မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၇ )

 မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၇ )

ထူးခြား ရဲ့လံကြုပ်ဇာတ်လမ်း။ 

ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။

ငါဖီးလာနေတာတော့သားသိနေပြီ ဆိုပြီး ရှက်ရှက်နဲ့ မျက်လုံး စုံမှိတ်ပြီး အိပ်နေလိုက်မိတယ်။ သူလည်း သူ့အဖေ ရှိနေလို့ထင်တယ်၊ အဲဒီထက် ပိုမလာတော့ဘူး။ 

အဲလို နဲ့ သူက ကျမနို့တွေကို စို့လိုက် ကျမ ပေါင်ကြားမှာ လီးကို စိမ်ထားလိုက် လုပ်နေတာ နေ့တိုင်းလို ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ မနက်ကျရင်တော့ ကျမတို့ နှစ်ယောက် ညက ဘာမှ မဖြစ်သလို ပုံမှန်သားအမိတွေလို နေခဲ့ကြတယ်။ 

......................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

တနေ့ကျတော့ ကျမယောက်ျားက တာဝန်အရ ခရီးထွက်ဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ ခရီးက ၂ ညအိပ်ခရီးပါ။ ဒါပေမဲ့ သား နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရတော့မယ်ဆိုတော့ ကျမ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ တကယ်အိပ်ကျတော့ အိပ်မပျော်ဘူးသူလည်း အဲလို ပဲ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်ပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျမ ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားသလဲ မသိဘူး တရေးနိုးတော့ ပက်လက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကျမ ကိုယ်ပေါ်ကို သားက ကုံးပြီး နို့တွေ စို့နေတာ ခံလိုက်ရတယ်။ ခါတိုင်းက တစောင်းလေး သူလည်း အိပ်ပျော်သလို ကိုယ်လည်း အိပ်ပျော်သလို နေခဲ့ကြတာလေ။ ခုကျတော့ ပေါ်တင် ကြီးဆိုတော့ကျမလည်း စိတ်တွေ တအားလှုပ်ရှားနေခဲ့ရတယ်လေ။ ကျမ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဘယ်လို ပဲ ဆောင်ဆောင် မာတောင်တောင့်တင်းနေတဲ့ ကျမ နို့သီးခေါင်းတွေရယ်၊ စောက်ဖုတ်က စိမ့်ယိုစီးကျလို့ ပင်တီတခုလုံး ရွှဲစိုနေတဲ့ ကျမ စောက်ရည်ကြည်တွေရယ်က ဘယ်လို မှ လိမ်လို့ မရဘူးလေ။ ဒီတခါတော့ သားက နို့တွေကို ဝအောင် စို့ပြီးတော့ ကျမ ဘိုက်သားလေး တွေကို နမ်းရင်း အောက်ဖက်ကို ရွေ့သွားတယ်။ ကျမ ပင်တီလေးကို သူဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ 

ရှက်လိုက်တာ ရှင် ကျမ စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်စိုရွဲလို့ သူ့မျက်စေ့တည့်တည့်မှာ ဖြစ်နေပြီပေါ့။ ပင်တီလေးလည်း ကျွတ်သွားရော ကျမ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲကားပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ သူရောက်လာတယ်။ သူ့မျက်နှာကြီး ကျမ ပေါင်ခြံကို ကပ်လာပြီး လျှာစိုစို ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို စရက်တော့ ကျမ ဖင်ကြီး အိပ်ယာက ကို မြှောက်တက်သွားရတယ်။ဘယ်လို ဟန်ဆောင်လို့ ရမှာလဲ။ ကျမလက်တွေက သူ့ခေါင်းကို အလိုလို အုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ သားရဲ့ မိန်ရည်ရှက်ရည် နဲ့ ရက်နေတဲ့ လျှာစွမ်းအောက်မှာ ကျမ အရည်ပျော်ခဲ့ရပြီလေ။ ကျမ အစေ့လေးကို လည်း သူ့လျှာနဲ့ ထိုးရက်တော့ ကျမ ထွန့်ထွန့်လူးရတယ်။ ကျမ လေထဲ မြှောက်တက်သွားသလို စေ့စေ့လေး တောင် ကျင်ပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားခဲ့ရတယ်။

ကျမ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တက်ပြီး ပြီးသွားသာ သိတော့ သားက ခနငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျမ ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ရက် တက်လာပြီး ကျမ နူတ်ခမ်းကို လာစုပ်နမ်းတယ်။ ကျမလည်း ပြန်နမ်းမိတာပေါ့။ သူရဲ့ မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးက ကျမ အဖုတ်ဝကို တေ့လာတော့ ကျမ ငြီးလိုက်မိတယ်။ သူ့ကိုလည်း၊

"သား  မာမီ တို့ မလုပ်သင့်ဘူး ထင်တယ်နော်၊ သား၊ အဆုံးစွန်ထိ သွားဖို့ လိုလို့လားကွယ်"

လို့ ပြောလိုက်မိတယ်။သူကလည်း၊

"သား တော့ ဒီအခြေရောက်မှ တော့ နောက်မဆုတ်ချင်တော့ဘူးမာမီရယ်၊ မာမီ့ကို ချစ်နေရတာ ကြာပြီ။ ဒက်ဒီ ရှိနေလို့ အဆင့်တက်ဖို့ကို အောင့်အီးနေခဲ့ရတာ ခုလို အခွင့်အရေးမျိုး ရဖို့ မလွယ်တော့ဘူးလေ"

"သား စဉ်းစား ပါအုံး ....အွတ်..အို့......အီးးးးး ကျွတ်စ်.."

ကျမ စကားတောင် မဆုံးသေးဘူး သူ့လီးကြီးကို ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းပြစ်လိုက်တယ်လေ။ ကျမ စောက်ဖုတ်က လီးနဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ နည်းနည်းတောင် အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ်သွားတယ်။ သားလီးကြိးကလည်း အောင်လိုက်တာ သူ့အဖေ ထက်တောင် တုတ်သေး ရှည်လည်း ရှည်သေးတယ်။ လီးချောင်းကြီး ကျမ အဖုတ်လေးထဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကြီးတိုးဝင်လာတော့ တကိုယ်လုံး ကို ကြက်သီးမွှေးညှင်း တွေ ထသွားရတယ်။ ကိုယ်မွှေးခဲ့တဲ့ သားအရင်းရဲ့ လီးကြီး ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ထဲကို မြုပ်ဝင်နေတာ စဉ်းစားမိလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ တဗြန်းဗြန်းထွက်ကျလာအောင်ကို ဖီးတက်သွား ရတယ်။ 

နောက်တော့ ကျမပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ထမ်းပြီး တအားလိုးဆောင့်နေတဲ့ သား ခေါင်းကို ဆွဲပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ ပေးလို့ အလိုးခံနေမိတော့တယ်။ သားက လည်း တကယ့် လူဆိုးပါပဲ။ အမေ ကို အခု ပဲ လိုးရတယ်။ တညထဲ နဲ့ ပုံစံမျိုးစုံ နဲ့ကို လိုးပြစ်တာပါပဲ။ မာမီ့ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်နေတာ ကြာပြီ ဆိုတာလည်းပါသေးရဲ့။ တညလုံး မအိပ်ပဲ နဲ့ကို လိုးနိုင်ပါတယ်ရှင်၊ ကျမ စောက်ဖုတ်လည်း ကျိမ်းစပ်သွားရပါတယ်။ အသက်လေးဆယ်အရွယ် ခလေးအမေ တယောက် သူ့သား အလိုးခံရလို့ ပေါင်ကွတယ် ဆိုတာ ကြားဖူးကြပါ့မလားမသိဘူး။ မနက်တောင် သူမောပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့ ကျမလည်း တအားအိပ်ချင်နေတာ။ ဝန်ကြီး များ အစည်းအဝေး မတက်ရင် မဖြစ်တာမို့ ရေကမန်းကတန်း ချိုးပြီး အစည်းအဝေးကို သွားတက်လိုက်ရတယ်။ အဖုတ်ကလေး ကတော့ ကျိမ်းတိန်းတိန်း ဖြစ်လို့။

နေ့ခင်းဘက် အိမ်ပြန်လာတော့ အိပ်ရေးဝ ပြီး အားပြည့်နေတဲ့ သားတော်မောင်က ကျမ ကို အိမ်တံခါးဝ ကနေ ဆီးကြို ပြီးတော့ အတင်းဖက်နမ်း ၊ ကျမတို့ အခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီး လိုးမလို့ ပြင်နေလို့ ကျမ အိပ်ချင်တယ် ဆိုမှ လွတ်ပေးပါတယ်။ ဒါတောင် သူ လီးတအားတောင် နေလို့ မာမီ မစုပ်ပေးရင် ဘလူးဘော ဖြစ်လိမ့်မယ် တဲ့၊ ဆိုတာနဲ့ လီးစုပ်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ သူ့လရည်တွေ ကို မျိုချပြီး တော့ ကျမလည်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရတယ်။ ညဘက်အိပ်ယာနိုးပြီး ရေထချိုးတော့ ရေချိုးခန်းထဲ သူလိုက်လာပြီး ရေအတူ ဝင်ချိုး တယ်။ 

ဒီတညပဲ လွတ်လပ်ရေးရမှာ နောက်တည ဆို သူကအဖေ ပြန်ရောက်လာမှာဆိုတော့ ကျမလည်း ခွင့်ပြုလိုက်တယ်။ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ပစေတော့ ဆိုပြီးတာ့ ၊ သူ့ကို လည်း သူ့အဖေ ပြန်ရောက်လာရင် အခု ဖြစ်နေတာတွေကို ဇာတ်သိမ်းပြစ်ရမယ်၊ လို့ ဂတိတောင်းတော့ သူကလည်း အိုကေဆိုပြီးပြောတယ်။ အဲဒီမှာ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကျမ ခရေပွင့်ကို သားတော်မောင် က ပါကင်ဖွင့်တာ ခံလိုက်ရတာပါပဲ ရှင်။

ကျမတို့ နှစ်ယောက်သား ရေပူူပူ ရေပန်းအောက်မှာ ချိုးနေကြရင်းက ရေခနပိတ်ပြိး သူက ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ် ပြောတယ်။ ကျမလည်း လက်ခံလိုက်တယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာရည်နဲ့ သူက တိုက်ပေးပြီး ကျမ ဖင်လုံးကြီးတွေကို စပါယ်ရှယ် တိုက်ပေးတယ်။ မာမီ့ အိုးကြီးက အရမ်းကိတ်တာပဲ၊ ယောက်ျား တွေ သွားရည်ယိုစရာကြီးတဲ့။ နောက်တော့ ကျမကို နံရံလက်ထောက် ကုံးခိုင်းပြီး ကျမ ဖင်ပေါက်ကို ဆပ်ပြာရည်လူးထားတဲ့ လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးထည့်တယ်။ ကျမက သား ဘာလုပ်တာလဲ ဆိုတော့ မာမီ့ကို ဖင်လိုးမလို့တဲ့။ ကျမက ဟယ် မာမီ တခါမှ ဖင်လိုးမခံဖူဘူး၊ ဒက်ဒီ့ကို တောင် ပေးမလုပ်ဘူးလို့ ပြောတော့၊ အာ အာ့ဆို ပိုတောင်ကောင်းသေးတယ် မာမီ့ ရဲ့ ဖင်အပျိုစင်ကို သားရတာပေါ့တဲ့။ ကျမလည်း ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပါဘူး။ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ချောနေတဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲ သူ့လက်ချောင်းနဲ့ ကရိုင်းတာ ခံရင်းနဲ့ နည်းနည်းတော့ အရသာ တွေ့လာသလိုပဲ။ 

"မာမီ လေးဘက်ကုံးပေး"

ဆိုတော့ လည်း ကျမ က ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ကုံးပေးမိတယ်။ အဲဒီတော့လည်း ကျမ ဖင်ကို သူလိုးတာ သူ့အပြစ်ကြီးပဲ တော့လည်း မဟုတ်ပါဘူးလေ။ အဲဒီမှာ သူကျမ ဖင်ကို ပါကင်ဖွင့်သွားခဲ့တယ်။ သူ့လရည်တွေကို ကျမ ဖင်ထဲမှာ ပန်းထုတ်သွားခဲ့တယ်။ နောက်တော့ ညနေစာ စားပြီး တောက်ရှောက် မရပ်မနား လိုးပါတော့တယ်။ ကျမ အပေါက်သုံးခု စလုံး တခု ပြီးတခု ပါပဲ။ 

သူကအဖေ ပြန်ရောက်လာတော့ ဇာတ်လမ်းပြီးသွားပြီပေါ့။ တဏှာ စိတ်ဓါတ်ကို အဲလို လွယ်လွယ်နဲ့ ဖြတ်လို့ ရမယ်ထင်ခဲ့တာ ကျမ အမှားပါပဲ။ သူ့အဖေ အိပ်ယာထဲ ပြန်ရောက်လာတော့ အရင်က လို ပဲ ကျမကို နို့ပြန်စို့ပါတယ်။ ကျမ ဘာမှ မပြောတော့ ညဘက် ဆို မသိမသာ အောက်နှိမ့်လျှောဆင်းသွားပြီး ကျမ စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပါတယ်။ အဲဒါကို ကျမ ဘာမှ မပြောတော့ နောက်ပိုင်း သူ့အဖေ ဘေးနားထားပြီး ကျမ ကို လိုးပါတော့တယ်။ ကျမ ကိုယ်တိုင်က လည်း တားမှ မတားခဲ့တာကိုး။ 

နောက်ပိုင်းကျတော့ ကျမတို့ သားအမိဟာ ချစ်သူ နှစ်ဦးလို ဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ သူကလည်း ကျမရဲ့ လင်ငယ်လေး လို ဖြစ်ပြီး ကျမ ရဲ့ လိုအပ်နေတဲ့ ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ပါတယ်။ 

နောက်သူစင်္ကာပူကျောင်းပြန်သွားတော့နည်းနည်း အနေဝေးသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမစိတ်ထလာလို့ ခံချင်ခဲ့ရင် စလုံးကို ဈေးဝယ်ထွက်အုံးမယ်၊ စလုံး ကို ဆေးစစ် သွားအုံးမယ်၊ စတဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေနဲ့ ထွက်သွားပြိး သူ့အလိုးကို သွားသွားခံခဲ့ပါတယ်။ ခု ချိန်ထိလည်း ကျမ တို့ နှစ်ယောက်က အခွင့်အရေးရ ရင် ရသလို လိုးနေကြတုန်းပါပဲ။

ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ရဲ့ ဇာတ်ကြောင်းပြန်အပြီးမှာ တော့ သီဟ မှာ လီးကြီး အရမ်းတောင်နေပြီမို့ ကွန်ဒန်ကို စွတ်ကာ လိုးရှင်းတွေ လီးကြီးမှာ ပွတ်လိုက်ပါတယ်။ သူမ ဖင်ကို လိုးတော့မယ်မှန်း ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က သိလိုက်လို့ ပြုံးလိုက်ပါတယ်။ သူမလည်း ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြနေရင်းက ဖင်အလိုးခံချင်စိတ်က ကြွနေရပြီ မဟုတ်ပါလား။ 

သီဟ ကဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို ထိုညက ကောင်းကောင်း လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်နေ့ဆို သူတို့ လည်း ပြည်တော်ပြန်ကြရတော့မည်မဟုတ်ပါလား၊ ထို ညက ပွဲက နူတ်ဆက်ပွဲဟု ပင်ခေါ်၍ရပါသည်။

သီဟ က အကြံပေးသည့်အတိုင်း အပြန်တွင် တခါတည်း ဆေးစစ်ရန်ဟု အကြောင်းပြပြီး သူတို့ အဖွဲ့ စင်္ကာပူ သို့ ပတ်ဝင်ခဲ့သည်။ ထုံးစံ အတိုင်း သူတို့ တည်းသည့် ဟော်တယ်ခန်းတွင် ကင်မရာတတ်ထားပြီး ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း နှင့် သူ့သား တို့ လိုးဆော်ကြသည်ကို ချောင်းကြည့် မိလေသည်။ 

အောင်ဝေဖြိုးဝင်းမှာ လူငယ်ပီပီ အားကောင်းမောင်းသန် နှင့် မတွေ့ရတာကြာသော မိခင်ဖြစ်သူကို တညလုံး အနားမပေး မအိပ်မနေ ကို လိုးပြစ်ခဲ့သည်။ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးသော မိခင်ဖြစ်သူ တင်ပါးကြီးများကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်ရင်းက ဆောင့်လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း သီဟ တယောက် မနေနိုင်တော့ သူ့လီးကြီးကို သူဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု ပြစ်လိုက်ရလေသည်။

မနက် လေဆိပ်တွင် မျက်နှာလေး နွမ်းနယ်နေသော ဝန်ကြီးကို၊

"ဝန်ကြီး ဒီတခေါက် ခရီးစဉ်က တော်တော် ပင်ပန်းသွားပြီ၊ ခွင့်လေး ဘာလေး ယူပြီး အနားယူသင့်တယ်"

ဟု အကြံပေးလိုက်ရာ ဝန်ကြီးဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က သူ့ကို ပြုံးဖြဲဖြဲ နှင့်၊

"အင်း နိုင်ငံ အကျိုးအတွက် ဆို ပင်ပန်းတယ်လို့ မထင်ပါဘူးကွယ်"

ဟု ပြန်ပြောလိုက်လေသည်။

..................................................................................................

ဤတွင် မစ်ရှင်း တူး အဆုံးသတ်လေသည်။ 

နောက်တခန်း ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်၏ အိမ်တွင်းရေးကို ဆက်လက် စောင့်မျှော်ဖတ်ရှုကြပါတော့။ 

..................................................................................................................

မစ်ရှင်း သရီး သို့မဟုတ်၊ အိမ်တွင်းရေး သို့မဟုတ် ဂျင်ပေါ်က ထုံး

(စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းကို စိတ်ကူးယဉ် ဇာတ်လမ်းအနေနှင့်သာ ဖတ်ရှုကြစေလိုပါသည်။ဇာတ်လမ်းထည်းကလို မျိုး အပြင်လောကတွင် ဖြစ်ဖို့ရာ မလွယ်ကူပါ။ တရားဥပဒေအရအရေးယူခံရနိုင်ခြင်း၊ ရောဂါရခြင်း၊ ဒဏ်ရာ အနာတရရခြင်း၊ အရှက်တကွဲအကျိုးနည်းဖြစ်ရခြင်း တို့ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ အိပ်ယာဝင် စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းဟု သတ်မှတ်ဖတ်ကြစေလိုပါသည်။ စာရေးသူ ကိုယ်တိုင်ကလည်း အကြမ်းဖက်မှုများကို အားမပေးပါ။) 

.........................................................................................................

အခန်း ( ၁ )

ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီး ခရီးစဉ်ပြီးသည့်နောက် အထူးသူရဲကောင်းဆု ချီးမြှင့် ခံရပြီး ရာထူးလည်း တိုးကာ ဗိုလ်မှုးကြီးရာထူးဖြင့် လျို့ဝှက် ထောက်လှမ်းရေး တပ်ဖွဲ့တဖွဲ့၏ တပ်မှုး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ 

သူ့အနေဖြင့် သက်စွန့်ဆံဖျား ကိုယ်တိုင် လှုပ်ရှားစရာ မလိုတော့ပဲ၊ ရုံးချူပ်တွင် ထိုင်ကာ အထူးမစ်ရှင်များကိုကွပ်ကဲ နေရလေသည်။ သမီးဖြစ်သူ ကတော့ သီဟ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ၏ တပ်ဖွဲ့တဖွဲ့အောက်တွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေရသဖြင့် သားအဖ နှစ်ယောက်သိပ်မဆုံ ဖြစ်ကြပေ။ ပထမ သူက သူ့သူငယ်ချင်းကို ပြောကာ မာလာ့ ကို အန္တရာယ်နည်းသည့် မစ်ရှင်းများတွင်သာ ပေးဖို့ ပြောမည်ကြံသော်လည်း သမီးဖြစ်သူက လက်မခံ သူမ က စွန့်စား နေရတာက ပို ပျော်စရာကောင်းသည်ဟု ပြောသဖြင့် အသာ ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။ 

သားဖြစ်သူ သူရရဲကျော် ကလည်း ဆရာဝန် ပေါက်စ အဖြစ် ပြည်နယ်မြို့လေး တမြို့ ဆေးရုံတွင် တာဝန်ကျ သဖြင့် ထိုမြို့တွင် သွားနေသည်မှာ လပိုင်း ရှိနေလေပြီ။ သမီးမာလာက လည်း မြန်မာပြည်မြောက်ပိုင်း အထူးစစ် ဆင်ရေးတခု သို့ သွားနေသည်။ ယခု လောလောဆယ် သူ နှင့် သူ့ဇနီးဒေါက်တာနှင်းဖြူ ရဲကျော် တို့ နှစ်ယောက်သာ အိမ်မှာ ရှိနေလေသည်။ ခါတိုင်း သူ့ဇနီး နှင့် သားဖြစ်သူတို့ ဆေးရုံ အတူသွားသဖြင့်သားက ကားမောင်းသည်။ ယခုတော့ သူ့ဇနီးကို ကိုယ်တိုင် ကားမမောင်းစေချင်သဖြင့် ကားဒရိုင်ဘာ တယောက် ငှားထားပေးလေသည်။ ထိုကားဒရိုင်ဘာလေးမှာ အညာသား လေး တယောက် ဖြစ်ပြီး သူတို့ အိမ်မှ ခြံစောင့် ဦးကြီးညို ၏ ရပ်ဆွေ ရပ်မျိုး ကလေး ဖြစ်လေသည်။ နာမည်က ဖိုးတုတ် ဖြစ်လေသည်။

ဖိုးတုတ်မှာ ဦးကြီးညို စခေါ်လာတုန်းက ပိန်ပိန်ညှက်ညှက် ပုသေးသေးလေး ဖြစ်သည်။ အဖေအမေ မရှိရှာတော့သဖြင့်ဦးကြီးညိုက ခေါ်လာပြီး သူ့တန်းလျှားတွင်ထားချင်သည်ကို သီဟ က ခွင့်ပြုပေးထားသည်။ နောက်တော့ ဦးကြီးညို ကို ပင် ပိုက်ဆံအနည်းငယ်ပေးကာ ကောင်လေးကို ကားမောင်းသင်ခိုင်းကာ လိုင်စင်ယူခိုင်းလိုက်သည်။ ထိုသို့ဖြင့် ဖိုးတုတ်မှာ သီဟ တို့ ၏ ဒရိုင်ဘာလေး ဖြစ်လာရလေသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ ဦးကြီးညို ကိုပင် ကြောက်ရသဖြင့် သီဟတို့ ဆိုလျှင်တော့ ပြောစရာ မရှိခြေ။ ခေါင်းတောင် မော့မကြည့်ရဲ၊ အမြဲတမ်းရိုကျိုး ကာ ခိုင်းသမျှကို မငြင်း တမ်းလုပ်ပေးတတ်သူ ဖြစ်သည်။ 

ဦးကြီးညို ဆိုတာကလည်း ခြံစောင့် သို့မဟုတ် ဂါတနာခေါ် သူတို့ ခြံဝန်းအတွင်း မြက်နုတ်ပေါင်းသင် သစ်ရွက်ရှင်း စသည်တို့ လုပ်ပေးနေသူ ဖြစ်သည်။ ဒေါက်တာနှင်းဖြူ ရဲကျော် ၏ သစ်ခွပန်းပင်များကိုလည်း ဂရုစိုက် ပျိုးထောင်ပေးသူဖြစ်သည်။ သူ့မိန်းမ မအိ မှာ လည်း သီဟ တို့ အိမ်အတွက် သန့်ရှင်းရေး ၊ ထမင်းဟင်းချက် လုပ်ပေးနေသူ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သီဟ တို့မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်ကြသူ ဖြစ်သဖြင့် မအိမှာ သူပုံမှန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်သော အချိန်၊ ထမင်းဟင်းချက်သည့် အချိန်တို့တွင်သာ အိမ်ကြီးဆီသို့ လာတတ်ပြီး ပုံမှန်အချိန်များတွင် သူတို့ တန်းလျှားတွင်သာ သူတို့ နေထိုင်လေသည်။

သီဟ မှာ ရာထူးကြီးမားသော်လည်း လျို့ဝှက်ထောက်လှမ်းရေး သမားမို့ လိုးပရိုဖိုင်း ဖြင့် လူမသိသူမသိနေလေရာ၊ သူတို့ လူဂုဏ်တန်ရပ်ကွက်တွင်း တွင် သူ့ကို သာမာန်ရုံးအလုပ်လုပ်သူ အဖြစ်သာ သိထားကြသည်။ သူ့အိမ်ကို စကျူရတီ လက်နက်ကိုင် အစောင့်ထားနိုင်သော်လည်း တမင် ခြေရာဖျောက်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူ့ အရောင်ပြ နေအိမ်မှာ စစ်သား အစောင့်အရှောက်ချထားပြီး ဟန်ပြသာ ဖြစ်သည်။ သူက ထို နေရာတွင် မနေပေ။ သူ့မိသားစု လုံခြုံရေးအတွက် ထိုသို့ စီစဉ်ထားရခြင်း ဖြစ်လေသည်။ 

သူ့အိမ်တွင်းမှာ တော့ စကျူရတီ လျို့ဝှက်ကင်မရာများ တတ်ထားပြီး သူ့ လက်တော့ သို့မဟုတ် သူ့ရုံးခန်းကွန်ပြူတာမှ နေ ဝင်၍ ကြိုက်သည့် အခန်းကို ကြည့်နိုင်လေသည်။လို အပ်လျှင် သူ့ဖုံးမှ ပင် ဝင်ကြည့်၍ ရလေသည်။  မုမန့် ဆင်ဆာ ဟု ခေါ်သော လှုပ်ရှားမှု ဖြစ်လာလျှင် အော်တို မက်တစ် ရီကော့ဒင်း လုပ်ထား သည့် ဆင်ဆာတွေလည်း တတ်ထားလေသည်။ 

သို့သော်လည်း အိမ်တွင် ဘာမှ အပြောင်းအလဲ မရှိ၊ သူ့အတွက် ချိန်းခြောက် အန္တရာယ်လည်း မရှိသဖြင့် တော်ရုံ ဖြင့် ထို နက်ဝပ်ကို လော့အင်ပြီး ကြည့်ခဲလေသည်။ ထို့အပြင် သူ့အတွက် မူယစ်ဆေးဝါးဂိုဏ်းတခု ကို ဖြိုခွဲဖို့ မစ်ရှင်တခု တွင် လုံးပန်းနေရသဖြင့် လူလည်း မအားမလပ်နိုင် ဖြစ်နေရသည်။ အိမ်ပြန်ချိန်လည်း နောက်ကျ၊ သူပြန်ရောက်သည့် အချိန်တွင် မိန်းမ ဖြစ်သူ က အိပ်ပျော်နေပြီး သူနိုးသည့် အချိန်တွင် မိန်းမ ဖြစ်သူ အလုပ်သွားနေလေပြီမို့ စကားပင် ကောင်းကောင်း ပြောခွင့် မကြုံဖြစ်နေရသည်မှာ နှစ်လ ခန့် ရှိနေလေပြီ။ 

သူ့တပ်ဖွဲ့ မှ လုံးပန်းနေသည့် မစ်ရှင်း မှာ အောင်မြင်သွားခဲ့ပြီး ထို မူးယစ်အဖွဲ့ကို ဖြိုခွဲနိုင်ခဲ့ကာ ခေါင်းဆောင်တို့ကို ဖမ်းဆီး ရမိသဖြင့် သူ့တပ်ဖွဲ့မှ အေးဂျင့်များကို ဂုဏ်ပြု သူလည်း နောက်ထပ် ဂုဏ်ပြုလက်မှတ်တွေ ထပ်ရပြီးနောက်ထပ် မစ်ရှင်းတခု မရမှီ စပ်ကြား အလုပ်အားလေတော့သည်။ အလုပ်ဆက်တိုက် လုပ်နေသူအဖို့ အလုပ်မရှိတော့ ပျင်းလာလေသည်။ ထိုအခါ မှ သူ့အိမ်မှ စကျူရတီ ကင်မရာ တို့ကို အပ်ဒိတ်လုပ်ဖို့ သတိရလေသည်။ 

သူ့အိမ်စကျူရတီ ကင်မရာတို့ကို အပ်ဒိတ်လုပ်ဖို့ သူ့ကွန်ပြူတာမှ လော့အင်လုပ်လိုက်တော့ နိုတီ တွေ အများကြီးတွေ့ရလေသည်။ သူဖွင့်မကြည့်ဖြစ်သည့် တလအတွင်း ဘာတွေများ ထူးခြား နေသလဲဟု စိတ်ဝင်တစား ဖြင့် ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ တကယ်တော့ သူက သူတို့ အိမ်မှာ မရှိသည့် အချိန်ကို သာ လှုပ်ရှားမှု ဆင်ဆာ၊ ကို တိုင်မာ ဖြင့်ဖွင့်ထားသည်ဖြစ်သဖြင့် တခါတရံ သူ့မိန်းမ အလုပ်သွားနောက်ကျသည့် အချိန်တွင် ကင်မရာ မှာ ရီကော့ လုပ်ထားသည်ကို တွေ့ရလေ့ရှိလေသည်။ 

ပထမဆုံး ကလစ် တခု နှစ်ခု လောက်ကတော့ သူကမိန်းမ အလုပ်နောက်ကျ သွားတဲ့ နေ့တွေက ဗီဒီယိုတွေ အဝတ်အစား ကမန်းကတန်းလဲပြီး ထွက်သွားတဲ့ အတိုလေးတွေ။ နောက်တခု မှာ ကျတော့ ထူးဆန်းတာ စတွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲဒါက တော့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ကို ဖိုးတုတ် ဝင်လာတာပဲ ဖြစ်သည်။ သူတို့ အပြင်ထွက်လျှင် အိမ်တံခါးမကြီးကို သော့ခပ်သွားတတ်သဖြင့် အိပ်ခန်းကို လော့မချ ခဲ့တတ်ပါ။ အိမ်တံခါးမကြီး ၏ သော့ကလည်း ဦးကြီးညို မှာ စပယ်ယာတခု ရှိနေသည်။ အရေးအကြောင်းဆို ဝင်လို့ ရအောင် ဖြစ်သည်။ မအိ လည်း နေလည်ခင်း ထမင်း ဟင်းချက်သည့် အချိန် ဝင်လို့ ရအောင် ဖြစ်သည်။ ဖိုးတုတ် ကြည့်ရတာ ဦးကြီးညို သော့ကို သုံးပြီး ဝင်လာတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ နောက် ဦးကြီးညို ကို သေခြာ မှာထားရ အုံးမည်ဟု စိတ်ထဲ တေးထားလိုက်သည်။ 

သို့သော်လည်း ဖိုးတုတ် အပြုအမူမှာ ထူးဆန်းနေသဖြင့် သီဟ တယောက် သူ့ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို မျက်တောင်မခတ်ပဲ စူးစိုက် ကြည့်နေမိသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်ရင်းမှ အဝတ်ဘီဒို ကို ဖွင့်ကြည့်သည်။ အံဆွဲတွေကို ဆွဲကြည့်သည်။ သီဟ တို့ မှာ ပိုက်ဆံ တို့ တန်ဘိုးကြီးသည့် လက်ဝတ်ရတနာ တို့ကို ထိုထဲတွင် မထား သူတို့ အခန်း နံရံတခု အတွင်း လျို့ဝှက် မီးခံသေတ္တာထဲ မှာ ထားသည်မို့ ပူစရာတော့ မရှိ၊ နောက်တော့ ဖိုးတုတ် တယောက် သီဟမိန်းမ ဒေါက်တာ နှင်းဖြူရဲကျော်အဝတ်ဘီဒိုကို ဖွင့်ပြန်သည်ထိုအထဲမှ အံဆွဲတွေကို ဆွဲထုတ်ရင်းမှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ တထည်နှင့် ဘရာဇီယာ တခုတို့ကို ထုတ်ယူလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ပင်တီ နှင့် ဘရာ တို့ကို သူတို့ လင်မယား အိပ်သည့် ကုတင်ပေါ်တွင် လူဝတ်ထားသည့်အလား စီ ပြိးတင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ အခန်းထောင့်တွင် အဝတ်လျှော်ဖို့ ဝတ်ပြီးသားများ ထည့်ထားသည့် ခြင်းတောင်းတွင်း မွှေရှာပြီး ဒေါက်တာ နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ပင်တီတထည်ကို ဆွဲထုတ်ယူလာတာတွေ့လိုက်သည်။ 

ဖိုးတုတ် က သူဝတ်ထားသော စွတ်ကျယ် နှင့် ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ သီဟ ဟာ ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ လူက ညှက်ညှက် ပုပု အရပ်က ငါးပေ ၁၁လက်မ ရှိ သီဟ ပုခုံးလောက်ပင် ရှိမည်။ သို့သော်လည်း လီးကြီး က တော့ သီဟ လီးထက် တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်း ရှည်လေသည်။ လူပလုံ လီးဝုန်း ဆိုတဲ့ ကောင်မျိုးပေပဲ ဟု တွေးမိလေသည်။ အသားက လည်း ညိုညို ဆိုတော့ လီးကြီးက လည်း ညိုမဲမဲ ပင်။ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ပင်တီအဟောင်းကို သူ့နှာခေါင်းပေါ်မှာ ကပ်လျှက်ရှုရင်းမှ အိပ်ယာပေါ်တက်ကာ ခုနက တင်ထားသော ပင်တီနှင့် ဘရာဇီယာပေါ်ကို မှောက်ချလေသည်။ 

ပင်တီနေရာတွင် သူ့လီးတည့်တည့် ဖြစ်ပြီး ဘရာဇီယာမှာ သူ့ရင်ဘတ်အောက် ဖြစ်လေသည်။ သီဟ အခု မှ သဘောပေါက်သွားသည်။ ဖိုးတုတ် တယောက် သူ့မိန်းမ ကို လိုးနေသည်ဟု တွေးရင်း ကုတင်ပေါ်မှာ ညှောင့်နေလေသည်။ သူ့မျက်နှာပေါ်မှာလည်း ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်၏ ပင်တီအဟောင်းက ကပ်လျှက်။ ခွေးမသား အခု နေ အနားမှာသာ ရှိလို့ကတော့ ငါရိုက်သတ်တာနဲ့ သေနေလောက်ပြီဟု သီဟ တွေးနေမိသည်။ သို့သော်လည်း ဖိုးတုတ် ဘာတွေ လုပ်မလဲ စိတ်ဝင်တစား ဆက်ကြည့်နေမိသည်။ သီဟ လီးကြီးမှာ လည်း အံ့ဩစရာ မာတင်းနေလေပြီ။ 

ခနနေတော့ ဖိုးတုတ်တယောက် ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ဖြစ်နေသဖြင့်ပြီးသွားပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ မှောက်ရက် ခနနေပြီး မှ ကုတင်ပေါ်က ထလိုက်သည်။ မပျော့မမာ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပင်တီ အဟောင်း နှင့် သုတ်ပြီး အဝတ်ခြင်း ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ ပင်တီ အသစ်တွင် ပေကျံနေသော သူ့လရည်တို့ကို လက်ချောင်းဖြင့် ကော်လိုက်ပြီး ဘရာဇီယာအတွင်း သို့ ကော်ရည်သုတ်သလို လိုက်သုတ်သည်။ ပင်တီ ပေါ်မှာလည်း ဖြန့်ပြီး သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဟဲရား ဒရိုင်ရာ နှင့် ခြောက်စေသည်။ သေခြာ ပြန်ခေါက်ပြီး အံဆွဲထဲ နဂိုနေရာတွင် ပြန်ထည့်ထားလိုက်သည်။ ခွေးမသား သူ့လရည်တွေ ပေနေတဲ့ ပင်တီ ဘရာဇီယာကို ငါ့မိန်းမ ဝတ်စေချင်တာပလား။ဟု သိလိုက် ရသည်။ နောက်တော့ အိပ်ယာခင်း တွေ သေခြာ ဆန့် ရှင်းလင်း ပြီး ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။ 

နောက်နေ့ နောက်နေ့တွေလည်း ထို အတိုင်းပင်။ ဖိုးတုတ်တယောက် မပျက်မကွက် မှန်မှန်လုပ်လေသည်။ သူ့မိန်းမ ဘာအနံ့မှ သတိမထားမိဘူးလားဟု သီဟ တွေးလိုက်မိသေးသည်။ ထိုတလောက သူမိန်းမ အဝတ်အစားတွေ အောက်သိုးစော်နံသလိုပဲဟု ပြောကာ ဘီရို အံဆွဲတွေထဲ ပရုပ်လုံး အများကြီးထည့်၊ အဲရား ဖရက်ရှနာတွေ ဖြန်းနေတာခုမှ ပြန်စဉ်းစားမိသည်။ 

ဖိုးတုတ်မှာ နေ့စဉ် မပျက် ထိုကဲ့သို့ လုပ်နေသည်ကို တွေ့နေရသဖြင့် သီဟ နောက်ပိုင်းတွင် နည်းနည်း အမြန်ရစ်ကြည့်လိုက်သည်။ တနေ့ ကင်မရာက မနက်ပိုင်း ရီကော့လုပ်ထားသည်ကို တွေ့ရသည်။ ကြည့်ရတာ ထိုနေ့က သူ့မိန်းမ အိပ်ယာထ နောက်ကျ လို့ထင်သည်။ ဒေါက်တာနှင်းဖြူ ရဲကျော် သူမ အလုပ်သွားမည့် အဝတ်အစား တို့ကို ကုတင်ပေါ် တင်ထားပြိး မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ကိုယ်မှာ ပတ်လျှက် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။ နောက်တော့ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ ရေချိုးနေသည်ကို ရေချိုးခန်း ကင်မရာမှ မြင်နေရလေသည်။ 

အသား အရည်ဖွေးစွတ် ပြီး ထွားမို့သော ရင်သား အစုံ၊ ကားစွံ့သော တင်ပါးဆုံ ကြီးများ နှင့် သူ့မိန်းမ ကို ကိုယ်လုံးတီး ရေချိုးနေတာ ပြန်ကြည့်ရင်းက သီဟ လီးက တောင်လာပြန်သည်။ ဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော်မှာ အသက် ၄ဝ ကျော်ပြီမို့ ကိုယ်ခန္ဓာလေးက နည်းနည်းဖိုင့်ဖိုင့်လေး ဖြစ်နေသော်လည်း သူ့နေရာ နှင့် သူ အချိုးကျ သဖြင့် ကိတ်ပြီး ကြည့်လို့ ကောင်းလှပေသည်။ အဝတ်အစား ဝတ်ထားလျှင် မသိသာ သော်လည်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ဆိုလျှင် ဘိုက်ကလေး အနည်းငယ် ပူနေသည်ကို တွေ့ရနိုင်သည်။ 

ထိုအချိန် နောက်ကင်မရာမြင်ကွင်းတခု မှ လှုပ်ရှားမှု တခု ရှိသဖြင့် ပေါ်လာသည်ကို ကြည့်လိုက်ရာ ဟောဝေး ကင်မရာမှ ဖြစ်လေသည်။ ဖိုးတုတ်တယောက် အိမ်ထဲ ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် အလုပ်သွားချိန် ကားမောင်းပို့ရမည်ဖြစ်ရာ ထွက်မလာသဖြင့် လာမေးတာလည်း ဖြစ်နိုင်လေသည်။ သို့သော်လည်း ဖိုးတုတ်၏ နေ့လည်ပိုင်း လုပ်ရပ်များကို တွေ့ခဲ့ပြီးသည်မို့ သီဟ စိတ်ထဲ တခုခု ဖြစ်မယ်ဟု တွေးကာ ရင်ထဲ တထိတ်ထိတ်ဖြစ်လာရလေသည်။  

ဖိုးတုတ်မှာ သီဟတို့ အခန်းကို ခေါင်းပြူကြည့်ပြီး ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်ကို မတွေ့ရသဖြင့် အခန်းထဲ ဝင်လာလေသည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် ဖြန့်ထားသော အဝတ်အစားတို့ကို ကြည့်ရင်းရေ ချိုးခန်းမှ ရေကျသံ ကြားရသဖြင့် ရေချိုးခန်းဘက်ကို လျှောက်သွားတာတွေ့ရလေသည်။ ဖိုးတုတ် ရေချိုးခန်းတခါးကို ဖြည်းညှင်း စွာဖွင့်ပြီး လက်တလုံးလောက် အဟ မှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ တဖက်က သူ့ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဖြုတ်ရင်း သူကလီးကြီးကို ထုတ်ကာ ဂွင်းထု နေလေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ မှ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် က တံခါးဝကို ကျောပေးကာ ရေပန်းအောက် မှာ ရေချိုးနေသဖြင့် ဖိုးတုတ်ကို သတိမထားမိ။ ဖိုးတုတ်က တော့ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ဖင်ကြီးကို ကြည့်ကာ အားရပါးရဂွင်းထုနေလေသည်။ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်က ရေပန်းကို ပိတ်လိုက်တော့ ဖိုးတုတ်တယောက် တခါးဝ မှ နောက်ဆုတ်ကာ ခြေဖျားထောက်လျှက် အခန်းအပြင်သို့ အမြန်ထွက်သွားလေတော့သည်။ 

အပြင်ရောက်ပြီး အခန်းဘက်လာသည့် စင်္ကြန်လမ်း အဝနားမှာ ရပ်လျှက် သူ့လီးကြီးကို ဘောင်းဘီထဲ ပြန်ထည့် ဇစ်ပိတ်ပြီးမှ အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့်၊

"မမ ခင်ဗျာ၊ အလုပ်သွားဖို့ အချိန် အတော်နောက်ကျနေပါပြီ နေကောင်းရဲ့လားခင်ဗျ၊ "

ဟု လှမ်းအော်ပြောလေသည်။ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်က သူမကိုယ်ကို မွှေးပွသဘက်ဖြင့် သုတ်ရင်းက အခန်းတံခါးနားကို လာရင်း တံခါးကို ပိတ်ဂျက်ချလိုက်ရင်းက။

"အေး ဖိုးတုတ် မမ အိပ်ယာထ နောက်ကျနေလို့၊ ခနနေထွက်လာခဲ့မယ်။ ကားပေါ်ကနေပဲ စောင့်နေတော့"

ဟု လှမ်းပြောလိုက်လေသည်။ 

ထိုနေ့ခင်းပိုင်းလည်း ဖိုးတုတ်တယောက် ပြန်လာပြီး အခန်းထဲဝင်ကာ ပင်တီများဖြင့် ဂွင်းထု ပြန်သည်။ ထိုနေ့က မနက်ပိုင်း ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်ကို ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် မြင်လိုက်ရ ၍လား မသိ၊ နှစ်ခါပြန်တောင် ပြန်ထုတာတွေ့ရလေသည်။

"ဒေါက်ဒေါက်"

ဗီဒီယိုတွေထဲ ဘယ်လောက်စိတ်ဝင်စားနေမှန်းမသိ အခန်းတံခါး တဒေါက်ဒေါက် ခေါက်သံကြောင့် ရုတ်တရက် ခေါင်းမော်လိုက်ပြီး လှမ်းမေးလိုက်သည်။

"ဘာလဲဟေ့"

"တပ်မှုး နေ့လည်စာ စားဖို့ တဲ့ ဦးစီး နဲ့ ချိန်းထားတယ်ဆို၊ အခု သူတို့ စောင့်နေကြတယ်"

ထိုအခါမှ သီဟ သူဗီဒီယိုတွေ ကြည့်နေတာ တော်တော်ကြာသွားမှန်းသိလိုက်ရသည်။ ဒါတောင် တချို့ဟာတွေ ကျော်ကြည့်ထားတာ၊ နောက်မကြည့်ရသေးတဲ့ ကလစ်တွေ အများကြီးကျန်သေးသည်။ နေ့လည်စာတောင် မစားချင်တော့။ သို့သော်လည်း သူကပင် ချိန်းထားတာဆိုတော့ ဖျက်လို့ မကောင်း။ သို့ဖြင့် ကွန်ပြူတာကို လော့ပိတ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ မထွက်ခင်။ မာတောင်နေသော သူ့လီးကြီး နည်းနည်း ပျော့ သွားအောင် ခနစောင့်လိုက်ရသေးသည်။ 

နေ့လည်စာ စားချိန်တနာရီမှာ သူ့အတွက် တကမ္ဘာလောက်ပင်ကြာသည်ဟု ထင်မိသည်။ စားပြီးတာနှင့် ကမန်းကတန်း သူ့ရုံးခန်းပြန်လာကာ အခန်းတံခါးကို ပိတ်။ ကွန်ပြုတာကို ဖွင့်ကာ သူ့ကင်မရာ ကလောက်ဆိုက် ကို ဖွင့် လိုက်လေသည်။  

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

ဒီတခါ ကလစ်မှာ ပေါ်လာတာက၊ သူ့မိန်းမ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် အိမ်နေရင်း တဆက်တည်းဂါဝန်ရှည် နှင့် သူတို့အိပ်ခန်းထဲ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာ တွေ့ရသည်။ ရက်စွဲကို ကြည့်ပြီး သူ့ ပြက္ခဒိန်ကို တိုက်ကြည့်လိုက် တော့ စနေနေ့၊ ထိုနေ့က သူ အရေးပေါ် အစည်းအဝေး နဲ့ မေမြို့ ရောက်နေသည်။ သူ့ခရီးစဉ်က ထိုနေ့ မတိုင်မှီ သောကြာနေ့ကတည်းကထွက်သွားပြီး နောက်တပတ် သောကြာမှ ပြန်ရောက်သည့် တပတ်ကြာ ခရီးစဉ် ဖြစ်သည်။ ရှမ်းပြည်ဘက်မှ အင်ဖော်မက် များ နှင့် တွေ့ဆုံပြီး ဒီတေး စစ်ဆင်ရေး အတွက် သွားဆွေးနွေး နေတာ ဖြစ်သည်။ ပုံမှန်ဆိုရင် စနေတနင်္ဂနွေ အိမ်ရှင်းလင်း ရေးလုပ်လျှင် ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်က ဦးကြီးညို မိန်းမ မအိ ကို အကူညီခေါ် ခိုင်းတတ်လေသည်။ ထိုရက်က မအိ အမေဆုံး လို့ ရွာပြန်သွားတာ သီဟ ခရီးမထွက်ခင်ကတည်းက ဖြစ်သည်။ ထို အချိန်အတွင်း ချက်ပြုတ်ဖို့ကို အကူအညီပေးဖို့ ဖိုးတုတ်ကို ဦးကြီးညို က မှာထားသဖြင့်  မီးဖိုထဲ ဖိုးတုတ်လာကူပေးနေတာကို သီဟ သတိရလိုက်သည်။

ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် အိမ်ရှေ့ခန်း ဘီရို အပေါ်က စာအုပ်တွေကို လှမ်းယူဖို့ ကြိုးစားနေတယ်။ ကုလားထိုင်တလုံး ဆွဲယူပြီး တက်၊ ခြေဖျားထောက် ဆွဲတာတောင် မမှီဖုံတွေ နဲ့ မို့ သူမ နှာခေါင်းနားကျလာတဲ့ ဖုံတွေကို လက်နဲ့ ယမ်းလိုက်တာတွေ့ရတယ်။ နောက်ကုလားထိုင်က ဆင်းပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးက နေ ဖိုးတုတ်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သံကြားတယ်။ ဖိုးတုတ် တယောက် စွတ်ကျယ် နဲ့ ပုဆိုးတိုတို ဝတ်ပြီး ဝင်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ ဖိုးတုတ်ကို ကုလားထိုင်ပေါ်တက်ပြီး စာအုပ်တွေ ချခိုင်းတယ်။ ဖိုးတုတ်က စာအုပ်ကို တခုပြီးတခု ယူပြ နေတာကို ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်က ခေါင်း ယမ်းယမ်း ပြနေသည်။ 

"မဟုတ်ဘူး နေအုံး ငါပြမယ်"

ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်က ဖိုးတုတ်ကို ဆင်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူမ က ကုလားထိုင်ပေါ်ပြန်တက်လိုက်သည်။ 

"ဟဲ့ ကုလားထိုင်ကို ငြိမ်အောင် နည်းနည်းထိန်းထားပေး"

ဟု ဆိုကာ ခြေဖျားထောက်လျှက် သူမလိုချင်သော စာအုပ်တွေကို ရွေးနေလေသည်။ သူမ ဝတ်ထားသည့် အိမ်နေရင်း ဂါဝန်မှာ ဒူးခေါင်းလောက် ရှည်သော်လည်း ခြေဖျားထောက်လိုက်တော့ ပေါင်လည်လောက်ထိ ရောက်နေသည်။ ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်သည့်ပေါင်လုံးကြီးတွေက ကျန်းမာရေးကောင်းမွန်သူ ပီပီ တောင့်တင်းလှသည်။

ဂါဝန်သားကလည်း ပါးလွှာသည်မို့ သူမ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနား အရစ်မှာ တင်ပါးလုံးကြီးများ အောက်တွင် ထင်းနေသည်။ ကုလားထိုင်ကို လက်တဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်းက ထို မြင်ကွင်းများကို မော့ကြည့်နေသူ ဖိုးတုတ် ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီးထောင်ထ လာနေသည်မှာ အပြစ်တင်စရာ မရှိခြေ။ တခုပဲ ရှိသည်။ သူ ၏ အားနေသော လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်နေသော ဖိုးတုတ် ၏ ရဲတင်းမှု ကိုသာ သီဟ တယောက် အံဩနေလေသည်။

အပိုင်း ( ၈ ) ဆက်ရန် >>>>