွင်းခံဘောင်းဘီ လေးအောက်  စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ အရည်လေးများ စိမ့်ထွက်နေသည်ကို ခံစား သိရှိလိုက်သည်။ ရှေ့တည့်တည့်မှ လင်တော်မောင် နိုင်ဦး၏  မျက်နှာမှာ အားရကျေနပ် နေသည်ကို တွေ့မြင်နေရပြန်၏။

" ဒါလား … လင်မယား သံယောစဉ် … မောင်ရယ် … ကြည့်ပါဦး … မောင့် မိန်းမကို … သူစိမ်းယောင်္ကျားက … မောင့်ရှေ့မှာ … ပိုင်စိုး ပိုင်နှင်း လုပ်ပြနေတာ … မောင် သဝန်မတိုဘူးလား … ဘာမှ မခံစားရဘူးလား … မချစ်တော့ တာလား … အချစ်ရော့တာလား မောင် "

စိတ်ထဲမှ စကားလုံးများ အပြင်ထွက်မလာတော့ပေ။အိပ်ခန်းထဲ ထွန်းထားသော မီးရောင်အောက် အသက်ရှုသံ ရှိုက်သံများ ခပ်တိုးတိုး ထွက်ပေါ်နေသည်။ မိုးမြင့်အောင်မှာ ပါးစပ်အား လိုးရင်း ညာလက်မှ သူမ ပေါင်ကြားထဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပေါ်မှ စောက်ပတ်လေးအား ဖိပွတ်နေကာ ဘယ်လက်က နို့အုံအား ညှစ်ချေနေပြန်သည်။

" အ  ……  ကျွတ် …  ကျွတ် …… အင်းဟင်း "

အသက်ရူမှားလာပြီး စိတ်လှုပ်ရှား နေရင်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး ကြည့်လိုက်တော့လည်း မျက်လုံးများက စိတ်ဝင်တစားနှင့့် အရောင်လဲ့နေကာ တားခိုင်းမည့် အရိပ်အရောင် မမြင်ရပေ။ ထိုစဉ် မိုးမြင့်အောင် ဆီမှ စကားသံလေး သူမနားထဲ တိုးဝင်လာရာ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေတော့သည်။

" အိုရ် … ဝါလေး …  မ လုပ် နိုင် ဘူး … မ  လုပ်  ……… "

မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါအား အပေါ်မှ ခွလိုးပေးရန် ပြောရင်း နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။ နှင်းထည်ဝါ တယောက် ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်း စကား ပြန်ပြောလိုက်၏။ သူမ စကားမဆုံးခင် မိုးမြင့်အောင်၏ သန်မာသော လက်နှက်ဖက်က စောက်ပတ်လေးနှင့် နို့အုံ ဆီမှ ခွာကာ ချိုင်းမှ မပြီး မွေ့ယာပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက် ထိုင်ခိုင်းကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ဆုပ်ကိုင် ထားလိုက် တော့သည်။

" စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ခံစားလိုက်ပါ … ဝါလေး ရာ … မောင့်ကို ချစ်ရင် … ရှေ့ဆက်ပေးပါ ကွာ "

" ဟမ် … မောင် "

နှင်းထည်ဝါ မှာ လင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် မျက်နှာလေး ရဲကာမျက်လုံးလေး ပြူးသွားရ၏။ သူမ မျက်နှာပေါ်တွင် ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ခံစားချက်ပေါင်းစုံ ဖြစ်ပေါ်နေပြီး ပြန်လည် အရွဲ့တိုက် ချင်သော စိတ်များ အချိန် ခဏလေးတွင်း ပြောင်းလဲသွားတော့သည်။

" ကိုမိုး … အဆုံးထိ ကြိုးစားပေးပါကွာ … တကယ်ကို အကို့မိန်းမ … ကာမသုခလေး အပြည့်အဝ ခံစားစေချင်တာပါ "

" ဟုတ် … ကိုနိုင်ဦးက စိတ်စောနေတာ … တကယ်တော့ … မမဝါက … အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူးဗျ "

နှင်းထည်ဝါ တယောက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူနှင့် မိုးမြင့်အောင် စကားကြောင့် သူမ စိတ်များ ကြွလာကာ  ပြန်လည်တုံ့ပြန်ရန် အားယူလိုက်တော့၏။ အရွဲ့တိုက်ကာ သူစိမ်း ယောင်္ကျားတယောက်နှင့် လင်ဖြစ်သူ စိတ်တိုင်းကျ အလိုးခံရန် ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်။

" ဝါလေး … အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူး လို့ ဘယ်သူ ပြောလဲ "

" ဟမ် "

" ဟင် "

နိုင်ဦးရော မိုးမြင့်အောင်ပါ အံအောမှင်သက် သွားရတော့၏။ အထူးသဖြင့် နိုင်ဦးမှာ နှင်းထည်ဝါ နောက်တယောက် ဖြစ်လာတာလား သေချာကြည့်ယူ နေရသည်။ နှင်းထည်ဝါမှာ စကားဆုံးသည်နှင့် မျက်ဝန်းရွဲကြီးများဖြင့်  လင်တော်မောင်နိုင်ဦးနှင့် မိုးမြင့်အောင်ကို ကြာပါပါကြည့်ရင်း ဒူးထောက်လျက် အနေထားမှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးအား ဆွဲချွတ် လိုက်သည်။

ဒူးတဖက်ဆီကြွကာ ချွတ်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားသည်နှင့်  ပေါင်ကြားမှ  စောက်ပတ်အုံလေး ကားထွက်လာ၏။ သူမရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်နေသော  မိုးမြင့်အောင် ပေါင်ခြံအား ညာဘက် လက်ဖဝါး လေးဖြင့် ပွတ်သပ်ရင်း ထောင်မတ်နေသော လီးအား လက်ခလယ် လက်မ ကွေးကာ ဂွင်းထု ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ထောင်မတ်နေသော မိုးမြင့်အောင် လီးအား မယားဖြစ်သူ ဂွင်းထုပေးစဉ်  နိုင်ဦးမှာ ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း ထရင်း ရင်ထဲ တဒိုင်းဒိုင်းဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေရ၏။

" ကိုမိုး … ဘောင်းဘီ … ချွတ်လိုက် "

မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ စကားကြောင့် ဘက်ကီဘောင်းဘီအား ထချွတ်လိုက်သည်။ ကြွက်သားများ ထွက်နေသော ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ကြားမှ လီးကြီးမှာ နှင်းထည်ဝါ ဂွင်းထုပေးထားသဖြင့် တဇပ်ဇပ် တုန်ခါနေ၏။ မွေ့ယာပေါ် ပြန်ထိုင်စဉ် ခန္ဓာကိုယ် ဗလာဖြစ်သွားသော  မိုးမြင့်အောင် လီးအား လီးတန်တလျှောက် သွားလေးဖြင့် ဖိကိုက် ပေးလိုက်တော့သည်။ နှင်းထည်ဝါ လက်နှစ်ဖက်မှာ ကြွက်သားများ ဖုထစ်နေသော မိုးမြင့်အောင် ပေါင်တန်အား ပွတ်သပ်ရင်း လီးအရည်ပြားအား လျှာဖြင့် အပြားလိုက်ယက်ပေးလိုက်ပြန်၏။

မိုးမြင့်အောင် ဘယ်ဘက် ခြေထောက် ဘေးတွန်း ကပ်ကာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး မြင်စေရန် မိုးမြင့်အောင် လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးအရည်ပြားအား စုလိုက် ဖြဲလိုက် လုပ်ပြလိုက်သည်။ နိုင်ဦးတယောက် မယားချောလေးမှ သူစိမ်းယောင်္ကျား၏ လီးကြီးအား ပွတ်သပ်ပြရာ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးက တင်းကနဲ့ တင်းကနဲ့ ဖြစ်လာတော့သည်။ နှင်းထည်ဝါမှာ ရမ္မက်စိတ် အစွမ်းကုန်ဖွင့်ကာ လင်ဖြစ်သူအား သူမ ဘယ်လောက် ရမက်ပြင်းထန်တတ်ကြောင်း ပြသလိုက်၏။

ဆံနွယ်များ ပုခုံးပေါ်မှ နောက်ကျောဘက်သို့ လွတ်နေသော လက်တဖက်ဖြင့် သပ်ချကာ ခါးညွတ် ခေါင်းငုံရင်း လဥများအား ဆွဲစုပ်ပြီး လီးအရင်းမှ အဖျားသို့ ပင့်ယက်ပေးပြန်သည်။ မိုးမြင့်အောင်မှာ ထင်မှတ်မထားသော နှင်းထည်ဝါ၏ တုံ့ပြန်မှု့ကြောင့် ခေါင်းမော့ကာ တရှီးရှီးဖြင့် စုပ်သပ်နေရ၏။ လျှာဖျားလေး ဒစ်ဖူးအောက် မေးသိုင်းကြိုးနား အရောက် လီးထိပ်အား နူတ်ခမ်းလေးဟကာ ဆွဲစုပ်ရင်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား မျက်လုံးလေး ဆွေကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

ဇနီးချောလေး၏ နူတ်ခမ်းလေးထဲ မိုးမြင့်အောင် လီးတဝက်လောက် ဝင်သွားသည်နှင့် နိုင်ဦးမှာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာခဲ့၏။ ထင်မှတ်မထားသော ဇနီးချောလေး၏ အပြုမှုကြောင့် အသက်ရှုရန် မေ့လျော့ကာ မလွတ်တမ်း စူးစိုက်ကြည့်နေ တော့သည်။ နှင်းထည်ဝါမှာလည်း သူစိမ်း ယောက်ျားတယောက်၏ လီးအား လင်ဖြစ်သူရှေ့ စုပ်ပြနေမိသဖြင့် ဖေါ်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေး တခု ခံစားလာရ၏။ ရှက်စိတ်တဝက် ကာမစိတ်တဝက်ဖြင့် လီးကြီးအား ပါးစပ်ထဲ ရသလောက်သွင်းကာ ခေါင်းလေး နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နှင့် စုပ်ပေးနေသည်။

တချက်တချက် မိုးမြင့်အောင် ခါးကော့ထိုးနေသဖြင့် လီးထိပ်က အာခေါင်ပျော့လေး ထောက်မိကာ ပျို့နေရ၏။ ခဏ ရပ်ကာ လီးအား ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြီး အသက်ဝအောင် ခိုးရှုချိန် လီးထိပ်၌  နှင်းထည်ဝါနူတ်ခမ်းမှ သွားရည် အကျိချွဲလေးများ  တွဲလဲခိုနေတော့သည်။ နိုင်ဦး တယောက် ပုဆိုးအပြင်မှ လီးအား ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ် နေသည်ကို မြင်သည်နှင့် နှင်းထည်ဝါတယောက် နူတ်ခမ်းလေး တွန့်ကာ ပြုံးလိုက်ပြန်၏။ 

သူမ စိတ်ပါလာလျင် ထိထိမိမိနှင့် စုပ်ပေးတတ်ကြောင်း လင်ဖြစ်သူ အသိဆုံးပင် ဖြစ်သည်။ မိုးမြင့်အောင် လီးကြီးအား ညာလက်လေးဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ရင်း လီးအရင်း အောက်ဖက် လဥနှစ်လုံးအား ပြွတ်ကနဲ့ ပြွတ်ကနဲ့ အသံမြည်အောင် ပြန် စုပ်ပြ လိုက်သေး၏။

" မောင် … ကိုမိုး ကြည့်ပါဦး … အသက်ရှုဖို့တောင် သတိရသေးရဲ့လားလို့ "

မိုးမြင့်အောင် လဥ၂လုံးအား တလှည့်ဆီ စုပ်ကာ ပါးစပ်မှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား  လှမ်းပြောနေသည်။ မိုးမြင့်အောင်မှာ မျက်လုံးများ မှိတ်ကာ လီးစုပ်ပေးနေသည်ကို ငြိမ်သက်စွာ ခံယူနေ၏။

" ဝါလေး … စောက်ပတ်လေးလည်း … အရည်တွေ စို့ပြီး ဖေါင်းကားနေတာ ကြည့်စမ်း "

နှင်းထည်ဝါ ဘေးတိုက် ဒူးထောက်လျက် အနေထားနှင့် လင်ဖြစ်သူအား ပေါင်လေး ဖြဲပြလိုက်ပြန်၏။ သူမ ပေါင်ကြားထဲ အမွှေးပါးလေး ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးမှာ သိသိသာသာပင် ဖေါင်းကြွနေသည်။ နိုင်ဦး သူမပေါင်ကြားထဲ လှမ်းကြည့်သည်နှင့် လျှာဖျားလေးဖြင့် တဇပ်ဇပ်တုန်နေသော မိုးမြင့်အောင် လီးထိပ်အား မထိတထိလေး ယက်ပြလိုက်၏။

" ကိုမိုး …  လီးကြီး ကြည့်ပါဦး … ရမ်းခါနေတာ … သနားစရာလေး "

နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား ပြောလည်းပြော မမြင် မြင်အောင် မိုးမြင့်အောင် လီးအား ညာလက်ဖြင့် ဖြဲကာ ဒစ်ဖူးအား ပါးစပ်ဖြင့် ဖမ်းငုံလိုက်ပြန်သည်။ မိုးမြင့်အောင် တယောက် ဘာစကားမှ ပြန်မပြောနိုင်ပဲ ကာမမီးများ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တောက်လောင် နေရ၏။ နှင်းထည်ဝါမှာလည်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား ခနဲ့ရင်း မိုးမြင့်အောင် လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေမိသဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေရလေသည်။ ညာလက်ဖြင့် ဂွင်းထုပေးကာ လီးထိပ်အား ပါးစပ်ထဲမှ အကျွတ်မခံပဲ ပါးခွက်အောင် စုပ်ရင်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား မျက်ဝန်းရွဲကြီးနှင့်  လှမ်းကြည့်လိုက်ပြန်၏။

မိုးမြင့်အောင် နူတ်ခမ်းမှ တအီးအီး ငြီးရင်း နှင်းထည်ဝါခေါင်းအား ဆွဲလိုးတော့သည်။ ခဏအကြာ  ကိုယ်လုံးတီး အနေထား ဖြင့် ပက်လက်လှန်ကာ နှင်းထည်ဝါအား ခွခိုင်းလိုက်ပြန်၏။ နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား ကျောပေးလျက်အနေထားဖြင့်  မိုးမြင့်အောင် လီးပေါ် တက်ခွကာ စောက်ခေါင်းပေါက်နှင့် ဒစ်ဖူးအား တေ့ရင်း ဖိချလိုက်သည်။ နိုင်ဦး တယောက် သူ့အား ကျောပေးကာ မိုးမြင့်အောင် ခါးပေါ် ခွလိုးနေသော မယားဖြစ်သူ နားလေး အနီးကပ် ကြည့်ရင်း ဖေါ်မပြနိုင်သော ကာမစိတ်များ ထကြွနေရ၏။

မိုးမြင့်အောင် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေး အထက် ဖင်ဝနီညိုလေးအား ကြည့်ကာ ပစ်လိုးချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်လာတော့သည်။ ထိုချိန် နှင်းထည်ဝါမှာ လီးအရင်းထိ အားပြင်းပြင်း ဖိဆောင့်ချမိသဖြင့် သားအိမ်ဝလေးအား လီးထိပ်က ထောက်မိရာ အားကနဲ့ အော်လိုက်ရ၏။ ခေါင်းလေးမော့တက်ကာ စောက်ပတ်လေးထဲ ကျင်သွားသဖြင့် ဖင်ကြီး ပြန်မကြွပဲ ခဏငြိမ်နေရာ မိုးမြင့်အောင်မှ ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းအား လက်ဖြင့် ပင့်မှကာ လီးပေါ် ဆောင့်ချနေပြန်သည်။

နိုင်ဦးမှာ တအားအား ညည်းကာ အော်ဟစ်နေသော မယားချောလေး၏ ဖင်ဝနီညိုလေးအား  လျှာဖျားလေးဖြင့် ယက်ပေးလိုက်၏။  ခဏအကြာ နှင်းထည်ဝါ တယောက် ဖင်ကြီးကော့ကာ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် ဖိဆောင့်နေတော့သည်။ သူစိမ်း ယောင်္ကျားလီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ ထည့်လိုးရင်း လင်ဖြစ်သူမှ ဖင်ဝလေး ယက်ပေးသဖြင့် နာကျင်မှု့များ လျော့ကာ ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွလာရ၏။

မိုးမြင့်အောင် လဥနှစ်လုံး ကျူံ့ဝင်သည်အထိ ဖင်သားစိုင်ကြီး မြှောက်ကာ အားရှိသလောက် ဖိဆောင့်နေရာ နိုင်ဦးမှာ ဖင်ဝလေး ယက်ပေးနေရာမှ ရပ်လိုက်တော့သည်။ မိုးမြင့်အောင် ကလည်း နှင်းထည်ဝါဖိချတိုင်း အောက်မှ ပြန်ပြီး ပင့်လိုးပေး၏။ နှင်းထည်ဝါ ဖိအချ လီးကြီး စောက်ပတ် နီတာရဲလေးထဲ တိုးဝင်သွားပြီး အဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေးများ လိပ်ဝင်သွားရာ ဖင်ကြီးပြန်အကြွ လီးပတ်ပတ်လည် အဖုတ် နူတ်ခမ်းသားများ အပြင်စူထွက် ကျန်နေပြန်သည်။

နိုင်ဦးတယောက် တုန်တုန်ရီရီဖြင့် ထရပ်ကာ ပုဆိုးချွတ်ချပစ်လိုက်တော့၏။ ဖင်ကြီး မြှောက်လိုက် ဖိချလိုက်ဖြင့် မိုးမြင့်အောင်အား ခွလိုးနေသော မယားဖြစ်သူ ခါးလေးအား ဖမ်းထိန်းရင်း နောက်ဖက်မှ ဒူးထောက်နေရာယူကာ ဖင်ဝလေးထဲ လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ပြီး မရမက ဖိသွင်းပစ်သည်။ ချက်ချင်း လီးဝင် လီးထွက် သံများ ညည်းသံများ ဆူညံသွားတော့၏။ အထူးသဖြင့် နှင်းထည်ဝါ အော်သံလေး စူးထွက်နေသည်။

" အားးးး  အားးးး … သေပြီ သေပြီ … သေပါပြီ မောင်ရယ် … အမလေးးး ကျွတ်ကျွတ် … အဲတာ … ဖင်  ဖင်  …… ဖင်ပေါက်ကြီး … မောင်ရဲ့ "

မိုးမြင့်အောင် လီးကြီးအား အရသာခံပြီး အပေါ်မှ ခွလိုးနေရာ နောက်ကျောဘက်မှာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးက ဖင်ပေါက်လေး ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် လီးအရသာ ပျောက်ကာ နာကျင်မှုများ အစားထိုး ဝင်ရောက် လာတော့၏။ မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ အော်သည်နှင့် အောက်မှ ပါးစပ်ချင်း တေ့စုပ်ကာ နို့အုံလေး ညှစ်ချေပေးရင်း ဆက်မလိုးပဲ ရပ်ထားလိုက်သည်။ နိုင်ဦးမှာ မယားဖြစ်သူ နှင်းထည်ဝါ၏ အော်သံလေး ကြားနေသော်လည်း ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေသည်မို့ ခါးလေးအား ဆွဲကာ မနားတမ်း ဆွဲလိုးနေ၏။

နှင်းထည်ဝါ တယောက် ခေါင်းလေး ယမ်းကာ အော်ဟစ်နေရင်း အံကြိတ်ခံနေရသည်။ တဖြည်းဖြည်း ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများ လျော့ချကာ အလိုက်သင့် ဖွင့်ထားမှ လီးဒဏ်အား ခံနိုင်လာ၏။ မိုးမြင့်အောင် နူတ်ခမ်းအား ဖိစုပ်ပေးရင်း အောက်မှ ပင့်လိုးပေးရန် ကပ်ပြောလိုက်ပြန်သည်။ မိုးမြင့်အောင် ကလည်း နှင်းထည်ဝါ ဖင်ခံနိုင်လာကြောင်း ရိပ်မိသဖြင့် နိုင်ဦး လီး ဖင်ထဲမှ ပြန်အထုတ် အောက်မှ ပင့်လိုးကာ ဖင်ထဲ လီးပြန်ဝင်လာသည်နှင့် သူ့လီးအား တဝက်ခန့် ထုတ်ထားပေး၏။ နှင်းထည်ဝါမှာ  ပထမဆုံးအကြိမ် လီးနှစ်ချောင်း တပြိုင်ထဲ အလိုးခံရင်း ကာမစည်းစိမ်များ ထူးထူးကဲကဲ ရှိနေသည်။

စောက်ရည်များ ခဏတိုင်း ပန်းထွက်ကာ တချီးပြီးတချီ မျော့နေအောင် ခံစားနေရ၏။ ထူးဆန်သည်က ရမ္မက်စိတ် ကျမသွားပဲ လီးနှစ်ချောင်းလုံး ဖင်ရော အဖုတ်ရော တပြိုင်ထဲ အလိုးခံနေရသည်ကို နှစ်ချိုက်စွာ ခံယူချင်နေ တော့သည်။ မိုးမြင့်အောင် ပြန်သွားသည်နှင့် လင်မယား ၂ယောက် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ အိပ်ခန်းထဲ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် ဖက်အိပ် လိုက်ကြ၏။

မနက်ခင်း နေရောင်ဖျော့ဖျော့လေး ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာပြီး ကျေးငှက်သံလေး များကြောင့် နှင်းထည်ဝါ အိပ်ယာနိုးလာခဲ့သည်။ ဘေးနား နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေသော လင်တော်မောင်၏ ပါးပြင်အား နမ်းက အိပ်ယာ ထလိုက်တော့၏။ စူးကနဲ့ ဖင်ဝလေးမှ နာကျင် သွားသဖြင့် ခဏ ပြန်ထိုင် လိုက်ရပြန်သည်။ တဆက်ထဲ မနေ့ည မွေးနေ့ လက်ဆောင် အကြောင်း ပြန်တွေးမိရင်း မျက်နှာလေး ပန်းရောင် သန်းလာခဲ့၏။ သူမ ဘဝတွင် အထူးခြားဆုံး လက်ဆောင်လေးမို့ စိတ်ထဲ တသိမ့်သိမ့်ဖြင့် ရှက်ရွံ့ကြည်နုး နေရပြန်သည်။

" မွေးနေ့ လက်ဆောင်အတွက် … ကျေးဇူးပါ မောင်ရယ် "

စိတ်ထဲမှ တီးတိုး ရွတ်ဆိုရင်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တော့၏။

…………………………………………

Original by #မောင်ခြိမ့်

စိတ်ကူးယဉ် ဇတ်လမ်းလေးအား စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

 

ပြီးပါပြီ။

ရင်ခုန်သံများဖြင့် ချယ်မှုန်းသော အလွမ်းပန်းချီကားများ (စ/ဆုံး)

ရင်ခုန်သံများဖြင့် ချယ်မှုန်းသော အလွမ်းပန်းချီကားများ (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - 007

“ကလင်ကလောင် ကလင်ကလောင် ကလင်ကလောင်” 

အညာဒေသရဲ့ မြို့ငယ်လေးတစ်မြို့ရှိ တွဲဖက် အလယ်တန်းကျောင်းလေးမှ ကျောင်းတတ်ခေါင်းလောင်းသံဖြစ်သည်။ ကျောင်းသားများ ကျောင်းခန်းအသီးသီးအတွင်းသို့ အသီသီး ဝင်ရောက်လာပြီး နောက် မကြာခင်ဆရာ ဆရာမ များအသီးသီးမှ ဆိုင်ရာ စာသင်ခန်းများအတွင်းဝင်ရောက်ကာ တစ်နေ့တာ ကျောင်းတစ်ကျောင်းရဲ့ ဖြစ်နေကြ သံသယာတစ်ခုကို စတင်တော့မည်ပေါ့..။ ထိုအချိန်တွင် ရှစ်တန်း ကျောင်းသားများဖြစ်ကြသည့် ထွန်းထွန်း စိုးကြီး နှင့် ရဲတိုက်တို့ သုံးယောက်ကတော့ ကျန်တဲ့ ကျောင်းသား ကျောင်းသူများ နှင့်ဆန့် ကျင်ဘက်ဖြစ်သော ကျောင်းပြေးခြင်းကို တိုင်ပင်လို့နေကြပေသည်။

“ဟေ့ကောင် စိုးကြီး တစ်နေ့တစ်နေ့ ကျောင်းတတ်နေရတာ စိတ်လေတယ်ကွာ စာသင်ရတာ စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ငါတော့ ပျင်းလွန်းလို့”

ထိုအခါစိုးကြီးမှ ပြန်ကာ

“ဟုတ်တယ်သယ်ရင်းရာ ငါတို့ဒီနေ့ အတန်းလစ်ရင်ကောင်းမယ် ဘာလုပ်မလဲဟေ့ကောင် စဉ်းစားပါဦးကွာ ဟေ့ကောင် ရဲတိုက်မင်းလည်း စဉ်းစားဦး”

“ ဟာကွာ မင်းတို့ကလည်း မပြေးပါနဲ့ဟ ရှစ်တန်းကအရေးကြီးတယ်ကွ စာကျေမှဖြစ်မယ် တတ်လိုက်ပါကွာ မင်းတို့ကလည်း ကျောင်းအားတဲ့ရက်ကြမှ မင်းတို့သွားချင်တာ လုပ်ချင်တာရှိတော့ ပြောပေါ့ ငါ့ကိုခေါ်လေ ငါလိုက်မယ် “

ရဲတိုက်မှ အခုလို သူတို့ရဲ့ ကြံစည်မှုကို ငြင်းဆန်လိုက်တော့ ကျန်နှစ်ယောက်မှာ မကျေမချမ်းဖြစ်သော်လည်း ရဲတိုက်ရဲ့ စကားကိုနားထောင်ကာ သူတို့နဲ့သက်ဆိုင် အဌမတန်း (ခ) ခန်းအတွင်းသို့ လေးပင်သော ခြေလှမ်းများဖြင့် ဝင်သွားကြလေသည်။ ဒီနေရာမှာ သူတို့အကြောင်းတွေကို အနည်းငယ်ပြောပြဖို့ လိုမည်ထင်ပါသည်။ ထွန်းထွန်းမှာ အဖေ သင်္ဘောသား အမေကတော့ ဘာမှမလုပ်အိမ်မှာ အေးဆေး နေနိုင်သော ချမ်းသာသော မိသားစုမှဖြစ်သည်။ 

ပုံစံကတော့ အရပ်ပုပု ခပ်၀၀ ဖိုးသာထူးရုပ်လိုပုံစံမျိုး စိုးကြီးဟု ခေါ်ကြသော စိုးအောင် ကတော့ အရပ်ရှည်ရှည် ခပ်ပိန်ပိန် နှင့် အဖေဖြစ်သူက နာမည်သိပ်မကြီးသော စာရေးဆရာ အမေဖြစ်သူက တခြားကျောင်းတစ်ကျောင်းမှ ကျောင်းဆရာမ အသင့်အတင့်တော့ နေနိုင်စားနိုင်သော အဆင့်အတန်းမျိုးမှဖြစ်သည်။ ရဲတိုက် ကတော့ ဆင်းရဲသော မိသားစုမှ ပေါက်ဖွားလာခြင်းဖြစ်ပြီး အဖေဖြစ်သူမှာ သာမန်ရုံးစာရေး အမေဖြစ်သူကတော့ တစ်နိုင်အိမ်ဆိုင်လေးနှင့် တစ်လလုံး တစ်လစားအဆင့်အတန်းမျိုးမှဖြစ်သည်။

သူတို့အထဲတွင် ရဲတိုက်ကတော့ စာတော်သည်။ ဖြတ်ထိုးညဉ် ကလည်း ကောင်းသည် ဇွဲလည်းရှိသည်။ စာကိုသာကြိုးစားသောကြောင့် သူငယ်တန်းမှစကာ အတန်းတိုင်း အဆင့် တစ်မှ ငါးအတွင်းတော့ နှစ်တိုင်းဝင်ခဲ့သည်။ ဒီသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သူစပြီး သိတာက ရွာမူလတန်းကျောင်းကနေ ယခုလက်ရှိ တွဲဖက် အလယ်တန်းကျောင်းသို့ပြောင်းလာသော ငါးတန်းနှစ်မှ စသိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ငါးတန်းမှ ယခုရှစ်တန်းထိ အတွင်း တစ်ယောက်တည်း များသောအားဖြင့် သီးသန့်နေကာ သူငယ်ချင်း များများစားစား သတ်သတ်မှတ်မှတ် မရှိဘဲ စာကိုသာကြိုးစားရင်းနေခဲ့ရာမှ ယခုနှစ်အရောက်မှာတော့ လူပျိုစိတ်ကလဲ ဝင်ချင်လာကာ အပေါင်းအသင်းလေးလဲ မက်လာသောကြောင့် ထွန်းထွန်းတို့ စိုးကြီးတို့နှင့် ပေါင်းမိနေသည်မှာ နှစ်စကတည်းပဲပေါ့။ 

ထိုသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်မှာလည်း သဘောကောင်းကြသည်။ အမြဲတန်းလိုလို ပိုက်ဆံရှိသော ထွန်းထွန်းက မုန့်ဝယ်ကျွှေးတတ်ကာ အတူတကွညီညီညွတ်ညွတ်ရှိလှသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ စာမတော်ကြပေမယ့် အရမ်းနောက်ဆုံးညံ့လှသောသူများလည်းမဟုတ်ကြပေ…သူတို့မှာ တူညီကြသောအချက်တစ်ခုရှိသည် အဲဒါကတော့ ဒီနှစ်မှ အတန်းကိုပြောင်းလာသော အေးစု ဆိုသော ကောင်မလေးကို ကြိုက်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။

ကျန်တဲ့နှစ်ယောက် ကြိုက်နေသည်ကို ရဲတိုက်ကသိသည်။ သို့သော်သူကြိုက်နေသည်ကိုတော့ သူကလွဲပြီး ဘယ်သူမှမသိစေရန် သူက မှင်သေသေပင်နေတတ်သည်။ အေးစု ဆိုသောကောင်မလေးမှာ စစရောက်သော လ ပထမလပတ်စာမေးပွဲမှာတင် အဆင့် တစ် ရသည် ရဲတိုက်က အဆင့်နှစ်ရသည်။ ကျန်တဲ့ နှစ်ယောက်ကတော့ ကျောင်းသား ရှစ်ဆယ်ခန့်ရှိသောအတန်းထဲမှာ အဆင့် နှစ်ဆယ် ဝန်းကျင်ရကြသူများဖြစ်သည်။

 လိမ္မာကြသော ကျောင်းသားများဖြစ်ကြပေမယ့် ဒီနှစ်မှာတော့ အထူးအဆန်းကို စူးစမ်းလိုခြင်း လူပျိုသွေးလေး နဲနဲကြွလာသော ၁၄ နှစ်အရွယ်များဖြစ်ကြသောကြောင့် နဲနဲမိုက်ချင်လာကြသူများဖြစ်သည်။ အေးစု ဆိုသော ကောင်မလေးမှာ ချမ်းသာကြွယ်ဝသော မိန်းကလေး တစ်ယောက်ဖြစ်သည် သူ့မိဘများကတော့ ကုန်သည်များဖြစ်ပြီး တိုက်ကြီးတိုက်ကောင်းနှင့်နေသော သူဖြစ်သည်။ 

မိဘများကတော့ အများအားဖြင့်အိမ်မှာ မရှိဘဲ အိမ်ဖော်များနှင့် အချိန်အများစုမှာုနေနေ ရသူဖြစ်သည်။ သူ့မှာ နိုင်ငံခြားထွက်ကာ ပိုလီတတ်နေသော အကိုတစ်ယောက်နှင့် ရန်ကုန်ရှိ တက္ကသိုလ်တွင် ကျောင်းသွားတတ်နေပြီဖြစ်သော ၁၉ နှစ်အရွယ် အစ်မတစ်ယောက်ရှိသည်။ အစ်မကတော့ အဒေါ်အိမ်မှာသွားနေခြင်းဖြစ်သည်။ 

သူ့ထက် နှစ်နှစ်ခန့်ငယ်သော ညီမတစ်ယောက်လည်း ရှိသည်။ သူ့ညီမကတော့ ဒီကျောင်းမှာပဲ ခြောက်တန်း တတ်နေတုန်းပေါ့။ သူ့ရဲ့ပုံစံကတော့ ချောသည်။ ပြောရရင် ရှစ်တန်း တစ်တန်းလုံး အလယ်တန်းထိသာ ရှိသော ဒီကျောင်းတွင်အချောဆုံးပေါ့… ။သူတို့ကျောင်းကလည်း နောက်နှစ် အထက်တန်းကျောင်းပါဖွင့်ခွင့်ရတော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် ကိုးတန်း နှင့်ဆယ်တန်းလည်း ကျောင်းပြောင်းဖို့မလိုတော့ချေ.. ၁၃-၁၄ အရွယ်မိန်းကလေးများကြားတွင် သူကတော့ ၁၅ နှစ်အရွယ်လောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ကျောင်းတွေပြောင်းလို့ တစ်နှစ်အောက်သွားသောကြောင့်ပေါ့..။ သူက အားလုံးထဲတွင်ထင်ရှားနေသည် အသားက အနေတော် မပိန်မဝ။ 

သို့သော်လည်း လှပသော ရင်သားနှင့် တင်သားလုံးလုံးလေးကိုပိုင်ဆိုင်ထားသူပေါ့။ ချမ်းသာသောကြောင့် အသားအရေကို ကောင်းစွာထိန်းသိန်းပြီး ကြည့်လိုက်သည်နှင့် တခြားသူကိုမမြင်ပဲ သူ့ကိုသာ တန်းမြင်ရလောက်အောင် ဆွဲဆောင်မှုရှိသောကောင်မလေးဖြစ်သည်။ ဝတ်ရင်လည်း ကျောင်းစိမ်း စကပ်အရှည် အကွဲမျိုးသာအဝတ်များသည်။ မျက်နှာကတော့ စိုးမြတ်နန္ဒာ အောင်မြင်တုန်းက အလွန်ချစ်စရာကောင်းခဲ့စဉ်က မျက်နှာမျိုးနှင့်အနည်းငယ်ဆင်သည်။ ကျောင်းသားသဘ၀ အမြဲတန်း စကားပြောတိုင်း သူလှကြောင်း သူ့ကိုချစ်နေကြောင်း ကျောင်းသားတို့ရဲ့ စကားဝိုင်းထဲမှာ အမြဲပါနေသူ လုံမပျိုလေးပေါ့။

ရဲတိုက်သည်လည်း သူမကို ချစ်မိနေသူများထဲမှ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အချစ်ကိုနားလည်သောအရွယ် မဟုတ်သေးဘူးလို့ ပြောလို့ရပေမယ့် သူမကိုမြင်ရင် သူရင်ခုန်တတ်သည် သူမအနားမှာနေချင်သည် သူမနဲ့ စကားပြောရတာပျော်သည်။ စာတော်သူအချင်းချင်းဖြစ်သောကြောင့် စကားတော့ တခါတလေပြောဖြစ်သည် စာအကြောင်းတွေပြောဖြစ်သည် ဒါပေမယ့် အဲလိုအချိန်က တကယ့်ကိုနဲနဲမှနဲနဲလေး အေးစု မှာလည်း အချိန်အများစု သူမအနားမှာ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းများရှိနေသည်လေ။ 

ရဲတိုက်သူငယ်ချင်းများထဲမှ ငွေရှိသူ ထွန်းထွန်းကလည်း အေးစုကို တော်တော်ကြိုက်နေသည်။ ရဲတိုက်ကိုယ်တိုင်ပင် သူ့သူငယ်ချင်းအတွက်ဆိုပြီး အေးစုကို ပေးဖို့ ရည်းစားစာကိုရေးပေးလိုက်သည်ပင်။ သူ့သူငယ်ချင်းကတောင်းဆိုလာတော့လည်း သူကြိုက်သောကောင်မလေးကို ရည်းစားစာပေးဖို့သူများအတွက် သူရေးပေးဖြစ်ခဲ့သည်။ 

ဒါပေမယ့် ရဲတိုက်စိတ်ထဲမှာသိနေသည်က ဒီကောင်မလေးက အဲလိုပြန်ကြိုက်မယ့်ပုံမျိုးမဟုတ်..။ သူမနဲ့ရင်းနှီးပြီး သူမဆီက အချစ်ကိုရဖို့ သူနည်းလမ်းကိုသိနေသည် တခြားကျောင်းသားတွေက အတင်းချစ်တယ် ကြိုက်တယ် လိုက်လုပ်နေကြသည်။ ဒီနည်းလမ်းနဲ့အဆင်ပြေမည်မဟုတ်ဘဲ ခင်မင်မှုကအစတည်သော သံယောဇဉ်အနေနီးချင်းက အစပြုရမယ့် မေတ္တာတို့ကသာ သူမနှင့် သူနှင့် ချစ်သူဘဝကို ရောက်လေစေမယ့် နည်းလမ်းလို့ သူ့ရဲ့ စိတ်က အလိုလိုနားလည်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

တစ်နေ့တွင် ရဲတိုက်ကျောင်းကို စောစောရောက်နေသည်။ ကျောင်းတန်းအတွင်း လူရှင်းလို့နေသည်။ သူဒီလိုကျောင်းကိုစောစောမလာဖူးပေ ဒီနေ့မှ ထူးထူးခြားခြားစောစောလာမိခြင်းဖြစ်သည်။ အခန်းထဲတွင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသော အေးစုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ 

" ဟဲ့ရဲတိုက် ဒီနေ့နင်စောလှချည်လား”

“အေးဟ စောတယ်.. ဒီနေ့က နင်တို့ အသင်းနေ့လား သန့်ှရှင်းရေးတွေ လုပ်နေတယ်ဆိုတော့”

ရဲတိုက်မှ လွယ်အိပ်ကို ထိုင်ခုံပေါ်ချရင်းထိုသို့ပြန်ပြောလိုက်ရာ

“အေး ဟုတ်တယ် ငါတို့ အပြာအသင်းနေ့လေ အဲဒါကြောင့် အစောကြီးထလာရတာ ငါ့အသင်းကသူတွေကလည်းဟယ် ငါမမှာလိုက်မိတာနဲ့ မေ့နေကြလားမသိဘူး ဘယ်သူမှမလာကြဘူး။အခုတော့ ငါတစ်ယောက်တည်း လုပ်နေရတယ်”

ဟုစူပုပ်သော မျက်နှာလေးဖြင့် သူမပြန်ပြောနေသည်။ လူကလည်း ရှင်းသောကြောင့် ရဲတိုက်အနေဖြင့်မူ ဒီလောက်ကလေး သူမနားကပ်စကားပြောနေရတာကိုပင် ရင်တွေခုန်နေသည်။ ဘာအတွေ့အကြုံမှမရှိ ဟိုစိတ်ဒီစိတ်တွေလည်း ဒီလောက်ထိမတွေးတတ်သေး အပြာကား နဲနဲပါးပါးသာ စကြည့်ဖူးသေးသောကောင်လေးတစ်ယောက်သာရှိသေးသည်။ နောက်ဆုံး ဂွင်းတောင်မထုတတ်သေးပေ..။

“အေးစု ဒါဆိုငါကူပေးမယ် ငါကူပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ်”

အချိုသာဆုံးအပြုံးလေး ကောင်မလေးကိုပေးရင်းထိုသို့သူပြောလိုက်မှ

“ကျေးဇူးပဲဟာ ဒါဆိုငါ့ကိုဘုရားပန်းလဲပေးနော်”

ဟု ချစ်စရာလေးပြန်ပြောရှာသည်။ဘုရားပန်းကိုသေချာလေး ရေဆေး အေးစုဝယ်လာသော ပန်းနှင့်လဲပေးလိုက်တော့ ကျေးဇူးတင်တဲ့အပြုံးလေးကို သူရလိုက်သည်။

ထို့နောက် အေးစု တံမြက်စီးလှည်းနေသည် သူကတော့ ဘေးနားကနေ ရှိနေပေးနေမိသည်။ တကယ်ဆို သူ ကန်တင်းသွားရင်သွား သို့မဟုတ် ဘောလုံးသွားကန်ရင်သွားကန်နေမိမှာပေမယ့် ကျောင်းခန်းထဲတွင် တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ လွယ်အိပ်လာထားကာ အပြင်ထွက်သွားသော သူတချို့မှလွဲကာ လူရှင်းနေသောအချိန်သူမဘေးနားမှာ ရှိနေရတာကို တော်တော်ကျေနပ်နေမိသည်။ သူမတံမြတ်စည်းလှည်းနေသည်ကို ကြည့်ရင်းနှင့် ကုန်းပြီးလှည်းနေသောကြောင့် သူမရဲ့ အင်္ကျီဖြူလေး ဟိုက်ဟိုက်သွားတာကို သူမြင်လိုက်ရသည်။ အေးစုကလည်း သူနှင့် စာအကြောင်း ဘယ်ဘာသာကဘယ်လိုဆိုတာတွေကို စကားတပြောပြောနှင့် တမြက်စည်းလှည်းနေသည်။ ဟိုက်နေသော သူမရဲ့အင်္ကျီအောက်သို့ မရည်ရွယ်ဘဲသူကြည့်မိရင်း သူမရဲ့ အတွင်းခံအကျီလေးကို သူမြင်လိုက်ရသည်။

 ထိုမှတဆင့် လုံးနေသော သူမရဲ့ အပျိုစစ်စစ် နို့အုံလှလှလေးရဲ့ ရင်နှစ်မွာရဲ့ အစပ်ကိုလှမ်းတွေ့လိုက်ရသည်။ သူဆက်ကြည့်နေမိသည် မသိမသာပေါ့ စကားပြောရင်းနှင့် သူမ ကော်ပြားနှင့် အမှိုက်စုရန်ထိုင်လိုက်တော့ သူပိုပြီး သေချာမြင်လိုက်ရသည်။ သူ့ရဲ့ ညီလေး တင်းလာတာကိုသတိထားမိလိုက်သည်။ သူအတွင်းခံမဝတ်ချေ။ သူလန့်သွားသည် ။ထို့နောက်ဖောင်းလာသော သူ့ညီလေးကြောင့် ဆက်မနေရဲတော့ဘဲ သူအေးစုကိုနှုတ်ဆက်ပြီး လူရှင်းရာ အိမ်သာသို့ထွက်လာလိုက်သည်။ သူရင်တွေခုန်နေပါလား.. လှလိုက်တာ အေးစုရယ် နင့်ရဲ့ နို့လေးတွေ ငါမြင်လိုက်ရတာ ငါအရမ်းရင်ခုန်တာပဲ ငါအာခေါင်တွေလည်းခြောက်လာတယ်..။ ငါနင့်ကိုအရမ်းချစ်နေပြီ.. ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ.. ငါနင့်အနားမှာနေချင်လိုက်တာလို့ သူတွေးနေမိသည်။

ဒီလိုနဲ့ သူမ အသင်းနေ့တွေကို သူမှတ်ထားသည် သူဝိုင်းကူသည် သူအမြဲတန်း သူမြင်ချင်သည်ကို မမြင်ရသော်လည်း ကံကောင်းသော ရက်များတွင် ထိုသို့ သူထပ်ကြည့်လို့ရသည်။ ထို့နောက် သူ့သူငယ်ချင်းများရဲ့ နည်းပေးလမ်းပြမှုတွေကြောင့် သူစပြီးကွင်းတိုက်တတ်လာခဲ့သည်။ ထိုအခါ သူမနို့တွေကို မြင်ရပြီးတိုင်းသူ အိမ်သာထဲဝင်ကာ ကွင်းတိုက်တတ်လာသလို လူကြားထဲ အရှက်မကွဲရန် အတွင်းခံပါသူဝတ်လာတတ်ခဲ့သည်။ သူကွင်းတိုက်တိုင်းမှာ သူမြင်ခဲ့ရတဲ့ သူမရဲ့ နို့အုံအစပ်လေးတွေကိုမြင်ယောင်ပြီး တိုက်သည်ကိုပြော ပြောရန်လိုမည်ပင်မထင်ပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီထက်ပိုပြီး ဘာမှသူမရခဲ့ ချစ်နေသူကို ချစ်တယ်လို့ပြောဖို့ သူ့မှာ သတ္တိအလုံအလောက်မရှိသေးပါလား…..။ 

ထိုသို့နှင့် သူနှင့်သူမ အဆင့်မတတ်ဘဲ ကျောင်းသားဘ၀ ရှစ်တန်းစာမေးပွဲဖြေပြီးသော ကာလသို့ရောက်လာသည်.။ ရဲတိုက်နှင်ကောင်မလေးလည်း အတော်အသင့်ရင်းနှီးလာပြီ။ မေးထူးခေါ်ပြောအဆင့်မှ အပြန်အလှန်စာရှင်းပြသောအဆင့်ရောက်လာသည်။ စာတော့တူတူမကျက်ဖြစ်ချေ။ အိမ်ချင်းကလည်း တောင်နဲ့မြောက်လိုတခြားစီလေ။ ဒီလိုနဲ့ အတန်းတင်စာမေးပွဲပြီးသည်။ ကျောင်းပိတ်ရက်ကရောက်လာလေတော့ သည်။ ကျောင်းကြီးသုံးလပိတ်သောအခါ ရဲတိုက် ကိုသူ့အမေမှ ရွာကိုသွားလည်ချင်လည်ဟုပြောသည်။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လဲ သုံးလခွဲရတော့မည်။ ပဲခူးရိုးမဒေသ ရှိ အဖိုးအဖွားများရှိရာ ဒေသသို့ သူသွားလည်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သောကြောင့်ဖြစ်ပေသည်။

ဒီနေ့ပဲ ကျနော် ရွာကိုရောက်လာသည်။ ဒီရွာကို လွန်ခဲ့သော ငါးနှစ်ခန့်က သူလာခဲ့သည်လေ။ ရှစ်တန်းအောင်ကျောင်းသားတစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း ကျနော် သွားရဲလာရဲရှိသည်။ ပုံစံကလည်း မငယ်တော့ဘူးလေ အရပ်က ငါပေ ငါးလက်မလောက်တောင်ရှိနေပြီ ဒီနှစ်အတွင်းတွင်မှ ကျနော် အတော်အရပ်ရှည်လာသည် ဂွင်းတိုက်လို့ အရပ်ရှည်တာလို့တောင် ထင်နေမိသေးသည်။ ရင်အုံကလည်းထွက်လာကာ ဆံပင်က ခပ်တိုတိုနှင့် အသားအရေ ကောင်းကောင်း တကယ့်ကို လူချောတစ်ယောက်ပင်။ ကျနော် နေသော မြို့လေးနှင့်ယှဉ်လျင်တော့ ဒီရွာလေးက တော်တော် သိမ်ငယ်စရာကောင်းသည်။ကျနော့်အမေရဲ့ မိဘများ ဖြစ်သော သူ့ရဲ့အဖိုးအဖွားများ ရှိနေကြသော ဒီရွာလေးကို အမေက သွားလည်ပါလားဟုပြောသောကြောင့်လာဖြစ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုးတန်း ဆယ်တန်းကြရင် ဘယ်မှပေးမသွားတော့ဘူး စာကိုပဲသေချာဖိပြီး ကြိုးစားရမယ်တဲ့လေ။ ဒါကြောင့်ကျနော်လာဖြစ်ခဲ့ခြင်းပင်။

(ကျန်တာတွေအကုန်လိုက်မရှင်းနေတော့ဘူးဗျို့ လိုရင်းကိုမြန်မြန်သွားမှ ပရိတ်သက်ကြီးအမြင်ကပ်ရော့မယ်။ ဟီးးး)

အဖွားတို့အိမ်က အိမ်ခြေမြင့်ကြီးပါ အဖိုးက အရင်က ဒီရွာမှာ သူကြီးဖြစ်ခဲ့သောကြောင့် အိမ်ကလည်း တစ်ရွာလုံးမှာအကောင်းဆုံးလို့ ဆိုနိုင်သည်။ တစ်အိမ်ထဲမှာ လူတွေအများကြီးစုနေကြသည် အဒေါ်တွေလည်းရှိသည် ဦးလေးတွေလည်းရှိသည် ကိုယ့်အခန်းတွေအခန်းတွေနှင့် အိမ်အကျယ်ကြီး ခြံဝင်းကလဲ အကျယ်ကြီး ခြံဝန်းကြီးထဲမှာ အိမ်လေးတွေကလည်း လေးငါးလုံးနှင့် အကုန်အမျိုးတွေချည်းဖြစ်သည်။ ပျော်စရာကြီးပေါ့။ 

အဲဒီအထဲမှာမှ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ကောင်မလေးဆိုသော်လည်း ၁၆ နှစ်လောက်တော့ရှိပြီ ကျနော် ထက်လအနည်းငယ်ကြီးမည် သူတို့ ခြံဝိုင်းထဲက မိသားစုတစ်ခုကပဲပေါ့ ။ နာမည်ကတော့ မေစိုး တဲ့ အမျိုးတွေပဲဟုတော့ပြောသည် သူ့အဖွားရဲ့ ဖအေတူ မအေကွဲ မွေးခြင်းဆယ်ယောက်ထဲမှ အကိုတော်သူရဲ့ သားရဲ့ သမီး ဆိုတော့ အင်း သူနဲ့စပ်ရင် နှစ်ဝမ်းကွဲလား သုံးဝမ်းကွဲလားတော်ပေးမပေါ့။ အမျိုးလို့မသတ်မှတ်တော့ရင်လည်းရသည်ပေါ့ဗျာ။ ကျနော်အရင် လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်ရောက်တုန်းက သူရော ကိုယ်ရော ကလေးတွေပဲရှိသေးသည်။ ကလေးဘဝတော့ ကစားနည်းတွေဆော့ခဲ့ကြတာပေါ့ အဲဒီတုန်းက အဖိုးဆုံးသောကြောင့် လာလည်ခြင်းဖြစ်သည်လေ။ အခုချိန်တွေ့တော့ အပျိုလေးတောင်ဖြစ်နေပါရော့လား အင်းပေါ့ ကျနော်သည်လည်း လူပျိုဖြစ်နေပြီလို့ပြောလို့ရနေပြီပဲလေ။

အားလုံးထဲတွင် သူနဲ့ကျနော်က ရွယ်တူလိုမျိုးဖြစ်နေသည် ကျန်တဲ့သူတွေက ကြီးတဲ့သူတွေရယ် ကလေးတွေရယ် ငယ်တဲ့သူတွေရယ်ပဲဖြစ်နေလေတော့ပေါ့။ စစမြင်ချင်းကတော့ ခပ်စိမ်းစိမ်းပဲ သူနဲ့ကျနော်ဖြစ်နေကြသေးသည်။ ပျင်းစရာတော့ ကောင်းသည်ပဲ ရွာဆိုတော့ အစောကြီးလည်း အိပ်ရာဝင်ကြသည်။ မိုးလင်းရင် ထမင်းစား လူကြီးတွေက အများစုလယ်ထဲသွားကြ။ ကျနော်က ငေါင်တောင်တောင် ထမင်းစားချိန်ဆို သူမ ကအမြဲတမ်းကျနော့်ကို ထမင်းစားရအောင်ဆိုပြီး လာခေါ်တဲ့သူပေါ့။ အိမ်မှာတွေ့သမျှ စာအုပ်တွေလဲကုန်ပြီဆိုတော့ ကျနော်ပျင်းလာသည်။

သူမရဲ့ပုံစံကတော့ အရပ်က ကျနော့်ထက် ခေါင်းတစ်လုံးလောက်နိမ့်သည် ရင်သားတွေကတော့ အတော်လေးထွားနေပါပြီ။ ထဘီဝတ်ထားပုံလေးကချစ်စရာကောင်းသည် အသားနဲနဲညိုသည် မျက်နှာလေးကတော့ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့မျက်နှာမျိုးလေးနဲ့ အပြုံးချိုချိုလေးနဲ့အမြဲတမ်းနေတတ်သူ။ သူနဲ့အတူတူ လမ်းလျှောက်ရင်း စကားတွေပြောဖြစ်သည်။ ရွာသူမ လေသံနဲ့ပေါ့။ သူက ကျနော့်ကို ကိုရဲ ဟုသာ ခေါ်တတ်သည် ကျနော်ကတော့ သူ့ကို မေစိုး ပဲပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ သုံးလေးရက်ကြတော့ အဖွားကပြောသည်။

“မေစိုး ရေ ညဉ်းအကိုကို ရွာတစ်ပါတ်လိုက်ပြဦးလေ သူရောက်နေတာကြာပြီ အခုထိဘယ်မှမသွားရသေးဘဲ အိမ်တွင်းအောင်းနေရတာ”

“ဟုတ်ကဲ့ ပါ အမေကြီး”

“အကိုရဲရေ မေကြီးက ရွာတစ်ပါတ်လိုက်ပြရအောင်တဲ့ မေစိုးကိုပြောနေတယ်။ သွားမလား”

လို့ ကျနော့်ကိုမေးလေသည်။J

“သွားမယ်လေ ညီမ အကိုလည်း ပျင်းနေတာ”

ဟု ကျနော်လည်း မဆိုင်းမတွပင် ပြန်ပြောလိုက်ကာ ကျနော် သူဦးဆောင်ရာနောက်သို့ လိုက်ကာ ရွာတစ်ပါတ်ပါတ်ရန် ထွက်သွားလိုက်တော့သည်။ ဒီလိုနဲ့ ကျနော်နဲ့ သူမတို့ ရွာရိုးကိုးပေါက်သို့ နှစ်ယောက်သား တူတူသွားဖြစ်လေတော့သည်။ သူက ကျနော့်ထက် အနည်းငယ်အသက်ကြီးသော်လည်း ကျနော့်အား မြို့သားဟုယူဆသည်က တစ်ကြောင်း လေးစားသည်ကတစ်ကြောင်းမျိုးကြောင့် ကိုရဲ ဟုသာခေါ်သည်။ ကျနော်ကလည်း ညီမ ဟုသာခေါ်သည်ပေါ့။

"ညီမက အခု ရှစ်တန်းဖြေထားတာပဲနော်။ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား"

"ဟုတ်တယ်အကို ဒါပေမယ့် သိပ်တော့မဖြေနိုင်ပါဘူး ကျောင်းကဝေးတယ်လေ ကျောင်းမတတ်ဖြစ်တဲ့ နေ့တွေလည်း ရှိတယ်။ နောက်နှစ်တော့ ညီမ ကျောင်းဆက်မတတ်တော့ဘူးလို့ စိတ်ကူးတယ်"

"ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ ညီမ"

"ဒီရွာမှာ ဒီလောက်ပဲလေ ရှစ်တန်းအောင်ရင် ကျောင်းထွက်ပြီး မိဘအလုပ်ကို ဝိုင်းကူကြရတာပဲလေ အကိုကလဲ"

သူ့စကားကြားရတော့ ကျနော်စိတ်တောင်မကောင်း ဒီလိုကျေးရွာမျိုးတွေအများကြီးရှိနေသေးသည်ပဲ ရန်ကုန်လိုမြို့အကြောင်းပြောရင်တောင် ရန်ကုန်ဆိုတာ နိုင်ငံခြားလားလို့မေးရတဲ့နေရာမျိုးလေးပေါ့။ ရိုးသားမှုတွေနဲ့ပဲ သာမန် လယ်ယာလုပ်ငန်းကိုလုပ်နေကြသူတွေလေ..။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါသည် ကျနော့် အမေ ဒီရွာသူပင်လျင် လေးတန်းအောင်သည်နှင့်ကျောင်းထွက်ပြီး လယ်ထဲဆင်းခဲ့ရသည် မဟုတ်ပါလား။

သူမနဲ့ကျနော် စကားတပြောပြောဖြင့် လျှောက်လာရင် ကျနော့်ရင်ထဲတွင် သာယာ ကြည်နူးစိတ်များ မသိမသာ ကိမ်းအောင်းလာသည်။

ကျနော် ဒီလောက် ကြာကြာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် လမ်းတောင် အတူတူတွဲမလျှောက်ဖူးပေ.. သူမနှင့်ယခုလို တူတူတွဲသွားနေရတာကိုပင် ဂုဏ်ယူချင်သယောင်ယောင်ဖြစ်လာသည်။နှစ်ဦးသားကြားရှုခင်းတွေကြည့်ကာ လမ်းလျှောက်ရင်း တိတ်ဆိတ်နေမှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်သည်ကသူ..။

“ဟိတ် တိတ်လှချည်လား ကိုရွှေမြို့သားရဲ့ ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ မြို့က ရည်းစားကိုလွမ်းလို့လား”

"အဲ မဟုတ်ပါဘူး ညီမရယ် ရှုခင်းတွေကိုခံစားနေလို့ပါ ဒီမှာက လေကောင်းလေသန့်လည်းရတယ်လေ"

"မသိပါဘူး ဘေးနားက ကိုယ့်ညီမ ပါတာတောင်သိသေးရဲ့လားလို့ စကားလေးပါလေး ပြောပါဦး"

"ပြောပါတယ် ညီမရယ် အခုလို ညီမလိုက်ပို့ပေးတာကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်. အကိုတစ်ယောက်တည်းဆို လမ်းပျောက်ပြီး အိမ်ပြန်တတ်မှာမဟုတ်ဘူးလေ"

"ဟုတ်ပါပြီ အကိုရယ် ညီမမေးစရာရှိတယ် အကိုမှန်မှန်ဖြေမလား"

"မေးလေ ဘာမေးမလို့လဲ ဖြေမှာပေါ့ "

"မလိမ်ရဘူးနော်"

"သြော် မလိမ်ပါဘူးကွယ်"

"အကို့မှာ ရည်းစားရှိလား"

အမ် သူဒီမေးခွန်းကို ဘာလို့မေးပါလိမ့်လို့ ကျနော် စိတ်ထဲမှာတွေးမိသည်။ သူ့ကိုကြည့်ရတာ ရိုးရိုးလေးပဲလေ အနေအထိုင်ကလည်း ပိရိပြီး အိမ်မှာဆိုလျင် ဘာမှမသိနားမလည်သော အပျိုမလေး ပုံစံသာတွေ့ရသည် ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်သည် တူတူသွားနေရင်းနဲ့ သူနဲ့ကိုယ်ကြားရင်းနှီးလာပြီးအိမ်မှာ မတွေ့ရဘူးသော မပြောဘူးသော စကားမျိုး ပုံစံအမူအရာမျိုးတွေတွေ့လာရသည်လေ။

"မရှိပါဘူး ညီမရယ် အကိုက ကြိုက်နေတဲ့သူတော့ရှိတယ် ဒါပေမယ့် ဖွင့်မပြောရဲဘူးဗျ သတ္တိက အဲလောက်မရှိဘူးလေ ဟားဟား"

"အကိုတို့မြို့က မမတွေက တော်တော်လှကြမှာပေါ့နော် လှမှာပါ တီဗွီမှာ မြင်ဖူးတယ် မေစိုးတို့ တောသူတွေထက်တော့ အများကြီးလှကြမှာနော်"

ဟုဆိုကာ အားငယ်သော မျက်နှာလေးဖြင့် ပြောနေရှာသည်။

"မဟုတ်တာ ငါ့ညီမလဲ လှပါတယ်ကွာ ညီမကမှ သဘာဝအလှ ဘာမှမပြင်ဆင်ထားတဲ့ ရိုးရိုးလေးနဲ့ လှတဲ့ ပကတိအလှ"

ပြောပြောဆိုဆို ကျနော်သူမကိုသေချာလေး ကြည့်မိသည်။

"ခစ်ခစ် ခစ်ခစ်" 

သူမ ကျေနပ်စွာရယ်သည်။သူမဝတ်လာသည်က ရိုးရိုးလေးပင် နှိပ်ကြယ်သီးကို အသုံးပြုထားသော ရင်စေ့အင်္ကျီ အညိုရောင်လေးနှင့် အနည်းငယ်နွမ်းလျနေပြီဖြစ်သော ပန်းပွင့်များပါသည့် ထဘီကိုဝတ်ထားသည်။ သူမတကယ်လည်း လှနေပါသည်။

"ညီမ အကိုနဲ့ခုလို လျှောက်သွားရတာ ပျော်တယ် သိလား"

"အကိုလည်း ပျော်တယ်လေ နောက်နေ့တွေလည်း ဒီလိုပဲလျှောက်လည်ကြတာပေါ့"

ကျနော် ရုတ်တရက် သတိထားမိသည်က ကိုရဲလို့ မခေါ်တော့ပဲ သူမ အကိုလို့ပြောင်းခေါ်လာတာပါပဲ။ ကျနော်တို့စကားတပြောပြောနှင့်လျှောက်လာသည်မှာ ရွာအစပ်နားက ရွာနှင့်အနီးဆုံး လယ်ကွင်းများထိပင်ရောက်လာပြီဖြစ်သည်။ လူသွားလူလာများလည်း နွားလှည်းတစ်စီးစနှစ်စီးစ နှင့် လယ်ထဲမှ ပြန်တတ်လာသူ များကိုသာတွေ့ရသည်။ လမ်းမှတွေ့သူများက သူမနှင့်ကျနော်ကို နှုတ်ဆက်သွားသည်များလည်း ရှိသည် အင်းပေါ့ သူမကိုတော့ တရွာလုံးက သိကြသည်လေ။

သူမအပေါ်တွင်ညီမလေးတစ်ယောက်လိုကျနော်ခုချိန်ထိရိုးရိုးသားသားပင်..။

"အကိုရေ ကြည့်ပါဦး ဟိုဘက်မှာ မိုးသားတွေတတ်လာတယ် မည်းမှောင်နေတာပဲ"

သူမညွန်ပြရာဘက်သို့ ကျနော်ကြည့်လိုက်မိတော့ ဟုတ်သည် မှောင်မည်းနေသော မိုးသားတိမ်တိုက်များမှ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် တတ်လာနေသည် ဘယ့်နှယ့် နွေဘက်ကြီး မိုးတွေအုံ့လာပါလိမ့် ။နေကတော့ တခြမ်းသာနေသေးသည် ဝင်လုဆဲဆဲ နေလုံးကြီး ကိုတော့ ထိုတိမ်တိုက်များက လာရောက်လွမ်းမိုးသေးခြင်းမရှိသေးပေ သို့သော် လည်း မကြာမှီမှာ သူလည်း တိမ်တိုက်များရဲ့အနောက်ကို ရောက်သွားမှာ သေချာနေသည်။

"ဟုတ်တယ်ညီမရေ မိုးရွာတော့မယ်ထင်တယ် တို့မှာထီးလည်းမပါဘူး အိမ်ကိုမြန်မြန်အပြေးပြန်ကြမလား"

"အား အကိုကလည်း အဝေးကြီးရောက်နေပြီ အကြာကြီးလျှောက်ရမယ် မမှီလောက်ဘူးထင်တယ် မိုးကအခုပဲရွာတော့မယ့်ပုံနော်"

"အကိုရေ မိုးဖွဲဖွဲလေးကျလာပြီ မိုးကလည်းမြန်လိုက်တာ သင်္ကြန်မိုးထင်တယ်နော် ဒီလိုအချိန်ဆို သင်္ကြန်မိုးလေးတော့ ရွာတတ်တယ် အကိုရဲ့"

"အင်းညီမ အကိုကရပါတယ် အေးဆေးပဲ စိုလဲ ပြသနာမရှိပါဘူး"

"ဘယ်ဖြစ်မလဲ ဒီနားက တဲတစ်တဲကို ခဏဝင်ခိုမယ်လေအကို ဟိုမှာတွေ့လား လယ်ထဲကတဲတစ်တဲရှိတယ်။မိုးက ခဏလေးနဲ့တိတ်သွားမှာပါ ဒီလိုမိုးကမကြာတတ်ဘူး ပြီးတော့ အဲဒီမိုးရေထိရင်မကောင်းဘူးအကိုရဲ့ မျက်စိနာတတ်တယ်"

သူမကပြောပြောဆိုဆို ကျနော့်ကိုသူမနောက်လိုက်ရန်အချက်ပြသည်။ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့ တဲလေးတစ်လုံး အခိုင်စားကြီးမဟုတ်သော်လည်း မိုးတော့လုံနိုင်သည် ကောက်ရိုးပုံတစ်ပုံကိုလည်း တဲဘေးနားမလှမ်းမကမ်းတွင်တွေ့လိုက်ရသည်။

သူမနောက်သို့ကျနော်လိုက်သွားလိုက်သည်။တဲထဲသို့ရောက်သောအခါတွင်မှ မိုးကလည်း ပိုရွာလာသည် တော်သေးသည်ပေါ့ သိပ်ပြီးမစိုလိုက်ဘူးလေ။နှစ်ဦးသား တူတူကပ်လျက်ထိုင်နေမိသည်။ ကောင်မလေးကို ကြည့်မိသည်။သူမကလည်းကျနော့်ကိုကြည့်နေသည်။

"ဟယ် အကိုသူများကိုကြည့်လှချည်လား"

"ညီမရယ် ညီမကအရမ်းလှလို့ကြည့်တာပါ"

ကျားဇာတိက ကျနော့်မှာပြလာလေသည်။

"ဟားဟားအကိုကလည်း မြှောက်နေပြန်ပြီ"

မိုးတွေကလည်း ရွာသည် ထင်ထားသည်ထက်ပိုသည်းနေသည် လျပ်စစ်တွေပါလျပ်လာသည်။ကျနော်ဖတ်ဖူးသည်ကတော့ အပူမှ ရုတ်တရက်အအေးပြောင်းသောအခါ လျပ်စစ်တွေပိုလျပ်သည်တဲ့။သူမကိုကျနော်ကြည့်ရင်းနဲ့ ကျားသဘာဝအတိုင်း တစ်ခုချင်းကိုခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာနေမိသည်။သူမရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ အရည်လဲ့နေသလိုပါလား။

ဘယ်ယောက်ကျားသားရဲ့နမ်းတာကိုမှ မခံရလောက်သေးတဲ့ သူမရဲ့ပါးပြင်မို့မို့လေး မထူမပါး နှုတ်ခမ်းနီမတင်ဖူးတဲ့ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးသူမရဲ့ ကျော့ရှင်းတဲ့လည်တိုင်လေးနဲ့ သူမရဲ့ မို့ဖောင်းနေတဲ့ ရင်အုံလေးကိုတဆင့်ခြင်းကြည့်မိတော့ ကျနော် နေရတာတစ်မျိုးဖြစ်လာသည်။ရုတ်တရက်ရင်တွေခုန်လာသည်။ သူမကို ဖတ်ထားချင်မိလာသည်။ထိုအခိုက် ကျနော်ကိုယ်တိုင်မမျှော်လင့်ထားသော စကားတစ်ခွန်းကိုပြောလိုက်မိသည်။

"ညီမ"

"ရှင်အကို"

"ညီမကိုအကိုဖတ်ထားချင်တယ် ရလားဟင်"

"ဟယ် အကိုရယ်"

ကျနော်ပြောပြီးမှ မှားသွားပါလားလို့တွေးမိသည် ဘယ့်နှယ့် ငါဘာတွေလျှောက်ပြောပါလိမ့်ပေါ့။ပြီးမှသူမက

"ဟုတ် ဖတ်ထားလေအကို ညီမလည်း ချမ်းနေတယ်အင်္ကျီ ကပါးနေလို့ အကိုကလည်း မောင်နှမတွေပဲကိုနော်"

အပြုံးလေးနဲ့သူမပြောသည်။မှောင်နှမတွေလား ဘယ်လိုစပ်ရမှန်းမသိလောက်အောင်တော်တဲ့ မောင်နှမတွေပေါ့။ သူမကတကယ့်မောင်နှမလိုသဘောထားပြီးပြောတာဟုတ်မဟုတ်တော့ သူမသိ..။

ဒါပေမယ့် သူမရဲ့ခွင့်ပြုချက်ကိုရတော့သူ ဘာများတွန့်ဆုပ်နေရဦးမလဲပေါ့...။ သူမကဒီလိုပြောလာတော့လည်း ကျနော် တုံ့ဆိုင်းမနေမိဘဲ သူမကို ထိုင်လျက်အနေအထားနှင့်ပင် ကျနော်ဖတ်ထားမိသည်။ ပုခုံးလေးကိုကိုင်ပြီး လက်တဖက်က ခါးလေးကိုဖတ်ရင်းပေါ့။

ကျနော်ပထမဆုံးအကြိမ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ဒီလိုဖက်ထားဖူးခြင်းပင်။အမျိုးအမည်မသိတော့အနံ့တစ်ခုကို သူမဆီမှရမိသည် မိန်းကလေးနံ့များလားမသိ။ကျနော်ရင်ခုန်နေသည်။ သူမလည်းဘယ်လိုဖြစ်နေမည်လဲ။ကျနော့်ရဲ့ညီလေးကလည်း တင်းလာနေသည် ကျနော် အတွင်းခံတော့ဝတ်လာသောကြောင့် အောက်ထဲတွင် ရုန်းကန်နေသည်။

ကျနော် ရှိန်းတိန်းတိန်းဖြစ်လာသည် မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့်အသားချင်းအများကြီးခုလိုထိထားရသည့် ခံစားချက်မှာ တော်တော်ကောင်းပါလား။ဖက်ထားရင်းနှင့်

"ညီမအဆင်ပြေရဲ့လား နာရင်ပြောနော်"

"မနာပါဘူးရတယ်အကို"

သူမ အသံလေးတော်တော်တိုးနေသည်။ကျနော်ကလည်းတစ်မှောင့် ဖက်ပါတယ်ဆိုမှ ဘယ်လိုလုပ်နာမှာလဲနော်။ ဘာတွေလျှောက်မေးနေမှန်းမသိ..။

"ညီမ"

"ရှင်"

"ညီမကိုအကိုချစ်တယ်"

သူမ အံ့သြသလို မျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်ဖြင့် ကျနော့်ကိုမော့ကြည့်သည် ပြီးတော့ ဘာမှမပြောဘဲမျက်လွှာလေးပြန်ချသွားသည်။

"အကိုလေ ဒီလောက်တခါမှရင်တွေမခုန်ဖူးဘူး မေစိုးရယ်"

အေးစုကို ရည်းစားစကားပြောရန် သတ္တိမရှိခဲ့သော ကျနော် သူမကိုတော့ ကျနော်ပြောမိလိုက်ပြီ။အထိအတွေ့တွေကြောင့်သတ္တိရှိသွားခြင်းဖြစ်မည်။ အချစ်ဆိုတာ ဘာလဲတော့ကျနော်သေချာမသိ။သို့သော် ပြောမိပြီလေ။

ကျနော်စိတ်ကိုလွတ်လိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်မိသည် စာအုပ်တွေထဲမှာဖတ်ဖူးသလို အစပြိုးကြည့်မည်။ရင်ခွင်ထဲတောင်ရောက်နေမှတော့အခြေအနေကောင်းသည်လေ။မိုးစက်ကျသံများသာကြားနေရသောကြောင့် တခြားကမ္ဘာတစ်ခုထဲမှာရောက်နေသလိုခံစားရခြင်းက ထိုသို့ဖြစ်လာရန် အားပေးနေသည်လေ။

ကျနော်သူမရဲ့နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည် ထိုနောက် ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်သည်။

"ညီမလည်း အကို့ကိုချစ်တယ်"

တိုးလျစွာ သူမပြန်ပြောသည်ကို ကြားလိုက်ရသည်။

"တကယ်တော့ ညီမအကို့အနားမှာနေရတာပျော်တယ်လေ ဘာလို့လည်းမသိဘူး။ညီမကိုလေ လိုက်ကြိုက်နေတဲ့ကောင်လေးတွေ ဒီရွာမှာအများကြီးပဲ။သူတို့ကိုလေ ညီမမကြိုက်ဘူး အမြဲတမ်းရှောင်တယ်။အကို့ကိုတွေ့တော့ ညီမ အကို့ကိုလေးစားတယ်။ အကိုကစာလည်းတော်တယ်တဲ့။အကိုကသူတို့ထက်စာရင်အများကြီးသာတယ် ဒီပေမယ့် မေစိုးသိပါတယ် ။အကိုနဲ့တော့ ညီမတစ်သက်လုံးတူတူနေလို့ရမှာမဟုတ်ဘူးလေ"

"ညီမရယ်….."

"နေလို့ရပါတယ် ဘာလို့မရရမှာလဲ အကိုတက္ကသိုလ်တွေတတ်ပြီးလို့ ဘွဲ့တွေရရင် ညီမကိုလာခိုးမယ်လေ"

ကျနော်ဘာတွေပြောမိမှန်းမသိပေ စိတ်တွေက မွှန်နေသည် လက်ရှိအချိန်မှာတော့ သူမကလွဲပြီးကျနော်ဘာမှမသိတော့ချေ။

"အရမ်းချစ်တယ်ညီမရယ်"

ပြောပြောဆိုဆို ကျနော် သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုတ်နမ်းလိုက်သည်။ပထမဆုံးအကြိမ်မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းဖူးခြင်းပင် နမ်းမိတော့လည်း ကျနော်မခွာတော့ပေ နည်းလမ်းကျသည်မကျသည်တော့မသိ သူမရဲ့လျှာလေးကိုလည်းစုပ်နေမိသည်။

သူမကလည်း ပြန်နမ်းနေသည် တစ်ဦးရဲ့နှုတ်ခမ်းကို တစ်ဦး မက်မောစွာ နမ်းလျက်နေစဉ် ကျနော့်ရဲ့လက်တွေက သူမရဲ့ ရင်နှစ်မွာပေါ်သို့အလိုလိုရောက်သွားတော့သည်။ ရင်စေ့အကျီလေးပေါ်မှ ပွတ်နေမိသည်။ အဖြစ်အပျက်တွေက ပိုပြီးလျင်မြန်လာသည် ဘာလုပ်လို့လုပ်နေမိမှန်းမသိလောက်အောင်ပင်။ သူမရဲ့ နှိပ်ကြယ်စိလေးတွေကိုကျနော်ဖြုတ်လိုက်မိသည်။ သူမဘော်လီဝတ်ထားသည်ပဲ ဝတ်ထားတာမှ အပြည့်ပါလား နမ်းတာကိုခဏရပ်ပြီး

"ညီမ အကိုကိုင်ကြည့်ချင်တယ်"

"ဟုတ် အကို"

ကျနော်အနည်းငယ်တော့ အံ့သြမိသည် လွယ်လှချည်လားပေါ့ ဘာလို့အပျိုလေးတစ်ယောက်က လွယ်လွယ်နဲ့ မရှက်ဘဲ ယခုလိုခွင့်ပြုမည်နည်း သူမက သူမဘော်လီကို ကိုယ်တိုင်ချိတ်ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။

ကျနော်မျှော်လင့်တောင့်တနေသော ကျောင်းမှာတုန်းက အေးစုအား တစ်စွန်းတစ်စမြင်ခဲ့ရသော ရွှေရင်နှစ်စုံကို အခုတော့ ရှေ့တွင် ဘွားကနဲတွေ့လိုက်ရပေပြီ။

လှလိုက်တာ ညီမရယ် သူမရဲ့ ရင်သားလေးတွေလည်း လုံးပြီး အပျိုမလေးမှန်းသိသာလှသည်။ အလွန်မက်မောစရာကောင်းသည်။ အရမ်းလှတာပဲညီမရယ် ဟုပြောကာ အကြမ်းပန်းကန်အကြီးစားထက်ပင် ပိုကြီးသော သူမ နို့တွေကို ကျနော် လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်မိတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းကိုလည်း ပြန်လည် ကာ နမ်းနေရင်း သူမ နို့တွေကို လက်ဖြင့် ဆုတ်နယ်လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးများကို ခြေပေးနေလိုက်နှင့် ကျနော်တို့နှစ်ယောက် စည်းစိမ်ကျကာသာယာနေတော့သည်။

ထို့နောက် နမ်းတာခဏရပ်ကာ သူမ နို့သီးလေးတွေကို ကျနော် ကလေး ဘဝအတိုင်း ပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်သည်။ တစ်ဖက်ကိုစို့ရင်း တစ်ဖက်ကို ပွတ်ပေးရင်းပေါ့။ သူမဆီမှ ညည်းသံလေးများကြားရလာသည်

"အ…. အင်း… အကိုရယ် အကို့ကို မေစိုး အရမ်းချစ်တယ်..သိလား..ဟင့်" 

ကျနော်ဘာမှမပြောဘဲ လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်သည်။ ကျနော့်ညီလေးက တင်းလွန်းလို့ နေလို့အဆင်မပြေတော့ဘူး ကျနော့် ထိပ်ဖူးမှာ အရည်ကြည်တွေဖြစ်နေပြီဆိုသည်ကို ဘောင်းဘီအတွင်းစိုစွတ်မှုကြောင့်သိလာသည်။

သူမရဲ့ ထဘီမှာ ပြည်ကျသွားသည်။ နမ်းရင်း နို့စို့ရင်းနှင့်ဖက်ရင်းနှင့်ပေါ့။ကျနော်စိတ်ထဲတွင် ဆက်လုပ်သင့်မလုပ်သင့် ရုတ်တရက်အတွေးဝင်လာသည် လူကြီးတွေသိရင် ဘာတွေများဖြစ်ကုန်မလဲဆိုတာမျိုး။ထိုအခိုက်သူမက

"အကို အကို့ကို ညီမရဲ့ခန္တာကိုယ်ကို ပေးတယ်နော် အကိုကြိုက်တာလုပ်ပါနော်.."

သူမရဲ့ ဒီစကားကိုကြားလိုက်ရတော့ ချစ်ရည်လဲ့တဲ့မျက်လုံးများနဲ့ သူမကိုကြည့်ရင်း ညီမရယ် အကိုညီမကိုအရမ်းချစ်တယ်လို့ ထပ်ပြောမိသည်။သူမပြုံးနေသည်။

သူမရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုမြင်နေရသည်။ကျနော် သူမဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်သည်။သူမကလည်းကူချွတ်ပေးသည်။ပထမဆုံးအကြိမ် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အလှတရားကို ကျနော်မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ အမွေးများမှာ မထူမပါးပေါက်နေသည်။ လှလိုက်တာ။

သူမရဲ့အဖုတ်လေးကို ကျနော် နမ်းလိုက်မိသည်။ အရည်ကျည်လေးတွေကျနေသည် စိုစိစိနှင့် သူမလည်းစိတ်တွေထန်နေပြီလေ။တခါမှမမြင်ဖူးသောကြောင့် သေချာလေးလည်းစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ကျနော့် အပြင်ဘက်က ဂျင်းဘောင်းဘီကိုအရင်ချွှတ်လိုက်သည် အင်္ကျီ ကိုလည်းချွတ်သည်။

အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါအလျှင်အမြန်ချွှတ်လိုက်သည်။ သူမကကြည့်နေသည် သူမကိုလည်း ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်အောင် အကုန်ချွှတ်ပစ်လိုက်သည် ထို့နောက်တွင်တော့ နှစ်ယောက်စလုံးဘာအဝတ်အစားမှမရှိတော့ဘူး မိုးတွေသည်နေချိန်တဲလေးအတွင်း ကျားနှင့်မ နှစ်ယောက် ကမ္ဘာဦးကအတိုင်းဖြစ်ကုန်ကြပြီ ကျနော့်ရဲ့ညီလေးမှာ လည်း အစွမ်းကုန်ပင် ထောင်မတ်နေပြီ။

သူမကို ဖက်ထားလိုက်သည် အဝတ်အစားမပါဘဲ ဖက်ရသည့်အရသာမှာအလွန်ကောင်းသည်ပင် ကျနော့်ညီလေးက သူမရဲ့ ဆီးခုံကိုထောက်မိနေသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းတွေကိုတဖန်ပြန်လည် နမ်းလိုက်သည်။

တစ်ကိုယ်လုံးပွတ်သတ်နမ်းရှုပ်နေမိသည်။ ထို့နောက်

"ညီမ အကိုချစ်တော့မယ်နော်"

"အင့် အကို ဖြည်းဖြည်းနော်"

ကျနော့် ညီလေးကို သူမအဖုတ်ထဲသို့ သွင်းရန်ကျနော် စတင်ကြိုးစားသည်။ လွေပေးတာတွေ မှုတ်တာတွေ ကျနော်လည်းသူမဆီက မတောင်းမိ သူမလည်း လုပ်တတ်မည်မလုပ်တတ်မည်မသိ။ အခုချိန်တွင် မိန်းမကို လိုးရရေးသာ ကျနော့်စိတ်ထဲတွင်ရှိနေသည်လေ။သွေးတွေလည်းဆူနေပြီး တစ်ဒုတ်ဒုတ်ခုန်နေပြီ သူမ ရဲ့ မို့ဖောင်းနေသော ပစ္စည်းလေးထဲသို့ ကျနော့် ညီလေးရဲ့ ထိပ်ဖူးကို ထည့်ဖို့ကြိုးစားသည်။ သို့သော်လည်ချော်ချော်ထွက်နေသည်။

"ညီမ အကို့ကိုကူပါဦး"

ထိုသို့မှ သူမက ကျနော့် ညီလေးကို ကိုင်ပြီး တေ့ပေးသည်။ ကျနော်သည် ဘယ်နေရာထည့်ရမှန်းတောင် သိသူမဟုတ်ပေ… သူမတေ့ပေးတော့မှ ကျနော့်ထိပ်ဖူးကိုဖိထည့်ချလိုက်သည်။

"အား… ကောင်းလိုက်တာညီမရယ်"

ဖြည်းဖြည်းခြင်းဝင်သွားသည်။

"အကိုနာတယ်..နာတယ်.. ဖြည်းဖြည်းနော်.."

ကျနော်ဖြည်းဖြည်းချင်းသူမအဖုတ်ထဲကို ကျနော့်လီးကြီးကိုထည့်နေမိသည် တစ်ဝက်လောက်ဝင်ပြီးနောက် ပြန်ထုတ်လိုက် ပြီးနောက်ပြန်ထည့်လိုက်လုပ်ရင်း အဆင်ပြေလာသည်။

"ကြပ်လိုက်တာညီမရယ်…. အကိုအရမ်းကောင်းတာပဲ.."

"ညီမလည်း မနာတော့ဘူးအကို အကိုဆောင့်ပါနော်…ညီမအရမ်းယားနေပြီ"

ကောင်မလေးက စကားပြောတွေကလည်း ကြမ်းလှပါလား။ကျနော်ကြားဖူးတာ အပျိုဆို သွေးထွက်သည် တဲ့ ဘာသွေးမှလည်းမထွက်ပါလား။ သိပ်မစဉ်းစားနေတော့ပဲ ကျနော် အားနှင့်ဆောင့်ထည့်မိသည်။

"အကိုရေ လုပ်ပါ… ညီမလည်းခံလို့ကောင်းလို့ပါ"

သူမကပြောတော့ ကျနော် ပိုအားတတ်သည်။တဲထဲရှိကွပ်ပြစ်လေးပေါ်တွင် သူမကပက်လက် လှေကြီးထိုးနည်းဖြင့် ဆောင့်ထည့်နေမိသည်။သူမရဲ့ နို့တွေကို လှမ်းကိုင်သည်။အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးနောက်

"အား.. ညီမ… အကိုပြီးတော့မယ်………."

ဟုဆိုကာ ကျနော် လီးထိပ်မှ အရည်များပန်းထွက်သွားတော့သည်။အပြင်မထုတ်ဘဲ အထဲတွင်သာ ပြီးလိုက်သည်။

"ကောင်းလိုက်တာ ညီမရယ်…. ညီမကိုအရမ်းချစ်တယ်..အကိုညီမကိုလက်ထပ်မယ်နော်"

"အကိုရယ်…ညီမလည်းအကို့ကိုအရမ်းချစ်တယ်.."

သူမကိုယ်ပေါ်တွင်ကျနော်ထပ်လျက် မှောက်နေလိုက်သည်။ အပြင်မှာမိုးကလည်း စဲနေပေပြီ။ အမှောင်ထုကတော့ ပိုအားသာလာပြီး ညီအစ်ကိုမသိတစ်သိအချိန်သို့တောင် ရောက်လာပြီကော။

အသိစိတ်ပြန်လည်ဝင်လာသည် ထိုအချိန်တွင် ကောင်မလေးမှာ ရေဆေးနေပြီ စဉ့်ဦးထဲမှ ရေကိုခပ်ယူရင်း အကိုလည်း လာဆေးလေ ဟုခေါ်သည်။ ထို့နောက်အဝတ်များကိုပြန်ဝတ်ရင်း အကိုရေပြန်ကြမယ်နော် ဟု သူမက ပင်ဦးဆောင်ကာ နှစ်ဦးသား ပြန်ထွက်လာမိသည်။ ကျနော် လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အံ့သြရင်းနှင့် ငါမိန်းမလိုးဖူးသွားပြိလို့တွေးနေမိသည်။

"အကိုညီမကိုဘယ်လိုထင်လဲဟင်"

သူမက စမေးသည်

"ဘာကိုပြောတာလဲ ညီမ"

သူမကပြန်ပြောသည်။

"တကယ်တော့ ညီမက အစကတည်းက အပျိုမဟုတ်တော့ပါဘူးအကို"

သူမပြောတာကြားရတော့ ကျနော် အံ့သြသွားသည် ဒါကြောင့် သွေးမထွက်တာလားလို့လည်း တွေးနေမိသည်။

"ဟုတ်တယ်အကို လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်လလောက်ကမှ ညီမ အပျိုရည်ပျက်သွားတာ ရွာထဲက လူတစ်ယောက်နဲ့ပါပဲ.. ညီမကိုသူအယုံသွင်းပြီး အတင်းအဓမကြံခံတာ ညီမလည်း သူ့ကို မချစ်ဘူး ...ဒါပေမယ့် ခံလိုက်ရတယ် သူကတော့ ညီမကိုချစ်တယ်ဆိုပြီး အတင်းလုပ်သွားတာ အဲဒါဖြစ်ပြီးကတည်းက သူလေ ညီမကို လည်းမတွေ့တော့ဘူး ညီမကိုသူရှောင်သွားတယ် ညီမကို တမင်အပျော်ကြံသွားတာ အကိုရယ် အဲဒါလည်း အခုလို လယ်ကွင်းထဲမှာပဲဖြစ်တာလေ.. ။

ဒါပေမယ့် ညီမဘယ်သူ့ကိုမှမပြောပြဘူး အိမ်ကိုလည်းမပြောပြဘူး။ ပြသနာတွေမဖြစ်စေချင်ဘူး သူ့ကိုလည်းညီမမလိုချင်ဘူး။ ညီမအစကတော့ အားငယ်တယ် ငါအပျိုမဟုတ်တော့ဘူးဆိုပြိး။ ပြန်တွေးကြည့်တော့လည်း ဘာမှအရေးမကြီးပါဘးူနော်။ အကို့ကို ညီမချစ်လို့ မရှက်ပါဘူး အကုန်ပြောပြတာ ဒါကြောင့်အကိုလည်း ညီမကိုတာဝန်ယူရဖို့စိတ်မပူပါနဲ့ ညီမက အကို့ကိုပေးရတာကို ကျေနပ်ပါတယ် အကိုရယ်.. အစတုန်းကတော့ ညီမကြိတ်ငိုတယ် အခုတော့လည်း ဘယ်လိုမှမနေတော့ပါဘူးအကိုရာ..."

သူမရဲ့စကားတွေကြားရတော့ ကျနော်ဂရုဏာသက်မိသည် ပိုလည်းချစ်မိသွားသည်ဟုတ်ထင်သည်။

"ညီမရယ် သနားစရာ ညီမလေးပါလား"

ဟုကျနော်ပြောရင်း သူမပုခုံးကိုဖွဖွလေး ဖက်ရင်း ရွာထဲသို့ပြန်ဝင်လာမိသည်။ မှောင်တောင်မှောင်စပြုနေပေပြီ။ နွေးထွေးတဲ့အထိအတွေ့ကိုခံစားရင်း အတွေးများနှင့်ပေါ့… အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ခပ်တည်တည်ပင် မိုးရွာလို့ တဲမှာဝင်ခိုနေရတာလို့ သူမက အမေကြီးကိုရှင်းပြသည်။

လူကြီးတွေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း တော်သေးတာပေါ့ မိုးတွေ မမိလို့ ဘာညာပြောပြီး ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကို ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ဖို့ပြောပြီး ပြီးသွားရောပေါ့..။

မပြီးသေးတာက ကျနော်… မိန်းမလိုးရသော အရသာကိုသိသွားပြီးနောက် နောက်တစ်ခါထပ်လိုချင်နေမိသည်။ မေစိုး လည်း နောက်တကြိမ်ထပ်လိုချင်ဦးမည်လို့ ကျနော်ယုံသည်။

ကျနော်က ယောက်ကျားလေးဆိုတော့ ဂွင်ဆင်ဖို့ ကြိုးစားရတော့မည်။ အိမ်မှာ လူတွေကလည်း မလစ် လူကြီးတွေ သိသွားရင်လည်းမကောင်းဖြစ်မည်စိုးသောကြောင့် အိမ်မှာတော့ ကျနော်လည်း အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ရသည် မေစိုးကလည်း ပုံမှန်ပင် ခင်ခင်မင်မင် စကားပြောဆိုသည် ဟိုနေ့ကအဖြစ်အပျက်တွေကို မဖြစ်ခဲ့သလိုပင်နေနေတော့ ခက်သည်။

မေစိုး ရေဆင်းချိုးသော အချိန်တွေတွင် ကျနော် သူရေချိုးရာ နေရာ နားသို့ မရောင်မလည်သွားတတ်သည်။သူမအလှတွေကိုသွားသွားခိုးကြည့်ချင်းပင်။ သူမနှင့် နှစ်ယောက်တည်း စကားပြောရဖို့ကြိုးစားမိသည်။သူမ ဟိုနေ့ကပြောတော့ ကျနော့်ကိုချစ်တယ်ဆိုပြီး ကျနော့်ကိုရှောင်နေသလိုပင်… ဒါပေမယ့် နည်းလမ်းတော့ ရှိရမည်။

ဒီလိုနဲ့ သုံးရက်လောက်ကြာသွားပြီး… ညတစ်ညမှာပေါ့ဗျာ…။

ညဆယ်နာရီခန့်ရှိပြီ.. ကျနော်အိပ်မပျော်သောကြောင့် ကျနော့်အတွက်ပေးထားသော အိမ်ခန်းထဲမှ ထွက်အောက်ဆင်းကာ အပေါ့အပါးသွားသည် ထို့နောက် ကျနော် ရွာသို့လာကတည်းက ယူလာခဲ့သော စီးကရက်ကို ထုတ်ကာဖွာနေမိသည်…။ ဟုတ်ပါသည် ကျနော် ဆေးလိပ်သောက်တတ်သည်မှာလည်း ဟို စိုးကြီးနှင့် ထွန်းထွန်းတို့သင်ပေးသောကြောင့်ပင်.. သို့သော် တခါတခါ မှသာ သောက်ဖြစ်သည် လူကြားထဲတွင်တော့ သောက်လေ့မရှိပေ..။ ဆေးလိပ်ဖွာရင် ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲ လရောင်အောက်မှာ လမ်းလျှောက်ဖြစ်သည်..။

အင်း… မနက်ဖန်တော့ မေစိုးနဲ့ မရရအောင် တွေ့ပြီး ချိန်းဦးမယ်.. တခြံဝင်းထဲအတူနေပြီး နေ့တိုင်းတွေ့နေရပြီ မလှုပ်ရှားတတ်ရလောက်အောင်တော့ ငါမညံ့သင့်ဘူးဟုတွေးနေသည်။

မရရအောင် စကားပြောပြီး အပြင်ခေါ်ထုတ်သင့်ခေါ်ထုတ်မည် ကြမ်းသင့်လည်း ကြမ်းမည်ဟု သူဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်.. ဟိုနေ့က အကြောင်းတွေ ပြန်တွေးတိုင်း သူ့ညီလေးက တင်းတင်းလာ တတ်သည်လေ…။

လပြည့်ညတော့မဟုတ်… ဖိုးလမင်းကြီးက မျက်ခုံးမွေးပုံစံမျိုးသာနေသည်က လရောင်အောက်မှာ လမ်းလျှောက်သွားဖို့အတွက်တော့ လုံလောက်တဲ့ အလင်းယောင်ပင်.. ထိုစဉ် ရုတ်တရက် ဟိုဒီလျှောက်ရင်း လူသံလိုလိုကြားလိုက်သည်…။

စကားပြောသံလိုလိုသူကြားသည်… သစ်ရွက်ခြောက် တတ်နင်းသံလိုမျိုးသူကြားရသည်။အသံလာယာဘက်ကို အာရုံစိုက်လိုက်တော့….

ဟာ နွားတင်းကုပ်ဘက်ခြမ်းက ပါလား.. စိတ်ထဲကသိလိုက်သည်။ သေချာအာရုံစိုက်ပြီး နားထောင်လိုက်တော့ နွားတင်းကုပ်နှင့်မလှမ်းမကမ်း ကောက်ရုံးပုံမှဖြစ်နေသည်။ခြေကိုဖွကာ အနီးနားသို့ တိုးကပ်သွားလိုက်သည်။

“မေစိုးရယ် မောင်အရမ်းလွမ်းတာပဲ သိလား”

“တော်ပါ ခုမှ လွမ်းတယ်တဲ့ သူကဖြင့် သူများကို အကြာကြီး ပစ်ထားပြီးတော့”

ဟိုက် မေစိုး… မေစိုးဆိုပါလား ကျနော် မျက်လုံးပြုးသွားသည်။ မောင် ဆိုပါလားပြီးတော့ ဘယ်ကကောင်လဲ။ကောက်ရိုးပုံကအတော်လေး လုံခြုံသည် သူတို့ကိုမြင်နိုင်မယ့် နေရာကို ခပ်မြန်မြန် အကဲခတ်ပြီး နေရာတစ်ခုတွေ့သော ကြောင့် ကွယ်ရာမှအသာချောင်းလိုက်သည်။

ကျနော် ချစ်မိနေပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ကိုဟိုနေ့က မှ ချစ်တဲ့လို့ပြောလိုက်တဲ့ ကောင်မလေးကို အသားမဲမဲ ရုပ်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ ကောင်တကောင်က ရင်ခြင်းအပ်လျက် တက်ခွထားသောမြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရသည်..။

မေစိုးက အောက်မှ ဟိုကောင်က အပေါ်မှ… အဝတ်အစားတွေတော့ ဝတ်လျက်ပင်ရှိသေးသည်။ ကျနော်အမျိုးအမည်မသိသော နာကျင်မှုဝေဒနာတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဆက်မကြည့်ချင်တော့သလို ခံစားချက်မျိုးလည်းဖြစ်သည် အသည်းကွဲသလိုလား.. ကျနော်မပြောတတ်ပါ… ။ရင်ထဲမှာဟာနေသည်.. သို့သော် မျက်လုံးတွေကတော့ ဆက်ကြည့်နေမိသည်…။ ကျနော့်စိတ်ထင်ထိုလူမှာ ကောင်မလေးထက် ဆယ်နှစ်လောက်ကြီးမည် လူငယ်အရွယ် နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ် အရွယ်လောက်ပင် ရှိရော့မည် သန်သန်မာမာ နှင့် တောသား ခပ်ထွားထွားပုံပင်။

တီးတိုးတီးတိုးဖြင့် စကားများပြောနေကြသေးသည် လေသံဖြင့်ပြောတာတွေတော့ ကျနော်မကြားရပေ... ချစ်တယ် တို့လွမ်းတယ်တို့ပဲနေမှာပေါ့..။

ကြည့်နေစဉ်မှာပင် မေစိုး ရဲ့ နှုတ်ခမ်းများကို ထိုသူမှ စတင်နမ်းတော့သည်။ မေစိုးမှလည်း အောက်မှနေကာအားရပါးရပြန်လည် နမ်းနေသည်။ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းသည်… ။မေစိုးမှာလည်း ထိုလူရဲ့ အနမ်းများအောက်တွင် သာယာနေသည်။ ကောက်ရုံးပုံပေါ်လက်ထောက်လျက် မေစိုး ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ နေကာ တက်ခွပြီးနမ်းနေခြင်းမျိုးပေါ့…။ မကြာမှီပင် နှုတ်ခမ်းမှ တဆင့်အောက်သို့လျှောကာ လည်ပင်းသားကို နမ်းနေသည်…။ထိုသို့နမ်းရင်းဖြင့် မေစိုး၏ အကျီကို နှိပ်ကြယ်သီးများဖြုတ်ချလိုက်လေသည်။

သူမ အတွင်းခံမဝတ်ထားပေ။လရောင်အောက်ဖြစ်သောကြောင့် ကျနော့်နေရာမှတော့ သေချာမမြင်ရပေ..။ထို့နောက် ထိုသူမှ သူမရဲ့ ရွှေရင်အစုံကို ထိုသူမှ အားရပါးရ ပါးစပ်ဖြင့် စို့တော့သည်။

သူ့ရဲ့ လက်များမှာလည်း လျင်လွန်းသည် သူမထဘီကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ချွှတ်ချလိုက်ကာ သူမရဲ့ အဖုတ် ပေါ်သို့လည်းလက်တစ်ဖက် နှင့် တချိန်ထဲမှာပွတ်ပေးနေသည်။မေစိုးကတော့ အောက်ကနေ တစ်ဟင်း ဟင်းနဲ့ ညည်းနေရှာသည်လေ။

ကျနော်လည်း ကိုယ့်အရှေ့တွင် အပြာကားတစ်ကားကို တိုက်ရိုက်ကြည့်ရသလိုဖြစ်ကာ တင်းလာသော ညီလေးကို ကစားနေမိသည်။ ထိုလူမှာ ပြီးနောက် သူ၏ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ရာ တင်းထောင်နေသော လီး ကြီးမှာပေါ်လာတော့သည်။ ကျနော့် ညီလေးနှင့် ယှဉ်လျင် သူ့ဟာက အတော်လေးပိုကြီးနေသည်ပဲ..။

ထို့နောက်မေစိုးကလေးဘက်ကုန်းခိုင်းသည်..။ မေစိုးကလည်း အသာတကြည်ပင် ကုန်းပေးသည်။ထိုလူမှ မေစိုး ၏ အဖုတ်အတွင်းသို့ သူ့ပစ္စည်းကိုစတင်ထည့်တော့သည်။

အစပိုင်းတွင် ချက်ချင်း ဝင်ပုံမပေါ်သော်လည်း ထိုသူ တံတွေးဆွတ်နေသည်ကိုလည်းတွေ့သည်..။ထို့နောက်တွေင်တော့ ဝင်သွားသည်ထင်၏။တချက် နှစ်ချက် သုံးချက် တဖြည်းဖြည်း မြန်လာသည် လက်တစ်ဖက်မှလည်း မေစိုး၏ နို့တွေကို ဆွဲရင်းနဲ့ပင်..။ကောင်မလေးမှာ အရမ်းကောင်းနေပုံပင်..။

“မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ.. ဆောင့်ပါ နာနာလေးဆောင့်ပေးပါ အရမ်းကောင်းနေပြီ”

အ…..အ….အ……

ဗြွတ် ဘလွတ် ဖက် ဖက်

အသံများလည်းမြည်လာနေသည်..။ထိုလူမှာလည်း အားနှင့်ဆောင့်နေသည်။

မေစိုးကလည်း အပေးကောင်းသူလေးပင်..။ထိုသူက မေစိုး၏ဖင်တွေကို ကိုင်ကာဆောင့်နေပြန်သည်… တချက်တချက် မေစိုးမှာ ကောက်ရိုးပုံထဲ ပြုတ်ကျတော့မတတ်ပင်…။

"ချစ်လိုက်တာ ညီမလေးရယ်… "

ဟိုကောင့်အသံပင်..။အချက် တစ်ရာခန့်ဆောင့်ပြီးနောက်တွင်..

"အား…..မောင်မောလာလို့.. ခဏ ရပ်မယ်နော်.. မေစိုးရေ.." 

ပြောပြောဆိုဆို ဒီလူကဆက်မလုပ်ဘဲ ထုတ်လိုက်သည်.. ပြီးသွားမှာစိုးသောကြောင့် ပုံစံပြောင်းပုံရသည်..။ထို့နောက် သူကပက်လက်လှန်သည် မေစိုးကို အပေါ်မှ တက်ခွစေသည်။

မေစိုး.. ကအပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးနော်…. ဟု ဆိုကာ… သူမ၏ နို့ များကို လက်များဖြင့် ဆုပ်နယ်ပေးရင်းနှင့်ပြောသည်။မေစိုးကလည်း အပေါ်မှ နေကာ မြင်းစီးသလို ဒုန်းစိုင်း ဆောင့်ချနေတော့သည်…။

"အ……ကောင်းတယ်.. ချစ်ရယ်…. အရမ်းကောင်းတာပဲ…."

အောက်မှနေကာ သကောင့်သားကဇိမ်ကျနေသည်…။

“အားအား…………..မေစိုးရယ် ကောင်းလိုက်တာ မောင် ပြီးလိုက်တော့မယ်နော်…”

ဟုဆိုကာ ဆက်တိုက်ဆောင့်ရင်း ဇက်ကနဲ တချက်တုန်သွားကာ ထိုသူပြီးသွားတော့သည်။ ပြီးသွားပြီးနောက် မေစိုးကို သူ့အပေါ်မှဆင်းစေကာ.. ကောင်မလေးအပေါ်သို့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ပြန်ပြီးမှောက်လျက် ဖိထားလိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ကောင်မလေးကတော့ သူမပြီးသည်မပြီးသည်လည်း သိပုံမပေါ် ပြီးဖူးလားမပြီးဖူးလားလည်းမသိချေ.. ကျနော်နဲ့တုန်းကလည်း ပြီးသည်မထင်ပါ.. ကျနော်လဲ သိပ်နားမလည်တာလဲပါသည်လေ..။ မေစိုးက ဒီလောက်ကြီးတာကြီးနဲ့ ခံတာတောင် မနာပါလား.. သူမက အတော်အတွေ့အကြုံရှိသူလေးများလား…. ကျနော်စိတ်ရှုပ်မိသည်…။

ကျနော့်ညီလေးကလည်း အလွန်တင်းလျက်ရှိနေပြီလေ…။

ဘာဖြစ်မလဲစောင့်ကြည့်ရင်းနှင့် ထိုသူမှာ ခဏနေတော့ အဝတ်အစားများပြန်ဝတ်ပြီး မေစိုးကို နှုတ်ဆက်နေသည်ထင်ပါ့… နှုတ်ခမ်းခြင်း တခါထပ်နမ်းပြီးနောက် ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖြင့် ခြံပြင်သို့ ဘယ်ချိန်ထဲက ရှိနေမှန်းမသိသည့် အပေါက်မှ အသာအယာပင်တိုးထွက်သွားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ထိုအချိန်တွင် မေစိုးလည်း အကျီများကို စကာ ပြန်ဝတ်နေသည်။ကျနော် ထိုအချိန်တွင် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ချရင်း မေစိုးအရှေ့သို့ ဘွားခနဲ သွားရပ်လိုက်သည်။

"ဟင်………အကို…….."

တုန်လှုပ်သော အသံဖြင့် သူမ က ထိုသို့ တ လိုက်သည်..။ ကျနော်က မျက်နှာကို အခက်ထန်ဆုံးတင်းထားမိလိုက်သည် .။

“ မေစိုး….. နင်ငါ့ကိုလိမ်တယ်… နင်ငါ့ကိုမချစ်ဘူး… အဲဒါဘယ်သူလဲ ဘယ်ကကောင်လဲ”

အသံအကျယ်ကြီးလဲမပြောရဲ ခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့် ကျနော်ပြောမိသည်…။

“နင်တို့ဖြစ်တာတွေ ငါအစအဆုံးမြင်တယ် သိလား.. နင်တခုခုပြောဦးလေ”

မေစိုး မျက်နှာကိုကြည့်တော့ မျက်ရည်လေးများပင် ဝဲလာသလိုလို ခုနကပဲ သာယာနေပြီးတော့ ခုကျတော့ ဘယ်လိုဖြစ်ပါလိမ့်.. တယ်လဲ တတ်နိုင်တဲ့ မိန်းကလေးပါလား။

“အကို မေစိုးရှင်းပြပါ့မယ်… သူက အကို့ကိုပြောပြဖူးတဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်လတုန်းက ဖြစ်ခဲ့တဲ့ တစ်ယောက်ပါ.. မေစိုးသူ့ကိုမချစ်ဘူး.. ဒါပေမယ့်…. သူက ပြောစရာရှိတယ်ဆိုပြီးချိန်းတယ်… မေစိုးလည်း လာတွေ့မိရင်းနဲ့ သူက မေစိုးကို ထပ်လိုးချင်တယ်လို့ပြောတယ်… မေစိုးလည်း စိတ်ကဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲမသိဘဲ သူတောင်းဆိုတာကိုလိုက်လျောက်လိုက်မိတာပါအကိုရယ်..မေစိုးမှားပါတယ်"

ဆိုကာ မျက်ရည်များကျလာပြန်လေသည်။ကျနော်မယုံတော့ပါ.. ကျနော်သူမကိုမယုံပါ…. သူမပြောတာတွေဘာမှမယုံတော့ပါ…။

"ဟုတ်လား… ငါကတော့နင့်ကိုချစ်လိုက်ရတာ.....

ငါနင့်ကိုချစ်မိနေပြီ… ငါနင့်ကိုယူဖို့စဉ်းစားနေတာဟ…. ဒါဆို ငါ့ကိုလဲအခုလိုက်လျောတော့……. ငါလဲနင့်ကို လိုးချင်တယ်.. သုံးရက်လုံးလုံး ငါစောင့်နေတာ နင့်ကိုလိုးဖို့.."

ကျနော် တရစပ်ပြောပြစ်လိုက်ပြီးနောက်.. သူမှဘာမှမပြောနိုင်သေးမှီ….. သူမ ကိုဆွဲဖက်ကာ ကောက်ရိုးပုံထဲသို့ ကျနော် လုံးထွေး တွန်းချပစ်လိုက်မိသည်သူမ အင်္ကျီ ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲချွှတ်လိုက်သည်။ သူမ ဘာမှမပြောတော့ချေ…။

ထဘီကိုလည်း ဆွဲွချွှတ်ပစ်သည်။ ကျနော့် အကျီနှင့်ပုဆိုးကိုလည်း တဆက်တည်းချွှတ်ကာ ဘေးနားချထားလိုက်သည်..။

ဟိုလူနဲ့အခုပဲဖြစ်သွားသောကြောင့် နမ်းတာတွေ ပွပ်သက်တာတွေလည်း လုပ်ချင်စိတ်မရှိတော့။ လဲကျသွားသော သူမအပေါ်သို့ သူမ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အတင်းဖြဲကာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ မက်ထောင်နေသော ကျနော့်ညီလေးကို ထိုးစိုက်ချလိုက်တော့သည်…။အရည်များမှာ သေချာတောင် မသုတ်ထားသောကြောင့် ပေကျံသလို ရှိနေသော်လည်း ဂရုမစိုက်ဘဲ ကျနော် ညီလေးကို သူမ အဖုတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်မိတော့သည်…။ပြီးနောက် တစ်ချက်ချင်းစီ စပြီး ဆောင့်လိုက်သည်...။

မေစိုးမှ မျက်စိလေးမှိတ်ကာ ခံနေရှာသည်။ အောက်ကနေလည်း ပြန်ပြန်ကော့ပေးကာ ခံလို့ကောင်းနေသည်။

"အ……….အ………… အကိုရယ်…….. ညီမကိုခွင့်လွတ်ပါ…….အ……..အ…….အင့်."

"အကို့ကိုညီမချစ်တယ်……..တကယ်ချစ်တာပါ…."

"အားရပါးရဆောင့်ပါနော်အကို… "

ပေါင်လေးက ပိုပိုကားလာသေးသည်…. ကျနော်လည်း အရှိန်ကိုထပ်မြင့်လိုက်သည်…။ကျနော် မေးစိုးကို လိုးရတာ အရမ်းကောင်းလာသည်… ကျနော့်ရဲ့စိတ်တွေအားလုံး ကျနော့်ညီလေးဆီသို့ပို့ကာ တရစပ်ဆောင့်ပေးနေမိသည်..။

လက်နှစ်ဖက်မှလည်း သူမ နို့ တွေကို လက်က ပွတ်သပ်ဆုတ်နယ်နေမိသည်။မေစိုး အဖုတ်လေးထဲမှ အရည်များလည်းထပ်ထွက်ကျလာနေသည်..။

"အကိုရယ်……. ကောင်းတယ်အကိုရယ်…"

"အင်း ညီမ.. အကိုလည်းအရမ်းကောင်းနေပြီ…. ညီမကော့ကော့ပေးနော်…"

"အ…..အင်း…..ဟင့်.. "

သူမဆီမှလည်း ညည်းသံလေးများကြားလာရသည်..။သုံးရက်စာ စုစည်းတည်ဆောက်ထားသော အားအင်များအားလုံး ပေါက်ကွဲလုဆဲဆဲ အခြေအနေတစ်ခုသို့ ကျနော်ရောက်ရှိလာတော့သည်…။ရင်ခုန်သံတွေပိုမြန်လာသည်.. လယ်ကွင်းထဲမှာလုပ်တုန်းကထက် ပိုကောင်းနေသည်လေ.။ကျနော်လည်း စိတ်များပိုဖြစ်လာကာ ဆက်တိုက် ဆောင့်တော့သည်….။

သူမရဲ့ အဖုတ်လေးမှာ အခုလေးပင်တစ်ယောက်က လိုးသွားသော်လည်း ငယ်ရွယ်သူကြောင့်လားမသိ။ကြပ်တည်းကာ လုပ်လို့အလွန်ကောင်းနေသည်….။မကျေနပ်ချက်များ ဒေါသများ နာကျင်မှုများပါ စုပေါင်းကာ.. ဆောင့်ထည့်နေရင်း….

"အား……အကိုရယ်…….."

ပြွတ်..ဘလွတ်.. ဖက်…..ဖက်.. ဇွတ်ဇွတ်..

အသံတွေစုံအောင်မြည်နေပြီ….။ကျနော်လည်းအကြောတွေတင်းလာပြီး.. အရမ်းကောင်းလာသည်။

"ညီမ……အား……..မေစိုး……..မေစိုးအဖုတ်လေးက လုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာကွာ…."

"အား….ချစ်တယ်…..ညီမ…..ကောင်းလိုက်တာ…….."

"အင့်…..ဆောင့် အကို ဆောင့်….ညီမလဲကောင်းနေတယ်…….အား……ဟင့်…..ဟင့်….."

နှစ်ယောက်သားတက်ညီလက်ညီ အချစ်စည်းစိမ်ကိုအပြည့်အဝခံစားရင်း….. မေစိုးတချက် တုန်သွားသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်…… ကျနော်လည်း ဆက်တိုက် အားကုန်ဆောင့်ရင်း ညှစ်အားဒဏ်ကိုမခံနီုင်တော့သောကြောင့် ကျနော့်ညီလေးထဲမှ အရည်များထွက်သွားတော့သည်…။

နောက်ဆုံးတချက် အရည်တွေညစ်ထုတ်ရင်း မေစိုး အဖုတ်လေးထဲသို့ ကျနော့် လီးကို အဆုံးထိထိုးထည့်လိုက်တော့ ကောင်မလေးခင်ဗျာ အွတ် ခနဲတောင် အသံမြည်သွားသည်လေ..။

ကျနော့်ရဲ့စိတ်တွေ လွင့်မြောသွားသည်….။သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်ဖိထားရင်းနှင့် ပင် ခဏအမောဖြေနေမိသည်… သူမကလည်း ကျနော့် ကျောပေါ်မှနေကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းလေး ပြန်ဖက်ထားပေးသည်... ။

ခဏအကြာတွင်မှ… ကျနော် ပူးကပ်နေသော ကိုယ်လုံးနှစ်ခုကိုခွာလိုက်သည်.. သူမကိုချစ်မိသလိုဖြစ်နေသော်လည်း ဟိုကောင်နဲ့ တွေ့ပြီး အခုလိုတွေဖြစ်တာကိုတော့ ကျနော် ခုချိန်ထိ မကျေနပ်နိုင်ပေ ။သူမကို သိပ်လည်းတန်ဖိုးမထားချင်တော့… ဆန္ဒတခုအတွက် ညတိုင်း တော့ သူမနဲ့ လုပ်ဖြစ်အောင် လုပ်မည်လို့ တွေးလိုက်သည်…။

"မေစိုး…..ငါဒီရွာကနေမပြန်မချင်း ငါနဲ့ ညတိုင်းဒီလိုလုပ်ပေးရမယ်…….နောက်ခါ ငါ့ လီးကိုလည်း နင့်ပါးစပ်နဲ့ မှုတ်ပေးရမယ်… ကြားလား.. ဒီနေ့တော့ တော်ပြီ… နောက်နေ့ ညဆယ်နာရီ ဒီကောက်ရိုးပုံကို နင် လာခဲ့ရမယ်.. နင် လုပ်ပေးမယ်ဆိုရင် ငါ နင့် ကိုခွင့်လွတ်ပေးမယ်.. နင် အဲကောင်နဲ့ဖြစ်တာတွေ ငါ စိတ်မဝင်စားဘူး ငါ့ဆန္ဒကိုဖြည့်ပေးကွာ..ဒါပဲ…"

ကျနော်ထိုသို့ပြောတော့ သူမက ထဘီကိုပြန်ဝတ်နေရင်း

"စိတ်ချပါအကို ညီမအကို လိုးတာ ညတိုင်းခံပေးပါ့မယ်.. ညီမက တကယ်တော့အကို့ကိုချစ်တာပါနော်.. ချစ်လို့ပဲ ခံတာပေါ့ လို့… ဒီကြားထဲမှာ အကိုနဲ့ ရှောင်နေတယ်ဆိုတာကလည်း အကို့ဘက်က အခြေအနေကိုမသိလို့ ဆင်ခြင်မိတာပါ..အကို ညတိုင်းလိုချင်ရင် ညီမဘက်ကပေးဖို့အဆင်သင့်ပါပဲအကိုရာ…"

"ဒါဆို ဟိုကောင်ကရော ဘယ်လိုလဲ ထပ်လာဦးမှာလား… "

ခပ်တင်းတင်း ဒီမေးခွန်းကိုကျနော်မေးလေတော့…

"မလာတော့ပါဘူးအကို… သူက မြို့ကိုခရီးသွားတော့မှာတဲ့.. အဲဒါလာနှုတ်ဆက်တာလေ…"

" နင်ပြောတော့ နင့်ကိုမယူနိုင်ဘူးဆို ဒီကောင်က.."

"ဟုတ် အကို…."

"တောက်........ ခွေးမသား…. မယူနိုင်ဘဲနဲ့ လာလာလိုးစရာလား.. ငါ့ရဲ့ မေစိုးကိုများ… နင်ကလည်း ဘာလို့ခံတာလည်း… အာကွာ……သောက်ရေးမပါဘူး..."

ကျနော် စိတ်တွေတိုလာပြန်သည်..။

ထိုအခါ သူမမှ

"အကိုရယ်........ညီမအပြစ်တွေပါ..."

ဟုပြောကာ ကျနော့်ကိုပြေးဖတ်သည်…။

ထိုသို့ဆိုတော့လည်း ကျနော် စိတ်လျှော့လိုက်မိသည်… သူမကိုလည်း အပြစ်တင်ဖို့မတွေးမိတော့ချေ..။ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော.. သူမရဲ့ နဖူးလေးကိုဖွဖွလေး နမ်းရင်း…

"နားလိုက်ပါတော့နော် ညီမ.. မနက်ဖန်တွေ့ကြမယ်နော် ဒီနေရာကိုပဲလာခဲ့နော်.."

ဟုပြောတော့မှ

"ဟုတ်"

ဟုဆိုကာ သူမ အိမ်ခန်းရှိရာ ဘက်သို့ လျှောက်သွားတော့သည်…။

ပြီးနောက် ကျနော်လည်း ကျနော့် အိပ်ခန်းသို့ပြန်ရင်း ခေါင်းများ နောက်ကျိစွာနဲ့ပဲ ဟိုတွေးဒီးတွေဖြင့်.. မေစိုးက ဘယ်လိုမိန်းကလေးပါလိမ့်.. တယ်လဲနားလည်ရခက်ပါလားပေါ့…။အရေးမကြီးပါဘူးလေ.. နောက်နေ့တွေ ငါသူ့ကိုလိုးရရင်ပြိးတာပဲလို့ပဲတွေးလိုက်တော့သည်…။

ကျနော့်..ညီလေးကတော့ အစာဝသွားသဖြင့် ငိုက်စိုက်ကျနေပြီလေ.. ကျနော်လည်း… မကြာခင်မှာပဲ.. ညီလေးနည်းတူ… နှစ်ခြိုက်စွာ….အိပ်ပျော်သွားတော့သည်.. နောက်နေ့များအတွက် အားမွေးရမည်မဟုတ်ပါလား ခင်ဗျာ…။

နောက်နေ့မနက်တွင် ကျနော် တော်တော် နောက်ကျမှ အိပ်ရာမှနိုးသည်… မည်သူမှလည်းကျနော့်ကိုလာမနှိုးကြပေ.. နှိုးလာပြီးနောက် မေစိုးကိုတော့ ပုံမှန်အတိုင်းပင် တွေ့ရသည်ပင်… တွေ့တွေ့ ခြင်း သူမက အကိုနိုးပြီ လားဟု ဆိုတာ ချစ်စရာအပြုံးလေး ပြုံးပြတော့ ကျနော် ရင်ထဲတွင် အေးချမ်းသွားသည်… မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ.. သူမအပေါ်မှာ ကျနော် သံယောဇဉ်အတော်လေး ရှိနေပြီလေ…။

တစ်နေ့လုံး ထမင်းစားလိုက်.... ဟိုငေးဒီငေးနေလိုက်... ပျင်းရိစွာဖြင့် ဖြတ်သန်းပြီးနောက် ကျနော် မျှော်လင့်စောင့်စားနေသော.. ညဆယ်နာရီ ထိုးရန် သိပ်မလိုတော့…. အိပ်ရာပေါ်မှာ လဲလျောင်းနေရာမှ ကျနော်ထလိုက်သည်… ချိန်းထားသော မနေ့က ကောက်ရိုးပုံနေရာသို့ ကြိုတင်ဦးအောင် လျှောက်လာကာ သူမကို စောင့်နေမိသည်… ။လမင်းကြီးကလည်း မနေ့ကထက်တောင် သာလို့ပေါ့… ချစ်သူနဲ့ချိန်းတွေ့ရသလိုမျိုး ရင်တွေတောင် ခုန်နေသည်ပင်…… သူမ လာလျင် ဘယ်လို လုပ်လိုက်မည်… ပုံစံများကို စဉ်းစားသည်…။ ညီလေးကိုလည်း သေချာလေး ဆေးကြောထားသည်လေ… ။ဒီနေ့တော့ ပထမဆုံး မှုတ်တာခံရပေတော့မည်...။ 

သူမကိုလည်း ပြီးအောင်လုပ်ပေးမည်ဟုတွေးနေသည်…။ သူမသူ့ကို စွဲသွားစေရန် သူမ အဖုတ်လေးကို တတ်သလောက် မှတ်သလောက်ဖြင့် ဂျာပေးမည်……။ စိတ်ကူးထဲမှာ အမျိုးမျိုး ပုံဖော်ရင်း သူမ အလာကိုစောင့်နေလိုက်သည်......အတွေးများနှင့် ကြည်နူးနေရင်း….. လက်မှနာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ဟင်…… ဆယ်နာရီ သုံးဆယ်တောင် ရှိနေပြီ…… မေစိုးလည်း မလာသေးပါလား…. စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးဖြစ်လာသည်.. ဘာများဖြစ်နေပါလိမ့်…။

မေ့သွားတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးရော….။ ဒါမှမဟုတ် ကျနော့်ကိုညာချသွားသည်လား အိပ်များပျော်နေသလား.. သူမ အိပ်ခန်းကို သွားချောင်းရင် ကောင်းမလား……… ဒီလိုနဲ့ ကျနော် ဆက်စောင့်နေမိသည်… စီးကရက်ကိုဖွာရင်း…. ဆယ့်တစ်နာရီကျော်လာသည်…..စိတ်ကမရှည်တော့…. လောကကြီးကလည်း အလုံးစုံတိတ်ဆိတ်နေပေသည်…. ဘာသံမှကိုမကြားရ….. ငြိမ်သက်လျက်…. ဆယ့်နှစ်နာရီထိုးသွားပြီ……. ကျနော့်ရင်ထဲတွင် ဗလောင်ဆူလျက်… ဒေါသလည်းထွက်သည်…။

ဒီသောက် ကောင်မ ဘာအချိုးချိုးတာလဲကွာ.. ဟုစိတ်ကတွေးရင်း…..စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ဆက်မစောင့်ဘဲ အိပ်ရာသို့ပြန်လိုက်ရတော့သည်….. ကျနော်လုံးဝမကျေနပ်ပေ…… သူမအခန်းကိုတော့ မသွားမိတော့….. မနက်မိုးလင်းလျင် တွေ့သည်နှင့် တစ်နေရာဆွဲခေါ်ပြီး စာရင်းရှင်းမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချရင်း အိပ်လိုက်ရတော့သည်…။

မနက်လင်းလာပြီ.........နားထဲမှာ စကားသံတွေကြားရသည်… အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေသည်… အိမ်မှာ ဆူညံလှချည်လား… လက်မှနာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ မနက် ရှစ်နာရီခွဲ…. ခေါင်းထဲတွင်မူးနေသလိုလို… ဆက်အိပ်ချင်သေးသည်…။

“ဟဲ့ ဟုတ်ရောဟုတ်ရဲ့လား…. နင့်ဟာကလည်း”

“ ဟုတ်ပါတယ် အရီးလေးရယ်… သောက်ကောင်မ သူ့အဝတ်အစားတွေပါ ယူသွားတာ.. ဘယ်ချိန်က ဘယ်လို ထွက်သွားလဲမသိဘူး… သေချာပါတယ်…လင်နောက်လိုက်သွားပြီ…”

ဟင်… ကြားရသောစကားများကြောင့် ကျနော်မျက်လုံးကျယ်သွားပြီး.. နားစွင့်လိုက်မိသည်…။မျက်နှာသစ်ရန်ပါ အိပ်ရာမှ ကမန်းကတန်းထလိုက်မိသည်…။

“ အမေကြီး ဘယ်သူဘာဖြစ်လို့လဲ… သားကိုပြောပါဦး”

“သားရေ… မင်းညီမ မေစိုး လင်နောက်လိုက်သွားပြီ…ညတုန်းကပေါ့….ဘယ်သူမှမသိလိုက်ဘူး.. သောက် ကောင်မ… အခုလည်း ဘယ်ရောက်နေမှန်းမသိဘူး…”

“ဗျာ………”

ကျနော် ရုတ်တရက် လဲကျတော့မလိုတော့ဖြစ်သွားသည်…ကိုယ့်နားကိုပင်ကိုယ်မယုံချင်….စိတ်ကိုထိန်းပြီးမှ….

“ဟုတ်ရောဟုတ်ရဲ့လားဗျာ… ဘယ်သူ့နောက်လိုက်တာလဲ…သေချာလို့လားဗျာ… တစ်နေရာရာသွားနေတာဖြစ်မှာပေါ့”

“မဟုတ်ဘူးသားရယ်… သူ့အဝတ်အစားတွေပါယူသွားတာလေ…”

ပြီးတော့ အမေကြီးတို့ စုံစမ်းပြီးပြီ ရွာအရှေ့ပိုင်းက ကောင်တစ်ကောင်လည်း ညကရုတ်တရက်ပျောက်သွားတယ်တဲ့...ပြီးတော့ အဲကောင်နဲ့ မေစိုးချိန်းတွေ့တာကို ဒီရက်ပိုင်းမှာ တွေ့တဲ့သူတွေ ရှိတယ်တဲ့လေ….”

အမေကြီးက ဒေါသထွက်သည်လား.. နှမြောသည်လား.. မသိသော မျက်နှာပုံရိပ်တို့ဖြင့် ပြောနေသည်…။

“ဟာ……ဗျာ…..တောက်……..”

ကျနော့်ရင်ထဲတွင် နာကျင်မှုဝေဒနာများဆောင့်တတ်လာသည်…။ ရက်စက်လိုက်တာ မေစိုး ရယ်။ 

နင်ငါ့ကိုအများကြီးပဲလိမ်ညာခဲ့တယ်… နင်ဘယ်ကောင်နဲ့လိုက်ပြေးသွားတယ်ငါမသိပေမယ့်……. နင်အရမ်းရက်စက်တယ်ဟာ….နင်တော်တော် ဟန်ဆောင်ကောင်းတယ်နော်…… နင်ကငါ့ကိုကစားသွားခဲ့တာပဲ…… ဟာ….ကွာ……..

ကျနော်ဟန်မဆောင်နိုင်တော့…။မျက်စိမျက်နှာလည်းလွန်စွာမှပျက်နေပြီ။အခန်းတွင်းသို့ ခြေထောက်များကသူ့အလိုလို ပြန်လာမိသည် ။ဘယ်သူနဲ့မှ စကားမပြောတော့ဘဲ ငေးငိုင်နေမိသည်…။

လူကြီးတွေကတော့ ဆဲသူတွေကဆဲ… စုပ်တစ်သက်သက်ဖြစ်သူကဖြစ်…..တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ဆူညံနေကြသည်…. အထူးသဖြင့် မေစိုး အဖေကတော့ ဒီကောင်မပြန်လာရင် သတ်ပစ်မယ်လို့ ကြိမ်းဝါးနေသည်……။

ကျနော့်ရဲ့စိတ်တွေ ဆောက်တည်ရာမရဖြစ်မိသည်။ပြောရရင် ကျနော်ပထမဆုံးချစ်တယ်လို့ ပြောမိခဲ့တဲ့ မိန်းကလေး…ကျနော့်ကိုချစ်တယ်လို့ ပြောခဲ့တဲ့ ပထမဆုံး မိန်းကလေး . လူပျိုရည်ပျက်ခဲ့သော မိန်းကလေး.... အသည်းကွဲတာလားမသိသော ခံစားချက်မျိုး…..ကျနော်ငိုချင်လာမိသည်…. ။ သို့သော်မျက်ရည်ကတော့ကျမလာပေ…. ရင်ထဲမှာတင်းကျပ်နေသည်…။ားရပါးရ အော်ပစ်လိုက်ချင်သည်……။

ထို့နောက်တွင်တော့…ချက်ချင်း ကျနော့် ပစ္စည်းတွေကို ကောက်သိမ်းလိုက်မိသည် ။ ကျနော် ဒီနေရာမှာ ဆက်နေရန် ခံနိုင်ရည်မရှိတော့ပေ ။ ကျနော့်မှာ အပြန်စားရိတ်တော့ကောင်းကောင်းရှိသည်လေ..။ အဝတ်အစားများသိမ်းပြီးနောက်…. အမေကြီးထံသွားကာ..

“ သားပြန်တော့မယ်… အမေကြီး”

“ဟယ် ကောက်ကာငင်ကာပါလား….. ဘာဖြစ်လို့လဲသား….”

“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး… ရုတ်တရက်ပြန်ချင်လို့ပါ…ဒီမှာကိစ္စတွေလည်း ရှုပ်နေတာ…. သားပြန်တာပဲကောင်းမယ်.. ပြန်တော့မယ်…မတားပါနဲ့နော်..”

ဟုဆိုကာ ဦးသုံးကြိမ်ချ ကျနော်ကန်တော့လိုက်သည်….။

ကျန်သော သူများကိုတော့ ကျနော် မနှုတ်ဆက်မိတော့... စကားပြောချင်စိတ်လည်း မရှိတော့.. ကျနော့် နာမည်ကိုခေါ်နေသည်ကိုပင်လျင် မသိချင်ယောင် ဆောင်မိသည်...။ ဒီလိုမဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတာ ကျနော်သိသည်..ဘာလို့ စိတ်ကိုမထိန်းချုပ်နိုင်ပါလိမ့်.....။

အမေကြီးဘာတွေဆက်ပြောနေသည်ကိုလဲကျနော်မသိတော့ ဆုပေးနေသည်လား…. မသိ…။

ကျနော် လှည့်ထွက်ကာ..အိမ်မှအမြန်ဆုံးအပြင်ကိုထွက်ပြီး.... ရွာမှပြန်သည့်လမ်းပေါ်လျှောက်လာနေမိတော့သည်။ လမ်းတွင် ထော်လာဂျီတစ်စီးတွေ့သောကြောင့်.. ကားဂိတ်ကိုလိုက်ပို့ပေးပါ… ပိုက်ဆံ ဘယ်လောက်ပေးရမည် ညှိလိုက်ပြီးနောက်.….. ကျနော် ကားဂိတ်ဆီသို့ထွက်လာတော့သည်..။

လက်မှတ်မဝယ်ရသေး..သို့သော်လည်း မရရအောင် ပြန်မည်။ လက်မှတ်မပါဘဲ မက်တပ်ရပ်စီးရလည်း စီးရပါစေ။ ဒီနေရာတွင်ကျနော် ဆက်မနေနိုင်တော့…။ ရင်ထဲမှာ နာကျင်မှုတွေကြီးစိုးနေသည်။ ခေါင်းကိုငိုက်စိုက်ချလျက် ကျနော့်ရဲ့ နေရပ်မြို့ငယ်လေးသို့ အပြန်ခရီးမှာပေါ့ဗျာ……။မေစိုး….မေစိုး……. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်…နင်က ငါ့ရင်ထဲမှာ ထာဝရရှိနေမယ့် အလွမ်းပန်းချီကားတစ်ချပ်ပေါ့ဟာ ။

ပြီးပါပြီ။

ချစ်မ (စ/ဆုံး)

 ချစ်မ (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - cmuguy

လူပျိူတစ်ယောက်အတွက် သူချစ်နေတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ ပထမဆုံး အထိအတွေ့ဟာ မမေ့နိုင်စရာပါ။

ပထမဆုံး အထိအတွေ့က ကြိုက်နေတဲ့ အစ်မကြီးတစ်ယောက်နဲ့။ သူက ကိုယ့်ထက် ၂ - ၃ နှစ်လောက် ကြီး ပါ တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀ နှစ်ကျော်၊  အသားဖြူ၊ အရမ်းဝတာ မဟုတ် ဘဲ ကိုယ်လုံးခပ်ပြည့်ပြည့်။ လုံးလုံးလေး။ (ကျနော်က ပိန်ပြီး ကိုယ်လုံးလှတဲ့ ကောင်မလေးတွေနဲ့ သိပ်မဝဘဲ ကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့် (ကိတ်တာမျိုးမဟုတ်) ကောင်မလေးမျိုးကို ပိုပြီး ရင်ခုန်တယ်။ ချစ်မက ဂုတ်ဝဲထက် နည်း နည်းရှည်တဲ့ ဆံပင်ဖြောင့်စင်းလေးနဲ့။ သနပ်ခါးပါးပါးလေး လူးထားတဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေးက သိပ်ချစ်စရာ ကောင်း တယ်။ အသားဖြူတော့ ပို ပြီး ကြည့်လို့ ကောင်း၊ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးနဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိတော့ ဒီကကောင် ရူးတာပေါ့။

ချစ်မက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ စကားပြောတာကအစ ရင့်ကျက်တဲ့ပုံပေါက်တယ်။ သူ့ကို ကြိုက်တဲ့သူတွေလည်း မနည်းဘူး လို့ သိရတော့ စိတ်တွေပူ။ ကိုယ်က အခြားမြို့မှာ တတိယနှစ်၊ အခြား နယ် တက္ကသိုလ်တစ်ခုမှာ ဂုဏ် ထူးတန်းတက်နေတဲ့ သူ့ကို  ကိုယ်က တကူးကတ လိုင်းကား စီးပြီး သွားတွေ့ရတယ်။ ချစ်တယ် ပြောတယ်။ အစ်မတွေ၊ အဒေါ်တွေကြားထဲမှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရတာမို့ ချစ်မက အပျိုကြီး ပုံစံ ခပ်ရှက်ရှက်ရယ် လို့ ထင်မိတယ်။ (ခုထိလည်း အပျိုကြီးတဲ့။ ၄၀ လောက် ရှိပြီပေါ့)။ အဖြေကို ပြတ် ပြတ်သားသား မပေးဘူး။ လက်ခံတော့ တွေ့ တယ်။ သူ့အဆောင်ရှေ့က ဗာဒံပင်ရိပ်မှာ သူနဲ့တွေ့တိုင်း ရင်ထဲမှာ ခပ်နွေးနွေး၊ တလှပ်လှပ် ခံစားရတယ်။ ပြန် စဉ်းစားရင် အဲဒီ ခံစားမှုကို သတိရတယ်။ ရင်ခုန်တယ်။ 

အရည်လဲ့ပြီး မျက်တောင်ကော့ကော့နဲ့ မျက်လုံးဝိုင်း ဝိုင်းလေး၊ ပန်း ရောင်နုနု သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို တမေ့ တမော ငေးကြည့် နေခဲ့ဖူးတယ်။ ကိုယ်က သူငယ်ချင်း မိန်း ကလေးလည်း မရှိ၊ မိန်းကလေးတွေနဲ့ အနေမနီးလို့ သူနဲ့ နီးနီးလေး ကပ် ပြီး စကားပြောရတာ၊ မျက်နှာ လေး ကို ငေးကြည့်ရတာ တကယ့်အထူးအဆန်း ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ အဖြေလည်း မရ၊ အခြားသူတွေကို အရေးပေး တာ မျိုးလည်း မရှိ၊ ကိုယ်ကလည်း ဘဝက  မတည်ငြိမ်တော့ ဆက်ပြီးလည်း အတင်းအကျပ် မတောင်းဆို တော့ ပါ ဘူး။ ကျောင်းပြီးခါနီးပြီးဆိုတော့ ဘဝအတွက် အရေးကြီးတာတွေ လုပ်ရတော့မယ် ဆိုတဲ့အသိနဲ့ အချစ်ကိစ္စ တွေကို သိပ်မစဉ်းစားဖြစ်တော့ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းပြီးတော့ ရန်ကုန်ဆင်း၊ အလုပ်ရှာနဲ့ ချစ်မနဲ့ မတွေ့ရ တော့ ဘူး။ ဖုန်းတော့ တစ်ခါတလေ ဆက်ဖြစ်တယ်။ သူကလည်း ဆက်တယ်။

ချစ် မ ကြီး နဲ့  မမျှာ်လင့်ဘဲ ရင်းရင်းနှီးနှီး နေဖြစ်သွားတာ သူ ရန်ကုန် ကိုလာပြီး ကျူတာ စာမေးပွဲ ဖြေတုန်းက။ ချစ်မက အလုပ်ဖုန်းကို ဆက်တော့ ဒိတ်ခနဲ ရင်ခုန်သွားပြီး အံ့ဩသွားတယ်။  ကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ တွေ့တယ်။ အရင် အတိုင်းပဲ လှလှပပ။ ကိုယ်လုံးလေးကလည်း အရင် လို ပြည့်ပြည့် တင်းတင်း၊ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆွဲဖက် ထား ချင်စရာလေး။ နွေးအိနေမှာပဲ လို့တောင် စိတ်ကူးမိတယ်။ အလုပ် အကြောင်း၊ သူငယ်ချင်းတွေ အကြောင်း ဟိုပြောဒီပြောပြောရင်း စိတ်ကူးရလာတာနဲ့ အချိန်ရလား၊ ရုပ် ရှင် ကြည့်မလားလို့  မေးတော့ ကြည့်လေ တဲ့။ 

နေပြည်တော် ရုပ်ရှင်ရုံ ကို ရောက်သွားတယ်။ ဂျက်လီ ကား။ ချစ်မ ရဲ့ လက်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ကိုင်ပြီး ရုပ်ရှင်ပိတ်ကားက အလင်းပြန်နဲ့ မျက်နှာ ဝိုင်းဝိုင်းလေးကို ခုထိ သတိရ နေတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စိတ်တွေ ထိန်းမရတော့ ချစ်မကို ကွာစေ့ အခွံနွှာ ကျွေး သလိုနဲ့ ချစ်မရဲ့ ရင်ဘတ်ကို မထိတထိ လုပ်မိတယ်။ အိထွေးတဲ့ အထိအတွေ့၊ သူလည်း ရင်တွေ ခုန်နေမှာပဲလို့ ခန့်မှန်းမိတယ်။ အရဲကိုးပြီး ချစ်မရဲ့ လုံခြည်ပေါ်ကနေ ချစ်မရဲ့ ညီမလေးရှိရာကို အသာ စမ်း လိုက်တယ်။ ချစ်မ ငြိမ်နေတယ်။ မရုန်းဘူး။ 

ကိုယ့်လက်ကို အသာလေး ကိုင်ထားပြီး သက်ပြင်းရှိုက်သံ ခပ်တိုးတိုးလေးကြားရ တယ်။ ချစ်မရဲ့ ညီမလေးဟာ ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းလေးနေမှာပဲ လို့ စိတ်ထဲမှာ မှန်းဆမိတယ်။ အောက်ခံ ဘောင်းဘီအောက်က ညီလေးက လည်း ရုန်းကြွနေပြီ။ တစ်ချိန်လုံး ချစ်မရဲ့ အဖုတ်လေးကို လုံခြည်ပေါ်ကနေ အုပ် ကိုင်လိုက်၊ အမွေး လေးတွေနဲ့ ဟကွဲ ကြောင်းရှိမယ့်နေရာ စမ်းလိုက်၊ ပွတ်လိုက်နဲ့ ချစ်မလည်း feel တွေ တက်နေမှာပဲ၊ ကိုယ် လည်း ရင် တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေခဲ့တယ်။ ချစ်မရဲ့ လုံခြည်မှာ အရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲ။ 

ရုပ်ရှင်ပြီးတော့ ချစ်မက အိမ်သာသွား၊ လုံခြည်ကို အသေအချာ ပြန်လှည့်ပြီး ဝတ်လာတယ်။ မျက်နှာလေးက နီရဲရဲလေး ဖြစ်နေတယ်။ ချစ်မက ရုပ်ရှင်ပြီးတော့ သိပ်စကားမပြောဘူး။ အအေးသောက်တယ်။ ပြီးတော့ ပြန်တော့မယ်တဲ့။ သူနေတဲ့ နေ ရာလိုက်ပို့မယ်ဆိုတော့ မလိုက်နဲ့တဲ့။ နေခဲ့ဆိုပြီး ကားငှားပြန်သွားတယ်။ သူ ရန်ကုန်မှာ ကျနော်နဲ့ လာတွေ့တာ ကို သူများတွေတွေ့မှာ စိုးလို့ ထင်ပါရဲ့။ ကိုယ်လည်း အိမ်ပြန်ရောက်မှ တင်းထားတာတွေ လျှော့လိုက်ရတော့ တာပေါ့။ နောက်တစ်ခါ သူ နယ်မပြန်ခင် တွေ့တာက တစ်ခါ။

ချစ်မပြန်ခင် တစ်ရက်မှာတော့ ကိုယ်နေတဲ့ တိုက်ခန်းကို ခေါ်သွားလိုက်တယ်။ အဲဒီတုန်းက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စမ်းချောင်း မှာ တိုက်ခန်း (hall type) ငှား ပြီး အတူနေကြတာ။ နေ့ခင်းဘက်ဆိုတော့ အားလုံးကိုယ်စီ အလုပ် သွားကြတော့ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ တိုက်ခန်းကို လိုက်ခဲ့ပါ၊ အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောနိုင်တာပေါ့ ဆိုပြီး ချစ်မကို ပြောတာ့ သဘောပဲလေ ဆိုပြီး ဘယ်အချိန်ဆိုရင်တော့ ပြန်ရမှာ တဲ့။ 

ဒီလိုနဲ့ တိုက်ခန်း ကို နှစ် ယောက် တည်း ရောက်သွားတယ်။ တကယ်တော့ ခေါ်လို့သာ ခေါ်သွားတာ၊ ကြီးမားတဲ့ မျှော်လင့်ချက်၊ ဘာတွေ ဘယ်လို လုပ်လိုက်မယ် ဆိုပြီး စိတ်ကူးယဉ်ထားတာတွေ လုပ်ကြည့်မယ်ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကြီးနဲ့ ခေါ်တာ မျိုးတော့  မဟုတ် ဘူး။ အဲဒီအချိန်မှာ လူက ဘာကိုမှ သိပ်မစဉ်းစားဘူး ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ ရှားရှားပါးပါး ချစ်မ ရန် ကုန် ရောက်တုန်းလေး သီးသန့်တူတူနေကြည့်ချင်တယ် ဆိုတာပဲ သိတယ်။

ရောက်တော့ ချစ်မ အေးဆေး နားနော် ဆို ပြီး ကျနော်အိပ်တဲ့ ဖျာပေါ်မှာ နေရာပေးလိုက်တယ်။ ဘေးမှာ သေတ္တာတွေ၊ စာအုပ်ပုံတွေ ရှုပ်ပွ လို့ပေါ့။ နေ့ ခင်းဆိုတော့ ဆူညံမှုမရှိ အေးအေးဆေးဆေးတော့ အရှိသား။ ချစ်မ က ကျနော့်ဖတ်တဲ့ စာအုပ်တွေ လျှောက် လှန်ကြည့်တယ်။ ကျနော်လည်း ပေါ့ပေါးပါးပါး အဝတ်အစား လဲပြီး ချစ်မ ကိုယ်တစောင်းလှဲနေတဲ့ နေရာနား ထိုင်ချလိုက်တယ်။ 

ပြီးတော့ ချစ်မ ပါးဖောင်းလေးကို အသာနမ်းလိုက်တယ်။ ချစ်မက တောင့်တောင့်ကြီးဖြစ် နေ တယ်။ ကြောက်နေတယ် ထင်တယ်။ ကျနော့်ကို မျက်လွှာကြီး လှန်ကြည့်ပြီး ဘာမှတော့ မပြောဘူး။ ကျနော် လည်း ရင်တွေ သိပ်တုန်နေတယ်။ ကျနော်လည်း ချစ်မကို အသာ လှဲချ၊ ချစ်မ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားမှ မျက်နှာနဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို အနှံ့နမ်းတော့တာပဲ။ အားမရတော့ ချစ်မ အင်္ကျီကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ မရဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကြယ်သီးလေးပဲ ဖြုတ်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ ချစ်မရဲ့ ရင်သားလေးတွေကို ဆုပ်ခြေကြည့်တယ်။ ထွေးအိနေတဲ့ အထိအတွေ့ကို တကယ် မမေ့တော့ဘူး။ ဖြူဆွတ်နေတဲ့ ရင်သားဖောင်းဖောင်းလေးတွေကို ထိကိုင်ရတာ စိတ် လှုပ်ရှားရတယ်။ 

ချစ်မ ရဲ့ နို့တွေက တင်းတင်းရင်းရင်းတော့ သိပ်မရှိလှဘူး။ အကြီးကြီးလည်းမဟုတ်ဘူး။ ဘေး ကို နည်းနည်းလေး အိကျနေတယ်။ နို့သီခေါင်း နီရဲရဲလေးကိုလည်း အသာ ဖြစ်ညှစ်ကြည့်မိတယ်။ ချစ်မရဲ့ ဗိုက် က သာမန် အတိုင်း ဆိုရင် နည်းနည်း စူထွက်တယ် ထင်ရပေမဲ့ ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ ဗိုက်ပူတတယ် မထင် ရဘူး။ ချပ်ချပ်လေးလိုပဲ။ ကျနော်လည်း နို့တွေ တစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက် ပြောင်းစို့လိုက်၊ ကိုင်ညှစ်လိုက်၊ ချစ်မ နှုတ်ခမ်း၊ လည်တိုင် လေးကို နမ်းလိုက်နဲ့ အလုပ်တွေ ရှုပ်နေခဲ့တာပဲ။ အဲဒီအချိန်က မိန်းကလေး တစ်ယောက်ရဲ့ အပေါ်ပိုင်း လုံးတီးအလှကို ပထမဆုံး ကိုယ်တွေ့ မြင်ဖူးတွေ့ဖူးတာမို့ ထူဆန်းအံ့ဩနေခဲ့တာ။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျနော်လည်း အဆင့်တွေတက်မိတော့တယ်။ နို့တွေ စို့ရင်း ချစ်မရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ဆင်း၊ ချက်ကလေးကို နမ်း၊ ပြီးတော့ ချစ်မရဲ့ ထဘီကို ဖြေလိုက်ပါတယ်။ အသာလေးပဲ ပြေသွားတယ်။ ပြီးတော့ ချစ်မရဲ့ ပင်တီလေးကို ရင်ခုန်စရာတွေ့ရတယ်။ အောက်က အမွေးလေးတွေကြောင့် အနက်ရောင် သမ်းနေတဲ့ နေရာလေးကို တွေ့တယ်။ 

ကျနော့် ဘာမှ သိပ်စဉ်းစားမနေဘူး။ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက် တော့ ချစ်မ ရဲ့ ညီမလေး ဖောင်းဖောင်းလေး ပေါ်လာတာပေါ့။ အမွေးလေးတွေကို လက်နဲ့ ကစားတယ်။ ဖွတယ်။ အက်ကွဲ ကြောင်းလေးကို ဖြဲကြည့်တယ်။ အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေတယ်။ အက်ကွဲကြောင်းရဲ့ အပေါ်ထိပ်မှာ ပန်းနု ရောင် အစေ့လေးကိုလည်း တွေ့ရတယ်။ မမအဖုတ်နားကပ်ပြီး ကျနော် နမ်းကြည့်သေးတယ်။ ညှီအဲ့အဲ့ အနံ့ လေးရသလိုပဲ။ 

ကျနော် ပါးစပ်နဲ့၊ လျှာနဲ့ တော့ လျှက်မပေးခဲ့ဘူး။ အဲဒီတုန်းက အဲလို မလုပ်ချင်ဘူး။ အော ကား ကြည့်တဲ့အခါမှာလည်း အဖုတ်ကို နမ်း၊ ယက်ပေးတာတွေ မခံစားနိုင်ဘူး။ ငါဆိုရင်တော့ မလုပ်ဘူး လို့ပဲ စိတ် ထဲမှာ ပြောမိတယ်။ (ခုတော့ စိတ်ပြောင်းခဲ့ပါပြီ။) ချစ်မရဲ့ အဖုတ်လေးကို ရင်ခုန် အံ့ဩစွာ ကြည့်ရင်း၊ ဟိုဆွ၊ ဒီ ကိုင်၊ နှိုက်ရင်း သတိရလို့ ချစ်မ မျက်နှာကို မေ့ကြည့်လိုက်တော့ ချစ်မက မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားတယ်။

အဲလောက် အဆင့်ရောက်နေမှတော့ ကျနော့် ညီလေးကလည်း တော်တော် ထောင်မတ်နေပါပြီ။ ကျနော်လည်း ချစ်မရဲ့ အဖုတ်လှလှလေးကို တဝကြီးကြည့်၊ မွှေနှောက် ကိုင်ကြည့်ပြီးတော့ ခဏနားလိုက်ပြီး ချစ်မ ဘေးကို လှဲလိုက်တယ်။ ချစ်မကို ဖက်ထားရင်း ချစ်မရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို အသာယူပြီး တင်းမာထောင်မတ်နေတဲ့ ကျနော့် ညီလေးဆီကို ခေါ်သွားလိုက်တယ်။ ချစ်မက ညီလေးကို အသာလေး ကိုင်ထားပေးတယ်။ ပြီးတော့ မရဲ တရဲ မျက်လုံးလေး ဖွင့်ကြည့်ပြီး အကြီးကြီးနော် လို့ တိုးတိုးလေး ပြောတယ်။ ချစ်မဘက်ကို လှည့်ပြီး ဖြူ ဖွေးတဲ့ ချစ်မရဲ့ ပေါင်တံကို ကျနော့် ညီလေးနဲ့ ပွတ်ဆွဲပြီး ဆော့ကစားနေတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ ချစ်မရဲ့ ညီမလေးအထဲကို ထိုးသွင်းဖို့ လုံးဝ စိတ်မကူးမိဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုတော့ ရန်ကုန်ကို ဆင်း အလုပ်လုပ်က တည်းက အိမ်ထောင်ကျလို့တော့ မဖြစ်သေးဘူး ဆိုတဲ့ အသိက ခိုင်ခိုင်မာမာ ရှိခဲ့လို့ပါပဲ။ နောက်ပိုင်း ရည်းစားလည်း မထား၊ နောက်ပိုင်း သူငယ်ချင်းမက၊ ရည်စားမကျ တွေ ရှိခဲ့ပေမဲ့ ကိုယ့်ဘက်က စည်း မကျော်အောင် လုံးဝ သတိ ထားပါတယ်။ အခု ချစ်မကြီးနဲ့ အတူရှိချိန်မှာလည်း အဲလိုပါပဲ။ သူနစ်နာသွား အောင်မလုပ်ဘူး ဆိုတဲ့ အတွေးက ရှိနေတယ်။ (တကယ်တော့ စဉ်းစားကြည့်ရင် ဒီလို နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေ တာကိုက သူ့အတွက် နစ်နာနေပါပြီ။ 

ဒါပေမဲ့ အဲဒီတုန်းကတော့ ထိုးသွင်းကိစ္စလုပ်ပြီးမှ ကိုယ့်တာဝန်ဖြစ် သွား တာ လို့ ယူဆခဲ့တာပါ။ မိန်းမရလို့ မဖြစ် သေးဘူးဆိုတဲ့ အသိက တား ထားတာ။) တကယ်တမ်း နှစ်ယောက် တည်း တွေ့တဲ့အချိန် နှစ်ဦး သဘောတူ ဖြစ်လာရင်လည်း နောက်ဆုံးဘူတာထိ မသွားဘူး၊ ဒါပေမဲ့ နောက်ဆုံး ဘူထာမရောက်ခင်အလို တစ်ဘူတာထိတော့ သွားမယ် ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးတော့ ရှိတယ်။ 

အဲဒီတော့ ကျနော်ရဲ့ လက် ကမြင်းမှု၊ နမ်း စုပ်မှုတွေကြောင့် ချစ်မကြီး ဘယ်လို ခံစားရတယ်ဆိုတာကို ကျနော် မစဉ်းစားမိ ဘူး။ ထိုး သွင်း မှုလုပ်ရင် သူ ခွင့်ပြု၊ မပြုလည်း ကျနော် မသိဘူး။  ကွန်ဒုံးသုံးလို့ရတာပဲ ဆိုပြီးတော့လည်း ကြိုတင် ရည် ရွယ် ပြီး စီစဉ်မထားဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် ညီလေးထဲက loading တွေကို လျှော့ပစ်ဖို့ လိုတယ်။ ဒီအတိုင်းလည်း လက် နဲ့ မာစတာဗေးရှင်း မလုပ်ချင်ဘူး။ အဲဒီတော့ ချစ်မကို ချစ်မ၊ ခဏ ထဦးနော်။ ရေချိုးခန်းထဲ သွားရအောင် လို့ ခေါ်ပါတယ်။ ချစ်မက ဘာမှ ငြင်းဆန်မနေဘဲ အသာလေး ထဘီ ပြင်ဝတ်ပြီး အတူ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက် သွားကြ တယ်။ 

ရောက်တော့ ချစ်မ လုံချည်ကို ခြွတ်ပစ်ကလိုက်ပြီး ကျနော့်ညီလေးကို ဆပ်ပြာနဲ့တိုက်၊ ပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်လျက်ပဲ မျက် နှာချင်းဆိုင်က ချစ်မရဲ့ စေ့ထားတဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ထိုးထည့်ပါတယ်။ ချစ်မက ထူးဆန်း သလို ကြည့်တယ်။ ဘာမှတော့ မပြောဘဲ လိုက်လျောပါတယ်။ ကျနော်က အရပ်မြင့်တော့ နည်းနည်း ကုန်းကွ ကွ ဖြစ်နေတယ်။ မကြာဘူး။ တင်းထား၊ ထိန်းထားရတာတွေများတော့ မကြာခင်ပဲ ညီလေးထဲက အရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားပါတယ်။ ချစ်မရဲ့ ပေါင်အတွင်းသားတွေ ပေကုန်တာပေါ့။ 

ကျနော်လည်း ချစ်မ ရေဆေးပေး၊ ကိုယ့်ကိုယ် ကိုယ် လည်း ဆေးကြောပြီး ရေချိုးခန်းထဲကနေ အတူ ထွက်လာ ခဲ့တယ်။ ကျနော်က ဒူးတွေ တုန် ပြီး ခပ်ယိုင် ယိုင် တောင် ဖြစ်နေခဲ့သေးတယ်။ ပြီးတော့ ချစ်မနဲ့ စောနက ကျနော် အိပ်တဲ့ ဖျာပေါ်မှာ အသာ ဆက်ပြီး အတူ လှဲနေ တယ်။ အတော်လေးကြာတော့ ချစ်မက နာရီကြည့်ပြီး ပြန်တော့မယ် တဲ့။ ကျနော်လည်း အဲဒီအချိန်ကျမှ သတိရပြီး ချစ်မကိုလမ်းထိပ်ကို လိုက်ပို့ပါတယ်။

ချစ်မနဲ့ပတ်သက်ပြီး အဲဒီ ၂ ခါထဲမို့ ခေါင်းစဉ်နဲ့တော့ ကိုက်ပါ့မလား မသိဘူး။ အလုပ်ထဲမှာတွေ့တဲ့ ကောင်မ လေး  (နောက်တော့ရည်းစားပေါ့) နဲ့ အနေနီးအတွေ့အကြုံအချို့ကို ရေးချင်ပါတယ်။ ခေါင်းစဉ်ကိုတော့ နောက် မှ သင့်တော်သလို ပြောင်းရင် ရပါသလား။

အလုပ်ထဲမှာက အခြားဌာနက ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ငြိခဲ့တယ်။ သူက ကျနော့်ထက် ၄ နှစ်လောက် ငယ် တယ်။ အဲဒီအချိန် သူက ကျောင်းပြီးခါက အသက် ၂၂-၂၃ လောက် ရှိမှာပေါ့။  သူ့နာမည်ကို စန္ဒာလို့ပဲ ဆိုပါစို့။ တကယ်တော့ ကျနော်က ကောင်မလေးတွေနဲ့ သိပ်ရင်းရင်းနှီးနှီးရှိတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ စကားလည်း သိပ်ပြော ဆိုတတ်တာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ရုံးက လူတွေတစ် သိုက်ကြီးနဲ့ ရုံးနားက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်၊ တစ်ခါတလေ လက်ဖက်သုပ်သွားစားရင် သူနဲ့ပါ ရင်းနှီးသွားတယ်။

စန္ဒာက ရန်ကုန် ဇာတိ။ အသားဖြူဖြူ။ စန္ဒာက မာဂရက်မစ်ချယ်က စကားလက်ရဲ့ အလှကို ဖွဲ့သလို အလှကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ယောက်ျားတွေ လှည့်ကြည့်ရတဲ့ ပုံစံမျိုး။ ခန္ဓာကိုယ်က သေး သေး သွယ်သွယ် မဟုတ်။ အရပ် မြင့်မြင့်။ တောင့်တောင့်။ အသက်ရလာရင် စိုးမြတ်သူဇာလို ဖြစ်လာမယ့်ပုံမျိုး။ အပျိုဖော်ဝင်စအချိန်မှာ လေ့ ကျင့် ခန်း တွေလုပ်၊ အစားတွေ အများကြီးစားခဲ့လို့ ခန္ဓာကိုယ်က ထွားလာတာလို့ သူက ပြောဖူးတယ်။ 

ဆံပင်က ကျော လယ်မရောက်တရောက်။ နောက်ကျောမှ ကျနေတဲ့ ဆံပင်ရဲ့ ၄ ပုံ ၃ ပုံလောက်ကို လှိုင်းတွန့်လေးတွေလို ဖြစ် အောင် ကောက်ထားတယ်။ သူက ခေတ်မီတယ်။ အဝတ်အစားကိုလည်း ခန္ဓာကိုယ်အလှပေါ်လွင်အောင် လှလှပပဝတ်တတ်တယ်။ ရေမွှေးကို အကောင်းစားဆွတ်တယ်ထင်တယ်။ သူ့ခန္ဓာ ကိုယ်ကနေ စူးရဲ တဲ့ အနံ့ မဟုတ်ဘဲ ချိုအီအီလေး ဖြစ်နေတဲ့ ရေမွှေး နံ့ သင်းပျံ့ပျံ့လေး ရနေတတ်တယ်။ ခုချိန်ထိ အဲဒီ ရေမွှေးနံ့ရရင် သူ့ကို ချက်ခြင်း သတိရမိတယ်။ တကယ်တော့ သူ့မှာ အခြားရည်စားတွေလည်း ရှိမှာပါ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီတုန်းကတော့ အခြားရည်းစားတွေ ရှိတယ်လို့ မထင်မိ ဘူး။

တကယ်တော့ စန္ဒာနဲ့က အနေနီးလို့ ဖြစ်သွားတာ။ သူ့မှာ စိတ်ညစ်စရာ မိသားစု ပြဿနာတချို့ ရှိတယ်။ သူ့ အဖေ နဲ့ အမေ က အတူမနေဘူး။ သူက အဖွားနဲ့ နေတယ်။ အဲဒါတွေ ပြောပြရင်း၊ ကိုယ့်အကြောင်း သူ့ အကြောင်း စပ်စု၊ မေးစမ်းရင်း ရင်းနှီးသွားတာ။ ရိုးသားမှု အရင်းခံလို့ ကျနော့်ကို ချစ်တယ်လို့ သူ ပြောဖူး တယ်။ ကျနော်ကတော့ အဲဒီအချိန်မှာ သူ့ကို စိတ်ဝင်စားလှရယ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ 

သူ့အမေ က နောက်အိမ်ထောင်နဲ့ မို့ ကျနော်တို့ ကာရာအိုကေ ဆိုတဲ့အခါ အမေ သီချင်း တွေ ဆိုရင် သူ မျက်နှာ မကောင်းဘူး။ သူ သူ့အမေကို ချစ်ပေမဲ့ စိတ်လည်း နာနေတဲ့ သဘော ရှိတယ် ဆိုတာ ကျနော် သိရလို့ နောက်ဆို အမေ သီချင်း မဆိုတော့ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ စန္ဒာ က ကျနော့်ကို အရေးပေးတော့ အတူ သွား၊ လာ၊ စားသောက်ရင်း သဒ္ဓါလွန်တော့ တဏှာကျွန် ဆိုသလို သူငယ်ချင်းအဖြစ် ကနေ ရည်းစားမကျ အဖြစ်ကို ရောက် မှန်းမသိ ရောက်တော့တာပဲ။ 

သိတဲ့အတိုင်း တစ်ရုံးထဲမှာ ရည်းစား ထား ရင် ရုံးက မကြိုက်ဘူး မဟုတ် လား။ office romance တွေက ကုမ္ပဏီရဲ့ productivity ကို ထိခိုက်စေ တယ်လေ။ ဒီတော့ အသာလေး သိသာသိစေ၊ မမြင်စေနဲ့ ဆိုသလို လူကြီးတွေ၊ မန်နေဂျာတွေ မျက်စိမနောက် အောင် အလုပ်ကို ကြိးစား လုပ် ရင်း အသာ လေး နေရတာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ စနေ့နေ့တစ်ရက်တော့ ရုံးက သူ့သူငယ်ချင်း အစ်မကြီးတစ်ယောက်က သူ့အိမ်ကို နေ့လယ်စာ လာစားဖို့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်ကို ဖိတ်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ မြို့ထဲက သူနေတဲ့ တိုက်ခန်း အပေါ်ဆုံး ထပ်ကို ရောက်သွား တယ်။ သူ့အိမ် မှာ သူတစ်ယောက်တည်း ချက်ပြုတ်နေတာ၊ စန္ဒာ နဲ့ ကျနော်လည်း ကူညီချက်ပြုတ်ပြီး စား သောက်ကြ၊ ပြီး တော့ နင်တို့နှစ်ယောက် နားကြဦး ဆိုပြီး ထပ်ခိုးပေါ်သွားကြ၊ ဆေးကြော ပြီးရင် ငါလာခဲ့ မယ် လို့ ပြောတာနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်တည်း ထပ်ခိုး (ဟောင်ကောင် ပုံစံ တိုက်ခန်း) မှာ ဖျာတစ်ချပ်စီနဲ့၊ စာအုပ်တစ်အုပ်စီနဲ့ ငြိမ့်ကြတာပေါ့။ 

အဲဒီအချိန်ထိ ဘာမှ ထူးထူးထွေထွေ စိတ်ကူးတွေ မရှိပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အိမ်ရှင် အစ်မကြီး က လည်း ရောက်မလာသေး၊ ထပ်ခိုးမှာ ငါတို့ နှစ်ယောက်ထဲပါလား ဆိုတဲ့ အသိ ဝင်လာ တဲ့အချိန် စိတ်ကူး ရိုင်း တွေ ဝင်တော့တာပဲ။ ဖျာ ပေါ်မှာ ကိုယ်တစောင်း လှဲနေတဲ့ သူကလည်း ကျနော့် ကို မကြာမကြာ သူ့မျက်လုံးကို လှန်ပြီး ကြည့်တယ်။ ရင်ထဲမှာ လှိုက်ခနဲ၊ နွေးခနဲ  ဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ စန္ဒာဟာ အတော်တော့ လှသား လို့ စိတ်ထဲမှာ တွေးမိတယ်။ 

စာဖတ်ရင်း ရောက်တတ်ရာရာ ပြောနေတဲ့ ကျ နော့် အသံတွေ လည်း စိတ် လှုပ် ရှား နေတော့ အသံတွေလည်း တုန်လာတယ်။ ပြီးတော့ စကားမပြော ဖြစ် ကြတော့ဘူး။ အဲဒီအချိန်မှာ သင်ဖျူး ပေါ်က သူ့လက်မောင်းဖြူဖြူအတွင်းသားလေးကို ကျနော် နမ်းမိတယ်။ သူ မငြင်းဘူး။ စန္ဒာ့ကို ချစ်လား ဟင် လို့ လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ မေးတယ်။ ကျနော်လည်း အင်း လို့ ပြန်ဖြေတယ်။ ပြီးတော့ တိတ်ဆိတ်သွားပြန်ရော။ အဲဒီ အချိန်မှာ အိမ်ရှင်အစ်မကြီးက ‘ ဟေး ရေနွေးလာပြီဟေ့ နင်တို့ နှစ်ယောက် သောက်ဖို့’ ဆိုပြီး ရေနွေးခရားနဲ့ ပန်းကန်လုံးလေးတွေ လာချတယ်။ ပြီးတော့ အိမ်ရှင်းလိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ဆင်းသွားပြန်ရော။ ကျနော်တို့ နှစ် ယောက်ကို တမင် ရှောင်ပေးတယ် ထင်ပါတယ်။

ကျနော့် သူ့ပါးလေးတွေကို နမ်းမိတယ်။ ရေမွှေးနံ့ အီအီလေး ရတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ အဖြူရောင်ချည်ထည် အင်္ကျီ လေးနဲ့ စန္ဒာဟာ အဲဒီအချိန်မှာ သိပ်လှနေတာပဲ။ သူ့ပုခုံးလေးတွေကို အသာဆုပ်ကိုင်မိတယ်။ အသားလေး တွေ က နုညက်နေတယ်။ အသားအရေကို ပြု ပြင်ထိန်းသိမ်းတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို အနီးကပ်မြင် ရတာ အသက် ရှူမှားစရာပါပဲ။ နှုတ်ခမ်းလေးက တုန်နေသလိုပဲ။ မျက်လုံးက ပိုပြီး ဝိုင်းစက်နေ နေပြီး ကျနော့် ကို ကြည့်တဲ့အကြည့်ကို ဘာသာမပြန်တတ်ဘူး။ စိုးရိမ်နေသလို၊ တစ်ခုခုကို တောင်းဆိုနေသလို၊ အဓိပ္ပာယ်တွေ ပါ တယ်လို့ ထင်တယ်။ 

သူ့အသက်ရှူသံကို ကျနော် ကြားရသလို ကျနော့် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်လာ တာ လည်း သူ သတိထားမိမှာပဲ။ ကျနော် သက်ပြင်းတွေ အခါခါ ချမိတယ်။ စိတ်တွေလည်း ယောက်ယက်ခတ် နေတယ်။ အခြေအနေက လုံးဝ လုံခြုံ၊ လွတ်လပ်တဲ့ အခြေအနေ မဟုတ်လို့  အဲဒီလို အသည်း တယား ယား၊ ရင် တဖိုဖိုကကို အရသာတစ်မျိုး ဖြစ်နေတယ်။ အောက်က အစ်မကြီး တက်လာရင် ဟန်မပျက်နေနိုင်အောင် လည်း စဉ်းစားထားရသေးတယ်။ 

ကျနော် ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကို ချထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အရဲကိုး ပြီး စန္ဒာ ရဲ့ ရင် ဘတ်ပေါ်ကို ကျနော့်လက်တင်လိုက်တယ်။ အိအိလေးရယ်။ ရင်သားတွေက မကြီးဘူး။ ခပ်ငယ် ငယ်ပဲလို့ ထင် တယ်။ သူမရုန်းဘူး။ သူ့ရင်သားလေး တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ အငမ်းမရ နမ်းမိ တယ်။ သူက ကျနော့်ဆံပင်တွေ ကို ဖွတယ်။ ကျနော်အားမရတော့လို့ သူ့အင်္ကျီ အောက်က အသာလျိုပြီး သူ့ရင်သားလေးတွေကို ကိုင်စမ်းမိ တယ်။ နမ်းတယ်။ အင်္ကျီပေါ်ကနေ နမ်းစုပ်တယ်။ တကမ္ဘာလုံးကို မေ့သွား စေမယ့် အထိအတွေ့ပါပဲ။

အတော်လေးကြာတော့ ကျနော်မနေနိုင်တော့ဘူး။ ရင်သားလေးတွေကို ဆုပ်နယ်နေတဲ့ လက်တစ်ဖက်က တောင် ဘက် ဆီ ဆင်းသွားတော့တယ်။ သူ့ဗိုက်သား ရှပ်ရှပ်လေးကို ပွတ်ပြီး လုံခြည်အောက်က အသာလျို၊ အောက်ခံ ဘောင်းဘီအောက်က သူ့ ညီမလေးကို စမ်းမိ တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ သူက သူ့လက်တစ်ဘက်နဲ့ ကျနော့် လက်ကို ဆွဲထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့်လက်က သူ့ ညီမလေး ဆီ ရောက်နေပြီ။

စမ်းမိသမျှ အ မွေး တွေ သိပ် မရှိဘူး။ စိုတော့ စိုနေတယ်။ ကျနော့် လက်ချောင်း တွေမှာ စိုစိစိ၊ ခပ် နွေးနွေး ခံစားရတယ်။ ဒီတစ်ခါမှာ တော့ သူ့လက် က အတော်ရုန်းတယ်။ ကျနော့်လက်ကို အဇွတ် ပြန် ဆွဲတယ်။ ကျနော်က မျက်စိကို မှိတ်၊ သူ့ နို့လေး တွေ မပြတ် နမ်းရင်း လက်က အင်ဂျင်ဝိုင်တိုင်းဖို့ ကြိုး စားနေတာ။ ဒါပေမဲ့ စန္ဒာဟာ သူ့အောက် ပိုင်းကို ကျူး ကျော်တာ မကြိုက်ဘူး ဆိုတာ သိရတော့ ကျနော် လက်လျှော့လိုက်ပါတယ်။ 

အဲဒီ အချိန်မှာ သူလည်း စိတ်တွေ ပြေ လျော့ သွားပြီ ထင်တယ်။ အစ်မကြီး တက်လာ လိမ့်မယ် လို့ တိုးတိုးလေး ပြော ရင် ကျနော့် ခေါင်း ကို အသာ ဆွဲ ဖယ် တယ်။ ပြီးတော့ လှဲနေ ရာကနေ ထထိုင် တယ်။ ကျနော်လည်း  လှုပ်ရှားမှုတွေရပ်ပြီး သူ့ဘေး မှာ ငုတ် တုတ် ပေါ့။ သူ စိတ်မဆိုးဘူးဆို တာ တော့ သိတယ်။ တောင်းလည်း မတောင်းပန်မိဘူး။ ရှက်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာ ခပ်ရဲရဲ လေးက သိပ်ချစ်စရာ ကောင်း နေခဲ့ တယ်။ သူ့ပုခုံးလေးကို လက် နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ် ကိုင်ရင်း ဘာ စကားမှ မပြော ဘဲ အဲဒီ အခိုက် အတန့် လေးရဲ့ သာယာမှုကို ငြိမ်ငြိမ် သက်သက်လေး ခံစားနေမိ တယ်။ 

ဒါပေမဲ့ ကျနော့် ရင်ထဲ မှာတော့ မုန်တိုင်းက ပြီးမသွားသေးဘူး။ မုန်တိုင်း ပြီးဖို့ လိုတယ်။ မဟုတ်ရင် စန္ဒာ့ကို နောက် တစ်ခါ ထပ် ရန် ရှာမိလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် အိမ်သာသွားဦးမယ်နော် လို့ ပြောပြီး အောက်ထပ်က အိမ်သာထဲမှာ တင်းကျပ်နေမှု တွေပြေလျော့အောင်၊ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း အပူ ထုတ်လိုက်ရပါတယ်။ အဲလို လုပ်ပြီးမှပဲ နေသာ ထိုင်သာ ရှိသွား ပြီး ရင်ထဲက  မုန်တိုင်းလည်း ပြီးသွားပြီး ငြိမ်း ချမ်းသွားတော့တယ်။

ကိုယ်တွေ့အဖြစ်အပျက်တွေ ဆိုပေမဲ့ ရင်ခုန်စရာကောင်းတဲ့ လိုရင်းကို မရောက်ဘဲ ရှည်လျားပေများကုန်တယ်။ နှစ်ကိုယ်ကြားအတွေ့အထိ၊ အတွေ့အကြုံတွေက သိပ်မျှော်လင့်ထားသလောက် မဟုတ် ရင် သည်းခံကြပါနော်။ ကိုယ်တကယ် ဖြစ်ခဲ့၊ ကြုံခဲ့တာကို ရေးတာမို့ romantic မဆန်၊ ရင်မခုန်ရလို့ ပျင်းစရာ ဖြစ်နေလား မသိဘူး။ အတွေ့အထိကြောင့်ဖြစ်ရတဲ့ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ရဲ့အချစ်စိတ် အပြောင်း အလဲကို လည်း တစ်ပိုင်းတစ်စ ထင်ဟပ်မယ်လို့ ထင်ပါတယ်။

စန္ဒာနဲ့ကအစမှာ သိပ်အလေးအနက်ကြီးမဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရူးအမဲသားကျွေးမိသလို ဖြစ်ပြီး အတွေ့ အထိကို စွဲလမ်းသွားတော့တယ်။ သူရော၊ ကိုယ်ရော ယူဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ မပြောဘဲ သိနေပေမဲ့ နှစ်ဦး သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အဖော်လုပ်ပေးရတာကို အခြေအနေ မပေးလို့ ဆိတ်ကွယ်ရာ နှစ်ဦးသား တွေ့တဲ့ အချိန်တော့ မရှိ လှ တော့ဘူး။ ကြံတော့ ကြံ စည်နေတာပဲ။ တိမ်တိုက် အမှတ် ၉ ဆီ ပျံသန်း ချင် နေတာလေ။ အဲဒီ အချိန်ဟာ ကျနော့် ဘဝမှာ မွှန်ထူတဲ့ ကာလ ဖြစ်မယ်။ 

အလုပ်ထဲက အစ်ကိုကြီးတွေက မင်းမူပျက်နေတာ သိပ်သိသာ တယ် တဲ့။  ၆ လ လောက်ကြာတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စန္ဒာက ခပ်ခွာခွာလုပ် လာတယ်။ ကျနော်လည်း ပျာ တော့ တာ ပဲ။ ဘာ ဖြစ်လို့လဲ လို့ ဖုန်းဆက်ပြီး ခဏခဏ မေးတယ်။ သူက လှည့် ပတ်ဖြေတယ်။ နောက်ဆုံး တော့ ကွယ် ဝှက် မနေတော့ဘဲ မေ့လိုက်ပါ လို့ ပြောတော့တာပဲ။ 

အဲဒီမှာ ကျနော်မွန်ထူပြီး ဆင်ခြင်မှုမရှိတော့သလိုကို ဖြစ် သွား တယ်။ နှစ်ဦးသား ယူဖြစ်မှာလည်း မဟုတ်၊ မက်မောသာယာစရာကောင်းလှတဲ့ အတွေ့အထိကို ဆုံးရှုံးရ တော့ မှာကြောင့် ဖြစ်မယ်။ အဲဒီတုန်းက အသည်းကွဲဒဏ်ရာနဲ့ မိုးရွာကြီးထဲ စမ်းချောင်း ကနေ ကမာရွတ်ကို ခြေ ကျင် လမ်းလျှောက်ပြန်ခဲ့တာ။ အဆောင်ရောက်တော့ ညောင်းကိုက်နေတာပဲ။

နောက်ပိုင်း သွေးအေးသွားတဲ့အခါကျမှ ပြန်စဉ်းစားမိတယ်။ ဘာကြောင့် စန္ဒာကိုမှ အရူးအမူးဖြစ်သွားခဲ့ တာလဲ၊ အရင်က လည်း ချစ်မကြီးနဲ့ (နောက်ဆုံး ဘူတာ အထိမဟုတ်ပေမဲ့) အတွေ့အထိ အတွေ့အကြုံတွေ ရှိခဲ့ တာပဲ။ ကိုယ် တကယ် ချစ်ခဲ့တဲ့၊ တစ်မြို့ တစ် နယ်စီကိုတောင် တကူးတကသွားတွေ့ရအောင် ချစ်ရတဲ့ ချစ်မကြီး ကို တော့ စွဲစွဲလမ်းလမ်း မဖြစ်တော့ဘဲ လပိုင်း လောက် ရင်းနှီးခဲ့တဲ့ စန္ဒာကိုမှ ဘာကြောင့် စွဲလမ်းသွားရ တာလဲလို့ ကိုယ့် ကိုယ်ကိုယ် မေးမိတယ်။ ဒီလို အဖြေရ တယ်။

ချစ်မကြီးက ဣန္ဒြေကြီးတယ်။ မပွင့်လင်း၊ အရှက်အကြောက်ကြီး။ စကားကိုလည်း ဝေဝေဆာဆာ မပြောတတ်။ ကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်နဲ့ လှပေမဲ့ ပြင်ဆင်မှုက ရိုးရိုးပဲ။ ငြိမ်သက်တည်ငြိမ်တဲ့ အလှ။ အနေဝေးတယ်။

စန္ဒာကတော့ လှတယ်ဆိုတာထက် ပြင်ဆင်ဝတ်စားတတ်တယ်။ ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းတွေက ပူပြင်း လောင်မြိုက်တဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ လုံခြည်ကို တင်းနေအောင် ဝတ်ထားရင် သူ့ တင်ပါးပြည့်ပြည့်လေးကို မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်အောင်ပဲ။ စကားပြောတာ၊ အမူအရာ ချစ်စရာကောင်းတယ်။ အလိုက်သိတယ်။ တွေ့တဲ့လူ တိုင်း (ယောက်ျားတိုင်း) ချစ်အောင် ပြောတတ်တယ်။ 

လူကြီးတွေအမြင်မှာ ခေးကြီးတစ်ယောက်၊ သိတတ်လိမ္မာ လွန်းလှသော သူငယ်မကြီး တစ်ယောက်ပဲ။ ကက်ဆက်ခွေထဲ အသံသွင်းပြီး ချစ်တဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောတာ၊ စက္ကူစုတ်လေးတွေမှာ စာတိုလေးတွေရေးပြီး အမှတ်တရပေးတာ စသည်ဖြင့် စွဲလမ်း သွားအောင် လုပ်တတ် တယ်။ အနေနီးတယ်။ အဲဒီ ကျွမ်းကျင်မှုတွေမှာ ကျနော် အရည်ပျော်ကျတော့ တာပဲ။

နောက်မှ သူငယ်ချင်းတွေဆီက ကျနော် ပြန်သိရတာက စန္ဒာက သူ့ကို ဆလွန်းကားလေးနဲ့ မကြာခဏ လာကြို တဲ့ အသက်ကြီးကြီး သူ့အစ်ကိုဝမ်းကွဲဆိုတဲ့ သူနဲ့ မရှင်းမလင်း ဖြစ်နေတာ။ အဲဒီ အစ်ကိုကြီးက စပွန်ဆာ ဆိုပါ တော့။ အဲဒီလို သိရမှ ကျနော် ပိုအသည်း ကွဲတာပဲ။ သံသယတော့ရှိပေမဲ့ ဖြစ်နိုင်ချေ ရှိတယ်လို့ ထင်တယ်။ သူ့ အနေနဲ့ ဈေးကြီးတဲ့ အဝတ်အစားတွေ၊ အသုံးအဆောင်တွေ သုံးနိုင်တာ ဒါကြောင့်ဖြစ်မယ် လို့ ကောက် ချက်ချ မိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဘဝမှာ အသည်းကွဲတဲ့ ဝေဒနာ ပထမဆုံး ခံစားခဲ့ရတာပဲ။ ခါးသီးလှ၊ အခံရဆိုး လှပါတယ်။

(နိုင်ငံခြားမထွက်ခင် တစ်ခါ စန္ဒာနဲ့ မမျှော်လင့်ဘဲ မနက်စောစော ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ တွေ့တော့ သူက စခေါ် တယ်။ အချိန်ရလားဟင် ဆိုပြီး ဗိုလ်အောင်ကျော်လမ်းထဲက ကော်ဖီဆိုင်မှာ ထိုင်ရင်း သူ့ အကြောင်းတွေ ပြော ရင်း ငိုလိုက်တာ။ မျက်ရည်တွေဆိုတာ တစ်စက်စက်ကျရင်း ရှေ့က စားပွဲခုံပေါ်မှာ အိုင် ထွန်းနေတာပဲ။ မိန်းကလေး တစ်ယောက်ရဲ့ မျက်လုံးထဲက မျက်ရည်တွေ အဲလောက် ထွက် တာ အံ့ဩစရာပဲ။ သူစိမ်းကားခဲ့တာ တောင်းပန်တယ်။ ခွင့်လွှတ်ဖို့ ပြောတယ်။ ဒီကလည်း စိတ်နာတာတွေပျောက်ပြီး ဘာမှ မပြောခင် အရည်ပျော်ကျလုလုရယ်။ အရင်လို ပြန်နေရအောင်၊ ပြန် ချစ်ရအောင် လို့တော့ မပြောဘူးခင်ဗျ။ ဒီလိုနဲ့ သူငယ်ချင်း ပြန်ဖြစ်သွားပါတယ်။ ခုတော့ FB မှာ တွေ့ရပေမဲ့ မဆက်သွယ်ဖြစ် တော့ပါ။ သူဆွတ်တဲ့ ရေမွှေးနံ့ရရင် သူ့ကို သတိရမိတုန်း။)

စန္ဒာနဲ့ချစ်တဲ့အချစ်ကတော့ ဆရာသိန်းဖေမြင့်က သူ့ရည်းစားတစ်ယောက်ကို ချစ်တဲ့အချစ်ကို ဦးနုက မှတ် ချက် ချသလို infatuation ရူးမိုက်တဲ့အချစ် လို့ ပြောရမှာပဲ။ အတွေ့အထိ နဲ့ ပတ်သက်လာရင် ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်းဖို့ အင်မတန် ခက်တယ်ဗျာ။ ကိုယ်တွေ့ပါ။

စန္ဒာကြောင့် အသည်းကွဲပြီးနောက်ပိုင်း အသည်းနှလုံးကို အလိုလိုက်လို့ မဖြစ်ဘူး။ ဘဝ ပျက် သွား မယ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ဆုံးမရင်း နောက်တစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ ဟက်တက်ကွဲနေတဲ့ အသည်းကို ကုသ ပေး မဲ့သူ ပေါ်လာခဲ့ပါ တယ်။  သူနာမည် မှာ နွယ် ပါလို့ နွယ် လို့ပဲ ဆိုပါစို့။ သူက ကျနော် စန္ဒာနဲ့ ရည်းစားလိုလို ဖြစ် နေကတည်းက ကျနော့်ကို ကြွေနေခဲ့တာဆိုပဲ။ ကုမ္ပဏီ မတူပေမဲ့ အလုပ်သဘာဝချင်း ဆက် စပ်လို့ စန္ဒာ ကို လည်း သိနေတယ်။ သူ စိတ်တိုရင် မကြာခဏ ခနဲ့တတ်တယ်။

နွယ် က ပိန်ပိန်ပါးပါး။ အသားက ညိုစိမ့်စိမ့်ရယ်။ ဆံပင်ကတော့ ခါးအထိရောက်တယ်။ အရပ်ခပ်ပုပု။ လှတဲ့ အထဲတော့ မပါ။ ရွက်ကြမ်းရေကျိုထက် နည်းနည်းလေးပဲ သာမယ်။ စန္ဒာနဲ့စာရင် နွယ့်မျက်နှာက plain ပဲ။ ပြင်ဆင်ချယ်သမှု ရှိပေမဲ့ တစ်ခုခု လိုနေသလိုပဲ။ ( နှိုင်းယှဉ်ရရင် ခိုင်သင်းကြည် နဲ့ သူ့ သမီးမျက်နှာမျိုး။ သူ့သမီး လည်း လှပေမဲ့ တစ်ခုခု လိုနေသလိုပဲ။) နွယ်က စန္ဒာလို့ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်၊ အောက်ပါ အရည်အချင်း၊ အထက်ပါ အရည်အချင်းတွေတော့ မရှိလှ။

အထက်ရော အောက်ရော ခပ်ပြား ပြား ပဲ။ နွယ်ခြေစုံရပ်ပြီး မတ် တပ် ရပ်နေရင် သူ့ခြေသလုံး နှစ်ဘက်က မသိ မသာလေး အပြင်ဘက်ကို ကွေးထွက် နေတယ်။ ကာတွန်း စော မင်း ဝေရေးတဲ့ မိန်းကလေးပုံတွေလိုပဲ။ အကြောင်းအရာတစ်ခုကို စိတ်ဝင်စား အောင် ပြော တတ်တယ်။ ခံယူချက် ရှိတယ်။ ရည်မှန်းချက်ရှိတယ်။ နွယ်က စိတ်ကူးယဉ်တာတွေ မရှိဘူး။ လက်တွေ့ကျကျစဉ်းစား တယ်။

ဆရာကြီး တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင်က မိန်းကလေး အလှဖွဲ့ရာမှာ အသားညိုတဲ့ မိန်းကလေးဇာတ်ကောင်တွေရဲ့ အလှကို ဖွဲ့တာ အနုပညာမြောက်လှတယ်။ ရှေးကဗျာလင်္ကာ စာသားတွေရော၊ သူကိုယ်တိုင် တီထွင်ရေးဖွဲ့တဲ့ စကားလုံး တွေကြောင့်ရော အသားညိုတဲ့သူတွေ လှရင် အသားဖြူသူတွေ မမီဘူးလို့ တွေးမိတယ်။ ရှေ့က ချစ်မ၊ စန္ဒာ နှစ် ယောက်လုံး အသားဖြူကြတော့ မလှပေမဲ့ အသားအရေ ညိုညက်ညက်နဲ့ နွယ်ကိုအပြောင်းအလဲတစ်ခု အဖြစ် စိတ်ဝင်စား မိတာလည်း ပါမှာပဲ။

နွယ် က မိဘနဲ့ ညီငယ်တွေကို ထောက် ပံ့နေရတဲ့ ကျနော့် ဘဝကိုလည်း နားလည်တယ်။ သူ့ကိုတော့ ရင်ခုန် တာထက် သူ့ရဲ့နား လည်မှုကြောင့် ချစ်မိ တာက ပို တယ်လို့ ထင်တယ်။ သူနဲ့ အတူသွား၊ လာရတာ ပျော်ပြန် ရော။ သူက ပျော် အောင် လုပ်တာ များပါ တယ်။ IC ပွဲ တောင် အတူသွား ကြည့်လိုက်သေးတယ်။

ကာယကံမြောက် အချစ်နယ်ကျွံကြတဲ့ အကြောင်းကို ရောက်အောင် ခပ်တိုတို ပြောပါမယ်။

ရှေ့မှာ နှစ်ယောက်နဲ့ နီးစပ်တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ ရှိခဲ့တော့ နွယ်နဲ့ အနီးကပ်နေရတာတွေကို အရင်ကလောက် ရင်တထိတ်ထိတ်ခုန်ပြီး လှုပ်လှုပ်ရှားရှားတော့ မဖြစ်လှဘူး။ ဒါပေမဲ့လည်း ယောက်ျား လေးဆိုတော့ သိတယ် မလား။ လူပျို့လက်ဝက်မြီး ဆိုသလိုပဲ။ တစ်ရက် မိုးတွေ သည်းသည်းရွာလို့ တက်စီနဲ့ အိမ်ပြန်လိုက်ပို့၊ တက် စီ က  ဖြေး ဖြေးပဲ မောင်းလို့ရ၊ မသိမသာလေး နွယ့်ပုခုံးလေးတွေ ဖက်ရင်း ရင်သားတွေကို အုပ်ကိုင်မိတယ်။ 

သူ ကျနော့် ကို အရေးပေး၊ အလို လိုက် တာတွေ သိ ထားတော့ စိတ်ထဲမှာ နွယ်က ကန့်ကွက်မှာမဟုတ်ဘူးလို့သိနေတယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက် ရဲ့ intuition ခေါ် မလားဘဲ။ နွယ့် ရင်သားတွေက လုံးလုံးကြွကြွမဟုတ်ဘဲ ခပ်မို့မို့ လေးရယ်။ A လောက်ပဲ ရှိမယ်။ နို့သီးလေး တွေကတော့ ခံတံချောင်းထိပ်က ခဲဖျက်ထက် နည်းနည်းလေးပဲ ကြီး မယ် ထင်တယ်။

နောက်တော့ ကျနော်နေတဲ့ တိုက်ခန်းရယ်၊ ဟိုတယ် မှာ ၂ ခါ တွေ့ဖြစ်တယ်။ အေးအေးဆေးဆေး နားလို့ ရအောင် အိမ်လိုက်ခဲ့၊ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ဆိုပြီး ခေါ်တော့ လိုက်လာတယ်။ ချက်ပြုတ်စားကြ၊ နမ်း၊ ပွတ် သပ်တာ လောက်ပါပဲ။ တောင်ဘက်အရပ်က ခြုံပုတ်လေးဆီလည်း အလည်သွားလို့ ရနေပြီ။ အမွေး သိပ်မရှိလှ။  ဒုတိယ အကြိမ်မသွားခင် တစ်ခုခု ဝယ်လိုက်ဦးမယ်နော်ဆိုပြီး ကွန်ဒုံးဝယ်လိုက်တယ်။ နွယ်မြင်တယ်။ ဘာမှ မပြော ဘူး။ နွယ်ကိုတော့ ယူဖြစ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးပြီ။ နွယ်နဲ့ ၂ ခါ ရေအတူချိုးတယ်။ 

သူက ရှင်နဲ့ ရရင် တော့ အအေးပတ်ပြီး ဖျားမှာပဲ တဲ့။ ပထမထိုးသွင်းမှုမှာ အတော်နာကျင်ပုံရတယ်။ သွေးစ တော့ မတွေ့ရ။ စပ် ဖျဉ်း ဖျဉ်း ဖြစ်နေတယ်လို့ ပြောတယ်။ ပထမဆုံးအကြိမ်မှာ သူရော၊ ကိုယ်ရော ကျေနပ်မှု သိပ်မရပါ ။ 

ဒါပေမဲ့ ငါ့ ကြောင့် နွယ် defloration ဖြစ်သွားပြီ  ဆိုပြီး သူ နာကျင်နေမလား ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့အတူ ထူးထူးခြားခြား တစ် မျိုးလေးတော့ ကျေနပ်နေသလို၊ ဂုဏ်ယူနေသလို ခံစားရတယ်။ ယောက်ျား တစ်ယောက်ရဲ့ အတ္တစိတ်ပဲ။ နောက် တစ်ခါတော့ ဟိုတယ်ခန်းတစ်ခုမှာ။ အဲဒီထဲမှာ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ရှိတယ်။ ကုန်းပေးနေတဲ့ နွယ့်ကို နောက်ကနေ လုပ်ရင်း သူ့ကို ဒူးထောက်ပုံစံဖြစ်သွားအောင် ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ 

ကိုယ်က သူ့နောက် မှာ ဒူးထောက်လို့ ၊ ညီ လေးကတော့ နွယ့်ညီမလေးထဲကို ထိပ်ဖျားလောက်ပဲ ဝင်မယ်ထင်တယ်။ သူ့ကျောပြင်နဲ့ ကျနော့်ရင်ဘတ်က ကပ်နေတယ်။ သူ့ချိုင်းကြားကနေ ရင်သားနှစ်ဘက်ကို ဆုပ်လိုက်တယ်။ သူနဲ့ ကျနော် နှစ် ယောက်စလုံးရဲ့ ပုံရိပ် ကို ရှေ့ကမှန်မှာ မြင်ရတာ သိပ်စိတ်လှုပ်ရှားကျေနပ်ဖို့ ကောင်းတာ မှတ်မိနေတယ်။ သူလည်း ကြိုက်တယ်တဲ့။ သူလည်း သူ့ လုံးတီးပုံကို ခုမှ မှန်ထဲမှာ မြင်ဖူးပြီး ရင်ခုန်နေတယ်။ အဲဒီအတွေ့အကြုံက မမေ့နိုင်စရာပဲ။

ခန္ဓာကိုယ်ချင်းရင်းနှီးပြီး သွားတော့ နှစ်ယောက်သား ပိုပြီး နားလည်မှု ရသွားသလို ခံစားရတယ်။ ပိုပြီး တစ် သားတည်းဖြစ်သွားသလိုပဲ။ ရှေ့ဆက်ဖို့ ခွန်အားတွေလည်း ရလာတယ်။ နှစ်ယောက်တစ်အိပ်မက် ရည်မှန်း ချက်တွေ လည်း ပြတ်သားလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကံကြမ္မာ ဖြစ်လာပုံက လူကြီးပိုင်းတွေ အလုပ်ထွက်ကြပြီး ကုမ္ပဏီက ခပ်ယိုင်ယိုင် ဖြစ်လာတယ်။ ပရောဂျက်တွေလည်း မသေချာမရေရာ ဖြစ်လာတယ်။ 

သူ့အိမ်က ကျ နော် နဲ့ တွဲနေတာ သိပေမဲ့ ဘာမှ မကန့်ကွက်ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်း နွယ်က နေ့တိုင်း အိမ်လိုက်မပို့နဲ့ တော့ နော် လို့ ပြောတော့ ပြဿနာ ရှိတာကို ရိပ်မိလာတယ်။ တိုတိုပြောရရင် နောက်ဆုံး အဆက်ဖြတ်ရမလို ဖြစ် လာ တယ်။ နွယ်ကအစပိုင်းတော့ကြိုးစားပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့အနာဂတ်မသေချာတဲ့ကျနော့်လိုကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းတစ် ယောက် ရဲ့ အနာဂတ်ကို သူ့အစ်မတွေက သဘောကျပုံမရဘူး။ 

ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက် မှာ နွယ်က သူ့ဘက်က အခြေ အနေ တွေ ကို ရှင်းပြပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြော ပြီး လမ်းခွဲကြဖို့ ပြောတယ်။ သူနဲ့ သက်တူရွယ်တူ ကုမ္ပဏီ ပိုင်ရှင် လူငယ် တစ် ယောက်ရဲ့ ကမ်းလှမ်းမှုကို လက်ခံ လိုက် ပြီတဲ့။ ကျနော် အံ့ဩမိတယ်။ သူနဲ့ ကျနော် အရင်းနှီးဆုံးဖြစ် ခဲ့ကြ ပြီနော်။  နွယ်က လက်တွေ့ကျကျ ဆုံးဖြတ်သွားတာပဲ လို့ ယူဆမိတယ်။ နွယ့်ကို ကျနော်က စ ချစ်ခဲ့ တာ မဟုတ် ပေမဲ့ အဲဒီအချိန်မှာ တော်တော်လေး လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။ 

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မညှာ တမ်း ပြန်မေးကြည့်တော့ နွယ့်ကို ချစ်တဲ့အချစ်က စန္ဒာတုန်းကလောက် လှိုက်လှိုက် လှဲလှဲ မဟုတ် လှဘူး။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ကို သူတို့တွေ မလိုချင်ကြပါလား ဆိုပြီး ငြင်းပယ်မှု ခံရသူ တစ်ယောက်ရဲ့ တုန်လှုပ်မှုကြောင့် ပါ။ ယောက်ျား တစ် ယောက်ရဲ့ မာနကို ထိသွားလို့ပါ။ ဖြစ်ရပ်မှန်၊ အရှိတရားဖြစ်တဲ့ ကိုယ့်အခြေအနေကို လက်မခံချင်ဘဲ လက်ခံလိုက်ရလို့ပါ။ နွယ်နဲ့ ကျတော့ အသည်းကွဲတယ်ဆိုတာထက် မခံချင် စိတ်က ပိုများ တယ်။ ငြိမ်မနေ နိုင်လို့၊ ဘာမှလည်း မတတ်နိုင်လို့ ရက်အတော်ကြာ အားကစား ကွင်း ကြီးထဲ ပတ်ပြေး၊ အလေးတွေ မ လုပ်နေခဲ့ရတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ပြည်တွင်းမှာတော့ မဖြစ်တော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ရရာနေရာက ပိုက်ဆံချေး၊ စင်ကာပူထွက်၊ အလုပ်ရ၊ ဇနီးလောင်းနဲ့တွေ့၊ လက်ထပ်။ အခု ကလေးတစ်ယောက်ရ၊ ဒါပါပဲ။

ပြီးပါပြီ။