တစ်ခန်းရပ် ၀တ္ထုတိုများ အမှတ် (၄)
ဖြစ်ရမယ် ငါ့မောင်ရယ်
ခိုင်ခိုင်ထွန်း ခံစားရေးသားသည်။
ခိုင်တို့က ဘားအံကပေမဲ့ ခိုင့် အမျိုးသားက နယ်ကပါ။ ခိုင်တို့ အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ ဘားအံမှာဘဲ အခြေချကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ မိဘအိမ်မှာတော့ မနေဘူး။ နှစ်ယောက်သား စုဆောင်းထားတဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ မြောက်ပြင်မှာ ခြံသေးသေးလေးတစ်ကွက်ဝယ်ပြီး အိမ်ဆောက်နေကြတယ်။
စကားမစပ် ခိုင်အမျိုးသားက အိမ်ဒီဇိုင်းဆွဲတဲ့ architect။ မချမ်းသာပေမဲ့ လူတန်းစေ့တော့ နေနိုင်ပါတယ်။ ငွေရေးကြေးရေး အဆင်ပြေတယ်။ ပုံမှန်ဝင်ငွေရှိတယ်လိုပြောရမှာပေါ့။ နောက်တစ်ခုက ခိုင် အမျိုးသားက သန်တယ်။ ညားပြီးကတည်းက အခုထိ တိုးလို့တန်းလန်းနဲ့ ခိုင်ဘယ်တော့မှ မကျန်ခဲ့။ ခိုင်ပြီးမှာ သူပြီးတာ။ အခုထိ မညီးမညူး ညတိုင်း နီးပါးလိုးတုန်း။
အပျိုဘဝတုန်းက အနေအထိုင် ပီရိသလောက် အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ်သောင်းကျန်းခဲ့တယ်။သောင်းကျန်းတယ်ဆိုတာလဲ အခြားသူနဲ့မဟုတ်ဘူးလေ။ ကိုယ့်ယောကျားနဲ့ဘဲ။
အိမ်ထောင်သည်မ တစ်ယောက်အနေနဲ့ ကိုယ့်ယောကျားပေါ် အပြည့်အဝ တာဝန်ကျေချင်တယ်လေ။အိမ်ထောင်သက် တစ်နှစ်ကျော်ဘဲရှိသေးပေမဲ့ ညားခါစကလို့ လိုးရင် ခိုင် စောက်ပေါက်နဲ့သူလီးတေ့ပေးစရာမလိုတော့ဘူး။ သူ့လီး နည်းနည်းလေး မာလာရင်တောင် ခိုင်ကိုလိုးလို့ရနေပြီ။
ကိုကတော့ အခုထိ ခိုင့်စပတ်ကို ကျယ်တယ်လို့မပြောပါဘူး။ လိုးတိုင်း အားကျိုးမန်တက်လိုးဆဲ။ အမှန်တိုင်း ဝန်ခံရရင် ခိုင်က ထန်တဲ့ထဲပါမလားမသိဘူး။ အပြင်မှာဆို မြန်မာဝတ်စုံကို ကျော့မောနေအောင် ဝတ်စားတက်ပေမဲ့ အိမ်ရာပေါ် ကျရင် အရိုင်းဆန်တတ်တယ်။ ခပ်ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် အခံပတ်စက်တာပေါ့။ တစ်ညတည်း သူငါးကြောင်းပြီးအောင်ထိ လိုးဖူးကြတယ်။
အိမ်မှာလဲ နှစ်ယောက်ဘဲရှိတာဆိုတော့ သူနဲ့ မလိုးဘူးတဲ့နေရာမရှိ။ ဧည့်ခန်း၊ မီးဖိုချောင်၊ ရေချိုးခန်း နေရာစုံမှာ သူနဲ့ လိုးဖူးတယ်။ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေရင်းနဲ့ အနမ်းခန်းလေးတစ်ခန်းပါလာတာကိုကြည့်ရင် စိတ်ပါလာပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထလိုးဖူးကြတယ်။ အဲလောက်သောင်းကျန်းကြတာ။
တစ်နေ့ ကိုက ပြောလာတယ် သူညီ အငယ်ဆုံး နယ်မှာ အလေလိုက်နေလို့တဲ့။ မန္တလေးမှာ ကိုယ်တို့အိမ်မှာလာနေပြီး ကျောင်းတက်မယ်တဲ့။ ကိုးတန်းတဲ့။ စိတ်ထဲမှာတော့ လူပိုရှိလာရင် အရင်လို့တော့ ဘယ်လွတ်လပ်တော့မလဲလို တွေးမိပေမဲ့ မကန့်ကွက်ပါဘူး။ သူ ညီအငယ်ဆုံးဆိုတော့ ခိုင့် မောင်လေးပေါ့။
ကိုက သူတို့မိသားစုမှ အကြီးဆုံးဆိုတော့ အငယ်ဆုံးနဲ့ အသက်တော်တော်ကွာတယ်။ ကြားမှာ (၄) ယောက်လောက်ရှိသေးတာကို။
သိပ်မကြာဘူး။ မောင်လေးက အထုတ်တွေနဲ့ အိမ်ကိုပေါက်ချလာလေရဲ့။ ကိုးတန်းကျောင်းသားလေးပေါ့။ (၁၄-၁၅) လူပျိုပေါက်စလေးပေါ့။ ခိုင်တို့တွေတော့ အနေတော့နဲနဲကျုတ်သွားတာပေါ့။
ဒါပေမဲ့ ညကျရင်တော့ အနည်းဆုံးတော့ တစ်ကြောင်းတော့ ပုံမှန်ဘဲ။ မောင်လေးလဲ အိမ်မှာနေတာကြာတာလာတော့ ခိုင်စိတ်ထဲမှာ လူရင်းလို့ ဖြစ်လာတာပေါ့။ ကိုယ့်မောင်လေးအရင်းလို့ဖြစ်လာတယ်။
ရောက်ခါစတုန်းက သတိထားနေထိုင်သလောက် ကြာလာတော့ ခိုင်မောင့်လေးလို့ဖြစ်သွားတော့ အိမ်မှာနေရင်းလဲ ခိုင်အတွင်းခံတွေလဲ မဝတ်တော့ဘူး။
သူမရှိတုန်း သူအခန်းဝင်ရှင်းရင်လဲ သူဂွင်းထုထားတဲ့ အကွက်အကွက်တွေလဲတွေ့တယ်။ အော် ဒီကလေး အတက်ကောင်းတွေတက်နေပါလာလို့ဘဲ တွေးလိုက်မယ်။ ထွေထူးတော့ မတွေးမိ။
တစ်ရက် ခိုင် ရုတ်တရက် ဗိုက်နာလာလို့ အိမ်သာကို အသွား။ အိမ်သာ တံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ အိမ်သာထဲ ကိုယ်တော်ချောက ခိုင့်အတွင်းခံကို ရှူပြီး ဂွင်းထုနေလေရဲ့။ ပက်ပင်းတိုးပြီ။ ဟယ် .. သောက်ကောင်လေး အတက်ကောင်းတွေတက်တယ်ဟုတ်လား။ သေအုန်းမယ်။ နာချင်လို့။ သွား ငါ လုပ်လိုက်ရဆိုပြီး ကြိမ်းလိုက်တော့။ ခိုင်အတွင်းခံ ကိုပြစ်ချပြီး လစ်ပြေးပါလေရော။
ခိုင်ကလဲ ခိုင်ဝေဒနာနဲ့ခိုင်လေ။ မနေ့က သရက်သီးအချဉ်တွေစားပြီး ဗိုက်ရစ်နေတာ။ ခိုင့်ဝမ်းက မခိုင်တော့ဘူး။ နောက်ပေါက် အဖွင့်ခံထားရတော့ နည်းနည်းရစ်တာနဲ့ အိမ်သာမြန်မြန်သွားမှရတော့တယ်။
ခိုင်ရာသီလာတဲ့ ရက်တွေဆို ကိုက ဖင်ကိုလုပ်တယ်။ အစပိုင်းမှာ မကြိုက်ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းတော့ အသားကျလာပါတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ မပြီးနိုင် မစီးနိုင်ဖြစ်နေတဲ့ ညတွေ ဖင်ကိုတက်လုပ်ခိုင်းရင် ခိုင်ပြီးသွားတတ်တယ်။ ဘာသဘောလဲတော့မသိ။
ခိုင် အိမ်သာတတ်နေရင်းနဲ့ စောနက မြင်လိုက်ရတဲ့ မောင်လေး လီးကိုပြန်တွေးမိရင်း ဒီကောင်လေးဟာ သေးတော့ မသေးဘူး သူအရွယ်နဲ့ဆို ကြီးတယ်လို့တောင်ပြောလို့ရတယ်လို့ ခိုင်အတွေ့အကြုံရ တွေးနေမိတယ်။
ဒီကိစ္စကို ရှင်းရမယ် ဒီတိုင်းထားရင် ပြသာနာတတ်လိမ့်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
အိမ်သာတတ်ပြီးတော့ သူအကိုလဲ ပြန်မရောက်သေးတော့ မောင်လေးလာအုန်း မမပြောစရာရှိတယ်လို လှမ်းခေါ်လိုက်တော့ မျက်နှာလေးအောက်ချပြီး ခိုင်ရှေ့ရောက်လာတယ်။
မောင်လေး....မမကို သေချာကြည့်စမ်းလို့ပြောလိုက်တော့ ခေါင်းလေးမော့လာတယ်။
မမပြောမယ်သေချာနားထောင်နော်။ မမက မင်းအကိုရဲ့ မိန်းမ။ အိမ်ထောင်သည်။ ကာမပိုင်ရှိတယ်။ စိတ်နဲ့တောင် အပြစ်မမှားမိစေနဲ့ ဟုတ်ပြီးလား။ လူပျိုပေါက်စ ဟိုစိတ်ဒီစိတ် ဖြစ်တာ မမ နားလည်တယ်။ မင်းကိစ္စ မင်း ကြိုက်သလို ဖြေရှင်းလို့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ မင်းစည်းစောင့်ရမယ်။ မင်း မမကို အပြစ်မှားလို့မရဘူး။ ရှင်းလား။
ဟုတ်မမ။ ကျတော်မှားပါတယ်။ နောက်မဖြစ်အောင် ဆင်ခြင်ပါမယ်တဲ့။
ခိုင်လဲ အိမ်ထောင်သည်ပီပီ နားလည်တယ်။ ဒီကိစ္စဆိုတာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြစ်မှာရတာလေ။ မဟုတ်ရင် ပြသာနာက ကိုယ့်မိသားစုကို လာထိခိုက်မှာလေ ထိခိုက်တော့မခံနိုင်။
မောင်လေးကလဲ သေချာရှင်းပြတော့ နားထောင်ရှာပါတယ်။ ဟုတ်မမ နောင်မဖြစ်စေရပါဘူးတဲ့။
နောက်ပိုင်း ခိုင်းအတွင်းခံတွေကို အသုံးမချတော့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အပြာစာအုပ်တွေ ဖတ်ပြီး ဂွင်းထုနေတာတွေ။ ရေချိုးခန်းထဲ သူပန်းထုတ်ခဲ့တဲ့ သုတ်တွေ ကျန်နေတာတွေ တွေ့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူဟာသူ အဆင်ပြေနေတာဘဲဆိုပြီး ခိုင်လဲ ဘာမှထပ်မပြောတော့။
အမှန်တိုင်းပြောရရင် ခိုင်လဲ သူလုပ်နေတာတွေ့မိပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာ မောင်လေးလို့ ဖြစ်နေတော့ ဘယ်လိုမှ မနေဘူး။ ဘယ်လိုမှာလဲ သဘောမထားဘူး။ နားလည်ပေးလိုက်တယ်။
ဘယ်ရှိမလဲ။ ယောကျားက နေ့တိုင်းနီးပါး လိုးနေတော့ အလိုပြည့်နေတာလေ။
ဒီလို ကိုးတန်းတစ်နှစ်ပြီးသွားတော့ မောင်လေးက နယ်ပြန်ပေါ့။ ပြန်သွားတော့လဲ နေ့ဖက်ဆို အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တော့ သတိတော့ရမိသား။ ညဖက်ကျရင်တော့ ခိုင်တို့ အလိုး မပျက်ပါဘူး။
ဒီလို ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့ ကိုယ်တော်ချောပြန်ရောက်လာတာပေါ့။ (၁၀) တန်းဆိုတော့ စာများလိုထင်တယ်။ အရင်လို ဂွင်းထုနေတာတွေ မမီတော့။ သူဘဲ ပိရိသွားတာလား။ ဘာလားတော့မသိဘူး။
တစ်ရက် ကိုက အလုပ်ကိစ္စနဲ့ နယ်ထွက်ဖို့ ကိစ္စပေါ်လာတယ်။ ကို ခရီးသွားနေတုန်း။ ညဖက် တစ်ယောက်တည်း အိပ်နေတုန်း။
အားးးမမ ရေ လုပ်ပါအုန်း သေတော့မယ်တဲ့။ မောင်လေးအခန်းထဲက အသံထွက်လာတယ်။
ခိုင်လဲ အလန့်တကြား ဘာဖြစ်တာလဲ မောင်လေးလို့ ပြောပြီး သူခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားလိုက်တယ်။
မောင်လေးက အိမ်ရာပေါ်မှာ သူ အောက်ပိုင်းကို စောင်ခြုံထားတယ်။
ဘာဖြစ်တာလဲလို့ ထပ်မေးလိုက်တော့ မောင်လေးက စောင်ခြုံထားတဲ့ သူအောက်ပိုင်းကို မေးငေါ့ပြတယ်။
ခိုင် သူ စောင်ကိုဖယ်လိုက်တော့။ ပုံမှန်ထက် (၂) ဆနီးပါး ဖောင်းကားပြီး မာတောင်နေတဲ့ သူလီးကြီး။ခိုင်လဲ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ဟယ် ဘယ်လိုဖြစ်တာဘဲ မေးလိုက်တော့။
လမ်းထိပ်က ဦးထွန်းဆီက လိမ်းဆေးဆိုပြီးရလာလို့ စမ်းလိမ်းကြည့်တာ မမတဲ့။ အဲလိုကြီးဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးလဲမပြီးတော့ဘူး။ ပေါက်ထွက်တော့မယ်ထင်တယ် မမတဲ့။ ဘယ်လို့ လုပ်ရမလဲမသိဘူး မမ ကယ်ပါအုန်းတဲ့။
ခိုင် ခေါင်းထဲ ဒီချိန်ကြီး မိန်းမသားနဲ့ ယောကျားသားနှစ်ယောက် ဆေးရုံသွားရင်လဲ တစ်ရှက်က နှစ်ရှက်ဖြစ်အုန်းမယ်။ ဘာလုပ်ရမလဲ ခိုင်အတွေးထဲ ချာလပတ်လည်နေတုန်း။ မမ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မောင်လေးဟာ ပေါက်ထွက်တော့မယ်အတိုင်းဘဲ ကယ်ပါအုန်းတဲ့။
ခိုင် နားလည်ထားတာက အဲလို မာတောင်နေရင် သုတ်ထွက်ပြီး ပြီးသွားရင် ပြန်ကျသွားလိမ့်အယ်။ သူပြီးအောင်လုပ်ရမယ်။ ခိုင် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်တယ်။
မောင်လေး ဆီးစပ်နား ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ လီးကို ခိုင်ပါးစပ်အဆုံးဟပြီး ငုံထားလိုက်တယ်။ ပါးစပ်အဆုံးဟထားတာတောင် သူလီးနဲ့ ခိုင့်ပါစပ်း မဆန့်ချင်။
သေနာလေး ငါကိုမကြည့်နဲ့လို့ပြောပြီး ခိုင် ကိုမမြင်ရအောင် စောင်ခြုံခိုင်းလိုက်တယ်။ ခိုင်က စောင်အောက်မှာ ဆေးရှိန်နဲ့ မာန်ထနေတဲ့ သူလီးကို မြန်မြန်ပြီးအောင် စုတ်ပေးနေမိတယ်။
စောင်ခြုံထားတော့ ခိုင်စုတ်နေတာ သူမမြင်ရတော့ စိတ်ထဲ ပိုလွတ်လပ်သလို ခံစားရတယ်။
ခိုင် ပါးစပ်သာ ညောင်းလာတယ်။ သူဟာက ပြီးမယ်ပုံမပေါ်။ ပါးစပ်က လီးကို ခနချွတ်ပြီး စောင်လေး အသာလေးမ ကောင်လေး မပြီးသေးဘူးလားလို့ လှမ်းမေးလိုက်တော့ ပြီးချင်သလို့ ဖြစ်နေပြီး မြန်မြန်လေး မမတဲ့
အဲဒါနဲ့ စောင်အောက်ပြန်ဝင်ပြီး နာနာလေးဆက်စုတ်ပေးပေါ့။ မမ ပြီးချင်လာပြီးတဲ့ အားးးးလို့ မောင်လေးဆီက အသံထွက်လာတော့ အားပါးပါးနဲ့ဆက်စုတ်ပေးနေမိတယ်။
သေနာလေးက ပြီးချင်လာပြီလို့ပြောပြီး လက်တစ်ဖက်က ကုတင်စောင်းမှာ ထွက်နေတဲ့ ခိုင်ရဲ့ အတွင်းမဝတ်ထားတဲ့ဖင်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ လာကိုင်ပါလေရော။
အိမ်ထောင်သည်ဆိုတော့ ဖင်အနယ်ခံရတာ အဆန်းတော့မဟုတ်။ ကောင်လေးပြီးဖို့လိုတယ်လို့ဘဲ စိတ်ထဲတွေးပြီး ဘာမှပြန်မပြောမိ။
ရုတ်တရက် သူအကြောတွေ တောက်တက်လာပြီး ခိုင် အာခေါင်ထဲကို သူ့သုတ်တွေပန်းထွက်လာတယ်။ပန်းထွက်လာတဲ့ အရှိန်ကပြင်းတော့ ခိုင် အာသီးအထိသွားမှန်ပြီး သီးကုန်တာပေါ့။
အဲလောက် များများထွက်လာမယ်မထင်တာ။ တာရိုးကျိုးတဲ့ ရေတွေလိုဘဲ အများကြီးပန်းထွက်လာတာ။ ခိုင်ပါးစပ်ထဲအကုန်ပြည့်သွားပြီး မဆန့်လို့ ပြန်ထွက်တာတွေတောင်ရှိသေး။
ကိစ္စပြီးသွားတော့ စောင်လေးကိုမပြီး ပါးစပ်က သူသုတ်တွေကို တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်ပေါ့။ ကဲ ရပြီလား သေနာလေး။ အိပ်တော့လို့ပြောတော့။
မောင်လေးက သူဟာကို လက်ညိုးထိုးပြတယ်။
ဟယ် နင်ဟာ လူရော ဟုတ်ရဲ့လားဟယ်။ နင်ဆေးက ဘာဆေးတုန်း အဲလောက်ဖြစ်နေရတာ။
ပြောလဲ ပြောချင်စရာ လီးက မကျသွား၊ တောင်ဆဲ။ ဆက်စုတ်ပေးဖို့လဲ မဖြစ်နိုင်တော့။ ပထမတစ်ကြောင်းထဲနဲတင် ပါးစပ်က မောင်းတင်နေပြီ။
ခိုင်လဲ အဲလောက်တောင် ဖြစ်နေတာဆိုပြီး စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်တယ်။ လက်ထဲ တံတွေးနည်းနည်းထွေးထုတ်ပြီး ခိုင်ထမိန်ကြားထဲလက်နှိုပ်ပြီး ခိုင့်စောက်ပေါက်ကို အဝင်ချောအောင် သုံးလေးငါးချက်ပွတ်လိုက်တယ်။
ပြီးတာနဲ့ ထမိန်အသားမပြီး မောင်လေးပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။
သူ့အကို ညတိုင်းနီးပါးလိုးထားတဲ့ ဟတတလေးဖြစ်နေတဲ့ စပတ်။ သူ့ညီ လီးကို တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အမလေး အားးးးချွတ်ချွတ်းးးးး မနည်းပါလားလို့ ခိုင် ညီးလိုက်မိတယ်။ ခါတိုင်း လိုးနေကြ လီးထက်ပိုကြီးနေတယ်။ အဝင်မသက်သာ။ အံကြိတ်ပြီး အဆုံးထိုင်ချလိုက်တယ်။
နင့်အကိုသိရင်တော့ အသေဘဲ ဒီညတော့ ရှိပါစေတော့လို့ ပြောပြီး ခိုင်အပေါ်က ထက်ဆောင့်ပေးနေမိတယ်။ အောက်ကနေ ကော့ပြီး ညီးနေတဲ့ မောင်လေးကိုကြည့်ပြီး “ဖြစ်ရမယ် ငါ့မောင်ရယ်လို့ဘဲ” စိတ်ထဲတွေးနေမိတော့တယ်........ သူလီးကတော့ ခိုင်စပတ်ထဲ တင်းကြပ်စွာနဲ့ စီးစီးပိုင်ပိုင်ဝင်နေဆဲ......
ပြီးပါပြီ။
`````````````````````````````````````
မမဒါလီကုန်းပေးတဲ့ ဖြိုချင်စဖွယ် Doggy
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
အကြောင်းတိုက်ဆိုင်လာပြန်တော့ ငယ်ငယ်ကအကြောင်းတွေသတိရမိသည်။ အဲ့တုန်းက သူက (၂၁) ဝန်းကျင်လောက်၊ မိဘတွေပြသနာ ဖြစ်တာကြောင့်ရော မိဘနဲ့အတူမနေရတာ ကြောင့်ပါ ဆိုးလို့ရမျှ ဆိုးနေတဲ့အချိန်၊ ဆေး၊ အရက် ၊ဆက် အကုန်လုပ်သည်။ အပေါင်းအသင်းတွေထဲမှာ အကောင်ကြီးကြီးသားသမီးတွေပါတယ်ဆိုတော့ လုံခြုံတာလဲ ပါသည်။ ပေါင်းတဲ့အပေါင်းအသင်းတွေကလဲဒီထဲကလူတွေ၊ ထားတဲ့ဆော်ကအစ။ အဲ့တုန်းက သူတို့ကိုပစ္စည်းပစ်နေတာ ကိုသီဟနှင့် မဒါလီတို့လင်မယား၊ အတွဲကိုယ်စီဖြင့် ဟော်တယ်တကာ သွားဆွဲကြ ပါတီတွေလုပ်ကြဖြစ်သည်။ မဒါလီအဖေက မူးယစ်က ဘာကောင်ဆိုလားပဲ သူ့ဆီမှာ မရတဲ့အချိန်မရှိ၊
ထုတ်တဲ့စက်ရုံပိတ်ထားရင်တောင် သူ့အဖေဖမ်းထားတာတွေနဲ့ တစ်နှစ်လောက် ပစ်လို့ရသည်ဆိုပဲ။ ကိုသီဟ ကတော့ ဖက်ရှင်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည်၊ တစ်လတစ်ခါ နှစ်လ တစ်ခါလောက်တော့ ဘန်ကောက်၊ စင်ကာပူဈေးထွက်ဝယ်ရသည်။ အခုလိုအွန်လိုင်းက မှာလို့သိပ်အဆင်မပြေသေး။ အလုပ်မရှိ ဖြုန်းအားကောင်းသည့် သူရဇော်တို့အုပ်ဖြင့်တော့ အတော်တွဲမိကြသည်။သူရကတော့ တစ်ခါမှာလျှင် သူ့ဆော်ဧပရယ်အတွက်ရော နှစ်ယောက်စာ (၁၀၀) လောက်မှာရသည်၊ မဒါလီပြောတာတော့ သူမောင်လေးနှင့်တူသည် ဆိုကာ သူရဇော်မှာလျှင် (၁၂၀၊ ၁၃၀) လောက် ရသည်။
“ အား … ဇော် ဆောင့်ဆောင့် ”
“ ကောင်းလား ဧပရယ် ဟင် ? ”
“ ကောင်းတယ်မောင် ကောင်းတယ်..အဲ့လိုပဲဆောင့် ဧပရယ် ပီးချင်လာပြန်ဘီ”
“ မောင်က သိပ်အလိုးကောင်းတာပါပဲကွာ ဟုတ်တယ် အဲ့လိုဆောင့် မောင့်ကိုအရမ်းချစ်တယ်ကွာ . …. . ပီးပီ အချစ်ပီးပီ မောင် အ အား …. ”
“ မောင်က သိပ်အလိုးကောင်းတာပါပဲကွာ အင့် ဟုတ်တယ် အဲ့လိုဆောင့် မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်ကွာ . …. .၊ ပီးပီ အချစ်ပီးပီ မောင် အ အား …. ”
သူရဇော်လဲ သူ ထိန်းထားသမျှတွေ လွတ်ထုတ်ပေးလိုက်ပြီး သူခဏလှဲနေတုန်း သူ့ရင်ဘတ်ထဲ ဧပရယ်တွန်းဝင်လာကာ
“ မောင် အရမ်းကြာတယ်နော် ဒီတခေါက် ပစ္စည်းကောင်းတယ် အင်း ဒီအတိုင်းလဲမောင်ကြာတာပဲကို ဟုတ်ပါတယ် ကိုကြာကြီးရယ်၊ အသီးလေးဆွဲထားတော့ မပီးနိုင်မစီးနိုင်ဖြစ်သွားတာပြောတာ၊ ပီးတော့ ပိုလဲထန်တယ် နော်၊ မောင်ဟာကြီး သိပ်မကျသေးဘူး ခစ်ခစ် ”
ပြောပြောဆိုဆို လက်သည်းနှင့်သွားထောက်တော့ ဟိုကောင်က ခေါင်းပြန်ထောင်ချင်လာသည်။သူမကတော့ ခစ်ခစ်နဲ့ ရီပီးကုတင်ပေါ်က ထသွားပြီး စားပွဲမှာထိုင်ရင် ပြောင်းကိုသွားကိုင်နေသည်။
“ မောင်က လက်နက်ကြီးသုံးတော့ ဧပရယ်လဲ ဆေးစားထားရမယ် ..” ဆိုပီး မီခြစ်ခြစ်ပီး ကောင်းကင်ပေါ် သစ်သီး တက်ခူးနေပြန်ပါသည်။
“ ပစ္စည်းလေးကောင်းတော့ မမဒါလီတို့ အသံတိတ်နေတာပဲနော်မောင် ”
“ ဟင် ဘာပြောတာလဲ ”
“ သြော် အရင်ကဆို ကိုသီဟ မြန်တဲ့အကြောင်း ဟာသလုပ်နေလို့ မောင်ရဲ့ ဟား ဟား ဟား ”
“ ကိုယ့်ဆရာသီဟ က တပ်ထွက်လား ”
“ အဲ့လို့တော့မဟုတ်ဘူး မောင်က ပုံမှန်တောင် ၁ နာရီ၊ ပစ္စည်းသုံးရင် မိုးအလင်းဆွဲ..” တဲ့ အကြောင်းပြောပြတော့
မဒါလီက
“ ကိုသီဟကတော့ သိပ်မကြာကြောင်း..”ပြောပြတာကို ဟာသလုပ်နေကြတာ မဒါလီကတောင် မောင့်ကို ခနငှားနေသေးတယ် ဟား ဟား ဟား ”
“ လိုက်သွားပါလားမောင် အကိတ်နော် ”
“ အေး နောက်တစ်ခါတွေ့လိုက်သွားရမယ် ဟား ဟား ဟား”
“ မောင် နော် သဲက စတာကို မဒါလီကိတ်သလို သဲက မကိတ်လို့လားမောင်ရဲ့ ...” ပြောပြောဆိုဆို သူ့ဖင်တုံးလေးကို ဘေးတစောင်းလှည့်ပြရင် တုန်အောင်လုပ်ပြပြီး စိန်ခေါ်နေတော့လည်း ဟင်း ဟင်း မယ်မငြင်းလေးကို သူရဇော် ပညာပေးရတော့သည်။ တနေ့ စီးတီးမတ်မှာဈေးဝယ်နေတုန်း
“ ဟိတ် ဇော် ဧပရယ်မပါဘူးလား ”
“ ဟာ မမဒါလီ အရမ်းလှနေပါလား မီနီစကပ်လေးနဲ့ ”
မဒါလီကလဲ တစ်တစ်ရစ်ရစ်နဲ့ တကယ်ကိုလှနေပါသည်။
“ မြှောက်နေပြန်ဘီ ဇော် ရယ်၊ ဘာလဲ ကုန်ခါနီးနေလို့လား ဟား ဟား ဟား ”
“ အဲ့ဒါလဲပါတာပေါ့ ”
“ ဧပရယ်က ခေါင်းလျှော်နေလို့ဆိုင်မှာ ကော်ဖီသောက်ဦးလေ မဒါလီ ”
“ အေး ကောင်းသားပဲ ခုနကမြှောက်ထားတယ်ဆိုတော့ မမတိုက်ပါ့မယ် ”
“ ဟာ မဟုတ်တာ မမြှောက်ပါဘူး မဒါလီက တကယ်မိုက်တုန်း လှတုန်းကို ”
သူရဇော်ပြောရင်း သူ့ဖင်ကိုကြည့်လိုက်မိတော့ မဒါလီရှက်သလိုဖြစ်သွားသည့်မျက်နှာလေးကို ရင်ခုန်ချင်သလိုလိုပါ။ ကော်ဖီဆိုင် ရောက်တော့
“ ကိုသီဟရော မဒါ ဒီတခေါက် သြဇီထွက်သွားတယ် ကုန်သည်အသစ်လို့ ပြောတာပဲ ဒါနဲ့ ကုန်တော့မလို့ဆို၊ သိပ်မြကြာသေးဘဲနဲ့ ”
“ ဧပရယ့်အကြောင်း မဒါသိသားနဲ့ မီးခြစ်တောင် အပျောက်မခံဘူး ဟား ဟား ”
“ ပြောပါ့ ပြောပါ့ ..မင်းအကြောင်းတွေလဲကြွားပါ့ ကိုကြာကြီးဆိုပဲ ”
စကားပြောရင်း မဒါလီရဲ့အကြည့်တွေက သူရကျော် ခါးအောက်ပိုင်းကိုတချက်ဝှေ့သွားတော့ သူ့လီးမှာဖျင်းခနဲ ခံစားလိုက်ရသေးသည်။ သူ့အရှက်ပြေတဟီးဟီးရီနေလိုက်သည်။
“ မဒါလဲကျွန်တော်ကို ငှားမလို့ဆို ”
ပြောပီးမှ လွန်သွားမှန်းသိသည်။ ဟဲ့ မဒါ ရှက်သွားသည် ။
“ ငဇော် နင်တွေ့မယ် ငါတကယ် ခေါ်သွားလိုက်လို့ ဟွန်း ”
စကားစအနဲငယ်ပြတ်သွားပီး သူတို့နျှောက် ရီပဲရီနေကြသည်။ သူရဇော်ခေါင်းထဲမတော့ မဒါလီအရင်ထပ်ပို ဆက်ဆီကျလာသည်ထင်သည်၊ ငထွန်းတို့ မဒါကို မှန်းဖူးသည်မှာမလွန်ချေ။
“ ပုံမှန်ပဲယူမှာ မလား ”
“ ဟုတ် မဒါ ခုတော့ ပါမလာဘူးကွ ညနေဆိုင်သွားစရာရှိတော့ ထွက်ဖြစ်မယ်မထင်ဘူး”
“ အင်း… မင်းအိမ်လိုက်ယူမလား ”
“ ငှားတာလား မမဒါလီ ဟားဟားဟား ”
“ ဟာ ငဇော်နော် လာမစနေနဲ့ ဟား ဟား ဟား ”
“ နောက်တာပါ နောက်တာပါ ” အရှေ့ကထွက်သွားသော မဒါလီ ဖင်ကို ငေးရင်း ဘာတွေဖြစ်လာမလဲတော့မသိ ငဇော်ညီလေးကတော့ ခေါင်းတကြွကြွ ဖြစ်နေတော့သည်။ မဒါလီတို့အိမ်ရောက်တော့ ခနခနရောက်ဖူးနေကြအိမ်ဖြစ်သော်လည်း ဒီတခါဝင်ရတာစိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးဖြစ်သည်ဟု ထင်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲက သူတို့လင်မယား ဓါတ်ပုံကြီးကလဲ လူကိုမျက်နှာပူစေသည်။
“ ရော့ ဇော် ချီးယား ”
ဘီယာတစ်ဗူးကမ်းပေးရင်း သူကိုတိုင်လဲသောက်သည် ဟား နေပူနေတာ ဘီယာနဲ့မှကွတ်တိပဲ ဟုတ်သည် သူလဲ စိတ်ထဲကမရိုးသားတာနဲ့ ကိုသီဟအပေါ်မျက်နှာပူနေသည်မဟုတ်လား။
“ ဧပရယ်က ကြာမှာလား ဗျာ”
“ အဲ ကြာမယ်ထင်တယ် မဒါ လူလဲစောင့်ရဦးမှာဆိုတော့ ”
“ ကျွန်တော်လဲထိုင်စောင့်မနေချင်လို့ထွက်လာတာ ဧပရယ် လူဆိုးမ၊ လွို့ဝှက်ချက်တ ွေလျှောက်ပြောတယ်”
“ မင်းကို ဘာတွေပြောသေးလဲ စကားပြောနေရင်းထွက်သွားတာပါ မဒါပစ္စည်းတွေကောင်းတယ်ပြောရင်းနဲ့
“ ဟိတ် ဘယ်ပစ္စည်းလဲ ဟားဟားးဟား ကြယ်သီးပါဗျာ။မဒါကလဲ ဘယ်ပစ္စည်းဖြစ်ဖြစ်ကောင်းတာချည်းပဲကို ဟားဟားဟား ”
“ ကိုတွေက ပစ္စည်းရှိလူတန်းစားတွေလေ ဟားဟားဟား ”
သူ့နို့နှစ်လုံးကိုပင့်မရင်း ဟာသ လုပ်လိုက်ပေမဲ့ သူရကျော်ကိုအခက်တွေ့စေသည်။ မဒါစကားတွေလဲ ကလေးကိုစနေသလိုလို နဲ့ ပိုပွင့်လင်းလာသည်။
“ ဟုတ်တယ် ဇော် ကိုသီဟ သိပ်မကြာလို့ ဒို့စိတ်ညစ်နေတာကို သူက မင်းဟာကြီး ကြီးရှည်ကြာကြောင်းလာကြွားနေလို့ ခနငှားပါလားလို့နောက်လိုက်တာပါ၊ မင်းမှာဆေးရှိရင် မင်းအကို ကိုပေးလိုက်ပါဦးကွာ ဒီလိုအချိန်မှာကြုံရင်တော့ ပြောရမယ့် စကားတွေအများကြီး အဲ့တုန်းကတော့ ပညာသင်ပဲရှိသေးတယ်မဟုတ်လား ထန်ပဲ ထန်တက်တယ် ဘယ်လိုပြန်ပြောရမှန်းသူူမသိ ။
“ အာ မဒါကလဲ ကျွန်တောက် အော်တိုကြာတာပါ ပီးတော့ အသီးလဲဆွဲထားတော့ မနဲရပ်ရတယ်”
“ ဧပရယ် ကံကောင်းတာပေါ့ ဒါဆို ဟင်းဟင်း ”
“ ကိုသီဟကသေးမယ်တော့မထင်ပါဘူး မဒါ ”
“ မသေးပါဘူး ပုံမှန်ပါပဲ မြန်တာလေးတစ်ခုပဲ မင်းသိတဲ့အတိုင်း သူကအရင်ပီးသွားတော့ မမမှာဆန့်တငန့်ငန့်နဲ့ လက်ပဲအားကိုးရတာပဲ”
“ အဲ … ကျွန်တော် ကူ ညီ အဲ ကူညီလို့ရတဲ့ဟာဆိုလဲ ကူညီပါတယ်မဒါရယ် ဟား ဟား ဟား ”
“ ဇော်ရယ် ကုန်နေပီမို့လား နောက်တဗူး”
“ အင်း ကျေးဇူး ”
ထသွားတာကောင်းသည် မဟုတ်ရင် ငဇော်လဲထန်နေရတာနဲ့ တခြားသူဆို မုဒိန်းမွု ဖြစ်လောက်တယ်။
စဉ်းစားကြည့်လေ သူ ကသူ့ယောကျာၤးမစွမ်းဆောင်နိုင်ကြောင်းတွေပြောနေတာ၊ ဘီယာလေး သောက်ထားတော့ စကားပြောရတာ အာရွင်လာသည်။ နောက်တဗူးဖောက်ရင်း စကားစက မထင်မှတ်ဘဲ ဆက် အကြောင်းရောက်သွား၏။ ဖောင်းနေသော သူ့ဘောင်းဘီဂွကြားကို ရောက်ရောက်လာသော မဒါလီ၏မျက်လုံးများကြောင့်သူ ပိုထန်ရသည်၊ မထူးတော့ အနေလဲခက်လှသည်မို့ ခပ်ကျုံကျုံထိုင်နေရာက သူခပ်ရဲရဲပဲ ဖွင့်ထိုင်ထားတော့ မဒါလီအကြည့်တွေပိုရဲလာသည်။ သူကလဲ ကို့အမကြီး မျက်လုံးနဲ့ အရသာခံပါစေ ကိုလဲ သူ့ဖင်တွေ နို့တွေကို လစ်ရင်လစ်သလိုဗူးခဲ့ကြသည်မို့လား။
“ ကဲ လာဇော် ပစ္စည်းသွားယူရအောင်”
သူအနည်းငယ်အံ့သြသွားသည်။
ဒီအိမ်ရောက်ဖူးသော်လည်း သူတို့လင်မယားခန်းထဲတခါမှမရောက်ဖူး။ ကိုသီဟလဲ တစ်ခါမှ မခေါ်သွားဖူးချေ။ သူတို့လင်မယား အိပ်ယာကြီးတွေ့တော့ ငပဲကခံရခက်လောက်အောင် တောင်လာချေပီ။ မဒါကတော့ စကားတွေကောင်းနေတုန်း . . .
“ ဧပရယ်ကတော့ မင်းအကြောင်းပဲ ကြွားနေတာ သူကအားလုံးထဲမှာစတားဖြစ်နေတာလေ ...သူကထန်လဲ ထန်တော့ မင်းကတော့ သိပ်လိုက်ဖက်ပါတယ် ဇော်ရယ် ...မင်းကလဲ ငထန်ဆိုတော့ ဟုတ်တယ်မလား ခ်ခ် ”
ပြောနေရင်း သူ့အိပ်ယာပေါ်တက်။ခေါင်းရင်းထဲ လက်လှမ်း နွိုက်နေတော့ သူရဇော်ကို ဖင်ကုန်းပြသလိုဖြစ်သွားပြီး လှစ်ခနဲပေါ်သွားသည့် မဒါ၏ ဝါစိမ့်စိမ့်တင်သားအောက်ပိုင်းနဲ့ အောက်ခံ ခရမ်းရောင်လေးက အရမ်းကြည့်လို့ ကောင်းသွားသည်
သူမျက်လုံးမခွါနိုင် ။
“ အင်း အဲ မမဒါလီ ခုတောင်ကြည့် မင်း မမကိုကြည့်ပီး ထန်နေပီ မဟုတ်လား ဟင် ဇော် ဟင်း …”
“ ဟုတ်တယ်မဒါလီ မထူးတော့ဘူး ကိုသီဟလဲ စောက်ရမ်းထန်နေလို့ အကြာကြီးမထိန်းနိုင်တာထင်တယ် ရှူး ဧပရယ်ပြောတာတွေ တကယ် ဟုတ်မဟုတ်သိချင်တယ်ကွ ာ . . .”
ရုတ်တရက်သူ့အနားရောက်လာတဲ့ မဒါလီရဲ့ နွုတ်ခမ်းကိုဖမ်းနမ်းလိုက်တယ်။ ပြန်နမ်းစုတ်လိုက်တဲ့ မဒါရဲ့အထိအတွေ့ဟာ အရမ်း မိုက်နေတယ်။ နမ်းနေရင်း သူ့နွုတ်ခမ်းတွေကိုမနာအောင် ကိုက်တာမျိုး။ မဒါရဲ့နို့အုံကြီးကို မရဲတရဲကိုင်လိုက်တော့ နမ်းနေရာကခွါပီး သူ့ညီလေးကို လာစမ်းကြည့်တယ် ပီးတော့ မျက်လုံးလေးပြူးပြရင်း “ အိုးး အကြီးကြိးပါလား ” သွားဖြင့်ကိုက်တဲ့ပုံလုပ်ပြတော့ ပိုမာလာရသည်။
မဒါကို ကုတင်ပေါ်ပွေ့တင်လိုက်ရင်း သူ့အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်တယ်၊ အောစာအုပ်တွေ ထဲကလို တတုံးတခဲကြီးမဟုတ်သော်လည်း သူ့အတွက်တော့ အကယ် ပြီးပြည့်စုံတယ် ။ ဘရာကိုချွတ်လိုက်ပီးသူ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုစို့ပေးလိုက်တော့ ငြီးလိုက်တဲ့ မဒါ အသံကြောင့် နို့မှာ အရမ်း ခံစားမူကောင်း တာပဲ၊ သူ့အကြိုက်ဖြစ်သည်။ နို့စို့နေရင်း မဒါရဲ့ ပေါင်ကြားထဲစမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဖောင်းတင်းနေတဲ့ မဒါရဲ့ စပက်ကြီးမှာအရည်တွေရွဲလို့ ကိုထန်သလို သူလဲထန်နေတာပဲ။ တဆက်တည်း မဒါလဲထန်နေပြီး ဧပရယ်ကို ကြိုရဦးမှာဆိုတော့ သူ ထုတာဘာညာ တွေကိုကျော်ပစ်ရတော့မယ်၊
“ အား ဇော် ရယ် အရမ်းတက်တာပဲ ဧပရယ်မောင်ပိုင်စီးထားတဲ့ မင်းလီးကြီးကိုလဲပြပါဦး”
သူရဇော်ကိုတွန်းလှဲ ဘောင်းဘီချွတ်ရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီထဲက ကြွားကြွားကြီး ထွက်လာတဲ့ လီးကြီးကို အလိုပြည့်သလိုကြည့်ပီး ရွတ်ခနဲ နမ်းလိုက်သည်။
“ အရမ်းချစ်ဖို့ ကောင်းတာပဲဇော်ရယ် အောင်မြင်တဲ့ကောင်ကြီး ”
ပီးတော့ သူ့စူပါ ပါဝါကိုပြပါတော့တယ် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲထည့်စုပ်ပြီး တံတွေးတွေရွဲသွားမှ ပတ်ပတ်လည် သွားနဲ့မနာအောင်လိုက်ကိုက်တယ်၊ သူရဇော်မှာ သူများကိုလူးလိမ့်အောင် လျှာဇောင်း ထက်ခဲ့သမျှ သူပြန်လူးလိမ့်နေရတော့တယ်။ ဂွေးဥတွေကိုစုတ်နေတုန်း သူမရတော့ ဒီအတိုင်းဆို မဒါလီမွုတ်နေတာနဲ့ သူပီးသွားနိုင်တယ် သူလိုးချင်သေးသည်။
“ ခန မဒါ ကျွန်တော်လိုးချင်လာပြီ ”
မျက်လုံးထဲတည့်တည့်ကြည့်ပီးပြောလိုက်တယ်။
မဒါက သူ့နွုတ်ခမ်းတွေကိုဆွဲနမ်းရင်း သူ့အပေါ်ကိုတက်ခွလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ အသေအချာ တေ့ပီးမှ ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချတယ် ။ တကယ့်ကို ဖြေးဖြေးချင်း။ အတွင်းသားနုနုလေးတွေ ပွတ်တိုက်နေတာကိုတောင်တခုချင်း သိနေရတဲ့ပုံမျိုး သူရဇော်ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဖြေးဖြေးချင်းပြန်ကြွလိုက် ထိုင်ချလိုက်လုပ်နေမှ အဆင်ပြေလာတယ် ။
“ သိပ်ရှည်တာပဲဇော်ရယ် အင်း အား . . . မမအရမ်းကောင်းတယ်ကွာ ”
သူနဲ့လျှာချင်းခနနမ်းပြီး လမ်းကြောင်း အဆင်ပြေ လာတာနဲ့ မဒါကမြင်းစီးသလို ဆောင့်တော့တယ်။ သူရဇော်ကတော့ သူ့နို့ကြီးတွေကို ထိန်းရင်း မဒါရဲ့ဖင်ကြီးကိုကိုင်ပီး သူနဲ့အဆင်ပြေအောင် အောက်ကပြန်ဆောင့် ပေးနေလိုက်တယ်။
သိပ်မကြာဘူး ။ မဒါဆောင့်ရင်းကနေ လီးတစ်ချောင်းလုံးအဝင် ထိုင်ချပီးပွတ်နေတော့ ခံစားရတာတမျိုးပြောင်းသွားတယ်။ အသံတွေစိတ်လာပီး
“ အား အား ပီးချင်ပီဇော်ရယ် အား အ အ မမပီးပီကွာ အား… ”
သူ့အပေါ်လဲပြိုလာသော မဒါ၏နွုတ်ခမ်းကို အသင့် ကြိုစောင့်နမ်းရင်း မဒါဖင်ကြီးကိုကိုင်ကာအောက်ကနေ တချက်ချင်းပင့်လိုးလေး လိုးပေးနေလိုက်သည်။ အတော်ကြာမှ မဒါလီက နွုတ်ခမ်းခြင်းခွာကာ သူ့မျက်လုံးတွေထဲထိ ကြည့်ရင်း
“ သိပ်ချစ်တယ်ဇော်ရယ် ပြွတ် ”
သူရဇော်ပါးထက်အနမ်းချွေ၏ မဒါရဲ့ဆံပင်တွေထဲ လက်ထိုးဖွလိုက်ရင်း နွုတ်ခမ်းကိုမြတ်နိုးစွာသူနမ်းပီး
“ ကျွန်တော် မပီးသေးဘူး မဒါ ”
“ အင်း ပီးအောင်လုပ်ဇော် မမဘယ်လိုနေပေးရမလဲ”
သူစကားမပြန်အား၊ သူသိပ်ကြိုက်တဲ့ မဒါနို့တွေကိုစို့လိုက်ရင်း မဒါကိုပက်လက်ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ ဒါမှသူ့စိတ်တိုင်းကျ ကြမ်းနိုင်မှာမဟုတ်လား။ ခုနကမကျွတ်သေးသည့်လီးသည် မဒါ၏အရည်တို့ဖြင့်စေကပ်ကပ်ဖြစ်နေသဖြင့် စီးစီး ပိုင်ပိုင်လေး ရှိနေသည်။ လှေကြီးထိုးပုံစံကိုပဲ ဒူးမှာအားမယူဘဲ ခြေမမှာအားယူပြီး ခါးအားဖြင့် အဆုံးထိဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်ထည့်ပေးလိုက် ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် တစ်ချက်ခြင်း လိုးသည်။ အချက်တိုင်းမှာ မဒါ၏ကျဉ်းကျပ်သောအတွင်းသားတွေကို သူခံစား ရသလို ရှိသည်။
မဒါလဲ ပါးစပ်လေးဟရင်း သူ့ကိုငေးကြည့်နေပုံက ချစ်သူတစ်ယောက်လို၊ သူ ဆွဲထုတ်လို့ အပြင်ရောက်ခါနီး ဒစ်နဲ့မဒါစောက်ခေါင်းအဝ ထိပြီဆိုတာနဲ့ အပြင် ရောက်သွးာမှာစိုးပုံမျိုးနဲ့ သူ့ဖင်ကိုလှမ်းညှစ်ရင်းပြန်ဆွဲထည့်တက်တယ်။ သူထန်ရကျိုး နပ်သည့်မဒါ။ အဝင်အထွက် အဆင်ပြေတာနဲ့ သူအရှိန်ကိုတဖြေးဖြေး တင်ရင်း ဆောင့်ပေးတော့ မဒါငြီးသံတွေ ပြန်ထွက်လာတယ်၊
ဆီးစပ်ခြင်းရိုက်သံတဖတ်ဖတ်နဲ့ မဒါလီရဲ့ငြီးသံ အိအိလေးတို့ဟာ နားထဲမှာ အသာယာဆုံးလိုပဲ။ နဲနဲကြာတော့ ခြေထောက်ညောင်းလာပီး သူရဇော်ပုံစံထပ်ပြောင်းတယ် ။ မဒါလီရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းပုခုံးထမ်းပြီး စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပီးခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပေး လိုက်တယ်။
“ ဖောင်း ဖောင်း အင်း အင်း အ အ ကောင်းလိုက်တာဇော်ရယ် အင်း လုပ်ပါ အဲ့လိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလုပ် ဒါမျိုးစောင့်နေတာကြာပီ ဇော်ရယ် ချစ်လိုက်တာ တအားအား”
ငြီးရင်း မတရား ဆက်ဆီ ကျလွန်းနေသော မဒါ နွုတ်ခမ်းကြားထဲ သူ့လက်ခလယ် ထိုးထည့်ရင်း။
“ ဇော့်ကိုစုပ်ပေးပါဦး မဒါ”
မဒါလဲလက်ခလယ်ကို လီးတစ်ချောင်းလိုကို အားရပါးရစုတ်တယ်။ အောက်ကတဖောင်းဖောင်းဆောင့်နေတဲ့ဖီ်လ်းနဲ့ လက်ခလယ်ကို စုပ်နေတဲ့အရသာဟာ ကိုယ့်မှာလီးနှစ်ချောင်းရှိနေသလိုကို ခံစားရစေသည်။
ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်နေရင်း သူ့လီးမှာနွေးခနဲ့ခံစားလိုက်ရသည်၊ မဒါကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့ဒဏ်ကိုမျက်လုံးလေးစင်းခံစားရင်း တီးတိုးသာငြီးရင်း ရှက်ပြုံးလေးပြုံးရှာသည်။
“ မမထပ်ပီးသွားပြန်ပီ ဇော် ရယ် . . . အ . . အ . . မပီးသေးဘူးလားကွာ အင့် အင့် သိပ်အားကြီးတာပဲ အာ့ ”
သူလဲပီးချင်လာပြီ သိပ်အချိန်မဆွဲချင်တော့ ဒါပေမဲ့နောက်ဆိုတာ မသေချာသောကြောင့်သာ၊ သူအပီးဆော်တော့မယ်ဆိုတော့ ပုံစံပြောင်းလိုက်သည်။ မိန်းခလေးတွေအသဲစွဲ ခွေးကုန်း၊ မဒါကိုဆွဲထူပြီး ကုန်းခိုင်းလိုက်တော့ မဒါရဲ့ ဒေါကီဟာ သူတွေ့ဖူးသမျှတွင်အလှဆုံးဖြစ်သည်။ ဖင်ကိုအပေါ်ပင့်ကော့ထားပေးတဲ့ ပေါင်ကြားထဲ သူဝင်မုဆိုးဒူးထောက်လိုက်တော့ နောက်လှည့်ကြည့်နေတဲ့ မဒါနွုတ်ခမ်းကိုလှမ်းနမ်းပြီး
တချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း တုန်တုန်သွားတဲ့မဒါ ဖင်တုန်တွေကို သူအားမလိုအားမရ ဖြန်းခနဲရိုက်လိုက်ရင်း ခါးကိုအနားမပေးပဲအသားကုန်လိုးတော့သည်။ မဒါရဲ့အတွင်းသား စုပ်အားကလဲ အသဲစွဲစရာပင်။
“ အား. . . ရှစ် အား ဇော် အား မမဒါ အရမ်းမိုက်တယ်ကွာ ဇော် ဆောင့် ဆောင့်မမကိုမညှာနဲ့နော် သိလား အား ”
အချက် (၅၀) လောက်ကျတော့ သူထိန်းမနေတော့ပဲ အမြန်ဆွဲထုတ်ခါ မဒါရဲ့ဖင်တုန်းလှလှလေးတွေအပေါ်မှာပီးလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးဖက်လျက်သား ကုတင်ပေါ်ကိုလှဲချလိုက်တော့တယ်။ မဒါလီ နားနားကပ်ပီး
“ တိုတိုးလေး အရမ်းကောင်းတာပဲ မမဒါရယ်..”
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment