စိတ်နဲ့ချည်တဲ့ ကြိုး အပိုင်း ( ၃ )

 စိတ်နဲ့ချည်တဲ့ ကြိုး  အပိုင်း ( ၃ )

နရသူ ရေးသည်။

နှစ်ယောက်သား နို့အုံချင်း မိမိရရထိခိုက်ပွတ်သပ်၍ အင်္ဂါဇပ်ချင်း စောက်ဖုတ်ချင်း အပြန်အလှန် အပြားလိုက်ပွတ်တိုက်ကာ အတွေ့အရသာကို ဖီလင်ရှိရှိခံစားမိကြသည်။ စကားတွေ တတွတ်တွတ် ပြောကြရင်း ဇာတ်ရှိန် တဖြည်းဖြည်းမြင့်သထက်မြင့်လာကာ စောက်ဖုတ်ကို တစ်ယောက် လက်ကလေးနှင့် နှိုက်ကိုင်စမ်းသပ်မိကြသည်။ အကွဲကြောင်းကလေးပွတ်ဆွပြီး အကွဲကြောင်းရံဲ့အပေါ်ဖိပ်က စောက်စိကလေးကို အပြတ်ချော့နှူးပေးမိကြသည်။

"အင်း ဟင်းဟင်း … ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် အ အား … နွဲ့ နွဲ့မူရယ် ယားကျိကျိလေး အ စောက် စောက်ရည်တွေတောင် ထွက် ထွက်လာပြီ ညည်းလေး လုပ်တတ်လိုက်တာဟယ် … အဟင်းဟင်း"

"ဆရာမရောပဲ ဟင့် လူကို မမညှာဘူး အရမ်းဆိုးတာပဲ သမီးခံရတာတော့ လူးနေတာပဲ …အ အ အစိကလေးကို တ တအား … မ မညှစ်နဲ့ အိ အိခိခိ … အို အို ယား ယားတယ်  ချယ်ရဲ့ … အဟိအိအိ အ အ ထဲကို လက် လက်နဲ့ ထိုး ထိုး တာ နာ တယ် ဟင့် ဟင့် "

ဆရာမနှင်းသီရိ အပြတ်ပင် လက်သရမ်းလို့နေသည်။ နွဲ့နွဲ့မူရဲ့ဖောင်းအိအိရှိလှသည့် စောက်ဖုတ်ကုန်းကမူကလေးကို အရင်ဆုံး အပိုင်စီး သိမ်းပိုက်ထားလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်တဝိုက်ကို သူမရဲ့လက်ဖဝါးနုနုကလေးနှင့် အသွားအပြန်လက်ပူတိုက်ကာ ပွတ်သီးပွတ်သပ် နှူးပေး ဆွပေးနေသည်။ 

အစိထိပ်ဖူးကလေးကို ဖျစ်ချေလှုပ်ဆော့ပေးသည်။ အကွဲကြောင်းကို ဖွဖွရွရွ လက်ဇောင်းတိုက်ကစားရင်း စောက်ရည်တွေ ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်ဟန်နှင့် စိုစိစိကလေး ဖြစ်၍လာသော စောက်ခေါင်းအဝလေးထဲကို သူ့လက်ညှိုး လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးပြီး စွိကနဲနေအောင် အထဲရောက်သည်အထိ ထိုးစိုက်နှစ်မြှုပ်ထည့်သွင်းကာ မြန်မြန်သွက်သွက်ပင် အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်ရာ ကောင်မလေးခမျာ ဓာတ်အလိုက်ခံလိုက်ရသလို တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်ပြီး မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ထွန့်လူးကော့ပျံ၍ နေရလေတော့သည်။

နွဲ့နွဲ့မူလည်း သူမပုံစံအတိုင်း တသွေမတိမ်းပင် ပြန်လည် ဆွနှူးပေးသည်။ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် လိင်မှုဆိုင်ရာ အတွေ့အကြုံရှိသူ ကလေး ဖြစ်မှန်း သိသာထင်ရှား လှပေသည်။ သူမနို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျကျနန ဆုပ်ချေနယ်ပေးရုံမက တပြပ်ပြပ်နှင့် အသံထွက်အောင်ပင် မဲပြီး စို့ပေးလိုက်သေးသည်။ ရင်နှစ်မြွှာကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အညှာအခြေကနေကိုင်ပြီး အပေါ်ထိပ်က စပျစ်သီးခဲ သဏ္ဍာန် ရှိသော နို့သီးနှစ်လုံးကိုပါ သူမပါးစပ်နှင့်ထည့်ငုံ၍ မနာကျင်အောင် တစ်လှည့်စီ ကိုက်ခဲလှုပ်ဆွကစားပေးလိုက်ရာ ဆရာမ နှင်းသီရိလည်း တဏှာအရမ်းကြွလာရပြီး ထင်ရာစိုင်း၍ အကြမ်းပတမ်းဇာတ် ခင်းချင်စိတ် ပေါက်လာမိတော့၏။

ဒီလိုတပည့်မလေးမျိုး ဆုံဖူးချင်နေတာကြာပြီ။ ကြည်ကြည်ခိုင်ရော နွဲ့နွဲ့မူရော နှစ်ယောက်စလုံး ဇကလေးကိုယ်စီရှိကြသည် ဆိုတာ သူမအစောကြီးကတည်းက ရိပ်စားမိပြီးလည်းဖြစ်သည်။ ဟိုစပ်စပ်ဒီစပ်စပ် နိုင်သော ကြည်ကြည်ခိုင်က နှင်းသီရိ ပွတ်နေကိုင်နေကျ ပဲခူးမှနေ၍ ဘော်ဒါလာတက်သော ဆယ်တန်းကျောင်းသူကလေး သက်ထက်စံနှင့် သူမအိပ်ခန်းတဲမှာ စာသွားကူးရင်း နှစ်ယောက်သား မထိတရိကလေး ပတ်သက်မိကြသည်။ 

သက်ထက်စံက ခပ်ဟော့ဟော့နေပြီး အနေအထိုင်လည်း ပက်စက်လှသူပီပီ သူမအခန်းထဲမှာ ဆိုလျှင် အပေါ်အောက်တစ်ဆက်တည်း ရှိသော နိုက်ဒရက်စ်ဟုခေါ်သည့် ကြိုးသိုင်းဂါဝန် အတိုအပြတ်ကလေးကို အချိန်ပြည့်ဝတ်ကာ မလုံမလဲနေတတ်သူဖြစ်ရာ သူမ အတွင်းခံဝတ်မထားသည့်နေ့မျိုးဆိုလျှင် အထိုင်အထလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း မကြာခဏဆိုသလို အောက်စ လွတ်လွတ်သွားတတ်တာကို အသေအချာ တွေ့မြင်ရလေ့ ရှိပါသည်။ ကြည်ကြည်ခိုင် စာသင်၍အားလပ်ချိန်ဆိုလျှင် သူမအခန်းဆီ မကြာမကြာ အလည်ရောက်တတ်သည်မို့ သက်ထက်စံ၏ အောက်စလွတ်နေသော ပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်ကို မမြင်ချင်မှအဆုံး ဖြစ်ရသည်။ သက်ထက်စံ အမွေးရိတ်မထားဘဲ သဘာဝအတ်ုင်း အမွေးအဖုတ်လိုက် ထားရှိပြီး သူမစောက်ပတ်ကိုသူမ အမြဲတစေ တသသ လုပ်ထားတတ်သူ ဖြစ်သည်။

ကြာတော့လည်း သူမကိုယ်တိုင်ပင် သက်ထက်စံကို တမင်တကာ အောက်စလွှတ်ပြတတ်လာသည်။ ထမီကို ခပ်တိုတိုဝတ်၍ ဒူးတစ်ဖက်ထောင် တစ်ဖက်ချပုံစံ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် နေလိုက်တိုင်း ဘယ်မိန်းမမဆို ထမီအောက်နားစလေး လစ်ဟာသွားစမြဲပဲ မဟုတ်လား။ ဒါသည်ပင် ဆွဲဆောင်မှု တစ်မျိုးလည်း ဖြစ်ရာ သူမတို့လို အသက်ငယ်ငယ် မိန်းမပျိုကလေးများသာမက အရပ်ထဲက အချို့ အရွယ်လွန် မိန်းမကြီးတွေကိုယ်တိုင် သူတို့စိတ်ထဲက နှစ်လိုပုံရသည့် ယောက်ျားပျိုလေးတွေကို ဆွဲဆောင်ညှို့ငင် (သူငယ်ထောင်) ရာမှာ ဤနည်းကိုပင် မကြာခဏ ရေလဲလုပ်ပြီး အသုံးပြုလေ့ ရှိတတ်ကြပါသည်။

နွဲ့နွဲ့မူရဲ့ ရည်ရွယ်ချက် အောင်မြင်သည်ဆိုရမည်။ ကုတင်ပေါ်လဲလျောင်းပြီး အတွင်းခံမပါဘာမပါ သူမအောက်စလွှတ်ထားလိုက်ချိန်မှာ သက်ထက်စံ သူမစောက်ပတ်ရှိရာ ပေါင်ခွကြားထဲကို တပ်မက်သောမျက်လုံးအစုံတ်ု့နှင့် စူးစူးရဲရဲကြီး အသေအချာ ငေးစိုက်ကြည့် နေတတ်ပါသည်။ 

နွဲ့နွဲ့မူလည်း တမင်တကာ ရေလာမြောင်းပေးလုပ်ကာ မပေါ့်တပေါ်လေးလှစ်ပြ၍ မိန်းကလေးတို့ဘာဝ ဖက်ရှင်မော်ဒယ်တွေအကြောင်း ကြည့်ခဲ့ဖူးသမျှ ဇာတ်လမ်းတွဲတွေထဲက ကိုးရီးယားရုပ်ရှင်မင်းသားမင်းသမီးများအကြောင်း ဆန့်ကျင်ဖက်လ်င်အကြောင်း ရည်းစားသနာထားသည့်အကြောင်းများ စကားမရှိစကားရှာပြောဆိုရင်း သက်ထက်စံကို သူ့ဖက်မပါပါအောင် တတ်နိုင်သမျှ ဆွဲဆောင်သိမ်းသွင်းသည်။ ရက်ကလေးနည်းနည်းကြာလာတော့ နှစ်ယောက်သား ခါတိုင်းလောက် စိမ်းမနေကြတော့ဘဲ အချင်းချင်း နားလည်မှုပိုရှိလာပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အမြင်တစ်မျိုးနှင့်ကြည့်တတ်လာကြသည်။

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်လည်း ပြောရဲဆိုရဲ ရှိလာကြရာက တဖြည်းဖြည်းအဆင့်တက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်အရွယ်အစားချင်း အကြီးအသေးဆိုဒ်ချင်း တိုင်းထွာတာတို့ ကိုယ့်စောက်ပတ်သူ့စောက်ပတ် အပြန်အလှန် ကိုင်ကြည့်ပွတ်ကြည့် လုပ်တာတို့ စသည့် အလွန်အကျွံရင်းနှီးသည့် အဆင့်ကို ရောက်ရှိလာခဲ့ကြကာ တစ်နေ့ (နွဲ့နွဲ့မူ သူ့အိမ်ကိုပြန်သွားချိန်မှာ) အခွင့်အရေးရတာနှင့် နှစ်ယောက်သား သက်ထက်စံရဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာ ပလူးပလဲလုပ်နေကြရင်း သူ့စောက်ပတ်နှင့်ကိုယ့်စောက်ပတ် နှစ်ခုကို ထပ်မိပွတ်မိကြကာ ထိုမှနေပြိး သုံးလေးကြိမ်မက နှစ်ဦးသဘောတူ အပြန်အလှန် စောက်ဖုတ်နမ်းစုပ်ယက်မိကြသည့် အဆင့်ကို တစ်ဆင့်ချင်း တက်လှမ်းရောက်ရှိ ခဲ့ကြလေသည်။

ထိုအကြောင်းကို သက်ထက်စံက သူ့ရဲ့ဆရာမလေး နှင်းသီရိကို တစ်ဆင့်ပြန်ဖောက်သည်ချ ပြောပြခဲ့ခြင်းဖြစ်ရာ ဆရာမနှင်းသီရိလည်း တွေ့ကြရောပေါ့ ကြည်ကြည်နဲ့ နွဲ့မူရယ်ဆိုပြီး စိတ်ထဲကတေးမှတ်ထားခဲ့ပြီး သူမနှင့် အထက်တန်းကျောင်းအတူနေဖက်ဖြစ်သော ငယ်ပေါင်းသူငယ်ချင်းမ တစ်ဦးဖြစ်သူ ဆရာမသင်းသင်းနွယ်နှင့် နှစ်ယောက်သား ခေါင်းချင်းရိုက်တိုင်ပင်ကြပြီး ခပ်ထထခပ်ရွရွ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ကို အခြေအနေပေါ်မူတည်၍ သူတို့နှင့် နီးစပ်ရာကနေ စတင်လိုင်းသွင်းဖို့ တိုးတိုးတိတ်တိတ် အကွက်ချ စီစဉ်ခဲ့ကြခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။

ဖြစ်ချင်တော့လည်း သင်းသင်းနွယ်ရောသူရော နှစ်ယောက်သား တစ်ချိန်တည်းတစ်ပြိုင်တည်း မြှုံးထဲကငါးကို ကိုယ်စီ ဖမ်းယူမိ ခဲ့ကြသည်။ တစ်ခုရှိတာက ဆရာမနှင်းသီရိ ပို၍အလိုရှိသူမှာ ကြည်ကြည်ခိုင်ဖြစ်ပြီး ဆရာမသင်းသင်းနွယ် အနေနှင့်ကျတော့ နွဲ့နွဲ့မူကို သူများတကာထက်ပိုပြီး မျက်စိကျနေခြင်းပဲဖြစ်သည်။ ဒါကလည်း သိပ်ခက်ခဲလှသော အခြင်းအရာတော့ဖြင့် မဟုတ်ပါထျေ။ လူချင်း အချိန်းအချက်လုပ်ပြီး အစားထိုး လဲလှယ်လိုက်ခြင်းအားဖြင့် မိမိအလိုရှိရာ ပျော်ရွှင်နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသည့် အခြေအနေတစ်ရပ်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆက်လက်ဖန်တီးတည်ဆောက် သွားနိုင်မည် ဖြစ်ပေသည်။

"အား အ ကျွတ်ကျွတ် မူမူရယ် နို့ချည်းပဲ အသေအလဲ မဲပြီးစို့မနေနဲ့ ငါ့နို့နွေနာနေပြီဟဲ့ "

"ဟင်းဟင်း ချယ့်နို့ကို  ဘယ်သူ ကိုင်ထားလို့လဲ "

"ညည်းမသိပါဘူး မူမူရယ် ငါက တစ်ယောက်တည်းနေလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဒီအတိုင်းအလှကြည့်နေတဲ့သူ မဟုတ်ဘူး ပြီးတော့ ကျောင်းသူ ကောင်မလေးတွေထဲမှာ ငါတို့ ခပ်လွယ်လွယ်စည်းရုံးနိုင်တဲ့ ခလေးမလေးတွေ ပေါလွန်းလို့"

"ပြောပြပါလား ချယ် ရဲ့ အဲ ဆ ဆရာ မ မ …"

"လုပ်မနေနဲ့ ချယ်ပဲ ခေါ် တော့ … ဟင်း … ညည်းက ဆရာတွေ့ရင် တစ်ချယ်တည်း ချယ်ချယ်နဲ့ နှုတ်ကျိုးနေပြီ ဟွင်း"

"ဒါဖြင့် ဘာကျိုးဖို့ ကျန်သေးလဲ ချယ် ရဲ့"

"စဖုတ်ကျိုးဖို့ အဲ စဖုတ်ပြဲဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ် အသေဖြဲပလိုက်မယ် ဟင်း ဟင်းဟင်း "

"ဒါ ဒါတော့ ချယ်ဖြဲရင် ပြဲမှာပေါ့ လို့ ချယ့်သဘောပဲဟာ ဟင့်ဟင့် ဟုတ်ဘူးလား"

"ငါ … တယ် လေ ခုလုပ်ပလိုက်ရ မကောင်းရှိရော့မယ် နင်တော့လား … ကိုင်း လာထားပဲ"

ဆရာမနှင်းသီရိ သူ့ကိုယ်ပိုင်လီးအတုကို ဟန်ပါပါနှင့်ဆွဲကိုင်လိုက်ရာ နွဲ့နွဲ့မူ ပုခုံးလေးတွန့် ဇက်ကလေးပုပြီး ထိတ်လန့်ဟန် ပြုလိုက်မိပါသည်။ ဆရာမပုံစံက တကယ်ဆော်မည့်ဟန်မျိုးအပြည့်ရှိသည်။ ဘုရား ဘုရား မလွယ်ကြောပါပဲလား။ ညည်းတော့ အသေပဲရမယ် နွဲ့မူရေ လို့ နွဲ့နွဲ့မူတစ်ယောက် စိတ်ထဲကနေ ဘုရားတလိုက်မိတော့သည်။

"မူယာမာယာများမနေနဲ့ လီးအတုနဲ့လိုးထားမှန်း ငါ အသိသားပဲ"

နှင်းသီရိပြောပြီး သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဟိုဖက်ဒီဖက်ဆွဲဖြဲလိုက်ရာ ပေါင်နှစ်ဖက် ပြဲပြဲကားကားကြီးဖြစ်လို့သွားပြီး အမွေးအမြင် ခပ်ပါးပါးကလေး ဝန်းရံပေါက်ရောကိနေသည့် နွဲ့နွဲ့မူ၏စောက်ဖုတ်က ဖုံးမနိုင်ဖိမရ ပြဲဟဟဖြစ်ကာ အတိုင်းသားကြီး ပေါ်ထွက် လာလေသည်။ နှင်းသီရိ သူမစောက်ပတ်ကို တယုတယ ပွတ်သပ်ဆွပေးနေသည်။ အကွဲကြောင်းကလေးကိုရော ထိပ်မှ အသားထစ် အစိကလေးကိုပါ လက်ညှိုးလက်မကြားညှပ်ကာ လှုပ်ခတ်ပွတ်ချေ၍ ဆွပေးလိုက်ရာ သူမ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။

"ဒါ ဒါနဲ့ ချယ်ရယ် ချယ့် ဘယ်သူပြောလဲ ကြည်ကြည်လား"

နွဲ့နွဲ့မူ စောက်စိအကိုင်ခံရသည့်တိုင် စိတ်ထဲကနေ ခုနကစကားကို သင်္ကာမကင်းဖြစ်ပြီး ဆရာမနှင်းသီရိကိုမေးကြည့်ရာ နှင်းသီရိ ရယ်ကျဲကျဲနှင့်ပင် …

"ဟုတ်ပါဘူူး တစ်ယောက်တော့ရှိတယ် ညည်းသိရင်အံ့သြသွားမယ်"

"ဘယ် ဘယ်သူလဲ"

"သက်ထက်စံ"

"ဟင် ဟို နို့နှစ်လုံးပြူး ဖင်လုံးကြီးကြီးနဲ့ ဟာမလေး ဒင်း ဒင်းက ဘယ် ဘယ် လို လုပ် လုပ်ပြီး …"

"အံမယ် သူများတော့ပြောပြီး … ကိုယ့်ဖြင့် မကြီးတာကျလို့ … မှန်ထဲ သေချာ ပြန်ကြည့်လိုက်ဦး ဟင်းဟင်း"

"ထား ထားပါချယ်ရယ် ကြီးတာကောင်းတာပေါ့ ကိုင်လို့ကောင်းထောင်းလို့ကောင်း အဲ ပြောပြောပါ သူက ဘယ်ကနေ ဘယ်လိုသိ သိလဲဆိုတာ"

"ညည်းဟာမလေး ပြောလို့ဖြစ်မှာပေါ့ ကြည်ကြည်ခိုင်လေ"

"ဟင် … သူက … ဟာ မဖြစ်နိုင်တာ တစ်ယောက်ယောက် လာချောင်းပြီး မှန်းချေနဲ့သွားပုပ်လေလွင့်ပြောတာရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား"

"လုပ်မနေနဲ့ မယ်မင်းကြီးမ ညည်းမသိပါဘူး ညည်းအိမ်ပြန်တဲ့သုံးလေးရက် ကြည်ခိုင်နဲ့သက်ထားစံ တစ်ခန်းတည်း အတူ အိပ် အိပ်နေတာ မဖြစ်နိုင်တာရှိမလား ပြီးတော့လည်း … "

"ပြီး တော့ … ဘာ ဖြစ်သေးလဲ ဟင် … ချယ်ရယ် မြန်မြန်ပြော ပြောပါ ဆို"

"အင်း … နောက်ပြီး … သက်ထက်စံကိုယ်တိုင် ငါ့ကိုပြန်ပြောပြတာ သူနဲ့ငါက မနှစ်ကတည်းက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဘာလျှို့ဝှက်ချက်မှ မရှိအောင်နေလာတာ ဒီလောက်ဆို သဘောပေါက် "

ဖြစ်နိုင်သည်။ အများကြီးဖြစ်နိုင်ကြောင်းကို သူမပြောစကားအရ သက်သေပြပြီးဖြစ်ရာ နွဲ့မူအနေနှင့် သံသယဖြစ်စရာပင် မလိုတော့ချေ။ နွဲ့နွဲ့မူ တဒင်္ဂတော့ တွေကနဲဖြစ်ပြီး စဉ်းစားဟန်ပြုနေပေမယ့် နောက်တော့လည်း သူမမျက်နှာကလေး တဖြည်းဖြည်း ပြုံးယောင်သမ်း လာကာ ဆရာမနှင်းသီရိကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ စိုက်ကြည့်လိုက်ရာက …

"ချယ် ဒါဆိုလည်း သမီး တစ်ခုတော့ ရီကွက်စ်လုပ်ချင်တယ်"

"ပြော ဘာပြောချင်လဲ သမီး သမီးနဲ့ချယ်နဲ့ အကြားမှာ ချယ်မတတ်နိုင်တာ ဘာမှမရှိစေရဘူူး"

ဆရာမနှင်းသီရိ သူမခါးလေးကို အသာအယာထွေးဖက်ထားလိုက်ရင်း နားနားကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုးလေး နှစ်ကိုယ်ကြားလေသံနှင့် ပြောလိုက်ရာ  …

"ချယ် ခု သမီးကို ကြိုက်တာသာလုပ်ပါ သမီး ကျေကျေနပ်နပ်လက်ခံပါ့မယ် … ဒါပေမယ့် သက်ထက်စံကိုတော့ သမီးနဲ့ မဖြစ်မနေ မိတ်ဆက်ပေးရမယ် … ဟုတ်ပြီနော် …ချယ်"

"ညည်းကလေး ဘာ ဖြစ်ချင်လို့များလဲ ချယ့်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောနော် တော်တော်ကြာ နှစ်ယောက်သား ရန်တွေဘာတွေ ထဖြစ်ကုန်မှဖြင့် …  "

"အို ဟင့်ဟင့် ဟင့် ဖြစ်စရာလား ချယ်ရာ ဝေးလိုက်တာ ရန်မဖြစ်ဘူး ချစ်မလို့ ချစ်ချင်လွန်းလို့ သူ့လို တစ်တုံးတစ်ခဲလေးကို ချယ့်ကိုကိုင်သလို ဟောဒီလို ဟောဒီလို နယ်ပစ်လိုက်မှာ ဟင်းဟင်းဟင်း "

အပြောမဟုတ်။ အလုပ်နှင့်ပါ လက်တွေ့သက်သေပြလိုက်တော့ ချယ်လည်း ခုမှစိတ်အေးသွားဟန်နှင့် သက်ပြင်းတွေဘာတွေ ဟင်းကနဲချလိုက်မိတော့သည်။

နှင်းသီရိရဲ့ပေါင်ခွကြားရှိစောက်ဖုတ်ဆီ နွဲ့နွဲ့မူ အပေါ်စီးကနေ ဝမ်းလျားထိုးမှောက်အိပ်ချကာ အသာအယာပင် ခေါင်းကလေးတိုးဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်နှင့်မျက်နှာအပ်၍ အပြတ်ကို ကုန်းနမ်းပစ်လိုက်ပါသည်။ နွဲ့နွဲ့မူနှင့်ချယ်တို့နှစ်ယောက် ယခုမှပဲ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်လို ပုံစံတကျ အံဝင်ခွင်ကျ ဖြစ်သွားကြသည်။ နွဲ့နွဲ့မူပေါင်နှစ်ဖက်က ဆရာမရဲ့မျက်နှာပေါ်ကနေ ကျော်ခွပြီး ပြဲပြဲကားကားလုပ်ကာ ခွမှောက်အိပ် လိုက်ရာ ဆရာမမျက်နှာကို သူမစောက်ပတ်နှင့်တမင်တကာ အပေါ်ကနေ အုပ်မိုး၍ ဖိပွတ်ပစ်လိုက်သည့်နှယ် ဖြစ်သွားသည်။

အော် … ခေတ်ကာလသမီးများ တယ်မလွယ်ပါလား။ ငရဲမကြောက် ဘာမကြောက် ဒီကလေးမတွေနှယ် …။

ဆရာမကရော ဒီအဖြစ်ကို ဘယ်လိုများ သဘောထားပါမည်လဲ။ စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလှပါပေရဲ့။

......................................................................................................

အခန်း ( ၇ )

သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် ဇောက်တိဇောက်ထိုးပုံစံအတိုင်း မှောက်ရက်သား လှဲအိပ်ချပြီး သူမပေါင်ခွကြားထဲကို ဝင်ရောက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့် အကျအနဆွဲဖြဲ၍ ပါးစပ်နှင့်နမ်းစုပ် လျှာနှင့်ယက်သပ်ဆွပေးနေသည့် နွဲ့နွဲ့မူ၏ ပေါင်ခွကြားရှိ ဖောင်းဖောင်းရွရွ စောက်ဖုတ်ကလေးကို ဆရာမနှင်းသီရိတစ်ယောက် အောက်ကနေပြီး ပါးစပ်နှင့် ပြွတ်ကနဲ အသံထွက်အောင်ပင် မမီမကမ်း လှမ်း၍ စုပ်ဆွဲကာ လျှာနှင့် အပြားလိုက်ကြီး ပင့်ယက် သပ်တင်ပစ်လိုက်သည်။ 

နွဲ့နွဲ့မူရဲ့ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို သူမလက်နှစ်ဖက်အားနှင့် အောက်ကနေ ဆွဲနှိမ်ချပြီး ပေါင်ခွကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကို အပြတ်အသတ်နမ်းယက်ဖို့ ကြိုးစားနေသော ဆရာမနှင်းသီရိရဲ့ မျက်နှာကို နွဲ့နွဲ့မူ သူမပေါင်နှစ်ချောင်းနှင့် ဖျစ်ညှပ်၍ ပေါင်ခွဆုံရှိ အရည်စိုစိစိဖြစ်နေသည့်စောက်ဖုတ်ကို ဆရာမလေးရဲ့မျက်နှာပေါ်တည့်တည့် ကျရောက်အောင် အပေါ်မှနေ၍ ဖိနှိမ်ချကာ ဆရာမမျက်နှာဆီ ကပ်ထိုးပေးလိုက်ရင်း သူမမျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို စောက်ဖုတ်နှင့် သုံးလေးချက် ထိတိုက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ရာ ဆရာမလည်း ခေါင်းကလေးမော့၍ ငြိမ်ခံနေပြီး စောက်ပတ်ထိပ်က စောက်စိအသားထစ် ကလေးကို သူမပါးစပ်နှင့် မရမကလှမ်းဟပ်ကာ ပြွတ်ပြွတ်ဆိုပြီး အမိအရဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်ပါသည်။

"အ အင့်အင့် ချယ် အ ထိ ထိတယ် ဟင့်ဟင့်"

အသံထွက်အောင်ညည်းရင်း နွဲ့နွဲ့မူလည်း သူမမျက်နှာအပ်ထားသည့် ဆရာမရဲ့စောက်ပတ်ဆီကို လက်ထဲမှာကိုင်ထားသော ရော်ဘာလီးအတုနှင့် အစိထိပ်ကလေးရော အကွဲကြောင်းကလေးကိုပါ စက်ဝိုင်းသဏ္ဍာန် ရစ်ဝိုက်ထိုးမွှေကာ လေးငါးဆယ်ချက် လှည့်ပတ်ဆွနှူးပေးလိုက်ရာ ဆရာမနှင်းသီရိလည်း စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေလှိမ့်ထွက်လာပြီး အိပ်ရာပေါ်ကနေ ဖင်ကြီးတစ်တောင်လောက် အပေါ်ကို ကော့မြောက်ကြွတက် လာတာကို တွေ့ရလေသည်။

"ဟား နင် ဒီလီးကြီးကိုင်ထားတာလား မထူးဘူးဟေ့ တစ်လက်စတည်း ငါစောက်ပတ်ထဲ ထည့်လိုးပစ်လိုက်စမ်း မူမူရာ ငါ့စောက်ပတ် တအားရွလွန်းနေပြီ မနေနိုင်ဘူူး … ဟင်း ဟင်းဟင်း"

ဆရာမ ဘယ်လိုမှ စိတ်ထိန်းနိုင်ဟန် မတူတော့ပါ။ သူမကိုယ်တိုင် နှုတ်မှနေ၍ အသည်းအသန် ဖွင့်ဟတောင်းဆိုနေပြီမို့ နွဲ့နွဲ့မူလည်း အချိန်ဆိုင်းမနေတော့ဘဲ လီးတုထိပ်ရှိ လဒစ်ထိပ်ကားကြီးကို စောက်ရည်တွေရွှဲနစ်ပြီး ခပ်အာအာကလေးပွင့်ဟလို့နေသည့် ဆရာမနှင်းသီရိ၏ စောက်ပတ် အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲသို့ စွိ ဇွပ်ကနဲ နေအောင် သုံးလေးလက်မခန့် မြုပ်ဝင်သွားသည်အထိ အရှိန်ခပ်ပြင်းပြင်းနှင့် ထိုးနှစ်ဆောင့်ချ ပေးလိုက်လေသည်။

"အား အ အ ကောင်း ကောင်းတယ် ဆောင့် ဆောင့် လိုး လိုးလိုက်စမ်း ဆက်တိုက်လိုးပေး မရပ်နဲ့ မူမူရယ် ငါ ငါ အနေခက် ခက်လွန်းလို့"

"စိတ်ချ ချယ် မူမူ အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးမယ် ရှေ့ပေါက်ရော နောက်ပေါက်ရော လိုးပေးရမလား "

"ဟဲ့ ရှေ့ပေါက်တော်ရောပေါ့ နောက်ပေါက်က သူများလိုးဖို့အတွက် ချန်ထားဦး ဟင်းဟင်း ဟင်း နင်တို့ဆရာ ဆရာစောက နောက်ပေါက် တအားကြိုက်တယ် နင်စိတ်ဝင်စားရင် ငါချိတ်ပေးမယ်လေ"

"ဘယ် ဘယ်လို ဆ ဆရာစော ဟုတ်လား"

"အေး ဟုတ်တယ် သူ့လီးကြီးက တုတ်တယ် အလိုးလည်းကောင်းတယ် စပတ်ထက်ဖင်လိုးရတာ ပိုကြိုက်ပုံပဲ ငါ့ကိုဆို ဆယ်ကြိမ်မှာ ရှစ်ကြိမ် ဖင်ပဲလိုးတာ ဏှာပြင်းတယ် စပတ်အယက်သန်တယ် တော်ရုံကောင်မ ခါထွက်သွားမယ်"

"အ တော် တော်ပါ မ လုပ်ပါနဲ့ ချယ်ရယ် … ချယ်နဲ့တောင် ခုလို ချစ်လို့မဝသေးတဲ့ဥစ္စာ အားအိအိ အ အင့် … ချယ် ချယ် စုပ်စုပ်ပေး ယက်ပေးပါ … စပတ်ကို လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးတာ သမီး အခိုက်ဆုံးပဲ အ အီး ရှီး ယက်ယက် အိ အိ အားအ အ ထိ ထိတယ် အင့်ဟင့် ယက် နာနာလေးယက် အင့် အင့် အ … လက် လက်နဲ့ လိုးပေးတော့ ချယ်ရာ … မရတော့ဘူး သမီး အရမ်းရွနေပြီ"

နွဲ့နွဲ့မူလက်ထဲက လီးတုက ဆရာမနှင်းသီရိစောက်ဖုတ်ထဲကို မပြတ်ဝင်ထွက်ကာ လိုးပေးနေပြီဖြစ်သလို နှင်းသီရိကလည်း နွဲ့နွဲ့မူရဲ့ စောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပုတ်လိုက်ရိုက်လိုက် ပါးစပ်နှင့်တပြွတ်ပြွတ်စုပ် လျှာနှင့်ပြပ်ပြပ်ပြပ်ပြပ် အသံထွက်အောင် ယက်လိုက်သပ်လိုက် နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေပြီး သူမလက်ချောင်းများနှင့်လည်း ကြပ်ကြပ်သပ်သပ်ရှိလှသော နွဲ့နွဲ့မူရဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို စွိကနဲစွပ်ကနဲ စတင်ထည့်သွင်း လိုးဆောင့်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။ 

နွဲ့နွဲ့မူ စောက်ပတ်က ယိုဖိတ် ထွက်လျှံကျလာသော စောက်ရည်တွေက မြင်လို့ရှုလို့ပင် မကောင်းတော့။ နှစ်ယောက်လုံး ဇာတ်ရှိန် တဖြည်းဖြည်း မြင့်တက်လာကြကာ အထွတ်အထိပ်ဆီကို အဆောတလျင် ရောက်ရှိလာလေရာ လှုပ်ရှားမှုတွေ ပိုကြမ်းပိုသွက် ပိုမြန်လာကြသည်။ အသားဆိုင်အချင်းချင်း ထိတွေ့ရိုက်ခတ်သံများက တဖြောင်းဖြောင်း တဖွပ်ဖွပ် သံစုံထွက်ကာ မြည်ဟီးလာပြီး ညည်းသံတွေ တစ်စထက်တစ်စ ပိုမို ကျယ်လောင် လို့ လာသည်။

နောက်ထပ် မိနစ်အနည်းငယ်ခန့် အကြာမှာပင် နှစ်ယောက်သား ထွန့်လူးရုန်းကန်ရင်း လှုပ်ရှားမှုတွေ တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်သွားရာက သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ကုတင်ထက်မှာပဲ ပုံလျက်သား ထပ်၍ ငြိမ်ကျသွားကြပါသည်။

မကြာခင် ပြန်လည်လှုပ်ရှားလာကြပြန်ကာ နှစ်ယောက်သား ပွေ့ဖက်လူးလှိမ့်စုပ်နမ်း၍ စကားတွတ်ထိုးနေကြပြီး နေရာချင်းချိန်းကာ ပုံစံအနေအထား ပြောင်းလိုက်ကြသည်။

ဒီတစ်ကြိမ် လီးအတုနှင့်အလိုးခံဖို့ အလှည့်ကျလာသူက နွဲ့နွဲ့မူပဲ ဖြစ်ပေသည်။ ဆရာမနှင်းသီရိ သူမလက်မှာကိုင်ထားသော စောက်ရည် ပေကျံနေသည့် ရော်ဘာလီးတုကြီးကို နွဲ့နွဲ့မူရဲ့ စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်းအဝကလေးထဲ စတင်ထည့်သွင်းကာ တစ်ချက်ချင်း အပီအပြင် လိုးဆောင့်ပေး လိုက်သည်။ လီးအတုဝင်ရောက်လိုးဆောင့်မှုကြောင့် နွဲ့နွဲ့မူရဲ့စောက်ပတ်ကလေး နှုတ်ခမ်းသားများပြဲလန်ကာ ဟဟပြဲပြဲ ဖြစ်လို့သွားရသည်။

"စွတ် ဖွတ် ဖြစ် ပြွတ် ဗြွတ် ဘုတ် စွိ ဇွိ ဇွပ် ဘွတ် ဖြွတ် ဗြွတ် ဘုတ် စွိ ဇွပ်"

"အား အိ အင့်အင့် ဟင့် ဆောင့် ချယ် ရ ရတယ် ဆောင့် သ သမီးကို မညှာနဲ့ အိ အင့် လိုး နာနာလိုးပေး အိ အင့်ဟုတ် ဟုတ်ပီ … ဆောင့် ဆောင့် ဟင့် မ မရပ်နဲ့တော့ … အ အိ အိုး အိုး အ ရှီး ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် ထိ ထိတယ် အ အရင်းထိ လိုး လိုးပေးပါ ချယ်ရ စပတ်ပြဲပစေ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပေး အိ အင့်  အိအိ ဟိ "

လိုးသံဆောင့်သံ ညည်းသံများကား တော်ရုံနှင့် ရပ်တန့်ခြင်းမရှိတော့။ ဆောင့်လိုက်လိုးလိုက် မောလျှင်နားလိုက် ပြီးလျှင် တစ်ယောက်တစ်ပြန်စီ အလှည့်ကျလိုးလိုက်နှင့် ရေသောက်ချိန်ကလေးတောင် မရတော့ပြီ။

တစ်ဖက်အိပ်ခန်းထဲမှာလည်း ကြည်ကြည်ခိုင်တစ်ယောက် ဆရာမသင်းသင်းနွယ်နှင့် အလွန်အကျွံ ဖီးလ်ပြီးရင်းဖီးလ်ရင်း လီးတုကြီးနှင့် အကြိမ်ကြိမ်အလီလီ အဆော်ခံနေရသည်။ 

ဆရာမက သူမကိုယ်တိုင် လီးအတုနှင့် သုံးချီတိတိအလိုးခံပြီး ကျန်အချိန်ကိုတော့ ကြည်ကြည်ခိုင်ရဲ့ စောက်ပတ်နှင့် ဖင်ပေါက်ထဲကို လီးအတုနှင့် ထပ်တလဲလဲ လိုးပေးလိုက်ရင်း တပည့်မလေးရဲ့စောက်ခေါင်းလေးထဲ လီးအတုကြီး ကြပ်ကြပ်သိပ်သိပ် တိုးဝင်သွားပုံ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ရှိသော လီးအတုဒစ်ထိပ်ကြီး လိုးပေးလိုက်တိုင်း သူမစောက်ပတ် အပြင်နှုတ်ခမ်းသားများ အတွင်းထဲကို တွန့်လိပ်တိုးဝင်သွားလိုက် ပြန်လည်ခုံးမောက်ကြွတက်လာလိုက်နှင့် အပျိုမစောက်ပတ်ကို လိုးရသည့်နှယ် အားရစရာကောင်းလှပုံ တစ်ဖန် သူမကိုယ်တိုင်ပင် အထိအတွေ့သိပ်မရှိလှသည့် ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို ကာယကံရှင်ဖြစ်သူ ကြည်ကြည်ခိုင်ရဲ့ သဘောတူညီချက်အရ သူမဖင်ပေါက်ကလးထဲ လီးအတုနှင့် အပီအပြင်ထည့်လိုးပေးရာမှ တွေ့မြင်ရသော ရင်သပ်ရှုမောဖွယ် ကာမနိုးကြွဖွယ်မြင်ကွင်းကို ရမ္မက်ထန်ထန်နှင့် အာရုံစူးစိုက်၍ကြည့်ရင်း ဖင်အလိုးခံရာမှ ဖြစ်ပေါ်လာသော သူမရဲ့တုံ့ပြန်မှုကို စိတ်ပါဝင်စားမှုကြီးစွာဖြင့် အသေအချာ စူးစမ်းလေ့လာနေမိပြန်သည်။

ကြည်ကြည်ခိုင် ဖင်ဇိမ်ခံတတ်သူဖြစ်သလို သူမထက်လည်း ဖင်ခံသက်ရင့်ကြောင်း ဆရာမသင်းသင်းနွယ် လက်တွေ့သိမြင်လိုက်ရသည်။ လီးအတုကို တစ်ချက်ချင်းထိုးမွှေဆောင့်လိုးရင်း ဖင်နောက်ပြန်တွန်းလိုက်ညှောင့်လိုက်နှင့် ငယ်ရွယ်၍တက်ကြွသူ ဖြစ်သည့်အလျောက် ဖင်အလိုးခံရတာကို စောက်ပတ်အလိုးခံရခြင်းထက် ပို၍စွဲမက်နှစ်ခြိုက်သူဖြစ်ကြောင်း တအံ့တသြသိလိုက်ရပြီး သူမကိုယ်တိုင်လည်း ကြည်ကြည်ခိုင်ဆိုတဲ့ ကလေးမအကိတ်ကလေးရဲ့ဖင်ခံနိုင်စွမ်းအားကို စိတ်ထဲကနေ ကြိတ်ပြီး ချီးကျူးလိုက်မိသည်။ ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း ကိုယ်ခန္ဓာအဆက်အပေါက် လုံးကစ်တစ်ရစ်သလောက် အသားဖြူသူလေးမို့ ဖင်ဆုံအိအိကြီးနှစ်ဖက်မှာ ပြည့်ဖြိုးတင်းကားကာ လုံးချောနေပြီး အထူးပင်ကြည့်၍ကောင်းလှသည်။ ပြောရလျှင် ဖင်လိုးရာ၌ ချောဆီသုံးရမည့်နေရာမှာ သူမ အမြဲသုံးနေကျ ခေါင်းလိမ်းဆီကို အစားထိုးချောဆီအဖြစ် အသုံးပြုရတာတစ်ခုပဲ ပြောစရာရှိသည်။ 

လီးဝင်လီးထွက် လုပ်ချိန်တိုင်း စောက်ပတ်ထဲကို လိုးရတာနှင့်မတူသော အထိအတွေ့ မတူညီသော တုံ့ပြန်မှုနှင့် ဆန်းပြားသည့် စိတ်ခံစားချက်တစ်မျိုးကို သူမအနေနှင့် ခံစားရရှိနေပုံရကြောင်း ဆရာမသင်းသင်းနွယ် ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။ အထူးသဖြင့် စောက်ပတ်လိုဏ်ခေါင်းကြွက်သားနှင့် မတူကွဲပြားသော သူမဖင်ပေါက်အတွင်းမှ ဖင်စအိုကြွက်သားများ၏ ညှစ်အားစုပ်အားများကြောင့် လီးအတုကိုထိုးသွင်းပြန်ထုတ် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး လိုးပေးရာမှာ စီးစီးပိုင်ပိုင်အတွေ့တစ်မျိုးကို ခံစားရကြောင်း သင်းသင်းနွယ်တစ်ယောက် အသေအချာ အကဲခတ် သိလိုက်ရပြန်သည်။

အင်း ငါကိုယ်တိုင် ဖင်အလိုးခံရတဲ့အခါ ဒီအတိုင်းနေမှာပဲ ဆိုသောအတွေးမျိုး ဆရာမသင်းသင်းနွယ်ရဲ့စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်နေမိတာ အမှန်ပင်။ နောက်ထပ် ယောက်ျားတစ်ယောက်ယောက်နှင့်များ တွေ့ဆုံမိသည့်အခါတွင် ဖင်ပေါက်ထဲကိုပဲ သီးသန့် အလိုးခံကြည့်လျှင် ကောင်းလေမလား ဟူ၍ သင်းသင်းနွယ် ရူးရူးမိုက်မိုက် တွေးမိသွားသည်။ တပည့်ဖြစ်သူ ကြည်ကြည်ခိုင်နှင့်ပေါင်းမိကာမှ စောက်ပတ်သာမက ဖင်စအိုဝပါ ယားယံလာပြီး တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် ဘယ်ယောက်ျားသားက အခွင့်တောင်းတောင်း တော်ရုံနှင့် မပေးဖြစ်ခဲ့သော ဖင်လိုးမည့်အခွင့်အရေးကို ဒီတစ်ခါ အရဲစွန့်ပြီးပေးပစ်လိုက်ဖို့အထိ စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်မိပါသည်။

"ဘယ်လိုလဲ မောလား ကြည်ကြည်"

"မောတာပေါ့ ချယ်ရယ် ချယ်လုပ်ပေးတာ နတ်ပြည်ကို အကြိမ်ကြိမ်ရောက်နေရသလိုပဲ"

"မယ် … ဆိုလိုက်ရန်ကော နင်ဖင်ခံတာ တအားဝါသနာကြီးမှန်း ငါသိတယ် … ယောက်ျားလီးအစစ်နဲ့ရော ဖင်လိုးခံဖူးတယ်မဟုတ်လား အကြည် ငါမေးတာဖြေစမ်းပါ"

"ခံ ခံဖူးပါတယ် အဲဒီလောက်အထိ ချယ်ထင်သလိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး တစ်ယောက်နှစ်ယောက် အဆန်းထွင်ပြီး စမ်းပြီးလိုးရင်း အလုပ်ဖြစ်သွားတာပါ "

"ညည်းစောက်ဖုတ်ရော ဖင်ရော လရည်ဝနေပြီမှတ်တယ် အကြည်ရယ် ငါလိုးတာဖြုံတောင်မဖြုံဘူး"

"ဟာ ချယ်ကလဲ မဖြုံနေပါ့မလား တစ်ချက်တစ်ချက်စူးကနဲ အောင့်ကနဲ ဒီကဖြင့် တကယ်ကြီး အောင့်ခံနေတဲ့ဟာကို … မီးကို အဲလောက်တော့ အထင်မကြီးနဲ့ ဟိဟိ … ခုနပြောသလိုပဲ တစ်ခါနှစ်ခါတည်း ခံဖူးပါတယ်ဆို ခုလို အပြားချင်းပွတ်ကြကိုင်ကြ လုပ်တော့မှ ကိုယ့်ဖာသာ ကဲရင်းသဲရင်းနဲ့ မထင်မှတ်ဘဲ ဖင်ထိရောက်ပြီး တဖြည်းဖြည်း အဆင့်တက်လာတာပါ အဟီး ဟီးဟီး "

ကြည်ကြည်ခိုင် ပြန်ပြောရှာသည်။

သူမနှင့် ဆရာမသင်းသင်းနွယ်တို့ နှစ်ယောက်တည်း အိပ်ခန်းထဲမှာ အရူးအမူး ကဲလိုက်သဲလိုက်ကြပြီးနောက် မောမောနှင့် ကုတင်ထက်မှာ လဲလျောင်းအနားယူရင်း တစ်ရေးတစ်မော အိပ်စက်လိုက်ကြသည်။

ညနေစာ စားသောက်ပြီးချိန်ကျတော့ ဆရာမသင်းသင်းနွယ် သူမကို အပြင်ကို အတူခေါ်ထုတ်သွားသည်။ ဒီအချိန်ထိတိုင် နွဲ့နွဲ့မူ အခန်းထဲကို ပြန်ရောက်မလာသေး။

ဆရာမသင်းသင်းနွယ် သူမကို တိုးတိုးတိတ်တိတ်ပြောကြားချက်အရ ဆရာမနှင်းသီရိလည်း သူမလိုပင် bisexual တစ်ယောက်ဖြစ်၍ ကျားရောမရော ဆရာနှင့်ကျောင်းသား ဆရာမနှင့်ကျောင်းသူ စွယ်စုံပင်ရသော ရာဂစိတ် လွန်ကဲပြင်းထန်သူတစ်ယောက်မှန်း သိလိုက်ရပြီး နွဲ့နွဲ့မူတစ်ယောက် ဆရာမနှင်းသီရိထံမှာ အသေအချာကြီးကို စောက်ပတ်လက်ပူမိ နေလောက်ပြီ ဆိုတာ ကြည်ကြည်ခိုင် တပ်အပ်သိလိုက်ရပြီဖြစ်သည်။

အမျိုးသမီးအသုံးအဆောင်ပစ္စည်းအချို့ ဝယ်မည်ဟူသော အကြောင်းပြချက်ဖြင့် မီနီစတိုးတစ်ခုပြီးတစ်ခု ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်ပြီး ဆရာမက သူ့အတွက်ရော ကြည်ကြည်ခိုင်အတွက်ပါ လက်ဆောင်ပစ္စည်းများ ဝယ်ယူလိုက်ကြကာ ပြင်ပစားသောက်ဆိုင်တစ်ခုမှာ ဝင်ရောက်၍ ဝိုင်တစ်ပုလင်းဆီမှာသောက်ကြသည်။

"ဒီနေ့ သောကြာနေ့ အေးဆေးလျှောက်လည်ပြီးမှ ပြန်ကြရအောင်"

"ချယ် သွားချင်တဲ့နေရာ သွားပါ "

"နေဦး ငါ လူတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ဖို့ရှိလို့ ဖုန်းဆက်လိုက်ဦးမယ်"

စားသောက်ဝိုင်းမှာ ကြည်ကြည်ခိုင်တစ်ယောက်တည်းထားပြီး ဆရာမအပြင်ထွက်ကာ ဖုန်းဆက်သည်။ တော်တော်ကလေးကြာမှ ပြန်ရောက်လာပြီး …

"ဟင် ညည်း သောက်တာ ကုန်တောင်ကုန်တော့မယ်လား ကြမ်းချက် လက်လန်တယ်ဟယ် ဂယ်ပဲ တောက်တစ်လုံးထပ်မှာလေ သောက်ရော သောက်နိုင်တယ် မဟုတ်လား"

"ရပါတယ် အေးဆေးပါ ချယ်ရဲ့ "

ဝိုင်တစ်လုံး အကုန်သောက်ပြီး နောက်တစ်လုံးထပ်မှာသည်။ ဝိတ်တာကလေး အမြန်လာပို့ပေးသည်။ ဆရာမလည်း သူ့တပည့်မလေး နောက်ကို အမှီလိုက်၍ သောက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ဝိုင်နှစ်လုံးစီသောက်ပြီး ရီဝေဝေ ခပ်ထွေထွေကလေးဖြစ်လာကြသည်။

"အချိန်တော့ ရပါတယ်နော် ချယ် "

"အင်း ရတာပေါ့ ဒီလိုနေ့မျိုး ဘာမှပူစရာမလိုဘူး ငါပိုင်ပြီးသား ကဲ ထ တစ်နေရာသွားကြမယ် သောက်ချင်သေးရင် နောက် ပြန်လာမှ သောက် … ငါ့အခန်းမှာ နှစ်ယောက်တည်းသောက်လည်းရတယ် ဘယ်သူမှတော့မသိစေနဲ့ပေါ့ လာ ငါငွေအရင်ရှင်းလိုက်မယ် ပြီးရင် တို့ သွားကြရအောင်"

ဘယ်သွားမလဲ ဘာညာမမေး။ ချယ်တစ်ယောက်လုံး ပါနေသားပဲလေ။

အမှန်တော့ ဖုန်းမက်ဆေ့ချ်ဝင်လာပြီးသား။ ဖုန်းကွန်တက် ကြိုရထားပြီးသားပဲ။ ဆရာမသင်းသင်းနွယ် တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့် အချိန်းအချက် လုပ်ထားခြင်းပင်။

နှစ်ယောက်သား ကားမှတ်တိုင်မှာ လိုင်းကားတစ်စီးစောင့်စီးပြီး တည်းခိုဆောင်တစ်ခုဆီ ရောက်လာကြသည်။

"ဟင် ချယ် ဒီထဲဝင်ဖို့လား "

"အင်း ကိစ္စလေးရှိလို့ ငါ့နောက်က လိုက်ခဲ့ပါ"

အပေါ်ထပ် (ပထမထပ်)သို့ လှေကားထစ်အတိုင်းတက်လာပြီး အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ ကြည်ကြည်ခိုင်ကို ခဏနေဦး ဆိုပြီး ရီဆက်ရှင်မှ တာဝန်ရှိသူထံမှာ တစ်စုံတစ်ရာ သွားမေးနေသည်။ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နှင့် နှစ်ယောက်သား အတန်ကြာ စကားပြောဆိုနေကြရာက ဆရာမသင်းသင်းနွယ် သူမဖက်လှည့်လာပြီး …

"ကြည်ကြည်ရေ လာ "

ဆိုပြီးခေါ်၍ ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း ဘုမသိဘမသိ သူမအနားရောက်လာပြီး တည်းခိုဆောင်အလုပ်သမားတစ်ယောက် ဦးဆောင် ခေါ်ငင်ရာ နောက်ကနေ တည်းခိုခန်းအတွင်းဖက်ရှိ အခန်းတစ်ခုရှေ့ကို လိုက်ပါရောက်ရှိလာကြပါသည်။

"ဒီ အခန်းလား"

"အင်း"

"ကျေးဇူး မောင်လေး ရော့ မင်းအတွက်"

ဘောက်ဆူးအချို့ကမ်းပေးလိုက်၍ ကောင်လေး တော်တော်ပျော်သွားပုံရသည်။ ဆရာမသင်းသင်းနွယ် အခန်းတံခါးကို သုံးလေးချက် ဆက်ခေါက်ကာ အချက်ပေးခေါ်လိုက်ရာ အတွင်းမှ အသံတစ်ခုကြားရပြီ ကျွီ ကနဲ အခန်းတံခါးချပ် ပွင့်သွားသည်။

အတွင်းမှနေ၍ ထွက်ပေါ်လာသောမျက်နှာက ကြည်ကြည်ခိုင်နှင့် မစိမ်းလှသော မျက်နှာတစ်ခုဖြစ်နေ၍ စိတ်ထဲက တအံ့တသြလေး ဖြစ်သွားမိသည်။ ဟာ … ဘယ် ဘယ်ကနေ ဘယ်လို … ဒီဟာကြီးနဲ့ … အင်း တစ်ခုခုတော့တစ်ခုခုပဲ … ငါ့အထင်တော့ မှန်နေပြီထင်ပါရဲ့ … ဖွဟဲ့ … မဟုတ်မှဖြင့် လွဲရော … ကြည်ကြည်ခိုင့် ခေါင်းထဲမှာ မဟုတ်တရုတ်အတွေးများ ယောက်ယက်ခတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး ရုတ်တရက် သွေးခုန်နှုန်းမြင့်တက်ကာ ဒိန်းကနဲ ငယ်ထိပ်ဆီ တက်ဆောင့်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

"ဒီလူကြီး … သူမအိပ်မက်ထဲကလူကြီး … အရပ်ကြီးကလန်ကလား လူပုံပန်းက မဲမဲသဲသဲနဲ့ သန်လိုက်ကြမ်းလိုက်မယ့် ရုပ်မျိုး … အို ငါထင်တာတွေ မလွဲပါစေနဲ့ မဖယ်ပါစေနဲ့ …ဘုရား ဘုရား … ဘုရား"

အတွေးနဲ့တင် ရူးရလောက်ပါရဲ့လေ။

"ဘာလုပ်နေတာလဲ တံခါးအသေပိတ်ပြီး ခေါ်မကြားအော်မကြားနဲ့ ဟင်း ဒီအထိတောင် ရောက်အောင်လည်းလာရသေး … တောက် စောက်ချိုးကို မပြေဘူး"

ဆရာမ သင်းသင်းနွယ်ပါးစပ်မှနေ၍ မယုံနိုင်စရာကောင်းအောင် ဗျစ်တောက်ဗျစ်တောက်နှင့် အယုတ္တအနတ္တ ငေါက်ငမ်းဆဲဆိုသံများ အပြုံလိုက်ကြီး ထွက်ကျလာပြီး  ကြည်ကြည်ခိုင်ရဲ့လက်ကိုပါ ဇပ်ကနဲဆွဲယူ၍ အိပ်ခန်းထဲကို ခြေသံပြင်းပြင်းနှင့် တမင်တကာ ခပ်ဆောင့်ဆောင့်လုပ်ကာ လှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။

"ပြော ဘာလုပ်နေလဲ "

"ဟို ဟိုလေ ဖုန်းထဲက မူ မူ ဗီ လေး ဘာလေး ထိုင် ထိုင်ကြည့် နေတာ"

"ရပြီ … ဆက်မပြောနဲ့ … တံခါး သွားပိတ် လိုက်တော့ … !!"

"ဟုတ် ဟုတ် … မ သင်း"

သူ ကိုယ်ကိုလှည့်ပြီး ခပ်မြန်မြန်ပင် အခန်းတံခါးသွားရောက်ပိတ်နေလေသည်။ အပေါ်အင်္ကျ ီချွတ်ထားပြီး အဖြူရောက် မြင်းခေါင်းစွပ်ကျယ် ခပ်နွမ်းနွမ်းတစ်ထည်ကိုသာ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဝတ်ဆင်ထားသော သူ့ပုံစံက မဲမဲပြောင်ပြောင်နိုင်လှပြီး အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ တစ်ကိုယ်လုံး ကြွက်သားအမြှောင်းအမြှောင်းနှင့် ကျန်းမာရေးအထူးကောင်းမွန်၍ ကြံ့ခိုင်သန်စွမ်းလှသည့် ယောက်ျားပီသသော သူ့ခွန်အားဗလကို တစ်ပိုင်းတစ်စ ထုတ်လှစ်ပြသနေသလို ဖြစ်နေပေသည်။

ကြည်ကြည်ခိုင် ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် သူမအရှေ့မှာမြင်နေရသော သူ့ခန္ဓာကိုယ်နောက်ကျောဖက်ဆီကို အသာငေး၍ ကြည့်နေပြီး ပါးစပ်ကနေ ဘာပြောရမှန်းမသိ ယောင်နနဆွံ့အနေမိသည်။ ဆရာမသင်းသင်းနွယ်က ကြည်ကြည်ခိုင့် ခါးကလေးဖက်လိုက်ပြီး  …

"လာ ကြည်ကြည် ဒီပေါ်မှာ ထိုင်ရအောင် အေးဆေးအနားယူကြမယ် "

"ဟုတ် ချယ်"

"မင်း သူ့ကိုတော့ သိတယ်မဟုတ်လား"

"သိ သိတာပေါ့ နေ့တိုင်းမြင်နေတာပဲ ဥစ္စာ"

"အေး ခု လုပ်မလဲ သိရမယ် … စောင့်သာကြည့်လိုက် ကြည်ကြည် ဟုတ်ပီလား"

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ချယ်"

ကြည်ကြည်ခိုင် ယောင်တိယောင်နနှင့် ဆရာမလက်ဆွဲခေါ်ရာ ကုတင်ပေါ်မှာ မဝံ့မရဲထိုင်ချလိုက်မိသည်။

ဆရာမလည်း သူ့နဘေးနား လာရောက်ကပ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို အသေအချာဂျက်ချကာ သူမတို့ရှိရာဆီ ပြန်လည်လျှောက်လှမ်းလာသည့် သူ့ကို ဟန်ပန်တစ်ခွဲသား မျက်နှာထိမျက်နှာထားနှင့် သေသေချာချာစူးစိုက်၍ ကြည့်ပြီး …

"လာ ရှင်လည်း ဒီမှာထိုင် … သမီး ဒီဖက်နည်းနည်း ရွှေ့ …ဒီကလေး ဘယ်သူလဲ ရှင် သိတယ်မဟုတ်လား"

"သိ သိတယ် ဟို ဟို ကြည် … ကြည် အဲ … ကြည်ကြည်ခိုင် ဆိုလား သူနဲ့ အတူတူနေတာက အင်း … ??"

သင်းသင်းနွယ် သူ့ကို မျက်စောင်း ဒက်ကနဲထိုးပြီး …

"အော် အဟင်းဟင်းဟင်း … ဒါတော့ သိသားပဲ ကိုယ့်လူ ဒုံးမဝေးဘူးဘဲ … ဝါသနာက မနေလို့ဖြစ်မယ် ဟွင်းး"

"ဟာ မ မဟုတ်ပါဘူး … နေ့တိုင်း တွေ့ တွေ့နေတာ ဆိုတော့ "

"ကဲ ထားလိုက်ပါ ရှင့်တာဝန်က ဘာလဲ …သိပါတယ်နော် "

"သိ … သိ ပါတယ်"

"အင်း အစောကတော့ ကျွန်မတစ်ယောက်တည်းလာမလို့ပဲ ဒါပေမယ့် မထူးဘူး ရှင့်ကို ကြုံဖူးစေချင်လို့ ကျွန်မတပည့်လေးပါ ဆွဲခေါ်လာခဲ့တာ … သူ့ကိုတောင် အကျိုးအကြောင်း မပြောရသေးဘူး"

ဆိုပြီး ကြည်ကြည်ခိုင့်ဖက်ကို အသာလှည့်လိုက်သည်။

...................................................................................................

အခန်း ( ၈ )

ဆရာမသင်းသင်းနွယ် အခြေအနေအားလုံးကို သူမသဘောပေါက်အောင် သေသေချာချာ ဂဃနဏ ဖွင့်ဟရှင်းပြလိုက်သည်။ လက်စသတ်တော့ သူမ တွေးထင်ထားတဲ့အတိုင်း ဖြစ်နေတာကိုး လို့ ကြည်ကြည်ခိုင် စိတ်ထဲကနေ ပြောလိုက်မိရင်း တစ်စုံတစ်ရာ အတွက်လည်း ရင်ထဲက ကျေနပ်မိသလိုဖြစ်သွားသည်။

သူမအနေနှင့် အခြေအနေအလုံးစုံကို လုံးဝဥဿုံ နားလည်သွားခဲ့ပြီ။

"ချယ်ရော နှင်းသီရိရော ဒီကို မကြာမကြာလာတယ် သူကတော့ ချယ်တို့ရဲ့ ပင်တိုင်လက်စွဲပဲ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း ဟိုဘရုတ်သုက္ခ အကောင်နှစ်ကောင် ပါလာတတ်သေးတယ် ဒီမှာကြည့်လိုက် ကြည်ကြည် … မကြာခင် ညည်းလည်း သူ့ကိုသဘောကျသွားလိမ့်မယ် ငါအသေအချာ ပြောရဲပါတယ်"

ကြည်ကြည်ခိုင် ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင်ညိတ်လိုက်မိပါတော့သည်။

ဆရာမ သင်းသင်းနွယ် ထိုလူကြီးဖက်ကိုလှည့်ပြီး သူမမေးကလေးကိုဆတ်ပြလိုက်ရင်း …

"ကိုင်း လုပ်စမ်းကွာ ဂိုပါးရ် … ဒီည ငါတို့ အချိန်သိပ်မရဘူး စွပ်ကျယ်ချွတ် အောက်ကဟာရော … အကုန်ပဲ … ကဲ လုပ်လိုက်တော့"

အမိန့်ပေးသံနှင့်ပြောလိုက်ရာ ဘော်ဒါဆောင်မှ ညစောင့်ကြီး ဂိုပါးရ် လည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်မှစွပ်ကျယ်ရော ခါးမှာဝတ်ထားသည့် ပလေကပ် ပုဆိုးကိုပါ အားလုံး တစ်ခုမကျန် ကိုယ်ပေါ်ကနေ ချွတ်ချပစ်လိုက်လေသည်။ ခါးမှာ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းဖြစ်နေသည့် ယောက်ျားဝတ် အန်ဒါဝယ် ခေါ် အတွင်းခံဘောင်းဘီပါးကလေး တစ်ထည်သာ ကျန်သည်။

"လာ ငါ ချွတ်မယ် ဂိုပါးရ်"

သူ အနားကိုလျှောက်လာပြီး ကုတင်ဘေးမှာလာရပ်လိုက်ရာ အရပ်ခြောက်ပေခန့်ရှိသော သူ့ကိုယ်ကလန်ကလားကြီးကို သင်းသင်းနွယ် ခါးကနေဖက်ဆွဲယူပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆတ်ကနဲပင် ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။

"အောင်မငီးးး …လန့် လိုက်တာတော် အား ကျွတ်ကျွတ်  ကြည့် ကြည့်စမ်း … အား ပါးပါး "

ကြည်ကြည်ခိုင် မျက်လုံးမျက်ဆံ ပြူးသွားသည်။ အစိပြူးသွားသည်။

နဲနဲနောနောကြီး မဟုတ်။ ထွားလိုက်တဲ့လီးကြီး အလျားလည်းရှည်လွန်းလိုက်တဲ့ အချောင်းအတန်ကြီး … ကနောင်ကိုယ်တော့် စကား နှင့်သာဆိုလျှင် ထွားထွားလျားလျား ရှိလိုက်တဲ့ လီးကြီး လို့ပဲ ပြောရတော့မည်။ လုံးပတ် လက်တစ်ဆုပ်စာမက အရှည်က အနည်းဆုံး ၉ လက်မ ၁၀ လက်မလောက်တော့ ရှိလိမ့်မည်။ 

ကြည်ကြည်ခိုင့်အနေနှင့် ခပ်စောစောပိုင်း အချိန်လောက်ကသာ ဒီလီးမျိုးနှင့် စပြီး ရင်ဆိုင်တိုးမိခဲ့လျှင် သူမ ဖင်အလိုးခံ ဖြစ်ခဲ့မှာတောင် မဟုတ်ပါချေ။ တော်ရုံမိန်းမ အလိုးမခံဝံ့သည့် ရှားရှားပါးပါးထဲကဟု ဆိုရမည့် လူမျိုးခြား လီးအမျိုးအစားပဲ ဖြစ်လေရာ ဖင်ပါကင်များသာအဖွင့်ခံမိလျှင် ဖင်စအိုကွဲပြဲပြီး ဆေးရုံဆေးခန်းတစ်ခုခုတော့ ရောက်မှာ ကျိန်းသေပါသည်။ ခုအခြေအနေနှင့်ပင် ဖင်ပေါက်မပြောနှင့် စောက်ပတ်အလိုးခံနိုင်ဖို့ကိုတောင် တော်တော်ကလေး ကြိုးစားရဦးမည်။

"ကြိုက်ရဲ့မဟုတ်လား ကြည်ကြည် …သမီး ကိုင်ကြည့်စမ်း"

ဘောင်းဘီထဲကနေ ဆွဲထုတ်ယူလိုက်သော ဂိုပါးရ်၏လီးငပဲကြီးကို သင်းသင်းနွယ် လက်နှင့်အားရပါးရ ဖျစ်ကိုင်ဆုပ်နယ်ပြီး ကြည်ကြည်ခိုင် ရှိရာဆီ ထိုးပေးလိုက်သည်။ ကြည်ကြည်ခိုင် မျက်နှာကလေးနီနီနှင့်ပင် မထူးဘူးဆိုပြီး လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်သည်။ လီးဒစ်အောက်ခြေက လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို ကျကျနနဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးလုံးပတ်ကို သူမလက်နှင့်တိုင်းထွာကြည့်မိသည်။

"လ လီး လီး ကြီးက တော် တော် ကြီးတာပဲ အ ဟင်းး"

ကြည်ကြည်ခိုင် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့လေသံနှင့် ရယ်ကျဲကျဲလုပ်ရင်း ဇက်ကလေးပု၍ပြောသည်။

"စုပ်ကြည့်လိုက် ကြည်ကြည် … ချယ်တော့အကြိုက် အမြဲစုပ်ပေးနေတာ … ဟျောင့် ဂိုပါးရ် ကြောင်စီစီ လုပ်မနေနဲ့ … နင် အစောကြီးကတည်းက တစ်ယောက်တည်း … အခန်းအောင်းပြီး အောကားထိုင်ကြည့်နေတာ …လိုးဖို့ပဲမဟုတ်လား … ချွတ်ပေး ငါ့ရောသူ့ပါချွတ်ပေးတော့ … ချွတ်ပြီးရင်လည်း ဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ ထပ်ပြောပြရဦးမလား"

"ဟာ … ဒီ ဒီလို မ မဟုတ်ပါ ဘူး သူ သူက ခုမှ စတွေ့တော့ … အဲ ဟို ဟို သင့်၏ မသင့်၏ … စဉ်းစားနေလို့ပါ"

ဆရာမခေါင်းတယမ်းယမ်းနှင့် သူ့ကို လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်ပြီး …

"နဲဗား မိုင်း … ဂိုပါး ရ် … မလိုဘူး ဘာမှမလိုဘူး ငါတစ်ယောက်လုံးရှိတယ် …  ပြသနာရှိရင် ငါ နင့်ကို ဒါမျိုး လုပ်ခိုင်းရဲပါ့မလား ခေါင်းလေးဘာလေး သုံးစမ်းကွာ … ကိုင်း ကြည်ကြည် သူ့ကို ဖင်လေးဘာလေး အသာကြွပြုပေးလိုက် … ထမီကို ညည်းဖာသာ ဖြေချလိုက်တော့ … ဒင်းကြီးကို ငါတို့နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ စောက်ရည်မျိုခိုင်းရမယ် စောက်ပတ် အပီယက်ခိုင်းမယ် အရည်မရွှဲမချင်း သူ့ပေးလိုးဖို့တော့ စိတ်မကူးနဲ့ … ငါပြောတာ သဘောပေါက်လား … အကြည် … ကဲ ချယ် ပြောသလို လုပ်လိုက်စမ်း"

ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း ငြင်းမရတော့၍ မထူးဇာတ်ခင်းလိုက်ရပြီး ခါးမှထမီအထက်ဆင်စလေးကို ဖြေလျော့ကာ ချွတ်ချပေးလိုက်သည်။ ပင်တီကလေးတောင်မှ ဝတ်မလာမိခဲ့၍ ထမီကျွတ်ပြီဆိုတာနှင့်ပင် သူမပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်ကို ထင်းထင်းကြီး အလင်းပြပေး လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

ဂိုပါးရ် မျောက်လုံးမျောက်ဆံတွေပါ ပြူးပြီး ဆင်နှာမောင်းသဏ္ဍာန် ဖြူဖြူတုတ်တုတ် ဝင်းမွတ်သွယ်ပြောင်းလှသည့် သူမရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် အကြားရှိ သူမရဲ့ရှုမငြီးစဖွယ် အမွေးပါးပါးကလေးများ ဝန်းရံပေါက်ရောက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ပြင် ဖောင်းအိအိကလေး တစ်ခုလုံးကို ခေါ်တောမျောက်လုံးများနှင့် အငမ်းမရပင် စိုက်ငေးကြည့်နေပါသည်။

"ဟဲ့ ငေးလှချည်လား သူ့စပတ်လှရဲ့လား ငါ့စပတ်လေးကရော ဘယ့်နှယ်လဲ ဟင်းဟင်းဟင်း"

ဆရာမသင်းသင်းနွယ်လည်း အားကျမခံ သူ့ထမီကိုလှန်ပြသည်။ တကယ်လည်း သူမထမီကို ကိုယ်တိုင်ပဲချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။ ဆရာမက ပန်းဆီရောင်ပင်တီပါးပါးကလေး ဝတ်ထားသည်။ ပါးလွှာလွန်းသည့်ပင်တီက သူမစောက်ဖုတ်ကို အပြည့်အဝ ဖုံးကွယ် မထားနိုင်ဘဲ အတွင်းမှ ရှည်လျားကောက်ကွေးသော စောက်မွေးနက်နက်တွေ ဝန်းရံနေလျက်ရှိသည့် သူမစောက်ဖုတ်အုံ ဖောင်းရွရွကြီး ကိုပါ အတိုင်းသားလှမ်းမြင်နေရသည်။ ဂိုပါးရ်လည်း ဆရာမကြောက်ရသူပီပီ ကြည်ကြည်ခိုင်ရဲ့အရှေ့မှာ လီးတန်းလန်းနှင့်ရပ်နေရာကနေ အလိုက်တသိပုံစံနှင့် ဆရာမရှေ့တည့်တည့် ကုတင်ခြေရင်းဆီ အပြေးအလွှား လာရောက်ထိုင်ချပြီး ပင်တီကို ဂရူတစိုက် ဆွဲချွတ် ပေးလိုက်ရာ အမွေးအဖုတ်လိုက် ထူထပ်သန်စွမ်းစွာ ပေါက်ရောက်လျက်ရှိသော ဆရာမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးလည်း ဘွားကနဲပင် အပြင်ကို ပေါ်ထွက်လာသည်။

ဂိုပါးရ်လည်း သူအရင်က လုပ်နေကျအတိုင်းပင် ဆရာမစောက်မွေးအုံကို လက်နှင့်တယုတယ သပ်တင်ပစ်လိုက်ကာ အတွင်းမှ ပေါ်ထွက် လာသည့် ထူထူထဲထဲရှိသော (ကြွက်နားရွက် ခေါ်သည့်) စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ချပ် ဖုံးအုပ်ကွယ်လို့နေသည့် ဟစိစိလေး ဖြစ်နေသော ဆရာမသင်းသင်းနွယ်ရဲ့ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို လက်နှင့်တစ်ဖက်တစ်ချက် ဖိဖြဲလှန်ပြီး အကွဲကြောင်းရဲ့ အပေါ်ထိပ်နားမှာ ရှိသည့် ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ လက်သန်းလုံး ထိပ်သာသာခန့် ရှိမည့် စောက်စိအသားထစ်ကြီးကို သူ့လျှာနှင့် ပြပ်ပြပ် ပြပ် ဆိုပြီး အသံထွက်အောင်ပင် လျှာအပြားလိုက်ကြီး ပင့်ကော်ကာ ယက်သပ်တင်ပစ်လိုက်သည်။

"အ ရှီး ကောင်းတယ် ဂိုပါးရ် ယက် ယက်စမ်း … အစိကိုနာနာယက် ထိပ်ကလေးကိုထိုးကော်ပီး ယက်စမ်း  စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး နေရာလပ်မကျန်အောင် ယက်ကွာ … စောက်ရည် များများထွက်လေ ပိုကောင်းလေပဲ … နင့်လီးက ကြီးတယ်ဟဲ့ များများယက်မှ ခံရတာ သက်သာမှာ … ယက် ယက်စမ်း မြန်မြန် … ဟင်း ဟင်းဟင်း ကျွတ် ကျွတ်ကျွတ်"

ဂိုပါးရ်လည်း ထပ်ခါတလဲလဲ စောက်စိထိပ်ကို လှုပ်ဆွယက်ကစားရင်း သင်းသင်းနွယ်ရဲ့စောက်စိထိပ်ဖူးလေးကို သွားနှင့်ကိုက်ခဲငုံဆွ၍ ကွမ်းစားထား၍ နီရဲနေသော သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူနှစ်ချပ်နှင့်ပါ ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ အသံထွက်အောင်ပင် တအားပင် စုပ်စုပ်ဆွဲပေးလိုက်ရာ ဆရာမသင်းသင်းနွယ်တစ်ယောက် တအင်းအင်း တဟင်းဟင်းနှင့် အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြစ်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ဆခိုက်ခိုက် ထွန့်လူး နေရလျက် သူမဖင်ကားကြီးနှစ်ဖက်ပါ အပေါ်ကို ကော့မြောက်ကြွတက် လာရလေသည်။ စောက်ရည်တွေလည်း အလျှံပယ်ပင် အပြင်ကို ယိုစိမ့်ထွက်ကျလာသည်။ ဆရာမစောက်ရည် တကယ်သန်လွန်းသည်ကို ကြည်ကြည်ခိုင်သိပြီးသားမို့ ဆန်းသည်မထင်တော့။

သူမအနေနှင့် ဆရာမအမှုတ်ခံအယက်ခံနေသည်ကို နဘေးကနေ အသာငေးကြည့််ရင်း ကိုယ်တိုင်ပင် စောက်ပတ်အယက်ခံ နေရသည်အလား စိတ်ထဲက မရိုးမရွဖြစ်ပေါ်ခံစား လာမိလျက် ရှိသည်။ ခံစားချက်ကို သည်းညည်းမခံနိုင်တော့သည့်အဆုံး ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း ဂိုပါးရ်ဆိုသော ပထန်ကုလားကြီးဖက်လှည့်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ပြဲပြဲကားကားဖြစ်အောင် လုပ်ပေးလိုက်ပြီး အံကလေးတကြိတ်ကြိတ်နှင့် စောက်ပတ်ကို လက်နှင့် အဆက်မပြတ် ဖိပွတ်၍နေမိရာက …

"ကို ကို ဂိုပါးရ် သ သမီး ကိုလည်း ယက် ယက်ပေးပါ … စပတ်တအား ရွ လွန်းနေပြီ မနေနိုင်တော့ဘူး"

ပြောလိုက်ရာ …

"နေဦး ယက်ပေးမယ် ခဏစောင့် ဆရာမကို ယက်ပြီးတာနဲ့  ညည်းစောက်ပတ်ကို စောက်ရည်တထောကြီးထွက်အောင် ယက်ပေးမယ် စိတ်ချ ကြည်ကြည် "

ဂိုပါးရ်လည်း သူမကိုကြည့်၍ သူ့မျက်နှာကို ရယ်ဖြဲဖြဲကြီးလုပ်ပြီး ပြောလိုက်ရာ ကြည်ကြည်ခိုင် စိတ်မရှည်နိုင်အောင်ဖြစ်သွားပြီး …

"ဟာ အကြာကြီးစောင့်ရမှာ သမီးဟာကို အရင်ယက် … မယက်ရင် သမီးဟာသမီးပွတ်ပလိုက်မယ် … ချယ့်စောက်ပတ်ကို သမီးကိုယ်တိုင် ယက်လည်းဖြစ်တာပဲ … မနက်ကတောင် ယက်ပေးသေးတာ … ကိုဂိုပါးရ် သမီးကို လိုးရောမလိုးပေးဘူးလား … ပြော"

နှုတ်ရဲလာပြီး မရှက်မကြောက်ထုတ်ပြောလာသော ကြည်ကြည်ခိုင့်ကို ဂိုပါးရ် အထူးသဘောကျသွားသည်။

"လိုးမယ် အသေအချာကို လိုးမှာပေါ့ … ဒီမှာ ငါ့လီးကြည့်လိုက် … နှစ်ယောက်လုံးလိုးဖို့ အားတွေ တစ်ပတ်လောက်ကြိုစုထားတာ ခုပြောရင်းနဲ့ … ငါ့လီးကြီးတောင် အပြတ်တောင်လာပြီ … နင် …ကြည့်လိုက်စမ်း"

ဂိုပါးရ်ထရပ်ပြီး ကြည်ကြည်ခိုင်နှင့် ဆရာမသင်းသင်းနွယ်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့အရှေ့မှာ သူ့လီးကိုဆွဲဆန့်ကာ လက်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပြီး လီးချောင်းကြီးပွတ်ဆွဲ၍ ဂွင်းတိုက်ပြသည်။ လီးကြီး တောင်မတ်လာပြီဖြစ်၍ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထကာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေပုံကို နှစ်ယောက်သားမြင်လိုက်ရကာ သူမတို့ ရင်ထဲက ငုပ်လျှိုးနေလေသော ကာမစိတ်ဆန္ဒရိုင်းတွေ အတိုင်းမသိ နိုးထ၍ လာကြလေသည်။ သူမတို့ပေါင်ခွကြားရှိ စောက်ပတ်များပင် အရည်စိုစိစိကလေး ဖြစ်လာကြသလိုပင်။

"ကောင်းတယ် ဂိုပါးရ် ဒီအတိုင်းနေလိုက် နင့်လီးကို ဒီအတိုင်းဆက်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေစမ်း ငါနဲ့ ကြည်ကြည်ခိုင်နဲ့ စောက်ပတ်ပွတ်ရင်း အသေအချာ ထိုင်ကြည့်ကြမယ် သူအမှုတ်ခံချင်တယ်ဆိုရင် နင် သူ့ကိုအရင်မှုတ်ပေးလိုက် ငါ စောင့်ပေးမယ်"

"တဂယ်ကြီးလား မသင်း စောင့်နိုင်တာ သေချာလို့လား"

ခါတိုင်းဆိုလျှင် သူမကပင် ဦးဦးဖျားဖျား စောက်ပတ်အယက်ခံ အမှုတ်ခံနေကျ ဘယ်သူနှင့်လိုးလိုး သူမကသာ အရင်ဦးရမှ ကျေနပ်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည့် သင်းသင်းနွယ်ကို ဂိုပါးရ်တစ်ယောက် မယုံနိုင်စွာနှင့် မေးလိုက်တာဖြစ်သည်။

"တကယ်ပါ ဂိုပါးရ်ရယ် … နင် ကြည်ကြည် ဘယ်လောက်ထန်တာ မသိသေးဘူးဘဲ … စောက်ပတ်မှုတ်တဲ့ နေရာမှာလည်း သူက နင့်ထက်တောင် အပုံကြီးသာသေးတယ် … သူ ငါ့စေက်ပတ် မှုတ်ပစေ နင်ကျတော့ သူ့ကို ငါ့ထက်အရင် မှုတ်ပေး ဂျာပေးလိုက် ဒါပဲ"

"ဒါဖြင့်လည်း ပြီးရောဗျာ … ကဲ ဂွင်းတိုက်တာ ကြည့်ချင်သေးလား"

"အင်း ကြည့်မယ် လီးကိုသေသေချာချာကိုင်ပြီး တိုက်ပြစမ်း … နင့်လီးပိုတောင်လာအောင် ငါတို့နှစ်ယောက် စောက်ပတ်ဖြဲပြမယ် စပတ်ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုပေး …  နင့်လီး လရည်ပန်းထွက်အောင် ထုရမယ်နော် … လရည်ထွက်ကာနီးရင် ပြော… နင့်လရည် ငါတို့ အတူတူ စုပ်ကြမယ်"

ဂိုပါးရ်လည်း ကောင်းပြီဆိုပြီး လရေခွံထိပ်ဖြတ်ထားသည့် သူ့လီးဒစ်ပြဲကြီးကို အားရပါးရလက်နှင့်ဆုပ်ဆွဲ၍ ဂွင်းတိုက်ပြနေရာ ဆရာတပည့်နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကားပြီး ပက်လက်လှဲအိပ်နေရာက ဂိုပါးရ် သူ့လီးကိုသူ ဂွင်းတိုက်နေပုံကို မျက်တောင်မခတ်စတမ်း အသေအချာ အရသာခံပြီး ထိုင်ငေးကြည့်နေကြသည်။ 

အလိုးမခံရသေးခင် ကြိုတင် ဖီးလ်ယူနေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ဂွင်းတိုက်တာ ကြည့်ရင်းက တစ်ယောက်စောက်ပတ်ကိုတစ်ယောက် ပွတ်ကြကိုင်ကြ လက်ဇောင်းတိုက်ကြသည်။ ခက်ဟဟရှိနေသော စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကိုပွတ် စောက်စိကို အပြန်အလှန် ကိုင်လှုပ်ဆွနှူး၍ ရမ္မက်ကြွအောင်ဆော့နှူးရင်း နှစ်ယောက်သား စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ထန်ချင်တိုင်းထန်နေမိကြသည်။

"နင် ဘယ်သူ့ဟာကြည့်ချင်လဲ ပြော စောက်ပတ်ပြပေးမယ်"

"မသင်းစပတ်ရော ကြည်ကြည့်စပတ်ရော ကြည့်မယ် "

"ငါလိုးကုလား ဘူးထတာလည်း လွန်ရော "

ပြောပြီး …

"ကြည့်ချင် ဒီမှာကြည့် စပတ်နှစ်ခုလုံး ဖြဲပေးထားတယ် နင့်လီးမလိုးခင် ဝအောင်ကြည့်ထား ကြည်ကြည် ညည်းစပတ်ကို ဂိုပါးရ်မြင်အောင် ဖြဲပြလိုက် ဒါမှ ဒင်းထန်လာမှာ ဒင်းထန်လာမှ ငါတို့ကျေနပ်အောင် လိုးပေးနိုင်မယ် သိတယ်မဟုတ်လား"

ကြည်ကြည်ခိုင် သဘောတူကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ ဂိုပါးရ်ဖက်လှည့်ပြီး ပေါင်ကို တတ်နိုင်သမျှ ပြဲပြဲကားကားလုပ်၍ …

"ကိုဂိုပါးရ် ကြည့် … မြင်ရလား ကျေနပ်လား …မကျေနပ်သေးရင်ပြော"

"ဒီနား ရွှေ့လာ ညလေး …မသင်းလည်း ဖင်ကြီးရွှေ့လာခဲ့ အနီးကပ်ကြည့်တော့ ပိုဖီးလ်တာပေါ့"

"သေချင်းဆိုး ကုလား စပတ်ကို နင့်ပါးစပ်ထဲ အပီခွံ့ကျွေးပစ်မှာ ကြည့်ထား နင်မလိုးခင် စပတ်မပြဲခင် သေချာတဝကြည့်ထား"

မိန်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ မတူညီသော စောက်ပတ်နှစ်ခုကို ပြူးတူးပြဲတဲ ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း သူ့လက်ကတလှုပ်လှုပ်နှင့် အပြတ်ကို ဂွင်းတိုက်ပြနေသည်။

ကြည်ကြည်ခိုင်နှင့်ဆရာမသင်းသင်းနွယ်တို့ နှစ်ယောက်ကလည်း ဂိုပါးရ် လက်တလှုပ်လှုပ်နှင့်လုပ်ကာ ဂွင်းတိုက်ပြလေ သူ့လီးငပဲကြီး တောင်မတ်လာလေလေဖြစ်ပြီး ဒီလီးကြီး မိမိတို့ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုသာ ထည့်လိုးလိုက်ရလျှင်ဖြင့် ဘယ်နည်းဘယ်ပုံ ကာမအရသာ ရှိလိုက်မည်လဲ ဟူ၍ စိတ်ထဲကနေ မှန်းဆစိတ်ကူးယဉ် တွေးတောရင်းဖြင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးရဲ့ ထိပ်နားဆီက စောက်စိညှောင့်တောက် ကလေးကို ခပ်နာနာကလေး ဖိပွတ်ချေကာ ဆွလိုက် အကွဲကြောင်းအောက်ဖက်ရှိ စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်း ကလေးထဲ လက်ထည့်လိုးသူက လိုးနှင့် ကိုယ်စီကိုယ်ငှ ဖီးလ်တက်ကာ အလုပ်ရှုပ်သွားကြပြီး ဒီမလာခင် ဆိုင်မှာသောက်ထားခဲ့ကြသော ဝိုင်အရက် အရှိန်ကလေးရီဝေဝေနှင့် ရှိနေကြပြန်ရာ ဂိုပါးရ်လည်း ကာမအိပ်မက် စိတ်ကူးကမ္ဘာထဲ ခေတ္တခဏ အလည်အပတ် ရောက်ရှိနေကြသော အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရဲ့အနားကို တဖြည်းဖြည်း ချဉ်းကပ်လာပြီး သူ့လက်တစ်ဖက်က လီးကိုင်ဂွင်းတိုက်လုပ်၍ ကျန်လက်တစ်ဖက်နှင့် ကြည်ကြည်ခိုင်နှင့် ဆရာမသင်းသင်းနွယ်တို့ရဲ့ အသင့်ဖြဲဟပေးထားသော စောက်ပတ်နှစ်ခုကို တစ်လှည့်စီ လက်နှင့် ပွတ်နှိုက်ကိုင်ကာ စမ်းသပ်ရင်း စောက်စိကလိပေးလိုက် အခေါင်းပေါက်လေးထဲ လက်နှစ်ချောင်းပူးပြီး ထိုးလိုက်နှိုက်လိုက် တဇပ်ဇပ် ဆောင့်လိုးသွင်းပေးလိုက်နှင့် ထန်သထက်ထန်လာအောင် လုပ်ပေးနေသည်။ 

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လည်း အချိန်ကြာလာ သည်နှင့်အမျှ ဂိုပါးရ်လီးထိပ်မှ လရည်ထွက်လုနီးနီးဖြစ်လာပြီ ဆိုတာသိကြ၍ သူ့လရည် ထွက်လာချိန်ကို စောင့်ရင်း နှစ်ယောက်သား ဖင်ကြီးတကြွကြွလုပ်ကာ စောက်ပတ်ကို ဂိုပါးရ်လက်နှင့် အပီအပြင် လိုးနိုင်အောင် သိသိသာသာ ကော့ပေးထိုးပေး ညှောင့်ဆောင့်ပေး လာကြရာ ဂိုပါးရ်လည်း နှစ်ယောက်လုံးကို သူ့လက်နှင့် တစ်လှည့်စီလိုးပေးနေရင်း သူမတို့ပေါင်ခွကြားဆီမှ ဇိုးဇိုးဇွပ်ဇွပ်မြည်သော စောက်ရည်သံတို့က နှစ်ယောက်စလုံးထံမှ အလှည့်ကျပင် ထွက်ပေါ်နေပါတော့သည်။

သုံးယောက်သား ဖီးလ်တက်သထက် တက်လာနေချိန်မှာပဲ ဂိုပါးရ်နှုတ်မှနေ၍ …

"အား အား ငါ ငါ လ လရည် ထွက် ထွက် တော့မယ် "

ဟူသော အလောတကြီး ပြောဆိုသံကြားလိုက်ရ၍ မိန်းမနှစ်ယောက် ပက်လက်ကားယား လှဲအိပ်နေရာက ငေါက်ကနဲထပြီး သူ့လီးကြီးဆီ အပြေးအလွှားသွားရောက်၍ ပါးစပ်ကလေးဟကာဟကာနှင့် လရည်ခံနေမိကြသည်။ ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ် ဆိုသောအသံနှင့်အတူ များပြား၍ နို့နှစ်သဏ္ဍာန်ချွဲချွဲပျစ်ပျစ်ရှိလွန်းလှသော ဂိုပါးရ်လရည်များ သူ့လီးထိပ်ရှိ ဒေါင်လိုက်ဖြစ်သော လရည်ထွက်ပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းကလေး ထဲကနေ အဝီစိတွင်းတစ်ခုထဲမှ ရေတုံကင်နှိပ်ချလိုက်သလို ဖြောကနဲဖြောကနဲ ပန်းလွှတ်ထွက်ကျလာရာ ဆရာမသင်းသင်းနွယ်ရော ကြည်ကြည်ခိုင်ပါ နှစ်ယောက်စလုံး သူ့လရည်တွေ တစ်စက်ကလေးမှ အဖိတ်အစင်မရှိရလေအောင် ပါးစပ်နှင့်အလုအယက်ခံယူပြီး မိမိတို့ဝမ်းတွင်းဆီသို့အရောက် တဂွပ်ဂွပ်အသံထွက်အောင်ပင် အပြီးတိုင်စုပ်မျိုချလိုက်ကြလေသည်။

ကာမကျေးကျွန်မောင်းမနှစ်ဦးတို့၏ ရမ္မက်တဏှာကြီးမားကြပုံကား မြင်ရသူတွေ အောချရလောက်ပေသတည်း။

ဆရာမရော သူ့တပည့်မကြည်ကြည်ခိုင်ပါ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးကြည့်ရင်း ကိုယ့်လုပ်ရပ်ကိုကိုယ် သဘောကျနှစ်ခြိုက်လှစွာဖြင့် နှစ်လိုစွာ ပြုံးရယ်လိုက်မိကြရင်း တစ်ဦး၏နှုတ်ခမ်းဖျားဆီမှာ စွန်းထင်းပေကျံနေဆဲဖြစ်သော လရည်အကျိအချွဲ အစအနတွေကို တစ်ဦးက သူ့လက်ကလေးနှင့် ကြင်ကြင်နာနာပင် ရှင်းလင်းသုတ်သင်ပေးမိကြကာ နှစ်ဦးသား နှုတ်ခမ်းချင်းထပ်ရက် ဖိကပ်ထိတွေ့၍ မဆုံးနိုင်သော အနမ်းဂဟေနှင်းဆက်ကာ နေမိကြပြန်လေသည်။

"လရည်တွေ ချိုရဲ့လား ကြည်ကြည် "

"ချို သမှ သိပ်ချို ဟီဟိ"

"ကဲ ဒါဖြင့် သူ့လီးတစ်လှည့်စီ စုပ်ပြီး အပီအပြင် လိုးခိုင်ရအောင်"

ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း ခေါင်းညိတ်ပြီး သူ့ဆရာမလေးနှင့်အတူ ဂိုပါးရ်ရဲ့ပျော့ခွေမသွားဘဲ တင်းမာထောင်ထ မာန်ဖီနေဆဲဖြစ်သော တုတ်ဖီးဖီးရှိလှသည့် လီးတန်ချောင်းကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်စုံကိုင်ရင်း တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် လီးဒစ်နှင့် လီးကိုယ်ထည် ပတ်လည်တဝိုက်ကို လျှာနှင့်တဆတ်ဆတ် ထိုးယက်ဆွလိုက်ဖြင့် ဆယ်မိနစ်ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ပုလွေကိုင် လီးစုပ် ပေးလိုက်ကြရာ လီးဒစ်ကြီး တမုဟုတ်ချင်း ထပ်မံတင်းပြောင်လာပြီး လိုးရန်အသင့်အနေအထားကို ရောက်လာပြန်သည်။

"ကဲ ဂိုပါးရ် မင်း ငါတို့စောက်ဖုတ်နှစ်ခုလုံးကို အရည်ရွှဲနေအောင်ကို အရင်ဆုံးယက်ပေးရမယ် … လိုးရင်တော့ ငါ့အရင်လိုး ကြည်ကြည့်ကိုတော့ ငါ့နောက်မှလိုးပေါ့ … ကြားလား ငါပြောတာ … သူနဲ့နင်က ခုမှ စတွေ့ဖူးတော့ စိတ်ရှိသလောက် စောက်ရမ်းလိုးလို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ငါကိုယ်တိုင်ဘေးကနေ သေချာကြည့်ထိန်းပေးရမယ် မဖြစ်သင့်တာမဖြစ်ဖို့ ငါ့မှာတာဝန်အပြည့်ရှိတယ် ဟုတ်ပီလား"

"ကောင်းပါပြီ မသင်း သဘောအတိုင်းပါ"

ဂိုပါးရ်ပြောလိုက်သည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်လျက် နေရာအသင့်ယူကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပြဲပြဲကားကား လုပ်ပေးလိုက်ကြပြီး ဂိုပါးရ် သူမတို့နှစ်ယောက်ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ရောက်မှောက်အိပ်ချကာ ဆင်ဦးကင်းရဲ့သဏ္ဍာန် စောက်မွေးမြှင်များ အဖုတ်လိုက် ပေါက်ရောက်နေသည့် အကြားက ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ မျက်နှာပြင် ခုံးမောက်ပြန့်ကားလျက် ရှိကြသည့် မိန်းမသားနှစ်ယောက်၏ ရှုမငြီးနိုင်သည့် စောက်ဖုတ်ပြင်ကျယ်ကြီးနှစ်ခုကို တစ်လှည့်စီတစ်လှည့်စီ ပါးစပ်နှင့်ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲနမ်းစုပ် လျှာနှင့်အပြားလိုက် တဖွပ်ဖွပ်တပြပ်ပြပ်ထိုးယက်ဆွ၍ စောက်ရည်တွေ တဖြောဖြော မထွေးနိုင်မအံနိုင် ယိုစိမ့်စီးကျလာသည့်တိုင်အောင် မနားစတမ်းပင် အပြန်အလှန်ဘာဂျာပေးကာ စုပ်မှုတ်ယက်ဆွ ပေးနေပါတော့သည်။

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>>