ခြွေလှဲ့တော့ တံချူ (စ/ဆုံး)

ခြွေလှဲ့တော့ တံချူ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အောင်ကိုနိုင်နှင့်ဒေါ်ခင်ခင်သူတို့၏ ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဒာကိုယ်နှစ်ခုသည် သိမ့်သိမ့်တုန်၍သွား၏။သူတို့ နှစ်ဦးသည် တယောက်ကိုတယောက် သိမ်းကြုံးကာ တင်းကြပ်စွာဖြင့် ဖက်ထားကြ၏။

ခဏမျှအကြာတွင်တော့ သူတို့၏ ကိုယ်နှစ်ခုသည် တဖြေးဖြေးငြိမ်ကျသွားရတော့သည်။ အောင်ကိုနိုင်၏ဦးခေါင်းသည် မျက်လုံးနှစ်လုံးပိတ်၍ ပက်လက်လေး မှိန်းနေသော ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် မှောက်လျှက်သားဖြစ်ကာ ပါးချင်းအပ်လျှက်ရှိ၏။

(၅)မိနစ်မျှ ကြာသွားသောအခါတွင် အောင်ကိုနိုင်၏ကျောပြင်ကို ဖက်ထားသော ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏လက်နှစ်ဖက်မှာ ဖြေးဖြေးချင်း လှုပ်ရှားလာလျှက် အောင်ကိုနိုင်၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို သူမ၏လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပွတ်သပ်၍ပေးလာ၏။

ပြီးတော့ သူမနှင့် ပါးချင်းကပ်လျှက် မှောက်လျက်သားလေးရှိနေသော အောင်ကိုနိုင်၏မျက်နှာဘက်သို့ ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် သူမ၏ပက်လက်လှန်၍ထားသော မျက်နှာလေးကို လှည့်ကာ အောင်ကိုနိုင်၏ ပါးပြင်သို့ သူမ၏နှာသီးဖျားလေးဖိသွင်းလျှက် ရှိုက်ကာရှိုက်ကာဖြင့် အားပါးတရနမ်းလိုက်လေသည်။ထိုအခါတွင်တော့ သူမ၏မျက်နှာလေးဘေးမှ မှောက်လျက်သားရှိနေသော အောင်ကိုနိုင်၏ဦးခေါင်းသည် ခေါင်းထောင်၍ ထာလာလေသည်။

အောင်ကိုနိုင်သည် သူ၏ဦးခေါင်းကိုထောင်လိုက်ပြီးသည်နှင့် ပက်လက်လေးပြန်ဖြစ်၍သွားသော ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏မျက်နှာလေးကို ကြည်ကြည်နူးနူးဖြင့် တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေလိုက်သည်။ပြီးတော့ သူမ၏မျက်နှာလေးအနှံ့ကို သူ၏နှာခေါင်းဖြင့် တစ်ချက်ချင်းနမ်း၍နေ၏။ဒေါ်ခင်ခင်သူကလည်း သူမ၏မျက်လုံးလေးနှစ်ဖက်ကို မှေးမှိတ်လျက် ကျေနပ်ပြုံးလေးပြုံးယောင်သမ်းကာ သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့မော့လေးပေးကာ အနမ်းခံ၍နေသည်။

ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏မျက်နှာလေးအနှံ့ကို အားရအောင်နမ်းပြီးသည်နှင့် အောင်ကိုနိုင်သည် ဖူးဖူးလုံး၍ထနေသော သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ငုံ၍စုပ်ယူကာ နမ်းလိုက်တော့ ဒေါ်ခင်ခင်သူကလည်း အောင်ကိုနိုင်၏ နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လည်တုံ့ပြန်ကာ နမ်းပေးသည်။ပြီးတော့ သူမ၏လျှာဖျားလေးဖြင့် အောင်ကိုနိုင်၏နှုတ်ခမ်းလေးများကို ပွတ်သပ်၍ပေးသည်။

အောင်ကိုနိုင်၏ လီးကြီးကတော့ ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏စောက်ပတ်ထဲတွင်သာ တဆုံးသွင်း၍ ထားလျှက်ပင်ရှိသေး၏။သူမ၏စောက်ပတ်ထဲရှိ အောင်ကိုနိုင်၏ လီးကြီးမှာ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့သော်လည်း လုံးဝ လုံးဝပင်ကျ၍မသွားဘဲ လီးကြီးမှာ ပို၍ပင် ကြီးမားသန်မာလာသည်ဟု ထင်ရ၏။သံချောင်းကြီးသဖွယ် မာ၍တောင်နေသဖြင့် ဒေါ်ခင်ခင်သူမှာ ကြိတ်၍ကြေနပ်နေမိတော့လေသည်။

အောင်ကိုနိုင်သည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏စောက်ပတ်ကြီးအတွင်းမှ မချွတ်ရသေးသည့်အတွက် သူ၏ကိုယ်လုံးသည် ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ထောင်၍ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ရှိ၍နေသေး၏။

သူတို့နှစ်ဦးသည် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဖက်လျှက်နှုတ်ခမ်းချင်းများတေ့လျှက် စုပ်၍နမ်းနေကြစဉ်မှာပင် ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ပေါင်တံကြီးများသည် သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ရှိနေသေးသော အောင်ကိုနိုင်၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကို သူမ၏ဝတ်လစ်စလစ် ပေါင်သားနုနုလေးများဖြင့် ပွတ်သပ်၍ပေးလာ၏။

အတန်ငယ်မျှ ကြာသွားပြီးသောအခါတွင် အောင်ကိုနိုင်သည် ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏နှုတ်ခမ်းသားများဆီမှ သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို ဆွဲ၍ဖြုတ်လိုက်ကာ သူမ၏ဦးခေါင်းကိုထောင်၍ ထလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို သူမ၏ကိုယ်လုံးဘေးနှစ်ဖက်တွင် တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ထောက်၍ဆန့်တန်းလိုက်လေသည်။ပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏စောက်ပတ်ထဲမှ သူ၏လီးကြီးကို ဆွဲ၍ဖြေးဖြေးချင်း ထုတ်လိုက်သဖြင့် ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် အောင်ကိုနိုင်၏ခါးကို သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်း၍ကိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ပြန်ချပြီးသည်နည်းတူ သူမ၏ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများကိုလည်း မြောက်ကြွ၍ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကေ့ာ၍ပေးလိုက်သည်။

ထိုအခါတွင် သဘောပေါက်နားလည်လွယ်သော အောင်ကိုနိုင်က ထိပ်ဖူးနားအထိ ဆွဲထုတ်ထားပြီးသောသူ၏လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ခပ်ဆတ်ဆတ်ပင်ပြန်၍ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီးသည်နှင့် ခပ်သွက်သွက်ပင်ဆောင့်၍ ဖိကာဖိကာ လိုးတော့သည်။တစ်ချီပြီးသွားခဲ့သော အရည်များမှာ သန့်စင်ရခြင်းမရှိသေးသည့်အတွက် ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏စောက်ပတ်ထဲတွင် ပြည့်လျှံ၍နေသည်။

"......ဖွတ်........ပလပ်......"

".....ဖွတ်.....ပလပ်..."           

"......ဖွတ်.......ပလပ်........."

အောင်ကိုနိုင်၏လီးကြီးမှာ ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍သွင်းလိုက်တိုင်း သူမ၏စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များသည် အန်၍ထွက်လာသကဲ့သို့ အောင်ကိုနိုင်၏လီးကြီးသည် သူမ၏စောက်ပတ်ကြီး ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါတွင်လည်း စောက်ပတ်အတွင်းမှ အရည်များသည် လီးကြီးနှင့်အတူ ကပ်ညှိ၍ပါလာကာ အပြင်ဖက်သို့ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်၍ကျလာတော့၏။

"....ဖွတ်.....ပလပ်...."    "...ဖွတ်.....ပလပ်...."

အချက်(၃၀)မျှဆောင့်၍ လိုးပြီးသောအခါတွင် နောက်ထပ်ဆောင့်၍လိုးရန် အောင်ကိုနိုင်သည် သူ၏လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန်တွင် ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် ရုတ်တရက်ကွေး၍ ထောင်ထားသော သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အမြန်ပင်ဆန့်၍ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို စင်းလိုက်ပြီးသည်နှင့် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို စောင်းကာဘေးသို့ လှိမ့်ထွက်လိုက်သဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်းမှ အောင်ကိုနိုင်၏ လီးကြီးမှာ ကျွတ်၍ထွက်သွားရတော့၏။

ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထ၍ထိုင်လိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင် ကွင်းလုံးကျွတ်၍ချထားသော အောင်ကိုနိုင်၏ပုဆိုးကို ငုံ့၍ကောက်လိုက်၏။ပြီးတော့ သူမ၏ဘေးတွင် ဒူးထောက်ရပ်သားဖြစ်၍နေသော အောင်ကိုနိုင်ဖက်သို့ လှည့်လိုက်လေ၏။

အောင်ကိုနိုင်၏ လီးကြီးမှာ အရည်များပေပွလျက်ပြောင်၍တင်းနေကာ အသဲယားဖွယ်ကောင်းလှ၏။ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် အောက်ကိုနိုင်၏လီးကြီးကို တစ်ချက်မျှတွေကာ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ သူမ၏လက်အတွင်းမှ ပုဆိုးဖြင့် အောင်ကိုနိုင်၏လီးတန်ကြီးကို သုတ်ကာသန့်စင်ပေးသည်။ပြီးတော့ အောင်ကိုနိုင်၏ လမွှေးအုံနှင့် ပေါင်ခြံများကို ပုဆိုးဖြင့် သုတ်လျှက် စိတ်တိုင်းကျ သန့်စင်ပေးရ၏။

ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် အသက်(၃၆)နှစ်ရှိပြီး သူမ၏အရပ်မှာ (၅)ပေ(၇)လက်မလောက်ရှိ၏။သူမ၏ ကိုယ်လုံးအချိုးအစားမှာ လုံးကြီးပေါက်လှဖြစ်ပြီး အသားအရည်မှာ ဖြူဝင်း၍နေသည်။ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် အသက်(၁၈)နှစ်ရှိ ဒုတိယနှစ် ကျောင်းသူ မေသူဟန် မိခင်ဖြစ်ပြီး သူမ၏ ခင်ပွန်း ဦးကျော်သီဟသည် လွန်ခဲ့သော (၅)နှစ်ခန့်ကပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ခင်ပွန်းသည် မရှိသည့်နောက်တွင် ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် Company လုပ်ငန်းများကို သူမကိုယ်တိုင် ဦးစီး၍ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။လုပ်ငန်းများသည် သူမ၏လက်ထက်တွင်ပို၍ အောင်မြင်ကာ တိုးတက်လာခဲ့သည်။Company မှနယ်တွင် ဆောင်ရွက်၍နေသည့် လုပ်ငန်းခွင်သို့ ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် သွားရောက်ခဲ့ရင်း နယ်ရှိလုပ်ငန်းခွင်တွင် အလုပ်လုပ်လျှက်ရှိသော အောင်ကိုနိုင်ကိုတွေ့ခဲ့ရလေသည်။

အောင်ကိုနိုင်၏လုပ်ရည်ကိုင်ရည်များကြောင့် နယ်ရှိလုပ်ငန်းများကို ကြီးကြပ်နေသူများကလည်း သူ့ကိုသဘာကျ၏။ဒေါ်ခင်ခင်သူကလည်း အောင်ကိုနိုင်ကို မြင်မြင်ချင်းပင် ခင်မင်မိ၍ ရန်ကုန်ရှိ company ရုံးချုပ်တွင် တာဝန်ပေးရန် ခေါ်ဆောင်လာသည်။

အောင်ကိုနိုင် ရန်ကုန်သို့ရောက်ပြီးသောအခါတွင် သူမ၏နေအိမ်တွင် လာရောက်နေထိုင်စေပြီး ကွန်ပျူတာသင်တန်းနှင့် စာရင်းကိုင်သင်တန်းတို့ကို (၁၀)တန်းအောင်မြင်ပြီးဖြစ်သော အောင်ကိုနိုင်ကို တက်ရောက်စေခဲ့သည်။

ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် အောင်ကိုနိုင်၏နေရေးစားရေါ်အားလုံးကို လိုအပ်သည်ထက်ပို၍ပင် ပေးကမ်းကျွေးမွေး ထောက်ပံ့၍ ထားခဲ့သည်။ သဒါ္ဒလွန်တော့ တဏှာကျွန်ဖြစ် ဆိုတာမျိုးလို ယောကျ်ားနှင့် (၅)နှစ်ကျော်ကင်းကွာနေခဲ့ရသော ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် သူမနှင့် လက်ပွန်းတနီးနေထိုင်ခဲ့သည့် အောင်ကိုနိုင်၏အပေါ်တွင် တိမ်းညွတ်၍ လာခဲ့ရသည်။

အောင်ကိုနိုင်က သူမအပေါ်တွင်စိတ်ဝင်စားလာအောင် အမျိုးမျိုးသော သိမ်မွေ့သော နည်းလမ်းများဖြင့် စွမ်းဆောင်ခဲ့ရာတွင် အသက်(၂၃)နှစ်သာရှိပြီး မိန်းမများနှင့် ရောရောထွေးထွေး မနေခဲ့ဘူးသည့် အောင်ကိုနိုင်သည် သူမ၏ကွန်ယက်အတွင်းမလှုပ်နိုင်အောင်ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။

အောင်ကိုနိုင်သည် အရပ်(၅)ပေ (၈)လက်မ လောက်ရှိပြီး သူ၏ကိုယ်လုံးမှာ အရပ်နှင့်လျှော်ညီစွာတောင့်တင်းသန်စွမ်း၏။ယောကျ်ားပီသသော ရုပ်ရည်ရှိပြီး ခင်မင်စရာကောင်းလှ၏။ဒေါ်ခင်ခင်သူလည်း ကလေးတစ်ယောက် မွေးဖူးသော အသက်(၃၆)နှစ်ရှိသူတစ်ဦးဖြစ်သော်လည်း ကောင်းကောင်းနေ ကောင်းကောင်းစားပြီး နေ့စဉ်ပင် မအားလပ်သည့်ကြားမှ မှန်မှန်ပင် လေ့ကျင့်ခန်း ယူခဲ့သူတစ်ဦးဖြစ်၍ မသိသူများက ဒေါ်ခင်ခင်သူကို အသက်(၃၀)လောက်ပင် ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းကြသည်။ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် သူ၏သမီးဖြစ်သူ မေသူဟန်နှင့်အတူ ယှဉ်တွဲ၍ပါလာပါက သူမတို့နှစ်ယောက်ကို ညီအစ်မဟုပင် ထင်မှတ်ရလေအောင် ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် နုပျိုလှသည်။

အောင်ကိုနိုင်၏လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် သန့်စင်သွားပြီးသောအခါတွင် သေချာစွာကိုင်၍ကြည့်လိုက်လေသည်။အောင်ကိုနိုင်၏လီးကြီးသည် အရှည်(၇)လက်မနှင့်လုံးပတ်မှာ ကျပ်လုံးသာသာခန့် ရှိလေသည်။ညိုမဲ၍နေသော လီးတန်ကြီးပတ်လည်တွင် အကြောများဖုထစ်၍အပြိုင်းပြိုင်းထနေသည်။လီးတန်ကြီးထိပ်တွင် ထိပ်ဖူးလေးမှာလည်း အဖျားလေးပေါ်ရုံလောက်သာ ပြဲလျှက်ရှိသည်။လီးတန်ကြီး၏အရင်းတွင် အမွှေးနက်နက်လေးများမှာ ခပ်စိတ်စိတ်လေး ပေါက်လျှက်ရှိသည်။လီးတန်ကြီး၏အောက်ဖက်တွင်တော့ ဂွေးဥကြီးများမှာ လုံးတစ်၍မဲတာနေသည်။

သူ၏လီးကြီးကို သေချာစွာဂရုစိုက်၍ကြည့်နေသော ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် သူမ၏ခြောက်သွေ့၍လာသော နှုတ်ခမ်းလေးများကို သူမ၏လျှာဖျားလေးကိုထုတ်၍ တစ်ချက်နှစ်ချက်ပွတ်လိုက်သည်။ပြီးသည်နှင့် လက်တဖက်ဖြင့် အောင်ကိုနိုင်၏လီးတန်ကြီးကို ဆွဲကိုင်ကာ ဆုတ်နယ်ဖြစ်ညှစ်ပေး၏။ပုဆိုးလေးဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်နှင့်ပေါင်ခြံများကို သုတ်ကာသန့်စင်ပေးနေ၏။

သူမ၏ စောက်ပတ်အုံတစ်ခုလုံးနှင့် ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်တို့တစ်ဝိုက်တွင် အရည်များ သန့်စင်သွားပြီဆိုသောအခါတွင်မှ သူမသည် လက်အတွင်းမှပုဆိုးကို ကုတင်ခြေရင်းဘက်တွင် ထားလိုက်သည်။ပြီးတော့ အောင်ကိုနိုင်၏ဂွေးဥကြီးကို သူမလက်ဖဝါးအတွင်းထည့်၍ ဖွဖွလေးဆုတ်နယ်ပေး၍နေသည်။ကျန်လက်တဖက်ကလည်း အောင်ကိုနိုင်၏လီးတန်ကြီးကို ကိုင်လျှက် ပွတ်၍နေ၏။

ခဏမျှအကြာတွင် ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် အောင်ကိုနိုင်၏ လီးတန်ကြီးဆီသို့ သူမ၏ မျက်နှာကိုအပ်ကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများဖြင့် တဆတ်ဆတ်ဖြစ်၍နေသော လီးတန်ကြီး၏ထိပ်ဖူးကြီးကို ဖိကပ်၍ တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ထားသော သူမ၏လက်ကလည်း အောင်ကိုနိုင်၏လီးတန်ကြီးကို အားပါးတရ တစ်ချက်မျှဖိကာ ဖျစ်ညှစ်ပြီး ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကို နောက်သိုလှည့်ကာ အောင်ကိုနိုင်အား ကျောခိုင်းလျှက် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ပြီးတော့ သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကို ရှေ့သို့ဆန့်တန်းကာ သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို မြောက်ကြွလျက် ခါးကိုညွတ်ပြီး ဆန့်တန်းထားသော သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကို အိပ်ယာပေါ်သို့ ထောင်လိုက်ကာ အောင်ကိုနိုင်၏ ရှေ့နားတွင် ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တော့သည်။

နဂိုကထဲမှ လုံးတစ်ကားစွင့်၍နေသော သူမ၏ဖင်သားကြီးများမှာ ကုန်းလိုက်သဖြင့် ပို၍ကားစွင့်သွားကာ ဖင်သားကြီးများမှာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးဖြင့် အားရစရာကောင်းလှ၏။

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးနှစ်ခု၏ အလယ်တည့်တည့်အောက်တွင်တော့ ဒေါ်ခင်ခင်သူ စောက်ပတ်ကြီး၏ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုမှာ လက်တလုံးသာသာ လက်နှစ်လုံးနီးပါးမျှ ညိုမဲကာ နောက်သိုပ ထွက်၍နေသည်။သူမ၏ စောက်မွှေးတွန့်လိမ်လိမ် သုံးလေးပင်သည်လည်း မဲနက်ကောက်ကွေးလျှက် နောက်ဖက်သို့ထွက်၍နေသည်။

အောင်ကိုနိုင်သည် ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ဖင်ကြီးနားသို့တိုးကပ်သွားပြီး သူမ၏ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးနှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်၏။ပြီးတော့ သူ၏မျက်နှာကို ဖင်သားဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများ တွင် အပ်ကာသူ၏နှာခေါင်းဖြင့် ဖင်သားကြီးများကို ဖိကာဖိကာဖြင့် မက်မောစွာနမ်းလိုက်လေသည်။

ပြီးသည်နှင့် အောင်ကိုနိုင်သည် ဒူးထောက်လိုက်ပြီးလက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ၏လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ကာ ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏နောက်ဘက်တွင် စူ၍ထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီး၏နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြားသို့ လီးတန်ကြီးထိပ်ဖျားကို လက်တဆစ်မျှဝင်အောင် ဖိသွင်းလိုက်၏။ပြီးသည်နှင့် သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ခါးလေးကို ဆွဲ၍ကိုင်ကာ လီးကြီးကိုဖိ၍ သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ဆောင့်၍သွင်းလိုက်တော့သည်။

"...ဗြီ.....ဗြီ.....ဗြိ....ဖွတ်....."

"အ....အင်.....အား.....အ......ကျွတ်......ကျွတ်....."

ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ခေါင်းမှာနောက်သို့ လန်သွားပြီး သူမ၏မျက်တောင်များမှာ စင်း၍ကျသွားတော့၏။အောင်ကိုနိုင်ကတော့ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သူ၏လီးကြီးတဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ခပ်သွက်သွက်ပင် ပြန်၍ဆွဲထုတ်ကာ တစ်ခါပြန်၍ဆွဲထုတ်ကာ တစ်ခါပြန်၍ ဆောင့်သွင်းလိုက်ရင်း အားမနာတမ်း ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးတော့လေသည်။

"......ဖွတ်.....ပလွတ်....."

".....အား ......အ ....အင့်...."

".....အင့်.....ကျွတ်......ကျွတ်......"

".....မမ......နာလားဟင်......ဖြေးဖြေးလုပ်ရမလား....."

"......အ.....ရ.....ရ.....ရတယ်.....လုပ်သာလုပ်......အင့်..."

".....ဖွတ်......ပလွတ်......"

"......ဖွတ်......ပလွတ်......ဗြွတ်....."

အောင်ကိုနိုင်သည် နောက်မှဆောင့်၍လိုးလိုက်တိုင်း ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ကြီးမားလုံးတစ်၍နေသော ဖင်သားကြီးများမှာ တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ ဖြစ်၍သွားရသည်။ထို့ပြင် သူမ၏ဦးခေါင်းလေးမှာလည်း နောက်သို့လန်၍ လန်၍ သွားရသည်။

"......ဖွတ်........ပလွတ်....."

အောင်ကိုနိုင်၏ဆောင့်ချက်များသည် လေးဘက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်း၍အလိုးခံနေသော ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ကိုယ်လုံးကို တုန်၍တုန်၍သွားစေခဲ့ပြီး သူမ၏အောက်တွင်တွဲလောင်းဖြစ်နေသည့် နို့ကြီးများမှာ ခါရမ်း၍နေတော့၏။

ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် သူမ၏နောက်မှနေ၍လိုးပေးနေသော အောင်ကိုနိုင်၏ဆောင့်ချက်များအတိုင်း သူမ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးဖင်သားကြီးများကို နောက်ပြန်ကော့၍ကော့၍ ပေးကာ အားပါးတရ အလိုးခံနေတော့သည်။

"....ဖွတ်....ပလွတ်....."

"......အ......မောင်.....မောင်လေး.......လီး ....လီးကို အပေါ်ကို ကော်ပြီး ဆောင့်စမ်းပါ.....အ...."

အလိုးမကျွမ်းကျင်သေးသော အောင်ကိုနိုင်ကို ဒေါ်ခင်ခင်သူက သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်းသားများနှင့် လီးကြီးကို ထိထိမိမိဖြစ်စေရန် သင်ပြပေးရင်း အလိုးခံနေ၏။

"....ဖွတ်......ပလပ်...."

"......ဖွတ်.....ပလပ်..."

"......မမ......ကောင်းလားဟင်....."

"......အ.....အား......ကောင်း.....ကောင်း..တယ်......အင့်..."

".......ဖွတ်.....ပလပ်...."

"......အင့်..........လီးကို အောက်ကို စိုက်ဆောင့်ပေးပါ......အင့်......အ ....."

".......ဖွတ်......ပလပ်....."

".......ဖွတ်....ပလပ်...."

ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် သူမ၏ဖင်ကြီးများကို နောက်ပြန်ကော့ပေး၍ အောင်ကိုနိုင်ကို အမျိုးမျိုး လိုးခိုင်းနေသည့်အပြင် တစ်ချက် တစ်ချက်မှာလည်း သူမ၏ဖင်ကြီးကို လှုပ်ရှား၍ စကောဝိုင်းလေးလုပ်ပေး နေသေး၏။သူမပြောသလိုပင် အောင်ကိုနိုင်ကလည်း လိုးပေးနေသဖြင့် ထိထိမိမိဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံး အရသာတွေ့နေကြ၏။

 ".....ဖွတ်.......ပလပ်..."

".....ဖွတ်.....ပလပ်..."

အောင်ကိုနိုင်သည် ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ နောက်မှဆောင့်၍လိုးနေရင်း သူမ၏လုံးတစ်ဖြူဖွေး၍နေသော ဖင်သားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားမလိုအားမရ ဆုတ်နယ်ကာ ပေးလိုက်သေး၏။

 အကင်းပါးသော အောင်ကိုနိုင်သည် သူ၏လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ တည့်တည့်လိုးလိုက်၊အပေါ်သို့လီးကို ကော်၍လိုးလိုက်၊အောက်သို့စိုက်ကာ ဖိဆောင့်၍ လိုးလိုက်ဖြင့် အားမာန်နှင့် ပြစ်လိုးဆောင့်၍နေသည်။

 ".....ဖွတ်....ပလပ်...."

 "...ဖွတ်......ပလပ်......"

အောင်ကိုနိုင်၏တတ်ကျွမ်းလာသော လိုးဆောင့်ချက်များကြောင့် ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင်အရသာများ ကောင်းသထက် ကောင်းလာပြီးဖြစ်သဖြင့် သူမ၏ ဆန့်တန်းထားသော လက်နှစ်ဖက်ကို တစ်တောင်ဆစ်မှနေ၍ ကွေး၍ချကာ တံတောင်ဆစ်နှစ်ဖက်ကို အားပြု၍ ထောက်ထားလိုက်တော့သည်။

ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် သူမ၏ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းကို နိမ့်ချ၍ တံတောင်ဆစ်ကို ထောက်ကာအားြ့ပုလိုက်သဖြင့် သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို ပို၍အယ်ကာ လုံးတစ်၍လာခဲ့ရပြီး သူမသည် ဖင်ဗူးထောင်း ထောင်ပေးသကဲ့သို့ဖြစ်ကာ သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးမှာလည်း ကော့၍တက်လာတော့၏။

 "......ဖွတ်.....ပလပ်...."

"......ဖွတ်.....ဗြွတ်...ပလပ်...."

ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ ကော့၍တက်လာသော စောက်ပတ်ကြီးနှင့်အတူ ကုန်း၍ထားသဖြင့် စောက်ပတ်ကြီးထိပ်မှ စောက်စေ့လေးသည်လည်း တစ်ပါတည်းနောက်သို့ထွက်ကာ မော့၍ကော့တက်လာသော စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍လိုးနေသော အောင်ကိုနိုင်၏လီးကြီးသည် အောက်ဖက်နှင့် တစ်ချက်တစ်ချက်ဖိ၍ ပွတ်၍ပွတ်၍သွားခဲ့ရသဖြင့် ဒေါ်ခင်ခင်သူမှာ အရသာများရှိလွန်းမက ရှိလာ၍ သူမ၏အောက် နှုတ်ခမ်းလေးကိုပင် အားတင်းကာ ကိုက်ထားရသည်အထိဖြစ်ရသည်။

"......ဖွတ်......ဗြွတ်......ဗြွတ်......"

အောင်ကိုနိုင်မှာလည်း ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ရက်ရောစွာအပေးကောင်းမှုကြောင့် သူ၏လီးကြီးမှာ ထိထိမိမိဖြင့်ရှိလာကာ အရသာများရှိသထက်ရှိလာပြီဖြစ်၍ အောင်ကိုနိုင်သည် ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ကာ အားကုန်ထုတ်၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် လိုး၍နေတော့သည်။

".......ဖွတ်.......ပလွတ်.......ဗြွတ်......."

".......ဇွပ်.....ဖွတ်.....ဗြွတ်......ပလွတ်......."

"......အင်း......ဟင်း......ကျွတ်......ကောင်းလိုက်တာနော်......ဆောင့်.....ဆောင့်.....အ.......အင်း...."

"......ဖွတ်.......ပလွတ်......ဗြွတ်......."

".....အ......အင်း......မောင်.....မောင်လေး.....မ..မ....ပြီးချင်လာပြီ......အ......အား....အ ......ဆောင့်ပေးပါ......."

"......အ.......အင်း.....ဆောင့်ပေးမယ်...မ.....မ......အား..."

ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးမှာ တသိမ့်သိမ့်တုန်၍သွားပြီး သူမ၏ဖင်သားကြီးများမှာလည်း နောက်သို့ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ ဖြစ်၍သွားသည်။အောင်ကိုနိုင်မှာလည်း သူ၏ကိုယ်လုံးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်၍သွားတော့၏။ပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားရသကဲ့သို့ အောင်ကိုနိုင်သည်လည်း ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ကိုယ်လုံးကိုလှမ်း၍ ဖက်လိုက်ရင်း ဒေါ်ခင်ခင်သူနှင့်အတူ သူမ၏ကျောမှာကပ်လျက်သားပင် မှောက်ရက်သားလေးလိုက်ပါကာ ကျသွားရတော့၏။

ဒီတစ်ညတော့ ဒေါ်ခင်ခင်သူသည် အောင်ကိုနိုင်၏ကုတင်တွင်ပင် အိပ်ဖြစ်ခဲ့၏။နောက်ညများတွင်တော့ အောင်ကိုနိုင်ကို သူမ၏အခန်းသို့ ခေါ်၍အိပ်စက်ခဲ့၏။

သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏သမီးဖြစ်သူ မေသူဟန်မသိအောင် အတန်တန်သတိထား၍နေခဲ့ကြရ၏။မေသူဟန်ကလည်း အောင်ကိုနိုင်ကို ကြည့်၍မရ။အကြောင်းကတော့ မေသူဟန်သည် သူမလိုလှပသော သူကို အောင်ကိုနိုင်က ဒီအိမ်စရောက်လာကတည်းက မသိကျေးကျွန်ပြုနေသဖြင့် မကြေနပ်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။

အခုလဲကြည့် မေသူဟန် တစ်ယောက်အိမ်ရှေ့ထွက်လာတော့ အောင်ကိုနိုင်က ဆက်တီကုလားထိုင်တွင်ထိုင်ကာ အမိန့်သား သတင်းစာဖတ်၍နေသည်။

အင်း...........အိမ်တွင်လည်း မာမီမရှိ၍ အတော်ဖြစ်၍နေ၏။မေသူ၏အမေ ဒေါ်ခင်ခင်သူမှာ နယ်ရှိလုပ်ငန်းခွင်များသို့ ခရီးထွက်သွားခဲ့သည်မှာ ဒီနေ့ဆိုလျှင်(၃)ရက်ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

နောက်ထပ်လည်း (၃-၄) ရက်ခန့်ကြာမှ ပြန်ရောက်မည်ဖြစ်သည်။မေသူသည် အောင်ကိုနိုင်ထိုင်၍နေသော ဆိုဖာဆက်တီကုလားထိုင်ဘေးသို့ ရောက်အောင်သွားလိုက်သည်။ပြီးတော့ အောင်ကိုနိုင်၏ ရှေ့တွင်ရှိသော ဆက်တီစားပွဲအောက်မှ သတင်းစာနှင့်မဂ္ဂဇင်းများကို ဟိုရွှေ့ဒီရွှေ့ လုပ်ပြီး တစ်ခုခုရှာသလိုလုပ်နေသည်။ပြီးတော့ သူမသည်အောင်ကိုနိုင် ထိုင်နေသော ဆိုဖာဆက်တီ ကုလားထိုင်နှင့် စားပွဲအကြားသို့ သူမ၏ခြေထောက်လေးတစ်ဖက်ကို လှမ်း၍တင်လိုက်သည်။ထိုအခါတွင် အောင်ကိုနိုင်၏ခြေထောက်တစ်ဖက်နှင့် သူမ၏ ခြေထောက်လေးတို့မှာ ထိကပ်မိကြ၏။

ပြီးသည်နှင့် မေသူသည် အောင်ကိုနိုင် ရှေ့ရှိစားပွဲလေး၏ အောက်ဖက်သို့ သူမ၏ခါးကိုကုန်းကာ ငုံ့၍ ကြည့်လိုက်သည်။သူမ၏စွင့်ကားလှသော ဖင်သားလုံးလုံးတစ်တစ်ကြီးမှာ အောင်ကိုနိုင်၏ မျက်နှာရှေ့တွင် (၆) လက်မလောက်ပင် မကွာချင်တော့ပါ။သူမ၏ ဖင်သားကြီးတစ်ဖက်၏ ဘေးစောင်းက သတင်းစာကို ကိုင်၍ထားသော အောင်ကိုနိုင်၏ လက်တစ်ဖက်ကို ဖိ၍ထိနေသေး၏။

အောင်ကိုနိုင်သည် သူ၏လက်ကို မရုတ်သိမ်းသည့်အပြင် မေသူ၏ဖင်သားကြီးကို မသိမသာပင် ဖိကပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ သင်ပြစည်းရုံးမှုကြောင့် ရဲတင်းနေသော အောင်ကိုနိုင်သည် မိန်းမတို့၏အရသာကိုလည်း သိနေသည့်အပြင် ဒေါ်ခင်ခင်သူမှာလည်း ခရီးထွက်သွားသည်မှာ (၃)ရက်ခန့်ကြာပြီဖြစ်၍ သူ၏သွေးသားများမှာ သစ်လွင်လန်းဆန်း၍ နေပြီးတက်ကြွနေ၏။ယခုသည်ပင် သူ၏ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးမှာ မာတောင်၍လာနေပြီဖြစ်သည်။

မေသူသည် သူမ၏ခါးလေးကို ကုန်း၍ဆက်တီစားပွဲအောက်ဆင့်တွင် ဟိုရှာဒီရှာဖြင့် ခပ်ကြာကြာလေးလုပ်နေပြီးမှ သူ၏ခါးကိုပြန်ဆန့်လိုက်သည်။မခံချင်စိတ်နှင့်သာ မူယာမာယာဖြင့် ထင်ရာလုပ်နေခဲ့ရပေမယ့် မေသူ၏အသဲနုနလေးကတော့ တလှပ်လှပ်ခံစားရကာ သူမ၏လက်ဖျားလေးများပင် အေးစက်၍နေရ၏။

မေသူသည် သူမ၏ခါးလေးကို ပြန်ဆန့်ကာ သူမ၏ခြေထောက်လေးကို လှမ်း၍လှည့်အထွက်တွင် အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် သူမ၏ခြေထောက်လေးသည် ဘာကိုသွား၍တိုက်သည်မသိ။ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ အတော်လေးယိုင်အသွားတွင် သူမ၏နောက်ဘက်တွင်ထိုင်၍နေသော အောင်ကိုနိုင်က သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်း၍ဆွဲကာ ထိန်းလိုက်သဖြင့် အတော်လေးယိုင်နဲ့သွားသော မေသူ၏ကိုယ်လုံးလေးသည် အောင်ကိုနိုင်၏ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်သို့ 'ဘုန်း" ဆိုလဲပြိုကျသွားတော့သည်။

အောင်ကိုနိုင်ကသူ၏ ရင်ခွင်အတွင်းသို့ လဲပြို၍ကျလာသော မေသူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိမ်းကြုံး၍ဖက်ထားလိုက်သည်။နွေးထွေးအိစက်ညက်ညောသော မေသူ့ကိုယ်လုံးလေး၏ အထိအတွေ့က အောင်ကိုနိုင်၏ကိုယ်ပေါ်မှသည် အသွေးအသားထဲထိ စိမ့်၍ဝင်သွားတော့လေသည်။

မေသူသည်လည်း တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်း၍သွားခဲ့ရပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးသည် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေ၏။သို့ရာတွင် အောင်ကိုနိုင်၏ရင်ခွင်အတွင်းမှ ရုန်း၍မထွက်မီခဲ့ပါ။

".....မေသူ....."

"....ရှင်......"

".....ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ....ဟင်...."

"......ဟင့်.....အင်း......"

"......လန့်သွားမှာပေါ့နော်......."

".....အင်း.......ဟုတ်......"

အောင်ကိုနိုင်က သူမ၏နားလေးနားသို့ သူ၏နှုတ်ခမ်းလေးကိုကပ်ကာ မေသူ၏နားဖျားလေးကို သူ၏နှုတ်ခမ်းဖျားလေးဖြင့် မထိတထိလေးလုပ်လျှက် နှစ်ကိုယ်ကြားလေသံလေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။မေသူကလည်း သူမ၏ဦးခေါင်းလေးကို ခပ်ငုံ့ငုံ့လေးလုပ်ကာ လေသံသဲ့သဲ့လေးဖြင့်ပြန်ပြောသည်။

စကားပြောရင်းဖြင့် မေသူသည် သတိပြုမိတာကတော့ သူမ၏ဖင်သားကြီးနှစ်ခု အလယ်လောက်ကိုအောက်ဖက်မှလာ၍ ထောက်မိနေသော မာတောင်နေသည့်ရှည်မျောမျောအရာတစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။ထိုအရာမှာ မေသူ၏ဖင်သားကြီးများ၏ဖိအားကြောင့် တဒိတ်ဒိတ်ပင်ဖြစ်နေကြောင်း သူမ၏ဖင်သားကြီးများက ထိတွေ့သိရှိလိုက်ရသည်။

စောစောက ပန်းနုရောင်ပြေးနေသည့် သူမ၏မျက်နှာလေးမှာ နီမြန်း၍သွားရတော့သည်။မေသူသည် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ကြုံး၍ထသဖြင့် အောင်ကိုနိုင်က သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်၍ထားသော လက်နှစ်ဖက်ကို ဖယ်၍ပေးလိုက်သည်။

မေသူသည် အောင်ကိုနိုင်၏ရင်ခွင်အတွင်းမှ ထကာအိမ်ရှေ့တံခါးဝသို့ ထွက်၍သွားသည်။ပြီးလျှင် သူမသည် အိမ်အပြင်သို့ထွက်ရန် ခြေလှမ်းလိုက်သည်။

 "......မေသူ......"

"......ရှင်......."

အောင်ကိုနိုင်မှာ ထိုင်ရာမှထကာ အိမ်ရှေ့တံခါးဝသို့လျှောက်လာပြီး တံခါးဝအရောက်တွင် ရပ်လိုက်သည်။မေသူကလည်း သူမ၏ဦးခေါင်းလေးကိုငုံ့လျှက် တံခါးဝ၏ရှေ့ဖက်နားတွင် ခပ်ပေပေလေးရပ်၍နေသည်။သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာတော့ နီရောင်လေးဖြစ်နေသေးသည်။

".......မေသူ.......ဟိုဘက်အိမ်သွားမလို့လား....."

"......အင်း.......ယဉ်မျိုးခင်ဆီသွားမလို့လေ......"

"......သိပ်ပြီး မိုးမချုပ်စေနဲ့နော်......"

".....အင်း...ပါ......"

".......ကို.....အိမ်ရှေ့မှာထိုင်ပြီး......စောင့်ပေးနေပါမယ့်......"

ငုံ့၍ထားသော မေသူ၏ဦးခေါင်းလေးမှာ မော့၍လာပြီး သူမ၏အရည်လေးများလဲ့နေသော မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများဖြင့် ဝင့်ကာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ပြီးတော့ သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးကို တစ်ချက်ဆတ်ပြပြီး ခေါင်းလေးကိုပြန်၍ငုံ့ကာ လျှောက်လှမ်းသွားတော့သည်။ခြံဝသို့ရောက်သောအခါတွင်တော့ မေသူသည်ခြံတံခါးကိုဖွင့်၍ ထွက်လာလိုက်ပြီး သူမကိုယ်လုံးလေးကို နောက်ဖက်သို့ပြန်လှည့်ကာ ခြံတံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။ထိုအခါတွင် အိမ်ရှေ့တံခါးဝမှရပ်၍ သူမကိုကြည့်နေသော အောင်ကိုနိုင်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရ၍ သူမသည်ခပ်တွေတွေလေးရပ်ကာ ခေတ္တမျှကြည့်နေလိုက်ပြီး ဆက်၍ထွက်ခဲ့တော့၏။

အိမ်ရှေ့တံခါးတွင် ရပ်၍ကြည့်နေသောအောင်ကိုနိုင်သည်လည်း သူ၏မြင်ကွင်းထဲမှ မေသူပျောက်ကွယ်သွားတော့မှ အိမ်ရှေ့တံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းအတွင်းသို့ ပြန်၍လျှောက်လာကာ မူလထိုင်ခဲ့သည့် ဆက်တီဆိုဖာကုလားထိုင်ပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ်ချလိုက်ပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက် မှုတ်၍ထုတ်လိုက်တော့သည်။

မေသူတစ်ယောက် ယဉ်မျိုးခင်တို့၏ အိမ်သို့ရောက်တော့ အိမ်တွင် ယဉ်မျိုးခင်တစ်ယောက်တည်းသာရှိပြီး သူမသည်ဆင်ဆာမဲ့တင်သွင်းထားသည့် စီဒီဇာတ်လမ်းကို ကြည့်၍နေသည်။မေသူ ရောက်လာသဖြင့် သူမတို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သည် ဆက်၍ဇာတ်ကားကိုကြည့်ကြသည်။ဇာတ်ကားမှာ ပြီးဆုံးကာနီးပြီဖြစ်၍ ဇာတ်ဝင်ခန်းများမှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖြစ်၍လာ၏။

စောစောကတည်းက တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းကာ ကိုယ်အတွင်းရှိ သွေးသားများ ထကြွဆူပွက်ခဲ့ရသော မေသူသည် ဘလူးဇာတ်ဝင်ခန်းများကို ကြည့်ရင်းဖြင့်သူမ၏သွေးသားတို့သည် ပွက်ပွက်ဆူကာထလာခဲ့ရတော့၏။ဇာတ်လမ်းပြီးဆုံးသွားချိန်မှာတော့ မေသူ၏သွေးသားတို့သည် ပေါက်ကွဲခဲ့ရချေပြီ။

ဇာတ်လမ်းပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် မေသူသည်နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ည(၉)နာရီပင် ရှိပြီဖြစ်၍သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ယဉ်မျိုးခင်ကို နှုတ်ဆက်၍ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။အိမ်ရှေ့တံခါးဝသို့ ရောက်သည်နှင့် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်၍နေသော အောင်ကိုနိုင်မှာ ထလာ၍ တံခါးဖွင့်ပေး၏။

 "......မေသူ.......ပြန်လာပြီလား....."

".......ဟုတ်ကဲ့......."

 မေသူသည် အိမ်ရှေ့တံခါးကို ပိတ်၍နေသော အောင်ကိုနိုင်ကို ရပ်၍စောင့်နေ၏။အောင်ကိုနိုင်က တံခါးပိတ်ပြီး လှဲ့၍လာသောအခါတွင်မှ သူမလည်း အောင်ကိုနိုင်နှင့်အတူ အိမ်အတွင်းသို့ ဝင်၍လာခဲ့၏။

 ".......အစ်ကို......"

".......ဟင်......"

"........မာမီဆီက......ဖုန်းလာသေးလား....."

"......လာတယ်.....မေသူ......နောက်(၃)ရက်လောက်နေမှ ပြန်လာဖြစ်မယ်တဲ့......"

"........အော်.......အင်း.......အင်း......."

မေသူ၏အသံလေးများမှာ အက်တက်တက်လေးဖြစ်နေ၍ သူမ၏အာခေါင်လေးများ ခြောက်သွေ့နေသည်ကို အောင်ကိုနိုင်က သတိပြုမိလိုက်သည်။

".......အအေးသောက်ဦးမလား......မေသူ......."

".......ဟင့်အင်း......အိပ်တော့မယ်......"

ပြောပြောဆိုဆို မေသူသည် အိပ်ခန်းအတွင်းဖက်သို့ဝင်ကာ သူမ၏အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ဝင်၍ သွားတော့၏။မေသူသည် သူမ၏အိပ်ခန်းရှေ့သို့ရောက်လျှင် စေ့၍ထားသော သူမ၏အိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်၍ ဝင်လိုက်သည်။ပြီးသည်နှင့် သူမသည် သူမအိပ်စက်ရာ ကုတင်ဆီသို့သွားပြီး ကုတင်ထက်ရှိမွေ့ယာပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချ၍အိပ်လိုက်သည်။

သူမသည် အိပ်ယာထက်တွင် ပက်လက်ကလေးလှန်ကာ မျက်လုံးလေးများ ပိတ်ာထားသော်လည်း ယဉ်မျိုးခင်တို့အိမ်တွင် စောစောက ကြည့်ခဲ့ရသောဇာတ်ကားထဲမှ ဇာတ်ဝင်ခန်းများမှာ သူမ၏အာရုံထဲတွင် တဝဲ လည်လည်ဖြစ်၍နေသည်။

အထူးသဖြင့် ဇာတ်လမ်းထဲမှ မင်းသားဖြစ်သူ၏ကြီးမားတုတ်ခိုင်၍ ပြဲလန်နေသော လီးကြီးမှာ သူမ၏အာရုံထဲမှ ဖျောက်၍မရ။ထိုလီးကြီးသည် မင်းသမီး၏စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ အရည်တရွှဲရွှဲဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေပုံနှင့် ထိုလီးကြီးမှ သုတ်ရည်များ ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ ထွက်နေပုံတို့မှာ မေသူ့ကို ဒုက္ခအပေးဆုံးဖြစ်၏။

မေသူသည် အိပ်ယာထက်တွင် ဘယ်လူးညာလှိမ့်ဖြင့် အမျိုးအမည်မသိသော ဝေဒနာကို ပြင်းထန်စွာဖြင့် မချိတင်ကဲ ခံစားနေရ၏။(၁၅)မိနစ်လောက်ကြာမှ မေသူသည် အိပ်ယာပေါ်မှ လူးလဲထလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှဆင်းလိုက်၏။ပြီးတော့ သူမ၏အင်္ကျီနှင့်ဘရာစီယာတို့ကိုချွတ်လိုက်ပြီး တန်းပေါ်သို့တင်လိုက်ကာ သူမ၏ခါးမှ ထဘီလေးကိုရင်လျားလိုက်သည်။ပြီးလျှင် အိပ်ခန်းအတွင်းတွင် ဖွင့်၍ထားသော မီးချောင်းကိုပိတ်၍ ညအိပ်မီးလုံးလေးကိုဖွင့်ကာ ညဝတ်အင်္ကျီကိုပင် မဝတ်တော့ဘဲ ထဘီရင်လျားလေးနှင့် သူမ၏အိပ်ယာထက်သို့ ပက်လက်လေး ပြန်လှဲချလိုက်တော့သည်။

အိပ်ယာထက်တွင် မေသူသည် လူးကာလှိမ့်ကာဖြင့် (၅)မိနစ်လောက်နေပြီးသောအခါတွင်မှ သူမသည်ပက်လက်ကလေးလှန်ကာ သူမ၏လက်ကလေးတစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကို ထဘီပေါ်မှ စမ်းလိုက်၏။သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးမှာ ဖောင်းကားတင်း၍နေသည်။ခံစားနေရသော ဝေဒနာကို သက်သာလိုသက်သာငြားဖြင့် သူမသည် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကို ထဘီပေါ်မှပင် ပွတ်၍ပေးနေသည်။

ခဏအကြာတွင်တော့ သူမခံစားနေရသော ဝေဒနာမှာ သက်သာ၍ မသွားသည့်အပြင် ပို၍ပင်ဆိုးလာသဖြင့် မေသူသည် သူမ၏ထဘီလေးကို ခါးဆီသို့လှန်၍တင်လိုက်ရာ သူမ၏ဖြူဖွေးညက်ညော နေသည့်သူမ၏ ကိုယ်အောက်ပိုင်းလေးနှင့်အတူ ဖြူဖွေးမို့ဖောင်း၍အမွှေးနက်တိုတိုလေးများ ခပ်စိတ်စိတ်ပေါက်နေသည့် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးသည် ထမီအောက်မှထွက်ပေါ်၍ လာခဲ့ရတော့၏။

ပြီးသည်နှင့် သူမသည် စောက်ဖုတ်လေးကို သူမ၏လက်ဖြင့် ပွတ်၍ပေးနေမိသည်။နီနီရဲရဲလေးဖြစ်နေသော သူမ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး နှစ်ခုတို့ ဆုံဆည်းရာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတွင် သူမ၏စောက်ရည်လေးများမှာ စိမ့်ထွက်နေကြပြီး နီတာရဲစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို ရီးလေးခိုလျှက် ရှိတော့၏။

မေသူသည် သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေရာမှ သူမခံစားနေရသော ဝေဒနာကိုဆက်၍ မခံစားနိုင်တော့သဖြင့် လက်လေးတစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုကို အသာလေးဖြဲကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်၏ စောက်ပတ်ဝကို ကလိပေးနေသည်။

ထိုအချိန်တွင် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲမှ သူ၏အိပ်ခန်းဆီသို့ ဝင်၍လာသော အောင်ကိုနိုင်သည် မေသူဟန်၏ အိပ်ခန်းရှေ့သို့အရောက်တွင် သူမ၏အိပ်ခန်းတံခါးမှာ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေသဖြင့် အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ချောင်း၍ကြည့်လိုက်မိသည်။

အိပ်ခန်းတံခါးဝနှင့် ခြောက်ပေမျှသာဝေးသောကုတင်ပေါ်ရှိ မေသူ၏အဖြစ်ကို သူသည်တွေ့မြင်လိုက်ရတော့သည်။အောင်ကိုနိုင်ကြည့်နေစဉ်မှာပင် မေသူသည် သူ၏လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်ဝကို ကလိပေးနေရာမှ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏လက်ညှိုးကို ဖြေးဖြေးချင်းသွင်း၍ နေသည်။သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်လုံးမှာ ခပ်ကားကားလေး ထောင်ထားပြီး သူမ၏ ခါးလေးကိုလည်း နဲနဲကော့ထားသည်။

အိပ်ခန်းဝတွင် ရပ်လျှက် ကြည့်၍နေသော အောင်ကိုနိုင်၏ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးသည်လည်း မာတောင်၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ ခဏမျှအကြာတွင် မေသူသည် သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်းမှ လက်နှစ်ဆစ် လောက်သွင်းကာ ဖြေးဖြေးချင်း ပြုလုပ်ပေးနေရာမှ သူမ၏လက်ညိုးကို စောက်ပတ်အတွင်းသို့ ခပ်သွက်သွက်ပင် ထုတ်ချီသွင်းချီ ပြုလုပ်၍လာ၏။သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကတော့ မှိတ်ထားလျှက်ရှိကြ၏။

".......မေသူ....."

".....မေသူ....."

အောင်ကိုနိုင်သည် အိပ်ခန်းတံခါးနားကပ်၍ အသံခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်။

"......မေသူ...."

".......အင်......ရှင်....."

"......ကိုယ်ပါ.......တံခါးဖွင့်ပေးပါဦး......."

".......အော်......အင်း......လာ.......လာပြီ......."

ခဏအကြာတွင်တော့ မေသူ၏အိပ်ခန်းတံခါးမှာ ပွင့်၍လာပြီး မေသူသည် ထမီရင်လျားလေးဖြင့် မတ်တပ်ရပ်လျက်လေး တွေ့လိုက်ရ၏။အိပ်ခန်းတံခါးပွင့်သွားသည်နှင့် အောင်ကိုနိုင်သည် အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဖြတ်ကနဲ လှမ်း၍ဝင်လိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို နောက်ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ကြောင်၍ကြည့်နေသော မေသူ၏လက်ဖျားလေးကို သူ၏လက်ဖြင့် လှမ်း၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

သူမ၏ လက်ညိုးလေးတွင် ကပ်စေးစေးလေးဖြစ်နေသည်ကို အောင်ကိုနိုင်၏ လက်မှတဆင့်တွေ့ထိခံစားလိုက်ရ၏။ပြီးသည်နှင့် အောင်ကိုနိုသည် မေသူ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲ၍ဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ၏နှုတ်ခမ်းဇြင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ရာ မေသူသည် သူမ၏ရင်ဘတ်လေးကို ကော့၍ သူမ၏မျက်နှာလေးမှာ မော့၍တက်လာသည်။

ပြီးသည်နှင့် အောင်ကိုနိုင်သည် သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လျှက်ကပင် မေသူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ကနဲပွေ့ကာ ကုတင်ရှိရာသို့ လျှောက်လှမ်းသွားပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်ကလေးတင်လိုက်ပြီး သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို သူမ၏နှုတ်ခမ်းများမှခွာကာ ခါးဆန့်လိုက်ပြီး အောင်ကိုနိုင်သည် သူ၏အင်္ကျီနှင့်ပုဆိုးတို့ကို ချွတ်ချလိုက်တော့သည်။ပြီးလျှင် အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေသော မေသူ၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ ရင်လျား၍ထားသော ထမီလေးကို သူမ၏ခြေထောက်တစ်ဖက်သို့ ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်ရာ မေသူကလည်း သူမ၏ဖင်သားကြီး များကို ကြွ၍ပေးလိုက်သဖြင့် ထမီလေးမှာ ကွင်းလုံးကျွတ်၍ ထွက်သွားတော့သည်။

ထိုအခါတွင် ဖြူဖွေးနုနယ်၍ ညက်ညောနေသည့် သူမ၏ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးမှာ မက်မောဖွယ်ရာထွက်ပေါ်လာသဖြင့် အောင်ကိုနိုင်သည် ကုတင်ပေါ်သို့တက်လိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။

ထို့နောက် မေသူ၏ဝင်းမှည့်နေသော နို့လေးများကိုငုံ့၍စို့ပေးလိုက်သည်။မေသူ့ရင်ဘတ်လေးမှာ ကြွတက်လာသည်။အောင်ကိုနိုင်သည် မေသူ့နို့လေးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးနေရင်းမှ လက်တစ်ဖက်ကို မေသူ၏ စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ အုပ်၍ပွတ်ပေးနေသည်။အောင်ကိုနိုင်သည် မေသူ၏နို့လေးများကို စို့ပေးနေရင်းမှ သူ၏နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖျားလေးဖြင့်ယက်ကာကလိပေး၏။

စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေသော သူ၏လက်ညိုးထိပ်ကလေးသည် မေသူ၏စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအတွင်းသို့ တိုး၍ဝင်သွားပြီး သူမ၏စောက်စေ့ကလေးကို ကလိပေးနေလိုက်သေးသည်။

အောင်ကိုနိုင်၏လီးကြီးသည်လည်း တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေပြီး လီးကြီးထိပ်တွင်တော့ အရည်များမှာစိုရွှဲနေပြီဖြစ်သည်။မေသူသည် အိပ်ယာထက်တွင် ပက်လက်ကလေးနေကာ သူမ၏မျက်လုံးလေး များကိုမှိတ်၍ထားပြီး သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကတော့ သူမ၏ဦးခေါင်းဝဲယာ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ တံတောင်ဆစ်မှ ကွေးကာတင်ထားပြီး သူမ၏လက်ဖဝါးလေးနှစ်ခုကတော့ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်၍ထားကြ၏။

ခဏအကြာတွင် အောင်ကိုနိုင်သည် မေသူရင်ဘတ်ကလေးပေါ်မှ သူ၏မျက်နှာကိုခွာလိုက်တော့ သူမ၏ဘေးတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ပြီးသည်နှင့် မေသူထောင်ထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းရှေ့သို့ ူသူ့ကိုယ်လုံးကိုပြောင်းရွှေ့လိုက်ပြီး သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားကာဒူးထောက်၍ဝင်ကာထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏လီးကြီးကို မေသူ၏စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖြေးဖြေးပင်ဖိ၍ သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးကြီးကို ဖိ၍သွင်းလိုက်သည်။

".......ဗြစ်.....ဗြစ်....."

".....အင့်.....အ......"

"......ဗျစ်.....ဗျစ်......"

"......အင့်......အား......ကျွတ်....ကျွတ်......"

"......ဗြစ်.....ဗြွတ်........ဗြျွတ်......."

"......အ.....ဟင့်.....အား......အင်း......"

မေသူ၏ ခါးလေးကော့တက်လာပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်၍နေသည်။မေသူသည် သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာမာန်တင်းထားလေသည်။မေသူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးကြီးတစ်ဝက်နီးပါးမျှဝင်သွားပြီးသောအချိန်တွင် လီးကြီး၏ထိပ်တွင်စောက်ပတ်ထဲမှ အရာတစ်ခုက ခပ်တင်းတင်းလေးကာဆီးထားနေသည်ကို အောင်ကိုနိုင်သည် ခံစားသိရှိလိုက်သည်။

ထိုအခါတွင် အောင်ကိုနိုင်သည် သူ၏လီးကြီးကို မေသူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ဆက်၍ မသွင်းသေးဘဲ သူ၏ခါးကို ညွတ်ကာ မေသူ၏နို့လေးများကို ငုံ့၍ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ပေးနေလိုက်သည်။ခဏနေတော့မှ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်၍သွားသော လီးတန်ကြီးတစ်ဝက်မျှကို ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲ၍ထုတ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်းပင်ပြန်၍ စောက်ပတ်အတွင်းသို့ ဖိ၍သွင်းလိုက်ပြီး နို့စို့လျှက်ကပင် အောင်ကိုနိုင်သည် လီးတန်ကြီး တစ်ဝက်မျှနှင့်ပင် ဖြေးဖြေးချင်းလိုး၍ ပေးနေတော့၏။

"........ပလွတ်......ပလွတ်......"

".......ပလွတ်........ပလွတ်......"

စောက်ပတ်ထဲသို့ တစ်ဝက်မျှပင် လိုး၍ပေးနေသော သူ၏လီးကြီးကို ထိပ်ဖူးကြီးအဖျားနားထိဆွဲ၍ထုတ်လိုက်ပြီး တရှိန်ထိုးပင် သူ၏လီးကြီးကို မေသူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို တဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်၍ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။

".....ဗြစ်......ဗြစ်.......ဘွတ်.....ပလွတ်....."

".....အ.....အား.......အမလေး.....အ......ကျွတ်.....ကျွတ်.....အမလေး......နာတယ်......ဟင့်....အ....."

"......မေသူ...."

".....အရမ်းနာလို့လားဟင်......"

"......အင်း.....ဖြေးဖြေးလုပ်....."

"......အင်း.....ဒါဆို....ကိုယ်ဖြေးဖြေးလိုးပေးမယ်နော်......"

မေသူက မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားလျက်က ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

"......ဖွတ်....ဘွတ်.....ပလွတ်....."

"......ဖွတ်......ဘွတ်.....ပလွတ်....."

မေသူ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်မှာ နို့စို့ရင်းလိုးပေးနေသော အောင်ကိုနိုင်၏ကျောပြင်သို့ ဖက်တွယ်လာခဲ့ပြီး သူမ၏လက်ဖဝါးလေးဖြင့်ပင် ခပ်ဖြေးဖြေး အောင်ကိုနိုင်၏ကျောပြင်ကိုပွတ်၍နေသေး၏။

အောင်ကိုနိုင်က အားဖြင့်ဖိ၍ ဆောင့်ကာလိုးလာသည်ဆိုလျှင်ပဲ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အရသာများရှိလာကြပြီဖြစ်သည်။အောင်ကိုနိုင်က မေသူ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍လိုးလိုက်တိုင်း သူမ၏စောက်စေ့လေးကိုပါ ဖိ၍ဖိ၍ ထိသွားရသဖြင့် မေသူမှာ အလိုးခံနေရင်းအရသာများမွန်ထူလာကာ သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးများပင် တဆတ်ဆတ်ဖြစ်၍လာရသည်။

 '......ဖွတ်....ဘွတ်.....ပလွတ်....."

".......မေသူ.....ကောင်းလားဟင်....."

"......အင်း......"

".....ကိုရော....ဟင်...."

"......ဖွတ်.....ပလွတ်......"

".....သိပ်ကောင်းတာဘဲ.....မေသူရယ်.....အ....အား...."

အောင်ကိုနိုင်သည် အချက်(၄၀)ခန့်ဆောင့်ချလိုးပြီးသည်နှင့် သူ၏လီးကြီးမှာ အီဆိမ့်၍လာပြီးဖြစ်၍ နို့စို့ပေးလျက်ကပင် အားကုန်ထုတ်၍ အချက်(၂၀)မျှဆောင့်ကာလိုးလိုက်ပါတော့၏။

"......ဖွတ်......ပလွတ်....."

".....ဖွတ်......ပလွတ်.....ဖတ်..."

".....အား......အမလေး......ကိုရယ်.......အင်း....ဟင်း....."

".....ဇျွတ်......ဗြွတ်....ဖွတ်......"

မေသူမှာ အောက်ကနေပြီး ဖင်ကြီးကိုကော့တက်လျက် လက်များက အောင်ကိုနိုင်၏လက်မောင်းများကို ဆုတ်တင်းလိုက်သည်။အကင်းပါးသော အောင်ကိုနိုင်သည် လီးကြီးကိုအဆုံးထိ ထုတ်လိုက်ပြီး ပြန်၍အားကုန်ဆောင့်ပေးနေသည်။ဂွေးဥကြီးမှ မေသူ၏ဖင်သားကြီးများကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်သံပင် အခန်းထဲမှာ ပျံ့လွင့်နေပေတော့သည်။

 "....ဖွတ်.....ဘွတ်....ဖတ်....ဖတ်......ပလွတ်......."

"......ဗြွတ်......ဖတ်...ဖတ်.....ဘွတ်......"

သူတို့နှစ်ဦးသည် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ထွေးအောင်ဖက်ထားကြပြီး အောင်ကိုနိုင်၏လီးကြီးထိပ်မှ ပြစ်ခဲသော သုတ်ရည်တို့သည် မေသူ၏အပျိုစင်သားအိမ်လေးဆီသို့ တရှိန်ထိုးပန်းသွင်းလိုက်လေတော့သည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ချစ်သွေးကြွချိန် (စ/ဆုံး)

ချစ်သွေးကြွချိန် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဘိုးရွှေခဲ

အခန်း (၁)

ဤအတွေ့

အင်းလျားကန်ရေပြင်ကို ကျောခိုင်းကာ ဆောက်လုပ်ထားသည့် မာလာမြိုင်ဂေဟာနှင့် နှင်းဆီမြိုင်ဂေဟာ တိုက်နှစ်လုံးမှာ အထက်တန်းလွှာဟု ခေါ်ဆိုအပ်သည့် ပစ္စည်ဥစ္စာ ချမ်းသာကြွယ်ဝသူများနေထိုင်ရာ စံအိမ်ဂေဟာများပေမို့ ခေတ်မီလှပကာ နေချင့်စဖွယ် သာယာလှပပါပေသည်။

မာလာမြိုင်ဂေဟာတွင် အတွင်းဝန် လူပျိုကြီး ဦးကျော်မင်း နှင့် တူဖြစ်သူ ကျောင်းသာ မောင်ဝင်းနိုင် တို့ နှစ်ဦးသာ နေထိုင်လျက်ရှိပြီး အိမ်တွင် အစေခံနှင့် ထမင်းချက်ရန်အတွက် အသက်သုံးဆယ်ကျော်ကျော်ရှိ ကရင်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နှင့် မာလီအလုပ်နှင့် တိုက်စောင့်အဖြစ်ကိုမူ ဝေလရာလူမျိုး မန်ဂလာဆိုသော ကုလားကို ခိုင်းစောထား၏။

နှင်းဆီမြိုင်ဂေဟာတွင် အငြိမ်းစာအရာရှိ ဦးသန်းဝေ နှင့် ဇနီးဒေါ်ခင်မေ အပြင် သမီးဖြစ်သူ မြီးကောင်ပေါက်အရွယ် မော်လီနှင့် ဦးသန်းဝေ၏နှမ အပျိုကြီး မနှင်းဝေတို့ နေထိုင်လျက်ရှိသည်။ အထက်တန်းလွှာ အရာရှိကြီးများဖြစ်ကြသည့်အလျောက် မာလာမြိုင်နှင့် နှင်းဆီမြိုင်ဂေဟာတို့တွင် နေထိုင်ကြသူများမှာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခင်မင်ကြကာ တဘက်နှင့်တဘက် လွတ်လပ်စွာ ဝင်ထွက်သွားလာကြလေ၏။

လူပျိုကြီး ဦးကျော်မင်းသည် တဘက်ခြံမှ အပျိုကြီး မနှင်းဝေကို ပိုးပန်းလျက် ရှိသကဲ့သို့ သူမကလည်း သူ့အား မေတ္တာသက်ဝင်လျက် ရှိသော်လည်း နှစ်ဦးသားမှာ မိမိတို့ သိက္ခာကို စောင့်ထိန်းနေရသဖြင့် ပွင့်လင်းရင်းနှီးခြင်း မရှိနိုင်ကြပေ။ ဦးကျော်မင်းသည် မိမိကိုယ်တိုင် အချစ်ရေးကို ပွင့်လင်းစွာ ဖွင်ဟရန် မဝန့်မရဲ ဖြစ်နေသဖြင့် ညနေ ကျောင်းက ပြန်လာမည့် မောင်ဝင်းနိုင်အား စောင့်မျှော်နေ၏။ သူ၏အကြံမှာ တူဖြစ်သူအား မေတ္တာစာပေးခိုင်းရန်ဖြစ်၏။

ယင်းကဲ့သို့ စောင့်စားနေခိုက် မောင်ဝင်းနိုင် ကျောင်းမှ ပြန်ရောက်လာ၏။ အဝတ်အစား လဲလှယ်ပြီး၍ ပြန်ထွက်လာသော ဝင်းနိုင်အား ဦးကျော်မင်း လှမ်းခေါ်လိုက်လေသည်။

“ မောင်ဝင်းနိုင်… ဟိုဘက်တိုက်ကို သွားချေစမ်း၊ ဟိုအပျိုကြီး မနှင်းဝေကို ဟောဒီစာ သွားပေးစမ်းပါ၊ စာပေးတာကို ဘယ်သူမှ မမြင်စေနဲ့.. ကြားလား ” 

ကျော်မင်းက စာတစ်စောင်ကို လှမ်းပေးရင်း မှာကြားလေသည်။

“ ဟဲ… ဟဲ အန်ကယ်လည်း သိပ်မရိုးတော့ဘူး ” 

“ တယ်.. ဒီကောင်လေး… သွားပေးမှာ ပေးတာမဟုတ်ဘူး.. စာပေးပြီး ပြန်စာပါယူခဲ့ ကြားလား ” 

ဦးကျော်မင်းက မာန်မဲသလို လုပ်လိုက်သဖြင့် ဝင်းနိုင်သည် တိုက်ထဲမှ ပြေးထွက်လာကာ တဘက်ခြံထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လေ၏။ ခြံဝင်းထဲသို့ ရောက်လာသော ဝင်းနိုင်သည် တိုက်တွင်းတွင် ဆိတ်ညိမ်လျက်ရှိသဖြင့် လူများမရှိကြလေသလောဟု တွေးမိ၏။ တိုက်ရှေ့သံတံခါးကြီးများမှ အတွင်းဘက်မှ ပိတ်ထားသဖြင့် တိုက်အနေအထားကို ကောင်းစွားကျွမ်းကျင်သော ဝင်းနိုင်သည် တိုက်အနောက်ဖက်သို့ လှည့်လာခဲ့လေသည်။

တိုက်၏ အနောက်တွင်ရှိသော သံတံခါးတစ်ခုမှာ စေ့ထားသဖြင့် ဝင်းနိုင်သည် အသာအယာ တွန်းဖွင့်ကာ ဝင်လာသည်။ တိုက်ခမ်းအတွင်းသို့ ရောက်လာသော ဝင်းနိုင်သည် အိမ်သာနှင့် ကပ်လျက်ရှိသည့် ရေချိုးခန်းမှ ရေကျသံကြားသဖြင့် မည်သူများ ရေချိုးနေသနည်းဟု သိလိုသဖြင့် အပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်၏။ သူ၏ရှေ့မှောက်မှ မြင်းကွင်းကြောင့် သူ၏နှလုံးသွေးမှာ ရပ်ဆိုင်းသွားပြီဟူ၍ပင် သူက ထင်မိလေသည်။

ရေပန်းမှ တဖွဲဖွဲကျနေသော ရေဖွားများအောက်၌ နတ်မိမယ်တစ်ဦးပမာ ကိုယ်ခန္ဓာဗလာကျင်းလျက် ရေချိုးနေသည့် အပျိုကြီး မနှင်းဝေပင်ဖြစ်၏။ သူမသည် တံခါးပေါက်ကို ကျောခိုင်းကာ မတ်တတ်ရပ်နေသဖြင့် သူမ၏ အသားအရည်မှာ ဝင်းဝါလျက် ကိုယ်ခန္ဓာမှာ ခါးသေးရင်ချီ ပဒုမ္မနီအလား ဖြစ်နေ၏။ တံခါးပေါက်မှရပ်ကာ အညှို့ခံနေရသူပမာ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသော ဝင်းနိုင်သည် မနှင်းဝေ၏ ကြီးမားလှသည့် တင်ပါးကြီးနှင့် ၎င်း၏အလယ်မှ အကွဲကြောင်း ဖင်းကြားကို ကြည့်ရင်း သူ၏ရမ္မက်ဇောအဟုန်မှာ ပြန်ထင်၍လာချေပြီ။

သူသည် အသက်အရွယ်အားဖြင့် ၁၈ နှစ်သာလျှင် ဖြစ်သော်လည်း သူ၏ရှေ့မှောက်မှ ယမင်းရုပ်သည် သူ၏ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်းရှိ တစ်ထောင်သော အကြောများကို ထွန့်ထွန့်လူး သွက်သွက်ခါအောင် ရင်တွင်းလှိုက်မော ရမ္မက်ကြွစေသည် မဟုတ်လော။ ကာမရာဂတည်းဟူသော ဘီလူးကြီးသည် သူ၏လည်ဂုတ်ကို ခွစီးကာ သူ့အားအသူတရာနက်သော အမှောင်တိုက်အတွင်းသို့ သယ်ဆောင်၍ သွားပါပြီကော။ တစ်ထောင့်ငါးရာတည်းဟူသော အင်အားအစွမ်းကို သူကဲ့သို့ လူငယ်တစ်ယောက်သည် အဘယ်မှာ တွန်းလှန်နိုင်ပါမည်နည်း။

ထို့ကြောင့် သူသည် သူ၏ ရှေ့မှောက်မှ သံလိုက်ဓာတ်ပမာ ဆွဲဆောင်လျက်ရှိသည့် မနှင်းဝေ၏ အနီးသို့ တဖြေးဖြေးကပ်သွားပြီး အနောက်ဖက်မှ သိမ်းကြုံး၍ ဖက်လိုက်ရာ သူမက အလန့်တကြား အော်မိပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်၏။

“ ဟင်.. ဝင်း.. ဝင်းနိုင်.. ဒါ.. ဒါဘာလုပ်တာလဲ.. ထွက်… ထွက် ” 

သူမက ထစ်ထစ်ငေ့ါငေ့ါပြောရင်း သူမ၏ တုတ်ခိုင်သော ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှ စောက်ဖုတ်ခုံးပြင်ကြီးကို လက်ဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားလေ၏။

“ အို… မထွက်ဘူး.. အန်တီ့ကို ကျွန်တော် ချစ်မယ်.. ကျွန်တော့်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘူးဗျ… ချစ်မှာဘဲ.. ချစ်မှာဘဲ ” 

ဟု ပြောကာ သူသည် မနှင်းဝေ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သိမ်းကြုံးပွေ့ဖက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးများကို ပြုတ်လုမတတ် ငုံခဲ့နေလေသည်။ ဖိုသတ္တဝါဆိုလျင် ယင်ဖိုမှ မသန်းရလေအောင် မိမိကိုယ် မိမိ ထိန်းသိမ်းနေထိုင်လာခဲ့သော အပျိုကြီး မနှင်းဝေမှာ လူသရမ်းလေး ဝင်းနိုင်က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနေလေရာ သူမသည် တမျိုးတမည်သော ခံစားချက်နှင့်အတူ ရင်တွင်းမှ ဖိုလှိုက်မောဟိုက်လာ၏။

သူမ၏ ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှ စောက်ဖုတ်ခုံကို အုပ်ထားသော လက်ဖမိုးပေါ်တွင် ဝင်းနိုင်၏ လုံချည်အတွင်းမှ လိင်တန်မှာလည်း မာတောင်စွာ ထိကပ်နေသည်ကို တွေ့ထိနေရသဖြင့် သူ၏ရင်ထဲဝယ် မရိုးမရွဖြစ်လာ၏။

“ ဝင်းနိုင်… ဖယ်လို့ပြောတာ မရဘူးလာ… လူကြီးတွေ မျက်နှာကြောင့်နော်… ငါအော်လိုက်ရမလား.. ” 

ဟု ထန်မာသော သူမ၏ လေသံမှာ တောင်းပန်နေသကဲ့သို့ ပျော့ပျောင်းလှ၏။

“ မဖယ်ဘူးဗျာ… မဖယ်ဘူး… အော်ရုံမကလို့ ကျနော့်ကို သတ်ပစ်ချင်လဲသတ် ” 

“ ဝင်းနိုင်… မင်းပြောလို့ မရတော့ဘူးလားကွယ်.. ဟင် ” 

သူမက ရမ္မက်ဇောတက်ကြွလာသည့်တိုင် တူသားအရွယ်လေးနှင့် လွန်လွန်ကြူးကြူး ဖြစ်ခဲ့သော် မိမိသာလျှင် တရားခံ ဖြစ်တော့မည်ကို တွေးမိသဖြင့် ဒေါသနှင့် အံကလေးကြိတ်၍ ပြောလေ၏။

“ ဒီအခြေကျမှတော့ မရုန်းပါနဲ့တော့ အန်တီရယ်.. ကျနော့ကို ချစ်ခွင့်ပေးပါတော့.. နော် ” 

ဝင်းနိုင်သည် သူမ၏ လက်များကို ဖယ်ရှားပစ်လိုက်သဖြင့် သူမ၏ ဖူးယောင်ကားစွင့်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အကွင်းသား ပေါ်ထွက်လာပေပြီ။ သူ၏ရှေ့တွင် အခန့်သင့်ရောက်နေသည့် ဖူးယောင်ကားစွင့်နေသော စောက်ဖုတ်ခုံအကွဲကြောင်းတွင် သူ၏ လိင်တန်ဒစ်ဖျားကို တေ့ကာ ခါးကော့လျက် ညှောင့်လိုး၍ နေလေသည်။

သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝမှာ အောက်ဖက်သို့ အနည်းငယ် ရောက်နေသဖြင့် သူညှောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သူ့ဒစ်ဖျားက သူမ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် ချော်၍ချော်၍ ထွက်သွားသဖြင့် စောက်စေ့ပြူးပြူးကြီးကို ကလိပေးနေသလိုဖြစ်ရကာ သူမသည်လည်း ကာမဆန္ဒတက်ကြွလာရာ ပေါင်တန်ကြီးများကို တဖြေးဖြေးကားမှန်းမသိ ကား၍ ပေးလာမိလေတော့သည်။

“ ဟင်း… ဟင်း… ယားအောင် ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ ဝင်းနိုင် ” 

ဟု သူမက ရမ္မက်ဒေသလေးဖြင့် မေးလိုက်၏။

“ ဟုတ်တယ် အန်တီ.. ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ မသိဘူး.. အထဲမဝင်းဘူးဗျ ” 

“ လုပ်လဲလုပ်ချင်သေးတယ်.. စောက်ဖြစ်လဲ မရှိဘူး ဒီနေရာကို လုပ်တော်မူပါရှင့် ” 

မနှင်းဝေက သူမလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဝင်းနိုင်၏ လိင်တန်ကို ထိန်းကိုင်ပေးကာ သူမပေါင်နှစ်ချောင်းအား ခပ်ကားကားရပ်လျက် စောက်ခေါင်းဝသို့ ဒစ်ဖျားတေ့ပေးလိုက်၏။ ဝင်းနိုင်ကလည်း သူမခိုင်းသလို ခါးကော့၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ…

“ ဖောက်.. ဖျိ ဖျိ..ဖတ်.. ” 

ဟူသော အပျိုကြီး၏ အမှေးထူကြီးကို သူ၏လိင်တန်က ဖောက်ခွဲ၍ သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ဝင်သွားသံများနှင့်အတူ

“ အမလေး.. ကျွတ်ကျွတ်.. နာလိုက်တာ ဖြေးဖြေးလုပ်ရောပေ့ါ.. သေနာကျလေးရဲ့..ဟင်း… ” 

ဟူသော သူမအသံက ထွက်ပေါ်လာ၏။

“ မသိဘူးလေဗျာ.. အန်တီက လုပ်တော့ဆိုလို့ လုပ်ရတာဘဲ ” 

ဝင်းနိုင်က နာကျင်သွား၍ ရှုံ့မဲ့နေသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးရင်း သူ၏ခါးကို ကော့၍ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဆောင့်ကာ ကော့ကာဖြင့် လိုးညှောင့်ပေးနေလေရာ..

“ ဖွတ်. ဖျစ်… ဖျစ်… ဖွတ်… ပြွတ်.. ရွတ်.. ရွတ်… ဘွတ်.. ဗျစ်… ဖတ် ” 

ဟူသော အသံများက စီးချက်ဝါးချက်ညီညီ ပေါ်ထွက်လာ၏။

လူ့လောက ကာမစည်းစိမ်ကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ ခံစားဖူးခြင်း မရှိခဲ့ကြသည့် အပျိုကြီးနှင့် လူပျိုရိုင်းတို့မှာ တစ်ဦးကို တစ်ဦး တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ရင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လိင်တန်ဝင်ထွက်နေသည်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် သေးတိမ်ကာဖြင့် ပီတိလှိုက်ဖို အမြိုက်အရသာ တွေ့နေကြပေပြီ။

မနှင်းဝေမှာ သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းရှိ နူးညံ့သော အသားနု အသားဆိုင်လေးများကို ဝင်းနိုင်၏ လိင်တန်ကြီးက တဖျစ်ဖျစ်မြည်သံနှင့်အတူ ထိုးစိုက်၍ ဝင်လာတိုင်း ရိုးတွင်းချဉ်ဆီစိမ့်အောင် တင်းကြပ်သည့် အရသာကိုလည်း တဖြေးဖြေး ခံစားလာရလေ၏။ သူ၏ လိင်တန်က အပြင်သို့ ပြန်နှုတ်လိုက်တိုင်း သူမ၏ ရင်တွင်း၌ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားသဖြင့် သူမသည် ဝင်းနိုင်အား သိမ်းကြုံး၍ ဖက်ထားမိ၏။

ဝင်းနိုင်မှာလည်း သူ၏လိင်တန်က စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နုနုလေးများကို တင်းကြပ်စွာ ပွတ်တိုက်၍ ဝင်သွားပြီး သူ၏ဒစ်က သားအိမ်အတွင်းသို့ စိုက်ဝင်းသွားလေတိုင်း သူ၏ရင်တွင်းဝယ် ဘဝင်ခိုက်အောင် အကြိုက်တွေ့၍ နေလေသည်။

“ ဝင်းနိုင် နာနာလုပ်စမ်းပါ.. င့ါရင်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်လာပြီလဲ မသိဘူး… အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကျွတ်..အင်း အင်း ” 

ဆန္ဒပြင်းပြသော အသံများမှာ သူမထံမှ ထွက်ပေါ်လာကာ..

“ ပြွတ်.. စွပ်.. စွပ်.. ဖတ်.. ရွတ်.. ဗျစ်.. ဗျစ်.. ဘွတ်.. ဖွတ်..ဖတ် ” 

အထက်ပါ တေးသံစုံများ အဆုံးတွင် ဝင်းနိုင်၏ လိင်တန်ထိပ်ဖျားမှ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များသည် သူမ၏ သားအိမ်အတွင်းသို့ ပြွန်တန်မှ ရေလွှတ်လိုက်သလို ပန်းထုတ်၍ ကာမဆန္ဒပြည့်ဝသွားသကဲ့သို့ သူမကလည်း သားအိမ်ဝကို ရှုံ့ချီပွချီပြုလုပ်ကာဖြင့် သုတ်ရည်များကို သားအိမ်အတွင်းသို့ စုပ်ယူလျက် ကာမအထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားရလေတော့သည်။

ဝင်းနိုင်သည် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်း၌ နစ်မြှုပ်နေသည့် လိင်တန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ရာ ‘ပြွတ်’ ကနဲ မြည်သံနှင့်အတူ အပြင်ထွက်လာသဖြင့် သူ၏ လုံချီကို ကောက်ယူဝတ်လိုက်၏။

“ ဝင်းနိုင်… မင်းဟာ တော်တော်ရက်စက် ယုတ်မာတဲ့ ကောင်လေး.. ငါတသက်လုံး မှဲ့တပေါက် မစွန်းအောင် နေလာခဲ့တာ အခုတော့လေ အခုတော့ အဟင့်.. ဟီး.. ဟီး ” 

ဟု ပြောပြောဆိုဆို သူမက ငိုချလိုက်လေ၏။

“ ကျနော်.. ကျနော်… လွန်ကျူးမိတာကို တောင်းပန်ပါတယ် အန်တီရယ်…ကျနော်ဟာ ယုတ်မာတဲ့စိတ်နဲ့ လွန်ကျူးမိတာ မဟုတ်ပါဘူး.. အတွေ့ကို မရှောင်နိုင်လို့ပါ… ဒီကိုလာတာလဲ အန်ကယ်က အန်တီ့ကို စာပေးခိုင်းလိုက်လို့ပါ… ကျနော့်ကို စိတ်ဆိုးသလား.. ရော့.. အန်တီတို့စာ.. ” 

ဟု ဝင်းနိုင်က ပြောရင်း စာလှမ်းပေးလိုက်၏။

“ အော်… ဦးလေးတော်သူက အဒေါ်လောင်းဆီကို စာပေးခိုင်းလိုက်တာ.. အခုတော့.. မင်းကလက်ဦးအောင် လုပ်တယ်.. ဟင့်.. တယ်တော်တယ်… နောက်ပြီး လူကိုလဲ မယားလုပ်လိုက်သေးရဲ့.. ခေါ်တော့ အန်တီတဲ့… အန်တီ မဟုတ်ဘူး.. မယား.. မယား.. သိပြီလား ” 

သူမက ဒေါမာန်ပါပါနှင့် ကြိမ်းမောင်းနေသဖြင့် ဝင်းနိုင်သည် တိုက်ခန်းထဲမှ အပြေးအလွှား ထွက်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

...............................................................................................

အခန်း (၂)

ဆောင်ကြာမြိုင်မှာ မောရသူ

လူပျိုကြီး ဦးကျော်မင်းသည် ရုံးပိတ်ရက် ဖြစ်သဖြင့် အိပ်ခန်းအတွင်းဝယ် လှဲလျောင်းကာ စာဖတ်နေသောအချိန် အတန်ကြာသည်အထိ စာဖတ်နေသဖြင့် သူ့ခေါင်းတွင် ညီးစီစီဖြစ်လာသဖြင့် သူသည် စာအုပ်ကို ပိတ်ကာ ပြတင်းပေါက်က လှမ်းမျှော်၍ အင်းလျားကန် ရေပြင်တဖက်သို့ ကြည့်လိုက်ရာ ကမ်းစပ်တနေရာတွင် ရေကူးဝတ်စုံများနှင့် ရေကူးရင်း ပြေးလွှားကစားနေသည့် မောင်ဝင်းနိုင်နှင့် တဖက်ခြံမှ မြီးကောင်ပေါက်မကလေး မော်လီတို့ကို တွေ့ရလေသည်။

အပျို လူပျိုပေါက် ဖြစ်ကြသူများ မြူးတူးပျော်ပါးစွာ ဆော့ကစားနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးကျော်မင်းသည် မိမိမှာ ၎င်းတို့ကဲ့သို့ ဆော့ကစားလိုသည့် လူငယ်စိတ်ပင် ဖြစ်ပေါ်လာလေသည်။ လူငယ်နှစ်ဦး ပျော်ရွှင်နေသည်ကို ကြည့်နေသည့် ဦးကျော်မင်း၏ မျက်လုံးအစုံသည် အမှတ်မထင် နောက်ဖေးရှိ အစေခံ တန်းလျားဆီသို့ ရောက်သွားရာ သူ၏ မျက်လုံးများသည် ပြူး၍သွားရနေတော့သည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အိမ်စေ ကရင်အမျိုးသမီးအား မာလီကုလား မန်ဂလာက လက်တဖက်ကိုဆွဲကာ သူ၏ အိပ်ခန်းလေးအတွင်းသို့ ဆွဲခေါ်နေခြင်းကြောင့်ဖြစ်၏။ မာလီကုလား၏ အပြုအမှုသည် အကယ်၍ တဖက်မိန်းမသား၏ စိတ်ဆန္ဒအား ဆန့်ကျင်ပြုမူခြင်း ဖြစ်ပါက အချိန်မှီ ဟန့်တားနိုင်ရန်အတွက် ဦးကျော်မင်းသည် သူ့အိပ်ခန်းမှထွက်ကာ အစေခံတန်းလျားဘက်သို့ အပြေးအလွှား လာခဲ့လေသည်။

အစေခံတန်းလျားအနီးသို့ ချဉ်းကပ်လာသော ဦးကျော်မင်းသည် အိမ်ခန်းအတွင်းရှိ သူတို့နှစ်ဦး၏ အခြေအနေကို ဦးစွာအကဲခတ်ရန် လိုအပ်သဖြင့် အိမ်ဘေး ပြတင်းပေါက် အကြားမှ ချောင်းမြောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ကရင်အမျိုးသမီး နော်မူရာသည် မန်ဂလာ့ ရင်ခွင်ထဲ၌ ရောက်နေပြီး သူမပါးပြင်ကို နှုတ်ခမ်းမွေး စိုစိုထွက်နေသော နှာခေါင်းကြီးဖြင့် နမ်းနေလေသည်။

“ နင့် နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေက ယားပါတယ်ဝေ ” 

ဟု နော်မူရာက သူမလက်ဖဝါးဖြင့် မန့်ဂလာ့ မျက်နှာကို ဖေးကာရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ အစ်မ မချိုက်ဘူးနော်.. ချနော်မလုပ်ဘူး.. မခေါင်းဘူးနော်.. ပြောပါ ” 

ဟု မန်ဂလာက ပြောဆိုပြီး သူမအား ရင်ခွင်ထဲမှ ကွပ်ပြစ်ပေါ်သို့ လှဲသိပ်လိုက်လေသည်။ ကွပ်ပြစ်ပေါ်တွင် တင်ပါးလွှဲထိုင်နေသည့် မာလီက ပက်လက်စင်းစင်းဖြစ်နေသော နော်မူရာ ကိုယ်ခန္ဓာပေါ်သို့ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီကို ချွတ်လိုက်ရာ ကြီးမားလွန်းသော မျှစ်စို့ကြီးပမာ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ အထင်းသာ ပေါ်ထွက်လာလေတော့သည်။

မာလီသည် သူ၏ရှေ့မှောက်တွင် အထင်းသာပေါ်ထွက်လာသည့် နို့အုံတဘက်ကို လက်ဖဝါးဖြင့် ခပ်ရွရွဆုပ်ချေနေရင်း ကျန်နို့အုံတဘက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံ၍ တပြွတ်ပြွတ်စို့ပေးနေသည်။

“ အေး… အေး… ကောင်းတယ်ဝေ့.. ကောင်းတယ် ” 

“ အာ.. ဒီထက်ခေါင်းတာ ချနော် လုပ်ပေမယ်.. ချည့်ပါ ” 

လို့ပြောရင်း မာလီက သူမကိုယ်ခန္ဓာအောက်ရှိ ထမီကို ဂွင်းလုံးဆွဲချွတ်လိုက်၏။

ကရင်အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ဖြစ်သဖြင့် နော်မူရာ့ပေါင်လုံးကြီးများမှာ ဝင်းလဲ့တုတ်နှစ်ပြီး ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှာ မဲနက်သော အမွှေးများဖြင့် ဖုံးအုပ်နေရာ သူမစောက်ဖုတ်ပြင်ကို ကောင်းစွာ မမြင်ရပေ။

“ အာ..မ… အမွှေးရှိဒဲနော် အားကြီးညစ်ပတ်တယ်၊ ကိစ္စမရှိဘူး.. ချနော် ရေးစေးမယ် ” 

မာလီကုလားသည် အခန်းဒေါင့်တနေရာရှိ တန်းတခုပေါ်မှ သူ့မုတ်ဆိတ်ရိတ်သော ဓားနှင့် ရေအိုးမှ ရေခတ်၍ ကွပ်ပြစ်ဆီသို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အချိန်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ မာလီက သူမစောက်မွှေးများကို သုတ်သင်ရှင်းလင်းလိုက်ရာ ဝင်းဝါမို့မောက်၍ ကားစွင့်နေသော စောက်ဖုတ်ခုံးပြင်ကြီးကိုကြည့်ကာ မာလီက သွားရေတမြားမြားကျလာပေသည်။

“ အရေး.. အစ်မစောက်ဖုတ်.. အားကြီးလတယ်.. ချနော် သူ့ကိုအများကြီး ချိလာပြီ ” 

မာလီသည် သွားရေတမြားမြားနှင့် ပြောဆိုရင်း ဖောင်းမို့နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို အငမ်းမရ နမ်းရှုံ့နေသဖြင့် သူမကလည်း ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီးများအား ခပ်ကားကား လုပ်ပေးလိုက်၏။

“ အား.. အစ်မ ရှောက်ဖုတ်နော်.. အားကြီးကြီးဘဲ.. ဖြူလဲဖြူတယ်.. ဘင်္ဂလားက ချနော့်မိန်းမ ရှောက်ဖုတ်နော်… အားကြီးမဲတယ်… မမ ရှောက်ဖုတ်ကို အားကြီးချိတယ်.. ချိတယ် ” 

မာလီက သူမပေါင်တန်ကြီးများကို အစွမ်းကုန်ဆွဲ၍ကားပြီး သူမပေါင်ကြားတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ သူမကလည်း ဒူးထောင်ပေါင်ကားပြီး ဖြဲရဲပေးလိုက်သဖြင့် စောင်ခေါင်းအတွင်းသားနီရဲရဲတို့မှာ အထင်းသာ ပေါ်လွင်လာရာ မာလီက ထမင်းရေအိုး ခွေးယက်သလိုပင် တပြတ်ပြတ် ယက်ပေးလိုက်သဖြင့်…

“ အိုး.. ကောင်းတယ်ဝေ့.. ငါ့ယောက်ျား အဖိုးကြီးဟာ.. ဒီလိုတစ်ခါမှ လုပ်မပေးဘူး.. နင်င့ါကို သိပ်ချစ်သလား… ဟင်း.. ဟင်း.. ယားတယ်.. ယားတယ်.. ငါသိပ်ယားတာဘဲ ” 

သူမသည် တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးလာသဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထိပ်မှ စောက်စေ့ ပြူးပြူးနီရဲရဲကြီးက ငေ့ါကနဲ့ ငေ့ါကနဲ ပေါ်ထွက်လာခြင်းအား မာလီက နှုတ်ခမ်းထူကြီးကြားညှပ်၍ စုပ်ပေးလိုက်ပြန်သဖြင့်

“ အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကောင်းတယ်.. ကောင်းတယ်…ငါယားလှပြီဟယ်… င့ါကိုတက်လုပ်ပါတော့.. အဟင့်.. အဟင့် ” 

“ ဘွတ်… ပြွတ်.. ဖျိ.. ဖျိ..ဖတ် ” 

ဟူသော မာလီ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သည့် လိင်တန်က သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ မချိမဆန့် ဝင်သွားသည့် အသံများက ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

“ အမပြောဒနော်… နာရင်အောက်ခံမယ်… ဒါချောင့် ချနော်လုပ်တာ ” 

ဟု မာလီက ရှုံ့မဲ့ငိုကျွေးနေသော ကရင်မအားကြည့်ကာ ပြောလိုက်၏။

“ နင့် မြင်းလီးလောက် ကြီးတာကြီးနဲ့ တအားလိုးတာ ခံနိုင်မလားဟဲ့ ခွေးကုလားရဲ့ ” 

“ အမ.. နာဒနော် ခါဏဘဲ… တော်ကြာ ခေါင်းမယ် ကြည့်ပါ အစ်မရဲ့ ” 

မာလီက သူမစောက်စေ့ ပြူးပြူးကြီးကို လက်ချောင်းများဖြင့် ခပ်ရွရွပွတ်ကလိပေးရင်း သူ၏ လိင်တန်ကို အသာအယာ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ဆွဲနှုတ်နေ၏။ မာလီက လိင်တန် ဒစ်အရင်းသာပေါ်ခါနီးတွင် ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ထိုးထည့်လိုက်သလို အသွင်းအနှုတ် အလိုးအညှောင့်တို့ကို မှန်မှန်ပြုလုပ်ပေးနေရာ

“ ပြွတ်… ရွှတ်.. ရွှတ်.. ပျစ်.. ဘွတ်..ဖတ်..စွိ… စွပ်…စွပ် ” 

ဟူသော အသံများ ထွက်ပေါ်နေစဉ် နော်မူရာသည် နာကျင်ဝေဒနာ ကင်းစင်ပျောက်ကွယ်လျက် ကာမစည်းစိမ်အရသာကို တဖိန်းဖိန်း တွေ့ရှိခံစားလာရသဖြင့်….

“ အေး… အေး.. ငါမနာတော့ဘူး.. ကောင်းလာပြီ… ဆောင့်တော့လေ ” 

သူမက ခွင့်ပြုသည့်တိုင်အောင် မာလီက လိင်တန်ကို အဆုံးထိုးမသွင်းဘဲ မွှေနှောက်ကလော်၍ လိုးနေသည်သာမက သူမဆန္ဒကို ပိုမိုတက်ကြွစေပြန်သည်။

“ ကောင်းလိုက်တာဟယ်.. နင့်လီးကို အဆုံးထိုးပြီး တအား ဆောင့်ပေးစမ်းပါ.. ငါပြီးတော့မယ် ” 

ထိုသို့ သူမက ပြောလိုက်သဖြင့် မာလီသည် လိင်တန်ကြီးကို သူမ စောက်ခေါင်းထဲသို့ အဆုံးထိုးထည့်ပြီး သူမ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်လျက် အစွမ်းကုန် ဆောင့်လိုးနေရာ…

“ ဘွတ်.. ဗျစ်.. ဗျစ်…ဖတ်.. ရွှတ်… ပြွတ်.. ဖွတ်… စွိ… ရွတ်.. ဖွတ် ” 

ဟူသော အသံများက တစ်ခန်းလုံး လွှမ်းမိုးသွားလေသည်။

“ အိုး.. ကောင်းလိုက်တာဟယ် ငါပြီး ပြီးပြီ ” 

သူမသည် တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကို ကော့၍ မြှောက်ပေးရင်း ကာမသရဖူကို ဆောင်းသွားပေပြီ။ နော်မူရာသည် သူမလိုအင်ဆန္ဒ ပြည့်ဝသွားသော်လည်း မာလီက မပြီးသေးဘဲ လိင်တန်မှာ သံမဏိချောင်းလို မာတောင်လျှက်ပင် ရှိသေးရာ မာလီက သူ၏ လိင်တန်ကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သဖြင့် ‘ဖွပ်’ ဟူသော အသံနှင့် စောင်ခေါင်းအပြင်သို့ ပြန်ထွက်လာရလေသည်။

“ ကဲ.. အစ်မ ပြီးပြီနော်.. ချနော် မပြီးသေးဘူ.. ဒီလို လုပ်ပေးပါ ” 

ဟုပြောကာ မာလီက သူမအား ဒူးနှစ်လုံးကို ခပ်ကားကားထောင်စေလျှက် ရှေ့သို့ ခပ်ငိုက်ငိုက် ကုန်းခိုင်းလိုက်၏။

“ မာလီရယ်.. နင့်လီးကြီးနဲ့ ဒီလို နွားတက်နည်းလိုးရင် ငါသေရောပေါ့ဟယ် ” 

ဟု သူမက ညီးညီးညူညူ ပြောလိုက်၏။

“ အိုးဟို.. မထေပါဘူး အာမရဲ့.. အစ်မရှောက်ပတ်နော်.. သိပ်ချီးတာဘဲ.. ဒီလိုလုပ်တနော်.. ချနော့ ဂွေးစိတောင် အထဲဝင်တွားမယ်.. ခေါင်းခေါင်းခံတယ်နော် ချနော် အမျိုးမျိုး လိုးပေးမယ် ” 

သူမသည် မာလီပြောသလို ဒူးထောက်၍ ဖင်ပိုင်းကို ထောင်ပေးထားသဖြင့် ဖင်ကြားမှ ပြူးပြဲစူထွက်နေသော စောင်ခေါင်းဝကို မာလီက အားပါးတရ ကုန်းနမ်းလိုက်ပြီး သူ၏လိင်တန်ကို စောက်ခေါင်းဝသို့တေ့ကာ ခါးကုန်းလိုက်သည်။ မာလီက လိင်တန်ကြီးကို တဝက်သာသာမျှ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ ‘ဘွတ်.. ရွှတ်… ရွှတ်..’ ဟူသော စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ လေအံသံနှင့်အတူ လိင်တန်ကြီးသည် စောက်ခေါင်းအထဲသို့ နစ်မြှုပ်သွားလေသည်။

“ မာလီရေ … ဖြေးဖြေးနော်… အဲဒီလိုလိုးရင် သားအိမ် အောင့်တယ် ” 

“ ရှိတ်ချအစ်မ.. ချနော် ကောင်းကောင်းသိတယ် ” 

မန်ဂလားသည် သူ၏လိင်တန်ကြီးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ထားသကဲ့သို့ သူမ၏လစောက်ခေါင်းသားများကလည်း တင်းကြပ်စွာ စုပ်ပေးထားသဖြင့် မာလီက တချက်ချင်း မှန်မှန်ဆောင့်လိုးပေးနေရာ…

“ ဘွတ်.. ရွှတ်.. ရွတ်.. ရှတ်.. ဖွပ်.. ဖျစ်… ဖျစ်.. ဖတ်.. စွိ.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ” 

ထိုတေးသံစုံများ ထွက်ပေါ်လာသလို..

“ အင်း… အင်းး.. ကောင်းလိုက်တာ မာလီရယ်.. မင်းဟာ တော်တော် အလိုးကျင်လည်တဲ့ ကုလားဘဲ.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. နာနာဆောင်လိုက်ပါ ” 

ဟု သူမက ပြောလိုက်သဖြင့် မာလီက အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ အဟင့်.. အဟင့်.. ကောင်းတယ်.. ငါမနာဘူး… လိုးလိုး.. နင်ကြိုက်သလို လိုးစမ်း ” 

သူမက တောင်းတလွန်းသဖြင့် မာလီက သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲရင်း သူ၏ ဖင်ပိုင်းကို မြှောက်ကြွလျက် စက်သေနပ်ပစ်သလို ဒလကြမ်း ထိုးဆောင့် လိုးညှောင့်ပေးလိုက်လေရာ

“ ဘွတ်.. ရွှတ်.. ရွတ်.. ရှတ်.. ဖွပ်.. ဖျစ်… ဖျစ်.. ဖတ်.. စွိ.. ဖွတ်… အင့်… အင့်.. ” 

အသံများနှင့်အတူ

“ အမလေး…လေး အောင့်တယ်.. အောင့်တယ်… ဟယ်.. မထူးပါဘူး.. နာနာကြီးသာ ဆောင့်လိုးစမ်းဟယ်… ဒီလောက်တောင် အောင့်ချင်လှတဲ့ သားအိမ်… အင့်… အင့်… အွတ်… အွတ်…. ” 

ဟု အသံများက သူမ၏ နှုတ်များမှ ပေါ်ထွက်လာပြီး မကြာမီမှာပင်..

“ ဟ.. ဟ.. မြန်မြန်လုပ်ပါ.. ငါပြီးတော့မယ်ဟဲ့… အင့်… အင့်.. အား…… ” 

သူမ၏ ရမ္မက်တေးအဆုံးတွင် မာလီ၏ လိင်တန်ကြီးမှ သုတ်ရည်များက သူမ သားအိမ်တွင်းသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ရာ နှစ်ဦးသာမှာ ထပ်လျက်သာ လဲကျသွားလေ၏။ အချိန်အတန်ကြာမျှ အပန်းဖြေကြပြီးသောအခါ၌ မာလီက သူ၏လိင်တန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ‘ဘွတ်’ ကနဲမြည်အောင် ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ ဝမ်းလျားမှောက်ရင်း အမောဖြေနေသည့် သူမကလည်း ထထိုင်လိုက်ကာ ရှေ့တည့်တည့်တွင် မတ်တပ်ရပ်နေသော မာလီ၏ ခပ်ပျော့ပျော့ ဖြစ်နေသည့် လိင်တန်ကြီးကို လက်နှင့် လှမ်းကိုင်ရင်း…

“ အို.. ကြည့်စမ်း.. နင့်လီးမှာ သွေးတွေပါလား.. င့ါသားအိမ် ကွဲသွားပြီ… ဒါပေမဲ့ ဒီဟာကြီးက ငါ့ရဲ့ အနှစ်နှစ်အလလက တောင့်တခဲ့တဲ့ ဆန္ဒကို ပြည့်ဝခဲ့တဲ့ အချစ်တော်ကြီးဘဲ.. နော်.. နော်.. ဒါလင်ရယ် ” 

သူမသည် သုတ်ရည်နှင့် သွေးများ ပေကျန်နေသော မာလီ၏ လိင်တန်ကြီးကို ပါးစပ်အတွင်းသွင်း၍ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးလိုက်သဖြင့် နူးညံ့သော အတွေ့ကြောင့် လိင်တန်ကြီးမှာ မာတောင်လာပြန်သဖြင့် သူမက ပါးစပ်အတွင်းမှ ချွတ်လိုက်ရလေသည်။

“ ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်နဲ့ တော်တော့နော်… မနက်ဖြန်ကစပြီး .. နင့််သဘောရှိဘဲ.. တော် တော်ကြာ လူတွေသိလို့ ငါ့လင် အဖိုးကြီက နှောင့်ယှက်နေဦးမယ်.. ကဲ.. ငါသွားတော့မယ် ” 

သူမတို့က အဝတ်အစားများ ကောက်ယူဝတ်နေခိုက် ပြတင်းပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ဦးကျော်မင်းသည် မြင်းကွင်းအတွေ့ကြောင့် တကိုယ်လုံးပူထူပြီး ဆောင်ကြာမြိုင်အတွင်းဝယ် မောဟိုက်နေတော့သည်။

.......................................................................................................................

အခန်း (၃)

ဒဏ်ရာမဲ့ ဝေဒနာ

လူပျိုကြီး ဦးကျော်မင်းမှာ သူကိုယ်တိုင် မြင်တွေ့လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းအား မေ့ပျောက်ပစ်ရန် အတန်တန် ကြိုးစားပါသော်လည်း အဘယ်သို့မျှ မေ့ပျောက်ပြစ်၍ မရနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေ၏။ သူ၏ရင်တွင်းဝယ် တမြေ့မြေ့ ခံစားနေရသည် ဝေဒနာတစ်ရပ်ကို အဘယ်ကဲ့သို့ ကုစားရပါမည်နည်းဟူ၍ နည်းလမ်းရှာဖွေကြည့်မိပါ၏။

သူသည် ငွေရှင်ကြေးရှင် တစ်ဦးပေမို့ ကြေးစာပြည့်တန်ဆာများဖြင့် သူ့ရင်တွင်းမှ ဝေဒနာကို ကုစားပစ်နိုင်ကြောင်းသိပါ၏။ သို့ရာတွင် သူသည် ထိုဝါဒကို ရွံမုန်းသူဖြစ်သဖြင့် အခြားနည်းဖြင့်သာ သူ၏ရင်တွင်းမှ ဝေဒနာကို ကုစားရပေမည်။ သူသည် အပျိုကြီး မနှင်းဝေထံမှ ချစ်တုန့်ပြန်သဝဏ်လွှာကို စောင့်စားမျှော်လင့်သော်လည်း အကျိုးအကြောင်း အဆိုးအကောင်းပင် မသိရ၍ စိတ်ပျက်နေမိ၏။

ယနေ့သည် စနေနေ့ဖြစ်၍ ရုံးမှအိမ်သို့ အချိန်စောစောကပင် ပြန်လည်းရောက်သဖြင့် သူသည် အညောင်းဖြေရင်း အိပ်ခန်းအတွင်းဝယ် လဲလျောင်းနေရာမှ အတန်ကြာ၍ ငိုက်မည်းစပြုလာ၏။ သူသည် အဘယ်မျှကြာအောင့် ငိုက်မည်းနေသည်ကို မသိရသော်လည်း တစ်စုံတစ်ယောက်က သူအိပ်စက်နေသည့် ဘေးတွင်ထိုင်ကာ သူ့ရင်ဘတ်အား ပုတ်လိုက်ရာ သူသည် မျက်လုံးများ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သဖြင့် တဖက်တိုက်မှ မြီးကောင်ပေါက်မလေး မော်လီကို ဂါဝန်ပြာလေးနှင့် သူ့အားနှိုးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ အန်ကယ်.. အန်ကယ်… ဘာဖြစ်လို့ နေ့ခင်းကြီးမှာ အိပ်နေတာလဲ.. ထစမ်းပါဦး.. ဒီနေ့ ညကျရင် ကိုဝင်းနိုင်နဲ့ မော်လီကို ပစ်ချာလိုက်ပြရမယ်… ဟင်.. ပြောစမ်းပါ အန်ကယ်ရယ်.. ပြမယ်မဟုတ်လား.. ” 

ဟု သူမက ညုတုတု ပလီပလာ အခယာဖြင့် လူပျိုကြီးအား ပွတ်တီးပွတ်တာဖြင့် ချွဲလိုက်လေသည်။

“ ဟာကွာ.. မော်လီကလဲ.. ဒီနေ့ အန်ကယ် နေမကောင်းလို့ ရုံးကတောင် စောစောပြန်လာခဲ့တာ.. ကဲ မင်းကြည့်ချင်ရင်.. ဝင်းနိုင်နဲ့ သွားပေ့ါ ” 

လူပျိုကြီးမှာ သူ၏အနီးတွင် ပူးပူးကပ်ကပ်ဖြင့် တွတ်တီးတွတ်တာ လုပ်နေသော မြီးကောင်ပေါက်မလေး မော်လီ အနားမှ မြန်မြန်ထွက်သွားရန် ပြောလိုက်၏။ ယင်းကဲ့သို့ ပြောလိုက်ကာမှပင် မော်လီမှ နှုတ်ခမ်းလေး စူထားရုံသာမကဘဲ မျက်နှာလေးအို၍ အလိုမကျ ဖြစ်သွားလေး၏။

“ ဟင်း.. ဒါနဲ့များ.. အန်ကယ်က မော်လီကို ကိုဝင်းနိုင်ထက်တောင် ချစ်သလေး.. ဘာလေးနဲ့.. ပစ်ချာလေးတောင် လိုက်မပြနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေတာက မချစ်လို့ပေါ့.. တကယ်လို့များ.. အန်တီနှင်းကသာ လိုက်ပြခိုင်းရင် ဒီလိုတောင်ငြင်းမှာ မဟုတ်ဘူး ” 

ဟု သူမက စကားနာထိုးကာ လူပျိုကြီးအား သူမအဒေါ်ဖြင့် ပတ်သတ်၍ ကလိပေးလိုက်သည်။

“ ဟဲ့… ဟဲ့.. သူငယ်မ… မင်းစကား ဟိုတစ်ယောက်ကြားသွားလို့ ခက်ကုန်ပါဦးမယ် ” 

ဟု ဦးကျော်မင်းက ဟန့်တားသော်လည်း အခြေအနေမှာ ဆိုးဝါးလာပြန်၏။ သူမက ထိုင်ရာမှထပြီး ဟန်မူပါပါဖြင့် ရင်လေးမော့ တင်လေးကော့ကာ ခပ်ကြော့ကြော့ ခါးထောက်ရင်း…

“ ဟား… ဟား… အန်ကယ်က မော်လီကိုများ သူငယ်မတဲ့.. ရီချင်လိုက်တာ.. ကျမဟာ နှပ်ချီးတွဲလောင်းနဲ့ ပူတူတူးလေး မဟုတ်တော့ဘူး.. ကျမဟာ မငယ်တော့ဘူး အန်ကယ်… ကျောင်းမှာဆိုရင် မော်လီဟာ ပေါ်ပြူလာ အဖြစ်ဆုံးဘဲ.. ဟုတ်ပါတယ်လေ… ခေတ်မမှီတဲ့ အန်ကယ်ဟာ.. ဒါကြောင့်လဲ အခုထက်ထိ မိန်းမမရနိုင်ဘဲ လူပျိုကြီး ဖြစ်နေတာပေ့ါ.. ဟီ…ဟိ ” 

သူမက ရယ်မောလိုက်သလို နှုတ်ဆွံ့အနေသူ တစ်ဦးပမာ သူမ၏ ကျော့ရှင်းသော ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းတို့ကို ငေးစိုက်ကြည့်ရှုနေသော လူပျိုကြီး၏ ဘေးတွင် ပြန်လည် ဝင်ထိုက်လိုက်ပြန်၏။ ဣထိယတည်းဟူသော မိန်းမများဖြင့် ပူးပူးကပ်ကပ် နေထိုင်ခဲ့ခြင်းမရှိသော လူပျိုကြီးခင်မျာ မနူးမနပ်အရွယ် မြီးကောင်ပေါက်မလေး မော်လီက ပူးပူးကပ်ကပ် အပလီ အခရာဖြင့် တီတီတာ ချွဲလိုက်သဖြင့် သူ၏ သတိပညာဟူသည့် ချွန်းသည် မုန်ယိုလာသည့် စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ချွန်အုပ်၍ မရနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်လာပေပြီ။

သို့သော် သူသည် တူမအရွယ်၊ သမီးအရွယ်လေးအပေါ် ဖောက်ပြားလာသည့် စိတ်အား အနိုင်နိုင်ထိန်းချုပ်ကာ သူမ သူ့အနီးမှ အမြန်ဆုံး ထွက်ခွာသွားစေလိုသော သဘောဖြင့် ပြောလိုက်သည်မှာ..

“ အေး.. အေး… သွား.. သွားတော့ မော်လီ.. အန်ကယ်… ” 

ဟု ထစ်ထစ်ငေ့ါငေ့ါဖြင့် ပြောကြားနေစဉ်ပင် မော်လီသည် မည်ကဲ့သို့ သဘောပေါက်သွားသည်မသိ၊ သူ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ သူမ၏ မျက်နှာလေးမှောက်ကာ ရှိုက်၍ ရှိုက်၍ ငိုကျွေးရင်..

“ အန်.. အန်ကယ်ဟာ.. မော်လီကို နှင်လွှတ်တယ်ပေ့ါလေ… အဟင့်.. အဟင့်.. မော်လီကတော့.. အန်ကယ်ကို ချစ်လွန်း ခင်လွန်းလို့ လာပြီး တပူတတ်တာပါ.. အန်ကယ်က အခုတော့ ကျမကို မချစ်တော့ဘူး.. မုန်းနေပြီပေ့ါလေ… အဟင့်.. အဟင့်.. ” 

ဟု သူမက သူ့ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးအား ကုပ်ဖဲ့ရင် အခဲမကြေ ပြောလိုက်၏။

“ မော်.. မော်လီ.. မင်း.. အန်ကယ်ကိုတော့ အထင်မလွဲစေချင်ဘူး.. အန်ကယ်ဟာ.. မင်းကို ချစ်လွန်းလို့ .. နစ်မွန်းမှာစိုးလို့ ပြောနေတာပါ ” 

ဟု သူက ရှင်းလင်း ပြောပြပါသော်လည်း သူမက လက်မခံပေ။

“ တော်ပါ အန်ကယ်ရယ်… မော်လီကို ချစ်တယ်ဆိုရင် အခုလို နှင်ထုတ်မလားလို့… မော်လီချစ်သလို မချစ်လို့သာ အခုလို.. အဟင့်.. အဟင့် ” 

ဟု ငိုရှိုက်ပြောဆိုရင်း သူ၏ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးတွင် မျက်နှာအပ်ထားရာ သူ့အားမော်၍ ကြည့်လိုက်၏။ သူ၏စိတ်ကို အတန်တန် ချိုးနှိမ်နေရသော ဦးကျော်မင်းသည် သတိပညာအလင်းရောင်အား ရမ္မက်ဆန္ဒတည်းဟူသည့် အမိုက်မှောက်က ဝါးမျိုသွားပေပြီ။ သူ၏ ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်းရှိ သွေးများမှာ ပွက်ပွက်ဆူလာသလို အသဲနှလုံးသားမှ တောင့်တခဲ့သော ရမ္မက်ဇောကလည်း သူ့အား အနိုင်ယူသွားပါပြီကော။

“ မော်… မော်လီ.. မင်းကို အန်ကယ်ချစ်.. ချစ်လှပါတယ်ကွယ်.. ဟင်.. ဟင်း.. အခုတော့ အန်ကယ် မြိုသိပ်မထားနိုင်တော့ဘူး.. ရင်ဖွင့်တော့မယ်.. မင်းကို ငါဘယ်လောက် ချစ်သလဲဆိုရင် ” 

ထိုသို့သာ ပြောနိုင်ပြီး ဦးကျော်မင်းသည် သူ၏ မျက်နှာအနီးတွင် ရစ်ဝဲနေသည့် သူမ၏ လှမျက်နှာလေးကို သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အငမ်းမရ စုပ်ပစ်လိုက်၏။ ထိုမျှသာမက ရုတ်တရက် နှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံလိုက်ရ၍ ကျောက်ရုပ်မာ ညိမ်သက်စွာ မှင်သက်မိနေသော သူမ၏ ပြည့်ဖြိုးတောင်းတင့် လုံးကျစ်နေသည် ခန္ဓာကိုယ်လေးကို သူ၏ဘေးသို့ ကပ်လျက်သာ ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဖြင့် ဖိထားမိ၏။

“ ဟင်.. အယ်.. အန်ကယ်… ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ… ဖယ်.. ဖယ်ပါ.. မတော်ပါဘူး ” 

သူမ နှုတ်ခမ်းလေးများအား ဦးကျော်မင်း၏ နှုတ်ခမ်းအကြားမှ လွှတ်ထွက်လာသည်နှင့် တပြိုင်နက် တောင်းပန်ရင်းက ရုန်းကန်ရန် ကြိုးစားလေသည်။

“ အဲဒီလို ဖြစ်မှာစိုးလို့.. အန်ကယ် တောင်းပန်ခဲ့တာကို မင်း နားမထောင်ခဲ့ဘူး.. အခုတော့.. အန်ကယ် စိတ်ကို မချုပ်တည်းနိုင်တော့ဘူး ” 

ဦးကျော်မင်းသည် ရမ္မက်သားကောင်းဖြစ်၍ ကာမဘီလူးကြီးပမာ သူမနှုတ်ခမ်းအစုံ ပွင့်ဖူးငုံကို ထပ်မံစုပ်ယူပြီး ဂါဝန်အောက်မှ လက်လျှိုသွင်းကာ ပေါင်ရင်းဂွဆုံတွင် ဖုံးအုပ်ဝတ်ဆင်ထားသည် စပ်စမိုင်နာခေါ် ဘောင်းဘီကြပ်ကလေးကို အောက်ဘက်ဆီသို့ တွန်း၍ တွန်း၍ ချွတ်လျက်ရှိလေသည်။ သူမ၏ ဘောင်းဘီကြပ်လေးသည် တစစနှင့် လိပ်၍ အောက်ဘက်သို့ လျှောကျလာရာ မကြာမီပင် တုတ်ခိုင်လှသော ပေါင်ရင်းသာမှာ ဗလာကျင်းကာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားလျက် ချောမွတ်မို့မောက်နေသော အသားကို ဦးကျော်မင်း လက်ဖဝါးက အုပ်ကိုင်မိလျက်သား ဖြစ်၍ သွားလေသည်။

သူသည် မို့မောက်စွင့်ကားဖူးယောင်နေသော ဖားခုံညှင်းလေးကို လက်ဖဝါးနှင့် ပွတ်သပ်ပေးနေသကဲ့သို့ သူ၏ လက်ညှိုးကလည်း အကွဲကြောင်းနှင့် စောက်စေ့တို့ကို မထိတထိ ကလိပေးလိုက်ရာ သူမသည် တကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးပြီး နတ်ပူးသလို ဖြစ်လာပေပြီ။ ဦးကျော်မင်းသည် သူ၏ခါးမှ လုံချည်ကို ခြေမနှင့် ညှပ်၍ အောက်ဖက်သို့ ဆွဲချွတ်လိုက်သဖြင့် သူ၏ လိင်တန်ကြီးမှာ သူမစောက်ဖုတ်ခုံးလေးနှင့် ချိန်သားကိုက်စွာပင် တည့်မတ်၍ နေလေသည်။

သူသည် စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်နေသာလက်ဖြင့် လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ၏ စောက်ခေါင်းတလျှောက်ကို ပွတ်တိုက်ပေးနေပြန်သဖြင့် သူမသည် ခါးလေးကို ကော့၍ ကော့၍ တက်လာမိ၏။ ဦးကျော်မင်းသည် ပြတ်ထွက်လုမတတ် စုပ်ယူထားသော မော်လီနှုတ်ခမ်းအစုံကို လွှတ်ပေးလိုက်ကာ သူ၏လိင်တန် ဒစ်ပြဲကြီးနှင့် ကာမသိုက်နန်း ခလုတ်ဖြစ်သည့် စောက်စေ့ပြူးပြူးလေးကို ထိုးဆွကလိပေးနေ၏။

“ အန်ကယ်… ဖယ်ပါ အန်ကယ်ရယ်.. မော်လီကို သနားရင် လွှတ်ပါ ” 

ဟု မည်သို့မျှ ရုန်းကန်၍ မရနိုင်ကြောင်း သိသဖြင့် အသနား ခံလိုက်၏။

“ အခု အခြေအနေကျတော့မှ မလွှတ်နိုင်တော့ဘူးကွယ်.. အန်ကယ် မင်းကို ချစ်လဲချစ်တယ်.. ပြီးတော့ စိတ်လဲ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး မော်လီ.. အန်ကယ်ကို ချစ်ခွင်ပေးပါတော့နော် ” 

ဦးကျော်မင်းက ထိုသို့ပြောပြီး လိင်တန်ဒစ်ပြဲကြီးကို စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းတလျှောက် အပြန်အလှန် ပွတ်တိုက်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ မည်မျှပင် သဘောတူ ကြည်ဖြူခြင်း မရှိခဲ့သော မော်လီသည် ဦးကျော်မင်း၏ လိင်တန်ဒစ်ဖျားက မည်သည့်ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်သတ္တ၏ ကိုင်တွယ်ခြင်းကို မခံခဲ့ရဘူးသည့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းနှင့် ရသာဖူးခေါ် စောက်စေ့ပြူးလေးကိုပါ ထိထိမိမိ ကလိပေးနေသောကြောင့် သူမသည် မချိတရိ ဖြစ်လာ၏။ တဖန်တုန်လည်း သူက သူမနှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်ယူ၍ နေပြန်သောကြောင့် ဘဝင်ဖိုလှိုက် ရင်တွင်းခိုက်အောင် မျက်လုံးများမှေးမှိတ်လာအောင် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ခံစားနေရပြီ မဟုတ်လော။

သူမ ငြိမ်သက်သွားသည်နှင့်တပြိုင်နက် ဦးကျော်မင်းသည် နှုတ်ခမ်းအစုံကိုလွှတ်ပြီး သူမပေါင်နှစ်လုံးကြား၌ ထိုင်လိုက်ပြီး လုံးကျစ်သော ပေါင်နှစ်လုံးအား သူ့ပုခုံးတဖက်တချက် ထမ်းတင်လိုက်ရာ သူမခြေထောက်များမှာ ဘေးသို့ကား၍ တစ်တီးတူးပုံစံ ဖြစ်သွားလေ၏။ မို့မောက်ကားစွင့်နေသည့် မုန့်ပေါင်းသဏ္ဍာန်ရှိ စောက်ဖုတ်ခုံးပြင်လေးမှာ အလည်မှ ဟတ်တတ်ကွဲသွားကာ နီရဲသော စောက်ခေါင်းဝနှင့် စောက်စေ့တို့မှာ အကွင်းသား အလင်းသား ပေါ်ထွက်လာပေပြီ။

ဦးကျော်မင်းသည် ပွင့်အာလာသော စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်နှင့် စောက်စေ့နီကြောင်ကြောင်တို့ကို သူ၏ဒစ်ဖျားဖြင့် အထက်အောက် အပြန်အလှန် ထိုးဆွကလိ၍ ပေးလိုက်ရာ မော်လီသည် တင်ပါးနှစ်လုံးအား ကော့ကော့ပေးလာလျက် တလူးလူး တလွန့်လွန့်ဖြင့် ရမ္မက်ဇောမှာ ဒီရေအလား တသိမ့်သိမ့် တက်လာခဲ့ရသည်။

“ အန်ကယ်… ယားတယ်… ယားတယ် ” 

ဟု မပွင့်တပွင့် လေသံလေးဖြင့် ပြောကြားလိုက်၏။ သို့တိုင်အောင် သူက သူမ၏ စောက်စေ့လေးကိုသာ ဖိ၍ ဖိ၍ ကလိပေးနေပြန်သဖြင့် သူမက မအောင့်နိုင့်သည့်အခါတွင်..

“ အိုး… အန်ကယ်ရယ်… ကျမ ယားလှပါပြီ.. မနေနိုင်တော့ဘူး.. တော်ပါတော့ ” 

ဟု ခါးကလေးကော့၍ ပြောပြန်သောကြောင့် သူမရမ္မက်ဇောကြွလာပြီကို ဦးကျော်မင်းက သဘောပေါက်လာမိ၏။ ရမ္မက်ဇော ထန်ပြင်းလာသောကြောင့် တုတ်ခိုင်ကျစ်လစ်သော ပေါင်လုံးကြီးများကို ကား၍ ကား၍ ပေးလာရာ မော်လီ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာ အစွမ်းကုန် ပြဲအာ၍နေသဖြင့် ဦးကျောင်မင်းသည် လိင်တန်ဒစ်ဖျားအား စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့လိုက်ပြီး ဖင်ပိုင်းကို အသာကြွ၍ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ..

“ ဗျစ်… ဗျစ်… ဗျစ်… ဖျိ.. ဖျိ.. ဗျိ.. ဖတ်… ” 

ဟူသော သူ၏လိင်တန်ကြီက ကာမရာဂ စပ်ရှက်လမ်းကြောင်းပင် ကောင်းစွာမပွင့်သေးသည့် မြီးကောင်ပေါက်မလေး၏ စောက်ခေါင်းနှင့် အပျိုမှေးကို ခွဲဖောက်၍ ဝင်သွားသံနှင့်အတူ..

“ အိုး.. မာမီ ” 

ဟု တစ်ခွန်းသာ အော်နိုင်ပြီး မော်လီမှာ သတိလစ်သလို ဖြစ်သွားလေသည်။ မော်လီတစ်ယောက် မချိမဆန့် ခံလိုက်ရသည့် ဝေဒနာကြောင့် တစ်ခုခုဖြစ်သွားပြီလောဟူသည့် စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် ဦးကျော်မင်းသည် အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲတွင် သပ်ရိုက်ထည့်ထားသလို ကြပ့်တည်းစွာ နစ်မြုပ်နေသော ၆ လက်မခန့်ရှိ လိင်တန်ကြီးကို အတင်းဆွဲနှုတ်လိုက်ရာ ‘ဂွိ.. ပြွတ်…’ ဟူသော အသံကြီးနှင့်အတူ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ပြန်ထွက်လာ၏။

“ အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. နာတယ်… နာတယ်… အမလေးနော်.. ကျမ သေပါတော့မယ်.. ဟီး…. ဟီး… ဖယ်.. ဖယ်ပါ အန်ကယ်.. ကျမ မခံနိုင်တော့ဘူး ” 

ဟု နာကျင်ဝေဒနာကြောင့် ငိုကျွေးရှိုက်ငင်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။

“ ငိုမနေပါနဲ့ မော်လီရယ်.. ခဏကြာရင် .. နာတာပျောက်သွားမှာပါ.. နော်.. ခဏလေး အောင့်ခံလိုက်ပါ ” 

ထိုသို့ ဦးကျောင်မင်းက ပြောပြီး စောက်စေ့ကလေးကို လက်ချောင်းများဖြင့် ကလိပေးရင်း အပျိုမှေးပေါက်သွားသဖြင့် သွေးများထွက်နေသော စောက်ခေါင်းဝသို့ သူ၏ဒစ်ပြဲကြီးကို တေ့ကာ တဖြေးဖြေး ထိုး၍ ထိုး၍ သွင်းလိုက်ပြန်လေသည်။

“ အို.. နာပါတယ်ဆိုမှ ပြောလို့မရတော့ဘူးလား.. ဒီမှာ အောက်ကနာလို့ သေတော့မယ်.. သူကအပေါ်ကလုပ်တုန်း.. တော်ပါတော့.. အန်ကယ်ရယ် ” 

ဟု သူမက တောင်းပန်ရှာ၏။

“ ခဏလေး နာတာကို အောင့်ခံစမ်းပါ.. နော်.. တော်တော်ကြာ.. အနာပျောက်သွားရင်.. မင်းကောင်းလာမှာပါ မော်လီရာ ” 

ပြောပြောဆိုဆို ဦးကျော်မင်းသည် သူ၏လိင်တန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဖြေးဖြေး ညင်သာစွာ အသွင်းအနှုတ် လုပ်ပေးလိုက်ရာ…

“ ဖွတ်.. ဖျစ်…ဖတ်.. ပြွတ်… စွပ်.. စွပ်.. ဘွတ်… ရွှတ်… ရွတ် ” 

အသံများက စီးဝါးချက်အညီ ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် မော်လီမှာလည်း ထွန့်ထွန့်လူး ဖြစ်လာရာမှ နာကျင်မှုကို အောင့်အီးမျိုသိပ်ကာ တဖြေးဖြေး ငြိမ်ကျသွား၏။ မော်လီတစ်ယောက် သူ၏လိင်တန် အရှိန်အဝါကို ခံနိုင်ရည်ရှိလာမှန်းသိသဖြင့် ဦးကျော်မင်းသည် အထိုးအဆောင့် အလိုးအညှောင့်တို့ကို သွက်လာပေပြီ။ သူ၏ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားသော လိင်တန်ကြီးက သူမ၏ ကျဉ်းမြောင်းလှသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ထိုးစိုက်ကာ ဝင်သွားတိုင်း စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတို့မှာ လိင်တန်နှင့်အတူ အထဲသို့ ခွက်ဝင်သွားပြီး အပြင်သို့ ဆွဲနှုတ်လိုက်လျှင်လည်း စောက်ဖုတ်တပြင်လုံးမှာ ကြွ၍ပါလာလေ၏။

သူ၏လိင်တန်ကြီးသည် မြီးကောင်ပေါက်မလေး၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းဝယ် မချိမဆန့် ထိုးစိုက်နေရုံသာမက စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသာများမှ အထစ်အရစ်မရှိဘဲ တင်းကြပ်လှသဖြင့် ဦးကျော်မင်းအဖို့ အရသာထူးကို တွေ့နေရလေ၏။

“ မော်လီ.. နာသေးလား အချစ်ရယ် ပြောပါဦး ” 

ဟု သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးနှင့် လက်မညှပ်ကာ ဆွဲယူရင်း မေးလိုက်၏။

“ မမေးနဲ့… သူတော်တော် ရက်စက်တယ်… မော်လီကို သေမလောက် နာအောင် လုပ်ရက်တယ် ” 

ဟု ပြောကာ သူမသည် စိတ်ဆိုးဟန် မျက်နှာထားဖြင့် ပြောဆိုလိုက်သော်လည်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို မဲ့ပြုံးလေး ပြုံးနေပေသည်။

“ ဒါကတော့.. မင်းက အပျိုထွတ်ထွတ်လေးဆိုတော့ လုပ်လုပ်ချင်း နာတာပေါ့ကွယ်.. ဟော.. အခုတော့.. နာသေးလာ… အန်ကယ် အပေါ်က လုပ်ပေးတာ ဇိမ်မရှိဘူးလား.. ကဲ.. ပြောစမ်းပါဦး ” 

ဟု ပြောကာ လိင်တန်ကြီးအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ကလော်လိုးပေးရင်း မေးလိုက်ပြန်လေသည်။

“ သိဘူး… နားရှက်စရာတွေ ပြောနေတယ်.. အစကတော့.. အရှက်အကြောက်ကြီးတဲ့ လူလိုဘဲ.. အခုတော့.. တော်တော်ညစ်ပတ်တယ် ” 

“ ကဲ.. မင်းမနာတော့ဘူးဆိုရင်.. အန်ကယ် အားရပါးရ လုပ်ချင်တယ်ကွယ် ” 

ဦးကျော်မင်းက မော်လီ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်း၌ နစ်မြှုပ်နေသော လိင်တန်ကြီးကို ပြန်လည်ဆွဲနှုတ်ပြီး သူမ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးလိုက်ရာ..

“ ပြွတ်.. ဖျစ်… ဖျစ်… ဖျစ်… ဘွတ်.. ဗျစ်… ဗျစ်… ပြွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. စွပ်.. စွိ..  ” 

ဟူသော အသံများက အခန်းအတွင်းဝယ် ကျယ်လောင်စွား ထွက်ပေါ်လာသံနှင့်အတူ

“ လုပ်… လုပ်.. နာနာလုပ်… ဟီး.. ဟီး.. ကျမ အဖုတ်ထဲ တမျိုးကြီး အင့်.. အင့်.. ” 

မော်လီ၏ ရမ္မက်တေးသံအဆုံးတွင် ဦးကျော်မင်းက လိင်တန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ အချက်သုံးဆယ်ခန့် စက်သေနတ်ပစ်သလို ဒလကြမ်း လိုးဆောင့်ပေးနေသည်။ မကြာမီပင် သူ၏ဒစ်ဖျားမှ သုတ်ရေများက မော်လီ၏ သားအိမ်အတွင်းသို့ ပန်းထည့်လိုက်ရာ နှစ်ဦးသား လူ့လောကကြီးကို မေ့ပျောက်သွားမတတ် ကာမဆန္ဒကို ပြည့်ပြည့်၀၀ ခံစားသွားကြရလေတော့သည်။

“ ကဲ.. ဖယ်ပါတော့ အန်ကယ်ရယ်… တော်တော်ကြာ .. တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားပါဦးမယ် ” 

သူမကပြောရင်း စောက်ခေါင်းအတွင်း၌ လိင်တန်နှစ်မြုပ်ကာ မှေးနေသည့် ဦးကျော်မင်း၏ ရင်းဘတ်ကို တွန်းရင်း ပြောလိုက်၏။ ထိုအခါကျမှပင် ဦးကျော်မင်းက သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ‘ဘွက်’ ကနဲမြည်အောင် လိင်တန်ကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်ခန္ဓာပေါ်မှ လှိမ့်ဆင်းသွား၏။ မော်လီကလည်း ဘောင်းဘီကြပ်လေးကို ပြန်ဝတ်၍ အခန်းအတွင်းမှ ထွက်လာရာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အောင့်တောင့်တောင့်ဖြင့် နာကျင်မှုကြောင့် ပေါင်ကွတတဖြစ်နေလေသည်။

ဦးကျော်မင်းသည် သူမနှင့်အတူ ထွက်လာရင် သူမ၏ သိမ်ငယ်သော ခါးလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ထားရာမှ…

“ မော်လီ… ငါဟာမင်းရဲ့ ပန်းဦးကို ပန်ဆင်လိုက်တဲ့ လူတစ်ယောက်ဘဲ ဆိုတာကိုတော့.. မမေ့နဲ့နော်.. ငါဟာ မင်းရဲ့ အချစ်ဦးဘဲ ” 

“ အန်ကယ်က ကျမရဲ့ ကာမကို အတင်းဓားမြတိုက်ယူခဲ့သလို ယူခဲ့ရုံနဲ့.. အချစ်ဦးလို့ မခေါ်နိုင်ပါဘူး… ကျမက အချစ်ဦး ရှိပြီးသားပါ ” 

ဟု မော်လီက မျက်နှာထား တည်တည်နှင့် ပြောလိုက်၏။ ဦးကျော်မင်းသည် မော်လီ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပြီး…

“ ဒီမှာ မော်လီ… မင်းပြောချင်ရာပြော ငါဟာ မင်းရဲ့ အပျိုမှေးကို ထိုးဖောက်ခွဲပြီး.. မင်းရဲ့ သားအိမ်ထဲမှာ .. ငါ့ရဲ့ သုတ်သွေးတွေ ထည့်ပေးလိုက်ပြီ.. ဒါဟာ.. ငါရဲ့ သန္ဓမျိုးစေ့တွေကို မင်းကိုယ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တာဘဲ… အခုအခြေအနေ ရောက်ပြီးမှ မင်းငါ့ကို မေ့ပစ်မယ်ဆိုရင် မင်းထိုက်နဲ့ မင်းကံဘဲ ” 

“ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို… ကိုယ်ပြုချင်သလို ပြုပြီး အန်ကယ်ကို ယူရမယ်ဆိုတာ.. တော်တော်ရီစရာ ကောင်းနေတယ်.. ကိုယ့်အသက်အရွယ်မှ ကိုယ်အားနာတတ်ဘို့တော့ ကောင်းပါတယ်… ဖယ်ပါလေ.. ဒါတွေဆက်ပြောနေလို.. အကြောင်းမထူးပါဘူး ” 

ဟု ပြောကာ မော်လီသည် တိုက်ခန်းအတွင်းမှ ထွက်ပြီး တဖက်ခြံသို့ ကူးသွားလေ၏။

တိုက်ခန်းအတွင်းဝယ် ကျန်ရစ်ခဲ့သော ဦးကျော်မင်းသည် ဧည့်ခန်းအတွင်းရှိ ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ် ထိုက်ချရင်း စီးကရက်တစ်လိပ်ကို မီးညှိကာ မှိန်းနေ၏။ သူ၏စိတ်တွင်းဝယ် မြီးကောင်ပေါက်မလေးနှင့်အတူ အဘယ်ပုံ ပျော်မြူးခဲ့ကြသည်ကို စားမြုံ့ပြန်နေရာ သူသည် တစ်ဆယ်ကျော် ငါးနှစ်ပတ်လည်း အပျိုထွတ်ထွတ်လေး တစ်ဦးအား ဤကဲ့သို့ ပန်းဦးပန်ရလိမ်မည်ဟု အဘယ်ကာလကမျှ စိတ်ကူး၍ပင် မရခဲ့ချေ။ သို့သော် ယနေ့ ချစ်သွေးကြွချိန်ဝယ် သူသည် အောင်သေအောင်သား စားခဲ့ရပြီး မဟုတ်ပါလော။

........................................................................................................................

အခန်း (၄)

ချစ်သော ချစ်သူရယ်

ယနေ့သည်ကား တနင်္ဂနွေနေ့ဖြစ်သဖြင့် မော်လီသည် ရေကူးဝတ်စုံဝတ်ကာ ခြံဝင်းအတွင်းရှိ လှေဆိပ်တွင် ဆိုက်ကပ်ထားသည့် နှစ်ယောက်စီးလှေငယ်ကို လှော်ပြီး တဘက်ခြံမှ လှေဆိပ်သို့ ရောက်လာ၏။ လှေဆိပ်တွင် ရေကူးဘောင်းဘီတိုလေးကို ဝတ်ကာစောင့်နေသူကား မောင်ဝင်းနိုင်ပေတည်း။

မော်လီက လှေဦးကို ကမ်းကပ်ပေးလိုက်သောအခါ ဝင်းနိုင်သည် လှေပေါ်လှမ်းတတ်ကာ ကမ်းမှခွာလိုက်ကြ၏။ လှေပေါ်တွင် ထိုင်ချရင်း ဝင်းနိုင်သည် မော်လီအား လည်ပြန်လှဲ့ကာ ရေကူးဝတ်စုံကို ကိုယ်ပေါ်တွင် ချပ်ယပ်တင်းကြပ်စွာ ဝတ်ထားသဖြင့် မို့မောက်စွင့်ကားနေသည့် ကိုယ်ခန္ဓာ၏ အစိတ်အပိုင်းတို့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေ၏။

“ မော်လီ.. မင်းဟာ တနေ့ထက်တနေ့ အလှတွေ တိုးလာပါလားကွယ် ” 

“ တော်စမ်းပါ.. ကိုကိုနိုင်ရာ… လျှာအရိုးမရှိတိုင်း.. ပလီပလာ ပြောဘို့ဘဲ တတ်တယ် ” 

မော်လီက ဝင်းနိုင်သည် မိမိငယ်ချစ်ဦးပင် ဖြစ်သော်လည်း သူ၏ရိုးအမှုကြောင့် ယခုအခါ မိမိမှာ အပျိုရည်ပျက်သွားသည်ကို တွေးမိကာ စိတ်လည်းမကောင်း၊ ဒေါသလည်း ဖြစ်မိကာ ပြောလိုက်၏။

“ ကိုယ့် ငယ်ချစ်ဦးမို့.. ပလီပလာ ပြောတာကို စိတ်ဆိုးသလား ဟန်နီရယ် ” 

“ သွားစမ်းပါ.. ကိုကိုနိုင်ဟာ.. လူအ.. လူနဘဲ.. သိလား ” 

ဟု မော်လီက နှုတ်ခမ်းကလေးစူကာ ရန်တွေ့လိုက်လေသည်။

“ ဘာ… ဘ.. ကိုယ့်ကို လူအ… ဟုတ်လား… ကဲ.. ပြောဦး.. ပြောဦ.. ” 

ဟု ဆိုကာ ဝင်းနိုင်သည် လှေငယ်ကို တိမ်းမှောက်မသွားစေရန် လက်ဖြင့်ထိမ်းကာ မော်လီ၏ ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ ကိုင်းညွတ်လာအောင် ဆွဲယူပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးနှစ်လွှာကို ငုံခဲ့၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်ယူလိုက်၏။ မော်လီသည် ပူးကပ်နေသည် ဝင်းနိုင်၏ မျက်နှာကို တွန်းခွလိုက်ရင်း…

“ တော်ပါ.. အခုမှ.. လူတွေ မြင်ကုန်ပါ့မယ် ” 

ဟု သူမက ညုတုတု ပြောလိုက်၏။

“ လူတွေမြင်မှာစိုးလို့.. မမြင်ကွယ်ရာဆိုရင် သဘောရှိ ဟုတ်လား မော်လီ.. ဟဲ..ဟဲ ” 

ဟု ဝင်းနိုင်က ရွှတ်နောက်နောက် ပြောရင်း လှေငယ်ကို ခပ်သွက်သွက် လှော်ခတ်နေသည်။

“ တော်စမ်းပါ.. နောက်ဘို့ဘဲတတ်တယ်. နောက်ဦး.. နောက်ဦး… ” 

ဟုဆိုကာ မော်လီက ဝင်းနိုင်၏ ကျောပြင်အား လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ထုကာ တရိပ်ရိပ်ပြေးနေသည့် လှေငယ်ပေါ်တွင် လိုက်ပါလာလေ၏။ မကြာမီပင် သူတို့နှစ်ဦး လှော်ခတ်လာသည့် လှေကလေးမှာ လူပြတ်လျက်ရှိသော ကြက်ကျွန်းဘက်သို့ ရောက်ရှိသွားလေသည်။

“ ကဲ မော်လီ.. လှေဆိုက်ပြီ ကိုယ်တို့ ဒီမှာ ရေကူးကြရအောင် ” 

ဟု ဝင်းနိုင်က ပြောဆိုပြီး ကမ်းစပ်သို့ ကပ်လိုက်လေသည်။ သူတို့နှစ်ဦး ကမ်းပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် အကြံသမား ဝင်းနိုင်က မော်လီ၏ လက်ကိုဆွဲကာ လူမမြင်နိုင်သည် ချုံကွယ်တစ်ခုသို့ ခေါ်ဆောင်လာ၏။

“ ကိုကိုနိုင်ကလဲကွာ.. လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ.. ဘာများလုပ်မလို့လဲ.. တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားလို့ အရှက်ကွဲနေပါ့မယ် ” 

ဟု မော်လီက ပြောသော်လည်း တဇွတ်ထိုးသမား ဝင်းနိုင် ခေါ်ရာသို့သာ ပါခဲ့ရလေသည်။

“ ကဲ.. ဒီချုံပုတ်အကွယ်.. ဟောဒီက မြက်မွေ့ယာ ကဗ္ဗလာပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ချစ်တင်းနှီးနှောတာ ဘယ်သူမြင်မှာတဲ့လဲ.. လာ.. ဒီမှာထိုင် ” 

ဟု ပြောကာ ဝင်းနိုင်က သူမ၏ လုံးကျစ်သော ခန္ဓာကိုယ်လေးကို သူ့ရင်ခွင်ဝယ် ပွေ့ဖက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်ကြ၏။ သူ၏ရင်ခွင်တွင်းဝယ် မှီထိုင်နေသော မော်လီ၏ ကိုယ်အထက်ပိုင်းမှ ကားစွင့်မို့မောက်နေသည့် စနေနှစ်ခိုင်ကို ရေကူးအဝတ်ပေါ်မှ မြင်တွေ့ရသည်ကို အားရကျေနပ်ခြင်းမရှိသော ဝင်းနိုင်က အသားပကတိ ကိုင်တွယ်၍ ကြည့်လိုစိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်လာမိ၏။

ထိုမှတဖန် သူ၏ မျက်လုံးများက အောက်ပိုင်းဆီသို့ ကျစ်စားမိပြန်သော် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သာ ပေါင်တန်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးနှင့် ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှ ဖားခုံညှင်းပမာ အထင်းသာ မို့မောက်နေသော စောက်ဖုတ်အုံကိုကြည့်ကာ ရင်ဝယ် ဖိုလှိုက်လာသည်။

“ မော်လီ…. မော်လီ… ကိုယ်တော့ မင်းကို ချစ်တော့မယ်နော် ” 

ဝင်းနိုင်က မော်လီ၏ မေးလေးကို လက်ဖြင့် ပင့်မကာ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အားရပါးရ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ယူလိုက်သည်။ သူ၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးအား မော်လီက သိုင်းဖက်၍ မျက်လုံးများ မှေးကား စင်းသွားလေသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းပါးနှစ်လွှာအား ငုံခဲ၍ စုပ်ယူနေရင်း ဝင်းနိုင်က မော်လီ၏ ရေကူးဝတ်စုံမှကြိုးကို တဖြေးဖြေး ဖြုတ်ချလိုက်ရာ ကိုယ်ခန္ဓာအပေါ်ပိုင်းမှာ ဗလာကျင်းသွားပေပြီ၊ သူက သူမနှုတ်ခမ်းကို လွှတ်လိုက်၏။

“ ဟင်.. ကိုကိုနိုင်.. ဘာဖြစ်လို့ အင်္ကျီကြိုး ဖြုတ်ရတာလဲ.. တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားလို့ အရှက်ကွဲနေပါဦးမယ်.. ပြန်ချီပေးကွယ် ” 

“ ဒီနေရာက လူပြတ်ပါတယ်ကွယ်… အစ်ကို့ကို တကယ်ချစ်ရိုးမှန်ရင် အခုလို အခါအခွင့်သင့်တုန်း ချစ်စမ်းပါရစေလားကွယ်.. နော်..နော် ” 

ရမ္မက်ဇော ပြင်းထန်လာပြီးဖြစ်သော ဝင်းနိုင်က သူမအား ပေါင်ပေါ်လှဲသိပ်လိုက်ပြီး နို့အုံတဖက်ကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ် ဆော့ကစားရင်း ကျန်နို့တလုံးကို ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စို့ပေးလိုက်ရာ မော်လီမှာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီး

“ အဟင့်.. ယားတယ်ကွယ်.. ယားတယ် ” 

ဟု သူမက မပွင့်တပွင့် လေသံလေးဖြင့် နော့ကြူလိုက်၏။

မော်လီသည် ဝင်းနိုင်က နို့သီးခေါင်းလေးအား အားပြင်ပြင်းဖြင့် စုတ်ပေးလိုက်တိုင်း သူမတကိုယ်လုံးမှာ တလူးလူး တလွန့်လွန့်နှင့် ဖြစ်နေ၏။ ဝင်းနိုင်ကလည်း သူမနို့သီးခေါင်းအား စုပ်နေရာမှ သူမခါးအောက်ပိုင်းတွင် ကျန်ရှိနေသေးသော ဘောင်းဘီအဆက်ကို ချွတ်ရန် ကြိုးစားနေသည်။

“ ကိုကိုနိုင်.. ဘောင်းဘီကို ဘာဖြစ်လို့ ချွတ်နေတာလဲကွယ်… အဲဒီအထိတော့ ဒီမှာအလိုမလိုက်ပါရစေနဲ့နော်၊ မော်လီဘယ်လိုမှ စိတ်မလုံလို့ပါ ” 

ဟု သူမ၏ခါးမှ ဘောင်းဘီချွတ်နေသော ဝင်းနိုင်လက်ကအား ဆုပ်ဆွဲရင်းက တောင်းပန်နေသည်။

“ ဒီနေရာ လုံပါတယ် မော်လီရယ်.. ကိုယ် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့လို့.. ငြင်းမနေပါနဲ့တော့ ဟန်နီရယ် ” 

ဟု ပြောပြီး ဝင်းနိုင်က မော်လီ၏ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ..

“ အို.. ကိုကိုနိုင်… မော်လီရှက်တယ်… အဟင့်.. အဟင့်.. ” 

ဟု ပြောကြားလိုက်ရင်း မော်လီက သူမမျက်နှာကို လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားလိုက်လေသည်။
ဝင်းနိုင်သည် သူ့ရှေ့မှောက်မှ အဝတ်ဗလာကျင်း၍ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသည့် မော်လီ၏ ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံးအား စေ့စေ့ကြည့်နေမိရာမှ သူမခန္ဓာတစ်ခုလုံးမှာ နေရောင်တွင် ဝင်းလဲ့တင့်ရွှန်းနေ၏။ သူမ၏ ကြီးထွားသော ကိုယ်ခန္ဓာအထက်ပိုင်းတွင် မို့မောက်ကားစွင့်မာကျစ်နေသည့် နို့အုံလေးများမှာ တောင်ထိပ်ကလေးပမာထင်ရ၍ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာလည်း ပတ္တမြားလုံးပမာ နီရဲနေ၏။ ဝင်းဝါဖြူဝင်းနေသော ဝမ်းဗိုက်သားများမှာလည်း သိမ်ငယ်သောခါးဖြင့် အလိုက်သင့်စွာ ခပ်မို့မို့လေး ဖြစ်နေ၍သာမက တုတ်ခိုင်‌ကာ ပေါင်ရင်းဂွဆုံမှ ဆင်ဦးကင်းသဏ္ဍာန် ဝါဝင်းမို့မောက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ခုံမှာ မြင်ရသူ ဝင်းနိုင်အဖို့ ဘဝင်တသိမ့်သိမ့် တုန်စေသည်။

သူ၏ပေါင်ပေါ်တင်ထာသည့် မော်လီ၏ ကိုယ်ခန္ဓာအား ဝင်းနိုင်က မျက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေးချလိုက်ပြီး သူ၏ဘောင်းဘီတိုလေးကို ချွတ်လိုက်ရာ တငေါက်ငေါင် တောင်ထနေသည့် လိင်တန်ကြီးကို မော်လီက မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်ရင်း..

“ အိုး.. ကိုကိုနိုင်.. ကိုကိုနိုင့်ဟာကြီး… မော်လီ ကြောက်တယ်ကွယ်.. အဟင့်.. မော်လီ့ဟာလေး ကွဲပြဲကုန်လိမ့်မယ်.. ကြောက်တယ်ကွယ် ” 

ဟု သူမကပြောဆိုသော်လည်း ဦးကျော်မင်း၏ ကြီးထွားရှည်လျားသော လိင်တန်ကြီး၏ အလိုးအညှောင့် ခံပြီးသားဖြစ်လင့်ကစား သူမကိုယ်သူမ အပျိုထွတ်ထွတ်လေးပမာ ကြောက်အားပိုဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်းပင် မဟုတ်ပါလော။

“ အော်.. မော်လီကလည်း ခက်လိုက်တာ.. မင်းနာအောင် ကိုယ်လုပ်ရက်ပါ့မလား.. အးရပါးရ ချစ်စမ်းပါရစေလား၊ အချစ်ရယ် ” 

ဟု ပြောကာ ဝင်းနိုင်က မော်လီစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း စေ့နေသည့်အတိုင်း ထပ်လျက်သာ မှောက်ချလိုက်ရာ သူ၏လိင်တန်မှာ စောက်ခေါင်းထဲမဝင်ဘဲ ဘေးသို့ ချော်ထွက်သွား၏။ မော်လီစိတ်ထဲတွင် ဝင်းနိုင်သည် လူပျိုစစ်စစ်ပင်ဖြစ်သည်ဟု ယုံကြည်ကာ သူမကိုယ်တိုင် လမ်းကြောင်းဖေးမမှ ကာမစခန်း ပွင့်လင်းမည်ဟု သိရှိသွားလေးသည်။

“ ကိုကိုနိုင်ကလဲကွာ.. သူ့ဟာကြီးက မော်လီ့ပေါင်ကြားထဲမှာ ကြည့်လဲကြည့်ပါဦး ဆရာကြီးရဲ့ ” 

သူမက လမ်းကြောင်းပေးလိုက်သဖြင့် ဝင်းနိုင်သည် ရှက်ကိုးရှက်ကန်း အမူအယာဖြင့် ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်သည့်အခိုက် မော်လီက သူမပေါင်နှစ်ဖက်အား ဝင်းနိုင်၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ မြှောက်ကား၍ တင်ပေးလိုက်၏။ ထိုသို့ပြုလုပ်ပေးလိုက်သဖြင့် မော်လီ၏ စောက်ဖုတ်မှာ အလည်မှ ဟတ်တက်ကွဲသွားရာ အသင့်ဖြစ်နေရင်း ဝင်းနိုင်က လိင်တန် ဒစ်ဖျားကို စောက်ခေါင်းဝတေ့က သူ့ဖင့်ကို အသာကြွ၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချလိုက်ရာ..

“ ဖျစ်.. ဖျိ… ဖျိ… ဖျိ… ” 

ဟူသော အသံနှင့်အတူ ကာမရှေ့ပြေး စောက်ရည်ကြည်များ နည်းပါးနေသေးသည့် မော်လီ၏ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ မချိမဆံ့ ဝင်သွားသလို…

“ အမလေး..လေး… သေပါပြီ ကိုကိုနိုင်ရယ်… ကျမဟာလေး စုတ်ပြတ်ကုန်ပါပြီ.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ” 

ဟု နာကျင်မှုဒဏ်ကို မခံနိုင်သော မော်လီအသံက ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ အမှန်အားဖြင့် မော်လီသည် ဝင်းနိုင်၏ လိင်တန်ထက် ကြီးမားသော ဦးကျော်မင်း၏ လိင်တန်အလိုးကို ခံဘူး၍ အတွေ့အကြုံရှိသော်လည်း ဝင်းနိုင်က ကာမဆန္ဒကို အစွမ်းကုန် နှိုးဆွပြုစုခြင်း မရှိသဖြင့် ဒလကြမ်း လိုးဆောင့်လိုက်မှုကြောင့် အသဲခိုက်အောင် နာကျင်သွားခြင်းဖြစ်၏။

ဝင်းနိုင်က သူမစောက်ခေါင်းထဲသို့ အောင်းနေသော လိင်တန်ကို တဖြေးဖြေး ပြန်နှုတ်လိုက်သဖြင့် ‘ဘွတ်’ ကနဲမြည်ကာ တစ်ချောင်းလုံး ပြန်ထွက်လာလေ၏။

“ ဟင်… ဒါက ဘာဖြစ်လို့ နှုတ်လိုက်တာလဲ ” 

“ အို.. နာတယ်ဆိုကွဲ့.. ကိုကိုနိုင် မင်းနာကျင် ထိခိုက်အောင် မလုပ်ရက်ပါဘူး ” 

“ အော်… ဒုက္ခ.. ဒုက္ခ.. ဟင်း.. ကဲ .. ပေးစမ်းပါ… ရှင့်ဟာကြီး.. ဒီမှာကြည့်.. တွေ့လား.. ဒီအဖျားနဲ့ ဒီနေရာတွေကို ကောင်းကောင်းပွတ်ပေး.. မော်လီက လုပ်တော့ဆိုမှ နင့်ဟာကို မော်လီ့ဟာထဲ ထည့်ပြီး လုပ်တော်မူပါဘုရား.. ကဲ.. လူလဲ.. အရှက်ကုန်ရော… ” 

ပြောပြောဆိုဆို မော်လီက ဝင်းနိုင်၏ လိင်တန်ကို ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်နှင့် စောက်စေ့ပြူးပြူးကြီးအား ပွတ်တိုက်ပေးရန် သေသေချာချာ သင်ပြလိုက်ပြန်လေသည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ချစ်တူနှစ်ကိုယ် (စ/ဆုံး)

ချစ်တူနှစ်ကိုယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံ

မို့မို့….ဒီလူကြီးကို ကြည့်လို့မရ…မျက်နှာကြောကို မတည့် လူကောင်ကြီးက ကြီးသလောက် စကားသံကချွဲချွဲနဲ့ သူ့နာမည်က မျိုးဝင်းသူ တဲ့….။ မမခင်သီတာကလည်း တစ်မျိုး ဘယ်လိုနားလည်ရမှန်းမသိ။ မို့မို့မျက်နှာကြောမတည့်သော လူကြီးက မမနှင့် အိမ်မှာ အတူ လာနေမယ်တဲ့….မမယောက်ျားယူမှာလားလို့မေးတော့….

“ မို့မို့…နားမလည်သေးပါဘူး ညီမလေးရယ်….” 

တဲ့….ပြီးတော့ မို့မို့ကငယ် သေးတယ်တဲ့….။ မို့မို့…မငယ်တော့ဘူးလို့ ပြန်ပြောချင်လိုက်တာ….မပြောရဲလို့….မို့မို့အသက် (၁၅) နှစ်ထဲရောက်နေပြီ….အပျိုဖြစ်တာ တောင် တစ်နှစ်ကျော်ပြီ…ပြီးတော့အထက်တန်းကျောင်းသူ ( ၉ ) တန်းတောင် ရောက်နေပြီ…။ 

အဲဒီလူကြီး ဘယ်လောက်ကြာအောင် လာနေမှာလဲ လို့မေးတော့…မသိသေးဘူးတဲ့….ကောင်းရော….။အရင်တုန်းက အဲဒီလူကြီး အိမ် ကို ခဏခဏလာဖူးတယ်။ မို့မို့ကို ဆက်ဆံတာ သူငယ်နှပ်စားလေးလိုဆက်ဆံသလိုပဲ….မကြိုက်ပါဘူး။ ပြီးတော့ရှိသေးတယ်….လူကို ကြည့်ရင် မျက်နှာကိုကြည့်ပေါ့….သူကဒီလိုမဟုတ်ဘူး….မို့မို့ တစ်ကိုယ်လုံးကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားနေတဲ့ မျက်လုံးမျိုးတွေနဲ့ ကြည့်တတ် တယ်။ မို့မို့သိပါတယ်….ဒီလူကြီးအိမ်မှာလာနေရင် မမနဲ့အတူတူအိပ်မယ်ဆိုတာကိုလေ….မို့မို့စိတ်ညစ်တယ်….မမကိုလည်း မပြောရဲ ဘူး။ 

မမခင်သီတာက မို့မို့ရဲ့ အစ်မအရင်းခေါက်ခေါက်မဟုတ်ပေမယ့် တစ်ဝမ်းကွဲအစ်မ….ပြီးတော့…မို့မို့ကိုမိဘလိုစောင့်ရှောက်လာခဲ့သူ… မို့မို့  ( ၄ ) နှစ်သမီးလောက်က မို့မို့ အဖေနဲ့အမေ နောက် မမခင်သီတာရဲ့ အဖေနဲ့အမေ မမရဲ့အစ်ကို သူတို့အားလုံး တွံတေးတူးမြောင်းထဲ မှာ သင်္ဘောနစ်တဲ့ထဲပါသွားကြသည်။

အဲဒီနောက် မို့မို့ကို မမခင်သီတာက ပြုစုပျိုးထောင်လာခဲ့ရသည်။ ဒီတော့ မို့မို့က မမခင်သီတာကို မလှန်ရဲတာလည်း မဆန်းပေ….။ အဲဒီ မျိုးဝင်းသူ ဆိုတဲ့လူကြီး အိမ်မှာလာနေရင်….ဘယ်လိုဆက်ပြီးစခန်းသွားရပါ့မလဲ ဟူသောအတွေးတွေက မို့မို့၏စိတ်ကို ညစ်နွမ်း စေလေသည်။ 

အစိမ်းရောင် မီးလုံးလေးက ဖိုက်ဝပ်(က်)လေးပင် ဖြစ်ပေမယ့် အမှောင်ကြီးစိုးမှုကြောင့် အခန်းထဲတွင်လင်းလင်းထိန်ထိန်ဖြစ်နေ သည်။ မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ အင်္ကျ ီကျယ်သီးလေးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ရင်း အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေသော ခင်သီတာ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသည်။ ခင်သီတာမှာ ရှက်ရွံ့အားနာသော မျက်နှာလေးဖြင့် မျိုးဝင်းသူကို ကြည့်ရင်း….

“ အို…အို….နေပါစေ….ကိုဝင်းရယ်….သီတာ့ ဖာသာဖြုတ်ပေးပါ့မယ်….” ဟု ပြောရှာသည်။ 

“ ရှက်မနေပါနဲ့ သီတာရယ်….ကိုဝင်း ဖြုတ်ပေးပါ့မယ်….ဟုတ်လား….”

ပြောရင်း….မျိုးဝင်းသူက ရဲရဲတင်းတင်းပင်ဖြုတ်ပစ်လိုက်လေရာ ဘရာစီယာလေး မလုံမလဲကာကွယ်ထားသော ခင်သီတာ၏ ရင်သား နှစ်မွှာမှာ ရုန်းကန်၍ထွက်လာတော့ရာ….ဒါကိုကြည့်ရင်းမျိုးဝင်းသူ၏ မျက်လုံးများ ဝင်းလက်၍သွားသည်။ 

“ သီတာက သိပ်လှတာပဲ….ဒါကြောင့်…ကိုဝင်းက သိပ်ချစ်နေမိတာ….”

မျိုးဝင်းသူက ပြောရင်း….သူမ၏ ဘရာစီယာလေးရော ထမီကိုပါ ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်လေတော့ရာ ခင်သီတာမျက်နှာလေး ရဲကနဲဖြစ်သွား ရလေသည်။ သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ပေါင်ရင်းမှ အတွင်းခံ အသားကပ်ဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးမှလွဲ၍ ဖြူဖွေးပြီး ဝင်းဝါသော အသား ဆိုင်တွေက မျိုးဝင်းသူ၏ စိတ်တွေကိုထလို့မဆုံးအောင် ဖြစ်နေချေသည်။ 

“ အို….ကိုဝင်းကလည်း ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ….”

လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်ပေါ်ယှက်တင်ရင်း ခင်သီတာက ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောလိုက်သည်။ 

“ နေပါအုံး….သီတာရယ်….ကိုဝင်း အားရအောင်ကြည့်ပါရစေအုံး….သီတာ တစ်ကိုယ်လုံးက တကယ့်ကိုချစ်စရာကြီး….ဟင်း…ဟင်း ….ကိုတော့ သိပ်ချစ်နေပြီ အချစ်ရယ်….သိပ်ချစ်နေပြီ….”

မျိုးဝင်းသူက တုန်ယင်သောအသံဖြင့် တတွတ်တွတ်ပြောရင်းက ခင်သီတာ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ရာ လက် လေးဆစ်ခန့်ဟာသွားပြီး….အတွင်းမှ ဝင်းဝါသော ဖားခုံညှင်းမို့မို့လေးက ဝင်းကနဲပေါ်ထွက်လာတော့ရာ….မျိုးဝင်းသူမှာ စိတ်ကို မချုပ်တီး နိုင်တော့သည့်အလား….သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးအားကြုံးကနဲပွေ့ဖက်၍ သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီးနောက်…ကျော့ရှင်းသော သူမ ၏ လည်တိုင်လေးကိုအငမ်းမရနမ်းလိုက်ရာ….ခင်သီတာမှာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားပြီး….ခင်သီတာမှာ မျက်နှာလေးကိုမော့၍ နီ တာရဲနှုတ်ခမ်းလေးနှစ်မွှာက ဖွင့်ဟ၍လာသည်။ 

မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာအား နှုတ်ခမ်းခြင်းတေ့၍ အသက်ကိုအောင့်ကာခပ်ပြင်းပြင်းနမ်းယူလိုက်ရာ….ခင်သီတာမှာ မျက်လုံးများပြာ ဝေသွားတော့သည်။ ထို့နောက်…မျိုးဝင်းသူကသူမ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲ၍ချွတ်ရာ ခင်သီတာကလည်း အယ်နေသောဖင်ကြီးကိုကြွ၍ပေးသဖြင့် ဘောင်းဘီလေးမှာ ကျွတ်ထွက်သွားပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံး ဘာအဝတ်အစားမှမရှိတော့ဘဲ…ကိုယ် လုံးတီးလေးဖြစ်သွားလေသည်။ 

မျိုးဝင်းသူသည် ခင်သီတာ ကိုယ်လုံးလေးအား မွေ့ယာပေါ်သို့အလိုက်သင့်လေးချပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့….ခင်သီတာ၏ ရှိုက် ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်တို့ဖြင့်ကိုယ်လုံးလေးမှာ မီးရောင်စိမ်းလဲ့လဲ့အောက်ဝယ် မြင်ရသူအသက်ရှူမှားလောက်အောင် အလှကြီးလှနေပေသည်။ ဝင်းဝါသော အသားစိုင်များအောက်ဝယ် ပိတုံးရောင်ဆံနွယ်လေးများကဖရိုဖရဲလေးကျနေသောကြောင့် ခင်သီတာ၏ အလှမှာ စာဖွဲ့မကုန်နိုင်အောင် ဖြစ်နေလေသည်။ 

မောက်မို့ဖောင်းကြွလျှက်ရှိသော သူမ၏ ရင်သားနှစ်မွှာမှာလည်း သူမမှာ ပက်လက်လေးနေသည်ဖြစ်၍နံဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်သို့ အိစက်နေကြလင့်ကစား သိသိသာသာကြီးပင် မို့မောက်ထနေပြီးအသက်ရှူလိုက်တိုင်း ထ၍နေလေသည်။ 

မျက်စိအောက်ဝယ် ထင်ထင် ရှားရှားကွင်းကွင်းကွက်ကွက်မြင်နေရသော ခင်သီတာ၏ အလှကြောင့် မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်တွင်းမှာလည်း ရမ္မက်မီးကတညီးညီးခေါ်ဆောင် လာခဲ့ပြီး မုန်ယိုနေသော ဆင်ကြီးပမာဖြစ်လာခဲ့ကာ….သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကိုချွတ်ချလိုက်တော့သဖြင့် တုတ်ခိုင်သောသူ၏ လီး ကြီးမှာ ဖြောင့်တန်းထောင်မတ်စွာထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်။ 

မျိုးဝင်းသူသည် သူမ၏ ကိုယ်ဘေးတွင် အလိုက်သင့် ဝင်အိပ်လိုက်ပြီးနောက်....ခင်သီတာ၏နို့သီးလေးများကို ပါးစပ်ဖြင့် အငမ်းမရ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ယူလိုက်လေရာ….ခင်သီတာ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာကာမစိတ်တွေ တရိပ်ရိပ်တက်လာရသည်။ သူမ၏ မျက်နှာကို ကြည့် လိုက်တော့ ရမက်ခိုးရီဝေနေသည့်မျက်လုံးများဖြင့် သူ့အားပြန်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ နီနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ 

“ ချစ်တယ်နော်….သိလား….”

“ ချစ်တာပေါ့….ကိုဝင်း ရယ်….”

ခင်သီတာ၏ ညို့မြူတောင့်တသော အသံလေးက မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်ကို လှုပ်ခတ်စေသည်။ထို့နောက်….မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ အိ တင်းပြီး ထိရက်စရာမရှိသော ပေါင်တန်ထွားထွားကြီးများအားသူ၏ဒူးခေါင်းကြီးဖြင့် ထိုးကာခွဲလိုက်ပြီးနောက် ပေါင်တံဖွေးဖွေးကြီးများ ကြားသို့ဝင်လိုက်သည်။ 

ထိုအခိုက်….ခင်သီတာ၏ ပေါင်တံကြီးအရင်းမှ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ဟက်တက်လေးကွဲနေပြီးအဆင်သင့်လေးဖြစ်နေလေသည်။ မျိုး ဝင်းသူသည် အစွမ်းကုန် မာန်ထနေသော သူ၏လီးတန်ကြီးထိပ်ဖူးအား ညာလက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီးနောက်….ခင်သီတာ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကြားမှ တွင်းဝလေးဆီသို့ ဖိကပ်၍ ထောက်လိုက်သည်။ 

“ အို….ဟင့်….”

ခင်သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ထို့နောက်….လီးကိုအားနှင့်အသာဖိ၍ သွင်းလိုက်ရာစောက်ခေါင်းထဲသို့ တဒစ် ဒစ်နှင့် တထစ်ချင်း နစ်ကာဝင်သွားတော့သည်။ 

“ ဗြစ်…ဗြစ်….အင့်….အင့်….အင်း….ဗြစ်…..ဗြစ်….ဟင်း…..ဟင်း…..”

ခင်သီတာမှာ မျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီးအား သူမ၏ သွယ်တန်းသော လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ထားပြီးနောက်….တဟင်း ဟင်းဖြင့် ညီးညူနေလေသည်။ မျိုးဝင်းသူက လီးကိုတစ်ခါတည်းအရင်းထိဖိမသွင်းသေးဘဲ တစ်ဝက်လောက်တွင် ရပ်ထားလိုက်ပြီး နောက်….အသာပြန်၍ ဆွဲနှုတ်လိုက်ရာခင်သီတာ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများမှာ လီးဖြင့်ကပ်၍ အလိုက်သင့်လန်၍ ပါလာ သည်။ 

ထို့နောက်….လီးကို ဒစ်ပေါ်မှ ပြန်၍ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအတိုင်းထပ်၍လုပ်ပေးလိုက်ရာ….ခင်သီတာ၏ စောက်ခေါင်းလေး အတွင်းဝယ် အရည်ကြည်လေးများစိမ့်၍ထွက်လာတော့သည်။ ထို့ကြောင့်….မျိုးဝင်းသူက သူ၏လက်များကို ခင်သီတာ၏ ဂျိုင်းအောက်မှ လျှို၍ပုခုံးကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲ၍ လီးကို အဆုံးထိဆောင့်၍ သွင်းလိုက်လေသည်။ 

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်…..”

ခင်သီတာ၏ စုပ်ထိုးသံလေးမှာ တကျွတ်ကျွတ်ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ 

“ ဖြေးဖြေး လုပ်ပါ ကိုရယ်….”

“ နာလို့လား….သီတာ…”

“ ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း….”

ခင်သီတာက ခေါင်းလေးကို ရမ်းပြလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်….မျိုးဝင်းသူက အားတက်လာပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၍ လိုးတော့သည်။ 

“ ပြွတ်…ဗြစ်….ပလွတ်….ပြွတ်….ဟင့်….အင့်…..ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်…..”

ခင်သီတာ၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများမှာ စင်းကျနေပြီး….အောက်နှုတ်ခမ်းလေးမှာပြုံးယောင်သန်းနေသည်။ ဒါပေမယ့် မျိုးဝင်းသူက အားမရသေးပါ….

“ အားမရသေးဘူး….အချစ်ရယ်….”

သူ၏ပါးစပ်ကို ခင်သီတာ၏ နားတစ်ဖက်သို့ဖိကပ်၍ ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ 

“ အဟင့်…ကိုကလည်းကွယ်….”

“ ချစ်လို့ပါ သီတာရယ်….ကိုဝင်း အားရအောင် လုပ်ပါရစေနော်….”

“ ဟင်း….ကိုကတော့ သိပ်ကဲတာပဲ သဘော သဘော….သီတာက အကိုစိတ်တိုင်းကျ ချစ်တာကို ခံရမယ့် သူပါကိုရယ်….”

မျိုးဝင်းသူမှာ ခင်သီတာစကားကြောင့် ပီတိဖြစ်သွားသည်။ 

“ ဟင်း….ဒါကြောင့်….သီတာ့ကို ချစ်ရတာ….”

တုံယင်သော အသံဖြင့်ပြောရင်း သူမ၏ ပါးမို့မို့လေးနှစ်ဖက်ကို သွက်သွက်ကြီးနမ်းလိုက်သည်။ထို့နောက်….ခေါင်းအုံးတစ်လုံးအား ဆွဲ ယူပြီး ခင်သီတာ၏ ကားစွင့်အိစက်ကာ လိုးရက်စရာမရှိသောတင်သားထွားထွားကြီးများအောက်သို့ ထိုး၍ ခုလိုက်ရာ….ခင်သီတာ၏ ခါး လေးမှာကော့တက်လာပြီးနောက်….ဆီးခုံလေးမှာပို၍ မောက်လာလေသည်။ 

မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးက အရင်းမှအဆုံးတိုင်မြုပ်နေပြီး အဖျားက သားအိမ်ဝကို ထောက်ကာခင်သီတာရင်ထဲ ကျဉ်နေအောင် ခံစားရ သည်။ ခင်သီတာက ပေါင်တန်ကြီးကို ကား၍ ဒူးကိုထောက်၍ကားပေးလိုက်မိသည်။ မျိုးဝင်းသူသည် ကာမရမ္မက်မီးကြောင့် မျက်တောင် များစင်းကျနေသည်။

ခင်သီတာ၏ မျက်နှာလေးအား သူ၏ရီဝေသော မျက်လုံးကြီးများဖြင့် စူးစူးဝါးဝါးကြည့်နေရာမှအံကိုတကျွီကျွီမြည် အောင် ကြိတ်လိုက်ပြီးနောက်….ခင်သီတာ၏ ပခုံးအား အားယူ၍ဆွဲကာကုတင်တစ်ခုလုံး သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်အထိ ခပ် ကြမ်းကြမ်းလိုးတော့သည်။ 

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အ….ဟ….ဗြစ်….ဗြွတ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….”

ခင်သီတာကလည်း သူမ၏ တင်သားကြီးများကို အချက်ကျကျပြန်၍ ကော့ပေးနေပြန်ရာ နှစ်ဦးသားမှာအရသာတွေ့၍ ကာမကြော တွင် နစ်မြောနေကြလေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ နှစ်ဦးသားမှာကာမဂုဏ်အမြင့်ဆုံးကို အရောက်လှမ်းလိုက်ကြပြီး….တစ်ဦးကိုယ်တစ်ဦးလွတ်ထွက်သွားမည်စိုးသည့်အလား ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကြား လေမဝင်နိုင်အောင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးပွေ့ဖက်၍ ထားလိုက်ကြလေ သည်။ မောဟိုက်နွမ်းနယ်သော သက်ပြင်းချသံကြီးများက ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲပေါ်ထွက်လာကြသည်။ 

“ သီတာ….”

မျိုးဝင်းသူ၏ အသံ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပေါ်ထွက်၍ လာပါသည်။ 

“ ကို…”

“ ကိုဝင်းတော့….သီတာ့ကို တကယ်ပဲစွဲမိနေပြီ….အချစ်ရယ်…..သီတာရော….ကို့ကိုမချစ်ဘူးလားဟင်….သီတာ့ကို ခွဲရမှာတောင် ကြောက်နေပြီ….”

ခင်သီတာက မျက်လုံးများကို မှိတ်ကာ မှိန်း၍နားထောင်နေသည်။ ထိုအချိန်ဝယ် စောက်ခေါင်းထဲမှအံ၍ကျလာသော သုတ်ရည်များ က သူမ၏ တင်ပါးဆုံကြီးနှစ်ခုကြားသို့ တစိမ့်စိမ့်စီး၍ ကျလာသည်။ 

“ လွှတ်ပါအုံး….ကိုဝင်း ရယ်….ဟိုဟာတွေကို သုတ်ပါရစေအုံး….”

ခင်သီတာက ပြောလိုက်သဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်၍အိပ်နေရာမှ သူမ၏ ပါးလေးတွေကိုခပ်ဖွဖွနမ်းပြီး မထချင်ထချင်နှင့် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ လီးကြီးက ပြွတ်ကနဲနေအောင်ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ 

“ သီတာရော….ကို့ကို မချစ်ဘူးလားဟင်….”

မျိုးဝင်းသူက အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်မှိန်းနေရာမှ ခင်သီတာအား ပြန်၍မေးလိုက်သည်။ သူ၏လီးကြီးမှာ အရည်များဖြင့် စိုနေပြီး ပျော့ခွေ၍ကျနေသည်။ ခင်သီတာက အဝတ်စတစ်ခုဖြင့်သူမ၏ပေါင်ကြားကို သုတ်နေရင်းက မျိုးဝင်းသူအား မျက်လုံးလေးထောင့်ကပ် ကာကြည့်လိုက်ရင်း….

“ ချစ်တာပေါ့ ကိုရယ်….” ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။ 

မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆစ်ကနဲစွဲကာ ရင်ခွင်ထဲသို့ သွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက်…ခင်သီတာ၏ပျောင်းနွဲ့သော ခါးလေး ကို သူ၏ လက်တန်ကြီးဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းခြင်း တေ့ကာအားရပါးရစုပ်ယူလိုက်လေသည်။ ခင်သီတာမှာ မျက်လုံးလေးများ စင်းကျသွားပြီးနောက်….မျိုးဝင်းသူ၏ကျောပြင်ကြီးကို ပြန်၍ဖက်တွယ်ထားသည်။ သူမ၏ ဖောင်းမို့အိစက်သော ရင်သားများက မျိုးဝင်း သူ၏ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို ဖိကပ်နေသဖြင့် တစ်ဦး၏ရင်ခုန်သံကို တစ်ဦးက ကြားနေရလေသည်။

အတန်ကြာတော့မှ……

“ ချစ်….နောက်တစ်ခါလုပ်ကြရအောင်…..”

“ နေပါအုံး ကိုရယ်….ကို့ ဟိုဟာတွေကို သုတ်လိုက်အုံး….ဒီအတိုင်းဆိုမကောင်းဘူး….ပေး ပေး…သီတာသုတ်ပေးမယ်…..”

ပြောပြောဆိုဆို ခင်သီတာက မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးကို သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီးနောက်အဝတ်စဖြင့် သေချာစွာ သုတ် ပေးနေလေသည်။ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးက ခင်သီတာ၏ လက်ထဲတွင်တဖြေးဖြေးထ၍ တင်းတောင်လာသည်။ ဒါကိုကြည့်၍ ခင်သီတာက ပြုံးလိုက်သည်။ 

“ ကဲ….ဒီတစ်ခါတော့….သီတာ့အလှည့်ပေါ့….”

ခင်သီတာက ခပ်ညူညူလေးပြောလိုက်ရင်းက ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်တန်ကြီးများစင်း၍ အိပ်နေသောမျိုးဝင်းသူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ သူမ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ခွ၍ထိုင်လိုက်သည်။ စောင့်ကြောင့်လေးထိုင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည့်အလျှောက်….သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်မွှာမှာကွဲဟဟလေးဖြစ်၍နေပြီး မျိုးဝင်းသူ၏ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီး ဖြစ်၍နေသော လီးတန်ကြီးနှင့် တဲ့တဲ့မတ်မတ်ကြီး ဖြစ်၍နေသည်။ 

ခင်သီတာသည် လီးထိပ်ဖူးကြီးအား သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် ထိုးသွင်းမြှုပ်နံှလိုက်ပြီးနောက် အသာဖိ၍ထိုင်ချလိုက်လေရာ မာကြော တောင့်တင်းနေသော လီးတန်ကြီးမှာ အိကနဲ အရင်းတိုင်မြုပ်၍ ဝင်သွားလေရာမျိုးဝင်းသူက အားမလိုအားမရနှင့်ပင် လီးကြီးကို အပေါ် သို့ မြှောက်ကော့ပေးလိုက်မိလေသည်။ 

“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်…..ဒုတ်…..” 

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးပမာ ကျော့ရှင်းနေသော ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် အလှကြီးလှနေသော ခင်သီတာ၏ကိုယ်လုံးလေးက သူ့အပေါ် သို့ အုပ်မိုးနေရုံမျှမက အောက်ပိုင်းမှာလည်း လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ချောင်းလုံး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဝင်၍နေလေ ရာ…..မျိုးဝင်းသူမှာ ကာမစိတ်များတရိပ်ရိပ်တက်နေရလေသည်။ 

ခင်သီတာသည် သူမ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မျိုးဝင်းသူ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသို့ အုပ်မိုးထားပြီးနောက် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ လည်း ခပ်ဖြေးဖြေးခြင်း အထက်အောက် ဖိချလိုက် လှုပ်ရှားပေးနေရာမျိုးဝင်းသူအဖို့ တသိမ့်သိမ့် တစိမ့်စိမ့်နှင့် ကာမဂုဏ်အရသာကို အစွမ်းကုန်ခံစားနေမိလေသည်။ 

ခင်သီတာ၏စောက်ခေါင်းလေးကလည်း ဆွဲငင်ဓာတ်တစ်မျိုးရှိနေသည်။ တစ်ချက် တစ်ချက် သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှနေ၍ သူ၏လီးတန်ကြီးအား ရစ်ပတ်ကာဆွဲ၍ စုပ်ယူလိုက်သကဲ့သို့ ခံစားရသဖြင့်အတွေ့မှာ ထူးလွန်းလှလေသည်။ 

“ ပြွတ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလပ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်…..ဗြစ်….”

“ ကောင်းရဲ့လား…..ကိုရယ်…..”

ခင်သီတာက မျိုးဝင်းသူ၏ မျက်နှာအား ပြုံးပြုံးလေးကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။ 

“ ကောင်းတာပေါ့ သီတာရယ်….သိပ်ကောင်းတာပဲ….ဒါကြောင့်မို့လည်း ကိုဝင်းက….သီတာ့ကိုမခွဲနိုင်တာပေါ့….”

မျိုးဝင်းသူက ကာမခိုးများရီဝေသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် ခင်သီတာအားကြည့်ကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။လက်ကလည်း ခင်သီတာ၏ တင်ပါးထွားထွားအိအိကြီးကို အရသာခံကာ ဆုတ်ညှစ်ကိုင်တွယ်၍နေလေသည်။ ခင်သီတာကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်း လေး ဖိ၍ဖိ၍ ဆောင့်ပေးနေရာမှသူမ၏ကြီးထွားမို့မောက်သော ရင်သားနှစ်မွှာအား မျိုးဝင်းသူ၏ မျက်နှာပေါ်သို့ ဝဲ၍ဝဲ၍ ချပေးနေသဖြင့်မျိုးဝင်းသူက အငမ်းမရစုပ်ယူလိုက်ရာ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ မာကျောနေပြီး ခင်သီတာ၏တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း တဟင်းဟင်းဖြစ်လာ ပြီး….သူမ၏ တင်သားကြီးကိုလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးပေးလေသည်။ 

“ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….ပြွတ်….ဗြွတ်.....ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်….အင့်….အ….အ….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်…..ဗြစ်…..”

အတန်ကြာအောင် အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပြီးတဲ့နောက် ခင်သီတာက လီးတန်ကြီးကိုအရင်းထိမြုပ်သည်အထိ သူမ၏ ဆီးခုံလေးနှင့် ဖိကပ်ထားရင်းက မျိုးဝင်းသူ၏ ပါးပြင်အား သူမ၏ပါးကလေးဖြင့်မှေးကာ ကပ်ထားတော့သည်။ 

သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှလည်း ချွဲ ကျိကျိအရည်များကစိမ့်ထွက်လာပြီး မျိုးဝင်းသူ၏ ဆီးခုံပေါ်သို့ တသွင်သွင်စီးကျလာသည်။ ခင်သီတာ၏ နွမ်းဟိုက်သောသက်ပြင်းချသံ လေးမှာ ဟင်းကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။ မျိုးဝင်းသူက အလိုက်သိစွာဖြင့် အောက်မှနေ၍သူမ၏ခါးလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ပွေ့ ဖက် ထားလေသည်။ 

“ သီတာ….ပြီးသွားပြီလား….”

“ အင်း…..”

ခင်သီတာက သက်ပြင်းချသံလေးနှင့်အတူ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ 

“ ဒါ့ပြင် သီတာ နားချင်နားအုံးလေ….”

“ အို….ကို မှ မပြီးသေးဘဲဟာ….”

“ ကိစ္စမရှိဘူး….ကို တလှည့်လုပ်ပေးအုံးမှာပေါ့….”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဘေးသို့လှိမ့်၍ချလိုက်ရာစောက်ခေါင်းထဲရှိ လီးတန်ကြီးမှာ ပြွတ်ကနဲ ပြန်၍ ထွက်သွားလေသည်။ မျိုးဝင်းသူက သူ၏လီးတန်ကြီးတွင်ပေနေသော ခင်သီတာ၏ သုတ်ရည်များအား အဝတ်စတစ်ခုဖြင့် သုတ်ပစ်လိုက်ပြီးနောက်….ခင်သီတာအားဖက်ကာ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို သွက်သွက်လက်လက်ကြီးနမ်းပစ်လိုက်သည်။ 

“ သီတာ…ဒူးထောက်ပြီး ကုန်းပေးနော်….” 

ခင်သီတာကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့် သူမ၏ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောက်လိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်အထက်ပိုင်းကိုမှောက်၍ချလိုက်ရာ သူမ၏ ဖြူဖွေးအိစက်နေသော တင်သားကော့ကော့ထွားထွားကြီးမှာအထက်သို့ထောင်နေပြီး စောက်ဖုတ်လေးက နောက်သို့ပြူးထွက်နေလေ သည်။ 

မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ကော့ကော့ထွားထွား တင်ပါးကြီးနောက်မှနေ၍ ဒူးထောက်လိုက်ပြီးနောက် နောက်သို့ပြူးထွက်နေသောခင်သီတာ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာအား လက်မနှင့်ဖြဲ၍ သူ၏လီးတန်ကြီးကို တေ့လိုက်ပြီးလျှင်သူမ၏ နွဲ့နှောင်းသော ခါးလေး ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရဆွဲကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ 

“ ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အမေ့….”

ခင်သီတာမှာ အရှိန်ဖြင့် အရှေ့သို့ ငိုက်ကျသွားသည်။ 

“ ဖြေးဖြေးလိုးပါ ကိုရယ်….”

ခင်သီတာက တောင်းပန်သံလေးနှင့် ပြောလိုက်သော်လည်း မျိုးဝင်းသူကတော့ ရမ္မက်ရှိန်ကိုမထိန်းနိုင်တော့သည့်အလား ခင်သီတာ ၏ တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီးများကို အငမ်းမရဆုပ်နယ်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၍ ဆောင့်၍လိုးသည်။ 

“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဒုတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….အင့်…..အမေ့….ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်…အင့်….ဟင့်…..ဗြစ်….ဗြစ်….ဗြွတ်….အ…..အား…..”

မျိုးဝင်းသူက ဆောင့်၍လိုးနေရင်း အားမလိုအားမရဖြစ်လာဟန်ဖြင့် ခင်သီတာ၏ခပ်ကားကားထောက်ထားသော ဒူးနှစ်လုံးကို ဆွဲစိ လိုက်ရာ စောစောက ဟက်တက်ကလေးကွဲနေသောသူမ၏ စောက်ပတ်လေးမှာ စေ့သွားပြီးနောက်….ကျဉ်းကြပ်သွားပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖိညှစ်၍ထားလေသည်။

ထိုအခါတွင် သူမ၏ စောက်ပတ်မှာ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးတန်ကြီးကို အားရပါးရဆုတ်ထားသလိုဖြစ်ကာအရသာရှိလှ သည်။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ရင်သားထွားထွားကြီးနှစ်မွှာကို ညှစ်ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီးနောက်အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် အားရပါးရဆောင့်လေရာ ခင်သီ တာမှာလည်း အောက်မှနေ၍ တင်သားကြီးများကိုအချက်ကျကျ ကော့ကာထောင်ကာ ပေးနေမိတော့သည်။ 

“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်…..ဟင့်…ဟင့်….ပြွတ်…..ဗြစ်…..ဟင့်….ဟင်း……”

နောက်ဆုံးတွင်တော့ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးတန်ကြီးအတွင်းမှ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များက စစ်ကနဲ စစ်ကနဲပန်းထွက်လာပြီး သူမ၏ သားအိမ်အတွင်းသို့ ပန်းဝင်သွားလေတော့ရာ ခင်သီတာမှာ တဟင်းဟင်းညီးရင်းမောဟိုက်နွမ်းနယ်စွာဖြင့် အိပ်ယာပေါ်သို့ ဝမ်းလျှားမှောက်၍ ကျသွားတော့ရာ မျိုးဝင်းသူမှာလည်း သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မလွတ်တမ်းဆွဲထားရင်း သူ၏လီးကြီးကို အတင်းဖိကပ်ထားကာ ခင်သီတာ ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်လျက်ကျသွားလေတော့သည်။ 

“ မို့မို့….ညက အိပ်ပျော်ရဲ့လား….”

“ ဟင်….အို….”

ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်၍ငေါင်နေသော မို့မို့တစ်ယောက် အသံလာရာသို့ကြည့်လိုက်တော့အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်ကာ သူ့ထံလျှောက်လာ သော မျိုးဝင်းသူ ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ‘ အို ’ ကနဲ ရှက်သွေးဖြာ၍ခေါင်းလေးငုံ့ထားလိုက်မိသည်။ ညက မမခင်သီတာနှင့် မျိုးဝင်းသူတို့ဆီမှ အသံများကိုကြားရသဖြင့်မနေနိုင်ဖြစ်ပြီး ဂျက်ချမထားသော မမတို့အခန်းကို အသာလေးဟပြီး ကြည့်နေမိသည်။ ဒါကို ဒီလူကြီးအမှတ် တမဲ့ တွေ့သွားခဲ့တာဖြစ်မည်။ 

“ ပြောပါအုံး….မို့မို့ရဲ့….အိပ်ပျော်ရဲ့လားလို့….”

သူမ၏ အနားတွင် ရပ်လိုက်သော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ဆံပင်လေးတွေကို လက်ဖြင့်သပ်ရင်းသူမ၏မျက်နှာလေးကို ကြင်ကြင်နာနာ လေး ငုံ့၍ကြည့်နေရင်းမှ ထပ်၍မေးလာပြန်သည်။ 

“ မသိဘူး…”

“ ဟဲဟဲ….မို့မို့က ကိုယ်တို့ကို ချောင်းကြည့်ပြီး….ခံချင်နေတာမဟုတ်လား….”

မျိုးဝင်းသူက မို့မို့၏ ပုခုံးသားလုံးလုံးလေးတစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ရင်းမေးသည်။ မို့မို့ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာသည်။ မို့မို့ကိုကြည့်ရင်း မချင့်မရဲဖြစ်လာသောမျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းလိုက်သည်။ 

“ အို….ကျွတ်…..ကျွတ်…..မမ တွေ့လိမ့်မယ်….”

“ သီတာ ခုလေးတင် ဈေးသွားဝယ်တယ်နော်….တစ်နာရီကျော်လောက်မှ ပြန်လာမှာ…..”

ပြောလည်းပြော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ အဝတ်အစားတွေကို ဆွဲချွတ်သည်။ မို့မို့ဘာမှမပြော….ရုန်းဖယ်ခြင်းလည်းမပြု….ညကတည်း က သူတို့ကိုကြည့်ရင်း ‘ မျိုးဝင်းသူကသူမကိုလုပ်ရင်ကောင်းမှာပဲ ’ ဟု ခဏခဏတွေးမိသားဖြစ်သည်။ မို့မို့က တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေလည်း ကင်းကွာသွားရော…မျိုးဝင်းသူက သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့….မို့မို့အား သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းရင်းက နို့လေးတွေကိုညှစ်သည်။ 

“ အာ…ဟာ….ဦးကလည်း အရမ်းဘဲ….”

နို့အုံအိအိလေးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်နယ်မိသဖြင့် မို့မို့က ညီးသည်။ လက်တစ်ဆုပ်စာလေးသာရှိသောနို့အုံလေးမှာ မျိုးဝင်းသူ၏ လက် ထဲတွင် ဆုတ်ချေအနယ်ခံနေရပြီး ကျန်တစ်လုံးမှာလည်း ပါးစပ်ဖြင့်တပြွတ်ပြွတ်….အစို့ခံနေရသည်။ မို့မို့၏ နို့အုံလေးမှာ တဖြေးဖြေးဆူ ကြွလာသည်။

လက်တစ်ဆုပ်လောက်သာရှိသော်လည်း ဆုပ်နယ်ရတာကောင်းလှသလို စို့ရတာလည်း ကောင်းလှသည်။ မျိုးဝင်းသူ၏ အနိုးအဆွများမှာ ထိမိလွန်းသဖြင့် မို့မို့ထံမှ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းလေးနှင့် ညီးသံလေးများထွက်ပေါ်၍လာသည်။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ပေါင်တံလုံးလုံးလေးများ ဗိုက်သားပြန့်ပြန့်လေးနှင့်ဖင်သားအိအိကားကားကြီးများအား တလှည့်စီနှံ့အောင် ဆုပ်ကိုင်ပေးပြီးနောက်….စောက်ပတ်အုံဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်သို့ ရွေ့လိုက်သည်။ 

စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လက်ဖြင့်ဆွဲပွတ်လိုက်သည့်အခါ မို့မို့မှာ ဖင်ဆုံကြီးကြွသွားပြီးတဟင်းဟင်းညီးသံလေးများ ထွက်သွားသည့်အပြင် အရည်ကြည်လေးများ စိုရွှဲ၍ကျလာသည်။မွှေးကြိုင်နုအိလှသော မို့မို့၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အငမ်းမရနမ်းလိုက်၊ လျှာဖြင့် ယက်လိုက်လုပ်ရင်း…မို့မို့တစ်ယောက်အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဟု တွက်ဆ၍ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မျိုးဝင်းသူက တက်၍ခွလိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် သူမ၏ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်ဝသို့ သူ၏လီးတန်ကြီးကိုတေ့၍အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လျှောတိုက်၍ ပွတ်ဆွဲပေးနေလေသည်။ 

“ ဟင့်….ဟင့်….ဦး….ဘာလုပ်နေတာလဲ….ဟင့်….”

စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ညီးပြောလေး ပြောလိုက်ပြီး မို့မို့က သူမ၏ စောက်ပတ်အုံပေါ်ရှိ ပူနွေးမာတောင်နေသောလီးတန်ကြီးအား လက်နှစ် ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့….မချင့်မရဲဖြစ်လာပုံဖြင့် မို့မို့ကသူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး လီးထိပ်ကို စောက် ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကော့တင်လိုက်စဉ်မျိုးဝင်းသူကလည်း ဖိ၍သွင်းလိုက်တော့ရာ လီးကြီးမှာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ် ဝက်လောက်ထိုးဝင်သွားလေသည်။ 

“ ဗြစ်….ဗြစ်….အို…အီး….ဗြစ်….”

“ ဗြစ်….ဗြစ်….အီး….အီး….အား…..အား….ပြွတ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်…..”

“ မို့မို့….နာလား….”

လေးငါးချက်လောက် ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးအပြီးတွင် မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ 

“ ဟင့်အင်း….ရပါတယ်…..ဆောင့် ဆောင့် မို့မို့ မနာဘူး….ခံနိုင်တယ်…..”

ဖင်ဆုံကြီးကို ပြန်ကြွပေးရင်း မို့မို့က ပြောလိုက်သည်။ မျိုးဝင်းသူက မို့မို့၏ ပုခုံးသားလေးများအားဂျိုင်းကြားမှလျှိုဆွဲပြီး…သူမ၏ နှုတ် ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်ကာ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း တိုးဝင်နေသောလီးတန်ကြီးကို ဖိဖိသွင်းနေရသည်မှာ အရသာထူးလှပေသည်။ 

မို့မို့၏ မွှေး ကြိုင်နုအိနေသောလုံးလုံးကျစ်ကျစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားရသည်မှာနွေးထွေးစီးပိုင်၍အရသာရှိလှသလို….ဖောင်းအိနေသော စောက်ခေါင်းလေးကလည်းဝင်နေသောလီးတန်ကြီးကို မဆန့်မပြဲငုံထားရသဖြင့် ရှိရင်းစွဲထက် ပိုမိုဖောင်းကြွ၍နေကာ လီးကြီးဖိဝင်သွားတိုင်း ချိုင့်ချိုင့်သွားရပြီး လီးကြီးထွက်လာတိုင်း စုကြွ၍ ပါလာကြသည်။ 

အဝင်အထွက် လုပ်နေသည့် လီးတန်ကြီးကို နေရာမပေးနိုင်သည့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကလီးတန်ကြီးကို အတင်းကြီးရစ် ပတ်ထားလေရာ မျိုးဝင်းသူမှာ အရသာတွေ့လှပေသည်။ မို့မို့၏ ဖင်ကြီးကိုမွေ့ယာထဲအိကျသွားအောင်လိုက်၍ဆောင့်နေပြီး ကောင်းသ ထက်ကောင်းလာကာ တစ်ချက် တစ်ချက်အဆုံးထိဝင်နေပြီး ဆီးခုံခြင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်သံက စည်းချက်ကျကျထွက်ပေါ်၍လာသည်။ 

မို့မို့ကလည်း သူမ၏ ပေါင်တံလေးနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ကား၍ ပေးထားသည်။ သူမ၏ ဖင်ဆုံကိုလည်းအပေါ်က ဆောင့်ချက်နှင့်အ ညီ ပြန်ကော့ပေးမိသည်။ သူမ၏ စိတ်ထဲမှာလည်း မရိုးမရွနှင့် အရူးအမူးဖြစ်ကာမျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီးကို လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုး သည့်အလား အတင်းပင် ပြန်ဖက်ထားမိသည်။ထို့ကြောင့် ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းနှင့် လီးအဝင်ပိုများပြီး ဆီးခုံချင်းပူး၍ပူး၍ ကပ်သွားရ သည်။ 

“ ဗြစ်…ဗြစ်….ဗြစ်….ဟင်း….ဟင်း….ဗြစ်….ဟင်း…..ဟင်း….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြွတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်…..အား…..အ….”

လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး ဝင်နေပြီမို့ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဆို့ကြပ်စွာခံစားနေရသည်။ သို့ရာတွင်ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသော လီးကြီးက အရူးအမူးဖြစ်လောက်စရာ ထူးခြားသော အရသာများကိုပေးနေသည်။ မာတင်းနေသည့် လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်း သားများအား ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်တိုက်နေမှုသည် သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲပင် ခံစားနေရသည်။ 

လေးလံသော ကိုယ်လုံးကြီးက အပေါ်ကဖိဆောင့်ပေးနေမှုကိုလည်းကောင်း၊ ကြီးထွားရှည်လျားလှသည့် လီးတန်ကြီးအား မဆန့်မပြဲနှင့်ကျဉ်းကြပ်လှသည့် ဖောင်း ဖောင်းအိအိ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ မညှာမတာအဆုံးထိဖိသွင်းခြင်းကိုသော်လည်းကောင်း၊ လီးဝင်လီးထွက် ဆောင့်ချက်များက စောက် ခေါင်းထဲအောင့်သက်သက်ဖြစ်နေသည်ကိုလည်းကောင်း မို့မို့မမှုတော့ မညီးညူတော့ ကျေကျေနပ်နပ်ပင်အချက်ကျကျ ကော့ကော့ပြီး အလိုးခံလျှက်ရှိလေသည်။ 

“ မို့မို့…ကောင်းလားဟင်….”

“ ကောင်းတယ် ဦး…နည်းနည်းတော့ အောင့်တယ်….ဒါပေမယ့် ခံနိုင်ပါတယ်….ဦးဟာကြီးကအရှည်ကြီးပဲနော်….မို့..ချက်နားထိ ရောက်သလားမသိဘူး….ပြီးတော့…ကျင်လိုက်တာ….မို့ ဟာလေးအရမ်းနာကျင်အောင် ခံစားရတယ်သိလား….”

ဆောင့်ချက်ကိုရပ်၍ ဆီးခုံချင်းဖိကပ်ကာ ပြောနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ 

“ မို့ မခံနိုင်ရင် ပြော…ဦး လျှော့လိုးမယ်….”

“ သြော်….ဦး ကလည်း ခံနိုင်ပါတယ်….ဒီလောက်အထိ ခံပြီးပြီပဲဟာ လိုးမှာသာလိုးစမ်းပါ….”

မို့မို့က ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးပြောလိုက်သဖြင့် ခဏနားနေမှုကိုရပ်ကာ မျိုးဝင်းသူကခပ်ဖြေးဖြေးဆောင့်သည်။ သူမ၏ ပုခုံးသားတင်း တင်းလေးကို ဆွဲပြီးလိုးနေရာမှ သူမ၏ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက် မွေ့ယာပေါ်သို့ လက်ထောက်ကာ ဆောင့်လိုးသည်။ 

“ ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်….အင့်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြွတ်….ဗြစ်…..”

လူလုံးချင်းကွာသွားသဖြင့် ဖောင်းနေသော စောက်ပတ်အုံသေးသေးလေးထဲသို့ ကြီးထွားရှည်လျားသောလီးတန်ကြီးတစွပ်စွပ်နှင့် တိုး ဝင်နေပုံမှာ မို့မို့ စိတ်ထစရာဖြစ်နေသည်။ မျိုးဝင်းသူ ကလည်းမြင်နေရသလိုမို့မို့ကလည်း မြင်နေရသည်။ မနက်ဖက်အလင်းရောင် အောက်တွင် နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီလိုးနေ ခံနေကြလေသည်။ 

“ ဦး….မို့ ကို ခုလိုနေ့တိုင်းလုပ်ပေးမှာလား….ဟင်….”

မျိုးဝင်းသူ ပြုံးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး အရသာသိသွားပြီး တန်းတန်းစွဲဖြစ်နေသည်။ 

“ လုပ်ပေးမှာပေါ့….မို့မို့ရဲ့….”

“ အင်း….မမ မရှိတဲ့အချိန်မှ လုပ်ရမှာနော်….”

“ ဒါပေါ့….မို့မို့ရဲ့ သူသိလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ….”

“ နောက်ရှိသေးတယ်….ဦး…မမ ကို မလုပ်နဲ့တော့ မို့ ကိုပဲလုပ် ရတယ်….”

“ အာ….ဒါကတော့….”

မျိုးဝင်းသူ စိတ်ထဲ ‘ မိန်းမတွေများ ’ ဟုတွေးရင်း ပြုံးမိလိုက်ပြန်သည်။ 

“ တတ်နိုင်သမျှ ရှောင်နေပေါ့….ဘာလဲ….မို့ကို လုပ်ရတာ မကောင်းလို့လား….”

“ ဟာ….မဟုတ်ပါဘူး….”

နှုတ်ခမ်းစူ၍ မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောတော့ မျိုးဝင်းသူ ပြာပြာသလဲ ပြန်ပြောသည်။ 

“ ဦး….အကြိုက်ပြောပေါ့ မို့ အကုန်လုပ်ပေးမယ်….”

“ ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ…”

မျိုးဝင်းသူ ပုံစံပြောင်းသည်။ မို့မို့၏ ဖြောင့်ဆင်းသော ပေါင်တန်လေးနှစ်ချောင်းကို ဒကောက်ကွေးမှလက်ဖြင့်မတင်လိုက်သည်။ မွေ့ ယာနှင့် ကပ်နေသော ဖင်လေးကကြွတက်သွားပြီး စောက်ပတ်လေးကပို၍စူဖောင်းထွက်လာသည်။ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်အုံ လေးထဲသို့ လီးကြီးကိုအဆုံးထိစိုက်စိုက်လိုးသည်။ လီးဝင်ကာ အလိုးခံနေရသော မို့မို့အတွက် ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ခံစားနေရသည်။

သို့သော် မို့မို့ မအော်…မညီး….မရုန်း နာကျင်နေမှုကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်မဆန့်မပြဲ မတန်တဆ လီးနှင့် စောက်ပတ်အတွေ့ကို မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ကြိတ်မှိတ်၍ ခံနေလေသည်။ နာခြင်း၊အောင့်ခြင်းထဲတွင် ကောင်းခြင်း၊ ဆိမ့်ခြင်းများ ပါဝင်နေ သည်ကို သူမသိရှိခံစားနေရပြီဖြစ်လေသည်။ 

ဒကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို မ၍လှန်တင်ပြီး ခပ်တင်းတင်းချုပ်ကိုင်ကာ ဝက်တုတ်တုတ်သလိုချုပ်ပြီးစိတ်ပါလက်ပါ အားရပါးရ မညှာ တန်းဆောင့်လိုးနေသော မျိုးဝင်းသူမှာ ကောင်းသထက်ကောင်းလာပြီးပြီးချင်လာချေပြီ….။

မကြာမီမှာပင် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ် များ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာပြီးစောက်ခေါင်းလေးထဲ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တိုးဝင်နေသော လီးတန်ကြီးမှ ပူနွေးပြစ်ချွဲသော သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားစဉ်မှာပင်….မို့မို့ခမျာမှာလည်း မျိုးဝင်းသူက အတင်းဖိထားသည့်ကြားမှကော့တက်လာပြီး….တဟင်းဟင်းဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှသုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာလေတော့သည်။ ပြီးတော့….မျိုးဝင်းသူ၏ လည်ပင်းကြီးကိုလှမ်းဖက်လိုက်လေတော့သည်။ 

မှတ်ချက် ။          ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။