မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၆ )

 မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၆ )

ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ရေချိုးပြီးကာစမို့ ရှင်းသန့်နေသော ဝန်ကြီး၏ ချောမောလှသော မျက်နှာ နှုတ်ခမ်းထူထူ နီတျာတျာလေးက သူ့ကိုယ်သူပင် သတိမထားမိပဲ သူ့နူတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်မိတော့သည်။ ဝန်ကြီးကလည်း သူ့လည်ကုတ်ကို ဆွဲခိုကာ သူ့ကို ပူနွေးစိုစွတ်သော အနမ်းတို့ ဖြင့် တုန့်ပြန်လာလေသည်။ နောက်တော့ နှစ်ဦးစလုံး သွေးသားတွေက ဆူပွက်လာကာ ခနလေး အတွင်း အဝတ်အစား ကင်းမဲ့ သွားသော ကိုယ်လုံး တစုံ ကုတင်ပေါ်သို့ လုံးထွေးကာ ကျသွားတော့သည်။ 

သီဟ နူတ်ခမ်းတွေက ဝန်ကြီး၏ ချိုမြိန်စိုစွတ်နူညံ့လှသော နူတ်ခမ်းအစုံ မှ ခွာလျှက် လည်တိုင်ကျော့ကျော့ တလျှောက် ဆင်းသက်လာကာ လုံးစက်ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးတွေပေါ် ရောက်လာလေသည်။ ဖွေးနုသော နို့ကြီးများထိပ်မှ ညိုတိုတို နို့သီးခေါင်းလေးများကို သူ့နူတ်ခမ်းဖြင့်ညှပ်ကာ စုပ်လိုက်တော့ ဝန်ကြီးမှာ ကိုယ်လုံး လေးတုံတက်ကာ သူ့ခေါင်းမှ ဆံပင်တို့ကို ဆုပ်ကိုင်လေသည်။ 

သီဟလက်တွေက ဝန်ကြီး၏ ချောမွတ်သော ဘိုက်သား ပြင်တို့ကို ပွတ်သတ်ရင်း ပေါင်ခွဆုံသို့ ဆင်းသွားလေရာ အမွှေးအမြင် မရှိ ပြောင်ချောဖေါင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို စမ်းမိလေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီး၏ အကွဲကြောင်းတလျှောက်ကို လက်ထိပ်ကလေး ဖြင့် စမ်းရင်း ပွတ်ပေးနေရာ အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် စိုရွဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သီဟက ဝန်ကြီး ချိုင်း နှစ်ဘက်တွက် လက်ထောက်ပြီး ဝန်ကြီး နူတ်ခမ်းအစုံကို ပြန်နမ်းလိုက်တော့ သူ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးက ဝန်ကြီး ပေါင်အတွင်းသား များကို သွားထောက်ပွတ်မိနေသည်။ ဝန်ကြီးက သူမ လက်ကလေးဖြင့် သီဟ လီးကြီးကို စုပ်ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်လေသည်။ 

သီဟက သူ့ဖင်ကို ကော့ကာ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ နွေးထွေး နူးညံ့သော စောက်ခေါင်း အသားလေး များက သီဟလီးကြီးကို ရစ်ပတ်ကာ ဖွဖွလေး စုပ်ပေးထားသလို ခံစားနေရသည်။ လီးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်လေးထဲ မကျပ်သော်လည်း အချောင်ကြီးမဟုတ်ပဲ စေးစေးလေး ဖြည်းဖြည်းချင်း နစ်ဝင်သွားတော့သည်။ ဝန်ကြီး ဆီမှ ဟ ကနဲ လေရှိုက်သံလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး သီဟ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်သည်။ သီဟ လည်း သူ့ လီးကြီးကို ဝန်ကြီးစောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်ပြီး ဆီးခုံ နှစ်ခု ထိကပ်သည်အထိ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ အဆုံး ဝင်သွားပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်သွင်း ရင်း ဖြင့် ဇိမ်ခံ လိုးလေတော့သည်။ 

သီဟ က ဝန်ကြီး ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ဂျိုင်နှစ်ဘက်ကြားလက်လျိုကာ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးသည်။ ဝန်ကြီးကလည်း သူမ လက်နှစ်လက်ဖက်ဖြင့် သီဟ ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်ဆွဲဖက်သည်။ သူမ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးဖြင့် သီဟခါးကို ညှပ်ကာ ခြေသလုံးများဖြင့် သီဟ ပေါင်ကို ပြန်ချိတ်ဆွဲသည်။ အခုနက အသက်အန္တရာယ်မှ လွတ်အောင်ပြေးခဲ့ရသည့် စိတ်လှုပ်ရှားမှုများက အခုတော့ မလုပ်သင့်သည့် အိမ်ထောင်ရေးပြင်ပလိင်ဆက်ဆံမှု၊သို့မဟုတ်၊ ဘော့စ် နှင့် ဝန်ထမ်း လိင်ဆက်ဆံမှု စသည့် စိတ်လှုပ်ရှားစေမည့် လိင်ဆက်ဆံမှု သို့ ပြောင်းလဲ သွားရလေပြီ။ 

အသက် ၄ဝ ကျော်ကာစပေမဲ့ မွေးကတည်းက ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင်၊ နေခဲ့ရပြီး နုဖတ်နေသည့် အသားရည်၊ ဝင်းမွတ်နေသည့် အသားအရည်တို့အပြင် ချောမွေလှပသည့် မျက်နှာ ၊ တို့ကြောင့် အသက်၂ဝကျော် အမျိုးသမီးလားထင်မှတ်မှားရသည့် ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို လိုးနေရသည်မှာ သူကသမီး မာလာရဲကျော်နှင့် မတိမ်းမယိမ်းလောက်ကို ကောင်းပြီး အီစိမ့်နေသည်ဟု သီဟတယောက် လိုးရင်း နိုင်းယှဉ်နေမိလေသည်။

ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း မှာလည်း ရမက်ကြီးသူ အမျိုးသမီးပီပီပင် တကိုယ်လုံး ကြွက်သား အပြည့်ဖြင့် ကျစ်လစ်တောင့်တင်းလှသည့် ဗိုလ်မှုး သီဟရဲကျော် ၏ အားပါလှသော ဆောင့်ချက်တို့ကို မိန်းမော အီစိမ့်နေအောင်ပင် အရသာခံစား နေရတော့သည်။ 

သီဟ တယောက်မှာ လိုးဆောင့်လို့ အရှိန်ကောင်းနေတုန်း တွင်၊ ဒေါ်ခိုင်ရတနာ ပြည့်ဖြိုးဝင်းမှာ ကိုယ်လုံးလေး တုံတက်ကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားကာ သီဟကို အတင်းဖက်ထားသဖြင့် သီဟ မှာ သူ့လီးမာမာကြိးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ် ၍ ခနငြိမ်ပေးနေလိုက်ရလေသည်။ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း စောက်ဖုတ်ခေါင်းတွင်းမှ ပွစေ့စေ့ ဆုပ်ပေးနေတာကို ခံစားနေရလေသည်။ ခနအကြာမှ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က ဖက်ထားသည့် လက်တွေကို ဖြေလျှော့လိုက်ပြီး၊ 

"ဗိုလ်မှုး မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား ဆက်လုပ်လေ ဆောရီးနော်"

"ရပါတယ် ဝန်ကြီးရယ်၊ ကျွန်တော့်ကို လေးဘက်ထောက်ကုံးပေးပါလား ကျွန်တော် ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့"

ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကလည်း မငြင်းပါ ကုန်းထပြီး လေးဘက်ကုံးပေးလာပါသည်။ သူမ ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုအောက် ပေါက်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်လာသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ခုနက သီဟဆောင့်ထားသည့် အရှိန်ကြောင့် နီရဲ ပြီး စိုရွှဲလျှက် ရှိလေသည်။ သီဟ က အနောက်မှ သူ့လီးကြီးကို တေ့လိုက်ပြီး ဖြွတ်ကနဲ နေအောင် အားကုန် ဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။

"အား...."

ရုတ်တရက်မို့သာ အော်လိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း လီးကြီးမှန်မှန်ဆောင့်လိုးနေတော့ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးနေတာကတော့ ဝန်ကြီးဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ရယ်ပါ။

"ဖျစ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်.."

...........................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

သီဟ နှင့် ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း တို့ နှစ်ယောက်သား မောမောနှင့် ဖက်ကာ အိပ်ပျော်နေကြစဉ် သီဟဖုံး မှ တင်ကနဲ မက်ဆေ့ဝင်လာသည်။ ဘယ်အချိန်မှာ အကူအဖွဲ့ ရောက်မည် ဘယ်လို ဆက်သွယ်မည် ဆိုသည့် အကြောင်းပင်။မက်ဆေ့ဝင်သံ နှင့် သီဟ ၏ လူးလွန့် လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း လည်း နိုးလာသည်။ မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ သူမဘေး ပက်လက်လှဲကာ ဖုံးမှ မက်ဆေ့ဖတ်နေသော သီဟ ရင်ဘတ်နှင့် အရစ်ရစ်ထ နေသည့် ဘယ်လီ မာဆယ်တွေကို သူမ လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပွတ်သတ် စမ်းလိုက်ရင်း၊

"ဘာထူးလဲ ဗိုလ်မှုး၊ "

ဟု မေးလိုက်သည်။ သီဟ က၊

"အော် တပ်မှုး ဆီက မက်ဆေ့ပါ၊ သူတို့ နောက်က ဘက်ကပ် အဖွဲ့လွတ်လိုက်မယ်၊ ဆိုတာရယ်၊ နိုင်ငံတော် သမတကြီးက ပြင်သစ်သမတ ဆီကို ဝန်ကြီး လုံခြုံရေးအတွက် တာဝန်ယူပေးဖို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် သတိပေးထားတယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းရယ်ပါ။ ဝန်ကြီး စိတ်အေးအေးသာ ထားပါ "

"အင်း"

ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်းက သီဟရဲကျော်ဘေးတို့ တိုးလာပြီး သူမ နို့ကြီးများဖြင့် သီဟ လက်မောင်းအားဖိကပ်လျှက် သီဟ လမွှေးများကို သူမလက်ကလေး များဖြင့် ရစ်ခွေကစားလိုက်ရင်းက သီဟ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

"ဒီလောက် သူများကို စိတ်ကြိုက်လိုးပြီးတာတောင်၊ ဝန်ကြီးလို့ ခေါ်နေတုန်းလား"

သူမ ၏ ညုတုတု လေသံ နှင့် အိစက်သော အထိအတွေ့များကြောင့် သီဟ လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ပြန်မာလာခဲ့လေသည်။သီဟ က ပက်လက်အနေအထားမှ ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ဘက်ကို မျက်နှာခြင်း ဆိုင်ဖြစ်အောင် တစောင်းလေး လှည့်လိုက်ပြီး။ ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးကို နမ်းလိုက်ရင်းက၊

"သူက ရော ဗိုလ်မှုးလို့ ခေါ်နေတာကိုး၊ အဲတော့လည်း ကိုယ်က လေးလေးစားစား ပြန်ခေါ်ရတာပေါ့"

"ဟွန့် ဘယ်လို ခေါ်စေချင်လို့လဲ ပြော"

"မရတနာဖီးလာသလိုသာခေါ်ပါ ရပါတယ်"

"ဘာလဲ မရတနာ ဟွန်း သူက တို့ ထက် အသက်ကြီးပါတယ်နော် မသိရင်ခက်မယ်"

" သုံးလေး နှစ်ပါ ရတနာရယ် "

"သုံးလေးနှစ်လဲ ကြီးတာပဲ ကိုကိုနော်၊ ကိုကို့ ဟာကြီးက အားရပါးရပဲ နော် ကြီးလည်း ကြီး မာလည်း တအားမာ တာပဲ"

"ရတနာ ဟာလေး ကလည်း အိနေတာပါပဲ ကွာ တအားလိုးလို့ကောင်းတာပဲ၊ အွန့် ပြွတ်စ်"

သီဟ က ပြောပြောဆိုဆို နှင့် ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ နူတ်ခမ်း လေးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကလည်း သီဟ နူတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်ရင်းက သီဟ လီးကြီးကို လည်း လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကာ ထုပေးနေလေသည်။ နူတ်ခမ်းချင်း အတန်ကြာ စုပ်နေရင်းက သီဟက နူတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီး၊

"ရတနာ က တအားလှတယ်ကွာ မျက်လုံးကြီးတွေက လည်း အကြီးကြီး နူတ်ခမ်းက အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲ၊ ရတနာ စကားပြော နေတာကို တီဗီမှာ ကြည့်ရင်းတောင် တခါတလေ စိတ်ထဲ တွေးမိတယ်၊ အဲဒီ နူတ်ခမ်းလှလှလေး က များ ကိုယ့် ကို ဟိုဟာ လုပ်ပေးရင် ဘယ်လို နေမလဲ လို့ပေါ့ အဟီး"

"ဘာ.. ဘယ်ဟာ ကို လုပ်ပေးရင်လဲ ..ဟွန်း လူလည် ကြီး မသိမသာ လာထည့်နေတယ် သွားမုန်းစရာကြီး"

"တကယ်မုန်းလို့လားကွာ လက်က တောင် ခုထိလွတ်မပေးသေးပဲနဲ့ အဟိ"

"ခစ်ခစ်"

ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က ပြောပြောဆိုဆို ဖြင့် သူမ ကိုယ်ခန္ဓာကို အသာလျှောဆင်းရင်း သီဟ လီးကြီး သူမ မျက်နှာနားရောက်တော့ လီးဒစ်ဖူးကြီးကို အသာ နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ လီးကြီးကို သူမ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ဖွင့်ကာ အာခံတွင်းထဲ ငုံသွင်းလိုက်ပြီး ဖွဖွလေး စုပ်လိုက်သည်။ သီဟ က သူ့လီးကြီးကို ငုံစုပ်ပေးနေသော ဝန်ကြီးမ ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို ငုံကြည့်ရင်းက သူမ ဆံပင်အုပ်ထူထူ ထဲ သူ့လက်ချောင်းတွေ ထိုးထည့်ကာ ကုတ်ခြစ် ကစားရင်း ဇိမ်ခံနေလိုက်လေသည်။ 

ရတနာ က လီးအရင်းကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်းက သူမ ခေါင်းကို နှိမ့်ကာ မြှင့်ကာ ဖြင့် ပုလွေမှုတ်ပေးနေလေသည်။ သီဟ အနေဖြင့်လည်း သူ့ကိုယ်သူ မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေရသည်။ မနေ့ က အထိ တော့သူက ဝန်ကြီးမ ၏ နိုင်ငံခြား ခရိးစဉ်အတွက် ယာယီ ကိုယ်ရံတော် ဖြစ်ခဲ့ပြီးအခုတော့ ဝန်ကြီးမ ကို လိုးလည်း လိုးပြီး အခု ဝန်ကြီးမ က သူ့လီးကို စုပ်ပေးနေတာကို ပင်ခံနေရလေပြီ။ မာလာ့ ကို ပြန်ပြောပြ ရရင် ကောင်းမလား၊ တော်ကြာ မာလာ က ဂျယ်ဝင်နေအုံးမည်၊ နောက်ပြီး ဒီကိစ္စ က ဘယ်လို မှ ပေါက်ကြားလို့ မရ ဆိုတော့ ဒီအတိုင်းလေး ပဲ ကောင်းပါတယ်ဟု တွေးနေလိုက်သည်။

ရတနာ လီးအစုပ်ကောင်းမှုကြောင့် သီဟ လီးကြီးမှာ မာသထက်မာလာ လေပြီ။ သီဟလီးကြီး အစွမ်းကုန်မာတောင် တောင့်တင်းလာသဖြင့် ရတနာ့ လည်ချောင်းသို့ ပင် ထိုးထောက်မိနေလေရာ ရတနာမှ လီးကြီး သူမ ပါးစပ်ထဲ အကုန်မဝင်နီုင်အောင် လီးတန်အရင်းကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလေသည်။

"တင်းတောင်"

ထိုအချိန်မှာ သီဟ ဖုံးမှ မက်ဆေ့ဝင်လာသဖြင့် သီဟ ကောက်ကြည့်လိုက်ရာ တပ်မှုးဆီမှ ဖြစ်လေသည်။ တပ်မှုးက ဝန်ကြီး ၏ ခင်ပွန်းမှာ စိတ်ပူနေသဖြင့် သူ့မိန်းမ နှင့် စကားပြောချင်ကြောင်း ဝန်ကြီးကို လိုင်းပေါ်တင်ပေးဖို့ ပြောလေသည်။ သီဟ မှာ အရှိန်တက်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရတနာ လီးစုပ်ပေးနေတာကို မရပ်စေချင်သော်လည်း တပ်မှုး စကားကို မလွန်ဆန်နိုင်သဖြင့် ရတနာ့ ခေါင်းကို လှမ်းထိန်းကာ လီးအစုပ် ရပ်ခိုင်းရင်း၊

"ရတနာ အမျိုးသား က ဖုန်းပြောချင်လို့တဲ့"

ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က မလွဲသာ သည့်မျက်နှာ အမူအရာ ဖြင့် သီဟဘေးသို့ မှောက်ရက် တွားတက်လာပြီး ဖုံးကို ကိုင်လိုက်လေသည်။ 

"ဟဲလို"

သီဟ က မှောက်ရက် ဖုံးပြောနေသော ခိုင်ရတနာ ပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ခြေရင်းဘက်သို့ ဆင်းသွားလိုက်ပြီး လုံးကျစ်မို့မောက်နေသည့် တင်သားလုံးလေး များကို ဆုပ်ကိုင် ရင်းပွတ်သတ်လိုက်သည်။ ခေါင်းအုံးတလုံး ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမ ပေါင်အရင်းသို့ ထိုးသွင်းခုလိုက်တော့ ခိုင်ရတနာ့ အိုးကြီးမှာ ကော့တက်လာခဲ့သည်။ 

သီဟ က ရတနာ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားတွင် နေရာယူကာ ပေါင်ခွဆုံ မှ ဖေါင်းကားထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေ ရွဲနေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖားဂုှံညှင်းကြီးလို ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး သူ့လျှာပြားကြီး နှင့် ရက်ပေးလိုက်တော့ ရတနာ့ ဖင်ကြီးမှာ ကုံးထလာပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်သလို ဖြစ်သွားရသည်။ သီဟက စောက်စေ့လေးကို သူ့လက်ထိပ်ကလေးဖြင့် ဖိပွတ်ခြေရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရ ပါးရ ရက်ပေးလေရာ ရတနာတယောက် မခံနိုင်ပဲ ပါးစပ်မှ စုပ်သပ် ငြီးသံလေး ထွက်သွားရသည်။ "

"အိုး ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး မောင် မနေ့က ပြေးရင်းလွှားရင်း ပွန်းပဲ့နေတဲ့ အနာလေးတွေက စပ်လို့ပါ"

ဟု ဖုံးထဲ ပြန်ဖြေရင်း သူမလက်သည်းလေးဖြင့် သီဟ ပုခုံးကို လက်ပြန်ဆိပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သီဟ က ထထိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ရတနာ့ စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ 

"ရှီးးးးးးး အိ.."

"..........................."

" အင်း ပွန်းတဲ့ အနာလေးတွေကို အရက်ပြန်နဲ့ ပွတ်လိုက်လို့ပါမောင်ရဲ့ သားရော ရှိတယ် ဟုတ်လား ပြောမယ်လေ"

ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က ဖုံးထဲ တွင် သူမ သားဖြစ်သူ နှင့် စကားပြောနေချိန်တွင်တော့ သီဟ က ရတနာ့ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ အနောက်မှ မုဆိုးဒူးထောက်ဖြင့် လိုးနေပြီ ဖြစ်လေသည်။

"သား  မာမီ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ အေးဆေးပါ၊ ဗိုလ်မှုး က တော်ပါတယ်၊ သူပဲ မာမီ့ကို စောင့်ရှောက်ပေးတာလေ"

"..........................."

"ဟာ သား ကလည်း ရှောက်ပြောမနေနဲ့လေ၊ အဲဒါတွေက ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ ပဲ ရှိတာပါ "

"........................................"

"အင်းပါ ကွာ စိတ်ချ မာမီ ပြန်လာမှ ..."

"....................."

ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း နှင့် သူမသားတို့ စကားပြောနေတုန်း အနောက်မှ ပုံမှန်လိုးနေသော သီဟ တယောက် ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ဖွေးနုနေသော ဖင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကြားမှ ခရေပွင့်လေးကို တံတွေးတွေးချပြီး လက်မ နှင့် အသာ ထိုးဆွနေလေသည်။ ရတနာလည်း သူမ ဖင်ကြီးကို ဝှေ့ယမ်းရင်းက ဖင်ဝကလေး ကို ပွစေ့စေ့ လုပ်ပေးလေသည်။ သီဟ က နောက်တခါဆိုတာ မသေခြာတော့တာမို့ အခု ထဲက အကုန်လုပ်ချင်လာသဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ရတနာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်ဝလေးတွက် တေ့လိုက်လေသည်။ ခိုင်ရတနာဖြည့်ဖြိုးဝင်းက ဖုံးမိုက်ခရိုဖုံးပေါက်ကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပိတ်လိုက်ရင်း ခေါင်းကို သီဟဘက် နောက်ပြန် လှည့်ကာ၊

"ဟေ့ ကိုကို အရမ်းမလုပ်နဲ့ လု လေး ဘာလေး နဲ့လုပ်လေကွာ"

လို့ လှမ်းပြောလိုက်သည်။ လု ဆိုသည်မှာ လုဘရီကန့် ချောဆီ ကို ဆိုလိုတာမို့၊ သီဟ လည်း ကုတင်ပေါ်မှ ထကာ အခန်းထဲ ဟိုဟို ဒီဒီ လိုက်ရှာလေသည်။ နောက်မှ သတိရပြီး ဟော်တယ်ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ သူတို့ အတွက် ဟော်တယ်က ပေးထားသော ခေါင်းရှော်ရည် ကွန်ဒင်ရှင်နာ၊ ဘော်ဒီလိုးရှင်း စသည်ဘူးအသေးလေး တွေထဲ မှ ဘော်ဒီလိုးရှင်းဘူး လေးကို ကောက်ယူလာခဲ့လေသည်။ကုတင်ပေါ် ဖင်ဘူးတောင် ထောင်ရင်း ဖုံးပြောနေသော ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ဖင်ကြီး အနောက်ကို ပြန်သွားလိုက်ပြီး လိုးရှင်းဘူးလေး ကို ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား ညှစ်ချလိုက်သည်။ ဖင်ကြား တလျှောက်စီးကျလာသော လိုးရှင်း အဆီကို ဖင်ပေါက်လေး အရောက်တွင် သူ့လက်ခလည်လေးဖြင့် ထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ လက်ညိုးပါ ပေါင်းပြီး နှစ်ချောင်းဖြင့် ကောင်းကောင်းကရိုင်း ပြီးမှ သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ 

ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်းမှာ ဖင်ခံဖူး ကြောင်း သူမ ခံချက်တွေက သိသာနေလေသည်။ သီဟ သူမ ဖင်ကို ချောဆီ ထည့်ပြီး လိုးပေးတော့ ဖင်လုံး ကြီးတွေကို ယမ်းကာ ကော့ကာ ဖြင့် ခံလေသည်။ နောက်တော့ သီဟ က အရှိန်ရလာပြီး တဖြန်းဖြန်း ဆောင့်လိုးတော့မှ သားဖြင့် ပြောနေသော ဖုံးကို ပိတ်လိုက်ကာ အံကြိတ်ခံနေတော့သည်။ 

ခနနေသော သီဟ မှာ ဒူး အနည်းငယ် ညှောင်းသွားသဖြင့် လီးကို ဖင်မှာ တတ်လျှက် မချွတ်ပဲ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲချလိုက်ရာ ရတနာက သူ့အပေါ်မှာ ပက်လက်ပါလာလေသည်။ ရတနာကလည်း အရှိန်ကောင်းနေပြီမို့ ထထိုင်လိုက်ကာ သူမ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်လိုက်လေသည်။ သီဟ မှာ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်၊ ရတနာက သီဟ ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ သီဟ ကိုယ်ပေါ် ထိုင်လျှက်၊ သီဟ လီးကြီးက ရတနာ့ ဖင်ထဲ တတ်ရက် ဖြစ်နေလေသည်။ 

ထိုအခါမှ ရတနာက သူမ အိပ်ယာပေါ် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်သလို ထိုင်ကာ သီဟ လီးကြီးပေါ် ဆောင့်ဆောင့် ထိုင်ချလေသည်။ သီဟ မှာ လည်း တင်းကျပ်လှသော ရတနာ့ ဖင်ပေါက်လေးကြောင့် သိပ်မကြာခင်မှာ ပင် ပြီးချင်လာသဖြင့် ရတနာ့ စောက်စေ့လေးကို သူ့လက်ထိပ်ဖြင့် လှမ်းကစားရင်း ဖိခြေပြစ်လိုက်ရာ ရတနာလည်း အော်ဟစ် ငြီးငြူကာ ဆောင့်ရင်း ပြီးသွားမှ သူလည်း လရည်များကို ရတနာ့ ဖင်ပေါက်ထဲ ပန်းထုတ် ပြစ်လိုက်လေတော့သည်။

..........................................................................................

သီဟ က ရတနာ့ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ကာ အနားယူရင်းက၊

"ရတနာ့ အမျိုးသား ကလည်း ခရေကြိုက်တယ်ထင်တယ်နော် ရတနာလည်း ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား"

"အမလေး ယောက်ျား က အာ့မျိုးတွေ မပြောနဲ့ လုပ်တာတောင် ခုထိ လှေကြီးထိုး ကနေ မတက်ဘူး အဟိ"

"ဒါဆိုရင်...."

...............................................................................................................................

မစ်ရှင် တူး - အခန်း ( ၄ )

"ဘာဒါဆိုရင် .. လည်း၊ လူကို ဘာမှ လာအစ်မနေနဲ့ ထောက်လှမ်းရေး တော်တော်ပီသတယ်ဟွန့်"

သီဟ စိတ်ထဲ မှာ တွက်ကိန်းတခု ရှိနေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း လို အမျိုးသမီး မျိုး တွေကအပြင်မှာ ထွက်စား ဖို့ ဆိုတာက မလွယ်၊ သူနှင့် ဖြစ်တာကတောင်မှ အခြေအနေပေးလွန်းသဖြင့် အီမိုးရှင်း နဲ့ အားကိုးရာ စသဖြင့် ကြောင့်သာ ဖြစ်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ အခု န သူလိုးနေတုန်း ဖုံးဆက်တော့လည်း ခင်ပွန်းသည်နှင့် ပြောနေတာထက် သားဖြစ်သူ နှင့် ပြောနေတာက ပိုကြာပြီး တချို့ စကားတွေက လျို့ဝှက်စကား လို ဖြစ်နေတာသတိထားမိခဲ့သည်။ နောက်တော့မှ ပဲ စုံစမ်းကြည့်တော့မည်ဟု တွေးကာ စကားလမ်းကြောင်း ပြောင်းလိုက်တော့သည်။ 

နေ့ခင်း ကျတော့ မြန်မာပြည်မှ အထူးလေယာဉ်ဖြင့် ရောက်လာကြသည့် နောက်ထပ်အကူ လုံခြုံရေး အဖွဲ့ နှင့် ပြင်သစ် ရဲအဖွဲ့ များ၏ အစောင့်အရှောက်များဖြင့် စိတ်ချရသည့် ဟော်တယ်ကြီးတခု သို့ ရွေ့ပြောင်းကြရသည်။ နောက်ရောက်လာသည့် အဖွဲ့ကို ပါ သီဟ က ဦးဆောင် ရသဖြင့် ထိုဟော်တယ်က ဝန်ကြီး အခန်းတွင်လည်း သီဟ က ထုံးစံအတိုင်း လျို့ဝှက် ကင်မရာများ ပြန်ချထားခဲ့လေသည်။ 

ညနေဘက်တွင် ကွန်ဖရင့်သို့ သွား၍ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကမြန်မာနိုင်ငံ ကိုယ်စား မိန်းခွန်းခြွေ ပြောကြားခဲ့လေသည်။ ညဘက်ကျတော့ ဟော်တယ်သို့ ပြန်ရောက်ကာ သူ့အခန်းတွင်းသို့ ဝင်ရောက် နားနေတော့သည်။

သီဟ လည်း သူ့တပ်ဖွဲ့ဝင်များကို လိုအပ်သည်များ ညွှန်ကြားပြီး သူ့အခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ 

သူ့လက်တော့မှ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း အခန်းသို့ ကြည့်ရှုလိုက်ရာ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း တယောက် ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေး ဖြင့် ကုတင်ပေါ်တက်ကာ သူမ ဆဲလ်ဖုံးကို ကိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

သီဟ က ထိုဖုံးကို လည်း ဘပ်ဂ် လုပ်ထားသည်ဖြစ်ရာ နားကြပ်ကို ကောက်ကိုင်ကာ စကားပြောနေသည်ကို ခိုးနားထောင်လိုက်လေသည်။ 

...သား ဘယ်က ဖုံး နဲ့ ခေါ်တာလည်း ဖုံးတွေက စိတ်မချရဘူးနော်..

...အင်းပါ မာမီရဲ့ ဒီဖုံး ဆင်းကဒ်က ဘာမှ ရီဂျစ်စတာ လုပ်မထားပါဘူး...

...ဟုတ်တယ် အဲဒါကို သိတယ် မာမီ့ ဖုံးကို ပြောတာ၊ မာမီ့ကို လုပ်ကြံချင်တဲ့ အဖွဲ့အစည်းတွေ တောင် ရှိတယ် ဆိုတော့ မာမီ့ကို စကျူရတီ အရမ်းကျပ်ထားတာ၊ ဖုံးလည်း သူတို့ နားထောင်ရင် နားထောင်နေမှာ..

..အင်းပါ ဘာမှ မပြောပါဘူး၊ သား မာမီ့ကို လွှမ်းနေတယ် ဆိုတာ ပြောမလို့ပါ..အထူးသဖြင့် မာမီ့ မှဲ့နီလေး နှစ်လုံး..

..ဟေ့ ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ.. မာမီလည်း သားကို လွှမ်းနေတာပါ၊ မနက်ဖြန်ပြန်လာတော့မှာပဲ သားရဲ့...

..အင်း နော် တွေ့မယ်နော်မာမီ..

..အင်း တွေ့မယ်သား..

.မွမွ မာမီ...

.မွမွ သား..

ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း တယောက် သူမ သား နှင့် ဖြစ်နေသည်ဆိုတာ  သီဟ တယောက်  သေခြာသိသွားပြီလေ။ သူ့လို ထရိန်း ထောက်လှမ်းရေး သမား တယောက်အဖို့ မျက်စေ့ထဲ မြင်သမျှ ထူးခြားမှုက စိတ်ထဲ မှတ်သားထားပြီးသား၊ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ သား ပြောလိုက်တဲ့ မှဲ့နီလေး နှစ်လုံးမှာ သီဟ မနေ့တုန်းက ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို လိုးကတည်းက သတိထားမိပြီးသား တလုံး ဘယ်ဘက်နို့ကြီးရဲ့ အောက်ပိုင်း အတွင်းကျကျမှာ နောက်တလုံးက ညာဘက်ပေါင်အရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ နှစ်လက်မလောက် အကွာမှာ၊ ထို မှဲ့နီလေး နှစ်လုံး ၏ တည်နေရာတွေမှာ ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို ကိုယ်လုံးတီးမြင်ပြီး အနီးကပ် စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်ဖူးမှ၊ တည့်တည့်ပြောရရင်တော့ လိုးဖူးမှ သာ မြင်နိုင်မည့် နေရာတွေ ဖြစ်လေသည်။ သီဟ တယောက် တွေးလိုက်ရင်းကပင် လီးကြီးက တောင်တက်သွားရသည်။ 

ထိုအချိန်မှာပင် ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း က သူမ ဖုံးကလေးကို ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်တင်ပြီး သူ့အခန်းနှင့် ဆက်နေသည့် တံခါးပေါက်သို့ လျှောက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်အခန်းမှာ ကပ်ရက်ဖြစ်ပြီး တခန်းနှင့် တခန်းကို ကူးဖို့ တံခါးတံချပ်အလယ်မှာ ရှိလေသည်။ နှစ်ဖက်စလုံးဖက်မှာ ဂလန့်များ ရှိသဖြင့် တဦးနှင့် တဦး သိသူမှ သာ ကူးလူးနိုင်လေသည်။ သီဟလည်း သူ့လက်တော့ကို ကမန်းကတန်းသိမ်း၊ နားကျပ်နှင့် တခြား ကိရိယာကို ကို အံဆွဲထဲ ထည့်လိုက်ပြီး မှတံခါးဝဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူတံခါးဝနား ရောက်သည်နှင့် တဖက်ခန်းမှ သူ့တံခါးကို ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရသည်။ 

သီဟ က သူ့ဖက်မှ တံခါးကလန့်ကို ဖြုတ်ကာ ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ တဖက်တွင် ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါး ဖြင့် ရပ်နေသော ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ 

"ဘယ်လိုလဲ ကိုကို သူများ အခေါ်ကို စောင့်နေတာလား"

"ကိုကို က ရတနာ့ အမှုထမ်းလေ၊ ရတနာ လှုပ် ဆိုမှ လှုပ်ရဲတဲ့သူပါ"

"တော်တော်အပြောကောင်း မနေ့တုန်းက တော့ အဲလို မဟုတ်ပါဘူး၊ သူများ နောက်ပေါက်လဲ မပြောမဆို မမေးမစမ်း နဲ့ ဇွတ်ထိုးပြစ်လိုက်တာကြီးကို ဟွန့်"

သီဟ က ဒေါ်ခိုင်ရတနာ့ အခန်းထဲ လှမ်းဝင်လိုက်ပြီး ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ဖက်လိုက်သည်။ မျက်နှာလေး မော့ပေးလာသော ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ခနကြာ ကစ်ဆင်ပေးနေရင်းမှ နူတ်ခမ်းချင်းခွာကာ၊

"အင်း ဒါပေမဲ့ ရတနာ့ ခရေကို ပန်းဦးပန်လိုက်တဲ့ကံကောင်းသူ ကိုယ် မဖြစ်လိုက်ရတာ နာတယ်"

"အာ လာပြန်ပြီ၊ လှည့်ပတ်ပြီး လာအစ်နေတယ်၊ ဟွန်း မသိတာ ကျလို့"

"ဟဲဟဲ ကိုကို က သိနေပါပြီ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ၊ အခု ဆို သူလေး စိတ်ပူနေလျှော့မယ်"

ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း မျက်နှာလေး နီသွားကာ သီဟ မျက်နှာကို သေခြာစိုက်ကြည့်ရင်း၊ 

"ကိုကို နော် သူများ အတွက် ပရိုက်ဗိတ်စီက အရမ်းအရေးကြီးတယ် ဆိုတာ သိတယ်မဟုတ်လား"

"သိတာပေါ့ ရတနာရယ်၊ ရတနာ့ စီးခရက် က ကိုကို နဲ့ ဆို လုံးပြီးသား၊ ရတနာပိုပြီး ယုံရအောင် ကိုကို့ စီးခရက် ကို ပြောပြမယ်"

ထိုသို့ အစချီကာ သီဟရဲကျော်က သူနှင့် သူ့သမီးတို့ အန်ဒါကာဗာ စစ်ဆင်ရေးတခု တွင် အခြေအနေအရ အလွဲမရှောင်သာ ပဲ ဖြစ်သွားခဲ့ကြရပြီး နောက်ပိုင်းမှာမရှောင်နိုင်တော့ကြ ကြောင်းကို အသေးစိတ် ပြောပြလိုက်သည်။ သူ့ဇာတ်လမ်းကို နားထောင်ရင်း ဒေါ်ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း တယောက် ဖီးတက်လာလေသည်။ သီဟရဲကျော် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ဖြင့် စုပ်ပေးရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ကလိနေလေသည်။ သီဟ က သူ့ဇာတ်လမ်း အပြီးတွင် ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း ၏ ဇာတ်လမ်းကို လည်း ကြားချင်သဖြင့် ပြန်ပြောခိုင်းလေသည်။ သို့သော်လည်း ခိုင်ရတနာပြည့်ဖြိုးဝင်း မှာ ဖီးအရမ်းတက်ကြွနေသဖြင့်၊

"ဟင့်အင်း ကိုကို ခု ရတနာ ဘယ်လိုမှ နေလို့ မရတော့ ဘူး ကိုကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးတော့ ပြီးမှ ပဲ ရတနာ ပြောပြတော့မယ်"

သီဟ ကလည်း မငြင်းပါ။ ရတနာ့ ပါးစပ်တွင်းမှ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ရတနာ့ ကို ကုတင်စောင်းတင်၍ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တတ်တချီလိုးလိုက်သည်။ ရတနာ တချီပြီးသွားသော်လည်း သူမပြီးအောင် ထိန်းထားလိုက်သည်။ ရတနာ ပြီးသွားမှ ကုတင်ဘက်မျက်နှာလှည့်ကာ ကုတင်ပေါ် ဘိုက်မှောက် ကုန်းစေပြီး သူက အနောက်မှ မတ်တတ်ရပ်လျှက် ရတနာ့ ဖင်ကို လိုးပေးလိုက်သည်။ ဖင်ထဲ မှာပင် သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးလိုက်သည်။ 

ပြီးသွားမှ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းဝင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရင်း နားနေကာ ရတနာ့ ကို သူ့ဇာတ်လမ်း ပြောပြပေးဖို့ ပူဆာလေသည်။ ရတနာ ၏ အပြောအရတော့ သူ့သား အောင်ဝေဖြိုးဝင်း နှင့် ဖြစ်ခဲ့တာ တနှစ်လောက်သာ ရှိသေးသည်ဟု ဆိုသည်။ ရတနာ ဇာတ်လမ်းကို သူမ အပြောအတိုင်း ရေးပြရမည်ဆိုလျှင်၊

ကျမ က မွေးကတည်းက မိဘက လည်း ချမ်းသာ လို့ ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင် နေလာခဲ့ရတာ ရှင့်၊ ကျောင်းသွားရင်တောင် အစိုးရလူကြီးတွေ ထုတ်ပေးတဲ့ကားကို အစောင့်အရှောက်တွေနဲ့ သွားခဲ့ရတာ၊ ကျောင်းမှာ ရီးစားစကားပြောဖို့ နေနေသာသာ ကိုယ့်ကို တောင် လိုက်ရဲတဲ့သူ ခပ်ရှားရှား၊ ကျမ ကိုယ်ရံတော်တွေကို ကြောက်ကြတာရယ်၊ ကျမ မိဘ နောက်ခံနဲ့ဆိုတော့ ဖြစ်နိုင်မယ် မထင်ကြတာ ရယ်ပေါ့။ 

အဲလို နဲ့ ဘွဲ့မရခင်ပဲ မိဘတွေက စေ့စပ်ပေးခဲ့တာ ကျမထက် ဆယ်နှစ်လောက် ကြီးတဲ့ ယောက်ျား နဲ့ပေါ့။ သူက လည်း နိုင်ငံခြား က ပြန်လာပြီး ဌာနဆိုင်ရာ တခုမှာ ရာထူးကြီးကြီးနဲ့ လုပ်နေတဲ့ လူပျိုကြီးလေ။ ဘွဲ့ရတာနဲ့ တခါထည်း ပေးစားလိုက်တာ။ ကျမ မှာ အပျိုစင်ဘဝကို မင်္ဂလာဦးညမှာ ပဲ ကျမ ယောက်ျား ဆီမှာ စွန့်လွှတ်ခဲ့ရတာပေါ့။ ကျမ ယောက်ျားက လူပျိုကြီး ဆိုပေမဲ့ နိုင်ငံခြား ပညာတော်သင် သွားနေခဲ့သူ ဆိုတော့ အတွေ့အကြုံ များတယ်ပေါ့။ မင်္ဂလာဦး ညမှာပဲ ကျမ ကို ကာမ ရဲ့ အရသာ ပေါင်းစုံ သင်ပေးခဲ့တာလေ။ 

ရပြီး တနှစ်အကြာမှာပဲ သားလေး အောင်ဝေဖြိုးဝင်းကို မွေးခဲ့တယ်။ နောက်ပိုင်း ကျတော့ ယောက်ျားက ရိုးသွားလို့လားမသိ တပတ်တခါ အနိုင်နိုင် ပဲ လုပ်တော့တယ်။ ကျမလည်း သားလေးကို ပျိုးထောင် နောက်ပိုင်း နိုင်ငံရေးနယ်ပယ်ထဲ ဝင် နေရာရလာတော့ အလုပ်တွေ ရှုတ်၊ သားလေးကို တောင် စင်္ကာပူလွှတ် ကျောင်းထားလိုက်ရတယ်။ နောက်တာ့ ဝန်ကြီး ဖြစ်လာပြီးမှ နည်းနည်း အနေကျလာပြီး အရင်တုန်းက ကာမ အရသာတွေကို ပြန်တမ်းတလာမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ယောက်ျားက အသက်လည်း ရလာလို့လား မသိ၊ တလ တခါ ကိုတောင် အနိုင်နိုင် လုပ်ပေးနိုင်တော့တယ်။ ကျမက ကျန်းမာရေးလည်းကောင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ဂရု စိုက်တော့ သွေးသားတွေက ပိုပြီး ထကြွ သောင်းကျမ်းနေခဲ့ရတယ်။ သားကလည်းလူပျိုပေါက် ဖြစ်လာပြီး သူကျောင်းပိတ်ရက် အိမ်ပြန်လာရင် ကျမ နဲ့ လက်ပွမ်းတသီး နီးနီးကပ်ကပ်နေတတ်လာတယ်။ 

သူ့ရဲ့ လူပျို အငွေ့အသက်၊ အနံ့ အထိအတွေ့တွေက ကျမ ရဲ့ ကာမ စိတ်ကို ပိုပြီး ထကြွ သောင်းကျန်း လာစေတယ်။ ကျမလို ရာထူး အဆင့်အတန်း၊ ဆွေမျိုး ဂုဏ်သိက္ခာ နဲ့ မိန်းမသား အဖို့ အပြင်မှာ ဘယ်လို မှ လည်း ရှုတ်လို့ မဖြစ်နိုင်တော့ စိတ်ဖြေဖို့ရာ အွန်လိုင်းပေါ်က ဗီဒီယိုတွေ စာတွေပဲ ဖတ်၊ ကြည့် ပြီးတော့ ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ် အာသာ ဖြေနေရတာပေါ့။ အဲဒီမှာ အင်းစက် အကြောင်းတွေ တွေ့လာရတယ်။ မြန်မာ ဆိုက်တွေမှာလည်း ဟိုးအရင်ကတည်းက ပေါ်နေတယ်ဆိုတာကို သိလာရတယ်။ အဲဒါကြောင့် သား က ကျမကို ပွတ်သီးပွတ်သတ်လုပ်တာတွေက မရိုးသား ဘူး ဆိုတာကို သတိထားမိလာရတယ်။ နဂိုက မှ စိတ်တွေ ထကြွနေရတဲ့ ကျမ အဖို့ သားက စိတ်ဝင်စားနေတယ် ဆိုတာကို သိရတော့ ပိုဆိုးလာတယ်ရှင်။ 

ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက် သား ပြန်ရောက် ပြီး အိမ်မှာနေစဉ်ကာလမှာ မထင်မှတ်တာတွေ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ တနေ့ သားက အပူရှတ် ဖျားပါရော ကိုယ်တွေလည်းပူလို့ ကယောက်ကတမ်း ဆိုတော့ ကျမ ညဘက် သူ့အနားမှာ ပဲ စောင့်ရှောက်နေခဲ့ရတယ်။ နောက်သက်သာ သွားတော့ သူက ကျမကို သူ့အနားမှာ ပဲ ညအိပ်ဖို့ တောင်းပန်တယ် သူကောင်းကောင်းနေကောင်းတဲ့အထိ နေပေးပါဆိုပြီး၊ ကျမလည်း ငယ်ငယ်ကတည်းက နိုင်ငံခြား လွှတ်ပြီး သားကို တယောက်ထဲ ထားခဲ့ရတာ သနားစိတ်ဝင်လာတယ်။ 

ဒါပေမဲ့သူ့ကုတင်က တယောက်အိပ်ဆိုတော့ ကျမတို့ နဲ့ လာအိပ်ဖို့ပဲ စီစဉ်လိုက်တယ်။ ကျမတို့ ကုတင်က ကင်းဆိုက် အကြီးကြီး ဆိုတော့ သုံးယောက် ကောင်းကောင်း အိပ်လို့ ရပါတယ်။ ကျမယောက်ျားက လည်း သဘောတူတယ် သူ့သား ကို သူလည်း သနားပုံ ရပါတယ် လာအိပ်ပစေ ဆိုတော့ ကျမ သားက ကုတင်ပေါ်မှာ ကျမတို့ နှစ်ယောက်ကြား ဝင်အိပ်တယ်။ 

ပထမည မှာပဲ ကျမ တရေးနိုးတော့ ကျမ နို့တဖက်ကို လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တာ့ အသက်မှန်မှန်လေး ရှုပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ သားကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့ဘက်ကို အသာလှည့်ပြီး သူ့ခေါင်းလေးကို ဆွဲလို့ ကျမ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ထားပြီး အိပ်လိုက်တယ်။ သူ့ပါးစပ်တွေက ကျမ နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ လာစို့နေတာ ခံလိုက်ရတော့ ကျမ နိုးလာတယ်။ အင်း သားလေး အိပ်ပျော်ရင်း ယောင်နေတာနေမယ်လို့ တွေးမိလိုက်တယ်။ နောက်နေ့ကျတော့ ဘာလို့မှန်းမသိ ကျမ ညဝတ်အင်္ကျီအောက်က ဘရာမဝတ်တော့ပဲ အိပ်ယာဝင်လိုက်မိတယ်။ 

ကျမ နို့ကို စို့နေတာ ခံစားလိုက်ရပြီး နိုးလာတော့ သားလေ။ ကျမ နို့တွေကို မျက်စေ့မှိတ်ပြီး စို့နေတယ်။ အား ကျမ တကိုယ်လုံး ပူထူ သွားတာပဲ၊ ယောက်ျားက တော့ ကျမတို့ကို ကျောပေးပြီး အိပ်နေတယ်။ ကျမလည်း အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ သားက ကျမ နို့တွေကို တဖက်ပြီးတော့ တဖက် လှည့်စို့နေတယ်။ ကျမ ပေါင်ခွဆုံ မှာ အရည်တွေ စိုရွဲနေတော့တာပဲ။ မနက်ကျတော့ သားက သူညက လုပ်တာ ဘာမှ မသိသလိုပဲ နေတော့ ကျမလည်း ဒီအတိုင်းပဲ နေလိုက်တယ်။ 

နောက်နေ့ကျတော့ ကျမ ထုံးစံအတိုင်း နို့စို့ခံနေရပြီးတော့ နိုးလာတယ်။ ကျမ နို့သီးခေါင်းတွေက လည်း မာတောင်နေတာ ဆိုတော့ သားများ ကျမ ဖီးလာနေတာ ရိပ်မိသွားမလားလို့ စိုးရိမ်ပြီး ကျမ အသာလေး ရုန်းပြီး သူ့ကို ကျောပေးအိပ်လိုက်တယ်။ အဲတော့ သူလန့်သွားတယ်ထင်တယ် ခနငြိမ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ။ ဘယ်အချိန်က လန်နေမှန်းမသိတဲ့ ကျမ ညဝတ်အင်္ကျီကြောင့် အနောက်ကနေ တိုးဝင်လာတဲ့ သူ့လီးပူပူနွေးနွေးကြီးက ကျမ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို လာထိနေတယ်။ ကျမ ပင်တီတခုလုံး စိုရွဲနေတဲ့ စောက်ရည်တွေ သူ့လီးကြီးပေါ် ပေကုန်ပြီ ထင်တယ်။ 

အပိုင်း ( ၇ ) ဆက်ရန် >>>>>