မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၈ )

 မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၈ )

ထူးခြား ရဲ့လံကြုပ်ဇာတ်လမ်း။

ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။

ခနနေတော့ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် က သူမလိုချင်သည့် စာအုပ်များ ရသဖြင့် ကုလားထိုင်ပေါ်မှ ဆင်းလာတော့ ဖိုးတုတ်မှာ သူ့လီးကို ပွတ်နေရာက လွှတ်လိုက်ပြီး လီးတောင်နေတာ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် သတိမထားမိအောင် အရိုအသေပေးသလို ဖြင့် ခါးကို ကိုင်းထားလိုက်သည်။ ဒေါက်တာ နှင်းဖြူ ရဲကျော်က ဖိုးတုတ် ကို စာအုပ်များ စံနစ်တကျ ပြန်စီဖို့ မှာလိုက်ပြီး သူမ ရွေးလာသော စာအုပ်များကို ယူကာ အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားလေသည်။ 

သီဟ လည်း သူ့မိန်းမ တယောက်ထဲ လှုပ်ရှားလုပ်ကိုင်နေသည်နှင့် အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဖိုးတုတ်လုပ်ကိုင်နေသည်တို့ ကို အမြန်ရစ်ပြီး သူ့မိန်းမ နှင့် ဖိုးတုတ် တို့ အတူရှိနေသည့်အချိန်တွင်သာ ပုံမှန် ပလေးလုပ် ပြီးကြည့်လေသည်။ အသံကို လည်း သူ့ရုံးခန်းထဲ ရုတ်တရက်ဝင်လာသူတို့ မကြားအောင် နားကျပ်ဖြင့် နားထောင်ပြီး အသံချဲ့ထားလိုက်သည်။

ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် က မီးဖိုထဲတွင် ချက်ပြုတ်သည်ကို ဖိုးတုတ်အား တချို့ သင်ပြနေသည်။ ဖိုးတုတ် မှာ နှင်းဖြူ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြောပြချိန်တွင် ရိုကျိုးသလို ခေါင်းငုံ့ နားထောင် နေသော်လည်း နှင်းဖြူ သူ့ကို ကျောပေးသည်နှင့် နှင်းဖြူ ဖင်ကြီး ကိုသာ ကြည့်ကြည့်နေသည်။ 

နေ့လည်ပိုင်း ထမင်းစားပြီးချိန် နှင်းဖြူ တယောက် အခန်းထဲ တွင် သူမ ယူထားသော စာအုပ်ကို အိပ်ယာပေါ်လှဲကာ ဖတ်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် သီဟက အမြန်ရစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုအချိန် အိမ်ဝမှ အရိပ်တွေ့လိုက်သဖြင့် ခနရပ်ကာ ကြည့်လိုက်တော့ ဖိုးတုတ် ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့ဖြင့် ပုံမှန် ပလေးဘက် ဖြင့်ဖွင့်ကာ ကြည့်နေလိုက်ပြန်သည်။ ဖိုးတုတ်မှာ သီဟတို့ အခန်းဝ နားတွင် တံခါးကို အသာလေး တွန်းလိုက်ရင်း အဟလေး မှ ချောင်းနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ သီဟတို့ ကုတင်မှာ အခန်းဝ နှင့် ဘေးတိုက်ဖြစ်သော်လည်း အခန်းဝ ကို ခြေရင်းပြုထားသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှဲ ကာ ဒူးထောင် ပြီးစာဖတ်နေသော နှင်းဖြူ ၏ ခြေသလုံး ပေါင်သား တို့သာ မက အလင်းရောင် အားကောင်းပါက နှင်းဖြူ ပေါင်ခွဆုံ အထိကို ပင်လှမ်းမြင်နိုင်သော အခြေအနေဖြစ်လေသည်။ 

နှင်းဖြူ ကတော့ မသိ၊ သူမဘာသာ သူမ စာအုပ်ထဲတွင် စိတ်ဝင်တစား ဖတ်နေလေသည်။ ဖိုးတုတ် က အခန်းဝမှ ကုံးချောင်းနေရင်း သူ့ပုဆိုးအောက် အနားစ မှ လက်လျိုကာ လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ် လုပ်နေသည်။ သူ့ပုံပန်းကြည့်တာနှင့် ပုဆိုးအောက် လက်ထည့်ဂွင်းထု နေမှန်း သိသာနေလေသည်။ နှင်းဖြူ အနေအထား နှင့် ဖိုးတုတ် ကြည့်နေသော မြင်ကွင်း တို့ကို တွေးရင်း သီဟ ပင် လီးတောင်လာရလေသည်။ နှင်းဖြူ မှာ နောက်တော့ ဟိုလှိမ့် ဒီလှိမ့် ဖြင့် အိပ်ပျော်သွား သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ ဂါဝန်အနားစ မှာလည်း ပေါင်လည်လောက်ထိ လှန်တက်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။ 

ဖိုးတုတ်တယောက်လည်း ဂွင်းထု နေရင်းက သူ့ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်တွန့် သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဖိုးတုတ်တယောက်တော့ လရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားပြီဟု မှန်း၍ ရလေသည်။ နောက်တော့ ဖိုးတုတ် တယောက် ကုတ်ခြောင်းခြောင်း နှင့် အိမ်ရှေ့မှ ပြန်ထွက်သွားသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ နောက်တော့ မထူးခြား သည့် မြင်ကွင်းများ နှင်းဖြူထ ရေမိုးချိုး၊ ညနေစာစား ၊ စာဖတ်၊ အိပ်ပျော်သွားသည်တို့ကို အမြန်ကျော်ရစ်ကာ ကြည့်လိုက်သည်။ သီဟ စိတ်ထဲ မှာ နှင်းဖြူ ညဘက်အိမ်တံခါးမ ကြီးကို အတွင်းမှ မင်းတုန်းချ အိပ်သွားသည်မို့ ဖိုးတုတ် လာချောင်း၍ မရနိုင်တာ  တော်သေးသည် ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ 

သီဟ အဖို့ ရုံးဆင်းချိန်လည်း သိပ်မဝေးတော့တာမို့ နောက်ကလစ် ပလေးဘက်ကို အမြန်ဖေါ်ဝပ်လုပ်ပြီး ကြည့်လေသည်။ နှင်းဖြူမှာ မနက်စာ စားပြီး သူ့အဝတ်ဘီရို မှ ပွဲနေပွဲထိုင် အဝတ်အစား တို့ကို ထုတ်ပြီးကုတင်ပေါ်အစီအရီချကာ ရေချိုးခန်းဝင်လေသည်။ သီဟ သတိရမိတာက သူမ ဆေးရုံက သူငယ်ချင်း တယောက် သမီးမွေးနေ့ ရှိသည်။ သီဟ က သူမပါလည်း သူမ ကို သွားလိုက်ဖို့ ပြောထားသည်။ နောက်ပိုင်း သူမ ထို မွေးနေ့ပွဲကို မသွားဖြစ်ဟု ဖုံးဆက်ပြောထားတာ မှတ်မိသည်။ အဲဒီ မွေးနေ့ပွဲ  မသွားဖြစ် ဟု ဆိုလျှင် အခု အဝတ်အစားတွေက ဘာလို့ လဲဖို့ ထုတ်ထားတာလဲ။ ဒီအဝတ်အစားတွေက ပွဲနေပွဲထိုင် လိုမျိုးတွင်သာ နှင်းဖြူ ဝတ်လေ့ရှိသည့် အဝတ်အစားမျိုး။ အစိမ်းရင့်ရင့်  အချိတ်ထမိန်။ အရောင်တူ ရင်ဖုံးလက်ရှည်၊ စသည်တို့ ဖြစ်သည်။ အတွင်းခံ ဝတ်ဖို့ ဘရာဇီယာ နှင့်ပင်တီ အမဲရောင်အပျော့လေး တွေ ကိုလည်း ထုတ်ထားသည်။ 

နှင်းဖြူ ရေချိုးပြီး အပြင်ထွက်လာတော့ သဘက်တထည် ဖြင့် ကိုယ်ကို ပတ်ထားပြီး ရေစိုရွဲနေသော ဆံပင်များကို နောက်သဘက်တခု ဖြင့် သုတ်နေသည်။ နောက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကာ သဘက်ကို လွှားလိုက်ပြီး ဟဲယားဒရိုင်ရာ ဖြင့် ဆံပင်တွေကို အခြောက်ခံ မှုတ်လေသည်။ထို အချိန်တွင် အိမ်ရှေ့ခန်းမှ လှုပ်ရှားမှု တခုတွေ့ရသဖြင့် ထို စခရင်ကို ပြောင်းကြည့်လိုက်ရာ ဖိုးတုတ် ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ ခြေသံမကြားအောင် ခြေဖျားထောက်လာသည့်ပုံပေါက်လေသည်။ အခန်းဝရောက်တော့ တံခါးကို အသာဟပြီးချောင်းလိုက်သည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် ထို အချိန်ကျမှ နှင်းဖြူကလည်း ဆံပင် အခြောက်ခံ လေမှုတ်ပြီးသွားသဖြင့် ရေချိုးခန်းမှ အိပ်ခန်းသို့ ကိုယ်ပေါ်မှာ သဘက်ပတ်လျှက် ဆံပင်ဖားလျားဖြင့်  ဝင်လာလေသည်။

ထို့နောက် ကုတင်ဘေးတွင် ရပ်ကာ  ကုတင်ပေါ်မှ ဘရာဇီယာကို ယူပြီး သဘက်ပေါ်မှ ပတ်ဝတ်လိုက်သည်။ ပြိးတော့ သဘက်ကို ဆွဲချကာ ခါးမှာ ပတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ပင်တီလေးကို ယူပြီး ခြေထောက်မှ လျိုဝတ်လိုက်ကာ ခါးပေါ် ဆွဲတင်လိုက်ရင်းက မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ 

အခန်းအပြင်မှ ဖိုးတုတ် မှာ စိုင်ကော်လို့ ချူံပေါ် ရောက်တာပဲဟု များထင်သလားမသိ တံခါးဝ မှ ကုန်းချောင်း ရင်း ပုဆိုးအောက်မှ လီးကို တန်းကိုင်ကာ ထုလေတော့သည်။ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် က သူမကိုယ်လုံး အလှကု သူမဘာသာကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးပေါ်တွင် လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်းဘရာဇီယာကို နည်းနည်းတင်။ ပင်တီခါးကို ဆွဲတင်၊ တင်ပါးပေါ်က ပင်တီလေးကို ဆန့်ရံ့သည့် အနေဖြင့် ပေါင်ရင်းနားကို ဆွဲချ လုပ်နေလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ကိုယ်လုံးလေး တောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားရင်း ဗြုန်းကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် သူမ ပြစ်ချထားသည့်ဘက်ကို ကောက်ကာ သူမကိုယ်ပေါ် ရင်လျှားသလို ပတ်လိုက်ရင်း အခန်းတံခါးဝ သို့ အမြန်လျှောက်သွားလေသည်။ အဖြစ်အပျက်က မြန်လွန်းလှလေရာ သူမ အခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ ဖိုးတုတ်တယောက် ကုံးတုန်းတုန်း နှင့် တန်းမိလေတော့သည်။ 

"ဖိုးတုတ် နင်ဘာလုပ်နေတာလဲ"

"ကျ ကျွန်တော် ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး မမ.. မမ ကို မေးးမေးးစာ..."

ဖိုးတုတ် ၏ အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ စကား မဆုံးသေးခင်၊ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်မျက်လုံးတွေက ဖိုးတုတ် လက်တဖက်က ပုဆိုးအောက်မှ လျိုကာ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်ကို သတိပြုမိလိုက်ရာ ဒေါသတကြီးဖြင့်၊

"ဖိုးတုတ် နင်အခု ထွက်သွားစမ်း ငါ့ရှေ့ကနေ သွားစမ်း"

ဖိုးတုတ်မှာ အခု မှ သူ့ကိုယ်သူ သတိပြုမိသဖြင့် လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးကို လွှတ်လိုက်ကာ ပုဆိုးကို ကမန်းကတန်းပြင်ဝတ်ရင်းက၊

"ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်မမ.. ကျွန်တော်တကယ်ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး"

ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်မှာ ဖိုးတုတ် သူ့နေရာမှ မရွေ့သေးပဲ စကားရှည်နေသဖြင့် ပိုဒေါသထွက်လာပုံရ လေသည်။ လက်ညိုးကို အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးဘက်ထိုးရင်းက၊

"နင်အခု ထွက်သွားစမ်း လို့ ငါပြောနေတယ်။ ငါ့အိမ်က အခု အပြီးထွက်သွား၊ နောက်တော့မှ ဦးကြီးညို ဆီက နင်ရစရာရှိတဲ့ လစာ ပြန်လာယူ"

"မမ ရယ် အဲလို မလုပ်ပါနဲ့ ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်"

ဖိုးတုတ်တယောက် သူမ ပြောသလို ထွက်မသွားသေးပဲ စကားထွန့်ရှည်နေမှာ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ဒေါသကို ပိုဆွပေးသလို ဖြစ်သွားရသည်။ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်က၊

"ဟုတ်တယ် နင့်လို တဏှာရူး မျိုးကို အဲလို လွယ်လွယ်နဲ့ လွှတ်ပေးလို့ မရဘူး ရဲလက်ကို အပ်မှ ရမယ်"

နှင်းဖြူမှာ ထိုသို့ သော ကိစ္စမျိုးဆိုလျှင် သူမ ကိုယ်တိုင် ဘယ်တော့မှ မလုပ်ပါ သီဟ ကိုသာ ကိုင်တွယ်ခိုင်းလေ့ရှိသည်။ ယခုက သီဟ ကလည်း အနီးအနားမှာ မရှိ၊ ဒေါသလည်းအတော်ထွက်နေ၍ ထင်သည်။ သူမ ကုတင်ဘေးက ဆဲလ်ဖုံးတင်ထားသော စာပွဲလေး ဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ 

ဖိုးတုတ် မျက်နှာမှာ သွေးဆုတ်သွားလေသည်။ အရမ်းကြောက်ရွံ့သွားသော ဖိုးတုတ်မှာ လက်အုပ်ချီ တောင်းပန်ရင်း ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် အနောက်မှ လိုက်လာခဲ့လေသည်။

"မမ ရယ် ရဲမခေါ်ပါနဲ့ခင်ဗျာ၊ ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်တော် ဘာများ အမှားလုပ်မိလို့ပါလဲခင်ဗျာ"

ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်မှာ စိတ်ကို ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်ပြီး သည့်ပုံစံမို့ ဖိုးတုတ်တယောက် တတွတ်တွတ်တောင်းပန်ရင်း အနောက်က လိုက်ပြောနေသည်ကို ဂရုစိုက် နားထောင်မနေတော့၊ သူမ ဖုံးကို စားပွဲပေါ်မှ ကောက်ယူလိုက်ပြီး လော့စခရင်ကို ဖွင့်လိုက်လေသည်။ 

"အော်နင်က ဘာမှ အမှားမလုပ်ဘူးပေါ့၊ နင့်လို နှာဘူး တဏှာရူးကို အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားမိတဲ့ ငါတို့ပဲ မှားတာပေါ့လေ ဟုတ်လား"

နှင်းဖြူမှာ ဖိုးတုတ်ကို လှည့်မကြည့်တော့ပဲ သူမ ဖုံးကို စခရင်လော့ဖွင့်လိုက်ပြီး ဖုံးအက်ပကို နှိပ်လိုက်သည်။ ထိုအရာက သူမ အမှားပင် အနားမှာ ရောက်နေသည့် ဖိုးတုတ်က လန့်ဖြန့်နေသဖြင့် တခြားဘာမှ မတွေးနိုင်တော့ နှင်းဖြူလက်ထဲမှ ဖုံးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲလုလိုက်လေသည်။ နှင်းဖြူ မှာ ရုတ်တရက် အံ့လည်း အံ့ဩ ဒေါသလည်း ထွက်သွားပုံ ပေါ်သည်။ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ မို့ သူမလက်ထဲ မှ ဖုံးက ဖိုးတုတ် ဆီ ပါသွားခဲ့ရသည်။ သို့သော် သူမ ဒေါသ မှာ အစွမ်းကုန်ပေါက်ကွဲသွားပြီး လက်ဖဝါးက မြှောက်တက် သွားကာ ဖိုးတုတ် မျက်နှာကို အစွမ်းကုန် ရိုက်ထည့်လိုက်လေသည်။

"ဖြန်း"

ဖိုးတုတ်မှာ မျက်နှာပင် ဘေးသို့ အနည်းငယ်လည်သွားပြီး ကိုယ်ပင်ယိုင်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း ဘာမှ မပြော သူလည်း ရုတ်တရက်မို့ အံ့အားသင့်သွားပုံ ရသည်။ သူ့လက်ထဲ တွင် နှင်းဖြူ ဖုံးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက် ငူတူတူ ရပ်နေလေသည်။ နှင်းဖြူက 

"နင့်ကို ငါပုလိပ်လက်ထဲ ထည့်ပြီး ထောင်ကျအောင်ကို လုပ်ပြစ်မယ်နားလည်လား"

ဟု အော်ဟစ်လိုက်ပြန်သည်။ ဖိုးတုတ် တယောက် ယခု အခါတော့ ဘာမှ လည်း ပြန်မပြော၊ တဖက်က နှင်းဖြူဖုံးကို ကျစ်ကျစ် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း တဖက်က သူ့ပါးလေးကို ပွတ်နေရင်း နှင်းဖြူကို ပြန်ကြည့်နေသည်။ 

"နင် အခု ထွက်သွားလေ ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ၊ အခု ငါ့အိမ်ထဲက ထွက်သွားလို့ ပြောနေတယ်"

ဖိုးတုတ် မျက်နှာကို နှင်းဖြူ ခေါင်းကွယ်နေသဖြင့် မမြင်ရသော်လည်း နှင်းဖြူက တော့ တည့်တည့် မြင်နေရပေလိမ့်မည်။ သူ့မျက်နှာ အနေအထားကဘယ်လို နေမည်မသိ နှင်းဖြူ အသံက တော့ ဒေါသသံထဲတွင် အနည်းငယ် ထိပ်လန့်သံလေး ပါနေသည်ဆိုတာကို သီဟ ခံစားလိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်တွင် ငြိမ်သက်နေသော ဖိုးတုတ်တယောက် နှင်းဖြူ ဆဲဖုံးကို မြှောက်ကာ အခန်းနံရံသို့ အားရပါးရ ပြစ်ပေါက်ပြစ်လိုက်သည်။ခွမ်းကနဲ ဆဲဖုံး ကွဲကြေသွားသံနှင့် အတူ နှင်းဖြူ၏ အထိပ်တလန့် အော်လိုက်သံ တပြိုင်နက်ထွက်လာခဲ့လေသည်။

.................................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

နှင်းဖြူ ၏ အထိတ်တလန့် အော်သံကို အပြင်မှ ကြားမှာစိုး၍ ထင်သည်ဖိုးတုတ်တယောက် နှင်းဖြူဆီသို့ လှမ်းခုန်ကာ နှင်းဖြူ ပါးစပ်ကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ဖုံးပိတ်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ နှင်းဖြူကလည်း နောက်ဆုတ် ရှောင်သော်လည်း ဖိုးတုတ်က အတင်းလိုက်ပိတ်လေရာ ရုံးရင်း ကန်ရင်း နှင့် နှင်းဖြူ ကိုယ်တွင် ပတ်ထားသော သဘက် မှာ ပြေကျသွားလေသည်။ နှင်းဖြူ ၏ ဖွေးဥနေသော အသားအရည် က ပင်တီ အနက် ဘရာဇီယာ အနက်တို့ ကြောင့် ပိုပြီး ဝင်းနေလေသည်။ ဖိုးတုတ် လည်း မြင်နေပါသည်။ ကင်မရာ အန်ဂယ် ကြောင့် ဖိုးတုတ် မျက်နှာကို မမြင်ရသော်လည်း နှင်းဖြူ တယောက် ရှက်ရွံ့စွာ ဖြင့် သူမ ၏ ဘရာဇီယာဝတ်ထားသော်လည်း ဖောင်းမို့ ထနေသည့် ရွှေရင် အစုံကို လက်ပိုက်ကာ ကာကွယ်လိုက်ပြီး အကူအညီရလို ရငြားထပ်အော်လိုက် ပြန်ပါသည်။ ထိုအခါတော့ ဖိုးတုတ်က ဆောင့်တွန်းလိုက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပြီး အခန်းနံရံနှင့် ကျောကပ်သွား သည်။ နှင်းဖြူက ဖိုးတုတ်လက်ကို တွန်းပြစ်ပြီး ထပ်အော်လိုက်ချိန်တွင်၊

"ဖြန်း"

ဖိုးတုတ် လက်က မြှောက်သွားပြီး နှင်းဖြူမျက်နှာကို ဖြတ်ရိုက်ပြစ်လိုက်တာတွေ့လိုက်ရသည်။ သီဟတယောက် ရုတ်တရက် သူ့ဂျိုင်းအောက်စလွယ်မှ သေနပ်ဒင်ပေါ် လက်ရောက်သွားခဲ့ရသည်။ နောက်မှ သူအခု ကြည့်နေတာက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက်က ဗီဒီယို ကလစ်မှန်းသတိရလိုက်သည်။ ပြီးတော့လည်း ဖိုးတုတ် လို ကောင်မျိုးကို သူ့လို လူမျိုးအတွက်က သေနပ်ပင်မလို၊ လက်တောင်မှ တဖက်ထဲ နှင့် ပင်အသေသတ်ပြစ်လို့ ရနိုင်သည်ဆိုတာ သူသိပြီးသား။ သူ့မိန်းမ ထိလိုက်လို့သာ သူ့စိတ်တွေ နည်းနည်း ပြာသွားတာ ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ ဒါတွေ သူဘာလို့ မသိရတာလဲ။ သူ့မိန်းမ က သူ့ကို ဘာလို့ ပြန်မပြောပြခဲ့တာလဲ။ စိတ်ထဲ ထူးဆန်းလာသဖြင့် ဗီဒီယိုကို ဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ 

နှင်းဖြူမှာ အခန်းနံရံကို ကျောကပ်ရပ်လျှက် သူမ မျက်နှာပေါ်မှာ မယုံကြည်နိုင်ခြင်း၊ ကြောက်လန့်ခြင်းတို့ ရောပြွမ်း လျှက် ပါးပြင်ပေါ်သို့ မျက်ရည်တွေလည်း အလိုလို စီးကျလာခဲ့သည်။ သူမ လက်ဖဝါးတဖက်ဖြင့် အရိုက်ခံလိုက်ရသော ပါးပြင်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း၊

"သွားပါတော့ ဖိုးတုတ်ရယ်၊ ငါ ရဲလည်း မတိုင်တော့ပါဘူး၊ ဘယ်သူ့မှလည်း မပြောပြတော့ပါဘူး၊ဒီအခန်းထဲကသာ ထွက်သွားပါတော့"

ဟု ရှိုက်ငင်သံဖြင့် ပြောလေသည်။ ဖိုးတုတ်က လေသံမာမာဖြင့်၊

"အော် အခုလို သူများက နင့်ကို ပါးပြန်ရိုက်တော့ မှ နင်က သူတပါးကို လေးစားရမှန်းသိလာတာလား ကောင်မ"

နှင်းဖြူ မှာ သူမ ကို ထိုသို့ တခါမှ အပြောပင် မခံဘူးသူမို့ ပိုမိုထိပ်လန့်လာခဲ့သည်။ လက်အုပ်ချီကာပင် တောင်းပန်လိုက်သည်။

"ဖိုးတုတ်ရယ် နင်ဘယ်လို ဖြစ်သွားရတာလဲ၊ ငါရှစ်ခိုးတောင်းပန်ဆို တောင်းပန်ပါတယ်ဟာ၊ အခန်းထဲက ထွက်သွားပါတော့"

ဖိုးတုတ်မှာ အခုတော့ သူ့ကိုယ်သူ ပိုပြီး ယုံကြည်မှု ရှိသွားပြီး နှင်းဖြူ သူ့ကို ကြောက်ရွံ့နေသည်ကို သဘောကျ နေပုံ ရလေသည်။ နံရံကို ကျောကပ်ကာ လက်အုပ်ချီထားသော နှင်းဖြူနား ကပ်သွားပြီး၊ နှင်းဖြူ၏ ရင်သား တဖက်ကို ဘရာဇီယာပေါ်မှ လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ မထင်မှတ်သော အဖြစ်အပျက်မို့ နှင်းဖြူက ဖိုးတုတ် လက်ကို ရိုက်ထုတ်လိုက်ကာ အသံကုန်အော်ဟစ်လိုက်သော်လည်း သူမ မှာ နံရံကပ်လျှက်မို့ ပြေးစရာ မြေမရှိ ဖြစ်နေရသည်။ စူးစူးဝါးဝါး အော်လိုက်သော နှင်းဖြူ မျက်နှာကို ဖိုးတုတ် က ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖြောင်းကနဲ နေအောင်ပင် ရိုက်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ နှင်းဖြူမှာ ကိုယ်လုံးလေး ပျော့ခွေသွားပြီး လဲမကျ သွားအောင်နံရံကို မှီထားလိုက်ရလေသည်။

"ကောင်မ ဒီတခါအော်ရဲအော်ကြည့်စမ်း နင့်ကို လည်ပင်းညှစ်သတ်ပြစ်မယ်"

ဟု လည်း ကြိမ်းဝါးလိုက်သည်။ သူမ မျက်နှာကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ရှိုက်ငိုနေသော နှင်းဖြူ အနားသို့ တိုးကပ်သွားကာ နှင်းဖြူ ၏ ဆံပင်ဖားယားကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကုတင်ရှိရာသို့ ဆွဲခေါ်လာလေသည်။ နှင်းဖြူမှာ ခေါင်းမှ နာကျင်လွန်းသဖြင့် မျက်နှာကလေး ရှုံ့မဲ့ကာ စောင်းတငမ်းငမ်း ဖြင့် ပါလာလေသည်။ ကုတင် နားတွင် သူမ တကိုယ်လုံးကို တွန်းချလိုက်ခြင်း ခံရသဖြင့် မွေ့ယာပေါ်သို့ ပက်လက်ကျလေသည်။ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်အကျတွင် သူမ အဖြစ်ကို သူမ ရိပ်စား မိသွားသော နှင်းဖြူ တယောက် အထိပ်တလန့်ဖြင့်၊

"ဖိုးတုတ် နင်ဘာ..ဘာ..လုပ်မလို့လဲ...နင်ရူးနေပလား"

ဟုမေးလိုက်သည်။ လက်ကော ခြေရော ဖြင့် သူ့အပေါ်ကို စီးမိုးဖို့ ကြိုးစားသည့် ဖိုးတုတ်ကို ကုတ်ခြစ်ကန်ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ ဖိုးတုတ်ကလည်း သူမ လက်တွေကို ဖယ်ပြစ်ကာ သူမ ပါးကို အားဖြင့် လွဲရိုက်ချလိုက်ပြန်သည်။

"ဖြန်း"

"အား"

ဖိုးတုတ်မှာ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ နှင်းဖြူပေါ်တက်ခွဖို့ ကြိုးစား လေတိုင်း ကန်ကျောက်လာသည့် နှင်းဖြူကို မညှာတမ်း ရိုက်နှက်ထိုးပုတ်လေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ နှင်းဖြူမှာ အားကုန်နှုံးချည့်သွားသည့် အတွက် ဖိုးတုတ်မှာ နှင်းဖြူပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်မိသွားတော့သည်။ ဖိုးတုတ်က ကုန်းပြီး သူမ နို့တွေကို မျက်နှာအပ်ရန် ကြိုးစားတော့ နှင်းဖြူမှာ ဖိုးတုတ် မျက်နှာကို ဖြတ်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။ ထို အရာမှာ ဖိုးတုတ် ဒေါသကို ပိုမွန်သွားစေသဖြင့် ဖိုးတုတ်မှာ နှင်းဖြူ မျက်နှာကို သူ့လက်သီး ဖြင့် ဆောင့်ထိုးလိုက်လေသည်။ ခွပ်ကနဲ မြည်သံမှာ နှင်းဖြူမပြောနှင့် သီဟ မှာ သူခံရလျှင်ပင် မသက်သာလှကြောင်း သူ့အတွေ့အကြုံ အရသိလိုက် သည်။ နှင်းဖြူမှာ နာလို့လား ဦးနှောက်ကပင် ဘာမှန်း မတွေးတတ်တော့လို့လား မသိ ငြိမ်ကျသွားသည်။ သီဟတယောက် ထိုဗီဒီယိုကို သူ အခုမှ ကြည့်ရသည်ကို နှောင်တရနေမိသည်။ 

ဖိုးတုတ်မှာလည်း ယခုမှတော့ နောက်ပြန်ဆုတ်လို့ မရတော့သည့် အခြေအနေကို သိနေပြီမို့ မထူးဇာတ်ခင်း နေသည့်ပုံ ပေါက်နေသည်။ သီဟ တယောက် ထို အဖြစ်အပျက်တို့ ဖြစ်ပျက်ပြီး သူ့မိန်းမ လက်ရှိ အကောင်းအတိုင်း ရှိနေသေးတာ ကြောင့်သာ စိတ်သက်သာ ရပြီး ဘာတွေ ဖြစ်မလဲ ဆိုတာကို စိတ်ဝင်စားကာ ကွန်ပြူတာ စခရင် ကို စူးစိုက်ကြည့်နေမိခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို အချိန် ကသာ လိုက်ဖ် ကြည့်ရလျှင် သူ့မိန်းမ အသက်အန္တရာယ်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် သူ့အိမ် နှင့် အနီးဆုံးမှာ ရောက်နေသော အေးဂျင့် တယောက်ကို အိမ်သို့ ချက်ချင်းသွား ခိုင်းလိုက်မည်မှာ သေခြာလေသည်။ နှင်းဖြူ နူတ်ခမ်းလေး မှာ ဖိုးတုတ် ထိုးလိုက် သည့် အရှိန်ကြောင့် သွေးစလေး ပင် တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ ခနတာ ငြိမ်သွားသော နှင်းဖြူ အခြေအနေကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဘရာဇီယာကို ရုတ်တရက် ဆောင့်ဆွဲလိုက်ရာ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ပြုတ်ထွက်ပြီး ပါလာလေသည်။ 

နှင်းဖြူလည်း ရုတ်တရက် လန့်အော် ပြီး ပြန်ဆွဲဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း မမှီတော့ခြေ။ ဖိုးတုတ် က နှင်းဖြူ ပေါင်အရင်း ကို ခွထိုင်ထားသဖြင့် နှင်းဖြူ မှာ ဘယ်လို မှ ရုန်းဖို့ အားမရှိ သူမ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သာ ဖိုးတုတ် မျက်နှာကို တဖက်က ရိုက် တဖက်က ဟင်းလင်း ပွင့်သွားသော သူမ နို့ကြီးတွေကို ဖုံးကွယ်ဖို့ ကြိုးစား လုပ်လေသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ လူကောင်ငယ်သော်လည်း ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ထက်သော သန်စွမ်းလေသည်။ သို့သော်လည်း နှင်းဖြူ မှာ နောက်ဆုံး ထွက်သက်အထိ ဖိုက်မည်ဟု ဇွဲမာန်ဖြင့် ပြန်လည် တိုက်ခိုက်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဖိုးတုတ် လက်ဝါးတို့က နှင်းဖြူ မျက်နှာပေါ်သို့ ကျရောက်ရပြန်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ ဖိုးတက်က နှင်းဖြူ လက်နှစ်ဘက်ကို တဖက်တချက် စီ လက်ကောက်ဝတ် မှ ဖမ်းချူပ်ကာ မွေ့ယာပေါ်တွင် ဖိကပ်ထားနိုင်လိုက်လေသည်။ 

သီဟ မှာ နှင်းဖြူ ဘယ်လောက် အရှက်ကြီးကြောင်း သူသိလေသည်။ သူမ မှာ အနေအထိုင် ပိရိပြီး ဘယ်တော့ မှ လျှပ်ပေါ်လော်လီ နေထိုင်သူ မဟုတ်ပဲ၊ သူမ အသိုင်းအဝိုင်း မှာပင် သိက္ခာကြီးမားသူ အဖြစ် နာမည်ထွက်သူ ဖြစ်လေရာ ယခုလို သူမ အိမ်မှ အခိုင်းအစေ၊ ဒရိုင်ဘာ  ရှေ့မှာ နို့အစုံ ပေါ်တင်ကြီး ဖြစ်နေတာ ဘယ်လောက်တောင် ရှက်လိုက်မလဲ ဆိုတာ တွေးလို့ ပင် မရနိုင်။ ဖိုးတုတ် မှာ အကာအကွယ်မဲ့ နေသည့် နို့ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး အစုံကို မျက်နှာ ဖြင့် အပ်ကာ ပွတ်ဖိခြေနေလေသည်။ နှင်းဖြူ မှာ အာမတန် မာန်လျှော့ ကာ စတင်ငိုကြွေးစ ပြုနေလေပြီ။ 

"ဖိုးတုတ် ရယ် အဟင့်ဟင့်..ရွှတ်.. မ.. လုပ်ပါနဲ့..ကွယ်.. မမ တောင်းပန်ပါတယ်"

သရဲမရဲ စီးနေသော ဖိုးတုတ်မှာ ဘာမှ ဂရု မစိုက်တော့၊ နှင်းဖြူ နို့ကြီးတွေကို တပြွတ်ပြွတ် နှင့် တဖက် စီ စို့နေလေသည်။ နှင်းဖြူ မှာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေလေသည်။ နို့တွေကို စို့လို့ ဝသွား၍ ထင်သည်။ ဖိုးတုတ်က သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ စွတ်ကျယ်ကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ သူ့ရင်ဘတ် နှင့် နှင်းဖြူ နို့တွေကို ဖိကပ်ပြီး နှင်းဖြူ ၏ မျက်ရည်စိုရွဲနေသော မျက်နှာကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ 

နှင်းဖြူမှာ ဖိုးတုတ် နမ်းမရအောင် မျက်နှာကို ဘယ်ညာခါယမ်း နေသော်လည်း သူမ ပါးပြင်၊ မေးစေ့ တို့ကို ရက်လာသည့် ဖိုးတုတ် လျှာကြီးမှ ရှောင်လို့ မလွတ်နိုင်ခြေ။ ဖိုးတုတ် မှာ ပညာသာ မတတ်လျှင် နေမည် ထို ကောက်ကျစ်သည့် ညဏ်နီ ညဏ်နက် တို့ က မသေးလှခြေ။ နှင်းဖြူက သူမ မျက်နှာကို ရှောင်ရှား ပြီး အာရုံ ထို နေရာ ရောက်နေတုန်း သူ့လက်တဖက် က အောက်ဖက် အသာ ဆင်းပြီး နှင်းဖြူ ပင်တီလေးကို ဆွဲခွှတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။ ပင်တီမှာ ပေါင်လည်အရောက် နှင်းဖြူက သူမ လက်ဖြင့် လိုက်ဆွဲသော်လည်း မမှီတော့ခြေ။ ယခုတော့ နှင်းဖြူ တယောက် တကိုယ်လုံး အဝတ်အစား လုံး ဝ မရှိတော့ပဲ ဖိုးတုတ် အောက်မှာ ပက်လက် ဆန့်ဆန့် ကြီး ဖြစ်နေလေပြီ။ 

ဖိုးတုတ်မှာ ရုန်းရင်းကန်ရင်းက ပြေလျှော့နေပြီ ဖြစ်သော သူ့ပုဆိုးကိုလည်း ကွင်းလုံးမကာ ခေါင်းပေါ်မှ မချွတ်လိုက် သည်။ ယခုတော့ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဖိုးတုတ် တို့ နှစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီး နှင့် တယောက်ကို တယောက် ထပ်လျှက် ဖြစ်နေကြလေပြီ။ ထိုဗီဒီယိုကို ကြည့်ရင်း က ထူးဆန်းစွာ မာတောင်တောင့်တင်းလာသဖြင့် ဘောင်းဘီတွင်း နာလာသည့် လီးကြီးကို သီဟက သူ့ဘောင်းဘီ ဇစ်အသာဖြုတ်ပြီး အပြင်ထုတ်လိုက်ရသည်။ 

ဖိုးတုတ်က နှင်းဖြူပေါင်ပေါ်ထိုင်နေရာမှ ကြွပြီး နှင်းဖြူ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ဒူးထောက်ဝင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်သည်။ နှင်းဖြူလည်း နောက်ဆုံး ရှိသမျှ အားဖြင့် ဖိုးတုတ်ကို ကန်ကျောက် ဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း မအောင်မြင်နိုင်တော့ပေ။ 

"ဖိုးတုတ် ရယ် ငါ့ ဘဝကို မဖျက်ဆီးပါနဲ့ကွာ၊ တောင်းပန်ပါတယ်..အဟီးးးး ဟင့်"

ဖိုးတုတ်က နားကန်းနေသလိုပင် ဘာမှ ပြန်မပြော သူ့လက်တဖက်ဖြင့် နှင်းဖြူ ရင်ဘတ်ကို ဖိထားရင်းက သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ကြွကာ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး နှင်းဖြူ ပေါင်ခွဆုံသို့ တေ့လိုက်သည် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ဟိုက်"

ထိုအချိန်ကျမှ သာ ဖိုးတုတ် လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသည့် သီဟ တယောက် ဟိုက်ကနဲ ပင် ဖြစ်သွားရသည်။ ဖိုးတုတ် ၏ ညိုတုတ်တုတ် လီးကြီး မှာ သူ့လီးထက် အများကြီး တုတ်သလို ရှည်လည်း ရှည်လျှားလှသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဖြစ်သည်။ ထို ကဲ့ သို့ လီး မျိုးကို သီဟ အနေဖြင့် နိုင်ငံခြား အောကားတွေမှာ သာ တွေ့ဖူးလေသည်။ ဖိုးတုတ်လို သူ့ထက် လူကောင်လည်း သေး အရပ်လည်း ပုညှက်သော ကောင်လေး မှာ ထိုသို့ လီးကြီး ပိုင်ဆိုင်နေသည်မှာ သူ့အတွက် အံ့အားသင့်စရာ ဖြစ်သွားရလေသည်။

ဖိုးတုတ်မှာ ထိုလီးကြီးဖြင့် နှင်းဖြူစောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းဖို့ ကြိုးစားနေသည်ကို တွေ့ရတော့ သီဟ တယောက် နှင်းဖြူတော့ တအားနာတော့ မည်ဆိုတာကို သိနေလေသည်။ သူနှင့် ဆက်ဆံချိန်တွင်တောင် နှင်းဖြူကို မလိုးခင် နှင်းဖြူ အရည်ရွဲနေအောင် အတော်ကြာကြာ နူးနပ်ရသည်။ ယခု ဆိုလျှင် နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်မှာ အရည်မရှိ ဘာမရှိ ခြောက်နေရသည့်အထဲ ဖိုးတုတ် ၏ အေရာမ လီးကြီးသာ အထည့်ခံရပါက ပွန်းပဲ့ ကွဲပြဲ တော့မည်ဟု တွေးလိုက် ရင်း နှင်းဖြူ အစား ကြက်သည်းပင် ထလိုက်မိလေသည်။ သူ့လီးကြီးပင် တုံခါလာသဖြင့် သူ့လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရလေသည်။ 

သီဟ ကြည့်နေရင်းက ဖိုးတုတ်တယောက် သူ့လီးကြီးကို နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်ထဲဆောင့်ထိုး ချလိုက်ရာ၊ နှင်းဖြူ တယောက် နာကျင်ပြီး အသံကုန် အော်ဟစ်ပြန်တော့သည်။ 

"အားးးးးး ရှီးးးးးးးးး အီးးးးးးးး အမလေးးးးးး သပေါပွီ......နာတယ်နာတယ်"

ဖိုးတုတ်မှာ နှင်းဖြူ ပါးစပ်ကို ဘေးမှ စောင်စတခု ဖြင့် လုံးထွေးကာ ပိတ်ထားလိုက်ရင်း ဖြင့် သူ့လီးကြီးကို မနားမနေ ဆက်ကာ ဖိသွင်းလေသည်။ နှင်းဖြူ တယောက် မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ထားသော်လည်း မျက်ရည်များ က ပါးပြင်ပေါ်ကို လှိမ့်ကျ စီးနေရင်း လက်တွေက သူမ ဘေးမှ အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားလေသည်။ 

ဖိုးတုတ်မှာ အရှိန်ရသွားပြီး နှင်းဖြူကို ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေရင်းက နှင်းဖြူ မျက်နှာကို လည်း ငုံ့ကြည့်နေလေသည်။ ဖိုးတုတ် ၏ ဆောင့်ချက်တွေမှာ အားပါလှသဖြင့် နှင်းဖြူ ကိုယ်လေးမှာ ကုတင်ခေါင်းရင်း ဘက်သို့ ပင် ရွှေုရွေ့ သွားလေသည်။ ဖိုးတုတ်မှာ သူ့လီးကြီး က အိစက်နူးညံ့လှသည့် နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ် လေးထဲ လိုးနေရသည်မှာ အရသာ ရှိလွန်းကြောင့်ထင်သည်။ အသံထွက်အောင်ပင် တအီးအီး ငြီးရင်း ဆောင့်နေလေသည်။

"အ..အ..အားးးး အီးးးး.. လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ၊ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း အီစိမ့်နေတာပဲကွာ"

ဖိုးတုတ်မှာ နှင်းဖြူပါးစပ်ကို ဖိထားသော လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို နှင်းဖြူ နံဘေး တဘက်တချက်တွက် ထောက်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ဆောင့်လိုးနေလေသည်။ နှင်းဖြူ မှာ မျက်လုံး စုံမှိတ် အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်လျှက် နာကျင်မှုကို အောင့်ခံနေသည့်ပုံရလေသည်။

"နင် လည်းကြိုက်နေပြီ မဟုတ်လား ကောင်မ ဟင်၊ ပြောစမ်းပါအုံး၊ နင့်စောက်ဖုတ်ကြီး စောက်ရည် တွေ ဒီလောက်စိုရွဲထွက်နေတာ နင်လည်း ကောင်းနေလို့ မဟုတ်လားဟင် ဖာသည်မ"

သီဟ တယောက် ကိုယ့်နားကိုယ်မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

........................................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

နှင်းဖြူတယောက် ဒီလို မုဒိန်းကောင် လိုးနေတာကြောင့် စောက်ရည်တွေ ရွဲလာဖို့ ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ ကို မဖြစ်နိုင် ဘူး၊ ဒီကောင် ခွေးမသား သူ့ကိုယ်သူ စိတ်ချမ်းသာအောင် လုပ်ဇာတ်တွေ ခင်းနေတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု သီဟတွေးလိုက်သည်။

နှင်းဖြူ ဆီက ပါးစပ်တင်းတင်းစေ့ထားရင်း ဘာမှ ပြန်ပြောသံ မကြားရသဖြင့် ဖိုးတုတ် က သူ့ဆောင့်ချက်တွေကို ထပ်ပြီး အရှိန်မြင့်လိုက်သည်။ သူ့ရဲ့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် နှင်းဖြူ ဆီက အသံလေးထွက်လာခဲ့သည်။

"ဟွန်း နင် ကောင်းနေတယ်မဟုတ်လား"

ဖိုးတုတ် တယောက် လက်မလျှော့သေးပါဘူး။ သီဟ မိန်းမ နာလို့ ငြီးတဲ့ အသံကို သူက ကောင်းလို့ ငြီးတဲ့ အသံလို့ ယူဆနေပုံ ရပါတယ်။ နှင်းဖြူ ဆီက ဘာမှ ပြန်ပြောသံ မကြားရလို့ ဒီတခါတော့ ဖိုးတုတ်က သူ့လီးကြီးကို နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်သွားအောင် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။နှင်းဖြူ ဆီက ဟ ကနဲ အသံတချက်ထွက်လာသလို နှင်းဖြူ ဖင်ကြီးကလည်း သူမ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီး ကျွတ်သွားမှာ စိုးပြီး ကြွလိုက်လာတာကို မြင်လိုက်ရပါသည်။ 

သီဟ တယောက် သူ့ မျက်စေ့မှာ တွေ့လိုက်ရတာကို တောင် သိပ်မယုံချင်ပါဘူး။ ဖိုးတုတ် ရဲ့ စကားသံတွေက သူ့အမြင်ကို ပါ လှည့်စားစေတယ်လို့ သူထင်မိလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်က သူ့လီးကြီးကို နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား အကွဲဟလေးကို ထိရုံလေး တေ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆက်ရှေ့မတိုးပဲ စောင့်နေလိုက်တာတွေ့နေရသည်။ နှင်းဖြူ ဖင်ကြီး မွေ့ယာပေါ်မှ ကြွတက်လာကာ ဖိုးတုတ် လီးဒစ်ဖူးကို စောက်ဖုတ်အဝထဲ ဝင်သွားအောင် ကော့ပေးလိုက်တာ ကို မြင်လိုက်ရသည်။ နောက်ပိုင်းကတော့ ဖိုးတုတ်က ပဲ ဖိဆောင့်လိုးလိုက်သလား၊ နှင်းဖြူက ပဲ ကော့ပေးသလားမသိနိုင်တော့၊ ဖိုးတုတ်လီးကြီး နှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်ကိုသာတွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်ပိုင်း ဖိုးတုတ်က အားပါပါ ပြန်ဆောင့်လိုးနေသလို၊ နှင်းဖြူ ငြီးသံတွေက လည်း ပိုကျယ်လာရလေသည်။

ဖိုးတုတ် မျက်နှာက ကျေနပ်အားရ နေပုံ ပေါက်လေသည်။ မျက်နှာက ပြုံးပြီး နှင်းဖြူ၏ မျက်စေ့မှိတ် အံကြိတ်ထား သော မျက်နှာလေးကို ငုံ့ကြည့်ရင်းက အားရပါးရကို ဆက်လိုးနေသည်။ သီဟ တယောက် လည်း သူ့မိန်းမ ကိုယ်လုံးက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ အောက်မှ တုန့်ပြန် ကော့ကော့ပေးနေတာကို မယုံကြည် နိုင်လောက်အောင် တွေ့နေရသည်။

"ကောင်မ ငါ့လီးကြီးကို အရသာတွေ့နေပြီ မလား"

ဖိုးတုတ်က အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းကြားထဲမှ ငုံ့မေးနေလိုက်သေးသည်။ သီဟ စိတ်ထဲမှာ သူ့မိန်းမ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ လီးကြီးကို ဘယ်လို မှ ကြိုက်မှာ မဟုတ် နာကျင်နေလို့ ငြီးနေတာဖြစ်မည်။ နောက်ပြီး အဲလို မျိုး စကား ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းတွေကိုလည်း သူမ ဘယ်လို မှ လက်ခံမှာ မဟုတ်။ သို့သော်လည်း သူ့မျက်စေ့ အောက်မှာ ဖိုးတုတ် ဆောင့်အလိုးကို စည်းချက်ညီညီ ကော့ပေးနေသော နှင်းဖြူ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်ရင်းက ဒါ သူမ ကြိုက်လို့ မဟုတ်၊ ကိုယ်ခန္ဓာက အကြောဆွဲသလို အဖိခံရလို့ ပြန်ကော့တက်လာတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု လျှောက် ဆင်ခြေတွေးဖြင့် တွေးနေလိုက်သည်။ နှင်းဖြူ ၏ အိပ်ယာခင်းကို ကုတ်ခြစ်ဆွဲဆုပ်ထားသော လက်တွေက ပိုပြိး ကောက်ကွေးလာသလို မြင်နေရသည်။

"မမ... မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်ပါအုံး"

သီဟ ထင်သည်က သူ့မိန်းမ ကို ဖိုးတုတ်တယောက် အခေါ်အဝေါ်ပြောင်းပြီး ယခင်ကလို ပြန်ခေါ်လိုက်သဖြင့် အံအားသင့်ပြီး မျက်လုံး ရုတ်တရက်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တာဖြစ်မည်ဟုတွေးလိုက်သည်။ 

အပိုင်း ( ၉ ) ဆက်ရန် >>>>