သံယောဇဉ် စက်ဝန်း အပိုင်း ( ၁ )
July Rain ရေးသည်။
“ ဟယ် ကိုဇွဲ အရမ်းကြီးကို ထွားလာတာ ကြည့်စမ်း။ အခုမှ တကယ့် ယောင်္ကျား ပီသလာတာ”
“ မမ ကလဲ အရမ်းကို လှလာပါလား ဟမ်။ တသားမွေး တသွေးလှတဲ့။ မမ မှအစစ်။ ဒါနဲ့ ကိုကြီးစိုးခိုင်ရော”
“ နင့်အကို စင်္ကာပူသွားတယ် ဒီမှာလေ နင့်တူမ ”
“ မမနဲ့တူတယ် ကိုကြီးနဲ့လဲ တူတာပဲ ဘယ်နှစ်နှစ်လဲ သမီး”
“ လေးနှစ်”
ဇွဲပိုင်ဆိုတဲ့ ကျွန်တော် အင်္ဂလန်ကနေ ပြန်ရောက်ပြီးနောက်ရက် မမဝတ်ရည်တို့ သားအမိ လာလည်တာပင်။ မမဝတ်ရည်က အရင်ကထက်ကို လှလာသည်။ ကိုယ်လုံးကလဲ အရင်ကထက် ပိုပြီးဖွံ့လာကာ ကလေးတယောက် အမေလို့ ပြောရင် ယုံမှာမဟုတ်။ အသက်က သုံးဆယ်ငါးလောက်ရှိပြီ။ သူ့ထက် ခုနှစ်နှစ်လောက်ကြီးတာမို့ သူကအခု နှစ်ဆယ့်ရှစ်ဆိုတော့ မမဝတ်ရည်အေးက သုံးဆယ့်ငါးလောက်ရှိပြီဆိုပေမယ့် ရှိရင်းထက် ဆယ်နှစ်နီးပါလောက် ငယ်နေသည့် ရုပ်။
နဂိုကတည်းက အသားဖြူပြီး ချောလှသူမို့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးတယောက် ရတာတောင် အလှက မပျက်တဲ့အပြင် ပိုပြီးတောင် ချောလာသည်။ မမဝတ်ရည်နဲ့ စကားပြောပြီး ပြန်သွားတော့ သူလိုက်ပို့ပေးသည်။ အိမ်ပြောင်းသွားသည်မို့နောက် သွားလည်လို့ရအောင်ပင်။ မမဝတ်ရည် ယောက်ကျား ကိုစိုးခိုင်က စီးပွားရေးသမား ဖြစ်နေကာ အဆင်ပြေနေတာမို့ အရင်အိမ်ကို အိမ်ငှါးထားကာ ကွန်ဒိုနဲ့ နေသည်။ အဆင်ပြေနေတာတွေ့တော့ သူလဲဝမ်းသာရသည်။ သူအိမ်ပြန်ရောက်တော့ မမဝတ်ရည်အကြောင်းတွေးရင်းနဲ့ အတိတ်ကို ပြန်သတိရသွားသည်။
တကယ်တော့ ကျွန်တော်နဲ့ မမဝတ်ရည်က ဘာမှမတော်စပ်ပေ။ အိမ်နီးချင်း အိမ်ချင်းကပ်ရက်။ ကျွန်တော့်အဖေက ဝန်ထမ်းတဦး အမေက ဈေးထဲမှာ အထည်ရောင်းသည်။ ချမ်းသာတဲ့သူတော့ မဟုတ်ပေမယ့် ပိုက်ဆံတော့ရှိသည်လို့ ပြောရမည်။ မမဝတ်ရည်တို့က သားအမိနှစ်ယောက်တည်း။ မမဝတ်ရည်အဖေက မမဆယ်တန်းနှစ်မှာ ဆုံးသွားတာ။ သူတို့ အမိနှစ်ယောက်တည်း ဒုက္ခရောက်နေတော့ အဖေနဲ့အမေက ကူညီစောင့်ရှောက်ပေးသည်။ ဟိုးအရင်ကတည်းက အိမ်ချင်းကပ်နေတာမို့ ဆွေမျိုးရင်းလိုပင်။ ကျွန်တော့်ကိုလဲ မမဝတ်ရည်တို့က မောင်တယောက်လို သားတယောက်လို။
မမဝတ်ရည် အဖေဆုံးသွားတော့ ကျန်ခဲ့တဲ့ ပစ္စည်းတွေ ပိုက်ဆံတွေကို မေမေက စီမံခန့်ခွဲကာ တိုးပွားအောင် လုပ်ပေးသည်။ ဖေဖေက ဝန်ထမ်းတစ်ဦးပီပီ စည်းကမ်းတော့ကြီးသည်။ အသက်အရွယ်ကြီးမှ ကျွန်တော့် တယောက်တည်း မွေးပေမယ့် အလိုတော့ မလိုက်။
မေမေက အလိုလိုက်ပေမယ့် ဖေဖေက စည်းကမ်းနဲ့။ ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ကတည်းက ချူချာသူမို့ ထွား ကျိုးင်အောင် အားဆေးအမျိုးမျိုးတိုက်ပေမယ့် အရပ်ကသာရှည်လာပြီး ဘေးမကားလာ။ ပိန်ရှည်ရှည် ကုပ်ကိုင်းကိုင်း။ ခါးချည့်လေးနဲ့။မေမေက အစိုးရိမ်လွန်ကာ ဘယ်သူနဲ့မှ ပေးမဆော့။ အားရင် မမဝတ်ရည်တို့အိမ်မှာပဲ နေရသည်။ မမဝတ်ရည်နဲ့ ဆော့ရသည်။ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ဆော့ရတော့ မိန်းကလေး ဆော့နည်းပဲ တက်လာသည်။ ကြာတော့ ပျော့နွဲ့နွဲ့ ဖြစ်လာသည်။
ဖေဖေက မကြိုက်။ အခြောက်ဖြစ်မှာကြောက်တာ။ ကျွန်တော့် အခြောက်မဟုတ်မှန်း လူပျိုဖြစ်စမှာ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သိလာသည်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ မမဝတ်ရည်ကို စိတ်ဝင်စားသည်။ ဘာရယ်မှန်း မသိပေမယ့် မမဝတ်ရည် အိမ်သွားတိုင်း မမဝတ်ရည် အခန်းထဲက အတွင်းခံတွေ မြင်ရင် အောက်က ကောင်ကထောင်လာသလို လစ်တိုင်း ခိုးနမ်းကြည့်ရတာ အမော။
မမဝတ်ရည်က ဖက်ထားရင် ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းသိ။ကျွန်တော်တို့အိမ်က တစ်ထပ်တိုက်။ မမဝတ်ရည်တို့အိမ်က ပျဉ်ထောင်သွပ်မိုး။ ရေချိုးတဲ့နေရာက အိမ်အပြင်မှာ။ ကျွန်တော့် အခန်းကကြည့်ရင် မြင်ရသည်။ ဒါကြောင့် မမဝတ်ရည်ရေချိုးချိန်နဲ့ ကြုံတိုင်း ချောင်းကြည့်ရတာ အမော။ မမဝတ်ရည်က တခါတလေ ကျွန်တော်စာမသိလို့မေးရင် သင်ပေးတက်သည်။
သူက စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်မှာ တက်နေတာ။ တခါ တခါ မမဝတ်ရည်တို့ အိမ်မှာ အိပ်ရင် မမဝတ်ရည် အခန်းထဲမှာ အတူတူ အိပ်တက်သည်။ အဲ့လိုဆိုရင် စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီး။ နောက်ပိုင်း ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်တို့ သိသွားမှာစိုးတာကြောင့် မအိပ်တော့။
ကိုးတန်းအောင်တော့ ဖေဖေက ကျွန်တော့်ကို အခြောက်ဖြစ်မှာစိုးတာနဲ့ အပြင်တွေလွှတ် အပေါင်းအသင်းတွေပေါင်းခိုင်းနဲ့။ မေမေကလဲ သဘောတူသည်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူတို့သား ကျွန်တော့်ပုံစံက တကယ့်ကို အခြောက်သာသာ။ လမ်းလျှောက်ရင် နွဲ့နွဲ့။ စကားပြောရင် နွဲ့နွဲ့။
ဒါကြောင့် ဖေဖေနဲ့မေမေက မွေးထားတာ တဦးတည်းသောသား အခြောက်တော့ အဖြစ်မခံနိုင်ဘူးဆိုပြီး လွှတ်တာ။ ကျွန်တော်လဲ အပြင်လောကကို မထွက်ဖူးတော့ စစခြင်းကြောက်မိပေမယ့် ကိုယ်နဲ့ တကျောင်းတည်း ဘော်ဒါတွေနဲ့ တွေ့ကာ နောက်ပိုင်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင် လျှောက်သွား တဖြည်းဖြည်း အတက်ပေါင်းစုံတက်လာသလို ဗဟုသုတလဲ ရလာသည်။
ဆေးလိပ် မူးယစ်ဆေးတော့ မလုပ်ပေမယ့် အရက်ကတော့ သောက်တက်လာသည်။ ကြိုက်တော့ မကြိုက်။အောကားတွေကြည့် ဘော်ဒါတွေစုံရင် မိန်းကလေးအကြောင်းပြော အတွေ့အကြုံရှိသူတွေက ပြန်ပြောပြ။ဂွင်းလဲ ထုတက်လာသည်။
ဂွင်းထုတက်လာတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ် မင်းသမီးက မမဝတ်ရည်။ စစခြင်းက ငရဲ ကြီးမှာ ကြောက်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း ရိုးသွားသည်။ အောကားတွေထဲကလို လီးကြီးချင်တာမို့ နည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ ကြီးအောင် ကြာရင်လုပ်တဲ့ မိန်းကလေးစွဲတယ်ဆိုလို့ ကြာအောင် လေ့ကျင့်ရတာအမော။ ပြီးရင် ကိုယ့်ဟာကိုယ် ကြီးလာပြီလား အချင်းချင်းပြိုင်ရတာ အမော။ အပြင်မထွက်တုန်းက မထွက်လို့ ထွက်လဲထွက်ရရော မနိုင်တော့။ မေမေက ဖေဖေမသိအောင် ဖုံးဖိထားရသည်။ ရန်လဲ ဖြစ်တက်လာသည်။
လူက ပျော့နွဲ့နွဲ့ မဟုတ်တော့ပေမယ့် ပိန်ရှည်ရှည် ကုပ်ကိုင်းကိုင်းပင်။ ကျွန်တော် ဆယ်တန်း နှစ်လည်ကျော်တော့ မမဝတ်ရည် ယောက်ကျားယူသွားသည်။ ကိုစိုးခိုင်နဲ့။ မေမေတို့က စပ်ပေးတာပင်။ တော်လဲတော် ရိုးလဲရိုးတဲ့သူမို့။ ကိုစိုးခိုင်ကလဲ မမဝတ်ရည်ကို ချစ်နေတာ ကြာပြီတဲ့။ မမဝတ်ရည်ကလဲ သဘောကျတာနဲ့ ပေးစားလိုက်တာ။
မမ ယောင်္ကျားရတော့ မမအမေ အန်တီစိုးစိုးမြင့်က အိမ်နဲ့ အတွင်းပစ္စည်းတွေကို အမွေပေးခဲ့ကာ ရိပ်သာဝင်သွားသည်။ သူ့သမီးကို စိတ်ချပြီဆိုပြီး။ နောက်ပိုင်း တခါတခါမှသာလာတော့သည်။ မမယောက်ကျားယူတော့ အရမ်းခံစားရတာ ကျွန်တော်။ ဘေးလူတွေတောင် သိသည်။ မမက ကိုစိုးခိုင်ကို ပစ်ကာ ကျွန်တော့်ကို လာပြီး နှစ်သိမ့်တက်သည်။ နောက်ပိုင်းကျွန်တော်လဲ နေတက်သွားသည်။ ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ဖေဖေက သင်တန်းတွေ တက်ခိုင်းသည်။ အင်္ဂလိပ်စာ သင်တန်းအဓိက တက်ခိုင်းသည်။ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက်တော့
“ ငဇွဲ ခွေးဖြစ်မယ့် အကောင် ဘယ်မှာလဲ”
“ ဖေကြီးရယ် ဒေါသကိုထိန်းပါဦး သားလေး ကြောက်နေပါဦးမယ်”
“ ဘာကွ ကြောက်နေပါဦးမယ်..ဟုတ်လား ငါကတော့ ယောက်ကျားပီပီသသ ဖြစ်စေချင်လို့ လွှတ်ပေးတန်သာလွှတ်ပေးထားတာ မင်းက အခွင့်အရေးကို အလွဲသုံးစားလုပ်တယ် ဟုတ်လား ဟေ့ကောင် ငဇွဲ မင်းအပြစ် မင်းသိလား”
“ မသိဘူး ဖေဖေ”
“ ဘာကွ မင်းစာမေးပွဲကျတာ မင်းအပြစ်မဟုတ်ဘူးလား ဟမ်”
“ သားတယောက်တည်းကျတာမှ မဟုတ်တာ။ သူများတွေလဲ ကျတာပဲ”
အဲ့အရွယ်က ဂျွတ်ဆက်ဆက် ဂျစ်ကန်ကန်အရွယ်မို့ ဖေဖေ့ကို ဂျစ်တစ်တစ်ပြန်ပြောတော့ ဖေဖေ ယမ်းပုံမီးကျသလို ပေါက်ကွဲကာ။
“ အေး သူများကျတယ် မင်းလဲကျတယ် အဲ့ဒီတော့ ”
“ ခွပ်”
“ အမလေး သေပါပြီ အဖေကြီ းရှင်သားကို ထိုးရသလား ”
“ ဖယ်စမ်း မင်းပါ နာမယ်နော် ခွေးဖြစ်မယ့်အကောင် မင်းက သူများလဲ ကျရင် ငါလဲကျတာ မဆန်းဘူးဆိုတော့ သူများအောင်တာကျ ဘာလို့ မအောင်ရတာလဲ ”
ပြောရင်း တုတ်ဆွဲကာ ရိုက်ပါသည်။ အဲ့အချိန်မှာပဲ
“ အမလေး သေပါပြီ ဦးဦးးနော် တော်ပြီ လွန်မယ်။ ကလေးကို အဲ့လောက် လုပ်ရသလား”
မမဝတ်ရည် အပြေးရောက်လာပြီး ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားကာ ကာပြီး ဖေဖေ့ကို ရန်တွေ့သည်။ အရင်ကတည်းက မမဝတ်ရည်က ဖေဖေနဲ့မေမေရဲ့ အချစ်တော်။ ရိုသေလေးစားစွာ ဆက်ဆံတက်ပေမယ့် တည်ကြည်တဲ့ အနေအထိုင် အပြောအဆိုကြောင့် ဖေဖေရောမေမေက မမဝတ်ရည်ကို ချစ်သည်။ မမဝတ်ရည်က ပြောရဲဆိုရဲရှိပြီး တချို့ကိစ္စတွေကျ မမဝတ်ရည် ပြောရင် လက်ခံသည်။ ခုလဲ ကျွန်တော့ကို ရိုက်တော့ မမဝတ်ရည် ဖေဖေ့ကို ရန်တွေ့သည်။
“ ရိုက်ရုံတင် မဟုတ်ဘူး သတ်ကိုပစ်ချင်တယ်။ နင့်မောင်လုပ်ပုံက ကောင်းလား စာမေးပွဲကို ကျရတယ်လို့ ငါ့မျက်နှာ ဓားနဲ့သာလှီးချင်တယ်”
“ ဦးဦးကလဲ တခါတလေ ခြေချော်လက်ချော်ရှိမှာပေါ့ အဲ့ဒါကို ခုလိုရိုက်တာ လွန်တာပေါ့ အီးဟီးဟီး”
မမဝတ်ရည်က ငိုလဲငို ရန်လဲတွေ့နဲ့ ဖေဖေလဲ မရိုက်တော့။ ဆူပဲဆူတော့သည်။ တော်တော်လေး ကြာတော့ မမဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို သူ့အိမ်ကိုခေါ်ပြီး ဒဏ်ရာတွေကို ဆေးထည့်ပေးရင်း ငိုနေသည်။
ငယ်ငယ်လေးကတည်းက အတူနေလာတာမို့ ကျွန်တော် ခုလိုဖြစ်တော့ ငိုနေတာကြည့်ပြီး စိတ်ဖောက်ပြန်မိတာ နောင်တရသလိုလို ရှက်သလိုလို ခံစားမိသည်။ ဒါပေမယ့် ဆေးလိမ်းပေးရင်း ကုန်းကုန်းသွားတိုင်း လည်ပင်းက ဟိုက်နေတော့ ရင်သားဖွေးဖွေး နို့အုံဖွေးဖွေးတွေကို မြင်မိပြန်တော့ စိတ်က ထန်မိပြန်သည်။ကိုစိုးခိုင် ပြန်ရာက်တော့ ဘာဖြစ်တာလဲ မေးတော့ မမဝတ်ရည်က ပြောပြသည်။
ကိုစိုးခိုင်က အဲ့ဒါတော့ ဦးလေး လွန်တာပေါ့ ပြောသည်။ တနေကုန် ကျွန်တော့်ကို ပြန်မလွှတ်။ သူတို့လင်မယား တွက်တွက်ထိုးနေသည်။ ညနေကျ အိမ်ကို လင်မယားနှစ်ယောက် သွားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ပြန်လာတော့
“ ကဲ ကိုဇွဲ မမတို့နဲ့ လာနေ။ ဒီနှစ် ဆယ်တန်းအောင်အောင် ဖြေရမယ်နော်။ ဂုဏ်ထူးများများပါအောင် မမတို့ ဦးဦးတို့ကို ကတိပေးခဲ့တယ်။ မောင်လေးကလဲ လိမ္မာရမယ်နော်”
နောက်မှသိရသည်။ မမနဲ့ ကိုစိုးခိုင်က ဖေဖေတို့ကို ဒီနှစ်ဆယ်တန်း သေချာပေါက်အောင်ဖို့ သူတို့ သင်ပေးမယ် အိမ်မှာပဲထားမယ်လို့ ပြောခဲ့တာတဲ့။ ဖေဖေတို့ကလဲ မမတို့နဲ့ စိတ်ချတာမို့ လက်ခံလိုက်သည်။ လိုအပ်တာမှန်သမျှ ပံ့ပိုးပေးသည်။ ကျွန်တော်လဲ မမတို့စကားကိုနားထောင်သည်။ တနှစ်ကျတဲ့ခံစားမှုကတော်တော်ဆိုးသည်။ သူများတော့မသိ။ ကျွန်တော်နဲ့တနှစ်တည်းနေပြီး အောင်သွားတဲ့ သူတွေကိုတွေ့တော့ အရမ်းသိမ်ငယ်သလို ခံစားရသည်။ ဒါကြောင့် စာကို ကြိုးစားသင်ယူသည်။
ကိုစိုးခိုင်က အားရင် ဗလတက်လာအောင် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ခိုင်းသည်။ အဲ့အချိန်ဆို မမနဲ့ တဆူဆူ။ ကိုစိုးခိုင်က စီးပွားရေးလုပ်နေတော့ အိမ်မှာ အမြဲမရှိတက်။ မမဝတ်ရည်က ဘဏ်တစ်ခုမှာ လုပ်နေတာ။ မမဝတ်ရည်တို့အိမ်မှာ နေရင်းနဲ့ စိတ်ရိုင်းဝင်ဝင်လာသည်။ တခါတလေကျ ငါအရမ်း တဏှာရူးနေပြီလားတွေးမိပေမယ့် ထိန်းလို့မရ။ မမဝတ်ရည်ရဲ့ ကိုယ်လုံးအလှကို ကြည့်ချင်စိတ်က ထိန်းမရနိုင်။ မမဝတ်ရည်တို့ လင်မယားက ကျွန်တော်အိပ်တဲ့ အခန်းဘေးကပ်ရက်က အခန်း။ ကျွန်တော်က ခု အရင်တုန်းက မမဝတ်ရည် အိပ်ခဲ့တဲ့အခန်းမှာအိပ်တာ။
ဒါကြောင့်ကျွန်တော် မမဝတ်ရည်တို့ အခန်းထဲကို ချောင်းလို့ရမယ့် အပေါက်ရှာပေမယ့် မတွေ့။ အခန်းက ပျဉ်ကာထားတာမို့ အပေါက်ကို သုံးလေးနေရာ ဖောက်လိုက်သည်။မမဝတ်ရည်တို့ ကုတင်က ဟိုဖက်နံရံဖက်ကပ်ထားသည်။
ကျွန်တော်က လဲဒီဖက်နံရံကပ်ထားတာမို့ ကျွန်တော်အိပ်တဲ့ နေရာနဲ့ ကွက်တိနေရာကို ရွေးကာ အပေါက်ဖောက်လိုက်သည်။ ချောင်းကြည့်ဖို့ အဆင်ပြေပြီမို့ အပေါက်ကို မသိအောင်ပြန်ပိတ်ထားသည်။ ပြီးတော့ မမဝတ်ရည် အခန်းဖွင့်ထားတဲ့ အချိန် အခန်းထဲဝင်ပြီး ဖောက်ထားတဲ့ အပေါက်ရဲ့ အနေအထားကြည့်တော့ မသိသာ။ သေချာကြည့်တောင် မသိနိုင်။
အိုကေပြီ။ အပေါက်ဖောက်ပြီး တဲ့နေ့ကစပြီး မနက်ဆို ကျွန်တော် မမဝတ်ရည်ကို ချောင်းရတာ အမော။ ညနေဖက် မမဝတ်ရည် ရုံးကပြန်လာပြီး အဝတ်လဲတဲ့ အခါကျ ချောင်းပြီးကြည့်သည်။ နောက်ပိုင်း မေမေ ဝယ်ပေးထားတဲ့ Mp4 အကောင်းစားက ပါတဲ့ ကင်မရာနဲ့ မနက်ဆို မမဝတ်ရည် ရေချိုး အဝတ်လဲတာ ချောင်းရိုက် ညနေဆို မမဝတ်ရည် အဝတ်လဲ တာချောင်းရိုက်။ ညကျ အိပ်ရာဝင်ရင် ရိုက်ထားတာကို ပြန်ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုရတာ အကြိမ်ကြိမ်။
မမဝတ်ရည်နဲ့ ကိုစိုးခိုင်တို့ မရိပ်မိအောင်လဲ နေရသည်။ ဇာတ်ကားတွေကြည့် စာအုပ်တွေဖတ်၊ သူများတွေပြောတာကြားရင်းနဲ့ မိန်းမတခါမှ မလုပ်ဖူးပဲနဲ့ ကျွန်တော် ဖင်ကို လုပ်ကြည့်စိတ်တွေ ဖြစ်မိသည်။ ကျွန်တော့် ထက်ကြီးတဲ့ သူတွေက ဖင်ချရတာ အဖုတ်ထက်ကြပ်တယ် မိုက်တယ်လို့ပြောတော့ ဟုတ်လားမဟုတ်လား မသိ လုပ်ချင်မိသည်။ ခုချိန်ထိ ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်ကို စွဲလန်းစေတာ မမဝတ်ရည်ကလွဲ ပြီးဘယ်မိန်းကလေးမှ မရှိ။
ဒါကြောင့်မို့ မမဝတ်ရည်ရော ကိုစိုးခိုင်ကပါ ကျွန်တော့်ကို ခြောက်တယ် ထင်နေတာ ရိပ်မိပေမယ့် သူတို့ထင်တဲ့ဟာကို ပြောမနေတော့။ ပြောလို့မှ မကောင်းတာ။ အိမ်မှာ အတူနေရင်း မမဝတ်ရည်ရဲ့ တင်တွေရင်တွေကြည့် အခြေအနေပေးရင် ကင်မရာနဲ့ရိုက်။ ညဆို စိတ်ကူးယဉ်ပြီး ဂွင်းထု။ စိတ်ကူးထဲမှာ မမဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်ကို အကြိမ်ကြိမ် လုပ်မိသည်။
ဒီလိုနဲ့ နေရင်း ကိုစိုးခိုင်က အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မူဆယ်ဖက်ကို တစ်လလောက်သွားရသည်။ ကျွန်တော်နဲ့ မမဝတ်ရည်က အရင်လိုနေမြဲစားမြဲပင်။ တခါတလေ မမဝတ်ရည်ကို ပွတ်သီးပွတ်သပ်နေတက်သလို မမဝတ်ရည်ကလဲ နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ အဲ့ဒါကို သာယာနေတက်သည်။ စာကိုတော့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြိုးစားသည်။
ကိုစိုးခိုင် ကျေးဇူးကြောင့် ကျွန်တော်လဲ လေးငါးခြောက်လအတွင်း ဗလနည်းနည်းထွက်လာသည်မို့ မမဝတ်ရည်ရော မိဘနှစ်ပါးကပါ သဘောကျနေသည်။ အမှန်တိုင်းပြောရရင် ကျွန်တော်လဲ သဘောကျသည်။ကျောင်းခန်းထဲမှာ မိန်းကလေးတွေက ကျွန်တော့်ကို သဘောကျတယ်ဆိုတဲ့ အသံတွေ ဘော်ဒါတွေကတဆင့်ပြန်ကြားရတော့ ဘယ်ယောက်ကျားလေးက မသာယာပဲရှိမလဲ။
ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လဲ ဒိုက်ထိုး ဘယ်ရီရိုက် ကြိုးခုန်နဲ့ အားရင်အားသလို လေ့ကျင့်မိသည်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ မန်မိုရီကတ်တွေထဲမှာလဲ မမဝတ်ရည်ပုံတွေနဲ့ အောကားတွေပဲ ပြည့်နေသည်။ ရတဲ့မုန့်ဖိုးကိုစုကာ မန်မိုရီကတ်ကို ဝယ်ဝယ်ထားသည်။
နှစ်ဝက်စာမေးပွဲဖြေပြီး အမှတ်စာရင်းထွက်တော့ ကျွန်တော် အမှတ်က အရမ်းကောင်းနေတာမို့ ဖေဖေက ကျွန်တော့်ကို ဆုချတဲ့အနေနဲ့ ဘာလိုချင်လဲမေးတော့ ကျွန်တော်လဲ ဟန်းဆက်အကောင်းစား တစ်လုံးလိုချင်တယ် ပူဆာတာနဲ့ ဖေဖေက ဆင်းကတ်တော့ ဆယ်တန်းအောင်မှ ဝယ်ပေးမယ် ဆိုပြီး ဟန်းဆက်ပဲဝယ်ပေးသည်။
ဟန်းဆက်ကပါတဲ့ ကင်မရာက အတော့်ကို ကောင်းသည်။ မမဝတ်ရည်က သဘောမကျ။ ဂိတ်းဆော့ရင် စာဖက်အားနည်းမှာစိုးလို့။ ကျွန်တော်က ဂိမ်းဆော့ဖို့မှ မဟုတ်တာ။ ဒါကြောင့် ဂိမ်းလုံးဝမဆော့ပါဘူးလို့ အာမခံ ကတိပေးမှ ပေးကိုင်သည်။ ကင်မရာက ရုပ်ထွက်က ရှင်းနေတာမို့ ကျွန်တော့်အကြိုက်ပင်။
တရက် ကိုစိုးခိုင် ခရီးကနေ ပြန်လာသည်။ မမဝတ်ရည်လဲ ခါတိုင်းကထက် ပိုပြီးလှနေသလိုပင်။ ရေချိုးသနပ်ခါးလိမ်းကာ ထားသည်။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ထူးဆန်းနေသည်။ ကျွန်တော့်ကို စာသင်နေရင်း မမဆီက ပျံ့လာတဲ့ သနပ်ခါးနံ့လေးက ဖက်နမ်းချင်စရာ။ ကျွန်တော်လဲ သိပ်နေမကောင်းချင်တာနဲ့ စောစောအိပ်ရာဝင်ချင်တယ် ပြောတော့ မမက ခွင့်ပြုသည်။
ဒီတစ်ရက်ပဲနော်လို့ ပြောပြီး ဆေးတိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ စောစောဝင်အိပ်လိုက်သည်။ ကိုစိုးခိုင်နဲ့မမဝတ်ရည်က. မေမေတို့အိမ်ဖက် ထွက်သွားသည်။ ကျွန်တော် ဆက်ခနဲ တရေးနိုးတော့ နာရီကြည့်လိုက်ရာ ဆယ်နှစ်နာရီ ထိုးတော့မယ်။ ရေဆာတာနဲ့ အပြင်ထွက်ကာ ရေသောက်ဖို့ အိပ်ရာကထတော့
“ အို ကို တိုးတိုးလုပ်ကွာ ကိုဇွဲ နိုးသွားဦးမယ်”
“ မနိုးပါဘူးကွာ။ ကိုဇွဲက နေမကောင်းလို့ ဆေးသောက်ပြီး အိပ်နေတာ ဆင်အော်တောင် နိုးမှာမဟုတ်ဘူး”
“ အင့် ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ ဒီနေ့ အရမ်းပဲ အို ဟင့် ဟင့်”
အသံတွေ ကြားလိုက်ရတော့ ဘာလဲဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ ဘေးက အပေါက်ကို ဖွင့်ကာချောင်းလိုက်တော့ မမဝတ်ရည်တို့ အခန်းထဲ မီးဖွင့်ထားသည်။ လားလား မမဝတ်ရည်နဲ့ ကိုစိုးခိုင်တို့ လိုးနေကြသည်။ သူကြည့်ရင်း အောက်ကကောင်က ထလာသည်။ ကျွန်တော် အနားမှာရှိတဲ့ ဖုန်းကိုယူကာ ဗွီဒိယို ရိုက်လိုက်မိသည်။ လက်တဖက်ကလဲ ထောင်နေတဲ့ ငပဲကို ကိုင်ရင်း ထုနေမိသည်။
မမဝတ်ရည်က ကုတင်ပေါ်မှာလှဲကာ ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်ထားပြီး ကိုစိုးခိုင်က နောက်ဖက်ကနေ နေသည်။ လက်တွေက နို့တွေကို ကိုင်လိုက် ခါးကိုကိုင်လိုက် မမဝတ်ရည်က ဖင်ကိုနောက်ကို ကော့ပေးလိုက် ကိုစိုးခိုင် လက်ကို အားမလိုအားမရ ကိုင်လိုက် မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့သွားလိုက် နှုတ်ခမ်းကိုက်လိုက်နဲ့ ညည်းနေတဲ့ အသံက ရင်ခုန်ဖွယ်။
ကျွန်တော်လဲ အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံပဲ အမိအရ ရိုက်ထားသည်။ လက်ကလဲ ဂွင်းထုရင်း စိတ်ကို ချုပ်ထားသည် ။တော်တော်လေးကြာကြာ လုပ်နေရင်း...
“ ဝတ်ရည် ကို့ကို ကုန်းပေးကွာ”
မမဝတ်ရည်က ဘာမှမပြော ကုတင်ပေါ် အသာထကာ ကုန်းလိုက်တော့ ကိုစိုးခိုင်က ကုတင်အစွန်းဖက်ရွေ့ ခိုင်းလိုက်သည်။ မမဝတ်ရည် ကုန်းတာ ကျွန်တော့်ဖက် ဖင်ပေးထားတာမို့ မမဝတ်ရည်ရဲ့ အဖုတ်ရယ် ဖင်ပေါက်နီညိုညိုလေးကို ရှင်းရှင်းလင်း တွေ့နေ့ရသည်။ကျွန်တော် စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားရသည်။ ပြေးပြီး ဆောင့်ချင်စိတ်ကို။ ကိုစိုးခိုင်က အဖုတ်ထဲကို သူ့လီးထည့်ကာ အားရပါးရဆောင့်နေရာ အခန်းထဲမှာ မမဝတ်ရည်ရဲ့ ညည်းညူသံ ကိုစိုးခိုင်ရဲ့ အားရကျေနပ်သံ အသားခြင်းထိခတ်သံတွေနဲ့ ။ ကျွန်တော်လဲ ကြည့်ရင်း ထုနေလိုက်သည်။ သူတို့လဲ ငြိမ်ကျသွားသလို ကျွန်တော့်လဲ ပြီးသွားရသည်။ ခုလို ကောင်းတာမျိုးတခါမှ မရဖူးခဲ့။
နောက်ရက်မနက် ကျွန်တော်က မျက်နှာပူသလို ဖြစ်ပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်က အေးဆေး။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော် ဆယ်တန်းမဖြေပြီးမချင်း မမဝတ်ရည်တို့ လင်မယား လုပ်တာကို လေးခါလောက် မြင်ဖူးသည်။ဆယ်တန်းကို ကောင်းမွန်စွ ာဖြေနိုင်သည်။
ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့ မမဝတ်ရည်က မန္တလေးဖက် ပြောင်းသွားသည်။ ဒီနှစ်သေချာပေါက် အောင်မှာမို့ ဖေဖေက ကျွန်တော့်ကို စပီကင် တက်ခိုင်းပြန်သည်။ ကျွန်တော်လဲ စပီကင်တက်လိုက် ဘော်ဒါတွေနဲ့ လည်လိုက်နဲ့ ဘော်ဒါတွေ နည်းပြကောင်းမှုကြောင့် ကျွန်တော် ဆော်လုပ်ဖူးသွားသည်။
ကလပ်သွားရင်း ဇယားညှိကာ ဘော်ဒါတယောက် အိမ်မှာ လုပ်ကြတာ။ နောက်ပိုင်း အဲ့ဇယားနဲ့ ပဲ သုံးလေးခါလုပ်ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်က တခါမှမလုပ်ဖူးလို့ သူက သေချာသင်ပေးသည်။ ကျွန်တော်က လက်တွေ့မရှိပေမယ့် စာတွေ့ရှိတာမို့ အရိပ်ပြရင် အကောင်ထင်သည်။
နောက်ဆုံး အကြိမ်မှာ ဖင်ကို လုပ်ကြည့်ချင်တယ်ပြောတော့ လုပ်ခိုင်းတာနဲ့ လုပ်လိုက်သည်။ အတော့ကို သဘောကျသွားသည်။ နောက်ပိုင်းမှာလဲ ကလပ်သွား ရင်းလာရင်း ကြုံရင်ကြုံသလို လုပ်တက်လာသည်။ဆယ်တန်း အောင်စာရင်းထွက်တော့ ကျွန်တော် ဂုဏ်ထူးသုံးလုံးပါလို့ အကုန်ဝမ်းသာရသည်။
မမဝတ်ရည်က လာလည်တော့ ဖေဖေနဲ့မေမေက မမဝတ်ရည်ကို လက်ဆောင်ဝယ်ပေးသလို ကျွန်တော်က လဲ ကန်တော့သည်။ သေသေချာချာကို ကန်တော့သည်။ ပစ်မှားတာ များနေတာကိုး။ မမဝတ်ရည်တို့က ကလေးမယူသေးဘူးတဲ့။ ရန်ကုန်ကို နောက်နှစ်မှ ပြန်ပြောင်းရမယ်လို့ ပြောသည်။
ဆယ်တန်းအောင်ပြီးတော့ ဖေဖေက ကျွန်တော့ကို IELTS ဖြေခိုင်းသည်။ ကျွန်တော်ဖြေတော့ အမှတ်ကောင်းရသည်။ ဖေဖေက ကျွန်တော့ကို သူ့ညီမ ရှိရာ အင်္ဂလန်ကို လွှတ်ပြီး ပညာတော်သင်ခိုင်းသည်။ကျွန်တော်လဲ မငြင်းတော့ပဲ သွားမယ်လို့ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
သွားမယ့်နေ့ကျ ဖေဖေမေမေနဲ့ ကိုစိုးခိုင်မမဝတ်ရည်တို့ လေယာဉ်ကွင်းလိုက်ပို့သည်။ မေမေနဲ့မမဝတ်ရည်က ငိုပြီး မှာတမ်းတွေချွေသလို ဖေဖေနဲ့ ကိုစိုးခိုင် ကဆုံးမစကားပြောသည်။ အဲ့နေ့ကို မေ့မရနိုင်ပါ။ အင်္ဂလန်ရောက်တော့ စာကိုကြိုးစားသင်ယူသလို အပြင်ဗဟုသုတရအောင်လဲ ဒေါ်လေးက သူ့မိတ်ဆွေတွေကို အကူအညီတောင်းကာ အလုပ်လုပ်စေသည်။
ကျွန်တော်လဲ နေသားတကျဖြစ်သွားပြီး နောက်ပိုင်း မိန်းကလေးတွေနဲ့ ဒိတ်လိုက် အိပ်လိုက်၊ သဘောကျတဲ့သူနဲ့ တွဲလိုက်နဲ့ စိတ်ကြိုက်ဖြစ်နေသည်။ အရင်က လုပ်ချင်သမျှတွေ ခုမှလုပ်ခွင့်ရတာပင်။ အစက ကျွန်တော် ကိုယ့်ပစ္စည်းကို သေးတယ်လို့ ထင်မိလို့ ကြီးအောင် ကြားဖူးနားဝတွေနဲ့ လုပ်ခဲ့တဲ့ အကျိုးကြောင့်လား ဘဝပေးကုသိုလ်ကြောင့်လား မသိ။
စံချိန်မီ ရုံမက လွန်တောင်လွန်သည်လို့ ကျွန်တော်နဲ့ အိပ်ဖူးတဲ့ မိန်းမတွေက ပြောကြသည်။ ပိုပြီးကောင်းတာက ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးမှာ အကြောထုံးတာလိုလို ဘာမှန်းမသိတဲ့ အလုံးသုံးလုံးရှိသည်။ စစခြင်းက ကျွန်တော် ကြောက်လန့်ကာ နားလည်တက်ကျွမ်းသူတွေကို မေးတော့ စိုးရိမ်စရာ မဟုတ်ဘူး။ ဖြစ်တက်တယ်လို့ ပြောသည်။ ရင်းနှီးတဲ့ ဆရာဝန်တွေပြ ကြည့်တော့လဲ အချိန်တန်ရင် ပျောက်သွားလိမ့်မယ် ပြောပေမယ့် မပျောက်ပဲ အလုံးလေးတွေဖြစ် ကျန်နေခဲ့သည်။ ဒီကြားထဲ လိင်အဂါၤမှာ မှဲ့ကလဲပါသေးတာမို့ ငါတော်တော် တဏှာကြီးတဲ့ကောင်ပဲ ထင်ခဲ့မိသည်။ ထင်မိအောင်လဲ ဖြစ်ခဲ့တာကိုး။
ဒါပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းကြီးလာမှ အဲ့ဒီအရွယ်က အဲ့လို ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို စိတ်ဝင်စားတက်ကြတာသဘာဝမှန်းသိလာခဲ့ရသည်။ အင်္ဂလန်ရောက်ပြီး အတော် ကဲခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းကျတော့ ကျန်းမာရေးလိုက်စားခဲ့သည်။ ဒါကြောင့် လဲ နောက်ပိုင်းမှာလူက ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ ကြည့်ကောင်းလာခဲ့သည်။
နောက်ပိုင်းမှာ ရောက်စကလို မဟုတ်တော့ပဲ ရည်းစားအဖြစ် အတည်တကျတွဲဖြစ်သည်။ စီးပွားရေးဥပဒေပညာကို မာစတာပြီးတဲ့အထိ တက်ခဲ့ပြီး ကျောင်းပြီးတဲ့အချိန်မှာ ကုမ္ပဏီတခုမှာ အလုပ်ဝင်လုပ်ခဲ့သည်။နောက်ပိုင်းမှာ လစာက တဖြည်းဖြည်းကောင်းလာခဲ့သည်။
မိန်းကလေးတွေနဲ့ တွဲစတုန်းက ကျွန်တော်လုပ်ချင်တဲ့အတိုင်း စိတ်ကူးယဉ်တဲ့အတိုင်း လုပ်ခဲ့ အပေါက်စုံအောင်လုပ်ခဲ့ဖူးသည်။ တချို့တွေကကျတော့ နောက်ပေါက်ကို မပေး၊ တချို့က နောက်ပေါက်ကို လုပ်ရတာကြိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်နဲ့ အိပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ မိန်းကလေးတိုင်း တခါအိပ်ပြီးရင် နောက်တခါ ထပ်ပြီးနေရဖို့အတွက် ဘယ်တော့မှမငြင်း။ ဒါလဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကုသိုလ်လား မကောင်းတာလား မသိ။
နောက်ပိုင်းဖြစ်တဲ့ ရည်းစားတွေထဲမှာ တရုတ်မလေ လီလီနဲ့ ရုရှားသူ ခရစ္စတီး နှစ်ယောက်ကတော့ ကျွန်တော် သဘောအကျဆုံး။ သူတို့နှစ်ယောက်နဲ့မှ ကျွန်တော် အတွေ့အကြုံဆန်းဆန်းတွေ ရခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်လုံးက ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံရတာကို ကြိုက်သည်။ စကားကြမ်းကြမ်းပြောကာ အသားကိုနာအောင်လုပ်ပေးတာကို သဘောကျသည်။ ဆက်ဆံတဲ့အခါတိုင်း ညှာတာကို မကြိုက်။ အံ့သြစရာပင်။
ကျွန်တော်လဲ သူတို့နဲ့ကျမှ အဲ့လိုဆက်ဆံရတာကို သိလာ သဘောကျလာသည်။ နောက်ပိုင်းတွဲတဲ့ သူတွေကိုလဲ အဲ့လို ဖြစ်အောင် သိမ်းသွင်းကာ ဆက်ဆံတက်သည်။ တချို့ကကျလဲ မကြိုက်ပေ။ မကြိုက်တဲ့ သူကိုကျ အတင်းမလုပ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ရှည်ရှည်ထားကာ လိုချင်တဲ့ပုံကို သွင်းပြီးဆက်ဆံတက်တာ ကျွန်တော့်ရဲ့ အကျင့်လိုဖြစ်လာသည်။
“ သား အိမ်ထောင်မပြုသေးဖူးလား အသက်က မငယ်တော့ဘူး။ မေမေတို့မြေးချီချင်လှပြီ”
ကျွန်တော့် အတွေးတွေ ပြတ်တောက်သွားရသည်။
“ မေမေကလဲ မမ သမီးလေး ရှိတယ်လေ”
“ အင်းလေ ရှိတာတော့ရှိတာပေါ့ သားက မေမေ့သားအရင်းလေ ကိုယ့်မြေးကို ချစ်ချင် ချီချင်သေးတာပေါ့”
“ သားကြိုက်တဲ့သူ မတွေ့သေးဘူး မေမေ တွေ့ရင်တော့ ယူမှာပေါ့”
“ နင့်ပြောလိုက်ရင် ဒီလိုကြီးပဲ”
မေမေ မကျေမနပ်နဲ့ ထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်လဲ ရီပြီးကျန်ခဲ့သည်။ ပြန်ရောက်တာ တစ်နှစ်နီးပါးရှိပြီ။ရောက်ပြီး နှစ်လလောက်ကတည်းက အိမ်ထောင်ပြုဖို့ ပြောနေတာ။
ကျွန်တော်ကလဲ မျိုးဆက်ရဖို့အတွက် အိမ်ထောင်မပြုချင်။ ကိုယ်တကယ်နှစ်သက်တဲ့ မိန်းမနဲ့ကျမှ ယူမယ်လို့ တွေးထားသည်။ ပြီးတော့ မိန်းမကိစ္စက ကျွန်တော့်အတွက် သိပ်ပြီးမထူးဆန်းတော့။ ဒါပေမယ့် ခုထိ ကြိုက်ရမယ့်သူ မတွေ့။ ငယ်ကတည်းက စွဲလန်းခဲ့ရတဲ့ မမဝတ်ရည်ကို ခုချိန်ထိ မေ့မရတာ အံ့သြမဆုံး။ မမဝတ်ရည်ဆိုလို့ သူ့ဆီတောင်မရောက်တာကြာပြီ။ တွေ့တိုင်း စိတ်က ထိန်းမရတာမို့ မတွေ့ဖြစ်အောင် ရှောင်ရသည်။
ကိုစိုးခိုင်နဲ့တော့ မကြာခဏ ဆုံဖြစ်သည်။ ကိုစိုးခိုင်က အတော်ကို ဝလာကာ စီးပွားရေးမှာလဲ တော်တော်လေးအောင်မြင်နေသည်။ အောင်မြင်သူတို့ ထုံးစံ အသောက်အစားလေးနဲ့ မိန်းမကိစ္စလေးကပါရှိလာတက်သည်။ သူနဲတွေ့တိုင်း KTV ကိုရောက်ဖြစ်တက်သည်။ ကိုစိုးခိုင်က ကျွန်တော့်ကို ခုလိုမြင်ရတော့ အတော့်ကို ကျေနပ်ကာ ငါဖြစ်စေချင်တာ ဒီလိုပုံစံမျိုးကွ လို့ တဖွဖွ ပြောတက်သည်။
ကျွန်တော်လဲ ပြန်ရောက်ပြီး ဟိုမှာလုပ်ခဲ့တဲ့ ကုမ္ပဏီနဲ့ချိတ်ကာ ဒီမှာ ယန္တယားတွေ စက်ကြီးတွေ ကားတွေ တင်သွင်းတဲ့ ကုမ္ပဏီကြီးတခုမှာ လုပ်နေတာ။ ရာထူးကလဲ ကောင်း လစာကလဲ များတာမို့ မငြင်းတော့ပေ။ မြို့ထဲမှာ တိုက်ခန်းတခန်းဝယ်ကာ တခါတလေ အဲ့ဒီတိုက်ခန်းမှာ နေတက်သည်။ ဖေဖေနဲ့မေမေကတော့ ဘာမှတော့ မပြောပေ။
“ ကိုဇွဲ ဒါက ကျွန်တော့် ကောင်မလေး မို့မို့ ဒါက စိမ်းအိ ဒါက ဖြူသွယ် မှန်ထားနော် ဒါက ကိုဇွဲပိုင်တဲ့ ကိုယ်တို့ရဲ့ ဆရာသမားဆိုလဲ ဟုတ်တယ်”
“ ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော့်ကို ခင်နိုင်ပါတယ်ဗျ ဒါနဲ့ စိမ်းအိရဲ့ fb အကောင့်က ဒီနာမည်နဲ့ပဲ မဟုတ်လား”
“ ရှင်ဟုတ်ကဲ့ ဘာလို့လဲ”
“ အော်ကျွန်တော့် အကောင့်ထဲမှာ fri ဖြစ်နေလို့။ တွေ့ဖူးတယ် ထင်နေတာ”
“ အော် မှတ်မိပြီ ဟုတ်တယ် ဒါကြောင့် စိမ်းအိက လဲ မြင်ဖူးပါတယ် ထင်နေတာ ”
ကျွန်တော်တို့ အလုပ်ထဲက ကျွန်တော့် တပည့် နိုင်ထွန်းက ကျွန်တော့်ကို သူ့ကောင်မလေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်ဆိုပြီး ခေါ်လို့ လိုက်သွားလိုက်တာ။ တခြားတော့ မဟုတ်။ သူ့ကောင်မလေးက မန္တလေးက ဘဏ်တခုက ဝန်ထမ်း။ ရန်ကုန်ကို သင်တန်းလာတက်တာမို့ လစ်တဲ့အချိန် ကျွန်တော့ တိုက်ခန်းကို သုံးချင်လို့ပင်။
ကျွန်တော်ကလဲ လိုရင်သုံးဖို့ ပြောထားတာပင်။ ဘယ်မှာ တွေ့တာလဲ မေးတော့ လိုင်းပေါ်မှာ တွေ့ရင်း မန္တလေးမှာ တာဝန်ကျတော့ ကြိုက်သွားတာတဲ့။ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တော့ သူလဲ မအား ကိုယ်လဲမအားနဲ့ မတွေ့ဖြစ်ကြပဲ ခုမှ သင်တန်းလာတက်ရင်း တွေ့ရတာလို့ပြောသည်။ ဖြူသွယ်က ကျွန်တော့ရဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် ကိုညီသစ်ရဲ့ ကောင်မလေး။ ရန်ကုန်သူ။
စိမ်းအိက မိထ္ထီလာသူ။ ဘဏ်ကနေလွှတ်တဲ့ သင်တန်းခြောက်လလောက် တက်ရမှာ။ ရောက်တာ တစ်လနီးပါးရှိပြီ။ စိမ်းအိက အိမ်ထောင်ကျတာ မကြာသေးပေ။ ငါးလလောက်ပဲ ရှိပြီထင်သည်။ fb မှာ fri ဖြစ်တာဘယ်ကတည်းကမှန်း မသိပေမယ့် သူမပုံတွေနောက်ပိုင်းမှာ ခပ်စိပ်စိပ်တက်လာလို့ သတိထားမိတာ။ လူကတော့ ခုခေတ်မော်ဒယ်တွေလို။ ပိန်ခြောက်ခြောက် မဟုတ်ပေမယ့် ပါးပါးလျားလျားပင်။ ကိုရီးယား မင်းသမီးတွေကို အားကျလ့ိုလား ဘာလားမသိ။
ဖင်သေးရင်သေးတွေ။ အရမ်းကြီးသေးတာ မဟုတ်ပေမယ့် တနိုင်လေးတွေ ပင်ပြောရမလား။ ဖြူသွယ်ကတော့ တောင့်တောင့်ပင်။ နောက်ပိုင်း ကိုညီသစ်က ကျွန်တော့်ကို သူ့ကောင်မလေးနဲ့ လည်ချင်တိုင်း အဖော်ခေါ်ကာ နိုင်ထူးကလဲ ပါလာတက်သည်။ ပါလာမှာပေါ့ ဖြူသွယ်က အိမ်ကနေထွက်ဖို့ စိမ်းအိနဲ့ မို့မို့ ပါမှဖြစ်မည်ကိုး။ စိမ်းအိနဲ့ မို့မို့က အဆောင်မှာနေကြတာဆိုတော့ နည်းနည်းလွတ်လပ်သည်။
စိမ်းအိက သိပ်မလိုက်ချင်ပေမယ့် မို့မို့က သူ့ဘဲနဲ့တွေ့ချင် ဖြူသွယ်ကလဲ ထိုနည်းတူမို့ အတင်းခေါ်သည်။ နိုင်ထူးနဲ့ ကိုညီသစ်ကလဲ စိမ်းအိအဖော်ရအောင် ကျွန်တော့်ကို ခေါ်တာ။ ကျွန်တော်က လူလွတ်ကိုး။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်မှာ ကားလဲရှိတာကြောင့် ပါမည်။ စိမ်းအိကလဲ အိမ်ထောင်သည်မို့ ပြသာနာမရှိပေ။
.........................................................................................
ဒါကြောင့် တပတ်မှာ နှစ်ရက်လောက်တော့ လည်ဖြစ်တက်သည်။ လည်တိုင်း နိုင်ထူးရော ကိုညီသစ်ပါအတွဲကိုယ်စီနဲ့ ပျောက်သွားတက်ကြတော့ များသောအားဖြင့် စိမ်းအိနဲ့ကျွန်တော်သာ ကျန်ခဲ့ရသည်။ ကြာလာတော့ ကျွန်တော်စိမ်းအိကို ကြံကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ပေါ်လာမိသည်။
တခြားတော့ မဟုတ်ပေ။ သူမရဲ့ သစ္စာတရားကို ခိုင်မာရဲ့လား ဆိုတာ။ ဘာလို့ လဲဆိုတော့ လိုင်းပေါ်မှာ ယောက်ကျားကို ဘယ်လိုသတိရကြောင်း ဘယ်လို လွမ်းကြောင်း ဘယ်လိုသတိရနေတဲ့ အကြောင်းတွေတဖွဲ့တနွဲ့လုပ်နေတာ ကျွန်တော်က သိပ်မယုံချင်။
အိုဗာဖြစ်တယ်လို့ မြင်သည်။ ကျွန်တော်ခင်ပြီး သူ့ယောက်ကျားဖြိုးဝေ သုံးလေးခါ လာတာဆုံဖူးသည်။နောက်ပိုင်း မအားတာနဲ့ လာတာ မတွေ့ရတော့။ ကျွန်တော်နဲ့ခင်လာတာ သုံးလကျော်လေးလလောက်ရှိပြီ။နောက်ပိုင်းကျွန်တော်နဲ့ တတွဲတွဲ ဖြစ်လာသည်။
ဒါကို သူ့ယောက်ကျားလဲ သိသည်။ လိုင်းပေါ်မှာဆုံတိုင်း ဂရုစိုက်ပေးဖို့ စောင့်ရှောက်ပေးဖို့ မှာတက်သည်။ စိမ်းအိနဲ့ကတော့ လိုင်းပေါ်မှာ ညတိုင်းစကားပြောဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်လဲ ကလိတိတိ ရိတိတိပြောတော့ စိမ်းအိကလဲ ပြန်ပြောသည်။ ကျွန်တော် စလိုက်ရင် ပါတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။
“ ကိုဇွဲရေ မင်းအားရင် ဆုံရအောင်လေ။ ငါတို့လဲ နေပြည်တော် ရောက်နေတာဟ”
“ ဟုတ်လား ဆုံမယ်လေ။ ဘယ်မှာဆုံမလဲ”
စတိတ်ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်းဝေယံ။ ကျွန်တော်နေပြည်တော်ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရောက်နေတုန်း ဖုန်းဆက်လာတာ။ သူကလဲ ကျွန်တော့် ကုမ္ပဏီရဲ့ ကုမ္ပဏီခွဲတစ်ခုမှာ မန်နေဂျာတစ်ဦး။ ဆယ်တန်းတုန်းက နှစ်ချင်းပေါက်အောင်ကာ နည်းပညာတက္ကသိုလ်တက်ခဲ့တာ။
ကျောင်းတုန်းက စာတော်တဲ့သူမို့ ကျွန်တော့်ကို အဖက်မလုပ်။ နှိမ်တောင် နှိမ်တက်သည်။ ကျောင်းပြီးလို့ စင်ကာပူမှာ အလုပ်လုပ်ရင်း သူ့ရဲ့ဆရာရဲ့ သမီးနဲ့ညားကာ နေရာကောင်းရလာတာလို့ ဘော်ဒါတွေပြောလို့ သိရသည်။ နောက်ပိုင်း ကျွန်တော်နဲ့တွေ့တော့ ကျွန်တော့်အကြောင်းသိကာ လေးလေးစားစား ဆက်ဆံလာသည်။ ညဖက်ကျတော့ သူတို့မိသားစုနဲ့ကျွန်တော် ဆုံဖြစ်ကြသည်။
ဒီကောင်က သမီးတယောက် ရနေပြီ။ မိန်းမက နှစ်ဆယ့်ငါးလောက် ရှိပြီ။ ကလေးကတော့ ငါးနှစ်နီးပါး သမီးလေး။ မိန်းမနာမည်က ဥမ္မာဦး။ အရမ်းကြီးမလှပေမယ့် ပြင်တက်ဆင်တက်ဝတ်တက်တာမို့ ကြည့်ကောင်းသည်။ ကိုယ်လုံးကတော့ မဆိုးပေ။ အရပ်ကမဆိုသလောက် ပုတယ်ထင်ရပေမယ့် သူ့အရပ်နဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးက ကွက်တိ။ ကြည့်ကောင်းသည်။
နေပြည်တော်မှာ တပတ်လောက်ကြာပြီး သူတို့တွေနဲ့ လည်ဖြစ်သည်။ ဝေယံ တခါတလေ မအားတဲ့အခါ ကျဥမ္မာဦးတို့ သားအမိကို ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက်ပို့ပေးရသည်။ အတော်လေးလဲ ရင်းနှီးလာသည်။ ကျွန်တော်နေပြည်တော်က ပြန်လာတော့ ကိုညီသစ်တို့ နိုင်ထူးတို့ အပူကပ်ကြသည်။ ကျွန်တော်မရှိလို့ သူတို့ကောင်မလေးတွေနဲ့ မတွေ့ရ။
“ မင်းတို့ကလဲကွာ ငါမရှိလဲ ဘာဖြစ်လဲ သော့ထားခဲ့တာပဲ။ သွားပေါ့”
“ မင်းက ဘာသိလဲ မင်းမရှိတော့ စိမ်းအိက တယောက်တည်း ဖြစ်နေမှာဆိုပြီး မလိုက်တော့ မို့မို့ လဲ မထွက်ရဘူးလေ။ အဲ့လိုဆိုတော့ ဖြူသွယ်လဲ ဘယ်ထွက်ရတော့မလဲ”
“ ကြည့်လုပ် ကိုညီသစ် ဟိုက အသက်က ခုမှ ဘယ်လောက် ရှိသေးလို့လဲ ပူလာကာမှ ဟင်း ဟင်း”
“ လခွမ်း နှစ်ဆယ့်သုံးလောက်ရှိပါပြီဟ။ မငယ်တော့ပါဘူး။ အဲ့လောက်လဲ မညံ့ပါဘူး မင်းကလဲ။ သူတို့ဟာသူတို့ ကာကွယ်နိုင်ကြပါတယ်။ စိမ်းအိတောင် လင်ရနေပြီဟာကို မငယ်တော့ပါဘူး”
“ ကိုယ့်ဇာတ် ကိုယ်နိုင်ရင် ပြီးရော”
“ အေးပါ ငါတို့ အဲ့နေကျရင် ကလပ်ကို သွားမယ်။ ပြီးရင် မင်းက စိမ်းအိကို မင်းဘော်ဒါအိမ်ကို ပို့ပေးလိုက်။ငါတို့က ဟိုတယ် သွားနှပ်မယ် ဖြစ်လား”
“ ခင်ဗျားတို့ကဗျာ ကြာရင် စိမ်းအိက သူ့ယောက်ကျားနဲ့ မညားပဲ ကျွန်တော်နဲ့ ညားမယ် အပေါက်ဗျ”
“ လုပ်ပါကွာ ကိုဇွဲကလဲ ပိုင်ပါတယ်။ ဟိုတခါတုန်းကလဲ စိမ်းအိကို ကိုဇွဲ ဘော်ဒါအိမ်မှာ ပို့ပေးတာပဲကို အာစိကလဲ အားကိုးပါတယ်”
“ ကဲပါပြီးရော တအားတော့ ညည့်မနက်စေနဲ့နော်။ တော်ကြာ ငါ့ဘော်ဒါက အိပ်သွားရင် ငါတိုင်ပတ်မှာ”
“ အိုကေ”
ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက် သောကြာနေ့ညကျတော့ မို့မို့တို့ သုံးယောက်ကို ခေါ်ကာ လျှောက်လည်ကျသည်။ စိမ်းအိနဲ့မို့မို့က ဖြူသွယ်တို့ အိမ်ကိုသွားကာ သင်တန်းက စာတွေ အတူလုပ်ရအောင်ဆိုပြီး ဖြူသွယ်ကို ခေါ်ထုတ်လာပြီး အဆောင်မှာ အဝတ်အစားလဲကာ ကျွန်တော်တို့နဲ့ လိုက်လာကြတာ။
စားကြသောက်ကြရင်းနဲ့ ကလပ်ကို သွားကြသည်။ ကလပ်မှာ ထပ်သောက်ရင်း ကကြသည်။ စိမ်းအိက ဂျင်းဘောင်းဘီ ပေါင်လောက် အတိုအကြပ်ကိုဝတ်ကာ အောက်က ရှူးစီးထားသည်။ အပေါ်က အင်္ကျီလက်ပြတ်အကြပ်အနက်ကို အပေါ်က ဂျင်းကုတ်ထပ်ထားသည်။
နည်းနည်းလဲမူးနေကာ အသားကုန် ကနေသည်။ မောလိုက် သောက်လိုက်ကလိုက်နှင့် တဖြည်းဖြည်း ညနက်လာသည်။ ဟိုအတွဲတွေက ဘယ်ချိန်လစ်သွားသည် မသိ။ ကျွန်တော်လဲ သူငယ်ချင်းဆီ ဖုန်းဆက်တော့ ပြင်ဦးလွင် ရောက်နေသည်တဲ့။
ကျွန်တော်လဲ လေသွားသည်။ စိမ်းအိကို ဘယ်ပို့ရမလဲ စဉ်းစားနေသည်။ စိမ်းအိက ကျွန်တော့်ကို ဆွဲခေါ်ကာ ကနေပြန်သည်။ ကျွန်တော်လဲ မထူးဘူးဆိုပြီး စိမ်းအိကို ဖက်ကာ ကလိုက်သည်။ ကရင်းနဲ့ ဖင်ကိုကိုင်လိုက် ခါးကိုဖက်လိုက်လုပ်နေသည်။ စိတ်ကလဲ ပါလာတာမို့ စိမ်းအိကို ကျွန်တော့် တိုက်ခန်းကိုပဲ ခေါ်သွားတော့မည် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိကို ပြန်မယ် အတင်းခေါ်တော့ စိမ်းအိက မပြန်ချင်ပြန်ချင်နဲ့ လိုက်လာသည်။ မူးကလဲ မူးနေပြီ။ မို့မို့တို့ကိုမေးတော့ လစ်သွားပြီ ပြောလိုက်သည်။ သူ့ကို ဘယ်မှာပို့မှာလဲ မေးတော့ ကျွန်တော်လဲ ကျွန်တော့် တိုက်ခန်းမှာ ပြောလိုက်တော့ ကြောက်တယ်လို့ ပြောပေမယ့် မငြင်း။ ကျွန်တော်လဲ ဘီယာဝင်ဝယ်ကာ တိုက်ခန်းကို မောင်းလာခဲ့လိုက်သည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ ဘီယာဖွင့်ကာ စိမ်းအိကို တိုက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော်လဲ သောက်လိုက်သည်။ စိမ်းအိလဲ တော်တော်မူးလာတာမို့ ကျွန်တော်လဲ အခန်းထဲကို ခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ စိမ်းအိနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။ စိမ်းအိကလဲ ပြန်နမ်းသည်။ မူးနေလို့ပဲလား ဘာကြောင့်လဲတော့ မသိ။ မငြင်းပေ။
တင်ပါးတွေကို ညှစ်ကိုင်ရင်း အနမ်းကြမ်းကြမ်းပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အပေါ်က ဂျင်းကုတ်ကို ချွတ်လိုက်ကာ လက်ပြတ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာအနက်ကိုပါ ချွတ်လိုက်ရင်း နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်သည်။ စိမ်းအိ အသက်ရှူသံမြန်လာသည်။
ကျွန်တော်လဲ နို့တွေကို ငုံ့ကာ စို့လိုက်ရင်း အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ တင်းမာနေတဲ့ လီးကို စိမ်းအိလက်ကိုယူကာ ကိုင်ခိုင်းလိုက်ရင်း နို့တွေကိုစို့ ဂျင်းဘောင်းဘီအတိုကို ချွတ်လိုက်သည်။ ရှူးကို မချွတ်တော့ပဲ ဘောင်းဘီကို ရအောင် ချွတ်လိုက်သည်။
ပင်တီပန်းရောင်ဂွဆုံမှာ အနည်းငယ် စိုနေသည်မို့ စိမ်းအိ စိတ်ထနေမှန်း သိလိုက်သည်။ ပင်တီပါချွတ်လိုက်ရင်း ပေါင်ကိုကားကာ အဖုတ်ကို ကလိလိုက် အစေ့ကိုကလိလိုက်လုပ်နေလိုက်သည် ။ စိမ်းအိ ပါးစပ်က မပီမသ ငြီးရင်းနဲ့ ကော့ကော့တက်လာသည်။ လီးကိုကိုင်ထားတဲ့ လက်က တဖြည်းဖြည်း မြန်လာသည်။ မခံနိုင်တော့တဲ့အဆုံး
“ ကိုဇွဲ လုပ်ပေးတော့ စိန်းအိ မခံနိုင်တော့ဘူး”
ကျွန်တော် ပြုံးလိုက်ပြီး
“ ကိုယ် လိုးပေးရတော့မလား”
“ အင်း လိုးပေးတော့”
ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိပေါင်ကို ကားလိုက်ကာ ဖင်အောက်ကနေ ခေါင်းအုံးတလုံး ယူပြီး ခုလိုက်သည်။ လီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ထဲကို အထည့်သေးပဲ အစေ့ကို ပွတ်လိုက်ရာ စိမ်းအိမှာ တဟင့်ဟင့်နဲ့ ငြီးကာ လုပ်ခိုင်းနေတော့သည်။
ကျွန်တော်လဲ အဖုတိထဲကို ထည့်လိုက်တော့ တင်းကြပ်စွာ ဝင်သွားသည်။ အလိုးမခံရတာပဲ ကြာလို့လား ကျွန်တော့် လီးကပဲ သူ့ယောက်ကျားထက်ကြီးလို့လား မသိ စီးပိုင်နေသည်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက ဖြည်းညှင်းစွာ ဝင်သွားတဲ့ လီးနဲ့အတူ လိပ်ကာပါသွားသည်။
“ အ ဟ ဟအင့် အင့်”
စိမ်းအိ နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ ရင်ပတ်ကို လက်နဲ့ အသာတွန်းထားသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရင်း အဆုံထိဝင်သွားတော့ ထုတ်ခနဲ ဖြစ်သွားကာ လီးက ကျဉ်ခနဲ ဖြစ်သွားသလို စိမ်းအိလဲ အင့်ကနဲ ကော့တက်သွားသည်။
ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထုတ်လိုက်တော့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက လိပ်ပြီပြန်ပါလာသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်နေရင်းနဲ့ အချက်ပေါင်း နှစ်ဆယ်ကျော်လာတော့ အဖုတ်ထဲက နေသားကျသွားသလို အရည်တွေကလဲ ရွှဲနေတာမို့ အဝင်အထွက်ချောမွေ့လာသည်။
စီးစီးကြပ်ကြပ်နဲ့ လိုးလို့ကောင်းနေတာမို့ ကျွန်တော်လဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ စိမ်းအိ တအိအိနဲ့ မပီမသ ငြီးနေသည်။ လက်တွေက လက်မောင်းကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဖင်က ဆောင့်ချက်နဲ့အတူ ကော့ကော့ပေးနေသည်။ အရမ်းကို ကောင်းနေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုက်သည်။ လက်တွေက နို့နှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်ထားရင်း ပါးစပ်ကလဲ
“ စိမ်းအိ ကောင်းလား ကိုယ်လိုးနေတာ ခံလို့ကောင်းလား”
“ ကောင်းတယ် ကို လုပ်လုပ် .. စိမ်းအိ ပြီးချင်လာပြီ အ့ အ့ လုပ် ကောင်းတယ် ဟ ဟ”
ကျွန်တော်လဲ မေးလိုက်ဆောင့်လိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်း စိမ်းအိ အီးခနဲ အသံနဲ့ အတူ ပြီးသွားသည်။ လက်တွေက ကျွန်တော့်ကို အတင်းဖက်ထားရင်း ဖင်ကို ဆက်ခနဲ ကော့ကော့ပေးလာသည်။ ကျွန်တော်လဲ အသာရပ်ထားလိုက်ရင်း နို့တွေကို စို့လိုက်သည်။ ခနကြာမှ
“ စိမ်းအိ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေး ကိုယ် မပြီးသေးဘူး”
စိမ်းအိလဲ ကျွန်တော် ပြောတဲ့အတိုင်း ကုန်းပေးသည်။ ကျွန်တော်လဲ ကုန်းပေးထားတဲ့ စိမ်းအိရဲ့ ပေါင်ကိုနည်း နည်းကားလိုက်ရင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲလိုက်ရာ ခရေ ညိုညိုလေးက ပါကင်။ အိုကေ ဒီခရေကို ဖွင့်ဖို့ ကျွန်တော် တွေးလိုက်သည်။ နောက်ကျရင်။ ကျွန်တော်လဲ ခရေပွင့်ကို လက်မနဲ့ အသာပွတ်လိုက်ရင်းအဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်သည်။ တချက်ချင်း ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်နေလိုက်သည်။
လီးထိပ်က တထုတ်ထုတ်နဲ့ တိုက်မိနေကာ အရမ်းကောင်းနေသည်။ စိမ်းအိလဲ ကျွန်တော့် ဆောင့်ချက်နဲ့အတူ ပြန်ပြီးစိတ်က ပါလာသည်။ ကျွန်တော်လဲ တင်ပါးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းရိုက်လိုက် ဆောင့်လိုက်နဲ့ ကျွန်တော်လိုချင်တဲ့ ပုံကို သွင်းနေသည်။ စိမ်းအိမှာ ခံလိုကောင်းနေတာမို့ မငြင်း။
ပါးစပ်ကလဲ မေးရင်း လိုးနေသည်။ စိမ်းအိလဲ ကျွန်တော် မေးသမျှဖြေနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျွန်တော်လိုချင်တဲ့ပုံစံ ရဖို့ နီးလာသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဆောင့်ရင်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုက်သည်။ ဂုတ်ကျော်ကျော် ဆံပင်နီညိုရောင်က ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ ဝဲခါနေသည်။
ကျွန်တော်လဲ တရစပ်ဆောင့်နေလိုက်ရာ စိမ်းအိမှာ နောက်တချီပြီးသွားသလို ကျွန်တော်လဲ သိပ်မကြာခင်ပြီးသွားရသည်။ အပြင်မှာပြီးရမလား မေးတော့ ရတယ် အထဲမှာပဲ ပြီးလို့ ပြောတာမို့ အရည်တွေကို အဖုတ်ထဲပန်းထည့်လိုက်ရင်း နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ် အမောဖြေနေလိုက်ကြသည်။ မနက်အိပ်ရာနိုးတော့ ရှစ်နာရီကျော်ပြီ။ စိမ်းအိ က ရေချိုးခန်းထဲမှ ာအသံကြားရတော့ ရေချိုးနေသည် ထင်သည်။ကျွန်တော်လဲ ညက အကြောင်း တွေးလိုက်မိသည်။
နှစ်ယောက်သား ညက သုံးနာရီခွဲကျော်မှ အိပ်ကြသည်။ မူးမူးနဲ့ အသားကုန် ကဲလိုက်ကြသည်။ စိမ်းအိရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ကျွန်တော်နို့းနေတာကို တွေ့ပြီး ရေချိုးဖို့ပြောကာ မို့မို့တို့ကို စောင့်ရင်း မနက်စာစားမယ်လို့ ပြောတာနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးအဝတ်လဲတော့ စိမ်းအိက ညက အဝတ်တွေကို ဝတ်ပြီးသွားသည်။
နှစ်ယောက်သား ကားနဲ့ ထွက်လာရင်း ကိုညီသစ်တို့ဆီ ဖုန်းဆက်တော့ အိပ်ချင်မူးတူး အသံတွေနဲ့။ မနက်စာစားဖို့ ချိန်းလိုက်ရင်း သူတို့ကို စောင့်နေလိုက်သည်။ ကိုးနာရီကျော်မှ ရောက်လာကြသည်။ စားသောက်ပြီး သူတို့တွေက ဟိုတယ်ကို ပြန်သွားကြပြန်သည်။ ဒီနေ့အဖို့ရာ ပြန်ဖို့ အစီအစဉ်မရှိတော့။
မို့မို့တို့က စိမ်းအိကို ကပ်ပြီး အကူအညီတောင်းသွားသည်လို့ စိမ်းအိကပြောသည်။ ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိကို ဒါဆိုလဲ တို့လဲ တိုက်ခန်းပြန်ကြတာပေါ့ ပြောတော့ မျက်စောင်းထိုးသည်။ အဝတ်လဲဦးမယ်ပြောတာနဲ့ စိမ်းအိအဆောင်ကို လိုက်ပို့လိုက်သည်။ နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ စိမ်းအိ အဝတ်လဲကာ ပြန်ထွက်လာသည်။
အဝတ်အစား အပိုပါ တခါတည်းယူလာသည်။ ကျွန်တော်လဲ တိုက်ခန်းအပြန်မှာ ဆိုင်တခုကနေ စားစရာတွေဝင်ဝယ်လိုက်ပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ တိုက်ခန်းပြန်ရောက်တော့ ထပ်ပြီး လုပ်ကြပြန်သည်။ ကျွန်တော်နဲ့ စိမ်းအိတို့နှစ်ယောက် အချိန်တိုအတွင်း အပေးအယူအတော့်ကိုမျှသည်။
စိမ်းအိကို ကျွန်တော် လိုချင်တဲ့ပုံစံ ဖြာ်းဖြည်းချင်းသွင်းတော့ စိမ်းအိကလဲ သဘောကျတာမို့ သိပ်ပုံမသွင်းလိုက်ရ။ စနေနေ့ တရက်လုံးနဲ့ တညလုံး တနင်္ဂနွေနေ့နေ့တပိုင်းအချိန်မှာ ကျွန်တော်နဲ့ စိမ်းအိ အကြိမ်ပေါင်းမနည်း လုပ်ဖြစ်ကြသလို စိမ်းအိ ပါးစပ်ကိုလဲ လုပ်ဖြစ်သည်။
စိမ်းအိက ပုလွေ မဆိုး။ ကျွန်တော့်ကို အတော် စွဲသွားသည်ဆိုတာ မမေးပဲနဲ့ သိလိုက်သည်။ အဆောင်ပြန်ပို့တော့ မျက်တွင်းတွေ ကျနေသလို လမ်းလျှောက်တာလဲ နဘ်းနည်းကွတတ။ နောက်ပိုင်းမှာလဲ ကျွန်တော်တို့ ထပ်ဆုံကြမယ်ဆိုတာ သိနေသည်။
နောက်အပတ်တွေမှာလဲ နိုင်ထူးတို့ ကိုညီသစ်တို့က သူတို့ကောင်မလေးတွေနဲ့ ဒိတ်ချင်ကြတာမို့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယော်က်က သိပ်ပြီး အားစိုက်စရာမလို။ လူရှေ့မှာ ရိုးသားချင်ယောင် ဆောင်နေရုံပင်။ သူတို့သင်တန်းကလဲ ပြီးတော့မှာမို့. နိုင်ထူးတို့ အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်ကြတာ။ တခါတလေ ကြားရက်မှာတောင် တွေ့ကြသည်။ မျက်ဖြူဆိုက်လေ ဆရာကြိုက်လေပင်။
ကျွန်တော်လဲ တောင်ကြီးကို ခရီးထွက်ရမယ်ဆိုတော့ ကိုညီသစ်တို့ စိတ်လေသွားသည်။
“ တပတ်တောင်မှကွာ စောစောပြန်လာလို့ ရရင် ပြန်လာခဲ့ဟျောင့်”
“ ကိုညီသစ် အရူးအမဲသား ကျွေးသလိုမလုပ်နဲ့။ ဒီလောက် တချိန်းချိန်း တွေ့နေရတာ အားမရဘူးလား”
“ သင်တန်းက ပြီးတော့မှာကွ။ သင်တန်းပြီးရင် ခုလိုတွေ့ရဖို့ မလွယ်ဘူး ဒါတွေ မင်းလို ရည်းစားမရှိတဲ့ကောင်တွေ နားမလည်ပါဘူးကွာ”
“ အေးလေ ဟုတ်ပ ကိုညီရာ။ အာစိ မခံစားတက်သေးပါဘူး”
“ အောင်မယ် အောင်မယ် နှစ်ယောက်သား အတိုင်အဖောက်ညီနေတာ အဲ့ဒါဆိုလဲ ပိတ်ရက်တွေ့ကြလေ”
“ မရလို့ပေါ့ကွ။ မင်းမရှိရင် မယ်မင်းကြီးမ စိမ်းအိက ဘယ်မှာထားမလဲ။ သူက မင်းရှိရင် အဖော်ရှိလို့ လိုက်နေတာ။ မင်းမှ မရှိရင် ဘယ်နားသွားထားမလဲ။ သူမှမလိုက်ရင် မို့မို့က ထွက်မရဘူး။ မို့မို့ ထွက်မရရင် ငါ့ဆော်လဲ မရဘူး”
“ အေးပါအေးပါ အဲ့ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ကို မပြစ်မှားနဲ့ ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံ ဟားဟား”
ကျွန်တော် တောင်ကြီးကို သွားခါနီးတော့ ဝေယံတို့ လင်မယားက တောင်ကြီးကို ရောက်နေသည်။ကျွန်တော်လဲ တယောက်တည်း ဟိုတယ်မှာ မတည်းချင်တာမို့ ဝေယံကိုဖုန်းဆက်ကာ သူတို့တည်းတဲ့ ဟိုတယ်မှာ အခန်းယူထားဖို့ မှာလိုက်သည်။
တောင်ကြီးရောက်တော့ ကျွန်တော့်အခန်းနဲ့ ဝေယံတို့အခန်းက မျက်နှာချင်းဆိုင်။ သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်တည်း။ ကလေးက ကျောင်းတက်နေရလို့ အဖိုးတွေနဲ့ ထားခဲ့တယ်တဲ့။ ဝေယံက အလုပ်ကိစ္စနဲ့လာရင်း သူ့မိန်းမ ဥမ္မကို အလည်ခေါ်လာတာပင်။ ရောက်တဲ့ ညမှာ သုံးယောက်သား ညစာစားရင်း သောက်ကြသည်။
ဥမ္မာက ဝိုင်သောက် ကျ်န်တော်တို့နှစ်ယောက်က အပြင်းသောက်ကြသည်။ နောက်ရက်ကျ ကျွန်တော်လဲ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရှုပ်နေသည်။ ညနေကျ ရေမိုးချိုးအဝတ်လဲကာ ညနေစာစားဖို့ ဝေယံဆီ ဖုန်းဆက်တော့ သူတာချီလိတ် ရောက်နေသည်တဲ့။ သူ့မိန်းမကို ဘယ်မှ မပို့ရသေး။ ကျွန်တော်အားရင် ဟိုဟိုဒီဒီ ပို့ပေးဖို့မှာသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာကိုခေါ်ကာ ညနေစာစားလိုက်သည်။
သူ့ယောက်ကျားမရှိတာမို့ အားနာတာနဲ့ မသောက်ဖြစ်။ နောက်ရက်မနက်ကျ ကျွန်တော်လဲ အလုပ်ကိစ္စတွေလုပ်ရပြန်သည်။ နေ့လည်လောက်ကျ အားတာနဲ့ ဟိုတယ်ပြန်လာကာ ဥမ္မာကိုခေါ်ပြီး အနားတဝိုက်ကို လိုက်ပို့လိုက်သည်။
ညနေစောင်းမှ ပြန်ရောက်လာကာ ရေချိုးပြီးရင် ညနေစာစားဖို့ ချိန်းလိုက်ရင်း အခန်းထဲ ပြန်ကာ ရေချိုးလိုက်သည်။ အဝတ်လဲကာ ဥမ္မာဆီဖုန်းဆက်တော့ ခဏလို့ပြောသည်။ အတော်လေးကြာတော့မှ အခန်းတံခါးလာခေါက်တော့ ဥမ္မာဖြစ်နေသည်။ အင်္ကျီအပြာလက်ရှည်အကြပ်နဲ့ ဘောင်းဘိအပျော့အကြပ်အရှည်ကိုဝတ်ထားတဲ့ ဥမ္မာရဲ့ ပုံကအတော်လန်းသည်။
ကျွန်တော်လဲ အခန်းတံခါး သော့ခတ်ကာ အပြက်ထွက်လာကြသည်။ အရှေ့ကသွားနေတဲ့ ဥမ္မာရဲ့ တင်းကြပ်တဲ့ဘောင်းဘီအောက်က လှုပ်ရှားနေတဲ့ တင်ပါးကို ကြည့်ရင်း အောက်ကကောင်က ထလာသည်။ ဘော်ဒါရဲ့ မိန်းမ မကောင်းပါဘူးလို့ တွေးပေမယ့် မရ။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ညနေစာ စာရင်းဥမ္မာက
“ ကိုဇွဲ သောက်ချင်သောက်လေ ဥမ္မာ့ကို အားမနာနဲ့။ ဥမ္မာလဲ နည်းနည်းသောက်မယ်”
“ အိုကေလေ ဥမ္မာက ဘာသောက်မလဲ”
“ ဝိုင်ပဲ”
ကျွန်တော် ဝိုင်မှာလိုက်ကာ စားရင်း စကားပြောနေသည်။ ဥမ္မာသောက်ရင်းနဲ့ နည်းနည်း ရီဝေဝေဖြစ်လာပုံရသည်။ သူ့ယောက်ကျားအကြောင်းပြောသည်။
ဒီခရီးကို မလိုက်ချင်ကြောင်း သူခေါ်လို့လိုက်လာတာတဲ့။ ခု သူ့ကိစ္စမအားပဲနဲ့ တယောက်တည်းနေနေရကြောင်း ကျွန်တော်ရှိလို့ တော်သေးကြောင်း အရင်ကလဲ အဲ့လို ခဏခဏဖြစ်ကြောင်းပြောသည်။ ပြီးတော့ အိမ်ထောင်ကျတုန်းကအကြောင်းတွေ ရင်ဖွင့်သည်။
ဝေယံက အတ္တကြီးကြောင်း ပြောသည်။ ကျွန်တော်က နားထောင်သမား သက်သက်။ စားသောက်ပြီးတော့ ဥမ္မာက သီချင်းဆိုရအောင် ပြောတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား KTV ကို လာခဲ့ကြသည်။ KTV ရောက်တော့ ဥမ္မာက ထပ်သောက်မယ် ပြောတာနဲ့ ဝိုင်တလုံးမှာကာ စားစရာ မှာလိုက်ပြီး သောက်ရင်း သီချင်းဆိုကြသည်။ ဥမ္မာက ဒီလိုမနေရတာကြာပြီလို့ ပြောသည်။ ဥမ္မာသောက်ရင်း မူးလာသည်ထင်သည်။ မြူးတော့သီချင်းတွေဖွင့်ကာ ကသည်။
ကျွန်တော့်ကိုလဲ ကခိုင်းသည်။ ကျွန်တော်လဲ သူငယ်ချင်းမိန်းမမို့ စိတ်က ထိန်းထားရပေမယ့် ဉာည်ကရှိနေတာမို့ မရတော့။ ကရင်း ဥမ္မာရဲ့ တင်ပါးကိုကိုင်လိုက် ခါးကိုဖက်လိုက်လုပ်နေသည်။ ဥမ္မာကလဲ လက်သင့်ခံသည်မို့ ကျွန်တော်လဲ ရဲလာသည်။ မောလာတာနဲ့ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်အမောဖြေရင်း ဥမ္မာက ဝိုင်ကိုထပ်ထည့်မလို့ အထ ယိုင်သွားကာ ကျွန်တော်လဲ လှမ်းထိန်းလိုက်တော့ ကျွန်တော့ရင်ခွင်ထဲ လဲကျလာသည်။
ကျွန်တော်လဲ မထူးဘူးဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့ကာ စုပ်လိုက်သည်။ လက်တွေက နို့တွေကို ကိုင်မိရက်သား။ ဥမ္မလဲ ပြန်နမ်းသည်။ နှစ်ယောက်သားအခန်းထဲမှာ လွတ်လပ်နေတာမို့ ထိန်းမနေ။ ကျွန်တော့်ရဲ့အကိုင်အတွယ် ကြမ်းကြမ်းအောက်မှာ ဥမ္မတယောက် အရည်ပျော်သွားရသည်။
“ ကိုဇွဲ တော်ပြီကွာ ဟိုတယ်ရောက်မှနော် ဟိုတယ် ပြန်ရအောင်”
စိတ်လှုပ်ရှားမှုအပြည့်နဲ့ ပြောသည်။ ကျွန်တော်လဲ ပိုက်ဆံရှင်းကာ ဟိုတယ် ပြန်လာကြသည်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ ဥမ္မာကို ကျွန်တော့် အခန်းထဲကို ခေါ်လာလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ဝိုင်ကို ခွက်ထဲငှဲ့ကာ တယောက်တငုံစီ သောက်ရင်း ကျွန်တေယ် ဥမ္မာကိုဖက်ကာ နမ်းလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။
ဥမ္မာကလဲ အားကျမခံ ကျွန်တော့်အဝတ်တွေ ချွတ်သည်။ ဥမ္မာ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘရာအနက်နဲ့ ပင်တီ ဇာအနက်သာ ကျန်တော့သလို ကျွန်တော့်ဆီမှာလဲ အတွင်းခံသာ ကျန်တော့သည်။ ကျွန်တော်လဲ ဘရာနဲ့ပင်တီကိုချွတ်ကာ ဥမ္မာ့ကို ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်ရင်း ကာမခလုတ်တွေကို တဆင့်ပြီးတဆင့် ဖွင့်နေသည်။ ဥမ္မာတယောက် အရမ်းကို ဟော့နေပြီ။
ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာ့ကို ထူလိုက်ကာ ကျွန်တော့်အပေါ်ကနေ နေခိုင်းလိုက်တော့ ဥမ္မာကျွန်တော့်အပေါ်ကနေ လီးကို သူ့အဖုတ်ထဲထည့်ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။
“ အ ဟဟ ကြီးလိုက်တာ ကွာ ”
မျက်နှာရှုံ့မဲသွားရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့ ခဏရပ်ကာ ပြန်ကြွလိုက်သည်။ အပေါ်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်နေသည်။ ကျွမ်တော်လဲ အောက်ကနေ ကော့ပေးရင်း နို့တွေကိုစို့လိုက် ညှစ်လိုက်လုပ်နေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဥမ္မာ မြင်းစီးသမားတယောက်လို တရစပ်ဆောင့်နေသည်။
“ ကောင်းလား ဥမ္မာ”
“ အင့် အင့် ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် ဟင့် ဟင့်”
“ ဖတ်ဖတ် ဖတ် ဖတ်”
ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာ့ ဆံပင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုကာ မနာတနာလေး ဆွဲလိုက်ရင်း ကော့ပေးလိုက်သည်။ဒုတ်ခနဲ ဒုတ်ခနဲ အတွင်းကဖြစ်သွားသလို ဥမ္မာအင့်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကာ အရမ်းကိုကောင်းနေသည်။ ဆံပင် ဆွဲတာနာလို့ နာမှန်းမသိတော့။ ဆောင့်ရင်းနဲ့
“ အား ကောင်းတယ် အိ အိ ပြီးပြီ ဥမ္မာပြီးပြီ အာ့ အာ့ ဟင့် ဟင့်ဟင့် ”
ကျွန်တော့် အပေါ် မှောက်ကျလာကာ ခန္ဓာကိုယ်က ဆက်ခနဲ ဆက်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားသည်။ ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့ ကုပ်ခြစ်နေရင်း မှိန်းနေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာ့ကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကာ ရင်ဘတ်နားထိ ကပ်လိုက်ပြီး အပေါ်ကနေ လိုးလိုက်သည်။ အဖုတ်က အရည်တွေရွှဲနေပေမယ့် ကြပ်နေတာမို့ လိုးလို့ ကောင်းနေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာတချီပြီးသွားတာမို့ မညှာတော့ပေ။
အပေါ်ကနေ အားရပါးရ လိုးလိုက်သည်။ ဥမ္မာတယောက် ပြီးတာမှ မကြာသေး ။ နောက်တခါ ထပ်ပြီးသွားရသလို ကျွန်တော်လဲ ပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား ခဏနားကာ အမူးလဲပြေသွားတာမို့ ဝိုင်ထပ်သောက်လိုက်ကြသည်။ သောက်ရင်းနဲ့ ဥမ္မာစိတ်ကြွအောင် စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတွေပြောနေသည်။
ဥမ္မာလဲ ပြန်ပြောလာသည်။ စိတ်ပါလာကြပြန်တော့ ဥမ္မာ့ကို လီးစုပ်ခိုင်းရာ ဥမ္မာလဲ လီးကို စုပ်ပေးသည်။ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာ့ကို အရှက်ကုန်အောင် ကလိပြီး ကုန်းခိုင်းကာ နောက်ကနေ အသားကုန် လိုးသည်။ ဥမ္မာက ပြောသည်။
သူမ ဘဝမှာ တခါမှမရဘူးတဲ့ အရသာကို ရသည်တဲ့။ နှစ်ယောက်သား မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားကြသည်။မနက်အိပ်ရာနိုးတော့ ဥမ္မာမရှိတော့။ ကျွန်တော်လဲ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ အလုပ်ကိစ္စပြေးရပြန်သည်။ အားလို့ဖုန်းဆက်တော့ ဥမ္မာက သူ့အခန်းထဲမှာ အိပ်နေတာတဲ့။ နေ့လည်အားတော့ ပြန်လာကာ နေ့လည်စာစားပြီး နှစ်ယောက်သား လုပ်ကြပြန်သည်။ ဥမ္မာတယောက် ကျွန်တော့်ကို စွဲနေပြီ။
ကျွန်တော် ခိုင်းသမျှမငြင်းဆန်။ ကျွန်တော်နဲ့ ဥမ္မာတို့ နှစ်ယောက် ကဲလိုက်ကြတာ ဝေယံပြန်ရောက်တော့မှ အရှိန်သပ်ကြသည်။ ဝေယံက နှစ်ရက်လောက်ကြာတော့ ပြန်ရောက်လာသည်။ ကျွန်တော်လဲ အလုပ်ကိစ္စပြီးပြတ်တော့ ရန်ကုန်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။ ဝေယံက မပြန်သေး။ ကျွန်တော့်ကို မပြန်သေးဖို့ ပြောပေမယ့် ကျွန်တော်လဲ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
ကျွန်တော် ပြန်ရောက်တော့ မေမေက ကျွန်တော့်ကို မမဝတ်ရည်တို့ အိမ်ကိုသွားခိုင်းသည်။ သမီးနေမကောင်းဖြစ်နေလို့ အိမ်ကို ခေါ်လာဖို့ ပြောတာပင်။ ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်အိမ်ကို သွားကာ သမီးကို သွားခေါ်လိုက်သည်။ မမဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို အိမ်ကို မလာလို့ ဆူသည်။ ကျွန်တော်လဲ ရီပဲနေလိုက်သည်။
မမဝတ်ရည်က ကြာလေ ပိုပိုလှလာလေ။ ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်နဲ့ သမီးလေး အိ ကို ခေါ်ကာ အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကိုစိုးခိုင်က မရှိ။ ခရီး သွားနေသည်။ လမ်းမှာ မမဝတ်ရည်ကို အိမ်ဖော်ငှါးပါလားပြောတော့ မလိုဘူးတဲ့လေ။ သမီးက အိမ်ရောက်တော့ မေမေနဲ့ တွေ့ကာ ချွဲနေတော့သည်။
မမဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို အပြင်လိုက်ပို့ဖို့ ပြောသည်။ သမီးကတော့ မလိုက်တော့။ မမဝတ်ရည် သွားတာက သူ့မိတ်ဆွေ တယောက် မင်္ဂလာဆောင်မှာ ဝတ်ဖို့အတွက် အင်္ကျီအပ်ထားရာ သွားယူခြင်းဖြစ်သည်။ အပြန်ကျ ဆိုင်တခုမှာ ထိုင်ရင်း အေးဆေးစကားပြောဖြစ်ကြသည်။ မမဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို အိမ်ထောင်ပြုဖို့ တိုက်တွန်းတာ ပါသည်။ ဖေဖေနဲ့မေမေက မြှောက်ပေးတာ ထင်သည်။
ချစ်သူရည်းစား အတည်တကျထားပြီး အိမ်ထောင်ပြုစေချင်သည်တဲ့။ ကျွန်တော်လဲ ခေါင်းတော့ ငြိမ့်လိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ မမဝတ်ရည်က ကိုစိုးခိုင်အကြောင်း ပြောပြသည်။ စီးပွားရေးအရမ်းကို သောင်းကျန်းနေသည် တဲ့။ မိန်းမနဲ့ကလေးတောင် သိပ်အချိန်မပေးတော့ဘူးလို့ ညည်းပြောလေးပြောတာကို ကြည့်ရင် ကျွန်တော် သနားသွားမိသည်။
တခြား မိန်းကလေးတွေဆို သနားမိမှာ မဟုတ်ပေမယ့် မမဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ရဲ့ ပထမဆုံး ရင်ခုန်ပြီး ချစ်ခဲ့ရတဲ့ တိတ်ခိုးချစ်ဦးသူကိုး။ ကျွန်တော်တို့ စကားအကြာကြီးပြောရင်းနဲ့ မမဝတ်ရည်တို့ အိမ်ထောင်ရေးအကြောင်း တစွန်းတစ သိလိုက်ရသည်။
ကိုစိုးခိုင်က စီးပွားရေးကို မဲနေတော့ အိမ်တွင်းရေးကို လစ်ဟာနေပုံရသည်။ တွေ့တဲ့အခါကျရင် သတိပေးဦး မှလို့တွေးလိုက်မိသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော်လဲ သမီးလေးနဲ့ ဆော့လိုက် စလိုက်နဲ့။ မမဝတ်ရည်တို့သားအမိက နှစ်ညလောက် အိမ်မှာအိပ်သွားတော့ ကျွန်တော်လဲ ဘယ်မှမသွားရတော့။
ကျွန်တော် ရုံးပြန်တက်တော့ ကိုညီသစ်တို့ကပျော်နေသည်။ စိမ်းအိကလဲ မက်ဆေ့ချ်မှာ တွေ့ချင်တယ်လို့ပို့ထားတာ မနည်း။ ဒါနဲ့ကျွန်တော်တို့လဲ တွေ့ကြဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲ ကြသည်။ ထုံးစံတိုင်း သောကြာနေ့ညကျတော့ ချိန်းကာ လည်ကြရင်း ကိုညီသစ်တို့ နိုင်ထူးတို့က လစ်သွားတော့ ကျွန်တော်နဲ့ စိမ်းအိက ကျွန်တော့်တိုက်ခန်းကို သွားကြသည်။ တိုက်ခန်းရောက်တော့ စိမ်းအိကို ကျွန်တော် ပုလွေပေးခိုင်းသည်။
စိမ်းအိ ပါးစပ်ထဲမှာပဲ ကျွန်တေယ် ပြီးသွားရသည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိရဲ့ အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်တော့ စိမ်းအိတယောက် စိတ်အရမ်းလာနေသည်မို့ အဖုတ်ကအရည်တွေက မဆွရခင် ရွှဲနေသည်။ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိရဲ့ အစေ့အဖုတ်နဲ့ ဖင်ပေါက်တွေကို ကလိပေးလိုက်ရာ စိမ်းအိ တယောက် ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့
“ ကို စိမ်အိကို လိုးပေးတော့ကွာ မနေနိုင်တော့ဘူး ခံချင်ပြီ”
“ ဘယ်လို ခံချင်လဲပြောလေ”
“ ကုန်းပေးမယ် စိမ်းအိ ဖင်တွေကို ရိုက်ပြီးလိုးပေး”
fb မှာ ယောက်ကျားကို ဘယ်လောက်သတိရ ဘယ်လောက် လွမ်းတယ်ဆိုတာ ခဏတိုင်း တင်နေတက်တဲ့ စိမ်းအိ ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ ကုန်းပေးနေပြီ။ ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိရဲ့ နောက်ကနေ စိမ်းအိ ဖင်တွေကို ရိုက်ရင်း ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။
“ အ အ ကောင်းတယ်ကွာ ကို ရာ စိမ်းအိ အ. ဟင့် ဟင့် အရမ်းတင်းနေတာ ခုမှ ပဲအ အ ”
“ ကောင်းလား စိမ်းအိ ငါလိုးတာကောင်းလား”
“ ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် အရမ်းကြိုက်တယ် အ အ အ”
“ ဖတ် ဖတ် ြဗ် ြဗ်စ် ဖတ် ဖတ်”
ကျွန်တော်လဲ စအိုပေါက်ကို နှိုက်ရင်း လက်တဖက်က ဖင်ကိုရိုက်ကာ လိုးနေသည်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ ကြာလာတာနဲ့အမျှ စိမ်းအိ ပြီးချင်လာကာ ပါးစပ်က တအီးအီးနဲ့ အော်လာသည်။ ကျွန်တော်လဲ ခါးကိုကိုင်ကာ အသားကုန်ဆောင့်လိုက်ရာ စိမ်းအိ ပြီးသွားသည်။
ကျွန်တော်လဲ ဆောင့်ချက်ကို မနားတော့ပဲ တရစပ် ဆောင့်လိုက်သည်။ စိမ်းအိ မှာ ပြီးသွားပေမယ့် ဆောင့်ချက်တွေက တရစပ်မို့ တအားအားနဲ့ အော်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ မညှာတော့။ ဆောင့်ရင်းဆောင့်ရင်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်းညှစ်ကာ ဆောင့်ချလိုက်သည်။
“ ကို ဆောင့်ဆောင့် စိမ်းအိ ပြီးတော့မယ် အ အ ”
စိမ်းအိ ထပ်ပြီး ပြီးတော့မည်။ ကျွန်တော်လဲ မနားတမ်း ဆောင့်နေလိုက်ရာ လီးတခုလုံး ကျဉ်တက်လာကာ အရည်တွေကို စိမ်းအိအဖုတ်ထဲကို ပန်းထည့်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံးဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်ရာ စိမ်းအိလဲ အားခနဲတချက်အော်ကာ အဖုတ်က လီးကို ညှစ်လိုက်သည်။
နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ မှိန်းနေကြသည်။ စိမ်းအိက ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားသည်။ အတော်လေးကြာမှ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ဆေးကြောကာ ပြန်ထွက်လာသည်။ ပြီးတော့ ဝယ်လာတဲ့ အစားအစာတွေ ဘီယာတွေယူကာ သောက်ကြ စားကြရင်း နောက်တခါ ထပ်ပြီး စိတ်ပါလာတော့ ပြန်ပြီးလိုးကြပြန်သည်။ စိမ်းအိကို နည်းပေါင်းစုံနဲ့ လိုးဖြစ်သည်။ ခုချိန်ထိတော့ နောက်ပေါက်ကို မဖွင့်ရသေးပေ။
...........................................................................................................
နောက်တပတ်ဆို သူတို့တွေ ပြန်ရတော့မည်။ သင်တန်းလဲ ပြီးပြီဆိုတော့ ကိုယ့်နေရာကို ပြန်ရတော့မှာမို့ မပြန်ခင်အပြတ်ကို ကဲကြသည်။ နိုင်ထူးတို့အတွဲက အဆိုးဆုံး။ စိမ်းအိက ထပ်တွေ့ချင်သေးတယ်လို့ပြောသည်။ ကျွန်တော်လဲ နောက်တခါတွေ့ရင် နောက်ပေါက်ကို ပါကင်ဖွင့်မယ် လို့ပြောသည်။
ယောက်ကျားကိုမပေးနဲ့ ပြောတော့ စိမ်းအိက ကို့သဘောလို့ ပြောသည်။ စိမ်းအိ မပြန်ခင် နှစ်ရက်အလိုမှာ ဥမ္မာက ကျွန်တော့်ဆီ ဖုန်းဆက်သည်။ တွေ့ချင်သည်တဲ့။ ကျွန်တော်လဲ အားရင် တိုက်ခန်ကို လာခဲ့ဆိုပြီး ချိန်းလိုက်သည်။ နောက်တပတ်ကျ ဝေယံက စင်ကာပူကို သွားမှာ အဲ့ကျရင် လာခဲ့မယ်လို့ ပြောသည်။
ကျွန်တော်နဲ့ စိမ်းအိလဲ သူ ပြန်တဲ့အချိန်ထိ ထပ်မတွေ့ဖြစ်တော့။ ပြန်တဲ့ရက်မှာတော့ ကားဂိတ်ကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ သူ့ယောက်ကျား လာကြိုသည်မို့ အမူအရာမပျက်အောင် စိမ်းအိနေတာကို သတိထားမိသည်။ ပြန်ရောက်ပြီး လစ်ရင်လစ်သလို ဖုန်းဆက်တက်သလို လိုင်းပေါ်မှာ ချက်ဖြစ်သည်။
ဥမ္မာက် ကျွန်တော့်ဆီ ဖုန်းဆက်လာသည်။ မနက်ဖြန်ကျ လာခဲ့မယ်တဲ့။ သူ့သမီးကို အဖိုးတွေဆီ ပို့ပြီးရင် လာခဲ့မယ်လို့ ပြောသည်။ ကျွန်တော်လဲ အိမ်လိပ်စာပြောလိုက်ကာ တိုက်ခန်းကနေ စောင့်နေလိုက်သည်။ဆယ်နာရီကျော်တော့ ဥမ္မာက ဖုန်းဆက်သည်။ တိုက်ခန်းအောက် ရောက်နေသည်တဲ့။
ကျွန်တော်လဲ အောက်ကို ဆင်းကာ ခေါ်လိုက်သည်။ အင်္ကျီအကြပ် အနီနဲ့ စကပ်ဒူးဖုံးအကြပ် အနက်ကိုဝတ်ထားတဲ့ ဥမ္မာရဲ့ပုံက ကလေးတယောက်လို။ ကျွန်တော်လဲ အခန်းထဲခေါ်လာကာ ဥမ္မာ့ကို ဖက်ရင်း နမ်းလိုက်သည်။ တင်ပါးတွေကို ဆုပ်နယ်လိုက်တော့
“ ကို အဝတ်တွေ ကျေကုန်လိမ့်မယ်ကွာ”
“ အဲ့လိုဆို ချွတ်ပေးလေ”
“ ဟွန့် ဒါမျိုးကျတက်တယ်”
ပြောရင်း အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး စကပ်ကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာနဲ့ပင်တီက ထက်အောက်ဆင်တူအသားရောင် ဇာအနားကွပ်။ ကျွန်တော်လဲ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့ အောက်က ကောင်က မတ်နေပြီ။
“ အမြဲတမ်း တောင်နေတာပဲ ခစ်ခစ်”
ကျွန်တော့် လီးကို ကိုင်ကာ ပြောရင်း သဘောကျနေသည်။
“ အဲ့လိုဆို စုပ်ပေးတော့”
ဥမ္မာလဲ ကျွန်တော့် လီးကို စုပ်ပေးတော့သည်။ ကျွန်တော် ဥမ္မာ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို ညှောင့်လိုးလိုးနေလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ဥမ္မာ့ကို ထခိုင်းလိုက်ပြီး အတွင်းခံတွေ ချွတ်ကာ နို့တွေကို စို့ရင်းအဖုတ်နဲ့ အစေ့ကို ကလိလိုက်သည်။ အဖုတ်က အရည်တွေရွှဲနေပြီမို့ ကျွန်တော်လဲ
“ ကဲ ဥမ္မာ အပေါ်ကနေ ဆောင့်”
ကျွန်တော်လဲ ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်ရာ ဥမ္မာက ကျွန်တော့် အပေါ်ကို တက်ကာ လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့အဖုတ်ဝမှာ တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။
“ ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ်”
“ အိ ကြီးလိုက်တာကွာ အပြည့်ပဲ အ အ ဟာ့”
အဆုံးထိ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ခနနားတော့ ကျွန်တော်လဲ နို့တွေကိုညှစ်လိုက်ရင်း နို့သီးခေါင်းတွေကို မနာ့တနာ ကိုက်လိုက်သည်။ ဥမ္မာ ဖြည်းဖြည်း ပြန်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်နေရာမှ အဝင်အထွက်က ချောလာတာမို့ အဆင်ပြေလာသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းကနေ နည်းနည်း အရှိန်ပါလာသည်။
ကျွန်တော်လဲ အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးရင်း ဆံပင်တွေကိုဆွဲလိုက် နို့ကိုညှစ်လိုက်နဲ့ ဆောင့်ရင်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာ့ကို ပက်လက်လှန်လိုက်ကာ ခြေထောက်ကိုမြှောက်ပြီး အသားကုန်ဆောင့်ချလိုက်သည်။
“ အား အား ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် အ အ ဆောင့်ဆောင့် မညှာနဲ့ ဥမ္မာ့ကို မညှာနဲ့ အ အ ပြီးပြီ ဟင်း ဟင်း အ အ”
ဥမ္မာဆက်ခနဲ ဆက်ခနဲ ဖြစ်သွားကာ ဖင်က ကော့တက်သွားပြီး လက်တွေက ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာ့အပေါ်မှောက်ချလိုက်ရာ ကျွန်တော့ကို တင်းတင်းဖက်ထားသည်။
“ ကောင်းလား ဥမ္မာ”
“ ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ်”
“ မင်းယောက်ကျားလိုးတာနဲ့ ကိုယ်လိုးတာ ဘယ်သူက ပိုကောင်းလဲ”
“ ကိုလိုးတာ ကောင်းတယ်။သူက ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတာ။ ပြီးတော့ ကို့လိုလဲ ဆောင့်တာမကြမ်းဘူး”
“ ဥမ္မာ ဖင်မခံဖူးဘူး မဟုတ်လား”
“ အင်း မခံဖူးဘူး”
“ ကိုယ် ဥမ္မာ့ ဖင်ကို လိုးချင်တယ်”
“ ကြောက်တယ်ကွာ ကို့ လီးကြီးက အကြီးကြီး။ ပြီးတော့ အဖုအဖုတွေနဲ့။ ဥမ္မာ့ဖင် ပြဲ သွားမှဖြင့်”
“ ခုတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ကိုယ်က ဥမ္မာ့ ဖင်ကို ဥမ္မာတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်မှာလိုးချင်တာ ”
“ ဟင့် လူဆိုး”
ကျွန်တော်လဲ မပြီးသေးတာမို့ ဥမ္မာ့ကို ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ဥမ္မာလဲ ကုန်းပေးရာ ဖင်ကိုဖြဲပြီးစအိုကို ကလိလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နောက်ကနေ တဖန်းဖန်းနဲ့ အဖုတ်ကိုလိုးနေလိုက်သည်။ ဥမ္မာမှာ ဖင်ကို ကလိရင်း အလိုးခံနေရတာမို့ ဖင်ဝက အရသာကတမျိုး အဖုတ်ထဲက အရသာကလဲ ကောင်းမို့ အရမ်းကိုဟော့နေသည်။ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ ကျွန်တော်လဲ ပြီးချင်လာသလို ဥမ္မာလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ နှစ်ယောက်သား အပေးအယူမျှစွာ လိုးနေကြသည်။ အခန်းထဲမှာ အသံမျိုးစုံနဲ့ ညံနေသည်။
တော်တော်လေးကြာတော့ အခန်းထဲမှာ တိတ်ဆိတ်သွားရသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ အဝတ်မပါတဲ့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် တယောက်ကိုတယောက် ကြည်ဆယ်နေကြသည်။ ကျွန်တော်နဲ့ ဥမ္မာတို့ နေ့လည်သုံးနာရီလောက်ထိ လိုးကြပြီး ဥမ္မာလဲ ပြန်သွားသည်။ နောက်ရက်တွေကျ သူ့ယောက်ကျားပြန်လာတာမို့ မတွေ့ဖြစ်ကြပြန်။
ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာနဲ့ လစ်ရင်လစ်သလို လုပ်ဖြစ်ကြသလို စိမ်းအိနဲ့လဲ လိုင်းပေါ်မှာ sex ချပ်ဖြစ်ကြသည်။တရက်မှာ မမဝတ်ရည်က အိမ်ကို ရောက်လာသည်။ ကိုစိုးခိုင် ဂျပန်ကို ခြောက်လလောက်ကြာမည် ဖြစ်သလို သူကလဲ နေပြည်တော်ကို တစ်လလောက် သွားရမည် တဲ့။ဒ ါကြောင့် သမီးလေး အိကို ကျွန်တော်တို့နဲ့ လာထားရင်း ကျွန်တော့်ကို နေပြာ်တော်ကို လိုက်ပို့ပေးဖို့ အကူအညီလာတောင်းတာ။
သမီးလေးကို မေမေနဲ့ ခွဲနိုင်လား မေးတော့ အင်း တဲ့။ ဘွားဘွားနဲ့ဖိုးဖိုးနဲ့ ဦးဦးနဲ့နေမှာတဲ့။ စကားတက်မလေးမို့ အိမ်က အသည်းစွဲနေတာ။ ကျွန်တော်လဲ ရုံးကို ခွင့်တင်လိုက်သည်။ နောက်နှစ်ရက်လောက် နေတော့ မမဝတ်ရည်နဲ့ ကျွန်တော်တို့ နေပြည်တော်ကို ထွက်လာခဲ့ကြသည်။
နေပြည်တော်ရောက်တော့ မမဝတ်ရည်တို့ အလုပ်ကို မနည်းရှာရသည်။ လမ်းကလဲ မသိမို့ အတော်လေးအချိန်ကုန်သွားသည်။ ရောက်တော့ လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ပြီး ကျွန်တော်လဲ ဟိုတယ်တခုမှာ အခန်းငှါးကာ နေလိုက်သည်။ နောက်ရက်ကျ ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်ကို နှုတ်ဆက်ကာ ရန်ကုန်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်မှာ အိလေး ရှိနေတာမို့ ကျွန်တော်လဲ အပြင် သိပ်မထွက်ဖြစ်။ နိုင်ထူးနဲ့ ကိုညီသစ်တို့ကတော့ အားရင်အားသလို လစ်နေကြသည်။
ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိနဲ့အားရင် ပြောလိုက် ဥမ္မာနဲ့ပြောလိုက်နှင့် နှစ်ပတ်လောက်နေတော့ မမဝတ်ရည်က နေမကောင်းလို့ လာခေါ်ဖို့ ဖုန်းဆက်တာနဲ့ ကျွန်တော်လဲ နေပြည်တော်ကို သွားကာ မမဝတ်ရည်ကို ပြန်ခေါ်လိုက်သည်။
မမဝတ်ရည်လဲ ခွင့်နှစ်ပတ်ယူကာ ကျွန်တော်နဲ့ ပြန်လိုက်လာသည်။ သူတို့သားအမိကို မေမေတို့က ပြန်မလွှတ်တော့ပဲ အိမ်မှာပဲ နေခိုင်းလိုက်သည်။ ဖေဖေတို့လင်မယားက အောက်ထပ်မှာ။ ကျွန်တော်က အပေါ်ထပ် တထပ်လုံး အပိုင်ယူထားတာ။ ဧည့်သည်လာရင် အပေါ်မှာ ထားသည်။ ခုလဲ မမဝတ်ရည်တို့ သားအမိကို ကျွန်တော့်အခန်းနဲ့ ကပ်ရက် မှာထားသည်။
ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်ကို ဆေးခန်းပို့လိုက် အလုပ်သွားလိုက်နဲ့ စနေနေ့ရောက်တော့ သမီးလေး အိက ညောင်ချောင်းသာသွားချင်တယ် ဆိုတာနဲ့ လိုက်ပို့ကြသည်။
ကျွန်တော် လိုက်မလို့ မမဝတ်ရည်က နေသိပ်မကောင်းသေးတာနဲ့ ကျန်ခဲ့တာမို့ ဖေဖေက မင်းမမကို စောင့်ပေးလို့ပြောတာနဲ့ ကျန်ခဲ့သည်။ သမီးလေး အိက ကျွန်တော်မလိုက်ရလို့ ပြောင်ပြသွားသည်။ကျွန်တော်လဲ အိမ်မှာ တယောက်တည်းလုပ်စရာလဲမရှိ ပျင်းနေတာမို့ အခန်းထဲမှာ ဂိမ်းထိုင်ဆော့နေသည်။
“ ဒေါက်ဒေါက် ကိုဇွဲရေ မမ ဝင်ခဲ့မယ်နော်”
စကားသံအဆုံးမှာ မမဝတ်ရည် ဝင်လာသည်။ ရေချိုးကာ ခေါင်းပါလျှော်ထားပုံရသည်။
“ ဟင် မမ နေမကောင်းသေးတာကို ရေချိုးတယ်။ ခေါင်းပါလျှော်ထားတယ်ကြည့်ဦး”
“ ဟုတ်တယ် နေမကောင်းတာ ကြာလာတော့ စိတ်တိုလာပြီ။ အဲ့ဒါကြောင့် ဓာတ်ကြမ်းကုပလိုက်တာ”
“ ရေချိုးတာထားပါ။ ခေါင်းလျှော်ရတယ်လို့။ခေါင်းကလဲ မခြောက်သေးဘူး။ ကြည့်လုပ် ဒေါ်ဝတ်ရည် အသက်က ကလေးလေးမဟုတ်တော့ဘူး။ ဂိသွားမယ်”
“ အဖိုးအို ပေါက်စ ကျနေတာပဲ။ ပါးစပ်ကစိပွစိနဲ့. ဘယ်ခြောက်မလဲ ဒရိုင်ယာမှမရှိတာ”
“ ကဲ လာ ကျွန်တော်ခြောက်အောင် သုတ်ပေးမယ်”
မမဝတ်ရည်လဲ ကျွန်တော့် ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ ဒရိူင်ယာကို ထုတ်ကာ ပလပ်ပေါက်တပ်ပြီး မမဝတ်ရည် ခေါင်းကို မှုတ်ပေးလိုက်သည်။ ခြောက်သွားတော့ မမဝတ်ရည်က
“ ဟယ် ကိုဇွဲ အဲ့ခေါင်းလိမ်းဆီကို မမ အရမ်းကြိုက်တာ။ မမကို လိမ်းပေး”
“ ဟင်း နည်းနည်းတော့ များပြီနော်”
“ ခစ်ခစ်”
ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်ကို ခေါင်းလိမ်းဆီ လိမ်းပေးလိုက်သည်။ မမဝတ်ရည်က ဘီးနဲ့ ဆံပင်တွေကို ဖီးနေသည်။ ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည် ဂုတ်သား ဖွေးဖွေးလေးကို ကြည့်ရင်း စိတ်ကဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရတေယ့။ငုံ့ကာ နမ်းလိုက်တော့ မမဝတ်ရည် တွန်းခနဲဖြစ်သွားပြီး
“ ဟိတ် ဘာလို့ ခိုးနမ်းတာလဲ ”
လူချင်းတိုက်ကာ မေးသည်။ စိတ်ဆိုးဟန် မပြ။ ကျွန်တော်လဲ နည်းနည်းရဲလာကာ
“ ချစ်လို့”
“ ချစ်ရက် အဲ့လိုနမ်းတာလား အော် မသိပါဘူး”
ကျွန်တော် အသည်းယားလာကာ နောက်ကနေ မမဝတ်ရည်ကို သိုင်းဖက်လိုက်ရင်း ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်သည်။ သနပ်ခါးလိမ်းထားတာမို့ သနပ်ခါးနံ့လေးက မွှေးနေသည်။
“ အို ကိုဇွဲနော် ဦးတို့နဲ့ တိုင်ပြောမယ် ကိုဇွဲလုပ်လို့ သနပ်ခါးတွေ ပျက်ကုန်ပြီလို့ ”
စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံ မဟုတ်။ သဘောကျနေတာမို့ ကျွန်တော့် စိတ်လုံးဝ ထိန်းမရတော့။ မမဝတ်ရည်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ နမ်းရင်းနဲ့ ပါးစပ်ထဲလျှာထည့်ကာ မမဝတ်ရည်ရဲ့ လျှာကို လိုက်ဖမ်းလိုက်သည်။
နမ်းနေရင်းနဲ့ လက်က အကျင့်ပါနေကာ မမဝတ်ရည်ရဲ့ နို့ကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ကိုင်လိုက်ရင်း တီရှပ်အောက်ကနေ လက်နှစ်ကို လျှိုဝင်လိုက်သည်။ အတွင်းက ဘာမှဝတ်မထားတာမို့ နို့တွေကို ကိုင်မိလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းတွေကို ကလိလိုက်ရင်း အနမ်းတွေက ကြမ်းလာသည်။ အတော်လေးကြာတော့
“ တော်ပြီကွာ ဇွဲ တို့တွေက မောင်နှမတွေလေ။ ဒီထက် မလွန်ရင် ကောင်းမယ်”
တုန်ရီမောဟိုက်နေတဲ့ အသံနဲ့ မမဝတ်ရည်ပြောရင်း ကျွန်တော့် အနမ်းနဲ့ လက်တွေကို ဖယ်လိုက်သည်။
“ မမရယ် ကျွန်တော်တို့က မောင်နှမအရင်း မဟုတ်တာ မမလဲသိ ကျွန်တော်လဲ သိတာပဲ။ မမကို ကျွန်တော် အရမ်းချစ်တယ် မသိဘူးကွာ မမကို အရမ်းချစ်တယ်”
ကျွန်တော်လဲ အတင်းပြန်ဖက်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ မရုန်းတော့။ ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်ရဲ့နောက်ကနေ ဖက်ထားရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရင်း နို့တွေကို ကိုင်နေသည်။ မမဝတ်ရည် အသက်ရှူသံတွေမြန်နေသလို ကျွန်တော်လဲ ရင်တွေ အရမ်းခုန်နေသည်။
တခါမှ မဖြစ်ပေါ်ခဲ့ဘူးတဲ့ ခံစားမှုမျိုးကြီး ဖြစ်နေသည်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက တိတ်တခိုး စွဲလန်းရတဲ့ ချစ်ရတဲ့ သူကို ရှေ့ဆက်တက်ဖို့ အတွက် ရနေပြီမို့ စိတ်ကလဲ အရမ်းလှုပ်ရှားမိသည်။ မမဝတ်ရည်ကို ကုတင်ပေါ်ကိုအသာလှဲချလိုက်ကာ ကျွန်တော့် ကုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်းလိုက်သည်။ မမဝတ်ရည် မျက်နှာက ပန်းရောင်သန်းနေသည်။ ရှက်နေတာလား ရမ္မက်လားမသိပေမယ့် အရမ်းကို လှနေတာတော့ အမှန်။ ကျွန်တော် မမဝတ်ရည်ရဲ့ နှဖူးကို ကြင်နာစွာ နမ်းလိုက်ပြီး
“ အရမ်းချစ်တယ် မမရယ်”
မမဝတ်ရည် ကျွန်တော့်ကို ရီဝေဝေကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာငုံ့ကာနမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ တီရှပ်အဝါလေးကို အောက်ကနေ ပင့်ကာမလိုက်တော့ အလိုက်သင့်ကြွပေးသည်။ နို့အုံက ပျော့မနေပဲ တင်းမို့နေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ထောင်နေတာကိုကြည့်ပြီး ငုံ့ကာ ပါးစပ်နဲ့ငုံလိုက်ရင်း နို့သီးခေါင်းကို လျှာနဲ့လျက်လိုက်ရာ
“ ဟ ဟင့် ဟင့် ကိုဇွဲ မောင်လေးရယ်”
ကျွန်တော့် ခေါင်းကို လာပွတ်သည်။ ကျွန်တော်လဲ နို့တွေကို ဘယ်ညာပြောင်းကာ အပြန်အလှန် စို့ပေးရင်းနဲ့လျှာနဲ့ အောက်ကို တောက်လျောက်ယက်ပေးလိုက်သည်။ မမဝတ်ရည် ကျွန်တေ်လုပ်သမျှကြိပ်ခံနေရင်းနဲ့ ငြီးနေသည်။ကျွန်တော်လဲ အပေါ်ပိုင်းကို အားရအောင်နမ်းပြီး မမဝတ်ရည်ရဲ့ အိမ်နေရင်း ထမိန်အပြာကို အသာချွတ်လိုက်ရာ
“ အို ”
ထမိန်ကျွတ်သွားတော့ မမဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာမှ မကျန်တော့။ အဖုတ်အမွှေးတွေက ထူမနေပဲ ပါးပါးလေးတွေ။ ကျွန်တော်လဲ လက်နဲ့အမွှေးတွေကို ဆွဲဖွလိုက်ရာ မမဝတ်ရည်ပေါင်က ကားသွားသည်။ကျွန်တော်လဲ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းဝင်လိုက်ကာ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို လျှာနဲ့ထိုးလိုက်သည်။ အစေ့ကိုကလိလိုက်ရာ
“ အ အ ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ မောင်လေးရယ် မမငရဲ ကြီးတော့မှာပဲ အ ဟ ဟ ”
အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက မဲနေပေမယ့် အတွင်းသားတွေက ပန်ရောင်သန်းနေသည်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ပါးစပ်နဲ့ စုကာ စွဲစုပ်လိုက်ရင် အစေ့ကို လက်နဲ့ကလိလိုက်ရာ မမဝတ်ရည် ဖင်ကကော့တက်လာလိုက် ပြန်ကြသွားလိုက်နဲ့ အရည်တွေက အရမ်းကိုရွှဲနေသည်။ ကျွန်တော်လဲ အတွင်းထဲကို လျှာနဲ့ထိုးထည့်ကာ ကစားလိုက်ရာ မမဝတ်ရည် ကော့တက်သွားကာ ပြန်မကျတော့။ ခြေချောင်းလေးတွေကွေးကုပ်နေကာ ပါးစပ်က တဟင်းဟင်းနဲ့။
မမဝတ်ရည် ပြီးသွားပြီ။ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက တစိမ့်စိမ့်နဲ့။ ကျွန်တော်လဲ အသာပြန်ထကာ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးက အရမ်းကို တင်းမာနေတာမို့ ကျွန်တော် မမဝတ်ရည်ကို
“ မမ ကျွန်တော် မမကို အရမ်းချစ်ချင်နေပြီ လုပ်တော့မယ်နော်”
မမဝတ်ရည် အသာခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မလိုက်ကာ ကားလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲနေရာယူကာ လီးကိုအဖုတ်ထဲ အသာထိုးထည့်လိုက်ရာ
“ ဗြစ် ဗြစ် ဗြွတ်”
“ အ နာတယ် အ ဟ”
“ အား မမရယ် ကြပ်လှပါလားကွာ”
“ ကြပ်မှာပေါ့ မမ ယောက်ကျားနဲ့အတူ မနေတာခြောက်လလောက်ရှိပြီ။ မောင်လေးဟာကလဲ အရမ်းကြီးတယ်ကွာ”
ကျွန်တော်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ကာ ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေသည်။ အရည်တွေ ရွှဲနေတာမို့ ခဏကြာတော့ အဝင်အထွက်ချောမွေ့လာတာမို့ မမဝတ်ရည် ခံနိုင်လာသည်။ ကျွန်တော်လဲ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ မမဝတ်ရည်ခံနိုင်လာသည်။ ကျွန်တော်လဲ နှစ်ရှည်လများ စွဲလမ်းချစ်နေရတဲ့ ချစ်သူကိုလုပ်နေရတာမို့ အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်ကာ လိုးရတာ အရသာရှိနေသည်။ လွယ်လွယ်နဲ့မပြီးချင်သေး။ ဆောင့်နေရင်းနဲ့
“ မမ ကျွန်တော့်ကို ကုန်းပေးပါလား”
“ အင်း”
တိုးတိုလေးပြောကာ ကျွန်တော့်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ကုန်းပေးလေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ကုန်းနေတဲ့ မမဝတ်ရည်ကို ကြည့်ရင်း နောက်ကနေ ဖင်ကိုဖြဲကာ အဖုတ်နဲ့စအိုကို လျှာနဲ့လျက်လိုက်သည်။ စအိုဝကို လျှာနဲ့ထိုးကာ ကလိလိုက်ရာ
“ မောင် ဘာလုပ်နေတာလဲ မမ မနေတက်တော့ဘူး ဟင့်ဟင့်”
မမဝတ်ရည်ရဲ့ ခရေက အနေအထားမပျက်သေး။ ကျွန်တော် အရမ်းကို ဖွင့်ချင်ပေမယ့် အဖုတ်ကို လုပ်ချင်နေတာမို့ မမဝတ်ရည်အဖုတ်ထဲကို ထည့်ကာ တဆုံးဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ
“ အ ဖြည်းဖြည်း အောင့်တယ်”
ကျွန်တော်လဲ ခါးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ရာကနေ နည်းနည်း မြန်ကြည့်လိုက်တော့ မမဝတ်ရည် ခံနိုင်လာသည်မို့ ကျွန်တော်လဲ ဆက်ဆောင့်လိုက်သည်။မမဝတ်ရည် တင်ပါးတွေက ဆောင့်ချက်တိုင်း တုန်ခနဲတုန်ခနဲ ဖြစ်သွားတာကြည့်ပြီး ကျွန်တော်အရမ်းကို စိတ်ကကြွလာကာ မနားတမ်း ဆောင့်နေလိုက်သည်။
“ မောင် မမပြီးတော့မယ် ဆောင့်ဆောင့် မရပ်နဲ့ အ အ အင့် အင့် ကောင်းတယ်ကွာ ဟင့်ဟင့်”
ကျွန်တော် အရမ်းကို ဖီလ်းဖြစ်နေကာဆောင့်ရင်းနဲ့ ဘယ်လိုမှ မထိန်းတိုင်တော့
“ မမ ကျွန်တော် ပြီးတော့မယ် အထဲမှာ ပြီးရမလား”
“ ရတယ် ပြီးလိုက် မမလဲ ပြီးတော့မယ် အ အ အ”
ကျွန်တော်လဲ တဖန်းဖန်းနဲ့ ဆောင့်ချလိုက်ရင်း လီးတခုလုံး ကျဉ်တက်လာကာ သုတ်ရည်တွေက မမဝတ်ရည်ရဲ့ အဖုတ်ထဲမှာ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ မမဝတ်ရည်လဲ အင်းခနဲ အော်ရင်း ငြိမ်ကျသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ထားကြရင်း အမောဖြေနေကြူည်။ ကျွန်တော်မမဝတ်ရည်ကို နမ်းလိုက်ကာ
“ မမကို အရမ်းချစ်တာပဲကွာ”
“ မမလဲ တူတူပဲ”
နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ တယောက်နဲ့တယောက် ကြင်နာစွာဆေးကြောပေးကြပြီး ကုတင်ဆီပြန်လာကာ အဝတ်တွေဝတ်ကာ တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ထားရင်း စကားပြောနေကြသည်။
“ မမကို ငယ်ငယ်ကတည်းက ချစ်နေတာ ခုထိပဲ အဲ့ဒါကြောင့် ခုထိ မိန်းမ မယူသေးတာ”
“ ကောင်စုတ်လေး ဟုတ်လဲ မဟုတ်ပဲနဲ့”
“ တကယ် မမကို အရမ်းချစ်တာ”
မမဝတ်ရည်ကို ကျွန်တော် ငယ်ငယ်က ချောင်းကြည့်ရင်းနဲ့ စိတ်ကူးနဲ့မှန်းတဲ့ အကြောင်းတွေ မမတို့ လင်မယားလုပ်တာကို ချောင်းကြည့်တာတွေ ပြောပြတော့ မမက အ့ံသြနေသည်။ မမကလဲ ကျွန်တော့်ကို အရင်ကတည်းက ချစ်တာတဲ့။ ကိုယ့်မောင်လေးလိုပဲ သဘောထားမှ ဖြစ်မယ်လို့တွေးပြီး မေမေတို့ ပေးစားတဲ့သူကို လက်ခံလိုက်ပေမယ့် ကျွန်တော့်ကို မေ့လို့မရဘူးတဲ့။ ကြီးလာတော့ မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူးဆိုပြီး နေခါမှ ခုလိုဖြစ်ရတာတဲ့။
နှစ်ယောက်သား စကားပြောရင်းနဲ့ စိတ်ပြန်ပါလာကာ မမဝတ်ရည်က ကျွန်တော့် လီးကို စုပ်ပေးသည်။ မမရဲ့ ပုလွေက တကယ့် ထိပ်တန်းပင်။ ကျွန်တော် ပြီးသွားသည်အထိ စုပ်ပေးသည်။ ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်ကိုပြန် ဂျာပေးကာ နောက်တချီ လိုးကြသည်။ အချိန်ယူကာ လိုးကြတာမို့ နှစ်ယောက်သားပြီးသွားတော့ အရမ်းကိုနုန်းသွားကာ အိပ်ချင်သွားသည်။ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြသည်။
ကျွန်တော် အိပ်ရာကနိုးတော့ မမဝတ်ရည် မရှိတော့။ ကျွန်တော်လဲ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ အောက်ထပ်ကိုဆင်းတော့ မမဝတ်ရည်က ထမင်းစားခန်းမှာ ပြင်ဆင်နေသည်။ သနပ်ခါးလိမ်းကာ အဝတ်လဲထားသည်။ဆံပင်ကို ခပ်မြင့်မြင့်စုချည်ထားကာ အင်္ကျီအနီလက်ပြတ်နဲ့ ထမိန်အနက် ဝတ်ထားသည်။ ကျွန်တော်လဲ တိတ်တိတ်လေးသွားကာ နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ရင်း ဂုတ်သားကို နမ်းလိုက်တော့
“ လူဆိုးလေး နိုးလာပြီလား ထမင်းစားတော့ မမပြင်ပေးထားတယ်”
“ မမရော မစားဘူးလား”
“ စားမယ်လေ”
နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန်ခွံ့ကျွေးရင်း ကြည်နူးနေရသည်။ ဒီအချိန်လေးကို ဘယ်လိုမှ ကုန်မသွားချင်ပေ။ ဒါပေမယ့် ရပ်တန့်လို့မရတဲ့ အချိန်ကြောင့် ဖေဖေတို့ ပြန်ရောက်လာသည်။ မမက လူရှေ့မှာဟန်ဆောင်ရမယ်လို့ ပြောတာကြောင့် ဟန်ဆောင်နေရပေမယ့် မမနဲ့နီးနီးကပ်ကပ်နေချင်သည်။ မမ အနားကပ်ကာ နေတော့ နှင်ထုတ်သည်။ သမီးကတော့ သူ့အမေနဲ့ သိပ်မအိပ်။ မေမေတို့နဲ့ သွားသွားအိပ်သည်။မေမေတို့ကလဲ အသည်းကျော်မို့ မအိပ်ရင်တောင် ကပ်ကပ်ပြီးခေါ်သည်။ ညရောက်ပြီဆို ကျွန်တော် ဆောင်တော်ကူးပြီ။
“ အ အ မောင် ဖြည်းဖြည်း နာတယ် အ အ”
ကျွန်တော် နဲ့မမဝတ်ရည်တို့ နှစ်ယောက်ပေါ့။ မမဝတ်ရည်အခန်းထဲမှာ အပြတ်ကဲနေကြတာ။ မမဝတ်ရည်ကို ဒေါဂီဆွဲနေတာ။ ခုနကတင် တချီပြီးထားပေမယ့် ကျွန်တော်ထပ်ပြီးလိုးနေတာ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကို ခံရင်း နှစ်ယောက်သား အဆုံးစွန်ထိ ပြီးသွားရပြန်သည်။
မနက်သုံးနာရီကျော်ရင် မမက ကျွန်တောွ့ကို နိုးကာ အခန်းထဲ ပြန်ခိုင်းသည်။ ကျွန်တော်လဲ အဲ့အချိန်မှပြန်သည်။ ခွင့်စေ့တော့ မမဝတ်ရည် နေပြည်တော် ပြန်တော့ ကျွန်တော်လိုက်ပို့ရသည်။ ဘယ်ချိန်ပြန်လာရမလဲ မသိတာမို့ နေပြည်တော်ရောက်တာနဲ့ ဟိုတယ်မှာ တညအိပ်ကာလုပ်ကြသည်။ နောက်ရက်ကျွန်တော်ပြန်လာခဲ့သည်။
ကျွန်တော်လဲ နောက်ပိုင်းခရီးတိုတွေ ခဏခဏ ထွက်ရသည်။ စိမ်းအိက ကျွန်တော့်ဆီ ဖုန်းဆက်သည်။သူ့ယောက်ကျားခရီးသွားတာ တစ်လလောက်ကြာမည်။ လာခဲ့ပါလာ တဲ့။ ကျွန်တော်လဲ မိထ္ထီလာ ဖက် သွားရဖို့ရှိနေတာမို့ အဆင်ပြေသွားသည်။ ကျွန်တော်ကလဲ လာရင် ဒီတခါတော့ ဖင်လိုးမယ်လို့ ပြောထားသည်။
ကျွန်တော်လဲ မန္တလေးကို အလုပ်နဲ့သွားရသည်။ မန္တလေးမှာ အလုပ်ကိစ္စပြီးတာနဲ့ စိမ်းအိဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ မနက်ဖြန် ကျတွေ့မယ်လို့။ ရုံးပိတ်ရက်လဲ ဖြစ်လို့ အဆင်ပြေသည်။ ဒါပေမယ့် စိမ်းအိ မနက်ပိုင်း အလှူတစ်ခုမသွားမဖြစ် သွားစရာရှိသည်တဲ့။
အလှူကိုခဏသွားပြီး ပြန်လာခဲ့မယ်။ သူတို့အိမ်မှာပဲ စောင့်နေမလား မေးသည်။ ကျွန်တော်လဲ သူမတို့ အိမ်လိပ်စာနဲ့ နေရာကိုအေးတော့ သူမက video call ခေါ်ပြီး အိမ်ပုံစံကို ပြသည်။ ပြီးတော့ အိမ်ကို ဘယ်လ်ုလာဆိုပြီးပြောသည်။ အိမ်သော့ကို ဘယ်နားမှာ ထားခဲ့မယ်။အိမ်နောက်ဖေး တံခါးဖွင့်ထားမယ် အဲ့ကနေ ဝင်ပြီးအိမ်ထဲကနေ စောင့်နေဖို့ ပြောသည်။
ကျွန်တော်လဲ အိုကေဆိုပြီး မန္တလေးကနေ မိထ္ထီလာကို ကားနဲ့ လာခဲ့လိုက်သည်။ စိမ်းအိတို့ အိမ်နဲ့အနီးဆုံး တည်းခိုခန်းမှာ တည်းလိုက်ပြီး စိမ်းအိကို ရောက်နေပြီဆိုတာ မက်ဆေချ် ပို့လိုက်သည်။ နောက်ရက်မနက်ကျ စိမ်းအိက ကျွန်တော့်ဆီ ဖုန်းဆက်သည်။ အလှုသွားပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းပြန်လာမယ်ဆိုပြီး။
ကျွန်တော်လဲ မျက်နှာရေချိုး အဝတ်လဲကာ မနက်စာစားလိုက်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ကာ ယူစရာရှိတာတွေကို ထည့်ပြီး အပြင်ထွက်လာလိုက်သည်။ ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီ တစ်စီးငှါးကာ စိမ်းအိတို့အိမ်နဲ့ မလှမ်းမကမ်း နေရာသို့ ပို့ခိုင်းလိုက်သည်။
ပြီးမှ ကျွန်တော်လဲ ဘေးဘယ်ညာ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကို အကဲခတ်ကာ စိမ်းအိတို့ အိမ်ရှေ့ကိုပြန်လာပြီး ဘယ်သူမှ မရှိတာသေချာမှ ခြံဝင်းထဲ လှစ်ခနဲ့ ဝင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နောက်ဖေးဘက်ကို တန်းသွားလိုက်ပြီး နောက်ဖေးတံခါးကို ဆွဲလိုက်တော့ အလွယ်တကူ ပွင့်သွားတာမို့ အထဲဝင်လိုက်ကာ တံခါးကိုချက်ပြန်ထိုးကာ ပိတ်လိုက်သည်။
ပြတင်းပေါက်ကနေ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်ရပြန်သည်။ ဘယ်သူများ မြင်သွားမလဲလို့။ ဘယ်သူမှ မတွေ့တာသေချာမှ သက်ပြင်းချမိလိုက်သည်။ ဟူး သူများမယား လုပ်ရတာမလွယ်ပါလားလို့ တွေးလိုက်မိရင်း ရီချင်သွားသည်။ နောက်ဖေးကနေ တဆင့် ရှေ့ကိုလာရင်း စိမ်းအိတို့ အခန်းလို့ ထင်ရတဲ့ အခန်းတံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ အလွယ်တကူ ပွင့်သွားသည်။
ကျွန်တော်လဲ ဝင်ကြည့်လိုက်တော့ ဟုတ်သည်။ မှန်တင်ခုံပေါ်မှာ သူတို့လင်မယား မင်္ဂလာဆောင် အလှဓာတ်ပုံကို တင်ထားသည်။ မှန်တင်ခုံဘေးမှာ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်၊ ကုတင်ပေါ်မှာ မွေ့ရာအထူတင်ထားပြီး မွေ့ရာခင်းခေါင်းအုံးစွပ်တွေက အစ မိုးပြာရောင် စွပ်ထားသည်။ လိုက်ကာတွေက အစ မိုးပြာရောင်။
ကုတင်ခြေရင်းဖက် နံရံမှာအဝတ်ဘီရိုအကြီးတလုံး။ ကွမ်ပျူတာခုံတလုံး။ ရေခဲသေတ္တာ အသေးတလုံး၊ အဲကွန်းတလုံး။ မဆိုးဘူးပဲ ပစ္စည်းအတော်စုံတာပဲ တွေးလိုက်မိသည်။ အိမ်က တ ထပ်တိုက်ပင်။ သူမ မိဘတွေကလက်ဖွဲ့ထားတာလို့ ပြောသည်။ ကျွန်တော်လဲ အခန်းထဲမှာ သေချာလိုက်ကြည့်ကာ လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်လိုက်ပြီးတံခါးပြန်ပိတ်ကာ အပြင်ထွက်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။
ကိုးနာရီကျော်တော့ စိမ်းအိက တအောင့်နေကြပြန်လာခဲ့မယ်။ အိမ်ရှေ့ရောက်ရင် ဖုန်းပြန်ဆက်မယ်လို့ပြောသည်။ သူလဲ စောင့်နေလိုက်သည်။ စိမ်းအိဆီက ဖုန်းထပ်လာကာ အိမ်ရှေ့ရောက်ပြီတဲ့။ ဆိုင်ကယ်စက်သံကြားလိုက်ရပြီး အိမ်ဘေးဖက်ကို ရပ်လိုက်သံကြားသည်။ အသံပျောက်သွားပြီးခဏနေကြ တံခါးသော့ဖွင့်သံကြားလိုက်ရသည်။
“ စောင့်နေရတာ ပျင်းနေပြီလား”
“ မပျင်းပါဘူး ဒီလိုပါပဲ”
အလှူကပြန်လာလို့ထင်သည်။ ချိတ်အဝါဗြောင်ဝမ်းဆက်ကို ကိုယ်တိ ချုပ်ကာဝတ်ထားသည်။ အင်္ကျီရင်စေ့လက်စက အဝါက သူမနဲ့ကွက်တိ။ အောက်က ပတ်ထမိန်အဝါဗြောင်ကလဲ ကိုယ်တိ ချုပ်ထားတာမို့အတော်ကြည့်ကောင်းသည်။ ဆံပင်ကို ဖြန့်ချထားသည်။ ဒေါက်ဖိနပ်ကို မချွတ်ပဲ ကျွန်တော့်ဆီ လာသည်။ ကျွန်တော်လဲ လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး စိမ်းအိကို နမ်းလိုက်သည်။
“ ဟင့် အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ”
“ လာ အဲ့ဒါဆို အခန်းထဲသွားမယ်”
ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် စိမ်းအိတို့ရဲ့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်ကြသည်။ အခန်းတံခါးပိတ်ကာ ကျွန်တော်လဲ အဲကွန်းကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ စိမ်းအိကျွန်တော့် ဘေးမှာထိုင်ပြီး ပုခုံးပေါ်မှီကာ
“ ကို့ ကို အရမ်းသတိရတာပဲ”
“ ကိုကလဲ သတိရပါတယ် ”
“ ဟင့် မယုံပါဘူး သူများပြောမှ ပြောတာများ”
“ အော် စိမ်းအိက စိမ်းအိယောက်ကျားရှိသေးတယ်လေ။ သူရှိနေတဲ့ အချိန်ဆို ကိုယ့်ပိုသတိ ဘယ်ရမလဲ ကိုက တယောက်တည်းလေ သတိရတာပေါ့”
“ အံမယ် ဒီကလဲ ယောက်ကျားရှိပေမယ့် သတိရပါတယ်နော် ဟွန်း”
“ ကဲပါ ဒီနေ့ အေးဆေးပဲမှတ်လား”
“ အေးဆေးပဲလေ ဘာလို့လဲ”
“ ဒီနေ့တနေ့လုံး တညလုံးအတိုးချပြီး စိမ်းအိကို လိုးမလို့ပေါ့”
“ အမလေး ကြောက်စရာကြီ းခစ်ခစ်”
ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိကို ထူလိုက်ကာ ဖက်လိုက်ပြီး တင်ပါးတွေကို ကိုင်ကာ ပင်တီကြိုးကို ဆွဲလိုက် ဖင်ကိုညှစ်လိုက်လုပ်ရင်း
“ ကိုယ်က စိမ်းအိတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတက်ပေါ်မှာ စိမ်းအိကို လေးဖက် ကုန်းခိုင်းပြီး စိမ်းအိ ဖင်ကိုဖြဲ ကိုယ့်လီးနဲ့ အားရပါးရ လိုးချင်တာ ဖင်ခံမယ် မဟုတ်လား စိမ်းအိ”
“ ကို့သဘော ကို့ စိတ်ကြိုက်လုပ် စိမ်းအိ အကုန်လိုက်လျောမယ် စိမ်းအိကို အားရပါးရ လိုးပေးတော့ကွာ”
“ စိမ်းအိရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးနဲ့ ကိုယ်လီးကိုစုပ်ပေး စိမ်းအိ ပါးစပ်ထဲမှာ ကိုယ့်ရဲ့ လရည်တွေ ပန်းချင်တယ် မျက်နှာကိုလဲ ပနိးချင်တာ”
“ ကို့ စိတ်ကြိုက်ပါဆို စိမ်းအိ အရမ်းတင်းနေတာ လို့”
စိမ်းအိ ဘယ်လောက်တောင် ခံချင်နေတယ် မသိပေ။ ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိနှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်ရင်းတင်ပါးတွေကို ညစှ်ကာနယ်နေသည်။ စိမ်းအိလဲ ကျွန်တော့်ကို ဖက်ကာပြန်နမ်းသည်။ အတော်လေးကြာတော့
“ ကဲ စိမ်းအိ ကိုယ့် လီးကိုစုပ်ပေးစမ်း”
စိမ်းအိလဲ ကျွန်တော့်အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစား မရှိတော့။ကျွန်တော့်ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို ကိုင်ကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး စုပ်ပေးသည်။ ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိ ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ဖြေးဖြေးချင်းညှောင့်ပေးလိုက်သည်။ စိမ်းအိ ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်ပေးနေရာမှ လီးတချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲထိ ဝင်အောင် စုပ်ပေးသည်။ကျွန်တော်လဲ ဆောင့်ဆောင့် ထည့်လိုက်သည်။ စိမ်းအိလဲ ပညာကုန်သံးုကာ စုပ်ပေးနေရာမှ ကျွန်တော်လဲ ပြီးတော့မှာမို့
“ အား ကောင်းတယ်ကွာ စုပ်စုပ် ”
စိမ်းအိရဲ့ ကျွမ်းကျင်စွာ ပုလွေပေးမှုကြောင့် ကျွန်တော် ပြီးသွားသည်။ စိမ်းအိ ပါးစပ်ထဲကို လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း
“ အား ပြီးပြီ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက် မျက်နှာရှေ့မှာ ဂွင်းတိုက်ပေး ဟုတ်ပြီ အာ့ အား ကောင်းလိုက်တာကွာ ရှီး”
စိမ်းအိ မျက်နှာကိုလဲ ပန်းထည့်လိုက်ရာ စိမ်းအိမျက်နှာမှာ အရည်တွေပေကုန်သည်။
“ ကဲ စိမ်းအိ မျက်နှာနဲ့ ပါးစပ်ကို သေချာဆေးခဲ့”
စိမ်းအိလဲ ကျွန်တော့် စကားကို နာခံကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။ ကျွန်တော်လဲ အိတ်ထဲက ဆေးတလုံးထုတ်ကာ သောက်လိုက်ပြီး ပစ္စည်းတချို့ကို ထုတ်လိုက်သည် ။စိမ်းအိပြန်ထွက်လာတော့
“ ဟယ် သူ့လီးကြီးက မာန်မကျသေးဘူး ခ်ခ် အဲ့ဒါတွေကို ချစ်နေရတာ”
ကုတင်ပေါ်လာထိုင်သည်။ ကျွန်တော်လဲ
“ ကဲ စိမ်းအိ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်”
စိမ်းအိလဲ အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်ရာ ဘရာပန်းရောင်နဲ့ ပင်တီ ပန်းရောင်သာ ကျန်တော့သည်။ကျွန်တော်လဲ ဘရာကိုချွတ်လိုက်ရင်း စိမ်းအိရဲ့နို့အုံဖွေးဖွေးကို ကိုင်ကာ ညှစ်လိုက်ရင်း
“ နို့ကိုလိုးချင်တယ်ကွာ”
ပြောပြီး နို့ကြားထဲ လီးကို တင်ကာ နို့ နှစ်လုံးကို ညှစ်ကာ လုပ်လိုက်တော့
“ ကို ကတကယ်ပဲ ကြံကြံဖန်ဖန် လုပ်တက်တယ် ခစ်ခစ်”
လီးက နို့ကြားထဲကနေ ထွက်ထွက်လာတော့ စိမ်းအိလဲ ထိပ်ကို လျှာနဲ့ တို့တို့ပေးသည်။ ကျွန်တော်လဲ ခဏကြာတော့ စိမ်းအိရဲ့ ပင်တီကို ချွတ်လိုက်တေ့ာ အဖုတ်က အရည်တွေရွှဲနေပြီ။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>
