သမီးကိုလဲ ချစ်ပါနော် (စ/ဆုံး)

 သမီးကိုလဲ ချစ်ပါနော် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မောင်တုတ်စံ

“ အား… အင်း အင်း… အား… ကောင်း လိုက်တာ… ကိုမောင်ရယ်… အား အင်း… ဟီး….အား…..အား.. ”

ဆွေဆွေတစ်ယောက် ကျောင်းမှ ခါတိုင်းလို ပြန်လာချိန် ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးမှာ ချက်မထိုးထားဘဲ စေ့ရုံသာ စေ့ထားကြောင်း တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အမေ အိပ်ပျော်နေတာလား ဟူ၍ တွေးမိပြီး အသာလေး တွန်းဖွင့်ကာ အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ အမေမှာ မနက်တိုင်းလိုလိုပင် ဘိန်းမုန့် ထွက်ပြီး ရောင်းရသဖြင့် အိပ်ရေးပျက်သည်ဖြစ်ရာ ယခုလို နေ့ခင်းဘက်တွင် တစ်ရေး အိပ်လေ့ ရှိသည်။

ယခုလည်း အမေအိပ်ပျော်နေလျှင် အသံကြားသွားပြီး နိုးသွားမှာ စိုးရိမ်သဖြင့် အသာလေး ဝင်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေမှာ မိမိ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်ပြီး လွယ်အိတ်နှင့် ကျောင်းစာအုပ်များ ထားမည်ဟု ပြင်ပြီး လျှောက်လာခဲ့ရာ အမေ့အခန်းထဲမှာ အသံများ ကြားရသဖြင့် အသာလေး နားစွင်လိုက်မိသည်..။

အမေဖြစ်သူ မအိရဲ့ ညည်းညူလိုက်သော အသံနှင့် လှုပ်ရှားသံများ ကြားလိုက်ရသဖြင့် အမေများ ဘာဖြစ်ပါလိမ့် ဟူ၍ စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် အမေ့အခန်းတံခါးကို ဟလျက် ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဆွေဆွေမှာ လန့်ပြီး မအော်မိစေရန် အလျင်အမြန် ဘရိတ်အုပ်လိုက်ရသည်။ တံခါးဝတွင် ကျောက်ရုပ်သဖွယ် ဖြစ်နေပြီး ရပ်တန့်သွားရသော ဆွေဆွေ၏ ရင်ထဲတွင်မတော့ ငလျင်အသေးစားလေးတစ်ခု လှုပ်ခတ်သွားသလို ခံစားရပြီး ရင်များကလည်း တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်..။

ကြည့်ပါဦး အမေတို့ ဖြစ်ပျက်နေလိုက်ပုံများ ဟူ၍ အသံများ ကြားအောင် ဆွေဆွေ အော်ဟစ်လိုက်ချင်သည်။

အမေဖြစ်သူ မအိတစ်ယောက် ပက်စက်ပုံများကို ကိုယ်တိုင်မြင်ရ၍သာ ယုံလိုက်ရသည်။ သူများတကာတွေ ပြောလျှင် ချဲ့ကားပြီး မလိုတမာ ပြောသည်ဟုပင် ထင်မိမှာတော့ အမှန်ပင်ဟု ဆွေဆွေ တွေးမိလိုက်သည်..။

ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ အမေဖြစ်သူ မအိတွင် ကိုယ်ပေါ်၌ အဝတ်အစား မရှိသလို ဆွေဆွေတို့၏ မျက်စောင်းထိုး အိမ်မှာနေသော ကိုမောင်ဆိုသည့် ဆိုက်ကားသမားကလည်း ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ဖြစ်နေပါသည်။ ကိုမောင်နှင့် မအိတို့ နှစ်ယောက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးကြီးများနှင့် လိုးပွဲကျင်းပနေသည်ကို ဆွေဆွေ တွေ့မြင်လိုက်ရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

ကိုမောင်က နှစ်ယောက်အိပ် ခုတင်ကြီးပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်နေပြီး မအိက ကိုမောင့်အပေါ်မှနေ၍ ဖင်ကြီးကို မြှောက်လိုက်ချလိုက် လုပ်နေသည်။ လက်စသပ်တော့ ကိုမောင်ကြီး၏ လီးတန်ကြီးကို မအိ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းကာ မအိက တင်ပါးကြီးများ မြှောက်လိုက် ပြန်ဆောင့်ချလိုက်ဖြင့် အပေါ်မှ တက်လိုးနေသည်..။

ကိုမောင်၏ လက်များက မအိ ခါးကို စုံကိုင်သည့်အခါ ကိုင်လိုက်၊ မအိ နို့အုံကြီးများကို လှမ်း၍ ကိုင်ဆွဲကာညှစ်သည့်အခါ ညှစ်လိုက်နှင့် ဂဏာမငြိမ် ဖြစ်နေသည်။ မအိက ဖင်ကြီးကို မြှောက်ပြီး ပြန်ဆောင့်အချတွင် ကိုမောင်ကလည်း ဖင်ကြီးကို ပင့်မြှောက်လျက် ပြန်ဆောင့်တင်ပေးနေသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးနှင့် ကုတင်မှာ သိပ်မဝေးသဖြင့် ဆွေဆွေခမျာ ရှက်ရွံ့ ရကောင်းမှန်း မသိဘဲ အသေအချာ ကြည့်နေမိသည်..။

“ အား… အီး… ကိုမောင်…… မအိကို တလှည့် လိုးပေးဦး… မအိ မောလာပြီ… အား… ဟင်း…… အီး…… ”

မအိက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ကိုမောင့်လီးတန်ကြီး စွပ်ထားသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင့်မြှောက်ပြီး ချွတ်လိုက်ကာ ကိုမောင့်ဘေးသို့ လှဲချလိုက်ပြီး ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ကိုမောင်ကလည်း မဆိုင်းမတွပင် ထလိုက်ပြီး မအိ၏ ဖင်နောက်ကပ်လျက် ဒူးထောက်ကာ မအိ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကို တေ့သွင်းလိုက်ကာ လိုးဆောင့် နေလေတော့သည်..။

မအိနှင့် ကိုမောင် လိုးနေကြတာကို တွေ့မြင်နေရသော ဆွေဆွေ၏ ကာမစိတ်တွေကလည်း ငယ်ရွယ်နုပျိုသူတို့၏ ဓမ္မတာအတိုင်း ထကြွလာရလေသည်။ ဆွေဆွေ၏ ရင်သားများနှင့် ပေါင်သားများမှာလည်း တရွရွဖြင့် ကာမစိတ်တို့ ကြီးစိုးလာလေတော့သည်။ ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှလည်း ယား၍တက်လာရုံမျှမကဘဲ အရည်ကြည်လေးများပင် စိမ့်၍ ထွက်လာရသည်အထိ ဆွေဆွေ၏ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြလာလေသည်..။

ဆွေဆွေ့ ရင်ထဲမှာလည်း တဒိန်းဒိန်းဖြင့် နှလုံးခုံသံများ ကျယ်လောင်လာသလို သူမ၏ ဒူးဆစ်ကလေးများသည်ပင် ဆက်၍ မတ်တတ်ရပ်ကာ မနေနိုင်အောင်ပင် တဆတ်ဆတ် တုန်လာရသည်။ အာခေါင်ထဲမှာခြောက်သွေ့ လာပြီး တံတွေးကို မြိုချရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့အုံလေးပေါ်ကို တင်၍ အုပ်ကိုင်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲသို့ ထိုးသွင်းကာ အဖုတ်ပေါ်မှ ပွတ်သပ်မိသည်။

မအိနှင့် ကိုမောင်တို့၏ လိုးပွဲမှာ ကြမ်းလာပြီ ဖြစ်သည်။ ကိုမောင်က မအိရဲ့ တင်ပါးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲကာ တအားလိုးဆောင့်နေသည်ကို မအိက ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်ကော့လျက် ခံနေပြန်သည်။ ကိုမောင်က လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း မအိ၏ တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးမှာ တုန်ခနဲ တုန်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်ကို လှမ်းမြင်နေရသည်။ ဆွေဆွေမှာ အိပ်ခန်းထဲမှ လိုးဆောင့်နေကြသည်ကို ကြည့်နေရင်းမှ ရင်ထဲတွင် လှိုက်မော၍ အသက်ရှူရတာ ကြပ်လာသလို ဖြစ်လာသည်။

မိမိ၏ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို ထမီပေါ်မှ အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်နေရတာကို အားမလို အားမရဖြစ်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး မရိုးမရွဖြင့် ခံရခက်လာသည်။ သို့နှင့် ဆွေဆွေသည် ထမီကို ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ခါးဆီသို့ လိပ်တင်ထားလိုက်တော့သည်။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းလုံးကိုလည်း ခပ်ကွကွလေး ကားလျက် သူမ၏ စောက်ရည်ကြည်များ ရွှဲနစ်နေသော စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ် လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။

ဆွေဆွေမှာ မိမိစောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်ကို မိမိ၏ လက်ဖြင့် အုပ်၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာ ခံ၍ အရသာရှိလှသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ သို့နှင့် ဆွေဆွေမှာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကား၍ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲကို လက်ညှိုးထိုးထည့်လိုက်ရာ စောက်ရည်များကြောင့် လက်ညှိုးမှာ လျှောခနဲ တိုးဝင်သွားသည်..။

အခန်းထဲမှာလည်း မအိ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ကိုမောင်၏ လီးတန်ကြီး လိုးဆောင့်နေသည်ကို အားရကျေနပ်စွာ ကြည့်ရင်း မိမိ၏ စောက်ဖုတ်ထဲက လက်ညှိုးကို လီးအမှတ်ဖြင့် ထိုးသွင်းလိုက်၊ ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေမိသည်။ ဆွေဆွေမှာ ဖီလင်တွေ တရိပ်ရိပ် တက်လာပြီဖြစ်၍ မျက်စိများ မှိတ်ကာ မိမိစောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးထိုးသွင်း ပြန်ထုတ် လုပ်သည့်အရသာကို တစိမ့်စိမ့် ခံစားနေသည်..။

“ အား…အား……ကိုမောင်….ဆောင့် ဆောင့်….မညှာနဲ့…မအိ ပြီးတော့မယ်…ကိုမောင်…ဆောင့်ဆောင့်……အိုး….အိ….ကောင်းလိုက်တာ…ကိုမောင်..ရယ်…..”

မအိ အသံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် ဆွေဆွေသည် မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားရာမှ ပြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ကိုမောင်က မအိကို တအားဆောင့်လိုးပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် ကပ်လျက်သားကျသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဆွေဆွေမှာလည်း လက်ညှိုးကို မြန်မြန် အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း ခါးကလေးမှာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ဖြစ်၍ မိမိလက်ညှိုးပေါ်သို့ ပူနွေးစေးထန်းသော စောက်ရည်များ ပန်းထွက်စီးကျလာသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်..။

မျက်စေ့ကို ပိတ်ထားရာမှ ဆွေဆွေသည် ကိုမောင်တို့ ဘာဆက်လုပ်ကြမည်နည်းဟု သိချင်လာ၍ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ မိမိကို စူးစိုက်ကြည့်နေသော ကိုမောင့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဆွေဆွေမှာ မိမိဖာသာ မိမိ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးကလိနေသည်ကို မအိအားလိုးနေသည့် ကိုမောင် မြင်တွေ့သွားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ လက်ညှိုးကို ထုတ်ကာ ထမီ ကမန်းကတန်း ဖြန့်ဝတ်လျက် အိမ်ရှေ့သို့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ပြေးထွက်ခဲ့မိသည်..။

ခဏကြာတွင် အိမ်ရှေ့မှ အသံပြုလျက် ပြန်ဝင်လာရာ အိမ်ထဲမှ ထွက်လာသော ကိုမောင်နှင့် ပြန်ဆုံမိလေသည်။ ဆွေဆွေမှာ ကိုမောင့်ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီးမှ အိမ်ထဲ အသာဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ ကိုမောင့်ကို ကြည့်သော အကြည့်တွင် ဒီတစ်ခါလာရင် သမီးကို လိုးပေးပါ ဟူသော တောင်းဆိုမှုလေးတွေ ပါသွားမည်ဖြစ်ကြောင်း ကိုမောင် နားလည်ပါစေဟု ဆုတောင်းမိသည်..။

ထိုညက ဆွေဆွေ တစ်ယောက် စောစီးစွာပင် အိပ်ရာဝင်ခဲ့သော်လည်း အိပ်လို့မပျော်ခဲ့ပါ။ နေ့လည်က အမေဖြစ်သူ မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးကြသည့် ပုံစံတွေကိုသာ မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်မိနေတော့သည်။ အမေ့ကို ဆွေဆွေ နားလည်ပေးနိုင်ပါသည်။ ဆွေဆွေ ရှစ်တန်းနှစ် အသက် (၁၄) နှစ်အရွယ်မှာ အဖေက နောက်မိန်းမ ယူပြီး အိမ်က ထွက်သွားခဲ့လေသည်။

အမေ့မှာ အဖေပြန်လာနိုး ပြန်လာနိုးနှင့် စောင့်မျှော်နေသော်လည်း အဖေကတော့ ပြန်မလာခဲ့တော့ပါ။ ဒီတော့မှ အမေဟာ သမီးဖြစ်သူ ရှစ်တန်းကျောင်းသူ ကျောင်းဆက်တက်နိုင်ရန် အလုပ်လုပ်ဖို့ စီစဉ်ရတော့သည်။

သို့သော်လည်း အမေသည် အဖေ အပ်သမျှသော ငွေကြေးဖြင့် မီးဖိုချောင် ချက်ပြုတ်ခြင်းနှင့် အိမ်ထောင် ထိန်းသိမ်းမှုများ လုပ်ခြင်းတို့က လွဲ၍ ဘာမှ မလုပ်ခဲ့ဖူးပါ။

နောက်မှ ဘိန်းမုန့် ထွက်ရောင်းပြီး သမီးဖြစ်သူ ကျောင်းစရိတ်နှင့် အိမ်စရိတ်များ ရအောင် ဆောင်ရွက်ခဲ့ရသည်။ ဆွေဆွေမှာ အမေဖြစ်သူ ဘိန်းမုန့်ရောင်းပြီး ကျောင်းထားပေးသဖြင့် ကြိုးကြိုးစားစားဖြင့် ကျောင်းတက်ခဲ့ရာ ခုဆိုလျင် တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်သို့ပင် ရောက်လာခဲ့ပေပြီ။ ယနေ့အထိ ဆွေဆွေမှာ အမေဖြစ်သူအနေနှင့် ယောကျ်ားသား သူစိမ်းနှင့် ဆက်ဆံဖို့ မပြောနှင့်၊ အိမ်ကိုတောင် လာလည်သူ မရှိချေ။

ယနေ့မှသာ ဆွေဆွေတို့အိမ် မျက်စောင်းထိုးမှာ ဆိုက်ကားသမား ကိုမောင်နှင့်လိုးပြီး ဆက်ဆံတာကို တွေ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုမောင်မှာ ဆိုက်ကားနင်းပြီး အမေအိုကြီးကို ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်နေသည်ကိုလည်း ဆွေဆွေက သိ ထားလေသည်။ ဆိုက်ကားနင်းသည်ဆိုပေမယ့် အသောက်အစား၊ လောင်းကစား မရှိကြောင်းကိုလည်း ဆွေဆွေ သိထားသည်။

အမေဖြစ်သူ မအိ ဘိန်းမုန့်ဆိုင် ထွက်ခြင်း၊ ပြန်သိမ်းခြင်း စသည်တို့ကို ကြုံသလို ကူညီလုပ်ကိုင် ပေးနေကျ ဆိုသည်ကိုလည်း ဆွေဆွေ သိထားသည်။ ဆွေဆွေ့ကိုလည်း ညီမလေးသဖွယ် ခင်တွယ်ကြောင်းကိုလည်း သိသည်။ ဆွေဆွေကိုယ်တိုင်က အရမ်းချောလှသည်ဟု မဆိုနိုင်ဘဲ ရုပ်ရည်ကြည့်ကောင်းသော ကိုမောင့်ကို ကြိတ်ပြီး သဘောကျ နေမိကြောင်းကိုတော့ ဝန်ခံရမည် ဖြစ်သည်။

မိမိသဘောကျပြီး တိတ်တခိုး ချစ်နေရသော ကိုမောင်က မိမိ၏ မိခင်ဖြစ်သူ မအိကို ချစ်တင်းနှောပြီး လိုးနေကြသဖြင့် ဆွေဆွေတစ်ယောက် ရင်ထဲမှာ တိတ်တိတ် ကြေကွဲခြင်း ဖြစ်ရသည်။ ဒါပေမယ့် ဆွေဆွေသည် ထမီလှန်၍ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးထိုးထည့်လျက် ကာမအရသာ ခံစားနေတာကို တွေ့မြင်လိုက်ရသော ကိုမောင်၏ မျက်လုံးအိမ်ထဲတွင် မိမိကိုပါ လိုးချင်သော ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ်နေကြောင်း သဘာဝအရ သိလိုက်သည်။

မိမိအိမ်ရှေ့မှ ပြန်အဝင် အိမ်ထဲမှ ကိုမောင်က အိမ်ထဲမှ အထွက်တွင် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိလိုက်သည့် အခိုက်၌ မိမိအား လိုးစေချင်သည့် ဆန္ဒအရိပ်အယောင်များ ပြမိသည့်အကြောင်း ဆွေဆွေဖာသာ ဆွေဆွေသာ သိလေသည်။

ယခုလည်း အိပ်ရာစောစောဝင်ပြီးမှ အိပ်မရဘဲ ကိုမောင့် လီးတန်ကြီး မအိ စောက်ဖုတ်ထဲ လိုးသွင်းနေတာကိုသာ မြင်ယောင်မိနေသဖြင့် ဆွေဆွေ စောက်ဖုတ်ထဲက ယားလာရပြန်သည်။

ဆွေဆွေမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်လျက် ထမီကို မဆွဲပြီး စောက်ဖုတ်ကို စမ်းကြည့်လိုက်ရာ စောက်ရည်များ စိုစွတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီတော့ လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးထည့်၍ ကာမဆန္ဒတွေ ဖြေဖျောက်မည်ဟု ကြံစည်ဆဲမှာ စကားပြောသံလိုလို ကြားလိုက်ရသည်။ ဆွေဆွေ့ အိပ်ခန်းနှင့် မအိ အခန်းတို့မှာ ဓါးလွယ်ခုတ် အနေအထားတွင် ရှိသည်။

ဆွေဆွေတို့အိမ်က အိမ်ထဲဝင်လိုက်လျင် ဧည့်ခန်းနှင့် ဘုရားခန်းရှိပြီး ကပ်လျက် အခန်းမှာ ဆွေဆွေ့အမေမအိ အိပ်ခန်းရှိလေသည်။ အဖေ ရှိစဉ်ကတည်းက အမေတို့ အိပ်ခန်းမှာ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင် တစ်လုံး၊ ဘီဒို၊စားပွဲနှင့် အလှပြင် မှန်တင်ခုံတို့ ရှိသဖြင့် အခန်းက ကျယ်သည်။ ဆွေဆွေ့ အိပ်ခန်းမှာ ခြေရင်းဘက် အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းအနက် အတွင်းဘက်အခန်း ဖြစ်သည်။

အပြင်ဘက် အခန်းက မအိ ဘိန်းမုန့်ရောင်းသည့် ပစ္စည်းပစ္စယများ ထားသည်။ ဒါကြောင့် ဆွေဆွေမှာ အသံများ တိုးတိုးကြားတာကို သိချင်စိတ်ကြောင့် အခန်းဝနားကပ်လျက် နားထောင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

“ ကိုမောင်ကလည်း…နောက်ကျလိုက်တာ….”

“ အော်…မအိရယ်… ဆွေဆွေ အိပ်မပျော်သေးဘူး အောက်မေ့လို့ပါ…”

“ ဟင်…ဆွေဆွေကဖြင့် ဒီနေ့ အစောကြီးကတည်းက အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတာ၊ အိက စောစောကတည်းကကိုမောင့်ကို မျှော်နေတာ…သူက အခုမှဘဲ ပေါ်လာတော့တယ်….”

“ အရမ်း ချစ်ချင်နေပြီပေါ့…”

“ ကိုမောင်နော်… ကိုမောင်….အိကို သိပ်မစနဲ့ နော်…စိတ်ဆိုးလိုက်မှာ..”

“ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ မအိရယ်… ကိုမောင်လေ..အမေအိပ်ပျော်သွားအောင်လည်း စောင့်ရသေးတယ်၊ နောက်ပြီး…မအိဆီ ကိုမောင်လာတာ ဆွေဆွေသိသွားမှာစိုးလို့ ဆွေဆွေ အိပ်ပျော်မယ့် အချိန်ကိုမှန်းပြီး လာရတာပါ၊ မအိဆီကို စောစောကတည်းက လာချင်နေတာ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် မအိတို့ အိမ်မှာပဲ နေပြီး ဟောဒီမိန်းမကြီးကို အမြဲ လိုးချင်နေတာ..”

“ ဟွန့်…သွားပါ….အခုမှ…. ”

“ ဘယ်ကို သွားရမှာလဲ…. ”

“ ကဲကဲ…. အိပ်ခန်းထဲကို ကြွပါရှင်… ဟောဒီ မအိက... လေ... ကိုမောင် လိုးတာကို ခံချင်နေလို့ပါ… ကဲ…ကျေနပ်တော်မူပြီလား….”

အခန်းအပြင်ဘက်မှ မအိနှင့် ကိုမောင်တို့နှစ်ယောက် ပြောဆိုနေကြသည့် အသံများကို အခန်းဝနားကပ်လျက် နားထောင်နေသော ဆွေဆွေမှာ အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ ဆွေဆွေ အိပ်နေပြီအထင်နှင့် မအိတို့က သူတို့ အခန်းဝတွင် ပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေမှာ စိတ်ထဲမှနေ၍ “ ကိုမောင်ရယ်… ဆွေဆွေ သိနေပါတယ်ရှင်…”

ဟူ၍သာ ပြောချင်နေမိသည်။

မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ အိပ်ခန်းဝတွင် စကားပြောဆိုပြီး အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်သွားသံ၊ တံခါး ပြန်ပိတ်သံတို့ကို ဆွေဆွေကြားရသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးကို ကျောမှီ၍ မတ်တတ်ရပ်ရင်း ဆွေဆွေမှာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေသည်။ စောစောက စိတ်ထဲမှာ တက်ကြွနေမိသော ကာမဆန္ဒများကို ဖြေဖျောက်ရန် စိတ်ကူးနေမိတာ အသံတွေကြားရသဖြင့် မလုပ်ဖြစ်လိုက်..။

ယခုတော့ ကိုမောင်နှင့် မအိတို့ လိုးပွဲကို ကြည့်ချင်စိတ် ပေါ်လာသည်။ နေ့လည်က ကြည့်ခဲ့ရပေမယ့် အားမရချင်သေး။ အခုတစ်ခါ အသေအချာ ဆက်ကြည့်ချင်သည်။ ဆွေဆွေ သူမကိုယ် သူမ အံသြနေမိသည်။ ဘာဖြစ်လို့များ ဒီစိတ်တွေ ဒီလောက် ဖြစ်နေရပါလိမ့်နော်။ နေ့လည်တုန်းက အမေဖြစ်သူ မအိနှင့် သူစိမ်းဖြစ်သူ ကိုမောင်တို့ လိုးနေကြသည်ကို မြင်တွေ့ခဲ့ရာ၌ ရှက်ရွံ့စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာရမည့်အစား ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွပြီး ထမီလှန်၍ လက်နှင့် အဖုတ်ကို ပွတ်ရင်း ဖြေဖျောက်ခဲ့သည်။

ယခု ညကျတော့လည်း နေ့လည်က မြင်ကွင်းကိုပဲ တစ်ချိန်လုံး ပြန်မြင်ယောင်နေမိပြီး ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလာနေမိပြန်သည်။ ခုလည်း မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးပွဲကို သွားရောက် ချောင်းကြည့်ချင်လာသည်။ ဆွေဆွေ တစ်ယောက် သူမခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ကာမရမ္မက်စိတ်တွေ ဒီလောက်များမှန်း အခုမှပင် သိလိုက်ရသည်။ ထို့ပြင် အခုနေ ကိုမောင်ကိုယ်တိုင်က လာပြီး မိမိကို လာလိုးမည်ဆိုလျှင် ခံရန်အဆင်သင့်ပင် ဖြစ်နေသည် ဆိုတာကို ဆွေဆွေ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပဲ အသိဆုံး ဖြစ်သည်။

“ ဟင်း….”

ဆွေဆွေမှာ စဉ်းစားရင်းမှ သက်ပြင်းမောကြီးကို ချလိုက်ရသည်။ မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးကြတော့မှာကိုသွားချောင်းကြည့်ရင် ကောင်းမလား၊ သွားချောင်းမကြည့်ဘဲ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပဲ နေ့လည်က မြင်ကွင်းကို ပြန်မြင်ယောင်ကြည့်ရင်း အဖုတ်ပွတ်ပြီး စိတ်ဖြေတာ ကောင်းမလား ဆိုသည်ကို စိတ်ထဲမှာ ဝေခွဲမရနိုင် ဖြစ်နေသည်။

အတန်ကြာမှ သွားချောင်းကြည့်ချင်စိတ်တို့က အနိုင်ယူလိုက်သဖြင့် အခန်းတံခါးကို အသံမမြည်အောင် အသာလေးဖွင့်ကာ မအိတို့ အခန်းဝဆီသို့ ရောက်လာခဲ့တော့သည်။

မအိတို့ အိပ်ခန်းဝရောက်ပြီး ပိတ်ထားသော အခန်းတံခါးကို အသာတွန်းကြည့်သည်။ စေ့ရုံစေ့ထားသဖြင့်တွန်းလိုက်ရုံနှင့် တံခါးက ညင်သာစွာ ပွင့်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ဆွေဆွေ အခန်းတံခါးကို အသာလေးဟလျက် အခန်းတွင်းသို့ ကြည့်လိုက်မိလေသည်။ မအိတို့ အိပ်ခန်းထဲတွင် နှစ်ပေမီးချောင်းကို ထွန်းထားသဖြင့် အခန်းတွင်း မြင်ကွင်းတို့ကို ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ တွေ့မြင်ရသည်။

ဆွေဆွေက အခန်းတံခါးကို မြင်သာရုံလေး ဟလျက် ကြည့်နေသည်မို့ အတွင်းက မြင်တွေ့ရခြင်းမရှိပါ။အထဲက နှစ်ယောက်ကလည်း သူတို့အလုပ်နှင့် သူတို့ ရှုပ်နေကြသည်မို့ သည်ဘက်လည်း လှည့်မကြည့်နိုင်အားပါ။

ဆွေဆွေကတော့ နေ့လည်ကြည့်တုန်းက ကိုမောင်တစ်ယောက် သူမချောင်းနေတာကို လှမ်းမြင်သွားသည်မို့ ယနေ့ညတော့ သူမကို ထပ်ပြီး မမြင်တွေ့ရအောင် သတိထားရတော့သည်။

အခန်းထဲမှာတော့ မအိတစ်ယောက် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်ကာ တစောင်းလေးဖြစ်နေပြီး ကိုမောင်က သူမအပေါ်တွင် အုပ်မိုး၍ သူ့လီးတန်ကြီးကို မအိစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းထားသည်။

ကိုမောင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မအိ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ တဆုံးထိဝင်နေပြီး ခဏရပ်ထားကာ မအိ နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ချေမွှလိုက်၊ ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်းစုပ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ပြီးမှ အောက်ပိုင်းမှ ခဏရပ်ထားသော အလုပ်ကို ဆက်လုပ်သည်။

ကိုမောင်က လီးတန်ကြီးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေရင်း သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို မအိအပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်သည်။ မအိနို့သီးခေါင်းများကို ကိုင်ထားသော လက်ကိုဖယ်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မအိကိုယ်လုံးကို သိုင်းပွေ့ဖက်ကာ လက်တစ်ဖက်ကို မအိနံဘေးတွင် တံတောင်ဆစ်ဖြင့် ထောက်ထားလိုက်သည်။ မအိစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းထားသော လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက် ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးရင်း တဖန် နို့ကြီးတွေကို တစ်လှည့်စီ စို့နေပြန်သည်။

“ အား…..အမလေး….ရှီး..ကျွတ်..ကျွတ်…. အား….အီး….ကျွတ်…ကျွတ်…..”

“ ပြွတ်….ပလွတ်…ပြတ်…..စွပ်……..”

မအိမှာ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့နေပြီး တအင်းအင်း တဟင်းဟင်း ညည်းညူသံများနှင့်အတူ ခေါင်းတယမ်းယမ်းလည်တခါခါ ဖြစ်နေရသည်။ ကိုမောင်၏ ဆောင့်ချက်များနှင့်အညီ သူမ၏ ဖင်ဆုံကြီးကို မြှောက်၍ မြှောက်၍ ကော့တင်ပေးသည်။

“ ပြွတ်…..ဖွတ်….ဖတ်…..စွပ်… ပြွတ်….”

“ အာ့… အား… အီး… အမေ့… အင့်.အင့်… အိ..ကျွတ်..ကျွတ်… အား.ကောင်းလိုက်တာ…အား… ကိုမောင် ..ဆောင့်…ဆောင့်…မအိကို မညှာနဲ့…တအားသာ ဆောင့်….ဆောင့်ပါ…”

မအိတစ်ယောက် ကာမဆန္ဒတွေ တရိပ်ရိပ်တက်ပြီးလာကာ ဖင်ကြီးကို တဆတ်ဆတ် ကော့တင်ပေးပြီးငါးဖယ်လူးသလို ဖြစ်နေတော့သည်။ ကိုမောင်ကလည်း အားရပါးရကြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်ပေးသည်။ အခန်းတံခါးဝမှ ချောင်းကြည့်နေသော ဆွေဆွေမှာလည်း စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ ယားကြွတက်လာပြီး အရည်ကြည်များ ယိုစိမ့်ကျလာသည်။ အသက်ရှူသံများ ပြင်းသထက်ပြင်းလာကာ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာလည်း တင်းမာစူကြွတက်လာသည်..။

အရွယ်ကလည်းငယ်၊ သွေးသားကလည်း ဆူတက်နေသည့် အရွယ်ဖြစ်သောကြောင့် ဆွေဆွေမှာ မိခင်ဖြစ်သူ မအိ နေရာတွင် ဝင်နေပြီး အလိုးခံလိုက်ချင်သော စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေရတော့သည်။ အခန်းထဲမှာတော့ ကိုမောင်နှင့် မအိတို့မှာ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ ဖက်ပြီး ငြိမ်သက်သွားကြတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဆွေဆွေမှာ အခန်းတံခါးကို အသာစေ့ပိတ်လိုက်ကာ နွမ်းလျစွာဖြင့် မိမိ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပြန်ရောက်ခဲ့လေသည်။

အခန်းထဲ ရောက်တော့ ဆွေဆွေ သူမအိပ်ရာ ကုတင်ဆီသို့ သွားပြီး ကုတင်ထက်ရှိ မွှေ့ရာပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်၍ အိပ်လိုက်သည်။ ထိုညက ဆွေဆွေတစ်ယောက် နိုးကြားတက်ကြွလွန်းလှသည့် ကာမဆန္ဒများကို လက်ညှိုးနှင့် ဖြေဖျောက်ရင်း တန်းလန်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရသည့် အဖြစ်ကို မနက်ကျမှပင် သိရပါတော့သည်။

ဆွေဆွေမှာ နောက်နေ့တွင် အိပ်ရာထ နောက်ကျလေသည်။ ခါတိုင်းဆိုရင် မနက် ငါးနာရီထိုးဆိုရင် ထပြီးထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်၍ ကျောင်းသွားတတ်သော်လည်း ယနေ့ နံနက်မှာတော့ ညက အဖြစ်အပျက်များကြောင့် နံနက် ၇ နာရီကျော်မှ အိပ်ရာ ထနိုင်လေသည်။ ဆွေဆွေ အိပ်ရာက ထတော့ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးထိုးထည့်ထားတာ သတိထားလိုက်မိတော့ မနေ့က နေ့ဖက်ရော၊ ညဖက်ပါ တွေ့မြင်ခဲ့ရသော မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးပွဲကို ပြန်မြင် ယောင်မိသည်။

ဒါပေမယ့် အိပ်ရာထ နောက်ကျနေသည့်အတွက် ကမန်းကတန်းပင် မျက်နှာသစ်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။ အမေဖြစ်သူမှာ ဘိန်းမုန့်ဆိုင် ထွက်ရောင်းနေရသည်မို့ ထမင်းဟင်းကို ဆွေဆွေကသာ ချက်ပြုတ်နေကျ ဖြစ်သည်။ ယခုလည်း အိပ်ရာထနောက်ကျနေသဖြင့် ချက်ပြုတ်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲ ကပျာကယာ ဝင်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

“ ဟင်….. မေမေ….”

“ သမီး…နိုးလာပလား… လာ …. ဒီမှာ ထမင်းကြော် လုပ်ထားတယ်…စားလိုက်ဦး…”

မီးဖိုချောင်ထဲတွင်တော့ မအိ ထမင်းဟင်းများ ချက်ပြုတ်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် အံ့အားသင့်သွားမိသော်လည်း မအိက ဆွေဆွေ့ကို ထမင်းကြော်စားရန် ပြောလိုက်သဖြင့် ထမင်းဝိုင်းကို ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ မေမေ…. ဒီနေ့…ဆိုင်မထွက်ဘူးလား….ဟင်…”

ဆွေဆွေလည်း မအိကို အလောတကြီး မေးလိုက်သည်။

“ ဒီနေ့…အမေ ဈေးဝယ်စရာလေးတွေ ရှိလို့ သမီးရယ်.. တစ်ရက်နားလိုက်တယ်..”

“ အော်…… ဟုတ်…မေမေ…”

ဆွေဆွေမှာ မအိကို ဘာမှ ပြန်မပြောဖြစ်တော့ဘဲ ထမင်းကြော်ကိုသာ စားမိနေတော့သည်။ မအိကို ကြည့်ရသည်မှာ ခါတိုင်းနှင့် မတူဟု ဆွေဆွေ ထင်မြင်မိသည်။ အမေသည် အဖေ နောက်မိန်းမ ယူပြီးကတည်းက ယခုလို ပြင်ပြင်ဆင်ဆင် နေထိုင်ခဲ့ခြင်း မရှိပါချေ။ ယခုမူ ဆံပင်ကို နောက်တွဲလေး ထုံး၍ သနပ်ခါး ခပ်ပါးပါးလေး လိမ်းလျက် အင်္ကျီလက်ရှည်၊ ထမီပြောင်ကို ဝတ်ထားသည်မှာ ဆွေဆွေ့အမြင်တွင် မအိသည် ခါတိုင်းထက် ပိုလှ၊ ပိုနုပျိုနေသလို ထင်မိသည်။

အချစ်ရဲ့ စွမ်းအား ဒီလောက်တောင် ထက်မြက်လှသလားဟူ၍လည်း ဆွေဆွေ တွေးနေမိသည်။ နောက်ပြီးတော့ မအိကို ကြည့်နေရင်းမှာပင် မနေ့နေ့လည်နှင့် ညက အရှက်ကုန်စွာဖြင့် ကိုယ်ဗလာကျင်း၍ အချစ်ပလူးပြီး ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံနေသည်များကို ပြန်မြင်မိပြီး သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲမှပင် တင်းခနဲ တင်းခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရသေးသည်။

“ သမီး…. ကျောင်းသွားတော့မလား…..”

“ သမီး…ဒီနေ့ ကျောင်းမသွားတော့ဘူး ….မေမေ… ၊ ခေါင်းနည်းနည်း ကိုက်နေလို့…”

“ အေးအေး….သမီးလေး….ဒါဆိုလည်း မသွားနဲ့တော့လေ… အမေတော့ မြို့ထဲ သွားရဦးမယ်…ထမင်းဟင်းတွေလည်း အကုန်ကျက်ပြီ..၊ သမီး ဆာတဲ့အချိန်သာ ခူးခပ် စားလိုက်တော့နော်….သိလား…သမီး…”

“ ဟုတ်ကဲ့…မေမေ… ဒါနဲ့ မေမေက ထမင်း စားချိန်မီ ပြန်မရောက်ဘူးလား….”

“ ပြန်ရောက်ချင်လည်း ရောက်မှာပေါ့…သမီးရယ်… ဒါပေမယ့်… သမီးအဒေါ်တို့ အိမ်ဖက်ကိုလည်း မရောက်တာကြာလို့…ခဏဝင်ချင်သေးလို့…. ဒါကြောင့် မေမေကြာနေမစိုးလို့… သမီး …အမေ့ကို စောင့်မနေတော့နဲ့…စားနှင့်လိုက်တော့..ဟုတ်လား…”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ….မေမေ…”

ဆွေဆွေမှာ ထမင်းကြော်စားတာကို လက်စသတ်ပြီး ပန်းကန်တွေ ဆေးကြောလိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင်ထွက်၍ ထိုင်နေလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ အိမ်ရှေ့ထွက်ထိုင်နေပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မအိ ပြင်ဆင်ပြီး ထွက်လာသည်။

“ သမီးရေ…. အမေ..သွားတော့မယ်..”

“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ…ဟုတ်ကဲ့...”

“ သြော်..ဒါနဲ့.. သမီးရေ… ဟို အိမ်ရှေ့အိမ်က ကိုမောင်လာရင် အမေ အပြင်သွားတယ်လို့ ပြောပေးပါ.. သူ့ဆိုက္ကားနဲ့ ပစ္စည်းသယ်ဖို့ ပြောထားလို့ပါ…. နော်သမီး..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ..”

မအိထွက်သွားတော့ ဆွေဆွေမှာ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ဆက်မထိုင်ချင်တော့တာနဲ့ အိမ်ရှေ့တံခါးကို စေ့ထားပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်၍ ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေလိုက်သည်။ အမှန်မှာ ဆွေဆွေသည် အသက် (၁၉) နှစ် အရွယ် အပျိုပေါက်လေး ဖြစ်သော်လည်း တင်သားရင်သားတွေက အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ဖွံ့ဖြိုးထွားကြိုင်းကာ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်းလှသည်။

ကိုယ်ခန္ဓာမှာ အချိုးအစားကျလျက် ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးနှင့် တင်စားပြော၍ ရသည်။ သူမ၏ အသားအရေကလည်း ဝင်းဝါစိုပြည်လှသည်။ ရင်သားနှစ်မွှာမှာလည်း ငှက်ပျောဖူးကြီးများလို ချွန်ကော့ ဖောင်းထနေသည်။

ဘရာစီယာ အကူမပါဘဲ သူ့နဂိုအတိုင်းပင် နို့လေးနှစ်လုံးမှာ တင်းရစ် ဖုထစ်မို့ကြွနေသည်။ ဆွေဆွေ၏ ကားစွင့်သော တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း လမ်းသွားတိုင်း အထက်အောက် ခုန်ပေါက်ကာ တုန်ခါနေကြလေသည်။

ဆွေဆွေမှာ ပညာရေးကို ဦးစားပေးခဲ့သူလေး ဖြစ်သော်လည်း မနေ့က မအိနှင့် ကိုမောင်တို့၏ အချစ်ပလူးနေကြပုံများကို တွေ့မြင်ခဲ့ရသည်မှ အစပြု၍ ကာမရာဂစိတ်များ နိုးကြားပြင်းထန် လာခဲ့ရလေသည်။ ဆွေဆွေမှာ ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေရာမှ အိပ်ရာထက်တွင် ပက်လက်ကလေး လှန်ချ လဲလျောင်းလျက် မျက်လုံးများ ပိတ်ကာ နားနေလိုက်သည်။

သို့သော်လည်း ပိတ်ထားသော မျက်လုံးထဲတွင် မအိ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လိုးဆောင့်နေသော ကိုမောင် ၏ ကြီးထွားတုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးကို မြင်ယောင်နေမိလေသည်။ ကိုမောင်၏ လီးတန်ကြီးဖြင့် မအိ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ အရေတရွှဲရွှဲဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေပုံတို့ကို ဆွေဆွေမှာ ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ကာမဝေဒနာကို ပြင်းထန်စွာ ခံစားနေရလေသည်။

ခဏကြာတော့ ဆွေဆွေသည် အိပ်ရာပေါ်မှ လူးလဲထလိုက်ပြီး အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာတို့ကို ချွတ်ကာ ထမီကို ရင်ရှားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ်တွင် ပက်လက်ပြန်လှန်လျက် သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က ထမီရင်ရှားပေါ်မှ နို့ကလေးများကို ကိုင်တွယ်ဆုတ်နယ်လိုက်သည်။ ကျန်လက်ဖြင့် ထမီပေါ်မှနေ၍ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်သည်။

ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ဖောင်းကား တင်းကြွ၍လာသဖြင့် ထမီပေါ်မှ လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ထမီပေါ်မှနေ၍ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေရသည်ကို အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာရသဖြင့် ဆွေဆွေသည် ထမီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချ လိုက်တော့သည်။

ထိုအခါ ဆွေဆွေ၏ ဖြူဖွေးညက်ညောနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရေဆေးငါးနှယ် တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ပေါ်လာတော့သည်။ ဖြူဖွေးသွယ်လျသော ပေါင်တံနှစ်လုံးကြားမှ မို့ဖောင်း၍ အမွှေးနုနုလေးများ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်နေသည့် ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်လိုက်သည်။နီနီရဲရဲလေး ဖြစ်နေသော ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုတို့ ဆုံစည်းရာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတွင် စောက်ရည်ကြည်လေးများ စိမ့်စိုထွက်လျက် ရှိသည်။

ဆွေဆွေမှာ မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးနေကြပုံများကို ပြန်ပြီး မြင်ယောင်လာသဖြင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အသာလေးဖြဲကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လက်ညှိုးထိပ်ကလေး အသာထိုးသွင်းကာ ကလိပေးလိုက်သည်။ ပထမတွင်တော့ ဆွေဆွေသည် သူမ၏ အဖုတ်ထဲကို လက်ညှိုးလေးနှင့်သာ ကလိပေးနေသည်။ ထို့နောက် လက်ညှိုးကို အဖုတ်ထဲသို့ ခပ်သွက်သွက်လေး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးသည်။

ထိုအချိန်တွင် ကိုမောင်သည် မအိနှင့်ချိန်းထားသဖြင့် ရောက်ရှိလာလေသည်။ အစတွင် အိမ်ရှေ့တံခါးပိတ်ထားသဖြင့် မအိမရှိဘူး ထင်သော်လည်း တံခါးကို တွန်းကြည့်ရာ စေ့ရုံစေ့ထားသော တံခါးမှာ ပွင့်သွားသဖြင့် အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အိမ်ထဲဝင်လိုက်ပြီး တံခါးကို ပြန်၍ချက်ထိုးကာ ပိတ်လိုက်သည်။

မနေ့တုန်းက မအိကို လိုးကောင်းနေတုန်း ဆွေဆွေ ဝင်လာတာမျိုး မဖြစ်စေရန်အတွက် သေချာအောင် ပိတ်ထားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ကိုမောင် အိမ်ထဲရောက်တော့ မအိ၏ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ သော့ပိတ်ထားသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် မအိဘယ်များရောက်နေသလဲဟု တွေးရင်း အိမ်ထဲ လျှောက်ကြည့်ရင်း ရှာမိသည်။ ဆွေဆွေ၏ အိပ်ခန်းရှေ့ အရောက်တွင် အိပ်ခန်းတံခါးပေါက်မှာ ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်နေသဖြင့် အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ထားသော ဆွေဆွေ့ အနေအထားကို တွေ့မြင်လိုက်ရလေရာ ကိုမောင်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ လီးတန်ကြီးသည်လည်း ထောင်မတ်၍ လာရတော့သည်။

ဆွေဆွေ ကျောင်းမတက်ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရ၍ ကိုမောင်မှာ မီးဖိုးခန်းထဲအထိဝင်ပြီး မအိ ရှိမရှိကို ရှာကြည့်လိုက်သည်။ ဘယ်နေရာမှ မအိကို ရှာမတွေ့သဖြင့် ဆွေဆွေ၏ အိပ်ခန်းဝကို ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဆွေဆွေမှာ မနေ့က သူနှင့်မအိတို့ လိုးနေကြတာကို ကြည့်ပြီး ဖီလင်တွေတက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေတာကြောင့် အခုနေ ဆွေဆွေ ဖြစ်ပျက်နေပုံကိုကြည့်ပြီး မိမိဝင်လိုးလျှင် ရနိုင်ကြောင်း ကိုမောင် ကျိန်းသေပေါက် တွက်လိုက်လေသည်။

ကိုမောင် ကြည့်နေသော အချိန်တွင် ဆွေဆွေသည် ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲလက်ညှိုးဖြင့် အသွင်းအထုတ်လုပ်နေသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေသည် မျက်လုံးလေးများကို စုံမှိတ်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုလည်း လျှာဖြင့် မကြာခဏ ယက်၍နေသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏ နို့အုံကလေးကို ပွတ်သပ်ဆုတ်နယ်လျက် ရှိလေသည်။

ဆွေဆွေ့ မျက်နှာလေးမှာ ဝိုင်းဝိုင်းလေးဖြစ်ပြီး မဲနက်နေသော မျက်လုံးမျက်ခုံးတို့ ပေါ်လွင်သော နှာတံ စင်းစင်းလေး၊ နီရဲရွှမ်းစိုသော နှုတ်ခမ်းပါးလေးများနှင့်အတူ စွဲမက်စရာ ကောင်းလှပေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ဆွေဆွေ၏ လှပနုထွေးသည့် မျက်နှာလေးမှာ ရမ္မက်သွေးတို့ကြောင့် နီရဲ၍ နေသည်။ ဆွေဆွေ၏ ရင်သားနှစ်မွှာမှာ ဝင်မွှတ်လျက် လုံးဝန်းမာကျစ်နေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ ထိပ်တွင် ရဲရဲနီလျက် ချွန်ထွက်နေသည်။

ဝမ်းဗိုက်သားလေးမှာ ပြေဆင်းလျက် ချက်တွင်းနက်နက်ကလေးနှင့် ပနံသင့်လှသည်။ ကားစွင့်သော တင်ပါး ထွားထွားကြီးမှတဆင့် အဖျားသွယ် အရင်းတုတ်သည့် သူမ၏ ပေါင်တံနှစ်ခုကြား မို့ဖောင်းနေသော စောက်ဖုတ်က လေးမှာ ခုံးမောက်၍ မက်မောစဖွယ် ကောင်းလှသည်။

“ အင်း….ဟင့်…..ဟင်း…..အင်း…..ဟင်း………….”

ဆွေဆွေသည် နို့နှစ်လုံးကို မနားတမ်း ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေနေပြီး စောက်ဖုတ်လေးထဲကိုလည်း လက်ညှိုးဖြင့်တစွပ်စွပ် ထိုးလျက် မျက်လုံးကို မှိတ်ပြီး ခါးလေးကော့ကာ တညည်းညည်း တညူညူ ဖြစ်နေတော့သည်။ ဆွေဆွေ တစ်ယောက် ရမ္မက်ဇောတွေ အတော်ပင် ပြင်းထန်ပြီး ခံချင်စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်ပြီဆိုတာ ကိုမောင် သိလိုက်သည်။

ထို့ကြောင့်ပင် အခန်းတံခါးကို အသာဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်ကာ တံခါးကို အသာပြန်ပိတ်၍ ချက်ကို ထိုးထားလိုက်သည်။ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဝတ်ထားသော ပုဆိုးနှင့် အင်္ကျီကို ချွတ်ချလိုက်ကာ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဆွေဆွေ့အနားသို့ တိုး ကပ်သွားသည်။ ဆွေဆွေ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဖြစ်သဖြင့် ကိုမောင်ကလည်း ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေ့အနားသို့ ကိုမောင် ရောက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးလိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသော ဆွေဆွေ၏ လက်ကလေးကို အုပ်၍ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ ဆွေဆွေ…….သမီး…….”

“ အမေ့…..ဟင် ကိုမောင်………..”

ဆွေဆွေမှာ လက်ညှိုးဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးကလိနေတုန်း လက်ကို ဆုတ်ကိုင်ခံလိုက်ရသဖြင့် ထိတ်ခနဲဖြစ်ကာ မျက်စေ့ကို ဖွင့်ကြည့်မိလိုက်ရာ ကိုမောင့်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲတွင် ဝမ်းသာသွားသည်။ မအိနှင့်ကိုမောင်တို့ လိုးနေကြသည်ကို မြင်မိပြီး မအိနေရာတွင် ဆွေဆွေကိုယ်တိုင် ဝင်ခံစားချင်နေပြီ မဟုတ်ပါလား..။

ယခုလည်း ကိုမောင့် လီးတန်ကြီးကို မြင်ယောင်ရင်း မိမိစောက်ဖုတ်ထဲ မိမိလက်ထိုးထည့်ရင်း စိတ်ဖြေနေတုန်း ကိုမောင် ရောက်လာခြင်းဖြစ်ရာ ပထမတော့ ရင်ထိတ်ပြီး လန့်သွားရသော်လည်း ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးဖြင့် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ထားသော ကိုမောင်ကြောင့် မိမိမျှော်လင့်နေသော ကာမဆန္ဒတို့ ပြေပျောက်တော့မည်

ဖြစ်ကြောင်း ဆွေဆွေ သိလိုက်ရ၍ ရင်ထိတ်နေတာတွေ ချက်ချင်း ပျောက်သွားရလေသည်။ ကိုမောင်၏ လီးတန်ကြီးကို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း ထိုလီးကြီးမှ ပေးမည့်အရသာကို ချက်ချင်းပင် လိုချင်လာမိတော့သည်။

“ ဆွေဆွေ…..သမီး…….”

“ ရှင်…..ကိုမောင်……..”

“ ကိုမောင်……သမီးကို ချစ်ပါရစေနော်…..”

“ ချစ်ပါ…ကိုမောင်……..ချစ်ပါ…မနေ့တုန်းက အမေ့ကို ချစ်သလိုမျိုး သမီးကိုလဲ ချစ်ပါနော်……”

“ ချစ်ပေးပါ့မယ်…သမီးရယ်……..”

ဆွေဆွေမှာ အရှက်နည်းတယ် ပြောချင် ပြောကြပါစေတော့၊ ခေတ်လူငယ်ပီပီ သူမလိုချင်တာကို ပွင့်လင်းစွာပင် ပြောဆိုလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့ အနေဖြင့် မိမိ အလိုးခံချင်နေတာကို သိနေသော လိုးပေးမည့် ကိုမောင့် ဆီမှာ မရှက်တမ်း အလိုးခံချင်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ကိုမောင်က ကုတင်ပေါ်တက်၍ ဆွေဆွေ့ ဘေးတွင် ဝင်လှဲအိပ်ချလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့ကို ဖက်ပြီး ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်သည်။

လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွေဆွေ၏ နို့လေးတစ်လုံးကို အသာအယာ ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်လျက် နို့သီးခေါင်း နီနီရဲရဲလေးကို ပွတ်ချေ ကစားပေးလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ၏ ပါးပြင်ကို နမ်းနေရာမှ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို သူ၏ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်ငုံခဲကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေပြီး ရင်ထဲ လှိုက်ဖိုနွေးထွေးသော ခံစားမှုတစ်မျိုးလည်း ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ မိမိဖာသာ နို့ကို ဆုတ်ကိုင်ပွတ်ချေတုန်းက ခံစားရသော ခံစားမှုနှင့် တခြားစီပင် ဖြစ်သည်။

ကိုမောင်က ဆွေဆွေ့ဘေးတွင် လှဲလျက် ဆွေဆွေ့ဘက် လှည့်ထားသည့်အတွက်လည်း ကိုမောင်၏ ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ဆွေဆွေ့ တင်ပါးကြီးကို လာထောက်မိလေသည်။ နူးညံ့ပူနွေးသော လီးတန်ကြီး အထိအတွေ့က ဆွေဆွေ့ရင်ကို ဗြောင်းဆန်စေလေသည်။ ကိုမောင်က ဆွေဆွေ့နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းနေတာ ရပ်လိုက်ပြီး ဆွေဆွေ၏ စူစူမို့မို့ ရင်သားတစ်ဖက်ကို ငုံ၍စို့လျက် ကျန်နို့တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွ ဆုတ်နယ်သည်။

ဆွေဆွေ့ ကိုယ်လုံးလေး ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ဖြစ်လျက် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်လာကာ ခံစားနေရသောဝေဒနာမှ သက်သာလို သက်သာညား ကိုယ်လုံးလေးကို တွန့်လိမ် လှုပ်ရှားမိသည်။ ကိုမောင်က ဆွေဆွေ၏ နို့များကို တစ်လှည့်စီ ပြောင်းစို့လိုက်၊ ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ ကိုယ်ကို ကြွကာ ထလိုက်ပြီး ဆွေဆွေ၏ ထောင်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးရှေ့သို့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ပြောင်းရွှေ့လိုက်သည်။

ကိုမောင် ဆွေဆွေ့ပေါင်ရင်းတွင် ဒူးတုပ်ထိုင်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွေဆွေ့ တင်ပါးကြီးအောက်သို့လှန်သွင်းကာ တင်သားကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ချေမွသည်။ ပြီးလျှင် ခေါင်းကိုငုံ့လျက် ဆွေဆွေ၏ ပေါင်ခြံသား ဖွေးနုနုလေးများကို လျှာဖြင့် ယက်ပေးသည်။ ထိုအခါ ဆွေဆွေ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ ဘေးသို့ ကားသွားပြီး စောက်ဖုတ်ကလေးမှာလည်း ဟသွားရာ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးများမှာ နီရဲ ရွှန်းစိုလျက် ရှိနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။

ကိုမောင်က ပြဲဟသွားသော ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို သူ၏ လျှာအား အပြားလိုက် ပြုလုပ်၍ အောက်မှ အပေါ်သို့ တလျှောက်လုံး ယက်တင်ပစ်လိုက်သည်။ နှစ်ချက်သုံးချက်ခန့် လျှာပြားလိုက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အကွဲကြောင်းကြီးအတိုင်း ယက်တင်ပေးပြီး စောက်စေ့လေးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် တို့ထိ ကလိပေးသည်။

ဆွေဆွေတစ်ယောက် အသည်းတွေ ဗြောင်းဆန်သွားရလောက်အောင် ခံစားသွားရပြီး ကိုမောင်၏ ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လျက် ဆံပင်များကို ဆွဲကာ ပေါင်ကြားသို့ အတင်းပင် ဆွဲသွင်းဖိကပ်မိတော့သည်။

ကိုမောင်က လျှာကို အဖျားစုကာ လျှာထိပ်ချွန်ချွန်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြန်ရာ ဆွေဆွေမှာ ပေါင်တွင်းသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လျက် အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလှသော ကာမအရသာထူးကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ ဆက်လက်၍ ကိုမောင်သည် လျှာဖျားစုချွန်ချွန်လေးဖြင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း ကလိပေးနေရာမှ စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲသို့ ဝင်နိုင်သမျှထိုးသွင်းပြီး အတွင်းသားများကို ထိုးဆွပေးလိုက်သည်။

ဆွေဆွေမှာတော့ တင်ပါးကြီးများ မြောက်တက်ကော့ရမ်းလျက် လူးလွန့်နေတော့သည်။ ကိုမောင်ကလည်းစောက်ဖုတ်ယက်ခြင်းအမှုကို ပညာကုန် သုံးကာ အသားတစ်ထပ်၊ အဆီတစ်ထပ် အရသာတွေ အပြည့်ခံစားရအောင် အစွမ်းရှိသလောက် အသုံးချ၍ ဆွေဆွေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပြတ်ပြတ်မြည်အောင်ပင် ယက်ပေးနေသည်။ ကိုမောင်သည် ဆွေဆွေ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို သွားကလေးဖြင့် မရမက မထိတထိ ဖိကိုက် ကလိလိုက်သည့် အပြင် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တစ်ဖက်ကို ပါးစပ်ထဲသို့ စုပြုံပါလာအောင် စုပ်ယူပစ်လိုက်သည်။

“ အား….အ………အို….အို……ကိုမောင်ရယ်….အ..ဟင့်..ဘယ်..လိုတွေများ လုပ်နေတောလဲ…..သမီး …မနေနိုင်တော့ဘူး….အီး…..အ….လုပ်ပါတော့…….နော်..သမီးကို တက်လုပ်လိုက်ပါတော့….ဟင့်..ဟင့်….”

ဆွေဆွေမှာ လျှံထွက်နေအောင်ပင် ခံစားနေရသော ကာမအရသာကို ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တော့သည့်အဆုံးတွင် တုန်လှုပ်စွာ ညည်းညူရင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များကို ကိုမောင့် မျက်နှာဆီသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်..။

.......................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။

ဟထိုးလေးတစ်ခု (စ/ဆုံး)

ဟထိုးလေးတစ်ခု (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ ကျွီ ” ကနဲ ကားဘရိတ်ဆွဲသံရှည်ကြီးက ထွက်ပေါ်လာပြီးခဏတွင် သူ့ကိုယ်သူ အနိုင်နိုင်သယ်ကာ လမ်းဖြတ်ကူးလာသော သူသည် ကားရှေ့မှာပင် မှောက်ရက်လဲပြီး ကျသွားလေသည်။ နှင်းဝေတစ်ယောက် ကမန်းကတမ်း ကားပေါ်မှဆင်းလိုက်ရင်း ထိုသူအနားသို့ ရောက်သွားလေသည်။ ကားမီးရောင်အောက်တွင် မှောက်ရက်လဲနေသော သူ့ကို နှင်းဝေ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ စိတ်ထဲတွင် စိုးထင့်ကာသွားလေသည်။ နောက်တဖန် သေချာအောင် ကြည့်လိုက်မိမှ နှင်းဝေတစ်ယောက် အံ့သြတုန်လှုပ်ကာသွားလေသည်။

ထိုစဉ်တွင် ပလက်ဖောင်းဆီမှ တဖုံးဖုံးပြေးကာလာနေသော ခြေသံများကို ကြားလိုက်ရပြီး ထိုပြေးလာသော လူမှပင် လဲကျနေသော သူ့အား ဆွဲကာထူလိုက်လေသည်။ ထိုသူသည် နှင်းဝေဖက်သို့ လှည့်ကာ ကြည့်လိုက်ပြီး

“ ဟာ … နှင်းဝေပါလား ”

“ ဟင် … ကိုစိန်တင် … ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ ”

“ သူ့ဖာသာ သူသွားမယ်ဆိုပြီး လမ်းဖြတ်ကူးသွားတာပဲ …”

ထိုသူနှင့် စကားအပြန်အလှန်ပြောရင်း နှင်းဝေတစ်ယောက် သူတို့နှစ်ယောက်အနားသို့ ကပ်သွားသည်။

“ သူဘာဖြစ်သွားသေးလဲ ဟင် ”

“ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး၊ အမူးလွန်နေတာပါ ”

“ ဒါဆိုရင်လည်း မထူးတော့ပါဘူး … ကိုစိန်တင်ရယ်။ ကားပေါ်သာ တင်ပေးလိုက်ပါတော့ … ”

ပြောရင်းမှပင် နှင်းဝေက အမူးလွန်နေသူကို တစ်ဖက်မှဝင်ကာ တွဲလိုက်လေသည်။

“ ကိုစိန်တင်ပါ လိုက်ခဲ့ပါလား။ ကျွန်မတစ်ခါတည်း ပို့ပေးခဲ့မယ်လေ ”

“ မလိုက်တော့ပါဘူး နှင်းဝေရယ် … နှင်းဝေတို့သာ ပြန်နှင့်ပါ … ”

“ ကဲ… ဒါဆိုလည်း ကျွန်မသွားတော့မယ် ကိုစိန်တင် ”

ကိုစိန်တင်က ခေါင်းငြိမ့်အပြတွင် နှင်းဝေ ကားကလေးကို မောင်းကာထွက်ခဲ့လေသည်။ အိမ်တွင်လည်း မမနွယ် ပြန်ရောက်ဦးမည်မဟုတ်။ အန်တီကလည်း ပြည်သို့ ခဏပြန်သွားသည်မှာ (၂) ရက်ရှိသွားပြီ ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့ပေါ်တီကိုအောက်သို့ ကားရပ်ပြီးနောက် နှင်းဝေ ကားဟွန်းကို လေးငါးချက် အဆက်မပြတ် တီးလိုက်လေသည်။ တိုက်ကြီး၏ဘေးရှိ ကားဂိုဒေါင်လေးတွင်နေသော လှမြင့်တို့ လင်မယား ပြေးထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ နှင်းဝေ ကားတံခါးကိုဖွင့်ကာ ဆင်းလိုက်ပြီး ကားနောက်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်စဉ်မှာပင် လှမြင့်တို့ လင်မယားနှစ်ဦးစလုံး အနားသို့ ရောက်လာကြသည်။

“ ဟင် … အစ်ကိုလေးပါလား … ”

“ ဟုတ်တယ် …။ ရှင်တို့အစ်ကိုလေးကို ရှင်တို့ပဲတွဲပြီး အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ် တင်ပေးခဲ့ပါဦး … ”

ပြောပြီးသည်နှင့် နှင်းဝေက သူမ၏ စလင်းဘက်လေးကိုဖွင့်ကာ အတွင်းမှ သော့ကိုထုတ်ပြီး တံခါးမကြီးကို ဖွင့်လိုက်လေသည်။ လှမြင့်တို့ လင်မယားက မူးနေသော သူ့ကို မနိုင်မနင်းနှင့် တွဲလာကြလေသည်။ အမူးလွန်နေသော သူမှာ တအင်းအင်း တအဲအဲနှင့် ဖြစ်နေလေသည်။ စောစောကလိုတော့ သတိလစ်ကာမနေတော့။ သူ့ကို ကုတင်ပေါ်သို့ တင်ပေးပြီးသောအခါ

“ ကဲ … ရှင်တို့ တာဝန်ကျေကြပါတယ်၊ ပြန်အိပ်ကြပေတော့ … ”

ဟု နှင်းဝေက ပြောလိုက်ပြီး ခပ်ကုပ်ကုပ် ထွက်သွားသော လင်မယားနှစ်ယောက် အနောက်မှလိုက်ကာ အိပ်ခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။

—————————————

နှင်းဝေတစ်ယောက် အဝတ်အစားလဲပြီးသောအခါ ဧည့်ခန်းဖက်သို့ ထွက်လာပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲမှ ရေခဲအိတ်ကိုရှာပြီး ရေခဲတုံးလေးများအား အိတ်အတွင်းသို့ ထည့်ပြီး အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ကုတင်ပေါ်တွင်ရှိသော အမူးလွန်သူကား တလူးလူး တလွန့်လွန့် ဖြစ်ကာနေချေသည်။ သို့သော် မျက်စိကား မပွင့်သေး။ ထိုသူ၏နဖူးကို ရေခဲတင်ပေးရန် ကြံရွယ်လိုက်စဉ်မှာပင် ထိုသူသည်နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီး၏ အလယ်တွင် ဖြစ်နေသဖြင့် နှင်းဝေ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ရင်း ကုတင်ကြီးပေါ် လှမ်းကာတက်လိုက်လေသည်။

ထိုသူ၏နဖူးပေါ်သို့ ရေခဲအိတ်ကို အသာအယာ တင်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းအတွင်းရှိ နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ည (၈) နာရီကျော်ကျော်သာ ရှိသေးသည်။ ဒီအတိုင်းဆို မမနွယ် ပြန်ရောက်မည့်အချိန်မှာ ဝေးသေးသည်။ မနေ့ညကလည်း သန်းခေါင်ကျော်မှ ပြန်ရောက်လာသည်။

ကုတင်ပေါ်တွင် အမူးလွန်နေသော မြသိန်းတစ်ယောက် အသိအာရုံထဲတွင် သိသလိုလို မသိသလိုလို ဖြစ်နေလျက် ခေါင်းထဲတွင် အုံခဲကာနေလေသည်။ သူ၏အသိကို စုစည်းနိုင်သော အချိန်တွင် ပထမဆုံး သိလိုက်ရသည်က သူ၏နဖူးပေါ်တွင် အေးစက်နေသော ရေခဲအိတ်၊ ပြီးတော့ အိစက်ညက်ညောသော အတွေ့အထိ၊ မွှေပျံ့သင်းကြိုင်သော ရနံ့ စသည်တို့ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ကြုံတွေ့ခံစားလိုက်ရလေသည်။ မြသိန်းသည် ခဏတာမျှ ငြိမ်နေလိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်လုံးများကို အားယူပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်လေသည်။

“ ဟင် အစ်ကို … သတိရလာပြီလား? ”

လှိုက်မောပုံရသော တုန်ခါနေသည့် အသံလေး။ ဒီအသံအဆုံးတွင်တော့ မြသိန်း၏ မျက်လုံးများ ပြန်မှိတ်ကာသွားလေသည်။ မြသိန်းတစ်ယောက် စကားစုများကို ကြားနေရသည်မှာ မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေသည်။ သူနှင့် စိတ်သဘောထားချင်း မတိုက်ဆိုင်သဖြင့် ခွဲခွာနေသော သူ၏ဇနီးအလှ ဝေ၏ ချစ်စဖွယ် နှုတ်ခမ်းလှလှလေးများမှ ထွက်ပေါ်လာသော စကားစုများပင် ဖြစ်လေသည်။ ဝေ နှင့် မြသိန်းတို့ စိတ်သဘောထားချင်း မတူညီကြပဲ သဘောကွဲကြသည်မှာလည်း အခြားမဟုတ်။ ဝေ သည် ငယ်စဉ်ကတည်းကပင် ဘာမဆို သူ့ခြေသူ့လက် လုပ်ကိုင်တတ်သော ညဉ်ရှိသူပီပီ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများကို တစ်စင်ခွဲထောင်ကာ လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ ထိုအခါတွင် လုပ်ငန်းသဘောအရ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှု၊ လူမှုရေးတွေက ဝင်လာတော့သည်။

ကျောင်းသူဘဝထဲကပင် ယောင်္ကျားလေးအပေါင်းအသင်းများ ရှိခဲ့ တွဲခဲ့သော ဝေသည် ကိုယ်တိုင် အလုပ်လုပ်လာပြီဆိုတော့ ယောင်္ကျားများနှင့် ရဲဝံ့စွာပင် တန်းတူရင်ဘောင်တန်းကာဆက်ဆံလာခဲ့သည်။ ခဏတာ ကာလအတွက်တော့အကြောင်းမဟုတ်။ ကြာရှည်လာတော့ မြသိန်း၏စိတ်တွင် ဝေသည် ယောင်္ကျားတွေကို လိုသည်ထက်ပိုပြီး ဆက်ဆံနေသည်ဟု မြင်လာသည်။ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ မြသိန်း သတိပေးခဲ့သည်။ ဝေကလည်း လုပ်ငန်းအကြောင်းကို အရင်းခံကာ ဆင်ခြေတွေပေးခဲ့သည်။

နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ် ပြောမိစဉ်တွင်တော့ ဝေကလည်း မြသိန်းကို စိတ်မရှည်တော့သဖြင့်လား မပြောတတ်၊ ပြန်လှန်ကာ အချေအတင် စကားများခဲ့ကြသည်။ မြသိန်းလည်း အိမ်ပေါ်မှဆင်းသွားခဲ့ပြီး စိတ်လေကာနေခဲ့သည်။ လုပ်ငန်းတွေကို သူ၏လက်ထောက်ဖြင့် လွှဲထားပြီး အရက်ချည်းဖိသောက်ကာ နေလေသည်။

ယခုတော့ မြသိန်းတစ်ယောက် သူ၏ချစ်ဇနီး ဝေနှင့် ချစ်ရည်လူးခဲ့သော ဖဲမွှေယာထူကြီးထက်သို့ ပြန်ရောက်ကာနေလေသည်။ ချစ်ဇနီးကလည်း သူ့ကို ကြင်ကြင်နာနာနှင့် ပြုစုကာနေသည်။ မမြင်ရတာ ကြာပြီဖြစ်သောကြောင့်လားမသိ၊ မြသိန်း၏ စိတ်ထဲတွင် ဝေ၏ ရွှေရင်နှစ်ခိုင်မှာ ခါတိုင်းထက် ကျစ်လစ်နေသည်ဟု ထင်ရသည်။ တီရှပ်အကျပ်အဖြူလးကို ဝတ်ထားသဖြင့် ရင်ဘတ်တွင် အသီးလေးတွေမှာ အတိုင်းသားထကာနေလေသည်။ ကာမအရသာ ပြတ်လာတာ ကြာပြီဖြစ်သော မြသိန်း၏ ရမ္မက်ဆန္ဒများသည် ဟုန်းကနဲထကာလာရချေပြီ။

မြသိန်း၏ အကြည့်စူးစူးတွေကြောင့် နှင်းဝေလည်း မျက်လွှာချကာ နေရလေသည်။ သူမကို ကြည့်နေရင်းကပင် မြသိန်းသည် ပက်လက်အနေအထားမှ သူ၏ဒူးတစ်လုံးကို ဆွဲကာ ထောင်လိုက်လေသည်။ မြသိန်း၏ အကြည့်များကား နှင်းဝေ၏ သေးကျင်သော ခါးဆီသို့ ရာက်သွားပြန်၏။ ထဘီလေးကို ကပိုကရို ဝတ်ထားသော်လည်း ထိုသေးသော ခါးအောက်တွင်ရှိသော မို့မောက်ကာ ဖောင်းကားနေသော တင်သားတို့၏ အလှကိုကား မဖုံးကွယ်နိုင်ပေ။ နှင်းဝေသည် ပဆစ်တုပ်ကာ ထိုင်နေခြင်းကြောင့် ဆင်စွယ်ပမာ အရင်းတုတ်ပြီး အဖျားသို့ သွယ်ဆင်းလာသော လှပလွန်းသည့် ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကို အထင်းသား တင်းတင်းပြောင်ပြောင် မြင်နေရသည်။

မြသိန်းသည် သက်ပျင်းတစ်ချက်ကို ခပ်မျှင်းမျှင်းချလိုက်ရင်း အပြုံးချိုချိုဖြင့် သူ့အား ပြုစုနေသည့် ချစ်ဇနီးချောလေးအား အတိုးချကာ ချစ်စခန်းဖွင့်တော့မည်ဟု အရက်ရှိန်နှင့် ရမ္မက်သွေးရှိန်ရောကာ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် နှင်းဝေကလည်း သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို မြသိန်းဖက်သို့ ကိုင်းကာ လက်တစ်ဖက်ကို ဆန့်ကာ မြသိန်းနဖူးပေါ်မှ ရေခဲအိတ်ကို လှမ်းယူလိုက်လေသည်။ အခုအခံ အစည်းအနှောင် မပါသော ရင်သားစိုင်နှစ်ခု မြသိန်း၏ မျက်နှာရှေ့နားတွင် သိမ့်ကနဲလှုပ်ရှားစဉ်မှာပင် မြသိန်း၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးကလေးကိုဖက်ကာ နှင်းဝေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆတ်ကနဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ ဆွဲယူလိုက်ရာ

“ အို … အစ်ကို …”

ဟူသော အထိတ်တလန့် အသံလေးဖြင့် နှင်းဝေမှာ မြသိန်း၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ပြိုလဲကာကျလာလေသည်။ ထိုကဲ့သို့ မြည်တမ်းပြီးနောက် နှင်းဝေ၏ နှုတ်ဖျားမှ နောက်ဆက်တွဲ စကားများ ထွက်မလာတော့။ သူမ၏ နီတျာတျာ နှုတ်ခမ်းအစုံသည် မြသိန်း၏ နှုတ်ခမ်းတွေကြား ရောက်ကာသွားချေလေပြီ။ မြသိန်း၏ လက်တွေက ငြိမ်မနေဘဲ အခုအခံ မဝတ်ထားသော သူမ၏ ရင်သားနှစ်မွှာကို တီရှပ်ပေါ်မှ အသာအယာ ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ ခါတိုင်းထက်ပင် လုံးကျစ်ကာ မာတင်းနေသော ရင်နှစ်မွှာ၏ အတွေ့ထူးကြောင့် မြသိန်း၏လက်တွေက နှင်းဝေ၏ တီရှပ်အတွင်းသို့ တီရှပ်၏ အောက်ဖက်ဆီမှ လှမ်းလိုက်လေသည်။

နှင်းဝေ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိုကျူးကျော်လာသော မြသိန်း၏လက်ကို ကမန်းကတမ်းဖယ်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း မမှီလိုက်တော့ပါ။ ရင်နှစ်မွှာကို သိမ်းပိုက်ရန် အပေါ်သို့ ဆန်တက်သွားသော မြသိန်း၏ လက်ဖဝါးများက သူမ၏နူးညံ့လှသော ဝမ်းဗိုက်သားနှင့်တကွ နံစောင်းများကို လျှောတိုက်သွားရာ တစ်ကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲ ကြက်သီးထသွားရသော နှင်းဝေ၏ ခါးကလေးမှာ တွန့်ကာတက်သွားလေသည်။

မျိုးမတူသော ဖိုနှင့်မ ဆန့်ကျင်ဘက် အတွေ့အထိကြောင့် နှင်းဝေ၏ နုထွေးသော အသားစိုင်များမှာ ဆူပူကာလာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း နုံးခွေကာသွားလေသည်။ မြသိန်း၏လက်က လုံးကျစ်ပြီး တင်းနေသော သူမ၏နို့အုံလေးများကို ညင်သာစွာ ဆုပ်ညှစ်ပေးရင်းကပင် သူမ၏ နိုးသီးခေါင်းလေးများကိုလည်း လက်ဖဝါးထိပ်လေးဖြင့် ဖွဖွလေးပွတ်ပေးခြင်း၊ လက်ဖဝါးထဲထည့်ကာ လှိမ့်ပြီးပွတ်ပေးခြင်းတို့ကို ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပင် လုပ်ပေးနေရာ မြသိန်း၏ နှုတ်ခမ်းချင်းငုံကာ စုပ်ယူပေးနေသော အပြုအစုများကြားမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ဖြစ်နေသော နှင်းဝေခင်မျာ ကျောကော့လိုက်၊ ခါးတွန့်လိုက်ဖြင့် လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်နေသလို နှင်းဝေ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း မရိုးမရွဖြစ်ကာ ရမ္မက်သွေးများ ဆူပွက်ကာတက်လာနေလေသည်။

မိန်းမနှင့် တစ်လကျော်ကြာအောင် ခွဲခွာနေခဲ့ရသော မြသိန်းမှာတော့ ငံ့လင့်ကာ နေခဲ့ရသော နေ့ရက်များတွင် မျိုသိပ်ကာနေခဲ့ရသော သူ၏ဆန္ဒများကို လက်တွေ့ပေါက်ကွဲခွင့် ရနေပြီဖြစ်သဖြင့် ပြောမပြနိုင်သော အရသာထူးကို အပီအပြင် ခံစားကာနေလေသည်။ နှင်းဝေ၏ နို့နှစ်လုံးကို သုံးသပ်ကာ ကစားနေသော မြသိန်း၏လက်သည် သူမ၏ခါးဆီသို့ ရောက်ကာသွားလေသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ကျောပြင်ပေါ်က လက်ကိုရော၊ ခါးပေါ်က လက်ကိုပါ နှင်းဝေ၏ ကိုယ်လုံးကျစ်ကျစ်လေးကို တင်းကြပ်စွာ ရစ်သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်လေသည်။

နှင်းဝေကျောပြင် မွှေ့ယာပေါ်သို့ ထိကပ်မိသည့်အချိန်တွင် မြသိန်း၏ နှုတ်ခမ်းတွေက နှင်းဝေ နှုတ်ခမ်းလေးများကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲတွင် ထွန်းထားသော ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ စားပွဲတင် စာကြည့်မီးလုံး၏ အလင်းရောင်အောက်တွင် နှင်းဝေ မျက်နှာလေးကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်လိုက်မိသည်။ နုငယ်လှသော နှင်းဝေမျက်နှာလေးသည် ပန်းသွေးရောင်ထနေပြီး မျက်လုံးအစုံကိုကား မှိတ်ထားလေသည်။

မြသိန်း၏ နှာခေါင်းက နှင်းဝေ၏ ပါးပြင်အနှံကိုဖိကပ်ကာ သရမ်းခြင်းအမှုကို ပြုလေသည်။ ပြီးတော့ ဝင်းမွှတ်နေသော နှင်းဝေ၏ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို မြသိန်းနှုတ်ခမ်းအစုံက ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်ချိန်တွင်မှာတော့ နှင်းဝေမျက်နှာ ဖွေးဖွေးလေးမှာ မော့တက်ကာသွားလေသည်။ ထိုမှတဖန် မြသိန်းသည် နှင်းဝေ၏ တီရှပ်ကို အပေါ်သို့ လှန်တင်လိုက်ရာ တုန်ကာလှုပ်ကာဖြင့် ထွက်ကျလာသော နှင်းဝေ ရင်သားနှစ်မွှာမှာ အပျိုရှုံးလောက်အောင်ပင် လုံးဝန်းမာတင်းကာ နေလေသည်။ ထိုအမြင်ကြောင့် မြသိန်းမှာ စိတ်ပိုထလာပြီး နှင်းဝေ၏ နို့တစ်ဖက်ကိုငုံကာ နို့သီးလေးကို ပြွတ်ကနဲနေအောင် စုပ်ယူလိုက်လေသည်။

“ အို အစ်ကို … ဟင့် ဟင့် … အင်း ”

နှင်းဝေ၏ ရင်ဘတ်ကလေးမှာ ကော့ကာတက်သွားပြီး နှုတ်ဖျားမှလည်း ငြီးညူသံလေး မပွင့်တပွင့် ထွက်အံလာခဲ့သည်။ မြသိန်းလက်တစ်ဖက်က ကျန်နေသော သူမနို့အုံလေးတစ်ဖက်ကို အုပ်ကာဆုပ်နယ်ပေးနေသလို နို့သီးလေးခေါင်းလေးတွေကိုလည်း ချေမွပေးနေလေသည်။

နှင်းဝေ ပေါင်တံနှစ်ချောင်းမှာ လိမ်ကာသွားလိုက် ကားသွားလိုက်ဖြင့် ခံစားရအတော်ခက်နေပုံရလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ရမ္မက်သွေး ဆူဝေစွာဖြင့် မြသိန်း လှန်ကာတင်ထားသော တီရှပ်သည် နှင်းဝေ၏ မေးဖျားအထိ ဖုံးနေလေရာ နေရထိုင်ရ အတော်ခက်လာသော နှင်းဝေသည် တီရှပ်ကို သူမ၏ဦးခေါင်းမှဆွဲကာ ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ နှင်းဝေ ရင်သားနှစ်ဖက်ကို တစ်လှည့်စီစို့လိုက် ဖျှစ်ညှစ်လိုက်ဖြင့် အလှုပ်ရှုပ်နေသော မြသိန်းသည် ဆက်လက် မစောင့်စားနိုင်တော့သဖြင့် လက်တစ်ဖက်က သူဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို အလျင်စလို ဆွဲဖြုတ်နေသလို ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကားကားလေးဖြစ်နေသော နှင်းဝေပါင်တံလေးများခွဆုံရှိ ဖုဖောင်းကာနေသောနေရာကို ထဘီပေါ်မှ ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်လိုက်လေရာ…..

“ အ… ကို … အို …အို ”

နှင်းဝေ၏ကိုယ်လေးမှာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားရလေသည်။ သူမ၏ ရတနာရွှေကြုတ် ဖောင်းဖောင်းကလေးကို အုပ်ကိုင်ထားသော မြသိန်း၏လက်တွေက ငြိမ်ငြိမ်မနေပဲ ဖိလိုက်၊ ဆုပ်လိုက်၊ ဖျစ်လိုက်၊ ညှစ်လိုက် လုပ်နေသည်။ မြသိန်းက နှင်းဝေမျက်နှာလေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အပျိုဖြန်းမလေးတစ်ယောက်ပမာ မျက်လုံနှစ်လုံးကိုမဖွင့်ပဲ စုံမှိတ်ကာထားပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်ကာထားလေသည်။ မြသိန်းသည် သူ့ရှပ်အင်္ကျီကျွတ်သွားသည်နှင့် နှင်းဝေ၏ထဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်လေရာ

“ အို … အစ်ကို … မလုပ်နဲ့လေ ”

ကြောက်လန့်တကြားဖြင့် နှင်းဝေလက်များက သူမ၏ထဘီကို လှမ်းဆွဲပါသေးသည်။ ဒါ့အပြင် ထဘီကျွတ်ထွက်သွားမည်ကို ဟန့်တားလိုသော သဘောဖြင့် သူမ၏ဒူးနှစ်ဖက်ကို တပြိုင်တည်း ထောင်လိုက်သေးသည်။ သို့သော်လည်း လှုပ်ရှားလူးလွန့်သွားသော သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကြောင့် ဖင်သားကြီးများကို ကြွပေးလိုက်သလိုဖြစ်ပြီး ထမိန်လေးမှာ မြသိန်းလက်ထဲ ပါသွားရှာသည်။

“ ကျွတ် …”

စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် နှင်းဝေခင်မျာ မျက်လုံးနှစ်လုံးအား စုံမှိတ်ထားရင်းကပင် အောက်နှုတ်ခမ်းကို မကျေမနပ်ဖြင့် ကိုက်ထားလိုက်သေးသည်။ ထဘီဆွဲချွတ်သည်ကို တွန့်တိုနေရှာသော သူမဖြစ်အင်ကိုကြည့်ကာ သူနှင့်ချစ်ရည်လူးခဲ့စဉ်က ဒီလိုပင် အထိတ်တလန့်ဖြင့် တွန့်တိုတတ်သည်ကို သွားသတိရကာ ဇနီးဖြစ်သူ ဝေတစ်ယောက် ငယ်မူငယ်သွေးတွေ ပြန်ဝင်နေပြီဟု မြသိန်း ကျေနပ်စွာ တွေးလိုက်မိသည်။

ထဘီကျွတ်သွားပြီဆိုတော့ မြသိန်း အကြည့်စူးစူးတွေက သူမ၏ ရတနာရွှေကြုတ်ဆီမှ လုံးဝမခွာတော့။ ယခင်က အမွှေးနက်များဖြင့် ဖုံးလွှမ်းထားသော ဝေ၏ ရတနာရွှေကြုတ်လေးက အခု အမွှေးတစ်ပင်မျှမရှိပဲ ဖြူဖွေးတင်းမာကာ မုန့်ပေါင်းအလား မို့ဖောင်းနေပါလားဟု မြသိန်း တွေးမိသည်။ သူပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ရင်း သူ၏လက်များက နှင်းဝေ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် ရွရွလေး ပွတ်ပေးလိုက်ရာ ဒူးနှစ်ဖက်လုံးထောင်ထားသော နှင်းဝေ ခြေဖျားနှစ်ဖက်မှာ အတန်ငယ်ဘေးသို့ ကားသွားသည်။

တစ်ဖန် သူ၏ မာတောင်နေသော အတံကြီးကို နှင်းဝေ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် စုန်ချည်ဆန်ချည် ပွတ်ပေးလိုက်ရာ ကားအယ်ဖြူဖွေးလှသော နှင်းဝေ၏ ဖင်သာကြီးမှာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှာ ဖြစ်လာရလေသည်။ အဲဒီနောက် မြသိန်းက သူမ၏ စိကပ်ကာ ဖောင်းထနေသော နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် အသာလေးဖိကာ ဖြဲလိုက်သည်။

“ အား … ကျွတ် … အို …”

နှင်းဝေ ညည်းသံလေး ထွက်လာသည်။ ဒီလိုဖြဲလိုက်တော့ ထင်ထင်ရှားရှား ထွက်ပေါ်လာသော သူမ၏ အစိလေးကို သူ၏အတံထိပ်ဖူးဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးပေးလိုက်သည်။

“ အို … အမေ့ … အင့် … အ အ…အား …”

နှင်းဝေ ဝင်းဝင်းဝါဝါ ကိုယ်လုံးတီးလေးမှာ လူးလွန့်လှုပ်ရှားသွားရလေသည်။ နှင်းဝေတစ်ယောက် ထူးခြားလှသည် ခံစားချက်ကြောင့် တိမ်ပေါ်ပျံတက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် မြသိန်းလက်ဖြင့် ဖြဲထားသောကြောင့် နီရဲကာနေသော သူမ၏အခေါင်းအတွင်းမှ ချစ်ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်များ တစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်လာလေသည်။ မြသိန်း၏ လက်တစ်ဖက်က နှုတ်ခမ်းသာဖောင်းဖောင်းလေးကို ဖြဲထားရင်း သူမ၏ ဂူဝသို့ သူ၏ထိပ်ဖူးကိုတေ့ကာ အသာဖိပြီး သွင်းလိုက်လေသည်။

“ အို … အို … အား … ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် သေပါပြီ အစ်ကိုရယ် …”

ထိုးနေကြတွင်း ဖြစ်သဖြင့် မြသိန်းက မညှာတော့ပဲ တစ်ဆုံးထိုးသွင်းလိုက်ရာ ကျဉ်းမြောင်းကြပ်တည်းစွာ ဝင်သွားသည်။ ခံစားချက်ကြောင့် စိတ်ထဲမှာ ပိုထကြွလာပြီး လေးငါးချက်လောက် ဇွတ်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ နှင်းဝေကိုယ်လုံးလေးမှာ အတော်ပင် ကော့တက်လာကာ မှိတ်ထားသော သူမ၏ မျက်ခွံလေးများအောက်မှ မျက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာလေသည်။ နှင်းဝေ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်က တင်းကြပ်စွာ မြသိန်းဒုတ်ချောင်းကို ညှပ်ထားပြီး ဆွဲဆုပ်ထားသလို ဖြစ်နေသဖြင့် ကြပ်ထုပ်သည့် အရသာကို မြသိန်း မြိန်ယှက်စွာ ခံစားနေရသည်။ ပြီးတော့မှ ရှုံမဲ့နေသော နှင်းဝေ မျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက်ရင်း ဝေသည်လည်း သူနှင့်မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သောကြောင့် အသစ်အဆန်းသဖွယ် ဖြစ်နေတာနေမှာပါ ဟူသော အတွေးဖြင့် သူမအခေါင်းလေးထဲမှ သူ၏အတံကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး တစ်ဝက်လောက် အရောက်တွင် ခပ်သာသာလေး ဆောင့်ကာ ထိုးထည့်လိုက်ပြန်သည်။

ပြီးတော့ မြသိန်း၏လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ရင်နှစ်မွှာကို တစ်လှည့်စီ ဆုပ်နယ်ပေးကာ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ချေမွပေးနေသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏ ဆီးခုံ၊ ပေါင်တံများတစ်လျှောက်ကိုလက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ကာနေသော မြသိန်းအင်္ဂါသည် သူမ၏ အခေါင်းအတွင်းမှ ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် ဖြစ်သွားတိုင်း ချစ်အရည်ကြည်များကလည်း ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်လာလေသည်။ ထိုသို့လုပ်ရင်းမှပင် အားမရနိုင်ဖြစ်လာသော မြသိန်းသည် သူ၏ထိပ်ဖူးကို အပြင်ရောက်သည်အထိ ဆွဲထုတ်ပြီး နှင်းဝေ အပေါက်လေးကို ချိန်ကာ အားပါးတရ ဖိသိပ်ကာချလေတော့သည်။

“ အို … အို … အာ … အင်း … ကျွတ်… ကျွတ် … ကျွတ် ”

မြသိန်း၏ ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ နှင်းဝေခင်မျာ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ မွေ့ယာအတွင်းသို့ နစ်ဝင်သွားလိုက် ကော့တက်ကာလာလိုက်နှင့် ဖြစ်နေလေသည်။ ပြီးတော့လည်း နှင်းဝေတစ်ယောက် သူမ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ပေါင်တံစင်းစင်းတွေကို တတ်နိုင်သမျှ ကားပေးထားရာ ပေါင်တွင်းကြောများပင် ထောင်ထနေလေသည်။ ကြပ်ညပ်စီးပိုင်ကာ အသစ်အဆန်းဖြစ်နေသော အဖုတ်လေး၏အရသာကြောင့် မြသိန်းတစ်ယောက် ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်လာပြီး မချိတင်ကဲ ဖြစ်လာသည့်အဆုံး မြသိန်းသည် နှင်းဝေကိုယ်လုံးပေါ်သို့ မှောက်ချကာ ကိုယ်လုံးလေးအား တင်ကြပ်စွာ သိမ်းကြုံးပြီး ဖက်လိုက်လေသည်။

နှင်းဝေကလည်း မြသိန်း၏ကိုယ်ကို ပြန်ကာဖက်ထားလိုက်လေသည်။ ထိုအခါမှ သူမ၏အသားလေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်ကို မြသိန်း သတိထားလိုက်မိပြီး ရင်ထဲတွင် နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ထို့နောက် သူမနို့တစ်ဖက်ကို ငုံကာ စို့လိုက်ပြီး ဖင်ကြွကာ အားရပါးရပင် ဆောင့်ကာလိုးလေတော့သည်။

မြသိန်း၏ ဆောင့်ချက်များက ပြင်းလှသလို သူမခင်မျာ ခေါင်းကို ဘယ်ညာလူးလှိမ့်ကာ ကြိတ်မှိတ်ခံနေရရှာသည်။ ဒါ့အပြင် သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကလည်း မြသိန်း၏ကိုယ်လုံးကြီး သူမအပေါ်မှ ပျောက်ကွယ်သွားမှာကို စိုးရိမ်သည့်အလား အတင်းပင်ဖက်ကာထားလေသည်။ သိပ်မကြာသော အချိန်ကာလ အတွင်းပင် နှင်းဝေမျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့လာရာက နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ ဟလာပြီး

“ ဟယ် … အ အ … အင့် အင့်….အွန် အွန်း … ”

ညည်းညှူအော်ဟစ်ရင်း နှင်းဝေတစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကော့ကာကော့ကာ တက်သွားပြီး ဟင်းကနဲ သက်ပျင်းချကာ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောများ ပြေလျော့သွားလေသည်။ ဝေတစ်ယောက် တစ်ချီပြီးသွားပြီကို သိလိုက်ရသော မြသိန်းကလည်း သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာ တိုးဖက်လိုက်ရင်း လီးတန်ကြီးကို ဒစ်ပေါ်လာသည်အထိ ဆွဲကာဆွဲကာ ထုတ်ပြီး အားကုန်ဆောင့်ကာ လိုးလိုက်လေသည်။ မြသိန်း၏ အသက်ရှူသံများမှာလည်း ပြင်းထန်မြန်ဆန်လာပြီး ၁၀ ချက်မျှ ဖိသိပ်လိုက်ကာ သူ၏အတံကြီးအား နှင်းဝေ၏ အခေါင်းလေးထဲသို့ တဆုံးဖိသွင်းလိုက်ပြီး ပူနွေးသော သုတ်ရည်များကို အားပါးတရ ပန်းထည့်လိုက်လေသည်။

ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသည်အထိ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးဖက်ကာ မှိန်းပြီး ဇိမ်ယူနေကြပြီးနောက် မြသိန်းသည် နှင်းဝေ၏ ဘေးဖက်သို့ ပက်လက်လှန်ကာ လှဲချလိုက်လေသည်။ နှင်းဝေခင်မျာ သူမရတနာရွှေကြုတ်အတွင်းမှ ကျွတ်ထွက်သွားသော မြသိန်း၏ အတံကြီးကြောင့် သူ့မရင်ထဲမှာ ဟာကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး မြသိန်းကို မျက်လုံးလေး ဝင့်ကြည့်လိုက်ရာ အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်ကာ လှဲနေသော မြသိန်း၏ ပေါင်ကြားတွင် အရှိန်မသေသေးဘဲ မိုးမျှော်ကာ ထောင်မတ်နေသော အတံကြီးကို မြင်လိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ အတံကြီးမှာ စိုရွှဲနေပြီး ပေပွနေသော အရည်များကြောင့် တင်းပြောင်ပြီး အသည်းယားစဖွယ် ကောင်းလှပေသည်။

နှင်းဝေတစ်ယောက် မျက်တောင်တောင် မခတ်နိုင်ပဲ ကြည့်နေမိသည်။ ထိုနောက် တဖြည်းဖြည်းချင်း မာန်လျှော့ကာ ညှိုးကျသွားမှ သက်ပြင်းလေးချကာ မြသိန်းကို ကြည့်မိသည်။ မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ကာ ဇိမ်ယူနေသော မြသိန်းသည်လည်း တစ်နေကုန်နီးပါး သောက်ထားသော အရက်ရှိန်ကြောင့်လည်းကောင်း၊ ကာမဂုဏ်ကိုခံစားပြီး အားကုန်သွားသည်က တစ်ကြောင်းကြောင့် ခဏအတွင်းမှာပင် ဟောက်သံပေးပြီး အိပ်ပျော်သွားလေသည်။ နှင်းဝေလည်း မြသိန်းမျက်နှာကို ငေးကြည့်ပြီးနောက် လေးကန်စွာဖြင့် အိပ်ယာပေါ်မှ မထချင် ထချင်ဖြင့် ထကာ ထိုင်လိုက်လေသည်။

—————————————-

နံနက်အိပ်ယာမှနိုးပြီး မြသိန်း၏အကြည့်များ တိုင်ကပ်နာရီဆီသို့ ရောက်သွားသည်။ မနက် (၈) နာရီတောင် ထိုးသွားပြီပဲ။ မျက်လုံးကို ပေကလပ် ပေကလပ် လုပ်ပြီး ညကအကြောင်းတွေကို စဉ်းစားကြည့်မိတော့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အိမ်သို့ ပြန်ရောက်လာသည်ကို မတွေးတတ်တော့။ သေချာသည်ကား သူနှင့်ဝေတို့ အိပ်စက်သော နှစ်ယောက်အိပ် မွှေ့ယာကြီးပေါ်သို့ မြသိန်းတစ်ယောက် ရောက်နေချေပြီ။

မြသိန်း ကိုယ်ပေါ်တွင် လွှားထားသော စောင်ကိုခွာလိုက်သောအခါ အပေါ်အင်္ကျီကား မရှိ။ သို့သော် အောက်ပိုင်းတွင် ပုဆိုးတစ်ထည်က စွပ်လျက်သား။ မြသိန်း ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။ သူ ဝတ်လစ်စလစ် အိပ်ပျော်သွားသည်ကိုကား မှတ်မိလိုက်သည်။ ဝေက သူ့ကို ပုဆိုးစွပ်ပေးခဲ့ရုံသာမက စောင်တစ်ထည်ကိုပါ ခြုံသွားပေးခဲ့သည်။

မြသိန်း ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်သို့ ကြည့်လိုက်တော့ အုပ်ဆောင်းအဝါရောင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းပြီး အုပ်ဆောင်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ နန်းကြီးသုပ်တစ်ပွဲ၊ ကြက်ဥကြော် (၂) လုံး၊ ပေါင်မုန့်နှစ်ချပ် ပြီးတော့ ကော်ဖီ ပန်းကန်တစ်စုံ တို့ကို တွေ့ရသည်။ မြသိန်း နန်းကြီးသုပ်ကြိုက်သည်ကို သိသော ဝေက စီစဉ်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အုပ်ဆောင်းဘေးတွင်လည်း ဓါတ်ဘူးအသေးတစ်လုံးနှင့် အကြီးတစ်လုံးကို မြင်လိုက်ရာ တစ်ဘူးက ကော်ဖီ သို့မဟုတ် ဟောလစ်၊ နောက်တစ်ဘူးက ရေနွေးကြမ်း ဖြစ်နေမည်ဆိုတာ မြသိန်း အတတ်သိနေလေသည်။

မြသိန်း ရေချိုးခန်းသို့ဝင်ကာ ရေကိုတဝကြီး ချိုးပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အဝတ်အစားလဲကာ နန်းကြီးသုပ်နှင့် ကော်ဖီကို မနက်စာအဖြစ် စားလိုက်သည်။ စားပြီးတော့ ပန်းကန်များကို မီးဖိုခန်းသို့ ယူလာခဲ့သည်။ အိမ်ဖော်ကောင်မလေး မိအေးကိုလည်း မတွေ့၊ ဈေးသွားနေတာ ဖြစ်မည်။ ဝေတစ်ယောက်လည်း (၈) နာရီထိုးလျှင် ထွက်နေကြမို့ မတွေ့။ ဒါပေမယ့်လည်း မြသိန်းတစ်ယောက် ကြည်နူးနေမိသည်။

အိမ်ထောင်သက် ၂ နှစ်ကျော် ၃ နှစ်အတွင်း ဝေတစ်ယောက် သူ့အပေါ်တွင် ယခုလောက် ဂရုတစိုက်မရှိခဲ့။ ပန်းကန်များကို ဘေစင်ပေါ်သို့ တင်ထားပေးပြီးသောအခါ မြသိန်း ဧည့်ခန်းဖက်သို့ ထွက်လာခဲ့ပြီး သတင်းစာကို ဖတ်နေလိုက်သည်။ သတင်းစာဖတ်ရင်း မြသိန်းရဲ့စိတ်များ ညက ချစ်ရည်လူးခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်များဆီသို့ ပြန်တွေးမိသွားသည်။

ဝေသည် အရင်ကနှင့်မတူ အတော်ပင် နုပျိုလန်းဆန်းကာ စွဲမက်စရာ ကောင်းလာသည်။ ကားစွင့်ကာနေသော သူမ၏ ဖင်သားကြီးများသည် ယခင်ကလို အိတွဲတွဲမနေဘဲ မာတင်းကာ အားရဖွယ် ပိုကောင်းလာသည်။ ပြီးတော့ ကြပ်ညပ်ကာနေသော အခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးမှာလည်း သူ့အတံကြီးကို အတင်းပင် ရစ်ပတ်ကာနေသည့် အတွေ့ထူးကြောင့် အင်မတန်ပင် အရသာရှိလှသည်။ တဖန် ဝေတစ်ယောက် ပြီးသွားသောအခါ သူမစောက်ခေါင်းက မြသိန်းအတံကို ဇတ်ကနဲ ဇတ်ကနဲ ဆောင့်ဆွဲကာ ညှစ်လိုက်ပုံကြောင့် မြသိန်းတစ်ယောက် ညက အတော်ပင် ထိန်းလိုက်ရသည်ကို ပြန်သတိရလာလေသည်။

တွေးရင်း တွေးရင်းဖြင့် မြသိန်း ဝေ့ကို တမ်းတနေမိသည်။ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ရင်း ဝေတစ်ယောက် ညနေစောစော ပြန်လာလျှင်ကောင်းမည်ဟု တွေးနေမိသည်။ ထိုစဉ် အိမ်ရှေ့ သံဘာဂျာတံခါးကို သော့ဖွင့်သံကြားရသဖြင့် မြသိန်း လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မိအေး ဈေးမှပြန်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မိအေး ဧည့်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသောအခါ သတင်းစာဖတ်နေသော မြသိန်းကို တွေ့ရသဖြင့်

“ ဟော … အစ်ကိုလေး နိုးနေပြီလား ”

“ အေး …”

“ မမနွယ် မနေ့က ဖုန်းဆက်တယ်၊ အစ်ကိုလေး … ကိစ္စတွေ မပြီးသေးလို့ နောက်ထပ် နှစ်ရက် သုံးရက်လောက်ကြာမယ်လို့ ပြောတယ် ”

ကြားလိုက်ရသော စကားကြောင့် မြသိန်းတစ်ယောက် နားတွေရှုပ်သွား၏။ မိအေးကတော့ သူ့စကားကို ဆက်ပြောနေ၏။

“ အဲဒါကို မနေ့ညကတည်းက ပြောမလို့ပဲ။ ကျွန်မတို့ လင်မယားလည်း အံ့အားသင့်နေတာနဲ့ မပြောမိတာ။ ဒီမနက် နှင်းဝေကို မေးတော့ အစ်ကိုလေး နိုးလာရင် ပြောပြလိုက်ပါဆိုလို့ ”

မြသိန်းတစ်ယောက် ရှင်းသင့်သလောက် ရှင်းလာပြီဖြစ်၍ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာလေသည်။ သူ၏အနားမှ သွားတော့မည့် ဟန်ပြင်နေသော မိအေးကို မြသိန်းက ခြောက်သွေ့သော လေသံဖြင့် လှမ်းမေးလိုက်လေသည်။

“ နင့် မမနွယ်က ဘယ်တုန်းက သွားတာလဲ ? ”

“ မနေ့မနက်ပိုင်းကတည်းက ထွက်သွားတာ အစ်ကိုလေး ”

မြသိန်း၏ခေါင်းထဲတွင် မူးဝေလုမတတ် ဖြစ်သွားရသည်။ မိအေးက ချထားသော ဈေးခြင်းတောင်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

“ ဒါနဲ့ နှင်းဝေရော … မိအေး ”

“ မနက်က အစ်ကိုလေးစားဖို့ နန်းကြီးသုပ် ပြင်ပေးပြီးကတည်းက သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ အလှူရှိလို့ သွားဦးမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်၊ ညနေမှ ပြန်လာမယ်လို့ ပြောသွားတယ် အစ်ကိုလေး ..”

“ ​ဪ … အေးအေး ….”

မိအေးက ပြောပြီးသည်နှင့် မီးဖိုထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။ မြသိန်းတစ်ယောက်သာ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ငိုင်ကာကျန်ခဲ့လေသည်။ ကြားလိုက်ရသော စကားများကို ပြန်ဆက်စပ်ပြီးသောအခါ မြသိန်း တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစွာဖြင့် ခေါင်းနားပန်းကြီးသွားလေသည်။ မြသိန်း ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိအောင် ဖြစ်နေပြီး ရှေ့တွင် ဘာတွေဆက်ဖြစ်လာမည်ကို ကြိုတင်မတွေးရဲတော့ပေ။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ညက သူမူးမူးနှင့် ချစ်ရည်လူးခဲ့သူမှာ သူ၏ဇနီး နွယ်နွယ်ဝေ မဟုတ်ဘဲ တစ်ဦးတည်းသော ခယ်မချောလေးဖြစ်သူ နှင်းနှင်းဝေ ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်။ မြသိန်း၏ ဇနီးဖြစ်သူ နွယ်နွယ်ဝေသည် အသက်၂၆ နှစ်ခန့်ရှိပြီး နွယ်နွယ်ဝေ၏ ညီမဖြစ်သူ နှင်းနှင်းဝေက အသက် ၂၀ ခန့်ပင် ရှိသေးသည်။ သူမတို့၏မိခင်မှာ လွန်ခဲ့သော ၇ နှစ်ခန့်က ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီး ဖခင်ဖြစ်သူမှာ ပြီးခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်ကမှ ဒီအိမ်မှာပင် ဆုံးပါးသွားခြင်းဖြစ်သည်။

မြသိန်း နှင့် နွယ်နွယ်ဝေတို့ အိမ်ထောင်ကျပြီး သိပ်မကြာချိန်တွင် နှင်းနှင်းဝေသည် ရန်ကုန်တွင် အဆောင်ငှားကာ တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ် တက်နေချိန်လည်း ဖြစ်သည်။ အိမ်ကြီးကလည်း ကြီးသည့်အတွက် နွယ်နွယ်ဝေက သူမ၏အဖေနှင့် ညီမဖြစ်သူတို့အား အိမ်တွင်ခေါ်ထားချင်သည်ဟု ဆိုလာသောအခါ မြသိန်း ခေါင်းသာညိမ့်ခဲ့သည်။ နွယ်နွယ်ဝေ၏ ဖခင်ကြီးအား ဖခင်ကဲ့သို့ပင် လေးစားရိုသေပြီး ပြုစုစောင့်ရှောက်ခဲ့သည်။ ထို့အပြင် နှင်းနှင်းဝေအားလည်း ကားမောင်းသင်စေပြီး ကျောင်းသွားကျောင်းပြန် အဆင်ပြေစေရန် ကားတစ်စီးပင်ဝယ်ပေးခဲ့သည်။

သို့သော် သူတို့လက်ထပ်ပြီး (၈) လခန့် ကြာသောအခါ တစ်စခန်းထလာသည်က နွယ်နွယ်ဝေ။ ကိုယ်ပိုင်စီးပွားရေး သီးခြားလုပ်ချင်သည်တဲ့လေ။ မြသိန်းတစ်ယောက်ကတော့ ဇနီးဖြစ်သူ၏ အလိုကိုလိုက်ကာ စိတ်တိုင်းကျ စီမံဆောင်ရွက်ပေးခဲ့လေသည်။ ဒီလိုနှင့် သူမတို့၏ဖခင်ကြီး ကွယ်လွန်ပြီးသည့်နောက်ပိုင်း နွယ်နွယ်ဝေတစ်ယောက် ခါတိုင်းလို အချိန်မှန် အိမ်သို့ ပြန်မရောက်။ ကိုယ့်အလုပ်နှင့် ကိုယ်ရှုပ်နေသော မြသိန်းကလည်း သူမကို အချိန်ပြည့် လိုက်မကြည့်နိုင်။ နွယ်နွယ်ဝေကလည်း မြသိန်း မေးမြန်းသောအခါ အလုပ်ကို အကြောင်းပြပြီး ဆင်ခြေတွေပေးခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင်မှာတော့ လင်မယားနှစ်ယောက် စကား အချေအတင်များခဲ့ကြပြီး မြသိန်း အိမ်မှထွက်သွားကာ စိတ်လေနေခဲ့သည်။

နွယ်နွယ်ဝေနှင့် နှင်းနှင်းဝေသည် အသက် ၆ နှစ်ခန့် ကွာသော်လည်း လုံးတူဒေါက်တူဖြစ်သည်။ သို့သော် အစ်မဖြစ်သူ နွယ်နွယ်ဝေက ကျောလည်လောက် ဆံပင်ရှည်နှင့်ဖြစ်ပြီး နှင်းနှင်းဝေကတော့ ဂုတ်ဝဲဆံပင်နှင့် ဖြစ်သည်။ ညက အတော်ပင် မူးနေသောကြောင့် မြသိန်း သတိမမူမိသည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ သူတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်လုံးကလည်း မြသိန်းကို အစ်ကိုဟုသာ ခေါ်ကြလေသည်။ မွေးချင်းမရှိသော မြသိန်းသည် နှင်းဝေကို နှမတစ်ယောက်လို ခင်မင်ခဲ့သည်ကား အမှန်ပင်။

ဖောင်းကားတင်းနေသော တင်သားကြီးများ လမ်းလျှောက်လျှင် တဖြတ်ဖြတ်ခါပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်သွားပုံများ၊ ငယ်မူငယ်သွေး အပြည့်ဖြင့် အလှသွေးတွေကြွယ်သော နှင်းဝေ၊ သူ ဒီလောက်ထိန်းခဲ့ကာ စိတ်ရိုင်းများကို တတ်နိုင်သလောက် ဖယ်ထုတ်ခဲ့သည်ချည်းပင်။ သို့သော်လည်း တစ်ခါတစ်ခါတော့ အတူတကွ လက်ပွန်းတတီးနေလာသော သွေးမတော်သားမစပ် မိန်းမပျိုကိုကြည့်ကာ ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွလာတတ်သည်။

စဉ်းစားရင်း မနေ့ညက ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့် အတွေ့ကလည်း အလွန်တစ်ရာမှ မက်မောစွဲလန်းဖွယ်ရာကောင်းလှသည်။ ဝင်းဝါစိုပြည် ကျစ်လစ်သော အသားအရည်လေးဖြင့် လှချင်တိုင်းလှနေသော နှင်းဝေ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ပုံစံလေးကို ပြန်လည်ကာ မြင်ယောင်မိနေသည်။ ပြီးတော့ အမွှေးအမျှင်များကင်းရှင်းကာ တင်းဖောင်းနေသော မက်မောဖွယ်ရာကောင်းလှသည့် နှင်းဝေ၏ ရဲရဲနီနေသော မုန့်ပေါင်းရွှေကြုတ်…၊ ဒါတွေအားလုံး မြသိန်း စိတ်မျက်စိတွင် ပြန်လည်မြင်ယောင်လာပြီး မြသိန်း၏ စိတ်များသည် နှင်းဝေအပေါ်သို့ စုပြုံကာ ရောက်ရှိနေလေပြီ။

ဧည့်ခန်းမှ တိုင်ကပ်နာရီကြီးက ညနေ ၅ နာရီ ထိုးသွားကြောင်း ညွှန်ပြပြီးသွားခဲ့ပေပြီ။ စောစောလေးကပင် မိအေးလည်း သူမနေထိုင်ရာ ကားရုံလေးသို့ ပြန်သွားခဲ့ချေပြီ။ မြသိန်းတစ်ယောက်တည်း ဧည့်ခန်းထဲတွင် စိတ်မပါ့တပါဖြင့် တီဗီအစီအစဉ်များကို ထိုင်ကာကြည့်နေသည်။ အခုချိန်ထိ နှင်းဝေ အိမ်သို့ ပြန်မရောက်လာသေး။ ဘာဖြစ်လို့များလဲဟု တွေးကာ မြသိန်း စိတ်တွေပူနေမိသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကားတစ်စီး ခြံအတွင်းသို့ မောင်းဝင်လာသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

မြသိန်း သူ၏ ထိုင်ခုံမှထကာ အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် သူကြည့်နေသော တီဗီကို ပိတ်လိုက်လေသည်။ ပြီးမှ မဟုတ်သေးပါဘူးဟု သူ့ကိုယ်သူ ဆင်ချင်ကာ ပြန်ထိုင်နေလိုက်သည်။ မြသိန်း၏ စိတ်များသည် ယောက်ယက်ခတ်ကာ နေလေသည်။ ခြံထဲသို့ မောင်းဝင်လာသော ကားသည် အိမ်ရှေ့ပေါ်တီကိုအောက်သို့ မမောင်းလာဘဲ ကားရုံဆီသို့ တန်းကာ မောင်းဝင်သွားလိုက်သံကို ကြားနေရသည်။ ထို့နောက် ကားစက်ရပ်လိုက်ပြီး ကားတံခါးပိတ်သံကို မြသိန်း ကြားလိုက်သည်။

မြသိန်းသည် သော့ခတ်ကာ ပိတ်ထားသော သံဘာဂျာတံခါးဆီသို့သွားကာ သော့အား ကြိုတင်ဖွင့်ထားပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူ၏နေရာသို့သွားကာ ပြန်ထိုင်နေလိုက်လေသည်။ သူပြန်ကာထိုင်လိုက်ပြီးစဉ်မှာပင် နှင်းဝေသည် သံဘာဂျာတံခါးရှေ့သို့ ရောက်လာသည်။ သူမသည် မြသိန်းအား လုံးဝမကြည့်။ သံဘာဂျာတံခါးကို တွန်းကာ အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်ပြီး မြသိန်းအား ကျောပေးကာ တံခါးကို ပြန်ပိတ်ကာ သော့ခတ်လိုက်သည်။

ယခုမှပင် နှင်းဝေ၏ နောက်ကျောအလှကို မြသိန်း သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ နှင်းဝေ၏ သေးကျင်သော ခါးအောက်တွင် တင်သားများသည် ဝိုင်းကာ ကားစွင့်၍နေသည်။ တင်သားစိုင်များသည် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် တင်းကာနေပြီး စွဲမက်ဖွယ် အလွန်တရာမှကောင်းလှသည်။ တံခါးကို သော့ခတ်ပြီးသွားသော နှင်းဝေသည် လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြင့် သော့ချိတ်သောနေရာသို့ လျှောက်ကာသွားပြီး သော့တံကို ချိတ်လိုက်၏။ ထို့နောက် သူမ၏အခန်းသို့ သွားရန်အတွက် ဧည့်ခန်းကို ဖြတ်လျှောက်ရန် ခြေလှမ်းပြင်လိုက်လေသည်။

နှင်းဝေသည် မြသိန်း ထိုင်နေသောနေရာကို မကြည့်သည့်အပြင် မျက်လွှာကိုချကာ ခေါင်းငုံ့ကာ လျှောက်လာလေသည်။ မြသိန်း ထိုင်နေသော နေရာရှေ့မှ ဖြတ်သွားသောအခါတွင် မြသိန်းသည် သတိလက်လွတ်ဖြင့် ထိုင်ရာမှထကာ ရပ်လိုက်၏။ မြသိန်း ရင်ခုန်သံများကား တဒိန်းဒိန်းဖြင့် လူပျိုပေါက်တစ်ယောက်ပမာ တုန်ယင်ကာနေလေသည်။

“ နှင်း … ဝေ …”

စိတ်ကိုထိန်းချုပ်ကာ ခေါ်လိုက်သည့်တိုင် မြသိန်း၏ လေသံကား သိသိသာသာ တုန်ယင်ကာနေသည်။

“  ရှင် …”

မြသိန်းကိုကျော်ပြီး လေးငါးပေအကွာသို့ ရောက်နေသော နှင်းဝေက သူမ၏ခြေလှမ်းများကို ရပ်ကာ ပြန်ထူးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ မြသိန်းကိုကား ကျောခိုင်းထားဆဲ။ သူမ၏ ထူးသံလေးမှာ တကယ့်ကိုပင် တိုးတိုးလေး။ နှင်းဝေကို ခေါ်လိုက်ပြီးမှ မြသိန်း ပိုပြီး တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်လာလေသည်။ နောက်ထပ်ပြောချင်သော သူ၏စကားလုံးများမှာလည်း သူ့နှုတ်မှ မထွက်နိုင် ဖြစ်နေ၏။ နှင်းဝေကလည်း တံတွေးတစ်ချက် မျိုလိုက်ရင်း စိတ်ကိုတင်းကာနေရလေသည်။

“ ပြန် … ပြန်လာပြီလား …”

စကားထစ်ကာ ထပ်သွားသဖြင့် မြသိန်းမှာ သူ့ကိုယ်သူ မကျေမနပ် ဖြစ်သွား၏။ မြသိန်း၏ အမေးစကားကို ကြားလိုက်သည့်အခါတွင် ခပ်တည်တည်ဖြစ်နေသော နှင်းဝေ၏မျက်နှာသည် ပြုံးယောင်သမ်းသွား၏။ မြသိန်းသည် နှင်းဝေ၏ အနောက်တွင် ရှိနေသောကြောင့် နှင်းဝေ၏ အပြုံးကို မမြင်လိုက်ရချေ။

“ ဟုတ်ကဲ့ … ”

ပြောပြီးသည်နှင့် စောစောကထက် မြန်ဆန်သွက်လက်သော ခြေလှမ်းများဖြင့် သူမ၏အိပ်ခန်းဆီသို့ လျှာက်လှမ်းကာသွားလေသည်။ ထိုအခါ သူမ၏ တင်သားများသည် အစွမ်းကုန် တုန်ခါလှုပ်ယမ်းသွားပြီး ထိုအမြင်အာရုံသည် မြသိန်း၏ရင်ကို စူးနစ်တိုးဝင်သွားလေသည်။ နှင်းဝေသည် သူမ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားချေလေပြီ။ မြသိန်းလည်း မျက်စိတဆုံး ကြည့်နေပြီးနောက် လှည့်ကာထွက်လာခဲ့ပြီး သံဘာဂျာတံခါးအနီးတွင် ရပ်ကာ ပေါ်တီကိုအောက်ကို ငေးကြည့်နေသည်။

ခဏမျှရပ်ပြီးသောအခါ မြသိန်းသည် စိတ်နှလုံးကို ဒုံးဒုံးချလျက် အိမ်အတွင်းဖက်သို့ လျှောက်ကာဝင်သွားလေသည်။ နှင်းဝေ၏ အိပ်ခန်းရှေ့သို့ ရောက်သောအခါ အိပ်ခန်းတံခါးသည် စေ့ကာမနေဘဲ နည်းနည်းခပ်ဟဟ ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ အခြေအနေ မဆိုးသဖြင့် မြသိန်းသည် တံခါးကို တွန်းကာ ဖွင့်လိုက်သောအခါတွင် မှန်တင်ခုံရှေ့တွင် ထမီရင်လျားဖြင့် ခေါင်းဖီးနေသော နှင်းဝေကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ခြေနှစ်လှမ်းလောက် ဝင်ပြီးသောအခါတွင် နှင်းဝေ၏ အသံလွင်လွင်လေး စတင်ကာ ပေါ်ထွက်လာသည်။

“ အစ်ကို နှင်းဝေကို ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ။ နောက်မှ အပြင်မှာပြောမယ်လေ …”

မြသိန်းလည်း ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ နှင်းဝေကိုယ်ခန္ဓာလေးကို ငေးကြည့်ပြီး နှင်းဝေ၏ ကုတင်ပေါ်သို့ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ဟို … ဟို … နှင်းဝေ … ညက … အစ်ကိုလေ …”

သူ့စကားမဆုံးခင် နှင်းဝေက ထိုင်ခုံပေါ်မှ ဆတ်ကနဲထကာ မြသိန်းဖက်သို့ လှည့်လိုက်၏။ နှင်းဝေ၏ ဖြူနုသော မျက်နှာကား ပန်းသွေးရောင်အတိ။

“ ဘာလဲအစ်ကို … နှင်းဝေမှန်း မသိလို့ပါလို့ ပြောမလို့ မဟုတ်လား … ”

ထိုသို့ပြောလိုက်ရင်း နှင်းဝေသည် မြသိန်းထိုင်နေရာ ကုတင်ရှေ့သို့ ရောက်လာလေသည်။ မြသိန်း စကားကို မဆက်နိုင်ပဲ နှင်းဝေ၏ ရင်လျားထားသော ကိုယ်လုံးလေးကိုသာ ခပ်စိမ်းစိမ်း စိုက်ကြည့်နေလေသည်။ ထမီကို ရင်လျားထားသဖြင့် ဝင်းမွတ်မို့မောက်နေသော ရင်ညွန့်အလှကို အထင်းသား မြင်နေရသည်။ ထမီကို တင်းတင်းစည်းထားသဖြင့် လုံဝန်းကာ ငွားစွင့်လှသော ရင်သားအလှကြောင့် မြသိန်းအကြည့်တို့သည် ထိုနေရာက မခွာနိုင် ဖြစ်နေရသည်။ မြသိန်း စိတ်ကိုတင်းကာ သူ့ရှေ့တွင်ရပ်နေသော နှင်းဝေ၏ပခုံးကို လှမ်းကာ ကိုင်လိုက်လေသည်။ နှင်းဝေကလည်း ရုန်းဖယ်ခြင်းမပြု။

“ မဟုတ်ပါဘူး … နှင်းဝေ ၊ အစ်ကို နှင်းဝေမှန်း သိရက်နဲ့ ချစ်ခဲ့တာပါကွယ် … ”

စကားအဆုံးမှာတော့ ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေသော မြသိန်းသည် သူ၏ရှေ့နားတွင် ကပ်လျှက်ရပ်နေသော နှင်းဝေကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်းဆွဲယူကာ ဖက်လိုက်လေသည်။ နှင်းဝေ ကိုယ်လုံးလေးသည် အလိုက်သင့်ပင်ပါလာပြီး မြသိန်း၏ ရရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်သောအခါ သူမ၏မျက်လွှာကို ချလိုက်ပြီး မျက်နှာလေးက အပေါ်သို့ မော့ကာနေပြီး နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာက ပွှင့်တော့မယောင်ယောင်။ မြသိန်းလည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ နှင်းဝေ၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ရာ နှင်းဝေ ၏ လက်များကလည်း မြသိန်းကို ဖက်တွယ်ရင်း ပြန်လှန်စုပ်နမ်းခြင်းဖြင့် တုန့်ပြန်လေသည်။

မြသိန်း၏ လက်များကလည်း ဝက်မြီးကဲ့သို့ပင် အငြိမ်နေသည်မရှိပဲ နှင်းဝေ၏ တစ်ကိုယ်လုံးအား စုန်ဆန်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ အထူးသဖြင့်တော့ တင်းရင်းစွင့်ကားနေသော နှင်းဝေ၏ တင်သားနှစ်ခြမ်းကို အားပါးတရ ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ နှင်းဝေကလည်း မြသိန်းနှုတ်ခမ်းတွေကို စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် အတင်းကိုပင် ဖိကပ်စုပ်နမ်းနေသည်။ ပြီးတော့လည်း သူမသည် မြသိန်း ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တိုးကာဖက်လာပါတော့သည်။

မြသိန်း၏ လက်တစ်ဖက်က နှင်းဝေ၏ တင်သားကြီးနှစ်ခုကြားကို လက်စောင်းဖြင့် ထမီပေါ်မှ ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်ရာ နှင်းဝေ၏ ကားအယ်ကာနေသော ဖင်သားကြီးများမှာ တလှိမ့်လှိမ့်ဖြင့် လှုပ်ကာနေလေသည်။ ထို့နောက် မြသိန်းလက်က သူမရှေ့ပိုင်းသို့ ရွေ့ပြောင်းကာ ပေါင်ရင်းဆီသို့ တိုးဝင်ကာ သူမ၏အင်္ဂါဇာတ်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်လေရာ နှင်းဝေး၏ခါးကလေးမှာ ကော့ကာတက်သွားပြီး မာန်ဖီနေသော မြသိန်း၏အတံကြီးနှင့် သူမ၏ ချပ်ရပ်ကာနေသော ဝမ်းပျဉ်းသားတို့မှာ နွေးထွေးစွာ ဖိကပ်မိကြသည်။

သူမကို ထောက်ထားသော ပူနွေးနေသော မြသိန်း အတံ အထိအတွေ့၊ အင်္ဂါဇာတ်အား လက်ဖြင့် ကလိပေးနေမှု၊ ဖင်သားကြီးနှစ်ခုအား ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးမှုများကြောင့် နှင်းဝေ၏ ကာမဇောများသည် ဒီရေလှိုင်းများကဲ့သို့ တလှိမ့်လှိမ့်တက်လာပြီး ခံစားရခက်လာသောကြောင့် ရင်ထဲတွင်ပင် မွန်းကြပ်ကာလာရတော့သည်။ နှင်းဝေသည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာအား မြသိန်း၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ပြွတ်ကနဲနေအောင် ဆွဲကာခွာလိုက်ပြီး မြသိန်း၏မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြီး သူမ၏ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် မြသိန်း၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ကာပေးနေသည်။

ကြယ်သီးများ အားလုံးပြုတ်သွားသောအခါ အင်္ကျီကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းဝေ၏ကိုယ်လုံးလေးကို အိပ်ယာပေါ်သို့ လှဲချလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ မြသိန်းသည် သူမ၏ ရင်လျှားထားသောထမီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ နှင်းဝေမျက်လုံးလေးများ မှိတ်လိုက်ပြီး ခါးလေးကို ကြွပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မြသိန်းက နှင်းဝေ၏ အဝတ်မပါသော ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်သို့ ကန့်လန့်ဖြတ်ကာ တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဝင်းပြောင်ဖြူဥနေသော သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို ကုတင်စောင်းတွင် နေသားကျအောင် တင်လိုက်ပြီး သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်စဉ်တွင်တော့ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ထားသော နှင်းဝေ၏ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းများမှ တိုးလျညင်သာသော စကားသံလေးထွက်လာလေသည်။

“ အစ်ကို … နှင်းဝေကို မညာနဲ့နော် …”

“ မညာပါဘူး … နှင်းဝေရယ်။ အစ်ကို နှင်းဝေကို အစောကြီးကတည်းက ချစ်နေတာပါကွယ် … ”

“ မဟုတ်ဘူး အစ်ကို …။ နှင်းဝေပြောတဲ့ ညာမှာ ဟထိုးပါတယ် အစ်ကိုရဲ့ …”

လူလယ်မလေး နှင်းဝေ ပင်တည်း ….။

ပြီးပါပြီ။