မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၁ )
ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
Mission One - အန်ဒါကာဗာ
အခန်း ( ၁ )
ဗိုလ်မူးသီဟရဲကျော်တယောက် လုံးဝ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည့် အခန်းတခု ထဲတွင် ထိုင်နေရင်းက အတွေးတွေ ဖြန့်ကျက်နေသည်။ သူ့ တပ်မှုး ခေါ်ပြောထားသည့် စစ်ဆင်ရေး တခု တွင် ပါဝင်ပတ်သက်ရမည့် အကြောင်း၊ ထောက်လှမ်းရေး တပ်ခွဲ များမှ အတော်ဆုံး အေးဂျင့်များကိုသာ စုပြီး လုပ်မည့် စစ်ဆင်ရေးဖြစ်ကြောင်း၊အချိန်မရွေး အသက်အန္တရယ်ထိခိုက်နိုင်သော စစ်ဆင်ရေးဖြစ်ကြောင်း ပြောခဲ့သည်ကို တွေးနေမိသည်။
ထိုင်းနိုင်ငံ ဘန်ကောက်မြို့ ပေါ်တွင် နာမည်ကြီး ဒုစရိုက်ရာဇာ တယောက် နှင့် တွေ့ဆုံဖို့ ဖြစ်သည်။ ရွှေတြိဂံ နယ်မြေမှ ဆေးဝါးများကို နိုင်ငံတကာသို့ ရောင်းချနေပြီး အလျှံပယ်နေသော ငွေမဲ များကို ငွေဖြူဖြစ်အောင် နိုင်ငံတကာမှ ဘဏ်များ နှင့်တိုက်ရိုက် ဆက်သွယ်မရသဖြင့် ကြားမှ ဘရုတ်ကာ တို့ကို ရှာရလေသည်။
ဘိန်းဘုရင်များမှာ ကိုယ်တိုင် မလုပ် သူတို့ ဆီကို တိုက်ရိုက် မပတ်သက်အောင်၊ ကြားမှ တခြား ဂိုဏ်း ကို ငှားသည်။ ထိုဂိုဏ်းမှ ဘော့စ်မှာ နာမည်ကြီး အပင်ညာ ဆိုသူ ဖြစ်သည်။ ကြားမှ ဆက်သွယ်ပေးမည့် သူ များစွာရှိသည်အနက်က ဈေးကောင်းပေးနိုင်မည့်သူကို လုပ်ခိုင်းလေ့ရှိသည်။
အပင်ညာ နှင့် ဆက်သွယ်နေကြ မာတင် ဆိုသော လူကို အမေရိကန် စီအိုင်အေ မှ ဖမ်းမိသွားပြီး အမြစ်မှ လှန်နေသဖြင့် သူတို့ ငြိမ်နေကြသည်မှာ ကြာနေပြီ။ ထို အချိန်တွင်း ဘိန်းဘုရင်တို့ ငွေမဲ များမှာ လည်း အဆမတန် ပုံဖေါင်းလာသည်မို့ အပင်ညာကို နောက်ထပ်ကွန်တက် ကောင်းကောင်းရှာခိုင်း ထားလေသည်။
ထိုဘိန်းဘုရင်တို့ မှာ ရွေတြိဂံ နယ်မြေမှ လှုပ်ရှားနေသည်ဖြစ်သဖြင့် မြန်မာ ထောက်လှမ်းရေးက လည်း အမြဲ မျက်ခြေမပြတ်လေ့လာနေသည်ဖြစ်လေသည်။ ယခု အမေရိကန်မှ ဖမ်းမိသွားသည့် မာတင် ကဲ့သို့သော ဘရုတ်ကာ အတုတယောက်ကို လည်း လံကြုပ်လုပ်ကာ သတင်းလွှင့်ထားလိုက်သည်။
မြန်မာတရုပ်စပ် ထောစံ ဆိုသည့် လူမှာ ဆွစ်ဇာလန်ဘဏ် တို့ လဇင်းဘတ်စ် ဘဏ်တို့ နှင့် တိုက်ရိုက် အဆက် အသွယ်ရှိကြောင်း၊ ထိုထောစံ ဆိုသူမှာ မိန်းမ ပွေသူ ဖြစ်ပြီး၊ သူသွားလေရာတွင် ခပ်ဟော့ဟော့ ကောင်မလေးများ အမြဲပါကြေင်း စသဖြင့် သတင်းလွှင့်ထားကြလေသည်။
ယခု သူ့ကို ထောစံ အနေဖြင့် အပင်ညာ ကို သွားတွေ့ဖို့ စီစဉ်ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ မှာ အပင်ညာကို ဖမ်းလျှင် အပေါ်ယံသာ ရမည်ဆိုသည်ကို သိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ထိုင်းထောက်လှမ်းရေး နှင့် မြန်မာထောက်လှမ်းရေးတို့ ပူပေါင်းကာ အပင်ညာ ၏ မူရင်း အဆက်အသွယ်ကို ဖြစ်ဖြစ် အပင်ညာတို့ လုပ်နေသော ဘဏ်အကောင့်ကို ဖြစ်ဖြစ် ဖမ်းမိအောင် စိတ်ရှည်ရှည် စောင့်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ယခု သူ့ကို ထောစံအနေဖြင့် သွားရမည် သူနှင့်ပါလာမည့်ကောင်မလေး ကလည်း အေးဂျင့်တယောက်ပင် ဖြစ်မည် ဆိုတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဗိုလ်မှုးခင်ပပ ဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းနေမိသည်။ ဗိုလ်မှုးဒေါက်တာ ဒေါ်ခင်ပပ မှာ ထောက်လှမ်းရေး အေးဂျင့်တယောက် ဖြစ်ပေမဲ့ အပြင်လောကတွင်တော့ သူ့ကို စစ်ဆေးရုံ မှ ဆရာဝန်ဗိုလ်မှုးတယောက်အနေနှင့်သာ သိကြသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် မိန်းမဖြစ်သူ၊ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်ပင် ခင်ပပ ကို ဆရာဝန်ဗိုလ်မှုး အဖြစ်သာ သိသည်။ သူတို့ချင်းလည်း ရင်းနှီးကြသည်။
ခင်ပပကို သူ့စိတ်ထဲ မှန်းပြီး ပြစ်မှားနေသည်မှာ ကြာလှပြီ။ အခွင့်အရေး မရ၊ မတိုက်ဆိုင်တော့ အဝေးကသာ မှန်းနေခဲ့ရသည်။
သီဟရဲကျော် အခန်းထဲ မှာ ဟိုတွေးဒီတွေး နဲ့ တွေးနေချိန် အခန်းတံခါးပွင့်ပြီး တပ်မှုးဝင်လာသည်။ လက်ထဲက တက်ပလက်ကို သီဟရဲကျော်အား လှမ်းပေးလိုက်ရင်းက၊
"ဗိုလ်မှုး ကို အရင် ရွေးချယ်ဖို့ အခွင့်အရေးပေးလိုက်မယ်၊ ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆိုတော့ ကျနော်တို့ က စွန့်စားရမှာ အသက်အန္တရယ်လည်း နီးတယ် နောက်တချက်က ကိုယ့်အသက်တင်မဟုတ်ဘူး တခြား အေးဂျင့်တွေကို ပါ ထိခိုက်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်တို့ နဲ့ ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးအဖွဲ့တွေက လည်း အနားက မိနစ်နဲ့ အမျှ စောင့်ကြည့်နေမှာပါ၊ အခု အဲဒီမှာ မြင်ရတာက သူတို့ လုပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပီး တဲ့သူတွေပဲ"
သီဟရဲကျော် က သူ့ကို ထိုးပေးထားသော တက်ပလက် မှ ဓါတ်ပုံများကို လက်ညိုးလေးဖြင့် ဆလိုက်လုပ်ကြည့်ရင်းက ဓါတ်ပုံတပုံတွင် အသက်ရှုမှားသွားရသည်။
"ဒါ...ဒါ... တပ်မှုး ဒါကျွန်တော့်ရဲ့..."
"ဟုတ်တယ် ဗိုလ်ကြီးမာလာရဲကျော်လေ"
သီဟရဲကျော် ဘာပြောရမည်မသိဖြစ်သွားသည်။ မာလာရဲကျော်မှာ သူ့သမီးကြီး ဖြစ်လေသည်။ သူနှင့် နှင်းဖြူရဲကျော်တို့တွင် သားသမီး နှစ်ယောက်ရှိသည်။ မာလာရဲကျော် နှင့် သူရရဲကျော်၊ မာလာရဲကျော်က ယောက်ျားလျှာလိုပင် ငယ်ငယ်ထည်းက ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ယောက်ျားလေးတွေ နှင့် အပြိုင်ဆော့သည်။ အထက်တန်းကျောင်းသူ ဘဝမှာ ပင် ကရာတေး ဘလက်ဘက် ရနေလေပြီ။
စစ်ထဲ အတင်းဝင်ချင်နေသည်ကို သူမ အမေက သဘောမတူသော်လည်း အတင်းလျှောက်ခဲ့သည်။ သူ့အဖေ အရှိန်နှင့် ဆိုတော့ ဆယ်တန်းပြီးကတည်းက စစ်တက္ကသိုလ် ရောက်သွားခဲ့ပြီး နောက်ဆုံး စစ်ထောက်လှမ်းရေး အဖွဲ့တွင် ဗိုလ်ကြီးပင် ဖြစ်နေလေပြီ။ သူမ ကို အပြင်ဘန်းအားဖြင့်က စစ်တပ်မော်ကွန်းထိန်းရုံးမှ ဗိုလ်ကြီးမမ တယောက်အနေနဲ့သာ လူသိကြသည်။
သီဟရဲကျော်တယောက် စိတ်ပူသွားရသည်။ သူ့သမီးကို သူယုံကြည်စိတ်ချသော်လည်း ယခုကိစ္စမှာ ပေါ့သေးသေး မဟုတ်ခြေ။ ဘိန်းထုပ်လုပ်သူ၊ ကုန်သည်။ ပွဲစား၊ စသည်တို့မှာ တော်ရုံ စစ်တပ်ကို ပင် ဂရုစိုက်ကြသူမဟုတ်။ ရက်စက်သော သူများဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သူမ ကိုယ်တိုင်က စာရင်းပေးထားပြီး ဖြစ်ရုံမက အထက်ပိုင်းမှ လည်း သူမ အရည်အချင်း နှင့် ကိုက်ညီသည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီးမို့ သူဘယ်လိုမှ တားရတော့မည်မဟုတ်ခြေ။
"ဗိုလ်မူး စိတ်ထဲ ဆုံးဖြတ်ရခက်နေရင်လည်း ရပါတယ် ဗိုလ်မှုးအောင်မြင့်လည်း သူလုပ်မယ်လို့ ပြောထားတယ် ဆိုတော့ ဗီုလ်မှုး ဒီ တခါတော့ နားချင် နားလိုက်ပါလား"
"အာ အောင်မြင့် နဲ့ မဖြစ်ပါဘူး၊ ကျွန်တော် သွားပါမယ်။ ဒါပေမဲ့ ဗိုလ်ကြီးမာလာက နည်းနည်း နုသေးသလားလို့"
ဗိုလ်မူးအောင်မြင့် ဆိုတာက သူနဲ့ တဘက်ရှ်ထဲ ဆင်းခဲ့တဲ့ကောင်၊ ဒီကောင့်စောက်ကျင့်က သိပြီးသား၊ လူက တော့ တော်ပါသည်။ မိန်းမ ဆို အပျိုအအို မရှောင် အကုန်ဆွဲတဲ့ကောင်၊ သမီးနဲ့ အတူတူ စစ်ဆင်ရေးကို လွှတ်လိုက်ဖို့ ဆိုတာ စိတ်မချပါဘူး၊ သီဟရဲကျော် စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။
"ကဲ တပ်မှုး ကျွန်တော်သွားမယ်ဗျာ၊ ပလန်ကိုသာ ပြောတော့"
"အိုကေလေ၊ မနက်ဖြန် ၈နာရီတိတိ မှာ စစ်ဆင်ရေးသွားမဲ့ တဖွဲ့လုံး အစည်းဝေးခန်းမှာ ဆုံမှာ တော့စီးခရက်နော်၊ ငါတို့ အုပ်စု ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မသိစေရဘူး"
"ဟုတ်တပ်မှုး"
.......................................................................................................................................
အခန်း ( ၂ )
ထောက်လှမ်းရေးတပ်က လေယာဉ်သေးသေးလေး နဲ့ ထိုင်းနိုင်ငံ နယ်စပ်မြို့လေးမှာ သီဟရဲကျော်တို့ သားအဖ နှစ်ယောက်ကို ချပေးလိုက်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် ဟိုက်ဝေး ဘပ်စ်ကားနဲ့ ဘန်ကောက် ကို လိုက်လာကြသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်တယောက် ဘပ်စကား ပြတင်းပေါက်မှ လမ်းဘေး ရှုခင်းများကို ငေးကြည့်ရင်းက လွန်ခဲ့သည့်တပတ် က အစည်းအဝေးခန်းမှာ သူတို့ စစ်ဆင်ရေးအတွက် ဆွေးနွေးခဲ့ကြပြီး၊ မနေ့အထိ တပတ်အတွင်းမှာ လိုအပ်သည့် ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်၊ အသုံးအနှုံးလေယူလေသိမ်းတွေ လေ့လာ၊ စတွက်တက်ျီ ပလန်တွေ ဆွဲ၊ ပလန်အေ၊ ပလန်ဘီ၊ အရေးပေါ် စတာတွေ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ခဲ့ တာတွေကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် တွက်ချက်ရင်း ဟာကွက်တွေကို စဉ်းစားနေမိသည်။
အပင်ညာ ဆိုသည့် ကောင်မှာ နာမည်ကြီး ဂိုဏ်စတား တယောက်ဖြစ်ပြီး မိန်းမ အတော်ပွေသူ ဖြစ်သည်၊ သို့သော်လည်း အမရာ ဆိုသည့် အမျိုးသမီး တယောက် က သူနှင့် အမြဲလိုလို ပါနေတတ်ပြီး၊ သူ့လို ပင် ဂိုဏ်းအပေါ် အာဏာရှိသူ ဖြစ်လေသည်။ ပိုပြီး အတွင်းကျသည့် သတင်းများ အရဆိုလျှင် အမရာမှာ အပင်ညာ ၏ ညီမ အရင်း ဖြစ်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် မှာ အတူနေနေကြသည်။ မောင်နှမချင်း ညားနေကြသည်ဟု သတင်းထွက်နေလေသည်။ သို့သော်လည်း မည်သူမှ ထိုကိစ္စကို မပြောရဲကြခြေ။ အပင်ညာမှာ နူတ်ပိတ်ရှင်းလင်းသည့် နေရာမှာ လည်း နာမည်ကြီး သဖြင့် တော်ရုံ တခြား ဒုစရိုက် အသေးအမွှားဂိုဏ်းလေး များက ထိပ်တိုက်မတွေ့ အောင် ရှောင်လေ့ရှိလေသည်။
ယခု မြန်မာတပ်မတော်ထောက်လှမ်းရေးမှ အတုအယောင်ဖန်တီးထားသော ဘရုတ်ကာ မြန်မာတရုပ်စပ် ထောစံ ဆိုသော သူမှာလည်း မြာပွေသူ၊ အငယ်လေးတွေ ထည်လဲ တွဲသူ အဖြစ် နာမည်ကြီးအောင် လုပ်ထားသည်မို့ သူနှင့် အပင်ညာ တို့ တွေ့ဆုံပွဲတွင် သီဟရဲကျော်မှာ သူ့သမီးဖြစ်သူ ဗိုလ်ကြီး မာလာရဲကျော်ကို သူ့စော်အငယ်လေး အဖြစ် ခေါ်သွားရမည်ဖြစ်သည်။
ပထမတော့ သူက သမီးကို စော်အဖြစ် ဟန်ဆောင်ရမည် ဆိုတော့ စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်မိသေးသည်။ သို့သော်လည်း တွေ့ဆုံချိန်မှာ သုံးလေးနာရီသာ ကြာမည်ဖြစ်ပြီး သူတို့ တွေ့ဆုံမည့်နေရာကို မြန်မာတပ်မတော်နှင့် ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးတို့ မှအထူး စစ်ဆင်ရေး အဖွဲ့ဝင်များ ဆာဗေးလန့် လုပ်ကာ တောက်လျှောက် စောင့်ကြည့်နေမည်ဖြစ်သလို၊ ထိုဟော်တယ် တဝိုက်တွင်လည်း လက်ဖြောင့် စနိုက်ပါများ ပါ ထားရှိမည်ဖြစ်ရာ၊ စိတ်ကတော့ ပူစရာ မရှိ၊ သို့သော်လည်း ထိုကဲ့ သို့ အန်ဒါကာဗာ အလုပ်များ စစ်ဆင်ရေးများမှာ တခါတရံ ထင်သည့်အတိုင်း မဖြစ် သွားတတ်သည့် အခါ၊ ဖြစ်အောင်လုပ်ရမည့် ပလန်များ ဆက်တိုက် ဆွဲထားရလေသည်။ မည်သို့ ပင် အခြေအနေက ဆိုးနေပါစေ၊ သူတို့ အန်ဒါကာဗာကို မပေါ်စေဖို့က အဓိက ဖြစ်လေသည်။
အပင်ညာ လို လူကို အချိန်မရွေး ဖမ်းနိုင်သော်လည်း သူ၏ ကွန်တက်များ၊ သူ့ကို ထောက်ပန့်နေသည့် ဘော့စ်များ ၏ အဆက်အသွယ်တို့ကို လက်လွတ်မခံနိုင်ခြေ။ ထောစံ ဆိုသော နာမည်ကို ဖန်တီးထားရသည်မှာကိုက ငွေကြေး မြောက်မြားစွာ ကုန်ကျသည်ဖြစ်ပြီး၊ ဒုစရိုက်သမားများ ရိပ်မိသွားသည်နှင့် သဲထဲ ရေသွန် ဖြစ်သွား နိုင်လေသည်။
သီဟရဲကျော် တယောက် သူ့ပုခုံးကို ခေါင်းမှီကာ အိပ်ပျော်နေသော သမီးလေး မာလာကိုအသာစောင်းငဲ့ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သီဟရဲကျော်မှာ အသားဖြူသော်လည်း ဗမာစစ်စစ်တယောက် ဖြစ်သည်။ သူမိန်းမ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် ကတော့ တရုပ်မစစ်စစ် လို့ ပြောလို့ ရပေမည်။ အဖိုးအဖွားများက ပြည်ကြီးမှ ရောက်လာပြီး သူမ အဖေအမေတွေက မြန်မာပြည်ဖွား စစ်စစ်တွေမို့ နှင်းဖြူ က သူ့ကိုယ်သူ မြန်မာ တရုပ်ဟု သာ ယူဆ နေပေမဲ့ တရာရာခိုင်နှုံးတရုပ် စစ်စစ် ဖြစ်လေသည်။ မာလာကျတော့ သီဟရဲကျော်နှင့် ရတာမို့ တရုပ် ၅ဝ ရာနှုံးလောက်သာ ကျန်တော့ ပေမဲ့ အသားက အဖေရော အမေရော ဖြူတာမို့ ဝင်းမွတ်နေသည်။
သီဟရဲကျော်၏ ငါးပေမ ဆယ့်တစ်လက်မ အရပ် ကြောင့် မာလာ ကလည်း ငါးပေမ ခြောက်လက်မ လောက် ရှိနေပြီး မြန်မာမ ထဲတွင် အတော်ရှည်သည့် အရပ်ဖြစ်လေသည်။ သူမ အမေ သဘောမတူသည့်ကြားထဲက စစ်ထဲ ရအောင်ဝင်ခဲ့ပြီး လေ့ကျင်းခန်းတွေ၊ ကရာတေး၊ ထိုင်းဘောက်ဆင် အကုန်ဝါသနာပါ ကစားနေတာကြောင့် ကိုယ်လုံးလေးက လည်း အဆီမရှိ ကျစ်လစ်နေသော်လည်း ကိုယ်ပေါ်က အမို့အဖောင်းအရှိုက်အဟိုက် တို့က တော့ မော်ဒယ်ရှုံးအောင် အချိုးကျလှပေသည်။
ဒီတခါ စစ်ဆင်ရေးက မိမိ နိုင်ငံတွင်း မှာလည်း မဟုတ်၊ အလွန်အန္တရာယ်ကြီးသော လူဆိုးများ နှင့်လည်း ရင်ဆိုင်ရမှာ မို့ သမီးလေး အတွက် စိတ်ပူမိလေသည်။သီဟရဲကျော် ကတော့ နိုင်ငံတကာ အတွေ့အကြုံ များစွာ စုံခဲ့ဘူးလေသည်မို့ အသက်ကို ပဓါန မထား၊ လှုပ်ရှားခဲ့ဘူးသည်။ အင်တာပို တို့ ယူရိုပို တို့ စသည့် အဖွဲအစည်းတွေနဲ့လည်း လှုပ်ရှားဘူးခဲ့သည်။ သမီးလေးမာလာ ကိုလည်း သူ့အတွေ့အကြုံတွေ ပြန်လည်ပြီး ပြောပြ၊ သင်စရာရှိတာတွေလည်း သင်ခဲ့တာမို့ မာလာက သူ့ဒက်ဒီ ကို အားကျကာ ခြေရာနင်း လိုက်ချင်နေ သူလေး ဖြစ်လေသည်။
အပင်ညာ ဆိုသည့် ကောင်မှာ ထန်လည်း ထန်၊ အော်ဂီ ဟု ခေါ်သော အုပ်စုလိုက် လိင်ဆက်ဆန်ခြင်းကို လည်း သဘောကျကြောင်း သတင်းက ကြားထားပြီးသား၊ သူတို့ မြန်မာပြည်က လေယာဉ်ကလေး နဲ့ ထွက်လာစဉ် က မာလာ့ကို သေခြာမှာထားပြီးပြီ။ ဘယ်လို အခြေအနေမျိုးမှာ ဖြစ်ပစေ သူတို့ အန်ဒါကာဗာကို မပေါ်သွားစေဖို့၊ သေရေး ဖြင့်နီးကပ်နေလျှင်လည်း နောက်ဆုံးချိန်ထိ ထိန်းထားဖို့၊ သူတို့က ဖမ်းမိသွားပြီး၊ အန်ဒါကာဗာဆိုတာကို ကိုယ်က ဝန်ခံလိုက်လျှင် ပိုပြီး အသေဆိုးဖြင့် သေရဖို့ ရှိကြောင်း၊ ယခု အခါကတော့ အချိန်တိုပဲမို့ ဘာမှ ဖြစ်နိုင်မည်မထင်ကြောင်းလည်း အားပေးစကားပြောကြား ခဲ့ရသည်။
ယခု သူတို့ လာသည့် လမ်းကြောင်းမှာ ရန်သူများ မည်သို့မျှ ထရက်ကင်း လိုက်လို့ မရနိုင်ခြေ။ ဘန်ကောက်မြို့ဝင်မှ ဘပ်စ်ကားပေါ်မှ ဆင်းကာ တက္ကစီ ငှားပြီး ဆုံမည့်ဟော်တယ်သို့ သွားခဲ့ကြသည်။
ဟော်တယ်တွင် ဘုတ်လုပ်ထားသော အခန်းကို ရဆက်ရှင်းမှာ ယူနေစဉ်မှာပင် ဟော်တယ် ရဆက်ရှင်းမှ ကောင်လေး တယောက်က စာအိပ်တလုံးပေးလာသည်။ စာထဲမှာ က အပင်ညာ မှာ မနက်ဖြန်မှ ရောက်မည်ဟု ဆိုသည်။ ထို့ကြောင့် သီဟရဲကျော်တို့ သားအဖ ဟော်တယ် အခန်းရှိရာသို့ တက်လာခဲ့ကြသည်။ ဟော်တယ်မှာ ဖိုက်စတားဟော်တယ် ဖြစ်သော်လည်း အပင်ညာ လက်တန်မှာ ရှည်သည်မို့ မပေါ့ဆရဲခြေ၊ နဂိုကတည်းက တိုက်ရိုက်တွေ့ရမည်ဆိုတာကို မမျှော်လင့်ထားခဲ့သဖြင့် သိပ်မအံ့ဩပေမဲ့၊ ရုတ်တရက်လည်း ပေါက်ချလာနိုင်သည်မို့ မိမိတို့ကို စောင့်ကြည့်နေကြမည့် မြန်မာ နှင့် ထိုင်းထောက်လှမ်းရေး အန်ဒါကာဗာများ ရှိနေကြမည်မို့ အကြောင်းတော့ မဟုတ်ခြေ။
ဟော်တယ်ခန်းထဲ တွင်လည်း ဆာဗေးလန့် ကင်မရာသို့မဟုတ် အသံဖမ်း မိုက်ကရိုဖုံးများ ရှိနိုင်သဖြင့် မိမိတို့ မှာ ထောစံ နှင့် သူ၏ စော်ကလေး နန်းစုဝေ တို့ အဖြစ်သာ သရုပ်ဆောင်နေရမည်ဖြစ်ကြောင်း သီဟရဲကျော် နှင့် မာလာရဲကျော်တို့ သဘောပေါက်ပြီးသား ဖြစ်လေသည်။
ဟော်တယ်ခန်းတွင်း ရောက်ပြီး သူတို့ ခရီးဆောင် အိပ်တို့ကို ချလိုက်ပြီး ခရီးပန်းလာကြသဖြင့် နားဖို့ လုပ်လေသည်။ သီဟရဲကျော်က ရေချိုးခန်း အရင်ဝင်ပြီး ဟော်တယ်မှ ထားထားပေးသော ညဝတ်အင်္ကျီကြီးကို ဝတ်ကာ ကင်းဆိုက် မွေ့ယာကြီးပေါ် တက်ကာ လှဲလျှောင်းလိုက်သည်။ မာလာ က လည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး တော့ ပြန်ထွက်လာတော့ ဆက်ဆီ ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေး ဖြင့် ဖြစ်ရာ သူမ အောက်မှ ဝတ်ထားသော ဘရာဇီယာ နှင့် ပင်တီ အမဲလေးကို ထိုးဖေါက်မြင်နေရလေသည်။
သူတို့ကို စောင့်ကြည့်နေသော ဆာဗေးလန့် ကင်မရာများမှ သူ့သမီး၏ ဆက်ဆီပုံကို တွေ့နေကြမည်ကို စဉ်းစားပြီး သီဟရဲကျော် တယောက် စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်မိရလေသည်။ မာလာ့ ညဝတ်အင်္ကျီလေးက လည်း တိုလိုက်တာ ပေါင်ရင်းနား ရောက်နေပြီဟု စိတ်ထဲမှ ပြောနေမိသည်။ စော်လေးကို ဟော်တယ်ခန်းထဲ ခေါ်လာပြီး ဘာမှ မလုပ်မကိုင်ပဲ နေလျှင်ဘယ်လိုမှ အဓိပ္ပါယ်မရှိ စောင့်ကြည့်နေသူတွေ သံသယ ဖြစ်နိုင်သည်မို့ သီဟရဲကျော်က၊
"လှလိုက်တာ စု ရယ် လာပါအုံးဒီနားကို"
ဟု ပြောလိုက်သည်။ မာလာ့ မျက်လုံးတို့မှာ အရိပ်အယောင် တမျိုးပြောင်းသွားသော်လည်း သူမ အနေနှင့်ကလည်း သူ့ဒက်ဒီ သရုပ်ဆောင်နေမှန်းသိသည်။သူမက၊
"ဟင့်အင်း တော်ပါ၊ မရဘူး ဒီညတော့၊ လူကို လာထိမယ်မကြံနဲ့ ဟွန်း၊ ရှော့ပင်းသွားမယ်ဆိုပြီး ဘန်ကောက်ခေါ်လာပြီးမှ ဒီဟော်တယ်ကြီးလာအိပ်နေတယ်၊ မရဘူး ရှော့ပင်း မသွားရ မချင်း နိုးပဲ"
ဟု စိတ်ကောက်နေသော အငယ်လေး တယောက်ပုံနဲ့ နူတ်ခမ်းလေး စူကာ ပြောလိုက်ရာ၊ သီဟရဲကျော်သဘောကျသွားလေသည်။ သမီးက မဆိုးဘူး အကြံတော့ ပိုင်သားပဲဟု တွေးလိုက်မိသည်။
"အေးပါကွာ အေးပါကွာ၊ ဒီနေ့က တော့ ကိုကြီးလည်း ပင်ပန်းလာလို့ပါ၊ အိပ်တော့မယ်၊ မနက်ဖြန် ကိုကြီး အလုပ်ကိစ္စလေး ပြီးတာနဲ့ သွားမယ် နော် အိုကေ၊ လာပါအုံး အနည်းဆုံးတော့ မအိပ်ခင် လေး မွမွလုပ်ပါအုံး"
မာလာက သူမ ဒက်ဒီအနားသို့ လျှောက်လာပြီးပါးကို ရွတ်ကနဲ တချက်နမ်းလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တက်ကာ ကျောပေး လှဲလိုက်ကာ စောင်ခြုံအိပ်လိုက်သည်။ သီဟရဲကျော်လည်း စောင် ခြုံလိုက်ကာ အိပ်မောကျသွားတော့သည်။
...............................................................................................................................
အခန်း ( ၃ )
"တောင်"
"တင်"
သူ့ဖုံးက မက်ဆေ့သံဝင်လာတော့ သီဟရဲကျော်နိုးလာသည်။ကုတင်ဘေးက ဖုံးကို လှမ်းယူလိုက်တော့ စားပွဲပေါ်ဟော်တယ်က အလန်းနာရီက ည၁၂နာရီ လို့ ပြနေသည်။ဘေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ညအိပ်မီးရောင် ပြာပြာအောက်မှာ သူ့ကို ကျောပေးအိပ်နေသော သမီးမာလာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ညဝတ်အင်္ကျီကလေးက ခါးပေါ်လန်တက်နေပြီး ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးက ပင်တီ အနက်လေး အောက်မှ ဖွေးနေသည်။ လျှောကျနေသော ကွန်ဖေါ့တာကို လက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ သမီးလေးမာလာရဲကျော်ကိုယ်ပေါ်ခြုံပေးလိုက်ပြီး ဖုံးက မက်ဆေ့ကို ဖတ်လိုက်သည်။
".အသင့်ပြင်ထားပါ၊ ငါးမိနစ်မှာ ငါတို့ လူတွေ ရောက်မယ်..."
သီဟရဲကျော်က သမီးကို အသာလှုပ်နိုးလိုက်ရင်း အခြေအနေကို ပြောပြလိုက်သည်။ သူ့ခေါင်းအုံးအောက်မှ ကိုးမီလီမီတာ ပစ္စတိုကို ဆွဲယူကာ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဘေးနားမှာ အသင့်ပုံထားသော ဘောင်းဘီ အင်္ကျီတို့ကို ကောက်ဝတ်ကာ သေနတ်ကို စလွယ်သိုင်းအိပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ မာလာ့ကိုတော့ သေနပ်မပေးထားခြေ၊ မာလာ့ ဆီမှာ သေနပ်ရှာတွေ့သွားပါက အဓိပ္ပါယ်မရှိ၊ ရှင်းရခက်မည်မဟုတ်လား၊
မာလာရဲကျော်လည်း ကမန်းကတန်းထကာ ဒရက်စ်တစုံကို ထုတ်ကာ ညဝတ်အင်္ကျီကို ချွတ်ချကာ ဒရက်စ်ကို ခြေထောက်မှ လျိုဆွဲမကာ လက်ထည့်ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သီဟရဲကျော်ကို ကျောလှည့်ပေးကာ ဇစ်ဆွဲတင်ခိုင်းလိုက်သည်။
"ဒေါက်ဒေါက်"
တံခါးခေါက်သံ နှင့် အတူ စကားဝှက်များပြောဆိုသဖြင့် ဖွင့်ပေးလိုက်ရာ လူသုံးယောက် ဝင်လာလေသည်။ သုံးယောက်စလုံးမှာ သေနပ်များ ပါလာကြောင်း သူတို့ အပေါ်အင်္ကျီကို အသာလှန်ပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ တယောက်သော သူက သူဆွဲလာသည့် အထုပ်ကို အိပ်ယာပေါ် ပြစ်တင်ပေးလိုက်ပြီး၊
"အခု ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်၊ သေနတ်နာရီဖုံး အကုန်လုံးကို ဒီအခန်းက ဆေ့ဖ်ဘောက်စ်ထဲ ထည့်ခဲ့၊ အဲဒီ အထုပ်ထဲက အဝတ်အစားတွေကို ဝတ်လိုက်ပါ"
သီဟရဲကျော်တို့ မှာ ငြင်း၍ မရတော့ သူတို့ ပြောသလို ဝတ်လိုက်ကြရသည်။ သူတို့ ယူလာသည်က အဲယားကွန်းကုမ္ပဏီ တခု၏ ယူနီဖေါင်းတွေ ဖြစ်သည်။ နောက်တော့ ဟော်တယ် တွင်းမှ ဓါတ်လှေကားဖြင့် ကားပတ်ကင်အထိ ဆင်းသွားကြပြီး ကားပတ်ကင် အတွင်းမှ အဲယားကွန်းကုမ္ပဏီတဆိတ်ဆေးသုတ်ထားသည့် ဗန်ကား ထဲသို့ ဝင်စေပြီး ဟော်တယ်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့ကြရသည်။
ထိုကားဖြင့် ဟော်တယ်အပြင်ရောက်ပြီးသည်နှင့် သူတို့ကို မျက်နှာပေါ်တင် အဝတ်အိပ်စွတ်ကာ မျက်စေ့ပိတ်ထားစေသည်။ တနေရာအရောက်တွင် ခေါင်းပေါ်မှ အစွပ်ကို ပြန်ချွတ်ပေးကာ ဟော်တယ်လေးတခုသို့ ဝင်စေသည်။ ထိုဟော်တယ် အခန်းတခု အတွင်းသို့ သူတို့ကို ဝင်စေပြီး အဝတ်အစား အသစ်တစုံစီ ထုတ်ပေးသည်။
အတွင်းခံမှ အစ လက်ဝတ်ရတနာတို့ကို ပါ ချွတ်ပြီး သူတို့ ပေးထားသော သေတ္တာတလုံးထဲသို့ ထည့်စေသည်။ သီဟရဲကျော်မှာ အခန်းထဲမှာ လဲပြီး မာလာရဲကျော်က ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လဲလေသည်။ သူတို့ကို ဒီတက်တာ ဖြင့်လည်း ရှာမည်ဖြစ်သဖြင့် ထရက်ကင်ဒီဗိုက်စ် များပါပါက ထားပြစ်ခဲ့ဖို့ ကြို ပြောထားသဖြင့် မာလာရဲကျော်၏ နောက်ဆုံး ဒီဗိုက်စ် ဖြစ်သော နားကပ်လေးကို ပါ ချွတ်ထားခဲ့ရလေသည်။
ထိုနားကပ်မှာ သူတို့ ဘယ်နေရာရောက်နေသည်ကို ပြဖို့ နောက်ဆုံးလက်နက်ဖြစ်လေရာခုတော့ဖြင့် သူတို့ ဘယ်ရောက်နေပြီကို သိဖို့ မလွယ်တော့ခြေ။ နောက်တော့ ထိုဟော်တယ်မှ ကားလေးတစီးဖြင့် ထွက်လာပြီး ထုံးစံအတိုင်း မျက်နှာကို အဝတ်မဲ ဖြင့် စွပ်ထားစေလေသည်။ နောက်တော့ တနေရာတွင် ရပ်ပြီး ဆင်းလိုက်ရာ မိုးလင်းနေပြီမို့လေယာဉ်ကွင်းအသေးလေးတခု ရောက်နေကြောင်းသိလိုက်ရလေသည်။ နောက်တော့ ထိုလေယာဉ်ကွင်းမှ ရဟတ်ယာဉ်လေးဖြင့် ခရီးဆက်ကြရာ ထုံးစံအတိုင်း ခေါင်းစွပ်ဝတ်ခဲ့ရလေသည်။
နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်နေရာမှန်း ခန့်မှန်းမရနိုင်သော ပရိုက်ဗိတ်ကျွန်းလေး တကျွန်းပေါ်သို့ ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထိုကျွန်းလေး ပေါ်မှာပင် အိမ်ကြီးတလုံး ထင်းထင်းကြီး ရှိနေလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ထိုအိမ်ကြီး ၏ အပေါ်ထပ်အခန်းတခန်းသို့ လိုက်လံပို့ဆောင်ပေးပြီး အနားယူကြဖို့ ပြောလေသည်။ အပင်ညာ က ဒီနေ့ သို့မဟုတ် မနက်ဖြန်ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု ပြောကြားလေသည်။ စားစရာ သောက်စရာများကို ကြိုက်သလို အချိန်မရွေး မှာစားသောက်နိုင်ကြောင်း ပြောကြားရင်း သူတို့ကို ဒီတိုင်းထားခဲ့လေသည်။
အခန်းကြီးမှာ ကျယ်ပြန့်ခန်းနားလှပြီး အိပ်ယာကြီးမှာ လည်း အသည်းပုံစံ ရေမွေ့ယာကြီး ဖြစ်လေသည်။ အခန်းမှာ ဝရံတာသို့ ထွက်သည့် ကျယ်ဝန်းလှသည့် တံခါးမကြီး ရှိလေသည်။ ဝရံတာမှ ထွက်ကြည့်လိုက်လျှင် ကမ်းခြေသဲသောင်ပြင် နှင့် အဆုံးအစ မရှိ ကျယ်ပြောလှသည့် ပင်လယ်ပြင်ရေပြာပြာ များကို တွေ့နေရလေသည်။
သီဟရဲကျော်မှာ အသည်းပုံစံရေမွေ့ယာကြီး နှင့် အခန်းအနေအထား၊ ဗျူး တို့ကို ကြည့်လိုက်သည်နှင့် ဟန်းနီးမွန်း ဆွိကဲ့ သို့ ပြင်ဆင်ထားသည်ကို သဘောပေါက်မိပြီး ဒီလို ကုတင်ရေမွှေယာကြီးပေါ်မှာ စော်ကို ဆွဲလိုက်ရရင်တော့ဟူသော အတွေးဖြင့် ပင်လီးတောင်တက်လာရသည်။ သို့သော် အတူအိပ်ရမည့်သူက သူ့သမီး အရင်း ဖြစ်နေသဖြင့် စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်ကာ ဒီစီမံကိန်း မြန်မြန်ပြီးပါစေဟုစိတ်ထဲကြိတ် ကာ ဆုတောင်းမိလေသည်။
မာလာရဲကျော်က အခန်းထဲ အသင့်ထားထားပေးသည့် ဘီကီနီ တစုံကို ယူကာ ဝတ်ဆင်လိုက်ပြီး ကမ်းခြေသုံး အမွှေးပွသဘက်ကြီးကို ပတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီး၊
"ကိုကြီး ဘိရှ်ကို သွားမယ်လေ အခန်းထဲမှာ ဘာလုပ်နေမှာလဲ ပျင်းစာကြီး"
အခန်းထဲ မှာ လည်း သေခြာပေါက် မိုက်ခရိုဖုံး တို့ ကင်မရာတို့ ရှိမည်ဆိုတာ သေခြာသဖြင့် ခပ်တည်တည်ပင် သရုပ်ဆောင်နေကြရသည်။ မာလာအကြံအစည်မှာ မဆိုး၊ အခန်းထဲ နေမည့်အစား သူတို့ ကိုယ့်ကို ဘယ်လောက်အထိ ပေးသွားမည်၊ ဆိုတာကိုလည်း စမ်းရင်း၊ သူတို့ လုံခြုံရေးကို ဘယ်လို လုပ်ထားသည်ကို လည်း စနဲနာရင်း၊ သောင်ပြင်မှာ ကိုယ့်အချင်းချင်း စကားလည်း တီးတိုးပြော တိုင်ပင်နိုင်သည်မို့ သီဟရဲကျော်လည်း သဘောတူလိုက်ကာ ကမ်းခြေဆင်းဘောင်းဘီထရန့် တထည်ထုတ်ဝတ်ကာ မာလာ့နောက်မှ ဆင်းလိုက်လာခဲ့တော့သည်။
အိမ်အောက်ထပ် အပြင်တွင် ဝရံတာကဲ့သို့ ပတ်လည်လျှောက်လမ်းရှိလေသည်။ အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာ မှ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆင်းလာကြတော့ အရှေ့ဖက် ဒေါင့်တွင် အမ်ဆစ်စတင်း တလက်လွယ်လျှက် လည်ပင်းတွင် အဝေးကြည့်မှန်ပြောင်းလွယ်ထားသော အစောင့်တဦးအားတွေ့ရလေသည်။ သူ့ပုခုံးတွင်လည်း ဝေါ့ကီတော့ကီ ချိတ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ထွက်လာသည်ကို လှမ်းသာ ကြည့်သည် ဘာမှ တော့ မပြော။
သူတို့ နှစ်ယောက် ကမ်းခြေရောက်တော့ စားပွဲတချို့ နှင့် ကမ်းခြေသုံး ပက်လက်ကုလားထိုင် လောင့်ချ်များ လေးငါးဆယ်လုံး ချထားပြီး လူတယောက်မှ မတွေ့ရခြေ။ ထို့ကြောင့် သီဟရဲကျော်က ကုလားထိုင်တလုံးတွင် သူယူလာသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ခင်းလိုက်ရင်း ပက်လက်လှဲလိုက်သည်။ အိမ်ကြီး မှာ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ထီးထီးကြီး မြင်နေရသည်။ ဒီကျွန်းပေါ်တွင် ထိုအိမ်တလုံးထည်းသာ ရှိပုံရလေသည်။ မာလာရဲကျော်က တော့ သူမ သဘက်ကို သီဟရဲကျော် ဘေးက လောင့်ချ်တခုပေါ် ပြစ်တင်လိုက်ပြီး ရေစပ်သို့ ဆင်းသွားလေသည်။
သီဟရဲကျော်မှာ ရေစပ်ဆင်းသွားသော မာလာရဲကျော် နောက်ဖက်မှ အမှတ်မထင်လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသော အသားအရည်၊ ဖြောင့်စင်းလုံးဝန်းသည့် ပေါင်တန်တွေ ကားစွင့်လုံးတစ်နေသည့် တင်ပါးဝိုင်းစက်စက် က သေးကျင်သော ခါးလေးအောက်မှ ကော့နေသည်။ပါးစပ်မှ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကျိန်ဆဲ လိုက်မိပြီး မျက်စေ့ကို တဘက်သို့ လွဲလိုက်ရလေသည်။
ထိုအခိုက်မှာပင် အိမ်ကြီးဆီမှ အမျိုးသမီးတယောက် သူ့အနားသို့လမ်းလျှောက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့သမီးထက် အရပ်အနည်းငယ်ပုသော်လည်း ဖွံ့ဖြိုးသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ရှိလေသည်။ သူ့သမီးမှာ အရပ်ရှည်ပြီး သွယ်သွယ်လျှလျှ ဖြင့် တေလာဆွစ် တို့ ကိုယ်လုံးမျိုး ဖြစ်သည်ဆိုလျှင် ယခု သူ့ဆီ လျှောက်လာသော အမျိုးသမီးမှာ ဂျေးလို ကိုယ်လုံးဟု ပြောရမည်ဖြစ်လေသည်။
"ဟဲလို ထောစံ လား ကျမ အမရာပါ"
"အော် အမရာလား တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ"
အင်္ဂလိပ်လို ပီပီသသလေး ပြောလိုက်သော အမရာ ကြောင့် သီဟရဲကျော်လည်း မတ်တတ်ထရပ်ကာ လက်ဆွဲနူတ်ဆက်လိုက်သည်။ အမရာမှာ နေပူစာလှုံထားသဖြင့် ညိုဝင်းမွတ်နေသော အသားအရောင် ဖြစ်နေသည်။ ချောမွတ်နေသော အသားအရည်အပြင် ပြည့်ဖြိုးသော ကိုယ်ခန္ဓာက ဆက်ဆီ ကျလှသဖြင့် သီဟရဲကျော် လီးကြီးမှာ သွေးပူလာရသည်။
သူမ နို့တွေမှာ မကြီးလွန်း မသေးလွန်းသဖြင့် ဘီကီနီခပ်သေးသေး အောက်မှာ ကြည့်လို့ ကောင်းလှသည်။ နူတ်ခမ်းထူထူ ကြီးတွေက ခပ်တွန့်တွန့် ထော်ထော်လေး မို့ စုပ်နမ်းချင်စိတ်ပေါက်လာရသည်။ ဆံပင် မှာ ကျောလည်လောက်ထိ အရှည်ကို ဖားယားချထားသည်။ အမရာက သီဟရဲကျော် သူမကို ငမ်းနေသော မျက်လုံးများကို မြင်နေရသဖြင့် ကျေကျေနပ်နပ် ပြုံး လိုက်ရင်း ပင်လယ်ဘက်ကို လှမ်းကြည့်ကာ၊
"ဟို ရေထဲက ကောင်မလေး က ထော်စံ စော်လေးလား "
ဟု မေးလိုက်သည်။ သီဟရဲကျော်က၊
"ဟုတ်တယ်၊ သူ့နာမည်က နန်းစုဝေ တဲ့၊ စုလို့ ခေါ်လို့ ရပါတယ်"
"အိုကေလေ ကျမ သူ့ကို သွားမိတ်ဆက်လိုက်အုန်းမယ်"
ဟု ပြောကာ ထွက်သွားလေသည်။ သီဟရဲကျော်က အမရာ ၏ ကားစွံ့ လုံးတစ်နေသော အိုးကြီးကို အနောက်မှ လိုက်ကြည့်ရင်း လီးတောင်လာပါသည်။ အာ မဖြစ်သေးပါဘူးဟု တွေးရင်းက လောင့်ချ်မှာ ပြန်လှဲလိုက်ရင်း မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို သူ့ ဘိုက်ပေါ် အသာတင်ပြီး လီးတောင်တာ လူမမြင်အောင် ဖုံးလိုက်ရသည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ အမရာတော့ ရောက်နေပြီ အပင်ညာတယောက်က ရော ဘယ်မှာလဲဟု တွေးနေမိသည်။
ယခု အခါတွင် သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်ရောက်နေသည်ဆိုတာ မြန်မာထောက်လှမ်းရေးရော၊ ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးပါ အဆက်အသွယ်ပြတ်နေပြီမို့ သူတို့ အသတ်ခံရလည်း မည်သူမှ သိလိုက်မည်မဟုတ်။ သူတို့ အလောင်းကို တောင် ဘယ်မှာ သွားရှာရမည်မှန်းသိတော့မည်မဟုတ်ခြေ။ အလွန်အန္တရယ်များသည့် အခြေအနေဆိုတာကို သူ့အတွေ့အကြုံ အရ သူသိနေသည်။ သူအတွက်တော့ သူစိတ်မပူခြေ၊ သမီးလေး ၏ ပထမဆုံး အင်တာနေရှင်နယ် အတွေ့အကြုံမို့ သူ စိုးရိမ်နေမိလေသည်။
ပင်လယ်ပြင်ထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အမရာ နှင့် မာလာ တို့ နှစ်ယောက် ရေထဲတွင် စကားများ ပြောဆိုနေပြီး တက်လာသော လှိုင်းလုံး များပေါ် တက်တက်ခုန်ကာ စီးနေကြသည်ကို တွေ့နေရသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူကအနားသို့ အမ်ဆစ်စတင်း ကိုင်ထားသော အစောင့်တယောက် လမ်းလျှောက်လာတာတွေကလိုက်ရသည်။ သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်၊ သို့သော်လည်း ဟန်ကိုယ့်ဖို့ ဆိုသလို ခပ်တည်တည်ဖြင့် စူးစမ်းသလို ကြည့်နေလိုက်သည်။
"ကျနော်တို့ ဆရာက ခင်ဗျားကို သူ့ဆီ လာခဲ့ပါတဲ့ ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်"
"မင်းဆရာက ဘယ်မှာလဲ"
"ဟိုနားက ရေပူအိုင်လေးမှာပါ"
ထို အစောင့် ထိုးပြသည့် နေရာလေးမှာ သစ်ပင်အုပ်အုပ်ကလေး နှင့် ကျောက်တောင်တွေ ကြားမှာ ဖြစ်သည်။ သူတို့ နေရာမှ ဆိုရင်တော့ ဘာမှ သေခြာ မမြင်ရခြေ။ သူက လှဲနေရာမှ ထလိုက်ကာ အစောင့် ဦးဆောင် လျှောက်သွားသည့် နောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့လိုက်သည်။ စိတ်ကို ငြိမ်အောင်ထားလိုက်သဖြင့် ခုနက တောင်နေသော လီးမှာ ချက်ချင်း ပျော့သွားခဲ့ရသည်။ ဒီကောင် ဘာနဲ့ ဒီကျွန်းကို လာသလဲ မသိဘူးဟု တွေးနေမိသည်။ ရဟတ်ယဉ်သံလည်း မကြားမိဘူး၊ နဂိုထဲက ရှိနေတာလား၊ အင်း အာ့တာတွေ အရေးမကြီးပါဘူး လာရင်းကိစ္စကို ပဲ အဆင်ပြေအောင်လုပ်ရမည်ဟု တွေးရင်း လျှောက်လာခဲ့သည်။
..........................................................................................................................................
အခန်း ( ၄ )
မြက်ခင်းပြင်ကြား မှာ ကျောက်ပြားအဝိုင်းလေး တွေ စီထားတဲ့ လမ်းအတိုင်း လျှောက်လို့ လာခေါ်တဲ့ အစောင့်နောက်ကို လိုက်ရင်း ကမ်းစပ်ကို နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်တော့ အမရာ နဲ့ မာလာ တို့ကို သေးသေးလေးပဲ မြင်ရတော့တယ်၊ နောက်တော့ ကျောက်ဆောင်တွေ သစ်ပင်၊ချုံပုတ်တွေ ကွေ့ပတ်ပြီးတော့ ရေကျသံလေးတွေ ကြားနေရပြီ။ နောက်တော့ ရေကန်သေးသေးလေး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ်။
သဘာဝ ကန်ကလေး ရေက ကြည်နေတယ်။ တနေရာမှာ ရေပိုက်လေးတခုက ရေတွေက ကန်ထဲကို ရေတွေ ကျနေတယ်။ အဲဒီ ရေကန်လေးရဲ့ တဖက်မှာတော့ စမ်းချောင်းသေးသေးလေး လို ရေတွေ စီးကျနေတယ်။ ရေက အငွေ့တွေ ထွက်နေလို့ ရေပူမှန်းသိလိုက်ရတယ်။ အဲဒီရေကန်ထဲ မှာ ထိုင်နေတဲ့လူတယောက် တွေ့လိုက်ရတယ်။ အသားညိုညို ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်တောင့်နဲ့ ရင်ဘတ်မှာ အမွှေးအမြှင်တွေထူထူထဲထဲ နဲ့ လက်တဖက်က ဖန်ခွက်တလုံး နဲ့ နောက်တဖက်က ဆေးပြင်းလိပ်ကိုင်ထားတယ်။
"ဟေး ထောစံလား လာဗျာ သဘာဝ ရေပူလေး စိမ်ရအောင်"
နာမည်ကြီး အပင်ညာပါလား၊ တကယ်တော့ သူတို့ အနေနှင့် အပင်ညာ မှာ ကြားခံ အဆက်အသွယ်မှန်း ရိပ်မိပေမဲ့ ဘယ်လို အထောက်အထားနဲ့မှ ဆွဲလို့ မရခြေ။ အဓိက က သူ့ဆီ မှ အဆက်အသွယ်များကို သိရဖို့ ဖြစ်လေသည်။ သီဟရဲကျော် ရင်နည်းနည်းခုန်မိသည်။
"ဟိုင်း အပင်ညာ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ"
သီဟရဲကျော်က အပေါ်က တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဆွင်းထရန့် ဖြင့် ရေထဲ ဆင်းမလို့ ဟန်ပြင်လိုက်တော့၊
"ဟိုးဟိုး... အဝတ်အစား တွေ အကုန်ချွတ်ခဲ့လေဗျာ ဒီဟာက သဘာဝ ဓါတ်အပြည့်နဲ့ ရေဗျ နှမြောစရာကြီးဖြစ်သွားမယ် ဟဲဟဲ"
သီဟရဲကျော် ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ရပြီး ဂွေးတန်းလန်း ဖင်ပြောင်ဖြင့် ရေထဲ ဆင်းခဲ့ရသည်။ ရေကန်လေး မှာ အကျယ်ကြီးမဟုတ် တယောက် နှင့် တယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ပြီး ခြေထောက်ဆန့်လိုက်လျှင် တယောက်နှင့် တယောက် ထိနိုင်သော အကွာအဝေးလောက်သာရှိသည်။
"ဒီရေပူစမ်းက ရိုးရိုး ရေပူစမ်းမဟုတ်ဘူးဗျ၊ ဟဲဟဲ၊ သဘာဝ အားတိုးဆေးလို့တောင်ပြောလို့ ရတယ်၊ စိမ်လိုက်ရင် အသက်၈ဝ အဖိုးကြီးတွေတောင် အသက် ၄ဝ လောက်ပြန်ငယ်သွားတယ်လို့ ထင်ရလောက်အောင်ကို အားတက်လာတာဗျ၊ ဟဲဟဲ အဲဒါကြောင့် လူသူ မသိခင်ကတည်းက ဒီကျွန်းတကျွန်းလုံးကို ရအောင် ဝယ်ထားလိုက်ပြီး အပိုင်သိမ်းထားလိုက်တာလေ၊ အထူးဧည့်သည်တော်လောက်ပဲ ဖိတ်ပြီး လက်ခံတယ်။ လူသိပ်မသိစေချင်လို့၊ သဘာဝ အတိုင်းဆို အရမ်းပူလို့ ဟို ရေအေးစမ်းချောင်းဘက်က ရေအေးကို ပိုက်နဲ့ သွယ်ပြီး လိုသလို အနည်းအများထည့်ပေးပြီး အပူကို ထိန်းထားလိုက်တာ"
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment