Saturday, September 25, 2010

အချစ်ကြမ်းလို့မိုးလင်းနေပြီ (စ/ဆုံး)

အချစ်ကြမ်းလို့မိုးလင်းနေပြီ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ လိုးစမ်းကွာ … လိုးလိုး … နင်ဘယ်လောက်လိုးမလဲ ကြည့်စမ်းမယ် အောင်မောင်း … ငါ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း နင် တစ်ညလုံးဆော်ချင်သလို ဆော်နေတာနဲ့တင် … ငြီးစော်နံနေပြီ … လိုးစမ်း … ဒီလောက်လိုးချင်နေတာ နင့် အိမ် မပြန်နဲ့ တော့ … ဒီမှာပဲ မိုးလင်းတဲ့အထိ အပြီးသာ လိုးသွားလိုက် ကြားလား” 

အောင်မောင်း မသိန်းတင်စကားကို ကြားတော့ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လိုက်မိသည်။ မသိန်းတင် ပြောမယ်ဆိုလည်းပြောချင်စရာ။ သူ မသိန်းတင်အိမ်မှာ တစ်ညလုံး သောင်တင်နေပြီး အရက်သေစာများ သောက်လိုက်စားလိုက် မသိန်းတင်ကို ဖီးလ်လာလျှင်လာသလို တစ်ချီပြီးတစ်ချီ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးလိုက်နှင့် သူ့ထက်အသက်အများကြီး ပိုကြီးသည့် မသိန်းတင်ကို အစ်မကြီးတစ်ယောက်ကို မောင်ငယ်လေးတစ်ယောက်က နွဲ့ဆိုးဆိုးနေသလို ဂျီကျချင်တိုင်းကျကာ နိုင်ထက်စီးနင်းလုပ်နေပေသည်။ 

မသိန်းတင်က လင်မရှိ။ သေပြီ။ (၉၆)ပါးနှင့်လား အရက်ပဲအလွန်အမင်း သောက်ခဲ့မိလို့များလား ကာမဂုဏ်ဇက်ကြိုး အထုံးအဆက်ပြတ်ပြီး စက်တပ်သလို နေ့နေ့ညည မအားနိုင်အောင် လင်မယားနှစ်ယောက် အလိုးလွန်ခဲ့ကြလို့လား။ 

ဒါတော့ သူလည်း အသေအချာတော့ မသိပါ။ သေတဲ့သူက သေပြီး ကျန်တဲ့သူသာ ကာမဂုဏ်အလိုရမ္မက်ကို မကျေမနပ် မရောင့်ရဲ မတင်းတိမ်နိုင်စွာဖြင့် တစ်ယောက်တည်း ဟတ်ကော့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ မသိန်းတင် တဏှာအလွန်ကြီးသည်။ ယောက်ျားမရှိလျှင် ဘယ်လိုမှ နေတတ်မည့်သူလည်း မဟုတ်ပါ။ 

သူ့ယောက်ျားမောင်လုံး ရှိစဉ်အခါက အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ နွေရာသီ အုတ်ဖိုချိန်ရောက်ပြီ ဆိုတာနှင့် (သူတို့ဒေသမှာ ဒီလို ဆောင်းအကုန်နွေအကူး ရာသီချိန်မျိုးကျမှ မြေအုတ်ဖုတ်သည့်လုပ်ငန်းကို စတင်လုပ်ကိုင်ကြလေ့ရှိသည်။ ယောက်ျားက လုပ်ငန်းခွင် အခေါ် ဖိုဆရာဖြစ်၍ ဟိုအုတ်ဖိုသွား ဒီအုတ်ဖိုသွား အငှားလိုက်ရင်း ငွေကိုမဲရှာပြီး အလုပ်ထဲမှာသာ အချိန်ကုန် လေ့ရှိသူ ဖြစ်သည်။) အိမ်မပြန်စတမ်း အလုပ်ထဲနစ်နေတတ်ပြီး သူ နှစ်ပတ်နေ၍တစ်ခါလောက် အိမ်ပြန်လာပြီ ဆိုတာနှင့် မယားဖြစ်သူကို လုပ်ခပိုက်ဆံတွေလည်းအပ်ရင်း အချစ်တွေပါ တနင့်တပိုး ပေးသွားလေ့ရှိပါသည်။ အသားမည်းမည်း ကျွဲကြီးတစ်ကောင်လို သန်ကလည်းသန် မာလည်းအလွန်မာသူမို့ တစ်ညနှစ်ညလောက် ဆက်တိုက် သူစိတ်ရှိလက်ရှိ အစွမ်းကုန်ဆော်ပြီးလျှင် သုံးရက်လေးရက် လောက်အထိ သူမအိပ်ယာမှ မထနိုင်တော့ချေ။

လီးကလည်း တုတ်သည်။ ရှည်သည်။ ဘယ်လောက်လိုးလိုး မာန်လျှောကာ ပျော့ခွေသွားသည်မရှိ ပုံမှန်တစ်ချီ လိုးပြီးတိုင်း ပို၍ပင် မာကြောတောင့်တင်းလာလေ့ရှိသော လီးငပဲကြီးဖြစ်လေသည်။ မသိန်းတင်အကြိုက်ပင်။ အရက်သောက်တာလည်း အလွန်အကျွံ။ သေပြန်တော့လည်း ကောက်ကာငင်ကာ ဆိုသလို ဖျားနာခြင်းပင်မရှိဘဲ ဒီနေ့တစ်နေကုန်သောက် နောက်တစ်နေ့ နံနက်မှာ ဘာမပြောညာမပြော တုံးကနဲ လဲသေသည်။ ဦးနှောက်သွေးကြောပြတ်သည်ဆိုလား သူမတော့ နားမလည်လိုက်ပါ။ ဒီလိုနှင့်ပဲ … မသိန်းတင် မုဆိုးမဖြစ်ရတော့သည်။ 

အသပြာငွေကြေးအားဖြင့်တော့ ပူပန်စရာမလိုပါ။ အလုံအလောက်ရှာဖွေပေးသွားခဲ့သည်။ ခက်သည်က သူလိုးပြီး ဆတ်တငံ့ငံ့ကျန်ရစ်နေခဲ့သည့် သူမစောက်ပတ်ဟောင်းလောင်းကြီးကို ဘာနှင့်အစားထိုးရမလဲ ဆိုတာကိုပဲ တစ်နေ့တစ်နေ့ ခေါင်းပူမတတ် တွေးတောစဉ်းစားရင်း စိတ်မသက်မသာဖြစ်ရလေသည်။မသိန်းတင်က လင်ရှိမယားဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် လင်ငုတ်တုတ်ရှိစဉ်ကတည်းကပင် ဇယားရှင်းခဲ့သူတော့မဟုတ်။ ထွေလာကာလီ ဇာတ်လမ်းကလေးတွေ ရှိခဲ့ဖူးသည်။ အောင်မောင်းဆိုတာလည်း တကယ်တော့ အဆိုပါ ယောက်ျားသားတွေထဲက တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ 

သူမယောက်ျား မောင်လုံးနှင့် သောက်ဖော်သောက်ဖက် စားဖော်စားဖက် လောင်းကစားအတူတူလုပ်ဖက်တွေဖြစ်ကြသည်။ အသက်အရွယ်ချင်းတော့ ကွာသည်။ မောင်လုံး ၄၀ ဝန်းကျင်ရှိပြီး အောင်မောင်းက နှစ်ဆယ်ကျော် အစိတ်တင်း လူငယ်လေးတစ်ယောက် မျှသာ ဖြစ်သည်။လူက အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ အသားညိုမောင်းပြီး ကိုယ်ခန္ဓာကြံ့ခိုင်၍ ကျစ်လျစ်တောင့်တင်းကာ အကြမ်းပတမ်းအလွန်ခံပြီး အလုပ်ရှင်တိုင်း မျက်စိကျခြင်းခံရသူဖြစ်သည်။ 

မောင်လုံးကို ဦးတပ်ခေါ်ပြီး သူမကို ကျတော့ မမသိန်း ဟုခေါ်ကာ အိမ်မှာပဲ စားကျက်ကျပြီး မကြာခဏ ဝင်ထွက်သွားလာ ညဉ့်အိပ်ညဉ့်နေ နေသွားတတ်သူ ဖြစ်သည်။ ထိုမှစ၍ နှစ်ယောက်သား ငြိခဲ့ကြခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ သူ့ဇာတိက သူမတို့လို အောက်နယ်ဖက်ကမဟုတ်။ ဧရာဝတီတိုင်း ဒေးဒရဲနယ် အစွန်အဖျားဒေသတစ်ခုက ဖြစ်သည်။ မိသားစုအလိုက်လာပြီး ရေကြည်ရာမြက်နုရာ ရှာဖွေကာ အလုပ်လာရောက် လုပ်ကိုင်ကြသူတွေ ဖြစ်သည်။ နယ်စုံသူဖြစ်၍ အောက်သက် အလွန်ကျေပြီး အပြောအဆိုလည်း ညက်ကာ မိန်းမတွေ မကျကျအောင် ပြောတတ်ဆိုတတ်သူ ဖြစ်သည်။

ရုပ်ကြမ်းနှင့် နွဲံ့တတ်သူလို့ ဆိုရမလိုပင်။ အလုပ်ခွင်ထဲမှာလည်း အကြမ်းသမားတွေထဲက အတွေ့အကြုံခပ်နုနု ဆတ်စလူးခါနေသည့် အလုပ်သမ ကလေးတွေဆိုလျှင် သူမို့ မငြိလိုက်နှင့်။ ငြိတာနှင့်ပင် ဇာတ်လမ်းက ပြတ်ပြီ။ အလစ်မှာ သူ ကိုင်လိုက်သည်ချည်း သူတို့ကလေးတွေရဲ့ကာမကို မရရသည့်နည်းနှင့် အပိုင်စား ရယူသိမ်းပိုက်ပြီး ဖြစ်သည်။ တစ်နှစ်လောက် အချိန်တိုကလေး အတွင်းမှာပင် သူ့အနေနှင့် ပါကင်တွေ မနည်းမနောကြီး စိတ်ကြိုက်ဖွင့်ခွင့် ကြုံလိုက် ရသေးသည်။ 

အလုပ်သမတွေ အများစုက အလယ်မဝယ် မနူးမနပ်ကလေးတွေသာမို့ မြေတူးမြေသယ် အုတ်သယ်အုတ်ထမ်း အတူတကွလုပ်ကိုင်ရင်း ထိကပါးရိကပါး စကြနောက်ကြ ပွတ်ကြကိုင်ကြနှင့် အချစ်မပါ တဏှာသက်သက် လက်တည့်စမ်းချင်တိုင်း စမ်းခွင့်ရနေသည်။ သူဋ္ဌေးခြေတော်တင်လိုက် အလုပ်အတူ လုပ်သူချင်း မောင်လုံးနှင့် အောင်မောင်းတို့ကဲ့သို့ အထာနပ်သူတွေက ရသမျှအခွင့်အရေးတိုင်း လက်လွတ်မခံဘဲ ဖြစ်သလို ကြုံသလို ခြုံပုတ်ထဲဆွဲသွင်းကာ အလုပ်ဖြစ်လိုက်နှင့် ပန်းပွင့်ကလေးတွေ တဖြုတ်ဖြုတ် မြေခ ကြွေကျရရှာသည်။ မျက်ရည်ကလေးစမ်းစမ်း စမ်းစမ်းနှင့် ဟိုချော့ဒီချော့ ချော့မော့ နှစ်သိမ့်ရင်း ပြီးတော့လည်း ပြီးသွားရသည်ပင်။ 

မိန်းမသဘာဝက အရည်ဝင်လျှင် အသေခင်သည်ဆိုသော ဆိုရိုးစကားလည်း အရှိသားပဲမဟုတ်လား။ အောင်မောင်း လူကဖြင့် အသက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက်သာ ရှိပေမယ့် လိုးသက်ကတော့ ဝါရင့်သမ္ဘာရင့် ဖြစ်နေချေပြီ။ သူ့လီးကလည်း ရှယ်ကြီးသည်။ မောင်လုံးထက်မသာလျှင်တောင်မှ သူ့အောက်ဘယ်လိုမှ မလျှော့သည့် လီးဖြစ်သည်။ လုံးပတ် ကျပ်လုံးမကကြီးပြီး အရှည် ၇ လက်မသာသာ ၈ လက်မနီးနီးရှိပါသည်။ 

ဒါကြောင့်လည်း မသိန်းတင်တစ်ယောက် အောင်မောင်းဆိုသောသူ့ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လက်ခံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူနှင့် ပရောပရီလုပ်ကာ အရောတဝင်နေကြရင်း နောက်ဆုံး သဒ္ဓါလွန်တဏှာကျွံ၍ ကာလဝိဘက်နောက်ပိုးတက်ကာ သူမဗိုက်ပေါ်မှာပဲ အောင်မောင်းစားကျက်ကျပြီး ကာမပင်လယ်ထဲ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ လက်ပစ်ကူးကြသည့်အဆင့်ကို ရောက်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ မောင်လုံး အလုပ်ထဲကနေ ပိုက်ဆံပို့ခိုင်းတာတို့ အိမ်မှာ လိုအပ်သည့် စားသောက်စရာတွေ မြို့တက် ဝယ်ခိုင်းတာတို့ ဆိုလျှင် လင်မယားနှစ်ယောက် သူ့ကိုသာခိုင်းတတ်သည်။ ခြေပေါ့လက်ပေါ့ ရှိသည်။ လက်လည်း သွက်သူပင်။

လက်သွက်လို့လည်း ယခုလို ယောက်ျားနောက်ကွယ်မှာ မထင်မှတ်ဘဲ ဖောက်ပြားမိကြရင်း နှစ်ယောက်သား အတွေ့အရသာကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲဖြစ်ကာ လှေကြီးပေါ်ဝယ် လှေငယ်တင် မိသည့်အခြေသို့ ဆိုက်ခဲ့ရသည်။ လူကွယ်ရာမှာ နှစ်ယောက်သားတွေ့ဆုံတိုင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် တဏှာအကြည့်များဖြင့်ကြည့်၍ ပေါင်ပုတ်လက်ပုတ် စနောက်ကိုင်ကြ လိုသည်ထက် ပို၍ အခွင့်အရေးပေးမိလာရာက တစ်ည သူမအိပ်မောကျနေခိုက် အောင်မောင်း မပြောမဆို ခြင်ထောင်ထဲဇွတ်ဝင်လာပြီး သူမရဲ့ကာမကို သူ့တစ်ဦးတည်းသဘောနှင့် ပိုင်စိုးပိုင်နင်း အရယူသွားနိုင်ခဲ့သည်။ 

မသိန်းတင် နိုးတစ်ဝက်အိပ်တစ်ဝက် သတိဝင်လာတော့ အောင်မောင်း လီးကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေတုန်းပင်။ မထူးတော့တာနှင့် နောက်တစ်ချီအတွက် သူ့ကို ခွင့်ပြုပေးလိုက်မိပြန်သည်။ လင်သည်နှင့်မခြားသော အရွယ်အစား အထိအတွေ့ဓာတ်ကြောင့် အောင်မောင်းအပေါ် သူမအထင်တကြီး ဖြစ်သွားမိပြီး အရူးအမဲသားကျွေးမိသည့်ပမာ မစားရမနေနိုင် ရောဂါအသည်းကြီး သည်းခဲ့ရလေတော့သည်။ 

ဒီ့အရင်ကလည်း သူမယောက်ျား အလုပ်ခွင်ထဲရောက်ခိုက် နီးစပ်ရာလူနှင့် ရောရောနှောနှော ထွေးရော ယှက်တင် နေထိုင်တတ်လေ့ရှိသူမို့ မသိန်းတင်တစ်ယောက် အခွင့်သာတာနှင့် ဘယ်ယောက်ျား တစ်ယောက်နဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် တိတ်တိတ်ပုန်း အပြာဇာတ်ခင်း ညအိပ်ဖို့ကို လုံးဝ ဝန်မလေးတတ်သူလည်း ဖြစ်ရာ သူမဖက်ကလည်း အောင်မောင်းလို ချာတိတ်တစ်ယောက်ကို သူမရင်ခွင်ထဲက ပြန်ထွက်မသွားအောင် တတ်စွမ်းသမျှ နည်းလမ်းအစုံအလင်ဖြင့် အပိုင်ချည်နှောင်ထားလိုက်တော့သည်။ 

အောင်မောင်းက မောင်လုံးတပည့်လည်း ဖြစ်၍ သူ့ဆရာသေတော့ ဆရာကတော်ကို အနီးကပ်စောင့်ရှောက်မှု ပေးသလိုနှင့် မသိန်းတင်ဆီ တစ်ရစ်ဝဲဝဲနှင့် တစ်ရက်ခြားနှစ်ရက်ခြား ရောက်ရှိလာပြီး ကာမကိစ္စအတွက်ကိုပါ ဆရာဖြစ်သူနှင့်မခြား ကိုယ်စားပြုတာဝန်ယူပြီး မသိန်းတင်၏ ရမ္မက်လိုဘကို ဝိုင်းကူဖြည့်ဆည်းပေးနေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။

ဒီည အောင်မောင်းနှင့်သူမ အချစ်ရေယဉ်ကြောထဲ မျောပါခဲ့တာ သုံးကြိမ်သုံးလီပင် မကတော့ပြီ။ အောင်မောင်း မနက်ဖြန်အလုပ်နားသည့်ရက်ဖြစ်၍ တစ်ညလုံး စိမ်ပြေနပြေ သူမကို အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ အစွမ်းတွေပြပြီး တအုန်းအုန်းလိုးနေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ သူ အလိုးကောင်းလွန်း၍ မသိန်းတင်လည်း စောက်ပတ်တွေပါ ကျိန်းလာရသည်။ ကောင်လေးက လွယ်ကိုမလွယ်။ သူ့လီးကြီးကဖြင့် မငယ်လှ။ ကိုမောင်လုံးနှင့် နင်လားငါလား ရှိမည်ဖြစ်ပြီး ဟိုက အားကောင်းမောင်းသန် ယောက်ျားကြီးပီပီ လိုးအားပိုပြင်းပြီး နွားသိုးကြိုးပြတ် သရဲမရဲစီးသလို ကရှူးမူးထိုး မချိအောင်လိုးတတ်သူ ဖြစ်ကာ အောင်မောင်းကျပြန်တော့ သာသာတစ်မျိုး ပြင်းပြင်းသွက်သွက်တစ်ဖုံ နှေးလိုက်မြန်လိုက် သက်လုံချွေပြီး ကြာကြာအချိန်ဆွဲ၍ ချော့လိုး ညှောင့်လိုးကလေးများပါ လိုးပေးတတ်သူဖြစ်သည်။

နှစ်ယောက်လုံး တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ကောင်းကြပါသည်။ လီးအဝင်နက်အောင် လိုးရာမှာတော့ အောင်မောင်းရော မောင်လုံးရော အတူတူပင်ဖြစ်သည်။ လီးချောင်းတုတ်သလောက် အလျားကပေမီဒေါက်မီတွေချည်းမို့ သားအိမ်ထိအောင် အပြတ်အားသွန်ပြီး လိုးနိုင်ကြသည်။ သူမအလိုးခံဖူးသမျှ ဒီနှစ်ယောက်ကိုတော့ဖြင့် အသိအမှတ်မပြုဘဲနှင့်ကို မနေနိုင်ပါချေ။ 

“ မသိန်း ကျွန်တော့်လီး စုပ်ပေးစမ်းဗျာ ဒီတစ်ချှီ လီးပြန်တောင်တာနဲ့ မသိန်းဖင်ရောစောက်ပတ်ရော လိုးပေးမှာ သိလား” 

အောင်မောင်းပြောလိုက်တော့ … 

“ ဟဲ့ စောက်ပတ်လိုးရ တော်ပြီပေါ့ အောင်မောင်းရယ် … ဘယ့်နှယ် ဖင်ကိုပါ ပြဿနာ ရှာချင်ရတယ်လို့ ” 

မသိန်းတင် သူ့ကို မျက်လုံးကလေးစွေကြည့်ပြီး ခပ်ညုညုကလေးပြောသည်။ အောင်မောင်းကိုယ်လုံးကို မှီထိုင်နေပြီး သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်က သူ့လီးကို နှိုက်ကိုင်၍ ဆွကာဆွကာနှင့် လီးပြန်တောင်လာအောင် မသိ မသာ ပွတ်သပ်ဆွနှူးပေးနေသည်။ အောင်မောင်းလက်များကလည်း မသိန်းတင် နို့အုံအိအိနှစ်ဖက်ကို ဖျစ်နယ်ကိုင်ပေးနေပြီး နို့သီးကလေးနှစ်ခုကို ဖိလှိမ့်ပွတ်ချေကစားပေးနေသည်။ မသိန်းတင် ကလေးမွေးဖူးသူ မဟုတ်၍ သူမရင်သားအစုံက ပျော့အိတွဲကျနေခြင်းမရှိဘဲ အလုံးလိုက်အမြွှာလိုက် အုံခဲတင်းကြွနေလျက် ရှိသည်။ 

အသားအရေဖြူဝင်းပြီး လုံးကြီးပေါက်လှ ရွှေရင်ထွားထွား တင်ပဆုံသားကားကား ရေဆေးငါးကဲ့သို့ ဖြစ်ကာ ရာဂအားကြီးမားသည့် ယောက်ျားသားတို့အကြိုက် မိန်းမပီသသည့် ရုပ်ဆင်းအင်္ဂါနှင့်ပြည့်စုံသော မိန်းမချောမိန်းမလှတစ်ဦးပင် ဖြစ်လေသည်။ သူမမိဘတွေက ရေး လမိုင်းဖက်က မွန်သွေးနည်းနည်းစပ်သည်။ 

မသိန်းတင် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရော အောက်ပိုင်းမှာပါ အဝတ်အစားမဲ့နေပြီး အောင်မောင်း အပေါ်ကိုင်လိုက် အောက်နှိုက်လိုက်နှင့် ဖင်သားအိအိကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်နယ်ကိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ်တစ်ဝိုက်နှင့် ဖင်စအိုဝကလေးကိုပါ လက်နှင့်အသာဆွ၍ဆွ၍ ပေးနေပါသည်။ 

“ ဦးမောင်လုံးရှိတုန်းက မသိန်းဖင်ကို ချတာပဲ မဟုတ်လား ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်မြင်တာ ” 

“ နင်နော် ငါ့ကို ဘယ်ကတည်းက ချောင်းကြည့်နေတာလဲ ”

“ ကြာပြီ ချစ်လို့ မသိန်းမသိအောင် ခိုးခိုးပြီး ချောင်းကြည့်နေတာ ဦးမောင်လုံး လိုးတိုင်းကြည့်တယ် ဟဲ ဟဲဟဲ ” 

“ သူ တစ်ခါတစ်လေ မူးလာမှ ငါ့ဖင်ကို ချတာ တစ်ခါတစ်ခါ ဖင်တောင်ကွဲတယ်'” 

“ သိသားပဲ သူလိုးပြီးထားတော့ ကျွန်တော့်အလှည့်ဖင်မကွဲတော့ဘူးပေါ့ ” 

“ ဟင်း ကြွက်ပျင်းကလေး ရေသာခိုဖို့ကျတော့ ထိပ်တန်းပဲ ဟင့်ဟင့် ” 

မသိန်းတင်ပြောလိုက်ပြီး အောင်မောင်းနှုတ်ခမ်းကို အောက်ကနေ၍ မမီမကမ်းလှမ်းစုပ်လိုက်သည်။

အောင်မောင်းလက်များက သူမကိုယ်လုံးအိအိကြီးအား ရစ်သိုင်း၍ဖက်လိုက်ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်ကို ထပ်မံ လှဲချလိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား နမ်းရင်းစုပ်ရင်း ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်နေ၍ တစ်ယောက်က အပေါ်ကနေ စောက်ပတ်ကိုယက် ကျန်တစ်ယောက်က အောက်မှနေ၍ သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ အားရပါးရစုပ်နှင့် ဇယ်ဆက်သလို အလုပ်များသွားကြတော့သည်။

 “ ချစ်တယ် မသိန်းရယ် ချစ်လို့ မဝနိုင်ဘူး ” 

“ ဟင်း ဟင်း သူချစ်တာလည်း ကြောက်စရာကြီး ဖယ် ဖယ်တော့ကွာ မမ စောက်ပတ်တအားရွလာပြီ တစ်ညလုံး ယက်ပြီးရင်း ယက်နေတာပဲ ” 

“ ယက်ရုံဘယ်ကမလဲ လိုးလည်း လိုးပေးနေတာပဲ မဟုတ်လား” “အော လူကို ဒီလောက်ဆွနေပြီးမှ မလိုးရင် မသိန်းအော်ငိုမိမှာပေါ့ လို့ ” 

“ ကဲ ပါ အလကားစတာ မသိန်းဖင်ကြီး ကုန်းလိုက် အနောက်ကနေ အပီလိုးချင်တယ် ” 

“ လိုးပါ မောင်လေးရယ် နာနာလေးသာ လိုးပေးစမ်းပါ မင်း အေးအေးစိုးတို့ သက်မွန်တို့ လိုးမယ့်အစား မမနဲ့သာ ညတိုင်းအိပ် မင်းလိုချင်တာ အကုန်ဖြစ်စေရမယ် ”

“ မမ … အဲ ဒါ ဘယ်က … ကြားလဲ ” 

အောင်မောင်း ထိတ်ကနဲဖြစ်သွားရာက ကမန်းကတန်းမေးသည်။ သူဖြစ်ပျက်နေပုံကြည့်၍ မသိန်းတင် တဟင်းဟင်းရယ်လိုက်ပြီး … 

“ ဘာလဲ သိပ်လန့်သွားလား ဟင်း ဟင်း ဟင်း …မမ မသိတာ ဘာမှမရှိဘူး မင်းတို့အလုပ်ကလူတွေ မမဆိုင်ကို အမြဲရောက်နေတာ … စားစရာဝယ်ရင်း သူတို့ချင်းပြောတာကြားလို့ သိတာပေါ့ ” 

အောင်မောင်း ညာလို့မရဘဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူ့အလုပ်ထဲက စားခွင်ကလေးတွေကို သတိရသွားသည်။ အေးအေးစိုးက တကယ်တော့ သူဋ္ဌေးဦးကျော်လှရဲ့စမောလေးဖြစ်ပြီး သူ တစ်လောကမှ ဖြတ်ခုတ်ခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ ခုတော့ သူ့လီးကိုမှ တစ်ညတစ်ခါ မစုပ်ရလျှင် အေးအေးစိုး မနေနိုင်တော့ပြီ။ သက်မွန်ကိုကျတော့ သူသိပ်ပြီး လူသိမခံချင်။ သက်မွန်ကျော်က လင်ရှိသည်။ လင်တစ်ယောက်လုံး ငုပ်တုပ်ရှိပါလျက် သူကြောင် တောင်ဝင်နှိုက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေသည်။

သူ့လင်သိလျှင် ဓားခုတ်ပွဲတောင်ဖြစ်သွားနိုင်သည်။ တကယ်ပြောရလျှင် အပျိုမအေးအေးစိုးထက်ပိုပြီး ကလေးတစ်ယောက်အမေ မသက်မွန်က ပိုတောင်ထသေးသည် ဆိုတာ သူ့အသိပင်ဖြစ်ပေတော့သည်။ 

“ မမက သိပ်တတ်နိုင်တာပဲ ကျွန်တော်က ချလို့ရတာ အကုန်ချတယ်ဆိုပေမယ့် မမကို ဘယ်လာက်အထိ ချစ်တယ်ဆိုတာ မမအသိပဲ ကျွန်တော်ပြောတာ ယုံလိုက်စမ်းပါ ” 

“ မမက မယုံဘူး ပြောလို့လား မင်း ဦးမောင်လုံးရှိတုန်းကလည်း ဒီလိုပဲ သူ တခြားမိန်းမလိုးရင် မမကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောမှ မမကြိုက်တယ် ”

“ သူ ပြောပြလား ” 

“ အင်းပေါ့ အကုန်မဟုတ်တောင် အဖော်တွေနဲ့ဖာချတာတို့ အလုပ်ထဲမှာ ဟိုကောင်မဒီကောင်မ ဒိတ်လုပ် ခဲ့တာတွေ သူလာလာပြောပြတာပဲ” 

“ မမ သဝန်မတိုဘူးလား ဟင် ” 

“ သဝန်မတို ဘယ်ရှိမှာလဲ ကွယ် ဒါပေမယ့် သူပြောပြတော့လည်း တစ်မျိုးတော့ ခံစားရတာပါပဲ” 

“ ဏှာပိုထလို့လား မမ ” 

“ အင်း … တစ်မျိုးပဲ အဲ့ လို … ဘယ်လိုပြောရမလဲ … ဆိုတော့ … ”

“ ဒါဖြင့် ကျွန်တော် ပြောပြမယ် … တစ်ခါလိုးဖြစ်တိုင်း တစ်ခါ ပြောပြမှာ ” 

“ အင်း … ကဲ ထားပါကွာ … ပြောချင်ရင်လည်း နောက်မှပြော … လိုးချင်လို့ မမအိမ်ခေါ်လိုးရင်လည်း ရတယ် ခု … မမ သိပ်တင်းနေပြီ …လျှော့ပေးတော့ … မောင်လေးရယ် … မမ မင်းနဲ့ နေချင်ပြီ ” 

အောင်မောင်းလက်က သူမစောက်ပတ်ဆီမှ ရွှဲရွှဲနစ်နစ်ထွက်ကျလာပြီဖြစ်သည့် စောက်ရည်တွေကို စမ်းမိသွားပြီး သူမ တော်တော်ထန်နေပြီဆိုတာ ရိပ်စားမိလိုက်သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ထူးဆန်းနေသည်။ ဒီလို ခံစားချက်မျိုးကို သူ မမသိန်းနှင့်ကျမှသာ ကြားဖူးတော့သည်။ 

“ ဒါဆို လာ မမ … ဖင် ကုန်းလိုက် … ဖင်မလိုးခင် ဒီတစ်ချီ စောက်ပတ်ကိုပဲ လိုးဦးမှာ ”

“ မမလည်း စောက်ပတ်ပဲ အလိုးခံချင်တယ် … ဖင်လိုးတာ ကောင်းလွန်းပေမယ့် နာလည်း အရမ်းနာတယ် … ဟင်းဟင်း ဟင်း ” 

မသိန်းတင်၏လေးဘက်ကျကျ ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ပေးလိုက်သော ဖင်သားကားအိအိနှစ်ဖက်အကြားက အရည်ဝင်းလဲ့ကာ အနောက်ဖက်ကို ပြူးထွက်နေသည့် သူမစောက်ပတ်အဝ တည့်တည့်မှာ သူ့လီးဒစ်ထိပ်ကြီး တေ့လိုက်ပြီး အနောက်ကနေ စွိ ဗွပ်ကနဲ အသံထွက်အောင် လီးကြီးကို ဖိနှစ်ဆောင့်ချပေးလိုက်သည်။ အောင်မောင်းလီးကြီးက တစ်ကြပ်နေသော သူမစောက်ခေါင်းထဲကို တစ်ဝက်လောက်အထိ တစ်ချီတည်း လျှောထိုးဝင်ရောက် စိုက်ဝင်သွားလေသည်။ အောင်မောင်း လေးချီမြောက် …လိုးပြီ။ ဝက်ဝက်ကွဲ ဆော်သည်။ မီးပွင့်မတတ် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးတော့သည်။ 

“ အ အိ အိ အင့် အ … ထိ ထိတယ် ဟင့် အင့် အိ အင့် အ အောင်မောင်း ဆောင့် ဆောင့် လိုးစမ်းကွာ မြန်မြန် မင်းလီးကြီး မမကြိုက်တယ် … လိုး …လိုးပေး နာနာလိုးပေး … အားကုန်ဆောင့်ထည့်ပစ်လိုက်စမ်း မြန်မြန် ဆောင့် … အ အင့် … အိ အိ အ … ကောင်း ကောင်းတယ် … အရမ်း ကောင်းပဲ ဟင့် ဟင့် ” 

စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ပြဲလန်ထွက်သွားအောင် အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်ခန့် နန်းစတော့လိုးပစ်လိုက်သည်။ အသက်ငယ်ငယ် လိုးအားဆောင့်အား အလွန်ကာင်းမှန်း သိပြီးဖြစ်၍လည်း သူမ၏ထန်ပြင်းနေသော ကာမ ဂုဏ်ခံစားလိုစိတ်ကို အမြန်ဆုံးပြေပျောက်သွားအောင် အဆက်မပြတ် တွန်းတွန်းတိုက်တိုက် လိုးခိုင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

အောင်မောင်းလည်း အလိုက်သိပါးနပ်သူဖြစ်၍ တခြားကောင်မတွေနှင့် ပက်ပက်စက်စက် လိုးသည့်အကြောင်း ပြောရင်း ကာမစိတ်ထိန်းမရအောင် ထကြွလာတတ်သည့် သူ့မမသိန်း၏စောက်ပတ်ကို အလဲအကွဲပင် ဆော်နေကာ နောက်တစ်ချီ သူမဖင်ပေါက်လိုးနိုင်ရန်အတွက်ကိုပါ အသင့်ပြင်သည့်အနေနှင့် စောက်ပတ် လည်းလိုး ဖင်ပေါက်ကိုလည်း လက်နှင့်ထိုးနှိုက်ဆွကာ ကလိကစား ပေးလိုက်ရင်း အချက်လေးငါးဆယ်လိုးလိုက် ခဏနားလိုက် အားယူပြီး နောက်တစ်ခါ အသားကုန်မောင်းတင်၍ ထပ်လိုးလိုက်နှင့် သူမဖင်သားကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်စုံကိုင်ဆွဲယူလျက် တရစပ်ပင် စောက်ပတ်ရောလီးရော ထူပူသွားအောင် မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆော်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။ 

“ အ အား ပြီး … ပြီး ပြီ … ကျွန်တော် … ထွက် …ထွက် ပြီ … အ အားးးး … ဟားးးး … ” 

အောင်မောင်း လရည်ပျစ်ပျစ်တွေ မသိန်းတင်စောက်ပတ်ထဲကို အဆက်မပြတ် ပန်းလွှတ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ မသိန်းတင်လည်း ဖင်ကြီးတလိမ့်လိမ့် နောက်ပြန်ဝေ့ဝိုက်လှိမ့်ထိုးညောင့်ပေးနေရင်း သူမစောက်ခေါင်းထဲက စောက်ရည်တွေကို အောင်မောင်းနှင့်အတူ တစ်ပြိုင်တည်း ဖျစ်ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ချိန်တည်း တစ်ပြိုင်တည်း ပြီးခြင်းဖြစ်၍ အောင်မောင်းသူ့လီးကို မသိန်းတင်စောက်ပတ်ထဲ ကပ်ဖိထည့် သွင်းထားရင်း အတန်ကြာအောင်စိမ်ထားပြီး ငါးမိနစ်လောက်ကြာမှ သူ့လီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲကနေ ပြန်ချွတ်ထုတ်လိုက်လေသည်။

“ မသိန်း စုပ်ပေး ” 

“ အေး စုပ်ပေးမယ် နင်လည်း ငါ့စောက်ပတ်ယက်ပေးဦး ကြားလား … ငါ ရေဆေးလိုက်ရမလား ”

 “ မဆေးနဲ့ ဒီအတိုင်းမှုတ်မယ် မသိန်းစောက်ပတ်ထဲ နှာခေါင်းနှစ်ပြီးတော့ကို နမ်းမယ် စုပ်မယ် ရှလူးရှလူး လုပ်ပစ်မယ် ”

“ နင်မို့ မရွံမရှာ ဟယ် … အောင်မောင်း ရယ် ” 

“ ကိုယ်ချစ်တဲ့ မမပဲ မမရဲ့… စောက်ပတ်ယက်ယက် ဖင်ယက်ယက် ကျန်တာ ဘာမှ အရေးမကြီးဘူး ဟင်း ဟင်း ” 

မသိန်းတင် မချိတင်ကဲဖြစ်ပြီး အောင်မောင်းကိုဖက်နမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းစုပ် လျှာလျှာချင်းခလုတ်တိုက်၍ အပြတ်ကို ကစ်ဆင်ပေးပစ်လိုက်သည်။ ကုတင်အောက်ဆင်း၍ အောင်မောင်းလီးကို စုပ်ပေးရင်း တစ်ဖက်ကလည်း သူမသိအောင်ဆိုပြီး အောင်မောင်းလရည်ရော သူမစောက်ရည်တွေပါ မြင်မကောင်းအောင် ရွှဲစိုအိုင်ထွန်းနေသည့် သူမစောက်ဖုတ်ကို ကုတင်အောက်ကျနေသော သူမထမီစကလေးနှင့် အမြန်ဆွဲယူ သုတ်သင်ပစ်လိုက်ရသည်။ 

ဒီကလေး တကယ်ကို မလွယ်တာ သူမအသိပင်ဖြစ်သည်။ ရွံလို့ ရွံရမှန်းမသိ။ လုပ်သင့်မလုပ်သင့်လည်း ဘယ် တော့မှ မစဉ်းစား။ ထင်ရာမြင်ရာ ကရှူးမူးထိုး စိတ်ထဲရှိရာ လုပ်တတ်သည်။ ဒါကြောင့်မို့လည်း သူတကာထက်ပို၍ အောင်မောင်းဆိုတဲ့သူ့ကို သူမ အချစ်ပိုနေရခြင်းပင် ဖြစ်တော့သည်။ အတန်းပညာ မည်မည်ရရမတတ်။ ဗလအားကိုး မိုက်ရူးရဲဆန်တာမျိုးက ကိုယ်လိုရာပုံသွင်းပြီး လက်ညှိုးထိုး ခိုင်းချင်ရာခိုင်းစေ၍ရမည် ဆိုတာ သူမနားလည်သဘောပေါက်နေပါသည်။ ပထမလင်ဖြစ်သော မောင်လုံးလည်း ဒီအတိုင်းပင် ဖြစ်သည်မဟုတ်လား။ 

သူတို့ အသိဉာဏ် အမျှော်အမြင်သာမရှိတာ ကာယအားကိုး အလုပ်ကြမ်းသမားအဖြစ် ငွေကိုနင်းကန် ဖိရှာခိုင်းရင်း တစ်ဖက်ကလည်း ကိုယ့်ရဲ့ရမ္မက်လိုအင်အတွက် သူတို့ဆီက သူတကာထက် ကြီးမားသန်စွမ်းလှသည့် အဟိတ်တိရစ္ဆာန်နှင့်မခြားသော ကာမစွမ်းအင်ကို ဝဝလင်လင်ရယူခံစားပြီး ထမီနံ့ကလေး မစို့မပို့ပေးလိုက် ကိုယ့်အတွက်ကျန်အောင် ကွက်ကျော်နင်းလိုက်နှင့် ဘဝကို မိမိလိုရာပုံစံအတိုင်း ဟန်ကျပန်ကျဖြတ်သန်းနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

မောင်လုံးတစ်ယောက် အခြားသော မိန်းမတွေရဲ့ပေါင်ကြားထဲမှာ သွားကြီးအဖြဲသားနှင့်မြူးပျော်နေစဉ် သူမကိုယ်တိုင်လည်း တစ်ပါးသော ယောက်ျားသားများရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ကာမသုခအလီလီ ခံစားရယူနိုင်ခဲ့သည့် အဖြစ်ကို သူ့လင်မောင်လုံးတစ်ယောက် သိပင်သိငြားသော်လည်း ဘာတစ်ခွန်းမှပင် ပြန်လည်တုံ့ပြန် ပြောဆိုဝံ့ခြင်း မရှိသည်မှာ ဘယ်လိုမှလျှော့တွက်၍မရသည့် သူမ၏ အစစ်အမှန် အရည်အချင်းတစ်ခုပင် ဖြစ်သည် မဟုတ်ပါလား။ 

သူမ လီးအစုပ်ကောင်းလွန်း၍ အောင်မောင်းလည်း လီးမတ်မတ်တောင်လာရလေပြီ။ လဒစ်ထိပ်လုံးကြီးက မှိုပွင့်တစ်ပွင့်လို ထိပ်ဖူးတစ်ခုလုံး ပွပွကားကားကြီးဖြစ်လာတာ တွေ့ရသည်။ လဒစ်ထိပ်ပွင့်အမျိုးအစား ဖြစ်သည်။ သူ့လဒစ်အနားသားတစ်လျှောက် ခမောက်ဆောင်းထားသလို နှုတ်ခမ်းသားများကော့လန်၍ အပြင်ဖက်ကို ကားထွက်နေပုံမှာ အသည်းယားစရာ ကောင်းလွန်းလှပါသည်။ 

လီးဒစ်အောက်ခြေတစ်ဝိုက်ကို လျှာနှင့်ရစ်ဝိုက် ယက်ဆွပြီး ထိပ်လုံးကို စုပ်ကာစုပ်ကာ ပေးလိုက်သည်။ လချောင်းတစ်လျှောက်ကိုလည်း အသွားအပြန် လျှာနှင့်ယက်သည်။ နမ်းသည်။ စုပ်သည်။ ဂွေးဥနှစ်လုံးပင်မကျန်အောင် ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ စုပ်ယူနေ၍ အောင်မောင်း ကြာကြာအောင့်မခံနိုင်ဘဲ သူမကို လက်ပြကာတားလိုက်ရသည်။ 

သူ့ဆီးအိမ်နှင့် ကပ်ပယ်အိတ်တစ်ဝိုက်မှာပါ တင်း၍လာရပြီ။ ဆက်တိုက်လိုးထားရသဖြင့် လီးချောင်း တစ်ချောင်းလုံးပါ ကျင်သလိုကြီး ဖြစ်နေသည်။ ပွတ်တိုက်ဖန်များ၍ လီးကျိန်းနေသည်။ မသိန်းစောက်ပတ် ဘယ်လိုနေမည် မသိပါ။ ဒီတစ်ကြိမ် သူမစောက်ပတ်မလိုးဘဲ ဖင်ကိုသာလိုးမည်ဖြစ်၍ အောင်မောင်း သူမကိုကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲရှိ အမွှေးအမြှင်များထူပြောစွာ ပေါက်ရောက်နေလျက် ရှိသည့် သူမစောက်ပတ်အုံဖောင်းအိအိကြီးကိုရော ဖင်စအိုဝစူတူတူကလေးကိုပါ နှစ်ခုစလုံးကို ပါးစပ်နှင့်နမ်းစုပ် လျှာနှင့်တပြပ်ပြပ် ယက်သပ် ဆွနှူးပေးလိုက်သည်။ 

မသိန်းတင် ဖင်ပေါက်ကို သူမလင်ဖြစ်သူမောင်လုံးတစ်ယောက် အမြဲဆော်နေကျဖြစ်၍ စအိုဝပွင့်လို့နေကာ အနောက်ကို မသိမသာစူထွက်နေသည်။ အောင်မောင်း လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှင့် စောက်ပတ်ကို ထိုးနှိုက် ဆွပေးရင်း ကျန်နေသည့် သူ့လက်မဖြင့် မသိန်းတင်၏ဖင်စအိုဝလေးထဲကိုပါ လှည့်ပတ်မွှေ့ထိုးပေး လိုက်ပါသည်။

ဖင်ပေါက်ဖွင့်ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဖင်ပေါက်လမ်းကြောင်းဖွင့်ရင်း အောင်မောင်း မနေနိုင်တော့တာနှင့်သူမစောက်ပတ်ကိုပါ တစ်ခါတည်း အားရပါးရ ကုန်းမှုတ် ကုန်းယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ မသိန်းတင်နှုတ်မှ တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်မြည်တမ်းညည်းညူရင်း သူမခါးကလေးပါ အပေါ်ကို ကော့ထိုးတက်သွားရလေသည်။

“ အင့် အောင်မောင်း နင် … နင် ဘာ … မ ပြော …ညာ … မပြော နဲ့ … လူကို ဟင့် ဟင်းးး ” 

“ ဖလပ် လပ် ပြပ် ပြပ် … ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ” 

“ အ အာ့ ယား ယား တယ် နင် အ တ အားလုပ် လုပ်တာ အိအင့် အ အစိကို မ မကိုက်နဲ့ အ … သေ သေပီ သေပါပီ …တော် ” 

အောင်မောင်းအပြတ်ပင် ယက်လိုက်စုပ်လိုက်နမ်းလိုက်လုပ်နေသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို အောက်ကနေ အထက်သို့ လျှာအပြားလိုက်ကြီး လေးငါးကြိမ်ခန့် ယက်ယက်သပ်တင် ပစ်လိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲကို လျှာလိပ်၍ ထိုးသွင်းကာ ထက်အောက်ဝဲယာ နာရီလက်တံ လားရာအတိုင်း လေးဘက်လေးတန် လှည့်ပတ်ယက်ဆွ၍ ပေးလိုက်သည်။ 

စောက်ဖုတ်အတွင်းရော အပြင်ရော နှုတ်ခမ်းသားများကို သူ့လျှာမထိတွေ့မိသည့်နေရာ ဟူ၍မရှိ။ အစိထိပ်ဖူးချွန်တက်တက်ကလေးကိုလည်း ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် ဟူ၍ အသံအကျယ်ကြီး ထွက်အောင် စုပ်သည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်း နံရံတစ်ဝိုက်ကို သူ့လျှာစောင်းကြီးနှင့် ဟိုထိုးဒီထိုး ဗရမ်းဗတာ ထိုးမွှေထိတိုက်မိတာကြောင့် မသိန်းတင် စောက်ရည်တွေ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ သောက်သောက်လဲထွက်ကျလာခဲ့ကာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်တောင်မှ ရှက်အားပိုသွားမိသည့် အဖြစ်။ စောက်ဖုတ်သာမက ဖင်ကိုပါ သူ့လက်နှစ်ချောင်းနှင့် အဆက်မပြတ် ထိုးမွှေနေမှုက လူကိုပင်ရူးမတတ် ဖြစ်သွားစေပါသည်။ 

မသိန်းတင် အောင့်အည်းမျိုသိပ်ရဖန်များ၍ စောက်ရည်တွေသာမက သေးတွေတောင်မှ ထွက်ချင်ချင် ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ လုပ်ချင်ရာ လုပ်လို့ဝတော့မှ အောင်မောင်း ကုတင်နဘေးရှိ ကြွက်လျှောက်နေရာမှာ တင်ထားသည့် ခေါင်းလိမ်းဆီပုလင်း ကို ယူပြီး သူ့လီးကိုရော မသိန်းတင်ဖင်နှင့်စောက်ပတ် ပေါင်ခြံတစ်ခုလုံး ရွှဲနစ်နေအောင်ကို စိမ်ပြေနပြေ သုတ်လိမ်းပစ်လိုက်သည်။ 

“ နင် တကယ် ဖင် … လိုး မှာနော် ဟုတ်လား ”

“ အင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ … ဖင်မခံချင်လို့လား ” 

“ မ ဟုတ် … ပါဘူး … ငါ ငါ ပြီး … လိုက်ချင် …လို့ … စောက်ဖုတ် အရင်လိုးပေး တကယ်ပြောတာ နော်…ပြီးမှ နင့်အကြိုက် လုပ် … ” 

“ သိတယ် …ဒါကြောင့် အစ်မ စောက်ပတ်ပါ ဆီကြိုလိမ်းထားတာ … စောက်ပတ်ရော လီးရော ဆီရွှဲရွှဲနဲ့လိုးတော့ ဇွပ်ဇွပ် ဇွပ်ဇွပ်နဲ့ အဝင်ချောနေမှာပဲ ” 

“ အေးပါဟယ် လုပ်ချင်တာ လုပ်ပါ ငါ နင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ နင်ဘာလုပ်လုပ် ခံပြီးသားပဲ ”

“ အဲဒီအပြောလေးတွေကြောင့် မသိန်းကို ချစ်ရတာ ဟင်း ဟင်း ” 

အောင်မောင်း သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွဲတွဲကလေးနှစ်ချပ်ကို ပြွတ်ကနဲစုပ်နမ်းလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား နောက်တစ်ချီထပ်ဆွဲဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်ကြလေသည်။

မသိန်းတင် ပက်လက်အနေအထားအတိုင်း ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုထောင်ကားပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား လုပ်ပေးလိုက်သည်။ အောင်မောင်းက သူမပေါင်နှစ်ချောင်းအလယ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်၍ သူ့လဒစ်ထိပ်ကို မသိန်းတင်စောက်ဖုတ်ထဲ တေ့သွင်းလိုက်သည်။ ခေါင်းလိမ်းဆီအစွမ်းဖြင့် သိသိသာသာ လီးအဝင်ချောပြီး ရှောကနဲဆိုသလို သူ့လီးချောင်းကြီး အရင်းထိရောက်အောင် ဒုတ်ဒုတ်ထိစိုက်နစ် တိုးဝင်သွားလေသည်။အောင်မောင်း အဆက်မပြတ် လိုးတော့သည်။ 

လှေကြီးထိုးဆိုပေမယ့် မသိန်းတင်ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို သူ့ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက် တင်ထမ်းကာ လိုးရသဖြင့် လီးစိုက်ဝင်အားပိုကောင်းပြီး မောင်းအား ကောင်းကောင်းနှင့် တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးချလေလေ ပိုမိုခရီးရောက်လေလေဖြစ်လာရလျက် မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့်အကြာမှာ မသိန်းတင် ဂဏှာမငြိမ်ဘဲဖြစ်ကာ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးတလိမ့်လိမ့် ကော့ပျံတွန်းထိုးလို့ လာရလေသည်။ 

“ အ ဆောင့် ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းလိုး အောင်မောင်း မမ ပြီး ပြီးချင်လာပြီ ဟင့် အ အိ အိ အင့် ကောင်း ကောင်း လိုက်တာကွယ် ”  

“ ကျွန်တော်လည်း ကောင်းတာပဲ အစ်မစောက်ပတ်ကြီး လိုးလို့ကောင်းလွန်းလို့ ဓားနဲ့လှီး အိမ်တိုင်မှာ ချိတ်ပြီးတော့တောင် သိမ်းထားလိုက်ချင်တယ် ”

“ အမယ်လေ့လေး ကြောက်စရာကြီးပါလား ငအောင်မောင်းရယ် ဟွင်း ခွေးသားလေး နင် ငါ့စပတ်ဖြတ်ချိတ်ပြီး အချိန်ပြည့် လိုးချင်သေးတယ်ပေါ့ … ဟုတ်လား ” 

“ ဒါပေါ့ မမရဲ့ မစောက်ပတ်က အပျိုမဟုတ်တာတောင် … လိုးရတာ ထုတ်ထုတ် ထုတ်ထုတ်နဲ့ ဝက်သား သုံးထပ်သားကြီး သွားဖုံးမြုပ်အောင် ကိုက်ဝါးနေရသလိုပဲ …ဟီးဟီး အနားမှာတစ်နေကုန်ထားပြီး အချိန်ရတာနဲ့ လိုးပစ်လိုက်ချင်တာ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ”

“ အင်းးး ငါကလဲ နင့်လီးကြီး သံတုတ်ကြီးတစ်ချောင်း သပ်လျှိုသလို လိုးပြီးရင်းလိုးနေတာ … အားရပါတယ် ငါ့မောင်ရယ် … ကဲ လိုးပါ လိုးပါ … လီးကို ဒီအတိုင်း စိမ်မထားနဲ့ …စောက်ပတ်လိုး ပြီးရင် ဖင်လိုး စကားသိပ်များမနေနဲ့တော့ ” 

အောင်မောင်းလည်း ကောင်းပါပြီ ဆိုပြီး စပ်ဖြဲဖြဲမျက်နှာနှင့် သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားထမ်းပြီး အချက်လေးငါးဆယ် တအုန်းအုန်းဝုန်းပစ်လိုက်ရာ မသိန်းတင်ဖျပ်ဖျပ်လူးသွားရပြီး စောက်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စောက်ခေါင်းထဲကနေ အပြင်ကို တဖြောဖြော ထွက်သွန်ကျလာခဲ့ရလျက် ပထမအချီကို မပြီးချင်ဘဲ ပြီးလိုက်ရတော့သည်။ သူမစောက်ပတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ် ဖင်ကိုကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူမဖင်ပေါက်ထဲ လီးစသွင်းလိုက်သည်။ 

“ မောင်လေး ဖြေးဖြေးနော် မင်းလီးတော့ မမကြောက်တယ် ဖင်မကွဲစေနဲ့” 

“ စိတ်ချ မမရဲ့ မကွဲစေရပါဘူး ” 

အောင်မောင်း သူ့လီးကို ဂရုတစိုက်လိုးသွင်းသည်။ ကြပ်တပ်တပ်နိုင်ပြီး ဆီလိုသေးသည်ထင်၍ ဆီပုလင်း ထပ်ယူ သူမဖင်ပေါက်နှင့်သူ့လီးမှာ ထပ်မံသုတ်လိမ်းပြီး လီးကိုနောက်တစ်ကြိမ် ထိုးစိုက် လိုးသွင်းလိုက် ပြန်သည်။

ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ အဝင်ပေါက်ပွင့်ပြီးဖြစ်သည့် သူမစအိုပေါက်ကလေးက သူ့လီးကြီးဒဏ်ကို တဖြည်းဖြည်း ခံနိုင်လာပြီး လီးဒစ်မြုပ်ရုံအဆင့်ကနေ လီးတစ်ဝက်သာသာလောက်အထိ အထဲဝင်အောင် သွင်းနိုင်လာသည်။ ဖိလိုက်ကြွလိုက် ဆောင့်လိုက်ညှောင့်လိုက်နှင့် အသွင်းအထုတ်လည်း မှန်မှန်ကြီး လုပ်နိုင်လာသည်။ နှစ်ယောက်သား စတင်၍ ဖီလင်တွေရလာကြပြီ။အောင်မောင်း သူ့မမဖင်ပေါက်ထဲကို မဝင်ဝင်အောင်လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖြဲပြီး လဒစ်ထိပ်ကားကြီးကို အဆက်မပြတ် ဇွတ်လိုးသွင်းနေသည်။ ခုနင်ကလောက် တစ်ဆို့ဆို့ ဖြစ်မနေတော့ပေမယ့် အလိုးမခံရတာ ကြာ၍လားတော့မသိ။ စီးကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေတာတော့ အမှန်ပင်။ စောက်ပတ်ကမှ အရည်ရွှဲလာလျှင် ချောင်ချောင်ချိချိ ဖြစ်လို့နေသေးသည်။ 

ဖင်ပေါက်ကဖြင့် ဆီဆွတ်ပြီးလိုးတာမဟုတ်လျှင် သိပ်တော့မလွယ်ချေ။ ဓမ္မတာနှင့်ဆန့်ကျင်သောနည်းဖြစ်၍ လီးချောင်းကြီးသူဆိုလျှင် စောက်ပတ်လောက် ဆွဲဆန့်အား မကောင်းလှသည့် ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲမှာ ကပ်ကပ်သပ်သပ် ကြပ်သိပ်ညှပ်၍နေမှာ သေချာသလောက်ပဲ ဖြစ်ပါသည်။ အောင်မောင်းဖင်လိုးရတဲ့အရသာကို မသိန်းတင်လောက်တောင် မခံစားဖူးခဲ့ပါ။ အောကားတွေကြည့် သူသူငါငါ အပြောမျှလောက်သာ ကြားဖူးခဲ့သည်။ 

ဖာချတော့လည်း ဖာမတွေက တော်ရုံနှင့် ဖင်ကိုင်ခွင့်မပြုကြ။ ဖင်လိုးခံသော စော်မျိုးက အလွန်ရှားပါးလှပါသည်။ ဖင်ပါကင်အမြဲဖွင့်နေကျ ခေါင်းတွေသာ တစ်လက်ကိုင် သဘောမျိုးထားကာ ထင်တိုင်းကြဲခွင့်ရကြသည်။ သူ အခုမှသာ ဖင်တကယ်လိုးဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ အလုပ်ခွင်ထဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်တည့်စမ်း ကြည့်ဖူးခဲ့ပေမယ့် လဒစ်လောက်သာဝင်ပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး အသွင်းမခံနိုင်တာကြောင့် ပြန်ပြီး လက်လျှော့ခဲ့ရသည်။ ဒီတစ်ချီဖင်လိုးခြင်းက သူ့အတွက် ဗွေဆော်ဦးအကြိမ်ပင်ဖြစ်၍ သည်းထိတ်ရင်ဖို ဖြစ်ချင်စရာလည်း ကောင်းလှပါသည်။

ပထမဆုံး လီးဒစ်ကိုဝင်အောင်သွင်း တစ်ရစ်ပြီတစ်ရစ်လှည့်ပတ်၍ လီးတစ်ဝက်လောက် ဝင်အောင်ဆောင့်သွင်းပြီး ချောဆီအရှိန်နှင့် လီးကိုတစ်လက်မချင်း နှဲ့ကာနှဲ့ကာကပ်ဖိ ညှောင့်၍ အပြင်ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် အဝင်ပိုနက်အောင်အားနှင့်ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်လုပ်ပြီး တဖြည်းဖြည်း လီးအရင်းထိရောက်ဖို့ ဇောချွေးများပျံနေအောင်ကို မနည်းကြီး ကြိုးစားအားထုတ်လိုးပေးရသည်။ လိုးရင်းကနေ အရသာကို ခံစားတတ်လာသည်။

တစ်ခုပဲ ပြောစရာ ရှိသည်။ လီးကို အချိန်ကြာကြာ ဆွဲမလိုးနိုင်အောင် သဘာဝက တမင်တကာ တားမြစ်ပိတ်ပင် ထားလို့လားမသိ။ အောင်မောင်း လီးဝင်လီးထွက် ခပ်သွက်သွက် လိုးနိုင်လာပြီး လီးလမ်းကြောင်းပွင့်သည်နှင့် တရစပ် အားသွန်လိုးပစ်လိုက်ရာ စောက်ပတ်ထက်တောင် ပိုပြီး ဖိညှစ်စုပ်ဆွဲအားများလှသည့် စအိုအတွင်းနံရံ များရဲ့ ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှု ကလည်း စောက်ပတ်ကိုလိုးရသည်ထက် သုံးလေးဆလောက် ပို၍ ပြင်းထန်ထိရောက်မှု ရှိခြင်းကြောင့် သူ့ခမျာ အချိန်အကြာကြီး ဆွဲမလိုးနိုင်တော့ဘဲဖြစ်ကာ မိနစ်လေးဆယ်ခန့် အကြာမှာပင် လီးချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး ကျင်ကနဲဆိမ့်ကနဲ ပူကနဲဖြစ်သွားပြီး သူ့လရည်ပျစ်ပျစ်တွေကို မသိန်းတင်၏ ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲသို့ ဒလဟောကြီး ပန်းထုတ်ကာ ကိစ္စပြီးသွားရလေတော့၏။ 

ဖင်လိုးရသည့်အရသာကို သူတော်တော်ကလေး စွဲလန်းနှစ်ခြိုက် သွားခဲ့ရပြီ။ မသိန်းတင်ဖင်ထဲ လီးစိမ်ထားရင်း အောင်မောင်းလက်က သူမစောက်ပတ်ထိပ်နားရှိ ဗီဇံခေါ် အစိကလေးရှိရာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလှုပ်နှူးဆွ၍ လက်ညှိုးလက်မဖြင့်ညှပ်ကာ ဖိပွတ်ပေးလိုက်ရင်း သူမအနေနှင့် အပြီးသတ် ခရီးရောက်အောင် ခပ်သွက်သွက်ကလေး ဝိုင်းကူပို့ဆောင်ပေးလိုက်လေသည်။ မသိန်းတင်လည်း အဆက်မပြတ် ထွန့်လူးကော့ပျံ၍ စောက်ရည်များ အသည်းအသန်ပန်းထွက်ကာ ငြိမ်ကျသွားရလေတော့၏။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Wednesday, September 15, 2010

လွဲလွဲလေးလည်း ကောင်းပါတယ် (စ/ဆုံး)

လွဲလွဲလေးလည်း ကောင်းပါတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – အမည်မသိ

နွေရာသီပူအိုက်သော ကာလမို့ ထင်ပါရဲ့……။ ခင်မြင့်ဟာ ဘောလီအင်္ကျီလေးသာ ဝတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေ၏။ အိုက်စပ်ပူလောင်နေသဖြင့် လူးလွန့်ရင်းနှင့် ခါးကထမီဟာလည်း ပေါင်ရင်းထိကို လန်တက်နေသည်။ သတိရလို့ကြည့်လိုက်တော့ မိမိကိုယ်သည် ခင်မြင့်၏ ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်လျှက်သား ရှိနေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။

အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ လူပျိုသိုးလေးတစ်ယောက်နှယ် ရင်တစ်ခုလုံး တုန်ရီနေသလို ဒူးများကလည်း မနိုင်ချင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ ညွတ်ခွေကျလာသဖြင့် ကုတင်ကို အားပြုလိုက်မိ၏။ သိမ့်ကနဲ ကုတင်လှုပ်သွားသဖြင့် ခြင်ထောင်အတွင်းမှ ခင်မြင့်သည်…

“ ကိုလွင်လား….. လာလေ… ဘာပြုလို့ ကုတင်ဘေးမှာ ရပ်နေတာလဲ……”

ဆိုတဲ့ ခင်မြင့်ရဲ့ အိပ်ချင်မူးတူးခေါ်သံကြောင့် မောင်မောင်တစ်ယောက် ညို့ချက်မိသလို ဆတ်ကနဲ ကုတင်ပေါ်က ခြင်ထောင်ထဲကို ရောက်သွားရသလို လူဟာလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေရသည့်အဖြစ်……။

“ ကိုလွင်… ဘာဖြစ်နေတာလဲ.. တလှုပ်လှုပ်နဲ့….”

လို့ပြောဆိုပြီး မောင်မောင်ရဲ့ကိုယ်လုံးကို သူမဘက်ဆွဲလိုက်သည်။ ဒိတ်ကနဲ ရင်အစုံဟာ အပြင်ကို ပြုတ်ထွက်သွားပလားဟုပင် ထင်မှတ်လိုက်ရသည်။

နွေးထွေးနူးညံ့သော ခင်မြင့်ရဲ့လက်အစုံနဲ့ အဖက်ခံလိုက်ရတော့ မောင်မောင်တို့ သွေးဆူလာပြီး အေးအေးမော်နဲ့ ဖိုက်ဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံကလည်း သူ့ကို တွန်းအားပေးနေသည်မို့ မောင်မောင်ရဲ့လက်တွေဟာ ခင်မြင့်ရဲ့နောက်ကျောကို သိုင်းယှက်ဖက်တွယ် လိုက်ပြီး နီထွေးစွတ်စိုနေတဲ့ ခင်မြင့်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်သည်။

“ ဟင်း…ဟင်း….ဟင်း…..”

ပူနွေးချိုမြိန်သော အနမ်းစကြောင့်ပင်ထင်….. ခင်မြင့်သည်လည်း အချစ်သွေးတို့ ထကြွလာချေပြီ။ မောင်မောင်သည် နောက်ကျောမှနေ၍ ခင်မြင့်ရဲ့ဘော်လီအင်္ကျီချိတ်တွေကို ဆွဲဖြုတ်ကာ ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဆွဲပါကိုင်ပါများသဖြင့် ဖောင်းကားပြည့်ဖြိုး လုံးမောက်နေတဲ့ ခင်မြင့်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ၏လက်များဖြင့် အသာအယာ အုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်ပေးခါ မတ်တောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းကြားမှာ ဖိကြိတ်ပွတ်ချေလိုက်တော့…..

“ အာ့… အင်း….. ဟင်း…. အို… ကိုလွင်…. အင့်…..”

ခင်မြင့်ခါးလေး ကော့တက်ရင်းက မပွင့်တပွင့် ငြီးငြူမှုပြုလိုက်၏။ မောင်မောင်ရဲ့ လက်အစုံကလည်း သူမရဲ့ ပေါင်တွင်းသားတဝိုက်ကို ကတုံကရင်ကြီးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေး၏။ ဖူးဖူးရွရွ အဖုတ်ကလေးတဝိုက်မှာတော့ စောက်မွှေးတွေက ထိုးထိုးထောင်ထောင်မို့ မောင်မောင်ဆုပ်ဆွဲလိုက်သည်။

“ အိုး….. နာလိုက်တာ…. ကိုလွင်ရယ်…… တအားဆုပ်ဆွဲတာကိုး…… ဟွန်း….”

ခင်မြင့် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေရင်းမှ မပွင့်တပွင့် တိုးတိုးလေး ကြိတ်၍ ပြောလိုက်၏။ ဘယ်အချိန်က ချွတ်ချလိုက်မှန်းမသိ မောင်မောင်ခါးတွင် ပုဆိုးမရှိတော့။ သူ့ပေါင်တွင်းပိုင်း ပေါင်သားများနှင့် ခင်မြင့်၏ အိစက်ကြီးမားသော ပေါင်လုံးကြီးများ နွေးထွေးစွာ ထိတွေ့မိကြ၏။ ဝိုးတဝါးအလင်းရောင်အောက် ခြင်ထောင်အတွင်းမှာတော့ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနှင့် အဝတ်များ လှုပ်ရှားသံများကိုသာ ကြားနေပြီး… နှစ်ဦးစလုံး စကားပြောသံ တိတ်နေကြ၏။

ခင်မြင့်၏ တသွေးတမွေး ကိုယ်လုံးလေးကို မောင်မောင် ပွတ်သပ်နှိုးဆွနေသည်ကို ခင်မြင့် ယားယံစွာခံစားရင်း တွန့်ကနဲ ဆတ်ကနဲ… လိမ်ကော့တက်သွားရရှာပြန်သည်။

“ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိဘူး…. ခါထဲမှ….”

မောဟိုက်တုန်ရီသံဖြင့် ခင်မြင့်ရဲ့ အသံလေးများက မောင်မောင့်ရင်ကို လှုပ်ခတ်သွားစေသည်။ ဖိုမ…အထိအတွေ့ကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်ဖြင့် ကိုယ်တွယ်စမ်းသပ်နေမိကြပြန်၏။

မောင်မောင်လက်တစ်ဖက်က ခင်မြင့်၏ ဖောင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ကလေးကို စမ်းပြီး အကွဲကြောင်းအလိုက် အထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးမိသလို… ခင်မြင့်၏ လက်တစ်ဖက်ကလည်း မောင်မောင်၏လီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်ပေးသဖြင့် ပူနွေးနူးညံ့သော အထိအတွေ့လေးများကြောင့် လီးကြီးမှာလည်း တဖြေးဖြေး မာတင်းလာပြီး ထောင်ထလာလေသည်။ မောင်မောင်ရဲ့ အရွယ်နှင့်မမျှသော လီးကြီးက ခင်မြင့်လက်ထဲဝယ် ပြည့်ဖြိုးတင်းမာကာ လက်တဆုပ်စာလောက် ကြီးထွားလွန်းလှ၏။

ခင်မြင့်သည် သန်းလွင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျသည့် တစ်ပတ်ကျော်ကျော်အတွင်းမှာ ညစဉ်ထိတွေ့ အလိုးခံဖူးပြီး သန်းလွင်ရဲ့လီးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်ကိုင်ခဲ့ဖူးပေမယ့် ယခုလောက် မကြီးထွားဟု စိတ်ထဲမှာ ထင်မှတ်မိလိုက်ပေမယ့် ကာမရဲ့လောင်မြိုက်မှုကြောင့် စဉ်းစား တွေးခေါ်မှုခွန်အားများမှာ ယုတ်လျော့နည်းပါးစေလေသည်။ တက်ကြွလှုပ်ရှားမှုတွေက ခင်မြင့်ကို ချုုပ်ကိုင်လွှမ်းမိုးလျက်ရှိ၏။ တစ်ခုဘဲ ခင်မြင့်စိတ်ထဲမှာ စနိုးစနောင့်ဖြစ်မိသည်။

သန်းလွင်၏ချွေးနံ့သည် အနည်းငယ်စူးလှ၏။ ယခု အမှောင်ထဲ၌ မိမိကို အားပါးတရကြီး ဖက်ပွေ့ပွတ်သပ်နေသော အနံ့ကတမျိုး။ တခါတရံ ချွေးနံ့က စူးရှသလိုရှိပြီး တစ်ခါတရံ မွှေးမွှေးလေး ချိုအီနေပြန်သည်ကိုတော့ ခင်မြင့် တဒင်္ဂစဉ်းစားမိလိုက်သလိုရှိသည်။

“ ကို…..ကိုလွင်…..”

ခင်မြင့် ကြီးထွားသန်မာသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း တိုးညှင်းစွာခေါ်ကြည့်၏။ တုန့်ပြန်သံ ထွက်မလာဘဲ ပြင်းထန်သော အသက်ရှူသံနှင့်အတူ နှာခေါင်းမှ ပူနွေးသော သက်ပြန်လေက ခင်မြင့်၏ မျက်နှာကို ရိုက်ခတ်လာသည်။ တဆက်ထဲမှာဘဲ လက်တွေက မိမိရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးနှိုက်ကလိပေးနေသလို လုံးကျစ်မာခဲနေတဲ့ နို့တွေကိုလည်း တဖက်စီ တလှဲ့စီ စို့ပေးခြင်းကို ခံစားလိုက်ရပြန်တော့ ခင်မြင့် မတူသော ဖိုမဆိုသော အထိအတွေ့တွေက ခင်မြင့်အား ရစ်ပတ်ချုပ်နှောင်လာသဖြင့် ရုန်းထွက်နိုင်စွမ်းတွေ လွင့်မျောကုန်ပြီဖြစ်သည်။

မောင်မောင်ကလည်း တလုံးတပါဒမျှ ပြောဆိုမနေတော့ဘဲ သူမကို အပျိုဘဝထဲက ပိုးပန်းပြီး စိတ်မှန်းနဲ့ ဂွင်းတိုက်ခဲ့ရပေါင်းများလှပြီမို့ ယခုလက်တွေ့ အပိုင်နှိပ်ရန်ကိုသာ စိတ်စောစွာ ပြုမူနေလေရာ ဘာဆိုဘာမှ အပိုပြောမနေတော့…။ ဆရာ့ဆရာကြီးတွေရဲ့ သင်ကြားပို့ချချက်တွေ၏ သင်ခန်းစွာတွေကို နံပါတ်စဉ်အလိုက် ကာမရဲ့ သော့ချက်များကိုသာ တွင်တွင်ကြီး ဖွင့်လှစ်ဖို့ ကြိုးစားနေလေတော့သည်။

“ ဟင်း…. ဟင်း… အီး…. အား….. ယားတယ်… အဟင့်… ဟင့်…..”

တုန်ရီလှိုက်ဖိုသောအသံ တိုးညှင်းစွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ခင်မြင့် ဂနာမငြိမ်တော့ ပေါင်တွေကို ချဲ့လိုက်စုလိုက်နဲ့ ရာဂသွေးတွေ ဆူကုန်ပြီဖြစ်သည်။ သူမရဲ့စောက်ဖုတ် အတွင်းသားနံရံများကလည်း တလှုပ်လှုပ်၊ တရွရွနဲ့ အရည်ကြည်များ ရွှဲရွှဲစိုစေပြန်၏။

မောင်မောင်သည် သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကြား ဒူးထောက်၍ အနေတော်ဖြစ်အောင် နေရာယူလိုက်ပြီး ခင်မြင့်၏ ပြည့်ဖြိုးအိစက်နေသော ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားမြှောက်ပင့်၍ သူ့ပေါင်ပေါ် တင်လိုက်သည်။ ပူနွေးသော လီးထိပ်၏ အထိအတွေ့က ခင်မြင့်၏ စောက်ခေါင်းဝမှတဆင့် တကိုယ်လုံးသို့ ပျံ့နှံ့စီးဆင်းစေသည်မို့ မချင့်မရဲသော ဝေဒနာတစ်ရပ်ကို ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။ လီးကို စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့ထောက်ပြီး ဂျိုင်းအောက်သို့ လက်လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အားပြုကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နွေးထွေးအိစိုသော ခင်မြင့်၏နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲဖိကပ်ပြီး သူ၏လီးကို ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်….. ဗြစ်…. အာ….. အီး…. ဗြစ်….. စွပ်…….”

“ အား… အ…. မလေး….. ကျွတ်… ကျွတ်….”

လီးကြီးဝင်သွားပုံက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပင်။ စောက်စိထိပ်လေးကို ထိုးဖိပြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဖိဖိပြီး ထိုးဝင်သွားခြင်းဖြစ်ရာ ဆီးခုံတစ်ခုလုံး ထူပူ၍ ကျင်တက်သွား၏။ ပြည့်သိပ်ကြပ်သိပ်နေသော အထိအတွေ့ကြောင့် ခင်မြင့်မှာ ချွေးလေးများပင် ပျံလာသည်။ ကျယ်လောင်သော အသံဖြင့်လည်း မငြီးတွားရဲ။ အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်နေကြသော သန်းလွင် အဖေ၊ အမေတို့ နိုးသွားမှာစိုးသဖြင့် အံကြိတ်ကာ အသားလေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်သည်အထိ မာန်တင်း၍ ခံလိုက်ရသည်။

“ ဗြစ်… ဗြစ်…… ပလပ်…. ပြွတ်… ပြွတ်….. ဒုတ်…. အား… အ……”

တင်းတင်းမာမာကြီး တိုးဝင်နေသော လီးကြီးက တဖြေးဖြေး နစ်ဝင်နေရာမှ ရုတ်တရက် ဗြစ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ အသံတွေနဲ့အတူ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား သားအိမ်ဝအထိ စူးစူးနစ်နစ်ကြီး ဝင်ရောက်လာသဖြင့် ခင်မြင့်အလန့်တကြား

” အား..”

ဟု အံကြိတ်၍ အော်ဟစ်လိုက်မိရင်း မောင်မောင်၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီး၍တွန်းထားလိုက်ရသည်။ တစ်ပတ်ကျော်ကျော် အလိုးခံထားဖူးသည့် စောက်ဖုတ်က အခုချိန်ထိ ကျိန်းနေဆဲ ကြပ်နေဆဲမို့ မောင်မောင်၏ စံချိန်မှီ ကြီးထွားရှည်လျားလွန်းသော လီးကြီးဒဏ်ကို အလူးအလဲ ခံစားနေရသည်။ တွန်းထားသော လက်နှစ်ဖက်မှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ တဟင်းဟင်းနဲ့ မာန်ထနေသော မောင်မောင် အရှိန်ကိုမလျှော့ဘဲ ဖိ၍လိုးလိုက်ပြန်သည်။

“ အာ့… အား…. အို့.. အို့.. ကျွတ်….. ကျွတ်….. အမလေး…. နာ…. နာတယ်….. အို… ကိုလွင်…. ရယ်….. ဒီကနေ့မှ… ကိုလွင့်လီးက…. အကြီး…. ကြီး… ဖြစ်နေပါလား…. ကိုလွင်ရယ်……. ရှီး…. ကျွတ်… အ…….”

“ ပြွတ်…. စွတ်…. စွတ်…. စွိ….. ထုတ်…. အာ့…. အမ့လေး…. တော်….. တော်ပြီ…… အင့်…. အား….. နာတယ်….. နာ…. တယ်…… ကျွတ်…. ကျွတ်……..”

နာကျင်စူးရှစွာ ပြောဆိုလာသော ခင်မြင့်ရဲ့ တိုးလျှိုးတောင်းပန်သံကြောင့် မောင်မောင်က အလိုးအညှောင့်ကို ရပ်ပြီး ရုန်းကန်ဖယ်ရှားနေသော ခင်မြင့်ရဲ့ လက်အစုံကို ဖယ်ရှားကာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်ငုံခဲစုပ်ယူလိုက်ပြီး သူမရဲ့နို့တွေကို ဖွဖွလေးပွတ်လိုက်၊ တင်းကနဲနေအောင် ဆုတ်ချေနယ်ဖတ်လိုက်၊ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ချမ်းကို ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်ရာ ခဏကြာတော့ ခင်မြင့် ရုန်းကန်ဖယ်ရှားခြင်းများ ငြိမ်သက်သွားသလို ပေါင်နှစ်လုံးကလည်း ရမ်းခါနေလေတော့၏။

အရင်းထိ နစ်ဝင်နေသော လီးကြီးကို အသာအယာ ချွတ်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများ လီးကိုငုံခဲ၍ စုပုံပါလာလေသည်။ နောက်ထပ်အသာလေး ဖိကြိပ်၍ သွင်းလိုက်သည်။ ခင်မြင့်တစ်ချက်မျှ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရင်းမှ ခြင်ထောင်ကြိုးကလည်း ပြုတ်ကျလို့ထွေးနေသည်ကို မောင်မောင်လက်တစ်ဖက်က ဖယ်ရှားရင်း….. ခင်မြင့်ရဲ့ နို့တစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူပြီး ဆက်၍လိုးလိုက်သည်။

သွက်လက်သော ဆောင့်ချက်…. ရိုက်ချက်များဖြင့် အဆက်မပြတ် ဆက်၍လိုးနေရာမှ ခင်ပြင်းပြင်း ဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့်……

“ အီး… ဟီး….. ဟင်း.. အ.. အား…. ကွဲသွားပြီ… ထင်တယ်…… အာ့… အား… အမလေး…. ကျွတ်…. ကျွတ်…… အ…….”

စောက်ပတ်ကလေး ကွဲသွားသဖြင့် စောက်ဖုတ်မှာ အနည်းငယ် ကျယ်သွားသလိုရှိပြီး ကြီးမားသော လီးကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်း သားအိမ်အထိ ထိထိမိမိကြီး ပွတ်တိုက် လိုးသွင်းမိပြန်လေရာ… ခင်မြင့် နားဖျားခြေဖျားလေးများ ပူနွေးသွားပြီး… တဖျင်းဖျင်းဖြင့် နာကျင်ခံကောင်း ဖြစ်လာတော့သည်။ အောက်မှနေ၍ ဖင်ကိုပင့်မြှောက် ကော့ထောင်ပေးလာသည်။

“ အား… ရှိ….. ကျွတ်…. ကျွတ်….. ဆောင့်… ဆော့င်….. အင့်…. အ…. ဒုတ်….. ဘွတ်..”

“ အသံတွေက ကျယ်လိုက်တာ ကိုလွင်ရယ်……..”

ခင်မြင့်၏ အားမလိုအားမရသံနှင့် အလိုမကျဟန်စွက်ဖက်သော စကားသံတစ်ရပ် မောင်မောင့်နားမှာ တိုးညှင်းစွာ ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ အမှောင်တွင်း၌ ကြီးမားသော အပူလှိုင်း ကာမမီးလောင်မြိုက်ခြင်းကို ခံစားနေကြသော ခင်မြင့်နှင့် မောင်မောင်တို့နှစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်တွယ်ရင်း လိုးနေကြပြန်သည်မှာ တဖြေးဖြေး အမြင့်ဆုံးအခြေအနေသို့ ဆိုက်ရောက်သွားလေသည်။

“ ဟင့်…. ဟင့်…… အင့်….. အိုး… အိုး….. ရှီး…. ကျွတ်….. ကျွတ်……”

“ စွတ်…စွတ်….ဗျီ…..ဒုတ်…ဒုတ်…..”

“ အား… အား…. ကောင်း…. ကောင်းလာပြီ…… ဆောင့်…. ဆောင့်…. အင့်… ကိုလွင်…… ခင်မြင့်….. ပြီး….. ပြီး…… တော့မယ်… အား…. ထွက်…. ထွက်ကုန်ပြီ…”

ခင်မြင့် တရှီးရှီး… တကျွတ်ကျွတ်… ငြီးတွားပြီးနောက် မောင်မောင်၏ နောက်ကျောကို တွဲဖက်ရမ်းခါရင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သုတ်ရည်များ ပျစ်ကနဲနေအောင် ပေါင်တွင်းကျောတွေ တောင့်တင်း၍ ညှစ်ထုတ်ပစ်လိုက်ရင်းမှ ငြိမ်ကျသွားရလေသည်။

ထိုစဉ်မှာဘဲ မောင်မောင်ကလည်း စီးပိုင်ပိုင်ကြီး လိုး၍ကောင်းသော ခင်မြင့်၏ စောက်ပတ်ညှစ်အားကြောင့် သူ့လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရင်းမှ ခင်မြင့်၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချပြီး ဖင်ကိုဆတ်ကနဲ… ဆတ်ကနဲ.. ညှောင့်ရင်းမှ အရသာထူးကို ခံစားရင်း မှိန်းကျသွားလေသည်။

နှစ်ယောက်သား တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်နမ်းရှိုက် အမောဖြေရင်းမှ ခဏအကြာမှာ မတိုးလွန်း မကျယ်လွန်း နှစ်ကိုယ်ကြားလေသံဖြင့် ခင်မြင့်၏နှုတ်ဖျားမှ မောလျတုန်ရီလှိုက်ဖိုသံဖြင့်……..

“ ဒီနေ့ညလို အဖြစ်မျိုးကို တစ်သက်လုံး မေ့လို့ရနိုင်တော့မှာ မဟုတ်တော့ဘူး…. မောင်မောင်…….”

ဒိတ်ကနဲ ထိတ်လန့်အံ့သြကာ ရုတ်ချည်းပင် သူမပေါ်မှ မှောက်လျှက်မှေးနေသော မောင်မောင် ခေါင်းနပန်းကြီးကာ ဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်၍ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးဘေး တစ်ဖက်ကို တံတောင်ဖြင့်ထောက်၍ အံ့သြသောအမူအရာဖြင့် ခင်မြင့်အားကြည့်ရင်း….

“ နင်…… နင်…. ခင်… ခင်မြင့်…. ငါ့ကို….. မှတ်…. မှတ်မိသွား…….”

“ အင်း…. အစကတော့…. နင်မှန်းမသိဘူး….။ ငါ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲ…. နင့်လီးကြီး ဝင်သွားတော့ ငါ့ယောကျ်ားလီးက ဒီလောက်လည်းမကြီး ရှည်လည်းမရှည်တော့ ငါ့သံသယစိတ်ကို ကြီးထွားလာတယ်ဟ….။ ပြုတ်ကျလာတဲ့ ခြင်ထောင်ကို နင်ဖယ်ပစ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မှန်အိမ်က အလင်းရောင်လေးနဲ့ပဲ ငါအားစိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ငါ့ယောကျာ်းမဟုတ်ဘဲ နင်ဆိုတာ ငါသေသေချာချာကြီး သိလိုက်ရတယ်…”

“ ဒါဆိုလည်း…. ခင်မြင့်ရယ်….. အဲဒီအချိန်ထဲက ရုန်းကန်ဖယ်ရှားပစ်လိုက်ပေါ့….”

“ အင်း…. ခက်တော့ခက်သားဟ… မောင်မောင်ရ…။ မိန်းမသားဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါဘဲ…။ ကြိုက်ချင်ကြိုက် မကြိုက်ချင်နေ ချစ်တာမချစ်တာ အသာထား…. စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးဝင်သွားပြီဆိုရင်တော့ စောက်ပတ်က လီးကို မထွေးချင် မအံချင်ဘူး ဖြစ်နေပြန်ရော.…။ စောက်ဖုတ်က လီးကြီးကို ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ထားပြီး စောက်ပတ်ကွဲပြဲသည်အထိ အလိုးခံချင်ကြတော့တာပါဘဲဟာ….။ ဒါပေမဲ့…….”

“ ဘာဒါပေမဲ့လဲ…”

ခင်မြင့်ရဲ့ မိန်းမဘဝဒဿနကို တမေ့တမော နားစိုက်ထောင်ရင်းမှ ခင်မြင့်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြန်လည်မေးခွန်းထုတ်လိုက်မိသည်။

“ ဒါပေမဲ့ဆိုတာ မိန်းမတိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူး…. မောင်မောင်….။ ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့…. နင်နဲ့ ငါတို့နှစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အခြေအနေနဲ့ အချိန်ကလည်း နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အားပေးဦးမှ…။ ကဲပါလေ… ဒါတွေပြောနေလို့ ဆုံးမှာမဟုတ်တော့ဘူး…..။ နောက်တစ်ခါ လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့ဟာ…..။ နင့်အသပ်အနယ်…. အရှိုက်တွေက ငါ့စိတ်တွေကို မူမမှန်အောင် ဖြစ်နေကုန်ပြီ…..။ နောက်ပြီး ငါ့ယောကျ်ား ပြန်လာရင်လည်း ပြဿနာ……”

“ နင့်…. ယောကျ်ားသန်းလွင်…. ကင်းတဲမှာ ဖဲရိုက်နေပြီဟ…..။ ဖဲချပ်ကိုင်နေရရင် မနက်လင်းအောင် ထိုင်ရာကမထစတမ်းဆိုတဲ့… အစားထဲကဘဲဆိုတာ နင်လည်းသိသားနဲ့ဟာ…။ ဒီကောင် မနက်မိုးထိန်ထိန်လင်းမှ ပြန်လာမယ်ဆိုတာ သေချာပေါက်ဘဲ…..”

“ အင်း… ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်ဟ…. မောင်မောင်ရ….။ သူက…. သူ့အဖေအတိုင်းဘဲ.. ဖဲဆိုအသေရိုက်တာ…… အိုးပစ်အိမ်ပစ်…။ အခုလည်းကြည့်လေ…. သူ့မယားကို ဒီ့ပြင်လူ တက်လိုးနေပြီ….။ ငါတစ်ခုတော့ တောင်းပန်ပါရစေဟာ……”

“ ဘာကိုလဲ….. ခင်မြင့်…..”

“ အခုညဖြစ်တဲ့ ကိစ္စကို လူမသိပါစေနဲ့ဟာ….။ နောက်ပြီး ငါ့ကိုလည်း အထင်မသေးပါနဲ့လို့…..”

“ အော်… ဒါက….. စိတ်ချစမ်းပါ…. ခင်မြင့်ရာ….။ ဒါမျိုးက လူသိလို့ ဖြစ်တာမှ မဟုတ်တာ….။ နင့်ကိုလည်း ငါအထင်မသေးပါဘူးဟာ….။ အရင်ထဲက နင့်ကို ငါချစ်ခဲ့တာဟ… အခုမှ”

“ ကဲပါဟယ်….. စကားတွေ ပြောမနေပါနဲ့တော့…..။ ငါ… ငါ…. မနေနိုင်တော့ပြန်ဘူးဟ… လိုးမှာဖြင့်…. လိုးလိုက်စမ်းပါဟာ…..”

“  အေး…… ငါကလည်း…. လိုးဖို့အသင့်ဘဲ…..။ ဒီတစ်ခါ တစ်မျိုးပြောင်းလိုးမယ်….။ နင် လေးဘက်ကုန်းပေးဟာ……”

မောင်မောင်ရဲ့ စကားအဆုံးမှာတော့ လီးကို ဖွဖွရွရွ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေတဲ့ ခင်မြင့် လူးလဲထကာ ကုတင်ပေါ်၌ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်၏။ သူမ၏ ကြီးမားပြည့်ဖြိုးလှတဲ့ နို့နှစ်လုံးဟာ ရမ်းခါ၍နေသည်။

မောင်မောင် သူမရဲ့ခါးပေါ်ကို လက်နဲ့ဖိလိုက်တော့ ခါးလေးကော့ ဖင်လေးအောက်ပစ်သွားကာ အရည်များဖြင့် စိုရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက လက်တစ်ဆုပ်စာမှ ပြူးပြူးကြီး နောက်သို့ ပြူးထွက်လာသည်ကို မီးရောင်ဖြင့် ဝိုးတဝါး မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

မောင်မောင် ဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှ ခင်မြင့်၏ ဖင်စုံကြီးရဲ့ နောက်ကနေ မြင်းထိုင် အနေအထား မကုန်းမကွဖြင့် နေရာယူ ပြင်ဆင်လိုက်၏။ သူ၏ ကြီးမားရှည်လျားနေတဲ့ လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ အကွဲကြောင်းလေး အထက်အောက် ဘယ်ညာကို လီးထိပ်ဖြင့် လူးလှိမ့်ပွတ်သပ် ဆွဲယူလိုက်၏။

“ အ…. အင့်…… ကျွတ်… ကျွတ်…. ဒုက္ခပါဘဲ… လုပ်မှာသာလုပ်စမ်းပါဟာ…။ နင် အဲသလိုကြီး မထိတထိ မလုပ်စမ်းပါနဲ့… ငါ … မနေတတ်ဘူးဟ……”

သက်တူရွယ်တူ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ ရဲတင်းပွင့်လင်းစွာ ခင်မြင့် ပြောဆိုလိုက်သည်နှင့် မောင်မောင်ကလည်း လီးကြီးကို သူမ၏စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့ထောက်၍ သေးကျင်နေသည့် ခင်မြင့်၏ခါးလေးကို စုံကိုင်ဆွဲကာ မဟားတယား ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆောင့်ချက်မှန်မှန်လေးဖြင့် လိုးဆောင့်နေပြန်ရာ ခင်မြင့်မှာ အသဲစွဲအောင် ကောင်းနေသမို့ စောက်ခေါင်းထဲက သုတ်ရည်များ အဆမတန် ပန်းထုတ်လိုက်မိရပြန်သည်။ လီးကြီးကလည်း ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုးနေရာ တဘွတ်ဘွတ် အသံများ မြည်ဟီးရရှာ၏။

“ ဟိတ်… အသံတွေ သိပ်မမြည်စေနဲ့… ဟ…..”

“ ထိန်းတော့… ထိန်းလုပ်တာဘဲဟ…။ နင့်စောက်ဖုတ်က… အရည်တွေ တအားထွက်တာကိုး…..”

စကားကို အပြန်အလှန် ပြောဆိုနေရင်းမှ မောင်မောင်သည် တွဲလဲကျ ရမ်းခါနေတဲ့ ခင်မြင့်ရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ဆွဲယူ ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ချေလိုက်၏။

“ အား…. ဟင်း… ဟင်း…… အား….. တမျိုးကြီးဘဲ….. မောင်မောင်…… ငါ…. အားမရဘူး.…. ဆောင့်… ဟာ…. နာနာလေး…..”

မောင်မောင်ကလည်း ဖိုးကျိုင်းတုန်ဖြစ်သွားကာ ဆွဲကိုင်ဆုပ်ချေနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လွှတ်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် ဆွဲကိုင်အားပြုပြီး အသားကုန် ပစ်ပစ်ဆောင့်လေသည်။

“ အင့်….. အင့်…… စွတ်….. စွတ်….. ဘွတ်….. ဘွတ်….. အင့်… ဟီး……. ကျွတ်….. ကျွတ်….. ဗြစ်….. ဗြစ်…… ဘူ… ဘွတ်……..”

ဒုတိယအချီမို့ စောက်ခေါင်းကလည်းကြပ် အရည်တွေကလည်း ရွှမ်းစိုနေသည်မှာ လေအဝင်များပြီး လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း အီးပေါက်သံကဲ့သို့ လေသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။

လိုးနေကျ သန်းလွင်၏ လီး မဟုတ်ဘဲ….. သူစိမ်းလီးတစ်ချောင်း အဝင်ခံရပြီမို့ အသစ်အဆန်းတမျိုးလိုပင် အီဆိမ့်အောင် ကောင်းသွားရသူကတော့ ခင်မြင့်ပင် ဖြစ်၏။ ခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းစိုက်အားပြုပြီး လက်နောက်ပြန်ဖြင့် မမှီမကမ်း မောင်မောင်ရဲ့ ပေါင်တွေကို ဆွဲကိုင်အားပြု ဖိကပ်သလို သူမ၏ဖင်ကြီးကိုလည်း နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးကာ အလိုးခံလိုက်မိလေသည်။

“ ပြွတ်…. ပြွတ်…… စွတ်….. စွတ်…. ဗြွတ်….. ဗြစ်……”

ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ အားပါပြီး ပြင်းထန်လွန်းလှသည်။ ခင်မြင့်ဖင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ လှိုင်းထ၍ တုန်တုန်သွားသလို နို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်း ဘယ်ညာ ရမ်းခါ၍ပင်နေ၏။

နှစ်ဦးစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကြပြီး အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်နေ၏။ မောင်မောင်ကလည်း သူမ၏ တင်ပဆုံကို လက်ဖြင့် တဖျန်းဖျန်းရိုက်ကာ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် လိုးဆောင့်နေလေ၏။

“ ဗြစ်…. ဗြစ်….. စွတ်…. စွတ်…… ဘွတ်….. အ… အား… အ….. အ…… ဟင်းဟင်း….”

ခင်မြင့် မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းသွားပြီး သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သုတ်ရည်များကို ပျစ်ကနဲ ပန်းထုတ်ရင်း ငြိမ်သက်သွားသည်နှင့် မရှေးမနှောင်းမှာပင် လေးငါးဆယ်ချက် ဖိဆောင့်လိုးလိုက်ရင်းမှ မောင်မောင်တင်ပါးများ ခွက်ဝင်သွားအောင် လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များကို ခင်မြင့်၏ စောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ရင်းမှပင်….. နှစ်ဦးသား ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက်အနေအထားဖြင့် မိန်းမော၍ သွားလေတော့သည်။

“ ဟေ့ကောင်…..မောင်မောင်…..”

“ ဟာ….ကိုထွန်းလွင်…”

အိမ်ထဲမှ ခေါင်းစုတ်ဖွားနှင့် ထွက်လာသော မောင်မောင်အား အသံများကပ်၍ ခေါ်လိုက်သော ထွန်းလွင်၏ စကားသံကြောင့် အလန့်တကြား ခေါင်းမော့၍ တုန့်ပြန်ထူးလိုက်ရမိသည်။

“ ညှော်တွေများနေပြီ ထင်တယ်….”

“ ဗျာ….ဘာ…ညှော်မိရမှာလဲ…..”

“ စောက်ဖုတ်ညှော်….စောက်ဖုတ်…..”

“ ခင်များကတော့ လုပ်ပြီ….. မဟုတ်က ဟုတ်က……”

“ ငါသိပါတယ်…. မောင်မောင်ရာ…..။ မနေ့ညက တစ်ညလုံး…. ငါ့ညီမခင်မြင့်နဲ့ မင်းတစ်ညလုံး ဖိုက်ကြတာ…..”

“ အိုး….ခင်…ခင်….ခင်များ….”

မောင်မောင် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာ နောက်သို့ ခြေတစ်လှမ်း ဆုတ်လိုက်မိရင်းမှ… စကားကို ထစ်ငေါ့စွာ ပြောဆိုရေရွတ်လိုက်မိရသည်။

“ မကြောက်ပါနဲ့… မောင်မောင်ရာ….. မင်းကို ငါဘာမှမလုပ်ပါဘူး….. စိတ်ချနေစမ်းပါ…”

“ အင်း…..တော်ပါသေးရဲ့ဗျာ….။ နို့မို့ဆို…. ခင်များရဲ့ ပွဲသိမ်း လက်သီးချက်မိလောက်ပြီ မှတ်တာ…..”

“ မိန်းမနဲ့ယောကျာ်းဆိုတာ ထိမိရင် မီးပွင့်တယ်ဆိုတာ ဓမ္မတာပါဘဲကွာ…။ သူလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားပြီးဆိုတော့…။ အင်း…. ငါကတော့ ပြဿနာမရှာပါဘူးကွာ…။ ဒါပေမဲ့… မင်း… သန်းလွင်ကိုတော့ ဂရုစိုက်ကွာ….။ တော်ကြာ မယားထိ ဓားကြည့်ဆိုတာ ဖြစ်နေဦးမယ်….”

“ ဟုတ်ကဲ့… ပါ…. ကိုထွန်းလွင်… ရာ…..”




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Monday, September 13, 2010

အိပ်မက်လား တကယ်လား (စ/ဆုံး)

အိပ်မက်လား တကယ်လား (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မြင့်ထွေး ( ရတနာပုံ ) 

ယနေ့ ထွန်းလူ အဖေနှင့် အမေတို့ အနောက်ရွာ ညအိပ်သွားကြသည်..။ အဖေ့ အစ်ကိုအရင်း၏ သား မင်္ဂလာ ဆောင် ဖြစ်သည်..။ နံနက် ၉ နာရီခန့်လောက်ကတည်းက လှည်းနှင့် ထွက်သွားကြခြင်းဖြစ်သည်..။ ထွန်းလူ တစ်ယောက်တည်း သည်အခွင့်အရေးမျိုး စောင့်နေသည်မှာ ကြာပြီ..။

ထွန်းလူ အသက်က ၁၈ နှစ်ထဲ ဝင်စမို့ လူပျိုသွေး လူပျို ဗီဇ လူပျို အတောင်အလက်တွေ စုံလင်လာပြီ ဖြစ် သည်..။ သူအစ်မ ချိုလွင်က မနှစ်က အိမ်ထောင် ခွဲသွားပြီ ဖြစ်၍ မိဘများ ညအိပ်ညနေ ခရီးသွားသောအခါ သူတစ်ယောက်ထဲသာ အိမ်မှာ ကျန်နေခဲ့လေ့ ရှိသည်..။

သူတို့အိမ် နောက်ဖေးက မနှင်းသွယ်ကြီးကို ထွန်းလူ စိတ်ဝင်စားနေသည်မှာ ကြာပြီ..။ မနှင်းသွယ်က အသက် ၃၀ ခန့်ရှိပြီး တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သည်..။ အိမ်ထောင်သည် ဆိုသော်လည်း သားသမီး တစ်ယောက်မျှ မထွန်းကား ..။ သူ့ယောက်ျား ကိုသိန်းစိုးက သူမထက် ၅ နှစ်ခန့် ကြီးပြီး အရောင်းအဝယ် ကိစ္စနှင့် မကြာ မကြာ ခရီးထွက်လေ့ ရှိသည်..။ တစ်ခါ တစ်ခါ ထွက်လျင် ၁၅ ရက် တစ်လခန့် ကြာတတ်သည်..။

အတိအကျတော့ မထွက်..။ သူ့ယောက်ျား ကိုသိန်းစိုးမှာ မုံရွာဘက်တွင် မယားငယ် ရှိသည်ဟု သတင်းသဲ့သဲ့ ကြားထားသည်..။ ထိုမယားငယ်နှင့် ကလေး ၂ ယောက်ပင် ရနေပြီဟုလည်း သတင်းထွက်နေသည်.။

သို့သော် မျက်စိရေး နားရေး ကျဉ်းမြောင်းသော ကျေးလက်နေ တောသူတောင်သား တွေမို့ ဤမျှ ခရီးဝေးသော အရပ်ကို ကျကျနန စုံစမ်း မနေကြတော့..။ ကောလဟာလဟုသာ သတ်မှတ်လိုက်ကြသည်..။

ထွန်းလူ ရွာသို့ ပြန်ရောက်သည်မှာ မနှစ်ကမှ ဖြစ်သည်..။ စောစောက မန္တလေးတွင် နေထိုင်သော ဦးလေး ဝမ်းကွဲအိမ်မှာ နေထိုင်ပြီး ကျောင်းတက်သည်..။ ကိုးတန်း ၂ ခါကျပြီးသောအခါ ထွန်းလူအဖေက ကျောင်းဆက်မထားတော့ပဲ ပျက်စီးမှာစိုး၍ ကျောင်းနှုတ်ပြီး ရွာပြန်ခေါ်လာခဲ့သည်..။

ထွန်းလူတို့က ဂျုံမြေတွေ ဧကများစွာရှိ၍ စီးပွားရေး ချောင်လည်ကြသည်..။ အကောင်ရေ ၃၀ ခန့်ရှိသော နွားခြံတစ်ခြံလည်း ရှိရာ ဤရွာတွင် တောသူဌေး စာရင်းဝင်များ ဖြစ်သည်..။ မိဘများကပျက်စီးမှာစိုး၍ ရွာပြန်ခေါ်သည့်တိုင် ထွန်းလူကတော့ ပျက်စီးပြီးသား ဖြစ်ခဲ့သည်..။ တောသူဌေးသားပီပီ စာမေးပွဲ ၂ ခါကျသည့်တိုင် မိန်းမပွေနည်း အတတ်ကို ကောင်းစွာ တတ်ကျွမ်းခဲ့သည်..။

ဘယ်ဘဝက ဆုတောင်းကြောင့်လည်း မသိ..ပိုးတိုင်းစွံ ကြံတိုင်းအောင်ခဲ့သည်..။ လူအထွေထွေ အကြိုက်အမျိုးမျိုး ရှိရာ ထွန်းလူ ဗီဇစိတ်က ရွယ်တူ အပျိုမိန်းမတွေအပေါ် စိတ်ဝင်စားမှု တပ်မက်စွဲလန်းမှု နည်းပြီး….၊ လင်ရှိမိန်းမ ၊ တစ်ခုလပ် မုဆိုးမ အအိုတွေကိုသာ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကြိုက်နှစ်သက်လေ့ ရှိသည်..။

မန္တလေးတွင် နေထိုင်စဉ်က အပြာကားတွေ ကြည့် ၊ အပြာစာအုပ်တွေ ဖတ်ဖြစ်ခဲ့ရာမှ လက်တွေ့ ကွင်းဆင်းနိုင်ခဲ့သော အဆင့်သို့ပင် ရောက်ခဲ့သည်..။ သူ ပေါင်းသင်းသော သူငယ်ချင်းများကလည်း မိန်းမပွေ ဆော်ရှုပ်သော ဇော်တွေသာ ဖြစ်သည်..။ သို့ဖြစ်ရကား တရားဝင် အိမ်ထောင် မကျသေးသည့်အတွက် လူအိုဟု မခေါ်နိုင်သေးသည့်တိုင် လူပျိုကား လုံးဝမစစ်တော့..။

သူ့ပေါင်ကြားရှိ ငယ်ပါမှာ မိန်းမတို့၏ ကာမလှိုဏ်ခေါင်းသို့ ကိန်းအောင်း ခိုလှုံဖူးပြီး ဖြစ်သည်..။ မြို့ အရပ်ဆိုသည်က တောအရပ်လို မဟုတ်..။ နယ်စုံ ဒေသစုံမှ ဖြစ်၍ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်ခြင်းဟု ဆိုအပ်သော လင်ငယ်နေ နောက်မီးလင်း မျောက်ဇာတ်ခင်းသော ကိစ္စများကို မျက်နှာပြောင် တိုက်ရဲသည်..။ ပေါ်ပေါ်တင်ထင် ပြုလုပ်ရဲကြသည်..။ ထိုကဲ့သို့ ပြုလုပ်သည့်အတွက် တောအရပ်ဒေသလို အတင်းအဖျင်း အပြောခံရခြင်းလည်း နည်းပါးသည်..။

ထွန်းလူ စိတ်ထဲတွင် ဤအချက်အပေါ် လေးလေးနက်နက် မှတ်ချက် ရှိခဲ့သည်..။ ပြီးတော့ တောအရပ်မှာလို ခြံဝင်းကျယ်ကျယ်ဖြင့် နေထိုင်ကြသည် မဟုတ်..။ များသောအားဖြင့် တစ်အိမ်နှင့် တစ်အိမ် ဝင်းထရံတစ်ချပ်သာ ခြားကာ ထူထပ်ပြွတ်သိပ်နေသည်.။

အထွေအထူးပင် ချောင်းကြည့်စရာ မလိုပဲ ဖိုမ လိင်စိတ်ကို နိုးကြွစေသော မြင်ကွင်းတွေ မကြာမကြာ မြင်တွေ့ရသည်..။ ထွန်းလူတို့ အိမ်နှင့် ကပ်လျက် အိမ်မှာ ဗန်းမော်နှင့် မန္တလေးလိုင်း သင်္ဘောသား လင်မယား အငှားနေသော အိမ်ဖြစ်သည်..။ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး အသက် ၃၀ ကျော် ဝန်းကျင်တွေ ဖြစ်သည်.။ မိန်းမက ချောချောတောင့်တောင့် ရှမ်းတရုတ်မ ဖြစ်သည်.။ သမီးတစ်ယောက် ရှိသည်..။ စာအုပ်ဆိုင်လည်း ဖွင့်ထားသည်.။ ဝတ္ထု မဂ္ဂဇင်း ကာတွန်းသာမက အပြာစာအုပ်ပါ ရသည်.။ အပြာစာအုပ် ငှါးကြောင်း လူတိုင်း မသိ..။ လူရင်း အဆက်အသွယ် ရှိမှ ငှါးလို့ ရသည်..။

ထိုသင်္ဘောသား မိန်းမ နာမည်က မနန်းမွန် ဖြစ်သည်.။ အသားဖြူပြီး ခေတ်ဆန်ဆန် ဝတ်စားပြင်ဆင် တတ်သည့်အတွက် ပင်ကိုယ်ရှိပြီးသား အလှမှာ ပို၍ ပေါ်လွင်တောက်ပလာသည်.။ ယောက်ျားက ဝင်ငွေကောင်းသူဖြစ်ရာ အလုပ်ဆို၍ စာအုပ်ဆိုင် ထိုင်ခြင်း ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တသသ နေခြင်း အလုပ်မှ တစ်ပါး အခြား မရှိ..။ သူ့သမီးက ငါးတန်း ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်..။

တစ်နေ့ ထွန်းလူ တုတ်ကွေးဖျား၍ ကျောင်းမတတ်ဖြစ်..။ အိမ်အပေါ်ထပ်ရှိ အခန်းထဲတွင် ချွေးအောင်းရင်း ဂမ္ဘီရ ဝတ္ထု တစ်ပုဒ် ဖတ်နေသည်.။ အချိန်ကလည်း နေ့လည်တစ်နာရီခန့်အချိန်..။ မနန်းမွန်တို့ အိမ်အပေါ်ထပ်နှင့် ထွန်းလူနေထိုင်သော အခန်းမှာ ဝင်းထရံ တစ်ချပ်သာ ခြား၍ အလွန်နီးကပ်နေသည်ဖြစ်ရာ စကားသံတွေကို အတိုင်းသား ကြားနေရသည်..။ ထွန်းလူ ခေါင်းရင်းထရံပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်ရာ မနန်းမွန်နှင့် ဘဲတစ်ပွေ ခုတင်ပေါ်တွင် ပွေ့ဖက်နေကြသည်ကို အထင်းသား မြင်လိုက်ရသည်..။ ဒီဘက်အိမ်တံခါး ပိတ်ထားသည်..။ အန္တရာယ်မရှိဟု ထင်မှတ်ကာ တံခါးဖွင့်ပြီး ပေါ်ပေါ်တင်တင်ကြီး အချစ်နယ် ကျူးဖို့ အစပျိုးပလူးနေကြခြင်း ဖြစ်သည်.။

ဘဲ က ဗလတောင့်တောင့် အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဖြစ်သည်.။ ကုတင်ပေါ် ခြေတွဲလောင်း ချထိုင်ရင်း မနန်းမွန်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲထားကာ ပွေ့ဖက်ထားပြီး ကိုယ်ကို ဘယ်ညာ ယိမ်းနွဲ့၍ လှုပ်ရှားနေသည်..။

အနေအထားက သူ့လီးဖြင့် မနန်းမွန်ဖင်ကြားကို ထောက်ထားခြင်း ဖြစ်သည်.။ မနန်းမွန် ဝတ်ထားသော အင်္ကျီက အညိုရောင် စပို့ရှပ် အပျော့စား ဖြစ်ရာ အင်္ကျီအတွင်း လက်လျှိုသွင်းပြီး နို့နှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေပေးနေသည်..။

“ အ….အ………..အ ဟင့်….အင်း.ယား…….ယားတယ် ကွာ….”

ကြည့်ရသည့်ပုံက နို့သီးခေါင်းကို ဖွဖွချေမွပေးနေပုံ ရသည်..။

“ ကိုတိုး ဘယ်နေ့ ပြန်လာမှာလဲ….”

“ လ ကုန်ပိုင်းလောက်မှ ပြန်လာမှာ…”

ထွန်းလူက အခန်းတွင်းရှိ ရွက်ဆုတ်ပြက္ခဒိန်ကို အမှတ်တမဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ၅ လပိုင်း ၁၇ ရက် ဖြစ်သည်..။

“ ဒီလိုဆို…အတော်ကြာကြာ တွေ့ခွင့် ရသေးတာပဲ…”

“ မောင့် အိမ်က မရိပ်မိဘူးလား….”

“ ပိုင်ပါတယ်…မွန်ရာ….အကြောင်းပြစရာတွေ ပြည့်လို့…. ”

“ ဟွန်း….ဒီလို အကြောင်းပြချက်များစွာနဲ့ ဘယ်နှစ်အိမ် များ ရောက်ခဲ့ပြီလဲ မသိဘူး…”

“ အဟင်း….ဟင်း..မရှိပါဘူး…မွန်ရာ…မွန့်ကိုသာ မောင်က တကယ်ချစ် တကယ်မြတ်နိုးလွန်းလို့ပါ….”

“ ဟင့်….အင်း….ယုံပါဘူး…တွေ့တုန်းမို့ ဒီစကားပြောတာပါနော်…..”

မနန်းမွန်က ပါးစပ်နှင့် ပြောရုံမျှ မကပဲ သူမဘယ်လက်ဖြင့် ကြာကူလီကောင်၏ ဗိုက်ခေါက်ကို ဆွဲဆိတ်လိုက်သည်..။

“ အား….လာ…လာ….နာတယ်….မွန် ရ……”

“ နာ….သေလိုက်….”

“ မောင့်ကို မချစ်ဘူးလား….မောင် စိတ်တိုလာပြီ….နော်….”

“ စိတ်တိုရင် ပြန်တော့…..”

“ ကဲ….ဒီလောက်တောင် ရှိလှတာကွာ….”

ကြာကူလီကောင်မှာ မရိုးမရွနှင့် ရာဂမာန်တွေ ထလာပုံရသည်..။ မနန်းမွန်ကို ဖက်ထားလျက်ကပင် ကုတင်ပေါ် နောက်ပြန်လှန်၍ တစောင်း လှဲချလိုက်သည်..။ နှစ်ယောက်သား တစောင်းကွေး အနေအထား ဖြစ်သွားသည်..။

မင်းသားက သူ့ပုဆိုးကို အရင်ချွတ်သည်..။ ထို့နောက် မနန်းမွန်၏ ထမီကို ချွတ်သည်..။ ဆူဖြိုးထွားကားသော တင်ဆုံကြီးနှင့် ငြိနေသဖြင့် မနန်းမွန်က ကိုယ်ကို ကြွပေးလိုက်သည်.။ ထမီ ကွင်းလုံးကျွတ်သွားသည်နှင့် ဖြူဝင်းပြည့်တင်းသော ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးကြီးက အထင်းသား ပေါ်လာသည်..။ ကြာကူလီကောင်က သူ့အပေါ်ပိုင်းကိုယ်ကို အနည်းငယ် ခွာ၍ သူ့ပေါင်ရင်းကို မနန်းမွန် ဖင်ဆုံကြား တိုးကပ်ပြီး လီးကြီးကို ကိုင်၍ စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်နေသည်..။ ထို့နောက် မကြာခင်မှာပဲ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်..။

ထွန်းလူတစ်ယောက် ချောင်းကြည့်နေရင်းကပင် လီးက တဆတ်ဆတ်နှင့် တောင်မတ်လာသည်..။ တစောင်းအနေအထားဖြင့် နောက်မှ လိုး၍ ရကြောင်း ဗဟုသုတ ရသွားသည်..။ သူချောင်းကြည့်နေသော နေရာနှင့် မနန်းမွန်တို့ နှစ်ပါးသွားနေကြသော နေရာမှာ တစ်အိမ်စီဖြစ်သော်လည်း လေးငါးပေခန့်သာ ကွာသည်ဖြစ်၍ ရုပ်ရော အသံပါ အထင်းသား အရှင်းသား ကြားနေမြင်နေရသည်..။

အမှန်အားဖြင့် ထွန်းလူ တကယ် နေမကောင်းခြင်း မဟုတ်..။ ကျောင်းသွားရမှာ ပျင်းသည့်အတွက် နေမကောင်းဟု အကြောင်းပြထားခြင်းသာ ဖြစ်သည်..။ သူ့ဦးလေးဝမ်းကွဲက မန္တလေးမြို့တွင်းရှိ ပုံနှိပ်စက်တစ်ခုတွင် စာရိုက်သမား ဖြစ်သည်.။ မနက် ၇ နာရီမှ အလုပ်သွားရာ ညနေ ၆ နာရီကျော်မှ အိမ်ပြန်ရောက်လေ့ ရှိသည်..။ အပြန်တွင် အရက်တစ်ပိုင်းလောက် သောက်သောက် လာတတ်သည်..။

သူ့ဦးလေးမိန်းမ မကြည်ကြည်က နံနက်ပိုင်းတွင် မုန့်တီသုတ် ၊ ခေါက်ဆွဲသုတ်များ ရောင်းသည်..။ ၁၁ နာရီလောက်ဆိုလျင် ဆိုင်သိမ်းမြဲ ဖြစ်သည်..။ မိန်းမပီပီ ယောက်ျားဘက်က ဝမ်းကွဲတော်စပ်သော တူမို့ အမြင်တို သဘောတို ရှိသည့်တိုင် ထွန်းလူမိဘများက စားစရိတ် ငွေ လုံလုံလောက်လောက် ပေးထားသဖြင့် မကြည်ကြည်၏ အပေါ်ယံ မျက်နှာထားက ထွန်းလူအပေါ်တွင် ချိုမြနေတတ်သည်..။

အရွယ်ကလည်း မနန်းမွန်နှင့် ရွယ်တူလောက်မို့ ၃၀ ဝန်းကျင်ခန့် ရှိပြီ..။ မနန်းမွန် နှင့် မကြည်ကြည်တို့က တစ်ယောက် တစ်မျိုးစီ လှပပြီး စွဲမက်စရာကောင်းသည်..။

ရှမ်းတရုတ်မပီပီ မနန်းမွန်က အသားဖြူသည်..။ ပန်းနုရောင် ပြေးသော အသားအရေဖြစ်သည်.။ မကြည်ကြည်က အသားဝါ အသားလတ်ဖြစ်သည်..။ မနန်းမွန်က အိမ်မှာ အငြိမ်းစားနေပြီး သူ့ကိုယ်သူ တသသ နှင့် နေတတ်သည်..။

မကြည်ကြည်က အလုပ်နှင့် လက်ပြတ်သူမဟုတ်..။ ထို့ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်တည်ဆောက်ပုံမှာ အဖုအထစ် အရှိုက်အဟိုက် အမို့အမောက် ရှိတာချင်း တူသည့်တိုင် မကြည်ကြည်က ပို၍ အချိုးအဆစ်ကျနကာ ကျစ်လျစ်သန်မာလှသည်..။ အသားအရေကလည်း တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလှသည်.။

ထွန်းလူတစ်ယောက် မနန်းမွန်တို့ နောက်မီးလင်း နှစ်ပါးသွားနေကြပုံကို ကြည့်ရင်း သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်နှင့် တောင်မတ်လာသည်..။ သူချောင်းကြည့်နေပုံက ဘယ်ဖက်ဒူးကို ကုတင်ကြမ်းပေါ်ထောက်ပြီး ညာဖက်ဖဝါးကို ခုတင်ကြမ်းပေါ် ချထားသည်ဖြစ်ရာ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်နည်း ဖြစ်သည်..။ ပြီးတော့ ဘယ်ဖက်တတောင်ကိုလည်း ဘယ်ဖက် ဒူးခေါင်းပေါ် တင်ထားလိုက်သေးသည်..။

ကြာကူလီကောင်က နောက်ကနေ ဆောင့်လိုးနေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး မနန်းမွန် ခန္ဓာကိုယ်ကို ပက်လက်လှန်လိုက်သည်..။ မနန်းမွန်က ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် ကြာကူလီကောင်ကို ရာဂရမ္မက် ဝင်းလက်သော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြာကြည့် ကြည့်နေသည်..။ မနန်းမွန် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်မွှေး တစ်ပင်မှ မရှိအောင် ပြောင်ရှင်းသန့်နေသည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လိပ်ခုံးသဏ္ဍာန် ရှိပြီး ခုံးကြွ ဖောင်းမို့နေသည်..။ အညိုရောင်သန်းနေသော နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာက အနည်းငယ် ပြဲနေပြီး ခပ်ဟဟ ဖြစ်နေသည်..။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက နီရဲ စိုလက်နေသည်.။

ကြာကူလီကောင်က ကုတင်အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်.။ သူ့ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး တောင်နေသည်..။ အရှည်က ၆ လက်မကျော်ကျော်လောက် ရှိမည်..။ ဒစ်ရော လချောင်းကြီးပါ ညိုမဲနေသည်.။

ထွန်းလူက ပုဆိုးကို မလှန်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးကို လက်နှင့် ဆကြည့်သည်..။ သူ့လီးက ကြာကူလီကောင်လီးထက် အလုံးရော အရှည်ပါ သာသည်..။ ကြာကူလီကောင် လီးအတုတ်မှာ ဘားပလက် ဆေးရည်ဗူးလောက်သာ ရှိပြီး သူ့လီးအတုတ်က အလှဆီ ပုလင်း လောက်ရှိသည်..။ အလှဆီ Glycerin ပုလင်းမှာ ၇ လက်မလောက် ပတ်လည် ရှိသည့်အတွက် ပမာဏအားဖြင့် လုံးပတ်ချင်း မှာ အတော်ပင် ကွားခြားလှသည်..။

ထွန်းလူတစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကို လက်နှင့် ဆကိုင်ထားလျက်ကပင် ထရံပေါက်က ချောင်းကြည့်လိုက်ပြန်သည်..။ ကြာကူလီကောင်က မနန်းမွန် ဖင်ဆုံကြီးကို ကုတင်စောင်းပေါ် တင်၍ ဒူးကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှင့် ဖိကာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး ဆော်နေသည်.။

မနန်းမွန် လက်နှစ်ဖက်က ကြာကူလီကောင်၏ လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်၍ ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွ၍ ကြွ၍ ကော့ကော့ခံသည်..။ ကြာကူလီကောင်၏ ဆောင့်ချက်တွေက အားမာန်ပါပြီး အရှိန်တွေ ပြင်းထန်လာသည်.။

စောက်ဖုတ်နှင့် လီးတို့ ပွတ်ထိုးသွင်းနှုတ်ရာမှ ပေါ်ထွက်လာသော အသံတွေကို ခပ်သဲ့သဲ့ ကြားနေရသည်..။ ထွန်းလူလည်း ဘယ်လိုမှ မအောင့်နိုင်တော့သည့်အတွက် သူ့လီးကြီးကို ညာလက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ညှစ်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်သည်..။တစ်ဖက်ကို ချောင်းကြည့်ရင်း လက်ကလည်း ဂွင်းတိုက်ရင်း ထွန်းလူတစ်ယောက် ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေစဉ်…၊ မကြည်ကြည် ထမီရင်လျားကြီးဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာသည်..။

မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကို ပထမ ကြောင်ကြည့်နေမိသည်..။ နောက်မှ သဘောပေါက်သွားသည်..။ သွေးသားဆူဖြိုးပြီး ကာမရာဂအားတွေ ပြည့်လျှမ်းနေသော အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ ကာမခရီးလမ်းကို အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ ဖြတ်သန်းပြီးသော မိန်းမပီပီ မီးနှင့်တွေ့သော ထောပတ်ကဲ့သို့ ကာမသွေး ကာမအဆီတွေ လှိုက်ဆူ ပွက်ထလာသည်..။ တစ်နည်းပြောရလျင် မကြည်ကြည်သည် တဏှာရာဂ အားကြီးပြင်းထန်သလောက် ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝရှာသူ မဟုတ်..။ သူ့ယောက်ျား ကိုသိန်းမြင့်မှာ တစ်နေကုန် အလုပ်လုပ်ရ၍ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း လိုးပေးနိုင်သူ မဟုတ်..။ လိုးပေးပြန်လျင်လည်း မြန်မြန် ပြီးသွားလေ့ ရှိသည်..။ ပြီးလျင်လည်း တစ်ချီ ပြန်ကျော့လေ့ မရှိ..။

ကြက်ဥနှင့် အရက်စပ်သောက်ပြီး လုပ်သည့်နေ့မျိုးမှာတော့ နောက်တစ်ချီ ပြန်ကျော့လေ့ ရှိသည်..။ သူ့ဆန္ဒပြည့်ဝသွားလျင် မောမောပန်းပန်းနှင့် တစ်ချိုးတည်း အိပ်တော့သည်..။ နှူးခြင်း နှပ်ခြင်း တစ်ဖက်သား ဆန္ဒကို အလေးထားခြင်း မရှိ..။ ကာမဗဟုသုတ ခေါင်းပါးလွန်းလှသည်..။ မကြည်ကြည်အနေဖြင့် မနန်းမွန်ကို အားကျ၍ နောက်မီးလင်းချင်သော်လည်း အိတ်ခ်ျအိုင်ဗွီ ပိုးကူး၍ အေအိုင်ဒီအက်စ် ရောဂါရမှာ အသေအလဲ ကြောက်လှသဖြင့် လက်တွေ့တွင်တော့ မနန်းမွန်လို မလုပ်ရဲပါ..။

ထို့ကြောင့် တိုးလို့တန်းလန်းကြီး ကျန်ရှိနေသော သူမ၏ ကာမဆန္ဒကို လက်နှင့် တစ်ခါတစ်ခါ ၊ ခရမ်းသီးနှင့် တစ်ခါတစ်ရံ ဖြေဖျောက်ရတော့သည်.။ ယခုလည်း နေမကောင်း၍ ကျောင်းမတတ်သော ထွန်းလူ အခြေအနေ သိချင်၍ ရေမချိုးခင် ထမီရင်လျားနှင့် အပေါ်ထပ် တက်ခဲ့သည်..။ ကိုယ်တော်ချောက မနန်းမွန်တို့အိမ်ဖက် ချောင်းကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေသည်..။

ထွန်းလူ လီးကို မျက်စိဖြင့် တပ်အပ်မမြင်ဖူးသော်လည်း ကြီးမှန်းတော့ သိသည်..။ တစ်ခါ ကျောင်းပိတ်ရက် နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး အိပ်ပျော်နေစဉ် ပုဆိုးတွင်းက မတ်ထောင်နေသော လီးကြီးကို မြင်ဖူးသည်..။ ခန့်မှန်းချေ တစ်ထွာကျော်ကျော်လောက်ကို ရှိသည်..။

ထိုစဉ်ကလည်း မကြည်ကြည်၏ ကာမရာဂစိတ်တွေ တားမနိုင်ဆီးမရ ထကြွခဲ့ရသေးသည်..။ သူမယောက်ျား ကိုသိန်းမြင့် ရှိနေ၍ စိတ်တွေ မနည်းထိန်းချုပ်ကာ ဟန်ဆောင်နေခဲ့ရသည်..။ ထိုနေ့က ပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် ကိုသိန်းမြင့်လည်း အလုပ်နားသည်..။ သည်နေ့တော့ အခွင့်အရေးကို လုံးဝလက်လွှတ်ခံလို့ မဖြစ်..။ ထွန်းလူ မိန်းမအတွေ့အကြုံ လုံးဝမရှိသေးကြောင်း မကြည်ကြည် သိသည်..။ ဒီတော့ အိတ်ခ်ျအိုင်ဗီ ပိုးကူးမှာလည်း မကြောက်ရ..။

ထွန်းလူကတော့ တစ်ဖက်ကို သဲကြီးမဲကြီး ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းတိုက်နေသည်မို့ မကြည်ကြည် တက်လာသည်ကို လုံးဝမသိ..။ လူပျိုသိုးပီပီ ကာမဇောတွေ မွှန်ကာ သူထင်ရာ ဇွတ်လုပ်နေသည်..။ မကြည်ကြည် စောက် ခေါင်းထဲက လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားကြွတက်လာနေသည်..။ ရိုးရိုးတန်းတန်း ချဉ်းကပ်လျင် အရှိန်နှင့် လန့် နေမည် စိုး၍ သူမ၏ အလိုးခံချင်စိတ်ကို ပေါ်ပေါ်တင်တင်ပြသရန် ထွန်းလူနှင့် ၅ ပေခန့်လောက် အရောက်တွင် ထမီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချပစ်လိုက်သည်..။ ကျွတ်သွားသော ထမီကို ကောက်ယူလိုက်စဉ် ထွန်းလူ ဖျတ်ခနဲ နောက်လှည့်ကြည့်မိသည်..။

မကြည်ကြည်တစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြင့် ကုန်းကုန်းကွကွကြီး ဖြစ်နေသည်ကို ဗြုန်းခနဲ မြင်လိုက်ရသောအခါ အစပထမ ကြောင်သွားသည်..။ နောက်တော့ သဘောပေါက်သွားသည်..။ ယောက်ျားဗီဇ ယောက်ျားသတ္တိတွေ ဟုန်းခနဲ ကြွတက်လာပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်း၍ မကြည်ကြည် ရှိရာသို့ အလောတကြီး သွားသည်.။

ကျားကိုက်ပါသည်ဆိုမှ ဘာအနာလည်းလို့ မေးစရာမလိုတော့ပါ..။ ဒီအရိပ်ပြမှတော့ ဘာအကောင်လည်းဆိုတာ ထွန်းလူ သဘောပေါက်သည်..။ ကောင်းကောင်းကြီးကို သဘောပေါက်သည်..။ ထို့ကြောင့် သူကလည်း ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်..။ ဂွင်းတိုက်ရတာထက်စာလျင် စောက်ဖုတ်စစ်စစ်ကိုပဲ လိုးတော့မည်ပေါ့…။

ကိုယ်တိုင် လက်တွေ့ မလိုးဖူးသေးသော်လည်း အခုပင် မနန်းမွန်တို့ လိုးနေတာကို မြင်တွေ့ထားသည်မို့လား..။ အပြာကားလည်း လေးကား ငါးကားလောက် ကြည့်ထားဖူးရာ လိုးပုံလိုးနည်း တော်တော်များများကို မျက်ရေးပေါက်ထားပြီးသား..။

ထွန်းလူက မကြည်ကြည်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်ကာ ခါးဆီမှ သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်သည်..။ မကြည်ကြည်ကလည်း သူ့ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ထားသည်..။ ထွန်းလူပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးက မကြည်ကြည်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အောက်ဖက်မှ ပင့်ထောက်ထားသည်..။

မကြည်ကြည်တစ်ကိုယ်လုံး ရာဂပိုးတွေ တရွရွနှင့် လှိုက်လှိုက်ကြွလာသည်..။ နည်းတဲ့ လီးတန်ကြီး မဟုတ်ကြောင်း စိတ်က ခန့်မှန်းသိလိုက်သည်..။ ထွန်းလူက နှုတ်ခမ်းကို စုတ်သည်..။ မကြည်ကြည်ကလည်း ပြန်စုပ်သည်..။ မကြည်ကြည်က သူ့လျှာကို ထိုးထည့်ပေးရာ ထွန်းလူက ပြန်စုပ်ပေးသည်..။ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်စီ ပွတ်သပ်နေရင်း အတော်ကြာကြာ နှုတ်ခမ်းစုပ်နေကြသည်..။ နှစ်ဦးစလုံး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ကို ခုန်နေကြသည်..။

တွဲခြင်း အိခြင်း အလျှင်းမရှိပဲ ဝိုင်းဝန်းမို့မောက်နေသော နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးက အသက်ရှူနေသည့် စည်းချက်အလိုက် နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်နေသည်..။

“ ငါကဖြင့် ..တကယ်နေမကောင်းတာမှတ်လို့ …ဟင့်…သူကတော့ … ဟိုဖက်ကဟာမကို ချောင်းကြည့်ပြီး တဏှာရူးကြော ထနေတယ်….”

“ မမ..တက်လာတာ ကြာပြီလား…..”“ အင်း…..”

ထွန်းလူက အဒေါ်ဟု မခေါ်ပဲ ယခင်ကတည်းကပင် မမဟု နှုတ်ကျိုးနေသည်..။

“ ဘာလို့ အသံမပေးတာလဲ….”

“ ကြည့်ကောင်းလို့….”

မကြည်ကြည်က ထွန်းလူ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် ခပ်ဖွဖွ ဆုတ်ကာ တစ်ခါတစ်ခါ ညှစ်ညှစ်ပေးရင်း ခပ်ညုညုပြောသည်..။

“ ခုတင်ပေါ် သွားစို့ဗျာ….လုပ်ချင်လှပြီ……”

“ အလိုတော်….ရာရာစစ…ဟင့်…လူကိုများ ဖာသယ်မှတ်နေ….”

လီးကြီးက တုတ်လွန်းသဖြင့် မကြည်ကြည် လက်တစ်ဆုပ်ပင် မကချင်..။ ပြီးတော့ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျောလွန်းလှသည်..။

“ လာပါ….မမရာ…ဦးလေးပြန်လာရင် ပြဿနာ တက်နေပါဦးမယ်…”

“ ဘယ်တော့မှ ခုချိန် ပြန်မလာဘူး… စိတ်ချ….”

“ လုပ်မယ် ..နော်….”

“ ဘယ်သူက ခံမယ် ပြောလို့လဲ…..”

“ ဟောဒါကြီးက ခံမယ် ပြောတာဗျာ….ကဲ…”

ထွန်းလူက ပြောပြောဆိုဆို မကြည်ကြည် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အောက်မှပင့်ကုတ်ထည့်လိုက်သည်..။ လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးက မာတင်း ခုံးထနေသည်..။ စောက်ရေတွေကလည်း စိုရွှဲ အိုင်ထွန်းနေသည်..။ ထွန်းလူက လက်ခလယ်ကို အဆုံးထိ မြှုပ်သွင်းပြီး ရစ်၍ ဝိုက်၍ မွှေပေးသည်..။ မကြည်ကြည် တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားပြီး ဖင်ဆုံကြီးလည်း ၇မ်းခါသွားသည်..။

“ ပြောအုံးဟယ်…..ပြောအုံးဟယ်……ကဲ ကဲ….”

မကြည်ကြည်ကလည်း အားကျမခံ ထွန်းလူ လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ညှစ်၍ အရေပြားအရင်းထိတွန်း၍ ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး လုပ်ပေးသည်..။

“ အား…….အ……အား……ကျွတ်…ကျွတ်……”

ကောင်းလွန်းသဖြင့် ထွန်းလူနှုတ်မှ အသံတွေ ထွက်သွားသည်..။ ထွန်းလူက အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ထွားကြိုင်းလျက် ရှိရာ မကြည်ကြည် အရပ်အမောင်းက သူအရပ်ထက် ၅ လက်ခန့် နိမ့်နေသည်..။ ဗလကလည်း မကြည်ကြည်ထက် များစွာ ဖွံ့သည်..။

ထွန်းလူက မကြည်ကြည်ခါးကို ဆွဲလှန်လိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ရှေ့သို့ပြူး၍ ကော့တက်လာသည်..။ ထိုအခိုက်ဝယ် လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် ဖိနှိပ်၍ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ခါးကိုနှိမ့်၍ ပင့်ထိုးထည့်လိုက်သည်..။

“ဗျစ်….ဖွတ်……..ဖွတ်…ပြွတ်……ဗြစ်……”

“ အင့်…အမေ့……အား….အား..ကျွတ်..”

အအိုစောက်ဖုတ်ဖြစ်ပေသည့်တိုင် လီးတန်ကြီးက ကြီးမားတုတ်ရှည်လွန်းသဖြင့် မကြည်ကြည်တစ်ယောက် သဲအူခိုက်မျှ ကျဉ်ဆိမ့် ရှိန်းဖိန်းသွားရသည်..။ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိဖိသွင်းရာ လီးတန်ကြီးက တဝက်ကျော်ကျော် နစ်ဝင်သွားသည်..။ သည်အတိုင်းစွတ်ထိုးနေရုံဖြင့် အချိုးကျကျ ဝင်မည်မဟုတ်ပါ..။ မကြည်ကြည် က အလိုက်သင့် ကွ၍ ကား၍ ကော့ပေးသဖြင့် ဟန်ကျပန်ကျ ဝင်သွားခြင်း ဖြစ်သည်..။

“ မမ…လက်နှစ်ဖက်ကို ကျနော့်လည်ပင်းမှာ ချိတ်ဖက်ထား….”

မကြည်ကြည်က ထွန်းလူပြောသည့်အတိုင်း လုပ်သည်..။ လက်နှစ်ဖက်က လည်ပင်းကို ခိုင်မြဲစွာ ချိတ်မိသောအခါ ထွန်းလူက ကိုယ်ကို တောင့်မတ်၍ ဆန့်လိုက်သည်..။ မကြည်ကြည်တစ်ကိုယ်လုံး မြောက်ပါလာပြီး ခြေထောက်နှင့် ကြမ်းပြင်က တစ်ထွာကျော်ကျော် ကွာဟသွားသည်..။

ထို့အပြင် မကြည်ကြည် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ထွန်းလူခါးကို ချိတ်ထားလိုက်သည်..။ သူ့ခါးတွင် ချိတ်ထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ထွန်းလူက သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မထားလိုက်သည်..။ မကြည်ကြည် တစ်ကိုယ်လုံး ကာမအရသာတွေ ဆိမ့်ဆိမ့်ထုံနေပြီး လှုပ်တိုင်းလှုပ်တိုင်း ပူခနဲ ရှိန်းခနဲ ဖိန်းခနဲ ကျင်ခနဲ လှိုက်ဆူပွက်ထသော ကာမအရသာထူးကြီးကို ခံစားလိုက်ရသည်..။

ခါးထစ်ခွ ပုံစံကြီးဖြင့် လီးနှင် စောက်ဖုတ်မှာ ကပ်လျက်ရှိသည်..။ မကြည်ကြည်မှာ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ဒေါင်ကောင်းကောင်း မိန်းမဖြစ်သည့်တိုင် ထွန်းလူက သက်သောင့်သက်သာ ချီပွေ့ထားနိုင်သည်.။ ထိုအချက်က စွမ်းအားနှင့် ပြည့်စုံသော ယောက်ျားဖြစ်ကြောင်း လက်တွေ့သက်သေပြရာ ရောက်နေသည်..။

တစ်ချို့က ခွန်အားဗလနှင့် ပြည့်စုံသည့်တိုင် ယောက်ျားဟု သိသာထင်ရှားစေသော အဓိက အင်္ဂါရပ်ဖြစ်သည့် လိင်တန်မှာ သေးလွန်းကြသည်..။ ထွန်းလူမှာမူ အသက်ငယ်သေးသည့်တိုင် ကာယဗလကလည်း တောင့်သည်..။ လီးတန်ကလည်း အံ့သြစရာ ကောင်းလောက်အောင် အရှည် ၇ လက်မ ကျော်ကျော်ရှိပြီး လုံးပတ်က ၆ လက်မ တင်းတင်း ရှိသည်..။

သို့ဖြစ်ရကား ကလေးတစ်ယောက်အမေ အအိုဖြစ်သည့်တိုင် မကြည်ကြည်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ထွန်းလူလီးနှင့် တွေ့သောအခါ ချောင်ချောင်ချိချိ မဟုတ်ပဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး ဖြစ်နေသည်..။

ထွန်းလူက လီးနှင့် စောက်ဖုတ်တပ်လျက်သား ပွေ့ချီကာ ကုတင်ဆီသို့ လာသည်..။ တအိအိ တငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့် မကြည်ကြည်တစ်ယောက် ရင်တလှပ်လှပ် ခုန် ဖင်တဆတ်ဆတ် တုန်လျက် လီးအရသာကို တနင့်တပိုးကြီး ခံစားရင်း ပါလာသည်..။

ကုတင်ဆီသို့ ရောက်သောအခါ ကုတင်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြင့် ချထားလိုက်သည်..။ မကြည်ကြည်က အရောင်တလက်လက် ထွက်သော ရမ္မက်ခိုးများအပြည့်ဖြင့် မျက်လုံးတို့ဖြင့် ထွန်းလူကို စိုက်ကြည့်ကာ….

“ ဟွန်း….လူကဖြင့် နို့နံ့တောင် မစင်သေးဘူး..၊ တတ်လိုက်တာက လွန်ရော…..ပြော..မိန်းမ ဘယ်နှစ်ယောက် လိုးဖူးလဲ…….”

“ ဒါ…ပထမဆုံးပဲ…မမရဲ့….”

“ ဒီလောက်တောင် တတ်နေမှတော့ ..ယုံပေါင်…..”

“ တကယ်ပြောတာ မမရ…မမစောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံး လိုးဖူးတာပဲ..၊ ဒါက အပြာစာအုပ်ထဲမှာ ဖတ်ဖူးလို့ စမ်းကြည့်တာ…”

“ ဟွန်း….စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်ထားတာပဲ ရှိသေးတာ ဘယ်မှာ လိုးသေးလို့လဲ..၊ လုပ်တော့…..မမ တအားခံချင်လာပြီ….”

ထွန်းလူက မကြည်ကြည် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဖက်ဆီသို့ ဖိတွန်းလိုက်သည်..။ အထာ အကြော သိနေသော မကြည်ကြည်က သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒူးကောက်ကွေးကို ချိတ်ထားလိုက်သည်..။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြူးမောက် ကြွတက်လာပြီး ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာမှာလည်း အက်ကွဲ ကားထွက်သွားသည်..။

ထွန်းလူက သူ့လီးတန်ကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော်မက ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်..။ ကြီးမားတုတ်ရှည်သော လီးတန်ကြီးဖြစ်သည့်အတွက် ရိုးရိုးထွက်မလာပဲ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို တပါတည်း ဆွဲခေါ်လာသည့်နှယ် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးများက ကြွတက်ပါလာသည်..။

ပြန်သွင်းလိုက်သည့်အခါ လီးတန်ကြီးနှင့် အတူ စောက်ဖုတ်အုံကြီးက ချိုင့်ခွက်နစ်ဝင်သွားသည်..။ ဤပုံဤနည်းဖြင့် လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ပြုလုပ်ပေးရာ စောက်ရေတွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်းနေပြီမို့ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းကြီး ဖြစ်နေသည့်တိုင် လီးဝင်လီးထွက်က ချောမွေ့နေသည်..။ တစ်သက်နှင့် တစ်ကိုယ် သည်မျှလောက် ကြီးမားတုတ်ရှည်သော လီးမျိုးကို မခံဖူးသေးသဖြင့် စူးစူးနင့်နင့် ရှိလွန်းလှပြီး တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောမှန်သမျှ တဖြိုးဖြိုး တဖျင်းဖျင်း တဖျပ်ဖျပ် တလှပ်လှပ် ဖြစ်လို့နေသည်..။ 

မကြည်ကြည်ခမျာ ကောင်းလွန်းလှသည့်အတွက် သွားရည်များပင် ထွက်ကျလုမတတ် ဖြစ်နေရှာသည်..။ မကြည်ကြည်အနေဖြင့် ပုဆိုးအတွင်းမှ တောင်မတ်နေသော ထွန်းလူလီးကြီးကို မြင်မိကတည်းက ခံချင်စိတ်တွေ မွတ်သိပ်ပြင်းပြခဲ့ရသည်..။ ယခုတော့ ဆန္ဒတို့ ပြည့်ဝခဲ့ရပြီ..။

ထွန်းလူကိုယ်နှိုက်ကလည်း တစ်ဖက်အိမ်က မနန်းမွန်တို့၏ နောက်မီးလင်းအတွဲကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်ဂွင်းတိုက်နေခိုက်မို့ ပို၍ အဆင်ပြေသွားသည်..။ သို့မဟုတ်က သည်အခွင့်အလမ်းမျိုး ပေါ်ပေါက်ဖို့ အလွန်ခဲယဉ်းလှပါသည်.။ ယောက်ျားနှင့် စပ်၍ တော်ရသော တူမို့ ထွန်းလူဖက်က အရှိန်နှင့် လန့်နေသည်မှာ သေချာသည်..။

အခုတော့ တစ်ဖက်အိမ်က အတွဲကိုချောင်းကြည့်ရင်း ထွန်းလူကိုယ်တိုင် ကာမမီးတောင်ကြီး တဝုန်းဝုန်းနှင့် ပေါက်ကွဲနေချိန်လည်း ဖြစ်သည်..။ ကိလေသာရမ္မက် ချော်ရည်တွေ တပွက်ပွက် တဘွမ်းဘွမ်း လှိုက်ဆူပွက်ထနေခိုက်လည်း ဖြစ်တော့သည်..။

ယခုတော့ အစစအရာရာ အကြောင်းတရားတွေ တိုက်ဆိုင်လာသည်မို့ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ လိုးနေကြရပြီ..။ ထွန်းလူက သူ့လီးတန်ကြီးကို မှန်မှန် ဖြေးဖြေးချင်းသာ အသွင်းအနှုတ်လုပ်ပြီးနောက် မကြည်ကြည်၏ တင်းတင်းမို့မို့ ဝင်းဝင်းစို့စို့ ဖွေးအုနုရွနေသည့် နို့အုံကြီးနှစ်မွှာကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အရင်းမှ ဆွဲကိုင်လိုက်သည်..။ သူ့ပုံစံက အသားကုန်ကြုံးဆော်တော့မည့်ဟန် ပေါက်နေသည်..။ တကယ်လည်း ဆော်ပါတော့သည်..။

“ ဖွတ်….ပြွတ်…ဗြစ်……ပလွတ်…စွပ်…ဖွတ်……….ဘွတ်….ပြွတ်……”

“အင့်….အ…..အမေ့….အီး….အ…..အင့်……….အ……မေ့….”

“ အင့်…အ….ကျွတ်..ကျွတ်….အ…..အီး….အမေ့….”

ထွန်းလူလီးတန်ကြီး ဝင်ထွက်နေပုံက ပီပြင်လွန်းလှသည်..။ မကြည်ကြည် လက်နှစ်ဖက်က ဒူးကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲချိတ်ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပြူးထွက်အက်ကားနေသည်..။ ၆ လက်မလုံးပတ်အတုတ်ရှိသော လီးတန်ကြီး တိုးဝင်သွားတိုင်း စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူကြီးနှစ်မွှာမှာ လီးတန်ကြီးနှင့်အတူ ကြုံ့ဝင်သွားပြီး လီးတန်ကြီး ပြန်ထွက်လာသည့်အခါ ကြွတက်လာသည်..။

အတွင်းသားနုနုတွေကို ဖောက်ထွင်းတိုးဝင်သွားရသည်မှာ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် စီးစီးပိုင်ပိုင် နှင့် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ရှိလွန်းလှသည်..။ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသေးသော စောက်ဖုတ်အရသာကို တစိမ့်စိမ့် ခံစားရင်း ထွန်းလူ ကာမရာဂမာန်တွေ ကြွသထက် ကြွလာသည်..။

ထိုသို့ကြွကြွတက်လာသော ကာမဆန္ဒတွေက ဆောင့်ချက်အရှိန်ကို ပြင်းထန်စေသည်..။ နို့အုံဝင်းဝင်းမို့မို့ကြီးတွေကို အခြေအရင်းမှ အကျအန ဆုပ်ကိုင်၍ အားမာန်ပါပါ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသော ထွန်းလူပုံစံက ကျားရိုင်းပျိုတစ်ကောင် မာန်ဖီနေသည့်အလား ဖြစ်သည်.။

လီးချောင်းတလျှောက်လုံး ပူရှိန်းကျင်ဆိမ့်နေသည်..။ ထွန်းလူက အချက် ၅၀ ခန့် မီးကုန်ယမ်းကုန် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပြီးနောက် လီးတန်ကြီးကို အရင်းထိကပ်အောင် ဖိသွင်းထားလိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ကုန်း၍ မကြည်ကြည်၏ နို့အုံမို့မို့ကြီးအပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်သည်..။


“ ပြွတ်….ပြွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်……..”

“ အား….အ….အား…ရှီး…ကျွတ် ကျွတ်…အမလေးလေး….ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာ..မောင်လေး…ရယ်…ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာတုန်း…..ဟယ်…….အင်း…ဟင့်…ဟင့်..ကျွတ် ကျွတ်…အမလေး…နော်..ဟင့်……..”

လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဖိကပ်သွင်းထားပြီး ဆက်မဆောင့်သေးပဲ နို့သီးခေါင်းကို စို့ပေးနေသည့်အတွက် မရိုးမရွကြီးဖြစ်လာရာက တအီးအီး တအားအား အသံတွေထွက်လျက် မကြည်ကြည်တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တဆတ်ဆတ်တုန်လျက် တဖျတ်ဖျတ် လူးလွန့် တွန့်လိမ်နေတော့သည်..။

အလိုးခံရသည်မှာ ပေါ့ပေါ့ရွှတ်ရွှတ် မဟုတ်ပဲ တနင့်တပိုးကြီးဖြင့် အီဆိမ့်လွန်းလှသည်..။

“ အားလား လား…..အာ့…..ယား….ယားတယ်…ကွာ….ဟင့် ဟင့်….ဟင့်.အင်း…အမေ့….ကျွတ် ကျွတ်….အင့်…..ရှီး….”

မကြည်ကြည်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့…။ ဤမျှ ခံစားရခက်လောက်အောင် ဆိမ့်ကျင်နေအောင် ကောင်းလွန်းလှသော အတွေ့အကြုံကို ရှေးယခင်က ခံစားခဲ့ရဖူးသည်မှ မဟုတ်ပဲ…။

ထွန်းလူတစ်ယောက် မိန်းမနှင့် မတွေ့ဖူးသေးပါဘဲ ယခုကဲ့သို့ ကာမဗဟုသုတတွေ ပြည့်ဝနေခြင်းမှာ အပြာကားများနှင့် အပြာစာအုပ်တွေ ကျေးဇူးကြောင့် ဖြစ်သည်..။ လူကလည်း ယောက်ျားပီသသည့်အပြင် ကိုယ်ခန္ဓာကလည်း အရွယ်နှင့် မမျှအောင် ကြံ့ခိုင်ထွားကြိုင်းလှသည်..။

ထို့အပြင် တဏှာရာဂစိတ်ကလည်း ပြင်းထန်သည်..။ ယခုတော့ အထန် အထန်ချင်း ၊ အသန် အသန်ချင်း တွေ့နေကြပြီ..။ မကြည်ကြည်ကလည်း အသက် ၃၀ အရွယ်ဆိုသည့်တိုင် ဖွံ့ဖြိုးကျစ်လျစ်သော ခန္ဓာကိုယ်အဆက်အပေါက်နှင့် ထိုကိုယ်ခန္ဓာကို တန်ဆာဆင်မွမ်းမံသော အသားအုံ ၊ အသားဆိုင်တွေက အဖုအထစ် အမို့အမောက် အရှိုက်အဟိုက် အစွင့်အကား အင်္ဂါရပ်တွေနှင့် ပြည့်စုံလွန်းသည်..။

ယောက်ျားနှင့် လိုးတိုင်း လိုးတိုင်း အားရကျေနပ်ခဲလှသည်..။ ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝခဲသည်..။ နောက်ဆုံးတော့ လက်တို့ ၊ ခရမ်းသီးတို့ဖြင့် မပြီးနိုင် မစီးနိုင်လွန်းသော ရမ္မက်မီးတောက်တွေကို ငြိမ်းသတ်ခဲ့ရပေါင်းလည်း မနည်းလှပေ..။ တစ်ခုတော့ အံ့သြစရာကောင်းသည်..။ မကြည်ကြည်မှာ တဏှာရာဂ အားကြီးလှသည့်တိုင် ယခု ထွန်းလူနှင့် လွန်လွန်ကျူးကျူးဖြစ်ခဲ့သည်မှ အပ အရင်အချိန်တွေက နောက်မီးလင်း ၊လင်ငယ်နေခြင်း အလျဉ်းမရှိခဲ့..။

ထိုသို့နေနိုင်ခဲ့ခြင်းမှာလည်း တခြားကြောင့် မဟုတ်။ မကြည်ကြည်သည် အေအိုင်ဒီအက်စ် ပညာပေး တီဗီဇာတ်လမ်းတွေ ကြည့်ပြီး အိတ်ခ်ျအိုင်ဗီပိုးကူးမှာ အလွန်ကြောက်သည်..။ ထို့အပြင် သူ့ယောက်ျားကိုလည်း လန့်သည်.။ သူယောက်ျားက အနေ ရိုးအေးသည်မှန်သော်လည်း ဒေါသထွက် စိတ်တိုလာပြီဆိုလျင် ဘာကိုမှ စဉ်းစားချိန်ဆမနေပဲ သေလုမတတ်ဖြစ်အောင် ရိုက်တတ်သည်..။

ယခု ထွန်းလူနှင့် လွန်ကျူးခဲ့မိခြင်းမှာလည်း ဘယ်လိုမှ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပဲ ကာမလိုအင်တွေကို ထိန်းချုပ်ခြင်းငှာ မစွမ်းနိုင်တော့၍သာ ဖြစ်သည်..။ ထွန်းလူ မိန်းမနှင့် မတွေ့ဖူးသေးကြောင်း မကြည်ကြည်က သိသည်..။ ထို့ကြောင့် ရောဂါပိုးနှင့် ပတ်သက်၍ စိတ်ချရသည်..။ ပြီးတော့ ပတ်ဝန်းကျင်က လူစိမ်းသူစိမ်းလည်း မဟုတ်..။ ကိုယ့်အိမ်မှာနေသည့် ယောက်ျားနှင့် စပ်၍ တော်ရသော တူ…။

ဤသို့သော အကြောင်းကြောင်းတွေကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်က ရိပ်မိသိရှိဖို့ မလွယ်..။ တောင်ဖက်အိမ်က မနန်းမွန် နောက်မီးလင်း လင်ငယ်နေတာ တစ်ချို့က သိကုန်ကြပြီ..။ ပြီးတော့ မနန်းမွန်က သည်တစ်ယောက်နှင့်ပင် မက..။ သူ့သမီး ရည်စားနှင့် ပင် လွတ်သူ မဟုတ်..။

နို့ကို အားရပါးရ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စို့ပေးနေခြင်းကို ရပ်လိုက်ပြီး ထွန်းလူက သူ့လီးကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော် ပြန်နှုတ်သည်..။ စောက်ဖုတ်ထဲ နှပ်ပြီး အငွေ့ခံထားရသည်မို့လား မသိ ၊ လီးတန်ကြီးမှာ စောစောကထက်ပင် ပိုထွားလာပြီး ပို၍ မာတောင့်လာသည်..။

ထွန်းလူက တဝက်ကျော်ကျော် ထွက်လာသော သူ့လီးကို ပြန်သွင်းသည်..။ ဤသို့ အသွင်းအနှုတ်ကို လေးငါးဆယ်ခါ ခပ်မှန်မှန် ပြုလုပ်ပြီးနောက် စောစောကအတိုင်း ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်း ပြန်ဆောင့်လိုးပြန်သည်.။

“ ဖွတ်….ပြွတ်…ဘွတ်…ပြွတ်……..ဖွတ်…..”

“ အမလေး…အင့်….အင့်…အား….အ…အမေ့..အင့်….အီး…….”

မကြည်ကြည်တစ်ယောက် နှုတ်ကလည်း ငြီး ၊ ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း ပြင်းအားကောင်းသော ဆောင့်ချက်များနှင့် အညီ ကော့၍ ကော့၍ ပစ်ပစ်ခံသည်။ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် တချက်တချက် အိမ်ပင် တသိမ့် သိမ့် ခါခါသွားသည်..။

မကြည်ကြည် စောက်ခေါင်းထဲ တလှိုက်လှိုက်နှင့် ယား ယားကြွတက်လာသည်..။ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးလည်း ကျင်ဆိမ့် ပူရှိန်းနေသည်..။ နို့သီးခေါင်းတဝိုက်ရှိ အညိုဝိုင်းလေးမှာ စူဖောင်းမို့တက်နေသည်..။

နောက်ဆုံးဆောင့်ချက်က သားအိမ်ခေါင်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆောင့်ထည့်မိရာ နှစ်ယောက်စလုံး ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားကြသည်..။ မကြာခင်မှာပင် ဒူးကောက်ကွေးကို ချိတ်ထားသော မကြည်ကြည် လက်မှာပြုတ်ထွက်သွားပြီး ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ချောင်းကလည်း ဘေးသို့ ကားထွက်သွားသည်..။ စောက်ခေါင်းထဲ ကျင်ခနဲ စစ်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး သုတ်ရေပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်သည်..။ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်၍ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ကာမအရသာကို ခံစားနေစဉ် ထွန်းလူ လရေပူပူတွေက သားအိမ်ဝကို ဗျင်းခနဲ ဗျင်းခနဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်ကို နွေးခနဲပင် ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်.။ အားရကျေနပ်ခြင်းနှင့် အတူ သူမ၏ ပူလောင်ပြင်းပြခဲ့ရသော ကာမဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားပါတော့သည်.။

ထွန်းလူတစ်ယောက် ထိုနေ့မှစ၍ သူ့ဦးလေး မရှိခိုက်အချိန်တိုင်း မကြည်ကြည်နှင့် လစ်လျင် လစ်သလို လင်မယားလုပ်တန်း ကစားလာခဲ့သည်မှာ ကိုးတန်း ၂ နှစ်ကျ၍ ရွာပြန်ခေါ်သည်အထိပင် ဖြစ်တော့သည်..။ ပိပိရိရိ လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်ကြောင့် သူ့တူနှင့် သူ့မိန်းမတို့ မျောက်နှစ်ပါးသွားခင်းနေသည်ကို မကြည်ကြည် ယောက်ျားခမျာ လုံးလုံးမသိရှာခဲ့ပါ..။

ထွန်းလူ ရွာပြန်သွားစကဆိုလျင် မကြည်ကြည်တစ်ယောက် နေမထိ ထိုင်မသာ ဖြစ်ကာ လင်တရူးရသည့် ရက်တွေ အတော်ကြာခဲ့၇သည်.။ ရွာသို့ အလည်ပြန်ကာ ထွန်းလူထံ သွားကုန်းချင်သည့်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်ခဲ့ရသေးသည်.။ ထွန်းလူကလည်း ရွာပြန်သွားချိန်မှ စ၍ တစ်ခေါက်တစ်ခါမှ ပေါ်မလာတော့..။ ထွန်းလူလည်း ရွာပြန်ရောက်ခါစ ရက်တွေမှာ ရူးမတတ် ခံစားရသည်..။ တဖြည်းဖြည်း နေသားကျလာကာမှ သူ့စိတ်က ဤဝန်းကျင်ရှိ အာရုံများအပေါ် ပျော်မွေ့ကျက်စားလာနိုင်သည်..။ မန္တလေးက ပြန်ရောက်ကတည်းက မိန်းမ မချရသည်မှာ ယနေ့အချိန်ထိဖြစ်သည်..။

အဖေတို့ လင်မယား လှည်းနှင့် ထွက်သွားသည်မှ စ၍ ထွန်းလူ အပြာစာအုပ် ဖတ်တော့သည်..။ အပြာစာအုပ်က အဖေတို့ မရှိခိုက်တွင်သာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖတ်ရသည်..။ မန္တလေးမှာ နေစဉ်ကတည်းက စုဆောင်းထားခဲ့သော စာအုပ်များဖြစ်သည်..။ စုစုပေါင်း အုပ်တစ်ရာလောက်ရှိသည်။ အပေါ်ထပ်ရှိ သူအခန်းထဲက သေတ္တာထဲတွင် အသေအချာ သိမ်း၍ သော့ခတ်ထားသည်..။

ထွန်းလူ အောက်ထပ်မဆင်းတော့ပဲ အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းထဲမှာပင် စာအုပ်ဖတ်နေ၏ ..။ တံခါးဖွင့် လေညှင်းခံရင်း တစ်အုပ်ပြီးတစ်အုပ် ဖတ်လာရာ သုံးအုပ်ကျော်လာတော့ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်..။

အပြာစာအုပ်ဖတ်စဉ်ကပင် သူ့လီးကြီးမှာ ထောင်မတ်နေသည်ဖြစ်ရာ အိပ်ပျော်စဉ်မှာလည်း ဆက်လက် ထောင်မြဲသာ ထောင်နေ၏ ။ အိပ်မက်ထဲတွင် သူစိတ်ဝင်စားနေသော မနှင်းသွယ်တို့ အိမ်ဖက်ရောက်သွားသည်..။ သူရောက်သွားတော့ မနှင်းသွယ် ထမင်းချက်နေသည်..။ ထမီရင်လျားကြီးနှင့် ဖင်ထိုင်ခုံပေါ် ကားယားကြီး ဖင်ချထိုင်ရင်း ထမင်းအိုး ငှဲ့နေသည်..။ အသေအချာကြည့်တော့ ထမီအောက်စကြီးက လွတ်နေပြီး ပေါင်ကြားအတွင်းရှိ စောက်မွှေးမဲမဲ အုပ်အုပ်တွေကို မြင်နေရသည်..။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်ရသည့်အတွက် ထွန်းလူလီးကြီးမှာ တောင်မတ်လာ၏ ။ ထိုစဉ် မနှင်းသွယ်က ထမင်းအိုးကို မီးဖိုပေါ်ပြန်တင်ရင်း…

“ ထွန်းလူရေ…မမကို စဉ့်အိုးထဲက ရေတစ်ခွက်လောက် ခပ်ပေးစမ်းပါ…”

“ ဟုတ်ကဲ့…..ဟုတ်ကဲ့……”

ထွန်းလူ စဉ့်အိုးထဲ ရေခပ်ရင်း အတွေးတစ်ခု ဝင်လာသည်..။ ထောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးကို မနှင်းသွယ်မြင်အောင် ပြချင်သည်..။ သည်တော့ ပုဆိုးကို ခပ်လျော့လျော့လေး ချိတ်ရုံသာ ချိတ်ထားသည်..။ သူက ရေခွက်လှမ်းအပေး မနှင်းသွယ်က ရေခွက်လှမ်းအယူ ကိုယ်ကိုလှုပ်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ကျွတ်ကျသွားအောင် လုပ်ရမည်..။ သို့မှသာ တောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးကို မနှင်းသွယ် အနီးကပ်မြင်နိုင်ပြီး သဘောကျ နှစ်ခြိုက်သွားမှာ ဖြစ်သည်..။

“ ရော့….မမ…..”

“ အေး……အေး….”

ထွန်းလူက ကိုယ်ကိုကုန်း၍ ရေခွက်ကိုလှမ်းအပေး မနှင်းသွယ်က လှမ်းအယူ ထွန်းလူက မြေကြီးတွင်တိုက်နေသော သူ့ပုဆိုးစကို ခြေဖဝါးနှင့် ဖိဆွဲချလိုက်သည်..။ ချိတ်ရုံသာ ချိတ်ထားသော ပုဆိုးစက အောက်သို့ ပုံကျသွားသည်..။

“ ဟာ…ဟာ…လုပ်….လုပ်ပါ..အုံး…….

ထွန်းလူက တဟာဟာ နှင့် အသံပြုရင်း သူ့ပုဆိုးကို အားနေသော လက်တစ်ဖက်နှင့် လှမ်းဆွဲသော်လည်း မမှီတော့..။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က မနှင်းသွယ်ထံ ရေခွက်လှမ်းပေးနေရသဖြင့် ဘာမှ လုပ်လို့မရ..။ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက မနှင်းသွယ်မျက်နှာနှင် အနီးလေး..။ တရမ်းရမ်းနှင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း မနှင်းသွယ်တစ်ယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် မင်သက် အံ့သြနေ၏..။

ဤမျှ ကြီးမားသော လီးတန်ကြီးကို တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် အခုမှ မြင်ဖူး၏ ..။ သူ့ယောက်ျားလီးထက် အဆပေါင်းများစွာ ကြီးသည်..။ လီးကြီးကို စိုက်ကြည့်နေသော မနှင်းသွယ်မျက်လုံးတွေက ကိလေသာ ရမ္မက်အရောင်တွေ တလက်လက် ဝင်းပြောင်လာသည်..။

အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးမားတုတ်ခိုင်လွန်းသည့် လီးတန်ကြီးကို မြင်လိုက်ရသည့်အတွက် မနှင်းသွယ် တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ဖျင်းခနဲ ထသွားသည်..။

မနှင်းသွယ်လက်ထဲ ရေခွက်ရောက်သွားသည်နှင့် ထွန်းလူက ပုဆိုးကို ကပျာကယာ ကောက်ဝတ်ပြီး နောက်သို့လုံးဝလှည့်မကြည့်တော့ပဲ သူ့အိမ်ဖက်ဆီသို့ ထွက်ပြေးခဲ့သည်..။

“ ဟဲ့…ဟဲ့…အဟင်း…ဟင်း….ဟဲ့..ဟဲ့ …အို…ထွန်းလူ….ဟဲ့ကောင်လေး….”

ကပျာကယာပြေးထွက်သွားသော ထွန်းလူကို မနှင်းသွယ်က လှမ်းခေါ်ရင်း တဟင်းဟင်းနှင့် ရယ်မောနေသည်..။ မျက်လုံးက တဆင့် လီးကြီးနှင့် ပတ်သက်သော အချက်အလက်များကို စောက်ဖုတ်ထံ သတင်းပို့လိုက်ပြီဖြစ်ရာ သူမစောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်ရေတွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လျက် ဖောင်းကြွပြဲအာလာသည်..။ မနှင်းသွယ်စိတ်ထဲမှာ ထွန်းလူတစ်ယောက် ရှက်လွန်း၍ ထွက်ပြေးသည်ဟုသာ ထင်မှတ်နေသည်..။ 

ထွန်းလူအသေအချာ အကွက်ဆင်၍ တမင်ရွအောင် လုပ်ထားခဲ့သည်ကို လုံးဝမရိပ်မိခဲ့..။ စောစောက ဟင်းချက်မည်ဟု စိတ်ကူးထားရာ ဟင်းမချက်တော့ဘဲ ပဲတစ်အိုးသာ မီးဖိုပေါ် ကပျာကယာတင်ပြီး ထွန်းလူနောက်သို့ ခပ်သုတ်သုတ် လိုက်လာခဲ့သည်..။ မနှင်းသွယ်မှာ အတွင်းခံဘော်လီမပါပဲ ထမီရင်လျားသက်သက်ကြီးနှင့် ဖြစ်သည်..။

ထွန်းလူကို တကြော်ကြော်အော်ခေါ်ရင်း အူယားဖားယားကြီးနှင့် လိုက်လာ၏ ။ မနှင်းသွယ် အပေါ်ထပ်တက်လာပြီဖြစ်ကြောင်း ခြေသံတွေကြားနေရသည်..။ ထွန်းလူက ပက်လက်လှန် မျက်စိမှိတ် အိပ်နေသည်..။ ပုဆိုးတွင်းမှ ငေါက်တောက်ကြီး မတ်တောင်နေသော လီးကြီးကိုကြည့်၍ မနှင်းသွယ် စောက်ခေါင်းထဲ လှိုက်လှိုက်ကြီး ယားကြွလာသည်..။

မနှင်းသွယ် အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးပိတ်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် ခုတင်အောက်တွင် သူမထမီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်..။ မို့မောက်ချွန်ကော့နေသော နို့အုံကြီးက ဖွေးဥပြီး ဝင်းအိတင်းပြောင်နေသည်…။ မနှင်းသွယ်က ထွန်းလူပုဆိုးကို လီးတန်ကြီးပေါ်အောင် ပင့်လှန်လိုက်သည်..။ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထကာ သွေး ကြောကြီးတွေ တင်းဖောင်းလျက် နီညိုရောင်သမ်းနေသော လီးတန်ကြီးက ဘွားခနဲ ပေါ်လာသည်..။ လန်နေသော လီးဒစ်ဆံကြီးက အားကောင်းလှသော ကာမသွေးကြောတွေကြောင့် ပြဲအာဝင်းပြောင်နေသည်..။

မနှင်းသွယ် စောက်ခေါင်းထဲ ယားကြွသော ဝေဒနာကြီးက တလှိုက်လှိုက်ကြီး ထလာသည်..။ စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံး တဆတ်ဆတ်လှုပ်လျက် စောက်ရေတွေက တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျနေသည်.။ အဖုတ်ကြီးက သိသိသာသာ အာလာသည်.။

မနှင်းသွယ် ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ထွန်းလူကိုယ်ပေါ် ကားယားခွကာ သူမစောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှင့်ဖြဲ၍ ဒစ်ဆံကြီးထိပ်၌ တေ့ကာထားလိုက်ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းယူသည်..။ လီးတန်ကြီးက တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အနေအထားဖြင့် တိုးဝင်လာသည်..။

“ ဗြစ်…….ဗြိ….ဖွတ်….ပလွတ်…..ပြွတ်…….ဖွတ်….ဗြစ်…..”

တစ်ဝက်လောက်ရောက်သောအခါ မနှင်းသွယ်က ကိုယ်ကို မကြွ၍ ပြန်နှုတ်သည်..။ နာသည်ဟု မဆိုသာသော်လည်း လီးတန်ကြီးက တုတ်ရှည်လွန်းပြီး သူမစောက်ခေါင်းကလည်း သည်မျှလောက် ထွားသောလီးဟူ၍ တစ်ခါမျှ မဝင်ဖူးသေးသဖြင့် တဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့ချော့ မျှင်းမျှင်း သွင်းနေရလေသည်..။

လေးငါးခါလောက် ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ လီးနှင့် စောက်ဖုတ်မှာ မဟာမိတ်ဖြစ်လာပြီး အဝင်အထွက် ချောမွတ်လာသည်..။ လီးနှင့် ကင်းပြတ်နေသူမို့ မနှင်းသွယ်၏ ကာမဇောတွေ အလွန်အမင်း ထန်ပြင်းနိုးကြွလာသည်..။ သည်တော့ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းနေရတာ အားမရတော့သည့်အတွက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်တော့သည်..။

“ ဖွတ်…ပလွတ်…….ပြွတ်…..ဘွတ်…..ဗြစ်…..ပလွတ်……ဖွတ်…..”

“ အင့်….အင့်…..အ……..အီး….အ.အား…….”

ဆောင့်ချက်တွေက ကြောက်ခမန်းလိလိ ပြင်းထန်လာပြီး စောက်ရေတွေ ဒလဟောထွက်ကျလာသည်မို့ ဖိထိုင်ချလိုက်သည်.။ဤမျှ ဆူဖြိုးထွားကြိုင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဖြင့် အားရပါးရ ဖိချလိုက်ရာ အရှိန်ပြင်းလွန်းသဖြင့် ထွန်းလူ နှုတ်မှ အင့်ခနဲ ပင်အသံထွက်သွားပြီး အိပ်မက်က လန့်နိုးသွားရတော့သည်..။

သူ့လီးတန်ကြီးမှာ နွေးထွေးနူးညံ့သော အခေါင်းလိုလိုအရာက ညှစ်ကာဆုတ်ပေးနေသလို ခံစားနေရမှုကို သတိထားမိရာ စိတ်ထဲ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားမိသည်..။ အိပ်ချင်မူးတူးအခိုက်မို့ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားဆဲ ဖြစ်သည်..။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုဥဥတွေက အလွန်သန်စွမ်းသော ညှစ်အားဖြင့် သူ့လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးနေသည်ဖြစ်ရာ ထွန်းလူတစ်ယောက် အကောင်းကြီးကောင်းလျက် အီဆိမ့်နေရပါတော့သည်..။

အခုချိန်ထိ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဝေခွဲမရသေးပေ..။ အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလို အီလည်လည် အူကြောင်ကြောင် ဖြစ်နေသေးသည်..။ ထွန်းလူက လက်နှင့် သူ့လီးကို ကိုင်စမ်းကြည့်လိုက်ရာ လီးကိုမစမ်းမိပဲ မနှင်းသွယ်၏ အသားဆိုင် နုနုထွေးထွေး နွေးနွေးအိအိအုံကြီးကို စမ်းမိလိုက်သည်..။ အံ့သြလွန်းသဖြင့် မျက်လုံးကို ဗြုန်းခနဲ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ…

“ ဟာ….ဟာ…..တကယ်…တကယ်…ဟာ..မမ….နှင်းသွယ်….အား အား……”

ထွန်းလူက အတင်းလူးလဲထမည်ပြုရာ ၊မနှင်းသွယ်က အထမခံပဲ ထွန်းလူရင်ဘတ်ကို လက်နှင့်ဖိထားသည်..။ ထွန်းလူက မျက်လုံးကြီးပြူးလျက်…

“ မမ….မနှင်းသွယ်…၊ ဟာ…တကယ်…တကယ်…တကယ် မနှင်းသွယ်ကြီးဟ….”

မနှင်းသွယ်မှာ ကောင်းလည်းကောင်း ၊ ပြူးပြူးပြဲပြဲ ရုန်းထရန် ကြိုးစားနေသော ထွန်းလူကို ကြည့်၍ တခစ်ခစ် ရယ်မောနေသည်..။ “ ဟဲ့…တကယ်နှင်းသွယ် မဟုတ်လို့ နင့်အမေ စောက်ပတ် နှင်းသွယ်ဖြစ်ရမှာလား….ဟဲ့….အဟင်း….ခစ်ခစ်…..ခစ်…..”

မနှင်းသွယ်က ကြာမျက်စောင်းဖြင့် ထိုးရင်း ညုတုတု ပြောလိုက်သည်..။

“ အိပ်မက်….အိပ်မက်ထဲက …မ…မဟုတ်ဘူးလား….”

“ ငါ့နှယ်နော်…လူတစ်ယောက်လုံး တက်ခွလိုးနေတာ မြင်လျက်နဲ့ ဘယ့်နှယ် အိပ်မက် ဟုတ်ရမှာလဲ…လို့….”

“ ဟော….ဗျာ….တကယ်….”

ထွန်းလူက တကယ့်ကို မယုံကြည်နိုင်သော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြည့်ရင်း အံ့သြစွာ ပြောသည်..။

“ ကဲ…ဒီလောက်တောင် ဖြစ်လှတာ…ဟောဒီမယ်ဟယ်…စောက်ဖုတ်… ၊ ဟောဒီမယ်ဟဲ့…စောက်ဖုတ်…..”

မနှင်းသွယ်က စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် တဖွတ်ဖွတ်မြည်အောင် ဆောင့်ဆောင့်ပြလိုက်သည်..။ သည်တော့မှ အိပ်မက်မဟုတ်ပဲ တကယ်စောက်ဖုတ်ကြီး ဖြစ်မှန်း သိတော့သည်..။

“ ကျနော်…အိပ်မက်ထဲမှာ မနှင်းသွယ်ကို လိုးနေတာလို့…အိပ်မက် မက်နေတာ…တကယ် …တကယ်…”

ထွန်းလူက သူ့အိပ်မက်အကြောင်းပြန်ပြောပြတော့ တခစ်ခစ် တဟင်းဟင်းနှင့် သဘောတွေ ကျနေကြသည်..။

“ မမက ဘာလာလုပ်တာလည်း…ဟင်….”

“ ကိုသိန်းစိုးဆီက စာလာလို့ ငါကလည်း သိပ်စာမတတ်..၊ ရေးထားတာတွေကလည်း ရှုတ်ရှက်ခတ်နေလို့ နင့် ဖတ်ခိုင်းမလို့ အလာ…၊ နင့်လီးကြီး တောင်မတ်နေတာမြင်တော့ ခံချင်စိတ်တွေ တအားကြီးဖြစ်လာတာနဲ့ အပေါ်ကနေ တက်ခွလိုးပစ်လိုက်တာ.. အခု တစ်ချီတောင် ပြီးသွားပြီ…သိရဲ့လား…ဟွန့်…….”

မနှင်းသွယ် ထိုသို့ပြောရင်း သုံးလေးချက်လောက် ကပ်ကပ်ပြီး ဆောင့်လိုက်သေးသည်..။

“ ဘယ်မလဲ…စာ…”

“ ဟောဒီ မယ်..”

ထွန်းလူဘေးတွင် ချထားသော စာကိုယူပေးသည်..။ ထွန်းလူက ဖတ်ကြည့်လိုက်သည်..။

“ မမ…အခုနကလို ဆောင့်ပေးစမ်းပါ…ဇိမ်နဲ့ ဖတ်ချင်လို့….”

မနှင်းသွယ်က ထွန်းလူပြောသည့်အတိုင်း မှန်မှန်ကလေး တစ်ချက်ချင်းဆောင့်ကာ ရှေ့နောက် ယိမ်းထိုးကာ နှဲ့နှဲ့ပေးလိုက်သည်..။

“ သို့ ……

မိန်းမ…ငါ ဆယ်ရက်လောက် ကြာအုံးမယ်..၊ မန္တလေးကားကြီးကွင်း ဂိတ်မှာ ငွေသုံးသိန်း လွှဲထားတယ်..။ လက်မှတ်ထိုး ထုတ်လိုက်ပါ..။ နားမလည်ရင် ထွန်းလူကို ခေါ်သွား..။ သူ့ကိုလည်း မုန့်ဘိုး ကောင်းကောင်းပေးလိုက်..။


သိန်းစိုး



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


Sunday, September 12, 2010

ကိုကိုနှင့် ကျွန်မ၏ ဖြစ်ရပ်များ အပိုင်း ( ၈ )

 ကိုကိုနှင့် ကျွန်မ၏ ဖြစ်ရပ်များ အပိုင်း ( ၈ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ဇာခြည် ရေးသည်။

“ဟူး…ဒီလူ့စာကတော့ ပြောမနေနဲ့ကွာ…တကယ်စေတနာပါတယ်… အွန်လိုင်းမှာ မျက်ကမ်းတစ္ဆေ မကြောက် expose လုပ်နေတဲ့ဟာလေးတွေအတွက် ပညာပေး တစ်ပုဒ်လောက် ပွဲတောင်းပေးအုံးဇာခြည်ရ…ရရင်လည်း ပေးဖတ်နော်…”

“ပြောမှာပါ ကိုကိုရ… ခက်တာက ကိုကိုရာ… ဇာခြည်က အသင်းဝင်ဖြစ်တာမှ တစ်လတောင် မပြည့်သေးဘူးဟိုလေ… အားနာတယ်ကိုကိုရ… ကိုကိုပြောပါ့လား ကိုကိုက ဖတ်ပဲဖတ်ပြီး ရေးမှ မရေးတာ”

“ဟာ…ရေးတယ်ဆိုတာ မလွယ်ဘူးကွ… တာဝန်သိပ်ကြီးတယ်… ဝမ်းစာလည်းဖြည့်ဖို့ အများကြီး လိုသေးတယ်…”

“ဟယ်…ဒုက္ခပဲ… ဇာခြည်တော့…ကိုကိုတွေ့တဲ့အတိုင်းပဲ… ရေးပစ်တာပဲ… ဝမ်းစာလည်း မသိဘူး တွေ့ကြုံတာရေးလည်းစာတစ်မျိုးတော့ ဖြစ်တာပဲလေ…နေပါအုံးကိုကိုရ ကိုကိုအဲလိုပြောမှ ကိုယ့်စိတ်ထဲကိုယ် မလုံတော့ဘူး…စိတ်ထဲလျှံတက်လာတာပဲ…သွန်ချပစ်တာပဲ…ဘာမှကိုမသိတာ…”

“ဇာခြည် ဇာခြည်… ကိုကိုပြောမယ်… ကဲ အခု မင်ဘာတွေနဲ့ ခင်ပြီဆိုပါတော့…အိမ်လာလည်ချင်တယ် ဆိုပါတော့ ဇာခြည့်စာဖတ်ဖူးတဲ့လူချင်း အိမ်လာလည်ဖို့ ဖိတ်ရဲလား?”

“ဟုတ်ပါ့ကိုကိုရယ်…မတွေးရဲဘူး…ဇာခြည်မိုက်တာ…ဟယ်ကိုကိုရယ် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ…”

“အင်း… ဇာခြည့် Nic ကိုသတ်ပစ်လိုက်ရုံပဲရှိတာပေါ့… ဒါပဲပြောတတ်တယ်လေ…”

“ဟယ်… ကိုကိုရယ်… အစကကော ဘာလို့မတားတုန်း”

“ဟာ…ဇာခြည်ရာ…ဒါကတော့ ဇာခြည့် ကိုယ်ပိုင်အခွင့်အရေးလေ…”

သူတော်တော် တွေဝေသွားသည် ကျွန်တော်သူ့ကိုရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်သည်။ အပြင်မှာ နည်းနည်းအေးလာသည်။

“ဇာခြည်လေး အိမ်ထဲဝင်ရအောင်ကွယ်…”

သူအသံမထွက် ကျွန်တော်နှင့်လိုက်ထသည်… ဖန်ခွက်နှင့်ခုံပုလေးကို ကျွန်တောဆွဲလိုက်ပြီး… သူ့ Laptopလေး သူသယ်ယူခဲ့ပြီးအိမ်ထဲဝင်ခဲ့ကြလေသည်။ နှစ်ယောက်သား မတိုင်ပင်ထားပဲ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်သွားက သွားတိုက်ပြီး ရေအဝချိုးလိုက်ကြသည်။ရချိုးလိုက်တော့ လန်းဆန်းသွားသည်။ သူ စကပ် အနက်ကလေးနှင့် အပေါ်အင်္ကျီအနီလေးဝတ်သည်။

အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်သွားတော့ ညနေက အရှိန် ပျက်သွားတာလေးကို သွားသတိရလိုက်သည်။ အံ့သြစရာ နှစ်ယောက်သားအကြည့်ချင်းဆုံသွားတော့ ပြိုင်တူ ပြုံးလိုက်ကြသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ သူက ကျွန်တော့ကို အတင်းတွန်းလှဲကာကျွန်တော့အပေါ်တက်ခွသည်။ ကျွန်တော့ ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ကာ အောက်ဘက်သို့ တွန်းလိုက်သည်။

သူ ပင်တီဝတ်မထားတာ ထိမှ သိလိုက်သည်။ သူအောက်ဘက် လျှောဆင်းသွားပြီးလီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းဖြင့် တေ့နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခဏအကြာစုပ်သည်။မာတင်းလာမှ ကျွန်တော့ခါးကိုတက်ခွသည်… ကိုင်ကာ တေ့သွင်းပြီး ထိုင်ချလိုက်ကာ လေးငါးခြောက်ချက် ဆောင့်သည်။

ကျွန်တော်သူ့ကို တွန်းလှဲလိုက်သည်။ သူချက်ချင်း ပေါင်ကားပေးသည်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်ကာလက်ဝါးပြင်ဖြင့် စောက်ပတ်ကိုတစ်ချက်နှစ်ချက် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော်အောက်သို့ လျှောဆင်းလိုက်ကာသူ့စောက်ပတ်ကို အားပါးတရ လျက်ပေးလိုက်သည်။ သူတအားကော့ကာ တအင်အင်းညည်းရာမှာ အသံကျယ်လောင်လာသည်။

ကော့တာလည်း အလွန်မြန်လာသည်။ သူပြီးတော့မည်ကို သိလိုက်သောကြောင့် ခပ်သွက်သွက်လေး လျက်ပေးလိုက်သည်။သူတစ်ခါပြီးသွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း ချက်ချင်း အပေါ်တက်သွားလိုက်ပြီး လီးကို စောက်ပတ်ဝတေ့ကာ ဆောင့်သွင်းချလိုက်ကာစိတ်ကိုလွှတ်ချလိုက်ပြီး…အားရပါးရ… ဆောင့်–ိုးတော့သည်။

“အားးး…အို့..အို…အိုးးး….အ…အ…အ…အ…အ…”

ကော့ကာကော့ကာ ဟတ်ယူနေသည်။ ခဏကြာတော့ သူ ကျွန်တော့ခါးကို အတင်းဆွဲဖက်ကာ စောက်ပတ်ကို ဖိထားသည်။ပေါင်နှစ်လုံးဖြင့်လည်း ညှပ်ထားသည်။ ကျွန်တော်လှုပ်မရ… ရပ်ပေးလိုက်ရတော့သည်။

သူတွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲဖြစ်ပြန်သည်။ သူ့မျက်ဝန်းတို့တွင် မျက်ရည်ဝဲနေသည်။ကျွန်တော် တော်တော်ကလေး ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားသည်။

“ကောင်းလွန်းလို့…ချစ်တယ်…ချစ်တယ်ဟယ်…အီး…ပိုးစိုးပက်စက်ပဲ…ခ…ခဏလေး…”

“အင်း”

သူကျွန်တော့ကိုဆွဲကာ နှုတ်ခမ်းကို အငန်းမရစုပ်နမ်းတော့သည်။ နမ်းနေရာမှာ မျက်နှာကိုခွာကာ ကျွန်တော့ကို ရီဝေစွာကြည့်သည်….ပြီးတော့ အောက်ငုံ့ပြီး လီးကို တပ်မက်စွာကြည့်ပြီး ကျွန်တော့မျက်နှာကို ကြည့်ပြန်သည်… ကျွန်တော် သဘောပေါက်လိုက်သည်။

လီးကိုစောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး အပေါ်ဘက်တက်လိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်နားတေ့ပေးလိုက်သည်။ သူသိပ်ပျော်သွားသည်။ ကျွန်တော့ခါးကိုဆွဲယူကာနှုတ်ခမ်းလေးဟကာ ပါးစပ်ထဲ ဆတ်ကနဲသွင်းယူလိုက်ကာ…အငန်းမရစုပ်တော့သည်။

ခဏစုပ်ပြီး အပြင်ထုတ်ကာ သူ့မျက်နှာအနှံ့ဆွဲပွတ်တော့သည်။ ပြီးမှ လီးကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး….

“ကောင်းလိုက်တာ….ကိုကို…သိပ်အလိုက်သိတာပဲ..ချစ်တယ်…ရပြီ ကိုကို–ိုးတော့… အတူတူပြီးရအောင်နော်…”

“အင်း”

ကျွန်တော်ဆက်–ိုးတော့သည်။ သိပ်တော့မကြာလိုက် သူ့စောက်ပတ်က ကျွန်တော့လီးကို အတင်း ဆွဲညှစ်နေသဖြင့် မခံနိုင်ဖြစ်လာကာ ပြီးချင်လာသည်။ သူ့ကိုကြည့်တော့ ကျွန်တော့ကို မျက်ခွံလေး ပင့်ကာ ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ ဆောင့်ချက်အရှိန်မြှင့်တင်လိုက်သည်။ 

ကျွန်တော့တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးပြန်နေသည်။ သူလည်း အတူတူပင်… သူအကော့ကြမ်းလာသည်။ ကျွန်တော်ဆက်ပြီး မထိန်းနိုင်တော့ပေ… ပြီးသွားသည်။ သူ့ပေါ်ပျော့ ညွတ်ကျသွားသည်။ သူဆီးဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ တုန်နေသောအသံဖြင့်

“ချစ်လိုက်တာ… ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်… ချစ်တယ်လို့”

“ချစ်တာပေါ့…ဇာခြည်လေးရ…သိပ်ချစ်တယ်…”

ကျွန်တော် ခဏအကြာဒီအတိုင်းနေလိုက်ပြီး အောက်ဆင်းလှဲလိုက်တော့ သူ့လက်လှမ်းကာကျွန်တော့လီးကို ကိုင်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း သူဗိုက်သားပြင်လေး ပွတ်ပေးရင်းငိုက်လာသည်..တဖြည်းဖြည်း အသက်ရှူမှန်လာကာ… ဘယ်အချိန်မှန်းမသိ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြလေသည်။

“အားးးးးးးးးးးးဝူးးးးးးးးးးးဝူးးးးးးးးးးးးး”

အော်သံကြားတော့ ကျွန်တော်လန့်နိုးသွားသည်။ ဇာခြည်တစ်ယောက် ခြေလက်တို့ ဆတ်ကနဲ ရုန်းနေသလို ဖြစ်ကာ… ထထိုင်လိုက်သည်။ သိပ်ကြောက်လန့်နေသလို မျက်လုံးပြူးကျယ် ဝိုင်းစက်နေသည်။ ကျွန်တော်သူ့ကို ဖက်လိုက်ကာ ခေါင်းလေးသပ်ပေးသည်။

“ကိုကို…ကိုကို…ဟို..”

“ကိုကို ဇာခြည့်အနား ရှိပါတယ်ကလေးရယ်… အိပ်မက်မက်ပြီး လန့်နိုးတာထင်တယ်…”

“ဟုတ်…ဟုတ်တယ်ကိုကိုရယ်…ဆ…ဆိုးလိုက်တဲ့ အိပ်မက်… ဘာတွေမှန်းလဲမသိဘူး…”

“..ပြန်ပေးဆွဲတာ တွေကော Blackmail လုပ်တာတွေကော…”

“ပြီးတော့…ပြီးတော့…ကိုကိုဇာခြည့် Laptop ကိုင်ပေါက်ပြီးတော့ ဇာခြည့်ကို တအား ဒေါသထွက်နေတာ ကြောက်စရာကြီး…”

“ဟေ…မနေ့ကကိစ္စတွေ…စိတ်ထဲဝင်နေတာ… ဇာခြည့် Lapatop ကိုကို ဘာလို့ကိုင်ပေါက်ရမှာတုန်း ကလေးရ…”

“သိဘူးလေ…ကိုကို ဇာခြည့်ကို မုန်းနေပြီလားဟင်?”

“ဟေ…မိန်းမရယ်…ဘာကိစ္စမုန်းရမှာတုန်းဟ…သိပ်ချစ်တယ်…ချစ်တယ်ဆိုတာထက်တောင် ပိုချစ်တယ်”

“ကိုကိုရယ်…တကယ်နော်…”

“ဟာ…ကလေးနှယ်…ခက်နေပြီ…အိပ်မက်က အိပ်မက်လေ…”

“အင်း…ဟုတ်တယ်…ကိုကိုဇာခြည့်ကိုချစ်တယ်…ဇာခြည်သိတယ်..”

“ကိုကိုဇာခြည့်ကို မမုန်းရဘူးနော်…”

“မမုန်းဘူး…တစ်သက်လုံးချစ်မယ်…”

“အင်း..ဇာခြည်လည်း တစ်သက်လုံးချစ်မယ်…ကိုကို့ပေါ်အိပ်မယ်…”

ကျွန်တော်လှဲအိပ်လိုက်သည်။ သူကျွန်တော်အပေါ်မှခွကာ အိပ်လိုက်သည်။ သူ့တကိုယ်လုံး ပျော့ခွေနေသည်။ကျွန်တော့မျက်နှာကို စူးစမ်းသလိုကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်သူ့ခေါင်းနှင့် ကျောကို သပ်ကာ နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။သူစိတ်ထဲ စိတ်ချသွားသလိုဖြစ်သွားမှ ပြားကပ်အောင်ဖိဖက်ထားလိုက်သည်။

“ဇာခြည်ကိုကို့ကို အားကြီးချစ်တယ်…”

“ကိုကိုလည်း ဒီအရူးမလေး ချစ်တာထက် ပိုချစ်တယ်…”

“ချစ်…အင်း ဒီအတိုင်းဖက်ထားနော် မလွှတ်နဲ့နော်…”

“မလွှတ်ပါဘူး…ဇာခြည်လေးရ…စိတ်အေးလက်အေး အိပ်လိုက်တော့ ကိုကိုသိပ်ပေးမယ်…”

“အင်း…အိပ်မယ်…”

ခဏကြာတော့ သူအိပ်ပျော်သွားလေသည်…ကျွန်တော်လည်း မျက်တောင်စင်းကျလာပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

မနက်နိုးတော့ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာသစ်ရေချိုးကာ သူ ထူးထူးခြားခြား စီစဉ်သော မနက်စာ စားဖြစ်၊ ကျွေးဖြစ်သည်။ သူ လေ့လာထားသည့် Massage နည်းသစ်ဖြင့် စမ်းသပ်နှိပ်နယ်ပေးချင်နေသည် ပြောလာ သည်။ သူ့နည်းမှာ အင်မတန်ညင်သာသော်လည်း ညင်သာသလောက် ထိရောက်သည်။ 

ကိုယ်လက် ပေါ့ပါးကာ လန်းဆန်းသွားသည်။ အခုတလော ကျွန်တော့အတွက် လေ့ကျင့်ခန်းတို့ကို ပို့ချနေသည့် အပြင် သူ့အတွက် လေ့ကျင့်ခန်းတို့ကိုလည်း ရှာဖွေစုဆောင်းကာ လေ့ကျင့်နေသည်၊ ကျွန်တော်ပါမှ ဖြစ်မည့် လေ့ကျင်းခန်းတို့ကို ကျွန်တော်နှင့်အတူလေ့ကျင့်သည်။

နောက်ပိုင်း ကျွန်တော်ကို စာအုပ်ကောင်းတစ်အုပ် ပေးဖတ်ကာ စာအုပ်ထဲ စိတ်ထားဖို့မှာပြီး သူကအောက်မှာ လီးကိုကိုင် ဆော့လိုက်… ဥကိုပွတ်သပ်ပေးလိုက်… လီးမွေးတို့ကို ဘီးသေးသေးလေးဖြင့် ပြီးပေးလိုက်… ပြန်ဖွလိုက်… စုပ်လိုက်… ပေါင်ရင်းခွဆုံတစ်ဝိုက် အကြောတို့ကိုနှိပ်နယ်ပေးလိုက်… လုပ်သည် ကျွန်တော် အစပိုင်း စိတ်ထားရခက်သည်။ 

သူ့ဘက်လှည့်လျှင် သူလုပ်တာ ရပ်လိုက်ကာ စာအုပ်ထဲ အာရုံပြန်ထည့်ဖို့ ပြောပြန်သည်။ သိပ်မလွယ်သောကိစ္စ… နောက်တော့ အလေ့အကျင့် အနည်းငယ် ရလာသည်။ သိပ်တော့ မဟုတ်သေး…

တစ်ခါတစ်ခါကျတော့ သူ့က စာအုပ်ဖတ်နေပြီး ကျွန်တော်ကို အလှည့်ပေးသည်။ သူ့နို့စို့လိုက် ဗိုက်ပွတ်လိုက် စောက်ပတ်ကို တို့ထိကစားပေးလိုက် လုပ်ရင်း သူ့တကိုယ်လုံးပွတ်သပ်ဆော့က စားသည် ထိုသို့ ဆော့ကစားရင်း စောက်ပတ်နားရောက်ပြီဆိုလျှင် စာအုပ်ထဲအာရုံ လုံးဝထည့်မရကြောင်း ပြောပြသည်… သိပ်သိသာသည်က လျက်ပြီဆိုတာနှင့် သူဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စာအုပ်ပစ်ချကာ ကျွန်တော့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီးယုယတော့မည်။

ဒီလိုဆော့ကစားခြင်း၏ အဆုံးသတ်ကိုတော့ ကျွန်တော်ရွေးချယ်သည်… လီးကိုတော့ လုံးဝ ပေးမစုပ်ဘဲ စောက်ပတ်–ိုးခြင်းဖြင့် အဆုံးသတ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူကမရ… –ိုးတုန်း အရှိန်ကောင်း၍ သူသိပ်အားရသည့် အချိန်တော့ အပြင်ထုတ်ခိုင်းကာ ခဏလေးဖြစ်ဖြစ် အားရအောင် စုပ်လိုက်ရမှ… ကျေနပ်တတ်သည်။

ဒီလိုနှင့် မနက်ခင်း တစ်ခေါက် ပြီးသွားတော့…

နှစ်ယောက်သား ရေချိုးလိုက်ကြသည်။ ရေချိုးပြီး အဝတ်အစားကောင်းတာ သူရွေးထုတ်ထုတ် နေသည် ကျွန်တော့်အတွက်လည်း ကောင်းတာလေး တစ်စုံထုတ်ပေးသည်။ သူ့မှာ အစီအစဉ်တစ်ခုခုတော့ ရှိနေပြီ။ ဘာမှပြန်မမေးဘဲ သူပေးသောအဝတ်တို့ကို ဝတ်လိုက်သည်။ ဝတ်စားတာပြီးသွားတော့ သူကျွန်တော့ကို အားရပါးရဖက်သည်။ ပြီးတော့ မျက်လုံးထဲကြည့်ကာ…

“ကိုကိုနဲ့အတူ ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်တယ်…လိုက်ပြမလားဟင်…”

သူရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်နေသည်ဟု ထူးထူးခြားခြား တောင်းဆိုသည်။ ရုံကြီးတွေမှာ ဘာဇာတ်ကား တွေတင်ထားမှန်း ကျွန်တော်မသိ။ သူပူဆာသည့်ပုံစံက ချစ်စရာကောင်းလှသည်။ ရုပ်ရှင်ရုံနှင့် ကင်းဝေးတာ နှစ်ပေါင်းအများကြီး ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သောကြောင့် တစ်ကြောင်း၊ သူ့စိတ်အပြောင်းအလဲဖြစ်စေရန် တစ်ကြောင်း စိတ်ထဲမှာတော့ သဘောတူလိုက်သည်။

“အင်း ဘာကားတုန်း”

“သိဘူး… ဘာကားဖြစ်ဖြစ်…ကိုကိုနဲ့ကြည့်ရရင်ပြီးရော…ဇာတ်ကားမကောင်းလည်း မငြင်းရဘူးနော်…”

ကျွန်တော့ရင်ဘတ်ကို လက်ညှိုးလေးဖြင့်ထိထားပြီး ပြောသည်…

“လိုက်ပြပါ့မယ်…ဇာခြည်ရ”

“ဟယ်…ပျော်လိုက်တာ…ဒါမှ တို့ကိုကိုကွ…အယ်…ဘာတွေစဉ်းစားနေပြန်ပြီလဲကိုကိုရာ… ဒါပဲနော် အိမ်မှာမကြည့်ဘူးနော် …ရုပ်ရှင်ရုံမှာကြည့်မှာနော်…”

“အင်းပါ မိန်းမရ ရုပ်ရှင်ရုံ လိုက်ပြမှာပါ စိတ်ချစမ်းပါ”

“ဟင့်အင်း…ဒါတော့မဟုတ်ဘူး…ဇာခြည်သိတယ်…ကိုကို့မျက်နှာကို အသေအချာ မြင်လိုက်တယ်…ခုန…ကိုကိုတခုခုတော့ စဉ်းစားနေတာ…အဲဒါသိချင်တယ်…အခုပြောပြ…”

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ကလေးရ…”

“ကိုကိုမညာနဲ့နော်…မပြောချင်ရင် မပြောချင်ဘူးလို့… တည့်တိုးပြောလိုက်…”

“ဟေ… မလွယ်ပါလား… ကဲပြောမယ်…ပြောရမှာလည်းရှက်တယ်…”

“ရှက်လည်းပြော…ဒီမိန်းမနဲ့တောင်ရှက်ရမှာလား ဘာဖြစ်ဖြစ်ပြောပြ… ဇာခြည်ဆို ကိုကို့ကို ထိန်ချန်လို့လား?”

ကျွန်တော့ဘဝတွင် မိန်းကလေးတစ်ဦးနှင့် ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ဇာတ်ကားတွဲကြည့်ဖြစ်မှာ ယခုဟာ ပထမဆုံးဖြစ်ကြောင်းကို ဝန်ခံရမှာရှက်နေသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဖွင့်ပြောချလိုက်သည်…

“ကိုကို့တစ်သက်မှာ… မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ တွဲပြီးတော့… ရုပ်ရှင်ကြည့်တော့မယ်ဆိုတာ ဒါ ပထမဆုံးပဲ… အဲဒါတွေးမိသွားတာ…”

“ဟယ်…တကယ်?”

“တကယ်ပေါ့…အဲဒါတွေးပြီး…ရင်ခုန်သွားတာ…”

“ဟယ်…”

ဘာမှန်းမသိ သူသိပ်ပျော်သွားသည်။ ရုပ်ရှင်လိုက်ပြမည် လက်ခံတော့ ဒီလောက်မဟုတ် နားလည်၍မရ… သူမျက်နှာတွင် အံ့သြရိပ်ဖုံးလွှမ်းသွားကာ ကြည်နူးရွှင်ပြုံးသွားသည် ကျွန်တော့ကို ဖက်ထားတာ သိပ်တင်းသွားသည် နာကျင်သွားသည့် အထိပင်။ ကျွန်တော့စိတ်ထဲ ပိုရှက်သွားသည်။ မနေတတ်တော့ သူကိုလုပ်မိလုပ်ရာ နမ်းတော့သည်။

“ပျော်လိုက်တာ ကိုကိုရယ်…ချစ်တယ်…ချစ်တယ်… ချစ်တယ်…ချစ်တယ်…အားးးးးချစ်တယ်…”

သူ့ပေါင်ဖြင့် ခွဖက်လိုက်တော့သည်။

“ကိုကိုတော့ ဇာခြည်နဲ့ပေါင်းမှ ပျက်စီးတော့မယ်…”

“ဟေ… ရုပ်ရှင်ကြည့်တာပဲ ပျက်စီးစရာလား?”

“ဘာရမတုန်း… ဒီနေ့ ကိုကို့ကို ကွမ်းယာဝယ်ကျွေးပြီး ဖျက်ဆီးမလို့…ကြံထားတယ်…”

“သွားရအောင်နော်…”

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် မြို့ထဲရုပ်ရုင်ရုံတွေကို ပတ်ကြည့်ကာ သူရွေးသည့် ရုံမှာကြည့်ဖို့ ကားကို Parking ထိုးနေတုန်းသူကွမ်းယာဆိုင်တစ်ဆိုမှာ ကွမ်းသွားဝယ်သည်။ တစ်ခေါက်ပြန်လာကာ

“ပြောတာတွေလည်း စုံလိုက်တာ…ဘာနဲ့စားမတုန်း မေးနေတယ်…ကိုကိုရ…”

“ဆေးတွေပြောတာဖြစ်မှာပါဇာခြည်ရ…ထုံးကွမ်းသီးနဲ့ပဲယာလိုက်လို့…”

ကွမ်းယာရတော့ ကျွန်တော်တို့ လက်မှတ်ဖြတ်ကာ ရုံထဲဝင်တော့သည်။ အရင်တုန်းကနှင့် သိပ်ကွာခြားသည်။ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေတုန်း သူကျွန်တော့ကို ခိုးနမ်းသည်။ ကျွန်တော် သူ့ကိုနမ်းလို့မရ ဖြစ်နေသည်။ ကွမ်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ ခဏကြာတော့ ဒီကွမ်းက တော်တော်ဒုက္ခပေးလာသည်။ 

ကျွန်တော် တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးပြန်လာသည်။ ပါးစပ်ထဲလည်း သိပ်စပ်နေသည်။ ကျွန်တော် ခဏတော့အောင့်ခံသေးသည်။ ကြာတော့မရ ပါးစပ်ထဲလည်း ကွမ်းတံတွေး ပြည့်နေသောကြောင့် စကားကလည်းပြောလို့မရ။ ကျွန်တော်အမူအရာဖြင့် အပြင်ခဏထွက်မည် ပြောတော့ သူလည်းလိုက်ထသည်… သန့်စင်ခန်းဝင်ကာ ထွေးချလိုက်သည်။ မရ ခံရဆိုးသည်။ သူ ရေတစ်ဘူး ဝယ်တိုက်သည်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ပြန်ဝင်ကာ ဇာတ်ကားကိုပြီးသည့် အထိဆက်ကြည့်၍ရသွားသည်။

ဇာတ်ကားကြည့်၍ပြီးတော့ ထမင်းဆိုင်ကောင်းကောင်းလေး ရှာပြီး နေ့လည်စာစား လိုက်ကြသည်။ ထမင်းစားပြီးတော့ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။

“ကိုကိုရယ်…အဲလိုရုပ်ရှင်ကြည့်ရတာ ပျော်လိုက်တာ… ခိုးနမ်းရတာလည်းပျော်တယ်…”

“ဟုတ်ပါ့…သူကျတော့နမ်းပြီးတော့…ကိုကို့မှာအဲဒီကွမ်းတွေနဲ့…”

“အင်း…ဟုတ်တယ်…ကိုကို့ကို နောက်ဘယ်တော့မှ ကွမ်းမကျွေးရဲတော့ဘူး…”

“ဇာခြည်က ဘာစိတ်ကူးထပေါက်ပြီး ကွမ်းကျွေးတာလဲ”

“မသိဘူး…အဲလိုကျွေးကြည့်ချင်နေတာ…ဟိုလေ…ပြောပြတတ်ဖူး…”

ကျွန်တော်နားလည်၍မရသော သူ့စိတ်ကူးကို ဆက်မတွေးတော့။ တွေးလည်း ကျွန်တော် ဉာဏ်မှီမှာ မဟုတ်ထင်သည်။ ဗိုက်ဝနေသောကြောင့် ခဏလှဲအိပ်ချင်နေသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားကြပြီး လဲအိပ်လိုက်ရာ သူကျွန်တော့ကို ဘေးစောင်းလေး ဖက်သည်။ အဲလိုဖက်ထားရင်း အိပ်ချင်သည်ပြောလိုက်တော့ သူကျွန်တော်ကိုယ်ကို တဖြည်းဖြည်း သပ်ပေးကာ သိပ်သည်။ ကျွန်တော်အိပ်ပျော်သွားသည်။

ဇာခြည်ကျွန်တော့ကို နှိုးတော့မှ နိုးသည် မမလာကြောင်း ပြောပြသည်။ သူသွားနှင့်ပြီး ကျွန်တော် နောက်မှ လိုက်ခဲ့မည်ပြောလိုက်သည်။

“ဇာခြည်ရေ့… မောင်လေးရေ့… ”

“ဟင်…မမ… ဘာဖြစ်လို့တုန်း?”

“သတင်းကောင်း ပြောမလို့ပါဟယ်…”

“ဟယ်… ဘာများတုန်း ပြောပြော…”

“နေပါအုံး မောင်လေးကော… မရှိဘူးလား?”

“ကျွန်တော်လာပါပြီ မမရ…”

“အင်း… ပြောပါအုံး ဘာတွေထူးတုန်း?”

“ရဲစခန်းကိစ္စလည်း ပြတ်သွားပြီ…လက်မှတ်လေးပဲ ထိုးပေးလိုက်ရတာ… ပြီးတော့ရှိ သေးတယ်… ပြောသေးဘူး…”

“အအေးတစ်ခွက်ဖျော်တိုက်မှ ပြောမယ်…”

“နေနေ..ကိုကို ဇာခြည်သွားဖျော်မယ်…”

ဖျော်ရည်သောက်ပြီး သူပြန်သွားတော့ ဇာခြည် ထွက်ရမည့် ခရီးအတွက် ဝယ်စရာတို့ကို စာရင်းလုပ်နေသည်။ သူစာရင်းလုပ်ပြီးသွားတော့ ဈေးကိုတစ်ခေါက်ထွက်ရပြန်သည်… ဝယ်တာခြမ်းတာနှင့် မိုးချုပ်သွားသည်။ မနက်ဖြန် ခရီးထွက်ရတော့်မည်…ဒါကို ဇာခြည်မှာ ပျော်တစ်ဝက် မပျော်တစ်ဝက်ဖြစ်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

မမမျက်နှာ သိပ်ကြည်လင်နေသည်။ ကြည့်ရတာ ပေါ့ပါးလန်းဆန်းနေသည်။ ဖျော်ရည်ကို ဇာခြည်သွက်သွက်လေး ဖျော်လာသည်။ ဖျော်ရည်ခွက်ကို ချပေးလိုက်တော့ မသောက်သေးဘဲ ဆက်ပြောသည်။

“နင့် ပန်းချီကားတွေဟယ်… ဒီနေ့ မနက်က တစ်ယောက်လာဝယ်တာ ဈေးလည်း မဆစ်ဘူး ခေါ်ဈေးအတိုင်း ဝယ်သွားတာ… အကုန်ဆို အကုန်ဟယ်…တစ်ချပ်မှ မကျန်တော့ဘူး… နောက်လေ… လိုချင်တဲ့ ပုံကြမ်းတွေ ပေးသွားသေးတယ်… ယူသွားတဲ့ ဟာထဲကလည်း ထပ်လို ချင်တာရှိ သေးတယ်တဲ့ နောက် ၆လကြာရင် ပြန်လာခဲ့မယ်တဲ့…ဆွဲထားပြီးသားရှိရင်ယူမယ်တဲ့…”

“ဟင် ဟုတ်လား?”

“အေးဟယ်…နင်တို့တော့ မသိဘူး ငါတော့သိပ်ပျော်တာပဲ…”

“ဟိုကောင်မကို ပြန်ပို့မလို့ စီစဉ်နေတာ စိတ်မချဘူး…လူကိုယ်တိုင်ပဲ ပို့မှအဆင်ပြေမယ်… အဲဒါ..…မောင်လေးကော…သမီးကော…အဆင်ပြေရင် ပို့ပေးကြမလားလို့… ငါကတော့ မော်လမြိုင်သွားထားတာ မကြာသေးဘူး…နင်တို့… အပြင်ကို အေးအေးဆေးဆေး ခရီးမထွက်ဖြစ်တာလည်း ကြာရောပေါ့….ရောက်ရင်လည်း ပျော်သလောက်နေခဲ့ပေါ့ဟယ်…”

“စိတ်ထဲပူမနေနဲ့…မမ ပို့ပေးပါ့မယ်… နက်ဖြန်စီစဉ်လိုက်မယ်”

“အင်း ငါပြန်မယ်…”

“ဟာ… ဖျော်ရည်သောက်သွားအုံးလေ…”

ဖျော်ရည်သောက်ပြီး သူပြန်သွားတော့ ယခုထွက်ရမည့် ခရီးအတွက် ဝယ်စရာတို့ကို စာရင်းလုပ်နေသည်။သူစာရင်းလုပ်ပြီးသွားတော့ ဈေးကိုတစ်ခေါက်ထွက်ရပြန်သည်… ဝယ်တာခြမ်းတာနှင့် မိုးချုပ်သွားသည်။မနက်ဖြန် ခရီးထွက်ရတော့မည့်…ဒါကို ဇာခြည့်မှာ ပျော်တစ်ဝက် မပျော်တစ်ဝက်ဖြစ်နေပြီး တွေဝေငေးမှိုင်နေတာ… တွေ့လိုက်ရသည်။

အားငယ်နေသော သူ့မျက်နှာလေးကို ကျွန်တော် အနမ်းလေးနှင့် နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။ ခဏကြာနမ်းလိုက်တော့သူလည်စိတ်ပါလက်ပါ ပြန်တုန့်ပြန်သည်…သူ အသက်ရှုမြန်လာသည်…..။

ခရီးဆိုသည်မှာ စတင်သည့် နေရာ တစ်နေရာရှိတတ်သလို… အဆုံးသတ်ပန်းတိုင် တစ်နေရာ ရှိတတ်သော်လည်းအချစ်မှာတော့…အစသာ ရှိ၍ အဆုံးမရှိဟု ထင်မြင်မိသည်…။


ပြီးပါပြီ။







ကိုကိုနှင့် ကျွန်မ၏ ဖြစ်ရပ်များ အပိုင်း ( ၇ )

 ကိုကိုနှင့် ကျွန်မ၏ ဖြစ်ရပ်များ အပိုင်း ( ၇ )

ဇာခြည် ရေးသည်။

“တတိယ တစ်မျိုးက ဇာခြည်လည်း ခုမှ လက်တွေ့လေ့လာနေလို့ သိလာတဲ့ဟာ… ”

“အိပ်ပျော်နေတဲ့ အချိန်လီးတင်းတာ… ဟိုလေ… ကိုကိုသိပါတယ်… REM အိပ်ခြင်းလေ… အိပ်မက်မက်တဲ့ အိပ်ခြင်းကော… အဲဒါမှာ… ကာမကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ဟာ ပါပါမပါပါ… မဆိုင်ဘူး REM အိပ်တာဆိုရင်ပဲ မူမှန် ကျားဆိုရင်တဲ့… မတ်ထောင်လေ့ရှိတယ်တဲ့ ဖတ်ပြီးကတည်းက ဇာခြည်ညညစောင့်ကြည့်တာ… ဟုတ်တယ်ကိုကိုရ…”

“ဟိုလေ… ကိုကို အိပ်မက်မက်တုန်း နိုးရင် တင်းနေတော့ ဇာခြည့်ကို လှည့်ကြည့်တယ်မဟုတ်လား ဇာခြည့်စနက်လားပေါ့… ဟုတ်ဖူး… အခုတလော ကိုကိုအိပ်နေတုန်း မစုတ်ပဲ စောင့်ကြည့်နေတာ တစ်ပတ်ရှိပြီ… ဟိုလေ ကိုကိုပြောတယ် မဟုတ်လာ မနက်အစောပိုင်းက ဆီးအိမ်တင်းလို့ မတ်နေတာလို့…

အဲဒါ မဟုတ်ဘူးကိုကိုရ ဇာခြည် ဖတ်ရတဲ့ထဲမှာ ကျားအများစုက အဲလိုပဲ ထင်တတ်တယ်တဲ့… အဲလိုတောင့်တာလေးကို ပြောတဲ့ အသုံးအနှုံးလေး သိပ်လှတာ ကိုကိုရ… “morning glory” တဲ့… “နံနက်ခင်း ကျက်သရေ” လို့ပြန်ရမလား မသိဘူး… နောက်တစ်မျိုးလည်း ခေါ်သေးတယ်… “morning wood” တဲ့… အဲလိုက ညည လေးငါးကြိမ်တောင့်တာ ကိုကိုရ ဇာခြည် အသေအချာ စောင့်ကြည့်ထားတာ…”

“ဒီလိုလီးတောင့်တာကိုကျတော့ အတိုက NPT တဲ့ အရှည်က (nocturnal penile tumescence) ခေါ်တယ်တဲ့ ကိုကိုရ…

ကိုကို့မှာတင် မကဘူး NPT ဆိုတာမျိုးနဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်ပဲ ဇာခြည်ပါဖြစ်တာကိုကိုရ… အဲအချိန်ဆို ဇာခြည့် clit တောင့်တင်းပြီးတော့ စောက်ပတ်လည်း ဖောင်းလာတယ်… အရည်ပါစိုလာတာ… ဇာခြည် စိတ်လာနေတယ် ထင်လို့ ကိုကို မနေ့မနက်က ထ–ိုးပစ်တာကော… အဲဒါ မဟုတ်ဘူးကိုကိုရ… အဲချိန်က ဇာခြည်နိုးကာစလေးပဲ… NPT ဆိုတာမျိုးဖြစ်တာ… ဇာခြည်တို့ မိန်းမတွေမှာလည်း ဖြစ်တယ်… မသိရင်တော့ စိတ်ထတယ်ပဲ ထင်မှာပဲ… ခုပဲ ကိုကိုပြောတယ် မဟုတ်လား…”

“အဲဒါက ဘာကြောင့်ဖြစ်ရလဲ? ဒါတော့ ဟိုလေ… ပညာရှင်တွေအကြောင်းအရင်း အတိအကျတော့ ရှာမတွေ့ သေးဘူးတဲ့… အင်း…ထင်မြင်ချက်ပေးတာတွေကို ဆက်စပ်စဉ်းစားတော့… ကိုယ်ခန္ဓာပြုပြင်ထိန်းသိမ်းတဲ့ ဖြစ်စဉ် တစ်မျိုးလို့ပဲထင်တာပဲ… ပြီးတော့ ဇာခြည် မနေ့က ရှာကြည့်နေတာကော… 

ကိုကိုဇာခြည့်ကို ပန်းချီ စပြတော့ Anatomical Structure ပြတုန်းကဟာထဲ… ကြောရိုးဆစ်(S2-S4) ရှိတာကောကိုကိုရ… အဲဒါနဲ့ ဆီးအိမ်နဲ့လည်း နီးတယ်လေ… ဆီးအိမ်မှာ ဆီးတင်းရင် ဖိအားဖြစ်မှာပဲ အဲဒီဖိအားကလည်း (S2ကနေS4) အထိသက်ရောက်မှာပဲ… သူ့သက်ရောက်မှုကလည်း တစ်စုံတရာ ပါမှာပေါ့…”

“တတိယ တစ်မျိုးက ဇာခြည်လည်း ခုမှ လက်တွေ့လေ့လာနေလို့ သိလာတဲ့ဟာ… ”

“အိပ်ပျော်နေတဲ့ အချိန်လီးတင်းတာ… ဟိုလေ… ကိုကိုသိပါတယ်… REM အိပ်ခြင်းလေ… အိပ်မက်မက်တဲ့ အိပ်ခြင်းကော… အဲဒါမှာ… ကာမကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ဟာ ပါပါမပါပါ… မဆိုင်ဘူး REM အိပ်တာဆိုရင်ပဲ မူမှန် ကျားဆိုရင်တဲ့… မတ်ထောင်လေ့ရှိတယ်တဲ့ ဖတ်ပြီးကတည်းက ဇာခြည်ညညစောင့်ကြည့်တာ… ဟုတ်တယ်ကိုကိုရ…”

“ဟိုလေ… ကိုကို အိပ်မက်မက်တုန်း နိုးရင် တင်းနေတော့ ဇာခြည့်ကို လှည့်ကြည့်တယ်မဟုတ်လား ဇာခြည့်စနက်လားပေါ့… ဟုတ်ဖူး… အခုတလော ကိုကိုအိပ်နေတုန်း မစုပ်ပဲ စောင့်ကြည့်နေတာ တစ်ပတ်ရှိပြီ… ဟိုလေ ကိုကိုပြောတယ် မဟုတ်လာ မနက်အစောပိုင်းက ဆီးအိမ်တင်းလို့ မတ်နေတာလို့…အဲဒါ မဟုတ်ဘူးကိုကိုရ ဇာခြည် ဖတ်ရတဲ့ထဲမှာ ကျားအများစုက အဲလိုပဲ ထင်တတ်တယ်တဲ့… 

အဲလိုတောင့်တာလေးကို ပြောတဲ့ အသုံးအနှုံးလေး သိပ်လှတာ ကိုကိုရ… “morning glory” တဲ့… “နံနက်ခင်း ကျက်သရေ” လို့ပြန်ရမလား မသိဘူး… နောက်တစ်မျိုးလည်း ခေါ်သေးတယ်… “morning wood” တဲ့… အဲလိုက ညည လေးငါးကြိမ်တောင့်တာ ကိုကိုရ ဇာခြည် အသေအချာ စောင့်ကြည့်ထားတာ…”

“ဒီလိုလီးတောင့်တာကိုကျတော့ အတိုက NPT တဲ့ အရှည်က (nocturnal penile tumescence) ခေါ်တယ်တဲ့ ကိုကိုရ…

ကိုကို့မှာတင် မကဘူး NPT ဆိုတာမျိုးနဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်ပဲ ဇာခြည်ပါဖြစ်တာကိုကိုရ… အဲအချိန်ဆို ဇာခြည့် clit တောင့်တင်းပြီးတော့ စောက်ပတ်လည်း ဖောင်းလာတယ်… အရည်ပါစိုလာတာ… ဇာခြည် စိတ်လာနေတယ် ထင်လို့ ကိုကို မနေ့မနက်က ထ–ိုးပစ်တာကော… အဲဒါ မဟုတ်ဘူးကိုကိုရ… အဲချိန်က ဇာခြည်နိုးကာစလေးပဲ… NPT ဆိုတာမျိုးဖြစ်တာ… ဇာခြည်တို့ မိန်းမတွေမှာလည်း ဖြစ်တယ်… မသိရင်တော့ စိတ်ထတယ်ပဲ ထင်မှာပဲ… ခုပဲ ကိုကိုပြောတယ် မဟုတ်လား…”

“အဲဒါက ဘာကြောင့်ဖြစ်ရလဲ? ဒါတော့ ဟိုလေ… ပညာရှင်တွေအကြောင်းအရင်း အတိအကျတော့ ရှာမတွေ့ သေးဘူးတဲ့… အင်း…ထင်မြင်ချက်ပေးတာတွေကို ဆက်စပ်စဉ်းစားတော့… ကိုယ်ခန္ဓာပြုပြင်ထိန်းသိမ်းတဲ့ ဖြစ်စဉ် တစ်မျိုးလို့ပဲထင်တာပဲ… ပြီးတော့ ဇာခြည် မနေ့က ရှာကြည့်နေတာကော… 

ကိုကိုဇာခြည့်ကို ပန်းချီ စပြတော့ Anatomical Structure ပြတုန်းကဟာထဲ… ကြောရိုးဆစ်(S2-S4) ရှိတာကောကိုကိုရ… အဲဒါနဲ့ ဆီးအိမ်နဲ့လည်း နီးတယ်လေ… ဆီးအိမ်မှာ ဆီးတင်းရင် ဖိအားဖြစ်မှာပဲ အဲဒီဖိအားကလည်း (S2ကနေS4) အထိသက်ရောက်မှာပဲ… သူ့သက်ရောက်မှုကလည်း တစ်စုံတရာ ပါမှာပေါ့…”

“အင်း ဟုတ်ပါတယ်… ဇာခြည်ရ… တစ်ခါတစ်လေလည်းမှားမှာပေါ့… ကြည့်စမ်းကွာ ယောက်ျားဖြစ်ပြီးတော့ ဇာခြည်ပြောမှ သိရတာ… ဒီတစ်ချက်တော့ ကိုကိုသိပ်လိုသွားပြီ… အမှန်တော့လည်း ဇာခြည်ရယ်… ကိုကိုတို့ ယောကျ်ား အများစုက ဒါနဲ့ပတ်သက်ရင် သိမလေ့လာဖြစ်တာလည်း ပါတယ်ကွ… ဟိုကွာ… ဒါမျိုးဆိုတာ သူ့ဘာသာသူတတ်သွားမယ် မှတ်ပြီးတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆရာကြီးတွေအဖြစ် သတ်မှတ်ထားတတ်ကြတာ များတယ်ကွ… 

ဒီတစ်ချက်တော့ သိပ်မှားတယ်… ပြီးတော့ကွာ… ဇာခြည်တို့ကျတာ့ လေ့လာအားသန်တယ်… ကိုကိုတို့ကျတော့ ဖန်တီးအားပေ့ါ… ဥပမာကွာ… Construction တွေရှိတယ်ကွာ… ပြီးတော့…ပန်းပုလိုဟာမျိုးပေါ့… ဒါမျိုးကျတော့ ယောက်ျားတွေလုပ်တာများတယ်… Creation ပေါ့… ”

ကိုကိုနော်… စကားတွေဘယ်ရောက်သွားတာလဲ… ဟွန်းနော်… ဘာ Creationလဲ… ဘာ ပန်းပုလဲ… ရုပ်အသေကြီး ဖန်တီးတာများ… ဇာခြည်တို့က အရှင်ဖန်တီးနိုင်တော့ အသေကြီးဖန်တီးရတာ စိတ်မပါတာ သဘာဝပဲ…ဟောဒီကိုကို့ကိုလည်း ဇာခြည်တို့ပဲ ဖန်တီးတာ…ကဲ…

အီး…ဟင့်…ဟင့်…နေပါအုံးကိုကိုဒီနေ့မှ ဘာတွေဖြစ်နေလဲဟင်… အရင်အဲလိုမဟုတ်ပါဘူး…အီး… ဇာခြည် အကောင်းနဲ့ ရှာထားတဲ့ဟာလေး ပြောပြတာကို… ကိုကိုရယ်… နောက်မပြောတော့ဘူး… ကိုကိုဇာခြည့်ကို မာနထားတယ်… မချစ်တော့ဘူး…အီး…ဟင့်…”

ကျွန်တော် စကားမှားသွားမှန်းသိလိုက်သည်… တကယ်လည်း ရုတ်တရက်စိတ်လွတ်ပြီးဘယ်လို ပြောထွက်သွားမှန်း မသိလိုက်… မလွယ်… ဒီအမှားကကြီးသည်။

“ဇာခြည်လေးရယ်… ကိုကိုမှားသွားပါတယ်ကွာ… ကိုကိုနောက်အဲလို မပြောတော့ဘူး မငိုနဲ့တော့နော်…လာကိုကို့ရင်ခွင်ထဲလာ… ဇာခြည်လေးလိမ္မာတယ်…”

သူအငိုတိတ်သွားတော့… အိမ်ထဲဝင်သွားကြတော့သည်… သူ့မျက်နှာ မကောင်း….အိပ်ယာပေါ် ခဏလှဲရာ ကျွန်တော့ရင်ခွင်ထဲဝင်လှဲကာ ခဏကြာတော့ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်…

နိုးတော့ချက်ချင်းထကာ ကျွန်တော့ပေါ်တက်ခွသည်။ ကျွန်တော့ ပုဆိုးကို ဆွဲတင်လိုက်ကာ သူ့စကပ်ကိုလည်း ဖယ်လိုက်သည်။ ပင်တီဝတ်ထားပြီး ကျွန်တော်လည်း အတွင်းခံနှင့်။ သူ့ဆီးခုံဖြင့် သာသာလေး ဖိထားသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတော့သည်။ 

သူ့တင်ပါးကို ပွတ်သပ်ခြေပေးတော့ ကျွန်တော့လက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့အပေါ်ပြားကပ်နေအောင် ဖက်လိုက်သည်။ တော်တော်လေး ကြာမှ…ထကာ သူ့အဝတ်တွေ ကမန်းကတမ်း အကုန်ချွတ်ချကာ ကုတင်ပေါ်တွင်ပဲ ပစ်ချထားလိုက်သည်။ ကျွန်တော့ အဝတ်တို့ကိုလည်း ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ချွတ်ဖယ်သည်… အဝတ်ချွတ်လို့ပြီးတော့ အခုနအတိုင်း တက်ခွကာ ဖက်ထားပြန်သည်။

ကျွန်တော် စိတ်ထလာသည်။ လီးတင်းလာတော့ သူ့ဆီးခုံကိုကြွကာ လက်နောက်ပြန်ဖြင့် တေ့သွင်း ယူတော့ သူစောက်ပတ် စောက်ရည်ရွှဲနေသည်။

“ကိုကို သွင်းပဲ သွင်းထားနော်…”

တိုးလျှသော အသံလေးဖြင့် ပြောသည်။ ပြီးတော့ ဖိကပ်ပြန်သည်။

“စောက်ပတ်ထဲ လီးလိုချင်နေလို့… –ိုးချင်သေးဘူး…အယ်…တင်းပြီးနွေးနေတာပဲ…ဟယ်…အသက်ရှူ မမြန်နဲ့လေ… စိတ်လျှော့ထားနော်ကိုကို…ဒီတိုင်းသွင်းထားမယ်နော်…”

“အင်း”

“ကိုကိုစိတ်မထိန်းနိုင်လို့ –ိုးချင်နေရင်တော့ –ိုးနော်… စိတ်ထိန်းနိုင်ရင်တော့ ဇာခြည်ဒီအတိုင်းလေးပဲ ချစ်ချင်သေးတယ်…”

“ထိန်းနိုင်ပါတယ် ဇာခြည်လေးရ”

“ဇာခြည်ကိုကို့ကို စိတ်မဆိုးတော့ဘူး”

“တကယ်နော်မိန်းမ… ကိုကိုမှားသွားတာကွာ…”

“အဲဒါပြောနဲ့… ကိုကိုဇာခြည့်ကိုချစ်တာသိတယ်… အွန့် ပြွတ်…”

“ဇာခြည့်ပေါ်မာနထားချင်လည်းထား… ကြိုက်သလိုချစ် စိတ်ဆိုးဘူး… ဇာခြည့်အပေါ် စိတ်လည်းဆိုး… ဆုံးလည်းဆုံးမ… ဟိုလေ… အမှန်က ဇာခြည်ကြိတ်လေ့လာနေတာလေး ပြောပြချင်နေတာ… တကယ်သိချင်လို့ ဒီလီးကြီးစုပ်ချင်တာ အောင့်ထားပြီး သေချာအောင်စောင့်ကြည့်နေတာ တစ်ပတ်တောင်ရှိပြီ… ဒီညကစပြီး စုပ်တော့မှာ… ဇာခြည် အပြောမတတ်တာပါကိုကိုရ…”

“မဟုတ်ပါဘူး မိန်းမရ… ကိုကိုမှားသွားတာ…”

“ကိုကိုမှားဘူး… မှန်တယ်… ဇာခြည့်ကိုကို ဘယ်တော့မှ မမှားဘူး… အမြဲမှန်တယ်…ဒါပဲ”

မှားပါတယ်… မှန်ပါတယ်…

“အင်းမှန်တယ်…”

“လီးကြီးလည်း မှန်တယ်…”

“မှန်တယ်… ဇာခြည့်ထဲညှပ်သတ်နေပြီ… ”

သူလီးကို မထုတ်ဘဲခွလျက်ထထိုင်သည်… ကျွန်တော့လက်တစ်ဘက်ကိုဆွဲကာ သူ့နို့ပေါ်တင်ပေးသည်။

ကျွန်တော် ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ လက်တစ်ဘက်ဖြင့် သူ့ဗိုက်သားလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ သူသိပ်ပျော်သွားသည်…

“ကိုကို… မှန်မှန်ပြောနော်… မအောင့်နိုင်တော့ဘူး မဟုတ်လား –ိုးချင်နေပြီမဟုတ်လား?”

“အင်း ဟုတ်တယ်… ဇာခြည်နေနိုင်သေးရင် ရသေးတယ်…”

“စိတ်ညစ်တယ်ဟယ်…ကိုကိုညစ်တယ်…ကိုကိုလူညစ်ကြီး”

“အဲဗျာ… ဘာညစ်လို့တုန်း”

“ကိုကိုမှားတယ်…သိပ်မှားတယ်ဟယ်…ပြောချင်ဘူး… ဇာခြည့်ကို အတင်းတက်–ိုးတော့မလားလို့ ဇာခြည်စောင့်နေတာ…

–ိုးပေးဘူး… ကိုကို မကောင်းဘူး… ဟွန့်…ဝူးးးးးးးးးးဝါးးးးးးးးးးမှားးးးးတယ်….အူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

“အဲဗျာ… ဟုတ်တယ် သိပ်ကိုမှားတယ်…ကဲ…လာထား မှန်သွားအောင် အမှန်ပြင်ပစ်လိုက်မယ်… ”

သူ့ကို တွန်းလှဲကာ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဝင်လိုက်တော့ ဟန်ဆောင် ရုန်းသည်။ ပေါင်စေ့သည်။ ကျွန်တော် သူ့ပေါင်ကို အတင်းဖြဲသည်။

သူသိပ်ပျော်သွားကာ တခွီးခွီးရယ်ရီနေသည်…။

“ခံဘူး ခံဘူး..–ိုးနဲ့…”

“မရဘူး…လာထား”

“ညီမကို မလုပ်ပါနဲနော်… လွှတ်ပါနော်… တနားပါ…”

ရုပ်ရှင်ထဲက ပုံစံ ဟန်လုပ်ပြောသည်…

“လွှတ်ဘူးကွ”

“ဟိုလေ… ရှိတာ အကုန်ယူသွားပါ… ညီမကိုတော့ လွှတ်ပေးပါနော်..”

“ဟား…ဟား…ဟား…ရဘူးကွ…”

“ကယ်ကြပါအုံးရှင်…ကယ်ကြပါအုံး…ဒီမှာ ညီမကို လူဆိုးကြီး မုဒိမ်းကျင့်နေတယ်…”

“ဟား…ဟား…မင်းကိုကယ်ဖို့ ဘယ်သူမှ မလာဘူး…မှတ်ထားကွ…လာပြီ…”

သူအူမြူးသွာကာ တခွီးခွီးရယ်နေတော့သည်…။ လီးတေ့ကာ ဆောင့်သွင်းချလိုက်သည်။

“အယ်… ကောင်းလိုက်တာ…–ိုး… –ိုးးးး”

“တီးးးး….. တီးးးး….. တီးးးး….. တီးးးး…..”

ဖုန်းဝင်လာသည်…

“ဟယ်… ဇာခြည့်ဖုန်းပိတ်ထားတယ်… ကိုကို့ဖုန်း… ကိုကို့ဖုန်း…ဒီဖုန်းစုတ်ကြီး ကိုင်ပေါက်ပစ်မယ်…”

အလွန်စိတ်ညစ်သွားသည်… တော်တော် အလိုက်မသိတဲ့ဖုန်း… တစ်နေကုန် ဘာအသံမှ မထွက်ဘဲ ဒီအချိန်ကြီးကျမှ…. ဖုန်းကဆက်တိုက်အော်နေသည်… မပြောချင်…ကြည့်တော့ ကြည့်လိုက်မည် အရေးကြီးတာ မဟုတ်ရင် မပြောဘဲ ထားလိုက်မည်တွေးလိုက်သည်။ ကောက်ကြည့်လိုက်တော့ မမနံပါတ်… ဟာ… မကိုင်လို့ မဖြစ်…

“မောင်လေး… မောင်လေး… ဒီမှာ မမဒုက္ခရောက်နေတယ်…”

“ဟာ… မမပြော… ဘာဖြစ်တုန်း…”

“လာပါအုံးဟယ်… ဒီမှာ xxxxရဲစခန်းလိုက်ခဲ့ပါအုံး… သေချင်တာပဲ… ဒီကောင်မနဲ့… ခေါ်လာတာ တစ်ပတ်တောင် မကြာသေးဘူး ဒီမှာမမနဲ့ ထွေးမေရှိတယ်.. အိမ်ဝင်ပြီး ဖြူဖွေးကိုခေါ်ခဲ့… အဲဒီကောင်မ သိလိမ့်မယ်…”

“ဘာဖြစ်တာလဲ မမ…”

“ဝါဝါပေါ့… ဆိုင်ပိတ်ခါနီး သူပျောက်သွားတာ… အခုမိပြီ… ပြဿနာတက်နေတယ်… လာပါဟယ်…နင်ကားပေါ်ရောက်ရင် ဖုန်းပြန်ခေါ်… အခုထွက်ခဲ့တော့…သွက်သွက်လေး…”

“ဇာခြည်ရေ့… မမ… ဟိုဝါဝါပျောက်သွားလို့ … ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး ရဲစခန်းရောက် နေတယ်…ပြန်တော့တွေ့ပြီပြောတယ်… အဲဒါလိုက်သွားရအောင်…”

ကျွန်တော်တို့ အမြန်ထလိုက်ပြီး… ပဝါဖြင့် ပြီးစလွယ်သုတ်လိုက်ကြပြီး… အဝတ်မြန်မြန် ကောက်ဝတ်ကာ မမအိမ်ဝင်ပြီး ဖြူဖွေးကိုစောင့်ခေါ်ပြီး ကားထဲရောက်မှ…

“ဇာခြည်မမကိုဖုန်းခေါ်”

“ရော့ကိုကို ဝင်ပြီ…”

“မောင်လေး… ဖြူဖွေးပါလား?”

“ပါတယ်မမ စိတ်အေးအေးထား ကျွန်တော်တို့ လာနေပြီ…”

“အဲကောင်မ မေးစမ်းဟယ်… ဘာတွေဖြစ်တာလဲလို့…ဒီကောင်မပြောတာ ငါမရှင်းဘူး”

“ဆိုင်ပိတ်တော့ ဒီကောင်မ အမြန်လစ်ထွက်သွားတာ… ထွေးမေ အစကတည်းက မသင်္ကာဘူး ပြောတယ်… သူ့ကိုကားတင်ပြေးလို့ အဲဒါဦးသန်းမြတို့နဲ့လိုက်တာ… ဦးသန်းမြကြီး ဖုန်းဆက်ပြီးရဲတိုင်လို့ပေါ့… ဒီက စခန်းမှူးကြီးကလည်း မောင်လေးနဲ့သိတယ်ဆို…”

“ဟုတ်ကဲ့ သိလိမ့်မယ်… လာပါပြီမမ လာမှပြောမယ်…”

“ဖြူဖွေးနင်မှန်မှန်ပြောပြစမ်း… ဝါဝါအခုတစ်လော ဘာတွေလုပ်နေတုန်း ရည်းစားရှိသလား? နင် မမကို မလိမ်နဲ့နော်…”

ဇာခြည်မေးတော့… ဖြူဖွေးဆိုသော ကောင်မလေး တော်တော် လန့်နေသည်… ခြောက်မေးလို့ မဖြစ် ချော့မေးမှရမည်။

“ဖြူဖွေး…ကလေး…ဖြစ်တာကို နင်မှန်မှန်ပြောစမ်းကွယ်… နင်ထိန်ချန်ရင် ကိုကြီးတို့ ဘာမှလုပ်ပေးလို့ မရဘူးဖြစ်နေမယ်…”

“ဟုတ်ကိုကြီး…ဟို…ဟို… ညီမ….မပါဘူးအဲထဲမှာ သူ့ကို တားသေးတယ်…”

“အင်း ဆက်ပြော ဘာမပါတာလဲ ဘာတားတာလဲ”

“သူဒီရောက်လာတော့ အင်တာနက်ဆိုင် ခဏခဏသွားတယ်… အဲဒါနဲ့ဆိုင်မယ်ထင်တယ်… သမီးကိုအဖေါ် ခေါ်သွားတာပဲရှိတယ်…သမီးမပြောဘူး…ကွန်ပျူတာလည်း မတတ်ဘူး…”

“ဖြူဖွေး ပြောပြစမ်း…ဘာတွေပြောသလဲ…မမကိုညာဖို့မကြံနဲ့နော်…”

“ဝါဝါ…ဝါဝါ… ဂျီတော့ဆိုတာမှာ စကားပြောတယ်…ဟို…ဝက်ကင်ဆိုလား…ဘာဆိုလားမသိဘူး…အဲဒီဟာနဲ့…ဗွီဒီယိုနဲ့ပါ စကားပြောတယ်…

မာ်လမြိုင် ကတည်းက ဒီက ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ ရည်းစားဖြစ်နေတာတဲ့ အင်တာနက် ရည်းစားတဲ့… အဲဒါ သမီးကိုလည်း ပြောခိုင်းတယ်… သမီးမပြောဘူး…”

“သူဘာတွေပြောသလဲ…”

“ဟို… ဟို… မသိဘူး… ဝါဝါပဲပြောတာ သမီးမပြောဘူး… ဝါဝါ မမကြီးကင်မရာနဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ ခိုးရိုက်ပြီးပို့တယ်…”

“အေး… အပြန်အလှန်ပို့ကြတာလား?”

“ဟုတ်…ဟုတ်တယ်မမ… မပို့ဘူး ဝါဝါ သမီးပုံပါရိုက်ပို့မယ်ပြောနေတာ… သမီး အရိုက်မခံဘူး… သမီးပုံ မပါဘူး… အခုခေါ်တာ… သမီးကိုပါဖမ်းမှာလား… သမီးကြောက်တယ်… သမီးကြည့်ပဲကြည့်လိုက်တာ မမဇာခြည်…သူအတင်းပြနေလို့… ဘုရားစူး မိုးကြိုပစ်…သမီးတစ်ခွန်းမှ ပြောပါဘူး…”

“မဖမ်းဘူး… နင်မပါရင်ပြီးတာပဲ… နင်အဲဒီကောင်ကို မြင်ဖူးတယ်ပေါ့…?”

“ဟို..ဟို…မသိဘူး…ပုံထဲမှာ…မျက်နှာမပါဘူး… မကောင်းဘူး…”

“နင်ပြောတော့ ဗွီဒီယိုနဲ့ပါပြောတယ်ဆို… အဲဒါမျက်နှာမပါဘဲနေမလား? နင်မညာနဲ့နော် ဖြူဖွေး…”

“ဗွီဒီယိုနဲ့လည်း ဟိုဘက်က… မျက်နှာမပါဘူးမမဇာခြည်…တကယ်ပြောတာပါ…”

“တောက်”

“ဝါဝါ့ကိစ္စဆက်ပြောစမ်း… သူတို့ချိန်းတွေ့တာတွေဘာတွေ ရှိသေးလား? သူနင့်ကို ဘာမှ ပြန်မပြောဘူးလား?”

“သသမီး… အဲဒီနေ့ကတည်းက မလိုက်တော့တာ… ဝါဝါ ညကပြောနေတာ… ဒီနေ့ချိန်းတွေ့မလို့တဲ့… ဆိုင်ပိတ်ပြီးရင် သွားရအောင်တဲ့ သမီးလိုက်ရင် လမ်းထိပ်ကနေ ကားနဲ့လာကြိုပေးမယ်တဲ့… သမီးလိုက်ရင်… သမီးကိုပါ လက်ဆောင်တွေ ဝယ်ပေးမယ်တဲ့ သူ့ရည်းစားက သမီးကိုလည်း ခင်တယ်တဲ့မုန့်လည်း ကျွေးမယ်တဲ့…”

“ဟယ်… ဒီအထိတောင်ဖြစ်တာ…နင် မမကိုဘာလို့ မတိုင်သလဲ ဖြူဖွေး…ပြောစမ်း… နင် မမကြီးနဲ့ မတိုင်ရဲရင်တောင် ငါ့ကိုပြောရောပေါ့ဟဲ့…”

“ဟို…ဟို သူပြတဲ့ပုံတွေကြည့်တာ မမကိုပြန်ပြောပစ်မယ်လို့ ခြိမ်းခြောက်တယ်… မသိဘူး သမီးရှက်တယ်…ဟီး…”

ဒီလိုနှင့် ရဲစခန်းရောက်သွားသည်… စခန်းမှူးမှာ မမပြောသည့်အတိုင်း ပန်းချီကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်းဖြစ်နေသည်… ဒီကောင် လူတော်…သဘောကောင်း ဖြစ်သည်။ ငွေကြေးလည်း ပြည့်စုံသည်။ အဲဒီကတည်းက Arthur Conan Doyle တို့ Agatha Christie တို့ ဖတ်နေသည့်အကောင်… ဒီအလုပ်က ဝါသနာပါ၍သာ လုပ်နေသူ။ 

ကျွန်တော်ကတော့ အများစု အမြင်ကျဉ်းပြီး Authoritarian…အရိပ်အောက်မှာ အခစားဝင်နေကြသည့် ဘယ်အရောင်ဝတ်ကိုမဆို သိပ်ကြည့်ရသူမဟုတ်… ကင်းအောင်လည်း နေတတ်သည်။ အထူးသဖြင့် ဝါဒဖြန့်ချိရေးလုပ်သော ကောင်တွေဆို အလွန်မုန်းသည်။ ကျောင်းနေဖက်ချို့ အကောင်တွေဖြစ်နေတာ ကြုံဖူးသည်။ တွေ့တော့ နှုတ်ဆက်ကြသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီကောင်တွေ စကားပြောလာလျှင် ဝါဒလွှမ်းမိုးမှုကင်းတာ သိပ်ရှားသည်။ ဒါကြောင့် ကြာကြာပြောမရ… ဒီလိုနှင့် မဆုံဖြစ်တာများသည်…။

ပန်းချီကျောင်းကတည်းက ဒီကောင်နှင့် အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားခဲ့တာ… ပန်းချီပြပွဲတစ်ခုမှာ ဒီကောင့်ကို တစ်ခါတွေ့ဖူးသည်။ ပန်းချီပိုးလည်း မသေသေးဟုပြောခဲ့တာကို မှတ်မိသည်။ ယခုသူ့ စားပွဲပေါ်မှာ ဒီကောင့်ကို ကျွန်တော်ဆွဲပေးခဲ့သော Sherlock Holmes ပန်းချီကားလေး သေးသေးကို အသေအချာ ဘောင်ခတ်ထောင်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

ဝါဝါ့ကိုခေါ်သည့် ငနဲသားမှာ ဆံပင်ရှည်ရှည်… အဝတ်အစားလည်း ကိုးရိုးကားယား ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျနေသည်။ သူငယ်ချင်းမှာလည်း ဒီကောင့် Google Accountကို ရအောင်စစ်မေးပြီး ဝါဝါနှင့် ပြောထားသည့် Past Chat ကို သူတို့ Google Account အသီးသီးမှ ပုံနှိပ်ထုတ်ထားပြီးသား။ ကျွန်တော့ကို ပြသည်။ အပြန်အလှန် ပို့ထားသည့် ပုံတို့ကိုလည်းပြသည်။ ဆက်လက် ဆောင်ရွက်စရာရှိတာကို သူလုပ် ထားမည် ကျွန်တော့ကိုလည်း လိုအပ်မှ ပြန်ခေါ်မည်။

ရဲစခန်းကိစ္စ ဖြေရှင်းပြီး မမကော ကျွန်တော့ သူငယ်ချင်းအပါအဝင် ကျွန်တော်တို့ တစ်သိုက် ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ ဝင်ကာ ညစာစားကြသည်။ အခုတစ်လော အွန်လိုင်းမှ ဒီလိုလုပ်နေသည့် ကောင်တွေ ရှိနေသည်ကို ပြောပြသည်။ Blackmail လုပ်ခံနေရသူမိန်းကလေးတို့လည်း ရှိနေသည်ကို သူပြောပြနေသည်။ အထူးသဖြင့် မမမှာ စိတ်သိပ်လှုပ်ရှားနေသည်… ကြားရသည့်စကားတွေကို အံ့လည်းအံ့သြနေသည်။

“ငါ့ Olympus ထဲမှာဓါတ်ပုံတွေ ပြန်ကြည့်နေတာ မဟုတ်ကဟုတ်ကပုံတွေ…ထွက်လာတယ်… ငါကလည်း မျက်နှာသိအောင် ချဲ့မကြည့်တတ်… ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲဆိုတာ… စစ်မေးတော့လည်း ဘယ်သူကမှ ဝန်မခံဘူး…”

“ဒီကောင်မပုံတွေပေါ့… အားပါးပါး… တော်တော်ရှုပ်တဲ့ ကောင်မ… လူကဖြင့်… ပြောချင်တော့ဘူး… မောင်လေး အခုကိစ္စပြီးသွားရင် ဒီကောင်မ မော်လမြိုင် ပြန်ပို့ရအောင်ဟယ်… ငါမထားတော့ဘူး…”

“ဒီကောင်မ မမဇာခြည်တို့လို အိမ်မှာ အင်တာနက် တပ်ပါလားတဲ့… ရောက်တာ မကြာသေးဘူး ပြောနေတာ…”

“ငါ မော်လမြိုင်ပြန်တဲ့ အပတ်ကကောဟယ်… အတင်းပဲ လိုက်ချင်တယ် လိုက်ချင်တယ်နဲ့ ကောင်မ… ဒူးရင်းခြံမှာက နေတာဆင်ပြေရဲ့သားနဲ့… အဲဒီမှာကတည်းက ပြောတော့ပြောကြသား ဟဲ့… ဒီကောင်မ က အင်တာနက်သရဲတဲ့ ငါမှမသိတာဟယ်…နားလည်းမလည်ဘူး…ကိုယ့်နယ်ကဟာဆိုတော့ ရိုးမယ်ထင်တာပေါ့…”

“ကျွန်တော် ကြုံတဲ့ဟာတွေတော်တော်များများက ဘာမှတော့ ဟုတ်တိပတ်တိတတ်တာတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ… သူတို့တတ်တာက VZO, G talk, ပြီးတော့… ရည်ရွယ်ချက်မကောင်းတဲ့ ဆိုဒ်တချို့ပေါ့… လွန်ပါတယ်… ဒီလိုကောင်တွေ ကလည်း… ဒါတွေမှာတော့ သူတို့ကို ဆရာတင်ရမလိုဖြစ်နေပြီ… သူတို့နဲ့ မိတဲ့ Stick ကို Password နဲ့ ပိတ်ထားတာတောင် ကြုံသေးတယ်… ခင်ဗျားတို့ကျွန်တော်တို့က သူတို့လောက် Zawgyi ရိုက်တာ မမြန်ဘူး… ဒါတော့ သူတို့ သိပ်သွက်တယ်…အံ့သြလောက်အောင်ကိုးသွက်တာ…”

“နည်းပညာပဲဗျာ… ကောင်းတဲ့နေရာသုံးရင် အားလုံးအကျိုးရှိတာပေါ့… အခုလိုဟာတွေက ဒီရန်ကုန် မပြောနဲ့ နယ်ကလည်း သိပ်သွက်နေတာ… ဆိုင်တွေမှာ အများဆုံးသုံးတာ ဒါတွေပဲ… Facebook Chat ကိုဗျာ… ဒီကောင်တွေဆီကသိတာ… ဒီရှေ့ဆို…Cyber-crime တွေများလာဖို့ပဲရှိတယ်… ကျွန်တော်တို့ဘက်ကလည်း ပြင်ဆင်ရမှာတွေ အများကြီးဗျ… လိုသေးတယ်…”

“မိဘတွေလည်း Awareness လိုတယ်ဗျ… ကွန်ပျူတာရှေ့ထိုင်နေရင်ပဲ ကောင်းတဲ့ အလုပ်တစ်ခုခုတော့ လုပ်နေတယ်လို့ မှတ်ကြတာများတယ်…”

“Cybercafe သွားတယ်ဆိုတာ Possibility တွေက အများကြီးပဲ… ခင်ဗျား ထင်ထားမှာတောင် မဟုတ်ဘူး Cybercafe ရောက်ပြီး ကီးဘုတ် တစ်ချက်မထိဘဲ ချိန်းတွေ့တဲ့နေရာ လုပ်နေတာလည်း အများကြီး… သူက Privacy ရှိနေတာကိုး… ဈေးကလည်းပေါ… ပြီးတော့ ဒီကိုသွားရင် ဘယ်သူမှလည်း မထင်ဘူးလေ…

ပြီးတော့ Connection မကောင်းတဲ့ အချိန်မှာ entertain လုပ်ဖို့…Adult Movieတွေအများကြီး ထားပေးထားတဲ့ဆိုင်လည်း တွေ့တယ်ဗျ…တချို့ကလေးတွေဆို External Hard Drive နဲ့အလွယ်ကူးယူသွားတာလည်း တွေ့တယ်…ဟာ…ပြောပြရင် အများကြီးပဲ မကုန်ဘူး…”

“နေပါအုံး… မေးချင်ပါသေးတယ်… ဒီထဲနေတဲ့လူဆိုတော့… Bribery ကိစ္စတွေ ဘယ်လိုလုပ်တုန်းဟ…အဲဒီတစ်ခုတော့ စိတ်ဝင်စားတယ်… ဟို CG CG အော်သံက ညံနေလို့လေ…”

“ဟား…ဟား ကိုယ့်လူရေ့… ဒီဟာကြီးကတော့ တကယ်ပြောရင် ရယ်စရာတော့ ကောင်းတယ်… တစ်ချို့ကိစ္စမှာဆို ကိုယ်ကလက်မခံရင် တစ်ဘက်သားသိပ်ရှက်သွားမှာမျိုးလောက်ကို တော့ မသိမသာ လက်ခံပေးလိုက်တာပဲ… ပြီးတော့ ကိုယ့်အောက်ကကလေးတွေကို မုန့်ဖိုးပေးပစ်တယ်…ဒါပါပဲ… လူတွေက အကျင့်ကိုးပါနေတာဗျ…ကျွန်တော်တို့နဲ့ ပတ်သက်ရင်ကို မပေးရ မနေနိုင်သလိုပဲ…ဟား…ဟား…ဟား…”

သိပ်ခက်သည်…လူတွေခက်သည်… ဒီကလေးတွေ သိပ်ခက်သည်။ အင်မတန်ရင်မောရသည်။ စားပြီးသောက်ပြီးတော့ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။

“စိတ်ထဲမှာ မွန်းကျပ်နေသလိုပဲကိုကိုရယ်… လသာနေတယ်…ခြံထဲဆင်းလျှောက်ရအောင်”

“လာလေ…”

ခြံထဲ ဆင်းလျှောက်ဖြစ်သည်… လေအေး တဖြူးဖြူးတိုက်နေသောကြောင့် စိတ်ထဲ နည်းနည်း ပေါ့သွားသလိုခံစားရသည်။ ခက်သည်။ အခုကျမှ ဆီးသွားချင် စိတ်ပေါက်လာသည်။ အိမ်ထဲ ဝင်မည်လုပ်တော့…

“အဲ ကိုကိုဘယ်သွားပြန်တာလဲ…”

“ရှူးပေါက်ချင်နေလို့…”

“အို… ဒီမှာပဲ..လုပ်”

“ဟာ.. အပြင်မှာကြီးကွာ…”

“ကိုကိုရယ်… ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်သူက လာကြည့်တာမှတ်လို့… ကိုကိုက အဲဒါတွေ ခက်တာ တစ်ခါတစ်လေ စိတ်ကိုလွှတ်ပစ်ရတယ်… ကဲ သိပ်ရှက်နေရင် ဟိုစံပါယ်အုံနားမှာ ပေါက်… လုပ် အခုပေါက်… တကတည်းတော်…”

ကျွန်တော်လည်း ဘာမှပြောမနေတော့ဘဲ စိတ်လွတ်လက်လွတ် ပေါက်ချလိုက်သည်။ စိတ်ထဲ အင်မတန်ပေါ့သွားသည်။ ဒီလို တစ်ခါတလေ စိတ်ကိုလွှတ်လိုက်ရသော အရသာသည် အင်မတန် သာယာစရာ ကောင်းတတ်သည်။ လွတ်လပ်သွားသလို ခံစားရသည်…စိတ်ထဲ ပေါ့သော်လည်း …ရင်ထဲ အင်မတန်လေးနေသည်။

ဇာခြည့်လက်ဆွဲခေါ်ကာ ဒန်းပေါ် သူ့ကို အရင်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး… သူ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းကိုမှီလိုက်ကာ လှဲနေလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား နှုတ်ဆိတ်နေတာ တော်တော်ကြာသွားသည် ဇာခြည်သက်ပြင်းလေး ချသည်။

“ဇာခြည်လေး… ဘာတွေသက်ပြင်ချနေတာလဲကွယ်…”

“သိပါဘူးကိုကိုရယ်… စိတ်ထဲ ဘာမောလို့မောမှန်းကို မသိတာ… အခုန စဉ်းစားနေတာ… အခုလို ဖြစ်တုန်း ကိုကိုနဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ပိုးစိုးပက်စက် အ–ိုးခံလိုက်ရင် စိတ်ထဲဘာမှ မရှိတော့ဘဲ ပေါ့သွားမလား လို့ပါ… ဒါပေမယ့် မဟုတ်ဘူး ကိုကိုရ… ဇာခြည်စိတ်ပေါ့ဖို့အတွက် ကိုကို့ကိုအဲလို ကြားခံ မလုပ်ချင်ဘူး… အဲဒီစိတ်က ချစ်ဖို့သက်သက်ပဲထားမယ်… ဟူးးးးး…ကိုကိုရယ်… ဇာခြည့်ကိုယုယ ပေးပါအုံး…အဲ ဆံပင်လေးသပ်ပေးနော်…”

“ဇာခြည် ဝါဝါ့ကိစ္စ စိတ်ထဲက မထွက်သေးဘူး ထင်တယ်…”

“ဇာခြည့်ကိုတော့ ပြောတယ်…ကိုကိုကော စိတ်ထဲကထုတ်နိုင်လို့လား?”

“ဟူး… တကယ်မောတယ်ကွ…”

“သောက်သုံးမကျတဲ့ ဒီအွန်လိုင်းဆက်သွယ်ရေး…”

“အယ်… ကိုကိုဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ… ကိုကိုနှုတ်က ဒီလိုကြမ်းတမ်းတာ တစ်ခါမှ မကြားဖူးဘူး ဘာကိစ္စ ဒီအွန်လိုင်းကို ဆဲရတာလဲ သူက သက်ရှိလား?”

“ဟာ… မသိတော့ဘူးကွာ… ဘယ်သူ့ကိုဆဲရမှန်းမသိဘူး စိတ်ထဲ ပေါက်ကွဲချင်နေတယ်… အော်ဆဲချင်နေတယ်… ဟုတ်တယ်… ဇာခြည်ရာ…ကိုကို့စိတ်တွေကြမ်းနေတယ်..”

အမှန်တော့ စိတ်ထဲ နောက်ကျိနေသောအခိုက် ပြောမိပြော ပြောထွက်သွားခြင်း ဖြစ်သည်…ဒီ Internet ဆိုတာကြီး မပေါ်ခင်ကကော… ဒါတွေ မရှိဘူးလား? ဖုန်းနဲ့ကြောင်တာတွေကော? ရှိပါ့… စာနဲ့ကြောင်တာလည်း ရှိပါ့ ဒါပေမယ့် ကွာခြားသည်။ Internte ဆိုသော Media ကြီးက… အစွမ်းထက်သည်… ထက်ကနဲဒက်ကနဲ… မြန်သည်။ ဟော…ပုံ … ဟော..လာထား အသံ… ဟော လာထား… movie…

ကောင်းတာမှာ အသုံးကျတာရှိသလို… ဒါကြီးကြောင့် ရဲစခန်းကို တစ်သက်မှာတစ်ခါ ရောက်ဖူးသွားသည်…။အဲဒီတော့ အနှစ်ချုပ်ဆိုရသော်…စိတ်ထဲ မွှန်ထူနေသည်…

တခါတလေ ကိုယ်နှင့် တိုက်ရိုက်ပတ်သက်တာ မဟုတ်သောလည်း စိတ်ကို ဒုက္ခပေးနိုင်သော ပြဿနာ တို့ ရှိနေတတ်သည်။ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ နေရအလွန်ခက်တတ်သည်။ ပြဿနာ၏ ကြီးမှုသေးမှု အရေးပါမှု မပါမှုပေါ်မူတည်၍ ကွာခြားပြီး စိတ်ဒုက္ခ ပမာဏလည် ကွာသည်။

 အကောင်းနှင့် အဆိုး အမြဲဒွန်တွဲနေတတ်တာ သိသော်လည်း အသိနှင့် စိတ်ခံစားမှုဆိုတာ သပ်သပ်စီ… တခါတစ်လေ… အသိက အနိုင်ယူသွားတတ်တာ ရှိတတ်သော်လည်း လူဆိုတာ ခံစားမှုဆိုတာကိုတော့ အခါခပ်သိမ်း အနိုင်မယူနိုင်။

စိတ်ခံစားမှုဆိုတာလည်း ရှုပ်တော့ရှုပ်သား… ကိုယ်နှင့် တိုက်ရိုက်ပတ်သက်သော အရာကိစ္စတို့ကို အများအားဖြင့် ခံစားရသော်လည်း

ကိုယ်နှင့် လုံးဝမပတ်သက်သောကိစ္စတို့လည်း စိတ်ထဲဝင်ကာ နေရာယူ ပြီး ချယ်လှယ် အနိုင်ကျင့်တတ်သေးသည်။ကိုယ့်နှင့် တိုက်ရိုက်မပတ်သက်သော်လည်း ကိုယ်နှင့်တော့ဆိုင်သည် ဟုခံစားရတာတွေ တကယ်ရှိသည်… အဟုတ်ရှိသည်… အများကြီးရှိသည်…

ကိုယ်နှင့် တိုက်ရိုက်ပတ်သက်တာထက် ပိုများသည်… အဲဒီကိစ္စတွေ အတွက် ကိုယ့်မှာ responsibility တစ်စုံတရာ ရှိသလိုခံစားရတတ်သည်။

လူ့သဘာဝ ဆိုတာကလည်း … ခံစားရတာတွေ မျိုသိပ်ထားရတာတွေကို ရင်ဖွင့်ချင်သည်…တကယ့်တကယ် လူချင်းတွေ့လျှင်လည်း ရှက်တရားကြားဝင်၍ ရင်ဖွင့်ရခက်သည်။ဒီတော့ ခံစားရတာ တော်တော် များများကို အလွယ်ပြောလို့ရသော အွန်လိုင်းပေါ်တက်ကြတော့သည်။အိမ်ချင်း ကပ်လျက်ကလူချင်း တစ်နှစ်နေမှ စကားတစ်ခွန်း မပြောဖြစ်သော်လည်း အွန်လိုင်းပေါ် ရောက်တော့…

နှုတ်သွက်ကာ အာရွှင်လာတတ်သည်။ အပြင်မှာ စကားနည်းသောသူလည်း အွန်လိုင်းပေါ်တော့ ရွှန်းရွှန်းဝေအောင်အမြှင်အတန်းမပြတ်… ပြောတတ်သည်ကိုလည်း ကြုံဖူးသည်။တခြားဘယ်အခြေအနေထက်မဆို… ဒီမှာက ရင်ဖွင့်ရ လွတ်လပ်လို ဖြစ်နေသည်… လွတ်လပ်တော့ ခံစားချက်တွေကို သွန်ချတော့သည်…

ဒီထဲမှာ ပါသင့်တာ ရှိသလို မပါသင့်တာတွေလည်း ရောပါကုန်တော့ သည်…။နေရာဒေသအလိုက် မျိုသိပ်ထားရတာချင်းလည်း ကွာသလို…ရင်ဖွင်တာချင်း ရင်ဖွင့်ပုံလည်း ကွာခြားသည်…Facebook ဆိုတာကြီး အောင်မြင်တာ အဲဒါပါသည်…။ ဘာမဆို ရုပ်သံကော၊ စာကော ပုံကော… အကုန်တင်လို့ရသည်။

မြန်မာပြည်ဆိုတာက သူများနေရာထက် သိပ်ကွာခြားသည်။ လွတ်လပ်ပွင့်လင်းတဲ့ လူမှုပတ်ဝန်းကျင် ဆိုတာထဲမှာ ရှင်သန်လာခဲ့ရသူရှိသလို… ပိတ်လှောင်ကာ… မျိုသိပ်ထားရတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းမှာ လူလားမြောက်ရှင်သန်ခဲ့ရတာက အများစု။ အဲဒီတော့ ရင်ဖွင့်ချင်သည်…

ခံစားချက်တိုဆိုတာလည်းစုံသည်… …ကွ… ဗိုက်ဆာတယ်ကွ ဘာ Berger စားတယ် …ဘာ Donut စားပစ်တယ်… ဆိုတာလို ကြွားတာရှိသလို… ငါသောက်ပျင်းထူတာ…ဟောလိုကွဆိုပြီး ပစ်စလက်ခတ် စုတ်ပြတ်နေအောင်ရိုက်ပြထားတဲ့ပုံကို တင်လိုက်တာလည်းရှိသည်…

တိုနှံသော အဝတ်တို့ဖြင့်ရိုက်ထားသော ပုံတွေတင်ပြကာ “ဒါကတော့…ဘယ်နေ့က ဘယ်လိုပျော်ခဲ့တာ…”ဝေဖန်လာတာတွေကို အရသာခံဖတ် တဲ့လူတွေလဲ တစ်ပုံကြီး…။

တစ်ရက်က အပေါ်ပိုင်း ရှပ်အင်္ကျီ မလုံ့တလုံဝတ်ပြီး အောက်ပိုင်း ဘာမှ ဝတ်ထားပုံမရသော မြန်မာမပုံကို တင်ထားသည့် Facebook စာမျက်နှာကို သူငယ်ချင်းက ပြသည်… ။

အောက်မှာ ပေးထားသည့် Comment က…

“ညလေးက သိပ်မေ့တတ်တာပဲ… ဂလိုမှ~ ကြည့်ကောင်းတာကွ… ဂလု… အင်္ကျီဝတ်ထားတာ ပုံပျက်တယ်… ****ချင်တယ်…လာထား အာဘွား (  )” တဲ့…

(မှတ်မိသလောက်ပြန်ရေးတာဖြစ်သည်…။)

သူ့အောက်မှာ ဘာပြန်ပြောထားသလဲဆိုတော့

“Fuck you! Can’t you see my panties?” တဲ့…

“ကိုကို… ဘာတွေငိုင်နေတာလဲ?”

“မငိုင်ပါဘူးဇာခြည်ရာ… ရင်မောနေတာ… ကိုကိုဇာခြည့်လို စိတ်မထားတတ်သေးဘူး မိန်းမရယ်… ဒီအွန်လိုင်းကိစ္စကြီးကို အစာမကြေဖြစ်နေတာ…”

“ဟုတ်တယ်ကိုကိုရ… အဆိုးဆုံးက Cybersex ပဲ… ကိုကိုရ G-talk မသုံးနဲ့တားတာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ အစကတော့ တစ်မျိုးထင်တာပေါ့… အခုဟာက ကိုကိုရယ် မပြောချင်တော့ပါဘူး… ညနေက ကိုကို့သူငယ်ချင်း ပြောတယ်မဟုတ်လား Blackmail ကိစ္စလေ… အဲဒါ သိတဲ့ထဲကဟာ တစ်ယောက်လည်းအဲလိုပဲ… ဘဝပျက်ပြီ… သူ့ပုံတွေနဲ့ သူ့ကိုခြိမ်းခြောက်ပြီး Blackmail လုပ်နေတာ ခံနေရတယ်… မိဘကိုလည်းပြန်မပြောရဲ… ဇာခြည်တွေးတာနဲ့တင် မောလိုက်တာ…”

“ထင်တောင်မထင်ထားဘူးကွာ… ဗမာပြည် သိပ်တိုးတက်နေတာ… Social Policy ပုံစံမကျဖြစ်တာ ကလည်း ပါတယ်ဇာခြည်ရ… ဟိုး… လွန်ခဲ့တဲ့ဆယ်စုနှစ် နှစ်ခုလောက်က Social Politics နည်းနည်းတော်သေးတယ်… ဒီထက် ကျပ်တည်းတဲ့ထဲမှာ ရှင်သန်ခဲ့ရတဲ့ ဘဝတွေ ဒီလောက်စာရိတ္တ မပျက်ခဲ့ဘူး… ဒါ ကိုကိုတို့ မြင်ခဲ့တာပဲ… သိပ်ဖိနှိပ်လွန်းတော့လည်း ကာယစိတ္တ ကျန်းမာမှုအတွက် ဘေးဖြစ်နိုင်သလို… လွတ်လပ်လွန်း ပြန်တော့လည်း အနောက်တိုင်းမှာ ဖြစ်နေသလိုဖြစ်လာမှာပဲ”

“အို… ဖြစ်နေတာပဲ… ဗမာပြည်လည်း လွန်တဲ့နေရာသိပ်လွန်လာပြီး ကိုကိုရ… ဒါပေမယ့် အသိတရားနဲ့ယှဉ်တဲ့ အမြင်ပဲ မတိုးတက်တာ… ကိုကိုပြောသလို အနောက်တိုင်း စရိုက်တွေရှိပါ့ရှင်… ကိုကိုအပြင်မထွက်လို့ မသိတာ… Media ကလည်း ဇာတ်လမ်းတွဲတွေထဲမှာ လူမှုဖောက်ပြန်မှုတွေကို ဖောဖောသီသီ ပြနေတဲ့ဟာ… ဇာခြည်ခဏပဲ ကြည့်လိုက်ရပါတယ်… ဖူးပွင့်အိမ်ကို သွားလည်တော့ TV ဖွင့်ထားတာ…ကြည့်ခဲ့ရတယ်…”

“ပြီးတော့ရှိသေးတယ်… ဒီက မနူးမနပ်တွေက သူတို့ကိုသူတို့ အနုပညာရှင်လို အမည်တပ် ပတ်ဝန်းကျင်ဘောင်နဲ့ ကင်းလွတ်ပြီးတော့ သရုပ်ပျက်ဝတ်စား နေထိုင်ပြတယ်… ဒါတွေဟာ ခုန ကိုကိုပြောတဲ့ ဆိုးတဲ့ Social Conditioning တွေပဲပေါ့… အခု မိန်းမတွေ အပြင်မှာဝတ်ရဲလာတဲ့ အဝတ်အစား သက်သက်ကိုပဲ ကြည့်ရင် သိသာတယ်…”

“ပေါ်တင်သွေးသားဈေးသည်တွေ ရှိသလို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဒါလုပ်နေပါလားဆိုတာ မသိတဲ့လူတွေလည်းရှိပါ့… ရောင်းစားနေတဲ့ မိန်းကလေးတွေက ပေါမှပေါ… အဲဒီ အကျိုးဆက်က AIDS ဖြစ်လာတာ တိုးနေပြီးတော့ မသက်ဆိုင်တဲ့ ကလေးဘဝတွေပါ… ထိခိုက် ဆုံးရှုံး နေရတာ နည်းမှမနည်းပဲ… ဆိုးမယ်နော်…ကိုကို…”

“ဇာခြည့် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် Cybercafe ဖွင့်ထားတယ်…ကိုကိုရယ်… သူ့မှာတစ်နေ့ တစ်နေ့ လာသုံးတဲ့ဟာတွေကိုပြောပြနေတာ… ဇာခြည်ဆို အစက ယုံတောင်မယုံချင်ဘူး… ကိုကိုထင် ထားလား? ၅တန်း ၆တန်းကလေးပိစိလေးတွေပါ သုံးနေကြတာနော်…

“ကိုကိုခဏစောင့်…ဇာခြည့် Laptop သွားယူမယ်…”

“ဘာလုပ်မလို့လဲ…”

“ဇာခြည်ကိုကို့ကို ကဗျာတစ်ပုဒ်ပြချင်လို့… တမ်းတမ်းတတကိုး သတိရသွားလို့ပါ ခံစားရေးထားတာ…ထိထိရှရှရှိလွန်းတယ်ကိုကိုရ…”

“ဘာကဗျာတုန်း ဇာခြည်ရ…ညွှန်းလှချည်လား”

“ကိုမားဆိုးရဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ်ပါကိုကိုရ ဇာခြည်လေ ကိုမားဆိုးကို နောက်ထပ် ဒီလိုကဗျာမျိုးရေးဖို့ တောင်းဆိုချင်နေတာ…နေပါ ဇာခြည်ဖတ်ပြပါ့မယ်…”

သူထသွားသည်… ကျွန်တော့ခေါင်းထဲ အတွေးတွေ အမျှင်မပြတ်… မားဆိုး၏ ကဗျာဆိုတော့ ကျွန်တော်ဖတ်ဖူးတာ ကျွန်တော်တို့ ရန်ကုန်မြို့ကြီးနဲ့ ပတ်သက်လို့ တစ်ပုဒ်ဖတ်ဖူးသည်။ တကယ်ထိ သည်။ ဇာခြည်အိမ်ထဲဝင်သွားတာ တော်တော်လေးကြာသည်။ ပြန်လာတော့ သစ်သီးဖျော်ရည်နှစ်ခွက် ဖျော်လာသည်။ အိမ်ထဲပြန်ဝင်ကာ ခုံပုလေးတစ်လုံးဆွဲယူလာပြီး ဖျော်ရည်ခွက်ကို တင်လိုက်ကာ သူ့ Laptop ဖွင့်သည်။ ခဏကြာမှ Window တက်လာတော့ ကဗျာကို ဖွင့်ကာ ….

“သူ့အရှိအတိုင်း ရေးထားတဲ့အတိုင်းဖတ်ပြမယ်နော်…

သံနေသံထားဖြင့် ရွတ်ပြသည်….

ကဗျာခေါင်းစဉ်က…

“ညီမလေး ဈေးကောင်းရပါစေ”

မားဆိုး

ဆောရီးပဲ ညီမလေး …

ကိုယ် ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူး။

မင်းအမေ နေမကောင်းတာ

မင်းမောင်လေး ညီမလေးတွေ ကျောင်းစားရိတ်လိုနေတာ

မင်းကိုယ်တိုင်အတွက် ရောင်းပန်းလှဖို့၊ ဈေးကွက်ဝင်ဖို့

ပါတိတ်၊ သရီးစတပ်၊ မီနီစကပ်၊ နှုတ်ခမ်းနီ ပါးနီ၊ အော်ဒီကလုံး

ကိုယ်မတတ်နိုင်ဘူးကွဲ့

မင်းတို့က မပဋာဆိုရင် ကိုယ်လည်းပဲ မောင်ဒါသပါကွယ်။


ဆောရီးပဲ ညီမလေးရေ …

မင်းရဲ့ ဘုရားပေး လယ်တပွဲ

နှမ်းပဲစိုက်စိုက်၊ ဘူးပဲပျိုးပျိုး

နွေစပါး၊ မိုးစပါးနဲ့ သီးထပ်သီးညှပ်

မပြတ်တမ်းစိုက်လည်း

ကိုယ့်မှာ ဓာတ်မြေသြဇာဖိုးမရှိ

ဟိုကောင်တွေဆီမှာတော့ အာသာငမ်းငမ်း အကြည့်တွေ

ရှိချင်ရှိလိမ့်မယ်

ဒါကိုတော့ မင်းလည်းသိတယ်၊ ကိုယ်လည်းအသိပဲ။


ဆောရီးပဲ ညီမလေးရေ …

မင်းဟာ နှုတ်မစောင့်သော လိပ်မလေး ဆိုပါတော့

ယုတ်မာရိုင်းစိုင်းတဲ့ နွားကျောင်းသားတချို့

မင်းအတွက် မီးဖိုနေကြပြီ

အားပျော့ပျော့ မင်းလက်ကလေးတွေ

နွမ်းဖတ်ဖျော့တော့ မင်းနှုတ်ခမ်းလေးတွေ

ချွေးစီးကြောင်းလေးနဲ့ အနားသတ်ထားရှာတဲ့

မင်းရဲ့ ပါးကွက်ပါးလေး

အဲဒါလေးကလည်း သစ္စာတပါးပဲပေါ့

မင်းလိုအပ်နေတဲ့ ထမင်းတနပ်အတွက်

မဲမှောင်နေတဲ့ မင်းရဲ့ မနက်ဖြန်လေးတွေကို

ဈေးကွက်တင်ချေဦး ညီမလေး။


မင်းအပြုံးလေးတွေကို သူတို့မှတ်တမ်းတင်လိမ့်မယ်

တခဏတာအတွက် အသပြာရှိပေမယ့်

အရှက်သိက္ခာ တရွေးသားမျှမရှိရှာတဲ့ လူ့ငနွားတွေ

ရေနစ်နေတဲ့ ကောက်ရိုးလေး မင်းကို

နိုကီရာ၊ ဆိုနီအဲရစ်ဆင်၊ ပင်နာဆိုးနစ်တို့နဲ့

ဝါးကူထိုးလိမ့်မယ် စိတ်ချ။


ဒီကောင်တွေမှာ ဘုရားရှိချင်ရှိမယ်

တရားတော့ ရှိမှာမဟုတ်ဖူး၊

ဒီကောင်တွေမှာ ကားရှိရင်ရှိမယ်

မေတ္တာထားဖို့ တွေးခေါ်တတ်မယ်မထင်ဖူး၊

ဒီကောင်တွေဟာ နွားတွေ။


ဟုတ်တယ် နွားတွေကွဲ့

မင်းသိချင်မှ သိမယ်။

ဟိုစာမျက်နှာမှာ၊ ဒီစာမျက်နှာမှာ

(ဟေ့ … ဟေး…. ဟောဒီမှာ မြန်မာဟေ့ …)

အဲဒီလို မစားရ ဝခမန်း ကြွေးကြော်

လျှပ်ပေါ်လော်လီခဲ့တဲ့ သူတို့စာရိတ္ထတွေကို ထုတ်ကြွားကြတယ်။


ဆောရီးပဲ ညီမလေး …

ကိုယ်လည်း ရင်နာရပါတယ်

မင်းတို့ဘဝလေးတွေအတွက်ရော

သူများဆီမှာ ကျွန်ခံ

ကိုယ့်အိမ်တောင် ကိုယ်မပြန်နိုင်သေးတဲ့ ကိုယ့်ဘဝအတွက်ရောပေါ့။


အရင်အချိန်တွေတုန်းက ကိုယ်တို့ပြောခဲ့တယ် (တဘက်နိုင်ငံတွေကိုပေါ့)

( .. ) နိုင်ငံ ဆိုပြီးတော့လေ …။


ခုများ ကြည့်စမ်း … မင်းတို့လေးတွေလေ …

မဲဆောက်မှာ၊ မယ်ဆိုင်မှာ၊ ဘီကေကေမှာ၊ ကြယ်ဂေါင်ရွှေလီမှာ

သတင်းတွေမှာ ဖတ်ရ၊ သတင်းတွေမှာ ကြားရတော့

အပိုမပြောဘူး ညီမလေးတို့

ကိုယ် မျက်ရည်ဝဲတယ်။

ကိုယ့်ပြည်ကိုယ့်ရွာက ကိုကိုတွေကတောင်

မင်းတို့ကို ဘိုင်စကုပ်ထဲ ထည့်သေးတာပဲ …

အင်း … … … … … …


ဖဦးထုပ်တွေ၊ နငယ်တွေ၊ ဘကုန်းတွေ

ကိုယ့်ကို ဝိုင်းပြောကြ

အချင်းချင်း လက်တို့ကြ

ဟေ့ … အဲဒါ ဘီရုမာ ဟေ့ …။ ဘီရုမာ ချယ်နယ်ဟေ့ …။


တောက်! ဘယ်လောက် အသည်းနာဖို့ကောင်းလဲ

မိုးကျရွှေကိုယ်၊ တိုလီမိုလီ၊ အချစ်ဇာတ်လမ်း၊ ပေါသွပ်၊

ဒီကောင်တွေကို ဘယ်သူတွေက လင်ခ့်ပေးလိုက်တာလဲ

မင်းတို့အထင်ကြီးတဲ့ ရွှေကိုကိုတွေပေါ့။


(ဟေ့ … ဘီရုမာ ဘယ်ဈေးလဲ) အဲဒီလိုများ အမေးခံရရင်လေ

အသားတဆတ်ဆတ်တုန် ဒေါသပုန်ထရတယ်

လူသတ်ချင်လာတယ်။


မင်း အထင်ကြီးတဲ့ ကိုကိုတွေလည်း

ဗမာကားဟေ့ … ဆိုတာနဲ့

လျှာတသပ်သပ်၊ ပါးစပ်တပြင်ပြင်

သွားရည် ငေါက်တောက်ကျ

ဘာကိုမှ မလုပ်ချင် မကိုင်ချင်

ဖန်သားပြင်ရှေ့ အခန့်သားထိုင်

ဇာတိပုညဂုဏ်မာနဟေ့ … ဆိုပြီး

ဝံသာနုရက္ခိတတရား လက်ကိုင်ထားချင်ကြတယ်။


မင်းတို့လေးတွေကို

နှုတ်ခမ်းတလန် ပန်းတလန် လက်ညှိုးငေါက်ငေါက်ထိုး

အပြစ်ပြောတဲ့ မောင်မောင်တွေ

သူတို့ကရော ဘယ်လောက်များ သန့်စင်ကြလို့တုန်း

ဟေ့ ဒီမှာ … ကိုယ်ပြောမယ် ညီမလေး

ဈေးကွက်ဝယ်လိုအားကြောင့် ရောင်းကုန်ဆိုတာ ရှိနေတာ

သူတို့တွေ တောင်းဆိုနေတာ

သူတို့တွေ လောကအလှကို ဖျက်ဆီးနေတာ

မင်းတယောက်ထဲကြောင့်တော့ မဟုတ်ဘူး

မင်းကို အင်တာနက်ပေါ်ပို့လိမ့်မယ်

သူတို့မို့ အရှက်မရှိ (ဘယ်ရှိပါ့မလဲ)

သူတို့မျက်နှာလေးများကျတော့ ပေါ်မှာကြောက်တတ်လိုက်တာ

ဟိုတယ်တွေမှာ ကလပ်တွေမှာ နောက်ဆုံး ဖိုရမ်စာမျက်နှာတွေပေါ်မှာ

ခပ်ကြွားကြွား ပြောကြလိမ့်မယ်။


ဆောရီးပဲ ညီမလေးရေ …

မင်းရဲ့ လက်ကလေးတွေကို ပုခက်မလွှဲခင်

မာဆတ်က ကိုယ်ရွှေကိုယ်မျိူးတွေကို ပျော်တော်ဆက်ချေဦး

သတိတော့ထားကွဲ့

ဒီခေတ်က နည်းပညာခေတ်ကြီး

ကင်မရာတွေ အနီးအဝေး

ဈေးကြီးပေး ဝယ်ကိုင်လို့ရပြီ။


ဆောရီးပဲ ညီမလေးရေ …

ရွှေအိုရောင်ညနေခင်းတွေမှာ မင်းဘဝကို ရောင်းဈေးတင်ပေါ့

မင်းကြောက်တဲ့ မနက်ဖြန်အတွက်

ဟိုတယ်တခုခုမှာ ကျွဲရိုင်းအချိုရည်

တခါသုံးဆပ်ပြာ၊ ငွေခြည်ရောင် ရေခဲသေတ္တာ

ညလယ်စာ မှာစားရင်း ဖြတ်ကျော်ဦးပေါ့။


အထည်ချုပ်တွေ ပိတ်တာ …

ကုန်ဈေးနှုန်းကြီးတာ …

ငွေနှစ်သောင်းအတွက် တိုက်ပွဲဝင်တာ …

အရပ်ထဲမယ် ကိုယ်လေး ခေါင်းလေးတောင် လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် မလှုပ်ဝံံ့တာ …

အားလုံးဟာ စက်ဝိုင်းတခုပါပဲကွယ်

မင်းအပြစ်တွေချည်းပဲ မဟုတ်ပါဘူး ညီမလေးရယ်။


မင်းတို့လည်း မင်းတို့ နိုင်တဲ့ဝန် ထမ်းနေရတာ

အချိန်တန်ရင်တော့ သိုးမည်းအုပ်ကြီးထဲက ပြန်ထွက်ခဲ့ပါ ညီမလေးတို့ရယ်။

မင်းတို့ ကိုယ်စီ ဒုလ္လဘတခုစီရှိတယ်

မင်းတို့ဟာ ငှက်ကလေးတွေပေမယ့် မင်းတို့မှာ ဝမ်းရေးရှိတယ်

မင်းတို့မှာ အနာဂတ်ကိုယ်စီရှိတယ်

မင်းတို့မှာ ဘဝသစ်တွေ ရှိနေမယ်

နောက်ပြီးတော့ မင်းတို့ဟာ …

မင်းတို့ဟာ မြန်မာမလေးတွေဖြစ်တယ်။


ဆောရီးပါ ညီမလေးရယ် …

ကိုယ်ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး

မင်းတို့ခရီးမှာ ထီးမိုးမပေးနိုင်ဘူး

လှော်တက်တချောင်းနဲ့ ဝင်မကူပေးနိုင်ဘူး

ကိုယ်တတ်နိုင်တာ တခုပဲ

တခုထဲပါပဲ ညီမလေးတို့ရယ် …။


မင်းတို့လေးတွေ မော်တော်ကားလေးပေါ်ပါသွားတဲ့အခိုက်

ကိုယ့်မျက်နှာ မင်းတို့မမြင်အောင် ငုံ့

ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းကို နာနာဖိကိုက်

ဘယ်သူမှ မကြားအောင် ဆုတောင်းပေးခဲ့ဖူးပါတယ်။


ဆောရီးပါ ညီမလေးတို့ရေ …။ ။


မားဆိုး

၁၄၊ မတ်၊ ၂၀၁၀


 အပိုင်း ( ၈ ) ဆက်ရန် >>>