သမီးလေးရေ...ဟိုး..ရှေးရှေးကပေါ့ကွယ် (စ/ဆုံး)

သမီးလေးရေ...ဟိုး..ရှေးရှေးကပေါ့ကွယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

''သမီးရေ ခြံတံခါးပိတ်ပြီးပြီလား''

''ဟုတ်...''

''အေး..အေး အဲတာဆို၊ ဖေကြီးထမင်းစားချင်ပြီ ခူးတော့ကွယ်''

''ဟား...ပွတာပဲ ၊ကြက်သားဟင်းပါလား။မွှေးကြိုင်နေတာဘဲ''

''အေးကွာ ကြက်ဖကလေးမှိုင်တိုင်တိုင်ဖြစ်နေလို့ ကြက်နာ မဖြစ်ခင်ချက်လိုက်တာ''

ဦးချစ်ခင်မှာ မိန်းမများစွာထဲတွင် အပျိုစစ်စစ်ကလေးများစွာကိုလည်း အမှန်တကယ်စားသုံးခဲ့ဘူးသူဆိုတော့ ဘယ်အနေအထားမှာ ဘယ်လိုစည်းရုံးရမည်ကို အထာကျွမ်းသည်။

ခုလည်း...

အိမ်တွင်ထွေးမြနှင့် နှစ်ယောက်တည်းရှိပေမယ့် အလျှင်စလို မလုပ်။နေရာထိုင်ခင်းလုံခြုံမှုရှိကြောင်း သိနေအောင် ထွေးမြကို ကိုယ်တိုင်ခြံတံခါး၊အိမ်တံခါးများ ပိတ်ခိုင်းလိုက်လေသည်။ပြီးတော့ သွေးသားဆူဖြိုးစ အရွယ်မို့ သားဖြစ်သူနှင့်နေ့တိုင်း အဲ..ညတိုင်းပေါ့ အလိုးခံနေသည်ကိုသိပေမယ့် ...သူ့လီးကြီးနဲ့ ခံချင်လာအောင် ခံချင်လာအောင် စည်းရုံးရဦးမည်။

ပထွေးဆိုပေမယ့် ငယ်စဉ်ကတည်းက 'ဖေကြီး'လို့ခေါ်ခဲ့တော့ လေးစားတာတွေ၊ အရှက်အကြောက်တွေ ဘာမှ မရှိတော့အောင် ကြက်သားဟင်းထဲတွင် ဆေးခြောက်ကို ပိတ်ပါးလေးနှင့်ထုပ်ပြီးထည့်ချက်ထားသည်။

''စားလို့ကောင်းရဲ့လား သမီး၊ဖေကြီးကိုယ်တိုင်ချက်ထားတာ''

''ကောင်းလိုက်တာ..မွှေးကြိုင်ပြီး၊ ထမင်းမစားဘဲ ဟင်းတွေချည်းသာ ထိုင်စားချင်တော့တာဘဲ။ဖေကြီးက အရမ်းတော်တာပဲ''

''စားလေကွယ့် ဖေကြီးတို့နှစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ ကာလသားချက်လို့ခေါ်တယ်။ဟင်းရည်များများသောက်ပေး''

''ဟီး...ဟီး..''

''ဘာလဲကွယ့်..သမီးလေးရဲ့''

ထမင်းစား စားပွဲအောက်မှဦးချစ်ခင်ခြေထောက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး ။တဟီဟီနှင့် ရီနေသည်။

သိလိုက်ပြီ ထွေးမြဆေးခြောက်မူးနေပြီဆိုတာ။ သူလိုချင်တာ သည်အနေအထားလောက်ပဲ။

''ဖေကြီး..သမီးလေ ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့ရီချင်သလိုလို၊ပျော်သလို အို..ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး''

''ကဲ..ကဲ အဲတာဆိုလည်းတော်လိုက်တော့ ''

ဦးချစ်ခင်သည် ထွေးမြကိုသူကိုယ်တိုင် ခိုျင်းနှစ်ဘက်ကြားလက်လှိုျလိုက်ပြီးနို့အုံလေးကို အမှတ်တမဲ့ပုံစံနှင့် မသိမသာဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲထူလိုက်သည်။လက်ကိုဆပ်ပြာနှင့်သေသေချာချာဆေးကြောပေးကာ ပခုံးကိုဖက်ပြီး အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းသို့ခေါ်လာသည်။ထမင်းစား စားပွဲပေါ်တွင်မတော့ ထွေးမြလက်တရမ်းရမ်းနှင့် လျှောက်နှိုက်ထား သောကြောင့် စားလက်စများပိုးလိုးပက်လက်ကျန်ခဲ့သည်။

နှစ်ယောက်ထိုင် ကုလားထိုင်တွင် အတူယှဉ်တွဲထိုင်လိုက်ရင်း..

''သမီးလေး..''

ဦးချစ်ခင်သည် ထွေးမြပေါင်တံလေးကို မသိမသာကိုင်ပွတ်ပေးရင်းခေါ်လိုက်လေသည်။ခြံတံခါးသာမက အိမ်တံခါးပါပိတ်ထားသောကြောင့် အပြင်မှဘယ်သူမှမမြင်နိုင်။လက်တဖက်ကလည်း ကုလားထိုင်နောက်မှီပေါ် တွင်တင်ကာ မထိတထိထွေးမြကို ဖက်ထားသလို၊မဖက်သလိုနှင့်။

''ဖေကြီး..သမီးလေး''

''အင်...''

''သမီး အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ ''

''၁၉ နှစ်ကျော်ပြီလေ ဖေကြီးရဲ့ ''

''သမီးလေးမှာ ရည်းစားရှိနေပြီလားဟင် ''

''အာ...ဖေကြီးကလည်း၊သည်မှာကိုင်ကြည့် '' 

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် သူမပေါင်ပေါ်ရောက်နေသောဦးချစ်ခင်လက်ကို ဆွဲယူကာ သူမနို့ကလေးပေါ်ဖိကပ်ပေးလိုက်သည်။လုံးလုံးတင်းတင်းလေးနှင့် ရှိနေတုန်းပင်။အပိုျဖြစ်စတွင် ရှိရမည့် နို့သီးခေါင်းအရင်းမှ အကြိတ်၊အခဲလေးများမှာမူ မရှိတော့။မောင်ခိုင့်လက်စာမိထားပြီးပြီ မဟုတ်လား။ အပျိုရိုင်းလေးမဟုတ်တော့သောထွေးမြ သူမဘာဖြစ်ချင်နေပြီဆိုတာပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင်။

ဦးချစ်ခင်လည်း ရရှိလာသောအချိန်အခါကိုအကိုျးရှိရှိအချိန်မဆိုင်းတော့ဘဲ မသိမသာမှ၊သိသိသာသာပင်ထွေးမြ ပေါင်တံတလျှောက် စုံချည်၊ဆန်ချည်ပွတ်သပ်လို့ပေးနေလေသည်။ တခါတခါအပေါ်မှဖုံးထားသော ထမီခေါက်ကြားထဲသို့လက်သွင်းပြီး ပေါင်တွင်းကြောလေးများကိုပါ ရွရွကလေးပွတ်ပေးသောအခါ....ထွေးမြမှာ ဘယ်လိုမှတင်းမခံနိုင်တော့ တလူးလူး တလွန့်လွန့် ထွန့်ထွန့်လူးကာနေလေတော့သည်။

သီးချိန်တန်သီး၊ပွင့်ချိန်တန်ပွင့်ဆိုပေမယ့် မထွေးလေးတစ်ယောက်မှာမူသီးချိန်မတန်သေးဘဲ၊ သီးလိုက်တဲ့ မောင်ခိုင်ကြောင့် ပွင့်ချိန်မတန်သေးဘဲပွင့်လိုက်ရလို့လားမသိ နည်းနည်းလေးတောင်အထိမခံနိုင်။ ဖေကြီးသော၊ဘာသောနားမလည်၊ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏အထိအတွေ့ကို တရှိုက်မက်မက်ခံစားချင်သည်။ ကာမ၏ကျေးကျွန်ဘဝသို့ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးသက်ဆင်းရလေပြီ။

ဖေကြီးရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာလေးကိုကွယ်ဝှက်လိုက်ရင်း တရွရွနှင့်သူမကိုကာမအမှောင်ထဲဆွဲခေါ်နေသော ဖေကြီးလက်ချောင်းကလေးများကို သူမလက်နုထွေးလေးဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။

''ယားပါတယ်..ဖေကြီးရဲ့ ''

နှုတ်ခမ်းဖျားလေးမှ မပွင့်တပွင့်။ဘယ်သူမှသင်ပေးစရာမလိုတဲ့ မိန်းမတို့ရဲ့ မွေးရာပါအတတ်ပညာနဲ့ ညုတုတုလေးပြောလိုက်သည်။ ဆေးခြောက်အစွမ်းကြောင့် ရီချင်သလိုလို၊ပျော်သလိုလိုစိတ်လေးမှသည် ရင်ထဲ တွင်ကတုန်ကရီ နှင့် လှိုက်မောလို့လာလေသည်။

''သမီးနဲ့မောင်ခိုင် ညတိုင်းလိုးကြတာဖေကြီးသိတယ် ''

'အို......ရှင် ' 

ထွေးမြမှာ ညတိုင်းလိုးကြသည်ဆိုသော စကားလုံးရိုင်းရိုင်းကြီးကြောင့် စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်လေးများ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျလာအောင်ပင် ရင်ထဲလှိုက်ခပ်သွားလေသည်။

ဦးချစ်ခင် ထွေးမြဖိထားသောလက်ကို အတင်းမရုန်းဘဲလက်ချောင်းလေးများကို ကာလသားဘဝက မယ်တလင် လက်ကွက်နှိပ်သလိုမိုျး ပေါင်တွင်းကြောကလေးများကို အနည်းငယ်အားထည့်ပြီး ကုတ်ပေးလိုက်သည်။

''အို...အဟင့်..ဟင့်..''

ဖိကိုင်ထားသော လက်များပြေလျှော့သွားလေတော့သည်။မျက်နှာဝှက်ထားသော ထွေးမြ၏ပါးပြင်နှင့်နားရွက်ပေါ် သူ၏နှာခေါင်းမှထွက်သက်လေပူများကိုထိအောင် မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး နားသံသီးလေးနှင့် သူ၏နှုတ်ခမ်းကိုမထိ တထိ ၊ ထိကပ်ကာ...

''အလိုးခံရတဲ့..အရသာကိုကြိုက်လားဟင်''

''အို...........''

ဘယ်သူမှကြားမသွားနိုင်ဘူးဆိုတာသိပေမယ့် လေသံတိုးညှင်းညှင်းလေးဖြင့် ပြောနေယင်း လက်ချောင်း ကလေးများက ပေါင်တွင်းကြောကိုပွတ်သတ်နှိုးဆွနေရာမှ ပေါင်ခွဆုံမှစောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကလေးကို ထမီပေါ်ကပင်အားမထည့်ဘဲ လက်သဲထိပ်ကလေးများနှင့် ပင့်ကူလေးတစ်ကောင် သားကောင်ကိုတိုက်ခိုက်နေသလို စုံချည်ဆန်ချည်ပြေးလွှားနေသည်။ထွေးမြရင်ထဲတွင်လည်း အာဖရိကလူရိုင်းတွေရဲ့အမဲလိုက် ဗုံသံလို တအုံးအုံး တဘုံး ဘုံး

ကိုယ့်ခြံထဲကကြက် ဘယ်အချိန်ရိုက်ချက်ချက်ရတယ်ဆိုပြီး သမီးလေးကို ကဝေသည်ကြီးလိုပြုစားနေတာလား ဖေကြီးရယ်...တစ်ခုခုလုပ်လိုက်ပါတော့။

''အို.....အဟင့် ''

မထွေးလေးခမျာ သနားစရာပင်။ တအိုအိုနှင့် တကယ့်မုဆိုးနှင့်တွေ့တော့အလူးအလဲခံနေရလေပြီ။ ကာမကိုလိုချင်နေသောအသွေးအသားတောင့်တမှုကြောင့် ခုန်နေသောရင်ပွင့်ထွက်မသွားအောင် ဖေကြီးရဲ့ကျော ပြင်ကိုတင်းတင်းကြီးဖက်လိုက်လေတော့သည်။ဦးချစ်ခင်တစ်ယောက်မညှာမတာပင် ထွေးမြလည်တိုင်လေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖွဖွကလေးနမ်းနေရာမှ ပြွတ်ကနဲမြည်အောင်ပင်စုပ်လိုက်သည်။

''အို...ဖေကြီးရဲ့...အဟင့်ဟင့်....''

ထွေးမြလေးမှာ ငရံ့ပြာလူး တလူးလူးတလွန့်လွန့်ဖြင့် အဖုတ်ထဲမှစောက်ရည်များမှာတစိမ့်စိမ့်မဟုတ် ပွက်ကနဲ၊ ပွက်ကနဲထွက်ကုန်တော့သည်။

ဦးချစ်ခင်၏အောင်မြင်မှုအထိမ်းအမှတ်များကတော့ မထွေးလေးရဲ့လည်တိုင်ပေါ်တွင် စွန်းထင်းလို့ကျန်နေခဲ့လေပြီ သူ၏အတွေ့အကြုံများအရရွှေရောင်အချိန်ရောက်ပြီ။အချိန်မဆိုင်းတော့..... သေသေသပ်သပ်နှင့်သွက်သွက်လေးပင်ထမီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ကျင့်သားရနေသောလက်ကတော့ စောက်ဖုတ် နှစ်ခြမ်းကြား သို့ဝင်ရောက်သွားပြီး ရွဲကျနေသောစောက်ရည်လေးများနှင့်ပလူးပလဲ စိုစိုရွဲှလို့နေလေပြီ။

စောက်ခေါင်းလေးထဲ ထိုးမထည့်ဘဲ ပြူးထောင်နေသောစောက်စေ့ကလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဖိကာ....

'တစ်၊နှစ်၊သုံး၊လေး၊........ထားခင်သမီး မင်းဘယ်လောက်ခံနိုင်ရည်ရှိမလဲ....' 

''ပလွတ်..ပလွတ် ပြွတ်............ '' 

''အားးးးးးးးးအမေ့...အိုး ဖေကြီး..အဟင့်.....ဟင့်''

ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအတင်းပူးကပ်ကာ စောက်ရည်ဖြူပျစ်ပျစ်လေးများ ပူကနဲ၊ပူကနဲ နှင့်တပွက်ပွက်ထွက်ပြီး ထွန့်ထွန့်လူးမျှခံစားပြီးထွေးမြ တစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည်။

'သြော်..အချက်နှစ်ဆယ်ထိအောင်တောင် ခံနိုင်ရည်မရှိသေးပါလား သမီးလေးရယ်။'

...............................................................................................................

‘‘ဖေကြီးက ဘာမှန်းလဲမသိဘူးကိုယ့်သမီးလေးကို သည်လိုလုပ်ရသလား''

ထွေးမြတစ်ယောက် သူမကိုလက်ဖျားကလေးနဲ့ဘဲတို့ပြီးကာမစည်းစိမ်အထွတ်အထိပ် ပေးနိုင်စွမ်းသော ဖေကြီးရင်ခွင်ထဲအတင်းတိုးခွေ့ကာ ရင်ဘတ်ကိုဖွဖွကလေးထုယင်း ကလူကြည်စယ်နေသည်။

''သမီးလေးက သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာဘဲ''

ထွေးမြပြီးသွားပေမယ့် ဦးချစ်ခင်မှာမူဘာမျှ မဖြစ်ရသေး။

သို့သော် ရှေ့ဆက် မကြိုးစားတော့။သွေးသားဆူဖြိုးစ ကာမစိတ်အပြင်းထန်ဆုံးအရွယ်ဆိုပေမယ့် ဆက်တိုက်ကြီးဆိုလျှင် အီသွားလိမ့်မည်။

''ရော့ကွယ် သမီးလေးစား''

အဆင်သင့် ဆေးခြောက်များနှင့်သုပ်ထားသော လက်ဘက်သုပ်ကို တယုတယခွံ့ကျွေးလိုက်သည်။ ရေနွေးကြမ်းနှင့်ရောနှပ်ထားသောကြောင့် လက်ဘက်အစိုနှင့်ရောစပ်သုပ်ထားသော်လည်း မာဆတ်မနေ။ ဝါးစားလို့ကောင်းသည်။

''ဖေကြီးကို ချစ်လားဟင်''

''ဖေကြီးကို အရမ်းချစ်..'' 

ထွေးမြ ဖေကြီး၏စွပ်ကျယ်ပေါ်မှ အမဲစက်လေးကို လက်နှင့်ကုတ်ခြစ်နေယင်း တိုးတိုး ကလေးပြန်ပြောသည်။မျက်စေ့ကို အောက်ဘက်သို့မရဲတရဲ ခိုးကြည့်လိုက်ရာ ဖေကြီးပေါင်ကြားထဲမှ ဟာကြီးသည် ပုဆိုးကိုဖေါက်ထွက်တော့မည့်အလား ငြိမ့်စိ၊ငြိမ့်စိနှင့်ထောင်ထလို့နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အမယ်လေး နဲတာကြီးမဟုတ်ပါလား။ငရံ့ခေါင်းတိုကြီး နွံထဲတိုးနေသလိုမျိုး..ဟင်း..။လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ချင်စိတ်များ ထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်လာသည်။

''အင့်ကွယ် ရေနွေးသောက်လေ''

''အို...ဖေကြီးကလည်း အစားတွေဘဲ ကျွေးနေတော့မှာလား ဟင့် ''

အရှိန်ကျစပြုလာသော ဆေးခြောက်တန်ခိုးများ တရိပ်ရိပ်ပြန်တက်လာကာ ဖေကြီးကိုပင်အားမရတော့။သမီးလေးမှာ ရာဂစိတ်တွေ သောင်းကျန်းနေတာအသိသားနဲ့။

ကဲ ဘာဖြစ်လဲ..ငယ်ငယ်တုန်းက ဖေကြီးပေါင်ပေါ်တက်တက်ထိုင်သလိုမျိုးမဟုတ်။တောင်နေသောဖေကြီးလီးနှင့်စောက်ဖုတ်ကလေးထိသွားအောင် တည့်တည့်ဖိထိုင်လိုက်သည်။

ခုများတော့ ဖေကြီးကိုယ်တိုင်လည်း ကာမသွေးတွေ နဲ့ဆူပွက်လို့နေလေပြီ။ကျောပေးပြီးရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေတဲ့ သမီးလေးရဲ့ နှဖူးပေါ်မှ ဆံစလေးများကိုနမ်းလိုက်ယင်း ဖေကြီးလက်များကတော့ရင်သားအစုံပေါ်မှာ။

''အင်း ဟင်းးး..ဖေကြီး..အ ..''

ထွေးမြတစ်ယောက် ပုဆိုးတစ်ထပ်၊ထမီတစ်ထပ်ခံနေသောဖေကြီးလီးကို သူမအဖုတ်လေးနှင့်ထိကာပွတ် နေလေသည်။

ဖေကြီးလက်တစ်ဖက်က ရင်သားပေါ်မှတရွေ့ရွေ့ချင်းဆင်းကာ .......

''အီး..အ...အား..အမေ့ အိုး..အဟင့် ဟင့် ..ဖေကြီး သမီးသေးတွေပါထွက်ကျကုန်တော့မယ်။''

ပြောပြောဆိုဆိုဖေကြီးရှေ့မှာပင်ထမီကိုလှန်ကာ မတ်တတ်ရပ်လျှက်ပေါင်နှစ်ချောင်းကားပြီး သေးများတဖြန်းဖြန်း ပေါက်ချ လိုက်တော့သည်။

''အို..ဖေကြီး ..မလုပ်နဲ့ ..အ ...အ...အား..''

ဦးချစ်ခင်သည် မရွံမရှာပင် ချဲ့ကားထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး သေးများတစ်စက်စက်ထွက်ကျနေသော ထွေးမြစောက်စေ့ကလေးကို လျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးကာ အငမ်းမရမှုတ်နေ တော့သည်။သေး ပူပူနွေးနွေးလေးများက ဖေကြီးပါးစပ်ထဲသို့ တစ်စက်ချင်း။

''အမယ်လေး..အား..အမေရေ..အ..အိုး.........ဖေကြီးရဲ့သမီးကိုလိုးပေးပါတော့။ ဘယ်လိုပုံစံနဲ့လိုးလိုး သမီးခံပါ့မယ်။ အား..အဟင့် ..ဟင့်''

ဖေကြီးကိုဆွဲကိုင်ပြီး ထူလိုက်ရာ ပုဆိုးမရှိတော့သောကြောင့် လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး တောင်နေသော လီးကြီးမှာ မထွေးလေး၏ချက်တိုင်ကို ထောက်မိလေရာ ျှါတ်လိုက်ခံရသည့်အလား ထွေးမြတစ်ယောက် တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလို့ပင်နေလေတော့သည်။ဦးချစ်ခင်ကိုယ်တိုင်ပင်စိတ် မထိမ်းနိုင်တော့။ချစ်သမီးလေးကို ဆတ်ကနဲပွေ့ချီကာ ချစ်ဗူျဟာခင်းဖို့ ချစ်တလင်းပြင် အခန်းထဲသို့ တစ်လှမ်းချင်း။

တဟင့်..ဟင့် တခိခိနှင့်ဖေကြီးလည်ပင်းကို ဆွဲခိုလိုက်သွားသော သမီးလေးရဲ့အဖုတ်လေးထဲကတော့ စောက်ရေ တွေ တစ်စက်ချင်းထွက်ကျလို့ နေလေပြီ။ကုတင်ပေါ်သို့ အသာပင်ချလိုက်သောအခါ ဝတ်လစ်စလစ်၊ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပြီဖြစ်သော သမီးလေးမှာ ကာမ အမှောင်ထဲဝင်ဖို့ လက်တရမ်းရမ်းနှင့်ဖေကြီးလီးကိုလှမ်းကိုင်လေသည်။အလိုက်သင့်ပင် ထွေးမြဘေးယှဉ်အိပ် လိုက်ပြီး လက်တစ်ဆုပ်စာသာရှိသောရင်သားလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ဖြင့်နို့သီးခေါင်း ကလေးကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် အားရပါးရကြီး စုပ်ပေးလိုက်လေသည်။

''အို...ဖေကြီး.ရဲ့.....''

နှံပြည်စုတ် ငှက်ကလေးကို အမြောက်နှင့်ချိန်ထားသလို စောက်ဖုတ်လေးပေါ်တွင်တစ်ဝဲဝဲနှင့် အဖုတ်လေးနှစ်ခြမ်းကြားထဲ ထိုးဝင်သွားလိုက်၊ ပြူးထောင်နေသောအစေ့ကလေးကို လထစ်ကြီးနှင့် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပွတ်တိုက်လုပ်နေပြီး။ .....တစ်ချက၊်တစ်ချက် သွေးတိုးစမ်းသလို စောက်ခေါင်းလေးထဲ ထိုးထိုးသွင်းလိုက်ရာ....

''အမေ့...အ...နာတယ်ဖေကြီး..အဟင့်.အီး....''

''သမီးလေး မခံနိုင်တော့ဘူးလား။ ဖေကြီးချွတ်လိုက်ရမလားဟင်.''

''ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း..သိဘူး။ နာလည်းနာတယ်၊ဖေကြီးဟာကြီးနဲ့လည်းခံချင်တယ်။ ကွဲချင်လည်း ကွဲပါစေတော့ ...အို...ထိုးသာချလိုက်ပါတော့ဖေကြီးရယ်''

ဦးချစ်ခင်အတွက်တော့' တခါသေဘူး၊ပျဉ်ဘိုးနားလည် ' မောင်ခိုင့်အမေနှင့်ထဲက အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား။ခုလိုဘဲ စိတ်လိုလက်ရ လုပ်ပါအကို။ချပါအကို၊ဆောင့်လိုက်စမ်းပါအကိုနဲ့။ တကယ်တမ်းမတော့ ကွဲပြဲစုတ်ပြတ်သွားလို့ တစ်ပတ်လောက် အနားကပ်မခံတော့။ မိန်းမယူပြီး လူပျိုလုပ်နေရသည်။သူနောက်ဆုံးသုံးခဲ့သည့်နည်းအတိုင်း ရောမပုံပြင်ကိုအသုံးချရတော့မည်။ တစ်ခန်းပြီးရင် တစ်ထစ်သွင်း၊ ရွှေသမင်လေးကထော့နဲ့..ထော့နဲ့ ဆိုသလိုမျိုး......နောက်ဆုံးအရင်းခိုက်သည်အထိ .....တစ်ခန်းပြီးတစ်ခန်း...။

''သမီးလေးရေ...ဟိုး..ရှေးရှေးကပေါ့ကွယ်.................

ပြီးပါပြီ။