ရင်ခုန်သံများဖြင့် ချယ်မှုန်းသော အလွမ်းပန်းချီကားများ (စ/ဆုံး)

ရင်ခုန်သံများဖြင့် ချယ်မှုန်းသော အလွမ်းပန်းချီကားများ (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - 007

“ကလင်ကလောင် ကလင်ကလောင် ကလင်ကလောင်” 

အညာဒေသရဲ့ မြို့ငယ်လေးတစ်မြို့ရှိ တွဲဖက် အလယ်တန်းကျောင်းလေးမှ ကျောင်းတတ်ခေါင်းလောင်းသံဖြစ်သည်။ ကျောင်းသားများ ကျောင်းခန်းအသီးသီးအတွင်းသို့ အသီသီး ဝင်ရောက်လာပြီး နောက် မကြာခင်ဆရာ ဆရာမ များအသီးသီးမှ ဆိုင်ရာ စာသင်ခန်းများအတွင်းဝင်ရောက်ကာ တစ်နေ့တာ ကျောင်းတစ်ကျောင်းရဲ့ ဖြစ်နေကြ သံသယာတစ်ခုကို စတင်တော့မည်ပေါ့..။ ထိုအချိန်တွင် ရှစ်တန်း ကျောင်းသားများဖြစ်ကြသည့် ထွန်းထွန်း စိုးကြီး နှင့် ရဲတိုက်တို့ သုံးယောက်ကတော့ ကျန်တဲ့ ကျောင်းသား ကျောင်းသူများ နှင့်ဆန့် ကျင်ဘက်ဖြစ်သော ကျောင်းပြေးခြင်းကို တိုင်ပင်လို့နေကြပေသည်။

“ဟေ့ကောင် စိုးကြီး တစ်နေ့တစ်နေ့ ကျောင်းတတ်နေရတာ စိတ်လေတယ်ကွာ စာသင်ရတာ စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ငါတော့ ပျင်းလွန်းလို့”

ထိုအခါစိုးကြီးမှ ပြန်ကာ

“ဟုတ်တယ်သယ်ရင်းရာ ငါတို့ဒီနေ့ အတန်းလစ်ရင်ကောင်းမယ် ဘာလုပ်မလဲဟေ့ကောင် စဉ်းစားပါဦးကွာ ဟေ့ကောင် ရဲတိုက်မင်းလည်း စဉ်းစားဦး”

“ ဟာကွာ မင်းတို့ကလည်း မပြေးပါနဲ့ဟ ရှစ်တန်းကအရေးကြီးတယ်ကွ စာကျေမှဖြစ်မယ် တတ်လိုက်ပါကွာ မင်းတို့ကလည်း ကျောင်းအားတဲ့ရက်ကြမှ မင်းတို့သွားချင်တာ လုပ်ချင်တာရှိတော့ ပြောပေါ့ ငါ့ကိုခေါ်လေ ငါလိုက်မယ် “

ရဲတိုက်မှ အခုလို သူတို့ရဲ့ ကြံစည်မှုကို ငြင်းဆန်လိုက်တော့ ကျန်နှစ်ယောက်မှာ မကျေမချမ်းဖြစ်သော်လည်း ရဲတိုက်ရဲ့ စကားကိုနားထောင်ကာ သူတို့နဲ့သက်ဆိုင် အဌမတန်း (ခ) ခန်းအတွင်းသို့ လေးပင်သော ခြေလှမ်းများဖြင့် ဝင်သွားကြလေသည်။ ဒီနေရာမှာ သူတို့အကြောင်းတွေကို အနည်းငယ်ပြောပြဖို့ လိုမည်ထင်ပါသည်။ ထွန်းထွန်းမှာ အဖေ သင်္ဘောသား အမေကတော့ ဘာမှမလုပ်အိမ်မှာ အေးဆေး နေနိုင်သော ချမ်းသာသော မိသားစုမှဖြစ်သည်။ 

ပုံစံကတော့ အရပ်ပုပု ခပ်၀၀ ဖိုးသာထူးရုပ်လိုပုံစံမျိုး စိုးကြီးဟု ခေါ်ကြသော စိုးအောင် ကတော့ အရပ်ရှည်ရှည် ခပ်ပိန်ပိန် နှင့် အဖေဖြစ်သူက နာမည်သိပ်မကြီးသော စာရေးဆရာ အမေဖြစ်သူက တခြားကျောင်းတစ်ကျောင်းမှ ကျောင်းဆရာမ အသင့်အတင့်တော့ နေနိုင်စားနိုင်သော အဆင့်အတန်းမျိုးမှဖြစ်သည်။ ရဲတိုက် ကတော့ ဆင်းရဲသော မိသားစုမှ ပေါက်ဖွားလာခြင်းဖြစ်ပြီး အဖေဖြစ်သူမှာ သာမန်ရုံးစာရေး အမေဖြစ်သူကတော့ တစ်နိုင်အိမ်ဆိုင်လေးနှင့် တစ်လလုံး တစ်လစားအဆင့်အတန်းမျိုးမှဖြစ်သည်။

သူတို့အထဲတွင် ရဲတိုက်ကတော့ စာတော်သည်။ ဖြတ်ထိုးညဉ် ကလည်း ကောင်းသည် ဇွဲလည်းရှိသည်။ စာကိုသာကြိုးစားသောကြောင့် သူငယ်တန်းမှစကာ အတန်းတိုင်း အဆင့် တစ်မှ ငါးအတွင်းတော့ နှစ်တိုင်းဝင်ခဲ့သည်။ ဒီသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သူစပြီး သိတာက ရွာမူလတန်းကျောင်းကနေ ယခုလက်ရှိ တွဲဖက် အလယ်တန်းကျောင်းသို့ပြောင်းလာသော ငါးတန်းနှစ်မှ စသိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ငါးတန်းမှ ယခုရှစ်တန်းထိ အတွင်း တစ်ယောက်တည်း များသောအားဖြင့် သီးသန့်နေကာ သူငယ်ချင်း များများစားစား သတ်သတ်မှတ်မှတ် မရှိဘဲ စာကိုသာကြိုးစားရင်းနေခဲ့ရာမှ ယခုနှစ်အရောက်မှာတော့ လူပျိုစိတ်ကလဲ ဝင်ချင်လာကာ အပေါင်းအသင်းလေးလဲ မက်လာသောကြောင့် ထွန်းထွန်းတို့ စိုးကြီးတို့နှင့် ပေါင်းမိနေသည်မှာ နှစ်စကတည်းပဲပေါ့။ 

ထိုသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်မှာလည်း သဘောကောင်းကြသည်။ အမြဲတန်းလိုလို ပိုက်ဆံရှိသော ထွန်းထွန်းက မုန့်ဝယ်ကျွှေးတတ်ကာ အတူတကွညီညီညွတ်ညွတ်ရှိလှသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ စာမတော်ကြပေမယ့် အရမ်းနောက်ဆုံးညံ့လှသောသူများလည်းမဟုတ်ကြပေ…သူတို့မှာ တူညီကြသောအချက်တစ်ခုရှိသည် အဲဒါကတော့ ဒီနှစ်မှ အတန်းကိုပြောင်းလာသော အေးစု ဆိုသော ကောင်မလေးကို ကြိုက်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။

ကျန်တဲ့နှစ်ယောက် ကြိုက်နေသည်ကို ရဲတိုက်ကသိသည်။ သို့သော်သူကြိုက်နေသည်ကိုတော့ သူကလွဲပြီး ဘယ်သူမှမသိစေရန် သူက မှင်သေသေပင်နေတတ်သည်။ အေးစု ဆိုသောကောင်မလေးမှာ စစရောက်သော လ ပထမလပတ်စာမေးပွဲမှာတင် အဆင့် တစ် ရသည် ရဲတိုက်က အဆင့်နှစ်ရသည်။ ကျန်တဲ့ နှစ်ယောက်ကတော့ ကျောင်းသား ရှစ်ဆယ်ခန့်ရှိသောအတန်းထဲမှာ အဆင့် နှစ်ဆယ် ဝန်းကျင်ရကြသူများဖြစ်သည်။

 လိမ္မာကြသော ကျောင်းသားများဖြစ်ကြပေမယ့် ဒီနှစ်မှာတော့ အထူးအဆန်းကို စူးစမ်းလိုခြင်း လူပျိုသွေးလေး နဲနဲကြွလာသော ၁၄ နှစ်အရွယ်များဖြစ်ကြသောကြောင့် နဲနဲမိုက်ချင်လာကြသူများဖြစ်သည်။ အေးစု ဆိုသော ကောင်မလေးမှာ ချမ်းသာကြွယ်ဝသော မိန်းကလေး တစ်ယောက်ဖြစ်သည် သူ့မိဘများကတော့ ကုန်သည်များဖြစ်ပြီး တိုက်ကြီးတိုက်ကောင်းနှင့်နေသော သူဖြစ်သည်။ 

မိဘများကတော့ အများအားဖြင့်အိမ်မှာ မရှိဘဲ အိမ်ဖော်များနှင့် အချိန်အများစုမှာုနေနေ ရသူဖြစ်သည်။ သူ့မှာ နိုင်ငံခြားထွက်ကာ ပိုလီတတ်နေသော အကိုတစ်ယောက်နှင့် ရန်ကုန်ရှိ တက္ကသိုလ်တွင် ကျောင်းသွားတတ်နေပြီဖြစ်သော ၁၉ နှစ်အရွယ် အစ်မတစ်ယောက်ရှိသည်။ အစ်မကတော့ အဒေါ်အိမ်မှာသွားနေခြင်းဖြစ်သည်။ 

သူ့ထက် နှစ်နှစ်ခန့်ငယ်သော ညီမတစ်ယောက်လည်း ရှိသည်။ သူ့ညီမကတော့ ဒီကျောင်းမှာပဲ ခြောက်တန်း တတ်နေတုန်းပေါ့။ သူ့ရဲ့ပုံစံကတော့ ချောသည်။ ပြောရရင် ရှစ်တန်း တစ်တန်းလုံး အလယ်တန်းထိသာ ရှိသော ဒီကျောင်းတွင်အချောဆုံးပေါ့… ။သူတို့ကျောင်းကလည်း နောက်နှစ် အထက်တန်းကျောင်းပါဖွင့်ခွင့်ရတော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် ကိုးတန်း နှင့်ဆယ်တန်းလည်း ကျောင်းပြောင်းဖို့မလိုတော့ချေ.. ၁၃-၁၄ အရွယ်မိန်းကလေးများကြားတွင် သူကတော့ ၁၅ နှစ်အရွယ်လောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ကျောင်းတွေပြောင်းလို့ တစ်နှစ်အောက်သွားသောကြောင့်ပေါ့..။ သူက အားလုံးထဲတွင်ထင်ရှားနေသည် အသားက အနေတော် မပိန်မဝ။ 

သို့သော်လည်း လှပသော ရင်သားနှင့် တင်သားလုံးလုံးလေးကိုပိုင်ဆိုင်ထားသူပေါ့။ ချမ်းသာသောကြောင့် အသားအရေကို ကောင်းစွာထိန်းသိန်းပြီး ကြည့်လိုက်သည်နှင့် တခြားသူကိုမမြင်ပဲ သူ့ကိုသာ တန်းမြင်ရလောက်အောင် ဆွဲဆောင်မှုရှိသောကောင်မလေးဖြစ်သည်။ ဝတ်ရင်လည်း ကျောင်းစိမ်း စကပ်အရှည် အကွဲမျိုးသာအဝတ်များသည်။ မျက်နှာကတော့ စိုးမြတ်နန္ဒာ အောင်မြင်တုန်းက အလွန်ချစ်စရာကောင်းခဲ့စဉ်က မျက်နှာမျိုးနှင့်အနည်းငယ်ဆင်သည်။ ကျောင်းသားသဘ၀ အမြဲတန်း စကားပြောတိုင်း သူလှကြောင်း သူ့ကိုချစ်နေကြောင်း ကျောင်းသားတို့ရဲ့ စကားဝိုင်းထဲမှာ အမြဲပါနေသူ လုံမပျိုလေးပေါ့။

ရဲတိုက်သည်လည်း သူမကို ချစ်မိနေသူများထဲမှ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အချစ်ကိုနားလည်သောအရွယ် မဟုတ်သေးဘူးလို့ ပြောလို့ရပေမယ့် သူမကိုမြင်ရင် သူရင်ခုန်တတ်သည် သူမအနားမှာနေချင်သည် သူမနဲ့ စကားပြောရတာပျော်သည်။ စာတော်သူအချင်းချင်းဖြစ်သောကြောင့် စကားတော့ တခါတလေပြောဖြစ်သည် စာအကြောင်းတွေပြောဖြစ်သည် ဒါပေမယ့် အဲလိုအချိန်က တကယ့်ကိုနဲနဲမှနဲနဲလေး အေးစု မှာလည်း အချိန်အများစု သူမအနားမှာ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းများရှိနေသည်လေ။ 

ရဲတိုက်သူငယ်ချင်းများထဲမှ ငွေရှိသူ ထွန်းထွန်းကလည်း အေးစုကို တော်တော်ကြိုက်နေသည်။ ရဲတိုက်ကိုယ်တိုင်ပင် သူ့သူငယ်ချင်းအတွက်ဆိုပြီး အေးစုကို ပေးဖို့ ရည်းစားစာကိုရေးပေးလိုက်သည်ပင်။ သူ့သူငယ်ချင်းကတောင်းဆိုလာတော့လည်း သူကြိုက်သောကောင်မလေးကို ရည်းစားစာပေးဖို့သူများအတွက် သူရေးပေးဖြစ်ခဲ့သည်။ 

ဒါပေမယ့် ရဲတိုက်စိတ်ထဲမှာသိနေသည်က ဒီကောင်မလေးက အဲလိုပြန်ကြိုက်မယ့်ပုံမျိုးမဟုတ်..။ သူမနဲ့ရင်းနှီးပြီး သူမဆီက အချစ်ကိုရဖို့ သူနည်းလမ်းကိုသိနေသည် တခြားကျောင်းသားတွေက အတင်းချစ်တယ် ကြိုက်တယ် လိုက်လုပ်နေကြသည်။ ဒီနည်းလမ်းနဲ့အဆင်ပြေမည်မဟုတ်ဘဲ ခင်မင်မှုကအစတည်သော သံယောဇဉ်အနေနီးချင်းက အစပြုရမယ့် မေတ္တာတို့ကသာ သူမနှင့် သူနှင့် ချစ်သူဘဝကို ရောက်လေစေမယ့် နည်းလမ်းလို့ သူ့ရဲ့ စိတ်က အလိုလိုနားလည်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

တစ်နေ့တွင် ရဲတိုက်ကျောင်းကို စောစောရောက်နေသည်။ ကျောင်းတန်းအတွင်း လူရှင်းလို့နေသည်။ သူဒီလိုကျောင်းကိုစောစောမလာဖူးပေ ဒီနေ့မှ ထူးထူးခြားခြားစောစောလာမိခြင်းဖြစ်သည်။ အခန်းထဲတွင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသော အေးစုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ 

" ဟဲ့ရဲတိုက် ဒီနေ့နင်စောလှချည်လား”

“အေးဟ စောတယ်.. ဒီနေ့က နင်တို့ အသင်းနေ့လား သန့်ှရှင်းရေးတွေ လုပ်နေတယ်ဆိုတော့”

ရဲတိုက်မှ လွယ်အိပ်ကို ထိုင်ခုံပေါ်ချရင်းထိုသို့ပြန်ပြောလိုက်ရာ

“အေး ဟုတ်တယ် ငါတို့ အပြာအသင်းနေ့လေ အဲဒါကြောင့် အစောကြီးထလာရတာ ငါ့အသင်းကသူတွေကလည်းဟယ် ငါမမှာလိုက်မိတာနဲ့ မေ့နေကြလားမသိဘူး ဘယ်သူမှမလာကြဘူး။အခုတော့ ငါတစ်ယောက်တည်း လုပ်နေရတယ်”

ဟုစူပုပ်သော မျက်နှာလေးဖြင့် သူမပြန်ပြောနေသည်။ လူကလည်း ရှင်းသောကြောင့် ရဲတိုက်အနေဖြင့်မူ ဒီလောက်ကလေး သူမနားကပ်စကားပြောနေရတာကိုပင် ရင်တွေခုန်နေသည်။ ဘာအတွေ့အကြုံမှမရှိ ဟိုစိတ်ဒီစိတ်တွေလည်း ဒီလောက်ထိမတွေးတတ်သေး အပြာကား နဲနဲပါးပါးသာ စကြည့်ဖူးသေးသောကောင်လေးတစ်ယောက်သာရှိသေးသည်။ နောက်ဆုံး ဂွင်းတောင်မထုတတ်သေးပေ..။

“အေးစု ဒါဆိုငါကူပေးမယ် ငါကူပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ်”

အချိုသာဆုံးအပြုံးလေး ကောင်မလေးကိုပေးရင်းထိုသို့သူပြောလိုက်မှ

“ကျေးဇူးပဲဟာ ဒါဆိုငါ့ကိုဘုရားပန်းလဲပေးနော်”

ဟု ချစ်စရာလေးပြန်ပြောရှာသည်။ဘုရားပန်းကိုသေချာလေး ရေဆေး အေးစုဝယ်လာသော ပန်းနှင့်လဲပေးလိုက်တော့ ကျေးဇူးတင်တဲ့အပြုံးလေးကို သူရလိုက်သည်။

ထို့နောက် အေးစု တံမြက်စီးလှည်းနေသည် သူကတော့ ဘေးနားကနေ ရှိနေပေးနေမိသည်။ တကယ်ဆို သူ ကန်တင်းသွားရင်သွား သို့မဟုတ် ဘောလုံးသွားကန်ရင်သွားကန်နေမိမှာပေမယ့် ကျောင်းခန်းထဲတွင် တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ လွယ်အိပ်လာထားကာ အပြင်ထွက်သွားသော သူတချို့မှလွဲကာ လူရှင်းနေသောအချိန်သူမဘေးနားမှာ ရှိနေရတာကို တော်တော်ကျေနပ်နေမိသည်။ သူမတံမြတ်စည်းလှည်းနေသည်ကို ကြည့်ရင်းနှင့် ကုန်းပြီးလှည်းနေသောကြောင့် သူမရဲ့ အင်္ကျီဖြူလေး ဟိုက်ဟိုက်သွားတာကို သူမြင်လိုက်ရသည်။ အေးစုကလည်း သူနှင့် စာအကြောင်း ဘယ်ဘာသာကဘယ်လိုဆိုတာတွေကို စကားတပြောပြောနှင့် တမြက်စည်းလှည်းနေသည်။ ဟိုက်နေသော သူမရဲ့အင်္ကျီအောက်သို့ မရည်ရွယ်ဘဲသူကြည့်မိရင်း သူမရဲ့ အတွင်းခံအကျီလေးကို သူမြင်လိုက်ရသည်။

 ထိုမှတဆင့် လုံးနေသော သူမရဲ့ အပျိုစစ်စစ် နို့အုံလှလှလေးရဲ့ ရင်နှစ်မွာရဲ့ အစပ်ကိုလှမ်းတွေ့လိုက်ရသည်။ သူဆက်ကြည့်နေမိသည် မသိမသာပေါ့ စကားပြောရင်းနှင့် သူမ ကော်ပြားနှင့် အမှိုက်စုရန်ထိုင်လိုက်တော့ သူပိုပြီး သေချာမြင်လိုက်ရသည်။ သူ့ရဲ့ ညီလေး တင်းလာတာကိုသတိထားမိလိုက်သည်။ သူအတွင်းခံမဝတ်ချေ။ သူလန့်သွားသည် ။ထို့နောက်ဖောင်းလာသော သူ့ညီလေးကြောင့် ဆက်မနေရဲတော့ဘဲ သူအေးစုကိုနှုတ်ဆက်ပြီး လူရှင်းရာ အိမ်သာသို့ထွက်လာလိုက်သည်။ သူရင်တွေခုန်နေပါလား.. လှလိုက်တာ အေးစုရယ် နင့်ရဲ့ နို့လေးတွေ ငါမြင်လိုက်ရတာ ငါအရမ်းရင်ခုန်တာပဲ ငါအာခေါင်တွေလည်းခြောက်လာတယ်..။ ငါနင့်ကိုအရမ်းချစ်နေပြီ.. ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ.. ငါနင့်အနားမှာနေချင်လိုက်တာလို့ သူတွေးနေမိသည်။

ဒီလိုနဲ့ သူမ အသင်းနေ့တွေကို သူမှတ်ထားသည် သူဝိုင်းကူသည် သူအမြဲတန်း သူမြင်ချင်သည်ကို မမြင်ရသော်လည်း ကံကောင်းသော ရက်များတွင် ထိုသို့ သူထပ်ကြည့်လို့ရသည်။ ထို့နောက် သူ့သူငယ်ချင်းများရဲ့ နည်းပေးလမ်းပြမှုတွေကြောင့် သူစပြီးကွင်းတိုက်တတ်လာခဲ့သည်။ ထိုအခါ သူမနို့တွေကို မြင်ရပြီးတိုင်းသူ အိမ်သာထဲဝင်ကာ ကွင်းတိုက်တတ်လာသလို လူကြားထဲ အရှက်မကွဲရန် အတွင်းခံပါသူဝတ်လာတတ်ခဲ့သည်။ သူကွင်းတိုက်တိုင်းမှာ သူမြင်ခဲ့ရတဲ့ သူမရဲ့ နို့အုံအစပ်လေးတွေကိုမြင်ယောင်ပြီး တိုက်သည်ကိုပြော ပြောရန်လိုမည်ပင်မထင်ပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီထက်ပိုပြီး ဘာမှသူမရခဲ့ ချစ်နေသူကို ချစ်တယ်လို့ပြောဖို့ သူ့မှာ သတ္တိအလုံအလောက်မရှိသေးပါလား…..။ 

ထိုသို့နှင့် သူနှင့်သူမ အဆင့်မတတ်ဘဲ ကျောင်းသားဘ၀ ရှစ်တန်းစာမေးပွဲဖြေပြီးသော ကာလသို့ရောက်လာသည်.။ ရဲတိုက်နှင်ကောင်မလေးလည်း အတော်အသင့်ရင်းနှီးလာပြီ။ မေးထူးခေါ်ပြောအဆင့်မှ အပြန်အလှန်စာရှင်းပြသောအဆင့်ရောက်လာသည်။ စာတော့တူတူမကျက်ဖြစ်ချေ။ အိမ်ချင်းကလည်း တောင်နဲ့မြောက်လိုတခြားစီလေ။ ဒီလိုနဲ့ အတန်းတင်စာမေးပွဲပြီးသည်။ ကျောင်းပိတ်ရက်ကရောက်လာလေတော့ သည်။ ကျောင်းကြီးသုံးလပိတ်သောအခါ ရဲတိုက် ကိုသူ့အမေမှ ရွာကိုသွားလည်ချင်လည်ဟုပြောသည်။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လဲ သုံးလခွဲရတော့မည်။ ပဲခူးရိုးမဒေသ ရှိ အဖိုးအဖွားများရှိရာ ဒေသသို့ သူသွားလည်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သောကြောင့်ဖြစ်ပေသည်။

ဒီနေ့ပဲ ကျနော် ရွာကိုရောက်လာသည်။ ဒီရွာကို လွန်ခဲ့သော ငါးနှစ်ခန့်က သူလာခဲ့သည်လေ။ ရှစ်တန်းအောင်ကျောင်းသားတစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း ကျနော် သွားရဲလာရဲရှိသည်။ ပုံစံကလည်း မငယ်တော့ဘူးလေ အရပ်က ငါပေ ငါးလက်မလောက်တောင်ရှိနေပြီ ဒီနှစ်အတွင်းတွင်မှ ကျနော် အတော်အရပ်ရှည်လာသည် ဂွင်းတိုက်လို့ အရပ်ရှည်တာလို့တောင် ထင်နေမိသေးသည်။ ရင်အုံကလည်းထွက်လာကာ ဆံပင်က ခပ်တိုတိုနှင့် အသားအရေ ကောင်းကောင်း တကယ့်ကို လူချောတစ်ယောက်ပင်။ ကျနော် နေသော မြို့လေးနှင့်ယှဉ်လျင်တော့ ဒီရွာလေးက တော်တော် သိမ်ငယ်စရာကောင်းသည်။ကျနော့်အမေရဲ့ မိဘများ ဖြစ်သော သူ့ရဲ့အဖိုးအဖွားများ ရှိနေကြသော ဒီရွာလေးကို အမေက သွားလည်ပါလားဟုပြောသောကြောင့်လာဖြစ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုးတန်း ဆယ်တန်းကြရင် ဘယ်မှပေးမသွားတော့ဘူး စာကိုပဲသေချာဖိပြီး ကြိုးစားရမယ်တဲ့လေ။ ဒါကြောင့်ကျနော်လာဖြစ်ခဲ့ခြင်းပင်။

(ကျန်တာတွေအကုန်လိုက်မရှင်းနေတော့ဘူးဗျို့ လိုရင်းကိုမြန်မြန်သွားမှ ပရိတ်သက်ကြီးအမြင်ကပ်ရော့မယ်။ ဟီးးး)

အဖွားတို့အိမ်က အိမ်ခြေမြင့်ကြီးပါ အဖိုးက အရင်က ဒီရွာမှာ သူကြီးဖြစ်ခဲ့သောကြောင့် အိမ်ကလည်း တစ်ရွာလုံးမှာအကောင်းဆုံးလို့ ဆိုနိုင်သည်။ တစ်အိမ်ထဲမှာ လူတွေအများကြီးစုနေကြသည် အဒေါ်တွေလည်းရှိသည် ဦးလေးတွေလည်းရှိသည် ကိုယ့်အခန်းတွေအခန်းတွေနှင့် အိမ်အကျယ်ကြီး ခြံဝင်းကလဲ အကျယ်ကြီး ခြံဝန်းကြီးထဲမှာ အိမ်လေးတွေကလည်း လေးငါးလုံးနှင့် အကုန်အမျိုးတွေချည်းဖြစ်သည်။ ပျော်စရာကြီးပေါ့။ 

အဲဒီအထဲမှာမှ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ကောင်မလေးဆိုသော်လည်း ၁၆ နှစ်လောက်တော့ရှိပြီ ကျနော် ထက်လအနည်းငယ်ကြီးမည် သူတို့ ခြံဝိုင်းထဲက မိသားစုတစ်ခုကပဲပေါ့ ။ နာမည်ကတော့ မေစိုး တဲ့ အမျိုးတွေပဲဟုတော့ပြောသည် သူ့အဖွားရဲ့ ဖအေတူ မအေကွဲ မွေးခြင်းဆယ်ယောက်ထဲမှ အကိုတော်သူရဲ့ သားရဲ့ သမီး ဆိုတော့ အင်း သူနဲ့စပ်ရင် နှစ်ဝမ်းကွဲလား သုံးဝမ်းကွဲလားတော်ပေးမပေါ့။ အမျိုးလို့မသတ်မှတ်တော့ရင်လည်းရသည်ပေါ့ဗျာ။ ကျနော်အရင် လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်ရောက်တုန်းက သူရော ကိုယ်ရော ကလေးတွေပဲရှိသေးသည်။ ကလေးဘဝတော့ ကစားနည်းတွေဆော့ခဲ့ကြတာပေါ့ အဲဒီတုန်းက အဖိုးဆုံးသောကြောင့် လာလည်ခြင်းဖြစ်သည်လေ။ အခုချိန်တွေ့တော့ အပျိုလေးတောင်ဖြစ်နေပါရော့လား အင်းပေါ့ ကျနော်သည်လည်း လူပျိုဖြစ်နေပြီလို့ပြောလို့ရနေပြီပဲလေ။

အားလုံးထဲတွင် သူနဲ့ကျနော်က ရွယ်တူလိုမျိုးဖြစ်နေသည် ကျန်တဲ့သူတွေက ကြီးတဲ့သူတွေရယ် ကလေးတွေရယ် ငယ်တဲ့သူတွေရယ်ပဲဖြစ်နေလေတော့ပေါ့။ စစမြင်ချင်းကတော့ ခပ်စိမ်းစိမ်းပဲ သူနဲ့ကျနော်ဖြစ်နေကြသေးသည်။ ပျင်းစရာတော့ ကောင်းသည်ပဲ ရွာဆိုတော့ အစောကြီးလည်း အိပ်ရာဝင်ကြသည်။ မိုးလင်းရင် ထမင်းစား လူကြီးတွေက အများစုလယ်ထဲသွားကြ။ ကျနော်က ငေါင်တောင်တောင် ထမင်းစားချိန်ဆို သူမ ကအမြဲတမ်းကျနော့်ကို ထမင်းစားရအောင်ဆိုပြီး လာခေါ်တဲ့သူပေါ့။ အိမ်မှာတွေ့သမျှ စာအုပ်တွေလဲကုန်ပြီဆိုတော့ ကျနော်ပျင်းလာသည်။

သူမရဲ့ပုံစံကတော့ အရပ်က ကျနော့်ထက် ခေါင်းတစ်လုံးလောက်နိမ့်သည် ရင်သားတွေကတော့ အတော်လေးထွားနေပါပြီ။ ထဘီဝတ်ထားပုံလေးကချစ်စရာကောင်းသည် အသားနဲနဲညိုသည် မျက်နှာလေးကတော့ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့မျက်နှာမျိုးလေးနဲ့ အပြုံးချိုချိုလေးနဲ့အမြဲတမ်းနေတတ်သူ။ သူနဲ့အတူတူ လမ်းလျှောက်ရင်း စကားတွေပြောဖြစ်သည်။ ရွာသူမ လေသံနဲ့ပေါ့။ သူက ကျနော့်ကို ကိုရဲ ဟုသာ ခေါ်တတ်သည် ကျနော်ကတော့ သူ့ကို မေစိုး ပဲပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ သုံးလေးရက်ကြတော့ အဖွားကပြောသည်။

“မေစိုး ရေ ညဉ်းအကိုကို ရွာတစ်ပါတ်လိုက်ပြဦးလေ သူရောက်နေတာကြာပြီ အခုထိဘယ်မှမသွားရသေးဘဲ အိမ်တွင်းအောင်းနေရတာ”

“ဟုတ်ကဲ့ ပါ အမေကြီး”

“အကိုရဲရေ မေကြီးက ရွာတစ်ပါတ်လိုက်ပြရအောင်တဲ့ မေစိုးကိုပြောနေတယ်။ သွားမလား”

လို့ ကျနော့်ကိုမေးလေသည်။J

“သွားမယ်လေ ညီမ အကိုလည်း ပျင်းနေတာ”

ဟု ကျနော်လည်း မဆိုင်းမတွပင် ပြန်ပြောလိုက်ကာ ကျနော် သူဦးဆောင်ရာနောက်သို့ လိုက်ကာ ရွာတစ်ပါတ်ပါတ်ရန် ထွက်သွားလိုက်တော့သည်။ ဒီလိုနဲ့ ကျနော်နဲ့ သူမတို့ ရွာရိုးကိုးပေါက်သို့ နှစ်ယောက်သား တူတူသွားဖြစ်လေတော့သည်။ သူက ကျနော့်ထက် အနည်းငယ်အသက်ကြီးသော်လည်း ကျနော့်အား မြို့သားဟုယူဆသည်က တစ်ကြောင်း လေးစားသည်ကတစ်ကြောင်းမျိုးကြောင့် ကိုရဲ ဟုသာခေါ်သည်။ ကျနော်ကလည်း ညီမ ဟုသာခေါ်သည်ပေါ့။

"ညီမက အခု ရှစ်တန်းဖြေထားတာပဲနော်။ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား"

"ဟုတ်တယ်အကို ဒါပေမယ့် သိပ်တော့မဖြေနိုင်ပါဘူး ကျောင်းကဝေးတယ်လေ ကျောင်းမတတ်ဖြစ်တဲ့ နေ့တွေလည်း ရှိတယ်။ နောက်နှစ်တော့ ညီမ ကျောင်းဆက်မတတ်တော့ဘူးလို့ စိတ်ကူးတယ်"

"ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ ညီမ"

"ဒီရွာမှာ ဒီလောက်ပဲလေ ရှစ်တန်းအောင်ရင် ကျောင်းထွက်ပြီး မိဘအလုပ်ကို ဝိုင်းကူကြရတာပဲလေ အကိုကလဲ"

သူ့စကားကြားရတော့ ကျနော်စိတ်တောင်မကောင်း ဒီလိုကျေးရွာမျိုးတွေအများကြီးရှိနေသေးသည်ပဲ ရန်ကုန်လိုမြို့အကြောင်းပြောရင်တောင် ရန်ကုန်ဆိုတာ နိုင်ငံခြားလားလို့မေးရတဲ့နေရာမျိုးလေးပေါ့။ ရိုးသားမှုတွေနဲ့ပဲ သာမန် လယ်ယာလုပ်ငန်းကိုလုပ်နေကြသူတွေလေ..။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါသည် ကျနော့် အမေ ဒီရွာသူပင်လျင် လေးတန်းအောင်သည်နှင့်ကျောင်းထွက်ပြီး လယ်ထဲဆင်းခဲ့ရသည် မဟုတ်ပါလား။

သူမနဲ့ကျနော် စကားတပြောပြောဖြင့် လျှောက်လာရင် ကျနော့်ရင်ထဲတွင် သာယာ ကြည်နူးစိတ်များ မသိမသာ ကိမ်းအောင်းလာသည်။

ကျနော် ဒီလောက် ကြာကြာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် လမ်းတောင် အတူတူတွဲမလျှောက်ဖူးပေ.. သူမနှင့်ယခုလို တူတူတွဲသွားနေရတာကိုပင် ဂုဏ်ယူချင်သယောင်ယောင်ဖြစ်လာသည်။နှစ်ဦးသားကြားရှုခင်းတွေကြည့်ကာ လမ်းလျှောက်ရင်း တိတ်ဆိတ်နေမှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်သည်ကသူ..။

“ဟိတ် တိတ်လှချည်လား ကိုရွှေမြို့သားရဲ့ ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ မြို့က ရည်းစားကိုလွမ်းလို့လား”

"အဲ မဟုတ်ပါဘူး ညီမရယ် ရှုခင်းတွေကိုခံစားနေလို့ပါ ဒီမှာက လေကောင်းလေသန့်လည်းရတယ်လေ"

"မသိပါဘူး ဘေးနားက ကိုယ့်ညီမ ပါတာတောင်သိသေးရဲ့လားလို့ စကားလေးပါလေး ပြောပါဦး"

"ပြောပါတယ် ညီမရယ် အခုလို ညီမလိုက်ပို့ပေးတာကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်. အကိုတစ်ယောက်တည်းဆို လမ်းပျောက်ပြီး အိမ်ပြန်တတ်မှာမဟုတ်ဘူးလေ"

"ဟုတ်ပါပြီ အကိုရယ် ညီမမေးစရာရှိတယ် အကိုမှန်မှန်ဖြေမလား"

"မေးလေ ဘာမေးမလို့လဲ ဖြေမှာပေါ့ "

"မလိမ်ရဘူးနော်"

"သြော် မလိမ်ပါဘူးကွယ်"

"အကို့မှာ ရည်းစားရှိလား"

အမ် သူဒီမေးခွန်းကို ဘာလို့မေးပါလိမ့်လို့ ကျနော် စိတ်ထဲမှာတွေးမိသည်။ သူ့ကိုကြည့်ရတာ ရိုးရိုးလေးပဲလေ အနေအထိုင်ကလည်း ပိရိပြီး အိမ်မှာဆိုလျင် ဘာမှမသိနားမလည်သော အပျိုမလေး ပုံစံသာတွေ့ရသည် ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်သည် တူတူသွားနေရင်းနဲ့ သူနဲ့ကိုယ်ကြားရင်းနှီးလာပြီးအိမ်မှာ မတွေ့ရဘူးသော မပြောဘူးသော စကားမျိုး ပုံစံအမူအရာမျိုးတွေတွေ့လာရသည်လေ။

"မရှိပါဘူး ညီမရယ် အကိုက ကြိုက်နေတဲ့သူတော့ရှိတယ် ဒါပေမယ့် ဖွင့်မပြောရဲဘူးဗျ သတ္တိက အဲလောက်မရှိဘူးလေ ဟားဟား"

"အကိုတို့မြို့က မမတွေက တော်တော်လှကြမှာပေါ့နော် လှမှာပါ တီဗွီမှာ မြင်ဖူးတယ် မေစိုးတို့ တောသူတွေထက်တော့ အများကြီးလှကြမှာနော်"

ဟုဆိုကာ အားငယ်သော မျက်နှာလေးဖြင့် ပြောနေရှာသည်။

"မဟုတ်တာ ငါ့ညီမလဲ လှပါတယ်ကွာ ညီမကမှ သဘာဝအလှ ဘာမှမပြင်ဆင်ထားတဲ့ ရိုးရိုးလေးနဲ့ လှတဲ့ ပကတိအလှ"

ပြောပြောဆိုဆို ကျနော်သူမကိုသေချာလေး ကြည့်မိသည်။

"ခစ်ခစ် ခစ်ခစ်" 

သူမ ကျေနပ်စွာရယ်သည်။သူမဝတ်လာသည်က ရိုးရိုးလေးပင် နှိပ်ကြယ်သီးကို အသုံးပြုထားသော ရင်စေ့အင်္ကျီ အညိုရောင်လေးနှင့် အနည်းငယ်နွမ်းလျနေပြီဖြစ်သော ပန်းပွင့်များပါသည့် ထဘီကိုဝတ်ထားသည်။ သူမတကယ်လည်း လှနေပါသည်။

"ညီမ အကိုနဲ့ခုလို လျှောက်သွားရတာ ပျော်တယ် သိလား"

"အကိုလည်း ပျော်တယ်လေ နောက်နေ့တွေလည်း ဒီလိုပဲလျှောက်လည်ကြတာပေါ့"

ကျနော် ရုတ်တရက် သတိထားမိသည်က ကိုရဲလို့ မခေါ်တော့ပဲ သူမ အကိုလို့ပြောင်းခေါ်လာတာပါပဲ။ ကျနော်တို့စကားတပြောပြောနှင့်လျှောက်လာသည်မှာ ရွာအစပ်နားက ရွာနှင့်အနီးဆုံး လယ်ကွင်းများထိပင်ရောက်လာပြီဖြစ်သည်။ လူသွားလူလာများလည်း နွားလှည်းတစ်စီးစနှစ်စီးစ နှင့် လယ်ထဲမှ ပြန်တတ်လာသူ များကိုသာတွေ့ရသည်။ လမ်းမှတွေ့သူများက သူမနှင့်ကျနော်ကို နှုတ်ဆက်သွားသည်များလည်း ရှိသည် အင်းပေါ့ သူမကိုတော့ တရွာလုံးက သိကြသည်လေ။

သူမအပေါ်တွင်ညီမလေးတစ်ယောက်လိုကျနော်ခုချိန်ထိရိုးရိုးသားသားပင်..။

"အကိုရေ ကြည့်ပါဦး ဟိုဘက်မှာ မိုးသားတွေတတ်လာတယ် မည်းမှောင်နေတာပဲ"

သူမညွန်ပြရာဘက်သို့ ကျနော်ကြည့်လိုက်မိတော့ ဟုတ်သည် မှောင်မည်းနေသော မိုးသားတိမ်တိုက်များမှ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် တတ်လာနေသည် ဘယ့်နှယ့် နွေဘက်ကြီး မိုးတွေအုံ့လာပါလိမ့် ။နေကတော့ တခြမ်းသာနေသေးသည် ဝင်လုဆဲဆဲ နေလုံးကြီး ကိုတော့ ထိုတိမ်တိုက်များက လာရောက်လွမ်းမိုးသေးခြင်းမရှိသေးပေ သို့သော် လည်း မကြာမှီမှာ သူလည်း တိမ်တိုက်များရဲ့အနောက်ကို ရောက်သွားမှာ သေချာနေသည်။

"ဟုတ်တယ်ညီမရေ မိုးရွာတော့မယ်ထင်တယ် တို့မှာထီးလည်းမပါဘူး အိမ်ကိုမြန်မြန်အပြေးပြန်ကြမလား"

"အား အကိုကလည်း အဝေးကြီးရောက်နေပြီ အကြာကြီးလျှောက်ရမယ် မမှီလောက်ဘူးထင်တယ် မိုးကအခုပဲရွာတော့မယ့်ပုံနော်"

"အကိုရေ မိုးဖွဲဖွဲလေးကျလာပြီ မိုးကလည်းမြန်လိုက်တာ သင်္ကြန်မိုးထင်တယ်နော် ဒီလိုအချိန်ဆို သင်္ကြန်မိုးလေးတော့ ရွာတတ်တယ် အကိုရဲ့"

"အင်းညီမ အကိုကရပါတယ် အေးဆေးပဲ စိုလဲ ပြသနာမရှိပါဘူး"

"ဘယ်ဖြစ်မလဲ ဒီနားက တဲတစ်တဲကို ခဏဝင်ခိုမယ်လေအကို ဟိုမှာတွေ့လား လယ်ထဲကတဲတစ်တဲရှိတယ်။မိုးက ခဏလေးနဲ့တိတ်သွားမှာပါ ဒီလိုမိုးကမကြာတတ်ဘူး ပြီးတော့ အဲဒီမိုးရေထိရင်မကောင်းဘူးအကိုရဲ့ မျက်စိနာတတ်တယ်"

သူမကပြောပြောဆိုဆို ကျနော့်ကိုသူမနောက်လိုက်ရန်အချက်ပြသည်။ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့ တဲလေးတစ်လုံး အခိုင်စားကြီးမဟုတ်သော်လည်း မိုးတော့လုံနိုင်သည် ကောက်ရိုးပုံတစ်ပုံကိုလည်း တဲဘေးနားမလှမ်းမကမ်းတွင်တွေ့လိုက်ရသည်။

သူမနောက်သို့ကျနော်လိုက်သွားလိုက်သည်။တဲထဲသို့ရောက်သောအခါတွင်မှ မိုးကလည်း ပိုရွာလာသည် တော်သေးသည်ပေါ့ သိပ်ပြီးမစိုလိုက်ဘူးလေ။နှစ်ဦးသား တူတူကပ်လျက်ထိုင်နေမိသည်။ ကောင်မလေးကို ကြည့်မိသည်။သူမကလည်းကျနော့်ကိုကြည့်နေသည်။

"ဟယ် အကိုသူများကိုကြည့်လှချည်လား"

"ညီမရယ် ညီမကအရမ်းလှလို့ကြည့်တာပါ"

ကျားဇာတိက ကျနော့်မှာပြလာလေသည်။

"ဟားဟားအကိုကလည်း မြှောက်နေပြန်ပြီ"

မိုးတွေကလည်း ရွာသည် ထင်ထားသည်ထက်ပိုသည်းနေသည် လျပ်စစ်တွေပါလျပ်လာသည်။ကျနော်ဖတ်ဖူးသည်ကတော့ အပူမှ ရုတ်တရက်အအေးပြောင်းသောအခါ လျပ်စစ်တွေပိုလျပ်သည်တဲ့။သူမကိုကျနော်ကြည့်ရင်းနဲ့ ကျားသဘာဝအတိုင်း တစ်ခုချင်းကိုခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာနေမိသည်။သူမရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ အရည်လဲ့နေသလိုပါလား။

ဘယ်ယောက်ကျားသားရဲ့နမ်းတာကိုမှ မခံရလောက်သေးတဲ့ သူမရဲ့ပါးပြင်မို့မို့လေး မထူမပါး နှုတ်ခမ်းနီမတင်ဖူးတဲ့ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးသူမရဲ့ ကျော့ရှင်းတဲ့လည်တိုင်လေးနဲ့ သူမရဲ့ မို့ဖောင်းနေတဲ့ ရင်အုံလေးကိုတဆင့်ခြင်းကြည့်မိတော့ ကျနော် နေရတာတစ်မျိုးဖြစ်လာသည်။ရုတ်တရက်ရင်တွေခုန်လာသည်။ သူမကို ဖတ်ထားချင်မိလာသည်။ထိုအခိုက် ကျနော်ကိုယ်တိုင်မမျှော်လင့်ထားသော စကားတစ်ခွန်းကိုပြောလိုက်မိသည်။

"ညီမ"

"ရှင်အကို"

"ညီမကိုအကိုဖတ်ထားချင်တယ် ရလားဟင်"

"ဟယ် အကိုရယ်"

ကျနော်ပြောပြီးမှ မှားသွားပါလားလို့တွေးမိသည် ဘယ့်နှယ့် ငါဘာတွေလျှောက်ပြောပါလိမ့်ပေါ့။ပြီးမှသူမက

"ဟုတ် ဖတ်ထားလေအကို ညီမလည်း ချမ်းနေတယ်အင်္ကျီ ကပါးနေလို့ အကိုကလည်း မောင်နှမတွေပဲကိုနော်"

အပြုံးလေးနဲ့သူမပြောသည်။မှောင်နှမတွေလား ဘယ်လိုစပ်ရမှန်းမသိလောက်အောင်တော်တဲ့ မောင်နှမတွေပေါ့။ သူမကတကယ့်မောင်နှမလိုသဘောထားပြီးပြောတာဟုတ်မဟုတ်တော့ သူမသိ..။

ဒါပေမယ့် သူမရဲ့ခွင့်ပြုချက်ကိုရတော့သူ ဘာများတွန့်ဆုပ်နေရဦးမလဲပေါ့...။ သူမကဒီလိုပြောလာတော့လည်း ကျနော် တုံ့ဆိုင်းမနေမိဘဲ သူမကို ထိုင်လျက်အနေအထားနှင့်ပင် ကျနော်ဖတ်ထားမိသည်။ ပုခုံးလေးကိုကိုင်ပြီး လက်တဖက်က ခါးလေးကိုဖတ်ရင်းပေါ့။

ကျနော်ပထမဆုံးအကြိမ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ဒီလိုဖက်ထားဖူးခြင်းပင်။အမျိုးအမည်မသိတော့အနံ့တစ်ခုကို သူမဆီမှရမိသည် မိန်းကလေးနံ့များလားမသိ။ကျနော်ရင်ခုန်နေသည်။ သူမလည်းဘယ်လိုဖြစ်နေမည်လဲ။ကျနော့်ရဲ့ညီလေးကလည်း တင်းလာနေသည် ကျနော် အတွင်းခံတော့ဝတ်လာသောကြောင့် အောက်ထဲတွင် ရုန်းကန်နေသည်။

ကျနော် ရှိန်းတိန်းတိန်းဖြစ်လာသည် မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့်အသားချင်းအများကြီးခုလိုထိထားရသည့် ခံစားချက်မှာ တော်တော်ကောင်းပါလား။ဖက်ထားရင်းနှင့်

"ညီမအဆင်ပြေရဲ့လား နာရင်ပြောနော်"

"မနာပါဘူးရတယ်အကို"

သူမ အသံလေးတော်တော်တိုးနေသည်။ကျနော်ကလည်းတစ်မှောင့် ဖက်ပါတယ်ဆိုမှ ဘယ်လိုလုပ်နာမှာလဲနော်။ ဘာတွေလျှောက်မေးနေမှန်းမသိ..။

"ညီမ"

"ရှင်"

"ညီမကိုအကိုချစ်တယ်"

သူမ အံ့သြသလို မျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်ဖြင့် ကျနော့်ကိုမော့ကြည့်သည် ပြီးတော့ ဘာမှမပြောဘဲမျက်လွှာလေးပြန်ချသွားသည်။

"အကိုလေ ဒီလောက်တခါမှရင်တွေမခုန်ဖူးဘူး မေစိုးရယ်"

အေးစုကို ရည်းစားစကားပြောရန် သတ္တိမရှိခဲ့သော ကျနော် သူမကိုတော့ ကျနော်ပြောမိလိုက်ပြီ။အထိအတွေ့တွေကြောင့်သတ္တိရှိသွားခြင်းဖြစ်မည်။ အချစ်ဆိုတာ ဘာလဲတော့ကျနော်သေချာမသိ။သို့သော် ပြောမိပြီလေ။

ကျနော်စိတ်ကိုလွတ်လိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်မိသည် စာအုပ်တွေထဲမှာဖတ်ဖူးသလို အစပြိုးကြည့်မည်။ရင်ခွင်ထဲတောင်ရောက်နေမှတော့အခြေအနေကောင်းသည်လေ။မိုးစက်ကျသံများသာကြားနေရသောကြောင့် တခြားကမ္ဘာတစ်ခုထဲမှာရောက်နေသလိုခံစားရခြင်းက ထိုသို့ဖြစ်လာရန် အားပေးနေသည်လေ။

ကျနော်သူမရဲ့နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည် ထိုနောက် ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်သည်။

"ညီမလည်း အကို့ကိုချစ်တယ်"

တိုးလျစွာ သူမပြန်ပြောသည်ကို ကြားလိုက်ရသည်။

"တကယ်တော့ ညီမအကို့အနားမှာနေရတာပျော်တယ်လေ ဘာလို့လည်းမသိဘူး။ညီမကိုလေ လိုက်ကြိုက်နေတဲ့ကောင်လေးတွေ ဒီရွာမှာအများကြီးပဲ။သူတို့ကိုလေ ညီမမကြိုက်ဘူး အမြဲတမ်းရှောင်တယ်။အကို့ကိုတွေ့တော့ ညီမ အကို့ကိုလေးစားတယ်။ အကိုကစာလည်းတော်တယ်တဲ့။အကိုကသူတို့ထက်စာရင်အများကြီးသာတယ် ဒီပေမယ့် မေစိုးသိပါတယ် ။အကိုနဲ့တော့ ညီမတစ်သက်လုံးတူတူနေလို့ရမှာမဟုတ်ဘူးလေ"

"ညီမရယ်….."

"နေလို့ရပါတယ် ဘာလို့မရရမှာလဲ အကိုတက္ကသိုလ်တွေတတ်ပြီးလို့ ဘွဲ့တွေရရင် ညီမကိုလာခိုးမယ်လေ"

ကျနော်ဘာတွေပြောမိမှန်းမသိပေ စိတ်တွေက မွှန်နေသည် လက်ရှိအချိန်မှာတော့ သူမကလွဲပြီးကျနော်ဘာမှမသိတော့ချေ။

"အရမ်းချစ်တယ်ညီမရယ်"

ပြောပြောဆိုဆို ကျနော် သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုတ်နမ်းလိုက်သည်။ပထမဆုံးအကြိမ်မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းဖူးခြင်းပင် နမ်းမိတော့လည်း ကျနော်မခွာတော့ပေ နည်းလမ်းကျသည်မကျသည်တော့မသိ သူမရဲ့လျှာလေးကိုလည်းစုပ်နေမိသည်။

သူမကလည်း ပြန်နမ်းနေသည် တစ်ဦးရဲ့နှုတ်ခမ်းကို တစ်ဦး မက်မောစွာ နမ်းလျက်နေစဉ် ကျနော့်ရဲ့လက်တွေက သူမရဲ့ ရင်နှစ်မွာပေါ်သို့အလိုလိုရောက်သွားတော့သည်။ ရင်စေ့အကျီလေးပေါ်မှ ပွတ်နေမိသည်။ အဖြစ်အပျက်တွေက ပိုပြီးလျင်မြန်လာသည် ဘာလုပ်လို့လုပ်နေမိမှန်းမသိလောက်အောင်ပင်။ သူမရဲ့ နှိပ်ကြယ်စိလေးတွေကိုကျနော်ဖြုတ်လိုက်မိသည်။ သူမဘော်လီဝတ်ထားသည်ပဲ ဝတ်ထားတာမှ အပြည့်ပါလား နမ်းတာကိုခဏရပ်ပြီး

"ညီမ အကိုကိုင်ကြည့်ချင်တယ်"

"ဟုတ် အကို"

ကျနော်အနည်းငယ်တော့ အံ့သြမိသည် လွယ်လှချည်လားပေါ့ ဘာလို့အပျိုလေးတစ်ယောက်က လွယ်လွယ်နဲ့ မရှက်ဘဲ ယခုလိုခွင့်ပြုမည်နည်း သူမက သူမဘော်လီကို ကိုယ်တိုင်ချိတ်ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။

ကျနော်မျှော်လင့်တောင့်တနေသော ကျောင်းမှာတုန်းက အေးစုအား တစ်စွန်းတစ်စမြင်ခဲ့ရသော ရွှေရင်နှစ်စုံကို အခုတော့ ရှေ့တွင် ဘွားကနဲတွေ့လိုက်ရပေပြီ။

လှလိုက်တာ ညီမရယ် သူမရဲ့ ရင်သားလေးတွေလည်း လုံးပြီး အပျိုမလေးမှန်းသိသာလှသည်။ အလွန်မက်မောစရာကောင်းသည်။ အရမ်းလှတာပဲညီမရယ် ဟုပြောကာ အကြမ်းပန်းကန်အကြီးစားထက်ပင် ပိုကြီးသော သူမ နို့တွေကို ကျနော် လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်မိတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းကိုလည်း ပြန်လည် ကာ နမ်းနေရင်း သူမ နို့တွေကို လက်ဖြင့် ဆုတ်နယ်လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးများကို ခြေပေးနေလိုက်နှင့် ကျနော်တို့နှစ်ယောက် စည်းစိမ်ကျကာသာယာနေတော့သည်။

ထို့နောက် နမ်းတာခဏရပ်ကာ သူမ နို့သီးလေးတွေကို ကျနော် ကလေး ဘဝအတိုင်း ပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်သည်။ တစ်ဖက်ကိုစို့ရင်း တစ်ဖက်ကို ပွတ်ပေးရင်းပေါ့။ သူမဆီမှ ညည်းသံလေးများကြားရလာသည်

"အ…. အင်း… အကိုရယ် အကို့ကို မေစိုး အရမ်းချစ်တယ်..သိလား..ဟင့်" 

ကျနော်ဘာမှမပြောဘဲ လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်သည်။ ကျနော့်ညီလေးက တင်းလွန်းလို့ နေလို့အဆင်မပြေတော့ဘူး ကျနော့် ထိပ်ဖူးမှာ အရည်ကြည်တွေဖြစ်နေပြီဆိုသည်ကို ဘောင်းဘီအတွင်းစိုစွတ်မှုကြောင့်သိလာသည်။

သူမရဲ့ ထဘီမှာ ပြည်ကျသွားသည်။ နမ်းရင်း နို့စို့ရင်းနှင့်ဖက်ရင်းနှင့်ပေါ့။ကျနော်စိတ်ထဲတွင် ဆက်လုပ်သင့်မလုပ်သင့် ရုတ်တရက်အတွေးဝင်လာသည် လူကြီးတွေသိရင် ဘာတွေများဖြစ်ကုန်မလဲဆိုတာမျိုး။ထိုအခိုက်သူမက

"အကို အကို့ကို ညီမရဲ့ခန္တာကိုယ်ကို ပေးတယ်နော် အကိုကြိုက်တာလုပ်ပါနော်.."

သူမရဲ့ ဒီစကားကိုကြားလိုက်ရတော့ ချစ်ရည်လဲ့တဲ့မျက်လုံးများနဲ့ သူမကိုကြည့်ရင်း ညီမရယ် အကိုညီမကိုအရမ်းချစ်တယ်လို့ ထပ်ပြောမိသည်။သူမပြုံးနေသည်။

သူမရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုမြင်နေရသည်။ကျနော် သူမဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်သည်။သူမကလည်းကူချွတ်ပေးသည်။ပထမဆုံးအကြိမ် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အလှတရားကို ကျနော်မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ အမွေးများမှာ မထူမပါးပေါက်နေသည်။ လှလိုက်တာ။

သူမရဲ့အဖုတ်လေးကို ကျနော် နမ်းလိုက်မိသည်။ အရည်ကျည်လေးတွေကျနေသည် စိုစိစိနှင့် သူမလည်းစိတ်တွေထန်နေပြီလေ။တခါမှမမြင်ဖူးသောကြောင့် သေချာလေးလည်းစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ကျနော့် အပြင်ဘက်က ဂျင်းဘောင်းဘီကိုအရင်ချွှတ်လိုက်သည် အင်္ကျီ ကိုလည်းချွတ်သည်။

အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါအလျှင်အမြန်ချွှတ်လိုက်သည်။ သူမကကြည့်နေသည် သူမကိုလည်း ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်အောင် အကုန်ချွှတ်ပစ်လိုက်သည် ထို့နောက်တွင်တော့ နှစ်ယောက်စလုံးဘာအဝတ်အစားမှမရှိတော့ဘူး မိုးတွေသည်နေချိန်တဲလေးအတွင်း ကျားနှင့်မ နှစ်ယောက် ကမ္ဘာဦးကအတိုင်းဖြစ်ကုန်ကြပြီ ကျနော့်ရဲ့ညီလေးမှာ လည်း အစွမ်းကုန်ပင် ထောင်မတ်နေပြီ။

သူမကို ဖက်ထားလိုက်သည် အဝတ်အစားမပါဘဲ ဖက်ရသည့်အရသာမှာအလွန်ကောင်းသည်ပင် ကျနော့်ညီလေးက သူမရဲ့ ဆီးခုံကိုထောက်မိနေသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းတွေကိုတဖန်ပြန်လည် နမ်းလိုက်သည်။

တစ်ကိုယ်လုံးပွတ်သတ်နမ်းရှုပ်နေမိသည်။ ထို့နောက်

"ညီမ အကိုချစ်တော့မယ်နော်"

"အင့် အကို ဖြည်းဖြည်းနော်"

ကျနော့် ညီလေးကို သူမအဖုတ်ထဲသို့ သွင်းရန်ကျနော် စတင်ကြိုးစားသည်။ လွေပေးတာတွေ မှုတ်တာတွေ ကျနော်လည်းသူမဆီက မတောင်းမိ သူမလည်း လုပ်တတ်မည်မလုပ်တတ်မည်မသိ။ အခုချိန်တွင် မိန်းမကို လိုးရရေးသာ ကျနော့်စိတ်ထဲတွင်ရှိနေသည်လေ။သွေးတွေလည်းဆူနေပြီး တစ်ဒုတ်ဒုတ်ခုန်နေပြီ သူမ ရဲ့ မို့ဖောင်းနေသော ပစ္စည်းလေးထဲသို့ ကျနော့် ညီလေးရဲ့ ထိပ်ဖူးကို ထည့်ဖို့ကြိုးစားသည်။ သို့သော်လည်ချော်ချော်ထွက်နေသည်။

"ညီမ အကို့ကိုကူပါဦး"

ထိုသို့မှ သူမက ကျနော့် ညီလေးကို ကိုင်ပြီး တေ့ပေးသည်။ ကျနော်သည် ဘယ်နေရာထည့်ရမှန်းတောင် သိသူမဟုတ်ပေ… သူမတေ့ပေးတော့မှ ကျနော့်ထိပ်ဖူးကိုဖိထည့်ချလိုက်သည်။

"အား… ကောင်းလိုက်တာညီမရယ်"

ဖြည်းဖြည်းခြင်းဝင်သွားသည်။

"အကိုနာတယ်..နာတယ်.. ဖြည်းဖြည်းနော်.."

ကျနော်ဖြည်းဖြည်းချင်းသူမအဖုတ်ထဲကို ကျနော့်လီးကြီးကိုထည့်နေမိသည် တစ်ဝက်လောက်ဝင်ပြီးနောက် ပြန်ထုတ်လိုက် ပြီးနောက်ပြန်ထည့်လိုက်လုပ်ရင်း အဆင်ပြေလာသည်။

"ကြပ်လိုက်တာညီမရယ်…. အကိုအရမ်းကောင်းတာပဲ.."

"ညီမလည်း မနာတော့ဘူးအကို အကိုဆောင့်ပါနော်…ညီမအရမ်းယားနေပြီ"

ကောင်မလေးက စကားပြောတွေကလည်း ကြမ်းလှပါလား။ကျနော်ကြားဖူးတာ အပျိုဆို သွေးထွက်သည် တဲ့ ဘာသွေးမှလည်းမထွက်ပါလား။ သိပ်မစဉ်းစားနေတော့ပဲ ကျနော် အားနှင့်ဆောင့်ထည့်မိသည်။

"အကိုရေ လုပ်ပါ… ညီမလည်းခံလို့ကောင်းလို့ပါ"

သူမကပြောတော့ ကျနော် ပိုအားတတ်သည်။တဲထဲရှိကွပ်ပြစ်လေးပေါ်တွင် သူမကပက်လက် လှေကြီးထိုးနည်းဖြင့် ဆောင့်ထည့်နေမိသည်။သူမရဲ့ နို့တွေကို လှမ်းကိုင်သည်။အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးနောက်

"အား.. ညီမ… အကိုပြီးတော့မယ်………."

ဟုဆိုကာ ကျနော် လီးထိပ်မှ အရည်များပန်းထွက်သွားတော့သည်။အပြင်မထုတ်ဘဲ အထဲတွင်သာ ပြီးလိုက်သည်။

"ကောင်းလိုက်တာ ညီမရယ်…. ညီမကိုအရမ်းချစ်တယ်..အကိုညီမကိုလက်ထပ်မယ်နော်"

"အကိုရယ်…ညီမလည်းအကို့ကိုအရမ်းချစ်တယ်.."

သူမကိုယ်ပေါ်တွင်ကျနော်ထပ်လျက် မှောက်နေလိုက်သည်။ အပြင်မှာမိုးကလည်း စဲနေပေပြီ။ အမှောင်ထုကတော့ ပိုအားသာလာပြီး ညီအစ်ကိုမသိတစ်သိအချိန်သို့တောင် ရောက်လာပြီကော။

အသိစိတ်ပြန်လည်ဝင်လာသည် ထိုအချိန်တွင် ကောင်မလေးမှာ ရေဆေးနေပြီ စဉ့်ဦးထဲမှ ရေကိုခပ်ယူရင်း အကိုလည်း လာဆေးလေ ဟုခေါ်သည်။ ထို့နောက်အဝတ်များကိုပြန်ဝတ်ရင်း အကိုရေပြန်ကြမယ်နော် ဟု သူမက ပင်ဦးဆောင်ကာ နှစ်ဦးသား ပြန်ထွက်လာမိသည်။ ကျနော် လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အံ့သြရင်းနှင့် ငါမိန်းမလိုးဖူးသွားပြိလို့တွေးနေမိသည်။

"အကိုညီမကိုဘယ်လိုထင်လဲဟင်"

သူမက စမေးသည်

"ဘာကိုပြောတာလဲ ညီမ"

သူမကပြန်ပြောသည်။

"တကယ်တော့ ညီမက အစကတည်းက အပျိုမဟုတ်တော့ပါဘူးအကို"

သူမပြောတာကြားရတော့ ကျနော် အံ့သြသွားသည် ဒါကြောင့် သွေးမထွက်တာလားလို့လည်း တွေးနေမိသည်။

"ဟုတ်တယ်အကို လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်လလောက်ကမှ ညီမ အပျိုရည်ပျက်သွားတာ ရွာထဲက လူတစ်ယောက်နဲ့ပါပဲ.. ညီမကိုသူအယုံသွင်းပြီး အတင်းအဓမကြံခံတာ ညီမလည်း သူ့ကို မချစ်ဘူး ...ဒါပေမယ့် ခံလိုက်ရတယ် သူကတော့ ညီမကိုချစ်တယ်ဆိုပြီး အတင်းလုပ်သွားတာ အဲဒါဖြစ်ပြီးကတည်းက သူလေ ညီမကို လည်းမတွေ့တော့ဘူး ညီမကိုသူရှောင်သွားတယ် ညီမကို တမင်အပျော်ကြံသွားတာ အကိုရယ် အဲဒါလည်း အခုလို လယ်ကွင်းထဲမှာပဲဖြစ်တာလေ.. ။

ဒါပေမယ့် ညီမဘယ်သူ့ကိုမှမပြောပြဘူး အိမ်ကိုလည်းမပြောပြဘူး။ ပြသနာတွေမဖြစ်စေချင်ဘူး သူ့ကိုလည်းညီမမလိုချင်ဘူး။ ညီမအစကတော့ အားငယ်တယ် ငါအပျိုမဟုတ်တော့ဘူးဆိုပြိး။ ပြန်တွေးကြည့်တော့လည်း ဘာမှအရေးမကြီးပါဘးူနော်။ အကို့ကို ညီမချစ်လို့ မရှက်ပါဘူး အကုန်ပြောပြတာ ဒါကြောင့်အကိုလည်း ညီမကိုတာဝန်ယူရဖို့စိတ်မပူပါနဲ့ ညီမက အကို့ကိုပေးရတာကို ကျေနပ်ပါတယ် အကိုရယ်.. အစတုန်းကတော့ ညီမကြိတ်ငိုတယ် အခုတော့လည်း ဘယ်လိုမှမနေတော့ပါဘူးအကိုရာ..."

သူမရဲ့စကားတွေကြားရတော့ ကျနော်ဂရုဏာသက်မိသည် ပိုလည်းချစ်မိသွားသည်ဟုတ်ထင်သည်။

"ညီမရယ် သနားစရာ ညီမလေးပါလား"

ဟုကျနော်ပြောရင်း သူမပုခုံးကိုဖွဖွလေး ဖက်ရင်း ရွာထဲသို့ပြန်ဝင်လာမိသည်။ မှောင်တောင်မှောင်စပြုနေပေပြီ။ နွေးထွေးတဲ့အထိအတွေ့ကိုခံစားရင်း အတွေးများနှင့်ပေါ့… အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ခပ်တည်တည်ပင် မိုးရွာလို့ တဲမှာဝင်ခိုနေရတာလို့ သူမက အမေကြီးကိုရှင်းပြသည်။

လူကြီးတွေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း တော်သေးတာပေါ့ မိုးတွေ မမိလို့ ဘာညာပြောပြီး ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကို ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ဖို့ပြောပြီး ပြီးသွားရောပေါ့..။

မပြီးသေးတာက ကျနော်… မိန်းမလိုးရသော အရသာကိုသိသွားပြီးနောက် နောက်တစ်ခါထပ်လိုချင်နေမိသည်။ မေစိုး လည်း နောက်တကြိမ်ထပ်လိုချင်ဦးမည်လို့ ကျနော်ယုံသည်။

ကျနော်က ယောက်ကျားလေးဆိုတော့ ဂွင်ဆင်ဖို့ ကြိုးစားရတော့မည်။ အိမ်မှာ လူတွေကလည်း မလစ် လူကြီးတွေ သိသွားရင်လည်းမကောင်းဖြစ်မည်စိုးသောကြောင့် အိမ်မှာတော့ ကျနော်လည်း အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ရသည် မေစိုးကလည်း ပုံမှန်ပင် ခင်ခင်မင်မင် စကားပြောဆိုသည် ဟိုနေ့ကအဖြစ်အပျက်တွေကို မဖြစ်ခဲ့သလိုပင်နေနေတော့ ခက်သည်။

မေစိုး ရေဆင်းချိုးသော အချိန်တွေတွင် ကျနော် သူရေချိုးရာ နေရာ နားသို့ မရောင်မလည်သွားတတ်သည်။သူမအလှတွေကိုသွားသွားခိုးကြည့်ချင်းပင်။ သူမနှင့် နှစ်ယောက်တည်း စကားပြောရဖို့ကြိုးစားမိသည်။သူမ ဟိုနေ့ကပြောတော့ ကျနော့်ကိုချစ်တယ်ဆိုပြီး ကျနော့်ကိုရှောင်နေသလိုပင်… ဒါပေမယ့် နည်းလမ်းတော့ ရှိရမည်။

ဒီလိုနဲ့ သုံးရက်လောက်ကြာသွားပြီး… ညတစ်ညမှာပေါ့ဗျာ…။

ညဆယ်နာရီခန့်ရှိပြီ.. ကျနော်အိပ်မပျော်သောကြောင့် ကျနော့်အတွက်ပေးထားသော အိမ်ခန်းထဲမှ ထွက်အောက်ဆင်းကာ အပေါ့အပါးသွားသည် ထို့နောက် ကျနော် ရွာသို့လာကတည်းက ယူလာခဲ့သော စီးကရက်ကို ထုတ်ကာဖွာနေမိသည်…။ ဟုတ်ပါသည် ကျနော် ဆေးလိပ်သောက်တတ်သည်မှာလည်း ဟို စိုးကြီးနှင့် ထွန်းထွန်းတို့သင်ပေးသောကြောင့်ပင်.. သို့သော် တခါတခါ မှသာ သောက်ဖြစ်သည် လူကြားထဲတွင်တော့ သောက်လေ့မရှိပေ..။ ဆေးလိပ်ဖွာရင် ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲ လရောင်အောက်မှာ လမ်းလျှောက်ဖြစ်သည်..။

အင်း… မနက်ဖန်တော့ မေစိုးနဲ့ မရရအောင် တွေ့ပြီး ချိန်းဦးမယ်.. တခြံဝင်းထဲအတူနေပြီး နေ့တိုင်းတွေ့နေရပြီ မလှုပ်ရှားတတ်ရလောက်အောင်တော့ ငါမညံ့သင့်ဘူးဟုတွေးနေသည်။

မရရအောင် စကားပြောပြီး အပြင်ခေါ်ထုတ်သင့်ခေါ်ထုတ်မည် ကြမ်းသင့်လည်း ကြမ်းမည်ဟု သူဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်.. ဟိုနေ့က အကြောင်းတွေ ပြန်တွေးတိုင်း သူ့ညီလေးက တင်းတင်းလာ တတ်သည်လေ…။

လပြည့်ညတော့မဟုတ်… ဖိုးလမင်းကြီးက မျက်ခုံးမွေးပုံစံမျိုးသာနေသည်က လရောင်အောက်မှာ လမ်းလျှောက်သွားဖို့အတွက်တော့ လုံလောက်တဲ့ အလင်းယောင်ပင်.. ထိုစဉ် ရုတ်တရက် ဟိုဒီလျှောက်ရင်း လူသံလိုလိုကြားလိုက်သည်…။

စကားပြောသံလိုလိုသူကြားသည်… သစ်ရွက်ခြောက် တတ်နင်းသံလိုမျိုးသူကြားရသည်။အသံလာယာဘက်ကို အာရုံစိုက်လိုက်တော့….

ဟာ နွားတင်းကုပ်ဘက်ခြမ်းက ပါလား.. စိတ်ထဲကသိလိုက်သည်။ သေချာအာရုံစိုက်ပြီး နားထောင်လိုက်တော့ နွားတင်းကုပ်နှင့်မလှမ်းမကမ်း ကောက်ရုံးပုံမှဖြစ်နေသည်။ခြေကိုဖွကာ အနီးနားသို့ တိုးကပ်သွားလိုက်သည်။

“မေစိုးရယ် မောင်အရမ်းလွမ်းတာပဲ သိလား”

“တော်ပါ ခုမှ လွမ်းတယ်တဲ့ သူကဖြင့် သူများကို အကြာကြီး ပစ်ထားပြီးတော့”

ဟိုက် မေစိုး… မေစိုးဆိုပါလား ကျနော် မျက်လုံးပြုးသွားသည်။ မောင် ဆိုပါလားပြီးတော့ ဘယ်ကကောင်လဲ။ကောက်ရိုးပုံကအတော်လေး လုံခြုံသည် သူတို့ကိုမြင်နိုင်မယ့် နေရာကို ခပ်မြန်မြန် အကဲခတ်ပြီး နေရာတစ်ခုတွေ့သော ကြောင့် ကွယ်ရာမှအသာချောင်းလိုက်သည်။

ကျနော် ချစ်မိနေပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ကိုဟိုနေ့က မှ ချစ်တဲ့လို့ပြောလိုက်တဲ့ ကောင်မလေးကို အသားမဲမဲ ရုပ်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ ကောင်တကောင်က ရင်ခြင်းအပ်လျက် တက်ခွထားသောမြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရသည်..။

မေစိုးက အောက်မှ ဟိုကောင်က အပေါ်မှ… အဝတ်အစားတွေတော့ ဝတ်လျက်ပင်ရှိသေးသည်။ ကျနော်အမျိုးအမည်မသိသော နာကျင်မှုဝေဒနာတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဆက်မကြည့်ချင်တော့သလို ခံစားချက်မျိုးလည်းဖြစ်သည် အသည်းကွဲသလိုလား.. ကျနော်မပြောတတ်ပါ… ။ရင်ထဲမှာဟာနေသည်.. သို့သော် မျက်လုံးတွေကတော့ ဆက်ကြည့်နေမိသည်…။ ကျနော့်စိတ်ထင်ထိုလူမှာ ကောင်မလေးထက် ဆယ်နှစ်လောက်ကြီးမည် လူငယ်အရွယ် နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ် အရွယ်လောက်ပင် ရှိရော့မည် သန်သန်မာမာ နှင့် တောသား ခပ်ထွားထွားပုံပင်။

တီးတိုးတီးတိုးဖြင့် စကားများပြောနေကြသေးသည် လေသံဖြင့်ပြောတာတွေတော့ ကျနော်မကြားရပေ... ချစ်တယ် တို့လွမ်းတယ်တို့ပဲနေမှာပေါ့..။

ကြည့်နေစဉ်မှာပင် မေစိုး ရဲ့ နှုတ်ခမ်းများကို ထိုသူမှ စတင်နမ်းတော့သည်။ မေစိုးမှလည်း အောက်မှနေကာအားရပါးရပြန်လည် နမ်းနေသည်။ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းသည်… ။မေစိုးမှာလည်း ထိုလူရဲ့ အနမ်းများအောက်တွင် သာယာနေသည်။ ကောက်ရုံးပုံပေါ်လက်ထောက်လျက် မေစိုး ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ နေကာ တက်ခွပြီးနမ်းနေခြင်းမျိုးပေါ့…။ မကြာမှီပင် နှုတ်ခမ်းမှ တဆင့်အောက်သို့လျှောကာ လည်ပင်းသားကို နမ်းနေသည်…။ထိုသို့နမ်းရင်းဖြင့် မေစိုး၏ အကျီကို နှိပ်ကြယ်သီးများဖြုတ်ချလိုက်လေသည်။

သူမ အတွင်းခံမဝတ်ထားပေ။လရောင်အောက်ဖြစ်သောကြောင့် ကျနော့်နေရာမှတော့ သေချာမမြင်ရပေ..။ထို့နောက် ထိုသူမှ သူမရဲ့ ရွှေရင်အစုံကို ထိုသူမှ အားရပါးရ ပါးစပ်ဖြင့် စို့တော့သည်။

သူ့ရဲ့ လက်များမှာလည်း လျင်လွန်းသည် သူမထဘီကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ချွှတ်ချလိုက်ကာ သူမရဲ့ အဖုတ် ပေါ်သို့လည်းလက်တစ်ဖက် နှင့် တချိန်ထဲမှာပွတ်ပေးနေသည်။မေစိုးကတော့ အောက်ကနေ တစ်ဟင်း ဟင်းနဲ့ ညည်းနေရှာသည်လေ။

ကျနော်လည်း ကိုယ့်အရှေ့တွင် အပြာကားတစ်ကားကို တိုက်ရိုက်ကြည့်ရသလိုဖြစ်ကာ တင်းလာသော ညီလေးကို ကစားနေမိသည်။ ထိုလူမှာ ပြီးနောက် သူ၏ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ရာ တင်းထောင်နေသော လီး ကြီးမှာပေါ်လာတော့သည်။ ကျနော့် ညီလေးနှင့် ယှဉ်လျင် သူ့ဟာက အတော်လေးပိုကြီးနေသည်ပဲ..။

ထို့နောက်မေစိုးကလေးဘက်ကုန်းခိုင်းသည်..။ မေစိုးကလည်း အသာတကြည်ပင် ကုန်းပေးသည်။ထိုလူမှ မေစိုး ၏ အဖုတ်အတွင်းသို့ သူ့ပစ္စည်းကိုစတင်ထည့်တော့သည်။

အစပိုင်းတွင် ချက်ချင်း ဝင်ပုံမပေါ်သော်လည်း ထိုသူ တံတွေးဆွတ်နေသည်ကိုလည်းတွေ့သည်..။ထို့နောက်တွေင်တော့ ဝင်သွားသည်ထင်၏။တချက် နှစ်ချက် သုံးချက် တဖြည်းဖြည်း မြန်လာသည် လက်တစ်ဖက်မှလည်း မေစိုး၏ နို့တွေကို ဆွဲရင်းနဲ့ပင်..။ကောင်မလေးမှာ အရမ်းကောင်းနေပုံပင်..။

“မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ.. ဆောင့်ပါ နာနာလေးဆောင့်ပေးပါ အရမ်းကောင်းနေပြီ”

အ…..အ….အ……

ဗြွတ် ဘလွတ် ဖက် ဖက်

အသံများလည်းမြည်လာနေသည်..။ထိုလူမှာလည်း အားနှင့်ဆောင့်နေသည်။

မေစိုးကလည်း အပေးကောင်းသူလေးပင်..။ထိုသူက မေစိုး၏ဖင်တွေကို ကိုင်ကာဆောင့်နေပြန်သည်… တချက်တချက် မေစိုးမှာ ကောက်ရိုးပုံထဲ ပြုတ်ကျတော့မတတ်ပင်…။

"ချစ်လိုက်တာ ညီမလေးရယ်… "

ဟိုကောင့်အသံပင်..။အချက် တစ်ရာခန့်ဆောင့်ပြီးနောက်တွင်..

"အား…..မောင်မောလာလို့.. ခဏ ရပ်မယ်နော်.. မေစိုးရေ.." 

ပြောပြောဆိုဆို ဒီလူကဆက်မလုပ်ဘဲ ထုတ်လိုက်သည်.. ပြီးသွားမှာစိုးသောကြောင့် ပုံစံပြောင်းပုံရသည်..။ထို့နောက် သူကပက်လက်လှန်သည် မေစိုးကို အပေါ်မှ တက်ခွစေသည်။

မေစိုး.. ကအပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးနော်…. ဟု ဆိုကာ… သူမ၏ နို့ များကို လက်များဖြင့် ဆုပ်နယ်ပေးရင်းနှင့်ပြောသည်။မေစိုးကလည်း အပေါ်မှ နေကာ မြင်းစီးသလို ဒုန်းစိုင်း ဆောင့်ချနေတော့သည်…။

"အ……ကောင်းတယ်.. ချစ်ရယ်…. အရမ်းကောင်းတာပဲ…."

အောက်မှနေကာ သကောင့်သားကဇိမ်ကျနေသည်…။

“အားအား…………..မေစိုးရယ် ကောင်းလိုက်တာ မောင် ပြီးလိုက်တော့မယ်နော်…”

ဟုဆိုကာ ဆက်တိုက်ဆောင့်ရင်း ဇက်ကနဲ တချက်တုန်သွားကာ ထိုသူပြီးသွားတော့သည်။ ပြီးသွားပြီးနောက် မေစိုးကို သူ့အပေါ်မှဆင်းစေကာ.. ကောင်မလေးအပေါ်သို့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ပြန်ပြီးမှောက်လျက် ဖိထားလိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ကောင်မလေးကတော့ သူမပြီးသည်မပြီးသည်လည်း သိပုံမပေါ် ပြီးဖူးလားမပြီးဖူးလားလည်းမသိချေ.. ကျနော်နဲ့တုန်းကလည်း ပြီးသည်မထင်ပါ.. ကျနော်လဲ သိပ်နားမလည်တာလဲပါသည်လေ..။ မေစိုးက ဒီလောက်ကြီးတာကြီးနဲ့ ခံတာတောင် မနာပါလား.. သူမက အတော်အတွေ့အကြုံရှိသူလေးများလား…. ကျနော်စိတ်ရှုပ်မိသည်…။

ကျနော့်ညီလေးကလည်း အလွန်တင်းလျက်ရှိနေပြီလေ…။

ဘာဖြစ်မလဲစောင့်ကြည့်ရင်းနှင့် ထိုသူမှာ ခဏနေတော့ အဝတ်အစားများပြန်ဝတ်ပြီး မေစိုးကို နှုတ်ဆက်နေသည်ထင်ပါ့… နှုတ်ခမ်းခြင်း တခါထပ်နမ်းပြီးနောက် ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖြင့် ခြံပြင်သို့ ဘယ်ချိန်ထဲက ရှိနေမှန်းမသိသည့် အပေါက်မှ အသာအယာပင်တိုးထွက်သွားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ထိုအချိန်တွင် မေစိုးလည်း အကျီများကို စကာ ပြန်ဝတ်နေသည်။ကျနော် ထိုအချိန်တွင် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ချရင်း မေစိုးအရှေ့သို့ ဘွားခနဲ သွားရပ်လိုက်သည်။

"ဟင်………အကို…….."

တုန်လှုပ်သော အသံဖြင့် သူမ က ထိုသို့ တ လိုက်သည်..။ ကျနော်က မျက်နှာကို အခက်ထန်ဆုံးတင်းထားမိလိုက်သည် .။

“ မေစိုး….. နင်ငါ့ကိုလိမ်တယ်… နင်ငါ့ကိုမချစ်ဘူး… အဲဒါဘယ်သူလဲ ဘယ်ကကောင်လဲ”

အသံအကျယ်ကြီးလဲမပြောရဲ ခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့် ကျနော်ပြောမိသည်…။

“နင်တို့ဖြစ်တာတွေ ငါအစအဆုံးမြင်တယ် သိလား.. နင်တခုခုပြောဦးလေ”

မေစိုး မျက်နှာကိုကြည့်တော့ မျက်ရည်လေးများပင် ဝဲလာသလိုလို ခုနကပဲ သာယာနေပြီးတော့ ခုကျတော့ ဘယ်လိုဖြစ်ပါလိမ့်.. တယ်လဲ တတ်နိုင်တဲ့ မိန်းကလေးပါလား။

“အကို မေစိုးရှင်းပြပါ့မယ်… သူက အကို့ကိုပြောပြဖူးတဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်လတုန်းက ဖြစ်ခဲ့တဲ့ တစ်ယောက်ပါ.. မေစိုးသူ့ကိုမချစ်ဘူး.. ဒါပေမယ့်…. သူက ပြောစရာရှိတယ်ဆိုပြီးချိန်းတယ်… မေစိုးလည်း လာတွေ့မိရင်းနဲ့ သူက မေစိုးကို ထပ်လိုးချင်တယ်လို့ပြောတယ်… မေစိုးလည်း စိတ်ကဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲမသိဘဲ သူတောင်းဆိုတာကိုလိုက်လျောက်လိုက်မိတာပါအကိုရယ်..မေစိုးမှားပါတယ်"

ဆိုကာ မျက်ရည်များကျလာပြန်လေသည်။ကျနော်မယုံတော့ပါ.. ကျနော်သူမကိုမယုံပါ…. သူမပြောတာတွေဘာမှမယုံတော့ပါ…။

"ဟုတ်လား… ငါကတော့နင့်ကိုချစ်လိုက်ရတာ.....

ငါနင့်ကိုချစ်မိနေပြီ… ငါနင့်ကိုယူဖို့စဉ်းစားနေတာဟ…. ဒါဆို ငါ့ကိုလဲအခုလိုက်လျောတော့……. ငါလဲနင့်ကို လိုးချင်တယ်.. သုံးရက်လုံးလုံး ငါစောင့်နေတာ နင့်ကိုလိုးဖို့.."

ကျနော် တရစပ်ပြောပြစ်လိုက်ပြီးနောက်.. သူမှဘာမှမပြောနိုင်သေးမှီ….. သူမ ကိုဆွဲဖက်ကာ ကောက်ရိုးပုံထဲသို့ ကျနော် လုံးထွေး တွန်းချပစ်လိုက်မိသည်သူမ အင်္ကျီ ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲချွှတ်လိုက်သည်။ သူမ ဘာမှမပြောတော့ချေ…။

ထဘီကိုလည်း ဆွဲွချွှတ်ပစ်သည်။ ကျနော့် အကျီနှင့်ပုဆိုးကိုလည်း တဆက်တည်းချွှတ်ကာ ဘေးနားချထားလိုက်သည်..။

ဟိုလူနဲ့အခုပဲဖြစ်သွားသောကြောင့် နမ်းတာတွေ ပွပ်သက်တာတွေလည်း လုပ်ချင်စိတ်မရှိတော့။ လဲကျသွားသော သူမအပေါ်သို့ သူမ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အတင်းဖြဲကာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ မက်ထောင်နေသော ကျနော့်ညီလေးကို ထိုးစိုက်ချလိုက်တော့သည်…။အရည်များမှာ သေချာတောင် မသုတ်ထားသောကြောင့် ပေကျံသလို ရှိနေသော်လည်း ဂရုမစိုက်ဘဲ ကျနော် ညီလေးကို သူမ အဖုတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်မိတော့သည်…။ပြီးနောက် တစ်ချက်ချင်းစီ စပြီး ဆောင့်လိုက်သည်...။

မေစိုးမှ မျက်စိလေးမှိတ်ကာ ခံနေရှာသည်။ အောက်ကနေလည်း ပြန်ပြန်ကော့ပေးကာ ခံလို့ကောင်းနေသည်။

"အ……….အ………… အကိုရယ်…….. ညီမကိုခွင့်လွတ်ပါ…….အ……..အ…….အင့်."

"အကို့ကိုညီမချစ်တယ်……..တကယ်ချစ်တာပါ…."

"အားရပါးရဆောင့်ပါနော်အကို… "

ပေါင်လေးက ပိုပိုကားလာသေးသည်…. ကျနော်လည်း အရှိန်ကိုထပ်မြင့်လိုက်သည်…။ကျနော် မေးစိုးကို လိုးရတာ အရမ်းကောင်းလာသည်… ကျနော့်ရဲ့စိတ်တွေအားလုံး ကျနော့်ညီလေးဆီသို့ပို့ကာ တရစပ်ဆောင့်ပေးနေမိသည်..။

လက်နှစ်ဖက်မှလည်း သူမ နို့ တွေကို လက်က ပွတ်သပ်ဆုတ်နယ်နေမိသည်။မေစိုး အဖုတ်လေးထဲမှ အရည်များလည်းထပ်ထွက်ကျလာနေသည်..။

"အကိုရယ်……. ကောင်းတယ်အကိုရယ်…"

"အင်း ညီမ.. အကိုလည်းအရမ်းကောင်းနေပြီ…. ညီမကော့ကော့ပေးနော်…"

"အ…..အင်း…..ဟင့်.. "

သူမဆီမှလည်း ညည်းသံလေးများကြားလာရသည်..။သုံးရက်စာ စုစည်းတည်ဆောက်ထားသော အားအင်များအားလုံး ပေါက်ကွဲလုဆဲဆဲ အခြေအနေတစ်ခုသို့ ကျနော်ရောက်ရှိလာတော့သည်…။ရင်ခုန်သံတွေပိုမြန်လာသည်.. လယ်ကွင်းထဲမှာလုပ်တုန်းကထက် ပိုကောင်းနေသည်လေ.။ကျနော်လည်း စိတ်များပိုဖြစ်လာကာ ဆက်တိုက် ဆောင့်တော့သည်….။

သူမရဲ့ အဖုတ်လေးမှာ အခုလေးပင်တစ်ယောက်က လိုးသွားသော်လည်း ငယ်ရွယ်သူကြောင့်လားမသိ။ကြပ်တည်းကာ လုပ်လို့အလွန်ကောင်းနေသည်….။မကျေနပ်ချက်များ ဒေါသများ နာကျင်မှုများပါ စုပေါင်းကာ.. ဆောင့်ထည့်နေရင်း….

"အား……အကိုရယ်…….."

ပြွတ်..ဘလွတ်.. ဖက်…..ဖက်.. ဇွတ်ဇွတ်..

အသံတွေစုံအောင်မြည်နေပြီ….။ကျနော်လည်းအကြောတွေတင်းလာပြီး.. အရမ်းကောင်းလာသည်။

"ညီမ……အား……..မေစိုး……..မေစိုးအဖုတ်လေးက လုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာကွာ…."

"အား….ချစ်တယ်…..ညီမ…..ကောင်းလိုက်တာ…….."

"အင့်…..ဆောင့် အကို ဆောင့်….ညီမလဲကောင်းနေတယ်…….အား……ဟင့်…..ဟင့်….."

နှစ်ယောက်သားတက်ညီလက်ညီ အချစ်စည်းစိမ်ကိုအပြည့်အဝခံစားရင်း….. မေစိုးတချက် တုန်သွားသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်…… ကျနော်လည်း ဆက်တိုက် အားကုန်ဆောင့်ရင်း ညှစ်အားဒဏ်ကိုမခံနီုင်တော့သောကြောင့် ကျနော့်ညီလေးထဲမှ အရည်များထွက်သွားတော့သည်…။

နောက်ဆုံးတချက် အရည်တွေညစ်ထုတ်ရင်း မေစိုး အဖုတ်လေးထဲသို့ ကျနော့် လီးကို အဆုံးထိထိုးထည့်လိုက်တော့ ကောင်မလေးခင်ဗျာ အွတ် ခနဲတောင် အသံမြည်သွားသည်လေ..။

ကျနော့်ရဲ့စိတ်တွေ လွင့်မြောသွားသည်….။သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်ဖိထားရင်းနှင့် ပင် ခဏအမောဖြေနေမိသည်… သူမကလည်း ကျနော့် ကျောပေါ်မှနေကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းလေး ပြန်ဖက်ထားပေးသည်... ။

ခဏအကြာတွင်မှ… ကျနော် ပူးကပ်နေသော ကိုယ်လုံးနှစ်ခုကိုခွာလိုက်သည်.. သူမကိုချစ်မိသလိုဖြစ်နေသော်လည်း ဟိုကောင်နဲ့ တွေ့ပြီး အခုလိုတွေဖြစ်တာကိုတော့ ကျနော် ခုချိန်ထိ မကျေနပ်နိုင်ပေ ။သူမကို သိပ်လည်းတန်ဖိုးမထားချင်တော့… ဆန္ဒတခုအတွက် ညတိုင်း တော့ သူမနဲ့ လုပ်ဖြစ်အောင် လုပ်မည်လို့ တွေးလိုက်သည်…။

"မေစိုး…..ငါဒီရွာကနေမပြန်မချင်း ငါနဲ့ ညတိုင်းဒီလိုလုပ်ပေးရမယ်…….နောက်ခါ ငါ့ လီးကိုလည်း နင့်ပါးစပ်နဲ့ မှုတ်ပေးရမယ်… ကြားလား.. ဒီနေ့တော့ တော်ပြီ… နောက်နေ့ ညဆယ်နာရီ ဒီကောက်ရိုးပုံကို နင် လာခဲ့ရမယ်.. နင် လုပ်ပေးမယ်ဆိုရင် ငါ နင့် ကိုခွင့်လွတ်ပေးမယ်.. နင် အဲကောင်နဲ့ဖြစ်တာတွေ ငါ စိတ်မဝင်စားဘူး ငါ့ဆန္ဒကိုဖြည့်ပေးကွာ..ဒါပဲ…"

ကျနော်ထိုသို့ပြောတော့ သူမက ထဘီကိုပြန်ဝတ်နေရင်း

"စိတ်ချပါအကို ညီမအကို လိုးတာ ညတိုင်းခံပေးပါ့မယ်.. ညီမက တကယ်တော့အကို့ကိုချစ်တာပါနော်.. ချစ်လို့ပဲ ခံတာပေါ့ လို့… ဒီကြားထဲမှာ အကိုနဲ့ ရှောင်နေတယ်ဆိုတာကလည်း အကို့ဘက်က အခြေအနေကိုမသိလို့ ဆင်ခြင်မိတာပါ..အကို ညတိုင်းလိုချင်ရင် ညီမဘက်ကပေးဖို့အဆင်သင့်ပါပဲအကိုရာ…"

"ဒါဆို ဟိုကောင်ကရော ဘယ်လိုလဲ ထပ်လာဦးမှာလား… "

ခပ်တင်းတင်း ဒီမေးခွန်းကိုကျနော်မေးလေတော့…

"မလာတော့ပါဘူးအကို… သူက မြို့ကိုခရီးသွားတော့မှာတဲ့.. အဲဒါလာနှုတ်ဆက်တာလေ…"

" နင်ပြောတော့ နင့်ကိုမယူနိုင်ဘူးဆို ဒီကောင်က.."

"ဟုတ် အကို…."

"တောက်........ ခွေးမသား…. မယူနိုင်ဘဲနဲ့ လာလာလိုးစရာလား.. ငါ့ရဲ့ မေစိုးကိုများ… နင်ကလည်း ဘာလို့ခံတာလည်း… အာကွာ……သောက်ရေးမပါဘူး..."

ကျနော် စိတ်တွေတိုလာပြန်သည်..။

ထိုအခါ သူမမှ

"အကိုရယ်........ညီမအပြစ်တွေပါ..."

ဟုပြောကာ ကျနော့်ကိုပြေးဖတ်သည်…။

ထိုသို့ဆိုတော့လည်း ကျနော် စိတ်လျှော့လိုက်မိသည်… သူမကိုလည်း အပြစ်တင်ဖို့မတွေးမိတော့ချေ..။ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော.. သူမရဲ့ နဖူးလေးကိုဖွဖွလေး နမ်းရင်း…

"နားလိုက်ပါတော့နော် ညီမ.. မနက်ဖန်တွေ့ကြမယ်နော် ဒီနေရာကိုပဲလာခဲ့နော်.."

ဟုပြောတော့မှ

"ဟုတ်"

ဟုဆိုကာ သူမ အိမ်ခန်းရှိရာ ဘက်သို့ လျှောက်သွားတော့သည်…။

ပြီးနောက် ကျနော်လည်း ကျနော့် အိပ်ခန်းသို့ပြန်ရင်း ခေါင်းများ နောက်ကျိစွာနဲ့ပဲ ဟိုတွေးဒီးတွေဖြင့်.. မေစိုးက ဘယ်လိုမိန်းကလေးပါလိမ့်.. တယ်လဲနားလည်ရခက်ပါလားပေါ့…။အရေးမကြီးပါဘူးလေ.. နောက်နေ့တွေ ငါသူ့ကိုလိုးရရင်ပြိးတာပဲလို့ပဲတွေးလိုက်တော့သည်…။

ကျနော့်..ညီလေးကတော့ အစာဝသွားသဖြင့် ငိုက်စိုက်ကျနေပြီလေ.. ကျနော်လည်း… မကြာခင်မှာပဲ.. ညီလေးနည်းတူ… နှစ်ခြိုက်စွာ….အိပ်ပျော်သွားတော့သည်.. နောက်နေ့များအတွက် အားမွေးရမည်မဟုတ်ပါလား ခင်ဗျာ…။

နောက်နေ့မနက်တွင် ကျနော် တော်တော် နောက်ကျမှ အိပ်ရာမှနိုးသည်… မည်သူမှလည်းကျနော့်ကိုလာမနှိုးကြပေ.. နှိုးလာပြီးနောက် မေစိုးကိုတော့ ပုံမှန်အတိုင်းပင် တွေ့ရသည်ပင်… တွေ့တွေ့ ခြင်း သူမက အကိုနိုးပြီ လားဟု ဆိုတာ ချစ်စရာအပြုံးလေး ပြုံးပြတော့ ကျနော် ရင်ထဲတွင် အေးချမ်းသွားသည်… မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ.. သူမအပေါ်မှာ ကျနော် သံယောဇဉ်အတော်လေး ရှိနေပြီလေ…။

တစ်နေ့လုံး ထမင်းစားလိုက်.... ဟိုငေးဒီငေးနေလိုက်... ပျင်းရိစွာဖြင့် ဖြတ်သန်းပြီးနောက် ကျနော် မျှော်လင့်စောင့်စားနေသော.. ညဆယ်နာရီ ထိုးရန် သိပ်မလိုတော့…. အိပ်ရာပေါ်မှာ လဲလျောင်းနေရာမှ ကျနော်ထလိုက်သည်… ချိန်းထားသော မနေ့က ကောက်ရိုးပုံနေရာသို့ ကြိုတင်ဦးအောင် လျှောက်လာကာ သူမကို စောင့်နေမိသည်… ။လမင်းကြီးကလည်း မနေ့ကထက်တောင် သာလို့ပေါ့… ချစ်သူနဲ့ချိန်းတွေ့ရသလိုမျိုး ရင်တွေတောင် ခုန်နေသည်ပင်…… သူမ လာလျင် ဘယ်လို လုပ်လိုက်မည်… ပုံစံများကို စဉ်းစားသည်…။ ညီလေးကိုလည်း သေချာလေး ဆေးကြောထားသည်လေ… ။ဒီနေ့တော့ ပထမဆုံး မှုတ်တာခံရပေတော့မည်...။ 

သူမကိုလည်း ပြီးအောင်လုပ်ပေးမည်ဟုတွေးနေသည်…။ သူမသူ့ကို စွဲသွားစေရန် သူမ အဖုတ်လေးကို တတ်သလောက် မှတ်သလောက်ဖြင့် ဂျာပေးမည်……။ စိတ်ကူးထဲမှာ အမျိုးမျိုး ပုံဖော်ရင်း သူမ အလာကိုစောင့်နေလိုက်သည်......အတွေးများနှင့် ကြည်နူးနေရင်း….. လက်မှနာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ဟင်…… ဆယ်နာရီ သုံးဆယ်တောင် ရှိနေပြီ…… မေစိုးလည်း မလာသေးပါလား…. စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးဖြစ်လာသည်.. ဘာများဖြစ်နေပါလိမ့်…။

မေ့သွားတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးရော….။ ဒါမှမဟုတ် ကျနော့်ကိုညာချသွားသည်လား အိပ်များပျော်နေသလား.. သူမ အိပ်ခန်းကို သွားချောင်းရင် ကောင်းမလား……… ဒီလိုနဲ့ ကျနော် ဆက်စောင့်နေမိသည်… စီးကရက်ကိုဖွာရင်း…. ဆယ့်တစ်နာရီကျော်လာသည်…..စိတ်ကမရှည်တော့…. လောကကြီးကလည်း အလုံးစုံတိတ်ဆိတ်နေပေသည်…. ဘာသံမှကိုမကြားရ….. ငြိမ်သက်လျက်…. ဆယ့်နှစ်နာရီထိုးသွားပြီ……. ကျနော့်ရင်ထဲတွင် ဗလောင်ဆူလျက်… ဒေါသလည်းထွက်သည်…။

ဒီသောက် ကောင်မ ဘာအချိုးချိုးတာလဲကွာ.. ဟုစိတ်ကတွေးရင်း…..စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ဆက်မစောင့်ဘဲ အိပ်ရာသို့ပြန်လိုက်ရတော့သည်….. ကျနော်လုံးဝမကျေနပ်ပေ…… သူမအခန်းကိုတော့ မသွားမိတော့….. မနက်မိုးလင်းလျင် တွေ့သည်နှင့် တစ်နေရာဆွဲခေါ်ပြီး စာရင်းရှင်းမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချရင်း အိပ်လိုက်ရတော့သည်…။

မနက်လင်းလာပြီ.........နားထဲမှာ စကားသံတွေကြားရသည်… အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေသည်… အိမ်မှာ ဆူညံလှချည်လား… လက်မှနာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ မနက် ရှစ်နာရီခွဲ…. ခေါင်းထဲတွင်မူးနေသလိုလို… ဆက်အိပ်ချင်သေးသည်…။

“ဟဲ့ ဟုတ်ရောဟုတ်ရဲ့လား…. နင့်ဟာကလည်း”

“ ဟုတ်ပါတယ် အရီးလေးရယ်… သောက်ကောင်မ သူ့အဝတ်အစားတွေပါ ယူသွားတာ.. ဘယ်ချိန်က ဘယ်လို ထွက်သွားလဲမသိဘူး… သေချာပါတယ်…လင်နောက်လိုက်သွားပြီ…”

ဟင်… ကြားရသောစကားများကြောင့် ကျနော်မျက်လုံးကျယ်သွားပြီး.. နားစွင့်လိုက်မိသည်…။မျက်နှာသစ်ရန်ပါ အိပ်ရာမှ ကမန်းကတန်းထလိုက်မိသည်…။

“ အမေကြီး ဘယ်သူဘာဖြစ်လို့လဲ… သားကိုပြောပါဦး”

“သားရေ… မင်းညီမ မေစိုး လင်နောက်လိုက်သွားပြီ…ညတုန်းကပေါ့….ဘယ်သူမှမသိလိုက်ဘူး.. သောက် ကောင်မ… အခုလည်း ဘယ်ရောက်နေမှန်းမသိဘူး…”

“ဗျာ………”

ကျနော် ရုတ်တရက် လဲကျတော့မလိုတော့ဖြစ်သွားသည်…ကိုယ့်နားကိုပင်ကိုယ်မယုံချင်….စိတ်ကိုထိန်းပြီးမှ….

“ဟုတ်ရောဟုတ်ရဲ့လားဗျာ… ဘယ်သူ့နောက်လိုက်တာလဲ…သေချာလို့လားဗျာ… တစ်နေရာရာသွားနေတာဖြစ်မှာပေါ့”

“မဟုတ်ဘူးသားရယ်… သူ့အဝတ်အစားတွေပါယူသွားတာလေ…”

ပြီးတော့ အမေကြီးတို့ စုံစမ်းပြီးပြီ ရွာအရှေ့ပိုင်းက ကောင်တစ်ကောင်လည်း ညကရုတ်တရက်ပျောက်သွားတယ်တဲ့...ပြီးတော့ အဲကောင်နဲ့ မေစိုးချိန်းတွေ့တာကို ဒီရက်ပိုင်းမှာ တွေ့တဲ့သူတွေ ရှိတယ်တဲ့လေ….”

အမေကြီးက ဒေါသထွက်သည်လား.. နှမြောသည်လား.. မသိသော မျက်နှာပုံရိပ်တို့ဖြင့် ပြောနေသည်…။

“ဟာ……ဗျာ…..တောက်……..”

ကျနော့်ရင်ထဲတွင် နာကျင်မှုဝေဒနာများဆောင့်တတ်လာသည်…။ ရက်စက်လိုက်တာ မေစိုး ရယ်။ 

နင်ငါ့ကိုအများကြီးပဲလိမ်ညာခဲ့တယ်… နင်ဘယ်ကောင်နဲ့လိုက်ပြေးသွားတယ်ငါမသိပေမယ့်……. နင်အရမ်းရက်စက်တယ်ဟာ….နင်တော်တော် ဟန်ဆောင်ကောင်းတယ်နော်…… နင်ကငါ့ကိုကစားသွားခဲ့တာပဲ…… ဟာ….ကွာ……..

ကျနော်ဟန်မဆောင်နိုင်တော့…။မျက်စိမျက်နှာလည်းလွန်စွာမှပျက်နေပြီ။အခန်းတွင်းသို့ ခြေထောက်များကသူ့အလိုလို ပြန်လာမိသည် ။ဘယ်သူနဲ့မှ စကားမပြောတော့ဘဲ ငေးငိုင်နေမိသည်…။

လူကြီးတွေကတော့ ဆဲသူတွေကဆဲ… စုပ်တစ်သက်သက်ဖြစ်သူကဖြစ်…..တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ဆူညံနေကြသည်…. အထူးသဖြင့် မေစိုး အဖေကတော့ ဒီကောင်မပြန်လာရင် သတ်ပစ်မယ်လို့ ကြိမ်းဝါးနေသည်……။

ကျနော့်ရဲ့စိတ်တွေ ဆောက်တည်ရာမရဖြစ်မိသည်။ပြောရရင် ကျနော်ပထမဆုံးချစ်တယ်လို့ ပြောမိခဲ့တဲ့ မိန်းကလေး…ကျနော့်ကိုချစ်တယ်လို့ ပြောခဲ့တဲ့ ပထမဆုံး မိန်းကလေး . လူပျိုရည်ပျက်ခဲ့သော မိန်းကလေး.... အသည်းကွဲတာလားမသိသော ခံစားချက်မျိုး…..ကျနော်ငိုချင်လာမိသည်…. ။ သို့သော်မျက်ရည်ကတော့ကျမလာပေ…. ရင်ထဲမှာတင်းကျပ်နေသည်…။ားရပါးရ အော်ပစ်လိုက်ချင်သည်……။

ထို့နောက်တွင်တော့…ချက်ချင်း ကျနော့် ပစ္စည်းတွေကို ကောက်သိမ်းလိုက်မိသည် ။ ကျနော် ဒီနေရာမှာ ဆက်နေရန် ခံနိုင်ရည်မရှိတော့ပေ ။ ကျနော့်မှာ အပြန်စားရိတ်တော့ကောင်းကောင်းရှိသည်လေ..။ အဝတ်အစားများသိမ်းပြီးနောက်…. အမေကြီးထံသွားကာ..

“ သားပြန်တော့မယ်… အမေကြီး”

“ဟယ် ကောက်ကာငင်ကာပါလား….. ဘာဖြစ်လို့လဲသား….”

“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး… ရုတ်တရက်ပြန်ချင်လို့ပါ…ဒီမှာကိစ္စတွေလည်း ရှုပ်နေတာ…. သားပြန်တာပဲကောင်းမယ်.. ပြန်တော့မယ်…မတားပါနဲ့နော်..”

ဟုဆိုကာ ဦးသုံးကြိမ်ချ ကျနော်ကန်တော့လိုက်သည်….။

ကျန်သော သူများကိုတော့ ကျနော် မနှုတ်ဆက်မိတော့... စကားပြောချင်စိတ်လည်း မရှိတော့.. ကျနော့် နာမည်ကိုခေါ်နေသည်ကိုပင်လျင် မသိချင်ယောင် ဆောင်မိသည်...။ ဒီလိုမဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတာ ကျနော်သိသည်..ဘာလို့ စိတ်ကိုမထိန်းချုပ်နိုင်ပါလိမ့်.....။

အမေကြီးဘာတွေဆက်ပြောနေသည်ကိုလဲကျနော်မသိတော့ ဆုပေးနေသည်လား…. မသိ…။

ကျနော် လှည့်ထွက်ကာ..အိမ်မှအမြန်ဆုံးအပြင်ကိုထွက်ပြီး.... ရွာမှပြန်သည့်လမ်းပေါ်လျှောက်လာနေမိတော့သည်။ လမ်းတွင် ထော်လာဂျီတစ်စီးတွေ့သောကြောင့်.. ကားဂိတ်ကိုလိုက်ပို့ပေးပါ… ပိုက်ဆံ ဘယ်လောက်ပေးရမည် ညှိလိုက်ပြီးနောက်.….. ကျနော် ကားဂိတ်ဆီသို့ထွက်လာတော့သည်..။

လက်မှတ်မဝယ်ရသေး..သို့သော်လည်း မရရအောင် ပြန်မည်။ လက်မှတ်မပါဘဲ မက်တပ်ရပ်စီးရလည်း စီးရပါစေ။ ဒီနေရာတွင်ကျနော် ဆက်မနေနိုင်တော့…။ ရင်ထဲမှာ နာကျင်မှုတွေကြီးစိုးနေသည်။ ခေါင်းကိုငိုက်စိုက်ချလျက် ကျနော့်ရဲ့ နေရပ်မြို့ငယ်လေးသို့ အပြန်ခရီးမှာပေါ့ဗျာ……။မေစိုး….မေစိုး……. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်…နင်က ငါ့ရင်ထဲမှာ ထာဝရရှိနေမယ့် အလွမ်းပန်းချီကားတစ်ချပ်ပေါ့ဟာ ။

ပြီးပါပြီ။