မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၁၃ )

 မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၁၃ )

…...... ထူးခြား ရဲ့လံကြုပ်ဇာတ်လမ်း။ 

ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။

"အဲတော့မှ ပဲ အန်တီ့ကို ကျနော်သတိထားကြည့်မိတယ်။ အန်တီက မမရတနာ နဲ့ အတော်ဆင်တာပဲ၊ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်တင်မက၊ မျက်နှာကပါ နည်းနည်းလေး ဆင်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း မနေနိုင်လို့ မေးလိုက်တယ်။ ဟေ့ကောင်မင်းက မင်းမာမီ ကို တကယ်လိုးချင်နေလို့ အန်တီကို ဖန်တက်ဆီ ရိုးပလေး လုပ်နေတာလားလို့၊ ဆိုတော့ ၊ အင်းတဲ့၊ တကယ် ဖြစ်နိုင်ရင် တော့ လိုးချင်တာပေါ့တဲ့"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လီးကို စုပ်ပေးနေရာမှ ထလိုက်ပြီး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်သည်။ ပေါင်ပေါ် မရောက်မှီ လီးကို ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလေသည်။ ဖိုးတုတ် ကလည်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကာ သူ့လီးကြီးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ခေါင်းထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း အရသာခံကာ ထိုးသွင်းရင်းက နူတ်ခမ်းချင်းကပ်ကာ၊

"မာမီက သားလိုးတာကို ခံချင်တာလား"

ဟု ဝေယံမြကြည် အသွင်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ခမြာ မျက်နှာလေး နီမြန်းပြီး ဖိုးတုတ် ရင်ခွင်ထဲ သူမ မျက်နှာကို ဖွက်လိုက်ပြီး ဖိုးတုတ် ကျောကုံးကို သူမ လက်သည်းတွေ ဖြင့် ကုတ်ခြစ်လိုက်လေသည်။ ဖိုးတုတ်လီးကြီးကို အုပ်ငုံထားသော သူမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေက ပွစေ့ပွစေ့ ဖြင့် ဆုပ်ညှစ်သလို လုပ်ပေးလာသဖြင့် သူမ ဖီးအရမ်းတက်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်းဖိုးတုတ် သိလေသည်။ ဖိုးတုတ် က ပြုံးရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးတန်ကြီးကို အသွင်းအထုတ်ဖြင့် လိုးလေသည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ဒေ့ါကီ စတိုင် လေးဘက်ထောက်ခိုင်းရင်း အနောက်မှ လိုးကာ ဖိုးတုတ် ကို စကားလှမ်းပြောလေသည်။

"အဲတော့ ကျနော်က ဟေကောင် ငါ ရန်ကုန်သွားရင်း မင်းမာမီ ကို စည်းရုံး ပေးလို့ ရမယ်ဆိုရင် မင်းလုပ်မလားလို့ မေးလိုက်တယ်။ ဒီကောင်က ရလို့ကတော့ ဟေ့ကောင် မင်းကို ငါ့အန်တီပေးလိုးလိုက်မယ် တဲ့ ဟားဟား"

ဖိုးတုတ်က ဖီးအရမ်းတက်ပြီး အသက်ရှုသံ အရမ်းမြန်လာနေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နားနားကို ကပ်ကာ၊ 

"မာမီ သား မာမီ့ကို ဒေါ့ကီ လိုးချင်တယ် လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား"

ဟု ပြောလိုက်ရာ၊ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ရှက်တက်တက်လေးဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး မွေ့ယာပေါ်တွက် လေးဖက်ထောက်ပေးလေသည်။ ဖိုးတုတ်လည်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးအောက်မှ ပြူးထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီးအဝတွင် သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်လေတော့သည်။

"အ.... အီးးးးးးးးးး"

"ဖွတ်.....ဖတ်....ဖတ်.....ဖလွတ်....ဖြွတ်....ဖတ်...."

နောက်တော့ သူတို့ ဘုတ်ကင်လုပ်ထားသည့် နောက်တခန်းသို့ ပင် မသွားတော့ပဲ နှစ်တွဲစလုံး ထို ဟော်တယ် အခန်း တခုထဲ တွင်သာ အိပ်ကြတော့သည်။

...................................................................................................................

အခန်း  ( ၁၃ )

နောက်တနေ့ည မန္တလေး ရောက်တော့လည်း ဟော်တယ် တခုတွင် အခန်း နှစ်ခန်းငှားလိုက်သည်။ မနက်ပိုင်း ဘုရားဖူး၊ ဈေးသွား လျှောက်လည်ကြပြီး နေ့ခင်းဘက် ပြန်လာကာ ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့က တခန်း၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တို့ တခန်းစီ သွားကာ အနားယူ အိပ်စက်ကြသည်။ 

ကုတင်ပေါ်၌ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ရင်ခွင်ထဲ ဝင်မျက်နှာအပ်ကာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ခါးကို ဖက်ထားရင်း၊

"သူ့ကို သားက ပြောတယ် ဆိုတာ တကယ်လား လုပ်ဇာတ်လား"

"အော်ကွာ မမရတနာက လည်း တကယ်ပေါ့၊ မောင်က ဘာလို့ လိမ်ပြောရမှာလည်း၊ မမရတနာ့ သားက သူ့စော် အန်တီ့ ကို လိုးတာတောင် မာမီ မာမီ နဲ့ ခေါ်လိုးနေတာ"

"အို အဲဒါက စိတ်ကူးယဉ်တာဖြစ်မှာပေါ့၊ တကယ်တမ်းကျတော့ ဘယ်ဖြစ်နိုင်မလဲ သားအမိချင်းက"

"မမ ကလည်း နှစ်ယောက်စလုံး က အရွယ်ရောက်ပြီးသားတွေလေ၊ နှစ်ဦးသဘောတူ ရင် ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ"

"အို ဖြစ်ခဲ့ရင်တောင် တခုခု ကြောင့် အဲဒီ သတင်း ပေါက်ကြား သွားရင် တို့ တော့ သေပြီပဲ၊ ကိုမြကြည်မျက်နှာလည်း ဘယ်သွားထား မလဲ၊ တဆွေလုံး တမျိုးလုံး သိက္ခာ ဘယ်လို ပြန်ဆယ်ရတော့ မှာလဲ"

"နှစ်ဦးစလုံး လည်း သဘောတူတယ် ကိုယ့်အိမ်တွင်း ကိုယ်ဖြစ်တယ် ဆိုရင် ဘယ်သူက သိလို့ပေါက်ကြားရမှာလဲ၊ မောင့်ကို တော့ စိတ်ချ၊ မမ သိက္ခာကျဖို့ က မမ သား နဲ့ ဖြစ်မှ မဟုတ်ဘူး၊ မောင် နဲ့ ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာတောင် ပေါက်ကြားသွားလို့ကတော့ မမ သိက္ခာ ပြန်ဆည်ဖို့ လွယ်မှ မလွယ်တာ"

"အင်း ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူက စပြီး ဘယ်လို ဖြစ်မှာလဲလို့"

"အဲဒီ အတွက် မပူနဲ့ မောင် ကြားထဲကနေလုပ်ပေးမယ်၊ ပိုပြီး လုံခြုံစိတ်ချ ချင်ရင် စလုံးကို လာခဲ့ပါလား၊ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ဘူး၊ မောင်တို့ အခန်းမှာ ပဲအိပ်။ မောင် တနေရာ သွားအိပ်မယ်၊ မမ သား နဲ့ မမ အိမ်ခန်းမှာ စိတ်ကြိုက်သာနေ ဘယ်လိုလဲ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အသက်ရှု တွေ မြန်လာပြီး၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို တိုးခွေ့ကာ တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် လေး ဖက်တွယ်လာသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လည်း ဖြစ်နိုင်ခြေ ကို တွေးမိပြီး လီးတောင်လာခဲ့သည်။

"မာမီ မာမီ့ကို သားချစ်ချင်နေတာ ကြာပါပြီ၊ သားကို ချစ်ခွင့် ပြုပါလားမာမီရယ်"

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မေးစေ့လေးကို လက်ဖြင့် ပင့်မရင်း အသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် ပြောကာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လက်တွေက ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ထမိန်ကွင်းကို ဖြေချရင်း ပေါင်ခွဆုံ ကို နိူက်လိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ကြီးက စောက်ရည်တွေ စိုရွဲနေလေပြီ။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ အသက်ကို မဝတဝ ရှုရင်း၊

"မာမီ ကြောက်တယ် သားရယ် ဒိပြင်လူတွေသိကုန်ရင် မာမီတို့ ကိုယ်ကျိုးနည်းရခြေရဲ့"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ထားရင်း ပြောနေသဖြင့် သူမ စိတ်ထဲမှာ မိမိ ကို သူမ သားအဖြစ် မှန်းနေပြီ ဆိုတာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဝေယံမြကြည် ဟု အသွင်ဆောင်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်ခံကာ လိုးလေတော့သည်။ သူ့လီးကြီးကို တချက်ထည်း အဆုံး ထိ ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်ပြီး ခနတာ စိမ်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ြဖ်ည်းဖြည်းချင်း ဒစ်နားအထိ ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အပေါက်ဝတွင် တေ့ထားကာ၊

"မာမီ သား မာမီ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တော့မယ်နော်"

"အင်း ဆောင့်ကွာ၊သား နာနာ သာဆောင့်ပါတော့"

နေ့ခင်း အနားယူ အိပ်စက်မည်ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လှဲနေသည့် စုံတွဲ တတွဲက တော့ အိပ်မပျော်နိုင်ပဲ ချစ်တိုက်ပွဲတပွဲကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် စနွဲကြလေပြီ။

နောက်တခန်းမှာလည်း ထိုနည်း ၎င်း ပင်။ ဖိုးတုတ် မှာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ထွေးဖက်ထားရင်း သူလက် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။

"မိန်းမ ဟို မမရတနာ ကို ဘယ်လိုထင်လဲ"

ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုလျှင် ဖီးလာသလို ခေါ်ကြလေသည်။

"ဘာကို ဘယ်လို ထင်ရမှာလဲ ယောက်ျားရဲ့"

"သူက သူ့သားကို တကယ်ဖီးနေတာလား"

"ပြောတတ်ဘူးလေ ခစ်ခစ်၊ သူ့စိတ်ထဲကဟာ ကိုယ်ဘယ်သိမလဲ"

"မိန်းမ ရော မိန်းမ ရဲ့ သား က အဲလို ဖီးရှိတယ် ဆိုရင် ဘယ်လို သဘောရလဲ"

"အို ကြံကြီးစည်ရာ၊ မဖြစ်နိုင်တာတွေ"

"ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာပဲ ယောက်ျား က မိန်းမ ရဲ့ သားနဲ့ အသက်မတိမ်းမယိမ်းပဲလေ"

"အဲဒါ ဘာဆိုင်လဲ ယောက်ျား က ယောက်ျား ၊ သားက သားပဲလေ တူမှ မတူတာ"

"ဒါပေမဲ့ သားက ဖီးလာလို့ ယောက်ျား က မိန်းမကို လုပ်သလို သူကလည်း မိန်းမကို အတင်းတက်လုပ်ရင်ရော"

"လုပ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး"

"မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မနေ့ညက ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ရဲ့ သား ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြနေတော့ မိန်းမ ဖီးတက်နေတာ ယောက်ျား သိပါတယ်နော် ဟွန့်"

"စိတ်ကူး နဲ့က တော့ တက်တာပေါ့လို့ တော်တော့ ယောက်ျားရယ် မျက်နှာပူစရာကြီးတွေ"

"ဟော ကြည့် ပြောရင်းနဲ့ တောင် စောက်ရည်တွေက တောက်တောက်ကျနေပြီ"

"အိုဒါက သူမှ လက်အငြိမ်မနေပဲဟာ၊ ယောက်ျားနော် ဟွန်း"

"အို.........."

"မာမီရယ် ချစ်ချင်တယ်ကွာ"

"ဟင့်အင်း.....အီးးးး ....အင်း....."

ဖိုးတုတ် လီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ငြီးသံသာ ပေးနိုင်တော့သည်။ အချစ် ပင်လယ်ကို ကူးခပ်ဖို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီလေ။

.......................................................................................................................

ညနေပိုင်းကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဖိုးတုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ စားစရာသောက်စရာများ သွားဝယ်ကြသည်။ နေ့လည်ပိုင်းက တချီစီ ဆွဲပြီး အိပ်ပျော်သွားကြကာ ညနေမှ တရေးနိုးသဖြင့် အားလုံး အိပ်ရေးတွေ ဝ ကာ အားအင်ပြည့်နေကြသည်။ မနေ့ကအတိုင်းစားကြသောက်ကြသည်။ အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အောက်ခံ ဘရာ၊ ပင်တီ မပါပဲ အပေါ်က တကိုယ်လုံးတဆက်တည်း ဂါဝန် ပွပွကြီး များဝတ်ထား ကြသည်။

သောက်စားပြီး အရှိန်ရလာကြတော့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို နူတ်ခမ်းချင်းနမ်း ရင်း  တိုးတိုးလေး တခုခု ပြောကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဘေးမှ ထလာပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လက်ကို ဆွဲကာ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဖိုးတုတ်ကို လှမ်းကြည့်တော့ ဖိုးတုတ် က လိုက်သွားလိုက်ပါဟု အမူ အယာ ဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဂါဝန်ကြီးကို အနားမှ မကာ ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကလည်း လက်မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ အောက်မှာ ဘာမှ မဝတ်ထားသဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်နေသော ကိုယ်လုံး တီးအလှက ပေါ်လာခဲ့သည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း ၊ နို့တွေကို စုပ်နမ်းပြီးမှ သူက ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်လိုက်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူ့ကို ကျောပေးလျှက် သူ့မျက်နှာ ကိုခွ ဒူးထောက်ထိုင်စေသည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မျက်နှာပေါ်တွင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးတို့ တည့်နေမှ ခါးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲချကာ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ် ပေါ်တည့်တည့် ထိုင်ချစေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ရှေ့ကို နည်းနည်းလေး ကုံးပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့ စောက်ဖုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပါးစပ်တို့ ထိလေသည်။ ပထမတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမ ကို ဆစ်စတီနီုင်းလုပ်ခိုင်းမည်ထင်သေးသည်။ သို့သော်လည်း သူမ တို့ နေရာချနေစဉ်မှာပင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ဂါဝန်ကိုလည်း ခေါင်းပေါ်မှ မချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လာကိုင်ကာ ထုလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပါးစပ်က သူမ စောက်စေ့ ကို စုပ်လိုက် လျှာက စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်း အတွင်းသား တို့ကို ရက်လိုက် လုပ်ပေးနေသဖြင့် အရသာခံရင်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ၏ လိးကို စုပ်ပေးနေသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ကြည့်နေလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အနောက်မှ ဖိုးတုတ်က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်ကို သူ့လီးကြီး တတ်ကာ လိုးတော့သည်။ 

အစားအသောက်သွားဝယ်ကတည်း က ဖိုးတုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ လမ်းမှာ တိုင်ပင်လာခဲ့ကြသည်။ စော်ကြီးတွေကို တူးအင်ဝမ်း ဆွဲကြမည်လို့။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ အစကတည်းက မောင်ရန်နိုင်ဝင်း သူမကို ပြောထားသဖြင့် တူးအင်ဝမ်း ဆွဲမည်ဆိုသည်ကို သိလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကသာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် ပါးစပ်က လီးတချောင်းကို စုပ်ရင်း နောက်က လီးတချောင်း သူမကို လိုးပေးတာ ခံနေသည်ကို ကြည့်ရင်း သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ခံစားချင်လာမိသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ရက်ပေးနေသော မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကြောင့် သူမလည်း ဖီးတွေ တက်လာသဖြင့် ရှေ့သို့ ကိုင်းကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စုပ်နေသော မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လီး ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ကို ပြုံးပြကာ လီးကိုပါးစပ်မှ ချွတ်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ပေးလိုက်သည်။ သူမ က လဥတွေကို ဆွဲကာ ငုံစုပ်လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ၏ လီးကို ငုံ့စုပ်လေသည်။ 

ထိုသို့ ခနတာ လုပ်နေကြပြီးနောက် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူ့မျက်နှာပေါ်မှ ခနထ စေပြီး ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ဂျိုင်းမှ မကာ သူ့ကိုယ်ပေါ် တက်လျှက် သူ့လီးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်တွင် တေ့စေလိုက်သည်၊ ဖိုးတုတ်လည်း ကြိုတင် တိုင်ပင်ထားသည်မို့ စားပွဲပေါ်မှ ကွန်ဒန်ကို ယူကာ သူ့လီးကြီးတွင် စွတ်လိုက်သည်။ ဂျယ်ဗူးကို လည်း ယူကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်ဝတွင် ညှစ်ထည့်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း သူမ ရှေ့တွင် ဘာဖြစ်တော့မည်ကို သိသဖြင့် စိတ်ဝင်တစား စောင့်ကြည့်နေလေသည်။ ဖိုးတုတ်က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်ထဲသို့ ဂျယ်များကို ညှစ်ထည့်ပြီး လက်ညိုး လက်ခလည်တို့ ဖြင့် ခနတာ ထိုးသွင်း ကာ ဖင်ပေါက်ကို အသားကျစေပြီးမှ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်ကာ လိုးတော့သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ သူမ အတွက် ပထမဦးဆုံး အကြိမ် စောက်ဖုတ် နှင့် ဖင်ကို လီးတချောင်းစီ ဖြင့် တပြိုင်ထည်း လိုးတာ ခံဘူးခြင်း ဖြစ်ရာ အသံမျိုးစုံ ထွက်ငြီးရင်း အရသာတွေ တွေ့နေရလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကတော့ ကုတင်ပေါ်မှ ယောက်ျား နှစ်ယောက် က မိန်းမ တယောက်ကို တပြိုင်ထဲ လိုးနေတာ အနီးကပ်ကြည့်ရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ဖိပွတ်နေမိရှာသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ သူမ အတွက် ပထမဦးဆုံး အရသာမို့ ခနလေးဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တက်ကာ ပြီးသွားရှာသည်။ ယောက်ျား နှစ်ယောက်က တော့ အခုမှ အရှိန်တက်တုံးမို့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ခနဖယ်ခိုင်းကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူမ အစား ဝင်ခိုင်းလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း သူမ ဘဝ အတွက် ပထမဆုံး ယောက်ျား နှစ်ယောက် တပြိုင်ထဲ လိုးသည်ကို ခံစားရလေသည်။ 

နောက်တော့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဖိုးတုတ်တို့လည်း အရှေ့အနောက်လဲ ခြင်းဖြင့် လည်းကောင်း၊ မိန်းမ လဲခြင်း ဖြင့် လည်း ကောင်း ထိုတည တာ ကာမ အရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစား ကြလေတော့သည်။ 

နောက်တနေ့ တောင်ကြီး သို့ ထွက်ခွာလာကြလေသည်။

..................................................................................................

အခန်း ( ၁၄ )

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် မှာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ခရီးထွက်သွားတော့ အနောက်မှ ရှဲဒိုး ထည့်ပေးလိုက်ချင်သော်လည်း သူ ပေးထားသော ဂတိကို ဖျက်သလို ဖြစ်နေမှာမို့ လွတ်ပေးလိုက်လေသည်။ ထို့ အပြင် မူးယစ်ဆေးဝါး များ နိုင်ငံတကာသို့ ဖြန့်ချီပေးနေသော ဂိုဏ်း က လည်း တော်တော့်ကို ဆိုးလာသည်မို့ သူအလုပ်အတော်ရှုတ်ရ သည်။ မာလာ့ ကိုလည်း အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံ သို့ လွတ်ထားရသဖြင့် စိတ်ထဲ တွင် တထင့်ထင့် နှင့်၊ သူ တို့ နှစ်ယောက် အပင်ညာ ကိစ္စ သွားစဉ်က သူတို့ အိပ်ခန်းကို ဆာဗေးလန့်လုပ်ထားခဲ့သည့် ဗီဒီယို မှာ အပင်ညာ့ လူတွေ လက်ထဲ မှာ ရှိနိုင်လေသည်။ အကယ်၍ သာ အပင်ညာ့ လူတွေထဲမှ သူ့ဆရာအတွက် လက်စားခြေလို သူတွေ ရှိပါက မာလာ့ အတွက် အန္တရာယ် မကင်းခြေ။ မာလာ မှာ လုံးဝ အန်ဒါကာဗာ မဟုတ်ပဲ ထိုင်း ထောက်လှမ်းရေး အဖွဲ့တခု နှင့် တွဲလုပ်နေရသည်မို့ သူ အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရလေသည်။ 

ထိုဂိုဏ်း မှာ ရွေတြိဂံ နယ်မြေနားမှ တဆင့် မြန်မာ၊ လားအို နှင့်ယိုးဒယားတို့ ကို ဖြတ်ကာ နိုင်ငံတကာ သို့ မူးယစ်ဆေးဝါးတို့ကို ပို့ဆောင်နေတာကို သိကြပေမဲ့ သူတို့ လမ်းကြောင်း နှင့် ဘယ်လို ဘယ်နည်းထွက်သည်ကို မသိကြ ခြေ။ အတော်ပင် အတွင်းကျကျ ထိ ရောက်သွားသော မြန်မာထောက်လှမ်းရေးမှ အန်ဒါကာဗာ အေးဂျင့် နှစ်ယောက် အသတ်ခံလိုက်ရပြီး တော့ သူတို့ ရထားသော သတင်း အဆက်အသွယ်များ မှာ အစအန ပျောက်သွားခဲ့ရသည်။ ယခု နောက်ပိုင်း အင်ဖော်မက် တို့ ဆီ မှ ရသော သတင်းအရ မြန်မာပြည်တွင်းသို့ ဝင်လာပြီးမှ နယ်စပ်မှာတွင် ယိုးဒယား ဘက် ပြန်ထွက် သည်ဟု သိလာရသဖြင့် လမ်းကြောင်းကျရာ နေရာ များဖြစ်သည့် ကျိုင်းတုံ တာချီလိပ် တို့ ဘက်တွင် သူတို့ အေးဂျင့်များ၊ အင်ဖော်မက် များကို နေရာ အနံ့ ချထားပြီး စောင့်ကြည့်နေလေသည်။ တဖက်ကမ်းက ထိုင်းနယ်စပ်တွင်လည်း မာလာရဲကျော် အပါအဝင်၊ မြန်မာထောက်လှမ်းရေး များနှင့် ထိုင်း ထောက်လှမ်းရေးတို့ ခြေကျင်းလိမ် ကာ လှုပ်ရှားနေကြသည်။ 

မြန်မာပြည်တွင်း ထောက်လှမ်းရေး အဖွဲ အတွက် ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တာဝန်ယူထားရသဖြင့် တောင်ကြီးသို့ သွားကာ အရေးပေါ် ဟက်ကွာတာ ဖွင့် ပြီး စီစဉ်ညွှန်ကြားဖို့ လိုအပ်လာသည်။ ချက်ချင်းပင် တောင်ကြီးသို့ တပ်မှ ရဟတ်ယာဉ် ဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။ တောင်ကြီးမြို့ပေါ် ရောက်တော့ သူတို့ ယာယီ ဖွင့်ထားသော ဟက်ကွာတာမှ သတင်းများ ကို ရယူခြင်း၊ လိုအပ်သည့် စီစဉ်ညွှန်ကြားမှုများ လုပ်ခြင်း တို့ကို တောက်လျှောက်လုပ်ရလေသည်။ မာလာ့ ဆီမှ လည်း အရေးကြီးသော မက်ဆေ့ကို ရလေသည်။ 

မာလာ က ယခု လှုပ်ရှားနေသော ဂိုဏ်း မှာ ယခင်က အပင်ညာ့ လူတချို့ ပါကြောင်း၊ ယခင် က သူတို့ အန်ဒါကာဗာ အနေဖြင့် သွားခဲ့ကြစဉ်က ရထားသော ဓါတ်ပုံ များ ပင်ထိုလူတွေ ဆီမှာ ရှိကြောင်း၊ သူမ ကတော့ ယခု ရုပ်ဖျက်ထားတာက တကြောင်း၊ သူမ ကိုလည်း ထိုအခါက ပင်မည်သူမှ ထောက်လှမ်းရေးက လို့ မထင် ယာယီခေါ်လာသော ကြေးစားဖြစ်မည်ဆိုဟု တွက်ထားကာ၊ ဗိုလ်မှူးသီဟ ကိုပဲ အာရုံစိုက်နေကြကြောင်း။ ပြင်သစ် နိုင်ငံ ပါရီ မြို့တွင် နိုင်ငံခြားရေး ဝန်ကြီး လုပ်ကြံခံရချိန် လွတ်သွားတော့ ဗိုလ်မှူးသီဟ ပုံ များမှာ အင်တာနေရှင်နယ် တီဗီသတင်း များမှာပါရှိပြီး သူတို့ က မှတ်မိသွားသဖြင့် ဗိုလ်မှူးသီဟ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ သူတို့ သိနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဒက်ဒီ အထူးသတိထားရန် လိုကြောင်း ၊ စသဖြင့် စိတ်ပူစွာ မက်ဆေ့ကို ပို့လာလေသည်။ 

ပထမ က သူတို့ ယာယီဟက်ကွာတာကို တာချီလိပ်တွင် သွားလုပ်ဖို့ ရည်ရွယ်သော်လည်း လုံခြုံရေး စိတ်မချရသဖြင့် တောင်ကြီးမှာပင်ဆက်ထားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ ယာယီဟက်ကွာတာမှာ သူအမြဲတမ်း ရှိနေစရာ မလိုသော်လည်း အရေးပေါ်ပါက သူချက်ချင်း သွားရောက်ကာ စီစဉ်ညွှန်ကြားနိုင်ဖို့ အနီးနားရှိ သူတို့ ထောက်လှမ်းရေး ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် တခု တွင် သူနေလေသည်။ 

တနေ့ မနက်ပိုင်း အနီးအနား လဘက်ရည်ဆိုင်တခု သို့ အရပ်အဝတ်အစားဝတ် ထားသည့် ဗိုလ်ကြီး တယောက် နှင့် အတူ မနက်စာ သွားစားကြသည်။ စားပြီး သူနေသောနေရာသို့ ပြန်လာကြသည့်လမ်းတွင် သူ့အိမ်က လန်းခရူဇာကို အနောက်မှ လှမ်းမြင်လိုက်ရလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ထူးဆန်းသွားသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် သူ့ကို ပြောတော့ မေမြို့ လားရှိုးဘက်တဲ့။ အခုတော့ သူ့ကားကို တောင်ကြီးမြိုပေါ်မှာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကားမောင်းနေသည့် ဗိုလ်ကြီးကို ထိုကားနောက်သို့ ခပ်ခွာခွာ မှ လိုက်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဗိုလ်ကြီးမှာ ရှမ်းပြည်နယ်မှ ဖြစ်သဖြင့် ထို လန်းခရူဇာကို သူ့ကားမှန်းမသိပေ။သူခိုင်းသည့်အတိုင်းသာ အနောက်မှ ခပ်ခွာခွာ လိုက်ခဲ့ရာ၊ ဟော်တယ်တခု သို့ ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"တပ်မှူး ဟော်တယ်ထဲ လိုက်မလား"

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ခန စဉ်းစားလိုက်သည်။ သူ့ကိစ္စကို ဒီဗိုလ်ကြီးလေး မသိစေချင်။ ဒီဗိုလ်ကြီးက တာဝန်ဖြင့် နေ့လည် ကျိုင်းတုံသို့ သွားရမည်ဆိုတာ သူသိပြီး ဖြစ်သည်။

"မလိုက်တော့ဘူး၊ ကိုယ်က အစက ကိုယ်ထင်တဲ့ ကားလားလို့ တကယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ခုကိုယ့်ကို ဟက်ကွာတာ ပို့ပေး ကိုယ်လုပ်စာလေး နည်းနည်းရှိလို့၊ ဗိုလ်ကြီး ဒီနေ့ ကျိုင်းတုံ သွားမှာမ ဟုတ်လား၊ ကိုယ့်ကို အရပ်သုံး ကားလေး တစီး ထားထားပေးလိုက်"

"ဟုတ်ကဲ့ တပ်မှူး"

ဟက်ကွာတာ ရောက်တော့ သူ့ကို ထားပြိး ဗိုလ်ကြီး ပြန်ထွက်သွားသည်။ သူသုံးဖို့ ကားတစီး တပ်သားတယောက်လာပို့ပေးလိမ့်မည်ဟု ဆိုသည်။ ဗိုလ်မှူးသီဟ သူ့လန်ခရုဇာ ဝင်သွားသည့် ဟော်တယ် တည်ရှိသည့် ဧရိယာတခုလုံး က ငါးမိုင်ပတ်လည်အတွင်းရှိ ဟော်တယ်များမှ ဧည့်သည်စာရင်း ကော်ပီများ ယူခိုင်းလိုက်သည်။ နောက်တနာရီ အကြာတွင် သူ့စားပွဲပေါ်တွင် ဟော်တယ် ဆယ့်ငါးခုလောက် တို့မှ ဧည့်စာရင်း လစ် စာရွက်များ ရောက်နေလေပြီ။ သူက ဟိုလှန်ဒီလှန်သလို လုပ်ရင်းက ဖိုးတုတ်တို့ ဝင်သွားသောဟော်တယ်ကို သာ ရွေးယူကာ ကြည့်လိုက်လေသည်။ 

စာရင်း လစ်စ် ထဲတွင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကတခန်း၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဖိုးတုတ်က တခန်းယူထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် နည်းနည်းတော့ စိတ်ချမ်းသာ သွားတယ် အနည်းဆုံးတော့ ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ဖြစ်နေသည်ကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မသိလောက်ဘူးပေါ့ဟု လျှော့တွေးလိုက်သည်။ သို့ပေမဲ့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ သူစဉ်းစားလို့ မရ။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ငယ်သူငယ်ချင်းမို့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ ယောက်ျား ရော သားကို ရော သူသိလေသည်။ ယခုက တစိမ်းတယောက် ဆိုတော့ ဘာများလဲ ကွက်ရှင်းမှတ်ခ် သူ့ခေါင်းထဲ ပြနေလေသည်။ 

သူ့ဖုံးကို ထုတ်ကာ ထိုဟော်တယ်သို့ ဖုံးဆက်ပြီး အခန်းတခန်း ကို ဘုတ်ခ် လုပ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အခန်းနှင့် ကပ်နိုင်သလောက်ကပ်သည့် အခန်းကို တောင်းလိုက်သည်။ ရသည်နှင့် သူ နောက်တနာရီလောက်ရောက်မည်ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ 

သူရောက်သွားတော့ ဟော်တယ် ကားပတ်ကင်မှာ သူတို့ လန်ခရုဇာ ကား မရှိခြေ။ ထို့ကြောင့် ရီဆက်ရှင်းဝင်ပြီး သူ့အခန်းသော့ ယူကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ယူထားသည့် အခန်းရှိရာ အထပ်သို့ တက်လာခဲ့လေသည်။ နေ့ခင်းဘက် အခန်းများကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးချိန်မို့ ဟောဝေးတွင် မည်သူမှ မရှိရှင်းနေသည်။ သူ့မှာ ရှိသည့် ဂတ်ဂျက် တို့ဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် အခန်းကို ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ သူတို့ လည်း ပစ္စည်းများ ချထားပြီး ချက်ချင်း ပြန်ထွက်သွား ကြပုံ ရသည်၊ ဗိုလ်မှူးသီဟ က ခြေရာလက်ရာ မပျက်စေပဲ အခန်းတွင်း စပိုင်ကင်မရာမိုက်ကရိုဖုံးတို့ကို ဝှက်ထား လိုက်သည်။ ဖိုးတုတ် တို့ အခန်းကို လည်း ထိုအတိုင်းပင် ဝင်ကာ ကင်မရာများ တပ်ခဲ့ပြီး  သူ့အခန်းသို့ ပြန်ခဲ့လေသည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲလိုက်ပြီး နားနေလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တယောက် သူ့ကို လိမ်သွားသည်ကို သိပ်မကျေနပ်မိခြေ၊ သို့သော်လည်း သူ လိုက်ကြည့်နေမှာစိုး လို့ လိမ်တာ ဖြစ်မှာပါဟု ဖြေသိမ့်လိုက်မိသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုလည်း သူမ ဘယ်လို များ ပြောသလဲ ၊ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ဖေါက်ပြန်တာကို သိလား မသိဘူးလား၊ သူတို့ နှင့် တွဲပါလာသည့် ကောင်လေး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ဆိုတာကရော ဘယ်လို ပတ်သက်နေလဲ၊ အတွေးတွေ ယောက်ယက်ခတ်ရင်း အဲယားကွန်း အရှိန်လေး နှင့် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ 

ဖြတ်ကနဲတရေးနိုးလာတော့ ညနေစောင်းလေးလို ဖြစ်နေသည်။ ဘေးအခန်းက တဟားဟား ရီမောသံတို့ ကြောင့် နိုးလာခြင်း ဖြစ်သည်။ အသင့်ဖွင့်ထားသော လက်တော့ကို ပါဝါအွန်လိုက်တော့ ကွန်ပြူတာ စခရင်မှာ ပေါ်လာတာက ကင်မရာ လေးလုံး မှ ပုံများ ဖြစ်သည်။ လူအကုန်မြင်နေရာသည့် ကင်မရာမှ ဝင်းဒိုးကို အကျယ်ချဲ့လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အခန်းမှာ လူလေးယောက် အစားအသောက်များ စားပြီး စကားပြောဆို နေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ဖိုးတုတ် ရင်ခွင်ထဲ မှီထိုင်နေသလို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကလည်း နောက်ကောင်လေး တယောက် ရင်ခွင်ထဲမှာ၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ဆိုတာ ဒီကောင်လေး ပဲ ဖြစ်မှာပဲ ဟု ဟော်တယ် ဧည့်စာရင်း ကြည့်ထားသော ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော်က တွက်လိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ပွဲက ကြမ်းလာကြသည်။ အတွဲနှစ်တွဲ မှာ အချင်းချင်း ရှေ့မှာပင် မရှက်မရွံ့ နို့တွေကိုင် လီးတွေကိုင် ကစ်စ် တွေပေး နှင့် လုပ်လာကြသည်။ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ပင် ကြည့်ရင်း ကလီးတောင်လာခဲ့ရ သည်။ နောက်ပိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးတွေ ဖြစ်ပြီးတော့ တူးဘိုင်ဝမ်းတွေ ဆွင်းကင်းတွေ လုပ်လာကြတော့ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် သူ့လီးကို သူကိုင်ကာ ထုနေမိသည် အထိ စိတ်တက်ကြွလာရလေသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုယ်လုံးတီး အလှကို လည်း အခုမှ မြင်ဖူးတော့ စိတ်ထဲ တွင်တော့ တေးထားသည် တခါလောက်တော့ ရအောင် ဆွဲအုန်းမည်ဟု။ ကြည့်ရင်း ထုရင်း ပင် ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တယောက် လရည်တွေ ပန်းထွက် ပြီး တချီပြီးသွားသည်။ ဟိုဖက်ခန်းက ကောင်တွေက တော့ ဆွဲတုန်းပင်။ လူငယ်ခြေသွက်တွေမို့ အားကောင်းမောင်းသန် လရည်လည်း ပြန်အပြည့် မြန်သလားမသိ။  ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ပင် လရည်ထွက် ပြီး တချီ ပြီးသွားတော့ ဆက်မကြည့်ချင်တော့၊ သူ့ကင်မရာ များက ရီကော့လည်း လုပ်ထားသည်မို့၊ နောက်မှ အေးဆေး ပြန်ကြည့်တော့မည်ဟု တွေးရင်း အိပ်ယာပေါ် ခနလှဲလိုက်တော့ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။

ဒီတခါတရေးနိုးတော့ ညရောက်နေလေပြီ။ သူ့လက်တော့စခရင်လည်း မှောင်နေတာမို့ ထိုအခန်းမှာ လူမရှိတာလား လှုပ်ရှားမှု မရှိတာလား ဟု တွေးရင်း မယ်နူရယ်ဖြင့် ကင်မရာကို လှမ်းဖွင့်လိုက်တော့ .ကုတင်ပေါ်တွင် ဖိုးတုတ် ရင်ခွင်ထဲ အိပ်ပျော်နေသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တတွဲကို တော့ မတွေ့ရတော့ခြေ။ တခြား အခန်းပဲ သွားနေသလားဟု ထိုအခန်းတွင် တတ်ထားသော ကင်မရာကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ လည်း အခန်းထဲ မှာ မည်သူမှ မရှိ။ 

သူ လက်ထောက်တယောက်ကို ခေါ်ပြီး သူဒီည ဆေ့ဖ်ဟောက်စ် မှာ ပြန်အိပ်မည် မဟုတ်ကြောင်း အရေးပေါ် ပါက သူ့ဖုံးကို ခေါ်ဖို့ ပြောထားလိုက်သည်။ ဗိုက် နည်းနည်းဆာသလို ရှိသည်မို့ ဟော်တယ် ကောင်တာကို ဖုံးဆက်ပြီး စားသောက်စရာ ဘာရှိလဲ ဟု မေးလိုက်ရာ၊ အောက်ထပ် ရက်စတောရင့်မှာ လိုချင်တာ မှာလို့ ရကြောင်းပြောသဖြင့် စားစရာ အနည်းအကျဉ်းမှာလိုက်သည်။ ခနနေတော့ သူ့အခန်းတံခါးလာခေါက်ကာ ပို့ပေးလာသည်။ 

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် သူ့အခန်းထဲမှာပင် ရေမိုးချိုးပြီး စားသောက်ကာ တီဗီကြည့်နေစဉ်၊ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဖိုးတုတ် တို့ နိုးလာကြပြီး တယောက် နှင့် တယောက် နမ်းနေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

"မိန်းမ ဘိုက်ဆာတယ်ကွာ လူလည်း နည်းနည်းညှောင်းနေပြီ ရေမိုးချိုးပြီး တခုခု စားကြရအောင်"

"အင်းလေ၊ မနက်က ဈေးတွေ ထဲ လမ်းလျှောက်၊ နေ့ခင်းလည်း တနေ့ခင်းလုံး လိုး နေပြီး အခု ညနေစောင်းအထိ အိပ်နေကြတာကိုး၊ ခစ်ခစ်။ နဲတောင်နဲသေး၊ ယောက်ျားကလည်း"

အောင်မယ် သူတို့ က တယောက်နဲ့ တယောက် မိန်းမ ယောက်ျား နဲ့ တယ်ဟုတ်နေကြပါလား၊ ဟု ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ကတွေးလိုက်ရင်း ဒေါသဖြစ်ရမည့်အစား လီးတောင်လာသည်ကို သူ့ဘာသာ အံ့ဩနေမိသည်။ ဖိုးတုတ် မှာ လီးတန်းလန်းဖြင့် ထကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ရေချိုးနေသံကြားရလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကအိပ်ယာပေါ် မှာ လူးလိမ့်ရင်း နှပ်နေတာကို တွေ့နေရသည်။ သူ့မိန်းမ ၏ ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်နေသော ကိုယ်လုံးတီး အလှကို ကြည့်ရင်း ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တယောက် လီးကို လက်ဖြင့် ပွတ်နေမိသည်။ ကိုယ်အနှစ်နှစ်ဆယ်ကျော် လိုးလာခဲ့ရသည့် မိန်းမ ကို အခု တော့ တစိမ်းမိန်းမ တယောက်လိုပင် ချောင်းကြည့်ရင်း ဖီးတက်နေရသည်မှာ ထူးဆန်းသလို ဖြစ်နေသည်။ ခနနေတော့ ရေသံပိတ်သွားပြီး ဖိုးသက် တယောက် ကိုယ်ကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါဖြင့်သုတ်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာလေသည်။ လီးကတော့ တန်းလန်းပျော့ပျော့ ပင်။ ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက် အိပ်နေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဖင်ကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်ရင်း၊

"မိန်းမ ထတော့ သွား ရေမိုးချိုး တခုခု စားရအောင် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့က ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာတဲ့လဲ"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း အိပ်ယာပေါ်မှ ထရင်း ရေချိုးခန်းဘက်လျှောက်သွားရင်းက၊

"မသေခြာဘူး၊ သူတို့ အသိတယောက်ဆီ သွားတာ ညနက်ရင် နက်မယ်တဲ့ မနက်မှ လည်း ပြန်လာဖြစ်ရင် ပြန်လာမှာတဲ့၊ ဒီမှာ နေ့ခင်းက ကျန်တဲ့ဟာ ပဲ စားမလားအပြင်ထွက်ဝင်အုံးမလား "

"အင်း ကြည့်တာပေါ့၊ သွားသွား ရေမိုးချိုးလိုက်အုံး"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားချိန်တွင် ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ဖုံးက မြည်လာသည်။ 

"တပ်မှူး အရေးကြီးလို့....."

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က ဖုံးထဲက ပြောနေတာကို နားထောင်ပြီး မှာစရာရှိတာကို မှာကာ၊ သူ့ဘောင်းဘီ အင်္ကျီတို့ကို ကောက်ဝတ်နေလေသည်။ 

ကွန်ပြူတာစခရင်တွင် ရေချိုးခန်းက ထွက်လာသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ဖိုးတုတ်က ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့လိုက်ပြီး တယောက်နား တယောက် တိုးတိုး ကပ်ပြောရင်း ရီမောနေကြသည်ကို တွေ့ရသည်။ နောက်တော့ ကုတင်ဘေးမတ်တပ်ရပ်နေသော ဖိုးတုပ် ရှေ့တွင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး မပျော့ မမာ လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေသည်ကို တွေ့နေရလေသည်။ ဖိုးတုပ်လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း မာတောင်လာပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပါးစပ် နှင့် မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေသည်ကို ကြိုးစားစုပ်နေတာတွေ့ရတော့ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် လီးကလည်း ဘောင်းဘီအောက်မှာ တင်းဖေါင်းလာရသည်။ ထို အချိန်မှာပင်၊

"ခွမ်း...ချလွမ်"

"ဖေါက်"

ဟူသော အသံနှင့် ဖိုးတုတ်ခေါင်းမှာ ပွင့်ထွက်ပြီး သွေးများ ဖြာကနဲ ထွက်ကျသွားကာ လဲကျသွားသလို၊ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်လိုက်သံက ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရတော့သည်။

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၅ )

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က ဘာဖြစ်သလဲ ဆိုတာကို ချက်ခြင်း သိလိုက်သည် ။

အခန်း ( ၁၄ ) ဆက်ရန် >>>>>