မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၅ )
ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
သီဟ လီးကြီးမှာ တအားမာတောင်လာပြီး မာလာ့ အာဂေါင်ကို ထိုးမိချိန်မှာ မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးက လည်း စောက်ရည်ကြည်တွေ သီဟ တံတွေးတွေ ဖြင့် စိုရွဲနေလေပြီ။ မာလာ က ကိုယ်ကို ကြွကာ သီဟ နှင့် ယှဉ်အိပ်လိုက်ရင်း သီဟ နူတ်ခမ်းတွေကို လှမ်းနမ်းလိုက်ပြီး။
"ဒက် လိုးပေးတော့ စု စောက်ဖုတ်ထဲ တအားယားနေပြီ"
သီဟ က မာလာ့ ခရေပွင့်ကို ချွေဖို့ အကြံရှိနေသူမို့ မာလာ့ အံဆွဲထဲမှ ကွန်ဒန်တခု နှင့် လုဘရီကေးရှင်း တဗူးကို ထုတ်လိုက်သည်။ မာလာက သီဟ ကို ကြည့်ရင်း၊
"ဒက် ဒါက ဘာလုပ်မို့လဲ"
ဟု လှမ်းမေးလိုက်သည်။ သီဟ က၊
"စုလေး အတွက် နောက်အရသာ အသစ်တခု ပေးမလို့ပါကွာ"
ဟု ပြောရင်း ကွန်ဒန်ကို သူကလီးကြီးမှာ စွတ်လိုက်လေသည်။ မာလာက လည်းပါးနပ်သူမို့ သူမ ဖင်ကို လိုးတော့မည် ဆိုတာကို သိလိုက်သည်။ ရင်တွေ ခုံလာပြီး စောက်ရည်တွေက ပိုရွဲလာခဲ့သည်။
သို့ပေမဲ့ သီဟ ဘာလုပ်လုပ်ခံမည်ဆိုသည့် အချစ်စိတ်က ရှိနေပြီးသားမို့ ဘာမှ တော့ မပြောတော့ပါ။ သီဟ ပြောသည့်အတိုင်း ကုတင်ပေးမှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်တော့သည်။ သီဟ က မာလာ့ ဖင်လုံး ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံး ကြားမှ ညိုတိုတို ခရေပွင့်လေးကို ချောဆီ ညှစ်ချပြီး သူ့လက်ထိပ်ကလေးဖြင့် ထိုးသွင်း ပေးလိုက်သည်။ မာလာ မှာ သူမ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ အေးစက်စက် ချောတောတော အရည်တို့ ထင်လာသဖြင့် မျက်စေ့လေး မှိတ်ထားလိုက်မိသည်။
နောက်တော့ သီဟ လက်ညိုးထိပ်ကလေးက သူမ ဖင်ပေါက်ကို အဝင်အထွက် လုပ်လာတာ ခံစားရမိသည်။ ထူးဆန်းသော အရသာ တမျိုးကြောင့် မာလာ ပါးစပ်မှ တိုးတိုးလေး ငြီးလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း တခါမှ ဖင်ထဲ လီးဝင်တာ မခံဘူးတော့ အနည်းငယ်တော့ ကြောက်ရွံ့ မိနေသည်။
သီဟ က သူ့လက်ညိုး လက်နှစ်ဆစ်က ချောချောချူချူဝင်နေတာ တွေ့ရတော့ ချောဆီ ထပ်ထည့်ရင်း လက်ခလည်ပါ ပူးပေါင်းပြီး အဝင်အတွက် ဆက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ တချိန်ထည်းတွင် သူလက်တဖက်ဖြင့် ချောဆီ ဗူးကို ကွန်ဒန်စွပ်ထားသော လီးပေါ် ညှစ်ချကာ ချောဆီများ ဖြင့် လူးလိုက်သည်။ မာလာ့ ဖင်ပေါက် ကြွတ်သား များမှာ သူ့လက်နှစ်ချောင်းကို အလိုက်သင့် ခံနိုင်လာသည့်အချိန်မှ သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလေသည်။
"အ...ဒက်....အရမ်းကျပ်တယ်၊ အီးးး ရှီးးးးး "
သီဟ က သူ့ဒစ်ဖူး တဝက်လောက်ကို မြုပ်လိုက်ရင်းက ဒစ်ဖူးတခုလုံး ဝင်အောင် ထည့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်ပေးရင်းက လက်တလုံးချင်း ရှေ့သို့ ပိုပို တိုးပေးလာသည်။ မာလာ မှာ သူမ ဖင်ဝ မှာ စို့နစ်နစ်ကြီးက တိုးဝင်လာသည်ကို ခံစားနေရပြီး သူမ သတိ မထားမိချိန်မှာ ပင် သူမ ဒက်ဒီ ပေါင်ခြံက သူမ ဖင်လုံး တွေကို ဖိကပ် မိနေလေပြီ။
သီဟ မှာ လည်း နည်းနည်း ညှောင်းသွားဖြင့် သူ့လီးကြီးကို မာလာ့ ဖင်ပေါက်လေးထဲ စိမ်ထားရင်း မာလာ့ ကျောပေါ်မှေးလျှက် မာလာ့ နို့တွေကို အသာ အယာ ဆုပ်ခြေနေလေသည်။ မာလာ့ ဖင်ပေါက်လေး မှ သူ့လီးချောင်း အရင်းကို ပွစေ့စေ့ ဖြင့် ရှုံ့လိုက် ပွလိုက် လုပ်ပေးလာတော့ မာလာ့ အခြေအနေကောင်းနေပြီ ဆိုတာ သိသဖြင့် လီးကြီးကို တဝက်ခန့် ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် စလိုးတော့သည်။ မာလာ့ ဖင်လေး ကော့ကော့တက်လာ သဖြင့် ဆောင့်လို့ ရပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တော့ မာလာ့ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အားကုန် ဆောင့်လိုးတော့သည်။
"ဖျစ်..ဖလွတ်...ဖွတ်...ဖတ်"
"အ... အိ...အု...အီးးးးး"
မာလာ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လည်း သီဟ ဘောကြီးက တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိနေလေသည်။ မာလာမှာ ဖင်လိုးခံနေရလျှက် သူမ ရမက်တွေ အရမ်းကြွလာသဖြင့် သူမ စောက်စေ့လေးကို လက်တဖက်ဖြင့် အတင်း ဖိပွတ်နေမိသည်။ မကြာခင် မာလာ မှာ အော်ဟစ်ငြီးငြူရင်း ပြီးသွားလေရာ သီဟ လီးကြီးကလည်း ပြီးကာနီး အလွန်ယားယံလာလေသည်။ သီဟ က သူ့လီးကြီးကို မာလာ့ ဖင်ပေါက်လေး မှ ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။
မာလာ့ ဖင်ပေါက်လေးမှာ လောလောလတ်လတ် လီးကြီးထွက်သွားသဖြင့် ဝလုံးပုံ ဝိုင်းဝိုင်းလေး ပွင့်အာ ကာ ကျန်ခဲ့လေသည်။ သီဟ က သူ့လီးကြီးမှ ကွန်ဒန်ကို အမြန်ချွတ်ပြစ်လိုက်ကာ သူ့ လီးထိတ်ဖူးကို မာလာ့ ဖင်ပေါက်အဝလေး တွက် ဖိကပ်ကာ လရည်များကို ဖင်ပေါက်ထဲ တဖြွတ်ဖြွတ်ဖြင့် ပန်းထည့်ပေးလိုက်လေသည်။ မာလာမှာ သူမ ဖင်ပေါက်ထဲ နွေးထွေးသော လရည်များ ပန်းဝင်လာသည်ကို ခံစား သိလိုက်ရပြီး ပြောမပြတတ်အောင် အီစိမ့်နေသည့်ကာမ အရသာကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။
သီဟ နှင့် မာလာတို့ တဦးကို တဦး ဖက်ကာ အမောဖြေ နားနေကြလေသည်။ မာလာက ခနနေတော့ သီဟ ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်သည်းကလေး ဖြင့် ကုတ်ခြစ်ကာ၊
"ဒီဗိုလ်မှုး သင်တန်းပေးတာ ကြမ်းလိုက်တာ၊ ရှိသမျှ အပေါက်တွေလည်း ကုန်ပြီ။ တော်ကြာ ယောက်ျား ယူရင်တောင် ယောက်ျားက ဟင် သူ့အပေါက်တွေက အကုန်ချောင်နေပါလား လို့ အပြောခံရတော့မလားမသိ"
"အာ အဲလောက်လဲ မဟုတ်ပါဘူး၊ အဲဒီအပေါက်တွေက သဘာဝ အတိုင်း သူ့နဂို နီးပါး ပြန်ပြန် ကျဉ်းသွားကြတာပါ၊ အဟီး ပေါက်ကရတွေ၊ ပြောမနေပါနဲ့၊ ဒါနဲ့ ယူဖို့ ယောက်ျားကရော တွေ့ထားလို့လား"
"ဟင့်အင်း မတွေ့သေးပါဘူး၊ လိုရမယ်ရ ပြောထားတာလေ၊ အခု ဟာက မာမီ့ကို လည်း အားနာတယ်လေ၊ သူကပစ္စည်း ယူသုံးနေရသလို ဖြစ်နေလို့ ခစ်ခစ်"
"အမလေးကွာ သူလည်း မလစ်ဟင်းစေရအောင် ဖြည့်ဆီးပေးပါတယ် အာ့အတွက် စိတ်မပူပါနဲ့"
"အင်း အာ့နဲ့ ပတ်သက်လို့ ခုမှ သတိရတယ် ပြောစာရှိတာ"
"ဘာများလဲ စု"
"မနေ့က ဒက် မာမီ့ကို လိုးနေတာကို သူရ တယောက် အခန်းဝ ကနေ ချောင်းနေတာ တွေ့လိုက်တယ်၊ မီးလည်း သူရှက်သွားမှာ စိုးလို့ အသာလေး ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ပြန်ဝင်နေရတယ်။ ဒီကောင်ချောင်းရင်းက သူ့ပုဆိုးအောက်က သူ့လီးကို သူကိုင်နေတယ်။ အဟီး ကြည့်ရတာ သူက မာမီ့ များ ဖန်တက်ဆီ ဖြစ်နေသလားမသိ"
"ဟာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား သားအမိကြီးကို"
"စု တို့ကျတော့ရော၊ ဘာတော်လဲ ဟွန်း..."
..........................................................................................................................................
Mission Two - ယာယီ ကိုယ်ရံတော်
အခန်း ( ၁ )
သီဟ တယောက် လေယာဉ်ပေါ်မှ လေယာဉ် ဆင်းသက်မည့် ကြေငြာချက်ကို နားထောင်ရင်း က ပြတင်းပေါက်မှ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ကျယ်ပြန့် ရှုတ်ထွေးလှသည့် ရှားဒုဂေါ လေဆိပ် ကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း သမီးမာလာကို သတိရလိုက်မိသည်။ ဒီမစ်ရှင်း အတွက် တာဝန်ပေးခံရတော့ အိုဗာစီး ခရီး ရှည်ထွက်ရမည်ဖြစ်သဖြင့် သမီးဖြစ်သူ မာလာရဲကျော် နှင့် သူတို့ နှစ်ယောက်သား အလုပ်ကိစ္စ ဟု အကြောင်းပြကာ ငွေဆောင် သို့ အသာလစ်ထွက်ရင်း နှစ်ညသုံးရက်ခန့် ဟော်တည်ခန်းအောင်းကာ ဟန်နီးမွန်းထွက်သည့် လင်မယား ကဲ့သို့ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးကြဆော်ကြပြီး တော့ မခွဲချင် ခွဲချင်ဖြင့် ခွဲခဲ့ကြရသည်။
ယခု မစ်ရှင်း အတွက် မာလာ့ကို သူ့ အဖွဲ့ထဲ ထည့်ပေးဖို့ တပ်မှုးကို တောင်းဆိုသော်လည်း တပ်မှုးက သူတို့ နှစ်ယောက်အကြောင်းသိသူ ပီပီ အာရုံထွေပြားမှာ စိုးသဖြင့် မထည့်ပေးလိုက်။ ယခုတော့ သူ နှင့် အတူ အခြား အေးဂျင့် လေးယောက်တို့ အတူ လိုက်လာခဲ့ကြရသည်။
ယခု ကမ္ဘာ့ ထိပ်သီး နိုင်ငံကြီး များမှ နိုင်ငံခြားရေး ဝန်ကြီးများ ပြင်သစ်နိုင်ငံ ပါရီမြို့တွင်၊ တွေ့ဆုံပြီး နိုင်ငံအသီးသီးမှ စစ်ပြေးဒုက္ခ သည်များ ဆိုင်ရာ ပြဿနာများကို ဆွေးနွေးကြမည်ဖြစ်သည်။သူ့မစ်ရှင်းမှာ မြန်မာပြည်မှ တက်ရောက်မည့် နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီး ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ဒီတေး အဖွဲ့ ကို ခေါင်းဆောင် ပြီး လိုက်သွားဖို့ တာဝန်ကျခဲ့လေသည်။ အမေရိကန် အခေါ်အဝေါ် ဒီတေး ဆိုသည်မှာ တကယ်တော့ နိုင်ငံခေါင်းဆောင်များ ခရီးသွားသည့်အခါ၊ လုံခြုံရေးအတွက် လိုက်ပေးရသည့် သက်တော်စောင့်အဖွဲ့ ကို ခေါ်ဆိုခြင်း ဖြစ်လေသည်။
လေဆိပ်တွင် သူတို့ အတွက် ဗီအိုင်ပီ လောင့်ချ် သို့ သွားကာ လာကြိုသည့် ကားတန်းဖြင့် တည်းခိုမည့်ဟော်တည်သို့ ထွက်လာခဲ့ကြရလေသည်။ ဝန်ကြီးအတွက် လာကြိုပေးသော အဖွဲ့မှာ ရှေ့မှ မောင်းမည့် မော်တော်ဆိုင်ကယ် ပုလိပ် နှစ်ဦး နှင့် ဒေသခံ ပြင်သစ် ရဲအဖွဲ့မှ ကားတစီး၊ နောက်တော့ ဝန်ကြီးအတွက် ကား၊ ပြီးမှ ဝန်ကြီး ဒီတေး တို့ အတွက် ကားတစီး အနောက်မှ လိုက်ကြရလေသည်။
ဗိုလ်မူးသီဟရဲကျော်က ဝန်ကြီး စီးသည့် လစ်မွန်ဇင်း ၏ ရှေ့ဖက် ဒရိုင်ဗာ ဘေးတွင် ထိုင်လိုက် လာလေသည်။ သူနှင့် သူ့ အနောက်ဖက်မှ လိုက်လာသည့် ဒီတေးအဖွဲ့ တို့ အချင်းချင်း က သူတို့ နားတွင် တပ်ထားသော ကော်မြူနီကေးရှင်း ဒီဗိုက်စ် များဖြင့် အဆက်အသွယ် ပြုကြလေသည်။
ဝန်ကြီး တည်းမည့်ဟော်တယ်ရောက်တော့၊ ဝန်ကြီးပီအေက ရီဆက်ရှင်းတွင် စာရွက်စာတမ်း လက်မှတ်ထိုး လုပ်နေချိန်တွင် အခန်းသော့ကို ယူကာ သူ့အဖွဲ့မှ လူ နှစ်ယောက်ဖြင့် သီဟ က ဝန်ကြီး နေမည့် အခန်းသို့ တက်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းတွင်း သူ့လူ နှစ်ယောက်က ဒီဗိုက်စ် များဖြင့် လျို့ဝှက် ကင်မရာ၊ အသံဖမ်းစက်၊ ပေါက်ကွဲစေနိုင်မည့် ပစ္စည်း စသဖြင့်ကို ရှိမရှိ သေခြာအောင် စစ်ဆေးရှာပြီးမှ ရှင်းလင်းကြောင်း ရီပို့လုပ်လေသည်။ ထို နှစ်ယောက်ကို တယောက်က အောက်ပြန်ဆင်းတယောက်ကို တံခါးပေါက် ဝတွင် စောင့်ဖို့ ပြောကြားလိုက်ပြီး သီဟက အခန်းကို တပတ်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကုတင်ဘေးတွင် ရှိနေသည့် နိုးစက်နာရီလေးကို ပလတ်မှ ချွတ်ကာ ဖြုတ်ယူလိုက်ပြီး သူ့အိပ်ထဲတွင် ထို နာရီ နှင့် တထပ်တည်းတူသည့် နာရီကို ထုတ်လိုက်ကာ စားပွဲပေါ်တင် ပလတ်ထိုးလိုက်ကာ ဟော်တယ်မှ နာရီကို သူ့အိပ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။
ရေချိုးခန်းထဲ တွင်လည်း မျက်နှာကျက်မှ စမှုတ်အလန်း (မီးဘေး အချက်ပေး) အတန်လေး ပေါ်တွင် စွတ်ပြီး တပ်လိုက်လျှင် သတိမထားမိလောက်သည့် ကိရိယာလေးကို ဖိတတ်လိုက်သည်။ ထို နှစ်ခု စလုံးမှာ မိုက်ခရို စပိုင်ကင်မရာ ကလေးများ ပါပြီး ဝါယာလက်စ်ဖရီကွင်စီတခုကို ချိန်ထားသည်။ ထိုဖရီကွင်စီမှာ သူသာ သိသော ချန်နယ် ဖြစ်သည်။ သူ့ လက်တော့မှ ဖြစ်စေ ဖုံးမှ ဖြစ်စေ ကြည့်၍ ရလေသည်။ ထိုကင်မရာ တို့မှာ သူ နှင့် သူ့တပ်မှုးသာ သိပြီး ဝန်ကြီးကိုယ်တိုင်ပင် မသိခြေ၊ အရေးပေါ် အခြေအနေတွင် ဝန်ကြီး လုံခြုံရေးအတွက် အမြန်ဆုံး လုပ်လို့ ရအောင် လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။
သူဟော်တယ်ခန်း အဝမှ အပြင်ထွက်လာသည်နှင့် ဝန်ကြီး နှင့် အဖွဲ့တို့ ဓါတ်လှေခါးမှ ထွက်လာကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူ့လူတယောက်က ဝန်ကြီးအတွက် တံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ဝန်ကြီးက သီဟ ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး၊
"ကျေးဇူးပါ၊ ဗိုလ်မှုး၊ ဆီးယူလိပ်တာ၊ "
ဟု ပြောပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်က ဝန်ကြီးကို ခါးကိုင်းခေါင်းလေး ဆပ်ပြရင်း၊
"ဟုတ်ကဲ့ ပါ၊ စိတ်ချလက်ချသာ နားပါခင်ဗျ"
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ရုံးအဖွဲ့သားများက ဝန်ကြီး နှင့် ကပ်ရက် အခန်းတွင် နေရာယူကာ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်က ဝန်ကြီး နှင့် ကပ်ရက် တခြားဖက်မှ အခန်းကို ယူထားပါသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အခန်းတွင်တော့ ဒီတေး အဖွဲ့ဝင်များ နေရာယူပါသည်။ ဒီတေး အဖွဲ့ဝင်များမှာ သူတို့ အခန်းတံခါးမှ ခေါင်းကြည့်ပေါက်တွင် တတ်ထားသော မှန်ဘီလူးကို ဖြုတ်ကာ သူတို့ ယူလာသော ကင်မရာ ကို အစားထိုးလိုက်ပါသည်။ ထိုကင်မရာကို သူတို့ လက်တော့ဖြင့် ချိတ်ထားလိုက်သဖြင့် ဝန်ကြီးအခန်းဝကို လက်တော့စခရင်တွင် မြင်နေရပါသည်။ သူတို့ အဖွဲ့မှ တလှည့်စီ ကင်းစောင့်သလို အခန်းထဲမှ စောင့်နေရန်သာဖြစ်လေသည်။
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်က သူနေမည့် အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်ကာတံခါးပိတ်လိုက်ပြီးနောက် လက်တော့ကို ထုတ်ကာ ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်တွင်တင်လိုက်ကာ လော့အင်ပတ်စ်ဝပ်ဖြင့် ဆာဗေးလန့် ကင်မရာကို ဆက်လိုက်ရာဝန်ကြီး အခန်းထဲက မြင်ကွင်းနှစ်ခု သူ့လက်တော့စခရင်တွင်ပေါ်လာလေသည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ခြေဆန့်ကာ လှဲလျှောင်းနားနေသော ဝန်ကြီး ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို သူမခေါင်းရင်း မှ ကြည့်နေသကဲ့သို့ မြင်နေရလေသည်။
ဝန်ကြီးမှာ အခန်းထဲ ရောက်ပြီးမှ သူမ ဖော်မယ် ဒရက်စ် တို့ကို ချွတ်ကာ ပိုးအပျော့ ညဝတ်အင်္ကျီကို ကောက်စွပ်ဝတ်ထားသဖြင့် သူမ စနေနှစ်ခိုင်မှာ တောင်ကုံးလေး နှစ်ခုအလား မို့မေါက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထို အင်္ကျီမှာ ပေါင်လည်လောက်အထိသာ ရှည်သည်မို့ ဝင်းမွတ်နေသော ပေါင်တန်ခြေသလုံး များကို လည်း မြင်နေရသဖြင့်၊ သီဟ ဘောမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ တကယ်တော့ သူ့အနေဖြင့် ကြည့်မနေသင့်မှန်းသိသော်လည်း၊ ဒီကိစ္စက သူတယောက်သာ သိတာမို့ ခပ်တည်တည်ပင် ဖွင့်ထားလိုက်လေသည်။
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်က သူဒီတေးလုပ်ရမည့် ဝန်ကြီး မို့ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ဘိုင်အိုကို အလွှတ်နီးပါး သိနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဝန်ကြီးဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း မှာ တကယ်တော့ ရွှေလင်ပန်းဖြင့် အချင်းဆေးလာ သည်ဟု ပြောရပေမည်။ သူမ ၏ အဖေ ကလည်း ရှမ်းစော်ဘွားတဦး၏ သား ဖြစ်ခဲ့ပြီး ယခင် အစိုးရလက်ထက်က ဝန်ကြီး ဖြစ်ခဲ့သည်၊ သူမ ယောက်ျားကလည်း ဌာနဆိုင်ရာတခုတွင် အကြီးဆုံး ရာထူးတခု ယူထားသူ ဖြစ်လေသည်။ သူမ ဘွဲ့ရပြီးကာစ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပြီး သားတယောက်ရခဲ့သည်။ အလုပ်လုပ်စရာ မလိုအောင် ချမ်းသာ သူမို့ မာစတာတက်သည်။
နိုင်ငံခြား ဘာသာ သုံးလေးမျိုးကို လည်း တတ်မြောက်အောင် လေ့လာခဲ့သည်။ ပီအိပ်ဒီ ဘွဲ့တခုကိုလည်း ယူထားသေးသည် ဆိုတော့၊ အသိုင်းအဝိုင်း နှင့် ပညာအရည်အချင်းကြောင့် အသက်မှာ လေးဆယ် ကျော်ကာစလေးပင် ဖြစ်သော်လည်း၊ အလိုလို နေရာ ရလာခဲ့ရသူဖြစ်သည်။ တဦးတည်းသော သားဖြစ်သူ အောင်ဝေဖြိုးဝင်းမှာ အင်္ဂလန်မှာ ကျောင်းတက်နေလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်းမှာ ရုပ်ကလည်းချော၊ အရပ်မြင့်မြင့်၊ အလွန်ကိတ်သော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ရှိလျှက် နှင့် သူမ ယောက်ျား မိန်းမမှု မှာ ပွေရှုတ်နေသည်မှာ အံဩစရာကြီးဟု ဗိုလ်မှုးသီဟ ရဲကျော် တွေးလိုက်မိသည်။ အပြင်လောက တွင်တော့ အတင်းအဖျင်းဟု သာ ပြောကြသော်လည်း ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော်တို့ လို ထောက်လှမ်းရေး ထိပ်တန်းလူတွေက တော့ အတိအကျသိလေသည်။
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် လေယာဉ် အကြာကြီး စီးလာရပြီး တချိန်လုံးလည်း ဝန်ကြီး အနားကပ်လာသမျှလူကို မသင်္ကာ မျက်လုံး ဖြင့် တောက်လျှောက်ကြည့်နေရသဖြင့် ငြီးစီစီ ဖြစ်လာသည်ကို အခု လန်းသွားအောင် ရေမိုးချိုးလိုက်အုံးမည်ဟု တွေးကာ အဝတ်အစားများ ချွတ်လိုက်သည်။သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ နောက်ဆုံး ကျန်သည့် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည့် အချိန်မှာ သူ့လက်တော့ စခရင်ပေါ်မှ လှုပ်ရှားမှု တခု တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ကုတင်ပေါ်ပြန်ထိုင်ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကုတင်ပေါ်မှာ ထထိုင်လိုက်တာဖြစ်သည်။ သူမ ကိုယ်လေးကို ဟိုလှည့်ဒီလှည့်ဖြင့် အကြောအခြင် ဆန့်လိုက်ပြီး သူမ ကိုယ်ပေါ်မှ ပိုးသား ဝတ်ရုံလေးကို ခွာချလိုက်ရာ သီဟ တယောက် ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ပိုးသားဝတ်ရုံလေး အောက်က သူမ ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစား ဆိုလို့တမျှင်မှ မရှိပါ။ ထွားကျိုင်း ဖွံ့ဖြိုးလှသည့် နို့ကြီး နှစ်လုံးက ကျွဲကောသီးကြီး နှစ်လုံးလို၊ လက်သန်းလုံး လောက်ရှိပြီး လက်ဆစ်တဝက်ခန့် ရှည်သ့် နို့သီးခေါင်း ညိုညို နှစ်ခုက ဖွေးနုဝင်းနေသော ရင်သားအစုံ ထိပ်မှာ ချွန်မြ ထောင်မတ်နေသည်။
သေးသိမ်သော ခါးအောက်က ကားစင့်နေသော အိုးကြီးက လည်း အားရပါးရ၊ တုတ်ခိုင်ဖြောင့်စင်း နေသော ပေါင်တန်ကြီးနှင့် ခြေသလုံး တုတ်တုတ်ခဲခဲ ကလေး တွေက ဝင်းဝါချောမွတ်နေသည်။ အမွှေးပါးပါးလေး ညှပ်ထားသည့် စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး အကွဲကြောင်းတွင် စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား ညိုညိုလေးတွေက တွန့်လိမ်လိမ်။ လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးဟု တွေးလိုက်မိသည်။ သူ့ကိုယ်သူပင်သတိမထားမိလိုက်ပဲ သူ့လက်တွေက ထောင်မတ်လာသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် မိလေသည်။
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က ကိုယ်ကို ကော့ကော်ကန်ကား နည်းနည်းလုပ်လိုက်ပြီးမှ ဖင်လုံးကြီးတွေ တုန်ခါ အောက် လျှောက်ပြီး ရေချိုးခန်းဘက်ကို ထွက်သွားလေသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ၏လက်တော့ နောက်စခရင်တခြမ်းက ရေချိုးခန်းနေရာသို့ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီတခါတော့ အပေးစီးက မြင်နေရလေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ ရှိ့ ဘေစင် ရှေ့တွင် ရပ်လျှက် မှန်ချပ်ကြီးထဲ တွင် သူမကိုယ် သူမ ပြန်ကြည့်နေသော ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ဖင်လုံး ကြီးတွေမှာ အနောက်သို့ ပြစ်လျှက် ကောက်နေလေသည်။
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တယောက် သူ့လီးကြီးမှာ မတရား မာတောင်လာသဖြင့် အိပ်ယာမှ ထကာ ရေချိုးခန်းဘက်လမ်းလျှောက်သွားပြီး ဘေစင်ပေါ်တွင် ဟော်တယ်မှ ချထားပေးသော လိုးရှင်းဗူးလေးကို ယူကာ အိပ်ယာပေါ်ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့ လက်တော့ စခရင်မှ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ကိုယ်လုံးတီးအလှကို ကြည့်ရင်းက သူ့လက်ဖဝါးပေါ်သို့ လိုးရှင်း အချို့ကို ညှစ်ချလိုက်သည်။ ထိုလက်ဖဝါးဖြင့် မာတောင်တောင့်တင်းနေသော သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း အရသာခံကာ ပွတ်သပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်နေလိုက်မိလေသည်။
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်းမှာ မှန်ထဲ မှ မိမိ ကိုယ်လုံးတီး အလှကို ပြန်ကြည့်ရင်းက သူမလက်ကလေးများဖြင့် ဖွံ့ထွားလုံးဝင်းလှသည့် နို့ကြီးတွေကို တဖက်တချက်ပင့်ကိုင် ဆုပ်နှယ်လိုက်ရင်းက မာတောင်လာသည့် နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် ညှစ်ကာ ပွတ်ခြေလိုက်မိရာ သူမပါးစပ်မှ ပင် အီးကနဲ ငြီးသံလေး ထွက်လာရလေသည်။ သူမ ကိုယ်မှ ကြက်သည်းလေးများထလာပြီးပေါင်ခွဆုံ မှ စိုတိုတိုလေး ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ ကိုယ်သူမ ဘယ်လမ်းကြောင်းသွားတော့မည်ဆိုတာကို သိနေသော ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က ရေချိုးဇလုံ ရှိရာသို့ သွားလိုက်ပြီး ရေနွေး နှင့် ရေအေး အနေတော်ဖြစ်အောင် ဖွင့်ချထားလိုက်လေသည်။
ဘေစင်ပေါ်မှ ဆပ်ပြာရည်ပုလင်းလေးကို ဖွင့်ကာ ရေချိုးကန်ထဲ လောင်းထည့်လိုက်သည်။ ရေချိုးကန်ထဲ မှာ ဆပ်ပြာအမြုပ်ဘူးစီဘောင်းကလေးများနှင့် အတူ ရေလည်း တဖြည်းဖြည်း ပြည့်လာသည်ကို စောင့်ရင်း သူမ ဆံပင်ကို ဖြည်ချလိုက်လေသည်။ မဲနက်အုပ်ကောင်းလှသော ဆံပင်များမှာ ကျောလည်ထိ ရောက်လေသည်။ သူမ ပေါင်လုံး ဖွေးဖွေးလေး များမှ အကြောစိမ်းလေးများ ကို ပင် မြင်နေရသော သီဟရဲကျော်မှာ လက်တော့စခရင်ကို ပင် ကုံးရက်ချင်စိတ်ပေါ်လာရလေသည်။
ဘပ်တပ်ထဲ မှာ ရေတဝက်ကျော်ကျော်လောက် ပြည့်လာချိန်တွင် ရေပူအနေအထားကို ခြေဖြားလေး ဖြင့် စမ်းသပ်ရင်း ဒေါ်ခိုင်ရတနာ ပြည့်ဖြိုးဝင်း တယောက် ရေပူနွေးနွေးထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်လေသည်။ သူမ ကိုယ်လုံးလေး ရေပူနွေးနွေး လေး လွှမ်းခြုံသွားတော့ အကြောအခြင်များ ပြေလျှော့ကျသွားသလို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် သူမမေးစေ့မြုပ်သည်အထိ ရေထဲ စိမ်ပြစ်လိုက်သည်။
ခနတာ နေလိုက်ပီးမှ သူမ ခြေမဖြင့် ရေ ပိုက်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်လေသည်။ သူမ လက်အစုံက ခုန ဇာတ်လမ်းကို ပြန်ဆက်လေသည်။ သူမ ရင်သား အစုံကို ဆပ်ပြာအမြုံ့တို့ ဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်းက နို့သီးခေါင်းလေး ကို ပွတ်ခြေပေးမိသည်။ မျက်လုံးလေး အစုံ မှေးကာ နို့သီးခေါင်းလေး တွေ ပွတ်ခြေပေးနေသော ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်းကိုစောင့်ကြည့်နေရင်းက သီဟရဲကျော်တယောက် သူ့လီးကြီးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုနေမိပြန်သည်။
ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း တယောက် သူမကိုယ်လေးကို အသာလျှောချရင်း ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်လိုက်လေသည်။ သူမ ၏ ချောမွတ်ဖွေးစွတ်နေသည့် ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ခွဆုံကြားသို့ သူမ လက်ကလေး ကို ထည့်ပြီး သွေးဆူဖေါင်းကြွနေပြီ ဖြစ်သော စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့် တချက်နှစ်ဖျစ် ညှစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ သူမ လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် စောက်စေ့ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို ဖိခြေပွတ်ပေးနေလေသည်။
"ဟင်း....ဟင်း...ကျွတ်စ်....."
သူမ ၏ မျက်လုံးအစုံကို တင်းတင်းလေး မှိတ်ထားပြီး နူတ်ခမ်းလှလှ ဖူးဖူးလေး ကြားမှ လျှာကလေး တစ်လစ်ဖြင့် တချက်တချက် နူတ်ခမ်းကို လျှက်လိုက်ပြီး ငြီးသံလေး ပေးရင်း က စောက်စေ့လေးကို ပွတ်နေသော၊ ဒေါ်ခိုင်ရတနာဖြိုးဝင်း စိတ်အစဉ်က သူမ ၏ လက်ရှိကမ္ဘာကို မေ့ပြီး စိတ်ထဲက အဝေးတနေရာကို ရောက်နေလေပြီ။ သူမ အတွေးထဲက သူတဦးက သူမ စောက်စေ့လေးကို လျှာထိပ်ဖြင့် ဖိထိုးပွတ်ပေးနေသည်ဟု ပဲ တွေးနေသလားမသိ၊ စောက်စေ့လေးကို နာနာဖိပွတ်ခြေပေးနေရင်းက တချက်တချက်လည်း စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲ လက်ထိပ်ကလေး တဆစ် နှစ်ဆစ်ခန့် ဝင်သည်အထိ ထိုးသွင်းပေးရင်းက အရှိန်ရလာတော့သည်။
ဗိုလ်မူးသီဟရဲကျော် တယောက်လည်း သူ့လီးကြီးထိပ်မှ စိမ့်ယိုကျလာသည့် ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်နှင့် လိုးရှင်းတို့ ပူးပေါင်းပြီး ချောမွတ်နေသည့် လက်ဖဝါးဖြင့် အရှိန်ပြင်းပြင်းဂွင်းထုနေလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီး ဒေါ်ခိုင်ရတနာဖြိုးဝင်း ၏ ပါးစပ်၊ စောက်ဖုတ်၊ ဖင်၊ နို့နှစ်လုံးကြား၊ စသဖြင့် နေရာမျိုးစုံ၊ ပုံစံမျိုးစုံ၊ မတ်တပ်လေးဘက်ထောက် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်စသဖြင့် ပုံဖေါ်ကာ မှန်းလိုးရင်း လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ထုနေလေတော့သည်။
နှစ်ဦးစလုံး မှာ တိုင်ပင်ထားသည့်အလား တဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်တက်လာကြပြီး မကြာခင်မှာပင် ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်းမှာ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်ကွေးပြီး တဟင်းဟင်း နှင့် ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရသလို၊ သီဟရဲကျော် တယောက်လည်း သုတ်ရည်ဖြူဖြူတွေ လီးထိပ်မှ တဖြွတ်ဖြွတ်ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးဆုံးချင်းသို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။
..........................................................................................................................................
အခန်း ( ၂ )
နောက်တနေ့ မနက် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ဒုက္ခသည်များ ညီလာခံသို့ ဝန်ကြီး က တက်ရောက် တော့ သီဟ တို့ အဖွဲ့ လည်း ထုံးစံအတိုင်း မျက်ခြေမပြတ် လိုက်လံ စောက်ရှောက်ပေးနေရလေသည်။ ဒုတိယနေ့ တွင် ဝန်ကြီး က မြန်မာပြည်ကိုယ်စား တက်ရောက် မိန့်ခွန်းပြောမည်ဖြစ်လေသည်။ ညီလာခံ ပထမနေ့ ချောမောစွာ ပြီးသွားတော့ ထုံးစံ အတိုင်း ဝန်ကြီးကားကို ရှေ့နောက် နှစ်စီး ညှပ်ကာ ညီလာခံကျင်းပနေသည့် စန်တာမှ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ မြို့လည် ကားလမ်းများမှာ ထရပ်ဖစ် ဂျမ်း ဖြစ်နေသည်မို့ ကားချောင်သော လမ်းမှ ကွေ့ပတ်မောင်းနေရင်း လူပြတ်လပ်သည့် ရပ်ကွက်တခု နားအရောက်တွင်၊
"ဝုန်း."
ကနဲ အသံနှင့် သူတို့ ရှေ့မှ ကားမှာ မီးတောက်များနှင့် အတူ ပေါက်ကွဲထွက်သွားပြီး ကျည်ဆံ များလည်း တဒိုင်းဒိုင်း ဖြင့် သူတို့ ကားသို့ လာထိမှန်တော့သည်။ သီဟက လက်တဖက်ဖြင့် သူ့ ဂျိုင်းအောက်မှ သေနတ် ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အနောက်ဖက်သို့ လှည့်ကာ ဝန်ကြီးအား၊
"အောက်ကို ငုံ့နေ အောက်ကို ငုံ့နေ"
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ကားမောင်းသူ ပြင်သစ်အမျိုးသား မှာ ကြောက်လန့်ပြီး ကားတံခါး ဖွင့် အပြင်ထွက်လိုက်ရာ ကျည်ဆံ မိုးရွာချမှုကြောင်း သွေးများ ဖြာကနဲ ထွက်ကာ လဲကျသွားတော့သည်။ သီဟတို့ အနောက်မှ ကားလည်း ကျည်ဆံ မိုးရွာချခ့ရမှုကြောင့် သေသူသေ ဒဏ်ရာရသူ ရ ဖြစ်နေပြီး ဒဏ်ရာရသူတို့က လက်ထဲမှ သေနပ်ဖြင့် ကျည်ဆံလာနေသော တိုက်ခေါင်မိုးများ ပေါ်သို့ ပြန်လှန်ပြစ်နေကြလေသည်။ သီဟ လည်း ကားတံခါးကို ဖွင့်ကာ ကျည်လမ်းကြောင်းကို တံခါးဖြင့် အကာအကွယ်ပြုကာ အပြင်သို့ ကုန်းထွက်လိုက်သည်။ နောက်ကားမှ သူ့ လူတယောက်က
"ဗိုလ်မှုး ဘေးက လမ်းကြား ထဲ ကို သွား ကျနော် ကာပြစ်ပေးထားမယ်"
"ဒိုင်း..ဒိုင်း"
"ရွှီး....ညှောင့်.."
သီဟ ကားဘေးက မှောက်ရက် တွားသွားပြီး အနောက်ဖက်တံခါးကို ဖွင့်လိုက်တော့ ဝန်ကြီးက ထိုင်ခုံရှေ့ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ကုံးလို့ ဘေးက သူမ ပီအေ ကတော့ ခေါင်းမှာ သွေးတွေရွဲလို့ သေနေပြီ။ဝန်ကြီးရဲ့ တုန်ရီနေတဲ့ လက်ကို ဆွဲလိုက်ပြီး၊
"ခေါင်းမမော့နဲ့ ဒီအတိုင်းပဲ ကုံးပြီးထွက်လာ"
ဝန်ကြီးလည်း သီဟ ပြောသလို အသာကုံးထွက်လာတယ် အပြန်ရောက်တော့ သီဟ က အနောက်က သူ့လူကို အချက်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့လူက သီဟတို့ ဘက်ကို ပြစ်နေတဲ့ လူတွေရှိရာ ခေါင်မိုးပေါ်ကို ထောင်ပြီး သူ့ရဲ့ အမ်ဆစ်စတင်းနဲ့ အဆက်မပြတ်ပြစ်ပေးလိုက်တယ်။ သီဟက ဝန်ကြီးလက်ကို ဆွဲပြီး လမ်းကြားထဲကို ပြေးဝင်လိုက်တယ်။ သူ့လူတွေကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို သွားသွားလို့ လက်ဟန်ခြေဟန်ပြနေတယ်။ သူတို့ ကို တိုက်ခိုက်နေတာ ဝန်ကြီးကို လုပ်ကြံချင်လို့ ပဲ ဆိုတော့ ဝန်ကြီးမရှိတော့ရင် သူ့လူတွေကို လည်း ဆက်တိုက်နေစရာ အကြောင်းမရှိဘူးလို့ တွေးမိတာနဲ့ သီဟလည်း ဝန်ကြီးကို ဆွဲပြီး လမ်းကြိုလမ်းကြားက ပြေးတော့တာပဲ။ အဲလို သေနပ်တွေ ပြစ်ခတ်ဆူညံ ရဲ ကား ဥဩသံတွေ ဆူညံနေတော့ လူတွေကလည်း ဟို ပြေးဒီပြေး ရှုတ်ရှက်ခတ်ပြီး သူတို့ ကိုယ်တိုင်လည်း လူတွေ ကြားထဲ ရောကသွားတော့တယ်။
သီဟက သူ့သေနပ်ကို စလွယ်အိတ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး လမ်းဆုံ တခုမှာ ဖုံးကို ထုတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူတို့ ရောက်နေတဲ့ နေရာနဲ့ အနီးဆုံး မက်ထရို စတေရှင် တခုကို ဒါရိုက်ရှင်း ပေးလိုက်ပြီး လမ်းတွေ ဘယ်လို ကွေ့ သွားရမယ်ဆိုတာကို ဂူဂယ်မက်မှာ ကြည့်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ ဝန်ကြီးလက်ကို ဆွဲပြီး ပြေးလာခဲ့ကြတယ်။ မက်ထရိုစတေရှင် ကို ဆင်းတဲ့ လှေခါးကနေ ဆင်းလာလိုက်ပြီးတော့ ရထားလက်မှတ် ရောင်းတဲ့ဆီမှာ မြေပုံ တချက်ကြည့်ပြီး သူသွားရမဲ့ နေရာအတွက် လက်မှတ်ဝယ်လိုက်ပြီးဝင်လာလိုက်တယ်။ ရထားကလည်း အဆင်သင့်ဝင်လာတာနဲ့ အထဲကို ဝင်လိုက်တယ်။ လူတွေက တိုးတိုးခွေ့ခွေ့နဲ့ မို့ ဝန်ကြီးက သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာတယ်။ သူက ဝန်ကြီးပုခုံးလေးကို အလိုက်သင့် ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ ဝန်ကြီးက အသံတုံရီရီနဲ့၊
"ဗိုလ်မူး ကျမတို့ ဘယ်ကို သွားမှာလဲ"
"ကွှန်တော်တို့ ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် တခု ရှိတယ် ဝန်ကြီး အဲဒီကို အရင်သွားလိုက်မယ် ပြီးမှ အဲဒီကနေ ဗမာပြည်ကို ဆက်သွယ်လိုက်မယ် ကျွန်တော်မသင်္ကာတာနည်းနည်းရှိတယ်"
သူတို့ ဆင်းရမဲ့ ဘူတာရောက်တော့ ဘူတာရုံကနေ အပြင်ထွက်လာကြတယ်။ သီဟ တို့ ရဲ့ ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် အနားလမ်းကွေ့ကျတော့ သီဟက ဝန်ကြီးကို အသာလက်ဆွဲလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ လမ်းထောင့်မှာ ခနနေခိုင်းပြီး သူတို့ ဆေ့ဖ်ဟောက်ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်တယ်။
"လာသွားမယ် ဝန်ကြီး ကျွန်တော်တို့ ဆေ့ဖ်ဟောက်စ်လည်း မလုံခြုံတော့ဘူး လောလောဆယ် ဟော်တယ်တခု သွားကြမယ်"
သီဟ က တက်စ်စီကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး တနေရာသို့ သွားရန် လမ်းညွှန်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ကော်ဖီဆိုင်တခု တွင် ဝန်ကြီးကို ထိုင်နေစေပြီး သူ့ဖုံးဖြင့် သူ့ကိုယ်သူရိုက်ပြီး ဝန်ကြီးကိုလည်း ဓါတ်ပုံ တပုံ ရိုက်လိုက်သည်။ နောက်တော့တနေရာသို့ အီးမေးပို့ပေးလိုက်သည်။ သူ့ဖုံးမှ ရီပလိုင်းမက်ဆေ့ကို ကြည့်လိုက်ရင်း၊ဝန်ကြီးကို မော့ကြည့်ကာ၊
"ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်အတွက် လောလောဆယ် အင်ဒိုနီးရှားပတ်စ်ပို့ နှစ်ခု လုပ်ခိုင်းထားတယ် နာရီဝက်ဆိုရင် ရမယ်၊ ကျွန်တော်တို့ အဖွဲ့ ထဲမှာ လည်း သစ္စာဖေါက်ရှိနေပြီ၊ ပြင်သစ်ရဲကို လည်း စိတ်မချရသေးဘူး လောလောဆယ်။ အဲဒါကြောင့်ဟော်တယ်တခု မှာ ခနသွားခိုမယ်၊ မြန်မာပြည်က အမ်အိုင်ကို ဆက်သွယ်ပြီး သူတို့ ဆီက စိတ်ချရတဲ့သူကို လွတ်ခိုင်းလိုက်မယ် အဲတော့မှ ကျွန်တော်တို့ အပြင်ထွက်လို့ ရမယ်"
ဝန်ကြီးက တုံတုံရီရီလေးဖြင့်၊
"သူတို့က ဘယ်သူတွေလဲကွယ်၊ ငါတို့ကို ဘာလို့ တိုက်ခိုက်ရတာလဲ"
ကျွန်တော်တို့ နယ်စပ်က ကျွန်တော်တို့အစိုးရကို အထင်အမြင်လွဲနေတဲ့ အကြမ်းဖက်အုပ်စုပါ။ သူတို့က ဒီမှာလည်း ကော်နက်ရှင်းရှိသလို ကျွန်တော်တို့ အဖွဲ့ထဲမှာလည်း ဝင်ပြီး အန်ဒါကာဗာလုပ်နေတဲ့လူ ရှိနေတယ်။ အာ့ကြောင့် ကျွန်တော်တို့ လမ်းကြောင်းတွေ ဆေ့ဖ်ဟောက်စ်တွေ အကုန်သိနေတာပေါ့။အခု တညပါပဲ မနက်ဖြန် မြန်မာပြည်က အဖွဲ့လိုက်လာပြီးရင် သံရုံးထိကို အကာကွယ်ယူပြီး သွားရမယ်။ ခုကတော့ ကျွန်တော်တယောက်ထဲ နဲ့ သွားဖို့ စိတ်မချရသေးလို့ ဟော်တယ်တခု မှာ ခနသွားခိုနေလိုက်မယ်"
နာရီဝက်လောက်အကြာတွင် တက်စီတစီးငှား တနေရာတွင် ဝင်ပြီး ပတ်စပို့ ဝင်ယူကာ မထင်မရှား ဟော်တယ် အသေးလေး တခု တွင် သွားရောက်အခန်းတခု ယူကာ ဝင်နေလိုက်လေသည်။ သူတို့ ၏ ဖိတ်ပတ်စ်ပို့စ် အရ ဒင်ဒိုနီးရှားမှ အလည်လာသော လင်မယားဖြစ်လေသည်။ ဆောင်းတွင်းမို့ အလင်းရောင်ကလည်း စောစောစီးစီး ပျောက်ကာ မှောင်နေလေပြီ။ ဟော်တယ်ခန်းမှ တီဗီတွင် သူတို့ ကားတန်း အတိုက်အခိုက်ခံရသည့် သတင်း ကို အဆက်မပြတ်ပြနေလေသည်။ အသေအပျောက်စာရင်းကို တော့ မကြေငြာသေးခြေ။ တမင်ဖုံးထားပုံ ရသည်။
သီဟက ဟော်တယ်ခန်းထဲတွက် ဝန်ကြီးကို ရေမိုးချိုးပြီး နားဖို့ အကြံပေးလိုက်ပြီး စားသောက်စရာများ ဟော်တယ်ခန်းသို့ သာ မှာလိုက်သည်။ နောက်မှ တပ်မှုးဆီသို့ လျို့ဝှက်မက်ဆေ့ပေးလိုက်သည်။ တပ်မှုးက ရောက်သည့်နေရာမှာပဲ နေဖို့ သူတို့ လွတ်လိုက်သည့် စိတ်ချရသည့် အဖွဲ့လာမှ ဆက်သွယ်ဖို့ ပြန်မက်ဆေ့ပို့ပေးတာ ဖတ်ပြီး မှ သူလည်း ဆိုဖာပေါ် စိတ်လျှော့ကာ ထိုင်ချလိုက်လေသည်။
ထို အချိန်ရေချိုးခန်းထဲ မှ ရေနွေးပူပူ ဖြင့် ရေချိုးထွက်လာသော ဝန်ကြီးမှာ ဟော်တယ်မှ ထားထားသော သဘက်ဝတ်ရုံကြီး ဝတ်လျှက် ခေါင်းမှာ လည်း ရေလျှော်ထားသဖြင့် သဘက်ပတ်ကာ ကုတင်ကြီးပေါ် ထိုင်လိုက်လေသည်။ စိတ်ကို တင်းထားသည်ကို လည်း လျှော့ချလိုက်၍လား မသိ မျက်ရည်များကျလာကာ တရှုံ့ရှုံ့ ငိုကြွေးတော့သည်။ သီဟလည်း ထိုင်ရာမှ ထကာ ကုတင်နားသွားလျှက် ဝန်ကြီးကို အသာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ကာ ဖြေသိမ့်ပေးဖို့ ကြိုးစားလေသည်။
သို့သော် ဝန်ကြီး၏ အိတင်းနေသော နို့ကြီးများက သူ့ရင်ဘတ်ကို ဖိမိလာပြီး မနေ့ညက ဝန်ကြီး၏ ကိုယ်လုံးတီးအလှက သူစိတ်မျက်စေ့ထဲပြန်ပေါ်လာတော့ သွေးက ပူလာပြီး လီးက တောင်လာလေသည်။ သူ့ပုခုံးပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ငိုနေရှာသော ဝန်ကြီး မျက်ရည်များ သူ့အင်္ကျီပေါ်မှာ ပင် စိုရွဲလာသဖြင့် ဝန်ကြီးမျက်လာလေးကို မေးစေ့မှ ကိုင်မ ကာ ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။
အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment