မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၃ )
ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
သီဟ တယောက် အာရတော့မည်ဆိုတာကို သိသည်။ အဓိပ္ပါယ် ရှိရှိအာဖို့ကို သူဖတ်ခဲ့ဖူးသည့် တိတ်တခိုးထဲ မှ ဇာတ်လမ်းတွေ အမြန် စဉ်းစား လိုက်ရသည်။ တိတ်တခိုး က စာရေးဆရာတွေ ရေးတာ အတော်များများ သူဖတ် ထားခဲ့ဘူးသည်။ စီမံချက်မရှိသည့် အချိန်များ ဆိုလျှင် တပ်မတော်ထောက်လှမ်းရေး ဌာနချူပ် မှ သူ့ရုံးခန်းထဲတွင်၊ အင်တာနက်ထဲ လျှောက်ဝင်ကာ အတွေးပင်လယ်၊ အချစ်တက္ကသိုလ်၊ တိတ်တခိုး စသည့် ဆိုက်တွေက အောစာတွေ လိုက်ဖတ်လေ့ရှိသည်။ သူ့ဖိတ်အကောင့်တွေနှင့် ရီဂျစ်စတာလုပ်ထားခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့် ယခု အာရမည့် ဇာတ်လမ်းမှာ သားအဖ ဇာတ်လမ်း ဆိုတော့ တိတ်တခိုးက ဇာတ်လမ်းတွေထဲက တခုခု ယူရမည်၊ တိတ်တခိုးစာရေးသူတွေထဲက မြသာတို့ ဘုံခုနှစ်ဆင့်တို့ ကာမလူဆိုး တို့ ဇာတ်လမ်းတွေ ထဲက ရောသမမွှေပြီး ဇာတ်လမ်းတခု ထွင်ကာ ပြောရမည်ဟု စိတ်ထဲတွင် အမြန်ဆင်လိုက်သည်။
"ဒီလိုကွာ၊သူ က သူ့အမေဆုံးပြီးနောက်ပိုင်း ငါ့ကို သနားပြီး အမြဲတမ်း အနီးကပ် နေပြုစုတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါက ဝါသနာက မသေးတော့ စော်တွေ ခေါ်ခေါ်ပြီး ဗြင်းတယ်၊ တချို့ ဆိုရင် သူ့အရွယ်လောက်ကလေး တွေ၊ အဲဒါ မျိုးဆိုရင် သူက စိတ်ကောက်တယ်၊ ငါက ပြန်ချော့ရတယ်၊ နောက် သူက အမြဲပွတ်သီးပွတ်သတ်နေတာ၊ နောက်တော့ အိမ်ထဲမှာ တယောက် နဲ့ တယောက် ပွတ်သီးပွတ်သတ်နေတာ အသားကျလာတယ်၊ သူက ငါ့ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်တာတို့၊ သူ ဖင်ကို ငါ့လီးနဲ့ ပွတ်နေတာကတော့ အတော်ကြာသွားပြီ။
အခု တခေါက် ခရီးထွက်မယ် ဆိုတော့ ငါ့စော် တွေကို မခေါ်နဲ့ တဲ့ သူလိုက်ခဲ့မလို့တဲ့ ဆိုတော့၊ ငါက ဒီခရီးစဉ်မှာ တခုခု ဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာ သိနေပြီလေ၊ နောက်ပြီး မင်းသတင်းကြားထားရတာကလည်း မင်းတို့ မောင်နှမ ဖြစ်နေကြတယ်ဆိုတော့ ၊ ငါ့အတွက်လည်း အိုးပန်း ဖြစ်လို့ အကောင်းဆုံး ခရီးစဉ်ပဲ လို့ တွေးလိုက်မိ လို့ သူ့ကို ခေါ်လာခဲ့တာပဲ"
"အား မိုက်တာပဲ၊ အေးလေ မင်းကိစ္စ အရေးတကြီးမရှိဘူး ဆိုရင် ဒီမှာ အေးဆေးနားနေလေ ပြီးတော့မှ ကြိုက်တဲ့ နေ့ပြန်ပေါ့"
"အာ မဖြစ်သေးဘူး ငါ့မှာ တခြား ကိစ္စရှိသေးတယ် ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ အမြန်ဆုံး ပြန်မှ ဖြစ်မှာ"
"အိုကေလေ ဒါဆိုလည်း မနက်ဖြန်ပြန်လို့ ရအောင် စီစဉ်ပေးမယ်လေ"
ထိုညနေခင်းက အပြင်ညာတို့ ပြင်ဆင်တည်ခင်းဧည့်ခံသော ညနေစာကို စားသောက်ကြပြီး မနက်ဖြန် စောစော ထွက်ကြမည်ဟု ပြောကာ ကိုယ့်အိပ်ခန်းကိုယ်ပြန်လာခဲ့ကြတော့သည်။
အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ မာလာက ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေးကို ဝတ်လိုက်ပြီး သီဟ ကလည်း သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ထားထားပေးသည့် ဖဲသားညဝတ်အင်္ကျီ ကို ဝတ်လိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်တက်ကာ စောင်ခြုံရင်းက မာလာ့ကို သီဟက ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ သူတို့ကို စောင့်ကြည့်နေသော ကင်မရာ များ ရှိမည်ဆိုသည်ကို သိသဖြင့်လည်း အိပ်ခါနီး နူတ်ဆက် အနမ်း အနေဖြင့် မာလာ့ နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။
အပေါ်ယံမှာ နူတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည့် ပုံစံလုပ်လိုက်သော်လည်း မာလာ့ လျှာကလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် သီဟ မှာ စုပ်လိုက်မိလေသည်။ သီဟ လီးကြီးမှာလည်း ဆေးမြစ်စိမ် အရက်တို့ကြောင့် မာတောင်နေပြီး မာလာ့ ဘိုက်ကလေးကို ထောက်မိနေလေသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ တကယ်လုပ်စရာ မလိုတော့တာမို့ စိတ်ကို ထိန်းချူပ်ကာ ဂွတ်နိုက်ဟု ပြောရင်း အိပ်လိုက်ကြတော့သည်။
........................................................................................................................................
မနက်စောစော သူတို့ နိုးလာကြပြီး တော့ မနက်စာ စားပြီးသည်နှင့် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို လာခေါ်သော အစောင့်များနှင့် အတူ ကျွန်းပေါ် မှ တံတား ဂျက်တီလေး တခုဆီ သွားကြတော့ ဇိမ်ခံသင်္ဘော အလတ်စား လေးတစီးကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူတို့ ကုန်းပတ်ပေါ် ရောက်တော့ အပြင်ညာ က စီးကြိုနေလေသည်။ သူ နှင့် အမရာ တို့ မှာ လည်း ပြန်လိုက်ကြမည် ဖြစ်သည်။ သင်္ဘောပေါ်တွင် အပြင်ညာ့လူများ လေးငါးခြောက်ယောက်ခန့် ပါလာသည်ကို သတိထားမိလေသည်။
သင်္ဘောလေး မှာ ကျွန်းကို မမြင်ရနိုင်လောက်အောင် ဝေးကွာသွားသော အချိန်တွင် သူတို့ ၏ မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းမှာ သူတို့ ပဲ ရှိတော့သည်။ ပတ်လည်မြင်ကွင်းမှာ ပင်လယ်ရေပြင်သာ ရှိတော့သည်။ အမရာ နှင့် မာလာတို့ မှာ ဘီကီနီ တွေဝတ်ကာ နေပူခံလိုးရှင်းများ လိမ်းပြီး သဘေ်ာကုန်းပတ်ပေါ် တွင် နေပူဆာလှုံနေကြလေသည်။
အပြင်ညာ နှင့် သီဟ တို့ မှာ အရက်သောက်ရင်းက ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်းပြောနေကြလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အပြင်ညာ့ တပည့်တယောက်က ဝင်လာပြီး အပြင်ညာ့ကို နားနား ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး တခုခု ပြောလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် အပြင်ညာ့ မျက်လုံးများက သီဟဘက်ကို တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး မျက်လုံးလွဲ လိုက်သည်ကို သတိထားမိသည်။ သီဟ မှာ တခုခု တော့ ထူးပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ပြီး မာလာ့ အတွက် စိုးရိမ် သွားလေသည်။ သီဟ မှာ ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်ကာ ဘာလုပ်ရမလဲ အကြံထုတ်လိုက်သည်။ အပြင်ညာ့ လက်ထဲတွင် ပစ္စတို တလက်ရောက်နေလေပြီ။
"ခွေးမသား မလှုပ်နဲ့ အဲဒီ နေရာမှာ ပဲ ရပ်နေစမ်း၊ အခု ငါ့ကွန်တက် တယောက်ကို အနောက်က ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးတွေ လိုက်နေပြီတဲ့၊ မင်းဘယ်သူလဲ"
"ဒိုင်း"
သေနပ်သံ က တခါးဝမှ ထွက်လာပြီး အပြင်ညာ နောက်လှန်ပြီး ကျသွားသည်။ သီဟက စားပွဲ နောက်ဖက်သို့ ဒိုက်ထိုးကာ အကာအကွယ်ယူလိုက်သည်။ အပြင်ညာ့ အနောက်မှ ဘော်ဒီဂတ်က တံခါးပေါက်ကို ရမ်းသမ်းပြီး လှမ်းပြစ်တော့ မိန်းခလေးတယောက် အော်သံကြားလိုက်ရသည်။ တံခါးပေါက်မှ လည်း ပြန်ပြစ်သံတဒိုင်းဒိုင်း ကြားရပြီး ဘော်ဒီဂတ် ကိုယ်လုံးကြီး အနောက်ဘက် ဆိုဖာပေါ် ပြုတ်ကျသွားသံကြားလိုက်ရသည်။ သီဟ အကွယ်က အသာချောင်းကြည့်တော့ သေနပ်ကိုင်ထားတဲ့ မာလာ၊ သူမ ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း သွေးတွေနဲ့ ဆိုတော့ စိုးရိမ်သွားသည်။
"သမီး ဘယ်ထိသွားလဲ"
"မထိဘူး ဒက်၊ အမရာ့ကိုယ်က သွေးတွေ"
သီဟ ထကြည့်လိုက်တော့ အမရာ့တုံးလုံးလဲနေပြီး သွေးတွေ ဗလပွဖြင့်၊ သီဟ အပြင်ညာ့ဘော်ဒီဂတ်ဆီသို့ ပြေးသွားပြီး လက်ထဲက အမ်ဆစ်စတင်း ကို ဆွဲယူသလိုက်သည်။ ထိုအချိန် အခန်းဝ ရောက်လာသည့် အပြင်ညာ့လူ နှစ်ယောက်က သူတို့ သေနပ်များ ဖြင့် ရမ်းသန်း ပြစ်လေရာ သီဟ က အမ်ဆစ်စတင်း ဖြင့် ဆွဲလိုက်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး ပွဲချင်းပြီးသွား၏။ သီဟ နှင့် မာလာတို့ အကာအကွယ်ရှိရာတွင် နေရာယူထားကြပြီး လူဘယ်နှစ်ယောက်ကျန်နိုင်သေးသလဲ တွက်ကြည့်ကြသည်။ အပြင်မှာ မာလာ သတ်ခဲ့သည့် တယောက် နှင့် ဆိုလျှင် နောက် တယောက်လောက်သာ ကျန်တော့မည်။ သီဟက သူ အယောင်ပြမည် အဲကောင် ဘယ်မှာလဲ ဆိုတာ သိလျှင် မာလာ ကွေ့ဝိုက် သွားကာ ခြေမှုံး ဖို့ ဖြစ်သည်။
သီဟ အပြင်သို့ ထွက်လိုက်သည်နှင့် ဒိုင်းကနဲ သေနပ်သံ နှင့် အတူ ရျွီး ကနဲ ကျည်ဆံ တခုက သူ့ခေါင်းနားက ဖြတ်သွားသည်။ ကျည်ဆံမှာ ပဲ့စင်ဘေးနား နံရံမှ လာနေသည်ကို သိလိုက်သဖြင့် မာလာ့ ကို ပတ်သွားဖို့ အချက်ပြလိုက်သည်။ သူ့လက်ထဲ မှ သေနပ် ဖြင့် ထို ဒေါင့်စွန်းလေးကို တချက်နှစ်ချက် လှမ်းပြစ်လိုက်သည်။ မာလာ က ဘေးပေါက်မှ ကုန်းကုန်း ကလေး ထွက်သွားသည်။
ခုန နေရာက ကောင် ခေါင်းကလေး ထွက်လာပြီး သီဟ နေရာကို လှမ်းပြစ် ပြန်သည်။ သီဟ က အမ်ဆစ်စတင်း ဖြင့် ဆက်တိုက် လေးငါးချက် ပြစ်လိုက် ကာ နောက်တနေရာကို ဒိုက်ထိုးကာ ရွေ့လိုက်သည်။ ထို ထောင့်စွန်းလေး မှ ငတ သေနတ်ပြောင်းလေး ထွက်လာပြီး သူရှိမည့်နေရာကို ချိန်နေစဉ်မျာ ပင် ဒိုင်းဒိုင်း ဟု သော သေနပ်သံ နှင့် ထိုသေနပ်မှာ လွင့်စင် သွားပြီး ထိုငတလည်း ကြမ်းပေါ်သို့ လဲကျ သွားလေသည်။ အနောက်ဖက်မှ မာလာ ပေါ်လာလေသည်။
သီဟ နှင့် မာလာတို့ သင်္ဘော တစင်းလုံးကို မွှေနှောက်ပြီးနောက် ဂျီပီအက်စ်ဖြင့် သူတို့ ရောက်နေသည့် နေရာကို လိုကေးရှင်း ပေးကာ သူတို့ ထောက်လှမ်းရေး က အထူး ဆက်သွယ်ရေး သို့ လှမ်း ကာ စစ်ဂနယ်ပေးလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ သင်္ဘောလေးကို အော်တို ပိုင်းလော့ လုပ်ကာ သူတို့ ကို လာခေါ်မည့် လတ္တီတွတ်၊ လောင်ဂျီတွတ် နေရာသို့ မောင်းစေသည်။ ထိုအနားရောက်မှ အသက်ကယ်မော်တော်ဘုတ်လေးကို ရေချလိုက်သည်။ ပေါ့တေဘယ်ဂျီပီအက် နှင့် ဆက်သွယ်ရေး ရေဒီယို ကလေးကို ယူကာ စားစရာ သောက်စရာ အချို့ ကို မော်တော်ဘုတ်ပေါ်တင်လေသည်။
မော်တော်ဘုတ်ကေ လေးက ပဲ့ထောင် အင်ဂျင်လေး မှာ ဆီဖြည့် ၊ ဆီအပိုတပုံးကို ပါ ယူကာ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ မထွက်လာခင် သူတို့ သင်္ဘော အင်ဂျင်ခန်းတွင် အပြင်ညာတို့ ဆီမှ ရှာတွေ့သည့် မိုင်း ဗုံးများ ထောင်ထားပြီး သင်္ဘောကုန်းပတ်တခုလုံးကို ဓါတ်ဆီများ လောင်းချ မီးရွိ့ ပြီးမှ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ သူတို့ သင်္ဘော နှင့် တော်တော်ဝေးဝေး ရောက်မှ အပြင်ညာ၏ သင်္ဘောမှာ ပေါက်ကွဲသွားလေသည်။ သူတို့ မှာ တော်တော် ကြာကြာလေး မောင်းပြီးသော်လည်း လာခေါ်မည့် ရဟတ်ယာဉ် တို့ သင်္ဘောတို့ကို လည်း မတွေ့ရသေးခြေ။ အချိန်က လည်း ညနေစောင်းနေလေပြီ၊ ပင်လယ်ထဲမှာ မို့သာ နေလုံးက မြင်နေရသည်။ ထိုအချိန် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ကုန်းမြေတခု တွေ့ရသဖြင့် ထိုနေရာသို့ ဦးတည်ကာ မောင်းရလေသည်။
ကံကလည်း ကောင်းတော့ လှိုင်းလှေက လည်း အတော်ညိမ်သက်လေသဖြင့် ခရီးက တွင်လေသည်။ မှောင်ရိပ်သန်းလာတော့မှ ကျွန်လေး နားသို့ သူတို့ မော်တော်ဘုပ်လေး ရောက်လေသည်။ ကျွန်းလေး မှာ သေးသေးကလေး ဖြစ်ပြီး သစ်ပင် အနည်းငယ် နှင့် ကျောက်ဆောင်တွေသာ ရှိလေသည်။ သီဟတို့ နှစ်ယောက် အသက်ကယ်မော်တော်ဘုတ်ကလေးကို သောင်ပြင်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်လာပြီး ကမ်းနားမှ အုန်းပင် တပင်တွင် ကြိုး ဖြင့် ချည်ထားလိုက်သည်။ ဒီညတော့ ဒီကျွန်းလေး ပေါ်မှာ အိပ်ရတော့မည်မှာ သေခြာနေတာမို့ သီဟရဲကျော် ပတ်ဝန်းကျင်ကို လိုက်ကြည့်ရှုလေ့လာနေလေသည်။
ပင်လယ်တွင်းမှ ကျွန်းသေးသေးလေး သာ ဖြစ်ရာ လေတို့ မှာ တဖြူးဖြူး တိုက်လျှက်ရှိသည်။ တော်ကြာ လေပြင်းလာမှာ နှင့် ညဘက်အေးလာမှာ မို့ ကျောက်ဆောင်မတ်မတ်ကြီး တခုဘက်ကို ကိုင်းလျှက် မှီနေသော ကျောက်ဆောင် တခုကြောင့် အမိုး ကလေး လို ဖြစ်နေသော နေရာတခု ကို ညအိပ်ဖို့ နေရာ အဖြစ် ရွေးချယ်လိုက်ကြသည်။ ကျောက်ဆောင် လေး အပေါ်တက်ပြီး တောင်ကုန်းတလျှောက်တက်သွားကြည့်လိုက်ရာ ရေအိုင်လေး တအိုင်ကို တွေ့ရလေသည်။ မိုးရွာထားသည်မှာ မကြာသေးသဖြင့် ရေတင်ကျန်နေတာဖြစ်မည်။ သီဟ နည်းနည်းတော့ စိတ်အေးသွားသည် ထိုရေချို မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်အတွက်တော့ ချွေချွေတာတာ သောက်လျှင် တလလောက်တော့ သောက်လို့ ရမည်ဖြစ်သည်။
နောက်တော့ သူတို့ အိပ်ဖို့ ရွေးထားသည့် နေရာနားသို့ ပြန်သွားတော့ မာလာတယောက် သူတို့ မော်တော်ဘုတ်ကလေး ထဲ မှ လို အပ်မည့် ပစ္စည်း မှန်သမျှကို ရွှေ့ထားပြီးလေပြီ၊ သီဟ က သူ့ခါးကြား မှာ ထိုးလာသည့် ဒါးကို ထုတ်ကာ ကမ်းနားမှ ပြုတ်ကျနေသည့် အုန်းလက်တချို့ကို ခုတ်ဖြတ် လိုက်ကာ သူတို့ နေရာသို့ ဆွဲယူလာကာ ရသလောက် ထပ်ကာ ကာလိုက်တော့ လေလည်း လုံသွားသည်။
မော်တော်ဘုတ်ပေါ်မှာ ပါလာသည့် ပစ္စည်းများ ထဲတွင် စလိပင်းဘက် ဟု ခေါ်သည့် အိပ်စရာ မှာ တခုတည်းသာ ပါသည်။ သူတို့ ကျောက်တုံးလေး တွေ ဖိုခနောက်လုပ်ပြီး မီးမွှေးလိုက်သည်။ ပါလာသည့် သံဗူး တချို့ကို ဖေါက်ပြီ.း ချက်ပြုတ်ကာ စားလိုက်ကြသည်။ သူတို့ ဘယ်နေရာ လောက်မှာ ရောက်နေမည်ဆိုသည် ကို အကြမ်းဖျဉ်းတော့ သူတို့ ဌာနချူပ်မှ သိနေပြီမို့ သူတို့ အကြာကြီးသောင်တင် နေမှာကို တော့ မပူရဟု တွေးမိကြသည်။
..................................................................................................................................
အခန်း ( ၇ )
ညကျတော့ ထင်ထားသည့်အတိုင်း လေလည်း ပြင်းလာသည်။ အေးလည်း အေးလာခဲ့သည်။ သူတို့ ယူထားသော နေရာလေးမှာ လေတော်တော်လုံသည်ဟု ပြောရမည် ဖြစ်သော်လည်း ကြိုကြားမှ တော့ လေက တိုးနေသေးသည်။ သူတိုက သားအဖ နှစ်ယောက် တလုံးထဲ ရှိသော စလိပင်းဘက် ထဲဝင်ကာ ဇစ်ဆွဲကာ ပိတ်ထားရင်း မျက်နှာလေးပဲ အပြင်ထုတ်ထားကြသည်။
( စလိပင်းဘက် sleeping bag ဆိုသည်မှာ တောထဲ တောင်ထဲ အိပ်ကျလျှင် လူတကိုယ်လုံး အတွင်းသို့ ဝင်လျှက် ဇစ်ပိတ်လိုက်လျှင် မိမိကိုယ်က အိပ်တလုံးထဲ ရောက်သွားသလိုဖြစ်ပြီး မျက်နှာလေးတခုသာ ပွင့်လျှက် ဖြစ်စေသည့် အသုံးအဆောင် တခု ဖြစ်လေသည်။ နိုင်ငံခြား တိုင်းပြည်များတွင် ကမ့်ပင်းသွားကြသူများ၊ တောင်တက်သူများ ၊ တောတောင်တွင်း သုတေသနသွားလုပ်ကြသူများ၊ အမြဲလိုလို ယူဆောင်သွားပြီး ညအိပ်လျှင် သုံးကြလေသည်။
အသားမှာ အပြင်ဘက်မှာမိုးလေလုံပြီး အတွင်းမျာ သက္ကလပ်၊ ဂွမ်းစသဖြင့် အမျိုးမျိုး ရှိလေသည်။ အပြင်က မည်သို့သော အအေးချိန် မိုးလေ ပေါ်မူတည်၍ ဇီးရိုးဒီကရီ၊ ၃ဝ ဒီကရီ စသဖြင့် အဆင့် အမျိုးမျိုးခွဲထားလေသည်။များသော အားဖြင့် တယောက်အိပ်သာ များပြီး တခါတရံ တော့ နှစ်ယောက်အိပ် လည်းရှိတတ်ပါသည်။ သိပြီးသော လူများကို တောင်းပန်ပါသည်။ မသိသေးသော သူများအတွက်သာ ရည်ရွယ်ရှင်းလင်းပြခြင်းဖြစ်ပါသည်။)
စလိပင်းဘက်မှာလည်း တယောက်အိပ်သာ ဖြစ်သဖြင့် သူတို့ ကိုယ်ချင်းက တော့ မလွဲမရှောင်သာ ထိကပ်နေရလေသည်။ ပိုပြီး ကွန်ဖော့တေဘယ်ဖြစ်အောင် နေဖို့ ဆိုလျှင် သီဟ က မာလာ့ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားမှ သာ ဖြစ်နိုင်လေသည်။ သားအဖ နှစ်ယောက် လေသံလှိုင်းသံ တဝှန်းဝှန်း ကြားမှာ လှဲလျှောင်း နေကြရင်းမှ နေ့ခင်းမှ အဖြစ်အပျက်တို့ကို စမြုံ့ပြန်နေကြလေသည်။
ဖြစ်ပုံမှာ မာလာ က အမရာ နှင့် နေပူဆာလှုံနေရင်း မှ သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် အိမ်သာ သွားလေသည်။ သူမ အိမ်သာ မှ အထွက်တွင် အစောင့် နှစ်ယောက် တယောက် နှင့် တယောက် ယိုးဒယားလို လှမ်းပြောတာကို ကြားလိုက်ရသည်။ သူတို့ ပြောနေသည်မှာ ဟို နှစ်ကောင်က ထောက်လှန်းရေးတွေလို့ ထင်ရတယ်တဲ့၊ မင်း ကောင်မနောက် က အသာလိုက်သွား၊ ငါ ဆရာ့ကို သွားသတိပေးလိုက်အုံးမယ် လို့ ပြောလိုက်တာတဲ့။
အဲဒါနဲ့ မာလာက အခြေအနေမကောင်းဘူး ဆိုပြီး သီဟ ကို အသိပေးမလို့ ကြံပေမဲ့ သူမ အနောက်က နေယိုးဒယား ကောင်က သေနပ်ဖြင့် လာထောက်လိုက်လို့ လှည့်ပြီး သေနပ်ကို ဆွဲ၊ ဘောကို ခြေထောက်နဲ့ကန်၊ အသံထွက်သွားရင်လည်း သူများတွေကို သတိပေးလိုက်သလို ဖြစ်မှာ စိုးလို့ လည်ပင်းကို လိမ်ပြီး ချိုးသတ်ခဲ့ရကြောင်း၊ နောက်တော့ သူ့ဆီက သေနပ်ကို ယူပြီး အမရာကို နောက်ကျောက ချိန်၊ သီဟတို့ အခန်းထဲ ဝင်လာကြောင်း။ ထိုအချိန်မှာ အပြင်ညာက သီဟ ကို သေနပ်နဲ့ ချိန်ထားတော့ စိုးရိမ်ပြီး အပြန်ညာကို ပြစ်။ အပြင်ညာ့ တပည့်က သူမကို ရမ်းပြစ်တော့ သူမ ရှေ့က ကာထားတဲ့ အမရာကို ထိ၊ နောက်ဆက်တွဲတွေကတော့ သီဟနဲ့ သူမ နဲ့ အားလုံး ကို ခြေမှုံးလိုက်ခြင်းသာ။ အတွေ့အကြုံ ရှိတဲ့ သီဟက သူတို့က အပြင်ညာကို ရော သင်္ဘောကို ပါ ဘာလို့ ဖျောက်ဖျက်ခဲ့ရသလဲ ဆိုတာကို ရှင်းပြလိုက်သည်။
သူတို့ နှင့် အပြင်ညာတို့ အတူထွက်သွားသည်ကို အပြင်ညာ့ စခန်းက လူတွေ သိကြသည်။ အပြင်ညာတို့ အလောင်းတွေကို တွေ့ပြီး သူတို့ကို မတွေ့ပါက သူတို့ သတ်သွားသည်ကို သေခြာသိပြီး သူတို့ကို မြေလှန် ရှာမည်ဖြစ်သည်။ သင်္ဘောတစီးလုံး ပျောက်သွားပါက သူတို့ အနေဖြင့် ဘာမှ မပြောနိုင်။ သဘာဝ ဒဏ်ကြောင့် ပဲ လား၊ တခြား ရန်သူ အဖွဲ့က ပဲ တိုက်ခိုက်လို့လား ဆိုတာ ဖြစ်နေလိမ့်မည်။
ပင်လယ်မှာ သင်္ဘော ပျောက်သည်ဆိုသည်မှာ ဖြစ်လေ့ ဖြစ်ထရှိတာမို့ အချိန်တော်တော်လေး ယူပြီး ရှာလို့ မတွေ့လျှင် လက်လျှော့ သွားတတ်ကြသည်မှာ ထုံးစံ ဖြစ်ကြောင်း၊ နောက်ပြီး အခု သူ မက်ဆေ့ပို့လိုက်သည့် မြန်မာထောက်လှမ်းရေး မှာ စီးခရက် ကုဒ်ဖြစ်ပြီး ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးမှ ပင် ခရက် မလုပ်နိုင်ကြောင်း၊ ထို့ကြောင့် သူတို့ မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်သွားလျှင်ပင်၊ ထိုင်းထောက်လှမ်းရေးမှ မသိနိုင်ကြောင်း သူတို့ သေပြီလို့သာ ထင်ကြမည်ဖြစ်ကြောင်း။ ယခု ကလည်း သူတို့ မှာ ထိုင်းပိုင်နက် နှင့် အင်တာနေရှင်နယ် ရေပြင်တို့ ကြားလောက်မှာ ရောက်နေတာမို့ မြန်မာ ထောက်လှမ်းရေးမှ သူတို့ကို ပေါ်တင်ကြီး လာခေါ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်သဖြင့် အချိန်နည်းနည်းယူရမည် ဖြစ်ကြောင်းကို အတွေ့အကြုံ နုနယ်သေးသော မာလာ အား ရှင်းပြလိုက်လေသည်။
နောက်တော့ လည်း စိတ်ရော လူရော ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေကြပြီမို့ နွေးနွေးထွေးထွေးလေး တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရင်း အိပ်မောကျသွားကြလေတော့သည်။
..................................................................................................................................
သီဟ အိပ်ယာမှ နိုးလာတော့ မိုးလင်းနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ပင်လယ်ပြင်ထဲမှာ မို့ မိုးလင်းတာနှင့် အလင်းရောင်က တော်တော်လေး ပြန့်နေလေပြီ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ မာလာ့ ရင်သားလေး အစုံက သူ့ရင်ဘတ်ကို အိအိလေး ဖိထားပြီး မာလာ့ ပေါင်လုံးတွေကို သူ့ခါးကို ခွထားသည်ကို သတိထားမိသည်။ သူ့လီးကြီးက လည်း မာတောင်နေပြီး မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံ ကြားမှ စောက်ဖုတ်နေရာလေးကို မိမိရရ ကြီးကို ထောက်မိနေတာ သတိထားမိလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ် နည်းနည်းလေး လူးလွန့်သွားသည်မို့ မာလာလည်း နိုးလာခဲ့သည်။
နှစ်ယောက် စလုံးမှာ သူတို့ အနေအထားကို သူတို့ သတိထားမိပြီး မျက်နှာ ပူနေကြသော်လည်း အပြင်ဘက်က နံနက်ခင်း လေအေးနေပြီး စလိပင်း ဘက်ထဲတွင် နွေးနေတာမို့ ဒီအတိုင်းလေး ပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေရင်း ခနနှပ်နေကြလေသည်။ နောက်တော့ သီဟ မှာ သေးအရမ်းပေါက်ချင်လာသဖြင့် စလိပင်းဘက် ကို ဇစ်ဆွဲဖွင့်ကာ အပြင်ထွက်လိုက်သည်။ မာလာ လည်း အတူတူပင် ဖြစ်လိမ့်မည် သူမလည်း အပြင်သို့ ထွက်လိုက်ပြီး စလိပင်းဘက်ကို စံနစ်တကျခေါက်ကာာ အိပ်တခုထဲ ထည့်လိုက်သည်။
ထိုနေ့ က တနေ့လုံး ကျွန်း ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရှု လေ့လာရင်း ပင်လယ်ရေချိုး၊ ရေချို အနည်းငယ်ဖြင့် ကိုယ်ကို သုပ်သင်၊ ငါးဖမ်းမီးကင် စားသောက်ရင်းဖြင့် အချိန်ဖြုံးနေကြရသည်။ သူတို့ နှင့် ပါလာသော ပေါ့တေဘယ်ရေဒီယို ကလေးကို ကလိရင်း အသံတခုခု ကြားရမလားဟု စောင့်နေကြရသည်။ နေ့ခင်း နေပြင်းပြင်းပူလာတော့ ကျောက်ဆောင်ကြား အရိပ်ရသည့် နေရာတွင် ခိုပြီး တရေးတမောအိပ်ကြသည်။ ညနေစောင်းတော့လည်း ရေစပ်ကျောက်ဆောင်တွေကြားမှာ ငါးဖမ်းပြီး ငါးကင် ကာ စားကြသည်။
ညဘက်ကျတော့ ထုံးစံ အတိုင်း လေက အေးလာပြန်သဖြင့် စလိပင်းဘက်ထဲ သားအဖ နှစ်ယောက် ဝင်ကာ နွေးစေရန် တယောက် နှင့် တယောက်ဖက်အိပ်ကြရသည်။ သုံးလေး ညကြာတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖက်ပြီး အိပ်ရသည်မှာ အလေ့အကျင့်လို ဖြစ်လာလေသည်။ သီဟ မှာ သူ့လီးကြီး တောင်ပြီး မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံလေးကို ထိုးထောက်နေတာကို မျက်နှာမပူတော့သလို မာလာက လည်း သူမ ပိပိလေး မှ စောက်ရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကျနေတာကို သူမ ဒက်ဒီ မသိနိုင်ဟု တွေးကာ မရှက်တော့ခြေ။ သူမ ဒက်ဒီ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ရင်၊ သူမ ရင်သား အစုံကို သူမ ဒက်ဒီ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီး မှာ ဖိကပ် အိပ်ရတာကို နှစ်ချိုက်လာခဲ့လေသည်။
နှစ်ဦးစလုံး မှာ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ကြသလို ပါးစပ်မှ ထုတ်ဖေါ်ပင် မပြောကြသော်လည်း သူတို့ နှစ်ဦးစလုံး ၏ စိတ်ထဲမှာတော့ ရေပူအိုင်ထဲ၊ အပြင်ညာ တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်ရှေ့မှာ ပေါ်တင် လိုးခဲ့ကြသည်ကို မမေ့နိုင် ကြပေ။ သီဟ အနေဖြင့် စေးကျပ် နွေးထွေး လှသော မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးကို သူ့လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားတုန်းက ခံစားလိုက်ရသည့် အရသာကို ဒီတသက် ဘယ်လို မှ မေ့ပျောက်လို့ ရနိုင်မှာ မဟုတ် တော့တာကို သူ့ကိုယ်သူ သိသည်။ မာလာ အနေနှင့် ကလည်း သူမ အပျိုစင် ပန်းဦး ကို ချွေသွားသည့် လီးကြီး ၏ ပူနွေး မာကြောစွာ သူမကိုယ်တွင်း တိုးဝင်ထားခဲ့သည့် အရသာ ကို ဘယ်လို မေ့နိုင်ပါမလဲ။
နှစ်ဦး စလုံးက မဖြစ် သစ် မဖြစ်ထိုက်ဟု ယူဆကာ မဖြစ်အောင် စိတ်ကို ထိန်းထားသော်လည်း ဖိုမ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ချင်း ခြင်ချင်း တတ်သည့် ခံစားမှုက တော့ ဘယ်လို မှ ထိန်းဖို့ မလွယ်ခြေ။ သီဟ တယောက် နေ့ခင်းဘက် မာလာ တရေးတမော အိပ်နေသည့် အချိန်တို့ တွင် ကျွန်းတခြားဖက် သူတို့ အိပ်သည့် ကျောက်ဆောင် အနောက်ဖက်က ကမ်းခြေမှာ ဂွင်းထု ပြီး လရည်တွေကို ထုတ်ပြစ်ကာ စိတ်ကို ဖြေဖျောက်နေရသည်။ ပထမတော့ အမရာ နှင့် တခြား မင်းသမီး များကို လျှောက်မှန်းကာ တွေးသော်လည်း အာသာ မဖြေ မာလာ့ ကို လိုးတုန်းက အရသာကို ပြန်တွေးလိုက်မိသည်နှင့် လီးကြီးက ချက်ချင်း တောင်တက်လာပြီး သုတ်ရည်လည်း အမြန်ထွက်ကာ ပြီးသွားလေ့ ရှိသည်။ သို့ဖြင့် နောက်ပိုင်းတော့ မာလာ့ကို သာ တန်းမှန်းကာ ထုမိတော့သည်။
မာလာလည်း ထိုနည်း လည်းကောင်းပင်။ ရေကူး ရေချိုးချိန်တွင် သူမ ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချိုးနိုင်စေရန် သီဟ က ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာပဲ နေလေ့ရှိသည်။ ရေထဲ တွင် သူမ စေ့စေ့လေးကို သူမ ပွတ်ကာ သူမ၏ စိတ်ထကြွမှု များကို ဖြေဖျောက်ပြစ်နေရလေ့ရှိသည်။ သူမ စိတ်ကူးယဉ်မိတာကတော့ သူမ ဒက်ဒီ သီဟရဲကျော် သာ ဖြစ်တော့သည်။
သူတို့ နှစ်ဦးစလုံး စိတ်ထဲ တွင် တဦးကို တဦး မှန်းကာ စိတ်ဖြေ နေမိသောကြောင့် တဦးနှင့် တဦးလည်း မသိမသာ အတွင်းကျကျ ရင်းနှီးနေမိကြလေသည်။ ညဖက် အိပ်ကြရာတွင်လည်း တဦးနှင့် တဦး နွေးထွေးစေရန် တင်းကျပ်စွာ ဖက်ကာ အိပ်ကြသည်မှာ အဆန်းမဟုတ်တော့ခြေ။ သီဟ ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးက မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ ထောက်လျှက် ရှိနေသည်မှာ အဝတ်အစား များ ခြားနေသော်လည်း အတော့်ကို သိသိသာသာ ကြီး ပင် ဖြစ်နေလေသည်။ မာလာ ကပင် တခါတလေ သူမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း လေးဖြင့် ထို မာမာ ဖုဖု ကြီးကို အတင်းပွတ်ဖိ မိတတ်လေသည်။
ထိုသို့နေလာရင်း တပတ်မျှ အကြာတွင် တိမ်တွေ ညိုလာကာ မိုးစရွာလေသည်။ လေရော မိုးပါ သဲသဲမဲမဲ ရွာချသဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မိုးရေ တို့ ဖြင့် စိုရွဲ ကုန်လေသည်။ မိုးမှာ တစိမ့်စိမ့် ဆက်ရွာပြီး ညနေတော်တော်စောင်းမှ တိတ်သွားလေရာ သူတို့ အတွက် ရွေးစရာ လမ်း မရှိတော့ခြေ မီးမွှေးစရာလည်း ထင်းခြောက် မရှိ သဖြင့် သီဟ က မာလာ့ကို ရှိသည့် သဘက် ကို ရေညစ်ကာ ကိုယ်ကို ခြောက်အောင်သုပ်ပြီး စလိပင်းဘက် ထဲ ဝင်ခိုင်းလေသည်။
စလိပင်းဘက်မှာ ခေါက်ပြီး ကျောက်ဆောင်ကြား ညှပ်ထားသဖြင့်အပြင်ဘက် အနည်းငယ် စိုနေသော်လည်း အတွင်းမှာတော့ ခြောက်နေသဖြင့် အထဲဝင်ပြီး ဇစ်ဆွဲထားလိုက်လျှင် နွေးနေလေသည်။ မာလာ စလိပင်းဘက်တွင်း ဝင်သွားပြီးတော့ အအေး နည်းနည်း သက်သာသွားတော့ သီဟ ကို ကိုလည်း သူမ ကဲ့သို့ လုပ်ရန် ပြောလေသည်။
သီဟ က ရပါတယ် ပြောသော်လည်း မာလာက အတင်း တိုက်တွန်းသည်။ သီဟ တကယ်လို့ ဖျားနာ ခဲ့ရင် သူမ တယောက်ထဲ ဘယ်လို မှ ဒီ အခက်အခဲတွေကို ရင်ဆိုင်ဖို့ လွယ်မည်မဟုတ်ကြောင်း သူတို့ အတူတူ အိပ်နေကြသည်မှာ လည်း ကြာပြီမို့ အခု မှ တော့ ဘာမှ ပိုထပ်ဆိုးဖို့ မရှိကြောင်း အတန်တန် ပြောနေသဖြင့် နောက်ဆုံး တော့၊ သီဟ လည်း သူ့ အဝတ်အစား များကို အကုန်ချွတ် ညှစ်ကာ သဘက်အစိုကို ညှစ် ကိုယ်ကို တတ်နိုင်သမျှ ခြောက်အောင် သုတ်ပြီး စလိပင်းဘက်ထဲသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် တခုလုံးမှာ ပိန်းပိတ်အောင် မှောင်နေသဖြင့် တဦးကို တဦး မမြင်ရသဖြင့် ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်တာက အကြောင်းမဟုတ်သော်လည်း၊ စလိပင်းဘက်ထဲ ကို တိုးဝင်လာတော့ တဥိး နှင့် တဦး အသားချင်း ထိကုန်ကြလေသည်။
"အိုး ဒက်ဒီ့ အသား တွေ အေးစက်နေတာပဲ လာ မာလာ့ ကို ဖက်ထားလေနွေးသွားအောင်"
မာလာ့ ကိုယ်လေးကလည်း စလိပင်းဘက်ထဲတွင် နွေးနေတာမို့ သီဟလည်း မငြင်းတော့ မာလာ့ ကိုယ်လေးကို သူရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်ရသည်။ မာလာ့ နို့လေး နှစ်လုံးက သူ့ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိလေသည်။ မာလာ့ နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေး တွေမှာ မာတောင် နေပြီး သူ့ရင်ဘတ်မှာ အသီးလေး နှစ်ခု တိုးပွတ်လာသည်ကို သီဟ သတိထားမိလေသည်။ ထို အထိအတွေ့ကြောင့် မာတောင်တက်လာသော သူ့လီးကြီးမှာ လည်း မာလာ့ ပေါင်ခွဆုံထားသို့ တိုးဝင်ကာ မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေး အောက်တည့်တည့်မှာ အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေတော့သည်။
သားအဖ နှစ်ယောက် ဘာမှ စကား မပြောပဲ နှင့် နွေးထွေးစေရန်သာ အာရုံ ပြောင်းပြီး တဦးကို တဦး တင်းကျပ်စွာ ဖက်လျှက် အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစား ကြလေသည်။
မကြာမှီအချိန်အတွင်းတွင် နှစ်ဦးသား ကိုယ်ခန္ဓာတို့ နွေးထွေးလာသလို ၊ အသွေးအသား တို့က လည်း ပူဆူလာကြလေသည်။ အပြင်ပန်းမှာ ထိန်းချူပ်ထားကြသော်လည်း အတွင်းက ဆန္ဒတို့က တော့ သောင်းကျန်း နေကြလေပြီ။ သီဟ လီးကြီးမှာ သံချောင်းကပင် အဘခေါ်ရလောက်အောင် မာတောင် တောင့်တင်း နေပြီး မာလာ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို အောက်မှ ပင့်ပြီး အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေသည်ဖြစ်ရာ၊ မာလာ့ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ စိမ့်ကျလာသော စောက်ရည်ကြည်တို့က လီးချောင်းကြီး ပေါ်ကို စိုစွတ်ကာ စီးကျလာလေသည်။ မှောင်မဲနေသည်မို့ တယောက် မျက်နှာကို တယောက် မမြင်ရ သော်လည်း မာလာ မှာ ရှက်သဖြင့် မျက်လုံးလေးကို စုံမှိတ်ထားရသည်။ သူမ စောက်ရည်တွေ ဒီလို တအားရွဲအောင် ထွက်နေတာ ဒက်ဒီ သိနေလောက်ပြီဟု တွေးကာ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ထားရင်း ဒက်ဒီ့ ကျောကို သာ တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားလိုက်မိလေသည်။
သီဟ မှာလည်း လီးကြီး မှာ ပေါက်ကွဲထွက်လု မတတ် မာကျော တောင့်တင်းနေရကား ၊ တခုခု လုပ်မှ ဖြစ်မည် ဆိုသည်ကို သိနေရသည်။ မကြာခင် ဘောမှာ မခံနိုင်အောင် အောင့်လာတော့မည်မှာ သေခြာလေသည်။ ယခု သူ့လီးကြီးပေါ် စိုရွဲနေအောင် စိမ့်ကျ နေသော အရည်တွေမှာ သူသမီး စောက်ဖုတ်မှ အရည်များ ဖြစ်သည် ဆိုတာကိုလည်းသူသိသည်။ စိတ်မှာ ချီတုံ ချတုံ လွန်ဆွဲနေရာမှ ဆုံးဖြတ်ချက်တခုကို ချလိုက်လေသည်။ တတက်စား လည်း ကြက်သွန်ပဲ မဟုတ်လား၊ သူ နှင့် သူ့သမီးတို့ အပြင်ညာ့ ရေပူအိုင်တွင်းတွင် တချီလိုးခဲ့ ပြီးပြီ။ နောက်တချီလောက် ထပ်လိုးလို့လဲ ဘာထူးတော့မှာလဲ လို့၊ သမီးလည်း စိတ်လာနေသည်။ ကိုယ်လည်း တအားကို စိတ်တွေ ပြင်းထန်နေပြီ၊ လိုးလိုက်တော့မည်။ သမီး ဘာပြောမလဲ စောင့်ကြည့်မည်။ ဒက်ဒီ မလုပ်ပါနဲ့ ဆိုလျှင်တော့ သူ မလုပ်တော့၊ စလိပင်းဘက်အပြင်ကို ထွက်ပြီး ဂွင်းထုကာ ထုတ်ပြစ်လိုက်တော့မည်။ သမီးက မတားဘူး ဆိုရင်တော့။
ထို အတွေးဖြင့် ဆုံးဖြတ်ချက် ချပြီးတာနှင့် သီဟ သူ့ဒူးကို အသာကွေးပြီးဖင်ကို အောက်သို့ အနည်းငယ်လျှောချလိုက်သည်။မာလာ့ စောက်ဖုတ် နှင့် ကပ်နေသော လီးကြီးမှာ အောက်သို့ နိမ့်ကျ သွားသဖြင့် ခေါင်းထောင်တက်လာကာ ထိပ်ဖူး က စောက်ဖုတ် နှစ်ခမ်းအကွဲကြောင်း ကို သွားတေ့မိလေသည်။ ထိုအခါကျမှ ဖင်ကို ကော့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလေရာဒစ်ဖူးက စောက်ဖုတ် နှစ်ခမ်းလေး နှစ်ခုကြားကို တိုးဝင် သွားခဲ့သည်။
"အား....ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်"
မာလာ မှာ စုတ်လေး သတ်က အသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် ငြီးလိုက်သော်လည်း ဟင့်အင်းလို့ လည်း မပြော နိုး လို့လည်း မဆို၊ သီဟ ကိုယ်ကိုသာ တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ဖက်လာသည်။ သီဟ သူ့လီးတချောင်းလုံးကို ဆောင့် မထိုးထည့်မိအောင် စိတ်ကို ထိန်းရင်း ဖိကာ နောက်ထပ် လက်သုံးလုံးစာလောက် သွင်းလိုက်သည်။
"အ..."
မာလာ့ ဆီမှ အ ဆိုသည့် ငြီးသံလေး သာ ထွက်လာပြီး သူမ နူတ်ခမ်းလေးက သီဟ လည်ပင်းကို စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြင့် လာစုပ်လေသည်။ သီဟ အတွက်က တော့ သေခြာသွားပြီ မာလာ လည်း လိုချင်နေပြီ ဆိုတာ သိနေပြီး၊ နောက်တချက်တော့ ဝင်နိုင်သလောက် ဝင်အောင် သာသာလေး ဖိထိုးပြစ်လိုက်သည်။
"ဗျိ"
.......................................................................................................................
အခန်း ( ၈ )
"အီးးးးးး"
သီဟလီးကြီးက မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အတင်းတိုးဝင်သွားသည်။ မာလာ့ ပေါင်လုံးတွေက ရွှေ့စရာ နေရာလည်း မရှိသဖြင့် သီဟပေါင်တွေကို ခွပြီး ညှပ်ထားသည်။ သီဟ လည်း နေရာ ကျဉ်းကျဉ်း ကျပ်ကျပ် လေး အတွင်းမှာ ဒူးကို ပြန်ဆန့်ပြီး ဖင်ကို ကော့ကာ လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဝင်အောင် ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်သည်။
"အိုး"
ဒီတခါ အော်လိုက်ရတာက သီဟ ဖြစ်သည်။ သူ့လီးတန်ကြီး မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အရင်းထိ ဝင်သွားတော့ နာသွားသည့် မာလာက သူမ သွားတွေ ဖြင့် သီဟ ပုခုံးကို ကိုက်ပြစ်လိုက်လို့ ဖြစ်သည်။ မာလာရော သီဟ ပါ နှစ်ဦးစလုံး နာသွားတာတွေ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြေသွားသည် အထိ ခနတော့ စောင့်နေကြ သည်။ ပြီးမှ သီဟ က သူ့လီးကြီးကို နှစ်လက်မ လောက် ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် လုပ်ရင်းက မာလာ့ စောက်ရည်ကြည်များကြောင့် လိုးရတာ အဆင်ပြေလာခဲ့ရသည်။ မာလာ့ လက်သည်းတွေက တော့ သီဟ ကျောပြင်ကြီးကို ကုတ်ခြစ်နေမိသည်။
သီဟ လီးကြီး သူမ ပိပိလေး ထဲ တိုးဝင်လာတာက စေးပိုင်လွန်းလှပြီး သူမ ပိပိလး မှာ လည်း နုနုလေးမို့ သီဟ လီးကြီး မှ အကြောတွေ ဒစ်ဖူးတွေ လှုပ်ရှားတိုင်း ကြက်သည်းထ သွားအောင် ကို အရသာထူး ခံစားနေရသည်။ ဟိုနေ့က ရေပူစမ်းမှာက မထင်မှတ်ပဲ ပါကင်ဖွင့်ခံလိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်က နာတာကို သာ သတိထားမိသည်။ နောက်ပိုင်း အနာပျောက်ပြီး သက်သာလာတော့မှ ပြန်တွေးပြီး အရသာကို သတိထားမိလာသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်တွေက ကြွကြွလာတာမို့ ကျွန်းပေါ် ရောက်ကတည်းက အာသာ ခနခန ဖြည် ခဲ့ရပြီး ပြီ၊ လက်ဖြင့် အာသာ ဖြည်ရသည်မှာ တခုခု လိုသလို ခံ့စားနေခဲ့ရသည်။ အခုတော့ သူမ ဆန္ဒတွေ တလုံးတခဲကြီး ပြည့်နေရပြီမဟုတ်လား။
မာလာ့ ကိုယ်လုံးလေးက တောင့်တင်းသွားပြီး သူ့ကို တအားဖက်တွယ်လာတော့ မာလာတယောက် ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ သီဟလည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ တဖတ်ဖတ် ဆော်ရင်းက စိတ်ကို လွှတ်လိုက်သဖြင့် လရည်တွေ မာလာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ပန်းထည့် ပြစ်လိုက်တော့သည်။
နှစ်ယောက်သား ဖက်ရင်းက ငြိမ်ကျ သွားကြသည်။ သီဟ က သူ၏ မပျော့မမာ ပဲ ရှိနေသေးသည့် လီးကြီးကို မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေး ထဲ စိမ်ထားရင်း မာလာ့ ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ မာလာကလည်း သူမ မျက်နှာကို သီဟ ရင်ဘတ်ထဲ တိုးဝင် ခွေ့ကာ ဖွက်ထားရင်း သီဟ ကို တင်းတင်းလေး ဖက်ထားသည်။ ခနအကြာမှာ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်မောကျသွားတော့သည်။
........................................................................................................................................
မနက်ခင်း အလင်းရောင် က ကျွန်းကလေး ပေါ်ကို ဖြန့်ကျက်လာတဲ့ အချိန်မှာ သီဟရဲကျော် တယောက် အိပ်ရာမှ နိုးလာခဲ့သည်။ သူ့လီးကြီးက မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီး ချောမွတ်နွေးထွေးတဲ့ ပေါင်လုံး အတွင်းသားလေး တွေနဲ့ ထိကပ်နေတာ သတိထားလိုက်မိပြီး ညက မာလာ နဲ့ သူ လိုးဖြစ်သွားတာ သတိရလိုက်တယ်။ လီးကြီးက သွေးကြောတွေ တဒုတ်ဒုတ်ပြန်ခုံလာတယ်။ သူ့လက်မောင်းပေါ် ခေါင်းလေး တင်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ မာလာ့ ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်ကလေး အိပ်ပျော်နေတာ လှလိုက်တာ။
မျက်ခုံးစင်းစင်း မျက်တောင်ကော့ကော့ကြီးတွေ နဲ့ ဖြောင့်စင်းလှတဲ့ နှာတန်လေးတွေ။ နူတ်ခမ်းလုံးလုံး မထူတထူ လေးက အိပ်ပျော်နေရင်းက ဘာသဘောကျလို့လဲ မသိ ပြုံးတုံးတုံးလေး ဖြစ်နေတယ်။ သီဟ အဲဒီ နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့ပြီး ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ်။မာလာရဲကျော် မျက်လုံး တွေ ပွင့်လာတယ်။
No comments:
Post a Comment