Sunday, January 29, 2012

အိမ်ဖော်မလေး အသန်း (စ/ဆုံး)

 အိမ်ဖော်မလေး အသန်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ကျနော့်နာမည်အောင်အောင်။ တအိမ်လုံးက အောင်လေး လို့ပဲခေါ်ကြတယ်။ အိမ်မှာ ဖေဖေ၊မေမေ၊ညီမလေး ကျနော် လေးယောက်အပြင် အညာကအိမ်ဖော်မလေး သန်းသန်းရယ် ပေါင်း ၅ ယောက်နေထိုင်တယ်။ ကျနော့်မိဘတွေက ဈေးတခုမှာ ဖိုက်ဘာပုဂံတွေ ရောင်းတယ်။ တရက်ခရစ်စမတ်နဲ့ဥပုဒ် ဈေးနှစ်ရက်ပိတ်တဲ့နေ့ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား ညအိပ်သွားကြမယ်ပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့ ၂၄ရက် ညနေမှာ ဖျားပါလေရော့။

၂၅ ရက် မနက်စောစော တအိမ်လုံးကျိုက်ထီးရိုးသွားမယ့် အစီအစဉ်ကို အမေက အဖေ့အား 

“ ရှင်တို့ပဲသွားကြတော့ ကျမ အောင်လေးကိုပြုစုဖို့နေခဲ့မယ်”

ဆိုတော့ သန်းသန်းက 

“ အန်တီလိုက်သွားပါ။ အသန်းနေခဲ့လိုက်မယ်။ မနှစ်တုန်းကလဲ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား အသန်းရောက်ဖူးနေပြီပဲ။” 

သန်းသန်းဟာ စကားပြောရင် အသန်း အသန်းလို့ပြောလေ့ရှိတယ်။

အသန်းဟာ ကျနော်တို့အိမ်ကိုရောက်လာတော့ အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်ပါ။ အသန်းက အခု အိမ်မှာ ၁၀နှစ်လောက်ရှိပါပီ။ ကျနော်တို့မိသားစုလို ဖြစ်နေပါတယ်။ ကျနော် ၁၀နှစ်သားကတည်းက အသန်းအိမ်ကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ အခု ကျနော့်အသက်က ၂၀။ အသန်းအသက်က ၃၀လောက်ပါ။ ဒီလိုနဲ့ ညနေကျနော်ဆေးခန်းပြပြီးပြန်လာခဲ့တယ်။

ဆရာဝန်ဆေးတလုံးထိုးပေးပြီး အိမ်ရောက်တော့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ နောက်ရက် ၂၅ရက်မနက် ၄နာရီလောက် အိမ်ရှေ့က အသံတွေကြောင့် ကျနော်နိုးလာတယ်။ အမေက 

“ အသန်း အောင်လေးကို ဂရုစိုက်လိုက်နော်၊ ညနေ မသက်သာရင် ဆေးခန်းလိုက်ပြလိုက်အုံး” 

ဆိုပြီး အမေက အသန်းကို မှာနေသံကြားရတယ်။

ကျနော် မနေ့ညက ဆရာဝန်ရဲ့ဆေးတလုံးနဲ့တင် နေကောင်းနေပါပီ။ ဒီလိုနဲ့ကျနော်လဲ ပြန်အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။ နိုးလာတော့ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၈ နာရီ။ ကျနော်လဲရေချိုးခန်းသွား မျက်နှာသစ်ပြီး ပြန်အလာ. အသန်းအခန်းရှေ့ကဖြတ်အလျှောက် အမှတ်မထင်အသန်းအခန်းထဲလှမ်းကြည့်မိတယ်။ အသန်းရဲ့ ထမီဟာ ဒူးဆစ်အထက်နားရောက်နေတယ်။ ဖြူဝင်းတဲ့ခြေသလုံးသားတွေကို အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။

သန်းသန်က အညာသူ။ ရုပ်ရည်ကလဲရွက်ကြမ်းရည်ကျို. ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ မိန်းမတယောက်ရှိသင့်ရှိထိုက်တာထက် ဘာမှမပို။ ဒါပေမယ့် အသန်းမှာ စွဲမက်စရာတခုတော့ရှိတယ်။ အဲဒါက ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရည်ပဲ။ အညာကရောက်ခါစ အသားကညိုညက်ညက်ဆိုပေမယ့် ရန်ကုန်ကိုရောက်လာတာ ၁၀ နှစ် နီးနီးဆိုတော့ အသန်းအသားအရည်ဟာ ရန်ကုန်သူတွေထက်လှပတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်လဲ အသန်းအခန်းထဲ ခြေသံဖွဖွနင်းပြီးဝင်လာခဲ့တယ်။ အသန်းကတော့ အိပ်ပျော်နေဆဲ။ ဒီလိုနဲ့ကျနော့်စိတ်ရိုင်းတွေဝင်လာပြီး အသန်းထမီလေးကို အသာအယာ မတင်လိုက်တယ်။ ကြည့်စမ်းဗျာ အိမ်ဖော်မလေးအသန်းရဲ့ ပေါင်သားတွေဟာ ဝါဝင်းနူးညက်နေတယ်။

ကျနော် အသန်းခန္ဓာကိုယ်နားကပ်လိုက်တော့ လက်စ် ဆပ်ပြာအနံ့ကို ရှုရှိုက်လိုက်မိတယ်။ အခုမှသတိရမိတယ်။ အသန်းဟာ မနက်စောစောထ ရေချိုးတဲ့အကျင့်ရှိတာပဲ။ ဒီလိုနဲ့ အသန်းထမီကို ရင်ခေါင်းပေါ်ထိ ညင်ညင်သာပင့်တင်လိုက်တော့ ဝါဝင်းတဲ့ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့အတူ အသန်းစောက်ပက်လေးဟာ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေတာတွေ့ရတော့ ကျနော့်စိတ်တွေဘယ်လိုမှထိန်းမရတော့ဘူး။

ဒါနဲ့ ကိုယ်ကိုရှေ့ကိုင်းပြီး အသန်းစောက်စိလေးကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ကလိပေးနေမိတယ်။ မကြာခင် အသန်းနိုးလာပြီး ငေါက်ခနဲထထိုင်ကာ “ဟင်… အောင်လေး မင်းအသန်းအခန်းထဲဝင် ဘာလုပ်တာလဲ”လို့ ဒေါသသံနဲ့အမေး ကျနော်ဟာ လျင်မြန်စွာ အသန်းကို တွန်းလှဲလိုက်ပြီး အသန်းကိုယ်ပေါ်ခွတက်ပီး အသန်းနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်လိုက်တယ်။

လက်တဖက်ကလဲ အသန်းနို့တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းချေလိုက်တယ်။ အသန်းဟာ အောက်ကနေရုံးကန်ပေမယ့် အသက်၂၀သန်သန်မာမာ ယောက်ျားတယောက် ခွန်အားကိုတော့ မယှဉ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ကျနော်ဟာ အသန်းရဲ့အင်္ကျ ီ ီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ရင်း အသန်းရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာနဲ့ကလိ၊ လက်တဖက်ကလဲ အခြားနို့တလုံးကို ညင်ညင်သာသာချေပေးနေတယ်။

မကြာခင် အသန်းဟာ တအင်းအင်းညည်းညူပြီး 

“ အောင်လေး အသန်းမနေတတ်တော့ဘူးကွာ လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့”

ဆိုတော့ ကျနော်လဲအဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့ အသန်းဟာ ထောင်မတ်နေတဲ့ကျနော့်လီးကို တအံ့တသြကြည့်နေတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀နှစ်က မိမိရေချိုးပေးခဲ့ရတဲ့ ကလေးတယောက်လီးဟာ ဆယ်နှစ်အတွင်းမှာ ဒီလောက်ကြီးထွားလာမယ်လို့ အသန်းမထင်ခဲ့ဘူး။ ကြည့်စမ်းပါအုံး။ အရှည်က ၇ လက်မကျော် လုံးပတ်က မိမိလက်ကောက်ဝတ်လောက်ရှိတယ်။ ဒီလီးနဲ့ အလိုးခံရတော့မှာလားလို့ တွေးရင်း အသန်းတယောက် ရင်ခုန်သလို ကြောက်သလို ဖြစ်နေမိတယ်။

တကယ်တော့ လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလလောက်ကတည်းက အောင်လေးဟာ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးအတွင်းက ဆေးဆိုင်ကနေ လိင်ကျင့်ဆက်တခုဝယ်ပီး အခန်းထဲမှာ မနက်တခါ ညတခါလေ့ကျင့်ခဲ့တာ မသန်းမသိရှာဘူး။ အောင်လေးဟာ မိမိလီးကြီးကို ကိုင်ပြီး အသန်းစောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့ပြီး ဖိချလိုက်တယ်။ ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်အသံနဲ့အတူ အသန်းလက်နှစ်ဖက်ဟာ အောင်လေးပုခုံးနှစ်ခုလုံးကို စုပ်ကိုင်မိတယ်။

အောင်လေးလဲ လီးကိုပြန်အထုတ် အောင်လေးလီးတံတလျှောက် မသန်းရဲ့သွေးစတွေဟာ ပေကျံနေတယ်။ အချက် ၃၀လောက်အသွင်းအထုတ်လုပ်ပီးမှာ မသန်းခါးလေး ကော့ကော့တက်လာပြီး 

“ ကောင်းလိုက်တာ အောင်လေးရယ် ”

ပါးစပ်ကပြောရင်း အောင်လေးမျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့လှမ်းဆွဲရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုပ်နေတယ်။

နောက်ထပ်အချက် ၂၀ လောက်ဆောင့်အပြီးမှာ အောင်လေးရဲ့ သုတ်ရည်တွေဟာ အသန်းစောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းထဲကနေ လျှံထွက်လာတယ်။ အောင်လေးလဲ ခဏနားပြီးနောက်တချီဆက်လိုးအပြီးမှာ မောဟိုက်မှုနဲ့အတူ အသန်းကိုယ်ပေါ်မှောက်လျှက် အိပ်ပျော်သွားတယ်။

မည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားသည်မသိ။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၁ နာရီထိုးနေပြီ။ အသန်းကိုမတွေ့တာနဲ့ အောင်လေးလဲလူးလဲထပြီး ထမင်းစားခန်းထဲသွားမှ အသန်းက 

“ မောင်… ရေချိုးလေ။ ပြီးမှထမင်းစားပေါ့” တဲ့ ။ 

အောင်လေးလဲ 

“ မ… ထမင်းအရင်စားမယ်၊ ထမင်းစားပြီး ပြန်အိပ်အုံးမယ်၊ အိပ်ရေးမဝသေးဘူး မ ၊ ညနေရောက်မှ ရေချိုးတော့မယ် ” 

ဆိုတော့ မောင့်သဘောဆိုပြီး ထမင်းပြင်ပေးတယ်။ အောင်လေးထမင်းစားအပြီးမှာ အသန်းဟာ ရေခဲသေတ္တာထဲက အအေးခွက်ထုတ်ပီး အောင်လေးရှေ့ချပေးတယ်။ အောင်လေးလဲအထူးအဆန်းဖြစ်နေမိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ အသန်းအိမ်ရောက်တဲ့ ၁၀နှစ်အတွင်းမှာ တခါမှထမင်းစားပီး အအေးမဖျော်ပေးခဲ့ဘူး။ အောင်လေးလဲ အအေးခွက်ကိုယူသောက်လိုက်တော့ ချိုချဉ်ချဉ်အရသာ ခံစားမိတာနဲ့ 

“ မ ဒါဘာဖျော်ရည်လဲ” 

မောင် အဲ့ဒါ ပျားရည် ကြက်ဥ သံပုရာ သုံးမျိုးပေါင်းထားတဲ့ဖျော်ရည်လေ။

မနှစ်က အညာကလက်ဆောင်ရတဲ့ပျားရည်. ဒီအတိုင်းထားထားတာ။ အခုမှအသုံးဝင်တော့တယ်။ အောင်လေးလဲပြုံးလိုက်မိတယ်။ အသန်းနားကပ်ရင်း ပါးလေးကိုကြင်ကြင်နာနာနမ်းရင် 

“ မောင် ညမှအသန်းကို တညလုံးလိုးမယ်နော်။ အခုတော့ မောင်တရေးအိပ်ပီး အားမွေးလိုက်အုံးမယ်” 

ဆိုပီး အခန်းထဲဝင်အိပ်လိုက်သည်။ တရေးနိုးတော့ ညနေစောင်းနေပြီ။ လူဟာလဲ လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်လာတယ်။

အောင်လေးလဲ အင်္ကျ ီချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ရေချိုး ပစ်လိုက်မှ ပုခုံးဟာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်တော့မှ ကြည့်လိုက်ရာ မနက်က အသန်းကိုလိုးတော့ အသန်းဟာ မိမိလီးရဲ့နာကျင်မှုကြောင့် မိမိပုခုံးကို တအားညှစ်တော့ အသန်းလက်သည်းတွေကြောင့် ဒဏ်ရာရပီး စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေတာ သိရတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မနက်က အသန်းကိုလိုးတာကို သတိရရင်းပီတိဖြစ်နေမိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ အသန်းရဲ့ ပါကင်ကို မိမိဖွင့်လိုက်ရတဲ့အရသာ နောက်ပီး ဒီညတညလုံး အသန်းကို စိတ်ကြိုက်လိုးရအုံးမယ်ဆိုတဲ့ အတွေးဟာ အောင်လေးရင်ကို တလှပ်လှပ်နဲ့ပေါ့။

ရေချိုး အဝတ်လဲပြီး အခန်းရှေ့အရောက် အသန်းနဲ့အတွေ့မှာ 

“ မောင်အပြင်ခဏသွားအုံးမယ် မ” 

ဆိုတော့ အသန်းဟာ ကျနော့်ပါးကိုနမ်းရင်း 

“ မကြာနဲ့နော် မောင်။ မ စောင့်နေမယ် ” တဲ့။ 

တကယ်တော့ ညနေညနေမှာ ကျနော် ဘီယာသောက်တာ အသန်းသိနေတယ်။ အခုလဲ ဘီယာဆိုင်သွားမှာသိတဲ့ အသန်းက မကြာနဲ့နော်လို့မှာခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ အောင်လေးလဲ လမ်းထိပ်ရောက်တော့ ဆေးဆိုင်ဝင်ပြီး အီးဇီးတူး တကဒ်ဝယ်ခဲ့တယ်။

ဒီနောက် မိမိထိုင်နေကြ ဘီယာဆိုင်ရောက်တော့ ဘီယာလေးခွက်၊ ဝီတပြား ငါးရှဉ့်ခြောက်စပ်တပွဲ ပါဆယ်ဆွဲပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အသန်းက ဆီးကြိုပြီး 

“ မောင် ထမင်းစားခန်းထဲပြင်လိုက်မယ်”

ဆိုတော့ ကျနော်က 

“ ရတယ် မ ဧည့်ခန်းမှာပဲပြင်လိုက်” 

ဆိုတော့ အသန်းဟာ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ကျကျနနပြင်ဆင်ပေးရှာတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်လဲ ဘီယာ ဝီစကီရောစပ်ပြီး တငုံသောက်လိုက် ငါးရှဉ့်ခြောက်စပ်ဝါးလိုက်နဲ့ ဇရပ်မင်းစည်းစိမ် တွေ့နေတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဘီယာ ဝီစကီတဝက်ကုန်ချိန်မှာ

“ မ… ကျနော့်အခန်းထဲက လက်တော့ကွန်ပျူတာ ယူခဲ့ပေးပါ” 

ဆိုတော့ အသန်းဟာ အခန်းထဲဝင် ကွန်ပျူတာယူလာပြီး ကျနော့်ဘေးဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျနော် ကွန်ပျူတာဖွင့်ပြီး ဇာတ်ကားပြတော့ အသန်းဟာ ဇာတ်ကားကို မမှိတ်မသုန်စိုက်ကြည့်နေတယ်။

ဇာတ်ကားထဲမှာ အသက် ၅၀ ကျော်အမျိုးသမီးကြီး အသက် ၂၀ ကောင်လေးတယောက်ရဲ့ လီးကို အငမ်းမရစုပ်နေတယ်။ အသန်းက 

“ ကောင်လေးက ငယ်ငယ်လေးရယ်နော် ” 

“ ဟုတ်တယ် မ’ သူတို့နိုင်ငံမှာ ကာမဆက်စပ်ဖို့ဆို အသက်အရွယ်မရွေးဘူး။ တခါတလေ အသက် ၆၀ အဖိုးကြီးတွေနဲ့ ၁၃ နှစ်ကောင်မလေးတွေလဲ လိုးကြတာပဲ ” 

“ ကျနော်ပြောရင်း မ… မောင့်ကို အဲ့ဒီဗွီဒီယိုထဲကလိုလုပ်ပေးလေ  ” 

အသန်းလဲ ခေါင်းလေးညိမ့်ရှာတယ်။

ကျနော်လဲ အဝတ်အစားတွေချွတ်ပီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတုန်း အသန်းဟာ ကျနော့်ရှေ့ ဒူးပဆစ်တုပ်ထိုင်ရင်း ကျနော့်လီးကို မှုတ်ပေးတယ်။ ကြည့်စမ်း အသန်းဟာ မှတ်ဉာဏ်တအားကောင်းတာပဲ။ ကျနော့်လီကို ဗွီဒီယိုထဲက အမျိုးသမီးကြီးအတိုင်း လီးထိပ်နဲ့လီးဒစ်တွေကို သူမလျှာလေးနဲ့ လိပ်လိပ်ပီး ပလွေမှုတ်ပေးနေတယ်။

တခါတခါ ကျနော် ကိုယ့်ခန္ဓာမြောက်တက်သွားပြီး ၁၅ မိနစ်အကြာမှာ ကျနော့်သုတ်ရည်တွေဟာ အသန်းအာခေါင်ထဲပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ပထမတော့ အသန်းဟာ မျက်လုံးပြူးပြီး ကျနော်ကိုမော့ကြည့်တော့ 

“ မ ကျနော့်သုတ်ရည်တွေမြိုချလိုက်၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုမှ” 

အသန်းဟာ မျက်စိမှိတ်ပြီး ကျနော့်သုတ်ရည်တွေကို မြိုချလိုက်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်ဟာ အသန်းအင်္ကျ ီကိုချွတ်ပေးရင်း အသန်းကို ဆိုဖာရှည်ပေါ်လှဲသိပ်လိုက်တယ်။ အသန်းရဲ့ ခြေထောက်တချောင်းကို ဆိုဖာလက်တန်းပေါ်တင်. အခြားခြေထောက်တချောင်းကို ဆိုဖာဘေးတွဲလောင်းချလိုက်တယ်။ ဒီနောက် ကျနော်ဟာ ဝမ်းရားမှောက်ပြီး အသန်းစောက်ဖုတ်လေးကို ဘာဂျာပေးနေတယ်။

အသန်းစောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ကလိလိုက်၊ တခါတခါလက်ကလေးနဲ့ဖြဲပီး စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို လျှာနဲ့အလျားလိုက် လျက်ပေးနေမိတယ်။

မကြာခင် အသန်းဖင်လေး ကော့ကော့တက်လာရင်း ပါးစပ်ကလဲ “ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ်။ မ နှစ်ခါတောင်ပြီးသွားပြီ” ပြောပီးချိန် အသန်းစောက်ဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေစီးကျလာတော့ ကျနော်ဟာ လျှာလေးနဲ့ သိမ်းလျက်ရင်း အသန်းစောက်ရည်တွေကို မြိုချလိုက်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်နဲ့အသန်းဟာ ဧည့်ခန်းဆိုဖာရှည်ပေါ် တညလုံးလိုးဖြစ်ကြတယ်။ မနက်လေးနာရီရောက်မှ အလိုးရပ်ပီး ကျနော်ဟာ မသန်းစောက်ဖုတ်လေးထဲ ကျနော့်လီးကြီးစိမ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။ မနက် ၆ နာရီမှာ နှစ်ယောက်သားနိုးလာပြီး ဧည့်ခန်းထဲကပစ္စည်းတွေ ရှင်းလင်းပီး နှစ်ယောက်အတူ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ထပ်လိုးကြပြန်တယ်။

ရေချိုးအပြီး အခန်းထဲကအထွက် အသန်းဟာ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ရင်း 

“ မောင် မ’နဲ့ နေတိုင်းလိုးကြမယ်နော်” တဲ့။ 

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်အဝတ်စားလဲပြီး အသန်းအခန်းထဲဝင်ပြီး 

“ မ ရော့။ ဒီဆေးကဒ်ထဲက ဆေးနှစ်လုံး ခဏနေရင်သောက်လိုက်အုံး” 

ဆိုတော့ အသန်းက 

“ မောင် အဲ့ဒါ ဘာဆေးလဲ” 

ကျနော်က 

“ မ’ ဒါ အီးဇီးတူး လို့ခေါ်တယ်၊ မနဲ့မောင်လိုးပြီး ၇၂နာရီ အတွင်း မ’ဒီဆေးသောက်ရင် ဗိုက်မကြီးတော့ဘူး ” 

ဆိုတော့ 

“ ဟင် ဒါဆို မောင်နဲ့မ မယူဘဲနဲ့လဲ တသက်လုံးလိုးလို့ရတာပေါ့နော်” 

ဆိုပြီး အသန်းဟာ ဆေးကဒ်ထဲက ဆေး၂လုံးကို ဖောက်ပီး ပါးစပ်ထဲပစ်ထည့်လိုက်ရင်း အနီးကရေဘူးကို ယူပြီးသောက်ချလိုက်တယ်။ တဆက်ထဲမှာပဲ 

“ မောင် … မကို မယူလဲ မောင့်တသက် မကိုလိုးပေးပါနော်” တဲ့။


........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



Tuesday, January 24, 2012

ဂွင်ဝင်လာတော့ ရိုက်စားပေ့ါ (စ/ဆုံး)

ဂွင်ဝင်လာတော့ ရိုက်စားပေ့ါ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

" ဟင်း…ဟင်း…ဟင်း… ရှင်ကလဲလေ… ကျမကို ဒုက္ခပေးဘို့ဘဲကြည့်နေတာဘဲ… ညတိုင်းကျမ ဒုက္ခရောက်တယ်"

" အိုကွာ.. ကိုယ်လဲကြိုးစားတာဘဲ.. လာမှမလာတာ ဘာတတ်နိုင်မလဲ"

" မလာယင် မလုပ်နဲ့ပေ့ါ"

" မင်းကိုမြင်ရင် လုပ်ချင်လာတယ်.. ကိုယ်လဲဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ဘူး.. နောက်ပြီး မယားတယောက်ကို ကြာကြာမလုပ်ဘဲထားယင် ဘယ်လိုဖြစ်သွားမယ်ဆိုတာ မင်းလဲသိပါတယ်"

" အံမယ်.. ရှင်ကများ ကျမကို အထင်သေးလို့ ကျမတစ်ခါထဲ ရွပိုးထိးပြီး သိပ်ခံချင်တယ်များ အောင်းမေ့နေလား.. ဟင်း"

" မဟုတ်ပါဘူး.. သဘောပြောတာပါ"

" ဒါရှင်ကျမကို စော်ကားတာဘဲ.. ရှင့်စိတ်ထဲမှာရှိတာမို့လို့ပေါ်လာတာပေ့ါ.. ဒီမှာ ကိုကြင်မောင် သမီးလေးသံယောဇဉ်နဲ့သာ ကျမ ဒီလူ့လောကမှာ ဆက်နေနေတာ ... သမီးသာမရှိခဲ့ယင် ကျမသီလရှင်ဝတ်တာ ကြာပြီ ရှင့်လိုငွေနဲ့ပေါက်ပြီး မိန်းမတွေ ဖျတ်ဆီးနေတတ်တဲ့လူကို လင်လုပ်ထားရတာ နှလုံးနာလွန်းလို့ ထွီး"

" ကဲ.. မင်းစကားတွေ လွန်လာပြီ… တိတ်တော့"

" အို.. မတိတ်နိုင်ပါဘူး ရှင်ကျမကို မတရားယူခဲ့တယ်။ အခုဘယ်လိုလဲ.. ရှင်အင်မတန်မှ လိုးချင်တဲ့ ကျမကို လိုးနိုင်သေးရဲ့လား"

" ဟေ့ ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်းကွာ"

" မပိတ်ဘူး ပြောစရာရှိတာ ပြောရမှာပဲ"

" ကဲ မင်းကို အသားနီလန်ပြီး ခွေးလိုအော်အောင် လိုးပြမယ် အဲဒါဆို မင်းငါ့ကို မတော်လှန်ဘဲ နေမလား"

" စိန်လိုက်လေ"

" ဒါဆို ငါခရီးထွက်မယ်"

" ဒီကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်တာနဲ့က ဘာဆိုင်လို့လဲ"

" ငါ ယိုးဒယားသွားပြီး မင်းအတွက် ဧရာမလီးတုတစ်ချောင်း သွားဆွဲခဲ့မယ်"

" ဟင်း… လီးတုကြီးနဲ့တော့ အလိုးမခံချင်ဘူး"

" လီးအစစ်ထက်တောင် ပိုကောင်းတယ်မိန်းမ၊ ငါ့သူငယ်ချင်းမိန်းမတွေ ဒါနဲ့တစ်ခါတွေ့ပြီးထဲက သူတို့ယောက်ျားလိုးတာ့ မကြိုက်ကြတော့ဘူး…"

" ဒါဆို မြန်မြန်သွားယူခဲ့…"

" မင်းကို စိတ်ချထားခဲ့ရမှာလား.. ငါကကြာမှာ"

" ရှင်သာ ဖာသယ်တွေနဲ့ မကမြင်းနဲ့.. ကျမတို့က လင်စိတ်သားစိတ်ကုန်နေတာကြာပြီ ... ရှင်တို့ ယောက်ျားတွေဆို ကြည့်ပြီးစိတ်ကုန်လွန်းလို့"

" ကဲ.. ပုလွေလေးတော့ မှုတ်ပေးအုံး.. အချစ်ရယ်"

" အခုနဘဲ ဘာဂျာမှုတ်ပေးပြီးပြီဘဲ"

" ခဏလေးနဲ့ ဘယ်ရမလဲကွယ်.. ကြာကြာလေး ဟိုးအရင်တုံးကလိုပေါ့…"

" ဒါနဲ့များ လင်စိတ် သားစိတ်ကုန်ပြီတဲ့…"

" ရှင်ကလာဆွတာကိုး"

" ကဲ.. ကဲ..ပက်လက်အိပ်.. ပေါင်ဖြဲထား"

အဲဒီလို အခြေအချပြောပြီး နှစ်ယောက်ထဲနဲ့ ပတ်ရှုပ်နေတာကတော့ ဘားလမ်းတနေရာက ၄ ထပ်တိုက်ပေါ်မှာနေတဲ့ လူ့မလိုင်ခဲတွေပါဘဲ… လင်ကတော့ အသက်ကြီးကြီး.. ကိုမြင့်မောင်တဲ့ .. ပွဲရုံရှိတယ်၊ ငယ်ငယ်ကသူဌေးသားပြီပြီး သိပ်ပွေခဲ့တော့ အခုကြီးတော့ ပန်းညှိုးနေရှာတယ်၊ လွန်ခဲ့တဲ့ ၃နှစ် လောက်က စဖြစ်ခဲ့တာ၊ ဆရာစုံဆေးစုံနေပြီ ဘယ်လိုမှ မပျောက်နိုင်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ဝတ္တရာမပျက်ဘဲ သူ့မိန်းမကို နေ့တိုင်းတက်ဆောင့်ပေးရှာတယ်။

ဘယ်ရမလဲ မေမေဝင်းရဲ့ ဘောဒီတည်ဆောက်ပုံကိုက အင်မတန်ဆွဲဆောင်မှုရှိပြီး သူကိုယ်တိုင်ကလည်း အင်မတန်နှာထန်ခဲ့ပုံဘဲ။ အဲဒီလိုမိန်းမမျိုးကို လက်ညှိုးလောက် လီးကလေးနဲ့ သွားလိုးနေယင် ဒီမိန်းမဘယ်နေနိုင်မလဲ၊ နောက်ပြီး တရုတ်မပီပီ အစားပက်စက်သလောက် (၂၄)နာရီ ယောက်ျားအကြောင်းဘဲ တွေးနေလေရဲ့။ 

ခင်ဗျားတို့ ကျနော်တို့ ကောင်မလေးတွေဖြတ်သွားယင် ကြည့်သလို သူလဲခပ်ချောချော ခပ်တောင့်တောင့် ယောက်ျားတွေးတွေသွားယင် လိုက်ကြည့်လေ့ရှိတယ်.. ဗလိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူးပေ့ါ၊ မျက်မှောင်ကြီးကုပ်ပြီး မသင်္ကာသလို မယုံသလို ကြည့်မရသလို ပုံစံမျိုးပေ့ါ၊ အမှန်တော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ အဲဒီကောင်ကို ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပြီးသား။

ဘယ်ယောက်ျားနဲ့မှ မဖေါက်ပြားသေးဘူး၊ ကိုကြင်မောင် အထိန်းကောင်းလို့လဲပါတာပေ့ါ၊ သူက သူ့မယားချောနားက တစ်မိနစ်မခွာဘဲ မျက်စီဒေါက်ထောက်ကြည့်နေတာလား၊ အဲ.. ဆိုင်ထိုင်တဲ့အချိန်တွေမှာတော့ တစ်နာရီတစ်ခါလောက် ဖုန်းဆက်ပေးလေ့ရှိတယ်။ ဒီမိန်းမကလည်း လွယ်လွယ်နဲ့ရထားတာမှ မဟုတ်တာဘဲ၊ ပထမမယားကြီးကိုကွာ၊ နောက် မေမေဝင်းမိဘတွေကို သိန်းနဲ့ချီပြီး ပုံပေး၊ ပြီးတော့ မေမေဝင်းရည်းစားကို ပထုတ်၊ အခက်အခဲအမျိုးမျိုးကြားက ယူထားရတော့ သိပ်မြတ်နိုးတယ်။

မေမေဝင်းကတော့ မိန်းမတို့ထုံးစံ သိပ်ဂျီကျတယ်၊ အခုလီးမတောင်တော့ ပိုဆိုးတာပေ့ါ၊ အရွယ်ကလဲ အရွယ်ကောင်းမို့ လီးကြီးကြီးကို အပြင်းအထန်လိုချင်နေတယ်။ သူ့ယောက်ျား ညညလုပ်တာဟာ သူ့စိတ်ကို မီးပိုတောက်အောင် လုပ်ပေးသလိုဘဲ။ တစ်ညလုံးမအိပ်နိုင်တော့ဘူး.. ဟိုလှိမ့်.. ဒီလှိမ့်နဲ့ အရူးမလိုဖြစ်နေရတယ်။ တစ်နေ့တစ်ခြားစိတ်တွေက မမှန်ချင်တော့ဘူး၊ သတိမေ့လို့မေ့၊ စိတ်ကလဲတို၊ အရောင်းအဝယ်မှာလဲ အမှားမှားအယွင်းယွင်းနဲ့၊ သူ့ကိုယ်သူလဲသိတယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အားရပါးရ အလိုးခံလိုက်ရယင် အင်မတန်နေသာထိုင်သာရှိမှာဘဲ ဆိုတာလဲသိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ယောက်ျား နေမှမကောင်းဘဲ၊ လင်ငယ်နေဘို့ဆိုတာကလဲ မဖြစ်နိုင်၊ ဒီတော့ အခုသူယောက်ျားစီစဉ်သလို လီးတုလာတဲ့အထိ စောင့်ဘို့စဉ်းစားလိုက်တယ်။

စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ မျက်နှာရှေ့မှာ ပျော့ခွေခွေတွဲလောင်းကျနေတဲ့ သူ့လီးကို လက်နဲ့ဖမ်းဆုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ငုံလိုက်တယ်၊ အေးစက်ပြီး ပျော့ခွေနေတဲ့လီးဟာ လီးတောင်တစ်ကောင်လို သတိရပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့ လျှာနီနီလေးကား ကိုကြင်မောင်လီးကို ပတ်ပြီးယက်ပေးနေပါတယ်၊ ပုလဲနှစ်ရောင် သွားလေးတွေကလဲ လီးကိုမနာအောင် တဆတ်ဆတ်ကိုက်ပေးနေလေရဲ့.. မေမေဝင်းအဖို့တော့ တော်တော်စိတ်ညစ်စရာ အခြေအနေပါဘဲ။

ဒါပေမဲ့ ကိုကြင်မောင်ကတော့ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကို တယမ်းယမ်းနဲ့အရသာအတွေ့ကြီးတွေ့နေလေရဲ့... မေမေဝင်းဟာ ကိုကြင်မောင်ရဲ့ လဥတွေကိုလည်း ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ပေးနေပြန်တယ်။ အပြန်အလှန်အနေနဲ့ မေမေဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲကို အားရပါးရယက်ပေးနေပါတယ်။ သူကပိုကြမ်းတာပေ့ါ စိတ်ကလဲပါ၊ မေမေဝင်း စောက်ဖုတ်ကလဲ နုနုရွရွလှလှပပလေးဆိုတော့ အလွှာနှစ်ခုကို လက်မနှစ်ချောင်းနဲ့ ဟပြီးရှာစောင်းကြီး ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ လွှဆွဲသလို လုပ်နေပါတယ်။ မေမေဝင်းက ဖင်သားတွေရှုံ့ပြီး ဖင်ကို ကောကော့ပေးနေရဲ့ စောက်ပတ်သားတွေလဲ အရသာတွေ့လာပြီမို့ ရွစိရွစိဖြစ်လာပါတယ်။ စောက်စေ့အလေးဟာ မာစိစိနဲ့ လျှာကိုအတိုက်အခံလုပ်နေလေရဲ့။

လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ စောက်စေ့ကို ပွတ်လိုက်တိုင်း မေမေဝင်းတစ်ယောက် ငါးပြေမ ဆားပတ်သလို တွန့်တွန့်သွားလေရဲ့၊ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပွချည်ရှုံ့ချည်နဲ့ ဖြစ်လာပြီး ကိုကြင်မောင် ပါးစပ်ထဲကသေးရော အရည်ပြစ်ပြစ် ဖြူဖြူတွေပါ ပန်းထုတ်ချလိုက်ပါတယ်။ မေမေဝင်းတစ်ယောက် မောပြီး နားချင်နေပေမဲ့ ကိုကြင်မောင်လီးက ပါးစပ်ထဲ တန်းလန်းကြီးဆိုတော့ ဆက်စုပ်ပေးနေရတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှာ အင်းအင်းအားဆိုတဲ့ ငြီးသံကြီးနဲ့အတူ ကိုကြင်မောင် ပြီးသွားပါတယ်။ ဒါတောင် သူ့ဘောကြီးကို မေမေဝင်းရဲ့ မျက်နှာလှလှပေါ်မှာဖိပြီး ဇိမ်ယူနေသေးတယ်။ မေမေဝင်းက ဆင်းခိုင်းတောမှ တပတ်လှိမ့်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ကားယားကြီးအိပ်နေလေရဲ့။

ကိုကြင်မောင်တစ်ယောက် နောက်ဆန်တန်တငင်ငင်နဲ့ ခရီးထွက်သွားပါတယ်။ သူ့မိန်းမကိုစိတ်မချလို့ သမီးကိုပါမှာခဲ့တယ်။ မားမားကို အနီးကပ်နေပါတဲ့၊ ဘယ်ရမလဲ သမီးဆိုတာလဲ မိန်းမဘဲမဟုတ်လား၊ မိန်းမတို့ သဘာ၀ အတူတူဘဲပေ့ါ အမေ့ဘက်ကဘဲပေ့ါ။ ကိုကြင်မောင် ခရီးထွက်သွားလို့ ၄/၅ ရက်လောက်လဲကြာရော မေမေဝင်းတစ်ယောက် အေးစက်နေတဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ အိပ်ရတာ အတော်ဒုက္ခဖြစ်နေရှာပါတယ်။ အဖော်ကောင်းတစ်ယောက်ကို အငမ်းမရတမ်းတနေမိတယ်။ နောက်ဆုံးကုန်ကုန်ပြောရယင်၊ ငရုတ်ချည်ပွေ့ဘဲ ထဲ့ရမလို၊ ခရမ်းသီးဘဲထည့်ရမလိုဖြစ်နေရှာတယ်။ ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ် ကလိပေးရတာ သိပ်ဖီးလ်မရှိဘူး။

ကိုကြင်မောင် ထွက်သွားပြီး ၅ရက်မြောက်တဲ့နေ့မှာ အိမ်ကသမီးချောက ဖေ့ဖေ့စကားကို မြေဝယ်မကျ နားထောင်တဲ့ အနေနဲ့ သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ သွားအိပ်တယ်တဲ့၊ ဒေါ်မေမေဝင်းတယောက်ရတဲ့အခွင်းအရေးကို လက်မလွှတ်ဘဲ အဖော်တယောက် အပြေးအလွှားရှာရပါတော့တယ်။ သိပ်နီးစပ်ရာထဲကမဟုတ်ဘူးပေ့ါ။ မိတ်ဆွေတွေထဲမှာ ကြည့်လိုက်တော့လဲ တယောက်မှမစွံဘူး၊ သတ္တိမရှိတဲ့လူနဲ့ ရုပ်မလှတဲ့လူ စိတ်တိုင်းမကျတဲ့ လူတွေချည်းဘဲ။ 

ညနေ ၆ နာရီထိုးနေပြီ လူကရှာမတွေ့သေးဘူး၊ အိမ်မှာလဲ တယောက်ထဲမနေချင်တာနဲ့ အောက်ထပ်မှာ အအေးသောက်ဖို့ဆင်းလာခဲ့တယ်၊ ဟိုနားဒီနားပဲဆိုတော့ ဘရာစီယာမဝတ်ဘူး အိမ်နေယင်း အဝတ်အစားနဲ့ဘဲပေါ့၊ တံခါးဖွင့်ပြီး အောက်ကိုကြည့်လိုက်တယ်ဆိုယင်ဘဲ သားကောင်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

မေ့တတ်တဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အတော်ကြီး မကျေမနပ်ဖြစ်မိတယ်၊ အနီးအနားမှာရှိရဲ့သားနဲ့ ဟိုအဝေးကို သွားရှာနေမိတယ်။ 

" ဆန်နီပေ့ါ.. ဘယ်သူရှိမလဲ" 

လှေကားထိပ်မှာ ငုတ်တုတ်လေးထိုင်ပြီး ဖြတ်သွားသမျှ ကောင်မတွေကို လိုက်ကြည့်နေတဲ့ အင်တာနေရှင်နယ် နှာဗူးလေး၊ ဒီည ဒီကောင့်ကို အသုံးချရမယ်။ စိတ်ထဲမှာ သူ့ကိုတေးထားတာကြာပြီ အခွင့်မရခဲ့လို့ မေ့နေတာ ဒီကောင်က စည်းရုံးရလွယ်မှာပါ။ သူကိုယ်တိုင် အမ်ဘာတို့ ဆိတ်မျက်ကွင်းတို့ ရောင်းနေတာဘဲ၊ နလပိန်းတုံးတော့ ဟုတ်မယ်မထင်းဘူး။ ဘယ်လိုကျုံးသွင်းရမလဲ၊ ကြံစမ်း။

အိမ်တံခါးကို သော့ခတ်ရင်း မေမေဝင်းတယောက် မိန်းမဉာဏ်တွေ ညစ်ထုတ်နေပါတယ်။ လှေကား တစ်ထစ်ချင်း ဆင်းယင်း ဆန်နီကျောပြင်ကို စားတော့ဝါးတော့မလိုကြည့်နေလေရဲ့၊ ဖြတ်ကနဲ့ အကြံရသွားဟန်၊ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်တယ်။

" ဟဲ့.. ဆန်နီ ဘယ်လိုလဲ၊ ရောင်းကောင်းရဲ့လား၊ နင်ကလဲ ငုတ်တုတ်ကြီး တတ်ကြွကြွမရှိလိုက်တာ"

" အော်.. မမ၊ ဒီနေ့ အရောင်းအဝယ်ပါးတယ် မမရဲ့"

" အဲဒါနဲ့ စိတ်လေပြီး ထိုင်နေတာ၊ ဘယ်သွားမလို့လဲ"

" အအေးသောက်မလို့ နင်ရောသောက်မလား၊ တစ်ခွက်ပို့ခိုင်းလိုက်မယ်"

" ဟာ၊ နေပါစေ၊ အခုဘဲသိမ်းပြီး ပြန်တော့မှာ အိမ်ရောက်ယင် ထမင်းစားရဦးမယ်"

" အံမယ်လေး၊ ယောက်ျားမဟုတ်တဲ့အတိုင်းဘဲ"

ပြောပြောဆိုဆို ကြီးမားဖွံထွားလှတဲ့ တင်ပါးကြီးကို တမင်လှုပ်ရမ်းပြီး အအေးဆိုင်ဖက် လျှောက်သွားလေရဲ့၊ ဆန်နီကတော့ ထုံးစံအတိုင်း တင်ပါးကြီးကို မက်မက်မောမော ကြည့်နေလေရဲ့၊ ခဏနေတော့ ဆန်နီဆီ သီးစုံဖျော်ရည်တစ်ခွက်ရောက်လာတယ်။ မမဒီနေ့တော့ ဘာတွေစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိဘူး၊ သဘောတွေကောင်းပြနေတယ်။ သူ့ကိုဒီကောင်က ယောက္ခမတော်ချင်နေတာတော့ မသိဘူး။ သီးစုံဖျော်ရည်ကို ဇိမ်ခံသောက်ပြီး ဆိုင်သိမ်းနေတုံး။

" ဆန်နီ၊ ဆန်နီ.. မမကို အပေါ်ကို လိုက်ပို့စမ်း၊ အအေးသောက်ပြီး ဘယ်လိုဖြစ်သွားတယ် မသိဘူး၊ တစ်မျိုးကြီးဘဲ၊ လာလာ.. င့ါကိုလာကိုင်စမ်း"

" လာလာ.. မမ ဘာမှမကြောင်နဲ့… ကျနော့်ကို ကိုင်ထား"

ဒီလိုနဲ့ တစ်ထစ်ပြီးတစ်ထစ် လှေကားထစ်တွေကို ကျော်လွှားပြီး မေမေဝင်းတို့အိပ်ခန်းရှေ့ ရောက်လာပါတယ်… အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်ပြီးတော့။

" ဟိုဘက်ခန်းကို လိုက်ပို့စမ်း.. အိုး.. ဗိုက်ထဲက ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲမသိဘူး"

တတောင်လောက်မြင့်တဲ့ စပရိန်မွေ့ယာပေါ်ဖင်လဲချလိုက်သလို ဆန်နီကိုပါ တစ်ခါထဲဆွဲချသွားလေရဲ့ မေမေဝင်းက ပက်လက် ဆန်နီက မှောက်ရက်ပေ့ါ၊ ပထမတော့ ဆန်နီတော်တော်ကြီး လန့်သွားရှာတယ်၊ နောက်မှ မေမေဝင်းရဲ့ နွေးထွေးနူးညံ့တဲ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ အသာမှေးပြီး ငြိမ်နေမိတယ်။

" ဆန်နီ.. ဆန်နီ.. သွား.. မင်းဟာတွေ သွားသိမ်းလိုက်… မင်းဒီည ဒီမှာ အိပ်ပေးကွယ်နော်.. မမ နေမကောင်းဘူး.. ကိုကြင်မောင်လဲ ခရီးသွားနေတယ်၊ သမီးကလဲ ဒီနေ့မှ သူငယ်ချင်းအိမ်သွားအိပ်နေတယ်၊ ညရေးညတာ လူတစ်ယောက်ရှိမှကောင်းမယ်၊ မမကြောက်လို့ပါ ငါ့မောင်ရယ် နော်…"

ဆန်နီတစ်ယောက် နှစ်ခါမပြောရပါဘူး၊ မြင်းတစ်ကောင်လို ကဆန်ချင်းပြီး ပစ္စည်းတွေသိမ်း သူ့ရဲ့ အခန်းလေးထဲ ထိုးထည့်ပြီး ပိုက်ဆံဝါးလား၊ ချစ်မမဆီ ပြန်သွားခဲ့တယ်။ မေမေဝင်းကတော့ သူထားခဲ့တဲ့အတိုင်း ပက်လက်ကလေး ပေါင်နှစ်ချောင်းက ခပ်ကားကားနဲ့ ထမီကပါးပါးလေးမို့ စောက်ဖုတ်ကလေးက မို့ဖေါင်းနေတယ်။ ဘရာစီယာမဲ့တဲ့ ရင်သားအစုံဟာ အသက်ရှုလိုက်တိုင်း လှိုင်းစီးနေရဲ့၊ ရွှန်းစိုတဲ့ နှုတ်ခမ်းရွဲရွဲကြီးတွေကိုတပြီး အသက်ပြင်းရှူနေတယ်လေ။

" မမ.. မမ.. ဘယ်လိုနေသေးလဲ"

" အော်.. အေး.. ငါ့မောင်ရယ်.. မသက်သာပါဘူး… တံခါးသေချာပိတ်ခဲ့ရဲ့လား"

" သွား.. သေချာသွားပိတ်လိုက်"

မေမေဝင်းရဲ့ အမိန့်အတိုင်း ဆန်နီတံခါး သေချာပိတ်လိုက်ပါတယ်၊ သီးခြားကမ္ဘာလေးထဲမှာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်တွေ တွေ့ကြပြီပေ့ါ၊ ဆန်နီစိတ်တွေလှုပ်ရှားနေပါတယ်။ မတည်ငြိမ်တဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ မေမေဝင်း အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့။

" ထမင်းစားပြီးပြီလား"

" မစားရသေးဘူး.. ရပါတယ်… ကျနော်မဆာပါဘူး"

" အံမယ်.. ဘယ်ဟုတ်မလဲ.. သွားနောက်ဖေးမှာ ထမင်းနဲ့ ငါးကြော်ရှိတယ်.. ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ငါးသေတ္တာရှိတယ်.. သွားစားချေ"

" နေပါစေ မမ.."

" ဟိတ်.. မရဘူး.. ငါ့ကိုစိတ်ဆိုးအောင် မလုပ်နဲ့.. သွားဆိုသွား"

ဆန်နီတစ်ယောက် မေမေဝင်းရဲ့ အမိန့်တွေတစ်ခုပြီးတစ်ခု နာခံနေရပါတယ်။ ဆာနေတာနဲ့ ထမင်းအိုးထဲက ထငမ်းတွေအကုန်ထည့် ငါးသေတ္တာတစ်ဘူးဖောက်၊ ငါးကြော်တစ်ဖဲ့နဲ့ ကြုံးကြုံးလွေးပါတော့တယ်။ ထမင်းကုန်ရော လူလည်းအားပြည့်သွားပါတယ်။

" ကဲ.. မမ.. ကျနော်စားပြီးပြီ"

" ဝရဲ့လား.."

" ဝ.. ပါတယ်."

" ဒါဆိုလာခဲ့.. ဒီမှာထိုင်ပြီး မမဗိုက်ကို နဲနဲနှိပ်ပေး"

" ဘယ်နားနှိပ်ရမလဲ"

" လက်ပေး"

ပြောပြောဆိုဆန်နီလက်ကိုကိုင်ပြီး သူမရဲ့ ဗိုင်သားပြင်အနှံ့ ဟိုထောက်ဒီထောက်နဲ့ လုပ်ပေးနေပါတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဂျယ်လီတုံးကြီးနဲ့တူတဲ့ နို့အုံကြီးကို ပွတ်မိသွားသလို ရေညှိတွေ အထွေးလိုက်ပေါက်နေသလိုခံစားမိတဲ့ ထမီအောက်က နေရာတစ်ခုကိုလဲ ပွတ်သပ်မိရဲ့၊ ဆန်နီရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာပါတယ်၊ ဖေါင်းမို့နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ချင်လိုက်တာအရမ်းဘဲ ဒါပေမဲ့အရမ်းမလုပ်ရဲသေးဘူး။

" ပေါင်တွင်းကြောလေးနဲနဲဆွဲပေးစမ်း.. မောင်လေးရယ်.. အကြောတွေတဖျင်းဖျင်းနဲ့.."

ဆန်နီတယောက် ဖိုးကျိုင်းတုတ်ဖြစ်သွားတာပေ့ါ.. ကတ္တီပါသားလို နူးညံ့လှတဲ့ ထမီပေါ်က အတွေ့အထိကို အသာခံစားရင်း ပေါင်တွင်းကြောကို သာသာလေးနှိပ်ပေးလေရဲ့.. မေမေဝင်းကတော့ မှိန်းပြီးငြိမ်နေတယ်၊ တရွေ့ရွေ့နဲ့ မသိမသာ စောက်ဖုတ်ကို ထိပေးနေရာကနေ ပြောင်ပြောင်ဘဲ လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ချလိုက်ပါတယ်။ မေမေဝင်းကတော့ ငြိမ်နေဆဲဘဲ ဒီတော့ ဆန်နီအားတတ်လာပြီး ဖြေးဖြေးချင်း စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေတော့တယ်.. ထဘီပေါ်ကနေစမ်းပြီး အကွဲကြောင်းလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးနေမိတယ်။

အနှစ်နှစ်အလလက စားသောက်ခဲ့တဲ့ အဆီတွေဟာ စောက်ဖုတ်မှာစုပြီး စောက်ဖုတ်ဟာ သိပ်နူးညံ့နေတယ်၊ ထိလိုက်တိုင်းအိဝင်သွားရဲ့၊ ကလေးတယောက်အမေသာဆိုရတယ် မေမေဝင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာတင်းပြီး စေ့နေတာကို စမ်းလိုက်မိတယ်။

" ဆန်နီ မကောင်းဘူးကွာ.. ဒီကနေမကောင်းလို့ အဖော်ခေါ်ထားတာ ဘာတွေရှောက်လုပ်နေလဲ"

" ချစ်လို့ပါ.. မမရယ်"

" တကယ်လား.."

အခြေအနေက အိုကေမှာပြနေတာလဲသိရော ဆန်နီအလျော့မပေးတော့ပါဘူး.. မေမေဝင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သူ့မျက်နှာအပ်ပြီး သွားနဲ့ခပ်ဖိဖိကိုက်ချလိုက်တယ်.. မေမေဝင်းကတော့ သူ့အကြံအစည်အောင်မြင်လို့လား၊ ဆန်နီလုပ်တာကိုများ လိုလားတော့လားတော့မသိဘူး၊ တဟင်းဟင်းနဲ့ အသံထွက်အောင်ရီနေတယ်။ ဆန်နီလဲ အချိန်ဆိုင်းမနေဘူး.. မေမေဝင်းရဲ့ထမီကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊ တရုပ်မပီပီဖြူဖွေးနေပြီး မယ်ရှုံးအောင်လှတဲ့ အောက်ပိုင်းကိုဘွားကနဲ့တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ပက်လက်အိပ်နေလို့ ဖင်ကြီးတွေက ဘေးကိုကားထွက်နေပြီး ခါးပိုသေးသွားသလို ထင်ရတယ်။ 

အပျိုစင်အလှက တပြားလေးမှ မလျော့သေးတဲ့ မေမေဝင်းရဲ့ အပေါ်ပိုင်းအလှကို ဆက်ရှု့စားဖို့ ရင်စေ့ကျယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်း လိုက်ဖြုတ်နေပါတယ်။ အင်္ကျီလဲကျွတ်သွားရော မေမေဝင်းတစ်ယောက် ဆန်နီတွေ့ဘူးသမျှ မိန်းမတွေထဲမှာ အလှဆုံးဆိုတာ ငြင်းလို့မရတော့ပါဘူး။ ဘယ်နေရာမှ အပြစ်ဆိုစရာမရှိဘူး.. နို့အုံကြီးတွေကလဲ ကျွဲကောသီးတွေတင်ထားသလို တင်းမာဖေါင်းအိနေရဲ့ တစ်ချက်တစ်ချက်လှုပ်လိုက်တိုင်း ဘေးကိုလိမ့်ကျသွား တော့မလို ဗယမ်းဗတာယမ်းခါသွားတယ်။ ဆန်နီဟာ တံတွေးတဂွတ်ဂွတ်မြိုယင်း သူ့လက်ဝါးပြင်ကျယ်ကြီးနဲ့ ဖမ်းအုပ်ပြီး ဘောလုံးညစ်သလိုညစ်ပေးနေပါတယ်။ မေမေဝင်းဟာ အားမလိုအားမရနဲ့ ရင်ကြီးကော့ထောင်လာပြီး ဆန်နီလက်ဝါးတွေပေါ်ကနေ သူ့လက်ဝါးကိုထပ်ပြီး အားနဲ့ဖိဆုပ်ပေးနေပါတယ်။

" ဆန်နီ.. ဆန်နီ.. မမကိုကောင်းကောင်းပြုစုပေးစမ်းပါ၊ မင်းကိုဘောက်ဆူး ကောင်းကောင်းချမယ်"

" မလိုပါဘူး မမရယ်.. နှစ်ယောက်လုံးကောင်းတဲ့ကိစ္စဘဲ ကျနော်ထမ်းပြီး နတ်ပြည်တစ်ခါထဲ ပို့ပေးမယ်"

ပြောပြောဆိုဆို မေမေဝင်းပေါ်ကနေထပ်အိပ်ပြီး ရွှန်းစိုနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနီးဖြိုးဖြိုးလေးကို ငုံစုပ်လိုက်ပါတယ်။ မေမေဝင်းလဲ ဒါကိုဘဲစောင့်နေတာဆိုတော့ မီးပွင့်မတတ် အနမ်းနဲ့ ဆန်နီနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းပြန်ပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့လျှာဟာ မီးတောက်တစ်ခုလို ဟုန်းကနဲ့ ဆန်နီအာခေါင်ထဲတိုးဝင်လာတယ် သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ အနမ်းနဲ့တင် အသက်ကုန်တော့မတတ် မီးကုန်ယမ်းကုန် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေလေရဲ့။ မေမေဝင်းရဲ့ ချွန်မြတဲ့လက်သည်းတွေဟာ ဆန်နီလက်မောင်းကို ဖောက်ထွင်းသွားသလို ဆန်နီနှုတ်ခမ်းတွေ ပေါက်ထွက်သွားအောင် ကိုက်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ဆန္ဒရမက်တွေနဲ့ မေမေဝင်းတစ်ယောက် နတ်ပူးသလို တဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာတယ်၊ ပေါင်ကိုကားပြီး ဒူးလေးနဲ့ ဆန်နီကို ပေါင်ကြားထဲထဲ့ပြီး ချုပ်ထားတယ်။ သူ့နို့တွေကို ဆန်နီရင်ဘတ်နဲ့ဖိပြီး ပြာကပ်နေတယ်၊ ဘောင်းဘီထဲက ဖေါင်းကြွနေတဲ့ ဆန်နီလီးကို သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ အောက်ကနေ အစုန်အဆန်ပွတ်ပေးနေတယ်။

ဆန်နီလဲ စိတ်တွေအရမ်းကြွလာပြီး၊ ဒါနဲ့ မေမေဝင်းကို ခဏလွှတ်ပြီး သူ့အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ မိန်းမတိုင်း ငြင်းဆန်လို့ခက်ခဲတဲ့ ဆန်နီဘော်ဒီကို မေမေဝင်းလဲ အရမ်းခိုက်သွားတယ်၊ ကြွက်သားအဖုအထစ်တွေနဲ့ အရပ်မြင့်မြင့် ဆန်နီဟာ ရုပ်မလှပေမဲ့ ဘော်ဒီကတော့ စံချိန်မှဘဲ။ ဆန်နီဘောင်းဘီတိုချွတ်လိုက်တော့ မေမေဝင်းတစ်ယောက် ပျော်လွန်းလို့ မျက်ရည်တောင်ထွက်သွားတယ်။ ရွှေငှက်ပျောသီးကြီးလို တုတ်တုတ်နီနီကြီး တွဲလောင်းကျနေတာတွေတော့ မေမေဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲက  ကျင်ကနဲ့ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဒါကြီးသာဝင်လိုက်ရင် ဆွေမျိုးမေ့သွားမှာဘဲဆိုတဲ့ အတွေးမျိုးတွေဝင်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တွေစိမ့်ကျလာတယ်။ 

ကိုယ်တုံးလုံးဆန်နီဟာ ကိုယ်တုံးလုံး မေမေဝင်းပေါ်မှာ မှောက်ထပ်ချလိုက်တယ်၊ သူတို့ရဲ့ အင်္ဂါနှစ်ခုဟာ တစ်ခုနဲ့တစ်ခုထပ်ရက်ပေ့ါ၊ အမွှေးတွေခံနေလို့ နူးညံ့တဲ့ အသားဆိုင်တွေဟာ တိုက်ရိုက်မတွေ့နိုင်ဖြစ်နေပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့ ခေါင်းကို လက်ဝါးနှစ်ဖက်နဲ့ညပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံကို ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ နမ်းပါတယ်။ မေမေဝင်းလဲ အားကျမခန် ဆန်နီကိုယ်ကို ကျိုးကျေမတတ် သိုင်းဖတ်ယင်း သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့ ဆန်နီခါးကို လှမ်းချိတ်ထားလိုက်ပါတယ်။

သူတို့အနမ်းဟာ အသက်ဝိဉာဉ်တွေလို တငွေ့ငွေ့လောင်ကျွမ်းပစ်လိုက်တဲ့အနမ်းပါ၊ တစ်ယောက်နှုတ်ခမ်း တစ်ယောက်ကိုက်ဖောက်ပြိးထွက်လာတဲ့သွေးတွေကို သောက်မျိုပစ်လိုက်ပါတယ်။ ရမက်ဇောတွေနဲ့ နှစ်ယောက်လုံး ငှက်ဖျားတတ်သလို တုန်တုန်ရီရီဖြစ်နေကြပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့ ဆန်နီလီးဟာ ဆင်းဒဝစ်မှာ ဝက်အူချောင်းညှပ်သလိုညပ်နေပါတယ်။ ဒါကိုဘဲ မေမေဝင်းခမျာ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေရှာတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးယင်း အရသာခံနတယ်လေ။ ဆန်နီရင်ဘက်မွှေးတွေက မေမေဝင်းနို့တွေကို ပွတ်သပ်ကလိပေးနေတယ်။ မေမေဝင်း တစ်ကိုယလုံး ရမက်သွေးတွေတရှိန်ထိုး စီးနေလေရဲ့။

" ဆန်နီ.. ဆန်နီ.. မမကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးပါနော်.. မမ.. မမ.. ကောင်းကောင်းမခံရတာကြာပြီ အင်း…"

လည်ချောင်းသံနဲ့ဆန်နီနားထဲ ဗလုံးဗထွေးပြောချလိုက်ပါတယ်။ ဆန်နီတစ်ယောက် ကာယကံရှင်ရဲ့ ခွင့်ပြုချက်ရပြီမို့ မေမေဝင်းအပေါ်ကနေ လှိမ့်ဆင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကြွေတော့မဲ့ပွင့်ချပ်လို တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ နီရဲရွှန်းစိုနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို မျှင်းပြီးစုပ်ယူနေပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း နီညိုရောင်အမွှေးကြမ်းတွေ ဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဖိုကထုတ်လာတဲ့ ပေါက်စီလို ပူနွေးပျော့အိနေရဲ့။ အသာပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးယင်း စောက်ဖုတ်ကြားထဲကို လက်ခလယ်လေး ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလိုက်တယ်။ 

အစပိုင်းနား ခြောက်သွေ့နေပေမဲ့ လက်တစ်ဆစ်လောက်လဲရောက်ရော အိုင်ထွန်းအောင်ထွက်နေတဲ့ အရည်ကြည်တွေကို စမ်းလိုက်မိတယ်။ ပူနွေးတဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ လက်ချောင်းကို အသာမွှေပေးလိုက်ယင်းက အရည်တွေနှံ့အောင် လိုက်သုတ်နေပါတယ်။ ဒီတော့မှ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားဟာ ချောမွေ့နူးညံ့လာတယ်။ အဆီတွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ နှိုင်းမရလောက်အောင် နူးညံ့လှပါတယ်။ သူ့လက်ခလယ်ကို အခေါင်းထဲနှစ်ပြီး စိတ်တိုင်းကျ မွှေပေးနေရဲ့။ ကိုကြင်မောင်လဲ ဒီလိုလုပ်ပေးခဲ့တာပေ့ါ.. ဒါပေမဲ့ ကိုကြင်မောင်အတွက်က ဒါထက်ပိုပြီး ဖီလင်တတ်အောင် ထပ်မလုပ်ပေးနိုင်ဘူးဆိုတာသိလို့ သိပ်စိတ်အားမထက်သန်ခဲ့ဘူး။

ဆန်နီကတော့ ဒီလိုမဟုတ်ဘူး၊ သူ့အဖို့ဒါဟာ အစဘဲရှိသေးတယ်၊ ဒါကြောင့်မို့ သေချာဆွပေးနေသလို မေမေဝင်းလဲ ပေါင်ကိုဖြဲပြီး မသိမသာ ကော့ကော့ပေးနေတယ်။ လက်ခလယ်နဲ့ ထိပ်ဖျားဟာ သားအိမ်ကို ထောက်မိတဲ့အထိပေ့ါ.. လက်ဖျားလေးဟာ သားအိမ်ပေါ်မှာ ဟိုရွှေ့ဒီရွှေ့နဲ့မို့ အသဲယားလှပါတယ်။ လက်ခလယ်က စောက်ခေါင်းထဲမှာနှစ်ပြီး သားအိမ်ကို ကလိပေးနေသလို လက်မက စောက်စေ့ကို ဖိပြီး ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း စောက်စေ့ကလေးဟာ ဟစိစိဖြစ်လာပြီး အရည်တွေပိုထွက်လာရဲ့.. စောက်စေ့ဟာ မိန်းမတွေရဲ့ ကာမလုပ်ပဲ ဒါကိုသေချာပွတ်ပေးတော့ မေမေဝင်းတစ်ယောက် ကြာကြာမခံနိုင်ဘူး နဂိုရ်မှ တက်ကြွနေတဲ့ စိတ်တွေဟာ ပိုထလာတယ်။ ဆန်နီလက်ကို လက်ကောက်ဝတ်ကနေကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေလေရဲ့၊ အရည်တွေစိုရွှဲနေအောင် ထွက်နေလို့ စွပ်ကနဲ့ စွပ်ကနဲ့ ပြွတ်ကနဲ့ ပြွတ်ကနဲ့ အသံတွေဟာ အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေပါတယ်။ ဒါ့အြပ်င မေမေဝင်းရဲ့ အားမလိုအားမရ ကြိတ်ပြီးငြီးနေတဲ့ အသံဟာလဲ ပေါ်ထွက်နေလေရဲ့။

ခဏနေတော့ မေမေဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ချော်ရည်လို အနှစ်ဖြူဖြူတွေပြည့်လျှံတတ်လာသလို မေမေဝင်းတစ်ယောက် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး ပြီးသွားပါတယ်။ ဆန်နီလက်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကျောက်စက်ရညလလို တစ်စက်ချင်း လက်ချောင်းထဲကနေ ပုလဲရည်တွေကျနေတယ်။ မှိန်းပြီး ဇိမ်ခံနေတဲ့ မေမေဝင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းပေါ်လက်ကျန်အစက်ကလေးတွေ ချပေးလိုက်တော့ အလန့်တကြား မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တယ်လေ နောက်မှသဘောပေါက်ပြီး ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ ဆန်နီလက်ကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး စုပ်နေတယ်။ တော်တော်လေးကြာအောင်နားပြိးတော့ ဆန်နီဟာ မေမေဝင်းရဲ့မျက်နှာကိုခွပြီး ဒူးထောက်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခရမ်းချဉ်သီးလို နီရဲနေတဲ့ ဒစ်ကြီးကို မေမေဝင်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲတေ့ပေးလိုက်တယ်။ မေမေဝင်းဟာ နှုတ်ခမ်းဝကျဉ်းသူမို့ အစွမ်းကုန်စဟထားမှ ဒစ်မြှုပ်သွားတယ်။ အနှစ်နှစ်အလလကချုပ်တည်းခဲ့တဲ့ ဆန္ဒတွေကို တစ်ခါတည်းတက်လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။

" အား… အား… မမ.. မမ.. ဟိုး.. အား.. ရှီး.. ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်.. မမ..မမ..မမ အိုး. အား ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်.. အား.. အား.. ဟိုး.. အား.."

တချိန်လုံး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ စံနစ်တကျလုပ်ခဲ့တဲ့ ဆန်နီတစ်ယောက် ဒီတစ်ခါတော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး လည်လှီးခံရတဲ့ နွားတစ်ကောင်လို အော်နေရပါတယ်။ မေမေဝင်းဟာ ဆန်နီလီးအရင်းကို လက်ဝါးနုလေးတွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး လချောင်းထဲက သွေးတွေထွက်မတတ်အားနဲ့စုပ်ယူနေပါတယ်၊ ပါးအို့နီနီလေးတွေ ချိုင့်အောင်အားနဲ့စုပ်ယူနေတဲ့ မေမေဝင်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပြိး လိုးပေးနေရဲ့ ပါးစပ်ဒီလောက်ကျဉ်းတာတောင် သွားနဲ့လီးမတိုက်အောင် လီးစုပ်နိုင်တဲံ မေမေဝင်းဟာ ပညာမသေးဘူးလို့ ခန်းမှန်းနိုင်ပါတယ်။ မျက်နှာကို စက်ဝိုင်းခြမ်းပုံလှည့်ပတ်ပြီး လီးကိုအပီအပြင်စုပ်ယူနေတဲ့ မေမေဝင်းလို မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ အင်မတန်ရှားပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့စုပ်အားကြောင့် ဆန်နီလီးဟာ သူ့စံချိန်အပြည့်တောင်လာရဲ့။ 

လီးတစ်ခုလုံး သစ်မြစ်တွေနွယ်ယှက်ထားသလို အကြောတွေပတ်လည် ရစ်သိုင်းထားတယ်။ လီးဟာလှည့်အစက်ရှည်လာပြီး ပျော့တွဲတွဲအရည်ပြားထဲကနေ တဖြည်းဖြည်း ရုန်းထွက်လာတယ်။ လီးတစ်ခုလုံး ဆီသုတ်ထားသလိုပေ့ါ မာပြောင်လက်လာရဲ့ မေမေဝင်းဟာ လီးစုပ်တာ ခဏရပ်ပြီး ဆန်နီလရည်တွေကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး စုပ်နေပြန်တယ်။ ယစ်စရာမလိုဘဲ အတွဲညီတဲ့ မိန်းမနဲ့အိပ်ရတာ ဘယ်လောက်ချမ်းသာသုခနဲ့ ပြည့်စုံသလဲ၊ အားကျစရာကြီးနော်.. ခင်ဗျားတို့လဲ ရှာထားကြ။ လဥမှာရှိတဲ့ အမွှေးအမျှင်တွေအားလုံး သွားရည်တွေနဲ့စိုရွှဲပြီး စာကလေးရေဆွတ်ထားသလို ဖြစ်လာမှ ပါးစပ်ထဲက ဥကိုထုတ်လိုက်တယ်။ ဆန်နီကတော့ နတ်စည်းစိမ်ကို ရာခိုင်နှုန်းပြည့်ခံစားနေရလို့ သဘောအကျကြီးကျနေရဲ့ ပါးစပ်ကနေ တအီးအီး တအားအားနဲ့ပေ့ါ။ ၃၅မီလီမီတာအမြှောက်လို မျက်ခွက်ကို တည့်တည့်ကြီးချိန်ထားတဲ့ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲပြန်သွင်းလိုက်ပြန်တယ်။ ပြီးတော့ အားရပါးရရေခဲချောင်းစုပ်သလို စုပ်ယူနေတယ်။ ခေါင်းကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ယင်းနဲ့ တတ်နိုင်သမျှစောက်ဖုတ်ကို လိုးတဲ့ပုံစံမျိုးဖြစ်အောင် လုပ်ပေးနေတယ်။

" ကောင်းလိုက်တာမမရယ်.. သိပ်ကောင်း.. အိုး.. မြန်မြန်.. အား.. အား.. အီး"

အသံရှည်ဆွဲအော်ပြီး သူ့လီးကို မေမေဝင်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲအဆုံးထိ မြှုပ်သွင်းလိုက်ပါတယ်။ ထမင်းရည် ပြစ်ပြစ်လို ပူနွေးနွေးပန်းထွက်လာတဲ့ သုတ်ရည်တွေဟာ မေမေဝင်းလည်ချေင်းထဲကို ပွက်ကနဲ့ ပွက်ကနဲ့ ကျလာပါတယ်။ သူယောက်ျားကိုကြင်မောင်နဲ့ တဘာသာစီဖြစ်တဲ့ ဒီအရည်ပြစ်ပြစ်တွေကို မက်မက်မောမေ တကျိုက်ခြင်း မျိုချလိုက်ပါတော့တယ်။

" အား.. ကောင်းလိုက်တာမမရယ်"

ဆန်နီတစ်ယောက် နှုတ်ကနေ အားရသံကြီးနဲ့ ရင့်ကြူးရင်း မေမေဝင်းဘေးမှာ ဝင်လှဲလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အခုတင် သူ့လီးကို စုပ်ခဲ့တဲ့ မေမေဝင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို တယုတယစုပ်နမ်းနေလေရဲ့။

" ဆန်နီ.. ဒါလင်.. ဒဏ်ရာပေါ်အောင်တော့ မလုပ်နဲ့ကွာ.. အိမ်ကဘဲကြီးပြန်လာရင် မကောင်းဘူး"

ဒီတော့မှ အလျှော့ပေးပြီး လည်တိုင်လေးကို မျှင်းပြီးစုပ်ယူနေပါတော့တယ်။ မေမေဝင်းရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ပန်းသွားလို့ ပျော့ခွေနေတဲ့ ဆန်နီ့လီးကို အားမလိုအားမရ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေး နေပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့ လည်တိုင်အနှံ့နမ်းယင်း အောက်ကိုလျှောဆင်းလာလိုက်တာ ဧရာမဂျယ်လီတုံးကြီး တွေလို ပြောင်ချောဝင်းလက်နေတဲ့ နို့အုံကြီးဆီရောက်လာပါတယ်။ သမီးတစ်ယောက်မွေးပြီး အသက် ၃၀ကျော် တာတောင် အပျိုစင်နို့ကနေ တပြားသားမှလျှော့မကျသွားဘူး၊ အဲ.. ပိုကြီးကြီး၍လာတာတော့ရှိတယ်၊ တရုတ်မမို့ နို့အုံကြီး မာကျောဖြူလုံးကြီးကို ဖြူဝင်းဝင်းလဲ့နေတယ်။ လက်ဘက်ရည်ပန်းကန်လုံးအလတ်စားရဲ့ ဝေလောက်ရှိတဲ့ စက်ဝိုင်းပုံပန်းရောင် အကွင်းကြီးက အနီရောက်ဘက်လုပြီး တင်းမာနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ဝိုင်းထားတယ်။ တင်းမာနေတဲ့ နို့အုံတစ်ဖက်ကို ငုံပြီးစုပ်ယူနေတယ်။ မေမေဝင်းခမြာ သဘောအတွေ့ကြီးတွေ့ သလို ခါးတွန့်ပြီး တဟိဟိနဲ့ သဘောကျနေတယ်။ ရော်ဘာဘော်လုံးလို ပြောင်လက်နေတဲ့ နို့အုံကို သွားနဲ့ခြစ်ပြီး ကိုက်ပေးနေယင်း လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးနေပါတယ်။ ချက်ချင်းဘဲ နို့အုံတစ်ခုလုံး ပန်းရောင်းသွေးပြေားလာတယ်။ နို့သီးလေးတွေကိုစို့ယင်း စို့ယင်းနဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတယ်။ လက်နဲ့ချေနေတဲ့ နို့အုံဖက်ကလည်း အရည်တွေဖြေးဖြေးထွက်လာလိုက်တာ ဘေးကိုတောင် စီးကျနေပြီး နို့အုံကိုဖီညစ်လိုက်ယင် ပိုထွတ်တယ်။

" အား.. ဆန်နီ..ဖြေးဖြေးကွယ်.. မမနာတယ်"

ဒီတော့လည်း ညစ်အားကိုလျှော့ပြီး ကျန်တစ်ဖက်ကိုပါစို့ပေးတယ်။ မေမေဝင်းလဲ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေလေရဲ့။ နို့အုံနှစ်ခုလုံးဟာ သွားရည်တွေကြောင့် ဆီသုတ်ထားသလို ပြောင်လက်နေပါတယ်။ ကျေနပ်လောက်အောင်လဲ စို့ပြီးပြီမို့ တရွေ့ရွေ့နဲ့ အောက်ကိုဆင်းသွားပြန်ပါတယ်။ ဖောင်းမို့မို့ဆီးခုံမှာ ဟနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးသွားနဲ့ ချစ်ချလိုက်တယ်၊ ချစ်ချလိုက်တယ်ဆိုတာ နာအောင်တော့ မဟုတ်ဘူးလေ သာသာပေ့ါ။ နီညိုရောင်အမွှေးကြမ်းတွေကြားက ရင့်မှဲ့တဲ့ သစ်သီးလို အက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲမှာ မရမ်းစေ့ရောင် စောက်စေ့ကလေးကို အစွန်းတစတွေ့လိုက်ရတယ်။ မက်မောစရာဘဲ၊ ဖြစ်နိုင်ယင် တစ်သက်လုံးပါးစပ်ထဲ ငုံထားချင်လောက်အောင် ချစ်စရာကောင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ပါ၊ သူ့နေရာနဲ့သူ ပိုတယ်လိုတယ်မရှိဘူး။ 

တရှုံ့ရှုံ့နမ်းယင်းကနေ စောက်ဖုတ်ရဲ့ အကွဲကြောင်းအထဲ တည့်တည့်ကိုရောက်သွားပါတယ်။ ချွဲကျိနေတဲ့လျှာကို စောက်ပတ်အလွှာကြားထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တော့ မေမေဝင်းကော့တတ်သွားလေရဲ့။ စောက်စေ့ကလေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားမှာ ဖိညပ်ပြီးလျှာကြမ်းကြီးနဲ့ စောင်းတိုက်ပေးတော့ မေမေဝင်းဖင်ကြီးတွေ ကြွတတ်လာတယ်။ အားမလိုအားမရသံကြီးနဲ့ တဟင်းဟင်း ငြီးနေလေရဲ့။ ပြည့်ဖြိုးဖေါင်းအိတဲ့အပြင် စောက်ဖုတ်ရဲ့ဖိညပ်ပေးမှုကြောင့် တွန့်လိမ်ခွေလိပ်နေတဲ့ အတွင်းသားနှစ်လွှာကို နှုတ်ခမ်းမွှေးငုတ်တိုတွေနဲ့ ဘယ်ညာတိုက်ပေးလိုက်တော့။

" အား… အား.. ဆန်နီ..ဆန်နီ.. အဲ့လိုမလုပ်နဲ့.. မမ မနေတတ်ဘူး။ အား.. ဆန်နီ. မလုပ်နဲ့..အိုး"

ချက်ကောင်းမိလို့ မညှာတမ်းကလိပေးနေပါတယ်.။ သူ့ရဲ့ငုတ်စိစိအမွှေးတွေ ထွက်နေတဲ့ မေးစေ့ကို စောက်ဖုတ်ထဲနှစ်ပြီး စောက်စေ့ကို အတင်းသားဖိပွတ်နေပါတော့တယ်။ မေမေဝင်းခမြာတော့ အိပ်ယာခင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဆုပ်ယင်း စောက်ဖုတ်ဟာ ဆောက်တည်ရာမရဖြစ်နေရှာတယ်။

ဖြစ်မှာပေ့ါ။ ဒီလောက်နူးညံ့တဲ့စောက်ခေါင်းထဲ အမွှေးကြမ်းကြီးတွေထဲ့ကလိတယ်ဆိုတော့ ဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ။ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေလဲ ချောင်းပေါက်မတတ် တသွင်သွင်စီးကျလာလေရဲ့။ ဆန်နီ့ မေးစေ့တစ်ခုလုံး ရွှဲနေတာဘဲ။ နောက်ဆုံးတော့ မီးဖိုအသေးစားလေးတစ်ခုလို ပူနွေးနေတဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာထိုးသွင်းလိုက်တယ်၊ ချောမွေ့နူးညံ့တဲ့ အတွင်းသားတွေကို ကြမ်းတမ်းတဲ့လျှာကြီးနဲ့ မနားမနေ ပွတ်တိုက်ပေးနေတယ်။ မမြင်ရတဲ့ အတွင်းသားတွေဟာ လှိုင်းထသလို လှုပ်ရှားနေတာတော့ ခံစားလိုက်းရတယ်။ လျှာကိုစုပ်ယူနေတာကိုး၊ ဒါပေမယ့် ချောလွန်းလို့ လျှာကိုတော့ စုပ်မယူနိုင်ဘူး။ မေမေဝင်းဟာ ဆန်နီခေါင်းကိုကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းနဲ့ ဖိကပ်ပေးထားလိုက်တယ်၊ ဆန်နီကလည်း အထာညက်တာမို့ စောက်ခေါင်းဝကို ငုံမိအောင် ပါးစပ်ကြီးဟပြိးတော့ထားလိုက်တယ်။

" အင်း.. အင်း… အား"

ရင်ထဲကလှိုက်ရွံ့လာတဲ့ တဏှာသံအဆုံးမှာ ဆန်နီပါးစပ်ထဲ ပူနွေးတဲ့ အရည်ပျစ်ပျစ်တွေ ကျလာပါတော့တယ်။ ဆန်နီလဲ မေမေဝင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှေးပြီး ခဏမှိန်းနေလေရဲ့။

" ဆန်နီ.. ထတော့ကွား.. လိုးစရာရှိယင် လိုးတော့ အချိန်ကမလောက်ရတဲ့ အထဲ ဇိမ်ယူမနေနဲ့."

" နားပေးမှ အားပြည့်မှာပေ့ါမမရဲ့.. နို့မို့ယင် ကောင်းကောင်းလိုးဘို့ မလွယ်ဘူး"

" နင်ဒီလောက်တောင် မနိုင်ဘူးလား"

" မနိုင်တာမဟုတ်ဘူး.. မမကို သေအောင်လိုးချင်လို့ပါ.. တစ်ခါထဲ စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်း ဗြန်းဗြန်းကွဲ သွားအောင်လိုးပစ်ချင်လို့.. မမစောက်ဖုတ်က သိပ်ချစ်စရာကောင်းတာကိုးဗျ"

" သေနာကောင်လေး.. ငါ့ကို မကောင်းကြံနေတယ်.. ကဲ.. စိမ်လိုက်လေ.. ငါဘဲ စောက်ဖုတ်ပြဲမလား.. မင်းဘဲလီးကျိုးမလားလို့ ဘယ့်နှဲ့လဲ"

" အိုကေ.. ဒါဆိုကုန်ပေး.. ဒီနည်းနဲ့ဆို မမဆွေမျိုးမေ့သွားမယ်"

" စသွင်းသွင်းချင်းတော့ အရမ်းမသွင်းနဲ့နော်"

" စိတ်ချပါ"

လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ မေမေဝင်းရဲ့ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝကို ကုတင်အောက်မှာ ရပ်နေတဲ့ ဆန်နီဟာ သူ့လီးကြီးနဲ့ တေ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းမသွင်းသေးဘဲ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျောက် လိုက်ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ စောက်စေ့ကို လီးချောင်းကြီးနဲ့ ထိုးပေးလိုက်လို့။

" ဆန်နီ.. လုပ်ပါတော့ .. နင်ကလဲ ကလေးတုန်းကဟာမျိုးတွေ လုပ်နေပြန်ပြီ"

သူ့ကို ကလေးနဲ့ အနှိုင်းခံရလို့ အတော်ဒေါသထွက်သွားပါတယ်.. ဒါကြောင့်..။

" ပြွတ်.. ဗြစ်.. အမေ့.."

သူ့ခရမ်းချဉ်သီးဒစ်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ မြှုပ်သွင်းလိုက်ပါတယ်။ အင်မတန်မှ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းကြီး ဝင်သွားတာမို့ မေမေဝင်းခမြာ အတော်နာသွားရှာတယ်။ ဘာဘဲပြောပြော ဒစ်ကတော့ အခေါင်းထဲရောက်သွားမိပြီ။ မေမေဝင်းရဲ့ ကုန်းနေတဲ့ပုံစံဟာ သိပ်လှတာဘဲ။ ဖင်ကားကားကြီးနဲ့ ခါးသေးသေးနဲ့ တွဲကျနေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေဟာ ဆန်နီကို အားရပါးရ ဆောင့်ချင်စိတ်တွေကြွလာအောင် ဆွပေးနေပါတယ်။ ဒစ်ဝင်နေတဲ့လီးကို မကျွတ်အောင် အသာလေးမေမေဝင်းရဲ့ လက်မောင်းတွေကို သေချဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။ မေမေဝင်းလဲ သူ့လက်တွေကို နောက်ပြန်အနေအထားနဲ့ ဆန်နီလက်မောင်းတွေကို ပြန်ရစ်သိုင်းပြီး ချိတ်ထားလိုက်တယ်။ သူတို့ရဲ့ လက်တွေဟာ မြွေတွေ မိတ်လိုက်သလို လိမ်ယှက်နေကြတယ်။

" ဗြိ.. ဗြစ်.. ဗြစ်..ဗြစ်..အ.. အ.. အား.. ဆန်.. ဆန်နီ.. နာတယ်.. အား.. ဒုတ်..အား"

မေမေဝင်းရဲ့ မချိမဆန့်အော်သံဟာ အခန်းထဲမှာဟိန်းသွားပါတယ်။ ဆန်နီလီးဟာ တစ်ရစ်ချင်း စောက်ပတ်သားတွေကို ပွတ်တိုက်ရုန်းကန်ပြီး ဝင်သွားပါတယ်။ နောက်ဆုံးအပြင်မှာ ကျန်နေတဲ့ နှစ်လက်မလောက်လဲ အဆုံးဝင်ရော သားအိမ်တစ်ခုလုံး ပြုတ်ထွက်သွားပြီထင်ရလောက်အောင် နာကျင်သွားရှာပါတယ်။

" ဟင့်ဟင့်.. နာလိုက်တာ.. ဆန်နီရယ်.. နင်ရက်စက်လိုက်တာ.. အား.. အရမ်းမမွှေနဲ့.. အထဲမှာ စုတ်ပြတ်သတ်နေပြီ.. ဟဲ့"

မေမေဝင်တစ်ယောက် ဗျစ်တော်ဗျစ်တောက်ပြောနေပေမယ့်လည်း ဖင်ကိုတော့ မသိမသာကော့ပြီး ခံနိုင်မခံနိုင်စမ်းကြည့်နေပါတယ်။ ခဏငြိမ်နေပြီး ဆတ်ကနဲ့လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ကျင်တတ်သွားအောင် ခံလိုက်ရပြန်တယ်။ ပြီးတော့မှ.. အတင်းဖြေချနေတဲ့ မေမေဝင်းလက်တွေကို မလွတ်အောင်ချုပ်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ပါတော့တယ်။ မေမေဝင်းခမြာ ဒူးနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ထိန်းခံထားရပြီး လက်တွေက နောက်ပြန်လိမ်ပြီး မြောက်ကိုင်ခံထားရလို့ အင်မတန်နာရှာပါတယ်။ ကိုယ်ရှေ့ပိုင်းက ဘာမှအပင့်အထောက်မရှိလို့ နို့အုံတွေဟာ ပြုတ်ကြွေတော့မလို နာရီချိန်သီးလို လှုပ်ခါနေတယ်။ ဒါကြောင့်ရင်ဘတ်လည်း အောင့်လာတာပေ့ါ။ လီးဟာ အသားပြင်ထဲ စိုင်ဝင်လာလိုက် ပြန်နှုတ်လိုက်နဲ့ မညှာတမ်းလိုးနေတယ်။ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးပူလာတယ်။ ဒါကြောင့် အရည်တွေညှစ်ညှစ်ထုတ်ပေးနေမိတယ်။ သက်သာလို သက်သာငြားပေ့ါ၊ ဒီတော့မှ လီးကပိုသွက်ပြီး ခံလို့အရမ်းအရသာရှိတာဘဲ။

" ပြွတ်. ပြွတ်.. ဗျစ်.. ဖွပ်.. စွပ်.. ပြွတ်.. အင့်. အင်း. အား.. အား.. ဆန်နီ.. ဆန်နီရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ.. အိုး.. အား.. ဆောင့်သာဆောင့်.. ငါခံနိုင်ပြီ.. အိုး.. အား.. အမေ့.. အား"

ဆန်နီလက်တံရှည်ကြီးဟာ မေမေဝင်းရဲ့ လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရာကနေ သံချိတ်ကြီးတွေလို ကုပ်ပြီး ပုခုံးတွေကို လှမ်းချိတ်လိုက်ပါတယ်။ မေမေဝင်းခမြာတော့ ပျံကြွတော့မဲ့ ဇင်ယော်မလေးလို ဆန်နီလက်ဖျံမှာ သူ့တဒေါင်ကွေးတွေနဲ့ ချိတ်ရက်ကလေးပေ့ါ။ လီးဟာစောက်ခေါင်တစ်ခုလုံးမှာ ပြည့်ကြပ်နေပါတယ်။ လီးထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း လေတွေနဲ့ စောက်ရည်တွေအံကျလာသလို လီးပြန်ထုတ်ယင် လေတိုးဝင်သံတွေ ဆူညံနေလေရဲ့၊ လီးကို အဆုံးထိမြှုပ်ပြီး ထမင်းမွှေသလို မွှေပေးတော့ မေမေဝင်းခမြာ ထွန့်ထွန့်လူးနေရှာတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ချွေးတွေရေချိုးထားသလို ကျနေတယ်။ မောလည်းမောလှပြီ၊ မေမေဝင်းရဲ့ ပေါင်လျောက် ဖြူပြစ်ပြစ်အရည်တွေ စီးကျလို့နေလေရဲ့။

" ဆန်နီ.. ဆောင့်ဆောင့်.. ငါရပြီ.. ငါခံနိုင်ပြီ.. ပြီးတော့မယ်.. ပြီးတော့မယ်.. အင်း..အင်းး..အား"

မေမေဝင်းပြီးပုံကတော့ ကြောက်စရာကောင်းပါသေးတယ်.. တစ်ခါထဲ မျက်ဖြူတွေဘာတွေလန်ပြီး တဆတ်ဆတ်အကြောတွေဆွဲနေတယ်လေ၊ ပြီးတော့မှ ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။ မေမေဝင်းပြီးပေမဲ့ ဆန်နီမပြီးသေးဘူး၊ ဒါကြောင့်အံကြိးကြိတ်ပြီး အားသွန်ခွန်စိုက် ဆောင့်နေပါတယ်။ မေမေဝင်းကတော့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အင့်ကနဲ့.. အင့်ကနဲ့ မချိမဆန့်မြည်တမ်းနေရှာတယ်။ လီးဟာ ဒုတ်တစ်ချောင်းလို မာတောင်ပြီး အထဲက ကလီစာတွေကို တွန်းထုတ်သလိုဖြစ်နေတာကို၊ နောက်ထပ်အချက် ၃၀ လောက် မနားမနေဆောင့်ပြီးတော့မှ အားကနဲ့ အသံနက်ကြီးနဲ့အော်ပြီး သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေကို မေမေဝင်းရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ တဗျင်းဗျင်း ပန်းထုတ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား မှောက်ရက်ကြီး ကုတင်ပေါ် ဘုန်းကနဲ့ လှဲချပြီး ငြိမ်သွားရဲ့.. လီးကတော့ စွပ်ရက်ဘဲ။ မေမေဝင်းရဲ့ အတွင်းသားတွေက လီးကို မသိမသာ ဆုပ်နယ်ပေးနေတော့ ပျော့ခွေနေတဲ့လီးက ပြန်မာချင်လာတယ်။ အချိန်ကလည်း နာရီဝက်လောက်ခြားနေပြီကိုး။

" ကဲ.. ကိုယ်တော်လေး အောက်ဆင်း.. ပက်လက်အိပ်"

" မမလုပ်မလို့လား"

" ဒါပေ့ါ.. မင်းလဲမောနေပြီ.. မမဘာသာလုပ်ယင် ကိုယ်စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လို့ရတယ်"

ဆန်နီဟာ မေမေဝင်းသဘောအတိုင်း အောက်ဖက်လှိမ့်ချပြီး ပက်လက်လေး အိပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ မပျော့မမာဖြစ်နေတဲ့လီးကို ပါးစပ်မှာတေ့ပြီး အာငွေ့ပေးလိုက်တော့ ချက်ချင်ဘဲ မြွေဟောက်တစ်ကောင်လို ဒေါသတကြီး ခေါင်းထောင်လာတာဘဲ။ ပြီးတော့ ငုတ်ကြီးတစ်ချောင်းလို မတ်မတ်ကြီးတောင်နေတဲ့ လီးကို နီရဲပြိး သွေးစို့နေတဲ့ စောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ကိုယ်အလေးချိန်နဲ့ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းနေလေရဲ့၊ အသားထဲကို ထိုးလိုက်တဲ့ အပ်တစ်ချောင်းလို တအိအိနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း ဝင်ရောက်သွားပုံဟာ မေ့နိုင်စရာမရှိပါဘူး။ လေပြင်းမိတဲ့ ကျွဲကောသီးကြီးတွေလို ဗရမ်းဗတာလှုပ်ရမ်းနေတဲ့ နို့အုံကြီးတစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ပင်မပြီး ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်စို့နေပါတယ်။ လီးကို တစ်ရစ်ချင်း စောက်ဖုတ်ထဲသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ ဇိမ်ယူပြီးဆောင့်နေပါတယ်။

" ဆန်နီ.. နောက်လဲ တို့မကြာမကြာ တွေ့ရအောင်နော်"

" အင်း.. ဒါပေမဲ့ အကိုကြီးလာယင် ခဏခဏတွေ့လို့မကောင်းဘူးမမရဲ့ ..အားလုံးဒုက္ခရောက်ကုန်မယ် ...သူ့ဒေါသလဲ မမသိရက်သားနဲ့ မမနဲ့မယူခင်တုန်းကဆို ပိုဆိုးသေး.. ကျနော်က ငယ်ငယ်ဘဲရှိသေးတယ်"

" အမယ်လေး ဒါငါ့တာဝန်ထားစမ်းပါ ဆန်နီရယ်၊ နင့်အကိုကြီး ဒါတွေကိုလိုက်ကြည့်ဘို့ အချိန်မရှိဘူး လိုက်ကြည့်လဲ ငါ့တို့မိန်းမတွေရဲ့ မာယာကို နင်တို့ယောက်ျားတွေ မနိုင်ပါဘူး"

" ဒါကစာဆိုတွေပါ တကယ်ဆို ယောက်ျားတွေကို မိန်းမတွေမနိုင်ပါဘူး"

" ဘာမနိုင်တာလဲ.. ကဲ. ကဲ. ကဲ.."

စိတ်မဆိုးဘဲနဲ့ စိတ်ဆိုးချင်ယောင်ဆောင်ပြိး ဆန်နီလီးကို သူ့စောက်ခေါင်းထဲ အားရပါးရဆောင့်ဆောင့် သွင်းနေပါတော့တယ်။ ဆန်နီလဲ အားကျမခံ အောက်ကနေခါးကိုကော့ကော့ပေးယင်း သားအိမ်ကို လီးနဲ့ဆောင့်မိအောင်လုပ်နေရဲ့၊ ဆောင့်သာဆောင့်.. ရတယ်.. လီးကကြီးလွန်းရှည်လွန်းတော့ မေမေဝင်းခမြာ တဟင့်ဟင့်.. တအားအားနဲ့ မချိမဆန့်အသံတွေထွက်နေရဲ့။

" မမက သိပ်တော်တာဘဲဗျာ.. မမစောက်ဖုတ်ထဲကနေပြီးကို စုပ်နေလိုက်တာ ကျနော်ဆို နေလို့တောင် မရဘူး..ဆောင့်.. မမ.. ဆောင့်..မမ ..ဆောင့် မမမေ ရာ ကျနော်တတ်ဆောင့်ပေးမယ်"

" အမယ်… ရပါတယ်.. ငါနိုင်တယ်"

ပြောပြောဆိုဆို ဆန်နီပုခုံးတွေကို လက်နဲ့ဆွဲပြီးခါးကို ကုန်းချလိုက်ပါတယ်၊ အနီးစပ်ဆုံးပြောရယင် ဆိုင်ကယ်သမားရဲ့ပုံစံမျိုးဆိုပါတော့၊ ပြီးတော့ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကို ကြွကြွပြီးလီးကို စောက်ခေါင်းထဲအားရပါးရ ထည့်နေရဲ့။

" ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်.. တောင့်ထား မမပြီးတော့မယ်.. အင့်..အင့်.. အားး..အား.ရှီး.. ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..အား.. အားး…အား"

မချိမဆန့်အော်ပြီးယင်း ဆန်နီကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားပါတယ်၊ ဆန်နီ ဆီးခုံတစ်ခုလုံး ရွှဲရွှဲစိုအောင် အရည်တွေသွန်ထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ သူ့စောက်ခေါင်းထဲမှာတော့ ဆန်နီလီးက အတောင့်လိုက်သားအိမ်ထဲသွင်းထားတဲ့ ဓားလို ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ရှိနေဆဲပါ။ ဆန်နီကြာကြာမဆောင့်နိုင်ပါဘူး၊ မေမေဝင်း အမေမပြေခင်မှာဘဲ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို သိုင်းဖက်ပြီး တစ်ပတ်လှိမ့်လိုက်ပါတယ်။ အခုဆို မေမေဝင်ကအောက်က ဆန်နီကအပေါ်ကပေ့ါ။ မေမေဝင်းရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေကြောင့် စအိုမှာလဲ ပိုရွှဲပြီး ချွဲကျိကျိဖြစ်နေပါတယ်။ ဒီတော့ ဆန်နီဟာ အကြံတစ်ခုရပြီး စောက်ခေါင်းထဲကလီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်လေရဲ့။ ပြီးတော့

" အို.. ဆန်နီ.. မလုပ်နဲ့.. မလုပ်နဲ့.. ငါခံနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး.. ကွဲပြဲကုန်ရင် ဒုက္ခ"

" ရပါတယ် မမရယ်"

" မလုပ်နဲ့.. မရဘူး"

" အော် တေ့ကြည့်မယ်… မရယင်မလုပ်ဘူး"

ပြောပြောဆိုဆို မေမေဝင်းရဲ့ စအိုဝမှာ လီးဒစ်ကို တေ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့

" ဗြစ်.. အ.. နာတယ်.. နာတယ်…"

" ခဏပါ"

" ဗြစ်..ဗြစ်..ဗြစ်.. အား.. အား.. အား.. အမလေးနော်.. ငါသေတော့မှာဘဲ.. ဆန်နီရယ်.. မမကို သနားယင် ဖင်တော့မလိုးပါနဲ့.. နာလွန်းလို့ပါ"

" ရပါတယ်ဗျာ"

" ဗြစ်.. ဗြစ်.. အား.. အား.. အီး.. ဟီးး.. ဟီး.. နင်သိပ်ရက်စက်တာဘဲ.. ဟင့်. ဟင့်.. ကျွတ်ကျွတ် နာလိုက်တာနော်.. အမလေး.. အား…"

" ဖြစ်နေလိုက်တာ"

အပြန်အလှန်ပြောရင်းဆိုယင်းလီးဟာ အဆုံးထိ မေမေဝင်းရဲ့ စအိုထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ မေမေဝင်းခမြာ အသံပြာကြီးနဲ့ ကုန်းအော်ယင်း သည်းသည်းထန်ထန် ငိုချလိုက်ရဲ့ မတရား နာတာကိုး။ ဆန်နီကတော့ မသိကျိုးကျင်နဲ့ ပေါင်ဖြဲ ဒူးကွေးထားတဲ့ မေမေဝင်းရဲ့ ဒူးခေါက်ကွေးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖိတွန်းပြီး ဖြဲချလိုက်ပါတယ်။

" အား.. သေပါပြီဆန်နီရဲ့.. နင်ငါ့ကိုသတ်နေတာလား"

" ခဏနေယင် ကောင်းလွန်းလို့ တသက်လုံးထဲ့ထားပါဖြစ်သွားရမယ်..မမ"

ပြောပြောဆိုဆို လီးကို အဖျားကျန်လောက်ရုံဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အားကုန်သုံးပြီး ဆောင့်ချလိုက်ပါတယ်။

" ပြွတ်.. ဗြစ်.. အား"

မေမေဝင်းကော့တတ်သွားပါတယ်။ လီးဟာအဆုံးထိဝင်ရုံတင်မကဘူး ... အထဲမှာ ပိုရှည်လာသလိုဘဲ ပိုလဲကြိးလာတယ်ထင်ပါရဲ့၊ မေမေဝင်းတစ်ယောက်အလိုးခံရတာနဲ့ မတူဘဲ တကိုယ်လုံးကို စောက်ဖုတ်ကနေ စပြီးနှစ်ခြမ်းခွဲခံရတာနဲ့တူနေပါတယ်။ ပေါင်လဲ အက်ကုန်အောင်ဖြဲခံထားရ၊ စောက်ဖုတ်ကလဲ မတရားပြဲနေတော့ မကြာခင်မှာဘဲ တကိုယ်လုံးမှာ အက်ကြောင်းလိုက်ပြီး နှစ်ခြမ်းဖြစ်သွားတော့မယ်လို့ ထင်ရပါတယ်။ မေမေဝင်းရဲ့ မချိမဆန့်ခံစာရပုံကိုတော့ ဆန်နီသနားစိတ်ဝင်သွားတယ်ထင်ရဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်ပေးနေပါတယ်။ ၅ မိနစ်လောက် မှန်မှန်လေးဆောင့်ပေးပြီးရော မေမေဝင်းခံစာရတာတွေ သက်သာလာပါတယ်၊ တဖြေးဖြေးအရသာတွေ့လာတယ်ဆိုပါတော့။

" ဆန်နီတစ်ယောက် မကောင်းဘူးကွယ်.. မမကို ငိုအောင်လုပ်တယ်"

" ကောင်းစေချင်လို့ပါ.. အခုဘယ်လိုလဲ ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား"

" အင်း… ကောင်းတော့ ကောင်းသလိုဘဲ"

" အမြဲတမ်းပုံမှန်လိုးရတာ ငြီးငွေ့စရာကြီးပါမမရယ်၊ တစ်ခါတစ်ရံတော့ နည်းသစ်ကလေးတွေနဲ့ လုပ်ရတာပိုကောင်းတယ်၊ တစ်ချို့နည်းတွေက သိပ်ခက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ထိလိုက်ယင်ခွေသွားတယ်"

" ဒါဆိုမမကို တစ်နေ့နည်းတစ်မျိုးနဲ့ လိုးပေး"

" တနှစ်ကုန်မှဘဲ နည်းပေါင်းစုံမယ်"

" တကယ်လား.. အဲလောက်တောင်များလား"

" ဟုတ်တယ်.. မသိသေးတဲ့နည်းတွေ အများကြီးရှိသေးတယ်"

" ဒါဆို ပျော်စရာကြီးပေ့ါ"

" အခုနဲနဲပြင်းပြင်ဆောင့်မယ်.. ခံနိုင်ပါမလား"

" သိပ်တော့မပြင်းနဲ့ ကြိုက်တော့ကြိုက်လာပြီ"

မေမေဝင်းရဲ့ခွင့်ပြုချက်ရတော့ လီးကိုတဆုံးဆွဲထုတ်လိုက် အားနဲ့ဆောင့်သွင်းလိုက်နဲ့ ရက်ရက်စက်စက်လိုးပါတော့တယ်။

" ပြွတ်.. ပြွတ်..စွပ်.. ဒုတ်.. အင့်.. ဒုတ်.. အား.. ကောင်းလိုက်တာဆန်နီရယ်.. ဒုတ်.. အ အား"

ဆန်နီဆောင့်ချက်တွေဟာ တဖြေးဖြေးသွက်လာပါတယ်။ နောက်ဆုံဇယ်စက်သလို ဒုန်းကနဲ ဒုန်းကနဲ ဆောင့်ပြီး သုတ်ရည်ပူတွေကို စအိုထဲ ပန်းထုတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ မေမေဝင်းပေါ် ကြိုးပြတ်ရုပ်သေးလို ရှောကျသွားပါတော့တယ်။ 

မေမေဝင်းလည်း အလိုက်သင့်ဘဲ ဆီးဖက်ထားလိုက်တယ် တယုတယနဲ့ပေ့ါ။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်နာရီလောက်မှိန်းနေယင်းကနေ ပထမဆုံး စလှုပ်ရှားလာတာကတော့ မေမေဝင်းပါ။ ဆန်နီလီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သေချာကြည့်နေတယ်လေ။

" ထူးဆန်းတယ်နော်.. ယောက်ျားအချောင်းနဲ့ မိန်းမအပေါက်နဲ့ သိပ်အံ့သြစရာကောင်းတယ်"

" ဒီလိုလိုက်လောညီထွေမရှိလဲ ကမ္ဘာကြီးမယ် ငြီးငွေ့စရာကြီးဖြစ်နေရှာမှာပေ့ါ"

" မမစောက်ဖုတ်လှရဲ့လားဟင်"

" သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်.. ပေါင်မုန့်လို ဖောင်းနေတဲ့ ဆီးခုံအောက်က ဒါးရှနာလို နီရဲရဲအကွဲကြောင်းလေးရယ်၊ မရမ်းစေ့ရောင် စောက်စေ့ကလေးရယ် ကြွက်နားရွက်လို အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေရယ်"

" အို.. ဘယ့်နှယ် ကြွက်နားရွက်က ပါလာရတာလဲ.. တခြားဟာနဲ့ နှိုင်းယင်နှိုင်းပါ"

" အော်.. မမကလဲ ကြွက်နားရွက်ဆိုတာ ကျနော်ပြောတာမဟုတ်ဘူး.. ရှေးပညာရှိကြီးတွေက ဥပမာ ဥပမေယျနဲ့ ပြောခဲ့တာ"

" ဘယ်လိုဥပမာလဲ"

" သူကဇာတ်လမ်းလေးနဲ့ဗျ"

" ဘယ်လိုလဲ"

" တစ်ခါက မင်းသာတစ်ပါးရှိတယ်တဲ့၊ ငှက်ပျောတော့မင်းသာဆိုပါတော့၊ သူအရွယ်ရောက်လာတော့ သူ့ရွယ်တူမင်းသားတွေက သူ့ထက်စောပြီး အိမ်ထောင်ပြုတာကို သတိထားမိလိုက်တယ်။ သူစဉ်းစားတာပေ့ါ၊ ယောက်ျားနဲ့မိန်းမ ဘာကွာလို့ယူကြတာလဲပေ့ါ၊ သူတို့ခေတ်မှာက လိင်နဲ့ပတ်သတ်ပြီး အရှက်အကြောက်ကြီးလို့ ဒါကြောင်းဘာမှနားမလည်ဘူး မဟုတ်လား။ သူ့ဖာသာစဉ်းစားပေမဲ့ အဖြေကမပေါ်ဘူး၊ ဒါနဲ့သူ့အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီသွားမေးဘို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်တဲ့"

" တော်တော် သနားဖို့ ကောင်းတယ်နော်.. ဆန်နီ"

" ဒါပေ့ါ.  တစ်နေ့ သူ့ခမည်းတော်ဆီ အခစာမဝင်ဘဲ သူ့သူငယ်ချင်းဆီ အသာလစ်ထွက်သွားတယ်။ ဟိုရောက်တော့ မေးတာပေ့ါ၊ သူငယ်ချင်းက မိန်းမယူတဲ့အရသာသိချင်ယင် လီးနဲ့အနေတော်ဖြစ်မဲ့ ဝါးဆစ်တစ်ခုထဲလီးကို ထဲ့ကြည့်လို့ပြောလိုက်တယ်"

" ဒါလဲသိရော သူ့ခမြာ ထမင်းတောင်မစားနိုင်ဘူး၊ အခွင့်သင့်မဲ့အချိန်ကို စောင့်နေတာပေ့ါ၊ အဲ ညလဲရောက်ရော အသင့်ရှာထားတဲ့ ဝါးဆစ်ထဲလီးကို စွပ်ချလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီဝါးဆစ်ထဲ ကြွက်က သူမသိအောင်ဝင်နေတာကိုး.. လီးလဲဝင်လာရော မတရားဝင်လာတဲ့ ကြွက်သူခိုးထင်ပြီး ဒစ်ကို ကိုက်ချလိုက်တယ်၊ မင်းသားလေးရဲ့ အော်သံဟာ နန်းတော်တစ်ခုလုံး ဟိန်းသွားတာဘဲ"

" နန်းတော်တစ်ခုလုံး အုံးအုံးကျွတ်ကျွတ်နဲ့ လာကြည့်တော့  သူ့အဖြစ်ကို သိသွားတယ်၊ ခမည်းတော်ကြီးက ဒီလောက်တောင်တဲ့သားတော်ကို အမြန်ဆုံးမိန်းမပေးစားဘို့ အမိန့်ချလိုက်တယ်"

" တိုတိုပြောရရင် အိမ်နီးချင်း ဘုရင်တစ်ပါးရဲ့ သမီးနဲ့ရသွားတယ်ဆိုပါတော့၊ အဲမင်္ဂလာဦးညမှာတော့ ထုံးစံအတိုင်း ရင်ခုံစရာလေးတွေပေ့ါ၊ ဒါပေမဲ့ မင်းသားက မင်းသမီးနားမကပ်ဘူး ဟိုပြေး ဒီပြေးနဲ့ ရှောင်နေတယ်။ မင်းသမီးကလဲ အခုခေတ်မိန်းကလေးတွေလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဆိုတော့ ဗြောင်ဘဲဖွင့်မေးလိုက်တယ်၊ ဒီတော့မင်းသားက သူ့ရဲ့စမ်းသပ်မှုနဲ့ ခမည်းတော်အထင်လွဲပြီး မိန်းမပေးစားကြောင်း၊ အိမ်ထောင်ပြုတာ အရသာမရှိတဲ့အပြင် အသက်ထွက်မတတ်နာရတဲ့ အကြောင်းပြောပြလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ မိန်းမတွေရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ဝါးဆစ်ထဲ ကြွက်အောင်းသလို ကြွက်တစ်ကောင်တော့ ရှိမှာဘဲ ထင်တယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်တဲ့။ သူ့ရဲ့သူငယ်ချင်းအဖြေနဲ့ သူ့အတွေ့အကြုံ ပေါင်းပြီးယုတ္တိဗေဒကျကျ အဖြေထုတ်လိုက်တယ်ဆိုပါတော့"

" ဒီတော့ မင်းသမီးက နည်းမျိုးစုံနဲ့ သူ့ရဲ့အဆိုကို ချေဖျက်တာပေ့ါ၊ မင်းသားကတော့ ဇွတ်ဘဲ၊ မင်းသမီးလေးလဲရှက်မနေနိုင်ဘူး၊ ဟုတ်တယ်လေ ရင်ခုံစရာလေးတွေ ဖြစ်ရမဲ့ ညမဟုတ်လား၊ သူ့ရွှေချည်ထိုး ထမီကို အသာမတင်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အိပ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပေါင်ကား စောက်ဖုတ်ကို လက်မနှစ်ချောင်းနဲ့ဖြဲပြီး `မောင်တော် ဒီမှာလာကြည့်စမ်း.. ဘယ်မှာလဲ ကြွက်.. လာပါ.. သေချာလာကြည့်´ လို့ ဆိုတော့ မင်းသာက မရဲတရဲခပ်လှမ်းလှန်းကနေ ကြည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ခွေလိပ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို တွေ့တော့ 

" ဟိုမှာလေ.. ဟိုမှာ.. နှမတော်ရဲ့.. နားရွက်ကလေးတွေတောင် ပေါ်နေတယ်"

ဆိုပြီး တောင်ရှည်ပုဆိုးကို ပုခုံးပေါ်ဖတ်ကနဲ့တင်ပြီး အိပ်ဆောင်ထဲက တစ်ချိုးထဲ ထွက်ပြေးသွားတယ်တဲ့ ဟားး.. ဟားး.  ဟားး…"

" နားထောင်လို့ကောင်းသာဘဲ.. ဒါနဲ့မိန်းမတွေရဲ့ အထဲနှုတ်ခမ်းသားဟာ ကြွက်နားရွက်ဖြစ်ရတယ် ဆိုပါတော့"

" ဒါပေ့ါ"

" ကဲ.. အချိန်ရှိတုန်း.. လုပ်လိုက်ကြစို့"

" မမခံနိုင်သေးရဲ့လား"

" အိုး… ငါကမေးရမှာပါ"

ဆန်နီနဲ့ မေမေဝင်းတို့ဟာ တူနှစ်ကိုယ်ချစ်ကမ္ဘာလေးကို မနက် ၈နာရီအထိ မနားတမ်းတည်ဆောက် နေကြပါတော့တယ်၊ ပြီးတော့မှ မနားချင်နားချင်နဲ့ နားလိုက်ရတယ်၊ သမီးပြန်လာတော့မှာကိုး။

" ဆန်နီ.. တူမောရိုး.. အီး.. လာခဲ့နော် မမေ့နဲ့"

" ကောင်းပြီလေ.. မမသာစောင့်နေ"

...........................................................

ဆန်နီဆိုင်စောစောသိမ်းလိုက်ပါတယ်။ မေမေဝင်းနဲ့ချိန်းထားတယ် မဟုတလား၊ လှေကားကို နင်းတယ်တောင် မထင်ရဘဲ အပေါ်ထပ်ရောက်လာခဲ့တယ်။ အခန်းတံခါးက တွန်းဖွင့်ရုံနဲ့ပွင့်သွားတယ်။ မမသူ့ကို မျှော်နေရှာတော့မယ်၊ တွေ့တာနဲ့ နှုတ်ခမ်ကိုး စုပ်ပစ်လိုက်မယ်၊ ဘာညာစဉ်းစားယင်း အိမ်ခန်းထဲ အသာလှမ်းဝင်လိုက်တယ်။

" အင်း.. ဟင်း.. အဟင်းး.. ရှီး.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. အား.. ရှီး.. အား.. အင်းး.. အိုးး"

ခေါင်းကဆံပင်တွေတောင် ထောင်ထသွားရဲ့။ အသာလေးချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ နတ်သမီးလေးတပါးရောက်နေပါလား။ မမသမီးပေ့ါ.. ရောက်နေပါလား။ မမသမီး.. နာမည်က ထူးတဲ့.. တလမ်းလုံးဘုရင်မလို့ သတ်မှတ်ထားလောက်အောင် ချောတယ်။ ရုပ်ကော ပစ္စည်ရော ပြောစရာမရှိဘူး၊ အသက်က ၁၆ နှစ်ဘဲရှိသေးတယ်။ အလှဆုံးက စွင့်ကားနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေဘဲ သူ့ကြောင့်ဆန်နီခမြာ စိတ္တဇနာစွဲနေရတယ်။ ထူးကိုတသသနဲ့ပေ့ါ မတူမတန်မှန်းသိလို့ အသာကုပ်နေရတာ..။ အခုတော့။။

ဘုရင်မထူးလဲ တခြားမိန်းမတွေလို လီးတောင်းတနေတယ်။ ကျောအောက်မှာ ခေါင်းအုံး သုံးလုံးလောက်ဆင့်ခံပြီး ကုတင်ခြေရင်းမှာရှိတဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ဖက်ကို ပေါင်ဖြဲပေးထားတယ်၊ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အဝတ်အစားဆိုလို့ ဘာမှမရှိဘူး၊ ဒီမြင်ကွင်းကြောင့် ဆန်နီရူးတော့မလို ဖြစ်သွားလေရဲ့။ ကောင်မလေးလက်ထဲမှာ အမဲရောင်ဘက်ကိုလာနေတဲ့ ခရမ်းသီးတစ်လုံး၊ ကျပ်ဝိုင်းလောက်ရှိပြီး တစ်ထွာလောက်ရှည်မယ်၊ မှန်ထဲမှာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ပြန်ကြည့်ပြီး ခရမ်းသီးနဲ့ ဆွဲမွှေပေးနေရဲ့။ ဆန်နီကြည့်ရင်း လီးတောင်လာတယ်။ 

ဇစ်ဆွဲဖြုတ်ပြီး ခရမ်းသီးထက် ၂ဆလောက်ကြီးတဲ့ သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကတော့ မသိရှာဘူး၊ ဖီးလ်တွေသိပ်တတ်နေရဲ့ သူူ့နို့အုံလေးကို အသာပွတ်သပ်ယင်း နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားတယ်၊ ခရမ်းသီးရဲ့ တစ်လက်မလောက်ကို အခေါင်းထဲနှစ်ပြီး လှည့်ပတ်မွှေပေးနေတယ်။ သူ့ရဲ့ရှိုက်သံနဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်နဲ့ ခရမ်းသီးချော်သံတွေကို အခန်းအပြင်ကတောင် ကြားရတယ်။

ခင်ဗျားတို့လည်း ဆန်နီနေရာမှာဆိုရင်ကော၊ ကောင်မလေးကို မကူညီပေးချင်ကြဘူးလား။




........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



သူဌေးကတော်လေး ငယ်ငယ် အပိုင်း ( ၂ )

သူဌေးကတော်လေး ငယ်ငယ် အပိုင်း ( ၂ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကျော်မိုးက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်တိုက်ဆောင့်သည်..။ အေးအေးဝင်းမှာ ကော့ပျံကာ အရမ်းဖြစ်လာသည်..။ တရုတ်မလေး တဏှာကြွလာချိန်မှာပင် ကျော်မိုးက လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်..။ ပြွတ်ခနဲ အသံနှင့်အတူ လီးကြီးက ကျွတ်ထွက်သွားတော့သည်..။

အရသာတွေ့နေသော အေးအေးဝင်းမှာ ဆပ်တငံ့ငံ့ကြီးဖြစ်သွားပြီး….

“ အို…..ဟင့်..ဘာဖြစ်လို့ ထုတ်တာလဲ…..လိုးစမ်းပါ…ကျမ ပြီးကာနီးနေပြီ….ဆက်လိုးပေးပါ…အစ်ကိုရယ်…..ဟင့်ဟင့်….”

“ လေးဖက်ကုန်းလိုက်…နင့်ကို ဖင်ထောင် နို့ဆွဲပြီး လိုးအုန်းမယ်…….“

ကျော်မိုးက အမိန့်ပေးသည်..။ အေးအေးဝင်းသည် ချက်ချင်းပင် ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ထကာ လေးဘက်ကုန်းပေးသည်..။  ကျော်မိုးက ကားချင်တိုင်း ကားအိထွားစွင့်နေသော ဖင်ဆုံကြီးနောက်တွင် နေရာယူကာ စောက်ဖုတ်ဝတွင် လီးတေ့လျက် တအားဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ လီးက လျှောခနဲ ပင် အဆုံးတိုင် ဝင်သွားပြီး အေးအေးဝင်းမှာလည်း အရသာတွေ့လွန်းလှသောကြောင့် ခေါင်းပင် မော့တက်သွားရသည်..။

ခေါင်းမော့အတက်တွင် အေးအေးဝင်း၏ မျက်လုံးများသည် ထောက်တိုင်ပေါ်တွင် တပ်ထားသည့် ဗီဒီယို ကင်မရာကို မြင်သွားသည်..။ ပထမတွင်တော့ သေသေချာချာ မစူးစမ်းမိသေးပေ..။ နောက်မှနေ၍ ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာ လိုးနေသော ကျော်မိုး၏ ဆောင့်ချက်များကြောင့် တအီးအီး တအားအားနှင့် ဖင်ရမ်းလိုက် ကော့ပေးလိုက် ပြုနေမိသည်..။ ထို့နောက် ကင်မရာ၏ ထူးခြားမှုကို သံသယဖြစ်လာကာ အလိုးခံနေရင်းမှ လှမ်းကြည့်မိသည်..။

ဗီဒီယို ကင်မရာမှ တရှဲရှဲ အသံလေးများ မြည်နေသည်..။ မီးနီလေးလည်း ပွင့်နေသည်..။ ဟာ …ဒုက္ခပါပဲ…ဒီကင်မရာက ရိုက်ကူးနေတာပါလား…၊ အလိုအလျောက် ခလုပ်နှိပ်ကာ ရိုက်နေတာပါလား….၊ ပြီးတော့ ကင်မရာ မှန်ဘီလူးသည် သူမ အလိုးခံနေရာသို့ တည့်တည့်ကြီး ချိန်ထားသည်..။

အေးအေးဝင်း အလွန်ပင် ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားသည်..။ ကျော်မိုး၏ အကြံကိုလည်း နားလည်လိုက်ပြီ..။ ထို့ကြောင့် အတင်းပင် ရုန်းကန်သည်..။ ဒါပေမယ့် ဘယ်မှာလျင် ရနိုင်ပါမည်နည်း…။

“ တရုတ်မ…အခုမှ ရုန်းမနေနဲ့…၊ နင် ငမ်းငမ်းထပြီး လီးစုပ်တာတွေ ၊ အလိုးခံတာတွေ အားလုံး ရိုက်ထားပြီးပြီ….၊ ငြိမ်ငြိမ် ဆက်ခံစမ်း….မရုန်းနဲ့……..”

ကျော်မိုး၏ ခြိမ်းချောက်အမိန့်ပေးလိုက်သံက အေးအေးဝင်း၏ ရုန်းကန်နေမှုများကို ချက်ချင်း ရပ်သွားစေသည်..။  အေးအေးဝင်းမှာ အလွန်လည်း ရှက် ၊ အလွန်လည်း နောင်တ ရနေမိသည်..။ ဒါပေမယ့် သူမ ဘာမျှ မတတ်နိုင်တော့ပါ..။

ကျော်မိုးသည် အလွန်သဘောကျသွားကာ  အေးအေးဝင်းကို တအားပင် ဆောင့်လိုးပါလေတော့သည်..။  ကြောက်စိတ်ကြောင့် အနည်းငယ် ငြိမ်ကျသွားသော အေးအေးဝင်း၏ ရမ္မက်စိတ်များ  တဟုန်းဟုန်း ပြန်လည်း နိုးထလာသည်..။  အနိုင်အထက် ပြုကျင့်နေသူ ကျော်မိုးကို မုန်းတီးလှသော်လည်း ကျော်မိုး၏ အလိုးအဆောင့်ကတော့ အေးအေးဝင်းအတွက် မကြုံစဖူး ထူးကဲလှစွာသော ကာမအရသာတွေကို ပေးနေသည်..။

အတင်းကြိုးစား ထိန်းချုပ်ထားလျက်က အေးအေးဝင်း၏ တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်လှုပ်ခါခါ ဖြစ်လာသည်..။  ပါးစပ်ကိုလည်း  ဘယ်လိုမျှ ပိတ်ထား၍ မရ ၊ တအင့်အင့် တဟင့်ဟင့် အသံတွေ ပေါ်ထွက်လာနေသည်..။  ကျော်မိုးသည် ရုတ်တရက် ဆောင့်ချက်အားကို လျှော့ချလိုက်သည်..။ တအားဆောင့်မသွင်းတော့..။  ခပ်မှန်မှန်သာ ဖြည်းဖြည်းချင်း  တစ်ချက်စီ ဆောင့်သည်..။  တဏှာဇောကြွနေသော အေးအေးဝင်းမှာ သည်လို တစ်ချက်ချင်း စီ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဆောင့်နေတာကို အားမ၇..။  တအားဆောင့်လိုးစေချင်သည်..။ ဒါပေမယ့် အာသာငမ်းငမ်းပြောဆိုတောင်းခံမှုကို ကင်မရာဖြင့် ရိုက်ကူးကာ ဗီဒီယိုအခွေပေါ်တွင် ရုပ်သံတွေ မထင်သွားစေလိုပါ..။  ဒါကြောင့် ဖင်ကိုကော့ပေး ၊ ခါးကိုနွဲ့ပေး ၊ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများနှင့် လီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေး စသည်တို့ကိုသာ ပြုလုပ်နေသည်..။

မ ကျမ်းကြေနေသော ကျော်မိုးကလည်း အေးအေးဝင်း ဘယ်လိုခံစားနေရသည်ကို သိသည်..။ ဒါကြောင့် တအားဆောင့်ချပစ်ချင်သည့်စိတ်ကို အသာချုပ်တည်းရင်း ခပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်သည်..။  အေးအေးဝင်း မနေနိုင်တော့…။

“ ဆောင့်ပါရှင်…တအားဆောင့်ပေးပါ…အဲ့လိုကြီးတစ်ချက်ချင်း မလုပ်နေပါနဲ့….ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး….ရှင့်… အင်း….အဟင့်…ဟင့်..”

“ ဆောင့်လးိုတာ ခံလို့ ကောင်းတယ်..မဟုတ်လား....”

“ ဟုတ်….ဟုတ်…ကောင်းလို့ ဆောင့်ခိုင်းတာပါ….ရှင့်…….”

“ လိုးမယ်နော်….ဘွပ်……..ဗြစ်………”

“ အား……အင့်….လိုးပါရှင့်…..တအားဆောင့်…….အမလေး…လေး….ကောင်းတယ်…ရှင်…ဆောင့်ပါ…..အင့်…..အ..အား……”

အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် တအားဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ အေးအေးဝင်း တအီးအီးတအားအားဖြင့် အော်ဟစ်ညည်းကာ ခေါင်းမော့ ဖင်ကော့လျက် တစ်ချီပြီး တစ်ချီ သုံးကြိမ် သုံးခါတိုင်တိုင် ပင် ဆက်တိုက်ပြီးသွားလေတော့သည်..။

ကျော်မိုးလည်း မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် သုတ်ရည်များ  လွှတ်ထုတ်ပေးလိုက်သည်…..။

ကျော်မိုးသည် အညာသား အသားမည်းမည်း ဖြစ်ရာ သူ၏ သုတ်ရည်များက ခင်မောင်ကျော်လို တရုတ် အသားဖြူသူ၏ သုတ်ရည်များထက် ပျစ်သည်..။ ပို၍ ပူနွေးသည်..။  ထို့ပြင် သုတ်ထွက်အားလည်း ပိုများသည်..။  စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကို ပူနွေးပျစ်ချွဲသည့် အညာသား သုတ်ရည်များ ထိတွေ့စိမ့်ဝင်မှုသည် လင်တော်မောင် ခင်မောင်ကျော်၏ သုတ်ရည်များနှင့် ထိတွေ့ရမှုထက် ပိုကောင်းသည်..။ အရသာလည်း ပိုရှိသည်..။ ထို့ကြောင့် အေးအေးဝင်းမှာ ကျော်မိုးက သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်များ ပန်းထုတ်ပေးနေချိန်တွင် တစ်ချီထပ်ကာ ပြီး ရလျက် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ ကော့ပျံသွားရပြန်သည်..။

ပါးစပ်မှလည်း  ကောင်းလိုက်တာ ..ဟူ၍ တဖွဖွ တတွတ်တွတ် ရေရွတ်မြည်တမ်းနေမိသည်..။  ဗီဒီယို ကင်မရာဖြင့် ရိုက်ကူးနေသည်ကိုလည်း အလေးမထားနိုင်တော့…။

အားရပါးရ လိုးပြီးသွား၍ ကျော်မိုးက တရုတ်မလေး၏ စောက်ဖုတ်မှ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်..။ အေးအေးဝင်းမှာ တစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိ ပျော့ခွေလျက် ခုတင်ပေါ်တွင် ခွေခွေလေး လဲကျသွားရသည်..။  သည်မျှလောက် ကာမအရသာ တွေ့ပြီး မောဟိုက်နွမ်းလျမှုမျိုး သူမတစ်သက်မှာ မကြုံတွေ့ဖူးသေးပါ..။ 

တရုတ်မလေးခမျာ ကာမအရသာ ကောင်းကောင်းပေးနိုင်သည့် ဗမာ အညာသား ကျော်မိုး၏ လီးကြီးကို  အစွဲကြီးစွဲသွား၇လေပြီ…။

“ ဟေ့…..တရုတ်မ..ငါပြောစရာရှိတယ်…၊ သေသေချာချာ နားထောင်….”

ကျော်မိုး၏ ခေါ်သံကြောင့်  အေးအေးဝင်း ခေါင်းမော့ကာ ကြည့်လိုက်ရသည်..။

“ နင် တော်တော် ပင်ပန်းသွားပြီ ဆိုတော့ အနားယူလိုက်တော့….၊  နေ့ခင်း တစ်နာရီကျရင်သာ ငါ့အခန်းကို  ဆင်းလာခဲ့….ကြားလား…..”

အေးအေးဝင်း ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြလိုက်ရရှာသည်..။ ကျော်မိုးသည် အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်သည်.။ ထို့နောက် ကင်မရာမှ ဗီဒီယို အခွေကို ထုတ်ယူကာ ထွက်သွားသည်..။ အခန်းတံခါးဝသို့ ရောက်သောအခါ နောက်သို့ ခေါင်းငဲ့ပြီး ပြောသွားသေးသည်..။

“ အော်…..မေ့နေလိုက်တာ…..နင့်စောက်ဖုတ်က စောက်မွှေးတွေ ပြောင်စင်နေအောင် ရိတ်လာခဲ့အုံး…..တစ်ပင်မှ မကျန်စေနဲ့….ကြားလား……..”

...............................................

အေးအေးဝင်းသည် ခုတင်ပေါ်တွင် အချိန်အတော်ကြာအောင် လဲလျောင်း ငိုကြွေးနေမိသည်..။  သည်လို အဖြစ်မျိုး ကြုံရသည်ကို တွေးလေရှက်မိလေလေ ဖြစ်နေရသည်..။ ဒါပေမယ့် ဘာများ တတ်နိုင်ပါအုန်းမည်နည်း..။  တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကာမဆိပ်တွေ ပြယ်လာပြီး ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ လျော့ပါးကျဆင်းသွားလေရာ ၊ အေးအေးဝင်း၏ မူလပုံမှန် အသိစိတ် အပြည့်အဝ ပြန်ဖြစ်လာသည်..။

ဒရိုင်ဘာ ကျော်မိုး ပြုချင်သလို ပြုသွားခြင်းကို ခံခဲ့ရသော မိမိကိုယ်ခန္ဓာကိုလည်း စက်ဆုပ်ရွံရှာလာမိသည်..။ တဏှာအထကြွကြီး ကြွခဲ့ရသည့် အဖြစ်ကိုလည်း ရှက်၍မဆုံးနိုင်တော့..။

အေးအေးဝင်းသည် ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်.. ။ ရေချိုးခန်းမှာ ရေစိမ် ကြွေကန်ကြီး ၊ ရေပန်းများဖြင့် တကယ့်ကို ခမ်းနားစွာ ပြင်ဆင် ဖွဲစည်းထားသည့် အပျံစား ရေချိုးခန်း ဖြစ်သည်..။  ရေချိုးကြွေကန်ကြီးထဲတွင် ရေအပြည့် ဖောက်ထည့်ကာ ဝင်စိမ်ပြီး ဆပ်ပြာမွှေး အထပ်ထပ် တိုက်လျက် ရေကြာကြာပင် ချိုးသည်..။  ရေဘယ်လောက် ချိုးချိုး ဆပ်ပြာ ဘယ်လောက်တိုက်တိုက်  ရမ္မက်ဆန္ဒ အလိုလိုက်ကာ အရှက်အကြောက် ကင်းမဲ့စွာဖြင့် ဒရိုင်ဘာဖြစ်သူနှင့်  ကာမစပ်ယှက်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်ကိုတော့ ပပျောက်သွားအောင် ဆေးကြော၍ မရ..။ ပြီးတော့ သားအိမ်ထဲ ပြည့်လျှံအောင် ပင် စိမ့်ဝင်လာလေသည့် ကျော်မိုး၏ သုတ်ရည်များကိုလည်း ဘယ်လိုပြန်လည် ဆေးကြောထုတ်ပယ်ပစ်နိုင်ပါမည် နည်း…။  သန္ဓေတားဆေး ထိုးထား၍  ဗိုက်ကြီးမှာကိုတော့ မပူရပါ..။

ကျော်မိုးက နေ့လည် ၁ နာရီတွင် သူ့အခန်းကို လာရန် ခေါ်ထားခြင်းမှာ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးရန်သာ ဖြစ်သည်ကိုလည်း အေးအေးဝင်း သိပါသည်.။  အေးအေးဝင်းအနေဖြင့် ကျော်မိုးလိုးတာကို မခံချင်တော့..။ ကျော်မိုးထံ မသွားလိုတော့..။ သွားမိလျင် အလိုးခံရမည်..။ အလိုးခံရပါက သူမ တဏှာအလွန်ထန်လာကာ စောစောတုန်းကလို အရှက်အကြောက် ကင်းစွာဖြင့် ကျော်မိုးနှင့် ကာမစပ်ယှက်ခြင်းကို လိုလိုလားလားပင် ပြုမိပေလိမ့်မည်..။

ဒါပေမယ့် သူမသည် မသွားလို့ မရ..။

“ ငါ မသွားချင်ပေမဲ့ သူခေါ်ထားတာကို ငါ မငြင်းဆန်နိုင်ဘူး..၊ သွားရမှာပဲ…၊ သွားရမှာပဲ…သူကငါ့ကို ကောင်းကောင်းကြိုးကိုင်ထားနိုင်နေပြီ…”

ကျော်မိုးက စောက်မွှေးရိတ်ခိုင်းထားတာကို သတိရကာ ချိုင်းမွှေးရိတ်ရာတွင် သုံးသည့် ဂျုတ်နှင့် ပင် စောက်မွှေးများကို ရိတ်နေရသေးသည်..။  ထိုသို့ အမွှေးများ ရိတ်နေရင်း  ကျော်မိုးခိုင်းသမျှ လုပ်နေရသည့် အဖြစ်ကို တွေးကာ အေးအေးဝင်း မျက်ရည်များ လည်လာရသည်..။

....................................................

ကျော်မိုးသည် မိမိနေထိုင်ရာ ကားဂိုဒေါင်သို့ ဆင်းသွားရင်း အိမ်ဧည့်ခန်းကို ဖြတ်အသွားတွင် တယ်လီဖုန်းကို မြင်မိသောအခါ စိတ်ကူူးတစ်ခု ရလာသည်..။

ထို့ကြောင့် တယ်လီဖုန်းဖြင့် သူ့အပေါင်းအသင်း တစ်ယောက်ဖြစ်သော အာမက်ထံသို့ ဖုန်းဆက်သည်..။  အာမက်သည် ကျော်မိုး၏ ကျေးဇူးရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်..။  ကုလားသူဌေးများအိမ်တွင် ဒရိုင်ဘာဝင်လုပ်ကာ ကုလားသူဌေးကတော်များကို လိုးနိုင်ရန် အာမက်က စတင် ဆက်သွယ်ဖန်တီးပေးခဲ့သည်..။

အာမက်ကိုယ်တိုင်မှာလည်း ကုလားသူဌေးကတော်များကို စားနေသည့် လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်..။  ထို့ပြင် အာမက်သည် တရုတ်မကို အလွန်ချချင်နေသူတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်သည်.။ တရုတ်မကို လိုးရလျင် သေပျော်ပါပြီဟုလည်း မကြာခဏ ပြောလေ့ရှိသည်..။

ယခု တရုတ်မလေး တစ်ယောက်ကို အပိုင်ကိုင်မိထားသည့်အတွက် ကျော်မိုးသည် အာမက်ကို ကျေးဇူး ပြန်လည် တုံ့ပြန်သည့်အနေနှင့် အာမက်၏ လိုအင်ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးမည်ဟု စိတ်ကူးရကာ တယ်လီဖုန်း ဆက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။

“ ဟ …ကျော်မိုး ဘယ်လိုလဲကွ…၊ မင်း ဟန်ကျရဲ့လား….၊ မင်းဆီက ဘာသတင်းမှ မကြား လူလည်း မလာလို့ ငါ့ကောင် သေပြီလားလို့တောင် ထင်နေတာ…”

“ ငါတော့ အသက်ရှည်အုံးမှာပါ…၊ ဒီမှာ အာမက်…မင်း တရုတ်မစစ်စစ် ငယ်ငယ်တောင့်တောင့်လေးကို မလိုးချင်ဘူးလား….”

“ ဟာ…ဘယ့်နှယ် ပြောပါလိမ့်ကွာ…”

“ အေး…ဒါဆို  မင်း ငါ့ဆီကို တစ်နာရီထိုးဖို့ ဆယ့်ငါးမိနစ် အလိုမှာ အရောက်လာခဲ့….”

“ မင်းက ဘယ်တရုတ်မကိုများ ဖန်ထားလို့လဲ….နိပ်ကော နိပ်ရဲ့လား….”

“ နိပ်သလားတော့ မမေးနဲ့…မင်းဆော်နေတဲ့ ကုလားမတွေနဲ့ တခြားစီပဲ…၊ မင်းကိုယ်တိုင် မြင်ရတော့မှာပဲ…”

“ ငါ့ ဘော်ဒါ တစ်ယောက်ပါ ခေါ်လာချင်တယ်..ကွာ… ဖြစ်မလား….”

“ ဘယ် ကဘော်ဒါလဲ….”

“ ပိန်တာ ဘသေးပါကွာ…မင်းသိပါတယ်…”

ပိန်တာ ဘအေးမှာ ပိန်ပိန်သေးသေး လူဗလန်လေးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်..။  အာမက် စားတော်ကျများကို အခါအခွင့်သင့်လျင် လိုက်လိုးနေသူ ဖြစ်သည်..။  ငွေတော့ အတော်ထောသည်..။

“ အေး…..အေး….ခေါ်ခဲ့ပေါ့ ကွာ….ပိုမြိုင်တာပေါ့…”

..................................................

အချိန်က တရွေ့ရွေ့ ကုန်သွားနေသည်…။ အချိန်တွေ ကုန်လာလေ အေးအေးဝင်းတစ်ယောက် ရင်ခုန်သံတွေ  မြန်လာလေ…၊ တတ်နိုင်လျင် အချိန်တွေကို အတင်း ဆွဲထားလိုက်ချင်သည်…။ နေ့လည် တစ်နာရီ ထိုးမှာကို အေးအေးဝင်း သေမလောက် ကြောက်နေသည်..။

ဒါပေမယ့် အချိန်ရထားကတော့ သူ့ဖာသာ သူ မှန်မှန်ကြီး ပင် ခုတ်မောင်းကာ သွားနေသည်.။  တစ်နာရီ ထိုးကာနီးပြီမို့  အေးအေးဝင်းသည် ကျော်မိုးထံ သွားရန် ပြင်ဆင်ရသည်..။  ကျော်မိုးထံ သွားရာတွင်  ကလက်တက်တက် အသွင်မျိုး မဖြစ်ရလေအောင် အဝတ်အစားတွေကို သေသေချာချာ ရွေးဝတ်သည်..။

ဘရာစီယာ မစည်းပဲ လုံလုံခြုံခြုံ ရှိသည့် ဘော်လီအင်္ကျီကို ဝတ်ရန် ဆုံးဖြတ်သည်..။ ခေတ်မိန်းကလေးဖြစ်၍ အေးအေးဝင်းသည် ဘရာစီယာသာ အဝတ်များသည်..။ ဘော်လီ တစ်ထည်သာ ရှိရာ အတော်ပင် ရှာယူလိုက်ရသည်..။

အတွင်းခံ ဘောင်းဘီဝတ်သည့်အပြင် စကပ်ကိုပါ ထပ်ဝတ်သည်..။ ပိတ်စကပ်ဝတ်လိုပါသော်လည်း မရှိသောကြောင့် နိုင်လွန်စကပ်ကိုပဲ ဝတ်လိုက်ရသည်..။  ပြီးတော့ ထူထူထဲထဲနှင့် ခပ်ပွပွဖြစ်သော အင်ဒိုနီးရှား ပါတိတ်ဝမ်းဆက်ကို ဝတ်သည်..။ မှုန်နံ့သာ မခြယ်သတော့..။ နှုတ်ခမ်းလည်း မဆိုး ၊ မိတ်ကပ်လည်း မလိမ်း..။

“ ဒင်…..”

တစ်နာရီ ထိုးသံက အေးအေးဝင်းအတွက် ငှက်ဆိုးထိုးသံလို ပေါ်ထွက်လာသည်..။ အေးအေးဝင်းသည် သက်ပြင်းတစ်ချက် ချကာ သူမ မသွားလိုသော်လည်း မသွားပဲ နေ၍ မရသည့် ကျော်မိုး၏ အခန်းရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ရသည်..။

လျှောက်လှမ်းလာရင်း အေးအေးဝင်းတစ်ယောက် မျက်ရည်များ လည်လာမိသည်..။ မိမိဘဝသည် အော်ဒါရှိရာသို့ သွားရသည့် ပြည့်တန်ဆာမ တစ်ယောက်နှင့် ဘာမှ မခြားတော့ပါလားဟုလည်း တွေးနေမိသည်..။

လင်ဖြစ်သူ ခင်မောင်ကျော်၏ မျက်နှာကို မြင်ယောင်သည်..။ ဒရိုင်ဘာ၏ အလိုးကို ခံရန်သွားနေသည့် ဇနီးချောလေး အဖြစ်ကို ခင်မောင်ကျော်သိလျင် ဘယ်လို ခံစားရလိမ့်မည်နည်း…။

အေးအေးဝင်းသည် ခြေလှမ်းကို ရပ်ကာ နောက်သို့ ပြန်လှည့်ချင်သည်..။ ဒါပေမယ့် ပြန်လို့မဖြစ်..။ ကျော်မိုးထံတွင် မိမိ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေခဲ့သည်များကို ကျကျနန ရိုက်ကူးထားသည့် ဗီဒီယို အခွေ ရှိနေသည်..။ အလိုမကျလျင် ကျော်မိုးက ကောင်းကောင်း ဒုက္ခပေးနိုင်သည်..။  အရှက်ခွဲနိုင်သည်..။  ကျော်မိုး ခေါ်ထားရာသို့ သွားရမည်…။ ကျော်မိုးလိုးတာ ခံရမည်..။  မလုပ်ပဲ ငြင်းဆန်ခွင့် မရှိတော့…။ မသွားချင်လို့ မဖြစ်…။

ကြိုးစားကာ လျှောက်လှမ်းလာခဲ့ရာ နောက်ဆုံး ကားဂိုဒေါင် အထပ်ခိုးတွင် ရှိသော ကျော်မိုး၏ ဂေဟာသို့ ရောက်သွားရပါတော့သည်..။  ကျော်မိုးနဲ့အတူ အခန်းထဲတွင် အသားနက်နက်  ဆံပင်ကောက်ကောက် ကုလားဒိန်တစ်ယောက် ၊ ပုပုသေးသေး ပိန်ပိန် မျက်နှာ စုတ်ချွန်းချွန်းနှင့် လူတစ်ယောက်တို့ကိုပါ တွေ့ရသောအခါ အေးအေးဝင်းမှာ ခြေလှမ်းတုံ့ရပ်လျက် မျက်လုံး ပြူးသွားရသည်..။

အေးအေးဝင်းသည် ကျော်မိုးတစ်ယောက်တည်း သာ ရှိနေမည်ဟု ထင်ထားခဲ့သည်..။ အခုတော့ သူစိမ်းယောက်ျားများပါ ရှိနေသည်..။ ထို ယောက်ျားနှစ်ယောက်ကလည်း မိမိကို လိုးကြအုံးမည်ဆိုခြင်းကို အေးအေးဝင်း ချက်ချင်း နားလည်လိုက်မိသည်..။

မိမိကို ကျော်မိုးက အပိုင်ကိုင်ထားနိုင်သည်ဖြစ်ရာ ကျော်မိုးအလိုကျ မိမိအနေဖြင့် မငြင်းဆန်နိုင်ပဲ လိုက်လျောလုပ်ဆောင်ပေးရတော့မည် ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း အေးအေးဝင်း နားလည်သည်.။  အေးအေးဝင်း အလွန်ပင် ဝမ်းနည်း ယူကျုံးမရ ဖြစ်သွားသည်..။

“ ဟော…လာလာ….ဟောဒါ ငါ့ဘော်ဒါ နှစ်ယောက်ပဲ…၊ သူက အာမက် ၊ သူက ပိန်တာ ဘအေး…၊ ဘော်ဒါတို့ရေ…အဲဒါ ငါချစ်ချစ် တရုတ်မလေးပေါ့ကွာ…၊ နာမည်က အေးအေးဝင်းတဲ့…”

အာမက်နှင့် ဘအေးတို့က အေးအေးဝင်းကို စားတော့ ဝါးတော့မတတ် ကြည့်ကာ လေများ ချွန်လိုက်ကြသည်..။

“ လာလေ…အထဲကို ဝင်ခဲ့….”

အခန်းဝတွင် ကြောက်လန့်စွာ ရပ်နေမိသော အေးအေးဝင်းမှာ ကျော်မိုး ခေါ်လိုက်မှုကြောင့်  တုန်တုန်ရင်ရင်နှင့်ပင် အခန်းထဲ လျှောက်လှမ်း ဝင်သွားရရှာသည်..။

“ ကောင်မလေးက ရုပ် တော်တော်ဖြိုးတာပဲ..၊ ပစ္စည်းတွေကလည်း တင်းအယ်နေပုံ ရတယ်…၊  ကဲကွာ…ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရအောင် လုပ်စမ်းပါအုံး….”

အာမက်က ပြောသည်..။

“ ကြည့်ရမှာပေါ့ ကွာ…၊  ကဲ  တရုတ်မ အဝတ်တွေ ချွတ်စမ်း….”

ကျော်မိုးက အမိန့်ပေးလိုက်ရာ….၊  ယင်း အမိန့်ပေးသံက အေးအေးဝင်းအတွက် မိုးကြိုးပစ်သံအလား….။အေးအေးဝင်းမှာ ယောက်ျားသုံးယောက် ရှေ့တွင် အဝတ်တွေ ချွတ်ပြရန် မဝံ့မရဲ တုံ့တုံ့ဆိုင်းဆိုင်း ဖြစ်နေရာ…

“ ချွတ်လေ….နင့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ မြန်မြန် ချွတ်လိုက်တော့….”

“ ဟို..ဟို…….”

“ စကားများမနေနဲ့….ချွတ်ဆိုရင် ချွတ်လိုက်…ဒါပဲ….”

ကျော်မိုး အသံက မာလာသည်..။ အေးအေးဝင်း မတတ်သာတော့..၊ မငြင်းရဲတော့…။

ယောက်ျားကြီးသုံးယောက်က တဏှာခိုးတွေ ဝေနေသည့် မျက်လုံးကြီးများဖြင့် အားရပါးရ စူးစိုက်ကြည့်နေဆဲတွင် တရုတ်မလေး အေးအေးဝင်းသည် ရှက်ရွံ့စွာပင် အပေါ်ဝတ် အင်္ကျီလေးကို စချွတ်သည်..။

သူမအနေဖြင့် ငြင်းဆန်ရန် အင်အားမရှိပါ…။  ငြင်းလျင်လည်း အလကားပင် ဖြစ်မည်..။ သူတို့က အနိုင်အထက် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လုပ်ကြမည် မလွဲ…။အပေါ်အင်္ကျီ ကျွတ်သွားသည်..။  ဘော်လီကို ဆက်ချွတ်သည်..။ ထမီလည်း ကွင်းလုံး ပုံကျသွားသည်..။ ပြီးတော့ အတွင်းခံ စကပ် ၊ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ..လေး…။

အေးအေးဝင်းတစ်ကိုယ်လုံး ဗလာကျင်းသွားရပြီ..။ ကျော်မိုး ၊ အာမက် နှင့် ဘအေးတို့ သုံးယောက်သည် မျက်လုံးကြီးတွေ ကျွတ်ကျတော့မတတ်ပင် အေးအေးဝင်း၏ ဖြူဝင်း ကြော့ရှင်းသော ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကြီးကို စိုက်ကြည့်နေကြသည်..။

အေးအေးဝင်းသည် အမွှေးများ ရိတ်ထား၍ ငယ်နုပြောင်တင်းနေသော အဖုတ်လေး မပေါ်ရလေအောင် နောက်ဆုံး ကြိုးစားကာကွယ်သည့်အနေဖြင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို စေ့နိုင်သမျှ တင်းတင်း စေ့ထားမိသည်..။

“ ဟ….မင်း တရုတ်မမှာ စောက်ဖုတ်မှာ အမွှေးလည်း မရှိပါလား…ကွ…”

အာမက်က ပြောင်တင်း ရှင်းလင်းနေသော ဆီးခုန်လေးကို ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်..။

“ ရှိပါတယ်…ကွ….၊ ငါက အမွှေးတွေ ရိတ်ခိုင်းလိုက်လို့ ပါ…”

“ တောက်…မင်းကတော့ ဒီတရုတ်မကို တကယ် ပိုင်တာပါလား…၊ ငါတို့ကိုလည်း ပေးလုပ်မယ် မဟုတ်လား….၊  ဒါလေး လိုးရရင်တော့ သေပျော်ပါတယ်ကွာ……တကယ် တကယ်….”

“ အေး…ငါ အရင် အုပ်လိုက်အုံးမယ်…၊ ပြီးတော့ မင်းတို့ တက်ချပေါ့…၊  ကြိုက်သလိုသာ ဆော်…ဒီတရုတ်မက ရေရေလည်လည် နှာတင်းတဲ့ ဆော်…၊  ငါတို့ သုံးယောက် ဝိုင်းလိုးတာကို သူလဲ ကောင်းကောင်းကြီး သဘောကျမှာပါကွာ…၊  ဘယ်နှယ်လဲ…ဘော်ဒီကရော…မိုက်ရဲ့လား….”

“ ဟာ….တောင့်သလား မမေးနဲ့…ကိုယ့်လူ…..၊ ဖင်ကြီးတွေ ရင်ကြီးတွေ က လုံးအိနေတာပဲ…၊ ပေါင်တန်ကြီးတွေကလဲ…တုတ်ဖြိုးနေတာပဲ….”

“ နို့သီးခေါင်းတွေကော …ကြည့်ပါအုံးကွ….”

“ ဟာ….ဟုတ်တယ်…..ကုလားမ နို့သီးတွေလို မဟုတ်ဘူး…တကတည်း…ကော့ထောင် ချွန်နေလိုက်တာ….လက်သန်းဖျား အဆစ်လောက် ကို ရှိတယ်….”

“ တရုတ်မ နို့သီးတွေက ဒီလိုပဲ ရှည်ပြီး ကော့နေတာ…စုပ်လို့ ချေလို့ သိပ်ကောင်းတယ်…၊ အဲဒီ နို့သီးတွေကို လိုးနေရင်း ကုန်းစို့လိုက်ရင် တကယ် ဇိမ်ကျတာကွ……”

သူမ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အကြောင်း တစ်တစ်ခွခွ ပြောဆိုနေမှု ၊ သူမ၏ တဏှာကြီး ရမ္မက်ထန်ပုံတို့ကို ပြောနေမှုများကို အေးအေးဝင်း အတိုင်းသား ကြားနေရသည်..။  သူတို့ ပြောတာတွေလည်း ဟုတ်သည်…။ သည်ကို လာခဲ့စဉ်က မလိုလားပဲ ခြေလှမ်းတုံ့နှေးခဲ့သော်လည်း ယခုလို ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပြရပြီးသည့်အခါတွင်မူ အေးအေးဝင်းမှာ တဏှာကြွ ရမ္မက်ထန်စ ပြုလာပြီး ရှည်လျားသော နို့သီးခေါင်းများမှာ ကော့ထောင်နေပြီး အဖုတ်ထဲမှာတောင် စိုစိစိ ဖြစ်လာနေပြီ…။

ဒီလိုဖြစ်လာတာကို စက်ဆုပ်ရွံရှာလှသော်လည်း ရမ္မက်အာရုံကိုကား ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်လို့ မရပါ…။

“ ကဲ…တရုတ်မ…၊ လေးဘက်ထောက်ပြီး …ဖင်ပူးတောင်း ထောင်လိုက်စမ်း…….”

ကျော်မိုးက အမိန့်ပေးသည်..။ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကို ချွတ်သည်..။ တီရှပ်နှင့် ပုဆိုးသာ ဝတ်ထားသည့်အတွက် ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံချ ချွတ်ချပြီး တီရှပ်အား ဆွဲချွတ်ပစ်သည်နှင့် ကျော်မိုးမှာ ကိုယ်လုံးတီးကြီး ဖြစ်သွားတော့သည်..။

အေးအေးဝင်းအနေဖြင့် ဘယ်လိုမျှ ငြင်းပယ်ရန် လမ်းမရှိပါ…။ တိုးဝင်မိသော ကာမနွံ ဝဲဂယက်မှ အေးအေးဝင်း ပြန်းရုန်းမထွက်သာတော့…။ လျှောက်မိသည့်လမ်းကို သည်အတိုင်း ဆက်လျှောက်ရန်သာ ရှိပေတော့သည်..။ ဆက်၍သာ သွားရပေတော့မည်…။

အေးအေးဝင်းသည် အဆင်သင့် ခင်းထားသည့်မွေ့ယာပေါ်တွင် ကျော်မိုး၏ အမိန့်အတိုင်း ကျိုးနွံစွာပင် လေးဘက်ထောက်လိုက်ရသည်..။  ကျော်မိုးကလည်း သူမ၏ ဖင်ကြီးနောက်တွင်  ကပ်လျက်ဒူးထောက်နေရာယူသည်..။  ကျော်မိုးသည်  အေးအေးဝင်း၏ စူတူတူ စအိုဝလေးပေါ်သို့ တံတွေးများ ထွေးချလိုက်သည်..။  ပြီးတော့ တောင်မတ်နေသော  လီးတန်ကြီးကိုလည်း ဖင်ဝတည့်တည့်တွင် တေ့ထောက်သည်..။  အေးအေးဝင်း၏ တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ခနဲ တုန်သွားရသည်..။  ဖင်ဝတွင် လီးတေ့ထောက် ခံရသည့်အတွက် ကျော်မိုး ဘာဆက်လုပ်မည်ကို အေးအေးဝင်း ရိပ်မိကာ အလွန်လည်း ကြောက်လန့်သွားရှာသည်..။

.....................................

`` ဟင့်အင်း...ဟင့်အင်း....အဲဒါကိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ ..ရှင်...၊ လုပ်လို့ရမှာ မဟုတ်ပါဘူး..၊ တောင်းပန်ပါတယ်...နော်...ချမ်းသာပေးပါ....``

ဖင်ဝတွင် လီးတေ့မိလိုက်ရသည်တွင်  အေးအေးဝင်းက အလန့်တကြား တောင်းပန်ရှာသည်..။  ကျော်မိုးက အေးစက်စက် ရယ်မောသည်..။  အေးအေးဝင်း၏ ကြောက်လန့်တကြား တောင်းပန် အသနားခံသံများက  ကျော်မိုး၏ ရမ္မက်စိတ်ကို ပိုထန်စေသည်..။ ကျော်မိုးသည် အေးအေးဝင်း၏ လုံးဝန်းသော ဖင်သားကြီးများကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ အပေါ်သို့ အနည်းငယ် ပင့်မသည်..။ ဤတွင် ဖင်ကော့လာကာ ဖင်ပေါက်သည်လည်း ငပဲကြီးထိုးသွင်းရန်  လမ်းကြောင်း ပို၍ ဖြောင့်တန်းသွားသည်..။

အကြောက်အကန်နှင့် အလန့်တကြား ငြင်းဆန်တောင်းပန်နေသည့် အေးအေးဝင်း၏ အမူအယာနှင့် အသံနေအသံထားများကို ထောက်၍ အေးအေးဝင်းမှာ ဖင်တစ်ခါမျှ အလိုးမခံဘူးကြောင်း ကျော်မိုး နားလည်လိုက်သည်..။  ဘယ်လီးမျှ မဝင်ဘူးသေးသော စူတူတူ စအိုဝလေးထဲသို့ မိမိ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ငပဲချောင်းကြီး ထိုးထည့်ကာ လိုးရတော့မည်မို့  ထိုအတွေးက ကျော်မိုးကို ကျေနပ်ပီတိဖြစ်စေသည်..။

`` ပါးစပ်ပိတ်ပြီး လေးဘက်သာ ကောင်းကောင်း ကုန်းထားစမ်း...ကောင်မ..၊ မင်းတစ်ခါမှ မခံစားဖူးသေးတဲ့ အရသာကို ငါအခုပေးမယ်...၊  သိပ်လည်း ကြောက်မနေပါနဲ့လေ...၊ နင့် ဖင်ပေါက်လေးထဲ ငါ့လီးအဆုံးထိ ထိုးသွင်းပြီးရင်  နင်ဖင်ခံရတာကို သဘောကျလာလိမ့်မယ်..၊ ကောင်မ အားလုံး ငါဖင်လိုးတာကို သဘောကျကြတာချည်းပဲ...၊ နင်လည်း ချွင်းချက်  မဟုတ်ပါဘူး...``

ဖင်ချခံရတော့မည်မို့ အေးအေးဝင်းမှာ အလွန်ပင် ကြောက်လန့်နေရှာသည်..။ သူမသည် ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးထားရသည်ဖြစ်ရာ မျက်နှာက မွေ့ယာကို ထိမိနေသည်..။ အေးအေးဝင်းသည် မွေ့ယာတွင် မျက်နှာအပ်ထားသည်..။ ခေါင်းကို မော်ပင် မကြည့်ရဲ..။ သူမ၏ စအိုဝတွင် တေ့ထားသည့် လီးဒစ်ကြီးက အားဖြင့် ဖိလာသည်..။

ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လီးချောင်းကြီး ဝင်လာတော့မည်..။ သူမ ဘာပြောရမည်နည်း..။  သူမ ဘာလုပ်ရမည်နည်း...။  သူမသည် ကျေးပိုင် ကျွန်ပိုင်ခေတ်က ကာမကျွန်မလေး ဘဝမျိုး ရောက်နေရပြီ..။ ဖင်လိုးမခံရအောင် သူမအနေဖြင့်  ဘယ်လိုမှ ငြင်းဆန်၍ မရနိုင်တော့..။

သူမ၏ သွေးသားများသည် ဆူဝေလှုပ်ရှားလာလျက် တစိမ်းယောက်ျားနှစ်ယောက် မျက်လုံးအပြူးသားနှင့် ဝိုင်းကြည့်နေမှုအောက်တွင် ဖင်လိုးခံရတာ လိုလားနှစ်သက်မဝ ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းက အဆိုးဆုံးပင်..။ ရမ္မက်စိတ် ထကြွမှုနှင့် သွေးသားသောင်းကျန်းမှုတို့ကို အေးအေးဝင်းအနေဖြင့် ဘယ်လိုမျှ ချိုးနှိမ်ထိန်းချုပ်၍ မရပေ..။ ဖိအားက ပိုများလာကာ လီးဒစ်ထိပ်ဖျားသည် ကျဉ်းကြပ်လှသော စအိုပေါက်လေးထဲသို့ စတင်တိုးဝင်လာသည်..။  နာကျင်မှု ဝေဒနာသည် ပြင်းပြစွာ ပေါ်လာသည်..။  အေးအေးဝင်းတစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်မှုကြောင့် ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ သွားသည်..။

``အား.....အမလေးလေး.... ``

အေးအေးဝင်း၏ နှုတ်ဖျားမှ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်မိသည်.။  ပထမတွင်တော့ စအိုဝသည် လီးကြီးကို လက်မခံသေး..။ ကြွက်သားများက ရှုံ့ကာ တင်းခံနေသည်..။ ဒါပေမယ့် ဖင်လိုးနေကျဖြစ်သော ကျော်မိုးက လီးကို ခပ်စိုက်စိုက်ထားကာ ခါးအား ပေါင်အား သုံး၍ ဖိချလိုက်သည့်အခါတွင်မူ ဖင်ဝသည် ပြဲအာထွက်လျက် လီးဒစ်ကြီး ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ မြုပ်ဝင်သွားသည်..။

`` အား...အား....နာတယ်...နာတယ်.....တော်ပါတော့ ရှင်.....တော်ပါတော့...၊ အဲဒီမှာ မလုပ်ပါနဲ့ ရှင်...၊ ကျမကို အဲဒီမှာ မလုပ်ပါနဲ့တော့....ဟင့်ဟင့်....``

ကျော်မိုးကတော့  မိမိဖင်လိုးနေသည့် တရုတ်မလေး၏ အော်ဟစ်ငြင်းဆန်သံများကို လုံးဝ အရေးမထားပါ..။  မိန်းမ တော်တော်များများကို ကျော်မိုး ဖင်ဆော်ခဲ့ဖူးပြီးပြီ..။  သည်တရုတ်မလေးသည် ယခု ဘယ်လောက် အော်နေနေ ၊ မကြာမီမှာပင် ဖင်လိုးခံရသည့် အရသာကို သိကာ ဖင်ကြီး ကော့ထောင်လှုပ်ရမ်း၍ အလိုးခံတော့မည်ကို ကျော်မိုးနားလည်သည်..။ ထို့ကြောင့် ကောင်မ နာချင် နာပါစေ..၊ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လီးအဆုံးဝင်အောင်သာ သွင်းရပေမည်…။ 

ထို့ပြင် သူဌေးကတော်လေး အေးအေးဝင်း၏ နာကျင်စွာ ညည်းညူတောင်းပန်နေမှုက ကျော်မိုး၏ မိန်းမများကို အနိုင်ယူ စိုးမိုးလိုစိတ်အား ပို၍ ထက်သန် အားရလာစေလျက် လီးကို ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သည်ထက် ဝင်အောင် ဆက်သွင်းနေလေတော့သည်..။  တုတ်ရှည်ရှည် ငပဲချောင်းကြီးသည်  ဖင်ခေါင်းထဲ တစ်ထစ်ချင်း ဝင်နေသည်.။

နာတာကလည်း မပြောပါနဲ့တော့….။

“ အား……အား…..သေပြီ….သေပြီ……အား…အမလေး လေး….အင့်..ဟင့်….နာတယ်…….အီးဟီး….ရှီး….ကျွတ်…ကျွတ်…….”

အေးအေးဝင်း၏ ၂၄ နှစ်တာမျှသော လူ့ဘဝ သက်တမ်းအတွင်း သည်မျှလောက် ပြင်းပြသည့် နာကျင်မှု ဝေဒနာမျိုး  မခံစားခဲ့ရဖူးပေ..။  သည်မျှလောက်သော နာကျင်မှုသည် လည်း ရှိမည်ဟု ထင်ပင် မထင်ခဲ့…။  အလွန်နာသည်..။ သိပ်ကို နာသည်..။  သို့ရာတွင် သတိလစ်လုခမန်း ပြင်းထန်စွာ နာကျင်နေလျက်ကပင် ဖင်ထဲ လီးထိုးသွင်းခံရမှုကြောင့် ပေါ်ပေါက်လာသည့် အလွန်ထူးခြားသော ကာမအရသာတစ်မျိုးကိုလည်း  အေးအေးဝင်း ၏ သွေးသားများက မသိမသာ ခံစားရစ ပြုလာသည်..။

ဒါပေမယ့် နာကျင်မှု ၊ ကြောက်လန့်မှုတို့ လွှမ်းမိုးနေသော အေးအေးဝင်းအဖို့ ကာမအရသာကို သိသာစွာ မခံစားရသေး…။ လောလောဆယ်မှာတော့ ဖင်လိုးခံနေရတာကို အလန့်ကြီး လန့်ထိတ်နေဆဲ…။

ဒရိုင်ဘာဖြစ်သူက သူမ၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လီးချောင်းကြီး ရက်ရက်စက်စက် ထိုးသွင်းနေသည်ကို နာကျင်စွာ ခံရင်း  အေးအေးဝင်းသည် ဖင်ကွဲကာ သေများ သေသွားလေမည်လားဟုပင် တွေးပူမိပါသည်..။

ကျော်မိုးကတော့ တရုတ်မလေး၏ ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးများဖြင့် ကျကျနန အုပ်ကိုင်ကာ ဖင်ခေါင်းထဲသို့ လီးဝင်လမ်းဖြောင့်အောင် အပေါ်သို့ ပင့်တွန်းတင်လျက် လီးကို အတွင်သာ ဖိသွင်းနေသည်..။

လီးတစ်ထစ်ဝင်လာတိုင်း အေးအေးဝင်းခမျာ ဝေဒနာ တစ်ဆတိုးကာ အော်ဟစ်ညည်းညူ နေမိသည်..။  သည်လီးကြီး အဆုံးသာ ဝင်သွားလျင် မိမိ၏ ဖင်ကွဲထွက်သွားမှာပဲ…။  မနက်ဖြန် လမ်းတောင် ကောင်းကောင်း လျှောက်နိုင်တော့မည် မဟုတ်ဟုလည်း တွေးကာ ကြောက်လန့် စိုးရွံ့နေမိသည်..။

သူဌေးကတော်တရုတ်မလေး၏ အော်ဟစ်ညည်းညူသံများကို နားအရသာခံရင်း ၊ ကျော်မိုးက လီးကို တထစ်ချင်း သွင်းနေရာ ဆယ်လက်မကျော် ရှည်သော လီးကြီး သည် ရှစ်လက်မကျော်ခန့် ဖင်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားပေပြီ..။

ကျန်နေသေးသည့်  နှစ်လက်မလောက်ကို တော့ ကျော်မိုးက လှည့်ကာ ပတ်ကာ တထစ်ချင်း သွင်းမနေတော့ပဲ  တရုတ်မလေး၏ နို့အုံကြီးများကို ကုန်းဆွဲကာ ခါးအားနှင့် ပေါင်တံအားကိုပါ သုံးလျက် ကော့၍ ဆတ်ခနဲ ဆောင့်သွင်းသည်..။  လီးကြီး တစ်ချောင်းလုံး တင်းကြပ်သော ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ အဆုံးတိုင် ဝင်သွားတော့သည်..။

“ အမလေးလေး….ဖင်ပြဲပါပြီ….အစ်ကိုရဲ့…..နာလိုက်တာ…အီး…အီးဟီး…..ဟင့်….ဟင့်….”

အေးအေးဝင်း၏ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်ညည်းညူလိုက်သံက ကျော်မိုးအဖို့ နားဝင်ပီယံ ရှိလှသည်..။ ကျော်မိုးသည်  လီးအဆုံးသွင်းပြီးနောက် ဖင်ဆက် မလိုးသေးပဲ လီးကို အရင်းတိုင် ဖိကပ်ကာ ဖင်ခေါင်းထဲတွင် စိမ်ထားသည်..။ ဤအတွက် အေးအေးဝင်းအနေဖြင့် မိမိ၏ ဖင်လိုးခံရမှု တစ်ခန်းရပ်ပြီ ဟုပင် ထင်မိသည်..။  လီးကို ခေတ္တ စိမ်ထားလျက် ကျဉ်းကြပ်လှသော ဖင်ခေါင်း၏ ထိတွေ့မှုကို အရသာခံပြီးနောက်  ကျော်မိုးက ဖင်ပေါက်ထဲ မြုပ်ဝင်နေသော လီးကို ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ တော့ပေးလိုက်သည်..။

ထိုသို့ လီးတော့ပေးလိုက်လေတိုင်း အေးအေးဝင်းမှာ ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း ထကာနေသည်..။  ထို့နောက် ကျော်မိုးသည် လီးကို ဖင်ခေါင်းထဲမှ အသာဆွဲထုတ်သည်..။  စအိုဝသည် စူကြွကာ လီးတန်လုံးပတ်နှင့် ကပ်လျက် ပြဲလန်ပါလာသည်..။ အတော်ကို နာသည်.။  လီးတဝက်ခန့် ဆွဲထုတ်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြန်ဆောင့်သည်..။  ပြဲလန်ကပ်ပါသွားသော စအိုဝ ပြန်ရှုံ့ဝင်သွားသည်..။

“ ပလပ်…အား…နာတယ်….နာတယ်……..”

“ ပလွတ်…..အင့်…..ပလွတ်….အို့…..”

ကျော်မိုးက ဆက်လက်၍ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်သည်..။ အေးအေးဝင်းမှာလည်း ယခုမှ စ၍ ဖင်အလိုးခံရပြီ ဖြစ်ကြောင်း နားလည်လေတော့သည်..။  ပြီးတော့ ယခုလို အသွင်းအထုတ် စတင်လုပ်ဆောင်လာသောအခါ အနည်းငယ် နာကျင်သော်လည်း ထူးကဲသော အရသာတစ်မျိုးကို ခံစားတတ်စလည်း ပြုလာသည်..။

မိမိသည် ယခင်က သည်လို တဏှာထန် ရမ္မက်ပြင်းပြမှုမျိုး မဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်ကို အေးအေးဝင်း ပြန်တွေးမိသည်..။  ထို့ပြင် အေးအေးဝင်းအနေနှင့်လည်း  ဒရိုင်ဘာဖြစ်သူ၏ ဖင်ချခံရမှုကို သာယာသဘောကျခြင်း မဖြစ်လိုပါ..။ ဒါပေမယ့်…သူမကိုယ်သူမ ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းနိုင်ခြင်း  မရှိတော့..။

သွေးသားတွေ ဆူပွက်စပြုလာသည်..။ အေးအေးဝင်းသည် နာကျင်စွာ အော်ဟစ်ညီးညူခြင်း မပြုတော့..။ ရမ္မက်လွှမ်းသော ညည်းသံလေးများသာ နှုတ်ဖျားမှ ပွင့်အံပေါ်ထွက်လာသည်..။  အခန်းထဲတွင် ကျော်မိုး၏ ဖင်လိုးသံ တဖတ်ဖတ်နှင့်  ဖင်လိုးခံနေရသော တရုတ်မလေး၏ ရမ္မက်ပြင်းပြသော ညည်းညူသံလေးများသာ  ပဲ့တင်ထပ်နေသည်..။

အာမက်နှင့် ဘအေးတို့ နှစ်ယောက်မှာလည်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်လိုက်ကြသည်..။  သူတို့မြင်တွေ့နေရသည့် ဖင်လိုးမှု မြင်ကွင်းကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက်၏ လီးများ မာန်ထကာ မတ်တောင်နေကြသည်..။

အာမက်၏ လီးသည် ကျော်မိုးကို မမီသော်လည်း အတော်ကို ကြီးမားရှည်လျားသည်..။  အရှည် ၁၀ လက်မနီးပါးခန့်  လုံးပတ်ကတော့ ကျော်မင်းထက် နည်းနည်းလေး ပိုသေးသည်..။  သို့သော် လီးထိပ်အရေပြားကို လှီးထား၍ ဒစ်ကြီးသည် ပြဲအာကာ မှိုပွင့်ကြီးလို ဖြစ်လျက် လီးထိပ်တွင် ဦးထုပ် ဆောင်းထားသလို ဖြစ်နေသည်..။  လီးဒစ်က ကျပ်လုံးထက် ပိုကြီးနေသည်..။ ထို့ပြင် ဒစ်အလျားက ကျော်မိုးထက် ရှည်သည်..။  ကျော်မိုးလီးသည် ဆယ်လက်မကျော် ရှည်သော်လည်း လီးဒစ်က နှစ်လက်မခန့်သာ ရှိသည်..။ အာမက်၏ လီးကတော့ ဆယ်လက်မနီးပါး ရှိကာ လီးဒစ်ကချည်းပဲ သုံးလက်မကျော်ကျော် ရှိသည်..။

ဘအေးလီးကတော့ သာမန်မျှသာ..။  အရှည် ( ၇ ) လက်မခန့်နှင့် လုံးပတ် ငါးမူးလုံးလောက်သာ တုတ်သည်..။  သူတို့နှစ်ယောက်သည် တရုတ်မလေးကို  ဖင်ချနေမှုအား မျက်လုံးအပြူးသားနှင့် ကြည့်နေကြသည်..။  တရုတ်မလေး၏ ကားအိတင်းရင်းသော အသားဆိုင် အသားခဲကြီးများကို အားရပါးရ ကြည့်နေကြသည်..။ သူတို့လည်း တရုတ်မလေး အေးအေးဝင်းကို လိုးချင်လှပြီ…။

.......................................

ကျော်မိုးက လေးဘက်ကုန်းကာ ဖင်ထောင်ထားသော တရုတ်မလေး၏ စအိုဝထဲသို့ သူ့ငပဲကို ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ကာ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးနေသည်..။  လီးကြီးက ဖင်ပေါက်ထဲသို့ စွတ်ခနဲ စွတ်ခနဲ ဝင်နေသလို အေေးအးဝင်း၏ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်..။

“ ဘယ်လိုလဲ….ငါဖင်ဆော်တာ နင်ခံနိုင်ပြီ မဟုတ်လား…၊ နင့်ဖင်ပေါက်ထဲကို ငါ့လီးကြီး ကောင်းကောင်း ဆောင့်သွင်းလို့ ရနေပြီ….”

ကျော်မိုးက ထိုသို့ ပြောပြီး ဆောင့်ချက်များတွင် ပိုအားထည့်ပေးသည်..။ ပို၍ ကြမ်းကြမ်းဆော်သည်..။ အေးအေးဝင်း ဘာမှ ပြန်မပြော..။ သို့သော် တဟင်းဟင်းနှင့် အဖျားတက်သလို ညည်းသံများက သူမ မည်မျှ ကာမအရသာ တွေ့နေသည်ကို ပြနေသည်..။

ကျော်မိုးက ဆောင့်ချက်ကို အနည်းငယ် လျှော့သည်..။ ခပ်ဖြည်းဖြည်းသာ ဆောင့်သည်..။ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်မှုကို အကြိုက်တွေ့နေသော အေးအေးဝင်း အားမလို အားမရ ဖြစ်လာသည်..။

“ ဖင်လိုးခံရတာ ကောင်းလာပြီ မဟုတ်လား…”

ကျော်မိုးက အပိုင်ကိုင်ကာ မေးသည်..။  ဖင်လိုးခံရသည့် အရသာ ကောင်းကို သိသွားပြီ ဖြစ်သော သူဌေးကတော် တရုတ်မလေး အေးအေးဝင်းမှာ မရှက်နိုင် မကြောက်နိုင်တော့..။

“ အင်း……..ဟုတ်ကဲ့……”

အေးအေးဝင်း နှုတ်ဖျားမှ တုံ့ပြန်အဖြေပေးကာ ဖင်ကြီးကို ကော့ရမ်း လှုပ်ခါပေးလိုက်သည်.။

“ ဟော…ကြည့်စမ်း…တရုတ်မ ဖင်ကြီး ကော့ရမ်းပေးတာ မြင်တယ် မဟုတ်လား…၊ ဒီကောင်မ ဖင်ဇိမ်တွေ့နေပြီ…ကွ…”

အာမက် အငမ်းမရ အော်လိုက်သည်..။

“ အေး…ဟုတ်တယ်….ဟုတ်တယ်…ကျော်မိုး …ကောင်းကောင်းကြီးသာ ဆော်ပေးလိုက်စမ်းပါကွ….”

ဘအေးကလည်း အားပေးအားမြှောက် လုပ်သည်..။  ဖင်ဆော်ခံရတာ ကောင်းလွန်းလှ၍ မှိန်းခံနေသော အေးအေးဝင်းသည် အာမက်နှင့် ဘအေးတို့ကို ခေတ္တမျှ မေ့၍ပင် နေသည်..။  ယခု ထိုအသံများ ကြားရမှပင် မိမိ၏ ဖင်လိုးခံနေပုံကို တခြားယောက်ျားနှစ်ယောက် မျက်စိစားပွဲထိုင်၍ နေကြကြောင်း အမှတ်ရလာလေသည်..။

ကျော်မိုး၏ ဖင်ဆော်မှုအား ကျေကျေနပ်နပ် တုံ့ပြန်တာထက် ဖင်လှုပ်ပေးနေခဲ့မှုသည် အေးအေးဝင်းအတွက် တကယ်ပင် အရှက် အကြောက် ကင်းမဲ့စရာ ဖြစ်သည်..။ ဤကဲ့သို့ ဖြစ်ရသည်ကို အေးအေးဝင်း မလိုးလားပါ..။ လေးဘက်ထောက်ကာ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်လျက် မိမိအိမ်မှ ဒရိုင်ဘာဖင်လိုးမှုကို ခံနေရသည့် သူဌေးကတော် တရုတ်မလေးသည် ကျန်ရှိနေသေးသမျှသော အသိဉာဏ်နှင့် စွမ်းအားများကို အတင်းဖျစ်ညှစ်သုံးလျက် မလှုပ်မရှား အသံလည်း မပြုပဲ  ဘာခံစားချက်မျှ မရှိသည့် သစ်တုံးကြီးလိုသာ နေဖို့ အတင်း ကြိုးစားရှာသည်..။

ဒါပေမယ့် အချည်းအနှီးသာပင်…။ သွေးသားတို့၏ သောင်းကျန်း ဆူကြွလာမှု ၊ တရိပ်ရိပ်နှင့် ဒီရေအလား တက်လာသော ရမ္မက်ဆန္ဒ ..ဒါတွေကို ဘယ်လိုမျှ တားဆီးလို့ မရ…။ တားလေ ပိုဆိုးလေ..။ ပို နှာထန်လာလေ…။

နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး အံခဲကာ တရိပ်ရိပ်တက်ကြွလာနေသည့် ရမ္မက်ဇောကို အတင်း ချိုးနှိမ် ထိန်းချုပ်နေသည့် ကြားမှပင် သူမ၏ ကားအိစွင့်ထွားသော ဖင်ဆုံဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများသည် နောက်သို့ ကော့ကာ ရမ်းကာ ဝေ့ကာဝိုက်ကာ လှုပ်ရှားကာနှင့် ကျော်မိုး၏ ဖင်လိုးမှုကို လိုလားခုံမင်စွာ တုံ့ပြန်နေသည်..။  ကျော်မိုးက ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်သည့်အခါများတွင် အေးအေးဝင်း၏ ဖင်ဆုံကြီးသည် အလိုလိုပင် ကော့ပင့် ထောင်တက်လာသည်..။ ခါးလေး ညွှတ်လျက် ကျသွားသည်..။

ကျော်မိုးသည် တတုန်တုန် လှုပ်ခါနေလေသော ဖင်ဆုံကြီးကို လက်ဝါးဖြင့် အား၇ပါးရ ပွတ်ကာ လီးကိုလည်း ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ သွင်းနေသည်..။

“ ပလွတ်….ဘွပ်….အင့်…..”

“ ပလွတ်…..ပြွတ်…..ဖွတ်……အို..အမေ့…….”

“ ဘွတ်….ဘွပ်…..ဟင့်..အင့်  အင့်…..”

ဘေးမှ ကြည့်နေကြသည့် လူသားနှစ်ယောက်မှာလည်း လီးတန်ကြီးတွေ အစွမ်းကုန် မတ်တောင်ကာ လိုးချင်ဆော်ချင်လှပြီ..။  သူတို့မြင်နေရသည့် အေးအေးဝင်း၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကိုယ်လုံးကြီးကလည်း တစ်တစ်ရစ်ရစ်နှင့် လိုးချင် ဆော်ချင်စရာကြီး မဟုတ်ပါလား…။

“ ဟေ့ကောင် ကျော်မိုး…၊ ငါတို့က ဘယ်တော့မှ ဒီတရုတ်မကို လိုးရမှာလဲ….၊ ငါ…မစောင့်နိုင်တော့ဘူး ကွ…လိုးချင်လှပြီ…”

အာမက်က သူ့ငပဲ မဲကြုပ်ကြုပ်ကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်း လှမ်းပြောသည်..။

“ ဘယ်လိုလဲ….တရုတ်မ ၊ ငါ့ဘော်ဒါ ပြောတာကို ကြားတယ် မဟုတ်လား….”

ကျော်မိုးက ထိုသို့ပြောရင်း အေးအေးဝင်း၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ပြင်းထန်စွာ တစ်ချက် ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်..။  ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လီးဝင်သွားသံ  ဘွပ် ခနဲ မြည်သွားလျက် အေးအေးဝင်း၏ နှုတ်ဖျားမှ  အား…ကျွတ်ကျွတ်..ဟင့်….ဟု ညည်းလိုက်သံလေးသည် စည်းကိုက် ဝါးကိုက် ပေါ်ထွက်လာသည်..။  တရုတ်မလေး၏ ခါးသိမ်သိမ်လေး ညွှတ်ကျလျက် ဖင်ကြီး ကော့တက်လာသည်..။

“ ကဲ…ဒီတော့ သူ့ကို  အခု တစ်လှည့်ပေးလိုက်အုံးပေါ့….”

ကျော်မိုး၏ စကားသည် အေးအေးဝင်းအဖို့ စီရင်ချက် ချလိုက်သံပင် ဖြစ်သည်..။ မိမိသည် အာမက်ဆိုသူ ကုလားဒိန်၏ အလိုးကို ခံရပေအုံးတော့မည် ဟုလည်း အေးအေးဝင်း နားလည်လိုက်သည်..။

“ ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း…ကျမကို သနားပါအုံး…အစ်ကိုရယ်….”

အေးအေးဝင်းက ထိုသို့ တောင်းပန်အသနားခံနေဆဲမှာပင် ကျော်မိုးသည် အေးအေးဝင်းကို ဆတ်ခနဲ တွန်းထုတ်လိုက်သည်..။ ဒူးတုတ်ကာ ဖင်ခံနေရရှာသော သူဌေးကတော်လေးမှာ မွေ့ယာပေါ် မှောက်လျက်သား ကျသွားသည်..။  သူမ၏ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လီးချောင်းကြီးကလည်း ပြွတ်ခနဲ အသံနှင့်အတူ ကျွတ်ထွက်သွားသည်..။

ပြည့်ကြပ် တစ်ဆို့နေသော လီးတန်ကြီး ရုတ်တရက် ကျွတ်ထွက်သွား၍ အေးအေးဝင်း၏ ဖင်ဝလေးမှာ ဟပြဲပြဲ ဖြစ်လျက် ဟာတာတာနှင့် ကျန်နေခဲ့သည်..။  ဖင်ထဲမှ လေအံသံ ရှည်ရှည်တစ်ချက်လည်း တဘွတ်ဘွတ် တဘုဘု မြည်လျက် ထွက်ပေါ်လာသည်..။

အေးအေးဝင်းသည် မွေ့ယာပေါ်တွင် မှောက်လျက်သားလေး ရှိနေသည်..။ သူမသည် လှုပ်ပင် မလှုပ်ရဲပါ..။ မကြာမီ ကြုံရတော့မည့် ယုတ်မာပက်စက်စွာ အလိုးခံရတော့မည့် အဖြစ်များကို တွေးပင် မကြည့်ရဲရှာ…။

သူဌေးကတော်လေး အေးအေးဝင်းမှာ သည်မျှလောက် အရှက်အကြောက် ကင်းမဲ့စွာ ပြုကျင့်စပ်ယှက်မှုမျိုး ကြုံရမည်ဟု ထင်ရန် ဝေးစွ..။ ရှိနိုင်မည်ဟုပင် မထင်ခဲ့ပေ…။  ယခု အာမက်လိုးတာကို ခံရပေတော့မည်…။ ပြီးလျင် ဘအေးက ချအုံးမည်..။ ဒါ့အပြင် ပက်ပက်စက်စက် လိုးသူက လိုး၍ ဤသို့လိုးနေသည်ကို ကျန်နှစ်ယောက်က မျက်စိ စားပွဲထိုင်ကာ ကြည့်နေကြပေဦးမည်..။

သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို ယောက်ျားကြီး သုံးယောက် ထင်တိုင်းကြဲ ပြုမူကြမှုကို မိမိ ခံမှ ခံနိုင်ပါမည်လား ဟူ၍လည်း တွေးကာ ကြောက်နေမိသည်..။  ဒါပေမယ့် မိမိအနေဖြင့် ကျော်မိုး၏ အမိန့်သြဇာကို မည်သို့မျှ မလွန်ဆန်နိုင်ကြောင်း အေးအေးဝင်း သိနေသည်..။

ကျော်မိုးသည် အေးအေးဝင်းကို ရမ္မက်ထန် တဏှာကြွလျက် အရှက်အကြောက် ကင်းမဲ့စွာ ကာမစပ်ယှက်ရမှုကို လိုလားတပ်မက်လာအောင် လုပ်နိုင်ခဲ့သည်..။ ထို့ပြင် အေးအေးဝင်းနှင့် ပက်ပက်စက်စက် ဖြစ်ပျက်နေပုံများကို ဗီဒီယို ရိုက်ကူးကာ လက်ဝယ်ပိုင်ပိုင်ကြီး ကိုင်ထားသည် မဟုတ်ပါလား…။

ကျော်မိုးက ကုန်းဆို  သူမ ကုန်းပေးရမည်..။ ကျော်မိုးက လီးစုပ်ဆို သူမ စုပ်ပေးရမည်..။ ကျော်မိုးက ဖင်ခံဆို သူမ ခံရမည်..။  ဘယ်နေရာမှာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဘယ်သူနဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အေးအေးဝင်းမှာ ကျော်မိုး၏ ကာမကျေးကျွန်မလေးတစ်ယောက် ဘဝသို့ သက်ဆင်း ကျရောက်နေရပေပြီ..။

အာမက်သည် မိမိလက်သို့ ကျော်မိုးက ပေးအပ်လိုက်သော အေးအေးဝင်းရှိရာသို့ ချဉ်းကပ်သွားသည်..။  ပြီးတော့ အေးအေးဝင်းကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲဖြဲသည်..။

ပြုသမျှ ခံရမည်ကို သိနေသော အေးအေးဝင်းသည် ဘာမျှ ငြင်းဆန်နေခြင်း မပြုတော့..။ မျက်စိကိုသာ စုံမှိတ်ထားလိုက်တော့သည်..။ အာမက်သည် ပေါင်ကားထား၍ ပြဲအာနေသော တရုတ်မ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အားရပါးရ ကြည့်ကာ…

“ တောက်…ကြည့်စမ်းပါအုံးကွာ…စောက်ဖုတ်က ဖြူနုပြီး အလယ်က အတွင်းသားတွေက ပန်းရောင်လေးကို သမ်းနေတာပဲ..။ စောက်မွှေးရိပ်ထားတော့ ပိုကြည့်လို့ လှနေတာပေါ့..။  တရုတ်မ စောက်ဖုတ်ကို ငါ မလိုးဖူးသေးဘူး…၊ အခုတော့ ကောင်းကောင်း လိုးပေးလိုက်မယ်…၊ ကုလားလီး အရသာကို ဒီတရုတ်မ ကောင်းကောင်းကြီး သိသွားစေရမယ်…”

အာမက်၏ ကြုံးဝါးလိုက်သံက အေးအေးဝင်းကို အသားဆတ်ဆတ်တုန်အောင် ကြောက်လန့်သွားစေသည်..။ အေးအေးဝင်းသည် အလန့်တကြားပင် လက်သီးလေးများ ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားမိသည်..။ သည်ထက်ပိုပြီး သူမ ဘာမျှ မတတ်နိုင်ပါ..။

“ ဟေ့ကောင်…ဒီတရုတ်မ မင်းလက်ထဲ အပြီး ထည့်လိုက်တယ်များ ထင်နေသလား…၊ ငါချလို့ မပြီးသေးဘူး…ကွ…၊ မင်းလိုးချင်လှချည်ရဲ့ ဆိုလို့ ငါ ခဏ ရပ်ပေးလိုက်တာ…၊ ကဲကဲ…တရုတ်မ စောက်ဖုတ်ထဲကို မင်းလီး သွင်းလိုက်..။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးကို မင်းအပေါ်မှာ မှောက်ခုံဖြစ်အောင် ဆွဲလှန်တင်ပေး…၊ ဒါမှ ငါက သူ့ဖင်ပေါက်ထဲ လီးပြန်သွင်းပြီး ဖင်ဆက်ချနိုင်မှာ …ကဲ…လုပ်လေကွာ… ဘာနှေးနေရတာလဲ….”

ကျော်မိုးက လောဆော်သည်..။  အေးအေးဝင်းသည် ကျော်မိုး၏ အကြံအစည်ကို ကြားသိရသောအခါ အလွန်အမင်း ကြောက်လန့် တုန်လှုပ်သွားရှာသည်..။  ထိုအချိန်မှာပင် အာမက်သည် တရုတ်မလေး၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ တက်ခွသည်..။  ဖြူနုဖွေးအိနေသော တရုတ်မလေး၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ နက်ပြောင်နေသော ကုလားဒိန် တက်ခွလိုက်သောအခါ ကြည့်ရသူများ အသည်းယားစရာပါ..။

အာမက်သည် ဖြူနုနေသော တရုတ်မ စောက်ဖုတ်တွင် သူ့လီး မည်းမည်းနက်နက်ကြီးကို တေ့ကာ ဆတ်ခနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်..။  စောစောက ကျော်မိုးဖင်လိုးတာခံရင်း တဏှာရမ္မက်ဇောတွေ တက်ကြွခဲ့သည်မို့  အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်မှာ အရည်ကြည်တွေ စိုအိနေသည်..။ သို့သော် အေးအေးဝင်း၏ စောက်ခေါင်းလေးက ကျဉ်းကြပ်လှသည်ဖြစ်သောကြောင့်  ဆယ်လက်မနီးပါးခန့် ရှည်ကာ ကျပ်လုံးလောက် တုတ်သော လီးကြီးက မချောင်ပဲ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းပင် တိုးဝင်သွားသည်..။

“ အား…..အမလေး….လေး…နာလိုက်တာ….”

လီးဒဏ်ကြောင့်  အေးအေးဝင်း နာကျင်စွာ အော်ဟစ်လိုက်မိသည်..။  ကုလားဒိန်အာမက်သည် လီးအသွင်း တကယ်ကြမ်းသည်..။ တစ်ချက်တည်းနှင့် အကုန်ဝင်အောင်  ထိုးဆောင့်သွင်းချလိုက်ရာ အေးအေးဝင်း အတော်ပင် ခံလိုက်ရရှာသည်..။

“ အားပါး…..တယ်ကောင်းကွာ…”

စောက်ခေါင်းထဲ လီးတဆုံးဝင်သွားပြီး အမွှေးတွေ ပြောင်စင်အောင် ရိတ်ထားသည့် တရုတ်မလေး၏ ဆီးခုံနှင့် သူ၏ အမွှေးလိမ်ကောက်ကောက်တွေ တောထအောင် ပေါက်နေသည့် ဆီးခုံ ဖိကပ်မိသောအခါ ကုလားဒိန်အာမက်က ကျေနပ်စွာ ရေရွတ်လိုက်သည်..။

“ တောက်…….မင်းပြောတာ…ဟုတ်တယ်ဟေ့….ကျော်မိုး….၊ တရုတ်မစောက်ဖုတ်က အရည်ရွှမ်းပေမယ့် ကျဉ်းပြီး ကြပ်နေတာပဲ….”

“ ဟုတ်ပါတယ်…ဟုတ်ပါတယ်….ငါဖင်ချနိုင်အောင် ကောင်မကို မင်ပေါ်မှောက်ခုံဆွဲတင်ပေးလေကွာ…. ဒီတရုတ်မရဲ့ ဖင်ခေါင်းက စောက်ခေါင်းထက် ပိုကျဉ်းတယ်…၊ ငါ သူ့ဖင်ကို ဆော်ချင်လှပြီကွ….”

တရုတ်မလေး အေးအေးဝင်းခမျာ ဘာပြောရမှန်း မသိဖြစ်သွားဆဲမှာပင် အာမက်သည် အသာဘေးသို့ လှိမ့်ချကာ အေးအေးဝင်းကို ဖက်ဆွဲလျက် ပင့်တင်လိုက်သည်..။ သည်လို အနေအထားပြောင်းမှုမျိုးတွင် အာမက်သည် ကျင်လည်နေသူဖြစ်ရာ အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းထားသောလီးကို ပြန်မကျွတ်စေပဲ တရုတ်မလေးက အပေါ် ၊သူက အောက် ချက်ချင်းပင် နေရာပြောင်းသွားသည်..။

ယခုဆိုလျင်…အာမက်သည် မွေ့ယာပေါ်တွင် ပက်လက်အိပ်လျက် အေးအေးဝင်းက အပေါ်မှ ခွလျက်သား ရှိနေသည်..။ သူ၏ မတ်တောင်နေသော လီးတန်မည်းမည်းကြီးသည် အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲ နစ်မြုပ်ဝင်နေသည်..။  အေးအေးဝင်း၏ ပေါင်နှစ်ခုဘေးတွင် ကားကာ ဖင်ကြီးက ကော့ကြွနေသည်..။

သည်လူတွေ၏ တဏှာရမ္မက်ဇောကို မည်သည့်အရာကမျှ တားဆီး၍ ရမည်မဟုတ်ကြောင်း အေးအေးဝင်း သိသည်..။ ထိတွေ့ဖူးသည့် ပူနွေးတုတ်ရှည်သော လီးထိပ်ဖူးကြီး ဖင်ဝတွင် လာတေ့သည်ကို အေးအေးဝင်း သိလိုက်ရသည်..။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထသွားသည်..။ ကြောက်လိုက်တာလည်း ပြောမနေပါနှင့်တော့…။

အလိုလေးလေး…သည်လိုအခြေအနေမျိုးတွင် မိမိ၏ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးသွင်းလို့ ဖြစ်နိုင်ပါမည်လားဟုလည်း သူဌေးကတော် တရုတ်မလေးခမျာ အလန့်တကြား တွေးမိသည်..။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် လီးကြီးတစ်ချောင်း ပြည့်ကြပ်ဆို့နစ်စွာ သွင်းထားကာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ လှုပ်တုန်လျက် အဖုတ်အတွင်းသားများနှင့် အကြပ်အသိပ်ထိတွေ့နေသည်..။ သည်လိုအခါမျိုးတွင် အဖုတ်ထဲရှိ လီးထက်ပိုကြီး ပိုရှည်သော လီးကြီးတစ်ချောင်းက ကျဉ်းကြပ်လှသော ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းကာ လိုးလာလျင် မိမိအဖို့ သေရရုံသာ ရှိတော့သည်ဟုလည်း တွေးတော ကြောက်လန့်နေမိရှာသည်..။

ဒါပေမယ့် အေးအေးဝင်းခမျာ လှုပ်ပင် မလှုပ်ဝံ့..။ ကျော်မိုးက ကျဉ်းကြပ်သည့် စအိုဝတွင် ငပဲထိပ်ဖူးကို ကျကျနန တေ့ထောက်သည်..။  အောက်မှ အာမက်ကမူ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးသွင်းထားသော လီးချောင်းကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ လှုပ်ပေးနေသည်..။

အေးအေးဝင်းသည် မျက်စိကို စုံမှိတ်ထားဆဲ..။ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားလိုက်မိသည်..။  မကြုံဖူးအောင် အရှက်ကုန်ရလေတော့မည့် လီးနှစ်ချောင်းနှင့် ဖင် အဖုတ်တို့ကို တစ်ချိန်တည်း လိုးမှုကို ရင်ထိတ်ဖိုလျက် စောင့်ဆိုင်းနေရရှာသည်..။  ဖင်ထဲ လီးဝင်လာသည်နှင့် သူမအဖို့ ကုန်းကောက်စရာ မရှိလောက်အောင် အရှက်ကုန် ၊ သိက္ခာကျ ရမည့် အလိုးခံ ဇာတ်လမ်း စပေတော့မည်..။  ထို့ပြင် အဖုတ် ဖင်ကို တစ်ပြိုင်တည်း အလိုးခံရမှုကြောင့် မည်မျှ နာကျင်မှု ဝေဒနာ ဖြစ်လာဦးမည် မသိ..။

သည်လို ရင်ထိတ်ဖွယ်ရာ စောင့်လင့်နေရမှုသည် အချိန်ရှည်ကြာလှသည်ဟုလည်း ထင်မိသည်..။

“ ပြွတ်……ပလွတ်….“

“ အား……နာတယ်…..နာတယ်………”

“ ဗျစ်….ဘု…ပလွတ်…….”

“ အမလေးလေး….အစ်ကိုရဲ့…..ဗျစ်….ဘု…..ဘွတ်….သေပါပြီ ရှင်….ဖင်ပြဲပါပြီ….အားအား……..”

အေးအေးဝင်းမှာ အော်ဟစ်ညည်းညူရင်းပင် ကျော်မိုး၏ ဖင်ထဲ လီးသွင်းမှုကို ခံနေရသည်..။ ရုန်းကား မရုန်းရဲ..။ ရုန်းလို့လည်း ရမည် မဟုတ်ပါ..။  နောက်ဆုံးတွင်တော့ အေးအေးဝင်း၏ ကျဉ်းကြပ်လှသော ဖင်ခေါင်းလေးထဲသို့ ကျော်မိုး၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော ငပဲကြီး အဆုံးဝင်သွားလေတော့သည်..။  ထို့နောက် ငနဲသားနှစ်ယောက်သည် တရုတ်မလေး၏ ဖင်နှင့် အဖုတ်တို့ကို ကျကျနန လိုးကြဆော်ကြလေတော့သည်..။ ကျော်မိုး နှင့် အာမက်တို့သည် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်၏ ဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်တို့ကို ပြိုင်တူ ညှပ်ကာလိုးကြသည့် အလုပ်ကို ကောင်းစွာ ကျွမ်းကျင်ကြသည်..။  ကုလားသူဌေးကတော်ကြီးများကို မကြာခဏပင် သည်လို ဝိုင်းညှပ်လိုးခဲ့ကြသည့်အတွက် တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် သိသည်..။ အပေးအယူ မျှသည်..။

အစပိုင်းတွင်တော့ ခပ်ဖြေးဖြေး ခပ်မှန်မှန်သာ ဆော်ကြသည်..။ ကျော်မိုးက သူ့လီးကြီးကို အေးအေးဝင်း၏ ဖင်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိုးသွင်းလိုက်ချိန်တွင် အာမက်က အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့ငပဲကြီးကို အသာဆွဲထုတ်သည်.။  အေးအေးဝင်းမှာ ကြီးမား ရှည်လျားလှသည့် လီးကြီးတစ်ချောင်း ဖင်ပေါက်ထဲဝင်၍ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပြန်ထွက်သွားသလိုလို ခံစားရသည်..။ 

ဖင်ထဲသို့ လီးထိုးသွင်းမှု က နာသည်..။ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်သွားသော လီးလုံးပတ်က စောက်စေ့ကို တစ်လျှောက်လုံး ပွတ်တိုက်ထိတွေ့သွားသောကြောင့် ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်း ထစေအောင် အရသာထူးကို ပေးသည်..။  နောက်တော့ …အာမက်က ဒစ်ပေါ်လုလု ဆွဲထုတ်ထားသော ငပဲကြီးကို အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်သွင်းသည်..။ ကျော်မိုးက အေးအေးဝင်း၏ ဖင်ပေါက်ထဲ အရင်းထိအောင် ထိုးသွင်းထားသော လီးတန်ကြီးကို ဒစ်ပေါ်လာသည်အထိ ပြန်ဆွဲနှုတ်သည်..။  ဖင်ထဲက လီးဆွဲထုတ်မှုက နာကျင်စေသည်..။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး တိုးဝင်လာမှုက အရသာပေးသည်..။ 

အေးအေးဝင်း၏ စိတ်ထဲတွင် မိမိစောက်ဖုတ်ထဲသို့ ရှည်လျားလှသော လီးကြီးတိုးဝင်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲမှပင် ပြန်ထွက်သွားသည်ဟု ထင်မြင် ခံစားမိသည်..။ ကျော်မိုးနှင့် အာမက်တို့သည် တစ်ပေါက်သွင်း တစ်ပေါက်ထုတ်နည်းဖြင့် အတန်ကြာအောင် လုပ်ပေးသည်..။ အေးအေးဝင်းမှာ တစ်သက်တာတွင် မကြုံစဖူးသော အလွန်ထူးကဲသည့် ကာမအရသာဆန်းကို ခံစားနေရသည်..။  သည်လို ကာမအရသာဆန်းမျိုးသည် ဖင်နှင့် အဖုတ်ကို ဝိုင်းညှပ်လိုးမှု ကျွမ်းကျင်သူ ယောက်ျားနှစ်ယောက် ၏ အချက်ကျကျ လိုးပေးမှုဖြင့်သာ ရရှိခံစားနိုင်သည်..။

တရုတ်မလေးမှာ ရှက်ကြောက်နေခြင်းများ မရှိတော့..။  ဖင်နှင့် အဖုတ်ကို  ဝိုင်းညှပ်လိုးနေကြသော ယောက်ျားနှစ်ယောက်အလယ်တွင် ဒူးနှင့် လက်ကို အားပြုကာ လေးဘက် မကျတကျ အနေအထားမျိုးဖြင့် နေရင်း အားရနှစ်ခြိုက်စွာ အလိုးခံနေသည်..။ 

အာမက်နှင့် ကျော်မိုးတို့က ဆောင့်နည်း တစ်မျိုး ပြောင်းကြပြန်သည်..။ တစ်ယောက်ကသွင်း ၊ တစ်ယောက်က ထုတ်နှင့် တစ်ပေါက်သွင်း တစ်ပေါက်ထုတ်နည်းဖြင့် လိုးနေကြရာမှ တစ်ပေါက်ငြိမ် ၊ တစ်ပေါက်ဆော်နည်းကို ပြောင်းလဲ လိုက်ကြသည်..။

ကျော်မိုးက အေးအေးဝင်း၏ ဖင်ထဲသို့ လီးဆောင့်သွင်း ပြန်ထုတ် ခပ်သွက်သွက်လိုးသည်..။  ထိုသို့ ကျော်မိုးက အေးအေးဝင်း၏ ဖင်ကို ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးနေချိန်တွင် အာမက်က သူ့ငပဲတစ်ချောင်းလုံးကို အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိုးသွင်းဖိကပ်ထားသည်..။ ပြီးတော့ အေးအေးဝင်း၏ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ တင်းကြပ်စွာ ဖြစ်ညှစ်ထားသည်..။

အေးအေးဝင်းမှာ ဖင်လိုးခံရတာကလည်း နာ ၊ နို့တွေကို တအားဆွဲညှစ်ထား၍ လည်း နာ ဖြစ်နေသည်..။ ထိုကြားထဲက ပင် ဖင်လိုးခံရခြင်း၏ တစ်မူထူးခြားသော ခံစားမှုဖြစ်သည့် နာကျင်မှုပြင်းပြသော အရသာကိုလည်း ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထလျက် ကြားက ခံစားနေရသည်..။  အဖုတ်ထဲတွင်လည်း လီးကြီးက အပြည့်အသိပ်တိုးဝင်လျက် ရှိနေရာ အေးအေးဝင်း အဖို့ ဖင်ချည်းသက်သက် အလိုးခံရမှုနှင့် မတူသည့် ထူးခြားသော အရသာကို ခံစားနေရလေသည်..။

ထို့နောက် ကျော်မိုးက အေးအေးဝင်း၏ အဖုတ်ထဲ သို့ လီးကို အဆုံးဖိကပ်ထိုးထည့်ပေးထားကာ အောက်မှ အာမက်က သူ့လီးကြီးကို ကော့ကာလှုပ်ကာဖြင့် အေးအေးဝင်း၏ အဖုတ်ထဲသို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်သည်..။  နို့အုံများကိုတော့ မဆွဲတော့..။ မညှစ်တော့..။  ကျော်မိုးကလည်း နို့တွေကို လှမ်းမဆွဲ..။  နို့အုံတွေကို အလွတ်ထားသည်..။  ကျော်မိုးသည် အေးအေးဝင်း၏ ဖင်ကြီးကိုသာ တဖျန်းဖျန်းမြည်အောင် လက်ဝါးနှင့် ရိုက်ပေးသည်..။

အေးအေးဝင်းမှာ အဖုတ်ထဲ လီးဆောင့်လိုးတာက အရသာကောင်းလျက် ဖင်ပေါက်ထဲ လီးကြီးထိုးသွင်းထားမှုက တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ဖြစ်နေသည်..။ ထို့ပြင် စောစောက ဖျစ်ညှစ် အကိုင်ခံထားရသော နို့အုံများမှာ သည်အတိုင်း အလွတ်ရှိနေသည်..။ အားမလို အားမရ ဖြစ်စေသည်..။  ဖင်ကြီးကို တဖျန်းဖျန်း အရိုက်ခံနေရမှုကလည်း နာကျင်သလောက် ရမ္မက်ပိုထန်စေသည်..။

ကျော်မိုးနှင့် အာမက်တို့က မိန်းမတစ်ယောက်၏ ဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်ကို လီးနှစ်ချောင်း ပြိုင်တူ ဝိုင်းညှပ်လိုးရာတွင်  အကြမ်းတမ်းဆုံး အပက်စက်ဆုံးနှင့် အထိမိဆုံး ဆောင့်လိုးနည်းဖြစ်သော နှစ်ပေါက် ပြိုင်တူ ဆောင့်နည်းကို နောက်ဆုံးအဖြစ် အသုံးချလိုက်ကြသည်..။

ကျော်မိုးက တရုတ်မလေး၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သူ့ငပဲကြီးကို တအားဆောင့်ချလိုက်ချိန်တွင် အောက်ဖက်ရှိ အာမက်ကလည်း သူဌေးကတော်လေး အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးတန်မည်းမည်းကြီးကို အားကုန်ပင့်တင် ဆောင့်သွင်းသည်..။

တရုတ်မလေး၏ ဖင်ထဲသို့ ဗမာလီးကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ကုလားလီးကြီး ၏ ပြိုင်တူပင် အရှိန်ပြင်းစွာ ဝင်သွားလေသည်..။

“ ပလွတ်…..ဗျစ်…..ဘု…ဖွတ်……..”

ဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးနှစ်ချောင်း ပြိုင်တူ လိုးဝင်လာသံက ကျယ်လောင်စွာ မြည်သွားသည်..။

“ အောင်မလေး…….အစ်ကိုတို့ရဲ့…….အား….အင့်…..”

နာလည်းအလွန်နာ..၊ ကောင်းလည်း အလွန်ကောင်းမို့ အေးအေးဝင်း၏ နှုတ်ဖျားမှ အော်ဟစ်သံ ပေါ်သွားသည်.။  တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ဆတ်ဆတ် တုန်သွားသည်..။

ကျော်မိုးနှင့် အာမက်တို့သည် တရုတ်မလေး၏ ဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်တို့ကို နှစ်ပေါက်ပြိုင်ဆောင့်နည်းဖြင့် ပြိုင်တူပင် တအားဆောင့်လိုးပါတော့သည်..။

“ ပလွတ်…..ဗျစ်……”

“ အားပါး….ပါး…..အား..ရှီး……..”

“ ပလွတ်…ဖွတ်……..အင့်…..”

“ ပလစ်….ဗျစ်…..ဘု…ဘွတ်……..”

“အား..ကျွတ်.ကျွတ်….”

“ ဘွပ်…ဖွတ်……ဗျစ်……ဘု…….အား……..ကောင်းလိုက်တာ….ပျစ်ပျစ်…… ဆောင့်စမ်းပါရှင်….ဆောင့်လိုးကြစမ်းပါ…တအား….တအားလိုး….ပါ……”

“ ပလစ်…ပလစ်…..ပွတ်……ဖွတ်…..”

“ အား……အီး…..ကောင်းတယ်….ဟင့်….”

ဖင်နှင့်အဖုတ်ကို ကုလားလီး ၊ ဗမာလီးတို့ဖြင့် ပြိုင်တူ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ဆောင့်လိုးခြင်း ခံနေရသည့် တရုတ်မလေးမှာ အရသာတွေ့လွန်းလှသောကြောင့် ရူးလုမတတ်ပင် ဖြစ်နေသည်..။

တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးကြောများ ပေါက်ထွက်လုမတတ်ပင် သွေးတွေ ဆူဝေနေသည်..။ တရုတ်မလေး၏ ပင်ကိုယ် ဖြူဖွေးနုနေသော အသားအရောင်မှာလည်း ပန်းနုရောင် သန်း၍ လာသည်..။  ဗမာလီးကြီးနှင့် လိုးနေသော ဖင်ကလည်း အရသာရှိ သည်..။ ကုလားလီးကြီးနှင့် ဆော်နေသော စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း ခံလို့ကောင်းနေသည်..။ ဘယ်က ပိုကောင်းမှန်းတောင် မသိနိုင်တော့…။

တရုတ်မလေးသည် ခါးကို ညွှတ်ကာ ဖင်ကိုကော့ကာ ပင့်ကာ ပြုပေးလျက် ဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်ကို လိုးနေမှုအား အရူးအမူးပင် ခံယူနေသည်..။ ဖင်ခေါင်းထဲတွင် လီးကြီးအပြည့်အသိပ် ဖြစ်နေသလို စောက်ခေါင်းထဲတွင်လည်း ငပဲချောင်းကြီးက အကြပ်အညှပ်..။  ဖင်ခေါင်းနှင့် စောက်ခေါင်းတို့ကို ပိုင်းခြားထားသည့် အသားမျှင်လေးသည် နဂိုကပင် သိပ်မကြီးလှ..။ ယခု အကြပ်အသိပ် ဝင်နေသော လီးကြီးများကြောင့် ဖင်ခေါင်းနှင့် စောက်ခေါင်းတို့ အသကုန် ကြွရွပြဲအာနေရာ သူတို့နှစ်ခုကို ပိုင်းခြားထားသော အသားမျှင်လေးမှာ ပို၍ပင် ပါးလွှာသွားသလို ဖြစ်နေတော့သည်..။

ဤတွင် ဖင်လိုးနေသူ ကျော်မိုးအဖို့ မိမိ၏ လီးနှင့် စောက်ခေါင်းထဲရှိ အာမက်၏ လီး ထိတွေ့တိုက်မှုကို ခံစားသိရှိနေရသလို စောက်ဖုတ်ကို ဆော်နေသူ ကုလားဒိန် အာမက်အနေဖြင့်လည်း မိမိ၏ လီးနှင့် ဖင်လိုးနေသူ ကျော်မိုး၏ လီးတို့ ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှုကို သိရှိခံစားနေရသည်..။

ထိုပွတ်တိုက်မှုများသည် မည်မျှ အားပြင်းသနည်းဆိုသော် ကျော်မိုးနှင့် အာမက်တို့အဖို့ သူတို့၏ လီးနှစ်ချောင်းအကြားတွင် မည်သည့်အသားဆိုင်မျှ ခြားနားထားခြင်း မရှိတော့ပဲ ပကတိအတိုင်း ထိတွေ့ပွတ်တိုက်နေကြသလိုပင် ထင်မိစေပေသည်..။

အေးအေးဝင်းမှာကား ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပင် မေ့နေသည်..။ မိမိကို ဒရိုင်ဘာဖြစ်သူက အတင်းအကြပ် အနိုင်ကျင့်လျက် သူ့အဖော်ဖြစ်သူ တစ်ယောက်နှင့်အတူ ဖင်နှင့်စောက်ဖုတ်ကို ပြိုင်တူ ဝိုင်းဆော်နေကြသည် ဆိုခြင်းကိုပင် သတိမမူနိုင်တော့..။  အေးအေးဝင်းသိသည်က ဖင်နှင့်အဖုတ်ကို ဝိုင်းလိုးနေကြသည့် လီးနှစ်ချောင်းကြောင့် ခံစားနေရသည့် အလွန့်အလွန် ထူးကဲလှသည့် ကာမအရသာထူးကြီးပင်…။

ရုတ်တရက် ပေါ်လာသော ဘအေး၏ စကားသံက ကာမရေအလျဉ်ကြောတွင် နစ်မြောနေကြသည့် လူသားသုံးယောက်တို့ကို အိပ်မက်မှ လှုပ်နှိုးလိုက်သည်..။

“ ဟေ့လူကြီးတွေ…ခင်ဗျားတို့…ချလို့ပြီးကြအုံးမှာလား…၊ ကျနော့်ကို ဒီအတိုင်း ဘေးဖယ်ထားတာကတော့ မတရားဘူးဗျာ…။ ကျနော်လည်း ဆော်ချင်လှပြီ…”

ကျော်မိုးသည် ယခုမှပင် ဘအေးသည်အတိုင်း ဘေးမှ လီးအတောင်သားနှင့် ရှိနေသည်ကို သတိရမိလေသည်..။   ကျော်မိုးက အေးအေးဝင်းဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးနေရာမှ…

“ အေး..ဟုတ်သားပဲ…မင်းအတွက် ရှိပါတယ်…ကွာ..၊ ဒီတရုတ်မမှာ အပေါက်တစ်ခု လွတ်နေသေးတယ်…ကဲ..ကဲ..မင်းလီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်…၊ တရုတ်မကို  လီးကောင်းကောင်းစုတ်တတ်အောင် ငါသင်ပေးထားပါတယ်…ကွ ၊ ဒီကောင်မ အတော်ကို လီးစုပ်ကောင်းတယ်…”

အေးအေးဝင်းမှာ အကြီးအကျယ် ထိတ်လန့်သွားရသည်..။ သူမ၏ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေသည့် အခြေအနေကိုလည်း အနည်းငယ် ပြန်သတိရလာသည်..။ ဆင်ခြင်စဉ်းစားနိုင်သည့် စိတ်ကလေး ခေတ္တ မျှ ပြန်ပေါ်လာသည်ဟု ဆိုရမည်လား..။

ထိုသို့ဆင်ခြင်စဉ်းစားတတ်သည့် စိတ်ကလေး တစ်ချက်မျှ ပြန်ပေါ်လာသည်ဆိုတာနှင့် တရုတ်မလေး အေးအေးဝင်းမှာ မိမိကြုံတွေ့နေရသည့် အခြေအနေကို အလွန်ပင် ရွံရှာ စက်ဆုပ် အော့နှလုံးနာမိသည်..။ 

ကြည့်ပါအုံး …သူမ ဖြစ်ပျက်နေရပုံကို…။  ကြေးစား မိန်းမရွှင်တစ်ယောက်ပင်လျင် ဤလိုရက်ရောပက်စက်လှသည့် ယောက်ျားနှစ်ယောက်က ဖင်နှင့် အဖုတ်ကို ဝိုင်းညှပ်လိုးမှုအား ခံမည် မဟုတ်ပါ..။ ဖင်ခေါင်းထဲတွင် လီးတစ်ချောင်း ၊ စောက်ပတ်ထဲတွင် လီးတစ်ချောင်း ၊ တစ်ချိန်တည်းတစ်ပြိုင်တည်းတွင်  လီးနှစ်ချောင်းဖြင့် အလိုးခံနေရပြီ..။  ပါးစပ်ထဲသို့ပါ နောက်ထပ် လီးတစ်ချောင်း ထပ်ဝင်လာအုံးမည် ဆိုတော့ …။

အေးအေးဝင်းမှာ တွေးပင် မတွေးရဲတော့ပါ..။  ဘအေးကတော့ အေးအေးဝင်း၏ ခေါင်းနားသို့ ချဉ်းကပ်လာလေပြီ..။  မတ်တောင်နေသော သူ့ငပဲကို ဘအေးက လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်..။

သူဌေးကတော် တရုတ်မလေး၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ငပဲထိုးသွင်းရန် အသင့်..။ အေးအေးဝင်းသည် သူမ၏ ပါးစပ်ထဲ လီးထိုးထည့်ရန် ချဉ်းကပ်လာနေသော ဘအေးကို အလန့်တကြားပင် ကြည့်နေမိသည်..။  လီးကို စုပ်မနေချင်..။ ပါးစပ်ထဲသို့ လီးအသွင်း မခံချင်..။ ဘယ်လိုများ လုပ်ရပါ့မလဲ..။  ထိုအချိန်မှာပင် ကျော်မိုးနှင့် အာမက်တို့က နှစ်ယောက်ပြိုင် ဆောင့်နည်းဖြင့် အေးအေးဝင်း၏ ဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူတို့၏ တုတ်ခိုင်ကြီးမားလှသော ငပဲချောင်းကြီးများကို တအားပင် ဆောင့်သွင်းချလိုက်ကြသည်..။

လီးတွေက အရှိန်ပြင်းစွာ ဝင်လာသည်..။  အဝင်နက်သည်..။ ထိမိသည်..။ ပြင်းထန်သည်..။

“ ဘွပ်…ပလစ်…..”

“ အား…..အမလေးလေး……”

နာလည်း နာ ၊ ကောင်းလည်း ကောင်း တစ်ကိုယ်လုံး အကြောပေါင်းတစ်ထောင် စိမ့်သွားသည့်အတွက် တရုတ်မလေးသည် ပါးစပ်ဟကာ အော်ဟစ် ညည်းလိုက်မိသည်..။  ပါးစပ်ကို အလိုက်သင့် ဟပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်..။  ဘအေးသည် ဟလာသော အေးအေးဝင်း၏ ဆေးနီမပြယ်တပြယ် နှုတ်ခမ်းလွှာလေး နှစ်ခုအကြားသို့ လီးဒစ်ကို ထိုးထည့်လိုက်သည်..။

အေးအေးဝင်းမှာ ဘအေး၏ ဒစ်ပြဲကြီးကို နှုတ်ခမ်းလွှာလေးနှစ်ခုဖြင့် ငုံမိလျက်သားလေး ဖြစ်သွားသည်..။  ဘအေးသည် ဂျွတ်တက်နေသော ဖင်ပြောင်ကြီးကို  ရှေ့သို့ ကော့လိုက်သည်..။ ဤတွင် သူ့လီးချောင်းကြီးသည် တရုတ်မလေး၏ ပါးစပ်ထဲသို့ အဆုံးထိ တိုးဝင်သွားလျက် လီးဒစ်ဖျားက အာခေါင်ကို သွားထောက်မိသည်..။

“ အွတ်…..အု အု…အော့…အိ……..”

အသက်ရှူလမ်းကြောင်း ပိတ်သလိုဖြစ်သွားသောကြောင့် အေးအေးဝင်း၏ ပါးစပ်မှ မပီမသ အသံမျိုးစုံ ပေါ်လာသည်..။  ခေါင်းလှုပ်ကာ လည်ရမ်းကာနှင့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းထားသည့် လီးကြီး ပြန်ထွက်သွားအောင် လုပ်သည်..။  တရုတ်မလေး၏ အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်နေမှုက ဘအေးကို ပိုရမ္မက် ထန်စေသည်..။  ဘအေးသည် တရုတ်မလေး အသက်နည်းနည်း ရှူသာအောင် ငပဲကို အသာပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ဆတ်ခနဲ ပြန်ဆောင့်သွင်းသည်..။

လီးက ပါးစပ်ထဲ အဆုံးဝင်သွားပြန်သည်..။  အေးအေးဝင်း ခေါင်းမော့ထောင်လျက် ခါရမ်းသွားသည်..။  ခါးလည်း လှုပ်ကာ ဖင်ပါ တုန်သွားသည်..။ ဤမြင်ကွင်းသည်  ကျော်မိုးနှင့် အာမက်တို့ကို ရမ္မက်ဇော ပိုထန်အောင် နှိုးဆွပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်..။  ငနဲသားနှစ်ကောင်သည် မိမိတို့ လိုးနေရသည့် အခေါင်းအပေါက်အသီးသီးထဲသို့ လီးများကို တအားဆောင့်၍ ဆောင့်၍ သွင်းကာ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ဆော်ပစ်လိုက်ကြသည်..။

တရုတ်မလေး အေးအေးဝင်းခမျာ လီးသုံးချောင်းဖြင့် ပြိုင်တူလိုးနေမှုကို အသည်းတုန် အူတုန်ခမန်းပင်  ခံနေရသည်..။ သူဌေးကတော်လေးကို လိုးနေကြသည့် ယောက်ျားသုံးယောက်စလုံး ရမ္မက်အထန်ကြီး ထန်ကာ လူစိတ်ပင် ပျောက်နေကြသည်..။

လီးတွေကို တအားကုန် ဆောင့်သွင်းကြသည်..။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဆောင့်သွင်းသံက တဘွပ်ဘွပ် ညံလျက်..။ ငပဲချောင်းကြီး ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ တရှိန်ထိုး ဝင်ထွက်နေသည့် အသံက တဗျစ်ဗျစ်…။

ပါးစပ်ထဲသို့ လီးတန်တိုးဝင် ပြန်ထွက် ဖြစ်နေသံက တပျစ်ပျစ် မြည်လျက်..။  ကျော်မိုး၏ ဆီးစပ်နှင့် အေးအေးဝင်း၏ ဖင်ဆုံကြီး ရိုက်မိသံ ၊ အာမက်၏ ဆီးခုံနှင့် အေးအေးဝင်း၏ ဆီးခုံ ရိုက်မိသံ ၊ ဘအေး၏ ဆီးစပ်နှင့် အေးအေးဝင်း၏ မျက်နှာ ထိမိသံ ..စသည်တို့က တဖတ်ဖတ် မြည်နေသည်..။

အေးအေးဝင်းမှာတော့ အသံသိပ်မထွက်နိုင်..။  ပါးစပ်ထဲ လီးကြီးတိုးဝင် ပြန်ထွက်ဖြစ်နေသောကြောင့် တအိအိသာ အသံပေါ်ထွက်၍ နေသည်..။  ယောက်ျားသုံးယောက်တို့သည် လက်လှမ်းမီရာ အေးအေးဝင်း၏ အသားဆိုင် အသားခဲများကိုလည်း အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေကြသည်.။

နို့ဆွဲသည်..။ ဖင်ပွတ်သည်..။ ဖျစ်ညှစ်သည်..။ ပေါင်သားများကို ဆုပ်နယ်သည်..။ ယောက်ျားသုံးယောက်က လီးသုံးချောင်းဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဝိုင်းလိုးခြင်း ခံနေရသည့် တရုတ်မလေးမှာ မျက်လုံးတွေ ပြာဝေ၍နေသည်..။

အရှက်ဆိုတာ ဂျိုနဲ့လားဟု မေးယူရအောင် အရှက်အကြောက် ကုန်အောင် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပက်ပက်စက်စက်  အလိုးခံနေရသည်ကို မလိုလားပါပဲနှင့်  အေးအေးဝင်း၏ သွေးသား သွေးကြောများထဲတွင် ကာမအရသာက တဒိတ်ဒိတ် တိုးတက်၍ လာနေသည်..။

လေအပင့်တွင် မီးတောက်မီးလျှံများသည် ခြောက်သွေ့နေသော လောင်စာများကို ဝါးမျိုလောင်မြိုက်သကဲ့သို့ ကာမရမ္မက်မီးသည် အေးအေးဝင်းကို လွှမ်းမိုး လောင်မြိုက်နေသည်..။  ပါးစပ်ကို လိုးနေသော ငပဲကို အေးအေးဝင်းက တပြွတ်ပြွတ် အသံလေးများ မြည်အောင်ပင် စုပ်ပေးနေသည်..။  ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်ပင့်လိုက် ၊ ရှေ့ကော့လိုက်နှင့် ဖင်လိုးနေသူနှင့် အဖုတ်လိုးနေသူတို့ကို အားပေးအားမြှောက် ပြုသည်..။

မိမိ၏ ဖင်ကြီး ကော့ကာ လှုပ်ကာ ပြုပေးလျက် ပါးစပ်ဖြင့်လည်း ငပဲကို စုပ်ပေးနေမိကြောင်း အေးအေးဝင်း သတိပြုမိသည့်အခါတွင်ကား ဘယ်လိုမှ ရပ်တန့်အောင် ထိန်းချုပ်ခြင်းမပြုနိုင်တော့..။ အားလုံးလွန်ကုန်ပြီ..။ ဇက်သတ်၍ မရနိုင်တော့ပါ..။

အရှက်အကြောက် ကင်းမဲ့စွာ ပြုမူနေမှုအတွက် မိမိကိုယ် မိမိ စက်ဆုပ်မိသည့်တိုင် အေေးအးဝင်း၏ ဖင်ဆုံကြီးကတော့ ဖင်လိုးနေသူ ကျော်မိုးဘက် ကော့ပေးလိုက် ၊ အဖုတ်လိုးနေသူ အာမက် ဘက် ဖိချပေးလိုက် ပြုနေလျက် ပါးစပ်ကလည်း ဘအေး၏ လီးကို အငမ်းမရ စုပ်ပေးနေပါတော့သည်..။  အဘယ်မျှ အငမ်းမရ ဖြစ်နေရသနည်းဆိုသော် ရေငတ်နေသော ကလေးငယ် တစ်ယောက် ရေခဲချောင်း စုပ်နေသည့်အလား..။

“ အောင်မလေးလေး…ကောင်းလိုက်တာနော်…အရသာ ရှိလိုက်တာ…၊ သိပ်ကောင်းတယ်…သိပ်ကောင်းတယ်….”

 အေးအေးဝင်း၏ စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ကာ ရေရွတ်နေမိသည်..။ အရသာရှိလွန်းလှသောကြောင့် ပါးစပ်မှ အော်ဟစ်ကာ ထုတ်ပြောချသည်..။ သို့သော် ပါးစပ်ထဲတွင် ငပဲကြီးတစ်ချောင်းက ပြည့်သိပ်စွာ ရှိနေသောကြောင့် အသံထွက်မလာနိုင်..။ စိတ်ထဲကသာ ရေရွတ်ပြောဆိုနေရသည်..။

“ ငါ…ဘယ်လောက် အရှက်မရှိတဲ့ မိန်းမအဖြစ်မျိုး ရောက်ရောက် အရေးမစိုင်နိုင်တော့ဘူး..၊ သူတို့ ငါ့ကို ချတာ ခံချင်တယ်..။ သူတို့လိုးတာ သိပ်ကောင်းနေပြီ..၊ ငါ့တစ်ကိုယ်လုံး သူတို့ သုံးချင်သလို သုံးကြပေစေတော့..၊ ဒါဟာ သိပ်ကို ရက်ရောပက်စက်တာ ငါသိတယ်…၊ ဒါပေမယ့် ငါ ဘယ်လိုမှ အရေးမစိုက်နိုင်ဘူး..၊ အရသာက သိပ်ကောင်းတာကိုး….”

သည်လို အတွေးများ ဝင်လာသည်တွင် အေးအေးဝင်းမှာ အရမ်းကို တဏှာဇောတွေ ထကြွ ထန်ပြင်းလာသည်..။ တစ်ကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်အောင် လှုပ်ရမ်းနေသည်..။ ယောက်ျားသုံးယောက်နှင့် အပြိုင် တက်ညီလက်ညီပင် အလိုးခံသည်.။ မိမိတစ်ယောက်တည်း ဖြင့် ယောက်ျားသုံးယောက်၏ လီးသုံးချောင်းကို ထိန်းထားနိုင်သည့်အတွက် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေသည်..။

“ ဟုတ်ပြီ…..ဒီလိုမှပေါ့…တရုတ်မရဲ့..၊ နင့် တင်ပါးကြီးတွေကို ကောင်းကောင်းလှုပ်ပေးအုံး……”

ကျော်မိုးက အာသာပြင်းပြင်း ပြောလိုက်သည်.။ ထိုသို့ ပြောပြီးသည်နှင့် ကျော်မိုးသည် တရုတ်မလေး၏ ဖင်ကို တအားကုန် လိုးပစ်လိုက်လေတော့သည်..။

အေးအေးဝင်း၏ နှလုံး တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည်.။ ခေါင်းထဲတွင်လည်း ရီဝေနေသည်..။ တစ်ကိုယ်လုံး သွေးများ ဆူပွက်ထနေသည်..။  မိမိသည် မကြာခင် ပြီး တော့မှာ အေးအေးဝင်း သိသည်..။ ပြီးတော့…သည်တစ်ခါ ပြီးရမှုသည် အခြားသော အရင်အခါ ပြီးခဲ့မှုများနှင့် မတူ အလွန်ပင် ထူးထူးခြားခြားကြီး အရသာ အတွေ့ကြီးတွေ့စေမည့် ပြီးခြင်းမျိုး ဖြစ်မည်ကိုလည်း အေးအေးဝင်း သဘောပေါက်နားလည်သည်..။

မပြီး မီ သွေးသားလှုပ်ရှားလာမှုကပင်လျင် ယခင်က ပြီးခဲ့သည်များထက် ပို၍ အရသာ ထူးကဲနေသည် မဟုတ်ပါလား…။

မိမိကို ဝိုင်းလိုးနေကြသူ သုံးယောက်ရော..၊ အလိုးခံနေရသူ မိမိကိုယ်တိုင်ပါ လေးယောက်စလုံးပင် မကြုံစဖူးသော ကာမအရသာကို အလျှံပယ် ခံစားနေကြရသည်ကိုလည်း အေးအေးဝင်း သိနေသည်..။

တရုတ်မလေး၏ မရှက်နိုင် မကြောက်နိုင် ရမ္မက်ပြင်းပြင်း တုံ့ပြန်ပေးမှုက ဝိုင်းလိုးနေကြသည့် ယောက်ျားသုံးယောက်ကို သုတ်ရည်တွေ လွှတ်ထုတ်ပေးအောင် ဖန်တီးလုပ်ဆောင်သလို ဖြစ်နေသည်..။

သူတို့လည်း ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ကြတော့..။ သုတ်လွှတ်လုနီးနေပြီဖြစ်သော ယောက်ျားသုံးယောက်မှာ လိုးချက်တွေ ပိုကြမ်းလာသည်..။ ပိုမြန်လာသည်..။ အံကြိတ်သံ ၊ တဟင်းဟင်းမြည်တမ်းသံတွေ ပေါ်လာသည်..။

တက်ညီလက်ညီ လိုးပွဲကြီးသို့ နောက်ဆုံးမှ ဝင်ရောက်လာသူဖြစ်သော်လည်း ဘအေးသည် အရင်ဆုံး သုတ်ထွက်သွားသည်..။  အေးအေးဝင်း၏ လီးစုပ်ပေး ၊ ရက်ပေးမှုက ထူးကဲလှသောကြောင့် ဘအေး မနေနိုင်တော့…။

“ အား…..အီး…..ထွက်ပြီ…..အား…….အာ…အ….”

တအားကုန် အော်ဟစ်ရင်း ဘအေး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်သွားသည်..။ လီးကိုလည်း အေးအေးဝင်း ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိုးထည့်သည်..။  လီးထိပ်ဖျားမှ သုတ်ရေများ ဖျစ်ခနဲ ဖျစ်ခနဲ ပန်းထွက်လာသည်..။ သုတ်ရည်များသည် အေးအေးဝင်း၏ လည်ချောင်းထဲ စီးဝင်သည်..။ တချို့ကတော့ နှုတ်ခမ်းထောင့်မှ လျှံထွက်ကျလာသည်..။  အေးအေးဝင်းသည် ပါးစပ်ထဲပြည့်လျှံလာသော သုတ်ရည်ငံညိညိများကို တဂွပ်ဂွပ် သောက်မျိုချလိုက်သည်..။

ဘအေး  သုတ်လွှတ်ပေးလိုက်ခြင်းနှင့် အေးအေးဝင်းက ဘအေး၏ သုတ်ရည်များကို  မျိုချနေခြင်းတို့ကို သိကြရသည်တွင် ကျော်မိုးနှင့် အာမက်တို့သည်လည်း သရဲစီးသလို တအားအား အော်ဟစ်ပြီးနောက် နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပင် သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ကြသည်..။  ကျော်မိုး၏ သုတ်ရည်တွေက အေးအေးဝင်း၏ ဖင်ပေါက်ထဲတွင် ပြည့်လျှံစိမ့်ဝင်သွားသည်..။  အာမက်၏ သုတ်ရည်များက တရုတ်မလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲ ပူနွေးပြည့်လျှံကာ သားအိမ်ထဲ တိုးဝင်ကုန်သည်..။

အလွန် ရမ္မက်ပြင်းထန်စွာ လိုးပြီး ထုတ်လွှတ်ပေးလိုက်သည်ဖြစ်သောကြောင့် သုတ်ရည်တွေက အထူးပင် များပြားလွန်းသည်..။

အေးအေးဝင်း၏ စိတ်ထဲတွင် မိမိ၏ ဖင်ခေါင်းနှင့် စောက်ခေါင်းမှာ ဘူဖောင်းတွေလို ဖောင်းကြွတက်လာလေသလား ဟုပင် ထင်မိလေသည်..။

တရုတ်မလေး အေးအေးဝင်းသည်လည်း အာမက် ၊ ကျော်မိုးတို့နှင့်အတူ ပြီးသွားရသည်..။  ထိုသို့ ပြီးသွားချိန်တွင် စအိုဝ ၊ အဖုတ်ဝ ၊ ဖင်ခေါင်းနှင့် စောက်ခေါင်းတို့က ကျော်မိုး၏လီးနှင့် အာမက်၏ လီးတို့ကို တအားဖြစ်ညှစ် စုပ်ယူရာ ငနဲသားနှစ်ကောင် ထွန့်ထွန့်လူးကုန်ကြသည်..။

ထို့ပြင် အေးအေးဝင်းသည် ပါးစပ်ထဲတွင် ရှိနေဆဲဖြစ်သော ဘအေး၏ လီးကြီးကို တအားပင် စုပ်ယူသည်..။ သွားဖြင့် ကိုက်လိုက်သလိုမို့ ဘအေးမှာ အားခနဲပင် အော်မိသည်..။  သည့်နောက်တွင်တော့ သူတို့အားလုံး ခွေယိုင်ကာ လဲကျကုန်ကြသည်..။

သူဌေးကတော်ငယ်ငယ်လေး အေးအေးဝင်းနှင့် သူမကို ဝိုင်းလိုးခဲ့ကြသည့် ယောက်ျားသုံးယောက်တို့မှာ မွေ့ယာထက်တွင် မောဟိုက်နွမ်းလျစွာ ငြိမ်ကျသွား လေတော့သည်..။

ခွေပျော့သွားလေပြီဖြစ်သော ကျော်မိုး၏ ဗမာလီးကြီးသည် တရုတ်မဖင်ထဲမှ၎င်း ၊ အာမက်၏ ကုလားလီးကြီးသည် တရုတ်မ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ၎င်း ၊ ပြန်ထွက်သွားကြလေတော့သတည်း…။



-------------------------၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀-----------------------

ပြီးပါပြီ။