သူတို့လေးယောက် အပိုင်း ( ၃ )
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
ရေးသူ - ကိုယ်တော်ကြီး
(အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)
ဝပ်လေးဆယ် ဖန်ချောင်းအလင်းရောင်နဲ့နာနားအရိပ်ထွက်ရဲ့လား ကျနော်ကြည့်မိလိုက်တော့ နာနား၏ ဖင်အိုးကားကားနဲ့အရိပ်ကိုတွေ့ရသောအခါ ကျနော်စိတ်မှာသက်သာမှုဖြစ်သွားရပါသည်။မျက်တောင်မခပ်ပေမဲ့ အရိပ်ထွက်လို့တော်ပါသေးသည်။
ငယ်သံဒိုင်ကလည်း သူ့ဟာကြီးကိုသုတ်ပြီးလေတော့ နာနားနောက်ကနေဝင်ရပ်၍ဒူးကွေးခါးနှိမ့်ကာ နာနားစောက်ပတ်ထဲလီးကြီးထိုးထည့်ပုံရပါသည်။နာနားကလည်းအလိုက်သိစွာ ခြေထောက်တစ်ချောင်း အသာအယာဟမြောက်ပေးတော့သည်။နာနားတစ်ယောက် သူမစောက်ပတ်ထဲ ငယ်သံဒိုင့်လီးကြီးဝင်လာတော့ ကျနော်ဆီကိုမကြည့်နိုင်တော့ပေ။
မျက်လုံးတို့မှိတ်သွားကာ ခေါင်းကိုမော့ရင်း ခြေထောက်ကိုပိုမြောက်လေတော့သည်။ခုကျတော့လည်း နာနား မဟုတ်တော့သလိုပင်။ကျနော့်ဘကြီးပြောခဲ့သလိုပင်
"မိန်းမတွေက တစ်မျိုးကွ လူလေးရမိန်းမတိုင်းတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့ကွာ ဒါပေသိ တော်တော်များများပေါ့ အံမယ်မင်း!စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်နေရင်တစ်မျိုး မဝင်ရင်တစ်မျိုးကွ သောက်ဟာမတွေ တတ်လည်းတတ်နိုင်ကြပါပေ့"
လို့ပြောဖူးသည်။နာနားလည်း ထို့အတူပင်။တစ်ဆက်တည်း ကျနော့်ဘကြီးပြောတာသတိရမိရင်း ဘကြီးကတော် ဘွားမြပြန်ပြောတာလည်းသတိရမိလိုက်သေးသည်။
"တော်တို့လည်း အတူတူနဲ့အနူနူပဲ ဘာထူးလဲ လုပ်နေရရင်တစ်မျိုး လုပ်ခွင့်မရရင်တစ်မျိုး မဟုတ်လား"
ဘွားမြကတော့အမျိုးသမီးဖြစ်တာမို့ ဘကြီးလိုတစ်တစ်ခွခွကြီးတော့ မပြောရှာပေ။ဘွားမြပြောသလိုပင် ယခု ကျနော်ကြည့်နေစဲ ငယ်သံဒိုင်လည်း လုပ်ခွင့်ရလုပ်နေရတော့ မျက်နှာပြင်က အသွင်အပြင်ပြောင်းလာကာ နာနားကြီးကို နောက်ကနေ ဇွတ်ကြီးပင့်ဆောင့်လိုးနေလေတော့သည်။
သည်တစ်ကြိမ်တော့အခန်းခြင်းကပ်လျှက်ဖြစ်တာမို့ငယ်သံဒိုင်က မြန်မြန်လှုပ်ရှားပြီးနောက်မှာ ရင်ခေါင်းထဲကထွက်လာသည့် သူ့အသံကို ကျနော်ကောင်းကောင်းကြားလိုက်ရပါသည်။
"အိမ်း အိမ်း အိမ်း အိမ်း"
ဆိုတဲ့ အသံထွက်ပေါ်လာခြင်းနှင့်အတူလိုးချက်ဆောင့်ချက်တွေ မော်တာစက်တပ်ထားသည့်အလားမြန်ဆန်လွန်းလာသည်။ငယ်သံဒိုင်၏ တအိမ်းအိမ်းအော်မြည်သံ ဘယ်နှစ်ကြိမ်ရှိသွားမှန်း ကျနော်မသိပေမဲ့ နာနားကတော့သိပုံရသည်။
ငယ်သံဒိုင် တအိမ်းအိမ်းအော်မြည်နေစဉ်ခဏအကြာမှာတော့ နာနားက နို့ထွားထွားဖင်ကားကားသူမခန္ဓာကိုယ်ကြီးနဲ့မလိုက် နောက်ကလိုးနေတဲ့ ငယ်သံဒိုင်ဘက်လှည့်သွားကာငယ်သံဒိုင်လီးအောက် ဒူးထောက်လိုက်ပုံမှာ မြန်ဆန်လွန်းလှသည်။
ဒူးထောက်အပြီးမှာမှပဲ ငယ်သံဒိုင်လီးထိပ်ကို ပါးစပ်ထဲထည့်ရင်း လတန်ချောင်းကိုလက်ဖြင့် ဂွင်းဆောင့်ပေးလိုက်သေး၏။ငယ်သံဒိုင်ဆီမှ "အိမ်းးး"ဟု ရင်ခေါင်းသံကျယ်ကျယ်လှောင်လှောင်ကြီး တစ်ချက်ကြားရအပြီးမှာ မောင်းမင်းကြီးသား၏ခါးက ဆတ်ကော့ ဆတ်ကော့ ဖြစ်နေရပြီးသုတ်ရည်တွေ နာနားပါးစပ်ပေါက်ထဲပန်းထုတ်ပုံရပါသည်။ငယ်သံဒိုင်ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲဖြစ်သွားတာတွေ့ရသလို နာနားဆီမှ ဂွတ်ကနဲ ဂွတ်ကနဲ သုတ်ရည်မျိုချသံများကိုလည်းကျနော် မြင် ကြား သိရသည်။
ဒါမျိုးတော့ ကျနော်ကလည်းနောက်ကျမခံပါ။နာနားက ဒူးတုတ်လျှက်ငယ်သံဒိုင်လီးကြီးကိုစုပ်ကာ ထွက်လာတဲ့သုတ်ရည်တွေကို မျိုချတာကြည့်ပြီး လက်က ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရားဖြစ်လိုက်သည်။
ကျနော်လည်းသုံးကြိမ်မြောက်ပြီးဆုံးခြင်းနှင့်အတူ ဖလက်ပြသွားကာ ဒီအခန်းမှာနေတဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအိပ်ရာပေါ် ထိုးအိပ်လိုက်ရပါတော့သည်။
......................................................................................................................................
နောက်နေ့ ဆန်းဒေးမှာ ငယ်သံဒိုင်နဲ့လက်ဖက်ရည်ထိုင်ရင်း မနေ့ကသုံးကြိမ်ပြီးကြောင်းပြောဖြစ်တော့ ဒီကောင် ကျနော့်ကိုရယ်သည်။ကျနော်လည်း မတတ်နိုင်ပေဖြစ်သည့်အကြောင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြခြင်းဖြစ်သည်။
"သူငယ်ချင်းကစိတ်တွေကို အာရုံတစ်ခုထဲမှာ နှစ်ထားလိုက်တာကိုး"
"သူငယ်ချင်းနဲ့နာနားရဲ့ လုပ်ကွက်ကြီးကလည်းနှစ်ထားချင်စရာကြီးလေ ဟီးး"
"အေးပါကွာ ဟုတ်ပါပြီ ဒါနဲ့မေးပါရစေဦးနာနားနဲ့ခါခါးမှာ နာနားကိုပဲလုပ်ပြခိုင်းရအောင် နာနားကပဲလုပ်ချင်စရာကောင်းနေလို့လား ခါခါးနဲ့ကစ်ကစ်ကရော စုပ်ချင်စရာ လုပ်ချင်စရာမကောင်းဘူးမို့လား"
"ဟီး မင်းမေးတော့လည်းဖြေရမှာပေါ့ ရရင် သုံးယောက်လုံး အားရပါးရကြိတ်ချင်တာပေါ့ သုံးယောက်လုံးက သူ့ဟာနဲ့သူလုပ်ချင်စရာချည်းတွေပဲလေကွာ ဒါပေမဲ့တစ်ယောက်ပဲရွှေးဆိုရင်တော့ နာနားကိုပဲရွှေးမှာ ကိုယ်ကပိန်ပိန်မဲခြောက်ခြောက်ဖြစ်လို့လားမသိဘူး နာနားလိုဖြူစိုစို ခပ်တောင့်တောင့်ကြီးတွေ မြင်ရရင် အော်တိုလီးတောင်နေတာ အဟတ်ဟတ်!!"
ကျနော်လည်းခပ်ရှက်ရှက်နဲ့ပဲဝန်ခံပါလိုက်သည်။ငယ်သံဒိုင်က ပြုံးရုံပဲပြုံးပြီးခေါင်းညိမ့်ကာ----
"သိပြီးသားပါ သူငယ်ချင်း မင်းဖြေတာလေး ငါကြားချင်လို့မေးမိတာပါ လောကမင်းလိုလူရှားမယ်ထင်တယ်ကွ"
"ဟာ!မင်းက ပြောင်းပြန်ပြောပြီ မင်းလိုလူကမှ ရှားတာပါ"
"မဟုတ်ဘူး စိတ်ကိုပြောတာ"
"ငါတို့ယောက်ျားလေးတော်တော်များများဒီလိုပါပဲ ကြိတ်တာတော့ နည်းနည်းလန်းရင်ကို ကြိတ်ချင်နေတာ မရလို့ ဟီးး"
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ မင်းစိတ်ရိုးတာကိုပြောတာပါ သူငယ်ချင်းကလည်း ကြိတ်ချင်နေတယ်ဆိုတာကြီးပဲ ဟား ဟား"
"ဟားဟား မသိဘူးလေကွာ ကြိတ်ချင်တဲ့ကိစ္စပြောနေတာမို့ပါ ငါလည်းကြာရင်ငါတို့မေဂျာက နောက်ဆုံးနှစ်ကို ကိုးနှစ်ဖြေတဲ့ ကျောင်းသားကြီးထိပ်ပြောင် ကိုကျော်လေးလို ဖြစ်နေပြီနော်"
"ကိုကျော်လေးကဘယ်သူလဲ သူငယ်ချင်း"
"အော်အေး!သူငယ်ချင်းက သူတို့တွေနဲ့စကားမပြောဖူးတော့ မသိလောက်ဘူးမေဂျာက အီးစီလေ အသက်အကြီးဆုံးငါတို့အရွယ်ကျောင်းသူအလန်းလေးတွေဆို အမြဲကြိတ်ချင်နေတဲ့သူ ဒီလူနဲ့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ပြီးဆို ဘယ်ကလေးမလေးက ဘယ်လိုမိုက်တာ ဘာညာဘာညာနဲ့ သူနဲ့ရရင်ဘယ်လို ကြိတ်ဖြစ်မှာဆိုပြီး အံ့ကြိတ်ကြုံးဝါးနေတဲ့သူပေါ့"
ငယ်သံဒိုင်က 'အော်'တစ်လုံးသာပြောပြီးခေါင်းပဲတစ်ချက်ညိမ့်ပြသည်။သူလည်းသိပ်မသိချင်တာမို့ ကျနော်ကပဲ--
"ငါလည်း ကြာရင်သူ့လို"ဝေးရာအရပ်မှကြိတ်ကြံသည်"စာရင်းထဲ ပါမလားမသိဘူးလို့ပြောပြတာ သူငယ်ချင်း ထားပါ"ပြောရင်း စကားဖြတ်ပြစ်လိုက်ပါသည်။
ငယ်သံဒိုင်က အကြာကြီးစကားစမလာဘဲငြိမ်သွားလေတော့ကျနော်လည်းဆေးလိပ်သာ တစ်ဖွာပြီးတစ်ဖွာ တစ်ရှိုက်ပြီးတစ်ရှိုက် ရှိုက်နေလိုက်တော့ တော်တော်လေးကြာမှငယ်သံဒိုင်က
"လာမဲ့လလယ်လောက်ငါတို့မြို့မှာ မိုးသည်းထန်စွာရွာပြီး ငလျင်လှုပ်လောက်တယ် သူငယ်ချင်း"
ဟု ဘာမှမဆိုင်ဘဲ ရုတ်တရက်ကြီးပြောချလာတော့ ကျနော်အံ့သြသွားမိသည်။သူနဲ့စကားပြောရတာတွေက ထူးဆန်းမှုအံ့သြမှုတွေ များပြားလွန်းနေပါတော့သည်။
"သူငယ်ချင်းက ကြိုသိနေတာလား"
"အေး! အရာအားလုံးတော့ မဟုတ်ဘူးတစ်ချို့ကိစ္စတွေပေါ့ကွာ"
"ငါ့ကိုရော ပြောပြကွာ သူငယ်ချင်းငါ့အနာဂတ်ကိုရော ဘယ်လိုမြင်လဲ"
"ဆိုးဆိုးဝါးဝါးအဖြစ်ဆိုးကြီးတွေကြုံရမှာမဟုတ်သလို ထူးထူးခြားခြားအောင်မြင်မှုလည်းရှိမှမဟုတ်ဘူး သူငယ်ချင်း မင့်ရဲ့ဘဝက အေးရာအေးကြောင်းပါပဲ"
ကျနော် ကိုယ့်အကြောင်းကိုဆိုတော့ ငြိမ်ပြီးနားထောင်ကာစဉ်းစားသုံးသပ်မိရ၏။ငယ်ကတည်းက တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်တာမို့ ငွေရေးကြေးရေးကအစ ကျန်တာအဆုံး သိပ်ကြီးသောကမဖြစ်ခဲ့ရပေ။ပေပေတေတေနဲ့ဆိုးသွမ်းလူငယ်မဖြစ်သလို ရိုးသားကြိုးစားလွန်းတဲ့လူငယ်တစ်ယောက်လည်းမဟုတ်ပေ။ငယ်သံဒိုင်ပြောသလို တကယ် သာမန် အေးရာအေးကြောင်းပင်။
"ဘဝဆိုတာတိုက်ပွဲ ဆိုတဲ့စကားက ငါ့ဘဝအတွက်ကျမမှန်ဘူးပေါ့နော သူငယ်ချင်း"
"မှန်ပါတယ်ကွ မင်းကတိုက်ပွဲလို့ဆိုလိုက်တာနဲ့ရုန်းရကန်ရ တိုက်ရခိုက်ရမယ်ချည်းတွေးနေလို့ပါ အေးဆေးသာသာယာယာပြီးသွားတဲ့တိုက်ပွဲတွေလည်း ရှိတာပဲလေအေးဆေးပြီးသွားအောင် ပြင်စင်ထားတဲ့အကြောင်းတွေလည်း ပါခဲ့မှာပေါ့ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုက အကြောင်းမပါဘဲ ဖြစ်မှမဖြစ်တာလေ သူငယ်ချင်း"
ကျနော် ငယ်သံဒိုင်စကားပြောအပြီးလှိုက်လှိုက်လှဲလှဲခေါင်းညိမ့်မိပါသည်။သူကဆက်၍
"ရုတ်တရက်ဖြစ်တတ်တဲ့ မင်းဒေါသတွေတော့လျှော့ပေါ့ လက်သီးတစ်လုံးကပြဿနာဖြေရှင်းတဲ့အရာတစ်ခုမှ မဟုတ်တာ"
"ဟား ဟာကွာ မင်းကိုတစ်ခါပဲထိုးတာပါကွာ ဒါလည်းမထိပါဘူးကွ"
"အေးပါ ငါ့အတွက်ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး မင့်အတွက်ပါ ငါ့ကကိစ္စမရှိဘူး လက်သီးနဲ့ထိုးလို့မထိတော့ တွေ့တဲ့အုတ်ခဲကျိုးနဲ့ကောက်ထုဖို့ကြိုးစားသေးတာငယ်သံဒိုင်ဖြစ်နေလို့ပါ့ပဲ တစ်ခြားသူဆို အီလောက်တယ် ဟား ဟား မလုပ်ပါနဲ့ကွာ ဘာလုပ်မှာလဲ"
"အေးပါ စောက်ဆရာကြီးအထာနဲ့ လုပ်ရင်ထိုးချင်နေတာမို့ပါ အဲ့တုန်းကလည်းမင်းက မခန့်ဘူးလေ ပြောပုံဆိုပုံက"
"ဟား ဟား ကျနော်ငယ်သံဒိုင် ခင်ဗျားရှေ့မှာ စကားပြောဆင်ခြင်ပါ့မယ်ခင်ဗျာ"
ငယ်သံဒိုင်က ဟာသလုပ်ပြောပြီးမှ---
"တစ်ချို့လူညစ်ပတ်လူပါးတွေက စိတ်တိုလွယ်တဲ့လူရဲ့အားနည်းချက်ကိုသိပြီး ဒုက္ခပေးတတ်တယ်လေ"
ကျနော်ဦးခေါင်းပဲ ဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်မှန်းမသိ ညိမ့်ပြပြီး
"ဒါနဲ့စကားမစပ်ကွာ ငါ စာရေးသူတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ရင် မင်းတို့လေးယောက်အကြောင်းရေးဦးမယ်ကွာ ကြုံတုန်း သတိရတုန်း တစ်ခါတည်းခွင့်တောင်းထားတာ"
"ရေးပေါ့ ဘာဖြစ်လဲ လူတွေက ငါ့တို့လေးယောက်ကို စိတ်ဝင်စားမှာမဟုတ်ပါဘူးကွာ စိတ်ဝင်စားလည်းခဏပေါ့ ပြီးရင်မေ့ပျောက်သွားကြမှာပါ အေးလေ အားလုံးလည်းတစ်နေ့မှာမေ့ပျောက်ပြယ်လွင့်သွားရမဲ့လူတွေချည်းပဲဟာ---တစ်ဆက်တည်းပြောခဲ့ဦးမယ်ကွ မင်းကစာရေးသူဖြစ်မှာသေချာပါတယ် ဒါပေမဲ့အဲဒီစာရေးခြင်းနဲ့မင်းအသက်မွေးလို့ရမှာတော့ မဟုတ်ဘူး"
"စာရေးပြီးအသက်မွေးမယ်ထိတော့ရည်ရွယ်ချက်မရှိပါဘူး ဒါပေမဲ့ဝါသနာပါနေတာမို့ရေးချင်တာ သာမန်လူဆိုတော့ဝါသနာပါတာလေး လုပ်နေရရင်ကို ပျော်နေမလားလို့ပေါ့ အကျိုးကိုမမျော်ကိုးပါ"
"ကောင်းတယ် သူငယ်ချင်း"ကျနော် ခုလိုရေးပြနေတာတွေကလည်းသူတို့ဆီက ခွင့်တောင်းပြီးခဲ့ပြီမို့ ရေးပြနေခြင်းပင်။ငယ်သံဒိုင်နဲ့ကျနော်စကားပြောကြရင်းသူပြောပြသည့် အကြောင်းအားလုံးကိုမရေးကြောင်းဝန်ခံပါသည်။သူပြောပြတာတွေအားလုံးရေးပြရမည်ဆိုလျှင်လည်း ဂမ္ဘီရဆန်းကြယ်ဝတ္ထုရှည်ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။သူပြောပြတာတွေက စိတ်ဝင်စားစရာများစွာပါဝင်သလိုအံ့သြဆန်းကြယ်မှုတွေ ထိတ်လန့်ချင်စရာတွေလည်းပါဝင်သည်။
စာဖတ်အားဖြင့်ဗဟုသုတ ရှာမှီးခြင်းကိုရွယ်တူဆို ဗိုလ်မထားတတ်တဲ့ ကျနော်လိုအချောင်မာန်တက်နေသူအတွက် ငယ်သံဒိုင်ပြောပြတာတွေနားထောင်ရတာ ဗဟုသုတများစွာရသည့်အပြင် ထိတ်လန့်ခြင်းတွေလည်းဖြစ်မိပါသည်။ရသတော့ တော်တော်လေးစုံလင်လှသည့်အဖြစ်အပျက်တွေဟု ပြောရမည်။ယေရူဝဘုံ အကြောင်းတွေလည်းပါ ပါသည်။မိစ္ဆာတွေနဲ့တိုက်ရခိုက်ရ ရှင်းလင်းရတာတွေလည်းပါသည်။
အကြမ်းအရမ်းအကြောက်အလန့်တွေကျစိတ်မဝင်စားလောက်ဘူးထင်မိ၍ ကျနော်ချန်လှပ်ခဲ့ပါသည်။ငယ်သံဒိုင်က ဖြီးဖြန်းပြီးပြောတတ်တဲ့သူမဟုတ်သလို သူကိုယ်တိုင်ကြုံတွေ့ရတာတွေမို့ ရင်သပ်ရှုမောဖြစ်ရပါသည်။
ငယ်သံဒိုင်ကိုလူတွေမျောက်ကဆင်းသက်လာသည့်ကိစ္စပြောမိတော့ကျနော်လိုဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်ပြီထင်ထားခဲ့တာသူကမရယ်ခဲ့ပေ။ကျနော်က အခြားသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဆွေးနွေးကြရင်း လူတွေမျောက်ကဖြစ်ပေါ်လာသည်ဆိုတာကို ပြောပြောပြီးရယ်ခဲ့မိသည်။
"စဉ်းစားတွေးတောနေရင်းကွင်းဆက်ပြတ်အလွဲတစ်ချက်မှာ မှားသွားပုံရပါတယ်ဖြစ်တန်စွမ်းနဲ့ချိန်ထိုးပြီးတွေးတဲ့တွေးခြင်းမျိုးဖြစ်လို့ လူအချို့လက်ခံတာပေါ့ သိပ်တော်တဲ့လူပါ မရယ်သင့်ပါဘူး"
ငယ်သံဒိုင်က အဲလိုမျိုးတွေကြရင် ရှင်းအောင်ပြောနိုင်သလို ယုတ္တိဗေဒနဲ့ချိန်ထိုးပြပြီး ကျနော့်ကိုရှင်းပြသွားတာတွေဆိုတော်တော်လေးမှတ်သားလောက်ပါသည်
"လူသေလူဖြစ်"ကိစ္စကို ပြန်ငြင်းပြပုံတွေတစ်ယူဇနာအကွာအဝေးကိုစာတွေမှာမှားဖော်ပြချက်တွေနဲ့ အကွာအဝေးသတ်မှတ်ချက်ဆို "ပေ"လောက် "မိုင်"လောက်သိသူကျနော့်ကို ရှင်းလင်းစေပါသည်။ဇာတ်ကျောရှည်မှာစိုးတာရော ငြင်းစရာကိစ္စတွေဖြစ်ကုန်မှာရောမို့ ကျနော်သေချာတိကျစွာ မဖော်ပြတော့ပါ။
ဒါပေသိကျနော်လည်းသိပ်သိချင်နေသည့်သူတို့လေးယောက်အကြောင်းကို ငယ်သံဒိုင်နဲ့စကားပြောရင်း မေးမိရသေးသည်။
"သူငယ်ချင်းတို့ကို ငါထင်နေတာတစ်ခုကိုလည်းမေးပါရစေ"
"မေးပါ ဖြေနိုင်ရင်ဖြေမယ် ဝန်ခံနိုင်ရင်ဝန်ခံမယ် မုသားမသုံးပါစိတ်ချ"
"သူငယ်ချင်းတို့လေးယောက်ကို မြင့်တဲ့ဘုံတစ်ခုခုကနေ လူလာဖြစ်တာလား ထင်မိနေသလို ဘုရားရှိခိုးတာလည်း ငါမတွေ့ဘူးတော့ ငါ့စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေတယ် စိတ်လည်းမဆိုးနဲ့ဦး"
ငယ်သံဒိုင်က ကျနော့်စကားဆုံးတော့ခေါင်းရမ်းပြပြီး---
"မဆိုးပါဘူး မင်းမေးတဲ့ ဒုတိယတစ်ချက်ကို ငါအရင်ဖြေမယ် ငါတို့တွေက လူမြင်ကွင်းမှာ တကုန်းကုန်းနဲ့ဦးမချတတ်ဘူးစိတ်အစဉ်မှာပဲ ဦးထိပ်ပန်ပါတယ် စိတ်မှာဆိုတော့အမြဲတမ်းချည်းတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့ သန့်စင်ကြည်လင်တဲ့စိတ်ဖြစ်စဉ် အခိုက်အတန့်မှာလို့ ဆိုလိုပါတယ် ငါလည်းမင်းလို သာမန်လူပဲလေ စိတ်ကိုလုံးဝငြိမ်အောင် မထိန်းချုပ်နိုင်သေးဘူးလေ----နောက်တစ်ခုလည်းဆက်ပြောဦးမယ်မင်းလည်းစိတ်မဆိုးနဲ့ဦး မင်းလိုတော့တကုန်းကုန်းနဲ့ဦးချပြီးရှိခိုးပူဇော်ခြင်းတော့မရှိဘူး ဒါပေမဲ့အဆုံးအမတွေကိုငါတတ်နိုင်သလောက်နာခံတယ် မင်းကရှိခိုးဦးချပေမဲ့ မူးယစ်ရီဝေစေတဲ့အရာကိုနေ့တိုင်းမဟုတ်ပေမဲ့ မှီဝဲတယ်---ငါက ရှိခိုးဦးချခြင်းမရှိပေမဲ့ မမှီဝဲပါ"
"ဟုတ်ပါတယ် သူငယ်ချင်း"
"မှီဝဲလို့လည်း ငါ့ကအပြစ်ပြောနေတာမဟုတ်ဘူးနော် မင်းအကြောင်းလေ ငါကဘာပြောလို့ရမှာလဲ ရှိခိုးခြင်းကိစ္စမို့ ငါကမြင်သာအောင် နှိုင်းယှဉ်ပြတာပါ-------မင်းတို့ငါတို့နေထိုင်တာရဲ့အရှေ့အနောက်တောင်မြောက်မှာလည်း လူတွေရှိနေတာပဲလေ သူတို့လည်းသူတို့အကြောင်းတွေနဲ့အတူယုံကြည်ရာရှိနေမှာပေါ့ သူတို့ကိုလည်း ငါတို့ကဘာမှမပြောသလို ငါတို့ကိုလည်း ဘာမှလာမပြောနဲ့လေ ကိုယ့်ယုံကြည်ချက်နဲ့ကိုယ်လျှောက်လှမ်းမယ် အဲ့ကိုယ့်ယုံကြည်ချက်ကြောင့် အများတော့ဒုက္ခမရောက်စေနဲ့ပေါ့ အဲသလိုမျိုးပါ"
"အေးပါ နားလည်ပါပြီ မြင့်တဲ့ဘုံက လာတဲ့ကိစ္စရော"
"ဟုတ်တယ်လို့ ဝန်မခံနိုင်သလို မဟုတ်ပါလို့လည်း မငြင်းချင်ပါ ကိုယ်တိုင်မှီသလောက်စဉ်းစားကြည့်ပေါ့ကွာ မမှီတော့ရင်တော့ ရပ်လိုက်ပါ သူငယ်ချင်း-----
"ဘယ်က က အရေးမကြီးဘူး..ဘာလဲ က အရေးကြီးတယ်"
သူငယ်ချင်းကိုတစ်ခုလည်းသတိပေးထားဦးမယ်.။ လောကနဲ့ယှဉ်ပြီးနှိုင်းယှဉ်တွေးဆချက်ထုတ်တဲ့အခါ ဂရုစိုက်ပါ သတိထားပါ ရူးတတ်ပါတယ်.။ အဆုံးအမလည်းရှိခဲ့ပြီးသားပါ ငါတို့နေထိုင်တဲ့ဟောဒီပထဝီမြေသားထုကြီးကကြီးမားကျယ်ပြန့်သလိုမြင်နေရတဲ့ အပေါ်ကမိုးကောင်းကင်ကြီးကလည်း အဆုံးမရှိကျယ်ပြန့်နေလိုက်တာလေတွေ မီးတွေ ရေတွေဆိုတာလည်းမရေတွက်နိုင်ရှိသေးတယ်။ ဒီလောက်ကျယ်ပြန့်တာကြီးကို ပေါင်းပြီးမှတောင် ခေါ်တွင်တာက စကြဝဠာတဲ့။ဒီလောက်ကြီးမားကျယ်ပြန့်လွန်းတဲ့ မဟာစကြဝဠာကိုပဲ အနန္တရှိတယ်လို့ဆိုခဲ့လေတော့သိပ်ကို ရှုပ်ထွေးကျယ်ပြန့်လွန်းနေပြီမို့သတိပေးတာပါကွာ"
".............."
ကျနော်စကားမပြောနိုင်ပါ ငြိမ်ပြီးနေခဲ့၏ခေါင်းထဲမှာတော့ စဉ်းစားတွေးတောနေပါသည်။ငယ်သံဒိုင်ကို ဆန့်ကျင်ဖို့မဟုတ်ပါ။သူ့စကားအဆက်ဆက်တွေကို စဉ်းစားနေခြင်းပင်။ကျနော် ငြိမ်သက်နေတော့သူကပဲဆက်ပြီး----
"လောကဖြစ်စဉ်တွေမှာ မြင့်ရာကနိမ့်ရာကိုသွားရတာလွယ်တယ်နော် သူငယ်ချင်းနိမ့်ရာက မြင့်ရာကို သွားရတာခက်တယ် မင်းလည်းသိပြီးသားပါ မင်းကအသက်ငယ်လွန်းသေးလို့ အတွေးလွဲမှာစိုးလို့ပါ"အသက်ရွယ်တူခြင်းကို ငယ်သံဒိုင်ကမင်းက ငယ်သေးတယ်လို့ပြောတာကြားပြီး ကျနော် စကားဟမလို့ လုပ်လိုက်သေး၏။ပြီးမှ ဟုတ်ပါတယ်လေ သူဖြတ်သန်းပုံနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ကြည့်လျှင်တော်တော်လေးငယ်ပါသေးတယ်ဟု တွေးမိ၍ စကားမဟဖြစ်တော့ပေ။
"မင်းကြားဖူးတဲ့ စကားတစ်ခုအတိုင်းထပ်ပြီးချိန်ထိုးကြည့်လိုက်ပါ သူငယ်ချင်းဒီလေါက်တော့ မင်းဦးနှောက်ကမှီတယ်ဆိုတာ သိတယ်လေ"
"ဘယ်စကားလဲဘာစကားလဲ သူငယ်ချင်း"
"ဗြဟ္မာပြည်တဝင်းဝင်း ဝက်စားကျင်းတရှုပ်ရှုပ်"
ဟု ငယ်သံဒိုင်က ဒုံးတိချည်းပြောပြ၏။ငယ်သံဒိုင်က "ဗြဟ္မာပြည်တဝင်းဝင်း ဝက်စားကျင်းတရှုပ်ရှုပ်"လို့စကားကို ဒုံးတိချည်းပြောချလာပြီးနောက်မှာ ဖြစ်သွားတဲ့သူ့မျက်နှာက သိပ်ကိုအိုမင်းရင့်ရော်လွန်းသွားသည်ဟု ကျနော် မြင်မိသည်။ထင်မိသည်။
သူ့စကားအတိုင်းပါပဲ လောက၌ မြင့်ရာမှ နိမ့်ရာသို့ကျဆင်းသွားရသည်မှာသိပ်ပြီးလွယ်ကူလှပေသည်။အနိမ့်မှအမြင့်သို့ လှမ်းတက်ရသည်က ပိုမိုခက်ခဲလွန်းပေ၏ကျနော်ကိုယ်တိုင်ပဲ အဲဒီတုန်းကအသက်အရွယ်မှာရော ဒီအသက်အရွယ်မှာရောမသိဘူးလားမေးသော် ဖြေရမည်က---
"သိကား သိ၏ မပြင်နိုင်ချေ"
သာမန် အသိကြောင့်လည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်ပေမည်။ကျနော်စိတ်ဝင်စားလွန်းသော သူတို့လေးယောက်၏ သံသရာစက်ဝိုင်းလှည့်ပတ်ပုံအနည်းအကျဉ်းကိုနည်းပါးသဘောပေါက်ကာ သိသွားခဲ့ပြီမို့---
"နားလည်ပါပြီ သူငယ်ချင်း"
လို့ ဆိုလိုက်တော့ ငယ်သံဒိုင်က ကျနော့်ရှေ့မှတင်မျက်ရည်တစ်ပေါက်တောက်ကနဲကျဆင်းပြီးမှ ခေါင်းကိုတွင်တွင်ကြီး ခါရမ်းကာ
"သူငယ်ချင်းလည်းအသေးစိတ်နားမလည်ဘူးဆိုတာ ခံစားသိနဲ့သိပါတယ်ကွာ ဒါမဲ့နားလည်ပေးနိုင်တယ်ဆိုတဲ့စိတ်ဓာတ်နဲ့ပဲသိပ်ကျေနပ်ဖို့ကောင်းနေပါပြီ ကျေးဇူးတော်ပါကွာ---လောကမှာ လူဖြစ်ဖို့ခဲယဉ်းတယ်လို့ဆိုခဲ့ပေမဲ့ လူဦးရေတိုးနှုန်းတွေကြည့်ပြီး ငါလည်း အတွေးနဲ့လုပ်ရပ်တို့မှားခဲ့ဖူးတယ် ဒါကြောင့်လည်း ငါပေးဆပ်ရတာဖြစ်မယ်လို့ သိနေမိတယ်"
"ခဏကွ! မင်းက လူရယ်လို့ဖြစ်လာပြီးကတည်းကဘာတွေများပေးဆပ်ပြီး ရှင်သန်နေရလို့လဲ ငွေရေးကြေးရေးအစ နေထိုင်စားသောက်ရမှုအပြင် ငါဆိုသိပ်လိုနေတဲ့ကာမအမှုကိုလည်း ငယ်ကတည်းက စားသုံးနေရတယ် ဟုတ်"
"နေ့စဉ်ဟင်းကောင်းဟင်းခွက်အများကြီးနဲ့စားသုံးနေရသူတစ်ယောက်အဖို့ ဟင်းသုံးလေးမျိုးပဲပါတဲ့ ထမင်းဝိုင်းမျိုးကိုမမြိန်သလိုပါ သူငယ်ချင်း"
"အေးပါ အေးပေါ့"
ကျနော်လည်း အေးပါအေးပေါ့ပြောပြီးကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ငြိမ်နေတုန်းမှာ သူလည်းငြိမ်နေတော့သည်။နှစ်ယောက်သားစကားဝိုင်းက ရုတ်တရက်တိတ်ဆိတ်သွားရပြန်တော့သည်။ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ်ဆိုတာလိုပင်။
ကျနော်သိသည့်သူတို့လေးယောက်ကဇာတိရပြီး လူဖြစ်လာကြပေမဲ့ သာမန်လာများမဟုတ်တာတော့ ကျနော်သေချာသိသည်။ဘာသိတာလဲရှင်းပြပါဆိုပြီးမေးလာလျှင်ကြရင်တော့တစ်ခြားသူရှင်းလင်းသွားသိတိုင် ကျနော်ရှင်းမပြတတ်ပေ။
သူတို့လေးယောက်ထဲက တစ်ယောက်ယောက်က သေချာရှင်းပြလျှင်တော့ ပိုကောင်းပေလိမ့်မည်။သို့တည်းငြား အကြောင်းအရာတော်တော်များများကို ပြောပြပေးသည့်ကျနော့်ကိုပင် ဘယ်ကလာတယ် ဘာလုပ်မယ် ဘယ်ကိုသွားမယ်ဆိုတာ ဝန်မခံမပြောပုံထောက်တော့ဘာတွေများကြောင့်လဲဟု ကျနော်စဉ်းစားရပါသည်။ငယ်သံဒိုင်က သူတို့ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ဘဝ ဘဝတွေကို အလျဉ်းသင့်သလို ပြောပြခဲ့ပြီးမှ ဘယ်ကလာလဲမေးမိတော့လက်ရှိမှာဘယ်ကက အရေးမကြီး ဘာလဲက အရေးကြီးသည်လို့ ဖြေသည်။
သူ့အကြောင်းတွေကို အိပ်သွန်ဖာမှောက်ပြောပြလိုက်လျှင် သူလို သူလို အခြားလူတွေ အဓိက ကျနော် သူလိုလိုက်လုပ်မည် သူလိုဖြစ်သွားမည်စိုးရိမ်ခြင်းကြောင့်လားပေါ့ဟု စဉ်းစားမိပြီး---
ကျနော် ကျေနပ်စွာ ကိုယ်ပါသူ ခေါင်းညိမ့်ရင်း လက်ဖျောက်တစ်ချက်တီးလိုက်ချိန်ငယ်သံဒိုင်က---
"ဟုတ်တယ် သူငယ်ချင်း မင်းတွေးတာမှန်တယ် ငါမင်းကိုသေချာရှင်းလင်းစွာပြောမပြနိုင်တဲ့ကိစ္စတွေဟာ မင်းအပါအဝင် အခြားသူတွေ ငါတို့လိုဖြစ်သွားမှာမလိုလားလို့ပဲ သာမန်တွေးရင်တော့အားကျစရာကြီးပါ ဒါပေမဲ့ အလကားပဲသူငယ်ချင်း-ကိုယ့်ဘဝ ကိုယ်အခြေအနေနဲ့ကိုယ် လျှောက်လှမ်းကြရာမှာ လွတ်မြောက်သွားသူသာ အကောင်းဆုံးပဲလေ"
သူနဲ့လည်းစကားပြောတာကြာခဲ့ပြီမို့ကျနော့်အတွေးထဲမှာ ဘာတွေတွေးနေတယ်ဆိုတာ သိတဲ့ငယ်သံဒိုင်ကို ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ထူးပြီးမအံ့သြတော့ပေ။ဒါမဲ့ကလိချင်တဲ့ ကျနော့်ဝါသနာအတိုင်း--
"ဒါဆို မင်းက သူတော်ကောင်းကြီးပေါ့ဟုတ်လား အခြားသူတွေအတွက် အရမ်းတွေးပေးနေတာပေါ့ ဟုတ်လား သူငယ်ချင်း" လို့မေးမိတော့ သူက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးကာ ခေါင်းကိုရမ်း၍
"သူတော်ကောင်းလို့ မသတ်မှတ်ရဲပါဘူးဒါပေမဲ့ သူယုတ်မာ မဟုတ်တာတော့သေချာတယ်မင်းလည်းငါလိုပဲမင်းလည်းသူတော်ကောင်းမဟုတ်ဘူး မယုတ်မာမကောက်ကျစ်တာ"
"အေးပါ ဆယ်တန်းနှစ်က ခါခါးကမခင်ဆုမေကို မင်းတို့ပါဝါအစွမ်းအစတွေနဲ့လူကြားထဲမှာ အရှက်ရစေတာတွေကစ်ကစ်နဲ့ပြဿနာတက်တဲ့ ဒီမြို့ခံလူမိုက်ကို ခြေကျိုးလက်ကျိုးသွားအောင်ဆုံးမတာတွေဟာ မယုတ်မာဘူးပေါ့ ဟုတ်လား?"
"မယုတ်မာပါဘူးကွ ပုထုဇဉ်ဖြစ်နေတာမို့ လာစော်ကားတော့ ပြန်ဆုံးမပြစ်တာမျိုးပါ"
ငယ်သံဒိုင်က ဒီစကါးကိုပြောတော့ မာန်ပါလွန်းသည်ဟု ကျနော်ထင်သည်။
"ငါကသာမန်လူလိုလူသားဆန်ချင်ပါတယ် သူငယ်ချင်းရာ အဲ့ဒါတော့ ယုံပါ"
ကျနော် ငယ်သံဒိုင်ကို ဒီအတိုင်းပဲကြည့်နေလိုက်မိပါတော့သည်။ကြည့်နေရင်းမှဒီမြို့ခံလူမိုက်တစ်ယောက်နဲ့ သူ့တို့လေးယောက် ညိကြသည်ကို အမှတ်ရသွား၏။
မြို့ခံလူမိုက်တစ်ယောက်၏ဝမ်းကွဲညီတစ်ယောက်က ကစ်ကစ်ကိုကြွေသည်လို့ကျနော်တို့ ပထမသိရသည်။ကျောင်းပေါ်ထိလာပြီးပရိုပို့လုပ်ရာမှာ သုံးကြိမ်မြောက်လောက်ရောက်ရော ကစ်ကစ်က သူမကိုဆွဲလားရမ်းလားလာလုပ်သည်ကိုမကြိုက်၍ ပါးတစ်ချက်ရိုက်လိုက်သည်ပြောသည်ပါးရိုက်ခံရသည်မှာ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းဝေဒနာခံစားရသည်ဟု ကျနော်ကြားဖူးသော်ငြားကစ်ကစ်ရိုက်ချက်ကြောင့် သ့ကောင့်သားမှာသွားနှစ်ချောင်းပါကျွတ်သည်ဆိုသည်။
ပြဿနာကပြီးမသွားဘဲ သ့ကောင့်သားက သူ့အကိုနှင့်အပေါင်းအပါ ဖိုက်တာတွေခေါ်လာပြီး သူတို့ လေးယောက်ငှါးနေသည့်အိမ်ကို ပွဲလာကြမ်းတော့သည်။သူတို့လေးယာက်ကလည်း အံ့မခန်းဘာမထီတွေမို့ ပြန်လည်တုံ့ပြန်သည်ပြောသည်။
မြို့ခံနာမည်ကျော်လူမိုက်ကို ကစ်ကစ်ကိုယ်တိုင်ပဲ ခြေထောက်နဲ့လက် အရိုးကိုချိုးပြလိုက်တော့မှ ပွဲကပြီးသည်ပြောကြသည်။ကျနော်က အဲဒီညကအဖြစ်အပျက်တွေကို မျက်ဝါးထင်ထင်မမြင်ခဲ့ရလေတော့မြင်ရသူများကိုမေးကြည့်သည့်အခါကစ်ကစ်က သူမဆီလက်သီးဆုပ်ပြီးပြေးဝင်လာတဲ့ နာမည်ကျော်မြို့ခံဖိုက်တာကိုလျင်မြန်စွာပြေးဝင်ကန်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ခြေထောက်ခြေသလုံးရိုးကို သာသာယာယာပဲ လက်နဲ့ရိုက်ကာ ကျိုးအောင်ချိုးပြသည်လို့ ပြောကြသည်။
အုပ်စုနဲ့မှ လူအင်အားရှိမှ ခေါင်းဆောင်ရှိမှ မိုက်ရဲတဲ့ ခပ်ညံ့ညံ့လူမိုက်တို့ထုံးစံအတိုင်း သူတို့ခေါင်းဆောင်ကိုဒီဘက်ကကစ်ပြလိုက်တော့ အလျိုလျိုထွက်ပြေးကြတော့သည်တဲ့။
သူတို့လေးယောက်ပြဿနာကပြီးသွားသော်လည်း သူတို့လေးယောက်နဲ့တစ်မြို့တည်းလာနေရတဲ့ ကျနော်နဲ့ကျန်တဲ့ကျောင်းသားကျောင်းသူများအဖို့ တစ်ချို့က ရွံ့ကြောက်ကြီး ကြောက်လို့နေတာခံစားလိုက်ရပါသေးသည်။တော်တော်လည်း နာမည်ကြီးသွားခဲ့ရသည်။
"အေး သူငယ်ချင်း-မြို့ခံလူမိုက်တွေနဲ့ဖြစ်တဲ့ကိစ္စပြန်အောက်မေ့မနေနဲ့တော့ညနေပိုင်း မခင်ဆုမေကို ဆုံးမခဲ့တဲ့ ခါခါးနဲ့မင်းအဆောင်ကို လာခဲ့မယ် အဆင်ပြေလား ကြည့်မယ် ဟုတ်--အဲလိုလုပ်ပြချင်နေတာလည်း ငါ့ရဲ့ညဉ်ဆိုးတစ်ခုဖြစ်မှာ ပေါ့ကွာ ဟားး"
အထက်ပါအတိုင်း ငယ်သံဒိုင်ကပြောလာတော့ ဒီကဖိုးကြည့်ချင် ကျနော်ကလည်းကြည့်ရန်အသင့်ဟုလက်မထောင်ပြလိုက်တော့သည်။
...............................................................................................................
ငယ်သံဒိုင်နဲ့ခါခါးက ကျနော့်အခန်းထဲဝင်လာကြပြီးနောက်မှာ ခါခါးကသူမအဝတ်အစားတွေကိုမြန်မြန်ကြီးချွတ်ပစ်နေတော့သည်။ခါခါးကလုံးဝကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီသည်မှငယ်သံဒိုင်ရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ကာ ငယ်သံဒိုင့်လီးကြီးကိုစစုပ်သည်။
ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ထိုင်နေတဲ့ခါခါးကိုဘေးတစ်စောင်းမြင်နေရသည့်ကျနော်က ခါခါးသည် နို့တွေဖင်တွေက ကစ်ကစ်ထက်ကြီးသော်လည်း နာနား၏စိုစိုပြေပြေဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကိုကျ မမှီချေဟု မှတ်ချက်ပြုနေမိသည်။
အသားအရည်ညိုစိမ့်စိမ့်ဖြစ်ခြင်းနှင့်အတူမျက်လုံးပြူးပြူး မဲနက်တဲ့မျက်ခုံးမွေးထူထူနဲ့ ခါခါးသည်လည်း စွဲဆောင်မှုရှိပါ၏။ပို၍စွဲဆောင်သည်ကတော့ မဲနက်ကော့ပျံစွာပေါက်နေသော စောက်မွေးများပင်။
ခါခါး၏မျက်ခုံးမွေးတို့က အော်ရီဂျင်နယ်မဲမဲနက်နက်ဖြစ်တာမို့ တစ်ခြားကောင်မလေးအချို့တို့လို့ အလှပြင်ပစ္စည်းအကူအညီသုံးရဟန်မတူပေ။ မျက်ခုံးမွေး မဲနက်ခြင်းကြောင့်ပင် စောက်မွေးလည်းမဲနက်ဟန်တူပါသည်။သေချာတော့ ကျနော်လည်းမသိပါ။သေချာသိတာကတော့ခါခါး၏ မျက်ခုံးမွေးနှင့်စောက်မွေးများက မည်းနက်လွန်းလှသည်။
မည်းနက်ရှည်လွန်းသော ခါခါး၏စောက်မွေးရှည်များကြောင့် ငယ်သံဒိုင် လျှာနဲ့လျက်ပေးသည့်အခါ နှာခေါင်းမှသေးနံ့တို့ရကောင်းရလိမ့်မည်ဟုကျနော်ကဘာမှမဆိုင်ဘဲ ကိုယ်လည်းလျက်ရတာမဟုတ်ဘဲနှင့်တွေးဖြစ်အောင်တွေးမိလိုက်သေးသည်။ခါခါးက အပေါ့တစ်ခါသွားပြီးတိုင်းဆေးကြောသန့်စင်လျှင်တော့ နံကောင်းမျှနံပေမည်။
သေးတစ်ခါပေါက်ပြီးတိုင်းစောက်ပတ်ကို ရေတစ်ခါဆေးရဦးမည်ဆိုလျှင် အလုပ်တော့နည်းနည်းပိုရှုပ်မည်ထင်ပါသည်။သန့်ရှင်းစင်ကြယ်မှုလိုချင်ရင်တော့ဝိရိယစိုက်ထုတ်မှရပေလိမ့်မည်။ဒါကြောင့်လည်းအချို့အမျိုးသမီးတွေကစောက်မွေးတွေမထားဘဲ ရိတ်ပြစ်ကာဖယောင်းလောင်းခြင်း ရှားစောင်းလပတ်သုတ်လိမ်းခြင်း လုပ်တာဖြစ်လိမ့်မည်။
ခါခါးကတော့သူမစောက်မွေးတွေကိုရိတ်မပစ်ပေ။ဒီအတိုင်းကောက်ကောက်ကွေးကွေးပုံစံဖြင့်ပဲ ဖွာလန်ကျဲထား ထားသည်။ကြိုက်သည်။ကျနော်ကတော့ကြိုက်သည်စောက်ပတ်ဆို အမွေးပါမှသဘောကျ၏။
ရိတ်ထားလို့မရှိတာကိုတောင် သဘောမကျဖြစ်ရသေးတာ "ကျမက အော်ရီဂျင်နယ် ကတုံးမပါမောင်"ဆိုသူများကို ဖင်ပိတ်ကန်မိမလား မပြောတတ်ချေ။စောက်မွေးမဲမဲနဲ့ ခါခါးက ငယ်သံဒိုင့်လီးကိုစုပ်တာမှာသူမလက်နှစ်ဖက်ကိုလွတ်၍သည်လောက်ကြီးရှည်တုတ်တာကြီးကိုပါးစပ်ထဲအတင်းထည့်စုပ်လိုက်တာ မြင်လိုက်ရတော့ ကျနော့်အာရုံက သူတို့နှစ်ယောက်ဆီ ပြန်ရောက်လာတော့သည်။
ဟုတ်သည်။ခါခါးဘယ်လိုထည့်ထားပြီးစုပ်နေသည်မသိ။သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက ငယ်သံဒိုင့်လီးအရင်းကို ရောက်နေပေပြီ။မောင်မင်းကြီးသား ငယ်သံဒိုင်လီးကခါခါးလည်ချောင်းအတွင်းထိရောက်နေပေလိမ့်မည်။တစ်ဖန်ငယ်သံဒိုင်က ခါခါးခေါင်းကိုကိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို တစ်ဖြေးဖြေးပြန်ဆွဲထုတ်ပြသေးလေ၏။
ခါခါးက ငယ်သံဒိုင်၏အပြင်ပြန်ထွက်လာသောလီးကြီးကို သူမချွတ်ထားသည့်အင်္ကျီနှင့် ယူသုတ်လိုက်သလို ဖြစ်သလိုထိုင်စုပ်နေရာမှ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ဒူးတုတ်ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။
ငယ်သံဒိုင်က ခါခါးခေါင်းပေါ်မှဆံပင်များကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုစည်းကိုင်လိုက်သေးကာ ခေါင်းနောက်မှာထား၍ စုအုပ်ကိုင်ထားပြန်သည်။ခါခါးက ငယ်သံဒိုင့်လီးထိပ်စကိုတစ်ချက်နှစ်ချက်မျှလျှာဖြင့်သပ်ပေးပြီး တစ်ချောင်းလုံးထည့်ငုံ့စုပ်ပြန်တော့လေသည်။
ငယ်သံဒိုင်ကလည်းသူ့လီးကြီးခါခါးပါးစပ်ပေါက်ထဲ အဆုံးထိဝင်ရောက်နေသည်ကိုပင် ပိုမိုဝင်စေရန် ခါခါးခေါင်းကို ကိုင်ပြီးသူ့ဆီးစပ်နှင့်အတင်းဖိကပ်၏။
"အွင့် ဟွပ် အု အု"
ဆိုသောအသံ ခါခါးဆီကထွက်ပေါ်လာတော့သည်။အွင့် ဟွပ် ဟုဟု ဟူသောအသံကပင် ငယ်သံဒိုင်ကို လိင်စိတ်ပိုမိုထကြွစေပြန်သလားမဆိုသာအသံကြားရပြီးနောက်မှ ငယ်သံဒိုင် ခါခါးပါးစပ်အား အတင်းဆောင့်လိုးပုံကြီးမှာအားရစရာပင်ကောင်းလှသည်။ဂွေးဥနှစ်လုံးက ခါခါးမေ့စေ့ကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်နေသေး၏။
အချက်နှစ်ဆယ်မျှလောက် ခါခါးပါးစပ်ကိုအတင်းဆောင့်လိုးသွင်းပြီးပြန်တော့မောင်မင်းကြီးသားက ဆောင့်လုပ်တာခဏ ရပ်နားပြန်သည်။နားပြန်တော့လည်းလီးကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲချွတ်လိုက်သည် မထင်လိုက်လေနှင့်။ခါခါးမျက်နှာကို သူ့ဆီးစပ်နှင့်ကပ်ထားပြီးသာ နားနေလေသည်။
ခါခါးတို့ အသက်ရောရှုလို့ရရဲ့လားဟုအချောင်စိတ်ပူသွားသေးသည်။သေသွားခဲ့သော် ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းတွေဖြစ်ကုန်ဦးမည်။
"ကောင်မလေးတစ်ယောက် ချစ်သူလီးကိုအသက်ထွက်အောင်တောင် စုပ်ပေးပြီးချစ်ပြသွားတယ် ဘာညာဖြင့်-----------"
ပြောလို့လည်းကောင်းမည် မဟုတ်ပေ။ကောင်မလေးတွေထဲမှာလည်း ခါခါးလိုအသက်အောင့် အသက်ရှုမွန်းကျပ်သည်ထိစုပ်ပေးနိုင်မည့်သူချစ်ပြမည့်သူ ရှိတော့ရှိမည် ရှားမည်ထင်ပါသည်။
ကမ္ဘာကျော်တစ်ယောက်တောင် လိင်မှုအလွန်အကျွံအကြမ်းပတမ်းပြုလုပ်ရင်းအသက်ပါသွားသည့်အဖြစ်အပျက်ကိုကျနော်ကြားဖူးသည်မို့ စိုးရိမ်သွားခြင်းပင်နောက်မှ ခါခါးသည်လည်းသူတို့လေးယောက်ထဲမှ တစ်ယောက်အပါအဝင်ဖြစ်တာမို့ စိုးရိမ်စိတ်မရှိတော့ချေ။
ကျနော့်အတွေးတို့မဆုံးခင်မှာပဲ ငယ်သံဒိုင်တစ်ယောက်အမောပြေသွားသည့်ထင်ပါသည်။ခါခါးပါးစပ်ထဲသူ့လီးကြီးပြန်ထိုးထည့်ပြီး လုပ်ပြန်ပါတော့သည်။
သည်တစ်ခါက စောစောက ဆောင့်လုပ်နေထက်ကိုပင် အရှိန်ပါသည်ထင်သည်။ငယ်သံဒိုင့်လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ထားသည့်ကြားမှ ခါခါးမျက်နှာလေးက မျက်ရည်လည်နေတာတွေ့ရသည်။
ဆောင့်လုပ်နေရင်း ဆောင့်လုပ်နေရင်းမှာပဲ ငယ်သံဒိုင်က ခါးပြင်ဖင်ရှုံ့လိုက်ကာတစ်ချက် "အိုင်းကနဲ" ခပ်ကြမ်းကြမ်းပိုဆောင့်ထိုးပင့်ကော်လုပ်လိုက်သည် ထင်သည်။ခါခါးမှာ အွပ်ကနဲဖြစ်သွားကာဖူးကနဲ သူမပါးစပ်ထဲမှ ငယ်သံဒိုင်လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှမြန်မြန်ကြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်လေတော့သည်။ပြီးမှ---
"အဟင်းဟင်း ဟင့် သေမှာပေါ့ကွာ အဟင့်ကြမ်းလိုက်တာ စိတ်တွေလျှော့ပေးဦး"
ဟု ငယ်သံဒိုင်ကိုပြောတာ ကျနော်ကြားလိုက်ရသေးသည်။ငယ်သံဒိုင်ကြီးက တရှုးရှုးနှာမှုတ်သံကြီးသာထွက်လာပြီး ဘာမှလည်းပြန်မပြောပဲဖြင့် ခါခါးကိုစွေကနဲကောက်ပွေ့လိုက်ကာ ကျနော့်အိပ်သည့်ခုတင်ပေါ်တင်ပြန်သည်။ကျနော်လည်းအစပိုင်းက ခါခါးကိုသနားစိတ်တွေဘာတွေဖြစ်နေရာမှ သူမအသံကိုကြားလိုက်ရတော့ လိင်စိတ်တွေပိုဖြစ်လာကာ
"ခုတင်ပေါ်မှာပဲ ပါးစပ်ကိုထပ်လိုးပြီးပြီးပစ်ကွာ ငါလိုး စောက်ရမ်းကြည့်ချင်နေပြီ ဟွင်း ဟူးး"
ဟု တစ်ယောက်တည်းရေရွတ်မိရင်းလက်ကလည်းမြန်မြန်ကြီးဗုံတီးနေမိလေတော့သည်။ငယ်သံဒိုင်က ကျနော်ပြောသည့်အတိုင်းပင် ခါခါးကိုခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လန်ထားကာ သူကကြမ်းပြင်မှာပဲ နေပြီး ခါခါးမျက်နှာကို ပေါင်ကြားဆီသို့ ဆွဲယူလိုက်ပြန်သည်။
ခါခါးမျက်နှာ သူ့လဥအောက်ရောက်လာတော့ ခါခါးရဲ့ပါးပြင် နှာခေါင်း နှုတ်ခမ်းတို့ကို လီးကြီးနဲ့ တဖတ်ဖတ်ရိုက်ပြန်သေး၏။ခါခါးကသူမနှာခေါင်းကို ငယ်သံဒိုင့်လီးကြီးနဲ့ရိုက်သောအခါ နှာခေါင်းကိုရှုံ့ပြသည်။မြင်နေရသူကျနော့်အဖို့ တော်တော်လေးကို အာရုံရလှသည်။ဗုံတီးချက်တွေကလည်း အရမ်းကို မြန်ဆန်သွက်လက်လျှက်။
ငယ်သံဒိုင်က ရိုက်လို့အားရတော့မှ ပါးစပ်ထဲထည့်လုပ်တော့သည်။သာသာယာယာတော့မဟုတ်။တစ်ဆုံးထည့်ပြီးအတင်းကြုံးသည်။လဥက ခါခါးနဖူးကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်နေပြန်သေးသည်။ကြာသည်။တော်တော်လေးကြာအောင်လုပ်နေသည်။လုပ်နေရင်းမှာပဲ မောင်မင်းကြီးသားက ခါခါးနှာခေါင်းကို ဆွဲညှစ်ပိတ်ပြီး ကြမ်းသထက်ကြမ်း မြန်သထက်မြန်အောင်ဆောင့်တော့သည်။
"အိမ်း!!!"ဟူသော ငယ်သံဒိုင်ဆီမှ အော်သံကြားရပြီးနောက်မှာတော့ ခါခါးပါးစပ်ဆီမှ သုတ်ရည်တွေ လျံထွက်ကြလာတာကိုကျနော် မြင်နေရပါတော့သည်။
နောက်တစ်ပတ်ကျောင်းပိတ်ရက်မှာလည်း ကျနော်မြို့သို့မပြန်ဖြစ်ပေ။ကျနော်မပြန်သလို သူတို့လေးယောက်လည်းမပြန်ပေ။ကျနော်မပြန်ရသည်က ငယ်သံဒိုင်ကမပြန်ခိုင်းခြင်းကြောင့်ပင်။ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ သူတို့လေးယောက်ငှါးနေသည့်အိမ်မှာပဲ "ကျား တစ် မ သုံး"ဆိုတဲ့ ဖိုးဆမ်း လိင်ဇာတ်လမ်းကို ကပြအသုံးတော်ခံပါသေးသည်။
ကြည့်ခဲ့ရသည့်ကျနော့်အဖို့ ကိုယ်တိုင်လည်း မပါဝင်မကပြဘဲနှင့် ဗုံတွေတီးလွန်းပြီး လူကခပ်ချောင်ချောင်ပင်ဖြစ်သွားခဲ့ရပါသေးသည်။နောက်လပိုင်းထဲ ကျောင်းပိတ်ရက်မှာကျနော်မြို့ကို ပြန်လာတော့ ဈေးနဲ့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေမှာ ကျနော်တို့မြို့ခံလူတွေမဟုတ်သည့် သူစိမ်းလူတွေအများအပြားရောက်ရှိနေတာ ကျနော်တွေ့ရလေတော့သည်။
တနင်္ဂနွေနေ့မနက်ပိုင်းဈေးဘက်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကပြန်အလာလမ်းကြားတစ်ခုအရောက် သူတို့လေးယောက်ငှါးနေသည့်အိမ်မှာ ကျနော်တစ်ခါတွေ့ခဲ့ဖူးသည့် အေးစက်စက်မျက်လုံးပိုင်ရှင်တွေနှင့် တွေ့လိုက်ရသောအခါ ရင်ဘတ်ထဲ ထိတ်ကနဲဖြစ်သွားရပါလေတော့သည်။
ကျနော့်ကို သူစိမ်းတွေကမြင်တော့ လမ်းလျှောက်လာနေရာမှရပ်ပြီး ကျနော့်ကိုကြည့်နေကြတော့သည်။ကျနော်လည်းဟန်ကိုယ်ဖို့ဆိုတဲ့စကားလို ဟန်လုပ်ပြီးပဲသူတို့အနားကဖြတ်အသွားမှာ လူကြီးတစ်ယောက်က
"ကောင်လေး ခဏ"
ဆိုတဲ့ခေါ်သံကြားရသည်။ကျနော်မကြားချင်ရောင်ဆောင်ပြီးလမ်းလျှောက်တာကိုမရပ်ဘဲ ဆက်သွားနေတုန်း
"မောင်ရင် မင်းကိုဒီမှါ လူကြီးခေါ်နေတာ ကွ မခန့်တာကွာ"
ဆိုတဲ့ တစ်ခြားလူတစ်ယောက်ရဲ့အသံကြားလိုက်ရသည့်အပြင်ဘုန်းကနဲ လူတစ်ယောက်လဲကျသွားသည့်အသံကြားလိုက်ရတော့မှ ကျနော်လှမ်းလျှောက်နေတာရပ်ပြီး နောက်ပြန့်လှည့်ကြည့်ရတော့သည်။အမှန်တကယ်ပဲ လူတစ်ယောက်မြေပြင်ပေါ်လဲကျနေသည်။ကျနော်ကို မောင်ရင်လို့ခေါ်လိုက်သည့်ဒုတိယလူဖြစ်မည်ထင်သည်။
"ဒီကောင်လေးအသားကို သွားမထိနဲ့ ဟိုလူက ဒီကောင်လေးကို တစ်စုံတစ်ခုအစီအရင်နဲ့ကာကွယ်ထားပုံရတယ်"
ကျနော်လည်း အလယ်ကနေခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဟန်တူသည့်လူကြီးစကားကြားလိုက်မှ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပင် အံ့သြဘနန်းဖြစ်သွားရလေတော့သည်။လူကြီးပြောသည့် ဟိုလူဆိုတာငယ်သံဒိုင်ကိုပြောမှန်းတော့ကျနော်သဘောပေါက်မိသည်။
ကိစ္စတစ်ခုတော့ သူတို့ရှိလိမ့်မည် ဘာတွေမှန်းတော့ ကျနော်လည်းနားမလည်တော့ပေ။ကျနော်ဒီအတိုင်းလေးရပ်နေတုန်းမှပဲ ခေါင်းဆောင်ဦးကြီးက ကျနော့်ကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေပြီး ခဏအကြာမှ
"ဒီကောင်လေး ဘာမှမသိဘူး သွားကြရအောင် ဟိုလူကအစီအရင်တစ်ခု ကောင်လေးကို ကာကွယ်ဖို့လုပ်ပေးထားတာကိုးကွ! ကောင်လေးဘာမှမသိဘူးသွားကြစို့"
ထိုသို့သူတို့အချင်းချင်းပြောပြီးပဲ ကျနော့်ရှေ့မှပြန်ထွက်သွားကြလေတော့သည်။ကျနော်တစ်ယောက်တည်းသာ နားမလည်ခြင်းများစွာနဲ့ ယောင်ချာချာဖြင့် အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်ရတော့သည်။
"အရင်တစ်ပတ်မြို့ပြန်တုန်း သူငယ်ချင်းတို့ငှါးနေတဲ့အိမ်ကို လာဖူးတဲ့ လူကြီးတွေငါနဲ့တွေ့ခဲ့သေးတယ်ကွ"
"သိတယ် သူငယ်ချင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ မင်းနဲ့ရောတွေ့ဖြစ်သေးလားလို့ပါ"
ငယ်သံဒိုင်က ခေါင်းရမ်းပဲပြသည်။ပြီးမှ
"လောဘနဲ့အတ္တပေါင်းပြီး လောကမှာသူတို့က ဟီးရိုးဖြစ်ချင်နေတာလို့ မင့်ကိုပြောပြဖူးပါတယ်နော်"
"အေးတစ်ခါသားပြောဖူးတယ်လေမင်းကသူတို့ကို သေဘာမက်ဘူးလား"
"လူတွေကိုတော့ အပြစ်မမြင်ပါဘူး လမ်းစဉ်ကြီးကို သဘောမကျတာကွ သုခတွေသာခံစားပြီး ဘဝကိုလွတ်မြောက်ချင်တာတဲ့ ရည်ရွှယ်ချက်နဲ့လုပ်ရပ်တွေကတော့အံ့မခန်းပါပဲ ဝီရိယစိုက်ထုတ်ပုံနဲ့အစွမ်းထက်လာပုံတွေကလည်း ချီးကျုးစရာပါငါတို့ကကျ သူတို့လမ်းစဉ်ကြီးကိုမကြိုက်ဘူး သဘာဝမကျဘူးလို့ သတ်မှတ်တယ်သူတို့ကလည်း သူတို့နဲ့လက်တွဲဖို့လူတိုင်းကိုလည်း မခေါ်နိုင်ပါဘူး မကယ်နိုင်ဘူးလို့ပြောပါတယ်"
"သူတို့က သူငယ်ချင်းတို့လေးယောက်ကျသူတို့နဲ့တွဲစေချင်တာလား?"
"အမှန်ပေါ့ ဂိုဏ်းတစ်ဂိုဏ်းထူထောင်ပြီးလမ်းကြောင်းအသစ်နဲ့ သွားချင်တဲ့ပုံဖြစ်လို့ ငါကလက်မခံတာ ပြီးတော့ငါတို့ကသာမန်လူတွေမက်မောကြတဲ့ စိန်ရွှေရတနာရှိရာနေရာများကိုလည်းအများကြီးသိသူမို့ လမ်းကြောင်းလာမေးကြတာ ငါကမပြောပြတော့ ငါ့ကိုမနှစ်သက်နေကြတာငါတို့ကိုက သူတို့အန္တာရယ်မပြုနိုင်ပါဘူးမင်းလည်းငါနဲ့စကားပြောနေတာတွေ သူတို့တွေ့မှာမို့ မင့်အတွက်လည်း ငါလုပ်ပေးထားရသေးတယ်"
"အေးကွာ အဲဒါအခုပဲမေးတော့မလို့ကွ"
"မင်းနဲ့ဆုံသွားသော် သူတို့ဘာမှလုပ်လို့မရနိုင်အောင် ဂါထာမန္တာန်တွေရွတ်ပြီးစီစဉ်ထားရတယ် သူငယ်ချင်း!မင်းရယ်ငါ့တို့လေးယောက်မိသားစုဝင်တွေရယ်ကိုပေါ့ ငါတို့လေးယောက်မိသားစုဝင်တွေကိုက သူတို့စိတ်မဝင်စားပါဘူး ဘာမှ သိမဲ့သူတွေမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူတို့က ပိုသိပြီးသားပါ"
ကျနော် ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်မိရင်း-----
"မင်းတို့လေးယောက် ဘေးကလူတွေနဲ့စကားမပြော အပေါင်းအသင်းသိပ်မလုပ်ခဲ့တာ အဲဒီလိုအန္တရယ်တွေကြောင့်လားပြီးတော့ ငါ့အတွက်ဂါထာမန္တာန်တွေရွတ်ရတယ်ဆိုတာ မင်းငယ်ငယ်တုန်းက ရွတ်တာမျိုးလား"
"ဟုတ်တယ် ငါသူငယ်ချင်း တော်နေပြီကွနော် ကြောင်းကျိုးတွေကို ဆက်စပ်စဉ်းစားတတ်လာပြီ"
ငယ်သံဒိုင်ကချီးမွမ်းခန်းဖွင့်လာသည်မို့ဘာမှမဟုတ်ပေမဲ့ ကျနော်ကျေနပ်မိပါသည်။ဒါပေသိသူနဲ့ အရင်လိုပဲမင်းရယ်ငါရယ်ပြောနေမိပေမဲ့ကျနော့်အဖိုးအရွယ်လူကြီးတွေကတောင် သူ့ကို ဟိုလူလို့နာမ်စားသုံးတာကြားမိ၍ ကျနော့်စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေပါတော့သည်။
"ဘာမှဖြစ်မနေပါနဲ့ကွာ မင်းနဲ့ငါ အသက်တူတဲ့အတန်းအတူတူတက်ခဲ့တဲ့ ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်းတွေပါ ဟားဟားဟုတ်လား"
သူကကျနော့်အတွေးကိုသိသွား၍ဝင်ပြောပြီးရယ်မှ ကျနော်လည်းစိတ်သက်သာရာရသွားကာ
"အေးပါကွာ အေးဆို"
ပြောလိုက်ရတော့သည်။သူကပဲဆက်၍
"ငါမင့်စိတ်ကို သဘောကျတာတစ်ခုရှိသေးတယ်ကွ လောကအမြင်ရှင်းတယ်.စိတ်လည်းရှင်းတယ် လိုချင်မှုသိပ်မရှိဘူး..ဒါပေမဲ့အတွေးတစ်ချို့များသွားရင် မှားသွားမှာစိုးလို့ ငါသတိပေးထားတယ်နော်..အဲဒါတေါ့မမေ့နဲ့ သူငယ်ချင်း"
"စိတ်ချသူငယ်ချင်း ! ဆက်စပ်မတွေးနိုင်တော့ရင် လွတ်ချလိုက်ပါ့မယ်"
ကျနော့်အဖြေကို သူသဘောကျသည်ထင်ပါသည် ပြုံးပြီးခေါင်းညိမ့်သည်။ပြီးမှသူက--
"လူတော်တော်များများက လိုချင်တာတွေဆိုမရတတ်ဘူး မလိုချင်တာတွေဆို အလိုလိုရလာတတ်တဲ့သဘောတရားကို နားမလည်ဘူးကွ"
"လင်းပါဦးကွာ ငါမရှင်းဘူး သူငယ်ချင်း"
"သုခနဲဒုက္ခကို ပုထုဇဉ်သဘောအရ သုခပဲလိုချင်တာလေ ဒါပေသိ မလိုချင်တဲ့ဒုက္ခကလည်း သူ့အလိုလိုရောက်လာတတ်တာမျိုးမဟုတ်လား နားလည်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေဆုံးမနေကြတာ မင်းလည်းကြားဖူးမှာပါ"
"ဟုတ်ဆို"
"ဒါဆို သုခ ရော ဒုက္ခ ရော သိပ်စိတ်မဝင်စားဘူးကွာ ဘာမှမလိုချင်ရင်ရောကွာ"
"အေးချမ်းမှာပေါ့"
"သူငယ်ချင်း အဲလိုစိတ်အမြဲတမ်းဖြစ်ပါသလား"
"မဖြစ်ဘူး--တစ်ခါတစ်ရံဖြစ်တယ် အမြဲတမ်းမဖြစ်ဘူး"
"စိတ်ဖြစ်တည်မှုကို မထိန်းချုပ်နိုင်တာမျိုးပေါ့ ငါလည်းမင်းလိုပါပဲ"
"အဲဒါဆို"
"အများနည်းတူ ကျင်လည်နေရဦးမှာပေါ့ဟား ဟား ဟား ဟား---ဟား ဟား ဟား ဟားးးးးးဟား ဟား ဟား ဟားးးးး"
သူတစ်အားရယ်သည်။ပိုးဆိုးပက်စက်ရယ်နေတော့သည်။ရယ်နေရင်းမှ မျက်နှာပြန်တည်လိုက်ကာ ကျနော့်ကိုကြည့်၍--
"ငါလည်း လူအများလို သံသရာလည်နေရဦးမှာကွ လည်နေရဦးမှာ မင်းသိလားသူငယ်ချင်း ငါလည်နေရဦးမှာ အဟားဟား အဟေ့ ဟေ့!"
ဆိုပြီးရယ်သည်။ရယ်သံတွေထဲမှာလှောင်သံတွေပါသေးတာ သတိပြုမိသည်။
"ဟုတ်တယ်ကွ ငါလှောင်ရယ် ရယ်နေတာဘယ်သူ့ကိုမှလှောင်တာမဟုတ်ဘူး----ငါ့ကိုယ့်ငါ လှောင်နေတာ သူငယ်ချင်းရမင်းတို့ပြောတဲ့စကားပုံတစ်ချို့သိပ်မှန်တယ်ကွ ဘာတဲ့ "
သီးမှည့်တဝင်းဝင်း သီးကင်းတဖြုတ်ဖြုတ်"တဲ့ ဟုတ်လား----သစ်ပင်မှာ အသီးတစ်လုံးကမှည့်အိပြီးကြွေကျတော့မှာဖြစ်ပေမဲ့ အခြေအနေအကြောင်းကြောင်းကြောင့် မကြွေကျမှီမှာပဲအသီးကင်းလေးတွေက သူ့ထက်အရင်ကြွေကျကြရသလို လူတွေမှာလည်း အသက်ကြီးလို့သေခါနီးပြီဆိုပြီး သတ်မှတ်ထားပေမဲ့ သူ့ထက်အရင် မွေးကင်းစကလေး လူငယ် လူလတ်ပိုင်းတွေ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေလွင့်ခဲ့ပါပြီကောကွာ...အဲဒီအတိုင်းပဲ
"ဗြဟ္မာပြည်တဝင်းဝင်း ဝက်စားကျင်းတရှုပ်ရှုပ်"
ဆိုပဲကွ မြင့်နေပြီဆိုပြီး အတွေးတစ်ချက် လုပ်ရပ်တစ်ချို့တော့ မလွဲလိုက်လေနှင့် ဆင်းသွားဖို့ရာလွယ်လွယ်လေးလေ သိပ်သတိထားရမှာပါကွာ"
"တစ်ချို့သဘာဝဖြစ်ရပ်ကိစ္စတွေကိုကျော်လွန်စွာသိတတ်လုပ်ပြတတ်တဲ့ မင်းလိုလူဆီက ဒီစကားတွေကြားရတာ ငါကျေနပ်လိုက်တာကွာ"
လို့ ကျနော်ပြောလိုက်တော့ငယ်သံဒိုင်က သူ့လက်ကိုဆန့်တန်းလာပြီးကျနော်လက်ကိုဆွဲကိုင်လှုပ်ရမ်းရင်း---
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်သူငယ်ချင်းငါလည်းမင်းနဲ့စကားပြောရတာတွေကို သိပ်ကျေနပ်မိရပါတယ် ဘဝကိုရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးပဲ ဖြတ်သန်းမဲ့သူငယ်ချင်းလည်း အကြောင်းအကျိုးညီညွှတ်စွာ အဆင်ပြေပါစေကွာ"
ကျနော့်လက်ကိုဆွဲကိုင်လှုပ်ရမ်းနေတဲ့ သူ့လက်တွေ တော်တော်လေးကို အေးစက်နေတာ ကျနော့်ထိတွေ့နေရတော့ လန့်သွားမိပါသေးသည်။
"ကျေးဇူးတင်တယ် သူငယ်ချင်း ဒါပေမဲ့မင့်လက်တွေက အေးစက်နေတာပဲကွာ လန့်တောင်လန့်တယ်"
"အံ့သြခြင်းတွေ လန့်စရာတွေ တွေ့ပြီးခဲ့ပြီပဲကွာ အဲသလောက်ဖြစ်မနေပါနဲ့တော့မင်းလည်းငါတို့လေးယောက်အကြောင်းကို သိထားသင့်သလောက်သိထားပြီးပြီပဲ"
"အေးပါကွာ"
"ငါတို့လေးယောက်က သဘာဝကျကျသဘာဝဆန်ဆန် ပုံမှန်ပဲကျင်လည်ဖြတ်သန်းချင်တော့တာဆိုတာတော့ယုံပါကွာ"
"အေးပါ ငါလည်းမင်းတို့လေးယောက်ကိုအားကျချီးမွမ်းရမှာလား ရှုံ့ချကဲ့ရဲ့ရမှာလားဆိုတာ မသိတော့ပါဘူး"
"အဲဒါတော့ မင့်စိတ်မင့်သဘောထား မင့်ခံယူချက်နဲ့သာ လျှောက်လှမ်းသွားလာပါမင့်ထက်တော်ပါတယ်တတ်ပါတယ်ဆိုတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်အချို့ရဲ့လုပ်ရပ်နဲ့ခံယူချက်တွေတောင်မင်းနဲ့ကွက်တိအံ့ဝင်ခွင်ချဖြစ်ချင်မှဖြစ်မှာလေ ကိုယ့်ဘဝကိုယ့်အတွေး ကိုယ်သာလျှင် မင်းမူပါ ငါတကား ကားရမယ်လို့ ဆိုလိုခြင်းမဟုတ်ဘူးနော် မှန်ရင်စံမယ်မှားရင်ခံမှာပေါ့ ဟုတ်တယ်နော် သူငယ်ချင်း"
"ဟုတ်ပါတယ်"
"အေး!ငါ သွားတော့မယ် သူငယ်ချင်း..ငါသွားတော့မယ် ငါသွားတော့မယ်"
ငယ်သံဒိုင်က
"ငါသွားတော့မယ် ငါသွားတော့မယ် ငါသွားတော့မယ်"
ဆိုပြီး သုံးကြိမ်ကြီးတောင် ပြောပြီးမှ ထထွက်သွားလေတော့သည်။ကျနော်လည်းသူ့ကိုမေးချင်တာတွေ ရှိသေးသော်ငြား သူ ကိစ္စတွေရှိလို့သွားတာနေမှာပါလေဟု တွေးမိရင်းမှ-----
"ဘိုင့်ဘိုင် သူငယ်ချင်း"
လို့ နှုတ်ဆက်လိုက်မိသည်။တကယ်ပဲ ငယ်သံဒိုင်နဲ့ကျနော် အဲဒီတစ်ခါတွေ့ဆုံစကားပြောပြီးနောက်ပိုင်း မဆုံဖြစ်ရတော့ပေ။ကျနော်နဲ့သူ စကားပြောပြီးနောက်ပိုင်းစာသင်ခန်းထဲမှာတစ်ခါတွေ့ရ၍လက်ပြနှုတ်ဆက်ရတာ တစ်ခါရှိသည်။သူတို့လေးယောက်ငှါးနေသည့်အိမ်ကိုကျနော်လိုက်သွားတော့လည်း အိမ်ကသွားတဲ့အချိန်တိုင်း သော့ပိတ်ထားလျှက်။
စာမေးပွဲချိန်ရောက်တော့လည်းသူတို့လေးယောက် လာမဖြေတော့ချေ။စာမေးပွဲပြီးလို့ ကျနော်တို့မြို့ကိုပြန်ရောက်တော့အခါမှာတော့ သူတို့လေးယောက်ကို ရံဖန်ရံခါ ကျနော်တွေ့မြင်ရပါသေးသည်။စကားပြောချင်လို့ မေးစရာရှိလို့ ငယ်သံဒိုင်ကို အချက်ပြသောအခါသူက လက်ခါပြပါသည်။ဘာတွေမှန်းတော့ ကျနော်လည်း သေချာမသိပါ။
သေချာတာ တစ်ခုကတော့ ကျနော်တို့မြို့မှာ လူစိမ်းသူစိမ်းများ အများဆုံးတွေ့လာရတော့သည်။ညနေပိုင်းတစ်ခုမှာ သူတို့လေးယောက်ကိုကျနော်မြို့ပြင်မှာမြင်လိုက်ရတော့ကျနော်
"ဟေးး သူငယ်ချင်း"
လို့ အော်ပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်ချိန် သူတို့လေးယောက်လုံးက အသံကြားရာကျနော့်ဆီလှမ်းကြည့်လာသေး၏။ငယ်သံဒိုင်က ကျနော့်ကို လက်ထောင်ပြသလို ကျနော်ကြွေခဲ့သည့် နာနားကပါလက်ဝှေ့ယမ်းပြပါသေး၏။ခါခါးနဲ့ကစ်ကစ်ကတော့ပုံမှန်အနေအထားနဲ့ပဲ ကျနော့်ကို ကြည့်နေကြသည်။ကျနော် သူတို့လေးယောက်ရှိရှာဆီ ပြေးသွားသော်ငြား--------
အဲဒီညက ကျနော်တို့မြို့မှာ မိုးတွေသိပ်ရွာသည်။မိုးရွာသွန်းဖြိုးမှုက ကျနော့်တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် အရင်ကလည်းမတွေ့ခဲ့ နောင်လည်းတွေ့မည်မထင်ပေ။သည်းသည်းမည်းမည်းရွာသည်။စာအုပ်တွေထဲဖတ်ခဲ့ရဖူးသည့် တော်လှဲသံဆိုတာမျိုးလား မသိရာ အသံမျိုးစုံကြားရ၏။မိုးရွာပြီးသော် မြေငလျင်ပါလှုပ်၏။
ကျနော် မနက်ပိုင်းအိပ်ရာကထတော့ ဖေဖေက---
"လူလေး မင်းနဲ့ရင်းနှီးတဲ့ငယ်သံဒိုင်အပါအဝင်ကောင်မလေးသုံးယောက်ပျောက်သွားလို့တဲ့ကွ ရဲစခန်းမှာတော့ လူပျောက်တိုင်ချက်ဖွင့်ထားသတဲ့ တစ်မြို့လုံးလည်း ဒီသတင်းကြောင့် အုတ်အော်သောင်းတင်းပဲကွာ"
"ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ"
လို့ ကျနော်ပြန်ပြောရင်းကိစ္စတွေပြီးတော့ ကျနော်မြို့ထဲပတ်လိုက်တဲ့အခါမှာ သူတို့လေးယောက် တစ်ပြိုင်နက်ထဲ ပျောက်သွားသည့်သတင်းက ရေပန်းစားနေလေတော့သည်။လူအချို့သည်လည်းကိုယ်ထင်ကြေးနဲ့ကိုယ် ပေးနေကြတော့သည်။ကျနော်ကတော့ ဘာမှဝင်မပြောပေ။သူများပြောတာသာ နားထောင်ခဲ့ပါသည်။
သူတို့လေးယောက် ကျနော်တို့မြို့မှပျောက်သွားပြီးသည့် အချိန်တော်တော်ကြာသည်ထိအောင် သူတို့လေးယောက်ကိစ္စက ပြောလို့မပြီးတော့ချေ။
သူတို့လေးယောက်၏ မိဘများသည်လည်း စိတ်ပူပန်သောကရောက်စွာ နီးစပ်ရာ အားကိုး၍ ရှာကြဖွေကြသေးလေ၏။ဒီနေရာမှာ ပစ္စည်းပျောက်လူပျောက်ကိစ္စများဆို ဗေဒင်ဆရာအခန်းကဏ္ဍသည်ကအဓိကပါသည်ဆိုသလို သူတို့လေးယောက်၏ မိဘများဗေဒင်ဆရာများကိုအားကိုးသည်ကပြောဖွယ်ရာမရှိတော့ချေ။
ငိုအားထက်ရယ်အားသန်ရ၏ဆိုသလိုငယ်သံဒိုင်မိဘနှစ်ပါးခမျှာ ဗေဒင်ဆရာကခိုင်း၍ ကျနော်တို့သိပ်လေးစားချစ်ခင်ရသည့် အဆိုတော်ကြီးတစ်ဦး၏------
"ပြန်လာပါတော့"
သီချင်းကိုခုနှစ်ရက်ခုနှစ်လီ ဆောင်းဘောက်သံကျယ်ကျယ်ဖြင့်ဖွင့်လို့နေတာ တွေ့မြင်ကြားသိရသေး၏။နောက်ဆုံး ကျနော်တို့မြို့မှ အရှုးပေါက်ဆီခေါ် ပေါက်ဆီအရှုးပြောမှပင် သူတို့လေးယောက်၏မိဘများ ဗေဒင်ဆရာများအပေါ် အားကိုးခြင်းလျှော့သွာရသည်ဟုကျနော် ထင်မိမြင်မိသည်။အရှုးပေါက်ဆီပြောလာသည်က----
"ပေါက်ဆီက ဟိုးအနောက်က အမေရိကန်မှာ သမ္မတဖြစ်ကောင်းဖြစ်လိမ့်မယ်သူတို့လေးယောက်ကို ဒီမြို့မှာပြန်တွေ့ဖို့မဖြစ်နိုင်တော့ပေ" တဲ့လေ။
ဗေဒင်ဆရာများကတော့ ပေါက်ဆီကို စိတ်ဆိုးကောင်း စိတ်ဆိုးမည်ဖြစ်သော်လည်း အရှုးပေါက်ဆီပြောသည်က အမှန်နှင့်နီးစပ်သည်ဟု ကျနော် လက်ခံမိသည်။နားမလည်ခြင်းများစွာနဲ့ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ငယ်သံဒိုင်တို့လေးယောက်အပေါ်မေးစရာများ ရှိသော်ငြား ကျနော်အစပိုင်းမှာတုန်းက ပြောပြခဲ့သလို...ကျတော်တို့မြို့မှာ သူတို့လေးယောက်ကိုမသိတဲ့သူမရှိကြ။
မိုးသည်းထန်စွာရွာပြီးမြေငလျင်လှုပ်တဲ့ညတစ်ညမှာ သူတို့လေးယောက်လုံး ကျနော်တို့မြို့ကနေ ပျောက်ခြင်းမလှ ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့အကြောင်းအရင်းကိုလည်း သိတဲ့သူမရှိကြ။ ။
ပြီးပါပြီ
အပြာလိုင်းနဲ့အဖြူလိုင်းကြား
ဝါးတံတားတစ်စင်းဖြစ်ပါစေသတည်း။
ကိုယ်တော်ကြီး
No comments:
Post a Comment