ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၃ )

ငါ့လင် ငါ့သား ငါ့သားမက် အပိုင်း ( ၃ )

အမရာမောင် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကျောင်းပြီးရင် သဉ္ဇာ့ကို ယူမယ် ။ဒေါ်ထွေးရီ ကတွဲလုံး ။အိမ်မက်။ဘဘဦးသုခရဲ့ဘဝသံသရာသီချင်းထဲက ဖြစ်ခြင်တာတွေလည်းမဖြစ်ရပါ ။မဖြစ်ခြင်တာတွေလည်းဖြစ်ရတာ။ဘဝသံသရာက ပထမနှစ်တစ်ဝက်မှာပင်အဖေဆုံးတယ်။အဖေဆုံးတော့ မိသားစုဝင်ငွေပင်မသွေးကြောပြတ်သွားသလိုပင်။ရစရာရှိသောငွေကြေးများပြန်မရဘဲ ပေးစရာရှိသောကြွေးသမားများကိုတော့ဆပ်ရ။

ဒုတိယနှစ်ဝက်လောက်ရောက်တော့ အဆောင်စရိတ်တောင်မတတ်နိုင်တော့ ။ဖာချခြင်သောကျောင်းသားများကို ဖာခေါ်ပေးရင်းဖာသယ်မများအပေါ်ဖျံမကျသော ကျနော်။ ဖာခေါ်ပေးပွဲခရ။ဖာသယ်တွေနဲ့ရင်းနှီးဖာခေါင်းတစ်ပိုင်းလိုဖြစ်လာတယ်။

လောင်းကစားကော်မရှင် မာဆတ်ကယ်ရီပွဲစားစသဖြင့် ကျောင်းစားရိတ်ဖူလုံသဖြင့် ငွေနောက်လိုက်မိတယ်။စာမေးပွဲလည်းကျပါရော။ဒေါ်ထွေးရီတို့ကတော့ပြောင်းပြန်။သူတို့ရွာအနီးမှာ စီမံကိန်းလိုလို နိုင်ငံတကာလေဆိပ်လိုလို တည်ဆောက်မည်ဟူသော သတင်းကြောင့် လယ်အများစုပိုင်သောဒေါ်ထွေးရီ လယ်ဈေးကသိန်းထောင်ချီတန်သောမြေဈေးရပြီး ချက်ခြင်းသူဌေးမကြီးဖြစ်သွားတယ်။

ခြံမြေပွဲစားလည်းလုပ်သေး။ပိုဆိုးသောအဖြစ်က ဝင်ငွေမရှိ ။အနေရိုးအေးသောအမေ ဒေါ်ထွေးရီ၏ အစီအမံအောက်မှာ ပြောင်းလဲသွားခြင်းပင်။အမေနောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့မယ်တဲ့။ဒေါ်ထွေးရီအသိလူကြီးတစ်ယောက်နဲ့တဲ့။ပထမတော့ ကျနော့်အတွက်ပဲအိမ်ထောင်ပြုရသလိုလို။နောက်တော့ နောက်ယောကျ်ားလိုခြင်လို့ဆိုသောအပေါက်ရောက်လာတယ်။

သူဌေးမကြီးဒေါ်ထွေးရီက ကျနော့်လိုကောင်ကို သဉ္ဇာ နဲ့သဘောတူဖို့မပြောနဲ့ ။သူနဲ့တောင်မပက်သက်ဖို့ရိပ်ဖမ်းသံဖမ်းအိမ်ပြန်မှာ ဆုံတော့ပြောလာတဲ့အထိ။

အားလုံးပြောင်းလဲသွားကြပေါ့။ကျနော့်ဘဝရပ်တည်ချက်အတွက်ကျောင်းတက်ရင်း အသက်ကြီးကြီးမိန်းမကြီးတွေရဲ့ လင်ငယ်လုပ်ဖူးတယ်။နောက်မာဆတ်ထောင်တဲ့ မသူဇာနဲ့။မသူဇာစိတ်ပါရင်သွားအိပ်ပေးရင်းလင်မယားလိုလို boyfriend လိုလိုဖြစ်လာခဲ့တယ်။

မသူဇာကကောင်းပါတယ်။မာဆတ်တစ်ခုကို လွှဲပေးတယ် အရာရှိတွေ ကတော်တွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးရင်း လူမှုပညာ မိန်းမကျမ်းတွေကအစ သင်ပေးတယ်။ကျနော့်ဘဝအကြောင်းလည်းအကုန်သိတော့ ကိုယ်ချင်းစာတာလည်းပါတာပေါ့။

ကျနော်ကောင်းတာနဲ့အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမလုပ်တတ်ပေမဲ့ ရပ်တည်နိုင်တဲ့အဆင့်။ ငွေရလွယ်တော့ ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းကားနဲ့ဘဏ်စာအုပ် ။ကျောင်းပြီးခဲ့ပြီ။ခုရက်ပိုင်းမာဆတ်မှာမူးယစ်ဆေးဧည့်သည်တစ်ယောက်ကထားခဲ့ပြီး ရဲတိုင်လို့ မနည်းရှင်းရတယ်။

လူကြီးတွေကရှောင်နေပါဆိုတာနဲ့ နယ်ကအိမ်ပြန်ဖို့ဖြစ်လာတယ်။မသူဇာမအားလို့မလိုက်ဖြစ်ဘူး။အချိန်တွေလူတွေပြောင်းလဲသွားပေမဲ့ သဉ္ဇာအပေါ်ထားတဲ့အချစ်ကမပြောင်းလဲသေး။သဉ္ဇာ အိမ်ထောင်မကျသေး ပထွေးလုပ်သူက ဆိုင်မှာလိုက်ကြွေးခြင်သပဆိုလာတော့ စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုသီးသန့်ခန်းမှာစုံဖို့ချိန်းလိုက်တယ်။

အမေကတော့ နေရခက်နေတယ်။ပထွေးကချည်းစကားတွေပြောနေတယ်။အရက်ပြင်းမှာပေးတယ်။အမေကဘီယာတွေသောက်တတ်နေပါပေါ့။ပထွေးမှာ.အခက်အခဲတစ်ခုဖြစ်နေတယ်။သူ့သစ်တွေကို ဖမ်းထားတယ်။မြို့နယ်အဆင့်ကိုရှင်းနိုင်ပေမဲ့ အပေါ်ကညှိမရဖြစ်နေ ပစ္စည်းဆုံးမလားလူထိုးကြွေးပြီးငွေပုံပေးလိုက်ရမလားဖြစ်နေကြောင်းရင်ဖွင့်တယ်။

ပြင်ပပုံပန်းအားဖြင့် ပထွေးဦးသိန်းက တမျိုးဖြစ်ပေမဲ့ စကားပြောဆိုးတာတစ်ခုပဲ ။ဝမ်းတွင်းစိတ်ထားကောင်းသူဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ အမေ့ဆီဖုန်းလာသံကြားရတော့စကားပြတ်သွားတယ်။ ဖုန်းပြောနေရင်း ဦးသိန်းက 

“ ဘယ်သူလဲ မြ”

“ ထွေးရီလေ အကို”

“ လာမလို့တဲ့”

“ ခေါ်လိုက်လေ”

“ အင်းသူ့အဖော်လူကြီးတစ်ယောက်ပါတယ်တဲ့”

“လာခဲ့ မထွေးရီရေ့ ”

လို့ဦးသိန်းက ဘေးကနေလှမ်းပြောတယ်။ကျနော့်အသိ လူကြီးအကောင်ကြီးကြီးတစ်ယောက်ကို ဖုန်းဆက်တီးခေါက်ကြည့်တယ်။ဖြစ်ခြင်တော့ ဦးသိန်း ကိစ္စကို ရှင်းပေးလို့ရမဲ့ တာဝန်ရှိသူတွေက ကျနော့်ဘော်ဒါအရင်းတွေဖြစ်နေတယ်။

ဒေါ်ထွေးရီနဲ့သူ့အဖော် ၆၀ လောက်ရှိမဲ့ လည်ကတုံးလက်ရှည်နဲ့လူကြီးတစ်ယောက်ဝင်လာတယ်။ဒေါ်ထွေးရီကျနော့်ဘေးမှာဝင်ထိုင်တယ်။ခွက်တွေဝိတ်တာကငှဲ့ပေးအားလုံးချီးယားလုပ်ကြတယ်။ကျနော့်ကိုဒေါ်ထွေးရီကျနော်မှန်းတောင်မသိ။ကျနော်အရပ်အမောင်းတောင့်တောင့် အသားလတ်လတ် ကျစ်လျစ်တဲ့ဘော်ဒီ ဆံပင်တိုတိုသက်သက်ခပ်ခပ်ဝတ်စားဆင်ယင်မှုကြောင့် လူကြီးအသိုင်းအဝိုင်းထဲကဖြစ်မယ်ထင်ပြီး သေချာမကြည့်မရောသေးမှန်းကျနော်သိတယ်။

အမေက

"ထွေးရီ ဒီဘက်က ဘယ်သူလဲ သေသေချာချာကြည့်ပါအုံး"

ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်ဘက်လှည့်လာတယ်။သေသေချာချာကြည့်တယ်။အံသြနေတယ်။

"ဖိုး...သား ဟယ်လုံးဝမမှတ်ဘူး"

ကျနော့်အကြောင်းတွေတရစပ်မေးတော့ ကျနော်ဘွဲ့ရကြောင်း ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာလခစားလုပ်နေကြောင်း အမှန်တစ်ဝက်မုသားတစ်ဝက်နဲ့ ခပ်လျိုလျိုပြောလိုက်တယ်။ရေပေါ်ဆီမိန်းမတွေနဲ့ဆက်ဆံဖူးတော့ ဒေါ်ထွေးရီပြောင်းလဲမှုလောက်တော့စာမဖွဲ့ပါဘူး။ဒေါ်ထွေးရီနဲ့ပါလာတဲ့လူကြီးကတော့ တလေးတစားနားထောင်ပေးတတ်တဲ့ စရိုက်ရှိပုံရတယ်။

ကျနော့်ဆီဖုန်းဝင်လာတာနဲ့ကိုင်လိုက်တယ်။ ဦးသိန်းကိုခေါင်းငြိမ့်အသိပေးလိုက်တယ်။

"ဟုတ်ကဲ့ ဗိုလ်ကြီး ကျနော်ပါ ဖိုးသားပါ နယ်ရောက်နေတာ..အခြေအနေတွေစိုပြေနေတယ်ပေါ့"

စပီကာဖွင့်လိုက်တယ်။

"ပြေတယ်လည်းမဟုတ်ဘူးပေါ့ ကိုဖိုးသား ကိုဖိုးသားလုပ်ငန်းတွေရော "

"ပြေပါတယ် အခုတော့ နယ်ပြန်နားနေတာ"

"ဗိုလ်ကြီးလှမ်းဆက်တယ် ကိုဖိုးသားကိစ္စကို ကိုဖိုးသားအဖေ ဦးသိန်းကိစ္စဆိုတော့ ကူညီရမှာပေါ့"

"ဟုတ်ကဲ့"

“ ဒီလိုဗျာ အခုကအဆင့်ဆင့် အစီရင်ခံနေရတယ်..ကြပ်တယ်ပေါ့ဗျာ

အဲဒီ case ကို မကြာခင်အထက်လွှဲဖို့လုပ်နေတာ အခုကအထက်ကလည်းပြောပြီးသားဆိုတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကကျနော်တို့ဆီမှာ....

“ အေးဆေးကိုဖိုးသား ပြီးပြီလို့သာမှတ်လိုက်”

“ အိုကေ အိုကေ "

"ကျေးဇူးပါ:"

"နိုး နိုးဆရာ ဒီလူနဲ့ဒီလူကို ခင်ဗျားအဖေဦးသိန်းကိုပြောလိုက်ဘာမှမပူနဲ့ ..စိတ်ချလက်ချနေနေပေရော့လို့ အိုကေ အိုကေ ..စီးယူ."

ပထွေးဦးသိန်းထကတော့မတတ်။အမေကတော့သူ့သားကမထင်မှတ်ဘဲ ပြဿနာအကြီးကြီးကိုရှင်းပေးတာကြောင့်.သူ့ယောကျ်ားရှေ့မှာ မော်ကြွားနေတယ်။ဒေါ်ထွေးရီ အထင်ပဲသေးရမလား အထင်ပဲထကြီးပစ်ရတော့မလား မျက်နှာကပြောင်းလဲနေတယ်။

ဦးသိန်းကိစ္စသူတို့လည်းဖြေရှင်းပေးဖူးပြီးသား။အထက်ထိမပေါက်တော့ဘယ်ရမလဲ။တောမြို့ကလေးကအဆင့်လောက်နဲ့ဘယ်ရပါ့မလဲလေ။အပြန်ပထွေးနဲ့အမေကားနဲ့လိုက်ပို့ရင်း အိမ်မှာထိုင်ပြီးကျေးဇူးတင်ကြောင်းတဖွဖွပြောနေတယ်။

ကျနော့်ကိုတစ်ပတ်လောက်နေဖို့ သူတို့ဧည့်ခံကျွေးမွေးခြင်ပါတယ်လို့ပြောတယ်။နောက်နေ့မနက် ဒေါ်ထွေးရီကိုယ်ပိုင်ကားနဲ့ အမေ့ကိုတင်ပြီးခေါ်လာတယ်။သူလာခြင်လို့မဟုတ်ဘဲ အမေနဲ့လမ်းကြုံလို့ဆိုတဲ့ ပုံစံ။ကောင်မလေး ၂ ယောက်လောက်ကို အိမ်သန့်ရှင်းရေးခိုင်းနေတယ်။ကျနော့်ကိစ္စတွေက တစ်ခုပြီးတစ်ခုပေါ်လာကြတော့ အခန်းထဲဝင်ပြောရတယ်။

အမေကတော့ ဒေါ်ထွေးရီနဲ့ကျနော့်ကိုအရင်လို ဆက်ဆံရေးထင်ပုံရတယ်။ထွေးရီ နင့်သားကို နင်ကိုယ်တိုင်ပြုစုဖို့နေခဲ့အုံးတဲ့။ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်အပေါ်ခွဲခြားဆက်ဆံခဲ့တာတွေရှိခဲ့တော့ ကျနော့်ကို ဆက်ဆံရခက်နေတယ်။ကျနော်ကိုယ်တိုင်က တရင်းတနှီးမရောတာကြောင့်လဲပါတယ်။

"မြရယ် ခလေးမှမဟုတ်တော့ လူကြီးစိတ်နဲ့ လူကြီးကို ဖြစ်သွားပြီလေ ရည်းစားကို ပိုချစ်တဲ့အရွယ်မလား"

ကျနော်ကြားအောင်လှမ်းပြောနေတယ်။ဒေါ်ထွေးရီအရွယ်ကျမသွားဘဲ ခေတ်ဆန်ဆန်ဆံပင်ဆေးဆိုးချယ်သဝတ်ဆင်နေတာမို့ sexxy တောင်ပိုကျလာတယ်။ယောကျ်ားတွေအပေါ်ကစားတဲ့မာယာအတတ်လည်းတတ်လာတော့ ကျားသစ်မတစ်ကောင်နဲ့တူလှတယ်။

“ မြရေ အရင်လို ခလေးအရွယ် မဟုတ်တော့ဘူး”

“ ဒို့လို အပျိုကြီးတစ်ယောက်တည်းနေခဲ့ရမှာ ကြောက်တယ်တဲ့”

 ကျနော့်အမေထွက်သွားတာကြာပြီ။သိသားနဲ့ ပြောနေတယ်။ကျနော်မကောင်းတတ်တာနဲ့

" ကိုက်မစားပါဘူး" 

လို့ပြောရတယ်။

"ကိုက်စားရအောင်လည်း အိုမင်းရွတ်တွနေပါပြီ"

စလင်းဘတ်အိတ်ချိပ်ရင်း ပြန်မယ့်ဟန်ပြင်နေတဲ့ ဒေါ်ထွေးရီ

"ပြန်တော့မလို့လား"

"အင်းအိမ်မှာဘယ်သူ့မှမရှိဘူး.ဖွေးဖွေးတို့ညီအစ်မက အဝေးသင်သွားတတ်နေတော့ ."

သဉ္ဇာအကြောင်းမေးခြင်ပေမဲ့

"ဒီလိုလုပ်ပါလား အိမ်လိုက်လည်ပါလား တခါတည်းကားနဲ့လိုက်ခဲ့တဲ့ "

မက်တူးကားအဖြူလေး ဒေါ်ထွေးရီကားသော့ပေးတယ်။လမ်းပြပေးမယ်တဲ့။နှစ်ထပ်တိုက်ရှေ့ရောက်တော့ ခြံထဲကို .လှမ်းအော်တယ်။ကောင်မလေးတစ်ယောက်တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။နယ်အဆင့်နဲ့ဆိုခမ်းနားတယ်ပြောရမယ်။ဒေါ်ထွေးရီက ရေချိုးပါလားပြီးရင်ထမင်းစားကြမယ်တဲ့။ရေချိုးဖို့အကျီချွတ်ထားတဲ့ကျနော့်ကို။မသိမသာခိုးကြည့်နေတာသိတာပေါ့။

ပြီးတော့ဒေါ်ထွေးရီရေချိုးပြီးဆံပင်တွေခြောက်အောင်ဒရိုင်ယာနဲ့မှုတ်နေတယ် ။အိမ်ဖော်ကောင်မလေးကိုခိုင်းလိုက်သေ။း ကိုယ့်အခန်းထဲမှာကိုယ်လုပ်လို့ရတာကို ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတဲ့ ကျနော်မြင်အောင် အိုးကြီးတွေက အရင်ထက်ပိုကြီးလာပြီး ပြဲလာတယ်။ကျနော်နဲ့ပြီးတော့ ကြားထဲမှာ တစ်ယောက်ယောက်ကိုကုန်းထားတယ်။ ဒါမှမဟုတ် သိပ်မကြာမကြာကုန်းထားတဲ့ လက္ခဏာဆိုတာအတွေ့အကြုံရသိနေတယ်။

ဘဲသန့်သန့်ချော..ချောတွေနဲ့ဆိုပြန်ငယ်ခြင်တဲ့အရွယ်။၄၀ ကျော် ၅၀ တွင်း မမဒေါ်ထွေးရီပေါ့။သဉ္ဇာ အကြောင်းတော့ မပြောဘဲ အငယ်မတွေအကြောင်းချည်းထမင်းစားဝိုင်းမှာ ဧည့်ခန်းထဲမှာ.တနေ့လုံး ညမိုးချုပ်တော့ ပထွေးနဲ့အမေဖုန်းဆက်တယ်။

စားမယ်သောက်မယ် ကာရာအိုကေ ဆိုမယ် ကဲမယ်ပေါ့။ကာရာအိုကေမှာသောက်ကြစားကြတယ်။မြို့က မျက်နှာရှိတဲ့လူကြီးစုံတွဲပါဖိတ်ထားတယ်။ကျနော်နဲ့မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ဆိုကြကကြသောက်ကြပေါ့။ကျနော့်အတွက်တော့ဒါမျိုးဝိုင်းတွေဆိုတာကြုံဖူးပြီးသား

ဘယ်ဆော်ကြီးက နှာကြွနေတယ်။ဘယ်သူကဟန်ဆောင်မြူဆွယ်တာကအစ အကဲခတ်လို့ရတဲ့ အမဲလိုက်ကွင်းကိုး ။ဒေါ်ထွေးရီက လူရှေ့မှာ အမေ့သားလေးဆိုပြီး ခေါ်တယ်။ပြီးတော့ ဘေးမှာကပ်ထိုင်ရင်း ပေါင်ပေါ်လက်တင်လိုက်အသား ခြင်းထိ လိုက်ကျနော့် ကိုအကဲ ခတ်လိုက်မသိခြင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။

အရက်ကို cheer လုပ်သောက်တယ်။အတော်သောက်နိုင်ကြတယ်။အမေကတော့မူးလာတော့ မထိန်းနိုင်ပထွေးနဲ့နမ်းလိုက်ကလိုက် ဒေါ်ထွေးရီသူ့အိမ်ပြန်လိုက်ဖို့ ခေါ်တယ်။ပထွေးနဲ့အမေကလည်းလိုက်သွားပါတိုက်တွန်းတယ်။အိမ်ရောက်တော့ ပုလင်းဆွဲပြီးဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်မှာသောက်မယ်တဲ့။အိမ်ဖော်မလေးအိပ်ခြင်မူးတူးနဲ့ပြင်ပေးတယ်။သွားအိပ်တော့ ငါမခေါ်ဘဲထွက်မလာနဲ့တဲ့။

"မှတ်မိသေးလား ရွာမှာဒို့ ၂ ယောက်သောက်တဲ့ည"

"မှတ်မိတာပေါ့"

"မမှတ်မိတော့ဘူးလားလို့"

ကျနော့်ဘေးမှာဆိုဖာကိုမှီထိုင်ရင်း

“အဲ့တုန်းကမထွေးရီ မွေးစားသားလေးနဲ့ အခု ရုပ်နဲ့တခြားစီပဲနော် "

"အင်း"

"ဒီညတော့ အန်တီမူးအောင်သောက်မယ် သည်းခံပေးနော် ကိုဖိုးသား"

"ရပါတယ်"

"အဘွားကြီးတစ်ယောက်ကို ဧည့်ခံပေးရတာဆိုတော့ဘယ်ပျော်ပါ့မလဲ:"

"အန်တီကအဘွားကြီးမှမဟုတ်သေးဘဲ"

"ဒီလိုဆိုတော့ ပျော်ပြီလေ"

ဒေါ်ထွေးရီသိပ်မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘူး။လွတ်လာပြီ။ကျနော့ပုခုံးကိုမှီလာတယ်။သက်ပြင်းတွေချလိုက်။အိပ်လည်းအိပ်ခြင်တယ်အိပ်လည်းမအိပ်ခြင်ဘူးတဲ့။အခန်းထဲသွားလှဲနေမလား။ကျနော်ထလိုက်တော့ လက်ကမ်းပေးတယ်။ခါးကိုဖက်ပြီးတွဲခေါ်လာတယ်။ဒီလို ဟန်ဆောင်မာယာနဲ့မိန်းမကြီးတွေဟာအရက်မူးတာကိုကာဗာ ယူတတ်ကြတယ်လေ။

မနက်ကျတော့ဘာမှမမှတ်မိဘူးလုပ်လို့ရတာကိုး။အခန်းမီးဖွင့်လိုက်တယ်။အဲကွန်းဖွင့်တယ်။မူးတဲ့လူက ခုတင်ပေါ်တင်ပေးတော့ ကျနော့်လက်ကိုမလွှတ်ဘူး။နေပါအုံးလားကွယ်တဲ့။မျက်နှာခြင်းကပ်ပြီးစကားပြောတယ်ကျနော့်နုတ်ခမ်းကိုစိုက်ကြည့်လိုက်မျက်လုံးကိုကြည့်လိုက်နဲ့ ပြီးတော့နဖူးခြင်းထိမှီလိုက်တယ်။

တော်တန်ရုံကျားဆိုနုတ်ခမ်းစစုပ်လိုက်ပြီပေါ့။ဘယ်ရမလဲ ကျနော်လေ။ကျနော်ကမစတော့ ပါးစပ်နံနေလားတဲ့။မနံပါဘူး။ဒါဆို စခြင်နေပြီ တဲ့။ဘာစခြင်နေတာလဲ လို့ခြေလှမ်းနောက်ဆုတ်ပေးလိုက်တယ်။ကိုယ်လူချောကမသိဘူးလားတဲ့။ကျနော့်နုတ်ခမ်းကို ခပ်ဖွဖွကိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ဒေါ်ထွေးရီနုတ်ခမ်းစစုပ်တော့တယ်။ကျနော်ပြန်စုပ်တော့ကျေနပ်သွားပြီးပြုံးတယ်။ဒီကမိန်းမတန်မဲ့သူ့ကိုရေလာမြောင်းပေးနေရတယ်။ကိုယ်လူချောကြီးရဲ့တဲ့။ မူနွဲ့နွဲ့ဆံပင်အုံကြီးကို လက်နဲ့ထိုးဖွ လက်၂ ဖက်နဲ့.ခေါင်းကိုင်ပြီးစုပ်တယ်။

မျက်နှာလေးမော့လို့ငြိမ်ခံတယ်နားရွက်ကိုနမ်းရင်း နွားရွက်ထဲလျှာထိုးယက်လိုက်တယ်။ပြီးတော့နုတ်ခမ်းပြန်စုပ်တယ်။ဒေါ်ထွေးရီလည်ပင်းကိုနမ်းတော့ အင်းအင်း အသံထွက်လာပြီးလက်တွေကကျနော့ခေါင်းကိုအောက်ဆင်းစေခြင်တော့နို့ဆီတွန်းပို့တယ်။သူ့ဘာသာအကျီအမြန်ချွတ်တယ်။ဘော်လီကိုအမြန်ချွတ်ရင်းစိတ်လောနေတာစိတ်ထန်နေတာထင်ရှားလှတယ်။

အားကောင်းမောင်းသန် ယောကျ်ားတစ်ယောက်ယောက် ဒါမှမဟုတ်ကြမ်းတဲ့လူတစ်ယောက်အကြိမ်များစွာ.ညှစ်ထားခဲ့တာ.အရင်ဒီလောက်ကြီးတာမှမဟုတ်တာ။နို့ကြီးတွေကကားစွင့်နေတယ်။ထိုင်လျက်ကနေအသာတွန်းလှဲရင်းအပေါ်ကနေတက်စို့လိုက်တယ်။

"ပြွတ်ပြွတ် ”

တဖက်စို့ရင် တစ်ဖက်ကိုညှစ်ပေးတယ်။နို့စို့ရင်းထမိန်စကတ်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။မိန်းမကြီးတွေဝတ်လေ့ရှိတဲ့အသားကပ်ဘောင်းဘီ ပေါ်ကနေပေါင်တွင်းသားတွေပွတ်ရင်း ဗိုက်ကိုလျှာနဲ့ယက်ဆင်းလာတယ်။ဘောင်းဘီသူ့ဘာသာချွတ်ပေးရှာတယ်။စောက်ဖုတ်ကိုယက်တော့မယ်လို့ ဒေါ်ထွေးရီတွေးထားတုန်းအပေါ်ကိုပြန်တက်ပြီးနို့စို့ ကစ်ဆင်ပြန်ဆွဲနေလိုက်တယ်။ပြီးတော့ကုတင်အစွန်းကို ရွှေ့လိုက်တယ်။တဖြည်းဖြည်းအောက်ကိုပြန်နမ်းရင်း ကုတင်အောက်ဆင်းလိုက်တယ်.။ဆီးခုန်နားရောက်တော့ ရိတ်ထားတဲ့အမွှေးတိုတိုတွေစောက်ဖုတ်ယက်ပေးမှာကိုရင်ခုန်နေရှာတယ်။

မီးရောင်နဲ့အသေအချာကြည့်တော့ စောက်ပတ်ကြီးကပြဲလန်နေတယ်။ညိုမဲမဲစောက်ပတ်နှစ်လွှာကတံခါးဖွင့်ထားသလို။ဘေးတစ်ဖက်စီကပ်နေတယ်အရင်ထက်ပိုပြဲတယ်။စောက်ခေါင်းထဲတောင်မြင်နေရတယ်။အထဲကအသားဆိုင်တွေလှုပ်နေကြပြီ။စောက်စိကြီးကပြူးတောင်နေတယ်။စောက်ပတ်နုတ်ခမ်းညိုညိုကြီးတွေကို.စယက်ပေးလိုက်တယ်။

“ အား..အ”

တိုးညင်းစွာဆွဲငင်ညီးတယ်။စက်ဝိုင်းဆွဲယက်တော့ကျနော့်ကိုကိုင်လာတယ်။.စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးသွင်းယက်တယ်.။ဒီလိုအရွယ်တွေကိုဗာဂျာဘယ်လိုပေးရတယ်ဆိုတာ မသူဇာကသင်ပေးခဲ့တာရယ် အဘွားကြီးတွေနဲ့ဆွေးနွေးကြည့်တာ နောက်အတွေ့အကြုံအရဗာဂျာမှာတင်ပြီးအောင်ယက်ပေးနိုင်တာ ဆွဲသွားအောင်ကိုယက်နိုင်တဲ့အဆင့် စောက်စိတောင်မယက်ရသေးဘူး ခါးကော့ကော့ပြီးမရိုးမရွဖြစ်နေပြီ။စောက်စိကို လျှာအကော့လေးနဲ့ အသာတွန်းလိုက်တယ်။

"အိုး အမေ့"

မထိခလုတ်ထိခလုတ်အသာကလေးထိလိုက်အလျားလိုက်ပြန်ဆင်းသွားလိုက်နဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ကိုင်လာတယ်။ဘေးထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား စောက်စိကို ဖိယက်လိုက်စောက်ပတ်တစ်ခွင်မွှေလိုက်နဲ့ မထွေးရီ ငြီးသံက ကျယ်လာပြီ။ဘာမှမရှိ နှာစိတ်ကလွဲလို့...

"ကျွတ် ကျွတ်အား အားရှီ းအိုး"

ဆက်ယက်ရင်ပြီးတော့မယ်။ပေါင်ဖြဲလိုက်ပြီးထလိုက်တယ်။ခုတင်အောက်မှာပုဆိုးချွတ်ချလိုက်ပြီး လီးကိုဆွလိုက်တယ်။ပေါင်ကြီးကိုဖြဲကာပက်လက်ကလေး ။ဒေါ်ထွေးရီ ကျနော့်လီးကသူမကြုံဖူးရင်းနှီးဖူးတဲ့လူပျိုဖြစ်စဖိုးသားလီးမဟုတ်တော့ ။စံချိန်မှီ နောက်အဖုအထစ်တွေနဲ့ ဂေါ်လီအကြီးကြီးတွေ စီတပ်ထားတဲ့ မော်တာလက်နက်။

ပြဲစမ်းပါစေဒီထက်မကပြဲခြောင်နေတဲ့စောက်ပတ်ကြီးတွေတောင်စောက်ရည်တဗြန်းဗြန်းငိုခဲ့ရတာ။ခုတင်စွန်းဖက်မယူပြီး လီးကိုကိုင် ပေါင်ကိုလက်နဲ့ဖိထားရင်း ယက်ထားလို့စိုရွှဲလက်ထနေတဲ့အဖုတ်ကြီးကို ပွတ်လိုက်တယ် ဂေါ်လီတွေပါစိုအောင် ။

ဒေါ်ထွေးရီစိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာနေတယ်။အိပ်ယာခင်းကို လက်နဲ့ဆွဲစုပ်ကိုင်ထားတဲ့မျက်နှာကိုတစ်ဖက်လှည့်ထားတယ်။စောက်ဖုတ်ကို လီးနဲ့ပွတ်တော့ မျက်နှာဟိုလှည့်ဒီလှည့်နဲ့ လီးတစ်ခုလုံးစိုသွားပြီ။ထည့်တော့မယ်။ဒေါ်ထွေးရီစိတ်လှုပ်ရှားစွာစောင့်နေတဲ့အရာ ။ဒစ်ကိုအဖုတ်အဝမှာတေ့။ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲအောင်ဖိတော့ စောက်ဖုတ်ကြီး ဆူထွက်လာတယ်။ထိုးထည့်ပြီ။ဒစ်မြုပ်ဝင်သွားပြီ။

"အား အ အားအ အ"

ထပ်ဖိသွင်းလိုက်တယ် ပထမဆုံးဂေါ်လီ ၃ လုံးဆင့် နောက်ဖိုခနောက်ဆိုင်ဂေါ်လီအတွဲလိုက်။စောက်ဖုတ်ကိုတိုက်တွန်းပြီးဝင်သွားတယ်။ဂေါ်လီအကုန်လီးအဆုံးဖိသွင်းလိုက်တယ်။ပါးစပ်ကြီးဟပြီး အော်ငြီးနေတယ်။လက်နစ်ဖက်ကိုပေါင်ကြားကဆွဲယူပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတယ်။ဂေါ်လီတွေက တဒုတ်ဒုတ်တိုက်နေတယ်။

"အား ဟင်း အီး ဟီးဟီး.အားအ အားအ အားအ"

အရည်တွေစိမ့်ကျလာတယ်။ခပ်သွက်သွက်လိုးလို့ရလာပြီ နို့မို့အရည်မထွက်ရင် ဂေါ်လီကစောက်ဖုတ်နာလို့ မခံနိုင်ဘူး။စောက်ဖုတ်အဆုံးလီးအဆုံးဆွဲထုတ် ထိုးဆောင့်တယ်။အားမရလို့ကုတင်ပေါ်ဒူးထောက် ခြေနှစ်ချောင်းလက်နဲ့သိမ်းဖိ ပြူထွက်နေတဲ့တင်ပါးနဲ့ဆီးခုံရိုက်မိတဲ့အထိ ပြစ်ဆောင့်ပလိုက်တယ်။

မထွေးရီကိုနာကျင်အီစိမ့်သွားစေ့ခြင်တယ်။မသာမကြီးငါ့အစွမ်းသိရမယ်။အချက် ၅၀ လောက်စောင့်ပလိုက်တာ မထွေးရီပြီးတော့မယ်။လက်ကိုမထွေးရီအပေါ်ခွထောက်ရင်းပုခုံးကိုအောက်ကနေဖက် မထွေးရီခြေနှစ်ဖက်ကခါးကိုလာချိပ်တယ်။ကျိတ်လိုးဖက်လိုးဆိုတာပေါ့။ကျနော်လှုပ်မရအောင်အတင်းဖက်ပေါင်နဲ့ညှပ်ရင်းစောက်ရည်တွေပန်းထုတ်တယ်။

"အား အ အား ကော.င်းလိုက်တာ အားအ"

ဖက်ထားညှပ်ထားတာငြိမ်သွားတဲ့အထိ ငြိမ်ပေးရင်း ဆံပင်လေးနမ်းနဖူးလေးနမ်းပေါ့ ။ပြေကျသွားမှ ကစ်ဆင်ဆွဲပြီးပြန်လိုးပေးတယ်။ဒုတိယအချီစိတ်ပြန်ထန်တဲ့အထိအဲ့ပုံစံ။ ညီးသံပြန်ထွက်လာတယ်။ဒိုက်ဗင်ထိုးသလို လက်ထောက်အားပြုခါးနဲ့လုပ်ရတယ်။ ဒေါ်ထွေးရီစိတ်ထန်လာပြီ

"အမ မမ လေးဘက်ထောက်လိုက်"

ဖင်ကြီးကလီးကိုပိုတောင်စေတယ်။ကားထွက်နေတယ်။ဂေါ်လီက လေးဘက်ထောက်ပုံစံမှာပိုတိုက်တယ်။တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ပွတ်သိပ်ဝင်နေရတယ်။ဒေါ်ထွေးရီ ပိုအော်တယ်

"အမလေး အား ငါ့မောင်ရယ်..အားကိုဖိုးသားရယ်..ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ...အားအား"

လိုးတာ အရှိန်မလျော့ဘူး။

"နာလို့လား မ:"

"ဟင့်အင်းရတယ် ငါ့မောင်အားရှိသလို လုပ်"

ကျနော်ဖင်ကြီးကိုကြည့်ပြီးလိုးရတာ မှာ ပြီးခြင်သလိုဖြစ် လာတယ်။တပိုင်းတစလရည်တွေအဖုတ်ထဲပန်းထည့်မပေမဲ့ ပြန်ထိမ်းထားတော့ ပြန်ငြိမ်သွားတယ်

“ မထွေးရီ အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေး"

ပက်လက်လှန်ပြီးလီးကိုကိုင်ထားတယ်။မထွေးရီခွထိုင်ပြီးကြွပေးထားတယ်။အဖုတ်နဲ့တည့်သွားတော့ဖြေးဖြေးဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။

"ပြွတ့် ဗြွတ် စွိ အားရှီး"

ဒေါ်ထွေးရီစိတ်ကြိုက်လုပ်ဖို့မျက်လုံးမှိတ်ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ကျနော့်ရင်ဘက်ကိုလက်ထောက်ကာ ရှေ့နောက်အဖုတ်နဲ့ပွတ်တယ်။သဘောရှိအကြိုက်တွေ့သွားပြီး စကောဝိုင်းလှည့်ပွတ်တယ်။လိင်တံကို နှဲ့ချိုးနေသလိုပဲ။နောက်တော့ငုတ်တုတ်ထိုင်ဆောင့်တယ်။

"ပြွတ် ဖတ်ဖတ် အား အ”

မြန်လာတယ်အားရဟန်မတူဘူး။ကျနော်ထဲလိုက်တော့ ကျနော့်ပုခုံးကိုကိုင်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ချတယ်လက်နဲ့ဖင်ကြီးကိုမပေးချပေးရင်း ကျနော်လည်းအောက်ကကူဆောင့်တော့ ကုတင်ကတကျီကျွီ

"ဆောင့် ထွေးရီ ဆောင့်ဆောင့်"

"အား အင်း အိုး:"

မထွေးရီမကြာခင်ပြီးတော့မယ်။ကျနော်စိတ်လွှတ်လိုက်ပြီး ဆောင့်တော့တယ်။ဒေါ်ထွေးရီဖင်ကြီးလီးနဲ့ကျွတ်လုမတက်ကြွတက်ပြီးခါးကော့ပြီး နောက်လန်ကျမတတ်ဖြစ်လာတယ်။ပြန်ထိုင်ပြီးလီးနဲ့အဖုတ်ကို ကလန့်တိုက်ဆွဲရင်း ကြွတက် ကျနော်အောက်ကအဆုံးသတ်ဆယ်ချက်လောက်ထိုးဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။

“အား .. အ..အ:"

သက်ပြင်းတွေချ အသက်ရှူသံ မာန်တင်းတုန်တက်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်။ကျနော့လရည်တွေရော သူမအရည်တွေရော ကျနော့လိင်တံကတဆင့်ဆီးခုံပေါ်ပူနွေးစွာကျလာတော့တယ်။

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>