ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၁ )

 ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၁ )

အမရာမောင် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ဆယ်တန်းဖြေပြီးလို့အားလပ်နေတဲ့ ကျနော့်ကို အိမ်အလည်ရောက်နေတဲ့ ကြီးကြီးဒေါ်ထွေးရီက သူတို့ရွာလိုက်လည်ဖို့ခေါ်တယ် ။ကြီးကြီးဒေါ်ထွေးရီက အမေနဲ့ညီမ ဝမ်းကွဲလည်းတော်သလို ငယ်သူငယ်ချင်း။ အမေကလည်းလိုက်သွားတဲ့။ကျနော်မလိုက်ခြင်ဘူး။

၁ ပတ်လောက်ပဲနေ။ လူတွေဘယ်လိုပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်ကိုင်စားသောက်ရလဲ မင်းကို သိစေခြင်လို့တဲ့။ကြီးကြီးကတော့ ရွာရောက်ရင် မင်းပျော်မှာပါ။ဖုန်တစ်ထောင်းထောင်းနဲ့ ကုန်ကားကြီးစီးပြီးသွားရတယ်။မနက်သွား ညနေစောင်းမှရောက်တယ်။

တစ်လမ်းလုံးကျနော့်ကို ဖုန်ကာပေးတဲ့အနေနဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ ကာပြီးဖက်ထားပေးတယ်။ကြီးကြီးဒေါ်ထွေးရီကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က ယောကျ်ားတွေနဲ့အရပ်အမောင်းအတူတူလောက်ရှိတယ်။တောင့်လည်းတောင့် တင်ပါးကြီးက ချွန်ပြီးလုံးတယ်။ကွမ်းတစားစားနဲ့ မေးရိုးတောင့်တောင့် အသားညိုညို ကျနော်စိတ်ပျက်သွားမှာစိုးလို့တစ်လမ်းလုံးဂရုစိုက်လာတယ် ။ကားပေါ်ကခရီးသည်အဒေါ်ကြီးတွေက အမသားလေးလားလို့မေးကြတယ်။

"ဟုတ်တယ် မြို့မှာကျောင်းတက်နေတာ စာမေးပွဲပြီးလို့ပြန်ခေါ်လာတာ"

"အသားလေးက ဖြူတယ်နော်"

"ဟုတ်တယ် သူ့အဖေတူတာ"

တဲ့။ ပြီးတော့ ကျနော့်ပါးကိုနမ်းရင်း မေ့သားလေး ပင်ပန်းနေပြီလားတဲ့ရွာက အိမ်ခြေ ၁၀၀ လောက်ပဲရှိမယ်။နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးကတော့ အတော်ကြီးတယ်ပြောရမယ်။ကြီးကြီးဒေါ်ထွေးရီမှာ ကျနော်နဲ့ရွယ်တူသမီးတစ်ယောက် အငယ် ၂ ယောက်နဲ့ ယောကျ်ားရနေတဲ့ သမီးအကြီးဆုံးတစ်ယောက်ရယ်လို့ရှိတယ်။

ကျနော်နဲ့ရွယ်တူက သဉ္ဇာတဲ့။ရောက်စက ကျနော့်ကို မောင်လေးတဲ့။ကြီးကြီးက ဟဲ့ နင်နဲ့ရွယ်တူပဲ နင့်ထက်တောင်လကြီးအုံးမယ်။ဖိုးသားမွေးတော့ ငါတောင်နင့်ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ ခလေးသွားကြည့်သေး။ယောကျ်ားလေးလိုခြင်လို့ ဒီခလေးလိုလေးမွေးပါစေဆုတောင်းသေးတယ်။

အငယ်မ ၂ ယောက်က ဖွေးဖွေး နဲ့ ထွေးထွေး။ ၂ နှစ်ကြီး ၂ နှစ်ငယ်တွေ။ကြီးကြီးက သားယောကျ်ားလိုခြင်တော့ကျနော့်ကိုသားလိုပါပဲ။ရောက်တဲ့ညကတော့ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။မနက်နေရောင်မျက်နှာထိုးမှ အိမ်ကြီးရဲ့အောက်ထပ်ကြီးကြီးရဲ့အခန်းထဲမှာမှန်းသိရတယ်။ သဉ္ဇာတို့ ညီအမ ၃ ယောက်နဲ့စလိုက်နောက်လိုက်နဲ့ ခင်သွားကြတယ်။ အမအကြီးဆုံးအိမ်သွားလည်လိုက်လယ်ကွင်းတွေထဲလျှောက်သွားကြလိုက်နဲ့ ပျော်လာတယ်။

ညဘက်ရောက်ရင်စကားတွေစုပြောကြတယ်။ကြီးကြီးကတော့ကျနော်ရှိလို့သာ ညစောစောမအိပ်ခိုငိးတာတဲ့။ဒါတောင်စကားပြောကောင်းတုန်းရှိသေး။သားလာအိပ်ကြမယ်ဆိုပြီးခေါ်တာပဲ။ညီအမ ၃ ယောက်ကတော့အပေါ်ထပ်မှာ။ကျနော်က ကျနော့်အသက်ထက် ၃ နှစ်လောက်ပိုငယ်တယ်ထင်ရအောင် လူကောင်လည်းမကြီး ခလေးရုပ်မပျောက်ဘူးလို့ လူတိုင်းကပြောပေမဲ့ အသက်က ၁၇ ပြည့်ပြီ။တခါတလေဒါကိုပဲ မခံခြင်ဖြစ်ပြီးအသက်ကြီးခြင်ပြန်တယ်။

ရုပ်ရင့်အောင်ဆေးလိပ်ခိုးသောက်တယ်။အသက်ကြီးတဲ့ကောင်တွေက ဂွင်းထုရင်ရုပ်ရင့်တယ်ပြောလို့ ထုတာပဲ။အရွယ်ရောက်ကြောင်းပြခြင်တာနဲ့ ဖာသွားချတာ။ဖာသယ်မကြီးက ဟဲ့နင်တို့ဘယ်ကခလေးလေးခေါ်လာတာလဲဆိုပြီး လှောင်ရီတာခံရသေး။ရှက်ရှက်နဲ့ဖာသယ်မကြီးကို ဆော်ပစ်တာအမလေးအမလေး လူကသာခလေး ဂွေးက တက္ကသိုလ်ပဲဟေ့ ။နောက်ဧည့်သည်တောင် လက်မခံနိုင်တော့ဘူးဆိုပြီးကွတကွတနဲ့ ဖြစ်သွားတယ်။

ငါကွဆိုပြီး ဂုဏ်တောင်ယူသေး။ကျနော်ပျက်စီးနေတာကို အိမ်ကရိပ်မိတယ်။အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ဝေးအောင်ရွာကိုထည့်ပေးလိုက်တယ်ဆိုတာ ကျနော်ကသိပြီးသား။ရွာမှာတစ်ပတ်ပဲကြိတ်မှိတ်နေရမှာမို့ လိုက်လာတယ်ပေါ့။ဘာလိုလိုနဲ့ တစ်ပတ်တောင်ပြည့်တော့မယ်။

တညတော့ လသာသာ။လေမတိုက်ပူလောင်အိုက်စက်နေတော့ အခန်းတံခါးဖွင့်အိပ်ရတယ် ။ကျနော်လည်းပူတော့ စွပ်ကျယ်နဲ့ဘောင်းဘီအတိုလေးနဲ့ ပက်လက်ကလေးလှန်နေတယ်။ကြီးကြီးကလည်း အကျီတွေချွတ်ပြီး ဘော်လီအကျီနဲ့ကျနော့်ကို ယက်တောင်နဲ့ဘေးတစ်စောင်းလှဲပြီးယက်ခတ်ပေးတယ် ဗိုက်လေးကိုပွတ်ပေးတယ်။

ကျနော့်ခြေတစ်ဖက်ကကြီးကြီးအပေါ်တင်ထားတယ်။လရောင်အောက်မှာ ကြီးကြီးကိုမြင်ရတာခါတိုင်းနဲ့မတူ သလိုပဲ။ချခဲ့ဖူးတဲ့ ဖာသယ်မအန်တီကြီးနဲ့ဆင်သလိုလိုဖြစ်နေတယ်။ချခဲ့တာတွေကလည်းပြန်သတိရလာတယ်။ကြီးကြီးလက်ဖဝါးလက်ချောင်းတွေက စွပ်ကျယ်ကိုလှန်ပြီးရင်ဘက်ကနေ ချက်အောက်ထိ ဆော့ကစားနေတယ်။ဆီးခုံကလမွှေးတွေဟာ ချက်အောက်နားအထိပေါက်နေတာကို ကြီးကြီးကစမ်းမိတော့ ထူးဆန်းနေတယ်။ အမွှေးတွေကိုတပင်ခြင်းကိုင်ကြည့်နေတယ် ကျနော်မျက်လုံးမှိတ်ပြီးအာရုံလွှဲနေရတယ်။ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့.ကျနော့်လီးထောင်မတ်လာတာမို့ပဲ။ရှက်သလိုကြောက်သလိုဖြစ်နေတယ်။

အမွှေးလမ်းကြောင်းအတိုင်းကြီးကြီးလက်ချောင်းတွေဆင်းလာပြီး ဘောင်းဘီသားရေကြိုးအဆက်ရောက်တော့လက်ချောင်းကလေးတွေနဲ့ဘောင်းဘီအောက်ထိုးစမ်းတယ်။ကျနော်အမွှေးတအားသန်တာကြီးကြီးကျနော့်ကို ခလေးလို့ထင်နေတာ အထင်ပြောင်းသွားပြီဘောင်းဘီကို တိုးထွက်ထောင်နေတဲ့ ကျနော့်ဟာကို ကြည့်နေတာကျနော်ခိုးကြည့်ရင်းတွေ့နေရတယ်။

သက်ပြင်းတွေချလိုက် ကျနော့်ကိုကြည့်လိုက်နဲ့။ကျနော်အိပ်ပျော်နေရင်း ကိုယ်လှည့်လိုက်သလိုမျိုးကြီးကြီးဘက်လှည့်လိုက်တယ်။ကြီးကြီးလက်ဖဝါးနဲ့ကျနော့်ဟာသွားထိပါရော။ကျနော်ဟာကြီးက တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ကြီးကြီးလက်ကတွန့်ဆုတ်နေသေးတယ်။ပြီးတော့လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ကြည့်တယ်။

ကျနော့်ဟာလည်းအဆမတန်ထွားလာတယ်။ကြီးကြီးသက်ပြင်းချပြီးတစ်ဖက်စောင်းလှည့်အိပ်တော့တယ်။ကျနော့်မှာကာမစိတ်ရိုင်းတွေမွှန်နေပြီ။ရှည်လျားတုတ်ခိုင်တဲ့ပေါင်တံ ပေါ်နေတဲ့ ခြေသလုံးသွယ်သွယ် မို့မောက်စွင့်ကားတဲ့တင်သားဆိုင်နှစ်ခုကြားကနေ ထမိန်သားတွေချိုင့်ဝင်နေတဲ့ ပုရိသတို့ရဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အပေါ်အတပ်မက်ဆုံးအလိုခြင်ဆုံး ရတနာတွေရှိတဲ့ ဂူ အဲဒိဂူထဲကို ပုရိသတိုင်းဟာ မိမိပိုင်ကာမတုတ်ခြောင်းနဲ့ထိုးသွင်းရှာဖွေခြင်ကြတာမဟုတ်လား။

ကျနော့်အနေနဲ့ ကျနော့်ဟာနဲ့ထိကြည့်ခြင်စိတ်ပြင်းပြနေပေမဲ့ သားအရင်းလိုသဘောထားနေတဲ့ ဒေါ်ထွေးရီအပေါ်မလုပ်ရဲမလုပ်အပ်ဘူးဖြစ်နေတယ်။အိမ်သာသွားပြီးထုပလိုက်မှ အေးမယ်။ခြင်ထောင်လှန်အပြင်ထွက်တော့

"သား ဘယ်လဲ"

"သေးပေါက်ခြင်လို့"

"သေးပေါက်တာဆိုရင်တော့ အိမ်သာမသွားနဲ့ မြွေပါးကင်းပါးနဲ့ ရေကပျဉ်ကပေါက်ချလိုက်နော်"

"ဟုတ်"

"အိမ်သာထဲ သွားထုမို့ဟာ"

ရေကပျဉ်တံခါးဖွင့်ရင်း ကိုယ့်ဟာကိုကိုင်နေမိတယ်။လရောင်ကြောင့်ထရံကြိုးတန်းမှာလှန်းထားတဲ့ ကြီးကြီးထမီ ကျနော့်အဖြစ်ကရှက်လည်းရှက်ဖို့ကောင်းတယ်။ကြီးကြီးထမီဆိုတဲ့အသိက ထမိန်ကို ငပဲနဲ့ထိကြည့်နေမိတယ်။ ထမိန်ဘေးနားတံခါးခြောင်အစပ်မှာ ကြီးကြီးစာစမိုင်ဒါအကြီးကြီးဟိုဟာမတွေဟာကသေးတယ်လေ။ရင်တွေတောင်ဖိုတယ်။

တုန်ရင်စွာယူပြီးနမ်းကြည့်တော့ မလျှော်ရသေးဘူး။ကြီးကြီးစောက်ဖုတ်နဲ့အထိတွေ့ဆုံးရှေ့ပိုင်းအကျဉ်းမြောင်းဆုံးနေရာကို လရောင်အကူအညီနဲ့ရှာတယ်။အခြားနေရာတွေထက်ညိုညစ်နေတယ်။နမ်းကြည့်တော့မွှေးနေတာပဲ။ အဖုတ်နံ့မွှေးလိုက်ထုလိုက်လျှာနဲ့လည်းယက်ရင်း ကြီးကြီးအဖုတ်လို့စိတ်ထဲကပြောမိတယ်။

လူမိမှာလည်းကြောက်တာနဲ့ အသာပြန်တင်ထားရတယ်။ငပဲကိုရေအေးအေးနဲ့ပျော့သွားအောင်ဆေးရတယ်။အခန်းထဲရောက်တော့ပုဆိုးပိုင်းနဲ့လဲဝတ်လိုက်တယ်။ခါတိုင်းလည်းခွအိပ်နေကြပဲ။ကြီးကြီးခါးကိုခြေထောက်နဲ့ချိပ်ခွလိုက်ပြီးလက်မောင်းကိုဖက်အိပ်လိုက်တယ်။

ကြီးကြီးကကျနော့်တင်ပါးကို သူ့ဘက်ဆွဲယူပြီးဖင်ကိုပုတ်ပေးတယ်။အိပ်မယ်ပေါ့။ကြီးကြီးတင်ပါးနဲ့ကျနော့်ငပဲထိနေတယ်ဆိုတဲ့အသိကြောင့်ပြန်တောင်လာတယ်။စိတ်ရိုင်းကလည်းပြန်ထလာတယ်။ကျနော့်ဟာကကြီးကြီးရဲ့ဖင်ပေါက်အပေါ်တင်ကိုထောက်မိနေတာဆိုတော့ သိပ်မကျေနပ်ခြင်ကြီးကြီးအိပ်ပြီလားကြည့်ရသေး။

ကိုယ်ကို အောက်ဖက်လျှောဆင်းလိုက်ပြီးမှာကြီးကြီးရဲ့ တင်ပါးနှစ်ခုကြားအဖုတ်တည့်တည့်နေရာကိုသေသေချာချာချိန်ပုဆိုးအသာလှန်ပြီးငပဲကိုအပြင်ထုတ်။ကြီးကြီးကိုအသာပြန်ခွရင်းမထိရဲသေးဘူး။တင်ပါးကြီးကကြီးတော့မရဘူး။ကြီးကြီးအိပ်နေပြီပဲမသိနိုင်ပါဘူ။း မခွတော့ပဲပုစွန်ထုတ်ကွေးအောက်ကနေပင့်ထောက်လိုက်တယ်။

ကြီးကြီးဘက်ကမလှုပ်တာနဲ့ ရဲလာပြီး ချိုင့်ကြားထဲကို ထောက်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ဖက်အိပ်လိုက်တယ်။တင်ပါးကြီးနှစ်ခုကကျနော့်ဆီးခုံကိုပြန်ထောက်ထားတော့ဖီးတွေလာတာပေါ့။လက်နဲ့အသာထုလိုက်ထောက်လိုက်နဲ့မကြာဘူး။လရည်တွေကြီးကြီးထမိန်ကို ပန်းထုတ်မိတယ်။သုတ်လည်းမသုတ်ရဲ။ကြောက်လည်းကြောက်ပေါ့။ကျနော်အိပ်ယာကနိုးတော့အတော်လန့်နေတယ်။

ကြီးကြီးက သားရေထမင်းစားမယ်တဲ့ လာနိုးတာပုံမှန်အတိုင်းပဲဆိုတော့ ဒါတောင်ထမိန်တန်းကိုသွားကြည့်မိသေး။ညကပန်းထုတ်ခဲ့တဲ့ထမိန်ရေချိုးပြီးလှန်းထားတာတွေ့ရတယ်။ဒေါ်ထွေးရီယောကျ်ားဦးမြသန်းဟာ အငယ်ဆုံးမလေးထွေးထွေးလသားအရွယ်မှာဆုံးသွားတယ်ဆိုတော့ ထွေထွေးပဲဆယ့်နှစ်နှစ်ရှိပြီ။ ယောကျ်ားထားခဲ့တဲ့ လယ်ဧကရာကျော်ကို ချစားပြီးရတဲ့ငွေကို အတိုးပြန်ပေး။စပါးပဲလှောင်တော့ အခြေအနေမပျက်ဘူး။

ရွာမှာတတိယမြောက်ချမ်းသာတယ်လို့ပြောလို့ရတယ်။စပါးလှောင်တဲ့သစ်သားကျီဘေးမှာတောင်ထန်းအမိုးဆွဲချထားပြီး ကွပ်ပျစ်တစ်ခုရှိတယ်။နေ့လည်နေ့ခင်းညီအမ ၃ ယောက်နဲ့စကားပြောရင်းအမေတူသမီးဖြစ်တဲ့ သဉ္ဇာကို ဒေါ်ထွေးရီအမှတ်နဲ့ဖီးလာနေတယ်။ မောင်နှမတွေလိုရင်းနှီးသွားပြီဖြစ်လို့အသားခြင်းထိထိုင်လို့ရတယ်။

တခါတလေအခွင့်ကောင်းယူပြီးလက်ကိုင်လိုက်သေး။တစ်ဖက်ကတော့မသိရှာ။ဖွေးဖွေးနဲ့ထွေးထွေးကိုမုန့်သွားဝယ်ခိုင်းပြီးသဉ္ဇာကို လက္ခဏာကြည့်ပေးသလိုလိုနဲ့ လက်ဖဝါးကိုပွတ်လိုက် ခါးကနေသိုင်းဖက်လိုက်နဲ့။အချိန်ရှိသမျှဒီနှာစိတ်ထန်တာလည်းသဘာဝကျတယ်။အိမ်မှာနေတုန်းက တစ်ပတ်တစ်ခါ ဖာဘိသွားတာ။အခုသွားမှမသွားရတာကိုး။ညရောက်တော့ ဒေါ်ထွေးရီက

" ဒီညတော့ တို့သားအမိ ၂ ယောက် အိမ်အပြင်ကွပ်ပျစ်မှာထွက်အိပ်မယ်ဟေ့ ဟိုဟာမတွေအပေါ်ထပ်ကလေတိုက်တော့အေးတယ်။အောက်တံခါးတွေ အသေအချာပိတ်ကြ "

ကွပ်ပျစ်ကတောင်ထန်းအမိုးခပ်စိုက်စိုက်အောက်မှာဆိုတော့အပြင်ကိုအတိုင်းသားမြင်ရပြီး အပြင်ကအထဲကိုမမြင်ရဘူး။ဇာခြင်ထောင်ပါးပါးလေးထောင်ထားတော့အိမ်ထဲမှာထက်အေးတယ်။ကျနော့်ဗိုက်ကို ပွတ်ပေးရင်း

"မိန်းမတွေကိုစိတ်ဝင်စားနေပြီလားတဲ့"

ဒေါ်ထွေးရီနှာခေါင်းကမှုတ်ထုတ်တဲ့လေကမျက်နှာကိုတိုးထိနေတယ်။

"စိတ်မဝင်စားပါဘူး"

"တကယ် ဟုတ်လို့လား"

"အင်း"

"ဖိုးသားကို ခလေးလို့ထင်နေတာ။ခလေးမှမဟုတ်တော့ဘဲ လူကြီးဖြစ်နေပြီ ကောင်လေး"

ကျနော်လိပ်ပြာမလုံသလိုဖြစ်သွားတယ်။

"အသက် ၁၇ မလား ရွာမှာဆို ၁၅နှစ်နဲ့မိန်းမယူခလေးမွေးကြတာကို"

"ကဲ မှန်မှန်ပြော"

"သား ခလေးမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ဘယ်လိုသိလဲ"

စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်တယ်။

"သိတာပေါ့ ခလေးမဟုတ်ရင် မိန်းမတွေကို စိတ်ဝင်စားမှာအမှန်ပဲ"

ကျနော့်နှာခေါင်းကို ညှစ်ရင်း ဟုတ်လားတဲ့ ကျနော်ဆိတ်ဆိတ်နေရင်းဝန်ခံလိုက်တယ်။အိမ်သာသွားတော့ကျနော်နောက်ကလိုက်ပေးရတယ်။အိမ်သာထဲကဒေါ်ထွေးရီသေးပေါက်သံကတဗြဲဗြဲ။ကျနော်တက်တော့သေးနံ့တွေရှူရတာဖီလင်ပဲ။အမှောင်ထဲမှာဒေါ်ထွေးရီခါးကိုဖက်ပြီးလမ်းလျှောက်ရတာ ကျနော့်ကိုကြည်နူးစေတယ်လေ။

ဒီညတော့ ဒေါ်ထွေးရီမအိပ်သေးမှန်းသိပေမဲ့ မနေ့ညကလိုမကြောက်တော့ သိသိသာသာထောက်တယ်။ခါးလေးကိုအသံမကြားရအောင်ကစားပြီး ထိလိုက်ထောက်လိုက်ပေါ့။ဒေါ်ထွေးရီကလည်းပူသလိုအိုက်သလိုနဲ့ထမိန်ကိုပေါင်ရင်းထိဆွဲလှန်တော့ ပြန်ခွာရတယ်။

ဒေါ်ထွေးရီငြိမ်သွားမှ လိင်တံနဲ့ထမိန်ကိုထပ်လှန်တင်လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့တကယ်ရင်တုန်ရတယ်။အသားခြင်းထိရတော့မှာ။ရေဆေးထားတာကြောင့်ဖင်မှာရေစိုမခြောက်သေး။ဖင်ကြားထဲလိင်တံကိုထိကြည့်တယ်။ဒေါ်ထွးရီဟောက်သံတောင်ပေးလာတယ်။

အိုကေပဲ။ဖင်ကြားထဲထိုးသွင်းလိုက်တယ်။တင်ပါးနှစ်ခုဖိကပ်ထားတာကြောင့်ထိပ်လေးပဲရတယ်။စောက်ဖုတ်ကအဝေးကြီးမှာဒေါ်ထွေးရီ ယောင်သလိုဟောက်သလို အသံထွက်လာတော့ အသာပြန်ခွာရတယ်။ အံမယ် ပေါင်တွေဖင်တွေကိုကုတ်ပြီး ပြန်လှည့်အိပ်တာ။ဖင်ကြီးက ကျနော့်ဘက်ပစ်ထားပြီး ထောက်ဖို့အကောင်းဆုံးအနေအထား အဖုတ်ထဲမဝင်ရင်တောင်လီးနဲ့အဖုတ်ထိလို့ရတဲ့ပုံစံပဲ။ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ဖင်ကြီးတဲ့မိန်းမတွေကိုလိုးရတာ ပိုမလွယ်တာကြောင့်ပဲ။

ဖင်ကြားကို လီးနဲ့ထောက်ရတာဒီတခါအတော်လွယ်တယ်။လက်ညိုးနဲ့စမ်းကြည့်တော့အမွှေးတွေစမ်းမိတယ်။လီးတစ်ချောင်းစာတော့ဟနေသေးတော့ဟန်ကျတယ်။ဖင်သားနှစ်ခုကြားထဲအဝင်အထွက်လေးလိုးလို့ရနေတော့ စောက်ဖုတ်ထဲမဝင်ရလဲ ကျေနပ်စရာ။စောက်ဖုတ်နဲ့လီးထိပ်နဲ့တော့ထိနေရတာ ပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာ။ဖြေးဖြေးလေးဒစ်မြုပ်အောင်လိုးကြည့်တယ်။တင်ပါးနှစ်ခုကဒစ်ကိုညှစ်ပေးထားတော့စောက်ဖုတ်လိုးရသလိုပဲ။ဖင်ကြီးကိုကိုင်ပြီးအသာအယာထိုးရတယ်။မကြာပါဘူး

ဖင်ကြီးထဲမှာလရည်တွေထွက်ကုန်တယ်။အဲ့ကျမှ စိုးရိမ်ပြန်ရော။ထမိန်ပြန်ဖုံးပေးပြီး ကျနော့်ခေါင်းအုံးဘက်အသာလှဲငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ၅ မိနစ်လောက်ကျနော်ငြိမ်နေရင်းဒေါ်ထွေးရီ လှုပ်ရှားသံကြားရတယ်။

ကျနော့်ဘက်လှည့်ကြည့်တော့ ကျနော်အိပ်ခြင်ယောင်ဆောင်လိုက်တယ်။ဓာတ်မီးကိုဖွင့်ကြည့်ပြီးပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။လမင်းကြီးကမ္ဘာတစ်ဖက်ရောက်သွားတဲ့အချိန်ဆိုတော့မှောင်ပြီပေါ့။ကျနော်လုပ်တာကို ဒေါ်ထွေးရီ သိနေတယ် မသိဘူး ဒွိဟစိတ်ကဟိုဖက်ဒီဘက်ကူးနေတယ်။ဒေါ်ထွေးရီအိမ်သာသွားတာ ကျနော်အသာလိုက်ချောင်းတယ်။အိမ်သာက ပီနံအိတ်ခွံနဲ့ကာထားတာအိမ်သာအောက်ကအသာလျိုကြည့်ရင်လည်းမြင်ရနိုင်တယ်။

လက်နှိပ်ဓာတ်မီးဖွင့်လိုက်တော့အိမ်သာဘေးဘက်ကနေကျနော်ချောင်းကြည့်တယ်။လက်နှိပ်ဓာတ်မီးကိုသူ့ဘက်လှည့်ပြီးကြမ်းပြင်ချထားတယ်။ပြီးတော့ခေါင်းငုံ့ပြီးဖင်ကြားထဲနိုက်တယ်။လက်ညိုးလက်ခလယ်နဲ့ကျနော့်လရည်တွေကို ကြည့်လိုက်နှိုက်လိုက် ပြီးတော့နမ်းကြည့်တယ်။ဖြေးဖြေးအေးအေးကိုလုပ်နေတာ။သူ့အဖုတ်ကိုလည်းအဲ့လရည်တွေပေနေတဲ့လက်နဲ့စမ်းလိုက်ပွတ်လိုက်နဲ့။ရေခွပ်ကိုခက်ပြီးရေဆေးတော့ ကျနော်လစ်ထွက်လာခဲ့တယ်။

ကျနော်ညှောင့်တာဒေါ်ထွေးရီသိနေပြီးငြိမ်ခံနေတယ်ဆိုတော့ ရှေ့ဆက်ခရီးကဖြောင့်ပြီပေါ့။ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထွက်အိပ်တာ ၃ ည။အဲ့အဆင့်ကမတက်နိုင်သေးဘူး။ဟိုညီအမ ၃ ယောက်တစ်ဘက်ရွာသူ့အဖေအမျိုးမဂ်လာဆောင်ညအိပ်သွားတဲ့ ။ညနေမှာဒေါ်ထွေးရီထန်းရည် ၃ အိုးသယ်လာတယ်။ညနေမိုးချုပ်စဆိုတော့ ထန်းရည်ကပုစွန်ဆိတ်ခုံနေပြီ။ဒီညဒို့သားအမိသောက်ကြမယ်။ဟိုကောင်မတွေမသိစေနဲ့နော် သားလေးတဲ့။

ထန်းလျက်အရက် ၂ လုံးကို ခလေးတစ်ယောက်သွားဝယ်ခိုင်းပြန်တယ်။ဒေါ်ထွေးရီ လုပ်သမျှ အသာကြည့်နေတယ်။ကြက်တစ်ကောင်ကိုလည်လိမ်ပြီးကိုယ်တိုင်သတ်ချက်တယ် အတော်တော့ဖြုံသွားတယ်။အိမ်အပေါ်ထပ်မှာထန်းရည် ၃ အိုးနဲ့ကြက်သားဟင်းနဲ့ကျနော်တို့ ၂ ယောက်။ကျနော်ကတော့ထန်းရည် ၃ အိုးကိုကြည့်ပြီးကုန်မှာမဟုတ်ဘူးတွေးနေတယ်။

ယောကျ်ားဆိုတာသောက်တတ်ရမယ်မစွဲဖို့ပဲလိုတယ်တဲ့။တကယ်သောက်တော့ ထန်းရည် ၃ အိုးကပြတ်သွားတယ်။ဒေါ်ထွေးရီမျက်နှာတစ်ချက်မပျက်ဘူးမူးပုံလည်းမရ။ကျနော်သာမူးနေပြီ။အရက်တစ်လုံးကိုဒေါ်ထွေးရီကသာဦးဆောင်ဖြိုတယ်။နောက်တစ်လုံးဖွင့်တော့ကျနော်အတော်မူးနေပြီ။အရက်အရှိန်ကြောင့်တဏှာရာဂကလည်းဖုံးဖိမရအောင်ဖြစ်နေတယ်။

ဒေါ်ထွေးရီသမီးတွေမသိအောင်သောက်ပုံရတယ်။နောက်တစ်လုံးကုန်ခါနီးမှ ဒေါ်ထွေးရီလည်းပလပ်ကျွတ်လာမှန်းကျနော်သိတယ်။အိမ်သာထိသေးဆင်းမပေါက်ဘဲ ရေကပျဉ်မှာသေးအတူပေါက်ကြတယ်။ရေနံဆီမီးခွက်ကို အခန်းထဲမထွန်းစဖူးထွန်းထားတယ်။

ဝါကျင့်ကျင့်မီးရောင်က ခြင်ထောင်ထဲခပ်ဖျော့ဖျော့နေရာယူထားတယ်။ပက်လက်ကိုယ်စီလှန်ရင်း

"သား သောက်လို့ကောင်းလား"

"ဟုတ်ကဲ့ အရမ်း သောက်ကောင်းတယ်"

"ဒေါ်ဒေါ့မှာ သားလေးမွေးရင်ဒီလိုပဲသောက်ခိုင်းမှာ"

ရီဝေစွာခြင်ထောင်အမိုးကိုမော့ကြည့်နေတဲ့ဒေါ်ထွေးရီဘာပြောမလဲနားထောင်နေရင်း

"ငါ့မှာ သားလေးရှိရင် ညည ဂျိုးကလေးကို ကိုင်ပြီးအိပ်မယ်ပေါ့"

"အခုလည်း ငါ့မှ ာသားလေးတစ်ယောက်ရှိနေပြီပဲ"

ကျနော့်ဘက်လှည့်စောင်းရင်း

"ဒီသားလေးကတော့ ဂျိုးကိုင်လို့မရတော့ဘူး...လူကြီးဖြစ်နေပြီ"

"ခလေးပါဆို မေမေကလည်း"

"အာ့ဆိုကိုင်ကြည့်ရမလား"

"ကိုယ့် အမေကိုင်တာပဲ ကိုင်ပေါ့"

ဒေါ်ထွေးရီလက်တစ်ဖက်ကတံတောင်ထက်မှီရင်း

ကျနော့်ပုဆိုးကိုအသာဖြေလိုက်တယ်။

"ကိုင်မယ်နော် ခလေးလားလူကြီးလား"

ရှည်လျားတဲ့လက်ချောင်းတွေကဆီးခုံပေါ်ကအမွှေးတွေကို ပွတ်ပြီးမှ ဂွေးတံကိုကျော်ပြီး ပေါင်ကြားထဲဆင်းဂွေးဥကိုအသာကိုင်တယ်။ကျနော့်မှာအူထဲကလှိုက်တက်လာတဲ့ခံစားမှုတွေ ပြီးတော့မပျော့မမာကျနော့လိင်တံလဲကျနေတာကိုလက်နဲ့ထူမတယ်။

ဖြည်းဖြည်းညင်သာညှစ်ပေးနေတယ်။နဂိုကတည်းကစိတ်ထနေတော့ ငေါက်ခနဲထလာတယ်။လက်ထဲကြီးလာတဲ့ကျနော့လီးကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ကစားနေပြန်တယ်။

"ခလေးလား လူကြီးလား ဒါကြီးက"

"မိန်းမယူလို့ ရနေပြီ"

လီးဒစ်ကိုလက်နဲ့ပွတ်တော့ကျိန်းခနဲကျိန်းခနဲခါးတွေကော့ကော့သွားတယ်။တဖန်လီးကိုစုပ်ကိုင်ပြီးအပေါ်အောက်ဆွဲတော့အရသာကခံလို့ကောင်းနေတယ်။ဒေါ်ထွေးရီကျနော်သူလုပ်ပေးတာကောင်းကြောင်းပြနေတော့ သဒ္ဒါတရားပိုဖြစ်လာတယ်ထင်တယ်။ငုတ်တုတ်ထထိုင်ပြီးဂွင်းထုပေးလာတယ်။

ဒေါ်ထွေးရီရဲ့တင်းသားဆိုင်ကြီးကို ကျနော်ပြန်ပွတ်တယ်။အိစက်နေတဲ့တင်ကြီးတွေကိုပွတ်ရတာဖီးအတော်လာတာပဲ။နောက်တော့ အကျီကိုနောက်ကလှန်ပြီးကျောတွေကိုပွတ်တာပေါ့။ဘော်လီချိပ်ကိုဖြုတ်တာမရတာနဲ့ထပြီးဖြုတ်ရတယ်။

ကျနော်ပြန်မလှဲခြင်တာနဲ့ဒေါ်ထွေးရီဆံပင်တွေကိုဖြေချလိုက်တယ်။ဆံပင်တွေဖြေချလိုက်တော့ငယ်ရွယ်ပုံပေါက်လာတယ်။ပါးတွေကိုနမ်းလိုက်ဆံပင်တွေကိုနမ်းလိုက်။နောက်တော့နို့တွေကိုကိုင်ဖို့အထိရဲလာတယ်။ဒေါ်ထွေးရီကတော့စိတ်ပါလက်ပါထုပေးနေတာ။ဒီအတိုင်းဆိုကျနော်လရည်ထွက်တော့မှာ

"မေမေ သားမေမေ့နို့ကို စို့ခြင်တယ်:"

"စို့လေ"

အင်္ကျီ တွေပါချွတ်ပေးတယ်။ဘော်လီကိုချွတ်ပြီးဘေးကိုချတယ်။

"ဘယ်လိုစို့မှာလဲ"

"မေမေ ပက်လက်လှန်လိုက် သားအပေါ်ကစို့မယ်"

"အင်း"

အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းနေပြီဖြစ်တဲ့ဒေါ်ထွေးရီအပေါ်ခွပြီး နို့တွေကကြီးမယ်ထင်တာအနေတော်ပဲ။နို့အုံကြီးတွေကိုညှစ်ပြီးတပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့တယ်။နို့သီးခေါင်းကိုလျှာနဲ့သိမ်းယက်လိုက်နဲ့နို့စို့ခြင်းအတတ်ကို တတ်သမျှစို့ရတာပေါ့။

"ကောင်းလား သား"

"ကောင်းတယ် မေမေ"

နို့စို့လို့ဝတော့

"မေမေ မေ့မေ့အဖုတ်ကို စို့ခြင်တယ်"

"သားရယ် နို့စို့တာပဲကြားဖူးတယ် အဖုတ်စို့တယ်လို့ သားဘုန်းနိမ့်မှာပေါ့ နောက်ပြီးညစ်ပတ်နေတဲ့နေရာကိုပါးစပ်နဲ့"

" ကိုယ့်အမေကိုချစ်လို့လုပ်ခြင်တာကို စို့ပါရစေနော်"

ကျနော် ပူဆာလွန်းမက ပူဆာတော့

" ဒါဆိုရေသွားဆေးလိုက်အုံးမယ်"

" ရပါတယ် မဆေးနဲ့:"

" အရည်တွေနဲ့ ကိုသားရယ် :"

ကျနော်လည်းအရည်တွေထွက်နေတဲ့အဖုတ်ကိုပိုယက်ခြင်တာနဲ့ ထမိန်ဆွဲလှန်ပြီးယက်လိုက်တာ။အားပါးပါးအရည်တွေကညှီစို့စို့ငန်ကျိကျိ။ဒေါ်ထွေးရီအဖုတ်ကြီးကဘေးနုတ်ခမ်းသားတွေညိုပြာပြာ ကြီးကြီးဖြစ်ပေမဲ့အဖုတ်အဝကတော့ခပ်ကျဉ်းကျဉ်း။

ပလပ်ပလပ် ........... စောက်စိကို ယက်တော့

"အား အ သားရေ ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ ကွယ်:"

ကျနော့်ခေါင်းကိုဖိထားပြီး မယက်ပေးမှာစိုးနေတယ်သဘော။

"အား အင်း အင်း"

ဒေါ်ထွေးရီအတော်ကောင်းနေုပြီ

"သားအပေါ်တက်တော့"

ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲတယ်။

"သား သားလေး အရည်တွေအထဲမထည့်နဲ့နော် ..မေမေတို့ဗိုက်ကြီးကုန်မယ် သားသတိထားနော်:"

"ဟုတ်ကဲ့ အပြင်ထုတ်လိုက်ပါ့မယ်:"

တကယ့်တကယ်လိုးမယ်ဆိုတော့ ခလေးလေးယောက်မွေးထားတဲ့စောက်ဖုတ်အဝကလီးဝင်ဖို့မနည်းထိုးရှာရတယ်။စောက်စိကိုလီးနဲ့ထိုးရင်းအသွားအပြန်ရှာနေတဲ့အလုပ်ကို။ဒေါ်ထွေးရီ ဖီးတက်နေပြီ။တွေ့ပြီ။ကျနော့်လီးကအတော်ထွားတာဆိုတော့ဒစ်ဖျားမြုပ်ရုံဝင်သွားပြီဆိုတော့ ဒေါ်ထွေးရီအပေါ်အုပ်မိုးပြီး လက်ကိုဒေါ်ထွေးရီဘေးထောက်ပြီး ဒေါ်ထွေးရီနုတ်ခမ်းကိုကောက်စုပ်လိုက်တယ်။

"မေမေ မေလေး လိုးတော့မယ်နော်:"

လီးကိုဖြည်းဖြည်းညင်သာထိုးသွင်းတော့ နှစ်များစွာပိတ်ဆို့အရောက်အပေါက်နည်းတဲ့လမ်းကြောင်းကအဆီးအတားတွေကိုဖြတ်တိုက်ပွတ်သွားတယ်။

"အ အား အမေ့:"

ဒေါ်ထွေးရီစောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်တာလေးကို အတော်ဖီးတက်နေရှာတယ်။နုတ်ခမ်းစုပ်ရင်းအသာလှုပ်ရှားပေးတယ်။အထဲကပြန်ညှစ်ပေးနေတော့ကောင်းနေတယ်။လက်ထောက်ပြီး ကျနော်အားပါပါဆောင့်လိုးတယ်။

“ ဖတ် ဖတ်ပြွတ် ဗြွတ် "

“ အား အား အ အား"

ကျနော်အချက် ၃၀ လောက်ဆောင့်တော့ပြီးခြင်နေပြီ။လီးကိုပြွတ်ခနဲဆွဲထုတ်ပြီး ထမိန်ထဲပန်းထည့်ရင်းနုတ်ခမ်းတွေဖိစုပ်ပလိုက်တယ်။ကျနော်ပြီးတာဒေါ်ထွေးရီသိမှာစိုးတာကြောင့်ပါ။လီးကပျော့မသွားဘူး။ပြန်ထည့်ပြီးပြန်လိုးတယ်ကျနော်လိုးတာနှေးသွားတာကြောင့်

"သားမောနေရင် မေမေအပေါ်ကတက်ပေးမယ်"

ကျနော်လည်းပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ ကျနော့ကိုခွလိုက်တယ်။လီးကိုယူပြီး ကိုယ်တိုင်ထည့်။ပြီးတော့ကျနော့်အပေါ်ကိုယ်ကိုကိုင်းချလိုက်ပြီးညှောင့်တယ်။ကျနော်လည်းနို့စို့ရင်း တင်ပါးကြီးကိုကိုင်ရတာအတော်ဖီးလာတယ်။မကြာဘူး။ဒေါ်ထွေးရီဖီးတွေတက်လာပြီးကျနော့်ကိုဆွဲထူပြီးပုခုံးကိုကိုင်ခါဆောင့်တော့တယ်။

ပါးစပ်ကလည်းညီးလိုက်တာ။အားနဲ့ကော့ပွတ်ပြီးငြိမ်ကျသွားတယ်ပြီးသွားတာ။ဖြေးဖြေးလေးပြန်ညှောင့်ပေးတယ်

"မေ မောသွားပြီ လေးဘက်ထောက်လိုက်:"

ခြေတံရှည်တော့ဒူးထောက်လိုးလို့မရဘူး။လီးကိုဖင်နဲ့ရိုက်လိုက်တယ်။ပြီးတော့မှစောက်ဖုတ်ထဲသွင်းတယ်။ရှည်တော့သားအိမ်ထိပုံရတယ်

"အောင့်တယ် သားရယ် ဖြေးဖြေးလုပ်နော်:"

ပြောတာပြောသာ။ကျနော်အဆုံးထိသွင်းလိုက်ရင်ဖင်ရှုံ့ပြီးနာလို့အော်တဲ့အသံကြောင့် ပိုတောင်ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပစ်တယ်။

"အမလေး..အား.ကျွတ် အားရှီး: အောင့်တယ်သားရယ် နာတယ် အားဆောင့်ဆောင့်"

ကျနော့်ဆောင့်ချက်တွေကလည်း ပြင်းသထက်ပြင်းလာ နာကျင်တာကိုပဲဒေါ်ထွေးရီကော့ကော့ခံလာတော့ ပြီးခြင်လာတယ်။လီးကိုအဆုံးထိဆွဲထုတ်ပြီးမှ ဘွတ်ခနဲပြန်သွင်းပြန်ထုတ်လိုးလိုက်တာ။မကြာလိုက်

လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီးစအိုဝပေါ်လရည်ပန်းထုတ်လိုက်တော့တယ်။ဒေါ်ထွေးရီကပြောတယ်။

"မေမေ့သားမဟုတ်တော့ဘူး ဒီညကစလို့ မေမေ့လင်ဖြစ်သွားပြီ မေမေလို့မခေါ်နဲ့တော့:"

"ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ"

"အင်း.....မထွေးရီလို့ခေါ်:"

“ မိန်းမလို့ ခေါ်ရင်ရော"

"ငါ့သားသဘော အဲ ငါ့မောင်လေးသဘော ယောကျ်ားသဘော"

ရေဆေးကြပြီး လုံချည်လဲကြတယ်။အိပ်တော့ ကျနော့်လီးကိုသူမအဖုတ်ထဲထည့်အိပ်ခြင်တယ်ဆိုတော့ ခွင့်ပြုရှာတယ်။မနက် ၈ နာရီလောက်နိုးလာတော့ ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်ပါးကိုနမ်းရင်းတိုးတိုးလေးပြောတယ်။

"ယောကျ်ားထတော့ ရှင့်သမီးတွေထမင်းစားဖို့စောင့်နေတယ်:"တဲ့။

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>