သူတို့လေးယောက် အပိုင်း ( ၂ )

သူတို့လေးယောက် အပိုင်း  ( ၂ )

ရေးသူ - ကိုယ်တော်ကြီး 

(အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ပြောတာကြားလိုက်မိတော့လဲကျနေရာမှပင် အံ့သြမိရပါသေးသည်။ငယ်သံဒိုင်ကလဲကျနေသော ကျနော့ဆီကို ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့်လက်ကမ်းပေးလာလိုက်တော့  သူ့လက်ကိုဆွဲယူထလိုက်ရတော့သည်။ကျနော့စိတ်ထဲမှာသိပ်ပြီးကျေနပ်လှသည်မရှိသေးပေမဲ့ ဘာမှလည်းလုပ်လို့မရ၍ ဒေါသကိုမျိုသိပ်ပြီးသာနေရတော့ပါသည်။

"သူငယ်ချင်း ဒေါသတွေမဖြစ်ပါနဲ့တော့ အခုနေ မူလတန်းက ကလေးနဲ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ယှဉ်ဖိုက်မယ်ဆိုလျှင် သူငယ်ချင်းနိုင်မှာပေါ့ ကလေးနဲ့အင်အားခြင်းမမျှဘူးလေအဲလိုပဲ သူငယ်ချင်းကငါနဲ့ဖိုက်မယ်ဆိုလည်း သူငယ်ချင်းနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး..

စိတ်လည်းမဆိုးနဲ့ကွာ တကယ်ပြောတာ မကျေနပ်လို့ ချောင်းရိုက်တာတွေဘာတွေ လုပ်လို့ရသေးတယ်  ဒါပေမဲ့သူငယ်ချင်းကခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ယောက်ျားမပီသစွာ ချောင်းရိုက်တဲ့အမှုမျိုးကိုမလုပ်ဘူးဆိုတာသိပြီးသားပါ  ချောင်းရိုက်တာမျိုးလူအများနဲ့ဝိုင်းရိုက်တာမျိုးဆိုရင်တောင် ငါ့အသားကိုထိမည်မဟုတ်  သူငယ်ချင်းရေ"

"........................"

ငယ်သံဒိုင်စကားပြောအပြီးကျနော်ဆွံ့အသွားမိကြောင်းဝန်ခံပါသည်။ငယ်သံဒိုင်ဆိုတာ  စောက်ပိုတွေပြောပြီးကြွားလုံးထုတ်ချင်တဲ့ကောင်မဟုတ်မှန်းလည်းသိတော့ အံ့အားသင့်မှုကြောင့်ပိုပြီးဆွံ့အမိရသည်။ဘယ်လိုသန္ဓေနဲ့များမွေးဖွားလူဖြစ်လာပါလိမ့်ဟု ကျနော်တွေးမိရပါသေးသည်။

"မေးစရာရှိသေးတယ်ကွ"

"မေးကွာ ဖြေမယ်"

"ငါကမင့်ကိုဆဲဆိုထုရိုက်တာကို စိတ်မဆိုး

ဘူလား သူငယ်ချင်း  ပြီးတော့----"

ကျနော့အမေးစကားမဆုံးခင်မှာပဲ သူကလက်ကာပြ၍

"ရပြီ သူငယ်ချင်း ငါပြောပြမယ် မင်းမေးချင်တာတွေ ငါအကုန်သိပါတယ်-------

ပြဿနာတစ်ခုကို စိတ်ဆိုးလို့လက်ပါပြီးဖြေရှင်းတာသဘောမကျပေမဲ့ မင်းဖြစ်နေလို့ ငါကနားလည်စွာခွင့်လွှတ်ပါတယ်ကွာ။ မင့်ရင်ဝကို ဒူးနဲ့ဧည့်ခံလိုက်ရတာလည်းငါစိတ်မကောင်းပါဘူး  ။အဲဒီအတွက် ငါကပဲတောင်းပန်ပါတယ်  ။မင်းကငါ့ပြောလိုက်တာကိုဒေါသတွေဖြစ်ပြီးထိုးချင်ကြိတ်ချင်ဖြစ်တာကိုက မင့်ရဲ့ရိုးသားမှုလို့ငါသတ်မှတ်ပါတယ် ။အငြိုးအတေးမှတ်ထားပြီးအချိန်ကြာမြင့်စွာ လက်တုံ့မပြန်တတ်တာပဲလေ ။

တစ်ချို့ကကျမရဘူးကွ ။မင်းလည်းတွေ့ဖူးမှာပါ  စိတ်ဆိုးလည်းပြုံးပြုံးလေးနေပြီး သူ့အလှည့်ကျမှ အားမနာတမ်း နွှာတော့တာ  သိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းပါတယ်။မင်းက အဲလိုလူစားမျိုးမဟုတ်မှန်းသိလို့ငါပြင်းပြင်းထန်ထန်မတုံ့ပြန်တာပါ"

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ပြောသည့် ပြင်းပြင်းထန်ထန်မတုံ့ပြန်တာပါဆိုသည့်စကားကိုကြားကာစကတော့ဘာသိဘာသာနေခဲ့ပေမဲ့မြို့ရဲ့လူမိုက်တွေနဲ့  သူတို့လေးယောက်ဆုံပြီးနောက်မှာမှ တိတိကျကျနားလည်လက်ခံသွားရပါတော့သည်။

"မင့်ကို စိတ်မဆိုးဘူးလားဆိုတဲ့မေးခွန်းအတွက် ငါဖြေပေးတာပါ သူငယ်ချင်း မင့်ကိုငါစိတ်မဆိုးဘူး မင်းရိုးသားမှန်းသိသလိုမင့်ကိုလည်း ငါခင်မင်မိလို့ပါ  ဒုတိယမေးခွန်းက  ငါပြောလိုက်တဲ့ ဝဋ်ကြွေးမဟုတ်လား"

သူက ကျနော်မေးချင်တာကို သိထားပြီး၍အမေးစကားနဲ့ပဲပြန်ပြောလာတော့ကျနော် ခေါင့်ညိမ့်ပြမိသည်။

"သူငယ်ချင်း မင်းလည်းလူ  ငါလည်းလူဖြစ်လာတာကိုက ဒုက္ခပဲလေကွာ..ဝဋ်ကြွေးရှိလို့ လူဖြစ်လာတာမဟုတ်ဘူးလား"

"ဟား  ဟာ ဟာ  ဟား  ဟား ဟားးးးး"

သူစကားပြောအပြီး ကျနော်ပိုးစိုးပက်စက်ခွက်ထိုးခွက်လှန် အားရပါးရ ရယ်ပြစ်မိရသည်။ကျနော်လည်းကျနော့အသိ ကျနော့အတွေးနဲ့တင် ရယ်ခြင်းဖြစ်သည်။

"၃၁ ဘုံမှာ လူဖြစ်ပြီးမှ လျှောက်လှမ်းလို့ရမဲ့ အနေအထားတွေကို  ပါရမီရှင်တစ်ဖြစ်လဲ ထူးထူးခြားခြားလူဖြစ်လာရတဲ့ငယ်သံဒိုင်ဆိုတဲ့ကောင်က မသိသေးဘူးလားဗျာ  ဟား"

ကျနော်လှောင်ရယ် ရယ်လိုက်ရင်းတစ်ချက်ပြောမိတော့ သူက---

"လူပြန်ဖြစ်တာကိုက ငါတို့အတွက်ကြွေးဟောင်းပြန်ဆပ်ရမဲ့ ဝဋ်ကြွေးတစ်ခုပဲလို့ ငါသိထားလို့ပါ သူငယ်ချင်း  ဆပ်စရာအကြွေးမပါခဲ့လျှင်  သို့မဟုတ် မရှိခဲ့လျှင် -----------------"

ငယ်သံဒိုင်က ဆက်မပြောပေ။စကားကိုတန်းလန်းရပ်ထားလိုက်တော့သည်။ကျနော်က စကားဆက်မို့ ပါးစပ်ဟလိုက်တော့ သူက လက်ကာတား၍

"ထားလိုက်တော့သူငယ်ချင်း မင်းနဲ့ငါ တစ်နေ့နေ့မှဒီအကြောင်းတွေ ထပ်ပြောပြဆွေးနွေးပါရစေ ငါအခုမင့်ကိုလုပ်ပြချင်နေတာက  မင့်ရင်ဝကို ငါ့ဒူးနဲ့ထောက်လိုက်မိခြင်းအတွက်တောင်းပန်တဲ့အနေနဲ့ ကစ်ကစ်ကိုကျောင်းရဲ့ခြံစည်းရိုးနားက ကပ်လျှက်သစ်ပင်ကြီးဘေးမှာလုပ်ပြမယ်ကွာမင်းကကျောင်းခြံစည်းရိုးနားအပြင်ဘက်က ကိုင်းတောတွေထဲကနေကြည့်လို့ရတာပေါ့ဘယ်လိုလဲ စိတ်ဝင်စားလား သူငယ်ချင်း"

ကျနော်သူ့ပြောစကားအပြီးမှာသူ့ကိုအံ့သြမှု့များစွာထဲက တစ်ခုထပ်ပြီးအံ့အားသင့်မိရပါသည်။စကားက လမ်းကြောင်းအကြီးဆီသို့ချီထားပေမဲ့ သူကပြန်ဖျက်ချပြီးတစ်စုံတစ်ခုဆီသို့ ကျနော့စိတ်ကို ဆွဲခေါ်သွားပြန်သည်။ကျနော်လည်း ပုထုဇဉ်ဖြစ်တာနှင့်အညီ သူ့တို့လေးယောက်ဆို စိတ်ဝင်စားတာလည်းပါတာမို့----

"အိုကေမိုင်ဖရန့်"ဟုပြောပြီးလက်မထောင်ပြလိုက်တော့သည်။

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ပြောသည့်သစ်ပင်ကြီး၏ ကျောင်ဝန်းအပြင်ဘက်က ကိုင်းတောထဲရောက်တော့  သူတို့လေးယောက်ကသစ်ပင်ကြီးအောက် မရောက်သေးပါ။

ငယ်သံဒိုင်ကို ယုံကြည်လို့သာ ကျနော်စောင့်နေရပေမဲ့ အူကြောင်ကြောင်တော့နိုင်လွန်းသည်။မေဂျာချိန်အတန်းကိုဖျက်၍ စောင့်နေရခြင်းပင်။

ကျနော်စိတ်ဝင်စားလွန်းသည့် နာနားလိုဖြူဖြူတောင့်တောင့် ရေဆေးငါးလို လှသည့်သူကို လုပ်ပြမှာမဟုတ်တော့ စိတ်ထဲမှာဖီးတော့နည်းနည်းကျဲလှသည်။ဒါပေသိ့ကစ်ကစ်လို ရှာမှရှားသည့်နှာခေါင်းကြီးချွန်ပုံမျိုးနဲ့အသားအရည်ဖြူဖွေးနူးညံ့လွန်းသည့် မိန်းမမျိုးကိုက မြင်ရခဲသည်မို့ကျနော် စောင့်မျှော်နေမိရပါသေးသည်။

ဟော---လာပါပြီဗျာ  သူတို့လေးယောက်ကတော့ ပုံမှန်တွတ်တီးတွတ်တာပြောကြရင်းဖြင့် ကျနော်စောင့်နေသည့် ကိုင်းတောမှ မြင်ရသည့်သစ်ပင်ကြီးဆီ။

သစ်ပင်အောက်ရောက်မှ    သူတို့လေးယောက်က ဘာတွေတိုင်ပင်နေကြသည်ကိုတော့ ကျနော်မကြားရပေ။နာနားက သစ်ပင်ကြီး၏ဘယ်အစပ်ကိုသွား၍ မတ်တပ်ရပ်တော့၏။ခါခါးကညာအစပ်မှာနေပြီး ငယ်သံဒိုင်နှင့်ကစ်ကစ်ကို ပင်စည်ကိုကွယ်ထားခိုင်းလိုက်လေတော့သည်။

သူတို့လေးယောက်ကကိုယ့်နေရာနှင့်ကိုယ်နေရာ ချမှတ်ပေးပြီးသည်မှ  ငယ်သံဒိုင်ရှေ့ ကစ်ကစ်က ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုလှန်၍  အတွင်းခံဘောင်းဘီကို စချွတ်တော့သည်။ပြီးလျှင်မှ------

ကစ်ကစ်က သူမနှာခေါင်းချွန်ချွန်လေးဖြင့် ငယ်သံဒိုင့်လီးထိပ်ကိုတို့ထိကစားပေးသေးလေ၏။ပြီးမှ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးပါးပါးစပ်ပေါက်လေးဖြင့် ငယ်သံဒိုင့်လီးညိုကြီးကို မဆန့်မပြဲထည့်ကာ စုပ်ရှာလေတော့သည်။

နာနားက သစ်ပင် ပင်စည်လုံး၏ဘေးမှာရပ်၍ လူအရိပ်အခြေအနေကို ကြည့်ပေးလေ၏။နာနား၏ ခပ်ထွားထွားကိုယ်လုံးကြီးကလည်းတော်တော်လေး အကာအကွယ်ပေးနေသေးလေသည်။

ခါခါးက  ကစ်ကစ်စုပ်နေတဲ့ ငယ်သံဒိုင့်လီးကို တစ်ချက်တစ်ချက်လက်နဲ့ လာကိုင်ပေးသေး၏။တစ်ဖန်  ငယ်သံဒိုင့်၏တွဲလွဲကျဂွေးဥနှစ်လုံးကို သူမလက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့် ပွတ်ချေဆော့ကစားပေးလိုက်ပြန်သေး၏။

အပြာဇာတ်ဝင်ခန်းလို့ခေါ်တဲ့ကျားနဲ့မတို့လိင်ဆက်ဆံမှုကို နိုင်ငံခြားအပြာဇာတ်လမ်းထဲတွင်သာ တစ်တစ်ခွခွကြည့်ဖူးခဲ့သူ ကျနော့်အဖို့မြင်နေရသည့်မြင်ကွင်းကိုအားရကျေနပ်မိသည်မှာပြောဖွယ်ရာမရှိတော့ချေ ။

သူတို့လေးယောက် အရင်တုန်းကလည်းဒီနေရာမှာ အကြိမ်တော်တော်များများလှုပ်ရှားဖူးသည်ထင်ပါသည်။ဟိုးအဝေးကနေ သူတို့လေးယောက် ဒီအပင်အောက်မှာ ဆုံနေကြတာ ကျနော်မြင်ဖူးခဲ့မိသည်။

နေရာက ပတ်ပလစ်ဧရိယာဖြစ်ပေမဲ့ သစ်ပင်ကြီးဆီကိုလာမည့်သူကိုသာ အလေးထားကြည့်ပေးရုံပင်။ကျနော်ထိုင်နေတဲ့ကိုင်းတောစပ်ကကျောင်းခြံစည်းရိုး၏ အပြင်တွင်ရှိနေတာမို့ ဒီဘက်ကနေလူမတွေ့နိုင်တာကတော့ သေချာပေါက်နီးပါးပင်။ဒါကြောင့်လည်း သူတို့လေးယောက်က ခပ်ရဲရဲပင်လုပ်ဆောင်ကြတာဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

ကျနော် သူတို့လေးယောက်ကို စူးစိုက်စွာကြည့်နေစဲမှာပင် ကစ်ကစ်က ငယ်သံဒိုင့်လီးညိုကြီးကို စုပ်ပေးတာရပ်ပြီး သစ်ပင်၏အစပ်မှနေ လူလာမလာကြည့်ပေးနေသော နာနား၏ခပ်ထွားထွားဖင်လုံးကြီးပေါ်မှ ခါးစပ်စကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်၍ ငယ်သံဒိုင်ဆီကို သူမဖင်ဖြူဖွေးအားကုန်းပေးလိုက်လေတော့၏။

ခါခါးကလည်းကုန်းပေးလာသောကစ်ကစ်၏ ဖင်ဖြူဖွေးနဲ့စောက်ပတ်တို့ပေါ်စေရန်ကစ်ကစ်ဝတ်လာတဲ့ လုံချည်စကပ် စကိုဖြည်းဖြည်းခြင်း လှန်ပေးသေးလေ၏။

မောင်မင်းကြီးသားငယ်သံဒိုင်က သူ့လီးကြီးကိုသာ တဖတ်ဖတ်မြည်အောင် ဂွင်းဆောင့်ရင်းဖြင့် ကစ်ကစ်ရဲ့စောက်ပတ်ပေါ်လာမှ သူ့လီးကြီးဖြင့် တေ့ထောက်လေတော့၏။

ခါခါးက သူမပါးစပ်ထဲ လက်ကိုထည့်၍တံထွေးစွတ်ကာ ငယ်သံဒိုင့်လီးကိုလည်းပွတ် ကစ်ကစ်၏စောက်ပတ်ထဲကိုလည်းနှစ်ချက်သုံးချက်မျှနှိုက်ပြီးမှ ကစ်ကစ်စောက်ပတ်ထဲ ငယ်သံဒိုင့်လီးကြီး ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်းဝင်ဖို့ရာ ကူညီပေးလိုက်သေးလေ၏။

ဤအချင်းအရာကို မြင်လိုက်ရတဲ့ ကျနော်က ငယ်သံဒိုင့်ဆီကို နဖူးနဲ့လက်နဲ့ကပ်၍အလေးပြုမိရသေးလေ၏။

"လေးစားပါတယ် ငယ်သံဒိုင်"

ဟု နှုတ်မှစကားတို့မထွက်ငြား စိတ်အတွင်းမှာဖြစ်သွားမိရသည်။ကျနော်ကျင်လည်ခဲ့တဲ့ဝန်းကျင်၌ စော်ကြည်ပါသည် စကီကြည်ပါသည်ဟု ဝင့်ကြွားကြသည့် ဘဲတွေပင် ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းနဲ့သရီးစမ်းလောက်သာ ဖြုတ်ဖူးပေလိမ့်မည်။ငယ်သံဒိုင့်အဖို့ရာ၌  လိုးဖို့လီးပင်စောက်ပတ်ထဲထည့်ပေးမဲ့သူကအဆင်သင့် ဆိုသလို  အဆင်ပြေလွန်းလှသည်။

ခါခါးတည်ထည့်ပေး၍  ငယ်သံဒိုင်လီးကကစ်ကစ်စောက်ပတ်ထဲတစ်ဆုံးဝင်သွားပြီးနောက်မှာတော့လည်း  ငယ်သံဒိုင်၏ဆောင့်ချက်များက တရစပ်စက်မော်တာတပ်ထားသည့်အလားမြန်ဆန်လွန်းလှ၏။ငယ်သံဒိုင့်လီးညိုကြီး၏ နောက်ကနေဆောင့်ချက်များကို ကစ်ကစ်ခမျှာလည်းအလူးအလဲခံစားရသည့်ဟန်တူပါသည်။

"တဟင်းဟင်း တအားအား"

ညည်းသံကတော်တော်လေး အသံထွက်တော့သည်။ခါခါးက သူမရဲ့မည်းနက်တဲ့မျက်ခုံးထူထူတွေကို မျက်မှောင်ကြုံပြီးမှ

"ကစ်ရယ်! ဘာဖြစ်လို့  ဒီလောက်တောင်အော်နေရတာလဲ  ပတ်ပလစ်ကြီးမှာလေဒီလီးကြီးနဲ့  ဒီတစ်ခါပဲ အလိုးခံဖူးတာကျနေတာပဲ နေ့တိုင်းနီးပါး လိုးခံဖူးပြီဟာ"

လို့ပြောတော့ ကစ်ကစ်က---

"တစ်ချက်တစ်ချက်မှာ အသက်ရှုမှားသွားအောင် အောင့်သက်သက်ကြီးဖြစ်တယ်ခါခါးရယ်  လိုးချက်ဆောင့်ချက်ကြီးကပြင်းလွန်းတယ်  အား အား အီးး"

ကစ်ကစ်ရဲ့ပြောသံနဲ့ညီးသံကြားလိုက်ရတဲ့ကျနော်အဖို့ နဂိုတောင်နေပြီးသား ပေါင်ခြံကြားကကောင်ကြီး အစွမ်းကုန်ထောင်ထလာသည်မှာ ပြောဖွယ်ရာမရှိတော့ချေ။ငယ်သံဒိုင်ကလည်း ရုန်းသည်။ဗျင်းသည်။ဆောင့်သည်။ငယ်သံဒိုင်၏ ဆောင့်ချက်ကြောင့် လဥနဲ့ကစ်ကစ်၏ပေါင်ခွဆုံတို့ရိုက်ချက်သံ တဖတ်ဖတ်များကို ကျနော့နေရာမှပင်အတိုင်းသားကြားနေရလေ၏။

ငယ်သံဒိုင်ဆောင့်ချက်တို့တရစပ်ဖြစ်နေစဲမှာပဲ ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က သူတို့လေးယောက်ရှိရာဆီစူးစမ်းသောအကြည့်ဖြင့်ကြည့်နေတာကို ကျနော်မြင်နေရာ၏။

ကျောင်းသားနှစ်ယောက်က အနားတော့မလာကျချေ။အဝေးကနေပဲ အကဲခပ်နေကြသည်။ကျနော်မြင်သလို ကင်းစောင့်ပေးနေတဲ့ နာနားလည်းမြင်လိုက်တာမို့ထင် လက်ဟန်နဲ့ပဲ မလုပ်ဘဲရပ်ရန် ငယ်သံဒိုင်ကို အချက်ပြလိုက်တာတွေ့ရသည်။

ငယ်သံဒိုင်လည်း တရှိန်ထိုးတရစပ်ဆောင့်လိုးနေတာရပ်၍ ကစ်ကစ်၏ဖင်ဖြူဖွေးလေးကိုသာ ပွတ်သပ်နေရင်း အမောဖြေနေတာတွေ့ရသည်။

ကျောင်းသားနှစ်ယောက်ကလည်းသစ်ပင်အနားထိလာဖို့ ချီတုံချတုံဖြစ်နေဟန်တူပါသည်။မလာပါစေနဲ့ဟု သူတို့လေးယောက်က ဆုတောင်းချင်မှတောင်းမည်ဖြစ်သော်လည်း ကျနော့မှာတော့ဆုတောင်းနေရ၏။မြင်ရမြင်ခဲလက်တွေ့ပွဲမို့ ကြည့်ချင်လွန်းလှသည်။ကျနော့ဆုတောင်းပြည့်ခဲ့လိုက်ပါသည်။

မောင်မင်းကြီးသားနှစ်ယောက်ကအနားထိတော့ရောက်မလာခဲ့ချေ။ပေစောင်းပေစောင်းကြည့်ရင်း သူတို့လေးယောက်နဲ့ဝေးရာသို့ ပြန်လှည့်သွားကြလေတော့သည်။

နာနားက အချက်ပြန်ပေးလိုက်တော့ ငယ်သံဒိုင်က ခါခါးကိုဘာပြောလိုက်သည်ကျနော်မသိရပေမဲ့ ခါခါးလုပ်ကွက်ကိုမြင်လိုက်ရသော ကျနော့အဖို့မှာ ပေါင်ကြားကကောင်ကြီး စိမ့်ကနဲဖြစ်ပြီးတင်းကနဲပိုထောင်သွားရသည်။

ခါခါးက မတ်တပ်ရပ်လျှက်ရှိသော ငယ်သံဒိုင်၏ ပေါင်ကြားမှနေ၍ ပက်လက်အနေအထားဖြင့် လက်ကိုနောက်ပြန်ထောက်၍ဝင်လိုက်ကာ လေးဖက်ကုန်းထားလျှက်ရှိကစ်ကစ်၏ စောက်ပတ်အတွင်းရှိငယ်သံဒိုင့်လီးကို ဆွဲထုတ်စုပ်လိုက်သောကြောင့်ပင်။

ငယ်သံဒိုင်ကတစ်ဖန်သူ့လီးကိုခါခါးပါးစပ်ထဲမှ ပြန်ဆွဲထုတ်၍ ကစ်ကစ်စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုးလိုက်ပြန်၏။လေးငါးဆယ်ချက်မျှကစ်ကစ်စောက်ပတ်ထဲ လိုးပြီးကာမှလျှင် အသင့်ဟပေးထားသော ခါခါးပါးစပ်ကိုပြန်ထည့်လိုးပြန်၏။

စောက်ပတ်တစ်လှည့်ပါးစပ်တစ်လှည့်ထိုးသွင်းလုပ်ဆောင်နေရသော ငယ်သံဒိုင့်ကိုကြည့်ရင်း  အားကျနေရတော့လေ၏။ထိုးထောင်လွန်းနေသော ပေါင်ကြားကကျနော့ကောင်ကြီးကိုတော့  လက်ဖြင့်သာဖိအုပ်ညှစ်ထားရတော့သည်။ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာသည်ဟူသောစကားအတိုင်းဖြစ်နေသည်မှာ  ကျနော်ပင်။

အချိန်လည်းကြာလာသည်နှင့်အမျှ ငယ်သံဒိုင်၏ ကစ်ကစ်ကိုလိုးဆော်ချက်တွေက ပိုမြန်ပိုသန်လာတာတွေ့မြင်ရသည်။ငယ်သံဒိုင်က ကစ်ကစ်စောက်ပတ်ထဲကလီးကိုမချွတ်တော့ပဲတဖန်းဖန်းဆောင့်လိုးသောအခါ တယမ်းယမ်းဖြစ်နေတဲ့ ငယ်သံဒိုင်၏ ဂွေးဥကို  ခါခါးကပါးစပ်ဖြင့်ဂွေးဥကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး စုပ်လျက်ပေးနေပြန်ပါသည်။ရသတို့ မည်မျှထူးကဲမည်မှန်းမခံစားဖူးသော ကျနော့်အဖို့ မခန့်မှန်းနိုင်အောင် ရှိရပါတော့သည်။

ဆောင့်ချက်တို့အကြိမ်ရေများလာသောအခါ ငယ်သံဒိုင်ဆီမှ "ဟိန်း!"လိုလို"အိမ်း!"လိုလို မပီသမသဲကွဲတဲ့ ရင်ခေါင်းသံကြီးထွက်လာလေတော့သည်။ထွက်ပေါ်လာသောအသံက အနည်းငယ်ကျယ်လောင်သွား၍ ကျနော်ပင်သစ်ပင်နဲ့ဝေးရာဆီကိုလူရိပ်လူခြေကြည့်မိလိုက်သေးသည်။တစ်စုံတစ်ဦးများကြားသွားလေမလားဟုစိုးရိမ်သောကြောင့်ပင်။

ကျနော်ကစိုးရိမ်သော်လည်း သူတို့လေးယောက်ကတော့ ဘာအပူအပန်မှမရှိပေ။ငယ်သံဒိုင်၏ ရင်ခေါင်းထဲကလာသောညည်းသံကြီးထွက်ပေါ်လာသောအခါငယ်သံဒိုင်နှင့်ကစ်ကစ်၏ ပေါင်ခွကြားမှာရှိနေသော ခါခါးကအလျင်အမြန်ပင် ခွဆုံနှစ်ခုမှ ပြန်ထွက်လိုက်သည်။

ကစ်ကစ်ကလည်း လေးဖက်ကုန်းထားပေးရာမှ ငယ်သံဒိုင်၏လီးရှိရာဘက်ပြန်လှည့်ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာလီးနဲ့သူမမျက်နှာတို့ထိထား၍လီးကိုမြန်မြန်ကြီးဂွင်းဆောင့်ပေးလေတော့သည်။

နာနားကလည်းပွဲပြီးကာနီးပြီမို့ထင် လူကိုစောင့်ကြည့်မပေးတော့ဘဲလက်တစ်ဖက်ကကစ်ကစ်ခေါင်းကိုပွတ်၍ ကျန်တစ်ဖက်က ငယ်သံဒိုင်ရင်ဘတ်ကြီးကို ပွတ်ပေးနေတော့သည်။

ခါခါးကတော့ ငယ်သံဒိုင့်နောက်မှာပဲရပ်လျှက်အနေအထားနှင့် ငယ်သံဒိုင်ဖင်ကြားအောက်မှနေ လဥတို့ကို ပွတ်ချေပေးတော့သည်။

ပွတ်သူ စုပ်သူ လျက်သူ ပွတ်ချေသူတို့ဖြင့်လေးယောက်သား ရှုပ်ယှက်ခပ်ပြီးနောက်မှာတော့  ငယ်သံဒိုင်၏ ဒုတိယအကြိမ်ရင်ခေါင်းသံကြီးပေါ်ထွက်လာကာ သူ၏လီးကြီးမှ သုတ်ရည်တို့ကား  ကစ်ကစ်၏ဖြူဖွေးလှပသန့်စင်လှသော မျက်နှာပေါ်ဆီသို့ တရစပ်ပန်းထုတ်ထွက်လေတော့သည်။

အဝေးကမြင်နေရသောကျနော်ပင်လျှင်ကစ်ကစ်မျက်နှာပေါ်က ဖွေးဖွေးလှုပ်သုတ်ရည်များကို လှမ်းတွေ့ရ၍ ငယ်သံဒိုင်၏သုတ်ကြောသန်မာမှုကိုအံ့သြရမိသည်။ထပ်၍အံ့သြရသည်မှာ ငယ်သံဒိုင်ကားပြီးဆုံးသွား၍ အနေအထားပြင်ဆင်နေချိန်မှာနာနားနဲ့ ခါခါးတို့က  ကစ်ကစ်မျက်နှာပေါ်မှ ငယ်သံဒိုင်၏သုတ်ရည်များကို လျှာနဲ့လျက်၍တစ်မျိုး ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ယူ၍တစ်ဖုံ လျက်စုပ်စားသုံးနေကြလေတော့သည်။

ငယ်သံဒိုင်နဲ့ကစ်ကစ်တို့ ကျောင်းဝန်းခြံစည်းရိုးနားက သစ်ပင်အောက်မှာလုပ်ကြသည်ကို ကြည့်ပြီးရသည့်နောက်ပိုင်းရက်များ ငယ်သံဒိုင်နဲ့ကျနော်အေးအေးဆေးဆေး မဆုံဖြစ်ကြသေးပေ။

ကျနော် သူနဲ့ဆုံပြီးစကားပြောရန် သူတို့လေးယောက်ငှါးနေသည့်အိမ်ကို သွားပြန်တော့လည်း အိမ်တံခါးကပိတ်လျှက်။တစ်ခါသားသွားချိန်ဆိုသူတို့လေးယောက်ငှါးနေသည့်အိမ်မှာ လူကြီးလေးငါးယောက်ရောက်လို့နေတာ ကျနော်တွေ့ခဲ့ရသည်။

အဲဒီလူကြီးများကိုကြည့်မိ၍  ကျနော်ကျောပါစိမ့်သွားမိခဲ့သည်။လူကြီးများကရိုးရိုးပင်နီဖျင်ကြမ်းတိုက်ပုံအင်္ကျီများကိုဝတ်ထားသော်လည်း အရပ်အမောင်းတွေကောင်းလွန်းသလို  သူတို့၏အကြည့်များက အေးစက်စက်နှင့်ကျောစိမ့်ဖို့ကောင်းလှသည်။

ကျနော်က သူတို့လေးယောက်ငှါးနေသောအိမ်ကို အဝင်အထွက်ရှိခဲ့ပြီမို့သွားလာမေးမြန်းနေကျအတိုင်းငယ်သံဒိုင်ရှိလားဟု မေးမြန်းသည်ကိုပင် နှစ်မြို့ဟန်မရှိပေ။လူကြီးတွေပုံစံကြည့်ရတာ ဒီဘက်ခေတ်  လူကြီးလူကောင်းပုံစံများလည်းမဟုတ်ပေ။ရှေးစာအုပ်ဟောင်းကြီးများတွင်တွေ့ရသည့်ရှေးလူကြီးများ၏ ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။

ငယ်သံဒိုင်ကိုကျနော်မတွေ့ရလို့ရှာကြည့်နေတာသိသည့်ထင်။နာနားတစ်ယောက်ပဲ ထွက်လာပြီး---

"ပြန်တော့နော် သူငယ်ချင်း ဧည့်သည်တွေလာနေလို့ ငယ်သံဒိုင်ကို သူငယ်ချင်းဆီနောက်မှ လွှတ်လိုက်မယ်နော်"

"အေးပါဟာ"

လို့ပြောရင်း  နာနားကိုတစ်ဖက်သတ်ကြွေသူဖြစ်တာမို့  ယောက်ျားတို့ရဲ့မွေးရာပါအတတ်နဲ့ ကြွေတဲ့အကြည့်ကိုယ့်ရင်ထဲမှာဖြစ်ပေါ်နေတာ သိစေသောအကြည့်ဟု ပြောကြသည့် ကြာကြည့်ကြည့်ပစ်လိုက်သေး၏။

နာနားကဧည့်သည်တွေကြောင့်ပဲစိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်နေလား ကျနော်လိုအသားအရည်မဲခြောက်ခြောက်ရှည်ကိုင်းကိုင်းလူမျိုးကို စိတ်မဝင်စားတာပဲလားတော့မသိပေ ကျနော့အကြည့်များကိုမည်သို့မျှမတုံ့ပြန်ပဲ ဒီအတိုင်းလှည့်ပြန်ထွက်သွားလေတော့သည်။ရင်မှာ ဟာတာတာနှင့်ကျန်ရစ်နေခဲ့ရသူက ကျနော်ပင်။

နောက်ရက် ငယ်သံဒိုင်နဲ့ဆုံတော့ လာသည့်ဧည့်သည်တွေအကြောင်းမေးမိရပါသည်။ငယ်သံဒိုင်ကလည်း ကျနော့ကို ပြန်မေးပါသေးသည်။

"အဲဒီနေ့ကတွေ့ခဲ့ရသူတွေကို သူငယ်ချင်းဘယ်လိုမြင်လဲ ထူးဆန်းမနေဘူးလား"

"ထူးဆန်းပါသကောကွာ မျက်လုံးအကြည့်တွေက အေးစက်စက်နဲ့ကျောပါစိမ့်တယ်ဘယ်လိုလူတွေမို့လဲကွ"

"လောဘနဲ့အတ္တပေါင်းပြီး လောကမှာသူရဲကောင်း ဖြစ်ချင်နေကြသူတွေလေ"

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်၏ပြောစကားကြားမိတော့ များစွာ အံ့အားသင့်မိရပြန်ပြီး

"ဘယ်လို ဘယ်လို သူငယ်ချင်း လောဘနဲ့အတ္တပေါင်းပြီး လောကမှာ ဟီးရိုးဖြစ်ချင်နေသူတွေ ဟုတ်လား"

"ဟုတ်ပကွာ စိတ်ပျက်တယ်ဆိုတာထက်သူတို့လမ်းကြောင်းကို ပျင်းတာ အာရုံမရတာ မကူညီနိုင်ဘူး"

"အဲသလိုဆိုတော့ ?????"

"ခေါင်းခါလိုက်တာပေါ့"

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ပြောတာကို သေချာနားမလည်ပေမဲ့  ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ခေါင်းညိမ့်လိုက်မိသည်။

"သူတို့လည်း နှယ်နှယ်ရရပုဂ္ဂိုလ်တွေတော့မဟုတ်ဘူးနော် သူငယ်ချင်း"

"သူငယ်ချင်းကကျ မကြောက်ဘူးလား"

သူက ပြုံးပြီးပဲ---

"လောကမှာ ရိုသေလေးစားစိတ်နဲ့ကျေးဇူးတော်များစွာရှိတာမို့ ဝပ်တွားခယတာမျိုးကလွှဲလို့ ငါကြောက်ရမဲ့သူ မပေါ်သေးဘူးသူငယ်ချင်း"

"မင်း တကယ်ပြောနေတာလားကွာ"

"တကယ်ပေါ့ကွာ ငယ်သံဒိုင်က ဘယ်တုန်းကများ မုသာဝါဒကို ကျုးလွန်ခဲ့လို့လဲမင်းမေးတာတွေကအစ သိရင်သိတယ်မသိရင်မသိဘူး ဖြေနေတာပဲလေ---------ငါ ကြောက်ရမဲ့သူမရှိသေးဘူးဆိုတာကယခုလက်ရှိကိုပြောခြင်းဖြစ်ပါတယ်----နောင် အလင်းနှစ်သန်းပေါင်းများစွာဖြစ်ပေါ်ပြီးပျက်ပြီးဆိုရင်တော့ ငါလည်းသေချာမပြောနိုင်ဘူးပေါ့ကွာ  အလုံးစုံကိုထိုးထွင်းသိမြင်နိုင်သောဉာဏ်က ငါတို့နဲ့ ဟိုးအဝေးကြီးမှာလေ---"

"တော်တော်များများကိုတော့ သူငယ်ချင်းသိနေတယ်ဟုတ်  သိပြီးဟုတ်"

"သင်္ချာကိန်းဂဏန်းနဲ့ပြောချေးဆို ငါးရာခိုင်နှုန်း  ဖိုက်ပါစင့်လောက်ပေါ့"

ကျနော် သူနဲ့စကားဝိုင်းအတွက် ဒုတိယအကြိမ် ခေါင်းညိမ့်မိရသည်။ပြီးမှထပ်၍

"ငါဆိုရင်ကောကွာ"

"အဲဒါကျ မသိဘူးကွ မဖြေတတ်ဘူး မင့်ဉာဏ်အဆင့်ကိုဖြေရလောက်အောင်ထိငါ ပါရမီမပါဘူး မစွမ်းဘူးလို့ပဲ ပြောရမှာပေါ့"

ငယ်သံဒိုင်က တစ်ဆက်တည်းပဲပြောလာတာက--

"လူရယ်လို့ဖြစ်လာပြီး အားလုံးမပြည့်စုံဘူးဆိုတာ လက်တွေ့အနေနဲ့ထပ်ပြီး မင်းနဲ့ငါ ကစားပွဲတစ်ခုလောက် ထပ်ကစားမယ်ကွာ  အရင်အခါတွေတုန်းကလည်း မင့်ကိုငါရှုံးခဲ့တယ်နော် ဒီတစ်ခါတော့ကြိုးစားမယ်ကွာ စိတ်ချ  ဟားး! ငါ ဧည့်သည်တွေလာတဲ့ကိစ္စနဲ့အာရုံနောက်နေတာ သူငယ်ချင်းရ  ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေရအောင်ကွာဟုတ်ပြီလား"လို့ဆက်လာတော့ကျနော်က

"ရတယ်လေ  မင်းဘာကစားချင်တာလဲ"

"နာမည်နှစ်လုံးထပ်တွေ ရွတ်မယ်လေဆက်မရွတ်နိုင်သူက အရှုံးပေါ့  အရင်တွေလည်းကစားဖူးပါတယ် ငါရှုံးနေကျပဲ ဟီး"

ဟုတ်သည်။ငယ်သံဒိုင်ကို ကျနော်ခင်တာအဲဒါတွေလည်းပါသည်။တစ်ချို့ကျနော်နဲ့သိပ်ပြီးမရင်းနှီးပေမဲ့ သိကျသည့်သူငယ်ချင်းတွေလို ကိုယ်အကျွမ်းကျင်ဆုံးအပိုင်နိုင်ဆုံးကိစ္စတွေကိုပဲ ပြိုင်ဆိုင်ယှဉ်ပြိုင်ဖို့စိန်ခေါ်သည်မဟုတ်။ကိုယ်ညံ့လို့ရှုံးသည်ကို ပျော်ပျော်ကြီးနဲ့အရှုံးခံချင်သူ။လူတိုင်းသည် နေရာစုံထူးချွန်သူမဟုတ်။ဘယ်လောက်ပဲတော်တော် တစ်နေရာတော့ ညံ့မည်သာ။

အဲဒီအချက်ကို    ငယ်သံဒိုင်ကသိသည်။လက်ခံသည်။ကျနော့ကိုအနိုင်ပေးချင်တာလည်းဖြစ်ကောင်းဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ကျနော်တို့ဖက်မှာသူငယ်ချင်းအချင်းချင်းတွေ  အင်္ဂလိပ်စာနဲ့လည်း ကစားကျသလိုနာမည်များနဲ့ကစားတာလည်းရှိသည်။

ဥပမာ----

"မောင်မောင်ဌေး" 

လို့ စလိုက်လျှင်---နောက်တစ်ယောက်က

"ဌေးဌေးနိုင်"ဟုဆက်ရသည်။

တစ်ယောက်က---

"နိုင်နိုင်ထွန်း"ဟု ပြောလာသောအခါ

"ထွန်းထွန်းပိုင်"

ဟု ပြောပြရသည်။အချိန်ကြာတာ နာမည်ထပ်တာမျိုးဆို ပြောမိသူက အရှုံးပင်။ကျနော်နဲ့ငယ်သံဒိုင် အဲတာမျိုးကစားဖူးသည်။ငယ်သံဒိုင်ရှုံးခဲ့သည်။ကျနော်ကစာဖတ်များခဲ့တာကြောင့်လားတော့မသိပေ။ရှေ့ဆက်ရန်ခက်မည့်ဝေါဟာရအမည်ကိုပိတ်ပြီး သူ့ကို အချိန်ဖြင့်ပွဲသိမ်းအနိုင်ယူပြစ်သည်။သူကလည်း ဒီတစ်ခုတော့မင့်ကို မယှဉ်နိုင်ဘူးကွာလို့ ခပ်ပြုံးပြုံးပင်အရှုံးခံပါသည်။

ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လောင်းကြေးပြောတော့ ကျနော်က နာနားကိုကြွေပေမဲ့ သူမဘက်က ဖုတ်လေတဲ့ငါးပိရှိလေတဲ့တောင်မသိဆိုတာလို မသိကျိုးကျွန်ပြုလွန်းတာမို့  ယောက်ျားဗီဇအတိုင်း ကိုယ်မှမစွမ်းရင်လည်းစွမ်းတဲ့သူလုပ်တာကြည့်ပြီး ခံစားချင်တာမို့---

"သူငယ်ချင်း မင်းရှုံးရင် နာနားကို လုပ်ပြရမယ်  ငါသိပ်ကြည့်ချင်တယ်" 

ပြောရတော့သည်။ငယ်သံဒိုင်ကရယ်ပြီးပဲ

"အေးပါကွာငါ့အတွက်အခက်အခဲမဖြစ်ပါဘူး မင်းရှုံးရင်တော့ ထိုင်နေကျ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကမုန့်ဖိုးတွေပိုက်ဆံရှင်းဖို့သာ ပြင်ထားပါ  ကဲစ!!"

နှစ်ဦးသား လောင်းကြေးသဘောတူပြီးလျှင်မှ ကျနော်က--

"ဒီတစ်ခေါက် မင့်ကိုဦးစားပေးပါတယ်သူငယ်ချင်း မင်းစ"

"နိုး နိုး မလိုပါဘူး မင်း စ လိုက်တော့"

လို့ဆိုလာတော့  ကျနော်---

"ယဉ်ယဉ်ဌေး"

ကွာ ဟု ပြောရင်းကစားပွဲကို စလိုက်သည်။သူက

"ဌေးဌေးမြင့်"ပေါ့ ဟု ဆက်ပါသည်။

  "မြင့်မြင့်ခင်"

  " ခင်ခင်စိန်"

"စိန်စိန်ထွား-- လေ ဟီး"ကျနော် နာမည်ဆက်လိုက်တော့ ငယ်သံဒိုင်က မျက်မှောင်ကြုံ့သွားပြီး

"စိန်စိန်ထွားလို့နာမည်ရှိရဲ့လားကွာ"ဟု မေးလာသေးသည်။

"ရှိတာပေါ့ သူငယ်ချင်းမမှတ်မိလို့ပါ ငါတို့ အလယ်တန်းလောက်တုန်းက    ငါတို့ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီးနာမည်က

"ဒေါ်စိန်စိန်ထွားလေ ကွာ"ဟု ဖြေရသေးသည်။သူကပဲဆက်၍"ထွားထွားနု"ကွာလို့ပြောလာတော့ ကျနော်

"နုနုရှိန်"လို့ ငယ်သံဒိုင် နာမည်စဉ်းစားရခက်အောင် လုပ်လို့ရပေမဲ့...ပွဲမသိမ်းချင်သေးတာမို့----

"နုနုတင်"လို့ ပြောပေးလိုက်ပါသည်။ဒါပေသိ မောင်မင်းကြီးသားက ကျနော့ကို"တင်တင်ရှိန်"လို့အော်ပြီး သတ်တော့သည်။

ကျနော်တို့ဆီမှာ အမျိုးသမီးနာမည်များအဖို့ "ရှိန်"နှစ်လုံးထပ်တာ ရှားသည်မဟုတ်ပါလား။ကျနော်လည်း ကြံဖန်ပြီး"ရှိန်ရှိန်အေး" ဟု ပြောလိုက်တော့ သူကကျနော်တို့ကစားပွဲထုံးစံ နာမည်က အပြင်မှာရှိနိုင်မရှိနိုင် သုံးသပ်ခွင့်ရတာမို့-------

"ဒေါ်ရှိန်ရှိန်အေး" "မရှိန်ရှိန်အေး"ဟု ပါးစပ်က ရွတ်ပြီးခေါ်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ပြီးမှ ကျေနပ်သွားသည့်ထင်---

"အေးအေးသူ" လို့အော်ပြီးဆက်လာ၏။

"သူသူလင်း"လို့ ကျနော်ဆက်တော့ သူက

"လင်းလင်းမြတ်"တဲ့။

"မြတ်မြတ်လှိုင်"လို့ ကျနော်ဆက်ပြန်သည်

"လှိုင်လှိုင်ဝင်း"လို့သူက ပြောလာတော့

ကျနော်က ဝ သုံးလုံးကွာ

"ဝင်းဝင်းဝါ" လို့ ဆက်ပေးရင်း သူ့ကို ခွင်ဆင်လိုက်တော့သည်။ကျနော်ထင်သည့်အတိုင်းပင်  ခွင်ဝင်လာသည့်နာမည်သူပြောလာသည်က---

"ဝါဝါခိုင်"တဲ့လေ။ကျနော် ဟတ်ကနဲ တစ်ချက်ရယ်ပြီး----

"ခိုင်ခိုင်ထွန်း"လို့ပြောလိုက်တော့မောင်မင်းကြီးသား ငယ်သံဒိုင်တစ်ယောက် ခေါင်းတစ်ချက်ကုတ်ပြီး "ထွန်းထွန်းယု"တွေ"ထွန်းထွန်းပု"တွေ ဖြစ်ကုန်ရှာတော့သည်။

ပြီးမှ "ထွန်းထွန်းလှိုင်" ကွာ ဟုအော်တော့သည်။ကျနော်က --

"လှိုင်က  'မြတ်မြတ်လှိုင်'မှာအော်ပြီးသားလေ ပြီးတော့ အမျိုးသမီးနာမည်က 

"ဒေါ်ထွန်းထွန်းလှိုင်"လို့တော့ မရှိလောက်ပါဘူးကွာ အမျိုးသားနာမည်ပဲ 'ဦးထွန်းထွန်းလှိုင်' 'ဦးထွန်းထွန်းနိုင်' 'ဦးထွန်းထွန်းဝင်း'တို့ ရှိတာများပါတယ်"လို့ပြောတော့သူက ရယ်ပြီး

"ရှိချင်ရှိမှာပါကွ ဟား ဟား  ထားပါကွာ..လှိုင် နှစ်ခါထပ်တော့  ထုံးစံအတိုင်း ငါရှုံး

ပြီပေါ့နော"

"အေးဆို"

"ကတိတည်ပေးရမှာပေါ့ကွာ အချိန်နဲ့နေရာတာ ပြောပါ"

ကျနော် ဒီစနေ တနင်္ဂနွေ ကျောင်းပိတ်ရက်ကို အိမ်မပြန်ပဲ ကျနော့်အဆောင်မှာပဲနေဖို့စဉ်းစားမိလိုက်သည်။ဘေးခန်းက သူငယ်ချင်းဖြစ်သူက ပြန်မှာမို့ ငယ်သံဒိုင်နဲ့နာနားကို ကျနော့အခန်းမှာပေးနေပြီး ကျနော်ကသူငယ်ချင်းအခန်းကနေ ချောင်းကြည့်လို့အဆင်ပြေမည်လို့ တွက်ဆရတော့သည်။

သူတို့လေးယောက် ငှါးနေသည့်အိမ်မှာ စီစဉ်ပြန်ရင်လည်း  ခါခါးနဲ့ကစ်ကစ်က ပါလာလိမ့်ဦးမည်။ကျနော့်က သရီးဘိုင်ဝမ်းခေါ် ဖိုးစမ်းကြမည်ကိုမကြည့်လိုမုမရပေ။ဝမ်းဘိုင်ဝမ်း  ရှယ်သမသည်ကိုသာ အားရပါးရ ရှု့စားလိုလှသည်။

နာနားရဲ့ ဖြူစိုစိုပြည့်ပြည့်ကြီးနဲ့ အင်္ကျီလုံချည်အောက်က ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို မှန်းဆကြည့်ရင်းတောင်  ပေါင်ကြားက အငယ်ကောင် ခေါင်းထောင်လွန်းလှသည်။အဝတ်အစားဗလာနဲ့နာနားကို ငယ်သံဒိုင်ဘယ်လို ဗျင်းမလဲတွေးမိသွားရင်း-----

"သူငယ်ချင်း  ဒီကျောင်းပိတ်ရက် ငါနေတဲ့အဆောင်က ငါ့အခန်းမှာပဲ လာနေကွာမင်းတို့လဲ မပြန်နဲ့ပေါ့ အဆင်ပြေလား"

"အိုကေ!!ရတယ် သူငယ်ချင်း"

လို့ ငယ်သံဒိုင် ပြောလာလိုက်သောအခါ-----ကျနော် လက်ဖျောက်တစ်ချက်တီးရင်းနို့ထွားထွားဖင်ကားကားနဲ့ နာနားရေ နင့်ကိုလုပ်တာ ငါ့ကြည့်ရချည်သေးတော့ဟုစိတ်တွင်းက ကိုယ်လုပ်ရသည်မဟုတ်ငြားဘာမှမဆိုင်ပဲ ကြုံးဝါးမိရပါတော့သည်။

အခန်းထဲ သူတို့နှစ်ယောက်ဝင်လာကြပြီးနောက်မှတော့ ယခုမှစတွေ့ရသည့် ချစ်သူရည်းစားအတွဲမျိုးလည်းမဟုတ်တာမို့နှစ်ယောက်သားက ဇာတ်ကိုဘီလူးဆိုင်းတီးပြီးစဖွင့်သည်ဆိုသလို အနမ်းခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေနှင့်အတူ  အပွတ်အနှိုက်တွေနဲ့စတော့သည်။

ကျနော်ကသူတို့နှစ်ယောက်အားကျနော်နေသည့်အခန်းကိုပေးထားတာမို့ ကျနော်ကကျနော့သူငယ်ချင်းအခန်းထဲကနေချောင်းကြည့်ရတော့သည်။

ကျနော်တို့ငှါးသည့်နေရာမှာ  အိမ်ကိုကျောင်းသားဆောင်လုပ်ထားသည့်ထုံးစံအတိုင်း တစ်ခန်းနှင့်တစ်ခန်း သုံးထပ်သားများသာကာရန်ထားသည့်မို့အခန်းတိုင်းမှာသုံးထပ်သားပြားတွေကိုဖောက်ထားသည့်မျက်လုံးတစ်လုံးစာအပေါက်ရှိလေတော့ကျနော့အတွက်ကြည့်ရတာအဆင်ပြေလွန်းလှသည်။

ငယ်သံဒိုင်က နာနားရဲ့အဝတ်အစားတွေကို နမ်းရင်းစုပ်ရင်းနှိုက်ရင်းနဲ့ ချွတ်ပြစ်တော့သည်။နားနာကလည်း နှုတ်ခမ်းခြင်းတော့စုပ်ကာ နမ်းနေရင်းဖြင့် သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ငယ့်သံဒိုင့်လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပေးသေးလေတော့သည်။

ချောင်းကြည့်နေသည့်ကျနော့စိတ်အတွင်းမှာတော့နားနာရဲ့အဝတ်အစားတွေမြန်မြန်ဖယ်ခွါချွတ်ပါတော့ဟု လောနေမိရသည်။ကိုယ့်ကြွေနေသည့် သူမရဲ့ နို့ထွားထွားဖင်ကားကားဝတ်လစ်စလစ်ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို မြင်ချင်လွန်းတော့သည်။

ကျနော့ဆန္ဒအတိုင်းငယ်သံဒိုင်ကချွတ်လာလေတော့  သူမတို့ဝတ်သည့်ဆပ်စမိုင်နာခေါ် အတွင်းခံဘောင်းဘီကြီးနဲ့ နာနားရဲ့ဖင်အိုးကြီးကို အရင်မြင်ရတော့သည်။ကောင်းလိုက် ကြီးလိုက် ထွားလိုက်တဲ့ဖင်ကြီး။အားရစရာပင်။ဆပ်စမိုင်နာဝတ်ထားပေမဲ့ နာနားရဲ့ပေါင်လုံးဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း  ကျနော့ကောင်ကြီးထောင်လာသည်မှာ အားပါးတရပင်။

ငယ်သံဒိုင်က နာနားကို နှုတ်ခမ်းခြင်းတေ့စုပ်နေရင်း အပေါ်ကဘရာစီယာကို မချွတ်ဘဲ  နာနားခါးနဲ့ဖင်အိုးကြီးပေါ်က ဆပ်စမိုင်နာကို အရင်ချွတ်လိုက်လေတော့သည်။

နာနားရဲ့ ပြည့်ဖြိုးတင်းရင်းဖြူဖွေးလွန်းသည့်ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ကျနော်မြင်လိုက်ရလေတော့"ရှီး အားပါးပါး"ဟု အသံထွက်လေလား မထွက်လေလားမသိ ရေရွတ်မိလိုက်သည်။နာနားဖင်အိုးကြီးက ကောင်းလွန်း၏။ကစ်ကစ်လည်း ဖြူပြီး စွဲဆောင်မှုရှိပေမဲ့  ဖင်ကျ သေးလွန်းသည်။ကစ်ကစ်၏ဖင်ဖြူဖွေးက နာနားဖင်ကြီး၏တစ်ခြမ်းစာပဲ ရှိလိမ့်မည်ဟု ကျနော်တွက်ဆမိသွားသည်။

သို့တည့်ငြား ကစ်ကစ်၏နှာခေါင်းဖြူရှည်ရှည် ချွန်ဖွေးဖွေးက ကျနော့်တို့ကို  လီးတောင်စေလွန်းသည်ဟုတော့ အမှတ်ပေးမိပါသေးသည်။ပျိုမဒီများသည်က သူ့နေရာနှင့်သူတော့ ပုရိသများကို ရမ္မက်ထကြွစေပါသည်။

နာနားရဲ့အကာအကွယ်မပါတဲ့ဖင်အိုးကြီးကိုကြည့်ရင်း မြင်ဖူးခဲ့လေတဲ့ကစ်ကစ်ဖင်သေးလေးကို  ကျနော်သတိရမိသွားသေးသည်။နာနားရဲ့ဖင်ကြီးက ဖြူနုထွားကားကားကြီးနဲ့ဖြစ်လို့အားရစရာကောင်းလွန်းသည်။

နှယ်သည်။ငယ်သံဒိုင်က နာနားဖင်ကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တစ်ဖက်တစ်ခြမ်းကိုင်ပြီးကို နှယ်ပြစ်သည်။မောင်မင်းကြီးသားတော့ ဘယ်လောက်တောင်ကိုင်လို့ကောင်းလိမ့်မည် မသိပေ။

ဖင်ကြီးကိုနှယ်ပြီးမှ ငယ်သံဒိုင်က နာနားရဲ့ဘရာစီယာချိတ်တွေကို သူမကျောပြင်မှဖြုတ်တော့သည်။ဘရာစီယာဖြုတ်ပေမဲ့နာနားက  ကျနော်ချောင်းကြည့်ရာကို ကျောပေးထားတာမို့ သူမနို့အုံ့နှစ်လုံးကိုကျနော့မှာ သေချာမမြင်ရသေးပေ။

နာနားက လုံးဝ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားမှကို  ငယ်သံဒိုင်၏ပုဆိုးကို အောက်သို့လုံးဝချွတ်ချ ပါတော့သည်။

ငယ်သံဒိုင်က  ပုဆိုးကျွတ်သွားပြီးမှ နှုတ်ခမ်းခြင်းတို့နမ်းနေစဲမှာပဲ  ခါးလည်းနည်းနည်းစောင်းထားသည်မို့ ဒီကောင့်ရဲ့လီးထိပ်ကြီးက  နာနားရဲ့ ခါးဘေးတိုင်ပြူထွက်လာတော့သည်။ကျနော် ချောင်းကြည့်ရာအပေါက်ဆီသို့ သေနတ်ပြောင်းဝချိန်သလိုပင်။ချောင်းကြည့်ရသူအဖို့ အဲဒီအနေအထားကြီး ဖီးအောက်လွန်းလှသည်

နာနားက ကျနော့ဖက်လှည့်မိထားသောသူမခါးစောင်းဘေးက ပြောင်းဝကိုလက်ဖြင့်ပွတ်သပ်၍ ဗိုက်စပ်စဆီသို့ ပြန်သိမ်းလိုက်မှသာ မြင်ကွင်းကို ကျနော်ကျေနပ်သွားရပါတော့သည်။

မိမိနှစ်သက်သူ နာနားရဲ့လိင်ဆက်ဆံမှုအနေအထားကို ကြည့်ရှု့ခံစားချင်ပေမဲ့ယောက်ျားခြင်း  သူ့လည်းလီးပါ  ကိုယ့်လည်းလီးပါတာမို့ လီး လီးခြင်းတော့မရှု့စားလိုပေ။

ကျနော် သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်နေစဉ်မှာပဲသူတို့နှစ်ယောက်က မတ်တပ်ရပ်လျှက်မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားမှ ငယ်သံဒိုင်က နားနာကို ချောင်းကြည့်ပေါက်ဆီသို့ လှည့်ပေးရှာတော့သည်။သူကတော့နာနားနောက်ကနေထောက်လျှက်မတ်တပ်အနေအထားကနေ နားနာရဲ့လည်ပင်းကိုလျှာဖျားနဲ့ ပင့်သပ်လျက်တော့သည်။

နာနား ကျနော်ဘက်အလှည့်မှာ ကျနော့အတွက် ကော့ဝိုင်းဝိုင်းထုကောင်းကောင်းဖင်အိုးကြီးတွေပဲမြင်နေရတာမှ ဖြူဖွေးလုံးဝန်းလှသည့် နာနား၏စိုစိုစက်စက်ရင်စို့သားနှစ်လုံးကို ရှင်းလင်းကွက်ကွင်းစွာမြင်ရပါတော့သည်။ကျနော် တံထွေးတစ်ချက် ဂွတ်ကနဲ မျိုချမိလိုက်သည်။

သိပ်ကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်စို့ချင်စရာကောင်းလွန်းသည့် နာနား၏ ရွှေရင်သားနှစ်လုံးပင်။နာနားက လူထွားသလောက်ခါးကျသိမ်ပြီးချက်ခွက်က နက်လွန်းပြန်သေးသည်။ချက်အောက်ဆီးစပ်စမှာတော့ အမွေးနက်တို့က အပေါ်ကထွန်းထားသည့် ဝပ်လေးဆယ်လေးပေဖန်ချောင်း၏ အလင်းရောင်ကြောင့် မဲနက်ပြောင်စိုလွန်းနေသည်ဟုကျနော်ထင်မိသည်။

ဆီးစပ်စမှာပေါက်တဲ့အမွေးကို ဆီးစပ်မွေးဟုမခေါ်ပဲ စောက်မွေးဟု ဘာကြောင့်သိမ်းကြုံးခေါ်မှန်းတော့ ကျနော်လည်းမသိပေ။စောက်ဖုတ်အင်္ဂါတစ်ဝိုက်နှင့် ရောယှက်ဆက်နွယ်နေတာမို့ စောက်မွေးဟုသာ ခေါ်တွင်ခြင်းလည်းဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် နာနား၏စောက်မွေးများကတော့ မဲသည်။ပြောင်သည်။ရှည်သည်။များသည်။ အင်္ဂါဇာတ်တစ်ဝှိုက် အမွေးမဲမဲတို့ဖြင့်ရှုပ်ယှက်ခပ်လွန်းသည် ဆိုရမည်။ငယ်သံဒိုင်က သူမ၏လည်ပင်းတို့ကိုစုပ်နမ်းလျက်ပေးနေရာမှ  လက်တစ်ဖက်၏လက်ခလည်ဖြင့် နာနား၏ လည်စိ့နေရာမှစ၍ အောက်ကိုပွတ်ဆွဲချလာကာ နို့နှစ်လုံးကြားကနေဖြတ်၍ ချက်ပေါက်ကို ကလိလိုက်သေး၏။ချက်ပေါက်ကို ကလိပေးနေရင်းမှာပဲ နာနား၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကဟသွားပြီး လည်ပင်းကျောတွေထောင်ကာခေါင်းက အပေါ်မော့သွားလေတော့သည်။

ငယ်သံဒိုင်က  ချက်ပေါက်ကလိနေတဲ့လက်ကိုအောက်ဆင်းကာ ဆီးစပ်စပေါ်တစ်ချက်နှစ်ချက်ပွတ်သပ်ပြီး နာနား၏စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ရောက်လိုက်သောအခါ နာနား၏ညာခြေထောက်က အော်တိုမြောက်ကြွပေးသွားပြီး ပါးစပ်ဖျားဆီက

"ဟင်း"

ဆိုတဲ့ ညည်းသံလေးကိုပါ ကျနော်ပီပီသသကြားလိုက်ရမိသည်။ငယ်သံဒိုင်က နာနား၏စောက်စိ့ကိုကလိစောက်ပတ်ကိုပါ နှိုက်ပုံရပါသည်။နာနားတစ်ယောက်သူမ၏ခပ်ထွားထွားခန္ဓာကြီးနဲ့မလိုက် တွန့်တော့သည်။နွဲ့တော့သည်။ခေါင်းကြီးမော့လျှက် မျက်လုံးတွေကျမှေးစင်းထားသေးသည်။

ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ကိုကြည့်လိုက်မိတော့လည်း အာရုံတစ်ခုနောက်ကို စူးစူးနစ်နစ်လိုက်နေဟန်တူသည်။လက်ကနှိုက်ကလိနေသလို ပါးစပ်တွေဖြင့်လည်း နာနား၏လည်ပင်း နားရွက် ပုခုံး လက်မောင်းတို့ကိုကိုက်ဆွဲလျက်နေတော့သည်။

တော်တော်လေးကြာအောင် ငယ်သံဒိုင်အာသာငမ်းငမ်း နှိုက်ကလိအပြီးမှာ ခဏရပ်လိုက်ချိန်မှာတော့  နာနားက မော့ထားသည့်မျက်နှာအောက်ချလာသည်။သူမရဲ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နောက်ပြန်အနေအထားနဲ့ပဲ ငယ်သံဒိုင်၏ ဖင်သားများကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေပေးပြန်သည်။

နာနား၏မျက်လုံးနှစ်လုံးက ခပ်မှေးမှေးအနေအထားဖြင့် ရသတစ်ခုဆီကို ဆာလှောင်မွတ်သိပ်နေလေပြီဟု ကျနော်စဉ်းစားနေစဲမှာပဲ သူမမျက်လုံးတွေက ကျနော်ကြည့်နေသည့် ချောင်းကြည့်ပေါက်ဆီသို့တည့်တည့်ကြီး ကြည့်လာတော့လေ၏။

ချောင်းကြည့်သူတို့ထုံးစံအတိုင်း ရင်တော့နည်းနည်းခုန်သွားပေမဲ့အပေါက်နဲ့မျက်လုံးချက်ချင်းကြီးခွါလိုက်လျှင် ချောင်းကြည့်နေတာ ရိပ်မိသွားမည်ထင်တာမို့ ကျနော်လည်းမခွါတော့ပဲဆက်ကြည့်နေလိုက်၏။

နာနား၏မျက်နှာက အသွင်အပြင်တစ်ချို့ပြောင်းသွားပြီး ကျနော့်ကြည့်ရာ မျက်လုံးတစ်လုံးစာ ချောင်းကြည့်ပေါက်ဆီသို့မျက်ခုံးတွေကိုကြုံ့ပြီး သေချာကြည့်လာတော့သည်။

ကျနော်လည်းရင်တွေပိုကုန်လာသလိုဆက်ကြည့်နေရင်းမှာပဲ------နာနား၏ မျက်လုံးနှစ်လုံး၏ အဖြူသားပေါ် က အိုင်းဘောခေါ်သည့်အနက်ရောင်မျက်ဆံများက မည်းနေရာမှမီးဝင်းဝင်းတောက်လာသလို နီပြီးလာတော့သည်။ပြီးတော့ အဝါရောင်ဖြစ်လာသည်။ဝါပြီးတော့ ပြာလာသည်။ပြာလာပြီးမှအစိမ်းရောင်တွေဖြစ်လာကာ ကျနော်ကြည့်နေရာဆီ စားတော့ဝါးတော့မလို ကြောက်မက်ဖွယ်အကြည့်မျိုးဖြင့်ကြည့်လာသောအခါ ကျနော်"အားကနဲ"အော်မိပြီး ချောင်းကြည့်ပေါက်မှ အကြည့်တို့ဖယ်ခွါပြီးနောက်ဆုတ်လိုက်ရတော့သည်။

ကျနော်လည်း သာမန်လူတစ်ယောက်ပေမို့နာနား၏မျက်လုံးအကြည့်တွေကိုမြင်လိုက်ရတာကို ကြောက်လန့်သွားမိတာဝန်ခံပါသည်။ ကြောက်တယ်ဆိုတာထက်ကိုမိမိချောင်းကြည့်နေသည်ကို  သိသွားမလား စိုးရိမ်စိတ်နဲ့အတူ ရှက်တာလည်းပါသလို အားနာတာလည်းပါသည်။

ရှက်အားနာခြင်းနဲ့အတူအရောင်အမျိုးမျိုးပြောင်းလာတဲ့ နာနားအကြည့်ကြီးက ယခုထိတိုင် မေ့လို့မရသေးပေ။ကြောက်ခြင်းစိုးရိမ်ခြင်းလန့်ခြင်းရှက်ခြင်းအားနာခြင်းတွေနဲ့ ခံစားမှုများပေါင်းစုံလာသည်မို့  ကျနော့်ရင်ဘတ်တွင်းက တဒိန်းဒိန်းခုန်နေသော ရင်ခုန်သံကို အပြင်မှပင်ပြန်ကြားနေရသည်ထင်မိသည်။

လူ့သဘာဝအတိုင်း ကြောက်လည်းကြောက်သည် ကြည့်လည်းကြည့်ချင်သည်ဆိုတာလို ငါးမိနစ်လောက်အကြာမှာကျနော့်စိတ်အတွင်းရဲဆေးတင်ပြီး ချောင်းကြည့်ပေါက်မှ တစ်ဖန်ချောင်းလိုက်မိပြန်သည်။နှလုံးခုန်နှုန်းကတော့မြန်နေစဲပင်။

ကျနော် သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပြန်မြင်လိုက်ရတော့ ခုနက ကျနော်အကြည့်တို့ဖယ်ခွါခဲ့သည့် ပိုဇေရှင်အတိုင်းပင်။နှစ်ဦးသားကျနော်ရှိရာ မျက်နှာလှည့်၍ မတ်တပ်ရပ်လျှက်။

ချောင်းကြည့်ပေါက်နား ကျနော့မျက်လုံးပြန်ကပ်လိုက်တော့ ငယ်သံဒိုင်က သိများသိလေသလားမဆိုသာ  လက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ် ထောင်ပြပြီး ပိ့ လုပ်ပြတော့၏။

ငယ်သံဒိုင်နဲ့အတူ နာနားပါ ကျနော်ရှိရာဆီလက်နှစ်ချောင်းထောင်ပြီး အေးချမ်းခြင်းလက္ခဏာပြလာမှ ကျနော့်ရင်ဘတ်ထဲကအလုံးကြီး ကျသွားကာ ကြောက်ရွံ့စိုးရိမ်ထိတ်လန့်စိတ်တွေ လွှင့်ထွက်သွားတော့သည်။

စိုးရိမ်ထိတ်လန့်စိတ်တွေကင်းကွာသွားလေတော့ ကိုယ်လုံးတီးနှစ်ယောက်သားကိုမြင်နေရသည်မို့ ပေါင်ကြားကကောင်က အတန်ငယ်ထောင်လာပြန်ရှာသည်။

ကျနော်ကမိမိရဲ့စိတ်ဖြစ်စဉ်ပြောင်းလဲသွားမှုစောင့်ကြည့်ခြင်းတွေကို စာတွေဖတ်ကာ ငယ်ကတည်းကအကျင့်ဖြစ်နေတာမို့ စိတ်အပြောင်းအလဲတစ်ခုမှာ ခန္ဓာကိုယ်၏အစိတ်အပိုင်းတစ်ချို့ပြောင်းလဲ

ကုန်သည်ကို သေသေချာချာမရှင်းပြ မသိတတ်သေးပေမဲ့  မိမိသိသလောက်နဲ့ပင်အံ့သြဘနန်းဖြစ်ခဲ့မိပါသေးသည်။စိတ်ဖြစ်စဉ်တွေက သတိထားမိလေ ပိုမိုအံ့သြစရာကောင်းလေဖြစ်တော့သည်။

ကျနော်စိတ်အတွင်းတွေးနေခြင်းနောက်မလိုက်ဘဲ ငယ်သံဒိုင်နှင့်နာနားတို့နှစ်ယောက်ကို ဆက်ကြည့်မိလိုက်တော့ ဘာမှဆက်မတွေးချင်တော့ပဲ မြင်ရသည့်မြင်ကွင်းကိုသာ အာသာငန်းငန်းကြည့်ချင်နေတော့သည်။

ကြည့်ချင်စိတ်က  နာနား၏ပိုဇေရှင်အပြောင်းအလဲကြောင့်လည်း ပါပါသည်။နာနားက ငယ်သံဒိုင်၏ရင်ခွင်အတွင်းမှထွက်၍ ရှေ့ကိုခြေလှမ်းသုံးလှမ်းတိုးလာတော့လေသည်။ကျနော့်ချောင်းကြည့်နေရာများလာတာလား ပြန်ငြိမ်နေသည့်ရင်က တစ်ဖန်ခုန်လာပြန်သေးသည်။

နာနားက ငယ်သံဒိုင်နဲ့ခြေသုံးလှမ်းအကွာရောက်မှ ငယ်သံဒိုင်ဘက်သို့ပြန်လှည့်သွားကာ ကျနော်ကြည့်နေရာဘက်ဆီကျသူမဖင်ကြီးလှည့်ထားပေးသည်။

ပြီးမှ ရုတ်တရက်ကြီးရှေ့ကိုကုန်းကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်နှစ်ချောင်းထောက်လိုက်တော့ ကျနော့်ရှိရာဆီ ဖင်ကြီးကုန်းဖြဲပြသလို ဖြစ်သွားလေတော့သည်။နာနား၏ဖင်မြောင်းကြားအဆုံးက အမွေးတို့ဝန်းရံထားသည့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုတို့ ဖြဲအာသွားသည့်ကို ကျနော်မြင်လိုက်ရတော့ ရှီးကနဲ လေစုတ်မိရပါတော့သည်။ကောင်းလွန်းထူလွန်းသည့်စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများပင်။

ကျနော်ကြည့်နေမှန်းသိလို့ ဒီလိုပိုဇေရှင်ပြောင်းတာလား တမင်သက်သက်ကိုလာပြတာလား စဉ်းစားနေစဲမှာမှ ရပ်နေတဲ့ငယ်သံဒိုင်က ကြမ်းပြင်ပေါ်လက်ထောက်လျှက် ဖင်ဖူးတောင်းထောင်ပေးထားတဲ့နာနားအနီးကိုလာကာသူမ၏ထောက်ထားသည့်လက်နှစ်ဖက်ကြားမှ ငုံ့လျိုးဝင်၍ပေါင်နှစ်လုံးကြားရောက်မှ လူကိုပက်လက်လှန်လိုက်တော့၏။

ပြီးမှ နာနား၏စောက်ပတ်နားထိမျက်နှာတက်အပ်ကာပလပ် ပလပ် မြည်အောင်လျက်လေတော့သည်။နာနားကလည်း သူမမျက်နှာအနီးက ငယ်သံဒိုင့်လီးကြီးကို ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်ထောက်မပျက် လီးကိုလက်ဖြင့်မကိုင်ဘဲ စုပ်ပေးပြန်တော့သည်။

နှစ်ယောက်သား၏ အနေအထားကို အစအဆုံးမြင်လိုက်ရတော့မှ နာနား၏ပိုဇေရှင်ပြောင်းခြင်းကို ကျနော်နားလည်လိုက်တော့သည်။အောက်ကနေပင့်လျက်နေသောငယ်သံဒိုင်၏ စုပ်ချက်လျက်ချက်များကို ကျနော်ကအနီးကပ်ပိုမြင်ရပါသည်။

နာနား၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာကို တစ်ဖတ်ခြင်း သွားနဲ့ဖိကျိတ်လှမ်းဆွဲတာကအစ စောက်စေ့ကို အသက်အောင့်ကာ ငုံ့စုပ်ထားခြင်းအဆုံး အစအဆုံးသေချာမြင်ရသည်။

နာနားတစ်ယောက် ငယ်သံဒိုင်က သူမစောက်အုံ့သားထဲနှာခေါင်းကြီးနစ်ထားပြီးအစိ့ကို ငုံ့နေပြီဆိုလျှင် စုပ်နေတဲ့လီးကိုဆက်မစုပ်နိုင်ဘဲ တအီအီဖြစ်နေကာ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို ရှုံ့လိုက်ဖွင့်လိုက်ဖြစ်နေရှာတော့သည်။အိပ်ရာထက်ပေါ်ဆိုလျှင်တော့တွန့်တွန့်လူးနေမည်သာဖြစ်ချိမ့်မည်။

မောင်မင်းကြီးသားငယ်သံဒိုင်၏ စုပ်အားလျက်အားကလည်း ပြင်းထန်ပုံရပါသည်။သူမခမျှာ  တအီအီ တအင်းအင်းသာ။ငယ်သံဒိုင်ကနာနား၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကို လျက်မည်ဆိုလျှင်လည်း လျှာကိုအပြားလိုက်ထုတ်ပြီး ပလပ်ပလပ်မြည်သည်တိုင် ရွှမ်းရွှမ်းဝေအောင် လျက်၏။စောက်စေ့ကိုစုပ်ပြီဆိုလျှင်လည်း ဒင်းကပါးနှစ်ဖက်ချိုင့်ဝင်သည့်တိုင် အားပါးတရစုပ်ပြုရ၏။

ကြိုက်သည်။ကြည့်နေရသူကျနော့်အဖို့လွှတ်ကြိုက်သည်။ကြောက်တာလန့်တာတွေလည်း ဘေးပျောက်ပြီး အာရုံက သူတို့နှစ်ယောက်အပေါ်မှာသာ တည်နေလေတော့သည်။

ကာမကိစ္စ လိင်ကိစ္စပြုလုပ်ကြသည့်အခါတာဝန်ဝတ္တရားကျေရုံ စိတ်မပါတာလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့လုပ်တာမျိုး ကြည့်ရတာကိုကျနော် အလွန်းပျင်းသည်။စိတ်ဆိုးသည်။

ကိုယ်တိုင်အစွမ်းအစမရှိ၍ မိန်းမတစ်ယောက်နှင့်ယခုထိတိုင် မပတ်သက်ဖူးပေမဲ့ ငယ်သံဒိုင်နှင့်နာနားလို စိတ်သန်သန်ထန်ထန်နဲ့  လျက်တာစုပ်တာမျိုးမှ ကြည့်ချင်လှသည်။အားပေးချင်လှသည်။ယခုလည်း ငယ်သံဒိုင်က ပက်လက်အနေအထားဖြင့်အသက်အောင့်၍ လျက်စုပ်ရတာမို့ ခဏနားတုန်းဆိုလျှင် နာနားက တစ်ဖန် ငယ်သံဒိုင်လီးကို အပေါ်ကနေ အားပါးတရစုပ်ပုံရသည်။သူမ ခါးကြီးပိုကုန်းသွားတာ ဖင်ကြီးပိုမြောက်တက်တာကို မြင်ရသောကြောင့်ပင်။ကျနော်ကြည့်နေရာမှငယ်သံဒိုင့်လီးကြီးကို နာနားစုပ်တာကိုကျသေသေချာချာကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမမြင်ရပေ။

သူတို့နှစ်ယောက်ကနှုးနပ်လို့အားရလို့ထင်နာနားပေါင်နှစ်လုံးကြားအောက်မှ ငယ်သံဒိုင်က ထွက်လိုက်သောအခါ နာနားကကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်လိုက်၍ ခွေးကုန်းကုန်းတော့သည်။နာနားကလေးဖက်ထောက်ကြီးကုန်းလိုက်သောအခါမှ  သူမဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကြားစောက်ဖုတ်ပြူထွက်လာပုံက ကြည့်လို့တော်တော်လေးကောင်းပါသည်။မိမိနှစ်သက်နေသူမို့လည်းဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

ဒီအတိုင်းလေးပြူထွက်နေပုံကို မြင်ရတာနဲ့တင် မုလာပြီး ရမ္မက်စိတ်တို့ထန်တတ်နေတုန်းမှာ ထိုင်လျှက်ရှိငယ်သံဒိုင်က နာနားဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို နှစ်ချက်သုံးချက်မျှပွတ်၍ ဖြဲချလိုက်သောအခါ---------

ကျနော်မှာအစ်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားရပြီးပေါင်ခြံကြားကကောင်၏ထိပ်ပိုင်းက သိပ်ကို ယားယံလွန်းလာသည်မို့ လက်နဲ့ပုဆိုးပေါ်မှ ပွတ်လိုက်တယ်ဆိုရုံမျှဖြင့်သုတ်ရည်တွေက ပျစ်ကနဲ ပျစ်ကနဲ ထွက်သွားလေတော့သည်။

သုတ်ရည်ထွက်တာမို့ ကျနော့်တခဏတာတော့ မိန်းမောသွားရပါသေးသည်။ခဏအကြာမှ သက်ပြင်းလေး အသံမကြားစေရန်ဖြေးဖြေးချလိုက်ရပါသည်။သုတ်ရည်တွေကတော့ ပုဆိုးထဲတွင် အိုင်ထွက်နေတော့သည်။

သူငယ်ချင်းရဲ့အခန်းဖြစ်တာမို့ ကိုယ့်ပုဆိုးထဲတင် သုတ်ရည်ထွက်သွားတာကောင်းပါသည်။ငယ်သံဒိုင်က ဘာမှမဖြစ်သေးပေမဲ့ ကိုယ်ကတစ်ချီပြီးသွားပြီးမှတစ်ဖန် ချောင်းပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ သံဒိုင်က နာနားဖင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲထားပြီး စောက်ပတ်ကိုလက်ခလယ်ဖြင့် ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်ကြီးနှိုက်နေပြန်တော့သည်။သူကဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းဖြဲထားတာမို့ နာနား၏ညိုမဲမဲဖင်စအိုပေါက်ကိုပါ ကျနော်မြင်ရပါတော့သည်။

နာနားကအသားဖြူပေမဲ့ ဖင်စအိုပေါက်ကျ မဲသေးသည်။နာနားလိုပဲ အသားဖြူသည့်ကောင်မလေးတစ်ချို့ ဖင်စအိုပေါက်ကျ မဲမလား နီမလား မသိပေ။မဲညိုပါသည်ဆိုသည့်နာနား၏ဖင်ပေါက်ကို ငယ်သံဒိုင်က စောက်ပတ်ထဲနှိုက်နေတဲ့လက်ခလည်ဖြင့်နှိုက်ချလိုက်သောအခါနာနားဆီမှ 

"အင်း--ကျွတ်---အီး"

ဆိုသည့်အသံကျနော်ကြားလိုက်ရပြီး သူမဖင်ကြီးက ပိုခုန်းကြွလာကာ ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကိုခါယမ်းသေးလေ၏။ဖင်သားထုနှစ်ခြမ်းက အားရစရာကောင်းအောင်ကြီးသော်လည်း ဖင်ပေါက်ခေါ် ဂယ်ပေါက်ကျကျဉ်းသည် ထင်ပါသည်။

ငယ်သံဒိုင်ကလည်း နှိုက်သည်။အားထည့်ပြီးကို တစ်ဆုံးနှိုက်ပုံရပါသည်။မောင်မင်းကြီးသား အံတွေဘာတွေတောင် ကြိတ်ပြီးနှိုက်နေတာတွေ့ရသည်။နာနားဖင်အိုးကြီး၏အပေါက်ပေမို့နှိုက်လို့ သိပ်ကောင်းတာလည်းဖြစ်လိမ့်မည်။ငယ်သံဒိုင် နာနားဖင်ကိုပါ ချပြမည်ထင်သည်။ကျနော့်ပေါင်ခြံကြားကကောင်က တစ်ချီပြီးသွားခဲ့လို့ငြိမ်နေရာမှ အကြောတွေဆီသို့သွေးတွေတိုးဝင်လာကာ  ထောင်ပြောင်လာပြန်ပါတော့သည်။

ငယ်သံဒိုင်က နှိုက်ပြီးကာမှ နာနားနောက်ဒူးထောက်ထားကာ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီးနာနားစောက်ပတ်ဝ တေ့ထောက်ထည့်တော့သည်။ဝင်သွားပြီးတော့လည်းတဖိုင်းဖိုင်းနဲ့ သမလေတော့၏။

မြင်ကွင်းကို ကျနော်မနှစ်သက်ပေ။သူတို့နှစ်ယောက်ကကျနော်ကြည့်နေရာဆီလေးဖက်ကုန်းထားပြီး ကျောပေးလုပ်နေတော့ကြည့်ရတာအဆင်မပြေတော့ပေ။မြင်နေရသည်က ငယ်သံဒိုင်ကျောပြင်ကြီးနှင့်သူ့ဖင်အောက်က တရမ်းရမ်းတလှုပ်လှုပ်ဂွေးဥနှစ်လုံးပင်။

ကျနော့်တွေးနေတာပဲ ငယ်သံဒိုင်သိလေသလား အစကထဲက အနေအထားပြောင်းလုပ်ဖို့ အစီအစဉ်ရှိသလားတော့ မပြောတတ်ပေ။ကျနော့်အတွေးတို့မဆုံးခင်မှာပဲငယ်သံဒိုင်က သူ့လီးကြီးကို ပလွတ်ကနဲနာနားစောက်ပတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး နာနားကို နောက်သို့ ကျနော်ချောင်းကြည့်ရာသို့ထပ်ဆုတ်ခိုင်းပြန်သည်။

ပြီးမှ သူကဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး ဒူးကိုခပ်ကွေးကွေးလုပ်ကာ လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးနာနားအပေါက်ဆီကောက်ထည့်ပြန်တော့၏။ဝင်သွားပြီးတော့ နာနားခါးနှစ်ဖက်ကိုတစ်ဖက်တစ်ချက်စုံဆွဲကိုင်ပြီး ဖိဆောင့်ချလုပ်ပစ်သည်။

ဒူးခပ်ကွေးကွေးနဲ့လုပ်နေရတာမို့ အားသိပ်ထည့်လို့ရပုံမရပေ။သို့တည်းငြား အပေါ်ကနေဖိချတာမို့ အဝင်ကောင်းကာတစ်ဆုံးတော့ ရောက်ပုံကြပါသည်။နာနား၏ညီးသံလေးတွေ ပိုကြားရသည်။

ကျနော်မှာလည်း ဒီအနေအထားကျမှ အပီအပြင်ကြည့်လို့ကောင်းတော့သည်။စိတ်ထဲမှာလည်း "ငယ်သံဒိုင်ဆိုတဲ့ကောင် လိုးတော့ တော်တော်လိုးတတ်တဲ့ကောင်"ဟုချီးမွမ်းမိပါသေးသည်။

"တစိစိ တဖတ်ဖတ်"

"တအီးအီး တအင်းအင်း"

လုပ်နေကြတာ ခဏအကြာမှာတော့ ငယ်သံဒိုင်က လုပ်တာရပ်ပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြန်သေးသည်။တစ်ဖန်ဒူးကိုကွေး၏တစ်ဖန်ပြန်ဆန့်ပြန်သည်။ကွေးလိုက်ဆန့်လိုက်သုံးလေးငါးကြိမ်လောက်လုပ်သေးသည်။မောင်မင်းကြီးသား ဒူးညောင်းလို့လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပုံရပါသည်။

ကွေးချည်ဆန့်ချည်ပြုပြီးသကာလမှငယ်သံဒိုင်က လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ပါးစပ်ထဲနှိုက်ကာ တံထွေးတို့စွတ်ပြီး နာနားဖင်ဝကိုသုတ်လိမ်းပေးတော့သည်။"ဖင်ချခန်းကအခုမှရောက်မှာဟ"လို့ ကျနော်တွေးမိပြီးလွှတ်မိန်ကာ သိပ်ကိုကြည့်ချင်နေမိတော့သည်။ပေါင်ခြံကြားကောင်ကလည်း ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်နဲ့ ထောက်ခံရှာသေးသည်။

ငယ်သံဒိုင်က ဒူးကိုခပ်ကွေးကွေးထားကာပြန်ထိုင်ချလာပြီးလီးကြီးကိုကိုင်၍  နာနားဖင်ဝတေ့လိုက်ကာ  တစ်ဖြေးဖြေးခြင်းသွင်းတော့သည်။ရုပ်ရှင်တွေထဲက တကဲ့စလိုးမိုးရှင်းရိုက်ကွက်တစ်ခုလို တစ်ကဲ့ကိုဖြေးဖြေးခြင်းပင်။လီးခေါင်းထိပ်ကြီး နာနားဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ခေါင်းလုံးဝင်သွားပြီးသည်မှ လတန်ချောင်းကို တစ်ရစ်ခြင်းထပ်သွင်းပြန်တော့သည်။လတန်ချောင်းတစ်ဝက်လောက်အရောက်မှာမှ နာနားဆီက----

"အင်း ဟင်း ဟင်း  အောင်မယ်လေးနော်အင်းးးး"

ဆိုပြီးနောက်ဆုံး'အင်း'ကို သံရှည်ဆွဲ ညည်းတာကျနော်ကြားရသေးလေ၏။ညည်းလည်းညည်းလောက်ပေမည်။ငယ်သံဒိုင်လီးက ကြီးရှည်မာပြောင် ဆိုသလို လုံးပတ်ကကြီးသလို အရှည်ကလည်းမညံ့ပေ။သည်လီးကြီးနှင့်သည်စအိုပေါက်တေ့ထောက်ထည့်လုပ်သည်ကို အဘယ်အမျိုးသမီးသည်က မညည်းညူပဲ ရှိမည်နည်း။

လတန်ချောင်းတစ်ခုလုံး ဖင်စအိုပေါက်တစ်ဆုံးဝင်သွားပြီးသည်မှ နှစ်ဦးလုံးသက်ပြင်းတွေချတော့သည်။အသက်အောင့်ထားပြီး ကြိုးစားကြသည့်ပုံ။တစ်ဆုံးဝင်သွားပြီးအစမှတော့ တစ်ဖြေးဖြေးခြင်းလေးလုပ်နေကြပြီးအချိန်အနည်းငယ်ကြာလာတော့ အရှိန်လည်းရလာကာလုပ်ချက် ဆောင့်ချက်တွေ ပိုသွက်လာပါသည်။ငယ်သံဒိုင့်ခွဆုံနဲ့ နာနားဖင်သားကြီးတို့ ရိုက်ခပ်သံတွေပင် ညံနေအောင်ကြားရလာတော့သည်။

ဒီတစ်ချိန်တော့မရတော့ ကျနော်လည်းကိုယ့်ဟာကိုယ့်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်နေရပါသည်။ငယ်သံဒိုင်က ဆောင့်ချက်အရှိန်ကိုချပြီးမှနာနားဖင်ကြီးကို စုံကိုင်ကာ လီးနဲ့ဖင်လည်းချွတ်မထွက်စေပဲ  တစ်ဖြေးဖြေးဒီဘက်ကိုလှည့်လာတော့သည်။နာနားကလည်းငယ်သံဒိုင့်သဘောကို နားလည်သည့်ထင်ပါသည်။သူမကိုယ်တိုင်လည်း လေးဖက်ကုန်းထားလျှက် တစ်ဖြေးဖြေးလှည့်ပေးရှာသည်။လှည့်နေရင်းမှ ငယ်သံဒိုင်ဆီမှအသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းတွေကို ကျနော်ကြားရသည်။အနေအထားပြင်ရင်းအသက်ခပ်ဝဝ ပြန်ရှုထားသည်ထင်ပါသည်။

နှစ်ဦးသား ကျနော်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်ပြီဆိုမှ လှုပ်ရှားမှုပြန်လည်စတင်ပြန်တော့သည်။နာနားက လေးဖက်ကုန်းပေးထားသည်မို့ သူမရဲ့တွဲလွဲကျ  နို့သားကြီးနှစ်လုံးကိုမြင်ရသည့်အပြင် ဖင်ထဲလီးဝင်ကာလိုးခံနေရသည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားချက်မျက်နှာ မြင်နေရသည်ကိုကျနော်တော်တော်လေးသဘောကျနေတော့သည်။

နာနားက လက်နှစ်ဖက်ထောက်ထားရာမှ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ပြင်ထောက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမမျက်နှာပေါ် ဖုံးနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို သပ်တင်လိုက်ပါသေးသည်။ဖြူဖွေးအိညက်သန့်စင်ကာ နှုတ်ခမ်းထူနီနီဖြင့် မျက်နှာသိပ်လှသော နာနားပင်။

နာနားရဲ့မျက်ဝန်းအိမ်ကျယ်ကျယ်နဲ့မျက်လုံးတွေက ကျနော်ချောင်းကြည့်ရာဆီခပ်မှေးမှေးနဲ့တည့်တည့်ကြီးကြည့်လာတော့ ကျနော်ရင်ခုန်သွားမိရသေးသည်။

နာနားအကြည့်တွေထဲမှာ "အိုး!မောင်ရယ်လီးရှည်ကြီးတစ်ချောင်း နာနားဖင်ထဲကိုအားရပါးရ ထိုးကလော် လိုးနေတာချည်းကို မောင်မို့ကြည့်နေရက်တယ်နော်-----

ကြည့်ရက်ပါပေ့မောင်ရယ် ရက်စက်ပါပေ့မောင်ရယ် အင်းး ဟင်းး ဟင်းး"ဟု ညည်းညူဆူကောက်သည်ဟု ကျနော် ကိုယ့်အထင်နဲ့ကို ဘာသာပြန်ပြစ်လိုက်သည်။

နာနားက ငယ်သံဒိုင်၏ ဖင်လိုးစော်ချက်တွေ့ကြောင့်မျက်လုံးကြီးမှေးစင်းကာ အရသာခံရင်း ကြည့်မိကြည့်ရာလည်းကြည့်ခြင်းလည်းဖြစ်ကောင်းဖြစ်ပါမည်။

ကျနော်လည်း ထင်မိထင်ရာ တွေးထင်ဖြစ်လိုက်တော့ ပေါင်ခြံကြားမှကောင်ကြီးကဇွတ်ရုန်းလာသည့်မို့  လက်နဲ့ပွတ်ရလေတော့သည်။ပွတ်ရင်း ထုဆွဲရင်း မထိန်းနိုင်သည့်မို့ ဒုတိယအချီသုတ်ထွက်ရပြန်သည်ကောင်းသည်။ကောင်းလွန်းသည်။ကိုယ်တိုင်မလုပ်ရသည့်တိုင် ကြည့်ရင်းဖြင့် အာသာဖြေနေရသည်ကိုပင် စိမ့်နေအောင်ကောင်းလွန်းသည်။

ကျနော်တောင် ဒီလေါက်ကောင်းလွန်းနေတာ တကယ်ရှယ်လုပ်သမနေရသည့် ငယ်သံဒိုင်အဖို့ ဆိုဖွယ်ရာမရှိတော့ချေ။ငယ်သံဒိုင်က ကျနော်ကြည့်နေရင်းမှာပဲနာနားဖင်ကြီးကို လုပ်ရတာအားရသွားသည့်ထင်။ပလွတ်ကနဲနေအောင် လီးကြီးကို ဖင်ပေါက်ထဲက ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူချွတ်ချထားခဲ့သည့် ပုဆိုးကိုယူ၍ လီးကိုသုတ်ပြန်တော့သည်။နာနားကိုလည်းမတ်တပ်ပြန်ရပ်စေပြန်၏။

နာနားက မတ်တပ်ပြန်ရပ်နေသည့်တိုင် အကြည့်တို့က ကျနော်ချောင်းကြည့်ရာ အပေါက်ဆီက မခွါသေးပေ။ကျနော်ကလည်း နာနားပုံစံဆို ချစ်တဲ့စိတ်ရောလိင်စိတ်ရော ဖြစ်ထွန်းသည်မို့ ခပ်စူးစူးပင်ပြန်ကြည့်နေလိုက်သည်။

နာနားမျက်နှာနှင့်မျက်လုံးအကြည့်သည် ခုနက ငယ်သံဒိုင့်လီးကြီး သူမဖင်ထဲဝင်နေသည့်အနေအထားတော့မဟုတ်တော့ပေ။မျက်လုံးတို့ကို ခပ်မှေးမှေးထားပြီးစင်းမနေသလို  ကျနော်ဆီကို ရန်လိုတဲ့အကြည့်မျိုးလည်းမဟုတ်ပေ။သူမပါသူကြည့်နေကြ မြင်နေကြ တွေ့နေကြ အရာတစ်ခုကို ပုံမှန်ကြည့်နေခြင်းမျိုးသာ။ဘာခံစားချက်မှမပါ။

ငယ်သံဒိုင်ကလည်း သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးနှင့်သုတ်နေတာ တော်တော်လေးကြာသည်ထိအောင်မပြီးနိုင်။စအိုပေါက်ထဲကိုထည့်သွင်းဆက်ဆံထားသည့်မို့ ပိုမိုသန့်ရှင်းစေခြင်းငှါဖြစ်လိမ့်မည်။

နာနားနဲ့ကျနော်  ကျနော်နဲ့နာနား ---တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အချိန်တော်တော်လေးကြာအောင် ကြည့်မိနေရင်းမှကျနော့်ဘက်က မျက်လုံးညောင်း၍ မျက်တောင်ခပ်သော်ငြား နာနားကမျက်တောင်လုံးဝမခပ်ပေ။ဟုတ်သည်။နာနားက ချောင်းကြည့်ပေါက်ဆီ ကြည့်နေတာကြာပေမဲ့မျက်တောင် လုံးဝမခပ်ပေ။မျက်လုံးမျက်ခွံ မျက်ကြောများ မညောင်းတတ်သူမို့လား ကျနော်စဉ်းစားရင်း ဖတ်ခဲ့ဖူးသည့်စာကြောင်းတစ်ကြောင်းကို သတိရမိသွားပါသည်။ 

"အကြင်မိန်းမသည်က မျက်တောင်လည်းမခပ် နေအလင်းရောင်ကြောင့် လူသာမန်တို့ အရိပ်ထွက်ရမည်ဖြစ်သော်ငြား အရိပ်လည်းမထွက်  မျက်တောင်မခပ်အရိပ်မထွက်သော်  လူသားစင်စစ်မိန်းမ  မဖြစ်တော့သာတည်း"

ဟူသော စာကြောင်းကိုကျနော်သတိရမိသွားရင်း  နာနားတစ်ယောက်မျက်တောင်တော့ မခပ်ဘူးဝပ်လေးဆယ်လေးပေဖန်ချောင်း အလင်းရောင်ဖြင့် သူမ၏အရိပ် ထွက်မထွက်ကိုကျနော် လှမ်းကြည့်မိလိုက်သောအခါ-----

 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>