ချစ်ဝေ့လည်လည် (စ/ဆုံး)

 ချစ်ဝေ့လည်လည် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

ထွန်းကျော် အိပ်ယာမှနိူးတော့ တစ်အိမ်လုံးတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျက်ရှိသည်။ သူသည် အိပ်ယာမှနိူးနိူးခြင်းရေချိုးလိုက်လျင်ကောင်းမည်ဟုတွေးကာ အင်္ကျီကိုချွတ်၊ သဘက်တစ်ထည်ကို ပုခုံးပေါ် တင်၍အိပ်ခန်းထဲမှထွက်ခဲ့လေသည်။

ရေချိုးခန်းသို့သွားရန် မီးဖိုဆောင်ထဲမှဖြတ်အထွက်တွင် ထွန်းကျော် မီးဖိုဆောင်ထဲသို့ ဝေ့ကာကြည့်လိုက်သော်လည်းမည်သူ့ကိုမျှမတွေ့ရ။ အေးအေးဆေးဆေးပင် ရေချိုးခန်း သို့ဝင်ကာ ရေကိုတစ်ဝကြီးချိုးလိုက်သည်။

ရေချိုးပြီးနောက် ထွန်းကျော် သည် သူ့အိပ်ခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်ကာ အဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူဒီအိမ်ကိုရောက်တိုင်းလုပ်နေကျဖြစ်သည့် ထမင်းစားခန်းဆီသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ မည်သူ့ကိုမျှမတွေ့ရပေမယ့် သူအတွက် စားစရာတစ်ခုခုတော့စီစဉ်ထားမြဲဖြစ်သည်။

သူ ထမင်းစားခန်းအတွင်းသို့လှမ်းအဝင်လိုက်တွင် ထမင်းစား စားပွဲဘေးတွင်ရပ်နေသော လှလှမွန် က ထွန်းကျော်ဝင်လာရာဖက်သို့ လှည့်ကြည့်ကာ သူ့ကိုပြုံးပြလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏မျက်နှာလေးသည်တစ်ဖက်သို့ပြန်လှည့်ကာသွားလေသည်။ထွန်းကျော် ကိုနောက်ကျောပေးကာ ရပ်နေသော လှလှမွန် ၏နောက်ကျောပြင်အလှသည် နံက်အိပ်ယာမှနိူးစလန်းဆန်းကာနေသော သူ့သွေးသားများကို သွက်လက်စွာလှုပ်ရှားစေသည်။ 

ထွန်းကျော် သည် သူမ၏နောက်ဖက် (၄) ပေ (၅) ပေအကွာသို့ အရောက်တွင် ရှေ့ဆက်မသွားတော့ဘဲ လှလှမွန် ၏နောက်ကျောအလှကိုသာ စူးစူးနစ်နစ်ငေးကာကြည့်နေလေသည်။

ကျောလည်လောက်ရှိလိမ့်မည်ဟုထင်ရသော ဆံပင်လေးများကို လှလှမွန် သည် အရင်းမှဆံညှပ်ဖြင့် စုကာစည်းထားလေသည်။ထို့ကြောင့် ဖွေးကာနုနေသော ဂုတ်ပိုးလေသည် ဆံနွယ်စလေးများဖြင့် မချင့်မရဲဖြစ်စရာကောင်းလောက်အောင်လှနေလေသည်။

ထို့ပြင်လည်း သူမဝတ်ထားသော နက်ပြာရောင် အင်္ကျီလက်ပြတ် ၏တစ်ဖက်တစ်ချက်ရှိ လက်ပေါက်အနားစလေးများဆီမှသူမ၏ပုခုံးသားနှစ်ဖက်သည် ဝင်းဝါကာ ပြည့်ပြည့်ဖေါင်းဖေါင်းလေးဖြစ်နေသည်။ပုခုံးစွန်းဆီမှသည်အိအိဖေါင်းဖေါင်းလေးဖြစ်ကာ သွယ်ဆင်းသွားသောသူမ၏ ဝင်းဝါသောလက်မောင်းသားများပေါ် တွင်လိမ်းထားသောသနပ်ခါး အစင်းလေးတွေမှာ တစ်ဝက်တစ်ပျက်ပေါ် လွင်နေသည်။

တစ်ထွာမျှလောက်သာရှိလိမ့်မည်ဖြစ်သော လှလှမွန် ၏ခါးသေးသေးလေးသည် နွဲ့နှောင်း၍နေပြီး အပြာရင့်ရောင်အောင်ခံပေါ်တွင် အဝါနှင့်အစိမ်းနုရောင်အပွင့်စက်လေးများပုံဖေါ် ထသားသောထမီလေး၏အောက်မှ ဖေါင်းတင်း၍နေသောသူမ၏တင်ပါးသားကြီးများမှာ လုံးတစ်လှပလွန်းလေသည်။ ထွန်းကျော် သည် ခပ်မြှင်းမြှင်းလေးသက်ပျင်းချလိုက်လေသည်။

သူရပ်ကာကြည့်နေသည်ကို လှလှမွန် သည်မသိပဲနေမည်မဟုတ်၊ သို့သော် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာနေခြင်းဖြစ်မည်ဟုထွန်းကျော် တွေးလိုက်သည်။ထွန်းကျော် သည် လှလှမွန် ၏နောက်ဖက်ဆီသို့ ခြေလှမ်းနှစ်လှမ်းခန့်အသာလှမ်းလိုက်သည်။ လှလှမွန် ဆီမှပျံ့လွှင့်လာသောမွှေးရနံ့များသည် သူ၏ဘဝင်ကို ဆွဲလှုပ်သကဲသို့ရှိနေလေသည်။ 

ထွန်းကျော် သည် လှလှမွန် ၏နောက်ဖက်သို့ ပိုမိုကာတိုးကပ်လိုက်လေသည်။ ထို့ကြောင့် ထွန်းကျော် ၏ ဆီးစပ်နှင့် တင်းကားနေသော လှလှမွန် ၏ ဖင်သားကြီးတို့မှာတစ်ခုနှင့်တစ်ခု ထိလုမခန်း နီးကပ်သွားချေလေပြီ။ပြူတင်းပေါက်မှ တိုးဝှေ့ဖြတ်သန်းလာသော လေပြည်လေအေးလေးသည် ထမင်းစားခန်းဆီသို့ဖြတ်သန်း၍ဝင်ရောက်လာသည်။

လှလှမွန် ၏နုညက်ကာဝင်းနေသော ဂုတ်သားလေးပေါ် မှ တွန့်တွန့်ခွေခွေလေးဖြစ်နေသော ဆံနွယ်များသည်ဘယ်ညာယိမ်းထိုး၍လူးလိမ့်ကာသွားကြသည်။ထွန်းကျော် ၏လက်နှစ်ဖက်သည် မြောက်ကာတက်လာပြီး အိဖေါင်းကာနေသော လှလှမွန် ၏ ပုခုံးစွန်းနှစ်ဖက်ကို မရဲတရဲ နှင့်သွေးတိုးစမ်းသလို ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ 

ထိုအချိန်လေးမှာပင် လှလှမွန် သည် သူမ၏ခါးလေးကို အနည်းငယ်ညွှတ်လိုက်ပြီး ရှေ့စားပွဲပေါ် မှကော်ဖီကရားကို လှမ်းယူလိုက်သောအခါတွင် သူမ ၏ လုံးလုံးတစ်တစ် ဖင်သားကြီးများသည်ထွန်းကျော် ၏ပေါင်ရင်းဂွဆုံကိုဖြတ်ကနဲဖိကပ်မိလေသည်။

ပြီးနောက် ကော်ဖီကရား လက်တွင်းသို့ရောက်သည်နှင့် သူမ၏ခါးကိုပြန်ဆန့်လိုက်ရာ လှလှမွန် ၏တင်သားကြီးများနှင့်ထွန်းကျော် ၏ပေါင်ရင်းသို့သည် ခဏမျှကင်းကွာတော့မလိုဖြစ်သွားသော်လည်း ထွန်းကျော် ၏ခါးကအသာကော့ကာလိုက်သွားသဖြင့် စောစောကလိုပင် ဖိကပ်နေသည့်အနေအထားအတိုင်း မပျက်မယွင်းရှိနေလေသည်။လှလှမွန် သည် လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားသော ကော်ဖီကရားထဲရှိ ကော်ဖီများကို စားပွဲပေါ် တွင်ရှိသော ကော်ဖီပန်းကန်ထဲသို့ထည့်လိုက်သည်။ ကရား ကိုကိုင်ထားသော လှလှမွန် ၏လက်များသည်တုန်ယင်လျက်။ 

ထွန်းကျော် ၏နှာခေါင်းပေါက်မှရှုးကနဲရှုးကနဲ ထွက်လာသော လေများ သည် လှလှမွန် ၏ဂုတ်သားနုနုလေးပေါ် သို့ လာ၍ ထိနေကြသည်။ပြီးတော့သံချောင်းတစ်ချောင်းကဲ့သို့ မာတောင်နေပြီဖြစ်သော ပေါင်ကြားမှ သူ့လီးတန်ကြီး က ပုဆိုးတွင်းမှနေပြီးလုံးတစ်ကာဖေါင်းကြွနေသော လှလှမွန် ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဖိကပ်ထိနေပြီဖြစ်သည်။

ကိုထွန်းကျော် ... ကော်ဖီသောက်တော့လေ ..

လှလှမွန် သည် အသံကိုထိန်းပြီးပြောသော်လည်း ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သော သူမ၏အသံလေးအဆုံးတွင်လှုပ်ခါ၍နေသည်။ 

ထိုသို့ပြောရင်း လှလှမွန် သည် သူမ၏ကိုယ်ကို ဖြတ်ကနဲလှည့်လိုက်ရာ ထွန်းကျော်၏ရင်ခွင်အတွင်းသို့လုံးလုံးလျားလျား ရောက်ရှိသွားလေသည်။ သူ့ကိုသူ သတိမထားမိလိုက်စဉ်မှာပင် ထွန်းကျော် သည်လှလှမွန် ၏ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေးကို ရွှတ်ကနဲနေအောင်နမ်းလိုက်သည်။

အို .. ကိုထွန်းကျော် ..

လှလှမွန် သည် တုန်လှုပ်စွာရေရွတ်လိုက်ရင်း သူမ ၏ကိုယ်လုံးလေးကို လူးလူးလွန့်လွန့် တိုးထွက်လိုက်သောအခါ ထွန်းကျော်၏လက်နှစ်ဖက်ကလည်း သူမကိုလွှတ်ပေးလိုက်မိလေသည်။

ထွန်းကျော် ၏ရင်ခွင်အတွင်းမှ လွတ်မြောက်သွားသည်နှင့်မြီးကောင်ပေါက်မလေးသဖွယ် အပြေးတစ်ပိုင်းဖြင့်ထွက်သွားသော လှလှမွန် ၏ တုန်ခါ ၍သွားကြသောတင်သားဆိုင်ကြီးတွေကို မျက်စိကျွတ်ကျမတတ် ကြည့်ရင်း ထွန်းကျော် သည် ကုလားထိုင်တွင်ဝင်ထိုင်ကာ သက်ပြင်းအခါခါချနေမိတော့သည်။

လှလှမွန် သည် အသက်(၂၂) နှစ်မျှသာရှိသေးသည်။ ပြီးတော့ ထွန်းကျော် ၏ဆရာဦးမောင်ကြီး ၏ဒုတိယဇနီးလည်းဖြစ်သည်။ ဦးမောင်ကြီး ၏ပထမဇနီး ဒေါ်ငွေသိန်း မှာလွန်ခဲ့သော (၃)နှစ်ခန့်ကပင်ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ 

ဦးမောင်ကြီး သည် သစ်ကုန်သည် သူဌေးကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီးအသက်(၅၅)နှစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ဒေါ်ငွေသိန်း နှင့် မွေးဖွါးခဲ့သော သမီးတစ်ယောက်၊ သားတစ်ယောက် ရှိပြီး သမီကြီးဖြစ်သူခင်ခင်စိန် သည် အသက် (၃၃) နှစ်ခန့်ရှိ အပျိုကြီးဖြစ်ပြီး၊ ကျောင်းဆရာမ အလုပ် လုပ်ကာဖခင်ဖြစ်သူ၏အိမ်တွင်အတူနေလေသည်။

သားဖြစ်သူ ခင်ဇော် သည် အသက်(၂၉) နှစ်ခန့်ရှိ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်ပြီးအိမ်ခွဲကာနေသည်။ထွန်းကျော် သည် လွန်ခဲ့သော (၁၀) နှစ်ခန့်က ဦးမောင်ကြီး ၏သစ်စက်တွင် သစ်စက်စာရေး ဝင်လုပ်ခဲ့ရာမှ ယခုအခါဆိုလျှင်ဦးမောင်ကြီး ၏ကိုယ်စားလှယ်အဖြစ်သို့ ရောက်ရှိလာသည် အထိယုံကြည်ကိုးစား တာဝန်ပေးအပ်ခြင်း ခံနေရပြီဖြစ်သည်။

ပြောရမည်ဆိုလျှင် ထွန်းကျော် အလုပ်ဝင်ပြီး သိပ်မကြာမီတွင် ဦးမောင်ကြီး စီးပွါးတက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထွန်းကျော် သည်ပါးရည်နပ်ရည်လည်းရှိ၊ စာရင်းဇယားလည်းနိူင်၊ ဆက်ဆံရေးလည်းကောင်းသဖြင့် ဦးမောင်ကြီး အဖို့မှာကားကိုယ်ပွါးတစ်ယောက်ရသကဲသို့ဖြစ်ကာ တစ်ယောက်အားမှသည် နှစ်ယောက်အားဖြစ်လျက် သူ၏လုပ်ငန်းများပိုမိုသွက်လက်အောင်မြင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ယခုအချိန်ဆိုလျှင် လုပ်ငန်းကြီးတစ်ခုလုံးကို ထွန်းကျော် ကပင် ဦးစီးလုပ်ကိုင်နေပြီဖြစ်သည်။ လူပျိုလူလွတ်လည်းဖြစ်ပြန်တော့တောင်ငူသစ်စက်ထဲတွင်သာပျဉ်ထောင်အိမ် အသေးတစ်လုံးဆောက်ကာ နေထိုင်ခဲ့သည်။ ယခု တောင်ငူ မှသစ်များကိုရန်ကုန်သို့ လာပို့ရင်း ဦးမောင်ကြီး ၏အိမ်တွင်တည်းနေခြင်းဖြစ်သည်။

လွန်ခဲ့သော (၂) နှစ်ကျော်ခန့်က အလုံရှိသစ်စက်တွင် စာရေးမတစ်ဦးလိုအပ်လျက်ရှိသဖြင့် ထွန်းကျော် သည်သူနှင့်သိကျွမ်းသော လှလှမွန် နှင့်စကားစပ်မိရာမှ သူမကလဲ အလုပ်လိုချင်သည်ဆိုသဖြင့် ဦးမောင်ကြီး ၏သစ်စက်တွင်အလုပ်သွင်းပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ 

ထို့နောက်တွင်တော့ ဦးမောင်ကြီး သည် လှလှမွန် နှင့် အနေနီးစပ်ကာ တစ်ပင်လဲမူတစ်ပင်ထူ ဆိုသည့်စကားအတိုင်း လှလှမွန် ကိုလက်ထပ်ကာယူခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သားနှင့် သမီးဖြစ်သူကလည်းကန့်ကွက်ခြင်းအလျင်းမရှိဘဲ လှလှမွန် ကိုကြည်ဖြူစွာပင်လက်ခံခဲ့သည်။

ထွန်းကျော် သည် ဦးမောင်ကြီး ၏အလုပ်ကိစ္စများကို သစ္စာရှိရှိ ကြိုးပန်းကာဆောင်ရွက်ခဲ့သည်ကိုသိသည့်အတွက်ဦးမောင်ကြီး ကလည်း ထွန်းကျော် ကိုမြှေက်စားကာ မိသားစုဝင် တစ်ဦးကဲသို့ပင် လက်ခံဆက်ဆံခဲ့သည်။အိမ်ရှေ့တွင်ထိုးရပ်လိုက်သော ကားသံကြောင့် အတွေးနယ်ချဲ့နေသော ထွန်းကျော် သည် သူထိုင်နေသောဆက်တီကုလားထိုင်မှထကာ အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်ဆီသို့သွားကာ သံဘာဂျာတံခါးကိုဖွင့်လိုက်လေသည်။

ဦးမောင်ကြီးသည်ကားထဲမှထွက်လာသောအခါတွင် ထွန်းကျော် ၏အနောက်နားတွင် ဘယ်အချိန်ကရောက်နေသည်မသိသော လှလှမွန်သည် ထွန်းကျော် အားဖြတ်ကျော်လျက် ဦးမောင်ကြီး ၏လက်တွင်းမှ အိတ်ကိုသွားယူလိုက်လေသည်။ 

ထိုအခိုက်မှာပင်ဦးဦးကျော် ဟူသောကလေးအသံလေးကိုကြားလိုက်သဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ခင်ဇော်၏ (၄) နှစ်သမီး မျိုးမျိုးဇော်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကလေးမထံလျှောက်သွားလိုက်လေသည်။ မျိုးမျိုးဇော် သည် ကားပေါ် မှခုန်ဆင်းလိုက်သည်။

သမီး ကတစ်ယောက်တည်းလာတာလား ..

မေမေ လည်းပါတယ် .. ဦးဦးကျော် ရဲ့ ..

ကလေး ၏စကားကြောင့် ထွန်းကျော် လှမ်းကြည့်လိုက်စဉ်မှာပင် ခင်ဇော် ၏ဇနီး သူဇာ သည် ပစ္စည်းတွေတစ်ပုံတစ်ပင်ဖြင့်ကားပေါ် မှဆင်းလာလေသည်။

ကိုထွန်းကျော် ရေ .. ဝိုင်းကူယူပေးပါဦး ..

ထွန်းကျော် သည် သူဇာပွေ့လာသော ပစ္စည်းထုတ်များကိုလှမ်းကာယူလိုက်သည်။

ဦးဦးကျော် 

မျိုးမျိုးဇော် ၏ခေါ် သံကြောင့် သူမဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သောကြောင့် ထွန်းကျော် ၏လက်များသည်ပစ္စည်းများကိုလှမ်းပွေ့ပိုက်ယူလိုက်ရင်း သူဇာ ၏ရင်သားနှစ်မွှာကိုလည်း မတော်တဆပင် ကျကျနနကြီးဆုပ်ကိုင်မိလေသည်။

ဘာလဲ .. သမီးရဲ့ ..

သမီးကို ကန်တော်ကြီး လိုက်ပို့ရမယ်နော် ..

အေးပါ .. သမီးရဲ့ ..

ထွန်းကျော် က သူဇာ ဆီမှ ပစ္စည်းများကို ပိုင်ပိုင်နိူင်နိူင် ပွေ့လိုက်ပြီးနောက် သူဇာ ၏မျက်နှာကိုလှမ်းကြည့်ကာအကဲခတ်လိုက်လေသည်။ သူဇာ ၏မျက်နှာလေးသည် သိသိသာသာကိုပင် ပန်းနုရောင် သန်းနေလေသည်။ ထို့ကြောင့် သူမအာရုံပြောင်းသွားစေရန် ထွန်းကျော် က

ကိုခင်ဇော် ရော မပါဖူးလား သူဇာ ..

မပါလာဘူး ကိုထွန်းကျော် ..

အရောင်းအဝယ်နဲ့ မန္တလေးဖက်ကိုခရီးထွက်သွားတာ (၁၅) ရက်လောက်ရှိနေပြီ။

အိမ်မှာလည်းသားအမိ နှစ်ယောက်တည်းပျင်းနေတုန်း ဖေဖေကလည်းဒီနေ့ရောက်လာတာနဲ့ အတော်ပဲဆိုပြီးလိုက်လာကြတာ ...သူတို့အိမ်ရှေ့ခန်းသို့လှမ်း၍အဝင်မှာပင်

မောင်ထွန်းကျော်

ခင်ဗျာ

မင်းရန်ကုန် နေခဲ့လိုက်ဦးကွာ .. ငါမနက်ဖန်ရထားနဲ့ တောင်ငူ သွားလိုက်ဦးမယ်၊ ဟိုကမိတ်ဆွေတွေဆွေမျိုးတွေလည်းမတွေ့ရတာကြာပြီ၊ နောက်ပြီးဘုရားတန်ဆောင်း ဆောက်ပြီးလှူဖို့ရည်ရွယ်ထားတာကြာပြီ။ငါတစ်ပတ်ဆယ်ရက်လောက်တော့ကြာမယ်နဲ့တူတယ်။ မင်းလည်း နားနားနေနေ ဒီမှာနေခဲ့ဦးကွယ်။ ငါ လှလှမွန်ကိုတော့ထားခဲ့မယ် .. ဒါမှ အလုံသစ်စက်မှာ မင်းအဖေါ် ရမှာ .. ဗြုံးကနဲဆိုတော့ မင်းလဲသူရှိနေတော့ ပိုပြီး

အဆင်ပြေသွားတာပေါ့ကွယ် ..

ဟုတ်ကဲ့

ပြောပြီးသည်နှင့် ဦးမောင်ကြီး သည်အိမ်အတွင်းဖက်သို့ လှလှမွန် နှင့်အတူဝင်သွားလေသည်။ည (၁၀)နာရီ မထိုးမီကပင်အိမ်သူအိမ်သားအသီးသီးသည် မိမိတို့၏အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ဝင်သွားကြပြီဖြစ်သည်။တစ်အိမ်လုံးသည် တဖြည်းဖြည်းငြိမ်သွားပြီး ပိတ်ထားသောပြူတင်းပေါက်တံခါးရှိ မှန်ချပ်များကိုလေတိုးသည့်အသံများမှလွဲပြီးတိတ်ဆိတ်ကာနေလေသည်။ 

ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ သဘာသဝတရားနှင့်ဆန့်ကျင်ပြီး လှုပ်ရှားနေသော လူသားနှစ်ဦးကတော့အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးအတွင်းရှိ ဦးမောင်ကြီး နှင့် လှလှမွန်တို့ဖြစ်ကြသည်။ မနက်စောစော ခရီးထွက်ရမည်ဖြစ်သဖြင့် ဦးမောင်ကြီးသည် ဇနီးချောချောငယ်ငယ်လေး ဖြင့် ချစ်ရည်လူးလျက် ရိက္ခာယူနေသည်။

ဦးမောင်ကြီး နှင့် လှလှမွန် တို့ နှစ်ဦးစလုံးကိုယ်ပေါ် တွင် အဝတ်အစားဟူသမျှ ဘာမျှမကပ်ကြပေ၊ ကုတင်ပေါ်တွင်ပက်လက်ဖြစ်နေသော လှလှမွန် ၏ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကိုယ်လုံးတီးကြီးပေါ် သို့ ဦးမောင်ကြီး ၏ညိုညိုတုတ်တုတ်ကိုယ်လုံးကြီးကမှောက်၍ထားပြီး ခြေထောက်များကား အောက်ကမွှေ့ယာကို အားယူကာ ဖင်ကြီးမြှောက်ကာနှိမ့်ကာဖြင့်အားပါးတရပင်လိုးနေသည်။

ဘွတ် .. ဗြွတ် .. ပလွတ် .. ပလပ် .. ပြွတ် .. ရှုး အား ..

ဟင်း ဟင်း .. အကိုကြီးရယ် .. ဒီထက်ပိုပြီးဆောင့်ပေးပါဦး ..

မပီမသပြောလိုက်သော လှလှမွန် ၏စကားအဆုံးတွင် ဦးမောင်ကြီးကခပ်သွက်သွက်ပင်ဆောင့်ကာလိုးပေးလိုက်သည်။ကျေနပ်အားရဖြစ်သွားရသော လှလှမွန် ၏ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးက ကော့ကနဲကော့ကနဲ တက်သွားသည်။ (၁၀) ချက်လောက်ဆောင့်ပြီးသွားသောအခါတွင် ဦးမောင်ကြီး ၏ဆောင့်ချက်များမှ အားမပါတော့ဘဲ တဖြည်းဖြည်းအရှိန်လျော့လာသည်။ ဦးမောင်ကြီး ပြီးခါနီးပြီဆိုသည်ကို လှလှမွန် တစ်ယောက်နားလည်လိုက်သည်။ 

သို့သောသူမအဖို့မှာကား အခုမှ အရှိန်ကောင်းပြီး အရသာတက်နေဆဲဖြစ်သည်။

အင်း ဟင်း .. အ အ ကို ကြီ .. ထိန်းထား ဦး ... ကျ ကျ မ နည်းနည်း လိုသေးတယ် ..

အင်း အို့ ဟား ... တောင့်ထားဦး ..

ဘွတ် .. ပလစ်တစ်တစ် ... ဖေါင်း ဒုတ် .. အို .. စွိ ပလွတ် ...

အို .. အကိုကြီး ရယ် .. အို အို .. ဟွန် း

ဦးမောင်ကြီး ၏လီးတန်ကြီး သည် သူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲတွင် တဆတ်ဆတ် တငေါက်ငေါက်ဖြစ်ကာ သုတ်ရည်များကိုငေါ့ငေါ့ကနဲပန်းထုတ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။ လှလှမွန် ၏မှိတ်ထားသောမျက်ခမ်းစပ်များတွင်မျက်ရည်လေးများစိမ့်ကာထွက်လာကြသည်။ သို့သော် အပေါ် မှ ဦးမောင်ကြီး အဖို့မူ ထိုမျက်ရည်များကိုမမြင်နိူင်ဘဲတရှုးရှုးတရှဲရှဲ ဖြင့် ဖါးဖိုကြီးကဲသို့ ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက် ကြိုးစားကာ အသက်ရှုနေရလေသည်။ 

လှလှမွန် ကတော့သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ် တွင် မှောက်ချထားပြီး မှိန်းနေသော ဦးမောင်ကြီး ၏ကိုယ်လုံးကြီးအားတင်းကြပ်စွာဖက်ပေးထားရင်း သူမ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးက ဦးမောင်ကြီး ၏ကျောပြင်ကြီးပေါ် တွင် ရွေ့ကာလျားကာဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။ဦးမောင်ကြီး သည်ခဏမျှ လှလှမွန် ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ကာ ဇိမ်ယူနေပြီးနောက် ပျော့ခွေသွားပြီဖြစ်သောသူ၏လီးတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ သူမ၏ဘေးဖက်သို့ ပက်လက်လှန်ကာလှဲချလိုက်လေသည်။ 

ထို့နောက် ခြေရင်းဖက်ရှိသူ၏ပုဆိုးနှင့်အင်္ကျီကို ဆွဲ၍ဝတ်လိုက်ပြီးနောက် မွှေ့ယာပေါ် သို့ပြန်လှဲကာထိုးအိပ်လေတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင် လှလှမွန် မှာသူမ၏ မျက်လုံးနှစ်လုံးကိုပိတ်၍ထားပြီး သူမ၏လက်ချောင်းများကို ကော့ချည်၊ ကွေးချည်၊ ဆန့်ချည်ဖြင့်ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြစ်ကာနေလေသည်။ဦးမောင်ကြီး နှင့် သူမတို့ သည်လိုကာမစပ်ယှက်ကြသည့်အခါတိုင်းလိုလိုပင် လှလှမွန်သည် လမ်းတစ်ဝက်တွင်ပင် တို့လို့တန်းလန်းဖြင့်ကျန်ခဲ့ကာ ကာမဆန္ဒမပြည့်ဝဘဲ ကျန်ရစ်ခဲ့ရသည်ကများပြီဖြစ်သည်။ ဟိုး

ညားကာစကတော့ နဲနဲတော်သေးသည်ဟုဆိုသေးသည်။ ဦးမောင်ကြီး သည် သမီးထက်ပင်ငယ်သော ဇနီးချောချောလေး ကိုမွှန်ထွန်နေသော ကာမအရှိန်ဖြင့် တစ်ချီမကလိုးခဲ့သည်။ မိန်းမနှင့်ပြတ်နေတာကလဲ ထိုအချိန်က ( ၂ ) နှစ်ကျော်ကြာပြီဆိုတော့ဦးမောင်ကြီး များကပြည့်ဖြိုးပြီးသစ်လွင်နေသည်။ 

ဒီတော့လည်း ဦးမောင်ကြီးစိတ်သွားတိုင်းကိုယ်ပါခဲ့သည်။ လှလှမွန်အနေနှင့်လည်း ဦးမောင်ကြီး ကတစ်ချီပြီးသွားသောလည်း သူမအနေနှင့်ကာမပြီးသေးချေ။ သို့သော် ဦးမောင်ကြီး ဒုတိယအချီလိုးသောအခါတွင် သူမ၏ဆန္ဒတို့ အထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ ပြီးခဲ့ရသည်။ 

သည်လို ကာလများကတော့သိပ်ပြီးကြာရှည်မခံခဲ့ပါ၊ ( ၂ ) လ လောက်မမျှသာဖြစ်သည်။ သည့်နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ဦးမောင်ကြီး သည်တစ်ပတ်လျှင်တစ်ခါလောက်သာလိုးနိူင်တော့သည်။ဒီတော့ အသက် (၂၂) နှစ်သာရှိသေးသော ငယ်ရွယ်နုပျိုကာ သွေးသားဆူဖြိုးသော လှလှမွန် သည်သူမဆန္ဒမပြည့်ဝခဲ့ရသည့်ကာမဝေဒနာကို ကျိတ်မှိတ်မျိုသိပ်ကာ ခံစားနေခဲ့ရသည်။

ခုလည်း ဦးမောင်ကြီး သည် တခေါခေါဖြင့်သူမ၏ဘေးတွင်အိပ်မောကျနေပြီဖြစ်သည်။ လှလှမွန် သည် ကုတင်ပေါ် မှလူးလဲထကာ ကုတင်ခြေရင်းရှိ သူမ၏ထမီကိုကောက်စွပ်ပြီးတော့ရင်လျှားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမကိုယ်ကို သန့်စင်ရန် နောက်ဖက်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။

လာရင်းနှင့် ထွန်းကျော် ၏ အိပ်ခန်းကို ကျော်သွားပြီးမှ တဖန် ပြန်လှည့်ကာ အိပ်ခန်းတံခါးကိုအသာတွန်းလိုက်သည်။အထဲက ဂျက်ချထားသည်ကိုသိလိုက်ရသဖြင့် ပြန်လှည့်ကာ အထွက်တွင်တော့ ထွန်းကျော် ၏ဟောက်သံများက သူမကိုကျီစယ်နေသလိုလို။

ဦးမောင်ကြီး သည်မနက်စောစောရထားဖြင့် တောင်ငူသို့ ခရီးထွက်သားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ထွန်းကျော် သည် တစ်နေကုန်ပင် အလုံသစ်စက်တွင် လှလှမွန် နှင့်အတူရှိနေပြီး လုပ်ငန်းဆောင်တာများကိုကူညီကာနေလေသည်။ ဒါပေမဲ့ ထွန်းကျော် ၏စိတ်ကတော့မပြောင်း၊ သူ၏စိတ်များကား လှလှမွန် ထံတွင်သာရှိနေသည်။စိတ်ထင်လို့ပဲလားတော့မသိ၊ ဒီနေ့ သူ့ ကို လှလှမွန် ဆက်ဆံပုံသည် ပိုမိုပွင့်လင်းကာ ရဲတင်းနေသလိုလို။ 

ထွန်းကျော်တွေးနေမိသည်မှာ မနေ့ကထမင်းစားခန်းထဲတွင် လှလှမွန် ကိုအပီအပြင် ကိုင်ပြီး နမ်းခဲ့သော်လည်း လှလှမွန် သည်အကျောက်အကန် ငြင်းဆန်ခဲ့ခြင်းမရှိသဖြင့် လုပ်လျှင်ရနိူင်သည်ဟု။ သို့သော် ထွန်းကျော် အတွေးအာရုံများက သင့်တော်ခြင်းရှိ မရှိ ကို စဉ်းစားကာ တွေဝေနေစဉ် ...

အကို ထွန်းကျော် ..

ဟင် ..

ထွန်းကျော် သည် အရှည်ပေ (၂၀) ခန့်စီရှိ သစ်ခွဲသားပုံကြားတွင် ခွဲသားဆိုဒ်များကို အကြမ်းအဖျင်းတွက်နေစဉ်တွင် ခေါ်သံကြားသဖြင့် လှည့်အကြည့်တွင် သူ့နောက်နားတွင် ပြုံးပြုံးလေးရပ်နေသော လှလှမွန် ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။စောစောကတင် သူမအကြောင်းကိုစဉ်းစားနေတုန်းရှိသေး အခုချက်ချင်းဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်သူ့ရှေ့သို့ လှလှမွန်ရောက်လာချေပြီ။ 

ထွန်းကျော် သည်ဘေးတစ်ဝိုက်ကို မျက်စိဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ခြားမည်သူ့ကိုမျှမတွေ့ရ။ ထို့အပြင်မြင့်မားလှသော သစ်ခွဲသားပုံကြီးက သူတို့နှစ်ဦးအားလွှမ်းခြုံပေးထားသလိုတောင်ဖြစ်နေသေး သည်။ထွန်းကျော် သည် ဘာကိုမှစဉ်းစားမနေတော့ပါ။

လှလှမွန် ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဆတ်ကနဲသူ့ရင်ခွင်အတွင်းသို့ရောက်အောင်ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီးနောက် သူမမျက်နှာအနှံ့အငမ်းမရနမ်းလေတော့သည်။ လှလှမွန် ကလည်း မျက်လွှာလေးချရင်း သူမ၏မျက်နှာလေးကိုအလိုက်သင့်မော့ပေးထားလေသည်။ ထွန်းကျော် သည် မျက်နှာမှသည် တစ်ဆင့်တက်ကာ လုံးလုံးဖူးကာ အာနေသောလှလှမွန် ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်ပြီးနမ်းလေတော့သည်။

လှလှမွန် ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် တစ်ချက်မျှတွန့်တက်သွားပြီးနောက် ထွန်းကျော် ၏ကိုယ်လုံးကြီးအားတင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် လှလှမွန် ၏တုန့်ပြန်သောအနမ်းများက ထွန်းကျော်၏နှုတ်ခမ်းများဆီသို့ ကျရောက်လာသည်။ 

တစ်ဖြေးဖြေးနှင့် သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းရှိ သွေးသားများသည်တရှိန်းရှိန်း တဖိန်းဖိန်းဖြစ်ကာ ထကြွလာနေပြီဖြစ်သည်။ အတန်ကြာသည့် အနမ်းသံသရာအဆုံးဝယ် ထွန်းကျော် သည်စုပ်နမ်းနေသော သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ခွါလိုက်ပြီးနောက် နောက်သို့ခြေတစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်လေသည်။ 

လှလှမွန် သည်နားလည်ရခက်စွာဖြင့် သူမ၏လက်များကို ထွန်းကျော် ၏ကိုယ်ပေါ် မှဖယ်ခွါလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ထွန်းကျော်၏ညာဖက်ဖက်သည် လှလှမွန် ၏ပေါင်ရင်းဆီသို့ လှမ်းလိုက်သောအခါတွင်မှ လှလှမွန် သည် ကသောကမျောမျက်လွှာချလိုက်ပြီး ကျေနပ်ပြုံးလေးတစ်ပွင့် သူမမျက်နှာပေါ် တွင် ပေါ် လာလေသည်။

ထွန်းကျော် သည် သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် လှလှမွန် ၏စောက်ဖုတ်ကိုထိကပ်လိုက်သည်။ လှလှမွန် ၏ခါးသည်ဆတ်ကနဲတွန့်သွားရာ စောက်ဖုတ် နှင့်လက်ဖဝါးသည် ယခုအခါ ပီပီပြင်ပြင်ကြီးကိုထိကပ်မိတော့သည်။ ထမီအပေါ်မှကိုင်ရသည်ဖြစ်သော်လည်း အလွန်တစ်ရာမှပင် နူးညံ့ကာအိဖေါင်းနေသော စောက်ပတ်ကြီးကြောင့် လှလှမွန်စိတ်ပါနေပြီဆိုသည်ကို ထွန်းကျော် သိလိုက်သည်။ 

ထွန်းကျော်သည် သူ့လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်လိုက်နယ်လိုက်ကလိပေးနေတော့သည်။ လှလှမွန် ၏ကိုယ်လုံးလေး သည် တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်သွားရသဖြင့် ထွန်းကျော် သည်သူ၏ဘယ်လက်ဖြင့် လှလှမွန် ၏ပခုံးလေးအားငြင်သာစွာဖက်ပြီးထိန်းပေးလိုက်သည်။

ထွန်းကျော် ၏လက်များသည် သူမ၏စောက်ဖုတ်အား ဆုတ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ရုံသာမကသူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့လက်ဖျားထိုးသွင်းကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။ လှလှမွန် ပေါင်နှစ်လုံး သည်တဖြည်းဖြည်း ဟ သည်ထက် ဟ လာနေပြီး သူမ၏အဖုတ်ကို သိသိသာသာပင် ထွန်းကျော်၏လက်ဆီသို့ဖိကပ်ပေးထားသည်။ 

လှလှမွန် သည် ဟင်း ကနဲ သက်ပြင်းကို တိုးတိုးလေးချလိုက်ပြီးနောက်အကို ထွန်းကျော် .. လူတွေမြင်ကုန်ဦးမယ်နော် ..

ဟုတိုးတိုးလေးသတိပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် လှလှမွန် ဘေးဘီအားအတန်ကြာအောင် အကဲခတ်လိုက်ပြီး ထွန်းကျော်၏ကိုယ်ကိုလှမ်းကာဖက်လိုက်ပြီး သူမမေးစေ့လေးကို ထွန်းကျော် ၏ပခုံးထက်တွင်မှေးကာ မျက်လုံးများကို စုံမှိတ်ပြီးစိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် စောင့်နေလေသည်။ 

ထွန်းကျော် သည် လှလှမွန် ၏ထမီလေးကို တဖြည်းဖြည်းချင်းမတင်လာရာဖြူဖွေးအုနေသော သလုံးသား၊ ဖြောင့်စင်းကျစ်လစ်သော ပေါင်တံ တို့မှာ ဝင်းဝင်းပပ ပေါ် ထွက်လာလေသည်။ ထွန်းကျော်သည် လှလှမွန် ၏ထမီကို ခါးသို့ရောက်သည်အထိ လှန်တင်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါတွင် ပင်တီအနီရောင်လေး သည်ဖြူသောအသားနှင့်ဟပ်လျက် ကားစွင့်တင်းအိသော တင်သားတို့ကိုမလုံတလုံသာဖုံးနိူင်လေသည်။

ထွန်းကျော် ၏လက်တို့သည်လျင်မြန်စွာပင် လှလှမွန် ၏ဖင်သားကြီးများကို ပင်တီပေါ် မှနေကာပွတ်နယ်ဆုပ်ကိုင်ပေးတော့သည်။ ဖင်သားတို့နှင့်တိုက်ရိုက်ထိတွေ့ခွင့်မရသောကြောင့် ထွန်းကျော် သည် လှလှမွန်၏ပင်တီများကိုအတွင်းသို့လိပ်လိုက်လေသည်။ 

ထိုအခါ တွင် လှလှမွန် ၏အယ်နေသာဖင်သားတို့မှာဝင်းဝင်းပြောင်ပြောင်နှင့်ထွက်လာလေသည်။ ထွန်းကျော် သည် တင်းကားကာ အိစက်လှသော လှလှမွန် ၏ဖင်တုံးကြီးများကိုအရသာခံကာ ဖြည်းညှင်းစွာပင် ပွတ်တော့သည်။ သူ၏တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော ငပဲ သည်လည်း လှလှမွန် ၏ အဖုတ်အပေါ်နားကို ပင်တီပေါ် မှထောက်မိနေပြီဖြစ်သည်။ 

ပုဆိုးနှင့်ပင်တီ ခံနေသော်လည်း အားကောင်းမောင်းသန်ဖြစ်သော ငပဲ သည်ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲ အတင်းရုန်းနေလေရာ လှလှမွန် အဖို့အကြိုက်တွေူနေရလေသည်။ထွန်းကျော် သည် သူ၏လက်များကို တင်သားဆီပေါ် မှ အရှေ့ဖက်စောက်ဖုတ်ရှိရာသို့လှမ်းလိုက်သည်။ အရှေ့ဖက်တွင်လည်းပင်တီကို အတွင်းသို့လိပ်လိုက်ပြန်သည်။ 

ထွန်းကျော် သည် ပင်တီလိပ်ထားသဖြင့် မပေါ့် တပေါ် ဖြစ်နေသော လှလှမွန်၏စောက်ဖုတ် ကို လက်ခလယ်ဖြင့် အသာကလိလေသည်။ လှလှမွန် ၏ဒူးများသည် မခိုင်ချင်တော့၊ လူကို မရွရွအောင်လုပ်နေသာ ထွန်းကျော် ၏အပွတ်အသပ် အချော့အမြှုများကြောင့် အဖုတ်မှာလည်း စိုစွတ်စွတ်ဖြစ်လာချေပြီ။ 

အခုချိန်သူမ အလိုလား အတောင့်တဆုံးမှာ ထွန်းကျော် ၏ထောင်မတ်ကာ တုတ်ရှည်နေသော လီး၊ သူမ ၏အဖုတ်အပေါ် ဖက် ကိုပူနွေးစွာဖြင့် ဖိထောက်ထားသော တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသော လီး၊ သို့သော် မိန်းမသားလည်းဖြစ်သည့်အပြင် ထွန်းကျော် နှင့်အလုပ်ရှင်လို ဖြစ်နေရသည်မို့ ပါးစပ်ကထုတ်မပြောသာပဲ စိတ်ထဲမှသာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေမိရတော့သည်။ ..

ဒါပေမဲ့လည်း ထွန်းကျော် သည် သူမ၏စောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့် ကလိနေသဖြင့် အထိုက်အလျောက်တော့ အာသာပြေသလိုဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ထွန်းကျော် ကို ဖိကာမှီလိုက်ရင်း ထွန်းကျော် ၏လက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားနိူင်ရန်သူမ၏ပေါင်များကို ကွကာကားပေးလိုက်သည်။

ထွန်းကျော် ၏လက်ခလယ်သည် သူမ၏အခေါင်းထဲသို့ဖြည်ညင်းစွာဝင်လာလေသည်။ ထွန်းကျော် သည် သူ့လက်ကိုထုတ်ချည် သွင်းချည်ဖြင့် လှုပ်ပေးလိုက်သောအခါတွင် အရည်ကြည်တို့သည် စိုစိစိဖြင့် ထွန်းကျော် ၏လက်ခလယ်တွင်ကပ်ပါလာသည်။ ထွန်းကျော် သည် သူ၏လက်မနှင့် စောက်စေ့ကိုရှာလေသည်။ ဘုထနေသော အငုတ်လေးကို တွေ့သောအခါသူလက်မနှင့်လက်ညှိုးကြားတွင် ထားကာ ဖြည်းညှင်းစွာပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။ 

လှလှမွန် သည် တဆတ်ဆတ်နှင့်တုန်နေပြီးသူမ၏နှုတ်မှလည်း မသဲမကွဲ တီးတိုးရေရွတ်သံများထွက်ပေးနေသည်။ သူမ၏လက်တစ်ဖက် သည် သူမ နှင့်ထွန်းကျော်အကြားတွင်ရှိသော ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးဆီသို့လှမ်းလိုက်လေသည်။ ထွန်းကျော် သည် သူမ၏နူးညံ့လှသောအတွေ့ကို ပုဆိုးခံနေသော်လည်း ကောင်းစွာခံစားလိုက်ရသည်။ 

လှလှမွန် အဖို့လည်း လီးကြီး၏ပူနွေးနေသောဓါတ် ကိုပုဆိုးပေါ်မှအုပ်ကိုင်ထားရသော်လည်း သိနေသည့်အပြင် သူမလက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သောအခါတွင် ငေ့ါကနဲ ငေါ့ကနဲတောင်ကာနေရာ သူမ၏စိတ်အစုံကိုပိုမိုကြွစေလေသည်။ 

နှစ်ယောက်သား အခြားတစ်ယောက်၏အင်္ဂါကိုအခြားတစ်ယောက်ကဆွပေးရင်းအရှိန်တော်တော်ရလာနေကြပြီ။ နှစ်ယောက်စလုံး၏အသက်ရှုသံများသည် တရှုးရှုးဖြင့်ပြင်းထန်လာကြသည်။ ထွန်းကျော် သည် သူ့လက်များကို လှလှမွန်ဆီမှ ခဏဖယ်ကာ သူ့လုံချည်ကိုကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချရန်အတွက် ခါးပုံစကိုဖြည်ရန်အလုပ် ..

ဆရာထွန်း ... ဆရာထွန်း ..

ခပ်ကျယ်ကျယ်အော်ခေါ် သံတစ်ခုက သစ်ခွဲသားများအပုံတစ်ဖက်မှထွက်ပေါ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် ထွန်းကျော် သည်လုံချည်ကိုပြန်ပြင်ဝတ်လိုက်ပြီး ထောင်မတ်နေသော သူ့ ငပဲ ကိုလည်း ငြိမ်ကျသွားစေရန် အတင်းပင်လက်ဖြင့်ချိုးနှိမ်နေရသည်။ လှလှမွန် သည်လည်း လိပ်နေသော သူမ၏ပင်တီကိုပြန်ပြင်ရန်ပင် အချိန်မရတော့သဖြင့်ခါးအထိလန်တက်နေသော သူမ၏ထမီကို အလျင်အမြန်ပင်ဆွဲချလိုက်သည်။

သူမသည် ကတုံကယင်ဖြစ်ကာမျက်လုံးအပြုးသားနှင့်ဖြစ်နေလေသည်။ ထွန်းကျော် သည် အသံခပ်တိုးတိုးဖြင့်အကို အရင် ထွက်တွေ့လိုက်မယ် .. ဒီမှာပဲနေခဲ့ပြီး အရိပ်အချည်ကြည့်ပြီးမှ ထွက်လာခဲ့နော် ...ထွန်းကျော် သည် သစ်ပုံကြားမှ ထွက်လိုက်သောအခါတွင် သစ်စက်မှအလုပ်သမားလေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ဆရာ .. သစ်ဝယ်မယ့်လူတွေရောက်နေတယ် ..

အေး အေး ဟုတ်ပြီ .. သွားကြတာပေါ့ကွာ ..

ဟုပြောရင်း ဝယ်သူဆီသို့ ထွန်းကျော်ထွက်ခဲ့တော့သည်။

..........................................................................................................................

ထွန်းကျော် နှင့် လှလှမွန် တို့ ကံဆိုးသည်ဟုပင် ပြောရမည်။ ထိုနေ့ကျမှာပင် ဝယ်သူများလှသည်။ ထို့ကြောင့် ထွန်းကျော်ရော လှလှမွန် ရော ကိုယ်စီကိုယ်စီ အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။

ညနေပိုင်း အလုပ်သိမ်းခါနီးတွင် သစ်စက်သို့ နယ်မှလာသော သစ်ကုန်သယ်များ ရောက်လာကြသည်။ ရင်းနှီးနေသောလုပ်ငန်းရှင်များဖြစ်နေသဖြင့် ထွန်းကျော် ညစာလိုက်ကျွေးဖို့ဖြစ်လာပြန်သည်။ သို.ဖြစ်၍ ဆိုင်သိမ်းပြီးနောက် လှလှမွန် သည်အိမ်သို့ပြန်ကာ ထွန်းကျော် သည် ကုန်သယ်များနှင့် အတူ စားသောက်ဆိုင် တစ်ခုတွင် သောက်စားကာဖြင့် ဧည့်ခံခဲ့သည်။

ယခု ထွန်းကျော် အိမ်သို့ပြန်ရောက်တော့ ည(၁၀)နာရီကျော်နေပြီ။ တစ်အိမ်လုံးမှောင်မည်းနေသော်လည်းဧည့်ခန်းမီးလင်းနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် တစ်ယောက်ယောက်တော့ သူ့အားစောင့်နေသည်ကိုသိလိုက်ရသည်။

အဖြစ်နိုင်ဆုံးကတော့ လှလှမွန် ပင်။ ထွန်းကျော် သည် သံဘာဂျာတံခါး တွင် ခတ်ထားသောသော့ခလောက်ကို ကိုခပ်ဖြည်းဖြည်းပင် ဘာဂျာတံခါးနှင့်ရိုက်လျက် သူရောက်ပြီဖြစ်ကြောင်း ဧည့်ခန်းတွင်းရှိစောင့်နေသူအားသိစေလိုက်သည်။

ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် လာပြီ လာပြီ ဟု ခပ်အုပ်အုပ်ပြန်ဖြေလိုက်သောအသံကို ကြားလိုက်ရသည်။တံခါးဆီသို့သော့လာဖွင်းပေးသူမှာ လှလှမွန် မဟုတ်ဘဲ ဦးမောင်ကြီး ၏သမီးအကြီးဆုံး အပျိုကြီးဆရာမမခင်စိန်ဖြစ်နေလေသည်။ ထွန်းကျော် သည် အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားသည်။ 

သို့သော် ထွန်းကျော် သည်မည်သို့မျှမပြောဘဲ တံခါးဘောင်ကိုကိုင်ကာ အိမ်တွင်းသို့ လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သောက်ထားသည့်အရှိန်ကြောင့်ဘောင်ကိုကိုင်ထားသော်လည်း ထွန်းကျော် ၏ကိုယ်ကြီးသည် ယိမ်းကာယိုင်ကာဖြစ်နေသည်။

အို .. အို ..

ခင်ခင်စိန် သည် သူမ၏မျက်စိရှေ့တွင် ယိမ်းထိုးနေသော ထွန်းကျော် ကိုမည်သို့လုပ်ပေးရမည်မသိသဖြင့် ခပ်အုပ်အုပ်အော်ကာကြည့်နေသည်။ 

တခဏမှာပင် ခင်ခင်စိန် ၏လက်သည် ထွန်းကျော် ၏လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းအနည်းငယ်ထိန်းပေးလိုက်သည်။ ထွန်းကျော် ဆီမှ ခပ်သင်းသင်းပျံ့လွှင့်လာသော အရက်နံ့ကြောင့် ခင်ခင်စိန်နှာခေါင်းရှုံလိုက်မိသည်။ထွန်းကျော် သည် အတွင်းတံခါးဘောင်ကိုကိုင်ကာ ရပ်နေဆဲ။ အိမ်ခန်းအတွင်းသို့ဆက်ကာလျောက်သွားမည့်ဟန်မပြ။ ထို့ကြောင့် ခင်ခင်စိန် သည် တံခါးကိုပိတ်ကာ သော့များကိုသေချာစွာခတ်လေသည်။

ထို့နောက် ထွန်းကျော် ကိုတွဲပြီး ဧည့်ခန်းဘက်သို့လျောက်လာခဲ့သည်။ ထိုသို့သွားရင်း ထွန်းကျော် ၏ကိုယ်သည်လဲကျတော့မတတ် ယိုင်ကနဲဖြစ်သွားရာ ခင်ခင်စိန် သည် ထွန်းကျော် ၏ကိုယ်ကို အတင်းပင်ဆွဲထားရသည်။

ထိုအခါထွန်းကျော် ၏ကိုယ်သည် ခင်ခင်စိန်ဖက်သို့ အလိုက်သင့်ပြန်ပါလာပြီး ထွန်းကျော် ၏လက်တစ်ဖက်သည် ခင်ခင်စိန် ၏ခါးလေးကိုဆွဲယူကာဖက်လိုက်လေသည်။ ခင်ခင်စိန် ၏ကိုယ်လုံးလေးသည် ဆတ် ကနဲ တုန်သွားလေသည်။

မ ..မ စိန် .. ဆော ဆော ရီးနော် ..

အင်း .. အင်း ..

မြန်မြန် အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ရောက်လျင်ပြီးရော ဟု သဘောပိုက်ကာ ခင်ခင်စိန် သည် ထွန်းကျော်၏ကိုယ်ကြီးကိုအောင့်အည်းကာတွဲပြီး သူ့အိပ်ခန်းရှိရာဖက်သို့ ခပ်သွက်သွက်လှမ်းလေသည်။

ထွန်းကျော် ၏အိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်ပြီးနောက် အိပ်ခန်းမီးခလုတ်ကို ခင်ခင်စိန်လက်နှင့်စမ်းနေစဉ်မှာပင် သန်လှသော တံခါးပတ္တာကြောင့်အိပ်ခန်းတံခါးသည်ပြန်ပိတ်သွားလေသည်။ မူးသာမူးနေသော်လည်း သကောင့်သား ထွန်းကျော် ၏လက်များသည်ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် တံခါးအားဂျက်ထိုးလိုက်သည်။ ခင်ခင်စိန်ကား ထိုအဖြစ်အပျက်များကို မသိသေး။ 

အမှောင်ထဲတွင်အိပ်ခန်းမီးခလုတ်ကိုသာ လက်ဖြင့်စမ်းကာရှာနေဆဲ။ ခလုတ် ကိုရှာတွေ့ပြီး မီးဖွင့်ပြီးသောအခါတွင် ခင်ခင်စိန်၏လက်တို့သည် ထွန်းကျော် ထံသို့ပြန်ရောက်လာပြီး တဖန်ပြန်တွဲကာ ရှေ့မလှမ်းမကမ်းတွင်ရှိသောကုတင်ဆီသို့ပို့ပေးလေသည်။

ကုတင်ဘေးကိုကပ်မိသောအခါ ထွန်းကျော် သည် ကုတင်ပေါ် သို့လှဲချလိုက်လေသည်။ သို့သော် ထွန်းကျော် ၏လက်သည်ခင်ခင်စိန် ၏ခါးကိုဖက်ထားမြဲဖြစ်သောကြောင့် ခင်ခင်စိန် ၏ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း ထွန်းကျော် ၏ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်၍ကျလာလေသည်။

ဟင် .. အို .. ဘယ်လို ...

မှန်ပါသည်။ ထွန်းကျော် သည် အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ ခင်ခင်စိန် ၏နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဆွဲယူကာစုပ်နမ်းလိုက်တော့ အပျိုကြီးခင်ခင်စိန် ၏ရင်ထဲတွင်တုန်ခါသွားရလေသည်။ ပြီးတော့မှ ရုန်းကုန်ရန် သတိဝင်လာပြီး ရုန်းသော်လည်း သန်မာလှသောထွန်းကျော် ၏လက်များကြားဝယ် စပါးကြီးမြွေ၏ ရစ်ပတ်ခြင်းကိုခံရသော သားကောင်ကဲ့သို့ ရုန်း၍မလွတ်နိူင်တော့ချေ။

ထို့ပြင် သူမက ရုန်းလေလေ ပုဆိုးတွင်းမှ ထွန်းကျော် ၏ ပူနွေးကာ ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးသည် သူမ၏ ဆီးစပ်နှင့် စောက်ဖုတ်အုံ တစ်ခုလုံးအနှံ့ကို ပိုပြီးထိတွေ့လေလေ ဖြစ်နေသည်။ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသော အတွေ့ကြောင့် ခင်ခင်စိန်သည် ဒိန်းတလိန်းတိန်း နတ်ဖမ်းခံရသကဲ့သို့ ဖြစ်သွားပြီး ရင်ထဲတွင် နုံးချိကာ တဖြည်းဖြည်းချင်းငြိမ်ကျသွားလေသည်။

မိန်းမကျမ်းကျေသော ထွန်းအောင် သိလိုက်ပြီ။ ထို့ကြောင့် ခင်ခင်စိန် ၏ကိုယ်ကိုချုပ်နှောင်ထားသော သူ့လက်များကိုခင်ခင်စိန် ၏တင်ဆုံကြီးရှိရာသို့ရွှေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းတဖုံ အနည်းငယ် အားစိုက်ကာတစ်မျိုးဖြင့် ဆုပ်ကာလည်းကောင်း၊နယ်ကာလည်းကောင်း၊ ဖျစ်ကာညှစ်ကာဖြင့်လည်းကောင်း ခင်ခင်စိန် ၏ဖင်သားကြီးများကို သုံးသပ်ကိုင်တွယ်ရင်းကာမခလုတ်ကိုစဖွင့်နေပြီဖြစ်သည်။ခင်ခင်စိန် ၏အသက်ရှုသံများသည်လည်း ပြင်းထန်လာနေပြီ။ ထွန်းကျော် သည် ခင်ခင်စိန်၏ကိုယ်လုံးလေးကိုပက်လက်လှန်ကာ အိပ်ယာပေါ် သို့လှဲချလိုက်လေသည်။ တစ်ပြိုက်နက်တည်းလိုပင် သူမ၏ထမီကိုဆွဲလှန်ကာတင်လိုက်သည်။

မောင် မောင်ထွန်း .. မလုပ်ရဘူး .. အို .. ဟာ .. ဟင့် ဟင့် ..

ခင်ခင်စိန် ၏ထမီလန်တက်သွားစဉ်မှာပင် ထွန်းကျော် ၏လက်က သူမ၏စောက်ပတ်အုံလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ထူထူထပ်ထပ်ဖြစ်နေသော အမွှေးတွေအောက်မှာရှိလင့်ကစား သူမ၏စောက်ဖုတ် သည် ဖေါင်းကား ကာ နူးညံ့နေသည်။ထွန်းကျော် ၏လက်ညှိုးဖျားလေးက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲသို့ အဖျားလေးမျှသာထိုးသွင်းလိုက်ပြီးစောက်စေ့ရှိမည်ဟုထင်ရသော နေရာနားသို့ မှန်းဆပြီး လက်ညှိုးကို ကော်တင်လိုက်လေသည်။

အမေ့ .. ဟင့် .. ကျွတ် ကျွတ် ..

ခင်ခင်စိန် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားရလေသည်။ မတုန် ခံနိူင်ရိုးလား၊ ရသာဖူး ဆိုသည်မှာမိန်းမတို့၏ကာမတံခါးကိုဖွင့်ရန် အထွဋ်အခေါင်အချုပ် ပင်မဟုတ်လော။ ထွန်းကျော် ဆက်ပြီးကလိလေသောအခါတွင်စောက်ရည်များသည် တဖြည်းဖြည်းချင်း အခေါင်းဝတွင် စိုစွတ်ကာလာနေသည်။ ခင်ခင်စိန် ၏ ရသာဖူး သည်ပတ္တမြားသွေးရောင်ဖြင့် ယခုဆိုလျှင် သိသိသာသာကြီးကိုပင် စူထွက်ကာလာနေသည်။ မနေနိူင်တော့သော ထွန်းကျော် သည် ထို ငေါက်တောက်လေးဖြစ်နေသော အစိကို သူ၏ပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာ အသာအယာစုပ်သွင်းလိုက်သေသည်။

ရှုး ရှလူး ရှလူး ... အို အို ... အား ..

ခင်ခင်စိန် တစ်ယောက်ဖြတ်ဖြတ်လူးကာ မျက်လုံးထဲတွင်မီးပွင့်သွားလေသည်။ ဆရာမပီပီ အရှက်အကြောက်ကြီးမားလှပေရာထွန်းကျော် ၏လုပ်ရပ်သည် သူမစိတ်ကူးနှင့်တောင်တွေးမကြည့်ခဲ့ဖူးချေ။

ထို့ကြောင့်လည်း အတင်းပင်ကုန်းရုံးထကာ

မောင်ထွန်း .. ငရဲတွေကြီးကုန်ပါ့မယ်ကွယ် .. တော်ပြီ တော်ပြီအခုရပ် ..

အပျိုကြီးက အကြောက်အကန်ပြောလာသောအခါတွင် ထွန်းကျော် သည်ပါးစပ်နားသို့ရောက်လာပြီဖြစ်သော ဝက်သားတုံးကြီးမစားလိုက်ရပဲ လွတ်သွားမည်စိုးသဖြင့် သူးပါးစပ်ကို သူမ၏စောက်ဖုတ်ဆီမှခွါပြီးနောက် ခင်ခင်စိန် ကို ကုတင်ပေါ်သို့ဖြေးညှင်းစွာပြန်တွန်းပြီးလှဲလိုက်လေသည်။ 

ပြီးနောက် စိုစွတ်နေပြီဖြစ်သော ခင်ခင်စိန် ၏အခေါင်းအတွင်းသို့သူ၏လီးကြီးကိုဖြေးညှင်းစွာဖြင့် ဒစ်မြုပ်ယုံ သွင်းလိုက်လေသည်။ ပူနွေးပြီးမာတောင်နေသော ထွန်းကျော် ၏လီးကြီးထိပ်မှခမောက်ပုံစံအော်လံပြဲဒစ်ကြီးသည် အရည်ကြည်များဖြင့် စိုစွတ်ကာ နူးညံ့ချောမွှေ့နေသော ခင်ခင်စိန်၏ ရဲပတောင်းခတ်နေသာ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ဖြည်းညှင်းစွာပွတ်တိုက်ပြီးဝင်သွားလေသည်။

အင် .. ရှီး ကျွတ် ကျွတ် .. အွန်း ..

ခင်ခင်စိန် အရမ်းကို ငံ့လင့်နေမိပြီဖြစ်သည်။ သူ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို တတ်နိူင်သမျှကားကာ နောက်ထပ်ဝင်လာမည့်ပူနွေးသောအချောင်းကိုစောင့်မျှော်နေမိသည်။ ခက်နေသည်ကား ထွန်းကျော်။ သူ၏ဒစ်မြုပ်ယုံသွင်းထားသောလီးကိုဆက်မထည့်ပဲ ဒီအတိုင်းပင်စိမ်ထားသည်။ 

ပြီးတော့သူ့လက်တွေက ခင်ခင်စိန် ၏အင်္ကျီကျယ်သီးများကို ဇိမ်ဆွဲကာဖြည်းဖြည်းချင်းဖြုတ်နေလေသည်။ အောက်မှနေပြီး တော်တော်ခံစားနေရပြီဖြစ်သော ခင်ခင်စိန် သည် စိတ်မရှည်နိူင်စွာဖြင့်ဝိုင်းကူညီပြီးချွတ်ပေးနေလေသည်။ ဖွံ့ထွားဆူဖြိုးလေသော ခင်ခင်စိန် ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးသည်ဖြူဖွေးဝင်းပစွာထွက်လာပြီဖြစ်သည်။ 

လီးဒစ်ကို စိမ်ထားရင်းပင် ထွန်းကျော် သည် ခင်ခင်စိန် ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆုတ်နယ်ကာ နို့သီးခေါင်းများပါမကျန် သူ၏ လက်မ နှင့် လက်ညှိုးကြားတွင်လှိမ့်ချေကာပေးနေလေသည်။လီးတန်ကြီးကိုကားထပ်သွင်းခြင်းမရှိပဲ တငေါ့ငေါ့ဖြစ်သွားအောင် ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲတောင်ပေးလိုက်သည်။ ခင်ခင်စိန်၏စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အရည်ကြည်တို့ကား ရေတံခွန်စီးသကဲ့သို့ တသွင်သွင်ထွက်ကျလာလေသည်။

ခင်ခင်စိန် ကားအတော်လေးကိုပင် ခံစားရခက်နေချေပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း အောက်မှနေကာ တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းလုပ်ကာ အသံနေအသံထားဖြင့် လုပ်ရန်အချက်ပေးသည်။ သို့သော် ထွန်းကျော် ကမသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ နို့ကြီးများနှင့်သာနပမ်းလုံးနေသည်။ မည်သို့မျှ တောင့်မခံနိူင်တော့သည့်အဆုံးမတော့ မောင်ထွန်း .. အင်း ဟင်း ဟင်း .. မမ ကို ထပ်ပြီးမနှိပ်စက်ချင်ပါနဲ့တော့ ... လုပ်စရာရှိတာ လုပ်တော့လေကွယ် ..

ထိုကဲ့သို့ ခင်ခင်စိန် သည် မပီဝါးတဝါး နှုတ်မှဖွင့်ဆိုကာတောင်းဆိုပါသော်လည်း မရ။ ထွန်းကျော် သည်ခဏမျှကြာသည်အထိ နေမြဲအတိုင်းဆက်လုပ်နေရာ ခင်ခင်စိန် သည် ကျောလေးကော့တက်လာလိုက်၊ခါးလေးကော့တက်လာလိုက်ဖြင့် အရမ်းဟော့နေပြီဖြစ်သည်။ သူမ ၏စင်းသောပေါင်နှစ်ချောင်းမှာလည်း အငြိမ်မနေနိူင်တော့ပဲ စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် ထွန်းကျော် ၏လိုးချက်ကို စောင့်မျှော်ကာနေပေပြီ။

ဗျစ် .. ပတစ် ပတစ် .. စွတ် ဖွပ် .. အမလေး လေး ဟင်း ဟင်း ဟင်း .. ဘုန်း ..

ထွန်းကျော် သည် ကျန်နေသောလီးတန်ကြီးကို တစ်ခါတည်းဆောင့်ကာ အဆုံးထိသွင်းချလိုက်လေသည်။ အောက်မှနေသောခင်ခင်စိန် ၏ကိုယ်လုံးလေးသည် ထွန်းကျော် ၏ လဒစ် နှင့် သူမ ၏ သားအိမ်အ၀ တို့ တိုက်မိလေသောအခါတွင် သူမ ၏ဖင်သားကြီးများ သည် အိပ်ယာပေါ် မှ တစ်တောင်ခန့်ကြွသွားပြီးနောက် ဘုန်း ကနဲ မွှေ့ယာပေါ် သို့ပြန်ကျသွားခြင်းဖြစ်သည်။စောက်ခေါင်း ထဲတွင်ကျဉ်ပြီးစိမ့်တက်လာသည်မှာလည်း ပုရွက်ဆိတ် တစ်သောင်းခန့် သူမ၏အဖုတ်အတွင်းသို့တရွရွစီတန်းပြီးဖြတ်သန်းသွားသည့်နှယ် ခံစားနေရသည်။

ထို့နောက်တွင်တော့ ထွန်းကျော် သည် သူမ ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းစုလိုက်ပြီး သူ၏ညာဖက်ပခုံးပေါ် သို့အလိုက်သင့်တင်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါ ခင်ခင်စိန် ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းသည် ပူးသွားပြီး သူမ၏ပေါင်များကိုလည်းစေ့သလိုဖြစ်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ခင်ခင်စိန် ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းများသည်လည်း စေ့သွားပြီး အတွင်း အပြင်စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများ သည် ထွန်းကျော် ၏လီးတန်ကြီး ကိုရစ်ပတ်ငုံထားသလိုဖြစ်သွားလေသည်။ ထွန်းကျော် သည်အပျိုးကြီမမ ၏ တင်းကျပ်စီးပိုင်သော စောက်ဖုတ်ညှစ်အားကြောင့် မေးကြောကြီးများထောင်လာကာအံကိုကြိတ်ထားရလေသည်။

ဇွိ .. စွပ် .. ဖုန်း .. အို အွန်း ..

ဗလစ် .. ဗျိ .. ပလပ် .. ဖုန်း .. အား

ပလစ် .. ပလစ် .. ရှီး အား ဟား .. ဖုန်း

ထွန်းကျော် သည် သူ့ပခုံးပေါ် တင်ထားသော ခင်ခင်စိန် ၏ ပေါင်များကို လက်နစ်ဖက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာ ဖက်လျက်ခါးအားကိုသုံးကာ ခင်ခင်စိန် ၏ ကြပ်သော်လည်း အရည်ကြည်များကြောင့် ပိုးသားကဲ့သို့ နူးညံ့ချောမွှေ့နေသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ လိုးဆောင့်တော့သည်။ စောက်ဖုပ် နှုတ်ခမ်းသားများသည် စေ့ထားသောကြောင့် သူ၏ လီးလုံးပတ်လည်ကိုညှစ်ထားသလိုဖြစ်နေသောကြောင့် ထွန်းကျော် မှာ အင်မတန်မှထူးကဲလှသော ကာမဂုဏ် အာရုံကို ခံစားနေရသည်။ 

ထို့ကြောင့်သူ့ခါးအားကို သုံးကာအားပါးဆောင့်လေသောအခါတွင် သူ၏ ဆီးစပ် နှင့် စေ့ထားသောခင်ခင်စိန် ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းတို့ရိုက်မိသံမှာ တဖုန်းဖုန်းမြည် နေပြီး၊ အိုင်ထွက်လာသော အရည်ကြည် များကြောင့် လီးဝင် လီးထွက် လုပ်လေတိုင်းထွက်လာသော တဇွိဇွိ၊ တဗျိဗျိ အသံများ သည် နှစ်ယောက်လုံး၏ စိတ်ကိုပိုထန်စေလေသည်။ 

ထိုသို့ ထွန်းကျော် ၏ ဆီးစပ်သည် ခင်ခင်စိန် စေ့ထားသော ပေါင်ရင်းတို့ ထိရိုက်မိသောအခါတွင် ဖြူဖွေးကာ ဆူဖြိူးမို့မောက်နေသော ခင်ခင်စိန် ၏ နို့နှစ်လုံးသည်လည်း တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ခင်ခင်စိန် ၏ မေးစေ့ ရှိရာသို့ အိကနဲအိကနဲ ဆန်တက်သွားကြလေသည်။ ထိုကဲ့သို့နို့ နှစ်လုံး တတုန်တုန်ဖြစ်နေသည်ကိုမြင်ရသော ထွန်းကျော် သည် ပိုမို နှာကန်လာကာ ခင်ခင်စိန် ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုသူ၏လက်ဖဝါး နှစ်ခုအတွင်းသို့ မက်မောစွာ စုံကိုင်ပြီးနောက် ကြုံးကာကြုံးကာ လိုးလေတော့သည်။

ထွန်းကျော် သည် နှေးရာမှမြန်၊ မြန်ရာမှပြင်း၊ ပြင်းရာမှ လေးဖျဉ်းတွဲတွဲ စသည်ဖြင့် စည်းချက်များကိုအသွင်အမျိုးမျိုးပြောင်းပြီးလိုးလေသောအခါ ခင်ခင်စိန် ၏ခေါင်းများသည် ချာချာလည်ကာ မူးမေ့တော့မတတ် ကာမဂုဏ်အာရုံ၏ဖမ်းစားခြင်းကိုခံရလေသည်။ သူမ၏အသက်ရှုသံများကား ပြင်းထန်ပုံမှာ တစ်မိုင်ခရီးကို မနားတမ်းတရကြမ်းပြေးလာသောသူကဲ့သို့ပင်။ ထွန်းကျော် ၏လိုးပုံလိုးနည်းမှာကောင်းလွန်းလှသဖြင့် သူမအဖုတ်အတွင်းမှအရည်ကြည်တို့သည် တရဟောပင်ထပ်မံကာထွက်လာလေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ထွန်းကျော် ၏လီးအဝင်အထွက်စိတ်လာသည်နှင့်အမျှ အင်္ဂလိပ်လို (ှူကမစငညါ ှသညိ ) များသည် အခန်းထဲတွင် ပဲ့တင်ထပ်ကာနေတော့သည်။

ခင်ခင်စိန် သည် သူမ၏ဖင်ကို တတ်နိူင်သမျှလေထဲသို့မြှောက်ထားပြီး ထွန်းကျော် ၏မီးပွင့်မတတ်လိုးဆော်ချက်များကို အားပါးတရခံယူနေရင်း မည်သို့ဖြစ်လာသည်မသိ၊ သူမ၏ကိုယ်ထဲမှ တစ်စုံတစ်ရာ သည် အပြင်သို့ထွက်ချင်နေသည်။

အားပါးတရဆောင့်နေသော ထွန်းကျော် ၏ လီးတန်ကြီး သည် ဖေါင်ကားတင်းလာပြီး ကာမသွေးများ ဦးနှောက်အတွင်းသို့ ဒလကြမ်း စီးဝင်သည့်အတွက် မျက်ရည်များထွက်မတတ်ခံစားနေရသောဒဏ်ကို မခံနိူင်တော့သောကြောင့်တစ်ကိုယ်လုံးရှိအားများကိုညှစ်ကာ အံကိုဖျစ်ဖျစ်မည်အောင်ကြိတ်ရင်း ၁၅ ချက်မျှဆောင့်ပြီးသောအခါတွင်

အမလေး လေး .. မောင် မောင် မောင် ထွန်း .. အို ဟင် ဟင် ... အွန် အွန် အို အို အား ..

ဟု ခင်ခင်စိန် သည် တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်လာပြီး သူမ၏ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်း အတွင်းနှင့်အပြင်နံရံများပါ ရှုံကာပွကာဖြင့်လက်များသည်လည်း အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ရင်း သူမ၏ဆီးစပ် ကို ထွန်းကျော် ၏ ဆီးစပ်ရှိရာသို့ဖိကပ်လိုက်ပြီး ကော့ကာကော့ကာဖြင့် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်သွားလေသည်။ 

သူမ ၏ စောက်ဖုတ် နံရံများသည်ရှုံကာပွကာဖြင့် ထွန်းကျော် လီးတန်ပတ်လည်တစ်လျောက်ကို ညှစ်နေသောအခါတွင် ထွန်းကျော် သည်လည်း ခင်ခင်စိန်ပေါင်များကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ရင်း သူ၏ ခါးကိုကော့ကာ ပူနွေးပျစ်ထွေးသော သုတ်ရည်ပူများကို ခင်ခင်စိန် ၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ တငေါ့ငေါ့ဖြင့် ပန်းထုတ်နေတော့သည်။

.....................................................................................................................

ညနေသစ်စက်ပိတ်တော့ ထွန်းကျော် သစ်ကုန်သယ်များနှင့်ညစာကျွေးရန်ပါသွားသဖြင့် လှလှမွန်တစ်ယောက်တည်းအိမ်သို့ပြန်သွားခဲ့သည်။ 

တစ်ညနေလုံး ထွန်းကျော် ကိုမျှော်လင့်နေသော်လည်း ည (၉) နာရီထိုးသည်အထိထွန်းကျော် ပြန်မလာသေးသဖြင့် အိပ်ယာပေါ် သို့တက်လှဲနေလိုက်သည်။အိမ်ရှေ့တွင်မတော့ မမစိန် သည် ထုံးစံအတိုင်းပင်ကျောင်းသားများ၏လေ့ကျင့်ခန်းစာအုပ်များကို အမှတ်ဖျက်ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေသည်။

လှလှမွန် သည် အိပ်ယာပေါ် တွင်လှဲနေရင်း နေ့ခင်းဖက်ကအဖြစ်အပျက်များကို ပြန်ပြောင်းကာစဉ်းစားနေမိသည်။ နေ့ခင်းကသူမ၏နေ့စဉ်မျှော်လင့်တောင့်တနေခဲ့ရသော ဆန္ဒများပြည့်ဝခါနီးမှ အခြေအနေအရ ပျက်ပြားသွားခဲ့ရသည်ကိုသူမ၏စိတ်ထဲတွင် ယခုထက်ထိ တနုံနုံ နှင့် မချင့်မရဲဖြစ်လျက်ပင်ရှိနေသေးသည်။

ထွန်းကျော် ၏လိင်တန်ကြီးသည် တကယ့်ကိုစံချိန်မီလှသည်။ ဟိုတစ်နေ့ နံက်ပိုင်း ထမင်းစားခန်းထဲတွင် သူမကို ထွန်းကျော်ကနောက်ဖက်မှနေ၍ ဖက်လိုက်စဉ်က (သူမကလည်း မိမိရရ ဖိကပ်ပေးလိုက်စဉ်) ထိတွေ့လိုက်ရသော ထွန်းကျော် ၏လိင်တန်၊တစ်ဖန် နေ့လည်ကသစ်စက်ထဲတွင် သူမ ၏လက်ဖြင့် မိမိရရ ပွတ်သပ်ပေးခဲ့သော ငပဲချောင်းကြီးသည်နည်းနည်းနောနောကြီးမဟုတ်။ သူမ စိတ်ထင် (၇) လက်မလောက်တော့ရှိမည်။ မာလိုက်သည်မှာလည်းသံချောင်းအလားမှတ်ရသည်။ 

တစ်ကယ့်ကိုမက်လောက်တဲ့ ဟာကြီးပါလား။ လှလှမွန် တစ်ယောက် တွေးလေလေစိတ်ပိုလှုပ်ရှားလေလေ။ သက်ပျင်းမောများကို ချလိုက်ရသည်မှာလည်း ခဏခဏ။ စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်နှင့်အမျှ သူမစောက်ပတ်အတွင်းတွင် ရွစိရွစိ ဖြစ်လာပြီး အစွမ်းကုန် ခံချင်စိတ်တို့ပေါ် လာသည်မှာလည်း ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရအောင်ပင်။

ဒီလို လီးတန်မျိုး နှင့် ကြုံချင်စမ်းလွန်းလှပါဘိ။ ဟော ချရပြန်ပြီသက်ပျင်းမော နောက်တစ်ချက်။အိပ်ယာပေါ် တွင်လှဲနေရာမှ လှလှမွန် သည် ထကာကုတင်ပေါ် မှဆင်းလိုက်ပြီး သူမ၏အဝတ်အစားများအားလုံးကိုချွတ်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ အိပ်ခန်းတံခါးအတွင်းဖက်မှ ထိုးထားသော ဂလန့်ကို ဖြုတ်ကာ အိပ်ယာပေါ် တွင်ပြန်လှဲလိုက်ပြီးထွန်းကျော် တစ်ယောက် ဒီတစ်ညတော့ သူမ၏အခန်းသို့လာမည်ဟု အသေအချာတွက်လိုက်ကာ အနားရှိစောင်ကို ကိုယ်ပေါ်တွင်လွှမ်းလိုက်ပြီး စိတ်ချလက်ချ အိပ်ပြစ်လိုက်လေသည်။

..................................................................................................................

ညက ခင်ခင်စိန်တစ်ယောက် ထွန်းကျော် ၏အခန်းမှပြန်ထွက်လာတော့ မနက် (၂) နာရီ ပင်ထိုးပြီးနေပြီ။ ထွန်းကျော် သည်ခင်ခင်စိန် ကိုညက (၃) ချီတိတိဆွဲပြစ်လိုက်သည်။ဆက်တိုက်လိုးခြင်းမဟုတ်ပဲ နားကာအသေအချာနှုးနှပ်ကာလိုးခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်ခင်စိန် ပြန်သွားပြီးမကြာမီမှာပင် ထွန်းကျော် လည်းမောပန်းကာအိပ်ပျော်သွားလေသည်။

မနက် ထွန်းကျော် နိူးလာတော့ (၉) နာရီတောင်ထိုးတော့မည်။ ရေချိုးရန်အတွက် နောက်ဖေးသို့ထွက်လာသောအခါတွင်မီးဖိုချောင်ထဲတွင် အလုပ်ရှုပ်နေသော သူဇာ ကိုတွေ့လိုက်သည်။ ထွန်းကျော် ကိုတွေ့လိုက်သောအခါ သူဇာကပြုံးပြကာနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

မျိုးမျိုး ရော သူဇာ

မမစိန် ကျောင်းဆီပါသွားတယ် ကိုထွန်းကျော်

သြော် ကိုထွန်းကျော် .. လှလှမွန် ကမှာသွားတယ် .. သစ်စက်ကို သွားနှင့်ပြီတဲ့ .. 

ကိုထွန်းကျော် အေးအေးဆေးဆေးမှသာ လိုက်လာခဲ့ပါတဲ့..

ဟုတ်ကဲ့ ..

ကိုထွန်းကျော် ရေချိုးပြီးရင် မနက်စာစားဖို့ သူဇာ အသင့်ပြင်ထားလိုက်မယ်နော် ..

ကျေးဇူးပါပဲ သူဇာ ရေ

ထွန်းကျော် ရေချိုးခန်းထဲရောက်သည်အထိ တစ်မျိုးလေးလှကာ စွဲဆောင်မှုရှိလှသော သူဇာ၏ရုပ်သွင်လေးကိုမြင်ယောင်နေမိသည်။ ခါသေးရင်ချီကာ တင်ကား နေပုံလေးကို ကစွဲမက်စရာကောင်းလှသည်။ အရပ်မြင့်မြင့်ပြီး ဖြူဖွေးသောအသားအရည်ကြောင့် ဆွဲဆောင်မှုအားက ပိုပြီးရှိလာသည်။ ဒီမနက်တွင်တော့ သနပ်ခါးရေကြဲကိုပါးကွက်ကျားလေးကွက်ထားလေတော့ မို့မို့ဖေါင်းနေသော ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို ကြူကြူမွှေးချင်စရာ ကောင်းလွန်းပါဘိ။

ထွန်းကျော် သည် သူဇာ ၏အလှအပများကိုတွေးကာ စိတ်များကြွလာပြီး သူဇာ့ အပေါ် တွင်တပ်မက်စိတ်တို့ ပိုမိုလာခဲ့သည်။ရေချိုးပြီးနောက် အဝတ်အစားလဲကာ ထမင်းစားခန်းထဲသို့ ထွန်းကျော် ဝင်လာသောအခါ သူဇာ ကိုမတွေ့ရတော့ချေ။

ထွန်းကျော် သည် သူဇာ အသင့်ပြင်ထားပေးသော ကြက်သားဟင်း နှင့်ပလာတာ ကို ကော်ဖီနှင့် မျှောပြီးစားလိုက်သည်မှာကုန်သလောက်ပင်ရှိတော့မည်၊ ယခုထက်ထိ သူဇာ့ အရိပ်အယောင်ကိုမမြင်ရသေး။ထွန်းကျော် သည်စားသောက်ပြီးသောအခါ ပန်းကန်ခွက်ယောက်များ ကို မီးဖိုချောင်ရှိ ဘေစင် ပေါ် သို့တင်ထားပေးခဲ့သည်။ 

ပြီးနောက်ဧည့်ခန်းဖက်သို့ထွက်အလာ သူဇာ တို့ သားအမိ အတွက်ပေးထားသော အခန်းရှေ့သို့ ရောက်သောအခါ တံခါးသည်အနည်းငယ်ဟနေသဖြင့် ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ အိပ်ခန်းဆီသို့ ခြေလှမ်းလိုက်မိသည်။ ဟနေသော တံခါးကြားမှအိပ်ခန်းထဲသို့လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါတွင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ထွန်းကျော် မှာရင်ထဲတွင်ဒိန်းကနဲဖြစ်သွားရလေသည်။

သူဇာ သည် ကုတင်ပေါ် တွင်ပက်လက်လှန်၍နေပြီး သူမ၏ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းတွင် အဝတ်မရှိဘဲ ဖြူဖွေးသောပေါင်တံနှစ်ချောင်းကို ဒူးဆစ်နေရာမှနေပြီး ကွေးကာထောင်ထားသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏လက်တစ်ဖက်ကပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင်ထည့်ကာ လက်ညှိုးကို သူမ ၏အခေါင်းအတွင်းသို့ထိုးကာသွင်းထားပြီး ထုတ်ချည်သွင်းချည်ဖြင့်လုပ်ကာနေသည်။

သူဇာ ၏ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ကျောက်ပွဲစား ခင်မောင် ခရီးထွက်သွားသည်မှာ ( ၂ ) ပတ်ကျော်သွားပြီဖြစ်သည်။ အိပ်ယာနှင့်ဝေးနေသည်မှာ အတန်ကြာသွားပြီဖြစ်သဖြင့် သူဇာ တစ်ယောက် ကာမဆန္ဒများ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်နေပုံရသည်။

ဒါမှမဟုတ်ရင်တော့ ဟိုတစ်နေ့က သူဇာ ၏ရင်နှစ်မွှာကို မတော်တဆ ဆုပ်နယ်မိသလိုဖြစ်သွားသည် ကိုအစပြုကာ သူဇာသည်ယခုလိုလုပ်ကာ သူ့ကိုများမြှုဆွယ်နေတာလား ဟု ထွန်းကျော် စဉ်းစားနေမိသည်။ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူဇာ ကိုရအောင်ချစ်တော့မည် ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်လျက် အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ထွန်းကျော်လှမ်းကာဝင်လိုက်သည်။ 

တစ်အိမ်လုံးတွင် နှစ်ယောက်ထဲရှိသဖြင့် ထွန်းကျော် သည် အိပ်ခန်းတံခါးကို ဂျက်မထိုးတော့ပဲစေ့ရုံသာစေ့ထားခဲ့သည်။ ထွန်းကျော် ကုတင်ဘေးသို့ရောက်လာသည်အထိ သူဇာ မသိသေး။ သူမ၏မျက်လုံးနှစ်လုံးကိုမှိတ်ကာ

လက်ညှိုးဖြင့်စောက်ခေါက်းအတွင်း ခပ်သွက်သွက် ထုတ်ချည်သွင်းချည်ဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေဆဲ။တစ်ထပ်တည်းသာ ဝတ်ထားသော သူမ ၏ ရင်စေ့အင်္ကျီ သည် အပေါ် နှိပ်သီး နှစ်လုံးခန့်ပြုတ်ထွက်နေသဖြင့်ဝင်းမွတ်ကာနေသော သူမ ၏ စနေနှစ်ခိုင် သည် တစ်ဝက်တစ်ပျက် ပြူတစ်ကာထွက်နေသည်။ လက်ညှိုးဖြင့်ထုတ်ချည်သွင်းချည် လုပ်နေသော သူမ ၏ ရတနာရွှေကြုတ် မှာ အတော်ပင်ဖေါင်းကားကာနေပြီ။ ထို့အပြင် အမွှေးအမှင်တစ်ပင်မှ မရှိသဖြင့် အဆီတဝင်းဝင်း ဆိုသကဲ့သို့ ဝင်းအိကာနေသည်။

ပြီးတော့ ထူးထူးခြားခြား စွဲမက်စရာကောင်းနေတာကတော့ အကွဲကြောင်းလေးအတွင်းမှ တစ်လက်မ၏ လေးပုံတစ်ပုံခန့်အပြင်ဖက်သို့ ငေါက်တောက်လေးထွက်နေသော သူမ ၏ ပတ္တမြားသွေးရောင်သန်းနေသော ရသာဖူး ခေါ် နီတာရဲစောက်စေ့လေးပင်ဖြစ်သည်။ 

ထွန်းကျော် သည် ဦးစွာ သူ၏ အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ သူ၏ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သောအခါတွင် သူ၏ငပဲချောင်း သည် တငေါ့ငေါ့ဖြင့် အစာစားရတော့မည်ကို သိနေသည့်အလားပျော်ရွှင်မြူးထူးစွာ ထောင်မတ်နေလေသည်။ ထို့နောက်တွင် သူဇာ ရှိရာ ကုတင်ပေါ် သို့လှမ်းတက်လိုက်သောအခါ

အို .. ကိုထွန်းကျော် ..

လန့်သွားသဖြင့် သူဇာ သည် ထထိုင်မည့်ပုံဖြင့်လူးလဲကာထလိုက်ပါသေးသာည်။ ဒါပေမဲ့လည်း ထွန်းကျော် သည်သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ကာ သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးဖြင့် ဖိချလိုက်လေသည်။ 

ပြီးနောက် သူမ ၏ရင်စေ့အင်္ကျီတွင်တပ်လျက်ကျန်နေသော နှိပ်စေ့များကို တစ်ချက်တည်းဆွဲကာ ဖြုတ်ချလိုက်လေသည်။ သူဇာ၏အင်္ကျီရင်ပတ်လည်း အပွင့်၊ ထွန်းကျော် ၏အငမ်းမရဖြစ်နေသော မျက်နှာကြီးကလည်း သူမ ၏ စနေနှစ်ခိုင်ဆီသို့အကျပင်

ကို ကိုထွန်းကျော် .. မတော်ပါဖူးရှင် .. မ မ လုပ်ပါနဲ့ ... အင်း

သူဇာ သည် အသံလေးတုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် ငြင်းဆန်ပါသော်လည်း သူမ ၏ကိုယ်လုံးလေးကား လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြင့် သူမ ၏နို့အုံကြီးများကို ပင့်ကာတင်ပေးနေသည်။ ထွန်းကျော် သည် ပထမတစ်လုံးကို ငုံကာစို့သည်။ တစ်လုံးပြီးတော့နောက်တစ်လုံးကို ဆက်ကာစို့ပေးပြန်သည်။ 

နဂိုကပင် ခပ်ထောင်ထောင်လေးဖြစ်နေသော သူဇာ ၏ နို့သီးလေးများသည်မို့ကာ ကော့ချွန်တက်လာသဖြင့် ပိုပြီးမက်မောစရာကောင်းလာသောကြောင့် ထွန်းကျော် သည် သူဇာ၏ဖြူဖွေးဖေါင်းအိနေသော နို့အုံသားလေးများကို ပတ်ပတ်လည် အနှံ့ နှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖိဆွဲလိုက် လျှာဖျားလေးဖြင့်ထိုးလိုက်ယက်ပေးလိုက်ဖြင့် သူ၏ ချစ်ခြင်းအမှုကိုတဖြည်းဖြည်းလှုပ်ရှားနေလေသည်။

ပြော၍မရသဖြင့်လား သို့မဟုတ် မပြောချင်လောက်အောင် ကာမစိတ်များဖုံးလွှမ်းလာသောကြောင့်ပင်လားမသိပါ၊ သူဇာ၏နှုတ်ဖျားဆီမှ ငြင်းပယ်သံများဆက်လက်မထွက်လာတော့ပဲ မျက်လုံးများသည် စင်းကာကျသွားလေသည်။နို့အုံးလေးနှစ်ခုကို နေရာအနှံ့နမ်းပြီးသွားသောအခါတွင် ထွန်းကျော် သည် သူဇာ ၏နံစောင်းတစ်လျောက်အားသူ့နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိလိုက် ဆွဲလိုက်နှင့် ဆက်ကာနမ်းပေးနေပြန်သည်။

 သူဇာ ကား ငါးဖယ်ပြန်လူးသကဲ့သို့ တတွန့်တွန့်ဖြင့်မည်သို့မျှအငြိမ်မနေနိူင်တော့ချေ။ ထို့အတူပင် ထွန်းကျော် ၏ခန္ဓာကိုယ်တွင်းတွင်လည်း ရမ္မက်သွေးများဖြင့် ဗလောင်ဆူကာလာနေပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထွန်းကျော် သည် ခါးဆန့်ကာ အိပ်ယာပေါ် တွင်ထကာထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူဇာ ၏ရတနာရွှေကြုတ် အား အကဲခပ်သလိုကြည့်လိုက်သောအခါတွင် တော်တော်ကြီးကိုဖေါင်းမို့နေသည်ကိုတွေ့ရပြီး အဝတွင်လည်းချစ်ရှေ့ပြေးအရည်များ လည်း ဟီးလေးခိုနေသည်။

ထိုသို့ ထွန်းကျော် စိုက်ကြည့်နေစဉ်မှာပင် သူဇာ သည် သူမရင်ပတ်တစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေသော်လည်းဖုံးကွယ်ရန်မကြိုးစားသည့်အပြင် သူမ ၏ အင်္ကျီကိုချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီးနောက် ထွန်းကျော်ကိုကျောပေးကာတစ်စောင်းလေးဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် သူဇာ ၏ဖင်းသားအိအိကြီးများ သည် ဖေါင်းတစ်ကာ မို့မောက်သွားကြပြီး ထွန်းကျော် ကိုမျက်စပြစ်နေသယောင်ယောင်။ 

ဒီလို ဖိတ်ခေါ် နေသောဖင်သားကြီးများကြောင့် ထွန်းကျော် ၏ ရင်ထဲတွင် ဖျင်း ကနဲဖြစ်သွားရပြီး ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ထွန်းကျော် သည်ဖင်သားအိအိကြီးများဆီသို့ သူ၏ နှာခေါင်းကိုနှစ်ကာ နေရာအနှံ့နမ်းရှိုက်ရင်း သူ့လက်များဖြင့်လည်း အငမ်းမရပင်ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကာ ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်လေတော့သည်။

ပြီးတော့ ထွန်းကျော် သည် သူဇာ ၏အပေါ် ဖက်ခြေထောက်ကို မယူလိုက်ပြီး ဒူးကိုကွေးစေကာ သူဇာ၏ပုခုံးဆီသို့တွန်းကာတင်လိုက်သည်။ 

ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ် တွင် ဆန့်ထားသော သူဇာ ၏ပေါင်ကိုခွကာဒူးထောက်ကာထိုင်လိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းဆိုသလိုပင် စူမို့မို့လေးဖြစ်နေသော သူမ ၏ အကွဲကြောင်းနှစ်ခုအကြားရှိနှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုထဲသို့ သူ၏လိင်တန်ကြီးကို တရစ်ချင်းနှဲ့ကာသွင်းလေတော့သည်။ 

ထိုသို့သွင်းရင်းတစ်ဆုံးထိဝင်သွားသောအခါ ကုတင်ပေါ် တွင် ဆန့်ထားသော သူဇာ ၏ခြေထောက်ကို ဒူးခေါက်ကွေးမှကိုင်ကာ သူဇာ ၏ပခုံးဆီသို့ထပ်မံကာတွန်းတင်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအခါ သူဇာ ၏တင်သားကြီးများ သည်ပိုမိုကာကြွတက်လာပြီး ထွန်းကျော်သည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ နေရာပြန်ယူလိုက်သည်။ ဖါးစီးငါးစီးဆိုသည်မှာ ဒီလိုပုံစံမျိုးကို ခေါ်ပုံရလေသည်။

အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူဇာ သည် ထွန်းကျော် ၏ အောက်ဖက်တွင် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို သူမ၏ပခုံးများဆီသို့ရောက်အောင်တွန်းတင်ခြင်းခံထားရသဖြင့် ဖင်သားကြီးများသည် အိပ်ယာပေါ် မှကြွတက်လျက် သူမ ၏ ရတနာရွှေကြုတ် လမ်းကြောင်းမှာအစွမ်းကုန် ပွင့်အာလျက်ရှိသည်။ 

အပေါ် တွင်ရှိသော ထွန်းကျော် သည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက် သူဇာ၏ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်များဖြင့်ဖိလျက် မြေအောက်စိုက်ထိုး နည်းဖြင့် သူ၏ ငပဲကြီးဖြင့် ဖိကာဖိကာထိုးသွင်းလေတော့နှစ်ယောက်စလုံး မကြုံဖူးအောင်ထူးကဲလှသည့် အရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားရလေသည်။

ထွန်းကျော် ၏အားပြင်းလှသော ဆောင့်ချက်များကြောင့် သူဇာ ၏ တင်သားများ နှင့် ပေါင်တံနှစ်ချောင်းတစ်လျောက်ရှိအသားစိုင်များသည် အိကနဲ အိကနဲ တုန်ခါသွားကြလေသည်။

ထိုသို့ ဆောင့်လိုးနေရင်း နှင့် ထွန်းကျော် ၏လက်တစ်ဖက် ကသူမ ၏ မို့မောက်ကာကြွတက်နေသော ရင်အစုံကိုလှမ်းကာ ဆွဲကိုင် ဆုပ်နယ်ပေးရင်း ပေါင်တံအရင်းအတွင်းသားများ နှင့်တင်သားအိအိကြီးများကိုလည်း ဆုပ်နယ်လိုက် အသာအယာပွတ်သပ်ပေးလိုက်ဖြင့် မအားရအောင် အလုပ်ရှုပ်နေလေသည်။

သူဇာ အဖို့အရသာရှိလိုက်သည်မှာ တစ်ကိုယ်လုံးပင် အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းလှပေသည်။ သူမ ၏ နှလုံးသည်လည်းခုန်လိုက်သည်မှာ ရင်ပတ်တစ်ခုလုံးပွင့်ထွက်မတတ်တော့ပင်။ 

ထွန်းကျော် အဖို့မှာလည်း သူမ၏တင်သားကြီးများနှင့်နို့အုံကြီးများကို စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်တွယ်သုံးသပ်ခွင့်ရနေသဖြင့် ကာမသွေးများတစ်ကိုယ်လုံးသို့ အရှိန်အဟုန်မပြတ်စီးလျက်ဆောင့်ချက်များမှာလည်း ပိုမိုနက်ရှိုင်းအားပါလာလေသည်။ ထိုသို့အရှိန်အဟုန်မပြတ်ဆောင့်နေရာမှ ထွန်းကျော် ရုတ်တရက်ရပ်တန့်လိုက်သောအခါ သူဇာ မှာ နားမလည်နိူင်အောင်ဖြစ်သွားရသည်။

သူဇာ .. ခါးကိုလိမ်ပြီးဘယ်ဖက်ကို စောင်းလိုက်ပါလား ..

ထွန်းကျော်ပြောသည့်အတိုင်း သူဇာ သည် သူမ၏ကိုယ်ကို ဘယ်ဖက်သို့စောင်းလိုက်သောအခါ ထွန်းကျော် ကလည်းအလိုက်သင့်ပင် သူမ၏ ညာဖက်ခြေထောက်ကို ဘယ်ဖက်ပေါင်ပေါ် သို့ ထိန်းကိုင်ကာ ထပ်ပေးလိုက်သည်။ သူဇာ၏အနေအထားသည် ပုစွန်ထုပ်ကွေးကဲ့သို့ဖြစ်သွားချေလေပြီ။

ထို့နောက် ထွန်းကျော် သည် သူ၏လိင်တန်ကြီးကိုတင်သားများနောက်မှ မသွင်းဘဲ အဖုတ်တည့်တည့်မှ လိုးသွင်းလိုက်လေသည်။ ထိုအခါ သူဇာ ၏ပေါင်များသည်တစ်စောင်းအနေအထားဖြင့် ထပ်လျက်ရှိနေသောကြောင့် သူမ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများသည် ထွန်းကျော် ၏လိင်တန်ကြီးကို စည်းစည်းပိုင်ပိုင်ဖြင့် ရစ်ပတ်ဖျစ်ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်သွားလေသည်။ 

ထွန်းကျော် အတွက် အလွန်မှပင်စည်းစိမ်ထူးလှသလို သူဇာ အဖို့မှာလည်း ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော ထွန်းကျော် ၏ ပူနွေးမာတောင့်နေသောလိင်တန်ကြီး၏ပွတ်တိုက်ဝင်ထွက်နေမှုကို ပိုပြီးပီပီပြင်ပြင် ခံစားရလေသည်။ ထို့ပြင် ထွန်းကျော်တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်လေတိုင်း သူမ ၏ ရသာဖူးလေးကို ကျကျနနပင် ထိမိေလေရာ အလိုးခံနေရသော သူဇာ ၏ကိုယ်လုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး တစ်ခုလုံးမှာ ကာမဇောအဟုန်ကြောင့် ပန်းနုရောင်ပင်မကတော့ပဲ နီမြန်းနေရရှာချေပြီ။

မကြာလိုက်ပါချေ၊ သူဇာ တစ်ယောက် သူမ ၏ဖေါင်းကားနေသော တင်သားကြီးများ ရှေ့နောက်ဘေးဘယ်ညာ လူးကာတစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်လျက် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်လေသည်။ 

သူဇာ ၏ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းများသည် လည်းတင်းကြပ်စွာဖြင့် ထွန်းကျော် ၏လိင်တန်ကို ရေဘဝဲစုပ်ခွက်များစုပ်သကဲ့သို့ စုပ်ယူလေသောအခါ ထွန်းကျော် သည်သုတ်ရည်များသာမက တစ်ကိုယ်လုံးလှည့်ပတ်နေသော သူ၏သွေးများပင် သူ့လိင်တန်မှထွက်သွားဘိသကဲ့သို့ ခံစားရလျက်ကာမ၏အထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်ရှိသွားလေတော့သတည်း။

ပြီးပါပြီ။