The Art of Incezt အပိုင်း (၂)
ရေးသူ - theartofincest
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
သူမရင်ထဲ တွေဝေလေးလံနေလေသည်။ သူမ နောင်တကို ခံစားမိသည်။ ဘေးတွင် သားငယ်က နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေရှာသည်။ သားကို ခေါင်းလေးညင်သာစွာ ပွတ်ပေးနေသေးသည်။ သူမ သားငယ်ကို ချစ်သည်။ ချစ်သည်ဟု ဆိုရာတွင် အမျိုးမျိုးသော အချစ်နှင့်ချစ်သည်။ သားငယ်ကိုလည်း လိုချင်တယ်။ တစ်ဘဝလုံးပိုင်ဆိုင်လိုသည်။ ဒါကြောင့် ကိုမြင့်နဲ့လိုးတိုင်း သူမက သန္ဓတားဆေးတွေ သောက်သည်။ နောက်ထပ် သားလေးအတွက် အနှောက်အယှက်တွေ မပေးချင်ခဲ့။ ကိုမြင့်က အချိန်တန်ရင် လောကကြီးမှာ အစောကြီး သေရမယ်ဆိုတာ သူမက သိသည်။
ဒါကြောင့် လောကကြီးထဲ သူ့ဘဝအတွက် ကျန်ရစ်သူဆိုလို့ သားလေးသာ ရှိသည်။ သားလေးကတော့ သူမကို သစ္စာဖောက်မည်မဟုတ်ဘူး သူမ အလိုလိုသိနေသည်။ ဒါကြောင့် သားလေးကို ချစ်သည်။ သားလေးရဲ့အလိုဆန္ဒမှန်သမျှ ဖြည့်စီးပေးမည်။ သူမက သားဖြစ်သူ ငထက်ကို သားတစ်ယောက်လိုရော ယောကျ်ားတစ်ယောက်လိုရော ချစ်လေသည်။
ငထက်၏လီးက တောင်နေသည်။ သူမက ငထက်ကို နမ်းရှုံ့နေသည်။ ငထက်တောင်နေခြင်းသည် နံနက်ခင်း သေးပေါက်ချင်လို့ တောင်နေခြင်းမျိုးဖြစ်သည်။ မလတ်ပြုံးနေမိသည်။ ဒီလီးကပဲ သူမရဲ့ မနေ့ညက ဆန္ဒတွေကို ပြေပျောက်စေခဲ့သည်ကို သတိရသည်။ သူမ ဝမ်းတော့နည်းမိပါသည်။ သူမသာ အလွန်ဆာလောင်မနေခဲ့လျှင် သူမ သူ့သားလေးနှင့် လိုးမိလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ သားလေးကို ငရဲကြီးအောင် သူမလုပ်မိသည်။ သားလေးကတော့ မအေကိုချစ်လို့ လုပ်သည်ထင်သည်။ သို့သော် တစ်ခါတရံ သားလေးဂွင်းထုတာကို မြင်ရသည်မှာ စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ သားလေးကိုလည်း အပြစ်မဆိုသာ။ ကိုမြင့်ကြောင့် အားလုံးဖြစ်ရသည်ဟုသာ မလတ် ပုံချပစ်သည်။
“သားလေး သား…”
မလတ်က ဖွဖွလေး ငထက်ကို လှုပ်နှိုး၏။ ငထက်က ရုတ်တရက်လန့်နိုးပြီး သူ့လီးကို ရှက်ပြီး လက်ဖြင့်ကာသည်။
“အမေ.. သား မှား”
မလတ်က ခေါင်းကို ခါသည်။ “သားမမှားဘူး အမေတို့ဘဝမှာ ဘယ်သူမှ မကောင်းခဲ့ဘူး။ အမေတို့ဘဝမှာ အမေတို့နှစ်ယောက်ပဲ ရှိတော့တာ သားလေကို အမေချစ်တယ်” ဟု မျက်ရည်လေး ဝေ့ဆိုသည်။
ငထက်မှာ မိခင်ကို ဖက်ထားမိသည်။ နွေးထွေးသော ရင်အုံက နို့နှစ်လုံးကိုလည်း တပ်မက်စွာ စို့စုပ်နေမိသည်။ ထို့နောက် “အမေ့ဆန္ဒတွေ သားအကုန်ဖြည့်ပေးမယ်” ဟု ပြောသည်။
မလတ်က “သားရယ်” ဟုသာ ပြောပြီး မျက်လုံးများကို မှိတ်ကာ နို့ကို ရင်ဖိုစွာ အစို့ခံနေရှာသည်။
“သား သေးသွားပေါက်ချေဦး ဆီးအောင့်နေမယ်”
ငထက်က ခေါင်းကို ညိမ့်သည်။ ထို့နောက် မလတ်က “နောက်ပြီး အဝတ်တွေဝတ်ပြီး သွားတိုက် ၊ မျက်နှာသစ်ခဲ့ အမေထမင်းကြော်ထားလိုက်မယ်” ဟု မှာလိုက်သေးသည်။
ငထက် ကမန်းကတမ်း ထပြီး အဝတ်တွေဝတ်ကာ သေးထပေါက်ရသည်။ သို့သော် လီးက အတောင်မရပ်သေး။ မလတ်က ဒယ်အိုးထဲဆီထည့်ထားပြီး မီးကိုမွှေးနေသည်။ သူမက အဝတ်မပါသေးချေ။ ငထက် သွားကိုတိုက်ပြီး ရင်တွေခုန်လွန်းသောကြောင့် မလတ်ဆီရှိရာ မီးဖိုချောင်ထဲသို့ ဝင်သွားမိသည်။ ထို့နောက် မလတ်အား နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ လီးက မလတ်၏ ခါးကို ထောက်နေ၏။
“သား.. သေးပေါက်ပြီးပီလား”
“အင် .. အင်း”
ငထက်အသံများက တုန်ယင်နေသည်။ မလတ်က နောက်သို့လှည့်ပြီး ငထက်ကို နမ်းသည်။ လည်ပင်းတွေကိုနမ်းသည်။ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့လိုက်နမ်းသည်။ ငထက်မှာ လူပျိုပီပီ အထိအတွေ့အရသာကို မသိရှာသေးသဖြင့် “တဟင်း ဟင်း” ဖြင့်သာ ငြီးနေမိသည်။
မလတ်က ငထက်၏လီးအပေါ်က ဒစ်လေးကို အသာလေး လှန်လိုက်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ဖြင့် ဂွင်းကို ငြင်သာစွာ ထုနေပေးနေသည်။ လီးကို ကစားနေရင်းက ငထက်၏လျှာကို စုပ်နေသေးသည်။ ငထက်မှာ နတ်ပြည်ရောက်နေသည့်အလား ရင်တွေကလည်းခုန် အသားများပင် တုန်နေလေတော့သည်။
“ကဲ.. အမေ ထမင်းကြော်မလို့ဟဲ့။ မီးက ကောင်းလှပြီ ရေသွားချိုးချေကွယ်”
ဟု ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပြီး ပြောတော့ ငထက် အာရုံနောက်သွားသည်။
“ဟာ.. အမေကလည်း ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေမှ” ဟု ငြီးငြူသည်။
မလတ်က တခစ်ခစ်ရယ်လျက် “ခနနေလို့ သား ထမင်းကြော်စားပြီးတော့ အမေ့ကို တဝကြီးလိုးပေါ့ကွယ် ဟုတ်ပြီလား” ဟု ဖင်လေးကို ပုတ်ပြောသည်။ ငထက်မှာ အပျော်လွန်လျက် ခေါင်းကိုသာ အကြိမ်ကြိမ် ညိမ့်ပြရတော့သည်။ ငမြင့်မှာ သေနေသည့်အလား အိပ်နေသည်။ သေချာပါသည်။ ၁၂ ကျော်မှ နိုးမည်ဖြစ်သည်။
စင်စစ်တွင် မလတ်က ငထက်၏အလိုးကို ခံချင်လှပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် သားလေးအစာမရှိဘဲ ကျုံးလိုးလိုက်ရင် ခေါင်းမူးပြီး ကျောင်းကျ စာသင်ရခက်နေမည်စိုးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမက အလိုးခံချင်လှတဲ့စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ပြီး လုပ်သင့်သည်များကို ပြင်ဆင်နေရတော့သည်။ ပြီးမှာ သား၏အလိုးကို တဝကြီးခံပစ်မည်။ သား၏လီးကို လောကကြီးမေ့သွားအောင် စုပ်ပေးမည်ဟု စိတ်မှတေးထားလိုက်သည်။
ဒီနေ့သည် တနင်္လာနေ့ဖြစ်၏။ ငထက်မှာ ကျောင်းကို ၉ နာရီသွားရမည်။ အခုကို ၇ နာရီခွဲနေပြီ။ လိုးချိန်က နည်းနေပြီဖြစ်သည်။ ကြက်သွန်ဖြူကို ဆီမြန်မြန်သတ်ပြီး ထမင်းကြော်ကို ခပ်သွက်သွက် ထိုးမွှေနေမိသည်။ ငထက်က ရေချိုးပြီးချေပြီ။ ထမင်းစားပွဲတွင် ငထက်က ကိုယ်တုံးလုံး ထိုင်နေသည်။ ထမင်းကြော်အနံ့ကြောင့် သားလေး ဗိုက်ဆာနေတာဖြစ်မည်ဟု တွက်သည်။ ထို့ကြောင့် ခပ်မြန်မြန်ပြင်ဆင်ပြီး ငထက်ကို စားစေသည်။ ငထက်စားနေတုန်း မလတ်က ရေးချိုးရတော့သည်။
ရေချိုးအပြီးတွင် မလတ်က မှန်တင်ခုံပေါ်တွင် ဖင်ကိုကော့လျက် မိတ်ကပ်ကို ပါးပါးလူးလိုက်သည်။ လှသော နှုတ်ခမ်းတွင် နှုတ်ခမ်းနီကို မရဲတရဲလေး ဆိုးလိုက်မိသည်။ ထို့နောက် သနပ်ခါးကို ညီနေအောင် လူးသည်။ ကိုယ်တွင် သစ်ခွနံ့ရှိသော ရေမွှေးကို ဆွတ်ဖြန်းပစ်သည်။ မွှေးထုံနေမှ ထမင်းကြော်ဝင်စားသည်။ ငထက်မှာ မလတ်ကို မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ငေးနေမိသည်။ မလတ်အလွန်လှနေသည်။ အရင်က အမေအလှပြင်နေတာ သူ့အတွက်များလားဟု ရင်ထဲအတွေးဝင်မိသည်နှင့် စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ လူပျိုပီပီ စိတ်လှုပ်ရှားလာလျှင် လီးက ထတောင်သည်။
“အမေ ထမင်းစားဦးမယ်နော်.. ရင်တွေက ခုန်နေပြီလား” ဟု မလတ်က ပြုံးပြုံးလေးနှင့် မေးသည်။ ငထက်က ရှက်ပြီး ခေါင်းကို ညိမ့်ရသည်။
မလတ်အများကြီး မစားပါ။ အဆာပြောရုံသာ စားသည်။ ခနနေပါက လိုးတော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် ဗိုက်ပြည့်နေပါက မအိမသာဖြစ်မည်စိုးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ သားလေးကတော့ အတွေ့အကြုံမရှိသေးသောကြောင့် ထမင်းကြော်ကို ကျုံးစားနေရှာသည်။ သို့သော် မလတ် မတားရက်ပေ။ သားလေး ဒီလိုခံတွင်းတွေ့သည်ကို သူမက ပျော်နေသည်။ ထမင်းကြော်စားအပြီးခါနီးတွင် မလတ်က ငထက်လီးကို ခုံအောက်ဝင်ကာ စုပ်ပေးနေသည်။ ငထက်မှာ ထမင်းတောင် အစားရပ်သွားရသည်။ ထို့နောက် မလတ်က ထမင်းပန်းကန်ကို ဘေးသို့ ဖယ်လိုက်ပြီး ခုံပေါ်တတ်ကာ လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်သည်။
“အမေ့ကို မတ်တပ်ရပ် လိုးစမ်းကွယ်”
ဟု ခပ်မာမာ ပြောပစ်လိုက်သည်။
ငထက်က မလတ်၏စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကို ဖြေးဖြေးလေး ထည့်လိုက်သည်။ ငထက် သတိပင် မေ့လုလုဖြစ်သွားရတော့သည်။ မနေ့ညက အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးဝင်တာ သိပ်မရသာမရှိခဲ့။ ယခုမူ အလွန်ကို ပြောရခက်လောက်အောင် ကောင်းနေသည်။ လီး၏ဘေးအသားများ အကြောများက တစ်ဆက်ဆက်တုန်အောင်ကို ကောင်းလွန်းလှသည်။ ငထက်မှာ မနေ့ညက လိုးခဲ့တဲ့ စောက်ဖုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့လားဟု စဉ်းစားနေမိသေးသည်။ သို့နှင့် မလတ်၏ဖင်ကို ဆုတ်နယ်လျက် ဆောင့်ဆောင့်တွန်းနေမိတော့သည်။ မလတ်၏ တင်ပဆုံသားများ သူ့ဆီးခုံကို လာလာရိုက်သော အရသာကို သူသဘောတွေ့နေမိသည်။
“အ..ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ အမေရယ်”
မလတ်ကတော့ ခပ်တိုးတိုးလေးသာ ငြီးနေရှာသည်။ ငထက်မှာ ငမြင့်ကျုံးလိုးနေရတဲ့ အကြောင်းကို ရှာတွေ့သွားပြီ။ ငထက်အမေ၏စောက်ဖုတ်သည် မှော်ဆန်လှသည်။ နောက်..ငထက်က အောက်က ဖြစ်သွားပြန်သည်။ မလတ်က အပေါ်က ဆောင့်နေသည်။ ငထက်ခမျာ သူ့လီးမှာ မလတ်၏စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိဝင်သွားတဲ့ အရသာကို တအံ့တသြနှင့် ငေးကြည့်နေမိသည်။ မလတ်၏ဆီးခုံအောက်ခြေနှင့် ထိရခြင်းကို မျက်စိမှိတ်ရင်း ငြိမ်နေမိတော့သည်။ “ဆောင့်နိုင်သလောက် ဆောင့်တော့ အမေရေ”ဟု တိုးတိုးလေး ငြီးနေမိသေးသည်။
ထို့နောက် ငထက်က နောက်အချီများတွင် အပေါ်က ဖိဖိစီးစီး လိုးရပြန်သည်။ အပေးအယူ တည့်လှသည်။ အချစ်စိတ်တွေက လိုးရင်နှင့်ပင် ရင်မှတဖွားဖွားပေါ်နေကြသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းကို တပ်မက်စွာ နမ်းရှိုက်ကြသည်။ လျှာများကို သူတစ်ပြန် ကိုယ်တစ်ပြန် စုပ်ကြသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးက စည်းချက်ကျကျ ဝင်ထွက်သွားလာ၏။ သူတို့ လောကကြီးကို မေ့သွားကြလေပြီ။
“ဟင်.. သား .. ကိုးနာရီမတ်တင်းပြီ ဒီတစ်ချီပြီးရင် ကျောင်းသွားတော့”
ငထက်က အပေါ်က လိုးနေရင်း ခေါင်းကို ညိမ့်သည်။ “အမေ့ကို ဒုက္ခတွေအကုန်မေ့အောင် လိုးပေးမယ်” ဟု တွက်ထားရင် လိုးနေသောကြောင့်သာ အမှန်တွင် သူ့ထိပ်ခေါင်းက ကျင်တောင်နေပြီဖြစ်သည်။
မလတ်က ငထက်၏ပခုံးများကို ဖက်ထားသည်။ ခါးများကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်သည်။ ၁၀ မိနစ်လောက် ဆောင့်ပြီးချိန်တွင် မလတ်၏စောက်ဖုတ် နွေးကနဲဖြစ်သွား၏။ “သားလေး ပြီးသွားပြီ”ဟု စိတ်က ရေရွက်လိုက်မိသည်။ ထို့ကြောင့် စောက်ဖုတ်ကို ညှစ်ထားလိုက်မိသည်။ သားလေး၏သုတ်များကို သူက အပြင်သိပ်မထွက်စေလို။ ထိုသို့ မလတ်က ချစ်သည်။
ငထက် ကျောင်းနောက်ကျသည်။ လမ်းတွင် ဒူးများက တုန်နေသည်။ ဒါပေသည့် သူက ပျော်နေသည်။ ဒူများတုန်ပြီး အားနည်းနေသလို ခံစားရခြင်းကို နှစ်သက်နေမိသည်။ ကျောင်းတွင်လည်း ပထမအချိန်အတန်းပိုင်ဆရာမ ဘာတွေသင်သွားမှန်းမသိ။ မိခင်ရင်နှစ်မြွှာကိုသာ မြင်နေမိသည်။ ညမှာ ဘယ်လိုလိုးရကောင်းမလဲဆိုသည်သာ စဉ်းစားနေသည်။
“ဒီမယ်ကြည့်စမ်း ဖူးကားအသစ်ကွ”
ဟု မင်းထက် ပခုံးကို ပုတ်ပြောသောကြောင့် အတွေးများ ပျက်သွားသည်။ မင်းထက်၏MP4 လေးကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက် “အေး အေး” လို့သာ ဖြေသည်။ စိတ်ဝင်စားပုံမပြ။ မင်းထက်က အံ့သြသွားသည်။
“မင်းကြည့်ပြီးသားလား”
“မကြည့်ရသေးဘူး မကြည့်ချင်လို့” ဟု ခပ်ပြတ်ပြတ်ဖြေမိသော် မင်းထက်က အံ့သြသည့်အကြည့်ဖြင့် အကဲခတ်နေသည်။ နောက်မှ တစ်ခုခုသတိရပြီး ပြုံးကာ “မင်း ကျောင်းကို ဂွင်းထုလာတာမလား” ဟု ရီရင်း ပြောသည်။ ငထက်က ရီသာနေသည်။ ဘာမှတော့မဖြေတော့။ မင်းထက်လည်း ဆက်မပြောတော့။ ဆရာမလာသေးချိန်ဖြစ်သောကြောင့် နောက်ဆုံအတန်းထောင့်တွင် နားကြပ်ဖြင့် ထိုဖူးကားအသစ်ကို သွားမြည်းနေလေသည်။ ငထက်အတွေးများ ပြန်လွှင့်ပြန်နေတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင် ရှေ့ဆုံးအတန်းက မျက်ဝန်းတစ်စုံက ငထက်ကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေသည်ကို ငထက်သတိမပြုမိခဲ့။ ထိုမျက်ဝန်းအစုံတို့မှာ ထက်ထက်၏မျက်ဝန်းဝိုင်းကလေးများ ဖြစ်နေတော့သည်။
ညနေကျောင်းဆင်းချိန်တွင် ငထက် ရင်ခုန်ခြင်းများစွာဖြင့် အိမ်သို့ အပြေးတစ်ပိုင်းပြန်လာသည်။ အမေ့၏စောက်ဖုတ်က စောက်စိလေးကို ချေချင်စိတ်အာသီသ ဖြစ်နေသည်။ သို့သော် အင်မတန် ကျက်သရေတုံးသော မြင်ကွင်းက ဆီးကြိုနေသည်။ သူက ကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းဘဲ ပထွေးငမြင့်၏လီးကို အမေက စုပ်ပေးနေသည် မြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါသများထွက်လွန်းသောကြောင့် အသားများပင် တဆက်ဆက်တုန်နေ၏။
“ခင်ဗျားတို့ စောက်ရှက်မရှိဘူးလား အားယားနေရင် ကျုံးလိုးနေကြတာ”
ဟု ဒေါသသံဖြင့် ပြောတော့ ငမြင့်က မလတ်ကို တွန်းထုတ်ပြီး “ဟ လင်မယားပါဆို အားနေ မလိုးလို့ ဘာလုပ်နေရမတုန်းဟ ငါလိုးမသားရ” ဟု ဆဲသည်။ ငထက် ဘာမှတော့ ပြန်မပြော။ ပြန်ပြောလိုက်လို့ ငမြင့်က ထပ်ဆဲရင် သူသည်းခံနိုင်မည်မဟုတ်။ လူသတ်မိလိမ့်မည်ကို သူသိသည်။
“မအေလိုးလေး မကြည့်ချင် အခန်းထဲဝင်အိပ်နေပေါ့ဟ”
ဟု ဆဲတော့ ငထက် သည်းမခံနိုင်တော့။ တစ်ခုခုပြန်ပြောတော့မည့်ဟန်အပြင်တွင် မလတ်က “သား ကျူရှင်သွားရမယ်မလား” ဟု ရှေ့ကပိတ်သည်။ အမှန်တွင် ငထက်က အရက်သွားဝယ်ပြီး ငမြင့်ကို အမူးတိုက်ပြီး မလတ်ကို လိုးရန် ကြံစည်လာသည်။ ကျူရှင်ရော ညကျောင်းပါ ဒီကနေ့ မသွားတော့။ ညထိ လိုးမည်ဟု ကြံရွယ်ထားသည်။ ယခု အာရုံနောက်စရာများက ဖြစ်ချေပြီ။
“အခုသွားမှာ ကျူရှင်ကို”
ငမြင့်က “ဒါများ ကျူရှင်တန်းမသွားဘဲ လီးလို့ အိမ်ပြန်လာနေသေးလား” ဟု ထပ်ဆဲတော့ ငထက်အနေဖြင့် ဘာမှ ပြန်ဖြေစရာမရှိတော့။ ထမင်းစားသည်။ ထို့နောက် ကျူရှင်ကို သွားသည်။ စာအုပ်များပင် မလဲလိုက်ရ။ စိတ်မဝင်စားနိုင် ဒေါသက ထွက်လှပြီ။ နောက် ညကျောင်းက ဆက်သွားရသည်။ ည ဆယ်နာရီထိုးမှာ အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့ရသည်။
ငမြင့်က ထုံးစံအတိုင်း အသေကောင်လို အိပ်နေပြီ။ ဟောက်သံကလည်း နားငြီးလှသည်။ အခန်းထဲကို တန်းဝင်ပစ်သည်။ နောက်က မလတ်ပါလာသည်ကို သူသိသည်။ သို့သော် သူမကြည့်။ “အမေ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား” ဟု ခပ်တိုးတိုးအသံကို ကြားရသည်။ ငထက်က ခေါင်းကို ရမ်းသည်။
“ကိုယ့်ယောက်ျားလီးကိုယ်စုပ်တာ သားက စိတ်ဆိုးစရာလား” ဟု ခပ်နာနာ ပြောပစ်လိုက်သည်။ ထိုသို့ပြောတော့ မလတ်က ငထက်၏ပခုံးကို ဆွဲလှည့်ပစ်လိုက်သည်။ “သား.. အမေ့ကို။ အမေက သားကိုပဲ ချစ်တာ။ ဒါပေမယ့် ကိုမြင့်က အမေ့ယောက်ျားလေ။ အမေက သူ့ကိုပြုစုဖို့ တာဝန်ရှိတယ်” ဟု ဆိုတော့ ငထက်က မဲ့ရွ့ဲပစ်လိုက်သည်။
“ဒါဆိုလည်း သူ့လီးပဲ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်သာနေတော့” ဟု ပြောတော့ မလတ်က သက်ပြင်းချသည်။ “အမေ့ကို စိတ်ဆိုးပြေအောင် သားကို ချော့မယ်လေ” ဟု ပြောရင်း ငထက်လီးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ငထက် မငြင်းဆန်နိုင်။ ရင်တွေသာ ပြန်ခုန်နေရတော့သည်။
“ကိုမြင့်က စုပ်ပဲစုပ်ခိုင်းတာပဲ။ အမေ့ကို မလိုးတော့ဘူး သားရဲ့။ အမေ့စောက်ဖုတ်က သားအတွက်ပါ” ဟု ပြောရင်း ငထက်ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးကို ချွတ်ပြီး ဒစ်ကို စငုံတော့ ငထက် စိတ်ကိုလျော့လိုက်တော့သည်။ အမေ့၏အပြုစုကို သူမဘယ်လိုမှ မလွန်ဆန်နိုင်ပါ။ အမေက လီးထိပ်ကလေးကို လျှာကလေးနှင့် ကလိတတ်သည်။ ဥလေးတွေကို ငြင်ငြင်သာ ပွတ်ပေးတတ်သည်။ ထိုညက အမေ့ကို အရူးအမူး လိုးနေမိခဲ့သည်။
ငထက် ကိုးတန်းရောက်လုပြီဖြစ်သည်။ ရှစ်တန်းကဖြေပြီးလေပြီ။ သို့သော် ကံကြမ္မာက အပြောင်းလဲဖြစ်လာသည်။ ငမြင့်က ဖဲရိုက်ရာတွင် သာမာန်မရှုံးတော့။ အချီကြီးရှုံးသည်။ အကြွေးများက ၁၀ သိန်းလောက် တင်ခဲ့သည်။ မလတ်က ဆပ်ရသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် သိသိသာသာ စီးပွားရေးက အဆင်မပြေတော့။ ဟိုကို ချီးလိုက် ဒီကို ငှားလိုက်နှင့် အတော်ကြပ်တည်းတော့ ငထက်ကျောင်းကို ဆက်မတတ်တော့။ မလတ်က ငိုပြီး သားလေးကို တတွတ်တွတ်နဲ့ စကားတွေပြောနေရုံကတပါး ဘာမှမတတ်နိုင်ခဲ့။
ငထက်က ဒီအခြေအနေကို ခန့်မှန်းပြီးသားဖြစ်သည်။ အလုပ်ထွက်လုပ်သည်။ ကြက်ဥဆိုင်တွင် ကြက်ဥသေတ္တာရိုက်ရသော အလုပ်ကို ဝင်လုပ်သည်။ မလတ်က အကြော်ကိုသာ ဆက်ရောင်းသည်။ ငမြင့်က ဖဲမရိုက်တော့။ ရိုက်လည်းမရတော့။ ဖဲဝိုင်းများက သူ့ကိုလက်မခံတော့။ ရိုက်လွတ်မည်ကို ငမြင့်ကသိသောကြောင့် ဖဲရိုက်ခြင်းကို စွန့်လွှတ်လိုက်တော့သည်။ အရက်ကိုသာ ကျုံးဖိသောက်သည်။ တခါတလေ ချောင်းဆိုရာ သွေးများ အန်တတ်သည်။ ဆေးခန်းပြရာ အနည်းငယ် သက်သာခဲ့သော်လည်း ပြန်ပြီးသောက်ပြန်သည်။
ငထက်က မိခင်ကို လိုးလိုက် ၊ အလုပ်ကလေး လုပ်လိုက်နှင့် အကြွေးကို ပုံမှန်ဆပ်နိုင်လာခဲ့သည်။ တစ်ညတွင် ငထက်နှင့်မလတ်တို့ လိုးနေတာကို ငမြင့်က မူးမူးနှင့် မြင်သွားသည်။ လူမှန်းသူမှန်မသိအောင် မူးသောကြောင့် ကြာကြာမဆဲနိုင်။ သူဆဲသည်ကလည်း အားမရှိ။ “ဖာသည်မ ကိုယ့်သားကိုယ်ပြန်လိုးတဲ့ ဖာသည်မ” နှင့် “ငါလိုးမသား ကိုယ့်အမေကိုယ်ပြန်လိုးတာ မြေမြိုမယ့်ကောင်” ဟုသာ နာအောင် ခပ်ငြီးငြီးဆဲနိုင်ပြီး လဲကျသွားသည်။
နောက်နေ့မနက်တွင် ငမြင့်သေသည်။ အားလုံးက အရက်သမား အသက်တိုမည်ကို သိနှင့်ထားပြီးသာကြောင့် ဘယ်သူမှ မအံ့သြကြပါ။ ညက အသောက်များပြီး လေဖြတ်သေသည်ဟုသာ ထင်ကြသည်။ အမှန်တွင် မလတ်က အိပ်နေတုန်း ခေါင်းအုံးဖြင့် ဖိသတ်ခဲ့သည်ကို ဘယ်သူမှ မသိနိုင်။ ငထက်သာ သိနိုင်ခဲ့သည်။ သူတို့က အလောင်းဘေးတွင်ကို လိုးခဲ့ကြသည်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး ပျော်ရွှင်နေခဲ့ကြသည်။
သူတို့အတွက် အကြီးမားဆုံးသော အောင်ပွဲကြီးကို ခံခဲ့ကြသည်။ မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲက ငထက်မှာ လီးကို စိမ်ထားသကဲ့သို့ လိုးခဲ့ကြသည်။ ငထက်က ထိုညက အမေ့ကိုလိုးခဲ့သည်မှာ ၁၁ ချီရှိခဲ့သည်ဟု မှတ်ထားခဲ့သည်။ အများဆုံးအကြိမ်အရေအတွက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ လူကို မူးနောက်ကာ ညောင်းညာကိုက်ခဲနေအောင် လိုးခဲ့ရသည်။ မလတ်က သူမလည်း ညောင်းသော်လည်း ငထက်ကလေးကို နှိပ်နယ်ပေးခဲ့သည်။ သူတို့ ထိုမျှချစ်ခဲ့ကြသည်။
ငါးလခြောက်လလောက်ကြာတော့ သူတို့ ပြန်အဆင်ပြေလာသည်။ ငထက်က အလုပ်ကြိုးစားသည်။ သူများက ကြက်ဥသေတ္တာ ငါးလုံးလောက်သာ ရိုက်နိုင်လျှင် သူက ရှစ်လုံးလောက်ရိုက်နိုင်သည်။ ပိုက်ဆံကလည်းပိုရသည်။ မလတ်ကလည်း အကြော်ရောင်းကောင်းသည်။ ငွေတိုးများကို ပေးချေနိုင်ရုံသာမက စုမိဆောင်းမိရှိသည်။ အဆင်ပြောလာတော့ မနက်ခင်းလိုးလိုက် ၊ ညမှာ လီးစုပ်ခိုင်းလိုက်နှင့် သူတို့သာယာနေခဲ့ရာတွင် မလတ်တွင် ကိုယ်ဝန်ကလည်း ၄ လ ရှိနေခဲ့ပြီ။ ပတ်ဝန်းကျင်က ငမြင့်၏လက်ကျန်ဟု သိသော်လည်း ကလေး၏အဖေသည် ငထက်ဖြစ်သည်ကို မလတ်က အတိကျသိသည်။
မလတ်က ဒါကို ကြိုတင်စီစဉ်ခဲ့သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ငမြင့်နှင့် လိုးခဲ့သမျှကို သန္ဓတားဆေးဖြင့် ထိန်းထားခဲ့သည်။ ပုံမှန်ဆိုပါက ငမြင့်ထိုမျှ လိုးနေရာတွင် ဗိုက်မကြီးစရာအကြောင်းမရှိ။ ငမြင့်မှာလည်း ထိုအချက်ကို စိတ်မဝင်စားခဲ့။ လိုးမယ် ၊ ဖဲရိုက်မယ် ၊ အရက်သောက်မယ်သာ သိခဲ့သည်။ မလတ်က ကလေးမယူခဲ့သည့်အကြောင်းအရင်းကို သူမသာ အသိဆုံးဖြစ်သည်။ ငထက်ကို နှောက်ယှက်မည့် ကလေးတစ်ယောက် သူမ လုံးဝမလိုချင်ခဲ့။ သူမက သူမကိုသိပ်ချစ်သည့် သူ့သားလေးကသာ သူမဘဝကို စိုပြေအောင် ထားနိုင်လိမ့်မည်ကို သူမသိနှင့်ခဲ့သည်။
ငထက်ကလည်း သူ့ကလေးမှန်းသိသည်။ ဆေးများကို သူဝယ်ပေးခဲ့ရသောကြောင့် သူက သိသည်။ မလတ်သည် သူနဲ့လိုးပြီးတိုင်း ကလေးယူမယ်လို့လဲ ခနခနပြောသည်။ ငထက်က ပျော်သည်။ သူ့ကလေးသည် သူ့အမေဗိုက်ထဲက မွေးမည်ဖြစ်သောကြောင့် ပိုပျော်သည်။ လောကကြီးသည် ထိုသို့ သာယာလှပလာသည်။ အလုပ်ကြိုစားရတာ အဓိပ္ပါယ်ပိုရှိလာသည်။ မလတ်ကလည်း တစ်နေ့တခြား လှလှလာသည်။ အသက်ရွယ် လူလတ်ပိုင်းရောက်တာတော့ ပိုပြီး တည်ငြိမ်က ပိုပြီးကျက်သရေရှိ လှလာသည်။
ကလေးကို မွေးတော့ ဆေးရုံကြီးတွင် ငထက်တစ်ယောက် အပျော်ဆုံးဖြစ်ခဲ့သည်။ မိန်းကလေးမွေးသည်။ အမည်ကို မပွင့်သွယ်ဟု မှည့်သည်။ မလတ်က ပျော်လွန်းလို့မျက်ရည်များပင် ကျခဲ့သည်။ မိန်းကလေးဖြစ်ပါစေဟု သူမက အကြိမ်ကြိမ်ဆုတောင်းခဲ့သည်။ မိန်းမလေးဖြစ်ရင် သားကြောဖြတ်ပြီး ငထက်ကိုပဲ တစ်သက်လုံး လိုးပေးတော့မယ်လို့လဲ သူမက သံဓိဌာန်ချထားခြင်းကြေင့်ဖြစ်သည်။ ကလေးပြသနာတွေ ဇာတ်လမ်းတွေ ရှုပ်စရာမလိုတော့။ ပတ်ဝန်းကျင်ကတော့ ငထက်က စိတ်ထားကောင်းသူဖြစ်သောကြောင့် ငမြင့်ကလေးကို ညီမလေးသဖွယ် သိပ်ချစ်သည်ဟု ထင်ကြပါလိမ့်မည်။ ရည်းစားမထားဘဲ အမေကိုသာ ကြိုးစားပမ်းစား လုပ်ကျွေးသူလို့လဲ ချီးမွမ်းထောပနာ ပြုကြသည်။
သူတို့က ပိုက်ဆံကို ပိုပိုစုခဲ့သည်။ နှစ်နှစ်လောက်ကြာတော့သူတို့ အိမ်ကောင်းကောင်းတစ်အိမ်ပင် ဆောက်နိုင်လာခဲ့သည်။ အိမ်ကြီးတွင် အခန်းများပါဝင်ပြီး အသံကလည်း လုံနေအောင် ပြုပြင်ထားသည်။ ပွင့်သွယ်ကလေး သုံးနှစ်သမီးရောက်ချိန်တွင် မပွင့်သွယ်လေးရှေ့ပင် သူတို့ စတင်လိုးကြပြီဖြစ်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးကို သူတို့သာ ပိုင်သည်ဟု သူတို့သတ်မှတ်သည်။ ဘယ်သူမှ မပိုင်။ မပွင့်သွယ်ကလေး၏စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ငထက်သာ လိုးရမည်ဟု မလတ်က ကြံရွယ်ထားခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့် မပွင့်သွယ်လေးကို ကလေးကတည်းက ကိုကို့ကိုသာ ချစ်ရမည် ဖြစ်ကြောင်း ၊ ကိုကို့လိုအင်ဟူသမျှ ဖြည့်စီးပေးရမည်ဖြစ်ကြောင်းများကို သင်ကြားပေးခဲ့သည်။ မပွင့်သွယ်ကလေး ခြောက်နှစ်သမီးရောက်ချိန်မှ စကာ မလတ်က လီးအစုပ်ကို သေချာသင်ပေးခဲ့သည်။ လိုးမရသေးသောကြောင့် လီးအစုပ်သာ ကျွမ်းကျင်နေအောင် သင်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မလတ်တို့ကတော့ တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးနိုင်အောင် လိုးခဲ့ကြတော့သည်။ သူတို့၏ချစ်ခြင်းကြောင့် လိုးခြင်းသည် ရိုးသွားလိမ့်မည်လည်း မဟုတ်တော့။ နောက်တွင် ငထက်မှာ ”နှမလိုး” ဖြစ်လာတော့မှာ မုချပင် ဖြစ်လေတော့သတည်း။
.................................................................................................................................
မင်းထက် ဘွဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ သူ့ငယ်သူငယ်ချင်း ငထက် အဆင်ပြေနေတော့ သူလည်း ပျော်နေခဲ့သည်။ သို့သော် သူက အမှားတစ်ခုကြူးလွန်ခဲ့မိသည်ကို သူ လိပ်ပြာမလုံဖြစ်နေခဲ့သည်။ တက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ်တွင်ပင် သူနှင့် ထက်ထက်နှင့် သမီးရည်းစားဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ထိုအကြောင်းကို သူငယ်ချင်းငထက်ကို သူပြောပြချင်သည်။ ငထက်အကြောင်းကို သူအသိဆုံးဖြစ်သည်။ ငထက်သည် ၅ တန်းကတည်းက ထက်ထက်ကို ကြိုက်သည်။ ၈ တန်းထိလည်း ကြိုက်ခဲ့သည်။ ရပ်ကွက်ထဲ အပျိုဖော်ဝင်ဖြစ်တော့လည်း ချစ်နေတုန်းပဲဟု ငထက်ရင်ဖွင့်ဖူးသည်။ ထက်ထက်က လှသည်။ ယဉ်သည်။ ဆွဲဆောင်မှု ပြင်းသည်။ ပညာတတ်သည်။
မင်းထက်မှာ ငထက်တစ်ဖက်သတ်ကြိုက်နေခဲ့သော ထက်ထက်ကို ချစ်မိချိန်တွင် ငယ်သူငယ်ချင်းကြီး ငထက်ကို အားနာမိသည်။ ဘာမှတော့ မဆိုင်။ သို့သော် သူက သစ္စာဖောက်သလိုကြီးဖြစ်သည်။ ငထက်က လိမ္မာသည်။ မအေကို လုပ်ကျွေးချင်စိတ်ဖြင့် ကျောင်းထွက်ခဲ့သည်။ ယခု ပထွေးသမီးကိုပင် ညီမလေးသဖွယ် သိပ်ချစ်သည်။ အလိုလိုက်စောင့်ရှောက်သည်။ သူက ဘွဲ့ရတော့ အလုပ်တစ်ခုရှာတော့။ “ပညာသာတတ်တာ လူကတော့ အသုံးမကျပါလား” ဟု သူ့ကိုယ်သူ ထင်သည်။ ငထက်ကို အားကျသည်။ ငထက်၏စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံနိုင်ခြင်းကို လေးစားသည်။ ငထက်အလုပ်လုပ်ရခြင်းသည် အဓိပ္ပါယ်ရှိ၏။ သူအလုပ်လုပ်ရခြင်းသည် ဘွဲ့ရခြင်းကြောင့် ဖြစ်၏။ ဒီလိုသူမှတ်ယူထားသည်။
“သူငယ်ချင်းကြီး အလုပ်နားတာလား”
ရပ်ကွက်သည် စည်ပင်ဝပြောလာပြီ။ တိုက်ငယ်များ ၊ အိမ်များက အဆင့်မြင့်လာသည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်များကလည်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်ရှိလာပြီ။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး ဆုံမိကြသည်။
“နားတယ် ၊ မင်းအလုပ်အဆင်ပြေတယ်မလား ။ အဆင်ပြေမှာပါကွာ မင်းက ဘွဲ့ရပြီးသားဟုတ်စာ တန်းပြီး ရာထူးကြီးတာ ရမှာပဲ” ဟု ငထက်က မေးရင် မှတ်ချက်ချသည်။
“အဲ.. ရာထူးကြီးလည်း ပိုက်ဆံပိုရတာပဲ ရှိပါတယ်ကွာ။ အလုပ်လုပ်ရတော့ ခွေးလိုလုပ်ရတာ။ ပိုဆိုးတာက အဲဒီအရက်ကုမ္မဏီတွေက သူ့ဘာသာသူ ဘာဘွဲ့ရရ ၊ ခရီးထွက်ရတာ စိတ်ပျက်စရာပဲ။ နယ်တွေ ၊ ရွာတွေကို လိုက်ပြီး ကြော်ငြာရတာ သိပ်စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတယ်” ဟု ငြီးသည်။
“အေးကွာ. မင်းဟာက ငါ့ထက်တောင် ပမ်းသေးတယ်။ ငါ့ကြက်ဥဆိုင်က အလုပ်အတော်အများက ငါ့လွှဲထားတာ။ အကိုက(ကြက်ဥရောင်းဝယ်ရေးအလုပ်ပိုင်ရှင်) ငါ့ကို မိတ်ဆွေလို ပေါင်းတာ။ လခကလည်း အတော်အဆင်ပြေပါတယ်။ သူများခိုင်းချင်ရင် ငါ့မှာ မင်းပဲအားကိုးနေရတာတဲ့ကွာ”
မင်းထက်က ရီသည်။ “ငါ့အလုပ်က မန်နေဂျာဆိုတဲ့ကောင်ကတော့ ချီးထုပ်ပါကွာ ငါလိုးပဲ ဘာမှမဟုတ်လဲ လျောက်ပြောနေတာ လူကြည့်တော့ အခြောက်လိုလိုဘာလိုလိုကြီး။ တစ်နေ့အဲကောင်စောက်ခွက်ကြီး ငါ ပိတ်ကန်ပါရစေလို့ ငါဆုတောင်းတယ် သိလား”
ငထက်က အားရပါးရ ရီသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် စကားပြတ်သွားပြန်သည်။ ငယ်ငယ်က ဖူးကားအတူတူကြည့်ခဲ့တာတွေ ကျောင်းကကောင်မလေးတွေ ဘယ်သူလန်းလာတယ် ဘယ်သူ ယောကျ်ားရသွားပြီတွေကို ပြောနေကြသည်။ ငထက်ကတော့ မင်းထက်ပြောသမျှကို ရီသာနေသည်။
“လုပ်ဟ.. မင်းဘယ်တော့ စော်ထားတော့မလဲ မင်းဆိုရင် ရပ်ကွက်ထဲစော်လေးတွေ ကြွေပါတယ်ကွာ” ဟု မင်းထက်က မြှောက်ပေးသည်။ ငထက်က လက်ကို ကာရင်း ရီသည်။
“မလုပ်ပါနဲ့ကွာ သူများတွေက သားကျွေးမှု ၊ မယားကျွေးမှုတဲ့ ငါ့မတော့ အမေနဲ့ ညီမလေး ရှိသေးတယ် သူတို့ကို ကောင်းကောင်းထားနိုင်အောင် ကြိုးစားရမယ်”
မင်းထက် အတိုင်းထက်လွန် လေးစားသည်။ နှလုံးသားရေးထက် ဘဝအရေးကို ပိုပြီးအလေးနက်ထားသူ ငထက်ကို ရင်မှာ ဦးညွတ်မိသည်။
“အဲ မင်း..ညီမလေး ဘယ်နတန်းရောက်ပြီတုန်း”
“၃ တန်း”
မင်းထက် ရီသည်။ ထို့နောက် ခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့် “ယောက်ျားပဇင်း မိန်းမမီးနေဆိုတာ မှန်သကိုး” ဟု ငထက်ကို စနောက်သည်။ ငထက်က မျက်နှာပျက်သွားသည်။ မင်းထက်က အားနာသွားသည်။
“ဆောရီးပါကွာ ငါ.. နောက်တာပါ ငါ့မှာ ရည်းစားရှိပါတယ် သူ့ပဲယူမှာပါဟ”
ဟု ဆိုမှ ငထက်က ပြန်ရီသည်။
“ဘယ်သူတုန်းဟ ၊ လုပ်စမ်းပါဦး” ဟု ထောသည်။
ထိုအခါ မင်းထက်က အားနာနာဖြင့် “ထက်ထက်” ဟု ဖြေရသည်။ သူက ဒါကို တည်နေတာ ဖြစ်သည်။ ခုလိုပြောလိုက်တော့ အားနာတာက လျော့သွားသည်။
“မင်း.. ကလေးတုန်းက ကြိုက်တာသိပါတယ်ကွာ” ဟု ဆိုရသည်။
ငထက်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြုံးဆိုသည်။
“လိုက်ပါတယ်ကွာမင်းတို့။ ငါကြိုက်တယ်ဆိုတာ သိပ်ဘာမှတော့မဟုတ်ပါဘူး ကလေးပီပီ ဒီလိုပါပဲ” ဟု ပြောတော့ မင်းထက်အလုံးကြီးကျသွားသည်။ အနေရခက်စွ။
“နောက်ပြီး ရှေ့ဆုံးအတန်းကနေ မင်းကို လှမ်းလှမ်းရှိုးတာ ငါသတိထားမိတယ်ကွ” ဟု ငထက်ကပြောတော့ မင်းထက်က မျက်လုံးပြူးလေးဖြင့် ခေါင်းကိုကုတ်သည်။
“ဟုတ်လားဟ” ဟု ခပ်ထွေထွေဆိုသည်။ ရင်ထဲတော့ ပျော်နေသည်။
“ဘယ်လိုတုန်း ၊ မင်း..ထက်ထက်ကို ဘယ့်နှယ့်တုန်း” ဟု ငထက်က မျက်ခုံးပင့်မေးသည်။ မင်းထက်က ရီသည်။ နောက်ပြီး ခေါင်းခါပြသည်။ “သူက မာနကြီးတယ် ၊ သူ့ကိုယ်သူ တန်ဖိုးထားတယ်ဟ ငါ့မှာ သူနဲ့ချိန်းတွေ့တိုင်း အဲဒီအရိပ်အငွေ့ကို မလုပ်နိုင်ဘူး။ စကားက တတ်သေးကွာ ထက်ထက်က” ဟု ခပ်ငြီးငြီးဆိုတော့ ငထက်က ရီသည်။
“အေးပါကွာ မင်းရီထားပေါ့။ တနေ့ ထက်ထက်ကို ငါချနိုင်မှာ မင်းပါးစပ်ကို လီးနဲ့ စို့ပစ်မယ်” ဟု ဆဲသည်။ ထိုမှ ငထက်က အားရပါးရ ရီတော့သည်။ “အေးပါကွာ မင်းလိုးနိုင်ပါစေ ၊ လိုးနိုင်ပါစေ” ဟုသာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲ အော်သည်။ မင်းထက်မှာ ခပ်ရှက်ရှက်နှင့် ငထက် နရင်းကို ရိုက်ရသည်။
“ထက်.. ကိုယ် ငထက်နဲ့ တွေ့ဖြစ်တယ်သိလား အဲကောင်ကြီးကို အားကျလိုက်တာကွာ”
ထက်ထက်က မျက်ဝန်းဝိုင်းကလေးဖြင့် မေ့ကြည့်သည်။ ထို့နောက် တည်ငြိမ်သော အပြုံးကလေးဖြင့် ပြုံးပြီး ခေါင်းညိမ့်ပြသည်။
“ဟုတ်တယ်ကို.. ထက်လည်း အားကျတာပဲ။ ကိုထက်လိုလူက အားကျစရာ အားကိုးစရာကောင်းပါတယ်”
ဟု ထက်ထက်က မှတ်ချက်ချသည်။ “နောက်ပြီး.. ကိုထက်က ထက်ရဲ့သူငယ်ချင်း ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်။ သူ့ဘဝလေးက သနားစရာလေး” ဟုလည်း တိုးတိုးလေးပြောသေးသည်။
“အင်းပေါ့.. ကိုယ်တို့လို မိဆုံဖဆုံနဲ့ မနေရဲဘဲ ပထွေးနှိပ်စက်တာခံရတယ်။ နောက်ပိုင်း ပထွေးသေတော့လည်း မအေကို လုပ်ကျွေးပြီး ကိုယ့်ညီမအရင်းမဟုတ်တာတောင် ချစ်လိုက်တာ တုန်လို့” ဟု မင်းထက်က ဝင်ဖြည့်သည်။ သူတို့ချိန်းတွေ့သော ကန်ဘေးသည် လူခြေတိတ်နေသည်။
“ထက်က ကိုယ့်ကို ခိုးခိုးကြည့်တယ်ဆို ငထက်ပြောတာ”
ထက်ထက်က ပြုံးသာနေသည်။ သူမရင်ထဲတွင် သူမအသိဆုံးဖြစ်သည်။ သို့သော် မင်းထက်ကိုတော့ ချစ်ပါသည်။ ငထက်က ကလေးဘဝက ကြိတ်ချစ်ခဲ့ရသူ တစ်ဦးသာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ယခုမူ ပိုလို့ ချစ်စရာကောင်းသည်။ ယောက်ျားကောင်းတစ်ယောက်လို့ ရင်ထဲလေးစားသည့်စိတ်က ပိုလိုဆိုးသည်။
မင်းထက်က “ကိုယ်တို့ ဘယ်တော့ လက်ထက်မလဲ” ဟု ထက်ထက်၏ မေးလေးကို ကိုင်ရမ်းရင်း မေးတော့ ထက်ထက်က အရည်လဲ့နေသော မျက်ဝန်းများဖြင့် “ပိုက်ဆံ အရင်စုရအောင်ပါ” ဟု သာ ဖြေသည်။ ထက်ထက်က အလှကုန်ပစ္စည်းများ ဖြန့်သည် ကုမ္မဏီတွင် အထွေထွေအတွင်းရေးမှုအဖြစ်ရသည်။ ထက်ထက်က အင်္ဂလိမ်စာအရမ်းတော်သည်။ ကြားထဲတွင် LccI သင်တန်းများ အင်္ဂလိပ်စကားပြောသင်တန်းများ တတ်သောကြောင့် မင်းထက်လို သာမန်ဘွဲ့ရ အလုပ်မျိူးမဟုတ်။ ရာထူးကြီးသည်။ ထက်ထက်က လှသည်။ ထက်မြက်သည်။ ထို့ကြောင့် ဒီအလုပ်ကို ရသည်ဟု မင်းထက်က ထင်သည်။ သူတို့လမ်းခွဲကြတော့ ထက်ထက်က ငိုနေသည်။
သူမ အလွန်ဝမ်းနည်းနေသည်။ သူမ ရင်အစုံသည် လစ်ဟာနေသည်။ အရာရာကို ဟန်ဆောင်နေရတာ ပင်ပန်းလှသည်။ အထူးသဖြင့် မင်းထက်ကို ဟန်ဆောင်ရတာ စိတ်ညစ်သည်။ သူမအနေဖြင့် ပညာဘယ်လောက်တော်တော် ထိုရာထူးကို မရနိုင်။ ထိုရာထူးသည် လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံလိုသည်။ စီးပွားရေးသင်တန်းအကြီးကြီးတစ်ခုလိုသည်။ သူမ ရခဲ့သောအကြောင်းအရင်းမှာ သူမကို ကမ်းလှမ်းခဲ့သော သူမ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပေးဆပ်ရမည့် ကမ်းလှမ်းချက်ကို လက်ခံခဲ့သောကြောင့်ဖြစ်သည်။
သူဌေးက လူကြည့်တော့ လူကြီးလူကောင်းဟန် သိပ်ပေါက်သည်။ နောက်တော့ နှာပူး။ ထက်ထက်အိမ်က ဆင်းရဲသည်။ ထက်ထက်က အလုပ်ရမှ ဖြစ်မည်ကို သိသောကြောင့် မျက်စိမှိတ်က လက်ခံလိုက်သည်။ နောက်တွင် တဖြေးဖြေးဆိုးလာသည်။ တစ်ခါတစ်လေ ရုံးခန်းထဲတွင် သူဌေးလီးကို စုပ်ပေးရတာမျိုးရှိသည်။ ပိုက်ဆံက မက်လောက်အောင် ရသည်။ တစ်ခါတစ်ခါဆို နှစ်သိန်း သုံးသိန်းရသည်။ နောက်ပြီး သူဌေးက မိသားစုဆရာဝန်နဲ့ ပြပေးသေးသည်။
တစ်ခါတလေ ရုံးခန်းထဲတွင် အလိုးခံရသည်။ သူမ အရမ်းမနှစ်မြို့ပါ။ သူဌေးရုပ်သည် သန့်သော်လည်း သူမတွင် ချစ်သူရှိပါသည်။ သူ့ချစ်သူကိုသာ သူမ ချစ်သည်။ ချစ်သူကိုကျ ဂုဏ်သိက္ခာထိန်းသည် ၊ မယူသေးဘဲ ပေါင်းသင်းခြင်းမပြုဟု ဟန်ဆောင်ကောင်းရန် မင်းထက်၏လိုးချင်စိတ်များကို ရှောင်လွဲသည်။ တစ်ခါတလေ မင်းထက် သူမကို လိုးချင်လှသည်ကို သူမ ရိပ်မိသည်။ သို့သော် ထိုသို့ဆန္ဒကို လွယ်လွယ်အရှုံးပေးလိုက်လျှင် သူ့ကို သံသယ ဝင်မည်ကို ဆိုးသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ အခုလည်း ဟော်တည်မှာ
“ထက်လေး ကိုကြီးကို ချစ်တယ်မလား”
ထက်ထက်က ခေါင်းကို ညိမ့်ပြသည်။
“ချစ်တယ်လို့သာ ပါးစပ်က ပြောစမ်းပါ ထက်လေးရယ် ကိုကြီးကို မချစ်ဘူးလား”
ပါးစပ်က မထွက်ပါ။ သို့သော် တစ်လုံးချင်း ဖြေးဖြေးလွတ်ရသည်။
“ကိုကြီးကို ချစ်ပါတယ်” ဟု ဆိုမှ သူဌေးဦးသန့်ဇင်သည် ထက်ထက်၏ နို့နှစ်လုံးကို စို့သည်။ ထက်ထက်မှာ လူးလွင့်နေရတော့သည်။ အချစ်က အချစ်ဖြစ်သည်။ ကာမဂုဏ်ခံစားတယ်ဆိုတာ ခန္ဓာကိုယ်က ဖြစ်သည်။ ထက်ထက်နှစ်သက်ပျော်ဝင်နေမိသည်။ လှသော စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်လေးတွေက စိမ့်ဝင်နေသည်။ ဦးသန့်ဇင်က သူမကို တကယ်ချစ်နေတယ်ဆိုတာ သူမသည်။ ထို့ကြောင့် အပြုစုအရမ်းကောင်းသည်။ သူမကို အကြာကြီး စောက်စိကို လျက်ပေးပြီးမှ ဂရုတစိုက်လိုးတတ်သည်။ သူမကို အရင် နှစ်ချီလောက်တော့ အနည်းဆုံး ပြီးအောင်လုပ်ပြီးမှ သူက စလိုးသည်။ တစ်ခါတလေတော့ ဦးသန့်ဇင်ကို ထက်ထက်က ချစ်သည်ထင်သည်။ သို့သော် မင်းထက်ကို ပြေးမြင်သည်။
“ကိုကြီး လိုးတော့နော်..” ဟု တောင်းပန်ယူရလောက်အောင်ကို အပြုစုက ချစ်စဖွယ်ဖြစ်သည်။ အမြဲလိုလိုပင် သူမက မလိုးခိုင်းသေးဘဲ သူမ စိတ်မကျေမနပ်မခြင်း စောက်ဖုတ်ကို ကစားပေးသည်။ လျက်ပေးသည်။ နှိုက်ပေးသည်။ ယခုလို “လိုးပါတော့” ဟု ပြောမှာ လီးကို စုပ်ခိုင်းပြီး လိုးပေးတတ်သည်။
ဦးသန့်ဇင်က ကလေးသုံးယောက်အဖေပီပီ အလိုးကောင်းသည်။ တစ်ခါနှင့်တခါ မရိုးရအောင် အဆောင့်ကောင်းသည်။ သူမအတွက်မူ ဦးသန့်ဇင်က ပထမဆုံးသော လိုးသည့်ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ပထမဆုံးဖြစ်သော်လည်း ယခုလိုးနေခြင်းသည် နောက်ဆုံးတော့မဟုတ်။ နောက်လိုးရန်များလည်း ရှိသေးသည်။ ယခု ထက်ထက်က ကုံးပေးနေပြန်သည်။ ဖင်ကိုဗူးထောင်သလို ပေးထားသော တင်ပဆုံသားစိုင်တွေက လှိမ့်လှိမ့်တတ်သည်။ ဦးသန့်ဇင် ဖင်တစ်ပြင်လုံး အနှံ့ပွတ်လျက် လိုးသည်။
ထက်ထက်မှာ ငြီးသံများ ဆူနေအောင်ပင် ကောင်းနေရှာသည်။ ထို့နောက် အပေါ်ကနေ လှေကြီးထိုးပြန်သည်။ ထက်ထက်ရင်ထဲ တအိအိနှင့် လှိုင်းများလို မြင့်ချီ နိမ့်ချီ လူးလွင့်နေရတော့သည်။ သုတ်များက စောက်ဖုတ်ထဲ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ထက်ထက်မှာ “ ကြိုက်လိုက်တာနော် လိုးရတာ” ဟု နှုတ်က ရုတ်တရက် ထွက်သွားသည်။ စကားများကိုလည်း လျောက်ပြောနေမိသည်။
မင်းထက်နှင့် ချိန်းတွေ့လိုက်။ အလုပ်ထဲ ဦးသန့်ဇင်လီးကို စုပ်လိုက်နှင့် ထက်ထက်တစ်ယောက် အတော်ပင် အသားကျလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
မင်းထက်ကိုမူ ယခုအချိန်ထိ ပေးမလိုးသေးပေ။ မင်းထက်ကလည်း သူ့ဆန္ဒကို ထိန်းချုပ်ရင်းဖြင့် ထက်ထက်ကို ပိုတန်ဖိုးထားလာခဲ့သည်။ တစ်ခါဆို ရုံးခန်းထဲ ဦးသန့်ဇင်နှင့် လိုးရင် လူမိတော့မလို့ နည်းနည်းသာလိုတော့သည်။ ဒါမျိုးကလည်း တစ်ခါတစ်လေ ရင်ခုန်စရာတော့ကောင်းသည်။
တစ်ခါတလေ ဦးသန့်ဇင်နှင့်လိုးရင် ထူးဆန်းစွာ ငထက်ကို စိတ်ကူးယဉ်သည်။ ငထက်ကို သူမ သူငယ်ချင်းအဖြစ်က ဖြတ်ခဲ့သည်ကို နောင်တရမိသည်။ ထိုမှာလည်း ကလေးဘဝက ရှက်လို့သာဖြစ်သည်။ ငထက်ကို ရှက်သည်ထက် သူ့ပထွေးငမြင့်ဆိုသူ၏လီးကြီးကို ရှက်သည်။ ငထက်မိခင်၏ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်လီးစုပ်ပေးနေသည်ကို သူမရှက်သည်။ ယခုမူ အတော်အများ နားလည်လာပြီ။ လိုးတယ် ၊ လီးစုပ်တယ်ဆိုတာ အတော်အရသာရှိသော အလုပ်များဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လူတွေသိပ်ကြိုက်ကြသည်။
ဦးသန့်ဇင်လီးကို စုပ်ရင် ငထက်နှင့်လိုးနေရသည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်ရတာ အရသာရှိသည်။ သူမစိတ်တွေ တစ်ခါတစ်လေ အရမ်းရှုပ်ထွေးသည်။ သို့သော် သူမတစ်တော့သိသည်။ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်တယ်ဆိုတာ မုန့်ကောင်းကောင်းစားရသည်ထက် အရသာရှိသည်။ မိမိကြိုက်သော ထမင်းဟင်းကို စားရသည်ထက် အရသာထူးသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ပြီဆိုတဲ့ အသိက ဘယ်တော့နေနေ ရင်ခုန်စေသည်။ သူမ လိုးရတာကို အမြဲ တွေးနေတတ်ကာ လိုးခြင်းရဲ့ အနှစ်သာကကို သဘောတွေ့နေသည်။
“မင်းထက်.. မင်းထက်ကိုတော့ သနားတာလေးတစ်ခုရှိသည်။ ကျန်သေးတယ် မင်းထက်ကို ချစ်တယ်” ဟု စိတ်က အကြိမ်ကြိမ်ရေရွက်နေမိတော့သည်။
ငထက် လီးအစုပ်ခံနေသည်။ စုပ်ပေးနေသူက မလတ်ဖြစ်သည်။ ဘေးတွင် ၈ နှစ်သမီး မပွင့်သွယ်လေးက မျက်လုံးလေး ပေကလပ်ပေကလပ်ဖြင့် ငေးနေသည်။ ထို့နောက် အနားတိုးလာပြီး ငထက် ဥနှစ်လုံးကို ပွတ်ပေးပြန်သည်။ မလတ်က ပြုံးကြည့်နေသည်။ ငထက်က “ပွင့်လေး လိမ္မာနေပြီ” ဟု ဆိုသည်။ မလတ်ကတော့ သူမ၏ လီးစုပ် စွမ်းရည်ကိုသာ အကောင်းဆုံးအသုံးချရသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်က ရွဲနေပြီ။ သို့သော် ငထက်ကတော့ တပ်မက်စွာ လိုးပေးနေဆဲဖြစ်သည်။
သို့သော် ငထက်ကို ချစ်သောအချစ်ကြောင့် သူမ စောက်ဖုတ်ကို အပြစ်တင်သည်။ သူမက ငထက်အရသာနည်းမှာ အလွန်စိုးရိမ်သည်။ ထို့ကြောင့် သမီးလေး မြန်မြန်ကြီးလာစေရန်သာ ဆုတောင်းရသည်။ သမီးလေးက လီးတော့ စုပ်တတ်ရှာနေပြီ။ သို့သော် သူမလို ကောင်းအောင် မစုပ်တတ်သေး။ ပါးစပ်ထဲ ငုံပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်အဆင့်သာ တတ်ရှာသေးသည်။ ထိုမှာလည်း အပြစ်မဆိုသာ။ ကလေးမို့ဖြစ်သည်။ ငထက်က လီးကို မလတ်ပါးစပ်ထဲက ငြင်သာစွာ ထုတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ အကျောများ ဆန့်လိုက်သည်။ “ကဲ အမေရေ.. လိုးလိုက်ကြစို့” ဟု ဆိုသည်။
“လိုးချင်ပြီလား” ဟု မလတ်က ပြုံးပြောတော့ ငထက်က မလတ်၏နှုတ်ခမ်းများကို ဖွဖွလေးနမ်းရင် “ဒါပေါ့” ဟုပြောသည်။ မပွင့်သွယ်လေးက လက်ခုတ်လေးတီးပြီး ပျော်နေသည်။
“မေမေနဲ့ကိုကိုတို့ လိုးရင် အရမ်းကြည့်ကောင်းတာ” ဟု ချစ်စဖွယ်ဆိုသည်။
မလတ်က မပွင့်သွယ်လေး၏ခေါင်းလေးကို ပွတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရင်း “သမီးလေး ဖုတ်ဖုတ် ကြီးလာရင် ကိုကို့နဲ့ အမြဲလိုးရမှာ” ဟု နှစ်သိမ့်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက ခေါင်းလေးကို ညိမ့်သည်။
“ကိုကို.. မေမေ့ကို နာနာလိုးသိလား မေမေ့ဖုတ်ဖုတ်ကြီးက အကြီးကြီးရယ်.. ဒါမှ မေမေ ကောင်းမှာ” ဟု မှတ်ချက်ပေးတော့ ငထက်က ပြုံးကြည့်သည်။
“ပွင့်လေး ဖုတ်ဖုတ်လည်း လိုးရအောင် နည်းနည်းချင်းချဲ့ထား နောက်နေ့ကျ ကိုကို အစမ်းထည့်ကြည့်မယ် သိလား” ဟု ငထက်က မပွင့်သွယ်လေးကို နမ်းရင်း ပြောတော့ မပွင့်သွယ်လေးက ငထက်လီးကို ယုယစွာ စုပ်ပြန်သည်။
“ကိုကို့နဲ့ ကိုကို့လီးကို သမီးလိုချင်လိုက်တာ”
မလတ်က စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ရင်း “ရမှာပါ သမီးရယ် အမေ ညကျ သမီးလေးကို ကိုကိုနဲ့ လိုးရအောင် ချဲ့ပေးကြည့်မယ် သမီးလေး အရမ်းနာမှာစိုးလို့ မေမေက မလုပ်သေးတာ”
မပွင့်သွယ်က ခေါင်းလေးကို ညိမ့်ရင် ငထက်လီးကို လွှတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မလတ်၏ စောက်ဖုတ်ကို ဖြေးဖြေးလေး ပွတ်ပေးရင် ငထက်လီးကို ကိုင်ပြီး ထည့်ပေးသည်။
“ဟင်း” ဟု ငထက်ရော မလတ်ရော ငြီးသည်။
“ငါ့သားလေးနဲ့ လိုးရတာ အမေဖြင့် ဘယ်တော့မှ မရိုးပါလားကွယ်” ဟု မလတ်က ဆိုသည်။ ငထက်က စတင်ဆောင့်နေလေပြီ။ မပွင့်သွယ်လေးက သူမလေး၏အမေဘေးတွင် လဲအိမ်နှေရှာသည်။ ထို့နောက် စောက်ဖုတ်ငယ်လေးထဲမှာ သေးလေးများ စိမ့်စိမ့်ထွက်နေရှာသည်။ ငထက်က မြင်တော့ ပြေးပြီးလျက်ကလေးနှင့် သက်ပေးလိုက်သေးသည်။
“သား.. မပွင့်လေး အရွယ်ရောက်ရင် အမေ့ထပ် ပိုလိုးပေးကွယ် နော်.. အမေတို့မှာ ပြေးကြည့်ရင် သားမိသုံးယောက်ထဲ ရှိတာ”
“လိုးမှာပေါ့” ဟု ငထက်က ပြုံးပြောမှ မလတ်က ပြုံးနိုင်သည်။ မပွင့်သွယ်လေးက သူမအမေ၏နို့အုံကလေးတွေကို စို့ပေးနေသည်။ မလတ်က သမီးလေးကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည်။ သူမဘဝအတွင် အလိုချင်ဆုံးအရာမှာ ထိုအရာသာဖြစ်သည်။ သမီးလေးနဲ့ သားလေး စိတ်ချမ်းသာစေချင်သည်။ တစ်လောကလုံး ဘာပြောနေနေ ၊ လက်ညှိုးထိုးနေပစေ။ သားနှင့်သမီးတို့ရဲ့ ဆန္ဒတွေသာ ပြည့်ဝနေရန် အရေးကြီးသည်။ သူမစောက်ဖုတ်သည် တုန်ခါနေလေပြီ။ သူမ ရင်တွင် တစ်စုံတစ်ရာကြီး ခံစားလိုက်ရသည်။ သမီးလေးကိုလည်း စကားတွေ တတွတ်တွက်ပြောနေမိသည်။
သူမ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် သားငယ်၏လီးက အဆက်မပြတ်လိုးပေးနေသည်။ သူမ ပြီးတော့မည်။ မပွင့်သွယ်လေးကို အခါခါနမ်းနေမိသည်။ ကုံးပေးပြန်သည်။ ငထက်က နာနာဆောင့်သည်။ တစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း အသက်ပင်ထွက်သွားပစေ အလိုးမပျက်ချင်ဟု စိတ်က ရေရွက်မိသည်။ သမီးလေးကိုလည်း စကားတွေအများကြီးပြောနေပြန်သည်။ ဘာတွေပြောမှန်းကို သူမ မသိ။
ထို့နောက် သားမိသုံးယောက်မှာ အတူတူ တင်းကြပ်စွာ ဖက်နေရင်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ သူမ အိမ်မက်ထဲတွင် ကိုမြင့်လီးကြီးသည် ဓါးတစ်ချောင်းဖြစ်နေကာ သူမကို လှိမ့်ထိုးနေသည်။ သူမ နာကျင်စွာခံစားနေသည်။ ငထက်က ဘေးတွင် သူမ ကိုမြင့်၏လီးဓါးကြီးဖြင့် ထိုးနေသည်ကို အားရပါးရကြည့်နေသည်။
သူမ ငထက်ကို ကယ်ဖို့အော်ခေါ်မိသည်။ ငထက်က “ဖာသည်မကြီး သေ .. နည်းသေးတယ် .. သေဟု ” ဆဲနေသည်။ ထိုညက သူမ အိပ်ရင်မျက်ရည်များ ကျနေသည်။ သူမ နောင်တတော့ မရပါ။ သူမ၏တစ်သက်လုံးတွင် သားငယ်နှင့် သမီးလေး တစိမ်းတွေနှိပ်စက်တာ မခံရဘဲ စိတ်ချမ်းသာဖို့သာ အရေးကြီးဆုံးလို့ သူမ နှလုံးသွင်းထားခြင်းကြောင့်သာ ဖြစ်လေတော့သတည်း။
အပိုင်း (၃ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment