တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ အပိုင်း ( ၄ )
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
ရေးသားသူ - Julyrooney
ဒီလိုနဲ့ သူလဲ စာမေးပွဲဖြေမယ့် ရက်ရောက်လာသည်။ ကောင်းမွန်အဆင်ပြေစွာ ဖြေနိုင်တာမို့ နောက်ဆုံးလူတွေ့ကို ပါဝင်မယ်လို့ သူ မျှော်လင့်မိသည်။ သူမှန်းသလိုပဲ လူတွေ့ထိ သူပါသည်။ လူတွေ့စစ်တော့လဲ သူအိုကေသည်။ အဖြေကိုနှစ်ပတ်နေရင် အားလုံးကို ပြန်ကြားမယ်လို့ ပြောတာမို့ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်ရပေမည်။ ပြန်ခါနီးတွင် အေးမိစံနဲ့နှစ်ကြိမ်ခေါက်တွေ့ဖြစ်သည်။ အေးမိစံလဲ နောက်ပေါက်ကို အတော်ကြိုက်နေသလို ကောင်းစွာခံတက်နေပြီ။ သူ ပြန်ခါနီးတော့ အေးမိစံတို့အတွဲနဲ့ ပိုးပိုးတို့အတွဲဆုံကာ နှုတ်ဆက်ပွဲလေးလုပ်ဖြစ်သည်။
အေးမိစံတိုက နှစ်ကုန်ရင် ယူကြမယ်လို့ ပြောသည်။ သူပညာတော်သင်ပါရင်တော့ မမှီတော့ပေ။ ဒါကြောင့် သူသွားခါနီးရင် လက်ဖွဲ့ကြီးကြီးပေးမယ် လို့ စသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သိမ်းစရာတွေ ထည့်စရာတွေ သူ ထည့်နေလိုက်သည်။ ရင်ထဲမှာတော့ ဟာတာတာနှင့်ပင်။ ဖုန်းလာတော့ ကြည့်လိုက်ရာ ပိုးပိုး။
အရမ်းတွေ့ချင်တယ်လို့ ပြောတော့ သူလဲတွေ့ချင်တာပဲ လို့ ပြောသည်။ ခဏဖြစ်ဖြစ်လာခဲ့ပါလား လို့ ပိုးပိုးက ပြောတော့ အဆင်ပြေပါ့မလား မေးရာ ပြေပါတယ်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ ကားယူကာ ပိုးပိုးတို့ တိုက်ခန်းနားသွားလိုက်သည်။ ပိုးပိုးက ထွက်လာပြီးချောင်ကျပြီးမှောင်ရိပ်နားမကို ခေါ်ကာ သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း ငိုသည်။ ခွဲရဦးမယ်ဆိုပြီး..
“ ကိုကြီးနဲ့ တွေခြင်မိပေမယ့် အခွင့်အရေးက မရဘူး။ ကိုကြီးရဲ့ ယုယမှုကိုလိုချင်မိတယ်။ ပိုး ရူးချင်တာပဲကိုကြီးရယ်”
“ ကိုကြီးလဲ တွေ့ချင်သေးပါတယ်ပိုးလေးရယ်။အခွင့်သာရင် လာတွေ့မယ်နော်”
နှစ်ယောက်သား စကားအတော်ကြာပြောပြီး သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။ နောက်ရက်မနက်ကျ သူလဲ နေပြည် တော်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ နေ့လည်ကို ရောက်တော့ ရုံးကို တခါတည်းဝင်ကာ လူကြီးဆီသတင်းဝင်ပို့လိုက်သည်။ အခြေအနေမေးတော့ သူလဲ ပြောပြလိုက်သည်။
လူကြီးက သူ့ကို ပါသွားရင် အထူးကြိုးစားဖို့မှာပြီး သူ့ကို ပြန်နားခိုင်းလိုက်သည်။ သူလဲ သူ့ဆရာဆီ ဝင်ကာ သတင်း ပို့တော့ ဆရာက သူ့အခြေအနေကို မေးကာ သဘောကျနေသည်။ သူလဲ အတော်ကြာစကားပြောပြီး အဆောင်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
အဆောင်ရောက်တော့ သူ ပိုးပိုးဆီ ဖုန်းဆက်ကာ ပြန်ရောက်ပြီလို့ ပြောတော့ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ဖို့မှာသည်။ သူလဲ ဖုန်းပြောပြီး အနားယူလိုက်သည်။ စနေရုံးပိတ်ရက်ကျ သူနှင်းမြတ်မွန်နဲ့ချိန်းကာ ဟိုတယ်မှာတွေ့ဖြစ်ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့အတွက် အမြဲတမ်းရယ်ဒီပင်။ ဒီလိုနဲ့တရက်မှာ လူကြီးက သူ့ကို လာတွေ့ဖို့ခေါ်တာမို့ သူလဲ သွားတွေ့တော့ ဝမ်းသာတဲ့မျက်နှာနဲ့ သူ့ကို ကြိုသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို လက်ဆွဲနှုတိဆက်ကာ
“ ကောင်လေး မင်းရွေးခံရတယ် ဟေ့။ ဝန်ကြီးဌာနအားလုံးမှာ မင်းတယောက်တည်းပဲ ပါတာတဲ့။ ဝန်ကြီးက ဂုဏ်ယူနေတယ်။မင်းကိုတွေ့ချင်တယ်တဲ့။ မှာစရာရှိတာတွေမှာမလို့ထင်တယ်”
သူလဲ ဝမ်းသာသွားသည်။ ဝန်ကြီးတွေ့မယ့်အချိန်ကို ဖုန်းဆက်မယ်လို့ ပြောပြီးပြန်လွှတ်တာမို့ သူလဲ ပြန်လာကာ ဆရာ့ကိုပြောပြတော့ ဆရာလဲ ဝန်းသာသွားသည်။ အခန်းထဲက အလုပ်ဖော်တွေက မုန့်ကျွေးခိုင်းတာနဲ့ သူလဲ ဝယ်ကျွေးမယ်ပြောပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ပေးလိုက်သည်။ လူကြီးက သူ့ကို ဝန်ကြီးနဲ့တွေ့ဖို့ခေါ်တာမို့ သွားတွေ့လိုက်သည်။ ဝန်ကြီးက သူ့ကို အကြောင်းကြားစာပေးရင်း ချီးကျူးစကားပြောသည်။ ဟိုမှာဆောင်ရန်ရှောင်ရန်မှာသည်။
နိုင်ငံသိက္ခာမကျစေဖို့နဲ့ ဌာနဂုဏ်ကို မြှင့်တင်ဖို့ အထူးမှာကြားကာ သွားခါနီးရင် လာတွေ့ဖို့မှာသည်။ သူလဲ ပြန်လာတော့ ပိုးပိုးဆီကို ဖုန်းဆက်ကာ ပြောပြသည်။ပိုးပိုးလဲ ဝမ်းသာနေသည်။ နောက်ရက်တွေမှာ သူလဲ ဆေးစစ် ပတ်စပို့ကိစ္စ ဗီဇာကိစ္စတွေနဲ့ ရှုပ်နေတာမို့မအားတော့။
အားလုံး ကိစ္စပြီးပြတ်သွားတော့ ဝန်ကြီးဆီသတင်းပို့ လူကြီးဆီ သတင်းပို့ကာ သူရန်ကုန်ကို ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ သူရန်ကုန်ရောက်တော့ ပိုးပိုး ကတွေ့ချင်တယ်လို့ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားနိုင်ငံခြားသွားတာနှစ်ပတ်နီးပါး ရှိပြီတဲ့။ သူလဲ အရမ်းတွေ့ချင်တာမို့ တွေ့မယ်လေဆိုပြီး ပြောလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ညနေကျ သူ့ကို လာခေါ်ခိုင်းတာမို့သူလဲ သွားခေါ်လိုက်သည်။
အင်္ကျီပန်းရောင်အကြပ်လေးပေါ်မှာ ကုတ်အနက် အသေးလေးထပ်ဝတ်ထားပြီး ဂါဝန်အတို ပန်းရောင်လေးနဲ့ ရှုးအနီလေးစီးကာ အိတ်အကြီးတစ်လုံးကို လွယ်လာရင်းလမ်းလျှောက်တိုင်း ဝဲနေတဲ့ ကျောလယ်လောက်ဆံပင် နီညိုရောင်လေးနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့ပုံစံလေးက သူ့ကိုရူးသွပ်သွားစေသည်။
အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ လှပတဲ့မျက်နှာလေးကိုသူငေးကြည့်ရင်း ပိုင်ဆိုင်ချင်မိပေမယ့် ထိန်းရပြနိသည်။ သူ့ကားပေါ်တက်လာပြီး ဘာမှမစားရသေးဘူးလို့ပြောတာမို့ နှစ်ယောက်သား ဆိုင်းကောင်းကောင်းတဆိုင်ရွေးကား ညနေစာ စားလိုက်သည်။
“ အဆောင်ကို ဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ”
“ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လျှောက်လည်မှာလို့ ပြောထားတယ်။ရုံးကခွင့်နှစ်ရက်ယူထားတယ်”
“ ကောင်းရောကွာ”
“ ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား ဟင့် ဒီမှာတော့ သူ့ကို သနားလို့ တွေ့စေချင်လို့ ခွင့်တောင် ယူထားတာကို အာ့ဆိုပြန်လိုက်ရမှလား”
“ အော် ခွင့်တောင်ယူပြီးမှတော့ အလကားဖြစ်မယ့်အတူတူ ကိုကြီးကပဲ အနစ်နာခံလိုက်ပါ့မယ်ကွာ”
“ သွားလူလည်ကြီး”
နှစ်ယောက်သားကြည်နူးစွာ ရီလိုက်ကြသည်။ ဆိုင်ထဲက ကောင်လေးတချို့တွေက ပိုးပိုးကို သဘောကျသည့်ပုံနဲ့ လှမ်းကာကြည့်နေတာတွေ့တော့ သူစိတ်တိုမိသည်။ သဝန်တိုမိနေသည်။ ပိုးပိုးကိုပြောပြတော့ ရီရင်း ဘာဖြစ်လဲ ကြည့်ပါစေပေါ့။ လှတဲ့သူ ကကြည့်ခံရမှာပဲ။ ရုပ်ဆိုးတဲ့သူကျ သူ့မကြည့်လို့ စိတ်တိုနေတယ်ဟုပြောပြီး စသည်။ စားသောက်ပြီးတာနဲ့ သူတို့လဲ သူ့တိုက်ခန်းရှိရာကို လာလိုက်ကြသည်။ တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။
ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို ဖက်ထားရင်း သွားတဲ့အခါ အရမ်းလွမ်းနေမှာလို့ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက ချစ်ခြင်းတွေပြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်ရင်း ပိုးပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးကိုအသာလေးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။
ပိုးပိုးကလဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းသွားရင်း သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်ပြီး အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အနမ်းတွေရှည်ကြာသွားပြီးနောက် သူလဲပိုးပိုးကို ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလှဲလိုက်ကာ အပေါ်အင်္ကျီလေးကိုချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ အသားရောင်လေးပေါ်လာသည်။
ဘရာကိုချိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်တော့ နိုလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးပေါ်လာသည်။ အကိုင်အတွယ်ခံရဖူးပေမယ့် စနစ်တကျထိနိးသိမ်းကာ ဆေးသုံးသည်ထင်သည်။ တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့နို့သီခေါင်းလေးတွေက မဲမနေ ပန်ရောင်ပင် သန်းနေသည်။သူလဲ နို့အုံလေးကို အသာစို့လိုက်ရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာပွတ်ပေးလိုက်သည်။
“ ကိုကြီးရယ် အရမ်းချစ်တယ်”
ပိုးပိုးရဲ့အပြောက သူ့နားထဲမှာ ပျားရည်မြစ်စီးသွားသလို။ နို့တွေကိုစို့ပြီးတော့ဘဂါဝန်ကို ချွတ်လိုက်တော့ ပင်တီအသားရောင်သာ ကျန်တော့သည်။ ပင်တီကိုအသာလိပ်ကာချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာ မကာ ပိုးပိုးရဲ့ အဖုတ်နဲ့အစေ့ကို အသာနမ်းလိုက်ပြီး အစေ့ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ညှပ်ကာ လျှာနဲ့ ကလိလိုက်တော့
“ အာ့ဟ ဟ ကိုကြီးရယ် ဘယ်လိုကြီးလဲ အဟင်ဟင့်”
သူလဲ ပိုးပိုးရဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုအသာပင့်တင်လိုက်ရင်း စအိုဝလေးကို လျှာနဲထိုးကာ ကလိလိုက်ပြန်သည်။ပိုးပိုးမှာ ကော့တက်နေရသည်။ သူအစေ့ကိုကလိလိုက်ရင်း အဖုတ်ထဲကို လက်ထည့်ကာကလိနေပြန်ရာ အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေက စီးကျလာသည်။ သူလဲ အရည်တွေကို ဖင်ဝမှာ သုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ဝကို လက်နဲ့ အသာဖိကာထည့်လိုက်ရင်း အစေ့ကို လျှာနဲ့ဖိကာ ကစားလိုက်တော့ ပိုးပိုးဖင်ကမြောက်တာက်လာပြီး ဖင်ထဲသို့ လက်ကဝင်သွားသည်။
“ အ့ ဟာ့ ကိုကြီး ပိုး မခံနိုင်တော့ဘူး ဟာ့ ဟာ့”
သူလဲ ပိုးပိုးပို အစေ့ကို ကလိ အဖုတ်ကို မွှေနေရင်း စအိုကိုပါ ကလိနေတာကြောင့် ပိုးပိုးလဲ အောက်ကနေ လူးလွန့်နေသည်။ သူလဲ အသာထကာ ပိုးပိုးကို ဆွဲထူလိုက်ပြီးပက်လက်လှန်ကချကာ ပိုးပိုးကို သူ့အပေါ် ခွထိုင်ခိုင်းရင်း 69 ပုံစံဖြင့်ထပ်ပြီး ဂျာလိုက်ပြန်သည်။
ဖင်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းထည့် အဖုတ်ကို အပီအပြင်ဂျာနေတာမို့ ပိုးပိုးလဲ သူ့လီးကို စုပ်နေရင်း ဖင်ကသာ ရမ်းနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးဖင်က သူအပေါ်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်ပေးရင်း လီးစုပ်တာက ပိုပြီးအားပါလာသည်။ ဖင်ကလဲ ပိုရမ်းလာသည်။
“ ကိုကြီးရယ် အရမ်းချစ်တယ်။ ကြည့်စမ်းကိုကြီး ပေကုန်ပြီ။ အရမ်း အားနာတာပဲ။ဟင့် ပိုးစိတ် ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရလိုက်ဘူး ”
ပိုးပိုးက သူ့မျက်နှာကို တစ်ရှူးနဲ့သုတ်ပေးရင်း ပြောနေသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက်ထားကာ ငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။ ပိုးပိုးက သူ့ကိုနမ်းလိုက်ရင်း
“ ကိုကြီး ပိုးကို လုပ်ချင်လုပ်တော့လေ ။ကိုကြီး စိတ်ထဲရှိသလိုသာ လုပ် ”
“ တကယ်လား”
“ အင်း ပြီးတော့လေ ဟို ကိုကြီး ပိုးကို နောက်ပေါက်လုပ်ချင်တယ်မလား။ ကိုကြီးလုပ်ချင်လုပ်လေ”
“ ပို းနာမှာပေါ့”
“ ပိုး ကြည်ဖြူပါတယ်။ ပိုးရဲ့ ဘဝကို ကိုကြီးကို အရင်ဆုံး မပေးခဲ့ရပေမယ့် ဒီဟာတော့ ပိုး ကိုကြီးကို ပေးမယ် အရမ်းကြီးနာအောင်တော့မလုပ်ရဘူးနော်”
ပြောပြီးသူ့လီးကို စုပ်ပေးနေသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးရဲ့ ဆံပင်လေးကိုဖွရင်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးမိသည်။အတန်ကြာတော့ ပိုးပိုးက
“ ကိုကြီးလုပ်တော့လေ”
ပြောတော့ သူက
“ ဘယ်ကို လုပ်ရမလဲဟင်”
“ ကိုကြီး ကလဲ နောက်ကို လုပ်ချင်တာ မဟုတ်လားလို့”
“ အင်း အဲ့ဒါဆို နောက်ကို အရင်လုပ်မယ်”
ပြောပြီး ပိုးပိုးကို ပက်လက် လှန်လိုက်ကာ တင်းပါးအောက်မှ ခေါင်းအုံးခုလိုက်သည်။ ဂျယ်လ်ဘူးယူကာ ဖင်ဝကို ဂျယ်လ်ရွှဲနေအောင် လိမ်းလိုက်ပြီး သူလီးကိုလဲ လိမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပိုးပိုးခြေထောက်တွေကို မြှောက်ကာ ဖြဲလိုက်ပြီး ဖင်ကိုအသာဖြဲကာ ဖင်ဝတွင် လီးကို တေ့လိုက်ပြီး..
“ ပိုး တအားကြီးရှုံ့မထားနဲ့ ဖွင့်ထားနော်။ နာလိမ့်မယ်”
သတိပေးရင်း လီးကို အသာ ဖိထည့်လိုက်သည်။
“ အာ့ ရှီး နာတယ် ကိုကြီး ဖြေးဖြေး”
မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားရင်းပြောသည်။ သူလဲ အစေ့လေးကိုချေပေးလိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရာ တင်းကြပ်တဲ့ စအိုထဲသို့ လီးဒစ်က ဖြည်းညှင်းစွာ တိုးဝင်သွားသည်။ ပိုးပိုးလဲ အံကိုကြိတ်ထားရင်း ခံနေသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို အသာနမ်းလိုက်ရင်း လီးဒစ်ဝင်သွားတော့ အသာရပ်ကာ နို့တွေကို ပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။ ထိပ်တစ်ခုလုံးက တင်းကြပ်နေသည်။ ဖင်ဝကညှစ်ညှစ်နေတာလဲပါသည်။ ကြီးမားတဲ့ လီးကို လက်သင့်မခံနိုင်သေးတာမို့ သူ အချိန်ယူလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ နည်းနည်းထပ်ထည့်လိုက်သည်။
“ အာ့ ရှီး အဟင့် နာတယ်”
သူလဲ ပြန်မထုတ်တော့ပဲ ရပ်လိုက် အစေ့လေးကိုချေလိုက် နို့လေးကိုစို့လိုက် နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်နေသည်။ ကျဉ်းကြပ်တဲ့ အပေါက်ထဲမှာ လီးက တစ်ဝက်နီးပါးလောက် ဝင်နေပြီ။ သူလဲ အသာပြန်ထုတ်လိုက် ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်နဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာလုပ်နေရင်းနဲ့ လီးတချောင်းလုံးက စအိုထဲကိုအောင်မြင်စွာဝင်သွားသည်။
သူလဲ အသာရပ်ကာ ပိုးပိုးနှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရင်းနို့တွေကိုကိုင်ကာ ပွတ်နေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အစေ့ကို ချေပေးလိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲမှ အရည်လေးတွေက စိမ့်ကျနေသည်။ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို ညှစ်ထားသည်။ သူလဲ လီးကို နည်းနည်းပြန်ထုတ်လိုက်တော့
“ ဟာ့ အ အ ဖြည်းဖြည်း ကိုကြီး နာနေသေးတယ်”
သူလဲ ပြန်ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို လက်သင့်ခံနိုင်လာသည်မို့ အဝင်အထွက်က ချောမွေ့လာသည်။ ပိုးပိုးလဲ ခံနိုင်လာသည်။ သူလဲ အသာညှောင့်ပေးနေရာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လို့ရလာသည်။
“ ဟား နာသေးလာ ပိုးလေး ”
“ အင့် အင့် သိပ်မနာတော့ဘူး ကိုကြီး ခံနိုင်လာပြီ။ ဆောင့်ချင် ဆောင့်ကြည့်လေ”
သူလဲ ခပ်မှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ခံနိုင်လာပြီ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နာတာမှတဆင့် ကောင်းလာပြီ။ ဒါကြောင့် သူလဲ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုက်ပြန်ရာ ပိုးပိုးလဲ ခံနိုင်လာသည်။ သူလဲ ပိုးကိုးနှုတ်ခမ်းကို အသာစုပ်လိုက်ရာ ပိုးပိုးလဲ သူ့ကို ဖက်ထားပြီးပြန်နမ်းလိုက်သည်။ သူလဲ ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်ပေးနေရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလာသည်။
ဖင်ထဲ့သို့ အဝင်အထွက် ချော့မွေ့လာတာမို့ နှစ်ယောက်သား အရသာကို ပြည့်ဝစွာခံစားလာနိုင်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးလဲ ကောင်းလွန်းလာသည် ထင်သည်။ အနမ်းတွေက ကြမ်းလာပြီး သူ့ကို အတင်းဖက်ထားကာ ဖင်ကို အရမ်းကိုကော့လာသည်။ သူလဲ ဆက်တိုက်ဖိဖိဆောင့်ပေးလိုက်သည်။
“ အ အ ကောင်းလာပြီကိုကြီး ဆောင့်ပေး ဟ ဟ ဟင်း ဆောင့် ဆောင့် ”
သူလဲ ပိုးပိုးခြေထောက်နှစ်ချောင်ကို ပိုးပိုးအပေါ်ဖက်ထိ ပင့်တင်ကာ လက်မှာချိတ်လိုက်ပြီး
“ ပိုး ကိုကြီး ပြီးချင်လာပြီ ဆောင့်တော့မယ်”
“ ပိုးလဲ ပြီးချင်ပြီ ကိုကြီး ဆောင့်ဆောင့် ဟား ရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူးကွာ ဒီလိုမျိုးတခါမှ မဖြစ်ဖူးဘူးကွာ ဆောင့် ပါ ဟား ”
သူလဲ ကိုယ်ကိုရှေ့ကို ကိုင်းလိုက်ကာ အားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။ တဖတ်ဖတ် တဇွိဇွိနဲ့ အသံတွေ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ညည်းညူသံတွေက အခန်းထဲမှာ ပျံ့လွင့်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေကလဲ စီးကျလာသလိုဖင်ကလဲ တအားကို ညှစ်လာသည်။ သူလဲ လီးကလဲ အရမ်းညှစ်ထားသည့်အတွက် တခုလုံး ပူထူလာပြီး ပြီးချင်လာသည်။
ဒါကြောင့်ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေက တရှိန်ထိုးပန်းထွက်သွားသည်။ သူလဲ အရမ်းကိုဟိုက်သွားကာ ပိုးပိုးမျက်နှာကို အငမ်းမရနမ်းလိုက်ရင်း ပိုးပိုးအပေါ်မှောက်ချလိုက်ကာ အမောဖြေနေလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ အဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်းနဲ့ သူ့ကို တင်းကျပ်စွာဖက်ထားရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက သူ့ကိုအတင်းချိတ်ကာထားသည်။နှစ်ယောက်သားတက်းကြပ်စွာဖက်ထားကြသည်။
“ ပိုး ကောင်းလား”
“ ဟုတ် ကိုကြီး ကောင်းတယ် အရမ်းလဲ မောတယ်။လူလဲအရမ်းနှုံးသွားတာပဲ”
သူတို့ နှစ်ယောက်ဖက်လျက်သားစကားပြောနေကြသည်။ တအောင့်နေမှ သူလဲ ပိုးပိုးအပေါ်က ထကာ ဖင်ထဲမှ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ဖင်ဝမှ အရည်တွေ စီးကျလာလို့ တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်လိုက်ရသည်။ သူလဲ တစ်ရှူးနဲ့သုတ်လိုက်ကာ ပိုးပိုးကိုချီပြီးရေချိုးခန်းထဲ သွားလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ နှစ်ယောက်သားဆေးကြောသန်းရှင်းကြရင်း စနောက်နေကြသည်။
ပြီးတော့ ပြန်ထွက်လာတော့ ပိုးပိုးက သူ့ကိုချီခိုင်းတာမို့ သူလဲ ချီပြီးပြန်လာလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားအဝတ်မဝတ်တော့ ပဲစောင်ခြုံကာဖက်ရင်းစကားပြောနေကြသည်။ ပိုးပိုးက သူ့အပေါ်ကို တက်ကာခွထိုင်လိုက်ပြီးသူ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းသည်။
သူလဲ ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ပိုးပိုးက လက်နဲ့ နောက်ပြန် သူ့လီးကို ဆွပေးပြန်ရာ လီးက တဖြည်းဖြည်းထလာကာ မာလာပြန်သည်။ ပိုးပိုးလဲ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ သူလဲ ပိုးပိုးခါးလေးကို ကိုင်ကာ အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။
နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီစွာ လှုပ်ရှားနေရင်း နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ နောက်တချီပြီးသွားကြပြန်သည်။ သူလဲနှစ်ချီဆက်တိုက်ပြီးသလို ပိုးပိုးလဲ သုံးချီပြီးရသည်။ နှစ်ယောက်သား အတော်ကို ဟိုက်သွားတာမို့ အနားယူလိုက်ကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် နိုးလာကြာတော့ မနက်လင်းနေပြီ။ အိပ်ရာနိုးနိုးချင်းသူလဲ ပိုးပိုးကို နမ်းလိုက်တော့
“ မျက်နှာလဲ မသစ်ရသေးပဲနဲ့။ ညစ်ပတ်တယ်”
ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောတော့ သူလဲ အသည်းယားလာတာနဲ့ ပိုးပိုးကို ဆွဲလှည့်ကာ မျက်နှာကိုအနှံနမ်းလိုက်ပြီး လက်တွေကနို့တွေကို ညှစ်ကာနို့သီးခေါင်းကို ချေပေးလိုက်တော့ ပိုးပိုးအသက်ရူသံပြင်းလာပြီးသူ့ကိုနမ်းလာသည်။ သူလဲ စိတ်က ပါလာပြန်တာမို့ နို့တွေကိုကုန်းစို့လိုက်ပြီး လက်တွေက ပေါင်ကြားထဲကိုဆင်းကာ အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်တော့ ပေါင်နှစ်ဖက်က ကားပေးလိုက်သည်။
သူလဲ အစေ့ကို ဆက်တိုက် ကလိပေးလိုက်ရာ ပိုးပိုးမှာသူ့ကို အတင်းဖက်ထားပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းနမ်းနေသည်။ သူလဲ အဖုတ်ထဲသို့ လက်ထည့်ပြီးဆွလိုက်ရာ အရည်တွေက ထွက်လာသည်။ သူလဲ အသာထကာ ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး အဖုတ်ဝကို တေ့ကာ ထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အတိုင်အဖောက် ညီစွာ ဆောင့်နေကြသည်။
အခန်းထဲမှာ အသားချင်းရိုက်သံ အဝင်အထွက်စည်းချက်ညီစွာထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံ ရမက်တွေ လွှမ်းနေတဲ့ ညည်းညူသံတွေနဲ့ ဖုံးလွှမ်းနေသည်။ နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီစွာ လှုပ်ရှားမှုပြီးသွားတော့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်တူရေချိုးလိုက်ကြသည်။ ရေချိုးပြီးတော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို မနက်စာပြင်ပေးကာ နှစ်ယောက်သားမနက်စာ စားလိုက်ကြသည်။
စားသောက်ဆေးကြောပြီးတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ တီဗီကြည့်ရင်း ပိုးပိုးက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာထိုင်ကာ တွတ်တီးတွက်တာပြောနေသည်။ အပြင်သို့မထွက်ချင်ဘူးလို့လဲ ပြောသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို သူတို့နဲ့လုပ်တာတွေကို ဗွီဒီယို မရိုက်ထားဘူးလား မေးပြီး ကြည့်ချင်တယ် လို့ပြောတော့ သူလဲ ကွန်ပျူတာထဲမှာ သူနဲ့ အေးမိစံ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ ပိုးပိုးတို့နဲ့ လုပ်ခဲတာတွေကို ရိုက်ထားတာတွေကို ပြလိုက်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်လဲ ကြည့်ရင်းနဲ့စိတ်ပြန်လာကာ ပိုးပိုးကိုနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ရင်းနမ်းကာ နို့တွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက်ရင်း ဂါဝန်ကို အောက်ကနေပင့်တင်ကာခေါင်းကနေ မကာ ချွတ်လိုက်တော့အတွင်းခံ အနီရောင်ဝမ်းဆက်လေးသာကျန်တော့သည်။ ပိုးပိုးကို ကုတင်ပေါ်လေးဖက်ထောက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ပင်တီအနီလေးကိုချွတ်ကာ နောက်ကနေ ဂျာပေးလိုက်တော့ ပိုးပိုးလဲ..
“ ရှီး ကိုကြီးရယ် အာ့ဟား”
သူလဲ စအိုကိုပါ လျှက်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ကလိလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်ကိုဝပ်ကျသွားပြီးဖင်က ကော့တက်သွားသည်။ သူလဲ အပီအပြင်ကိုဂျာပေးလိုက်တော့ ပိုးပိုးအဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ပေါင်ကြားမှစီးကျလာသည်။ပိုးပိုးလဲ
“ ကိုကြီးကို စုပ်ပေးမယ်ကွာ”
ပြောပြီး ထလာကာ သူ့ရှေ့ဒူးထောက်ကာ လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ အတန်ကြာတော့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ကုတင်စောင်းမှာ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ စအိုဝတွင်လီးတေ့ပြီး ဖိကာ ထည့်ပေးလိုက်သည်။
“ ဗြစ် တစ်တစ် ဗြစ်”
“ အာ့ ကျွတ်ကျွတ် ဟင့် ဟင့် ”
စအိုဝတွင် တင်းကျပ်ကာဝင်သွားသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းလီးကတဆုံးထိဝင်သွားကာ သူလဲ အသာဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲသူ့ဖက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်း
“ ကိုကြီးဆောင့်ချင်ဆောင့်တော့ ပိုး ခံနိုင်တယ်”
သူလဲ မီးစိမ်းပြလိုက်တာမို့း ဖြည်းဖြည်းချင်းပုံမှန်ဆောင့်ပေးနေရင်း ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်၊ဆောင့်ချက်တွေကြာလာသည်နှင့်အမျှ နှစ်ယောက်သား ကောင်းလာကြပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ညည်းညူသံတွေနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုပိုသွက်လာကြသည်။
သူလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ မနားတမ်းဆောင့်ချပေးလိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေက ပိုးပိုးစအိုထဲတွင် ပန်းထည့်လိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ပြီးသွားပြီမို့ နှစ်ယောက်သားဖက်ကာ အနားယူလိုက်ကြသည်။ ခဏကြာမှ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးကုတင်ပေါ်တွင်လှဲကာ ပိုးပိုးက သူ့ကိုမေးသည်။
“ မမအေးမိစံနဲ့ မမနှင်းမြတ်မွန်တို့ကိုလုပ်တုန်းက ကိုကြီးလီးမှာ အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာတွေလဲဟင်”
“ အဲ့ဒါ ဂေါ်လီတွပိုးရဲ့။ အရင်တုန်းကဂေါ်လီထည့်ထားတာ။ နောက်တော့ ပြန်ဖြုတ်ထားလိုက်တာ။ သူတို့နဲ့တုန်းက ပြန်ထည့်တဲ့အချိန်မို့”
“ အော် ဂေါ်လီဆိုတာ အဲ့ဒါလား”
“ အင်း ဟုတ်တယ်”
သူ့ကို သိချင်တာတွေကို မေးနေသည်။ သူကလဲ ပြန်ဖြေပေးရင်း ဗွီဒီယိုဖိုင်တွေကို ဖျက်လိုက်ရမလားမေးတော့ ပိုးပိုးက မဖျက်ပါနဲ့ ပြောပြီး ဘယ်သူမှတော့ မပြနဲ့လို့ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် အတူရှိနေချိန်အတိုင်းအတာတွင်းမှာ တကယ့်လင်မယားတွေလိုပင်။ ပိုးပိုးကလဲ နောက်ဆို ပြန်မတွေ့ရတော့မယ့်တူတူ အတူနေတုန်းလေး အပြည့်အဝပျော်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည့်အလား။
နှစ်ယောက်သား အစွမ်းကုန်ချစ်ကြသလို သူ့ကိုလဲ ပိုးပိုးက ဇနီးတယောက်လိုပင် လုပ်ပေးသည်။ တကယ်လို့ ဆုံဆည်းဖြစ်ခဲ့ကြရင် မိန်းမကောင်းတယောက်အနေနဲ့ သူ့ကို ပြုစုပေးမယ်လို့လဲ ကတိပေးသည်။ သူကလဲ သူ့ရည်းစားနဲ့ရရင်လဲ လုပ်ပေးပါလို့ပြောတော့ လုပ်ပေးမှာပါလို့ပြောသည်။
နှစ်ယောက်သား ခွဲခါနီးတော့ ပိုးပိုးတအားငိုနေတာမို့သူလဲ မနည်းချော့ရသည်။ သူ့ကိုပြန်ပို့ပေးတော့ ပိုးပိုးတယောက် မျက်နှာလေးချောင်ကျနေသည်။ သူလဲနိုင်ငံခြားမသွားခင် မိဘတွေအိမ်ကို ပြန်ကာခဏနေလိုက်သည်။ သွားမယ့်နေ့ကျမိဘနှစ်ပါး အကိုလင်မယား အမလင်မယားတို့က လေဆိပ်လိုက်ပို့ကြသည်။ အေးမိစံတို့စုံတွဲရော နှင်းမြတ်မွန် ပိုးပိုးတို့ပါလိုက်ပို့ကြသည်။
သူ့အမေနဲ့အမက သူ့ကို ပိုးပိုးကို သဘောကျပြီး အဲ့ကောင်မလေးကို မကြိုက်ဘူးလား တိုးတိုးလေးမေးတော့ သူ ရီပဲနေလိုက်သည်။ သူလေယာဉ်ပေါ်တက်တော့မှ အားလုံးပြန်သွားကြသည်။ သူဂျပန်ကိုရောက်တော့ လာကြိုသည့်သူက လာကြိုပြီး နေရာချထားပေးကာ လိုအပ်တဲ့ဟာတွေကို လုပ်ပေးသည်။ သူလဲ ဖုန်းကဒ်ဝယ်ကာ မိဘတွေဆီဖုန်းဆက်ပြီး ပိုးပိုးဆီ ဆက်တော့ ပိုးပိုးက ငိုနေသည်။ သူလဲ ချော့ရပြန်သည်။ သူဂျပန်ကိုရောက်ပြီးနောက်ပိုင်း ပိုးပိုးနဲ့ ညှိကာ ဖုန်းမဆက်တော့။
ပိုးပိုးကလဲကြာရင် ခက်ရချည်ရဲ့လို့ပြောသည်။ လိုင်းပေါ်မှာ အေးမိစံနဲ့နှင်းမြတ်မွန်တို့နဲ့တော့ ပြောဖြစ်သည်။သူဂျပန်ရောက်ပြီး တစ်နှစ်ခန့်ကြာတော့ အေးမိစံနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်တို့ ယောက်ကျားယူသွားကြသည်။ ပိုးပိုးကတော့ သိပ်အဆင်မပြေဘူးလို့ ပြောသည်။ သူလဲ မဆက်တော့ပါ။
ဒီလိုနဲ့ သူစာကိုသာ တစိုက်မတ်မတ်လေ့လာဖြစ်သည်။ နှစ်နှစ်ခန့်ကြာတော့ သူလဲ ပရောဂျတ်အတွက်စာတမ်းပြုစုရသည်။ သူလဲ မြန်မာနိုင်ငံပြန်လာကာ သူလုပ်ရမည့်စာတမ်းအတွက် ဌာနကိုတင်ပြကာ ကရင်ပြည်နယ်ဖက်သို့သွားကာ လေ့လာပြီး စာတမ်းအတွက်လုပ်ရသည်။
သိတာတွေကို ဆရာသမားတွေကျွမ်းကျင်တဲ့ပညာရှင်တွေဆီမှာ မေးကာ လေ့လာပြီးလုပ်ရသည်။ မိဘတွေဆီကို ခဏသာပြန်နိုင်သည်။ စာတမ်းလုပ်ပြီးတော့ဂျပနိသို့ ပြန်လာကာ သူ့အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်နဲ့ အဖွဲ့လိုက်စုကာ စာတမ်းအားလုံးကို ပြန်ပြီးပြုစုပြီးပြန်လုပ်ရပြန်သည်။ပြီးတော့ group လိုက် ဆွေးနွေးပွဲတွေလုပ်ရသည်။
အတော့်ကိုလေ့လာပြီး အင်တာနက်မှာလဲ အမြဲတမ်းလေ့လာခဲ့ရတာမို့ သူ့အတွက် အရမ်းကြီးတော့ မခက်ခဲလှပေမယ့် အတော်တော့ ခက်လှသည်။ အားလုံးပြီးသလောက်ဖြစ်သွားတော့မှ သူလဲ သက်ပြင်းချနိုင်သည်။ ဒါတောင် သူတင်သည့်စာတမ်းက အဆင်ပြေချော့မွေ့ပြီးသဘောကျမှ သူ ဘွဲ့ရမည်။ သူလဲ အဲ့ကိစ္စကိုခေါင်းထဲက ထုတ်ကာ အတက်နိုင်ဆုံးကြိုးစားခဲ့တာမို့ ဖိအားမထားတော။ တနေ့သူလဲ တိုကျိုမြို့ထဲ သွားရင်းနဲ့ အမှတ်မထင် လူတယောက်ကို တွေ့လိုက်သည်။ ဆုပြည့်စံရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲ နွယ်နီ။
သူမနဲ့က အရမ်းကြီးတော့ မခင်ပေမယ့် သူနဲ့ဆုပြည့် ကြိုက်ခဲ့တုန်းက ခင်ခဲ့တာပင်။ ဆုပြည့်နဲ့မတည့်သလို သူ့ကိုလဲ ကြည့်မရဘူးလို့ ပြန်ကြားရသည်။ သူကလဲ သိပ်ကြည့်မရ။ရုပ်ရည်က လှတပတရှိပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က ပိန်ကပ်နေသည်။ ဖင်မရှိရင်မရှိ။ အရပ်က နည်းနည်းမြင့်တာမို့ ပိန်တော့ ရှည်သည်လို့ ထင်ရသည်။ ဘာတွေမာန်တက်နေမှန်းမသိ။
သူကလဲ ဒါကို ကြည့်မရ။အဲ့ဒါကြောင့်သူတို့နှစ်ယောက်တွေ့ရင် ထေ့သလိုလို ခနဲ့စကားတွေ ပြောဖြစ်သည်မို့ သိပ်ပြီးလဲ မရင်းနှီးကြ။ ခုပြန်တွေ့တော့ ရေခြားမြေခြားမှာ ကိုယ့်နိုင်ငံက လူနဲ့ပြန်တွေ့ရတော့ ဝမ်းသာသွားသလို သူမကလဲ ဝမ်းသာစွာနှုတ်ဆက်စကားပြောဖြစ်သည်။
စကားစပ်မိလို့ ပြောကြရင်းနဲ့ သူမက ဒီကို ကုမ္ပဏီအလုပ်နဲ့ လာခြင်းဖြစ်သည်။ ရောက်တာတစ်လလောက်ရှိပြီတဲ့။ သူနေတဲ့နေရာနဲ့ သိပ်မဝေးလှတာပေ။ သူမက ဆုပြည့်ယောက်ကျားရသွားလို့ စိတ်မကောင်းကြောင်းနဲ့ သူတို့လဲ အဆင်ပြေတယ်လို့ပြောသည်။
သူလဲ ခုတော့ ဘာမှသိပ်မခံစားရတော့တာမို့ အေးဆေးပင်ပြန်ပြောနိုင်သည်။ နွယ်နီလဲ ခုတော့ အရင်လောက် မပိန်တော့ပေ။ စလင်းဖြစ်ကာ ပြင်တက်ဆင်တက်လာလို့လားမသိ ။ တင်နဲ့ရင်နဲ့အတော့်ကို ကြည့်ကောင်းလာသည်။ သူလဲ နွယ်နီကို မယူသေးဘူးလာမေးရာ ယူတော့မှာတဲ့။ ဒီနှစ်ကုန်ရင်ယူမယ်လို့ပြောသည်။ သူတို့ကုမ္ပဏီမှ လူပင်။ သူ့ကိုဘာအတွက်လာတာလဲ မေးတော့ သူက မာစတာဘွဲ့ လာယူတာလို့ပြောတော့ အထင်ကြီးသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့အတော်ကြာစကားပြောပြီး ဖုန်းနံပါတ်တွေလဲကာ သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။
နောက်ရက်တွေမှာလဲ သူတို့နှစ်ယောက် တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ အလည်သွားလိုက် လျှောက်စားလိုက်နဲ့ အတော့ကိုရင်းနှီးသွားကြသည်။ နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်မှာလဲ ဖြစ်ပြန် သူတို့ အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ဝေးတဲ့နေရာလဲ ဖြစ်တာမို့ ရင်းနှီးပွင့်လင်းမှုက မြန်လှသည်။ အတော့်ကိုပွင့်လင်းသွားသည်။ ဒီလိုနဲ့ နွယ်နီလဲ နှစ်လလောက်ကြာတော့ ပြန်ရခါနီပြီ။နောက်တစ်ပတ်လောက်နေရင် အလုပ်ကိစ္စတွေပြီးတော့မှာမို့ ပြန်ရတော့မည်။
သူလဲ ညဖက်ကျ ညနေစာသွားစားရအောင်လို့ ဖုန်းဆက်တော့ နွယ်နီကလဲ ညနေကျရင်လာခေါ်လေ လို့ပြောသည်။ ညနေကျသူလဲ နွယ်နီကို သွားခေါ်လိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ အင်္ကျီအဝါချိုင်းပြတ်ပေါ်မှာ အဖြူရောင်အနွေးထည်ကို ဝတ်ကာ အောက်က ဘောင်းဘီအကြပ်အနက်ကို ဝတ်ထားသည်။
ကျောလည်လောက်ရှိတဲ့ ဆံပင်ကို ဖျားလျားချထားတာမို့ အတော်ပင်ကြည့်ကောင်းလှသည်ပင်။ သူတို့လဲ ညနေစာ စားရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်သား နည်းနည်းသောက်ကြသည်။ စကားပြောရင်းနဲ့သောက်ကြရင်းတော်တော်သောက်ဖြစ်ကြသည်။ နွယ်နီလဲ နည်းနည်းများသွားတာမို့ အတော်မူးသွားသည်။
သူလဲ ပိုက်ဆံရှင်းကာ နွယ်နီကိုခေါ်ပြီးပြန်လာတော့ နွယ်နီက မပြန်ချင်ဘူးလို့ဂျစ်တိုက်နေသည်။ သူလဲချော့မော့ကာ ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်ပြောတော့ မရ။ လျှောက်လည်မယ်လို့ပြောတာမို့ သူလဲ စိတ်ညစ်သွားရကာ သွားကြတာပေါ့ လို့ ပြောပြီးထွက်လာခဲ့ကြတော့လဲ မူးနေတဲ့နွယ်နီကသိပ်မဟန်။
ဒါကြောင့်ချော့ကာပြန်မယ်ပြောတော့လဲ ဂျစ်ပြီး မပြန်ဘူးလို့ပြောတော့ သူလဲ ဘယ်သွားမလဲမေးတော့ ဘယ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်တဲ့။ အခန်းကိုမပြန်ချင်ဘူးပြောတာနဲ့ သူလဲ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဟိုတယ်တခုဆီ ခေါ်သွားလိုပ်ကာ နှစ်ယောက်ခန်းတခန်းယူလိုက်သည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ နွယ်နီက ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ကာ ဘီယာကို တွေ့တော့သောက်မယ်လုပ်နေလို့ သူတားလိုက်ရသည်။ သူလဲစိတ်ကတိုလာတာမို့ နွယ်နီကို ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တော့ နွယ်နီက ရီနေသည်။သူလဲ အနွေးထည်ကို ချွတ်ကာ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ခုံပေါ်မှာထိုင်နေတော့ နွယ်နီက ထလာပြီး သူ့ဘေးနားဝင်ထိုင်ကာ သူ့ကိုစနေသည်။သူလဲ အိပ်တော့လို့ပြောတော့ သိပ်မှအိပ်မယ်တဲ့။
သူလဲ အဲ့လောက်မှရှိတာကွာ ဆိုပြီး နွယ်နီကို ကုတင်ပေါ်တင်ကာ အနွေးထည်ကို ချွတ်လိုက်ပြီးနို့တွေကိုဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ လူကလဲ မူး မိန်းမတွေနဲ့လဲဝေးတာလဲ ကြာနေတာမို့ စိတ်ကိုထိန်းချုပ်မထားတော့။ နွယ်နီအင်္ကျီကို အောက်ကနေ မကာချွတ်လိုက်ပြီး ဘော်လီအနက်ကို အပေါ်ကိုမတင်ကာ နို့တွေကိုဆုပ်ကာနယ်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကိုသွားနဲ့ကိုက်ကာကလိလိုက်သည်။
နွယ်နီလဲ ပါးစပ်ကညည်းသံသဲ့သဲ့နဲ့အတူ သူ့ခေါင်းကို ပွတ်သပ်လာသည်။ သူလဲ သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနွယ်နီ့ဘောင်းဘီအကြပ်ကိုချွတ်လိုက်တော့ နွယ်နီလဲ ဖင်ကိုအသာကြွကာ ချွတ်ပေးလေသည်။ နှစ်ယောက်သား အရက်ကလဲမူးနေ ရမက်ကလဲ ကြူးဖို့ကြံနေကြသည်။
သူလဲ ပြတ်လပ်နေသလို နွယ်နီလဲအတူတူပင်။ ဒီရောက်ပြီး သူနဲ့တွေ့တော့ စိတ်တွေက လွတ်လပ်နေတာမို့ ခုလိုဖြစ်ကြခြင်းလဲ ဖြစ်သည်။ သူလဲ အတွင်းခံ ခရမ်းရောင်လေးကို ပါတခါတည်းချွတ်လိုက်ကာ အစေ့ကိုချေပေးလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ တအင်းအင်းနဲ့ကော့တက်လာသည်။
သူလဲ အဖုတ်ထဲကို လက်ထည့်လိုက်တော့ အရည်တွေနဲ့မို့ ချောချောမွေ့မွေ့ဝင်ထွက်နေသည်။ နွယ်နီကို ထူလိုက်ကာ သူလဲ နွယ်နီရဲ့အဖုတ်ကို ကလိနေရင်းနဲ့ ပါးစပ်ထဲကို လီးထည့်ပေးလိုက်တော့ နွယ်နီလဲ အသားစုပ်ပေးလေသည်။ လုပ်နေကျအလုပ်မို့ထင်သည် ။ အခက်အခဲမရှိလှပေ။
နွယ်နီလဲ သူ့ရည်းစားနဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာကြုံတွေ့ဖူးထားသည်မို့ထင်သည်။ အစစအခက်အခဲမရှိလှပေ။အဖုတ်ထဲကလဲ အရည်တွေစိုနေတာမို့သူလဲ ပါးစပ်ထဲမှလီးကို ထုတ်ကာ နွယ်နီကို ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ပေါင်တွေကိုမြှောက်ကာ အဖုတ်ဝမှာလီတေ့လိုက်ကာ ထည့်လိုက်တော့ အဆုံးထိဝင်သွားသည်။ သူလဲ တရစပ်ပင်ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။
“ အ အ ကိုပိုင် ဆောင့်ဆောင့်ကောင်းတယ် ကောင်းလိုက်တာ ရှီး ဟ ဟ. ဟ ”
သူလဲဆက်တရုက်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ နွယ်နီလက်တွေကမွေ့ရာခင်းကို ဆုပ်ချေထားကာ ခြေချောင်းတွေက ကုပ်ကွေးသွားပြီး ခါက ကော့တက်လာကာ အဖုတ်ကလဲ သူ့လီးကို တင်းကြပ်စွာညှစ်ကာထားသည်။တစ်ချီပြီးသွားပြီ။ သက်ပြင်းချသံနဲ့အတူ
“ အရမ်းကောင်းလိုက်တာ ကိုပိုင်ရယ် ”
“ ကိုယ်မပြီးသေးဘူ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေး”
သူလဲ အဖုတ်ထဲမှလီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ ကုတင်စွန်းမှာပင်ခြေထောက်တွေတင်ကာဖင်ကို စွင့်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဝပ်ကာကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူလဲ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲလိုက်တော့ စူပွပွစအိုဝကို တွေလိုက်ရတော့ အကြံတခုရလိုက်တာမို့ အဖုတ်ဝကစီကျနေတဲ့ အရည်တွေကိုစအိုဝမှာသုတ်လိုက်ပြီး တံတွေးထွေးကာ
“ နွယ်နီ ဖင်ခံဖူးတယ်ပေါ့”
“ အင်းတစ်ခါနှစ်ခါတော့ ခံဖူးတယ်”
“ ဘယ်သူနဲ့လဲ”
သူလဲ ဖင်ဝကို ကလိရင်းမေးနေလိုက်သည်။
“ နွယ်နီ့ချစ်သူနဲ့။ သူက စမ်းချင်တယ်ဆိုလို့ ပေးလိုက်တာ”
“ ဘယ်လိုနေလဲ ကောင်းလား”
“ နာတယ် ”
လူကြည့်တော့ ဘာမှသာ မဟုတ်တာ။ အခံတော့ ပက်စက်မယ်လို့ တွေးရင်း
“ ကိုယ်လဲ ဖင်ချမလို့ ခံမလား”
“ အာ အရမ်းနာတယ်။ ဖြည်းဖြည်းတော့ လုပ်နော်။ တခါကဖင်ကွဲသွားလို့ ကြောက်ပြီး နောက်မခံတော့ဘူး”
သူလဲဘာမှထပ်မပြောတော့ပဲ လက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ်ကိုဖင်ထဲသို့ ပူးထည့်ကာ ဆွနေလိုက်သည်။အဝင်အထွက် ချောလာပြီမို့ သူလဲလီးကိုတံတွေးစွတ်ကာ ဖင်ဝတွင်တေ့ပြီး အသာဖိချလိုက်တော့
“ အ့ ကျွတ်ကျွတ် ဖြေးဖြေး နာတယ်”
သူလဲ တစ်ရစ်ချင်းသွင်းလိုက်သည်။ ဖင်ခံဖူးသူမို့ ဖင်ကို အလိုက်သင့်ဖွင့်ပေးတက်သည်။ သိပ်ပြီးအားမစိုက်လိုက်ရပဲ လီးက တဆုံးဝင်သွားသည်။
မူးတဲ့ အရှိန်ကလဲ ပါနေတာမို့ ခံနိုင်ရည်ရှိနေတာဖြစ်မည်။ သူလဲ အသာလေးဆောင့်ပေးလိုက်ရင်း အစေ့ကိုချေပေးလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာပြီမို့ သူလဲ သိပ်မညှာတော့။ နွယ်နီလဲမူးမုးနဲ့သူ့ကိုဆောင့်ခိုင်းတာမို့ သူလဲ စိတ်ရှိတဲ့အတိုင်း ဖင်နှစ်ဖက်ကိုတင်းတင်းညှစ်ကာ အားကုန်းဆောင့်လို့းလိုက်သည်။
အချက်ပေါင်းငါးဆယ်ကျော်လာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီ။ နွယ်နီလဲနောက်တစ်ချီပြီးချင်လာတာမို့ သူ့ကို ဆောင့်ဖို့ ပြောတော့ သူလဲ မနားတမ်းဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ သုတ်ရည်တွေက ဖင်ထဲမှာပန်းထွက်သွားသည်။ နှစ်ယောက်သား ကောင်းမွန်တဲ့ အရသာကို ပြည့်ဝစွာခံစားရင်း မူးပြီးအိပ်ပျော်သွားကြသည်။ သူတရေးနိုးတော့ထကြည့်တော့ နွယ်နီက သူ့ဘေးနားမှာအဝတ်တွေဝတ်ပြီး သူ့နဲ့အတူ စောင်ခြုံကာ အိပ်နေသည်။ သူလဲအိမ်သာသို့ သေးပေါက်သွားတော့ သူ့လီးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးထားသည်။
ကြည့်ရတာ နွယ်နီတရေးနိုးပြီးလုပ်ပေးသွားတာနေမည်။ သူလဲရေချိုးခန်းထဲမှ တပတ်တထည်ပတ်ကာ ပြန်ထွက်လာပြီး အဲကွန်းကို လျှော့ကာပြန်အိပ်လိုက်သည်။ မနက်နိုးလာတော့နွယ်နီက နိုးနေပြီ။ မျက်နှာသစ်ပြီးနေပြီ။ သူနိုးလာတော့ သူ့ကိုပြုံးပြပြီ မျက်နှာသစ်ဖို့ပြောသည်။ သူလဲမျက်နှာသစ်ပြီးပြန်ထွက်လာတော့ နွယ်နီက ပြန်ကြစို့လို့ပြောသည်။ သူလဲနွယ်နီကိုဆွဲဖက်လိုက်ပြီးနမ်းလိုက်တော့
“ ကိုပိုင်တော်ပြီကွာ နောက်ကျနေမှာစိုးလို့အလုပ်က။ ညကျရင်ပြန်တွေ့မယ်လေနော”
ပြောတာမို့သူလပြန်လွှတ်လိုက်ကာ အဝတ်လဲလိုက်ပြီးပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ညနေကျသူလဲနွယ်နီကို သွားခေါ်ကာ ညနေစာစားပြီး ဟိုတယ်သို့သွားကြပြန်သည်။ ဟိုတယ်ရောက်တာနဲ့ အဝတ်တွေချွတ်ကာ သူကနွယ်နီ့ကို သူ့လီးကိုစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ စိတ်ပါလက်ပါစုပ်ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ နွယ်နီ့ကိုဆွပေးလိုက်ကာ ဖင်ကိုပဲ လိုးလိုက်သည်။ နွယ်နီလဲ သူနဲ့ကျမှ ဖင်လိုးခံရတဲ့အရသာကို သိသွားသည်လို့ ပြောသည်။
သူတို့ ညနှစ်နာရီနီးပါးထိလုပ်ကြသည်။ ဖင်ကိုလုပ်လိုက် အဖုတ်ကိုလုပ်လိုက်နဲ့။ သူတို့နှစ်ယောက်လဲ မနက်ဆို နွယ်နီကအလုပ်သွား သူကကျောင်းသွားညနေကြ ဟိုတယ်သွားလိုက် သူ့အခန်းမှာနေလိုက်နဲ့ ညတိုင်းလုပ်ဖြစ်ကြသည်။ နွယ်နီကပြန်ခါနီးတော့ သူတို့ကိစ္စကို ဘယ်သူ့မှမပြောပါနဲ့လို့ တောင်းပန်သည်။
သူလဲ ဘယ်သူ့မှပြောဖို့စိတ်ကူး မရှိပါ။ ဒီလိုနဲ့ နွယ်နီလဲ မြန်မာပြည်ပြန်သွားတော့ သူလဲ ပြန်တဲ့အချိန်ထိ ဘယ်သူနဲ့မှ မလုပ်ဖြစ်တော့။ သူလဲ သူတင်လိုက်တဲ့ စာတန်းအရွေးခံရပြီး သေချာစွာဖြေနိုင်ခဲ့တာမို့ မာစတာဘွဲ့ကို ရယူနိုင်ခဲ့သည်။ သူတို့ group တခုလုံးလဲအောင်မြင်ခဲ့ကြတာမို့ အရမ်းကိုပျော်စရာကောင်းရသည်။ပြန်ခါနီးအားလုံးလျှောက်လည်ကြ နှုတ်ဆက်ပွဲလုပ်ကြ နဲ့ပျော်စရာပင်။ ဖိအားတွေလဲ ကင်းသွားကြပြီမို့လွတ်လပ်ပေါ့ပါးနေကြသည်။
သူလဲဌာနကို ဘွဲ့ယူပြီးမှ ပြန်လာဖို့ ခွင့်တောင်းတော့ ရတာမို့ ဘွဲ့ယူပြီးမှပဲ ပြန်လာခဲ့သည်။ သူပြန်လာတော့ သူမိသားစုလာကြိုသည်။ သူလဲ အိမ်ကိုလိုက်သွားပြီး တစ်ပတ်လောက်နေပြီးမှ နေပြည်တော်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။ ရုံးရောက်တော့ လူကြီးကို သတင်းဝင်ပို့ပြီး ပါလာတဲ့လက်ဆောင်နဲ့ ကန်တော့သည်။ လူုကြီးကသူ့ကို ချီးကျူးပြီးအတွေ့အကြုံတွေမေးသည်။ သူလဲပြောပြသည်။
သူ့ကိုလဲ ကြိုးစားဖို့နဲ့ ဌာနအတွက် အားကိုးရတဲ့ ခေါင်းဆောင် တဦးဖြစ်လာအောင် လုပ်ဖို့ ဆုံးမသည်။ သူလဲ ပြန်ထွက်လာပြီး သူ့ဆရာဆီဝင်ကာ လက်ဆောင်ပေးရင်း ကန်တော့လိုက်သည်။ ဆရာကလဲ ဆုံးမစကားပြောသည်။ မိန်းမ ယူဖို့ကောင်းပြီလို့ပြောတော့ သူလဲ ယူစရာမရှိဘူးလို့ ပြောလိုက်တော့ ဆရာက ဆဲသည်။ အခန်းထဲကိုလဲ ပါလာတဲ့ လက်ဆောင်တွေဝေပေးလိုက်သည်။
ဒီလိုနဲ့ သူနေပြည်တော်ရောက်တာတစ်လကျော်ပြီ။ သူလဲ ရာထူးတက်သွားကာ တာဝန်က ပိုကြီးလာတာမို့ ခရီးသိပ်မထွက်ရတော့။ ရုံးချုပ်မှာပဲ နေကာ သူ့ဆရာရဲ့လက်ထောက်အဖြစ်နဲ့ အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စတွေကို ကူလုပ်ပေးရသည်။ တရက်မှာတော့ သူဂျန်းရှင်းသွားရင်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ဆုံသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကနေပြည်တော်မှာပင်။
သူ့ယောက်ကျားက ရန်ကုန်မှာတဲ့။ ကလေး တစ်ယောက်ရနေပြီ။ နှင်းမြတ်မွန်က ကလေးရပြီး နည်းနည်းလေးပြည့်သွားတာကလွဲရင် ပိုပြီးကြည့်ကောင်းလာသလို ရင့်ကျက်သွားတာလဲပါမည်။
သူ့ကိုတွေ့တော့ ဝမ်းသာအားရပင်။ အရင်လိုပင်။ စကားထိုင်ပြောကြရင်းနဲ့ ပိုးပိုးလဲ နေပြည်တော်မှာပဲလို့ပြောသည်။ သူကလေးရပြီလား မေးတော့ သူ့ဘဲနဲ့ ပြသာနာဖြစ်ပြီး မယူဖြစ်ဘူးလို့ ပြောသည်။ ဘာလို့လဲမေးတော့ ပိုးပိုးရည်းစားက ပိုးပိုးအပြင်နောက်တယောက်နဲ့ ရှုပ်နေတာပိုးပိုးကသိသွားတယ်လို့ ပြောသည်။ အဲ့ထိပိုးပိုးက ခွင့်လွှတ်သေးတယ် တဲ့။
အဲကောင်မလေးက ကိုယ်ဝန်ရှိသွားတော့ ပိုးပိုးကိုလာတွေ့ပြီး သူ့ရည်းစားကရှောင်နေလို့ဆိုပြီး ပြသာနာ လာရှာတယ်လို့ ပြောသည်။ အဲ့နောက်ပိုင်း သူတို့ပြတ်သွားတယ်လို့ပြောသည်။သူလဲ ပိုးပိုးဖုန်းနံပါတ်နဲ့ နေရာကိုမေးတော့ ပိုးပိုးက ခု ဌာနတစ်ခုမှာဝင်လုပ်နေတယ်လို့ ပြောပြီးနေရာနဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ပေးသည်။
သူလဲ စိတ်ထဲမှာ အရမ်းကိုဝမ်းသာသွားသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ သူ့ကို ပိုးပိုးကို ယူလိုက်ပါလားလို့ ပြောတော့ သူကလဲ မူလိုက်သည်။ ပြန်ခါနီးကျတော့ သူက နှင်းမြတ်မွန်ကို ကလေးရော မေးတော့ ကလေးက သူ့မိဘတွေနဲ့ထားတယ်လို့ ပြောသည်။သူကတော့ တစ်ပတ်တခါ နှစ်ပတ်တခါပြန်သည်တဲ့ ရန်ကုန်ကို။
သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကို ပို့ပြီး အပြန်မှာတော့ သူ့စိတ်တွေက ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရနိုင်တော့ပေ။ ပိုးပိုးနေတဲ့အဆောင်ဖက်ကို ဦးတည်လိုက်သည်။ အဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ ကားပေါ်ကဆင်းကာ ပိုးပိုးနဲ့တွေ့ချင်ကြောင်းပြောတော့ ခေါ်ပေးလေသည်။ သူလဲ စောင့်နေရင်း ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့။ ရင်တွေကလဲအရမ်းခုန်နေသည်။ နောက်မှာ ခြေသံတွေကြားလိုက်ရသည်။
“ ဘယ်သူ ခေါ်တာလဲ အမ”
“ အရှေ့မှာ ဧည့်သည်တယောက်ပဲ စောင့်နေတယ် ညီမလေး”
ခြေသံကသူနဲ့နီးလာတော့ သူလှည့်ကြည့်လိုက်တော့
“ ဟင် ကိုကြီး”
“ ပိုး”
နှစ်ယောက်သား ရပ်ကာတယောယ်နဲ့ တယောက်ကြည့်နေလိုက်ကြသည်။ ပိုးပိုးလဲ အရမ်းကိုပျော်သွားသည့်ပုံ။ အိမ်နေရင်း ညဝတ်ဂါဝန် အရှည် ပန်းရောင်လေးနဲ့ ကျောလည်လောက်ဆံပင် နီညိုရောင်ကပိုကယိုလေးနဲ့ လှနေတဲ့ ပိုးပိုးရဲ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်းသူလဲ စကားလုံးတွေ ဆွံ့အနေရသည်။ ရင်ထဲမှာပြောစရာတွေပြည့်ပြီး ပါးစပ်ကထွက်မလာတော့။ တော်တော်လေးကြာမှ ပိုးပိုးဘေးက သူငယ်ချင်းးက
“ ဟဲ့ ပိုးပိုး ဧည့်သည်ကို ဧည့်ခံဦးလေ”
သတိဝင်လာကြသည် နှစ်ယောက်သား။ အဲ့ကျမှ ပိုးပိုးလဲ
“ ကိုကြီး ထိုင်ဦးလေ”
သူလဲယောင်နနနဲ့ထိုင်ပြီးမှ
“ ကိုယ် ဘာမှမစားရသေးဘူး။ တခုခုသွားစားရအောင်လေပိုး”
“ အင်းအဲ့ဒါဆိုခဏစောင့်ပေးနော်”
ပြောပြီး ပိုးပိုးလဲ အခန်းထဲကို ဝင်သွားသည်။ သူလဲကားပေါ်မှာပဲ ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာမှ အင်္ကျီအဝါလတ်ပြတ်နဲ့ ထမိန်အနီပြောင်လေး ဝတ်ကာထွက်လာသည်။ မျက်နှာမှာတော့ သနပ်ခါးကို လိမ်းကာပါးနှစ်ဖက်မှာ ပါးကွက်ကွက်ထားသည်။
သူ့ကားပေါ်ကို ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ သူလဲ ကားကိုမောင်းထွက်လာလိုက်သည်။ ပိုးပိုးက သူ့လက်မောင်းပေါ်မှီလိုက်ရင်း
“ အရမ်းသတိရတာပဲ ကိုကြီးရယ်။ ကိုကြီးကိုရုတ်တရက်တွေ့လိုက်ရတော့ အရမ်းပျော်သွားပြီး ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး”
“ ကိုကြီးလဲတူတူပဲပိုးရယ်”
“ ပိုးနေတဲ့နေရာကို ဘယ်သူပြောတာလဲ။ မမနှင်းမြတ်လား မမအေးမိစံလား”
“ နှင်းမြတ်မွန်။ခုနက သူနဲ့ဂျန်းရှင်းမှာတွေ့တော့ စကားစပ်မိရင်း ကိုကြီးက ပိုးအကြောင်းမေးတော့ ပြောပြရင်း သိလိုက်ရတာ။ တော်သေးတာပေါ့ ပိုးရယ်။ ဖူးစာမှန်လို့ ပြန်ဆုံရတာ”
“ အမယ် ဘယ်သူက သူ့ဖူးစာလဲ။ ဒီတိုင်းမရပါဘူး။ ပိုးကိုချစ်ခွင့် အရင်ပန်ရမယ်။ ပြီးရင် ပိုဆီးကအဖြေကို စောင့်ရမယ် ဒါပဲ။ ဒီတိုင်း ဘယ်သူက လက်ခံမှာလဲကဲ”
“ အာ ပိုးကလဲ အဲ့ဒါဆို ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ”
“ ဟင် အနည်းဆုံးတော့ နှစ်နှစ်ပေါ့။ ချစ်ခွင့်ပန်ပြီးရင် စဉ်းစားဦးမယ်လေ”
“ အာ အဲ့လို့ဆို ကိုကြီး အသက်က ကြီးနေပြီ မရဘူး မရဘူး။ ခုတခါတည်း လက်ထပ်ခွင့်တောင်းတယ်ကွာ။ပိုးကို ကိုကြီးလက်ထပ်ပါရစေကွာ။ လက်ထပ်ခွင့်ပေးပါနော်”
“ အာ ဒီတိုင်းကြီးက မမိုက်ပါဘူး။ နိုင်ငံခြားပြန်ကြီးကလဲ။ ရိုမန်တစ်မဆန်လိုက်တာ။ မရဘူး။ တဆင့်ချင်းပဲ။ချစ်ခွင့်အရင်ပန်ဒါပဲ”
“ ပိုးကလဲ ရစ်ပြီ။ အဲ့လိုဆို ခုတခါတည်း ကားတင်ပြေးလိုက်မှာနော်”
“ ဟာ အဲ့လိုတော့ မလုပ်နဲ့နော်။ ကိုကြီးနော ငိုလိုက်မှာ။အော်လိုက်မှာ”
“ အော်လေ သတ္တိရှိရင်”
“ ဒီမှာ သမီးကို ကားတင်ပြေးမလို့တဲ့”
တကယ်အော်တာမို့ သူလဲ ကားမှန်ကိုအမြန်တင်လိုက်ပြီး
“ ဟာ ဟိတ် တကယ်အော်တယ်ကြည့်စမ်း။ကောင်မလေး တော်တော်ဆိုးနေတယ်”
“ ခစ် ခစ် ခစ်”
နှစ်ယောက်သား ကြည်နူးစွ ာရီလိုက်ပြီး ပိုးပိုးပုခုံးကိုဖက်လိုက်တော့ ပိုးပိုးလဲ သူ့အပေါ်အလိုက်သင့်မှီချလိုက်သည်။ သူတို့နေ့လည်စာကို စားပြီးစကားပြောနေလိုက်ကြသည်။
ပိုးပိုးက ခု ဟိုတယ်နဲ့ခရီးမှာ အလုပ်ဝင်နေတာပင်။ကုမ္ပဏီမှာလုပ်ရင်း လူကြီးတယောက်နဲ့ ဆက်စပ်မိရင်း သူ့ကို အလုပ် သွင်းပေးတာလို့ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားနဲ့က အပြင်မှာရှုပ်ပွေတာကို သူ သိပေမဲ့ နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့သည်လို့ပြောသည်။ သူသွားပြီးနောက်ပိုင်း သိပ်မတွေ့ဖြစ်ကြတော့လို့ပြောသည်။
သူ့ကောင်လေးက တဖြေးဖြေးနဲ့ ခြေလှမ်းပျက်လာသည်ကို သူသိပေမယ့် မသိချင်ယောက်ဆောင်ပေးခဲ့သည်။ သူငယ်ချင်းတွေက ပြောပေမယ့် သူခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့သည်။ ကောင်မလေးတယောက်က ကိုယ်ဝန်ရလာပြီး သူ့ကို ပြသနာလာရှာမှ သူအကြီးအကျယ်ပေါက်ကွဲသွားတာလို့ ပြောသည်။ အဲ့နောက်ပိုင်း သူ့ရည်းစားနဲ့ သူ့ရည်းစားမိဘတွေနဲ့ရော သူ့မိဘတွေရောရှေ့မှာတင် မေးကာ သူတို့စေ့စပ်တာကို ဖျက်လိုက်တာလို့ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားကတော့ တောင်းပန်ပေမယ့် သူကတော့ လက်မခံတော့။
ခုတော့ အဲ့ကောင်မလေးနဲ့ ယူကာ ကလေးတယောက် ရနေပြီလို့ ပြောသည်။ သူလဲ အဲ့နောက်ပိုင်း ကုမ္ပဏီက ထွက်ကာ ခုဒီမှာစာမေးပွဲဝင်ဖြေရင်း နေပြည်တော်သို့ ပြောင်းလာတာဟုပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်စကားကတော့ ပြောမကုန်နိုင်တော့ပေ။ သူတို့နှစ်ယောက် ရုံးဖွင့်ရက်ဆို ညတိုင်းနီးပါး တွေ့သလို ရုံးပိတ်ရက်ဆို နှစ်ယောက်သားလျှောက်လည်ကြသည်။ ပိုးပိုးကို ကြိုက်တဲ့ သူတွေကလဲ များလှသည်။ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကိုပင်။မတွေ့တဲ့အချိန်ဆိုဖုန်းနဲ့။
လိုင်းပေါ်မှာလဲတွေ့ကြသည်။ ခုမှ တကယ့် ချစ်သူဖြစ်ရသည်ကိုး။ သူတို့နှစ်ယောက်အကြောင်းကို နှင်းမြတ်မွန်တို့ အေးမိစံတို့လင်မယားတွေကို ပြောပြတော့ ဝမ်းသာနေကြသည်။ သဘောတူကြသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးနဲ့တိုင်ပင်ကာ အိမ်တွေကို ဖွင့်ပြောရအောင်လို့ ပြောတော့ ပိုးပိုးကလဲ ခေါင်းငြိမ့်တာနဲ့ သူလဲ သူ့မိဘတွေကို ဖွင့်ပြောသလို ပိုးပိုးကလဲပြောသည်။ သူ သူ့ဆရာကိုလဲ အသိပေးတော့ သူ့ဆရာကလဲ သဘောကျသည်။
သူတို့ယူရင် အခန်းပေးမှာလား မေးတော့ ယူရင်ရမယ် လို့ ပြောသည်။ နှစ်ဖက်မိဘတွေလဲသိသွားပြီမို့ ပိုးပိုးမိဘတွေနဲ့ သူအရင်တွေ့တော့ အိုကေသလို ပိုးပိုးကလဲ သူ့မိဘတွေနဲ့အဆင်ပြေသည်။ ဒါကြောင့်နားဖောက်တောင်းရမ်းကာ လက်ထပ်ဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲကြသည်။ သူလဲ အခန်းရတော့ နှစ်ယောက်သား အခန်းကို စိတ်ကြိုက်ပြင်ဆင်ကာ ခန်းဝင်တွေကို စိတ်ကြိုက်ဝယ်ပြီးထည့်သည်။ နှစ်ယောက်သားပျော်နေကြသည်။
ဒီလိုနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် လက်ထပ်ပြီး တစ်နှစ်လောက်အကြာမှာတော့ ပိုးပိုးမှာ သူ့ရင်သွေးလေးလွယ်ထားရပြီ။ လက်ထပ်တဲ့ အချိန်ကစပြီး ပိုးပိုးက သူ့အကြိုက်လုပ်ပေးတက်သလို သူကလဲ ပိုးပိုးစိတ်ကြိုက် လုပ်ပေးသည်။ နှစ်ယောက်သား အပေးအယူမျှစွာနဲ့ ပျော်ရွှင်စွာ အိမ်ထောင်ရေးကိုတည်ဆောက်နိုင်ခဲ့ကြသည်။
သူချစ်ကိုယ်ချစ်မို့လဲ သံယောဇဉ်က ပိုပြီးခိုင်သည်။ ပိုးပိုး ကိုယ်ဝန်ရတော့ ပိုးပိုးနဲ့ အတူမနေရတော့။ ပိုးပိုးကမပေးတော့ပေ။ တိရိစ္ဆာန်တွေတောင် ကိုယ်ဝန်ရရင် အတူမနေဘူးဆိုပြီး တကယ့်ကို မပေး။ သူကလဲ ချစ်တာမို့ ဘာမှမပြောပေ။ ရီလဲ ရီရသည်။ ပိုးပိုးကနေနိုင်သည်။ သူလဲ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက ဘယ်သူနဲ့မှ မရှုပ်တော့။ ပိုးပိုးက ဘာမှမပြောပေမယ့် သူဆင်ခြင်သည်။ ချစ်တာကိုး။
ဒီလိုနဲ့ သူတို့ရဲ့ ဘဝလေးထဲကို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သမီးလေးတစ်ဦးဝင်လာခဲ့သည်။ ပိုးပိုးက သမီးရလာမှ ပိုပြီး လှလာသလို့ ကိုယ်ရေလဲ စစ်သွားကာ အရမ်းကို ကြည့်ကောင်းလာသည်။ သူ့အပေါ်လဲ အရင်ကထက်ကို ပိုချွဲလာသည်။ သူလဲ ရုံးနဲ့ အိမ် သမီးနဲ့မိန်းမကြားထဲမှာပဲ သံသရာလည်နေရတော့သည်။
သူ ဘေးနားမှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ မိန်းမနဲ့ သမီးကို ငေးကြည့်နေရင်း အတိတ်ကအကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားရင်းနဲ့ နှင်းမြတ်မွန် အေးမိစံတို့ကို သတိရသွားသည်။ သူတို့နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက မတွေ့ဖြစ်ကြပေမယ့် လိုင်းပေါ်မှာ တွေ့တိုင်းတော့ အရိပ်အမြွတ်ပြောတက်ကြသည်။ သူ သူမတို့တွေနဲ့ တဒင်္ဂစိတ်ခံစားမှုတွေနဲ့ တွေ့ကြုံခဲ့ရပေမယ့် ပိုးပိုးနဲ့ကြတော့ တဒင်္ဂ ကနေ ထာဝရဖြစ်သွားကာ သမီးတစ်ယောက်တောင် ရနေပြီ။
ဒီသမီးနဲ့ ဒီဇနီးက သူ့ဘဝ အတွက် နံပါတ်တစ် အရေးကြီးဆုံး ဆိုတာ သူဟာသူပဲ သိသလို ချစ်ဇနီးလေးကလဲ သိတာမို့ ပိုပြီးသာယာကြည်နူးတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးလေးကို အမြဲတည်ဆောက်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ရင်း ချစ်ရတဲ့သမီးကို အသာလေး နမ်းပြီး ချစ်ဇနီးပါးလေးကို ငုံကာ နမ်းလိုက်ရင်း စောင်ခြုံပေးလိုက်ကာ နောက် နေ့သစ်တွေအတွက် ကင်ဆိုင်နိုင်ရန် မျက်လုံးကိုမှိတ်ကာ အိပ်စက်လိုက်လေတော့သည်။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
