ရမ္မက်ဘဏ်တိုက်ကလေး အပိုင်း ( ၁ )

ရမ္မက်ဘဏ်တိုက်ကလေး အပိုင်း ( ၁ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

" ချယ်ရီရေ … ထတော့ ၇ နာရီခွဲပြီ … မိန်းမရေ "

" အွင့် … အီး … ခဏလေးပါ … ကိုဖြိုးရ "

ဖွေးဥနေသော ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေးအား ရွှတ်ကနဲ့နမ်းကာ ဇနီးချောလေးအား နိုးလိုက်တော့သည်။နှာတံစင်းစင်း မျက်ခုံးထူထူ မျက်နှာဝိုင်းလေးနှင့် အိပ်ပျော်နေသော ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူ ဖြိုးသူ၏ အနမ်းလေးကြောင့် မျက်လုံးလေးပွင့်လာကာ စကားပြန်ပြောနေ၏။

" ထပါ … ချယ်ရီရဲ့ … ကိုဖြိုး ထမင်းကြော်ထားတယ် … ရေချိုးပြီး လာစား "

" အင်း … ရော့ … အာဘွားပေးဦးလေ … မောနင်း အတွက် "

" ok … ပြွတ်စ် "

ချယ်ရီခိုင်မှာ ဖြိုးသူမျက်နှာအားကြည့်ရင်း ပက်လက်အနေထားဖြင့် ညဝတ်ဘောင်းဘီပန်ရောင်လေးအား ပေါင်လယ်ထိလျှောချပေးရာ ပေါင်ခြံအတွင်းမှ စောက်မွှေးအုံပါးပါးလေး ဖုံးအုပ်ထားတော့ စောက်ပတ်နီတာရဲလေး ဘွားကနဲ့ပေါ်လာတော့သည်။

ဖြိုးသူမှာ ချစ်ဇနီးလေး အလိုကျ အဖုတ်နီတာရဲလေးအား နှာခေါင်းထိပ်လေးမြုတ်အောင် ဖိနမ်းပစ်လိုက်သည်။

" အားဟား … ချစ်တယ်ကွာ "

ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် ဘယ်လက်မှ ဘောင်းဘီအပေါ်အနားစအား အောက်သို့ အနည်းငယ်ထပ်တွန်းချကာ ညာလက်မှ ဖြိုးသူခေါင်းအား သူမ စောက်ပတ်လေးနှင့် ဖိကပ်ရင်း ညည်းနေလိုက်သည်။ခဏအကြာမှ ဖြိုးသူခေါင်းအား အပေါ်ဆွဲယူကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနမ်းပေးလိုက်၏။

ဖြိုးသူနူတ်ခမ်းတဝိုက်နှင့် နှာခေါင်းထိပ်မှ ပေကပ်နေသော သူမစောက်ရည်ကြည်များအား လျှာဖြင့်သပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ဒါက အိမ်ထောင်သက် ၁နှစ်ကျော် အတွင်း သူမအကျင့်တခုပင်ဖြစ်သည်။

ဖြိုးသူမှာလည်း ရည်းစားဘဝကတည်းက ချယ်ရီခိုင်အဖုတ်လေးအား ယက်ပေးခဲ့ရာ အိမ်ထောင်ကျသည်အထိ မရိုးနိုင်ခဲ့ပေ။ချယ်ရီခိုင်မှာ တခြားမြို့ငယ်လေးမှ ရွှေဆိုင်ပိုင်ရှင်များဖြစ်သည့် ဦးလူမော် ဒေါ်ခိုင်ခိုင် တို့၏ တစ်ဦးတည်းသော သမီးဖြစ်ကာ မိဘများမှ ဖြိုးသူနှင့် သဘောမတူသဖြင့် ပစ်ထားခြင်းခံရသူဖြစ်သည်။

အသက် ၂၀ ကျော်သည်အထိ ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင်ကြီးပြင်လာသူလေး ဖြစ်ပေမယ့် ဖြိုးသူနှင့် လက်ထပ်ပြီးနောက်ပိုင်း ယခုလက်ရှိနေထိုင်သောမြို့လေးတွင် စူပါမားကပ်တခု၌ အရောင်းဝန်ထမ်းမလေးအဖြစ် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်နေရှာ၏။

ရုပ်ချောသလောက် ကာမစိတ်ပြင်းထန်ကာ ဖြိုးသူအပေါ် သံယောစဉ်ကြီးမားလှသည်။ဖြိုးသူနောက်ခိုးရာလိုက်ပြီးကတည်းက မိဘများအား မဆက်သွယ်ပဲ နှစ်ကိုယ်တူ တိုင်းပြည်လေး တည်ဆောက်ခဲ့တော့၏။

" ကဲ … ထ ရေချိုးတော့ … ဟိုဘက်က ကိုကြီးစိုးတောင် … အလုပ်သွားပြီကွ "

ခဏအကြာ ရေချိုး ထမင်းအတူစားကာ လင်မယားနှစ်ယောက် အိမ်တံခါးသော့ခတ်နေစဉ် တဖက်ခန်းမှ ထားထားနွယ်မှာ အမှိုက်တောင်းကိုင်ရင်း အိမ်ပြင်ထွက်လာနေသည်။

ချယ်ရီခိုင်တို့ လင်မယားနှင့် ထားထားနွယ်တို့ လင်မယားမှာ တအိမ်ထဲ အခန်းကန့်ကာ ငှားနေကြသူများဖြစ်သည်။ အိမ်ရှင်မှာ ပေ ၅၀ ပေ ၈၀ မြေဝိုင်းအား အိမ်ရှေ့ ၁၀ ပေခန့်ချန်၍ ပေ ၄၀ ပတ်လည် ပျဉ်ထောင်ကာသွပ်မိုးဆောက်ပြီး အိမ်အလည်တည့်တည့်မှ အခန်းခွဲကာ နှစ်ခြမ်းငှားစားထား၏။

အိမ်က မြောက်ဖက်လှည့်ဆောက်ထားသဖြင့် ချယ်ရီခိုင်တို့က အရှေ့ဘက်ခြမ်းနေကာ ထားထားနွယ်တို့က အနောက်ဖက်ခြမ်း နေကြသည်။အိမ်မကြီးနောက်ကျောဘက်တွင် ရေချိုးကန်တခုပါရှိပြီး ရေကန်နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် အိမ်သာဆောက်ထားပေး၏။

ထားထားနွယ်တို့ လင်မယားမှာ ချယ်ရီခိုင်တို့ထက် အသက်ကြီးကာ ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်ရှိပြီး အသက်ကြီးမှ အိမ်ထောင်ကျရာ မိဘဆွေမျိုးများဖြင့် အတူမနေချင်သဖြင့် အိမ်ငှားနေကြသော မြို့ခံများဖြစ်ကြသည်။ထားထားနွယ်မှာ အိမ်တွင် စက်ချုပ်ကာ စိုးမြင့်မှာ မြို့ထဲ ဖုန်းပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်တွင် မန်နေဂျာဖြစ်ပြီး မနက်လင်းအလုပ်သွား ည၇နာရီလောက်မှ ပြန်လာလေ့ရှိသည်။

" ဟော … ညီမလေးတို့ … အလုပ်သွားပြီပေါ့ "

" ဟုတ် … မမထား … ညမလေးတို့ အခန်းဘက် ကြည့်လိုက်ပါဦး "

" အေးပါဟယ် … သွားသွား … မမထားက … အိမ်ပဲ နေတာ ဘယ်မှ မသွားပါဘူး "

ဖြိုးသူတစ်ယောက် သူတို့လင်မယားအား နုတ်ဆက်ကာ အမှိုက်သွားပစ်သော ထားထားနွယ် ဖင်ကြီးအား ငေးကြည့်ကာ လီးက တင်းကနဲ့ဖြစ်သွားမိသည်။

" ကိုဖြိုး မောင်းတော့လေ … မမထားဖင် လိုက်ကြည့်ပြီး … လုပ်ချင်နေတာလား "

" ဟာ … ချယ်ရီကလည်း … ကြံကြံဖန်ဖန် "

" ဒါပဲနော် … ကိုဖြိုး … မမထားကို လုပ်ရင် … ချယ်ရီကလည်း ကိုကြီးစိုးမြင့်ကို ကုန်းပေးလိုက်မှာ … ဟွန့် "

ချယ်ရီခိုင့်စကားကြောင့် ဖြိုးသူ စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားမိသည်။

ဖြိုးသူမှာ ထားထားနွယ် ရေချိုးချိန် လစ်ရင်လစ်သလို ချောင်းကြည့်တတ်၏။ချယ်ရီခိုင်လောက် မချောပေမယ့် ရင်သားထွားထွားနှင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်မှ ဖင်သားကြီးများက လမ်းလျှောင်တိုင်း တုန်ခါနေရာ စိတ်ကူးနှင့်မှန်းလိုးနေမိသည်မှာ အကြိမ်ကြိမ်ပင်။

ချယ်ရီခိုင် အလုပ်ပိတ်ရက်နှင့် ဖြိုးသူအလုပ်နားရက် မဆုံသောနေ့များတွင် ဖြိုးသူတစ်ယောက် တဖက်ခန်းမှ ထားထားနွယ်အား ချောင်းနေတတ်၏။ထားထားနွယ်မှာ ချယ်ရီခိုင့်လို မဟုတ် အရှက်ကြောက်ကြီးကာ အိမ်ထဲ၌ပင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်ဆင်နေထိုင်တတ်သည်။ရင်ဖုန်းအင်္ကျ ီလေးများနှင့် ထမိန်အားခြေမျက်စိထိ လုံနေအောင် ဝတ်လေ့ရှိသည်။

သို့သော် ရေချိုးချိန်တွင် ရေကန်ကြမ်းပြင်ပေါ်ဖင်ချထိုင်ကာ ထမိန်ရင်လျားထားသောထမိန်အား ခါးထိလျောချပြီး နို့အုံနှင့်ဂျိုင်းကြားများ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆေးကြောသန့်စင်လေ့ရှိ၏။အပေါ်ပိုင်းအရင် သန့်ရှင်းပြီးမှ ပေါင်နှစ်ဖက်အား ကွေးထောင်ကာ ခြေဖမိုးမှ ပေါင်ရင်းထိ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ထမိန်အောက်နားစအား ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲတင်ထားတတ်သည်။

သူမပေါင်တန်များအား ချေးတွန်းရင်း နောက်ဆုံးမှ ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်ကာ စောက်ဖုတ်အုံကြီးအား ပွတ်သတ်ဆေးကြောတော့၏။ လွတ်နေသော ဘယ်လက်ဖြင့် ရေလောင်းချကာ ညာလက်က အဖုတ်အား ခပ်မြန်မြန်ပွတ်ချရင်း  ထမိန်အား ပြန်ရင်လျားကာ တဗွမ်းဗွမ်း လောင်းချိုးသည်။ဖြိုးသူတစ်ယောက် တခါတခါ ထားထားနွယ်ရေချိုးနေသည်ကို ချောင်းရင်း လရည်ထွက်သည်အထိ ဂွင်းထုပစ်လိုက်ရ၏။

" ဟဲ့ … ကိုဖြိုး … ချယ်ရီ့ဆိုင် ကျော်လာပြီ … ဘာတွေးတွေးနေတာလဲ "

" ဟာ … ဆောရီး … မိန်းမရေ … အလုပ်ထဲ စိတ်ကစောနေလို့ပါ … ဒီနေ့ ပစ္စည်းအသစ်တွေ ရောက်မယ်ပြောလို့ ပစ္စည်းအဟောင်းတွေ ဂိုဒေါင်ထဲ သိမ်းရတော့မှာ … အဲဒါ တွေးနေမိလို့ "

ဆိုင်ကယ်အား ပြန်ကွေ့ပြီး ဇနီးဖြစ်သူအား စူပါမားကပ်တခုရှေ့ ချထားပေးကာ လမ်းမကြီးပေါ်အရောက် သူ့အလုပ်ဆိုင်သို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။ဖြိုးသူမှာ ကားပစ္စည်းဆိုင်ကြီးတခုတွင် အရောင်းမန်နေဂျာအဖြစ်လုပ်ကိုင်ရင်း ဘောစိ၏ လူယုံတစ်ဦးဖြစ်လာခဲ့၏။နောက်ပိုင်း ကားအပိုပစ္စည်း အထုတ်အသွင်းတွင် သူ့ခြေသူ့လက်ဖြစ်လာတော့သည်။

စကားပြောဆို ပါးနပ်မှု့နှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်မှု့ကြောင့် နယ်ဘက်ထိ အရောင်းမြင့်တင်နိုင်ခဲ့၏။ဘောစိလက်မှတ်ထိုးမပါပဲ ကိုယ်တိုင် မှာယူရောင်းချနိုင်သည်အထိ နာမည်ရလာသည်။သို့သော် ဖြိုးသူအချိန်တိုအတွင်း အောင်မြင်လာခဲ့သည်မှာ လူမသိသော အထောက်ပံ့တခု ရှိနေလေ၏။

လူပျိုဘဝ ချယ်ရီခိုင်နှင့် ရည်းစားမဖြစ်ခင်ကတည်းက သူ့ဘဝအား လူမသိအောင်မြေတောင်မြှောက်ပေးသူမှာ အလုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ဘောစိဦးမျိုးအောင်၏ ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်သူဇာမိုး ဖြစ်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ဖြိုးသူအား အစစအရာရာ ထောက်ပံ့ပေးကာ စက်ပစ္စည်းအရောင်းဝယ်ပညာအား သင်ပေးရင်း သူမဘဝ မပြည့်သော ကွက်လပ်လေးအား ဖြိုးသူအား ဖြည့်ဆည်းခိုင်းခဲ့၏။

ဖြိုးသူမှာလည်း ကြုံရာကျဘမ်း လုပ်ကိုင်ရင်း ဒီစက်ပစ္စည်းဆိုင်ရောက်မှ ဘောစိမိန်းမ၏ အရေးပေး ဆက်ဆံမှု့များကြောင့် အနေအစားချောင်လာကာ လူရာဝင်လာခဲ့သည်။ဖြိုးသူ၏ အကွက်မြင်ပါးနပ်မှု့များကြောင့် ဘောစိကိုယ်တိုင် စိတ်ချယုံကြည်လာကာ အိမ်အတွက် လိုအပ်သော ကိစ္စလေးများပါ ခေါ်ခိုင်းရင်း အလုပ်သိမ်းလျင် ဖြိုးသူအား စက်ပစ္စည်းဆိုင်တွင် မထားတော့ပဲ အိမ်ပဲ ခေါ်ထားလိုက်သည်။

ဖြိုးသူတစ်ယောက် ဘောစိအိမ် အဝင်အထွက်များလာရင်း ဒေါ်သူဇာမိုး၏ လစ်ဟာနေသော ကွပ်လပ်လေးအား ဖြည့်ဆည်းပေးနေရတော့၏။

" တူတူ … တူ  တူ  … တူ "

" ဟလို … ကိုသူ … ဆိုင်ရောက်ပြီလား "

" ဟုတ် … မမသူဇာ "

" ဆိုင်ကို … သေချာမှာပြီး အိမ်လာခဲ့ကွာ "

ဖြိုးသူမျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာခဲ့သည်။မနက်က ထားထားနွယ် ဖင်ကြီးအားကြည့်ကာ စိတ်ကြွနေရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမှ ဖုန်းဆက်ခေါ်သဖြင့် ရေကန်အသင့်ကြာအသင့် ဖြစ်နေတော့၏။အရောင်းဝန်ထမ်းများအား အရေးကြီး ကာစတန်မာများရောက်လာလျင် ဖုန်းဆက်ဖို့ မှာကြားရင်း ဆိုင်ကယ်လေးဖြင့် ဆိုင်မှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းနှင်လာရင်း မိနစ်၃၀ခန့်တွင် လမ်းဆုံအဝိုင်းပတ်ကြီးအရောက် အရှေ့ထဲ ကွေ့တက်လိုက်၏။လမ်းဟိုဘက်ဒီဘက်တွင် ခြံဝင်းကျယ်ကြီးများနှင့် လှပခန့်ညားသော လူနေအိမ် တိုက်ကြီးများ မြင်တွေ့နေရသည်။

မောင်းနှင်လာရင် အရင်ကတည်းက လာနေကြ လမ်းချိုးတခုအရောက် တောင်ဘက်သို့ ကွေ့မောင်းလာရင်း သံတံခါးအစိမ်းကြီးရှေ့ တွင် ဆိုင်ကယ်အား ထိုးရပ်လိုက်သည်။လူခေါ်ဘဲလ်နှိပ်ရာ ခြံစောင့် တစ်ဦးမှ တံခါးလာဖွင့်ပေးသဖြင့် ခြံဝင်းထဲ ဆိုင်ကယ်ဖြင့် မောင်းဝင်ခဲ့တော့၏။

.....................................................................................................................

အခန်း  ( ၂ )

ဆိုင်ကယ်အား လေးထပ်တိုက်ကြီး၏ ဆင်ဝင်အောက်ထိမောင်းလာရင်း စက်ရပ်လိုက်သည်။အိမ်ထဲအဝင် ဧည့်ခန်းထဲတွင် အသက် ၄၀ ကျော် အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်နှင့် ခပ်ချောချော မိန်းမတစ်ဦး ဆိုဖာခုံတွင် ထိုင်ကာ သူ့အားပြုံးကြည့်နေသည်ကိုမြင်လိုက်ရ၏။

ဖြိုးသူမှာ ဧည့်ခန်းတွင်းဝင်လာကာ ထိုမိန်းမနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံတွင် ဝင်ထိုင်ရာ စားပွဲခုံပေါ်တွင် သောက်လက်စ နွားနို့ ဖန်ခွက်လေးအား မြင်လိုက်ရသည်။

လက်တကိုင်းအင်္ကျီအနက်လေးက ပေါင်လယ်ထိသာဖုံးသဖြင့် ဒူးအထက်နားနှင့်ခြေသလုံးသားဖွေးဖွေးလေးအား အတိုင်းသားမြင်နေရပြန်၏။ဖြိုးသူမှာ ပေါင်ကြားထဲ တချက်ကြည့်ကာ ဧည့်ခန်းတွင်း မျက်လုံးကစားလိုက်သည်။

" ကြည့်မနေနဲ့ … ကိုသူ … မင်းဆရာလည်း မနက် ၅နာရီကတည်းက … တရုတ်ပြည်ထွက်သွားပြီ … ဒီနေ့ စက်ပစ္စည်း အပိုပစ္စည်းတွေ ဆိုင်ရောက်လိမ့်မယ် … သမီးနှစ်ယောက်က မနက်လင်းတာနဲ့ မမထဲ ပိုက်ဆံတောင်းပြီး သူ့အဖိုးအိမ်သွားကြပြီ … ခု … မမ တစ်ယောက်ထဲကွ "

" ဟုတ် … မမသူဇာ … ဖုန်းဆက်တာက "

" လာ … မမဘေး လာထိုင်လေ … ခြံစောင့်က ဒီထဲ မလာရဲပါဘူးကွ "

ဖြိုးသူလည်း ဒေါ်သူဇာမိုးစကားကြောင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ခုံမှ ထလာကာ သူမဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ဖြိုးသူထိုင်ချလိုက်သည်နှင့် ဒေါ်သူဇာမိုး ညာဘက်လက်ဖွေးဖွေးလေးက ဖြိုးသူပေါင်ကြားထဲ ရောက်ရှိလာတော့၏။

ချက်ချင်း သူမမျက်လုံးလေး အရောင်တောက်လာကာ ဖြိုးသူမျက်နှာအား ဘေးတိုက်စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ထို့နောက် တိုင်ပင်ထားသည့်အလား နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်နေကြ၏။ဒေါ်သူဇာမိုး ညာဘက်လက်လေးမှာ ဖြိုးသူပေါင်ကြားထဲ တလှုပ်လှုပ် လှုပ်ရှားနေရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းခွာပစ်လိုက်သည်။

" မင်းက … အိမ်ထောင်ကျသွားတော့ … မမဆီ … အလာကျဲပြီပေါ့နော့ "

" မဟုတ်ပါဘူး … မမရယ် … ဆိုင်ကလည်း အလုပ်ကျ … အိမ်ရောက်တော့ … မိန်းမက ကပ်နေတော့ … အခွင့်မသာလို့ပါ "

" အေးပေါ့လေ … မင်းကတော့ … စည်းစိမ်အပြည့်ရနေချိန် … မမက … အထီးကျန်နေရတာပေါ့ "

" အာ … မမ ကလည်း … ဆရာ … ရှိ  နေ  … တာ … "

ဖြိုးသူစကားမဆုံးလိုက် ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ဘေးတိုက်ကပ်လျပ်အနေထားဖြင့် ညာဖက်လက်မှ ဖြိုးသူလီးအားဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်း ဘယ်ဘက်လက်လေးက ဖြိုးသူပါးစပ်အား လှမ်းပိတ်ထားလိုက်သည်။

" မင်း ဆရာက … မမနဲ့ … မနေဖြစ်တာ ကြာပါပြီကွာ "

ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ စကားပြောရင်း မျက်နှာလေး ညိုးငယ်သွားရသည်။လင်ဖြစ်သူ ဦးမျိုးအောင်မှာ အပြင်တွင် စမောဆွဲကာ သူမအား ပစ်ထားသလိုဖြစ်နေခဲ့သည်။ကာမစိတ်ထကြွချိန် သူမဘက်က ဦးဆောင်ခဲ့ပေမယ့် စိတ်ကျေနပ်လောက်အောင် ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ခြင်း မရှိခဲ့ပေ။

ထိုသို့ လိုအပ်နေသော ကာမဆန္ဒလေးများအား ဖြိုးသူနှင့်တွေ့မှ ဖြည့်ဆည်းနိုင်ခဲ့တော့၏။သူမ သိက္ခာအရ လူသိလည်းမခံချင် ရမ္မက်စိတ်များထကြွလာချိန်  ဖြိုးသူ လီးအားမြင်တွေ့မိရမှ ဖြိုးသူအား နည်းမျိုးစုံဖြင့် ဖမ်းစားသိမ်းသွင်း ယူခဲ့ရသည်။

ဖြိုးသူ အနေထားဖြင့် အပြင်လျှောက်ဖွလျင်လည်း ဘယ်သူမှ ယုံကြည်ကြမည် မဟုတ်ပေ။

" ကဲပါ … မမရယ် … ကျနော် နားလည်ပါတယ် "

ဖြိုးသူမှာ မျက်နှာညိုးကျရင်း ငြိမ်ကျသွားသော ဒေါ်သူဇာမိုး ပါးပြင်အား နမ်းရှိုက်ရင်း ခါးပုံစအားဖြည်ကာ ပေါင်လယ်ထိ လျှောချပေးလိုက်သည်။ဒေါ်မိုးသူဇာပွတ်သပ်ပေးထားသဖြင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှ ပေါင်ကြားမှ ချက်ချင်းထောင်ထွက်လာတော့၏။

ဒေါ်မိုးသူဇာ တစ်ယောက် တိတ်တခိုးစွဲလန်းနှစ်ချိုက်နေသော လီးကြီးအား တချက်ကြည့်ကာ ခါးညွတ်ရင်း မျက်နှာအပ်ချလိုက်သည်။ဖြိုးသူမှာ မျက်လုံးများစင်းကာ သူ့လီးအား နို့ဆာနေသောကလေးတစ်ယောက်သဖွယ် တပြွတ်ပြွတ်ဆွဲစုပ်နေသော ဒေါ်သူဇာမိုးဆံနွယ်များအား ပွတ်သပ်ပေးနေတော့၏။

ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ဖြိုးသူလီးအား ညာလက်ဖြင့် အရင်းမှ ကိုင်ထိန်းကာ ဒစ်ကြီးအား ဆွဲဆွဲစုပ်ရင်း ဘယ်လက်က တွဲကျနေသော လဥများအား ညှစ်ချေနေပြန်သည်။လီးတန်အရည်ပြားအား လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပတ်ယက်ကာ ဒစ်ကြီးကားလာအောင် ဖြဲချလိုက်ပြန်၏။

ကားထွတ်လာသော ဒစ်ဖူးနောက်ဖျားအား လျှာထိပ်ဖြင့်ထိုးစွကာ ဒစ်အောက်ဖက်မေးသိုင်းကြိုးလေးအား လျှာနှင့်ကော့တင်လိုက်ရာ ဖြိုးသူတစ်ယောက် ပေါင်သားများတုန်လာသည်အထိ ကာမအရသာအား ခံစားမိလိုက်သည်။

" အ … ခဏ … မမရယ် … လရည်တောင် ထွက်ချင်လာပြီ … အားဟား …… ရှီးးး းးးးး "

ဖြိုးသူမှာ ဟန်ပင်မဆောင်ပဲ ဒေါ်သူဇာမိုး ခေါင်းအားဆွဲမကာ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုး ပါးစပ်မှ လီးနံ့ညှီစို့စို့လေး ရရှိနေကာ ရမ္မက်စိတ်များ ထိန်းမရဖြစ်လာခဲ့၏။

ဒေါ်သူဇာမိုး၏ ပေါင်လယ်ထိဖုံးသော အင်္ကျ ီအောက်နားစလေးထဲ လက်သွင်းကာ ပေါင်ကြားအား စမ်းကြည့်မိသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမှာလည်း လီးစုပ်ပေးကတည်းက စိတ်ကြွနေရာ စောက်ရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်နေရ၏။

သူမစောက်ပတ် ပွပ်သပ်ခံရစဉ် ဖြိုးသူလည်ပင်းအား ခပ်တင်းတင်းဆွဲကာ အောက်နူတ်ခမ်းအား မလွတ်တန်းဆွဲစုပ်ထားသည်။ဖြိုးသူမှာ ပေါင်ကြားမှ လက်အားပြန်ထုတ်ကာ ဒေါ်သူဇာမိုး နို့အုံများအား ညှစ်ချေပေးလိုက်ပြန်၏။

ခဏအကြာတွင် ခုံပေါ်မှ ထရပ်ကာ ဒေါ်သူဇာမိုးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ဖင်ကြီးကြွကာ ပေါင်လယ်မှ အင်္ကျ ီအောက်နားစလေးအား ဗိုက်သားပေါ်ဆွဲတင်ပစ်သည်။သူမရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်နေသော ဖြိုးသူမျက်နှာအားစိုက်ကြည့်ရင်း ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးအား ဖြဲပေးလိုက်ပြန်၏။

ပေါင်ခြံတည့်တည့်မှ အမွှေးများရိတ်ထားသော စောက်ဖုတ်အုံကြီးက ဖေါင်းကြွနေရာ ဖြိုးသူတစ်ယောက် မြင်တွေ့နေရတော့သည်။ဖြိုးသူလျှာဖျားလေးမှာ ညာဘက် ပေါင်အတွင်းသားများအား ထိုးယက်ရင်း ခုံးထနေသော စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားအား ကျော်ကာ ဆီးခုံးပေါ်ရောက်လာခဲ့၏။

ဆီးခုံးအား လျှာအပြားလိုက်ယက်ကာ ဘယ်ဘက်ပေါင် အတွင်းသားများအား ယက်ပေးပြန်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ပေါင်ခြံတစ်လျှောက် ဖြိုးသူ၏ လျှာနွေးနွေးလေးက ထိုးစွပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် မရိုးမယွ ခံစားနေရရှာ၏။ဆီးခုံးအောက် စောက်စိလေးမှာ ခေါင်းထောင်လာရင်း အစိခေါင်းလေးက ပြူးထွက်နေတော့သည်။

သူမဆန္ဒအလျောက် လက်ဖြင့်ဖိချေကာ အရသာခံချင်ပေမယ့် ဖြိုးသူက သူမလက်နှစ်ဖက်အား ချုပ်ကိုင်ထားသဖြင့် ခေါင်းလေးလှန်တက်ကာရမ်းခါရင်း ပေါင်သားများ တဇပ်ဇပ် တုန်လာတော့၏။ဖြိုးသူမှာ လူပျိုဘဝကတည်းက မိန်းမလိုက်စားလာသဖြင့် အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက်ပိုင်း ဇနီးဖြစ်သူ ချယ်ရီခိုင်အား မျိုးစုံ ကလိရင်း ကာမ ခလုပ်များအား အကုန်တတ်ကျွမ်းလာခဲ့ရသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးအား ဟိုးအရင် စောက်ပတ်ယက်ပေးစဉ် ဒါရိုက် အဖုတ်အား ထိုးယက်ပေးတာများသည်။

ယခု တစ်ကြိမ်တွင် စောက်ပတ်အား မထိပဲ ပေါင်သားများယက်ပေးရင်း စိတ်ပိုကြွအောင် နိုးစွနေ၏။တကယ်လည်း ဒေါ်သူဇာမိုး ပေါင်တန်များ တုန်လာကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ ရှေ့ပြေးစောက်ရည်ကြည်လေးများ ပွက်ကနဲ့ ထွက်ကျလာရာ ခုံပေါ်မှတဆင့် ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် စီးကျနေသည်။

" အ  …… အားးးးးးး …… ကိုသူရယ် …… မမကို …… သတ်နေတာလား …… ရှီးးးး းးးးး "

ဖြိုးသူမှာ ဒေါ်သူဇာမိုး ညည်းသံဆုံးမှ ပေါင်အတွင်းသားများ ယက်ပေးနေသည်ကို ရပ်ပစ်လိုက်ရင်း ချုပ်ထားသော လက်နှစ်ဖက်အား လွတ်ပေးလိုက်၏။ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ သူမလက်လေးနှက်ဖက် လွတ်ထွက်သည်နှင့် ဟန်မဆောင်နိုင်ပေ မာထင်ကာခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိလေးအား လက်ခလယ်ဖြင့် ဖိချေရင်း ကာမအရသာလေးအား ညီမျှအောင် ကြိုးစားနေရသည်။

စောက်ပတ်မှာ မခံနိုင်အောင် ယားယံနေသဖြင့် အာသာပြေရန် ပွတ်သပ်ထိန်းညှိပေးနေရသည်။ထိုစဉ် ဖြိုးသူမှာ သူမသောက်လက်စ နွားနို့ခွက်အား လှမ်းယူလိုက်သဖြင့် မျက်လုံးအဝိုင်းသားနှင့် ကြည့်နေမိ၏။ဖြိုးသူမှာ ညာလက်ဖြင့် နွားနို့ခွက်လေးအား ကိုင်ကာ သူမ စောက်စိလေးပေါ်မှ လောင်းချရင်း စောက်ခေါင်းဝလေးထဲလျှာထိုးထဲ့နေပြန်သည်။

" အားလားလားးး …… ရှီးးးး …… လုပ်တတ်လိုက်တာ …… ကိုသူရယ် …… အားဟားးး …… ရှီးးးး းးးးးး "

စောက်စိပေါ်မှစီးကျကာ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားအလယ်အားဖြတ်ရင်း စောက်ခေါင်းဝသို့ ရောက်လာသော နွားနို့များအား ဖြိုးသူတစ်ယောက် ပင်ယက်ကာ စုပ်ယူမျိုချပစ်တော့သည်။

လျှာဖြင့်ပင့်ယက်စဉ် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လျှာဖျားက ထိုးခွဲရင်း အပေါ်ဘက်ရှိ စောက်စိခေါင်းလေးအား မထိတထိလေး ထိကပ်သွားသဖြင့် ဒေါ်သူဇာမိုးတစ်ယောက် ဒုတိယအကြိမ် မရိုးမယွ ခံစားချက်အသစ်လေး ခံစားနေရပြန်၏။

ကလေးနှစ်ယောက် ထွက်လာပေမယ့် ဗိုက်ခေါက်အနည်းငယ်ထွက်သည်မှလွဲ၍ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကြည့်ကောင်းနေလျက်ပင်။လင်ဖြစ်သူဆီမှ တခါမှ မရဘူးသော အရသာသစ်များ ခံစားရင်း သူမကိုယ်လုံးလေး တုန်ဆင်းနေရ၏။ဖြိုးသူလျှာနွေးနွေးလေးက စောက်ပတ်တအုံလုံး ယက်ပေးနေရင်း စောက်စိလေးအား ဆက်ကနဲ့ ကိုက်ချရာ အောက်အီးထားသမျှ ကာမအရသာများ ပေါက်ကွဲထွက်ကုန်တော့သည်။

" အ    …   အားးးး   အားးးးးး  အားးးးးးး …… မ  ရ   တော့   ဘူး   ကွာ ……  အမလေးးးး  ……… အားးးး   ရှီးးးး းးးးးးးးး …… ထွက်   ထွက်   ထွက်ပြီ ……… ကိုသူရာ …… အားဟား   ……… အားးးးးးးး "

ညည်းသံအဆုံး အောက်နူတ်ခမ်းလေးအားဖိကိုက်ရင်း ဖင်သားကြီးများ ကြွတက်လာကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေရတော့၏။ဖြိုးသူခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲကာ သူမစောက်ပတ်နှင့် ဖြိုးသူမျက်နှာအား ဖိကပ်ထားကာ ခါးလေးကော့တက်လာရင်း ခဏအကြာမှ ဖင်သားကြီးများ ဖုန်းကနဲ့ ဆိုဖာခုံပေါ်ပြန်ကျရင်း ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။

ကြာကြာမနားရပေ သူမစောက်စိလေးအား ဖြိုးသူမှ ဒစ်ဖူးဖြင့် ရိုက်ကာ သတိပေးနေ၏။တဆက်တည်းလိုလို စောက်ခေါင်းထဲ လီးတန်ကြီဝင်လာကာ အတွင်းသားများအား ဒစ်ဖူးမှ ပွတ်ဆွဲပေးသည့် အရသာအား ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။

ဖြိုးသူမှာ ဒေါ်သူဇာမိုးအား လိုးပေးနေကြအတိုင်း လီးတဝက်လောက်သာ ဖြည်းဖြည်းချင်း အထုတ်သွင်းလုပ်ပေးနေ၏။ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားပေမယ့် လင်ဖြစ်သူထက် အတုတ်ရော အရှည်ရော ထွားကြိုင်းသည့် ဖြိုးသူလီးအား အစပိုင်း အဆုံးထိမခံနိုင်ခဲ့ပေ။

ခပ်ဖြည်းဖြည်းလိုးရင်း စောက်ရည်များအိုင်လာချိန်မှ တဆုံးလိုးခိုင်းတတ်သည်။ဖြိုးသူမှာ ခါးအားဖြင့်ထိန်းလိုးကာ ဒေါ်သူဇာ၏ အင်္ကျီအား လည်ပင်းထိမတင်လိုက်ရင်း ဘောလီအား အောက်ဆွဲချကာ ရုန်းထွက်လာသော နို့အုံဆီမှ နို့သီးခေါင်းနီညိုလေးများအား တလှည့်စီ ဆွဲစို့ပေးပြန်၏။

ဒေါ်သူဇာမိုးတစ်ယောက် နို့စို့ခံရင်း စောက်ခေါင်းထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး ပွတ်ဆွဲနေသော လီးအရသာအား ခံစားရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ပိုမိုတောက်လောင်လာတော့သည်။

" အင်းဟင်း …… ကောင်းလိုက်တာ … ကိုသူရယ် …… မမ ခံနိုင်ပါပြီကွာ … မင်းစိတ်ကြိုက် လိုးတော့ … ရှီးးးးး းးးးးးး "

ဒေါ်သူဇာမိုး စကားဆုံးသည်နှင့် ဖြိုးသူမှာ နို့ကုန်းစို့နေရာမှ ပါးစပ်အားခွာကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ခါးဆန့်လိုက်၏။ဒေါ်သူဇာမိုး ခါးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်ကာ လီးအဆုံးထိ ပစ်လိုးလိုက်တော့သည်။

ဖြိုးသူ၏ မီးပွင့်မတတ် လိုးချက်များးအောက် ဒေါ်သူဇာတစ်ယောက် ခေါင်းလေးမော့တက်သွားကာ တအီးအီး တအားအား အော်ဟစ်နေရရှာ၏။ဆီးခုံးချင်းကပ်သွားတိုင်း ဖြိုးသူလီးထိပ်က သာအိမ်ဝလာလာဆောင့်မိသဖြင့် စောက်ဖုတ်တအုံလုံး ကျင်တက်လာကာ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းနေရသည်။ဖြိုးသူ၏ မနားတမ်းဆောင့်ချက်များအောက် အတော်လေးကြာလာချိန် ဒုတိယအကြိမ် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ရပြန်၏။

စောက်ရည်များပန်းထုတ်ရင်း သဘာဝအလျောက် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက လီးအားညှစ်ပေးသလို ဖြစ်ကာ ဖြိုးသူတစ်ယောက် လိုးချက်များ မြန်လာပြီး နောက်ဆုံးတချက် ပစ်ဆောင့်ရင်း မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့သည်။

ဖြိုးသူ မတ်တပ်ရပ်သည်နှင့် ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ခါဆန့်ရင်း ဖြိုးသူပေါင်ကြားမှ တဇပ်ဇပ်တုန်နေသော လီးထိပ်အား ပါးစပ်ဖြင့် ဖမ်းငုံပစ်လိုက်၏။လီးထိပ်အား ခပ်တင်းတင်းဆွဲစုပ်ကာ ညာလက်ဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးရာ ခဏအကြာတွင် ဖြိုးသူ မေးကြောများထောင်လာကာ လရည်ပျစ်ပျစ်များ ဒေါ်သူဇာပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။

ဒေါ်သူဇာမိုးမှာ ပါးစပ်ထဲဝင်လာမျှ လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ်မျိုချရင်း ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ထားသည်။ထို့နောက် လီးတန်အားထိန်းထားသော သူမ ညာလက်အားလွတ်ကာ လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် ပေကပ်နေသော သူမစောက်ရည်နှင့် အကျိအချွဲများအား ပြောင်စင်နေအောင် ယက်ပေးလိုက်၏။

………………………….........................................................................…

အခန်း ( ၃ )

ဖြိုးသူတစ်ယောက် ဒေါ်သူဇာမိုး စိတ်တိုင်းကျ ကာမပင်လယ်အား အတူဖြတ်ကျော်ရင်း ညနေပိုင်းမှ ဆိုင်သို့ တစ်ခေါက်ပြန်လာခဲ့သည်။တနေ့တာရောင်းကြေးများ စာရင်းတွက်ရင်း ထွက်ကုန်ပစ္စည်းများနှင့် ကိုက်မကိုက်သေချာစစ်ဆေးကာ ဆိုင်သိမ်းပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တော့သည်။

ဇနီးဖြစ်သူအား မနက်ပိုင်းသာ အလုပ်သို့ပို့ပေးရပြီး အလုပ်ပြန်ချိန် ဆိုင်ရှင်မှ ဖယ်ရီကားဖြင့် အိမ်တိုင်ရာရောက် လိုက်ပို့ပေးသဖြင့် အိမ်သို့တန်းပြန်လာခဲ့၏။

" ဟော … ကိုဖြိုး ပြန်လာပြီ "

ချယ်ရီခိုင်မှာ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေရာမှ ဆိုင်ကယ်စက်ရပ်ရင်း အိမ်ထဲဝင်လာသော လင်ဖြစ်သူအား ပြေးဖက်ရင်း နုတ်ဆက်လိုက်သည်။

ဖြိုးသူမျက်နှာအ နှံ့နမ်းရင်း ဆီးခုံးချင်းထိအောင် အောက်ပိုင်းအား ဖိကပ်ထား၏။ ဖြိုးသူမှာ ခါတိုင်းအိပ်ယာပေါ်ရောက်မှ ပြုလုပ်လေ့ရှိသော ချယ်ရီခိုင်၏ အပြုအမူအား ဧည့်ခန်းတွင်းလုပ်နေသဖြင့် စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်သွားရသည်။ 

ပြန်လည်ဖက်ထားရင်း သူနှင့်ဒေါ်သူဇာမိုးတို့ တနေကုန်လိုးခဲ့တာများ ရိပ်မိနေလားဟု တွေးနေမိ၏။သို့သော် ချယ်ရီခိုင်မှာ သူတွေးနေစဉ် ကိုယ်လုံးချင်းခွာကာ ရေချိုးဖို့ ပြောနေရှာသည်။ဖြိုးသူရေချိုးပြီး ခဏနားကာ ထမင်းစားရင် ချယ်ရီခိုင်မှာ သူမတို့ ဆိုင်ရှင်မှ လကုန်အလုပ်နားရက်တွင် ဆိုင်ဝန်ထမ်းများအားလုံး အပျော်ခရီး ၁ညအိပ်၂ရက် ပို့ပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြနေသည်။

" အင်း … လက်ထပ်ပြီးကတည်းက … ငါ့မိန်းမလည်း ဘယ်မှကို လိုက်မပို့အားတော့ဘူး … လိုက်သွားမယ်ဆို … လမ်းဂရုစိုက်နော် မိန်းမ "

" အင်းပါ … ကိုဖြိုးရ … ချယ်ရီလည်း အပြင်မလည်ရတာ ကြာတော့ … လိုက်ဖို့ စာရင်းပေးထားခဲ့ပြီ "

ထမင်းစားပြီး ခဏအကြာ တီဗွီကြည့်ရင်း ညဘက် အမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာသည်။ခါတိုင်း တီဗွီကြည့်လျင် အမေးမျန်း ထူလှသော ချယ်ရီခိုင်မှာ ဒီကနေ့ ထူးထူးခြားခြား ငြိမ်သက်နေ၏။ည ၁၁ လောက်တွင် တီဗွီပိတ်ကာ လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ခန်းတွင်း ဝင်လာခဲ့ကြသည်။အိပ်ယာပေါ်ရောက်သည်အထိ ချယ်ရီခိုင်မှာ ဖြိုးသူအားကျောပေးကာ ငြိမ်သက်နေ၏။

ဖြိုးသူမှာလည်း ဒေါ်သူဇာမိုးအား ဖြည့်ဆည်းပေးထားသဖြင့် ပင်ပန်းနွမ်းနွယ်နေကာ ချယ်ရီခိုင်အား နောက်ဖက်မှ ဂုတ်သားလေးအား တချက်နမ်းကာ ထိုးအိပ်ပစ်တော့သည်။ဖြိုးသူအိပ်ပြီး ခဏအကြာတွင် ဟူးကနဲ့ သက်ပြင်းချသံနှင့် အတူ ချယ်ရီခိုင်မှာ ပက်လက်အနေထားလေး လှန်အိပ်ပြီး မျက်လုံးများက အိပ်ခန်းခေါင်မိုးအား ကြည့်ရင်း ဒီနေ့ အဖြစ်ပျက်လေးအား တွေးနေမိသည်။

........................................................................................................... 

" ဟိတ် … ချယ်ရီ … အင့် "

" ဟမ် … မမဖြူ … ဘာတွေထောနေတာလည်း ထမင်းစားပြီး အစားပိတ်လေး … ခ်ခ် "

ထမင်းစား နားနေကြစဉ် ဖြူဖြူဝင်းတစ်ယောက် လက်ဖက်သုပ် အထုပ်လေးကိုင်ကာ နားနေခန်းထဲ ဝင်လာရင်း ချယ်ရီခိုင်ရှေ့ ချပေးလိုက်သည်။

" အမလေး ငါ ဝယ်တာမဟုတ်ပါဘူးတော် … ညည်းလူ နိုင်ထူး … ပေးခိုင်းလိုက်တာ … ငါလည်းစားချင်လာပြီ မြန်မြန်ဖွင့် … ဟီးဟီး "

" အာ … တိုးတိုးပြောပါ မမဖြူရဲ့ … ဘေးမှာ လူတွေများကြီးကို "

" ဘာဖြစ်လဲအေ … ကိုယ့်ကံနဲ့ ကိုယ်လာတာပဲ … ညည်းလင်ရှိမှန်း … နိုင်ထူးသိသားပဲ "

ချယ်ရီခိုင်မှာ ဖြူဖြူဝင်းစကားကြောင့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းသွားရသည်။ချယ်ရီခိုင် အလုပ်ဝင်ပြီး ၁လ အကြာ မမဖြူတို့အုပ်စုနှင့်ရင်းနှီးလာကာ ဆိုင်ပိုင်ရှင်၏ တူအရင်းခေါက်ခေါက် နိုင်ထူးနှင့် ခင်မင်ခဲ့ရ၏။နိုင်ထူးမှာ ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်ဖြင့် မျက်နှာလေးပြုံးရွှင်နေကာ ဆိုင်ရှိ ဝန်ထမ်းအားလုံး၏ လေးစားချစ်ခင်မှု့ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။အဆင့်တန်းမခွဲခြားပဲ ဘယ်နေရာမဆို အမြင်မတော် ကူညီပေးတတ်၏။

အစပိုင်း ချယ်ရီခိုင်မှာ နိုင်ထူးဘက်မှ သူမအပေါ် သာမန်ခင်မင်မှု့လောက်ပဲ သဘောထားခဲ့ရာ တဖြည်းဖြည်း သူမ အမြင်မှားနေကြောင်း သိလာခဲ့ရသည်။နိုင်ထူးဆက်ဆံပုံမှာ တခြားဝန်းထမ်းအမျိုးသမီးတွေအပေါ်ဆက်ဆံပုံနှင့် သူမအပေါ်ဆက်ဆံပုံ မတူညီပေ။

အစစအရာရာ သူမအား မျက်စိဒေါက်ထောက်ကြည့်ရင်း လိုအပ်တာမှန်သမျှ ကူညီဖြည့်ဆည်း ပေးနေတတ်၏။တဖြည်းဖြည်းရင်းနှီးလာစဉ် သူမဘက်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း အိမ်ထောင်ရှိကြောင်း ဖွင့်ပြောထားလိုက်သည်။သို့သော် နိုင်ထူးမှာ ပြောင်းလဲမသွားပဲ ရင်းနှီးမှု့က ပိုလာခဲ့၏။

ချယ်ရီခိုင် သုံးသမျှ အလှကုန်ပစ္စည်းများမှာ နိုင်ထူးဝယ်ပေးထားသော ပစ္စည်းက အများဆုံးဖြစ်သည်။လင်ဖြစ်သူ ဖြိုးသူအား ဆိုင်မှ လက်ဆောင်ပေးသည်ဟု လိမ်လည်ထားရပြန်၏။အချိန်တိုအတွင်း နိုင်ထူးအပေါ် သူမဘက်က ခင်မင်သွားရသည်ကို ချယ်ရီခိုင် တစ်ယောက် သူမကိုယ်သူမ နားမလည်နိုင်တော့ပေ။ဆိုင်တွင် အတူအလုပ်လုပ်သော ဝန်ထမ်းအပျိုမလေးများ၏ မနာလိုခြင်းခံရလောက်အောင် နိုင်ထူးဘက်ကလည်း သူမအား ဂရုစိုက်ပေးနေသည်။

လင်ဖြစ်သူဖြိုးသူအား အချစ်မလျော့ပေမယ့် ပါးစပ်မှထုတ်ပြောမှ သိတတ်သောဖြိုးသူနှင့် ပါးစပ်ကမပြောပဲ သိတတ်သော နိုင်ထူးအား တခါတခါ ယှဉ်ကြည့်မိသည်။အခြေနေကလည်း မနက်က ညနေထိ နိုင်ထူးနှင့် အလုပ်ထဲ နီးနီးကပ်ကပ် နေရသဖြင့် မသိစိတ်က သာယာနေမိတော့၏။

သို့သော် လင်ဖြစ်သူဖြိုးသူအား တန်ဖိုးထား ချစ်ခင်နေဆဲပင် အိမ်ထောင်ရေးမထိခိုက်အောင် သူမကိုယ်သူမ ထိန်းချုပ်ထားနိုင်ခဲ့သည်။သူမ ထိန်းချုပ်ထားသော စည်းလေး အက်ကြောင်းထနေရာ သူမကိုယ်တိုင် မသိရှိလိုက်ပေ။

အလုပ်ဝင်ပြီး ၆ လ အကြာ ပြည်ပမှ ကုန်ပစ္စည်းအသစ်များ တင်သွင်းချိန် ဆိုင်ရှိ ဒိတ်အောက်နေသော အလှကုန်ပစ္စည်းများအား မြို့တွင်းရှိ ခြံဝင်းကြီးထဲမှ ဂိုဒေါင်ဆီသို ရွေ့ကြရ၏။အမျိုးသားဝန်ထမ်း အမျိုးသမီးဝန်ထမ်း အားလုံး ပစ္စည်းများ ရွေ့ရန် မြို့တွင်းထဲရှိ ဂိုဒေါင်ဆီသို့ ကုန်ပစ္စည်းတင်ကားဖြင့်အတူလိုက်ပါကြရသည်။

သီတာခိုင်တို့ မိန်းကလေးအုပ်စုမှာ စာရင်းမှတ်ကာ ယောင်္ကျာလေးအုပ်စုမှာ အလှကုန်ပစ္စည်းထုပ်ပိုးထားသော ဂျပ်ပုံးကြီးများအား သတ်မှတ်ထားသော ဂိုဒေါင်များဆီ ကားပေါ်မှ ရွေ့နေကြသည်။အုပ်စုခွဲကာ အလုပ်လုပ်ကြရင်း ချယ်ရီခိုင်တို့ အုပ်စုက နိုင်သလောက် ကူသယ်ပေးနေကြသည်။ဂျပ်ပုံးတစ်ခုအား ဖြူဖြူဝင်းနှင့် ချယ်ရီခိုင်တို့မရွေ့ကြရာ ဂိုဒေါင်ထဲအရောက် ချယ်ရီခိုင်မှာ ခုံထူဖိနပ်စီးလာသဖြင့် ခြေခေါက်ကာ လှဲမလိုဖြစ်သွားရ၏။

" အမလေးးး … ကျွတ်ကျွတ် "

" ဟဲ့ … ချယ်ရီ … ရရဲ့လား … ဖြည်းဖြည်း ပြန်ချ "

ဖြူဖြူဝင်းမှာလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားမို့ ဂျပ်ပုံးအားကိုင်းရင်း ချယ်ရီခိုင်အား လှမ်းပြောနေရှာသည်။ဖြူဖြူဝင်းအသံနှင့် မရှေးမနှောင်း ချယ်ရီခိုင်နောက်ကျောဘက်မှ လူတစ်ယောက်ရောက်လာကာ ဂျပ်ပုံးအား ကူထိန်းလိုက်တော့သည်။

ချယ်ရီခိုင်တစ်ယောက် ရုတ်တရက် သူမနောက်ကျောက လူမှ ဝင်ထိန်းကိုင်လိုက်သဖြင့် လဲမလိုဖြစ်နေသော သူမကိုယ်လုံးလေးမှာ ခါးညွတ်နေလျက်ရှိသည်။ဖင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေးအရာကြီးက အမြှောင်းလိုက်ထောက်မိနေသဖြင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်နေရ၏။အောက်သို လျောချထိုင်ရာ ထိုအရာကြီးမှာ ဖင်ကြားထဲပွတ်ဆွဲမိရင်း ကျောကုန်းတလျှောက်ထိကပ်လာကာ ဂုတ်သားလေးနားအရောက်မှ ဘေးသို့ ထွက်လိုက်မိတော့သည်။

" ဟို … ကျေးဇူးနော် … ကိုနိုင်ထူး "

နိုင်ထူးမှ ဖြူဖြူဝင်းအား မေးဆတ်ပြရင်း ဂျပ်ပုံးအား သတ်မှတ်ထားသောနေရာထိ ချထားပေးလိုက်တော့၏။ပြီးမှ ချယ်ရီခိုင်နားလေး ပြန်လျှောက်လာကာ စကားလာပြောနေသည်။

" ခြေထောက် နာသွားတာလား … ချယ်ရီ "

" ဟုတ် … ရုတ်တရက် ခြေခေါက်သွားလို့ပါ … သက်သာပါတယ် "

" ချယ်ရီ … နားလိုက်လေ … ညနေ ပြန်ကာနီးမှ … ကျနော် လာခေါ်ပေးမယ် … လာ ထ … ဂိုဒေါင် နောက်ခန်းထဲ နားနေလိုက်တော့ "

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>