ပန်းခရေ အပိုင်း ( ၂ )

ပန်းခရေ အပိုင်း ( ၂ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသူ - အင်ဒရူးကောင်း

 “ကိုဇော်” 

“ဘာလဲ စိုး” 

“နဲနဲ သွင်းကြည့်ပါလားဟင်”

 “အင်းလေ ။ ဒါဆို စိုးနာရင် နဲနဲအောင့်ခံနော်” 

စိုးမိုးခိုင်ကသွယ်လျသောပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးသို့ ကပ်သွားသည်အထိ ဖြဲကားပေးလိုက်သောအခါဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုခပ်ဆတ်ဆတ်ဖိသွင်းလိုက်သည်၊ထိုအခါ တွင်ဇော်ထွန်း၏လီးကြီးသည်စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့တစ်ဝက်ခန့်မြုပ်ဝင် သွားလေသည်။

“အင့် အင့် အီး အ” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ပြင်းထန်သောနာကျင်မှုကိုခံစားလိုက်ရသော်လည်းအံကိုကြိတ်လျက်တောင့်ခံ နေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်ကအံကိုကြိတ်လျက်လက်သီးကလေးဆုပ်ကာကြိတ်မှိတ်ခံ နေသည်ကို ကြည့်ရင်းလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သူမ၏ခါးလေးကိုဖက်ကာခပ်နာနာလေးဖှိုဆောင့်သွင်း လိုက်လေသည်၊ထိုအခါဖောက်ဟူသောခပ်တိုးတိုးအသံတစ်ချက်နှင့်အတူစိုးမိုးခိုင်၏ညည်းညူသံ ကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

ထိုအသံသည်သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲမှအပျိုေÕမးပေါက်သွားသောကြောင့် ထွက်ပေါ်လာသောအသံဖြစ်သည်ကိုဇော်ထွန်းသိလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်လည်းမခံမရပ်နိုင် အောင်နာကျင်သွားသောကြောင့်ယောင်ှုအော်လိုက်မိလေသည်၊ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူ၏လီး ကြီးကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့အဆုံးထိဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်နာကျင် လွန်းသောဝေဒနာကြောင့်အံကိုကြိတ်ှုခံနေသော်လည်းဇော်ထွန်း၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုအတင်းတွန်း ကန်ထားမိလေသည်။

 “အား ကိုဇော် နာတယ် ။ နာတယ် ။ မခံနိုင်တော့ဘူး ။ တော်ပါတော့ ။ အဟင့်အဟင့်” 

ဇော်ထွန်းသည်သူ၏လီးကြီးကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့အဆုံးထိထိုးသွင်းလိုက်ပြီး နောက်ဆက်မလှုပ်ရှားသေးဘဲနို့နှစ်လုံးကိုသာကိုင်တွယ်ဆော့ကစားရင်းသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖျစ်ညစ်ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်၊ထို့နောက်သူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကိုလဋာဖြင့်လျက်ပေးလိုက် သွားဖြင့်မနာအောင်ကိုက်ပေးလိုက်နှင့်လုပ်နေလေသည်၊ထို့အပြင်နို့အုံဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ခုကို ပါလက်ဖြင့်လျက်ပေးလိုက်။

ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးလိုက်နှင့်ဆွပေးနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်နာကျင်မှု ကိုမေ့ပျောက်ကာအရသာတွေ့လာလေတော့သည်၊ထို့ကြောင့်အောက်မှနှေုဖင်နှစ်ခြမ်းကိုအစွမ်း ကုန်ဖြဲကားရင်းခါးကိုအပေါ်သို့ကော့ထိုးနေလေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုတစ် ဝက်ခန့်အထိဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးနောက်အဆုံးထိပြန်လည်ဖိသွင်းလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်၏စောက် ပတ်လေးသည်ကြီးမားသောလီးတန်ကြီးကိုငုံထားရသောကြောင့်အစွမ်းကုန်ဖောင်းကြွနေလေ သည်၊ထို့အပြင်စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့အဆုံးထိတိုးဝင်လာသောလီးကြီးကြောင့်အောင့်သလိုလို။ နာသလိုလိုနှင့်ခံစားရလေသည်။

ဇော်ထွန်းကလည်းသူ၏လီးကြီးကိုတစ်ဝက်ခန့်ဆွဲထုတ်လိုက်။ အဆုံးထိအောင်ပြန်ှုဖိသွင်းလိုက်နှင့်လုပ်ပေးနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်လီးကြီးဝင်လာတိုင်း အောင့်သွားသောကြောင့်ခါးကလေးကော့သွားလိုက်။လီးကြီးကိုပြန်ထုတ်လိုက်တိုင်းစောက်ပတ်ထဲ တွင်ဟာတာတာနှင့်ခံစားလိုက်ရသောကြောင့်ဇော်ထွန်း၏ကျောပြင်ကြီးကိုအားမလို။အားမရသိုင်း ဖက်လိုက်နှင့်ဖြစ်နေလေသည်။

အရည်ကြည်များလည်းပိုမိုှုစိမ့်ထွက်လာသောကြောင့်လီးကြီးဝင် ထွက်တိုင်းစောက်ခေါင်းသံများပါပေါ်ထွက်နေလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်တဖြည်းဖြည်းနှင့်အရသာ တွေ့လာသောကြောင့်ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကိုရင်ဘတ်နှင့်ကပ်နေအောင်အစွမ်းကုန်ဖြဲကားပေးရင်း ခါးကိုပါေÕမာက်ှုကော့ထိုးပေးလေသည်၊ဇော်ထွန်းကလည်းအရှိန်ရလာသောကြောင့်သူ၏လီးကြီး ကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ပတ်ကလေးထဲသို့အားကုန်ဆောင့်သွင်းနေလေသည်။

 “အား ကိုဇော် ဆောင့် ဆောင့် ။ တအားဆောင့် ။ အအ အား ။ အား ကောင်းလိုက်တာ ကိုဇော်ရာ ။ အဟင့် အအအား” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ပြီးခါနီးလာသောကြောင့်အားမလို။အားမရဖြစ်လာကာဇော်ထွန်း၏ခါးကိုလက် နှစ်ဖက်ဖြင့်တအားဆွဲဖက်ရင်းပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအတင်းဖြဲကားပေးနေလေသည်၊ထို့အပြင်ဖင်ကို ကော့ေÕမာက်ှုစကောဝိုင်းသလိုလုပ်လိုက်။ဘယ်ညာရမ်းလိုက်နှင့်လုပ်နေသောကြောင့်ဇော်ထွန်း သည်လည်းလိုးရင်းလိုးရင်းကောင်းသည်ထက်ကောင်းလာသဖြင့်သူမ၏မို့ဖောင်းသောနို့အုံဖွေးဖွေး လေးနှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်းအားပါးတရဆောင့်လိုးနေလေ သည်။

စိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့တိုးဝင်နေသောဇော်ထွန်း၏လီးကို တဆတ်ဆတ်ဍှစ်ပေးရင်းအရည်များတရဟောစိုရွှဲကျလာကာတစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်လျက်တစ်ချီ ပြီးသွားလေတော့သည်၊ဇော်ထွန်းသည်လည်းလိုးရင်းလိုးရင်းသူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့သုတ် ရည်များကိုအားကုန်ပန်းထည့်ကာငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်၊ထို့နောက်ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းတွင်သူ၏လီးကြီးကိုထိုးသွင်းထားရင်းနှစ်ယောက်စလုံးအမောပြေသည် အထိနေလိုက်သည်။

အတန်ကြာသောအခါမှဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းမှသူ၏ လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှထသွားလေသည်၊ထို့နောက်ဖန်ခွက်နှစ်လုံးတွင်ခပ်ညိုညိုဆေးရည်ကိုလက်နှစ်လုံးခန့်စီထည့်၍စိုးမိုးခိုင်ကိုအသာပွေ့ထူလိုက်ရင်းပေးလိုက်သည်။

“ဘာတွေလဲဟင် ။ စိုးမသောက်ချင်ဘူး”

 “ကိုဇော်လည်းသောက်မှာပါစိုးရယ်” 

ဇော်ထွန်းကမော့သောက်ပြလိုက်သည်ကိုကြည့်ရင်းစိုးမိုးခိုင်လည်းသူမ၏လက်တွင်းရှိဖန် ခွက်ထဲမှဆေးရည်ကိုမော့သောက်လိုက်သည်၊တစ်ကိုယ်လုံးပူရှိန်းသွားသလိုအားပြည့်လာသည်ဟု ခံစားလိုက်မိလေသည်၊ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်ကကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေရာမှကုတင်အောက်မှထဘီကို ဝတ်ရန်ကောက်ယူလိုက်သည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်၏အနားသို့ကပ်သွားပြီးထဘီကိုင်ထား သောသူမ၏လက်ကလေးတစ်ဖက်ကိုအသာဆုပ်ကိုင်လျက်ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်သူမ၏ကိုယ်လုံး လေးကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီးပါးကလေးကိုအသာအယာနမ်းလိုက်သည်။

“ထဘီဝတ်ပါရစေဦးကိုဇော်ရယ်” 

“ဝတ်တာပေါ့စိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးမှာပေနေတာတွေကိုသုတ်ပေးပါဦး” 

“ဟင်း ။ ရှက်လိုက်တာ”

 စိုးမိုးခိုင်ကပြောရင်းပျော့ခွေနေသောဇော်ထွန်း၏လီးကိုသုတ်ပေးလိုက်သည်။

 “ကဲ သုတ်ပေးပြီးပြီ” 

“စိုးစောက်ဖုတ်မှာပေနေတာကိုလည်းကိုဇော်သုတ်ပေးမယ်နော်” 

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူမ၏ထဘီကိုယူကာအတင်းသုတ်ပေးနေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည် အကြံနှင့်အချိန်ဆွဲှုသုတ်ပေးနေခြင်းဖြစ်လေသည်၊သူတို့နှစ်ယောက်သောက်ခဲ့သောဆေးရည် သည်တန်ဖိုးကြီးသောကာမအားတိုးဆေးဖြစ်လေသည်၊အတန်ကြာသောအခါစိုးမိုးခိုင်သည်လူရော စိတ်ပါလန်းဆန်းလာရုံသာမကတစ်ကိုယ်လုံးပူနွေးလာပြီးစောက်ဖုတ်ထဲမှလည်းယားကျိကျိနှင့် ခံ ချင်စိတ်ပေါ်လာပြန်လေသည်။

ထို့ကြောင့်ဇော်ထွန်းကထဘီနှင့်မသုတ်တော့ဘဲစောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေသည်ကိုငြိမ်ခံနေလိုက်လေသည်၊သူမ၏နို့အုံလေးများကိုပွတ်သပ် ဆုပ်ချေနေသည်ကိုလည်းသာယာနေမိသည်၊ဇော်ထွန်း၏ပေါင်ကြားသို့ကြည့်လိုက်မိသောအခါ ပျော့ခွေနေသောလီးကြီးမှာပြန်လည်ထောင်မတ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့်သူမကို နောက်တစ်ချီတော့ထပ်လိုးမည်ဟုသိလိုက်လေသည်။

ထို့ကြောင့်မြန်မြန်လိုးလိုက်လဋင်မိမိ၏ခံချင် စိတ်ပြေသွားမည်ကိုသိသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်ကမိန်းမဉာဏ်ဖြင့်စကားစလိုက်သည်။

 “ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးမနေတတ်တော့ဘူး ။ မကလိပါနဲ့တော့။ စိုးကိုဒါလောက်လိုးရရင်ကျေနပ် ရောပေါ့ ။ စိုးပြန်တော့မယ်” 

“မပြန်ပါနဲ့ဦးစိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးထောင်နေတာကိုမတွေ့ဘူးလား ။ တစ်ချီလောက်တော့ လိုးပါရစေဦးကွယ်” “စိုးကိုမသနားတော့ဘူးလားဟင် ။ ခုနကလဲတစ်ခါလုပ်ထားပြီးပြီ”

 “ချစ်လို့ပါကွယ် ။ စိုးမနာဘဲနဲ့သက်သက်သာသာဖြစ်အောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်” 

“ကဲ ဒါဖြင့်ရင်လည်းမြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်နော်” 

ဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်ကိုကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်သို့ကျောပေးထိုင်ခိုင်းပြီးသူကသူမနှင့်မျက်နှာ ချင်းဆိုင်ှုခြေဆင်းထိုင်လိုက်သည်၊ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်ကိုသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့တက်ထိုင်ခိုင်း၍သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုသူ၏ခါးနောက်တွင်ဖြဲကားထားလိုက်သည်၊ပေါင်များဖြဲထားသောကြောင့်ပြဲအာနေသောသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင်သူ၏လီးကြီးကိုတေ့လိုက်ပြီးသူ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

ထို့နောက်နှစ်ယောက်စလုံးကိုယ်အထက်ပိုင်းများကိုနောက်သို့လှန်လိုက်သောအခါတင်ပါးများကိုရှေ့သို့တိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီးတေ့ထားသောလီးတန်ကြီး သည်စောက်ဖုတ်ထဲသို့တိုးဝင်သွားလေသည်၊ထို့နောက်ရှေ့သို့ရင်ချင်းအပ်အောင်ထိကပ်လိုက် သောအခါစိုးမိုးခိုင်၏ဖင်သားများသည်နောက်သို့ကော့သွားပြီးစောက်ဖုတ်အတွင်းမှလီးကအပြင်သို့ ပြန်ထွက်လာလေသည်။

ထို့နောက်အနောက်သို့လှန်ချလိုက်သောအခါပြန်ှုတိုးဝင်သွားလေသည်၊ ဤသို့ဖြင့်ဇော်ထွန်းကအောက်မှနှေုလှုပ်ကစားပေးနေရာစိုးမိုးခိုင်သည်အပေါ်မှအားမစိုက်ရဘဲ ပုခက်စီးနေသကဲ့သို့ခံစားရပြီးမိမိ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့လီးကြီးဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေသော ကြောင့်အချက်ကျကျပွတ်တိုက်နေသောအရသာကိုလည်းအပြည့်အဝခံစားနေရလေသည်။

ဇော် ထွန်းကသူမ၏စိတ်များပိုမိုထကြွလာစေရန်မကြာခဏနို့ကိုစို့ပေးလိုက်။ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်။တစ် ကိုယ်လုံးနမ်းလိုက်နှင့်လုပ်ပေးနေပြန်ရာစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏ကျော်ကိုပြန်လည်သိုင်းဖက်ရင်းတဟင်းဟင်းဖြစ်လာလေတော့သည်၊ထိုပုံစံသည်ဇော်ထွန်းအတွက်အားမရသလိုစိုးမိုးခိုင်အတွက် လည်းကျေနပ်မှုအပြည့်အဝမရစေသောကြောင့်ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်ကိုနောက်သို့အသာလှန်ချ လိုက်ပြီးဆင်းထားသောခြေထောက်များကိုဒူးထောက်အနေအထားသို့ပြောင်းယူလိုက်သည်။

ထို့ နောက်စိုးမိုးခိုင်၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုသူ၏ပုခုံးပေါ်သို့ထမ်းတင်လိုက်ပြီးမှောက်ချလိုက်သော အခါစိုးမိုးခိုင်၏တင်ပါးများသည်မြောက်တက်လာပြီးစောက်ဖုတ်သည်လည်းပိုမိုတင်းမာလာလေ သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်လီးတန်ကြီးကအပေါ်စီးမှစောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေ သည်ကိုတွေ့နေရသောကြောင့်ပိုႈစိတ်ကြွလာသလိုဇော်ထွန်းသည်လည်းလီးကိုထိုးသွင်းလိုက် သောအခါပြားကပ်သွားသောစောက်ဖုတ်နှင့်လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါဖောင်းကြွတက်လာ သောစောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ရင်းပို၍ မရိုးမရွဖြစ်လာလေသည်၊ထို့ကြောင့်ပါးစပ်မှပြောရင်းအားရပါးရ ဆောင့်လိုးလေတော့သည်၊

 “စိုး ။ ကိုဇော်အားရပါးရလိုးတော့မယ်နော်”

 “ဖတ် ဖတ် ဖတ်” 

“အင့် အဟင့် ။ အအ ။ ကိုဇော်ရယ် စိုးကိုမသနားတော့ဘူးလား” 

“စိုးနာလို့လားဟင်”

 “နာတော့သိပ်မနာဘူး ။ ဒါပေမယ့်တစ်ချက်တစ်ချက်ကျရင်အောင့်သွားတယ်”

 “ခဏလေးပါကွာ ။ အစမို့လို့ပါ ။ ကိုဇော်မအောင့်တော့အောင်လုပ်ပေးပါမယ်”

 “ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုဇော်ရယ် ။ စိုးဟာလေးကွဲထွက်သွားပါဦးမယ်” 

“စိတ်မပူပါနဲ့ကွယ်” 

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကစကားမပြောတော့ဘဲအားကုန်ဆက်လိုးလေတော့သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်လည်းအောင့်တာပျောက်သွားပြီးအရသာတွေ့လာလေတော့သည်၊ထို့ကြောင့်ဇော်ထွန်းကဆောင့်ချလိုက်တိုင်းတင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုအစွမ်းကုန်ပင့်မြောက်ပေးနေမိလေသည်။

 “အင့် ဟင့် ။ ကိုဇော် ။ ဆောင့်ဆောင့် ။ အအ ။ ဆောင့်လေ ။ စိုးခံနိုင်ပါပြီ ။ အင့်အင့်အင့်” 

“ဘွပ် ဘွပ် ဖတ် ဖတ် စွပ် စွပ်”

 “အား ။ အင့်အင့် ။ အအ ။ အိ ။ အင်းဟင်း ။ အအ ။ အား ။ဟင်း ဟင်း” 

ဇော်ထွန်းသည်လည်းအသက်ရူသံပြင်းလာသလိုဆောင့်ချက်များကလည်းပိုမိုပြင်းထန်လာလေသည်၊ထို့အတူအနှုတ်အသွင်းလည်းပိုမိုမြန်ဆန်လာသလိုစိုးမိုးခိုင်၏အကော့အပင့်။အလှုပ်အယမ်းကလည်းပိုပိုမြန်လာလေသည်၊တစ်ခဏအကြာတွင်တော့နှစ်ဦးစလုံးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန် ခါရင်းတစ်ဦးကိုတစ်ဦးတင်းကြပ်စွာဖက်ကာပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်၊ထို့နောက်တစ်ဦးနှင့်တစ် ဦးဖက်လျက်သားငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်။ 

ပြီးပါပြီ။

ပန်းခရေ အပိုင်း ( ၁ )

ပန်းခရေ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - အင်ဒရူး ကောင်း

ကျယ်ဝန်းသောခြံကြီးတစ်ခုအတွင်းမှလှပသောတိုက်လေးတစ်လုံး၏ရှေ့မှမြက်ခင်းပေါ်ရှိခုံ တန်းလေးပေါ်တွင်စာထိုင်ဖတ်နေသောကောင်မလေးမှာစိုးမိုးခိုင်ဟူသောဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အပျိုမလေးတစ်ဦးပင်ဖြစ်လေသည်၊သူမ၏ဖခင်သည်ကုမ္ပဏီတစ်ခု၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်လေသည်၊အသက် အရွယ်အားဖြင့် (၁၈) နှစ်အတွင်းသို့ဝင်ကာစသာရှိသေးသော်လည်းကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် အလှတွင်ပြိုင်ဖက်ကင်းသူတစ်ဦးဖြစ်နေလေပြီ။

ဖြူဝင်းသောအသားအရေ။မို့မို့အိအိရင်သား ကလေးများ။သေးကျဉ်သောခါးနှင့်ကားစွင့်နေသောတင်ပါးများ။ဆင်နှာမောင်းကဲ့သို့သွယ်ဆင်းနေ သောပေါင်တန်များဖြင့်သူမ၏ဖွံ့ဖြိုးစအလှကိုတန်ဆာဆင်ထားလေသည်၊မျက်တောင်ကော့လေး များအောက်မှမျက်နက်ဝန်းတစ်စုံမှာတောက်ပပြီးအရည်ကြည်လဲ့နေကြသလိုဖြောင့်စင်းသော နှာတံလေးအောက်မှနှင်းဆီဖူးနှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာမှာဆေးမဆိုးရဘဲနီရဲစိုစွတ်နေလေသည်။

ယနေ့ တွင်အစ်မဖြစ်သူနှင့်မိခင်တို့သည်ဗိုလ်ချုပ်ဈေးသို့ထွက်သွားကြပြီးဖခင်ကလည်းအလုပ်သွားနေ သောကြောင့်သူမနှင့်အတူအိမ်ဖော်မလေးသာကျန်ခဲ့ကာတစ်ခြံလုံးတိတ်ဆိတ်နေလေသည်၊သူမ သည်စာအုပ်ကိုဖတ်နေရင်းအိပ်ချင်လာလေသည်။

“မပုရေ စိုးကိုသံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက်ယူခဲ့ပေးပါ”

အချိန်အတော်ကြာသော်လည်းမပုကပေါ်မလာချေ၊ထို့ကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုင်နေရာမှထ ကာမီးဖိုချောင်သို့ထွက်လာလေသည်၊မီးဖိုချောင်ထဲတွင်လည်းမပုကိုမတွေ့ရသောကြောင့်အလုပ် သမားတန်းလျားဖက်သို့ထွက်လာလေသည်၊မပု၏အခန်းရှေ့တွင်ယောကျ်ားဖိနပ်တစ်ရံနှင့်မပု၏ ဖိနပ်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစားလိုက်မိသည်၊။

“အင်း ။ မပုမှာယောကျ်ားမရှိဘူး ။ သူ့ဧည့်သည်လားမသိဘူး” 

စိုးမိုးခိုင်သည်တန်းလျားနားသို့တဖြည်းဖြည်းကပ်သွားရင်းလှေခါးနားရောက်သောအခါအိမ် ထဲမှအသံများကိုကြားလိုက်ရလေသည်၊ငယ်ရွယ်သူပီပီစပ်စုလိုသောကြောင့်ထရံအပေါက်မှအသာ ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်၊အခန်းထဲတွင်မပုနှင့်ခြံစောင့်ကိုအေးတို့ကိုမြင်လိုက်ရသည်၊ကိုအေး ကအပေါ်ပိုင်းတွင်အဝတ်မရှိဘဲပုဆိုးကိုကွင်းသိုင်းထားကာမပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင်ဆောင့် ကြောင့်ထိုင်နေလေသည်။

မပု၏အဝတ်များသည်လည်းဘေးတွင်ပုံကျနေကာတစ်ကိုယ်လုံးဗလာ ဖြစ်နေလေသည်၊ကိုအေးသည်မပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီးသူမ၏နို့အုံများကိုလက် ဖြင့်ဆုပ်နယ်နေလေသည်၊မပုကကိုအေး၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ှုသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။

“ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်ကိုအေး” 

“အေးပါကွာ” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုမြင်ကွင်းကိုအသည်းတယားယား။ရင်တဖိုဖိုနှင့်ကြည့်နေမိလေသည်၊ အသက်အရွယ်ကအသိဉာဏ်ပေးသော်လည်းမျက်မြင်တွေ့ရခြင်းသည်ပထမအကြိမ်ဖြစ်လေသည်၊အိမ်ကလေး သည်တစ်ချက်။နှစ်ချက်မဋသိမ့်ကနဲတုန်သွားသည်၊ကိုအေးကသူ၏တင်ပါးကိုရှေ့သို့ တွန်းလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်လေသည်၊ထို့နောက်ကိုအေးသည်မပု၏နို့ကိုဆုပ်နယ်နေသောသူ၏ လက်များဖြင့်မပု၏ခါးကိုကိုင်လိုက်ပြီးဆွဲယူလိုက်ရာမပုသည်ကော့ပျံပါလာလေသည်။

စိုးမိုးခိုင် သည်မျက်လုံးလေးပြူးကြည့်နေရင်းတံတွေးကိုအသံမထွက်အောင်မျိုချလိုက်မိသည်၊ကိုအေး သည်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှဒူးထောက်လိုက်သောအခါမပု၏ခါးနှင့်ကျောပြင်သည်ကုတင်ပေါ် သို့ပြန်ကျသွားလေသည်၊ထို့နောက်ကိုအေးကမပု၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုပေါ်သို့တွန်းတင်လိုက် ရာမပု၏တင်ပါးများသည်အပေါ်သို့မြောက်တက်သွားကာအိပ်ယာနှင့်လွတ်နေလေသည်၊ထို့နောက် ကိုအေးကမပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းအောက်မှလက်လဋိုှုသူမ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။

ကို အေးကသူ၏လီးကြီးကိုတဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်။ထိုးသွင်းလိုက်လုပ်နေလေသည်၊စိုးမိုးခိုင် သည်မပု၏လှုပ်ရှားမှုများကိုအသေအချာကြည့်လိုက်မိသောအခါမျက်စိများကိုမှိတ်ထားလျက်ကို အေးကလီးကြီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တိုင်းတင်ပါးများကိုကော့ကော့ပေးသည်ကိုသတိထားလိုက်မိလေ သည်၊ထိုသို့တဖြည်းဖြည်းအထုတ်အသွင်းလုပ်နေရာမှကိုအေးကနှစ်ချက်သုံးချက်ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်လိုက်လေသည်၊ထိုအခါတွင်အိမ်လေးသည်သိမ့်ကနဲလှုပ်သွားလေသည်၊ထို့အပြင်မပု၏ တဟင့်ဟင့်ညည်းတွားသံနှင့်အတူဖတ်ဖတ်ဟူသောအသံကိုပါကြားလိုက်ရလေသည်၊ 

“မပု ။ ကိုအေးလိုးတာကောင်းရဲ့လားဟင်” 

“အို သိပ်ကောင်းတာပေါ့တော် ။ နာနာလေးလိုးစမ်းပါကိုအေးရယ် ။ ခံလို့ကိုမဝနိုင်ဘူး”

ထိုအခါကိုအေးသည်အသားကုန်လိုးလေတော့သည်၊ချောင်းကြည့်နေသောစိုးမိုးခိုင်မှာ လည်းရာဂစိတ်များတဖြည်းဖြည်းထကြွလာလေသည်၊စောက်ဖုတ်အတွင်းမှစောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်နေသောကြောင့်စောက်ဖုတ်အပေါ်ရှိထဘီမှာစိုစိစိဖြစ်နေလေသည်၊သူမ၏လက်ကလည်း စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့အုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်နေမိလေသည်၊ထိုစဉ်တစ်ဖက်ခြံမှစိုးမိုးခိုင်၏အစ်မ၏ ရည်းစားဖြစ်သောဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏အစ်မရှိသည်ဟုထင်ှုသူမတို့၏ခြံတွင်းသို့မလွယ် ပေါက်မှတဆင့်ဝင်လာလေသည်။

ထိုအခါနောက်ဖေးတန်းလျားအနီးတွင်စိုးမိုးခိုင်ဘာကိုသဲသဲမဲမဲ ကြည့်နေသလဲဟုသိလိုစိတ်ဖြင့်အနားသို့တိုးကပ်လာရာထရံပေါက်မှချောင်းကြည့်ရင်းသူမ၏ စောက်ဖုတ်ကိုထဘီပေါ်မှအုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်နေသောစိုးမိုးခိုင်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်၊စိုးမိုးခိုင် သည်ရှေ့သို့သာအာဏ္ဍုံစိုက်နေသောကြောင့်သူမ၏အနားသို့ဇော်ထွန်းရောက်လာသည်ကိုမသိသဖြင့် ဇော်ထွန်းလည်းအနီးရှိအပေါက်မှအတွင်းဘက်သို့ချောင်းကြည့်လိုက်သည်၊ 

“ကိုအေးရယ် အားရပါးရလိုးစမ်းပါ ။ အားမရှိတော့ဘူးလား” 

“နဲနဲမောသွားလို့ပါမပုရယ် ။ ကဲ အားကုန်သွန်တော့မယ်နော်” 

ထို့နောက်ကိုအေးကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်လိုက်ပြီးမပု၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ပုခုံး ပေါ်သို့တင်ကာသူ၏လီးကြီးကိုမပု၏စောက်ခေါင်းဝတွင်တေ့ပြီးအားကုန်ဆောင့်သွင်းလိုက်လေ သည်၊ဇော်ထွန်းလည်းကိုအေးတို့လိုးနေသည်ကိုကြည့်ရင်းလီးတောင်လာလေသည်၊ထို့ကြောင့်စိုး မိုးခိုင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရာသူမသည်မပုတို့ကိုချောင်းကြည့်ရင်းအားမလိုအားမရဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူမ၏အနားသို့ကပ်သွားလျက်မေးလိုက်သည်။

 “စိုးစိုး ဘာလုပ်နေတာလဲ” 

“ဟို ဟို မပုအိပ်နေတာကိုကြည့်နေတာပါ” 

“ကဲ ဒါဖြင့်ဆက်ကြည့်လေ ။ ကိုဇော်သွားတော့မယ်” 

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူ၏အိမ်သို့ပြန်သွားလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစား လိုက်သည်။

 “ငါချောင်းကြည့်နေတာကိုသူသိသွားလားမသိဘူး ။ ငါသွားအစ်ကြည့်ဦးမှ”

ထိုသို့စဉ်းစားရင်းစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်းတို့ခြံဘက်သို့ကူးသွားလေသည်၊ဇော်ထွန်း၏ အခန်းရှေ့သို့ရောက်သောအခါတံခါးကိုမခေါက်သေးဘဲသော့ပေါက်မှအတွင်းသို့ချောင်းကြည့် လိုက်လေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းသည်ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်လျက်ဂွင်းတိုက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက် ရလေသည်၊သူ၏လီးသည်လုံးပတ်နှစ်လက်မခန့်ရှိပြီးအရှည်တစ်ထွာခန့်ရှိသဖြင့်သူမအဖို့အထူး အဆန်းဖြစ်နေလေသည်။

စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏လီးကိုကြည့်ရင်းကာမစိတ်များပိုမိုထကြွလာ လေသည်၊ထို့နောက်အခန်းတံခါးကိုအသာခေါက်လိုက်သောအခါဇော်ထွန်းသည်ပုဆိုးကိုကမန်း ကတန်းပြန်ဝတ်ရင်းတံခါးကိုလာဖွင့်ပေးလေသည်၊ 

“သြော် စိုးစိုးပါလား ။လာလေ ။ ကိုဇော့်ကိုဘာခိုင်းမလို့လဲ” 

“အင်း ညကျရင်သမ္မတရုံမှာ မမနဲ့ အတူ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်မလို့ ။ အဲဒါကိုဇော်လိုက်ပို့နော်”

စိုးမိုးခိုင်ကလာရင်းကိစ္စကိုလွှဲပြောရင်းဇော်ထွန်း၏အောက်ပိုင်းသို့မသိမသာကြည့်လိုက်ရာ သူ၏လီးကြီးမှပုဆိုးကိုဖောက်ထွက်တော့မတတ်ဖောင်းထနေလေသည်၊သူမ၏စိတ်ထဲတွင်ရာဂ စိတ်များပြင်းထန်နေပြီးဇော်ထွန်းကိုလည်းယခင်ကတည်းကကြိတ်ှုချစ်နေမိသောကြောင့်သူ၏ အနားသို့သွားရင်းရုတ်တရက်ခြေချော်သွားဟန်ဆောင်ကာဇော်ထွန်းအပေါ်သို့လှဲချရင်းပုဆိုးအစ ကိုမသိမသာဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်ခါးတွင်ပုဆိုးမရှိတော့ဘဲဖင်ထိုင်လဲကျသွားလေ သည်။

 “အိုး မတော်လို့နော်ကိုဇော် ။ ကဲ ထထ” 

စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်းကိုပုဆိုးကျွတ်အောင်လုပ်ပြီးမှရှက်စိတ်ဝင်လာသောကြောင့်နောက် သို့လှည့်ပြေးရန်ကြံလိုက်သည်၊သို့သော်ဇော်ထွန်းကသူမကိုလှမ်းဖက်ှုသူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ဆွဲသွင်း လိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်ကဟန်ဆောင်ှုဏ္ဍုန်းကန်လိုက်သောကြောင့်နှစ်ယောက်စလုံးမှာကုတင် ပေါ်သို့လဲကျသွားလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားသော်သူမ၏နှုတ်ခမ်း ကလေးကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ယူလိုက်ပြီးလက်တစ်ဖက်ကလည်းသူမ၏နို့အုံတစ်ဖက်ကိုအကျôပေါ်မှ ဆုတ်ကိုင်လျက်ဖျစ်ဍှစ်ပေးလိုက်သည်။

ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်လည်းသူမ၏တင်ပါးကိုအသာပွတ် သပ်လိုက်လေသည်၊အတွေ့အကြုံမရှိသေးသောစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏အကိုင်အတွယ်အောက် တွင်ထွန့်ထွန့်လူးနေလေတော့သည်၊ဇော်ထွန်းကသူမ၏ပါးပြင်တစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်ရင်းသူမ၏ အကျôကြယ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ချလိုက်သည်၊ထို့နောက်အကျôကိုလှန်ချလိုက်သောအခါစိုး မိုးခိုင်သည်ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင်ဘရာစီယာလေးသာကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်ဘရာစီယာ အောက်မှပေါ်ထွက်နေသောသူမ၏ရင်သားဖြူဖြူလေးများကိုလက်နှစ်ဖက်ယှက်ှုကာထားရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ကိုဇော်ရယ် စိုးရှက်တယ်” 

“မရှက်ပါနဲ့ စိုးရယ် ။ ဒါရှက်စရာမှမဟုတ်တာ” 

ဇော်ထွန်းကပြောရင်းသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့စုပ်နမ်းပေးလိုက်ရာသူမ၏စိတ်ထဲတွင်မဏ္ဍိုးမရွ ဖြစ်လာလေသည်၊ဇော်ထွန်း၏လက်များကသူမ၏ဘရာစီယာကြားထဲသို့တိုးဝင်လာလေသည်၊ထို့ နောက်သူမ၏နို့အုံဖောင်းဖောင်းအိအိလေးများကိုဘရာစီယာအတွင်းမှကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လျက်နို့ သီးထိပ်လေးများကိုလက်ချောင်းများဖြင့်အသာအယာဍှပ်ဆွဲပေးလိုက်ရာနို့သီးခေါင်းလေးများမှာ တဖြည်းဖြည်းထောင်ထလာလေသည်။

ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကဘရာစီယာချိတ်ကိုဖြုတ်ပြီးဆွဲချွတ် လိုက်သောအခါဝင်းပနေသောနို့အုံလေးနှစ်လုံးမှာတုန်တုန်ရီရီနှင့်ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်၊ ဇော်ထွန်းကထောင်ထလာသောနို့သီးခေါင်းလေးများကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးရင်းပျော့ပျော့အိအိနို့အုံ လေးများကိုလည်းလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေလေသည်။

နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့သူမ၏ ဝမ်းဗိုက်သားများနှင့်ခြေသလုံး။ပေါင်တန်။တင်ပါးများကိုပွတ်သပ်နေလေသည်၊ ထို့အပြင်သူ၏လီးတန်မာမာကြီးသည်သူမ၏ပေါင်ကြားထဲရှိစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိ လေးပေါ်သို့လာထောက်မိနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ရင်တထိတ်ထိတ်ခုန်လာလေတော့ သည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူမ၏ထဘီလေးကိုပေါင်ရင်းအထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီ လေးကိုအသာဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

စိုးမိုးခိုင်သည်စိတ်ထဲမှရှက်သလိုလိုဖြစ်နေသော်လည်းကာမစိတ် များပြင်းထန်နေသောကြောင့်ဘာမဋမပြောဘဲငြိမ်နေလိုက်လေသည်၊ထို့နောက်သူမ၏အမွှေးနုလေး များဖုံးလွှမ်းနေသောစောက်ဖုတ်လေးကိုဇော်ထွန်းကသူ၏လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်ပေး လိုက်လေသည်၊စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့လက်ချောင်းများဖြင့်အလျားလိုက်ပွတ်သပ် ပေးရင်းလက်မနှင့်လက်ခလယ်ဖြင့်စောက်စေ့မာမာလေးကိုပွပ်ဆွဲလိုက်သည်။

ဇော်ထွန်းသည် လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကိုသူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့အသာထိုးသွင်းလိုက်ရာလက်နှစ်ဆစ်ခန့်တိုးဝင် သွားပြီးစောက်ရည်ကြည်လေးများဖြင့်စိုရွှဲနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊အထာကျွမ်းသောဇော် ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်ခံချင်နေပြီကိုသိလိုက်သောကြောင့်သူမ၏ထဘီကိုခါးလည်အထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီးဖြူ ဖွေးသွယ်လျသောပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကားလိုက်ရာဖောင်းဖောင်းအိအိစောက်ဖုတ်လေး၏ အလယ်ရှိအကွဲကြောင်းလေးမှာပြဲအာသွားပြီးအတွင်းသားနီနီရဲရဲလေးများကိုပါတွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်၊စော က်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး၏ထိပ်ရှိစောက်စေ့နီနီလေးမှာတော့ဆတ်ကနဲ။ဆတ်ကနဲ ထောင်ထနေလေသည်။

ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏ပေါင်ကြားထဲသို့ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးသူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့ခွတင်လိုက်သည်၊ထို့နောက်သူ၏လီးဒစ်ကြီးဖြင့်ပြဲအာနေသော စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျောက်အထက်အောက်ပွတ်ပေးလိုက်ရာစိုးမိုးခိုင် သည်သူမ၏ဖင်လေးကိုမြောက်ကြွရင်းလူးလိမ့်နေလေသည်၊ထိုကဲ့သို့စိုးမိုးခိုင်ထကြွလာသောအခါ မှဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာပြဲအာနေသောစောက်ဖုတ်အဝလေးတွင်တေ့အသာဖိသွင်းလိုက်သည်။

စိုးမိုးခိုင်ကလည်းသူမ၏သွယ်လျသောပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကိုတတ်နိုင် သမျဖြဲကားလျက်ခါးကိုကော့ပေးနေမိလေသည်၊ထိုအခါတွင်ဇော်ထွန်း၏ကြီးမားတုတ်ခိုင်သောလီး ကြီးသည်သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့တဖြည်းဖြည်းတိုးဝင်သွားလေသည်၊အပျိုစင်လေးဖြစ်သော စိုးမိုးခိုင်သည်ကြီးမားသောလီးကြီး၏ဒ%်ကိုမခံနိုင်သောကြောင့်ပါးစပ်မှညည်းတွားလိုက်မိလေ သည်။

“အား နာတယ်ကိုဇော် ။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုဇော်ရယ် ။ အား အဟင့်ဟင့် ။ မလုပ်ပါနဲ့တော့ ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးနာတယ် ။ အား” 

“နဲနဲလေးပါစိုးရယ် ။ ခနတော့အောင့်ခံနော် ။နောက်ကျရင်မနာတော့ပါဘူး ။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံလို့ကောင်းလာမှာပါနော်” 

ဇော်ထွန်းကချော့မော့ပြောရင်းစိုးမိုးခိုင်၏ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်သည်၊လက်နှစ်ဖက် ကလည်းလုံးကျစ်တင်းမာနေသောနို့လေးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညစ်ပေးလိုက်သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည် စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့မချိမဆန့်ဝင်လာသောလီးကြီး၏ဒဏ်ကြောင့်နာကျင်မှုကတစ်မျိုး။

အပေါ် ပိုင်းတွင်ဇော်ထွန်းကနှိုးဆွမှုကြောင့်ခံစားနေရသောအရသာကတစ်မျိုးဖြင့်အကောင်းအဆိုးနှစ်မျိုး ကိုခံစားနေရလေသည်၊နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးနှစ်ခုမှာနီရဲနေကာဇော်ထွန်း၏တံတွေးများဖြင့် စိုစွတ်နေလေသည်။

ဇော်ထွန်းသည်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ခုကိုပွတ်ချေပေးပြီးကျန် နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်ကိုမူပါးစပ်ဖြင့်စုပ်လိုက်။စို့လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊ထို့အပြင်နို့သီး ခေါင်းလေးများကိုလက်ဖြင့်လျက်လိုက်။သွားဖြင့်ကိုက်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်ရာစိုးမိုးခိုင်သည်အောက် ပိုင်းကနာကျင်မှုများကိုမေ့လျော့လာပြီးကာမစိတ်များပိုမိုထကြွလာလေတော့သည်။

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>

မင်းမချစ်လဲနေပါရတယ် (စ/ဆုံး)

မင်းမချစ်လဲနေပါရတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ  -  အမည်မသိ 

ပန်းဆိုးတန်းကားဂိတ်က  ထုံးစံအတိုင်း  စည်ကားနေ၏။  ညနေ  ရုံးတွေဆင်းချိန်ဆို  ကားဂိတ်မှာ တန်းစီနေကြတဲ့လူတွေက  အလှူပေးနေတဲ့  မဏ္ဍပ်ရှေ့က  တန်းစီစောင့်နေကြတဲ့  ကလေးတွေလို ကျိတ်ခဲနေကြသည်..။ ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းဦး  တစ်ယောက်စိတ်ပျက်လက်ပျက်  ဖြစ်သွားရသည်..။  သွင်းကုန်ထုပ်ကုန်  ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ ရုံးအုပ်ရာထူးနဲ့  လုပ်ကိုင်နေရသူဖြစ်ပေမယ့်  အသက်က  (၃၉)  နှစ်သာ  ရှိသေးသည်..။   အရပ်  အနည်းငယ်  ပုကာ  ခါးနည်းနည်း  တုတ်စပြုလာပေမယ့်  အိမ်ထောင်သည်  မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့ လှပနေသေးသူပင်..။    

အထူးသဖြင့်  ဖင်အိုးကြီးတွေက  အဆီတက်ကာ  တင်းသထက်တင်း၊ ကားသထက်ကားနေခြင်းက သူမကို  ပို၍  အလှတိုးစေသည်..။ ကုမ္ပဏီမှ  စီစဉ်ပေးသော  ဖယ်ရီကားက  ညနေ(၄)  နာရီကတည်းက  ပို့ဆောင်ရေးထွက်သွားပြီ..။ သောကြာနေ့မို့  အလုပ်တွေ  အကြွေးမကျန်အောင်  တစ်ခါတည်း  ဖြတ်နေသဖြင့်  (၅) နာရီခွဲသာသာလောက်မှ  ရုံးဆင်းခဲ့ရခြင်းကြောင့်  ယခုလို  ကားဂိတ်မှာ  ကားစောင့်နေရခြင်း  ဖြစ်သည်.။ တာမွေအထိပြန်ရမည်မို့  အထူးကားပဲ  စီးဖို့  ဆုံးဖြတ်ကာ  ဆိုက်ရောက်လာသော  အထူးကားကို အပြေးအလွှား  တက်ခဲ့ရသည်..။ 

“  ဟို  ရှေ့နားလေးကို  တိုးပေးကြပါဗျာ…၊  အကူအညီတောင်းတာပါ..  ဟိုဘက်က  အစ်ကို..က ဟိုးနောက်လေးကို  လျှောက်ပေးပါဗျာ..ဟုတ်ကဲ့..ကားခလေးတွေ..” 

ညနေ  ရုံးဆင်းလူကြပ်ချိန်တွင်  လူပို  မတင်ပါဘူး  ဆိုတဲ့  အထူးကားတွေကလည်း  ကြပ်ညှပ်နေသည်.။သာမန်ကားတွေလို  အထဲတွင်  ခုံများဖြုတ်ထားသဖြင့်  အလယ်လူသွားလမ်းလေးတွင် မတ်တတ်ရပ်ခရီးသည်များ  ဖင်ချင်းပေါက်ကာ  တိုးကျိတ်နေကြရသည်။ ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းဦး  အတွင်းပိုင်း  ကားအလယ်နားသို့  တိုးဝင်လာခဲ့သည်..။  စပယ်ယာရဲ့  လှမ်းအော်မှုကို မခံချင်သဖြင့်  တိုးဝင်လာရသော်လည်း  ကားအတွင်းပိုင်းမှာ  အတော်ကို  ကြပ်နေသည်..။ 

“  အစ်မ…ဒီကို  ပေးထားလေ..ကျမ  ကိုင်ထားပေးမယ်..”  

“ သြော်…ကျေးဇူးပဲ..ညီမရယ်…” 

လက်ထဲမှ  ဖိုင်တွဲကို  ခုံတွင်ထိုင်နေတဲ့  မိန်းမငယ်  တစ်ယောက်က  ကိုင်ထားပေးတာကြောင့်  အဲဒီအနားမှာပဲ အဆင်ပြေသလို  ရပ်နေလိုက်သည်။  အရပ်ပုသလို  ရှိတာကြောင့်  အပေါ်သံတန်းကို  မမှီသဖြင့်  အခက်အခဲ ဖြစ်နေရသည်။ 

“  အစ်မကြီး…  ဒီနားက  တန်းကို  ကိုင်လိုက်လေ…  ကျနော်  ဒီဘက်  ရွှေ့ပေးထားမယ်..လာ…” 

ဘေးထိုင်ခုံမှ  သံတန်းကို  ကိုင်ကာ  ရပ်နေသော  အရပ်မြင့်မြင့်  အသားညိုညို  လူငယ်လေး  တစ်ယောက်က ကိုယ်ကို  ယို့ပေးလိုက်သဖြင့်  တစ်စောင်းလေး  တိုးဝင်ကာ  ဘေးခုံမှ  သံတန်းကို  အားပြု  ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ကားကတော့  ရပ်လိုက်ထွက်လိုက်  ၊  မှတ်တိုင်တစ်ခုမှာ  ကျောက်ချလိုက်နှင့်  အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ 

“  အစ်မ…ရလား..အဆင်ပြေရဲ့လား….” 

“  အင်း…ရပြီ…မောင်လေး..ကျေးဇူးပဲနော်..” 

အသက်  (၂၀)  ကျော်လောက်ပဲ  ရှိအုံးမည့်  လူငယ်လေးတစ်ယောက်က  ဂရုတစိုက်ဖြင့်  မေးလိုက်သဖြင့် သေချာ  အကဲခတ်လိုက်မိသည်။    သူမရဲ့  တူမ  ဝင့်ဝါထက်  နည်းနည်း  သာ  ကြီးမည့်  ကောင်လေးက အစ်မလို့  ခေါ်ကာ  ဂရုစိုက်ပေးခြင်း  ခံရသဖြင့်လည်း  စိတ်ထဲမှာ  ကျေနပ်သွားမိသည်..။    

တကယ်တော့…သူမ ဘဝက….. ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းဦး..ဘွဲ့ရပြီးကတည်းက  ယခုလက်ရှိ  လုပ်နေတဲ့  ကုမ္ပဏီမှာ  အလုပ်ဝင်ခဲ့သူဖြစ်သည်..။   အချိန်တွေတဖြည်းဖြည်း  တိုက်စားသွားရင်း  အသက်(၂၅)  နှစ်  .သူမ  အထက်တန်းစာရေးဖြစ်တဲ့  အချိန်မှာ ရုံးအုပ်ကြီးဖြစ်သူ  ကိုစောမြင့်နှင့်  အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်..။    ကိုစောမြင့်က  သူမကို  အရမ်းချစ်ခဲ့ပါသည်။ သူမထက်  အသက်  (၅)  နှစ်သာ  ကြီးတဲ့  ကိုစောမြင့်နဲ့  ချစ်ကမ္ဘာမှာ  အပျော်ကြီး  ပျော်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့်  ..  ကံတရားက  ..ကံဆိုးမှုတွေကို  ဆောင်ကြဉ်းပေးလာခဲ့သည်…။    

အိမ်ထောင်သက်  (၈)  နှစ် အကြာမှာ  ကိုစောမြင့်တစ်ယောက်  ကိုယ်တစ်ပိုင်း  လေဖြတ်သွားခဲ့ရသည်။    ကုမ္ပဏီမှ  ကြည့်ရှုတဲ့အနေဖြင့် သူမကို  ရုံးအုပ်ရာထူး  တိုးမြှင့်ပေးကာ  လစာတိုးပေးခဲ့သောကြောင့်  လင်သားရဲ့  ဆေးကုသစရိတ်နဲ့ စားဝတ်နေရေးတွေ  ကာမိခဲ့ရသည်..။ ဒါ့အပြင်  နိုင်ငံခြားမှာ  အလုပ်လုပ်နေတဲ့  ကိုစောမြင့်ရဲ့  တူမ  ဝင့်ဝါကလည်း  မိဘတွေ  ဆုံးပါးသွားကြသဖြင့်   ကိုစောမြင့်တို့  လင်မယားကို  ကြည့်ရှု  ထောက်ပံ့နေခြင်းကြောင့်  စီးပွားရေးနှင့်  ဝင်ငွေ  ကောင်းမွန်ခဲ့ရသည်။ အဆိုးထဲမှ  အကောင်းများ  ပြန်ရခြင်းပင်  ဖြစ်သည်။ လေဖြတ်နေတဲ့  လင်သားကို  ကြည့်ရှုရန်  ဆွေမျိုးနီးစပ်  အဒေါ်တစ်ယောက်ကို  ခေါ်ယူထားသဖြင့်လည်း သူမအဖို့  သက်သာခဲ့ရသည်။  

သို့ပေမယ့်  အသက်သုံးဆယ်ကျော်  အရွယ်  မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဆာလောင်ငတ်မွတ်မှုကတော့  ဘယ်လိုမှ  မပြည့်ဝနိုင်တော့ပေ..။ ငွေကြေးအဆင်ပြေကာ  စားနိုင်သောက်နိုင်အနေအထားမှာ  တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့  အဆီစုကာ  ဖွံ့ထွား စွင့်ကားလာတဲ့    သူမခန္ဓာကိုယ်  အစိတ်အပိုင်းတွေက  ယောက်ျားသားတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်မှုတွေကို  တောင့်တလာခဲ့ရသည်။ ရုံးအုပ်ဆိုတဲ့  အရှိန်အဝါနှင့်  ခြံနှင့်ဝန်းနှင့်  နေထိုင်နိုင်တဲ့  အခြေ အနေတွေကြောင့်  ရုံးမှာရော ပတ်ဝန်းကျင်မှာပါ  သူမကို  ကိုယ်ထိလက်ရောက်  မစရဲခဲ့ကြ.။  နောက်ကွယ်က  မှန်းပြီးသာ  စိတ်နဲ့ ပစ်မှားနေကြတဲ့  လူတွေ  မနည်း..။  

သူမကလည်း  ကိုယ့်အရှိန်အဝါနဲ့  ထင်သလို  မသောင်းကျန်းရဲပေ..။   နောက်ပြီး  လင်က သေသွားတာမဟုတ်..။  ငုတ်တုတ်ကြီး  မေ့နေတဲ့  ဘဝမှာပဲ  ရှိသေးသည်။  ဒီတော့  သစ္စာလည်း  မပျက်ချင်..။    ဒီလိုနဲ့  ခံစားနေရတဲ့  ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုတွေကို  ညဘက်  အိပ်ရာဝင်ချိန်မှာပဲ အတွေးနဲ့  ဖြေဖျောက်နေခဲ့ရတာ  နှစ်တွေလည်း  မနည်းတော့..။ 

မိမိလင်သား  ကိုစောမြင့်ရဲ့  တူမ  ဝင့်ဝါက  သူ့ဦးလေး  လေဖြတ်သွားပြီ  ဆိုတာ  သိခဲ့ရချိန်မှာ  သူ့ဦးလေး မိန်းမ အတွက်  နိုင်ငံခြားမှ  လက်ဆောင်တစ်ခု  ပို့ပေးခဲ့သည်။ ရာဘာဖြင့်  ပြုလုပ်ထားသည့်  ယောက်ျားတန်ဆာအတု  ကြီးကို  သူ့ဒေါ်လေးအတွက်  အဖော်ဆိုပြီး ရွှတ်နောက်နောက်ဖြင့်  ပို့ပေးခဲ့သည်။ လေဖြတ်သွားသော  လင်နှင့်  အိပ်ရာအတူ  အိပ်စက်ရန်  မဖြစ်နိုင်တော့သဖြင့်  သီးခြား  အိပ်စက်ခဲ့တဲ့ သူမအဖို့  ဝင့်ဝါရဲ့  လက်ဆောင်က  တကယ်ပဲ  အသုံးတည့်ခဲ့ရသည်..။  စိတ်ထဲက  ဖြစ်ချင်တဲ့  ဆန္ဒတွေကို မှန်းဆပြီး  ထိုလီးတုကြီးဖြင့်  အဖော်ပြု  အိပ်စက်ခဲ့ရတဲ့  ညတွေက  ညပေါင်း  ရာချီနေခဲ့ပြီ  ဖြစ်သည်။

“  ကျွီ…အိုး…. ဟ…အင့်…….”

ကားက  ဘရိတ်ဆောင့်အုပ်လိုက်သဖြင့်  ကားထဲမှ  လူတွေရဲ့  အသံက  စီကနဲ  ထွက်ပေါ်လာသည်။ အတွေးတွေနဲ့  နစ်မျောနေတဲ့  ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းဦးလည်း  အခြေအနေပျက်သွားသော  ကိုယ်ဟန်ကို  လှမ်းဆွဲကာ ထိန်းပေးထားလိုက်သော  အထိအတွေ့ကြောင့်  ယခုလက်ရှိ    အသိစိတ်တွေက  အတိတ်ကို ပျောက်ကွယ်စေခဲ့ရသည်။ ရှေ့သို့  ယိုင်လဲမတတ်ဖြစ်သွားသော  သူမကို  လှမ်းဆွဲပေးလိုက်သူကို  ကျေးဇူးတင်အကြည့်လေးဖြင့် ပြန်ငဲ့ကြည့်ပြီး  အသိအမှတ်ပြုလိုက်ရသည်။  ခုနက  သူမကို  ဂရုတစိုက်ရှိနေသော  ကောင်လေးပင် ဖြစ်နေသဖြင့်  အပြုံးလေးပါ  အပိုထပ်ဆောင်းပေးလိုက်မိပြန်သည်။ ထိုကောင်လေးက  ပြန်၍  ပြုံးပြလိုက်ပြီး  သူမနားသို့  အနည်းငယ်  တိုးကပ်ကာ  လေသံတိုးတိုးဖြင့်….

“  အစ်မ  ..  ကိုယ်ကို  နဲနဲ  ပြင်လိုက်ပါလား…တော်ကြာ  ကားဘရိတ်အုပ်လိုက်ရင်  လဲသွားအုံးမယ်…” 

ကိုယ်ကို  ခပ်စောင်းစောင်းလေး  ပြုကာ  အတွင်းဘက်ခုံ  သံတန်းလေးကို  ကိုင်ပြီး  ပို၍ တိုးကပ်လိုက်သောကြောင့်  ဘေးဘက်တွင်  ကိုယ်တစ်စောင်းရပ်ကာနေသော  လူငယ်လေး  ရဲ့  ရင်ခွင်ထဲသို့ ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းဦး  ရောက်မှန်းမသိ  ရောက်သွားခဲ့ရသည်။  သူမရဲ့  ဘေးမှ  မိန်းမကြီးကလည်း  ရှေ့မှ တိုးဝင်နေတဲ့  လူတွေကြောင့်  သူမကို  ဖိထားသလိုဖြစ်နေကာ  ထိုကောင်လေးရဲ့  ရင်ခွင်ထဲသို့ မှီတွယ်နေသလို  ဖြစ်လို့နေရသည်။ အစပိုင်းတွင်တော့  ရှက်စိတ်မွှန်ကာ  ဘေးက  မိန်းမဝဝကြီးကို  ပြန်တွန်းပြီး  ခွာကြည့်သော်လည်း  မရတော့..။ ကားကလည်း  ငါးပိသိပ်သလို  ကျပ်လွန်းနေသည်။  မထူးတော့ပြီမို့  အသာပင်  ငြိမ်ကာ  လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ 

ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းဦးရဲ့  ကိုယ်က  ကားပေါ်တွင်  ငြိမ်သက်စွာ  လိုက်ပါနေသော်လည်း  သူမစိတ်တွေကတော့ မငြိမ်သက်နိုင်ပေ။  ဒီလို  ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့  ပူးပူးကပ်ကပ်  မထိတွေ့ရတာ  နှစ်ပေါင်း  မနည်းတော့..။ ဒါ့အပြင်  သူမရဲ့  ကားစွင့်နေတဲ့  ဖင်ဆုံကြီးက  နောက်မှ  ကောင်လေး၏  ဆီးခုံနားသို့  ထိထိမိမိကြီး ဖိကပ်မိနေရခြင်းကြောင့်လည်း  စိတ်တွေ  ဖောက်ပြန်ယိမ်းယိုင်လာရသည်။ ကျပ်ညှပ်နေတဲ့  ကားထဲမှာ  လူတွေက  အလုပ်ဆင်းချိန်  အိမ်ပြန်ချိန်မို့  နွမ်းလျမှုတွေနဲ့  ကိုယ့်အတွေးနဲ့ ကိုယ်  ငြိမ်သက်နေကြသည်။  မငြိမ်သက်နိုင်တဲ့  သူမတစ်ယောက်  ဖင်ဆုံကြီးကို  မသိမသာ  လှုပ်ရမ်းပြီး နောက်မှ  ကောင်လေးရဲ့  ရင်ခွင်ထဲသို့  ပို၍  တိုးဝင်ဖိကပ်ပစ်လိုက်မိသွားသည်။

သူမဟာ  အပေါစား  မိန်းမတစ်ယောက်  မဟုတ်ပေမဲ့  နှစ်ပေါင်းအတော်ကြာ  ပြတ်လပ်နေရတဲ့ အရသာတစ်ခုကို  ပြန်ပြီး  ခံစားမိရချိန်မှာ  ဘာကိုမှ  မစဉ်းစားမိတော့..။  ဒီထက်  ထူးကဲတဲ့  အထိအတွေ့ကို ခံစားရနိုင်ဖို့ကိုဘဲ  စဉ်းစားနေမိကာ  ဖင်ဆုံကြီးကို  နောက်သို့  ကားအရှိန်နဲ့  အတူ ဖိကပ်ဆောင့်ပွတ်နေမိတော့သည်။ ပုဆိုးနဲ့  ရှပ်အင်္ကျီ  ဝတ်ဆင်ထားသော  ထိုကောင်လေးက  အောက်ခံဘောင်းဘီ  ပါပုံမရ..။ ဘောကန်ဘောင်းဘီလို  ပွယောင်ယောင်း  အောက်ခံသာ  ဝတ်ဆင်ထားပုံရသည်။  

သူမရဲ့  ဖင်ဆုံကြီး ဖိကပ်ပွတ်ဆောင့်ပေးနေမှုကြောင့်  ထောင်မတ်လာသော  အတံကြီးက  ရှည်ရှည်မျောမျောကြီး  ဖြစ်ကြောင်း အထိအတွေ့ကို  ခံစားပြီး  မှန်းဆလိုက်မိသည်။ ရှေ့သို့  ထိုးထွက်ထောင်မလာပဲ  အောက်သို့စိုက်ကာ  ထောင်နေခြင်းက  အမျိုးသားများ ဝတ်လေ့ဝတ်ထရှိသော  အောက်ခံဘောင်းဘီမျိုးမဟုတ်မှန်း  သူမ  သိလိုက်သည်။  

အရပ်အနည်းငယ် မြင့်သော  ကောင်လေးရဲ့  လီးတံကြီးက  အရပ်ပုသော  သူမရဲ့  ဖင်ဆုံအထက်ပိုင်း  စအိုအပေါ် ဖင်ညှောင့်ရိုးနားကို  ကျကျနန  လာထောက်ကာ  ဖိမိနေသည်။  ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းဦး  အရသာတွေ  တက်ပြီးရင်း တက်လာရတော့သည်။ ရှေ့မှထိုင်ခုံ  သံတန်းကို  မြဲမြံစွာ  ဆုပ်ကိုင်ပြီး  ကိုယ်ကို  အနည်းငယ်  ကိုင်းကာ  ဖင်ကြီးကို  ကောက်ပြီး ပိုမိုဖိကပ်ကာ  အရသာယူရင်း  အိမ်အပြန်ခရီးကို  လိုက်ပါလာခဲ့တော့သည်။

 .........................................................................................................................

အောင်ကိုမင်း  ဒီနေ့  အလုပ်ပြန်  နောက်ကျသည်။  ကားက  အလွန်  ကျပ်နေသည်။  လမ်း  (၃၀)မှာ  တက်ပြီး ကားနောက်ပိုင်းမှာ  နေရာယူရင်း  လိုက်ပါလာစဉ်  ပန်းဆိုးတန်းမှတ်တိုင်မှ  တက်လာသော ဆော်ကြီးတစ်ပွေကြောင့်    အိမ်အပြန်ပါ  နောက်ကျခဲ့ရတော့သည်။ ဖင်ဆုံကြီးကို  အတင်းဖိကပ်ကာ  လိုက်ပါလာသော  ဆော်ကြီးက  တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီး  …၊ အသက်ကြီးပေမယ့်  ဖင်ဆုံကြီးက  မာကျစ်နေသေးသည်။    

သူ့လီးကို  အတင်းဖိကပ်ရင်း အရသာယူနေပုံရသည်။  သိပ်လည်း  မစွန့်စားရဲ  တော်ကြာ  ထအော်နေရင်  ကားပေါ်က  လူတွေ  ဝိုင်းရိုက်မှာ စိုးရသည်..။ ဆော်ကြီးက  မတော်တဆ  မဟုတ်တော့ပဲ  သိသိသာသာကြီး  ကပ်ပွတ်နေခြင်းကြောင့်  အောင်ကိုမင်း နည်းနည်းလှုပ်ရှားလိုက်သည်။  

လီးကို  ဖင်ဆုံကြီးနှင့်  ထိုးကပ်ထားလိုက်ပြီး  ကားအရှိန်နှင့်  အတူ ညှောင့်ပေးနေလိုက်သည်။  ကံကောင်းချင်တော့    ဒီနေ့မှ  အောက်ခံဘောင်းဘီကို  အပွဝတ်ခဲ့မိခြင်းကြောင့်   လီးက  လွတ်လပ်စွာ  တောင်မတ်နေနိုင်သည်။  ဆော်ကြီးကလည်း  နောက်မှ  လီးတံကြီး  ကပ်ပေးထားတာကို အရသာယူနေပုံရသည်။  လုံးဝကို  ..  မငြင်း…။ 

“  မှတ်တိုင်…ပါတယ်……….” 

ဆော်ကြီးက  အနားမှ  သူမဖိုင်တွဲကို  လှမ်းယူကာ  စပယ်ယာကိုပြောပြီး  ထွက်သွားရာ  အောင်ကိုမင်း ဆန့်တငံ့ငံ့ကြီး  ဖြစ်ကျန်နေခဲ့ရသည်။  သူဆင်းရမည့်  မှတ်တိုင်က  နှစ်မှတ်တိုင်လောက်  လိုသေးသည်။ ဒါပေမယ့်  ဒီလိုအခြေအနေမှာ  စားခွင်ကောင်းကောင်း  ရနေမှတော့  လက်မလွှတ်ချင်တော့…။ ဆော်ကြီးနောက်မှ  ကပ်ကာ  လိုက်ဆင်းရင်း  နောက်မှ  မသိမသာ  လိုက်လာခဲ့သည်။ 

ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းဦးတစ်ယောက်မှာလည်း  လီးအရသာကို  တပ်မက်မိနေပေမယ့်  ဆင်းရမယ့်  မှတ်တိုင် ရောက်တော့မှာမို့  ဖိုင်တွဲကို  ပြန်တောင်းယူရင်း  ဆင်းလာခဲ့သည်။  လီးနဲ့  အတေ့ခံ  ၊ အထောက်ခံထားခဲ့ရတာကြောင့်    သူမ  စောက်ဖုတ်ထဲမှ  အရည်တွေက  မတရားပင်  စိမ့်ထွက်ကျနေသည်။ 

အောက်ခံဘောင်းဘီလေး  ခွဆုံတစ်ခုလုံး  စိုစိ  ရွှဲနစ်နေသည်။ နောက်မှ  ကပ်ကာ  ပါလာသော  ခြေသံကြောင့်  အမှတ်တမဲ့  လှည့်ကြည့်မိလိုက်သော  ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းဦး  ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ  ဖြစ်သွားကာ  အခုနက  ခံစားခဲ့ရသော  အတွေ့အထိအရသာတွေ  ပြန်ဆောင့်တက်လာသည်။ သူမ  ဖင်ကြီးနှင့်  ပယ်ပယ်နယ်နယ်  ပွတ်ထားခဲ့တဲ့  လီးပိုင်ရှင်လေး  က  နောက်မှာ…။  အောင်ကိုမင်း အနားသို့  တိုးကပ်လိုက်ပြီး  ဆော်ကြီးနှင့်  ယှဉ်လျှောက်ကာ  စကားပျိုးကာ  လမ်းခင်းလိုက်သည်။ 

“  အစ်မ…ဒီနားမှာ  နေတာလား…” 

“  အင်း….ဟုတ်တယ်…  မင်းကရော..ဒီနားကပဲလား  ”

“  ကျနော်က  ..ရှေ့နားမှာ  မမရဲ့..” 

ပြောစရာ  စကားမရှိတော့  အောင်ကိုမင်း  ဘာလုပ်ရမလဲ  စဉ်းစားရသည်။  ဒါပေမယ့်  အခြေအနေက သူ့အတွက်  ဖန်တီးပေးနေသည်။  လမ်းထဲ  ချိုးဝင်ခါနီး  နေရာတွင်  မီးတိုင်က  မလင်းသဖြင့် မှောင်ရိပ်ကျနေသည်။  လူကလည်း  ပြတ်နေပြန်သေးသည်။  ဒီတော့… 

“  အို……..မင်း…မင်း  ဘာလုပ်တာ  လဲ…လွှတ်…လွှတ်ပါ……”

“  မမ  ဖင်ကြီးနဲ့  ကားပေါ်မှာ  ပွတ်ထားတာ  ကျနော့်  လီး  အရမ်းတောင်နေပြီ..၊  အဲဒါ  ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ… မမရဲ့” 

အောင်ကိုမင်း  လုပ်ရပ်က  သူမကို  တော်တော်  တုန်လှုပ်သွားစေသည်။  လမ်းမှာ  ရုတ်တရက်  လှမ်းဆွဲကာ ဖက်ထားပြီး  မေးလိုက်တဲ့  မေးခွန်းက  သူမ  စိတ်တွေ  ဂယောက်ဂယက်  ဖြစ်သွားရသည်။

“ အိုး…အဲဒါ  ..ငါနဲ့  ဘာဆိုင်လို့လဲ…ဖယ်နော်…ဖယ်…အော်လိုက်ရမလား….” 

“  အော်ချင်  အော်လေ…မမ  နေတဲ့  ပတ်ဝန်းကျင်မှာ  …မမပဲ  အရှက်ရမှာနော်….”

“  ဟင်…မင်း………မင်း…ဘာ  ဘာလုပ်ချင်တာလဲ….” 

“  မမကို…လိုးချင်တာ….” 

“  အို………….” 

ကြားလိုက်ရတဲ့  စကားက  ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းဦး  တစ်ယောက်  စိတ်တွေ  လွင့်ကနဲဖြစ်သွားစေသည်။ ပက်ပက် စက်စက်  ပြောလိုက်တဲ့  စကားသံကြောင့်လည်း  သူမ  စိတ်ထဲ  တစ်မျိုးကြီး  ခံစားမိကာ စောက်ဖုတ်က  ရှုံ့ကနဲ  ဖြစ်သွားမိသည်။  ဘာပဲ  ဖြစ်ဖြစ်  ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာတော့  အရှက်ကွဲ  မခံနိုင်..။   နှစ်ယောက်တည်း  သိတဲ့  ကိစ္စ  တစ်ရပ်ကွက်လုံး  သိကုန်ရင်  သူမပဲ  အရှက်ရမှာမို့  …ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို မရေမရာ၊  ဇဝေဇဝါနဲ့ပဲ  လျင်မြန်စွာ  ချလိုက်မိသည်။ 

“  မောင်လေးရယ်…မမက  အိမ်ထောင်နဲ့ပါကွယ်….မဖြစ်နိုင်ပါဘူး…ကွယ်…”

အသနားခံတဲ့  ပုံစံနဲ့  ချော့ကာ  ပြောလိုက်သော  စကားကြောင့်  အောင်ကိုမင်း  တွေကနဲ  ဖြစ်သွားသည်။   ဒါပေမယ့်  ဆော်ကြီးက  အိမ်ထောင်ရှိပေမယ့်  ရွနေတဲ့  ပုံစံကြီး..။  နောက်ပြီး  ကြောက်တတ်ပုံလည်း ရသည်။    ဖြဲခြောက်ပြီး  ရသလောက်တော့  ဂွင်ဖန်ကြည့်ချင်  နေသေးသည်။ 

“  ဒါဆိုလည်း  ..မမ  အိမ်ကို  လိုက်ခဲ့မယ်  ဗျာ….  မမပြောတာ  ဟုတ်မဟုတ်  သိရအောင်…” 

လမ်းပေါ်မှာ  ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်  အရှက်ကွဲဖို့  နီးစပ်သည်။  အိမ်မှာဆို  လင်ကလည်း  ဒုက္ခိတ၊  အဖော် ဒေါ်ကြီးကလည်း  ညဘက်  အိမ်ပြန်အိပ်သူမို့  သူမ  တစ်ယောက်တည်း  တိုးတိုးတိတ်တိတ်  ရှင်းလို့ ရနိုင်လောက်သည်။  ဒါကြောင့်  ထိုကောင်လေးရဲ့  တောင်းဆိုမှုကို  လက်ခံကာ  အိမ်သို့  ခိုးကြောင်  ခိုးဝှက် ခေါ်သွင်းကာ  သူမအိပ်ခန်းထဲ  အထိ  ခေါ်ဆောင်လာခဲ့မိတော့သည်။ 

ဆေးအရှိန်တွေကြောင့်  အိပ်ပျော်နေသော  လင်ကို  တစ်ချက်စစ်ဆေးလိုက်ပြီး  မီးဖိုချောင်မှ  အဖော်  ဒေါ်ကြီးကို ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။  ထို့နောက်  သူမ  အိပ်ခန်းထဲမှာ  အခန့်သား  ထိုင်နေတဲ့  ဘသားချောလေးဆီ ပြေးရပြန်တော့သည်။ အခန်းတံခါးကို  ပိတ်၍  ဝင်လာပြီး  ထိုင်နေသော  ကောင်လေးကို  အသနားခံသော  အကြည့်လေးဖြင့်…. 

“  မောင်လေးရယ်….မင်းက  အဒေါ်ရဲ့  တူသား  အရွယ်ပါကွယ်…မသင့်တော်ပါဘူး…”

“  ဟားဟား….မမရယ်…ချက်ချင်းကြီး  အဒေါ်တွေ  ဘာတွေ  လုပ်မနေပါနဲ့..ကျနော့်နာမည်  အောင်ကိုမင်း…… မင်းမင်းလို့  ခေါ်…မမနာမည်က……”

“  ငြိမ်းငြိမ်းဦး…ပါကွယ်….” “  ကျနော်က  မမငြိမ်းလို့  ခေါ်မယ်..”

“  ဟို…..ဟို…မင်း…ပြန်ပါတော့လားကွယ်….နော်….”

“  ဟင်းဟင်း….မမငြိမ်းကလည်း  ကားပေါ်မှာ  မမငြိမ်း  ဖင်ကြီးနဲ့  ပွတ်ပေးထားတဲ့  ကျနော့်  လီးကြီးကို မေ့ပစ်လိုက်ပြီပေါ့  ..ဟုတ်လား…” 

“  အို…ကွယ်….မင်းကလည်း…..” 

“  မမငြိမ်း  ယောက်ျားက  လေဖြတ်နေတာ  ဆိုတော့  လိုးမပေးနိုင်ဘူး  မဟုတ်လား…” 

အိမ်ထဲသို့  ဝင်လာပြီးကတည်းက  အခြေအနေမှန်ကို  နားလည်သွားတဲ့  အောင်ကိုမင်း  အမေးစကားကို ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းဦး  ပြန်မပြောနိုင်ပဲ  ဆွံ့အနေရတော့သည်။ 

“  ဖြေလေဗျာ….မဖြေရင်  ဒီနားမှာ  …မမငြိမ်း  အကြောင်းတွေ  လျှောက်ဖွပစ်မှာနော်….” 

“  ဟို….ဟို…အဲလိုတော့  မဟုတ်တာတွေ  လျှောက်မလုပ်ပါနဲ့  ကွယ်…..”

“  ဒါဆို…ကျနော်  မေးသမျှ  အကုန်ဖြေမှာလား…” 

“  ဖြေ…ဖြေပါ့မယ်…..” 

“  မမငြိမ်း  ယောက်ျားက  ဘယ်တုန်းက  လေဖြတ်သွားတာလဲ……” 

“  ကြာပြီ….ခြောက်နှစ်ကျော်သွားပြီ…”

“  ဟာ….ဒါဆို..  မမငြိမ်းကို  မလိုးပေးနိုင်တာ  ကြာပြီပေါ့….  ဒီကြားထဲ  ဘယ်သူ့ကို  အလိုးခံသေးလဲ…”

မင်းမင်းရဲ့  မေးခွန်းတွေက  တစ်တစ်ခွခွတွေမို့  သူမ  ပြန်ဖြေဖို့  နှုတ်မရဲ..။  ဘယ်လို  ပြန်ဖြေရမလဲ  မသိ။ ပါးစပ်က  ဘယ်လိုမှ  မထွက်  ဖြစ်နေသည်။ 

“  ဖြေလေ  ဗျာ..”

“  ဟို….ဟို…..ကွာ….ဘယ်သူနဲ့မှ…..မ..မဖြစ်..” 

“  ဒါဆို…..ကားပေါ်မှာ  ကျနော့်လီးနဲ့  တေ့ခံထားရတော့  အလိုးခံချင်လာတာပေါ့….”

“  မင်းမင်းရယ်…  မမ  ပြောလို့  မထွက်ဘူး….ကွယ်…” 

“  ကောင်းပြီလေ..ဒါဆိုလည်း  ခေါင်းငြိမ့်ပြ…..” 

ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းဦး  လေးတွ့ဲစွာ  ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ 

“  ကဲ….ဒါဆိုလည်း  အဝတ်တွေ  ချွတ်ရအောင်…”

“  အို……..ဘာလုပ်မလို့..လဲ…” 

“  မမငြိမ်းကို  ….  လိုးပေးမလို့ပေါ့  ….ဟဲဟဲ….” 

ဒေါငြိမ်းငြိမ်းဦး  တစ်ယောက်  ဖင်ဆော့မှုကြောင့်  ခုလိုထိဖြစ်လာရတာကို  မကျေနပ်ပေမယ့်  မသိစိတ်တွေက လွှမ်းမိုး  အနိုင်ယူခြင်း  ခံလိုက်ရတော့သည်။  သူမကိုယ်ပေါ်က  အဝတ်အစားတွေကို  တစ်လွှာချင်း ချွတ်ပစ်နေတဲ့  မင်းမင်း  ရဲ့  လက်တွေအောက်မှာ    တစ်သွေမတိမ်း  လိုက်နာ  လုပ်ဆောင်ပေးနေမိတော့သည်။ 

မင်းမင်းက  ဆော်ကြီးကို  အကျပ်ကိုင်ကာ  ခိုင်းစေနေပုံက  ရင့်လှသည်။    ခုတင်ခြေရင်းမှာ  ထိုင်နေရင်း အဝတ်အစားတွေ  ချွတ်ခိုင်းနေရင်း  သူ့ပုဆိုးကို  ချွတ်ချလိုက်ပြီး  လီးကိုင်ဆုတ်ကိုင်ကာ  ဂွင်းထုနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ  အဝတ်မကပ်တော့ပဲ  ဗလာကျင်းသွားပြီးဖြစ်တဲ့  ဒေါငြိမ်းငြိမ်းဦး  ရဲ့  အလှက  အခုမှ ပိုမိုပွင့်ထွက်လာသည်။  ကလေးမမွေးဖူးသေး  သဖြင့်  ဝမ်းဗိုက်သားလေးက  ချပ်ယပ်နေပြီး   နို့အုံကြီးတွေကလည်း  တင်းရင်းချွန်ထွက်နေကာ  ငှက်ပျောဖူးကြီးတွေလို  တုံခတ်နေသည်။   

ပေါင်တံကြီးတွေကလည်း  တုတ်ခိုင်ကာ    တစ်ကိုယ်လုံး  ဖွေးဆွတ်နေသည်။ သူမကို  ကြည့်ပြီး  အရသာခံကာ  ဂွင်းတိုက်နေတဲ့  မင်းမင်း  လီးတံကြီးကို  ဒေါ်ငြိမ်းဦး  တပ်မက်စွာ ကြည့်နေမိသည်။    သူမ  စောက်ဖုတ်အုံကြီးကလည်း  အလိုလို  ဖောင်းထကာ  နှစ်ရှည်လများ ပြတ်လပ်နေခဲ့ရသော    လီးအရသာကို  ငံ့လင့်လွန်းရသဖြင့်  အရည်တွေပင်  ယိုစီး  စိမ့်ကျနေပြီ..။   စိတ်တွေလည်း  ဘယ်လိုမှ  မထိန်းနိုင်တော့..။ ကုတင်စောင်းမှာ  ထိုင်နေတဲ့  မင်းမင်းကို  အိပ်ရာပေါ်သို့  တွန်းလှဲပစ်လိုက်တော့သည်။    

ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်သို့  တက်ကာ    မင်းမင်း  ကိုယ်ပေါ်  ကားယားခွထိုင်လိုက်ပြီး  လီးတံကြီးကို  လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ  သူမ  စောက်ဖုတ်အဝသို့  တေ့ကပ်ယူလိုက်သည်။    ထို့နောက်  ရှေ့သို့  အနည်းငယ်  ကုန်း၍ လက်ထောက်လိုက်ပြီး  ဖင်ဆုံကြီးကို  တဖြည်းဖြည်းချင်း  ရှေ့နောက်  လှုပ်ရှားကာ  ပွတ်တိုက်ပြီးမှ   ဖိချသွင်းယူလိုက်သည်။ 

“  ပြွတ်…..အ………အီး……အိ….အင့်….အိုး…..ဟင်း..ဟင်း  ကျွတ်..ကျွတ်…” 

လီးကို  အဆုံးထိ  ဖိချ  သွင်းပစ်လိုက်ပြီး  အရသာခံကာ  ဖင်ဆုံကြီးကို  နှဲ့ဝိုက်ကာ  မွှေ့ရမ်းပစ်လိုက်သည်။ 

“  အိုး…  မမငြိမ်း  တော်တော်  ခံချင်နေတာပဲ…  ဆောင့်စမ်းပါ..မမရ..  ဖင်ကြီးကို  ဖိဖိပြီး  ပစ်ဆောင့်စမ်းပါ… အား…….အိုး…” 

မင်းမင်းက  မငြိမ်းငြိမ်းဦးရဲ့  စိတ်တွေကို  မီးမြိုက်ပေးသလို  ဆွပေးလိုက်ရင်း  အောက်မှ  ပင့်ကာ ဆောင့်တင်ပေးလိုက်သည်။ 

“  အို……အိ……အင်း….အ..အ…..ထိတယ်ကွယ်…အ…အင့်…….ကျွတ်ကျွတ်…..မင်းမင်း  ရယ်… ကောင်းလိုက်တာကွယ်….” 

စောက်ဖုတ်ထဲ  လီးဝင်သွားသဖြင့်  မငြိမ်းငြိမ်းဦး  အခေါ်အဝေါ်တွေက  နူးညံ့ကာနေသည်။  ဖင်ကြီး  ကုန်းကာ ခွဆောင့်နေသောကြောင့်  ဝဲနေသော  မငြိမ်းငြိမ်းဦး  နို့ကြီးနှစ်လုံးက  အိပ်မွေ့ချနေသလို  ။မင်းမင်းက ဝဲခါနေသော  နို့နှစ်လုံးကို  လက်ဖြင့်  တင်းတင်း  ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း  အောက်မှ  ကော့ပင့် ဆောင့်ပေးနေသည်။    မငြိမ်းငြိမ်းဦးကလည်း  ဖင်ဆုံကြီးကို  မြှောက်မြှောက်ပြီး  အတင်းပင် ဆောင့်လိုးချနေသည်။ 

“  ဆောင့်…မမငြိမ်း…စိတ်ကြိုက်  ဆောင့်စမ်းပါ..အား…ဖင်ကြီးတွေ  တအားနဲ့  ဆောင့်ချ..အ….”

“  အိုး….မောင်ရယ်…ထိတယ်ကွယ်….  အီး..အင်း…ဟင်း…အား..အား…အိ..ပင့်ဆောင့်ပေးပါအုံး… အား….ဟုတ်ပြီ…ထိတယ်…အ…အမလေး…မမ..ပြီးခါနီးပြီ..အ..အ…ပင့်ဆောင့်…အား…အိုး..ညှစ်စမ်းပါ… နို့တွေကို  ညှစ်..အား…..အို..ဆောင့်………” 

မငြိမ်းငြိမ်းဦး  တစ်ယောက်  အရမ်းကို  နှာထန်လွန်းနေသည်..။    အနှစ်နှစ်  အလလ  ငတ်ပြတ်နေခဲ့ရတဲ့  လီးကို စိတ်ကြိုက်  အပေါ်မှ  ဆောင့်လိုးနေရသဖြင့်လည်း  ကာမစိတ်တွေက  ထိန်းမရဖြစ်ကာ  ပါးစပ်မှ  တစ်တစ်ခွခွ စကားတွေ  ဒရစပ်ပြောပြီး  ဖိလိုးနေတာ  မရပ်..။ မင်းမင်းကလည်း  ဆော်ကြီး  နှာထန်ပုံကို  အကြိုက်တွေ့ကာ  နို့တွေကို  ပြတ်ထွက်မတတ်  ညှစ်ကိုင်ရင်း အောက်မှ  ကော့ကော့ပြီး  ပင့်လိုးပေးနေသည်..။

“  အား…..ဖတ်…ဖတ်……ဖွတ်…အီး…အ…အမလေး…အ….ထွက်ပြီ….အား.အ…  အမေရေ…အား….. ဟင်း……” 

မငြိမ်းငြိမ်းဦး  တစ်ကိုယ်လုံး  တုန်ခါကာ  ဖင်ဆုံကြီးကို  အတင်းဖိချဆောင့်လိုးပြီး  စောက်ရေတွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်..။    မင်းမင်းလည်း  ဆော်ကြီး  ပြီးသွားပြီဆိုတာနဲ့  နို့တွေကို ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ထားရာမှ  လက်လွှတ်ကာ  ဖင်ကြီးတွေကို  ဆွဲဖြဲပြီး  အောက်မှ  အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့သည်..။ 

ကားပေါ်မှာကတည်းက  တောင်နေခဲ့ရတဲ့  လီးက    မထိန်းနိုင်တော့ပဲ  စက်သေနတ်ပစ်သလို ပစ်ပစ်ဆောင့်ရင်း  လရည်တွေကို  စောက်ဖုတ်ထဲ  ပန်းထည့်လိုက်သည်..။    မငြိမ်းငြိမ်းဦးမှာ  သူမ  စိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုးပြီး  စောက်ရည်တွေ  ဒလကြမ်း  ထွက်နေချိန်မှာပင်  ပင့်ဆောင့်လိုးခံရပြီး  လရေတွေ ပန်းဝင်လာမှုကြောင့်  နောက်တစ်ချီထပ်ကာ  ပြီးသွားရတော့သည်..။ .............................................................................................................

စင်္ကာပူနိုင်ငံ  ရောက်နေတဲ့  ဝင့်ဝါတစ်ယောက်မှာ  စူပါမားကက်တစ်ခုတွင်  အလုပ်လုပ်နေရင်း  အလုပ်နှင့် နီးသော  တိုက်ခန်းတွင်    ငှားရမ်းနေထိုင်ခဲ့သည်..။    တရုတ်လူမျိုး  အများစုဖြင့်  ဖွဲ့စည်းထားသော စင်္ကာပူနိုင်ငံတွင်  တရုတ်ဘာသာစကားက  ပြည်ပရောက်သော  သူမတို့အဖို့  အလွန်အရေးပါလှသည်..။ 

ဝင့်ဝါ  ကံကောင်းချင်တော့  အခန်းဖော်က  မြန်မာနိုင်ငံဖွား  တရုတ်ကပြားမ  တစ်ယောက်  ဖြစ်ကာ စရောက်ကတည်းက  အတူနေထိုင်ခဲ့ကြသဖြင့်    တရုတ်စကားကို  ထမင်းစား  ရေသောက်တော့  ဝင့်ဝါ ပြောတတ်နေပြီ..။ အလုပ်မှာလည်း  အဆင်ပြေကာ  သူဌေးနှင့်လည်း  ပနံသင့်လှသဖြင့်    ဝင့်ဝါ  ကံကောင်းလှသည်..။    

စင်္ကာပူဒေါ်လာ  (၁၈၀၀)  ရသော  အလုပ်မို့  မြန်မာငွေနှင့်  ဆို  ဆယ်သိန်းကျော်လောက်  လစဉ်  ဝင်ငွေ  ရှိနေသည်..။   မိဘတွေက  သူမ  တက္ကသိုလ်  တက်နေစဉ်က  ဆုံးပါးသွားခဲ့သဖြင့်    သူမကို  စောင့်ရှောက်ခဲ့သော  ဦးလေးတို့ လင်မယားကို  လစဉ်  (၃)  သိန်းကျော်  ထောက်ပံ့နိုင်ခဲ့သည်..။    ဒါ့အပြင်  တစ်ကိုယ်ရေ  တစ်ကာယ  သမားမို့ နိုင်ငံခြားမှာ  စားရေး  သုံးရေးက  အစ  အဆင်ပြေစွာ  နေနိုင်ခဲ့သည်..။ 

စင်္ကာပူရောက်  အချို့  မြန်မာမတွေလို  မိဘပို့ပေးတဲ့ငွေနဲ့  ကျောင်းလာတက်၊  အသုံးအဖြုန်းကြမ်းကြတဲ့အခါ ငွေလိုအပ်တဲ့  အချိန်  စပွန်ဆာရှာ၊  စပွန်ဆာအကြိုက်  မိမိတို့  အသွေးအသားတွေကို  ပေးလှူနေရတဲ့ မိန်းကလေးတွေထက်  ဝင့်ဝါက  သာပါသည်။   

နောက်ပြီး  ချစ်သူရည်းစားလဲ  မထားခဲ့..။  ဝင့်ဝါက  ခဲမှန်ဖူးတဲ့  စာသူငယ်မလေးမို့  ယောက်ျားတွေကို ကြောက်ရွံ့နေတာကြောင့်  အေးဆေးနေခဲ့တာ  သုံးနှစ်လောက်ရှိခဲ့ပြီ..။ အလုပ်နားရက်မှာ  တစ်ချို့တွေ  ..  ဘဲနှင့်  လျှောက်လည်နေကြချိန်  အခန်းဖော်နှင့်  ဝင့်ဝါကတော့ အခန်းထဲမှာ..။  မြန်မာနိုင်ငံမှာ  တစ်မြို့တည်း  သားချင်းတောင်  မသိချင်ယောင်  ဆောင်နေကြပေမယ့် သူများနိုင်ငံမှာတော့  ရွှေမြန်မာတွေ  တည့်ကြသည်..။ မြန်မာအချင်းချင်း  ခင်ကြ  မင်ကြ၊  နောက်..  ကြိုက်ကြ၊  အဲဒီနောက်မှာ  လိုးကြ  ခံကြပေါ့..။    

ယောက်ျားနဲ့ ကလေးရှိကြတဲ့  အအိုမတွေကလည်း  အပျိုလုပ်ပြီး  ရည်းစားထား၊  နောက်  အတူနေ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြတာကို  ဝင့်ဝါ  ကြားနေမြင်နေ  ရသည်..။  နောက်မှ  ကွိုင်တွေတက်ပြီး  အရှုပ်တွေ ပေါ်လာကာ  ပြဿနာ  ဖြစ်ကြတာတွေ  ကို  ဝင့်ဝါကြောက်သည်..။  

ဒါကြောင့်လည်း  အေးအေးဆေးဆေး  ပဲ နေခဲ့တာ…။ ဝင့်ဝါ  အေးအေး  နေသလောက်  အခန်းဖော်  တရုတ်ကပြားမ  ကျင်သီဆွေကတော့  ပွေးချက်က ကမ်းကုန်သည်..။  အသားက  တရုတ်မဖြစ်တာကြောင့်  ဖွေးဆွတ်နေကာ  ပြည့်ဖြိုးတဲ့  အသားဆိုင်တွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့  ခန္ဓာကိုယ်ကို  ပိုင်ဆိုင်ထားသည်..။    တကယ့်  စင်္ကာပူ  နိုင်ငံသူတစ်ယောက်လိုပင်..။   တရုတ်စကားကလည်း  ကျွမ်းကျင်တာပါသည်..။ ကျင်သီဆွေက  ရသမျှ  လစာကို  အကုန်လုံး  သုံးနေသူမို့  ဝတ်တာစားတာက  တကယ့်  ဟော့ရှော့..။ နောက်ပြီး  ဘဲတွေကလည်း  တစ်ပွေပြီး  တစ်ပွေ  ထားသည်..။    တစ်ခါတစ်လေ  နှစ်ယောက်သုံးယောက် တစ်ပြိုင်တည်း  ..။    သူတစ်ယောက်တည်း  ပတ်ရှုတ်နေသူ..။ 

ဒါပေမယ့်  ကျင်သီဆွေရဲ့  စိတ်က  တစ်မျိုး..။  ဘဲတွေနဲ့  ဘယ်လောက်ပဲ  နေနေ  သူမရဲ့  ဆန္ဒက လိုးနေခံနေတုန်းခဏသာ  ပြည့်ဝကျေနပ်သည်..။  နောက်ယောကျ်ားတစ်ယောက်နဲ့  ထပ်မနေချင်တော့..။ ကျင်သီဆွေရဲ့  ကာမစိတ်ရမ္မက်က  လိင်တူ  မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့  အတူ  ပျော်ပါးရခြင်းကို  စွဲလမ်းနှစ်ခြိုက်သူ တစ်ယောက်ပင်..။.  ဒါကြောင့်  အခန်းဖော်  ဝင့်ဝါကို  ဖူးဖူးမှုတ်မတတ်  ချစ်ခင်သည်..။   သူမရဲ့ စိတ်ရမ္မက်တွေအတွက်  ဝင့်ဝါနှင့်အတူ  ဖြေဖျောက်ရတာကို  နှစ်သက်သည်..။ ပလာဇာအောက်တွင်  ရောင်းချသော  ယောက်ျားတန်ဆာအတု  ဆိုဒ်စုံဝယ်ထားပြီး  ရုံးအားရက်တွေတွင် ဘဲတွေကိုခေါက်ထားကာ  ဝင့်ဝါနှင့်အတူ လိင်တူ  ဆက်ဆံကြသည်..။    

နှစ်ယောက်သား  မျော့မျော့သာ ကျန်တဲ့အထိ  အချီပေါင်းများစွာ  ပြီးမှ  ကျင်သီဆွေတစ်ယောက်  ရပ်တော့သည်..။ ဝင့်ဝါမှာလည်း  တက္ကသိုလ်တက်စဉ်က  ကိုယ်ကြုံတွေ့ခဲ့ရဖူးတဲ့  ကာမအရသာ  မစို့မပို့လေးကို  ခု ရေခြားမြေခြားမှာ  လိင်တူမိန်းမတစ်ယောက်နဲ့မှ  ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင်  ခံစားတတ်လာခဲ့ရတော့သည်..။ 

ဦးလေးဖြစ်သူ  လေဖြတ်သွားကြောင်း  ကြားသိရချိန်တွင်  ဦးလေးမိန်းမ  အန်တီငြိမ်းထံသို့ပင်  သူမတို့ရဲ့ အဖော်  လိင်တုကြီးတစ်ခုကို  ပို့ပေးကာ  မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့  စိတ်ဆန္ဒအတွက်  နားလည်ပေးနိုင်တဲ့ အခြေအနေအထိ  ကာမအရသာထူးကြီးကို  သိရှိ  ခံစားတတ်ခဲ့ပြီ..။ သို့ပေမယ့်  ဝင့်ဝါတစ်ယောက်  လူဖြစ်ရကျိုး  မနပ်သေးပါ..။    ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့  လီးဆိုတဲ့  သက်ရှိ အချောင်းကြီး  သူမစောက်ဖုတ်ထဲ  အဝင်မခံရဘူးသေးပေ..။  

တက္ကသိုလ်  တက်စဉ်က ကျူတာဆရာတစ်ယောက်ရဲ့  အကြင်နာမိုးများ  အောက်မှာလည်း  ယစ်မူးသာယာခဲ့ဖူးသည်..။    သူမရဲ့ ရင်သားမို့မို့မောက်မောက်တွေက  ထိုဆရာရဲ့  လက်ဝါးပြင်အောက်မှာ  ပြားပြားဝပ်ခဲ့ဖူးသည်..။   သူမတင်သား  ဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေကို  ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ခြင်းကို  ပယ်ပယ်နယ်နယ်  ခံခဲ့ဖူးပါသည်..။ 

ဒါပေမယ့် အပျိုအရွယ်လေးမို့  အထိအတွေ့အောက်မှာ  သာယာနစ်မူးခဲ့ပေမယ့်  သူမရဲ့  အပျိုစဉ်ဘဝလေးကိုတော့ ကာကွယ်ထိန်းသိမ်းနိုင်ခဲ့ပါသည်..။   အဲဒီအတွက်  ကံကောင်းမှုက  အိမ်ထောင်ရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်နေတဲ့ သူမရဲ့  ချစ်ဦးသူအကြောင်းကို  စောစီးစွာ  သိရှိကာ  ရှောင်ဖယ်နိုင်ခဲ့ပြီး  ယောက်ျားတွေကို  ခပ်စိမ်းစိမ်းပဲ ဆက်ဆံခဲ့တော့သည်..။ 

စင်္ကာပူသို့  ရောက်တဲ့အချိန်ကတည်းက  အခန်းဖော်  ကျင်သီဆွေက  ဝင့်ဝါကို  အစစအရာရာ ကူညီခဲ့သည်..။  မိဘတွေ  မရှိတော့တဲ့  ဝင့်ဝါကို  ကျင်သီဆွေက  စာနာ  သနားခဲ့သလို  အိမ်ထောင်ကွဲ မိသားစုမှ  ကျင်သီဆွေကိုလည်း  ဝင့်ဝါက  ဂရုဏာ  ပိုခဲ့ရသည်..။   ဒီလိုနှင့်  တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နားလည်မှုတွေကနေ  စိတ်ရမ္မက်  အာသာဖြေဖျောက်ဖော်တွေ  ဖြစ်လာခဲ့ကြရတော့သည်..။ ဝင့်ဝါရဲ့  ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့  လိင်တန်စစ်စစ်  မဝင်ခဲ့ဘူးတဲ့  စောက်ဖုတ်အုံဖောင်းဖောင်း  နုနုရွရွကြီးကို ကျင်သီဆွေက  လီးတုကြီးနဲ့  ပက်ပက်စက်စက်  ထိုးဆွကလိကာ  လိုးပေးခြင်းကို  ဝင့်ဝါ  နှစ်သက် ကျေနပ်နေတတ်ပြီ..။ 

ကျင်သီဆွေရဲ့  လီးပေါင်းစုံ  အလိုးခံဖူးတဲ့  စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း  ဝင့်ဝါ  ဖြဲကာ  လျှာထိုးယက်ပေးခဲ့တဲ့   အကြိမ်ပေါင်း  မနည်းတော့။  ဒီလို  လိင်တူ  မိန်းမနှစ်ယောက်  စပ်ယှက်ရတဲ့  အရသာကို  ညပေါင်းများစွာ ဖြတ်ကျော်ပြီး  ဝင့်ဝါတစ်ယောက်  ယောက်ျားတွေကို  မေ့ထားနိုင်ခဲ့သည်..။ ကျင်သီဆွေကတော့  ဘဲတွေ  တစ်ပွေပြီး  တစ်ပွေ  ထားကာ  ရည်းစားတွေ  အလိုကျ  အလိုးခံပြီး  သူမအတွက် အလိုးခိုင်းစရာ  သတ္တဝါတစ်ကောင်လောက်  အဖြစ်သာ  သတ်မှတ်ထားခဲ့သည်..။    

ထို  ဘွိုင်းဖရင့်တွေကို ဝင့်ဝါနဲ့  စောက်ဖုတ်ချင်း  ပွတ်ကာ  အရသာ  ယူရတာလောက်  ဖီလင်  မထား..။ ဒီလိုနဲ့  ဖြတ်ကျော်လာခဲ့တဲ့  နေ့ရက်တွေက  တစ်နှစ်ပြီး  တစ်နှစ်  ကုန်လွန်လာခဲ့သည်..။   အလုပ်ခွင်ဝင်လာတဲ့  ရက်တွေက  ရက်မှန်ခဲ့သဖြင့်  ဝင့်ဝါတစ်ယောက်  ခွင့်တစ်လရကာ  မြန်မာနိုင်ငံသို့ ခေတ္တအလည်ပြန်ခွင့်  ရခဲ့သည်..။ 

“  ဝင့်ဝါရယ်…  ဆွေတော့  ..  ဘယ်လိုနေခဲ့ရမှန်းတောင်  မသိတော့ဘူးကွယ်…” 

“  ဆွေရယ်…  ဝင့်ဝါ  ပြန်လာမှာပေါ့..အဲဒီကျမှ  အတိုးချပြီး  ချစ်ကြမယ်လေ…နော်…ခစ်ခစ်..”

“  မြန်မြန်  ပြန်လာခဲ့နော်…  ဝင့်ဝါ…”

“  အင်းပါ..ဆွေရဲ့…  ဒါနဲ့  ဆွေအခုလက်ရှိ  ဘဲက  ဆွေ့ကို  စိန်လက်စွပ်နဲ့  လက်ထပ်ခွင့်  တောင်တယ်ဆို….”

“  ဟင်းဟင်း…  ဝင့်ဝါရယ်..ဆွေက  အဲဒါ  ဘာလုပ်ရမှာတုန်း…  စိန်လက်စွပ်က  ဟိုတစ်ခေါက်က အတူနေတုန်းက  လီးစုပ်ပေးလိုက်တာကို  ခိုက်ပြီး  ဖြစ်လာတဲ့  ကိစ္စပါကွာ..  ဆွေကတော့  စိန်လက်စွပ်ထက် အဲဒီကောင်  ဆွေ့ဖင်ပေါက်ကို  ယက်ပေးတာပဲ  ပိုခိုက်တာ…ဟင်းဟင်း…….” 

“  ဆွေပြောတော့  အဲဒီကောင်က  ဒီနိုင်ငံသားဆို…  သူ့ကိုယူလိုက်ရင်  ဆွေ  အေးဆေး  ဖြစ်သွားပြီပဲ…” 

“  ဆွေ  စဉ်းစားထားပါတယ်…  ဆွေ  သူ့ကိုယူလိုက်ရင်  ရလာမယ့်  အခွင့်ရေးတွေက  မနည်းဘူးကွ… ဝင့်ဝါအတွက်လည်း  အဆင်ပြေအောင်  ညှိပြီးမှ  ဆုံးဖြတ်မှာပါ..” 

စင်္ကာပူ နိုင်ငံသား  တစ်ယောက်ဖြစ်လျှင်  ရရှိနိုင်မယ့်  အခွင့်အရေးတွေက  မြင့်လှသဖြင့်  ဘယ်သူမဆို လက်မလွှတ်ချင်ကြ..။   ဝင့်ဝါရဲ့  အခန်းဖော်  ကျင်သီဆွေကတော့  ဒါတွေထက်  ဝင့်ဝါရဲ့  နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့လေးတွေကိုပဲ  မက်မပြေနိုင်ပဲ  အာရုံရှိနေသည်..။ ဒီလိုနဲ့  ဝင့်ဝါတစ်ယောက်  မြန်မာနိုင်ငံသို့  ခေတ္တ  ခြေချခွင့်ပြန်ရခဲ့ပြီး  ဦးလေးနဲ့  အဒေါ်ဖြစ်သူတို့ထံသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ရတော့သည်..။ 

မငြိမ်းငြိမ်းဦးတစ်ယောက်  မင်းမင်းနှင့်  ဖြစ်ပြီးတဲ့  နောက်ပိုင်း  အနှစ်နှစ်အလလ  ငတ်မွတ်တောင့်တမှုတွေကို စဉ်ဆက်မပြတ်  ဖြည့်ဆည်းနေခဲ့မိတော့သည်…။    ရုံးတက်ရက်ဆိုလျှင်  အိမ်ပြန်ချိန်၌  မင်းမင်းနှင့် အချိန်းအချက်  ပြုကာ  အိမ်သို့  ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ပြီး  ညဝက်လောက်အထိ  ထင်တိုင်းကျဲ လိုးကြဆော်ကြသည်..။   ပိတ်ရက်တွေဆိုရင်တော့  အိမ်ဖော်  အဒေါ်ကြီးကို  အနားပေးကာ  တစ်နေကုန်  တစ်ညလုံး  မင်းမင်းကို အိမ်ခေါ်ထားပြီး  နှစ်ဦးသား  ကာမအရသာထူးကို  နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်  ခံစားခဲ့ကြသည်..။ လူငယ်ဖြစ်တဲ့  မင်းမင်းက  နှာထန်လှတဲ့  မငြိမ်းငြိမ်းဦးရဲ့  ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို  နည်းလမ်းပေါင်းစုံဖြင့် ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သည်..။    

အောကား  ဖွင့်ကာပြပြီး    အဲဒီအထဲက  ပုံစံတွေအတိုင်း  လိုးကြဆော်ကြသည်..။   မငြိမ်းငြိမ်းဦးတစ်ယောက်  ..သူမရဲ့  တူသားအရွယ်  ကောင်လေး  မင်းမင်းက  စေခိုင်းရာ  ကရတဲ့ ကာမရမ္မက်ထန်တဲ့  ရုပ်သေးရုပ်လေးတစ်ရုပ်  ဖြစ်နေပါတော့သည်..။ မခံစားဖူးတဲ့  ကာမအရသာဆန်းတွေကို  မင်းမင်းက  ခံစားတတ်စေခဲ့သည်..။ 

မငြိမ်းငြိမ်းဦးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက  မင်းမင်းနဲ့    မပတ်သက်တဲ့  နေရာ  ဆိုတာ  မရှိတော့..။    အပေါက်စုံအောင် အလိုးခံခဲ့ရဖူးပြီ..။    စုပ်ခဲ့ရဖူးပြီ..။    မှုတ်ခဲ့ဖူးပြီ..။    မငြိမ်းငြိမ်းဦးဟာ  ကာမရမ္မက်ရဲ့  သားကောင်ဆိုလည်း ဟုတ်နေပြီ  ဖြစ်သည်..။ နေ့စဉ်ရက်ဆက်ဆိုသလို  ခံစားနေရတဲ့  ကာမအရသာဟာ  တူမတော်  ဝင့်ဝါ  ပြန်ရောက်လာချိန်မှာတော့ လစ်ဟာခဲ့ရတော့သည်..။  ဒါကြောင့်  မငြိမ်းငြိမ်းဦးတစ်ယောက်  အိပ်ရာထက်မှာ  လူးကာလွန့်ကာ ဖြစ်လို့နေရတော့သည်..။    ဒီလို  မငြိမ်းငြိမ်းဦးတစ်ယောက်  ရမ္မက်ဆန္ဒတွေနဲ့  လူးလှိမ့်ကာ  သူမကို  လိုးခဲ့ ဆော်ခဲ့တဲ့  မင်းမင်းရဲ့  လီးကြီးကို  မှန်းဆ  တမ်းတနေတုန်းမှာပဲ…. 

“  အန်တီငြိမ်း….  ဝင့်ဝါ  ပို့ပေးလိုက်တဲ့  ဟာကြီး  မသုံးကြည့်ဖူးလား…” 

စင်္ကာပူက  အချစ်ဆုံး  အခန်းဖော်  ကျင်သီဆွေရဲ့  အထိအတွေ့တွေကို  သတိရနေတဲ့  ဝင့်ဝါတစ်ယောက် အန်တီငြိမ်းနဲ့  သစ်ဆန်းတဲ့  အထိအတွေ့ကို  ခံစားကြည့်ဖို့  မငြိမ်းငြိမ်းဦး  အခန်းထဲ  သို့  ဝင်လာစဉ် ကုတင်ပေါ်မှာ  စိတ်ကူး  ဖီလင်ယူနေတဲ့  အန်တီငြိမ်းကို  ကြည့်ပြီး  မေးလိုက်ခြင်း  ဖြစ်သည်..။ အတွေးအာရုံထဲမှာ  နစ်မျောနေတဲ့  မငြိမ်းငြိမ်းဦးဟာ  တူမတော်ရဲ့  ရုတ်တရက်အမေးစကားကြောင့် ဆွံ့အကာ  ရှက်ကိုးရှက်ကန်း  ဖြစ်သွားသည်..။ 

“ မရှက်ပါနဲ့..အန်တီငြိမ်းရဲ့  ..  ဝင့်ဝါလဲ  အန်တီငြိမ်းလိုပဲ  လိုအပ်လာလို့  လာခဲ့တာ…သိလား…  ၊  ဝင့်ဝါတို့ အတူတူ  ဖြည့်ဆည်းရင်း  ပျော်ကြမယ်လေ…နော်..” 

ဝင့်ဝါက  အခန်းတံခါးကို  စေ့ပိတ်လိုက်ပြီး  အသင့်ယူဆောင်လာတဲ့  စင်္ကာပူက  ပါလာတဲ့  လီးတုကြီးကို ကိုင်ကာ  ကုတင်ပေါ်သို့  လှမ်းတက်လာတော့သည်..။    အခန်းထဲက  လင်းထိန်နေတဲ့ မီးချောင်းရောင်အောက်မှာ  ညဝတ်အင်္ကျီ  ကိုယ်စီနှင့်  မိန်းမပျိုတစ်ယောက်၊  မိန်းမကြီးတစ်ယောက်တို့  ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွေဟာ ပူးကပ်သွားကြ၏။ 

.................................................................................................................................

ကျမဟာ  နေ့စဉ်ရက်ဆက်  လင်ငယ်  ကာမဘီလူးလေး  မင်းမင်းနဲ့  လိုးခဲ့ကြတဲ့  ခံစားမှုတွေကို  စားမြှုံ့ပြန်ပြီး ဖီးလ်  ယူနေတုန်းမှာပဲ  တူမတော်  ဝင့်ဝါဟာ  ရောက်ရှိလာပါတော့တယ်..။ ခုတော့  ကျမရဲ့  ရင်သားထွားထွားကြီးတွေကို  ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်  စမ်းကြည့်ပြီး  ညဝတ်အင်္ကျီခါးမှ ကြိုးစလေးကို  ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်ပါတော့တယ်..။  

ဝတ်လစ်စလစ်  ဖြစ်သွားတဲ့  ကျမရဲ့  ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ခုတင်ပေါ်  လှဲချလိုက်ပြီး  ဘေးမှ  နေရာယူလိုက်ကာ  ဝင့်ဝါကိုယ်တိုင်လည်း  သူမညဝတ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်…။ 

“  အန်တီငြိမ်းကို  ဝင့်ဝါရဲ့  အတွေ့အကြုံတွေ  လက်တွေ့ပြမယ်…၊  အန်တီငြိမ်း ခံစားကြည့်ပေါ့…..အင်း….ဟင်း….ဟင်း…….” 

ဝင့်ဝါက  ကျမရဲ့  နှုတ်ခမ်းကို  ဖိကပ်စုပ်နမ်း  လိုက်ပါတယ်…။  ယောက်ျားနှစ်ယောက်နဲ့  ပက်ပက်စက်စက် ထိတွေ့အလိုးခံဖူးပေမယ့်  ဒီလို  မိန်းမချင်း  ထိတွေ့မှုကို  မခံစားဖူးတဲ့  ကျမဟာ  ရင်  ဒိတ်ဒိတ်ခုန်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး  ပူထူ  ရှိန်းဖိန်းသွားရပါတယ်..။    

နောက်ပြီး  ဝင့်ဝါက  ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနဲ့  နမ်းစုပ်တော့  ကျမ စိတ်တွေ  ဟုန်းကနဲ  ထကြွလာရတယ်…ရှင်…။ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ  ကျမရဲ့  နို့ကြီးတွေကို  ဆုပ်ကိုင်ပွတ်နယ်  ဖျစ်ညှစ်ပစ်နေတာကလည်း ကြမ်းတမ်းလွန်းလှပါတယ်..။    နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလည်း  ဆွဲညှစ်  ကစားပေးနေတယ်..။    အဲဒီကနေ ဝင့်ဝါရဲ့  လက်က  အောက်သို့လျှောဆင်းသွားပြီး  ကျမရဲ့  စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို  အုပ်ကိုင်  ဖျစ်ညှစ်  လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ….

“  အို………ဝင့်ဝါရယ်…” 

ကျမနှုတ်မှ  မချင့်မရဲ  ညည်းတွားမိလိုက်ပါတယ်…။  သွေးသားတွေလည်း  အရမ်းပဲ  ဆူဝေလာပြီ..။ 

“  အန်တီငြိမ်း  စောက်ဖုတ်ကြီးက  အရည်တွေ  ရွှဲနေပြီပဲ…  သိပ်တောင်  နှူးစရာ  မလိုတော့ဘူး..ဝင့်ဝါရဲ့ ပစ္စည်းအသစ်  မိတ်ဆက်ပွဲလေး  စလိုက်တော့မယ်နော်…”

“  ဝင့်ဝါရယ်..သမီး  သဘောပဲ..  အန်တီငြိမ်းတော့  ဘယ်လို  ခံစားရမှန်းတောင်  မပြောတတ်တော့ဘူး…”

“  ခစ်ခစ်….နောက်ပြီးရင်  ဒီထက်ဆန်းတာတွေ  လာအုံးမယ်လေ…  အန်တီငြိမ်းရဲ့…” 

ဝင့်ဝါက  ခုတင်ပေါ်မှ  ထကာ  ခြေရင်းတွင်  ချထားသော  သူမယူလာတဲ့  လီးတုကြီးကို  လှမ်းယူလိုက်ပါတယ်..။ ဝင့်ဝါလက်ထဲက  ဟာကြီးက  ကျမကို  ပို့ပေးထားတဲ့  လီးတုကြီးနဲ့  မတူပဲ  တစ်မျုးိ  ဆန်းသစ်နေပါတယ်..။ လီးတုကြီးနောက်မှာ  ကြိုးတွေနဲ့  ရှုပ်ယှက်ခတ်နေတာကို  တွေ့မြင်လိုက်ရပါတယ်..။ ကျမလည်း  မင်းမင်းနဲ့  အတူ  ဆန်းသစ်တဲ့  ကာမဖီလင်တွေကို  ခံစားနေကြဆိုတော့  ဝင့်ဝါလုပ်သမျှတွေကို စိတ်ဝင်တစားနဲ့  ကိုယ့်အဖုတ်ကြီး  ကိုယ်ပွတ်ရင်း  ငေးကြည့်နေမိပါတယ်..ရှင်..။ 

ဝင့်ဝါက  လီးတုအတန်ကြီးရဲ့  နောက်မှ  သိုင်းကြိုးနှစ်ခုကို  ခြေထောက်တွင်  စွပ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီဝတ်သလိုမျိုး  ဝတ်ဆင်ကာ  အပေါ်ဘက်ရှိ  ခါးပတ်လို  ကြိုးကို  သူမခါးတွင်  ပတ်၍ ဝတ်ဆင်လိုက်သည်..။    ဝင့်ဝါပုံစံက  ပေါင်ကြားထဲမှာ  လီးပေါက်နေတဲ့  ကြွေရုပ်မလေး  ပုံစံ  ဖြစ်နေတာကို မြင်လိုက်ရတော့  ကျမစိတ်ထဲ  တစ်မျိုးကြီး  ခံစားရလိုက်မိသည်..။    ဝင့်ဝါက….

“  အန်တီငြိမ်း…  အလိုးခံရင်  ဘယ်လိုပုံစံကို  အကြိုက်ဆုံးလဲ..ဟင်…” 

ဝင့်ဝါ ပေါင်ကြားထဲမှ  လီးတုကြီးက  တန်းမတ်ကာ  တကယ့်ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်ရဲ့  လီးကြီးလို အသားရောင်  ဖြစ်သည်.။  မင်းမင်းရဲ့  အောကားတွေ  ကြည့်ပြီး  အလိုးခံခဲ့စဉ်က  တွေ့မြင်ရတဲ့  အမေရိကန် လီးကြီးနီးပါး  တုတ်ကာ  ရှည်လျားလှသည်..။    ဒီလီးမျိုးနဲ့  ကျမအကြိုက်  ဖင်ပူးထောင်းထောင်ကာ အလိုးခံရရင်  သားအိမ်တောင်  ပေါက်ထွက်သွားနိုင်လောက်သည်..။   ထို့ကြောင့်  လီးအဝင်သက်သာပြီး  အကောင်းဆုံး  အရသာတွေ  ပေးတတ်တဲ့  လှေကြီးထိုးရိုးရိုး  ပုံစံနဲ့ပဲ  ခံဖို့ နေရာယူပေးလိုက်ရပါတော့သည်..။ 

ဝင့်ဝါက  လီးတုကြီးကို  တရမ်းရမ်းဖြင့်    ခုတင်ပေါ်  တက်လာကာ  ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်ကြီးလှန်ပေးထားတဲ့  ကျမပေါင်ကြားထဲမှာ  နေရာယူလိုက်ကာ  သူမခါးမှ  လီးတုကြီးကို  လက်ဝါးထဲ တံတွေး  ထွေးထည့်ပြီး  သုတ်လိမ်းနေတာ  တွေ့လိုက်ရသည်..။ 

“  အန်တီငြိမ်း  စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ  ဝင့်ဝါ  လီးကြီး  ထည့်လိုက်တော့မယ်..နော်..” 

ပြောပြောဆိုဆို  ဝင့်ဝါက  သူ့လီးတုကြီးကို  ကျမရဲ့  စောက်ခေါင်းဝကို  ဖိကပ်  တေ့ထိုးချလိုက်ပါတယ်..။  အေးစက်စက်  အထိအတွေ့ကြောင့်  တစ်မျိုး  စိတ်လှုပ်ရှားသွားရတယ်..ရှင့်..။ 

“  ဗြစ်….ဗြစ်….အ……….ဝင့်ဝါ…သ…မီး…..အ…အမလေး…အီး….ဖြေးဖြေး…ကျပ်နေ    တယ်… သမီးရဲ့….အ….အီး…..” 

လီးတုကြီးက  အဆမတန်  ကြီးနေတဲ့အပြင်  အပေါ်ယံတွင်  သွေးကြောလို  အဖုဖုတွေကြောင့်   နာကျင်ဆိမ့်ကောင်းတဲ့  အရသာကို  ခံစားလိုက်ရပါတယ်…။  ဝင့်ဝါကတော့  ကျမ  ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို တံကောက်ခွက်က  ပင့်မထားလိုက်ပြီး  သူမခါးကို  ကော့ကာ  အဆုံးထိ  ဖိချသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်..ရှင်..။

“  ဗြစ်…ဒုတ်….အ…အမေ့……အီး…..ကျွတ်ကျွတ်…..အား..အ…အီး….အမလေး…” “  အန်တီ…ကောင်းရဲ့လား…ဖတ်..ဖတ်…ဖွတ်….ပြွတ်….ဒုတ်…ဒုတ်…အ…အီး  ဟင့်…” 

“  အ….ထိတယ်…အ….ဖြေးဖြေး….အ…အင့်…ဟုတ်တယ်…ဆောင့်..ဆောင့်…အ…အင်း…..အီး…….” 

ဝင့်ဝါက  အဆက်မပြတ်  ဖြေးဖြေးချင်း  ဆောင့်လိုးပေးနေရာ  ရှည်လျားလှတဲ့  လီးတုထိပ်ဖူးကြီးက ကျမသားအိမ်ကို  အချက်တိုင်းလိုလိုပဲ  လာဆောင့်နေပါတော့တယ်..။ တစ်ခဏအတွင်းမှာပင်  ဆန်းသစ်တဲ့  အထိအတွေ့နဲ့  အလိုးခံနေရမှုကြောင့်  ကျမ  စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ကျင်ဆိမ့်ထူပူလာတော့တယ်..။ ကျမကိုယ်ပေါ်မှ  ကိုင်းကာ  လိုးပေးနေတဲ့  ဝင့်ဝါနို့အုံတွေက  ကျမ  မျက်နှာနားတွင်  ဝဲခါနေတာကြောင့် ဖမ်းဆွဲဆုပ်ကိုင်ကာ    မမှီမကမ်း  လှမ်းစို့ပေးလိုက်ပါတယ်..။

“  အိုး….အန်တီငြိမ်းရယ်…ဟုတ်တယ်..  စို့  နာနာစို့…ဝင့်ဝါနို့သီးခေါင်းတွေကို  စို့ပေးစမ်းပါ..” 

ဝင့်ဝါက  အကြိုက်တွေ့သွားကာ  သူမကိုယ်ကို  ပိုကုန်းပေးလိုက်ပြီး  ကျမ  ပါးစပ်ထဲသို့  သူမနို့တွေကို  တေ့ပြီး အစို့ခံနေပါတော့တယ်..။  အပေါ်မှလည်း  ခါးအားကို  သုံးပြီး  ဖိသွင်းလိုးချပေးနေတဲ့  အရှိန်က ပိုမိုအားပြင်းလာပါတယ်..။ 

“  အွန့်….အွန်း…ဟင်း…အု…ဟင်း.အား  ရှီး…….ဆောင့်ချ…ဝင့်ဝါ..လိုး  ဆောင့်…အန်တီငြိမ်း  ပြီးတော့မယ်.. အ…..အမလေး…အု…အွန်း….အွန်း…အား.ရှီး..” 

ကျမဟာ  အရမ်းကို  ဟော့လာရပါတယ်..။    ဝင့်ဝါနို့တွေကို  ငုံစုပ်ပေးလိုက်၊  ပါးစပ်က  တစ်တစ်ခွခွစကားတွေ ပြောလိုက်နဲ့  ကာမခရီးဆုံးကို  ရောက်ရှိလာပါတော့တယ်..။ 

“  အား…ထွက်ကုန်ပြီ…အား….အီး…ပြွတ်..ပြွတ်….အု…..အား…….ဟင်း….ဟင့်…” 

ကျမဟာ  စောက်ဖုတ်ထဲမှ  လီးတုကြီးကို  ဆွဲဆွဲညှစ်ရင်း  အရည်တွေ  ဒလဟော  ပန်းထုတ်ကာ  ဝင့်ဝါနို့တွေကို ပြတ်ထွက်လုမတတ်  စို့ယူရင်း  ပြီးသွားခဲ့ရပါတော့တယ်..။ 

“  အန်တီငြိမ်း…ဘယ်လိုလဲ…”

“  ဝင့်ဝါရယ်…  အန်တီငြိမ်းတော့  ဒီတစ်ချီတည်းနဲ့  မျော့သွားတော့တာပဲ..”

“  ခစ်ခစ်….မမျော့ပါနဲ့အုံး  ..အန်တီငြိမ်းရဲ့  ခုမှ  အစပဲ  ရှိသေးတာ…ဝင့်ဝါကိုလဲ  လုပ်ပေးပါအုံး…” 

ဝင့်ဝါက  လီးတုကြီးကို  စောက်ဖုတ်ထဲမှ  ချွတ်ယူလိုက်ပြီး  သူမခါးမှ  ဖြုတ်ယူလိုက်သည်..။  ထို့နောက် ကျမစောက်ရည်တွေနဲ့  ပြောင်လက်စိုရွှဲနေတဲ့  လီးတုကြီးကို  ပါးစပ်နဲ့  ပြွတ်ခနဲ  စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်..။   

ပြီးတော့    ကျမကို  ဆွဲယူကာ  ပါးစပ်ထဲ  လီးတုကြီးကို  တေ့ပြီး  စုပ်ခိုင်းလိုက်၏..။ ကျမဟာ  ကြီးမားလှတဲ့  လီးတုကြီးကို  မဆံ့မပြဲဟကာ  ငုံယူပြီး  အရသာခံ  စုပ်ယူနေမိပါတော့တယ်..။ အဲဒီနောက်  ဝင့်ဝါက  ကျမကို  လီးတုကြီး  တပ်ဆင်ပေးပြီး  အောက်တွင်  ပက်လက်လှန်အိပ်စေကာ  သူမက အပေါ်မှ  ခွကာထိုင်ပြီး  စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ချပါတော့တယ်..။   အဲဒီညက  ဝင့်ဝါနဲ့  ကျမဟာ  ဘယ်နှချီမှန်းမသိတော့အောင်  တစ်ယောက်တစ်လဲ  လီးတုကြီးနဲ့ လိုးကြဆော်ခဲ့ကြပါတော့တယ်..။ 

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။